Chapitre
[52]	θρήνων καὶ ὀδυρμῶν; Ἀπειλαὶ καὶ	ὕβρεις	καὶ λοιδορίαι διὰ παντός— αἱ
[53]	Καὶ σιωπῶ τὰ ὀνείδη, τὰς	ὕβρεις,	τὰς ἀηδίας, ἃ πάντων ἐστὶν
[75]	τῆς ῥαθυμίας καὶ τῆς πολλῆς	ὕβρεως	τίκτεται. Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναγκάζει
[5]	Θεῷ μάχεται καὶ τὴν ἄπειρον	ὑβρίζει	σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν
[44]	εἰπεῖν ὅσα ἀνάγκη ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον,	ὑβρίζοντα,	ὀμνύοντα, λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον, πολλὰ πρὸς
[20]	καὶ τοὺς ἐν δυναστείαις ὄντας	ὑβρίζοντες	οὐ μόνον οὐ κολάζονται ἀλλὰ
[21]	οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος	ὑβρίσθαι	πολλὰ παρακαλοῦντος γενέσθαι τι πλέον
[57]	πολλαὶ πολλάκις ἠρρώστησαν. Καὶ γὰρ	ὑβρισθεῖσαι	καὶ ὀργισθεῖσαι τότε μὲν ὑπὸ
[20]	ἀλλὰ καὶ ἐλεοῦνται παρὰ τῶν	ὑβρισθέντων	αὐτῶν. Εἰ δέ τις ἑκὼν
[32]	πρόσιμεν φοβερῷ πολλὰ παρ´ ὑμῶν	ὑβρισμένῳ	μεγάλα ἡμῖν ἔχοντι καὶ ὑπὲρ
[71]	καὶ ἀλαζόνας καὶ ἀσελγεῖς καὶ	ὑβριστὰς	καὶ ἀκολάστους καὶ ἀκροχόλους καὶ
[40]	τοῦτο μὴ βουλομένην κολακεύειν τὸν	ὑβριστὴν	καὶ παρέχειν ἑαυτὴν ἐκείνῳ πρὸς
[52]	καὶ οἰκέται καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς	ὑβριστικώτερον	αὐτῇ κέχρηνται. Ὕποπτον μὲν γὰρ
[57]	Ποίας δὴ ταύτης; Ὅτι τὸν	ὑγιαίνοντα	οὐδὲν ἀφίησιν ἄμεινον τοῦ κάμνοντος
[17]	τῶν παθῶν ἀμετρίαι διαφθείρουσι τὴν	ὑγίειαν	αὐτῆς. Καὶ δεῖ μάλιστα ἐπὶ
[7]	τὰ διενοχλοῦντα τὴν τῆς ψυχῆς	ὑγίειαν,	καὶ Οὐδεὶς στεφανοῦται ἐὰν μὴ
[70]	πόρρω τούτων ἀφέστηκε τῶν δυσχερῶν	ὑγιείας	καὶ εὐεξίας ποιητική, ἣν μείζονα
[27]	παρ´ ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν	ὑγιῆ,	νηστείας καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν
[78]	αὐτῶν συνανασπάσῃ καὶ τὰ τῆς	ὑγιοῦς	διδασκαλίας φυτά. Διὰ τοῦτο οὔτε
[57]	καὶ ἀνάπηρον ἀντὶ ἀρτίου καὶ	ὑγιοῦς	προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ ἄρρενος θῆλυ.
[72]	Ὁ δὲ ἐν ἐκείνῳ τῷ	ὑγρῷ	καὶ διακεχυμένῳ βίῳ δαπανηθείς, εἴποτε
[68]	ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν θέντες τὴν	ὕελον	οὕτως ἔξωθεν τὸν ἄργυρον περιβάλλουσι,
[68]	ἕνεκεν λέγοις, πολλῷ βελτίων ἡ	ὕελος,	καὶ ταῦτα αὐτοὶ οἱ πλουτοῦντες
[30]	τοὺς συνταφέντας τῷ Χριστῷ, τοὺς	υἱοθεσίας	ἀξιωθέντας, τοὺς εἰς τοσαύτην ἀναχθέντας
[18]	ἄτοπον τότε ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ	υἱοὶ	τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παρθενίαν
[46]	Πῶς βοηθὸς δι´ ἧς οἱ	υἱοὶ	τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον δὲ πάντες
[22]	αὐτῶν ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν ἐν	υἱοῖς	Θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ὁ
[84]	σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ	υἱὸν	πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας
[52]	ὀργήν, κἂν δοῦλος ᾖ κἂν	υἱὸς	κἂν ὁστισοῦν ἕτερος. Καὶ ἡδονὴ
[82]	ἀκολουθήσαντές μοι, ὅταν καθίσῃ ὁ	υἱὸς	τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης
[21]	ἀδελφοῦ καταλαλῶν καὶ κατὰ τοῦ	υἱοῦ	τῆς μητρὸς τιθεὶς σκάνδαλον κολασθήσεται
[62]	λίθων λαμπρότης καὶ ἑτέρας τινὸς	ὕλης	κάλλος, ἐπιτείνεται εἰς δυσείδειαν μειζόνως.
[68]	χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ πάσης	ὕλης	λαμπρότερός τέ ἐστι καὶ φαιδρότερος.
[68]	οἱ τὰ ἐκπώματα ἀπὸ τῆς	ὕλης	ταύτης ὡς τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες.
[53]	τὸ κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ	ὕλης	τινὸς λαβομένη φλὸξ οὕτως εἰς
[13]	ὑψηλὴν ταύτην κορυφὴν οὐκ ἐτόλμων	ὑμᾶς	ἀγαγεῖν διὰ τὸ τοῦ πράγματος
[49]	τῶν ἐνταῦθα ἔχεται λέγων· Θέλω	ὑμᾶς	ἀμερίμνους εἶναι. Οὐκ ἐνταῦθα δὲ
[49]	Καὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· θέλω	ὑμᾶς	ἀστράψαι ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ
[35]	ὅτι τὸ ἐμαυτοῦ σκοπήσας ἀσφαλὲς	ὑμᾶς	εἰς κίνδυνον ἐνέβαλον. Εἰ γὰρ
[11]	γὰρ τοῦ πονηροῦ δούλου κόλασις	ὑμᾶς	ἐκδέξεται· ταῖς δὲ τῆς ἐκκλησίας
[1]	Χριστοῦ βούλεται νυμφαγωγὸς λέγων· Ἡρμοσάμην	ὑμᾶς	ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι
[49]	ταῦτα ἐπέστελλεν ἐνεκάλει λέγων· Γάλα	ὑμᾶς	ἐπότισα, οὐ βρῶμα. Οὔπω γὰρ
[49]	ὑμῶν καὶ οὐ βούλομαι θλῖψιν	ὑμᾶς	ἔχειν, διὰ τοῦτο ὑμᾶς οὐ
[76]	πρὸς τὴν ἀρετήν. Οὐδὲ γὰρ	ὑμᾶς	θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα συνεβούλευσα ἀλλ´
[78]	φιλοσοφεῖ λέγων· Μὴ οὖν τις	ὑμᾶς	κρινέτω ἐν βρώσει ἢ ἐν
[8]	τῷ πράγματι φιλοτιμίας ἐξέβαλεν, οὕτως	ὑμᾶς	ὁ διάβολος, τῆς φύσεως ὑμῖν
[8]	θρηνήσετε τῆς ἀνοίας δι´ ἧς	ὑμᾶς	ὁ διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας
[34]	φησι, συνέρχεσθε ἵνα μὴ πειράζῃ	ὑμᾶς	ὁ Σατανᾶς. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος
[19]	ἀλλὰ τί; Ἵνα μὴ πειράζῃ	ὑμᾶς	ὁ σατανᾶς« φησί. Καὶ προελθὼν
[8]	ὅτι μὴ γαμοῦσιν, οὕτως οὐδὲ	ὑμᾶς.	Ὃ γὰρ ἐκείνοις ἡ τῆς
[49]	θλῖψιν ὑμᾶς ἔχειν, διὰ τοῦτο	ὑμᾶς	οὐ θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν
[8]	Λείπεται δὴ μετὰ τῶν Ἑλλήνων	ὑμᾶς	στῆναι λοιπόν. Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται
[8]	εὑροῦσαι πορνείας μιαρωτέραν. Ποῦ τοίνυν	ὑμᾶς	τάξομεν; Μετὰ τῶν Ἰουδαίων; Ἀλλ´
[11]	ζῆλον. Ἀλλ´ οὐδὲν τούτων πρὸς	ὑμᾶς	τοὺς τοσοῦτον πρᾶγμα λυμαινομένους καὶ
[73]	ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ	ὑμᾶς,	φησίν, ἀμερίμνους εἶναι. Ὁ ἄγαμος
[8]	λοιπόν. Ἀλλὰ κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν	ὑμᾶς	ὡς ἀσεβεστέρους. Πλάτων μὲν γάρ
[4]	οἱ αἱρετικοί. Ὦ καὶ Ἑλλήνων	ὑμεῖς	ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας μὲν γὰρ εἰ
[21]	οὕτως ὡς τῆς παρθενίας νῦν	ὑμεῖς	ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον καὶ ἐπιεικέστερον.
