Chapitre
[38]	Καὶ δεύτερον πάλιν ἐπέτρεψε γάμον,	ἐὰν	βούλωνται, ὑπὲρ τοῦ μὴ πυροῦσθαι.
[39]	ἀλλ´ ἕτερον. Ὥσπερ γὰρ λέγων·	Ἐὰν	γάμῃ ἡ παρθένος οὐχ ἥμαρτεν«
[44]	καὶ βαπτίζων ἡμῶν τὴν ψυχήν.	Ἐὰν	γὰρ βούληται τὸν τῶν ἰδιωτῶν
[49]	τί γὰρ οὐχ οὕτως εἶπεν·	Ἐὰν	γὰρ καὶ γήμῃ ἡ παρθένος,
[27]	τούτων ἁπάντων τῆς ἄνωθεν ῥοπῆς.	Ἐὰν«	γὰρ μὴ κύριος φυλάξῃ πόλιν,
[83]	τοῦτο τὸ τέλειον ἔδειξεν ἀτελές.	Ἐὰν«	γὰρ μὴ περισσεύσῃ« φησίν, ἡ
[75]	Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω« καὶ	Ἐὰν	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε«
[48]	γήμῃς« φησίν, οὐχ ἥμαρτες· καὶ	ἐὰν	γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτεν.
[62]	τὸ πλεῖστον αὐτοῦ μέρος ἀποφερόμενος·	ἐὰν	δὲ ἄμορφος ᾖ καὶ δυσειδής,
[57]	παρὰ τὴν ἀρχὴν ταῦτα συνέπεσεν.	Ἐὰν	δὲ ἅπαντα μένῃ τὰ χρηστὰ
[52]	οἴσει καὶ δὶς ὁ ἀνήρ.	Ἐὰν	δὲ ἐπιμείνῃ συνεχῶς ἐγκαλοῦσα, διδάξει
[49]	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Εἶτα πάλιν εἰπών·	Ἐὰν	δὲ καὶ γήμῃ ἡ παρθένος,
[47]	τὸν φόβον ἀνιεὶς καὶ λέγων·	Ἐὰν	δὲ καὶ γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες.
[48]	περὶ τῆς ἀγαμίας δέξῃ λόγον.	Ἐὰν	δὲ καὶ γήμῃς« φησίν, οὐχ
[57]	τῆς ἀθυμίας πολλοὺς ἔτεκον πυρετούς.	Ἐὰν	δὲ καὶ παρόντος μηδὲν πάθωσι
[39]	γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι·	ἐὰν	δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος,
[41]	μηδὲ ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ, τί λέγει;	Ἐὰν	δὲ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος. Ὁρᾷς
[49]	ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν,	ἐὰν	διψᾷ, πότιζε αὐτόν« καὶ πρᾶγμα
[47]	τοῦ συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν· ὡς	ἐὰν	ἐπιμένῃ τὰ τῶν γυναικῶν ἐπιζητοῦσα,
[78]	ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει,	ἐὰν	ᾖ ὑπέρακμος καὶ οὕτως ὀφείλει
[38]	ταύτης ἐκείνην τὴν φοβερὰν ὅτι	Ἐὰν	καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι
[38]	οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Καὶ πάλιν·	Ἐὰν	κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα
[38]	καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς	ἐὰν	μείνωσιν ὡς κἀγώ· εἰ δὲ
[41]	ταῖς χήραις, ὅτι καλὸν αὐτοῖς	ἐὰν	μείνωσιν ὡς κἀγώ. Ἐν δὲ
