Chapitre
[40]	τῆς σπουδῆς καὶ βελτίω ποιεῖν	ἤ,	εἰ τοῦτο ἀδύνατον, φέρειν γενναίως
[47]	πικρὸν ἢ τομὴν ἢ καῦσιν	ἤ	τι τῶν τοιούτων προσάγειν μέλλοντες,
[55]	προσηκόντων ἀπολαύουσα καὶ δεσπότῃ μᾶλλον	ἢ	ἀνδρὶ συνοικοῦσα οὕτω καὶ πράττειν
[16]	φημι, καὶ παίδων κατορθώματα μᾶλλον	ἢ	ἀνδρῶν. Καὶ διὰ τοῦτο ἡμᾶς
[29]	αἰτίας, δόξει νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον	ἢ	ἀποστόλου τὰ ῥήματα. Εἰ δὲ
[66]	μηδὲν τούτων ὑπομένειν τῶν δεινῶν	ἢ	βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας ἔχειν λύπης
[52]	θαλάμῳ προσηλῶσθαι διαπαντὸς δεσμώτου χεῖρον.	Ἢ	βουλομένην φθέγγεσθαι καὶ στένειν καὶ
[40]	ἐν μέσῳ δυοῖν ἀπειλημμένην πολέμων;	Ἢ	γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας
[57]	τὸν χωρισμόν. Ὁ δὲ πρὶν	ἢ	γεύσασθαι καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς φιλίας,
[29]	τραχὺ βραχέσι συστεῖλαι ῥήμασι, πρὶν	ἢ	δὲ ἀλγῆσαι τὸν ἀκούοντα ἐπὶ
[44]	~Ὅτι εὐκολώτερον εἶναι διὰ παρθενίας	ἢ	διὰ γάμον βασιλείας τυχεῖν. Τὸ
[13]	τοῦτο προσέθηκε; Δι´ οὐδὲν ἕτερον	ἢ	διὰ τοῦτο ὅπερ εἶπον νῦν·
[47]	ἀνάγκη καὶ τὸν ἕτερον ἕπεσθαι	ἢ	διαστασιάζοντα καὶ τὸν ἕτερον συναπολέσθαι
[52]	οἰήσεται δηλητηρίων γέμειν φαρμάκων μᾶλλον	ἢ	ἐδεσμάτων. Ἐπὶ δὲ τῆς εὐνῆς
[57]	ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν ἔχει τὴν λύπην	ἢ	εἰ παρὰ τὴν ἀρχὴν ταῦτα
[49]	ἐκείνη, ἀλλ´ ὅμως τούτῳ μᾶλλον	ἢ	ἐκείνῳ τῷ ὅρκῳ κατέχονται. Καὶ
[17]	ἄλληλα στασιάζοντα κατὰ τὸ πλέον	ἢ	ἔλαττον τὴν νόσον ἐργάζεται, οὕτω
[57]	δεδοίκασι τοὺς ἄνδρας οὐκ ἔλαττον	ἢ	ἐν ἐκείνοις, καὶ τὴν ἰδίαν
[78]	τις ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει	ἢ	ἐν πόσει. Καὶ πάλιν· Εἰ
[70]	ἁπαλήν; Καὶ μὴν ἐπὶ ἐδάφους	ἢ	ἐπὶ στιβάδος οἱ πλείους καθεύδουσιν.
[34]	ἔνθα μὲν ἂν ᾖ πόλις	ἢ	ἐπίνειον ἢ λιμήν, οὐκ ἐπιτίθενται
[56]	ἢ μένειν ἀνάγκη διὰ παντὸς	ἢ	θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ. Εἰ δὲ
[50]	πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις	ἢ	ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´ ὡς πρέπει
[52]	μοι, φύσει ζηλότυπος ὢν τύχοι,	ἢ	καὶ ἔκ τινος προφάσεως οὐκ
[12]	τιθέμενος, πῶς ἂν ἢ φθέγξασθαι	ἢ	καὶ ἐννοῆσαί τι τῶν οὐ
[52]	τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ἔμειναν ὁμοίως	ἢ	καὶ μειζόνως τηκόμενοι τῇ πυρᾷ.
[74]	ἵνα οἱ φθάσαντες ἤδη δεθῆναι	ἢ	καὶ μέλλοντες ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ
[82]	τῆς παρθενίας ἴσος ὁ γάμος	ἢ	καὶ χείρων; Τὸ γὰρ ὑπόδειγμα
[79]	τινα καὶ παράδοξον καὶ μείζονα	ἢ	κατ´ ἀνθρωπίνην συνήθειαν. Ὁ γὰρ
[34]	οὐ πρότερον ἀφίστανται ἕως ἂν	ἢ	καταδύσωσι τοὺς ἐμπλέοντας ἢ τοῦτο
[47]	προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν ἢ τομὴν	ἢ	καῦσιν ἤ τι τῶν τοιούτων
[34]	ἂν ᾖ πόλις ἢ ἐπίνειον	ἢ	λιμήν, οὐκ ἐπιτίθενται τοῖς πλέουσι·
[50]	μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ	ἢ	μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ´
[75]	οὐκ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ	ἢ	μαργαρίταις, οὐκ ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ ὑπογραφαῖς,
[56]	δὲ ὑπὲρ τῶν ζώντων φροντίδας	ἢ	μένειν ἀνάγκη διὰ παντὸς ἢ
[38]	μὲν βουλεύοιτο πρότερον δέοι γαμεῖν	ἢ	μὴ γαμεῖν, ἀκίνδυνος ὁ γάμος.
[41]	ἐντολῆς ἀνάγκῃ. Τὸ μὲν γαμεῖν	ἢ	μὴ γαμεῖν ἐφ´ ἡμῖν· τὸ
[78]	ὁ Χριστός· Ὁ φιλῶν πατέρα	ἢ	μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι
[44]	ταύτην ἔνδον ἔχειν διὰ παντὸς	ἢ	μοιχείας ἁλίσκεσθαι βουλόμενον ἐκβάλλειν. Οὐ
[57]	τις περιεργάσαιτο ἢ τρόπων ἕνεκεν	ἢ	μορφῆς; Καὶ ταῦτα μὲν κατὰ
[58]	ἐν μιᾷ πάντες δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ	ἢ	ὃ τούτων πολλῷ μακαριώτερον εἶναι
[79]	τῆς παρθενίας ἐρασταί; Οὐδὲν ἄλλ´	ἢ	ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο φύσει. Τὰ
[37]	Τί γὰρ ἀτερπέστερον, εἰπέ μοι,	ἢ	ὅταν μετὰ τὸν πολὺν κωκυτὸν
[73]	γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία	ἢ	ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ προέκοψεν,
[40]	ζῶντος δὲ δυοῖν θάτερον ἀνάγκη,	ἢ	παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ πολλῆς τῆς
[38]	λοιπὸν δυοῖν θάτερον ἢ στεφανωθέντα	ἢ	πεσόντα καὶ καταισχυνθέντα ἀπελθεῖν. Ἐν
[78]	λέγειν Τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει	ἢ	πίπτει« δοκεῖ μὲν ἐπιστομίζειν τὸν
[56]	μακαρισθῆναι, κινδύνου τινὸς καθάπερ καταιγίδος	ἢ	πνεύματος προσπεσόντος, κατέδυσαν καὶ αὗται
[6]	τοῦ ναοῦ τοὺς περιβόλους ἑστάναι;	ἢ	ποῖον τὸ κέρδος τοῦ θρόνου
[39]	Ἔμαθες ὅτι κρεῖττον τὸ γαμῆσαι	ἢ	πυροῦσθαι· ἀπεδέξω τὸ ἡδύ, ἐπῄνεσας
[39]	γαμησάτωσαν· κρεῖττον γάρ ἐστι γαμῆσαι	ἢ	πυροῦσθαι. Ὁρᾷς οὐδαμοῦ τὸν γάμον
[38]	ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν θάτερον	ἢ	στεφανωθέντα ἢ πεσόντα καὶ καταισχυνθέντα
[41]	μοι, τὴν μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι ἔξω	ἢ	σφαγῆναι ἔνδον; Τοῦτο γὰρ ἂν
[72]	ἀνάγκην παραδοθῆναι πενίᾳ, τεθνήξεται πρότερον	ἢ	ταύτην οἴσει τὴν μεταβολὴν διὰ
[45]	καὶ κρεῖττον τῷ Χριστῷ πείθεσθαι	ἢ	τῇ τῶν οἰκείων ματαιότητι λογισμῶν.
[10]	ἀπαλλάττων αὐτὸν οὐ τοῦτον μᾶλλον	ἢ	τὴν παρθενίαν ἐπῄνεσε. Καὶ γὰρ
[55]	πάντα φέρειν ἀνάγκη καὶ ἀσμενίζειν	ἢ	τῆς οἰκίας ἐκπεσεῖν. Καὶ οὐ
[83]	Οὐδὲν πλέον ἀπῃτοῦντο οἱ τότε	ἢ	τὸ τοὺς φιλοῦντας ἀγαπᾶν· νῦν
[47]	ἄριστοι καὶ προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν	ἢ	τομὴν ἢ καῦσιν ἤ τι
[14]	ἡ παρθενία κοσμοῦσα αὐτοὺς μᾶλλον	ἢ	τοὺς βασιλεῖς τὸ διάδημα καὶ
[40]	τῆς ἐπιθυμίας βίαν χρὴ καρτερεῖν	ἢ	τοῦτο μὴ βουλομένην κολακεύειν τὸν
[34]	ἂν ἢ καταδύσωσι τοὺς ἐμπλέοντας	ἢ	τοῦτο πάθωσιν αὐτοί. Οὕτω καὶ
[57]	παντὸς πῶς ἄν τις περιεργάσαιτο	ἢ	τρόπων ἕνεκεν ἢ μορφῆς; Καὶ
[39]	δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος,	ἢ	τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω· καὶ ἄνδρα
[40]	λοιπόν· Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος	ἢ	τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Ὁρᾷς αὐτὴν
[40]	γίνεται. Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος	ἢ	τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Τί οὖν,
[27]	καὶ πλείονα ἀπὸ τῶν ῥᾴστων	ἢ	τῶν δυσκόλων τιθεὶς τὴν μίξιν,
[52]	βασανίζεται τῆς ἀκριβείας καὶ ἀνάγκη	ἢ	τῶν λίθων ἀκινητοτέραν εἶναι καὶ
[49]	παρόντα βίον ἢ ὑπὲρ παίδων	ἢ	ὑπὲρ ἑαυτῶν. Τότε γοῦν μάλιστα
[49]	τι κατὰ τὸν παρόντα βίον	ἢ	ὑπὲρ παίδων ἢ ὑπὲρ ἑαυτῶν.
[12]	ἀγάπης αὐτοῦ τιθέμενος, πῶς ἂν	ἢ	φθέγξασθαι ἢ καὶ ἐννοῆσαί τι
[52]	καὶ ταραχῆς. Τῶν γὰρ δαιμονώντων	ἢ	φρενίτιδι κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον
[50]	κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν	ἢ	χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ
[75]	τὸν ἅγιον οὐκ ἐν πλέγμασιν	ἢ	χρυσῷ ἢ μαργαρίταις, οὐκ ἐπιτρίμμασιν
[55]	μὲν ὅταν ἡ γυνὴ εὔπορος	ᾖ.	Εἰ δὲ συμβαίη ταύτην μὲν
[40]	ἐὰν μὲν ὁ ἀνὴρ ἐπιεικὴς	ᾖ,	ἡ δὲ γυνὴ μοχθηρά, λοίδορος,
[64]	τὸν Χριστὸν πασχόμενα, κἂν ἀνιαρὰ	ᾖ,	ἡδονὴν ἔχει. Ὅταν δὲ δακρύων
[62]	μέρος ἀποφερόμενος· ἐὰν δὲ ἄμορφος	ᾖ	καὶ δυσειδής, ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν οὕτω
[75]	οὖν καὶ ἐνταῦθα κἀκεῖ μέριμνα	ᾖ,	καὶ ἐνταῦθα μὲν εἰκῇ καὶ
[78]	ἔστω καὶ πολέμιος, κἂν πατὴρ	ᾖ	κἂν μήτηρ κἂν ὁστισοῦν ἕτερος.
[52]	ἀεὶ τὴν ὀργήν, κἂν δοῦλος	ᾖ	κἂν υἱὸς κἂν ὁστισοῦν ἕτερος.
[40]	δαί, ἂν τοὐναντίον αὐτὴ μὲν	ᾖ	κοσμία καὶ ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ
[62]	αὐτοῖς. Ἂν μὲν γὰρ εὔμορφος	ᾖ,	λυμαίνεται τῷ κάλλει τῆς φύσεως.
[63]	διὰ τοῦτο ἄν τε δυσειδὴς	ᾖ,	μετέβαλε τὴν δυσείδειαν εὐθέως κάλλος
[76]	καταδέχηταί τις, κἂν σφόδρα κοῦφον	ᾖ,	πάντων ἀφορητότερον γίνεται καὶ ἀγχόνης
[78]	παρθενία ἀθρόον αἴρει ὅταν ὄντως	ᾖ	παρθενία; ~Ὅτι τῶν ἀγγέλων οὐδὲν
[34]	θάλατταν κακοῦργοι, ἔνθα μὲν ἂν	ᾖ	πόλις ἢ ἐπίνειον ἢ λιμήν,
[34]	κατ´ ἐπιτάγην. Ἔνθα δὲ ἂν	ᾖ	συγγνώμη, χώραν ἔπαινος οὐκ ἂν
[24]	ἐπιτιμήσεως δεόμενοι, ὅταν αὐτῶν σύμμετρα	ᾖ	τὰ ἁμαρτήματα καὶ κολασθέντες μηκέτι
[61]	αὐτὰ περικέωνται, καὶ ὅταν ἡμέρα	ᾖ	τὴν αὐτὴν ὑπομένουσι μέριμναν, μᾶλλον
[6]	ὅταν τὸ ἔνδον ὄμμα ἰταμὸν	ᾖ;	Τί γὰρ ἂν γένοιτο τοῦ
[77]	βιωτικῆς. Ἂν δὲ μὴ τοῦτο	ᾖ,	τί τὸ ὄφελος τῆς σωματικῆς
[84]	καὶ κολάσεων. Τότε κἂν παρθένος	ᾖ	τις οὐκ ἔχουσα ἔλαιον ἐν
[13]	τῶν οὐρανῶν. Ὅταν γὰρ μέγα	ᾖ	τὸ κατορθούμενον καὶ διὰ τοῦτο
[34]	ὅταν αὐτῷ τις κατακόρως κεχρημένος	ᾖ,	τότε μάλιστα ἐπαίνου παντὸς ἀπεστέρηται.
