Chapitre
[5]	θεραπεύουσιν ὁ διάβολος ἵστησι τὰς	πάγας.	Ὅτι γὰρ τῆς ἐκείνου πονηρίας
[17]	παντὸς ἔνδον μένωσιν ἀλλ´ ἵνα	παγέντων	αὐτοῖς καλῶς τῶν πτερῶν καὶ
[78]	τὴν πίστιν ἐν ταῖς ἐκείνων	παγῆναι	ψυχαῖς, δεδοικὼς μὴ πρὸ καιροῦ
[78]	οὐ τῶν βεβαίων οὐδὲ τῶν	παγίως	ἑστώτων ἐστίν, ἀλλὰ τῶν ἔτι
[4]	ἀλγηδόνα τῷ παρ´ ἐλπίδας ταῦτα	παθεῖν.	Ἐγὼ γὰρ ἐξ ἴσης τοῦ
[32]	ποιῶσιν ἄν τε αὐτοὶ δεόμενοι	παθεῖν	εὖ ἄν τε ὀργήν τινα
[19]	νῦν ἐν τούτοις κυλινδουμένους τοῖς	πάθεσι	καὶ χοίρων βίον ἐπιθυμοῦντας ζῆν
[56]	δὲ τοῖς οἰκείοις οὐκ ἀρκοῦμεν	πάθεσι,	ποῖον βιωσόμεθα βίον τὰς ἑτέρων
[17]	καιροῦ τοῦ καταλλήλως τοῖς ὑποκειμένοις	πάθεσιν	ἔχειν τὸ πρόσταγμα, ὡς τούτων
[57]	φόβοις οἱ τεκόντες μή τι	πάθῃ	δεινὸν τὸ τεχθέν, μὴ θάνατον
[29]	μὴ δείσητε μηδὲ ἀβέλτερόν τι	πάθητε.	Δοκεῖ μὲν γὰρ καὶ ταῦτα
[57]	δυνατόν. Μετὰ ἀκριβείας γὰρ οἱ	παθόντες	ἴσασι μόνοι. Ἐπέστη τῆς μνηστείας
[58]	κοινὸν τοῦτο τῆς φύσεως ὀχλείτω	πάθος	ὁ φόβος τῆς τούτων μεταβολῆς,
[52]	τὴν γυναῖκά ποτε μεταβαίη τὸ	πάθος—	οὐκ ὀλιγάκις δὲ τοῦτο εἴωθε
[53]	διὸ καὶ μᾶλλον ὑπὸ τοῦ	πάθους	ἁλίσκεται. Ὅταν δὲ καὶ ἀφορμὰς
[31]	ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς; Ὅπερ ἵνα μὴ	πάθωμεν	μηδὲ ὅτε μάλιστα ἵλεω σπουδάζομεν
[17]	ἐπὶ τῆς ψυχῆς αἱ τῶν	παθῶν	ἀμετρίαι διαφθείρουσι τὴν ὑγίειαν αὐτῆς.
[17]	φύσεως μαινομένης καὶ τὸν τῶν	παθῶν	οἶστρον μὴ δυναμένης ἐνεγκεῖν οὐδὲ
[57]	Ἐὰν δὲ καὶ παρόντος μηδὲν	πάθωσι	τοιοῦτον ἀλλὰ προσηνοῦς ἀπολαύσωσι διὰ
[34]	καταδύσωσι τοὺς ἐμπλέοντας ἢ τοῦτο	πάθωσιν	αὐτοί. Οὕτω καὶ ὁ δεινὸς
[40]	δὲ δυοῖν θάτερον ἀνάγκη, ἢ	παιδαγωγεῖν	αὐτὸν μετὰ πολλῆς τῆς σπουδῆς
[22]	δυνάμεως προσθήκην λαμβάνουσιν, ἕως ἂν	παιδαγωγηθέντες	πάντοθεν κατὰ μικρὸν εἰς τὸ
[16]	καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου	παιδαγωγίαν,	τοῦ καιροῦ ἐπὶ τὴν οὐράνιον
[67]	τὴν ἄλλην πᾶσαν αὐτῶν κακίαν	παιδαγωγοῦσαν.	Τὸ δὲ πάντων χαλεπώτερον, ὅπερ
[17]	γὰρ τοὺς γάλακτος μόνου δεομένους	παῖδας	ἂν εἴ τις ἐκείνης ἀπαγαγὼν
[57]	Ἀλλ´ οὐ πᾶσι τοῖς γεγαμηκόσι	παῖδας	ἔχειν συμβαίνει. Οὔκουν ἑτέραν ὁμολογεῖς
[82]	Ἀβραὰμ καὶ γυναῖκα εἶχε καὶ	παῖδας	καὶ χρήματα καὶ ποίμνια καὶ
[58]	ἀπελεύσονται ἐκεῖ; Τὸ γὰρ πολλοὺς	παῖδας	καταλιπεῖν καὶ καλῆς ἀπολαῦσαι γυναικὸς
[79]	εἰ γὰρ γυναῖκα εἶχον καὶ	παῖδας,	οὐκ ἂν εὐκόλως τὴν ἐρημίαν
[44]	ὁ ἀνήρ, ἀλλ´ ὅταν ἴδῃ	παῖδας	περιεστῶτας καὶ γυναῖκα δαπάνης δεομένην
[84]	ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς τοὺς	παῖδας	τοὺς ἡμετέρους ὅταν ἡβήσωσι, πολλῷ
[22]	~Ὅτι χρησίμως οἱ ἐπὶ Ἐλισσαίου	παῖδες	ἀπώλοντο. Καὶ τί λέγω Μαριάμ;
[22]	τί λέγω Μαριάμ; Οἱ γὰρ	παῖδες	ἐκεῖνοι οἱ περὶ τὴν Βηθλεὲμ
[58]	εἶναι δοκεῖ, μενέτωσαν μὲν οἱ	παῖδες	κληρονόμοι, τοὺς δὲ γονεῖς ἀμφοτέρους
[22]	εἰσῆλθε μνήμη. Ὅπερ γὰρ οἱ	παῖδες	παρὰ τῶν ἄρκων ἔπασχον διὰ
[24]	νῦν δὲ κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου	παιδευόμεθα,	ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ
[57]	ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ	παιδία.	Μᾶλλον δὲ ἀνωτέρω τὸν λόγον
[73]	γῆς πάντα ἀφέντας τὰ ὄντως	παιδικὰ	ἀθύρματα φαντάζεσθαι τὸν οὐρανὸν καὶ
[16]	μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια	παιδικὰ	καὶ οὐ δυνάμενα περιβάλλειν τὸν
[73]	μετὰ τῆς μητρὸς πολλὴν τῶν	παιδικῶν	ἁπάντων ποιεῖται φροντίδα καὶ κιβώτιον
[57]	τῶν ἀβουλήτων γένηται. Τοῦ δὲ	παιδίου	πεσόντος εἰς τὴν γῆν καὶ
[14]	μήτε εἰς γάμον μήτε εἰς	παιδοποιΐαν	ἡμῖν χρησιμευούσῃ; Τί δὲ κωλύσει
[15]	εἰπέ μοι, τὸν Ἀβραὰμ εἰς	παιδοποιΐαν	τὸ πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ
[19]	μία. Ἐδόθη μὲν οὖν καὶ	παιδοποιΐας	ἕνεκεν ὁ γάμος· πολλῷ δὲ
[19]	γυναῖκα ἐχέτω« οὐ διὰ τὰς	παιδοποιΐας.	Καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[39]	ῥημάτων ψόγου τὴν σφοδρότητα ἐπιδείκνυται,	παιδοποιΐας	μὲν οὐδαμοῦ μεμνημένος τῆς εὐπροσώπου
[46]	ᾖ τοῦ παρόντος βίου μηδὲ	παιδοποιΐας,	μηδὲ ἐπιθυμίας, τί μάτην ἐνταῦθα
[38]	πεσόντα καὶ καταισχυνθέντα ἀπελθεῖν. Ἐν	παιδοτρίβῳ	μὲν γὰρ καὶ παλαίστρᾳ ὅπου
[19]	οὐκ εἶπεν· εἰ δὲ ἐπιθυμοῦσι	παίδων,	ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ μὴ
[46]	παρόντος βίου σύστασιν καὶ πρὸς	παίδων	γονὴν καὶ πρὸς φυσικὴν ἐπιθυμίαν
[84]	Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ	παίδων	δέηται καὶ θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται
[80]	γὰρ οὔτε γυναικὸς θεραπεία οὔτε	παίδων	ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς ἀκτημοσύνης ἡ
[49]	τὸν παρόντα βίον ἢ ὑπὲρ	παίδων	ἢ ὑπὲρ ἑαυτῶν. Τότε γοῦν
[56]	ἐκείνοις προσηκόντων γυναικῶν πάλιν καὶ	παίδων,	καὶ ὅσῳπερ ἂν εἰς πλειόνας
[22]	τοσούτους ἀναδεχόμενοι πόνους καὶ παρὰ	παίδων	καὶ παρὰ ἀνδρῶν διασύρεσθαι, τίς
[45]	δὲ σὺ μετὰ γυναικὸς καὶ	παίδων	καὶ τῶν τούτοις ἐπισυρομένων πραγμάτων
[82]	μετὰ τοῦ γάμου καὶ τῶν	παίδων	καὶ τῶν χρημάτων καὶ τῶν
[16]	δὲ αὐτὰ εἶναί φημι, καὶ	παίδων	κατορθώματα μᾶλλον ἢ ἀνδρῶν. Καὶ
[49]	ἀδεῶς, ἐπὶ δὲ τῆς τῶν	παίδων	κεφαλῆς οὐδ´ ἂν ὀμόσαι ἕλοιντο
[57]	ἀθυμίας ὑπόθεσιν; Ὅταν οὖν καὶ	παίδων	ὄντων καὶ οὐκ ὄντων καὶ
[19]	κελεύει οὐχ ἵνα πατέρες γένωνται	παίδων	πολλῶν, ἀλλὰ τί; Ἵνα μὴ
[82]	καὶ βουκολίων καὶ γάμων καὶ	παίδων;	Τί οὖν, φησίν, ὅταν τῶν
[56]	ὑπὲρ ἀνδρός, τρέμει δὲ ὑπὲρ	παίδων,	τρέμει δὲ ὑπὲρ τῶν ἐκείνοις
[22]	ἐκεῖνοι οἱ περὶ τὴν Βηθλεὲμ	παίζοντες	ἵνα πρὸς τὸν Ἐλισσαῖον τοῦτο
[37]	προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ	παιζόντων	καὶ νῦν μὲν τοῦτο, νῦν
[82]	ὁ Ἀβραὰμ οὔτε ὁ τούτου	παῖς	οὐδὲ ὁ ἐκείνου οὐδὲ ὁ
[37]	δὲ πάντων ἐλεεινότερον ὁ τοῖς	παισὶν	ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ ταῖς θυγατράσιν
[34]	Ἂν δέ ποτε κωλυθῶμεν ὧν	πάλαι	ἦμεν κύριοι, τοὐναντίον γίνεται καὶ
[19]	ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας ἐστίν. ~Ὅτι	πάλαι	μὲν τῷ γάμῳ δύο προφάσεις,
[43]	τῶν ἀνθρώπων κατεφυτεύθη γένος καὶ	πάλαι	μὲν χαλεπωτέρα καὶ ἀτιθάσευτος ἦν,
[41]	τὸν τῆς παρθενίας λόγον ὃν	πάλαι	μὲν ὤδινε καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν,
[84]	ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν τῇ	παλαιᾷ,	ἀλλὰ μείζονα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ τὴν
[50]	τρυφήν. ~Ὅτι καὶ ἐν τῇ	παλαιᾷ	καὶ ἐν τῇ καινῇ παράνομον
[83]	ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν τῇ	παλαιᾷ	πρόκειται. Καὶ χωρὶς τούτων δέ,
[84]	ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν τῇ	παλαιᾷ.	Τί δήποτε οὖν τῶν αὐτῶν
[35]	σπεύδων, δι´ ὃν ἐπὶ τὴν	παλαίαν	κατεφέροντο συνήθειαν πολλὰ τῶν ἐκεῖ
[12]	γενομένην αὐτοῖς. Ἀπὸ γὰρ τῆς	παλαιᾶς	διαθήκης οὐκ ἦν ὁ γάμος
[34]	ἔχει, ἀλλ´ ἀνάγκη δι´ ὅλου	παλαίειν	αὐτήν, δι´ ὅλου μάχεσθαι πρὸς
[44]	βασιλείας τυχεῖν. Τὸ μὲν γὰρ	παλαιὸν	ἡμῖν οὐ τοσοῦτον ἀρετῆς προύκειτο
[38]	Ἐν παιδοτρίβῳ μὲν γὰρ καὶ	παλαίστρᾳ	ὅπου πρὸς τοὺς οἰκείους ἡ
[27]	Οὐ« γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ	πάλη	πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ
[49]	Οὐ γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ	πάλη	πρὸς αἷμα καὶ σάρκα« πρὸς
[38]	τρίζοντος καὶ συμπλεκομένου πρὸς τὴν	πάλην	καὶ μέσου κατεχομένου παρελθὼν εἰς
[57]	ἔχειν συμβαίνει. Οὔκουν ἑτέραν ὁμολογεῖς	πάλιν	ἀθυμίας ὑπόθεσιν; Ὅταν οὖν καὶ
[78]	ψυχήν, ὅρα πῶς αὐτὸν συνεσκίασε	πάλιν	αἰτίαν ἐπαγαγὼν οὐ σφόδρα κατηγορίας
[78]	οὐκ ἔδειξε διὰ τὴν αὐτὴν	πάλιν	αἰτίαν, σὺ δὲ εἰ θέλεις
[41]	οἰκέται καθ´ ἑαυτοὺς δεδεμένοι καὶ	πάλιν	ἀλλήλοις συνδεδεμένοι, διά τινος ἀλύσεως
[40]	τούτου, αὔριον δὲ ἐκείνου, καὶ	πάλιν	ἄλλων τῇ αὐτῇ συζώντων γυναικί;
[13]	εἴ γε ἤκουσάν τι τοιοῦτον,	πάλιν	ἂν ἔγραψαν ὑπὲρ τῶν τοιούτων
[57]	τὴν ἐν τῷ γάμῳ ζωήν;	Πάλιν	ἂν μὲν ὁμονοοῦντες οἱ συνοικοῦντες
[38]	τοὺς μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἀναπαύσας	πάλιν	ἀνίησι, τὴν δὲ οὐδὲ μικρὸν
[40]	ἀπὸ τούτου πρὸς ἕτερον καὶ	πάλιν,	ἀπ´ ἐκείνου πρὸς ἄλλον μεταπηδᾶν,
[7]	τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμοι; Ἄκουε	πάλιν	αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον δὲ αὐτοῦ
[71]	μόνον ἐκεῖνο προσθέντες τῶν ἀποστολικῶν	πάλιν	ἁψώμεθα ῥημάτων. Εἰ γὰρ τὰ
[41]	τῆς δεσποτείας ταύτης τὸ κέρδος;	Πάλιν	γὰρ αὐτὸν δοῦλον τῆς κρατουμένης
[47]	ἥμαρτες. Ἀλλὰ μηδὲ νῦν ἀναπέσῃς·	πάλιν	γάρ σε ἐπὶ τὴν παρθενίαν
[57]	καὶ πρώτην ἀφέντος φωνὴν ἕτεραι	πάλιν	διαδέχονται φροντίδες, ὑπὲρ τῆς σωτηρίας
[38]	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Καὶ	πάλιν·	Ἐὰν κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς
[47]	γὰρ περὶ τοῦ γάμου λόγος	πάλιν	ἐγγὺς ἕστηκε, τοῦτον τὸν φόβον
[78]	βρώσει ἢ ἐν πόσει. Καὶ	πάλιν·	Εἰ ἀπεθάνετε ἐν Χριστῷ ἀπὸ
[49]	Διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Εἶτα	πάλιν	εἰπών· Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃ
[77]	τοῦτο ἔχοι, πολὺ τοῦ γάμου	πάλιν	ἐλάττων γίνεται ἀκάνθας ἐν τῇ
[74]	ἀμερίμνους εἶναι βούλει εἰς ἑτέραν	πάλιν	ἐμβαλὼν φροντίδα; Ὅτι οὔτε φροντίζειν
[57]	τύχῃ καὶ πρὸς ἀρετὴν ἐπιτήδειον,	πάλιν	ἐν φόβοις οἱ τεκόντες μή
[47]	σκληρόν, τοὺς περὶ τοῦ γάμου	πάλιν	ἐνέβαλε λόγους Δέδεσαι γυναικί; λέγων,
[73]	ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικε. Καὶ	πάλιν·	Ἐνταῦθα ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ
[75]	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε«	πάλιν	ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον
[47]	τοὺς περὶ τοῦ γάμου λόγους	πάλιν	ἐντίθησι διαναπαύων αὐτόν. Ἤρξατο ἀπὸ
[57]	σήμερον παρευδοκίμησεν ἕτερος καὶ τοῦτον	πάλιν	ἐξέβαλεν ἄλλος. Ἔστι δὲ ὅτε
[57]	δὲ τῆς φροντίδος λυθείσης ἑτέρα	πάλιν	ἐπεισέρχεται· τὰς γὰρ ἀηδίας τὰς
[38]	ἐπὶ πολὺ προάγειν. Καὶ δεύτερον	πάλιν	ἐπέτρεψε γάμον, ἐὰν βούλωνται, ὑπὲρ
[52]	τὸ δὲ πλέον τῆς ὀδύνης	πάλιν	ἐπὶ τὴν ἀθλίαν ἐκείνην μετέπεσεν.
[49]	ἀπὸ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ἀλλὰ	πάλιν	ἐπὶ τὴν αὐτὴν αἰτίαν καταφεύγει·
[47]	συμβουλεύοντα περὶ γάμου φιλοσοφεῖν. Εἶτα	πάλιν	ἐπὶ τὴν παρθενίαν μεθίσταται, καὶ
[34]	χαρισάμενος, ἄκουσον πῶς αὐτοῖς ὀνειδίζει	πάλιν·	Ἐπὶ τὸ αὐτό« γάρ φησι,
[19]	οὐ διὰ τὰς παιδοποιΐας. Καὶ	πάλιν	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει
[29]	προσευχῇ καὶ τῇ νηστείᾳ, καὶ	πάλιν	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Πολλοὺς
[24]	τοὺς σωφρονοῦντας αὐτὸν ἅπαντα τρέψωμεν,	πάλιν	ἐπὶ τὸν μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες.
[34]	ἡνίκα ἂν κάμωσι καὶ παραινεῖ	πάλιν	ἐπιτρέπων ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι.
[21]	ἄλλος προφήτης ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	πάλιν	ἐπιφθέγματος ποιούμενος τὴν ἀρχήν· Οὐαὶ
[56]	καὶ γὰρ κἀγὼ τὸ αὐτὸ	πάλιν	ἐρῶ— ὅτι τοῖς μὲν τοιαῦτα
[17]	μυριάδες ἐγένοντο; Ἐγὼ δὲ σὲ	πάλιν	ἐρωτῶ, ἐπειδή σε σφόδρα παρέμεινε
[21]	κεῖται ἐν ταῖς γραφαῖς. Καὶ	πάλιν	ἕτερος προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις
[30]	σπουδήν. Εἰ δὲ ἐπιμένοι τις	πάλιν	ζητῶν, αὐτὸς δὲ ὁ Μωϋσῆς
[57]	ἐπεισέρχεται φόβος καὶ πρὸς τούτῳ	πάλιν	ἡ τῆς πολυπαιδίας φροντὶς καὶ
[57]	μὲν εὐθέως κυήσῃ, μετὰ φόβου	πάλιν	ἡ χαρά· οὐδὲν γὰρ τῶν
[41]	τῆς καταγνώσεως λόγον, τὸ τούτου	πάλιν	ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι, διὸ
[52]	ὁ τοῦτο διαδρὰς ἐκείνῳ περιπείρεται	πάλιν,	καὶ ὁ τοῦτο διαδὺς ἄλλῳ
[56]	ὑπὲρ τῶν ἐκείνοις προσηκόντων γυναικῶν	πάλιν	καὶ παίδων, καὶ ὅσῳπερ ἂν
[37]	τούτων αὐτῶν ὡραΐζεται καὶ καλλωπίζεται	πάλιν	καὶ τοῖς πρώην δεδακρυμένοις ὀφθαλμοῖς,
[64]	καὶ τεθλιμμένην ἐκάλεσεν ὁδὸν ταύτην	πάλιν	καλεῖ καὶ ζυγὸν χρηστὸν καὶ
[39]	Πῶς οὖν ἣν ἀφίησιν ἐλευθέραν	πάλιν	κολάζει καὶ ὃν ἐν κυρίῳ
[41]	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ	πάλιν·	Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ
[52]	Σκληρὸς ὡς Ἅιδης ζῆλος. Καὶ	πάλιν·	Μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς
[75]	αὐτὸν ἄρας αὐτὴν τὸν οὐρανόν,	πάλιν	μετατίθησιν ἐπὶ τὴν τοῦ γάμου
[66]	καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις— ἀνάγκη	πάλιν	οἴκοι μένειν ὥσπερ δεδεμένην καὶ
[39]	τὴν οὐκέτι κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ	πάλιν	ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς τοὺς
[75]	τῶν φροντίδων ὄχλον. Καὶ γυναικὶ	πάλιν	ὁμοίως οὐδεμία ἀνάγκη μὴ βουλομένῃ
[24]	τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα. Καὶ αὕτη	πάλιν	οὐκ ἐμὴ ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ
[36]	ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.	Πάλιν	οὖν ἑαυτὸν τίθησι διὰ τὴν
[33]	τούτου καὶ μεθ´ ἕτερα πολλὰ	πάλιν·	οὕτως αὐτοὺς εἰσήγαγεν εἰς τὸν
[76]	τὴν σύνεσιν, πῶς ταῖς παραιτήσεσι	πάλιν	παραίνεσιν ἐπεισήγαγε καὶ διὰ τῆς
[36]	κολάσεις. Πῶς δὲ καὶ ἐπιμένει	πάλιν	παραινῶν ὑπὲρ τῶν αὐτῶν εἰ
[47]	ἀνάγκην εἰπών, οὐδὲ οὕτως ἐθάρρησε	πάλιν	παρθενίαν εἰπεῖν, ἀλλὰ τί; Καλὸν
[41]	ποιῆσαι μέρους ταπεινοῖ καὶ συστέλλει	πάλιν.	~Περὶ τῆς τοῦ Παύλου ταπεινοφροσύνης.
[57]	ὑπὸ τῆς ἀποδημίας εἰς ταῦτα	πάλιν	περιίστανται τὰ κακά. Πλὴν ἀλλὰ
[78]	κεκωλυμένου καὶ παρανόμου τὸ αὐτὸ	πάλιν	ποιεῖ; Οἷόν τι λέγω· τὸ
[24]	τὰ ἁμαρτήματα καὶ κολασθέντες μηκέτι	πάλιν	πρὸς τὰ πρότερα ἀνατρέχωσι τὸν
[42]	εἶναι πιστόν. Καὶ ἑτέραν ἐπινοεῖ	πάλιν	ταπείνωσιν. Ποίαν δὲ ταύτην; Οὐκ
[78]	μηδὲν εἶναι τὸ μέσον, τίθησι	πάλιν	τὴν διαφορὰν μεθ´ ὑποστολῆς μέν,
[42]	λόγον ἀρχόμενος τῆς συμβουλῆς ὑποτέμνεται	πάλιν	τὴν ἐξουσίαν οὐχ ἁπλῶς ἀποφαινόμενος
[7]	σώματι καὶ τῷ πνεύματι· καὶ	πάλιν·	Τίμιος ὁ γάμος καὶ ἡ
[39]	καθήψατο τοῖς ὀνείδεσι, ῥήμασιν εὐφημοτέροις	πάλιν	τὸ αὐτὸ πρᾶγμα καλεῖ, ἐμπρησμὸν
[58]	ἀλλὰ κἀν τούτῳ πολλῷ πλέον	πάλιν	τὸ μέσον. Ἀλλ´ οὐ τὰ
[12]	ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος· καὶ	πάλιν·	Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω
[61]	τὸν φόβον. Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν	πάλιν	τῷ λόγῳ καὶ ταύτην συγχωρεῖσθαι
[55]	ἐξ ὁμοίων τις θέλοι γαμεῖν,	πάλιν	τῷ τῆς ὑποταγῆς νόμῳ τὰ
[49]	πολλῷ λαμπροτέρους δειχθῆναι τῶν γεγαμηκότων,	πάλιν	τῶν ἐνταῦθα ἔχεται λέγων· Θέλω
[8]	στῆναι λοιπόν. Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται	πάλιν	ὑμᾶς ὡς ἀσεβεστέρους. Πλάτων μὲν
[42]	φησι, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Ὁρᾷς	πάλιν	ὑφειμένον τὸν λόγον καὶ πάσης
[37]	τίλλων, στέφανον ἐπὶ τῆς αὐτῆς	πάλιν	φέρει κεφαλῆς, ὁ κατηφὴς καὶ
[36]	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ,	πάλιν	φησί· Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις
[82]	ὡς μὴ μόνον ἀποσχέσθαι τῆς	παλλακίδος	ἀλλὰ καὶ ἐκβαλεῖν αὐτὴν τῆς
[46]	τὸν Σαμψὼν ἀπώλεσεν; Οὐ τὸ	πᾶν	Ἑβραίων γένος τελεσθῆναι τῷ Βεελφεγὼρ
[14]	καὶ ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ	πᾶν	εἶδος φθορᾶς ἐξώριστο τῆς ἐκείνων
[42]	τῇ τῶν ἀκουόντων κρίσει τὸ	πᾶν	ἐπιτρέψαι βουλόμενος. Τοιοῦτον γὰρ ὁ
[47]	προσάγειν μέλλοντες, οὐκ ἀθρόως τὸ	πᾶν	ἐργάζονται ἀλλ´ ἐν τῷ μεταξὺ
[34]	οὐ τῆς ἐκείνου πείρας τὸ	πᾶν	ἐστιν ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας νωθείας
[76]	καλόν. Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει.	Πᾶν	ὅπερ ἂν βιαζόμενος καὶ μετὰ
[8]	ἀγαθὸς ἦν ὁ τόδε τὸ	πᾶν	συστησάμενος« καὶ ὅτι ἀγαθῷ οὐδεὶς
[42]	τοῖς λεγομένοις ψηφίζεται ἀλλὰ τὸ	πᾶν	ὑπὸ τὴν κρίσιν ἀφίησι κεῖσθαι
[63]	ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ τούτων νηστεῖαι,	παννυχίδες	ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία,
[52]	τὸν παρόντα βίον ποιεῖν ἀλλὰ	πάντα	ἀκριβῶς συναγαγὼν ἀντίθες ταύτῃ τῇ
[52]	ὁμιλεῖν μὴ μετὰ τῆς ὁμιλίας	πάντα	ἀναλογίζεσθαι καὶ δεδοικέναι τὰ δεινά.
[34]	ζάλην καὶ ἀφορήτους τὰς τρικυμίας,	πάντα	ἄνω καὶ κάτω κυκῶν, ὥστε
[53]	καὶ τὴν τάξιν ἀντιστρέφουσι καὶ	πάντα	ἄνω καὶ κάτω ποιοῦσιν. Οὐ
[19]	τὴν τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ	πάντα	ἅπερ ὑμῖν εἴρηται σκήψεις καὶ
[12]	δυνάμεις καὶ κτίσιν ἑτέραν καὶ	πάντα	ἁπλῶς δεύτερα τῆς ἀγάπης αὐτοῦ
[52]	πρόσεστι, κἂν ἐκεῖνά τις διαφύγῃ,	πάντα	ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´
[63]	καὶ σχῆμα καὶ βάδισις καὶ	πάντα	ἁπλῶς πρὸς τὴν ἔνδον εὐταξίαν
[30]	εὐχόμενον ὡς χρὴ καὶ νηστεύοντα	πάντα	ἀπορρῖψαι δεῖ πόθον βιωτικόν, πᾶσαν
[73]	προσήκοντα τὰ ἐπὶ τῆς γῆς	πάντα	ἀφέντας τὰ ὄντως παιδικὰ ἀθύρματα
[75]	τόσα καὶ τόσα. Ἀλλὰ ταῦτα	πάντα	ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς
[80]	~Τί τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον.	Πάντα	γὰρ ἐκείνοις ἦν περιττά, οὐ
[46]	τοῖς θηρίοις ἅπασιν ἐπίφοβος ἦν.	Πάντα	γὰρ πρὸς αὐτὸν ἤγαγεν ὁ
[17]	ὢν τὸν οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα,	πάντα	δὲ ἀξίως τῆς οἰκείας οἰκονομοῦντα
[36]	οἰκέτου μηδὲν ἴδιον νομίζειν ἀλλὰ	πάντα	δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι αὐτοῦ
[58]	οὐδὲν μέγα ὁ γάμος κἂν	πάντα	διαφύγῃ τὰ λυπηρά. Βούλει καὶ
[7]	ψυχῆς. Ὁ γὰρ ἀγωνιζόμενος, φησί,	πάντα	ἐγκρατεύεται« πάντα τὰ διενοχλοῦντα τὴν
[78]	γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἅ ἐστι	πάντα	εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει. Τί
[58]	τὰ λυπηρά. Βούλει καὶ ταῦτα	πάντα	ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ λόγῳ τὰ
[49]	ἀνθράκων μνημονεύσας τοῦ πυρὸς ἀλλὰ	πάντα	ἐκεῖνα ἀφεὶς πρὸς τοὺς μικροψύχους
[82]	ποίμνια καὶ βουκόλια, καὶ μετὰ	πάντα	ἐκεῖνα Ἰωάννης ὅ τε βαπτιστὴς
[84]	εἰς ζωὴν αἰώνιον. Διὸ χρὴ	πάντα	ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι καὶ τὸν ἔχοντα
[37]	πάντας δι´ οὗ πρώην ταῦτα	πάντα	ἐξώμνυτο. Τὸ δὲ πάντων ἐλεεινότερον
[52]	μοχθηρᾷ ταύτῃ νόσῳ κατασχεθεῖσα ψυχὴ	πάντα	ἐυκόλως τίθεται καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα
[71]	ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν τἀναντία	πάντα	ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν
[57]	ἔτι τῆς ἐλπίδος μετεώρου μενούσης	πάντα	ἡ ψυχὴ δέδοικε καὶ τρέμει
[14]	σύμπας οὗτος κόσμος ἀπήρτιστο καὶ	πάντα	ηὐτρέπιστο τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ
[78]	προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς	πάντα	ἵστασθαι χρὴ γενναίως τὰ διακόπτοντα
[36]	καθαροί, οἱ εἰρηνοποιοί, οἱ ταῦτα	πάντα	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια πράττοντες.
[68]	δὲ ἐν εὐδίῳ λιμένι σιγὴ	πάντα	κατέχει τὰ ἔνδον καὶ τῆς
[81]	Ὁ γὰρ μηδὲν ἔχων ὡς	πάντα	κατέχων, οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ καὶ
[34]	βοηθησόντων τῆς τόλμης ἐφόδιον ἔχοντες,	πάντα	κινοῦσι καὶ στρέφουσι καὶ οὐ
[57]	προῖκα κατατιθείς, ὅ τε νυμφίος	πάντα	μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων, τὴν δὲ
[80]	πρὸς τὸν θαυμαστὸν ἤλειψε δρόμον,	πάντα	μὲν αὐτῶν τὰ δεσμὰ περικόψασα,
[73]	κατάστασις καὶ διαγωγή. Ταῦτα δὲ	πάντα	μικρὸν ὕστερον ἀπολεῖται. Τοῦτο γάρ
[52]	ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα τῆς εἰκόνος;	Πάντα	ὀδύνης μεστά, πάντα ὑποψίας καὶ
[14]	ἅπαντες καὶ μὴ ἁψαίμεθα γυναικός,	πάντα	οἰχήσεται καὶ πόλεις καὶ οἰκίαι
[58]	ἀδύνατα καὶ συγχωρήσωμεν γενέσθαι γάμον	πάντα	ὅμου ἔχοντα τὰ ἀγαθά, πολυπαιδίαν,
[39]	τιμωρίας ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν κατάγνωσιν καὶ	πάντα	ὀνείδη εὐκόλως οἴσομεν· μόνον ἐξέστω
[17]	χρήματα, τὰς φροντίδας, τὰ ἄλλα	πάντα	ὅσα πρὸς τὴν γῆν ἡμᾶς
[57]	τὰ κακά. Πλὴν ἀλλὰ ταῦτα	πάντα	παρείσθω καὶ μηδὲν ἐγκαλῶμεν τῷ
[74]	ποίησον. Ἔξεστι γάρ, ἂν βουλώμεθα,	πάντα	περικόπτειν τὰ περιττὰ καὶ μὴ
[83]	οὐκ ἔστι τέλειον εἶναι μὴ	πάντα	πωλήσαντα, μὴ πᾶσιν ἀποταξάμενον, οὐ
[51]	καὶ μηδὲν τούτων κεκώλυτο, ἀλλὰ	πάντα	συγκεχώρητο, ἔστιν ἕτερα τούτων ἀντίρροπα
[57]	ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ	πάντα	συσκιάσαι τὰ τοῦ γάμου χρηστά.
[7]	γὰρ ἀγωνιζόμενος, φησί, πάντα ἐγκρατεύεται«	πάντα	τὰ διενοχλοῦντα τὴν τῆς ψυχῆς
[17]	πέτανται καὶ τῶν οὐρανῶν ἔχονται,	πάντα	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς καταλείψαντες,
[65]	οὐδὲ θλίψεις χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι	πάντα	τὰ ἐπίπονα τῆς παρθενίας τῶν
[16]	τὴν σύμμετρον ἐδεξάμεθά ποτε, ἀλλὰ	πάντα	τὰ τῆς σωτηρίας ἡμῖν ὑπὸ
[65]	τῶν κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας	πάντα	τὰ τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ ὁ
[75]	ἀνονήτων πληροῦσαι. Ἀλλὰ μιᾷ ῥήσει	πάντα	ταῦτα αἰνιξάμενος ἀφῆκε τῷ συνειδότι
[57]	οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων	πάντα	τὸν ἀπὸ τῆς μνηστείας καιρὸν
[65]	Τί γάρ, εἰπέ μοι, παρὰ	πάντα	τὸν βίον ἡ παρθένος ὑπομένει
[36]	μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι αὐτοῦ ἀλλὰ	πάντα	τοῦ κυρίου. Τοῦτο καὶ ἑτέρωθι
[7]	παρθένον πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν καὶ	πάντα	ὑπερβαῖνον τὰ ἐν ἀνθρώποις διὰ
[52]	τῆς εἰκόνος; Πάντα ὀδύνης μεστά,	πάντα	ὑποψίας καὶ στάσεως καὶ ταραχῆς.
[17]	μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς	πάντα	ὑφ´ ἓν τοῖς κάμνουσι καὶ
[55]	ἐκείνης εὐνὴν ἑταιριζομένων πλῆθος γυναικῶν,	πάντα	φέρειν ἀνάγκη καὶ ἀσμενίζειν ἢ
[52]	λίθων ἀκινητοτέραν εἶναι καὶ σιγῇ	πάντα	φέρειν καὶ τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι
[50]	τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια καὶ	πάντα	ὡς εἰπεῖν τὰ περιττά, ἄκουσον
[2]	Ὅτι γὰρ ὁ Θεὸς βούλεται	πάντας	ἀνθρώπους ἀπέχεσθαι γάμου, μάρτυς ὁ
[41]	τῆς ἐγκρατείας διαλεγόμενος, Θέλω« φησί,	πάντας	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«
[35]	ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων· Θέλω δὲ	πάντας	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν;
[36]	ἐδεῖτο σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ· Θέλω	πάντας	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«
[34]	ἄκουσον ποῖόν ἐστι· Θέλω« φησί,	πάντας	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«
[2]	ἑαυτῷ λαλοῦντα· Βούλομαι γάρ, φησίν,	πάντας	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«
[3]	τοῦτο καὶ τοὺς πειθομένους αὐτοῖς	πάντας	ἀπώλεσαν ἐνταῦθα μὲν αὐτοὺς ἀνονήτοις
[12]	ὁ Χριστός. Ὅτι γὰρ οὐ	πάντας	αὐτὸς δι´ ἑαυτοῦ τέθεικεν, ἄκουσον
[37]	στόματι τούτῳ φιλοφρονεῖται καὶ ἀσπάζεται	πάντας	δι´ οὗ πρώην ταῦτα πάντα
[36]	δὲ καὶ ἀνωτέρω λέγων· Θέλω	πάντας	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν« καὶ
[34]	ἀλλ´ εὔχομαι μὲν καὶ ποθῶ	πάντας	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ
[63]	μόνον ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔξω	πάντας	ἐμπίπλησι τῆς ἡδονῆς, οὕτω καὶ
[34]	τὸν ψόγον; Οὐδὲ γὰρ πρὸς	πάντας	ἡ παραίνεσις αὕτη ἀλλὰ πρὸς
[34]	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ	πάντας	θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα
[30]	πᾶσαν φροντίδα καὶ διάχυσιν καὶ	πανταχόθεν	ἑαυτὸν συναγαγόντα καλῶς οὕτω προσιέναι
[75]	τοῦ γάμου συγχώρησιν τὸν λόγον,	πανταχοῦ	δεδοικὼς μή τις τὸ πρᾶγμα
[36]	τὸν χαρακτῆρα παραπολλύμενον ἀλλ´ ἀκριβῶς	πανταχοῦ	διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ τὸ
[37]	λέαινα· τοῦτο γὰρ ἡ μητρυιὰ	πανταχοῦ.	Ἐντεῦθεν ἡ καθημερινὴ στάσις καὶ
[22]	Εἰ γὰρ νῦν πάντων αὐτὴν	πανταχοῦ	θαυμαζόντων οὐ τῶν μετιόντων μόνον
[62]	μᾶλλον αὐτήν. Ἡ γὰρ ἀμορφία	πανταχοῦ	καθ´ ἑαυτὴν μὲν φαινομένη ὅσον
[36]	ὑμῖν ὑπακούει. Οἱ γὰρ μακαριζόμενοι	πανταχοῦ	οἱ ἐλεήμονές εἰσιν, οἱ ταπεινοί,
[55]	ἄν τις ποιήσειε τοσαύτης δυσκολίας	πανταχοῦ	οὔσης; Μὴ γάρ μοι, εἴ
[76]	τὴν βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην φροντίσι καὶ	πανταχοῦ	περιελκομένην εὐπρόσεδρον εἶναι, τῆς σπουδῆς
[68]	Ἀλλ´ ὁ πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος	πανταχοῦ	πολλὴν παρέχει τὴν τέρψιν τοῖς
[68]	πολλῆς τῆς μερίμνης, ὃ μάλιστα	πανταχοῦ	ταῖς ἐπιθυμίαις λυμαίνεται. Ἀλλ´ οὐ
[12]	αὐτῶν. Δείκνυσι δὲ καὶ ἡ	πανταχοῦ	τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ νόμου
[52]	ἀγορὰν ἐμβάλῃ, κἂν ἀποδημίαν στέλληται,	πανταχοῦ	τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς
[36]	χαρίσματα ὁ Χριστὸς ἐκόλασεν ἀλλὰ	πανταχοῦ	τοὺς βίον οὐκ ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν·
[28]	μὲν γὰρ ἔξεστι πολλάκις καὶ	παντελοῦς	ἐλευθερίας τυχεῖν, εἰ δυνηθείη ποτὲ
[47]	τοῦτο συνομολογῶ. Οὐδὲ γὰρ αὐτὴν	παντελῶς	ἐκκόπτω τῆς ἐν τοῖς πνευματικοῖς
[12]	οὐ γὰρ μόνον οἱ λοιποὶ	πάντες	ἀλλὰ καὶ Λευῗ ται καὶ
[52]	ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε εἰ καὶ	πάντες	ἄνδρες ἐπέτρεχον τῷ γάμῳ, τὰς
[22]	γὰρ τεσσαράκοντα δύο ἦσαν, καὶ	πάντες	ἄρδην ὑπὸ τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο
[58]	ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἐν μιᾷ	πάντες	δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ ἢ ὃ τούτων
[53]	οὗ πολλοὶ πολλάκις, μᾶλλον δὲ	πάντες	εὔχονται ἐπιτυχεῖν, τοῦτο ἀγαγόντες εἰς
[46]	ἁμαρτίας καὶ δι´ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν	πάντες.	Καὶ ὁ μακάριος δὲ Παῦλος
[46]	υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον δὲ	πάντες	οἱ τὴν γῆν οἰκοῦντες τότε
[57]	προσδοκίας ἕστηκεν ἀνωτέρω. ~Περὶ τῶν	παντὶ	γάμῳ προσόντων λυπηρῶν. Πλὴν ἀλλ´
[83]	μείζονα ἡμῖν τὰ σκάμματα πρόκειται,	παντί	που δῆλόν ἐστι. Διὰ τοῦτο
[36]	κατορθώματα ταῦτα καὶ οὐ χαρίσματα	παντί	που δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα δὲ
[34]	μὴ γεγαμηκόσιν ἐνοχλεῖ. Καὶ τοῦτο	παντί	που δῆλόν ἐστιν. Ὧν μὲν
[74]	τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς ἀμερίμνοις	παντί	που δικαίως ἂν τάττοιτο λόγῳ.
[1]	τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ οὖν	πάντοθεν	ἡμῖν τοῦτο συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν μάτην
[22]	προσθήκην λαμβάνουσιν, ἕως ἂν παιδαγωγηθέντες	πάντοθεν	κατὰ μικρὸν εἰς τὸ μηκέτι
[27]	καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ τὸν ναόν.	Πάντοθεν	οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή. Πρὸς
[44]	ἀναβλέψαι πρὸς τὸν οὐρανὸν συγχωρεῖ,	πάντοθεν	ὥσπερ τις ἴλιγγος περιστρέφων καὶ
[70]	ἡ νὺξ καταλάβῃ, ἀνάγκη διὰ	παντὸς	ἀγρυπνεῖν καὶ ἐπιστρέφεσθαι καὶ ἀλύειν
[52]	καὶ ὕβρεις καὶ λοιδορίαι διὰ	παντός—	αἱ μὲν παρὰ τοῦ τετρωμένου
[34]	κεχρημένος ᾖ, τότε μάλιστα ἐπαίνου	παντὸς	ἀπεστέρηται. Τοῦτο« γάρ φησι, λέγω
[48]	ἂν ἔχοι συγγνώμην ἡ διὰ	παντὸς	αὐτὸν ταύτης ἀφελομένη τῆς παραμυθίας;
[34]	προηγούμενόν ἐστι τὸ χρῆσθαι διὰ	παντὸς	γυναικί, ἀλλ´ ἡ τῶν ῥαθυμοτέρων
[52]	δυνήσεται· ἀλλὰ παντὸς μὲν χρηστοῦ,	παντὸς	δὲ λυπηροῦ τυραννικώτερον οὗτος αὐτοῦ
[68]	ἀνθρώπινον μὲν οὐδὲν μεταχειρίζουσαν, διὰ	παντὸς	δὲ τῷ Θεῷ διαλεγομένην καὶ
[27]	λέγειν ἀναγκαῖον πρὸς ἑαυτοὺς διὰ	παντός·	Ἐὰν μὴ κύριος οἶκον οἰκοδομήσῃ,
[39]	ἐπαγγειλαμένην τῷ Θεῷ χηρεύειν διὰ	παντός,	εἶτα γαμηθεῖσαν, καταδικάζει σφοδρῶς ὅτι
[34]	ἂν οὕτω χαῦνος ὡς διὰ	παντὸς	ἐκκεχύσθαι πρὸς τὴν μίξιν καὶ
[17]	πλείους ἡμέρας οὐχ ἵνα διὰ	παντὸς	ἔνδον μένωσιν ἀλλ´ ἵνα παγέντων
[37]	δὲ μηδὲ ἕνος ἁψαμένη διὰ	παντός	ἐστιν ἁγία καὶ ἄτρωτος; Διὰ
[56]	φροντίδας ἢ μένειν ἀνάγκη διὰ	παντὸς	ἢ θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ. Εἰ
[44]	γυναῖκα, ταύτην ἔνδον ἔχειν διὰ	παντὸς	ἢ μοιχείας ἁλίσκεσθαι βουλόμενον ἐκβάλλειν.
[11]	οὐδὲ ἡ παρθένος. Παρεστήκασιν διὰ	παντὸς	καὶ λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ· τοῦτο
[16]	ἐν τοῖς αὐτοῖς ἀφεῖναι διὰ	παντὸς	καὶ μηδέποτε τῆς εὐτελείας ἀπαλλάξαι
[37]	κρατήσασα πρότερον οὐκ ἴσχυσε διὰ	παντὸς	κατασχεῖν. Καὶ σὺ μὲν μετὰ
[57]	αἰσχυνομένη καὶ ἐρυθριῶσα τὸν ἄνδρα	παντὸς	μᾶλλον ἀγνώμονος ὀφειλέτου τυχοῦσα πατρός—
[52]	αὐτὸν ζάλης ἀπαγαγεῖν δυνήσεται· ἀλλὰ	παντὸς	μὲν χρηστοῦ, παντὸς δὲ λυπηροῦ
[40]	συνεχῶς αὐτὴν ἀποστρέφηται καὶ διὰ	παντὸς	μένῃ τοῦτο ποιῶν; Καρτέρει, φησίν,
[41]	λύπας τὰς καθημερινὰς ἀλλ´ ὅτι	παντὸς	οἰκέτου χαλεπώτερον ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι τοὺς
[63]	καὶ πρὸς δάκρυα παρεσκευάσθαι διὰ	παντός,	πρὸς γέλωτα δὲ μηδέποτε. ~Ὅτι
[57]	τὴν δὲ ἔνδον συγκεκλεισμένην διὰ	παντὸς	πῶς ἄν τις περιεργάσαιτο ἢ
[6]	εἰς αὐτὴν ἐμπίπτοντα τὴν ψυχὴν	παντὸς	σητὸς χαλεπώτερον διατρώγει τὴν ῥίζαν
[52]	γυναικὸς κελευούσης οἴκοι μένειν διὰ	παντός;	Τίς δὲ τὸν δεσπότην τολμήσει
[34]	πορνείας ἀπέχεσθαι, εἰ μὴ διὰ	παντός	τις ἔχοιτο τῆς γυναικὸς καὶ
[1]	Χριστῷ. Εἰ γὰρ καὶ περὶ	παντὸς	τοῦτο τοῦ πληρώματος εἴρηται τῆς
[70]	τοῖς τῶν πενομένων ἀεὶ πάρεστι,	παντὸς	τραπεζοποιοῦ καὶ μαγείρου μᾶλλον ἐπιστάζουσα
[57]	τοιοῦτον ἀλλὰ προσηνοῦς ἀπολαύσωσι διὰ	παντός,	ὑπὸ τῆς ἀποδημίας εἰς ταῦτα
[52]	πανταχοῦ τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου	παντὸς	χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ ἐρεθίζον αὐτοῦ
[52]	ὑπερβολήν. Ὅταν γὰρ τὴν μάλιστα	πάντων	ἀγαπωμένην καὶ ὑπὲρ ἧς ἂν
[22]	θαυμάζεσθαι καὶ διαβαλλομένην ἑώρα παρὰ	πάντων	ἀνθρώπων; Οἱ μὲν γὰρ ἰσχυροὶ
[49]	ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ μάλιστα	πάντων	ἀνθρώπων ταύτην κατωρθωκέναι τὴν ἀρετήν,
[11]	παρθένος. Διὸ καὶ Παῦλος αὐτὰς	πάντων	ἀπέστησε τῶν φροντίδων διὰ τὸ
[52]	πρόσεστι τοῖς γάμοις; Ἀλλ´ οὐδὲ	πάντων	ἄπεστι, παρθενίας δὲ πόρρω καὶ
[45]	οὗτος ἐκείνην εἶναί φησι τὴν	πάντων	ἀπηλλαγμένην τῶν βιωτικῶν. Ἐπειδὴ δὲ
[81]	καὶ τῆς παρούσης ζωῆς καὶ	πάντων	ἁπλῶς εἰπεῖν τῶν βιωτικῶν. Διὰ
[18]	καὶ ἀνθρώπων καὶ κτηνῶν καὶ	πάντων	ἁπλῶς τῶν ἐμπνεόντων ἐπὶ τῆς
[63]	ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη, καρτερία—	πάντων	ἁπλῶς τῶν ἐν τῷ παρόντι
[70]	οὕτως αὐτῶν μετέχουσιν, ὃ μάλιστα	πάντων	αὔξει τὰ τῆς ἡδονῆς. Διὰ
[22]	οὖσαν ὁρῶν; Εἰ γὰρ νῦν	πάντων	αὐτὴν πανταχοῦ θαυμαζόντων οὐ τῶν
[46]	κατήγαγεν. Ὥσπερ οὖν τὸ μὴ	πάντων	αὐτὸν ἄρχειν τῶν ἐπὶ τῆς
[73]	πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν εὐθύνας ὑφέξειν,	πάντων	ἀφίστασθαι χρὴ καὶ χαρᾶς καὶ
[76]	τις, κἂν σφόδρα κοῦφον ᾖ,	πάντων	ἀφορητότερον γίνεται καὶ ἀγχόνης χαλεπώτερον
[8]	φεύγουσαι αὐτῷ τούτῳ τῷ φεύγειν	πάντων	γεγόνατε ἐναγέστεραι, παρθενίαν εὑροῦσαι πορνείας
[32]	δείλαιοι, μετὰ τοσαύτης ῥαθυμίας τῷ	πάντων	δεσπότῃ προσιόντες Θεῷ καὶ ταῦτα
[36]	περὶ τούτου φησί; Πλέον αὐτῶν	πάντων	ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ´
[37]	ταῦτα πάντα ἐξώμνυτο. Τὸ δὲ	πάντων	ἐλεεινότερον ὁ τοῖς παισὶν ἐπεισαγόμενος
[35]	δεῖξαι τὴν συμβουλήν, ταύτῃ μάλιστα	πάντων	ἐπάγεται τὸν ἀκούοντα. Πρὸς δὲ
[53]	τὰς ὕβρεις, τὰς ἀηδίας, ἃ	πάντων	ἐστὶν ἀφορητότερα. ~Ὅτι κἂν δυνηθῇ
[68]	Ἡ μὲν γὰρ χρῆσις κοινὴ	πάντων	ἐστίν, πλεονεκτοῦσι δὲ οἱ δοκοῦντες
[52]	φθέγγεσθαι καὶ στένειν καὶ ἐξιέναι	πάντων	εὐθύνας ὑπέχειν καὶ λόγον ἐν
[68]	καὶ περισπᾶσθαι καὶ μεριμνᾶν μάλιστα	πάντων	ἥδονται. Διὰ τί γὰρ αὐτοὺς
[27]	ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν καὶ τὸ	πάντων	κεφάλαιον τὸ μὴ θαρρεῖν ἑαυτοῖς.
[2]	αἱ φαιδραὶ λαμπάδες καὶ τὸ	πάντων	κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν, ἡ μετὰ
[56]	ἀεὶ συμπίπτειν εἴωθεν. Ἀλλ´ οὐδὲ	πάντων	κεχώρισται— καὶ γὰρ κἀγὼ τὸ
[21]	ἀκτίνων φαιδροτέρας ἀφίησι τὰς μαρμαρυγάς,	πάντων	μὲν ἡμᾶς ἀφιστῶσα τῶν βιωτικῶν
[20]	ἄξια στεφάνων δικαίως ἂν παρὰ	πάντων	μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς καὶ πολέμιος
[81]	τοῦτο ῥίζαν αὐτὴν τῶν κακῶν	πάντων	ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ ταύτην
[37]	ποτὲ μὲν βασιλέα, ποτὲ δὲ	πάντων	πενέστερον. Κἀνταῦθα ὁ πρώην περὶ
[49]	νυμφῶνα τῷ βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα	πάντων	πλησίον ἐκείνου τοῦ θρόνου καὶ
[52]	ἐχρῆν προσδοκᾶν, τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ	πάντων	πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον πρὸς αὐτήν,
[41]	ἡμᾶς ἀναμνήσας εὐεργεσίας καὶ τούτῳ	πάντων	τὰς διανοίας ἀναστήσας καὶ πρὸς
[79]	τοῦ βίου κατασκευῆς. Νῦν δὲ	πάντων	τούτων ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν ὡς
[20]	ἐφικέσθαι, συγγνώμης γοῦν δυνήσεται παρὰ	πάντων	τυχεῖν· ὁ δὲ πρὸς τῷ
[37]	ἐθέλοι, πρῶτον μὲν τὴν παρὰ	πάντων	τῶν ἀνθρώπων ἐξεταζέτω δόξαν, ἔπειτα
[14]	διασπασθῆναι τὴν εὐταξίαν, οὕτω τοῦ	πάντων	τῶν ἐπὶ γῆς βασιλεύοντος ἀνθρώπου
[81]	ἔρωτα τῶν οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν	πάντων	τῶν ἐπὶ γῆς. Οὕτω τὸ
[47]	ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´ ὅταν ἀνωτέρω γενομένη	πάντων	τῶν παρόντων πραγμάτων καὶ τὸν
[4]	κατὰ τὸν παρόντα βίον ἀπολαῦσαι	πάντων	ὑπῆρξεν, ὑμεῖς δὲ ἀμφοτέρων στερήσεσθε.