[42]	ἀλλ´ ἁπλῶς Καλόν ἐστιν αὐτοῖς	ἐὰν	μείνωσιν ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ
[36]	ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα· Καλὸν αὐτοῖς	ἐὰν	μείνωσιν ὡς κἀγώ« οὐδαμοῦ τὴν
[37]	λαλοῦντα ἔλεγε· Καλὸν αὐτοῖς ἐστιν	ἐὰν	μείνωσιν ὡς κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας
[36]	ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν	ἐὰν	μείνωσιν ὡς κἀγώ. Πάλιν οὖν
[40]	δουλεία καὶ ἀπαραίτητος. Τί οὖν	ἐὰν	μὲν ὁ ἀνὴρ ἐπιεικὴς ᾖ,
[27]	ἀναγκαῖον πρὸς ἑαυτοὺς διὰ παντός·	Ἐὰν	μὴ κύριος οἶκον οἰκοδομήσῃ, εἰς
[7]	ψυχῆς ὑγίειαν, καὶ Οὐδεὶς στεφανοῦται	ἐὰν	μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τίνες οὖν
[47]	ἕτερον συναπολέσθαι ἐκείνῳ. Τί οὖν,	ἐὰν	ὁ ἀνὴρ κατωφερὴς ᾖ, φησίν,
[12]	διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα δέ ἐστι, φησίν,	ἐὰν	οὕτω μείνῃ, κατὰ τὴν ἐμὴν
[36]	δὲ ἕνεκεν μακαριωτέρα ἡ χήρα	ἐὰν	οὕτως μείνῃ; Ὅπερ γὰρ ἔφθην
[49]	ἦλθεν ὁδόν. Εἰπὼν γὰρ ὅτι	Ἐὰν	πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε
[21]	ὁλόκληρον διασύρων, τίνα ὑφέξει δίκην;	Ἐάν	τις σκανδαλίσῃ, φησίν, ἕνα τῶν
[52]	γὰρ ἐγὼ τοῦτό φημι, ἀλλ´	ἐὰν	τοῦτο μὴ προσῇ, πολλὰ ἕτερα
[66]	ἔνδον καθημένων πονηρᾷ δόξῃ περιέβαλον	ἑαυτάς.	Ἔνεστι γὰρ καὶ συγκεκλεισμένην μᾶλλον
[50]	πάσης αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν	ἑαυτάς,	μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ
[47]	πραγμάτων καὶ τὸν ἀποστολικὸν ἐν	ἑαυτῇ	χαρακτηρίσασα βίον, πολλὴν μὲν τὴν
[49]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν	ἑαυτὴν	ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί, τῇ σαρκὶ
[49]	τῶν δὲ ἀπὸ τῆς παρθενίας	ἑαυτὴν	ἀπεστέρησε στεφάνων, τῶν μεγάλων καὶ
[27]	πρὸς τὰς ἐκείνης ἀλγηδόνας, ταχέως	ἑαυτὴν	ἀπολεῖ. Δεῖ τοίνυν ἡμῖν ἀδαμαντίνης
[17]	τῶν φαρμάκων φύσις αὐτὴ καθ´	ἑαυτὴν	δύναιτ´ ἂν ἕλκος ἀφανίσαι ποτέ,
[38]	δὲ ἕληται καὶ ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν	ἑαυτὴν	εἰς τὸ στάδιον. Τίς οὖν
[40]	κολακεύειν τὸν ὑβριστὴν καὶ παρέχειν	ἑαυτὴν	ἐκείνῳ πρὸς ὅπερ ἂν βούληται,
[30]	νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς	ἑαυτὴν	ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν. Τοῦτο καὶ