[46]	αὑτῆς· ὅταν δὲ μηκέτι καιρὸς	ᾖ	τοῦ παρόντος βίου μηδὲ παιδοποιΐας,
[39]	τῶν χηρῶν ἀξίωμα, ὅταν μηδέπω	ᾖ	τοῦτο καταδεξαμένη. Διὸ καὶ αὐτός
[78]	τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν	ᾖ	ὑπέρακμος καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι,
[47]	οὖν, ἐὰν ὁ ἀνὴρ κατωφερὴς	ᾖ,	φησίν, ἐγὼ δὲ ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι;
[57]	οὐχ ἧττον αὐτὰς τῶν ὠδίνων	ἡ	ἀγωνία θορυβεῖ τότε· οὐδὲ γὰρ
[57]	ὁ τοῦ γάμου παραγένηται, ἐπιδίδωσιν	ἡ	ἀγωνία καὶ τῆς ἡδονῆς πλείων
[54]	τὴν πλουτοῦσαν ὑποτάξαι γυναῖκα μείζων	ἡ	ἀηδία. Εἰ δὲ λέγοι τις—
[66]	τὸ δὲ ἡ σωφροσύνη καὶ	ἡ	αἰδώς. Διὰ ταῦτα καὶ τῶν
[13]	Εἰπόντων γὰρ Εἰ οὕτως ἐστὶν	ἡ	αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς
[32]	κύριον εἶπον· Εἰ οὕτως ἐστὶν	ἡ	αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς
[8]	ἀνθρώπων φύσιν. Πῶς οὖν παρθένος	ἡ	ἀκάθαρτος; Οὗτος γὰρ δεύτερος, μᾶλλον
[17]	κωλύον αὐτοὺς ἀπολέσθαι εὐθέως· τοσοῦτον	ἡ	ἀκαιρία κακόν. Διὰ ταῦτα ἐξ
[79]	εἶναι λιμοῦ δοκεῖ τῆς ἐρημίας	ἡ	ἀκαρπία, τοῦτο τοὺς ἁγίους ἐκείνους
[48]	εἰς τιμωρίαν ἐσχάτην ἐνέβαλες. ~Ὅτι	ἡ	ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς αὐτὴ
[81]	ἄλλης δυσκολίας ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον	ἡ	ἀκτημοσύνη καλόν. Ὁ γὰρ μηδὲν
[18]	τῶν ἀνθρώπων γένος ἐπιλείπειν ἀλλ´	ἡ	ἁμαρτία καὶ αἱ ἄτοποι μίξεις
[18]	τὸ γένος ἡμῶν ἐλαττοῖ ἀλλ´	ἡ	ἁμαρτία. Ὅτι δὲ οὐχ ἡ
[84]	σμικρότητος ἀνδρωθέντας; Τότε μὲν γὰρ	ἡ	ἀνθρωπίνη καθ´ ἑαυτῆς ἔσχιστο φύσις
[24]	Καὶ αὕτη πάλιν οὐκ ἐμὴ	ἡ	ἀπόφασις ἀλλὰ τοῦ λαλοῦντος ἐν
[44]	Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον ἡμῖν	ἡ	ἀρετὴ δυσκατόρθωτος ἀλλ´ ὅτι κἂν
[71]	ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν τἀναντία πάντα	ἡ	αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν πρὸς
[73]	ὑπὲρ χρημάτων φροντίζεις καὶ μεριμνᾷς;	Ἡ	βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐφέστηκε. Σὺ
[54]	ἐκβάλλει φιλίαν καὶ ἡδονὴν αὕτη	ἡ	βία· φιλίας δὲ οὐκ οὔσης
[34]	ταύτῃ μείζων παρὰ τοῖς γεγαμηκόσιν	ἡ	γαλήνη· δεύτερον δὲ ὅτι κἂν
[56]	~Ὅτι πολλὰς ἔχει λύπης ἀνάγκας	ἡ	γαμηθεῖσα. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς
[57]	καὶ ἄλλαι μετὰ τούτων φροντίδες.	Ἡ	γὰρ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος κόρη
[48]	τούτου πορνεύοντος δώσει μειζοτέραν δίκην.	Ἡ	γὰρ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς
[62]	ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν οὕτω μᾶλλον αὐτήν.	Ἡ	γὰρ ἀμορφία πανταχοῦ καθ´ ἑαυτὴν
[52]	παρ´ αὐτῶν διαβολαῖς δυνατωτέραν ποιοῦσιν.	Ἡ	γὰρ ἅπαξ τῇ μοχθηρᾷ ταύτῃ
[49]	τῶν παρόντων εἰς ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν.	Ἡ	γὰρ ἀσθενὴς καὶ ἠδικημένη ψυχὴ
[6]	οὐδὲ οὕτως τοῦ ἄγους ἀπήλλακται.	Ἡ	γὰρ βλασφημία καὶ τὰ φαῦλα
[4]	αὐτοῦ« ὅτι ἐνηστεύσατε, ὅτι ἐπαρθενεύσατε.	Ἡ	γὰρ νηστεία καὶ ἡ παρθενία
[47]	χωρὶς ἐποίησαν τοῦτο πολλαὶ γυναῖκες.	Ἡ	γὰρ Πρίσκιλλα τὸν Ἀπολλὼ προσλαβομένη,
[11]	δεσπότην διαβάλλοντας καὶ πονηρὸν ἀποκαλοῦντας.	Ἡ	γὰρ τοῦ πονηροῦ δούλου κόλασις
[65]	καθ´ ἕκαστον ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν	ἡ	γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ οἰμωγαῖς διακοπτομένη;
[14]	παρθενίᾳ κοσμούμενοι. Καὶ πᾶσα τότε	ἡ	γῆ ἔρημος ἦν ἀνθρώπων, τοῦτο
[27]	μετὰ ἀσωμάτων δυνάμεων ὁ δρόμος.	Ἡ	γῆ καὶ ὁ σποδὸς τοῖς
[80]	καὶ Ἑλισσαίου καὶ Ἰωάννου ὅσον	ἡ	γῆ τοῦ οὐρανοῦ. Ὥσπερ γὰρ
[83]	τοῦτο καὶ τὸν Νῶε θαυμάζουσα	ἡ	γραφὴ οὐχ ἁπλῶς τοῦτο ποιεῖ
[46]	γυνή, πῶς βοηθὸν αὐτὴν καλεῖ	ἡ	γραφὴ τοῦ ἀνδρός. Πῶς οὖν,
[38]	παλαίστρᾳ ὅπου πρὸς τοὺς οἰκείους	ἡ	γυμνασία καὶ τοῖς φίλοις ὡς
[53]	κεφαλῆς χώρᾳ μένειν τὸν ἄνδρα	ἡ	γυνή, ἀλλ´ ὑπὸ φρονήματος καὶ
[47]	φροντίσι. ~Πῶς ἐν τοῖς πνευματικοῖς	ἡ	γυνὴ βοηθός. Τί οὖν ἀντεροῦμεν
[55]	λαβεῖν. Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν	ἡ	γυνὴ εὔπορος ᾖ. Εἰ δὲ
[44]	μὲν ὅταν κοσμία τίς ἐστιν	ἡ	γυνὴ καὶ ἐπιεικής. Ἂν δὲ
[28]	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´	ἡ	γυνή. Καὶ ταῦτα δοκεῖ μὲν
[75]	ἀλλ´ ἔξεστι τοῖς ἀνδράσι, κἂν	ἡ	γυνὴ μὴ βούληται, περικόψαι τρυφὴν
[29]	ἐκεῖθεν ἐξελκύσαι βουλόμενος. Εἰπὼν γάρ·	Ἡ	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[33]	ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω,	ἡ	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[29]	παρθενίαν ἐστὶν ἐνάγοντος. Εἰπὼν τοίνυν·	Ἡ	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[28]	αὐτὸ καὶ σαφέστερον ποιῶν ἐπάγει·	Ἡ	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[28]	εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως δὲ καὶ	ἡ	γυνὴ τῷ ἀνδρί. Εἶτα ἑρμηνεύων
[57]	πολὺς μεταξὺ γένηται χρόνος, ἀπαρρησίαστος	ἡ	γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ κυρία οὖσα
[52]	ὅταν μηδὲν ἀληθὲς ὂν τύχῃ·	ἡ	δὲ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος ἐκείνη
[75]	κατὰ σῶμα καὶ κατὰ πνεῦμα.	Ἡ	δὲ γαμηθεῖσα« φησί, μεριμνᾷ πῶς
[46]	Παῦλος Ἀδάμ« φησίν, οὐκ ἠπατήθη,	ἡ	δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν παραβάσει
[40]	μὲν ὁ ἀνὴρ ἐπιεικὴς ᾖ,	ἡ	δὲ γυνὴ μοχθηρά, λοίδορος, λάλος,
[64]	τῶν μαστίγων φύσις οὐ τοιαύτη,	ἡ	δὲ εἰς τὸν Χριστὸν πίστις
[73]	ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ προέκοψεν,	ἡ	δὲ ἡμέρα ἤγγικε. Καὶ πάλιν·
[49]	ἐν τῷ μέλλοντι ταμιεύεται χρόνῳ.	Ἡ	δὲ παρθενία ἐν αὐτῷ τῷ
[65]	λύπαις γάρ« φησί, τέξῃ τέκνα.	Ἡ	δὲ παρθένος ἀνωτέρω ταύτης ἕστηκε
[34]	ἐπιτρέπων ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι.	Ἡ	δὲ παρθένος δι´ ὅλου θαλαττεύειν
[7]	τοῦ τὸν ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ·	Ἡ	δὲ παρθένος ἵνα ἁγία τῷ
[59]	ὅτι τοῦ συνοικοῦντος αὐτὴν διαζεύγνυσιν.	Ἡ	δὲ παρθένος καὶ ποθεῖ τὴν
[52]	ἀναλογίζεσθαι καὶ δεδοικέναι τὰ δεινά.	Ἡ	δὲ παρθένος οὐ μόνον τῶν
[34]	ταχέως αὐτὴν ἐπελθοῦσα ἡ μίξις.	Ἡ	δὲ παρθένος οὐκ ἔχουσα ὅτῳ
[2]	ὅτι Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον,	ἡ	δὲ σὰρξ ἀσθενής« οὐκ εἰς
[50]	ὁ μακάριος Παῦλος οὑτωσὶ λέγων·	Ἡ	δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν. Εἰ
[34]	γὰρ τὰ τοῦ κυρίου, φησίν,	ἡ	δὲ τὰ τοῦ κόσμου μεριμνᾷ.
[75]	ἀποστερεῖν τὸν ἕτερον μὴ βουλόμενον·	ἡ	δὲ τῆς τρυφῆς καὶ τῆς
[48]	ἐκείνου, τίνα ἂν ἔχοι συγγνώμην	ἡ	διὰ παντὸς αὐτὸν ταύτης ἀφελομένη
[47]	μὴ βουλομένην σε τοῦτο ποιεῖν	ἡ	διὰ τὸν γάμον περιτεθεῖσα ἅλυσις
[40]	καὶ πρὸς τοὺς συνοικοῦντας διεφθάρη	ἡ	διάθεσις, τήμερον μὲν τούτου, αὔριον
[36]	ἔργα ἄληπτα. Τῶν δὲ χαρισμάτων	ἡ	διανομὴ οὐκ ἐν τῇ τοῦ
[82]	ἐγγόνους. Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον	ἡ	διαφορὰ δήλη ἀλλ´ ὅτι ὧν
[83]	Ἐὰν« γὰρ μὴ περισσεύσῃ« φησίν,	ἡ	δικαιοσύνη ὑμῶν πλέον τῶν γραμματέων
[6]	τοῖς τοῦ Θεοῦ κτίσμασι; Πᾶσα	ἡ	δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως
[41]	πολλάκις ἀναλισκομένου χρόνου μακροῦ. Καὶ	ἡ	δουλεία δὲ αὕτη τῷ τὴν
[84]	μεγάλη τῆς τοῦ Χριστοῦ παρουσίας	ἡ	δωρεά· ἄνδρας γὰρ αὕτη τελείους
[1]	καὶ καταπλήττονται, ζηλοῖ δὲ μόνη	ἡ	ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Τὰς γὰρ
[29]	καὶ μετὰ πολλῆς τῆς εὐγνωμοσύνης	ἡ	ἔκτισις γίνεται. Οὐ τούτῳ δὲ
[70]	κόρος οὐδὲ ἡ πλησμονὴ ἀλλ´	ἡ	ἔνδεια καὶ ἡ σπάνις ποιεῖ.
[75]	μεριμνᾶν, εἰκότως. Ἐκείνη μὲν γὰρ	ἡ	ἐπιθυμία φυσική τίς ἐστι καὶ
[49]	τὴν ἀρχήν; Καίτοι γε καὶ	ἡ	ἐπιορκία καὶ ἡ κόλασις πολλῷ
[83]	ἰδεῖν οὐκ ἀπήλλακται τιμωρίας. Τότε	ἡ	ἐπιορκία μόνη ἦν ἐκ τοῦ
[17]	πῶς ὁ Ἀδάμ, πῶς δὲ	ἡ	Εὔα μὴ μεσιτεύοντος γάμου; Τί
[80]	παίδων ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς ἀκτημοσύνης	ἡ	εὐκολία, ἀκτημοσύνη δὲ ἐγγὺς εἶναι
[70]	τρυφᾶν τοῦ τρυφᾶν. Ἀλλ´ οὐχ	ἡ	εὐτέλεια τοιαύτη, ἀλλὰ πόρρω τούτων
[52]	τὴν ἐξ αὐτῶν ἡδονήν. ~Ὅσον	ἡ	ζηλοτυπία κακόν. Εἰ γάρ τις,
[4]	ἐκεῖνοι πράξουσιν. Τοῖς μὲν γὰρ	ἡ	ζημία μέχρι τοῦ μηδὲν λαβεῖν
[26]	δὲ τοῦ γάμου καὶ μείζων	ἡ	ζημία· οὐ γὰρ δόξης μόνον
[62]	καὶ ἀμήχανον κάλλος ὅθεν μείζων	ἡ	ἧττα γίνεται. Ὁ γὰρ διεσπαρμένος
[68]	Καὶ αὕτη μὲν χωρὶς φροντίδος	ἡ	θεωρία, ἐκείνη δὲ μετὰ πολλῆς
[2]	ἀτελεύτητος, τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον,	ἡ	θλῖψις, ἡ στενοχωρία. Ὥστε μυρίων
[27]	πλήττεσθαι. Τοσαύτη γὰρ τῆς ἐπιθυμίας	ἡ	ἰσχὺς ὅση καὶ πυρὸς καὶ
[37]	γὰρ ἡ μητρυιὰ πανταχοῦ. Ἐντεῦθεν	ἡ	καθημερινὴ στάσις καὶ μάχη, ἐντεῦθεν
[34]	οἶμαι εἰδότα ὅτι πλησίον αὐτοῖς	ἡ	καταφυγή, κἄν τινος αἴσθωνται σφοδροτέρας
[5]	τιμῶσα τὸ ψεῦδος; Πῶς παρθένος	ἡ	κεκαυτηριασμένη τὴν συνείδησιν; Τὴν γὰρ
[8]	ὁ γάμος ἐν πᾶσι καὶ	ἡ	κοίτη ἀμίαντος. Λείπεται δὴ μετὰ
[7]	πάλιν· Τίμιος ὁ γάμος καὶ	ἡ	κοίτη ἀμίαντος. ~Ὅτι βλάβη τῇ
[30]	εἴπερ τίμιος ὁ γάμος καὶ	ἡ	κοίτη ἀμίαντος, οὐκ ἀφίησιν αὐτὸν
[49]	γε καὶ ἡ ἐπιορκία καὶ	ἡ	κόλασις πολλῷ μείζων ταυτῆς ἐκείνη,
[24]	δίκην ἔδωκαν· ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς	ἡ	κόλασις τεταμίευται. Μὴ τοίνυν τὰς
[37]	Ἀλλ´ οὐκ ἐνταῦθα ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται	ἡ	κόνις καὶ ἡ τέφρα καὶ
[57]	κινδυνεύσει δὲ περὶ τῶν ἐσχάτων	ἡ	κύουσα. Ἂν δὲ πολὺς μεταξὺ
[82]	ἀρετὴ λαμπρὸν ἀπέδειξε καὶ ταύτας	ἡ	λοιπὴ κακία τοῦ βίου τῷ
[82]	ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ τὸν πατριάρχην	ἡ	λοιπὴ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ λαμπρὸν
[21]	κεφαλῆς; Κατελέλασέ ποτε τοῦ Μωϋσέως	ἡ	Μαριὰμ οὐχ οὕτως ὡς τῆς
[27]	Πρὸς γὰρ φύσεως ἀνάγκην ἡμῖν	ἡ	μάχη, πρὸς ἀγγέλων πολιτείαν ὁ
[52]	καὶ μακρὰν πάσης ἐστί. Καὶ	ἡ	μὲν γαμηθεῖσα κἂν μὴ τῷ
[34]	μέσον ἑκατέρου τοῦ πράγματος θείς.	Ἡ	μὲν γὰρ τὰ τοῦ κυρίου,
[68]	ἄν τις ἴδοι μόνον ψιλόν.	Ἡ	μὲν γὰρ χρῆσις κοινὴ πάντων
[59]	τῆς νύμφης ἐστί. Πρὸς τούτοις	ἡ	μὲν γεγαμηκυῖα φρίττει τὸν θάνατον
[47]	καὶ εὐπαράδεκτον τὸν λόγον ἐποίησεν.	Ἡ	μὲν οὖν ποικίλη μίξις τῶν
[64]	καὶ κόπον ἐργάζεσθαι εἴωθεν. Ἀλλ´	ἡ	μὲν τῶν μαστίγων φύσις οὐ
[2]	τὸ πάντων κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν,	ἡ	μετὰ τοῦ νυμφίου διαγωγή. Τί
[75]	κουφοτέραν οὖσαν ἐκείνης; Τί γὰρ	ἡ	μὴ γαμηθεῖσα μεριμνᾷ; Ἆρα ὑπὲρ
[66]	τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ τὸ μὲν	ἡ	μὴ κατέχουσα τὴν ψυχὴν ἔνδον
[6]	πολλῇ κέχρηται τῇ μανίᾳ, καὶ	ἡ	μηδὲ πρὸς ἄνδρα ἀντιβλέψαι ἀνεχομένη—
[17]	Καὶ γὰρ ἐκείνους ὅταν ἐκθρέψῃ	ἡ	μήτηρ, προάγει μὲν τῆς καλιᾶς.
