Chapitre
[10]	κακόν. Καλὸν ἡ παρθενία; Σύμφημι	κἀγώ.	Ἀλλὰ τοῦ γάμου κρείττων; Καὶ
[46]	αὐτῷ« φησί, βοηθὸν κατ´ αὐτόν.	Κἀγὼ	δέ σε ἐρήσομαι, πῶς βοηθὸς
[38]	καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς	κἀγώ·	εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν.
[41]	καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς	κἀγώ.	Ἐν δὲ τοῖς περὶ τῆς
[42]	ἐστιν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς	κἀγώ·	ἐνταῦθα δὲ Νομίζω οὖν τοῦτο
[36]	Καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς	κἀγώ«	οὐδαμοῦ τὴν αἰτίαν προστίθησι, μὴ
[37]	αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς	κἀγώ.	Οὐκ ἴσχυσας εἰς τὴν ἀνωτάτω
[36]	αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς	κἀγώ.	Πάλιν οὖν ἑαυτὸν τίθησι διὰ
[12]	ὑποψίαν ἐξέκοψεν εἰπών· Δοκῶ δὲ	κἀγὼ	πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ οὖν
[56]	οὐδὲ πάντων κεχώρισται— καὶ γὰρ	κἀγὼ	τὸ αὐτὸ πάλιν ἐρῶ— ὅτι
[48]	τῆς ἐπηρείας βαρύτερον γένοιτ´ ἄν;	Κἀγὼ	τοῦτό φημι. Τίνος οὖν ἔνεκεν
[35]	φησί; Γίνεσθε ὡς ἐγώ, ὅτι	κἀγὼ	ὡς ὑμεῖς. Ὃ δὲ λέγει
[17]	ἡ τῶν φαρμάκων φύσις αὐτὴ	καθ´	ἑαυτὴν δύναιτ´ ἂν ἕλκος ἀφανίσαι
[62]	αὐτήν. Ἡ γὰρ ἀμορφία πανταχοῦ	καθ´	ἑαυτὴν μὲν φαινομένη ὅσον ἐστὶ
[84]	Τότε μὲν γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη	καθ´	ἑαυτῆς ἔσχιστο φύσις καὶ πόλεμος
[66]	τοῦτο ἐργάσηται, τὸν ἄνδρα ἀφεῖσα	καθ´	ἑαυτῆς τρέπει τὸν θυμόν, διατρώγουσα
[80]	τοιοῦτος βίος προσῇ, αὐτὸ δὲ	καθ´	ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ οὐχ ἱκανὸν
[52]	εἴωθε. Τούτων δὲ ἕκαστον καὶ	καθ´	ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι τὸν
[4]	καὶ ἡ παρθενία οὔτε καλὸν	καθ´	ἑαυτὸ οὔτε κακόν, ἀλλ´ ἀπὸ
[70]	ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων ὧν ἕκαστον καὶ	καθ´	ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι καὶ
[62]	πολὺ κάκιον ἀποφαίνει οὐκ ἀφιέντα	καθ´	ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι τὸν τῆς ὄψεως
[17]	ἀμφοτέρων οὐκ ἂν ἀρκέσειε νόμος	καθ´	ἑαυτὸν διορθῶσαι τὴν ἐν τῇ
[39]	πυροῦσθαι. Ὁρᾷς οὐδαμοῦ τὸν γάμον	καθ´	ἑαυτὸν θαυμαζόμενον ἀλλὰ διὰ τὰς
[44]	πολλῶν, ὧν οὐκ ἂν ἐδεήθη	καθ´	ἑαυτὸν ὢν ὁ ἀνήρ. Καὶ
[41]	καθάπερ ὑπὸ δεσποτῶν φυγάδες οἰκέται	καθ´	ἑαυτοὺς δεδεμένοι καὶ πάλιν ἀλλήλοις
[32]	εὖ ἄν τε ὀργήν τινα	καθ´	ἑαυτῶν ἐγηγερμένην κοιμίσαι σπεύδοντες καὶ
[14]	ἀφανισθῆναι γένος, τοῦ μὲν θανάτου	καθ´	ἑκάστην αὐτὸ τὴν ἡμέραν ἐπινεμομένου
[67]	τούτων ἔτι χαλεπώτερα, οἷον τὸ	καθ´	ἑκάστην διατείνεσθαι τὴν ἡμέραν ῥαθυμίαν
[32]	σβέσοντες ὀργὴν καὶ ὃν οὕτω	καθ´	ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν τὴν ἡμέραν καταλλάξοντες,
[37]	οὐδὲ ὀφθεῖσαν αὐτῇ ποτε, μυρίοις	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν βάλλει σκώμμασι καὶ
[32]	ἂν οὕτως ὡς τὸν Θεὸν	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ τοῦτο
[57]	πλοίῳ προσέοικεν αὐτῶν ἡ ψυχή,	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν τῶν γονέων τοὺς
[82]	παρθενευόντων ἐκράτει. Οὗτοι μὲν γὰρ	καθ´	ἑκάστην ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας φλέγονται
[66]	ἀπενεχθῆναι συμβῇ— συμβαίνει δὲ τοῦτο	καθ´	ἕκαστον ἐνιαυτὸν καὶ ἐπὶ πολλαῖς
[56]	τὰ τῶν φροντίδων αὐτῇ, καὶ	καθ´	ἕκαστον τούτων εἴτε ζημία χρημάτων
[66]	ἀπήλλακται τῶν ἐντυγχανόντων οὐκ ἀναγκαζομένη	καθ´	ἕκαστον τῶν γνωρίμων ὁρᾶσθαι καὶ
[65]	ἡ παρθένος ὑπομένει τοιοῦτον οἷον	καθ´	ἕκαστον ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ
[69]	τούτῳ μὲν ἐξισοῦνται τοῖς οἰκέταις,	καθ´	ἕτερον δὲ καὶ πλεονεκτοῦσιν αὐτῶν
[46]	τὸ κατ´ εἰκόνα οὔτε τὸ	καθ´	ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν— πῶς γάρ; ἐνδοὺς
[46]	φησιν, ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα καὶ	καθ´	ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν εἶπε
[9]	δημιουργίαν, δεύτερον δὲ τὸ μὴ	καθαιρεῖν	τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα ἀλλὰ
[41]	ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην τῷ μὴ	καθάπαξ	ἑνὶ παραδοῦναι τὴν ἀρχὴν ἀλλ´
[48]	ζητεῖν γυναῖκα; Καὶ ὅτι δεθέντα	καθάπαξ	λυθῆναι οὐκ ἔνι, ὅτι πολλὴν
[69]	τοῖς τοιούτοις οἱ πλουτοῦντες διάκεινται.	Καθάπερ	γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς δεσπότας οὕτω
[29]	τὸν ἅγιον τοῦ Θεοῦ Σαμουήλ.	Καθάπερ	γὰρ ἐκεῖνος μετὰ πάσης ἀκριβείας
[47]	ὑπομένειν τοὺς τῷ γάμῳ προσέχοντας.	Καθάπερ	γὰρ οἱ τῶν ἰατρῶν ἄριστοι
[80]	τὴν ὑπόθεσιν ἔχεις τῶν καλῶν.	Καθάπερ	γὰρ ῥίζαν γῆ λιπαρὰ καὶ
[34]	τὸν εὔδιον ἀληθῶς καταπλεύσῃ λιμένα.	Καθάπερ	γὰρ στρατιώτην γενναῖον ἔξω τειχῶν
[14]	τέχναι καὶ ζῷα καὶ φυτά.	Καθάπερ	γὰρ τοῦ στρατηγοῦ πεσόντος πᾶσα
[47]	Οὐ γὰρ παρὰ τὸ συνεῖναι	καθάπερ	γυνὴ τούτῳ σῶσαι τὸν ἄνδρα
[46]	ὑπετέμετο μέρος, τὸν φοβερὸν ἅπασι	καθάπερ	δεσπότην, ὥσπερ οἰκέτην ἀγνώμονα μετὰ
[6]	δὲ τὴν δεχομένην ἀκοήν, καὶ	καθάπερ	δηλητήρια φάρμακα εἰς αὐτὴν ἐμπίπτοντα
[11]	εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβῆναι τέως	καθάπερ	ἐκεῖνοι, τῆς σαρκὸς καθελκούσης αὐτάς,
[14]	ἀλλ´ ἔμενον ἐκεῖνοι τούτου χωρὶς	καθάπερ	ἐν οὐρανῷ τῷ παραδείσῳ διαιτώμενοι
[60]	Οὔτε δὲ τὸ πενίᾳ συζῆν	καθάπερ	ἐπὶ τοῦ γάμου παραβλάψαι δύναιτ´
[75]	τούτοις τοὺς γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις	καθάπερ	καὶ ἐν ἐκείνοις. Τοῦτο τοίνυν
[42]	αἰτήσεως τοῦτο γίνηται τῶν ἀκροατῶν	καθάπερ	καὶ ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω« οὖν
[42]	καὶ γὰρ ἀπόστολος ὑμῶν εἰμι.	Καθάπερ	καὶ μετὰ ταῦτα διαλεγόμενος αὐτοῖς
[73]	ἤδη καλεῖ πρὸς τὸν οὐρανόν,	καθάπερ	καὶ Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων ὁ μακάριος
[56]	ἐπὶ τούτοις μακαρισθῆναι, κινδύνου τινὸς	καθάπερ	καταιγίδος ἢ πνεύματος προσπεσόντος, κατέδυσαν
[63]	τὴν ἔνδον εὐταξίαν χαρακτηρίζεται· καὶ	καθάπερ	μύρον βαρύτιμον κἂν εἰς ἄγγος
[23]	τισὶ δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ	καθάπερ	οἱ νομοθέται τῶν ἀδικούντων τὰς
[46]	μεῖναι ἐπὶ τῆς οἰκείας ἀξίας,	καθάπερ	οὖν οὐδὲ ὁ ταύτης ἀνήρ.
[80]	ποσὶ δὲ εὐλύτοις καὶ κούφοις	καθάπερ	πτηνοὺς ἀφεῖσα πέτεσθαι πρὸς τὸν
[62]	καὶ ὁ λοιπὸς κόσμος ἅπας	καθάπερ	τις ἀθλητὴς γενναῖος εὐεκτῶν καὶ
[10]	ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν· ἀλλὰ	καθάπερ	τὸν οὐρανὸν ἐν μεσημβρίᾳ σταθερᾷ
[8]	πονηρᾶς συνειδήσεως πρόληψις γέγονε. Καὶ	καθάπερ	τοὺς εὐνούχους ἡ τοῦ σώματος
[66]	κατεπειγούσης ἐξόδου οἴκοι μένειν ἀναγκάζεται,	καθάπερ	τῶν ἐπαιτῶν οἱ τοὺς πόδας
[41]	παράδοξον δουλείας ἐπινοήσας ἀντίδοσιν· καὶ	καθάπερ	ὑπὸ δεσποτῶν φυγάδες οἰκέται καθ´
[78]	ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ἐξουσίας καὶ	καθάπτεται	αὐτῶν καὶ φιλοσοφεῖ λέγων· Μὴ
[78]	σφοδρῶς οὔτε ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν ἀλλὰ	καθάπτεται	μέν, ἀνυπόπτως δὲ καὶ λανθανόντως
[78]	σπόρον. ~Διὰ τί μὴ σφόδρα	καθάπτεται	τοῦ νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν
[50]	τὰ περιττά, ἄκουσον πῶς σφόδρα	καθάπτεται	τῶν τῇ τρυφῇ προσκειμένων λέγων·
[5]	τοσούτων καυτήρων πῶς ἂν εἴη	καθαρά;	Εἰ γὰρ καὶ φροντίδας βιωτικὰς
[77]	περιεργίας, ἀλλὰ καὶ φροντίδος εἶναι	καθαρὰν	βιωτικῆς. Ἂν δὲ μὴ τοῦτο
[5]	παρθένον οὐ τῷ σώματι μόνον	καθαρὰν	εἶναι δεῖ ἀλλὰ καὶ τῇ
[56]	ἀώροις ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ οὕτως	καθαρὰν	εὕροι τις ἂν παραμυθίαν. Ὁ
[37]	τὴν ἧτταν ἐνίκησας, ἐκείνη δὲ	καθαρὰν	ἥττης ἁπάσης ἔχει τὴν νίκην
[14]	Ὥσπερ δὲ ῥεῖθρον διειδὲς ἐκ	καθαρᾶς	πηγῆς προϊόν, οὕτως ἦσαν ἐν
[35]	τούτοις καὶ φθόνου καὶ τύφου	καθαρεύοντα	δείκνυσιν ἑαυτόν· τὸ γὰρ ἐξαίρετον
[36]	οἱ ἐπιεικεῖς, οἱ τῇ καρδίᾳ	καθαροί,	οἱ εἰρηνοποιοί, οἱ ταῦτα πάντα
[21]	μὲν ἡμᾶς ἀφιστῶσα τῶν βιωτικῶν	καθαροῖς	δὲ ὀφθαλμοῖς εἰς τὸν τῆς
[6]	τὸ κέρδος τοῦ θρόνου μολυνθέντος	καθαρὸν	εἶναι τοῦ θρόνου τὸν τόπον;
[77]	τῇ ψυχῇ περιφέρουσα καὶ τὸν	καθαρὸν	καὶ οὐράνιον συμπνίγουσα σπόρον. ~Διὰ
[10]	μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους ἔστιν ἰδεῖν	καθαρόν,	οὕτω καὶ τὰς ἐκείνων φύσεις
[12]	αὐτός, μετὰ τῆς ἐναγοῦς ὁ	καθαρός.	Αὐτὸς προλαβὼν εἶπες ὅτι σὺ
[63]	δεσπότην ἔχειν ἐραστήν. Οὕτω δὲ	καθαρὸς	καὶ διειδὴς ὡς ἀντὶ τῶν
[77]	τί τὸ ὄφελος τῆς σωματικῆς	καθαρότητος;	Ὥσπερ γὰρ στρατιώτου οὐδὲν αἰσχρότερον
[34]	ἂν εἰ μὴ σφόδρα ἠθέλησε	καθάψασθαι	τῆς τῶν φιληδόνων ψυχῆς, τὴν
[82]	ἐκείνης· τοὺς γὰρ ἐκείνων οὗτοι	καθεδοῦνται	κρινοῦντες ἐγγόνους. Οὐ ταύτῃ δὲ
[38]	ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ οἱ θεαταὶ	καθέζωνται	καὶ εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς καὶ
[52]	ὑποψίαν ἐπαίρουσιν, ὅσοι σπουδάζουσιν αὐτῆς	καθελεῖν.	Ἐντεῦθεν λοιπὸν ἀνάγκη δεδοικέναι καὶ
[47]	διὰ τὸν γάμον περιτεθεῖσα ἅλυσις	καθέλκει	καὶ ἐπισπᾶται πρὸς τὸν συνδεθέντα
[17]	ὅσα πρὸς τὴν γῆν ἡμᾶς	καθέλκειν	εἴωθε. Μὴ τοίνυν τὴν ἐξ
[11]	τέως καθάπερ ἐκεῖνοι, τῆς σαρκὸς	καθελκούσης	αὐτάς, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ
[7]	τῶν ἱματίων τοὺς εἰς τοῦτον	καθέντας	ἑαυτοὺς τὸν ἀγῶνα δοκιμάζειν κελεύει
[17]	διακείμενοι καὶ τὸν βαθὺν ὕπνον	καθεύδοντες	ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι τῇ καλιᾷ τοῖς
[50]	καὶ ἐφαπτόμενοι σαββάτων ψευδῶν, οἱ	καθεύδοντες	ἐπὶ κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες
[27]	τοίνυν ἡμῖν ἀδαμαντίνης διανοίας, μηδέποτε	καθεύδοντος	ὀφθαλμοῦ, καρτερίας πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν,
[70]	ἢ ἐπὶ στιβάδος οἱ πλείους	καθεύδουσιν.	Ἀλλὰ διὰ τὴν ἄδειαν; Ἀλλ´
[70]	ἐπελθεῖν τὴν ἀνάγκην τοῦ ὕπνου	καθεύδουσιν.	Οὗτοι δὲ ἐν χρείᾳ τούτων
[42]	ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος καὶ	καθηγητής,	ἀλλὰ τί; Ὡς ἠλεημένος« φησίν,
[21]	κεῖται μέγας· οὐ γὰρ ὁ	καθήμενος	καὶ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ καταλαλῶν
[66]	οὐκ ὀλίγαι δὲ τῶν ἔνδον	καθημένων	πονηρᾷ δόξῃ περιέβαλον ἑαυτάς. Ἔνεστι
[41]	οὐδὲ διὰ τὰς λύπας τὰς	καθημερινὰς	ἀλλ´ ὅτι παντὸς οἰκέτου χαλεπώτερον
[37]	ἡ μητρυιὰ πανταχοῦ. Ἐντεῦθεν ἡ	καθημερινὴ	στάσις καὶ μάχη, ἐντεῦθεν ὁ
[40]	γέμουσα κακῶν, πῶς οἴσει τὴν	καθημερινὴν	ταύτην ἀηδίαν ἐκεῖνος ὁ δείλαιος,
[36]	θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους	καθημερινούς;	Τί οὖν περὶ τούτου φησί;
[39]	ἐνταῦθα δὲ ἐπειδὴ σφόδρα αὐτῶν	καθήψατο	τοῖς ὀνείδεσι, ῥήμασιν εὐφημοτέροις πάλιν
[49]	μᾶλλον ἐνδιατρίβει, ἃ μάλιστα αὐτῶν	καθικέσθαι	τῆς παχύτητος ἦν ἱκανά. Πρὸς
[78]	διδασκαλίας φυτά. Διὰ τοῦτο οὔτε	καθικνεῖται	αὐτῶν σφοδρῶς οὔτε ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν
[84]	βήματος προτεθέντος καὶ τοῦ δικαστοῦ	καθίσαντος,	καὶ τοῦ ποταμοῦ συρομένου τῆς
[82]	ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,	καθίσεσθε	καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους
[82]	Ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ὅταν	καθίσῃ	ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ
[70]	δὲ ἐν χρείᾳ τούτων ἁπάντων	καθιστάμενοι	πρότερον οὕτως αὐτῶν μετέχουσιν, ὃ
[57]	εἰς τὴν αὐτὴν τῷ κειμένῳ	καθίστησιν	ἀθυμίαν. ~Ὅτι οὐδὲν μέγα ὁ
[9]	δεχόμενος κύματα ἐν γαλήνῃ πολλῇ	καθίστησιν	ἡμᾶς καὶ διατηρεῖ. Ἀλλ´ εἰσί
[79]	τοὺς ἁγίους ἐκείνους ἐν ἀφθονίᾳ	καθίστησιν.	Οὐ γὰρ ἀμπέλων αὐτοῖς ἐδέησεν
[71]	τῶν χρησίμων καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους	καθίστησιν,	ὧν τἀναντία πάντα ἡ αὐτάρκεια
[63]	σωματικῶν τὰ ἀσώματα κάλλη δύνασθαι	καθορᾶν,	οὕτω δὲ ἥμερος καὶ γαληνὸς
[1]	γάρ εἰσιν ἡρμοσμέναι ἑνὶ ἀνδρὶ	καθὼς	ὁ μακάριος τοῦ Χριστοῦ βούλεται
[84]	πολλῷ μείζονα ἀπαιτοῦμεν τὰ κατορθώματα	καὶ	ἃ ποιοῦντας πρότερον ἐπῃνοῦμεν κατὰ
[13]	ταῦτα τοσαύτην λαβὼν ἀφορμήν, ἀλλὰ	καὶ	ἄγαν ὑφειμένως κἀν τούτῳ μιμούμενος
[12]	ὁ καὶ βασιλείαν καὶ ζωὴν	καὶ	ἀγγέλους καὶ δυνάμεις καὶ κτίσιν
[71]	ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς	καὶ	ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας καὶ δουλοπρεπεῖς
[30]	μολῦναι τὸν χρώμενον, τὸ δὲ	καὶ	ἁγίους ἀποφαίνειν, οὐκέτι τῆς ἐκείνου
[14]	οἰχήσεται καὶ πόλεις καὶ οἰκίαι	καὶ	ἀγροὶ καὶ τέχναι καὶ ζῷα
[27]	ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας	καὶ	ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας
[72]	τὴν μεταβολὴν διὰ τὸ ἀμελέτητον	καὶ	ἀγύμναστον. Διὰ ταῦτα ὁ μακάριος
[76]	κοῦφον ᾖ, πάντων ἀφορητότερον γίνεται	καὶ	ἀγχόνης χαλεπώτερον τὴν ἡμετέραν ἀποπνίγει
[47]	ἐστιν ὡς τὸ ἄπορον δεικνύντος	καὶ	ἀδιεξόδευτον τοῦ δεσμοῦ. Τίνος δὲ
[6]	ἀνθρώπων δεσπότην ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ	καὶ	ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος λαλεῖ.
[20]	ἐκφέρει μοχθηρίας τὴν οὕτω διεστραμμένην	καὶ	ἄδικον ψῆφον. Ὥστε εἰ καὶ
[54]	ἐξουσίας ἐπιτάττειν αὐτῷ βαρύτερον ἔσται	καὶ	ἀηδέστερον. Τί δήποτε; Ὅτι πᾶσαν
[52]	δὲ ἅπαντα γέμει καὶ πένθους	καὶ	ἀηδίας. Κἂν οἴκοι μένῃ, κἂν
[67]	καὶ ἀρρωστούσῃ καὶ τελευτώσῃ ταράττεσθαι	καὶ	ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως
[18]	γένος ἐπιλείπειν ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία	καὶ	αἱ ἄτοποι μίξεις ἔδειξεν ὁ
[8]	μολυσμῶν καὶ ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται τρόπος·	καὶ	αἱ τὸν γάμον ὡς ἐναγὲς
[41]	ἕτερον ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω	καὶ	αἱ τῶν γεγαμηκότων ψυχαὶ ἔχουσι
[2]	δὲ αἱ τῶν ἀγγέλων λήξεις	καὶ	αἱ φαιδραὶ λαμπάδες καὶ τὸ
[10]	ἀλλ´ οὐκ εἰσὶ συμπεπλεγμένοι σαρκὶ	καὶ	αἵματι οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς
[49]	φύσεως ἑστάναι προτρέπων, μετὰ σαρκὸς	καὶ	αἵματος τὰ αὐτὰ ταῖς ἀσωμάτοις
[77]	δὲ λέγω οὐ τὸ πονηρᾶς	καὶ	αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι μόνον καὶ
[62]	εὐεκτῶν καὶ σφριγῶν ψωραλέον τινὰ	καὶ	αἰσχρὸν καὶ λιμώττοντα παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν,
[29]	παρθενίαν ἐπανῃρημένων οἶμαι καὶ ἐρυθριᾶν	καὶ	αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τῇ πολλῇ συγκαταβάσει
[27]	μὴ δυναμένου λαγνείας ἀπέχεσθαι, ἐρυθριάσας	καὶ	αἰσχυνθεὶς σπουδάσει ταχέως ἐπιλαβέσθαι τῆς
[42]	ἐξουσίαν οὐχ ἁπλῶς ἀποφαινόμενος ἀλλὰ	καὶ	αἰτίαν προστιθείς. Νομίζω« γὰρ τοῦτο
[27]	γάμου καὶ συμβουλεύει καὶ ἐπιτάττει	καὶ	αἰτίαν προστίθησι· Διὰ γὰρ τὰς
[49]	λοιμοὺς καὶ νόσους καὶ πολέμους	καὶ	αἰχμαλωσίαν καὶ ὅσα τοιαῦτα ἕτερα.
[84]	τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου	καὶ	αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ τῆς
[8]	δὲ καὶ τρίτος ὑμῖν μολυσμῶν	καὶ	ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται τρόπος· καὶ αἱ
[25]	τὸν ἅγιον ναὸν γίνεσθαι βέβηλον	καὶ	ἀκάθαρτον. Διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι
[21]	μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, εἰ	καὶ	ἀκίνδυνος ἦν ἡ τοιαύτη κατηγορία
[11]	καὶ μεγάλα ἀγαθά, καὶ ὀφθαλμὸν	καὶ	ἀκοὴν καὶ διάνοιαν ὑπερβαίνοντα τὴν
[71]	ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς καὶ ὑβριστὰς	καὶ	ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς
[41]	τῷ τὴν ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι	καὶ	ἄκοντα θάτερον φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ
[43]	ὁ τῶν περιστάσεων ὄχλος ὡς	καὶ	ἄκοντα πολλάκις ἀναγκάζεσθαι τὸν γεγαμηκότα
[44]	πολλάκις ἀναπείθουσαν καὶ ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς	καὶ	ἄκοντας ἁμαρτάνειν γυναῖκα, ταύτην ἔνδον
[68]	καιρῷ τῆς τελευτῆς καὶ ἑκόντες	καὶ	ἄκοντες αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας ἐξέπεσον.
[84]	ἀπὸ τούτων δίκην καὶ ἑκόντες	καὶ	ἄκοντες ἑλκόμεθα, οὐ μόνον οὐδενὸς
[46]	ἡδονῆς— τό τε κατ´ εἰκόνα	καὶ	ἄκοντος ἀφῃρέθη λοιπόν. Οὐ γὰρ
[40]	συμφώνου. Ἐνταῦθα δὲ χωρισθεῖσαν αὐτὴν	καὶ	ἄκουσαν ἐγκρατεύεσθαι κελεύει λοιπόν· Μενέτω«
[39]	αἰτίας τοῦ γάμου, πυρώσεως δὲ	καὶ	ἀκρασίας καὶ πορνείας καὶ πείρας
[41]	φοράν, διὰ τὰς πορνείας λέγων	καὶ	ἀκρασίας καὶ πυρώσεις. Ἐπειδὴ δὲ
[19]	εἴρηται σκήψεις καὶ προφάσεις εἰσὶ	καὶ	ἀκρασίας προκαλύμματα. ~Ὅτι εἰ καὶ
[71]	ἀσελγεῖς καὶ ὑβριστὰς καὶ ἀκολάστους	καὶ	ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς
[44]	καὶ γυναῖκα δαπάνης δεομένην πολλῆς,	καὶ	ἄκων εἰς τὸν τῶν πολιτικῶν
[71]	μαλακοὺς καὶ ἀνάνδρους καὶ θρασεῖς	καὶ	ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς καὶ ὑβριστὰς
[38]	μετὰ τὸ ῥῖψαι τὸ ἱμάτιον	καὶ	ἀλείψασθαι καὶ εἰς τὸ στάδιον
[58]	ἐκεῖνο ἐν τοῖς αἰωνίοις πράγμασι	καὶ	ἀληθινοῖς; Οὐδέν. Οὔκουν σκιὰ ταῦτα
[57]	γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι δὲ αὐτὴν	καὶ	ἄλλαι μετὰ τούτων φροντίδες. Ἡ
[35]	τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ. Τοῦτο	καὶ	ἀλλαχοῦ ποιεῖ. Τοῖς Γαλάταις γὰρ
[37]	πάσης προσίοιντο γνησιότητος ὡς εὐκόλους	καὶ	ἀλλοπροσάλλους. Οὐ διὰ ταῦτα δὲ
[13]	τὴν τῆς παραινέσεως ὑποδοχὴν παρεχούσης·	καὶ	ἄλλως δὲ τὸ τοῦ πράγματος
[52]	αὐτῇ κέχρηνται. Ὕποπτον μὲν γὰρ	καὶ	ἄλλως καὶ ἀχάριστον τοῦτο τὸ
[53]	ἔχον συμφοράς. Ἔστι μὲν γὰρ	καὶ	ἄλλως τὸ τῶν γυναικῶν γένος
[70]	διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν καὶ ἐπιστρέφεσθαι	καὶ	ἀλύειν ἐπὶ τῶν μαλακῶν κειμένους
[39]	γὰρ ἅπασιν ὅτι αὐτὴ ἥμαρτε	καὶ	ἁμαρτίαν ἀφόρητον. Ἀλλὰ περὶ τῆς
[62]	ἀλλὰ πρὸς τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο	καὶ	ἀμήχανον κάλλος ὅθεν μείζων ἡ
[29]	οὐδέν. Τὸ δὲ ἐν βραχεῖ	καὶ	ἀμυδρῶς εἰρημένον ἐκεῖ διὰ πλειόνων
[44]	τοσοῦτον ἀρετῆς προύκειτο μέτρον ἀλλὰ	καὶ	ἀμύνασθαι τὸν ἀδικοῦντα καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι
[44]	τῷ τὴν πολλὰ πολλάκις ἀναπείθουσαν	καὶ	ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς καὶ ἄκοντας ἁμαρτάνειν
[14]	περιττόν, ἀλλὰ καὶ σφόδρα χρήσιμον	καὶ	ἀναγκαῖόν ἐστιν οὔτε αὐτοῖς ἀζήμιος
[71]	πρὸς ἅπαν εἰπεῖν τῶν χρησίμων	καὶ	ἀναγκαίων ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν τἀναντία
[52]	μετὰ πολλῆς βασανίζεται τῆς ἀκριβείας	καὶ	ἀνάγκη ἢ τῶν λίθων ἀκινητοτέραν
[43]	ἐνεστῶσαν λέγει ἀνάγκην. Ποίαν δὲ	καὶ	ἀνάγκην ἐνταῦθά φησιν; Ἆρα τὴν
[72]	εἴποτε συμβαίη κατὰ περίστασίν τινα	καὶ	ἀνάγκην παραδοθῆναι πενίᾳ, τεθνήξεται πρότερον
[76]	ἄπαγε— ἀλλὰ τὸ μετὰ βίας	καὶ	ἀνάγκης αἱρεῖσθαι τοῦτο τὸ καλόν.
[54]	πόθου, ἀλλ´ ἀντὶ τούτων φόβου	καὶ	ἀνάγκης τίνος ὁ τοιοῦτος ἄξιος
[22]	τῶν ἐκπεπτωκότων αὐτῆς ὅμως ὀκνοῦσι	καὶ	ἀναδύονται πρὸς τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους
[82]	φησίν, ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν	καὶ	ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ
[82]	ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι	καὶ	ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ
[71]	τῶν σωματικῶν. Καὶ γὰρ μαλακοὺς	καὶ	ἀνάνδρους καὶ θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας
[34]	θέμις ὁρμίσαι τὸ σκάφος αὐτῇ	καὶ	ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ
[57]	τούτων οὐχ ἧττον, μήποτε λελωβημένον	καὶ	ἀνάπηρον ἀντὶ ἀρτίου καὶ ὑγιοῦς
[63]	τὴν γλῶτταν ἀφίησιν ἀπηχές τι	καὶ	ἀνάρμοστον φθέγξασθαι οὔτε τὸν ὀφθαλμὸν
[70]	καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι	καὶ	ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων ἡδονήν. Δεύτερον
[39]	ἄγαμος, ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω·	καὶ	ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι. ~Ὅτι
[73]	ταπεινότητος, οἰκίας προστασίαν καὶ κτημάτων	καὶ	ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν
[57]	Οὐ γυναῖκες δὲ μόνον ἀλλὰ	καὶ	ἄνδρες χαλεπὰς ἔχουσι τὰς φροντίδας.
[73]	καὶ κτημάτων καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος	καὶ	ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ τὰ ἄλλα
[29]	τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς ἀνυπόπτως	καὶ	ἀνεπαχθῶς τοὺς ἐν τῷ γάμῳ
[63]	καὶ διατεθρυμμένα ἀλλ´ ἄπλαστόν τινα	καὶ	ἀνεπιτήδευτον ἔχειν τὴν βάδισιν. Καὶ
[68]	ὅταν μὲν ἐξῇ μετ´ εὐκολίας	καὶ	ἀνέσεως τέρπεσθαι, οὐδὲ ἡδονὴν τὸ
[49]	τις ἄν. Τοὐναντίον μὲν οὖν	καὶ	ἄνεσιν ἔχοντα πολλὴν καὶ τρυφὴν
[52]	καὶ εἰς τοὺς παρόντας ἁπλῶς	καὶ	ἀνευθύνους ἀφίησιν ἀεὶ τὴν ὀργήν,
[18]	κατὰ τὸν Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς	καὶ	ἀνθρώπων καὶ κτηνῶν καὶ πάντων
[75]	κολακείας, ὑποκρίσεως, μικροψυχίας, φροντίδων περιττῶν	καὶ	ἀνονήτων πληροῦσαι. Ἀλλὰ μιᾷ ῥήσει
[25]	Διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι βαστάζει	καὶ	ἀνορθοῖ τὸν καταπίπτειν μέλλοντα. Ἀλλὰ
[55]	πλουτεῖν, θεράπαινα μὲν ἀντὶ γαμετῆς	καὶ	ἀντ´ ἐλευθέρας γίνεται δούλη, καὶ
[49]	Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί« λέγων.	Καὶ	ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς
[49]	τὰ τῆς γῆς ἐχαρίζετο ἀγαθά.	Καὶ	ἀντὶ τῶν πονηρῶν δὲ πράξεων
[44]	ἀλλὰ καὶ ἀμύνασθαι τὸν ἀδικοῦντα	καὶ	ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ λοιδορουμένῳ καὶ χρημάτων
[38]	καθέζωνται καὶ εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς	καὶ	ἀντιπαρατάττηται, τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν ὁ
[13]	ἀναμένειν χρὴ ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ	καὶ	ἀνυπόπτως τὸ θελῆσαι καὶ βουληθῆναι
[33]	πειρασμοὺς σατανικοὺς καὶ τὴν ἀκρασίαν«	καὶ	ἀνυπόπτως τὸ τῆς παρθενίας ἐγκώμιον
[36]	παρθενίας κατετόλμησαν πόνων. Εἰ δὲ	καὶ	ἀνωτέρω λέγων· Θέλω πάντας εἶναι
[40]	πόλεμον καὶ τὴν ἄσπονδον μάχην.	Καὶ	ἀνωτέρω μὲν ἔλεγε· Μὴ ἀποστερεῖτε
[49]	καὶ προτρέπει εἰς παρθενίαν αὐτοὺς	καὶ	ἀπάγει τοῦ γάμου. Συνεῖδε γὰρ
[40]	καταλλαγῆναι; φησίν. Ἔχεις δευτέραν λύσιν	καὶ	ἀπαλλαγήν. Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε τὸν
[52]	τῶν μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί, προφυλακαί,	καὶ	ἅπαντα δέους καὶ τρόμου μεστά.
[40]	πολλὴ ἡ τοῦ γάμου δουλεία	καὶ	ἀπαραίτητος. Τί οὖν ἐὰν μὲν
[46]	πῶς γάρ; ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ	καὶ	ἀπάτῃ ἁλοὺς καὶ μὴ κρατήσας
[76]	τὰ καλὰ τῆς παρθενίας εἶπον	καὶ	ἀπέδειξα, καὶ μετὰ ταῦτα ὅμως
[60]	ἐφίεται ἐν τούτοις τρυφᾶν ὡς	καὶ	ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις.
[84]	ἐξ εὐωνύμων κατεδίκασεν, ἐπήγαγε λέγων·	Καὶ	ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον,
[57]	ἃ συγκεκλήρωται φύσει τῷ γάμῳ	καὶ	ἅπερ οὐδεὶς ἂν οὔτε ἑκὼν
[11]	τῶν φροντίδων διὰ τὸ εὐπρόσεδρον	καὶ	ἀπερίσπαστον. Εἰ δὲ μὴ δύνανται
[41]	ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους ὀργαῖς	καὶ	ἀπεχθείαις πολλάκις ἀναλισκομένου χρόνου μακροῦ.
[14]	δέ, εἰ μὲν τῶν ἐχθρῶν	καὶ	ἀπίστων ἦν ταῦτα μόνον τὰ
[57]	πονηρῶν χρηστοὶ γίνονται μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἀπὸ σπουδαίων φαῦλοι καὶ πονηροί.
[57]	τὸν γάμον; φησί. Μάλιστα μὲν	καὶ	ἀπὸ τῆς αἰτίας τῆς τούτου
[46]	ἐκείνους ἠμαύρωσε διὰ τῆς ἁμαρτίας	καὶ	ἀπὸ τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης
[22]	τὸ πρᾶγμα χειραγωγούμενοι οὐ μικρὰν	καὶ	ἀπὸ τῆς τῶν πολλῶν δόξης
[70]	ἐκ βάθρων ἡδονήν. Δεύτερον δὲ	καὶ	ἀπὸ τῶν σιτίων αὐτῶν. Πῶς;
[38]	ὁ γάμος. Ἐπειδὰν δὲ ἕληται	καὶ	ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν ἑαυτὴν εἰς τὸ
[27]	βαρύ. Φιλονείκου τινὸς καὶ βιαίας	καὶ	ἀπονενοημένης κατὰ τῶν ἐπιθυμιῶν δεῖ
[53]	ἡ γυνή, ἀλλ´ ὑπὸ φρονήματος	καὶ	ἀπονοίας ἀπωσαμένη τῆς τάξεως αὐτὸν
[52]	μανίᾳ πληγείς. Οὕτω συνεχῶς ἐξάλλεται	καὶ	ἀποπηδᾷ καὶ δυσχεραίνει πρὸς ἅπαντας
[49]	ἑαυτὴν ἀπεστέρησε στεφάνων, τῶν μεγάλων	καὶ	ἀπορρήτων δωρεῶν; Διὰ τί μὴ
[44]	ἰδιωτῶν βίον τὸν ἀκίνδυνον τοῦτον	καὶ	ἀπράγμονα ζῆν ὁ ἀνήρ, ἀλλ´
[50]	βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον	καὶ	ἀπώλειαν. Καὶ τί λέγω Παῦλον,
[77]	τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω	καὶ	ἀπώλλυντο. Καὶ γὰρ ἡ παρθενία
[65]	Θεὸς δὲ ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ	καὶ	ἀρᾶς ἐπέθηκε τῇ γυναικί, οὐ
[68]	μολύβδου τοσοῦτον ὁ οὐρανὸς χρυσοῦ	καὶ	ἀργύρου καὶ πάσης ὕλης λαμπρότερός
[28]	τὴν ἀρχὴν τῇ γυναικὶ παραδιδοὺς	καὶ	ἀργυρωνήτου μᾶλλον ὑποτάξας οἰκέτου. Τούτῳ
[24]	τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς	καὶ	ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. Εἰ
[67]	ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ ἐφ´ ἑκάστῃ	καὶ	ἀρρωστούσῃ καὶ τελευτώσῃ ταράττεσθαι καὶ
[22]	ἔπαινος. Οἱ δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι	καὶ	ἄρτι πρὸς τὸ πρᾶγμα χειραγωγούμενοι
[46]	ποιεῖ τὴν ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν·	Καὶ	ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων τῆς γῆς«
[53]	τῆς ὑποταγῆς, αὐτὴ γίνεται κεφαλὴ	καὶ	ἀρχή. Τί οὖν ταύτης τῆς
[49]	διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας τινὸς ἐπιτύχωσι	καὶ	ἀρχῆς· καὶ ὅλως τοὺς πλείονας
[12]	πάντες ἀλλὰ καὶ Λευῗ ται	καὶ	ἀρχιερεῖς καὶ αὐτὸς ὁ μέγας
[34]	διὰ τὰς πορνείας. Διὰ τοῦτο	καὶ	ἀρχόμενος εἶπον· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[83]	Καὶ χωρὶς τούτων δέ, ὅπερ	καὶ	ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο καὶ νῦν
[71]	ἀνάνδρους καὶ θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας	καὶ	ἀσελγεῖς καὶ ὑβριστὰς καὶ ἀκολάστους
[53]	τὸ τῶν γυναικῶν γένος ὑπεροπτικὸν	καὶ	ἀσθενέστερον, διὸ καὶ μᾶλλον ὑπὸ
[55]	πλῆθος γυναικῶν, πάντα φέρειν ἀνάγκη	καὶ	ἀσμενίζειν ἢ τῆς οἰκίας ἐκπεσεῖν.
[37]	καὶ τῷ στόματι τούτῳ φιλοφρονεῖται	καὶ	ἀσπάζεται πάντας δι´ οὗ πρώην
[21]	ἀλλ´ ἀπειλή τις ἄφατον ἡμῖν	καὶ	ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα τὴν τιμωρίαν· ἐπὶ
[43]	γένος καὶ πάλαι μὲν χαλεπωτέρα	καὶ	ἀτιθάσευτος ἦν, παραγενομένου δὲ τοῦ
[37]	ἁψαμένη διὰ παντός ἐστιν ἁγία	καὶ	ἄτρωτος; Διὰ ταῦτα καὶ πρὸ
[63]	μειδιᾶν ἀλλ´ ἐπισκύνιον αἰδέσιμον ἀεὶ	καὶ	αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι καὶ πρὸς δάκρυα
[47]	διὰ τοῦτο γεγένηται. Ἄξιον δὲ	καὶ	αὐτὰ λοιπὸν ἐξετάσαι τὰ ῥήματα.
[60]	σφόδρα μὲν ὀλίγαι καὶ εὐαρίθμητοι	καὶ	αὗται δὲ παρὰ τὸ τῷ
[56]	καταιγίδος ἢ πνεύματος προσπεσόντος, κατέδυσαν	καὶ	αὗται καὶ τῶν τοῦ ναυαγίου
[14]	κάλλος, καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ	καὶ	αὐτὴ καταλιποῦσα αὐτοὺς ἀνεχώρησεν. Ἕως
[41]	τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον	καὶ	αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ,
[12]	Εἴ τις ἔχει γυναῖκα ἄπιστον	καὶ	αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ,
[21]	τοσοῦτον δὲ εἶπε μόνον ὅτι	καὶ	αὐτὴ τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ
[61]	οὗτος ἔστω ὁ φόβος ἀλλὰ	καὶ	αὕτη ἐξῃρήσθω ἡ φροντίς. ~Ὅτι
[68]	λαμπρότερός τέ ἐστι καὶ φαιδρότερος.	Καὶ	αὕτη μὲν χωρὶς φροντίδος ἡ
[57]	ἀντὶ ἄρρενος θῆλυ. Καὶ γὰρ	καὶ	αὕτη οὐχ ἧττον αὐτὰς τῶν
[24]	ἐκεῖ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα.	Καὶ	αὕτη πάλιν οὐκ ἐμὴ ἡ
[63]	γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην θεράπαιναν	καὶ	αὐτὴν εἶναι τοιαύτην ἀνάγκη κἂν
[52]	συκοφάντας τῶν μὴ τοιούτων, ἀλλὰ	καὶ	αὐτοὶ μάλιστα πιστὰ λέγειν δοκοῦσιν,
[35]	ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ τοῦ θαρρεῖν	καὶ	αὐτοὶ τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ.
[1]	καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, ὅπου γε	καὶ	αὐτὸν τὸν ἐκ παρθένου Χριστὸν
[36]	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια πράττοντες.	Καὶ	αὐτὸς δὲ ὁ Παῦλος τὰ
[12]	καὶ Λευῗ ται καὶ ἀρχιερεῖς	καὶ	αὐτὸς ὁ μέγας ἀρχιερεὺς πολλὴν
[34]	ὁ διάβολος δὲ μόνον ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸς ὁ τῆς ἐπιθυμίας οἶστρος
[39]	μηδέπω ᾖ τοῦτο καταδεξαμένη. Διὸ	καὶ	αὐτός φησι· Χήρα καταλεγέσθω μὴ
[8]	ἐπειδὴ σὲ τοιαῦτα ἀνέπεισαν μαίνεσθαι	καὶ	αὐτοὺς οὕτως διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι
[49]	τὴν ἄλλην διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι κατηφείας	καὶ	αὐχμοῦ, καὶ μεστὴν εἶναι φαιδρότητος
[49]	Νομίζω« φησί, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν.	Καὶ	ἀφεὶς εἰπεῖν, διὰ τὰ μέλλοντα
[3]	ἀπώλεσαν ἐνταῦθα μὲν αὐτοὺς ἀνονήτοις	καὶ	ἀφορήτοις βαρύνοντες πόνοις, ἐκεῖ δὲ
[34]	χειμῶνα καὶ χαλεπὴν τὴν ζάλην	καὶ	ἀφορήτους τὰς τρικυμίας, πάντα ἄνω
[53]	τοῦ πάθους ἁλίσκεται. Ὅταν δὲ	καὶ	ἀφορμὰς ἔχῃ τῆς ὑπεροψίας πολλάς,
[52]	Ὕποπτον μὲν γὰρ καὶ ἄλλως	καὶ	ἀχάριστον τοῦτο τὸ γένος, ὅταν
[69]	ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι	καὶ	ἀχλύες καὶ τὰ ἔτι τούτων
[63]	ὀφθαλμὸς καὶ γλῶττα καὶ σχῆμα	καὶ	βάδισις καὶ πάντα ἁπλῶς πρὸς
[38]	ὅλου μαχομένην ἀφίησιν ἑστάναι διηνεκῶς	καὶ	βάλλεσθαι ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ
[37]	ζῶντες καὶ βάλλουσι τῷ φθόνῳ	καὶ	βάλλονται, πρὸς δὲ τοὺς τετελευτηκότας
[37]	γινόμενος. Οἱ μὲν γὰρ ζῶντες	καὶ	βάλλουσι τῷ φθόνῳ καὶ βάλλονται,
[44]	πάντοθεν ὥσπερ τις ἴλιγγος περιστρέφων	καὶ	βαπτίζων ἡμῶν τὴν ψυχήν. Ἐὰν
[59]	παρθένος καὶ ποθεῖ τὴν τελευτὴν	καὶ	βαρύνεται τῇ ζωῇ, σπεύδουσα τὸν
[12]	Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ ζῆν, ὁ	καὶ	βασιλείαν καὶ ζωὴν καὶ ἀγγέλους
[69]	Οὐ γὰρ μόνον κατηγόρους ἀλλὰ	καὶ	βασκάνους δεδοίκασι. Πολλοῖς γὰρ πολλάκις
[71]	ἀρχόντων φόβους, δήμων ὁρμάς, συκοφαντῶν	καὶ	βασκάνων ἐπιβουλάς, ἃ μάλιστα τοὺς
[73]	μένουσιν ἀλλὰ δαπανωμένοις, τῶν μενόντων	καὶ	βεβαίων ἀμελῶν; Οὐκέτι γάμος, οὐδὲ
[40]	αὐτὸν μετὰ πολλῆς τῆς σπουδῆς	καὶ	βελτίω ποιεῖν ἤ, εἰ τοῦτο
[27]	πολέμου τὸ βαρύ. Φιλονείκου τινὸς	καὶ	βιαίας καὶ ἀπονενοημένης κατὰ τῶν
[40]	πῶς οἴσει τὴν τοσαύτην ἀνάγκην	καὶ	βίαν; Τί δαί, ἂν συνεχῶς
[10]	ἄγγελοι, εἰ δὲ χρή τι	καὶ	βιασάμενον εἰπεῖν, καὶ πλέον. Ἄγγελοι
[50]	πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς ἐπιθυμίας ἀνοήτους	καὶ	βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους
[6]	κατισχνωμένα μέλη καὶ στολὴν εὐτελῆ	καὶ	βλέμμα ἥμερον. Καὶ τί τὸ
[52]	πολυπραγμονοῦνται μόνον ἀλλὰ καὶ ῥήματα	καὶ	βλέμματα καὶ στεναγμὸς μετὰ πολλῆς
[14]	οὐδεὶς ἦν. Ἐδέησεν αὐτῷ γενέσθαι	καὶ	βοηθόν, καὶ ἐγένετο, καὶ οὐδὲ
[82]	παῖδας καὶ χρήματα καὶ ποίμνια	καὶ	βουκόλια, καὶ μετὰ πάντα ἐκεῖνα
[82]	οὖν, εἰπέ μοι, ποιμνίων μέμνησθε	καὶ	βουκολίων καὶ γάμων καὶ παίδων;
[13]	τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως τὸ θελῆσαι	καὶ	βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς· ὥσπερ
[44]	ἔνι στρεφόμενον ἐν ζάλῃ τοσαύτῃ	καὶ	βουλόμενον εὐδοκιμεῖν ἐν αὐτῇ μὴ
[63]	δύνασθαι καθορᾶν, οὕτω δὲ ἥμερος	καὶ	γαληνὸς ὡς μηδὲ πρὸς τοὺς
[38]	ὅτι Ἐὰν καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ	καὶ	γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα ἕξουσιν ὅτι
[14]	δὲ ἐκεῖνος ἔμεινεν ἐν παραδείσῳ	καὶ	γάμου λόγος οὐδεὶς ἦν. Ἐδέησεν
[47]	τὸν εὐαγγελικὸν ἐπιδείκνυσθαι βίον· ἐπεὶ	καὶ	γάμου χωρὶς ἐποίησαν τοῦτο πολλαὶ
[82]	μοι, ποιμνίων μέμνησθε καὶ βουκολίων	καὶ	γάμων καὶ παίδων; Τί οὖν,
[26]	ἀδικεῖ ἑαυτὸν ὁ δυνάμενος παρθενεύειν	καὶ	γαμῶν. Τὸν γὰρ δυνάμενον γυμνὸν
[77]	παρθένων ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων φροντίσι.	Καὶ	γὰρ αἱ πέντε ἐκεῖναι καὶ
[42]	ὑμῖν καὶ παραινῶ τοῦτο ζηλοῦν,	καὶ	γὰρ ἀπόστολος ὑμῶν εἰμι. Καθάπερ
[5]	ἀκαθαρτοτέρα ἡ τῶν αἱρετικῶν παρθενία.	Καὶ	γὰρ ἀσελγείας ἁπάσης ἡ τῶν
[42]	τῆς δωρεᾶς εἶναι τοῦ Θεοῦ·	καὶ	γὰρ αὐτὸ τὸ πιστεῦσαι ἀπὸ
[72]	τρυφᾶν. Καὶ τί λέγω γυναῖκας;	Καὶ	γὰρ αὐτοὶ οἱ ἄνδρες ταλαιπώρως
[21]	ἥδιον, τί κάλλιον, τί φωτεινότερον;	Καὶ	γὰρ αὐτῶν τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων
[35]	ἅπαντα ταῦτα φιλοσοφεῖς πρὸς ἡμᾶς.	Καὶ	γὰρ ἐγώ, φησίν, ὡς ὑμεῖς
[37]	τοῦτο, νῦν δὲ ἐκεῖνο γινομένων;	Καὶ	γὰρ ἐκεῖ τὸν αὐτὸν ἴδοις
[46]	οὖν οὐδὲ ὁ ταύτης ἀνήρ.	Καὶ	γὰρ ἐκεῖνον ὁ Θεὸς ἐποίησε
[13]	ἡμῶν δεσπότην μιμούμενος οὕτως ἐποίησεν.	Καὶ	γὰρ ἐκεῖνος τότε διελέχθη περὶ
[17]	γέγονεν οἷον ἐπὶ τῶν νεοττῶν.	Καὶ	γὰρ ἐκείνους ὅταν ἐκθρέψῃ ἡ
[61]	μέριμναν, μᾶλλον δὲ καὶ χαλεπωτέραν.	Καὶ	γὰρ ἐν βαλανείοις καὶ ἐκκλησίαις
[10]	μᾶλλον ἢ τὴν παρθενίαν ἐπῄνεσε.	Καὶ	γὰρ ἐπὶ τῶν σωμάτων οὐχ
[77]	ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω καὶ ἀπώλλυντο.	Καὶ	γὰρ ἡ παρθενία διὰ τοῦτο
[56]	εἴωθεν. Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων κεχώρισται—	καὶ	γὰρ κἀγὼ τὸ αὐτὸ πάλιν
[57]	προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ ἄρρενος θῆλυ.	Καὶ	γὰρ καὶ αὕτη οὐχ ἧττον
[13]	ὑπὲρ τῶν τοιούτων αὖθις ἐρωτῶντες.	Καὶ	γὰρ καὶ ἐνταῦθα τὸ βάθος
[14]	πόλεις οὐδὲ τέχναι οὐδὲ οἰκίαι·	καὶ	γὰρ καὶ τούτων ὑμῖν οὐχ
[71]	καὶ χαλεπωτέρας οὔσας τῶν σωματικῶν.	Καὶ	γὰρ μαλακοὺς καὶ ἀνάνδρους καὶ
[47]	ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι; Ἀνάγκη ἐκείνῳ ἕπεσθαι.	Καὶ	γὰρ μὴ βουλομένην σε τοῦτο
[84]	τῶν κατορθωμάτων τὸ μέγεθος— εἰκότως.	Καὶ	γὰρ μισθοὺς μείζονας ἔθηκε καὶ
[13]	κἀν τούτῳ μιμούμενος τὸν Χριστόν.	Καὶ	γὰρ ὁ σωτὴρ μετὰ τὸ
[47]	καὶ τὸ αὐτὸ κέρδος καρπώσασθαι.	Καὶ	γάρ, ὅπερ ἔφθην εἰπών, οὐδὲ
[69]	σιτεῖσθαι πολλὰ πολλάκις ἡδύ. Ἄπαγε.	Καὶ	γὰρ ὅταν καρηβαρίαι καὶ γαστρὸς
[12]	κυρίου παραίνεσιν εἶναι πιστεύειν χρή.	Καὶ	γὰρ ὅταν λέγῃ· Τοῖς δὲ
[33]	συνεῖδον τῆς ἐντολῆς τὴν ἀνάγκην.	Καὶ	γὰρ ὅτε ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ
[76]	ἀνάγκης αἱρεῖσθαι τοῦτο τὸ καλόν.	Καὶ	γὰρ οὕτως ἔχει. Πᾶν ὅπερ
[66]	ἐκ τούτων ὑπομένειν ἀνάγκη παρίημι.	Καὶ	γὰρ οὐχ ὅτε βούλεται ἔξεστιν
[63]	τῷ παρόντι βίῳ πραγμάτων ὑπεροψία.	Καὶ	γὰρ ὀφθαλμὸς αὐτῇ οὕτω μὲν
[63]	τὰς οἰκείας ἀνάγκη ῥυθμίζειν ὁρμάς.	Καὶ	γὰρ ὀφθαλμὸς καὶ γλῶττα καὶ
[12]	αὐτοῦ νῦν διδομένην τὴν ἐντολήν.	Καὶ	γὰρ περὶ τῆς ἐν χηρείᾳ
[69]	τοιούτων τραπεζῶν ἔχουσι τὴν ἀρχήν.	Καὶ	γὰρ ποδαλγίαι καὶ φθόη καὶ
[54]	ἀηδία. Εἰ δὲ λέγοι τις—	καὶ	γὰρ πολλῶν ἤκουσα λεγόντων ἐγώ,
[52]	λοιδορίας τὸν ἐκείνων λαμβάνουσι πόλεμον.	Καὶ	γὰρ συντιθέναι καὶ πλάττειν ὅσαπερ
[32]	ὅτι ὠμὸς ὁ δεσπότης ἡμῶν—	καὶ	γὰρ σφόδρα ἐστὶν ἥμερος καὶ
[22]	ἄρκους αὐτῶν ἐπαφεῖναι τῷ πλήθει·	καὶ	γὰρ τεσσαράκοντα δύο ἦσαν, καὶ
[8]	Ἰουδαίων; Ἀλλ´ οὐκ ἀνέχονται ἐκεῖνοι·	καὶ	γὰρ τὸν γάμον τιμῶσι καὶ
[17]	καὶ τὴν φλόγα σφοδροτέραν ἐποίησε.	Καὶ	γὰρ τοὺς γάλακτος μόνου δεομένους
[49]	φαιδρότητος καὶ γέλωτος καὶ χαρᾶς.	Καὶ	γὰρ τραπέζῃ πολυτελεῖ καὶ μαλακοῖς
[82]	ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς.	Καὶ	γὰρ τῶν ἀκτημοσύνην ἀσκούντων μᾶλλον
[11]	τὴν ἀνθρωπίνην. Διόπερ ἐκείνους ἀφέντες—	καὶ	γὰρ τῶν πρὸς αὐτοὺς εἰρημένων
[57]	τῆς τούτου πολλαὶ πολλάκις ἠρρώστησαν.	Καὶ	γὰρ ὑβρισθεῖσαι καὶ ὀργισθεῖσαι τότε
[19]	μέχρι τίνος οὐ παύσομαι σκιαμαχῶν;	Καὶ	γὰρ ὑμεῖς οἱ ταῦτα λέγοντες
[69]	Ἄπαγε. Καὶ γὰρ ὅταν καρηβαρίαι	καὶ	γαστρὸς διατάσεις καὶ πνεύματος ἐμφράξεις
[16]	οὐδαμῶς· Θεὸς γὰρ αὐτὰ συνεχώρησε	καὶ	γέγονεν ἐν καιρῷ χρήσιμα. Μικρὰ
[73]	δὲ παρακάθῃ σχολάζων ἐπιθυμίαις γυναικὸς	καὶ	γέλωτι καὶ διαχύσει καὶ τρυφῇ;
[49]	αὐχμοῦ, καὶ μεστὴν εἶναι φαιδρότητος	καὶ	γέλωτος καὶ χαρᾶς. Καὶ γὰρ
[27]	ἔξωθεν καὶ μοχλῶν, φυλάκων ἐγρηγορότων	καὶ	γενναίων, καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων
[58]	σύνεσιν, ὁμόνοιαν, γῆρας μακρόν; Προσέστω	καὶ	γένους περιφάνεια καὶ δυναστείας μέγεθος
[49]	οὐχ οὕτως εἶπεν· Ἐὰν γὰρ	καὶ	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε,
[49]	Εἶτα πάλιν εἰπών· Ἐὰν δὲ	καὶ	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε«
[47]	ἀνιεὶς καὶ λέγων· Ἐὰν δὲ	καὶ	γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες. Ἀλλὰ μηδὲ
[48]	ἀγαμίας δέξῃ λόγον. Ἐὰν δὲ	καὶ	γήμῃς« φησίν, οὐχ ἥμαρτες· καὶ
[63]	ῥυθμίζειν ὁρμάς. Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς	καὶ	γλῶττα καὶ σχῆμα καὶ βάδισις
[42]	παρ´ αὐτοῦ. Ἄλλως τε ὅτι	καὶ	γνώμη τὸ πρᾶγμά ἐστιν, οὐκ
[80]	Καθάπερ γὰρ ῥίζαν γῆ λιπαρὰ	καὶ	γόνιμος, οὕτως οἶδεν ἀρίστη πολιτεία
[23]	καὶ ὥσπερ ἐν στήλῃ χαλκῇ	καὶ	γράμμασι τὰς ἐκείνων καταθέμενος τιμωρίας
[44]	ἀλλ´ ὅταν ἴδῃ παῖδας περιεστῶτας	καὶ	γυναῖκα δαπάνης δεομένην πολλῆς, καὶ
[82]	λόγος; Ὁ πατριάρχης, φησίν, Ἀβραὰμ	καὶ	γυναῖκα εἶχε καὶ παῖδας καὶ
[82]	μᾶλλον ἐκεῖνος χρημάτων κατεφρόνησε πλουτῶν	καὶ	γυναῖκα ἔχων καὶ ἡδονῆς μᾶλλον
[84]	μέλλοιμεν περὶ χρήματα καὶ τρυφὴν	καὶ	γυναῖκας καὶ πραγμάτων ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι,
[75]	τὸν περιρρέοντα τῶν φροντίδων ὄχλον.	Καὶ	γυναικὶ πάλιν ὁμοίως οὐδεμία ἀνάγκη
[45]	ὅσον πρὸς ἀρετὴν ἐμπόδιον γυνὴ	καὶ	γυναικὸς φροντίδες. ~Εἰ ἐμποδίζει πρὸς
[12]	μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν,	καὶ	γυνὴ ἥτις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον
[69]	σιτοποιῶν καὶ μαγείρων τέχνας, παρασίτων	καὶ	δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ ἴστω ὅτι
[2]	ἴσος, ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν δεσμὰ	καὶ	δάκρυα καὶ οἰμωγαὶ καὶ τὸ
[47]	ἄνδρα χρημάτων οὐδὲ πολυτελὴς γινομένη	καὶ	δαπανηρά, οὕτως αὐτὸν δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι·
[69]	ἐπιλάβωνται τῶν μετὰ πολλοῦ πόνου	καὶ	δαπάνης παρασκευασθέντων αὐτοῖς. Καὶ τούτῳ
[32]	ἐσχάτων ὁ κίνδυνος· τρέμειν δεῖ	καὶ	δεδοικέναι καὶ συνεστάλθαι· δεσπότῃ πρόσιμεν
[46]	γῆς ἀλλ´ ἔνια καὶ τρέμειν	καὶ	δεδοικέναι οὐ ψευδῆ τοῦ Θεοῦ
[52]	μετὰ τῆς ὁμιλίας πάντα ἀναλογίζεσθαι	καὶ	δεδοικέναι τὰ δεινά. Ἡ δὲ
[54]	τὴν ζημίαν. Τὸ γὰρ ἀνάγκῃ	καὶ	δεδοικυῖαν καὶ μετὰ βίας ὑποτετάχθαι
[17]	ἀμετρίαι διαφθείρουσι τὴν ὑγίειαν αὐτῆς.	Καὶ	δεῖ μάλιστα ἐπὶ καιροῦ τοῦ
[27]	τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.	Καὶ	δεῖ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν
[34]	μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ Σατανᾶς.	Καὶ	δεῖξαι βουλόμενος ὅτι οὐ τῆς
[1]	εἰπών· Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν.	Καὶ	δεῖξαι βουλόμενος πῶς σφόδρα μικρὸν
[75]	συνειδότι τῶν ἀκουόντων αὐτὰ ἀναλογίσασθαι,	καὶ	δείξας οὕτω τῆς παρθενίας τὴν
[17]	δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας	καὶ	δεομένους ἔτι τῆς ἔνδον μονῆς,
[32]	βασιλεῦσιν; ἐσχάτοις μὲν οὖν ἄρχουσι	καὶ	δεσπόταις δοῦλοι ἐντυγχάνοντες, ἄν τε
[55]	καὶ τῶν οὐ προσηκόντων ἀπολαύουσα	καὶ	δεσπότῃ μᾶλλον ἢ ἀνδρὶ συνοικοῦσα
[14]	γὰρ ἦσαν ἀνάλωτοι τῷ διαβόλῳ	καὶ	δεσπότην ᾐδοῦντο τὸν αὑτῶν, παρέμενε
[38]	γινομένην στέρησιν ἐπὶ πολὺ προάγειν.	Καὶ	δεύτερον πάλιν ἐπέτρεψε γάμον, ἐὰν
[23]	κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα	καὶ	δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ
[37]	θαυμάσειεν ὅταν οἱ μὲν ἄλλοι	καὶ	δευτέρων δέωνται γάμων ἵνα μὴ
[82]	εἰς τὴν γέενναν αὐτὴν ἀπελεύσονται,	καὶ	δηλοῦσιν αἱ τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι
[46]	γὰρ γυναικός« φησίν, ἀρχὴ ἁμαρτίας	καὶ	δι´ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντες. Καὶ
[37]	δὲ μόνον αὐτοὺς ἀποστρέφονται ἀλλὰ	καὶ	δι´ αὐτὴν τῶν γινομένων τὴν
[79]	καὶ οὐκ αὐτὸν μόνον ἀλλὰ	καὶ	δι´ ἐκείνου ἑτέρους. Ὁ δὲ
[47]	ποιεῖται τὰς μεταβάσεις καὶ πολλὴν	καὶ	δι´ ὀλίγου τῆς παραινέσεως ἑκατέρας
[66]	ἀπηλλαγμένων τῆς εἰρκτῆς ἐκείνης πολλαὶ	καὶ	διὰ μέσου τοῦ πλήθους ἐπὶ
[40]	δαί, ἂν συνεχῶς αὐτὴν ἀποστρέφηται	καὶ	διὰ παντὸς μένῃ τοῦτο ποιῶν;
[15]	οὕτως ἐβουλήθη, φησί, δι´ ἡμᾶς	καὶ	διὰ τὴν ἀπείθειαν τὴν ἡμετέραν.