[66]	διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ τῆς ἐπηρείας	ἑαυτήν.	Καὶ πόσῳ βέλτιον ἦν τοῖς
[62]	Ἡ γὰρ ἀμορφία πανταχοῦ καθ´	ἑαυτὴν	μὲν φαινομένη ὅσον ἐστὶ φαίνεται
[52]	ἀπαχθήσεται; Οὔτε οὖν τούτοις δυνήσεται	ἑαυτὴν	παραμυθήσασθαι τοῖς μηχανήμασιν οὔτε γοῦν
[84]	μὲν γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη καθ´	ἑαυτῆς	ἔσχιστο φύσις καὶ πόλεμος ἄσπονδος
[66]	ἐργάσηται, τὸν ἄνδρα ἀφεῖσα καθ´	ἑαυτῆς	τρέπει τὸν θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς
[80]	βίος προσῇ, αὐτὸ δὲ καθ´	ἑαυτὸ	ἀσθενὲς καὶ οὐχ ἱκανὸν σῶσαι
[52]	Τούτων δὲ ἕκαστον καὶ καθ´	ἑαυτὸ	μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι τὸν ἁλόντα·
[4]	ἡ παρθενία οὔτε καλὸν καθ´	ἑαυτὸ	οὔτε κακόν, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς
[70]	ἐκείνων ὧν ἕκαστον καὶ καθ´	ἑαυτὸ	πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι καὶ ἀνατρέψαι
[27]	πάντων κεφάλαιον τὸ μὴ θαρρεῖν	ἑαυτοῖς.	Κἂν γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες τύχωμεν,
[3]	συμμετρίας. Οὐ γὰρ εἶχον ἐν	ἑαυτοῖς	λαλοῦντα τὸν Χριστὸν τὸν τῶν
[3]	τὸ ἡτοιμασμένον ἐκείνοις πῦρ συγκατασπάσαντες	ἑαυτοῖς.	~Ὅτι καὶ Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι κατὰ
[24]	καὶ πλείονα λέγειν δεικνύντας ὅσον	ἑαυτοῖς	συνάγουσι πῦρ οἱ τὸ τῆς
[75]	τῷ γυναῖκα ἔχοντι εἰς ταύτην	ἑαυτὸν	ἀγαγεῖν τὴν φιλοσοφίαν. Τὸ γὰρ
[62]	κάκιον ἀποφαίνει οὐκ ἀφιέντα καθ´	ἑαυτὸν	ἀγωνίζεσθαι τὸν τῆς ὄψεως τύπον
[41]	τῆς παρθενίας λόγοις οὐδαμοῦ παρήγαγεν	ἑαυτόν.	Διὰ τοῦτο καὶ σφόδρα ὑφειμένως
[17]	οὐκ ἂν ἀρκέσειε νόμος καθ´	ἑαυτὸν	διορθῶσαι τὴν ἐν τῇ ψυχῇ
[35]	δὲ καὶ τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς	ἑαυτὸν	εἶναι νομίζων. Εἰπὼν γὰρ ὅτι
[35]	ἐνταῦθα τὴν ἀγωνίαν ἐκβάλλει μέσον	ἑαυτὸν	ἐμβαλών. ~Ὅτι μετριάζων ὁ ἀπόστολος
[62]	δόξαν τῆς περικειμένης καταβαλὼν πρὸς	ἑαυτὸν	ἐπισπᾶται τοὺς θεατάς, ἐκείνην μὲν
[39]	Ὁρᾷς οὐδαμοῦ τὸν γάμον καθ´	ἑαυτὸν	θαυμαζόμενον ἀλλὰ διὰ τὰς πορνείας,
[44]	τὸν τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ἔρριψεν	ἑαυτὸν	κλύδωνα. Ἐκεῖ δὲ ἐμπεσόντα λοιπὸν
[26]	μέρος. ~Ὅτι τὰ μέγιστα ἀδικεῖ	ἑαυτὸν	ὁ δυνάμενος παρθενεύειν καὶ γαμῶν.