[37]	θυγατράσιν συνοικιζομένη λέαινα· τοῦτο γὰρ	ἡ	μητρυιὰ πανταχοῦ. Ἐντεῦθεν ἡ καθημερινὴ
[15]	Διὰ τί μὴ ἐν παραδείσῳ	ἡ	μίξις; Διὰ τί μὴ πρὸ
[34]	φλόξ, καταστέλλει ταχέως αὐτὴν ἐπελθοῦσα	ἡ	μίξις. Ἡ δὲ παρθένος οὐκ
[30]	ἀκμάζει τὰ τῆς ἐπιθυμίας, οἷς	ἡ	νεότης σφριγᾷ, οἷς ὁ πόθος
[30]	τῷ Θεῷ. Διὰ τοῦτο καὶ	ἡ	νηστεία καλὸν ὅτι περικόπτει τὰς
[52]	Οὐ γὰρ ἀθυμίαν μόνον αὕτη	ἡ	νόσος ἀλλὰ καὶ θυμὸν ἀφόρητον
[70]	πλουτοῦντας ἂν μὴ μέθῃ βαπτισθέντας	ἡ	νὺξ καταλάβῃ, ἀνάγκη διὰ παντὸς
[73]	ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν·	ἡ	νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα
[44]	Χριστοῦ παρουσίαν πολλῷ στενωτέρα γέγονεν	ἡ	ὁδός, οὐ μόνον τῷ τὴν
[27]	αὐτόν. Οὐ« γάρ ἐστιν ἡμῖν	ἡ	πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα,
[49]	καλῶν— Οὐ γάρ ἐστιν ἡμῖν	ἡ	πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα«
[12]	ἐπίνοιαι αὐτῶν. Δείκνυσι δὲ καὶ	ἡ	πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκκλησία τοῦ
[34]	ψόγον; Οὐδὲ γὰρ πρὸς πάντας	ἡ	παραίνεσις αὕτη ἀλλὰ πρὸς τοὺς
[78]	τὸ μέσον, ποῦ τὸν θνητὸν	ἡ	παρθενία ἀθρόον αἴρει ὅταν ὄντως
[7]	ἱματίοις οὐδὲ ἐν τοῖς χρώμασιν	ἡ	παρθενία, ἀλλ´ ἐν τῇ ψυχῇ
[15]	πολλοὺς τοὺς ὄντας ἀνθρώπους οὐδὲ	ἡ	παρθενία, βουλομένου πολλοὺς εἶναι, λυμανεῖται
[76]	βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω. ~Ὅτι οὐχ	ἡ	παρθενία βρόχος ἀλλὰ τὸ ἡμῖν
[13]	ὅτι πολλῶν ἱδρώτων καὶ μεγάλης	ἡ	παρθενία δεῖται τῆς ἀγωνίας. Καὶ
[77]	ἔξω καὶ ἀπώλλυντο. Καὶ γὰρ	ἡ	παρθενία διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι
[34]	θαυμαστὸν καὶ πολλῶν ἄξιον στεφάνων	ἡ	παρθενία. Εἰ γὰρ τοὺς ἐν
[10]	ὁ γάμος; Οὐκοῦν διὰ τοῦτο	ἡ	παρθενία θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ κρείττων
[81]	ταύτην ἱκανὴ ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν	ἡ	παρθενία καὶ ἑτέραν ἡμῖν ἐνθεῖναι
[27]	ἑτέροις ὀκνηρότερον ποιεῖ. ~Ὅτι μέγα	ἡ	παρθενία καὶ μεγάλων πρόξενος ἀγαθῶν.
[14]	ᾐδοῦντο τὸν αὑτῶν, παρέμενε καὶ	ἡ	παρθενία κοσμοῦσα αὐτοὺς μᾶλλον ἢ
[17]	ταῦτα ἐξ ἀρχῆς οὐκ ἐδόθη	ἡ	παρθενία, μᾶλλον δὲ ἡ παρθενία
[17]	ἐδόθη ἡ παρθενία, μᾶλλον δὲ	ἡ	παρθενία μὲν ἐξ ἀρχῆς καὶ
[1]	ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι τῶν αἱρετικῶν	ἡ	παρθενία μισθὸν οὐκ ἔχει. Τὸ
[60]	τῆς δόξης ἀπολαῦσαι ἐκείνης. ~Ὅτι	ἡ	παρθενία οὐδενὸς δεῖται τῶν οὐκ
[59]	λόγον ἄνωθεν ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι εὔκολον	ἡ	παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν τὸν
[4]	ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ νηστεία καὶ	ἡ	παρθενία οὔτε καλὸν καθ´ ἑαυτὸ
[18]	ἡ ἁμαρτία. Ὅτι δὲ οὐχ	ἡ	παρθενία ποιεῖ τὸ τῶν ἀνθρώπων
[10]	εἰς ἔσχατον ἤγαγες κακόν. Καλὸν	ἡ	παρθενία; Σύμφημι κἀγώ. Ἀλλὰ τοῦ
[82]	ὁ γάμος τοιοῦτον ἐποίησεν οὔτε	ἡ	παρθενία τὰς ἀθλίας ἐκείνας ἀπώλεσεν,
[14]	οὐδὲ αὐτὸς ἕπεται. Ἀλλ´ οὐχ	ἡ	παρθενία ταύτην ἔχει τὴν ἀκολουθίαν
[18]	τῆς γῆς ἀνθρώπους. ~Ὅτι οὐχ	ἡ	παρθενία τὸ γένος ἡμῶν ἐλαττοῖ
[79]	περὶ τὸν Ἡλίαν καὶ ὅτι	ἡ	παρθενία τοιούτους αὐτοὺς ἐποίησεν. Τί
[79]	φιλοσοφίας ἦν. Ὅτι δὲ αὐτοὺς	ἡ	παρθενία τοιούτους ἐποίησε δῆλον ἐκεῖθεν·
[82]	ἐλάττων ἀλλὰ καὶ πολλῷ βελτίων	ἡ	παρθενία τοῦ γάμου. Πῶς; Ὅτι
[11]	ἀνάγκη διαυγεῖς καὶ λαμπράς. ~Ὅτι	ἡ	παρθενία τοὺς ὄντως αὐτὴν μετιόντας
[11]	λειτουργοῦσιν τῷ Θεῷ· τοῦτο καὶ	ἡ	παρθένος. Διὸ καὶ Παῦλος αὐτὰς
[73]	ἐκεῖ χρησιμευούσης ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ	ἡ	παρθένος ἕως μὲν ἂν οἴκοι
[34]	τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι	ἡ	παρθένος οὐκ ἔχει, ἀλλ´ ἀνάγκη
[49]	εἰπών· Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃ	ἡ	παρθένος, οὐχ ἥμαρτε« καὶ σιωπήσας
[75]	οὐκ ἔχω« καὶ Ἐὰν γήμῃ	ἡ	παρθένος, οὐχ ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά
[49]	εἶπεν· Ἐὰν γὰρ καὶ γήμῃ	ἡ	παρθένος, οὐχ ἥμαρτε, τῶν δὲ
[48]	οὐχ ἥμαρτες· καὶ ἐὰν γήμῃ	ἡ	παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν. Ἰδοὺ τὸ
[39]	Ὥσπερ γὰρ λέγων· Ἐὰν γάμῃ	ἡ	παρθένος οὐχ ἥμαρτεν« οὐ περὶ
[11]	οὐδὲ γαμίζονται ἄγγελοι, ἀλλ´ οὐδὲ	ἡ	παρθένος. Παρεστήκασιν διὰ παντὸς καὶ
[77]	Τί οὖν φησιν ὅταν καὶ	ἡ	παρθένος πολλὰ πραγματεύηται καὶ μερίμνας
[37]	φέρειν ἀναγκάζωνται τυραννίδα. Ἀλλ´ οὐχ	ἡ	παρθένος πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε τὴν
[37]	μετ´ ἐκείνην μὴ ἀποπέσῃς· τοσοῦτον	ἡ	παρθένος σου ἐχέτω πλέον ὅσον
[65]	μοι, παρὰ πάντα τὸν βίον	ἡ	παρθένος ὑπομένει τοιοῦτον οἷον καθ´
[68]	τῇ παρθενίᾳ προσούσης. Ἀλλ´ οὐχ	ἡ	παρθένος ὑπομένει τούτων οὐδέν, ἀλλ´
[26]	ἔχουσι τὴν προθυμίαν, ἐμὲ δὲ	ἡ	πεῖρα καὶ τὸ ἤδη ταύτης
[68]	οὐκ ἐμός, οὗτος δὲ ἐμός.	Ἡ	πλεονεξία ἄρα ἐστὶν ἡ τὴν
[70]	δὲ οὐχ ὁ κόρος οὐδὲ	ἡ	πλησμονὴ ἀλλ´ ἡ ἔνδεια καὶ
[60]	ἡ τῶν μειζόνων ὑπερβολή, ἀλλ´	ἡ	πολλὴ τρυφὴ τῶν χρυσίων καὶ
[62]	ἐν τοῖς ἱματίοις χρυσὸς καὶ	ἡ	πολλὴ τῶν τὰ τοιαῦτα ἐργαζομένων
[56]	ἂν εἰς πλειόνας ἐκτείνηται κλάδους	ἡ	ῥίζα, τοσούτῳ πλεονάζει καὶ τὰ
[70]	πλησμονὴ ἀλλ´ ἡ ἔνδεια καὶ	ἡ	σπάνις ποιεῖ. Αὕτη δὲ οὐκ
[2]	σκότος τὸ ἐξώτερον, ἡ θλῖψις,	ἡ	στενοχωρία. Ὥστε μυρίων ἡμῖν δεῖ
[7]	ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν χρή. Εὐτελὴς	ἡ	στολή. Ἀλλ´ οὐκ ἐν τοῖς
[16]	ἐκείνης τῆς τελειότητος δι´ ἣν	ἡ	συγκατάβασις γέγονε μὴ παραγενομένης ἡμῖν.
[44]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	ἡ	συγκατάβασις ἦν. Μετὰ δὲ τὴν
[43]	πραγμάτων διαστροφή. Τοσαύτη γάρ ἐστιν	ἡ	σύγχυσις, τοσαύτη τῶν φροντίδων ἡ
[34]	Οὐκ ἄρα ἀποδεχομένου οὐδὲ ἐπαινοῦντος	ἡ	συγχώρησις ἀλλὰ σκώπτοντος καὶ καταγινώσκοντος.
[36]	ἀλλ´ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ	ἡ	σὺν ἐμοί. Οὐ τὸ μὲν
[44]	ὅτι κἂν ἀνεκτὸν ἦθος ἔχῃ	ἡ	συνοικοῦσα, ὁ δι´ αὐτὴν καὶ
[47]	πιστὴν ἄπιστον μένειν, εἴ γε	ἡ	συνουσία καὶ τὸ συνοικεῖν τὸ
[73]	ἔλεγε· Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν	ἡ	σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν· ἡ
[66]	ψυχὴν ἔνδον προπέτεια, τὸ δὲ	ἡ	σωφροσύνη καὶ ἡ αἰδώς. Διὰ
[77]	ὁ γάμος ἐπισύρεσθαι εἴωθεν. ~Ὅτι	ἡ	τὰ βιωτικὰ μεριμνῶσα οὐκ ἂν
[37]	ὁ τοῖς παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος,	ἡ	ταῖς θυγατράσιν συνοικιζομένη λέαινα· τοῦτο
[37]	ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται ἡ κόνις καὶ	ἡ	τέφρα καὶ μῖσος πρὸς τὴν
[68]	ἐμός. Ἡ πλεονεξία ἄρα ἐστὶν	ἡ	τὴν ἡδονὴν ἔχουσα, οὐχ ἡ
[19]	μία λείπεται πρόφασις αὐτοῦ μόνη,	ἡ	τῆς ἀκολασίας καὶ ἡ τῆς
[19]	μόνη, ἡ τῆς ἀκολασίας καὶ	ἡ	τῆς ἀσελγείας ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ
[52]	διαλυθῇ πολλῶν δώρων. Τοσαύτη γὰρ	ἡ	τῆς νόσου ταύτης μανία, ὡς
[63]	ἐμπίπλησι τῆς ἡδονῆς, οὕτω καὶ	ἡ	τῆς παρθενικῆς ψυχῆς εὐωδία ταῖς
[5]	εἰς μετάληψιν. Πῶς οὖν παρθένος	ἡ	τῆς πίστεως ἀποστᾶσα, ἡ τοῖς
[57]	φόβος καὶ πρὸς τούτῳ πάλιν	ἡ	τῆς πολυπαιδίας φροντὶς καὶ οὐδενὸς
[8]	τῆς φύσεως ἀνάγκη, τοῦτο ὑμῖν	ἡ	τῆς πονηρᾶς συνειδήσεως πρόληψις γέγονε.
[8]	οὐδὲ ὑμᾶς. Ὃ γὰρ ἐκείνοις	ἡ	τῆς φύσεως ἀνάγκη, τοῦτο ὑμῖν
[4]	γίνεται. Καὶ Ἕλλησι μὲν ἄκαρπος	ἡ	τοιαύτη ἀρετή· ἀπέχουσι γὰρ αὑτῶν
[14]	ἀναγκαῖόν ἐστιν οὔτε αὐτοῖς ἀζήμιος	ἡ	τοιαύτη κατηγορία, ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτοῖς
[21]	ἔφην, εἰ καὶ ἀκίνδυνος ἦν	ἡ	τοιαύτη κατηγορία τῶν γοῦν εἰρημένων
[5]	παρθένος ἡ τῆς πίστεως ἀποστᾶσα,	ἡ	τοῖς πλάνοις προσέχουσα καὶ τοῖς
[46]	δέ σε ἐρήσομαι, πῶς βοηθὸς	ἡ	τοσαύτης ἀποστερήσασα τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας
[68]	ἡ τὴν ἡδονὴν ἔχουσα, οὐχ	ἡ	τοῦ ἀργύρου φύσις· ἐπεὶ εἰ
[40]	γυναῖκα μὴ ἀφιέναι. ~Ὅτι πολλὴ	ἡ	τοῦ γάμου δουλεία καὶ ἀπαραίτητος.