[56]	ἐρῶ— ὅτι τοῖς μὲν τοιαῦτα	καὶ	διὰ τῆς πείρας ἐπῆλθεν, ὅσοι
[76]	ταῖς παραιτήσεσι πάλιν παραίνεσιν ἐπεισήγαγε	καὶ	διὰ τῆς συγχωρήσεως συμβουλήν. Τὸ
[45]	κατορθῶν; Τίνος ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε,	καὶ	διὰ τί; Ὅτι πλείονα μόχθον
[49]	καὶ πείσειε τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ	καὶ	διὰ τὸ μάλιστα πάντων ἀνθρώπων
[49]	οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς	καὶ	διὰ τὸ σαρκίνους εἶναι ἔτι
[66]	θαυμαστὰς καὶ διὰ τοῦ σχήματος	καὶ	διὰ τοῦ βαδίσματος καὶ διὰ
[66]	ἔσχον τῆς σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς	καὶ	διὰ τοῦ σχήματος καὶ διὰ
[66]	σχήματος καὶ διὰ τοῦ βαδίσματος	καὶ	διὰ τοῦ τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου
[63]	σωματικὸς ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ὅλος.	Καὶ	διὰ τοῦτο ἄν τε δυσειδὴς
[16]	παίδων κατορθώματα μᾶλλον ἢ ἀνδρῶν.	Καὶ	διὰ τοῦτο ἡμᾶς τελείους ὁ
[13]	γὰρ μέγα ᾖ τὸ κατορθούμενον	καὶ	διὰ τοῦτο μηδὲ εἰς ἐντολῆς
[46]	ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἐπὶ τούτῳ	καὶ	διὰ τοῦτο οὐκ ἠθέλησε δὲ
[12]	σαρκὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἦν.	Καὶ	διὰ τοῦτο Παῦλός φησι· Τοῖς
[75]	ἡ ἐπιθυμία φυσική τίς ἐστι	καὶ	διὰ τοῦτο πολλῆς ἔτυχε τῆς
[83]	τοῦτο ἐπιτετάγμεθα, οὐ βιοῦμεν δέ,	καὶ	διὰ τοῦτο πολὺ τοῦ δικαίου
[76]	ὦμεν καὶ ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν	καὶ	διὰ τούτων ἁπάντων δεικνὺς τὸ
[24]	γὰρ ὁ μακάριος ἐπιστομίζει Παῦλος	καὶ	διὰ τούτων καὶ διὰ τῶν
[37]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν βάλλει σκώμμασι	καὶ	διὰ τῶν ἐκείνης ἐγγόνων τὴν
[24]	ἐπιστομίζει Παῦλος καὶ διὰ τούτων	καὶ	διὰ τῶν ἐφεξῆς κειμένων. ~Ὅτι
[22]	εἰ πρὸς τῷ μὴ θαυμάζεσθαι	καὶ	διαβαλλομένην ἑώρα παρὰ πάντων ἀνθρώπων;
[4]	δὲ ὅτι τῷ Θεῷ μαχόμενοι	καὶ	διαβάλλοντες αὐτοῦ τὰ κτίσματα οὐ
[73]	οἰκίαι ἀλλ´ ἑτέρα τις κατάστασις	καὶ	διαγωγή. Ταῦτα δὲ πάντα μικρὸν
[72]	δὲ ἐν ἐκείνῳ τῷ ὑγρῷ	καὶ	διακεχυμένῳ βίῳ δαπανηθείς, εἴποτε συμβαίη
[47]	τῷ λόγῳ ἀλλὰ διατεμὼν αὐτὸν	καὶ	διακόψας πρὶν φανῆναι σκληρόν, τοὺς
[47]	σοι τὴν ἀρχήν· κἂν ἀντιπέσῃς	καὶ	διακόψῃς, οὐ μόνον οὐκ ἀπήλλαξας
[27]	τὸ τοῦ πράγματος κλέπτει βαρὺ	καὶ	διαναπαύσας τὸν ἀκροατὴν οὕτω πείθει
[63]	ἀδικοῦντας καὶ συνεχῶς λυποῦντας ἀγριαίνειν	καὶ	διανίστασθαι ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτους
[11]	ἀγαθά, καὶ ὀφθαλμὸν καὶ ἀκοὴν	καὶ	διάνοιαν ὑπερβαίνοντα τὴν ἀνθρωπίνην. Διόπερ
[76]	τὸ ἡμῖν ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ οὗ	καὶ	διαπορήσειεν ἄν τις εἰκότως, πῶς
[57]	τόκου καιρὸς ἐπιστῇ διακόπτουσι μὲν	καὶ	διασπῶσι τὴν ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ
[52]	δὲ καὶ παρρησίας μείζονος ἐπιλάβηται	καὶ	διαστασιάζοντας πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς
[63]	μέλει ὥστε μὴ ἄτακτα βαδίζειν	καὶ	διατεθρυμμένα ἀλλ´ ἄπλαστόν τινα καὶ
[9]	ἐν γαλήνῃ πολλῇ καθίστησιν ἡμᾶς	καὶ	διατηρεῖ. Ἀλλ´ εἰσί τινες οἱ
[18]	νῦν, ἀλλ´ ὅτι τὸ ἀπολλῦναι	καὶ	διαφθείρειν τὸ γένος τὸ ἡμέτερον
[49]	χεῖρον διακειμένῳ καὶ ἑτέρᾳ πολλῇ	καὶ	διαφόρῳ δαπάνῃ λειτουργοῦντες τῇ σαρκὶ
[73]	σχολάζων ἐπιθυμίαις γυναικὸς καὶ γέλωτι	καὶ	διαχύσει καὶ τρυφῇ; Ὁ κύριος
[30]	δεῖ πόθον βιωτικόν, πᾶσαν φροντίδα	καὶ	διάχυσιν καὶ πανταχόθεν ἑαυτὸν συναγαγόντα
[5]	τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις	καὶ	διδασκαλίαις δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων
[78]	ἀντὶ τούτου προσέθηκε παραμυθούμενος αὐτὸν	καὶ	διδοὺς μᾶλλον ἐπὶ ταύτην ἐλθεῖν
[63]	ἔχειν ἐραστήν. Οὕτω δὲ καθαρὸς	καὶ	διειδὴς ὡς ἀντὶ τῶν σωματικῶν
[41]	αὐτόν. Ἐν βραχεῖ μὲν γὰρ	καὶ	διεσπαρμένως, ἐνύφηνε δὲ αὐτὸν ὅμως
[78]	ἀνάνδρου καὶ ταλαιπώρου, ἐκεῖνο δὲ	καὶ	διεστραμμένης καὶ οὐδὲ τὴν τῶν
[23]	ἴσμεν πολλούς. Εἰ δὲ ἔνιοι	καὶ	διέφυγον ἀλλ´ οὐκ εἰς τέλος
[1]	ἀλλ´ ὅτι ἐπλεόνασε τὸ δοθέν,	καὶ	διπλῆν τὴν παρακαταθήκην ἀπέδωκεν. Μέχρι
[52]	μὲν αὐτὴν ἴσως χαλεπαίνουσαν οἴσει	καὶ	δὶς ὁ ἀνήρ. Ἐὰν δὲ
[4]	μισθὸν ὑμῶν ἀλλὰ καὶ κολασθήσεσθε.	Καὶ	δογμάτων μὲν ἕνεκεν μετ´ ἐκείνων
[27]	Διὰ γὰρ τὰς πορνείας« φησί.	Καὶ	δοκεῖ μὲν αἰτιολογεῖν τοῦ γάμου
[29]	δέξωνται ἀλλ´ ἵνα μὴ δέξωνται,	καὶ	δοκεῖ μὲν διδασκαλίας τὸ πρᾶγμα
[80]	τρυφὴ καὶ πλοῦτος καὶ δυναστεία	καὶ	δόξα καὶ ὁ λοιπὸς τῶν
[81]	χρημάτων ἐστὶ μόνον δοῦλος ἀλλὰ	καὶ	δόξης καὶ τιμῆς καὶ τῆς
[14]	μετὰ τούτων τὸ θνητὸν τοῦτο	καὶ	δουλικὸν ἱμάτιον. Ὁ γὰρ γαμήσας,
[71]	ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας	καὶ	δουλοπρεπεῖς καὶ πρὸς ἅπαν εἰπεῖν
[12]	βασιλείαν καὶ ζωὴν καὶ ἀγγέλους	καὶ	δυνάμεις καὶ κτίσιν ἑτέραν καὶ
[80]	ὄντα περιττά, τρυφὴ καὶ πλοῦτος	καὶ	δυναστεία καὶ δόξα καὶ ὁ
[58]	μακρόν; Προσέστω καὶ γένους περιφάνεια	καὶ	δυναστείας μέγεθος καὶ μηδὲ τὸ
[53]	εὐτελῆ καὶ ταπεινὸν ἀπὸ μεγάλων	καὶ	δυνατῶν καὶ πολλὰ χρήματα κεκτημένων
[30]	ἅπαντα τὰ σωματικὰ διατετύπωτο, οἷς	καὶ	δύο γυναῖκας ἔχειν ἠφεῖτο καὶ
[44]	Καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ	καὶ	δύο κατὰ ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας
[62]	ἀποφερόμενος· ἐὰν δὲ ἄμορφος ᾖ	καὶ	δυσειδής, ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν οὕτω μᾶλλον
[44]	Ἂν δὲ μοχθηρὰ καὶ ἐπαχθὴς	καὶ	δυσκάθεκτος, οὐκέτι μόνον ἀνάγκην τὸ
[82]	ἔλεγεν· Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν	καὶ	δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ
[82]	γὰρ ἐλεύσονται« φησίν, ἀπὸ ἀνατολῶν	καὶ	δυσμῶν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ
[82]	οἱ πολλοὶ οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν	καὶ	δυσμῶν ὁ τῶν ἀποστόλων ἦσαν
[52]	Οὕτω συνεχῶς ἐξάλλεται καὶ ἀποπηδᾷ	καὶ	δυσχεραίνει πρὸς ἅπαντας καὶ εἰς
[75]	εἰπών· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω«	καὶ	Ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ
[48]	καὶ γήμῃς« φησίν, οὐχ ἥμαρτες·	καὶ	ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ
[36]	Οὐκ ἂν γὰρ οὕτως ἠναντιώθη	καὶ	ἑαυτῷ καὶ τῷ Χριστῷ, τῷ
[14]	Ἐδέησεν αὐτῷ γενέσθαι καὶ βοηθόν,	καὶ	ἐγένετο, καὶ οὐδὲ οὕτως ὁ
[14]	Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν τοῦ Θεοῦ	καὶ	ἐγένοντο γῆ καὶ σποδός, ἀπώλεσαν
[47]	καὶ ἐν τοῖς πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι;	Καὶ	ἐγὼ τοῦτο συνομολογῶ. Οὐδὲ γὰρ
[21]	τοῦ μακαρίου τότε ἐκείνου, ἀλλὰ	καὶ	ἐθαύμασε σφόδρα· τοσοῦτον δὲ εἶπε
[62]	ἀμορφίαν ἐπιτείνει. Εἶδεν ἕτερος, φησί,	καὶ	ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ οὐ τὴν περικειμένην
[14]	Ἀλλ´ ἴσως εἴποι τις ἄν·	καὶ	εἰ καλὸν γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι,
[2]	Φειδόμενος δὲ ἡμῶν ὁ σωτὴρ	καὶ	εἰδὼς ὅτι Τὸ μὲν πνεῦμα
[69]	ἀναβλαστάνῃ δεινά, ποίαν ἡδονὴν καρπωσόμεθα;	Καὶ	εἴθε μέχρι τῶν παρ´ ἡμέραν
[1]	πυκτεύοντες καὶ τὸν ἀέρα δέροντες;	Καὶ	εἴθε μόνον εἰκῇ. Καίτοι οὐδὲ
[1]	εἰς κενὸν καὶ κοπιῶντες μάτην	καὶ	εἰκῇ πυκτεύοντες καὶ τὸν ἀέρα
[47]	Εἶτα ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἐλθὼν	καὶ	εἰπὼν ὅτι Νομίζω τοῦτο καλὸν
[58]	ἄλλων ἁπάντων ὧν ἄρτι διῆλθον	καὶ	εἰς γῆρας ἐλάσαι μακρόν, τί
[57]	μέχρι προσδοκίας τὸ δεινὸν ἀλλὰ	καὶ	εἰς ἔργον αὐτὸ προελθεῖν πάντως
[10]	τῆς παρθενίας τὴν δόξαν προύδωκας	καὶ	εἰς ἔσχατον ἤγαγες κακόν. Καλὸν
[49]	ἰόν, ὅταν περὶ βασιλείας ἀκούσῃ	καὶ	εἰς μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ ὡς
[22]	οὓς εἴχομέν ποτε εἰς γέλωτα	καὶ	εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ· ἡμεῖς οἱ
[53]	ἀπωσαμένη τῆς τάξεως αὐτὸν ἐκείνης	καὶ	εἰς τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ἄγουσα
[1]	ἵστησιν ὁ Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ	καὶ	εἰς τὴν βασιλείαν εἰσάγει, οὐχ
[8]	τῶν φαύλων ἀπαλλάττει δόξης ἀλλὰ	καὶ	εἰς τὴν τῶν ἀγαθῶν ἐγκρίνει
[47]	ἀπήλλαξας σαυτὴν τῶν δεσμῶν ἀλλὰ	καὶ	εἰς τιμωρίαν ἐσχάτην ἐνέβαλες. ~Ὅτι
[38]	ῥῖψαι τὸ ἱμάτιον καὶ ἀλείψασθαι	καὶ	εἰς τὸ στάδιον εἰσελθεῖν καὶ
[52]	ἀποπηδᾷ καὶ δυσχεραίνει πρὸς ἅπαντας	καὶ	εἰς τοὺς παρόντας ἁπλῶς καὶ
[34]	πῦρ, ὁρᾷ μὲν αὐτὸ κορυφούμενον	καὶ	εἰς ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι δὲ
[38]	παρῇ καὶ οἱ θεαταὶ καθέζωνται	καὶ	εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιπαρατάττηται,
[47]	ἔχω« τὸν γάμον συγχωροῦντός ἐστι	καὶ	εἰσάγοντος. Εἶτα ἐπὶ τὴν παρθενίαν
[52]	φύσει ζηλότυπος ὢν τύχοι, ἢ	καὶ	ἔκ τινος προφάσεως οὐκ ἀληθοῦς
[62]	περικείμενα, ἐκείνην δὲ διὰ ταῦτα	καὶ	ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ παρὰ τὴν
[82]	μόνον ἀποσχέσθαι τῆς παλλακίδος ἀλλὰ	καὶ	ἐκβαλεῖν αὐτὴν τῆς οἰκίας ὑπὲρ
[24]	ὑπερβολὴν τῆς κακίας καὶ ἐνταῦθα	καὶ	ἐκεῖ τιννύντες δίκην· ἕτεροι δὲ
[68]	φύσις· ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν,	καὶ	ἐκεῖθεν ὁμοίως τέρπεσθαι ἔδει. Εἰ
[61]	χαλεπωτέραν. Καὶ γὰρ ἐν βαλανείοις	καὶ	ἐκκλησίαις παραγίνονται αἱ τὰ τοιαῦτα
[68]	ἐν τῷ καιρῷ τῆς τελευτῆς	καὶ	ἑκόντες καὶ ἄκοντες αὐτοῦ τῆς
[84]	τὴν ὀφειλομένην ἀπὸ τούτων δίκην	καὶ	ἑκόντες καὶ ἄκοντες ἑλκόμεθα, οὐ
[61]	ἀπὸ τιμίων συγκείμενα λίθων διασπασθέντα	καὶ	ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν. Πλὴν ἀλλὰ μηδὲ
[79]	οὐ γὰρ σῖτος καὶ οἶνος	καὶ	ἔλαιον ἀλλ´ ἀκρίδες καὶ μέλι
[52]	ἐκείνην, ἀλλ´ ἀνάγκη μακρόν τινα	καὶ	ἐλεεινὸν ὑπομένειν θάνατον, τὸν ἀπὸ
[36]	δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα« προϊὼν προστασίας	καὶ	ἐλεημοσύνας καὶ μεταδόσεις ἐν τούτοις
[20]	οὐ μόνον οὐ κολάζονται ἀλλὰ	καὶ	ἐλεοῦνται παρὰ τῶν ὑβρισθέντων αὐτῶν.
[80]	νῦν, τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου	καὶ	Ἑλισσαίου καὶ Ἰωάννου ὅσον ἡ
[4]	ἐκείνοις πῦρ συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς. ~Ὅτι	καὶ	Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι κατὰ τὴν παρθενίαν
[4]	τὴν παρθενίαν οἱ αἱρετικοί. Ὦ	καὶ	Ἑλλήνων ὑμεῖς ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας μὲν
[4]	τῶν μετιόντων προαιρέσεως ἑκάτερον γίνεται.	Καὶ	Ἕλλησι μὲν ἄκαρπος ἡ τοιαύτη
[4]	ἑκοῦσιν, ἐκεῖ δὲ μὴ βουλομένοις.	Καὶ	Ἕλλησι μὲν ὑπὲρ νηστείας καὶ
[2]	φησίν, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι. Φειδόμενος
[41]	φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ πάλιν·
[34]	φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ
[36]	Θέλω πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν φησί·
[36]	λέγων· Θέλω πάντας εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα· Καλὸν αὐτοῖς
[35]	δὲ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτόν; Καίτοι εἰ μὴ τοῦτο
[35]	Τίνος οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς	καὶ	ἐμαυτόν; Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν· οὗτος
[34]	καὶ ποθῶ πάντας εἶναι ὡς	καὶ	ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο διὰ
[57]	Ὁ δὲ πρὶν ἢ γεύσασθαι	καὶ	ἐμπλησθῆναι τῆς φιλίας, ἀκμαζούσης ἔτι
[25]	πρᾶγμα οὐδὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀλλὰ	καὶ	ἐμπόδιον ἀρετῆς οὐ μόνον τῷ
[19]	καὶ τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττων ἐκείνης	καὶ	ἐν ἁγιασμῷ καὶ σεμνότητι διατηρῶν.
[22]	Πῶς κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς Θεοῦ	καὶ	ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος αὐτῶν
[82]	πυρὶ παρέδωκεν. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ	καὶ	ἐν γάμῳ ζῶν ἐσπούδασε τὰ
[75]	τοὺς γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις καθάπερ	καὶ	ἐν ἐκείνοις. Τοῦτο τοίνυν ἐστὶν
[29]	ἐκ συμφώνου. Διὰ τί δὲ	καὶ	ἐν παραινέσει ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο
[68]	λουτρῶν καὶ ἐπὶ τῶν παραδείσων	καὶ	ἐν ταῖς οἰκίαις τὸ ἐμὸν
[50]	~Ὅτι καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ	καὶ	ἐν τῇ καινῇ παράνομον ἡ
[50]	παρέχουσιν αὐτῇ τὴν τρυφήν. ~Ὅτι	καὶ	ἐν τῇ παλαιᾷ καὶ ἐν
[78]	μέν, ἀνυπόπτως δὲ καὶ λανθανόντως	καὶ	ἐν τῇ τῶν ἑτέρων ἐπιτιμήσει.
[44]	καὶ πολλὴ καὶ ἐν τούτοις	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἡ
[1]	ἐν τοῖς ἡμετέροις μόνον ἀλλὰ	καὶ	ἐν τοῖς ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα
[47]	καὶ τὴν βοήθειαν αὐτῆς ἀναγκαίαν	καὶ	ἐν τοῖς πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι; Καὶ
[44]	ὁ νόμος ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ	καὶ	ἐν τούτοις καὶ ἐν τοῖς
[75]	τίκτεται. Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναγκάζει	καὶ	ἐν τούτοις τοὺς γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι
[11]	τῆς σαρκὸς καθελκούσης αὐτάς, ἀλλὰ	καὶ	ἐν τούτῳ πολλὴν ἔχουσι τὴν
[19]	καὶ χοίρων βίον ἐπιθυμοῦντας ζῆν	καὶ	ἐν χαμαιτυπείοις φθείρεσθαι οὐ μικρὸν
[1]	Πῶς οὖν ὑμεῖς πρᾶγμα ἀκάθαρτον	καὶ	ἐναγὲς εἶναι τὸν γάμον νομίσαντες
[6]	ἑκατέρων τῶν μερῶν ἐστι βέβηλος	καὶ	ἐναγής, πῶς ἂν δύναιτο εἶναι
[41]	σύνεσιν καὶ πῶς δύο ἀναγκαίων	καὶ	ἐναντίων ἀπειλημμένος, τοῦ τε συστῆσαι
[36]	Θεοῦ καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα,	καὶ	ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο
[24]	νομίζετε μόνον. Διὰ τοῦτο γὰρ	καὶ	ἐνίας αὐτῶν ἐπὶ τὸ ἔργον
[12]	πῶς ἂν ἢ φθέγξασθαι ἢ	καὶ	ἐννοῆσαί τι τῶν οὐ δοκούντων
[13]	πρώτους αὐτοὺς εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν	καὶ	ἔννοιάν τινα περὶ τοῦ πράγματος
[73]	μέλλοντας καὶ ῥημάτων καὶ πραγμάτων	καὶ	ἐννοιῶν εὐθύνας ὑφέξειν, πάντων ἀφίστασθαι
[10]	τοῖς πολεμίοις τὸν στρατηγόν, οὕτω	καὶ	ἐνταῦθα ἂν τῆς ἀρίστης τάξεως
[13]	ἡ παρθενία δεῖται τῆς ἀγωνίας.	Καὶ	ἐνταῦθα δὲ τὸν κοινὸν ἡμῶν
[24]	διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς κακίας	καὶ	ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖ τιννύντες δίκην·
[75]	τὰ τοῦ κόσμου. Ὅταν οὖν	καὶ	ἐνταῦθα κἀκεῖ μέριμνα ᾖ, καὶ
[36]	πάντας εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν«	καὶ	ἐνταῦθα· Καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν
[75]	καὶ ἐνταῦθα κἀκεῖ μέριμνα ᾖ,	καὶ	ἐνταῦθα μὲν εἰκῇ καὶ μάτην,
[35]	θεὶς τὸν φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω	καὶ	ἐνταῦθα τὴν ἀγωνίαν ἐκβάλλει μέσον
[13]	τοιούτων αὖθις ἐρωτῶντες. Καὶ γὰρ	καὶ	ἐνταῦθα τὸ βάθος τῆς σοφίας
[47]	μεταξὺ διεγείρων τὸν ἀκροατήν, οὕτω	καὶ	ἐνταῦθα τοὺς περὶ τοῦ γάμου
[41]	συμβουλῆς εἰσηγεῖται ἀλλ´ ἐν ἐπιτάγματος	καὶ	ἐντολῆς ἀνάγκῃ. Τὸ μὲν γαμεῖν
[14]	ἐν οὐρανῷ τῷ παραδείσῳ διαιτώμενοι	καὶ	ἐντρυφῶντες τῇ πρὸς Θεὸν ὁμιλίᾳ.
[68]	που διὰ τὸν τῦφον ἀναγκασθεῖεν	καὶ	ἐξ ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον
[55]	πάσχειν ἅπαντα ἀναγκάζεται. Εἰ δὲ	καὶ	ἐξ ὁμοίων τις θέλοι γαμεῖν,
[57]	αὐτὸ τοῦτο μᾶλλον ἐκείνου πενθεῖ,	καὶ	ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι
[52]	Ἢ βουλομένην φθέγγεσθαι καὶ στένειν	καὶ	ἐξιέναι πάντων εὐθύνας ὑπέχειν καὶ
[52]	τρόμου μεστά. Οὐ γὰρ εἴσοδοι	καὶ	ἔξοδοι πολυπραγμονοῦνται μόνον ἀλλὰ καὶ
[78]	γε τὸ Μὴ ἔχων ἀνάγκην«	καὶ	Ἐξουσίαν ἔχων« ταὐτόν ἐστιν. Ἀλλὰ
[6]	ὅτι οὐκ εἰκῇ μόνον ἀλλὰ	καὶ	ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ κατὰ τῆς
[36]	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν«	καὶ	ἐπαγαγόντι· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω«
[9]	δὲ τοῦτο ποιοῦντας, εἰ σωφρονοῦσι,	καὶ	ἐπαινῶν διατελῶ. Οὕτω γὰρ δύο
[23]	προάγουσαι εἰς κρίσιν, τισὶ δὲ	καὶ	ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ οἱ νομοθέται
[28]	γὰρ ἐκεῖνοι πρότερον φορτικὸν εἶναι	καὶ	ἐπαχθὲς τὸν γάμον ἐνόμισαν, ἀλλ´
[44]	καὶ ἐπιεικής. Ἂν δὲ μοχθηρὰ	καὶ	ἐπαχθὴς καὶ δυσκάθεκτος, οὐκέτι μόνον
[76]	ἔχωμεν καὶ ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν	καὶ	ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν καὶ διὰ
[73]	καιρὸς πρὸς τὸ τέλος ἐπείγεται	καὶ	ἐπὶ θύραις τὰ τῆς ἀναστάσεως
[75]	εἰκῇ καὶ μάτην, μᾶλλον δὲ	καὶ	ἐπὶ λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ τῇ
[49]	μὲν Θεὸν καὶ ἐπὶ μικροῖς	καὶ	ἐπὶ μεγάλοις καὶ ὀμνύουσι καὶ
[49]	παχύτερον διακειμένων τὸν μὲν Θεὸν	καὶ	ἐπὶ μικροῖς καὶ ἐπὶ μεγάλοις
[66]	δὲ τοῦτο καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν	καὶ	ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις— ἀνάγκη πάλιν
[17]	ἔλαττον τὴν νόσον ἐργάζεται, οὕτω	καὶ	ἐπὶ τῆς ψυχῆς αἱ τῶν
[59]	τὸ μέσον τοσοῦτον· σκόπει δὲ	καὶ	ἐπὶ τίσιν ἁρμόζονται. Οὐ γὰρ
[8]	Κατὰ τὸν αὐτὸν δὴ λόγον	καὶ	ἐπὶ τοῦ γάμου τὴν ἐξέτασιν
[10]	ἂν ἀφέλῃς τὸ σκάφος κατέδυσας,	καὶ	ἐπὶ τοῦ πολέμου τοὺς στρατιώτας
[8]	σωτηρίας. Ἔτ´ οὖν παρθενίας μνησθήσεσθε	καὶ	ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´
[68]	δὲ μόνον καὶ χρυσοῦ ἀλλὰ	καὶ	ἐπὶ τῶν λουτρῶν καὶ ἐπὶ
[68]	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν λουτρῶν	καὶ	ἐπὶ τῶν παραδείσων καὶ ἐν
[57]	ἠρεμῆσαι τὴν ἐκείνων ψυχήν, οὕτως	καὶ	ἐπὶ τῶν παρθένων πάντα τὸν
[41]	ἀφιέτω αὐτήν. Τί οὖν οὐχὶ	καὶ	ἐπὶ τῶν παρθένων τὸ αὐτὸ
[41]	κυρίου πιστὸς εἶναι. Καίτοι γε	καὶ	ἐπὶ τῶν πιστῶν τῶν ταῖς
[52]	ἐξελεῖν, ἑτέραις κατέχεται πλείοσιν, οὕτω	καὶ	ἐπὶ τῶν τοῦ γάμου πραγμάτων
[46]	οὐ μόνον οὐ βοηθοῦ ἀλλὰ	καὶ	ἐπιβούλου. Ἀπὸ« γὰρ γυναικός« φησίν,
[21]	νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον	καὶ	ἐπιεικέστερον. Οὐ γὰρ διέσυρε τὸν
[32]	ἡμετέρων ὑπερβολὴ οὐδὲ τὸν χρηστὸν	καὶ	ἐπιεικῆ καὶ πολυέλεον ἀφίησιν ἡμῖν
[44]	κοσμία τίς ἐστιν ἡ γυνὴ	καὶ	ἐπιεικής. Ἂν δὲ μοχθηρὰ καὶ
[36]	οὖν καὶ κολάσεις. Πῶς δὲ	καὶ	ἐπιμένει πάλιν παραινῶν ὑπὲρ τῶν
[49]	καὶ ἐπὶ μεγάλοις καὶ ὀμνύουσι	καὶ	ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς, ἐπὶ δὲ τῆς
[73]	πενιχρᾶς οἰκίας, κεραμίδων καὶ ξύλων	καὶ	ἐπίπλων καὶ τῆς ἄλλης τῆς
[49]	εἰ πρός τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν	καὶ	ἐπίπονόν σοι εἶναι τὸ πρᾶγμα
[47]	τὸν γάμον περιτεθεῖσα ἅλυσις καθέλκει	καὶ	ἐπισπᾶται πρὸς τὸν συνδεθέντα σοι
[70]	καταλάβῃ, ἀνάγκη διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν	καὶ	ἐπιστρέφεσθαι καὶ ἀλύειν ἐπὶ τῶν
[12]	ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν δειλοὶ	καὶ	ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν. Δείκνυσι
[27]	δὲ τοῦ γάμου καὶ συμβουλεύει	καὶ	ἐπιτάττει καὶ αἰτίαν προστίθησι· Διὰ
[68]	αὕτη μὲν πρὸς πόμα ἡδίων	καὶ	ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος δὲ πρὸς τὸν
[14]	ἂν γάμου χωρίς; Ὥσπερ οὖν	καὶ	ἐποίησε τοὺς πρώτους ὅθεν ἅπαντες
[36]	ἐπιζητούμενον παρ´ αὐτῷ πολιτεία ἀρίστη	καὶ	ἔργα ἄληπτα. Τῶν δὲ χαρισμάτων
[52]	ἀπέτεκεν θανάτου παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον	καὶ	ἐρεθίζον αὐτοῦ τὴν ψυχὴν καὶ
[29]	τῶν τὴν παρθενίαν ἐπανῃρημένων οἶμαι	καὶ	ἐρυθριᾶν καὶ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τῇ
[63]	ὡς καὶ τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι	καὶ	ἐρυθριᾶν καὶ τῆς οἰκείας ἐνδιδόναι
[66]	καθ´ ἕκαστον τῶν γνωρίμων ὁρᾶσθαι	καὶ	ἐρυθριᾶν, σφόδρα ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ
[57]	τῇ τῆς ἐκτίσεως ἀναβολῇ αἰσχυνομένη	καὶ	ἐρυθριῶσα τὸν ἄνδρα παντὸς μᾶλλον
[73]	οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ	καὶ	ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ δύναταί
[49]	οἴνῳ μύρου οὐδὲν χεῖρον διακειμένῳ	καὶ	ἑτέρᾳ πολλῇ καὶ διαφόρῳ δαπάνῃ
[75]	τὸ μὲν βασανίζουσαι καὶ κονιῶσαι	καὶ	ἑτέραις κολάσεσι κατατείνουσαι, τὴν δὲ
[78]	μικρὰν παραμυθεῖται διάνοιαν, μετὰ τούτων	καὶ	ἑτέραν αἰτίαν προσθεὶς τὸ Ὃς
[41]	καὶ ἰδίας φροντίδας, ἔχουσι δὲ	καὶ	ἑτέραν ἀνάγκην τὴν ἐκ τοῦ
[42]	πιστῶν τὸ μόνον εἶναι πιστόν.	Καὶ	ἑτέραν ἐπινοεῖ πάλιν ταπείνωσιν. Ποίαν
[81]	ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν ἡ παρθενία	καὶ	ἑτέραν ἡμῖν ἐνθεῖναι τὴν ἀρίστην
[62]	δὲ αὐτῇ παραβάλληται λίθων λαμπρότης	καὶ	ἑτέρας τινὸς ὕλης κάλλος, ἐπιτείνεται
[78]	οὐ κατηγόρησε μετὰ σφοδρότητος ἀλλὰ	καὶ	ἕτερόν τι τούτου πλέον ποιεῖ.
[71]	ψυχὴν λυμαίνεται ἡ τρυφή. Ἐνῆν	καὶ	ἑτέρωθεν δεῖξαι τῆς τρυφῆς τὴν
[50]	οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον ἀλλὰ	καὶ	ἑτέρωθι ἴδοι τις ἂν πολὺν
[36]	ἀλλὰ πάντα τοῦ κυρίου. Τοῦτο	καὶ	ἑτέρωθι ποιεῖ. Εἰπὼν γὰρ Ἔχοντες
[41]	οἰκείοις ἀμείβεται καλοῖς, τὸν φαιδρὸν	καὶ	εὐανθῆ στέφανον περιτιθεῖσα αὐτῶν τῇ
[60]	τούτων μετέχουσαι, σφόδρα μὲν ὀλίγαι	καὶ	εὐαρίθμητοι καὶ αὗται δὲ παρὰ
[55]	μοι, εἴ που σφόδρα ὀλίγοι	καὶ	εὐαρίθμητοι ταῦτα διέφυγον γάμοι, τούτους
[46]	μετὰ τὴν πολλὴν ἐκείνην σοφίαν	καὶ	εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι καὶ νῦν
[67]	πολλὰς κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´ ὥστε	καὶ	εὐειδεῖς ἐξ ἴσης οἱ πλουτοῦντες
[70]	τούτων ἀφέστηκε τῶν δυσχερῶν ὑγιείας	καὶ	εὐεξίας ποιητική, ἣν μείζονα οὖσαν
[1]	ἐκ δεξιῶν ἵστησιν ὁ Χριστὸς	καὶ	εὐλογεῖ καὶ εἰς τὴν βασιλείαν
[44]	λοιδορουμένῳ καὶ χρημάτων ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν	καὶ	εὐορκοῦντα ὀμνύναι καὶ ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι
[47]	τὸ σφοδρότερον ὑποκλέπτων προσηνῆ τε	καὶ	εὐπαράδεκτον τὸν λόγον ἐποίησεν. Ἡ
[54]	τοιοῦτοι γίνωνται λόγοι— πλουτείτω μόνον	καὶ	εὔπορος ἔστω, καὶ οὐδὲν ἔργον
[63]	ὀφθαλμὸς αὐτῇ οὕτω μὲν καλὸς	καὶ	εὐπρεπὴς ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς
[80]	οὐρανοῦ. Ὥσπερ γὰρ τὸ εὔσχημον	καὶ	εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς, αὐτὰ τὰ
[82]	κατορθῶσαι καλά, τὸ εὔσχημον λέγω	καὶ	εὐπρόσεδρον. Αὗται δὲ καὶ παρθενίαν
[81]	ἐπὶ γῆς. Οὕτω τὸ εὔσχημον	καὶ	εὐπρόσεδρον« γίνεται. ~Πρὸς τοὺς λέγοντας
[76]	καὶ προσθεῖναι διὰ τὸ εὔσχημον	καὶ	εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς παρθενίας τὸ
[80]	τέχναι. Τοῦτό ἐστιν τὸ Εὔσχημον	καὶ	εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο παρθενίας ἀρετή.
[80]	ποιεῖν παρεσκεύαζεν. ~Τί τὸ εὔσχημον	καὶ	εὐπρόσεδρον. Πάντα γὰρ ἐκείνοις ἦν
[44]	δεομένην ποδῶν καὶ ψυχῆς εὐζώνου	καὶ	εὐσταλοῦς τοσοῦτον ἔχων ἐπικείμενον πραγμάτων
[14]	λοιπῶν ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἀσφαλείας	καὶ	εὐταξίας διαμενεῖ καὶ τὸ καλὸν
[1]	δεῖξαι βουλόμενος πῶς σφόδρα μικρὸν	καὶ	εὐτελὲς καὶ οὐδεμιᾶς τιμῆς ἄξιον
[53]	τοῦτό ἐστιν; Τὸ πένητα ὄντα	καὶ	εὐτελῆ καὶ ταπεινὸν ἀπὸ μεγάλων
[73]	μόνον μηδὲ τῶν μικρῶν τούτων	καὶ	εὐτελῶν ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς
[75]	προστεθείσης ἡμῖν καὶ ταύτης φιλοσόφως	καὶ	εὐτελῶς ζῆν προαιρουμένης. Ὅτι γὰρ
[32]	ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν, νηστείαις	καὶ	εὐχαῖς συνεχῶς προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι τὸν
[78]	πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται τοῦ εὐκόλως	καὶ	εὐχερῶς περιφερομένου καὶ οὐδέποτε βέβαια
[24]	τοῦ Χαρμί, ἐπὶ τοῦ Ἀαρών,	καὶ	ἐφ´ ἑτέρων δὲ πολλῶν, ἵνα
[42]	τοῦτο γίνηται τῶν ἀκροατῶν καθάπερ	καὶ	ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω« οὖν φησι,
[50]	εἰς ἡμέραν κακήν, οἱ ἐγγίζοντες	καὶ	ἐφαπτόμενοι σαββάτων ψευδῶν, οἱ καθεύδοντες
[51]	οὐχ ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ	καὶ	ἐφεῖτο τρυφᾶν ἱκανὰ τὰ τοῦ
[60]	ἄλλης ἀδείας ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν	καὶ	ἐφελκύσασθαι· καὶ πόσαι τούτων ἀπολαύουσι
[49]	οὐ μέχρι τούτου μόνον ἀλλὰ	καὶ	ἕως τέλους τὸ αὐτὸ ποιεῖ.
[67]	δοκοῦντα εἶναι παρ´ αὐτοῖς λαμπρὰ	καὶ	ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ τὰς θλίψεις,
[64]	ἐκάλεσεν ὁδὸν ταύτην πάλιν καλεῖ	καὶ	ζυγὸν χρηστὸν καὶ φορτίον ἐλαφρόν.
[14]	οἰκίαι καὶ ἀγροὶ καὶ τέχναι	καὶ	ζῷα καὶ φυτά. Καθάπερ γὰρ
[12]	ἑαυτῷ ζῆν, ὁ καὶ βασιλείαν	καὶ	ζωὴν καὶ ἀγγέλους καὶ δυνάμεις
[68]	ὁρῶ ψιλά. Πολλοὶ μὲν γὰρ	καὶ	ζῶντες ἀποπηδῶντα αὐτὸν τῆς αὐτῶν
[40]	ἀνὴρ ἀποθάνῃ. Εἰ γὰρ ἐξῆν	καὶ	ζῶντος ἀπὸ τούτου πρὸς ἕτερον
[66]	προπέτεια, τὸ δὲ ἡ σωφροσύνη	καὶ	ἡ αἰδώς. Διὰ ταῦτα καὶ
[28]	ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί. Εἶτα
[41]	ἀπεχθείαις πολλάκις ἀναλισκομένου χρόνου μακροῦ.	Καὶ	ἡ δουλεία δὲ αὕτη τῷ
[49]	ἕλοιντο τὴν ἀρχήν; Καίτοι γε	καὶ	ἡ ἐπιορκία καὶ ἡ κόλασις
[8]	Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι	καὶ	ἡ κοίτη ἀμίαντος. Λείπεται δὴ
[7]	καὶ πάλιν· Τίμιος ὁ γάμος	καὶ	ἡ κοίτη ἀμίαντος. ~Ὅτι βλάβη
[30]	δήποτε, εἴπερ τίμιος ὁ γάμος	καὶ	ἡ κοίτη ἀμίαντος, οὐκ ἀφίησιν
[49]	Καίτοι γε καὶ ἡ ἐπιορκία	καὶ	ἡ κόλασις πολλῷ μείζων ταυτῆς
[52]	πόρρω καὶ μακρὰν πάσης ἐστί.	Καὶ	ἡ μὲν γαμηθεῖσα κἂν μὴ
[6]	Θεὸν πολλῇ κέχρηται τῇ μανίᾳ,	καὶ	ἡ μηδὲ πρὸς ἄνδρα ἀντιβλέψαι
[30]	προσιέναι τῷ Θεῷ. Διὰ τοῦτο	καὶ	ἡ νηστεία καλὸν ὅτι περικόπτει
[12]	αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν. Δείκνυσι δὲ	καὶ	ἡ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία
[14]	δεσπότην ᾐδοῦντο τὸν αὑτῶν, παρέμενε	καὶ	ἡ παρθενία κοσμοῦσα αὐτοὺς μᾶλλον
[4]	ὅτι ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ νηστεία	καὶ	ἡ παρθενία οὔτε καλὸν καθ´
[11]	καὶ λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ· τοῦτο	καὶ	ἡ παρθένος. Διὸ καὶ Παῦλος
[77]	παρθένος. Τί οὖν φησιν ὅταν	καὶ	ἡ παρθένος πολλὰ πραγματεύηται καὶ
[62]	διεσπαρμένος ἐν τοῖς ἱματίοις χρυσὸς	καὶ	ἡ πολλὴ τῶν τὰ τοιαῦτα
[70]	ἡ πλησμονὴ ἀλλ´ ἡ ἔνδεια	καὶ	ἡ σπάνις ποιεῖ. Αὕτη δὲ
[37]	ἐνταῦθα ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται ἡ κόνις	καὶ	ἡ τέφρα καὶ μῖσος πρὸς
[19]	αὐτοῦ μόνη, ἡ τῆς ἀκολασίας	καὶ	ἡ τῆς ἀσελγείας ἀναίρεσις. Τοὺς
[63]	πάντας ἐμπίπλησι τῆς ἡδονῆς, οὕτω	καὶ	ἡ τῆς παρθενικῆς ψυχῆς εὐωδία
[22]	Ἀλλὰ μεταξύ με ταῦτα λέγοντα	καὶ	ἡ τῶν κατὰ τὸν Ἡλίαν
[27]	ἐν οὐρανῷ διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ	καὶ	ἡ φθορὰ πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν
[49]	ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν. Ἡ γὰρ ἀσθενὴς	καὶ	ἠδικημένη ψυχὴ οὐχ οὕτως εὐκόλως
[70]	τῆς τούτων ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι χρησιμώτερον	καὶ	ἥδιον τὸ μὴ τρυφᾶν τοῦ
[52]	κἂν υἱὸς κἂν ὁστισοῦν ἕτερος.	Καὶ	ἡδονὴ μὲν ἀπελήλαται πᾶσα, κατηφείας
[54]	δήποτε; Ὅτι πᾶσαν ἐκβάλλει φιλίαν	καὶ	ἡδονὴν αὕτη ἡ βία· φιλίας
[27]	ἅμιλλαν ἔθετο. Ἔτ´ οὖν γάμον	καὶ	ἡδονὴν τοσούτῳ πράγματι παραβαλεῖν τολμήσει
[82]	κατεφρόνησε πλουτῶν καὶ γυναῖκα ἔχων	καὶ	ἡδονῆς μᾶλλον τῶν παρθενευόντων ἐκράτει.
[79]	μὲν ποτὸν αὐτοῖς ἄφθονον παρεῖχον	καὶ	ἡδὺ πηγαὶ καὶ ποταμοὶ καὶ
[41]	μόνον ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον εἰργάσατο	καὶ	ἡδὺν ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν
[45]	ἡμῖν ἀρκεῖν φησιν, ἂν μὴ	καὶ	ἡμᾶς αὐτοὺς μισήσωμεν. Σὺ δὲ
[73]	πολλῶν μείζονα μεριμνᾶν ἀναγκάζεται. Οὕτω	καὶ	ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν, ἐπειδὴ πρὸς
[73]	τὴν δόξαν ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ	καὶ	ἡμεῖς νυμφίῳ οὕτως ζητοῦντι παρ´
[40]	τοὐναντίον αὐτὴ μὲν ᾖ κοσμία	καὶ	ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ θρασύς, ὑπεροπτικός,
[34]	ἔνδον ἔχουσα τὸ πῦρ ἀγριαῖνον	καὶ	ἠχοῦν, ἀνέχεται καὶ στέγει τὴν
[81]	γὰρ χρημάτων καταφρονῶν ὁδῷ προβαίνων	καὶ	θανάτου καταφρονήσει ῥᾳδίως. Τούτων δὲ
[9]	τοῦ μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´ ἐκείνου	καὶ	θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ
[1]	μάλα εἰκότως. Τὸ γὰρ ἐπαινεῖσθαι	καὶ	θαυμάζεσθαι τῶν τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων
[84]	τύχῃ τὴν αὐτὴν τοῖς μεγάλοις	καὶ	θαυμαστοῖς ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων τις,
[56]	λύπης ἀλλ´ εἰ δεῖ τι	καὶ	θαυμαστὸν εἰπεῖν, χαλεπώτερος. Τὴν μὲν
[1]	παρθενίας καλὸν ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι,	καὶ	θαυμαστὸν οὐδέν, ὅπου γε καὶ
[83]	νῦν δὲ τὸ μέγα τοῦτο	καὶ	θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν ἀτελές, ὡς
[52]	γέμοντος προβόλων; Τότε καὶ οἰκέται	καὶ	θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον αὐτῇ κέχρηνται.
[38]	οὖν τολμήσει, τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου	καὶ	θεωρούντων μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος
[37]	ἐξαίφνης κρότοι καὶ παστάδες γαμήλιοι	καὶ	θόρυβος ἀπ´ ἐναντίας τῷ προτέρῳ,
[71]	Καὶ γὰρ μαλακοὺς καὶ ἀνάνδρους	καὶ	θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς
[56]	συμβαίη τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη κόπτεσθαι	καὶ	θρηνεῖν τῶν πασχόντων οὐχ ἧττον
[8]	ἀλλ´ οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς	καὶ	θρηνήσετε τῆς ἀνοίας δι´ ἧς
[52]	Ποίαν ἑόρτην; πότε στεναγμῶν χωρὶς	καὶ	θρήνων καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ
[6]	Διὰ γὰρ τοῦτο δακρύων ἄξιαι	καὶ	θρήνων πολλῶν, ὅτι οὐκ εἰκῇ
[84]	Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ παίδων δέηται	καὶ	θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται πλέον. Ἀλλ´
[52]	μόνον αὕτη ἡ νόσος ἀλλὰ	καὶ	θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε. Τούτων
[82]	ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ	καὶ	Ἰακώβ. Καὶ ὁ Λάζαρος δὲ
[82]	ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ	καὶ	Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων ἐκείνων
[49]	γὰρ ἦν ὁ ταῦτα ἀκούων	καὶ	Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ ὁ
[41]	τῶν γεγαμηκότων ψυχαὶ ἔχουσι μὲν	καὶ	ἰδίας φροντίδας, ἔχουσι δὲ καὶ
[41]	Ἤκουσας παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν πόνων	καὶ	ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς· οὐκ ἔστι
[4]	ἐστι ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα πόνων	καὶ	ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν τὰς ἀμοιβάς;
[69]	καὶ πνεύματος ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι	καὶ	ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες καὶ τὰ
[76]	καὶ ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν	καὶ	ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ ἐπειδὴ
[76]	συμφέρον ἡμῖν αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων,	καὶ	ἵνα θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ
[82]	ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ	καὶ	Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ ὁ
[82]	δυσμῶν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ	καὶ	Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ
[49]	ὁ ταῦτα ἀκούων καὶ Ἰάκωβος	καὶ	Ἰωάννης καὶ ὁ λοιπὸς τῶν
[82]	Ἰωάννην; Οὐ γὰρ Λάζαρος Παῦλος	καὶ	Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ πολλοὶ οἱ
[80]	δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου	καὶ	Ἰωάννου ὅσον ἡ γῆ τοῦ
[52]	τίκτειν εἴωθε. Τούτων δὲ ἕκαστον	καὶ	καθ´ ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι
[70]	κακῶν ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων ὧν ἕκαστον	καὶ	καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι
[56]	καὶ τὰ τῶν φροντίδων αὐτῇ,	καὶ	καθ´ ἕκαστον τούτων εἴτε ζημία
[46]	γάρ φησιν, ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα	καὶ	καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν
[6]	μιαίνει δὲ τὴν δεχομένην ἀκοήν,	καὶ	καθάπερ δηλητήρια φάρμακα εἰς αὐτὴν
[63]	πρὸς τὴν ἔνδον εὐταξίαν χαρακτηρίζεται·	καὶ	καθάπερ μύρον βαρύτιμον κἂν εἰς
[23]	κρίσιν, τισὶ δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσι.	Καὶ	καθάπερ οἱ νομοθέται τῶν ἀδικούντων
[8]	τῆς πονηρᾶς συνειδήσεως πρόληψις γέγονε.	Καὶ	καθάπερ τοὺς εὐνούχους ἡ τοῦ
[41]	καὶ παράδοξον δουλείας ἐπινοήσας ἀντίδοσιν·	καὶ	καθάπερ ὑπὸ δεσποτῶν φυγάδες οἰκέται
[78]	ἐποίησεν ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ἐξουσίας	καὶ	καθάπτεται αὐτῶν καὶ φιλοσοφεῖ λέγων·
[42]	τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος	καὶ	καθηγητής, ἀλλὰ τί; Ὡς ἠλεημένος«
[37]	μάχη, ἐντεῦθεν ὁ ξένος ἐκεῖνος	καὶ	καινότερος ζῆλος πρὸς τὴν οὐκ
[20]	δὲ πρὸς τῷ μὴ μετιέναι	καὶ	κακίζων τὰ πολλῶν ἄξια στεφάνων
[32]	κατώρθωσαν ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ	καὶ	κακόν τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ
[58]	Τὸ γὰρ πολλοὺς παῖδας καταλιπεῖν	καὶ	καλῆς ἀπολαῦσαι γυναικὸς μετὰ τρυφῆς
[37]	πολλάκις μεταξὺ τούτων αὐτῶν ὡραΐζεται	καὶ	καλλωπίζεται πάλιν καὶ τοῖς πρώην
[77]	καὶ αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι μόνον	καὶ	καλλωπισμάτων καὶ περιεργίας, ἀλλὰ καὶ
[13]	ἐρώτησιν; Εἶδον τοῦτο ὀξέως ἐκεῖνοι	καὶ	καλῶς ὅτι μείζονος αὐτοῖς ἔδει
[77]	γένοιτ´ ἂν τὰ ὅπλα ῥίψαντος	καὶ	καπηλείοις σχολάζοντος, οὕτως οὐδὲ παρθένων
[80]	καρπούς, μᾶλλον δὲ καὶ ῥίζα	καὶ	καρπὸς παρθενίας ὁ ἐσταυρωμένος βίος
[49]	δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε,	καὶ	κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε. Διὰ τοῦτο
[17]	ἀρετῆς ἔφυ πτερά, τότε ἠρέμα	καὶ	κατὰ μικρὸν ἐλθὼν ἐξήγαγε τῆς
[75]	τῇ ἁγιωσύνῃ τῇ κατὰ σῶμα	καὶ	κατὰ πνεῦμα. Ἡ δὲ γαμηθεῖσα«
[37]	παρὰ πολλῶν ἔν τε οἰκίαις	καὶ	κατὰ τὴν ἀγορὰν κατ´ αὐτῶν
[6]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ	καὶ	κατὰ τῆς ἑαυτῶν κεφαλῆς τοσαύτην
[17]	πάντα ὑφ´ ἓν τοῖς κάμνουσι	καὶ	κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν προστάττει,
[21]	μέγας· οὐ γὰρ ὁ καθήμενος	καὶ	κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ καταλαλῶν καὶ
[21]	καὶ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ καταλαλῶν	καὶ	κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρὸς
[22]	εἰρωνείας προσελθόντες ἐκάλουν τὸν δίκαιον	καὶ	καταβαίνειν ἐκέλευον πρὸς αὐτούς, ἀντ´
[34]	ἐπαινοῦντος ἡ συγχώρησις ἀλλὰ σκώπτοντος	καὶ	καταγινώσκοντος. Οὐδὲ γὰρ ἂν εἰ
[38]	θάτερον ἢ στεφανωθέντα ἢ πεσόντα	καὶ	καταισχυνθέντα ἀπελθεῖν. Ἐν παιδοτρίβῳ μὲν
[48]	ἵνα σὺ πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος	καὶ	καταμαθὼν τὴν ἀπὸ τῆς συζυγίας
[38]	καὶ εἰς τὸ στάδιον εἰσελθεῖν	καὶ	καταπάσασθαι τὴν κόνιν· ἀπόστηθι καὶ
[17]	καλιᾶς. Ἂν δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ	καὶ	καταπίπτοντας καὶ δεομένους ἔτι τῆς
[1]	Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ Ἕλληνες	καὶ	καταπλήττονται, ζηλοῖ δὲ μόνη ἡ
[21]	κρεμασθῇ περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ	καὶ	καταποντισθῇ εἰς τὴν θάλασσαν. Τί
[50]	οἱ καθεύδοντες ἐπὶ κλινῶν ἐλεφαντίνων	καὶ	κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν·
[41]	λόγον ὃν πάλαι μὲν ὤδινε	καὶ	κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ νῦν,
[27]	ἔχων μετὰ χεῖρας ὥστε ἐναφεῖναι	καὶ	καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ τὸν ναόν.
[47]	οὐδὲν ἂν αὐτὸν ὤνησεν ἀλλὰ	καὶ	κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ καὶ οὕτως
[37]	ἄφατον καὶ λοιδορίαι καὶ σκώμματα	καὶ	κατηγορίαι πρὸς τὴν διαλυθεῖσαν εἰς
[6]	Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι δείκνυσιν ὠχρὸν	καὶ	κατισχνωμένα μέλη καὶ στολὴν εὐτελῆ
[84]	πρώτην ἡλικίαν, ταῦτα γενομένους ἄνδρας	καὶ	κατορθοῦντας οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν, ἀλλ´
[8]	τοῦτο κακίζεσθαι, τούς τε ἑλομένους	καὶ	κατορθώσαντας οὐ μόνον τῆς τῶν
[34]	ἀφορήτους τὰς τρικυμίας, πάντα ἄνω	καὶ	κάτω κυκῶν, ὥστε τῇ βίᾳ
[53]	τάξιν ἀντιστρέφουσι καὶ πάντα ἄνω	καὶ	κάτω ποιοῦσιν. Οὐ γὰρ ἀφίησιν
[43]	γὰρ βουλόμενοι γαμεῖν ταύτην ἄνω	καὶ	κάτω στρέφουσι. Δεύτερον δὲ οὐκ
[49]	βραχεῖαν μνήμην πεποίηται ἄνω δὲ	καὶ	κάτω τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν ἐν
[75]	οὐδεμία ἀνάγκη μὴ βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι	καὶ	κενοδοξεῖν καὶ περιττὰ μεριμνᾶν, εἰκότως.