[36]	μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ εἴπῃς πρὸς	ἑαυτόν·	οὐ δεῖται τὸ πρᾶγμα τῆς
[35]	Ὡς καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ ἐπαίρων	ἑαυτόν·	οὗτος γάρ ἐστιν ὁ πλεονεκτήσας
[30]	φροντίδα καὶ διάχυσιν καὶ πανταχόθεν	ἑαυτὸν	συναγαγόντα καλῶς οὕτω προσιέναι τῷ
[36]	μείνωσιν ὡς κἀγώ. Πάλιν οὖν	ἑαυτὸν	τίθησι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[35]	φθόνου καὶ τύφου καθαρεύοντα δείκνυσιν	ἑαυτόν·	τὸ γὰρ ἐξαίρετον τοῦτο κοινὸν
[41]	εἰπεῖν Ὡς ἠλεημένος« συνίστησί πως	ἑαυτόν,	τῷ δὲ μὴ ἀπὸ τοῦ
[44]	ὧν οὐκ ἂν ἐδεήθη καθ´	ἑαυτὸν	ὢν ὁ ἀνήρ. Καὶ ταῦτα
[28]	τὸν γάμον οὐκ ἔσται κύριος	ἑαυτοῦ	ἀλλ´ ἐν τῇ τῆς γυναικὸς
[27]	Παῦλος συνειδὼς ἔλεγεν· Ἕκαστος τὴν	ἑαυτοῦ	γυναῖκα ἐχέτω. Διὰ ταῦτα ἀνεδύετο,
[27]	τὸν γάμον εὐθέως, Ἕκαστος τὴν	ἑαυτοῦ	γυναῖκα ἐχέτω« λέγων· καὶ τὸ
[19]	δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν	ἑαυτοῦ	γυναῖκα ἐχέτω« οὐ διὰ τὰς
[33]	ἐμβαλῇ τοὺς Κορινθίους· Ἕκαστος τὴν	ἑαυτοῦ	γυναῖκα ἐχέτω, τῇ γυναικὶ ὁ
[26]	δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν	ἑαυτοῦ	γυναῖκα ἐχέτω. Φοβοῦμαί σε, φησίν,
[41]	τοῦ μηδὲν μέγα φθέγξασθαι περὶ	ἑαυτοῦ	διὰ τὸ τῆς ἀρετῆς ταύτης
[78]	ἐν τοῖς ἐπαίνοις τοῦ τὴν	ἑαυτοῦ	διατηροῦντος παρθένον δίδωσιν αὐτῷ σφοδρὰν
[36]	Παῦλος τὰ κατορθώματα ἀριθμῶν τὰ	ἑαυτοῦ	ἐν τούτοις καὶ τῆς ἐγκρατείας
[35]	οὖν ἐκεῖ τὸ παράδειγμα παρ´	ἑαυτοῦ	θεὶς τὸν φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω
[36]	διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ τὸ	ἑαυτοῦ	κατόρθωμα, καὶ ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν
[21]	πόσην ὀργὴν ἐπισπάσεται κατὰ τῆς	ἑαυτοῦ	κεφαλῆς; Κατελέλασέ ποτε τοῦ Μωϋσέως
[75]	ἀλλήλοις κελεύει καὶ οὐδένα ἀφίησιν	ἑαυτοῦ	κύριον εἶναι· ἔνθα δὲ ἂν
[41]	Τοῦτο δέ ἐστι τὸ μηδένα	ἑαυτοῦ	κύριον εἶναι τῶν γεγαμηκότων. Καὶ
[12]	οὖν τὰ τοῦ πνεύματος φθεγγόμενος	ἑαυτοῦ	λέγει γνώμην εἶναι καὶ οὐ
[35]	αὐτοῦ μεῖζον φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται ταχέως	ἑαυτοῦ	λέγων· Ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς
[35]	ὑπόδειγμα. Τίνος δὲ ἕνεκεν ἐνταῦθα	ἑαυτοῦ	μέμνηται λέγων· Θέλω δὲ πάντας
[15]	ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν ὁ θάνατος μεθ´	ἑαυτοῦ.	Μὴ τοίνυν ὃ διὰ τὴν