[15]	γένος. Καὶ νῦν δὲ οὐχ	ἡ	τοῦ γάμου δύναμις τὸ γένος
[84]	αὐτῶν ἐκείνοις τυγχάνειν; Ὅτι πολλὴ	ἡ	τοῦ πνεύματος χάρις ἐκκέχυται νῦν
[50]	ἦν ὁ καιρὸς καὶ πολλὴ	ἡ	τοῦ πνεύματος χάρις, ἔλεγε ταῦτα;
[79]	ἡμερῶν ἀσιτίαν διήρκεσε. Τὸν δὲ	ἡ	τοῦ πνεύματος χάρις πολλάκις ἔτρεφε
[8]	γέγονε. Καὶ καθάπερ τοὺς εὐνούχους	ἡ	τοῦ σώματος πήρωσις τῆς ἐπὶ
[71]	στρωμάτων. ~Ὅτι καὶ ψυχὴν λυμαίνεται	ἡ	τρυφή. Ἐνῆν καὶ ἑτέρωθεν δεῖξαι
[50]	καὶ ἐν τῇ καινῇ παράνομον	ἡ	τρυφή. Μάλιστα μὲν οὐδὲ ταῦτα
[52]	τοσαύτη παρ´ αὐταῖς τῆς ἐπιθυμίας	ἡ	τυραννὶς καὶ τῶν τοῦ πράγματος
[43]	ἡ σύγχυσις, τοσαύτη τῶν φροντίδων	ἡ	τυραννίς, τοσοῦτος ὁ τῶν περιστάσεων
[65]	Τοσαύτη γὰρ τῆς ἀλγηδόνος ταύτης	ἡ	τυραννὶς ὡς καὶ τὴν θείαν
[46]	παραβάσει γέγονε. Πῶς οὖν βοηθὸς	ἡ	τῷ θανάτῳ τὸν ἄνδρα ὑποτάξασα;
[5]	πάσχοντα. ~Ὅτι καὶ μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα	ἡ	τῶν αἱρετικῶν παρθενία. Καὶ γὰρ
[5]	ἐκείνου πονηρίας ἐστὶν ἀκριβῶς εὕρημα	ἡ	τῶν αἱρετικῶν παρθενία, οὐκ ἐμὸς
[5]	παρθενία. Καὶ γὰρ ἀσελγείας ἁπάσης	ἡ	τῶν αἱρετικῶν σωφροσύνη χείρων ἐστίν.
[32]	ἐστὶν ἥμερος καὶ φιλάνθρωπος— ἀλλ´	ἡ	τῶν ἁμαρτημάτων τῶν ἡμετέρων ὑπερβολὴ
[43]	πολυειδῆ. Τίς οὖν ἐστιν αὕτη;	Ἡ	τῶν ἐν τῷ βίῳ πραγμάτων
[57]	Ὥσπερ δὲ ἐπὶ τῶν ἀνδραπόδων	ἡ	τῶν ἐσομένων ἀδηλία δεσποτῶν οὐκ
[15]	ἅπαντα, αἱ πόλεις, αἱ τέχναι,	ἡ	τῶν ἱματίων περιβολή, ὁ λοιπὸς
[22]	μεταξύ με ταῦτα λέγοντα καὶ	ἡ	τῶν κατὰ τὸν Ἡλίαν γενομένων
[60]	τῆς τῶν ἡττόνων ὑπεροχῆς ἡδονὴν	ἡ	τῶν μειζόνων ὑπερβολή, ἀλλ´ ἡ
[34]	χρῆσθαι διὰ παντὸς γυναικί, ἀλλ´	ἡ	τῶν ῥαθυμοτέρων τοῦτο ἐνομοθέτησεν ἀκρασία.
[8]	βδελυρὸν εἶναι δοκεῖ, ἐκεῖ δὲ	ἡ	τῶν ταῦτα τολμώντων ἄδεια τοὺς
[17]	γενομένην διαστροφήν. Ὥσπερ οὖν οὐδὲ	ἡ	τῶν φαρμάκων φύσις αὐτὴ καθ´
[68]	χρήσεως ἕνεκεν λέγοις, πολλῷ βελτίων	ἡ	ὕελος, καὶ ταῦτα αὐτοὶ οἱ
[27]	οὐρανῷ διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ καὶ	ἡ	φθορὰ πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν τὴν
[34]	εἰς ὕψος ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ ποτὲ	ἡ	φλόξ, καταστέλλει ταχέως αὐτὴν ἐπελθοῦσα
[61]	φόβος ἀλλὰ καὶ αὕτη ἐξῃρήσθω	ἡ	φροντίς. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν καὶ
[74]	διάφορον, τοσοῦτον αὕτη βελτίων ἐκείνης	ἡ	φροντίς. Πῶς οὖν συγχωρεῖς τὸν
[64]	γε οὐ τοιαύτη τῶν μαστίγων	ἡ	φύσις· οὐ γὰρ ἡδονὴν καὶ
[57]	εὐθέως κυήσῃ, μετὰ φόβου πάλιν	ἡ	χαρά· οὐδὲν γὰρ τῶν ἐν
[36]	ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ´	ἡ	χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν
[36]	ποιεῖ; Τίνος δὲ ἕνεκεν μακαριωτέρα	ἡ	χήρα ἐὰν οὕτως μείνῃ; Ὅπερ
[57]	τῆς ἐλπίδος μετεώρου μενούσης πάντα	ἡ	ψυχὴ δέδοικε καὶ τρέμει καὶ
[57]	καιρὸν χειμαζομένῳ πλοίῳ προσέοικεν αὐτῶν	ἡ	ψυχή, καθ´ ἑκάστην ἡμέραν τῶν
[57]	εἴσπραξιν μετὰ αἰδοῦς ποιεῖσθαι ἀναγκαζόμενος,	ἥ	τε γυνὴ ἐν τῇ τῆς
[84]	τοὺς παῖδας τοὺς ἡμετέρους ὅταν	ἡβήσωσι,	πολλῷ μείζονα ἀπαιτοῦμεν τὰ κατορθώματα
[29]	καὶ ἐν παραινέσει ὅπερ θεῖναι	ἠβούλετο	εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ ἐν ἐπιτάγματος
[46]	ἦν. Πάντα γὰρ πρὸς αὐτὸν	ἤγαγεν	ὁ Θεὸς καὶ οὐδὲν αὐτῷ
[10]	δόξαν προύδωκας καὶ εἰς ἔσχατον	ἤγαγες	κακόν. Καλὸν ἡ παρθενία; Σύμφημι
[73]	νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα	ἤγγικε.	Καὶ πάλιν· Ἐνταῦθα ὁ καιρὸς
[36]	ἀλλὰ πάντα δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον	ἡγεῖσθαι	αὐτοῦ ἀλλὰ πάντα τοῦ κυρίου.
[35]	αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς τὸν	ἡγησάμενον	ἰδόντες μετὰ τοῦ θαρρεῖν καὶ
[21]	τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς	ἡγιασμένους	οἶνον. Εἰ δὲ τοὺς Ναζιραίους
[41]	οἰκέτας παραίνεσιν Τιμῆς« γάρ φησιν,	ἠγοράσθητε,	μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων« τῆς
[27]	κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην	ἠγρύπνησαν	οἱ φυλάσσοντες αὐτήν. Πῶς οὖν
[35]	ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´	ᾔδει	τοὺς μαθητὰς τότε μάλιστα εἰς
[49]	ἀπὸ τῶν ἐν τῷ παρόντι	ἡδέων	εἰς τὴν παρθενίαν προτρέπει. Τί
[52]	ἀγαπωμένην καὶ ὑπὲρ ἧς ἂν	ἡδέως	καὶ τὴν ψυχὴν προοῖτο, ταύτην
[74]	ἔχοντες ὦσιν, ἵνα οἱ φθάσαντες	ἤδη	δεθῆναι ἢ καὶ μέλλοντες ἑτέρῳ
[12]	αὐτοὶ φθάσαντες ἐρωτῶσιν αὐτόν, ἐντεῦθεν	ἤδη	δεικνύντες τὴν ἀπὸ τῆς χάριτος
[1]	ἀπεχόμενον τῆς πρὸς τὸν ἀδελφὸν	ἤδη	διὰ τοῦτο καὶ στεφάνων ἀξίου
[73]	μεριμνῶμεν· ὁ γὰρ καιρὸς ἡμᾶς	ἤδη	καλεῖ πρὸς τὸν οὐρανόν, καθάπερ
[79]	ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν οὐρανὸν	ἤδη	λαχόντας, ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως
[22]	λίαν καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν	ἤδη	μεταστάντες οὐδὲν δέονται τῆς ἀπὸ
[26]	δὲ ἡ πεῖρα καὶ τὸ	ἤδη	ταύτης ἧφθαι τῆς μάχης καὶ
[13]	τούτου λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας αὐτῶν	ἤδη	τῇ παρθενίᾳ λαβὼν τὰς ψυχὰς
[24]	οἱ τοὺς ἀδελφοὺς ἀποκαλοῦντες μωροὺς	ἤδη	τὴν δίκην ἔδωκαν· ἐκεῖ γὰρ
[49]	Κορινθίους τοὺς ἀτελέστερον διακειμένους διελέγετο,	ἤδη	τῶν πόνων αὐτοῖς δίδωσι τοὺς
[52]	αἷς οὔτε ἐπιβουλῆς ἐπὶ τὰς	ἠδικημένας	ἐδέησεν ἀλλ´ ἔφθασαν ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι
[37]	ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ τῆς ἀπελθούσης	ἠδικημένη—	τί λέγω ἠδικημένη; Τοὺς πόνους
[37]	τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη— τί λέγω	ἠδικημένη;	Τοὺς πόνους μὲν αὐτῆς καρπουμένη
[49]	ἐγύμναζεν. Ἡ γὰρ ἀσθενὴς καὶ	ἠδικημένη	ψυχὴ οὐχ οὕτως εὐκόλως ἀφίησι
[32]	ἐντυγχάνοντες, ἄν τε ὑφ´ ἑτέρων	ἠδικημένοι	τοῦτο ποιῶσιν ἄν τε αὐτοὶ
[49]	ἦν πρὸς τὸ παραμυθήσασθαι τὸν	ἠδικημένον	τοῦτο τίθησιν, οὐκ ἀποστερῶν αὐτὸν
[52]	γυναῖκα οὐδεὶς ἐξαιρήσεται τῶν τοῦ	ἠδικημένου	χειρῶν, ἀλλ´ ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας
[26]	ἀλλὰ καὶ τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν	ἠδίκησε	τοῦ θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν καὶ
[66]	βαδίζειν τοῦ περιφέρεσθαι ἐπὶ ἡμιόνοις	ἥδιον.	Ἀλλὰ τὸ περιφέρεσθαι ἐπὶ τῆς
[21]	γλυκύ. Τί γὰρ τῆς παρθενίας	ἥδιον,	τί κάλλιον, τί φωτεινότερον; Καὶ
[70]	τούτων ἀπαλλαγῆς; ~Ὅτι χρησιμώτερον καὶ	ἥδιον	τὸ μὴ τρυφᾶν τοῦ τρυφᾶν.