[24]	τὴν τιμωρίαν ὑποστήσονται διὰ τὸ	πάντων	χαλεπώτερα εἰργάσθαι μὴ ἀξιωθέντες μετὰ
[67]	αὐτῶν κακίαν παιδαγωγοῦσαν. Τὸ δὲ	πάντων	χαλεπώτερον, ὅπερ μάλιστα ἐν τῷ
[57]	καὶ εἰς ἔργον αὐτὸ προελθεῖν	πάντως	ἀνάγκη. Οὐδεὶς γὰρ ἔσχεν ἐπιδεῖξαί
[67]	οὖσα τύχῃ. Ἀνάγκη γὰρ τοῦτο	πάντως	ἐν τῷ πλήθει συμπεσεῖν· οὐδὲ
[52]	ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὡς τοσαύτη	παρ´	αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας ἡ τυραννὶς
[67]	Ὅταν οὖν τὰ δοκοῦντα εἶναι	παρ´	αὐτοῖς λαμπρὰ καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας
[42]	ἀπηξίωσέ με τοῦ ἐλέους τοῦ	παρ´	αὐτοῦ. Ἄλλως τε ὅτι καὶ
[36]	τοῦτό ἐστι τὸ μάλιστα ἐπιζητούμενον	παρ´	αὐτῷ πολιτεία ἀρίστη καὶ ἔργα
[52]	τότε, καὶ τὴν ὑποψίαν ταῖς	παρ´	αὐτῶν διαβολαῖς δυνατωτέραν ποιοῦσιν. Ἡ
[35]	Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ τὸ παράδειγμα	παρ´	ἑαυτοῦ θεὶς τὸν φόβον ἐξέλυσεν,
[35]	μέγα τὸν ἀκροατήν, οὕτως ὁ	παρ´	ἑαυτοῦ πρώτου κατορθωθεῖσαν ἔχων δεῖξαι
[27]	ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα ταύτην; Ὅταν τὰ	παρ´	ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ,
[4]	ὅσην ὑφίσταται τὴν ἀλγηδόνα τῷ	παρ´	ἐλπίδας ταῦτα παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ
[1]	ἀπεσχημένοις τέθεικα μόνον— μικρὸν γὰρ	παρ´	ἐμοὶ τοῦτο τὸ μέρος— ἀλλὰ
[42]	ἔλεγε· μὴ ἀπαξιώσητε συμβουλὴν δέξασθαι	παρ´	ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ ὁ Θεὸς
[84]	ἐν ταῖς λαμπάσιν, οὐ δυνήσεται	παρ´	ἑτέρων λαβεῖν, ἀλλ´ ἔξω μενεῖ·
[69]	καρπωσόμεθα; Καὶ εἴθε μέχρι τῶν	παρ´	ἡμέραν λυπηρῶν καὶ τὰ τῆς
[8]	ἐπειδὴ τὸ πρᾶγμα πᾶσιν ἐφεῖται	παρ´	ἡμῖν, εἰκότως τοὺς μὴ γαμοῦντας
[73]	οἱ μέλλοντες δικαστηρίῳ παραστήσεσθαι τῷ	παρ´	ἡμῖν καὶ λόγον ὑφέξειν τῶν
[73]	καὶ ἡμεῖς νυμφίῳ οὕτως ζητοῦντι	παρ´	ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι ὡς μὴ τῶν
[36]	τοῦ Θεοῦ ῥοπὴν καὶ τῆς	παρ´	ἡμῶν ἐδεῖτο σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ·
[34]	γίνεται καὶ τὰ δι´ ἐξουσίαν	παρ´	ἡμῶν καταφρονούμενα ταῦτα ὅταν τὸ
[32]	συνεστάλθαι· δεσπότῃ πρόσιμεν φοβερῷ πολλὰ	παρ´	ὑμῶν ὑβρισμένῳ μεγάλα ἡμῖν ἔχοντι
[22]	πόνους καὶ παρὰ παίδων καὶ	παρὰ	ἀνδρῶν διασύρεσθαι, τίς τῶν ἀσθενεστέρων
[73]	αὐτῶν ἀώρου λοιπὸν οὔσης καὶ	παρὰ	καιρόν; Εἰ γὰρ οἱ μέλλοντες
[29]	τὴν τῆς ἐγκρατείας γυμνασίαν ἐνήγαγε;	Παρὰ	μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν ἁπλῶς
[46]	δεσπότῃ τοῖς ὁμοδούλοις ποιήσας εὐκαταφρόνητον.	Παρὰ	μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν καὶ
[19]	Εἰ δὲ μὴ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν.	Παρὰ	μὲν γὰρ τὴν ἀρχήν, ὅπερ
[22]	τοὺς τοσούτους ἀναδεχόμενοι πόνους καὶ	παρὰ	παίδων καὶ παρὰ ἀνδρῶν διασύρεσθαι,
[65]	ἀντίρροπα. Τί γάρ, εἰπέ μοι,	παρὰ	πάντα τὸν βίον ἡ παρθένος
[22]	μὴ θαυμάζεσθαι καὶ διαβαλλομένην ἑώρα	παρὰ	πάντων ἀνθρώπων; Οἱ μὲν γὰρ
[20]	πολλῶν ἄξια στεφάνων δικαίως ἂν	παρὰ	πάντων μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς καὶ
[20]	αὐτῶν ἐφικέσθαι, συγγνώμης γοῦν δυνήσεται	παρὰ	πάντων τυχεῖν· ὁ δὲ πρὸς
[37]	ἀκοῦσαι ἐθέλοι, πρῶτον μὲν τὴν	παρὰ	πάντων τῶν ἀνθρώπων ἐξεταζέτω δόξαν,
[4]	ἀγγέλων χορεύῃ, εἶτα ἐξαίφνης καὶ	παρὰ	πᾶσαν προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων κολαζόμενος
[20]	βλάβης καὶ μαρτύριον οὐ μικρὸν	παρὰ	πᾶσι τῆς οἰκείας ἐκφέρει μοχθηρίας
[8]	ταῦτα μὴ πράττειν ἃ πράξαντες	παρὰ	πᾶσιν εἶναι δόξομεν κακοί, ἀλλὰ
[49]	τοὺς πλείονας τῶν ἀνθρώπων τοῖς	παρὰ	πόδας εὕροι τις ἂν μᾶλλον
[37]	ἐπιτρεπόντων καὶ συγχωρούντων, πολλοὶ καὶ	παρὰ	πολλῶν ἔν τε οἰκίαις καὶ
[78]	ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´ ὅμως ἦσαν	παρὰ	Ῥωμαίοις οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν
[24]	τὸν γάμον κακίζοντες καὶ οἱ	παρὰ	τὴν ἀξίαν αὐτὸν ἐπαίροντες. Ἀμφοτέρους
[62]	ταῦτα καὶ ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ	παρὰ	τὴν ἀξίαν κοσμουμένην αὐτοῖς. Ἂν
[15]	ῥίζαν ὁ Θεός, οὕτω καὶ	παρὰ	τὴν ἀρχὴν εἰ τοῖς προστάγμασιν
[15]	ὁ τοῦ κυρίου λόγος ὁ	παρὰ	τὴν ἀρχὴν εἰπών· Αὐξάνεσθαι καὶ
[57]	πολλῷ καταδεεστέρα. Τὸ μὲν γὰρ	παρὰ	τὴν ἀρχὴν εὐδοκιμήσασαν ὕστερον καταφρονηθῆναι
[16]	ἦν ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ εἰ	παρὰ	τὴν ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον τὸ
[57]	ἔχει τὴν λύπην ἢ εἰ	παρὰ	τὴν ἀρχὴν ταῦτα συνέπεσεν. Ἐὰν
[34]	εἶεν ἄξιαι στεφάνων αἱ μηδὲ	παρὰ	τὴν ἀρχὴν ταύτης δεηθεῖσαι τῆς
[17]	χωρεῖν χωρείτω. Εἰ δὲ μὴ	παρὰ	τὴν ἀρχὴν τοῦτο ἐπέταξε, μὴ
[17]	δὲ ἡμῖν βουλόμενος ὅτι οὐ	παρὰ	τὴν αὐτοῦ βούλησιν ἀλλὰ παρὰ
[17]	παρὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν ἀλλὰ	παρὰ	τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν τὸ πτῶμα
[37]	χεῖρον, τί τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν	παρὰ	τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη— τί λέγω
[74]	πράγματος φύσεως τικτομένων φροντίδων τὰ	παρὰ	τῆς ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας. ~Πῶς
[39]	ὅτι κύριοι ὄντες τοῦ πράγματος	παρὰ	τὸ μὴ βούλεσθαι πονεῖν οὐκ
[47]	εἶναι χόρτου νομίζῃ. Οὐ γὰρ	παρὰ	τὸ συνεῖναι καθάπερ γυνὴ τούτῳ
[12]	ὁ κύριος« οὐκ ἴδιόν τι	παρὰ	τὸ τῷ Θεῷ δοκοῦν λέγοντος
[60]	καὶ εὐαρίθμητοι καὶ αὗται δὲ	παρὰ	τὸ τῷ θεῷ δοκοῦν· οὐδενὶ
[34]	Πρῶτον μὲν οὖν ταύτῃ μείζων	παρὰ	τοῖς γεγαμηκόσιν ἡ γαλήνη· δεύτερον
[62]	ἀγωνίζεσθαι τὸν τῆς ὄψεως τύπον	παρὰ	τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[46]	θηρίων τῆς γῆς« οὐ γὰρ	παρὰ	τὸν δεδωκότα ἀλλὰ παρὰ τὸν
[46]	γὰρ παρὰ τὸν δεδωκότα ἀλλὰ	παρὰ	τὸν εἰληφότα ὁ τῆς ἐξουσίας
[34]	ἀχείρωτοι διαμείνασαι; Καίτοι οὐδὲ τὰ	παρὰ	τοῦ διαβόλου μηχανήματα ἐξ ἴσης
[12]	τοὺς Κορινθίους ὅτι μηδεμίαν ποτὲ	παρὰ	τοῦ διδασκάλου δεξάμενοι συμβουλὴν περὶ
[22]	πρὸς πᾶσαν παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ	παρὰ	τοῦ Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ δὲ
[49]	μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ ὡς ὅταν	παρὰ	τοῦ λελυπηκότος προσδοκήσῃ λήψεσθαι δίκην.
[24]	οὐδὲ ἤκουσαν ἃ Σίμων ἤκουσε	παρὰ	τοῦ Πέτρου τότε. Ἀλλ´ οὐ
[52]	λοιδορίαι διὰ παντός— αἱ μὲν	παρὰ	τοῦ τετρωμένου μάτην ἀνδρός, αἱ
[1]	ἔτι κάτω που στρέφῃ καὶ	παρὰ	τοὺς τελώνας τάττεις σαυτόν. Ἀλλ´
[82]	νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´ οὖν	παρὰ	τοῦτο τῆς παρθενίας ἴσος ὁ
[22]	μνήμη. Ὅπερ γὰρ οἱ παῖδες	παρὰ	τῶν ἄρκων ἔπασχον διὰ τὸν
[46]	ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν. Οὕτως οὐδὲ αἱ	παρὰ	τῶν γυναικῶν ἐπιβουλαὶ εἰς τοὺς
[35]	τῶν καλῶν ἐναγομένους ζῆλον, ὅταν	παρὰ	τῶν διδασκάλων ἔχωσι τὰ παραδείγματα.
[52]	τετρωμένου μάτην ἀνδρός, αἱ δὲ	παρὰ	τῶν μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί, προφυλακαί,
[26]	οὐ γὰρ δόξης μόνον τῆς	παρὰ	τῶν πολλῶν ἀλλὰ καὶ μισθῶν
[20]	οὐ κολάζονται ἀλλὰ καὶ ἐλεοῦνται	παρὰ	τῶν ὑβρισθέντων αὐτῶν. Εἰ δέ
[37]	ἀποστρεφομένων. Τῶν γὰρ τοὺς ὅρκους	παραβαινόντων	οὐχ ἧττον τοὺς τοιούτους ἅπαντες
[34]	μοι, τῇ παρθενίᾳ τὸν γάμον	παραβαλεῖν;	Ἀντιβλέψαι δὲ ὅλως; Ἀλλ´ οὐκ
[27]	γάμον καὶ ἡδονὴν τοσούτῳ πράγματι	παραβαλεῖν	τολμήσει τις, εἰπέ μοι; Καὶ
[62]	φαίνεται μόνον· ὅταν δὲ αὐτῇ	παραβάλληται	λίθων λαμπρότης καὶ ἑτέρας τινὸς
[74]	ὡς μηδὲ μέριμναν ταύτην ἐκείνῃ	παραβαλλομένην	νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά τέ ἐστιν
[52]	πόλεμον, τίνα χειμῶνα τῇ τοιαύτῃ	παραβάλλοντες	οἰκίᾳ ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα τῆς
[64]	αὐτὰς πρὸς τὰς τοῦ γάμου	παραβάλωμεν	οὐδὲ θλίψεις χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι
[46]	ἡ δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν	παραβάσει	γέγονε. Πῶς οὖν βοηθὸς ἡ
[35]	τὸν ἐκ τῆς τοῦ νόμου	παραβάσεως	οὐκ εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως ἅπαντα
[35]	μετέθηκα. Οὐκέτι γὰρ τὸ πρᾶγμα	παράβασίς	ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ«
[45]	ἐντολὴν ἐπλήρου γαμῶν καὶ νόμου	παράβασις	ἦν τὸ μὴ γαμεῖν, εὐπρόσωπος
[60]	συζῆν καθάπερ ἐπὶ τοῦ γάμου	παραβλάψαι	δύναιτ´ ἂν αὐτὴν ἀλλὰ καὶ
[22]	ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς	παραβολὴν	ὀνειδισμοῦ· ἡμεῖς οἱ ἄφρονες τὸν
[39]	ταῦτά φησιν; Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι	παραγγέλλω,	οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος,
[12]	Παῦλός φησι· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι	παραγγέλλω	οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος.
[12]	ὅταν λέγῃ· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι	παραγγέλλω	οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος·
[14]	διαμενεῖ καὶ τὸ καλὸν τοῦτο	παράγγελμα	μυρίων ἐμπλήσει τὴν οἰκουμένην κακῶν.
[39]	τοῦ γὰρ αὐτοῦ ἀμφότερα τὰ	παραγγέλματα.	Τί οὖν μετὰ ταῦτά φησιν;
[74]	τοῦ κόσμου« ἀλλ´ ὁ μὲν	παράγει,	ὁ δὲ μένει. Τοῦτο οὖν
[73]	καὶ τῆς ἄλλης σκοπεῖς ἡδονῆς;	Παράγει	τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.
[73]	Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ εἰρημένον·	Παράγει	τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.
[57]	ὅταν δὲ ὁ τοῦ γάμου	παραγένηται,	ἐπιδίδωσιν ἡ ἀγωνία καὶ τῆς
[84]	κἂν ῥυπαρά τις ἱμάτια ἐνδεδυμένος	παραγένηται,	οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν ἀμεῖψαι τὴν
[16]	ἣν ἡ συγκατάβασις γέγονε μὴ	παραγενομένης	ἡμῖν. ~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ.
[84]	ἔσται λοιπόν. Τῆς γὰρ κυρίας	παραγενομένης	καὶ τοῦ βήματος προτεθέντος καὶ
[43]	μὲν χαλεπωτέρα καὶ ἀτιθάσευτος ἦν,	παραγενομένου	δὲ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς
[61]	γὰρ ἐν βαλανείοις καὶ ἐκκλησίαις	παραγίνονται	αἱ τὰ τοιαῦτα κακουργοῦσαι γυναῖκες.
[36]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Τὸ γὰρ	παράδειγμα	ἐγγύθεν ἔχοντες καὶ οἰκεῖον μειζόνως
[35]	σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ τὸ	παράδειγμα	παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς τὸν φόβον
[35]	παρὰ τῶν διδασκάλων ἔχωσι τὰ	παραδείγματα.	Ὥσπερ οὖν ὁ χωρὶς ἔργων
[24]	ὀφειλομένης ὅτι μηδὲ ἐκ τοῦ	παραδείγματος	ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ τὰ τοῦ Κορὲ
[14]	χωρὶς καθάπερ ἐν οὐρανῷ τῷ	παραδείσῳ	διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες τῇ πρὸς
[46]	ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς τῆς ἐν τῷ	παραδείσῳ,	εἰς δὲ τὴν τοῦ παρόντος
[15]	ἐφάνη; Διὰ τί μὴ ἐν	παραδείσῳ	ἡ μίξις; Διὰ τί μὴ
[14]	Πλασθεὶς δὲ ἐκεῖνος ἔμεινεν ἐν	παραδείσῳ	καὶ γάμου λόγος οὐδεὶς ἦν.
[68]	τῶν λουτρῶν καὶ ἐπὶ τῶν	παραδείσων	καὶ ἐν ταῖς οἰκίαις τὸ
[28]	αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν τῇ γυναικὶ	παραδιδοὺς	καὶ ἀργυρωνήτου μᾶλλον ὑποτάξας οἰκέτου.
[72]	κατὰ περίστασίν τινα καὶ ἀνάγκην	παραδοθῆναι	πενίᾳ, τεθνήξεται πρότερον ἢ ταύτην
[41]	κρατουμένης ποιεῖ, καινήν τινα καὶ	παράδοξον	δουλείας ἐπινοήσας ἀντίδοσιν· καὶ καθάπερ
[79]	ἄγγελος κατεσκεύαζε θαυμαστήν τινα καὶ	παράδοξον	καὶ μείζονα ἢ κατ´ ἀνθρωπίνην
[34]	πυρί. Ἆρα ἔστι τι τούτου	παραδοξότερον,	πᾶσαν ἔνδον βαστάζειν τὴν πυρὰν
[47]	τῆς ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι ἐπὶ τῶν	παραδόξως	συμβαινόντων εἰώθαμεν. Τί δὲ μετὰ
[40]	λοιδορίαις πλύνοι, εἴτε οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ	παραδοῦναι	εἴτε ἕτερόν τι τοιοῦτον. Πολλαὶ
[41]	ἀφαιρουμένην τῷ μὴ καθάπαξ ἑνὶ	παραδοῦναι	τὴν ἀρχὴν ἀλλ´ εἰς ἑκατέρους
[10]	γὰρ τῇ πρὸς τὸ χεῖρον	παραθέσει	φαινόμενον καλὸν οὐκ ἂν εἴη
[30]	τίμιος ὁ γάμος τοῖς νηστεύουσι	παραινεῖ	ὁ ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι. Ἄξιον
[34]	ὑποστρέφειν ἡνίκα ἂν κάμωσι καὶ	παραινεῖ	πάλιν ἐπιτρέπων ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[63]	καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ τῷ προσώπῳ	παραινεῖ	συνεχῶς μὴ διαχεῖσθαι τῷ γέλωτι
[9]	καὶ τιμωρία καὶ κόλασις. ~Ὅτι	παραινεῖν	παρθενεύειν οὐχὶ κωλύοντός ἐστι γαμεῖν.
[48]	οὐχ ἥμαρτε. Τίνος οὖν ἕνεκεν	παραινεῖς,	φησί, μὴ ζητεῖν γυναῖκα; Καὶ
[27]	αὐτό. Ὁ γὰρ μαθὼν ὅτι	παραινεῖται	γαμεῖν, οὐκ ἐπειδὴ τὸ κράτιστον
[13]	οὕτως μετὰ σφοδρότητος κέχρηται τῇ	παραινέσει	καὶ ταῦτα τοσαύτην λαβὼν ἀφορμήν,
[41]	δὲ αὐτὸν ὅμως κἀκείνῃ τῇ	παραινέσει·	καὶ τῇ καλλίστῃ ταύτῃ μεθόδῳ
[29]	Διὰ τί δὲ καὶ ἐν	παραινέσει	ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´
[35]	Τίνος οὖν ἔνεκεν ἐνταῦθα τῇ	παραινέσει	πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς
[75]	Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς προτέραις	παραινέσεσιν	ἀλλ´ εἰπών· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ
[27]	πληγῆναι τὴν ἀκοὴν τῷ τῆς	παραινέσεως	αὐστηρῷ. Ὁ γὰρ ὅλον δι´
[47]	πολλὴν καὶ δι´ ὀλίγου τῆς	παραινέσεως	ἑκατέρας τὴν μίξιν; Ὥσπερ γὰρ
[41]	γεγαμηκότων. Καὶ οὐκέτι τοῦτο ἐν	παραινέσεως	τάξει καὶ συμβουλῆς εἰσηγεῖται ἀλλ´
[13]	πολλὴν εὐκολίαν πρὸς τὴν τῆς	παραινέσεως	ὑποδοχὴν παρεχούσης· καὶ ἄλλως δὲ
[78]	ὡς καὶ μετὰ τὴν τοσαύτην	παραίνεσιν	αἰσχύνης ἄξιον εἶναι νομίζειν, ὃ
[13]	οὐδὲ εἰκῇ παρῆκε πράγματος τοσούτου	παραίνεσιν,	ἀλλ´ ἀνέμενε πρώτους αὐτοὺς εἰς
[29]	εὑρήσει τῆς ἀποστολικῆς ἀξίας τὴν	παραίνεσιν.	Διὰ τί γὰρ μακρότερον ἐπέξεισι
[41]	τοῦτο οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὴν	παραίνεσιν	ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον τῇ
[12]	γὰρ τούτου παραίνεσιν τοῦ κυρίου	παραίνεσιν	εἶναι πιστεύειν χρή. Καὶ γὰρ
[76]	σύνεσιν, πῶς ταῖς παραιτήσεσι πάλιν	παραίνεσιν	ἐπεισήγαγε καὶ διὰ τῆς συγχωρήσεως
[13]	μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς	παραίνεσιν	καὶ συμβουλήν. Ὁ δὲ μηδὲ
[29]	μὴ ἅπτεσθαι. Ἐνταῦθα δὲ καὶ	παραίνεσιν	προσέθηκεν εἰπών· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους
[29]	ἐνδειξάμενον μέχρις ἐκείνου στῆσαι τὴν	παραίνεσιν;	Τί γὰρ ἔχει πλεῖον τοῦ
[41]	γοῦν τὴν πρὸς τοὺς οἰκέτας	παραίνεσιν	Τιμῆς« γάρ φησιν, ἠγοράσθητε, μὴ
[12]	φθέγγεται Παύλου. Τὴν γὰρ τούτου	παραίνεσιν	τοῦ κυρίου παραίνεσιν εἶναι πιστεύειν
[13]	γὰρ μή τις δυσχεραίνῃ τὴν	παραίνεσιν,	τῶν γραμμάτων αὐτοὺς ὧν ἔπεμψαν
[34]	Οὐδὲ γὰρ πρὸς πάντας ἡ	παραίνεσις	αὕτη ἀλλὰ πρὸς τοὺς σφόδρα
[76]	γὰρ εἰπεῖν Οὐκ ἀναγκάζω ἀλλὰ	παραινῶ«	καὶ προσθεῖναι διὰ τὸ εὔσχημον
[9]	τὴν τῆς φύσεως μανίαν. Τούτοις	παραινῶ	μὴ γαμεῖν, οὐ κωλύων γαμεῖν.
[35]	λέγειν ὅτι ἕτερα πράττων ἕτερα	παραινῶ	οὐδὲ ὅτι τὸ ἐμαυτοῦ σκοπήσας
[42]	ἐγώ. Συμβουλεύω δὲ ὑμῖν καὶ	παραινῶ	τοῦτο ζηλοῦν, καὶ γὰρ ἀπόστολος
[9]	αὐτόν. Πρὸς τούτοις ἐγὼ μὲν	παραινῶν	οὐ κακίζω τὸ πρᾶγμα οὐδὲ
[36]	Πῶς δὲ καὶ ἐπιμένει πάλιν	παραινῶν	ὑπὲρ τῶν αὐτῶν εἰ μὴ
[28]	τὴν τοῦ οἰκείου σώματος ἐξουσίαν	παραιρεῖται,	πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν τῇ
[9]	τὴν συμβουλήν· ὁ δὲ κωλύων	παραιρεῖται	ταύτης τῆς ἐξουσίας αὐτόν. Πρὸς
[76]	Παύλου τὴν σύνεσιν, πῶς ταῖς	παραιτήσεσι	πάλιν παραίνεσιν ἐπεισήγαγε καὶ διὰ
[41]	αὐτῶν τῇ κεφαλῇ, τοὺς δὲ	παραιτουμένους	αὐτὴν καὶ οὐκ ἐθέλοντας προσίεσθαι
[73]	μου εἶναι μαθητής. Σὺ δὲ	παρακάθῃ	σχολάζων ἐπιθυμίαις γυναικὸς καὶ γέλωτι
[9]	σοι μανείην. Πῶς οὖν, φησί,	παρακαλεῖς	μὴ γαμεῖν; Ὅτι πείθομαι πολλῷ
[84]	γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ· κἂν αὐτὸν	παρακαλῇ	τὸν Ἀβραάμ, οὐδὲν αὐτῷ πλέον
[37]	πολλάκις μετὰ δακρύων πρὸς τοὺς	παρακαλοῦντας	ἐγκώμια τῆς ἀπελθούσης διελθὼν καὶ
[21]	ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος ὑβρίσθαι πολλὰ	παρακαλοῦντος	γενέσθαι τι πλέον ἀλλὰ καὶ
[49]	αὐτὰ ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι κατορθῶσαι	παρακαλῶν,	τῶν ἐν τῇ γῇ μεμνῆσαι
[1]	τὸ δοθέν, καὶ διπλῆν τὴν	παρακαταθήκην	ἀπέδωκεν. Μέχρι τίνος οὖν οὐ
[49]	Τίνος οὖν ἕνεκεν τούτῳ τῆς	παρακλήσεως	κέχρηται τῷ τρόπῳ; Οὐ δι´
[52]	δεινὸν ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς χαλεπώτερον	παρακνίζον	καὶ ἐρεθίζον αὐτοῦ τὴν ψυχὴν
[14]	ἀναγκαῖος ἔδοξεν εἶναι; Ἀπὸ τῆς	παρακοῆς,	ἀπὸ τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ τοῦ
[34]	παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς προστάγματος	παρακούων.	Οὐκ ἐπιτάττω παρθενεύειν, φησί· δέδοικα
[69]	καὶ φθόη καὶ νόσος καὶ	παράλυσις	καὶ σπασμὸς τὸ σῶμα πολιορκεῖ
[78]	συγχωρήσεων τὴν εὐτελῆ καὶ μικρὰν	παραμυθεῖται	διάνοιαν, μετὰ τούτων καὶ ἑτέραν
[29]	γίνεται. Οὐ τούτῳ δὲ μόνον	παραμυθεῖται	τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ τῷ
[41]	τῶν οἰκετῶν λόγον παρεμβαλὼν καὶ	παραμυθησάμενος	αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ
[52]	ἀεί, τί τῶν ἁπάντων αὐτὸν	παραμυθήσασθαι	δύναιτ´ ἄν; Ἄν τε γὰρ
[52]	ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν τοῦτο	παραμυθήσασθαι	τὴν ἀθλίαν ἐκείνην, ἀλλ´ ἀνάγκη
[52]	Οὔτε οὖν τούτοις δυνήσεται ἑαυτὴν	παραμυθήσασθαι	τοῖς μηχανήμασιν οὔτε γοῦν τὴν
[49]	μᾶλλον ἐπαγωγὸν ἦν πρὸς τὸ	παραμυθήσασθαι	τὸν ἠδικημένον τοῦτο τίθησιν, οὐκ
[47]	καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν δι´ αὐτὸ	παραμυθήσασθαι	τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς πόνους, τὴν
[38]	δὲ παρθενεύουσιν οὐδεμίαν τοιαύτην δέδωκε	παραμυθίαν,	ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐπὶ τοσοῦτον
[22]	παραμυθίας ἀλλ´ ἀρκεῖ πρὸς πᾶσαν	παραμυθίαν	αὐτοῖς ὁ παρὰ τοῦ Θεοῦ
[11]	ἐν τούτῳ πολλὴν ἔχουσι τὴν	παραμυθίαν	αὐτὸν τὸν τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι
[4]	τοῦ πλησίον ἁρπάζων ἔχουσί τινα	παραμυθίαν,	βραχεῖαν μέν, ἔχουσι δὲ ὅμως
[47]	μηδὲ ταύτην ἐνταῦθα κατασκευάσαι τὴν	παραμυθίαν	ἐβούλετο, περιττὸν ὑπὲρ παρθενίας συμβουλεύοντα
[56]	οὕτως καθαρὰν εὕροι τις ἂν	παραμυθίαν.	Ὁ γὰρ ὑπὲρ τῶν ζώντων
[41]	διὰ τὴν ἐκ τῆς ἡδονῆς	παραμυθίαν	πᾶσαν ἕτοιμοι κατάγνωσιν ἐνεγκεῖν; Οὐδὲ
[38]	μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν	παραμυθίαν,	τὴν δὲ παρθένον οὐκ ἀναπαύει
[52]	Ὅταν γὰρ τὸν ὀφείλοντα εἶναι	παραμυθίαν	τῶν λυπηρῶν ἁπάντων καὶ ὅθεν
[38]	μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι τὴν	παραμυθίαν	ὡς μηδὲ ἄκοντος θατέρου ἀποστερεῖν
[22]	δέονται τῆς ἀπὸ τῶν πολλῶν	παραμυθίας	ἀλλ´ ἀρκεῖ πρὸς πᾶσαν παραμυθίαν
[58]	ἀπὸ τούτων δυνηθῶμεν κερδᾶναι μήτε	παραμυθίας	ἀπολαῦσαί τινος, ἐν ἴσῳ τοῖς
[34]	τὴν ἀρχὴν ταύτης δεηθεῖσαι τῆς	παραμυθίας	καὶ μέχρι τέλους ἀχείρωτοι διαμείνασαι;
[48]	παντὸς αὐτὸν ταύτης ἀφελομένη τῆς	παραμυθίας;	Καὶ τί ταύτης, φησί, τῆς
[78]	Διὸ ἕτερον ἀντὶ τούτου προσέθηκε	παραμυθούμενος	αὐτὸν καὶ διδοὺς μᾶλλον ἐπὶ
[57]	ἡμᾶς αἱ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες	παραμυθοῦνται,	ὡς αἱ τῶν πονηρῶν προσδοκίαι
[50]	παλαιᾷ καὶ ἐν τῇ καινῇ	παράνομον	ἡ τρυφή. Μάλιστα μὲν οὐδὲ
[78]	ὅπου γε ἐπὶ κεκωλυμένου καὶ	παρανόμου	τὸ αὐτὸ πάλιν ποιεῖ; Οἷόν
[2]	συγγνώμης ἔτυχον ἀλλὰ τὴν τῶν	παρανομούντων	ἂν ὑπέστησαν δίκην. Νῦν δὲ
[39]	φησὶν εἶναι γάμον τοῦτον ὡς	παρανόμως	γινόμενον κατακρίνει; Μὴ δείσῃς· οὐ
[83]	καὶ λοιδορία μόνη τῇ γεέννῃ	παραπέμψαι	δύναιτ´ ἄν. Τότε μοιχεία ἐκολάζετο
[17]	Καὶ πῶς οὐκ ἐσχάτης ταῦτα	παραπληξίας;	Εἶπεν· Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε. Τοῦτο
[36]	ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν χαρακτῆρα	παραπολλύμενον	ἀλλ´ ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα
[69]	καὶ σιτοποιῶν καὶ μαγείρων τέχνας,	παρασίτων	καὶ δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ ἴστω
[66]	μικροψυχία καὶ μάχη καὶ πολλὴ	παρασιώπησις·	ἂν δὲ αὐτὴ μηδὲν τῶν
[41]	προλεάνας, εἴσοδον ἀρίστην τῷ λόγῳ	παρασκευάζει.	Μετὰ γοῦν τὴν πρὸς τοὺς
[21]	τὸν τῆς δικαιοσύνης ἥλιον ἀτενὲς	παρασκευάζουσα	ἐνορᾷν. Καὶ ταῦτα μὲν ὁ
[62]	αὐτὸν δὲ μεθ´ ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι	παρασκευάζων.	~Τίς ὁ κόσμος τῆς παρθενίας
[69]	μετὰ πολλοῦ πόνου καὶ δαπάνης	παρασκευασθέντων	αὐτοῖς. Καὶ τούτῳ μὲν ἐξισοῦνται
[42]	οὐ νομοθετῶ. Τὸ δὲ τὰ	παραστάντα	ἑκάστῳ συμφέροντα φέρειν εἰς μέσον
[1]	ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν	παραστῆσαι	τῷ Χριστῷ. Εἰ γὰρ καὶ
[52]	καλῶς· λόγος γὰρ οὐδεὶς ἂν	παραστήσειε	τοῦ δεινοῦ τὴν ὑπερβολήν. Ὅταν
[68]	τὴν εὐφροσύνην τῆς οὕτω διακειμένης	παραστήσειε	ψυχῆς; Οὐκ ἔστιν οὐδείς. Ἀλλ´
[73]	τινὶ δικαστηρίῳ ἀλλ´ οὐρανίῳ βήματι	παραστήσεσθαι	μέλλοντας καὶ ῥημάτων καὶ πραγμάτων
[73]	Εἰ γὰρ οἱ μέλλοντες δικαστηρίῳ	παραστήσεσθαι	τῷ παρ´ ἡμῖν καὶ λόγον
[49]	κελεύσας καὶ πρὸς οὕτως ἀφόρητον	παρατάξασθαι	πυράν, ἐν τοῖς περὶ τῶν
[37]	παρθένος πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε τὴν	παράταξιν	οὐδὲ ἔφυγε τὴν συμβολὴν τὴν
[52]	Τίς δὲ τὸν δεσπότην τολμήσει	παρατηρεῖσθαι	τῶν οἰκετῶν καὶ οὐκ εὐθέως
[35]	νόμου· ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν τὰς	παρατηρήσεις·	ἀλλὰ τῆς χάριτος ἐπιφανείσης ὅλον
[78]	λέγω· τὸ τῆς τῶν βρωμάτων	παρατηρήσεως	ἔχεσθαι καὶ τοῦτο μὲν ἐγκρίνειν,
[38]	μηδὲ ὑποσκελίσῃς τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ	παραχώρει	τῆς νίκης αὐτῷ; Καὶ τί
[17]	προσταγμάτων εὐθύνας ἀπαιτήσεις καὶ οὐ	παραχωρήσεις	τῷ τῆς σοφίας ἀπείρῳ; Καὶ
[57]	δὲ μὴ ἐλπισθέντι τὴν κόρην	παρέδωκαν	οἱ γονεῖς. Οὐ γυναῖκες δὲ
[10]	πολέμου τοὺς στρατιώτας ἂν ἀποστήσῃς	παρέδωκας	δεδεμένον τοῖς πολεμίοις τὸν στρατηγόν,
[46]	Ἀχαὰβ τίς μάλιστα τῷ διαβόλῳ	παρέδωκε	καὶ πρὸ τούτου τὸν Σολομῶντα
[82]	κακία τοῦ βίου τῷ πυρὶ	παρέδωκεν.	Ἐκεῖνος μὲν γὰρ καὶ ἐν
[49]	τὸ αὐτὸ ποιεῖ. Καὶ οὐ	παρεισάγει	τὸ πρᾶγμα ἀπὸ τῶν μελλόντων
[34]	δέδοικεν ἀποστῆσαι ἐπιπολὺ μή τινα	παρείσδυσιν	ὁ διάβολος εὕρῃ, πόσων ἂν
[57]	κακά. Πλὴν ἀλλὰ ταῦτα πάντα	παρείσθω	καὶ μηδὲν ἐγκαλῶμεν τῷ γάμῳ,
[79]	τὸ μὲν ποτὸν αὐτοῖς ἄφθονον	παρεῖχον	καὶ ἡδὺ πηγαὶ καὶ ποταμοὶ
[49]	δὲ εὔχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν	παρεκάλει,	οὐδὲν ὑπὲρ τῆς τῶν λελυπηκότων
[28]	ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ	παρεκτὸς	λόγου πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι«
[39]	ἠνέσχετο μὴ πλήξας τὸν ἀκροατὴν	παρελθεῖν.	Οὐ γὰρ εἶπεν· εἰ δὲ
[38]	τὴν πάλην καὶ μέσου κατεχομένου	παρελθὼν	εἰς μέσον εἰπεῖν· φύγε τὸν
[41]	τὸν περὶ τῶν οἰκετῶν λόγον	παρεμβαλὼν	καὶ παραμυθησάμενος αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ
[17]	πάλιν ἐρωτῶ, ἐπειδή σε σφόδρα	παρέμεινε	κατασείων οὗτος ὁ φόβος· πῶς
[68]	κατασχεῖν. Οἷς δὲ μέχρι τέλους	παρέμεινεν,	ἐν τῷ καιρῷ τῆς τελευτῆς
[14]	καὶ δεσπότην ᾐδοῦντο τὸν αὑτῶν,	παρέμενε	καὶ ἡ παρθενία κοσμοῦσα αὐτοὺς
[7]	φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως καὶ	παρέργως	εἰς τὴν τοῦ πράγματος καταλέξομεν
[79]	ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα ποιεῖν	παρεσκεύαζεν.	~Τί τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον.
[46]	καὶ ταῖς συγγενικαῖς κατακοπῆναι χερσὶ	παρεσκεύασε;	Τὸν δὲ Ἀχαὰβ τίς μάλιστα
[63]	αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι καὶ πρὸς δάκρυα	παρεσκευάσθαι	διὰ παντός, πρὸς γέλωτα δὲ
[27]	σιδήρου. Κἂν μὴ οὕτω τύχῃ	παρεσκευασμένη	ψυχὴ μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς τὰς
[14]	τῷ Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων	παρεστᾶσιν	αὐτῷ, καὶ οὐδεὶς τούτων γέγονεν
[11]	ἄγγελοι, ἀλλ´ οὐδὲ ἡ παρθένος.	Παρεστήκασιν	διὰ παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν τῷ
[70]	ἐν τοῖς τῶν πενομένων ἀεὶ	πάρεστι,	παντὸς τραπεζοποιοῦ καὶ μαγείρου μᾶλλον
[57]	γοῦν ἀπὸ τῆς μεταβολῆς ἀεὶ	πάρεστιν	αὐτοῖς φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν
[57]	νικήσαντα χθὲς τῶν μνηστήρων σήμερον	παρευδοκίμησεν	ἕτερος καὶ τοῦτον πάλιν ἐξέβαλεν
[67]	ὀδύνης ἴσα γίνεται τῇ δεσποίνῃ	παρευδοκιμουμένῃ	εἰ καὶ μὴ τῷ πόθῳ
[68]	πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος πανταχοῦ πολλὴν	παρέχει	τὴν τέρψιν τοῖς ὀφθαλμοῖς. Καὶ
[40]	βουλομένην κολακεύειν τὸν ὑβριστὴν καὶ	παρέχειν	ἑαυτὴν ἐκείνῳ πρὸς ὅπερ ἂν
[49]	πολὺ τοῦ γάμου πράγματα ἡμῖν	παρέχειν	ἐλάττω. Ἐπειδὴ γὰρ φείδομαι, φησίν,
[50]	δὲ καὶ τὴν τῆς τρυφῆς	παρέχειν	ἡμῖν εἴωθε. Καὶ μάρτυς ὁ
[36]	προαιρέσει ἀλλ´ ἐν τῇ τοῦ	παρέχοντος	κρίσει. Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς
[13]	πρὸς τὴν τῆς παραινέσεως ὑποδοχὴν	παρεχούσης·	καὶ ἄλλως δὲ τὸ τοῦ
[49]	τῇ σαρκὶ πολλὴν ἀπὸ ταύτης	παρέχουσιν	αὐτῇ τὴν τρυφήν. ~Ὅτι καὶ
[38]	συλλέγηται θέατρον καὶ ὁ ἀγωνοθέτης	παρῇ	καὶ οἱ θεαταὶ καθέζωνται καὶ
[41]	περὶ τῆς παρθενίας λόγοις οὐδαμοῦ	παρήγαγεν	ἑαυτόν. Διὰ τοῦτο καὶ σφόδρα
[30]	Μωϋσῆς μόνον οὐδὲ Παῦλος ταῦτα	παρήγγελον,	ἄκουσον τί φησιν ὁ Ἰωήλ·
[13]	Οὐ γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ εἰκῇ	παρῆκε	πράγματος τοσούτου παραίνεσιν, ἀλλ´ ἀνέμενε
[14]	ἐνεπόδιζεν οὔτε ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ	παρήκουσαν	τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγένοντο γῆ
[12]	τὴν ἐντολὴν ταύτην οὐχ ἡνίκα	παρῆν	τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν, ἀλλὰ
[13]	δὲ αὐτοῖς πρὸ τούτου οὐ	παρῄνεσεν.	Πόθεν οὖν ἦλθον ἐπὶ τὴν
[41]	ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἐγὼ κινούμενος ταῦτα	παρῄνουν,	οὐκ ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ
[41]	ἐξουσίαν τοῦ τὰ τοιαῦτα ἐπιτάττειν	παρῄρημαι,	εἰ δὲ βούλεσθε ἀκούειν ὡς
[38]	ἐξουσίαν αὐτῶν ὁ τῶν ἀγώνων	παρῄρηται	νόμος. Καὶ τῇ παρθένῳ τοίνυν,
[48]	θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ τίς ἀνέξεται	παρθενεύειν	ἐπὶ τοιούτοις μισθοῖς; Τίς δ´
[26]	μέγιστα ἀδικεῖ ἑαυτὸν ὁ δυνάμενος	παρθενεύειν	καὶ γαμῶν. Τὸν γὰρ δυνάμενον
[78]	ἀνάγκης ἐπικειμένης θέμις τὴν προῃρημένην	παρθενεύειν	κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς πάντα ἵστασθαι
[9]	τιμωρία καὶ κόλασις. ~Ὅτι παραινεῖν	παρθενεύειν	οὐχὶ κωλύοντός ἐστι γαμεῖν. Σὺ
[34]	ὡς προστάγματος παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω	παρθενεύειν,	φησί· δέδοικα γὰρ τοῦ πράγματος
[6]	δυνήσεται κάλλος; ~Ὅτι οἱ αἱρετικοὶ	παρθενεύοντες	οὐχὶ τὰς ψυχὰς μόνον ἀλλὰ
[82]	ἔχων καὶ ἡδονῆς μᾶλλον τῶν	παρθενευόντων	ἐκράτει. Οὗτοι μὲν γὰρ καθ´
[38]	τοῦ μὴ πυροῦσθαι. Τοῖς δὲ	παρθενεύουσιν	οὐδεμίαν τοιαύτην δέδωκε παραμυθίαν, ἀλλὰ
[2]	κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ διὰ τὸ	παρθενεῦσαι.	Ἔστιν δὲ νῦν οὐ τοῦτο
[82]	~Πρὸς τοὺς λέγοντας ὅτι οἱ	παρθενεύσαντες	εἰς κόλπους Ἀβραὰμ εὔχονται ἐλθεῖν.
[82]	ἀνέσει καὶ τρυφῇ, οἱ δὲ	παρθενεύσαντες	ἐν γεέννῃ, τοῦτο ὑπολείπεται κατὰ
[82]	μεῖζον ἐρῶ ὅτι πολλοὶ τῶν	παρθενευσάντων	οὐδὲ ἐκείνων ἐπιτεύξονται τῶν κόλπων
[82]	Τί οὖν, φησίν, ὅταν τῶν	παρθενευσάντων	πολλοὶ μετὰ τοὺς πολλοὺς ἱδρῶτας
[78]	μέσον, ποῦ τὸν θνητὸν ἡ	παρθενία	ἀθρόον αἴρει ὅταν ὄντως ᾖ
[7]	οὐδὲ ἐν τοῖς χρώμασιν ἡ	παρθενία,	ἀλλ´ ἐν τῇ ψυχῇ καὶ
[15]	τοὺς ὄντας ἀνθρώπους οὐδὲ ἡ	παρθενία,	βουλομένου πολλοὺς εἶναι, λυμανεῖται τὸ
[76]	ὑμῖν ἐπιβάλω. ~Ὅτι οὐχ ἡ	παρθενία	βρόχος ἀλλὰ τὸ ἡμῖν ἀπρόθυμον.
[13]	πολλῶν ἱδρώτων καὶ μεγάλης ἡ	παρθενία	δεῖται τῆς ἀγωνίας. Καὶ ἐνταῦθα
[77]	καὶ ἀπώλλυντο. Καὶ γὰρ ἡ	παρθενία	διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι πᾶσαν
[17]	κελεύειν ἐχρῆν; Ἐν ἐγκρατείᾳ καὶ	παρθενίᾳ	διάγειν; Ἀλλὰ τοῦτο μεῖζον ἂν
[34]	καὶ πολλῶν ἄξιον στεφάνων ἡ	παρθενία.	Εἰ γὰρ τοὺς ἐν τῷ
[49]	μέλλοντι ταμιεύεται χρόνῳ. Ἡ δὲ	παρθενία	ἐν αὐτῷ τῷ κατορθοῦσθαι οὐ
[10]	γάμος; Οὐκοῦν διὰ τοῦτο ἡ	παρθενία	θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ κρείττων ἐστὶ
[5]	μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα ἡ τῶν αἱρετικῶν	παρθενία.	Καὶ γὰρ ἀσελγείας ἁπάσης ἡ
[81]	ἱκανὴ ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν ἡ	παρθενία	καὶ ἑτέραν ἡμῖν ἐνθεῖναι τὴν
[27]	ὀκνηρότερον ποιεῖ. ~Ὅτι μέγα ἡ	παρθενία	καὶ μεγάλων πρόξενος ἀγαθῶν. Οἶδα
[14]	ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ τῇ	παρθενίᾳ	κοσμούμενοι. Καὶ πᾶσα τότε ἡ
[14]	τὸν αὑτῶν, παρέμενε καὶ ἡ	παρθενία	κοσμοῦσα αὐτοὺς μᾶλλον ἢ τοὺς
[13]	ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη τῇ	παρθενίᾳ	λαβὼν τὰς ψυχὰς χρησίμως τοὺς
[17]	ἐξ ἀρχῆς οὐκ ἐδόθη ἡ	παρθενία,	μᾶλλον δὲ ἡ παρθενία μὲν
[17]	ἡ παρθενία, μᾶλλον δὲ ἡ	παρθενία	μὲν ἐξ ἀρχῆς καὶ τοῦ
[1]	ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι τῶν αἱρετικῶν ἡ	παρθενία	μισθὸν οὐκ ἔχει. Τὸ τῆς
[78]	ἀθρόον αἴρει ὅταν ὄντως ᾖ	παρθενία;	~Ὅτι τῶν ἀγγέλων οὐδὲν ἀπεῖχον
[60]	δόξης ἀπολαῦσαι ἐκείνης. ~Ὅτι ἡ	παρθενία	οὐδενὸς δεῖται τῶν οὐκ ἐφ´
[59]	ἄνωθεν ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι εὔκολον ἡ	παρθενία.	Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν τὸν νυμφίον
[5]	ἀκριβῶς εὕρημα ἡ τῶν αἱρετικῶν	παρθενία,	οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος ἀλλὰ
[4]	Ἡ γὰρ νηστεία καὶ ἡ	παρθενία	οὔτε καλὸν καθ´ ἑαυτὸ οὔτε
[18]	ἁμαρτία. Ὅτι δὲ οὐχ ἡ	παρθενία	ποιεῖ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος
[68]	~Περὶ τῆς ἀταραξίας τῆς τῇ	παρθενίᾳ	προσούσης. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος
[10]	ἔσχατον ἤγαγες κακόν. Καλὸν ἡ	παρθενία;	Σύμφημι κἀγώ. Ἀλλὰ τοῦ γάμου
[82]	γάμος τοιοῦτον ἐποίησεν οὔτε ἡ	παρθενία	τὰς ἀθλίας ἐκείνας ἀπώλεσεν, ἀλλὰ
[14]	αὐτὸς ἕπεται. Ἀλλ´ οὐχ ἡ	παρθενία	ταύτην ἔχει τὴν ἀκολουθίαν ἀλλ´
[18]	γῆς ἀνθρώπους. ~Ὅτι οὐχ ἡ	παρθενία	τὸ γένος ἡμῶν ἐλαττοῖ ἀλλ´
[79]	τὸν Ἡλίαν καὶ ὅτι ἡ	παρθενία	τοιούτους αὐτοὺς ἐποίησεν. Τί γὰρ
[79]	ἦν. Ὅτι δὲ αὐτοὺς ἡ	παρθενία	τοιούτους ἐποίησε δῆλον ἐκεῖθεν· εἰ
[34]	τολμήσει τις, εἰπέ μοι, τῇ	παρθενίᾳ	τὸν γάμον παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι δὲ
[82]	ἀλλὰ καὶ πολλῷ βελτίων ἡ	παρθενία	τοῦ γάμου. Πῶς; Ὅτι οὔτε
[11]	διαυγεῖς καὶ λαμπράς. ~Ὅτι ἡ	παρθενία	τοὺς ὄντως αὐτὴν μετιόντας ἀγγέλους
[10]	ὁ τὸν γάμον κακίζων τὴν	παρθενίαν	ἀδικεῖ. Ὁ μὲν γὰρ τὸν
[34]	μή τις ἀναβῆναι πρὸς τὴν	παρθενίαν	ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς προστάγματος παρακούων.
[10]	μεθ´ ὑπερβολῆς καλόν, ὅπερ τὴν	παρθενίαν	ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ οὖν
[49]	τῶν αἰσθητῶν καὶ προτρέπει εἰς	παρθενίαν	αὐτοὺς καὶ ἀπάγει τοῦ γάμου.
[76]	Τί οὖν ἐστιν; Οὐ τὴν	παρθενίαν	βρόχον ἐκάλεσεν— ἄπαγε— ἀλλὰ τὸ
[42]	ἐπειδὴ ὁ κύριος οὐκ ἐπέταξε	παρθενίαν,	διὰ τοῦτο οὐδὲ ἐγώ. Συμβουλεύω
[2]	ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ τὴν	παρθενίαν	εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ ἵνα ἀνύσωμεν
[47]	εἰπών, οὐδὲ οὕτως ἐθάρρησε πάλιν	παρθενίαν	εἰπεῖν, ἀλλὰ τί; Καλὸν ἀνθρώπῳ
[14]	μὴ ἅπτεσθαι. ~Ἀντίθεσις τῶν τὴν	παρθενίαν	ἐκβαλλόντων καὶ λύσις. Ἀλλ´ ἴσως
[47]	καὶ εἰσάγοντος. Εἶτα ἐπὶ τὴν	παρθενίαν	ἐλθὼν καὶ εἰπὼν ὅτι Νομίζω
[47]	πάλιν γάρ σε ἐπὶ τὴν	παρθενίαν	ἕλκει καὶ τοῦτο ὁ λόγος
[82]	καὶ εὐπρόσεδρον. Αὗται δὲ καὶ	παρθενίαν	ἑλόμεναι εἰς τὸν τοῦ βίου
[29]	συνέρχεσθε. Πολλοὺς ἐνταῦθα τῶν τὴν	παρθενίαν	ἐπανῃρημένων οἶμαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ
[10]	οὐ τοῦτον μᾶλλον ἢ τὴν	παρθενίαν	ἐπῄνεσε. Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν
[29]	τὸ μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰς	παρθενίαν	ἐστὶν ἐνάγοντος. Εἰπὼν τοίνυν· Ἡ
[18]	υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν	παρθενίαν	ἐτίμησαν, εἰ μὴ εἶδον ἀδίκοις
[8]	τῷ φεύγειν πάντων γεγόνατε ἐναγέστεραι,	παρθενίαν	εὑροῦσαι πορνείας μιαρωτέραν. Ποῦ τοίνυν
[21]	κίνδυνος μέγας τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν	παρθενίαν.	Ἐχρῆν μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,
[77]	ἐκεῖναι καὶ λαμπάδας εἶχον καὶ	παρθενίαν	ἤσκησαν ἀλλ´ οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο,
[47]	φιλοσοφεῖν. Εἶτα πάλιν ἐπὶ τὴν	παρθενίαν	μεθίσταται, καὶ οὐδὲ νῦν αὐτὴν
[80]	Καὶ μαρτυρήσειαν ἂν ἡμῖν ὅσαι	παρθενίαν	μὲν ἀσκοῦσι καὶ νῦν, τοσοῦτον
[4]	καὶ Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι κατὰ τὴν	παρθενίαν	οἱ αἱρετικοί. Ὦ καὶ Ἑλλήνων
[41]	οὕτω ποιεῖται τὴν εἰσήγησιν. Ἤκουσας	παρθενίαν,	ὄνομα πολλῶν πόνων καὶ ἱδρώτων.
[9]	τιμιωτέραν εἶναι τοῦ γάμου τὴν	παρθενίαν·	οὐ μὴν διὰ τοῦτο ἐν
[20]	μηδεὶς κίνδυνος τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν	παρθενίαν	οὐδὲ οὕτως ἀσφαλὲς τὸ ἐξουθενεῖν.
[7]	τοσαύτην ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι τὴν	παρθενίαν	οὐκ ἀπὸ ἱματίων ἀλλ´ ἀπὸ
[34]	ἂν εἴποιεν ἐνταῦθα οἱ τὴν	παρθενίαν	περιττὸν εἶναι τιθέμενοι; Αὕτη μὲν
[49]	τῷ παρόντι ἡδέων εἰς τὴν	παρθενίαν	προτρέπει. Τί λέγεις; Πρὸς δαίμονάς
[36]	~Ὅτι μετριάζων ὁ ἀπόστολος τὴν	παρθενίαν	χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον
[18]	γένος τὸ ἡμέτερον οὐ τῆς	παρθενίας	ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας ἐστίν. ~Ὅτι
[9]	τὸ μὴ καθαιρεῖν τὸ τῆς	παρθενίας	ἀξίωμα ἀλλὰ πολλῷ σεμνοτέραν ἀποφαίνειν
[74]	οὐχ ἱκανὸν δεῖξαι τὸ τῆς	παρθενίας	ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ τοῦ Θεοῦ
[80]	Εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο	παρθενίας	ἀρετή. Θαυμαστὸν μὲν γὰρ καὶ
[12]	τοῦ διδασκάλου δεξάμενοι συμβουλὴν περὶ	παρθενίας,	αὐτοὶ φθάσαντες ἐρωτῶσιν αὐτόν, ἐντεῦθεν
[27]	ἐθάρρει διαλεχθῆναι ἐξ ἀρχῆς περὶ	παρθενίας	αὐτοῖς, ἀλλὰ τοῖς περὶ τοῦ
[13]	τί ἔγραψαν αὐτῷ Κορίνθιοι περὶ	παρθενίας,	αὐτὸς δὲ αὐτοῖς πρὸ τούτου
[13]	παρθενίας λόγων εἰς τὴν τῆς	παρθενίας	αὐτοὺς ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν, ἀλλὰ περὶ
[49]	πρότερον γὰρ ὑπὲρ τῶν περὶ	παρθενίας	αὐτῷ διειλεγμένων ἐροῦμεν— Κορινθίοις, ἐν
[52]	γάμοις; Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων ἄπεστι,	παρθενίας	δὲ πόρρω καὶ μακρὰν πάσης
[5]	ἀσεβοῦς ἔνδον στρεφομένου τὸ τῆς	παρθενίας	διασωθῆναι δυνήσεται κάλλος; ~Ὅτι οἱ
[56]	γαμηθεῖσα. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς	παρθενίας	δύσκολον ταῦτα γενέσθαι, μᾶλλον δὲ
[49]	ἥμαρτε, τῶν δὲ ἀπὸ τῆς	παρθενίας	ἑαυτὴν ἀπεστέρησε στεφάνων, τῶν μεγάλων
[1]	τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι τὰ τῆς	παρθενίας	ἑαυτῶν ἀφείλοντο ἔπαθλα. Τοὺς γὰρ
[33]	ἀκρασίαν« καὶ ἀνυπόπτως τὸ τῆς	παρθενίας	ἐγκώμιον ἐργαζόμενος ἐν τοῖς περὶ
[76]	ἐστιν· ἅπαντα τὰ καλὰ τῆς	παρθενίας	εἶπον καὶ ἀπέδειξα, καὶ μετὰ
[22]	τῆς κρίσεως τοὺς ἀπὸ τῆς	παρθενίας	ἐκεῖ λάμποντας ὁρῶντες· Οὗτοι ἦσαν
[41]	ἄρας, οὕτω τοὺς περὶ τῆς	παρθενίας	ἐμβάλλει λόγους, ταῦτα λέγων τὰ
[80]	περιέλῃς, αὐτὰ τὰ νεῦρα τῆς	παρθενίας	ἐξέκοψας, οὕτως ὅταν αὐτὴν μετὰ
[24]	συνάγουσι πῦρ οἱ τὸ τῆς	παρθενίας	ἐξευτελίζοντες καλόν. Ἀλλὰ τοῖς μὲν
[26]	ἄθλων εἵλοντο καὶ τῷ τῆς	παρθενίας	ἐπεπήδησαν καλῷ. Τί τοίνυν φοβῇ
[79]	Ἰωάννης, οὗτοι οἱ γνήσιοι τῆς	παρθενίας	ἐρασταί; Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ ὅσον
[28]	~Ὅτι τὰ περὶ γάμου λεγόμενα	παρθενίας	ἐστὶ προτρεπτικά. Τί δὴ μετὰ
[48]	τὸ θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ τῆς	παρθενίας	ἐστίν, ὁ δὲ γεγαμηκὼς ἀρκεῖται
[30]	τῆς ἐκείνου δυνάμεως ἀλλὰ τῆς	παρθενίας	ἐστίν. Ὅτι δὲ οὐ Μωϋσῆς
[22]	ἐννοήσαντες, ἅπαντες ὑμεῖς οἱ τῆς	παρθενίας	ἐχθροί, ἐπίθεσθέ ποτε τῷ στόματι
[44]	πλημμελεῖν. ~Ὅτι εὐκολώτερον εἶναι διὰ	παρθενίας	ἢ διὰ γάμον βασιλείας τυχεῖν.