[22]	καὶ μοχλὸν ἵνα μὴ καὶ	ὑμεῖς	ἄρξησθε λέγειν κατὰ τὴν ἡμέραν
[4]	παρόντα βίον ἀπολαῦσαι πάντων ὑπῆρξεν,	ὑμεῖς	δὲ ἀμφοτέρων στερήσεσθε. Ἆρά τίς
[8]	εἰκότως τοὺς μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν.	Ὑμεῖς	δὲ εἰς τὴν τῶν χειρόνων
[4]	τοῦ Θεοῦ φόβον μετῆλθον αὐτήν.	Ὑμεῖς	δὲ ὅτι τῷ Θεῷ μαχόμενοι
[4]	δώσει τις οὔτε κόλασις ἀποκείσεται·	ὑμεῖς	δὲ ὑπὲρ ὧν μυρίους προσεδοκήσατε
[35]	Καὶ γὰρ ἐγώ, φησίν, ὡς	ὑμεῖς	ἐδούλευσα ταύτην τὴν δουλείαν ποτέ·
[82]	θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ	ὑμεῖς	ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς
[35]	ὡς ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡς	ὑμεῖς.	Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν·
[82]	τοῦ μέλλοντος αὐτὰ διδόναι λέγοντος·	Ὑμεῖς	οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ὅταν καθίσῃ
[19]	οὐ παύσομαι σκιαμαχῶν; Καὶ γὰρ	ὑμεῖς	οἱ ταῦτα λέγοντες ἡμῶν οὐχ
[22]	ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν ἐννοήσαντες, ἅπαντες	ὑμεῖς	οἱ τῆς παρθενίας ἐχθροί, ἐπίθεσθέ
[8]	τικτόμενα ζῷα, ἀκάθαρτοι δὲ καὶ	ὑμεῖς,	οὐ γὰρ ἂν εἴποιμι τὴν
[1]	οὐρανῶν εἰσάγω κληρονομίαν. Πῶς οὖν	ὑμεῖς	πρᾶγμα ἀκάθαρτον καὶ ἐναγὲς εἶναι
[42]	τῶν ἐθνῶν, ὡς προστασίαν τὴν	ὑμετέραν	ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος καὶ καθηγητής,
[82]	γεέννῃ, τοῦτο ὑπολείπεται κατὰ τὸν	ὑμέτερον	ὑποπτεῦσαι λόγον. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι
[8]	ὑμᾶς ὁ διάβολος, τῆς φύσεως	ὑμῖν	ἀκεραίου μενούσης, τοὺς ὀρθοὺς περικόψας
[12]	τί φησι· Πολλὰ ἔχω λέγειν	ὑμῖν,	ἀλλ´ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι.
[4]	μέχρι τοῦ μηδὲν λαβεῖν ἀγαθόν,	ὑμῖν	δὲ καὶ τοῦ κακὰ προσλαβεῖν.
[4]	τῆς ἄλλης ἀνέσεως τῆς βιωτικῆς.	Ὑμῖν	δὲ τὸ βασανίζεσθαι καὶ ταλαιπωρεῖσθαι
[42]	οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε	ὑμῖν	εἰμι. Ἀλλ´ ἐνταῦθα οὐδὲν τούτων
[19]	παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ πάντα ἅπερ	ὑμῖν	εἴρηται σκήψεις καὶ προφάσεις εἰσὶ
[75]	ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον	ὑμῖν	ἐπιβάλω. ~Ὅτι οὐχ ἡ παρθενία
[76]	ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον	ὑμῖν	ἐπιβάλω; Τί οὖν ἐστιν; Οὐ
[76]	τοῦτο εἶπεν· Οὐχ ἵνα βρόχον	ὑμῖν	ἐπιβάλω« τοῦτό ἐστιν· ἅπαντα τὰ
[76]	ταῦτα ὅμως ἅπαντα τὴν αἵρεσιν	ὑμῖν	ἐπιτρέπω τοῦ πράγματος, οὐχὶ μὴ
[8]	ἡ τῆς φύσεως ἀνάγκη, τοῦτο	ὑμῖν	ἡ τῆς πονηρᾶς συνειδήσεως πρόληψις
[42]	τοῦτο οὐδὲ ἐγώ. Συμβουλεύω δὲ	ὑμῖν	καὶ παραινῶ τοῦτο ζηλοῦν, καὶ
[68]	κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν	ὑμῖν	λέγω« κατὰ τὸν μακάριον Παῦλον,
[8]	δεύτερος, μᾶλλον δὲ καὶ τρίτος	ὑμῖν	μολυσμῶν καὶ ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται τρόπος·
[82]	ἀποστόλων ἦσαν χορός. Ὥστε περιττὸς	ὑμῖν	οὗτος ὁ λόγος καὶ μάταιος.