[57]	λύπαις καὶ φροντίσι, πόθεν λοιπὸν	ἡδίστην	καλέσομεν τὴν ἐν τῷ γάμῳ
[68]	ὅτι αὕτη μὲν πρὸς πόμα	ἡδίων	καὶ ἐπιτηδεία, ἐκεῖνος δὲ πρὸς
[73]	Οὐκέτι γάμος, οὐδὲ ὠδῖνες, οὐχ	ἡδονὴ	καὶ μίξις, οὐ χρημάτων εὐπορία
[52]	υἱὸς κἂν ὁστισοῦν ἕτερος. Καὶ	ἡδονὴ	μὲν ἀπελήλαται πᾶσα, κατηφείας δὲ
[52]	φαινομένην ὄψει τὴν ἐξ ἐκείνων	ἡδονήν,	ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν
[54]	Ὅτι πᾶσαν ἐκβάλλει φιλίαν καὶ	ἡδονὴν	αὕτη ἡ βία· φιλίας δὲ
[70]	σβέσαι καὶ ἀνατρέψαι ἐκ βάθρων	ἡδονήν.	Δεύτερον δὲ καὶ ἀπὸ τῶν
[69]	ἔχοι τούτων ἀντίρροπον τῶν κακῶν	ἡδονὴν	εἰπεῖν; Ποίαν δὲ οὐκ ἄν
[64]	πραγμάτων κρατεῖν. Εἰ δὲ μάστιγες	ἡδονὴν	ἔτεκον διὰ τὸν Χριστόν, τί
[64]	Χριστὸν πασχόμενα, κἂν ἀνιαρὰ ᾖ,	ἡδονὴν	ἔχει. Ὅταν δὲ δακρύων ἀκούσῃς
[68]	πλεονεξία ἄρα ἐστὶν ἡ τὴν	ἡδονὴν	ἔχουσα, οὐχ ἡ τοῦ ἀργύρου
[60]	ἐκ τῆς τῶν ἡττόνων ὑπεροχῆς	ἡδονὴν	ἡ τῶν μειζόνων ὑπερβολή, ἀλλ´
[64]	μαστίγων ἡ φύσις· οὐ γὰρ	ἡδονὴν	καὶ χαρὰν ἀλλ´ ὀδύνην καὶ
[69]	τρυφῆς ταύτης ἀναβλαστάνῃ δεινά, ποίαν	ἡδονὴν	καρπωσόμεθα; Καὶ εἴθε μέχρι τῶν
[57]	μὴ θάνατος ἐμπεσὼν διακόψῃ τὴν	ἡδονήν,	μᾶλλον δὲ οὐκέτι φόβος τοῦτο
[51]	γάμου λυπηρὰ ταύτην ἀφανίσαι τὴν	ἡδονήν.	Ὅπερ οὖν ἔφην, μάλιστα μὲν
[64]	ἔχει τὰ δάκρυα ἐκεῖνα τὴν	ἡδονὴν	ὅσην οὐδὲ ὁ γέλως τοῦ
[68]	πολλῷ μείζονα ἐκεῖθεν καρποῦσθαι τὴν	ἡδονήν.	Ὅσον γὰρ ὁ χρυσὸς κασσιτέρου
[51]	πᾶσαν γίνεσθαι τὴν ἐξ αὐτῶν	ἡδονήν.	~Ὅσον ἡ ζηλοτυπία κακόν. Εἰ
[68]	ἂν οὖν ταύτην ἀναμετρήσειε τὴν	ἡδονήν;	Ποῖος λόγος τὴν εὐφροσύνην τῆς
[57]	βεβαίως, τότε μόνον τίκτει τὴν	ἡδονήν,	τὰ κακὰ δὲ κἂν ὑποπτευθῇ
[68]	εὐκολίας καὶ ἀνέσεως τέρπεσθαι, οὐδὲ	ἡδονὴν	τὸ πρᾶγμα τίθενται, ἐν δὲ
[27]	ἔθετο. Ἔτ´ οὖν γάμον καὶ	ἡδονὴν	τοσούτῳ πράγματι παραβαλεῖν τολμήσει τις,
[66]	ἡδύ. Τῦφος τοῦτο περιττὸς μόνον,	ἡδονῆς	δὲ ἀπεστέρηται πάσης. Καὶ ὥσπερ
[70]	μάλιστα πάντων αὔξει τὰ τῆς	ἡδονῆς.	Διὰ τί γάρ, εἰπέ μοι,
[32]	καταλλάξοντες, εἰκότως ἡμᾶς ἀπάγει τῆς	ἡδονῆς	ἐκείνης μονονουχὶ λέγων· περὶ ψυχῆς
[15]	οἱ περὶ τὸν Ἀδὰμ τῆς	ἡδονῆς	ἐκράτησαν τοῦ ξύλου, οὐκ ἂν
[61]	~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν μείζονα τῆς	ἡδονῆς	ἔχει τὸν φόβον. Πλὴν ἀλλὰ
[58]	κέρδος ἐκ ταύτης τῆς πολλῆς	ἡδονῆς	ἔχοντες ἀπελεύσονται ἐκεῖ; Τὸ γὰρ
[74]	προαίρεσιν τῶν ταῦτα φερόντων μεθ´	ἡδονῆς	καὶ τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως
[36]	μέγα φρονοῦντας ἀπάγει τῆς τοιαύτης	ἡδονῆς	λέγων· Μὴ χαίρετε ὅτι τὰ
[82]	πλουτῶν καὶ γυναῖκα ἔχων καὶ	ἡδονῆς	μᾶλλον τῶν παρθενευόντων ἐκράτει. Οὗτοι
[41]	Οὐδὲ γὰρ μικρὸν ὑποτέμνεται τῆς	ἡδονῆς	μέρος ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους
[63]	τοὺς ἔξω πάντας ἐμπίπλησι τῆς	ἡδονῆς,	οὕτω καὶ ἡ τῆς παρθενικῆς
[73]	τρυφῆς καὶ τῆς ἄλλης σκοπεῖς	ἡδονῆς;	Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου
[41]	οἱ διὰ τὴν ἐκ τῆς	ἡδονῆς	παραμυθίαν πᾶσαν ἕτοιμοι κατάγνωσιν ἐνεγκεῖν;
[57]	ἐπιδίδωσιν ἡ ἀγωνία καὶ τῆς	ἡδονῆς	πλείων ὁ φόβος, μήποτε ἀπ´
[70]	τῶν σιτίων αὐτῶν. Πῶς; Ὅτι	ἡδονῆς	ποιητικὸν ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν δὲ οὐχ
[46]	ἀπάτῃ ἁλοὺς καὶ μὴ κρατήσας	ἡδονῆς—	τό τε κατ´ εἰκόνα καὶ
[67]	μὲν οὖν οὐδὲν χεῖρον τῆς	ἡδονῆς·	τοσαύτας ἔχει τὰς φροντίδας, ὅσαι
[52]	φροντὶς οὔτε κινδύνων φόβος οὔτε	ἡδονῆς	ὑπερβολὴ οὔτε ἄλλο οὐδὲν τῆς
[57]	τῶν τεκόντων καὶ πολὺ τῆς	ἡδονῆς	ὑποτεμνόμενος μέρος. Ἀλλ´ οὐ πᾶσι
[68]	περισπᾶσθαι καὶ μεριμνᾶν μάλιστα πάντων	ἥδονται.	Διὰ τί γὰρ αὐτοὺς οὐχ
[32]	περιπλοκῶν οὗτος ὁ καιρὸς οὔτε	ἡδονῶν	ἀλλὰ δακρύων καὶ στεναγμῶν πικρῶν,
[34]	Ἂν οὕτως ᾖς δοῦλος τῶν	ἡδονῶν,	φησίν, ἂν οὕτω χαῦνος ὡς
[14]	ἀνάλωτοι τῷ διαβόλῳ καὶ δεσπότην	ᾐδοῦντο	τὸν αὑτῶν, παρέμενε καὶ ἡ
[69]	Ἀλλὰ τὸ σιτεῖσθαι πολλὰ πολλάκις	ἡδύ.	Ἄπαγε. Καὶ γὰρ ὅταν καρηβαρίαι
[4]	ὅμως τὸ γοῦν ἐνταῦθα καρποῦνται	ἡδὺ	γάμοις ὁμιλοῦντες καὶ χρημάτων ἀπολαύοντες
[39]	γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι· ἀπεδέξω τὸ	ἡδύ,	ἐπῄνεσας τὴν συγχώρησιν, ἐθαύμασας τῆς
[63]	διανίστασθαι ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτους	ἡδὺ	καὶ μειλίχιον ἐνορᾶν. Κοσμιότης δὲ
[10]	καὶ ποτοῦ οὐδὲ μέλος αὐτοὺς	ἡδὺ	μαλάξαι δύναται οὐδὲ ὄψις ἐπικάμψαι
[79]	ποτὸν αὐτοῖς ἄφθονον παρεῖχον καὶ	ἡδὺ	πηγαὶ καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι,
[67]	ἴσως τὸ τῶν θεραπαινίδων πλῆθος	ἡδύ.	Ταύτης μὲν οὖν οὐδὲν χεῖρον
[66]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ ἡμιόνων	ἡδύ.	Τῦφος τοῦτο περιττὸς μόνον, ἡδονῆς
[41]	ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον εἰργάσατο καὶ	ἡδὺν	ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν χάριν
[70]	ἐστι τὸ ποιοῦν τὸν ὕπνον	ἡδύν;	Οἱ πόνοι, καὶ τὸ πρότερον
[70]	ὕπνον τοῦ δούλου φησὶν εἶναι	ἡδὺν	οὑτωσὶ λέγων· Ἡδὺς ὕπνος τῷ
[49]	ἐπότισα, οὐ βρῶμα. Οὔπω γὰρ	ἠδύνασθε·	ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε·
[49]	καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς οὐκ	ἠδυνήθη	λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς καὶ διὰ
[42]	μόνον ἀπόστολος ἀλλ´ οὔτε πιστὸς	ἠδυνήθην	ἂν γενέσθαι ποτέ. Εἶδες εὐγνωμοσύνην
[70]	φησὶν εἶναι ἡδὺν οὑτωσὶ λέγων·	Ἡδὺς	ὕπνος τῷ δούλῳ ἄν τε
[29]	ἀλγῆσαι τὸν ἀκούοντα ἐπὶ τὰ	ἡδύτερα	μεταπηδῆσαι καὶ τούτοις ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον.
[46]	τούτῳ καὶ διὰ τοῦτο οὐκ	ἠθέλησε	δὲ μεῖναι ἐπὶ τῆς οἰκείας
[34]	γὰρ ἂν εἰ μὴ σφόδρα	ἠθέλησε	καθάψασθαι τῆς τῶν φιληδόνων ψυχῆς,
[22]	τίς ἂν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι ταχέως	ἠθέλησεν	εἰ πρὸς τῷ μὴ θαυμάζεσθαι
[45]	οὐδενὸς δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας	ἠθέλησεν	ὥστε ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι τῆς
[38]	ἕξουσιν ὅτι τὴν πρώτην πίστιν	ἠθέτησαν.	Καὶ μὴν αὐτός φησιν ὅτι
[36]	κρίμα ὅτι τὴν πρώτην πίστιν	ἠθέτησαν;	Οὐδαμοῦ γὰρ τοὺς οὐκ ἔχοντας
[44]	δυσκατόρθωτος ἀλλ´ ὅτι κἂν ἀνεκτὸν	ἦθος	ἔχῃ ἡ συνοικοῦσα, ὁ δι´
[54]	λέγοι τις— καὶ γὰρ πολλῶν	ἤκουσα	λεγόντων ἐγώ, ὅταν τοιοῦτοι γίνωνται
[24]	οὐκ ἔσχον τὸν ἐλέγχοντα οὐδὲ	ἤκουσαν	ἃ Σίμων ἤκουσε παρὰ τοῦ
[2]	οἱ κατορθώσαντες τιμῆς ἀπήλαυσαν, ἀλλ´	ἤκουσαν	ἄν· Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε«
[13]	Οὐ γὰρ ἄν, εἴ γε	ἤκουσάν	τι τοιοῦτον, πάλιν ἂν ἔγραψαν
[33]	ἀλλ´ ὅτε ἐκ δευτέρου ταῦτα	ἤκουσαν,	τότε συνεῖδον τῆς ἐντολῆς τὴν
[28]	τὸν γάμον ἐνόμισαν, ἀλλ´ ὅτε	ἤκουσαν	τοῦ κυρίου εἰς ταύτην αὐτοὺς
[41]	ψυχήν, οὕτω ποιεῖται τὴν εἰσήγησιν.	Ἤκουσας	παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν πόνων καὶ
[34]	τῇ ῥύμῃ περιτρέψαι τὸ σκάφος.	Ἤκουσε	γὰρ ὅτι τὸ ἐπὶ τὸ
[24]	ἐλέγχοντα οὐδὲ ἤκουσαν ἃ Σίμων	ἤκουσε	παρὰ τοῦ Πέτρου τότε. Ἀλλ´
[84]	νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν	ἤκουσεν,	ἀποστόλων, καὶ τῆς τοῦ πνεύματος
[42]	κατηξιώθην τῆς πίστεως ἀλλ´ ἐπειδὴ	ἠλεήθην	μόνον· ὁ δὲ ἔλεος χάριτός
[42]	ὡς γενόμενος πιστός, ἀλλ´ Ὡς	ἠλεημένος	εἶναι πιστός. Μὴ γὰρ τὴν
[41]	Τῷ μὲν γὰρ εἰπεῖν Ὡς	ἠλεημένος«	συνίστησί πως ἑαυτόν, τῷ δὲ
[41]	ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι« φησίν, ὡς	ἠλεημένος	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι« Ἄξιον
[41]	ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι ὡς	ἠλεημένος	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι. Καίτοι
[42]	καὶ καθηγητής, ἀλλὰ τί; Ὡς	ἠλεημένος«	φησίν, ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι«
[42]	δὲ τοῦ ὡς διδάσκαλος Ὡς	ἡλεημένος	ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι. Καὶ
[80]	γενναίους ἐκείνους πρὸς τὸν θαυμαστὸν	ἤλειψε	δρόμον, πάντα μὲν αὐτῶν τὰ
[75]	τῷ ἀνδρί. Σφόδρα συνετῶς οὐκ	ἦλθεν	ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων αὐτῶν
[49]	ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆς συμβουλῆς	ἦλθεν	ὁδόν. Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐὰν
[13]	τούτου οὐ παρῄνεσεν. Πόθεν οὖν	ἦλθον	ἐπὶ τὴν ἐρώτησιν; Εἶδον τοῦτο
[1]	ὅτι τὸν γάμον ἀτιμάσασαι οὕτως	ἦλθον	ἐπὶ τὸ ἀποσχέσθαι τοῦ γάμου.
[21]	φωτεινότερον; Καὶ γὰρ αὐτῶν τῶν	ἡλιακῶν	ἀκτίνων φαιδροτέρας ἀφίησι τὰς μαρμαρυγάς,
[22]	καὶ ἡ τῶν κατὰ τὸν	Ἡλίαν	γενομένων εἰσῆλθε μνήμη. Ὅπερ γὰρ
[79]	οὐδὲν ἀπεῖχον οἱ περὶ τὸν	Ἡλίαν	καὶ ὅτι ἡ παρθενία τοιούτους
[79]	ἀγγέλων ἀπεῖχον, εἰπέ μοι, ὁ	Ἡλίας,	ὁ Ἑλισσαῖος, ὁ Ἰωάννης, οὗτοι
[22]	ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων. Καὶ οὔτε	ἡλικία	οὔτε τὸ πλῆθος οὔτε τὸ
[84]	πρότερον ἐπῃνοῦμεν κατὰ τὴν πρώτην	ἡλικίαν,	ταῦτα γενομένους ἄνδρας καὶ κατορθοῦντας
[16]	οὐδὲ τὸ μέτρον κοσμῆσαι τῆς	ἡλικίας	τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, τὰ
[21]	ὀφθαλμοῖς εἰς τὸν τῆς δικαιοσύνης	ἥλιον	ἀτενὲς παρασκευάζουσα ἐνορᾷν. Καὶ ταῦτα
[80]	καὶ νῦν, τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν	Ἡλίου	καὶ Ἑλισσαίου καὶ Ἰωάννου ὅσον
[4]	τούτων κολαζόμενος ὑπὲρ ὧν μυρίων	ἤλπισεν	ἀπολαύσεσθαι καλῶν, οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν
[39]	δῆλον γὰρ ἅπασιν ὅτι αὐτὴ	ἥμαρτε	καὶ ἁμαρτίαν ἀφόρητον. Ἀλλὰ περὶ
[49]	καὶ γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ	ἥμαρτε«	καὶ σιωπήσας τὰς ἐν τοῖς
[75]	Ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ	ἥμαρτε«	πάλιν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ ἵνα
[48]	γεγαμηκὼς ἀρκεῖται ἀκούων ὅτι οὐχ	ἥμαρτε.	Τίνος οὖν ἕνεκεν παραινεῖς, φησί,
[49]	καὶ γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ	ἥμαρτε,	τῶν δὲ ἀπὸ τῆς παρθενίας
[48]	ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ	ἥμαρτεν.	Ἰδοὺ τὸ μέγα τοῦ γάμου
[39]	Ἐὰν γάμῃ ἡ παρθένος οὐχ	ἥμαρτεν«	οὐ περὶ τῆς ἀποτεταγμένης τῷ
[47]	Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς, οὐχ	ἥμαρτες.	Ἀλλὰ μηδὲ νῦν ἀναπέσῃς· πάλιν
[48]	δὲ καὶ γήμῃς« φησίν, οὐχ	ἥμαρτες·	καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος,
[84]	ἀνάγκη λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς	ἡμαρτηκότας	ὥσπερ οὖν καὶ τιμᾶσθαι τοὺς
[23]	Χριστὸς ἕνα καὶ δεύτερον τῶν	ἡμαρτηκότων	κολάσας καὶ ὥσπερ ἐν στήλῃ
[57]	εὖ ἴστω ὅτι οὐχ οὕτως	ἡμᾶς	αἱ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται,
[58]	γὰρ ἐν τοῖς ἐκεῖ ληψομένοις	ἡμᾶς	αἰῶσι καὶ πέρας οὐκ ἔχουσι
[74]	εἶναι κελεύει μεριμνᾶν. Πῶς οὖν	ἡμᾶς	ἀμερίμνους εἶναι βούλει εἰς ἑτέραν
[74]	τὰ τοῦ κυρίου. ~Πῶς θέλων	ἡμᾶς	ἀμερίμνους εἶναι κελεύει μεριμνᾶν. Πῶς
[41]	γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων« τῆς δεσποτικῆς	ἡμᾶς	ἀναμνήσας εὐεργεσίας καὶ τούτῳ πάντων
[32]	ἐκπολεμοῦμεν τὴν ἡμέραν καταλλάξοντες, εἰκότως	ἡμᾶς	ἀπάγει τῆς ἡδονῆς ἐκείνης μονονουχὶ
[80]	ἀλλὰ καὶ τῆς ἄλλης δυσκολίας	ἡμᾶς	ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον ἡ ἀκτημοσύνη καλόν.