[36]	καὶ ὁ μὴ ἐκγαμίζων τὴν	ἑαυτοῦ	παρθένον κρεῖττον ποιεῖ; Τίνος δὲ
[41]	ἀπειλημμένος, τοῦ τε συστῆσαι τὸ	ἑαυτοῦ	πρόσωπον ὥστε εὐπαράδεκτον γενέσθαι τὴν
[35]	τὸν ἀκροατήν, οὕτως ὁ παρ´	ἑαυτοῦ	πρώτου κατορθωθεῖσαν ἔχων δεῖξαι τὴν
[12]	γὰρ οὐ πάντας αὐτὸς δι´	ἑαυτοῦ	τέθεικεν, ἄκουσον τί φησι· Πολλὰ
[12]	μὲν ἡμῖν οὐδὲν εἶπε δι´	ἑαυτοῦ,	τὴν δὲ τοῦ Παύλου πρὸς
[83]	ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ τῇ	ἑαυτοῦ.	Τότε δὲ οὔπω τοσαύτης ἀκριβείας
[12]	τῶν δογμάτων τοὺς μὲν δι´	ἑαυτοῦ,	τοὺς δὲ διὰ τῶν ἀποστόλων
[84]	τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν	ἑαυτοῦ	υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς
[73]	ἀδελφὰς ἔτι δὲ καὶ τὴν	ἑαυτοῦ	ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς
[73]	σίτων καὶ ποτῶν καὶ πάσης	ἑαυτοὺς	ἀποστήσαντες φροντίδος τῆς ἀπολογίας γίνονται
[41]	ὑπὸ δεσποτῶν φυγάδες οἰκέται καθ´	ἑαυτοὺς	δεδεμένοι καὶ πάλιν ἀλλήλοις συνδεδεμένοι,
[27]	τύχωμεν, ἐκεῖνο λέγειν ἀναγκαῖον πρὸς	ἑαυτοὺς	διὰ παντός· Ἐὰν μὴ κύριος
[49]	γὰρ εὐνοῦχοι« φησίν, οἵτινες εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
[13]	ἔφησεν· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
[36]	λέγοντι· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν«
[24]	καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. Εἰ γὰρ	ἑαυτοὺς	διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν
[8]	φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´ οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε	ἑαυτοὺς	καὶ θρηνήσετε τῆς ἀνοίας δι´
[57]	ταῖς σφόδρα λειπομέναις αὐτῶν ἐξέδωκαν	ἑαυτούς.	Καὶ ταύτης δὲ τῆς φροντίδος
[1]	οἱ ἀπὸ τῶν αἱρέσεων κόπτοντες	ἑαυτούς·	οὐδένα γὰρ λήψονται μισθόν. Οὐκ
[22]	δεῖσθαι ταύτης τῆς χειραγωγίας καταστήσωσιν	ἑαυτούς.	Οὐκ ἐκείνων δὲ μόνων ἕνεκεν
[73]	ἐκεῖ λοιπὸν ἀπιέναι χρὴ ἀπαλλάξωμεν	ἑαυτοὺς	τῆς φροντίδος τῆς εὐτελοῦς. Οὐδὲ
[7]	ἱματίων τοὺς εἰς τοῦτον καθέντας	ἑαυτοὺς	τὸν ἀγῶνα δοκιμάζειν κελεύει ἀλλ´
[41]	δικαιώματα καὶ τοὺς νόμους, ἑκόντες	ἑαυτοὺς	ὑποβάλλομεν τῷ ζυγῷ. Μετὰ δὲ
[24]	πίστιν δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες	ἑαυτοὺς	ὡς οὐ δώσοντες δίκην καὶ
[16]	τελειότερα περιθέσθαι ἐκέλευσεν, οὐκ ἀντινομοθετῶν	ἑαυτῷ	ἀλλὰ καὶ σφόδρα ἀκολουθῶν. Εἰ