[14]	οἰκίαι· καὶ γὰρ καὶ τούτων	ὑμῖν	οὐχ ὡς ἔτυχε μέλει, ἀλλ´
[24]	διαλεγόμενός φησι· Διὰ τοῦτο ἐν	ὑμῖν	πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ
[36]	Μὴ χαίρετε ὅτι τὰ δαιμόνια	ὑμῖν	ὑπακούει. Οἱ γὰρ μακαριζόμενοι πανταχοῦ
[4]	μόνον οὐκ ἀπέχετε τὸν μισθὸν	ὑμῶν	ἀλλὰ καὶ κολασθήσεσθε. Καὶ δογμάτων
[42]	τοῦτο ζηλοῦν, καὶ γὰρ ἀπόστολος	ὑμῶν	εἰμι. Καθάπερ καὶ μετὰ ταῦτα
[34]	αἰτίαν ἐπήγαγε διὰ τὴν ἀκρασίαν	ὑμῶν«	εἰπών. Τίς οὖν οὐκ ἂν
[4]	Τῆς δὲ πολιτείας ἕνεκεν ἄμεινον	ὑμῶν	ἐκεῖνοι πράξουσιν. Τοῖς μὲν γὰρ
[22]	ἐχθροί, ἐπίθεσθέ ποτε τῷ στόματι	ὑμῶν	θύραν καὶ μοχλὸν ἵνα μὴ
[1]	ἐζήτησεν εἰπών· Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς	ὑμῶν.	Καὶ δεῖξαι βουλόμενος πῶς σφόδρα
[49]	ἐλάττω. Ἐπειδὴ γὰρ φείδομαι, φησίν,	ὑμῶν	καὶ οὐ βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς
[42]	τῶν ἀκροατῶν καθάπερ καὶ ἐφ´	ὑμῶν.	Νομίζω« οὖν φησι, τοῦτο καλὸν
[34]	οὐκ εἶπε διὰ τὴν ἀσθένειαν	ὑμῶν;	Ὅτι ἐκεῖνο μᾶλλον συγγινώσκοντος ἦν,
[23]	κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ τις	ὑμῶν·	οὐδεὶς οὖν μετ´ ἐκείνους τοὺς
[83]	μὴ περισσεύσῃ« φησίν, ἡ δικαιοσύνη	ὑμῶν	πλέον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων,
[49]	γένησθε« φησίν, ὅμοιοι τοῦ πατρὸς	ὑμῶν	τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Βλέπε
[32]	δεσπότῃ πρόσιμεν φοβερῷ πολλὰ παρ´	ὑμῶν	ὑβρισμένῳ μεγάλα ἡμῖν ἔχοντι καὶ
[72]	ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ	ὑμῶν	φείδομαι. Εἶτα μετὰ τοῦτό φησιν·
[64]	ἀνωτέρους εἶναι καὶ μηδὲν πάσχειν	ὑπ´	αὐτῶν, οἷον καὶ τοὺς ἄλλους
[36]	χαίρετε ὅτι τὰ δαιμόνια ὑμῖν	ὑπακούει.	Οἱ γὰρ μακαριζόμενοι πανταχοῦ οἱ
[17]	εἶναι, ὡς εἴ γε ἔμεινεν	ὑπακούων	ὁ Ἀδάμ, οὐκ ἂν ἐδέησε
[49]	φοβεῖ, τῷ τὴν αἴσθησιν ἐγγυτέραν	ὑπάρχειν	αὐτοῖς. Διὰ ταῦτα καὶ Κορινθίοις
[47]	εἰπὼν ὅτι Νομίζω τοῦτο καλὸν	ὑπάρχειν«	ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι συνεχῶς αὐτῆς
[49]	δυσχερῶν. Νομίζω« φησί, τοῦτο καλὸν	ὑπάρχειν.	Καὶ ἀφεὶς εἰπεῖν, διὰ τὰ
[42]	Νομίζω« οὖν φησι, τοῦτο καλὸν	ὑπάρχειν.	Ὁρᾷς πάλιν ὑφειμένον τὸν λόγον
[42]	προστιθείς. Νομίζω« γὰρ τοῦτο καλὸν	ὑπάρχειν«	φησί, διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην.
[28]	μηδὲ τὴν ἀρχὴν τὸν ζυγὸν	ὑπελθεῖν,	ἐπειδὴ εἰσελθόντα ἅπαξ δουλεύειν ἀνάγκη
[45]	ὢν τοῦ μὴ τὸν ζυγὸν	ὑπελθεῖν	τοῦ γάμου ἑκὼν ἀναγκάζοντος οὐδενὸς
[22]	ἄνδρες ἅμα τοῖς προεστῶσιν αὐτῶν	ὑπέμενον.	Ἐπειδὴ γὰρ κἀκεῖνοι μετὰ πολλῆς
[41]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου νόμοις	ὑπεξελθὼν	καὶ τὸν περὶ τῶν οἰκετῶν
[75]	χρημάτων, ὑπὲρ οἰκετῶν, ὑπὲρ οἰκονόμων,	ὑπὲρ	ἀγρῶν καὶ τῶν ἄλλων; Μαγείροις
[56]	ἔχουσα μόνην, ἀλλὰ τρέμει μὲν	ὑπὲρ	ἀνδρός, τρέμει δὲ ὑπὲρ παίδων,
[47]	ἱκανὴν δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς	ὑπὲρ	αὐτῆς πόνους, τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην
[3]	καὶ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τιθέντα	ὑπὲρ	αὐτῶν ἀλλὰ τὸν ἀνθρωποκτόνον τὸν
[68]	κύριοι τῶν οὐκ ὄντων τὴν	ὑπὲρ	αὐτῶν φροντίδα. Οἱ μὲν γὰρ
[14]	ἕνεκεν ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι τὰς εὐθύνας,	ὑπὲρ	δὲ τῆς τῶν ἀνθρώπων ὀλιγότητος
[49]	βίον ἢ ὑπὲρ παίδων ἢ	ὑπὲρ	ἑαυτῶν. Τότε γοῦν μάλιστα φιλότιμοι
[78]	Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα	ὑπὲρ	ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
[56]	ὡμολογημένοις εἴποι λυπηροῖς; Οὐ γὰρ	ὑπὲρ	ἑνὸς δέδοικε θανάτου μόνον, καίτοι
[52]	τὴν μάλιστα πάντων ἀγαπωμένην καὶ	ὑπὲρ	ἧς ἂν ἡδέως καὶ τὴν
[75]	τόσα. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἀφέντες	ὑπὲρ	ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ τροφῆς
[32]	ὑβρισμένῳ μεγάλα ἡμῖν ἔχοντι καὶ	ὑπὲρ	μεγάλων ἐγκαλεῖν. Οὐ περιπλοκῶν οὗτος
[14]	ἀμελοῦντες ψυχῆς καὶ ταῦτα μέλλοντες	ὑπὲρ	μὲν ταύτης καὶ τῶν μικροτάτων
[14]	ἑαυτῶν οὐδὲ ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι καὶ	ὑπὲρ	μὲν τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων
[56]	γε ἅπαξ μέλλουσα ἀποθανεῖσθαι, οὐδὲ	ὑπὲρ	μιᾶς φροντίζει ψυχῆς μίαν ἔχουσα
[4]	μὴ βουλομένοις. Καὶ Ἕλλησι μὲν	ὑπὲρ	νηστείας καὶ παρθενίας οὔτε μισθὸν
[75]	γαμηθεῖσα μεριμνᾷ; Ἆρα ὑπὲρ χρημάτων,	ὑπὲρ	οἰκετῶν, ὑπὲρ οἰκονόμων, ὑπὲρ ἀγρῶν
[75]	Ἆρα ὑπὲρ χρημάτων, ὑπὲρ οἰκετῶν,	ὑπὲρ	οἰκονόμων, ὑπὲρ ἀγρῶν καὶ τῶν
[76]	βρόχος ἀλλὰ τὸ ἡμῖν ἀπρόθυμον.	Ὑπὲρ	οὗ καὶ διαπορήσειεν ἄν τις
[36]	κέχρηται τρόπῳ, περὶ τοῦ κηρύγματος	ὑπὲρ	οὗ μυρίους ἤνεγκε πόνους, θλίψεις
[84]	κἂν Ἰὼβ κἂν Δανιὴλ κἂν	ὑπὲρ	παίδων δέηται καὶ θυγατέρων, οὐδὲν
[49]	κατὰ τὸν παρόντα βίον ἢ	ὑπὲρ	παίδων ἢ ὑπὲρ ἑαυτῶν. Τότε
[56]	μὲν ὑπὲρ ἀνδρός, τρέμει δὲ	ὑπὲρ	παίδων, τρέμει δὲ ὑπὲρ τῶν
[47]	κατασκευάσαι τὴν παραμυθίαν ἐβούλετο, περιττὸν	ὑπὲρ	παρθενίας συμβουλεύοντα περὶ γάμου φιλοσοφεῖν.