[17]	ἀναχωρεῖν τοῦ γάμου. Ὅτι γὰρ	ἡμᾶς	αὐτὸν ἀφεῖναι βούλεται, ἄκουσον τί
[45]	ἀρκεῖν φησιν, ἂν μὴ καὶ	ἡμᾶς	αὐτοὺς μισήσωμεν. Σὺ δὲ τούτοις
[21]	ἀφίησι τὰς μαρμαρυγάς, πάντων μὲν	ἡμᾶς	ἀφιστῶσα τῶν βιωτικῶν καθαροῖς δὲ
[30]	μόνον ἡμέρας ἀλλὰ καὶ πλείους,	ἡμᾶς	δὲ τοὺς τοσαύτης ἀπολαύοντας χάριτος,
[84]	ἄκοντες ἑλκόμεθα, οὐ μόνον οὐδενὸς	ἡμᾶς	ἐξιλάσασθαι δυναμένου τότε, ἀλλὰ κἂν
[27]	νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους	ἡμᾶς	ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς καὶ φοβεροὺς
[83]	τὴν κατόρθωσιν αὐτοῦ μηδὲν πλέον	ἡμᾶς	ἔχειν τῶν τελωνῶν. ~Ὅτι εἰκότως
[73]	γῇ μεριμνῶμεν· ὁ γὰρ καιρὸς	ἡμᾶς	ἤδη καλεῖ πρὸς τὸν οὐρανόν,
[17]	πάντα ὅσα πρὸς τὴν γῆν	ἡμᾶς	καθέλκειν εἴωθε. Μὴ τοίνυν τὴν
[44]	πολλὰ πολλάκις ἀναπείθουσαν καὶ ἀναγκάζουσαν	ἡμᾶς	καὶ ἄκοντας ἁμαρτάνειν γυναῖκα, ταύτην
[35]	ἀκινδύνως ἅπαντα ταῦτα φιλοσοφεῖς πρὸς	ἡμᾶς.	Καὶ γὰρ ἐγώ, φησίν, ὡς
[15]	Ἀλλ´ οὕτως ἐβουλήθη, φησί, δι´	ἡμᾶς	καὶ διὰ τὴν ἀπείθειαν τὴν
[9]	κύματα ἐν γαλήνῃ πολλῇ καθίστησιν	ἡμᾶς	καὶ διατηρεῖ. Ἀλλ´ εἰσί τινες
[2]	δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν τῆς εἰς	ἡμᾶς	κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ
[51]	ὡς μηδὲ μικρὰν ἀπὸ τούτων	ἡμᾶς	λαμβάνειν τὴν αἴσθησιν ἀλλ´ ἐκποδὼν
[49]	ἄλλων ἀγαθῶν ἔνια ἐνταῦθα μὲν	ἡμᾶς	πόνοις περιβάλλει πολλοῖς, τὸν δὲ
[74]	συγχωρεῖς τὸν γάμον τὸν προσηλοῦντα	ἡμᾶς	ταῖς φροντίσι καὶ τῶν πνευματικῶν
[16]	ἢ ἀνδρῶν. Καὶ διὰ τοῦτο	ἡμᾶς	τελείους ὁ Χριστὸς δημιουργῆσαι βουλόμενος
[73]	βίον ἐπὶ τὸν ἀπράγμονα καλοῦντος	ἡμᾶς	τοῦ Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ ὑμᾶς,
[73]	ἀπολογίας γίνονται μόνης πολλῷ μᾶλλον	ἡμᾶς	τοὺς οὐκ ἐπιγείῳ τινὶ δικαστηρίῳ
[44]	καὶ τὰ ἔκγονα ἐκείνης περιρρέων	ἡμᾶς	φροντίδων ὄχλος οὐδὲ μικρὸν ἀναβλέψαι
[73]	μείζονα μεριμνᾶν ἀναγκάζεται. Οὕτω καὶ	ἡμᾶς	χρὴ ποιεῖν, ἐπειδὴ πρὸς τὸν
[58]	μακρόν, τί πρὸς τὸ δικαστήριον	ἡμᾶς	ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν τοῖς
[27]	Θεοῦ τὸν ναόν. Πάντοθεν οὖν	ἡμᾶς	ὠχυρῶσθαι χρή. Πρὸς γὰρ φύσεως
[46]	Ἐπειδὴ δὲ τοὺς χαρακτῆρας ἐκείνους	ἠμαύρωσε	διὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ
[2]	τῷ Θεῷ τὴν παρθενίαν εἵλοντο,	ἡμεῖς	δὲ ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ τὸ
[32]	τὸν Θεὸν καθ´ ἑκάστην ἡμέραν	ἡμεῖς.	Καὶ τοῦτο ἐμφαίνων ὁ Χριστὸς
[8]	γάμου τὴν ἐξέτασιν ποιήσασθαι χρή.	Ἡμεῖς	μὲν γὰρ ἐπειδὴ τὸ πρᾶγμα
[73]	δόξαν ἅπασαν. Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ	ἡμεῖς	νυμφίῳ οὕτως ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν
[22]	γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ·	ἡμεῖς	οἱ ἄφρονες τὸν βίον αὐτῶν
[32]	κέχρηνται τῇ σπουδῇ, τί πεισόμεθα	ἡμεῖς	οἱ δείλαιοι, μετὰ τοσαύτης ῥαθυμίας
[83]	αὐτὸ τῆς ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα μέτρον	ἡμεῖς	τε κἀκεῖνοι. Νῦν μὲν γὰρ
[84]	ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν	ἡμεῖς	τοὺς παῖδας τοὺς ἡμετέρους ὅταν
[1]	δυνήσονται μισθὸν ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ γὰρ	ἡμεῖς	ὑπὲρ τοῦ μὴ μοιχεύειν στεφανοῦσθαι
[83]	ἐπίδειξις ἦν. Τί οὖν; Ἀκριβέστερον	ἡμεῖς,	φησί, τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν νῦν;
[10]	ὅπερ τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν	ἡμεῖς.	Ὥσπερ οὖν οἱ τὸν γάμον
[35]	προὔδωκα οὐδ´ ἂν τῆς οἰκείας	ἠμέλησα	σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ τὸ
[34]	δέ ποτε κωλυθῶμεν ὧν πάλαι	ἦμεν	κύριοι, τοὐναντίον γίνεται καὶ τὰ
[58]	τοῦτον ἐν μιᾷ πάντες δεχέσθωσαν	ἡμέρᾳ	ἢ ὃ τούτων πολλῷ μακαριώτερον
[61]	ὅταν αὐτὰ περικέωνται, καὶ ὅταν	ἡμέρα	ᾖ τὴν αὐτὴν ὑπομένουσι μέριμναν,
[73]	ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ	ἡμέρα	ἤγγικε. Καὶ πάλιν· Ἐνταῦθα ὁ
[52]	ἀνδρὸς αὐτῆς, οὐ φείσεται ἐν	ἡμέρᾳ	κρίσεως καὶ οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς
[57]	γὰρ ἔσχεν ἐπιδεῖξαί ποτε ἐν	ἡμέρᾳ	μιᾷ ἀμφοτέρους τελευτήσαντας· τούτου δὲ
[66]	ἕκαστον ἐνιαυτὸν καὶ ἐπὶ πολλαῖς	ἡμέραις—	ἀνάγκη πάλιν οἴκοι μένειν ὥσπερ
[37]	αὐτῇ ποτε, μυρίοις καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	βάλλει σκώμμασι καὶ διὰ τῶν
[1]	ὁ κατ´ ἐκείνην κρίνων τὴν	ἡμέραν·	Ἐγὼ τὰς τιμὰς οὐ τοῖς
[82]	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας φλέγονται τὴν	ἡμέραν·	ἐκεῖνος δὲ οὕτω ταύτην κατεσβέκει
[14]	θανάτου καθ´ ἑκάστην αὐτὸ τὴν	ἡμέραν	ἐπινεμομένου καὶ κόπτοντος, τοῦ δὲ
[32]	ὡς τὸν Θεὸν καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	ἡμεῖς. Καὶ τοῦτο ἐμφαίνων ὁ
[50]	λέγων· Οὐαὶ οἱ ἐρχόμενοι εἰς	ἡμέραν	κακήν, οἱ ἐγγίζοντες καὶ ἐφαπτόμενοι
[32]	οὕτω καθ´ ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν τὴν	ἡμέραν	καταλλάξοντες, εἰκότως ἡμᾶς ἀπάγει τῆς
[69]	Καὶ εἴθε μέχρι τῶν παρ´	ἡμέραν	λυπηρῶν καὶ τὰ τῆς ἀσχημοσύνης
[73]	καὶ τὴν φοβερὰν μόνον ἐκείνην	ἡμέραν	μεριμνᾶν. Εἴ τις« γάρ φησιν,
[52]	διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν νύκτα; Ποίαν	ἡμέραν;	Ποίαν ἑόρτην; πότε στεναγμῶν χωρὶς
[67]	τὸ καθ´ ἑκάστην διατείνεσθαι τὴν	ἡμέραν	ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας
[22]	ὑμεῖς ἄρξησθε λέγειν κατὰ τὴν	ἡμέραν	τῆς κρίσεως τοὺς ἀπὸ τῆς
[57]	αὐτῶν ἡ ψυχή, καθ´ ἑκάστην	ἡμέραν	τῶν γονέων τοὺς μὲν ἐγκρινόντων,
[27]	Καὶ δεῖ νύκτωρ καὶ μεθ´	ἡμέραν	ὡπλισμένους ἡμᾶς ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς
[30]	οὐ μίαν οὐδὲ δύο μόνον	ἡμέρας	ἀλλὰ καὶ πλείους, ἡμᾶς δὲ
[17]	ἔνδον μονῆς, ἀφίησιν ἔτι πλείους	ἡμέρας	οὐχ ἵνα διὰ παντὸς ἔνδον
[6]	καὶ στολὴν εὐτελῆ καὶ βλέμμα	ἥμερον.	Καὶ τί τὸ ὄφελος ὅταν
[63]	κάλλη δύνασθαι καθορᾶν, οὕτω δὲ	ἥμερος	καὶ γαληνὸς ὡς μηδὲ πρὸς
[32]	ἡμῶν— καὶ γὰρ σφόδρα ἐστὶν	ἥμερος	καὶ φιλάνθρωπος— ἀλλ´ ἡ τῶν
[79]	εἷς ἄρτος« φησί, πρὸς τεσσαράκοντα	ἡμερῶν	ἀσιτίαν διήρκεσε. Τὸν δὲ ἡ
[2]	ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν ταῖς	ἡμετέραις	ψυχαῖς. Εἰ γὰρ ἦν ἐπίταγμα
[76]	γίνεται καὶ ἀγχόνης χαλεπώτερον τὴν	ἡμετέραν	ἀποπνίγει ψυχήν. Διὰ τοῦτο εἶπεν·
[15]	δὲ γέγονεν ἀναγκαῖα διὰ τὴν	ἡμετέραν	ἀσθένειαν καὶ ταῦτα καὶ τὰ
[17]	αὐτοῦ βούλησιν ἀλλὰ παρὰ τὴν	ἡμετέραν	ἀσθένειαν τὸ πτῶμα γίνεται. Ἐπειδὴ
[15]	καὶ διὰ τὴν ἀπείθειαν τὴν	ἡμετέραν.	Διὰ τί γὰρ μὴ πρὸ
[14]	πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ χρῆσιν τὴν	ἡμετέραν,	ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεὸς
[46]	κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν	ἡμετέραν«	ὥσπερ οὖν εἶπε Ποιήσωμεν αὐτῷ
[44]	πολλὴν περικοπῆναι τῆς ἐξουσίας τῆς	ἡμετέρας	ἀλλὰ καὶ τῷ τὴν πολλὰ
[20]	ψήφοις ὡς τῆς φύσεως τῆς	ἡμετέρας	ἐχθρός. ~Ὅτι ὁ κίνδυνος μέγας
[34]	τὸ πᾶν ἐστιν ἀλλὰ τῆς	ἡμετέρας	νωθείας τὸ πλέον τὴν κυριωτέραν
[74]	τικτομένων φροντίδων τὰ παρὰ τῆς	ἡμετέρας	προστιθέναι νωθείας. ~Πῶς ἔστιν ἔχοντα
[16]	οὗτος; Περικόψαι τὴν κακίαν τῆς	ἡμετέρας	ψυχῆς καὶ πρὸς τὴν τελείαν
[1]	τις ἂν οὐκ ἐν τοῖς	ἡμετέροις	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς
[15]	δύναμις τὸ γένος συγκροτεῖ τὸ	ἡμέτερον	ἀλλ´ ὁ τοῦ κυρίου λόγος
[15]	οὐχ ὁ γάμος αὔξει τὸ	ἡμέτερον	γένος. Καὶ νῦν δὲ οὐχ
[18]	καὶ διαφθείρειν τὸ γένος τὸ	ἡμέτερον	οὐ τῆς παρθενίας ἀλλὰ τῆς
[84]	οὖν ἡμεῖς τοὺς παῖδας τοὺς	ἡμετέρους	ὅταν ἡβήσωσι, πολλῷ μείζονα ἀπαιτοῦμεν
[32]	ἀλλ´ ἡ τῶν ἁμαρτημάτων τῶν	ἡμετέρων	ὑπερβολὴ οὐδὲ τὸν χρηστὸν καὶ
[42]	ἐκείνου. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ ἄξιος	ἤμην,	φησί, κατηξιώθην τῆς πίστεως ἀλλ´
[27]	ταχέως ἑαυτὴν ἀπολεῖ. Δεῖ τοίνυν	ἡμῖν	ἀδαμαντίνης διανοίας, μηδέποτε καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ,
[22]	τῆς δικαιοσύνης φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν	ἡμῖν.	Ἀλλὰ τί κέρδος τῶν ῥημάτων
[49]	αὐτῷ τῷ κατορθοῦσθαι οὐ μικρὰς	ἡμῖν	ἀποδίδωσι τὰς ἀμοιβὰς τοσούτων ἀπαλλάττουσα
[76]	ἡ παρθενία βρόχος ἀλλὰ τὸ	ἡμῖν	ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ οὗ καὶ διαπορήσειεν
[1]	καὶ φιλεῖν, οὐδὲ τοῦτο ἔφησεν	ἡμῖν	ἀρκεῖν πρὸς τό τινος ἀξιωθῆναι
[45]	οἰκείοις ἀποτάξασθαι πᾶσι πρὸς ἀρετὴν	ἡμῖν	ἀρκεῖν φησιν, ἂν μὴ καὶ
[76]	καλῶν καὶ πρὸς τὸ συμφέρον	ἡμῖν	αὐτὸ συμβουλεύειν λέγων, καὶ ἵνα
[66]	ποσὶ κεχρημένην— διὰ γὰρ τοῦτο	ἡμῖν	αὐτοὺς ἐποίησεν ὁ Θεός— μηδὲν
[17]	τὴν πτῆσιν ἐκείνην, δεῖξαι δὲ	ἡμῖν	βουλόμενος ὅτι οὐ παρὰ τὴν
[2]	οἰμωγαὶ καὶ τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα,	ἡμῖν	δὲ αἱ τῶν ἀγγέλων λήξεις
[2]	θλῖψις, ἡ στενοχωρία. Ὥστε μυρίων	ἡμῖν	δεῖ στομάτων καὶ τῆς ἀγγέλων
[36]	κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν	ἡμῖν	διάφορα« προϊὼν προστασίας καὶ ἐλεημοσύνας
[45]	νῦν μὲν ἴσως καὶ τῦφον	ἡμῖν	ἐγκαλέσεις πολὺν ἂν εἴπωμεν ὅτι
[8]	τὸ πρᾶγμα πᾶσιν ἐφεῖται παρ´	ἡμῖν,	εἰκότως τοὺς μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν.