[36]	ἐπαγαγόντι· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω«	ἑαυτῷ	δὲ καταδικάζοντι τὰς χηρείαν μὲν
[42]	συντετριμμένην καρδίαν; Πῶς οὐδὲν πλέον	ἑαυτῷ	δίδωσι τῶν λοιπῶν ἀλλὰ καὶ
[12]	σπουδάζων ὥστε τὸν Χριστὸν ἐν	ἑαυτῷ	ζῆν, ὁ καὶ βασιλείαν καὶ
[35]	ἀλλ´ ἐν ἅπασιν αὐτοὺς ἐξισοῦν	ἑαυτῷ	θέλων. Ἔχω καὶ τρίτην αἰτίαν
[36]	ἂν γὰρ οὕτως ἠναντιώθη καὶ	ἑαυτῷ	καὶ τῷ Χριστῷ, τῷ μὲν
[2]	ὁ τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν	ἑαυτῷ	λαλοῦντα· Βούλομαι γάρ, φησίν, πάντας
[37]	ὁ τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν	ἑαυτῷ	λαλοῦντα ἔλεγε· Καλὸν αὐτοῖς ἐστιν
[12]	Τὸν γὰρ Χριστὸν εἶχεν ἐν	ἑαυτῷ	λαλοῦντα καὶ οὐκ ἂν ἐτόλμησεν
[12]	γὰρ τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν	ἑαυτῷ	λαλοῦντα, ὁ μηδὲ ζῆν σπουδάζων
[45]	γάμου ἑκὼν ἀναγκάζοντος οὐδενὸς δυσκολίας	ἑαυτῷ	περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν ὥστε ἐπαχθέστερον
[16]	ἐκείνης, τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα ἦν	ἑαυτῷ.	Ὥσπερ γὰρ εἰ παρὰ τὴν
[46]	νῦν πολλὰ τοὺς ἄνδρας τοὺς	ἑαυτῶν	ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ Θεῷ; Οὐ
[27]	ἐπισπασόμεθα ταύτην; Ὅταν τὰ παρ´	ἑαυτῶν	ἅπαντα εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας
[1]	πρᾶγμα προλαβοῦσαι τὰ τῆς παρθενίας	ἑαυτῶν	ἀφείλοντο ἔπαθλα. Τοὺς γὰρ τῶν
[40]	ἐπινενόηνται ὅταν κολάζειν βούλωνται τὰς	ἑαυτῶν	γυναῖκας. Εἰ δὲ ταῦτα μὴ
[52]	καὶ μετὰ τὸ κατασφάξαι τὰς	ἑαυτῶν	γυναῖκας ἔμειναν ὁμοίως ἢ καὶ
[32]	ἄν τε ὀργήν τινα καθ´	ἑαυτῶν	ἐγηγερμένην κοιμίσαι σπεύδοντες καὶ τοὺς
[13]	μὴ γαμεῖν ἀκούσαντας αὐτοὺς ἀφ´	ἑαυτῶν	εἰπεῖν ὅτι Συμφέρει μὴ γαμεῖν.
[6]	ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ κατὰ τῆς	ἑαυτῶν	κεφαλῆς τοσαύτην ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι
[14]	ἑτέρων σπουδαίως μεριμνῶντες, τὰ δὲ	ἑαυτῶν	οὐδὲ ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι καὶ ὑπὲρ
[41]	ἵνα μὴ συγγενικῶν αἱμάτων τὰς	ἑαυτῶν	πληρῶσιν οἰκίας. Τί γὰρ ἦν
[14]	περιττὸν ἀποφαίνειν βουλόμενοι συσκιάζειν τὴν	ἑαυτῶν	ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ δοκῶσι δι´
[49]	ἢ ὑπὲρ παίδων ἢ ὑπὲρ	ἑαυτῶν.	Τότε γοῦν μάλιστα φιλότιμοι γίνονται
[21]	αὑτοῖς τὰς διεστραμμένας κρίσεις ἐχόντων	ἐβόα.	Ἄκουσον δὲ καὶ περὶ τῶν