[13]	μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ τί γὰρ	ὑπὲρ	πολλῶν γραψάντων ἐκείνων οὐδαμοῦ τοῦτο
[44]	Πολλὰ γὰρ ἀνάγκη μεριμνᾶν καὶ	ὑπὲρ	πολλῶν, ὧν οὐκ ἂν ἐδεήθη
[73]	μενοῦντες, οὕτως πᾶσαν σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα,	ὑπὲρ	πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν πρὸ τῆς
[75]	οὐδὲ εἶπεν ὅσα πάσχουσι γυναῖκες	ὑπὲρ	τῆς εἰς τοὺς ἄνδρας ἀρεσκείας
[2]	γάρ; Ὁ μὲν γὰρ πόνος	ὑπὲρ	τῆς παρθενίας ἡμῖν καὶ τοῖς
[14]	ἀσθένειαν μὲν προαιρέσεως ἀπολειφθέντες τῶν	ὑπὲρ	τῆς παρθενίας ἱδρώτων, τῷ δὲ
[78]	ἐνῆν ἀθρόον ἀναγαγεῖν ἐπὶ τοὺς	ὑπὲρ	τῆς παρθενίας λόγους. Ὁ γὰρ
[57]	φωνὴν ἕτεραι πάλιν διαδέχονται φροντίδες,	ὑπὲρ	τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀνατροφῆς.
[69]	οὐκ ἄν τις ἕλοιτο σκληραγωγίαν	ὑπὲρ	τῆς τούτων ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι χρησιμώτερον
[49]	ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν παρεκάλει, οὐδὲν	ὑπὲρ	τῆς τῶν λελυπηκότων βλάβης εἰπών,
[73]	ἐξουσίαν ἅπασαν ἔχει, καὶ τοσαύτην	ὑπὲρ	τῆς τῶν μικρῶν ἐκείνων καὶ
[1]	νομίσαντες οὕτως ἔφυγον. Πῶς οὖν	ὑπὲρ	τῆς τῶν φαύλων ἀναχωρήσεως δυνήσονται
[28]	γυνή. Καὶ ταῦτα δοκεῖ μὲν	ὑπὲρ	τοῦ γάμου λέγεσθαι. Τὸ δὲ
[47]	αὐτῆς εἰπεῖν εὐθέως ἐπὶ τὸν	ὑπὲρ	τοῦ γάμου λόγον κατέφυγε. Τὸ
[35]	μὲν τῶν ἀποστόλων ἐν τοῖς	ὑπὲρ	τοῦ κηρύγματος πόνοις, ἀνάξιον δὲ
[82]	καὶ ἐκβαλεῖν αὐτὴν τῆς οἰκίας	ὑπὲρ	τοῦ μάχης καὶ στάσεως πᾶσαν
[1]	στεφανοῦσθαι οὐκ ἀξιώσομεν, οὕτως οὐδὲ	ὑπὲρ	τοῦ μὴ γαμεῖν ἐκεῖνοι. Ἐρεῖ
[1]	μισθὸν ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ γὰρ ἡμεῖς	ὑπὲρ	τοῦ μὴ μοιχεύειν στεφανοῦσθαι οὐκ
[38]	πάλιν ἐπέτρεψε γάμον, ἐὰν βούλωνται,	ὑπὲρ	τοῦ μὴ πυροῦσθαι. Τοῖς δὲ
[50]	πολὺν αὐτὸν ποιούμενον τὸν λόγον	ὑπὲρ	τοῦ μηδ´ ὅλως εἶναι τούτων
[19]	ὁ γάμος· πολλῷ δὲ πλέον	ὑπὲρ	τοῦ σβέσαι τὴν τῆς φύσεως
[39]	πορνείας καὶ πείρας σατανικῆς καὶ	ὑπὲρ	τοῦ ταῦτα μὴ γίνεσθαι τὸ
[45]	τοῖς δυσκολίας ἐπινοοῦσι περιττὰς οὐδεὶς	ὑπὲρ	τούτου κεῖται μισθός. Ἀλλὰ τίς
[4]	μέν, ἔχουσι δὲ ὅμως τὸ	ὑπὲρ	τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα
[4]	ἐξαίφνης καὶ παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν	ὑπὲρ	τούτων κολαζόμενος ὑπὲρ ὧν μυρίων
[4]	ὑπὲρ ὧν μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους,	ὑπὲρ	τούτων τὴν ἐσχάτην δώσετε δικήν,
[4]	ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν,	ὑπὲρ	τούτων τὴν ἐσχάτην τίνοντα δίκην
[74]	φύσεως κρατεῖν. Ὁ μὲν γὰρ	ὑπὲρ	τούτων φροντίζων ὧν οὐκ εἰς
[36]	δὲ καὶ ἐπιμένει πάλιν παραινῶν	ὑπὲρ	τῶν αὐτῶν εἰ μὴ ἡμῖν
[56]	δὲ ὑπὲρ παίδων, τρέμει δὲ	ὑπὲρ	τῶν ἐκείνοις προσηκόντων γυναικῶν πάλιν
[32]	ψυχῆς ἡμῖν ὁ λόγος, ἀγαπητοί,	ὑπὲρ	τῶν ἐσχάτων ὁ κίνδυνος· τρέμειν
[49]	τῶν οὐρανῶν. Ὅτε δὲ εὔχεσθαι	ὑπὲρ	τῶν ἐχθρῶν παρεκάλει, οὐδὲν ὑπὲρ
[56]	τις ἂν παραμυθίαν. Ὁ γὰρ	ὑπὲρ	τῶν ζώντων ἀεὶ φόβος κατασείων
[56]	ὁ χρόνος ἐμάλαξε, τὰς δὲ	ὑπὲρ	τῶν ζώντων φροντίδας ἢ μένειν
[49]	τρόπῳ; Κορινθίοις διελέγετο— πρότερον γὰρ	ὑπὲρ	τῶν περὶ παρθενίας αὐτῷ διειλεγμένων
[22]	τῆς κακίας αὐτοὺς τῷ μηδεμίαν	ὑπὲρ	τῶν προτέρων δοῦναι δίκην. Ἀλλὰ
[13]	τι τοιοῦτον, πάλιν ἂν ἔγραψαν	ὑπὲρ	τῶν τοιούτων αὖθις ἐρωτῶντες. Καὶ
[75]	ἡ μὴ γαμηθεῖσα μεριμνᾷ; Ἆρα	ὑπὲρ	χρημάτων, ὑπὲρ οἰκετῶν, ὑπὲρ οἰκονόμων,
[73]	Ὁ κύριος ἐγγύς. Σὺ δὲ	ὑπὲρ	χρημάτων φροντίζεις καὶ μεριμνᾷς; Ἡ
[32]	ἀπορραθυμήσωσιν, οὐ μόνον οὐ κατώρθωσαν	ὑπὲρ	ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ καὶ κακόν
[4]	τῷ Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν δὲ	ὑπὲρ	ὧν ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν
[4]	ὅμως τὸ ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι	ὑπὲρ	ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν. Ὁ δὲ
[4]	οὔτε κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς δὲ	ὑπὲρ	ὧν μυρίους προσεδοκήσατε ἐπαίνους, ὑπὲρ
[4]	πᾶσαν προσδοκίαν ὑπὲρ τούτων κολαζόμενος	ὑπὲρ	ὧν μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι καλῶν,
[9]	εἶναι τῆς τῶν πραγμάτων αἱρέσεως	ὑπὲρ	ὧν ποιεῖται τὴν συμβουλήν· ὁ
[78]	παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν ᾖ	ὑπέρακμος	καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ
[7]	πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν καὶ πάντα	ὑπερβαῖνον	τὰ ἐν ἀνθρώποις διὰ τὸν