[34]	παντὸς ἐκκεχύσθαι πρὸς τὴν μίξιν	καὶ	κεχηνέναι, συνέρχου τῇ γυναικί. Οὐκ
[73]	τῶν παιδικῶν ἁπάντων ποιεῖται φροντίδα	καὶ	κιβώτιον ἐν τῷ ταμιείῳ καταθεμένη
[21]	ἕνεκεν αὐτῆς ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ	καὶ	κίνδυνος τῷ πράγματι κεῖται μέγας·
[24]	ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι	καὶ	κοιμῶνται ἱκανοί. Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς
[37]	τοσαύτης καὶ φιλίας καὶ ὁμιλίας	καὶ	κοινωνίας τὴν μνήμην οὕτως εὐκόλως
[2]	ἐν τοῖς ἀτίμοις τετάχθαι. ~Ὅτι	καὶ	κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ διὰ τὸ
[36]	ἔργων οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν	καὶ	κολάσεις. Πῶς δὲ καὶ ἐπιμένει
[84]	ἀγώνων ὁ καιρὸς ἀλλὰ στεφάνων	καὶ	κολάσεων. Τότε κἂν παρθένος ᾖ
[24]	αὐτῶν σύμμετρα ᾖ τὰ ἁμαρτήματα	καὶ	κολασθέντες μηκέτι πάλιν πρὸς τὰ
[4]	ἀπέχετε τὸν μισθὸν ὑμῶν ἀλλὰ	καὶ	κολασθήσεσθε. Καὶ δογμάτων μὲν ἕνεκεν
[44]	πρᾶγμα καλέσομεν ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν	καὶ	κόλασιν. Πῶς οὖν δυνήσεται τὴν
[8]	σοι μισθὸς ἀλλὰ καὶ τιμωρία	καὶ	κόλασις. ~Ὅτι παραινεῖν παρθενεύειν οὐχὶ
[75]	τῇ ψυχῇ, τὸ μὲν βασανίζουσαι	καὶ	κονιῶσαι καὶ ἑτέραις κολάσεσι κατατείνουσαι,
[1]	οὐ στήσεσθε τρέχοντες εἰς κενὸν	καὶ	κοπιῶντες μάτην καὶ εἰκῇ πυκτεύοντες
[64]	ἡδονὴν καὶ χαρὰν ἀλλ´ ὀδύνην	καὶ	κόπον ἐργάζεσθαι εἴωθεν. Ἀλλ´ ἡ
[14]	ἑκάστην αὐτὸ τὴν ἡμέραν ἐπινεμομένου	καὶ	κόπτοντος, τοῦ δὲ λόγου τούτου
[49]	ἐγγυτέραν ὑπάρχειν αὐτοῖς. Διὰ ταῦτα	καὶ	Κορινθίοις οὕτω διελέγετο καὶ Ῥωμαίους
[80]	δεσμὰ περικόψασα, ποσὶ δὲ εὐλύτοις	καὶ	κούφοις καθάπερ πτηνοὺς ἀφεῖσα πέτεσθαι
[44]	οὐρανὸν βαδίζειν ὁδόν, τὴν εὐλύτων	καὶ	κούφων δεομένην ποδῶν καὶ ψυχῆς
[68]	ἀλλ´ ἀπήλλακται ταραχῆς τὸ δωμάτιον	καὶ	κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ
[45]	πολλῷ βελτίων ἀσφάλεια φιλοτιμίας κενῆς	καὶ	κρεῖττον τῷ Χριστῷ πείθεσθαι ἢ
[78]	ὑπεύθυνός ἐστιν ἀλλ´ ὅταν ἕληται	καὶ	κρίνῃ τότε καλῶς ποιεῖ. Εἶτα
[73]	καὶ τῆς ταπεινότητος, οἰκίας προστασίαν	καὶ	κτημάτων καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ
[18]	Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ ἀνθρώπων	καὶ	κτηνῶν καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν
[12]	ζωὴν καὶ ἀγγέλους καὶ δυνάμεις	καὶ	κτίσιν ἑτέραν καὶ πάντα ἁπλῶς
[4]	τίνοντα δίκην καὶ τῶν ἀκολάστων	καὶ	λάγνων τὸν ἐν σεμνότητι διάγοντα
[77]	Καὶ γὰρ αἱ πέντε ἐκεῖναι	καὶ	λαμπάδας εἶχον καὶ παρθενίαν ἤσκησαν
[10]	ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας μένειν ἀνάγκη διαυγεῖς	καὶ	λαμπράς. ~Ὅτι ἡ παρθενία τοὺς
[84]	βαρυνομένων πολέμῳ πολλῷ μείζονα δεῖ	καὶ	λαμπρότερα ἱστᾶν τὰ τρόπαια. Εἰ
[10]	μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει τὸ θαῦμα	καὶ	λαμπρότερον ποιεῖ. Τὸ μὲν γὰρ
[78]	ἀλλὰ καθάπτεται μέν, ἀνυπόπτως δὲ	καὶ	λανθανόντως καὶ ἐν τῇ τῶν
[47]	ἕστηκε, τοῦτον τὸν φόβον ἀνιεὶς	καὶ	λέγων· Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς,
[13]	οὐκ ἀπολογούμενος αὐτοῖς διὰ τούτων	καὶ	λέγων ὅτι ἐγὼ μὲν ἐπὶ
[11]	ἡ παρθένος. Παρεστήκασιν διὰ παντὸς	καὶ	λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ· τοῦτο καὶ
[12]	μόνον οἱ λοιποὶ πάντες ἀλλὰ	καὶ	Λευῗ ται καὶ ἀρχιερεῖς καὶ
[9]	πονηροῖς τὸν γάμον τίθεμαι, ἀλλὰ	καὶ	λίαν αὐτὸν ἐπαινῶ. Λιμὴν γάρ
[79]	καὶ ἡδὺ πηγαὶ καὶ ποταμοὶ	καὶ	λίμναι, τράπεζαν δὲ τῷ μὲν
[65]	θείαν γραφὴν ἡνίκα ἂν αἰχμαλωσίαν	καὶ	λιμὸν καὶ λοιμὸν καὶ τὰ
[62]	σφριγῶν ψωραλέον τινὰ καὶ αἰσχρὸν	καὶ	λιμώττοντα παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν, οὕτω τὴν
[37]	αἱ ἀηδίαι. Εἰ δέ τις	καὶ	λογισμῶν ἀκοῦσαι ἐθέλοι, πρῶτον μὲν
[52]	καὶ ἐξιέναι πάντων εὐθύνας ὑπέχειν	καὶ	λόγον ἐν τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις
[73]	δικαστηρίῳ παραστήσεσθαι τῷ παρ´ ἡμῖν	καὶ	λόγον ὑφέξειν τῶν πεπλημμελημένων, τῆς
[83]	δεινόν, νῦν δὲ καὶ ὀργὴ	καὶ	λοιδορία μόνη τῇ γεέννῃ παραπέμψαι
[52]	καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις	καὶ	λοιδορίαι διὰ παντός— αἱ μὲν
[37]	μῖσος πρὸς τὴν κατορωρυγμένην ἄφατον	καὶ	λοιδορίαι καὶ σκώμματα καὶ κατηγορίαι
[1]	βασιλείαν τοῖς μὴ μάτην ὀργιζομένοις	καὶ	λοιδορίας ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο, ἀλλ´ ἕτερόν
[65]	ἡνίκα ἂν αἰχμαλωσίαν καὶ λιμὸν	καὶ	λοιμὸν καὶ τὰ ἀφόρητα τῶν
[49]	αἰῶνι τούτῳ συμφορὰς ἠπείλει, λιμοὺς	καὶ	λοιμοὺς καὶ νόσους καὶ πολέμους
[49]	μαλακοῖς ἱματίοις καὶ στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ,	καὶ	λουτροῖς διηνεκέσι, καὶ μύροις καὶ
[73]	πάντων ἀφίστασθαι χρὴ καὶ χαρᾶς	καὶ	λύπης τῆς ἐπὶ τοῖς παροῦσι
[28]	γυναῖκα, στέργειν ἀναγκάζεται τὴν δουλείαν	καὶ	λύσιν οὐδεμίαν οὐδὲ διέξοδον ταύτης
[14]	~Ἀντίθεσις τῶν τὴν παρθενίαν ἐκβαλλόντων	καὶ	λύσις. Ἀλλ´ ἴσως εἴποι τις
[70]	πενομένων ἀεὶ πάρεστι, παντὸς τραπεζοποιοῦ	καὶ	μαγείρου μᾶλλον ἐπιστάζουσα πολὺ τοῖς
[69]	τὴν περιεργίαν, τραπεζοποιῶν καὶ σιτοποιῶν	καὶ	μαγείρων τέχνας, παρασίτων καὶ δαιτυμόνων
[24]	ἑαυτοὺς ὡς οὐ δώσοντες δίκην	καὶ	μαθῶσιν ὅτι τοῦ Θεοῦ τὸ
[80]	τῆς τῶν ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι λύττης	καὶ	μαινομένην κατέχειν τὴν φύσιν, ἀλλὰ
[24]	ταῦτα, τοὺς δὲ ἀδιορθώτως ἔχοντας	καὶ	μαινομένους οὐδὲ πολλῷ τούτων πλείονα
[14]	ἀλλ´ ἀεὶ χρήσιμον, ἀεὶ καλὸν	καὶ	μακάριον καὶ πρὸ τοῦ θανάτου
[52]	πάντων ἄπεστι, παρθενίας δὲ πόρρω	καὶ	μακρὰν πάσης ἐστί. Καὶ ἡ
[22]	γελῶντας εἰπεῖν προέστη τῶν μειρακίων,	καὶ	μάλα εἰκότως. Εἰ γὰρ μέλλοιεν
[1]	ἑτέρων γάμους οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν τιμῆς.	Καὶ	μάλα εἰκότως. Τὸ γὰρ ἐπαινεῖσθαι
[49]	χαρᾶς. Καὶ γὰρ τραπέζῃ πολυτελεῖ	καὶ	μαλακοῖς ἱματίοις καὶ στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ,
[42]	προτιθέναι οὐδεὶς κωλύσειεν ἂν νόμος	καὶ	μάλιστα ὅταν ἐξ αἰτήσεως τοῦτο
[60]	παραβλάψαι δύναιτ´ ἂν αὐτὴν ἀλλὰ	καὶ	μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ νυμφίῳ τὴν
[53]	γένος ὑπεροπτικὸν καὶ ἀσθενέστερον, διὸ	καὶ	μᾶλλον ὑπὸ τοῦ πάθους ἁλίσκεται.
[80]	οὐχ ἱκανὸν σῶσαι τοὺς ἔχοντας.	Καὶ	μαρτυρήσειαν ἂν ἡμῖν ὅσαι παρθενίαν
[20]	γνώμης μετὰ τῆς ἄλλης βλάβης	καὶ	μαρτύριον οὐ μικρὸν παρὰ πᾶσι
[50]	τῆς τρυφῆς παρέχειν ἡμῖν εἴωθε.	Καὶ	μάρτυς ὁ μακάριος Παῦλος οὑτωσὶ
[19]	σβέσαι τὴν τῆς φύσεως πύρωσιν.	Καὶ	μάρτυς ὁ Παῦλος λέγων· Διὰ
[82]	περιττὸς ὑμῖν οὗτος ὁ λόγος	καὶ	μάταιος. Εἰ δὲ θέλεις ὅλως
[75]	ᾖ, καὶ ἐνταῦθα μὲν εἰκῇ	καὶ	μάτην, μᾶλλον δὲ καὶ ἐπὶ
[1]	ἡμῶν, ἂν μέν τις εἰκῇ	καὶ	μάτην πρὸς τὸν ἀδελφὸν ὀργισθῇ
[37]	πανταχοῦ. Ἐντεῦθεν ἡ καθημερινὴ στάσις	καὶ	μάχη, ἐντεῦθεν ὁ ξένος ἐκεῖνος
[66]	τύχῃ τὰς ἡμιόνους ἀπασχολήσας μικροψυχία	καὶ	μάχη καὶ πολλὴ παρασιώπησις· ἂν
[11]	ἐκκλησίας παρθένοις ἀπαντήσεται τὰ πολλὰ	καὶ	μεγάλα ἀγαθά, καὶ ὀφθαλμὸν καὶ
[60]	γάμῳ κἂν τῶν σφόδρα πλουτούντων	καὶ	μεγάλα δυναμένων ἔχῃ τις ἄνδρα,
[75]	καὶ περιδέραια, οὐκ οἰκίας λαμπρὰς	καὶ	μεγάλας, οὐ πλέθρα γῆς τόσα
[84]	τοῦ πνεύματος χάρις ἐκκέχυται νῦν	καὶ	μεγάλη τῆς τοῦ Χριστοῦ παρουσίας
[13]	ἡμῖν κατέστησεν ὅτι πολλῶν ἱδρώτων	καὶ	μεγάλης ἡ παρθενία δεῖται τῆς
[27]	ποιεῖ. ~Ὅτι μέγα ἡ παρθενία	καὶ	μεγάλων πρόξενος ἀγαθῶν. Οἶδα τὴν
[33]	ὁ Χριστός, διελέχθη περὶ τούτου	καὶ	μεθ´ ἕτερα πολλὰ πάλιν· οὕτως
[27]	τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ δεῖ νύκτωρ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς ἑστάναι
[1]	ἀλλ´ ἕτερόν τι τούτου πλέον	καὶ	μεῖζον ἐζήτησεν εἰπών· Ἀγαπᾶτε τοὺς
[79]	κατεσκεύαζε θαυμαστήν τινα καὶ παράδοξον	καὶ	μείζονα ἢ κατ´ ἀνθρωπίνην συνήθειαν.
[1]	κολάσεως λόγον, τὸ πολλὰ καμόντας	καὶ	μείζονα τῶν πόνων προσδοκήσαντας ἔπαθλα
[13]	αὐτοῖς ἔδει τῆς ἀρετῆς, ἐπειδὴ	καὶ	μείζονος ἠξιώθησαν τῆς δωρεᾶς. Ἄξιον
[52]	ἑαυτῶν γυναῖκας ἔμειναν ὁμοίως ἢ	καὶ	μειζόνως τηκόμενοι τῇ πυρᾷ. Καὶ
[51]	λόγον, μᾶλλον δὲ οὕτω πλείονα	καὶ	μείζω ὡς μηδὲ μικρὰν ἀπὸ
[26]	τρόπαιον. Ἐπὶ δὲ τοῦ γάμου	καὶ	μείζων ἡ ζημία· οὐ γὰρ
[63]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτους ἡδὺ	καὶ	μειλίχιον ἐνορᾶν. Κοσμιότης δὲ αὐτῇ
[79]	οἶνος καὶ ἔλαιον ἀλλ´ ἀκρίδες	καὶ	μέλι ἄγριον τὴν τοῦ σώματος
[74]	οἱ φθάσαντες ἤδη δεθῆναι ἢ	καὶ	μέλλοντες ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ χαυνότερον
[68]	δὲ τῷ φροντίζειν καὶ περισπᾶσθαι	καὶ	μεριμνᾶν μάλιστα πάντων ἥδονται. Διὰ
[77]	καὶ ἡ παρθένος πολλὰ πραγματεύηται	καὶ	μερίμνας ἔχῃ βιωτικάς— ἄπαγε— ἔξω
[73]	Σὺ δὲ ὑπὲρ χρημάτων φροντίζεις	καὶ	μεριμνᾷς; Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν
[68]	Καίτοι γε λαμπρότερος ἐκεῖνός ἐστι	καὶ	μερίμνης ἁπάσης ἐλευθέραν ἀφίησι τὴν
[58]	ἀθυμίας ὑπόθεσις, πᾶσα δὲ φροντίδος	καὶ	μερίμνης ἀφορμὴ καὶ μήτε ἄλλη
[38]	καὶ συμπλεκομένου πρὸς τὴν πάλην	καὶ	μέσου κατεχομένου παρελθὼν εἰς μέσον
[49]	διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι κατηφείας καὶ αὐχμοῦ,	καὶ	μεστὴν εἶναι φαιδρότητος καὶ γέλωτος
[6]	σητὸς χαλεπώτερον διατρώγει τὴν ῥίζαν	καὶ	μετ´ ἐκείνης καὶ τὸ λοιπὸν
[24]	μὴ ἀξιωθέντες μετὰ ἀνθρώπων μαστιγωθῆναι.	Καὶ	μετὰ ἀνθρώπων« γάρ φησιν, οὐ
[54]	Τὸ γὰρ ἀνάγκῃ καὶ δεδοικυῖαν	καὶ	μετὰ βίας ὑποτετάχθαι τῷ ἀνδρὶ
[82]	χρήματα καὶ ποίμνια καὶ βουκόλια,	καὶ	μετὰ πάντα ἐκεῖνα Ἰωάννης ὅ
[29]	σφοδρότητος τοῦτο ἀπαιτοῦσαν, ὅτε μάλιστα	καὶ	μετὰ πολλῆς τῆς εὐγνωμοσύνης ἡ
[41]	Διὰ τοῦτο καὶ σφόδρα ὑφειμένως	καὶ	μετὰ πολλῆς ὑποστολῆς διαλέγεται· οὐ
[41]	ἐπάγεται ἀλλὰ τοὺς μὲν ἑκόντας	καὶ	μετὰ προαιρέσεως δεχομένους αὐτὴν τοῖς
[42]	γὰρ ἀπόστολος ὑμῶν εἰμι. Καθάπερ	καὶ	μετὰ ταῦτα διαλεγόμενος αὐτοῖς ἔλεγεν·
[76]	τῆς παρθενίας εἶπον καὶ ἀπέδειξα,	καὶ	μετὰ ταῦτα ὅμως ἅπαντα τὴν
[83]	θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν ἀτελές, ὡς	καὶ	μετὰ τὴν κατόρθωσιν αὐτοῦ μηδὲν
[78]	τὸν παρόντα βίον θαυμάζων ὡς	καὶ	μετὰ τὴν τοσαύτην παραίνεσιν αἰσχύνης
[36]	μὴ ἡμῖν τὸ πρᾶγμα ἦν	καὶ	μετὰ τὴν τοῦ Θεοῦ ῥοπὴν
[52]	ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ δὲ οἳ	καὶ	μετὰ τὸ κατασφάξαι τὰς ἑαυτῶν
[14]	θάνατον καὶ πρὸ τοῦ γάμου	καὶ	μετὰ τὸν γάμον. Ποῖος γάρ,
[14]	μακάριον καὶ πρὸ τοῦ θανάτου	καὶ	μετὰ τὸν θάνατον καὶ πρὸ
[32]	συντεταμένης, ἱκετηρίας πολλῆς. Ἀγαπητὸν γὰρ	καὶ	μετὰ τοσαύτης προσελθόντα σπουδῆς δυνηθῆναι
[14]	καὶ τὸ τῆς παρθενίας κάλλος,	καὶ	μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὴ
[76]	ἔχει. Πᾶν ὅπερ ἂν βιαζόμενος	καὶ	μετὰ τοῦ μὴ βούλεσθαι καταδέχηταί
[45]	τοῦτο εἴτε ἀσκούμενος καὶ ταλαιπωρῶν	καὶ	μετὰ τοῦ μηδὲν ἕτερον μεριμνᾶν
[4]	τούτων τὴν ἐσχάτην δώσετε δικήν,	καὶ	μετὰ τῶν ἄλλων ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε
[36]	διάφορα« προϊὼν προστασίας καὶ ἐλεημοσύνας	καὶ	μεταδόσεις ἐν τούτοις ἠρίθμησεν. Ὅτι
[52]	ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται	καὶ	μεταστρέφεται· καὶ οὔτε συνουσία φίλων
[34]	ἀρχὴν ταύτης δεηθεῖσαι τῆς παραμυθίας	καὶ	μέχρι τέλους ἀχείρωτοι διαμείνασαι; Καίτοι
[13]	τὸ βάρος τοῦ πράγματος δείξας	καὶ	μέχρι τούτου στήσας τὸν λόγον
[14]	τὸ καλὸν τοῦτο ζηλώσαιμεν ἅπαντες	καὶ	μὴ ἁψαίμεθα γυναικός, πάντα οἰχήσεται
[10]	πλέον. Ἄγγελοι μὲν γὰρ εἰ	καὶ	μὴ γαμοῦσιν μηδὲ γαμίζονται, ἀλλ´
[75]	ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό ἐστιν ἔχειν γυναῖκα	καὶ	μὴ ἔχειν, τοῦτό ἐστι κεχρῆσθαι
[34]	πᾶσαν ἔνδον βαστάζειν τὴν πυρὰν	καὶ	μὴ καίεσθαι; Συστρέφειν μὲν ἐν
[27]	Ἐπὶ γὰρ ἀνθράκων δεῖ περιπατεῖν	καὶ	μὴ κατακαίεσθαι, ἐπὶ ξίφους βαδίζειν
[75]	τοῦτό ἐστι κεχρῆσθαι τῷ κόσμῳ	καὶ	μὴ κατακεχρῆσθαι. Ὁ δὲ γαμήσας
[39]	Ἔστι γὰρ καὶ χήραν εἶναι	καὶ	μὴ καταλέγεσθαι εἰς τὸ τῶν
[24]	ὑποστήσονται κόλασιν. ~Ὅτι τοὺς ἁμαρτάνοντας	καὶ	μὴ κολαζομένους οὐχὶ θαρρεῖν ἀλλὰ
[46]	ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ καὶ ἀπάτῃ ἁλοὺς	καὶ	μὴ κρατήσας ἡδονῆς— τό τε
[18]	αὐτοὺς ὁ τοσοῦτος κατέλαβεν ὄλεθρος.	Καὶ	μή μέ τις οἰέσθω τῆς
[74]	βουλώμεθα, πάντα περικόπτειν τὰ περιττὰ	καὶ	μὴ μειζόνως τῶν ἀπὸ τῆς
[57]	προσκορής, πότε δυνήσεται θαυμασθῆναι λοιπόν;	Καὶ	μή μοι τοῦτο εἴπῃς· τί
[78]	εἰπεῖν· ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος	καὶ	μὴ νομίζων τὸ πρᾶγμα ἀσχημοσύνην
[27]	μὴ κατακαίεσθαι, ἐπὶ ξίφους βαδίζειν	καὶ	μὴ πλήττεσθαι. Τοσαύτη γὰρ τῆς
[67]	γίνεται τῇ δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ εἰ	καὶ	μὴ τῷ πόθῳ ἀλλὰ τῇ
[13]	προλαβὼν αὐτὸς ἂν εἰσηγήσατο, εἰ	καὶ	μὴ ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς
[58]	γένους περιφάνεια καὶ δυναστείας μέγεθος	καὶ	μηδὲ τὸ κοινὸν τοῦτο τῆς
[66]	πάλιν οἴκοι μένειν ὥσπερ δεδεμένην	καὶ	μηδὲ χρείας καλούσης ἀναγκαίας ἐξιέναι
[20]	καὶ ἀκρασίας προκαλύμματα. ~Ὅτι εἰ	καὶ	μηδεὶς κίνδυνος τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν
[49]	πάσης ἀδείας τὴν ἐπιθυμίαν ἀποπληροῦν	καὶ	μηδεμίαν ἀπὸ τῆς φύσεως ὑπομένειν
[10]	πεπηρωμένων ἀλλ´ ὅσα τῶν ἀρτίων	καὶ	μηδεμίαν λώβην ἐχόντων ἐστὶν ἀμείνω,
[57]	Πλὴν ἀλλὰ ταῦτα πάντα παρείσθω	καὶ	μηδὲν ἐγκαλῶμεν τῷ γάμῳ, ἀλλ´
[64]	τὸ τῶν θλίψεων ἀνωτέρους εἶναι	καὶ	μηδὲν πάσχειν ὑπ´ αὐτῶν, οἷον
[51]	οὐκ ἐφεῖτο τρυφᾶν, εἰ δὲ	καὶ	μηδὲν τούτων κεκώλυτο, ἀλλὰ πάντα
[70]	πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ ἐρρῶσθαι	καὶ	μηδενὶ τῶν κακῶν ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων
[20]	καὶ ἄδικον ψῆφον. Ὥστε εἰ	καὶ	μηδενὸς ἕνεκεν ἄλλου, τοῦ γοῦν
[16]	τοῖς αὐτοῖς ἀφεῖναι διὰ παντὸς	καὶ	μηδέποτε τῆς εὐτελείας ἀπαλλάξαι ἐκείνης,
[38]	ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν.	Καὶ	μὴν αὐτός φησιν ὅτι Λέγω
[70]	διὰ τὴν στρωμνὴν τὴν ἁπαλήν;	Καὶ	μὴν ἐπὶ ἐδάφους ἢ ἐπὶ
[58]	δὲ φροντίδος καὶ μερίμνης ἀφορμὴ	καὶ	μήτε ἄλλη τις αἰτία μήτε
[61]	καὶ ταύτην συγχωρεῖσθαι τὴν τρυφὴν	καὶ	μήτε τὸν προφήτην μήτε Παῦλον
[78]	συνεχείᾳ τῶν συγχωρήσεων τὴν εὐτελῆ	καὶ	μικρὰν παραμυθεῖται διάνοιαν, μετὰ τούτων
[66]	βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας ἔχειν λύπης	καὶ	μικροψυχίας ἀνάγκας. Οὐδὲ γὰρ αὗται
[73]	γάμος, οὐδὲ ὠδῖνες, οὐχ ἡδονὴ	καὶ	μίξις, οὐ χρημάτων εὐπορία οὐδὲ
[44]	καὶ ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι ἀντὶ ὀφθαλμοῦ	καὶ	μισῆσαι τὸν ἐχθρὸν καὶ οὔτε
[26]	τῆς παρὰ τῶν πολλῶν ἀλλὰ	καὶ	μισθῶν ἀποστερεῖ τῶν τῇ παρθένῳ
[37]	ἡ κόνις καὶ ἡ τέφρα	καὶ	μῖσος πρὸς τὴν κατορωρυγμένην ἄφατον
[5]	σεμνότητι διάγοντα χαλεπώτερα πάσχοντα. ~Ὅτι	καὶ	μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα ἡ τῶν αἱρετικῶν
[9]	γαμούντων μὴ κατηγορῶν; Πορνεύειν κωλύω	καὶ	μοιχεύειν, γαμεῖν δὲ οὐδέποτε. Καὶ
[68]	Ὅσον γὰρ ὁ χρυσὸς κασσιτέρου	καὶ	μολύβδου τοσοῦτον ὁ οὐρανὸς χρυσοῦ
[57]	χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες, αἳ	καὶ	μόναι ἱκαναὶ πάντα συσκιάσαι τὰ
[50]	οἱ ἐσθίοντες ἐρίφους ἐκ ποιμνίων	καὶ	μοσχάρια ἐκ μέσου βουκολίων γαλαθηνά·
[75]	ὑπογραφαῖς, οὐ ταῖς ἄλλαις δυσκολίαις	καὶ	μοχθηρίαις, ἀλλὰ τῇ ἁγιωσύνῃ τῇ
[22]	ποτε τῷ στόματι ὑμῶν θύραν	καὶ	μοχλὸν ἵνα μὴ καὶ ὑμεῖς
[27]	πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν, τοίχων ἔξωθεν	καὶ	μοχλῶν, φυλάκων ἐγρηγορότων καὶ γενναίων,
[52]	ἀπαλλαγήν, τοῦ λιμένος αὐτῇ προσκεχωσμένου	καὶ	μυρίων γέμοντος προβόλων; Τότε καὶ
[56]	τῶν τοῦ ναυαγίου συμμετέσχον δεινῶν	καὶ	μυρίων πρὸ τοῦ γάμου καλῶν
[49]	στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ, καὶ λουτροῖς διηνεκέσι,	καὶ	μύροις καὶ οἴνῳ μύρου οὐδὲν
[1]	τὸν ἀδελφὸν ὀργισθῇ τὸν αὑτοῦ	καὶ	μῶρον ἀποκαλέσῃ, τὴν γέενναν ἠπείλησεν.
[30]	τοῦ παστοῦ αὐτῆς. Τοῦτο γὰρ	καὶ	Μωσαϊκοῦ μεῖζόν ἐστιν ἐπιτάγματος. Εἰ
[73]	τροφὴ οὐδὲ ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι	καὶ	ναυτιλίαι, οὐ τέχναι οὔτε οἰκοδομαί,
[8]	τῶν ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι οὔπω γενναίας	καὶ	νεανικῆς ψυχῆς. Τελείας γὰρ ἀρετῆς
[6]	Πύξινον αὐταῖς τὸ πρόσωπόν ἐστι	καὶ	νεκρῷ προσεοικός. Διὰ γὰρ τοῦτο
[30]	Τὸν γὰρ εὐχόμενον ὡς χρὴ	καὶ	νηστεύοντα πάντα ἀπορρῖψαι δεῖ πόθον
[26]	Τὸν γὰρ δυνάμενον γυμνὸν μάχεσθαι	καὶ	νικᾶν ὁ περιφράττων ὅπλοις οὐ
[2]	ψυχαῖς. Εἰ γὰρ ἦν ἐπίταγμα	καὶ	νόμος, οὐκ ἂν οἱ κατορθώσαντες
[45]	μὲν γὰρ ἐντολὴν ἐπλήρου γαμῶν	καὶ	νόμου παράβασις ἦν τὸ μὴ
[69]	Καὶ γὰρ ποδαλγίαι καὶ φθόη	καὶ	νόσος καὶ παράλυσις καὶ σπασμὸς
[49]	συμφορὰς ἠπείλει, λιμοὺς καὶ λοιμοὺς	καὶ	νόσους καὶ πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν
[30]	νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ	καὶ	νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ αὐτῆς.
[30]	ἐστιν ἐπιτάγματος. Εἰ γὰρ νυμφίον	καὶ	νύμφην, οἷς ἀκμάζει τὰ τῆς
[15]	γάμος αὔξει τὸ ἡμέτερον γένος.	Καὶ	νῦν δὲ οὐχ ἡ τοῦ
[19]	ἀσελγείας ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ ἔτι	καὶ	νῦν ἐν τούτοις κυλινδουμένους τοῖς
[83]	ὅπερ καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο	καὶ	νῦν ἐρῶ ὅτι οὐ τὸ
[37]	ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν σκηνῇ παιζόντων	καὶ	νῦν μὲν τοῦτο, νῦν δὲ
[82]	κατέπεσον. Τί οὖν κωλύει, φησί,	καὶ	νῦν μετὰ τοῦ γάμου καὶ
[12]	ἀνθρωπίνην εἶναι τὴν ἀπόφασιν, οὕτω	καὶ	νῦν ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω,
[46]	σοφίαν καὶ εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι	καὶ	νῦν πολλὰ τοὺς ἄνδρας τοὺς
[80]	ἡμῖν ὅσαι παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι	καὶ	νῦν, τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου
[73]	μέλλοντες ἀπὸ πενιχρᾶς οἰκίας, κεραμίδων	καὶ	ξύλων καὶ ἐπίπλων καὶ τῆς
[38]	δὲ ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται θέατρον	καὶ	ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ οἱ
[29]	ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω«	καὶ	Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος
[28]	ἀλλ´ ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ	καὶ	ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος
[14]	καὶ τὸν ἐπίπονον βίον, τότε	καὶ	ὁ γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ τούτων
[34]	ἢ τοῦτο πάθωσιν αὐτοί. Οὕτω	καὶ	ὁ δεινὸς οὗτος πειρατὴς τῇ
[78]	τίθησι δ´ ὅμως λέγων· Ὥστε	καὶ	ὁ ἐκγαμίζων καλῶς ποιεῖ, ὁ
[65]	ὠδῖνας πάντα τὰ τοιαῦτα καλεῖν.	Καὶ	ὁ Θεὸς δὲ ἀντὶ τιμωρίας
[49]	ἔλθωσι τῆς ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι
[1]	μηδὲν πάσχειν δεινόν. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ κύριος ἡμῶν, ἂν μέν
[17]	λοιπὸν τῆς πτήσεως ἔχωνται. Οὕτω	καὶ	ὁ κύριος ἡμῶν ἐξ ἀρχῆς
[23]	ἐν γράμμασι θέντες ἀφῆκαν, οὕτω	καὶ	ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς
[82]	Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ.	Καὶ	ὁ Λάζαρος δὲ μετ´ αὐτοῦ
[52]	αὐταὶ καρποῦνται μέρος, ὥσπερ οὖν	καὶ	ὁ λόγος ἀπέδειξε. Τί οὖν;
[62]	τῶν τὰ τοιαῦτα ἐργαζομένων ποικιλία	καὶ	ὁ λοιπὸς κόσμος ἅπας καθάπερ
[49]	ἀκούων καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης	καὶ	ὁ λοιπὸς τῶν ἀποστόλων χορός·
[80]	πλοῦτος καὶ δυναστεία καὶ δόξα	καὶ	ὁ λοιπὸς τῶν ὀνείρων τούτων
[46]	καὶ δι´ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντες.	Καὶ	ὁ μακάριος δὲ Παῦλος Ἀδάμ«
[27]	καὶ προσάγεται μᾶλλον, ὅπερ οὖν	καὶ	ὁ μακάριος Παῦλος ἐποίησεν. Εἰπὼν
[47]	λειπόμενον προστιθέασι, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	ὁ μακάριος Παῦλος οὐκ ἀνενδότως
[52]	καὶ μειζόνως τηκόμενοι τῇ πυρᾷ.	Καὶ	ὁ μὲν ἀνὴρ τοσούτοις συζῇ
[36]	αὐτοὺς καλῶν. Διὰ τί δὲ	καὶ	ὁ μὴ ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ
[30]	ἑαυτὴν ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν. Τοῦτο	καὶ	ὁ Παῦλος αἰνιττόμενος ἀπάγει τῆς
[49]	τῶν πνευματικῶν αὐτοὺς ἐνῆγεν ἐπάθλων.	Καὶ	ὁ Παῦλος δὲ τοῦτο ἂν
[2]	τὸν ἀγῶνα ἀπέδειξε. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Παῦλος κατ´ ἴχνος βαίνων
[33]	Χριστόν ἐστι μιμουμένων. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ στρέφει
[29]	ἐπιθυμίας αὐτῶν τῆς ἀκαίρου, οὕτω	καὶ	ὁ Παῦλος τοῦ γάμου τὴν
[49]	ἐλάττονα ποιοῦνται λόγον. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Παῦλος τούτοις μᾶλλον ἐνδιατρίβει,
[48]	γάμου λαβεῖν ἐχρῆν. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Παῦλος ὑστέραν τὴν ἀπὸ
[21]	τιθεὶς σκάνδαλον κολασθήσεται μόνος ἀλλὰ	καὶ	ὁ πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ
[70]	Διὰ τί γάρ, εἰπέ μοι,	καὶ	ὁ Σολομὼν τὸν ὕπνον τοῦ
[27]	δυνάμεων ὁ δρόμος. Ἡ γῆ	καὶ	ὁ σποδὸς τοῖς ἐν οὐρανῷ
[4]	ἀμοιβάς; Ὁ μοιχὸς καὶ πλεονέκτης	καὶ	ὁ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν καὶ
[73]	οἰκίας. Ἐπειδὰν δὲ μνηστεύεσθαι δέῃ	καὶ	ὁ τοῦ γάμου καιρὸς ἀναγκάζῃ
[52]	τοῦτο διαδρὰς ἐκείνῳ περιπείρεται πάλιν,	καὶ	ὁ τοῦτο διαδὺς ἄλλῳ προσέπταισε,
[45]	φθάσαι κορυφήν. Τὸ δὲ τέλος	καὶ	ὁ τῶν στεφάνων καιρὸς τότε
[13]	κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς· ὥσπερ οὖν	καὶ	ὁ Χριστὸς ἐποίησεν. Οὐ γὰρ
[51]	ἕτερα τούτων ἀντίρροπα εἰς ἀθυμίας	καὶ	ὀδύνης λόγον, μᾶλλον δὲ οὕτω
[52]	πότε στεναγμῶν χωρὶς καὶ θρήνων	καὶ	ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις καὶ
[52]	εἶναι παραμυθίαν τῶν λυπηρῶν ἁπάντων	καὶ	ὅθεν προστασίαν ἐχρῆν προσδοκᾶν, τοῦτον
[73]	συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν, ἵνα	καὶ	οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ
[74]	γὰρ τοῦτο, φησίν, εἶπον· ἵνα	καὶ	οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ
[38]	θέατρον καὶ ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ	καὶ	οἱ θεαταὶ καθέζωνται καὶ εἰσάγηται
[75]	φησι, διὰ τῆς ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε.	Καὶ	οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες
[41]	ἰσχυρότερον πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι, διὸ	καὶ	οἱ μαθηταὶ εἰπεῖν ἠναγκάσθησαν· Οὐ
[32]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ τοῦτο	καὶ	οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸν κύριον
[75]	χαίροντες οὐδὲ τῆς κτήσεως ἐπιμελήσονται	καὶ	οἱ μὴ κλαίοντες οὔτε τὴν
[24]	καὶ οἱ τὸν γάμον κακίζοντες	καὶ	οἱ παρὰ τὴν ἀξίαν αὐτὸν
[37]	βάλλονται, πρὸς δὲ τοὺς τετελευτηκότας	καὶ	οἱ πολέμιοι σπένδονται. Ἀλλ´ οὐκ
[24]	μὴ ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι νῦν	καὶ	οἱ τὸν γάμον κακίζοντες καὶ
[75]	οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες	καὶ	οἱ χαίροντες ἐν κτήσεσιν ὡς
[36]	Τὸ γὰρ παράδειγμα ἐγγύθεν ἔχοντες	καὶ	οἰκεῖον μειζόνως ἂν τῶν τῆς
[52]	καὶ μυρίων γέμοντος προβόλων; Τότε	καὶ	οἰκέται καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον
[52]	πλοῦτον ἄφατον καὶ τραπέζης πολυτέλειαν	καὶ	οἰκετῶν ἀγέλας, γένους λαμπρότητα, δυναστείας
[83]	ἀποταξάμενον, οὐ χρήμασι λέγω μόνον	καὶ	οἰκίᾳ, ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ
[14]	γυναικός, πάντα οἰχήσεται καὶ πόλεις	καὶ	οἰκίαι καὶ ἀγροὶ καὶ τέχναι
[76]	πολλὰ μεριζομένης, εἰς ἄνδρα λέγω	καὶ	οἰκίας ἐπιμέλειαν καὶ τῶν ἄλλων
[2]	ἐκείνοις μὲν δεσμὰ καὶ δάκρυα	καὶ	οἰμωγαὶ καὶ τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα,
[65]	εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι	καὶ	οἰμωγαῖς διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ τῆς
[79]	ἐδεήθη τροφῆς· οὐ γὰρ σῖτος	καὶ	οἶνος καὶ ἔλαιον ἀλλ´ ἀκρίδες
[49]	καὶ λουτροῖς διηνεκέσι, καὶ μύροις	καὶ	οἴνῳ μύρου οὐδὲν χεῖρον διακειμένῳ
[41]	Ὅταν δὲ τοῖς ἐπιεικέσι διαλέγηται	καὶ	οἷς μηδὲ ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ, τί
[52]	ὁ τοῦτο διαδὺς ἄλλῳ προσέπταισε,	καὶ	ὅλως οὐκ ἔνι γάμον πάσης
[49]	δυναστείας τινὸς ἐπιτύχωσι καὶ ἀρχῆς·	καὶ	ὅλως τοὺς πλείονας τῶν ἀνθρώπων
[37]	αὐτοὺς συνηθείας τοσαύτης καὶ φιλίας	καὶ	ὁμιλίας καὶ κοινωνίας τὴν μνήμην
[49]	ἐπὶ μικροῖς καὶ ἐπὶ μεγάλοις	καὶ	ὀμνύουσι καὶ ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς, ἐπὶ
[46]	ὁ Θεὸς ἐποίησε κατ´ εἰκόνα	καὶ	ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν« γάρ φησιν, ἄνθρωπον
[52]	ἀπολέσαι τὸν ἁλόντα· ὅταν δὲ	καὶ	ὁμοῦ συνελθόντα πολιορκῇ, συνεχῶς αὐτὸν
[14]	ἀλλ´ οὐκ ἦν τότε ταῦτα	καὶ	ὅμως τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωὴν
[39]	ἣν ἀφίησιν ἐλευθέραν πάλιν κολάζει	καὶ	ὃν ἐν κυρίῳ φησὶν εἶναι
[32]	ταῖς εὐχαῖς πρόσιμεν σβέσοντες ὀργὴν	καὶ	ὃν οὕτω καθ´ ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν
[58]	ἀληθινοῖς; Οὐδέν. Οὔκουν σκιὰ ταῦτα	καὶ	ὄναρ; Ὅταν γὰρ ἐν τοῖς
[83]	μόνον εἶναι δεινόν, νῦν δὲ	καὶ	ὀργὴ καὶ λοιδορία μόνη τῇ
[1]	οὐ κατακρίνω τῇ γεέννῃ λοιδορίας	καὶ	ὀργῆς ἀπεχόμενον τῆς πρὸς τὸν
[57]	πολλάκις ἠρρώστησαν. Καὶ γὰρ ὑβρισθεῖσαι	καὶ	ὀργισθεῖσαι τότε μὲν ὑπὸ τοῦ
[49]	νόσους καὶ πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν	καὶ	ὅσα τοιαῦτα ἕτερα. Τούτοις γὰρ
[73]	οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι.	Καὶ	ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν
[56]	προσηκόντων γυναικῶν πάλιν καὶ παίδων,	καὶ	ὅσῳπερ ἂν εἰς πλειόνας ἐκτείνηται
[61]	μόνον ταράττονται ταῖς φροντίσιν, ἀλλὰ	καὶ	ὅταν αὐτὰ περικέωνται, καὶ ὅταν
[61]	ἀλλὰ καὶ ὅταν αὐτὰ περικέωνται,	καὶ	ὅταν ἡμέρα ᾖ τὴν αὐτὴν
[66]	τε θατέραν, τὸ αὐτὸ γίνεται.	Καὶ	ὅταν μὲν εἰς πόαν ἀπενεχθῆναι
[52]	μὲν ἀνὴρ τοσούτοις συζῇ κακοῖς	καὶ	ὅταν μηδὲν ἀληθὲς ὂν τύχῃ·
[49]	εἶναι ἔτι γάλα ἐπότιζεν, οἷς	καὶ	ὅτε ταῦτα ἐπέστελλεν ἐνεκάλει λέγων·
[8]	ὁ τόδε τὸ πᾶν συστησάμενος«	καὶ	ὅτι ἀγαθῷ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς
[48]	παραινεῖς, φησί, μὴ ζητεῖν γυναῖκα;	Καὶ	ὅτι δεθέντα καθάπαξ λυθῆναι οὐκ
[12]	Χριστὸν ἔχω λαλοῦντα ἐν ἐμαυτῷ	καὶ	ὅτι Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ«
[79]	ἀπεῖχον οἱ περὶ τὸν Ἡλίαν	καὶ	ὅτι ἡ παρθενία τοιούτους αὐτοὺς
[49]	ἐν τῇ γῇ μεμνῆσαι καλῶν	καὶ	ὅτι θλῖψιν οὐχ ἕξομεν τὴν
[28]	ἂν τῇ γυναικὶ τοῦτο δοκῇ.	Καὶ	ὅτι οὐχ ἁπλῶς καταστοχαζόμενος λέγω
[59]	θάνατον τῶν τε ἄλλων ἕνεκεν	καὶ	ὅτι τοῦ συνοικοῦντος αὐτὴν διαζεύγνυσιν.
[49]	Ἐπειδὴ γὰρ φείδομαι, φησίν, ὑμῶν	καὶ	οὐ βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς ἔχειν,
[12]	φθεγγόμενος ἑαυτοῦ λέγει γνώμην εἶναι	καὶ	οὐ διὰ τοῦτο φήσομεν ἀνθρωπίνην
[78]	Τί λέγεις, ὃ θέλει ποιείτω;	Καὶ	οὐ διορθοῖς τὴν ἐσφαλμένην γνώμην
[68]	γάρ με ἐνταῦθα κατέσχεν ἀπορία	καὶ	οὐ δύναμαι συνιδεῖν πόθεν ἅπαν
[16]	ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ	καὶ	οὐ δυνάμενα περιβάλλειν τὸν ἄνδρα
[35]	Δύσκολον εἶναι τὸ πρᾶγμα ἐδόκει	καὶ	οὐ κατὰ τὴν τῶν πολλῶν
[49]	τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι.	Καὶ	οὐ μέχρι τούτου μόνον ἀλλὰ
[73]	γάρ φησιν, ἔρχεται πρός με	καὶ	οὐ μισεῖ τὸν πατέρα αὐτοῦ
[78]	οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν ἀσθένειαν,	καὶ	οὐ μόνον αὐτῶν οὐ κατηγόρησε
[17]	καὶ τῶν προσταγμάτων εὐθύνας ἀπαιτήσεις	καὶ	οὐ παραχωρήσεις τῷ τῆς σοφίας
[49]	ἕως τέλους τὸ αὐτὸ ποιεῖ.	Καὶ	οὐ παρεισάγει τὸ πρᾶγμα ἀπὸ
[34]	ἔχοντες, πάντα κινοῦσι καὶ στρέφουσι	καὶ	οὐ πρότερον ἀφίστανται ἕως ἂν
[69]	τῶν τοιούτων συμποσίων ἐτέχθησαν φθόνοι,	καὶ	οὐ πρότερον ἔστησαν ἕως κινδύνους
[52]	καὶ ἐρεθίζον αὐτοῦ τὴν ψυχὴν	καὶ	οὐ συγχωροῦν ἠρεμεῖν. Οὐ γὰρ
[44]	ἐκβάλλειν, τὴν δὲ ἀντεισάγειν κεκώλυτο.	Καὶ	οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ
[55]	ἀσμενίζειν ἢ τῆς οἰκίας ἐκπεσεῖν.	Καὶ	οὐ τοῦτο μόνον ἐστὶ τὸ
[36]	ἠρίθμησεν. Ὅτι δὲ κατορθώματα ταῦτα	καὶ	οὐ χαρίσματα παντί που δῆλόν
[53]	δοκοῦν εἶναι ἐν αὐτῷ μακαριστὸν	καὶ	οὗ πολλοὶ πολλάκις, μᾶλλον δὲ
[82]	τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.	Καὶ	οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ οὔτε
[33]	συνεχῶς περὶ τῶν αὐτῶν διαλέγεται·	καὶ	οὐδαμοῦ τὴν συγχώρησιν ἁπλῶς τίθησιν
[52]	συνελθόντα πολιορκῇ, συνεχῶς αὐτὸν πιέζοντα	καὶ	οὐδὲ βραχὺν ἀναπνεῖν συγχωροῦντα καιρόν,
[39]	ἐμπρησμὸν αὐτὸ καὶ πύρωσιν ὀνομάζων.	Καὶ	οὐδὲ ἐνταῦθα ἠνέσχετο μὴ πλήξας
[47]	Καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι.	Καὶ	οὐδὲ ἐπεξέρχεται τῷ λόγῳ ἀλλὰ
[78]	ἕστηκεν ἑδραῖος μὴ ἔχων ἀνάγκην.	Καὶ	οὐδὲ μέχρι τούτου τὸν λόγον
[38]	καὶ βάλλεσθαι ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν	καὶ	οὐδὲ μικρᾶς αὐτὴν λαβέσθαι δίδωσιν
[47]	πάλιν ἐπὶ τὴν παρθενίαν μεθίσταται,	καὶ	οὐδὲ νῦν αὐτὴν τῇ κυρίᾳ
[13]	γραμμάτων αὐτοὺς ὧν ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει.	Καὶ	οὐδὲ οὕτως μετὰ σφοδρότητος κέχρηται
[14]	γενέσθαι καὶ βοηθόν, καὶ ἐγένετο,	καὶ	οὐδὲ οὕτως ὁ γάμος ἀναγκαῖος
[78]	ταλαιπώρου, ἐκεῖνο δὲ καὶ διεστραμμένης	καὶ	οὐδὲ τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν
[52]	συναγαγὼν ἀντίθες ταύτῃ τῇ λύπῃ	καὶ	οὐδὲ φαινομένην ὄψει τὴν ἐξ
[7]	διενοχλοῦντα τὴν τῆς ψυχῆς ὑγίειαν,	καὶ	Οὐδεὶς στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως
[14]	χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ,	καὶ	οὐδεὶς τούτων γέγονεν ἐκ διαδοχῆς,
[82]	οὕτω ταύτην κατεσβέκει τὴν φλόγα	καὶ	οὐδεμιᾷ συνεδέδετο προσπαθείᾳ, ὡς μὴ
[1]	πῶς σφόδρα μικρὸν καὶ εὐτελὲς	καὶ	οὐδεμιᾶς τιμῆς ἄξιον τὸ μὴ
[46]	πρὸς αὐτὸν ἤγαγεν ὁ Θεὸς	καὶ	οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι
[54]	πλουτείτω μόνον καὶ εὔπορος ἔστω,	καὶ	οὐδὲν ἔργον ἐστὶ κατενεγκεῖν αὐτῆς
[57]	ἡ ψυχὴ δέδοικε καὶ τρέμει	καὶ	οὐδέν ἐστιν ὅπερ οὐ λογίζεται
[75]	τούτῳ γὰρ ἕπεσθαι ἀλλήλοις κελεύει	καὶ	οὐδένα ἀφίησιν ἑαυτοῦ κύριον εἶναι·
[57]	πάλιν ἡ τῆς πολυπαιδίας φροντὶς	καὶ	οὐδενὸς ὄντος τούτων οὐδέπω φανεροῦ
[78]	τοῦ εὐκόλως καὶ εὐχερῶς περιφερομένου	καὶ	οὐδέποτε βέβαια βαδίζειν εἰδότος οὐδὲ
[37]	ἀπὸ τούτων καταχεῖται τῶν λογισμῶν	καὶ	οὐκ ἂν αὐτοὺς μετὰ πάσης
[12]	Χριστὸν εἶχεν ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα	καὶ	οὐκ ἂν ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει
[52]	οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως	καὶ	οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου τὴν
[79]	πνεύματος χάρις πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα,	καὶ	οὐκ αὐτὸν μόνον ἀλλὰ καὶ
[25]	ἐν σωφροσύνῃ τὸν ἄνδρα διατηρεῖ	καὶ	οὐκ ἀφίησιν εἰς πορνείαν κατακυλισθέντα
[12]	οὖν ἐστιν ὃ λέγει, Ἐγὼ«	καὶ	Οὐκ ἐγώ« Τῶν νόμων καὶ
[41]	κεφαλῇ, τοὺς δὲ παραιτουμένους αὐτὴν	καὶ	οὐκ ἐθέλοντας προσίεσθαι οὔτε κολάζει
[68]	ἐν ταῖς οἰκίαις τὸ ἐμὸν	καὶ	οὐκ ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα ἄν
[68]	Τί δέ ἐστιν ὅλως ἐμὸς	καὶ	οὐκ ἐμός; Ταύτα γὰρ ὅταν
[50]	ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´ ἔργων ἀγαθῶν.	Καὶ	οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον ἀλλὰ
[75]	τοῦτο πολλῆς ἔτυχε τῆς συγγνώμης	καὶ	οὐκ ἔστι κύριος ὁ ἕτερος
[52]	δεσπότην τολμήσει παρατηρεῖσθαι τῶν οἰκετῶν	καὶ	οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὸ βάραθρον
[66]	ἐπαιτῶν οἱ τοὺς πόδας ἀποτετμημένοι	καὶ	οὐκ ἔχοντες ὅτῳ φέροιντο. Κἂν
[57]	Ὅταν οὖν καὶ παίδων ὄντων	καὶ	οὐκ ὄντων καὶ χρηστῶν γενομένων
[41]	ἑαυτοῦ κύριον εἶναι τῶν γεγαμηκότων.	Καὶ	οὐκέτι τοῦτο ἐν παραινέσεως τάξει
[77]	ψυχῇ περιφέρουσα καὶ τὸν καθαρὸν	καὶ	οὐράνιον συμπνίγουσα σπόρον. ~Διὰ τί
[22]	τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων.	Καὶ	οὔτε ἡλικία οὔτε τὸ πλῆθος
[52]	ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται·	καὶ	οὔτε συνουσία φίλων οὔτε πραγμάτων
[63]	τῶν ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ,	καὶ	οὔτε τὴν γλῶτταν ἀφίησιν ἀπηχές
[44]	ὀφθαλμοῦ καὶ μισῆσαι τὸν ἐχθρὸν	καὶ	οὔτε τρυφᾶν οὔτε ὀργίζεσθαι οὔτε
[64]	εἰκός. Ἔχει μὲν γὰρ θλίψεις	καὶ	οὗτος ὁ βίος ἀλλ´ ὅταν
[12]	γυνὴ ἥτις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον	καὶ	οὗτος συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτῆς,
[20]	ἐνῆν ταῦτα λέγειν, ἔδει νῦν	καὶ	οὕτω παύεσθαι τῆς διαβολῆς. Ὁ
[8]	μενούσης, τοὺς ὀρθοὺς περικόψας λογισμοὺς	καὶ	οὕτως εἰς τὴν ἀνάγκην τοῦ
[78]	αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος	καὶ	οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει
[47]	ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ	καὶ	οὕτως τῶν σφόδρα δυσκόλων τὸ
[80]	αὐτὸ δὲ καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς	καὶ	οὐχ ἱκανὸν σῶσαι τοὺς ἔχοντας.
[50]	μύρα χριόμενοι· ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο	καὶ	οὐχ ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ
[44]	ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν καὶ εὐορκοῦντα ὀμνύναι	καὶ	ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ
[11]	τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα ἀγαθά,	καὶ	ὀφθαλμὸν καὶ ἀκοὴν καὶ διάνοιαν
[82]	φησίν, Ἀβραὰμ καὶ γυναῖκα εἶχε	καὶ	παῖδας καὶ χρήματα καὶ ποίμνια
[79]	ἐκεῖθεν· εἰ γὰρ γυναῖκα εἶχον	καὶ	παῖδας, οὐκ ἂν εὐκόλως τὴν
[57]	ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ τόκοι	καὶ	παιδία. Μᾶλλον δὲ ἀνωτέρω τὸν
[19]	δὲ μία. Ἐδόθη μὲν οὖν	καὶ	παιδοποιΐας ἕνεκεν ὁ γάμος· πολλῷ
[56]	τῶν ἐκείνοις προσηκόντων γυναικῶν πάλιν	καὶ	παίδων, καὶ ὅσῳπερ ἂν εἰς
[45]	Ἐπειδὴ δὲ σὺ μετὰ γυναικὸς	καὶ	παίδων καὶ τῶν τούτοις ἐπισυρομένων
[16]	Μικρὰ δὲ αὐτὰ εἶναί φημι,	καὶ	παίδων κατορθώματα μᾶλλον ἢ ἀνδρῶν.
[57]	πάλιν ἀθυμίας ὑπόθεσιν; Ὅταν οὖν	καὶ	παίδων ὄντων καὶ οὐκ ὄντων
[82]	μέμνησθε καὶ βουκολίων καὶ γάμων	καὶ	παίδων; Τί οὖν, φησίν, ὅταν
[43]	τὸ τῶν ἀνθρώπων κατεφυτεύθη γένος	καὶ	πάλαι μὲν χαλεπωτέρα καὶ ἀτιθάσευτος
[38]	ἀπελθεῖν. Ἐν παιδοτρίβῳ μὲν γὰρ	καὶ	παλαίστρᾳ ὅπου πρὸς τοὺς οἰκείους
[41]	φυγάδες οἰκέται καθ´ ἑαυτοὺς δεδεμένοι	καὶ	πάλιν ἀλλήλοις συνδεδεμένοι, διά τινος
[40]	μὲν τούτου, αὔριον δὲ ἐκείνου,	καὶ	πάλιν ἄλλων τῇ αὐτῇ συζώντων
[40]	ζῶντος ἀπὸ τούτου πρὸς ἕτερον	καὶ	πάλιν, ἀπ´ ἐκείνου πρὸς ἄλλον
[38]	εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν.	Καὶ	πάλιν· Ἐὰν κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ
[78]	ἐν βρώσει ἢ ἐν πόσει.	Καὶ	πάλιν· Εἰ ἀπεθάνετε ἐν Χριστῷ
[73]	προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικε.	Καὶ	πάλιν· Ἐνταῦθα ὁ καιρὸς συνεσταλμένος
[19]	ἐχέτω« οὐ διὰ τὰς παιδοποιΐας.	Καὶ	πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι
[29]	τῇ προσευχῇ καὶ τῇ νηστείᾳ,	καὶ	πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε.
[21]	ἐπίρρημα κεῖται ἐν ταῖς γραφαῖς.	Καὶ	πάλιν ἕτερος προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς
[41]	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ.	Καὶ	πάλιν· Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις
[52]	ἔλεγε· Σκληρὸς ὡς Ἅιδης ζῆλος.	Καὶ	πάλιν· Μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς
[7]	τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι·	καὶ	πάλιν· Τίμιος ὁ γάμος καὶ
[12]	οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος·	καὶ	πάλιν· Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ
[14]	σύλληψις καὶ ὠδῖνες καὶ τόκοι	καὶ	πᾶν εἶδος φθορᾶς ἐξώριστο τῆς
[53]	αἴρονται καὶ τὴν τάξιν ἀντιστρέφουσι	καὶ	πάντα ἄνω καὶ κάτω ποιοῦσιν.
[19]	ἴστε τὴν τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν	καὶ	πάντα ἅπερ ὑμῖν εἴρηται σκήψεις
[12]	καὶ δυνάμεις καὶ κτίσιν ἑτέραν	καὶ	πάντα ἁπλῶς δεύτερα τῆς ἀγάπης
[63]	γλῶττα καὶ σχῆμα καὶ βάδισις	καὶ	πάντα ἁπλῶς πρὸς τὴν ἔνδον
[14]	ὁ σύμπας οὗτος κόσμος ἀπήρτιστο	καὶ	πάντα ηὐτρέπιστο τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν
[39]	αὐτὸ τιμωρίας ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν κατάγνωσιν	καὶ	πάντα ὀνείδη εὐκόλως οἴσομεν· μόνον
[7]	δὲ παρθένον πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν	καὶ	πάντα ὑπερβαῖνον τὰ ἐν ἀνθρώποις
[50]	καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια	καὶ	πάντα ὡς εἰπεῖν τὰ περιττά,
[30]	βιωτικόν, πᾶσαν φροντίδα καὶ διάχυσιν	καὶ	πανταχόθεν ἑαυτὸν συναγαγόντα καλῶς οὕτω
[76]	ἔνι τὴν βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην φροντίσι	καὶ	πανταχοῦ περιελκομένην εὐπρόσεδρον εἶναι, τῆς
[28]	Τούτῳ μὲν γὰρ ἔξεστι πολλάκις	καὶ	παντελοῦς ἐλευθερίας τυχεῖν, εἰ δυνηθείη
[52]	τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε εἰ	καὶ	πάντες ἄνδρες ἐπέτρεχον τῷ γάμῳ,
[22]	καὶ γὰρ τεσσαράκοντα δύο ἦσαν,	καὶ	πάντες ἄρδην ὑπὸ τῶν θηρίων
[81]	τιμῆς καὶ τῆς παρούσης ζωῆς	καὶ	πάντων ἁπλῶς εἰπεῖν τῶν βιωτικῶν.