[50]	καὶ τὴν τῆς τρυφῆς παρέχειν	ἡμῖν	εἴωθε. Καὶ μάρτυς ὁ μακάριος
[12]	τοσοῦτον, εἰ μὴ τὸν νόμον	ἡμῖν	ἐκεῖθεν ἔφερεν. Εἶπε γὰρ ἄν
[76]	θαυμαστὸν καὶ τὸ κέρδος ὅσον	ἡμῖν	ἐν τῇ κατὰ Θεὸν ἀπ´
[17]	τρέφεσθαι χρόνον πολύν. Ὡς δὲ	ἡμῖν	ἐν τῷ πολλῷ χρόνῳ τὰ
[81]	ῥίζαν ἡ παρθενία καὶ ἑτέραν	ἡμῖν	ἐνθεῖναι τὴν ἀρίστην τὴν ἅπαντα
[17]	ἀρχῆς καὶ τοῦ γάμου προτέρα	ἡμῖν	ἐφάνη. Διὰ ταῦτα δὲ ἐπεισῆλθεν
[32]	πολλὰ παρ´ ὑμῶν ὑβρισμένῳ μεγάλα	ἡμῖν	ἔχοντι καὶ ὑπὲρ μεγάλων ἐγκαλεῖν.
[44]	ἐκβάλλειν. Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον	ἡμῖν	ἡ ἀρετὴ δυσκατόρθωτος ἀλλ´ ὅτι
[27]	χρή. Πρὸς γὰρ φύσεως ἀνάγκην	ἡμῖν	ἡ μάχη, πρὸς ἀγγέλων πολιτείαν
[27]	οἰκοδομοῦντες αὐτόν. Οὐ« γάρ ἐστιν	ἡμῖν	ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ
[49]	μάχεσθαι καλῶν— Οὐ γάρ ἐστιν	ἡμῖν	ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ
[21]	ἐστιν ἀλλ´ ἀπειλή τις ἄφατον	ἡμῖν	καὶ ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα τὴν τιμωρίαν·
[73]	μέλλοντες δικαστηρίῳ παραστήσεσθαι τῷ παρ´	ἡμῖν	καὶ λόγον ὑφέξειν τῶν πεπλημμελημένων,
[75]	ὅσην εἰκὸς μιᾶς ψυχῆς προστεθείσης	ἡμῖν	καὶ ταύτης φιλοσόφως καὶ εὐτελῶς
[2]	γὰρ πόνος ὑπὲρ τῆς παρθενίας	ἡμῖν	καὶ τοῖς αἱρετικοῖς ἴσος, τάχα
[84]	οὐχ ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς	ἡμῖν	καὶ τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ,
[83]	τὸ αὐτὸ τῆς ἀρετῆς μέτρον	ἡμῖν	καὶ τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ
[84]	οὐχ ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς	ἡμῖν	καὶ τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ.
[31]	τὴν τοσαύτην ἀσφάλειαν πειρᾶται ἐμποδίζειν	ἡμῖν	κατὰ τὸν τῆς προσευχῆς καιρὸν
[31]	μηδὲ ὅτε μάλιστα ἵλεω σπουδάζομεν	ἡμῖν	καταστῆσαι τὸν Θεόν, τότε αὐτῷ
[13]	τοῦτο ἀνασχόμενος ποιῆσαι πρῶτος φανερὸν	ἡμῖν	κατέστησεν ὅτι πολλῶν ἱδρώτων καὶ
[34]	Καὶ τοῦτο καὶ παροιμία τις	ἡμῖν	μαρτυρεῖ, δημώδης μέν, σφόδρα δὲ
[32]	ἐκείνης μονονουχὶ λέγων· περὶ ψυχῆς	ἡμῖν	ὁ λόγος, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῶν
[71]	ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν πρὸς ἕτερον	ἡμῖν	ὁ λόγος ἐπείγεται· διὸ μόνον
[12]	δὲ διὰ τῶν ἀποστόλων ἔδωκεν	ἡμῖν	ὁ Χριστός. Ὅτι γὰρ οὐ
[8]	τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν	ἡμῖν	ὁδὸν σωτηρίας. Ἔτ´ οὖν παρθενίας
[80]	τοὺς ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν ἂν	ἡμῖν	ὅσαι παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι καὶ
[44]	τυχεῖν. Τὸ μὲν γὰρ παλαιὸν	ἡμῖν	οὐ τοσοῦτον ἀρετῆς προύκειτο μέτρον
[12]	δὲ ἀπίστων ἕνεκεν αὐτὸς μὲν	ἡμῖν	οὐδὲν εἶπε δι´ ἑαυτοῦ, τὴν
[84]	τῆς ἐξετάσεως γινομένης τῶν πεπραγμένων	ἡμῖν,	οὐκέτι λοιπὸν ἀποδύσασθαι τὰ πλημμελήματα
[60]	οὐδενὸς δεῖται τῶν οὐκ ἐφ´	ἡμῖν.	Οὔτε δὲ τὸ πενίᾳ συζῆν
[49]	ὡς πολὺ τοῦ γάμου πράγματα	ἡμῖν	παρέχειν ἐλάττω. Ἐπειδὴ γὰρ φείδομαι,
[16]	ἡ συγκατάβασις γέγονε μὴ παραγενομένης	ἡμῖν.	~Περὶ συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Νῦν
[50]	τοῦ μηδ´ ὅλως εἶναι τούτων	ἡμῖν	περισπούδαστον. Ἔχοντες« γάρ φησι, διατροφὰς
[32]	καὶ ἐπιεικῆ καὶ πολυέλεον ἀφίησιν	ἡμῖν	συγγνῶναι ταχέως. Διό φησιν· Ἵνα
[83]	ἀπολειπόμεθα. Ἐπεὶ ὅτι γε μείζονα	ἡμῖν	τὰ σκάμματα πρόκειται, παντί που
[1]	τοῦτο πλέον ἔχωμεν; Ὥστε ἑτέρας	ἡμῖν	ταύτης πολλῷ μείζονος προσθήκης δεῖ
[41]	φέρειν τὴν δουλείαν, οὐκ ἐφ´	ἡμῖν.	Τί δήποτε; Ὅτι οὐκ ἀγνοοῦντες
[41]	γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν ἐφ´	ἡμῖν·	τὸ δὲ μὴ ἑκόντας ἀλλ´
[36]	ὑπὲρ τῶν αὐτῶν εἰ μὴ	ἡμῖν	τὸ πρᾶγμα ἦν καὶ μετὰ
[1]	ἐχθροὺς ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ οὖν πάντοθεν	ἡμῖν	τοῦτο συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν μάτην οἱ
[16]	ἀλλὰ πάντα τὰ τῆς σωτηρίας	ἡμῖν	ὑπὸ ταύτης ἂν τῆς ἀμετρίας
[14]	εἰς γάμον μήτε εἰς παιδοποιΐαν	ἡμῖν	χρησιμευούσῃ; Τί δὲ κωλύσει τὸ
[73]	φιλοσοφίας ἁπάσης τῆς ἐκεῖ χρησιμευούσης	ἡμῖν.	Ὥσπερ γὰρ ἡ παρθένος ἕως
[66]	τὸ βαδίζειν τοῦ περιφέρεσθαι ἐπὶ	ἡμιόνοις	ἥδιον. Ἀλλὰ τὸ περιφέρεσθαι ἐπὶ
[66]	τύχῃ ἄν τε ἀμφοτέρας τὰς	ἡμιόνους	ἄν τε θατέραν, τὸ αὐτὸ
[66]	μὲν ὁ ἀνὴρ τύχῃ τὰς	ἡμιόνους	ἀπασχολήσας μικροψυχία καὶ μάχη καὶ
[66]	περιφέρεσθαι ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ	ἡμιόνων	ἡδύ. Τῦφος τοῦτο περιττὸς μόνον,
[73]	ἡμεῖς νυμφίῳ οὕτως ζητοῦντι παρ´	ἡμῶν	ἀγαπᾶσθαι ὡς μὴ τῶν ἐν
[8]	τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´	ἡμῶν;	Ἀλλ´ οὐ θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ
[1]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ κύριος	ἡμῶν,	ἂν μέν τις εἰκῇ καὶ
[13]	Καὶ ἐνταῦθα δὲ τὸν κοινὸν	ἡμῶν	δεσπότην μιμούμενος οὕτως ἐποίησεν. Καὶ
[14]	ἐστι« τοὺς προσποιουμένους εἶναι μεθ´	ἡμῶν,	διδάξωμεν ἀμφότερα, ὡς οὔτε τὸ
[36]	Θεοῦ ῥοπὴν καὶ τῆς παρ´	ἡμῶν	ἐδεῖτο σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ· Θέλω
[34]	καταφρονούμενα ταῦτα ὅταν τὸ κῦρος	ἡμῶν	ἐκφύγῃ σφοδρότερον ἡμῶν τὴν ἐπιθυμίαν
[18]	οὐχ ἡ παρθενία τὸ γένος	ἡμῶν	ἐλαττοῖ ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία. Ὅτι
[17]	ἔχωνται. Οὕτω καὶ ὁ κύριος	ἡμῶν	ἐξ ἀρχῆς μὲν εἷλκεν ἐπὶ
[35]	πρᾶγμα παράβασίς ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων	ἡμῶν	ἑτέρῳ« ὥστε οὐδεὶς ἂν ἔχοι
[73]	Παῦλος ἔλεγε· Νῦν γὰρ ἐγγύτερον	ἡμῶν	ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν·
[23]	ἀφῆκαν, οὕτω καὶ ὁ κύριος	ἡμῶν	Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα καὶ δεύτερον
[49]	ἐστίν. Ἀλλ´ οὐχ ὁ κύριος	ἡμῶν	Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ οὔτε
[32]	οὐδ´ ὅτι ὠμὸς ὁ δεσπότης	ἡμῶν—	καὶ γὰρ σφόδρα ἐστὶν ἥμερος
[76]	ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ ἐπειδὴ φείδεται	ἡμῶν	καὶ διὰ τούτων ἁπάντων δεικνὺς
[34]	καὶ τὰ δι´ ἐξουσίαν παρ´	ἡμῶν	καταφρονούμενα ταῦτα ὅταν τὸ κῦρος
[2]	ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι. Φειδόμενος δὲ	ἡμῶν	ὁ σωτὴρ καὶ εἰδὼς ὅτι
[19]	γὰρ ὑμεῖς οἱ ταῦτα λέγοντες	ἡμῶν	οὐχ ἧττον ἴστε τὴν τῆς
[34]	τὸ κῦρος ἡμῶν ἐκφύγῃ σφοδρότερον	ἡμῶν	τὴν ἐπιθυμίαν διήγειρε. Πρῶτον μὲν
[44]	τις ἴλιγγος περιστρέφων καὶ βαπτίζων	ἡμῶν	τὴν ψυχήν. Ἐὰν γὰρ βούληται
[78]	ἐκεῖνο δὲ ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας	ἦν.	Ἀλλ´ ὅμως ἦσαν παρὰ Ῥωμαίοις
[41]	ἑαυτῶν πληρῶσιν οἰκίας. Τί γὰρ	ἦν	ἄμεινον, εἰπέ μοι, τὴν μισηθεῖσαν
[14]	πᾶσα τότε ἡ γῆ ἔρημος	ἦν	ἀνθρώπων, τοῦτο ὃ νῦν δεδοίκασιν
[49]	πρός τινας τοιούτους ὁ λόγος	ἦν	αὐτῷ. Ἐπειδὴ δὲ πρὸς Κορινθίους
[78]	ἀσχημοσύνην εἶναι· ἀλλὰ τοῦτο πληκτικώτερον	ἦν.	Διὸ ἕτερον ἀντὶ τούτου προσέθηκε
[16]	ἀπαλλάξαι ἐκείνης, τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα	ἦν	ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ εἰ παρὰ
[14]	παραδείσῳ καὶ γάμου λόγος οὐδεὶς	ἦν.	Ἐδέησεν αὐτῷ γενέσθαι καὶ βοηθόν,
[45]	γαμεῖν, εὐπρόσωπος οὗτος ὁ λόγος	ἦν.	Εἰ δὲ κύριος ὢν τοῦ
[78]	ἐξουσίαν δὲ ἔχων. Καίτοι ἀκόλουθον	ἦν	εἰπεῖν· ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος
[83]	τιμωρίας. Τότε ἡ ἐπιορκία μόνη	ἦν	ἐκ τοῦ πονηροῦ, νῦν δὲ
[46]	ἔμελλεν ἀπολλύναι, εἰ μὴ σφόδρα	ἦν	ἐκεῖνος ἀνήρ; Οὐκ αὐτὴ τὸν
[2]	ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς. Εἰ γὰρ	ἦν	ἐπίταγμα καὶ νόμος, οὐκ ἂν
[21]	ὅπερ ἔφην, εἰ καὶ ἀκίνδυνος	ἦν	ἡ τοιαύτη κατηγορία τῶν γοῦν
[49]	μάλιστα αὐτῶν καθικέσθαι τῆς παχύτητος	ἦν	ἱκανά. Πρὸς τούτοις δὲ κἀκεῖνο
[30]	καιρῷ. Ὅτι τῶν σφόδρα ἀτόπων	ἦν	Ἰουδαίους μέν— οἷς ἅπαντα τὰ
[12]	ἐν σαρκὶ ἐπὶ τῆς γῆς	ἦν.	Καὶ διὰ τοῦτο Παῦλός φησι·
[68]	ἀργύρου φύσις· ἐπεὶ εἰ τοῦτο	ἦν,	καὶ ἐκεῖθεν ὁμοίως τέρπεσθαι ἔδει.