[84]	ἀλλ´ οὐρανὸς καὶ τὰ νοῦν	ὑπερβαίνοντα	ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται. Πῶς
[11]	ὀφθαλμὸν καὶ ἀκοὴν καὶ διάνοιαν	ὑπερβαίνοντα	τὴν ἀνθρωπίνην. Διόπερ ἐκείνους ἀφέντες—
[60]	ὑπεροχῆς ἡδονὴν ἡ τῶν μειζόνων	ὑπερβολή,	ἀλλ´ ἡ πολλὴ τρυφὴ τῶν
[32]	ἡ τῶν ἁμαρτημάτων τῶν ἡμετέρων	ὑπερβολὴ	οὐδὲ τὸν χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ
[52]	οὔτε κινδύνων φόβος οὔτε ἡδονῆς	ὑπερβολὴ	οὔτε ἄλλο οὐδὲν τῆς τοιαύτης
[52]	ἂν παραστήσειε τοῦ δεινοῦ τὴν	ὑπερβολήν.	Ὅταν γὰρ τὴν μάλιστα πάντων
[34]	εἰπεῖν δεικνύντος τῆς ῥαθυμίας τὴν	ὑπερβολήν.	Οὐκοῦν ἀκρασίας τὸ μὴ δύνασθαι
[24]	Εἰσὶ δὲ οἱ διὰ τὴν	ὑπερβολὴν	τῆς κακίας καὶ ἐνταῦθα καὶ
[62]	καταγελᾶσθαι μειζόνως, αὐτὸν δὲ μεθ´	ὑπερβολῆς	θαυμάζεσθαι παρασκευάζων. ~Τίς ὁ κόσμος
[10]	ἄμεινον, τοῦτό ἐστι τὸ μεθ´	ὑπερβολῆς	καλόν, ὅπερ τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν
[37]	συναπτομένη σοι κατὰ τὴν ἀρχὴν	ὑπερέχει	μόνον. ~Διὰ τί τοῖς μὲν
[2]	τῶν δὲ δυναμένων πολὺν καὶ	ὑπέρογκον	τὸν ἀγῶνα ἀπέδειξε. Διὰ τοῦτο
[53]	ἄλλως τὸ τῶν γυναικῶν γένος	ὑπεροπτικὸν	καὶ ἀσθενέστερον, διὸ καὶ μᾶλλον
[40]	καὶ ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ θρασύς,	ὑπεροπτικός,	ὀργίλος, πολὺν μὲν ἀπὸ τῶν
[19]	ἧττον ἴστε τὴν τῆς παρθενίας	ὑπεροχὴν	καὶ πάντα ἅπερ ὑμῖν εἴρηται
[75]	δείξας οὕτω τῆς παρθενίας τὴν	ὑπεροχὴν	καὶ πρὸς αὐτὸν ἄρας αὐτὴν
[60]	τὴν ἐκ τῆς τῶν ἡττόνων	ὑπεροχῆς	ἡδονὴν ἡ τῶν μειζόνων ὑπερβολή,
[8]	τοῦτο τὸ δόγμα. Διὰ τοῦτο	ὑπεροψίᾳ	ἀμέτρῳ κατὰ τοῦ πράγματος χρησαμένη
[63]	ἐν τῷ παρόντι βίῳ πραγμάτων	ὑπεροψία.	Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς αὐτῇ οὕτω
[40]	εἴτε λοιδορίαις πλύνοι, εἴτε οἰκετῶν	ὑπεροψίᾳ	παραδοῦναι εἴτε ἕτερόν τι τοιοῦτον.
[47]	πολλὴν δὲ τὴν τῶν χρημάτων	ὑπεροψίαν	καὶ τὴν ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται, τότε
[81]	πεπυρωμένον, ἔρωτα τῶν οὐρανίων θερμόν,	ὑπεροψίαν	πάντων τῶν ἐπὶ γῆς. Οὕτω
[53]	δὲ καὶ ἀφορμὰς ἔχῃ τῆς	ὑπεροψίας	πολλάς, οὐδέν ἐστι τὸ κατέχον
[2]	ἀλλὰ τὴν τῶν παρανομούντων ἂν	ὑπέστησαν	δίκην. Νῦν δὲ εἰπών· Ὁ
[1]	μάτην ὀργιζομένοις καὶ λοιδορίας ἐκτρεπομένοις	ὑπέσχετο,	ἀλλ´ ἕτερόν τι τούτου πλέον
[46]	αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς ὁ Θεὸς	ὑπετέμετο	μέρος, τὸν φοβερὸν ἅπασι καθάπερ
[57]	οὐδὲ γὰρ ἐν οἷς εἰσιν	ὑπεύθυνοι	μόνον ἀλλὰ καὶ ὧν τῆς
[32]	ταῦτα πολλῷ μείζονος ὀργῆς ὄντες	ὑπεύθυνοι;	Οὔτε γὰρ οἰκέτης δεσπότην οὔτε
[75]	οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν ὁ ἕτερος	ὑπεύθυνος	γίνεται ἀλλ´ ἔξεστι τοῖς ἀνδράσι,
[78]	εἶναι οὐδὲ ἀπὸ τούτου μόνον	ὑπεύθυνός	ἐστιν ἀλλ´ ὅταν ἕληται καὶ
[39]	οὕτως αὐτοὺς κολάζει οὐδὲ τιμωρίας	ὑπευθύνους	ποιεῖ, ἀλλ´ ἐπαίνων ἀποστερήσας μόνον
[48]	ἐκείνου μοιχείας αὐτὴ τὸν λόγον	ὑπέχει	καὶ τὰς εὐθύνας μᾶλλον ἐκείνου.
[52]	στένειν καὶ ἐξιέναι πάντων εὐθύνας	ὑπέχειν	καὶ λόγον ἐν τοῖς διεφθαρμένοις
[4]	τὸν παρόντα βίον ἀπολαῦσαι πάντων	ὑπῆρξεν,	ὑμεῖς δὲ ἀμφοτέρων στερήσεσθε. Ἆρά
[70]	οὖν ἐστι τὸ ποιοῦν τὸν	ὕπνον	ἡδύν; Οἱ πόνοι, καὶ τὸ
[17]	νωθρότερον διακείμενοι καὶ τὸν βαθὺν	ὕπνον	καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν ἔτι τῇ καλιᾷ
[70]	μοι, καὶ ὁ Σολομὼν τὸν	ὕπνον	τοῦ δούλου φησὶν εἶναι ἡδὺν
[70]	εἶναι ἡδὺν οὑτωσὶ λέγων· Ἡδὺς	ὕπνος	τῷ δούλῳ ἄν τε πολὺ
[70]	σφοδρῶς ἐπελθεῖν τὴν ἀνάγκην τοῦ	ὕπνου	καθεύδουσιν. Οὗτοι δὲ ἐν χρείᾳ
[41]	δουλείας ἐπινοήσας ἀντίδοσιν· καὶ καθάπερ	ὑπὸ	δεσποτῶν φυγάδες οἰκέται καθ´ ἑαυτοὺς
[24]	ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ κρινόμενοι	ὑπὸ	κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν
[41]	Γνώμην δίδωμι« φησίν, ὡς ἠλεημένος	ὑπὸ	κυρίου πιστὸς εἶναι« Ἄξιον δὲ
[42]	ἀλλὰ τί; Ὡς ἠλεημένος« φησίν,	ὑπὸ	κυρίου πιστὸς εἶναι« καὶ τὸ
[42]	τοῦ ὡς διδάσκαλος Ὡς ἡλεημένος	ὑπὸ	κυρίου πιστὸς εἶναι. Καὶ ὥσπερ
[41]	γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος	ὑπὸ	κυρίου πιστὸς εἶναι. Καίτοι γε
[22]	τοῦτο διὰ τὸν τούτου διδάσκαλον	ὑπὸ	πυρὸς ἄνωθεν ἁφθέντος δὶς πεντήκοντα
[16]	πάντα τὰ τῆς σωτηρίας ἡμῖν	ὑπὸ	ταύτης ἂν τῆς ἀμετρίας διέφθαρτο.
[42]	λεγομένοις ψηφίζεται ἀλλὰ τὸ πᾶν	ὑπὸ	τὴν κρίσιν ἀφίησι κεῖσθαι τῶν
[57]	ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, τότε δὲ	ὑπὸ	τῆς ἀθυμίας πολλοὺς ἔτεκον πυρετούς.
