HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Sur la virginité

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ι = 106 formes différentes pour 248 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[82]   μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὁ Λάζαρος δὲ μετ´

[82]   μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς

[49]   ἦν ὁ ταῦτα ἀκούων καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ λοιπὸς

[17]   ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι. Σὺ δὲ ἰατρὸν νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ

[17]   ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς πάντα ὑφ´ ἓν τοῖς κάμνουσι

[47]   προσέχοντας. Καθάπερ γὰρ οἱ τῶν ἰατρῶν ἄριστοι καὶ προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν

[68]   Ἀλλ´ οὐ βούλει τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν; Ἔξεστί σοι τὸν ἐπὶ τῆς

[10]   σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω καὶ τὰς ἐκείνων

[83]   καὶ τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ ἀπήλλακται τιμωρίας. Τότε ἡ

[68]   ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω« κατὰ

[59]   τῇ ζωῇ, σπεύδουσα τὸν νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον καὶ τῆς

[52]   τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον πρὸς αὐτήν, ποῦ δυνήσεται

[17]   τῆς καλιᾶς. Ἂν δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας καὶ δεομένους ἔτι

[44]   ζῆν ὁ ἀνήρ, ἀλλ´ ὅταν ἴδῃ παῖδας περιεστῶτας καὶ γυναῖκα δαπάνης

[52]   ἐπιλάβηται καὶ διαστασιάζοντας πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς κρατοῦντας αὐτῶν οὐ μικρὰν

[57]   ἢ ἐν ἐκείνοις, καὶ τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν ἐν τοσούτῳ

[5]   ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων

[14]   μή ποτε ἐπιλείπῃ, τῆς δὲ ἰδίας ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες

[41]   γεγαμηκότων ψυχαὶ ἔχουσι μὲν καὶ ἰδίας φροντίδας, ἔχουσι δὲ καὶ ἑτέραν

[35]   μὴ τοῦτο προσέκειτο· Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν

[36]   νομίζειν ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι αὐτοῦ ἀλλὰ πάντα τοῦ

[36]   Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον νομίζειν ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν

[12]   Ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος« οὐκ ἴδιόν τι παρὰ τὸ τῷ Θεῷ

[36]   ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει« μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ

[36]   παρθενίαν χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει« φησίν, ὁ μὲν

[28]   δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ἡ

[28]   ποιῶν ἐπάγει· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ

[29]   Εἰπὼν τοίνυν· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ

[29]   Εἰπὼν γάρ· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ

[33]   εὔνοιαν ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε

[28]   καὶ τὸ Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ῥήμασι μὲν

[29]   ἀποδιδότω« καὶ Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ

[78]   ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ λέγειν Τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει« δοκεῖ

[3]   λαλοῦντα τὸν Χριστὸν τὸν τῶν ἰδίων προβάτων φειδόμενον καὶ τὴν ψυχὴν

[29]   τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται ἀλλ´ ἵνα

[44]   Ἐὰν γὰρ βούληται τὸν τῶν ἰδιωτῶν βίον τὸν ἀκίνδυνον τοῦτον καὶ

[68]   ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα ἄν τις ἴδοι μόνον ψιλόν. Ἡ μὲν γὰρ

[64]   τεθλιμμένην μετὰ πλείονος ἄν τις ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους αὐτήν,

[1]   ἂν εἴη μόνον. Καὶ ταῦτα ἴδοι τις ἂν οὐκ ἐν τοῖς

[50]   δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθι ἴδοι τις ἂν πολὺν αὐτὸν ποιούμενον

[37]   Καὶ γὰρ ἐκεῖ τὸν αὐτὸν ἴδοις ἂν ποτὲ μὲν βασιλέα, ποτὲ

[35]   νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ τοῦ θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ

[34]   δὲ πόδας οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ καὶ φέρει τὴν

[48]   γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν. Ἰδοὺ τὸ μέγα τοῦ γάμου κατόρθωμα

[36]   ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι τῷ

[36]   κατόρθωμα, καὶ ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ.

[22]   ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται πρὸς τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί, τίς ἂν αὐτῆς

[82]   παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ τοὺς πολλοὺς ἱδρῶτας εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ; Ἐγὼ δὲ

[48]   τοσοῦτον ἀγῶνα κατιέναι μέλλων τοσούτων ἱδρώτων γέμοντα ταύτην μόνην ἀπολαμβάνειν τὴν

[13]   φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν ὅτι πολλῶν ἱδρώτων καὶ μεγάλης ἡ παρθενία δεῖται

[41]   παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν πόνων καὶ ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς· οὐκ ἔστι τὸ

[4]   ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα πόνων καὶ ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν τὰς ἀμοιβάς; Ὁ

[14]   ἀπολειφθέντες τῶν ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἱδρώτων, τῷ δὲ τὸ πρᾶγμα κακίζειν

[82]   ὁ Χριστός. Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν πολλὴν ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι

[63]   ἐνδιδόναι μανίας ὅταν πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ

[37]   ἄλλο πιστεῦσαι οὐδέν. Ὅταν γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς συνηθείας τοσαύτης καὶ φιλίας

[63]   ἀλλ´ ἀντὶ τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη,

[24]   τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ ἔσχον

[84]   τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως

[49]   ἔκρινε μηδὲν εἰδέναι εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς

[23]   οὕτω καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα καὶ δεύτερον τῶν

[49]   Ἀλλ´ οὐχ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ οὔτε περὶ

[49]   αὐτῶν καθικέσθαι τῆς παχύτητος ἦν ἱκανά. Πρὸς τούτοις δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι

[51]   ~Ὅτι εἰ καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν ἱκανὰ τὰ τοῦ γάμου λυπηρὰ ταύτην

[57]   νηδὺν ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι ἱκαναὶ πάντα συσκιάσαι τὰ τοῦ γάμου

[60]   τραπέζης καὶ τῆς ἄλλης ἀδείας ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι· καὶ

[81]   ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ ταύτην ἱκανὴ ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν ἡ παρθενία

[41]   καὶ ἄκοντα θάτερον φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν. Διὰ τοῦτο ὁ

[47]   αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ

[36]   γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι νομίζων αἰτίαν τὴν αὑτοῦ

[24]   ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ

[52]   ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι τὸν ἁλόντα· ὅταν δὲ

[74]   μένει. Τοῦτο οὖν μόνον οὐχ ἱκανὸν δεῖξαι τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα;

[78]   τῆς ἀνδρείας. Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα τὸν λόγον δακεῖν τὴν

[70]   ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι καὶ ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων

[80]   καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ οὐχ ἱκανὸν σῶσαι τοὺς ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν

[52]   Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ ἱκανὸν τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν ἐκείνην,

[35]   ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος οὖν ἔνεκεν

[41]   λόγον παρεμβαλὼν καὶ παραμυθησάμενος αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ δουλείᾳ ταύτῃ

[32]   προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης, ἱκετηρίας πολλῆς. Ἀγαπητὸν γὰρ καὶ μετὰ

[31]   μὴ πάθωμεν μηδὲ ὅτε μάλιστα ἵλεω σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι τὸν Θεόν,