[18]	ἀφανισμὸς καὶ ἀνθρώπων καὶ κτηνῶν	καὶ	πάντων ἁπλῶς τῶν ἐμπνεόντων ἐπὶ
[52]	προστασίαν ἐχρῆν προσδοκᾶν, τοῦτον ἐκτεθηριωμένον	καὶ	πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον πρὸς
[22]	ἀναδεχόμενοι πόνους καὶ παρὰ παίδων	καὶ	παρὰ ἀνδρῶν διασύρεσθαι, τίς τῶν
[73]	χρήσεως αὐτῶν ἀώρου λοιπὸν οὔσης	καὶ	παρὰ καιρόν; Εἰ γὰρ οἱ
[22]	οἱ τοὺς τοσούτους ἀναδεχόμενοι πόνους	καὶ	παρὰ παίδων καὶ παρὰ ἀνδρῶν
[4]	μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ, εἶτα ἐξαίφνης	καὶ	παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων
[37]	ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων καὶ συγχωρούντων, πολλοὶ	καὶ	παρὰ πολλῶν ἔν τε οἰκίαις
[15]	καὶ ῥίζαν ὁ Θεός, οὕτω	καὶ	παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰ τοῖς
[1]	λέγῃς, ἔτι κάτω που στρέφῃ	καὶ	παρὰ τοὺς τελώνας τάττεις σαυτόν.
[41]	τῆς κρατουμένης ποιεῖ, καινήν τινα	καὶ	παράδοξον δουλείας ἐπινοήσας ἀντίδοσιν· καὶ
[79]	μὲν ἄγγελος κατεσκεύαζε θαυμαστήν τινα	καὶ	παράδοξον καὶ μείζονα ἢ κατ´
[34]	ἀλλ´ ὑποστρέφειν ἡνίκα ἂν κάμωσι	καὶ	παραινεῖ πάλιν ἐπιτρέπων ἐπὶ τὸ
[29]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἐνταῦθα δὲ	καὶ	παραίνεσιν προσέθηκεν εἰπών· Μὴ ἀποστερεῖτε
[42]	οὐδὲ ἐγώ. Συμβουλεύω δὲ ὑμῖν	καὶ	παραινῶ τοῦτο ζηλοῦν, καὶ γὰρ
[69]	ποδαλγίαι καὶ φθόη καὶ νόσος	καὶ	παράλυσις καὶ σπασμὸς τὸ σῶμα
[41]	περὶ τῶν οἰκετῶν λόγον παρεμβαλὼν	καὶ	παραμυθησάμενος αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι
[78]	ἐποίησεν, ὅπου γε ἐπὶ κεκωλυμένου	καὶ	παρανόμου τὸ αὐτὸ πάλιν ποιεῖ;
[7]	τὸ φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως	καὶ	παρέργως εἰς τὴν τοῦ πράγματος
[40]	μὴ βουλομένην κολακεύειν τὸν ὑβριστὴν	καὶ	παρέχειν ἑαυτὴν ἐκείνῳ πρὸς ὅπερ
[17]	τί κελεύειν ἐχρῆν; Ἐν ἐγκρατείᾳ	καὶ	παρθενίᾳ διάγειν; Ἀλλὰ τοῦτο μεῖζον
[82]	λέγω καὶ εὐπρόσεδρον. Αὗται δὲ	καὶ	παρθενίαν ἑλόμεναι εἰς τὸν τοῦ
[77]	πέντε ἐκεῖναι καὶ λαμπάδας εἶχον	καὶ	παρθενίαν ἤσκησαν ἀλλ´ οὐδενὸς τούτων
[4]	Καὶ Ἕλλησι μὲν ὑπὲρ νηστείας	καὶ	παρθενίας οὔτε μισθὸν δώσει τις
[34]	ψυχῇ ῥαθυμεῖν συγχωρούσης. Καὶ τοῦτο	καὶ	παροιμία τις ἡμῖν μαρτυρεῖ, δημώδης
[57]	πολλοὺς ἔτεκον πυρετούς. Ἐὰν δὲ	καὶ	παρόντος μηδὲν πάθωσι τοιοῦτον ἀλλὰ
[32]	οὐ μόνον οὐκ ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ	καὶ	παροξύνομεν τὸν Θεόν. Εἰ γὰρ
[81]	πάντα κατέχων, οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ	καὶ	παρρησίᾳ κέχρηται πολλῇ καὶ πρὸς
[52]	τοῦτο τὸ γένος, ὅταν δὲ	καὶ	παρρησίας μείζονος ἐπιλάβηται καὶ διαστασιάζοντας
[49]	λαμπάδας λαβοῦσαι μετὰ δόξης πολλῆς	καὶ	παρρησίας συνεισέρχονται εἰς τὸν νυμφῶνα
[14]	τῷ χωρίῳ τῇ παρθενίᾳ κοσμούμενοι.	Καὶ	πᾶσα τότε ἡ γῆ ἔρημος
[40]	γυναιξὶν ἀδιακρίτως τῶν ἀνδρῶν κεχρημένων	καὶ	πάσαις ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων ἁπάντων; Πῶς
[77]	πᾶσαν ἐκκόπτει φροντίδος ὑπόθεσιν περιττῆς	καὶ	πᾶσαν σχολὴν τοῖς κατὰ Θεὸν
[73]	ἀλλὰ καὶ σίτων καὶ ποτῶν	καὶ	πάσης ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες φροντίδος τῆς
[42]	Ὁρᾷς πάλιν ὑφειμένον τὸν λόγον	καὶ	πάσης ἔρημον ἐξουσίας; Καίτοι γε
[68]	ὁ οὐρανὸς χρυσοῦ καὶ ἀργύρου	καὶ	πάσης ὕλης λαμπρότερός τέ ἐστι
[41]	τῶν ταῖς ἀπίστοις συνοικούντων διαλεχθεὶς	καὶ	πᾶσιν ἀκριβῶς τοῖς περὶ τοῦ
[52]	κατασχεθεῖσα ψυχὴ πάντα ἐυκόλως τίθεται	καὶ	πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης τὴν
[37]	τὴν μέλαιναν στολὴν ἐξαίφνης κρότοι	καὶ	παστάδες γαμήλιοι καὶ θόρυβος ἀπ´
[55]	ἀνδρὶ συνοικοῦσα οὕτω καὶ πράττειν	καὶ	πάσχειν ἅπαντα ἀναγκάζεται. Εἰ δὲ
[11]	τοῦτο καὶ ἡ παρθένος. Διὸ	καὶ	Παῦλος αὐτὰς πάντων ἀπέστησε τῶν
[82]	τε εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι παρθένοι τυγχάνοντες,	καὶ	Παῦλος καὶ Πέτρος ἐπὶ τῆς
[49]	μοι, πολλοὶ τῶν ἀγροικοτέρων ἔτι	καὶ	παχύτερον διακειμένων τὸν μὲν Θεὸν
[39]	δὲ καὶ ἀκρασίας καὶ πορνείας	καὶ	πείρας σατανικῆς καὶ ὑπὲρ τοῦ
[49]	εἰδέναι πῶς ἄν τις ἐπαγάγοιτο	καὶ	πείσειε τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ καὶ
[34]	παρθένος δι´ ὅλου θαλαττεύειν ἀναγκάζεται	καὶ	πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον, κἂν ὁ
[52]	πᾶσα, κατηφείας δὲ ἅπαντα γέμει	καὶ	πένθους καὶ ἀηδίας. Κἂν οἴκοι
[21]	παρακαλοῦντος γενέσθαι τι πλέον ἀλλὰ	καὶ	περαιτέρω τῆς ἐκείνου γνώμης ἐπιταθῆναι
[58]	τοῖς ἐκεῖ ληψομένοις ἡμᾶς αἰῶσι	καὶ	πέρας οὐκ ἔχουσι μηδὲν ἀπὸ
[84]	πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας	καὶ	περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν
[49]	δὲ μόνον τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ	καὶ	περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος ἐπὶ τὴν
[1]	παραστῆσαι τῷ Χριστῷ. Εἰ γὰρ	καὶ	περὶ παντὸς τοῦτο τοῦ πληρώματος
[36]	ἐγκρατείας τοῦτο ποιεῖ, ὅπου γε	καὶ	περὶ τοῦ κηρύγματος διαλεγόμενος τῷ
[84]	τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί.	Καὶ	περὶ τούτων εὐχαριστῶν ὁ Παῦλος
[50]	περὶ χηρῶν ταῦτα εἴρηται, ἄκουσον	καὶ	περὶ τῶν γεγαμηκότων τί φησι·
[21]	κρίσεις ἐχόντων ἐβόα. Ἄκουσον δὲ	καὶ	περὶ τῶν εἰς ἑτέρους ἐκφερόντων
[34]	ἔπαινος οὐκ ἂν ἔχοι. Ἀλλὰ	καὶ	περὶ τῶν παρθένων διαλεγόμενός φησιν·
[75]	ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία	καὶ	περιδέραια, οὐκ οἰκίας λαμπρὰς καὶ
[78]	πολλῆς ἔτι τῆς συγκαταβάσεως ἐδέοντο,	καὶ	περιέμεινε πρότερον τὴν πίστιν ἐν
[77]	ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι μόνον καὶ καλλωπισμάτων	καὶ	περιεργίας, ἀλλὰ καὶ φροντίδος εἶναι
[68]	τίθενται, ἐν δὲ τῷ φροντίζειν	καὶ	περισπᾶσθαι καὶ μεριμνᾶν μάλιστα πάντων
[75]	μὴ βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι καὶ κενοδοξεῖν	καὶ	περιττὰ μεριμνᾶν, εἰκότως. Ἐκείνη μὲν
[14]	τῷ δὲ τὸ πρᾶγμα κακίζειν	καὶ	περιττὸν ἀποφαίνειν βουλόμενοι συσκιάζειν τὴν
[78]	ἔτι σαλευομένων, τῶν μὴ ἱσταμένων	καὶ	πεσεῖν κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν δὴ
[46]	γῆν οἰκοῦντες τότε ἅμα θηρίοις	καὶ	πετεινοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι
[82]	ἀμφότεροι παρθένοι τυγχάνοντες, καὶ Παῦλος	καὶ	Πέτρος ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας διαλάμψαντες,
[61]	χωρὶς ὑπὸ τοῦ πλήθους ὠθούμεναι	καὶ	πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ αἰσθάνονται
[64]	κοῦφον. Διὸ ἀντὶ τῆς εὐρυχώρου	καὶ	πλατείας τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην
[52]	λαμβάνουσι πόλεμον. Καὶ γὰρ συντιθέναι	καὶ	πλάττειν ὅσαπερ ἂν βούλοιντο, ἔξεστιν
[27]	βάρος. Ὁ δὲ ποικίλλων αὐτὸν	καὶ	πλείονα ἀπὸ τῶν ῥᾴστων ἢ
[24]	ἁμαρτήμασίν ἐστιν. Ἐνῆν μὲν οὖν	καὶ	πλείονα λέγειν δεικνύντας ὅσον ἑαυτοῖς
[45]	ἐκείνοις τοῖς οὐδενὶ τούτων ἐμπεπλεγμένοις	καὶ	πλείονος ἀπολαύσων διὰ τοῦτο θαύματος,
[44]	εἴ τις ἐξετάσειε, τῆς αὐτῆς	καὶ	πλείονος δυσκολίας εὑρήσει γέμοντα διὰ
[30]	οὐδὲ δύο μόνον ἡμέρας ἀλλὰ	καὶ	πλείους, ἡμᾶς δὲ τοὺς τοσαύτης
[10]	χρή τι καὶ βιασάμενον εἰπεῖν,	καὶ	πλέον. Ἄγγελοι μὲν γὰρ εἰ
[71]	ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς	καὶ	πλεονέκτας καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ πρὸς
[4]	ἀπολαμβάνειν τὰς ἀμοιβάς; Ὁ μοιχὸς	καὶ	πλεονέκτης καὶ ὁ τοῖς ἀλλοτρίοις
[69]	τοῖς οἰκέταις, καθ´ ἕτερον δὲ	καὶ	πλεονεκτοῦσιν αὐτῶν ἐκεῖνοι. Οὐ γὰρ
[15]	παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰπών· Αὐξάνεσθαι	καὶ	πληθύνεσθαι καὶ πληρώσατε τὴν γῆν.
[17]	ἐσχάτης ταῦτα παραπληξίας; Εἶπεν· Αὐξάνεσθε	καὶ	πληθύνεσθε. Τοῦτο γὰρ ὁ καιρὸς
[43]	πολλάκις ἀναγκάζεσθαι τὸν γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν	καὶ	πλημμελεῖν. ~Ὅτι εὐκολώτερον εἶναι διὰ
[15]	ἀρχὴν εἰπών· Αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι	καὶ	πληρώσατε τὴν γῆν. Τί γάρ,
[63]	ἀναχρῶσαν εὐωδίας, οὐ τοὺς ἔνδον	καὶ	πλησίον ἑστῶτας μόνον ἀλλὰ καὶ
[52]	βούλει, μεταξὺ τῶν δεινῶν τίθει	καὶ	πλοῦτον ἄφατον καὶ τραπέζης πολυτέλειαν
[80]	τὰ ὄντως ὄντα περιττά, τρυφὴ	καὶ	πλοῦτος καὶ δυναστεία καὶ δόξα
[6]	παρθενίας ὅρος τὸ καὶ σώματι	καὶ	πνεύματι εἶναι ἁγίαν, αὕτη δὲ
[69]	ὅταν καρηβαρίαι καὶ γαστρὸς διατάσεις	καὶ	πνεύματος ἐμφράξεις καὶ σκοτοδινίαι καὶ
[63]	τι τῶν οὐ προσηκόντων μελῶν.	Καὶ	ποδῶν δὲ αὐτῇ μέλει ὥστε
[59]	αὐτὴν διαζεύγνυσιν. Ἡ δὲ παρθένος	καὶ	ποθεῖ τὴν τελευτὴν καὶ βαρύνεται
[34]	οὐδὲ αἰτιῶμαι ἀλλ´ εὔχομαι μὲν	καὶ	ποθῶ πάντας εἶναι ὡς καὶ
[39]	μόνον ἐν κυρίῳ. ~Ποίᾳ χήρᾳ	καὶ	ποίᾳ παρθένῳ ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι ὁ
[49]	τοῦτο ὑμᾶς οὐ θέλω γαμεῖν.	Καὶ	ποίαν θλῖψιν; ἴσως εἴποι τις
[57]	καιρός, καὶ φροντίδες εὐθέως ἐπάλληλοι	καὶ	ποικίλαι, τίνα ἄρα λήψεται ἄνδρα
[82]	εἶχε καὶ παῖδας καὶ χρήματα	καὶ	ποίμνια καὶ βουκόλια, καὶ μετὰ
[14]	μὴ ἁψαίμεθα γυναικός, πάντα οἰχήσεται	καὶ	πόλεις καὶ οἰκίαι καὶ ἀγροὶ
[80]	τὰ δοκοῦντα εἶναι ἀναγκαῖα, οἰκίαι	καὶ	πόλεις καὶ τέχναι. Τοῦτό ἐστιν
[45]	τούτοις ἐπισυρομένων πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει	καὶ	πολεμεῖν ὡς τὰ αὐτὰ ἀνύσων
[78]	ἅπας ὁ κωλύων ἐχθρὸς ἔστω	καὶ	πολέμιος, κἂν πατὴρ ᾖ κἂν
[20]	παρὰ πάντων μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς	καὶ	πολέμιος τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν
[84]	ἀνθρωπίνη καθ´ ἑαυτῆς ἔσχιστο φύσις	καὶ	πόλεμος ἄσπονδος ἦν. Καὶ τοῦτον
[49]	λιμοὺς καὶ λοιμοὺς καὶ νόσους	καὶ	πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ ὅσα
[45]	νίκην. Εἴτε γαμῶν καὶ τρυφῶν	καὶ	πολλὰ μεριμνῶν τις ἀνύοι τοῦτο
[37]	κεφαλῆς, ὁ κατηφὴς καὶ στυγνὸς	καὶ	πολλὰ πολλάκις μετὰ δακρύων πρὸς
[53]	ταπεινὸν ἀπὸ μεγάλων καὶ δυνατῶν	καὶ	πολλὰ χρήματα κεκτημένων γυναῖκα λαβεῖν.
[27]	ἐπαχθής τέ ἐστι τῷ ἀκούοντι	καὶ	πολλάκις ἀναγκάζει μετασκιρτῆσαι τὴν ψυχὴν
[66]	αὐτῇ τῆς οἰκίας προελθεῖν, ἀλλὰ	καὶ	πολλάκις χρησίμου τινὸς κατεπειγούσης ἐξόδου
[23]	καιροὺς ἐκακηγόρησεν ἁγίους ἄνδρας; Πολλοὶ	καὶ	πολλαχοῦ γῆς. Πῶς οὖν τὴν
[50]	ἄκρας φιλοσοφίας ἦν ὁ καιρὸς	καὶ	πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος χάρις,
[44]	γυναῖκας ἔχειν ὁ νόμος ἐπέτρεπε,	καὶ	πολλὴ καὶ ἐν τούτοις καὶ
[66]	ἡμιόνους ἀπασχολήσας μικροψυχία καὶ μάχη	καὶ	πολλὴ παρασιώπησις· ἂν δὲ αὐτὴ
[47]	πῶς συνεχῶς ποιεῖται τὰς μεταβάσεις	καὶ	πολλὴν καὶ δι´ ὀλίγου τῆς
[44]	εἰρημένων ἁπάντων τὴν ἄφατον ταύτην	καὶ	πολλὴν περικοπῆναι τῆς ἐξουσίας τῆς
[66]	μόνον οὐκ ἐπεσπάσαντο κατηγόρους ἀλλὰ	καὶ	πολλοὺς ἔσχον τῆς σωφροσύνης τοὺς
[82]	γὰρ μόνον οὐκ ἐλάττων ἀλλὰ	καὶ	πολλῷ βελτίων ἡ παρθενία τοῦ
[49]	ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν τοῖς οὐρανοῖς	καὶ	πολλῷ λαμπροτέρους δειχθῆναι τῶν γεγαμηκότων,
[68]	βέλτιον εἰς τὸν οὐρανὸν ἐνορᾶν	καὶ	πολλῷ μείζονα ἐκεῖθεν καρποῦσθαι τὴν
[2]	τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα δὲ	καὶ	πολλῷ πλείων ἐκείνοις. Ὁ δὲ
[14]	ὅμως τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωὴν	καὶ	πολλῷ ταύτης ἀμείνω οὐδὲν οὔτε
[34]	τοῦ γάμου λόγοις. ~Ὅτι θαυμαστὸν	καὶ	πολλῶν ἄξιον στεφάνων ἡ παρθενία.
[80]	παρθενίας ἀρετή. Θαυμαστὸν μὲν γὰρ	καὶ	πολλῶν στεφάνων ἄξιον καὶ τὸ
[57]	κατασείων τὴν ψυχὴν τῶν τεκόντων	καὶ	πολὺ τῆς ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος μέρος.
[43]	ἀλλ´ ἑτέραν τινὰ αἰνίττεται πολύτροπον	καὶ	πολυειδῆ. Τίς οὖν ἐστιν αὕτη;
[32]	οὐδὲ τὸν χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ	καὶ	πολυέλεον ἀφίησιν ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως.
[34]	ἀκρασίας ἔθηκε λέξιν, ἐμφατικωτέραν οὖσαν	καὶ	πολὺν ἔχουσαν τὸν ψόγον. Διὰ
[57]	τὰς φροντίδας. Τούτους μὲν γὰρ	καὶ	πολυπραγμονεῖν ἔνεστι, τὴν δὲ ἔνδον
[50]	ἐφ´ ὧν καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο	καὶ	πολυτέλεια καὶ πάντα ὡς εἰπεῖν
[57]	ἀλλὰ καὶ ἀπὸ σπουδαίων φαῦλοι	καὶ	πονηροί. Κἂν μὲν τούτων τι
[1]	ἄπαγε— ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγνώμονες	καὶ	πονηροί. Πῶς; Ἀποδέδεικται τοίνυν μηδεμίαν
[11]	λυμαινομένους καὶ τὸν δεσπότην διαβάλλοντας	καὶ	πονηρὸν ἀποκαλοῦντας. Ἡ γὰρ τοῦ
[57]	οὐκ ὄντων καὶ χρηστῶν γενομένων	καὶ	πονηρῶν διαφόροις συνέχωνται λύπαις καὶ
[8]	Σὺ δὲ αὐτὸν πονηρὸν καλεῖς	καὶ	πονηρῶν ἔργων δημιουργόν. Ἀλλὰ μὴ
[60]	μέρος πενίαις συζῇ καὶ ταλαιπωρίαις	καὶ	πόνοις. Εἰ δέ τινες εἶεν
[39]	γάμου, πυρώσεως δὲ καὶ ἀκρασίας	καὶ	πορνείας καὶ πείρας σατανικῆς καὶ
[60]	ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι·	καὶ	πόσαι τούτων ἀπολαύουσι γυναῖκες; Τὸ
[68]	παρέχει τὴν τέρψιν τοῖς ὀφθαλμοῖς.	Καὶ	πόσῳ βέλτιον εἰς τὸν οὐρανὸν
[66]	συνεχῶς ὑπὸ τῆς ἐπηρείας ἑαυτήν.	Καὶ	πόσῳ βέλτιον ἦν τοῖς ποσὶ
[79]	ἄφθονον παρεῖχον καὶ ἡδὺ πηγαὶ	καὶ	ποταμοὶ καὶ λίμναι, τράπεζαν δὲ
[52]	τρέπεσθαι, ἄν τε σῖτον ἑλέσθαι	καὶ	πότον δέῃ, τὴν μὲν τράπεζαν
[10]	ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται, οὐδὲ σίτου δέονται	καὶ	ποτοῦ οὐδὲ μέλος αὐτοὺς ἡδὺ
[73]	γυναικὸς μόνον ἀλλὰ καὶ σίτων	καὶ	ποτῶν καὶ πάσης ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες
[17]	δὲ ἐπεισῆλθεν ὕστερον ὁ γάμος	καὶ	πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἐνομίζετο εἶναι, ὡς
[79]	ἀντὶ δὲ τραπέζης τὴν ἐρημίαν.	Καὶ	πρᾶγμα ὃ τοῖς ἄλλοις αἴτιον
[49]	αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν«	καὶ	πρᾶγμα τοσοῦτον ἐπιτάξας καὶ τῆς
[84]	χρήματα καὶ τρυφὴν καὶ γυναῖκας	καὶ	πραγμάτων ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι, πότε ἄνδρες
[73]	βήματι παραστήσεσθαι μέλλοντας καὶ ῥημάτων	καὶ	πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν εὐθύνας ὑφέξειν,
[55]	μᾶλλον ἢ ἀνδρὶ συνοικοῦσα οὕτω	καὶ	πράττειν καὶ πάσχειν ἅπαντα ἀναγκάζεται.
[70]	καὶ χωρὶς τοῦ διψεῖν πίνουσι,	καὶ	πρὶν αὐτοῖς σφοδρῶς ἐπελθεῖν τὴν
[47]	αὐτόν. Ἤρξατο ἀπὸ τῆς παρθενίας	καὶ	πρίν τι περὶ αὐτῆς εἰπεῖν
[14]	θανάτου καὶ μετὰ τὸν θάνατον	καὶ	πρὸ τοῦ γάμου καὶ μετὰ
[14]	χρήσιμον, ἀεὶ καλὸν καὶ μακάριον	καὶ	πρὸ τοῦ θανάτου καὶ μετὰ
[46]	τίς μάλιστα τῷ διαβόλῳ παρέδωκε	καὶ	πρὸ τούτου τὸν Σολομῶντα μετὰ
[27]	μοχλῶν, φυλάκων ἐγρηγορότων καὶ γενναίων,	καὶ	πρὸ τούτων ἁπάντων τῆς ἄνωθεν
[37]	ἁγία καὶ ἄτρωτος; Διὰ ταῦτα	καὶ	πρὸ τούτων διὰ τοὺς ἀποκειμένους
[9]	μέσον, καὶ τοσοῦτον ὅσον ἀνάγκης	καὶ	προαιρέσεως τὸ διάφορον. Ὁ μὲν
[19]	πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς« φησί.	Καὶ	προελθὼν δὲ οὐκ εἶπεν· εἰ
[71]	ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας καὶ δουλοπρεπεῖς	καὶ	πρὸς ἅπαν εἰπεῖν τῶν χρησίμων
[57]	Κἂν μὲν εὐφυὲς ὂν τύχῃ	καὶ	πρὸς ἀρετὴν ἐπιτήδειον, πάλιν ἐν
[81]	καταφρονεῖ καὶ παρρησίᾳ κέχρηται πολλῇ	καὶ	πρὸς ἄρχοντας καὶ πρὸς δυνάστας
[57]	ἐξέβαλεν ἄλλος. Ἔστι δὲ ὅτε	καὶ	πρὸς αὐταῖς τοῦ γάμου ταῖς
[38]	Διὰ τί γὰρ οὐκ εἶπε	καὶ	πρὸς αὐτήν· Εἰ δὲ οὐκ
[75]	οὕτω τῆς παρθενίας τὴν ὑπεροχὴν	καὶ	πρὸς αὐτὸν ἄρας αὐτὴν τὸν
[68]	παντὸς δὲ τῷ Θεῷ διαλεγομένην	καὶ	πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον ὁρῶσαν. Τίς
[81]	πρὸς ἄρχοντας καὶ πρὸς δυνάστας	καὶ	πρὸς αὐτὸν τὸν τὸ διάδημα
[63]	αἰδέσιμον ἀεὶ καὶ αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι	καὶ	πρὸς δάκρυα παρεσκευάσθαι διὰ παντός,
[81]	κέχρηται πολλῇ καὶ πρὸς ἄρχοντας	καὶ	πρὸς δυνάστας καὶ πρὸς αὐτὸν
[49]	φύσεως βιάσασθαι τὴν ἀνάγκην κελεύσας	καὶ	πρὸς οὕτως ἀφόρητον παρατάξασθαι πυράν,
[46]	τὴν τοῦ παρόντος βίου σύστασιν	καὶ	πρὸς παίδων γονὴν καὶ πρὸς
[49]	ὅτι τοὺς ταπεινοὺς καὶ χαμαιπετεῖς	καὶ	πρὸς τὴν γῆν ἔτι κύπτοντας
[16]	τὴν κακίαν τῆς ἡμετέρας ψυχῆς	καὶ	πρὸς τὴν τελείαν αὐτὴν ἀγαγεῖν
[46]	τούτου κἀκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν ὅτι	καὶ	πρὸς τὴν τοῦ παρόντος βίου
[49]	ἢ ἐκείνῳ τῷ ὅρκῳ κατέχονται.	Καὶ	πρὸς τὸ βοηθῆσαι δὲ πένησιν
[26]	ἤδη ταύτης ἧφθαι τῆς μάχης	καὶ	πρὸς τὸ συμβουλεύειν ἑτέροις ὀκνηρότερον
[76]	λύσιν δεσμῶν τὸ πρᾶγμα καλῶν	καὶ	πρὸς τὸ συμφέρον ἡμῖν αὐτὸ
[41]	τούτῳ πάντων τὰς διανοίας ἀναστήσας	καὶ	πρὸς τὸν οὐρανὸν ἄρας, οὕτω
[22]	Οἱ μὲν γὰρ ἰσχυροὶ λίαν	καὶ	πρὸς τὸν οὐρανὸν ἤδη μεταστάντες
[37]	βίον ἀβίωτον εἶναι φήσας αὐτῷ,	καὶ	πρὸς τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν τοῦ
[40]	ἁπάντων; Πῶς δὲ οὐκ ἂν	καὶ	πρὸς τοὺς συνοικοῦντας διεφθάρη ἡ
[63]	λυποῦντας ἀγριαίνειν καὶ διανίστασθαι ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τούτους ἡδὺ καὶ μειλίχιον
[57]	τῆς ἀπαιδίας εὐθέως ἐπεισέρχεται φόβος	καὶ	πρὸς τούτῳ πάλιν ἡ τῆς
[46]	σύστασιν καὶ πρὸς παίδων γονὴν	καὶ	πρὸς φυσικὴν ἐπιθυμίαν τὴν βοήθειαν
[27]	διαναπαύσας τὸν ἀκροατὴν οὕτω πείθει	καὶ	προσάγεται μᾶλλον, ὅπερ οὖν καὶ
[32]	φησιν· Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ	καὶ	προσευχῇ. Τί οὖν ἂν εἴη
[47]	γὰρ οἱ τῶν ἰατρῶν ἄριστοι	καὶ	προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν ἢ τομὴν
[76]	εἰπεῖν Οὐκ ἀναγκάζω ἀλλὰ παραινῶ«	καὶ	προσθεῖναι διὰ τὸ εὔσχημον καὶ
[42]	ἑκάστῳ συμφέροντα φέρειν εἰς μέσον	καὶ	προτιθέναι οὐδεὶς κωλύσειεν ἂν νόμος
[49]	τῶν ὁρωμένων, ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν	καὶ	προτρέπει εἰς παρθενίαν αὐτοὺς καὶ
[49]	γῇ μᾶλλον ἐφελκύσαιτο ἄν τις	καὶ	προτρέψειε. Διὰ τί γάρ, εἰπέ
[19]	πάντα ἅπερ ὑμῖν εἴρηται σκήψεις	καὶ	προφάσεις εἰσὶ καὶ ἀκρασίας προκαλύμματα.
[57]	παιδίου πεσόντος εἰς τὴν γῆν	καὶ	πρώτην ἀφέντος φωνὴν ἕτεραι πάλιν
[49]	καὶ τρυφὴν τὸν γάμον εὑρήσομεν.	Καὶ	πρῶτον ἁπάντων τὸ μετὰ πάσης
[70]	μείζονα οὖσαν εὑρήσεις τῆς τρυφῆς.	Καὶ	πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ ἐρρῶσθαι
[27]	τῆς ἐπιθυμίας ἡ ἰσχὺς ὅση	καὶ	πυρὸς καὶ σιδήρου. Κἂν μὴ
[41]	τὰς πορνείας λέγων καὶ ἀκρασίας	καὶ	πυρώσεις. Ἐπειδὴ δὲ συνεῖδε βραχὺν
[39]	αὐτὸ πρᾶγμα καλεῖ, ἐμπρησμὸν αὐτὸ	καὶ	πύρωσιν ὀνομάζων. Καὶ οὐδὲ ἐνταῦθα
[17]	Ἀδάμ, οὐκ ἂν ἐδέησε τούτου.	Καὶ	πῶς ἄν, φησίν, αἱ τοσαῦται
[68]	μέγεθος ἴσασι ταύτης τῆς τρυφῆς	καὶ	πῶς ἅπασαν σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ
[41]	πολλὴν εὐμηχανίαν καὶ τὴν σύνεσιν	καὶ	πῶς δύο ἀναγκαίων καὶ ἐναντίων
[17]	παραχωρήσεις τῷ τῆς σοφίας ἀπείρῳ;	Καὶ	πῶς οὐκ ἐσχάτης ταῦτα παραπληξίας;
[27]	παραβαλεῖν τολμήσει τις, εἰπέ μοι;	Καὶ	πῶς οὐκ εὔηθες λίαν; Ταῦτα
[39]	τρυφᾶν ἐξῇ, ὀνειδισμὸν καρπωσόμεθα μόνον;	Καὶ	πῶς, φησίν, οὐκ ἔξεστι τρυφᾶν
[52]	καὶ ἔξοδοι πολυπραγμονοῦνται μόνον ἀλλὰ	καὶ	ῥήματα καὶ βλέμματα καὶ στεναγμὸς
[73]	ἀλλ´ οὐρανίῳ βήματι παραστήσεσθαι μέλλοντας	καὶ	ῥημάτων καὶ πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν
[80]	τῆς παρθενίας καρπούς, μᾶλλον δὲ	καὶ	ῥίζα καὶ καρπὸς παρθενίας ὁ
[15]	σωμάτων τοσαύταις μυριάσι δέδωκεν ὑπόθεσιν	καὶ	ῥίζαν ὁ Θεός, οὕτω καὶ
[73]	καλεῖ πρὸς τὸν οὐρανόν, καθάπερ	καὶ	Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων ὁ μακάριος Παῦλος
[49]	ταῦτα καὶ Κορινθίοις οὕτω διελέγετο	καὶ	Ῥωμαίους ἀπὸ τῶν παρόντων εἰς
[27]	ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα	καὶ	σάρκα, ἀλλὰ πρὸς ἀρχάς, πρὸς
[49]	ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα	καὶ	σάρκα« πρὸς μανίαν φύσεως ἑστάναι
[79]	Εἶδες παρθενίας ἰσχύν; Τοὺς αἵματι	καὶ	σαρκὶ συμπεπλεγμένους, τοὺς χαμαὶ ἐρχομένους,
[28]	τῷ ἀνδρί. Εἶτα ἑρμηνεύων αὐτὸ	καὶ	σαφέστερον ποιῶν ἐπάγει· Ἡ γυνὴ
[75]	γυναῖκα μὴ ἔχειν. Εἰ δὲ	καὶ	σαφέστερόν τις θέλοι μαθεῖν τί
[29]	γάμου τὴν τυραννίδα συνεχέστερον στρέφει	καὶ	σαφέστερον, τούτους αὐτοὺς τοῖς ῥήμασιν
[39]	μὲν οὐδαμοῦ μεμνημένος τῆς εὐπροσώπου	καὶ	σεμνῆς αἰτίας τοῦ γάμου, πυρώσεως
[19]	ἀπαλλάττων ἐκείνης καὶ ἐν ἁγιασμῷ	καὶ	σεμνότητι διατηρῶν. Ἀλλὰ γὰρ μέχρι
[52]	ἢ τῶν λίθων ἀκινητοτέραν εἶναι	καὶ	σιγῇ πάντα φέρειν καὶ τῷ
[27]	ἡ ἰσχὺς ὅση καὶ πυρὸς	καὶ	σιδήρου. Κἂν μὴ οὕτω τύχῃ
[69]	τῶν καρυκευμάτων τὴν περιεργίαν, τραπεζοποιῶν	καὶ	σιτοποιῶν καὶ μαγείρων τέχνας, παρασίτων
[73]	ἐγγύς, οὐ γυναικὸς μόνον ἀλλὰ	καὶ	σίτων καὶ ποτῶν καὶ πάσης
[49]	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε«	καὶ	σιωπήσας τὰς ἐν τοῖς οὐρανοῖς
[53]	τῆς ἀνωμαλίας χεῖρον γένοιτ´ ἄν;	Καὶ	σιωπῶ τὰ ὀνείδη, τὰς ὕβρεις,
[50]	περισπούδαστον. Ἔχοντες« γάρ φησι, διατροφὰς	καὶ	σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ γὰρ
[47]	ὅταν λέγῃ· Ἔχοντες δὲ τροφὰς	καὶ	σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν διὰ
[69]	γαστρὸς διατάσεις καὶ πνεύματος ἐμφράξεις	καὶ	σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες
[37]	τὴν κατορωρυγμένην ἄφατον καὶ λοιδορίαι	καὶ	σκώμματα καὶ κατηγορίαι πρὸς τὴν
[36]	τὸ πρᾶγμα ἦν. Τί δέ;	Καὶ	σκώπτει τοὺς οὐκ ἔχοντας αὐτὴν
[69]	φθόη καὶ νόσος καὶ παράλυσις	καὶ	σπασμὸς τὸ σῶμα πολιορκεῖ ἕως
[14]	τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγένοντο γῆ	καὶ	σποδός, ἀπώλεσαν μετὰ τῆς μακαρίας
[52]	Πάντα ὀδύνης μεστά, πάντα ὑποψίας	καὶ	στάσεως καὶ ταραχῆς. Τῶν γὰρ
[82]	τῆς οἰκίας ὑπὲρ τοῦ μάχης	καὶ	στάσεως πᾶσαν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν
[34]	πῦρ ἀγριαῖνον καὶ ἠχοῦν, ἀνέχεται	καὶ	στέγει τὴν φλόγα. Ἔτ´ οὖν
[52]	ἀλλὰ καὶ ῥήματα καὶ βλέμματα	καὶ	στεναγμὸς μετὰ πολλῆς βασανίζεται τῆς
[32]	καιρὸς οὔτε ἡδονῶν ἀλλὰ δακρύων	καὶ	στεναγμῶν πικρῶν, προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως ἀκριβοῦς,
[52]	δεσμώτου χεῖρον. Ἢ βουλομένην φθέγγεσθαι	καὶ	στένειν καὶ ἐξιέναι πάντων εὐθύνας
[32]	τῷ μέρει γενέσθαι τὴν ἐπήρειαν	καὶ	στενοχωρηθέντες ὑπὸ τῶν λογισμῶν ταύτην
[1]	τὸν ἀδελφὸν ἤδη διὰ τοῦτο	καὶ	στεφάνων ἀξίου σαυτόν. Οὐ γὰρ
[6]	δείκνυσιν ὠχρὸν καὶ κατισχνωμένα μέλη	καὶ	στολὴν εὐτελῆ καὶ βλέμμα ἥμερον.
[34]	τόλμης ἐφόδιον ἔχοντες, πάντα κινοῦσι	καὶ	στρέφουσι καὶ οὐ πρότερον ἀφίστανται
[49]	τραπέζῃ πολυτελεῖ καὶ μαλακοῖς ἱματίοις	καὶ	στρωμνῇ μαλακωτέρᾳ, καὶ λουτροῖς διηνεκέσι,
[37]	πάλιν φέρει κεφαλῆς, ὁ κατηφὴς	καὶ	στυγνὸς καὶ πολλὰ πολλάκις μετὰ
[37]	οὐκ ἴσχυσε διὰ παντὸς κατασχεῖν.	Καὶ	σὺ μὲν μετὰ τὴν ἧτταν
[39]	τοιοῦτον ὃ τῶν πασχόντων ἐστὶ	καὶ	συγγνώμης ἀξίων. Ἀλλὰ τί; Εἰ
[66]	δόξῃ περιέβαλον ἑαυτάς. Ἔνεστι γὰρ	καὶ	συγκεκλεισμένην μᾶλλον τῶν φαινομένων τοῖς
[58]	θῶμεν τῷ λόγῳ τὰ ἀδύνατα	καὶ	συγχωρήσωμεν γενέσθαι γάμον πάντα ὅμου
[37]	οὐ κολαζόντων γάμους ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων	καὶ	συγχωρούντων, πολλοὶ καὶ παρὰ πολλῶν
[38]	ἐστι κύριος. Ὅταν δὲ ἀπογράψηται	καὶ	συλλέγηται θέατρον καὶ ὁ ἀγωνοθέτης
[14]	οὐδεὶς ἐκ τόκων καὶ ὠδίνων	καὶ	συλλήψεως. Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον ἀνθρώπους
[14]	Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ ἐπιθυμία	καὶ	σύλληψις καὶ ὠδῖνες καὶ τόκοι
[27]	ἅπτεσθαι. Περὶ δὲ τοῦ γάμου	καὶ	συμβουλεύει καὶ ἐπιτάττει καὶ αἰτίαν
[13]	ὡς ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν	καὶ	συμβουλήν. Ὁ δὲ μηδὲ τοῦτο
[41]	οὐκέτι τοῦτο ἐν παραινέσεως τάξει	καὶ	συμβουλῆς εἰσηγεῖται ἀλλ´ ἐν ἐπιτάγματος
[38]	δὲ τοῦ διαβόλου καὶ τρίζοντος	καὶ	συμπλεκομένου πρὸς τὴν πάλην καὶ
[56]	εἶναι χρηστοῖς τοσαῦται τίκτονται ἀηδίαι	καὶ	συμφοραί, τί ἄν τις ἐπὶ
[46]	οὐ μόνον οὐδὲν ὤνησεν ἀλλὰ	καὶ	συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς φροντίσι. ~Πῶς
[32]	κίνδυνος· τρέμειν δεῖ καὶ δεδοικέναι	καὶ	συνεστάλθαι· δεσπότῃ πρόσιμεν φοβερῷ πολλὰ
[57]	κἂν ὑποπτευθῇ μόνον, εὐθέως συνέχεε	καὶ	συνετάραξε τὴν ψυχήν. Ὥσπερ δὲ
[39]	εὐκόλως οἴσομεν· μόνον ἐξέστω τρυφᾶν	καὶ	συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας. Τί οὖν,
[63]	ὡς μηδὲ πρὸς τοὺς ἀδικοῦντας	καὶ	συνεχῶς λυποῦντας ἀγριαίνειν καὶ διανίστασθαι
[42]	γενέσθαι ποτέ. Εἶδες εὐγνωμοσύνην οἰκέτου	καὶ	συντετριμμένην καρδίαν; Πῶς οὐδὲν πλέον
[41]	λαμπροτέρου τοῦτο ποιῆσαι μέρους ταπεινοῖ	καὶ	συστέλλει πάλιν. ~Περὶ τῆς τοῦ
[16]	ἐκέλευσεν, οὐκ ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ ἀλλὰ	καὶ	σφόδρα ἀκολουθῶν. Εἰ γὰρ καὶ
[41]	ταύτην εἱλόμεθα τὴν ἀρχὴν ἀλλὰ	καὶ	σφόδρα αὐτῆς ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα
[17]	ἐδείκνυ οὐκ ἀγνοῶν μὲν ἀλλὰ	καὶ	σφόδρα εἰδὼς ὅτι οὐκ ἀρκέσομεν
[74]	οὕτως κουφότερά τέ ἐστιν ἐκείνης	καὶ	σφόδρα εὐκολωτέρα. Καὶ ταῦτα ἅπαντα
[73]	γάμον; ἴσως ἂν εἴποι τις.	Καὶ	σφόδρα μὲν οὖν πρὸς αὐτόν.
[41]	οὐδαμοῦ παρήγαγεν ἑαυτόν. Διὰ τοῦτο	καὶ	σφόδρα ὑφειμένως καὶ μετὰ πολλῆς
[14]	οὔτε τὸ πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ	καὶ	σφόδρα χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖόν ἐστιν
[62]	καθάπερ τις ἀθλητὴς γενναῖος εὐεκτῶν	καὶ	σφριγῶν ψωραλέον τινὰ καὶ αἰσχρὸν
[63]	Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς καὶ γλῶττα	καὶ	σχῆμα καὶ βάδισις καὶ πάντα
[76]	περιελκομένην εὐπρόσεδρον εἶναι, τῆς σπουδῆς	καὶ	σχολῆς ἁπάσης εἰς πολλὰ μεριζομένης,
[6]	Εἰ τοίνυν παρθενίας ὅρος τὸ	καὶ	σώματι καὶ πνεύματι εἶναι ἁγίαν,
[50]	καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ πάσης αἰδοῦς	καὶ	σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν
[15]	τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν καὶ ταῦτα	καὶ	τὰ ἀλλὰ ἅπαντα, αἱ πόλεις,
[73]	ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν	καὶ	τὰ ἄλλα τὰ τούτων πολλῶν
[66]	ἐρυθριᾶν, σφόδρα ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ	καὶ	τὰ ἀπαλλάττοντα καὶ τὰ περιβάλλοντα
[1]	ἥρπασαν τὰ ἀλλότρια ἀλλ´ ὅτι	καὶ	τὰ αὑτῶν ἑτέροις διένειμαν. Καὶ
[65]	αἰχμαλωσίαν καὶ λιμὸν καὶ λοιμὸν	καὶ	τὰ ἀφόρητα τῶν κακῶν αἰνίττεσθαι
[37]	πολὺν κωκυτὸν καὶ τὰς οἰμωγὰς	καὶ	τὰ δάκρυα καὶ τὴν αὐχμηρὰν
[64]	τὸν Χριστόν, τί θαυμάζεις εἰ	καὶ	τὰ δάκρυα τὸ αὐτὸ ἐργάζεται
[34]	πάλαι ἦμεν κύριοι, τοὐναντίον γίνεται	καὶ	τὰ δι´ ἐξουσίαν παρ´ ἡμῶν
[80]	τῶν ὀνείρων τούτων ὁρμαθός, ἀλλὰ	καὶ	τὰ δοκοῦντα εἶναι ἀναγκαῖα, οἰκίαι
[44]	ἡ συνοικοῦσα, ὁ δι´ αὐτὴν	καὶ	τὰ ἔκγονα ἐκείνης περιρρέων ἡμᾶς
[59]	τόσα χρυσίου τάλαντα, ἀλλ´ οὐρανοὶ	καὶ	τὰ ἐν οὐρανοῖς ἀγαθὰ τὰ
[49]	μισθῶν λόγοις σιωπήσας τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ
[57]	Εἰ δὲ λέγοι τις ὅτι	καὶ	τὰ ἐναντία προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´
[84]	Καὶ γὰρ μισθοὺς μείζονας ἔθηκε	καὶ	τὰ ἔπαθλα πολλῷ λαμπρότερα νῦν.
[84]	λαμπρότερα νῦν. Οὐκέτι γὰρ γῆ	καὶ	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´
[69]	σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες	καὶ	τὰ ἔτι τούτων ἀτοπώτερα ἀπὸ
[14]	ἢ τοὺς βασιλεῖς τὸ διάδημα	καὶ	τὰ ἱμάτια τὰ χρυσᾶ. Ἐπειδὴ
[44]	ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι ῥύπον;	Καὶ	τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν δὲ
[39]	μὴ στῇς μέχρι τούτου, δέχου	καὶ	τὰ μετὰ ταῦτα· τοῦ γὰρ
[84]	ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς	καὶ	τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς
[37]	τῶν ἀνθρώπων ἐξεταζέτω δόξαν, ἔπειτα	καὶ	τὰ περὶ τὸ πρᾶγμα συμβαίνοντα.
[66]	μοι δοκεῖ καὶ τὰ ἀπαλλάττοντα	καὶ	τὰ περιβάλλοντα τὴν γυναικείαν φύσιν
[57]	δὲ ἀνωτέρω τὸν λόγον ἀγάγωμεν	καὶ	τὰ πρὸ τοῦ γάμου καταμάθωμεν
[1]	ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα; Διὰ τοῦτο γὰρ	καὶ	τὰ πρόβατα ἐκ δεξιῶν ἵστησιν
[39]	οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν; Ἀλλ´ ἄκουε	καὶ	τὰ προσκείμενα τούτῳ. Ἔμαθες ὅτι
[16]	καὶ σφόδρα ἀκολουθῶν. Εἰ γὰρ	καὶ	τὰ προστάγματα ταῦτα ἐκείνων μείζω,
[50]	οἱ πίνοντες τὸν διϋλισμένον οἶνον	καὶ	τὰ πρῶτα μύρα χριόμενοι· ὡς
[6]	οὐχὶ τὰς ψυχὰς μόνον ἀλλὰ	καὶ	τὰ σώματα μιαίνουσιν. Εἰ γὰρ
[73]	τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα	καὶ	τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς
[69]	μέχρι τῶν παρ´ ἡμέραν λυπηρῶν	καὶ	τὰ τῆς ἀσχημοσύνης ἐκείνης καὶ
[4]	ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας μὲν γὰρ εἰ	καὶ	τὰ τῆς γεέννης ἐκδέχεται δεινά,
[69]	καὶ τὰ τῆς ἀσχημοσύνης ἐκείνης	καὶ	τὰ τῆς ζημίας ἵστατο μόνον.
[78]	ἐλθὼν πρόρριζα μετ´ αὐτῶν συνανασπάσῃ	καὶ	τὰ τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας φυτά.
[4]	καὶ ὁ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν	καὶ	τὰ τοῦ πλησίον ἁρπάζων ἔχουσί
[36]	οἱ εἰρηνοποιοί, οἱ ταῦτα πάντα	καὶ	τὰ τούτοις ὅμοια πράττοντες. Καὶ
[67]	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως φορητὰ	καὶ	τὰ τούτων ἔτι χαλεπώτερα, οἷον
[56]	κλάδους ἡ ῥίζα, τοσούτῳ πλεονάζει	καὶ	τὰ τῶν φροντίδων αὐτῇ, καὶ
[6]	ἄγους ἀπήλλακται. Ἡ γὰρ βλασφημία	καὶ	τὰ φαῦλα ῥήματα τίκτεται μὲν
[64]	τῇ δὲ τῶν κατορθούντων προαιρέσει	καὶ	ταῖς ἐλπίσι ταῖς χρησταῖς σφόδρα
[46]	Ἑβραίων γένος τελεσθῆναι τῷ Βεελφεγὼρ	καὶ	ταῖς συγγενικαῖς κατακοπῆναι χερσὶ παρεσκεύασε;
[38]	φησιν ὅτι Λέγω τοῖς ἀγάμοις	καὶ	ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐὰν
[36]	φησί· Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις	καὶ	ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν
[41]	πάλιν· Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις	καὶ	ταῖς χήραις, ὅτι καλὸν αὐτοῖς
[4]	βιωτικῆς. Ὑμῖν δὲ τὸ βασανίζεσθαι	καὶ	ταλαιπωρεῖσθαι ἑκατέρωθεν, ἐνταῦθα μὲν ἑκοῦσιν,
[60]	τῶν ἀνθρώπων μέρος πενίαις συζῇ	καὶ	ταλαιπωρίαις καὶ πόνοις. Εἰ δέ
[70]	Ἀλλ´ οὐ διαλιμπάνουσι μόχθοις κοπτόμενοι	καὶ	ταλαιπωρίαις. Τί ποτ´ οὖν ἐστι
[52]	ὂν τύχῃ· ἡ δὲ ἀθλία	καὶ	ταλαίπωρος ἐκείνη πολλῷ χαλεπώτερα ὑπομένει
[57]	τούτων φροντίδες. Ἡ γὰρ ἀθλία	καὶ	ταλαίπωρος κόρη καίτοι οὕτω σφοδρῶς
[78]	παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός ἐστι	καὶ	ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον
[78]	μὲν γὰρ ψυχῆς ἐστιν ἀνάνδρου	καὶ	ταλαιπώρου, ἐκεῖνο δὲ καὶ διεστραμμένης
[49]	ἀφεὶς πρὸς τοὺς μικροψύχους λέγεσθαι	καὶ	ταλαιπώρους, αὐτὸς ἀπὸ τῶν μειζόνων
[45]	τις ἀνύοι τοῦτο εἴτε ἀσκούμενος	καὶ	ταλαιπωρῶν καὶ μετὰ τοῦ μηδὲν
[53]	Τὸ πένητα ὄντα καὶ εὐτελῆ	καὶ	ταπεινὸν ἀπὸ μεγάλων καὶ δυνατῶν
[54]	οὐδὲν ἔργον ἐστὶ κατενεγκεῖν αὐτῆς	καὶ	ταπεινῶσαι τὸ φρόνημα. Εἴ τις
[52]	μεστά, πάντα ὑποψίας καὶ στάσεως	καὶ	ταραχῆς. Τῶν γὰρ δαιμονώντων ἢ
[73]	τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς	καὶ	τὰς ἀδελφὰς ἔτι δὲ καὶ
[71]	τοὺς πλουτοῦντας περιστοιχίζεται, ἐν οἷς	καὶ	τὰς γυναῖκας μειζόνως τῶν κακῶν
[52]	οὐχ ἧττον τοὺς δραπέτας ἐκείνους	καὶ	τὰς ἐκείνων γυναῖκας καὶ τὴν
[10]	νέφους ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω	καὶ	τὰς ἐκείνων φύσεις οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης
[82]	εἰς τὸν τοῦ βίου κλύδωνα	καὶ	τὰς ἐν τῷ γάμῳ πραγματείας
[48]	μοιχείας αὐτὴ τὸν λόγον ὑπέχει	καὶ	τὰς εὐθύνας μᾶλλον ἐκείνου. Τί
[49]	εἰς τὴν τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν	καὶ	τὰς θύρας ἀνοῖξαι τῆς καταλλαγῆς.
[30]	καὶ δύο γυναῖκας ἔχειν ἠφεῖτο	καὶ	τὰς μὲν ἐκβάλλειν, τὰς δὲ
[72]	~Ὅτι μετὰ τῶν ἄλλων κακῶν	καὶ	τὰς μεταβολὰς ἀφορήτους ποιεῖ τὸ
[63]	ψυχῆς πρὸς τὰ ἐκείνης κινήματα	καὶ	τὰς οἰκείας ἀνάγκη ῥυθμίζειν ὁρμάς.
[37]	ὅταν μετὰ τὸν πολὺν κωκυτὸν	καὶ	τὰς οἰμωγὰς καὶ τὰ δάκρυα
[63]	ἐνδείκνυται τὴν ἔνδον ἀποκειμένην ἀρετήν,	καὶ	τὰς χρυσᾶς τῆς εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα
[74]	ἐστιν ἐκείνης καὶ σφόδρα εὐκολωτέρα.	Καὶ	ταῦτα ἅπαντα διὰ τῶν ἔμπροσθεν
[68]	λέγοις, πολλῷ βελτίων ἡ ὕελος,	καὶ	ταῦτα αὐτοὶ οἱ πλουτοῦντες εἴποιεν
[28]	οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ἡ γυνή.	Καὶ	ταῦτα δοκεῖ μὲν ὑπὲρ τοῦ
[29]	τι πάθητε. Δοκεῖ μὲν γὰρ	καὶ	ταῦτα εἶναι χαριζομένου τοῖς γεγαμηκόσιν,
[1]	κολάζεσθαι δίκαιον ἂν εἴη μόνον.	Καὶ	ταῦτα ἴδοι τις ἂν οὐκ
[15]	ἀναγκαῖα διὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν	καὶ	ταῦτα καὶ τὰ ἀλλὰ ἅπαντα,
[49]	οἱ σαρκικώτεροι τῶν ἀνθρώπων κατέχονται	καὶ	ταῦτα μᾶλλον δεδοίκασι. Τῶν δὲ
[14]	ὡς ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες ψυχῆς	καὶ	ταῦτα μέλλοντες ὑπὲρ μὲν ταύτης
[52]	τὰ τοιαῦτα φέρειν καὶ τήκεσθαι.	Καὶ	ταῦτα μὲν ἐν ταῖς ὑποψίαις·
[57]	ἢ τρόπων ἕνεκεν ἢ μορφῆς;	Καὶ	ταῦτα μὲν κατὰ τὸν τῆς
[21]	δικαιοσύνης ἥλιον ἀτενὲς παρασκευάζουσα ἐνορᾷν.	Καὶ	ταῦτα μὲν ὁ Ἠσαΐας περὶ
[55]	ἀφόρητον κακὸν πλουσιώτερον ἄνδρα λαβεῖν.	Καὶ	ταῦτα μὲν ὅταν ἡ γυνὴ
[44]	καθ´ ἑαυτὸν ὢν ὁ ἀνήρ.	Καὶ	ταῦτα μὲν ὅταν κοσμία τίς
[52]	σπινθῆρα μικρὸν ἐμπεσόντα σβεσθῆναι εἰκός.	Καὶ	ταῦτα μὲν ὅταν ὁ ἀνὴρ
[12]	οὐ δοκούντων ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ	καὶ	ταῦτα νομοθετῶν; Τί ποτ´ οὖν
[30]	καὶ τῆς κατὰ νόμον μίξεως	καὶ	ταῦτα οὐ μίαν οὐδὲ δύο
[58]	πάντα διαφύγῃ τὰ λυπηρά. Βούλει	καὶ	ταῦτα πάντα ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ
[17]	αὐτῶν πολλάκις τραυμάτων οὐ πολυπραγμονεῖς,	καὶ	ταῦτα πολλάκις ἀποσφαλέντα τοῦ τέλους,
[32]	τῷ πάντων δεσπότῃ προσιόντες Θεῷ	καὶ	ταῦτα πολλῷ μείζονος ὀργῆς ὄντες
[13]	μετὰ σφοδρότητος κέχρηται τῇ παραινέσει	καὶ	ταῦτα τοσαύτην λαβὼν ἀφορμήν, ἀλλὰ
[24]	Ἀλλὰ τοῖς μὲν σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ	καὶ	ταῦτα, τοὺς δὲ ἀδιορθώτως ἔχοντας
[82]	τῆς ψυχῆς ἀρετὴ λαμπρὸν ἀπέδειξε	καὶ	ταύτας ἡ λοιπὴ κακία τοῦ
[9]	προβόλων προστήσας τὴν ἔννομον μίξιν	καὶ	ταύτῃ τὰ τῆς ἐπιθυμίας δεχόμενος
[34]	τοίνυν εἰς ταὐτὸν τοὺς γεγαμηκότας	καὶ	ταύτῃ χαρισάμενος, ἄκουσον πῶς αὐτοῖς
[65]	ἀπὸ τοῦ νόμου κατάραν λύσας	καὶ	ταύτην ἔλυσε μετ´ ἐκείνης. ~Ὅτι
[29]	δὲ τὸν σκόπον ἅπαντα ἀναπτύξειε	καὶ	ταύτην καιρίαν εὑρήσει τῆς ἀποστολικῆς
[61]	ἀλλὰ θῶμεν πάλιν τῷ λόγῳ	καὶ	ταύτην συγχωρεῖσθαι τὴν τρυφὴν καὶ
[57]	σφόδρα λειπομέναις αὐτῶν ἐξέδωκαν ἑαυτούς.	Καὶ	ταύτης δὲ τῆς φροντίδος λυθείσης
[47]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις	καὶ	ταύτης τὸ σφοδρότερον ὑποκλέπτων προσηνῆ
[75]	εἰκὸς μιᾶς ψυχῆς προστεθείσης ἡμῖν	καὶ	ταύτης φιλοσόφως καὶ εὐτελῶς ζῆν
[64]	αὐτόν; Διὰ τοῦτο ἣν στενὴν	καὶ	τεθλιμμένην ἐκάλεσεν ὁδὸν ταύτην πάλιν
[64]	εὐρυχώρου καὶ πλατείας τὴν στενὴν	καὶ	τεθλιμμένην μετὰ πλείονος ἄν τις
[16]	Χριστοῦ, τὰ δὲ ἐκείνων εὐπρεπέστερα	καὶ	τελειότερα περιθέσθαι ἐκέλευσεν, οὐκ ἀντινομοθετῶν
[67]	γὰρ ἐφ´ ἑκάστῃ καὶ ἀρρωστούσῃ	καὶ	τελευτώσῃ ταράττεσθαι καὶ ἀθυμεῖν. Ἀλλὰ
[14]	πόλεις καὶ οἰκίαι καὶ ἀγροὶ	καὶ	τέχναι καὶ ζῷα καὶ φυτά.