[57]	ἀλλὰ προσηνοῦς ἀπολαύσωσι διὰ παντός,	ὑπὸ	τῆς ἀποδημίας εἰς ταῦτα πάλιν
[66]	τρέπει τὸν θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς	ὑπὸ	τῆς ἐπηρείας ἑαυτήν. Καὶ πόσῳ
[34]	τὴν ἀπόλαυσιν ἔχομεν, οὐ ταχέως	ὑπὸ	τῆς ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα, τῆς ἀδείας
[39]	εἰ δὲ βίαν τινὰ πάσχουσιν	ὑπὸ	τῆς ἐπιθυμίας, εἰ δὲ περιτρέπονται,
[82]	Οὗτοι μὲν γὰρ καθ´ ἑκάστην	ὑπὸ	τῆς ἐπιθυμίας φλέγονται τὴν ἡμέραν·
[31]	ἂν διακεχυμένην λάβῃ ψυχὴν καὶ	ὑπὸ	τῆς πρὸς τὴν γυναῖκα συμπαθείας
[35]	ταύτην τὴν δουλείαν ποτέ· ἐγενόμην	ὑπὸ	τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου· ἐφύλαξα
[24]	Κἂν γὰρ ἐνταῦθα μὴ κριθῶμεν	ὑπὸ	τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ σὺν τῷ
[57]	ὑβρισθεῖσαι καὶ ὀργισθεῖσαι τότε μὲν	ὑπὸ	τοῦ θυμοῦ, τότε δὲ ὑπὸ
[22]	ῥημάτων τούτων τῆς μετανοίας ἐκνενευρισμένης	ὑπὸ	τοῦ καιροῦ τότε; ~Διὰ τί
[12]	Τί οὖν ὁ Παῦλος ἐνηχούμενος	ὑπὸ	τοῦ κυρίου φησί; Περὶ δὲ
[53]	καὶ ἀσθενέστερον, διὸ καὶ μᾶλλον	ὑπὸ	τοῦ πάθους ἁλίσκεται. Ὅταν δὲ
[61]	γυναῖκες. Κἀκείνων δὲ πολλάκις χωρὶς	ὑπὸ	τοῦ πλήθους ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι
[82]	δὲ μετ´ αὐτοῦ τότε ὁρᾶται	ὑπὸ	τοῦ πλουσίου τρυφῶν. Καὶ τί
[17]	καιρὸν προστάττει, ἀλλ´ ὅταν μὲν	ὑπὸ	τοῦ πυρετοῦ κατέχωνται, τῆς στερεᾶς
[4]	γὰρ ἐξ ἴσης τοῦ πυρὸς	ὑπὸ	τοῦ συνείδοτος οἶμαι μαστίζεσθαι αὐτόν,
[57]	ταλαίπωρος κόρη καίτοι οὕτω σφοδρῶς	ὑπὸ	τῶν ἀλγηδόνων ἐκείνων κατατεινομένη, δέδοικε
[76]	ὥστε μὴ τὴν εὐσχήμονα προσεδρίαν	ὑπὸ	τῶν βιωτικῶν ἐκκοπῆναι πραγμάτων. Σὺ
[38]	ἀφίησιν ἑστάναι διηνεκῶς καὶ βάλλεσθαι	ὑπὸ	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ οὐδὲ μικρᾶς
[22]	δύο ἦσαν, καὶ πάντες ἄρδην	ὑπὸ	τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων.
[32]	γενέσθαι τὴν ἐπήρειαν καὶ στενοχωρηθέντες	ὑπὸ	τῶν λογισμῶν ταύτην ἀφῆκαν τὴν
[72]	γὰρ αὐτοὶ οἱ ἄνδρες ταλαιπώρως	ὑπὸ	τῶν τοιούτων ἁλίσκονται. Ὁ μὲν
[53]	τὸν ἄνδρα ἡ γυνή, ἀλλ´	ὑπὸ	φρονήματος καὶ ἀπονοίας ἀπωσαμένη τῆς
[48]	τοῦτό φημι. Τίνος οὖν ἔνεκεν	ὑποβάλλεις	σαυτὴν τῇ ἀνάγκῃ τοσαύτῃ; Τοῦτον
[41]	καὶ τοὺς νόμους, ἑκόντες ἑαυτοὺς	ὑποβάλλομεν	τῷ ζυγῷ. Μετὰ δὲ ταῦτα
[75]	ἢ μαργαρίταις, οὐκ ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ	ὑπογραφαῖς,	οὐ ταῖς ἄλλαις δυσκολίαις καὶ
[35]	ἔθηκεν εἰς τὸ τῆς ἐγκρατείας	ὑπόδειγμα.	Τίνος δὲ ἕνεκεν ἐνταῦθα ἑαυτοῦ
[82]	ἢ καὶ χείρων; Τὸ γὰρ	ὑπόδειγμα	τὸ σὸν καὶ χείρονα αὐτὴν
[5]	εἴ γε μέλλοι τὸν ἅγιον	ὑποδέχεσθαι	νυμφίον. Αὕτη δὲ μετὰ τοσούτων
[11]	παραμυθίαν αὐτὸν τὸν τῶν οὐρανῶν	ὑποδεχόμεναι	δεσπότην ἂν ὦσιν ἅγιαι τῷ
[13]	εὐκολίαν πρὸς τὴν τῆς παραινέσεως	ὑποδοχὴν	παρεχούσης· καὶ ἄλλως δὲ τὸ
[19]	ἔφην, δύο ταύτας εἶχε τὰς	ὑποθέσεις·	ὕστερον δὲ πληρωθείσης καὶ τῆς
[57]	μᾶλλον ἐκείνου πενθεῖ, καὶ ἐξ	ὑποθέσεων	ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς
[82]	τοῦ μάχης καὶ στάσεως πᾶσαν	ὑπόθεσιν	ἀνελεῖν. Νῦν δὲ οὐ σφόδρα
[40]	ἐπειδὴ μὴ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν	ὑπόθεσιν	ἔχει· οὐ γὰρ δι´ ἁγιωσύνης
[80]	ἀρίστης, τὴν ῥίζαν καὶ τὴν	ὑπόθεσιν	ἔχεις τῶν καλῶν. Καθάπερ γὰρ
[15]	νεκρῶν σωμάτων τοσαύταις μυριάσι δέδωκεν	ὑπόθεσιν	καὶ ῥίζαν ὁ Θεός, οὕτω
[57]	Οὔκουν ἑτέραν ὁμολογεῖς πάλιν ἀθυμίας	ὑπόθεσιν;	Ὅταν οὖν καὶ παίδων ὄντων
[77]	καλὸν ὅτι πᾶσαν ἐκκόπτει φροντίδος	ὑπόθεσιν	περιττῆς καὶ πᾶσαν σχολὴν τοῖς
[58]	ἀλλ´ ἐξαιρείσθω πᾶσα μὲν ἀθυμίας	ὑπόθεσις,	πᾶσα δὲ φροντίδος καὶ μερίμνης
[17]	ἐπὶ καιροῦ τοῦ καταλλήλως τοῖς	ὑποκειμένοις	πάθεσιν ἔχειν τὸ πρόσταγμα, ὡς
[79]	καὶ τῇ τῆς θνητῆς φύσεως	ὑποκειμένους	ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι πρὸς ἐκείνην
[79]	χαμαὶ ἐρχομένους, τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως	ὑποκειμένους	θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν
[52]	ἀνέξεται χρόνον, ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων	ὑποκειμένων	οὕτως θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται· καὶ
[75]	καὶ ἐν τούτοις τοὺς γεγαμηκότας	ὑποκεῖσθαι	ἀλλήλοις καθάπερ καὶ ἐν ἐκείνοις.