[37]   οὐχ ἡ παρθένος πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε τὴν

[69]   πνεύματος ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες καὶ τὰ ἔτι

[44]   οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ τις ἴλιγγος περιστρέφων καὶ βαπτίζων ἡμῶν τὴν

[84]   ἔξω μενεῖ· κἂν ῥυπαρά τις ἱμάτια ἐνδεδυμένος παραγένηται, οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν

[34]   πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Αὕτη δὲ οὐκ

[16]   ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ καὶ οὐ δυνάμενα περιβάλλειν

[14]   βασιλεῖς τὸ διάδημα καὶ τὰ ἱμάτια τὰ χρυσᾶ. Ἐπειδὴ δὲ αἰχμάλωτοι

[34]   κατακαύσει; Αὕτη δὲ οὐκ ἐν ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα τὸ πῦρ

[49]   γὰρ τραπέζῃ πολυτελεῖ καὶ μαλακοῖς ἱματίοις καὶ στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ, καὶ λουτροῖς

[7]   στολή. Ἀλλ´ οὐκ ἐν τοῖς ἱματίοις οὐδὲ ἐν τοῖς χρώμασιν ἡ

[52]   ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν τῶν τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν τῷ τὰς αἱμασιὰς

[75]   φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν ἐν τοῖς ἱματίοις, τὴν ἐν τῇ διαίτῃ, τὴν

[62]   Ὁ γὰρ διεσπαρμένος ἐν τοῖς ἱματίοις χρυσὸς καὶ ἡ πολλὴ τῶν

[7]   προσώπου κατήφειαν καὶ τὸ φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως καὶ παρέργως εἰς

[38]   ἂν μετὰ τὸ ῥῖψαι τὸ ἱμάτιον καὶ ἀλείψασθαι καὶ εἰς τὸ

[14]   τὸ θνητὸν τοῦτο καὶ δουλικὸν ἱμάτιον. Ὁ γὰρ γαμήσας, φησί, μεριμνᾷ

[75]   Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ τροφῆς τῆς

[50]   ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν

[7]   ~Ὅτι τὴν παρθενίαν οὐκ ἀπὸ ἱματίων ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν χρή.

[66]   βαδίσματος καὶ διὰ τοῦ τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι

[62]   τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ τῶν ἱματίων ἄνθη πολὺ κάκιον ἀποφαίνει οὐκ

[63]   βάδισιν. Καὶ τὸν ἀπὸ τῶν ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ τῷ

[60]   τρυφὴ τῶν χρυσίων καὶ τῶν ἱματίων καὶ τῆς τραπέζης καὶ τῆς

[15]   πόλεις, αἱ τέχναι, ἡ τῶν ἱματίων περιβολή, ὁ λοιπὸς τῶν χρειῶν

[63]   γὰρ λίθοι καὶ χρυσὸς οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη

[7]   διαταξάμενος. Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν ἱματίων τοὺς εἰς τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς

[36]   δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα δὲ εἶπον ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος

[13]   περὶ τοῦ πράγματος τούτου λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη τῇ παρθενίᾳ

[7]   θέντος Χριστοῦ· Ἡ δὲ παρθένος ἵνα ἁγία τῷ σώματι καὶ τῷ

[76]   ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ ἐπειδὴ φείδεται

[2]   τὰ ἐπίχειρα; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ τὴν παρθενίαν

[2]   τὴν παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ θέλημα τοῦτο

[75]   ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω. ~Ὅτι οὐχ

[76]   καὶ φορητὸν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω; Τί οὖν

[76]   ψυχήν. Διὰ τοῦτο εἶπεν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω« τοῦτό ἐστιν·

[13]   διὰ τοῦτο ὅπερ εἶπον νῦν· ἵνα γὰρ μή τις δυσχεραίνῃ τὴν

[29]   ἐξηγεῖται νόμους τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται ἀλλ´ ἵνα μὴ δέξωνται,

[17]   ἀφίησιν ἔτι πλείους ἡμέρας οὐχ ἵνα διὰ παντὸς ἔνδον μένωσιν ἀλλ´

[2]   στομάτων καὶ τῆς ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν τῆς εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας

[33]   ὁ Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ στρέφει ἵνα εἰς τοῦτον τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ

[4]   καὶ τοὺς τῆς παρθενίας πόνους ἵνα ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ, εἶτα

[4]   δὲ πενίαν μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς ἵνα ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ τοὺς τῆς

[76]   ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων, καὶ ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα

[74]   Διὰ γὰρ τοῦτο, φησίν, εἶπον· ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς

[73]   καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν, ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς

[29]   ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται ἀλλ´ ἵνα μὴ δέξωνται, καὶ δοκεῖ μὲν

[14]   βουλόμενοι συσκιάζειν τὴν ἑαυτῶν ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ δοκῶσι δι´ ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ

[22]   στόματι ὑμῶν θύραν καὶ μοχλὸν ἵνα μὴ καὶ ὑμεῖς ἄρξησθε λέγειν

[37]   ἄλλοι καὶ δευτέρων δέωνται γάμων ἵνα μὴ κατακαίωνται, αὕτη δὲ μηδὲ

[84]   τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀσκεῖν ἀρετήν, ἵνα μὴ μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀποδημίαν

[30]   καιρίως κέχρηται. Οὐ γὰρ εἶπεν· ἵνα μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε

[78]   κρίνῃ τότε καλῶς ποιεῖ. Εἶτα ἵνα μὴ νομίσῃς διὰ τὴν πολλὴν

[31]   τῆς διανοίας ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς; Ὅπερ ἵνα μὴ πάθωμεν μηδὲ ὅτε μάλιστα

[34]   τὸ αὐτό« γάρ φησι, συνέρχεσθε ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ Σατανᾶς.

[19]   γένωνται παίδων πολλῶν, ἀλλὰ τί; Ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς«

[41]   συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ τὴν σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ συγγενικῶν αἱμάτων τὰς ἑαυτῶν

[24]   δὲ κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν.

[35]   τὸν ἠνυκότα εἰς μέσον τίθησιν, ἵνα μὴ σφόδρα ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ

[37]   τοῖς ἀνθρώποις ἔδοξεν εἶναι, μόνον ἵνα μὴ τὴν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας

[12]   κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην. Εἶτα ἵνα μὴ τὴν ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας

[34]   αὐτὴν αἰτίαν, ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ἵνα μή τις ἀναβῆναι ἀπὸ τῆς

[34]   ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ ἵνα μή τις ἀναβῆναι πρὸς τὴν

[12]   ὅτι Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ« ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι τῶν

[21]   τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει αὐτῷ ἵνα μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ περὶ τὸν

[24]   καὶ ἐφ´ ἑτέρων δὲ πολλῶν, ἵνα οἱ τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ

[74]   γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν, ἵνα οἱ φθάσαντες ἤδη δεθῆναι ἢ

[17]   διὰ παντὸς ἔνδον μένωσιν ἀλλ´ ἵνα παγέντων αὐτοῖς καλῶς τῶν πτερῶν

[19]   τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει οὐχ ἵνα πατέρες γένωνται παίδων πολλῶν, ἀλλὰ

[49]   πόνων αὐτοῖς δίδωσι τοὺς καρποὺς ἵνα προθυμότερον ἐπὶ τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι

[26]   σοι κοῦφον γέγονε τὸ πτερὸν ἵνα πρὸς ἐκείνην ἐπάρω σε τὴν

[22]   οἱ περὶ τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα πρὸς τὸν Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον

[48]   ζήτει γυναῖκα. Ποιεῖ δὲ τοῦτο ἵνα σὺ πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ

[32]   ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως. Διό φησιν· Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ προσευχῇ.