[21]	πικρὸν γλυκύ. Τί γὰρ τῆς	παρθενίας	ἥδιον, τί κάλλιον, τί φωτεινότερον;
[2]	μὲν γὰρ πόνος ὑπὲρ τῆς	παρθενίας	ἡμῖν καὶ τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος,
[14]	προαιρέσεως ἀπολειφθέντες τῶν ὑπὲρ τῆς	παρθενίας	ἱδρώτων, τῷ δὲ τὸ πρᾶγμα
[82]	Ἆρ´ οὖν παρὰ τοῦτο τῆς	παρθενίας	ἴσος ὁ γάμος ἢ καὶ
[79]	ἀγγέλους ἐπὶ τῆς γῆς; Εἶδες	παρθενίας	ἰσχύν; Τοὺς αἵματι καὶ σαρκὶ
[47]	διαναπαύων αὐτόν. Ἤρξατο ἀπὸ τῆς	παρθενίας	καὶ πρίν τι περὶ αὐτῆς
[84]	ὄντως οὐκ ἔχοντα μετὰ τῆς	παρθενίας	καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀσκεῖν
[27]	αἰσχυνθεὶς σπουδάσει ταχέως ἐπιλαβέσθαι τῆς	παρθενίας	καὶ τὴν τοσαύτην ἀποκρούσασθαι δόξαν.
[63]	παρασκευάζων. ~Τίς ὁ κόσμος τῆς	παρθενίας	καὶ τί τὸ κάλλος. Ἀλλ´
[14]	ἐκείνης διαγωγῆς καὶ τὸ τῆς	παρθενίας	κάλλος, καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ
[1]	μισθὸν οὐκ ἔχει. Τὸ τῆς	παρθενίας	καλὸν ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ
[80]	ἀρίστη πολιτεία τρέφειν τοὺς τῆς	παρθενίας	καρπούς, μᾶλλον δὲ καὶ ῥίζα
[36]	οἰκεῖον μειζόνως ἂν τῶν τῆς	παρθενίας	κατετόλμησαν πόνων. Εἰ δὲ καὶ
[82]	γάμῳ ζῶν ἐσπούδασε τὰ τῆς	παρθενίας	κατορθῶσαι καλά, τὸ εὔσχημον λέγω
[63]	κάλλος. Ἀλλ´ οὐχ ὁ τῆς	παρθενίας	κόσμος τοιοῦτος. Οὐ γὰρ λυμαίνεται
[41]	Ἐν δὲ τοῖς περὶ τῆς	παρθενίας	λόγοις οὐδαμοῦ παρήγαγεν ἑαυτόν. Διὰ
[41]	μέτεισι λοιπὸν ἐπὶ τὸν τῆς	παρθενίας	λόγον ὃν πάλαι μὲν ὤδινε
[8]	εὐνούχους οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν εἰς	παρθενίας	λόγον ὅτι μὴ γαμοῦσιν, οὕτως
[13]	μετὰ τὸ πληρῶσαι τὸν περὶ	παρθενίας	λόγον προσέθηκεν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν
[78]	ἀναγαγεῖν ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς	παρθενίας	λόγους. Ὁ γὰρ οὕτω πρὸς
[13]	Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν περὶ	παρθενίας	λόγων εἰς τὴν τῆς παρθενίας
[8]	ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. Ἔτ´ οὖν	παρθενίας	μνησθήσεσθε καὶ ἐπὶ τῷ πράγματι
[48]	εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν ἀπὸ τῆς	παρθενίας	μόνον τὸ τὴν ἐνθάδε θλῖψιν
[21]	Μαριὰμ οὐχ οὕτως ὡς τῆς	παρθενίας	νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον
[80]	δὲ καὶ ῥίζα καὶ καρπὸς	παρθενίας	ὁ ἐσταυρωμένος βίος ἐστίν. Αὕτη
[41]	συμβουλήν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ τῆς	παρθενίας	ὄνομα πολὺν εὐθέως ἐμφαίνει τὸν
[6]	ἅπαν ἀπόλλυσι σῶμα. Εἰ τοίνυν	παρθενίας	ὅρος τὸ καὶ σώματι καὶ
[13]	ἐκεῖνος τότε διελέχθη περὶ τῆς	παρθενίας	ὅτε αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἤροντο.
[0]	~ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΕΡΙ	ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ.	~Ὅτι τῶν αἱρετικῶν ἡ παρθενία
[4]	Ἕλλησι μὲν ὑπὲρ νηστείας καὶ	παρθενίας	οὔτε μισθὸν δώσει τις οὔτε
[49]	Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ οὔτε περὶ	παρθενίας	οὔτε περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος. Ἀλλ´
[4]	ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ τοὺς τῆς	παρθενίας	πόνους ἵνα ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων
[15]	συνεχωρήθη τὴν σήν, τοῦτο τῆς	παρθενίας	προτίμα, μᾶλλον δὲ μηδὲ ἐν
[47]	τὴν παραμυθίαν ἐβούλετο, περιττὸν ὑπὲρ	παρθενίας	συμβουλεύοντα περὶ γάμου φιλοσοφεῖν. Εἶτα
[10]	τάξεως ἐκβάλῃς τὸν γάμον, τῆς	παρθενίας	τὴν δόξαν προύδωκας καὶ εἰς
[75]	ἀναλογίσασθαι, καὶ δείξας οὕτω τῆς	παρθενίας	τὴν ὑπεροχὴν καὶ πρὸς αὐτὸν
[11]	καὶ τῷ πνεύματι. Εἶδες τῆς	παρθενίας	τὸ ἀξίωμα; Πῶς τοὺς ἐπὶ
[76]	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς	παρθενίας	τὸ θαυμαστὸν καὶ τὸ κέρδος
[65]	~Ὅτι πάντα τὰ ἐπίπονα τῆς	παρθενίας	τῶν ὠδίνων μόνων τοῦ γάμου
[19]	οὐχ ἧττον ἴστε τὴν τῆς	παρθενίας	ὑπεροχὴν καὶ πάντα ἅπερ ὑμῖν
[10]	γάμον κακίζων καὶ τὴν τῆς	παρθενίας	ὑποτέμνεται δόξαν· ὁ δὲ τοῦτον
[47]	οὐδὲ ἐφεξῆς τὴν περὶ τῆς	παρθενίας	ὕφηνε συμβουλὴν ἀλλὰ διακόπτων αὐτὴν
[26]	σε, φησίν, εἰς τὸ τῆς	παρθενίας	ὕψος ἀναγαγεῖν μὴ καταπέσῃς εἰς
[63]	ἡδονῆς, οὕτω καὶ ἡ τῆς	παρθενικῆς	ψυχῆς εὐωδία ταῖς αἰσθήσεσι περιρρέουσα
[82]	δηλοῦσιν αἱ τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι	παρθένοι.	Ἆρ´ οὖν παρὰ τοῦτο τῆς
[1]	τὸν λόγον οὐκ ἂν εἶεν	παρθένοι.	Δεύτερον δὲ ὅτι τὸν γάμον
[82]	βαπτιστὴς ὅ τε εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι	παρθένοι	τυγχάνοντες, καὶ Παῦλος καὶ Πέτρος
[11]	ἐκδέξεται· ταῖς δὲ τῆς ἐκκλησίας	παρθένοις	ἀπαντήσεται τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα
[1]	λέγων· Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ	παρθένον	ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ. Εἰ
[77]	ἀρκεῖ τὸ μὴ γαμηθῆναι ποιῆσαι	παρθένον	ἀλλὰ δεῖ καὶ τῆς ψυχικῆς
[78]	εἰ δὲ ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν	παρθένον	αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός ἐστι καὶ
[78]	τις« φησίν, ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν	παρθένον	αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος
[78]	ἐπαίνοις τοῦ τὴν ἑαυτοῦ διατηροῦντος	παρθένον	δίδωσιν αὐτῷ σφοδρὰν τὴν πληγήν.
[8]	οὐχ ἑλομένην ταύτην ἂν εἴποιμι	παρθένον	ἐγώ. Ὅταν δὲ τῶν κεκωλυμένων
[78]	νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν αὑτοῦ	παρθένον.	Εἰ δέ τις« φησίν, ἀσχημονεῖν
[36]	ὁ μὴ ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ	παρθένον	κρεῖττον ποιεῖ; Τίνος δὲ ἕνεκεν
[34]	γενναῖον ἔξω τειχῶν ἀποκλείσας τὴν	παρθένον	ὁ Παῦλος, οὐκ ἀφίησιν ἀνοιγῆναι
[5]	κεκαυτηριασμένη τὴν συνείδησιν; Τὴν γὰρ	παρθένον	οὐ τῷ σώματι μόνον καθαρὰν
[38]	δίδωσι τὴν παραμυθίαν, τὴν δὲ	παρθένον	οὐκ ἀναπαύει τῶν πόνων. Πῶς
[7]	καὶ τῆς ἀνδρείας, τὴν δὲ	παρθένον	πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν καὶ πάντα
[6]	ἐναγής, πῶς ἂν δύναιτο εἶναι	παρθένος;	Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι δείκνυσιν ὠχρὸν
[65]	φησί, τέξῃ τέκνα. Ἡ δὲ	παρθένος	ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε τῆς ὠδῖνος
[56]	τούτους διὰ τῆς προσδοκίας ἠνίασε.	Παρθένος	δὲ πᾶσα καὶ τῆς πείρας
[34]	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι. Ἡ δὲ	παρθένος	δι´ ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ
[11]	τῷ Θεῷ· τοῦτο καὶ ἡ	παρθένος.	Διὸ καὶ Παῦλος αὐτὰς πάντων
[73]	χρησιμευούσης ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ ἡ	παρθένος	ἕως μὲν ἂν οἴκοι μένῃ
[84]	στεφάνων καὶ κολάσεων. Τότε κἂν	παρθένος	ᾖ τις οὐκ ἔχουσα ἔλαιον
[8]	τῶν ἀνθρώπων φύσιν. Πῶς οὖν	παρθένος	ἡ ἀκάθαρτος; Οὗτος γὰρ δεύτερος,
[5]	καὶ τιμῶσα τὸ ψεῦδος; Πῶς	παρθένος	ἡ κεκαυτηριασμένη τὴν συνείδησιν; Τὴν
[5]	ἔκτισεν εἰς μετάληψιν. Πῶς οὖν	παρθένος	ἡ τῆς πίστεως ἀποστᾶσα, ἡ
[7]	ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ· Ἡ δὲ	παρθένος	ἵνα ἁγία τῷ σώματι καὶ
[59]	συνοικοῦντος αὐτὴν διαζεύγνυσιν. Ἡ δὲ	παρθένος	καὶ ποθεῖ τὴν τελευτὴν καὶ
[52]	δεδοικέναι τὰ δεινά. Ἡ δὲ	παρθένος	οὐ μόνον τῶν δυσχερῶν πραγμάτων
[34]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι ἡ	παρθένος	οὐκ ἔχει, ἀλλ´ ἀνάγκη δι´
[34]	ἐπελθοῦσα ἡ μίξις. Ἡ δὲ	παρθένος	οὐκ ἔχουσα ὅτῳ σβέσει τὸ
[49]	Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃ ἡ	παρθένος,	οὐχ ἥμαρτε« καὶ σιωπήσας τὰς
[75]	ἔχω« καὶ Ἐὰν γήμῃ ἡ	παρθένος,	οὐχ ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά φησιν·
[49]	Ἐὰν γὰρ καὶ γήμῃ ἡ	παρθένος,	οὐχ ἥμαρτε, τῶν δὲ ἀπὸ
[48]	ἥμαρτες· καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ	παρθένος,	οὐχ ἥμαρτεν. Ἰδοὺ τὸ μέγα
[39]	γὰρ λέγων· Ἐὰν γάμῃ ἡ	παρθένος	οὐχ ἥμαρτεν« οὐ περὶ τῆς
[11]	γαμίζονται ἄγγελοι, ἀλλ´ οὐδὲ ἡ	παρθένος.	Παρεστήκασιν διὰ παντὸς καὶ λειτουργοῦσιν
[77]	οὖν φησιν ὅταν καὶ ἡ	παρθένος	πολλὰ πραγματεύηται καὶ μερίμνας ἔχῃ
[37]	ἀναγκάζωνται τυραννίδα. Ἀλλ´ οὐχ ἡ	παρθένος	πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν
[37]	ἐκείνην μὴ ἀποπέσῃς· τοσοῦτον ἡ	παρθένος	σου ἐχέτω πλέον ὅσον τὴν
[8]	ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω τούτῳ	παρθένος.	Τὴν γὰρ κυρίαν τοῦ γαμηθῆναι
[77]	βιωτικὰ μεριμνῶσα οὐκ ἂν εἴη	παρθένος.	Τί οὖν φησιν ὅταν καὶ
[65]	παρὰ πάντα τὸν βίον ἡ	παρθένος	ὑπομένει τοιοῦτον οἷον καθ´ ἕκαστον
[68]	παρθενίᾳ προσούσης. Ἀλλ´ οὐχ ἡ	παρθένος	ὑπομένει τούτων οὐδέν, ἀλλ´ ἀπήλλακται
[34]	Ἄπαγε. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς	παρθένου	γνώμην δίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ συγγνώμην.
[58]	μέσον. Ἀλλ´ οὐ τὰ τῆς	παρθένου	τοιαῦτα, ἀλλὰ πολλὴν ἄπεισιν ἐντεῦθεν
[1]	γε καὶ αὐτὸν τὸν ἐκ	παρθένου	Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ Ἕλληνες
[1]	αἱρετικῶν οὐκ ἂν εἴποιμί ποτε	παρθένους	ἐγώ· πρῶτον μὲν ὅτι οὐκ
[38]	Καὶ τί λέγω πρὸς τὰς	παρθένους;	Πρὸς τὰς χήρας οὐκ ἄν
[40]	ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ γὰρ τῇ	παρθένῳ	γαμεῖν οὐδέποτε ἔξεστι, οὕτως οὐδὲ
[39]	κυρίῳ. ~Ποίᾳ χήρᾳ καὶ ποίᾳ	παρθένῳ	ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι ὁ Παῦλος. Πῶς
[26]	καὶ μισθῶν ἀποστερεῖ τῶν τῇ	παρθένῳ	κειμένων. Διὰ ταῦτα Καλὸν ἀνθρώπῳ
[34]	ὁ δεινὸς οὗτος πειρατὴς τῇ	παρθένῳ	πολὺν ἐπάγει τὸν χειμῶνα καὶ
[8]	κοίτη ἀμίαντος. ~Ὅτι βλάβη τῇ	παρθένῳ	τὸ τετυφῶσθαι κατὰ τῶν γαμουμένων.
[38]	ἀγώνων παρῄρηται νόμος. Καὶ τῇ	παρθένῳ	τοίνυν, ἕως ἂν μὲν βουλεύοιτο
[77]	καὶ καπηλείοις σχολάζοντος, οὕτως οὐδὲ	παρθένων	ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων φροντίσι. Καὶ
[34]	ἔχοι. Ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν	παρθένων	διαλεγόμενός φησιν· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ
[41]	τὰ ῥήματα· Περὶ δὲ τῶν	παρθένων	ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην
[41]	γὰρ εἶπε· περὶ δὲ τῶν	παρθένων	οὐκ ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ
[57]	ψυχήν, οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν	παρθένων	πάντα τὸν ἀπὸ τῆς μνηστείας
[41]	οὖν οὐχὶ καὶ ἐπὶ τῶν	παρθένων	τὸ αὐτὸ ποιεῖς ἀποφαινόμενος; Ὅτι
[77]	ἔξω ταύτην ἑλκύσας τοῦ τῶν	παρθένων	χοροῦ; Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ
[66]	ὅσας ἐκ τούτων ὑπομένειν ἀνάγκη	παρίημι.	Καὶ γὰρ οὐχ ὅτε βούλεται
[57]	μᾶλλον ἀγνώμονος ὀφειλέτου τυχοῦσα πατρός—	παρίημι	νῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης τῆς
[34]	ῥαθυμεῖν συγχωρούσης. Καὶ τοῦτο καὶ	παροιμία	τις ἡμῖν μαρτυρεῖ, δημώδης μέν,
[34]	ἔξω κενῶσαι, ἀλλ´ ὅπερ ὁ	παροιμιαστὴς	ἀδύνατον εἶναί φησιν ἐπὶ τῆς
[55]	διακείσεται, ἀλλὰ κἂν ἀσελγαίνειν κἂν	παροινεῖν	ἐκεῖνος ἐθέλῃ κἂν ἀγαγεῖν ἐπ´
[17]	συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Νῦν δὲ	παρόμοιον	γέγονεν οἷον ἐπὶ τῶν νεοττῶν.
[4]	Καὶ τοῖς μὲν κατὰ τὸν	παρόντα	βίον ἀπολαῦσαι πάντων ὑπῆρξεν, ὑμεῖς
[49]	χρηστὸν ἐλπίσαι τι κατὰ τὸν	παρόντα	βίον ἢ ὑπὲρ παίδων ἢ
[78]	κόσμου πράγματα ἐπτοημένος καὶ τὸν	παρόντα	βίον θαυμάζων ὡς καὶ μετὰ
[52]	ἀφῇς τῶν δοκούντων ζηλωτὸν τὸν	παρόντα	βίον ποιεῖν ἀλλὰ πάντα ἀκριβῶς
[52]	πρὸς ἅπαντας καὶ εἰς τοὺς	παρόντας	ἁπλῶς καὶ ἀνευθύνους ἀφίησιν ἀεὶ
[63]	πάντων ἁπλῶς τῶν ἐν τῷ	παρόντι	βίῳ πραγμάτων ὑπεροψία. Καὶ γὰρ
[73]	αὐτόν. Εἰ γὰρ ἐν τῷ	παρόντι	βίῳ συγκέκλεισται, ἐν δὲ τῷ
[49]	τί ἀπὸ τῶν ἐν τῷ	παρόντι	ἡδέων εἰς τὴν παρθενίαν προτρέπει.
[23]	λέγων ὅτι κἂν ἐν τῷ	παρόντι	καιρῷ τιμωρίαν μὴ δῶσι τὴν
[46]	δὲ μηκέτι καιρὸς ᾖ τοῦ	παρόντος	βίου μηδὲ παιδοποιΐας, μηδὲ ἐπιθυμίας,
[46]	ὅτι καὶ πρὸς τὴν τοῦ	παρόντος	βίου σύστασιν καὶ πρὸς παίδων
[46]	παραδείσῳ, εἰς δὲ τὴν τοῦ	παρόντος	βίου ταραχὴν ἐμβαλοῦσα; Ταῦτα γὰρ
[57]	ἔτεκον πυρετούς. Ἐὰν δὲ καὶ	παρόντος	μηδὲν πάθωσι τοιοῦτον ἀλλὰ προσηνοῦς
[49]	διελέγετο καὶ Ῥωμαίους ἀπὸ τῶν	παρόντων	εἰς ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν. Ἡ γὰρ
[49]	Τῶν δὲ οὐχ ὁρωμένων οὐδὲ	παρόντων	ἐλάττονα ποιοῦνται λόγον. Διὰ τοῦτο
[47]	ὅταν ἀνωτέρω γενομένη πάντων τῶν	παρόντων	πραγμάτων καὶ τὸν ἀποστολικὸν ἐν
[32]	οἰκέτης δεσπότην οὔτε ἀρχόμενος βασιλέα	παροξύνειεν	ἂν οὕτως ὡς τὸν Θεὸν
[32]	μόνον οὐκ ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ καὶ	παροξύνομεν	τὸν Θεόν. Εἰ γὰρ οἱ
[47]	καταγελῶσα μηδὲν εἶναι λέγῃ τὴν	παροῦσαν	ζωήν, ὅταν πᾶσαν τοῦ βίου
[81]	δόξης καὶ τιμῆς καὶ τῆς	παρούσης	ζωῆς καὶ πάντων ἁπλῶς εἰπεῖν
[73]	καὶ λύπης τῆς ἐπὶ τοῖς	παροῦσι	πράγμασι καὶ τὴν φοβερὰν μόνον
[44]	Μετὰ δὲ τὴν τοῦ Χριστοῦ	παρουσίαν	πολλῷ στενωτέρα γέγονεν ἡ ὁδός,
[84]	καὶ μεγάλη τῆς τοῦ Χριστοῦ	παρουσίας	ἡ δωρεά· ἄνδρας γὰρ αὕτη
[81]	κατέχων, οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ καὶ	παρρησίᾳ	κέχρηται πολλῇ καὶ πρὸς ἄρχοντας
[81]	ἅπαντα βλαστάνουσαν τὰ καλά, ἐλευθερίαν,	παρρησίαν,	ἀνδρείαν, ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα τῶν
[55]	δούλη, καὶ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν	παρρησίαν	ἀπολέσασα, τῶν ἀργυρωνήτων οὐδὲν ἄμεινον
[84]	τοῖς μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς ἀνδράσι	παρρησίαν	ἔχων τις, κἂν Νῶε κἂν
[81]	δὲ γενόμενος ἀνωτέρω πᾶσι μετὰ	παρρησίας	διαλέξεται οὐδένα δεδοικὼς οὐδὲ τρέμων.
[52]	τὸ γένος, ὅταν δὲ καὶ	παρρησίας	μείζονος ἐπιλάβηται καὶ διαστασιάζοντας πρὸς
[49]	λαβοῦσαι μετὰ δόξης πολλῆς καὶ	παρρησίας	συνεισέρχονται εἰς τὸν νυμφῶνα τῷ
[58]	χιλίοις μία νὺξ τοσοῦτον ὁ	παρὼν	αἰὼν πρὸς τὸν μέλλοντα, ἀλλὰ
[73]	οὐ γάμου ὁ καιρὸς ὁ	παρών.	Καὶ τί τοῦτο πρὸς τὸν
[73]	γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ὁ δὲ	παρὼν	καιρὸς πρὸς τὸ τέλος ἐπείγεται
[22]	μόνον εἴπωσιν· Ἀνάβαινε, φαλακρέ« οὕτω	παρώξυναν	τὸν Θεὸν ὡς ἅμα τῷ
[62]	τινὰ καὶ αἰσχρὸν καὶ λιμώττοντα	παρωσάμενος	ἀνταγωνιστήν, οὕτω τὴν τοῦ προσώπου
[8]	ὑμᾶς στῆναι λοιπόν. Ἀλλὰ κἀκεῖνοι	παρώσονται	πάλιν ὑμᾶς ὡς ἀσεβεστέρους. Πλάτων
[14]	Καθάπερ γὰρ τοῦ στρατηγοῦ πεσόντος	πᾶσα	ἀνάγκη τοῦ στρατεύματος διασπασθῆναι τὴν
[58]	ἐξαιρείσθω πᾶσα μὲν ἀθυμίας ὑπόθεσις,	πᾶσα	δὲ φροντίδος καὶ μερίμνης ἀφορμὴ
[68]	ταραχῆς τὸ δωμάτιον καὶ κραυγὴ	πᾶσα	ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ ἐν
[6]	προσέχειν τοῖς τοῦ Θεοῦ κτίσμασι;	Πᾶσα	ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ
[56]	τῆς προσδοκίας ἠνίασε. Παρθένος δὲ	πᾶσα	καὶ τῆς πείρας καὶ τῆς
[46]	ὁ σοφὸς ἐκεῖνος ἀνήρ· Μικρὰ	πᾶσα	κακία πρὸς κακίαν γυναικός« Πῶς
[52]	ἕτερος. Καὶ ἡδονὴ μὲν ἀπελήλαται	πᾶσα,	κατηφείας δὲ ἅπαντα γέμει καὶ
[58]	τῆς τούτων μεταβολῆς, ἀλλ´ ἐξαιρείσθω	πᾶσα	μὲν ἀθυμίας ὑπόθεσις, πᾶσα δὲ
[14]	χωρίῳ τῇ παρθενίᾳ κοσμούμενοι. Καὶ	πᾶσα	τότε ἡ γῆ ἔρημος ἦν
[40]	ἀδιακρίτως τῶν ἀνδρῶν κεχρημένων καὶ	πάσαις	ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων ἁπάντων; Πῶς δὲ
[28]	τοῦ οἰκείου σώματος ἐξουσίαν παραιρεῖται,	πᾶσαν	αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν τῇ γυναικὶ
[67]	ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας παύουσαν, τὴν ἄλλην	πᾶσαν	αὐτῶν κακίαν παιδαγωγοῦσαν. Τὸ δὲ
[51]	λαμβάνειν τὴν αἴσθησιν ἀλλ´ ἐκποδὼν	πᾶσαν	γίνεσθαι τὴν ἐξ αὐτῶν ἡδονήν.
[54]	καὶ ἀηδέστερον. Τί δήποτε; Ὅτι	πᾶσαν	ἐκβάλλει φιλίαν καὶ ἡδονὴν αὕτη
[77]	παρθενία διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι	πᾶσαν	ἐκκόπτει φροντίδος ὑπόθεσιν περιττῆς καὶ
[34]	Ἆρα ἔστι τι τούτου παραδοξότερον,	πᾶσαν	ἔνδον βαστάζειν τὴν πυρὰν καὶ
[41]	τὴν ἐκ τῆς ἡδονῆς παραμυθίαν	πᾶσαν	ἕτοιμοι κατάγνωσιν ἐνεγκεῖν; Οὐδὲ γὰρ
[47]	τὸν Ἀπολλὼ προσλαβομένη, φησί, πρὸς	πᾶσαν	ἐχειραγώγησε τῆς ἀληθείας τὴν ὁδόν.
[70]	ὧν ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ	πᾶσαν	ἱκανὸν σβέσαι καὶ ἀνατρέψαι ἐκ
[39]	γὰρ ἂν αὐτὸ τιμωρίας ἀπαλλάττῃ,	πᾶσαν	κατάγνωσιν καὶ πάντα ὀνείδη εὐκόλως
[22]	πολλῶν παραμυθίας ἀλλ´ ἀρκεῖ πρὸς	πᾶσαν	παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ παρὰ τοῦ
[4]	χορεύῃ, εἶτα ἐξαίφνης καὶ παρὰ	πᾶσαν	προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων κολαζόμενος ὑπὲρ
[73]	αἰῶνας ἅπαντας ἐνθάδε μενοῦντες, οὕτως	πᾶσαν	σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες
[77]	ἐκκόπτει φροντίδος ὑπόθεσιν περιττῆς καὶ	πᾶσαν	σχολὴν τοῖς κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν
[40]	μένῃ τοῦτο ποιῶν; Καρτέρει, φησίν,	πᾶσαν	ταύτην τὴν δουλείαν· ὅταν γὰρ
[47]	λέγῃ τὴν παροῦσαν ζωήν, ὅταν	πᾶσαν	τοῦ βίου τούτου τὴν δόξαν
[82]	ὑπὲρ τοῦ μάχης καὶ στάσεως	πᾶσαν	ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν δὲ οὐ
[30]	πάντα ἀπορρῖψαι δεῖ πόθον βιωτικόν,	πᾶσαν	φροντίδα καὶ διάχυσιν καὶ πανταχόθεν
[49]	Καὶ πρῶτον ἁπάντων τὸ μετὰ	πάσης	ἀδείας τὴν ἐπιθυμίαν ἀποπληροῦν καὶ
[50]	ὡσαύτως ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ	πάσης	αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς,
[29]	Σαμουήλ. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος μετὰ	πάσης	ἀκριβείας τοὺς περὶ τῆς βασιλείας
[41]	ἐκ τοῦ πρὸς ἀλλήλους συνδέσμου,	πάσης	ἀλύσεως χαλεπώτερον ἄγχουσαν καὶ τὴν
[73]	καὶ σίτων καὶ ποτῶν καὶ	πάσης	ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες φροντίδος τῆς ἀπολογίας
[54]	ὑποτετάχθαι τῷ ἀνδρὶ τοῦ μετὰ	πάσης	ἐξουσίας ἐπιτάττειν αὐτῷ βαρύτερον ἔσται
[42]	πάλιν ὑφειμένον τὸν λόγον καὶ	πάσης	ἔρημον ἐξουσίας; Καίτοι γε ἐνῆν
[52]	παρθενίας δὲ πόρρω καὶ μακρὰν	πάσης	ἐστί. Καὶ ἡ μὲν γαμηθεῖσα
[52]	καὶ ὅλως οὐκ ἔνι γάμον	πάσης	εὑρεῖν ἀηδίας ἐλεύθερον. ~Ὅτι τὸ
[66]	περιττὸς μόνον, ἡδονῆς δὲ ἀπεστέρηται	πάσης.	Καὶ ὥσπερ οὔτε σκότος τοῦ
[19]	τῆς θαλάττης καὶ τῆς οἰκουμένης	πάσης	μία λείπεται πρόφασις αὐτοῦ μόνη,
[37]	καὶ οὐκ ἂν αὐτοὺς μετὰ	πάσης	προσίοιντο γνησιότητος ὡς εὐκόλους καὶ
[68]	οὐρανὸς χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ	πάσης	ὕλης λαμπρότερός τέ ἐστι καὶ
[8]	Παύλου· Τίμιος ὁ γάμος ἐν	πᾶσι	καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος. Λείπεται
[81]	ῥᾳδίως. Τούτων δὲ γενόμενος ἀνωτέρω	πᾶσι	μετὰ παρρησίας διαλέξεται οὐδένα δεδοικὼς
[45]	οὐδὲ τὸ τοῖς οἰκείοις ἀποτάξασθαι	πᾶσι	πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν ἀρκεῖν φησιν,
[20]	καὶ μαρτύριον οὐ μικρὸν παρὰ	πᾶσι	τῆς οἰκείας ἐκφέρει μοχθηρίας τὴν
[52]	ὑποψίας ἀπήλλακται. Οὐ πρόσεστι τοῦτο	πᾶσι	τοῖς γάμοις. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ
[57]	ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος μέρος. Ἀλλ´ οὐ	πᾶσι	τοῖς γεγαμηκόσι παῖδας ἔχειν συμβαίνει.
[45]	αὐτοὺς μισήσωμεν. Σὺ δὲ τούτοις	πᾶσι	φυρόμενος ἔφης δύνασθαι περιγενέσθαι. Ἀλλά,
[41]	ταῖς ἀπίστοις συνοικούντων διαλεχθεὶς καὶ	πᾶσιν	ἀκριβῶς τοῖς περὶ τοῦ γάμου
[52]	ψυχὴ πάντα ἐυκόλως τίθεται καὶ	πᾶσιν	ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης τὴν ἀκοὴν
[83]	εἶναι μὴ πάντα πωλήσαντα, μὴ	πᾶσιν	ἀποταξάμενον, οὐ χρήμασι λέγω μόνον
[8]	μὴ πράττειν ἃ πράξαντες παρὰ	πᾶσιν	εἶναι δόξομεν κακοί, ἀλλὰ τὸ
[8]	μὲν γὰρ ἐπειδὴ τὸ πρᾶγμα	πᾶσιν	ἐφεῖται παρ´ ἡμῖν, εἰκότως τοὺς
[63]	τὰς χρυσᾶς τῆς εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα	πᾶσιν	ἡνίας ἐν πολλῇ τῶν ἵππων
[56]	συμφοράν. Ἀλλ´ οὐδὲ ταῦτα, φησί,	πᾶσιν	οὐδὲ ἀεὶ συμπίπτειν εἴωθεν. Ἀλλ´
[37]	μέλαιναν στολὴν ἐξαίφνης κρότοι καὶ	παστάδες	γαμήλιοι καὶ θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας
[49]	ἐκείνου τοῦ θρόνου καὶ τῶν	παστάδων	λάμπουσι τῶν βασιλικῶν; Ἀλλὰ τούτων
[30]	αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ τοῦ	παστοῦ	αὐτῆς. Τοῦτο γὰρ καὶ Μωσαϊκοῦ
[55]	συνοικοῦσα οὕτω καὶ πράττειν καὶ	πάσχειν	ἅπαντα ἀναγκάζεται. Εἰ δὲ καὶ
[1]	γὰρ ἐκείνοις τιμὴ τὸ μηδὲν	πάσχειν	δεινόν. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[64]	θλίψεων ἀνωτέρους εἶναι καὶ μηδὲν	πάσχειν	ὑπ´ αὐτῶν, οἷον καὶ τοὺς
[64]	~Ὅτι ἃ διὰ τὸν Χριστὸν	πασχόμενα,	κἂν ἀνιαρὰ ᾖ, ἡδονὴν ἔχει.
[4]	τὸν ἐν σεμνότητι διάγοντα χαλεπώτερα	πάσχοντα.	~Ὅτι καὶ μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα ἡ
[39]	δύνανται. Οὐδὲν τοιοῦτον ὃ τῶν	πασχόντων	ἐστὶ καὶ συγγνώμης ἀξίων. Ἀλλὰ
[56]	ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν τῶν	πασχόντων	οὐχ ἧττον αὐτῶν. Κἂν μὲν
[75]	αὐτῶν ἐξέτασιν οὐδὲ εἶπεν ὅσα	πάσχουσι	γυναῖκες ὑπὲρ τῆς εἰς τοὺς
[39]	εἶπεν· εἰ δὲ βίαν τινὰ	πάσχουσιν	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας, εἰ δὲ
[20]	ἃ ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες ἃ	πάσχουσιν	ὑπομένουσι. Διὸ καὶ τοὺς ἐν
[24]	Ὥστε ὅταν ἄμετρα ἁμαρτάνοντες μηδὲν	πάσχωμεν	κακόν, μὴ θαρρῶμεν ἀλλὰ διὰ
[40]	λάλος, πολυτελής, τὸ κοινὸν τοῦτο	πασῶν	αὐτῶν νόσημα, ἑτέρων πλειόνων γέμουσα
[73]	με καὶ οὐ μισεῖ τὸν	πατέρα	αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ
[3]	τὸν ἀνθρωποκτόνον τὸν τοῦ ψεύδους	πατέρα.	Διά τοι τοῦτο καὶ τοὺς
[78]	φησιν ὁ Χριστός· Ὁ φιλῶν	πατέρα	ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ
[19]	αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει οὐχ ἵνα	πατέρες	γένωνται παίδων πολλῶν, ἀλλὰ τί;
[78]	ἐχθρὸς ἔστω καὶ πολέμιος, κἂν	πατὴρ	ᾖ κἂν μήτηρ κἂν ὁστισοῦν
[82]	ἐκείνας ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ τὸν	πατριάρχην	ἡ λοιπὴ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ
[82]	σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος; Ὁ	πατριάρχης,	φησίν, Ἀβραὰμ καὶ γυναῖκα εἶχε
[83]	οὖν; Ἀκριβέστερον ἡμεῖς, φησί, τοῦ	πατριάρχου	βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν μὲν καὶ
[57]	παντὸς μᾶλλον ἀγνώμονος ὀφειλέτου τυχοῦσα	πατρός—	παρίημι νῦν. Ἀλλὰ γὰρ ἐκείνης
[49]	Ὅπως γένησθε« φησίν, ὅμοιοι τοῦ	πατρὸς	ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
[73]	τοῦ γάμου καιρὸς ἀναγκάζῃ τὴν	πατρῴαν	οἰκίαν ἀφεῖναι, τότε τῆς εὐτελείας
[20]	λέγειν, ἔδει νῦν καὶ οὕτω	παύεσθαι	τῆς διαβολῆς. Ὁ γὰρ πρὸς
[37]	ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα τοῖς ἐκείνης οὐ	παύεται	σκιαμαχοῦσα πρὸς αὐτήν· καὶ τὴν
[26]	φοβῇ καὶ τρέμεις, ὦ μακάριε	Παῦλε;	Ὅτι οὗτοι μέν, ἴσως ἂν
[61]	καὶ μήτε τὸν προφήτην μήτε	Παῦλον	ἀποφήνασθαι πρὸς τὰς χλιδώσας τῶν
[24]	τρέψωμεν, πάλιν ἐπὶ τὸν μακάριον	Παῦλον	ἐπανελθόντες. Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ
[68]	ὑμῖν λέγω« κατὰ τὸν μακάριον	Παῦλον,	ἐπειδὴ οὕτως ἐπτόησθε πρὸς τὸν
[50]	καὶ ἀπώλειαν. Καὶ τί λέγω	Παῦλον,	ὅς, ὅτε τῆς ἄκρας φιλοσοφίας
[82]	τρυφῶν. Καὶ τί τοῦτο πρὸς	Παῦλον,	τί δαὶ πρὸς Πέτρον, τί
[23]	διαφεύξονται. Κατὰ γὰρ τὸν μακάριον	Παῦλον,	Τινῶν αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι
[46]	πάντες. Καὶ ὁ μακάριος δὲ	Παῦλος	Ἀδάμ« φησίν, οὐκ ἠπατήθη, ἡ
[30]	τὴν διάνοιαν. Τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλος	αἰνιττόμενος ἀπάγει τῆς μίξεως καὶ
[11]	καὶ ἡ παρθένος. Διὸ καὶ	Παῦλος	αὐτὰς πάντων ἀπέστησε τῶν φροντίδων
[49]	αὐτοὺς ἐνῆγεν ἐπάθλων. Καὶ ὁ	Παῦλος	δὲ τοῦτο ἂν ἐποίησεν, εἰ
[84]	ἄσπονδος ἦν. Καὶ τοῦτον ὁ	Παῦλος	διηγούμενος οὑτωσί πώς φησιν· Βλέπω
[12]	τῆς ἐκκλησίας διαλεξώμεθα λοιπόν. ~Ὅτι	Παῦλος	εἰπὼν Τοῖς δὲ λοιποῖς λέγω
[36]	ἐμῆς σπουδῆς· χάρισμα αὐτὸ ὁ	Παῦλος	ἐκάλεσε. Μετριάζων γάρ, οὐκ εἰς
[81]	αὐτὴν τῶν κακῶν πάντων ὁ	Παῦλος	ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ ταύτην ἱκανὴ ξηρᾶναι
[72]	ἀγύμναστον. Διὰ ταῦτα ὁ μακάριος	Παῦλος	ἔλεγε· Θλῖψιν τῇ σαρκὶ ἕξουσιν
[73]	καὶ Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων ὁ μακάριος	Παῦλος	ἔλεγε· Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν
[84]	Καὶ περὶ τούτων εὐχαριστῶν ὁ	Παῦλος	ἔλεγε· Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς
[13]	γαμεῖν. Διὰ τοῦτο γὰρ ὁ	Παῦλος	ἔλεγεν ὁ τοῦ Χριστοῦ μιμητής·
[43]	κεῖσθαι τῶν ἀκροατῶν. ~Ποίαν ὁ	Παῦλος	ἐνεστῶσαν λέγει ἀνάγκην. Ποίαν δὲ
[12]	τὸ λεχθέν. Τί οὖν ὁ	Παῦλος	ἐνηχούμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου φησί;
[27]	ὅπερ οὖν καὶ ὁ μακάριος	Παῦλος	ἐποίησεν. Εἰπὼν γάρ· Καλὸν ἀνθρώπῳ
[78]	ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο ὁ	Παῦλος	ἐποίησεν, ὅπου γε ἐπὶ κεκωλυμένου
[78]	κἂν ὁστισοῦν ἕτερος. Ἀλλ´ ὁ	Παῦλος	ἔτι διαβαστάζων τῶν ἀκουόντων τὸ
[24]	Ἀμφοτέρους γὰρ ὁ μακάριος ἐπιστομίζει	Παῦλος	καὶ διὰ τούτων καὶ διὰ
[82]	πρὸς Ἰωάννην; Οὐ γὰρ Λάζαρος	Παῦλος	καὶ Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ πολλοὶ
[82]	εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι παρθένοι τυγχάνοντες, καὶ	Παῦλος	καὶ Πέτρος ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας
[28]	ἐκβαλεῖν τὴν γυναῖκα. Ὁ δὲ	Παῦλος	καὶ τὴν τοῦ οἰκείου σώματος
[2]	ἀπέδειξε. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλος	κατ´ ἴχνος βαίνων τοῦ διδασκάλου,
[19]	φύσεως πύρωσιν. Καὶ μάρτυς ὁ	Παῦλος	λέγων· Διὰ δὲ τὰς πορνείας
[12]	εἶπεν ἂν πρὸς αὐτὸν ὁ	Παῦλος·	μὴ δείσῃς· διὰ γὰρ τοῦτο
[47]	αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ μακάριος	Παῦλος	οὐκ ἀνενδότως οὐδὲ δι´ ὅλου
[34]	τειχῶν ἀποκλείσας τὴν παρθένον ὁ	Παῦλος,	οὐκ ἀφίησιν ἀνοιγῆναι τὰς πύλας
[50]	εἴωθε. Καὶ μάρτυς ὁ μακάριος	Παῦλος	οὑτωσὶ λέγων· Ἡ δὲ σπαταλῶσα
[34]	Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ μακάριος	Παῦλος	πολὺ τὸ μέσον ἑκατέρου τοῦ
[34]	γὰρ ἀφίησιν αὐτοὺς ὁ μακάριος	Παῦλος	πορρωτέρω πλεῖν ἀλλ´ ὑποστρέφειν ἡνίκα
[39]	ποίᾳ παρθένῳ ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι ὁ	Παῦλος.	Πῶς οὖν ἣν ἀφίησιν ἐλευθέραν
[27]	εὔηθες λίαν; Ταῦτα ἅπαντα ὁ	Παῦλος	συνειδὼς ἔλεγεν· Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ
[33]	μιμουμένων. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλος	συνεχῶς αὐτὸ στρέφει ἵνα εἰς
[36]	πράττοντες. Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ	Παῦλος	τὰ κατορθώματα ἀριθμῶν τὰ ἑαυτοῦ
[30]	δὲ οὐ Μωϋσῆς μόνον οὐδὲ	Παῦλος	ταῦτα παρήγγελον, ἄκουσον τί φησιν
[28]	ἣν καὶ τοὺς Κορινθίους ὁ	Παῦλος	τότε. Τὸ γὰρ Ὃς ἂν
[29]	τῆς ἀκαίρου, οὕτω καὶ ὁ	Παῦλος	τοῦ γάμου τὴν τυραννίδα συνεχέστερον
[49]	λόγον. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλος	τούτοις μᾶλλον ἐνδιατρίβει, ἃ μάλιστα
[48]	ἐχρῆν. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλος	ὑστέραν τὴν ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ
[12]	γῆς ἦν. Καὶ διὰ τοῦτο	Παῦλός	φησι· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω
[27]	τοσαύτην αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν ὁ	Παῦλος	ὡς ἄνευ γάμου μὴ δυναμένου
[29]	ἐπὶ τῇ πολλῇ συγκαταβάσει τοῦ	Παύλου.	Ἀλλὰ μὴ δείσητε μηδὲ ἀβέλτερόν
[34]	ἐνομοθέτησεν ἀκρασία. Ἐπεὶ εἰ τὸ	Παύλου	βούλημα θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν
[28]	ἁπλῶς καταστοχαζόμενος λέγω τῆς τοῦ	Παύλου	γνώμης ἀπὸ τῶν μαθητῶν ῥᾴδιον
[13]	βάθος τῆς σοφίας ἔστι τοῦ	Παύλου	κατανοῆσαι. Οὐ γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ
[39]	φησίν, οὐκ ἔξεστι τρυφᾶν τοῦ	Παύλου	λέγοντος· Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται,
[28]	τις ἀκριβέστερον καταμάθοι τὸ τοῦ	Παύλου,	μᾶλλον ἐπιτείνει τὴν τυραννίδα καὶ
[12]	ὁ κύριος« μὴ διὰ τοῦτο	Παύλου	νομίσῃς εἶναι τὸν λόγον. Τὸν
[12]	δι´ ἑαυτοῦ, τὴν δὲ τοῦ	Παύλου	πρὸς τοῦτο κινήσας ψυχὴν ἐνομοθέτει
[42]	συστέλλει πάλιν. ~Περὶ τῆς τοῦ	Παύλου	ταπεινοφροσύνης. Οὐ γὰρ εἶπε· δίδωμι
[12]	ὧν διὰ τοῦ μακαρίου φθέγγεται	Παύλου.	Τὴν γὰρ τούτου παραίνεσιν τοῦ
[76]	δέ μοι θέα κἀνταῦθα τοῦ	Παύλου	τὴν σύνεσιν, πῶς ταῖς παραιτήσεσι
[8]	τοῦ Χριστοῦ λέγοντος διὰ τοῦ	Παύλου·	Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι
[47]	βοηθός. Τί οὖν ἀντεροῦμεν τῷ	Παύλῳ,	φησί, λέγοντι· Τί γὰρ οἶδας,
[24]	ἀλλὰ τοῦ λαλοῦντος ἐν τῷ	Παύλῳ	Χριστοῦ. Τοῖς γὰρ τῶν μυστηρίων
[67]	ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας	παύουσαν,	τὴν ἄλλην πᾶσαν αὐτῶν κακίαν
[32]	ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ θυμὸν ἀνθρώπων	παῦσαι	βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται τῇ σπουδῇ,
[14]	δέδοικας εἰκῇ καὶ τρέμεις μὴ	παυσαμένου	τοῦ γάμου καὶ τὸ τῶν
[56]	ἀνάγκη διὰ παντὸς ἢ θανάτῳ	παύσασθαι	μόνῳ. Εἰ δὲ τοῖς οἰκείοις
[1]	οὖν πάντοθεν ἡμῖν τοῦτο συνωμολόγηται,	παυσάσθωσαν	μάτην οἱ ἀπὸ τῶν αἱρέσεων
[14]	γάμου καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων	παύσεται	γένος; Μύριαι μυριάδες ἀγγέλων λειτουργοῦσι
[19]	Ἀλλὰ γὰρ μέχρι τίνος οὐ	παύσομαι	σκιαμαχῶν; Καὶ γὰρ ὑμεῖς οἱ
[24]	ἀπὸ τῶν πραγμάτων πίστιν δυσωπηθέντες	παύσωνται	λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς οὐ
[49]	πολλοὶ τῶν ἀγροικοτέρων ἔτι καὶ	παχύτερον	διακειμένων τὸν μὲν Θεὸν καὶ
[49]	ἃ μάλιστα αὐτῶν καθικέσθαι τῆς	παχύτητος	ἦν ἱκανά. Πρὸς τούτοις δὲ
[44]	ἐπικείμενον πραγμάτων ὄγκον, τοσαύταις συνδεδεμένος	πέδαις,	διὰ τοιαύτης ἀλύσεως ἑλκόμενος κάτω
[41]	μικρᾶς ἐξ ἑκατέρας ἀρχῆς ταῖς	πέδαις	προσηλωμένοι, οὐκ ἂν δύναιντο μετ´
[27]	καὶ διαναπαύσας τὸν ἀκροατὴν οὕτω	πείθει	καὶ προσάγεται μᾶλλον, ὅπερ οὖν
[49]	κατωρθωκέναι τὴν ἀρετήν, τὴν τοῦ	πείθειν	λέγω. Τοῦτο πόθεν δῆλον; Ἀπὸ
[45]	κενῆς καὶ κρεῖττον τῷ Χριστῷ	πείθεσθαι	ἢ τῇ τῶν οἰκείων ματαιότητι
[9]	φησί, παρακαλεῖς μὴ γαμεῖν; Ὅτι	πείθομαι	πολλῷ τιμιωτέραν εἶναι τοῦ γάμου
[5]	πλάνοις προσέχουσα καὶ τοῖς δαίμοσι	πειθομένη	καὶ τιμῶσα τὸ ψεῦδος; Πῶς
[3]	Διά τοι τοῦτο καὶ τοὺς	πειθομένους	αὐτοῖς πάντας ἀπώλεσαν ἐνταῦθα μὲν
[9]	τάξιν ἁρπάζων, εἰκότως τοὺς μὴ	πειθομένους	μισεῖς. Ἀλλ´ οὐκ ἐγώ, ἀλλὰ
[55]	λυμαίνεται, τοῦ τῆς οὐσίας μέτρου	πείθοντος	αὐτὴν ἐξισοῦσθαι τῷ ἀνδρί. Τί
[6]	ἐκείνου τοῦ καὶ τοὺς ἔξωθεν	πείθοντος	ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς προσέχειν τοῖς
[49]	ὁδόν. Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐὰν	πεινᾷ	ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν,
[70]	Οἱ μὲν γὰρ πλουτοῦντες οὔτε	πεινῶντες	ἐσθίουσι καὶ χωρὶς τοῦ διψεῖν
[26]	τὴν προθυμίαν, ἐμὲ δὲ ἡ	πεῖρα	καὶ τὸ ἤδη ταύτης ἧφθαι
[34]	γάρ φησι, συνέρχεσθε ἵνα μὴ	πειράζῃ	ὑμᾶς ὁ Σατανᾶς. Καὶ δεῖξαι
[19]	πολλῶν, ἀλλὰ τί; Ἵνα μὴ	πειράζῃ	ὑμᾶς ὁ σατανᾶς« φησί. Καὶ
[56]	πείρας ἐπῆλθεν, ὅσοι δὲ τὴν	πεῖραν	διέφυγον, τούτους διὰ τῆς προσδοκίας
[57]	μὲν γὰρ ὅσῳ πλείονα τὴν	πεῖραν	ἔλαβε, τοσούτῳ μείζονα ἔχει τὴν
[52]	ἴσον ἐρεῖ καὶ τοῦτο οἱ	πεῖραν	λαβόντες ἴσασι μόνοι καλῶς· λόγος
[56]	μὲν τοιαῦτα καὶ διὰ τῆς	πείρας	ἐπῆλθεν, ὅσοι δὲ τὴν πεῖραν
[56]	Παρθένος δὲ πᾶσα καὶ τῆς	πείρας	καὶ τῆς προσδοκίας ἕστηκεν ἀνωτέρω.
[39]	καὶ ἀκρασίας καὶ πορνείας καὶ	πείρας	σατανικῆς καὶ ὑπὲρ τοῦ ταῦτα
[34]	βουλόμενος ὅτι οὐ τῆς ἐκείνου	πείρας	τὸ πᾶν ἐστιν ἀλλὰ τῆς
[39]	διὰ τὰς πορνείας, διὰ τοὺς	πειρασμούς,	διὰ τὴν ἀκρασίαν; Ἄνω μὲν
[33]	τὰς πορνείας« λέγων καὶ τοὺς	πειρασμοὺς	σατανικοὺς καὶ τὴν ἀκρασίαν« καὶ
[31]	νῦν μετὰ τὴν τοσαύτην ἀσφάλειαν	πειρᾶται	ἐμποδίζειν ἡμῖν κατὰ τὸν τῆς
[34]	Οὕτω καὶ ὁ δεινὸς οὗτος	πειρατὴς	τῇ παρθένῳ πολὺν ἐπάγει τὸν
[45]	τῶν στεφάνων καιρὸς τότε σε	πείσει	καλῶς ὅτι πολλῷ βελτίων ἀσφάλεια
[49]	πῶς ἄν τις ἐπαγάγοιτο καὶ	πείσειε	τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ διὰ
[15]	ἀρχὴν εἰ τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ	πεισθέντες	οἱ περὶ τὸν Ἀδὰμ τῆς
[9]	τὸ πρᾶγμα οὐδὲ τοῦ μὴ	πεισθέντος	κατηγορῶ. Σὺ δὲ διαβάλλων αὐτὸ
[32]	τοσαύτῃ κέχρηνται τῇ σπουδῇ, τί	πεισόμεθα	ἡμεῖς οἱ δείλαιοι, μετὰ τοσαύτης
[24]	ἔπαθον τὰ τοῦ Κορέ, ἀλλὰ	πείσονται	ὕστερον ἐπὶ μείζονι τῇ ζημίᾳ.
[52]	ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν	πελάγει	πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν ἐμπεσόντα σβεσθῆναι
[34]	Ἂν δὲ ἐν μέσῳ τῷ	πελάγει	τὸ σκάφος ἀπολάβωσι, τὴν ἐρημίαν
[24]	μένει τὸ τῆς γεέννης αὐτοὺς	πέλαγος.	Οὐδὲ γὰρ οἱ τοὺς ἀδελφοὺς
[34]	δι´ ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ	πέλαγος	πλεῖν ἀλίμενον, κἂν ὁ χαλεπώτατος
[84]	ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν	πέμψας	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ
[37]	μὲν βασιλέα, ποτὲ δὲ πάντων	πενέστερον.	Κἀνταῦθα ὁ πρώην περὶ τὸν
[49]	Καὶ πρὸς τὸ βοηθῆσαι δὲ	πένησιν	οὐχ οὕτως αὐτοὺς οἱ τῆς
[53]	Τί δὴ τοῦτό ἐστιν; Τὸ	πένητα	ὄντα καὶ εὐτελῆ καὶ ταπεινὸν
[53]	οὐ ζηλωτὸν ἀλλὰ τοῦ ἀπὸ	πενήτων	χαλεπώτερον. Ἀλλά, εἰ βούλει, τὰ
[57]	ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ τοῦτο μᾶλλον ἐκείνου	πενθεῖ,	καὶ ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις
[56]	ποῖον βιωσόμεθα βίον τὰς ἑτέρων	πενθεῖν	ἀναγκαζόμενοι συμφοράς; Πολλαὶ πολλάκις ἐγένοντο
[56]	μὲν προαπέλθωσιν ἅπαντες ἀφόρητον τὸ	πένθος,	ἂν δὲ οἱ μὲν μένωσιν,
[52]	κατηφείας δὲ ἅπαντα γέμει καὶ	πένθους	καὶ ἀηδίας. Κἂν οἴκοι μένῃ,
[63]	νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια,	πενία,	ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη, καρτερία— πάντων ἁπλῶς
[60]	ἐφ´ ἡμῖν. Οὔτε δὲ τὸ	πενίᾳ	συζῆν καθάπερ ἐπὶ τοῦ γάμου
[72]	περίστασίν τινα καὶ ἀνάγκην παραδοθῆναι	πενίᾳ,	τεθνήξεται πρότερον ἢ ταύτην οἴσει
[60]	γὰρ πλεῖστον τῶν ἀνθρώπων μέρος	πενίαις	συζῇ καὶ ταλαιπωρίαις καὶ πόνοις.
[75]	οἱ μὴ κλαίοντες οὔτε τὴν	πενίαν	δυνήσονται φέρειν οὔτε τὴν αὐτάρκειαν
[52]	οὐ χαλεπώτερον; Ἄν τε γὰρ	πενίαν	εἴποι τις τὴν ἐσχάτην, ἄν
[4]	ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν. Ὁ δὲ	πενίαν	μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς ἵνα ἐκεῖ
[15]	δὲ οὕτως τῆς ἑκουσίου προτιμήσεις	πενίας	καὶ τὴν τρυφὴν τῆς σώφρονος
[73]	κατὰ τὴν οἰκίαν ἐφροντίσαμεν ἂν	πενίας.	Μὴ τοίνυν μηδὲ νῦν τὰ
[73]	εἰς βασιλείαν μεθίστασθαι μέλλοντες ἀπὸ	πενιχρᾶς	οἰκίας, κεραμίδων καὶ ξύλων καὶ
[70]	πλουτούντων ἀλλ´ ἐν τοῖς τῶν	πενομένων	ἀεὶ πάρεστι, παντὸς τραπεζοποιοῦ καὶ
[77]	ἐνδεδεμένων φροντίσι. Καὶ γὰρ αἱ	πέντε	ἐκεῖναι καὶ λαμπάδας εἶχον καὶ
[1]	ἑτέροις διένειμαν. Καὶ τὸν τὰ	πέντε	τάλαντα δὲ ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται, οὐχ
[22]	ὑπὸ πυρὸς ἄνωθεν ἁφθέντος δὶς	πεντήκοντα	ἄνδρες ἅμα τοῖς προεστῶσιν αὐτῶν
[12]	οὐκ ἂν φυλάξασα, εἰ μὴ	πέπειστο	ἀκριβῶς εἶναι Χριστοῦ πρόσταγμα τὸ
[10]	τῶν σωμάτων οὐχ ὅσα τῶν	πεπηρωμένων	ἀλλ´ ὅσα τῶν ἀρτίων καὶ
[73]	ἡμῖν καὶ λόγον ὑφέξειν τῶν	πεπλημμελημένων,	τῆς κυρίας γενομένης ἐγγύς, οὐ
[2]	ἤκουσαν ἄν· Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι	πεποιήκατε«	οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες συγγνώμης ἔτυχον
[8]	τῶν τοιούτων ἀπεχομένους μίξεων ἐπαινεῖσθαι	πεποίηκεν.	Κατὰ τὸν αὐτὸν δὴ λόγον
[49]	τούτων μὲν οὐδὲ βραχεῖαν μνήμην	πεποίηται	ἄνω δὲ καὶ κάτω τῆς
[4]	τοὺς μὲν τὰ αὐτὰ αὐτῷ	πεπονηκότας	τῷ Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν δὲ
[84]	καὶ τῆς ἐξετάσεως γινομένης τῶν	πεπραγμένων	ἡμῖν, οὐκέτι λοιπὸν ἀποδύσασθαι τὰ
[81]	καλά, ἐλευθερίαν, παρρησίαν, ἀνδρείαν, ζῆλον	πεπυρωμένον,	ἔρωτα τῶν οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν
[22]	σωτηρίας τοῦτο γίνεται ὥστε μὴ	περαιτέρω	προελθεῖν τῆς κακίας αὐτοὺς τῷ
[21]	γενέσθαι τι πλέον ἀλλὰ καὶ	περαιτέρω	τῆς ἐκείνου γνώμης ἐπιταθῆναι τὴν
[67]	τῷ φίλτρῳ ἄν τε μηδὲν	περαιτέρω	τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς
[58]	ἐκεῖ ληψομένοις ἡμᾶς αἰῶσι καὶ	πέρας	οὐκ ἔχουσι μηδὲν ἀπὸ τούτων
[58]	γῆρας μακρόν. Καὶ τί τὸ	πέρας;	Ποῖον τὸ κέρδος ἐκ ταύτης
[84]	ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ	περὶ	ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν
[49]	ποιεῖ οὔτε περὶ παρθενίας οὔτε	περὶ	ἀνεξικακίας διαλεγόμενος. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν
[49]	μόνον τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ καὶ	περὶ	ἀνεξικακίας διαλεγόμενος ἐπὶ τὴν αὐτὴν
[47]	τῆς παρθενίας καὶ πρίν τι	περὶ	αὐτῆς εἰπεῖν εὐθέως ἐπὶ τὸν
[21]	γοῦν τί φησιν ἕτερος προφήτης	περὶ	αὐτοῦ τούτου διαλεγόμενος· Οὐαὶ ὁ
[49]	τῆς ὀργῆς τὸν ἰόν, ὅταν	περὶ	βασιλείας ἀκούσῃ καὶ εἰς μακρὰς
[28]	τοσαύτην ἀποκρούσασθαι δόξαν. ~Ὅτι τὰ	περὶ	γάμου λεγόμενα παρθενίας ἐστὶ προτρεπτικά.