[36]	εἰ μὴ ἡμῖν τὸ πρᾶγμα	ἦν	καὶ μετὰ τὴν τοῦ Θεοῦ
[84]	ἔσχιστο φύσις καὶ πόλεμος ἄσπονδος	ἦν.	Καὶ τοῦτον ὁ Παῦλος διηγούμενος
[44]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἡ συγκατάβασις	ἦν.	Μετὰ δὲ τὴν τοῦ Χριστοῦ
[12]	γὰρ τῆς παλαιᾶς διαθήκης οὐκ	ἦν	ὁ γάμος ἀμφίβολος· οὐ γὰρ
[78]	Ἀλλὰ τούτων οὔπω τῶν λόγων	ἦν	ὁ καιρός, ἐπεὶ ὅτι γε
[50]	ὅς, ὅτε τῆς ἄκρας φιλοσοφίας	ἦν	ὁ καιρὸς καὶ πολλὴ ἡ
[49]	πόσον τὸ ἔπαθλον. Πέτρος γὰρ	ἦν	ὁ ταῦτα ἀκούων καὶ Ἰάκωβος
[8]	μὲν γάρ φησιν ὅτι ἀγαθὸς	ἦν	ὁ τόδε τὸ πᾶν συστησάμενος«
[79]	ὅρα πόσης ἀνδρείας, πόσης φιλοσοφίας	ἦν.	Ὅτι δὲ αὐτοὺς ἡ παρθενία
[35]	Εἰ γὰρ κίνδυνος τὸ πρᾶγμα	ἦν,	οὐκ ἂν ἐμαυτὸν προὔδωκα οὐδ´
[12]	λεγομένων. Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο	ἦν,	οὐκ ἂν τοσαύτην ἔδωκα τοῖς
[46]	καὶ τοῖς θηρίοις ἅπασιν ἐπίφοβος	ἦν.	Πάντα γὰρ πρὸς αὐτὸν ἤγαγεν
[43]	πάλαι μὲν χαλεπωτέρα καὶ ἀτιθάσευτος	ἦν,	παραγενομένου δὲ τοῦ Χριστοῦ καὶ
[80]	καὶ εὐπρόσεδρον. Πάντα γὰρ ἐκείνοις	ἦν	περιττά, οὐ ταῦτα μόνον τὰ
[83]	γίνεται. Οἷόν τι λέγω· τέλειον	ἦν	ποτε τὸ κατὰ τὸν νόμον
[49]	τὴν ὀργήν, ὃ μᾶλλον ἐπαγωγὸν	ἦν	πρὸς τὸ παραμυθήσασθαι τὸν ἠδικημένον
[42]	κατ´ ἀξίαν. Ὥστε εἰ μὴ	ἦν	σφόδρα εὔσπλαγχνος ὁ Θεός, οὐ
[14]	μὲν τῶν ἐχθρῶν καὶ ἀπίστων	ἦν	ταῦτα μόνον τὰ ῥήματα, βραχὺν
[13]	γὰρ ἄν, εἰ μὴ τοῦτο	ἦν,	τὴν ἐκείνων ἂν περιέμενε προθυμίαν,
[29]	τὸ δὲ ἀληθὲς ἀποτροπή τις	ἦν	τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν τῆς ἀκαίρου,
[36]	ποιήσας εἰ χάρισμα τὸ πρᾶγμα	ἦν.	Τί δέ; Καὶ σκώπτει τοὺς
[83]	δὲ οὔπω τοσαύτης ἀκριβείας ἐπίδειξις	ἦν.	Τί οὖν; Ἀκριβέστερον ἡμεῖς, φησί,
[34]	ὑμῶν; Ὅτι ἐκεῖνο μᾶλλον συγγινώσκοντος	ἦν,	τὸ δὲ τῆς ἀκρασίας εἰπεῖν
[12]	τοῦτο δεῖξαι βουλόμενος ὅτι ἀνθρώπινον	ἦν	τὸ λεγόμενον— πῶς γάρ; ἀλλ´
[45]	ἐπλήρου γαμῶν καὶ νόμου παράβασις	ἦν	τὸ μὴ γαμεῖν, εὐπρόσωπος οὗτος
[42]	κοινὸν αὐτῷ καὶ τοῖς μαθηταῖς	ἦν,	τὸ τῆς πίστεως οὐκ αὐτοῦ
[66]	ἐπηρείας ἑαυτήν. Καὶ πόσῳ βέλτιον	ἦν	τοῖς ποσὶ κεχρημένην— διὰ γὰρ
[14]	ὡς ἔτυχε μέλει, ἀλλ´ οὐκ	ἦν	τότε ταῦτα καὶ ὅμως τὴν
[39]	γαμεῖσθαι ὁ Παῦλος. Πῶς οὖν	ἣν	ἀφίησιν ἐλευθέραν πάλιν κολάζει καὶ
[16]	ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης τῆς τελειότητος δι´	ἣν	ἡ συγκατάβασις γέγονε μὴ παραγενομένης
[28]	αὐτοὺς κατακλείοντος τὴν ἀνάγκην εἰς	ἣν	καὶ τοὺς Κορινθίους ὁ Παῦλος
[70]	δυσχερῶν ὑγιείας καὶ εὐεξίας ποιητική,	ἣν	μείζονα οὖσαν εὑρήσεις τῆς τρυφῆς.
[64]	διὰ τὸν αὐτόν; Διὰ τοῦτο	ἣν	στενὴν καὶ τεθλιμμένην ἐκάλεσεν ὁδὸν
[45]	τίς αὐτὸν φορτίον τοσοῦτον ἀναδέξασθαι	ἠνάγκαζεν;	Εἰ μὲν γὰρ ἐντολὴν ἐπλήρου
[41]	διὸ καὶ οἱ μαθηταὶ εἰπεῖν	ἠναγκάσθησαν·	Οὐ συμφέρει γαμῆσαι. Τοῦτο δέ
[36]	φησιν. Οὐκ ἂν γὰρ οὕτως	ἠναντιώθη	καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ Χριστῷ,
[36]	τοῦ κηρύγματος ὑπὲρ οὗ μυρίους	ἤνεγκε	πόνους, θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας ἀφάτους,
[39]	πύρωσιν ὀνομάζων. Καὶ οὐδὲ ἐνταῦθα	ἠνέσχετο	μὴ πλήξας τὸν ἀκροατὴν παρελθεῖν.
[78]	ἀγγελικῆς πολιτείας ἐγγύς, πῶς ἂν	ἠνέσχετο	συμβουλῆς εἰς τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν;
[12]	ἐννοῆσαί τι τῶν οὐ δοκούντων	ἠνέσχετο	τῷ Χριστῷ καὶ ταῦτα νομοθετῶν;
[3]	οὐδὲ Οὐαλεντῖνος οὐδὲ Μάνης ταύτης	ἠνέσχοντο	τῆς συμμετρίας. Οὐ γὰρ εἶχον
[63]	χρυσᾶς τῆς εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα πᾶσιν	ἡνίας	ἐν πολλῇ τῶν ἵππων ἕκαστον
[56]	διέφυγον, τούτους διὰ τῆς προσδοκίας	ἠνίασε.	Παρθένος δὲ πᾶσα καὶ τῆς
[65]	ὡς καὶ τὴν θείαν γραφὴν	ἡνίκα	ἂν αἰχμαλωσίαν καὶ λιμὸν καὶ
[34]	Παῦλος πορρωτέρω πλεῖν ἀλλ´ ὑποστρέφειν	ἡνίκα	ἂν κάμωσι καὶ παραινεῖ πάλιν
[12]	μὴ χωρίζεσθαι, προλαβὼν αὐτὸς ἐνομοθέτησεν	ἡνίκα	ἐν σαρκὶ ἐπὶ τῆς γῆς
[12]	ὅτι τὴν ἐντολὴν ταύτην οὐχ	ἡνίκα	παρῆν τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν,
[35]	οὖν αὐτὸ δεῖξαι ῥᾷστον, τὸν	ἠνυκότα	εἰς μέσον τίθησιν, ἵνα μὴ
[13]	τῆς ἀρετῆς, ἐπειδὴ καὶ μείζονος	ἠξιώθησαν	τῆς δωρεᾶς. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι
[1]	διορύττοντα τοὺς ἑτέρων γάμους οὐδεμιᾶς	ἠξίωσαν	τιμῆς. Καὶ μάλα εἰκότως. Τὸ
[82]	πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν	ἥξουσι	καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ
[46]	δὲ Παῦλος Ἀδάμ« φησίν, οὐκ	ἠπατήθη,	ἡ δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν
[49]	ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ συμφορὰς	ἠπείλει,	λιμοὺς καὶ λοιμοὺς καὶ νόσους
[1]	καὶ μῶρον ἀποκαλέσῃ, τὴν γέενναν	ἠπείλησεν.	Οὐκέτι δὲ καὶ τὴν τῶν
[15]	ἐκράτησαν τοῦ ξύλου, οὐκ ἂν	ἠπόρησεν	ὁδοῦ δι´ ἧς τὸ τῶν
[17]	τῆς ἀρετῆς ἔφυ πτερά, τότε	ἠρέμα	καὶ κατὰ μικρὸν ἐλθὼν ἐξήγαγε
[63]	διαχεῖσθαι τῷ γέλωτι ἀλλὰ μηδὲ	ἠρέμα	μειδιᾶν ἀλλ´ ἐπισκύνιον αἰδέσιμον ἀεὶ
[52]	τὴν ψυχὴν καὶ οὐ συγχωροῦν	ἠρεμεῖν.	Οὐ γὰρ ἀθυμίαν μόνον αὕτη
[57]	ἐσομένων ἀδηλία δεσποτῶν οὐκ ἀφίησιν	ἠρεμῆσαι	τὴν ἐκείνων ψυχήν, οὕτως καὶ
[36]	ἐλεημοσύνας καὶ μεταδόσεις ἐν τούτοις	ἠρίθμησεν.	Ὅτι δὲ κατορθώματα ταῦτα καὶ
[29]	τούτῳ τῷ λόγῳ; Οὐ γὰρ	ἤρκει	διὰ τῶν ἀνωτέρω τοῦτο σεμνότερον
[75]	ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ	ἠρκέσθη	ταῖς προτέραις παραινέσεσιν ἀλλ´ εἰπών·
[1]	τοῦ Χριστοῦ βούλεται νυμφαγωγὸς λέγων·	Ἡρμοσάμην	ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν
[73]	λαμπρότητα καὶ τὴν δόξαν ἅπασαν.	Ἡρμόσθημεν	γὰρ καὶ ἡμεῖς νυμφίῳ οὕτως
[1]	εἰσὶν ἁγναί. Οὐ γάρ εἰσιν	ἡρμοσμέναι	ἑνὶ ἀνδρὶ καθὼς ὁ μακάριος
[47]	λόγους πάλιν ἐντίθησι διαναπαύων αὐτόν.	Ἤρξατο	ἀπὸ τῆς παρθενίας καὶ πρίν
[13]	παρθενίας ὅτε αὐτὸν οἱ μαθηταὶ	ἤροντο.	Εἰπόντων γὰρ Εἰ οὕτως ἐστὶν
[1]	βασιλείαν εἰσάγει, οὐχ ὅτι οὐχ	ἥρπασαν	τὰ ἀλλότρια ἀλλ´ ὅτι καὶ
[24]	ἀγγέλοις αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην	ἥρπασαν	χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ ἔσχον τὸν
[57]	αἰτίας τῆς τούτου πολλαὶ πολλάκις	ἠρρώστησαν.	Καὶ γὰρ ὑβρισθεῖσαι καὶ ὀργισθεῖσαι
[34]	τοὺς σφόδρα κατωφερεῖς. Ἂν οὕτως	ᾖς	δοῦλος τῶν ἡδονῶν, φησίν, ἂν
[52]	μάλιστα πάντων ἀγαπωμένην καὶ ὑπὲρ	ἧς	ἂν ἡδέως καὶ τὴν ψυχὴν
[46]	ἄνδρα ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς δι´	ἧς	οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον
[36]	αἰτίαν τὴν αὑτοῦ γνώμην μεθ´	ἧς	τὸ πρᾶγμα κατώρθωσεν. ~Ὅτι πολλαὶ
[15]	οὐκ ἂν ἠπόρησεν ὁδοῦ δι´	ἧς	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος αὐξήσει.
[8]	καὶ θρηνήσετε τῆς ἀνοίας δι´	ἧς	ὑμᾶς ὁ διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους
[21]	ἐνορᾷν. Καὶ ταῦτα μὲν ὁ	Ἠσαΐας	περὶ τῶν ἐν αὑτοῖς τὰς
[78]	σφόδρα ἀσθενῶν καὶ χαμαὶ συρομένων	ἦσαν	αἱ τοιαῦται ψυχαί· τὰς δὲ
[14]	αὐτοὺς ἀνεχώρησεν. Ἕως μὲν γὰρ	ἦσαν	ἀνάλωτοι τῷ διαβόλῳ καὶ δεσπότην
[14]	ἐκ καθαρᾶς πηγῆς προϊόν, οὕτως	ἦσαν	ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ τῇ
[78]	τοῦτο ποιεῖ; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν	ἦσαν	ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι δὲ πολλῆς ἔτι
[22]	πλήθει· καὶ γὰρ τεσσαράκοντα δύο	ἦσαν,	καὶ πάντες ἄρδην ὑπὸ τῶν
[22]	παρθενίας ἐκεῖ λάμποντας ὁρῶντες· Οὗτοι	ἦσαν	οὓς εἴχομέν ποτε εἰς γέλωτα
[78]	Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´ ὅμως	ἦσαν	παρὰ Ῥωμαίοις οἱ ταύτην ἔχοντες
[14]	τὸν τυχόντα λόγον ὑφέξειν. Οὐκ	ἦσαν	τότε πόλεις οὐδὲ τέχναι οὐδὲ
[82]	καὶ δυσμῶν ὁ τῶν ἀποστόλων	ἦσαν	χορός. Ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος
[84]	ἀδύνατον τοῦ νόμου ἐν ᾧ	ἠσθένει	διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς
[77]	καὶ λαμπάδας εἶχον καὶ παρθενίαν	ἤσκησαν	ἀλλ´ οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ
[40]	αὐτὴ μὲν ᾖ κοσμία καὶ	ἥσυχος,	ἐκεῖνος δὲ θρασύς, ὑπεροπτικός, ὀργίλος,
[81]	τρέμων. Ὁ δὲ περὶ χρήματα	ἠσχολημένος	οὐ χρημάτων ἐστὶ μόνον δοῦλος
[1]	αὐτὸν τὸν ἐκ παρθένου Χριστὸν	ἠτίμασαν.	Θαυμάζουσι δὲ Ἕλληνες καὶ καταπλήττονται,
[12]	μὴ ἀφιέτω αὐτήν, καὶ γυνὴ	ἥτις	ἔχει ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὗτος
[3]	πόνοις, ἐκεῖ δὲ εἰς τὸ	ἡτοιμασμένον	ἐκείνοις πῦρ συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς. ~Ὅτι
[4]	ἐμοῦ εἰς τὸ πῦρ τὸ	ἡτοιμασμένον	τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις
[24]	τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον τὸ	ἡτοιμασμένον	τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις
[62]	ἀμήχανον κάλλος ὅθεν μείζων ἡ	ἧττα	γίνεται. Ὁ γὰρ διεσπαρμένος ἐν
[37]	Καὶ σὺ μὲν μετὰ τὴν	ἧτταν	ἐνίκησας, ἐκείνη δὲ καθαρὰν ἥττης
[37]	ἧτταν ἐνίκησας, ἐκείνη δὲ καθαρὰν	ἥττης	ἁπάσης ἔχει τὴν νίκην καὶ
[57]	Καὶ γὰρ καὶ αὕτη οὐχ	ἧττον	αὐτὰς τῶν ὠδίνων ἡ ἀγωνία
[56]	καὶ θρηνεῖν τῶν πασχόντων οὐχ	ἧττον	αὐτῶν. Κἂν μὲν προαπέλθωσιν ἅπαντες
[22]	αὐτοὺς κατέφαγε τῶν θηρίων οὐχ	ἧττον	ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν ἐννοήσαντες, ἅπαντες
[19]	οἱ ταῦτα λέγοντες ἡμῶν οὐχ	ἧττον	ἴστε τὴν τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν
[57]	ἐκείνων κατατεινομένη, δέδοικε τούτων οὐχ	ἧττον,	μήποτε λελωβημένον καὶ ἀνάπηρον ἀντὶ
[52]	καὶ τρέμειν τοὺς συνοικοῦντας οὐχ	ἧττον	τοὺς δραπέτας ἐκείνους καὶ τὰς
[37]	γὰρ τοὺς ὅρκους παραβαινόντων οὐχ	ἧττον	τοὺς τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς
[60]	ἐλαττοῖ τὴν ἐκ τῆς τῶν	ἡττόνων	ὑπεροχῆς ἡδονὴν ἡ τῶν μειζόνων
[14]	οὗτος κόσμος ἀπήρτιστο καὶ πάντα	ηὐτρέπιστο	τὰ πρὸς ἀνάπαυσιν καὶ χρῆσιν
[52]	ἐξ ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως	ἠφανισμένην	ὥσπερ ἐν πελάγει πολλῷ σπινθῆρα
[30]	οἷς καὶ δύο γυναῖκας ἔχειν	ἠφεῖτο	καὶ τὰς μὲν ἐκβάλλειν, τὰς
[26]	πεῖρα καὶ τὸ ἤδη ταύτης	ἧφθαι	τῆς μάχης καὶ πρὸς τὸ
[34]	ἔχουσα τὸ πῦρ ἀγριαῖνον καὶ	ἠχοῦν,	ἀνέχεται καὶ στέγει τὴν φλόγα.