[30]   εἶπεν· ἵνα μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ

[29]   μή τι ἂν ἐκ συμφώνου, ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ

[29]   ἀποστερεῖτε μὲν ἀλλήλους, συμφώνως δέ, ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ, ἀλλὰ τί;

[29]   ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ καὶ τῇ

[49]   εὐκόλως ἀφίησι τῆς ὀργῆς τὸν ἰόν, ὅταν περὶ βασιλείας ἀκούσῃ καὶ

[78]   μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο δὲ ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´ ὅμως ἦσαν

[1]   τῆς παρθενίας καλὸν ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, ὅπου γε

[49]   Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν τὰ

[50]   Ἀμὼς ὁ προφήτης τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ τρυφὴ

[21]   πάλιν ἕτερος προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους οἶνον.

[41]   μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ τί τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι ὁ Θεός.

[41]   διδόναι ὁ Θεός. Πῶς οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ τὴν

[30]   Ὅτι τῶν σφόδρα ἀτόπων ἦν Ἰουδαίους μέν— οἷς ἅπαντα τὰ σωματικὰ

[30]   ὁ Μωϋσῆς διὰ τί τοὺς Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο

[8]   τοίνυν ὑμᾶς τάξομεν; Μετὰ τῶν Ἰουδαίων; Ἀλλ´ οὐκ ἀνέχονται ἐκεῖνοι· καὶ

[63]   πᾶσιν ἡνίας ἐν πολλῇ τῶν ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ, καὶ οὔτε

[67]   θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς ὀδύνης ἴσα γίνεται τῇ δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ εἰ

[84]   οἱ λελυμένοι, μᾶλλον δὲ κἂν ἴσα δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα τῆς

[84]   κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι τῶν συμπεποδισμένων ἴσα τρέχειν οὐ βουλόμεθα οἱ λελυμένοι,

[82]   καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὁ Λάζαρος

[82]   καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων

[21]   γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ, ὁ τὴν ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων πολιτείαν πόσην ὀργὴν

[57]   Μετὰ ἀκριβείας γὰρ οἱ παθόντες ἴσασι μόνοι. Ἐπέστη τῆς μνηστείας ὁ

[52]   καὶ τοῦτο οἱ πεῖραν λαβόντες ἴσασι μόνοι καλῶς· λόγος γὰρ οὐδεὶς

[68]   κατατρυφῶντες αὐτοὶ μόνοι τὸ μέγεθος ἴσασι ταύτης τῆς τρυφῆς καὶ πῶς

[8]   οὕτως διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων

[20]   διακείμενος. Οἱ μὲν γὰρ οὐκ ἴσασιν ἃ ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες ἃ

[34]   παρὰ τοῦ διαβόλου μηχανήματα ἐξ ἴσης ἀμφοτέροις προσάγεται. Τοῖς μὲν γὰρ

[67]   ἀλλ´ ὥστε καὶ εὐειδεῖς ἐξ ἴσης οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν

[52]   τίθεται καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης τὴν ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν

[4]   ταῦτα παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ ἐξ ἴσης τοῦ πυρὸς ὑπὸ τοῦ συνείδοτος

[23]   φησίν. Ἔδοσαν μὲν καὶ τούτων ἴσμεν πολλούς. Εἰ δὲ ἔνιοι καὶ

[57]   πενθεῖ, καὶ ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς λυπηροῖς. Τί

[52]   πῦρ ἄν τε σίδηρον, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ καὶ τοῦτο οἱ πεῖραν

[2]   δὲ καρπὸς τῶν πόνων οὐκ ἴσος, ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν δεσμὰ καὶ

[82]   οὖν παρὰ τοῦτο τῆς παρθενίας ἴσος ὁ γάμος ἢ καὶ χείρων;

[60]   γάρ ἐστιν ὅμοιος αὐτῷ οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν

[2]   παρθενίας ἡμῖν καὶ τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα δὲ καὶ πολλῷ πλείων

[82]   κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ

[78]   τῶν ἔτι σαλευομένων, τῶν μὴ ἱσταμένων καὶ πεσεῖν κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν

[84]   πολλῷ μείζονα δεῖ καὶ λαμπρότερα ἱστᾶν τὰ τρόπαια. Εἰ δὲ μέλλοιμεν

[78]   παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς πάντα ἵστασθαι χρὴ γενναίως τὰ διακόπτοντα τὴν

[69]   ἐκείνης καὶ τὰ τῆς ζημίας ἵστατο μόνον. Νυνὶ δὲ αἱ μάλιστα

[19]   ταῦτα λέγοντες ἡμῶν οὐχ ἧττον ἴστε τὴν τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ

[5]   τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ διάβολος ἵστησι τὰς πάγας. Ὅτι γὰρ τῆς

[5]   Ἐκείνη μὲν γὰρ μέχρις ἀνθρώπων ἵστησι τὴν ἀδικίαν, αὕτη δὲ τῷ

[49]   τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ τὴν ἀντίδοσιν ἵστησι. Τοῦτο γάρ« φησί, ποιῶν ἄνθρακας

[1]   καὶ τὰ πρόβατα ἐκ δεξιῶν ἵστησιν ὁ Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ καὶ

[57]   προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν, εὖ ἴστω ὅτι οὐχ οὕτως ἡμᾶς αἱ

[69]   παρασίτων καὶ δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ ἴστω ὅτι τῶν μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν

[11]   φύσει λειπόμενον βιάζεται τὴν οἰκείαν ἰσχὺν καὶ φιλονεικεῖ διὰ τῆς σπουδῆς

[12]   οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ νόμου τὴν ἰσχὺν μετὰ τῆς ἀκριβείας αὐτὸν φυλάττουσα,

[26]   εἴασεν αὐτοῦ ἅπασαν φανῆναι τὴν ἰσχὺν οὐδὲ σφόδρα περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι

[79]   ἐπὶ τῆς γῆς; Εἶδες παρθενίας ἰσχύν; Τοὺς αἵματι καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους,

[17]   καλῶς τῶν πτερῶν καὶ τῆς ἰσχύος προσγενομένης ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν

[34]   ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι δὲ οὐκ ἰσχύουσα ἑνὸς γίνεται μόνου τοῦ μὴ

[22]   πάντων ἀνθρώπων; Οἱ μὲν γὰρ ἰσχυροὶ λίαν καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν

[78]   ποιεῖ; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἦσαν ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι δὲ πολλῆς ἔτι τῆς

[41]   καταγνώσεως λόγον, τὸ τούτου πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι, διὸ καὶ

[27]   καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ, καρτερίας πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν, τοίχων ἔξωθεν καὶ μοχλῶν, φυλάκων

[27]   Τοσαύτη γὰρ τῆς ἐπιθυμίας ἡ ἰσχὺς ὅση καὶ πυρὸς καὶ σιδήρου.