[47]	ἐβούλετο, περιττὸν ὑπὲρ παρθενίας συμβουλεύοντα	περὶ	γάμου φιλοσοφεῖν. Εἶτα πάλιν ἐπὶ
[27]	φησιν, ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Περὶ	δὲ τοῦ γάμου καὶ συμβουλεύει
[41]	λόγους, ταῦτα λέγων τὰ ῥήματα·	Περὶ	δὲ τῶν παρθένων ἐπιταγὴν κυρίου
[41]	τοῦ Χριστοῦ. Οὐ γὰρ εἶπε·	περὶ	δὲ τῶν παρθένων οὐκ ἐπιτάσσω,
[12]	ἐνηχούμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου φησί;	Περὶ	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν
[13]	χωρεῖν χωρείτω. Τί οὖν φησι;	Περὶ	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν
[13]	ἔλεγεν ὁ τοῦ Χριστοῦ μιμητής·	Περὶ	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι« μόνον
[24]	ἐπὶ τὸν μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες.	Περὶ	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι« φησί,
[41]	καὶ τοῦ μηδὲν μέγα φθέγξασθαι	περὶ	ἑαυτοῦ διὰ τὸ τῆς ἀρετῆς
[42]	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Καίτοι γε ὅτε	περὶ	ἐγκρατείας διελέγετο οὔτε τὸ νομίζω
[41]	ἀκροάτην τῆς αἱρέσεως ποιοῦντός ἐστι.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς ἐγκρατείας διαλεγόμενος,
[12]	ἀλλ´ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι.	Περὶ	μὲν οὖν τοῦ γυναῖκα ἀπὸ
[75]	ἀνωτέρω λεχθέν· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους«	περὶ	μίξεως εἴρηται μόνης. Ἐν τούτῳ
[73]	τῶν οὐρανῶν ἐφέστηκε. Σὺ δὲ	περὶ	οἰκίας καὶ τρυφῆς καὶ τῆς
[8]	συστησάμενος« καὶ ὅτι ἀγαθῷ οὐδεὶς	περὶ	οὐδενὸς ἐγγίνεται φθόνος. Σὺ δὲ
[1]	τῷ Χριστῷ. Εἰ γὰρ καὶ	περὶ	παντὸς τοῦτο τοῦ πληρώματος εἴρηται
[12]	παρὰ τοῦ διδασκάλου δεξάμενοι συμβουλὴν	περὶ	παρθενίας, αὐτοὶ φθάσαντες ἐρωτῶσιν αὐτόν,
[27]	οὐκ ἐθάρρει διαλεχθῆναι ἐξ ἀρχῆς	περὶ	παρθενίας αὐτοῖς, ἀλλὰ τοῖς περὶ
[13]	~Διὰ τί ἔγραψαν αὐτῷ Κορίνθιοι	περὶ	παρθενίας, αὐτὸς δὲ αὐτοῖς πρὸ
[49]	διελέγετο— πρότερον γὰρ ὑπὲρ τῶν	περὶ	παρθενίας αὐτῷ διειλεγμένων ἐροῦμεν— Κορινθίοις,
[13]	σωτὴρ μετὰ τὸ πληρῶσαι τὸν	περὶ	παρθενίας λόγον προσέθηκεν· Ὁ δυνάμενος
[13]	ἐποίησεν. Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν	περὶ	παρθενίας λόγων εἰς τὴν τῆς
[0]	~ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ	ΠΕΡΙ	ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι τῶν αἱρετικῶν ἡ
[49]	Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ οὔτε	περὶ	παρθενίας οὔτε περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος.
[17]	συγκατάβασις γέγονε μὴ παραγενομένης ἡμῖν.	~Περὶ	συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Νῦν δὲ
[49]	Τότε γοῦν μάλιστα φιλότιμοι γίνονται	περὶ	τὰς τοιαύτας ἐπικουρίας, ὅταν ἐκ
[43]	ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε οὐ	περὶ	ταύτης ὁ λόγος αὐτῷ ἀλλ´
[22]	Οἱ γὰρ παῖδες ἐκεῖνοι οἱ	περὶ	τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα πρὸς
[48]	τῆς συζυγίας βίαν εὐκολώτερον τὸν	περὶ	τῆς ἀγαμίας δέξῃ λόγον. Ἐὰν
[39]	ἥμαρτε καὶ ἁμαρτίαν ἀφόρητον. Ἀλλὰ	περὶ	τῆς ἀπειρογάμου μὲν ἔτι, οὔπω
[39]	ἡ παρθένος οὐχ ἥμαρτεν« οὐ	περὶ	τῆς ἀποτεταγμένης τῷ γάμῳ φησί·
[68]	τις εἴποι περὶ τῶν λυπηρῶν;	~Περὶ	τῆς ἀταραξίας τῆς τῇ παρθενίᾳ
[29]	ἐκεῖνος μετὰ πάσης ἀκριβείας τοὺς	περὶ	τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους τοῖς
[27]	γάμου βουλόμενος αὐτούς, καὶ τοὺς	περὶ	τῆς ἐγκρατείας λόγους βραχεῖς ποιησάμενος
[12]	διδομένην τὴν ἐντολήν. Καὶ γὰρ	περὶ	τῆς ἐν χηρείᾳ διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα
[48]	τοῦ δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην, τότε	περὶ	τῆς λύσεως διαλέγεται. Εἰπὼν γὰρ
[41]	τὸν οὐρανὸν ἄρας, οὕτω τοὺς	περὶ	τῆς παρθενίας ἐμβάλλει λόγους, ταῦτα
[41]	ὡς κἀγώ. Ἐν δὲ τοῖς	περὶ	τῆς παρθενίας λόγοις οὐδαμοῦ παρήγαγεν
[13]	Καὶ γὰρ ἐκεῖνος τότε διελέχθη	περὶ	τῆς παρθενίας ὅτε αὐτὸν οἱ
[47]	δι´ ὅλου οὐδὲ ἐφεξῆς τὴν	περὶ	τῆς παρθενίας ὕφηνε συμβουλὴν ἀλλὰ
[42]	μέρους ταπεινοῖ καὶ συστέλλει πάλιν.	~Περὶ	τῆς τοῦ Παύλου ταπεινοφροσύνης. Οὐ
[37]	ἐξεταζέτω δόξαν, ἔπειτα καὶ τὰ	περὶ	τὸ πρᾶγμα συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ
[13]	κατασπείρῃ λόγους, τῆς τῶν ἀκουόντων	περὶ	τὸ πρᾶγμα σχέσεως πολλὴν εὐκολίαν
[15]	τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ πεισθέντες οἱ	περὶ	τὸν Ἀδὰμ τῆς ἡδονῆς ἐκράτησαν
[79]	τῶν ἀγγέλων οὐδὲν ἀπεῖχον οἱ	περὶ	τὸν Ἡλίαν καὶ ὅτι ἡ
[37]	πάντων πενέστερον. Κἀνταῦθα ὁ πρώην	περὶ	τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης·
[21]	αὐτῷ ἵνα μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ	περὶ	τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ
[41]	δὲ νῦν, οὐδὲ ἐν τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου λόγοις ἀποσιωπῆσαι καρτερήσας
[27]	περὶ παρθενίας αὐτοῖς, ἀλλὰ τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου λόγοις ἐνδιατρίβει κατὰ
[28]	μαθητῶν ἐνίησιν ἀκοάς, αὐτοῖς τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου λόγοις ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς
[47]	ἀλλὰ διακόπτων αὐτὴν συνεχῶς τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου λόγοις καὶ ταύτης
[47]	μίξιν; Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου λόγοις καὶ τοὺς
[33]	παρθενίας ἐγκώμιον ἐργαζόμενος ἐν τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου λόγοις. ~Ὅτι θαυμαστὸν
[47]	ἀπεφήνατο οὐδὲ ἐνομοθέτησεν. Ὁ γὰρ	περὶ	τοῦ γάμου λόγος πάλιν ἐγγὺς
[47]	ἀκροατήν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα τοὺς	περὶ	τοῦ γάμου λόγους πάλιν ἐντίθησι
[13]	παρθενίας αὐτοὺς ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν, ἀλλὰ	περὶ	τοῦ γάμου μόνον διαλεχθεὶς καὶ
[41]	διαλεχθεὶς καὶ πᾶσιν ἀκριβῶς τοῖς	περὶ	τοῦ γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν καὶ
[47]	διακόψας πρὶν φανῆναι σκληρόν, τοὺς	περὶ	τοῦ γάμου πάλιν ἐνέβαλε λόγους
[27]	δὲ ἀληθὲς λανθανόντως ἐν ταῖς	περὶ	τοῦ γάμου προφάσεσιν ἐπαίρει τὸ
[36]	τοῦτο ποιεῖ, ὅπου γε καὶ	περὶ	τοῦ κηρύγματος διαλεγόμενος τῷ αὐτῷ
[36]	διαλεγόμενος τῷ αὐτῷ κέχρηται τρόπῳ,	περὶ	τοῦ κηρύγματος ὑπὲρ οὗ μυρίους
[13]	σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς μηδὲν	περὶ	τοῦ μὴ γαμεῖν ἀκούσαντας αὐτοὺς
[42]	Τοῦτο δὲ ποιεῖ οὐκ ἀμφιβάλλων	περὶ	τοῦ πράγματος ἄπαγε— ἀλλὰ τῇ
[13]	ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν καὶ ἔννοιάν τινα	περὶ	τοῦ πράγματος τούτου λαβεῖν, ἵν´
[33]	τοῦ ὄρους ὁ Χριστός, διελέχθη	περὶ	τούτου καὶ μεθ´ ἕτερα πολλὰ
[41]	τὸ αὐτὸ ποιεῖς ἀποφαινόμενος; Ὅτι	περὶ	τούτου φανερῶς ὁ Χριστὸς διετάξατο,
[36]	ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς; Τί οὖν	περὶ	τούτου φησί; Πλέον αὐτῶν πάντων
[84]	ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί. Καὶ	περὶ	τούτων εὐχαριστῶν ὁ Παῦλος ἔλεγε·
[13]	λαβὼν τὰς ψυχὰς χρησίμως τοὺς	περὶ	τούτων κατασπείρῃ λόγους, τῆς τῶν
[33]	διδάσκαλον μιμούμενος ὁ μαθητὴς συνεχῶς	περὶ	τῶν αὐτῶν διαλέγεται· καὶ οὐδαμοῦ
[33]	φωνήν. ~Ὅτι τὸ δεύτερον εἰπεῖν	περὶ	τῶν αὐτῶν τὸν Χριστόν ἐστι
[50]	χηρῶν ταῦτα εἴρηται, ἄκουσον καὶ	περὶ	τῶν γεγαμηκότων τί φησι· Γυναῖκας
[21]	ἐχόντων ἐβόα. Ἄκουσον δὲ καὶ	περὶ	τῶν εἰς ἑτέρους ἐκφερόντων τὰ
[21]	Καὶ ταῦτα μὲν ὁ Ἠσαΐας	περὶ	τῶν ἐν αὑτοῖς τὰς διεστραμμένας
[57]	μὲν τὸ συλληφθέν, κινδυνεύσει δὲ	περὶ	τῶν ἐσχάτων ἡ κύουσα. Ἂν
[67]	θλίψεις, τί ἄν τις εἴποι	περὶ	τῶν λυπηρῶν; ~Περὶ τῆς ἀταραξίας
[49]	ἀφόρητον παρατάξασθαι πυράν, ἐν τοῖς	περὶ	τῶν μισθῶν λόγοις σιωπήσας τὸν
[41]	γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν καὶ τὸν	περὶ	τῶν οἰκετῶν λόγον παρεμβαλὼν καὶ
[57]	καὶ τῆς προσδοκίας ἕστηκεν ἀνωτέρω.	~Περὶ	τῶν παντὶ γάμῳ προσόντων λυπηρῶν.
[34]	οὐκ ἂν ἔχοι. Ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῶν παρθένων διαλεγόμενός φησιν· Ἐπιταγὴν
[41]	τῷ ζυγῷ. Μετὰ δὲ ταῦτα	περὶ	τῶν ταῖς ἀπίστοις συνοικούντων διαλεχθεὶς
[50]	σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν. Εἰ δὲ	περὶ	χηρῶν ταῦτα εἴρηται, ἄκουσον καὶ
[81]	δεδοικὼς οὐδὲ τρέμων. Ὁ δὲ	περὶ	χρήματα ἠσχολημένος οὐ χρημάτων ἐστὶ
[84]	τὰ τρόπαια. Εἰ δὲ μέλλοιμεν	περὶ	χρήματα καὶ τρυφὴν καὶ γυναῖκας
[32]	τῆς ἡδονῆς ἐκείνης μονονουχὶ λέγων·	περὶ	ψυχῆς ἡμῖν ὁ λόγος, ἀγαπητοί,
[35]	ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα« τὴν	περιαυτολογίαν	ἐξέφυγεν ἄν. Τίνος οὖν ἕνεκεν
[49]	ἔνια ἐνταῦθα μὲν ἡμᾶς πόνοις	περιβάλλει	πολλοῖς, τὸν δὲ καρπὸν ἅπαντα
[16]	ἱμάτια παιδικὰ καὶ οὐ δυνάμενα	περιβάλλειν	τὸν ἄνδρα τὸν τέλειον οὐδὲ
[41]	τὴν ἀπαραίτητον δουλείαν, τὸν ἑκατέρους	περιβάλλοντα	δεσμόν; Δεσμὸς γὰρ ὄντως ὁ
[66]	καὶ τὰ ἀπαλλάττοντα καὶ τὰ	περιβάλλοντα	τὴν γυναικείαν φύσιν τῇ αἰσχύνῃ.
[68]	ὕελον οὕτως ἔξωθεν τὸν ἄργυρον	περιβάλλουσι,	δεικνύντες ὅτι αὕτη μὲν πρὸς
[40]	δὲ ἀπὸ τῆς δυναστείας ὄγκον	περιβεβλημένος,	καὶ τὴν ἐλευθέραν ὡς δούλην
[74]	γὰρ διαρρῆξαι αὐτὸν οὐκ ἔνι	περιβληθέντα	ἅπαξ, ἀνεκτότερον αὐτὸν ποίησον. Ἔξεστι
[26]	φανῆναι τὴν ἰσχὺν οὐδὲ σφόδρα	περιβόητον	αὐτοῦ γενέσθαι τὸ τρόπαιον. Ἐπὶ
[15]	αἱ τέχναι, ἡ τῶν ἱματίων	περιβολή,	ὁ λοιπὸς τῶν χρειῶν ὄχλος.
[6]	ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ τοὺς	περιβόλους	ἑστάναι; ἢ ποῖον τὸ κέρδος
[45]	τούτοις πᾶσι φυρόμενος ἔφης δύνασθαι	περιγενέσθαι.	Ἀλλά, ὅπερ ἔφην, τότε εἴσῃ
[80]	καὶ τὸ τῆς τῶν ἐπιθυμιῶν	περιγενέσθαι	λύττης καὶ μαινομένην κατέχειν τὴν
[61]	ἀλλὰ πολλῷ τούτων ἔτι τιμιώτερα	περιδέραια	ἀπὸ τιμίων συγκείμενα λίθων διασπασθέντα
[75]	πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία καὶ	περιδέραια,	οὐκ οἰκίας λαμπρὰς καὶ μεγάλας,
[66]	τῶν ἔνδον καθημένων πονηρᾷ δόξῃ	περιέβαλον	ἑαυτάς. Ἔνεστι γὰρ καὶ συγκεκλεισμένην
[80]	τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον ἂν	περιέλῃς,	αὐτὰ τὰ νεῦρα τῆς παρθενίας
[76]	βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην φροντίσι καὶ πανταχοῦ	περιελκομένην	εὐπρόσεδρον εἶναι, τῆς σπουδῆς καὶ
[78]	ἔτι τῆς συγκαταβάσεως ἐδέοντο, καὶ	περιέμεινε	πρότερον τὴν πίστιν ἐν ταῖς
[13]	τοῦτο ἦν, τὴν ἐκείνων ἂν	περιέμενε	προθυμίαν, ἀλλὰ προλαβὼν αὐτὸς ἂν
[57]	διὰ παντὸς πῶς ἄν τις	περιεργάσαιτο	ἢ τρόπων ἕνεκεν ἢ μορφῆς;
[17]	ἀξίως τῆς οἰκείας οἰκονομοῦντα σοφίας	περιεργάσῃ	καὶ τῶν προσταγμάτων εὐθύνας ἀπαιτήσεις
[69]	οἴνου δαπάνην, τῶν καρυκευμάτων τὴν	περιεργίαν,	τραπεζοποιῶν καὶ σιτοποιῶν καὶ μαγείρων
[77]	ἀπηλλάχθαι μόνον καὶ καλλωπισμάτων καὶ	περιεργίας,	ἀλλὰ καὶ φροντίδος εἶναι καθαρὰν
[44]	ἀνήρ, ἀλλ´ ὅταν ἴδῃ παῖδας	περιεστῶτας	καὶ γυναῖκα δαπάνης δεομένην πολλῆς,
[45]	ἑκὼν ἀναγκάζοντος οὐδενὸς δυσκολίας ἑαυτῷ	περιθεῖναι	τοσαύτας ἠθέλησεν ὥστε ἐπαχθέστερον αὐτῷ
[63]	μετέβαλε τὴν δυσείδειαν εὐθέως κάλλος	περιθεῖσα	ἀμήχανον, ἄν τε ὡραία καὶ
[16]	δὲ ἐκείνων εὐπρεπέστερα καὶ τελειότερα	περιθέσθαι	ἐκέλευσεν, οὐκ ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ ἀλλὰ
[57]	τῆς ἀποδημίας εἰς ταῦτα πάλιν	περιίστανται	τὰ κακά. Πλὴν ἀλλὰ ταῦτα
[62]	οὐ τὴν περικειμένην ἀλλὰ τὰ	περικείμενα,	ἐκείνην δὲ διὰ ταῦτα καὶ
[63]	τοιοῦτος. Οὐ γὰρ λυμαίνεται τῇ	περικειμένῃ	ἐπειδὴ μηδ´ ἐστὶ σωματικὸς ἀλλὰ
[6]	ἀνέστρεψε, τὴν μὲν δόξαν ἔξωθεν	περικειμένη,	τὴν δὲ ἀτιμίαν ἅπασαν ἔνδον
[62]	καὶ ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ οὐ τὴν	περικειμένην	ἀλλὰ τὰ περικείμενα, ἐκείνην δὲ
[62]	τὴν τοῦ προσώπου δόξαν τῆς	περικειμένης	καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται τοὺς
[81]	πρὸς αὐτὸν τὸν τὸ διάδημα	περικείμενον.	Ὁ γὰρ χρημάτων καταφρονῶν ὁδῷ
[11]	ὁμοίως πολιτεύεσθαι ποιεῖ; Τοὺς σῶμα	περικειμένους	τῶν ἀσωμάτων οὐκ ἀφίησι λείπεσθαι
[63]	ἐνορᾶν. Κοσμιότης δὲ αὐτῇ τοσαύτη	περίκειται	ὡς καὶ τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι
[61]	φροντίσιν, ἀλλὰ καὶ ὅταν αὐτὰ	περικέωνται,	καὶ ὅταν ἡμέρα ᾖ τὴν
[44]	τὴν ἄφατον ταύτην καὶ πολλὴν	περικοπῆναι	τῆς ἐξουσίας τῆς ἡμετέρας ἀλλὰ
[30]	καὶ ἡ νηστεία καλὸν ὅτι	περικόπτει	τὰς τῆς ψυχῆς φροντίδας καὶ
[74]	Ἔξεστι γάρ, ἂν βουλώμεθα, πάντα	περικόπτειν	τὰ περιττὰ καὶ μὴ μειζόνως
[16]	αὐτός. Τίς οὖν ἐστιν οὗτος;	Περικόψαι	τὴν κακίαν τῆς ἡμετέρας ψυχῆς
[75]	κἂν ἡ γυνὴ μὴ βούληται,	περικόψαι	τρυφὴν ἅπασαν καὶ τὸν περιρρέοντα
[8]	ὑμῖν ἀκεραίου μενούσης, τοὺς ὀρθοὺς	περικόψας	λογισμοὺς καὶ οὕτως εἰς τὴν
[63]	ἀπὸ τῶν ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν	περικόψασα	καὶ τῷ προσώπῳ παραινεῖ συνεχῶς
[80]	πάντα μὲν αὐτῶν τὰ δεσμὰ	περικόψασα,	ποσὶ δὲ εὐλύτοις καὶ κούφοις
[1]	τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ´ ὅμως κἀκείνας	περιλαμβάνει	τὸ λεχθέν. Αἱ τοίνυν τὸν
[68]	ἅπασαν σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ τοῦ	περιόντος	νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ πολὺς ἄργυρος
[49]	δυνατῶν. Ποιεῖ δὲ αὐτὸ ἐκ	περιουσίας	πολλῆς τὸν γάμον ἀποφαίνων πλείονας
[34]	οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη	περιπατεῖ	καὶ φέρει τὴν βάσανον. Ἀποδήσει
[27]	ψυχῆς. Ἐπὶ γὰρ ἀνθράκων δεῖ	περιπατεῖν	καὶ μὴ κατακαίεσθαι, ἐπὶ ξίφους
[49]	σαρκικοί ἐστε, καὶ κατὰ ἄνθρωπον	περιπατεῖτε.	Διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν ἐν
[34]	ψυχῆς. Τί δὲ ἐκεῖνός φησι;	Περιπατήσει	τις ἐπ´ ἀνθράκων πυρός, τοὺς
[52]	πραγμάτων ὁ τοῦτο διαδρὰς ἐκείνῳ	περιπείρεται	πάλιν, καὶ ὁ τοῦτο διαδὺς
[52]	ἀλλὰ τῇ τοῦ δεινοῦ προσδοκίᾳ	περιπεσεῖται.	Οὐ γὰρ ἔστι τὴν ἀνδρὶ
[52]	γαμηθεῖσα κἂν μὴ τῷ δεινῷ	περιπέσῃ	ἀλλὰ τῇ τοῦ δεινοῦ προσδοκίᾳ
[32]	καὶ ὑπὲρ μεγάλων ἐγκαλεῖν. Οὐ	περιπλοκῶν	οὗτος ὁ καιρὸς οὔτε ἡδονῶν
[75]	περικόψαι τρυφὴν ἅπασαν καὶ τὸν	περιρρέοντα	τῶν φροντίδων ὄχλον. Καὶ γυναικὶ
[63]	παρθενικῆς ψυχῆς εὐωδία ταῖς αἰσθήσεσι	περιρρέουσα	ἐνδείκνυται τὴν ἔνδον ἀποκειμένην ἀρετήν,
[30]	τῆς ψυχῆς φροντίδας καὶ τὴν	περιρρέουσαν	τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην
[44]	αὐτὴν καὶ τὰ ἔκγονα ἐκείνης	περιρρέων	ἡμᾶς φροντίδων ὄχλος οὐδὲ μικρὸν
[68]	ἐν δὲ τῷ φροντίζειν καὶ	περισπᾶσθαι	καὶ μεριμνᾶν μάλιστα πάντων ἥδονται.
[50]	μηδ´ ὅλως εἶναι τούτων ἡμῖν	περισπούδαστον.	Ἔχοντες« γάρ φησι, διατροφὰς καὶ
[83]	ἔδειξεν ἀτελές. Ἐὰν« γὰρ μὴ	περισσεύσῃ«	φησίν, ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλέον
[83]	καὶ τὸ ὀμόσαι. Τὸ« γὰρ	περισσόν«	φησί, τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ
[47]	ὑπομονὴν καὶ τῶν τοῦ γάμου	περιστάσεων	καταγελᾶν καὶ τοῦτο ἔργον τίθεσθαι
[43]	ἡ τυραννίς, τοσοῦτος ὁ τῶν	περιστάσεων	ὄχλος ὡς καὶ ἄκοντα πολλάκις
[72]	βίῳ δαπανηθείς, εἴποτε συμβαίη κατὰ	περίστασίν	τινα καὶ ἀνάγκην παραδοθῆναι πενίᾳ,
[28]	ἀληθὲς ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ συνήθει	περιστείλας	τροφῇ, οὕτως εἰς τὰς τῶν
[71]	ἐπιβουλάς, ἃ μάλιστα τοὺς πλουτοῦντας	περιστοιχίζεται,	ἐν οἷς καὶ τὰς γυναῖκας
[44]	συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ τις ἴλιγγος	περιστρέφων	καὶ βαπτίζων ἡμῶν τὴν ψυχήν.
[47]	ποιεῖν ἡ διὰ τὸν γάμον	περιτεθεῖσα	ἅλυσις καθέλκει καὶ ἐπισπᾶται πρὸς
[41]	τὸν φαιδρὸν καὶ εὐανθῆ στέφανον	περιτιθεῖσα	αὐτῶν τῇ κεφαλῇ, τοὺς δὲ
[39]	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας, εἰ δὲ	περιτρέπονται,	εἰ δὲ μὴ δύνανται. Οὐδὲν
[34]	τῇ βίᾳ καὶ τῇ ῥύμῃ	περιτρέψαι	τὸ σκάφος. Ἤκουσε γὰρ ὅτι
[50]	καὶ πάντα ὡς εἰπεῖν τὰ	περιττά,	ἄκουσον πῶς σφόδρα καθάπτεται τῶν
[74]	ἂν βουλώμεθα, πάντα περικόπτειν τὰ	περιττὰ	καὶ μὴ μειζόνως τῶν ἀπὸ
[75]	βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι καὶ κενοδοξεῖν καὶ	περιττὰ	μεριμνᾶν, εἰκότως. Ἐκείνη μὲν γὰρ
[80]	εὐπρόσεδρον. Πάντα γὰρ ἐκείνοις ἦν	περιττά,	οὐ ταῦτα μόνον τὰ ὄντως
[80]	ταῦτα μόνον τὰ ὄντως ὄντα	περιττά,	τρυφὴ καὶ πλοῦτος καὶ δυναστεία
[15]	ὠδῖνες; Ὅτι τότε μὲν ταῦτα	περιττά,	ὕστερον δὲ γέγονεν ἀναγκαῖα διὰ
[45]	γυναικός; ~Ὅτι τοῖς δυσκολίας ἐπινοοῦσι	περιττὰς	οὐδεὶς ὑπὲρ τούτου κεῖται μισθός.
[75]	γυναῖκα μὴ ἔχειν ὅταν τὰς	περιττὰς	φροντίδας τὰς διὰ τὸν ἀκκισμὸν
[69]	τῶν κατακοπτομένων πλῆθος κρεῶν, τὴν	περιττὴν	τοῦ οἴνου δαπάνην, τῶν καρυκευμάτων
[77]	ὅτι πᾶσαν ἐκκόπτει φροντίδος ὑπόθεσιν	περιττῆς	καὶ πᾶσαν σχολὴν τοῖς κατὰ
[75]	τρυφῆς καὶ τῆς θεραπείας τῆς	περιττῆς	καὶ τῆς φροντίδος τῆς ἀνονήτου
[14]	ἀμφότερα, ὡς οὔτε τὸ πρᾶγμα	περιττόν,	ἀλλὰ καὶ σφόδρα χρήσιμον καὶ
[14]	δὲ τὸ πρᾶγμα κακίζειν καὶ	περιττὸν	ἀποφαίνειν βουλόμενοι συσκιάζειν τὴν ἑαυτῶν
[34]	εἴποιεν ἐνταῦθα οἱ τὴν παρθενίαν	περιττὸν	εἶναι τιθέμενοι; Αὕτη μὲν γὰρ
[47]	ἐνταῦθα κατασκευάσαι τὴν παραμυθίαν ἐβούλετο,	περιττὸν	ὑπὲρ παρθενίας συμβουλεύοντα περὶ γάμου
[66]	ἐπὶ ἡμιόνων ἡδύ. Τῦφος τοῦτο	περιττὸς	μόνον, ἡδονῆς δὲ ἀπεστέρηται πάσης.
[82]	τῶν ἀποστόλων ἦσαν χορός. Ὥστε	περιττὸς	ὑμῖν οὗτος ὁ λόγος καὶ
[75]	ἀνελευθερίας, κολακείας, ὑποκρίσεως, μικροψυχίας, φροντίδων	περιττῶν	καὶ ἀνονήτων πληροῦσαι. Ἀλλὰ μιᾷ
[58]	γῆρας μακρόν; Προσέστω καὶ γένους	περιφάνεια	καὶ δυναστείας μέγεθος καὶ μηδὲ
[52]	δυναστείας μέγεθος, δόξαν πολλήν, προγόνων	περιφάνειαν.	Μηδὲν ὅλως ἀφῇς τῶν δοκούντων
[66]	ἐκείνης. ~Ὅτι τὸ βαδίζειν τοῦ	περιφέρεσθαι	ἐπὶ ἡμιόνοις ἥδιον. Ἀλλὰ τὸ
[66]	ἐπὶ ἡμιόνοις ἥδιον. Ἀλλὰ τὸ	περιφέρεσθαι	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ ἡμιόνων
[78]	εἴρηται τοῦ εὐκόλως καὶ εὐχερῶς	περιφερομένου	καὶ οὐδέποτε βέβαια βαδίζειν εἰδότος
[77]	γίνεται ἀκάνθας ἐν τῇ ψυχῇ	περιφέρουσα	καὶ τὸν καθαρὸν καὶ οὐράνιον
[26]	γυμνὸν μάχεσθαι καὶ νικᾶν ὁ	περιφράττων	ὅπλοις οὐ μόνον οὐκ ὤνησεν
[8]	ἀνάγκης τοῦ νόμου. Διὰ τοῦτο	Πέρσας	μὲν μὴ μητρογαμοῦντας θαυμάζομεν, Ῥωμαίους
[78]	σαλευομένων, τῶν μὴ ἱσταμένων καὶ	πεσεῖν	κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα
[38]	δυοῖν θάτερον ἢ στεφανωθέντα ἢ	πεσόντα	καὶ καταισχυνθέντα ἀπελθεῖν. Ἐν παιδοτρίβῳ
[57]	ἀβουλήτων γένηται. Τοῦ δὲ παιδίου	πεσόντος	εἰς τὴν γῆν καὶ πρώτην
[14]	φυτά. Καθάπερ γὰρ τοῦ στρατηγοῦ	πεσόντος	πᾶσα ἀνάγκη τοῦ στρατεύματος διασπασθῆναι
[17]	ἀφέντες αὐτὴν πρὸς τὰ μετέωρα	πέτανται	καὶ τῶν οὐρανῶν ἔχονται, πάντα
[17]	τῆς ἐνταῦθα μονῆς διδάσκων ὑψηλότερα	πέτασθαι.	Οἱ μὲν οὖν ἔτι νωθρότερον
[46]	οἰκοῦντες τότε ἅμα θηρίοις καὶ	πετεινοῖς	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι ζῴοις
[80]	καὶ κούφοις καθάπερ πτηνοὺς ἀφεῖσα	πέτεσθαι	πρὸς τὸν οὐρανόν. Ὅπου γὰρ
[82]	πρὸς Παῦλον, τί δαὶ πρὸς	Πέτρον,	τί δαὶ πρὸς Ἰωάννην; Οὐ
[49]	οὐρανοῖς. Βλέπε πόσον τὸ ἔπαθλον.	Πέτρος	γὰρ ἦν ὁ ταῦτα ἀκούων
[82]	παρθένοι τυγχάνοντες, καὶ Παῦλος καὶ	Πέτρος	ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας διαλάμψαντες, εἰς
[24]	ἃ Σίμων ἤκουσε παρὰ τοῦ	Πέτρου	τότε. Ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο
[79]	αὐτοῖς ἄφθονον παρεῖχον καὶ ἡδὺ	πηγαὶ	καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι, τράπεζαν
[14]	δὲ ῥεῖθρον διειδὲς ἐκ καθαρᾶς	πηγῆς	προϊόν, οὕτως ἦσαν ἐν ἐκείνῳ
[8]	τοὺς εὐνούχους ἡ τοῦ σώματος	πήρωσις	τῆς ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμίας
[61]	ὑπὸ τοῦ πλήθους ὠθούμεναι καὶ	πιεζόμεναι	αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ αἰσθάνονται ἐκπεσόντος
[52]	ὁμοῦ συνελθόντα πολιορκῇ, συνεχῶς αὐτὸν	πιέζοντα	καὶ οὐδὲ βραχὺν ἀναπνεῖν συγχωροῦντα
[21]	τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ τὸ	πικρὸν	γλυκύ. Τί γὰρ τῆς παρθενίας
[47]	ἰατρῶν ἄριστοι καὶ προσηνεῖς φάρμακον	πικρὸν	ἢ τομὴν ἢ καῦσιν ἤ
[21]	φῶς, ὁ τιθεὶς τὸ γλυκὺ	πικρὸν	καὶ τὸ πικρὸν γλυκύ. Τί
[28]	γνώμῃ ταχέως ἀπαλλαγῆναι σπουδάσει τῆς	πικροτάτης	δουλείας, μᾶλλον δὲ μηδὲ τὴν
[32]	ἂν εἴη τῆς δουλείας ταύτης	πικρότερον;	Βούλει, φησίν, ἐπιδοῦναι πρὸς ἀρετήν,
[32]	ἡδονῶν ἀλλὰ δακρύων καὶ στεναγμῶν	πικρῶν,	προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης,
[50]	τὴν φωνὴν τῶν ὀργάνων· οἱ	πίνοντες	τὸν διϋλισμένον οἶνον καὶ τὰ
[70]	ἐσθίουσι καὶ χωρὶς τοῦ διψεῖν	πίνουσι,	καὶ πρὶν αὐτοῖς σφοδρῶς ἐπελθεῖν
[78]	Τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ	πίπτει«	δοκεῖ μὲν ἐπιστομίζειν τὸν ἐπιπλήττοντα
[14]	τούτου οὐκ ἐῶντος ἀντὶ τῶν	πιπτόντων	ἑτέρους ἀνίστασθαι; Εἰ γὰρ τὸ
[52]	τοιούτων, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μάλιστα	πιστὰ	λέγειν δοκοῦσιν, ὅσοι τὴν ὑποψίαν
[12]	παραίνεσιν τοῦ κυρίου παραίνεσιν εἶναι	πιστεύειν	χρή. Καὶ γὰρ ὅταν λέγῃ·
[42]	γὰρ εἶπε· δίδωμι γνώμην ὡς	πιστευθεὶς	τὸ εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι
[42]	Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ	πιστεῦσαι	ἀπὸ τοῦ ἐλέους μοι γέγονεν
[37]	θέσθαι πρὸς αὐτοὺς οὔτε ἄλλο	πιστεῦσαι	οὐδέν. Ὅταν γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς
[42]	ἄξιος ἤμην, φησί, κατηξιώθην τῆς	πίστεως	ἀλλ´ ἐπειδὴ ἠλεήθην μόνον· ὁ
[5]	Πῶς οὖν παρθένος ἡ τῆς	πίστεως	ἀποστᾶσα, ἡ τοῖς πλάνοις προσέχουσα
[42]	τοῖς μαθηταῖς ἦν, τὸ τῆς	πίστεως	οὐκ αὐτοῦ φησιν εἶναι ἀλλὰ
[5]	ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς	πίστεως,	προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις
[47]	ἐκώλυσε μηδένα τῶν ἐχόντων γυναῖκα	πιστὴν	ἄπιστον μένειν, εἴ γε ἡ
[24]	αὐτοῦ τὴν ἀπὸ τῶν πραγμάτων	πίστιν	δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς
[82]	γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν πολλὴν ἔχοντα	πίστιν	ἔλεγεν· Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν
[78]	ἐδέοντο, καὶ περιέμεινε πρότερον τὴν	πίστιν	ἐν ταῖς ἐκείνων παγῆναι ψυχαῖς,
[38]	κρίμα ἕξουσιν ὅτι τὴν πρώτην	πίστιν	ἠθέτησαν. Καὶ μὴν αὐτός φησιν
[36]	Ἔχουσι κρίμα ὅτι τὴν πρώτην	πίστιν	ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ γὰρ τοὺς οὐκ
[64]	ἡ δὲ εἰς τὸν Χριστὸν	πίστις	τοιαύτη ὡς καὶ τῆς φύσεως
[42]	τῶν πιστῶν τὸ μόνον εἶναι	πιστόν.	Καὶ ἑτέραν ἐπινοεῖ πάλιν ταπείνωσιν.
[42]	ταύτην; Οὐκ εἶπεν· ὡς γενόμενος	πιστός,	ἀλλ´ Ὡς ἠλεημένος εἶναι πιστός.
[41]	φησίν, ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου	πιστὸς	εἶναι« Ἄξιον δὲ ἐνταῦθα θαυμάσαι
[42]	Ὡς ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ κυρίου	πιστὸς	εἶναι« καὶ τὸ ἔλαττον θείς.
[42]	διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου	πιστὸς	εἶναι. Καὶ ὥσπερ οὐδὲ τούτων
[41]	δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου	πιστὸς	εἶναι. Καίτοι γε καὶ ἐπὶ
[42]	οὐ μόνον ἀπόστολος ἀλλ´ οὔτε	πιστὸς	ἠδυνήθην ἂν γενέσθαι ποτέ. Εἶδες
[42]	πιστός, ἀλλ´ Ὡς ἠλεημένος εἶναι	πιστός.	Μὴ γὰρ τὴν ἀποστολὴν καὶ
[12]	ἀνέχομαι εἶναι μετὰ τῆς ἀπίστου	πιστὸς	ὢν αὐτός, μετὰ τῆς ἐναγοῦς
[42]	γὰρ τοῦ διδάσκαλον εἶναι τῶν	πιστῶν	τὸ μόνον εἶναι πιστόν. Καὶ
[41]	Καίτοι γε καὶ ἐπὶ τῶν	πιστῶν	τῶν ταῖς ἀπίστοις συνεζευγμένων οὐκ
[5]	τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι	πλάνοις	καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει
[5]	τῆς πίστεως ἀποστᾶσα, ἡ τοῖς	πλάνοις	προσέχουσα καὶ τοῖς δαίμοσι πειθομένη
[14]	ὃν καὶ τὸν κόσμον ἐποίησε.	Πλασθεὶς	δὲ ἐκεῖνος ἔμεινεν ἐν παραδείσῳ
[64]	Διὸ ἀντὶ τῆς εὐρυχώρου καὶ	πλατείας	τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην μετὰ
[52]	πόλεμον. Καὶ γὰρ συντιθέναι καὶ	πλάττειν	ὅσαπερ ἂν βούλοιντο, ἔξεστιν αὐτοῖς
[8]	παρώσονται πάλιν ὑμᾶς ὡς ἀσεβεστέρους.	Πλάτων	μὲν γάρ φησιν ὅτι ἀγαθὸς
[50]	σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν	πλέγμασιν	ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ
[75]	ἐκεῖνον τὸν ἅγιον οὐκ ἐν	πλέγμασιν	ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις, οὐκ
[75]	οἰκίας λαμπρὰς καὶ μεγάλας, οὐ	πλέθρα	γῆς τόσα καὶ τόσα. Ἀλλὰ
[59]	Οὐ γὰρ ἀνδράποδα οὐδὲ γῆς	πλέθρα	οὐδὲ τόσα καὶ τόσα χρυσίου
[34]	ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος	πλεῖν	ἀλίμενον, κἂν ὁ χαλεπώτατος διεγερθῇ
[34]	αὐτοὺς ὁ μακάριος Παῦλος πορρωτέρω	πλεῖν	ἀλλ´ ὑποστρέφειν ἡνίκα ἂν κάμωσι
[29]	τὴν παραίνεσιν; Τί γὰρ ἔχει	πλεῖον	τοῦ Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ
[27]	Ὁ δὲ ποικίλλων αὐτὸν καὶ	πλείονα	ἀπὸ τῶν ῥᾴστων ἢ τῶν
[33]	Οὕτω συνεχῶς τὰ αὐτὰ λεγόμενα	πλείονα	ἔχει τὴν ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα οὖν
[51]	ὀδύνης λόγον, μᾶλλον δὲ οὕτω	πλείονα	καὶ μείζω ὡς μηδὲ μικρὰν
[24]	ἐστιν. Ἐνῆν μὲν οὖν καὶ	πλείονα	λέγειν δεικνύντας ὅσον ἑαυτοῖς συνάγουσι
[45]	βέλτιστε, καὶ διὰ τί; Ὅτι	πλείονα	μόχθον ὑφίσταται, φησίν, ἀπὸ τοῦ
[57]	ὀλίγον. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ ὅσῳ	πλείονα	τὴν πεῖραν ἔλαβε, τοσούτῳ μείζονα
[24]	καὶ μαινομένους οὐδὲ πολλῷ τούτων	πλείονα	τῆς μανίας αὐτοὺς ἀποστῆσαι δυνήσεται.
[56]	παίδων, καὶ ὅσῳπερ ἂν εἰς	πλειόνας	ἐκτείνηται κλάδους ἡ ῥίζα, τοσούτῳ
[49]	περιουσίας πολλῆς τὸν γάμον ἀποφαίνων	πλείονας	ἔχοντα δυσκολίας, ὡς εἰ πρός
[49]	καὶ ἀρχῆς· καὶ ὅλως τοὺς	πλείονας	τῶν ἀνθρώπων τοῖς παρὰ πόδας
[64]	τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην μετὰ	πλείονος	ἄν τις ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας
[45]	ἅπαντα ἅπερ αὐτοῖς διεξήλθομεν; Οὔκουν	πλείονος	ἄξιος ἔσται τιμῆς, φησίν, ὁ
[45]	τοῖς οὐδενὶ τούτων ἐμπεπλεγμένοις καὶ	πλείονος	ἀπολαύσων διὰ τοῦτο θαύματος, νῦν
[44]	τις ἐξετάσειε, τῆς αὐτῆς καὶ	πλείονος	δυσκολίας εὑρήσει γέμοντα διὰ τὴν
[40]	τοῦτο πασῶν αὐτῶν νόσημα, ἑτέρων	πλειόνων	γέμουσα κακῶν, πῶς οἴσει τὴν
[29]	καὶ ἀμυδρῶς εἰρημένον ἐκεῖ διὰ	πλειόνων	ἐνταῦθα σαφέστερον ἐξειργάσατο. Ποιεῖ δὲ
[52]	τὴν μίαν ἐξελεῖν, ἑτέραις κατέχεται	πλείοσιν,	οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν τοῦ
[30]	δύο μόνον ἡμέρας ἀλλὰ καὶ	πλείους,	ἡμᾶς δὲ τοὺς τοσαύτης ἀπολαύοντας
[17]	τῆς ἔνδον μονῆς, ἀφίησιν ἔτι	πλείους	ἡμέρας οὐχ ἵνα διὰ παντὸς
[70]	ἐδάφους ἢ ἐπὶ στιβάδος οἱ	πλείους	καθεύδουσιν. Ἀλλὰ διὰ τὴν ἄδειαν;
[71]	ὅσας ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ πολλῷ	πλείους	καὶ χαλεπωτέρας οὔσας τῶν σωματικῶν.
[62]	ἀφίησιν αὐτὸ φαίνεσθαι γυμνόν, τὸ	πλεῖστον	αὐτοῦ μέρος ἀποφερόμενος· ἐὰν δὲ
[60]	τούτων ἀπολαύουσι γυναῖκες; Τὸ γὰρ	πλεῖστον	τῶν ἀνθρώπων μέρος πενίαις συζῇ
[2]	ἴσος, τάχα δὲ καὶ πολλῷ	πλείων	ἐκείνοις. Ὁ δὲ καρπὸς τῶν
[68]	τὰ ἔνδον καὶ τῆς σιγῆς	πλείων	ἑτέρα ἀταραξία τὴν ψυχήν, ἅτε
[57]	ἡ ἀγωνία καὶ τῆς ἡδονῆς	πλείων	ὁ φόβος, μήποτε ἀπ´ αὐτῆς
[27]	δι´ ὅλου διὰ τῶν βαρυτέρων	πλέκων	τὸν λόγον ἐπαχθής τέ ἐστι
[10]	τι καὶ βιασάμενον εἰπεῖν, καὶ	πλέον.	Ἄγγελοι μὲν γὰρ εἰ καὶ
[84]	δέηται καὶ θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται	πλέον.	Ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι
[21]	ὑβρίσθαι πολλὰ παρακαλοῦντος γενέσθαι τι	πλέον	ἀλλὰ καὶ περαιτέρω τῆς ἐκείνου
[83]	ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. Οὐδὲν	πλέον	ἀπῃτοῦντο οἱ τότε ἢ τὸ
[52]	τῶν τοῦ πράγματος κακῶν τὸ	πλέον	αὐταὶ καρποῦνται μέρος, ὥσπερ οὖν
[36]	Τί οὖν περὶ τούτου φησί;	Πλέον	αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ
[42]	καὶ συντετριμμένην καρδίαν; Πῶς οὐδὲν	πλέον	ἑαυτῷ δίδωσι τῶν λοιπῶν ἀλλὰ
[84]	παρακαλῇ τὸν Ἀβραάμ, οὐδὲν αὐτῷ	πλέον	ἔσται λοιπόν. Τῆς γὰρ κυρίας
[35]	βούλεται τῶν μαθητῶν, οὐδὲν αὐτῶν	πλέον	ἔχειν ζητῶν ἀλλ´ ἐν ἅπασιν
[58]	νύκτα μόνην εἶδεν ὄναρ χρηστόν,	πλέον	ἔχειν τι τοῦτον φήσομεν τοῦ
[1]	τῶν ἐθνικῶν μηδὲν κατὰ τοῦτο	πλέον	ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας ἡμῖν ταύτης
[17]	πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα κατὰ τὸ	πλέον	ἢ ἔλαττον τὴν νόσον ἐργάζεται,
[83]	μετὰ τὴν κατόρθωσιν αὐτοῦ μηδὲν	πλέον	ἡμᾶς ἔχειν τῶν τελωνῶν. ~Ὅτι
[1]	ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι, τὸ τούτου πολλῷ	πλέον	θεὶς τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ
[79]	ἐκείνου ἑτέρους. Ὁ δὲ προφήτου	πλέον	Ἰωάννης, οὗ μείζων ἐν γεννητοῖς
[1]	ὑπέσχετο, ἀλλ´ ἕτερόν τι τούτου	πλέον	καὶ μεῖζον ἐζήτησεν εἰπών· Ἀγαπᾶτε
[29]	ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρόν«	πλέον	μὲν οὐδέν. Τὸ δὲ ἐν
[37]	τοσοῦτον ἡ παρθένος σου ἐχέτω	πλέον	ὅσον τὴν μὲν οὐδὲ ἅπαξ
[58]	μέλλοντα, ἀλλὰ κἀν τούτῳ πολλῷ	πλέον	πάλιν τὸ μέσον. Ἀλλ´ οὐ
[78]	ἀλλὰ καὶ ἕτερόν τι τούτου	πλέον	ποιεῖ. Τοὺς γὰρ ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς
[34]	ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας νωθείας τὸ	πλέον	τὴν κυριωτέραν αἰτίαν ἐπήγαγε διὰ
[52]	διακείσεται τῆς γυναικός, τὸ δὲ	πλέον	τῆς ὀδύνης πάλιν ἐπὶ τὴν
[83]	περισσεύσῃ« φησίν, ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν	πλέον	τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ
[25]	κωλύματα ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ	πλέον	τῶν ἐγκωμίων ὑποτέμνεσθαι μέρος. ~Ὅτι
[19]	ἕνεκεν ὁ γάμος· πολλῷ δὲ	πλέον	ὑπὲρ τοῦ σβέσαι τὴν τῆς
[56]	ἐκτείνηται κλάδους ἡ ῥίζα, τοσούτῳ	πλεονάζει	καὶ τὰ τῶν φροντίδων αὐτῇ,
[71]	καὶ ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς καὶ	πλεονέκτας	καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ πρὸς ἅπαν
[4]	τὰς ἀμοιβάς; Ὁ μοιχὸς καὶ	πλεονέκτης	καὶ ὁ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν
[35]	ἑαυτόν· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ	πλεονεκτήσας	μὲν τῶν ἀποστόλων ἐν τοῖς
[68]	γὰρ χρῆσις κοινὴ πάντων ἐστίν,	πλεονεκτοῦσι	δὲ οἱ δοκοῦντες αὐτῶν εἶναι
[69]	οἰκέταις, καθ´ ἕτερον δὲ καὶ	πλεονεκτοῦσιν	αὐτῶν ἐκεῖνοι. Οὐ γὰρ μόνον
[68]	ἐμός, οὗτος δὲ ἐμός. Ἡ	πλεονεξία	ἄρα ἐστὶν ἡ τὴν ἡδονὴν
[34]	ἢ λιμήν, οὐκ ἐπιτίθενται τοῖς	πλέουσι·	τοῦτο γὰρ μάτην κινδυνεύειν ἐστίν.