[80]	εἶναι ἀναγκαῖα, οἰκίαι καὶ πόλεις	καὶ	τέχναι. Τοῦτό ἐστιν τὸ Εὔσχημον
[49]	διασεῖσαι τῆς μνησικακίας τὴν ῥίζαν	καὶ	τέως κενῶσαι τὴν ὀργήν, ὃ
[41]	αὐτὸν ὅμως κἀκείνῃ τῇ παραινέσει·	καὶ	τῇ καλλίστῃ ταύτῃ μεθόδῳ προγυμνάσας
[30]	Παῦλος αἰνιττόμενος ἀπάγει τῆς μίξεως	καὶ	τῇ λέξει σφόδρα καιρίως κέχρηται.
[75]	ἄλλων; Μαγείροις ἐφέστηκε καὶ ὑφάνταις	καὶ	τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν
[29]	καιρὸν ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ	καὶ	τῇ νηστείᾳ, καὶ πάλιν ἐπὶ
[38]	ὁ τῶν ἀγώνων παρῄρηται νόμος.	Καὶ	τῇ παρθένῳ τοίνυν, ἕως ἂν
[29]	συμφώνου, ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ	καὶ	τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς ἀνυπόπτως
[30]	ἀλλ´ Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ	καὶ	τῇ προσευχῇ« ὡς τῆς πρὸς
[34]	κάτω κυκῶν, ὥστε τῇ βίᾳ	καὶ	τῇ ῥύμῃ περιτρέψαι τὸ σκάφος.
[78]	Ἀλλὰ τῷ μήκει τοῦ λόγου	καὶ	τῇ συνεχείᾳ τῶν συγχωρήσεων τὴν
[79]	ἐστί. Τὸ γὰρ γῆν οἰκοῦντας	καὶ	τῇ τῆς θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους
[39]	ἔχουσαν ἄνδρα φησίν, οὔπω δὲ	καὶ	τῇ τῆς οἰκείας προαιρέσεως ψήφῳ
[52]	διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν δὲ ἄνωθεν	καὶ	τῇ τοῦ Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ.
[75]	τοσαύτας ἔχειν τὰς ἀντιδόσεις ἀλλὰ	καὶ	τῇ φύσει κουφοτέραν οὖσαν ἐκείνης;
[5]	μόνον καθαρὰν εἶναι δεῖ ἀλλὰ	καὶ	τῇ ψυχῇ, εἴ γε μέλλοι
[83]	λέγω μόνον καὶ οἰκίᾳ, ἀλλὰ	καὶ	τῇ ψυχῇ τῇ ἑαυτοῦ. Τότε
[75]	ἄνδρας ἀρεσκείας καὶ τῷ σώματι	καὶ	τῇ ψυχῇ, τὸ μὲν βασανίζουσαι
[52]	βέλτιον σιγῇ τὰ τοιαῦτα φέρειν	καὶ	τήκεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν
[30]	τοσαύτην ἀναχθέντας τιμὴν μετὰ τοσαῦτα	καὶ	τηλικαῦτα ἀγαθὰ μηδὲ εἰς τὴν
[52]	ἀνελόντες τὸν μοιχόν, τὸν θυμὸν	καὶ	τὴν ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν.
[33]	λέγων καὶ τοὺς πειρασμοὺς σατανικοὺς	καὶ	τὴν ἀκρασίαν« καὶ ἀνυπόπτως τὸ
[68]	δὲ πρὸς τὸν τῦφον μόνον	καὶ	τὴν ἀλαζονείαν. Τί δέ ἐστιν
[84]	οὐκ ἔχοντα μετὰ τῆς παρθενίας	καὶ	τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀσκεῖν ἀρετήν,
[49]	ῥᾳστώνης λόγον ἐστίν. Ἔπειτα τῷ	καὶ	τὴν ἄλλην διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι κατηφείας
[62]	χρυσοφορεῖν καὶ τῷ κάλλει λυμαίνεται	καὶ	τὴν ἀμορφίαν ἐπιτείνει. Εἶδεν ἕτερος,
[41]	συνδέσμου, πάσης ἀλύσεως χαλεπώτερον ἄγχουσαν	καὶ	τὴν ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην τῷ
[47]	δὲ τὴν τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν	καὶ	τὴν ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται, τότε αὐτὸν
[84]	μείζονα ἐκείνῳ κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω	καὶ	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ Θεὸς
[17]	δὲ ἀποθῶνται ἐκεῖνο τὸ πῦρ	καὶ	τὴν ἀπ´ αὐτοῦ τῷ σώματι
[41]	μενέτω ἄγαμος. Ὁρᾷς τὴν ἀνάγκην	καὶ	τὴν ἀπαραίτητον δουλείαν, τὸν ἑκατέρους
[5]	αὕτη δὲ τῷ Θεῷ μάχεται	καὶ	τὴν ἄπειρον ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας
[37]	εἶναι δοκοῦσαν ἀλλ´ ἔστη γενναίως	καὶ	τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως ἀνεδέξατο
[16]	μετὰ τὸν πολὺν χρόνον ἐκεῖνον	καὶ	τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου παιδαγωγίαν,
[14]	τὴν ἀπὸ τοῦ θανάτου φθορὰν	καὶ	τὴν ἀρὰν καὶ τὴν ὀδύνην
[40]	φέρειν γενναίως τὸν ἀκήρυκτον πόλεμον	καὶ	τὴν ἄσπονδον μάχην. Καὶ ἀνωτέρω
[71]	τὴν ἀηδίαν καὶ τὴν ζημίαν	καὶ	τὴν ἀσχημοσύνην, τὰς νόσους καταλέγοντα
[52]	ἐκείνους καὶ τὰς ἐκείνων γυναῖκας	καὶ	τὴν αὐτῇ πρέπουσαν τάξιν προεμένην
[55]	καὶ ἀντ´ ἐλευθέρας γίνεται δούλη,	καὶ	τὴν αὐτῇ προσήκουσαν παρρησίαν ἀπολέσασα,
[37]	τὰς οἰμωγὰς καὶ τὰ δάκρυα	καὶ	τὴν αὐχμηρὰν κόμην καὶ τὴν
[47]	εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις; Ἀλλὰ	καὶ	τὴν βοήθειαν αὐτῆς ἀναγκαίαν καὶ
[73]	πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα	καὶ	τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα
[75]	φροντίδας τὰς διὰ τὸν ἀκκισμὸν	καὶ	τὴν διάθρυψιν γινομένας τῶν γυναικῶν
[32]	κοιμίσαι σπεύδοντες καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	καὶ	τὴν διάνοιαν ἅπασαν ἐπιστρέψαντες πρὸς
[41]	μεθόδῳ προγυμνάσας αὐτῶν τὰς ἀκοάς,	καὶ	τὴν διάνοιαν προλεάνας, εἴσοδον ἀρίστην
[42]	τὴν ἀποστολὴν καὶ τὸ κήρυγμα	καὶ	τὴν διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς τῆς
[73]	τῆς ἐκεῖ διατριβῆς τὴν λαμπρότητα	καὶ	τὴν δόξαν ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ
[73]	καὶ τὰς ἀδελφὰς ἔτι δὲ	καὶ	τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί
[17]	μὲν εἷλκεν ἐπὶ τὸν οὐρανὸν	καὶ	τὴν ἐκεῖ φέρουσαν ὁδὸν ἐδείκνυ
[40]	ἀπὸ τῆς δυναστείας ὄγκον περιβεβλημένος,	καὶ	τὴν ἐλευθέραν ὡς δούλην ἔχει
[7]	οὐκ ἀποδύσαντες αὐτῆς τὴν ψυχὴν	καὶ	τὴν ἕξιν αὐτῆς ἐντεῦθεν καταμαθόντες
[73]	καὶ τὴν κλεῖν αὐτὴ κέκτηται	καὶ	τὴν ἐξουσίαν ἅπασαν ἔχει, καὶ
[45]	μὲν γὰρ τρόπον τῆς νίκης	καὶ	τὴν ἐπὶ τὸ τρόπαιον φέρουσαν
[26]	οὐ μόνον οὐκ ὤνησεν ἀλλὰ	καὶ	τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ
[71]	δεῖξαι τῆς τρυφῆς τὴν ἀηδίαν	καὶ	τὴν ζημίαν καὶ τὴν ἀσχημοσύνην,
[65]	ἀλγηδόνος ταύτης ἡ τυραννὶς ὡς	καὶ	τὴν θείαν γραφὴν ἡνίκα ἂν
[57]	οὐκ ἔλαττον ἢ ἐν ἐκείνοις,	καὶ	τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν
[45]	τὸν κατὰ τοῦ διαβόλου πόλεμον	καὶ	τὴν κατὰ τῆς κακίας νίκην.
[73]	ταμιείῳ καταθεμένη τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖ	καὶ	τὴν κλεῖν αὐτὴ κέκτηται καὶ
[84]	ὥσπερ τὴν ζωὴν αἰώνιον οὕτω	καὶ	τὴν κόλασιν αἰώνιον εἶναι λέγων.
[8]	τὴν τοῦ Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας	καὶ	τὴν κτίσιν διέβαλες ἅπασαν. Εἰ
[37]	δάκρυα καὶ τὴν αὐχμηρὰν κόμην	καὶ	τὴν μέλαιναν στολὴν ἐξαίφνης κρότοι
[73]	οὐ μισεῖ τὸν πατέρα αὐτοῦ	καὶ	τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα
[14]	θανάτου φθορὰν καὶ τὴν ἀρὰν	καὶ	τὴν ὀδύνην καὶ τὸν ἐπίπονον
[37]	οὐ παύεται σκιαμαχοῦσα πρὸς αὐτήν·	καὶ	τὴν οὐδὲν λελυπηκυῖαν, πολλάκις δὲ
[18]	ἐκείνην οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ	καὶ	τὴν παρθενίαν ἐτίμησαν, εἰ μὴ
[30]	περικόπτει τὰς τῆς ψυχῆς φροντίδας	καὶ	τὴν περιρρέουσαν τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν
[63]	ἀνάγκη κἂν μὴ βούληται, οὕτω	καὶ	τὴν σάρκα τῆς οὕτω φιλοσοφούσης
[41]	τοῦ μακαρίου τὴν πολλὴν εὐμηχανίαν	καὶ	τὴν σύνεσιν καὶ πῶς δύο
[53]	οὕτως εἰς ὕψος ἄφατον αἴρονται	καὶ	τὴν τάξιν ἀντιστρέφουσι καὶ πάντα
[22]	τὸν βίον αὐτῶν ἐλογισάμεθα μανίαν	καὶ	τὴν τελευτὴν αὐτῶν ἄτιμον. Πῶς
[10]	μὲν γὰρ τὸν γάμον κακίζων	καὶ	τὴν τῆς παρθενίας ὑποτέμνεται δόξαν·
[50]	μίξεως μόνης ἄδειαν, οὐχὶ δὲ	καὶ	τὴν τῆς τρυφῆς παρέχειν ἡμῖν
[27]	σπουδάσει ταχέως ἐπιλαβέσθαι τῆς παρθενίας	καὶ	τὴν τοσαύτην ἀποκρούσασθαι δόξαν. ~Ὅτι
[9]	αὐτὸ καὶ φαῦλον εἶναι λέγων	καὶ	τὴν τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´ οὐ
[28]	τὴν γυναῖκα. Ὁ δὲ Παῦλος	καὶ	τὴν τοῦ οἰκείου σώματος ἐξουσίαν
[7]	διὰ τὸν τῶν τριχῶν αὐχμὸν	καὶ	τὴν τοῦ προσώπου κατήφειαν καὶ
[15]	οὕτως τῆς ἑκουσίου προτιμήσεις πενίας	καὶ	τὴν τρυφὴν τῆς σώφρονος διαίτης
[1]	τὴν γέενναν ἠπείλησεν. Οὐκέτι δὲ	καὶ	τὴν τῶν οὐρανῶν βασιλείαν τοῖς
[80]	πολιτείας ἔχῃς ἀρίστης, τὴν ῥίζαν	καὶ	τὴν ὑπόθεσιν ἔχεις τῶν καλῶν.
[47]	τὸ πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι τὴν φιλοσοφίαν	καὶ	τὴν ὑπομονὴν καὶ τῶν τοῦ
[52]	αὐτοῖς μετὰ ἀδείας ἁπάσης τότε,	καὶ	τὴν ὑποψίαν ταῖς παρ´ αὐτῶν
[17]	μεῖζον ἂν τὸ πτῶμα εἰργάσατο	καὶ	τὴν φλόγα σφοδροτέραν ἐποίησε. Καὶ
[73]	τῆς ἐπὶ τοῖς παροῦσι πράγμασι	καὶ	τὴν φοβερὰν μόνον ἐκείνην ἡμέραν
[3]	τὸν τῶν ἰδίων προβάτων φειδόμενον	καὶ	τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τιθέντα ὑπὲρ
[52]	καὶ ὑπὲρ ἧς ἂν ἡδέως	καὶ	τὴν ψυχὴν προοῖτο, ταύτην ἀναγκάζηται
[78]	ὃ τῶν οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι	καὶ	τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας ἐγγύς, πῶς
[2]	Ὥστε μυρίων ἡμῖν δεῖ στομάτων	καὶ	τῆς ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν
[60]	τῶν ἱματίων καὶ τῆς τραπέζης	καὶ	τῆς ἄλλης ἀδείας ἱκανὴ δελείσαι
[4]	γάμοις ὁμιλοῦντες καὶ χρημάτων ἀπολαύοντες	καὶ	τῆς ἄλλης ἀνέσεως τῆς βιωτικῆς.
[80]	οὐδὲ φροντίδων οὐδὲ κινδύνων ἀλλὰ	καὶ	τῆς ἄλλης δυσκολίας ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα.
[73]	δὲ περὶ οἰκίας καὶ τρυφῆς	καὶ	τῆς ἄλλης σκοπεῖς ἡδονῆς; Παράγει
[73]	κεραμίδων καὶ ξύλων καὶ ἐπίπλων	καὶ	τῆς ἄλλης τῆς κατὰ τὴν
[73]	καιρὸς οὐδὲ κτημάτων ἀλλ´ ἐνδείας	καὶ	τῆς ἄλλης φιλοσοφίας ἁπάσης τῆς
[19]	οὐ μικρὸν ὀνίνησι τῆς ἀκαθαρσίας	καὶ	τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττων ἐκείνης καὶ
[57]	διαδέχονται φροντίδες, ὑπὲρ τῆς σωτηρίας	καὶ	τῆς ἀνατροφῆς. Κἂν μὲν εὐφυὲς
[7]	ζώνης ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥώμης	καὶ	τῆς ἀνδρείας, τὴν δὲ παρθένον
[65]	ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε τῆς ὠδῖνος	καὶ	τῆς ἀρᾶς. Ὁ γὰρ τὴν
[43]	ἦν, παραγενομένου δὲ τοῦ Χριστοῦ	καὶ	τῆς ἀρετῆς ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν,
[19]	τὰς ὑποθέσεις· ὕστερον δὲ πληρωθείσης	καὶ	τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάττης
[59]	νυμφίον ἰδεῖν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον	καὶ	τῆς δόξης ἀπολαῦσαι ἐκείνης. ~Ὅτι
[36]	ἀριθμῶν τὰ ἑαυτοῦ ἐν τούτοις	καὶ	τῆς ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν γάρ·
[73]	παιδικὰ ἀθύρματα φαντάζεσθαι τὸν οὐρανὸν	καὶ	τῆς ἐκεῖ διατριβῆς τὴν λαμπρότητα
[48]	ἐγκρατείας μισθῶν ἀποστερεῖται μόνον ἀλλὰ	καὶ	τῆς ἐκείνου μοιχείας αὐτὴ τὸν
[84]	τοῦ ποταμοῦ συρομένου τῆς φλογὸς	καὶ	τῆς ἐξετάσεως γινομένης τῶν πεπραγμένων
[48]	τί ταύτης, φησί, τῆς ἀνάγκης	καὶ	τῆς ἐπηρείας βαρύτερον γένοιτ´ ἄν;
[57]	γάμου παραγένηται, ἐπιδίδωσιν ἡ ἀγωνία	καὶ	τῆς ἡδονῆς πλείων ὁ φόβος,
[19]	δὲ πληρωθείσης καὶ τῆς γῆς	καὶ	τῆς θαλάττης καὶ τῆς οἰκουμένης
[46]	τοσαύτης ἀποστερήσασα τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας	καὶ	τῆς θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα
[75]	βουλόμενον· ἡ δὲ τῆς τρυφῆς	καὶ	τῆς θεραπείας τῆς περιττῆς καὶ
[17]	παγέντων αὐτοῖς καλῶς τῶν πτερῶν	καὶ	τῆς ἰσχύος προσγενομένης ἁπάσης μετὰ
[66]	ἐπιδείκνυσθαι μετὰ πολλῆς τῆς προπετείας	καὶ	τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ πολλὰς
[30]	μέλλοντας θείων ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι	καὶ	τῆς κατὰ νόμον μίξεως καὶ
[34]	παντός τις ἔχοιτο τῆς γυναικὸς	καὶ	τῆς μίξεως ἀπολαύοι. Τί οὖν
[63]	τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ ἐρυθριᾶν	καὶ	τῆς οἰκείας ἐνδιδόναι μανίας ὅταν
[19]	τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάττης	καὶ	τῆς οἰκουμένης πάσης μία λείπεται
[36]	μετὰ τὴν τοῦ Θεοῦ ῥοπὴν	καὶ	τῆς παρ´ ἡμῶν ἐδεῖτο σπουδῆς;
[81]	ἀλλὰ καὶ δόξης καὶ τιμῆς	καὶ	τῆς παρούσης ζωῆς καὶ πάντων
[56]	προσδοκίας ἠνίασε. Παρθένος δὲ πᾶσα	καὶ	τῆς πείρας καὶ τῆς προσδοκίας
[75]	ὁρμᾶται ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥαθυμίας	καὶ	τῆς πολλῆς ὕβρεως τίκτεται. Διὰ
[56]	δὲ πᾶσα καὶ τῆς πείρας	καὶ	τῆς προσδοκίας ἕστηκεν ἀνωτέρω. ~Περὶ
[57]	ἑσπέρας ἀηδής τις εἶναι δόξῃ	καὶ	τῆς προσδοκίας πολλῷ καταδεεστέρα. Τὸ
[30]	ἔχειν ἐν τῷ τῆς νηστείας	καὶ	τῆς προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι τῶν
[30]	κατὰ τὸν τῆς νηστείας καιρὸν	καὶ	τῆς προσευχῆς, πόσῳ μᾶλλον τοὺς
[35]	τοῦ κηρύγματος πόνοις, ἀνάξιον δὲ	καὶ	τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν εἶναι
[68]	σιγὴ πάντα κατέχει τὰ ἔνδον	καὶ	τῆς σιγῆς πλείων ἑτέρα ἀταραξία
[73]	τότε τῆς εὐτελείας ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα	καὶ	τῆς ταπεινότητος, οἰκίας προστασίαν καὶ
[84]	Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν ἤκουσεν, ἀποστόλων,	καὶ	τῆς τοῦ πνεύματος ἐπέτυχε χάριτος,
[60]	τῶν χρυσίων καὶ τῶν ἱματίων	καὶ	τῆς τραπέζης καὶ τῆς ἄλλης
[74]	τῶν ταῦτα φερόντων μεθ´ ἡδονῆς	καὶ	τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως κρατεῖν.
[22]	ἐκείνων δὲ μόνων ἕνεκεν ἀλλὰ	καὶ	τῆς τῶν χλευαζόντων αὐτῶν σωτηρίας
[52]	μόνον τῶν δυσχερῶν πραγμάτων ἀλλὰ	καὶ	τῆς ὑποψίας ἀπήλλακται. Οὐ πρόσεστι
[75]	καὶ τῆς θεραπείας τῆς περιττῆς	καὶ	τῆς φροντίδος τῆς ἀνονήτου οὐκ
[1]	τούτου μόνον ἀλλ´ ἀνάβηθι προσωτέρω	καὶ	τῆς φύσεως αὐτῆς μείζονα λαβὲ
[64]	τὸν Χριστὸν πίστις τοιαύτη ὡς	καὶ	τῆς φύσεως αὐτῆς τῶν πραγμάτων
[49]	αὐτόν« καὶ πρᾶγμα τοσοῦτον ἐπιτάξας	καὶ	τῆς φύσεως βιάσασθαι τὴν ἀνάγκην
[42]	φησιν εἶναι ἀλλὰ τοῦ ἐλέους	καὶ	τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν
[73]	μικρῶν τούτων καὶ εὐτελῶν ἀλλὰ	καὶ	τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἀφίστασθαι δι´
[7]	δοκιμάσομεν ἀλλ´ ἀπὸ τῶν τρόπων	καὶ	τῆς ψυχῆς, καὶ τὸν στρατιώτην
[7]	κελεύει ἀλλ´ ἀπὸ τῶν δογμάτων	καὶ	τῆς ψυχῆς. Ὁ γὰρ ἀγωνιζόμενος,
[77]	γαμηθῆναι ποιῆσαι παρθένον ἀλλὰ δεῖ	καὶ	τῆς ψυχικῆς ἁγνείας, ἁγνείαν δὲ
[78]	συμβουλῆς εἰς τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν;	Καὶ	τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ πράγματος
[36]	τοῦτο ὅλον ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ.	Καὶ	τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ τῆς
[72]	μεταβολὰς ἀφορήτους ποιεῖ τὸ τρυφᾶν.	Καὶ	τί λέγω γυναῖκας; Καὶ γὰρ
[22]	οἱ ἐπὶ Ἐλισσαίου παῖδες ἀπώλοντο.	Καὶ	τί λέγω Μαριάμ; Οἱ γὰρ
[50]	ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν.	Καὶ	τί λέγω Παῦλον, ὅς, ὅτε
[38]	ἀλλὰ παραχώρει τῆς νίκης αὐτῷ;	Καὶ	τί λέγω πρὸς τὰς παρθένους;
[60]	οὔτε ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν.	Καὶ	τί λέγω ταῦτα; Κἂν γὰρ
[48]	αὐτὸν ταύτης ἀφελομένη τῆς παραμυθίας;	Καὶ	τί ταύτης, φησί, τῆς ἀνάγκης
[41]	φησίν, ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός.	Καὶ	τί τῆς δεσποτείας ταύτης τὸ
[63]	~Τίς ὁ κόσμος τῆς παρθενίας	καὶ	τί τὸ κάλλος. Ἀλλ´ οὐχ
[6]	στολὴν εὐτελῆ καὶ βλέμμα ἥμερον.	Καὶ	τί τὸ ὄφελος ὅταν τὸ
[58]	ὁμοῦ προπεμπέτωσαν μετὰ γῆρας μακρόν.	Καὶ	τί τὸ πέρας; Ποῖον τὸ
[82]	ὁρᾶται ὑπὸ τοῦ πλουσίου τρυφῶν.	Καὶ	τί τοῦτο πρὸς Παῦλον, τί
[73]	γάμου ὁ καιρὸς ὁ παρών.	Καὶ	τί τοῦτο πρὸς τὸν γάμον;
[57]	συνεζευγμένας αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς νόσους;	Καὶ	τί τοῦτο πρὸς τὸν γάμον;
[39]	μὴ γίνεσθαι τὸ πρᾶγμα συγχωρῶν.	Καὶ	τί τοῦτο; φησίν· ἕως γὰρ
[41]	αἱρέσει τὸν μαθητὴν εὐήνιόν τε	καὶ	τιθασὸν αὐτοῦ κατασκευάσας τὴν ψυχήν,
[84]	κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν	καὶ	τιμᾶσθαι τοὺς κατωρθωκότας. Ὅτι γὰρ
[81]	μόνον δοῦλος ἀλλὰ καὶ δόξης	καὶ	τιμῆς καὶ τῆς παρούσης ζωῆς
[30]	ἐκεῖνο ἂν εἴποιμι ὅτι εἰ	καὶ	τίμιος ὁ γάμος ἀλλὰ μέχρι
[8]	οὐ κείσεταί σοι μισθὸς ἀλλὰ	καὶ	τιμωρία καὶ κόλασις. ~Ὅτι παραινεῖν
[44]	ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα καλέσομεν ἀλλὰ	καὶ	τιμωρίαν καὶ κόλασιν. Πῶς οὖν
[5]	προσέχουσα καὶ τοῖς δαίμοσι πειθομένη	καὶ	τιμῶσα τὸ ψεῦδος; Πῶς παρθένος
[49]	Ἀπὸ τῶν εἰρημένων αὐτῷ. Πῶς	καὶ	τίνι τρόπῳ; Κορινθίοις διελέγετο— πρότερον
[48]	τὸ τὴν ἐνθάδε θλῖψιν διαφυγεῖν;	Καὶ	τίς ἀνέξεται παρθενεύειν ἐπὶ τοιούτοις
[45]	ὑφίσταται, φησίν, ἀπὸ τοῦ γάμου.	Καὶ	τίς αὐτὸν φορτίον τοσοῦτον ἀναδέξασθαι
[83]	μοιχεία ἐκολάζετο μόνον, νῦν δὲ	καὶ	τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν
[15]	τὴν τρυφὴν τῆς σώφρονος διαίτης	καὶ	τὸ ἀμύνεσθαι τοῦ φέρειν τὸν
[47]	τὴν αὐτὴν ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι σπουδὴν	καὶ	τὸ αὐτὸ κέρδος καρπώσασθαι. Καὶ
[13]	περὶ τοῦ γάμου μόνον διαλεχθεὶς	καὶ	τὸ βάρος τοῦ πράγματος δείξας
[12]	Πόθεν οὖν μοι τὸ ἀσφαλὲς	καὶ	τὸ βέβαιον; Ἀλλ´ εἶπεν ἂν
[15]	κατὰ τοῦτον προϊὼν τὸν λόγον	καὶ	τὸ δύο γυναῖκας ἔχειν τοῦ
[42]	φησίν, ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι«	καὶ	τὸ ἔλαττον θείς. Ἔλαττον γὰρ
[26]	προθυμίαν, ἐμὲ δὲ ἡ πεῖρα	καὶ	τὸ ἤδη ταύτης ἧφθαι τῆς
[21]	ὁ λέγων τὸ πονηρὸν καλὸν	καὶ	τὸ καλὸν πονηρόν, ὁ τιθεὶς
[14]	αὐτῆς ἀσφαλείας καὶ εὐταξίας διαμενεῖ	καὶ	τὸ καλὸν τοῦτο παράγγελμα μυρίων
[76]	ἔδειξε τῆς παρθενίας τὸ θαυμαστὸν	καὶ	τὸ κέρδος ὅσον ἡμῖν ἐν
[42]	πιστός. Μὴ γὰρ τὴν ἀποστολὴν	καὶ	τὸ κήρυγμα καὶ τὴν διδασκαλίαν
[2]	δεσμὰ καὶ δάκρυα καὶ οἰμωγαὶ	καὶ	τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα, ἡμῖν δὲ
[6]	τὴν ῥίζαν καὶ μετ´ ἐκείνης	καὶ	τὸ λοιπὸν ἅπαν ἀπόλλυσι σῶμα.
[27]	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« λέγων·	καὶ	τὸ μὲν μακαρίσας μόνον ἀφῆκε·
[28]	λόγου πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι«	καὶ	τὸ Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου
[83]	ἐκ τοῦ πονηροῦ, νῦν δὲ	καὶ	τὸ ὀμόσαι. Τὸ« γὰρ περισσόν«
[10]	Καὶ τοῦτο συνομολογῶ· εἰ βούλει,	καὶ	τὸ ὅσον κρείττων προτίθημι ὅσον
[27]	ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν	καὶ	τὸ πάντων κεφάλαιον τὸ μὴ
[2]	λήξεις καὶ αἱ φαιδραὶ λαμπάδες	καὶ	τὸ πάντων κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν,
[21]	ὁ τιθεὶς τὸ γλυκὺ πικρὸν	καὶ	τὸ πικρὸν γλυκύ. Τί γὰρ
[70]	τὸν ὕπνον ἡδύν; Οἱ πόνοι,	καὶ	τὸ πρότερον εἰς χρείαν καταστάντας
[21]	ὁ τιθεὶς τὸ φῶς σκότος	καὶ	τὸ σκότος φῶς, ὁ τιθεὶς
[47]	μένειν, εἴ γε ἡ συνουσία	καὶ	τὸ συνοικεῖν τὸ πρᾶγμα κατώρθου.
[6]	τὰ σώματα μιαίνουσιν. Εἰ γὰρ	καὶ	τὸ σῶμα αὐτῆς ἀκέραιον μένοι,
[22]	Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας	καὶ	τὸ τῆς δικαιοσύνης φῶς οὐκ
[14]	μετὰ τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς	καὶ	τὸ τῆς παρθενίας κάλλος, καὶ
[80]	γὰρ καὶ πολλῶν στεφάνων ἄξιον	καὶ	τὸ τῆς τῶν ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι
[14]	τρέμεις μὴ παυσαμένου τοῦ γάμου	καὶ	τὸ τῶν ἀνθρώπων παύσεται γένος;
[7]	καὶ τὴν τοῦ προσώπου κατήφειαν	καὶ	τὸ φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως
[37]	Τοὺς πόνους μὲν αὐτῆς καρπουμένη	καὶ	τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα τοῖς ἐκείνης
[4]	πῦρ τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ	καὶ	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ« ὅτι ἐνηστεύσατε,
[24]	ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ	καὶ	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν
[2]	πόνος ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἡμῖν	καὶ	τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα δὲ
[46]	τότε ἅμα θηρίοις καὶ πετεινοῖς	καὶ	τοῖς ἄλλοις ἅπασι ζῴοις κατακλυσθέντες
[5]	ἀποστᾶσα, ἡ τοῖς πλάνοις προσέχουσα	καὶ	τοῖς δαίμοσι πειθομένη καὶ τιμῶσα
[84]	ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν	καὶ	τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ, ἀλλὰ
[83]	αὐτὸ τῆς ἀρετῆς μέτρον ἡμῖν	καὶ	τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ πρόκειται.
[84]	ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν	καὶ	τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ. Τί
[46]	Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν	καὶ	τοῖς θηρίοις ἅπασιν ἐπίφοβος ἦν.
[42]	καὶ τοῦτο ὃ κοινὸν αὐτῷ	καὶ	τοῖς μαθηταῖς ἦν, τὸ τῆς
[4]	δὲ καὶ τοῦ κακὰ προσλαβεῖν.	Καὶ	τοῖς μὲν κατὰ τὸν παρόντα
[37]	αὐτῶν ὡραΐζεται καὶ καλλωπίζεται πάλιν	καὶ	τοῖς πρώην δεδακρυμένοις ὀφθαλμοῖς, τούτοις
[38]	πρὸς τοὺς οἰκείους ἡ γυμνασία	καὶ	τοῖς φίλοις ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται
[57]	Τίνα οὖν ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες	καὶ	τόκοι καὶ παιδία. Μᾶλλον δὲ
[14]	ἐπιθυμία καὶ σύλληψις καὶ ὠδῖνες	καὶ	τόκοι καὶ πᾶν εἶδος φθορᾶς
[1]	κοπιῶντες μάτην καὶ εἰκῇ πυκτεύοντες	καὶ	τὸν ἀέρα δέροντες; Καὶ εἴθε
[41]	φησίν. Πρῶτον τὴν αἵρεσιν θεὶς	καὶ	τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας, οὕτως
[37]	ἐγγόνων τὴν οὐκέτ´ οὖσαν ἀμύνεται	καὶ	τὸν ἄνδρα πολλάκις ὁπλίζει κατ´
[73]	πρὸς τὸν τέλειον ἀγόμεθα βίον	καὶ	τὸν ἀνδράσι προσήκοντα τὰ ἐπὶ
[35]	ποιεῖ. Τοῖς Γαλάταις γὰρ διαλεγόμενος	καὶ	τὸν ἀπὸ τοῦ νόμου φόβον
[63]	καὶ ἀνεπιτήδευτον ἔχειν τὴν βάδισιν.	Καὶ	τὸν ἀπὸ τῶν ἱματίων δὲ
[47]	γενομένη πάντων τῶν παρόντων πραγμάτων	καὶ	τὸν ἀποστολικὸν ἐν ἑαυτῇ χαρακτηρίσασα
[17]	μὲν οὖν ἔτι νωθρότερον διακείμενοι	καὶ	τὸν βαθὺν ὕπνον καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν
[37]	παρακαλοῦντας ἐγκώμια τῆς ἀπελθούσης διελθὼν	καὶ	τὸν βίον ἀβίωτον εἶναι φήσας
[11]	ὑμᾶς τοὺς τοσοῦτον πρᾶγμα λυμαινομένους	καὶ	τὸν δεσπότην διαβάλλοντας καὶ πονηρὸν
[35]	ὅτι ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν	καὶ	τὸν ἐκ τῆς τοῦ νόμου
[14]	ὅσον τοῖς κατορθοῦσι τὸν μισθὸν	καὶ	τὸν ἔπαινον. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ
[14]	τὴν ἀρὰν καὶ τὴν ὀδύνην	καὶ	τὸν ἐπίπονον βίον, τότε καὶ
[47]	ὅπουπερ ἂν ἑλκύσῃ θάτερος, ἀνάγκη	καὶ	τὸν ἕτερον ἕπεσθαι ἢ διαστασιάζοντα
[47]	τὸν ἕτερον ἕπεσθαι ἢ διαστασιάζοντα	καὶ	τὸν ἕτερον συναπολέσθαι ἐκείνῳ. Τί
[84]	Διὸ χρὴ πάντα ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι	καὶ	τὸν ἔχοντα γυναῖκα ὡς μὴ
[77]	ἀκάνθας ἐν τῇ ψυχῇ περιφέρουσα	καὶ	τὸν καθαρὸν καὶ οὐράνιον συμπνίγουσα
[14]	ἄνθρωπον ὁ Θεὸς δι´ ὃν	καὶ	τὸν κόσμον ἐποίησε. Πλασθεὶς δὲ
[1]	Ὁ κλέπτης κολαζέσθω· οὐκέτι δὲ	καὶ	τὸν μὴ λυμαινόμενον τοῖς ἀλλοτρίοις
[1]	τοῖς ἀλλοτρίοις δωρεὰν λαμβάνειν ἐκέλευσαν.	Καὶ	τὸν μοιχὸν ἀποκτιννύντες τὸν μὴ
[83]	που δῆλόν ἐστι. Διὰ τοῦτο	καὶ	τὸν Νῶε θαυμάζουσα ἡ γραφὴ
[13]	τὸ τοῦ πράγματος δείκνυσι μέγεθος	καὶ	τὸν ὄγκον πολύν. Οὐδὲ γὰρ
[84]	γυναῖκα ὡς μὴ ἔχοντα εἶναι	καὶ	τὸν ὄντως οὐκ ἔχοντα μετὰ
[14]	τὴν βασιλικὴν ταύτην ἀπεδύσαντο στολὴν	καὶ	τὸν οὐράνιον ἀπέθεντο κόσμον, ἐδέξαντο
[78]	τὰ τοῦ κόσμου πράγματα ἐπτοημένος	καὶ	τὸν παρόντα βίον θαυμάζων ὡς
[82]	τὰς ἀθλίας ἐκείνας ἀπώλεσεν, ἀλλὰ	καὶ	τὸν πατριάρχην ἡ λοιπὴ τῆς
[41]	περὶ τοῦ γάμου νόμοις ὑπεξελθὼν	καὶ	τὸν περὶ τῶν οἰκετῶν λόγον
[75]	μὴ βούληται, περικόψαι τρυφὴν ἅπασαν	καὶ	τὸν περιρρέοντα τῶν φροντίδων ὄχλον.
[15]	συγκεχώρητο ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως,	καὶ	τὸν πλοῦτον δὲ οὕτως τῆς
[7]	τῶν τρόπων καὶ τῆς ψυχῆς,	καὶ	τὸν στρατιώτην οὐκ ἀπὸ τῆς
[1]	καὶ τὰ αὑτῶν ἑτέροις διένειμαν.	Καὶ	τὸν τὰ πέντε τάλαντα δὲ
[63]	ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις	καὶ	τὸν τούτων δεσπότην ἔχειν ἐραστήν.
[17]	καιρὸς ἀπῄτει τῆς φύσεως μαινομένης	καὶ	τὸν τῶν παθῶν οἶστρον μὴ
[75]	μεγάλας, οὐ πλέθρα γῆς τόσα	καὶ	τόσα. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἀφέντες
[59]	οὐδὲ γῆς πλέθρα οὐδὲ τόσα	καὶ	τόσα χρυσίου τάλαντα, ἀλλ´ οὐρανοὶ
[75]	τὴν φροντίδα, οὐ τῷ τοιαύτας	καὶ	τοσαύτας ἔχειν τὰς ἀντιδόσεις ἀλλὰ
[73]	καὶ τὴν ἐξουσίαν ἅπασαν ἔχει,	καὶ	τοσαύτην ὑπὲρ τῆς τῶν μικρῶν
[9]	δὲ τούτου κἀκείνου τὸ μέσον,	καὶ	τοσοῦτον ὅσον ἀνάγκης καὶ προαιρέσεως
[71]	εἶναι ζηλωτὰ τοσούτων γέμει κακῶν	καὶ	τοσοῦτον τῇ ψυχῇ καὶ τῷ
[10]	θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ κρείττων ἐστὶ	καὶ	τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ τῶν ναυτῶν
[84]	λοιπόν. Τῆς γὰρ κυρίας παραγενομένης	καὶ	τοῦ βήματος προτεθέντος καὶ τοῦ
[17]	ἡ παρθενία μὲν ἐξ ἀρχῆς	καὶ	τοῦ γάμου προτέρα ἡμῖν ἐφάνη.
[78]	ψυχαῖς, δεδοικὼς μὴ πρὸ καιροῦ	καὶ	τοῦ δέοντος θᾶττον ἐπὶ τὸ
[84]	παραγενομένης καὶ τοῦ βήματος προτεθέντος	καὶ	τοῦ δικαστοῦ καθίσαντος, καὶ τοῦ
[8]	καὶ γὰρ τὸν γάμον τιμῶσι	καὶ	τοῦ Θεοῦ τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν.
[4]	μηδὲν λαβεῖν ἀγαθόν, ὑμῖν δὲ	καὶ	τοῦ κακὰ προσλαβεῖν. Καὶ τοῖς
[38]	ἐναντίοις συμπλέκεται καὶ τοῦ πονεῖν	καὶ	τοῦ μὴ πονεῖν αὐτός ἐστι
[41]	ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν συμβουλὴν	καὶ	τοῦ μηδὲν μέγα φθέγξασθαι περὶ
[9]	τοὺς μὲν ἐκεῖνα τολμῶντας κολάζω	καὶ	τοῦ πληρώματος ἀπελαύνω τῆς ἐκκλησίας,
[38]	τοῖς φίλοις ὡς ἐναντίοις συμπλέκεται	καὶ	τοῦ πονεῖν καὶ τοῦ μὴ
[84]	προτεθέντος καὶ τοῦ δικαστοῦ καθίσαντος,	καὶ	τοῦ ποταμοῦ συρομένου τῆς φλογὸς
[47]	διὰ τῶν ἔργων ταῦτα φιλοσοφῇ	καὶ	τοῦ σωματικοῦ θανάτου καταγελῶσα μηδὲν
[17]	πράγμασιν. Οἱ δὲ ὄντως γενναῖοι	καὶ	τοῦ φωτὸς ἐρασταὶ μετὰ πολλῆς
[83]	τρόποι κατὰ διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς,	καὶ	τοῦ χρόνου προκόπτοντος τὸ τότε
[73]	τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα	καὶ	τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφὰς
[63]	δὲ αὐτῇ τοσαύτη περίκειται ὡς	καὶ	τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ ἐρυθριᾶν
[64]	μηδὲν πάσχειν ὑπ´ αὐτῶν, οἷον	καὶ	τοὺς ἄλλους εἰκός. Ἔχει μὲν
[20]	ἑκόντες ἃ πάσχουσιν ὑπομένουσι. Διὸ	καὶ	τοὺς ἐν δυναστείαις ὄντας ὑβρίζοντες
[63]	καὶ πλησίον ἑστῶτας μόνον ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἔξω πάντας ἐμπίπλησι τῆς
[6]	τοῦ βλέμματος ἰταμώτερον ἐκείνου τοῦ	καὶ	τοὺς ἔξωθεν πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς
[28]	κατακλείοντος τὴν ἀνάγκην εἰς ἣν	καὶ	τοὺς Κορινθίους ὁ Παῦλος τότε.
[36]	ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ ἀλλὰ	καὶ	τοὺς μαθητὰς ἐπὶ τούτῳ μέγα
[9]	καὶ μοιχεύειν, γαμεῖν δὲ οὐδέποτε.	Καὶ	τοὺς μὲν ἐκεῖνα τολμῶντας κολάζω
[41]	σφόδρα αὐτῆς ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα	καὶ	τοὺς νόμους, ἑκόντες ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν
[32]	καθ´ ἑαυτῶν ἐγηγερμένην κοιμίσαι σπεύδοντες	καὶ	τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν διάνοιαν
[3]	ψεύδους πατέρα. Διά τοι τοῦτο	καὶ	τοὺς πειθομένους αὐτοῖς πάντας ἀπώλεσαν
[33]	αἰτίας, διὰ τὰς πορνείας« λέγων	καὶ	τοὺς πειρασμοὺς σατανικοὺς καὶ τὴν
[27]	ἀποστῆσαι τοῦ γάμου βουλόμενος αὐτούς,	καὶ	τοὺς περὶ τῆς ἐγκρατείας λόγους
[47]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις	καὶ	τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐνέβαλε μεταξὺ
[4]	ἑκούσιον ὑποστὰς ἵνα ἐκεῖ πλουτῇ,	καὶ	τοὺς τῆς παρθενίας πόνους ἵνα
[79]	οὐδὲν χεῖρον ἐκείνων εὑρήσει διακειμένους.	Καὶ	τοῦτο δὲ αὐτὸ τὸ δοκοῦν
[39]	ψήφῳ προσδεδεμένην ἀλλ´ ἐλευθέραν οὖσαν	καὶ	τοῦτο ἑλέσθαι κἀκεῖνο· ἐκεῖ δὲ
[32]	Θεὸν καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς.	Καὶ	τοῦτο ἐμφαίνων ὁ Χριστὸς τὰ
[83]	πατριάρχου βιοῦμεν νῦν; Ὠφείλομεν μὲν	καὶ	τοῦτο ἐπιτετάγμεθα, οὐ βιοῦμεν δέ,
[47]	τῶν τοῦ γάμου περιστάσεων καταγελᾶν	καὶ	τοῦτο ἔργον τίθεσθαι διηνεκῶς, τοῦτό
[36]	τοὺς βίον οὐκ ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν·	καὶ	τοῦτό ἐστι τὸ μάλιστα ἐπιζητούμενον
[34]	ἀδείας τῇ ψυχῇ ῥαθυμεῖν συγχωρούσης.	Καὶ	τοῦτο καὶ παροιμία τις ἡμῖν
[78]	τῆς τῶν βρωμάτων παρατηρήσεως ἔχεσθαι	καὶ	τοῦτο μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο δὲ
[47]	σε ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἕλκει	καὶ	τοῦτο ὁ λόγος αὐτοῦ βούλεται,
[42]	ἑαυτῷ δίδωσι τῶν λοιπῶν ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο ὃ κοινὸν αὐτῷ καὶ
[52]	τε σίδηρον, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ	καὶ	τοῦτο οἱ πεῖραν λαβόντες ἴσασι
[34]	μειζόνως τοῖς μὴ γεγαμηκόσιν ἐνοχλεῖ.	Καὶ	τοῦτο παντί που δῆλόν ἐστιν.
[15]	μόνον ἄμεινον εἶναι φήσεις, ἐπειδὴ	καὶ	τοῦτο συγκεχώρητο ἐν τῷ νόμῳ
[10]	κἀγώ. Ἀλλὰ τοῦ γάμου κρείττων;	Καὶ	τοῦτο συνομολογῶ· εἰ βούλει, καὶ
[29]	ἀκούοντα ἐπὶ τὰ ἡδύτερα μεταπηδῆσαι	καὶ	τούτοις ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον. ~Διὰ τί
[58]	ἄωρος διαζευγνύτω τὸν γάμον, ἀλλὰ	καὶ	τοῦτον ἐν μιᾷ πάντες δεχέσθωσαν
[49]	εἰδέναι εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν	καὶ	τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ ἠδυνήθη
[84]	φύσις καὶ πόλεμος ἄσπονδος ἦν.	Καὶ	τοῦτον ὁ Παῦλος διηγούμενος οὑτωσί
[57]	τῶν μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν ἕτερος	καὶ	τοῦτον πάλιν ἐξέβαλεν ἄλλος. Ἔστι
[69]	πόνου καὶ δαπάνης παρασκευασθέντων αὐτοῖς.	Καὶ	τούτῳ μὲν ἐξισοῦνται τοῖς οἰκέταις,
[41]	τῆς δεσποτικῆς ἡμᾶς ἀναμνήσας εὐεργεσίας	καὶ	τούτῳ πάντων τὰς διανοίας ἀναστήσας
[74]	που δικαίως ἂν τάττοιτο λόγῳ.	Καὶ	τούτων δὲ χωρὶς τοσοῦτον τῆς
[23]	οὐκ ἔδοσαν; φησίν. Ἔδοσαν μὲν	καὶ	τούτων ἴσμεν πολλούς. Εἰ δὲ
[14]	τέχναι οὐδὲ οἰκίαι· καὶ γὰρ	καὶ	τούτων ὑμῖν οὐχ ὡς ἔτυχε
[52]	δεινῶν τίθει καὶ πλοῦτον ἄφατον	καὶ	τραπέζης πολυτέλειαν καὶ οἰκετῶν ἀγέλας,
[57]	μενούσης πάντα ἡ ψυχὴ δέδοικε	καὶ	τρέμει καὶ οὐδέν ἐστιν ὅπερ
[46]	ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´ ἔνια	καὶ	τρέμειν καὶ δεδοικέναι οὐ ψευδῆ
[52]	καθελεῖν. Ἐντεῦθεν λοιπὸν ἀνάγκη δεδοικέναι	καὶ	τρέμειν τοὺς συνοικοῦντας οὐχ ἧττον
[14]	εἰπεῖν. Τί οὖν δέδοικας εἰκῇ	καὶ	τρέμεις μὴ παυσαμένου τοῦ γάμου
[26]	ἐπεπήδησαν καλῷ. Τί τοίνυν φοβῇ	καὶ	τρέμεις, ὦ μακάριε Παῦλε; Ὅτι
[38]	Χριστοῦ, μαινομένου δὲ τοῦ διαβόλου	καὶ	τρίζοντος καὶ συμπλεκομένου πρὸς τὴν
[35]	αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω	καὶ	τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν. Ποίαν δὴ
[49]	καὶ φροντίδων. Μετὰ δὲ τούτων	καὶ	τρίτον τι συγκατεσκεύασε. Ποῖον; Τὸ
[8]	Οὗτος γὰρ δεύτερος, μᾶλλον δὲ	καὶ	τρίτος ὑμῖν μολυσμῶν καὶ ἀκαθαρσίας
[52]	φυλακαί, προφυλακαί, καὶ ἅπαντα δέους	καὶ	τρόμου μεστά. Οὐ γὰρ εἴσοδοι
[75]	ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς	καὶ	τροφῆς τῆς αὐτῶν. Ἔξεστι καὶ
[73]	γυναικὸς καὶ γέλωτι καὶ διαχύσει	καὶ	τρυφῇ; Ὁ κύριος ἐγγύς. Σὺ
[82]	μὲν γεγαμηκὼς Ἀβραὰμ ἐν ἀνέσει	καὶ	τρυφῇ, οἱ δὲ παρθενεύσαντες ἐν
[50]	νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος, ἐφ´ ὧν	καὶ	τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ πολυτέλεια καὶ
[84]	Εἰ δὲ μέλλοιμεν περὶ χρήματα	καὶ	τρυφὴν καὶ γυναῖκας καὶ πραγμάτων
[49]	οὖν καὶ ἄνεσιν ἔχοντα πολλὴν	καὶ	τρυφὴν τὸν γάμον εὑρήσομεν. Καὶ
[73]	ἐφέστηκε. Σὺ δὲ περὶ οἰκίας	καὶ	τρυφῆς καὶ τῆς ἄλλης σκοπεῖς
[45]	τῆς κακίας νίκην. Εἴτε γαμῶν	καὶ	τρυφῶν καὶ πολλὰ μεριμνῶν τις
[45]	τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν ἴσως	καὶ	τῦφον ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν ἂν
[35]	Πρὸς δὲ τούτοις καὶ φθόνου	καὶ	τύφου καθαρεύοντα δείκνυσιν ἑαυτόν· τὸ
[17]	ἐν καλιᾷ τῷ κόσμῳ τούτῳ	καὶ	τῷ γάμῳ τρέφεσθαι χρόνον πολύν.
[75]	καὶ τροφῆς τῆς αὐτῶν. Ἔξεστι	καὶ	τῷ γυναῖκα ἔχοντι εἰς ταύτην
[52]	εἶναι καὶ σιγῇ πάντα φέρειν	καὶ	τῷ θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς δεσμώτου
[67]	ἀλλὰ τῇ τοῦ σώματος ὥρᾳ	καὶ	τῷ θαύματι. Ὅταν οὖν τὰ
[62]	ἡ φροντίς. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν	καὶ	τῷ κάλλει λυμαίνεται καὶ τὴν
[52]	ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι λέγω	καὶ	τῷ πλήθει τῶν οἰκετῶν. Τούτων,
[11]	ἂν ὦσιν ἅγιαι τῷ σώματι	καὶ	τῷ πνεύματι. Εἶδες τῆς παρθενίας
[7]	παρθένος ἵνα ἁγία τῷ σώματι	καὶ	τῷ πνεύματι· καὶ πάλιν· Τίμιος
[63]	τῶν ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα	καὶ	τῷ προσώπῳ παραινεῖ συνεχῶς μὴ
[37]	γέλωτος εἰς τοὺς αὐτοὺς ἐνορᾷ	καὶ	τῷ στόματι τούτῳ φιλοφρονεῖται καὶ
[75]	τῆς εἰς τοὺς ἄνδρας ἀρεσκείας	καὶ	τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ,
[7]	παρθενία, ἀλλ´ ἐν τῇ ψυχῇ	καὶ	τῷ σώματι. Πῶς γὰρ οὐκ
[71]	κακῶν καὶ τοσοῦτον τῇ ψυχῇ	καὶ	τῷ σώματι τὸν νιφετὸν ἐπάγει
[37]	ἥττης ἁπάσης ἔχει τὴν νίκην	καὶ	τῷ τέλει συναπτομένη σοι κατὰ
[44]	τῆς ἐξουσίας τῆς ἡμετέρας ἀλλὰ	καὶ	τῷ τὴν πολλὰ πολλάκις ἀναπείθουσαν
[41]	λόγον εἰργάσατο καὶ ἡδὺν ἀλλὰ	καὶ	τῷ τὴν χάριν τοῦ πράγματος
[26]	αὐτοὶ τὰ τῶν ἄθλων εἵλοντο	καὶ	τῷ τῆς παρθενίας ἐπεπήδησαν καλῷ.
[29]	μόνον παραμυθεῖται τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ	καὶ	τῷ τὸ μὲν τραχὺ βραχέσι
[25]	τῷ πολλὰ τιθέναι κωλύματα ἀλλὰ	καὶ	τῷ τὸ πλέον τῶν ἐγκωμίων
[36]	γὰρ οὕτως ἠναντιώθη καὶ ἑαυτῷ	καὶ	τῷ Χριστῷ, τῷ μὲν Χριστῷ
[4]	τούτων τὴν ἐσχάτην τίνοντα δίκην	καὶ	τῶν ἀκολάστων καὶ λάγνων τὸν
[76]	ἄνδρα λέγω καὶ οἰκίας ἐπιμέλειαν	καὶ	τῶν ἄλλων ἁπάντων ἅπερ ὁ
[82]	τῶν παίδων καὶ τῶν χρημάτων	καὶ	τῶν ἄλλων ἁπάντων τὸ εὐπρόσεδρον
[58]	καλῆς ἀπολαῦσαι γυναικὸς μετὰ τρυφῆς	καὶ	τῶν ἄλλων ἁπάντων ὧν ἄρτι
[75]	οἰκετῶν, ὑπὲρ οἰκονόμων, ὑπὲρ ἀγρῶν	καὶ	τῶν ἄλλων; Μαγείροις ἐφέστηκε καὶ
[66]	καὶ ἡ αἰδώς. Διὰ ταῦτα	καὶ	τῶν ἀπηλλαγμένων τῆς εἰρκτῆς ἐκείνης
[12]	καὶ Οὐκ ἐγώ« Τῶν νόμων	καὶ	τῶν δογμάτων τοὺς μὲν δι´
[14]	αὐτῶν ἐποιησάμην λόγον. Ἐπειδὴ δὲ	καὶ	τῶν εἰς τὴν ἐκκλησίαν δοκούντων
[22]	οὐ τῶν μετιόντων μόνον ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἐκπεπτωκότων αὐτῆς ὅμως ὀκνοῦσι
[40]	τὴν ἐλευθέραν ὡς δούλην ἔχει	καὶ	τῶν θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον πρὸς
[60]	ἡ πολλὴ τρυφὴ τῶν χρυσίων	καὶ	τῶν ἱματίων καὶ τῆς τραπέζης
[26]	ἠδίκησε τοῦ θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν	καὶ	τῶν λαμπρῶν στεφάνων. Οὐ γὰρ
[20]	ἐχθρὸς καὶ πολέμιος τῆς ἀρετῆς	καὶ	τῶν μαινομένων ἀθλιώτερον διακείμενος. Οἱ
[59]	οὐκ ἄνθρωπος, δεσπότης οὐχ ὁμόδουλος.	Καὶ	τῶν μὲν νυμφίων τὸ μέσον
[14]	ταῦτα μέλλοντες ὑπὲρ μὲν ταύτης	καὶ	τῶν μικροτάτων ἕνεκεν ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι
[55]	ἀλλ´ ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα	καὶ	τῶν οὐ προσηκόντων ἀπολαύουσα καὶ
[1]	Ἀλλ´ εἰ βούλει τέλειος εἶναι	καὶ	τῶν οὐρανῶν ἄξιος, μὴ στῇς
[17]	αὐτὴν πρὸς τὰ μετέωρα πέτανται	καὶ	τῶν οὐρανῶν ἔχονται, πάντα τὰ
[82]	καὶ νῦν μετὰ τοῦ γάμου	καὶ	τῶν παίδων καὶ τῶν χρημάτων
[49]	πάντων πλησίον ἐκείνου τοῦ θρόνου	καὶ	τῶν παστάδων λάμπουσι τῶν βασιλικῶν;
[74]	τὸν προσηλοῦντα ἡμᾶς ταῖς φροντίσι	καὶ	τῶν πνευματικῶν ἀπάγοντα; Διὰ γὰρ
[17]	τῆς οἰκείας οἰκονομοῦντα σοφίας περιεργάσῃ	καὶ	τῶν προσταγμάτων εὐθύνας ἀπαιτήσεις καὶ
[60]	ἀλλὰ ἀρκεῖ ψυχὴν ἐπιδείξασθαι καλὴν	καὶ	τῶν πρωτείων τυχεῖν. Οὐκ ἔστιν
[10]	ὅσῳ τῶν ναυτῶν ὁ κυβερνήτης	καὶ	τῶν στρατιωτῶν ὁ στρατηγός. Ἀλλ´
[49]	νομισθῆναι τὸ πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ	καὶ	τῶν σφόδρα δυνατῶν. Ποιεῖ δὲ
[47]	τὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν ὑπομονὴν	καὶ	τῶν τοῦ γάμου περιστάσεων καταγελᾶν
[56]	πνεύματος προσπεσόντος, κατέδυσαν καὶ αὗται	καὶ	τῶν τοῦ ναυαγίου συμμετέσχον δεινῶν
[52]	αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας ἡ τυραννὶς	καὶ	τῶν τοῦ πράγματος κακῶν τὸ
[45]	σὺ μετὰ γυναικὸς καὶ παίδων	καὶ	τῶν τούτοις ἐπισυρομένων πραγμάτων στρατεύεσθαι
[82]	τοῦ γάμου καὶ τῶν παίδων	καὶ	τῶν χρημάτων καὶ τῶν ἄλλων
[52]	καὶ θρήνων καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ	καὶ	ὕβρεις καὶ λοιδορίαι διὰ παντός—
[71]	θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς	καὶ	ὑβριστὰς καὶ ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους
[57]	λελωβημένον καὶ ἀνάπηρον ἀντὶ ἀρτίου	καὶ	ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ ἄρρενος
[22]	θύραν καὶ μοχλὸν ἵνα μὴ	καὶ	ὑμεῖς ἄρξησθε λέγειν κατὰ τὴν
[82]	ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε	καὶ	ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες
[8]	αὐτοῦ τικτόμενα ζῷα, ἀκάθαρτοι δὲ	καὶ	ὑμεῖς, οὐ γὰρ ἂν εἴποιμι
[52]	γὰρ τὴν μάλιστα πάντων ἀγαπωμένην	καὶ	ὑπὲρ ἧς ἂν ἡδέως καὶ
[32]	ὑμῶν ὑβρισμένῳ μεγάλα ἡμῖν ἔχοντι	καὶ	ὑπὲρ μεγάλων ἐγκαλεῖν. Οὐ περιπλοκῶν
[14]	δὲ ἑαυτῶν οὐδὲ ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι	καὶ	ὑπὲρ μὲν τοῦ κοινοῦ τῶν
[44]	γυναῖκα. Πολλὰ γὰρ ἀνάγκη μεριμνᾶν	καὶ	ὑπὲρ πολλῶν, ὧν οὐκ ἂν
[39]	καὶ πορνείας καὶ πείρας σατανικῆς	καὶ	ὑπὲρ τοῦ ταῦτα μὴ γίνεσθαι
[2]	κατέκρινε, τῶν δὲ δυναμένων πολὺν	καὶ	ὑπέρογκον τὸν ἀγῶνα ἀπέδειξε. Διὰ
[31]	διάβολος, ἂν διακεχυμένην λάβῃ ψυχὴν	καὶ	ὑπὸ τῆς πρὸς τὴν γυναῖκα
[63]	οὔτε τὸν ὀφθαλμὸν μόνον ἀναισχύντως	καὶ	ὑπόπτως ἐνιδεῖν οὔτε τὴν ἀκοὴν
[75]	καὶ τῶν ἄλλων; Μαγείροις ἐφέστηκε	καὶ	ὑφάνταις καὶ τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ;
[63]	περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν τε ὡραία	καὶ	φαιδρά, λαμπροτέραν εἰργάσατο. Οὐ γὰρ
[68]	πάσης ὕλης λαμπρότερός τέ ἐστι	καὶ	φαιδρότερος. Καὶ αὕτη μὲν χωρὶς
[83]	δικαιοσύνη ὑμῶν πλέον τῶν γραμματέων	καὶ	Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς
[9]	κατηγορῶ. Σὺ δὲ διαβάλλων αὐτὸ	καὶ	φαῦλον εἶναι λέγων καὶ τὴν
[73]	ὑπὲρ τῆς τῶν μικρῶν ἐκείνων	καὶ	φαύλων φυλακῆς ἀναδέχεται μέριμναν ὅσην
[34]	κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ	καὶ	φέρει τὴν βάσανον. Ἀποδήσει τις
[69]	τὴν ἀρχήν. Καὶ γὰρ ποδαλγίαι	καὶ	φθόη καὶ νόσος καὶ παράλυσις
[35]	τὸν ἀκούοντα. Πρὸς δὲ τούτοις	καὶ	φθόνου καὶ τύφου καθαρεύοντα δείκνυσιν
[32]	καὶ γὰρ σφόδρα ἐστὶν ἥμερος	καὶ	φιλάνθρωπος— ἀλλ´ ἡ τῶν ἁμαρτημάτων
[1]	κἂν πρὸς τῷ μὴ λοιδορεῖσθαι	καὶ	φιλεῖν αὐτὸν λέγῃς, ἔτι κάτω
[1]	πλέον θεὶς τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς	καὶ	φιλεῖν, οὐδὲ τοῦτο ἔφησεν ἡμῖν
[37]	γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς συνηθείας τοσαύτης	καὶ	φιλίας καὶ ὁμιλίας καὶ κοινωνίας
[11]	λειπόμενον βιάζεται τὴν οἰκείαν ἰσχὺν	καὶ	φιλονεικεῖ διὰ τῆς σπουδῆς κατὰ
[78]	πολλῆς ἐξουσίας καὶ καθάπτεται αὐτῶν	καὶ	φιλοσοφεῖ λέγων· Μὴ οὖν τις
[27]	ὡπλισμένους ἡμᾶς ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς	καὶ	φοβεροὺς εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις.