[57]   τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ

[52]   θυμὸν καὶ τὴν ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ δὲ οἳ καὶ

[68]   αὐτὸν τῆς αὐτῶν δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν κατασχεῖν. Οἷς δὲ μέχρι τέλους

[37]   ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας εἰς τὴν ἀνωτάτω κορυφὴν ἀναβῆναι;

[37]   σὲ δὲ κρατήσασα πρότερον οὐκ ἴσχυσε διὰ παντὸς κατασχεῖν. Καὶ σὺ

[67]   τε μηδὲν περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς ὀδύνης ἴσα γίνεται

[15]   προτίμα, μᾶλλον δὲ μηδὲ ἐν ἴσῳ τίθεσο, ἐπεὶ κατὰ τοῦτον προϊὼν

[58]   μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί τινος, ἐν ἴσῳ τοῖς οὐ μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα

[73]   μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι γάμου ἀλλ´ ἐν ἴσῳ τοῖς οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί

[26]   μακάριε Παῦλε; Ὅτι οὗτοι μέν, ἴσως ἂν εἶπε, τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες

[73]   τί τοῦτο πρὸς τὸν γάμον; ἴσως ἂν εἴποι τις. Καὶ σφόδρα

[14]   παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ λύσις. Ἀλλ´ ἴσως εἴποι τις ἄν· καὶ εἰ

[49]   θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν; ἴσως εἴποι τις ἄν. Τοὐναντίον μὲν

[23]   οὐ τὰ αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ τις ὑμῶν· οὐδεὶς οὖν

[30]   ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´ ἐκεῖνο ἴσως ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν;

[45]   διὰ τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν ἴσως καὶ τῦφον ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν

[67]   πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ.

[67]   καὶ ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως φορητὰ καὶ τὰ τούτων ἔτι

[52]   ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´ ἅπαξ μὲν αὐτὴν ἴσως χαλεπαίνουσαν οἴσει καὶ δὶς ὁ

[6]   ὄφελος ὅταν τὸ ἔνδον ὄμμα ἰταμὸν ᾖ; Τί γὰρ ἂν γένοιτο

[66]   πολλῆς τῆς προπετείας καὶ τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας

[6]   γὰρ ἂν γένοιτο τοῦ βλέμματος ἰταμώτερον ἐκείνου τοῦ καὶ τοὺς ἔξωθεν

[2]   τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος κατ´ ἴχνος βαίνων τοῦ διδασκάλου, Ἐπιταγὴν κυρίου«

[82]   πρὸς Πέτρον, τί δαὶ πρὸς Ἰωάννην; Οὐ γὰρ Λάζαρος Παῦλος καὶ

[49]   ταῦτα ἀκούων καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ λοιπὸς τῶν ἀποστόλων

[82]   βουκόλια, καὶ μετὰ πάντα ἐκεῖνα Ἰωάννης ὅ τε βαπτιστὴς ὅ τε

[79]   ἑτέρους. Ὁ δὲ προφήτου πλέον Ἰωάννης, οὗ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν

[82]   Οὐ γὰρ Λάζαρος Παῦλος καὶ Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ πολλοὶ οἱ ἀπὸ

[79]   ὁ Ἡλίας, ὁ Ἑλισσαῖος, ὁ Ἰωάννης, οὗτοι οἱ γνήσιοι τῆς παρθενίας

[80]   ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου καὶ Ἰωάννου ὅσον ἡ γῆ τοῦ οὐρανοῦ.

[46]   ἀπώλοντο; Οὐχ αὕτη τὸν δίκαιον Ἰὼβ ἔμελλεν ἀπολλύναι, εἰ μὴ σφόδρα

[84]   ἔχων τις, κἂν Νῶε κἂν Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ παίδων

[30]   παρήγγελον, ἄκουσον τί φησιν ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε

Chapitre
[82]	μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ	Ἰακώβ.	Καὶ ὁ Λάζαρος δὲ μετ´
[82]	μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ	Ἰακώβ«	τῶν δὲ θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς
[49]	ἦν ὁ ταῦτα ἀκούων καὶ	Ἰάκωβος	καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ λοιπὸς
[17]	ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι. Σὺ δὲ	ἰατρὸν	νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ
[17]	ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ	ἰατρὸς	πάντα ὑφ´ ἓν τοῖς κάμνουσι
[47]	προσέχοντας. Καθάπερ γὰρ οἱ τῶν	ἰατρῶν	ἄριστοι καὶ προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν
[68]	Ἀλλ´ οὐ βούλει τὸν οὐρανὸν	ἰδεῖν;	Ἔξεστί σοι τὸν ἐπὶ τῆς
[10]	σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους ἔστιν	ἰδεῖν	καθαρόν, οὕτω καὶ τὰς ἐκείνων
[83]	καὶ τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα	ἰδεῖν	οὐκ ἀπήλλακται τιμωρίας. Τότε ἡ
[68]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον	ἰδεῖν.	Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω« κατὰ
[59]	τῇ ζωῇ, σπεύδουσα τὸν νυμφίον	ἰδεῖν	πρόσωπον πρὸς πρόσωπον καὶ τῆς
[52]	τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων πολεμιώτερον	ἴδῃ	διακείμενον πρὸς αὐτήν, ποῦ δυνήσεται
[17]	τῆς καλιᾶς. Ἂν δὲ ἀσθενοῦντας	ἴδῃ	καὶ καταπίπτοντας καὶ δεομένους ἔτι
[44]	ζῆν ὁ ἀνήρ, ἀλλ´ ὅταν	ἴδῃ	παῖδας περιεστῶτας καὶ γυναῖκα δαπάνης
[52]	ἐπιλάβηται καὶ διαστασιάζοντας πρὸς ἀλλήλους	ἴδῃ	τοὺς κρατοῦντας αὐτῶν οὐ μικρὰν
[57]	ἢ ἐν ἐκείνοις, καὶ τὴν	ἰδίαν	ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν ἐν τοσούτῳ
[5]	ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν	ἰδίαν	συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων
[14]	μή ποτε ἐπιλείπῃ, τῆς δὲ	ἰδίας	ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες
[41]	γεγαμηκότων ψυχαὶ ἔχουσι μὲν καὶ	ἰδίας	φροντίδας, ἔχουσι δὲ καὶ ἑτέραν
[35]	μὴ τοῦτο προσέκειτο· Ἀλλ´ ἕκαστος	ἴδιον	ἔχει χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν
[36]	νομίζειν ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν	ἴδιον	ἡγεῖσθαι αὐτοῦ ἀλλὰ πάντα τοῦ
[36]	Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν	ἴδιον	νομίζειν ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν
[12]	Ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος« οὐκ	ἴδιόν	τι παρὰ τὸ τῷ Θεῷ
[36]	ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος	ἴδιον	χάρισμα ἔχει« μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ
[36]	παρθενίαν χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος	ἴδιον	χάρισμα ἔχει« φησίν, ὁ μὲν
[28]	δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ἡ
[28]	ποιῶν ἐπάγει· Ἡ γυνὴ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ
[29]	Εἰπὼν τοίνυν· Ἡ γυνὴ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ
[29]	Εἰπὼν γάρ· Ἡ γυνὴ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ
[33]	εὔνοιαν ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε
[28]	καὶ τὸ Ὁ ἀνὴρ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ῥήμασι μὲν
[29]	ἀποδιδότω« καὶ Ὁ ἀνὴρ τοῦ	ἰδίου	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ
[78]	ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ λέγειν Τῷ	ἰδίῳ	κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει« δοκεῖ
[3]	λαλοῦντα τὸν Χριστὸν τὸν τῶν	ἰδίων	προβάτων φειδόμενον καὶ τὴν ψυχὴν
[29]	τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους τοῖς	ἰδιώταις,	οὐχ ἵνα δέξωνται ἀλλ´ ἵνα
[44]	Ἐὰν γὰρ βούληται τὸν τῶν	ἰδιωτῶν	βίον τὸν ἀκίνδυνον τοῦτον καὶ
[68]	ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα ἄν τις	ἴδοι	μόνον ψιλόν. Ἡ μὲν γὰρ
[64]	τεθλιμμένην μετὰ πλείονος ἄν τις	ἴδοι	προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους αὐτήν,
[1]	ἂν εἴη μόνον. Καὶ ταῦτα	ἴδοι	τις ἂν οὐκ ἐν τοῖς
[50]	δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθι	ἴδοι	τις ἂν πολὺν αὐτὸν ποιούμενον
[37]	Καὶ γὰρ ἐκεῖ τὸν αὐτὸν	ἴδοις	ἂν ποτὲ μὲν βασιλέα, ποτὲ
[35]	νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς τὸν ἡγησάμενον	ἰδόντες	μετὰ τοῦ θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ
[34]	δὲ πόδας οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´	ἰδοὺ	αὕτη περιπατεῖ καὶ φέρει τὴν
[48]	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν.	Ἰδοὺ	τὸ μέγα τοῦ γάμου κατόρθωμα
[36]	ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ ἔνθα πολὺν	ἵδρωσεν	ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι τῷ
[36]	κατόρθωμα, καὶ ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν	ἱδρῶτα,	τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ.
[22]	ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται πρὸς τοὺς	ἱδρῶτας	ἐκείνους πολλοί, τίς ἂν αὐτῆς
[82]	παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ τοὺς πολλοὺς	ἱδρῶτας	εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ; Ἐγὼ δὲ
[48]	τοσοῦτον ἀγῶνα κατιέναι μέλλων τοσούτων	ἱδρώτων	γέμοντα ταύτην μόνην ἀπολαμβάνειν τὴν
[13]	φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν ὅτι πολλῶν	ἱδρώτων	καὶ μεγάλης ἡ παρθενία δεῖται
[41]	παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν πόνων καὶ	ἱδρώτων.	Μὴ δείσῃς· οὐκ ἔστι τὸ
[4]	ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα πόνων καὶ	ἱδρώτων	τιμωρίας ἀπολαμβάνειν τὰς ἀμοιβάς; Ὁ
[14]	ἀπολειφθέντες τῶν ὑπὲρ τῆς παρθενίας	ἱδρώτων,	τῷ δὲ τὸ πρᾶγμα κακίζειν
[82]	ὁ Χριστός. Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην	ἰδὼν	πολλὴν ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι
[63]	ἐνδιδόναι μανίας ὅταν πρὸς αὐτὴν	ἴδωσιν	ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ
[37]	ἄλλο πιστεῦσαι οὐδέν. Ὅταν γὰρ	ἴδωσιν	αὐτοὺς συνηθείας τοσαύτης καὶ φιλίας
[63]	ἀλλ´ ἀντὶ τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες	ἱεραί,	πραότης, ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη,
[24]	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν	ἱερωσύνην	ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ ἔσχον
[84]	τούτου; Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ διὰ	Ἰησοῦ	Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως
[49]	ἔκρινε μηδὲν εἰδέναι εἰ μὴ	Ἰησοῦν	Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς
[23]	οὕτω καὶ ὁ κύριος ἡμῶν	Ἰησοῦς	Χριστὸς ἕνα καὶ δεύτερον τῶν
[49]	Ἀλλ´ οὐχ ὁ κύριος ἡμῶν	Ἰησοῦς	Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ οὔτε περὶ
[49]	αὐτῶν καθικέσθαι τῆς παχύτητος ἦν	ἱκανά.	Πρὸς τούτοις δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι
[51]	~Ὅτι εἰ καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν	ἱκανὰ	τὰ τοῦ γάμου λυπηρὰ ταύτην
[57]	νηδὺν ὠδῖνες, αἳ καὶ μόναι	ἱκαναὶ	πάντα συσκιάσαι τὰ τοῦ γάμου
[60]	τραπέζης καὶ τῆς ἄλλης ἀδείας	ἱκανὴ	δελείσαι ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι· καὶ
[81]	ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ ταύτην	ἱκανὴ	ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν ἡ παρθενία
[41]	καὶ ἄκοντα θάτερον φέρειν ἅπασαν	ἱκανὴ	συσκιάσαι τρυφήν. Διὰ τοῦτο ὁ
[47]	αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν	ἱκανὴν	δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ
[36]	γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´	ἱκανὴν	εἶναι νομίζων αἰτίαν τὴν αὑτοῦ
[24]	ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται	ἱκανοί.	Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ
[52]	ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ μὲν	ἱκανὸν	ἀπολέσαι τὸν ἁλόντα· ὅταν δὲ
[74]	μένει. Τοῦτο οὖν μόνον οὐχ	ἱκανὸν	δεῖξαι τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα;
[78]	τῆς ἀνδρείας. Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν	ἱκανὸν	ὄντα τὸν λόγον δακεῖν τὴν
[70]	ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν	ἱκανὸν	σβέσαι καὶ ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων
[80]	καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ οὐχ	ἱκανὸν	σῶσαι τοὺς ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν
[52]	Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´ οὐχ	ἱκανὸν	τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν ἐκείνην,
[35]	ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς οὐκ εἰμὶ	ἱκανὸς	καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος οὖν ἔνεκεν
[41]	λόγον παρεμβαλὼν καὶ παραμυθησάμενος αὐτοὺς	ἱκανῶς	μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ δουλείᾳ ταύτῃ
[32]	προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης,	ἱκετηρίας	πολλῆς. Ἀγαπητὸν γὰρ καὶ μετὰ
[31]	μὴ πάθωμεν μηδὲ ὅτε μάλιστα	ἵλεω	σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι τὸν Θεόν,
[37]	οὐχ ἡ παρθένος πρὸς ταύτην	ἰλιγγίασε	τὴν παράταξιν οὐδὲ ἔφυγε τὴν
[69]	πνεύματος ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι καὶ	ἴλιγγοι	καὶ ἀχλύες καὶ τὰ ἔτι
[44]	οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ τις	ἴλιγγος	περιστρέφων καὶ βαπτίζων ἡμῶν τὴν
[84]	ἔξω μενεῖ· κἂν ῥυπαρά τις	ἱμάτια	ἐνδεδυμένος παραγένηται, οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν
[34]	πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ	ἱμάτια	οὐ κατακαύσει; Αὕτη δὲ οὐκ
[16]	ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν, ὥσπερ	ἱμάτια	παιδικὰ καὶ οὐ δυνάμενα περιβάλλειν
[14]	βασιλεῖς τὸ διάδημα καὶ τὰ	ἱμάτια	τὰ χρυσᾶ. Ἐπειδὴ δὲ αἰχμάλωτοι
[34]	κατακαύσει; Αὕτη δὲ οὐκ ἐν	ἰματίοις	ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα τὸ πῦρ
[49]	γὰρ τραπέζῃ πολυτελεῖ καὶ μαλακοῖς	ἱματίοις	καὶ στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ, καὶ λουτροῖς
[7]	στολή. Ἀλλ´ οὐκ ἐν τοῖς	ἱματίοις	οὐδὲ ἐν τοῖς χρώμασιν ἡ
[52]	ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν τῶν τοῖς	ἱματίοις	προσπηγνυμένων ἐν τῷ τὰς αἱμασιὰς
[75]	φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν ἐν τοῖς	ἱματίοις,	τὴν ἐν τῇ διαίτῃ, τὴν
[62]	Ὁ γὰρ διεσπαρμένος ἐν τοῖς	ἱματίοις	χρυσὸς καὶ ἡ πολλὴ τῶν
[7]	προσώπου κατήφειαν καὶ τὸ φαιὸν	ἱμάτιον	ἁπλῶς οὕτως καὶ παρέργως εἰς
[38]	ἂν μετὰ τὸ ῥῖψαι τὸ	ἱμάτιον	καὶ ἀλείψασθαι καὶ εἰς τὸ
[14]	τὸ θνητὸν τοῦτο καὶ δουλικὸν	ἱμάτιον.	Ὁ γὰρ γαμήσας, φησί, μεριμνᾷ
[75]	Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἀφέντες ὑπὲρ	ἱματίου	φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ τροφῆς τῆς
[50]	ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ	ἱματισμῷ	πολυτελεῖ, ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν
[7]	~Ὅτι τὴν παρθενίαν οὐκ ἀπὸ	ἱματίων	ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν χρή.
[66]	βαδίσματος καὶ διὰ τοῦ τῶν	ἱματίων	ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι
[62]	τοῦ προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ τῶν	ἱματίων	ἄνθη πολὺ κάκιον ἀποφαίνει οὐκ
[63]	βάδισιν. Καὶ τὸν ἀπὸ τῶν	ἱματίων	δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα καὶ τῷ
[60]	τρυφὴ τῶν χρυσίων καὶ τῶν	ἱματίων	καὶ τῆς τραπέζης καὶ τῆς
[15]	πόλεις, αἱ τέχναι, ἡ τῶν	ἱματίων	περιβολή, ὁ λοιπὸς τῶν χρειῶν
[63]	γὰρ λίθοι καὶ χρυσὸς οὐδὲ	ἱματίων	πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη
[7]	διαταξάμενος. Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν	ἱματίων	τοὺς εἰς τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς
[36]	δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα δὲ εἶπον	ἵν´	ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος
[13]	περὶ τοῦ πράγματος τούτου λαβεῖν,	ἵν´	ᾠκειωμένας αὐτῶν ἤδη τῇ παρθενίᾳ
[7]	θέντος Χριστοῦ· Ἡ δὲ παρθένος	ἵνα	ἁγία τῷ σώματι καὶ τῷ
[76]	ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ	ἵνα	ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ ἐπειδὴ φείδεται
[2]	τὰ ἐπίχειρα; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν	ἵνα	ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ τὴν παρθενίαν
[2]	τὴν παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ	ἵνα	ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ θέλημα τοῦτο
[75]	ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ	ἵνα	βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω. ~Ὅτι οὐχ
[76]	καὶ φορητὸν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ	ἵνα	βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω; Τί οὖν
[76]	ψυχήν. Διὰ τοῦτο εἶπεν· Οὐχ	ἵνα	βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω« τοῦτό ἐστιν·
[13]	διὰ τοῦτο ὅπερ εἶπον νῦν·	ἵνα	γὰρ μή τις δυσχεραίνῃ τὴν
[29]	ἐξηγεῖται νόμους τοῖς ἰδιώταις, οὐχ	ἵνα	δέξωνται ἀλλ´ ἵνα μὴ δέξωνται,
[17]	ἀφίησιν ἔτι πλείους ἡμέρας οὐχ	ἵνα	διὰ παντὸς ἔνδον μένωσιν ἀλλ´
[2]	στομάτων καὶ τῆς ἀγγέλων δυνάμεως	ἵνα	δυνηθῶμεν τῆς εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας
[33]	ὁ Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ στρέφει	ἵνα	εἰς τοῦτον τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ
[4]	καὶ τοὺς τῆς παρθενίας πόνους	ἵνα	ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ, εἶτα
[4]	δὲ πενίαν μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς	ἵνα	ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ τοὺς τῆς