[36]	ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ἐν	πληγαῖς,	ἐν φυλακαῖς, ἐν κόποις, ἐν
[40]	πρὸς ὅπερ ἂν βούληται, εἴτε	πληγὰς	ἐντείνοι εἴτε λοιδορίαις πλύνοι, εἴτε
[52]	διάκειται ὁ ταύτῃ τῇ μανίᾳ	πληγείς.	Οὕτω συνεχῶς ἐξάλλεται καὶ ἀποπηδᾷ
[78]	παρθένον δίδωσιν αὐτῷ σφοδρὰν τὴν	πληγήν.	Τί γάρ φησιν; Ὃς δὲ
[27]	οὖσιν αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν, οὐκ ἀφιεὶς	πληγῆναι	τὴν ἀκοὴν τῷ τῆς παραινέσεως
[22]	τούτῳ ἄρκους αὐτῶν ἐπαφεῖναι τῷ	πλήθει·	καὶ γὰρ τεσσαράκοντα δύο ἦσαν,
[67]	γὰρ τοῦτο πάντως ἐν τῷ	πλήθει	συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ ὥστε πολλὰς
[67]	χαλεπώτερον, ὅπερ μάλιστα ἐν τῷ	πλήθει	τῆς τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν,
[52]	ταῖς θεραπαινίσι λέγω καὶ τῷ	πλήθει	τῶν οἰκετῶν. Τούτων, εἰ βούλει,
[15]	βουλομένου πολλοὺς εἶναι, λυμανεῖται τὸ	πλῆθος.	Ἀλλ´ οὕτως ἐβουλήθη, φησί, δι´
[55]	αὐτὴν τὴν ἐκείνης εὐνὴν ἑταιριζομένων	πλῆθος	γυναικῶν, πάντα φέρειν ἀνάγκη καὶ
[67]	ἔχει τὰς φροντίδας, ὅσαι τὸ	πλῆθός	ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ ἐφ´ ἑκάστῃ
[67]	Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν θεραπαινίδων	πλῆθος	ἡδύ. Ταύτης μὲν οὖν οὐδὲν
[73]	προστασίαν καὶ κτημάτων καὶ ἀνδραπόδων	πλῆθος	καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ τὰ
[69]	τρυφήν, οἷον τὸ τῶν κατακοπτομένων	πλῆθος	κρεῶν, τὴν περιττὴν τοῦ οἴνου
[22]	Καὶ οὔτε ἡλικία οὔτε τὸ	πλῆθος	οὔτε τὸ γελῶντας εἰπεῖν προέστη
[75]	ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται	πλῆθος	ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία καὶ περιδέραια,
[66]	δὲ λέγοι τις ὅτι τοῦ	πλήθους	ἀπήλλακται τῶν ἐντυγχανόντων οὐκ ἀναγκαζομένη
[66]	πολλαὶ καὶ διὰ μέσου τοῦ	πλήθους	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς βαδίζουσαι οὐ
[61]	δὲ πολλάκις χωρὶς ὑπὸ τοῦ	πλήθους	ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι
[15]	τὴν ἀρχὴν εἰπών· Αὐξάνεσθαι καὶ	πληθύνεσθαι	καὶ πληρώσατε τὴν γῆν. Τί
[17]	ταῦτα παραπληξίας; Εἶπεν· Αὐξάνεσθε καὶ	πληθύνεσθε.	Τοῦτο γὰρ ὁ καιρὸς ἀπῄτει
[78]	πρᾶγμα ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ τοῦτο	πληκτικώτερον	ἦν. Διὸ ἕτερον ἀντὶ τούτου
[43]	ἀναγκάζεσθαι τὸν γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν καὶ	πλημμελεῖν.	~Ὅτι εὐκολώτερον εἶναι διὰ παρθενίας
[84]	ἡμῖν, οὐκέτι λοιπὸν ἀποδύσασθαι τὰ	πλημμελήματα	συγχωρούμεθα, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν ὀφειλομένην
[57]	τῶν παντὶ γάμῳ προσόντων λυπηρῶν.	Πλὴν	ἀλλ´ εἰ δοκεῖ ἐκεῖνα ἀφέντες,
[61]	τῆς ἡδονῆς ἔχει τὸν φόβον.	Πλὴν	ἀλλὰ θῶμεν πάλιν τῷ λόγῳ
[61]	λίθων διασπασθέντα καὶ ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν.	Πλὴν	ἀλλὰ μηδὲ οὗτος ἔστω ὁ
[57]	ταῦτα πάλιν περιίστανται τὰ κακά.	Πλὴν	ἀλλὰ ταῦτα πάντα παρείσθω καὶ
[39]	Καὶ οὐδὲ ἐνταῦθα ἠνέσχετο μὴ	πλήξας	τὸν ἀκροατὴν παρελθεῖν. Οὐ γὰρ
[75]	μικροψυχίας, φροντίδων περιττῶν καὶ ἀνονήτων	πληροῦσαι.	Ἀλλὰ μιᾷ ῥήσει πάντα ταῦτα
[19]	εἶχε τὰς ὑποθέσεις· ὕστερον δὲ	πληρωθείσης	καὶ τῆς γῆς καὶ τῆς
[9]	ἐκεῖνα τολμῶντας κολάζω καὶ τοῦ	πληρώματος	ἀπελαύνω τῆς ἐκκλησίας, τοὺς δὲ
[1]	καὶ περὶ παντὸς τοῦτο τοῦ	πληρώματος	εἴρηται τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ´ ὅμως
[16]	μέτρον κοσμῆσαι τῆς ἡλικίας τοῦ	πληρώματος	τοῦ Χριστοῦ, τὰ δὲ ἐκείνων
[13]	γὰρ ὁ σωτὴρ μετὰ τὸ	πληρῶσαι	τὸν περὶ παρθενίας λόγον προσέθηκεν·
[15]	εἰπών· Αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι καὶ	πληρώσατε	τὴν γῆν. Τί γάρ, εἰπέ
[41]	μὴ συγγενικῶν αἱμάτων τὰς ἑαυτῶν	πληρῶσιν	οἰκίας. Τί γὰρ ἦν ἄμεινον,
[32]	Χριστὸς τὰ μὲν εἰς τὸν	πλησίον	ἁμαρτήματα ἑκατὸν ἐκάλει δηνάρια, τὰ
[4]	ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν καὶ τὰ τοῦ	πλησίον	ἁρπάζων ἔχουσί τινα παραμυθίαν, βραχεῖαν
[34]	ἐνοχλεῖν αὐτὸν οἶμαι εἰδότα ὅτι	πλησίον	αὐτοῖς ἡ καταφυγή, κἄν τινος
[21]	ἀρχήν· Οὐαὶ ὁ ποτίζων τὸν	πλησίον	αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ δὲ
[49]	τῷ βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα πάντων	πλησίον	ἐκείνου τοῦ θρόνου καὶ τῶν
[63]	εὐωδίας, οὐ τοὺς ἔνδον καὶ	πλησίον	ἑστῶτας μόνον ἀλλὰ καὶ τοὺς
[70]	οὐχ ὁ κόρος οὐδὲ ἡ	πλησμονὴ	ἀλλ´ ἡ ἔνδεια καὶ ἡ
[27]	ἐπὶ ξίφους βαδίζειν καὶ μὴ	πλήττεσθαι.	Τοσαύτη γὰρ τῆς ἐπιθυμίας ἡ
[10]	στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τοῦ	πλοίου	τοὺς ἐρέττοντας ἂν ἀφέλῃς τὸ
[57]	ἀπὸ τῆς μνηστείας καιρὸν χειμαζομένῳ	πλοίῳ	προσέοικεν αὐτῶν ἡ ψυχή, καθ´
[82]	αὐτοῦ τότε ὁρᾶται ὑπὸ τοῦ	πλουσίου	τρυφῶν. Καὶ τί τοῦτο πρὸς
[53]	ἀηδίας ἐλεύθερον. ~Ὅτι τὸ ἀπὸ	πλουσίων	γαμεῖν οὐ ζηλωτὸν ἀλλὰ τοῦ
[55]	γάμος λοιπόν; ~Ὅτι ἀφόρητον κακὸν	πλουσιώτερον	ἄνδρα λαβεῖν. Καὶ ταῦτα μὲν
[50]	τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ γὰρ βουλόμενοι	πλουτεῖν	ἐμπίπτουσιν εἰς ἐπιθυμίας ἀνοήτους καὶ
[55]	μηδὲν ἔχειν, τὸν δὲ ἄνδρα	πλουτεῖν,	θεράπαινα μὲν ἀντὶ γαμετῆς καὶ
[54]	ἐγώ, ὅταν τοιοῦτοι γίνωνται λόγοι—	πλουτείτω	μόνον καὶ εὔπορος ἔστω, καὶ
[4]	μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς ἵνα ἐκεῖ	πλουτῇ,	καὶ τοὺς τῆς παρθενίας πόνους
[52]	μεταξὺ τῶν δεινῶν τίθει καὶ	πλοῦτον	ἄφατον καὶ τραπέζης πολυτέλειαν καὶ
[58]	ἔχοντα τὰ ἀγαθά, πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν,	πλοῦτον,	γυναικὸς σωφροσύνην, κάλλος, σύνεσιν, ὁμόνοιαν,
[15]	τῷ νόμῳ Μωϋσέως, καὶ τὸν	πλοῦτον	δὲ οὕτως τῆς ἑκουσίου προτιμήσεις
[80]	ὄντως ὄντα περιττά, τρυφὴ καὶ	πλοῦτος	καὶ δυναστεία καὶ δόξα καὶ
[70]	οὕτως αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. Τοὺς δὲ	πλουτοῦντας	ἂν μὴ μέθῃ βαπτισθέντας ἡ
[71]	βασκάνων ἐπιβουλάς, ἃ μάλιστα τοὺς	πλουτοῦντας	περιστοιχίζεται, ἐν οἷς καὶ τὰς
[69]	ἄμεινον ἐν τοῖς τοιούτοις οἱ	πλουτοῦντες	διάκεινται. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς
[68]	ὕελος, καὶ ταῦτα αὐτοὶ οἱ	πλουτοῦντες	εἴποιεν ἂν οἱ τὰ ἐκπώματα
[70]	τὸ μέλι. Οἱ μὲν γὰρ	πλουτοῦντες	οὔτε πεινῶντες ἐσθίουσι καὶ χωρὶς
[67]	καὶ εὐειδεῖς ἐξ ἴσης οἱ	πλουτοῦντες	σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν συμβῇ τινα
[70]	ἐκείνοις τοῖς συμποσίοις τοῖς τῶν	πλουτούντων	ἀλλ´ ἐν τοῖς τῶν πενομένων
[60]	τῷ γάμῳ κἂν τῶν σφόδρα	πλουτούντων	καὶ μεγάλα δυναμένων ἔχῃ τις
[54]	~Ὅτι κἂν δυνηθῇ τις τὴν	πλουτοῦσαν	ὑποτάξαι γυναῖκα μείζων ἡ ἀηδία.
[82]	ἀσκούντων μᾶλλον ἐκεῖνος χρημάτων κατεφρόνησε	πλουτῶν	καὶ γυναῖκα ἔχων καὶ ἡδονῆς
[40]	εἴτε πληγὰς ἐντείνοι εἴτε λοιδορίαις	πλύνοι,	εἴτε οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι εἴτε
[12]	ἐν ἐμαυτῷ καὶ ὅτι Δοκῶ	πνεῦμα	ἔχειν Θεοῦ« ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον
[75]	τῇ κατὰ σῶμα καὶ κατὰ	πνεῦμα.	Ἡ δὲ γαμηθεῖσα« φησί, μεριμνᾷ
[12]	ἐξέκοψεν εἰπών· Δοκῶ δὲ κἀγὼ	πνεῦμα	Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ οὖν τὰ
[30]	τοὺς τοσαύτης ἀπολαύοντας χάριτος, τοὺς	πνεῦμα	λαβόντας, τοὺς νεκρωθέντας, τοὺς συνταφέντας
[2]	καὶ εἰδὼς ὅτι Τὸ μὲν	πνεῦμα	πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής«
[5]	Τί οὖν οὗτός φησιν; Τὸ	πνεῦμα	ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις
[5]	ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες	πνεύμασι	πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων ἐν
[11]	ἅγιαι τῷ σώματι καὶ τῷ	πνεύματι.	Εἶδες τῆς παρθενίας τὸ ἀξίωμα;
[6]	ὅρος τὸ καὶ σώματι καὶ	πνεύματι	εἶναι ἁγίαν, αὕτη δὲ ἐξ
[84]	στρέφεσθαι, πότε ἄνδρες ἐσόμεθα, πότε	πνεύματι	ζήσομεν, πότε τὰ τοῦ κυρίου
[7]	ἁγία τῷ σώματι καὶ τῷ	πνεύματι·	καὶ πάλιν· Τίμιος ὁ γάμος
[27]	τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ	πνευματικὰ	τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.
[34]	δι´ ὅλου μάχεσθαι πρὸς τὰ	πνευματικὰ	τῆς πονηρίας, ἕως ἂν εἰς
[41]	ταύτῃ τὴν εὐγένειαν αὐτοῖς τὴν	πνευματικήν,	μέτεισι λοιπὸν ἐπὶ τὸν τῆς
[47]	αὐτῆς ἀναγκαίαν καὶ ἐν τοῖς	πνευματικοῖς	ἀποφαίνοντι; Καὶ ἐγὼ τοῦτο συνομολογῶ.
[47]	ταῖς φροντίσι. ~Πῶς ἐν τοῖς	πνευματικοῖς	ἡ γυνὴ βοηθός. Τί οὖν
[49]	οἷς οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς	πνευματικοῖς	καὶ διὰ τὸ σαρκίνους εἶναι
[47]	παντελῶς ἐκκόπτω τῆς ἐν τοῖς	πνευματικοῖς	συμμαχίας (μὴ γένοιτο) ἀλλὰ τότε
[74]	ἡμᾶς ταῖς φροντίσι καὶ τῶν	πνευματικῶν	ἀπάγοντα; Διὰ γὰρ τοῦτο, φησίν,
[49]	χορός· διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν	πνευματικῶν	αὐτοὺς ἐνῆγεν ἐπάθλων. Καὶ ὁ
[69]	καρηβαρίαι καὶ γαστρὸς διατάσεις καὶ	πνεύματος	ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι
[84]	ἤκουσεν, ἀποστόλων, καὶ τῆς τοῦ	πνεύματος	ἐπέτυχε χάριτος, ἐπέτεινεν αὐτῇ τῶν
[14]	ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ	πνεύματος·	μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι« τοὺς
[56]	κινδύνου τινὸς καθάπερ καταιγίδος ἢ	πνεύματος	προσπεσόντος, κατέδυσαν καὶ αὗται καὶ
[12]	ἔχειν. Ὥσπερ οὖν τὰ τοῦ	πνεύματος	φθεγγόμενος ἑαυτοῦ λέγει γνώμην εἶναι
[84]	τυγχάνειν; Ὅτι πολλὴ ἡ τοῦ	πνεύματος	χάρις ἐκκέχυται νῦν καὶ μεγάλη
[50]	καιρὸς καὶ πολλὴ ἡ τοῦ	πνεύματος	χάρις, ἔλεγε ταῦτα; Ὁ γὰρ
[79]	διήρκεσε. Τὸν δὲ ἡ τοῦ	πνεύματος	χάρις πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα, καὶ
[66]	γίνεται. Καὶ ὅταν μὲν εἰς	πόαν	ἀπενεχθῆναι συμβῇ— συμβαίνει δὲ τοῦτο
[69]	ἔχουσι τὴν ἀρχήν. Καὶ γὰρ	ποδαλγίαι	καὶ φθόη καὶ νόσος καὶ
[66]	καθάπερ τῶν ἐπαιτῶν οἱ τοὺς	πόδας	ἀποτετμημένοι καὶ οὐκ ἔχοντες ὅτῳ
[49]	πλείονας τῶν ἀνθρώπων τοῖς παρὰ	πόδας	εὕροι τις ἂν μᾶλλον νουθετουμένους.
[34]	ἐπ´ ἀνθράκων πυρός, τοὺς δὲ	πόδας	οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη
[66]	κατέχουσιν, ἀλλὰ κἂν ἀλγῆσαι τοὺς	πόδας	τύχῃ ἄν τε ἀμφοτέρας τὰς
[63]	τῶν οὐ προσηκόντων μελῶν. Καὶ	ποδῶν	δὲ αὐτῇ μέλει ὥστε μὴ
[44]	τὴν εὐλύτων καὶ κούφων δεομένην	ποδῶν	καὶ ψυχῆς εὐζώνου καὶ εὐσταλοῦς
[59]	διαζεύγνυσιν. Ἡ δὲ παρθένος καὶ	ποθεῖ	τὴν τελευτὴν καὶ βαρύνεται τῇ
[60]	ἂν αὐτὴν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον	ποθεινοτέραν	τῷ νυμφίῳ τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο
[14]	ἔσχε τὴν ἀρχὴν ὁ γάμος;	Πόθεν	ἀναγκαῖος ἔδοξεν εἶναι; Ἀπὸ τῆς
[68]	ἀπορία καὶ οὐ δύναμαι συνιδεῖν	πόθεν	ἅπαν ὡς εἰπεῖν τὸ τῶν
[49]	τὴν τοῦ πείθειν λέγω. Τοῦτο	πόθεν	δῆλον; Ἀπὸ τῶν εἰρημένων αὐτῷ.
[14]	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου. Ὁρᾷς	πόθεν	ἔσχε τὴν ἀρχὴν ὁ γάμος;
[57]	διαφόροις συνέχωνται λύπαις καὶ φροντίσι,	πόθεν	λοιπὸν ἡδίστην καλέσομεν τὴν ἐν
[12]	οὐκ ἀνθρωπίνην ἔδειξεν τὴν συμβουλήν.	Πόθεν	οὖν ἄρξασθαι τοῦ λόγου καλόν;
[13]	αὐτοῖς πρὸ τούτου οὐ παρῄνεσεν.	Πόθεν	οὖν ἦλθον ἐπὶ τὴν ἐρώτησιν;
[12]	ταῦτα λέγεις, οὐχ ὁ κύριος.	Πόθεν	οὖν μοι τὸ ἀσφαλὲς καὶ
[52]	βλέψαι λοιπόν; Πρὸς τίνα καταφύγῃ;	Πόθεν	τῶν κακῶν εὕρῃ τὴν ἀπαλλαγήν,
[30]	καὶ νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι δεῖ	πόθον	βιωτικόν, πᾶσαν φροντίδα καὶ διάχυσιν
[30]	ἡ νεότης σφριγᾷ, οἷς ὁ	πόθος	ἀκάθεκτος, οὐ χρὴ συνιέναι κατὰ
[54]	φιλίας δὲ οὐκ οὔσης οὐδὲ	πόθου,	ἀλλ´ ἀντὶ τούτων φόβου καὶ
[67]	παρευδοκιμουμένῃ εἰ καὶ μὴ τῷ	πόθῳ	ἀλλὰ τῇ τοῦ σώματος ὥρᾳ
[34]	αἰτιῶμαι ἀλλ´ εὔχομαι μὲν καὶ	ποθῶ	πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν,
[39]	ἐν κυρίῳ. ~Ποίᾳ χήρᾳ καὶ	ποίᾳ	παρθένῳ ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι ὁ Παῦλος.
[39]	θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν κυρίῳ.	~Ποίᾳ	χήρᾳ καὶ ποίᾳ παρθένῳ ἐπιτρέπει
[14]	εἰπέ μοι, γάμος ἀπέτεκε Ἀδάμ;	Ποῖαι	τὴν Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ ἂν
[43]	ὁ Παῦλος ἐνεστῶσαν λέγει ἀνάγκην.	Ποίαν	δὲ καὶ ἀνάγκην ἐνταῦθά φησιν;
[69]	ἀντίρροπον τῶν κακῶν ἡδονὴν εἰπεῖν;	Ποίαν	δὲ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο
[42]	Καὶ ἑτέραν ἐπινοεῖ πάλιν ταπείνωσιν.	Ποίαν	δὲ ταύτην; Οὐκ εἶπεν· ὡς
[35]	Ἔχω καὶ τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν.	Ποίαν	δὴ ταύτην; Δύσκολον εἶναι τὸ
[52]	δυνήσεται; Ποίαν νύκτα; Ποίαν ἡμέραν;	Ποίαν	ἑόρτην; πότε στεναγμῶν χωρὶς καὶ
[69]	τῆς τρυφῆς ταύτης ἀναβλαστάνῃ δεινά,	ποίαν	ἡδονὴν καρπωσόμεθα; Καὶ εἴθε μέχρι
[52]	ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν νύκτα;	Ποίαν	ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην; πότε στεναγμῶν
[49]	ὑμᾶς οὐ θέλω γαμεῖν. Καὶ	ποίαν	θλῖψιν; ἴσως εἴποι τις ἄν.
[52]	Πότε οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται;	Ποίαν	νύκτα; Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην;
[43]	κρίσιν ἀφίησι κεῖσθαι τῶν ἀκροατῶν.	~Ποίαν	ὁ Παῦλος ἐνεστῶσαν λέγει ἀνάγκην.
[57]	αὐτὸν ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα τῆς αἰτίας.	Ποίας	δὴ ταύτης; Ὅτι τὸν ὑγιαίνοντα
[78]	ὁ δὲ μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον	ποιεῖ.	Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ὅσον τὸ
[39]	αὐτοὺς κολάζει οὐδὲ τιμωρίας ὑπευθύνους	ποιεῖ,	ἀλλ´ ἐπαίνων ἀποστερήσας μόνον μέχρι
[36]	θαυμάσῃς. Οὐ γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο	ποιεῖ	ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι νομίζων αἰτίαν
[49]	Οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον τοῦτο	ποιεῖ	ἀλλὰ καὶ περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος
[83]	ἡ γραφὴ οὐχ ἁπλῶς τοῦτο	ποιεῖ	ἀλλὰ μετὰ προσθήκης τινός. Νῶε«
[71]	ὧν τἀναντία πάντα ἡ αὐτάρκεια	ποιεῖ.	Ἀλλὰ νῦν πρὸς ἕτερον ἡμῖν
[66]	φαίνεσθαι οὔτε τὸ κρύπτεσθαι τοῦτο	ποιεῖ	ἀλλὰ τὸ μὲν ἡ μὴ
[70]	ἡ ἔνδεια καὶ ἡ σπάνις	ποιεῖ.	Αὕτη δὲ οὐκ ἐν ἐκείνοις
[28]	γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας	ποιεῖ	αὐτὴν μοιχᾶσθαι« καὶ τὸ Ὁ
[49]	ἀλλὰ καὶ τῶν σφόδρα δυνατῶν.	Ποιεῖ	δὲ αὐτὸ ἐκ περιουσίας πολλῆς
[48]	ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα.	Ποιεῖ	δὲ τοῦτο ἵνα σὺ πρότερον
[29]	διὰ πλειόνων ἐνταῦθα σαφέστερον ἐξειργάσατο.	Ποιεῖ	δὲ τοῦτο μιμούμενος τὸν ἅγιον
[82]	τὸ σὸν καὶ χείρονα αὐτὴν	ποιεῖ.	Εἰ γὰρ ὁ μὲν γεγαμηκὼς
[36]	τοῦ κυρίου. Τοῦτο καὶ ἑτέρωθι	ποιεῖ.	Εἰπὼν γὰρ Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ
[78]	ἕληται καὶ κρίνῃ τότε καλῶς	ποιεῖ.	Εἶτα ἵνα μὴ νομίσῃς διὰ
[49]	καὶ ἕως τέλους τὸ αὐτὸ	ποιεῖ.	Καὶ οὐ παρεισάγει τὸ πρᾶγμα
[41]	γὰρ αὐτὸν δοῦλον τῆς κρατουμένης	ποιεῖ,	καινήν τινα καὶ παράδοξον δουλείας
[78]	Ὥστε καὶ ὁ ἐκγαμίζων καλῶς	ποιεῖ,	ὁ δὲ μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον
[78]	καὶ παρανόμου τὸ αὐτὸ πάλιν	ποιεῖ;	Οἷόν τι λέγω· τὸ τῆς
[36]	εἰ ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας τοῦτο	ποιεῖ,	ὅπου γε καὶ περὶ τοῦ
[78]	ἀποχρήσει. Τί δήποτε οὖν τοῦτο	ποιεῖ;	Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἦσαν ἰσχυροί,
[26]	πρὸς τὸ συμβουλεύειν ἑτέροις ὀκνηρότερον	ποιεῖ.	~Ὅτι μέγα ἡ παρθενία καὶ
[42]	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Τοῦτο δὲ	ποιεῖ	οὐκ ἀμφιβάλλων περὶ τοῦ πράγματος
[49]	κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο	ποιεῖ	οὔτε περὶ παρθενίας οὔτε περὶ
[60]	νυμφίῳ τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν	ποιεῖ	οὔτε τὸ ἐκ ταπεινῶν γεγονέναι
[46]	δεδοικέναι οὐ ψευδῆ τοῦ Θεοῦ	ποιεῖ	τὴν ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν· Καὶ
[36]	ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον κρεῖττον	ποιεῖ;	Τίνος δὲ ἕνεκεν μακαριωτέρα ἡ
[11]	αὐτὴν μετιόντας ἀγγέλους ἐξ ἀνθρώπων	ποιεῖ.	Τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος
[10]	ἐπαίρει τὸ θαῦμα καὶ λαμπρότερον	ποιεῖ.	Τὸ μὲν γὰρ τῇ πρὸς
[72]	κακῶν καὶ τὰς μεταβολὰς ἀφορήτους	ποιεῖ	τὸ τρυφᾶν. Καὶ τί λέγω
[18]	Ὅτι δὲ οὐχ ἡ παρθενία	ποιεῖ	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ἐπιλείπειν
[35]	ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ. Τοῦτο καὶ ἀλλαχοῦ	ποιεῖ.	Τοῖς Γαλάταις γὰρ διαλεγόμενος καὶ
[78]	καὶ ἕτερόν τι τούτου πλέον	ποιεῖ.	Τοὺς γὰρ ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς τοῖς
[11]	ἐν οὐρανοῖς διαιτωμένοις ὁμοίως πολιτεύεσθαι	ποιεῖ;	Τοὺς σῶμα περικειμένους τῶν ἀσωμάτων
[80]	εὐκολία, ἀκτημοσύνη δὲ ἐγγὺς εἶναι	ποιεῖ	τῶν οὐρανῶν, οὐ φόβων μόνον
[52]	δοκούντων ζηλωτὸν τὸν παρόντα βίον	ποιεῖν	ἀλλὰ πάντα ἀκριβῶς συναγαγὼν ἀντίθες
[73]	ἀναγκάζεται. Οὕτω καὶ ἡμᾶς χρὴ	ποιεῖν,	ἐπειδὴ πρὸς τὸν τέλειον ἀγόμεθα
[48]	γὰρ μηδὲ πρὸς ὀλίγον τοῦτο	ποιεῖν	ἐπιτέτραπται ἄκοντος ἐκείνου, τίνα ἂν
[40]	πολλῆς τῆς σπουδῆς καὶ βελτίω	ποιεῖν	ἤ, εἰ τοῦτο ἀδύνατον, φέρειν
[47]	γὰρ μὴ βουλομένην σε τοῦτο	ποιεῖν	ἡ διὰ τὸν γάμον περιτεθεῖσα
[41]	κολάζει οὔτε ἄκοντας ἀναγκάζει τοῦτο	ποιεῖν.	Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον ἀνεπαχθῆ
[79]	ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα	ποιεῖν	παρεσκεύαζεν. ~Τί τὸ εὔσχημον καὶ
[41]	ἐπὶ τῶν παρθένων τὸ αὐτὸ	ποιεῖς	ἀποφαινόμενος; Ὅτι περὶ τούτου φανερῶς
[57]	τὴν δὲ εἴσπραξιν μετὰ αἰδοῦς	ποιεῖσθαι	ἀναγκαζόμενος, ἥ τε γυνὴ ἐν
[68]	αὐτῶν, οἱ δὲ μετὰ τοῦ	ποιεῖσθαι	πολλὴν τὴν ἐπιμέλειαν τὸ αὐτὸ
[30]	ἐκβάλλειν, τὰς δὲ ἀντεισάγειν— τοσαύτην	ποιεῖσθαι	τοῦ πράγματος πρόνοιαν ὡς μέλλοντας
[47]	ζήτει γυναῖκα. Ὁρᾷς πῶς συνεχῶς	ποιεῖται	τὰς μεταβάσεις καὶ πολλὴν καὶ
[41]	αὐτοῦ κατασκευάσας τὴν ψυχήν, οὕτω	ποιεῖται	τὴν εἰσήγησιν. Ἤκουσας παρθενίαν, ὄνομα
[9]	τῶν πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν	ποιεῖται	τὴν συμβουλήν· ὁ δὲ κωλύων
[73]	μητρὸς πολλὴν τῶν παιδικῶν ἁπάντων	ποιεῖται	φροντίδα καὶ κιβώτιον ἐν τῷ
[78]	γαμείτωσαν. Τί λέγεις, ὃ θέλει	ποιείτω;	Καὶ οὐ διορθοῖς τὴν ἐσφαλμένην
[78]	οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει	ποιείτω,	οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί λέγεις,
[41]	μὴ ἀπὸ τοῦ λαμπροτέρου τοῦτο	ποιῆσαι	μέρους ταπεινοῖ καὶ συστέλλει πάλιν.
[77]	γὰρ ἀρκεῖ τὸ μὴ γαμηθῆναι	ποιῆσαι	παρθένον ἀλλὰ δεῖ καὶ τῆς
[2]	ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν· Ὃ ὠφείλατε	ποιῆσαι	πεποιήκατε« οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες συγγνώμης
[15]	γάμος μὴ βουλομένου Θεοῦ δυνήσεται	ποιῆσαι	πολλοὺς τοὺς ὄντας ἀνθρώπους οὐδὲ
[68]	ἀναγκασθεῖεν καὶ ἐξ ἀργύρου τοῦτο	ποιῆσαι,	πρότερον ἔνδοθεν θέντες τὴν ὕελον
[13]	Ὁ δὲ μηδὲ τοῦτο ἀνασχόμενος	ποιῆσαι	πρῶτος φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν ὅτι
[42]	τούτων ἀρκούντων πρὸς τὸ συνεσταλμένον	ποιῆσαι	τὸν λόγον ἀρχόμενος τῆς συμβουλῆς
[17]	τῷ Θεῷ πρὸς τὸ πολλοὺς	ποιῆσαι	τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς ἀνθρώπους.
[27]	περὶ τῆς ἐγκρατείας λόγους βραχεῖς	ποιησάμενος	ἐκείνοις πολλοῖς οὖσιν αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν,
[83]	κατὰ τὸν νόμον βιοῦν. Ὁ	ποιήσας	γὰρ αὐτά« φησί, ζήσεται ἐν
[36]	ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν τοῦτο	ποιήσας	εἰ χάρισμα τὸ πρᾶγμα ἦν.
[46]	προσκροῦσαι τῷ δεσπότῃ τοῖς ὁμοδούλοις	ποιήσας	εὐκαταφρόνητον. Παρὰ μὲν γὰρ τὴν
[37]	ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν, οὔτε φίλους	ποιήσασθαι	θαρροῦντες οὔτε συνθήκας θέσθαι πρὸς
[8]	ἐπὶ τοῦ γάμου τὴν ἐξέτασιν	ποιήσασθαι	χρή. Ἡμεῖς μὲν γὰρ ἐπειδὴ
[55]	ἀνδρί. Τί οὖν ἄν τις	ποιήσειε	τοσαύτης δυσκολίας πανταχοῦ οὔσης; Μὴ
[74]	ἔνι περιβληθέντα ἅπαξ, ἀνεκτότερον αὐτὸν	ποίησον.	Ἔξεστι γάρ, ἂν βουλώμεθα, πάντα
[46]	ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν εἶπε	Ποιήσωμεν	αὐτῷ βοηθόν. Γενόμενος δὲ ἀμφότερα
[46]	τῷ λόγῳ λυμαίνονται τῷ λέγοντι·	Ποιήσωμεν	αὐτῷ βοηθὸν κατ´ αὐτόν. Ἐγένετο
[46]	φησίν, εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός·	Ποιήσωμεν	αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ« Οὐδὲ
[46]	βοηθὸν αὐτὴν ἐκάλεσε τὴν ἐμποδίζουσαν;	Ποιήσωμεν«	γὰρ αὐτῷ« φησί, βοηθὸν κατ´
[46]	ἐποίησε κατ´ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν·	Ποιήσωμεν«	γάρ φησιν, ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα
[70]	τῶν δυσχερῶν ὑγιείας καὶ εὐεξίας	ποιητική,	ἣν μείζονα οὖσαν εὑρήσεις τῆς
[70]	σιτίων αὐτῶν. Πῶς; Ὅτι ἡδονῆς	ποιητικὸν	ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν δὲ οὐχ ὁ
[57]	καὶ φροντίδες εὐθέως ἐπάλληλοι καὶ	ποικίλαι,	τίνα ἄρα λήψεται ἄνδρα μὴ
[47]	λόγον ἐποίησεν. Ἡ μὲν οὖν	ποικίλη	μίξις τῶν λόγων διὰ τοῦτο
[62]	πολλὴ τῶν τὰ τοιαῦτα ἐργαζομένων	ποικιλία	καὶ ὁ λοιπὸς κόσμος ἅπας
[27]	λεγομένων τὸ βάρος. Ὁ δὲ	ποικίλλων	αὐτὸν καὶ πλείονα ἀπὸ τῶν
[82]	καὶ παῖδας καὶ χρήματα καὶ	ποίμνια	καὶ βουκόλια, καὶ μετὰ πάντα
[50]	αὐτῶν· οἱ ἐσθίοντες ἐρίφους ἐκ	ποιμνίων	καὶ μοσχάρια ἐκ μέσου βουκολίων
[82]	χορός. Ἔτ´ οὖν, εἰπέ μοι,	ποιμνίων	μέμνησθε καὶ βουκολίων καὶ γάμων
[56]	τοῖς οἰκείοις οὐκ ἀρκοῦμεν πάθεσι,	ποῖον	βιωσόμεθα βίον τὰς ἑτέρων πενθεῖν
[34]	Παύλου βούλημα θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον	ποῖόν	ἐστι· Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους
[52]	τοιαύτης ψυχῆς ἐλεεινότερον γένοιτ´ ἄν;	Ποῖον	πόλεμον, τίνα χειμῶνα τῇ τοιαύτῃ
[58]	μακρόν. Καὶ τί τὸ πέρας;	Ποῖον	τὸ κέρδος ἐκ ταύτης τῆς
[6]	ναοῦ τοὺς περιβόλους ἑστάναι; ἢ	ποῖον	τὸ κέρδος τοῦ θρόνου μολυνθέντος
[49]	τούτων καὶ τρίτον τι συγκατεσκεύασε.	Ποῖον;	Τὸ μὴ τῶν ἀδυνάτων νομισθῆναι
[14]	γάμου καὶ μετὰ τὸν γάμον.	Ποῖος	γάρ, εἰπέ μοι, γάμος ἀπέτεκε
[68]	οὖν ταύτην ἀναμετρήσειε τὴν ἡδονήν;	Ποῖος	λόγος τὴν εὐφροσύνην τῆς οὕτω
[82]	σοι τοῦτο εἶπεν, ὦ βέλτιστε;	Ποῖος	προφήτης; Τίς εὐαγγελιστής; Αὐτός, φησίν,
[13]	ἐγράψατέ μοι, μετὰ τοῦ θαρρεῖν	ποιοῦμαι	τὴν συμβουλὴν ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ
[50]	ἴδοι τις ἂν πολὺν αὐτὸν	ποιούμενον	τὸν λόγον ὑπὲρ τοῦ μηδ´
[21]	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πάλιν ἐπιφθέγματος	ποιούμενος	τὴν ἀρχήν· Οὐαὶ ὁ ποτίζων
[47]	τίθεσθαι διηνεκῶς, τοῦτό ἐστι τὸ	ποιοῦν	τὴν τοῦ συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν·
[70]	Τί ποτ´ οὖν ἐστι τὸ	ποιοῦν	τὸν ὕπνον ἡδύν; Οἱ πόνοι,
[17]	καίοντα, νῦν δὲ οὐδέτερον τούτων	ποιοῦντα	ἐπὶ τῶν αὐτῶν πολλάκις τραυμάτων
[44]	πρὸς χάριν πολλὰ πρὸς ἀπέχθειαν	ποιοῦντα.	Πῶς γὰρ ἔνι στρεφόμενον ἐν
[49]	οὐχ ὁρωμένων οὐδὲ παρόντων ἐλάττονα	ποιοῦνται	λόγον. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[32]	ἅπασαν ἐπιστρέψαντες πρὸς ἐκείνους, οὕτω	ποιοῦνται	τὴν ἐντυχίαν, κἂν μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν,
[9]	τῆς ἐκκλησίας, τοὺς δὲ τοῦτο	ποιοῦντας,	εἰ σωφρονοῦσι, καὶ ἐπαινῶν διατελῶ.
[84]	ἀπαιτοῦμεν τὰ κατορθώματα καὶ ἃ	ποιοῦντας	πρότερον ἐπῃνοῦμεν κατὰ τὴν πρώτην
[41]	κύριον τὸν ἀκροάτην τῆς αἱρέσεως	ποιοῦντός	ἐστι. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[57]	ὁδύνην τῆς πολλῆς συνηθείας ἀφόρητον	ποιούσης	τὸν χωρισμόν. Ὁ δὲ πρὶν
[20]	ταῦτα τολμήσειεν ἅπερ ἄκοντες ἐκεῖνοι	ποιοῦσι,	δικαίως ἂν ταῖς ἁπάντων καταδικάζοιτο
[52]	ταῖς παρ´ αὐτῶν διαβολαῖς δυνατωτέραν	ποιοῦσιν.	Ἡ γὰρ ἅπαξ τῇ μοχθηρᾷ
[53]	καὶ πάντα ἄνω καὶ κάτω	ποιοῦσιν.	Οὐ γὰρ ἀφίησιν ἐν τῇ
[20]	μὲν γὰρ οὐκ ἴσασιν ἃ	ποιοῦσιν	οὐδὲ ἑκόντες ἃ πάσχουσιν ὑπομένουσι.
[49]	ἀντίδοσιν ἵστησι. Τοῦτο γάρ« φησί,	ποιῶν	ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν
[49]	ἀπὸ τῶν μειζόνων αὐτοὺς προτρέπει.	Ποίων	δὴ τούτων; Ὅπως γένησθε« φησίν,
[28]	Εἶτα ἑρμηνεύων αὐτὸ καὶ σαφέστερον	ποιῶν	ἐπάγει· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου
[40]	καὶ διὰ παντὸς μένῃ τοῦτο	ποιῶν;	Καρτέρει, φησίν, πᾶσαν ταύτην τὴν
[32]	τε ὑφ´ ἑτέρων ἠδικημένοι τοῦτο	ποιῶσιν	ἄν τε αὐτοὶ δεόμενοι παθεῖν
[15]	καὶ τὰ ἀλλὰ ἅπαντα, αἱ	πόλεις,	αἱ τέχναι, ἡ τῶν ἱματίων
[14]	ἁψαίμεθα γυναικός, πάντα οἰχήσεται καὶ	πόλεις	καὶ οἰκίαι καὶ ἀγροὶ καὶ
[80]	δοκοῦντα εἶναι ἀναγκαῖα, οἰκίαι καὶ	πόλεις	καὶ τέχναι. Τοῦτό ἐστιν τὸ
[73]	οὐ τέχναι οὔτε οἰκοδομαί, οὐ	πόλεις	οὐδὲ οἰκίαι ἀλλ´ ἑτέρα τις
[14]	λόγον ὑφέξειν. Οὐκ ἦσαν τότε	πόλεις	οὐδὲ τέχναι οὐδὲ οἰκίαι· καὶ
[45]	ἐπισυρομένων πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει καὶ	πολεμεῖν	ὡς τὰ αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις
[37]	δὲ τοὺς τετελευτηκότας καὶ οἱ	πολέμιοι	σπένδονται. Ἀλλ´ οὐκ ἐνταῦθα ἀλλὰ
[10]	ἂν ἀποστήσῃς παρέδωκας δεδεμένον τοῖς	πολεμίοις	τὸν στρατηγόν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[34]	πύλας αὐτῇ, κἂν σφόδρα ὁ	πολέμιος	ἀγριαίνῃ πρὸς αὐτήν, κἂν αὐτῷ
[78]	ὁ κωλύων ἐχθρὸς ἔστω καὶ	πολέμιος,	κἂν πατὴρ ᾖ κἂν μήτηρ
[20]	πάντων μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς καὶ	πολέμιος	τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν μαινομένων
[52]	προσδοκᾶν, τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων	πολεμιώτερον	ἴδῃ διακείμενον πρὸς αὐτήν, ποῦ
[52]	οἰκείας λοιδορίας τὸν ἐκείνων λαμβάνουσι	πόλεμον.	Καὶ γὰρ συντιθέναι καὶ πλάττειν
[40]	ἀδύνατον, φέρειν γενναίως τὸν ἀκήρυκτον	πόλεμον	καὶ τὴν ἄσπονδον μάχην. Καὶ
[45]	ἀνύσαι τὸν κατὰ τοῦ διαβόλου	πόλεμον	καὶ τὴν κατὰ τῆς κακίας
[52]	ψυχῆς ἐλεεινότερον γένοιτ´ ἄν; Ποῖον	πόλεμον,	τίνα χειμῶνα τῇ τοιαύτῃ παραβάλλοντες
[84]	καθ´ ἑαυτῆς ἔσχιστο φύσις καὶ	πόλεμος	ἄσπονδος ἦν. Καὶ τοῦτον ὁ
[37]	ἐλεεινότερον ὁ τοῖς παισὶν ἐπεισαγόμενος	πόλεμος,	ἡ ταῖς θυγατράσιν συνοικιζομένη λέαινα·
[27]	τούτων τὸν τόνον, οἶδα τοῦ	πολέμου	τὸ βαρύ. Φιλονείκου τινὸς καὶ
[10]	σκάφος κατέδυσας, καὶ ἐπὶ τοῦ	πολέμου	τοὺς στρατιώτας ἂν ἀποστήσῃς παρέδωκας
[49]	καὶ λοιμοὺς καὶ νόσους καὶ	πολέμους	καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ ὅσα τοιαῦτα
[84]	ἀπολαύοντας εἰρήνης τῶν σφόδρα βαρυνομένων	πολέμῳ	πολλῷ μείζονα δεῖ καὶ λαμπρότερα
[40]	αὐτὴν ἐν μέσῳ δυοῖν ἀπειλημμένην	πολέμων;	Ἢ γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς
[27]	Ἐὰν« γὰρ μὴ κύριος φυλάξῃ	πόλιν,	εἰς μάτην ἠγρύπνησαν οἱ φυλάσσοντες
[69]	παράλυσις καὶ σπασμὸς τὸ σῶμα	πολιορκεῖ	ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Τίνα οὖν
[52]	ὅταν δὲ καὶ ὁμοῦ συνελθόντα	πολιορκῇ,	συνεχῶς αὐτὸν πιέζοντα καὶ οὐδὲ
[34]	κακοῦργοι, ἔνθα μὲν ἂν ᾖ	πόλις	ἢ ἐπίνειον ἢ λιμήν, οὐκ
[36]	τὸ μάλιστα ἐπιζητούμενον παρ´ αὐτῷ	πολιτεία	ἀρίστη καὶ ἔργα ἄληπτα. Τῶν
[76]	κατὰ Θεὸν ἀπ´ αὐτῆς γίνεται	πολιτείᾳ.	Οὐ γὰρ ἔνι τὴν βιωτικαῖς
[80]	καὶ γόνιμος, οὕτως οἶδεν ἀρίστη	πολιτεία	τρέφειν τοὺς τῆς παρθενίας καρπούς,
[27]	ἡμῖν ἡ μάχη, πρὸς ἀγγέλων	πολιτείαν	ὁ ζῆλος, μετὰ ἀσωμάτων δυνάμεων
[16]	γένος, τὴν ἐπιτεταμένην ταύτην ἐνομοθέτησε	πολιτείαν	οὐδ´ ἂν τὴν σύμμετρον ἐδεξάμεθά
[21]	ὁ τὴν ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων	πολιτείαν	πόσην ὀργὴν ἐπισπάσεται κατὰ τῆς
[78]	ἄξιόν ἐστι καὶ τῆς ἀγγελικῆς	πολιτείας	ἐγγύς, πῶς ἂν ἠνέσχετο συμβουλῆς
[4]	ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ	πολιτείας	ἕνεκεν ἄμεινον ὑμῶν ἐκεῖνοι πράξουσιν.
[80]	ἐξέκοψας, οὕτως ὅταν αὐτὴν μετὰ	πολιτείας	ἔχῃς ἀρίστης, τὴν ῥίζαν καὶ
[11]	τοῖς ἐν οὐρανοῖς διαιτωμένοις ὁμοίως	πολιτεύεσθαι	ποιεῖ; Τοὺς σῶμα περικειμένους τῶν
[44]	καὶ ἄκων εἰς τὸν τῶν	πολιτικῶν	πραγμάτων ἔρριψεν ἑαυτὸν κλύδωνα. Ἐκεῖ
[44]	εὑρήσει γέμοντα διὰ τὴν γυναῖκα.	Πολλὰ	γὰρ ἀνάγκη μεριμνᾶν καὶ ὑπὲρ
[52]	ἀλλ´ ἐὰν τοῦτο μὴ προσῇ,	πολλὰ	ἕτερα πρόσεστι, κἂν ἐκεῖνά τις
[12]	ἑαυτοῦ τέθεικεν, ἄκουσον τί φησι·	Πολλὰ	ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ´ οὐ
[11]	τῆς ἐκκλησίας παρθένοις ἀπαντήσεται τὰ	πολλὰ	καὶ μεγάλα ἀγαθά, καὶ ὀφθαλμὸν
[1]	μικρὸν εἰς κολάσεως λόγον, τὸ	πολλὰ	καμόντας καὶ μείζονα τῶν πόνων
[68]	τῆς ὕλης ταύτης ὡς τὰ	πολλὰ	κατασκευάζοντες. Εἰ δέ που διὰ
[76]	σπουδῆς καὶ σχολῆς ἁπάσης εἰς	πολλὰ	μεριζομένης, εἰς ἄνδρα λέγω καὶ
[45]	Εἴτε γαμῶν καὶ τρυφῶν καὶ	πολλὰ	μεριμνῶν τις ἀνύοι τοῦτο εἴτε
[33]	περὶ τούτου καὶ μεθ´ ἕτερα	πολλὰ	πάλιν· οὕτως αὐτοὺς εἰσήγαγεν εἰς
[32]	καὶ συνεστάλθαι· δεσπότῃ πρόσιμεν φοβερῷ	πολλὰ	παρ´ ὑμῶν ὑβρισμένῳ μεγάλα ἡμῖν
[21]	αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος ὑβρίσθαι	πολλὰ	παρακαλοῦντος γενέσθαι τι πλέον ἀλλὰ
[44]	ἡμετέρας ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν	πολλὰ	πολλάκις ἀναπείθουσαν καὶ ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς
[69]	τοὺς ἐσχάτους. Ἀλλὰ τὸ σιτεῖσθαι	πολλὰ	πολλάκις ἡδύ. Ἄπαγε. Καὶ γὰρ
[37]	ὁ κατηφὴς καὶ στυγνὸς καὶ	πολλὰ	πολλάκις μετὰ δακρύων πρὸς τοὺς
[77]	φησιν ὅταν καὶ ἡ παρθένος	πολλὰ	πραγματεύηται καὶ μερίμνας ἔχῃ βιωτικάς—
[44]	λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον, πολλὰ πρὸς χάριν	πολλὰ	πρὸς ἀπέχθειαν ποιοῦντα. Πῶς γὰρ
[44]	ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα, λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον,	πολλὰ	πρὸς χάριν πολλὰ πρὸς ἀπέχθειαν
[25]	ἐμπόδιον ἀρετῆς οὐ μόνον τῷ	πολλὰ	τιθέναι κωλύματα ἀλλὰ καὶ τῷ
[46]	εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι καὶ νῦν	πολλὰ	τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι
[35]	ἐπὶ τὴν παλαίαν κατεφέροντο συνήθειαν	πολλὰ	τῶν ἐκεῖ φυλάττοντες, τί φησί;
[8]	πρὸς ἐμὲ τοῦτο, φησί, τὴν	πολλὰ	χαίρειν εἰποῦσαν τῷ γάμῳ; Τοῦτο
[53]	ἀπὸ μεγάλων καὶ δυνατῶν καὶ	πολλὰ	χρήματα κεκτημένων γυναῖκα λαβεῖν. Ἀλλὰ
[40]	παραδοῦναι εἴτε ἕτερόν τι τοιοῦτον.	Πολλαὶ	γὰρ ὁδοὶ τοῖς ἀνδράσιν ἐπινενόηνται
[57]	οὕτω ταύτης ἀπήλλακται τῆς φροντίδος.	Πολλαὶ	γοῦν διαλάμψασαι σφόδρα κατὰ τὴν
[47]	καὶ γάμου χωρὶς ἐποίησαν τοῦτο	πολλαὶ	γυναῖκες. Ἡ γὰρ Πρίσκιλλα τὸν
[37]	ἧς τὸ πρᾶγμα κατώρθωσεν. ~Ὅτι	πολλαὶ	ἐν τοῖς δευτέροις γάμοις αἱ
[66]	τῶν ἀπηλλαγμένων τῆς εἰρκτῆς ἐκείνης	πολλαὶ	καὶ διὰ μέσου τοῦ πλήθους
[61]	τῶν χρυσίων τινός. Οὕτω γοῦν	πολλαὶ	οὐ ταῦτα μόνον ἀλλὰ πολλῷ
[56]	τὰς ἑτέρων πενθεῖν ἀναγκαζόμενοι συμφοράς;	Πολλαὶ	πολλάκις ἐγένοντο γονέων λαμπρῶν, ἀνετράφησαν
[57]	ἀπὸ τῆς αἰτίας τῆς τούτου	πολλαὶ	πολλάκις ἠρρώστησαν. Καὶ γὰρ ὑβρισθεῖσαι
[66]	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν καὶ ἐπὶ	πολλαῖς	ἡμέραις— ἀνάγκη πάλιν οἴκοι μένειν
[27]	τέ ἐστι τῷ ἀκούοντι καὶ	πολλάκις	ἀναγκάζει μετασκιρτῆσαι τὴν ψυχὴν μὴ
[43]	περιστάσεων ὄχλος ὡς καὶ ἄκοντα	πολλάκις	ἀναγκάζεσθαι τὸν γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν καὶ
[41]	πρὸς ἀλλήλους ὀργαῖς καὶ ἀπεχθείαις	πολλάκις	ἀναλισκομένου χρόνου μακροῦ. Καὶ ἡ
[44]	ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν πολλὰ	πολλάκις	ἀναπείθουσαν καὶ ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς καὶ
[52]	ἀφεῖσθαι τῆς ὀδύνης. Πολλοὶ γοῦν	πολλάκις	ἀνελόντες τὸν μοιχόν, τὸν θυμὸν
[69]	καὶ βασκάνους δεδοίκασι. Πολλοῖς γὰρ	πολλάκις	ἀπὸ τῶν τοιούτων συμποσίων ἐτέχθησαν
[73]	μεριμνῶντες ὧν πρὸ τῆς ἑσπέρας	πολλάκις	ἀποστησόμεθα; Τί τὸν μοχθηρὸν αἱρούμεθα
[17]	τραυμάτων οὐ πολυπραγμονεῖς, καὶ ταῦτα	πολλάκις	ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους, τὸν δὲ
[74]	οὐκ εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον,	πολλάκις	δὲ οὐδὲ εἰς βραχύν, εἰκότως
[37]	αὐτήν· καὶ τὴν οὐδὲν λελυπηκυῖαν,	πολλάκις	δὲ οὐδὲ ὀφθεῖσαν αὐτῇ ποτε,
[56]	ἑτέρων πενθεῖν ἀναγκαζόμενοι συμφοράς; Πολλαὶ	πολλάκις	ἐγένοντο γονέων λαμπρῶν, ἀνετράφησαν μετὰ
[79]	δὲ ἡ τοῦ πνεύματος χάρις	πολλάκις	ἔτρεφε θαυματουργοῦντα, καὶ οὐκ αὐτὸν
[69]	ἐσχάτους. Ἀλλὰ τὸ σιτεῖσθαι πολλὰ	πολλάκις	ἡδύ. Ἄπαγε. Καὶ γὰρ ὅταν
[57]	τῆς αἰτίας τῆς τούτου πολλαὶ	πολλάκις	ἠρρώστησαν. Καὶ γὰρ ὑβρισθεῖσαι καὶ
[28]	οἰκέτου. Τούτῳ μὲν γὰρ ἔξεστι	πολλάκις	καὶ παντελοῦς ἐλευθερίας τυχεῖν, εἰ
[53]	αὐτῷ μακαριστὸν καὶ οὗ πολλοὶ	πολλάκις,	μᾶλλον δὲ πάντες εὔχονται ἐπιτυχεῖν,
[37]	κατηφὴς καὶ στυγνὸς καὶ πολλὰ	πολλάκις	μετὰ δακρύων πρὸς τοὺς παρακαλοῦντας
[37]	ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ θρηνοῦ δυσχεράνας,	πολλάκις	μεταξὺ τούτων αὐτῶν ὡραΐζεται καὶ
[37]	οὖσαν ἀμύνεται καὶ τὸν ἄνδρα	πολλάκις	ὁπλίζει κατ´ αὐτῶν, ὅταν αὐτὴ
[17]	τούτων ποιοῦντα ἐπὶ τῶν αὐτῶν	πολλάκις	τραυμάτων οὐ πολυπραγμονεῖς, καὶ ταῦτα
[66]	τῆς οἰκίας προελθεῖν, ἀλλὰ καὶ	πολλάκις	χρησίμου τινὸς κατεπειγούσης ἐξόδου οἴκοι
[61]	τοιαῦτα κακουργοῦσαι γυναῖκες. Κἀκείνων δὲ	πολλάκις	χωρὶς ὑπὸ τοῦ πλήθους ὠθούμεναι
[62]	δὲ διὰ ταῦτα καὶ ἐκάκισε	πολλάκις	ὥσπερ παρὰ τὴν ἀξίαν κοσμουμένην
[56]	χαρακτηρίζειν τὰ πράγματα προσῆκεν. ~Ὅτι	πολλὰς	ἔχει λύπης ἀνάγκας ἡ γαμηθεῖσα.
[67]	καὶ τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ	πολλὰς	ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως
[67]	πλήθει συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ ὥστε	πολλὰς	κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´ ὥστε καὶ
[53]	καὶ ἀφορμὰς ἔχῃ τῆς ὑπεροψίας	πολλάς,	οὐδέν ἐστι τὸ κατέχον αὐτάς.
[23]	ἐκακηγόρησεν ἁγίους ἄνδρας; Πολλοὶ καὶ	πολλαχοῦ	γῆς. Πῶς οὖν τὴν αὐτὴν
[32]	συμφέρει γαμῆσαι. Λογισάμενοι γὰρ ὅτι	πολλὴ	ἀνάγκη θατέρῳ τῷ μέρει γενέσθαι
[68]	Ἀλλ´ οὐκ ἔχω τί εἴπω.	Πολλὴ	γάρ με ἐνταῦθα κατέσχεν ἀπορία
[36]	ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν γάρ· Ἐν ὑπομονῇ	πολλῇ,	ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν
[40]	ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι. ~Ὅτι	πολλὴ	ἡ τοῦ γάμου δουλεία καὶ
[84]	τῶν αὐτῶν ἐκείνοις τυγχάνειν; Ὅτι	πολλὴ	ἡ τοῦ πνεύματος χάρις ἐκκέχυται
[50]	φιλοσοφίας ἦν ὁ καιρὸς καὶ	πολλὴ	ἡ τοῦ πνεύματος χάρις, ἔλεγε
[9]	ἐπιθυμίας δεχόμενος κύματα ἐν γαλήνῃ	πολλῇ	καθίστησιν ἡμᾶς καὶ διατηρεῖ. Ἀλλ´
[49]	οὐδὲν χεῖρον διακειμένῳ καὶ ἑτέρᾳ	πολλῇ	καὶ διαφόρῳ δαπάνῃ λειτουργοῦντες τῇ
[44]	ἔχειν ὁ νόμος ἐπέτρεπε, καὶ	πολλὴ	καὶ ἐν τούτοις καὶ ἐν
[81]	ἁπάντων καταφρονεῖ καὶ παρρησίᾳ κέχρηται	πολλῇ	καὶ πρὸς ἄρχοντας καὶ πρὸς
[6]	δὲ τὸν κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν	πολλῇ	κέχρηται τῇ μανίᾳ, καὶ ἡ
[66]	ἀπασχολήσας μικροψυχία καὶ μάχη καὶ	πολλὴ	παρασιώπησις· ἂν δὲ αὐτὴ μηδὲν
[29]	ἐρυθριᾶν καὶ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τῇ	πολλῇ	συγκαταβάσει τοῦ Παύλου. Ἀλλὰ μὴ
[80]	γυναικὸς θεραπεία οὔτε παίδων ἐπιμέλεια,	πολλὴ	τῆς ἀκτημοσύνης ἡ εὐκολία, ἀκτημοσύνη
[60]	τῶν μειζόνων ὑπερβολή, ἀλλ´ ἡ	πολλὴ	τρυφὴ τῶν χρυσίων καὶ τῶν
[63]	εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα πᾶσιν ἡνίας ἐν	πολλῇ	τῶν ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ,
[62]	τοῖς ἱματίοις χρυσὸς καὶ ἡ	πολλὴ	τῶν τὰ τοιαῦτα ἐργαζομένων ποικιλία
[58]	τὰ τῆς παρθένου τοιαῦτα, ἀλλὰ	πολλὴν	ἄπεισιν ἐντεῦθεν ἔχουσα τὴν ἐμπορίαν·
[49]	διαφόρῳ δαπάνῃ λειτουργοῦντες τῇ σαρκὶ	πολλὴν	ἀπὸ ταύτης παρέχουσιν αὐτῇ τὴν
[78]	κἀνταῦθα φυλάττει νόμον διὰ τὴν	πόλλην	ἀσθένειαν τοῦ αἰσχυνομένου τῷ πράγματι.
[47]	βίον, πολλὴν μὲν τὴν ἐπιείκειαν,	πολλὴν	δὲ τὴν κοσμιότητα, πολλὴν δὲ
[47]	ἐπιείκειαν, πολλὴν δὲ τὴν κοσμιότητα,	πολλὴν	δὲ τὴν τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν
[38]	~Διὰ τί τοῖς μὲν γεγαμηκόσι	πολλὴν	δίδωσι τὴν παραμυθίαν, τὴν δὲ
[38]	Πῶς οὖν; Τοῖς μὲν γεγαμηκόσι	πολλὴν	δίδωσι τὴν παραμυθίαν ὡς μηδὲ
[46]	τούτου τὸν Σολομῶντα μετὰ τὴν	πολλὴν	ἐκείνην σοφίαν καὶ εὐδοκίμησιν; Οὐ
[47]	λεγόμενον τῇ λειότητι τῆς ἀκοῆς	πολλὴν	ἐμποιεῖ τὴν τραχύτητα, οὐ τίθησιν
[47]	τοῦτο, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τὸ	πολλὴν	ἐπιδείκνυσθαι τὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν
[12]	καὶ αὐτὸς ὁ μέγας ἀρχιερεὺς	πολλὴν	ἐποιεῖτο τοῦ γάμου σπουδήν. ~Διὰ
[13]	ἀκουόντων περὶ τὸ πρᾶγμα σχέσεως	πολλὴν	εὐκολίαν πρὸς τὴν τῆς παραινέσεως
[41]	ἐνταῦθα θαυμάσαι τοῦ μακαρίου τὴν	πολλὴν	εὐμηχανίαν καὶ τὴν σύνεσιν καὶ
[48]	καθάπαξ λυθῆναι οὐκ ἔνι, ὅτι	πολλὴν	ἔχει τὸ πρᾶγμα τὴν θλῖψιν.
[82]	Χριστός. Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν	πολλὴν	ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι πολλοὶ
[11]	αὐτάς, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ	πολλὴν	ἔχουσι τὴν παραμυθίαν αὐτὸν τὸν
[69]	τράπεζαι. Εἰ δέ τις τὴν	πολλὴν	θαυμάζοι τρυφήν, οἷον τὸ τῶν
[47]	συνεχῶς ποιεῖται τὰς μεταβάσεις καὶ	πολλὴν	καὶ δι´ ὀλίγου τῆς παραινέσεως
[49]	μὲν οὖν καὶ ἄνεσιν ἔχοντα	πολλὴν	καὶ τρυφὴν τὸν γάμον εὑρήσομεν.
[47]	ἀποστολικὸν ἐν ἑαυτῇ χαρακτηρίσασα βίον,	πολλὴν	μὲν τὴν ἐπιείκειαν, πολλὴν δὲ
[68]	ὁ πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος πανταχοῦ	πολλὴν	παρέχει τὴν τέρψιν τοῖς ὀφθαλμοῖς.