[41]	ὅτι παντὸς οἰκέτου χαλεπώτερον ἀλλήλοις	ὑποκεῖσθαι	τοὺς γεγαμηκότας καταναγκάζει. Κρατείτω« φησίν,
[47]	λόγοις καὶ ταύτης τὸ σφοδρότερον	ὑποκλέπτων	προσηνῆ τε καὶ εὐπαράδεκτον τὸν
[44]	ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα, λοιδορούμενον,	ὑποκρινόμενον,	πολλὰ πρὸς χάριν πολλὰ πρὸς
[5]	πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων ἐν	ὑποκρίσει	ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν,
[75]	κατατείνουσαι, τὴν δὲ ἀνελευθερίας, κολακείας,	ὑποκρίσεως,	μικροψυχίας, φροντίδων περιττῶν καὶ ἀνονήτων
[37]	ἀπ´ ἐναντίας τῷ προτέρῳ, ὥσπερ	ὑποκριτῶν	ἐν σκηνῇ παιζόντων καὶ νῦν
[82]	δὲ παρθενεύσαντες ἐν γεέννῃ, τοῦτο	ὑπολείπεται	κατὰ τὸν ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι λόγον.
[59]	νυμφίον οὐδὲ μή τινα ἀπάτην	ὑπομείνῃ	δέδοικεν. Θεὸς γάρ ἐστιν οὐκ
[52]	καὶ ταλαίπωρος ἐκείνη πολλῷ χαλεπώτερα	ὑπομένει	τἀνδρός. Ὅταν γὰρ τὸν ὀφείλοντα
[65]	πάντα τὸν βίον ἡ παρθένος	ὑπομένει	τοιοῦτον οἷον καθ´ ἕκαστον ὡς
[68]	προσούσης. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος	ὑπομένει	τούτων οὐδέν, ἀλλ´ ἀπήλλακται ταραχῆς
[66]	γὰρ ἀηδίας ὅσας ἐκ τούτων	ὑπομένειν	ἀνάγκη παρίημι. Καὶ γὰρ οὐχ
[34]	τῆς τῶν σωμάτων φύσεως, τοῦτο	ὑπομένειν	αὐτὴ καταναγκάζεται ἐπὶ τῆς ψυχῆς.
[49]	καὶ μηδεμίαν ἀπὸ τῆς φύσεως	ὑπομένειν	βίαν, οὐ μικρὸν εἰς ῥᾳστώνης
[57]	ἀνάγκη πολὺ τοῦ θανάτου χαλεπωτέραν	ὑπομένειν	ζωήν, ἄν τε πολὺν τύχῃ
[52]	ἀνάγκη μακρόν τινα καὶ ἐλεεινὸν	ὑπομένειν	θάνατον, τὸν ἀπὸ τῶν μαγγάνων,
[47]	διδάσκων πολλὴν τῇ σαρκὶ θλῖψιν	ὑπομένειν	τοὺς τῷ γάμῳ προσέχοντας. Καθάπερ
[66]	ἐποίησεν ὁ Θεός— μηδὲν τούτων	ὑπομένειν	τῶν δεινῶν ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι
[60]	τῷ νυμφίῳ τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο	ὑπομένουσαν	ποιεῖ οὔτε τὸ ἐκ ταπεινῶν
[20]	ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες ἃ πάσχουσιν	ὑπομένουσι.	Διὸ καὶ τοὺς ἐν δυναστείαις
[61]	ὅταν ἡμέρα ᾖ τὴν αὐτὴν	ὑπομένουσι	μέριμναν, μᾶλλον δὲ καὶ χαλεπωτέραν.
[13]	τῶν γραμμάτων αὐτοὺς ὧν ἔπεμψαν	ὑπομιμνήσκει.	Καὶ οὐδὲ οὕτως μετὰ σφοδρότητος
[36]	ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν γάρ· Ἐν	ὑπομονῇ	πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις,
[47]	ἐπιδείκνυσθαι τὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν	ὑπομονὴν	καὶ τῶν τοῦ γάμου περιστάσεων
[52]	αὐτοῖς ὅπλοις χρήσασθαι ἐπὶ τὸν	ὑποπτευθέντα	δυνήσεται. Τίς γὰρ ἀνέξεται γυναικὸς
[57]	ἡδονήν, τὰ κακὰ δὲ κἂν	ὑποπτευθῇ	μόνον, εὐθέως συνέχεε καὶ συνετάραξε
[82]	τοῦτο ὑπολείπεται κατὰ τὸν ὑμέτερον	ὑποπτεῦσαι	λόγον. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι ταῦτα,
[12]	ἔχειν Θεοῦ« ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον	ὑποπτεύσῃς	εἶναι τῶν λεγομένων. Εἰ γὰρ
[64]	Ὅταν δὲ δακρύων ἀκούσῃς μηδὲν	ὑποπτεύσῃς	σκυθρωπόν. Τοσαύτην γὰρ ἔχει τὰ
[52]	θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον αὐτῇ κέχρηνται.	Ὕποπτον	μὲν γὰρ καὶ ἄλλως καὶ
[63]	τὸν ὀφθαλμὸν μόνον ἀναισχύντως καὶ	ὑπόπτως	ἐνιδεῖν οὔτε τὴν ἀκοὴν δέξασθαί
[38]	τῆς λαβῆς, μὴ καταβάλῃς, μηδὲ	ὑποσκελίσῃς	τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ παραχώρει τῆς
[4]	Ὁ δὲ πενίαν μὲν ἑκούσιον	ὑποστὰς	ἵνα ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ τοὺς
[57]	τὸ τεχθέν, μὴ θάνατον ἄωρον	ὑποστῇ,	μὴ μεταβάλῃ πρὸς κακίαν τινά.
[21]	τοὺς Ναζιραίους οἶνον ποτίζων τοσαύτην	ὑποστήσεται	τιμωρίαν, ὁ τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν
[24]	δὲ μόνον ἐκεῖ τὴν τιμωρίαν	ὑποστήσονται	διὰ τὸ πάντων χαλεπώτερα εἰργάσθαι
[24]	τοῦτο διέφυγον ἀλλὰ πολλῷ χαλεπωτέραν	ὑποστήσονται	δίκην τῆς ἐνθάδε ὀφειλομένης ὅτι
[23]	κατὰ τὸν μέλλοντα καιρὸν χαλεπωτέραν	ὑποστήσονται	κόλασιν. ~Ὅτι τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ
[41]	σφόδρα ὑφειμένως καὶ μετὰ πολλῆς	ὑποστολῆς	διαλέγεται· οὐ γὰρ αὐτῷ τὸ
[78]	τίθησι πάλιν τὴν διαφορὰν μεθ´	ὑποστολῆς	μέν, τίθησι δ´ ὅμως λέγων·
[34]	μακάριος Παῦλος πορρωτέρω πλεῖν ἀλλ´	ὑποστρέφειν	ἡνίκα ἂν κάμωσι καὶ παραινεῖ
[53]	αὐτῇ προσήκουσαν ἄγουσα τὴν τῆς	ὑποταγῆς,	αὐτὴ γίνεται κεφαλὴ καὶ ἀρχή.