[76]	ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων, καὶ	ἵνα	θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα
[74]	Διὰ γὰρ τοῦτο, φησίν, εἶπον·	ἵνα	καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς
[73]	καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν,	ἵνα	καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς
[29]	ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται ἀλλ´	ἵνα	μὴ δέξωνται, καὶ δοκεῖ μὲν
[14]	βουλόμενοι συσκιάζειν τὴν ἑαυτῶν ῥαθυμίαν,	ἵνα	μὴ δοκῶσι δι´ ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ
[22]	στόματι ὑμῶν θύραν καὶ μοχλὸν	ἵνα	μὴ καὶ ὑμεῖς ἄρξησθε λέγειν
[37]	ἄλλοι καὶ δευτέρων δέωνται γάμων	ἵνα	μὴ κατακαίωνται, αὕτη δὲ μηδὲ
[84]	τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀσκεῖν ἀρετήν,	ἵνα	μὴ μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀποδημίαν
[30]	καιρίως κέχρηται. Οὐ γὰρ εἶπεν·	ἵνα	μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε
[78]	κρίνῃ τότε καλῶς ποιεῖ. Εἶτα	ἵνα	μὴ νομίσῃς διὰ τὴν πολλὴν
[31]	τῆς διανοίας ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς; Ὅπερ	ἵνα	μὴ πάθωμεν μηδὲ ὅτε μάλιστα
[34]	τὸ αὐτό« γάρ φησι, συνέρχεσθε	ἵνα	μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ Σατανᾶς.
[19]	γένωνται παίδων πολλῶν, ἀλλὰ τί;	Ἵνα	μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς«
[41]	συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ τὴν σκληροκαρδίαν,	ἵνα	μὴ συγγενικῶν αἱμάτων τὰς ἑαυτῶν
[24]	δὲ κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα,	ἵνα	μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν.
[35]	τὸν ἠνυκότα εἰς μέσον τίθησιν,	ἵνα	μὴ σφόδρα ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ
[37]	τοῖς ἀνθρώποις ἔδοξεν εἶναι, μόνον	ἵνα	μὴ τὴν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας
[12]	κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην. Εἶτα	ἵνα	μὴ τὴν ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας
[34]	αὐτὴν αἰτίαν, ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν	ἵνα	μή τις ἀναβῆναι ἀπὸ τῆς
[34]	ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ	ἵνα	μή τις ἀναβῆναι πρὸς τὴν
[12]	ὅτι Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ«	ἵνα	μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι τῶν
[21]	τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει αὐτῷ	ἵνα	μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ περὶ τὸν
[24]	καὶ ἐφ´ ἑτέρων δὲ πολλῶν,	ἵνα	οἱ τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ
[74]	γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν,	ἵνα	οἱ φθάσαντες ἤδη δεθῆναι ἢ
[17]	διὰ παντὸς ἔνδον μένωσιν ἀλλ´	ἵνα	παγέντων αὐτοῖς καλῶς τῶν πτερῶν
[19]	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει οὐχ	ἵνα	πατέρες γένωνται παίδων πολλῶν, ἀλλὰ
[49]	πόνων αὐτοῖς δίδωσι τοὺς καρποὺς	ἵνα	προθυμότερον ἐπὶ τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι
[26]	σοι κοῦφον γέγονε τὸ πτερὸν	ἵνα	πρὸς ἐκείνην ἐπάρω σε τὴν
[22]	οἱ περὶ τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες	ἵνα	πρὸς τὸν Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον
[48]	ζήτει γυναῖκα. Ποιεῖ δὲ τοῦτο	ἵνα	σὺ πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ
[32]	ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως. Διό φησιν·	Ἵνα	σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ προσευχῇ.
[30]	εἶπεν· ἵνα μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´	Ἵνα	σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ
[29]	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου,	ἵνα	σχολάσητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ
[29]	ἀποστερεῖτε μὲν ἀλλήλους, συμφώνως δέ,	ἵνα	σχολάσητε τῇ προσευχῇ, ἀλλὰ τί;
[29]	ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν	ἵνα	σχολάσητε τῇ προσευχῇ καὶ τῇ
[49]	εὐκόλως ἀφίησι τῆς ὀργῆς τὸν	ἰόν,	ὅταν περὶ βασιλείας ἀκούσῃ καὶ
[78]	μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο δὲ ἐκβάλλειν,	Ἰουδαϊκῆς	ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´ ὅμως ἦσαν
[1]	τῆς παρθενίας καλὸν ἀποστρέφονται μὲν	Ἰουδαῖοι,	καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, ὅπου γε
[49]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς	Ἰουδαίοις	ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν τὰ
[50]	Ἀμὼς ὁ προφήτης τοῖς νηπίοις	Ἰουδαίοις	διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν καὶ τρυφὴ
[21]	πάλιν ἕτερος προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς	Ἰουδαίοις	ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους οἶνον.
[41]	μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ τί τοῖς	Ἰουδαίοις	συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι ὁ Θεός.
[41]	διδόναι ὁ Θεός. Πῶς οὖν	Ἰουδαίοις	τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ τὴν
[30]	Ὅτι τῶν σφόδρα ἀτόπων ἦν	Ἰουδαίους	μέν— οἷς ἅπαντα τὰ σωματικὰ
[30]	ὁ Μωϋσῆς διὰ τί τοὺς	Ἰουδαίους	τῆς ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο
[8]	τοίνυν ὑμᾶς τάξομεν; Μετὰ τῶν	Ἰουδαίων;	Ἀλλ´ οὐκ ἀνέχονται ἐκεῖνοι· καὶ
[63]	πᾶσιν ἡνίας ἐν πολλῇ τῶν	ἵππων	ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ, καὶ οὔτε
[67]	θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς ὀδύνης	ἴσα	γίνεται τῇ δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ εἰ
[84]	οἱ λελυμένοι, μᾶλλον δὲ κἂν	ἴσα	δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα τῆς
[84]	κολαζόμεθα εἰκότως ὅτι τῶν συμπεποδισμένων	ἴσα	τρέχειν οὐ βουλόμεθα οἱ λελυμένοι,
[82]	καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ	Ἰσαὰκ	καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὁ Λάζαρος
[82]	καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ	Ἰσαὰκ	καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων
[21]	γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ, ὁ τὴν	ἰσάγγελον	ταύτην διαβάλλων πολιτείαν πόσην ὀργὴν
[57]	Μετὰ ἀκριβείας γὰρ οἱ παθόντες	ἴσασι	μόνοι. Ἐπέστη τῆς μνηστείας ὁ
[52]	καὶ τοῦτο οἱ πεῖραν λαβόντες	ἴσασι	μόνοι καλῶς· λόγος γὰρ οὐδεὶς
[68]	κατατρυφῶντες αὐτοὶ μόνοι τὸ μέγεθος	ἴσασι	ταύτης τῆς τρυφῆς καὶ πῶς
[8]	οὕτως διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι γὰρ	ἴσασι	τὸν Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων
[20]	διακείμενος. Οἱ μὲν γὰρ οὐκ	ἴσασιν	ἃ ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες ἃ
[34]	παρὰ τοῦ διαβόλου μηχανήματα ἐξ	ἴσης	ἀμφοτέροις προσάγεται. Τοῖς μὲν γὰρ