[44]	ἁπάντων τὴν ἄφατον ταύτην καὶ	πολλὴν	περικοπῆναι τῆς ἐξουσίας τῆς ἡμετέρας
[52]	γένους λαμπρότητα, δυναστείας μέγεθος, δόξαν	πολλήν,	προγόνων περιφάνειαν. Μηδὲν ὅλως ἀφῇς
[6]	πρὸς μὲν ἀνθρώπους ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται	πολλήν,	πρὸς δὲ τὸν κτίσαντα αὐτὴν
[78]	ἵνα μὴ νομίσῃς διὰ τὴν	πολλὴν	συγκατάβασιν μηδὲν εἶναι τὸ μέσον,
[47]	λόγος αὐτοῦ βούλεται, ὁ διδάσκων	πολλὴν	τῇ σαρκὶ θλῖψιν ὑπομένειν τοὺς
[68]	οἱ δὲ μετὰ τοῦ ποιεῖσθαι	πολλὴν	τὴν ἐπιμέλειαν τὸ αὐτὸ τοῦτο
[27]	λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας καὶ ἀγρυπνίας	πολλὴν	τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν
[73]	οἴκοι μένῃ μετὰ τῆς μητρὸς	πολλὴν	τῶν παιδικῶν ἁπάντων ποιεῖται φροντίδα
[32]	ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης, ἱκετηρίας	πολλῆς.	Ἀγαπητὸν γὰρ καὶ μετὰ τοσαύτης
[69]	μετὰ τῆς ἀμελείας ἐκεῖνοι. ~Ὅτι	πολλῆς	ἀηδίας αἱ πολυτελεῖς γέμουσι τράπεζαι.
[52]	καὶ βλέμματα καὶ στεναγμὸς μετὰ	πολλῆς	βασανίζεται τῆς ἀκριβείας καὶ ἀνάγκη
[78]	ἐπέστειλε τοῦτο ἐποίησεν ἀλλὰ μετὰ	πολλῆς	ἐξουσίας καὶ καθάπτεται αὐτῶν καὶ
[78]	μὲν ἦσαν ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι δὲ	πολλῆς	ἔτι τῆς συγκαταβάσεως ἐδέοντο, καὶ
[75]	τίς ἐστι καὶ διὰ τοῦτο	πολλῆς	ἔτυχε τῆς συγγνώμης καὶ οὐκ
[17]	καὶ τοῦ φωτὸς ἐρασταὶ μετὰ	πολλῆς	εὐκολίας ἀφέντες αὐτὴν πρὸς τὰ
[58]	τὸ κέρδος ἐκ ταύτης τῆς	πολλῆς	ἡδονῆς ἔχοντες ἀπελεύσονται ἐκεῖ; Τὸ
[44]	περιεστῶτας καὶ γυναῖκα δαπάνης δεομένην	πολλῆς,	καὶ ἄκων εἰς τὸν τῶν
[49]	τὰς λαμπάδας λαβοῦσαι μετὰ δόξης	πολλῆς	καὶ παρρησίας συνεισέρχονται εἰς τὸν
[57]	μείζονα ἔχει τὴν ὁδύνην τῆς	πολλῆς	συνηθείας ἀφόρητον ποιούσης τὸν χωρισμόν.
[27]	διανοίας, μηδέποτε καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ, καρτερίας	πολλῆς,	τειχῶν ἰσχυρῶν, τοίχων ἔξωθεν καὶ
[78]	βαδίζειν εἰδότος οὐδὲ ἑστάναι μετὰ	πολλῆς	τῆς ἀνδρείας. Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν
[22]	ὑπέμενον. Ἐπειδὴ γὰρ κἀκεῖνοι μετὰ	πολλῆς	τῆς εἰρωνείας προσελθόντες ἐκάλουν τὸν
[41]	συνεζευγμένων οὐκ ἔχων ἐπιταγήν, μετὰ	πολλῆς	τῆς ἐξουσίας ἐνομοθέτεις, οὑτωσὶ γράφων·
[29]	ἀπαιτοῦσαν, ὅτε μάλιστα καὶ μετὰ	πολλῆς	τῆς εὐγνωμοσύνης ἡ ἔκτισις γίνεται.
[68]	ἡ θεωρία, ἐκείνη δὲ μετὰ	πολλῆς	τῆς μερίμνης, ὃ μάλιστα πανταχοῦ
[66]	φαινομένων τοῖς βουλομένοις ἐπιδείκνυσθαι μετὰ	πολλῆς	τῆς προπετείας καὶ τῆς ἰταμότητος.
[40]	ἀνάγκη, ἢ παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ	πολλῆς	τῆς σπουδῆς καὶ βελτίω ποιεῖν
[56]	ἐγένοντο γονέων λαμπρῶν, ἀνετράφησαν μετὰ	πολλῆς	τῆς τρυφῆς, ἐξεδόθησάν τινι τῶν
[49]	Ποιεῖ δὲ αὐτὸ ἐκ περιουσίας	πολλῆς	τὸν γάμον ἀποφαίνων πλείονας ἔχοντα
[75]	ἀπὸ τῆς ῥαθυμίας καὶ τῆς	πολλῆς	ὕβρεως τίκτεται. Διὰ τοῦτο οὐκ
[41]	καὶ σφόδρα ὑφειμένως καὶ μετὰ	πολλῆς	ὑποστολῆς διαλέγεται· οὐ γὰρ αὐτῷ
[42]	οὐδὲν τούτων φθέγγεται ἀλλὰ μετὰ	πολλῆς	φειδοῦς τοῖς ῥήμασι κέχρηται, ἀντὶ
[82]	πολλὴν ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι	πολλοὶ	ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι
[24]	φησι· Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν	πολλοὶ	ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται
[82]	ὁ Ἀβραὰμ ἔτυχε πολλοὶ τεύξονται.	Πολλοὶ«	γὰρ ἐλεύσονται« φησίν, ἀπὸ ἀνατολῶν
[83]	ἀλλ´ ἐν τῷ τότε καιρῷ·	πολλοὶ	γὰρ τελειότητος τρόποι κατὰ διαφόρους
[52]	λελυπηκότος τιμωρίαν ἀφεῖσθαι τῆς ὀδύνης.	Πολλοὶ	γοῦν πολλάκις ἀνελόντες τὸν μοιχόν,
[37]	γάμους ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων καὶ συγχωρούντων,	πολλοὶ	καὶ παρὰ πολλῶν ἔν τε
[23]	τοὺς καιροὺς ἐκακηγόρησεν ἁγίους ἄνδρας;	Πολλοὶ	καὶ πολλαχοῦ γῆς. Πῶς οὖν
[68]	ἐξετάσω, ῥήματα μόνον ὁρῶ ψιλά.	Πολλοὶ	μὲν γὰρ καὶ ζῶντες ἀποπηδῶντα
[82]	οὖν, φησίν, ὅταν τῶν παρθενευσάντων	πολλοὶ	μετὰ τοὺς πολλοὺς ἱδρῶτας εὔχωνται
[82]	Παῦλος καὶ Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ	πολλοὶ	οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν
[53]	ἐν αὐτῷ μακαριστὸν καὶ οὗ	πολλοὶ	πολλάκις, μᾶλλον δὲ πάντες εὔχονται
[24]	μηδὲ ἐκ τοῦ παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν.	Πολλοὶ	τὰ τοῦ Κορὲ ἐτόλμησαν ἀλλ´
[14]	εἰς τὴν ἐκκλησίαν δοκούντων συντελεῖν	πολλοὶ	ταῦτα φθέγγονται, δι´ ἀσθένειαν μὲν
[82]	ὧν μὲν ὁ Ἀβραὰμ ἔτυχε	πολλοὶ	τεύξονται. Πολλοὶ« γὰρ ἐλεύσονται« φησίν,
[24]	διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.	Πολλοὶ	τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´
[24]	ὕστερον ἐπὶ μείζονι τῇ ζημίᾳ.	Πολλοὶ	τὴν τοῦ Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν
[22]	ἀναδύονται πρὸς τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους	πολλοί,	τίς ἂν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι ταχέως
[49]	Διὰ τί γάρ, εἰπέ μοι,	πολλοὶ	τῶν ἀγροικοτέρων ἔτι καὶ παχύτερον
[82]	δὲ τούτου μεῖζον ἐρῶ ὅτι	πολλοὶ	τῶν παρθενευσάντων οὐδὲ ἐκείνων ἐπιτεύξονται
[69]	κατηγόρους ἀλλὰ καὶ βασκάνους δεδοίκασι.	Πολλοῖς	γὰρ πολλάκις ἀπὸ τῶν τοιούτων
[37]	συμβολὴν τὴν οὕτως ἀφόρητον τοῖς	πολλοῖς	εἶναι δοκοῦσαν ἀλλ´ ἔστη γενναίως
[27]	ἐγκρατείας λόγους βραχεῖς ποιησάμενος ἐκείνοις	πολλοῖς	οὖσιν αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν, οὐκ ἀφιεὶς
[49]	ἐνταῦθα μὲν ἡμᾶς πόνοις περιβάλλει	πολλοῖς,	τὸν δὲ καρπὸν ἅπαντα ἐν
[41]	δὲ συνεῖδε βραχὺν ὄντα τοῖς	πολλοῖς	τὸν τῆς καταγνώσεως λόγον, τὸ
[69]	μή τινος ἐπιλάβωνται τῶν μετὰ	πολλοῦ	πόνου καὶ δαπάνης παρασκευασθέντων αὐτοῖς.
[68]	καὶ πῶς ἅπασαν σύγκρισιν ἐκ	πολλοῦ	τοῦ περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ
[23]	Ἔδοσαν μὲν καὶ τούτων ἴσμεν	πολλούς.	Εἰ δὲ ἔνιοι καὶ διέφυγον
[15]	ἀνθρώπους οὐδὲ ἡ παρθενία, βουλομένου	πολλοὺς	εἶναι, λυμανεῖται τὸ πλῆθος. Ἀλλ´
[29]	πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε.	Πολλοὺς	ἐνταῦθα τῶν τὴν παρθενίαν ἐπανῃρημένων
[66]	οὐκ ἐπεσπάσαντο κατηγόρους ἀλλὰ καὶ	πολλοὺς	ἔσχον τῆς σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς
[57]	τότε δὲ ὑπὸ τῆς ἀθυμίας	πολλοὺς	ἔτεκον πυρετούς. Ἐὰν δὲ καὶ
[82]	τῶν παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ τοὺς	πολλοὺς	ἱδρῶτας εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ; Ἐγὼ
[58]	ἔχοντες ἀπελεύσονται ἐκεῖ; Τὸ γὰρ	πολλοὺς	παῖδας καταλιπεῖν καὶ καλῆς ἀπολαῦσαι
[17]	ἔδει τῷ Θεῷ πρὸς τὸ	πολλοὺς	ποιῆσαι τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς
[21]	τούτων οὐχ ἕνα μικρὸν ἀλλὰ	πολλοὺς	σκανδαλίζοντες; Ὅπου γὰρ ὁ τὸν
[15]	μὴ βουλομένου Θεοῦ δυνήσεται ποιῆσαι	πολλοὺς	τοὺς ὄντας ἀνθρώπους οὐδὲ ἡ
[45]	τότε σε πείσει καλῶς ὅτι	πολλῷ	βελτίων ἀσφάλεια φιλοτιμίας κενῆς καὶ
[82]	μόνον οὐκ ἐλάττων ἀλλὰ καὶ	πολλῷ	βελτίων ἡ παρθενία τοῦ γάμου.
[68]	Εἰ δὲ χρήσεως ἕνεκεν λέγοις,	πολλῷ	βελτίων ἡ ὕελος, καὶ ταῦτα
[19]	καὶ παιδοποιΐας ἕνεκεν ὁ γάμος·	πολλῷ	δὲ πλέον ὑπὲρ τοῦ σβέσαι
[21]	τῆς παρθενίας νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ	πολλῷ	ἔλαττον καὶ ἐπιεικέστερον. Οὐ γὰρ
[57]	εἶναι δόξῃ καὶ τῆς προσδοκίας	πολλῷ	καταδεεστέρα. Τὸ μὲν γὰρ παρὰ
[84]	μείζονας ἔθηκε καὶ τὰ ἔπαθλα	πολλῷ	λαμπρότερα νῦν. Οὐκέτι γὰρ γῆ
[49]	ἀστράψαι ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ	πολλῷ	λαμπροτέρους δειχθῆναι τῶν γεγαμηκότων, πάλιν
[58]	δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ ἢ ὃ τούτων	πολλῷ	μακαριώτερον εἶναι δοκεῖ, μενέτωσαν μὲν
[14]	καὶ ὠδίνων καὶ συλλήψεως. Οὔκουν	πολλῷ	μᾶλλον ἀνθρώπους ἐποίησεν ἂν γάμου
[73]	φροντίδος τῆς ἀπολογίας γίνονται μόνης	πολλῷ	μᾶλλον ἡμᾶς τοὺς οὐκ ἐπιγείῳ
[84]	παῖδας τοὺς ἡμετέρους ὅταν ἡβήσωσι,	πολλῷ	μείζονα ἀπαιτοῦμεν τὰ κατορθώματα καὶ
[84]	εἰρήνης τῶν σφόδρα βαρυνομένων πολέμῳ	πολλῷ	μείζονα δεῖ καὶ λαμπρότερα ἱστᾶν
[68]	εἰς τὸν οὐρανὸν ἐνορᾶν καὶ	πολλῷ	μείζονα ἐκεῖθεν καρποῦσθαι τὴν ἡδονήν.
[84]	οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν, ἀλλ´ ἕτερα	πόλλῳ	μείζονα ἐκείνῳ κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω
[60]	ὅμως δύναιτ´ ἂν ἑτέραν εὑρεῖν	πολλῷ	μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ ὡς ἔτυχε
[32]	δεσπότῃ προσιόντες Θεῷ καὶ ταῦτα	πολλῷ	μείζονος ὀργῆς ὄντες ὑπεύθυνοι; Οὔτε
[1]	ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας ἡμῖν ταύτης	πολλῷ	μείζονος προσθήκης δεῖ εἴ γε
[82]	λαχὼν αὐτοὺς κόλπος, ἀλλ´ ἀξία	πολλῷ	μείζων ἐκείνης· τοὺς γὰρ ἐκείνων
[49]	ἡ ἐπιορκία καὶ ἡ κόλασις	πολλῷ	μείζων ταυτῆς ἐκείνη, ἀλλ´ ὅμως
[62]	τε γὰρ τοῦ σώματος μέλαν	πολλῷ	μελάντερον δείκνυσιν ἐπικείμενον τοῦ μαργαρίτου
[71]	καταλέγοντα ὅσας ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ	πολλῷ	πλείους καὶ χαλεπωτέρας οὔσας τῶν
[2]	αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα δὲ καὶ	πολλῷ	πλείων ἐκείνοις. Ὁ δὲ καρπὸς
[1]	τοῖς ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι, τὸ τούτου	πολλῷ	πλέον θεὶς τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς
[58]	τὸν μέλλοντα, ἀλλὰ κἀν τούτῳ	πολλῷ	πλέον πάλιν τὸ μέσον. Ἀλλ´
[9]	τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα ἀλλὰ	πολλῷ	σεμνοτέραν ἀποφαίνειν αὐτήν. ~Ὅτι ὁ
[52]	οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν πελάγει	πολλῷ	σπινθῆρα μικρὸν ἐμπεσόντα σβεσθῆναι εἰκός.
[44]	δὲ τὴν τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν	πολλῷ	στενωτέρα γέγονεν ἡ ὁδός, οὐ
[14]	τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωὴν καὶ	πολλῷ	ταύτης ἀμείνω οὐδὲν οὔτε ἐνεπόδιζεν
[9]	παρακαλεῖς μὴ γαμεῖν; Ὅτι πείθομαι	πολλῷ	τιμιωτέραν εἶναι τοῦ γάμου τὴν
[2]	τῆς ζημίας αὐτοῖς ἀλλ´ ἕτερα	πολλῷ	τούτων ἐκδέξεται χαλεπώτερα· τὸ πῦρ
[61]	πολλαὶ οὐ ταῦτα μόνον ἀλλὰ	πολλῷ	τούτων ἔτι τιμιώτερα περιδέραια ἀπὸ
[24]	ἀδιορθώτως ἔχοντας καὶ μαινομένους οὐδὲ	πολλῷ	τούτων πλείονα τῆς μανίας αὐτοὺς
[52]	δὲ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος ἐκείνη	πολλῷ	χαλεπώτερα ὑπομένει τἀνδρός. Ὅταν γὰρ
[24]	οὐ διὰ τοῦτο διέφυγον ἀλλὰ	πολλῷ	χαλεπωτέραν ὑποστήσονται δίκην τῆς ἐνθάδε
[17]	Ὡς δὲ ἡμῖν ἐν τῷ	πολλῷ	χρόνῳ τὰ τῆς ἀρετῆς ἔφυ
[26]	δόξης μόνον τῆς παρὰ τῶν	πολλῶν	ἀλλὰ καὶ μισθῶν ἀποστερεῖ τῶν
[19]	οὐχ ἵνα πατέρες γένωνται παίδων	πολλῶν,	ἀλλὰ τί; Ἵνα μὴ πειράζῃ
[20]	μὴ μετιέναι καὶ κακίζων τὰ	πολλῶν	ἄξια στεφάνων δικαίως ἂν παρὰ
[34]	γάμου λόγοις. ~Ὅτι θαυμαστὸν καὶ	πολλῶν	ἄξιον στεφάνων ἡ παρθενία. Εἰ
[13]	ἅπτεσθαι. Διὰ τί γὰρ ὑπὲρ	πολλῶν	γραψάντων ἐκείνων οὐδαμοῦ τοῦτο προσέθηκε;
[22]	μικρὰν καὶ ἀπὸ τῆς τῶν	πολλῶν	δόξης δυνάμεως προσθήκην λαμβάνουσιν, ἕως
[52]	τὴν ἔχθραν οὐδὲ μὴ διαλυθῇ	πολλῶν	δώρων. Τοσαύτη γὰρ ἡ τῆς
[37]	καὶ συγχωρούντων, πολλοὶ καὶ παρὰ	πολλῶν	ἔν τε οἰκίαις καὶ κατὰ
[35]	καὶ οὐ κατὰ τὴν τῶν	πολλῶν	εὐκολίαν. Βουλόμενος οὖν αὐτὸ δεῖξαι
[22]	καὶ χλευασίαν; Τίς δὲ τῶν	πολλῶν	ζηλώσει τὴν ἀρετὴν οὕτω καταγέλαστον
[54]	δὲ λέγοι τις— καὶ γὰρ	πολλῶν	ἤκουσα λεγόντων ἐγώ, ὅταν τοιοῦτοι
[13]	πρῶτος φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν ὅτι	πολλῶν	ἱδρώτων καὶ μεγάλης ἡ παρθενία
[24]	Ἀαρών, καὶ ἐφ´ ἑτέρων δὲ	πολλῶν,	ἵνα οἱ τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες
[82]	Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς τῶν	πολλῶν	λόγος; Ὁ πατριάρχης, φησίν, Ἀβραὰμ
[45]	Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς τῶν	πολλῶν	λόγος πρὸς τοιαῦτα ἅπαντα ἅπερ
[73]	καὶ τὰ ἄλλα τὰ τούτων	πολλῶν	μείζονα μεριμνᾶν ἀναγκάζεται. Οὕτω καὶ
[6]	τοῦτο δακρύων ἄξιαι καὶ θρήνων	πολλῶν,	ὅτι οὐκ εἰκῇ μόνον ἀλλὰ
[22]	οὐδὲν δέονται τῆς ἀπὸ τῶν	πολλῶν	παραμυθίας ἀλλ´ ἀρκεῖ πρὸς πᾶσαν
[41]	τὴν εἰσήγησιν. Ἤκουσας παρθενίαν, ὄνομα	πολλῶν	πόνων καὶ ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς·
[80]	ἀρετή. Θαυμαστὸν μὲν γὰρ καὶ	πολλῶν	στεφάνων ἄξιον καὶ τὸ τῆς
[66]	συγκεκλεῖσθαι τοῦ λελύσθαι οὔτε τὸ	πολλῶν	χρῄζειν τοῦ μηδενός, οὕτως οὐδὲ
[61]	γυναικῶν. Τί τὸ ὄφελος τῶν	πολλῶν	χρυσίων; Ἕτερον μὲν οὐδέν, βασκανία
[44]	γὰρ ἀνάγκη μεριμνᾶν καὶ ὑπὲρ	πολλῶν,	ὧν οὐκ ἂν ἐδεήθη καθ´
[70]	ὕπνος τῷ δούλῳ ἄν τε	πολὺ	ἄν τε ὀλίγον φάγῃ; Ἆρα
[25]	ἀποθανεῖν. Μὴ τοίνυν αὐτὸν διαβάλῃς.	Πολὺ	γὰρ ἔχει τὸ κέρδος οὐκ
[9]	μὴ γαμεῖν, οὐ κωλύων γαμεῖν.	Πολὺ	δὲ τούτου κἀκείνου τὸ μέσον,
[62]	δυσδιάπλαστον τὰ τῶν ἱματίων ἄνθη	πολὺ	κάκιον ἀποφαίνει οὐκ ἀφιέντα καθ´
[38]	ἐκ συμφωνίας γινομένην στέρησιν ἐπὶ	πολὺ	προάγειν. Καὶ δεύτερον πάλιν ἐπέτρεψε
[57]	τὴν ψυχὴν τῶν τεκόντων καὶ	πολὺ	τῆς ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος μέρος. Ἀλλ´
[34]	οὐκ ἀφίησιν ὁ μακάριος Παῦλος	πολὺ	τὸ μέσον ἑκατέρου τοῦ πράγματος
[70]	τραπεζοποιοῦ καὶ μαγείρου μᾶλλον ἐπιστάζουσα	πολὺ	τοῖς προκειμένοις τὸ μέλι. Οἱ
[77]	ὡς ἂν μὴ τοῦτο ἔχοι,	πολὺ	τοῦ γάμου πάλιν ἐλάττων γίνεται
[49]	ὅτι οὕτω ῥᾷστόν ἐστιν ὡς	πολὺ	τοῦ γάμου πράγματα ἡμῖν παρέχειν
[83]	βιοῦμεν δέ, καὶ διὰ τοῦτο	πολὺ	τοῦ δικαίου ἀπολειπόμεθα. Ἐπεὶ ὅτι
[57]	ὄντος δυνάτου τὸ λειπόμενον ἀνάγκη	πολὺ	τοῦ θανάτου χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν,
[43]	ἑτέραν τινὰ αἰνίττεται πολύτροπον καὶ	πολυειδῆ.	Τίς οὖν ἐστιν αὕτη; Ἡ
[32]	τὸν χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ καὶ	πολυέλεον	ἀφίησιν ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως. Διό
[4]	αὐτοῖς τὸν ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες	πολυθεΐαν	εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ πολιτείας ἕνεκεν
[45]	ἴσως καὶ τῦφον ἡμῖν ἐγκαλέσεις	πολὺν	ἂν εἴπωμεν ὅτι οὐ δυνατόν
[50]	καὶ ἑτέρωθι ἴδοι τις ἂν	πολὺν	αὐτὸν ποιούμενον τὸν λόγον ὑπὲρ
[40]	πολὺν μὲν ἀπὸ τῶν χρημάτων,	πολὺν	δὲ ἀπὸ τῆς δυναστείας ὄγκον
[34]	δεινὸς οὗτος πειρατὴς τῇ παρθένῳ	πολὺν	ἐπάγει τὸν χειμῶνα καὶ χαλεπὴν
[41]	γὰρ τὸ τῆς παρθενίας ὄνομα	πολὺν	εὐθέως ἐμφαίνει τὸν πόνον λεχθέν,
[34]	ἔθηκε λέξιν, ἐμφατικωτέραν οὖσαν καὶ	πολὺν	ἔχουσαν τὸν ψόγον. Διὰ τί
[36]	τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ ἔνθα	πολὺν	ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι
[2]	οὐ κατέκρινε, τῶν δὲ δυναμένων	πολὺν	καὶ ὑπέρογκον τὸν ἀγῶνα ἀπέδειξε.
[37]	μοι, ἢ ὅταν μετὰ τὸν	πολὺν	κωκυτὸν καὶ τὰς οἰμωγὰς καὶ
[40]	ἐκεῖνος δὲ θρασύς, ὑπεροπτικός, ὀργίλος,	πολὺν	μὲν ἀπὸ τῶν χρημάτων, πολὺν
[13]	δείκνυσι μέγεθος καὶ τὸν ὄγκον	πολύν.	Οὐδὲ γὰρ ἄν, εἰ μὴ
[44]	βουλόμενον εὐδοκιμεῖν ἐν αὐτῇ μὴ	πολὺν	τὸν ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι
[57]	χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν, ἄν τε	πολὺν	τύχῃ συνῳκηκὼς χρόνον ἄν τε
[16]	διέφθαρτο. Οὕτως εἰ μετὰ τὸν	πολὺν	χρόνον ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀπὸ
[17]	καὶ τῷ γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον	πολύν.	Ὡς δὲ ἡμῖν ἐν τῷ
[58]	πάντα ὅμου ἔχοντα τὰ ἀγαθά,	πολυπαιδίαν,	εὐπαιδίαν, πλοῦτον, γυναικὸς σωφροσύνην, κάλλος,
[57]	πρὸς τούτῳ πάλιν ἡ τῆς	πολυπαιδίας	φροντὶς καὶ οὐδενὸς ὄντος τούτων
[57]	φροντίδας. Τούτους μὲν γὰρ καὶ	πολυπραγμονεῖν	ἔνεστι, τὴν δὲ ἔνδον συγκεκλεισμένην
[59]	εὔκολον ἡ παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται	πολυπραγμονεῖν	τὸν νυμφίον οὐδὲ μή τινα
[17]	τῶν αὐτῶν πολλάκις τραυμάτων οὐ	πολυπραγμονεῖς,	καὶ ταῦτα πολλάκις ἀποσφαλέντα τοῦ
[52]	Οὐ γὰρ εἴσοδοι καὶ ἔξοδοι	πολυπραγμονοῦνται	μόνον ἀλλὰ καὶ ῥήματα καὶ
[68]	τοῦ περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ	πολὺς	ἄργυρος ὁρώμενος πανταχοῦ πολλὴν παρέχει
[62]	τῷ κάλλει τῆς φύσεως. Ὁ	πολὺς	γὰρ κόσμος ἐκεῖνος οὐκ ἀφίησιν
[57]	ἐσχάτων ἡ κύουσα. Ἂν δὲ	πολὺς	μεταξὺ γένηται χρόνος, ἀπαρρησίαστος ἡ
[50]	χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ	πολυτελεῖ,	ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις
[49]	καὶ χαρᾶς. Καὶ γὰρ τραπέζῃ	πολυτελεῖ	καὶ μαλακοῖς ἱματίοις καὶ στρωμνῇ
[50]	ὧν καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ	πολυτέλεια	καὶ πάντα ὡς εἰπεῖν τὰ
[63]	λίθοι καὶ χρυσὸς οὐδὲ ἱματίων	πολυτέλεια	οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη διάφορα
[52]	καὶ πλοῦτον ἄφατον καὶ τραπέζης	πολυτέλειαν	καὶ οἰκετῶν ἀγέλας, γένους λαμπρότητα,
[69]	ἐκεῖνοι. ~Ὅτι πολλῆς ἀηδίας αἱ	πολυτελεῖς	γέμουσι τράπεζαι. Εἰ δέ τις
[63]	οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων	πολυτελῆ	ἄνθη διάφορα οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον
[47]	ἀπαιτοῦσα τὸν ἄνδρα χρημάτων οὐδὲ	πολυτελὴς	γινομένη καὶ δαπανηρά, οὕτως αὐτὸν
[40]	δὲ γυνὴ μοχθηρά, λοίδορος, λάλος,	πολυτελής,	τὸ κοινὸν τοῦτο πασῶν αὐτῶν
[43]	αὐτῷ ἀλλ´ ἑτέραν τινὰ αἰνίττεται	πολύτροπον	καὶ πολυειδῆ. Τίς οὖν ἐστιν
[68]	δεικνύντες ὅτι αὕτη μὲν πρὸς	πόμα	ἡδίων καὶ ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος δὲ
[38]	τοῦ πονεῖν καὶ τοῦ μὴ	πονεῖν	αὐτός ἐστι κύριος. Ὅταν δὲ
[38]	ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ τοῦ	πονεῖν	καὶ τοῦ μὴ πονεῖν αὐτός
[39]	πράγματος παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι	πονεῖν	οὐκ ἀνύουσιν. Ἀλλ´ ὅμως οὐδὲ
[57]	διασπῶσι τὴν ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ	πονηθεῖσαν	νηδὺν ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι
[66]	ὀλίγαι δὲ τῶν ἔνδον καθημένων	πονηρᾷ	δόξῃ περιέβαλον ἑαυτάς. Ἔνεστι γὰρ
[20]	γοῦν μὴ προστρίψασθαι δόξαν οὕτω	πονηρὰν	ἐπέχειν τὴν γλῶτταν ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους
[77]	ἁγνείαν δὲ λέγω οὐ τὸ	πονηρᾶς	καὶ αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι μόνον
[8]	ἀνάγκη, τοῦτο ὑμῖν ἡ τῆς	πονηρᾶς	συνειδήσεως πρόληψις γέγονε. Καὶ καθάπερ
[27]	τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς	πονηρίας	ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ δεῖ
[5]	πάγας. Ὅτι γὰρ τῆς ἐκείνου	πονηρίας	ἐστὶν ἀκριβῶς εὕρημα ἡ τῶν
[34]	μάχεσθαι πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς	πονηρίας,	ἕως ἂν εἰς τὸν εὔδιον
[44]	ἀλύσεως ἑλκόμενος κάτω συνεχῶς, τῆς	πονηρίας	λέγω τῆς γυναικός; ~Ὅτι τοῖς
[57]	καὶ ἀπὸ σπουδαίων φαῦλοι καὶ	πονηροί.	Κἂν μὲν τούτων τι γένηται
[1]	ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγνώμονες καὶ	πονηροί.	Πῶς; Ἀποδέδεικται τοίνυν μηδεμίαν κεῖσθαι
[6]	τοὺς ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς	πονηροῖς	προσέχειν τοῖς τοῦ Θεοῦ κτίσμασι;
[9]	μὴν διὰ τοῦτο ἐν τοῖς	πονηροῖς	τὸν γάμον τίθεμαι, ἀλλὰ καὶ
[11]	καὶ τὸν δεσπότην διαβάλλοντας καὶ	πονηρὸν	ἀποκαλοῦντας. Ἡ γὰρ τοῦ πονηροῦ
[1]	τοῦ γάμου. Τῷ γὰρ νομοθετῆσαι	πονηρὸν	εἶναι τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι τὰ
[8]	ἐγγίνεται φθόνος. Σὺ δὲ αὐτὸν	πονηρὸν	καλεῖς καὶ πονηρῶν ἔργων δημιουργόν.
[21]	διαλεγόμενος· Οὐαὶ ὁ λέγων τὸ	πονηρὸν	καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν,
[57]	σμικρολόγον τινά, μὴ εὐήθη, μὴ	πονηρόν,	μὴ σκληρόν, μὴ ἄνανδρον. Ταῦτα
[21]	πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν	πονηρόν,	ὁ τιθεὶς τὸ φῶς σκότος
[11]	πονηρὸν ἀποκαλοῦντας. Ἡ γὰρ τοῦ	πονηροῦ	δούλου κόλασις ὑμᾶς ἐκδέξεται· ταῖς
[83]	περισσόν« φησί, τούτων ἐκ τοῦ	πονηροῦ	ἐστιν. Οὐδὲν πλέον ἀπῃτοῦντο οἱ
[83]	ἐπιορκία μόνη ἦν ἐκ τοῦ	πονηροῦ,	νῦν δὲ καὶ τὸ ὀμόσαι.
[1]	τὰς τιμὰς οὐ τοῖς τῶν	πονηρῶν	ἀπεσχημένοις τέθεικα μόνον— μικρὸν γὰρ
[49]	ἐχαρίζετο ἀγαθά. Καὶ ἀντὶ τῶν	πονηρῶν	δὲ πράξεων οὐ γέενναν ἀλλὰ
[57]	ὄντων καὶ χρηστῶν γενομένων καὶ	πονηρῶν	διαφόροις συνέχωνται λύπαις καὶ φροντίσι,
[8]	δὲ αὐτὸν πονηρὸν καλεῖς καὶ	πονηρῶν	ἔργων δημιουργόν. Ἀλλὰ μὴ δείσῃς·
[57]	ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς αἱ τῶν	πονηρῶν	προσδοκίαι λυποῦσι. Τὰ μὲν γὰρ
[57]	κακίαν τινά. Οὐδὲ γὰρ ἐκ	πονηρῶν	χρηστοὶ γίνονται μόνον, ἀλλὰ καὶ
[70]	ποιοῦν τὸν ὕπνον ἡδύν; Οἱ	πόνοι,	καὶ τὸ πρότερον εἰς χρείαν
[35]	ἐν τοῖς ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος	πόνοις,	ἀνάξιον δὲ καὶ τῆς προσηγορίας
[38]	φύγε τὸν ἐχθρόν, ἔνδος τοῖς	πόνοις,	ἀπόστηθι τῆς λαβῆς, μὴ καταβάλῃς,
[60]	πενίαις συζῇ καὶ ταλαιπωρίαις καὶ	πόνοις.	Εἰ δέ τινες εἶεν αἱ
[3]	αὐτοὺς ἀνονήτοις καὶ ἀφορήτοις βαρύνοντες	πόνοις,	ἐκεῖ δὲ εἰς τὸ ἡτοιμασμένον
[49]	ἀγαθῶν ἔνια ἐνταῦθα μὲν ἡμᾶς	πόνοις	περιβάλλει πολλοῖς, τὸν δὲ καρπὸν
[8]	γαμεῖν καταστήσας, κατατείνει μὲν τοῖς	πόνοις,	τιμᾶσθαι δὲ οὐκ ἀφίησιν. Κωλύεις
[41]	ὄνομα πολὺν εὐθέως ἐμφαίνει τὸν	πόνον	λεχθέν, διὰ τοῦτο οὐκ εὐθέως
[49]	τὴν εἴσοδον οὐκέτι τοσοῦτος ὁ	πόνος	ἐστίν. Ἀλλ´ οὐχ ὁ κύριος
[2]	Πῶς γάρ; Ὁ μὲν γὰρ	πόνος	ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἡμῖν καὶ
[69]	τινος ἐπιλάβωνται τῶν μετὰ πολλοῦ	πόνου	καὶ δαπάνης παρασκευασθέντων αὐτοῖς. Καὶ
[22]	διασύρεσθαι, τίς τῶν ἀσθενεστέρων αἱρήσεται	πόνους	ἀναδέξασθαι γέλωτας ἔχοντας καὶ χλευασίαν;
[36]	κηρύγματος ὑπὲρ οὗ μυρίους ἤνεγκε	πόνους,	θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους
[4]	πλουτῇ, καὶ τοὺς τῆς παρθενίας	πόνους	ἵνα ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ,
[22]	μέλλοιεν οἱ τοὺς τοσούτους ἀναδεχόμενοι	πόνους	καὶ παρὰ παίδων καὶ παρὰ
[37]	ἠδικημένη— τί λέγω ἠδικημένη; Τοὺς	πόνους	μὲν αὐτῆς καρπουμένη καὶ τοῖς
[47]	αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς	πόνους,	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην εἰπών, οὐδὲ
[49]	ἀτελέστερον διακειμένους διελέγετο, ἤδη τῶν	πόνων	αὐτοῖς δίδωσι τοὺς καρποὺς ἵνα
[36]	ἂν τῶν τῆς παρθενίας κατετόλμησαν	πόνων.	Εἰ δὲ καὶ ἀνωτέρω λέγων·
[41]	εἰσήγησιν. Ἤκουσας παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν	πόνων	καὶ ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς· οὐκ
[4]	τίς ἐστι ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα	πόνων	καὶ ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν τὰς
[49]	ἀποδίδωσι τὰς ἀμοιβὰς τοσούτων ἀπαλλάττουσα	πόνων	καὶ φροντίδων. Μετὰ δὲ τούτων
[65]	ἀλλὰ τὸ οὕτω τίκτειν μετὰ	πόνων	καὶ ὠδίνων· Ἐν λύπαις γάρ«
[84]	Ὅταν ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν; Ἀλλ´ οὐκέτι	πόνων	οὐδὲ ἀγώνων ὁ καιρὸς ἀλλὰ
[2]	ἐκείνοις. Ὁ δὲ καρπὸς τῶν	πόνων	οὐκ ἴσος, ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν
[1]	πολλὰ καμόντας καὶ μείζονα τῶν	πόνων	προσδοκήσαντας ἔπαθλα κατὰ τὸν καιρὸν
[38]	δὲ παρθένον οὐκ ἀναπαύει τῶν	πόνων.	Πῶς οὖν; Τοῖς μὲν γεγαμηκόσι
[2]	δήποτ´ οὖν ἐναντία τῶν αὐτῶν	πόνων	τὰ ἐπίχειρα; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν
[24]	ὡς τηρούμενοι μετὰ δαιμόνων κολάζεσθαι.	Πορεύεσθε«	γάρ φησιν, ἀπ´ ἐμοῦ εἰς
[25]	διατηρεῖ καὶ οὐκ ἀφίησιν εἰς	πορνείαν	κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν. Μὴ τοίνυν αὐτὸν
[34]	Οὐκοῦν ἀκρασίας τὸ μὴ δύνασθαι	πορνείας	ἀπέχεσθαι, εἰ μὴ διὰ παντός
[26]	μὴ καταπέσῃς εἰς τὸ τῆς	πορνείας	βάραθρον. Οὔπω σοι κοῦφον γέγονε
[39]	ἑαυτὸν θαυμαζόμενον ἀλλὰ διὰ τὰς	πορνείας,	διὰ τοὺς πειρασμούς, διὰ τὴν
[34]	συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο διὰ τὰς	πορνείας.	Διὰ τοῦτο καὶ ἀρχόμενος εἶπον·
[26]	ἅπτεσθαι συγχωρεῖς; Διὰ δὲ τὰς	πορνείας	ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω.
[19]	Παῦλος λέγων· Διὰ δὲ τὰς	πορνείας	ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω«
[39]	πυρώσεως δὲ καὶ ἀκρασίας καὶ	πορνείας	καὶ πείρας σατανικῆς καὶ ὑπὲρ
[41]	τὴν ἐπιθυμίαν φοράν, διὰ τὰς	πορνείας	λέγων καὶ ἀκρασίας καὶ πυρώσεις.
[33]	ἀλλὰ μετὰ αἰτίας, διὰ τὰς	πορνείας«	λέγων καὶ τοὺς πειρασμοὺς σατανικοὺς
[8]	πάντων γεγόνατε ἐναγέστεραι, παρθενίαν εὑροῦσαι	πορνείας	μιαρωτέραν. Ποῦ τοίνυν ὑμᾶς τάξομεν;
[28]	τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου	πορνείας	ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι« καὶ τὸ
[27]	αἰτίαν προστίθησι· Διὰ γὰρ τὰς	πορνείας«	φησί. Καὶ δοκεῖ μὲν αἰτιολογεῖν
[9]	γαμεῖν τῶν γαμούντων μὴ κατηγορῶν;	Πορνεύειν	κωλύω καὶ μοιχεύειν, γαμεῖν δὲ
[52]	ἀπὸ τῶν φαρμάκων ἅπερ αἱ	πορνευόμεναι	γυναῖκες κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ δὲ αἷς
[48]	ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς αὐτὴ τούτου	πορνεύοντος	δώσει μειζοτέραν δίκην. Ἡ γὰρ
[25]	μέλη τοῦ Χριστοῦ μέλη γενέσθαι	πόρνης,	οὐ συγχωρῶν τὸν ἅγιον ναὸν
[52]	οὐδὲ πάντων ἄπεστι, παρθενίας δὲ	πόρρω	καὶ μακρὰν πάσης ἐστί. Καὶ
[70]	οὐχ ἡ εὐτέλεια τοιαύτη, ἀλλὰ	πόρρω	τούτων ἀφέστηκε τῶν δυσχερῶν ὑγιείας
[34]	ἀφίησιν αὐτοὺς ὁ μακάριος Παῦλος	πορρωτέρω	πλεῖν ἀλλ´ ὑποστρέφειν ἡνίκα ἂν
[60]	δελείσαι ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι· καὶ	πόσαι	τούτων ἀπολαύουσι γυναῖκες; Τὸ γὰρ
[78]	κρινέτω ἐν βρώσει ἢ ἐν	πόσει.	Καὶ πάλιν· Εἰ ἀπεθάνετε ἐν
[21]	τὴν ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων πολιτείαν	πόσην	ὀργὴν ἐπισπάσεται κατὰ τῆς ἑαυτοῦ
[79]	πρὸς ἐκείνην τὴν ἀρετήν, ὅρα	πόσης	ἀνδρείας, πόσης φιλοσοφίας ἦν. Ὅτι
[79]	τὴν ἀρετήν, ὅρα πόσης ἀνδρείας,	πόσης	φιλοσοφίας ἦν. Ὅτι δὲ αὐτοὺς
[80]	μὲν αὐτῶν τὰ δεσμὰ περικόψασα,	ποσὶ	δὲ εὐλύτοις καὶ κούφοις καθάπερ
[66]	Καὶ πόσῳ βέλτιον ἦν τοῖς	ποσὶ	κεχρημένην— διὰ γὰρ τοῦτο ἡμῖν
[66]	οὕτως οὐδὲ αὐτὴ τοῖς οἰκείοις	ποσὶ	μὴ κεχρημένη ἄμεινον διακείσεται. Τὰς
[81]	τῆς ἄλλης δυσκολίας ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα.	~Πόσον	ἡ ἀκτημοσύνη καλόν. Ὁ γὰρ
[49]	τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Βλέπε	πόσον	τὸ ἔπαθλον. Πέτρος γὰρ ἦν
[68]	τὴν τέρψιν τοῖς ὀφθαλμοῖς. Καὶ	πόσῳ	βέλτιον εἰς τὸν οὐρανὸν ἐνορᾶν
[66]	ὑπὸ τῆς ἐπηρείας ἑαυτήν. Καὶ	πόσῳ	βέλτιον ἦν τοῖς ποσὶ κεχρημένην—
[30]	νηστείας καιρὸν καὶ τῆς προσευχῆς,	πόσῳ	μᾶλλον τοὺς λοιποὺς τοὺς οὐκ
[34]	τινα παρείσδυσιν ὁ διάβολος εὕρῃ,	πόσων	ἂν εἶεν ἄξιαι στεφάνων αἱ
[52]	οὐδὲ βραχὺν ἀναπνεῖν συγχωροῦντα καιρόν,	πόσων	τοῦτο θανάτων οὐ χαλεπώτερον; Ἄν
[70]	μόχθοις κοπτόμενοι καὶ ταλαιπωρίαις. Τί	ποτ´	οὖν ἐστι τὸ ποιοῦν τὸν
[12]	Χριστῷ καὶ ταῦτα νομοθετῶν; Τί	ποτ´	οὖν ἐστιν ὃ λέγει, Ἐγὼ«
[79]	παρεῖχον καὶ ἡδὺ πηγαὶ καὶ	ποταμοὶ	καὶ λίμναι, τράπεζαν δὲ τῷ
[84]	τοῦ δικαστοῦ καθίσαντος, καὶ τοῦ	ποταμοῦ	συρομένου τῆς φλογὸς καὶ τῆς
[16]	οὐδ´ ἂν τὴν σύμμετρον ἐδεξάμεθά	ποτε,	ἀλλὰ πάντα τὰ τῆς σωτηρίας
[84]	γυναῖκας καὶ πραγμάτων ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι,	πότε	ἄνδρες ἐσόμεθα, πότε πνεύματι ζήσομεν,
[37]	ἴδοις ἂν ποτὲ μὲν βασιλέα,	ποτὲ	δὲ πάντων πενέστερον. Κἀνταῦθα ὁ
[57]	τις, τῆς γραμμῆς φαίνηται προσκορής,	πότε	δυνήσεται θαυμασθῆναι λοιπόν; Καὶ μή
[35]	ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην τὴν δουλείαν	ποτέ·	ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ
[42]	οὔτε πιστὸς ἠδυνήθην ἂν γενέσθαι	ποτέ.	Εἶδες εὐγνωμοσύνην οἰκέτου καὶ συντετριμμένην
[22]	ὁρῶντες· Οὗτοι ἦσαν οὓς εἴχομέν	ποτε	εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν
[57]	ἀνάγκη. Οὐδεὶς γὰρ ἔσχεν ἐπιδεῖξαί	ποτε	ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἀμφοτέρους τελευτήσαντας·
[14]	τῶν ἀνθρώπων δεδοικότες γένους μή	ποτε	ἐπιλείπῃ, τῆς δὲ ἰδίας ἕκαστος
[75]	σαφέστερόν τις θέλοι μαθεῖν τί	ποτέ	ἐστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν,
[28]	παντελοῦς ἐλευθερίας τυχεῖν, εἰ δυνηθείη	ποτὲ	εὐπορήσας ἀργυρίου καταθεῖναι τὴν τιμὴν
[34]	κἂν εἰς ὕψος ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ	ποτὲ	ἡ φλόξ, καταστέλλει ταχέως αὐτὴν
[34]	πρὸς ἐπιθυμίαν σφοδρόν. Ἂν δέ	ποτε	κωλυθῶμεν ὧν πάλαι ἦμεν κύριοι,
[37]	ἐκεῖ τὸν αὐτὸν ἴδοις ἂν	ποτὲ	μὲν βασιλέα, ποτὲ δὲ πάντων
[52]	ἂν δὲ ἐπὶ τὴν γυναῖκά	ποτε	μεταβαίη τὸ πάθος— οὐκ ὀλιγάκις
[37]	πολλάκις δὲ οὐδὲ ὀφθεῖσαν αὐτῇ	ποτε,	μυρίοις καθ´ ἑκάστην ἡμέραν βάλλει
[17]	ἑαυτὴν δύναιτ´ ἂν ἕλκος ἀφανίσαι	ποτέ,	ὅπερ γὰρ ἐπὶ τῶν τραυμάτων
[52]	προεμένην αὐτοῖς τὴν ἐκείνων ἀντιλαβεῖν.	Πότε	οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν
[12]	ἐνταῦθα τοὺς Κορινθίους ὅτι μηδεμίαν	ποτὲ	παρὰ τοῦ διδασκάλου δεξάμενοι συμβουλὴν
[1]	τῶν αἱρετικῶν οὐκ ἂν εἴποιμί	ποτε	παρθένους ἐγώ· πρῶτον μὲν ὅτι
[84]	ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι, πότε ἄνδρες ἐσόμεθα,	πότε	πνεύματι ζήσομεν, πότε τὰ τοῦ
[52]	νύκτα; Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν ἑόρτην;	πότε	στεναγμῶν χωρὶς καὶ θρήνων καὶ
[9]	φησίν, οὐ κωλύεις; Ἄπαγε· μή	ποτε	τὰ αὐτά σοι μανείην. Πῶς
[84]	ἄνδρες ἐσόμεθα, πότε πνεύματι ζήσομεν,	πότε	τὰ τοῦ κυρίου μεριμνήσομεν; Ὅταν
[83]	Οἷόν τι λέγω· τέλειον ἦν	ποτε	τὸ κατὰ τὸν νόμον βιοῦν.
[21]	κατὰ τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς; Κατελέλασέ	ποτε	τοῦ Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ οὐχ
[22]	οἱ τῆς παρθενίας ἐχθροί, ἐπίθεσθέ	ποτε	τῷ στόματι ὑμῶν θύραν καὶ
[49]	σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ,	πότιζε	αὐτόν« καὶ πρᾶγμα τοσοῦτον ἐπιτάξας
[21]	ποιούμενος τὴν ἀρχήν· Οὐαὶ ὁ	ποτίζων	τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν.
[21]	Εἰ δὲ τοὺς Ναζιραίους οἶνον	ποτίζων	τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ τὴν
[79]	οὐδὲ ἀμητοῦ. Ἀλλὰ τὸ μὲν	ποτὸν	αὐτοῖς ἄφθονον παρεῖχον καὶ ἡδὺ
[52]	ἄν τε σῖτον ἑλέσθαι καὶ	πότον	δέῃ, τὴν μὲν τράπεζαν οἰήσεται
[10]	ἀνέχονται, οὐδὲ σίτου δέονται καὶ	ποτοῦ	οὐδὲ μέλος αὐτοὺς ἡδὺ μαλάξαι
[73]	μόνον ἀλλὰ καὶ σίτων καὶ	ποτῶν	καὶ πάσης ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες φροντίδος
[14]	εἶναι ἐδόκει. Ἀλλ´ οὐδὲ ἐφαίνετό	που,	ἀλλ´ ἔμενον ἐκεῖνοι τούτου χωρὶς
[30]	πρεσβυτέρους. Ἀλλ´ ἐκεῖνο ἴσως ζητεῖς,	ποῦ	γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω« φησί,
[14]	ἕνεκεν γάμος ἐπεισῆλθε τῷ βίῳ;	Ποῦ	δὲ λοιπὸν χρησόμεθα τῇ γυναικὶ
[83]	ἡμῖν τὰ σκάμματα πρόκειται, παντί	που	δῆλόν ἐστι. Διὰ τοῦτο καὶ
[36]	ταῦτα καὶ οὐ χαρίσματα παντί	που	δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα δὲ εἶπον
[34]	γεγαμηκόσιν ἐνοχλεῖ. Καὶ τοῦτο παντί	που	δῆλόν ἐστιν. Ὧν μὲν γὰρ
[68]	τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες. Εἰ δέ	που	διὰ τὸν τῦφον ἀναγκασθεῖεν καὶ
[74]	καρποὺς ἐν τοῖς ἀμερίμνοις παντί	που	δικαίως ἂν τάττοιτο λόγῳ. Καὶ
[52]	πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον πρὸς αὐτήν,	ποῦ	δυνήσεται βλέψαι λοιπόν; Πρὸς τίνα
[1]	φιλεῖν αὐτὸν λέγῃς, ἔτι κάτω	που	στρέφῃ καὶ παρὰ τοὺς τελώνας
[55]	οὔσης; Μὴ γάρ μοι, εἴ	που	σφόδρα ὀλίγοι καὶ εὐαρίθμητοι ταῦτα
[71]	τὸν νιφετὸν ἐπάγει τῶν νοσημάτων,	ποῦ	τὰ λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων
[48]	τὸ μέγα τοῦ γάμου κατόρθωμα	ποῦ	τελευτᾷ· εἰς τὸ μὴ ἐγκληθῆναι,
[41]	ἑκατέρους αὐτῆς διανεῖμαι τὴν ἐξουσίαν.	Ποῦ	τοίνυν εἰσὶν οἱ διὰ τὴν
[8]	ἐναγέστεραι, παρθενίαν εὑροῦσαι πορνείας μιαρωτέραν.	Ποῦ	τοίνυν ὑμᾶς τάξομεν; Μετὰ τῶν
[78]	ἐν οὐρανῷ. Εἶδες τὸ μέσον,	ποῦ	τὸν θνητὸν ἡ παρθενία ἀθρόον
[26]	μέν, ἴσως ἂν εἶπε, τὸ	πρᾶγμα	ἀγνοοῦντες ταύτην ἔχουσι τὴν προθυμίαν,
[1]	εἰσάγω κληρονομίαν. Πῶς οὖν ὑμεῖς	πρᾶγμα	ἀκάθαρτον καὶ ἐναγὲς εἶναι τὸν
[17]	ἐπεισῆλθεν ὕστερον ὁ γάμος καὶ	πρᾶγμα	ἀναγκαῖον ἐνομίζετο εἶναι, ὡς εἴ
[49]	ποιεῖ. Καὶ οὐ παρεισάγει τὸ	πρᾶγμα	ἀπὸ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ἀλλὰ
[78]	ἑδραῖος καὶ μὴ νομίζων τὸ	πρᾶγμα	ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ τοῦτο πληκτικώτερον
[8]	μὲν γὰρ ἅπασιν ἐφεξῆς τὸ	πρᾶγμα	βδελυρὸν εἶναι δοκεῖ, ἐκεῖ δὲ
[78]	Οὐ γὰρ οὕτω δεινὸν τὸ	πρᾶγμα	δι´ ἀνάγκην κωλύειν ὡς δι´
[35]	δὴ ταύτην; Δύσκολον εἶναι τὸ	πρᾶγμα	ἐδόκει καὶ οὐ κατὰ τὴν
[49]	μὴ τῶν ἀδυνάτων νομισθῆναι τὸ	πρᾶγμα	εἶναι ἀλλὰ καὶ τῶν σφόδρα
[29]	καὶ δοκεῖ μὲν διδασκαλίας τὸ	πρᾶγμα	εἶναι, τὸ δὲ ἀληθὲς ἀποτροπή
[8]	Ὅταν δὲ τῶν κεκωλυμένων τὸ	πρᾶγμα	εἶναι φῇς, οὐκέτι τῆς σῆς
[41]	κωλύων εἰς ἐπιτάγματος ἀνάγκην τὸ	πρᾶγμα	ἐλθεῖν. Τὸ γὰρ Ὁ δυνάμενος
[34]	δίδωμι. Μήποτε οὖν ἆρα τὸ	πρᾶγμα	ἐξέωσεν; Ἄπαγε. Ἐπὶ μὲν γὰρ
[29]	γὰρ τὴν ἀρχὴν ἁπλῶς τὸ	πρᾶγμα	ἐπῄνεσεν εἰπών· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[75]	πανταχοῦ δεδοικὼς μή τις τὸ	πρᾶγμα	ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ
[41]	Μὴ δείσῃς· οὐκ ἔστι τὸ	πρᾶγμα	ἐπίταγμα, οὐδὲ ἐντολῆς ἀνάγκην ἐπάγεται
[47]	οὕτως τῶν σφόδρα δυσκόλων τὸ	πρᾶγμά	ἐστιν, ἄκουσον τί φησι· Τί
[42]	τε ὅτι καὶ γνώμη τὸ	πρᾶγμά	ἐστιν, οὐκ ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ,
[36]	αὐτῶν εἰ μὴ ἡμῖν τὸ	πρᾶγμα	ἦν καὶ μετὰ τὴν τοῦ
[35]	ἐνέβαλον. Εἰ γὰρ κίνδυνος τὸ	πρᾶγμα	ἦν, οὐκ ἂν ἐμαυτὸν προὔδωκα
[36]	τοῦτο ποιήσας εἰ χάρισμα τὸ	πρᾶγμα	ἦν. Τί δέ; Καὶ σκώπτει
[14]	παρθενίας ἱδρώτων, τῷ δὲ τὸ	πρᾶγμα	κακίζειν καὶ περιττὸν ἀποφαίνειν βουλόμενοι
[39]	ῥήμασιν εὐφημοτέροις πάλιν τὸ αὐτὸ	πρᾶγμα	καλεῖ, ἐμπρησμὸν αὐτὸ καὶ πύρωσιν
[44]	δυσκάθεκτος, οὐκέτι μόνον ἀνάγκην τὸ	πρᾶγμα	καλέσομεν ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν καὶ
[76]	πῶς ἀνωτέρω λύσιν δεσμῶν τὸ	πρᾶγμα	καλῶν καὶ πρὸς τὸ συμφέρον
[2]	οὐκ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην τὸ	πρᾶγμα	κατέκλεισεν ἀλλ´ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν
[47]	συνουσία καὶ τὸ συνοικεῖν τὸ	πρᾶγμα	κατώρθου. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι τοῦτο,
[36]	αὑτοῦ γνώμην μεθ´ ἧς τὸ	πρᾶγμα	κατώρθωσεν. ~Ὅτι πολλαὶ ἐν τοῖς
[41]	διαλέγεται· οὐ γὰρ αὐτῷ τὸ	πρᾶγμα	κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« φησίν.