[61]	οὐδέν, βασκανία δὲ καὶ φροντὶς	καὶ	φόβος οὐχ ὁ τυχών. Οὐ
[37]	Ἀλλ´ ὅμως ἅπαντα ταῦτα ῥᾷστα	καὶ	φορητὰ τοῖς ἀνθρώποις ἔδοξεν εἶναι,
[76]	ἁπάντων δεικνὺς τὸ κοῦφον αὐτοῦ	καὶ	φορητὸν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα
[28]	Παύλου, μᾶλλον ἐπιτείνει τὴν τυραννίδα	καὶ	φορτικωτέραν ἐργάζεται τὴν δουλείαν. Ὁ
[64]	πάλιν καλεῖ καὶ ζυγὸν χρηστὸν	καὶ	φορτίον ἐλαφρόν. Τῇ μὲν γὰρ
[5]	ἂν εἴη καθαρά; Εἰ γὰρ	καὶ	φροντίδας βιωτικὰς ἀπελαύνειν τούτου χρὴ
[57]	Ἐπέστη τῆς μνηστείας ὁ καιρός,	καὶ	φροντίδες εὐθέως ἐπάλληλοι καὶ ποικίλαι,
[77]	καὶ καλλωπισμάτων καὶ περιεργίας, ἀλλὰ	καὶ	φροντίδος εἶναι καθαρὰν βιωτικῆς. Ἂν
[49]	τὰς ἀμοιβὰς τοσούτων ἀπαλλάττουσα πόνων	καὶ	φροντίδων. Μετὰ δὲ τούτων καὶ
[57]	γαμουμέναις ἁπάσαις, μεριμνᾶν δὲ ἀνάγκη	καὶ	φροντίζειν ἅπαντα. Οὔπω γὰρ ὄντος
[61]	Ἕτερον μὲν οὐδέν, βασκανία δὲ	καὶ	φροντὶς καὶ φόβος οὐχ ὁ
[57]	καὶ πονηρῶν διαφόροις συνέχωνται λύπαις	καὶ	φροντίσι, πόθεν λοιπὸν ἡδίστην καλέσομεν
[38]	καὶ καταπάσασθαι τὴν κόνιν· ἀπόστηθι	καὶ	φύγε τὸν ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´ ἀνάγκη
[14]	ἀγροὶ καὶ τέχναι καὶ ζῷα	καὶ	φυτά. Καθάπερ γὰρ τοῦ στρατηγοῦ
[34]	παρθένῳ πολὺν ἐπάγει τὸν χειμῶνα	καὶ	χαλεπὴν τὴν ζάλην καὶ ἀφορήτους
[61]	αὐτὴν ὑπομένουσι μέριμναν, μᾶλλον δὲ	καὶ	χαλεπωτέραν. Καὶ γὰρ ἐν βαλανείοις
[71]	ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ πολλῷ πλείους	καὶ	χαλεπωτέρας οὔσας τῶν σωματικῶν. Καὶ
[78]	Ὅτι, φησί, τῶν σφόδρα ἀσθενῶν	καὶ	χαμαὶ συρομένων ἦσαν αἱ τοιαῦται
[49]	τοῦτο καλῶς ὅτι τοὺς ταπεινοὺς	καὶ	χαμαιπετεῖς καὶ πρὸς τὴν γῆν
[64]	ἡ φύσις· οὐ γὰρ ἡδονὴν	καὶ	χαρὰν ἀλλ´ ὀδύνην καὶ κόπον
[49]	μεστὴν εἶναι φαιδρότητος καὶ γέλωτος	καὶ	χαρᾶς. Καὶ γὰρ τραπέζῃ πολυτελεῖ
[73]	εὐθύνας ὑφέξειν, πάντων ἀφίστασθαι χρὴ	καὶ	χαρᾶς καὶ λύπης τῆς ἐπὶ
[82]	Τὸ γὰρ ὑπόδειγμα τὸ σὸν	καὶ	χείρονα αὐτὴν ποιεῖ. Εἰ γὰρ
[82]	παρθενίας ἴσος ὁ γάμος ἢ	καὶ	χείρων; Τὸ γὰρ ὑπόδειγμα τὸ
[39]	ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας. Ἔστι γὰρ	καὶ	χήραν εἶναι καὶ μὴ καταλέγεσθαι
[39]	ἑκατέρων μενούσης τῶν λογισμῶν. Οὕτω	καὶ	χήραν ἐνταῦθα μὲν τὴν ἁπλῶς
[22]	αἱρήσεται πόνους ἀναδέξασθαι γέλωτας ἔχοντας	καὶ	χλευασίαν; Τίς δὲ τῶν πολλῶν
[19]	ἐν τούτοις κυλινδουμένους τοῖς πάθεσι	καὶ	χοίρων βίον ἐπιθυμοῦντας ζῆν καὶ
[82]	καὶ γυναῖκα εἶχε καὶ παῖδας	καὶ	χρήματα καὶ ποίμνια καὶ βουκόλια,
[4]	ἐνταῦθα καρποῦνται ἡδὺ γάμοις ὁμιλοῦντες	καὶ	χρημάτων ἀπολαύοντες καὶ τῆς ἄλλης
[44]	ἀδικοῦντα καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ λοιδορουμένῳ	καὶ	χρημάτων ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν καὶ εὐορκοῦντα
[14]	πάντα ηὐτρέπιστο τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν	καὶ	χρῆσιν τὴν ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν
[57]	παίδων ὄντων καὶ οὐκ ὄντων	καὶ	χρηστῶν γενομένων καὶ πονηρῶν διαφόροις
[63]	λαμπροτέραν εἰργάσατο. Οὐ γὰρ λίθοι	καὶ	χρυσὸς οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ
[68]	ἐπὶ τοῦ ἀργύρου δὲ μόνον	καὶ	χρυσοῦ ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν
[70]	γὰρ πλουτοῦντες οὔτε πεινῶντες ἐσθίουσι	καὶ	χωρὶς τοῦ διψεῖν πίνουσι, καὶ
[83]	τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ πρόκειται.	Καὶ	χωρὶς τούτων δέ, ὅπερ καὶ
[39]	ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι· ἐὰν δὲ	καὶ	χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος, ἢ τῷ
[71]	τῶν μαλακῶν κειμένους στρωμάτων. ~Ὅτι	καὶ	ψυχὴν λυμαίνεται ἡ τρυφή. Ἐνῆν
[44]	εὐλύτων καὶ κούφων δεομένην ποδῶν	καὶ	ψυχῆς εὐζώνου καὶ εὐσταλοῦς τοσοῦτον
[14]	Μίξεως δὲ ἐπιθυμία καὶ σύλληψις	καὶ	ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ πᾶν
[65]	τὸ οὕτω τίκτειν μετὰ πόνων	καὶ	ὠδίνων· Ἐν λύπαις γάρ« φησί,
[14]	ἐκ διαδοχῆς, οὐδεὶς ἐκ τόκων	καὶ	ὠδίνων καὶ συλλήψεως. Οὔκουν πολλῷ
[71]	ὑβριστὰς καὶ ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους	καὶ	ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς καὶ πλεονέκτας
[57]	οἷς εἰσιν ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ	καὶ	ὧν τῆς αἰτίας ἀφίενται κἀν
[62]	ἐπικείμενον τοῦ μαργαρίτου τὸ φῶς	καὶ	ὥσπερ ἐν σκότῳ στίλβον, τό
[23]	καὶ δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας	καὶ	ὥσπερ ἐν στήλῃ χαλκῇ καὶ
[42]	ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.	Καὶ	ὥσπερ οὐδὲ τούτων ἀρκούντων πρὸς
[66]	μόνον, ἡδονῆς δὲ ἀπεστέρηται πάσης.	Καὶ	ὥσπερ οὔτε σκότος τοῦ φωτὸς
[34]	βαστάζειν τὴν πυρὰν καὶ μὴ	καίεσθαι;	Συστρέφειν μὲν ἐν τοῖς τῆς
[50]	τῇ παλαιᾷ καὶ ἐν τῇ	καινῇ	παράνομον ἡ τρυφή. Μάλιστα μὲν
[41]	αὐτὸν δοῦλον τῆς κρατουμένης ποιεῖ,	καινήν	τινα καὶ παράδοξον δουλείας ἐπινοήσας
[37]	ἐντεῦθεν ὁ ξένος ἐκεῖνος καὶ	καινότερος	ζῆλος πρὸς τὴν οὐκ ἐνοχλοῦσαν
[17]	νῦν μὲν τέμνοντα, νῦν δὲ	καίοντα,	νῦν δὲ οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα
[29]	σκόπον ἅπαντα ἀναπτύξειε καὶ ταύτην	καιρίαν	εὑρήσει τῆς ἀποστολικῆς ἀξίας τὴν
[30]	μίξεως καὶ τῇ λέξει σφόδρα	καιρίως	κέχρηται. Οὐ γὰρ εἶπεν· ἵνα
[5]	ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις	καιροῖς	ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες
[73]	ἀώρου λοιπὸν οὔσης καὶ παρὰ	καιρόν;	Εἰ γὰρ οἱ μέλλοντες δικαστηρίῳ
[29]	τι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς	καιρὸν	ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ καὶ
[30]	συνιέναι κατὰ τὸν τῆς νηστείας	καιρὸν	καὶ τῆς προσευχῆς, πόσῳ μᾶλλον
[31]	ἡμῖν κατὰ τὸν τῆς προσευχῆς	καιρὸν	ὁ διάβολος, ἂν διακεχυμένην λάβῃ
[57]	μὲν κατὰ τὸν τῆς μνηστείας	καιρόν,	ὅταν δὲ ὁ τοῦ γάμου
[29]	τι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς	καιρόν«	πλέον μὲν οὐδέν. Τὸ δὲ
[52]	καὶ οὐδὲ βραχὺν ἀναπνεῖν συγχωροῦντα	καιρόν,	πόσων τοῦτο θανάτων οὐ χαλεπώτερον;
[17]	κάμνουσι καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν	καιρὸν	προστάττει, ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὸ
[1]	πόνων προσδοκήσαντας ἔπαθλα κατὰ τὸν	καιρὸν	τῆς τιμῆς ἐν τοῖς ἀτίμοις
[23]	τοῖς δεδωκόσι κατὰ τὸν μέλλοντα	καιρὸν	χαλεπωτέραν ὑποστήσονται κόλασιν. ~Ὅτι τοὺς
[57]	πάντα τὸν ἀπὸ τῆς μνηστείας	καιρὸν	χειμαζομένῳ πλοίῳ προσέοικεν αὐτῶν ἡ
[84]	οὐκέτι πόνων οὐδὲ ἀγώνων ὁ	καιρὸς	ἀλλὰ στεφάνων καὶ κολάσεων. Τότε
[73]	δέῃ καὶ ὁ τοῦ γάμου	καιρὸς	ἀναγκάζῃ τὴν πατρῴαν οἰκίαν ἀφεῖναι,
[17]	καὶ πληθύνεσθε. Τοῦτο γὰρ ὁ	καιρὸς	ἀπῄτει τῆς φύσεως μαινομένης καὶ
[78]	οὔπω τῶν λόγων ἦν ὁ	καιρός,	ἐπεὶ ὅτι γε οὐδὲ ἀνάγκης
[57]	Ὅταν δὲ ὁ τοῦ τόκου	καιρὸς	ἐπιστῇ διακόπτουσι μὲν καὶ διασπῶσι
[46]	τὴν αὑτῆς· ὅταν δὲ μηκέτι	καιρὸς	ᾖ τοῦ παρόντος βίου μηδὲ
[73]	τῇ γῇ μεριμνῶμεν· ὁ γὰρ	καιρὸς	ἡμᾶς ἤδη καλεῖ πρὸς τὸν
[50]	τῆς ἄκρας φιλοσοφίας ἦν ὁ	καιρὸς	καὶ πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος
[57]	μόνοι. Ἐπέστη τῆς μνηστείας ὁ	καιρός,	καὶ φροντίδες εὐθέως ἐπάλληλοι καὶ
[73]	ἐστιν. ~Ὅτι οὐ γάμου ὁ	καιρὸς	ὁ παρών. Καὶ τί τοῦτο
[73]	τῆς ἀναστάσεως ἕστηκεν, οὐ γάμων	καιρὸς	οὐδὲ κτημάτων ἀλλ´ ἐνδείας καὶ
[32]	ἐγκαλεῖν. Οὐ περιπλοκῶν οὗτος ὁ	καιρὸς	οὔτε ἡδονῶν ἀλλὰ δακρύων καὶ
[73]	οὔτε γαμίζονται, ὁ δὲ παρὼν	καιρὸς	πρὸς τὸ τέλος ἐπείγεται καὶ
[49]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν καταφεύγει· Ὁ	καιρὸς	συνεσταλμένος ἐστί« λέγων. Καὶ ἀντὶ
[73]	ἤγγικε. Καὶ πάλιν· Ἐνταῦθα ὁ	καιρὸς	συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν, ἵνα
[72]	Εἶτα μετὰ τοῦτό φησιν· Ὁ	καιρὸς	συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν. ~Ὅτι
[45]	τέλος καὶ ὁ τῶν στεφάνων	καιρὸς	τότε σε πείσει καλῶς ὅτι
[16]	ἀπὸ τοῦ νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ	καιροῦ	ἐπὶ τὴν οὐράνιον ταύτην καλοῦντος
[78]	παγῆναι ψυχαῖς, δεδοικὼς μὴ πρὸ	καιροῦ	καὶ τοῦ δέοντος θᾶττον ἐπὶ
[70]	τὴν ἄδειαν; Ἀλλ´ οὐδὲ μικρᾶς	καιροῦ	ῥοπῆς εἰσι κύριοι. Ἀλλὰ διὰ
[22]	τῆς μετανοίας ἐκνενευρισμένης ὑπὸ τοῦ	καιροῦ	τότε; ~Διὰ τί οἱ τὰ
[17]	αὐτῆς. Καὶ δεῖ μάλιστα ἐπὶ	καιροῦ	τοῦ καταλλήλως τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσιν
[23]	οὐδεὶς οὖν μετ´ ἐκείνους τοὺς	καιροὺς	ἐκακηγόρησεν ἁγίους ἄνδρας; Πολλοὶ καὶ
[83]	τελειότητος τρόποι κατὰ διαφόρους ὡρισμένοι	καιρούς,	καὶ τοῦ χρόνου προκόπτοντος τὸ
[49]	αὐτὸν τῆς ἐν τῷ μέλλοντι	καιρῷ	κειμένης τιμῆς, ἀλλὰ τέως αὐτὸν
[30]	τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς	καιρῷ.	Ὅτι τῶν σφόδρα ἀτόπων ἦν
[83]	τέλειος ἀλλ´ ἐν τῷ τότε	καιρῷ·	πολλοὶ γὰρ τελειότητος τρόποι κατὰ
[68]	μέχρι τέλους παρέμεινεν, ἐν τῷ	καιρῷ	τῆς τελευτῆς καὶ ἑκόντες καὶ
[23]	ὅτι κἂν ἐν τῷ παρόντι	καιρῷ	τιμωρίαν μὴ δῶσι τὴν αὐτὴν
[16]	αὐτὰ συνεχώρησε καὶ γέγονεν ἐν	καιρῷ	χρήσιμα. Μικρὰ δὲ αὐτὰ εἶναί
[47]	οὐ τίθησιν αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ	καίτοι	αἰτίαν ἱκανὴν δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι
[78]	ἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ ἔχων.	Καίτοι	ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν· ὃς δὲ
[56]	ὑπὲρ ἑνὸς δέδοικε θανάτου μόνον,	καίτοι	γε ἅπαξ μέλλουσα ἀποθανεῖσθαι, οὐδὲ
[26]	ἐκείνην ἐπάρω σε τὴν κορυφήν.	Καίτοι	γε αὐτοὶ τὰ τῶν ἄθλων
[42]	λόγον καὶ πάσης ἔρημον ἐξουσίας;	Καίτοι	γε ἐνῆν οὕτως εἰπεῖν· ἐπειδὴ
[41]	ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι.	Καίτοι	γε καὶ ἐπὶ τῶν πιστῶν
[49]	ἂν ὀμόσαι ἕλοιντο τὴν ἀρχήν;	Καίτοι	γε καὶ ἡ ἐπιορκία καὶ
[68]	ὡς ὁ κατὰ τὴν οἰκίαν;	Καίτοι	γε λαμπρότερος ἐκεῖνός ἐστι καὶ
[42]	φησί, διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην.	Καίτοι	γε ὅτε περὶ ἐγκρατείας διελέγετο
[64]	ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου χαίροντες«	καίτοι	γε οὐ τοιαύτη τῶν μαστίγων
[58]	μὴ ταύτης ἀπολελαυκότος τῆς ὄψεως.	Καίτοι	γε οὐδὲ ὅσον ἐβουλόμην εἶπον.
[49]	οἱ τῆς βασιλείας διεγείρουσι λόγοι,	καίτοι	γε συνεχῶς ἐνηχούμενοι, ὡς τὸ
[78]	μέχρι τούτου τὸν λόγον ἔστησε·	καίτοι	γε τὸ Μὴ ἔχων ἀνάγκην«
[35]	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν;	Καίτοι	εἰ μὴ τοῦτο προσέκειτο· Ἀλλ´
[34]	καὶ μέχρι τέλους ἀχείρωτοι διαμείνασαι;	Καίτοι	οὐδὲ τὰ παρὰ τοῦ διαβόλου
[1]	δέροντες; Καὶ εἴθε μόνον εἰκῇ.	Καίτοι	οὐδὲ τοῦτο μικρὸν εἰς κολάσεως
[57]	γὰρ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος κόρη	καίτοι	οὕτω σφοδρῶς ὑπὸ τῶν ἀλγηδόνων
[57]	μόνον τίκτει τὴν ἡδονήν, τὰ	κακὰ	δὲ κἂν ὑποπτευθῇ μόνον, εὐθέως
[57]	εἰς ταῦτα πάλιν περιίστανται τὰ	κακά.	Πλὴν ἀλλὰ ταῦτα πάντα παρείσθω
[4]	ἀγαθόν, ὑμῖν δὲ καὶ τοῦ	κακὰ	προσλαβεῖν. Καὶ τοῖς μὲν κατὰ
[1]	ἀγαθὰ κατορθούντων οὐ τῶν τὰ	κακὰ	φευγόντων ἐστίν· ἀποχρῶσα γὰρ ἐκείνοις
[75]	κόσμου. Ὅταν οὖν καὶ ἐνταῦθα	κἀκεῖ	μέριμνα ᾖ, καὶ ἐνταῦθα μὲν
[1]	εἴρηται τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ´ ὅμως	κἀκείνας	περιλαμβάνει τὸ λεχθέν. Αἱ τοίνυν
[41]	διεσπαρμένως, ἐνύφηνε δὲ αὐτὸν ὅμως	κἀκείνῃ	τῇ παραινέσει· καὶ τῇ καλλίστῃ
[57]	γάμῳ, ἀλλ´ οὐχὶ μετὰ τούτων	κἀκείνης	αὐτὸν ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα τῆς αἰτίας.
[49]	ἦν ἱκανά. Πρὸς τούτοις δὲ	κἀκεῖνο	δεῖξαι ἐβούλετο, ὅτι τῶν μὲν
[34]	ὡς καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ	κἀκεῖνο	διὰ τὰς πορνείας. Διὰ τοῦτο
[13]	τῆς δωρεᾶς. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι	κἀκεῖνο	διὰ τί μηδέποτε αὐτοῖς ταύτην
[39]	ἐλευθέραν οὖσαν καὶ τοῦτο ἑλέσθαι	κἀκεῖνο·	ἐκεῖ δὲ τὴν οὐκέτι κυρίαν
[46]	ἐν τούτῳ. Χωρὶς δὲ τούτου	κἀκεῖνο	ἔστιν εἰπεῖν ὅτι καὶ πρὸς
[30]	συνουσίας ἀπέχεσθαι. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι	κἀκεῖνο,	τί δήποτε, εἴπερ τίμιος ὁ
[22]	προεστῶσιν αὐτῶν ὑπέμενον. Ἐπειδὴ γὰρ	κἀκεῖνοι	μετὰ πολλῆς τῆς εἰρωνείας προσελθόντες
[83]	ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς τε	κἀκεῖνοι.	Νῦν μὲν γὰρ οὐκ ἔστι
[8]	Ἑλλήνων ὑμᾶς στῆναι λοιπόν. Ἀλλὰ	κἀκεῖνοι	παρώσονται πάλιν ὑμᾶς ὡς ἀσεβεστέρους.
[9]	κωλύων γαμεῖν. Πολὺ δὲ τούτου	κἀκείνου	τὸ μέσον, καὶ τοσοῦτον ὅσον
[61]	αἱ τὰ τοιαῦτα κακουργοῦσαι γυναῖκες.	Κἀκείνων	δὲ πολλάκις χωρὶς ὑπὸ τοῦ
[31]	μεμαλαγμένην, τί οὖν ἐργάσεται τῇδε	κἀκεῖσε	τοὺς τῆς διανοίας ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς;
[50]	Οὐαὶ οἱ ἐρχόμενοι εἰς ἡμέραν	κακήν,	οἱ ἐγγίζοντες καὶ ἐφαπτόμενοι σαββάτων
[46]	σοφὸς ἐκεῖνος ἀνήρ· Μικρὰ πᾶσα	κακία	πρὸς κακίαν γυναικός« Πῶς οὖν,
[82]	ἀπέδειξε καὶ ταύτας ἡ λοιπὴ	κακία	τοῦ βίου τῷ πυρὶ παρέδωκεν.
[46]	ἀνήρ· Μικρὰ πᾶσα κακία πρὸς	κακίαν	γυναικός« Πῶς οὖν, φησίν, εἶπεν
[67]	παύουσαν, τὴν ἄλλην πᾶσαν αὐτῶν	κακίαν	παιδαγωγοῦσαν. Τὸ δὲ πάντων χαλεπώτερον,
[16]	οὖν ἐστιν οὗτος; Περικόψαι τὴν	κακίαν	τῆς ἡμετέρας ψυχῆς καὶ πρὸς
[57]	ἄωρον ὑποστῇ, μὴ μεταβάλῃ πρὸς	κακίαν	τινά. Οὐδὲ γὰρ ἐκ πονηρῶν
[22]	ὥστε μὴ περαιτέρω προελθεῖν τῆς	κακίας	αὐτοὺς τῷ μηδεμίαν ὑπὲρ τῶν
[24]	οἱ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς	κακίας	καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖ τιννύντες
[45]	πόλεμον καὶ τὴν κατὰ τῆς	κακίας	νίκην. Εἴτε γαμῶν καὶ τρυφῶν
[14]	ἱδρώτων, τῷ δὲ τὸ πρᾶγμα	κακίζειν	καὶ περιττὸν ἀποφαίνειν βουλόμενοι συσκιάζειν
[16]	ὁ γάμος. Σὺ δὲ αὐτὰ	κακίζεις,	φησί. Κακίζω μὲν οὐδαμῶς· Θεὸς
[8]	μὴ ἑλομένους ἀφίησι διὰ τοῦτο	κακίζεσθαι,	τούς τε ἑλομένους καὶ κατορθώσαντας
[24]	νῦν καὶ οἱ τὸν γάμον	κακίζοντες	καὶ οἱ παρὰ τὴν ἀξίαν
[10]	Ὥσπερ οὖν οἱ τὸν γάμον	κακίζοντες	τοῖς ταύτης ἐγκωμίοις λυμαίνονται, οὕτως
[16]	Σὺ δὲ αὐτὰ κακίζεις, φησί.	Κακίζω	μὲν οὐδαμῶς· Θεὸς γὰρ αὐτὰ
[9]	τούτοις ἐγὼ μὲν παραινῶν οὐ	κακίζω	τὸ πρᾶγμα οὐδὲ τοῦ μὴ
[10]	Ὁ μὲν γὰρ τὸν γάμον	κακίζων	καὶ τὴν τῆς παρθενίας ὑποτέμνεται
[20]	πρὸς τῷ μὴ μετιέναι καὶ	κακίζων	τὰ πολλῶν ἄξια στεφάνων δικαίως
[10]	αὐτήν. ~Ὅτι ὁ τὸν γάμον	κακίζων	τὴν παρθενίαν ἀδικεῖ. Ὁ μὲν
[62]	τὰ τῶν ἱματίων ἄνθη πολὺ	κάκιον	ἀποφαίνει οὐκ ἀφιέντα καθ´ ἑαυτὸν
[8]	πράξαντες παρὰ πᾶσιν εἶναι δόξομεν	κακοί,	ἀλλὰ τὸ ἐν τούτοις εἶναι
[52]	ὁ μὲν ἀνὴρ τοσούτοις συζῇ	κακοῖς	καὶ ὅταν μηδὲν ἀληθὲς ὂν
[4]	οὔτε καλὸν καθ´ ἑαυτὸ οὔτε	κακόν,	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς τῶν μετιόντων
[17]	ἀπολέσθαι εὐθέως· τοσοῦτον ἡ ἀκαιρία	κακόν.	Διὰ ταῦτα ἐξ ἀρχῆς οὐκ
[52]	αὐτῶν ἡδονήν. ~Ὅσον ἡ ζηλοτυπία	κακόν.	Εἰ γάρ τις, εἰπέ μοι,
[10]	προύδωκας καὶ εἰς ἔσχατον ἤγαγες	κακόν.	Καλὸν ἡ παρθενία; Σύμφημι κἀγώ.
[24]	ὅταν ἄμετρα ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν	κακόν,	μὴ θαρρῶμεν ἀλλὰ διὰ τοῦτο
[9]	τις πρὸς τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ	κακόν.	Ὁ δὲ τὸ ἔλαττον μὲν
[55]	ἔσται γάμος λοιπόν; ~Ὅτι ἀφόρητον	κακὸν	πλουσιώτερον ἄνδρα λαβεῖν. Καὶ ταῦτα
[32]	ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ	κακόν	τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ
[67]	διατείνεσθαι τὴν ἡμέραν ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν,	κακουργίαν	ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας παύουσαν, τὴν ἄλλην
[34]	οὖν οἱ κατὰ τὴν θάλατταν	κακοῦργοι,	ἔνθα μὲν ἂν ᾖ πόλις
[61]	ἐκκλησίαις παραγίνονται αἱ τὰ τοιαῦτα	κακουργοῦσαι	γυναῖκες. Κἀκείνων δὲ πολλάκις χωρὶς
[52]	οὐκ ἀληθοῦς τούτῳ ληφθείη τῷ	κακῷ	τί τῆς τοιαύτης ψυχῆς ἐλεεινότερον
[65]	λοιμὸν καὶ τὰ ἀφόρητα τῶν	κακῶν	αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας πάντα τὰ
[71]	καὶ τὰς γυναῖκας μειζόνως τῶν	κακῶν	ἀνάγκη κοινωνεῖν διὰ τὸ μὴ
[14]	παράγγελμα μυρίων ἐμπλήσει τὴν οἰκουμένην	κακῶν.	Ἐγὼ δέ, εἰ μὲν τῶν
[70]	τοῦ ἐρρῶσθαι καὶ μηδενὶ τῶν	κακῶν	ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων ὧν ἕκαστον καὶ
[52]	Πρὸς τίνα καταφύγῃ; Πόθεν τῶν	κακῶν	εὕρῃ τὴν ἀπαλλαγήν, τοῦ λιμένος
[69]	τις ἔχοι τούτων ἀντίρροπον τῶν	κακῶν	ἡδονὴν εἰπεῖν; Ποίαν δὲ οὐκ
[72]	μεταβολάς. ~Ὅτι μετὰ τῶν ἄλλων	κακῶν	καὶ τὰς μεταβολὰς ἀφορήτους ποιεῖ
[71]	δοκοῦντα εἶναι ζηλωτὰ τοσούτων γέμει	κακῶν	καὶ τοσοῦτον τῇ ψυχῇ καὶ
[81]	Διὰ τοῦτο ῥίζαν αὐτὴν τῶν	κακῶν	πάντων ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ
[40]	αὐτῶν νόσημα, ἑτέρων πλειόνων γέμουσα	κακῶν,	πῶς οἴσει τὴν καθημερινὴν ταύτην
[52]	τυραννὶς καὶ τῶν τοῦ πράγματος	κακῶν	τὸ πλέον αὐταὶ καρποῦνται μέρος,
[21]	διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα εἶναι	καλά.	Ἄκουσον γοῦν τί φησιν ἕτερος
[81]	ἀρίστην τὴν ἅπαντα βλαστάνουσαν τὰ	καλά,	ἐλευθερίαν, παρρησίαν, ἀνδρείαν, ζῆλον πεπυρωμένον,
[49]	μετὰ τὴν ἀθανασίαν αὐταῖς ἀποκείμενα	καλά,	πῶς εἰς ἀπάντησιν τὰς λαμπάδας
[76]	ἐπιβάλω« τοῦτό ἐστιν· ἅπαντα τὰ	καλὰ	τῆς παρθενίας εἶπον καὶ ἀπέδειξα,
[82]	ἐσπούδασε τὰ τῆς παρθενίας κατορθῶσαι	καλά,	τὸ εὔσχημον λέγω καὶ εὐπρόσεδρον.
[20]	διαβολῆς. Ὁ γὰρ πρὸς τὰ	καλὰ	τῶν πραγμάτων ἀπ´ ἐναντίας διακείμενος
[36]	ὁ ἀπόστολος τὴν παρθενίαν χάρισμα	καλεῖ.	Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει«
[47]	νῦν αὐτὴν τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ	καλεῖ,	ἀλλὰ τί; Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός;
[39]	εὐφημοτέροις πάλιν τὸ αὐτὸ πρᾶγμα	καλεῖ,	ἐμπρησμὸν αὐτὸ καὶ πύρωσιν ὀνομάζων.
[46]	βίον γυνή, πῶς βοηθὸν αὐτὴν	καλεῖ	ἡ γραφὴ τοῦ ἀνδρός. Πῶς
[64]	τεθλιμμένην ἐκάλεσεν ὁδὸν ταύτην πάλιν	καλεῖ	καὶ ζυγὸν χρηστὸν καὶ φορτίον
[73]	ὁ γὰρ καιρὸς ἡμᾶς ἤδη	καλεῖ	πρὸς τὸν οὐρανόν, καθάπερ καὶ
[36]	ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ	καλεῖ	τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ ἔνθα
[65]	βούληται, ὠδῖνας πάντα τὰ τοιαῦτα	καλεῖν.	Καὶ ὁ Θεὸς δὲ ἀντὶ
[64]	γάμου παραβάλωμεν οὐδὲ θλίψεις χρὴ	καλεῖν.	~Ὅτι πάντα τὰ ἐπίπονα τῆς
[8]	φθόνος. Σὺ δὲ αὐτὸν πονηρὸν	καλεῖς	καὶ πονηρῶν ἔργων δημιουργόν. Ἀλλὰ
[35]	λέγων· Ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς	καλεῖσθαι	ἀπόστολος. Τίνος οὖν ἔνεκεν ἐνταῦθα
[44]	οὐκέτι μόνον ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα	καλέσομεν	ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν καὶ κόλασιν.
[57]	καὶ φροντίσι, πόθεν λοιπὸν ἡδίστην	καλέσομεν	τὴν ἐν τῷ γάμῳ ζωήν;
[60]	μνηστείαν, ἀλλὰ ἀρκεῖ ψυχὴν ἐπιδείξασθαι	καλὴν	καὶ τῶν πρωτείων τυχεῖν. Οὐκ
[78]	χρὴ γενναίως τὰ διακόπτοντα τὴν	καλὴν	ταύτην ὁρμήν, ἄκουσον τί φησιν
[58]	γὰρ πολλοὺς παῖδας καταλιπεῖν καὶ	καλῆς	ἀπολαῦσαι γυναικὸς μετὰ τρυφῆς καὶ
[17]	ὕπνον καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι τῇ	καλιᾷ	τοῖς τοῦ κόσμου προσηλωμένοι πράγμασιν.
[17]	οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ ἐν	καλιᾷ	τῷ κόσμῳ τούτῳ καὶ τῷ
[17]	ἡ μήτηρ, προάγει μὲν τῆς	καλιᾶς.	Ἂν δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ
[62]	~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν καὶ τῷ	κάλλει	λυμαίνεται καὶ τὴν ἀμορφίαν ἐπιτείνει.
[62]	γὰρ εὔμορφος ᾖ, λυμαίνεται τῷ	κάλλει	τῆς φύσεως. Ὁ πολὺς γὰρ
[63]	ἀντὶ τῶν σωματικῶν τὰ ἀσώματα	κάλλη	δύνασθαι καθορᾶν, οὕτω δὲ ἥμερος
[21]	γὰρ τῆς παρθενίας ἥδιον, τί	κάλλιον,	τί φωτεινότερον; Καὶ γὰρ αὐτῶν
[41]	κἀκείνῃ τῇ παραινέσει· καὶ τῇ	καλλίστῃ	ταύτῃ μεθόδῳ προγυμνάσας αὐτῶν τὰς
[63]	τῆς παρθενίας καὶ τί τὸ	κάλλος.	Ἀλλ´ οὐχ ὁ τῆς παρθενίας
[62]	λαμπρότης καὶ ἑτέρας τινὸς ὕλης	κάλλος,	ἐπιτείνεται εἰς δυσείδειαν μειζόνως. Τό
[14]	διαγωγῆς καὶ τὸ τῆς παρθενίας	κάλλος,	καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ
[62]	τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο καὶ ἀμήχανον	κάλλος	ὅθεν μείζων ἡ ἧττα γίνεται.
[5]	τὸ τῆς παρθενίας διασωθῆναι δυνήσεται	κάλλος;	~Ὅτι οἱ αἱρετικοὶ παρθενεύοντες οὐχὶ
[63]	ᾖ, μετέβαλε τὴν δυσείδειαν εὐθέως	κάλλος	περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν τε ὡραία
[58]	πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν, πλοῦτον, γυναικὸς σωφροσύνην,	κάλλος,	σύνεσιν, ὁμόνοιαν, γῆρας μακρόν; Προσέστω
[75]	ὁμοίως οὐδεμία ἀνάγκη μὴ βουλομένῃ	καλλωπίζεσθαι	καὶ κενοδοξεῖν καὶ περιττὰ μεριμνᾶν,
[37]	μεταξὺ τούτων αὐτῶν ὡραΐζεται καὶ	καλλωπίζεται	πάλιν καὶ τοῖς πρώην δεδακρυμένοις
[47]	ἀνδρῶν ἀρετὴν διαβαίνῃ. Οὐ γὰρ	καλλωπιζομένη	οὐδὲ τρυφῶσα οὐδὲ προσόδους ἀπαιτοῦσα
[77]	αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι μόνον καὶ	καλλωπισμάτων	καὶ περιεργίας, ἀλλὰ καὶ φροντίδος
[63]	τὸν ἀπὸ τῶν ἱματίων δὲ	καλλωπισμὸν	περικόψασα καὶ τῷ προσώπῳ παραινεῖ
[41]	δεχομένους αὐτὴν τοῖς οἰκείοις ἀμείβεται	καλοῖς,	τὸν φαιδρὸν καὶ εὐανθῆ στέφανον
[24]	οἱ τὸ τῆς παρθενίας ἐξευτελίζοντες	καλόν.	Ἀλλὰ τοῖς μὲν σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ
[24]	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι« φησί,	καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν
[13]	Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι,	καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ἀντίθεσις
[27]	μακάριος Παῦλος ἐποίησεν. Εἰπὼν γάρ·	Καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι« ἀπεπήδησεν
[12]	Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι,	καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἀποδέξαιτο
[32]	Διὰ τοῦτο γὰρ ἀρχόμενος ἔλεγε·	Καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ
[13]	θαρρεῖν ποιοῦμαι τὴν συμβουλὴν ὅτι	καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ
[29]	ἁπλῶς τὸ πρᾶγμα ἐπῄνεσεν εἰπών·	Καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἐνταῦθα
[34]	Διὰ τοῦτο καὶ ἀρχόμενος εἶπον·	Καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ὅτι
[26]	τῇ παρθένῳ κειμένων. Διὰ ταῦτα	Καλὸν	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Τί
[47]	πάλιν παρθενίαν εἰπεῖν, ἀλλὰ τί;	Καλὸν	ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι. Καὶ
[12]	Πόθεν οὖν ἄρξασθαι τοῦ λόγου	καλόν;	ἀπ´ αὐτῶν τοῦ κυρίου ῥημάτων,
[1]	οὐκ ἔχει. Τὸ τῆς παρθενίας	καλὸν	ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ θαυμαστὸν
[41]	ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, ὅτι	καλὸν	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.
[38]	τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις,	καλὸν	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ·
[36]	ὡς καὶ ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα·	Καλὸν	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ«
[37]	ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα ἔλεγε·	Καλὸν	αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς
[36]	τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις,	καλὸν	αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς
[27]	τὸ μὲν μακαρίσας μόνον ἀφῆκε·	Καλόν«	γάρ φησιν, ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[14]	εἴποι τις ἄν· καὶ εἰ	καλὸν	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι, τίνος ἕνεκεν
[42]	δὲ Νομίζω οὖν τοῦτο εἶναι	καλὸν	διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Τοῦτο
[42]	οὔτε αἰτίαν τινὰ ἀλλ´ ἁπλῶς	Καλόν	ἐστιν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς
[10]	καὶ εἰς ἔσχατον ἤγαγες κακόν.	Καλὸν	ἡ παρθενία; Σύμφημι κἀγώ. Ἀλλὰ
[4]	νηστεία καὶ ἡ παρθενία οὔτε	καλὸν	καθ´ ἑαυτὸ οὔτε κακόν, ἀλλ´
[76]	καὶ ἀνάγκης αἱρεῖσθαι τοῦτο τὸ	καλόν.	Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει. Πᾶν
[14]	ἀκολουθίαν ἀλλ´ ἀεὶ χρήσιμον, ἀεὶ	καλὸν	καὶ μακάριον καὶ πρὸ τοῦ
[21]	Οὐαὶ ὁ λέγων τὸ πονηρὸν	καλὸν	καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, ὁ
[25]	τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον ὁ γάμος.	Καλὸν	ὁ γάμος ὅτι ἐν σωφροσύνῃ
[10]	ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά φαμεν εἶναι.	Καλὸν	ὁ γάμος; Οὐκοῦν διὰ τοῦτο
[81]	ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον ἡ ἀκτημοσύνη	καλόν.	Ὁ γὰρ μηδὲν ἔχων ὡς
[10]	τοῦτό ἐστι τὸ μεθ´ ὑπερβολῆς	καλόν,	ὅπερ τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν
[25]	βέβηλον καὶ ἀκάθαρτον. Διὰ τοῦτο	καλὸν	ὅτι βαστάζει καὶ ἀνορθοῖ τὸν
[77]	γὰρ ἡ παρθενία διὰ τοῦτο	καλὸν	ὅτι πᾶσαν ἐκκόπτει φροντίδος ὑπόθεσιν
[30]	Διὰ τοῦτο καὶ ἡ νηστεία	καλὸν	ὅτι περικόπτει τὰς τῆς ψυχῆς
[10]	πρὸς τὸ χεῖρον παραθέσει φαινόμενον	καλὸν	οὐκ ἂν εἴη σφόδρα καλόν·
[21]	τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ	καλὸν	πονηρόν, ὁ τιθεὶς τὸ φῶς
[10]	καλὸν οὐκ ἂν εἴη σφόδρα	καλόν·	τὸ δὲ τῶν ὁμολογουμένων ἀγαθῶν
[14]	ἑτέρους ἀνίστασθαι; Εἰ γὰρ τὸ	καλὸν	τοῦτο ζηλώσαιμεν ἅπαντες καὶ μὴ
[14]	καὶ εὐταξίας διαμενεῖ καὶ τὸ	καλὸν	τοῦτο παράγγελμα μυρίων ἐμπλήσει τὴν
[47]	καὶ εἰπὼν ὅτι Νομίζω τοῦτο	καλὸν	ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι συνεχῶς
[49]	μνημονεύει δυσχερῶν. Νομίζω« φησί, τοῦτο	καλὸν	ὑπάρχειν. Καὶ ἀφεὶς εἰπεῖν, διὰ
[42]	ὑμῶν. Νομίζω« οὖν φησι, τοῦτο	καλὸν	ὑπάρχειν. Ὁρᾷς πάλιν ὑφειμένον τὸν
[42]	αἰτίαν προστιθείς. Νομίζω« γὰρ τοῦτο	καλὸν	ὑπάρχειν« φησί, διὰ τὴν ἐνεστῶσαν
[63]	γὰρ ὀφθαλμὸς αὐτῇ οὕτω μὲν	καλὸς	καὶ εὐπρεπὴς ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων
[10]	τοῦτο ἡ παρθενία θαυμαστὸν ὅτι	καλοῦ	κρείττων ἐστὶ καὶ τοσούτῳ κρείττων
[73]	αἱρούμεθα βίον ἐπὶ τὸν ἀπράγμονα	καλοῦντος	ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ
[16]	καιροῦ ἐπὶ τὴν οὐράνιον ταύτην	καλοῦντος	φιλοσοφίαν, εἴασε μένειν ἐπὶ τῆς
[66]	ὥσπερ δεδεμένην καὶ μηδὲ χρείας	καλούσης	ἀναγκαίας ἐξιέναι τῆς οἰκίας. Εἰ
[26]	καὶ τῷ τῆς παρθενίας ἐπεπήδησαν	καλῷ.	Τί τοίνυν φοβῇ καὶ τρέμεις,
[56]	καὶ μυρίων πρὸ τοῦ γάμου	καλῶν	ἀπολαύουσαι πρὸς τὴν ἐσχάτην ἀπὸ
[36]	οὐκ ἔχοντας αὐτὴν ἀκρατεῖς αὐτοὺς	καλῶν.	Διὰ τί δὲ καὶ ὁ
[35]	τότε μάλιστα εἰς τὸν τῶν	καλῶν	ἐναγομένους ζῆλον, ὅταν παρὰ τῶν
[80]	καὶ τὴν ὑπόθεσιν ἔχεις τῶν	καλῶν.	Καθάπερ γὰρ ῥίζαν γῆ λιπαρὰ
[49]	τῶν ἐν τῇ γῇ μεμνῆσαι	καλῶν	καὶ ὅτι θλῖψιν οὐχ ἕξομεν
[76]	ἀνωτέρω λύσιν δεσμῶν τὸ πρᾶγμα	καλῶν	καὶ πρὸς τὸ συμφέρον ἡμῖν
[21]	Ὅπου γὰρ ὁ τὸν ἀδελφὸν	καλῶν	μωρὸν ὀρθὴν ἐπὶ τὸ τῆς
[49]	λέγεις; Πρὸς δαίμονάς με μάχεσθαι	καλῶν—	Οὐ γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ
[4]	ὑπὲρ ὧν μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι	καλῶν,	οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσην ὑφίσταται
[52]	οἱ πεῖραν λαβόντες ἴσασι μόνοι	καλῶς·	λόγος γὰρ οὐδεὶς ἂν παραστήσειε
[45]	Ἀλλά, ὅπερ ἔφην, τότε εἴσῃ	καλῶς	ὅσον πρὸς ἀρετὴν ἐμπόδιον γυνὴ
[13]	Εἶδον τοῦτο ὀξέως ἐκεῖνοι καὶ	καλῶς	ὅτι μείζονος αὐτοῖς ἔδει τῆς
[45]	στεφάνων καιρὸς τότε σε πείσει	καλῶς	ὅτι πολλῷ βελτίων ἀσφάλεια φιλοτιμίας
[49]	τοῦ γάμου. Συνεῖδε γὰρ τοῦτο	καλῶς	ὅτι τοὺς ταπεινοὺς καὶ χαμαιπετεῖς
[9]	σωφροσύνης τοῖς βουλομένοις αὐτῷ χρῆσθαι	καλῶς,	οὐκ ἀφιεὶς ἀγριαίνειν τὴν φύσιν.
[30]	διάχυσιν καὶ πανταχόθεν ἑαυτὸν συναγαγόντα	καλῶς	οὕτω προσιέναι τῷ Θεῷ. Διὰ
[78]	ὅταν ἕληται καὶ κρίνῃ τότε	καλῶς	ποιεῖ. Εἶτα ἵνα μὴ νομίσῃς
[78]	λέγων· Ὥστε καὶ ὁ ἐκγαμίζων	καλῶς	ποιεῖ, ὁ δὲ μὴ ἐκγαμίζων
[17]	μένωσιν ἀλλ´ ἵνα παγέντων αὐτοῖς	καλῶς	τῶν πτερῶν καὶ τῆς ἰσχύος
[47]	τῷ μεταξὺ δόντες ἀναπνεῦσαι τῷ	κάμνοντι	οὕτως ἀεὶ τὸ λειπόμενον προστιθέασι,
[57]	ὑγιαίνοντα οὐδὲν ἀφίησιν ἄμεινον τοῦ	κάμνοντος	διακεῖσθαι ἀλλ´ εἰς τὴν αὐτὴν
[17]	ἰατρὸς πάντα ὑφ´ ἓν τοῖς	κάμνουσι	καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν
[1]	εἰς κολάσεως λόγον, τὸ πολλὰ	καμόντας	καὶ μείζονα τῶν πόνων προσδοκήσαντας
[34]	πλεῖν ἀλλ´ ὑποστρέφειν ἡνίκα ἂν	κάμωσι	καὶ παραινεῖ πάλιν ἐπιτρέπων ἐπὶ
[57]	καὶ ὧν τῆς αἰτίας ἀφίενται	κἀν	τούτοις δεδοίκασι τοὺς ἄνδρας οὐκ
[13]	ἀφορμήν, ἀλλὰ καὶ ἄγαν ὑφειμένως	κἀν	τούτῳ μιμούμενος τὸν Χριστόν. Καὶ
[58]	αἰὼν πρὸς τὸν μέλλοντα, ἀλλὰ	κἀν	τούτῳ πολλῷ πλέον πάλιν τὸ
[34]	ὅτι πλησίον αὐτοῖς ἡ καταφυγή,	κἄν	τινος αἴσθωνται σφοδροτέρας προσβολῆς, ἔξεστιν
[55]	ἀσελγαίνειν κἂν παροινεῖν ἐκεῖνος ἐθέλῃ	κἂν	ἀγαγεῖν ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἐκείνης
[66]	προφάσεις αὐτὰς οἴκοι κατέχουσιν, ἀλλὰ	κἂν	ἀλγῆσαι τοὺς πόδας τύχῃ ἄν
[44]	ἡ ἀρετὴ δυσκατόρθωτος ἀλλ´ ὅτι	κἂν	ἀνεκτὸν ἦθος ἔχῃ ἡ συνοικοῦσα,
[64]	ἃ διὰ τὸν Χριστὸν πασχόμενα,	κἂν	ἀνιαρὰ ᾖ, ἡδονὴν ἔχει. Ὅταν
[47]	τὸν συνδεθέντα σοι τὴν ἀρχήν·	κἂν	ἀντιπέσῃς καὶ διακόψῃς, οὐ μόνον
[52]	μένῃ, κἂν εἰς ἀγορὰν ἐμβάλῃ,	κἂν	ἀποδημίαν στέλληται, πανταχοῦ τὸ δεινὸν
[55]	ἀργυρωνήτων οὐδὲν ἄμεινον διακείσεται, ἀλλὰ	κἂν	ἀσελγαίνειν κἂν παροινεῖν ἐκεῖνος ἐθέλῃ
[84]	τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ·	κἂν	αὐτὸν παρακαλῇ τὸν Ἀβραάμ, οὐδὲν
[34]	ὁ πολέμιος ἀγριαίνῃ πρὸς αὐτήν,	κἂν	αὐτῷ τούτῳ σφοδρότερος γίνηται, τῷ
[24]	ἀλλὰ διὰ τοῦτο μᾶλλον φοβώμεθα.	Κἂν	γὰρ ἐνταῦθα μὴ κριθῶμεν ὑπὸ
[27]	κεφάλαιον τὸ μὴ θαρρεῖν ἑαυτοῖς.	Κἂν	γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες τύχωμεν, ἐκεῖνο
[60]	οὐδέν. Καὶ τί λέγω ταῦτα;	Κἂν	γὰρ μηδὲ ἐλευθέρα οὖσα τύχῃ,
[54]	σφόδρα δυσκόλων ἐστίν. Ἔπειτα ὅτι	κἂν	γένοιτο, οὐ μικρὰν ἔχει τὴν
[84]	τις, κἂν Νῶε κἂν Ἰὼβ	κἂν	Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ παίδων δέηται
[52]	ἀνευθύνους ἀφίησιν ἀεὶ τὴν ὀργήν,	κἂν	δοῦλος ᾖ κἂν υἱὸς κἂν
[54]	ἃ πάντων ἐστὶν ἀφορητότερα. ~Ὅτι	κἂν	δυνηθῇ τις τὴν πλουτοῦσαν ὑποτάξαι
[63]	χαρακτηρίζεται· καὶ καθάπερ μύρον βαρύτιμον	κἂν	εἰς ἄγγος ἀποκλείηται τὸν ἀέρα
[52]	καὶ ἀηδίας. Κἂν οἴκοι μένῃ,	κἂν	εἰς ἀγορὰν ἐμβάλῃ, κἂν ἀποδημίαν
[34]	ἡ γαλήνη· δεύτερον δὲ ὅτι	κἂν	εἰς ὕψος ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ ποτὲ
[52]	μὴ προσῇ, πολλὰ ἕτερα πρόσεστι,	κἂν	ἐκεῖνά τις διαφύγῃ, πάντα ἁπλῶς
[23]	συμβάντων ἅπασι διαλέγεται λέγων ὅτι	κἂν	ἐν τῷ παρόντι καιρῷ τιμωρίαν
[75]	γίνεται ἀλλ´ ἔξεστι τοῖς ἀνδράσι,	κἂν	ἡ γυνὴ μὴ βούληται, περικόψαι
[84]	βουλόμεθα οἱ λελυμένοι, μᾶλλον δὲ	κἂν	ἴσα δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα
[84]	παρρησίαν ἔχων τις, κἂν Νῶε	κἂν	Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ κἂν ὑπὲρ
[57]	ἀμφοτέρων ἐξ ἀρχῆς ταράττονται φροντίσι.	Κἂν	μὲν εὐθέως κυήσῃ, μετὰ φόβου
[57]	τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀνατροφῆς.	Κἂν	μὲν εὐφυὲς ὂν τύχῃ καὶ
[66]	καὶ οὐκ ἔχοντες ὅτῳ φέροιντο.	Κἂν	μὲν ὁ ἀνὴρ τύχῃ τὰς
[56]	τῶν πασχόντων οὐχ ἧττον αὐτῶν.	Κἂν	μὲν προαπέλθωσιν ἅπαντες ἀφόρητον τὸ
[57]	ἀπὸ σπουδαίων φαῦλοι καὶ πονηροί.	Κἂν	μὲν τούτων τι γένηται τῶν
[63]	καὶ αὐτὴν εἶναι τοιαύτην ἀνάγκη	κἂν	μὴ βούληται, οὕτω καὶ τὴν
[20]	ἐν τοῖς μεγίστοις διαλάμποντας ἄθλοις,	κἂν	μὴ δύνηται τῶν αὐτῶν ἐφικέσθαι,
[27]	ὅση καὶ πυρὸς καὶ σιδήρου.	Κἂν	μὴ οὕτω τύχῃ παρεσκευασμένη ψυχὴ
[52]	ἐστί. Καὶ ἡ μὲν γαμηθεῖσα	κἂν	μὴ τῷ δεινῷ περιπέσῃ ἀλλὰ
[78]	καὶ πολέμιος, κἂν πατὴρ ᾖ	κἂν	μήτηρ κἂν ὁστισοῦν ἕτερος. Ἀλλ´
[32]	ἐκείνους, οὕτω ποιοῦνται τὴν ἐντυχίαν,	κἂν	μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν, οὐ μόνον οὐ
[84]	θαυμαστοῖς ἀνδράσι παρρησίαν ἔχων τις,	κἂν	Νῶε κἂν Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ
[34]	ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον,	κἂν	ὁ χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ
[52]	γέμει καὶ πένθους καὶ ἀηδίας.	Κἂν	οἴκοι μένῃ, κἂν εἰς ἀγορὰν
[78]	κἂν πατὴρ ᾖ κἂν μήτηρ	κἂν	ὁστισοῦν ἕτερος. Ἀλλ´ ὁ Παῦλος
[52]	κἂν δοῦλος ᾖ κἂν υἱὸς	κἂν	ὁστισοῦν ἕτερος. Καὶ ἡδονὴ μὲν
[58]	~Ὅτι οὐδὲν μέγα ὁ γάμος	κἂν	πάντα διαφύγῃ τὰ λυπηρά. Βούλει
[84]	ἀλλὰ στεφάνων καὶ κολάσεων. Τότε	κἂν	παρθένος ᾖ τις οὐκ ἔχουσα
[55]	ἄμεινον διακείσεται, ἀλλὰ κἂν ἀσελγαίνειν	κἂν	παροινεῖν ἐκεῖνος ἐθέλῃ κἂν ἀγαγεῖν
[78]	κωλύων ἐχθρὸς ἔστω καὶ πολέμιος,	κἂν	πατὴρ ᾖ κἂν μήτηρ κἂν
[1]	μόνον φιλοφροσύνης μέτρον ἐγώ, ἀλλὰ	κἂν	πρὸς τῷ μὴ λοιδορεῖσθαι καὶ
[84]	ἑτέρων λαβεῖν, ἀλλ´ ἔξω μενεῖ·	κἂν	ῥυπαρά τις ἱμάτια ἐνδεδυμένος παραγένηται,
[76]	τοῦ μὴ βούλεσθαι καταδέχηταί τις,	κἂν	σφόδρα κοῦφον ᾖ, πάντων ἀφορητότερον
[34]	ἀφίησιν ἀνοιγῆναι τὰς πύλας αὐτῇ,	κἂν	σφόδρα ὁ πολέμιος ἀγριαίνῃ πρὸς
[28]	τῷ δεσπότῃ. Ὁ δὲ ἀνὴρ	κἂν	τὴν ἁπάντων ἀργαλεωτέραν ἔχῃ γυναῖκα,
[84]	ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι δυναμένου τότε, ἀλλὰ	κἂν	τύχῃ τὴν αὐτὴν τοῖς μεγάλοις
[60]	ἐγγύς· ἐν δὲ τῷ γάμῳ	κἂν	τῶν σφόδρα πλουτούντων καὶ μεγάλα
[52]	τὴν ὀργήν, κἂν δοῦλος ᾖ	κἂν	υἱὸς κἂν ὁστισοῦν ἕτερος. Καὶ
[84]	Νῶε κἂν Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ	κἂν	ὑπὲρ παίδων δέηται καὶ θυγατέρων,
[57]	τὴν ἡδονήν, τὰ κακὰ δὲ	κἂν	ὑποπτευθῇ μόνον, εὐθέως συνέχεε καὶ
[47]	δεδεμένων οὐδὲν οἱ γεγαμηκότες διαφέρουσι.	Κἀνταῦθα	γὰρ ὅπουπερ ἂν ἑλκύσῃ θάτερος,
[37]	βασιλέα, ποτὲ δὲ πάντων πενέστερον.	Κἀνταῦθα	ὁ πρώην περὶ τὸν τάφον
[33]	λεγόμενα πλείονα ἔχει τὴν ἐνεργείαν.	Κἀνταῦθα	οὖν τὸν διδάσκαλον μιμούμενος ὁ
[76]	πραγμάτων. Σὺ δέ μοι θέα	κἀνταῦθα	τοῦ Παύλου τὴν σύνεσιν, πῶς
[78]	πεσεῖν κινδυνευόντων. Τὸν αὐτὸν δὴ	κἀνταῦθα	φυλάττει νόμον διὰ τὴν πόλλην
[77]	ἂν τὰ ὅπλα ῥίψαντος καὶ	καπηλείοις	σχολάζοντος, οὕτως οὐδὲ παρθένων ἀσχημονέστερον
[78]	τὸ Ὃς κέκρικεν ἐν τῇ	καρδίᾳ	αὐτοῦ. Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ
[78]	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ	καρδίᾳ	αὐτοῦ« προσέθηκε Μὴ ἔχων ἀνάγκην,
[78]	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ	καρδίᾳ	αὐτοῦ« Τοῦτο δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν
[36]	ταπεινοί, οἱ ἐπιεικεῖς, οἱ τῇ	καρδίᾳ	καθαροί, οἱ εἰρηνοποιοί, οἱ ταῦτα
[42]	Εἶδες εὐγνωμοσύνην οἰκέτου καὶ συντετριμμένην	καρδίαν;	Πῶς οὐδὲν πλέον ἑαυτῷ δίδωσι
[69]	ἡδύ. Ἄπαγε. Καὶ γὰρ ὅταν	καρηβαρίαι	καὶ γαστρὸς διατάσεις καὶ πνεύματος
[49]	πόνοις περιβάλλει πολλοῖς, τὸν δὲ	καρπὸν	ἅπαντα ἐν τῷ μέλλοντι ταμιεύεται
[80]	μᾶλλον δὲ καὶ ῥίζα καὶ	καρπὸς	παρθενίας ὁ ἐσταυρωμένος βίος ἐστίν.