[55]	θέλοι γαμεῖν, πάλιν τῷ τῆς	ὑποταγῆς	νόμῳ τὰ τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται,
[54]	κἂν δυνηθῇ τις τὴν πλουτοῦσαν	ὑποτάξαι	γυναῖκα μείζων ἡ ἀηδία. Εἰ
[28]	γυναικὶ παραδιδοὺς καὶ ἀργυρωνήτου μᾶλλον	ὑποτάξας	οἰκέτου. Τούτῳ μὲν γὰρ ἔξεστι
[46]	ἡ τῷ θανάτῳ τὸν ἄνδρα	ὑποτάξασα;	Πῶς βοηθὸς δι´ ἧς οἱ
[25]	τῷ τὸ πλέον τῶν ἐγκωμίων	ὑποτέμνεσθαι	μέρος. ~Ὅτι τὰ μέγιστα ἀδικεῖ
[10]	κακίζων καὶ τὴν τῆς παρθενίας	ὑποτέμνεται	δόξαν· ὁ δὲ τοῦτον ἐπαινῶν
[42]	τὸν λόγον ἀρχόμενος τῆς συμβουλῆς	ὑποτέμνεται	πάλιν τὴν ἐξουσίαν οὐχ ἁπλῶς
[41]	κατάγνωσιν ἐνεγκεῖν; Οὐδὲ γὰρ μικρὸν	ὑποτέμνεται	τῆς ἡδονῆς μέρος ἐν ταῖς
[57]	τεκόντων καὶ πολὺ τῆς ἡδονῆς	ὑποτεμνόμενος	μέρος. Ἀλλ´ οὐ πᾶσι τοῖς
[21]	μικρὸν τῆς κατὰ νόμον ἀσκήσεως	ὑποτεμνόμενός	τις ἀπαραίτητον ἔχει τὴν κόλασιν,
[54]	καὶ δεδοικυῖαν καὶ μετὰ βίας	ὑποτετάχθαι	τῷ ἀνδρὶ τοῦ μετὰ πάσης
[52]	Καὶ ταῦτα μὲν ἐν ταῖς	ὑποψίαις·	ὅταν δὲ ἀληθὲς ὂν τύχῃ
[12]	τὸν λογισμόν, τῇ προσθήκῃ τὴν	ὑποψίαν	ἐξέκοψεν εἰπών· Δοκῶ δὲ κἀγὼ
[52]	πιστὰ λέγειν δοκοῦσιν, ὅσοι τὴν	ὑποψίαν	ἐπαίρουσιν, ὅσοι σπουδάζουσιν αὐτῆς καθελεῖν.
[52]	ἀδείας ἁπάσης τότε, καὶ τὴν	ὑποψίαν	ταῖς παρ´ αὐτῶν διαβολαῖς δυνατωτέραν
[78]	μὴ συνεβούλευσας ταύτης ἀπαλλαγέντα τῆς	ὑποψίας,	ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου τὴν αὑτοῦ
[52]	δυσχερῶν πραγμάτων ἀλλὰ καὶ τῆς	ὑποψίας	ἀπήλλακται. Οὐ πρόσεστι τοῦτο πᾶσι
[52]	ψυχὴν προοῖτο, ταύτην ἀναγκάζηται δι´	ὑποψίας	ἔχειν ἀεί, τί τῶν ἁπάντων
[52]	εἰκόνος; Πάντα ὀδύνης μεστά, πάντα	ὑποψίας	καὶ στάσεως καὶ ταραχῆς. Τῶν
[48]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος	ὑστέραν	τὴν ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ θεὶς
[14]	κρίσιν ὀρθὴν λογισμῶν τῶν ἀγώνων	ὑστερηκέναι	τούτων, φέρε τοὺς ἐχθροὺς ἀφέντες—
[5]	πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν	ὑστέροις	καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως,
[73]	διαγωγή. Ταῦτα δὲ πάντα μικρὸν	ὕστερον	ἀπολεῖται. Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ
[15]	τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος ἔτεσι ταύτην	ὕστερον	ἀφῆκε τὴν φωνήν· Δέσποτα, τί
[83]	προκόπτοντος τὸ τότε τέλειον ἀτελὲς	ὕστερον	γίνεται. Οἷόν τι λέγω· τέλειον
[15]	Ὅτι τότε μὲν ταῦτα περιττά,	ὕστερον	δὲ γέγονεν ἀναγκαῖα διὰ τὴν
[19]	δύο ταύτας εἶχε τὰς ὑποθέσεις·	ὕστερον	δὲ πληρωθείσης καὶ τῆς γῆς
[24]	τὰ τοῦ Κορέ, ἀλλὰ πείσονται	ὕστερον	ἐπὶ μείζονι τῇ ζημίᾳ. Πολλοὶ
[57]	γὰρ παρὰ τὴν ἀρχὴν εὐδοκιμήσασαν	ὕστερον	καταφρονηθῆναι φορητόν· ὅταν δὲ ἀπ´
[17]	ἐφάνη. Διὰ ταῦτα δὲ ἐπεισῆλθεν	ὕστερον	ὁ γάμος καὶ πρᾶγμα ἀναγκαῖον
[17]	θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς πάντα	ὑφ´	ἓν τοῖς κάμνουσι καὶ κατὰ
[32]	δεσπόταις δοῦλοι ἐντυγχάνοντες, ἄν τε	ὑφ´	ἑτέρων ἠδικημένοι τοῦτο ποιῶσιν ἄν
[75]	τῶν ἄλλων; Μαγείροις ἐφέστηκε καὶ	ὑφάνταις	καὶ τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε.
[42]	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Ὁρᾷς πάλιν	ὑφειμένον	τὸν λόγον καὶ πάσης ἔρημον
[41]	ἑαυτόν. Διὰ τοῦτο καὶ σφόδρα	ὑφειμένως	καὶ μετὰ πολλῆς ὑποστολῆς διαλέγεται·
[13]	λαβὼν ἀφορμήν, ἀλλὰ καὶ ἄγαν	ὑφειμένως	κἀν τούτῳ μιμούμενος τὸν Χριστόν.
[21]	ἁγιωσύνην αὐτὴν ὁλόκληρον διασύρων, τίνα	ὑφέξει	δίκην; Ἐάν τις σκανδαλίσῃ, φησίν,
[14]	ὀλιγότητος οὐδὲ τὸν τυχόντα λόγον	ὑφέξειν.	Οὐκ ἦσαν τότε πόλεις οὐδὲ
[73]	καὶ πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν εὐθύνας	ὑφέξειν,	πάντων ἀφίστασθαι χρὴ καὶ χαρᾶς
[73]	τῷ παρ´ ἡμῖν καὶ λόγον	ὑφέξειν	τῶν πεπλημμελημένων, τῆς κυρίας γενομένης
[47]	ἐφεξῆς τὴν περὶ τῆς παρθενίας	ὕφηνε	συμβουλὴν ἀλλὰ διακόπτων αὐτὴν συνεχῶς
[4]	καλῶν, οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσην	ὑφίσταται	τὴν ἀλγηδόνα τῷ παρ´ ἐλπίδας
[45]	διὰ τί; Ὅτι πλείονα μόχθον	ὑφίσταται,	φησίν, ἀπὸ τοῦ γάμου. Καὶ
[13]	ὅτι ἐγὼ μὲν ἐπὶ τὴν	ὑψηλὴν	ταύτην κορυφὴν οὐκ ἐτόλμων ὑμᾶς
[17]	ἐξήγαγε τῆς ἐνταῦθα μονῆς διδάσκων	ὑψηλότερα	πέτασθαι. Οἱ μὲν οὖν ἔτι
[8]	ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ	ὑψίστου	εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν
[34]	μὲν αὐτὸ κορυφούμενον καὶ εἰς	ὕψος	αἰρόμενον, σβέσαι δὲ οὐκ ἰσχύουσα
[26]	φησίν, εἰς τὸ τῆς παρθενίας	ὕψος	ἀναγαγεῖν μὴ καταπέσῃς εἰς τὸ
[34]	δεύτερον δὲ ὅτι κἂν εἰς	ὕψος	ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ ποτὲ ἡ φλόξ,
[53]	τινὸς λαβομένη φλὸξ οὕτως εἰς	ὕψος	ἄφατον αἴρονται καὶ τὴν τάξιν
[6]	ὁρᾷ καὶ ἀδικίαν εἰς τὸ	ὕψος	λαλεῖ. Πύξινον αὐταῖς τὸ πρόσωπόν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/04/2009