[67]	ἀλλ´ ὥστε καὶ εὐειδεῖς ἐξ	ἴσης	οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν
[52]	τίθεται καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ	ἴσης	τὴν ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν
[4]	ταῦτα παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ ἐξ	ἴσης	τοῦ πυρὸς ὑπὸ τοῦ συνείδοτος
[23]	φησίν. Ἔδοσαν μὲν καὶ τούτων	ἴσμεν	πολλούς. Εἰ δὲ ἔνιοι καὶ
[57]	πενθεῖ, καὶ ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων	ἴσοις	ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς λυπηροῖς. Τί
[52]	πῦρ ἄν τε σίδηρον, οὐδὲν	ἴσον	ἐρεῖ καὶ τοῦτο οἱ πεῖραν
[2]	δὲ καρπὸς τῶν πόνων οὐκ	ἴσος,	ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν δεσμὰ καὶ
[82]	οὖν παρὰ τοῦτο τῆς παρθενίας	ἴσος	ὁ γάμος ἢ καὶ χείρων;
[60]	γάρ ἐστιν ὅμοιος αὐτῷ οὐδὲ	ἴσος	οὐδεὶς ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν
[2]	παρθενίας ἡμῖν καὶ τοῖς αἱρετικοῖς	ἴσος,	τάχα δὲ καὶ πολλῷ πλείων
[82]	κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ	Ἰσραήλ.	Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ
[78]	τῶν ἔτι σαλευομένων, τῶν μὴ	ἱσταμένων	καὶ πεσεῖν κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν
[84]	πολλῷ μείζονα δεῖ καὶ λαμπρότερα	ἱστᾶν	τὰ τρόπαια. Εἰ δὲ μέλλοιμεν
[78]	παρθενεύειν κωλύεσθαι, ἀλλὰ πρὸς πάντα	ἵστασθαι	χρὴ γενναίως τὰ διακόπτοντα τὴν
[69]	ἐκείνης καὶ τὰ τῆς ζημίας	ἵστατο	μόνον. Νυνὶ δὲ αἱ μάλιστα
[19]	ταῦτα λέγοντες ἡμῶν οὐχ ἧττον	ἴστε	τὴν τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ
[5]	τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν ὁ διάβολος	ἵστησι	τὰς πάγας. Ὅτι γὰρ τῆς
[5]	Ἐκείνη μὲν γὰρ μέχρις ἀνθρώπων	ἵστησι	τὴν ἀδικίαν, αὕτη δὲ τῷ
[49]	τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ τὴν ἀντίδοσιν	ἵστησι.	Τοῦτο γάρ« φησί, ποιῶν ἄνθρακας
[1]	καὶ τὰ πρόβατα ἐκ δεξιῶν	ἵστησιν	ὁ Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ καὶ
[57]	προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν, εὖ	ἴστω	ὅτι οὐχ οὕτως ἡμᾶς αἱ
[69]	παρασίτων καὶ δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ	ἴστω	ὅτι τῶν μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν
[11]	φύσει λειπόμενον βιάζεται τὴν οἰκείαν	ἰσχὺν	καὶ φιλονεικεῖ διὰ τῆς σπουδῆς
[12]	οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ νόμου τὴν	ἰσχὺν	μετὰ τῆς ἀκριβείας αὐτὸν φυλάττουσα,
[26]	εἴασεν αὐτοῦ ἅπασαν φανῆναι τὴν	ἰσχὺν	οὐδὲ σφόδρα περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι
[79]	ἐπὶ τῆς γῆς; Εἶδες παρθενίας	ἰσχύν;	Τοὺς αἵματι καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους,
[17]	καλῶς τῶν πτερῶν καὶ τῆς	ἰσχύος	προσγενομένης ἁπάσης μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν
[34]	ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι δὲ οὐκ	ἰσχύουσα	ἑνὸς γίνεται μόνου τοῦ μὴ
[22]	πάντων ἀνθρώπων; Οἱ μὲν γὰρ	ἰσχυροὶ	λίαν καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν
[78]	ποιεῖ; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἦσαν	ἰσχυροί,	Ῥωμαῖοι δὲ πολλῆς ἔτι τῆς
[41]	καταγνώσεως λόγον, τὸ τούτου πάλιν	ἰσχυρότερον	πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι, διὸ καὶ
[27]	καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ, καρτερίας πολλῆς, τειχῶν	ἰσχυρῶν,	τοίχων ἔξωθεν καὶ μοχλῶν, φυλάκων
[27]	Τοσαύτη γὰρ τῆς ἐπιθυμίας ἡ	ἰσχὺς	ὅση καὶ πυρὸς καὶ σιδήρου.
[57]	τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὐκ	ἴσχυσαν	ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ
[52]	θυμὸν καὶ τὴν ἀθυμίαν οὐκ	ἴσχυσαν	ἀνελεῖν. Εἰσὶ δὲ οἳ καὶ
[68]	αὐτὸν τῆς αὐτῶν δεσποτείας οὐκ	ἴσχυσαν	κατασχεῖν. Οἷς δὲ μέχρι τέλους
[37]	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Οὐκ	ἴσχυσας	εἰς τὴν ἀνωτάτω κορυφὴν ἀναβῆναι;
[37]	σὲ δὲ κρατήσασα πρότερον οὐκ	ἴσχυσε	διὰ παντὸς κατασχεῖν. Καὶ σὺ
[67]	τε μηδὲν περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι	ἰσχύσῃ,	τὰ τῆς ὀδύνης ἴσα γίνεται
[15]	προτίμα, μᾶλλον δὲ μηδὲ ἐν	ἴσῳ	τίθεσο, ἐπεὶ κατὰ τοῦτον προϊὼν
[58]	μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί τινος, ἐν	ἴσῳ	τοῖς οὐ μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα
[73]	μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι γάμου ἀλλ´ ἐν	ἴσῳ	τοῖς οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί
[26]	μακάριε Παῦλε; Ὅτι οὗτοι μέν,	ἴσως	ἂν εἶπε, τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες
[73]	τί τοῦτο πρὸς τὸν γάμον;	ἴσως	ἂν εἴποι τις. Καὶ σφόδρα
[14]	παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ λύσις. Ἀλλ´	ἴσως	εἴποι τις ἄν· καὶ εἰ
[49]	θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν;	ἴσως	εἴποι τις ἄν. Τοὐναντίον μὲν
[23]	οὐ τὰ αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´	ἴσως	ἐρεῖ τις ὑμῶν· οὐδεὶς οὖν
[30]	ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´ ἐκεῖνο	ἴσως	ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν;
[45]	διὰ τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν	ἴσως	καὶ τῦφον ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν
[67]	πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´	ἴσως	τὸ τῶν θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ.
[67]	καὶ ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἴσως	φορητὰ καὶ τὰ τούτων ἔτι
[52]	ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´ ἅπαξ μὲν αὐτὴν	ἴσως	χαλεπαίνουσαν οἴσει καὶ δὶς ὁ
[6]	ὄφελος ὅταν τὸ ἔνδον ὄμμα	ἰταμὸν	ᾖ; Τί γὰρ ἂν γένοιτο
[66]	πολλῆς τῆς προπετείας καὶ τῆς	ἰταμότητος.	~Ὅτι τὸ πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας
[6]	γὰρ ἂν γένοιτο τοῦ βλέμματος	ἰταμώτερον	ἐκείνου τοῦ καὶ τοὺς ἔξωθεν
[2]	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος κατ´	ἴχνος	βαίνων τοῦ διδασκάλου, Ἐπιταγὴν κυρίου«
[82]	πρὸς Πέτρον, τί δαὶ πρὸς	Ἰωάννην;	Οὐ γὰρ Λάζαρος Παῦλος καὶ
[49]	ταῦτα ἀκούων καὶ Ἰάκωβος καὶ	Ἰωάννης	καὶ ὁ λοιπὸς τῶν ἀποστόλων
[82]	βουκόλια, καὶ μετὰ πάντα ἐκεῖνα	Ἰωάννης	ὅ τε βαπτιστὴς ὅ τε
[79]	ἑτέρους. Ὁ δὲ προφήτου πλέον	Ἰωάννης,	οὗ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν
[82]	Οὐ γὰρ Λάζαρος Παῦλος καὶ	Ἰωάννης,	οὐδὲ οἱ πολλοὶ οἱ ἀπὸ
[79]	ὁ Ἡλίας, ὁ Ἑλισσαῖος, ὁ	Ἰωάννης,	οὗτοι οἱ γνήσιοι τῆς παρθενίας
[80]	ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου καὶ	Ἰωάννου	ὅσον ἡ γῆ τοῦ οὐρανοῦ.
[46]	ἀπώλοντο; Οὐχ αὕτη τὸν δίκαιον	Ἰὼβ	ἔμελλεν ἀπολλύναι, εἰ μὴ σφόδρα
[84]	ἔχων τις, κἂν Νῶε κἂν	Ἰὼβ	κἂν Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ παίδων
[30]	παρήγγελον, ἄκουσον τί φησιν ὁ	Ἰωήλ·	Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 22/04/2009