[2]	πολλῷ πλείων ἐκείνοις. Ὁ δὲ	καρπὸς	τῶν πόνων οὐκ ἴσος, ἀλλ´
[37]	ἠδικημένη; Τοὺς πόνους μὲν αὐτῆς	καρπουμένη	καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα τοῖς
[4]	ἀλλ´ ὅμως τὸ γοῦν ἐνταῦθα	καρποῦνται	ἡδὺ γάμοις ὁμιλοῦντες καὶ χρημάτων
[52]	πράγματος κακῶν τὸ πλέον αὐταὶ	καρποῦνται	μέρος, ὥσπερ οὖν καὶ ὁ
[68]	τὴν ἐπιμέλειαν τὸ αὐτὸ τοῦτο	καρποῦνται	ὃ μετὰ τῆς ἀμελείας ἐκεῖνοι.
[74]	μείζονας τῶν φροντίδων ἀποληψόμενος τοὺς	καρποὺς	ἐν τοῖς ἀμερίμνοις παντί που
[49]	τῶν πόνων αὐτοῖς δίδωσι τοὺς	καρποὺς	ἵνα προθυμότερον ἐπὶ τὴν ἐργασίαν
[80]	πολιτεία τρέφειν τοὺς τῆς παρθενίας	καρπούς,	μᾶλλον δὲ καὶ ῥίζα καὶ
[68]	ἐνορᾶν καὶ πολλῷ μείζονα ἐκεῖθεν	καρποῦσθαι	τὴν ἡδονήν. Ὅσον γὰρ ὁ
[47]	σπουδὴν καὶ τὸ αὐτὸ κέρδος	καρπώσασθαι.	Καὶ γάρ, ὅπερ ἔφθην εἰπών,
[69]	ταύτης ἀναβλαστάνῃ δεινά, ποίαν ἡδονὴν	καρπωσόμεθα;	Καὶ εἴθε μέχρι τῶν παρ´
[39]	ἂν μηδὲ τρυφᾶν ἐξῇ, ὀνειδισμὸν	καρπωσόμεθα	μόνον; Καὶ πῶς, φησίν, οὐκ
[40]	διὰ παντὸς μένῃ τοῦτο ποιῶν;	Καρτέρει,	φησίν, πᾶσαν ταύτην τὴν δουλείαν·
[40]	ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας βίαν χρὴ	καρτερεῖν	ἢ τοῦτο μὴ βουλομένην κολακεύειν
[41]	περὶ τοῦ γάμου λόγοις ἀποσιωπῆσαι	καρτερήσας	αὐτόν. Ἐν βραχεῖ μὲν γὰρ
[63]	πραότης, ἐπιείκεια, πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη,	καρτερία—	πάντων ἁπλῶς τῶν ἐν τῷ
[27]	ἀδαμαντίνης διανοίας, μηδέποτε καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ,	καρτερίας	πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν, τοίχων ἔξωθεν
[69]	περιττὴν τοῦ οἴνου δαπάνην, τῶν	καρυκευμάτων	τὴν περιεργίαν, τραπεζοποιῶν καὶ σιτοποιῶν
[68]	ἡδονήν. Ὅσον γὰρ ὁ χρυσὸς	κασσιτέρου	καὶ μολύβδου τοσοῦτον ὁ οὐρανὸς
[79]	καὶ παράδοξον καὶ μείζονα ἢ	κατ´	ἀνθρωπίνην συνήθειαν. Ὁ γὰρ εἷς
[37]	Πῶς οὖν ἄν τις αὐτὴν	κατ´	ἀξίαν θαυμάσειεν ὅταν οἱ μὲν
[42]	ἔλεος χάριτός ἐστιν, οὐ τοῦ	κατ´	ἀξίαν. Ὥστε εἰ μὴ ἦν
[46]	τῷ λέγοντι· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν	κατ´	αὐτόν. Ἐγένετο μὲν γὰρ εἰς
[46]	Ποιήσωμεν« γὰρ αὐτῷ« φησί, βοηθὸν	κατ´	αὐτόν. Κἀγὼ δέ σε ἐρήσομαι,
[37]	οἰκίαις καὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν	κατ´	αὐτῶν γίνονται λόγοι σκωπτόντων, μεμφομένων,
[37]	καὶ τὸν ἄνδρα πολλάκις ὁπλίζει	κατ´	αὐτῶν, ὅταν αὐτὴ μηδὲν ἀνύῃ.
[46]	μὴ κρατήσας ἡδονῆς— τό τε	κατ´	εἰκόνα καὶ ἄκοντος ἀφῃρέθη λοιπόν.
[46]	ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν« γάρ φησιν, ἄνθρωπον	κατ´	εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν«
[46]	γὰρ ἐκεῖνον ὁ Θεὸς ἐποίησε	κατ´	εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν« γάρ
[46]	εὐθέως ἀπώλεσεν. Οὔτε γὰρ τὸ	κατ´	εἰκόνα οὔτε τὸ καθ´ ὁμοίωσιν
[1]	Ἐρεῖ γὰρ πρὸς αὐτοὺς ὁ	κατ´	ἐκείνην κρίνων τὴν ἡμέραν· Ἐγὼ
[34]	φησι, λέγω κατὰ συγγνώμην οὐ	κατ´	ἐπιτάγην. Ἔνθα δὲ ἂν ᾖ
[2]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος	κατ´	ἴχνος βαίνων τοῦ διδασκάλου, Ἐπιταγὴν
[49]	ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε, καὶ	κατὰ	ἄνθρωπον περιπατεῖτε. Διὰ τοῦτο ἀπὸ
[23]	ἀλλ´ οὐκ εἰς τέλος διαφεύξονται.	Κατὰ	γὰρ τὸν μακάριον Παῦλον, Τινῶν
[83]	καιρῷ· πολλοὶ γὰρ τελειότητος τρόποι	κατὰ	διαφόρους ὡρισμένοι καιρούς, καὶ τοῦ
[11]	καὶ φιλονεικεῖ διὰ τῆς σπουδῆς	κατὰ	δύναμιν ἐξισωθῆναι ἐκείνοις. Πῶς οὖν;
[77]	περιττῆς καὶ πᾶσαν σχολὴν τοῖς	κατὰ	Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς ἂν
[76]	κέρδος ὅσον ἡμῖν ἐν τῇ	κατὰ	Θεὸν ἀπ´ αὐτῆς γίνεται πολιτείᾳ.
[27]	περὶ τοῦ γάμου λόγοις ἐνδιατρίβει	κατὰ	μικρὸν ἀποστῆσαι τοῦ γάμου βουλόμενος
[60]	οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς ἀλλ´ οὐδὲ	κατὰ	μικρὸν ἐγγύς· ἐν δὲ τῷ
[82]	τὸν Ἀβραὰμ νῦν, ἀλλ´ οὐδὲ	κατὰ	μικρὸν ἐγγύς. Καὶ γὰρ τῶν
[22]	λαμβάνουσιν, ἕως ἂν παιδαγωγηθέντες πάντοθεν	κατὰ	μικρὸν εἰς τὸ μηκέτι δεῖσθαι
[17]	ἔφυ πτερά, τότε ἠρέμα καὶ	κατὰ	μικρὸν ἐλθὼν ἐξήγαγε τῆς ἐνταῦθα
[48]	αὐτὸν τῆς ἀσελγείας ὤθησε τῆς	κατὰ	νόμον ἀποστερήσασα μίξεως. Εἰ γὰρ
[21]	ἄξιος; Εἰ μέρος μικρὸν τῆς	κατὰ	νόμον ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον
[30]	ἀκούειν λόγων ἀποστῆναι καὶ τῆς	κατὰ	νόμον μίξεως καὶ ταῦτα οὐ
[72]	διακεχυμένῳ βίῳ δαπανηθείς, εἴποτε συμβαίη	κατὰ	περίστασίν τινα καὶ ἀνάγκην παραδοθῆναι
[75]	ἁγιωσύνῃ τῇ κατὰ σῶμα καὶ	κατὰ	πνεῦμα. Ἡ δὲ γαμηθεῖσα« φησί,
[34]	ἀπεστέρηται. Τοῦτο« γάρ φησι, λέγω	κατὰ	συγγνώμην οὐ κατ´ ἐπιτάγην. Ἔνθα
[75]	μοχθηρίαις, ἀλλὰ τῇ ἁγιωσύνῃ τῇ	κατὰ	σῶμα καὶ κατὰ πνεῦμα. Ἡ
[44]	τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ δύο	κατὰ	ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν ὁ
[37]	πολλῶν ἔν τε οἰκίαις καὶ	κατὰ	τὴν ἀγορὰν κατ´ αὐτῶν γίνονται
[37]	καὶ τῷ τέλει συναπτομένη σοι	κατὰ	τὴν ἀρχὴν ὑπερέχει μόνον. ~Διὰ
[12]	ἐστι, φησίν, ἐὰν οὕτω μείνῃ,	κατὰ	τὴν ἐμὴν γνώμην. Εἶτα ἵνα
[22]	μὴ καὶ ὑμεῖς ἄρξησθε λέγειν	κατὰ	τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως τοὺς
[34]	καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν οἱ	κατὰ	τὴν θάλατταν κακοῦργοι, ἔνθα μὲν
[44]	ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι ῥύπον; Καὶ τὰ	κατὰ	τὴν οἰκίαν δὲ εἴ τις
[73]	ἐπίπλων καὶ τῆς ἄλλης τῆς	κατὰ	τὴν οἰκίαν ἐφροντίσαμεν ἂν πενίας.
[68]	τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς ὁ	κατὰ	τὴν οἰκίαν; Καίτοι γε λαμπρότερος
[4]	ἑαυτοῖς. ~Ὅτι καὶ Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι	κατὰ	τὴν παρθενίαν οἱ αἱρετικοί. Ὦ
[84]	καὶ ἃ ποιοῦντας πρότερον ἐπῃνοῦμεν	κατὰ	τὴν πρώτην ἡλικίαν, ταῦτα γενομένους
[57]	φροντίδος. Πολλαὶ γοῦν διαλάμψασαι σφόδρα	κατὰ	τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὐκ
[35]	τὸ πρᾶγμα ἐδόκει καὶ οὐ	κατὰ	τὴν τῶν πολλῶν εὐκολίαν. Βουλόμενος
[36]	ποιεῖ. Εἰπὼν γὰρ Ἔχοντες χαρίσματα	κατὰ	τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν
[21]	διαβάλλων πολιτείαν πόσην ὀργὴν ἐπισπάσεται	κατὰ	τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς; Κατελέλασέ ποτε
[6]	ἀλλὰ καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ	κατὰ	τῆς ἑαυτῶν κεφαλῆς τοσαύτην ἀνεδέξαντο
[45]	τοῦ διαβόλου πόλεμον καὶ τὴν	κατὰ	τῆς κακίας νίκην. Εἴτε γαμῶν
[17]	τὰ στοιχεῖα πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα	κατὰ	τὸ πλέον ἢ ἔλαττον τὴν
[82]	διασῶσαι; Πρῶτον μὲν ὅτι οὐδεὶς	κατὰ	τὸν Ἀβραὰμ νῦν, ἀλλ´ οὐδὲ
[8]	τοιούτων ἀπεχομένους μίξεων ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν.	Κατὰ	τὸν αὐτὸν δὴ λόγον καὶ
[17]	ὑφ´ ἓν τοῖς κάμνουσι καὶ	κατὰ	τὸν αὐτὸν καιρὸν προστάττει, ἀλλ´
[22]	ταῦτα λέγοντα καὶ ἡ τῶν	κατὰ	τὸν Ἡλίαν γενομένων εἰσῆλθε μνήμη.
[1]	μείζονα τῶν πόνων προσδοκήσαντας ἔπαθλα	κατὰ	τὸν καιρὸν τῆς τιμῆς ἐν
[68]	ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω«	κατὰ	τὸν μακάριον Παῦλον, ἐπειδὴ οὕτως
[23]	τὰ αὐτὰ τολμῶντες τοῖς δεδωκόσι	κατὰ	τὸν μέλλοντα καιρὸν χαλεπωτέραν ὑποστήσονται
[83]	λέγω· τέλειον ἦν ποτε τὸ	κατὰ	τὸν νόμον βιοῦν. Ὁ ποιήσας
[18]	αἱ ἄτοποι μίξεις ἔδειξεν ὁ	κατὰ	τὸν Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ
[4]	κακὰ προσλαβεῖν. Καὶ τοῖς μὲν	κατὰ	τὸν παρόντα βίον ἀπολαῦσαι πάντων
[49]	ὡς τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι τι	κατὰ	τὸν παρόντα βίον ἢ ὑπὲρ
[47]	τοῦ βίου τούτου τὴν δόξαν	κατὰ	τὸν προφήτην ἄνθος εἶναι χόρτου
[57]	ἢ μορφῆς; Καὶ ταῦτα μὲν	κατὰ	τὸν τῆς μνηστείας καιρόν, ὅταν
[30]	πόθος ἀκάθεκτος, οὐ χρὴ συνιέναι	κατὰ	τὸν τῆς νηστείας καιρὸν καὶ
[31]	τοσαύτην ἀσφάλειαν πειρᾶται ἐμποδίζειν ἡμῖν	κατὰ	τὸν τῆς προσευχῆς καιρὸν ὁ
[82]	παρθενεύσαντες ἐν γεέννῃ, τοῦτο ὑπολείπεται	κατὰ	τὸν ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι λόγον. Ἀλλ´
[21]	οὐ γὰρ ὁ καθήμενος καὶ	κατὰ	τοῦ ἀδελφοῦ καταλαλῶν καὶ κατὰ
[45]	ἓν μόνον ἐπέταξεν ἀνύσαι τὸν	κατὰ	τοῦ διαβόλου πόλεμον καὶ τὴν
[8]	δόγμα. Διὰ τοῦτο ὑπεροψίᾳ ἀμέτρῳ	κατὰ	τοῦ πράγματος χρησαμένη εἰς τὴν
[21]	κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ καταλαλῶν καὶ	κατὰ	τοῦ υἱοῦ τῆς μητρὸς τιθεὶς
[1]	γὰρ ὅταν τῶν ἐθνικῶν μηδὲν	κατὰ	τοῦτο πλέον ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας
[15]	μηδὲ ἐν ἴσῳ τίθεσο, ἐπεὶ	κατὰ	τοῦτον προϊὼν τὸν λόγον καὶ
[1]	εἶεν ἁγναί; Πρῶτον μὲν οὖν	κατὰ	τοῦτον τὸν λόγον οὐκ ἂν
[8]	βλάβη τῇ παρθένῳ τὸ τετυφῶσθαι	κατὰ	τῶν γαμουμένων. Τί οὖν πρὸς
[27]	τινὸς καὶ βιαίας καὶ ἀπονενοημένης	κατὰ	τῶν ἐπιθυμιῶν δεῖ ψυχῆς. Ἐπὶ
[22]	προσελθόντες ἐκάλουν τὸν δίκαιον καὶ	καταβαίνειν	ἐκέλευον πρὸς αὐτούς, ἀντ´ ἐκείνου
[38]	πόνοις, ἀπόστηθι τῆς λαβῆς, μὴ	καταβάλῃς,	μηδὲ ὑποσκελίσῃς τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ
[62]	τοῦ προσώπου δόξαν τῆς περικειμένης	καταβαλὼν	πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται τοὺς θεατάς,
[34]	εἶναι νομοθέτης. Εἶπον, συνέρχεσθε, κάτω	καταβῆναι	κωλύων, οὐ τὴν προσωτέρω προθυμίαν
[57]	τὰς ἐν τῇ τῆς προικὸς	καταβολῇ	ὅ τε κηδεστὴς οὐ μετὰ
[8]	Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες	καταγγέλλουσιν	ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. Ἔτ´ οὖν
[47]	καὶ τῶν τοῦ γάμου περιστάσεων	καταγελᾶν	καὶ τοῦτο ἔργον τίθεσθαι διηνεκῶς,
[62]	ἐπισπᾶται τοὺς θεατάς, ἐκείνην μὲν	καταγελᾶσθαι	μειζόνως, αὐτὸν δὲ μεθ´ ὑπερβολῆς
[22]	πολλῶν ζηλώσει τὴν ἀρετὴν οὕτω	καταγέλαστον	αὐτὴν οὖσαν ὁρῶν; Εἰ γὰρ
[47]	φιλοσοφῇ καὶ τοῦ σωματικοῦ θανάτου	καταγελῶσα	μηδὲν εἶναι λέγῃ τὴν παροῦσαν
[34]	ἡ συγχώρησις ἀλλὰ σκώπτοντος καὶ	καταγινώσκοντος.	Οὐδὲ γὰρ ἂν εἰ μὴ
[41]	ὄντα τοῖς πολλοῖς τὸν τῆς	καταγνώσεως	λόγον, τὸ τούτου πάλιν ἰσχυρότερον
[41]	τῆς ἡδονῆς παραμυθίαν πᾶσαν ἕτοιμοι	κατάγνωσιν	ἐνεγκεῖν; Οὐδὲ γὰρ μικρὸν ὑποτέμνεται
[39]	ἂν αὐτὸ τιμωρίας ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν	κατάγνωσιν	καὶ πάντα ὀνείδη εὐκόλως οἴσομεν·
[57]	δόξῃ καὶ τῆς προσδοκίας πολλῷ	καταδεεστέρα.	Τὸ μὲν γὰρ παρὰ τὴν
[39]	ἀξίωμα, ὅταν μηδέπω ᾖ τοῦτο	καταδεξαμένη.	Διὸ καὶ αὐτός φησι· Χήρα
[76]	καὶ μετὰ τοῦ μὴ βούλεσθαι	καταδέχηταί	τις, κἂν σφόδρα κοῦφον ᾖ,
[39]	χηρεύειν διὰ παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν,	καταδικάζει	σφοδρῶς ὅτι τὰς πρὸς τὸν
[20]	ποιοῦσι, δικαίως ἂν ταῖς ἁπάντων	καταδικάζοιτο	ψήφοις ὡς τῆς φύσεως τῆς
[36]	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« ἑαυτῷ δὲ	καταδικάζοντι	τὰς χηρείαν μὲν ἑλομένας οὐ
[34]	πρότερον ἀφίστανται ἕως ἂν ἢ	καταδύσωσι	τοὺς ἐμπλέοντας ἢ τοῦτο πάθωσιν
[28]	εἰ δυνηθείη ποτὲ εὐπορήσας ἀργυρίου	καταθεῖναι	τὴν τιμὴν τῷ δεσπότῃ. Ὁ
[73]	καὶ κιβώτιον ἐν τῷ ταμιείῳ	καταθεμένη	τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖ καὶ τὴν
[23]	χαλκῇ καὶ γράμμασι τὰς ἐκείνων	καταθέμενος	τιμωρίας διὰ τῶν ἐκείνοις συμβάντων
[56]	τούτοις μακαρισθῆναι, κινδύνου τινὸς καθάπερ	καταιγίδος	ἢ πνεύματος προσπεσόντος, κατέδυσαν καὶ
[38]	ἢ στεφανωθέντα ἢ πεσόντα καὶ	καταισχυνθέντα	ἀπελθεῖν. Ἐν παιδοτρίβῳ μὲν γὰρ
[27]	ἀνθράκων δεῖ περιπατεῖν καὶ μὴ	κατακαίεσθαι,	ἐπὶ ξίφους βαδίζειν καὶ μὴ
[37]	δευτέρων δέωνται γάμων ἵνα μὴ	κατακαίωνται,	αὕτη δὲ μηδὲ ἕνος ἁψαμένη
[34]	πυρός, τοὺς δὲ πόδας οὐ	κατακαύσει;	Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ καὶ
[34]	κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ	κατακαύσει;	Αὕτη δὲ οὐκ ἐν ἰματίοις
[75]	κεχρῆσθαι τῷ κόσμῳ καὶ μὴ	κατακεχρῆσθαι.	Ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ
[13]	τοῦτο μηδὲ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην	κατακλείηται,	τότε τῶν μελλόντων κατορθοῦν τὴν
[28]	τοῦ κυρίου εἰς ταύτην αὐτοὺς	κατακλείοντος	τὴν ἀνάγκην εἰς ἣν καὶ
[46]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι ζῴοις	κατακλυσθέντες	ἀπώλοντο; Οὐχ αὕτη τὸν δίκαιον
[46]	τῷ Βεελφεγὼρ καὶ ταῖς συγγενικαῖς	κατακοπῆναι	χερσὶ παρεσκεύασε; Τὸν δὲ Ἀχαὰβ
[69]	θαυμάζοι τρυφήν, οἷον τὸ τῶν	κατακοπτομένων	πλῆθος κρεῶν, τὴν περιττὴν τοῦ
[34]	δὲ γάμος ὅταν αὐτῷ τις	κατακόρως	κεχρημένος ᾖ, τότε μάλιστα ἐπαίνου
[52]	δὲ λυπηροῦ τυραννικώτερον οὗτος αὐτοῦ	κατακρατεῖ	τὴν ψυχὴν ὁ χειμών. Ταῦτα
[24]	Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν τῷ κόσμῳ	κατακριθησόμεθα.	Καὶ αὕτη πάλιν οὐκ ἐμὴ
[24]	ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ	κατακριθῶμεν.	Εἰσὶ μὲν γὰρ οἱ τῆς
[39]	γάμον τοῦτον ὡς παρανόμως γινόμενον	κατακρίνει;	Μὴ δείσῃς· οὐ τὸν αὐτὸν
[34]	ἀναβῆναι πρὸς τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν	κατακρίνηται	ὡς προστάγματος παρακούων. Οὐκ ἐπιτάττω
[1]	γὰρ ἐπειδὴ σέ, φησίν, οὐ	κατακρίνω	τῇ γεέννῃ λοιδορίας καὶ ὀργῆς
[25]	καὶ οὐκ ἀφίησιν εἰς πορνείαν	κατακυλισθέντα	ἀποθανεῖν. Μὴ τοίνυν αὐτὸν διαβάλῃς.
[70]	μὴ μέθῃ βαπτισθέντας ἡ νὺξ	καταλάβῃ,	ἀνάγκη διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν καὶ
[61]	κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται οὐδὲ νυκτὸς	καταλαβούσης	μόνον ταράττονται ταῖς φροντίσιν, ἀλλὰ
[21]	καθήμενος καὶ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ	καταλαλῶν	καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς
[39]	καὶ χήραν εἶναι καὶ μὴ	καταλέγεσθαι	εἰς τὸ τῶν χηρῶν ἀξίωμα,
[39]	Διὸ καὶ αὐτός φησι· Χήρα	καταλεγέσθω	μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα,
[71]	καὶ τὴν ἀσχημοσύνην, τὰς νόσους	καταλέγοντα	ὅσας ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ πολλῷ
[17]	πάντα τὰ ἐπὶ τῆς γῆς	καταλείψαντες,	τὸν γάμον, τὰ χρήματα, τὰς
[36]	εἰς τὴν τῶν χαρισμάτων τάξιν	καταλέξαι	τὴν ἐγκράτειαν βουλόμενος τοῦτό φησιν.
[7]	παρέργως εἰς τὴν τοῦ πράγματος	καταλέξομεν	ἀρετήν, οὐκ ἀποδύσαντες αὐτῆς τὴν
[27]	ἀλλὰ τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων	καταλιμπάνων	αὐτό. Ὁ γὰρ μαθὼν ὅτι
[58]	ἐκεῖ; Τὸ γὰρ πολλοὺς παῖδας	καταλιπεῖν	καὶ καλῆς ἀπολαῦσαι γυναικὸς μετὰ
[47]	οὐκ εἶπεν· ἔχεις γυναῖκα; μὴ	καταλίπῃς	αὐτήν· συνοίκει, μὴ διαστῇς, ἀλλὰ
[14]	μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὴ	καταλιποῦσα	αὐτοὺς ἀνεχώρησεν. Ἕως μὲν γὰρ
[40]	Τί οὖν, ἂν μηδέποτε βούληται	καταλλαγῆναι;	φησίν. Ἔχεις δευτέραν λύσιν καὶ
[49]	καὶ τὰς θύρας ἀνοῖξαι τῆς	καταλλαγῆς.	Τὸ γὰρ δυσκολώτατον τῆς ἀρχῆς
[39]	μενέτω ἄγαμος, ἢ τῷ ἀνδρὶ	καταλλαγήτω·	καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι.
[40]	φησιν, ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ	καταλλαγήτω.	Ὁρᾷς αὐτὴν ἐν μέσῳ δυοῖν
[40]	φησιν, ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ	καταλλαγήτω.	Τί οὖν, ἂν μηδέποτε βούληται
[32]	καθ´ ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν τὴν ἡμέραν	καταλλάξοντες,	εἰκότως ἡμᾶς ἀπάγει τῆς ἡδονῆς
[17]	δεῖ μάλιστα ἐπὶ καιροῦ τοῦ	καταλλήλως	τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσιν ἔχειν τὸ
[28]	ἀπὸ τῶν μαθητῶν ῥᾴδιον τοῦτο	καταμαθεῖν.	Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοι πρότερον φορτικὸν
[28]	αὐτῇ. Εἰ δέ τις ἀκριβέστερον	καταμάθοι	τὸ τοῦ Παύλου, μᾶλλον ἐπιτείνει
[7]	καὶ τὴν ἕξιν αὐτῆς ἐντεῦθεν	καταμαθόντες	ἀκριβῶς; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ
[57]	καὶ τὰ πρὸ τοῦ γάμου	καταμάθωμεν	ὡς δυνατόν. Μετὰ ἀκριβείας γὰρ
[48]	σὺ πρότερον ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ	καταμαθὼν	τὴν ἀπὸ τῆς συζυγίας βίαν
[41]	χαλεπώτερον ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι τοὺς γεγαμηκότας	καταναγκάζει.	Κρατείτω« φησίν, ὁ ἀνὴρ τῆς
[34]	σωμάτων φύσεως, τοῦτο ὑπομένειν αὐτὴ	καταναγκάζεται	ἐπὶ τῆς ψυχῆς. Τί δὲ
[13]	τῆς σοφίας ἔστι τοῦ Παύλου	κατανοῆσαι.	Οὐ γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ εἰκῇ
[38]	εἰς τὸ στάδιον εἰσελθεῖν καὶ	καταπάσασθαι	τὴν κόνιν· ἀπόστηθι καὶ φύγε
[26]	τῆς παρθενίας ὕψος ἀναγαγεῖν μὴ	καταπέσῃς	εἰς τὸ τῆς πορνείας βάραθρον.
[25]	ὅτι βαστάζει καὶ ἀνορθοῖ τὸν	καταπίπτειν	μέλλοντα. Ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸς
[17]	Ἂν δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ	καταπίπτοντας	καὶ δεομένους ἔτι τῆς ἔνδον
[34]	ἂν εἰς τὸν εὔδιον ἀληθῶς	καταπλεύσῃ	λιμένα. Καθάπερ γὰρ στρατιώτην γενναῖον
[1]	ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ Ἕλληνες καὶ	καταπλήττονται,	ζηλοῖ δὲ μόνη ἡ ἐκκλησία
[21]	περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ	καταποντισθῇ	εἰς τὴν θάλασσαν. Τί οὖν
[65]	γὰρ τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου	κατάραν	λύσας καὶ ταύτην ἔλυσε μετ´
[17]	ἐρωτῶ, ἐπειδή σε σφόδρα παρέμεινε	κατασείων	οὗτος ὁ φόβος· πῶς ὁ
[56]	ὑπὲρ τῶν ζώντων ἀεὶ φόβος	κατασείων	τὴν ψυχὴν οὐκ ἐλάττων τῆς
[57]	μεταβολῆς ἀεὶ πάρεστιν αὐτοῖς φόβος	κατασείων	τὴν ψυχὴν τῶν τεκόντων καὶ
[13]	ἀνυπόπτως τὸ θελῆσαι καὶ βουληθῆναι	κατασκευάζοντας	ἐν αὐτοῖς· ὥσπερ οὖν καὶ
[68]	ὕλης ταύτης ὡς τὰ πολλὰ	κατασκευάζοντες.	Εἰ δέ που διὰ τὸν
[52]	φαρμάκων ἅπερ αἱ πορνευόμεναι γυναῖκες	κατασκευάζουσιν.	Εἰσὶ δὲ αἷς οὔτε ἐπιβουλῆς
[47]	τοῦτό ἐστι, μηδὲ ταύτην ἐνταῦθα	κατασκευάσαι	τὴν παραμυθίαν ἐβούλετο, περιττὸν ὑπὲρ
[41]	εὐήνιόν τε καὶ τιθασὸν αὐτοῦ	κατασκευάσας	τὴν ψυχήν, οὕτω ποιεῖται τὴν
[79]	ἂν τῆς ἄλλης τοῦ βίου	κατασκευῆς.	Νῦν δὲ πάντων τούτων ἀπολυθέντες
[50]	καθεύδοντες ἐπὶ κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ	κατασπαταλῶντες	ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν· οἱ
[41]	ὃν πάλαι μὲν ὤδινε καὶ	κατασπεῖραι	ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ νῦν, οὐδὲ
[13]	ψυχὰς χρησίμως τοὺς περὶ τούτων	κατασπείρῃ	λόγους, τῆς τῶν ἀκουόντων περὶ
[70]	καὶ τὸ πρότερον εἰς χρείαν	καταστάντας	οὕτως αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. Τοὺς δὲ
[73]	οὐδὲ οἰκίαι ἀλλ´ ἑτέρα τις	κατάστασις	καὶ διαγωγή. Ταῦτα δὲ πάντα
[34]	ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ ποτὲ ἡ φλόξ,	καταστέλλει	ταχέως αὐτὴν ἐπελθοῦσα ἡ μίξις.
[31]	ὅτε μάλιστα ἵλεω σπουδάζομεν ἡμῖν	καταστῆσαι	τὸν Θεόν, τότε αὐτῷ προσκρούωμεν
[8]	τὴν ἀνάγκην τοῦ μὴ γαμεῖν	καταστήσας,	κατατείνει μὲν τοῖς πόνοις, τιμᾶσθαι
[41]	θεὶς καὶ τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα	καταστήσας,	οὕτως ἐπάγει τὴν συμβουλήν. Ἐπειδὴ
[22]	μηκέτι δεῖσθαι ταύτης τῆς χειραγωγίας	καταστήσωσιν	ἑαυτούς. Οὐκ ἐκείνων δὲ μόνων
[50]	τί φησι· Γυναῖκας ὡσαύτως ἐν	καταστολῇ	κοσμίῳ μετὰ πάσης αἰδοῦς καὶ
[28]	δοκῇ. Καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς	καταστοχαζόμενος	λέγω τῆς τοῦ Παύλου γνώμης
[38]	ἐκείνην τὴν φοβερὰν ὅτι Ἐὰν	καταστρηνιάσωσι	τοῦ Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι θελήσωσι,
[52]	δὲ οἳ καὶ μετὰ τὸ	κατασφάξαι	τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ἔμειναν ὁμοίως
[52]	ἅπαξ τῇ μοχθηρᾷ ταύτῃ νόσῳ	κατασχεθεῖσα	ψυχὴ πάντα ἐυκόλως τίθεται καὶ
[37]	πρότερον οὐκ ἴσχυσε διὰ παντὸς	κατασχεῖν.	Καὶ σὺ μὲν μετὰ τὴν
[68]	τῆς αὐτῶν δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν	κατασχεῖν.	Οἷς δὲ μέχρι τέλους παρέμεινεν,
[8]	ἀνάγκην τοῦ μὴ γαμεῖν καταστήσας,	κατατείνει	μὲν τοῖς πόνοις, τιμᾶσθαι δὲ
[57]	σφοδρῶς ὑπὸ τῶν ἀλγηδόνων ἐκείνων	κατατεινομένη,	δέδοικε τούτων οὐχ ἧττον, μήποτε
[75]	καὶ κονιῶσαι καὶ ἑτέραις κολάσεσι	κατατείνουσαι,	τὴν δὲ ἀνελευθερίας, κολακείας, ὑποκρίσεως,
[57]	μετὰ προθυμίας ἀποδιδούς, ἅτε προῖκα	κατατιθείς,	ὅ τε νυμφίος πάντα μὲν
[68]	οὐδείς. Ἀλλ´ οἱ τοῦ κυρίου	κατατρυφῶντες	αὐτοὶ μόνοι τὸ μέγεθος ἴσασι
[49]	πάλιν ἐπὶ τὴν αὐτὴν αἰτίαν	καταφεύγει·	Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί« λέγων.
[27]	μετὰ χεῖρας ὥστε ἐναφεῖναι καὶ	καταφλέξαι	τοῦ Θεοῦ τὸν ναόν. Πάντοθεν
[81]	ὡς πάντα κατέχων, οὗτος ἁπάντων	καταφρονεῖ	καὶ παρρησίᾳ κέχρηται πολλῇ καὶ
[57]	παρὰ τὴν ἀρχὴν εὐδοκιμήσασαν ὕστερον	καταφρονηθῆναι	φορητόν· ὅταν δὲ ἀπ´ αὐτῆς,
[81]	καταφρονῶν ὁδῷ προβαίνων καὶ θανάτου	καταφρονήσει	ῥᾳδίως. Τούτων δὲ γενόμενος ἀνωτέρω
[34]	τὰ δι´ ἐξουσίαν παρ´ ἡμῶν	καταφρονούμενα	ταῦτα ὅταν τὸ κῦρος ἡμῶν
[81]	διάδημα περικείμενον. Ὁ γὰρ χρημάτων	καταφρονῶν	ὁδῷ προβαίνων καὶ θανάτου καταφρονήσει
[17]	ἐχούσης εἰς ἕτερόν τινα λιμένα	καταφυγεῖν	ἐν ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ. Ἀλλὰ
[34]	ἔξεστιν εὐθέως ἐπὶ τὸν λιμένα	καταφυγεῖν.	Οὐδὲ γὰρ ἀφίησιν αὐτοὺς ὁ
[34]	εἰδότα ὅτι πλησίον αὐτοῖς ἡ	καταφυγή,	κἄν τινος αἴσθωνται σφοδροτέρας προσβολῆς,
[52]	δυνήσεται βλέψαι λοιπόν; Πρὸς τίνα	καταφύγῃ;	Πόθεν τῶν κακῶν εὕρῃ τὴν
[37]	νάρκη τις αὐτοῖς ἀπὸ τούτων	καταχεῖται	τῶν λογισμῶν καὶ οὐκ ἂν
[47]	ἂν αὐτὸν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ	κατέβλαψεν.	Ὅτι δὲ καὶ οὕτως τῶν
[27]	γάμος ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσαύτην αὐτοῦ	κατέγνω	λαγνείαν ὁ Παῦλος ὡς ἄνευ
[84]	ἀπεδέξατο, τοὺς δὲ ἐξ εὐωνύμων	κατεδίκασεν,	ἐπήγαγε λέγων· Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι
[56]	καθάπερ καταιγίδος ἢ πνεύματος προσπεσόντος,	κατέδυσαν	καὶ αὗται καὶ τῶν τοῦ
[10]	ἐρέττοντας ἂν ἀφέλῃς τὸ σκάφος	κατέδυσας,	καὶ ἐπὶ τοῦ πολέμου τοὺς
[2]	εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα	κατέκλεισεν	ἀλλ´ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν
[84]	σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας	κατέκρινε	τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί.
[2]	τοὺς μὲν μὴ δυναμένους οὐ	κατέκρινε,	τῶν δὲ δυναμένων πολὺν καὶ
[18]	οὐκ ἂν αὐτοὺς ὁ τοσοῦτος	κατέλαβεν	ὄλεθρος. Καὶ μή μέ τις
[21]	ἐπισπάσεται κατὰ τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς;	Κατελέλασέ	ποτε τοῦ Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ
[22]	πρὸς αὐτούς, ἀντ´ ἐκείνου πῦρ	κατελθὸν	ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε τῶν θηρίων
[22]	τὴν τελευτὴν αὐτῶν ἄτιμον. Πῶς	κατελογίσθησαν	ἐν υἱοῖς Θεοῦ καὶ ἐν
[54]	ἔστω, καὶ οὐδὲν ἔργον ἐστὶ	κατενεγκεῖν	αὐτῆς καὶ ταπεινῶσαι τὸ φρόνημα.
[37]	τὴν μὲν οὐδὲ ἅπαξ ἐπιθυμία	κατεπάλαισε,	σὲ δὲ κρατήσασα πρότερον οὐκ
[66]	ἀλλὰ καὶ πολλάκις χρησίμου τινὸς	κατεπειγούσης	ἐξόδου οἴκοι μένειν ἀναγκάζεται, καθάπερ
[56]	τὴν ἐσχάτην ἀπὸ τοῦ γάμου	κατέπεσον	συμφοράν. Ἀλλ´ οὐδὲ ταῦτα, φησί,
[82]	τὰς ἐν τῷ γάμῳ πραγματείας	κατέπεσον.	Τί οὖν κωλύει, φησί, καὶ
[24]	τοῦ Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ	κατεποντίσθησαν	ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλὰ μένει τὸ
[82]	ἡμέραν· ἐκεῖνος δὲ οὕτω ταύτην	κατεσβέκει	τὴν φλόγα καὶ οὐδεμιᾷ συνεδέδετο
[79]	τράπεζαν δὲ τῷ μὲν ἄγγελος	κατεσκεύαζε	θαυμαστήν τινα καὶ παράδοξον καὶ
[43]	ἔλεγε, τοὐναντίον ἂν ὅπερ ἐβούλετο	κατεσκεύασε	μεμνημένος αὐτῆς. Οἱ γὰρ βουλόμενοι
[41]	γεγονέναι ἐκτὸς ἀμφότερα ἐν βραχεῖ	κατεσκεύασεν.	Τῷ μὲν γὰρ εἰπεῖν Ὡς
[13]	ἀνασχόμενος ποιῆσαι πρῶτος φανερὸν ἡμῖν	κατέστησεν	ὅτι πολλῶν ἱδρώτων καὶ μεγάλης
[52]	αὐτῷ φιλτάτην εἰς δικαστήριον ἀγαγὼν	κατέσφαξεν.	Ὁ δὲ ἀνὴρ τὴν μὲν
[68]	εἴπω. Πολλὴ γάρ με ἐνταῦθα	κατέσχεν	ἀπορία καὶ οὐ δύναμαι συνιδεῖν
[36]	μειζόνως ἂν τῶν τῆς παρθενίας	κατετόλμησαν	πόνων. Εἰ δὲ καὶ ἀνωτέρω
[22]	ἐκείνου πῦρ κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς	κατέφαγε	τῶν θηρίων οὐχ ἧττον ἐκείνων.
[35]	δι´ ὃν ἐπὶ τὴν παλαίαν	κατεφέροντο	συνήθειαν πολλὰ τῶν ἐκεῖ φυλάττοντες,
[79]	τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας	κατεφρόνησαν,	οὐκ ἂν τῆς ἄλλης τοῦ
[82]	ἀκτημοσύνην ἀσκούντων μᾶλλον ἐκεῖνος χρημάτων	κατεφρόνησε	πλουτῶν καὶ γυναῖκα ἔχων καὶ
[47]	τὸν ὑπὲρ τοῦ γάμου λόγον	κατέφυγε.	Τὸ γὰρ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω«
[43]	ἄνωθεν εἰς τὸ τῶν ἀνθρώπων	κατεφυτεύθη	γένος καὶ πάλαι μὲν χαλεπωτέρα
[68]	ἐν εὐδίῳ λιμένι σιγὴ πάντα	κατέχει	τὰ ἔνδον καὶ τῆς σιγῆς
[80]	ἐπιθυμιῶν περιγενέσθαι λύττης καὶ μαινομένην	κατέχειν	τὴν φύσιν, ἀλλὰ τότε ὄντως
[52]	τις τὴν μίαν ἐξελεῖν, ἑτέραις	κατέχεται	πλείοσιν, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν
[38]	πρὸς τὴν πάλην καὶ μέσου	κατεχομένου	παρελθὼν εἰς μέσον εἰπεῖν· φύγε
[52]	Τῶν γὰρ δαιμονώντων ἢ φρενίτιδι	κατεχομένων	νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται ὁ
[53]	ὑπεροψίας πολλάς, οὐδέν ἐστι τὸ	κατέχον	αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης τινὸς
[49]	μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ τῷ ὅρκῳ	κατέχονται.	Καὶ πρὸς τὸ βοηθῆσαι δὲ
[49]	μᾶλλον οἱ σαρκικώτεροι τῶν ἀνθρώπων	κατέχονται	καὶ ταῦτα μᾶλλον δεδοίκασι. Τῶν
[66]	ἀλλὰ τὸ μὲν ἡ μὴ	κατέχουσα	τὴν ψυχὴν ἔνδον προπέτεια, τὸ
[66]	μόναι αἱ προφάσεις αὐτὰς οἴκοι	κατέχουσιν,	ἀλλὰ κἂν ἀλγῆσαι τοὺς πόδας
[81]	γὰρ μηδὲν ἔχων ὡς πάντα	κατέχων,	οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ καὶ παρρησίᾳ
[17]	ὅταν μὲν ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ	κατέχωνται,	τῆς στερεᾶς αὐτοὺς ἀπείργει τροφῆς,
[46]	ἀπὸ τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης	κατήγαγεν.	Ὥσπερ οὖν τὸ μὴ πάντων
[9]	μετ´ ἐκείνου καὶ θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται,	κατηγορεῖσθαι	δὲ οὐκ ἂν εἴη δίκαιος.
[78]	καὶ οὐ μόνον αὐτῶν οὐ	κατηγόρησε	μετὰ σφοδρότητος ἀλλὰ καὶ ἕτερόν
[14]	οὔτε αὐτοῖς ἀζήμιος ἡ τοιαύτη	κατηγορία,	ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτοῖς οἴσει τὸν
[9]	τῶν ἔξω τῆς ἀθλήσεως μενόντων.	Κατηγορία	γὰρ τότε ἂν γένοιτο δικαίως
[21]	καὶ ἀκίνδυνος ἦν ἡ τοιαύτη	κατηγορία	τῶν γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν αὐτῆς
[37]	καὶ λοιδορίαι καὶ σκώμματα καὶ	κατηγορίαι	πρὸς τὴν διαλυθεῖσαν εἰς γῆν·
[78]	πάλιν αἰτίαν ἐπαγαγὼν οὐ σφόδρα	κατηγορίας	ἀξίαν. Εἰπὼν γὰρ Ὃς δὲ
[69]	αὐτῶν ἐκεῖνοι. Οὐ γὰρ μόνον	κατηγόρους	ἀλλὰ καὶ βασκάνους δεδοίκασι. Πολλοῖς
[66]	βαδίζουσαι οὐ μόνον οὐκ ἐπεσπάσαντο	κατηγόρους	ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἔσχον τῆς
[9]	τοῦτον ἀπογραψαμένους τὸν ἀγῶνα, οὐ	κατηγορῶ	δὲ τῶν ἔξω τῆς ἀθλήσεως
[9]	πρᾶγμα οὐδὲ τοῦ μὴ πεισθέντος	κατηγορῶ.	Σὺ δὲ διαβάλλων αὐτὸ καὶ
[9]	κωλύω γαμεῖν τῶν γαμούντων μὴ	κατηγορῶν;	Πορνεύειν κωλύω καὶ μοιχεύειν, γαμεῖν
[42]	γὰρ ἐπειδὴ ἄξιος ἤμην, φησί,	κατηξιώθην	τῆς πίστεως ἀλλ´ ἐπειδὴ ἠλεήθην
[7]	αὐχμὸν καὶ τὴν τοῦ προσώπου	κατήφειαν	καὶ τὸ φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς
[52]	Καὶ ἡδονὴ μὲν ἀπελήλαται πᾶσα,	κατηφείας	δὲ ἅπαντα γέμει καὶ πένθους
[49]	καὶ τὴν ἄλλην διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι	κατηφείας	καὶ αὐχμοῦ, καὶ μεστὴν εἶναι
[37]	αὐτῆς πάλιν φέρει κεφαλῆς, ὁ	κατηφὴς	καὶ στυγνὸς καὶ πολλὰ πολλάκις
[48]	δ´ ἀνάσχοιτο εἰς τοσοῦτον ἀγῶνα	κατιέναι	μέλλων τοσούτων ἱδρώτων γέμοντα ταύτην
[6]	πρόσωπόν μοι δείκνυσιν ὠχρὸν καὶ	κατισχνωμένα	μέλη καὶ στολὴν εὐτελῆ καὶ
[13]	Ὅταν γὰρ μέγα ᾖ τὸ	κατορθούμενον	καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ εἰς
[47]	ἀλλὰ τότε φημὶ ταῦτα αὐτὴν	κατορθοῦν,	ὅταν μὴ τὰ τοῦ γάμου
[13]	ἀνάγκην κατακλείηται, τότε τῶν μελλόντων	κατορθοῦν	τὴν προθυμίαν ἀναμένειν χρὴ ἑτέρῳ
[84]	ἡλικίαν, ταῦτα γενομένους ἄνδρας καὶ	κατορθοῦντας	οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν, ἀλλ´ ἕτερα
[1]	καὶ θαυμάζεσθαι τῶν τὰ ἀγαθὰ	κατορθούντων	οὐ τῶν τὰ κακὰ φευγόντων
[64]	τοιοῦτόν ἐστι, τῇ δὲ τῶν	κατορθούντων	προαιρέσει καὶ ταῖς ἐλπίσι ταῖς
[49]	δὲ παρθενία ἐν αὐτῷ τῷ	κατορθοῦσθαι	οὐ μικρὰς ἡμῖν ἀποδίδωσι τὰς
[14]	οἴσει τὸν κίνδυνον ὅσον τοῖς	κατορθοῦσι	τὸν μισθὸν καὶ τὸν ἔπαινον.
[84]	τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς	κατορθοῦσιν	ἀπόκειται. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον
[35]	οὕτως ὁ παρ´ ἑαυτοῦ πρώτου	κατορθωθεῖσαν	ἔχων δεῖξαι τὴν συμβουλήν, ταύτῃ
[8]	οὐκέτι τῆς σῆς προαιρέσεως τὸ	κατόρθωμα	γίνεται ἀλλὰ τῆς ἀνάγκης τοῦ
[36]	Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ	κατόρθωμα,	καὶ ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα,
[48]	Ἰδοὺ τὸ μέγα τοῦ γάμου	κατόρθωμα	ποῦ τελευτᾷ· εἰς τὸ μὴ
[36]	αὐτὸς δὲ ὁ Παῦλος τὰ	κατορθώματα	ἀριθμῶν τὰ ἑαυτοῦ ἐν τούτοις
[84]	χρόνοις οὐ μεγάλα ἀπῄτει τὰ	κατορθώματα,	ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ
[84]	ἡβήσωσι, πολλῷ μείζονα ἀπαιτοῦμεν τὰ	κατορθώματα	καὶ ἃ ποιοῦντας πρότερον ἐπῃνοῦμεν
[16]	αὐτὰ εἶναί φημι, καὶ παίδων	κατορθώματα	μᾶλλον ἢ ἀνδρῶν. Καὶ διὰ
[36]	ἐν τούτοις ἠρίθμησεν. Ὅτι δὲ	κατορθώματα	ταῦτα καὶ οὐ χαρίσματα παντί
[49]	δυσκολώτατον τῆς ἀρχῆς ἐπιλαβέσθαι τοῦ	κατορθώματος,	μετὰ γὰρ τὴν εἴσοδον οὐκέτι
[84]	Τί δήποτε οὖν τῶν αὐτῶν	κατορθωμάτων	οὐχ ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς
[84]	τελωνῶν. ~Ὅτι εἰκότως τῶν αὐτῶν	κατορθωμάτων	οὐχ ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς
[84]	ἐπέτυχε χάριτος, ἐπέτεινεν αὐτῇ τῶν	κατορθωμάτων	τὸ μέγεθος— εἰκότως. Καὶ γὰρ
[45]	φησίν, ὁ μετὰ τοσαύτης ἀνάγκης	κατορθῶν;	Τίνος ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε, καὶ
[82]	ζῶν ἐσπούδασε τὰ τῆς παρθενίας	κατορθῶσαι	καλά, τὸ εὔσχημον λέγω καὶ
[49]	τὰ αὐτὰ ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι	κατορθῶσαι	παρακαλῶν, τῶν ἐν τῇ γῇ
[8]	κακίζεσθαι, τούς τε ἑλομένους καὶ	κατορθώσαντας	οὐ μόνον τῆς τῶν φαύλων
[2]	καὶ νόμος, οὐκ ἂν οἱ	κατορθώσαντες	τιμῆς ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν·
[83]	ἀτελές, ὡς καὶ μετὰ τὴν	κατόρθωσιν	αὐτοῦ μηδὲν πλέον ἡμᾶς ἔχειν
[37]	τέφρα καὶ μῖσος πρὸς τὴν	κατορωρυγμένην	ἄφατον καὶ λοιδορίαι καὶ σκώμματα
[34]	βούλομαι εἶναι νομοθέτης. Εἶπον, συνέρχεσθε,	κάτω	καταβῆναι κωλύων, οὐ τὴν προσωτέρω
[34]	τὰς τρικυμίας, πάντα ἄνω καὶ	κάτω	κυκῶν, ὥστε τῇ βίᾳ καὶ
[53]	ἀντιστρέφουσι καὶ πάντα ἄνω καὶ	κάτω	ποιοῦσιν. Οὐ γὰρ ἀφίησιν ἐν
[1]	καὶ φιλεῖν αὐτὸν λέγῃς, ἔτι	κάτω	που στρέφῃ καὶ παρὰ τοὺς
[43]	βουλόμενοι γαμεῖν ταύτην ἄνω καὶ	κάτω	στρέφουσι. Δεύτερον δὲ οὐκ ἂν
[44]	πέδαις, διὰ τοιαύτης ἀλύσεως ἑλκόμενος	κάτω	συνεχῶς, τῆς πονηρίας λέγω τῆς
[49]	μνήμην πεποίηται ἄνω δὲ καὶ	κάτω	τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν ἐν βίῳ
[47]	καὶ τὸ συνοικεῖν τὸ πρᾶγμα	κατώρθου.	Ἀλλ´ οὐκ ἔστι τοῦτο, οὐκ
[49]	τὸ μάλιστα πάντων ἀνθρώπων ταύτην	κατωρθωκέναι	τὴν ἀρετήν, τὴν τοῦ πείθειν
[84]	ὥσπερ οὖν καὶ τιμᾶσθαι τοὺς	κατωρθωκότας.	Ὅτι γὰρ οὔτε τούτων οὔτε
[27]	θαρρεῖν ἑαυτοῖς. Κἂν γὰρ μεγάλα	κατωρθωκότες	τύχωμεν, ἐκεῖνο λέγειν ἀναγκαῖον πρὸς
[32]	μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν, οὐ μόνον οὐ	κατώρθωσαν	ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ
[36]	γνώμην μεθ´ ἧς τὸ πρᾶγμα	κατώρθωσεν.	~Ὅτι πολλαὶ ἐν τοῖς δευτέροις
[41]	οὐ γὰρ αὐτῷ τὸ πρᾶγμα	κατώρθωτο·	Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« φησίν. Πρῶτον
[34]	αὕτη ἀλλὰ πρὸς τοὺς σφόδρα	κατωφερεῖς.	Ἂν οὕτως ᾖς δοῦλος τῶν
[47]	Τί οὖν, ἐὰν ὁ ἀνὴρ	κατωφερὴς	ᾖ, φησίν, ἐγὼ δὲ ἐγκρατεύεσθαι
[47]	φάρμακον πικρὸν ἢ τομὴν ἢ	καῦσιν	ἤ τι τῶν τοιούτων προσάγειν
[5]	νυμφίον. Αὕτη δὲ μετὰ τοσούτων	καυτήρων	πῶς ἂν εἴη καθαρά; Εἰ
[1]	τῆς τῶν ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ	κείμενα	τοῖς ἐργάταις τῶν ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε
[49]	τῆς ἐν τῷ μέλλοντι καιρῷ	κειμένης	τιμῆς, ἀλλὰ τέως αὐτὸν ἐμβιβάσαι
[56]	Τὴν μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς	κειμένοις	ἀθυμίαν ὁ χρόνος ἐμάλαξε, τὰς
[68]	σοι τὸν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	κείμενον	ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν
[68]	αὐτοὺς οὐχ οὕτω τέρπει ὁ	κείμενος	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς
[70]	καὶ ἀλύειν ἐπὶ τῶν μαλακῶν	κειμένους	στρωμάτων. ~Ὅτι καὶ ψυχὴν λυμαίνεται
[57]	ἀλλ´ εἰς τὴν αὐτὴν τῷ	κειμένῳ	καθίστησιν ἀθυμίαν. ~Ὅτι οὐδὲν μέγα
[26]	μισθῶν ἀποστερεῖ τῶν τῇ παρθένῳ	κειμένων.	Διὰ ταῦτα Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[24]	τούτων καὶ διὰ τῶν ἐφεξῆς	κειμένων.	~Ὅτι τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον ὁ
[28]	ἀλλ´ ἐν τῇ τῆς γυναικὸς	κείσεται	γνώμῃ ταχέως ἀπαλλαγῆναι σπουδάσει τῆς
[8]	τοῦτο τοῦ μὴ γαμεῖν οὐ	κείσεταί	σοι μισθὸς ἀλλὰ καὶ τιμωρία
[1]	πονηροί. Πῶς; Ἀποδέδεικται τοίνυν μηδεμίαν	κεῖσθαι	δωρεὰν μόνῃ τῇ τῶν φαύλων
[42]	πᾶν ὑπὸ τὴν κρίσιν ἀφίησι	κεῖσθαι	τῶν ἀκροατῶν. ~Ποίαν ὁ Παῦλος
[21]	μέλλουσαν κόλασιν τοῦτο τὸ ἐπίρρημα	κεῖται	ἐν ταῖς γραφαῖς. Καὶ πάλιν
[21]	δὲ καὶ κίνδυνος τῷ πράγματι	κεῖται	μέγας· οὐ γὰρ ὁ καθήμενος
[45]	ἐπινοοῦσι περιττὰς οὐδεὶς ὑπὲρ τούτου	κεῖται	μισθός. Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς
[84]	αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ αὐτὸς	κεῖται	μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν
[84]	αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ αὐτὸς	κεῖται	μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν
[36]	οὐκ ἐν τῇ τοῦ λαμβάνοντος	κεῖται	προαιρέσει ἀλλ´ ἐν τῇ τοῦ
[5]	τὸ ψεῦδος; Πῶς παρθένος ἡ	κεκαυτηριασμένη	τὴν συνείδησιν; Τὴν γὰρ παρθένον
[5]	διδασκαλίαις δαιμονίων ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων	κεκαυτηριασμένων	τὴν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν,
[69]	ἐκεῖνοι τοὺς δεσπότας οὕτω τοὺς	κεκλημένους	αὐτοὶ δεδοίκασι μή τινος ἐπιλάβωνται
[78]	ἑτέραν αἰτίαν προσθεὶς τὸ Ὃς	κέκρικεν	ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Οὐ
[53]	καὶ δυνατῶν καὶ πολλὰ χρήματα	κεκτημένων	γυναῖκα λαβεῖν. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ
[73]	ἐκεῖ καὶ τὴν κλεῖν αὐτὴ	κέκτηται	καὶ τὴν ἐξουσίαν ἅπασαν ἔχει,
[78]	Παῦλος ἐποίησεν, ὅπου γε ἐπὶ	κεκωλυμένου	καὶ παρανόμου τὸ αὐτὸ πάλιν
[8]	παρθένον ἐγώ. Ὅταν δὲ τῶν	κεκωλυμένων	τὸ πρᾶγμα εἶναι φῇς, οὐκέτι
[51]	εἰ δὲ καὶ μηδὲν τούτων	κεκώλυτο,	ἀλλὰ πάντα συγκεχώρητο, ἔστιν ἕτερα
[44]	μὲν ἐκβάλλειν, τὴν δὲ ἀντεισάγειν	κεκώλυτο.	Καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἀλλὰ
[7]	καθέντας ἑαυτοὺς τὸν ἀγῶνα δοκιμάζειν	κελεύει	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν δογμάτων καὶ
[75]	Ἐν τούτῳ γὰρ ἕπεσθαι ἀλλήλοις	κελεύει	καὶ οὐδένα ἀφίησιν ἑαυτοῦ κύριον
[40]	χωρισθεῖσαν αὐτὴν καὶ ἄκουσαν ἐγκρατεύεσθαι	κελεύει	λοιπόν· Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος
[74]	~Πῶς θέλων ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι	κελεύει	μεριμνᾶν. Πῶς οὖν ἡμᾶς ἀμερίμνους
[19]	πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι	κελεύει	οὐχ ἵνα πατέρες γένωνται παίδων
[31]	διὰ τῆς οὕτω ματαίας εὐχῆς,	κελεύει	τῆς κοίτης ἀπηλλάχθαι τότε. ~Ὅτι
[17]	ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ. Ἀλλὰ τί	κελεύειν	ἐχρῆν; Ἐν ἐγκρατείᾳ καὶ παρθενίᾳ
[84]	ἀλλ´ ἕτερα πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ	κελεύομεν	ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω καὶ τὴν ἀνθρωπίνην
[52]	δυνήσεται. Τίς γὰρ ἀνέξεται γυναικὸς	κελευούσης	οἴκοι μένειν διὰ παντός; Τίς
[49]	τῆς φύσεως βιάσασθαι τὴν ἀνάγκην	κελεύσας	καὶ πρὸς οὕτως ἀφόρητον παρατάξασθαι
[57]	θύραις ὁ μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος	κεναῖς	ἀπήλλακται χερσί, τῷ δὲ μὴ
[45]	ὅτι πολλῷ βελτίων ἀσφάλεια φιλοτιμίας	κενῆς	καὶ κρεῖττον τῷ Χριστῷ πείθεσθαι
[75]	ἀνάγκη μὴ βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι καὶ	κενοδοξεῖν	καὶ περιττὰ μεριμνᾶν, εἰκότως. Ἐκείνη
[1]	οὖν οὐ στήσεσθε τρέχοντες εἰς	κενὸν	καὶ κοπιῶντες μάτην καὶ εἰκῇ
[34]	συγχωρεῖ τοὺς ἄνθρακας τούτους ἔξω	κενῶσαι,	ἀλλ´ ὅπερ ὁ παροιμιαστὴς ἀδύνατον
[49]	μνησικακίας τὴν ῥίζαν καὶ τέως	κενῶσαι	τὴν ὀργήν, ὃ μᾶλλον ἐπαγωγὸν
[73]	μεθίστασθαι μέλλοντες ἀπὸ πενιχρᾶς οἰκίας,	κεραμίδων	καὶ ξύλων καὶ ἐπίπλων καὶ
[58]	ἔχουσι μηδὲν ἀπὸ τούτων δυνηθῶμεν	κερδᾶναι	μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί τινος, ἐν
[2]	δεινὸν οὐδὲ μέχρι τοῦ μὴ	κερδᾶναι	τὰ τῆς ζημίας αὐτοῖς ἀλλ´
[48]	θλῖψιν. Τοῦτο οὖν, εἰπέ μοι,	κερδανοῦμεν	ἀπὸ τῆς παρθενίας μόνον τὸ
[9]	Οὕτω γὰρ δύο γίνεται τὰ	κέρδη·	ἓν μὲν τὸ μὴ διαβάλλειν
[58]	τί τὸ πέρας; Ποῖον τὸ	κέρδος	ἐκ ταύτης τῆς πολλῆς ἡδονῆς
[47]	ἐπιδείξασθαι σπουδὴν καὶ τὸ αὐτὸ	κέρδος	καρπώσασθαι. Καὶ γάρ, ὅπερ ἔφθην
[76]	παρθενίας τὸ θαυμαστὸν καὶ τὸ	κέρδος	ὅσον ἡμῖν ἐν τῇ κατὰ
[25]	διαβάλῃς. Πολὺ γὰρ ἔχει τὸ	κέρδος	οὐκ ἐῶν τὰ μέλη τοῦ
[41]	τί τῆς δεσποτείας ταύτης τὸ	κέρδος;	Πάλιν γὰρ αὐτὸν δοῦλον τῆς
[6]	περιβόλους ἑστάναι; ἢ ποῖον τὸ	κέρδος	τοῦ θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν εἶναι
[22]	οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν. Ἀλλὰ τί	κέρδος	τῶν ῥημάτων τούτων τῆς μετανοίας
[27]	ἐντολῶν φυλακὴν καὶ τὸ πάντων	κεφάλαιον	τὸ μὴ θαρρεῖν ἑαυτοῖς. Κἂν
[2]	φαιδραὶ λαμπάδες καὶ τὸ πάντων	κεφάλαιον	τῶν ἀγαθῶν, ἡ μετὰ τοῦ
[53]	τὴν τῆς ὑποταγῆς, αὐτὴ γίνεται	κεφαλὴ	καὶ ἀρχή. Τί οὖν ταύτης
[41]	εὐανθῆ στέφανον περιτιθεῖσα αὐτῶν τῇ	κεφαλῇ,	τοὺς δὲ παραιτουμένους αὐτὴν καὶ
[49]	ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν	κεφαλὴν	αὐτοῦ. Τίνος οὖν ἕνεκεν τούτῳ
[21]	ὀργὴν ἐπισπάσεται κατὰ τῆς ἑαυτοῦ	κεφαλῆς;	Κατελέλασέ ποτε τοῦ Μωϋσέως ἡ
[37]	ἐπὶ τῆς αὐτῆς πάλιν φέρει	κεφαλῆς,	ὁ κατηφὴς καὶ στυγνὸς καὶ
[49]	ἐπὶ δὲ τῆς τῶν παίδων	κεφαλῆς	οὐδ´ ἂν ὀμόσαι ἕλοιντο τὴν
[6]	ὀλέθρῳ καὶ κατὰ τῆς ἑαυτῶν	κεφαλῆς	τοσαύτην ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι τὴν
[53]	γὰρ ἀφίησιν ἐν τῇ τῆς	κεφαλῆς	χώρᾳ μένειν τὸν ἄνδρα ἡ
[34]	ἐκκεχύσθαι πρὸς τὴν μίξιν καὶ	κεχηνέναι,	συνέρχου τῇ γυναικί. Οὐκ ἄρα
[66]	αὐτὴ τοῖς οἰκείοις ποσὶ μὴ	κεχρημένη	ἄμεινον διακείσεται. Τὰς γὰρ ἀηδίας
[66]	πόσῳ βέλτιον ἦν τοῖς ποσὶ	κεχρημένην—	διὰ γὰρ τοῦτο ἡμῖν αὐτοὺς
[34]	γάμος ὅταν αὐτῷ τις κατακόρως	κεχρημένος	ᾖ, τότε μάλιστα ἐπαίνου παντὸς
[40]	ἀλλήλων γυναιξὶν ἀδιακρίτως τῶν ἀνδρῶν	κεχρημένων	καὶ πάσαις ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων ἁπάντων;
[32]	θυμὸν ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ	κέχρηνται	τῇ σπουδῇ, τί πεισόμεθα ἡμεῖς
[52]	καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον αὐτῇ	κέχρηνται.	Ὕποπτον μὲν γὰρ καὶ ἄλλως
[47]	δὲ τῷ τρόπῳ τῆς ἐρωτήσεως	κεχρῆσθαι	ἐπὶ τῶν παραδόξως συμβαινόντων εἰώθαμεν.