[11]	τούτων πρὸς ὑμᾶς τοὺς τοσοῦτον	πρᾶγμα	λυμαινομένους καὶ τὸν δεσπότην διαβάλλοντας
[79]	δὲ τραπέζης τὴν ἐρημίαν. Καὶ	πρᾶγμα	ὃ τοῖς ἄλλοις αἴτιον εἶναι
[25]	Ἐνταῦθα γὰρ οὐκέτι χρήσιμον τὸ	πρᾶγμα	οὐδὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀλλὰ καὶ
[9]	μὲν παραινῶν οὐ κακίζω τὸ	πρᾶγμα	οὐδὲ τοῦ μὴ πεισθέντος κατηγορῶ.
[78]	νομίζει, ἄθλιός ἐστι καὶ ταλαίπωρος	πρᾶγμα	οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων;
[7]	τῆς ἀνδρείας, τὴν δὲ παρθένον	πρᾶγμα	οὕτω θαυμαστὸν καὶ πάντα ὑπερβαῖνον
[35]	ταύτην μετέθηκα. Οὐκέτι γὰρ τὸ	πρᾶγμα	παράβασίς ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν
[8]	Ἡμεῖς μὲν γὰρ ἐπειδὴ τὸ	πρᾶγμα	πᾶσιν ἐφεῖται παρ´ ἡμῖν, εἰκότως
[14]	διδάξωμεν ἀμφότερα, ὡς οὔτε τὸ	πρᾶγμα	περιττόν, ἀλλὰ καὶ σφόδρα χρήσιμον
[1]	γὰρ νομοθετῆσαι πονηρὸν εἶναι τὸ	πρᾶγμα	προλαβοῦσαι τὰ τῆς παρθενίας ἑαυτῶν
[39]	τοῦ ταῦτα μὴ γίνεσθαι τὸ	πρᾶγμα	συγχωρῶν. Καὶ τί τοῦτο; φησίν·
[37]	ἔπειτα καὶ τὰ περὶ τὸ	πρᾶγμα	συμβαίνοντα. Τῶν γὰρ νομοθετῶν τοὺς
[13]	τῆς τῶν ἀκουόντων περὶ τὸ	πρᾶγμα	σχέσεως πολλὴν εὐκολίαν πρὸς τὴν
[48]	ἔνι, ὅτι πολλὴν ἔχει τὸ	πρᾶγμα	τὴν θλῖψιν. Τοῦτο οὖν, εἰπέ
[36]	πρὸς ἑαυτόν· οὐ δεῖται τὸ	πρᾶγμα	τῆς ἐμῆς σπουδῆς· χάρισμα αὐτὸ
[68]	ἀνέσεως τέρπεσθαι, οὐδὲ ἡδονὴν τὸ	πρᾶγμα	τίθενται, ἐν δὲ τῷ φροντίζειν
[64]	Τῇ μὲν γὰρ φύσει τὸ	πρᾶγμα	τοιοῦτόν ἐστι, τῇ δὲ τῶν
[47]	Ἐπειδὴ γὰρ ὡς πρὸς ἐπέραστον	πρᾶγμα	τὸν γάμον ἅπαντες τρέχουσι, δείκνυσιν
[49]	ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν« καὶ	πρᾶγμα	τοσοῦτον ἐπιτάξας καὶ τῆς φύσεως
[49]	καὶ ἐπίπονόν σοι εἶναι τὸ	πρᾶγμα	τοῦτο δοκεῖ; Δι´ αὐτὸ μὲν
[22]	διακείμενοι καὶ ἄρτι πρὸς τὸ	πρᾶγμα	χειραγωγούμενοι οὐ μικρὰν καὶ ἀπὸ
[15]	τὸν Ἀβραὰμ εἰς παιδοποιΐαν τὸ	πρᾶγμα	ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ
[58]	δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν τοῖς αἰωνίοις	πράγμασι	καὶ ἀληθινοῖς; Οὐδέν. Οὔκουν σκιὰ
[73]	λύπης τῆς ἐπὶ τοῖς παροῦσι	πράγμασι	καὶ τὴν φοβερὰν μόνον ἐκείνην
[73]	σαυτὸν ἐν τοῖς τοῦ κόσμου	πράγμασι	τοῖς οὐ μένουσιν ἀλλὰ δαπανωμένοις,
[17]	καλιᾷ τοῖς τοῦ κόσμου προσηλωμένοι	πράγμασιν.	Οἱ δὲ ὄντως γενναῖοι καὶ
[21]	κολασθήσεται μόνος ἀλλὰ καὶ ὁ	πράγματα	διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα εἶναι
[78]	οὕτω πρὸς τὰ τοῦ κόσμου	πράγματα	ἐπτοημένος καὶ τὸν παρόντα βίον
[49]	ἐστιν ὡς πολὺ τοῦ γάμου	πράγματα	ἡμῖν παρέχειν ἐλάττω. Ἐπειδὴ γὰρ
[55]	τῶν ἀεὶ συμβαινόντων χαρακτηρίζειν τὰ	πράγματα	προσῆκεν. ~Ὅτι πολλὰς ἔχει λύπης
[82]	καὶ τὰς ἐν τῷ γάμῳ	πραγματείας	κατέπεσον. Τί οὖν κωλύει, φησί,
[84]	αἰώνιον. Διὸ χρὴ πάντα ἐνταῦθα	πραγματεύεσθαι	καὶ τὸν ἔχοντα γυναῖκα ὡς
[77]	ὅταν καὶ ἡ παρθένος πολλὰ	πραγματεύηται	καὶ μερίμνας ἔχῃ βιωτικάς— ἄπαγε—
[21]	Νῦν δὲ καὶ κίνδυνος τῷ	πράγματι	κεῖται μέγας· οὐ γὰρ ὁ
[78]	πόλλην ἀσθένειαν τοῦ αἰσχυνομένου τῷ	πράγματι.	Οὐ γὰρ φανερῶς πρὸς αὐτὸν
[27]	οὖν γάμον καὶ ἡδονὴν τοσούτῳ	πράγματι	παραβαλεῖν τολμήσει τις, εἰπέ μοι;
[8]	παρθενίας μνησθήσεσθε καὶ ἐπὶ τῷ	πράγματι	φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´ οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε
[8]	σώματος πήρωσις τῆς ἐπὶ τῷ	πράγματι	φιλοτιμίας ἐξέβαλεν, οὕτως ὑμᾶς ὁ
[8]	ἂν δύναισθε τῶν ἀπὸ τοῦ	πράγματος	ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων. Τὸ γὰρ τῶν
[42]	ποιεῖ οὐκ ἀμφιβάλλων περὶ τοῦ	πράγματος	ἄπαγε— ἀλλὰ τῇ τῶν ἀκουόντων
[13]	καὶ ἄλλως δὲ τὸ τοῦ	πράγματος	δείκνυσι μέγεθος καὶ τὸν ὄγκον
[13]	διαλεχθεὶς καὶ τὸ βάρος τοῦ	πράγματος	δείξας καὶ μέχρι τούτου στήσας
[13]	ὑμᾶς ἀγαγεῖν διὰ τὸ τοῦ	πράγματος	δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ δὲ αὐτοὶ φθάσαντες
[47]	ἐκάλεσε; Τὸ φορτικὸν ἐνταῦθα τοῦ	πράγματος	ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ ὡς πρὸς
[34]	πολὺ τὸ μέσον ἑκατέρου τοῦ	πράγματος	θείς. Ἡ μὲν γὰρ τὰ
[52]	ἡ τυραννὶς καὶ τῶν τοῦ	πράγματος	κακῶν τὸ πλέον αὐταὶ καρποῦνται
[7]	καὶ παρέργως εἰς τὴν τοῦ	πράγματος	καταλέξομεν ἀρετήν, οὐκ ἀποδύσαντες αὐτῆς
[27]	τιθεὶς τὴν μίξιν, τὸ τοῦ	πράγματος	κλέπτει βαρὺ καὶ διαναπαύσας τὸν
[27]	ἀγαθῶν. Οἶδα τὴν βίαν τοῦ	πράγματος,	οἶδα τῶν ἀγωνισμάτων τούτων τὸν
[41]	καὶ τῷ τὴν χάριν τοῦ	πράγματος	οὐκ αὐτοῦ φάναι εἶναι ἀλλὰ
[76]	τὴν αἵρεσιν ὑμῖν ἐπιτρέπω τοῦ	πράγματος,	οὐχὶ μὴ βουλομένους ἕλκω πρὸς
[39]	γὰρ ὅτι κύριοι ὄντες τοῦ	πράγματος	παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι πονεῖν
[30]	δὲ ἀντεισάγειν— τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ	πράγματος	πρόνοιαν ὡς μέλλοντας θείων ἀκούειν
[78]	Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ	πράγματος	συγκεχωρημένου τοῦτο ὁ Παῦλος ἐποίησεν,
[34]	παρθενεύειν, φησί· δέδοικα γὰρ τοῦ	πράγματος	τὸ δυσκατόρθωτον. Οὐκ ἐπιτάττω συνεχῶς
[13]	γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ εἰκῇ παρῆκε	πράγματος	τοσούτου παραίνεσιν, ἀλλ´ ἀνέμενε πρώτους
[13]	καὶ ἔννοιάν τινα περὶ τοῦ	πράγματος	τούτου λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν
[74]	μειζόνως τῶν ἀπὸ τῆς τοῦ	πράγματος	φύσεως τικτομένων φροντίδων τὰ παρὰ
[8]	τοῦτο ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ κατὰ τοῦ	πράγματος	χρησαμένη εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ
[9]	ἀκούοντα κύριον εἶναι τῆς τῶν	πραγμάτων	αἱρέσεως ὑπὲρ ὧν ποιεῖται τὴν
[52]	παρθένος οὐ μόνον τῶν δυσχερῶν	πραγμάτων	ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποψίας ἀπήλλακται.
[20]	γὰρ πρὸς τὰ καλὰ τῶν	πραγμάτων	ἀπ´ ἐναντίας διακείμενος τῆς γνώμης
[49]	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ γῇ	πραγμάτων,	ἀπὸ τῶν ὁρωμένων, ἀπὸ τῶν
[75]	οὐκ ἦλθεν ἐπὶ τὴν τῶν	πραγμάτων	αὐτῶν ἐξέτασιν οὐδὲ εἶπεν ὅσα
[43]	Ἡ τῶν ἐν τῷ βίῳ	πραγμάτων	διαστροφή. Τοσαύτη γάρ ἐστιν ἡ
[84]	καὶ τρυφὴν καὶ γυναῖκας καὶ	πραγμάτων	ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι, πότε ἄνδρες ἐσόμεθα,
[44]	ἄκων εἰς τὸν τῶν πολιτικῶν	πραγμάτων	ἔρριψεν ἑαυτὸν κλύδωνα. Ἐκεῖ δὲ
[73]	παραστήσεσθαι μέλλοντας καὶ ῥημάτων καὶ	πραγμάτων	καὶ ἐννοιῶν εὐθύνας ὑφέξειν, πάντων
[47]	ἀνωτέρω γενομένη πάντων τῶν παρόντων	πραγμάτων	καὶ τὸν ἀποστολικὸν ἐν ἑαυτῇ
[64]	καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς τῶν	πραγμάτων	κρατεῖν. Εἰ δὲ μάστιγες ἡδονὴν
[73]	οὕτως πᾶσαν σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ	πραγμάτων	μεριμνῶντες ὧν πρὸ τῆς ἑσπέρας
[52]	καὶ ἐπὶ τῶν τοῦ γάμου	πραγμάτων	ὁ τοῦτο διαδρὰς ἐκείνῳ περιπείρεται
[44]	καὶ εὐσταλοῦς τοσοῦτον ἔχων ἐπικείμενον	πραγμάτων	ὄγκον, τοσαύταις συνδεδεμένος πέδαις, διὰ
[24]	ἀπιστοῦντες αὐτοῦ τὴν ἀπὸ τῶν	πραγμάτων	πίστιν δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες
[45]	παίδων καὶ τῶν τούτοις ἐπισυρομένων	πραγμάτων	στρατεύεσθαι βούλει καὶ πολεμεῖν ὡς
[76]	προσεδρίαν ὑπὸ τῶν βιωτικῶν ἐκκοπῆναι	πραγμάτων.	Σὺ δέ μοι θέα κἀνταῦθα
[63]	τῶν ἐν τῷ παρόντι βίῳ	πραγμάτων	ὑπεροψία. Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς αὐτῇ
[52]	καὶ οὔτε συνουσία φίλων οὔτε	πραγμάτων	φροντὶς οὔτε κινδύνων φόβος οὔτε
[74]	μεθ´ ἡδονῆς καὶ τῆς τῶν	πραγμάτων	φύσεως κρατεῖν. Ὁ μὲν γὰρ
[74]	διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν τῶν	πραγμάτων	φύσιν ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν
[78]	διεστραμμένης καὶ οὐδὲ τὴν τῶν	πραγμάτων	φύσιν ἐπισταμένης κρίνειν ὀρθῶς. Ἀλλὰ
[8]	τὸ ταῦτα μὴ πράττειν ἃ	πράξαντες	παρὰ πᾶσιν εἶναι δόξομεν κακοί,
[49]	Καὶ ἀντὶ τῶν πονηρῶν δὲ	πράξεων	οὐ γέενναν ἀλλὰ τὰς ἐν
[4]	πολιτείας ἕνεκεν ἄμεινον ὑμῶν ἐκεῖνοι	πράξουσιν.	Τοῖς μὲν γὰρ ἡ ζημία
[63]	ἀντὶ τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί,	πραότης,	ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη, καρτερία—
[8]	ἀρετῆς οὐ τὸ ταῦτα μὴ	πράττειν	ἃ πράξαντες παρὰ πᾶσιν εἶναι
[55]	ἢ ἀνδρὶ συνοικοῦσα οὕτω καὶ	πράττειν	καὶ πάσχειν ἅπαντα ἀναγκάζεται. Εἰ
[47]	ὅταν μὴ τὰ τοῦ γάμου	πράττῃ	ἀλλὰ μένουσα τῇ φύσει γυνὴ
[2]	ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ θέλημα τοῦτο	πράττομεν.	Ὅτι γὰρ ὁ Θεὸς βούλεται
[36]	πάντα καὶ τὰ τούτοις ὅμοια	πράττοντες.	Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Παῦλος
[35]	ἔχοι τοῦτο λέγειν ὅτι ἕτερα	πράττων	ἕτερα παραινῶ οὐδὲ ὅτι τὸ
[50]	ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´ ὡς	πρέπει	γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´ ἔργων
[52]	ἐκείνων γυναῖκας καὶ τὴν αὐτῇ	πρέπουσαν	τάξιν προεμένην αὐτοῖς τὴν ἐκείνων
[30]	κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε	πρεσβυτέρους.	Ἀλλ´ ἐκεῖνο ἴσως ζητεῖς, ποῦ
[70]	χωρὶς τοῦ διψεῖν πίνουσι, καὶ	πρὶν	αὐτοῖς σφοδρῶς ἐπελθεῖν τὴν ἀνάγκην
[56]	μεγάλα δυναμένων ἀνδρῶν, εἶτα ἐξαίφνης	πρὶν	ἐπὶ τούτοις μακαρισθῆναι, κινδύνου τινὸς
[57]	ποιούσης τὸν χωρισμόν. Ὁ δὲ	πρὶν	ἢ γεύσασθαι καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς
[29]	μὲν τραχὺ βραχέσι συστεῖλαι ῥήμασι,	πρὶν	ἢ δὲ ἀλγῆσαι τὸν ἀκούοντα
[47]	Ἤρξατο ἀπὸ τῆς παρθενίας καὶ	πρίν	τι περὶ αὐτῆς εἰπεῖν εὐθέως
[47]	ἀλλὰ διατεμὼν αὐτὸν καὶ διακόψας	πρὶν	φανῆναι σκληρόν, τοὺς περὶ τοῦ
[47]	τοῦτο πολλαὶ γυναῖκες. Ἡ γὰρ	Πρίσκιλλα	τὸν Ἀπολλὼ προσλαβομένη, φησί, πρὸς
[78]	ἐκείνων παγῆναι ψυχαῖς, δεδοικὼς μὴ	πρὸ	καιροῦ καὶ τοῦ δέοντος θᾶττον
[15]	ἡμετέραν. Διὰ τί γὰρ μὴ	πρὸ	τῆς ἀπάτης ὁ γάμος ἐφάνη;
[15]	ἡ μίξις; Διὰ τί μὴ	πρὸ	τῆς ἀρᾶς ὠδῖνες; Ὅτι τότε
[73]	ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν	πρὸ	τῆς ἑσπέρας πολλάκις ἀποστησόμεθα; Τί
[14]	καὶ μετὰ τὸν θάνατον καὶ	πρὸ	τοῦ γάμου καὶ μετὰ τὸν
[56]	ναυαγίου συμμετέσχον δεινῶν καὶ μυρίων	πρὸ	τοῦ γάμου καλῶν ἀπολαύουσαι πρὸς
[57]	τὸν λόγον ἀγάγωμεν καὶ τὰ	πρὸ	τοῦ γάμου καταμάθωμεν ὡς δυνατόν.
[48]	οὐ μετὰ τὸν γάμον ἀλλὰ	πρὸ	τοῦ γάμου λαβεῖν ἐχρῆν. Διὰ
[14]	ἀεὶ καλὸν καὶ μακάριον καὶ	πρὸ	τοῦ θανάτου καὶ μετὰ τὸν
[13]	περὶ παρθενίας, αὐτὸς δὲ αὐτοῖς	πρὸ	τούτου οὐ παρῄνεσεν. Πόθεν οὖν
[46]	μάλιστα τῷ διαβόλῳ παρέδωκε καὶ	πρὸ	τούτου τὸν Σολομῶντα μετὰ τὴν
[27]	φυλάκων ἐγρηγορότων καὶ γενναίων, καὶ	πρὸ	τούτων ἁπάντων τῆς ἄνωθεν ῥοπῆς.
[37]	καὶ ἄτρωτος; Διὰ ταῦτα καὶ	πρὸ	τούτων διὰ τοὺς ἀποκειμένους ἐν
[17]	ἐκείνους ὅταν ἐκθρέψῃ ἡ μήτηρ,	προάγει	μὲν τῆς καλιᾶς. Ἂν δὲ
[38]	συμφωνίας γινομένην στέρησιν ἐπὶ πολὺ	προάγειν.	Καὶ δεύτερον πάλιν ἐπέτρεψε γάμον,
[23]	Τινῶν αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι	προάγουσαι	εἰς κρίσιν, τισὶ δὲ καὶ
[36]	ἐν τῇ τοῦ λαμβάνοντος κεῖται	προαιρέσει	ἀλλ´ ἐν τῇ τοῦ παρέχοντος
[64]	ἐστι, τῇ δὲ τῶν κατορθούντων	προαιρέσει	καὶ ταῖς ἐλπίσι ταῖς χρησταῖς
[14]	ταῦτα φθέγγονται, δι´ ἀσθένειαν μὲν	προαιρέσεως	ἀπολειφθέντες τῶν ὑπὲρ τῆς παρθενίας
[41]	τοὺς μὲν ἑκόντας καὶ μετὰ	προαιρέσεως	δεχομένους αὐτὴν τοῖς οἰκείοις ἀμείβεται
[4]	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς τῶν μετιόντων	προαιρέσεως	ἑκάτερον γίνεται. Καὶ Ἕλλησι μὲν
[9]	καὶ τοσοῦτον ὅσον ἀνάγκης καὶ	προαιρέσεως	τὸ διάφορον. Ὁ μὲν γὰρ
[8]	εἶναι φῇς, οὐκέτι τῆς σῆς	προαιρέσεως	τὸ κατόρθωμα γίνεται ἀλλὰ τῆς
[39]	δὲ καὶ τῇ τῆς οἰκείας	προαιρέσεως	ψήφῳ προσδεδεμένην ἀλλ´ ἐλευθέραν οὖσαν
[74]	φύσιν ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν	προαίρεσιν	τῶν ταῦτα φερόντων μεθ´ ἡδονῆς
[75]	ταύτης φιλοσόφως καὶ εὐτελῶς ζῆν	προαιρουμένης.	Ὅτι γὰρ τοῦτό φησι, διὰ
[52]	ἠδικημένας ἐδέησεν ἀλλ´ ἔφθασαν ἐκεῖναι	προαναρπασθεῖσαι	τῇ τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε
[21]	τις ἄφατον ἡμῖν καὶ ἀσύγγνωστον	προαναφωνοῦσα	τὴν τιμωρίαν· ἐπὶ γὰρ τῶν
[56]	οὐχ ἧττον αὐτῶν. Κἂν μὲν	προαπέλθωσιν	ἅπαντες ἀφόρητον τὸ πένθος, ἂν
[81]	Ὁ γὰρ χρημάτων καταφρονῶν ὁδῷ	προβαίνων	καὶ θανάτου καταφρονήσει ῥᾳδίως. Τούτων
[1]	Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τὰ	πρόβατα	ἐκ δεξιῶν ἵστησιν ὁ Χριστὸς
[3]	τὸν Χριστὸν τὸν τῶν ἰδίων	προβάτων	φειδόμενον καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ
[9]	ἀγριαίνειν τὴν φύσιν. Ἀντὶ γὰρ	προβόλων	προστήσας τὴν ἔννομον μίξιν καὶ
[52]	αὐτῇ προσκεχωσμένου καὶ μυρίων γέμοντος	προβόλων;	Τότε καὶ οἰκέται καὶ θεράπαιναι
[52]	λαμπρότητα, δυναστείας μέγεθος, δόξαν πολλήν,	προγόνων	περιφάνειαν. Μηδὲν ὅλως ἀφῇς τῶν
[41]	καὶ τῇ καλλίστῃ ταύτῃ μεθόδῳ	προγυμνάσας	αὐτῶν τὰς ἀκοάς, καὶ τὴν
[23]	μακάριον Παῦλον, Τινῶν αἱ ἁμαρτίαι	πρόδηλοί	εἰσι προάγουσαι εἰς κρίσιν, τισὶ
[73]	ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ	προέκοψεν,	ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικε. Καὶ
[66]	βούλεται ἔξεστιν αὐτῇ τῆς οἰκίας	προελθεῖν,	ἀλλὰ καὶ πολλάκις χρησίμου τινὸς
[57]	ἀλλὰ καὶ εἰς ἔργον αὐτὸ	προελθεῖν	πάντως ἀνάγκη. Οὐδεὶς γὰρ ἔσχεν
[22]	τοῦτο γίνεται ὥστε μὴ περαιτέρω	προελθεῖν	τῆς κακίας αὐτοὺς τῷ μηδεμίαν
[57]	ἀνάπηρον ἀντὶ ἀρτίου καὶ ὑγιοῦς	προέλθῃ,	μήποτε ἀντὶ ἄρρενος θῆλυ. Καὶ
[19]	ὑμᾶς ὁ σατανᾶς« φησί. Καὶ	προελθὼν	δὲ οὐκ εἶπεν· εἰ δὲ
[52]	καὶ τὴν αὐτῇ πρέπουσαν τάξιν	προεμένην	αὐτοῖς τὴν ἐκείνων ἀντιλαβεῖν. Πότε
[22]	πλῆθος οὔτε τὸ γελῶντας εἰπεῖν	προέστη	τῶν μειρακίων, καὶ μάλα εἰκότως.
[22]	δὶς πεντήκοντα ἄνδρες ἅμα τοῖς	προεστῶσιν	αὐτῶν ὑπέμενον. Ἐπειδὴ γὰρ κἀκεῖνοι
[24]	ἐνίας αὐτῶν ἐπὶ τὸ ἔργον	προήγαγεν,	οἷον ἐπὶ τῆς Σαπφείρας, ἐπὶ
[34]	ἐμποδίζων. Οὐκ ἄρα αὐτοῦ βούλημα	προηγούμενόν	ἐστι τὸ χρῆσθαι διὰ παντὸς
[78]	οὐδὲ ἀνάγκης ἐπικειμένης θέμις τὴν	προῃρημένην	παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς πάντα
[36]	οὐ βουληθείσας δὲ ἐπιμεῖναι τῇ	προθέσει.	Εἰ γὰρ χάρισμά ἐστι, τίνος
[24]	τὸ χρηστὸν ἐν τῷ διδόναι	προθεσμίαν	τοῖς ἁμαρτάνουσιν, οὐκ ἐν τῷ
[13]	ἦν, τὴν ἐκείνων ἂν περιέμενε	προθυμίαν,	ἀλλὰ προλαβὼν αὐτὸς ἂν εἰσηγήσατο,
[13]	τότε τῶν μελλόντων κατορθοῦν τὴν	προθυμίαν	ἀναμένειν χρὴ ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ
[26]	πρᾶγμα ἀγνοοῦντες ταύτην ἔχουσι τὴν	προθυμίαν,	ἐμὲ δὲ ἡ πεῖρα καὶ
[34]	καταβῆναι κωλύων, οὐ τὴν προσωτέρω	προθυμίαν	ἐμποδίζων. Οὐκ ἄρα αὐτοῦ βούλημα
[57]	ὅ τε κηδεστὴς οὐ μετὰ	προθυμίας	ἀποδιδούς, ἅτε προῖκα κατατιθείς, ὅ
[64]	μετὰ πλείονος ἄν τις ἴδοι	προθυμίας	ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους αὐτήν, οὐ
[2]	εἰδὼς ὅτι Τὸ μὲν πνεῦμα	πρόθυμον,	ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής« οὐκ
[49]	αὐτοῖς δίδωσι τοὺς καρποὺς ἵνα	προθυμότερον	ἐπὶ τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι τῆς
[57]	οὐ μετὰ προθυμίας ἀποδιδούς, ἅτε	προῖκα	κατατιθείς, ὅ τε νυμφίος πάντα
[57]	ἀηδίας τὰς ἐν τῇ τῆς	προικὸς	καταβολῇ ὅ τε κηδεστὴς οὐ
[14]	ῥεῖθρον διειδὲς ἐκ καθαρᾶς πηγῆς	προϊόν,	οὕτως ἦσαν ἐν ἐκείνῳ τῷ
[36]	χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα«	προϊὼν	προστασίας καὶ ἐλεημοσύνας καὶ μεταδόσεις
[15]	ἴσῳ τίθεσο, ἐπεὶ κατὰ τοῦτον	προϊὼν	τὸν λόγον καὶ τὸ δύο
[19]	καὶ προφάσεις εἰσὶ καὶ ἀκρασίας	προκαλύμματα.	~Ὅτι εἰ καὶ μηδεὶς κίνδυνος
[29]	αὐτὰ ἁπλῶς ἐπιέναι βούλοιτο τῆς	προκειμένης	ἀποκόπτων αἰτίας, δόξει νυμφευτρίας εἶναι
[70]	μαγείρου μᾶλλον ἐπιστάζουσα πολὺ τοῖς	προκειμένοις	τὸ μέλι. Οἱ μὲν γὰρ
[83]	καὶ τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ	πρόκειται.	Καὶ χωρὶς τούτων δέ, ὅπερ
[83]	γε μείζονα ἡμῖν τὰ σκάμματα	πρόκειται,	παντί που δῆλόν ἐστι. Διὰ
[83]	ὡρισμένοι καιρούς, καὶ τοῦ χρόνου	προκόπτοντος	τὸ τότε τέλειον ἀτελὲς ὕστερον
[1]	νομοθετῆσαι πονηρὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα	προλαβοῦσαι	τὰ τῆς παρθενίας ἑαυτῶν ἀφείλοντο
[13]	ἐκείνων ἂν περιέμενε προθυμίαν, ἀλλὰ	προλαβὼν	αὐτὸς ἂν εἰσηγήσατο, εἰ καὶ
[12]	γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρίζεσθαι,	προλαβὼν	αὐτὸς ἐνομοθέτησεν ἡνίκα ἐν σαρκὶ
[12]	τῆς ἐναγοῦς ὁ καθαρός. Αὐτὸς	προλαβὼν	εἶπες ὅτι σὺ ταῦτα λέγεις,
[41]	τὰς ἀκοάς, καὶ τὴν διάνοιαν	προλεάνας,	εἴσοδον ἀρίστην τῷ λόγῳ παρασκευάζει.
[8]	ὑμῖν ἡ τῆς πονηρᾶς συνειδήσεως	πρόληψις	γέγονε. Καὶ καθάπερ τοὺς εὐνούχους
[30]	ἀντεισάγειν— τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος	πρόνοιαν	ὡς μέλλοντας θείων ἀκούειν λόγων
[27]	μέγα ἡ παρθενία καὶ μεγάλων	πρόξενος	ἀγαθῶν. Οἶδα τὴν βίαν τοῦ
[52]	ἂν ἡδέως καὶ τὴν ψυχὴν	προοῖτο,	ταύτην ἀναγκάζηται δι´ ὑποψίας ἔχειν
[66]	δὲ αὐτὴ μηδὲν τῶν μελλόντων	προορωμένη	τὸ αὐτὸ τοῦτο ἐργάσηται, τὸν
[58]	τοὺς δὲ γονεῖς ἀμφοτέρους ὁμοῦ	προπεμπέτωσαν	μετὰ γῆρας μακρόν. Καὶ τί
[66]	μὴ κατέχουσα τὴν ψυχὴν ἔνδον	προπέτεια,	τὸ δὲ ἡ σωφροσύνη καὶ
[66]	βουλομένοις ἐπιδείκνυσθαι μετὰ πολλῆς τῆς	προπετείας	καὶ τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ
[78]	τὸ τὰ ζιζάνια ἀνασπάσαι ἐλθὼν	πρόρριζα	μετ´ αὐτῶν συνανασπάσῃ καὶ τὰ
[27]	φύσεως ἀνάγκην ἡμῖν ἡ μάχη,	πρὸς	ἀγγέλων πολιτείαν ὁ ζῆλος, μετὰ
[27]	γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη	πρὸς	αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς
[49]	γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη	πρὸς	αἷμα καὶ σάρκα« πρὸς μανίαν
[17]	ἐν τοῖς σώμασι τὰ στοιχεῖα	πρὸς	ἄλληλα στασιάζοντα κατὰ τὸ πλέον
[52]	παρρησίας μείζονος ἐπιλάβηται καὶ διαστασιάζοντας	πρὸς	ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς κρατοῦντας αὐτῶν
[41]	τῆς ἡδονῆς μέρος ἐν ταῖς	πρὸς	ἀλλήλους ὀργαῖς καὶ ἀπεχθείαις πολλάκις
[41]	ἑτέραν ἀνάγκην τὴν ἐκ τοῦ	πρὸς	ἀλλήλους συνδέσμου, πάσης ἀλύσεως χαλεπώτερον
[40]	ἕτερον καὶ πάλιν, ἀπ´ ἐκείνου	πρὸς	ἄλλον μεταπηδᾶν, τί γάμων ἔδει
[14]	ἀπήρτιστο καὶ πάντα ηὐτρέπιστο τὰ	πρὸς	ἀνάπαυσιν καὶ χρῆσιν τὴν ἡμετέραν,
[6]	τῇ μανίᾳ, καὶ ἡ μηδὲ	πρὸς	ἄνδρα ἀντιβλέψαι ἀνεχομένη— εἴ γέ
[78]	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« Τοῦτο δὲ	πρὸς	ἀντιδιαστολὴν εἴρηται τοῦ εὐκόλως καὶ
[71]	καὶ πλεονέκτας καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ	πρὸς	ἅπαν εἰπεῖν τῶν χρησίμων καὶ
[52]	ἐξάλλεται καὶ ἀποπηδᾷ καὶ δυσχεραίνει	πρὸς	ἅπαντας καὶ εἰς τοὺς παρόντας
[44]	ὑποκρινόμενον, πολλὰ πρὸς χάριν πολλὰ	πρὸς	ἀπέχθειαν ποιοῦντα. Πῶς γὰρ ἔνι
[41]	λόγον, τὸ τούτου πάλιν ἰσχυρότερον	πρὸς	ἀποτροπὴν τίθησι, διὸ καὶ οἱ
[32]	ταύτης πικρότερον; Βούλει, φησίν, ἐπιδοῦναι	πρὸς	ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν, νηστείαις
[45]	ἔφην, τότε εἴσῃ καλῶς ὅσον	πρὸς	ἀρετὴν ἐμπόδιον γυνὴ καὶ γυναικὸς
[57]	μὲν εὐφυὲς ὂν τύχῃ καὶ	πρὸς	ἀρετὴν ἐπιτήδειον, πάλιν ἐν φόβοις
[45]	τὸ τοῖς οἰκείοις ἀποτάξασθαι πᾶσι	πρὸς	ἀρετὴν ἡμῖν ἀρκεῖν φησιν, ἂν
[27]	πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ	πρὸς	ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς
[81]	καὶ παρρησίᾳ κέχρηται πολλῇ καὶ	πρὸς	ἄρχοντας καὶ πρὸς δυνάστας καὶ
[57]	ἄλλος. Ἔστι δὲ ὅτε καὶ	πρὸς	αὐταῖς τοῦ γάμου ταῖς θύραις
[40]	καὶ τῶν θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον	πρὸς	αὐτὴν διάκειται, πῶς οἴσει τὴν
[38]	τί γὰρ οὐκ εἶπε καὶ	πρὸς	αὐτήν· Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύεται,
[63]	τῆς οἰκείας ἐνδιδόναι μανίας ὅταν	πρὸς	αὐτὴν ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ
[37]	τοῖς ἐκείνης οὐ παύεται σκιαμαχοῦσα	πρὸς	αὐτήν· καὶ τὴν οὐδὲν λελυπηκυῖαν,
[34]	κἂν σφόδρα ὁ πολέμιος ἀγριαίνῃ	πρὸς	αὐτήν, κἂν αὐτῷ τούτῳ σφοδρότερος
[52]	καὶ πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον	πρὸς	αὐτήν, ποῦ δυνήσεται βλέψαι λοιπόν;
[78]	τῷ πράγματι. Οὐ γὰρ φανερῶς	πρὸς	αὐτὸν ἀποτείνεται ἀλλ´ ἐν τοῖς
[75]	τῆς παρθενίας τὴν ὑπεροχὴν καὶ	πρὸς	αὐτὸν ἄρας αὐτὴν τὸν οὐρανόν,
[68]	δὲ τῷ Θεῷ διαλεγομένην καὶ	πρὸς	αὐτὸν ἀτενέστερον ὁρῶσαν. Τίς ἂν
[73]	τις. Καὶ σφόδρα μὲν οὖν	πρὸς	αὐτόν. Εἰ γὰρ ἐν τῷ
[46]	ἅπασιν ἐπίφοβος ἦν. Πάντα γὰρ	πρὸς	αὐτὸν ἤγαγεν ὁ Θεὸς καὶ
[12]	τὸ βέβαιον; Ἀλλ´ εἶπεν ἂν	πρὸς	αὐτὸν ὁ Παῦλος· μὴ δείσῃς·
[12]	ἔφερεν. Εἶπε γὰρ ἄν τις	πρὸς	αὐτόν· οὐκ ἀνέχομαι εἶναι μετὰ
[81]	ἄρχοντας καὶ πρὸς δυνάστας καὶ	πρὸς	αὐτὸν τὸν τὸ διάδημα περικείμενον.
[22]	τὸν δίκαιον καὶ καταβαίνειν ἐκέλευον	πρὸς	αὐτούς, ἀντ´ ἐκείνου πῦρ κατελθὸν
[11]	ἐκείνους ἀφέντες— καὶ γὰρ τῶν	πρὸς	αὐτοὺς εἰρημένων ἅλις— τοῖς τέκνοις
[1]	μὴ γαμεῖν ἐκεῖνοι. Ἐρεῖ γὰρ	πρὸς	αὐτοὺς ὁ κατ´ ἐκείνην κρίνων
[37]	ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε συνθήκας θέσθαι	πρὸς	αὐτοὺς οὔτε ἄλλο πιστεῦσαι οὐδέν.
[27]	Πάντοθεν οὖν ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή.	Πρὸς	γὰρ φύσεως ἀνάγκην ἡμῖν ἡ
[63]	πρὸς δάκρυα παρεσκευάσθαι διὰ παντός,	πρὸς	γέλωτα δὲ μηδέποτε. ~Ὅτι ἃ
[30]	καὶ τῇ προσευχῇ« ὡς τῆς	πρὸς	γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ εἰς ἀκαθαρσίαν
[49]	τὴν παρθενίαν προτρέπει. Τί λέγεις;	Πρὸς	δαίμονάς με μάχεσθαι καλῶν— Οὐ
[63]	ἀεὶ καὶ αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι καὶ	πρὸς	δάκρυα παρεσκευάσθαι διὰ παντός, πρὸς
[6]	μὲν ἀνθρώπους ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται πολλήν,	πρὸς	δὲ τὸν κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν
[37]	βάλλουσι τῷ φθόνῳ καὶ βάλλονται,	πρὸς	δὲ τοὺς τετελευτηκότας καὶ οἱ
[35]	μάλιστα πάντων ἐπάγεται τὸν ἀκούοντα.	Πρὸς	δὲ τούτοις καὶ φθόνου καὶ
[81]	πολλῇ καὶ πρὸς ἄρχοντας καὶ	πρὸς	δυνάστας καὶ πρὸς αὐτὸν τὸν
[30]	τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην	πρὸς	ἑαυτὴν ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν. Τοῦτο
[62]	προσώπου δόξαν τῆς περικειμένης καταβαλὼν	πρὸς	ἑαυτὸν ἐπισπᾶται τοὺς θεατάς, ἐκείνην
[36]	ἔχει« μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ εἴπῃς	πρὸς	ἑαυτόν· οὐ δεῖται τὸ πρᾶγμα
[27]	κατωρθωκότες τύχωμεν, ἐκεῖνο λέγειν ἀναγκαῖον	πρὸς	ἑαυτοὺς διὰ παντός· Ἐὰν μὴ
[26]	κοῦφον γέγονε τὸ πτερὸν ἵνα	πρὸς	ἐκείνην ἐπάρω σε τὴν κορυφήν.
[79]	φύσεως ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι	πρὸς	ἐκείνην τὴν ἀρετήν, ὅρα πόσης
[32]	καὶ τὴν διάνοιαν ἅπασαν ἐπιστρέψαντες	πρὸς	ἐκείνους, οὕτω ποιοῦνται τὴν ἐντυχίαν,
[8]	κατὰ τῶν γαμουμένων. Τί οὖν	πρὸς	ἐμὲ τοῦτο, φησί, τὴν πολλὰ
[68]	τῆς ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν.	Πρὸς	ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω« κατὰ τὸν
[47]	πράγματος ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ ὡς	πρὸς	ἐπέραστον πρᾶγμα τὸν γάμον ἅπαντες
[34]	ἐξουσίᾳ, φησίν, ἕτοιμον οὐκ εἶναι	πρὸς	ἐπιθυμίαν σφοδρόν. Ἂν δέ ποτε
[71]	ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν	πρὸς	ἕτερον ἡμῖν ὁ λόγος ἐπείγεται·
[40]	ἐξῆν καὶ ζῶντος ἀπὸ τούτου	πρὸς	ἕτερον καὶ πάλιν, ἀπ´ ἐκείνου
[35]	φόβον, ἀκινδύνως ἅπαντα ταῦτα φιλοσοφεῖς	πρὸς	ἡμᾶς. Καὶ γὰρ ἐγώ, φησίν,
[14]	παραδείσῳ διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες τῇ	πρὸς	Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ ἐπιθυμία
[82]	δαὶ πρὸς Πέτρον, τί δαὶ	πρὸς	Ἰωάννην; Οὐ γὰρ Λάζαρος Παῦλος
[29]	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου	πρὸς	καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ
[29]	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου	πρὸς	καιρόν« πλέον μὲν οὐδέν. Τὸ
[46]	ἐκεῖνος ἀνήρ· Μικρὰ πᾶσα κακία	πρὸς	κακίαν γυναικός« Πῶς οὖν, φησίν,
[57]	θάνατον ἄωρον ὑποστῇ, μὴ μεταβάλῃ	πρὸς	κακίαν τινά. Οὐδὲ γὰρ ἐκ
[49]	λόγος ἦν αὐτῷ. Ἐπειδὴ δὲ	πρὸς	Κορινθίους τοὺς ἀτελέστερον διακειμένους διελέγετο,
[49]	πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα«	πρὸς	μανίαν φύσεως ἑστάναι προτρέπων, μετὰ
[73]	Εἴ τις« γάρ φησιν, ἔρχεται	πρός	με καὶ οὐ μισεῖ τὸν
[6]	γάρ ἐστι τὸ δεινὸν ὅτι	πρὸς	μὲν ἀνθρώπους ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται πολλήν,
[48]	ἀποστερήσασα μίξεως. Εἰ γὰρ μηδὲ	πρὸς	ὀλίγον τοῦτο ποιεῖν ἐπιτέτραπται ἄκοντος
[40]	ὑβριστὴν καὶ παρέχειν ἑαυτὴν ἐκείνῳ	πρὸς	ὅπερ ἂν βούληται, εἴτε πληγὰς
[32]	φησίν, ἐπιδοῦναι πρὸς ἀρετήν, ἀναπτῆναι	πρὸς	οὐρανόν, νηστείαις καὶ εὐχαῖς συνεχῶς
[49]	βιάσασθαι τὴν ἀνάγκην κελεύσας καὶ	πρὸς	οὕτως ἀφόρητον παρατάξασθαι πυράν, ἐν
[46]	τοῦ παρόντος βίου σύστασιν καὶ	πρὸς	παίδων γονὴν καὶ πρὸς φυσικὴν
[78]	τὴν προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ	πρὸς	πάντα ἵστασθαι χρὴ γενναίως τὰ
[34]	ἀκρασίας τὸν ψόγον; Οὐδὲ γὰρ	πρὸς	πάντας ἡ παραίνεσις αὕτη ἀλλὰ
[47]	Πρίσκιλλα τὸν Ἀπολλὼ προσλαβομένη, φησί,	πρὸς	πᾶσαν ἐχειραγώγησε τῆς ἀληθείας τὴν
[22]	τῶν πολλῶν παραμυθίας ἀλλ´ ἀρκεῖ	πρὸς	πᾶσαν παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ παρὰ
[82]	πλουσίου τρυφῶν. Καὶ τί τοῦτο	πρὸς	Παῦλον, τί δαὶ πρὸς Πέτρον,
[82]	τοῦτο πρὸς Παῦλον, τί δαὶ	πρὸς	Πέτρον, τί δαὶ πρὸς Ἰωάννην;
[68]	περιβάλλουσι, δεικνύντες ὅτι αὕτη μὲν	πρὸς	πόμα ἡδίων καὶ ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος
[59]	σπεύδουσα τὸν νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον	πρὸς	πρόσωπον καὶ τῆς δόξης ἀπολαῦσαι
[63]	σάρκα τῆς οὕτω φιλοσοφούσης ψυχῆς	πρὸς	τὰ ἐκείνης κινήματα καὶ τὰς
[20]	παύεσθαι τῆς διαβολῆς. Ὁ γὰρ	πρὸς	τὰ καλὰ τῶν πραγμάτων ἀπ´
[17]	μετὰ πολλῆς εὐκολίας ἀφέντες αὐτὴν	πρὸς	τὰ μετέωρα πέτανται καὶ τῶν
[27]	τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου,	πρὸς	τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν
[34]	παλαίειν αὐτήν, δι´ ὅλου μάχεσθαι	πρὸς	τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας, ἕως
[24]	ἁμαρτήματα καὶ κολασθέντες μηκέτι πάλιν	πρὸς	τὰ πρότερα ἀνατρέχωσι τὸν ἐπὶ
[78]	παρθενίας λόγους. Ὁ γὰρ οὕτω	πρὸς	τὰ τοῦ κόσμου πράγματα ἐπτοημένος
[27]	τύχῃ παρεσκευασμένη ψυχὴ μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι	πρὸς	τὰς ἐκείνης ἀλγηδόνας, ταχέως ἑαυτὴν
[27]	καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς ἀρχάς,	πρὸς	τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας
[38]	νίκης αὐτῷ; Καὶ τί λέγω	πρὸς	τὰς παρθένους; Πρὸς τὰς χήρας
[64]	ὁ βίος ἀλλ´ ὅταν αὐτὰς	πρὸς	τὰς τοῦ γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ
[38]	τί λέγω πρὸς τὰς παρθένους;	Πρὸς	τὰς χήρας οὐκ ἄν τις
[61]	τὸν προφήτην μήτε Παῦλον ἀποφήνασθαι	πρὸς	τὰς χλιδώσας τῶν γυναικῶν. Τί
[37]	τυραννίδα. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος	πρὸς	ταύτην ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν οὐδὲ
[35]	ἐπιφανείσης ὅλον ἐμαυτὸν ἀπ´ ἐκείνου	πρὸς	ταύτην μετέθηκα. Οὐκέτι γὰρ τὸ
[79]	Ὁ γὰρ εἷς ἄρτος« φησί,	πρὸς	τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἀσιτίαν διήρκεσε. Τὸν
[76]	πράγματος, οὐχὶ μὴ βουλομένους ἕλκω	πρὸς	τὴν ἀρετήν. Οὐδὲ γὰρ ὑμᾶς
[18]	τῆς γῆς. Εἰ γὰρ ἔστησαν	πρὸς	τὴν ἄτοπον τότε ἐπιθυμίαν ἐκείνην
[45]	εἴπωμεν ὅτι οὐ δυνατόν σε	πρὸς	τὴν αὐτὴν ἐκείνοις φθάσαι κορυφήν.
[27]	ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ καὶ ἡ φθορὰ	πρὸς	τὴν ἀφθαρσίαν τὴν ἅμιλλαν ἔθετο.
[49]	τοὺς ταπεινοὺς καὶ χαμαιπετεῖς καὶ	πρὸς	τὴν γῆν ἔτι κύπτοντας ἀπὸ
[17]	φροντίδας, τὰ ἄλλα πάντα ὅσα	πρὸς	τὴν γῆν ἡμᾶς καθέλκειν εἴωθε.
[31]	λάβῃ ψυχὴν καὶ ὑπὸ τῆς	πρὸς	τὴν γυναῖκα συμπαθείας μεμαλαγμένην, τί
[37]	λοιδορίαι καὶ σκώμματα καὶ κατηγορίαι	πρὸς	τὴν διαλυθεῖσαν εἰς γῆν· ἔχθρα
[63]	καὶ βάδισις καὶ πάντα ἁπλῶς	πρὸς	τὴν ἔνδον εὐταξίαν χαρακτηρίζεται· καὶ
[41]	δι´ ἐντρεπτικῶν ῥημάτων ἀνέστελλε τὴν	πρὸς	τὴν ἐπιθυμίαν φοράν, διὰ τὰς
[56]	πρὸ τοῦ γάμου καλῶν ἀπολαύουσαι	πρὸς	τὴν ἐσχάτην ἀπὸ τοῦ γάμου
[37]	καὶ ἡ τέφρα καὶ μῖσος	πρὸς	τὴν κατορωρυγμένην ἄφατον καὶ λοιδορίαι
[37]	διαλυθεῖσαν εἰς γῆν· ἔχθρα ἄσπονδος	πρὸς	τὴν λελυπηκυῖαν οὐδέν. Τί ταύτης
[34]	χαῦνος ὡς διὰ παντὸς ἐκκεχύσθαι	πρὸς	τὴν μίξιν καὶ κεχηνέναι, συνέρχου
[37]	ξένος ἐκεῖνος καὶ καινότερος ζῆλος	πρὸς	τὴν οὐκ ἐνοχλοῦσαν γινόμενος. Οἱ
[38]	διαβόλου καὶ τρίζοντος καὶ συμπλεκομένου	πρὸς	τὴν πάλην καὶ μέσου κατεχομένου
[34]	δὲ ἵνα μή τις ἀναβῆναι	πρὸς	τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς
[17]	σφόδρα εἰδὼς ὅτι οὐκ ἀρκέσομεν	πρὸς	τὴν πτῆσιν ἐκείνην, δεῖξαι δὲ
[16]	κακίαν τῆς ἡμετέρας ψυχῆς καὶ	πρὸς	τὴν τελείαν αὐτὴν ἀγαγεῖν ἀρετήν.
[13]	τὸ πρᾶγμα σχέσεως πολλὴν εὐκολίαν	πρὸς	τὴν τῆς παραινέσεως ὑποδοχὴν παρεχούσης·
[46]	κἀκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν ὅτι καὶ	πρὸς	τὴν τοῦ παρόντος βίου σύστασιν
[47]	ἀλλὰ μένουσα τῇ φύσει γυνὴ	πρὸς	τὴν τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ἀρετὴν
[50]	μέσου βουκολίων γαλαθηνά· οἱ ἐπικροτοῦντες	πρὸς	τὴν φωνὴν τῶν ὀργάνων· οἱ
[49]	πλείονας ἔχοντα δυσκολίας, ὡς εἰ	πρός	τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν καὶ ἐπίπονόν
[52]	αὐτήν, ποῦ δυνήσεται βλέψαι λοιπόν;	Πρὸς	τίνα καταφύγῃ; Πόθεν τῶν κακῶν
[49]	δὲ τοῦτο ἂν ἐποίησεν, εἰ	πρός	τινας τοιούτους ὁ λόγος ἦν
[48]	ἐκείνου. Τί δήποτε; Ὅτι αὐτὴ	πρὸς	τὸ βάραθρον αὐτὸν τῆς ἀσελγείας
[49]	ἐκείνῳ τῷ ὅρκῳ κατέχονται. Καὶ	πρὸς	τὸ βοηθῆσαι δὲ πένησιν οὐχ
[58]	εἰς γῆρας ἐλάσαι μακρόν, τί	πρὸς	τὸ δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται
[49]	ὀργήν, ὃ μᾶλλον ἐπαγωγὸν ἦν	πρὸς	τὸ παραμυθήσασθαι τὸν ἠδικημένον τοῦτο
[17]	γάμου οὐκ ἔδει τῷ Θεῷ	πρὸς	τὸ πολλοὺς ποιῆσαι τοὺς ἐπὶ
[22]	δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι καὶ ἄρτι	πρὸς	τὸ πρᾶγμα χειραγωγούμενοι οὐ μικρὰν
[26]	ταύτης ἧφθαι τῆς μάχης καὶ	πρὸς	τὸ συμβουλεύειν ἑτέροις ὀκνηρότερον ποιεῖ.
[76]	δεσμῶν τὸ πρᾶγμα καλῶν καὶ	πρὸς	τὸ συμφέρον ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν
[42]	Καὶ ὥσπερ οὐδὲ τούτων ἀρκούντων	πρὸς	τὸ συνεσταλμένον ποιῆσαι τὸν λόγον
[73]	γαμίζονται, ὁ δὲ παρὼν καιρὸς	πρὸς	τὸ τέλος ἐπείγεται καὶ ἐπὶ
[1]	οὐδὲ τοῦτο ἔφησεν ἡμῖν ἀρκεῖν	πρὸς	τό τινος ἀξιωθῆναι τιμῆς. Πῶς
[10]	ποιεῖ. Τὸ μὲν γὰρ τῇ	πρὸς	τὸ χεῖρον παραθέσει φαινόμενον καλὸν
[62]	τύπον παρὰ τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο καὶ ἀμήχανον
[9]	ἂν γένοιτο δικαίως ὅταν τις	πρὸς	τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν. Ὁ
[45]	ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος	πρὸς	τοιαῦτα ἅπαντα ἅπερ αὐτοῖς διεξήλθομεν;
[45]	ἀρετῆς τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο	πρὸς	τὸν ἀγωνοθέτην. Αὐτὸς γὰρ ἓν
[1]	λοιδορίας καὶ ὀργῆς ἀπεχόμενον τῆς	πρὸς	τὸν ἀδελφὸν ἤδη διὰ τοῦτο
[1]	μέν τις εἰκῇ καὶ μάτην	πρὸς	τὸν ἀδελφὸν ὀργισθῇ τὸν αὑτοῦ
[38]	οὐκ ἐγκρατεύεται, γαμησάτω« Ὅτι οὐδὲ	πρὸς	τὸν ἀθλητὴν εἴποι τις ἂν
[40]	ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν ἀλλὰ διὰ τὴν	πρὸς	τὸν ἄνδρα ὀργὴν γίνεται. Μενέτω«
[73]	ὁ παρών. Καὶ τί τοῦτο	πρὸς	τὸν γάμον; ἴσως ἂν εἴποι
[57]	τὰς νόσους; Καὶ τί τοῦτο	πρὸς	τὸν γάμον; φησί. Μάλιστα μὲν
[22]	περὶ τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα	πρὸς	τὸν Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον εἴπωσιν·
[25]	καταπίπτειν μέλλοντα. Ἀλλὰ τί τοῦτο	πρὸς	τὸν ἑστῶτα, πρὸς τὸν οὐ
[35]	ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ	πρὸς	τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ τοῦ
[80]	ἐστίν. Αὕτη τοὺς γενναίους ἐκείνους	πρὸς	τὸν θαυμαστὸν ἤλειψε δρόμον, πάντα
[39]	γαμηθεῖσαν, καταδικάζει σφοδρῶς ὅτι τὰς	πρὸς	τὸν Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ
[74]	ἀξίωμα; Ὅσον γὰρ τοῦ Θεοῦ	πρὸς	τὸν κόσμον τὸ διάφορον, τοσοῦτον
[32]	Διὰ τοῦτο καὶ οἱ μαθηταὶ	πρὸς	τὸν κύριον εἶπον· Εἰ οὕτως
[58]	νὺξ τοσοῦτον ὁ παρὼν αἰὼν	πρὸς	τὸν μέλλοντα, ἀλλὰ κἀν τούτῳ
[25]	τί τοῦτο πρὸς τὸν ἑστῶτα,	πρὸς	τὸν οὐ δεόμενον τῆς ἀπ´
[41]	πάντων τὰς διανοίας ἀναστήσας καὶ	πρὸς	τὸν οὐρανὸν ἄρας, οὕτω τοὺς
[22]	μὲν γὰρ ἰσχυροὶ λίαν καὶ	πρὸς	τὸν οὐρανὸν ἤδη μεταστάντες οὐδὲν
[73]	γὰρ καιρὸς ἡμᾶς ἤδη καλεῖ	πρὸς	τὸν οὐρανόν, καθάπερ καὶ Ῥωμαίοις
[80]	κούφοις καθάπερ πτηνοὺς ἀφεῖσα πέτεσθαι	πρὸς	τὸν οὐρανόν. Ὅπου γὰρ οὔτε
[44]	φροντίδων ὄχλος οὐδὲ μικρὸν ἀναβλέψαι	πρὸς	τὸν οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ
[47]	περιτεθεῖσα ἅλυσις καθέλκει καὶ ἐπισπᾶται	πρὸς	τὸν συνδεθέντα σοι τὴν ἀρχήν·
[73]	καὶ ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν, ἐπειδὴ	πρὸς	τὸν τέλειον ἀγόμεθα βίον καὶ
[46]	καὶ γυναικὸς φροντίδες. ~Εἰ ἐμποδίζει	πρὸς	τὸν τέλειον βίον γυνή, πῶς
[68]	ἡδίων καὶ ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος δὲ	πρὸς	τὸν τῦφον μόνον καὶ τὴν
[6]	τινές εἰσιν ἐν αὐταῖς τοιαῦται—	πρὸς	τὸν τῶν ἀνθρώπων δεσπότην ἀναισχύντοις
[68]	μακάριον Παῦλον, ἐπειδὴ οὕτως ἐπτόησθε	πρὸς	τὸν τῶν χρημάτων ἔρωτα. Ἀλλ´
[63]	ἥμερος καὶ γαληνὸς ὡς μηδὲ	πρὸς	τοὺς ἀδικοῦντας καὶ συνεχῶς λυποῦντας
[37]	ἀβίωτον εἶναι φήσας αὐτῷ, καὶ	πρὸς	τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ θρηνοῦ
[22]	αὐτῆς ὅμως ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται	πρὸς	τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί, τίς
[27]	πρὸς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας,	πρὸς	τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ
[82]	τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« γίνεται.	~Πρὸς	τοὺς λέγοντας ὅτι οἱ παρθενεύσαντες
[49]	πυρὸς ἀλλὰ πάντα ἐκεῖνα ἀφεὶς	πρὸς	τοὺς μικροψύχους λέγεσθαι καὶ ταλαιπώρους,
[38]	μὲν γὰρ καὶ παλαίστρᾳ ὅπου	πρὸς	τοὺς οἰκείους ἡ γυμνασία καὶ
[41]	λόγῳ παρασκευάζει. Μετὰ γοῦν τὴν	πρὸς	τοὺς οἰκέτας παραίνεσιν Τιμῆς« γάρ
[37]	καὶ πολλὰ πολλάκις μετὰ δακρύων	πρὸς	τοὺς παρακαλοῦντας ἐγκώμια τῆς ἀπελθούσης
[40]	Πῶς δὲ οὐκ ἂν καὶ	πρὸς	τοὺς συνοικοῦντας διεφθάρη ἡ διάθεσις,
[34]	πάντας ἡ παραίνεσις αὕτη ἀλλὰ	πρὸς	τοὺς σφόδρα κατωφερεῖς. Ἂν οὕτως
[24]	τὸ μέρος ἀφέντες τοῦ λόγου	πρὸς	τοὺς σωφρονοῦντας αὐτὸν ἅπαντα τρέψωμεν,
[12]	ἑαυτοῦ, τὴν δὲ τοῦ Παύλου	πρὸς	τοῦτο κινήσας ψυχὴν ἐνομοθέτει λέγων·
[8]	μηδὲν οἴῃ σοι κοινὸν εἶναι	πρὸς	τοῦτο τὸ δόγμα. Διὰ τοῦτο
[49]	καθικέσθαι τῆς παχύτητος ἦν ἱκανά.	Πρὸς	τούτοις δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι ἐβούλετο,
[9]	παραιρεῖται ταύτης τῆς ἐξουσίας αὐτόν.	Πρὸς	τούτοις ἐγὼ μὲν παραινῶν οὐ
[59]	ἕδνα ταύτης τῆς νύμφης ἐστί.	Πρὸς	τούτοις ἡ μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει
[63]	ἀγριαίνειν καὶ διανίστασθαι ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τούτους ἡδὺ καὶ μειλίχιον ἐνορᾶν.