[43]	ταύτην ἔλεγε, τοὐναντίον ἂν ὅπερ	ἐβούλετο	κατεσκεύασε μεμνημένος αὐτῆς. Οἱ γὰρ
[49]	Πρὸς τούτοις δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι	ἐβούλετο,	ὅτι τῶν μὲν ἄλλων ἀγαθῶν
[47]	ταύτην ἐνταῦθα κατασκευάσαι τὴν παραμυθίαν	ἐβούλετο,	περιττὸν ὑπὲρ παρθενίας συμβουλεύοντα περὶ
[15]	λυμανεῖται τὸ πλῆθος. Ἀλλ´ οὕτως	ἐβουλήθη,	φησί, δι´ ἡμᾶς καὶ διὰ
[58]	ὄψεως. Καίτοι γε οὐδὲ ὅσον	ἐβουλόμην	εἶπον. Οὐδὲ γὰρ ὅσον τὰ
[46]	Σαμψὼν ἀπώλεσεν; Οὐ τὸ πᾶν	Ἑβραίων	γένος τελεσθῆναι τῷ Βεελφεγὼρ καὶ
[50]	ἐρχόμενοι εἰς ἡμέραν κακήν, οἱ	ἐγγίζοντες	καὶ ἐφαπτόμενοι σαββάτων ψευδῶν, οἱ
[8]	ὅτι ἀγαθῷ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς	ἐγγίνεται	φθόνος. Σὺ δὲ αὐτὸν πονηρὸν
[82]	γὰρ ἐκείνων οὗτοι καθεδοῦνται κρινοῦντες	ἐγγόνους.	Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον ἡ
[37]	σκώμμασι καὶ διὰ τῶν ἐκείνης	ἐγγόνων	τὴν οὐκέτ´ οὖσαν ἀμύνεται καὶ
[36]	αὐτὴν αἰτίαν. Τὸ γὰρ παράδειγμα	ἐγγύθεν	ἔχοντες καὶ οἰκεῖον μειζόνως ἂν
[80]	ἀκτημοσύνης ἡ εὐκολία, ἀκτημοσύνη δὲ	ἐγγὺς	εἶναι ποιεῖ τῶν οὐρανῶν, οὐ
[60]	οὐδεὶς ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν	ἐγγύς·	ἐν δὲ τῷ γάμῳ κἂν
[47]	περὶ τοῦ γάμου λόγος πάλιν	ἐγγὺς	ἕστηκε, τοῦτον τὸν φόβον ἀνιεὶς
[82]	νῦν, ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν	ἐγγύς.	Καὶ γὰρ τῶν ἀκτημοσύνην ἀσκούντων
[73]	τῶν πεπλημμελημένων, τῆς κυρίας γενομένης	ἐγγύς,	οὐ γυναικὸς μόνον ἀλλὰ καὶ
[78]	ἐστι καὶ τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας	ἐγγύς,	πῶς ἂν ἠνέσχετο συμβουλῆς εἰς
[73]	διαχύσει καὶ τρυφῇ; Ὁ κύριος	ἐγγύς.	Σὺ δὲ ὑπὲρ χρημάτων φροντίζεις
[49]	μειζόνως φοβεῖ, τῷ τὴν αἴσθησιν	ἐγγυτέραν	ὑπάρχειν αὐτοῖς. Διὰ ταῦτα καὶ
[73]	μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Νῦν γὰρ	ἐγγύτερον	ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε
[14]	αὐτῷ γενέσθαι καὶ βοηθόν, καὶ	ἐγένετο,	καὶ οὐδὲ οὕτως ὁ γάμος
[46]	Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ´ αὐτόν.	Ἐγένετο	μὲν γὰρ εἰς τοῦτο, οὐκ
[46]	τοῦτο ἂν εἴποιμι, ἄπαγε, ἀλλ´	ἐγένετο	μὲν ἐπὶ τούτῳ καὶ διὰ
[29]	Ὅτι οὗτος προσηνέστερος ὁ λόγος	ἐγένετο,	τοῦ διδασκάλου τὴν γνώμην δεικνὺς
[35]	ἐδούλευσα ταύτην τὴν δουλείαν ποτέ·	ἐγενόμην	ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου·