[75]	καὶ μὴ ἔχειν, τοῦτό ἐστι	κεχρῆσθαι	τῷ κόσμῳ καὶ μὴ κατακεχρῆσθαι.
[42]	μετὰ πολλῆς φειδοῦς τοῖς ῥήμασι	κέχρηται,	ἀντὶ μὲν τοῦ συμβουλεύω Γνώμην
[30]	καὶ τῇ λέξει σφόδρα καιρίως	κέχρηται.	Οὐ γὰρ εἶπεν· ἵνα μὴ
[81]	οὗτος ἁπάντων καταφρονεῖ καὶ παρρησίᾳ	κέχρηται	πολλῇ καὶ πρὸς ἄρχοντας καὶ
[6]	τὸν κτίσαντα αὐτὴν Θεὸν πολλῇ	κέχρηται	τῇ μανίᾳ, καὶ ἡ μηδὲ
[13]	Καὶ οὐδὲ οὕτως μετὰ σφοδρότητος	κέχρηται	τῇ παραινέσει καὶ ταῦτα τοσαύτην
[36]	τοῦ κηρύγματος διαλεγόμενος τῷ αὐτῷ	κέχρηται	τρόπῳ, περὶ τοῦ κηρύγματος ὑπὲρ
[49]	οὖν ἕνεκεν τούτῳ τῆς παρακλήσεως	κέχρηται	τῷ τρόπῳ; Οὐ δι´ ἄγνοιαν
[56]	συμπίπτειν εἴωθεν. Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων	κεχώρισται—	καὶ γὰρ κἀγὼ τὸ αὐτὸ
[2]	ἵνα δυνηθῶμεν τῆς εἰς ἡμᾶς	κηδεμονίας	εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ τὴν
[57]	τῆς προικὸς καταβολῇ ὅ τε	κηδεστὴς	οὐ μετὰ προθυμίας ἀποδιδούς, ἅτε
[42]	γὰρ τὴν ἀποστολὴν καὶ τὸ	κήρυγμα	καὶ τὴν διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς
[36]	ὅπου γε καὶ περὶ τοῦ	κηρύγματος	διαλεγόμενος τῷ αὐτῷ κέχρηται τρόπῳ,
[35]	ἀποστόλων ἐν τοῖς ὑπὲρ τοῦ	κηρύγματος	πόνοις, ἀνάξιον δὲ καὶ τῆς
[36]	αὐτῷ κέχρηται τρόπῳ, περὶ τοῦ	κηρύγματος	ὑπὲρ οὗ μυρίους ἤνεγκε πόνους,
[42]	τὸ εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι	κῆρυξ	τῶν ἐθνῶν, ὡς προστασίαν τὴν
[30]	φησιν ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν,	κηρύξατε	θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους.
[61]	γὰρ μόνον ὅταν εἰς τὸ	κιβώτιον	αὐτὰ ἀποθῶνται οὐδὲ νυκτὸς καταλαβούσης
[73]	παιδικῶν ἁπάντων ποιεῖται φροντίδα καὶ	κιβώτιον	ἐν τῷ ταμιείῳ καταθεμένη τῶν
[34]	τοῖς πλέουσι· τοῦτο γὰρ μάτην	κινδυνεύειν	ἐστίν. Ἂν δὲ ἐν μέσῳ
[78]	τῶν μὴ ἱσταμένων καὶ πεσεῖν	κινδυνευόντων.	Τὸν αὐτὸν δὴ κἀνταῦθα φυλάττει
[57]	ἀμβλώσεως διαφθαρῇ μὲν τὸ συλληφθέν,	κινδυνεύσει	δὲ περὶ τῶν ἐσχάτων ἡ
[49]	ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου, ὅταν	κίνδυνον	διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας τινὸς ἐπιτύχωσι
[35]	ἐμαυτοῦ σκοπήσας ἀσφαλὲς ὑμᾶς εἰς	κίνδυνον	ἐνέβαλον. Εἰ γὰρ κίνδυνος τὸ
[14]	ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτοῖς οἴσει τὸν	κίνδυνον	ὅσον τοῖς κατορθοῦσι τὸν μισθὸν
[21]	τῆς ἡμετέρας ἐχθρός. ~Ὅτι ὁ	κίνδυνος	μέγας τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν.
[35]	εἰς κίνδυνον ἐνέβαλον. Εἰ γὰρ	κίνδυνος	τὸ πρᾶγμα ἦν, οὐκ ἂν
[20]	προκαλύμματα. ~Ὅτι εἰ καὶ μηδεὶς	κίνδυνος	τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν οὐδὲ
[32]	ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων ὁ	κίνδυνος·	τρέμειν δεῖ καὶ δεδοικέναι καὶ
[21]	αὐτῆς ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ καὶ	κίνδυνος	τῷ πράγματι κεῖται μέγας· οὐ
[56]	ἐξαίφνης πρὶν ἐπὶ τούτοις μακαρισθῆναι,	κινδύνου	τινὸς καθάπερ καταιγίδος ἢ πνεύματος
[69]	καὶ οὐ πρότερον ἔστησαν ἕως	κινδύνους	ἐπήγαγον τοὺς ἐσχάτους. Ἀλλὰ τὸ
[57]	ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν ἐν τοσούτῳ	κινδύνῳ,	μεριμνῶσι μή τι τἀνδρὶ τῶν
[80]	φόβων μόνον οὐδὲ φροντίδων οὐδὲ	κινδύνων	ἀλλὰ καὶ τῆς ἄλλης δυσκολίας
[52]	φίλων οὔτε πραγμάτων φροντὶς οὔτε	κινδύνων	φόβος οὔτε ἡδονῆς ὑπερβολὴ οὔτε
[63]	φιλοσοφούσης ψυχῆς πρὸς τὰ ἐκείνης	κινήματα	καὶ τὰς οἰκείας ἀνάγκη ῥυθμίζειν
[12]	δὲ τοῦ Παύλου πρὸς τοῦτο	κινήσας	ψυχὴν ἐνομοθέτει λέγων· Εἴ τις
[41]	μὲν ἐξ ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἐγὼ	κινούμενος	ταῦτα παρῄνουν, οὐκ ἔδει θαρρεῖν·
[34]	τῆς τόλμης ἐφόδιον ἔχοντες, πάντα	κινοῦσι	καὶ στρέφουσι καὶ οὐ πρότερον
[56]	ὅσῳπερ ἂν εἰς πλειόνας ἐκτείνηται	κλάδους	ἡ ῥίζα, τοσούτῳ πλεονάζει καὶ
[75]	Καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ	κλαίοντες	καὶ οἱ χαίροντες ἐν κτήσεσιν
[75]	κτήσεως ἐπιμελήσονται καὶ οἱ μὴ	κλαίοντες	οὔτε τὴν πενίαν δυνήσονται φέρειν
[75]	τῆς ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ οἱ	κλαίοντες	ὡς μὴ κλαίοντες καὶ οἱ
[8]	πράγματι φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´ οὐκ ἀπελθόντες	κλαύσετε	ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε τῆς ἀνοίας
[73]	τῶν ἀποκειμένων ἐκεῖ καὶ τὴν	κλεῖν	αὐτὴ κέκτηται καὶ τὴν ἐξουσίαν
[27]	τὴν μίξιν, τὸ τοῦ πράγματος	κλέπτει	βαρὺ καὶ διαναπαύσας τὸν ἀκροατὴν
[1]	δὲ μὴ φονεύων τιμάσθω. Ὁ	κλέπτης	κολαζέσθω· οὐκέτι δὲ καὶ τὸν
[1]	τὴν ἀγήρω τῶν οὐρανῶν εἰσάγω	κληρονομίαν.	Πῶς οὖν ὑμεῖς πρᾶγμα ἀκάθαρτον
[58]	δοκεῖ, μενέτωσαν μὲν οἱ παῖδες	κληρονόμοι,	τοὺς δὲ γονεῖς ἀμφοτέρους ὁμοῦ
[22]	Θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ὁ	κλῆρος	αὐτῶν ἐστιν; Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ
[57]	ἅπαντα. Οὔπω γὰρ ὄντος τοῦ	κληρωθησομένου	δήλου ἀλλ´ ἔτι τῆς ἐλπίδος
[79]	τοίχων ἐδέοντο, οὐκ ὀροφῆς, οὐ	κλίνης,	οὐ τραπέζης, οὐκ ἄλλου τῶν
[79]	εἶχον τὸν οὐρανόν, ἀντὶ δὲ	κλίνης	τὴν γῆν, ἀντὶ δὲ τραπέζης
[50]	σαββάτων ψευδῶν, οἱ καθεύδοντες ἐπὶ	κλινῶν	ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς
[44]	τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ἔρριψεν ἑαυτὸν	κλύδωνα.	Ἐκεῖ δὲ ἐμπεσόντα λοιπὸν οὐδὲ
[82]	ἑλόμεναι εἰς τὸν τοῦ βίου	κλύδωνα	καὶ τὰς ἐν τῷ γάμῳ
[38]	ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Καὶ πάλιν· Ἐὰν	κοιμηθῇ	ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν
[32]	ὀργήν τινα καθ´ ἑαυτῶν ἐγηγερμένην	κοιμίσαι	σπεύδοντες καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ
[24]	πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ	κοιμῶνται	ἱκανοί. Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν,
[68]	ψιλόν. Ἡ μὲν γὰρ χρῆσις	κοινὴ	πάντων ἐστίν, πλεονεκτοῦσι δὲ οἱ
[42]	λοιπῶν ἀλλὰ καὶ τοῦτο ὃ	κοινὸν	αὐτῷ καὶ τοῖς μαθηταῖς ἦν,
[35]	ἑαυτόν· τὸ γὰρ ἐξαίρετον τοῦτο	κοινὸν	εἶναι βούλεται τῶν μαθητῶν, οὐδὲν
[8]	ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν οἴῃ σοι	κοινὸν	εἶναι πρὸς τοῦτο τὸ δόγμα.
[13]	ἀγωνίας. Καὶ ἐνταῦθα δὲ τὸν	κοινὸν	ἡμῶν δεσπότην μιμούμενος οὕτως ἐποίησεν.
[40]	μοχθηρά, λοίδορος, λάλος, πολυτελής, τὸ	κοινὸν	τοῦτο πασῶν αὐτῶν νόσημα, ἑτέρων
[58]	δυναστείας μέγεθος καὶ μηδὲ τὸ	κοινὸν	τοῦτο τῆς φύσεως ὀχλείτω πάθος
[14]	ἀνεχόμενοι καὶ ὑπὲρ μὲν τοῦ	κοινοῦ	τῶν ἀνθρώπων δεδοικότες γένους μή
[71]	γυναῖκας μειζόνως τῶν κακῶν ἀνάγκη	κοινωνεῖν	διὰ τὸ μὴ γενναίως τὰς
[37]	καὶ φιλίας καὶ ὁμιλίας καὶ	κοινωνίας	τὴν μνήμην οὕτως εὐκόλως ἀπὸ
[8]	μὴ δείσῃς· ἔχεις τοῦ δόγματος	κοινωνοὺς	τὸν διάβολον, τοὺς ἀγγέλους τοὺς
[8]	γάμος ἐν πᾶσι καὶ ἡ	κοίτη	ἀμίαντος. Λείπεται δὴ μετὰ τῶν
[7]	Τίμιος ὁ γάμος καὶ ἡ	κοίτη	ἀμίαντος. ~Ὅτι βλάβη τῇ παρθένῳ
[30]	τίμιος ὁ γάμος καὶ ἡ	κοίτη	ἀμίαντος, οὐκ ἀφίησιν αὐτὸν χώραν
[31]	οὕτω ματαίας εὐχῆς, κελεύει τῆς	κοίτης	ἀπηλλάχθαι τότε. ~Ὅτι ῥαθύμως εὐχόμενοι
[30]	Ἐξελθέτω« φησί, νυμφίος ἐκ τοῦ	κοιτῶνος	αὐτοῦ καὶ νύμφη ἐκ τοῦ
[39]	οὖν ἣν ἀφίησιν ἐλευθέραν πάλιν	κολάζει	καὶ ὃν ἐν κυρίῳ φησὶν
[39]	Ἀλλ´ ὅμως οὐδὲ οὕτως αὐτοὺς	κολάζει	οὐδὲ τιμωρίας ὑπευθύνους ποιεῖ, ἀλλ´
[41]	καὶ οὐκ ἐθέλοντας προσίεσθαι οὔτε	κολάζει	οὔτε ἄκοντας ἀναγκάζει τοῦτο ποιεῖν.
[40]	ὁδοὶ τοῖς ἀνδράσιν ἐπινενόηνται ὅταν	κολάζειν	βούλωνται τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας. Εἰ
[24]	οὐκ ἐν τῷ μηδ´ ὅλως	κολάζειν	τοὺς ἐπιμένοντας τοῖς ἁμαρτήμασίν ἐστιν.
[2]	δάκρυα καὶ οἰμωγαὶ καὶ τὸ	κολάζεσθαι	ἀθάνατα, ἡμῖν δὲ αἱ τῶν
[1]	ἀπεχομένους οὐ στεφανοῦσθαι ἀλλὰ μὴ	κολάζεσθαι	δίκαιον ἂν εἴη μόνον. Καὶ
[24]	μαστιγωθήσονται« ὡς τηρούμενοι μετὰ δαιμόνων	κολάζεσθαι.	Πορεύεσθε« γάρ φησιν, ἀπ´ ἐμοῦ
[84]	πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν ἀθάνατα	κολάζεσθαι	τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν καὶ
[4]	δὲ ὅμως τὸ ὑπὲρ τούτων	κολάζεσθαι	ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν. Ὁ
[1]	μὴ φονεύων τιμάσθω. Ὁ κλέπτης	κολαζέσθω·	οὐκέτι δὲ καὶ τὸν μὴ
[84]	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο	κολαζόμεθα	εἰκότως ὅτι τῶν συμπεποδισμένων ἴσα
[4]	παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων	κολαζόμενος	ὑπὲρ ὧν μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι
[24]	~Ὅτι τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ	κολαζομένους	οὐχὶ θαρρεῖν ἀλλὰ δεδοικέναι διὰ
[23]	αὐτὰ ἁμαρτάνοντες οὐ τὰ αὐτὰ	κολάζονται.	Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ τις ὑμῶν·
[20]	ὄντας ὑβρίζοντες οὐ μόνον οὐ	κολάζονται	ἀλλὰ καὶ ἐλεοῦνται παρὰ τῶν
[2]	τοῖς ἀτίμοις τετάχθαι. ~Ὅτι καὶ	κολάζονται	οἱ αἱρετικοὶ διὰ τὸ παρθενεῦσαι.
[37]	γὰρ νομοθετῶν τοὺς τοιούτους οὐ	κολαζόντων	γάμους ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων καὶ συγχωρούντων,
[9]	Καὶ τοὺς μὲν ἐκεῖνα τολμῶντας	κολάζω	καὶ τοῦ πληρώματος ἀπελαύνω τῆς
[75]	κολάσεσι κατατείνουσαι, τὴν δὲ ἀνελευθερίας,	κολακείας,	ὑποκρίσεως, μικροψυχίας, φροντίδων περιττῶν καὶ
[40]	καρτερεῖν ἢ τοῦτο μὴ βουλομένην	κολακεύειν	τὸν ὑβριστὴν καὶ παρέχειν ἑαυτὴν
[23]	ἕνα καὶ δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων	κολάσας	καὶ ὥσπερ ἐν στήλῃ χαλκῇ
[36]	οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν καὶ	κολάσεις.	Πῶς δὲ καὶ ἐπιμένει πάλιν
[75]	βασανίζουσαι καὶ κονιῶσαι καὶ ἑτέραις	κολάσεσι	κατατείνουσαι, τὴν δὲ ἀνελευθερίας, κολακείας,
[84]	ὁ καιρὸς ἀλλὰ στεφάνων καὶ	κολάσεων.	Τότε κἂν παρθένος ᾖ τις
[21]	ἀφελεστέρων ψυχὰς τίνος οὐκ ἔσται	κολάσεως	ἄξιος; Εἰ μέρος μικρὸν τῆς
[1]	Καίτοι οὐδὲ τοῦτο μικρὸν εἰς	κολάσεως	λόγον, τὸ πολλὰ καμόντας καὶ
[84]	δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάγμεθα τῆς	κολάσεως.	Τοὺς γὰρ βαθείας ἀπολαύοντας εἰρήνης
[24]	σύμμετρα ᾖ τὰ ἁμαρτήματα καὶ	κολασθέντες	μηκέτι πάλιν πρὸς τὰ πρότερα
[4]	τὸν μισθὸν ὑμῶν ἀλλὰ καὶ	κολασθήσεσθε.	Καὶ δογμάτων μὲν ἕνεκεν μετ´
[21]	υἱοῦ τῆς μητρὸς τιθεὶς σκάνδαλον	κολασθήσεται	μόνος ἀλλὰ καὶ ὁ πράγματα
[84]	ζωὴν αἰώνιον οὕτω καὶ τὴν	κόλασιν	αἰώνιον εἶναι λέγων. Ὅτε γὰρ
[84]	λέγων· Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς	κόλασιν	αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς
[21]	ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον ἔχει τὴν	κόλασιν,	ὁ τὴν ἁγιωσύνην αὐτὴν ὁλόκληρον
[23]	τὸν μέλλοντα καιρὸν χαλεπωτέραν ὑποστήσονται	κόλασιν.	~Ὅτι τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ
[44]	καλέσομεν ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν καὶ	κόλασιν.	Πῶς οὖν δυνήσεται τὴν ἐπὶ
[21]	οὐκέτι δυναμένων διαφυγεῖν τὴν μέλλουσαν	κόλασιν	τοῦτο τὸ ἐπίρρημα κεῖται ἐν
[4]	οὔτε μισθὸν δώσει τις οὔτε	κόλασις	ἀποκείσεται· ὑμεῖς δὲ ὑπὲρ ὧν
[8]	μισθὸς ἀλλὰ καὶ τιμωρία καὶ	κόλασις.	~Ὅτι παραινεῖν παρθενεύειν οὐχὶ κωλύοντός
[49]	καὶ ἡ ἐπιορκία καὶ ἡ	κόλασις	πολλῷ μείζων ταυτῆς ἐκείνη, ἀλλ´
[24]	ἔδωκαν· ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς ἡ	κόλασις	τεταμίευται. Μὴ τοίνυν τὰς ἀποφάσεις
[11]	Ἡ γὰρ τοῦ πονηροῦ δούλου	κόλασις	ὑμᾶς ἐκδέξεται· ταῖς δὲ τῆς
[4]	στερήσεσθε. Ἆρά τίς ἐστι ταύτης	κόλασις	χαλεπωτέρα πόνων καὶ ἱδρώτων τιμωρίας
[78]	ἀδελφόν σου; Ἀλλ´ οὐχ ὅτε	Κολοσσαεῦσιν	ἐπέστειλε τοῦτο ἐποίησεν ἀλλὰ μετὰ
[82]	ἐκείνου οὐδὲ ὁ λαχὼν αὐτοὺς	κόλπος,	ἀλλ´ ἀξία πολλῷ μείζων ἐκείνης·
[82]	λέγοντας ὅτι οἱ παρθενεύσαντες εἰς	κόλπους	Ἀβραὰμ εὔχονται ἐλθεῖν. Ἀλλὰ τίς
[82]	ἐγκρατείας διαλάμψαντες, εἰς τοὺς ἐκείνου	κόλπους	εὔχονται ἀπελθεῖν. Τίς σοι τοῦτο
[34]	βάσανον. Ἀποδήσει τις πῦρ ἐν	κόλπῳ,	τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει;
[82]	παρθενευσάντων οὐδὲ ἐκείνων ἐπιτεύξονται τῶν	κόλπων	οὐδὲ τῶν ἐλαττόνων ἀλλ´ εἰς
[37]	τὰ δάκρυα καὶ τὴν αὐχμηρὰν	κόμην	καὶ τὴν μέλαιναν στολὴν ἐξαίφνης
[7]	μὲν φιλόσοφον οὐκ ἀπὸ τῆς	κόμης	οὐδὲ ἀπὸ τῆς βακτηρίας οὐδὲ
[38]	στάδιον εἰσελθεῖν καὶ καταπάσασθαι τὴν	κόνιν·	ἀπόστηθι καὶ φύγε τὸν ἀνταγωνιστήν·
[37]	οὐκ ἐνταῦθα ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται ἡ	κόνις	καὶ ἡ τέφρα καὶ μῖσος
[75]	ψυχῇ, τὸ μὲν βασανίζουσαι καὶ	κονιῶσαι	καὶ ἑτέραις κολάσεσι κατατείνουσαι, τὴν
[1]	στήσεσθε τρέχοντες εἰς κενὸν καὶ	κοπιῶντες	μάτην καὶ εἰκῇ πυκτεύοντες καὶ
[36]	ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν	κόποις,	ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν
[64]	καὶ χαρὰν ἀλλ´ ὀδύνην καὶ	κόπον	ἐργάζεσθαι εἴωθεν. Ἀλλ´ ἡ μὲν
[73]	τοῦ κόσμου τούτου. Τί οὖν	κόπτεις	σαυτὸν ἐν τοῖς τοῦ κόσμου
[56]	τι συμβαίη τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη	κόπτεσθαι	καὶ θρηνεῖν τῶν πασχόντων οὐχ
[70]	ῥᾳστώνην; Ἀλλ´ οὐ διαλιμπάνουσι μόχθοις	κοπτόμενοι	καὶ ταλαιπωρίαις. Τί ποτ´ οὖν
[1]	μάτην οἱ ἀπὸ τῶν αἱρέσεων	κόπτοντες	ἑαυτούς· οὐδένα γὰρ λήψονται μισθόν.
[14]	αὐτὸ τὴν ἡμέραν ἐπινεμομένου καὶ	κόπτοντος,	τοῦ δὲ λόγου τούτου οὐκ
[24]	ἀλλ´ οὐκ ἔπαθον τὰ τοῦ	Κορέ,	ἀλλὰ πείσονται ὕστερον ἐπὶ μείζονι
[24]	παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ τὰ τοῦ	Κορὲ	ἐτόλμησαν ἀλλ´ οὐκ ἔπαθον τὰ
[57]	Ἡ γὰρ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος	κόρη	καίτοι οὕτω σφοδρῶς ὑπὸ τῶν
[57]	τῷ δὲ μὴ ἐλπισθέντι τὴν	κόρην	παρέδωκαν οἱ γονεῖς. Οὐ γυναῖκες
[13]	σπουδήν. ~Διὰ τί ἔγραψαν αὐτῷ	Κορίνθιοι	περὶ παρθενίας, αὐτὸς δὲ αὐτοῖς
[49]	αὐτῷ. Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ;	Κορινθίοις	διελέγετο— πρότερον γὰρ ὑπὲρ τῶν
[49]	περὶ παρθενίας αὐτῷ διειλεγμένων ἐροῦμεν—	Κορινθίοις,	ἐν οἷς ἔκρινε μηδὲν εἰδέναι
[49]	ὑπάρχειν αὐτοῖς. Διὰ ταῦτα καὶ	Κορινθίοις	οὕτω διελέγετο καὶ Ῥωμαίους ἀπὸ
[33]	τοῦτον τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ τοὺς	Κορινθίους·	Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω,
[28]	ἀνάγκην εἰς ἣν καὶ τοὺς	Κορινθίους	ὁ Παῦλος τότε. Τὸ γὰρ
[12]	Ἀποδέξαιτο ἄν τις ἐνταῦθα τοὺς	Κορινθίους	ὅτι μηδεμίαν ποτὲ παρὰ τοῦ
[49]	ἦν αὐτῷ. Ἐπειδὴ δὲ πρὸς	Κορινθίους	τοὺς ἀτελέστερον διακειμένους διελέγετο, ἤδη
[70]	ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν δὲ οὐχ ὁ	κόρος	οὐδὲ ἡ πλησμονὴ ἀλλ´ ἡ
[37]	Οὐκ ἴσχυσας εἰς τὴν ἀνωτάτω	κορυφὴν	ἀναβῆναι; Τῆς γοῦν μετ´ ἐκείνην
[26]	πρὸς ἐκείνην ἐπάρω σε τὴν	κορυφήν.	Καίτοι γε αὐτοὶ τὰ τῶν
[13]	μὲν ἐπὶ τὴν ὑψηλὴν ταύτην	κορυφὴν	οὐκ ἐτόλμων ὑμᾶς ἀγαγεῖν διὰ
[45]	πρὸς τὴν αὐτὴν ἐκείνοις φθάσαι	κορυφήν.	Τὸ δὲ τέλος καὶ ὁ
[34]	τὸ πῦρ, ὁρᾷ μὲν αὐτὸ	κορυφούμενον	καὶ εἰς ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι
[63]	τοιοῦτον οὐδὲν τῶν φθαρτῶν ἐκείνων	κοσμεῖ	τὰς ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ τούτων
[50]	μετὰ πάσης αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης	κοσμεῖν	ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ
[75]	αὑτῆς οἰκοδομεῖν ψυχήν, τὸν ναὸν	κοσμεῖν	ἐκεῖνον τὸν ἅγιον οὐκ ἐν
[16]	τὸν τέλειον οὐδὲ τὸ μέτρον	κοσμῆσαι	τῆς ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ
[40]	ἂν τοὐναντίον αὐτὴ μὲν ᾖ	κοσμία	καὶ ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ θρασύς,
[63]	ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ γυναικὶ	κοσμίᾳ	τὴν διακονουμένην θεράπαιναν καὶ αὐτὴν
[44]	ἀνήρ. Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν	κοσμία	τίς ἐστιν ἡ γυνὴ καὶ
[63]	τούτους ἡδὺ καὶ μειλίχιον ἐνορᾶν.	Κοσμιότης	δὲ αὐτῇ τοσαύτη περίκειται ὡς
[47]	τὴν ἐπιείκειαν, πολλὴν δὲ τὴν	κοσμιότητα,	πολλὴν δὲ τὴν τῶν χρημάτων
[66]	τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον	κοσμιότητος	ἀφιεῖσαι τὴν ἀκτῖνα λαμπράν· οὐκ
[50]	φησι· Γυναῖκας ὡσαύτως ἐν καταστολῇ	κοσμίῳ	μετὰ πάσης αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης
[27]	πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς	κοσμοκράτορας	τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου,
[14]	στολὴν καὶ τὸν οὐράνιον ἀπέθεντο	κόσμον,	ἐδέξαντο δὲ τὴν ἀπὸ τοῦ
[14]	Θεὸς δι´ ὃν καὶ τὸν	κόσμον	ἐποίησε. Πλασθεὶς δὲ ἐκεῖνος ἔμεινεν
[74]	γὰρ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν	κόσμον	τὸ διάφορον, τοσοῦτον αὕτη βελτίων
[62]	ἐργαζομένων ποικιλία καὶ ὁ λοιπὸς	κόσμος	ἅπας καθάπερ τις ἀθλητὴς γενναῖος
[14]	Ἐπειδὴ γὰρ ὁ σύμπας οὗτος	κόσμος	ἀπήρτιστο καὶ πάντα ηὐτρέπιστο τὰ
[62]	τῆς φύσεως. Ὁ πολὺς γὰρ	κόσμος	ἐκεῖνος οὐκ ἀφίησιν αὐτὸ φαίνεσθαι
[63]	ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι παρασκευάζων. ~Τίς ὁ	κόσμος	τῆς παρθενίας καὶ τί τὸ
[63]	Ἀλλ´ οὐχ ὁ τῆς παρθενίας	κόσμος	τοιοῦτος. Οὐ γὰρ λυμαίνεται τῇ
[74]	δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ	κόσμου«	ἀλλ´ ὁ μὲν παράγει, ὁ
[34]	φησίν, ἡ δὲ τὰ τοῦ	κόσμου	μεριμνᾷ. Συναγαγὼν τοίνυν εἰς ταὐτὸν
[14]	γαμήσας, φησί, μεριμνᾷ τὰ τοῦ	κόσμου.	Ὁρᾷς πόθεν ἔσχε τὴν ἀρχὴν
[75]	δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ	κόσμου.	Ὅταν οὖν καὶ ἐνταῦθα κἀκεῖ
[73]	κόπτεις σαυτὸν ἐν τοῖς τοῦ	κόσμου	πράγμασι τοῖς οὐ μένουσιν ἀλλὰ
[78]	γὰρ οὕτω πρὸς τὰ τοῦ	κόσμου	πράγματα ἐπτοημένος καὶ τὸν παρόντα
[17]	ἔτι τῇ καλιᾷ τοῖς τοῦ	κόσμου	προσηλωμένοι πράγμασιν. Οἱ δὲ ὄντως
[78]	Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ	κόσμου,	τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ
[64]	ὅσην οὐδὲ ὁ γέλως τοῦ	κόσμου	τούτου. Εἰ δὲ ἀπιστεῖς, ἄκουσον
[73]	ἡδονῆς; Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ	κόσμου	τούτου. Τί οὖν κόπτεις σαυτὸν
[73]	εἰρημένον· Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ	κόσμου	τούτου. Τί τοίνυν ὡς εἰς
[62]	πολλάκις ὥσπερ παρὰ τὴν ἀξίαν	κοσμουμένην	αὐτοῖς. Ἂν μὲν γὰρ εὔμορφος
[14]	ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ τῇ παρθενίᾳ	κοσμούμενοι.	Καὶ πᾶσα τότε ἡ γῆ
[14]	αὑτῶν, παρέμενε καὶ ἡ παρθενία	κοσμοῦσα	αὐτοὺς μᾶλλον ἢ τοὺς βασιλεῖς
[78]	κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν	κόσμῳ	δογματίζετε, μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ
[75]	ἔχειν, τοῦτό ἐστι κεχρῆσθαι τῷ	κόσμῳ	καὶ μὴ κατακεχρῆσθαι. Ὁ δὲ
[24]	τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν τῷ	κόσμῳ	κατακριθησόμεθα. Καὶ αὕτη πάλιν οὐκ
[24]	παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ	κόσμῳ	κατακριθῶμεν. Εἰσὶ μὲν γὰρ οἱ
[17]	ἀφίησιν ὥσπερ ἐν καλιᾷ τῷ	κόσμῳ	τούτῳ καὶ τῷ γάμῳ τρέφεσθαι
[80]	περικόψασα, ποσὶ δὲ εὐλύτοις καὶ	κούφοις	καθάπερ πτηνοὺς ἀφεῖσα πέτεσθαι πρὸς
[76]	διὰ τούτων ἁπάντων δεικνὺς τὸ	κοῦφον	αὐτοῦ καὶ φορητὸν ἐνταῦθά φησιν·
[26]	τῆς πορνείας βάραθρον. Οὔπω σοι	κοῦφον	γέγονε τὸ πτερὸν ἵνα πρὸς
[64]	ἐλπίσι ταῖς χρησταῖς σφόδρα γίνεται	κοῦφον.	Διὸ ἀντὶ τῆς εὐρυχώρου καὶ
[76]	βούλεσθαι καταδέχηταί τις, κἂν σφόδρα	κοῦφον	ᾖ, πάντων ἀφορητότερον γίνεται καὶ
[74]	ταύτην ἐκείνῃ παραβαλλομένην νομίζεσθαι· οὕτως	κουφότερά	τέ ἐστιν ἐκείνης καὶ σφόδρα
[75]	ἀντιδόσεις ἀλλὰ καὶ τῇ φύσει	κουφοτέραν	οὖσαν ἐκείνης; Τί γὰρ ἡ
[44]	βαδίζειν ὁδόν, τὴν εὐλύτων καὶ	κούφων	δεομένην ποδῶν καὶ ψυχῆς εὐζώνου
[64]	τῆς φύσεως αὐτῆς τῶν πραγμάτων	κρατεῖν.	Εἰ δὲ μάστιγες ἡδονὴν ἔτεκον
[74]	καὶ τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως	κρατεῖν.	Ὁ μὲν γὰρ ὑπὲρ τούτων
[41]	ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι τοὺς γεγαμηκότας καταναγκάζει.	Κρατείτω«	φησίν, ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός.
[46]	καὶ ἀπάτῃ ἁλοὺς καὶ μὴ	κρατήσας	ἡδονῆς— τό τε κατ´ εἰκόνα
[37]	ἅπαξ ἐπιθυμία κατεπάλαισε, σὲ δὲ	κρατήσασα	πρότερον οὐκ ἴσχυσε διὰ παντὸς
[27]	παραινεῖται γαμεῖν, οὐκ ἐπειδὴ τὸ	κράτιστον	τῆς ἀρετῆς ὁ γάμος ἀλλ´
[41]	Πάλιν γὰρ αὐτὸν δοῦλον τῆς	κρατουμένης	ποιεῖ, καινήν τινα καὶ παράδοξον
[52]	διαστασιάζοντας πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς	κρατοῦντας	αὐτῶν οὐ μικρὰν ἀφορμὴν τῆς
[68]	ἀπήλλακται ταραχῆς τὸ δωμάτιον καὶ	κραυγὴ	πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ
[78]	ποιεῖ, ὁ δὲ μὴ ἐκγαμίζων	κρεῖσσον	ποιεῖ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ὅσον
[39]	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν·	κρεῖττον	γάρ ἐστι γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι.
[6]	ἀκέραιον μένοι, ἀλλ´ ὅμως τὸ	κρεῖττον	διέφθαρται τῆς ψυχῆς τὰ νοήματα.
[78]	Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ὅσον τὸ	κρεῖττον	οὐκ ἔδειξε διὰ τὴν αὐτὴν
[36]	μὴ ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον	κρεῖττον	ποιεῖ; Τίνος δὲ ἕνεκεν μακαριωτέρα
[39]	τὰ προσκείμενα τούτῳ. Ἔμαθες ὅτι	κρεῖττον	τὸ γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι· ἀπεδέξω
[45]	βελτίων ἀσφάλεια φιλοτιμίας κενῆς καὶ	κρεῖττον	τῷ Χριστῷ πείθεσθαι ἢ τῇ
[10]	ἡ παρθενία θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ	κρείττων	ἐστὶ καὶ τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ
[10]	Σύμφημι κἀγώ. Ἀλλὰ τοῦ γάμου	κρείττων;	Καὶ τοῦτο συνομολογῶ· εἰ βούλει,
[10]	καλοῦ κρείττων ἐστὶ καὶ τοσούτῳ	κρείττων	ὅσῳ τῶν ναυτῶν ὁ κυβερνήτης
[10]	εἰ βούλει, καὶ τὸ ὅσον	κρείττων	προτίθημι ὅσον γῆς ὁ οὐρανός,
[21]	συμφέρει αὐτῷ ἵνα μύλος ὀνικὸς	κρεμασθῇ	περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ
[69]	οἷον τὸ τῶν κατακοπτομένων πλῆθος	κρεῶν,	τὴν περιττὴν τοῦ οἴνου δαπάνην,
[24]	φοβώμεθα. Κἂν γὰρ ἐνταῦθα μὴ	κριθῶμεν	ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν
[38]	τοῦ Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι θελήσωσι,	κρίμα	ἕξουσιν ὅτι τὴν πρώτην πίστιν
[36]	αὐταῖς ἀπειλεῖς λέγων ὅτι Ἔχουσι	κρίμα	ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν;
[78]	τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν ἐπισταμένης	κρίνειν	ὀρθῶς. Ἀλλὰ τούτων οὔπω τῶν
[78]	ἐπιτιμᾷ λέγων· Σὺ δὲ τί	κρίνεις	τὸν ἀδελφόν σου; Ἀλλ´ οὐχ
[78]	λέγων· Μὴ οὖν τις ὑμᾶς	κρινέτω	ἐν βρώσει ἢ ἐν πόσει.
[78]	ἐστιν ἀλλ´ ὅταν ἕληται καὶ	κρίνῃ	τότε καλῶς ποιεῖ. Εἶτα ἵνα
[24]	οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ	κρινόμενοι	ὑπὸ κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ
[82]	καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους	κρίνοντες	τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.
[82]	τοὺς γὰρ ἐκείνων οὗτοι καθεδοῦνται	κρινοῦντες	ἐγγόνους. Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον
[1]	πρὸς αὐτοὺς ὁ κατ´ ἐκείνην	κρίνων	τὴν ἡμέραν· Ἐγὼ τὰς τιμὰς
[36]	ἀλλ´ ἐν τῇ τοῦ παρέχοντος	κρίσει.	Διὰ τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς τὰ
[42]	ἄπαγε— ἀλλὰ τῇ τῶν ἀκουόντων	κρίσει	τὸ πᾶν ἐπιτρέψαι βουλόμενος. Τοιοῦτον
[21]	τῶν ἐν αὑτοῖς τὰς διεστραμμένας	κρίσεις	ἐχόντων ἐβόα. Ἄκουσον δὲ καὶ
[52]	αὐτῆς, οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ	κρίσεως	καὶ οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου
[22]	λέγειν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς	κρίσεως	τοὺς ἀπὸ τῆς παρθενίας ἐκεῖ
[42]	ἀλλὰ τὸ πᾶν ὑπὸ τὴν	κρίσιν	ἀφίησι κεῖσθαι τῶν ἀκροατῶν. ~Ποίαν
[14]	δοκῶσι δι´ ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ διὰ	κρίσιν	ὀρθὴν λογισμῶν τῶν ἀγώνων ὑστερηκέναι
[23]	ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι προάγουσαι εἰς	κρίσιν,	τισὶ δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ
[37]	καὶ τὴν μέλαιναν στολὴν ἐξαίφνης	κρότοι	καὶ παστάδες γαμήλιοι καὶ θόρυβος
[66]	γὰρ τὸ φαίνεσθαι οὔτε τὸ	κρύπτεσθαι	τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ τὸ μὲν
[73]	ἕστηκεν, οὐ γάμων καιρὸς οὐδὲ	κτημάτων	ἀλλ´ ἐνδείας καὶ τῆς ἄλλης
[73]	μίξις, οὐ χρημάτων εὐπορία οὐδὲ	κτημάτων	ἐπιμέλεια, οὐ τροφὴ οὐδὲ ἐνδύματα,
[73]	τῆς ταπεινότητος, οἰκίας προστασίαν καὶ	κτημάτων	καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ ἀνδρὸς
[73]	Τί δαὶ χρημάτων, τί δαὶ	κτημάτων,	τί δαὶ τῶν βιωτικῶν, τῆς
[18]	γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ ἀνθρώπων καὶ	κτηνῶν	καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν ἐμπνεόντων
[67]	συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ ὥστε πολλὰς	κτήσασθαι	μόνον, ἀλλ´ ὥστε καὶ εὐειδεῖς
[75]	κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες ἐν	κτήσεσιν	ὡς μὴ χαίροντες. Οἱ γὰρ
[75]	γὰρ μὴ χαίροντες οὐδὲ τῆς	κτήσεως	ἐπιμελήσονται καὶ οἱ μὴ κλαίοντες
[6]	ἐνδείκνυται πολλήν, πρὸς δὲ τὸν	κτίσαντα	αὐτὴν Θεὸν πολλῇ κέχρηται τῇ
[8]	Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας καὶ τὴν	κτίσιν	διέβαλες ἅπασαν. Εἰ γὰρ ἀκάθαρτον
[12]	καὶ ἀγγέλους καὶ δυνάμεις καὶ	κτίσιν	ἑτέραν καὶ πάντα ἁπλῶς δεύτερα
[6]	πονηροῖς προσέχειν τοῖς τοῦ Θεοῦ	κτίσμασι;	Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς
[4]	μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες αὐτοῦ τὰ	κτίσματα	οὐ μόνον οὐκ ἀπέχετε τὸν
[10]	κρείττων ὅσῳ τῶν ναυτῶν ὁ	κυβερνήτης	καὶ τῶν στρατιωτῶν ὁ στρατηγός.
[57]	ταράττονται φροντίσι. Κἂν μὲν εὐθέως	κυήσῃ,	μετὰ φόβου πάλιν ἡ χαρά·
[34]	τρικυμίας, πάντα ἄνω καὶ κάτω	κυκῶν,	ὥστε τῇ βίᾳ καὶ τῇ
[19]	ἔτι καὶ νῦν ἐν τούτοις	κυλινδουμένους	τοῖς πάθεσι καὶ χοίρων βίον
[9]	ταύτῃ τὰ τῆς ἐπιθυμίας δεχόμενος	κύματα	ἐν γαλήνῃ πολλῇ καθίστησιν ἡμᾶς
[24]	τὸν ἐπὶ τὸν ἔμετον ἐπιστρέψαντα	κύνα	μιμούμενοι. Εἰσὶ δὲ οἱ διὰ
[57]	δὲ περὶ τῶν ἐσχάτων ἡ	κύουσα.	Ἂν δὲ πολὺς μεταξὺ γένηται
[49]	καὶ πρὸς τὴν γῆν ἔτι	κύπτοντας	ἀπὸ τῶν ἐν τῇ γῇ
[57]	ἀπαρρησίαστος ἡ γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ	κυρία	οὖσα τοῦ τεκεῖν. Ὅταν δὲ
[47]	καὶ οὐδὲ νῦν αὐτὴν τῇ	κυρίᾳ	προσηγορίᾳ καλεῖ, ἀλλὰ τί; Λέλυσαι
[39]	κἀκεῖνο· ἐκεῖ δὲ τὴν οὐκέτι	κυρίαν	οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ,
[8]	οὐδέπω τούτῳ παρθένος. Τὴν γὰρ	κυρίαν	τοῦ γαμηθῆναι γενομένην, εἶτα οὐχ
[73]	λόγον ὑφέξειν τῶν πεπλημμελημένων, τῆς	κυρίας	γενομένης ἐγγύς, οὐ γυναικὸς μόνον
[84]	πλέον ἔσται λοιπόν. Τῆς γὰρ	κυρίας	παραγενομένης καὶ τοῦ βήματος προτεθέντος
[70]	οὐδὲ μικρᾶς καιροῦ ῥοπῆς εἰσι	κύριοι.	Ἀλλὰ διὰ τὴν ῥᾳστώνην; Ἀλλ´
[39]	τὴν ῥαθυμίαν. Δείκνυσι γὰρ ὅτι	κύριοι	ὄντες τοῦ πράγματος παρὰ τὸ
[34]	ποτε κωλυθῶμεν ὧν πάλαι ἦμεν	κύριοι,	τοὐναντίον γίνεται καὶ τὰ δι´
[68]	δὲ οἱ δοκοῦντες αὐτῶν εἶναι	κύριοι	τῶν οὐκ ὄντων τὴν ὑπὲρ
[75]	κελεύει καὶ οὐδένα ἀφίησιν ἑαυτοῦ	κύριον	εἶναι· ἔνθα δὲ ἂν δέῃ
[9]	γὰρ συμβουλεύων ἀφίησι τὸν ἀκούοντα	κύριον	εἶναι τῆς τῶν πραγμάτων αἱρέσεως
[41]	δέ ἐστι τὸ μηδένα ἑαυτοῦ	κύριον	εἶναι τῶν γεγαμηκότων. Καὶ οὐκέτι
[32]	καὶ οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸν	κύριον	εἶπον· Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ
[41]	γὰρ Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω«	κύριον	τὸν ἀκροάτην τῆς αἱρέσεως ποιοῦντός
[1]	λήψονται μισθόν. Οὐκ ἐπειδὴ ὁ	κύριος	ἄδικος ἄπαγε— ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτοὶ
[12]	τοῦτο οὖν ἔλεγεν· Οὐχ ὁ	κύριος,	ἀλλ´ ἐγώ« οὐ τοῦτο δεῖξαι
[40]	συζώντων γυναικί; Δικαίως οὖν ὁ	κύριος	αὐτὸ μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ τί
[39]	παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ	κύριος,	γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι·
[28]	μετὰ τὸν γάμον οὐκ ἔσται	κύριος	ἑαυτοῦ ἀλλ´ ἐν τῇ τῆς
[73]	καὶ διαχύσει καὶ τρυφῇ; Ὁ	κύριος	ἐγγύς. Σὺ δὲ ὑπὲρ χρημάτων
[41]	λοιποῖς ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ	κύριος·	εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει
[1]	δεινόν. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	κύριος	ἡμῶν, ἂν μέν τις εἰκῇ
[17]	πτήσεως ἔχωνται. Οὕτω καὶ ὁ	κύριος	ἡμῶν ἐξ ἀρχῆς μὲν εἷλκεν
[23]	θέντες ἀφῆκαν, οὕτω καὶ ὁ	κύριος	ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα καὶ
[49]	πόνος ἐστίν. Ἀλλ´ οὐχ ὁ	κύριος	ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ
[12]	παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ	κύριος·	καὶ πάλιν· Τοῖς δὲ λοιποῖς
[12]	εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ	κύριος«	μὴ διὰ τοῦτο Παύλου νομίσῃς
[75]	τῆς συγγνώμης καὶ οὐκ ἔστι	κύριος	ὁ ἕτερος ἀποστερεῖν τὸν ἕτερον
[27]	ἑαυτοὺς διὰ παντός· Ἐὰν μὴ	κύριος	οἶκον οἰκοδομήσῃ, εἰς μάτην ἐκοπίασαν
[38]	τοῦ μὴ πονεῖν αὐτός ἐστι	κύριος.	Ὅταν δὲ ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται
[12]	δὲ λοιποῖς λέγω οὐχ ὁ	κύριος,	οὐκ ἀνθρωπίνην ἔδειξεν τὴν συμβουλήν.
[28]	τὴν δουλείαν. Ὁ μὲν γὰρ	κύριος	οὐκ ἀφίησι τὸν ἄνδρα ἐκ
[12]	αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν τὸ Ὁ	κύριος,	οὐκ ἐγώ« οὐκ ἔστιν ἐναντιουμένου
[42]	ἐνῆν οὕτως εἰπεῖν· ἐπειδὴ ὁ	κύριος	οὐκ ἐπέταξε παρθενίαν, διὰ τοῦτο
[12]	οὕτως τὸ Ἐγώ, οὐχ ὁ	κύριος«	οὐκ ἴδιόν τι παρὰ τὸ
[12]	λοιποῖς ἐγὼ λέγω οὐχ ὁ	κύριος,	οὐχ ὡς ἑτέρων μὲν ὄντων
[12]	σὺ ταῦτα λέγεις, οὐχ ὁ	κύριος.	Πόθεν οὖν μοι τὸ ἀσφαλὲς
[12]	παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλ´ ὁ	κύριος.	Τῶν δὲ ἀπίστων ἕνεκεν αὐτὸς
[27]	ἄνωθεν ῥοπῆς. Ἐὰν« γὰρ μὴ	κύριος	φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησαν
[45]	ὁ λόγος ἦν. Εἰ δὲ	κύριος	ὢν τοῦ μὴ τὸν ζυγὸν
[28]	ἐνόμισαν, ἀλλ´ ὅτε ἤκουσαν τοῦ	κυρίου	εἰς ταύτην αὐτοὺς κατακλείοντος τὴν
[68]	ἔστιν οὐδείς. Ἀλλ´ οἱ τοῦ	κυρίου	κατατρυφῶντες αὐτοὶ μόνοι τὸ μέγεθος
[15]	τὸ ἡμέτερον ἀλλ´ ὁ τοῦ	κυρίου	λόγος ὁ παρὰ τὴν ἀρχὴν
[84]	πνεύματι ζήσομεν, πότε τὰ τοῦ	κυρίου	μεριμνήσομεν; Ὅταν ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν; Ἀλλ´
[74]	Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ	κυρίου,	ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ
[41]	Περὶ δὲ τῶν παρθένων ἐπιταγὴν	κυρίου	οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι
[34]	τῶν παρθένων διαλεγόμενός φησιν· Ἐπιταγὴν	κυρίου	οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι.
[75]	προτέραις παραινέσεσιν ἀλλ´ εἰπών· Ἐπιταγὴν	κυρίου	οὐκ ἔχω« καὶ Ἐὰν γήμῃ
[24]	ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ κρινόμενοι ὑπὸ	κυρίου	παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ
[12]	Τὴν γὰρ τούτου παραίνεσιν τοῦ	κυρίου	παραίνεσιν εἶναι πιστεύειν χρή. Καὶ
[41]	δίδωμι« φησίν, ὡς ἠλεημένος ὑπὸ	κυρίου	πιστὸς εἶναι« Ἄξιον δὲ ἐνταῦθα
[42]	τί; Ὡς ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ	κυρίου	πιστὸς εἶναι« καὶ τὸ ἔλαττον
[42]	ὡς διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ	κυρίου	πιστὸς εἶναι. Καὶ ὥσπερ οὐδὲ
[41]	δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος ὑπὸ	κυρίου	πιστὸς εἶναι. Καίτοι γε καὶ
[73]	Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ	κυρίου.	~Πῶς θέλων ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι
[12]	λόγου καλόν; ἀπ´ αὐτῶν τοῦ	κυρίου	ῥημάτων, ὧν διὰ τοῦ μακαρίου
[12]	αὐτοῦ, ἑτέρων δὲ τῶν τοῦ	κυρίου	ταῦτά φησιν. Ὁ γὰρ τὸν
[36]	ἡγεῖσθαι αὐτοῦ ἀλλὰ πάντα τοῦ	κυρίου.	Τοῦτο καὶ ἑτέρωθι ποιεῖ. Εἰπὼν
[12]	ὁ Παῦλος ἐνηχούμενος ὑπὸ τοῦ	κυρίου	φησί; Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ
[34]	Ἡ μὲν γὰρ τὰ τοῦ	κυρίου,	φησίν, ἡ δὲ τὰ τοῦ
[2]	ἴχνος βαίνων τοῦ διδασκάλου, Ἐπιταγὴν	κυρίου«	φησίν, οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ
[38]	ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν	κυρίῳ.	~Ποίᾳ χήρᾳ καὶ ποίᾳ παρθένῳ
[78]	Τὸ γὰρ λέγειν Τῷ ἰδίῳ	κυρίῳ	στήκει ἢ πίπτει« δοκεῖ μὲν
[39]	πάλιν κολάζει καὶ ὃν ἐν	κυρίῳ	φησὶν εἶναι γάμον τοῦτον ὡς
[34]	ἡμετέρας νωθείας τὸ πλέον τὴν	κυριωτέραν	αἰτίαν ἐπήγαγε διὰ τὴν ἀκρασίαν
[34]	ἡμῶν καταφρονούμενα ταῦτα ὅταν τὸ	κῦρος	ἡμῶν ἐκφύγῃ σφοδρότερον ἡμῶν τὴν
[37]	ἢ ὅταν μετὰ τὸν πολὺν	κωκυτὸν	καὶ τὰς οἰμωγὰς καὶ τὰ
[82]	γάμῳ πραγματείας κατέπεσον. Τί οὖν	κωλύει,	φησί, καὶ νῦν μετὰ τοῦ
[78]	γὰρ ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς τοῖς ἐπιχειροῦσι	κωλύειν	αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ λέγων· Σὺ δὲ
[78]	δεινὸν τὸ πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην	κωλύειν	ὡς δι´ αἰσχύνην. Τοῦτο μὲν
[9]	γαμεῖν. Σὺ δέ, φησίν, οὐ	κωλύεις;	Ἄπαγε· μή ποτε τὰ αὐτά
[8]	πόνοις, τιμᾶσθαι δὲ οὐκ ἀφίησιν.	Κωλύεις	γαμεῖν; Διὰ τοῦτο τοῦ μὴ
[78]	ἐπικειμένης θέμις τὴν προῃρημένην παρθενεύειν	κωλύεσθαι,	ἀλλὰ πρὸς πάντα ἵστασθαι χρὴ
[34]	ἀναβῆναι ἀπὸ τῆς ἀκρασίας βουλόμενος	κωλύηται	ὡς ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ
[34]	ἐπιθυμίαν σφοδρόν. Ἂν δέ ποτε	κωλυθῶμεν	ὧν πάλαι ἦμεν κύριοι, τοὐναντίον
[25]	οὐ μόνον τῷ πολλὰ τιθέναι	κωλύματα	ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ πλέον
[17]	προσηκούσης ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν, οὐδὲν τὸ	κωλύον	αὐτοὺς ἀπολέσθαι εὐθέως· τοσοῦτον ἡ
[9]	κόλασις. ~Ὅτι παραινεῖν παρθενεύειν οὐχὶ	κωλύοντός	ἐστι γαμεῖν. Σὺ δέ, φησίν,
[5]	ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν,	κωλυόντων	γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ
[17]	εἰς τὸ ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν	κωλύουσαν	ἀναχωρεῖν τοῦ γάμου. Ὅτι γὰρ
[14]	παιδοποιΐαν ἡμῖν χρησιμευούσῃ; Τί δὲ	κωλύσει	τὸ τῶν ἀνθρώπων ἅπαν ἀφανισθῆναι
[42]	εἰς μέσον καὶ προτιθέναι οὐδεὶς	κωλύσειεν	ἂν νόμος καὶ μάλιστα ὅταν
[9]	ἂν εἴη δίκαιος. Πῶς οὖν	κωλύω	γαμεῖν τῶν γαμούντων μὴ κατηγορῶν;
[9]	τῶν γαμούντων μὴ κατηγορῶν; Πορνεύειν	κωλύω	καὶ μοιχεύειν, γαμεῖν δὲ οὐδέποτε.
[34]	γὰρ οὐ μὴν διὰ τοῦτο	κωλύω	τοῖς βουλομένοις οὐδὲ αἰτιῶμαι ἀλλ´
[9]	Τούτοις παραινῶ μὴ γαμεῖν, οὐ	κωλύων	γαμεῖν. Πολὺ δὲ τούτου κἀκείνου
[41]	τούτου φανερῶς ὁ Χριστὸς διετάξατο,	κωλύων	εἰς ἐπιτάγματος ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα
[78]	τῷ Θεῷ δοκούντων, ἅπας ὁ	κωλύων	ἐχθρὸς ἔστω καὶ πολέμιος, κἂν
[34]	νομοθέτης. Εἶπον, συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι	κωλύων,	οὐ τὴν προσωτέρω προθυμίαν ἐμποδίζων.
[9]	ποιεῖται τὴν συμβουλήν· ὁ δὲ	κωλύων	παραιρεῖται ταύτης τῆς ἐξουσίας αὐτόν.