[57]	ἀπαιδίας εὐθέως ἐπεισέρχεται φόβος καὶ	πρὸς	τούτῳ πάλιν ἡ τῆς πολυπαιδίας
[22]	αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι ταχέως ἠθέλησεν εἰ	πρὸς	τῷ μὴ θαυμάζεσθαι καὶ διαβαλλομένην
[1]	φιλοφροσύνης μέτρον ἐγώ, ἀλλὰ κἂν	πρὸς	τῷ μὴ λοιδορεῖσθαι καὶ φιλεῖν
[20]	παρὰ πάντων τυχεῖν· ὁ δὲ	πρὸς	τῷ μὴ μετιέναι καὶ κακίζων
[11]	ἄγει ζῆλον. Ἀλλ´ οὐδὲν τούτων	πρὸς	ὑμᾶς τοὺς τοσοῦτον πρᾶγμα λυμαινομένους
[46]	καὶ πρὸς παίδων γονὴν καὶ	πρὸς	φυσικὴν ἐπιθυμίαν τὴν βοήθειαν ἐπιδείκνυται
[44]	ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα, λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον, πολλὰ	πρὸς	χάριν πολλὰ πρὸς ἀπέχθειαν ποιοῦντα.
[47]	καῦσιν ἤ τι τῶν τοιούτων	προσάγειν	μέλλοντες, οὐκ ἀθρόως τὸ πᾶν
[27]	τὸν ἀκροατὴν οὕτω πείθει καὶ	προσάγεται	μᾶλλον, ὅπερ οὖν καὶ ὁ
[34]	διαβόλου μηχανήματα ἐξ ἴσης ἀμφοτέροις	προσάγεται.	Τοῖς μὲν γὰρ οὔτε ἐνοχλεῖν
[34]	καταφυγή, κἄν τινος αἴσθωνται σφοδροτέρας	προσβολῆς,	ἔξεστιν εὐθέως ἐπὶ τὸν λιμένα
[17]	τὴν ἀπ´ αὐτοῦ τῷ σώματι	προσγενομένην	ἀσθένειαν, τότε λοιπὸν ἀπαλλάξας αὐτοὺς
[17]	τῶν πτερῶν καὶ τῆς ἰσχύος	προσγενομένης	ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν τῆς
[39]	τῇ τῆς οἰκείας προαιρέσεως ψήφῳ	προσδεδεμένην	ἀλλ´ ἐλευθέραν οὖσαν καὶ τοῦτο
[52]	ἁπάντων καὶ ὅθεν προστασίαν ἐχρῆν	προσδοκᾶν,	τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων πολεμιώτερον
[57]	γάμου ταῖς θύραις ὁ μὲν	προσδοκηθεὶς	νυμφίος κεναῖς ἀπήλλακται χερσί, τῷ
[1]	καμόντας καὶ μείζονα τῶν πόνων	προσδοκήσαντας	ἔπαθλα κατὰ τὸν καιρὸν τῆς
[49]	ὡς ὅταν παρὰ τοῦ λελυπηκότος	προσδοκήσῃ	λήψεσθαι δίκην. Βουλόμενος οὖν διασεῖσαι
[52]	περιπέσῃ ἀλλὰ τῇ τοῦ δεινοῦ	προσδοκίᾳ	περιπεσεῖται. Οὐ γὰρ ἔστι τὴν
[57]	παραμυθοῦνται, ὡς αἱ τῶν πονηρῶν	προσδοκίαι	λυποῦσι. Τὰ μὲν γὰρ ἀγαθὰ
[4]	εἶτα ἐξαίφνης καὶ παρὰ πᾶσαν	προσδοκίαν	ὑπὲρ τούτων κολαζόμενος ὑπὲρ ὧν
[56]	καὶ τῆς πείρας καὶ τῆς	προσδοκίας	ἕστηκεν ἀνωτέρω. ~Περὶ τῶν παντὶ
[56]	πεῖραν διέφυγον, τούτους διὰ τῆς	προσδοκίας	ἠνίασε. Παρθένος δὲ πᾶσα καὶ
[57]	τις εἶναι δόξῃ καὶ τῆς	προσδοκίας	πολλῷ καταδεεστέρα. Τὸ μὲν γὰρ
[57]	φόβος τοῦτο μόνον, οὐδὲ μέχρι	προσδοκίας	τὸ δεινὸν ἀλλὰ καὶ εἰς
[57]	τις ὅτι καὶ τὰ ἐναντία	προσδοκῶσα	εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν, εὖ ἴστω
[79]	Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ ὅσον θνητῇ	προσεδέδεντο	φύσει. Τὰ δὲ ἄλλα εἴ
[4]	ὑμεῖς δὲ ὑπὲρ ὧν μυρίους	προσεδοκήσατε	ἐπαίνους, ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην
[76]	ἀλλ´ ὥστε μὴ τὴν εὐσχήμονα	προσεδρίαν	ὑπὸ τῶν βιωτικῶν ἐκκοπῆναι πραγμάτων.
[13]	πολλῶν γραψάντων ἐκείνων οὐδαμοῦ τοῦτο	προσέθηκε;	Δι´ οὐδὲν ἕτερον ἢ διὰ
[78]	ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ«	προσέθηκε	Μὴ ἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ
[78]	ἦν. Διὸ ἕτερον ἀντὶ τούτου	προσέθηκε	παραμυθούμενος αὐτὸν καὶ διδοὺς μᾶλλον
[29]	ἅπτεσθαι. Ἐνταῦθα δὲ καὶ παραίνεσιν	προσέθηκεν	εἰπών· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ
[13]	πληρῶσαι τὸν περὶ παρθενίας λόγον	προσέθηκεν·	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Τί
[35]	ἐξέφυγεν ἄν. Τίνος οὖν ἕνεκεν	προσέθηκεν·	Ὡς καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ ἐπαίρων
[35]	ἐμαυτόν; Καίτοι εἰ μὴ τοῦτο	προσέκειτο·	Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα«
[32]	Ἀγαπητὸν γὰρ καὶ μετὰ τοσαύτης	προσελθόντα	σπουδῆς δυνηθῆναι μειλίξασθαι τὴν ὀργὴν
[22]	κἀκεῖνοι μετὰ πολλῆς τῆς εἰρωνείας	προσελθόντες	ἐκάλουν τὸν δίκαιον καὶ καταβαίνειν
[57]	τῆς μνηστείας καιρὸν χειμαζομένῳ πλοίῳ	προσέοικεν	αὐτῶν ἡ ψυχή, καθ´ ἑκάστην
[6]	τὸ πρόσωπόν ἐστι καὶ νεκρῷ	προσεοικός.	Διὰ γὰρ τοῦτο δακρύων ἄξιαι
[52]	καὶ ὁ τοῦτο διαδὺς ἄλλῳ	προσέπταισε,	καὶ ὅλως οὐκ ἔνι γάμον
[52]	τοῦτο μὴ προσῇ, πολλὰ ἕτερα	πρόσεστι,	κἂν ἐκεῖνά τις διαφύγῃ, πάντα
[52]	Τί οὖν; φησίν, ἅπασι τοῦτο	πρόσεστι	τοῖς γάμοις; Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων
[52]	καὶ τῆς ὑποψίας ἀπήλλακται. Οὐ	πρόσεστι	τοῦτο πᾶσι τοῖς γάμοις. Οὐδὲ
[58]	κάλλος, σύνεσιν, ὁμόνοιαν, γῆρας μακρόν;	Προσέστω	καὶ γένους περιφάνεια καὶ δυναστείας
[29]	συμφώνως δέ, ἵνα σχολάσητε τῇ	προσευχῇ,	ἀλλὰ τί; Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους
[29]	πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ	προσευχῇ	καὶ τῇ νηστείᾳ, καὶ πάλιν
[29]	σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ	προσευχῇ.	Ὁρᾷς πῶς ἀνυπόπτως καὶ ἀνεπαχθῶς
[32]	Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ	προσευχῇ.	Τί οὖν ἂν εἴη τῆς
[30]	σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ	προσευχῇ«	ὡς τῆς πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας
[31]	ἐμποδίζειν ἡμῖν κατὰ τὸν τῆς	προσευχῆς	καιρὸν ὁ διάβολος, ἂν διακεχυμένην
[30]	τῷ τῆς νηστείας καὶ τῆς	προσευχῆς	καιρῷ. Ὅτι τῶν σφόδρα ἀτόπων
[30]	τῆς νηστείας καιρὸν καὶ τῆς	προσευχῆς,	πόσῳ μᾶλλον τοὺς λοιποὺς τοὺς
[6]	ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς	προσέχειν	τοῖς τοῦ Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα
[47]	θλῖψιν ὑπομένειν τοὺς τῷ γάμῳ	προσέχοντας.	Καθάπερ γὰρ οἱ τῶν ἰατρῶν
[5]	καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως,	προσέχοντες	πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων
[5]	πίστεως ἀποστᾶσα, ἡ τοῖς πλάνοις	προσέχουσα	καὶ τοῖς δαίμοσι πειθομένη καὶ
[80]	θαυμαστὸν ὅταν ὁ τοιοῦτος βίος	προσῇ,	αὐτὸ δὲ καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς
[52]	φημι, ἀλλ´ ἐὰν τοῦτο μὴ	προσῇ,	πολλὰ ἕτερα πρόσεστι, κἂν ἐκεῖνά
[47]	οὐδὲ νῦν αὐτὴν τῇ κυρίᾳ	προσηγορίᾳ	καλεῖ, ἀλλὰ τί; Λέλυσαι ἀπὸ
[35]	πόνοις, ἀνάξιον δὲ καὶ τῆς	προσηγορίας	ἀποστολικῆς ἑαυτὸν εἶναι νομίζων. Εἰπὼν
[55]	ἀεὶ συμβαινόντων χαρακτηρίζειν τὰ πράγματα	προσῆκεν.	~Ὅτι πολλὰς ἔχει λύπης ἀνάγκας
[73]	ἀγόμεθα βίον καὶ τὸν ἀνδράσι	προσήκοντα	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς πάντα
[55]	ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ τῶν οὐ	προσηκόντων	ἀπολαύουσα καὶ δεσπότῃ μᾶλλον ἢ
[56]	τρέμει δὲ ὑπὲρ τῶν ἐκείνοις	προσηκόντων	γυναικῶν πάλιν καὶ παίδων, καὶ
[63]	ἀκοὴν δέξασθαί τι τῶν οὐ	προσηκόντων	μελῶν. Καὶ ποδῶν δὲ αὐτῇ
[53]	ἐκείνης καὶ εἰς τὴν αὐτῇ	προσήκουσαν	ἄγουσα τὴν τῆς ὑποταγῆς, αὐτὴ
[55]	γίνεται δούλη, καὶ τὴν αὐτῇ	προσήκουσαν	παρρησίαν ἀπολέσασα, τῶν ἀργυρωνήτων οὐδὲν
[40]	λέγω ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτῇ	προσήκουσαν	ὑπόθεσιν ἔχει· οὐ γὰρ δι´
[17]	ἀπαγαγὼν τῆς τροφῆς τῆς ἀνδράσι	προσηκούσης	ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν, οὐδὲν τὸ κωλύον
[74]	οὖν συγχωρεῖς τὸν γάμον τὸν	προσηλοῦντα	ἡμᾶς ταῖς φροντίσι καὶ τῶν
[41]	ἐξ ἑκατέρας ἀρχῆς ταῖς πέδαις	προσηλωμένοι,	οὐκ ἂν δύναιντο μετ´ ἐξουσίας
[17]	τῇ καλιᾷ τοῖς τοῦ κόσμου	προσηλωμένοι	πράγμασιν. Οἱ δὲ ὄντως γενναῖοι
[52]	πάντα φέρειν καὶ τῷ θαλάμῳ	προσηλῶσθαι	διαπαντὸς δεσμώτου χεῖρον. Ἢ βουλομένην
[47]	οἱ τῶν ἰατρῶν ἄριστοι καὶ	προσηνεῖς	φάρμακον πικρὸν ἢ τομὴν ἢ
[29]	ἂν ἐκ συμφώνου. Ὅτι οὗτος	προσηνέστερος	ὁ λόγος ἐγένετο, τοῦ διδασκάλου
[47]	καὶ ταύτης τὸ σφοδρότερον ὑποκλέπτων	προσηνῆ	τε καὶ εὐπαράδεκτον τὸν λόγον
[57]	παρόντος μηδὲν πάθωσι τοιοῦτον ἀλλὰ	προσηνοῦς	ἀπολαύσωσι διὰ παντός, ὑπὸ τῆς
[76]	Οὐκ ἀναγκάζω ἀλλὰ παραινῶ« καὶ	προσθεῖναι	διὰ τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον«
[78]	μετὰ τούτων καὶ ἑτέραν αἰτίαν	προσθεὶς	τὸ Ὃς κέκρικεν ἐν τῇ
[60]	ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς	πρόσθεν	λόγοις. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν μείζονα
[71]	λόγος ἐπείγεται· διὸ μόνον ἐκεῖνο	προσθέντες	τῶν ἀποστολικῶν πάλιν ἁψώμεθα ῥημάτων.
[12]	εἶναι νομίσῃς τὸν λογισμόν, τῇ	προσθήκῃ	τὴν ὑποψίαν ἐξέκοψεν εἰπών· Δοκῶ
[22]	τῆς τῶν πολλῶν δόξης δυνάμεως	προσθήκην	λαμβάνουσιν, ἕως ἂν παιδαγωγηθέντες πάντοθεν
[75]	μὴ δεχώμεθα, ἀλλὰ τοσαύτην λάβωμεν	προσθήκην	φροντίδος ὅσην εἰκὸς μιᾶς ψυχῆς
[1]	ἑτέρας ἡμῖν ταύτης πολλῷ μείζονος	προσθήκης	δεῖ εἴ γε μέλλοιμεν μισθὸν
[83]	ἁπλῶς τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ	προσθήκης	τινός. Νῶε« γάρ φησι, δίκαιος,
[30]	πανταχόθεν ἑαυτὸν συναγαγόντα καλῶς οὕτω	προσιέναι	τῷ Θεῷ. Διὰ τοῦτο καὶ
[41]	παραιτουμένους αὐτὴν καὶ οὐκ ἐθέλοντας	προσίεσθαι	οὔτε κολάζει οὔτε ἄκοντας ἀναγκάζει
[32]	οὖν τοσαύτην ἐν ταῖς εὐχαῖς	πρόσιμεν	σβέσοντες ὀργὴν καὶ ὃν οὕτω
[32]	καὶ δεδοικέναι καὶ συνεστάλθαι· δεσπότῃ	πρόσιμεν	φοβερῷ πολλὰ παρ´ ὑμῶν ὑβρισμένῳ
[37]	οὐκ ἂν αὐτοὺς μετὰ πάσης	προσίοιντο	γνησιότητος ὡς εὐκόλους καὶ ἀλλοπροσάλλους.
[32]	τοσαύτης ῥαθυμίας τῷ πάντων δεσπότῃ	προσιόντες	Θεῷ καὶ ταῦτα πολλῷ μείζονος
[32]	Εἰ γὰρ οἱ τοῖς βασιλεῦσι	προσιόντες—	τί λέγω βασιλεῦσιν; ἐσχάτοις μὲν
[32]	οὐρανόν, νηστείαις καὶ εὐχαῖς συνεχῶς	προσκαρτερῶν	ἀποσμῆξαι τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς;
[39]	γαμησατώσαν; Ἀλλ´ ἄκουε καὶ τὰ	προσκείμενα	τούτῳ. Ἔμαθες ὅτι κρεῖττον τὸ
[50]	σφόδρα καθάπτεται τῶν τῇ τρυφῇ	προσκειμένων	λέγων· Οὐαὶ οἱ ἐρχόμενοι εἰς
[1]	φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι δὲ	πρόσκειται,	ὁ δὲ μὴ φονεύων τιμάσθω.
[35]	οὖν ἔνεκεν ἐνταῦθα τῇ παραινέσει	πρόσκειται;	Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν,
[52]	τὴν ἀπαλλαγήν, τοῦ λιμένος αὐτῇ	προσκεχωσμένου	καὶ μυρίων γέμοντος προβόλων; Τότε
[57]	εἴποι τις, τῆς γραμμῆς φαίνηται	προσκορής,	πότε δυνήσεται θαυμασθῆναι λοιπόν; Καὶ
[46]	τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι	προσκρούειν	τῷ Θεῷ; Οὐ διὰ τοῦτό
[46]	ὥσπερ οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ τὸ	προσκροῦσαι	τῷ δεσπότῃ τοῖς ὁμοδούλοις ποιήσας
[31]	καταστῆσαι τὸν Θεόν, τότε αὐτῷ	προσκρούωμεν	διὰ τῆς οὕτω ματαίας εὐχῆς,
[4]	ὑμῖν δὲ καὶ τοῦ κακὰ	προσλαβεῖν.	Καὶ τοῖς μὲν κατὰ τὸν
[47]	Ἡ γὰρ Πρίσκιλλα τὸν Ἀπολλὼ	προσλαβομένη,	φησί, πρὸς πᾶσαν ἐχειραγώγησε τῆς
[32]	ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ κακόν τι	προσλαβόντες	ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ θυμὸν ἀνθρώπων
[47]	γὰρ καλλωπιζομένη οὐδὲ τρυφῶσα οὐδὲ	προσόδους	ἀπαιτοῦσα τὸν ἄνδρα χρημάτων οὐδὲ
[57]	ἀνωτέρω. ~Περὶ τῶν παντὶ γάμῳ	προσόντων	λυπηρῶν. Πλὴν ἀλλ´ εἰ δοκεῖ
[68]	τῆς ἀταραξίας τῆς τῇ παρθενίᾳ	προσούσης.	Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος ὑπομένει
[82]	τὴν φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ συνεδέδετο	προσπαθείᾳ,	ὡς μὴ μόνον ἀποσχέσθαι τῆς
[56]	τινὸς καθάπερ καταιγίδος ἢ πνεύματος	προσπεσόντος,	κατέδυσαν καὶ αὗται καὶ τῶν
[52]	τῶν ἀκανθῶν τῶν τοῖς ἱματίοις	προσπηγνυμένων	ἐν τῷ τὰς αἱμασιὰς διαβαίνειν,
[14]	μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι« τοὺς	προσποιουμένους	εἶναι μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν ἀμφότερα,
[32]	ἀλλὰ δακρύων καὶ στεναγμῶν πικρῶν,	προσπτώσεως,	ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης, ἱκετηρίας
[12]	μὴ πέπειστο ἀκριβῶς εἶναι Χριστοῦ	πρόσταγμα	τὸ λεχθέν. Τί οὖν ὁ
[17]	τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν τὸ	πρόσταγμα,	ὡς τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ
[15]	παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰ τοῖς	προστάγμασιν	αὐτοῦ πεισθέντες οἱ περὶ τὸν
[16]	ἀκολουθῶν. Εἰ γὰρ καὶ τὰ	προστάγματα	ταῦτα ἐκείνων μείζω, ἀλλὰ τοῦ
[12]	ἐγώ« οὐκ ἔστιν ἐναντιουμένου τῷ	προστάγματι	τοῦ Χριστοῦ, οὕτως τὸ Ἐγώ,
[34]	τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς	προστάγματος	παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω παρθενεύειν, φησί·
[17]	οἰκονομοῦντα σοφίας περιεργάσῃ καὶ τῶν	προσταγμάτων	εὐθύνας ἀπαιτήσεις καὶ οὐ παραχωρήσεις
[52]	τῶν λυπηρῶν ἁπάντων καὶ ὅθεν	προστασίαν	ἐχρῆν προσδοκᾶν, τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ
[73]	ἀπαλλαγεῖσα καὶ τῆς ταπεινότητος, οἰκίας	προστασίαν	καὶ κτημάτων καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος
[42]	εἶναι κῆρυξ τῶν ἐθνῶν, ὡς	προστασίαν	τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος
[36]	τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα« προϊὼν	προστασίας	καὶ ἐλεημοσύνας καὶ μεταδόσεις ἐν
[17]	καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν	προστάττει,	ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ τοῦ
[75]	φροντίδος ὅσην εἰκὸς μιᾶς ψυχῆς	προστεθείσης	ἡμῖν καὶ ταύτης φιλοσόφως καὶ
[9]	τὴν φύσιν. Ἀντὶ γὰρ προβόλων	προστήσας	τὴν ἔννομον μίξιν καὶ ταύτῃ
[47]	κάμνοντι οὕτως ἀεὶ τὸ λειπόμενον	προστιθέασι,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ
[42]	ἁπλῶς ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ αἰτίαν	προστιθείς.	Νομίζω« γὰρ τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν«
[74]	φροντίδων τὰ παρὰ τῆς ἡμετέρας	προστιθέναι	νωθείας. ~Πῶς ἔστιν ἔχοντα γυναῖκα
[27]	συμβουλεύει καὶ ἐπιτάττει καὶ αἰτίαν	προστίθησι·	Διὰ γὰρ τὰς πορνείας« φησί.
[36]	ὡς κἀγώ« οὐδαμοῦ τὴν αἰτίαν	προστίθησι,	μὴ θαυμάσῃς. Οὐ γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος
[44]	πολὺν τὸν ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων	προστρίβεσθαι	ῥύπον; Καὶ τὰ κατὰ τὴν
[20]	ἕνεκεν ἄλλου, τοῦ γοῦν μὴ	προστρίψασθαι	δόξαν οὕτω πονηρὰν ἐπέχειν τὴν
[6]	ὕψος λαλεῖ. Πύξινον αὐταῖς τὸ	πρόσωπόν	ἐστι καὶ νεκρῷ προσεοικός. Διὰ
[59]	τὸν νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς	πρόσωπον	καὶ τῆς δόξης ἀπολαῦσαι ἐκείνης.
[6]	ἂν δύναιτο εἶναι παρθένος; Ἀλλὰ	πρόσωπόν	μοι δείκνυσιν ὠχρὸν καὶ κατισχνωμένα
[59]	ζωῇ, σπεύδουσα τὸν νυμφίον ἰδεῖν	πρόσωπον	πρὸς πρόσωπον καὶ τῆς δόξης
[41]	τοῦ τε συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ	πρόσωπον	ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν συμβουλὴν
[62]	παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν, οὕτω τὴν τοῦ	προσώπου	δόξαν τῆς περικειμένης καταβαλὼν πρὸς
[62]	σκότῳ στίλβον, τό τε τοῦ	προσώπου	δυσδιάπλαστον τὰ τῶν ἱματίων ἄνθη
[7]	τριχῶν αὐχμὸν καὶ τὴν τοῦ	προσώπου	κατήφειαν καὶ τὸ φαιὸν ἱμάτιον
[64]	Μαστιχθέντες οἱ ἀπόστολοι ἀνεχώρουν ἀπὸ	προσώπου	τοῦ συνεδρίου χαίροντες« καίτοι γε
[63]	δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ τῷ	προσώπῳ	παραινεῖ συνεχῶς μὴ διαχεῖσθαι τῷ
[1]	μεχρὶ τούτου μόνον ἀλλ´ ἀνάβηθι	προσωτέρω	καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς μείζονα
[34]	κάτω καταβῆναι κωλύων, οὐ τὴν	προσωτέρω	προθυμίαν ἐμποδίζων. Οὐκ ἄρα αὐτοῦ
[84]	κυρίας παραγενομένης καὶ τοῦ βήματος	προτεθέντος	καὶ τοῦ δικαστοῦ καθίσαντος, καὶ
[24]	κολασθέντες μηκέτι πάλιν πρὸς τὰ	πρότερα	ἀνατρέχωσι τὸν ἐπὶ τὸν ἔμετον
[17]	ἐξ ἀρχῆς καὶ τοῦ γάμου	προτέρα	ἡμῖν ἐφάνη. Διὰ ταῦτα δὲ
[75]	νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς	προτέραις	παραινέσεσιν ἀλλ´ εἰπών· Ἐπιταγὴν κυρίου
[29]	διασκέψαιτο τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς	προτέροις	εὑρήσει γνώμης. Εἰ μὲν γάρ
[48]	Ποιεῖ δὲ τοῦτο ἵνα σὺ	πρότερον	ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ καταμαθὼν τὴν
[34]	κινοῦσι καὶ στρέφουσι καὶ οὐ	πρότερον	ἀφίστανται ἕως ἂν ἢ καταδύσωσι
[49]	καὶ τίνι τρόπῳ; Κορινθίοις διελέγετο—	πρότερον	γὰρ ὑπὲρ τῶν περὶ παρθενίας
[38]	τοίνυν, ἕως ἂν μὲν βουλεύοιτο	πρότερον	δέοι γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν,
[70]	ἡδύν; Οἱ πόνοι, καὶ τὸ	πρότερον	εἰς χρείαν καταστάντας οὕτως αὐτοῦ
[68]	καὶ ἐξ ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι,	πρότερον	ἔνδοθεν θέντες τὴν ὕελον οὕτως
[84]	τὰ κατορθώματα καὶ ἃ ποιοῦντας	πρότερον	ἐπῃνοῦμεν κατὰ τὴν πρώτην ἡλικίαν,
[69]	συμποσίων ἐτέχθησαν φθόνοι, καὶ οὐ	πρότερον	ἔστησαν ἕως κινδύνους ἐπήγαγον τοὺς
[72]	καὶ ἀνάγκην παραδοθῆναι πενίᾳ, τεθνήξεται	πρότερον	ἢ ταύτην οἴσει τὴν μεταβολὴν
[37]	ἐπιθυμία κατεπάλαισε, σὲ δὲ κρατήσασα	πρότερον	οὐκ ἴσχυσε διὰ παντὸς κατασχεῖν.
[70]	ἐν χρείᾳ τούτων ἁπάντων καθιστάμενοι	πρότερον	οὕτως αὐτῶν μετέχουσιν, ὃ μάλιστα
[41]	τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας	πρότερον	τῇ τῆς ἐπιταγῆς αἱρέσει τὸν
[78]	τῆς συγκαταβάσεως ἐδέοντο, καὶ περιέμεινε	πρότερον	τὴν πίστιν ἐν ταῖς ἐκείνων
[28]	τοῦτο καταμαθεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοι	πρότερον	φορτικὸν εἶναι καὶ ἐπαχθὲς τὸν
[37]	καὶ θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας τῷ	προτέρῳ,	ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ παιζόντων
[16]	οὐ τὸ μείζονα ἐπιτάξαι τῶν	προτέρων	ἀλλὰ τὸ ἐν τοῖς αὐτοῖς
[22]	αὐτοὺς τῷ μηδεμίαν ὑπὲρ τῶν	προτέρων	δοῦναι δίκην. Ἀλλὰ μεταξύ με
[42]	συμφέροντα φέρειν εἰς μέσον καὶ	προτιθέναι	οὐδεὶς κωλύσειεν ἂν νόμος καὶ
[10]	βούλει, καὶ τὸ ὅσον κρείττων	προτίθημι	ὅσον γῆς ὁ οὐρανός, ὅσον
[15]	τὴν σήν, τοῦτο τῆς παρθενίας	προτίμα,	μᾶλλον δὲ μηδὲ ἐν ἴσῳ
[15]	πλοῦτον δὲ οὕτως τῆς ἑκουσίου	προτιμήσεις	πενίας καὶ τὴν τρυφὴν τῆς
[49]	ὁρωμένων, ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν καὶ	προτρέπει	εἰς παρθενίαν αὐτοὺς καὶ ἀπάγει
[49]	γὰρ τοῖς χρηστοῖς ταῦτα μᾶλλον	προτρέπει,	ἔν τε τοῖς λυπηροῖς μειζόνως
[49]	αὐτὸς ἀπὸ τῶν μειζόνων αὐτοὺς	προτρέπει.	Ποίων δὴ τούτων; Ὅπως γένησθε«
[49]	παρόντι ἡδέων εἰς τὴν παρθενίαν	προτρέπει.	Τί λέγεις; Πρὸς δαίμονάς με
[28]	περὶ γάμου λεγόμενα παρθενίας ἐστὶ	προτρεπτικά.	Τί δὴ μετὰ ταῦτά φησιν;
[49]	σάρκα« πρὸς μανίαν φύσεως ἑστάναι	προτρέπων,	μετὰ σαρκὸς καὶ αἵματος τὰ
[49]	μᾶλλον ἐφελκύσαιτο ἄν τις καὶ	προτρέψειε.	Διὰ τί γάρ, εἰπέ μοι,
[35]	πρᾶγμα ἦν, οὐκ ἂν ἐμαυτὸν	προὔδωκα	οὐδ´ ἂν τῆς οἰκείας ἠμέλησα
[10]	γάμον, τῆς παρθενίας τὴν δόξαν	προύδωκας	καὶ εἰς ἔσχατον ἤγαγες κακόν.
[44]	παλαιὸν ἡμῖν οὐ τοσοῦτον ἀρετῆς	προύκειτο	μέτρον ἀλλὰ καὶ ἀμύνασθαι τὸν
[66]	Οὐδὲ γὰρ αὗται μόναι αἱ	προφάσεις	αὐτὰς οἴκοι κατέχουσιν, ἀλλὰ κἂν
[19]	ἅπερ ὑμῖν εἴρηται σκήψεις καὶ	προφάσεις	εἰσὶ καὶ ἀκρασίας προκαλύμματα. ~Ὅτι
[19]	πάλαι μὲν τῷ γάμῳ δύο	προφάσεις,	νῦν δὲ μία. Ἐδόθη μὲν
[27]	ἐν ταῖς περὶ τοῦ γάμου	προφάσεσιν	ἐπαίρει τὸ τῆς ἐγκρατείας ἐγκώμιον,
[52]	τύχοι, ἢ καὶ ἔκ τινος	προφάσεως	οὐκ ἀληθοῦς τούτῳ ληφθείη τῷ
[19]	τῆς οἰκουμένης πάσης μία λείπεται	πρόφασις	αὐτοῦ μόνη, ἡ τῆς ἀκολασίας
[6]	μιαίνει μὲν γλῶτταν διὰ στόματος	προφερόμενα,	μιαίνει δὲ τὴν δεχομένην ἀκοήν,
[47]	τούτου τὴν δόξαν κατὰ τὸν	προφήτην	ἄνθος εἶναι χόρτου νομίζῃ. Οὐ
[61]	τὴν τρυφὴν καὶ μήτε τὸν	προφήτην	μήτε Παῦλον ἀποφήνασθαι πρὸς τὰς
[21]	ταῦτα ῥήματα τί φησιν ἄλλος	προφήτης	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πάλιν ἐπιφθέγματος
[21]	ταῖς γραφαῖς. Καὶ πάλιν ἕτερος	προφήτης	ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε
[21]	Ἄκουσον γοῦν τί φησιν ἕτερος	προφήτης	περὶ αὐτοῦ τούτου διαλεγόμενος· Οὐαὶ
[82]	τοῦτο εἶπεν, ὦ βέλτιστε; Ποῖος	προφήτης;	Τίς εὐαγγελιστής; Αὐτός, φησίν, ὁ
[50]	ταῦτα; Ὁ γὰρ Ἀμὼς ὁ	προφήτης	τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´
[79]	δι´ ἐκείνου ἑτέρους. Ὁ δὲ	προφήτου	πλέον Ἰωάννης, οὗ μείζων ἐν
[84]	ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ	προφητῶν	ἤκουσεν, ἀποστόλων, καὶ τῆς τοῦ
[52]	παρὰ τῶν μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί,	προφυλακαί,	καὶ ἅπαντα δέους καὶ τρόμου
[37]	καὶ καλλωπίζεται πάλιν καὶ τοῖς	πρώην	δεδακρυμένοις ὀφθαλμοῖς, τούτοις μετὰ γέλωτος
[37]	δὲ πάντων πενέστερον. Κἀνταῦθα ὁ	πρώην	περὶ τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος
[37]	καὶ ἀσπάζεται πάντας δι´ οὗ	πρώην	ταῦτα πάντα ἐξώμνυτο. Τὸ δὲ
[50]	τὸν διϋλισμένον οἶνον καὶ τὰ	πρῶτα	μύρα χριόμενοι· ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο
[60]	ψυχὴν ἐπιδείξασθαι καλὴν καὶ τῶν	πρωτείων	τυχεῖν. Οὐκ ἔστιν ἐκεῖ φοβηθῆναι
[57]	πεσόντος εἰς τὴν γῆν καὶ	πρώτην	ἀφέντος φωνὴν ἕτεραι πάλιν διαδέχονται
[84]	ποιοῦντας πρότερον ἐπῃνοῦμεν κατὰ τὴν	πρώτην	ἡλικίαν, ταῦτα γενομένους ἄνδρας καὶ
[38]	θελήσωσι, κρίμα ἕξουσιν ὅτι τὴν	πρώτην	πίστιν ἠθέτησαν. Καὶ μὴν αὐτός
[36]	ὅτι Ἔχουσι κρίμα ὅτι τὴν	πρώτην	πίστιν ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ γὰρ τοὺς
[33]	οἱ μακάριοι τότε ἐκεῖνοι ἐκ	πρώτης	εὐθέως τοῦτο ἔπαθον τῆς φωνῆς,
[84]	φύσιν ὁ Θεὸς ἐν τοῖς	πρώτοις	χρόνοις οὐ μεγάλα ἀπῄτει τὰ
[43]	ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ νῦν	πρῶτον	ἀλλ´ ἄνωθεν εἰς τὸ τῶν
[49]	τρυφὴν τὸν γάμον εὑρήσομεν. Καὶ	πρῶτον	ἁπάντων τὸ μετὰ πάσης ἀδείας
[54]	Εἴ τις οὖν ταῦτα λέγοι,	πρῶτον	μὲν ἀγνοεῖ ὅτι τῶν σφόδρα
[70]	οὖσαν εὑρήσεις τῆς τρυφῆς. Καὶ	πρῶτον	μὲν ἀπὸ τοῦ ἐρρῶσθαι καὶ
[43]	τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως; Οὐδαμῶς.	Πρῶτον	μὲν γὰρ εἰ ταύτην ἔλεγε,
[41]	Διὰ τοῦτο ὁ μακάριος ἐκεῖνος	πρῶτον	μὲν δι´ ἐντρεπτικῶν ῥημάτων ἀνέστελλε
[82]	ἄλλων ἁπάντων τὸ εὐπρόσεδρον διασῶσαι;	Πρῶτον	μὲν ὅτι οὐδεὶς κατὰ τὸν
[1]	ἂν εἴποιμί ποτε παρθένους ἐγώ·	πρῶτον	μὲν ὅτι οὐκ εἰσὶν ἁγναί.
[1]	Θεόν, πῶς ἂν εἶεν ἁγναί;	Πρῶτον	μὲν οὖν κατὰ τοῦτον τὸν
[34]	σφοδρότερον ἡμῶν τὴν ἐπιθυμίαν διήγειρε.	Πρῶτον	μὲν οὖν ταύτῃ μείζων παρὰ
[37]	τις καὶ λογισμῶν ἀκοῦσαι ἐθέλοι,	πρῶτον	μὲν τὴν παρὰ πάντων τῶν
[41]	κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« φησίν.	Πρῶτον	τὴν αἵρεσιν θεὶς καὶ τὸν
[13]	δὲ μηδὲ τοῦτο ἀνασχόμενος ποιῆσαι	πρῶτος	φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν ὅτι πολλῶν
[35]	ἀκροατήν, οὕτως ὁ παρ´ ἑαυτοῦ	πρώτου	κατορθωθεῖσαν ἔχων δεῖξαι τὴν συμβουλήν,
[13]	πράγματος τοσούτου παραίνεσιν, ἀλλ´ ἀνέμενε	πρώτους	αὐτοὺς εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν καὶ
[14]	Ὥσπερ οὖν καὶ ἐποίησε τοὺς	πρώτους	ὅθεν ἅπαντες ἄνθρωποι. ~Ὅτι οὐχ
[17]	χρόνῳ τὰ τῆς ἀρετῆς ἔφυ	πτερά,	τότε ἠρέμα καὶ κατὰ μικρὸν
[26]	Οὔπω σοι κοῦφον γέγονε τὸ	πτερὸν	ἵνα πρὸς ἐκείνην ἐπάρω σε
[17]	ἵνα παγέντων αὐτοῖς καλῶς τῶν	πτερῶν	καὶ τῆς ἰσχύος προσγενομένης ἁπάσης
[80]	δὲ εὐλύτοις καὶ κούφοις καθάπερ	πτηνοὺς	ἀφεῖσα πέτεσθαι πρὸς τὸν οὐρανόν.
[17]	ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν τῆς	πτήσεως	ἔχωνται. Οὕτω καὶ ὁ κύριος
[17]	ὅτι οὐκ ἀρκέσομεν πρὸς τὴν	πτῆσιν	ἐκείνην, δεῖξαι δὲ ἡμῖν βουλόμενος
[17]	παρὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν τὸ	πτῶμα	γίνεται. Ἐπειδὴ δὲ ἔδειξεν, οὕτω
[17]	Ἀλλὰ τοῦτο μεῖζον ἂν τὸ	πτῶμα	εἰργάσατο καὶ τὴν φλόγα σφοδροτέραν
[47]	τὴν τραχύτητα, οὐ τίθησιν αὐτὸ	πυκνῶς	ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν δι´
[1]	καὶ κοπιῶντες μάτην καὶ εἰκῇ	πυκτεύοντες	καὶ τὸν ἀέρα δέροντες; Καὶ
[34]	Παῦλος, οὐκ ἀφίησιν ἀνοιγῆναι τὰς	πύλας	αὐτῇ, κἂν σφόδρα ὁ πολέμιος
[6]	ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος λαλεῖ.	Πύξινον	αὐταῖς τὸ πρόσωπόν ἐστι καὶ
[34]	ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα τὸ	πῦρ	ἀγριαῖνον καὶ ἠχοῦν, ἀνέχεται καὶ
[52]	τε νόσον ἀνίατον ἄν τε	πῦρ	ἄν τε σίδηρον, οὐδὲν ἴσον
[34]	φέρει τὴν βάσανον. Ἀποδήσει τις	πῦρ	ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια
[27]	μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν ὁ διάβολος	πῦρ	ἔχων μετὰ χεῖρας ὥστε ἐναφεῖναι
[17]	ὅταν δὲ ἀποθῶνται ἐκεῖνο τὸ	πῦρ	καὶ τὴν ἀπ´ αὐτοῦ τῷ
[84]	εἰς τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται	πῦρ·	κἂν αὐτὸν παρακαλῇ τὸν Ἀβραάμ,
[22]	ἐκέλευον πρὸς αὐτούς, ἀντ´ ἐκείνου	πῦρ	κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε τῶν
[21]	ἐπὶ τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται	πῦρ,	ὁ τὴν ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων
[24]	λέγειν δεικνύντας ὅσον ἑαυτοῖς συνάγουσι	πῦρ	οἱ τὸ τῆς παρθενίας ἐξευτελίζοντες
[34]	οὐκ ἔχουσα ὅτῳ σβέσει τὸ	πῦρ,	ὁρᾷ μὲν αὐτὸ κορυφούμενον καὶ
[8]	εἰς τὸ τῆς γεέννης εἵλκυσε	πῦρ;	Οὐχ ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω
[3]	δὲ εἰς τὸ ἡτοιμασμένον ἐκείνοις	πῦρ	συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς. ~Ὅτι καὶ Ἑλλήνων
[2]	πολλῷ τούτων ἐκδέξεται χαλεπώτερα· τὸ	πῦρ	τὸ ἄσβεστον, ὁ σκώληξ ὁ
[4]	Ἀπέλθετε ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ	πῦρ	τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ
[52]	ἢ καὶ μειζόνως τηκόμενοι τῇ	πυρᾷ.	Καὶ ὁ μὲν ἀνὴρ τοσούτοις
[49]	καὶ πρὸς οὕτως ἀφόρητον παρατάξασθαι	πυράν,	ἐν τοῖς περὶ τῶν μισθῶν
[34]	παραδοξότερον, πᾶσαν ἔνδον βαστάζειν τὴν	πυρὰν	καὶ μὴ καίεσθαι; Συστρέφειν μὲν
[17]	ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ τοῦ	πυρετοῦ	κατέχωνται, τῆς στερεᾶς αὐτοὺς ἀπείργει
[57]	ὑπὸ τῆς ἀθυμίας πολλοὺς ἔτεκον	πυρετούς.	Ἐὰν δὲ καὶ παρόντος μηδὲν
[34]	μόνου τοῦ μὴ φλεχθῆναι μαχομένη	πυρί.	Ἆρα ἔστι τι τούτου παραδοξότερον,
[82]	λοιπὴ κακία τοῦ βίου τῷ	πυρὶ	παρέδωκεν. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ καὶ
[49]	οὐδὲ τῶν ἀνθράκων μνημονεύσας τοῦ	πυρὸς	ἀλλὰ πάντα ἐκεῖνα ἀφεὶς πρὸς
[22]	διὰ τὸν τούτου διδάσκαλον ὑπὸ	πυρὸς	ἄνωθεν ἁφθέντος δὶς πεντήκοντα ἄνδρες
[27]	ἐπιθυμίας ἡ ἰσχὺς ὅση καὶ	πυρὸς	καὶ σιδήρου. Κἂν μὴ οὕτω
[49]	Τοῦτο γάρ« φησί, ποιῶν ἄνθρακας	πυρὸς	σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.
[34]	φησι; Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων	πυρός,	τοὺς δὲ πόδας οὐ κατακαύσει;
[4]	Ἐγὼ γὰρ ἐξ ἴσης τοῦ	πυρὸς	ὑπὸ τοῦ συνείδοτος οἶμαι μαστίζεσθαι
[39]	ὅτι κρεῖττον τὸ γαμῆσαι ἢ	πυροῦσθαι·	ἀπεδέξω τὸ ἡδύ, ἐπῄνεσας τὴν
[39]	κρεῖττον γάρ ἐστι γαμῆσαι ἢ	πυροῦσθαι.	Ὁρᾷς οὐδαμοῦ τὸν γάμον καθ´
[38]	ἐὰν βούλωνται, ὑπὲρ τοῦ μὴ	πυροῦσθαι.	Τοῖς δὲ παρθενεύουσιν οὐδεμίαν τοιαύτην
[41]	πορνείας λέγων καὶ ἀκρασίας καὶ	πυρώσεις.	Ἐπειδὴ δὲ συνεῖδε βραχὺν ὄντα
[39]	καὶ σεμνῆς αἰτίας τοῦ γάμου,	πυρώσεως	δὲ καὶ ἀκρασίας καὶ πορνείας
[19]	τοῦ σβέσαι τὴν τῆς φύσεως	πύρωσιν.	Καὶ μάρτυς ὁ Παῦλος λέγων·
[39]	πρᾶγμα καλεῖ, ἐμπρησμὸν αὐτὸ καὶ	πύρωσιν	ὀνομάζων. Καὶ οὐδὲ ἐνταῦθα ἠνέσχετο
[83]	ἔστι τέλειον εἶναι μὴ πάντα	πωλήσαντα,	μὴ πᾶσιν ἀποταξάμενον, οὐ χρήμασι
[49]	οὐδὲ διὰ τὸ μὴ εἰδέναι	πῶς	ἄν τις ἐπαγάγοιτο καὶ πείσειε
[57]	δὲ ἔνδον συγκεκλεισμένην διὰ παντὸς	πῶς	ἄν τις περιεργάσαιτο ἢ τρόπων
[17]	οὐκ ἂν ἐδέησε τούτου. Καὶ	πῶς	ἄν, φησίν, αἱ τοσαῦται μυριάδες
[6]	μερῶν ἐστι βέβηλος καὶ ἐναγής,	πῶς	ἂν δύναιτο εἶναι παρθένος; Ἀλλὰ
[1]	τὸν οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν,	πῶς	ἂν εἶεν ἁγναί; Πρῶτον μὲν
[5]	Αὕτη δὲ μετὰ τοσούτων καυτήρων	πῶς	ἂν εἴη καθαρά; Εἰ γὰρ
[12]	δεύτερα τῆς ἀγάπης αὐτοῦ τιθέμενος,	πῶς	ἂν ἢ φθέγξασθαι ἢ καὶ
[78]	καὶ τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας ἐγγύς,	πῶς	ἂν ἠνέσχετο συμβουλῆς εἰς τοῦτο
[29]	νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς	πῶς	ἀνυπόπτως καὶ ἀνεπαχθῶς τοὺς ἐν
[76]	καὶ διαπορήσειεν ἄν τις εἰκότως,	πῶς	ἀνωτέρω λύσιν δεσμῶν τὸ πρᾶγμα
[68]	ἴσασι ταύτης τῆς τρυφῆς καὶ	πῶς	ἅπασαν σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ τοῦ
[1]	ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγνώμονες καὶ πονηροί.	Πῶς;	Ἀποδέδεικται τοίνυν μηδεμίαν κεῖσθαι δωρεὰν
[75]	Ἡ δὲ γαμηθεῖσα« φησί, μεριμνᾷ	πῶς	ἀρέσει τῷ ἀνδρί. Σφόδρα συνετῶς
[34]	γεγαμηκότας καὶ ταύτῃ χαρισάμενος, ἄκουσον	πῶς	αὐτοῖς ὀνειδίζει πάλιν· Ἐπὶ τὸ
[78]	δακεῖν τὴν ἐκείνου ψυχήν, ὅρα	πῶς	αὐτὸν συνεσκίασε πάλιν αἰτίαν ἐπαγαγὼν
[46]	πρὸς τὸν τέλειον βίον γυνή,	πῶς	βοηθὸν αὐτὴν καλεῖ ἡ γραφὴ
[46]	τῷ θανάτῳ τὸν ἄνδρα ὑποτάξασα;	Πῶς	βοηθὸς δι´ ἧς οἱ υἱοὶ
[46]	αὐτόν. Κἀγὼ δέ σε ἐρήσομαι,	πῶς	βοηθὸς ἡ τοσαύτης ἀποστερήσασα τὸν
[12]	ὅτι ἀνθρώπινον ἦν τὸ λεγόμενον—	πῶς	γάρ; ἀλλ´ ὅτι τὴν ἐντολὴν
[46]	οὔτε τὸ καθ´ ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν—	πῶς	γάρ; ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ καὶ
[44]	χάριν πολλὰ πρὸς ἀπέχθειαν ποιοῦντα.	Πῶς	γὰρ ἔνι στρεφόμενον ἐν ζάλῃ
[2]	Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτω δυνατόν.	Πῶς	γάρ; Ὁ μὲν γὰρ πόνος
[1]	πρὸς τό τινος ἀξιωθῆναι τιμῆς.	Πῶς	γὰρ ὅταν τῶν ἐθνικῶν μηδὲν
[7]	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι.	Πῶς	γὰρ οὐκ ἄτοπον εἰ τὸν
[17]	ὁ φόβος· πῶς ὁ Ἀδάμ,	πῶς	δὲ ἡ Εὔα μὴ μεσιτεύοντος
[36]	μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν καὶ κολάσεις.	Πῶς	δὲ καὶ ἐπιμένει πάλιν παραινῶν
[40]	καὶ πάσαις ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων ἁπάντων;	Πῶς	δὲ οὐκ ἂν καὶ πρὸς
[75]	οὐκ ἔχοντας ἐννοείτω τοὺς ἐσταυρωμένους	πῶς	διάκεινται. Πῶς οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται;
[41]	εὐμηχανίαν καὶ τὴν σύνεσιν καὶ	πῶς	δύο ἀναγκαίων καὶ ἐναντίων ἀπειλημμένος,
[41]	γὰρ εἰπεῖν Ὡς ἠλεημένος« συνίστησί	πως	ἑαυτόν, τῷ δὲ μὴ ἀπὸ
[49]	τὴν ἀθανασίαν αὐταῖς ἀποκείμενα καλά,	πῶς	εἰς ἀπάντησιν τὰς λαμπάδας λαβοῦσαι
[47]	καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς φροντίσι.	~Πῶς	ἐν τοῖς πνευματικοῖς ἡ γυνὴ
[75]	παρὰ τῆς ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας.	~Πῶς	ἔστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν.
[74]	ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου.	~Πῶς	θέλων ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι κελεύει
[49]	δῆλον; Ἀπὸ τῶν εἰρημένων αὐτῷ.	Πῶς	καὶ τίνι τρόπῳ; Κορινθίοις διελέγετο—
[22]	καὶ τὴν τελευτὴν αὐτῶν ἄτιμον.	Πῶς	κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς Θεοῦ καὶ
[49]	εἰς τὸν νυμφῶνα τῷ βασιλεῖ;	Πῶς	μάλιστα πάντων πλησίον ἐκείνου τοῦ
[17]	παρέμεινε κατασείων οὗτος ὁ φόβος·	πῶς	ὁ Ἀδάμ, πῶς δὲ ἡ
[40]	νόσημα, ἑτέρων πλειόνων γέμουσα κακῶν,	πῶς	οἴσει τὴν καθημερινὴν ταύτην ἀηδίαν
[40]	μηδὲν ἄμεινον πρὸς αὐτὴν διάκειται,	πῶς	οἴσει τὴν τοσαύτην ἀνάγκην καὶ
[70]	καὶ ἀπὸ τῶν σιτίων αὐτῶν.	Πῶς;	Ὅτι ἡδονῆς ποιητικὸν ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν
[82]	βελτίων ἡ παρθενία τοῦ γάμου.	Πῶς;	Ὅτι οὔτε τὸν Ἀβραὰμ ὁ
[42]	εὐγνωμοσύνην οἰκέτου καὶ συντετριμμένην καρδίαν;	Πῶς	οὐδὲν πλέον ἑαυτῷ δίδωσι τῶν
[17]	τῷ τῆς σοφίας ἀπείρῳ; Καὶ	πῶς	οὐκ ἐσχάτης ταῦτα παραπληξίας; Εἶπεν·
[27]	τολμήσει τις, εἰπέ μοι; Καὶ	πῶς	οὐκ εὔηθες λίαν; Ταῦτα ἅπαντα
[37]	ἀπὸ τῆς φύσεως ἀνεδέξατο μάχην.	Πῶς	οὖν ἄν τις αὐτὴν κατ´
[46]	γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε.	Πῶς	οὖν βοηθὸς ἡ τῷ θανάτῳ
[44]	ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν καὶ κόλασιν.	Πῶς	οὖν δυνήσεται τὴν ἐπὶ τὸν
[75]	ἐννοείτω τοὺς ἐσταυρωμένους πῶς διάκεινται.	Πῶς	οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων
[74]	ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι κελεύει μεριμνᾶν.	Πῶς	οὖν ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι βούλει
[39]	παρθένῳ ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι ὁ Παῦλος.	Πῶς	οὖν ἣν ἀφίησιν ἐλευθέραν πάλιν
[41]	συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι ὁ Θεός.	Πῶς	οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι
[9]	δὲ οὐκ ἂν εἴη δίκαιος.	Πῶς	οὖν κωλύω γαμεῖν τῶν γαμούντων
[11]	σπουδῆς κατὰ δύναμιν ἐξισωθῆναι ἐκείνοις.	Πῶς	οὖν; Οὐ γαμοῦσιν οὐδὲ γαμίζονται
[84]	ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται.	Πῶς	οὖν οὐκ ἄτοπον ἐπὶ τῆς
[8]	εἴποιμι τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν.	Πῶς	οὖν παρθένος ἡ ἀκάθαρτος; Οὗτος
[5]	ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν.	Πῶς	οὖν παρθένος ἡ τῆς πίστεως
[74]	αὕτη βελτίων ἐκείνης ἡ φροντίς.	Πῶς	οὖν συγχωρεῖς τὸν γάμον τὸν
[23]	ἄνδρας; Πολλοὶ καὶ πολλαχοῦ γῆς.	Πῶς	οὖν τὴν αὐτὴν δίκην οὐκ
[27]	μάτην ἠγρύπνησαν οἱ φυλάσσοντες αὐτήν.	Πῶς	οὖν τὴν ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα ταύτην;
[38]	παρθένον οὐκ ἀναπαύει τῶν πόνων.	Πῶς	οὖν; Τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν
[1]	ἀγήρω τῶν οὐρανῶν εἰσάγω κληρονομίαν.	Πῶς	οὖν ὑμεῖς πρᾶγμα ἀκάθαρτον καὶ
[1]	αὐτοὶ φαῦλον νομίσαντες οὕτως ἔφυγον.	Πῶς	οὖν ὑπὲρ τῆς τῶν φαύλων
[46]	καλεῖ ἡ γραφὴ τοῦ ἀνδρός.	Πῶς	οὖν, φησί, βοηθὸν αὐτὴν ἐκάλεσε
[9]	ποτε τὰ αὐτά σοι μανείην.	Πῶς	οὖν, φησί, παρακαλεῖς μὴ γαμεῖν;
[46]	πᾶσα κακία πρὸς κακίαν γυναικός«	Πῶς	οὖν, φησίν, εἶπεν αὐτῷ ὁ
[5]	πειθομένη καὶ τιμῶσα τὸ ψεῦδος;	Πῶς	παρθένος ἡ κεκαυτηριασμένη τὴν συνείδησιν;
[47]	γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ὁρᾷς	πῶς	συνεχῶς ποιεῖται τὰς μεταβάσεις καὶ
[50]	ὡς εἰπεῖν τὰ περιττά, ἄκουσον	πῶς	σφόδρα καθάπτεται τῶν τῇ τρυφῇ
[1]	ἐχθροὺς ὑμῶν. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος	πῶς	σφόδρα μικρὸν καὶ εὐτελὲς καὶ
[76]	κἀνταῦθα τοῦ Παύλου τὴν σύνεσιν,	πῶς	ταῖς παραιτήσεσι πάλιν παραίνεσιν ἐπεισήγαγε
[11]	Εἶδες τῆς παρθενίας τὸ ἀξίωμα;	Πῶς	τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς διατρίβοντας
[84]	τοῦτον ὁ Παῦλος διηγούμενος οὑτωσί	πώς	φησιν· Βλέπω δὲ ἕτερον νόμον
[39]	ἐξῇ, ὀνειδισμὸν καρπωσόμεθα μόνον; Καὶ	πῶς,	φησίν, οὐκ ἔξεστι τρυφᾶν τοῦ
[5]	ἐνὸν μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα εἶναι,	πῶς	φρονήματος ἀσεβοῦς ἔνδον στρεφομένου τὸ