[14]	δὲ παρήκουσαν τοῦ Θεοῦ καὶ	ἐγένοντο	γῆ καὶ σποδός, ἀπώλεσαν μετὰ
[56]	πενθεῖν ἀναγκαζόμενοι συμφοράς; Πολλαὶ πολλάκις	ἐγένοντο	γονέων λαμπρῶν, ἀνετράφησαν μετὰ πολλῆς
[17]	ἄν, φησίν, αἱ τοσαῦται μυριάδες	ἐγένοντο;	Ἐγὼ δὲ σὲ πάλιν ἐρωτῶ,
[32]	τε ὀργήν τινα καθ´ ἑαυτῶν	ἐγηγερμένην	κοιμίσαι σπεύδοντες καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[79]	μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ	ἐγήγερται,	οὐδὲ ἀνθρωπίνης ἐδεήθη τροφῆς· οὐ
[32]	ἡμῖν ἔχοντι καὶ ὑπὲρ μεγάλων	ἐγκαλεῖν.	Οὐ περιπλοκῶν οὗτος ὁ καιρὸς
[45]	μὲν ἴσως καὶ τῦφον ἡμῖν	ἐγκαλέσεις	πολὺν ἂν εἴπωμεν ὅτι οὐ
[37]	ὁ πρώην περὶ τὸν τάφον	ἐγκαλινδούμενος	νυμφίος ἐξαίφνης· ὁ τὰς τρίχας
[52]	ἀνήρ. Ἐὰν δὲ ἐπιμείνῃ συνεχῶς	ἐγκαλοῦσα,	διδάξει ταχέως αὐτὴν ὅτι βέλτιον
[57]	ταῦτα πάντα παρείσθω καὶ μηδὲν	ἐγκαλῶμεν	τῷ γάμῳ, ἀλλ´ οὐχὶ μετὰ
[21]	γραφαῖς. Καὶ πάλιν ἕτερος προφήτης	ἐγκαλῶν	τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς
[27]	ποιησάμενος ἐκείνοις πολλοῖς οὖσιν αὐτοὺς	ἐγκατέμιξεν,	οὐκ ἀφιεὶς πληγῆναι τὴν ἀκοὴν
[48]	ποῦ τελευτᾷ· εἰς τὸ μὴ	ἐγκληθῆναι,	οὐκ εἰς τὸ θαυμαστωθῆναι· τοῦτο
[2]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν	ἐγκρατείᾳ	δηλονότι. Φειδόμενος δὲ ἡμῶν ὁ
[34]	Οὐκοῦν εἰ πάντας θέλεις ἐν	ἐγκρατείᾳ	εἶναι, οὐδένα θέλεις εἶναι ἐν
[41]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν	ἐγκρατείᾳ.	Καὶ πάλιν· Λέγω δὲ τοῖς
[17]	Ἀλλὰ τί κελεύειν ἐχρῆν; Ἐν	ἐγκρατείᾳ	καὶ παρθενίᾳ διάγειν; Ἀλλὰ τοῦτο
[34]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν	ἐγκρατείᾳ.	Οὐκοῦν εἰ πάντας θέλεις ἐν
[36]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν	ἐγκρατείᾳ,	πάλιν φησί· Λέγω δὲ τοῖς
[40]	δὲ ταῦτα μὴ φέροι, τὴν	ἐγκράτειαν	ἀσκεῖν χρὴ τὴν ἄκαρπον· τὴν
[36]	τῶν χαρισμάτων τάξιν καταλέξαι τὴν	ἐγκράτειαν	βουλόμενος τοῦτό φησιν. Οὐκ ἂν
[29]	γάμῳ μένοντας εἰς τὴν τῆς	ἐγκρατείας	γυμνασίαν ἐνήγαγε; Παρὰ μὲν γὰρ
[82]	Παῦλος καὶ Πέτρος ἐπὶ τῆς	ἐγκρατείας	διαλάμψαντες, εἰς τοὺς ἐκείνου κόλπους
[41]	ἐστι. Περὶ μὲν οὖν τῆς	ἐγκρατείας	διαλεγόμενος, Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους
[42]	ἀνάγκην. Καίτοι γε ὅτε περὶ	ἐγκρατείας	διελέγετο οὔτε τὸ νομίζω τέθεικεν
[27]	γάμου προφάσεσιν ἐπαίρει τὸ τῆς	ἐγκρατείας	ἐγκώμιον, οὐ φανερῶς ἐκκαλύπτων τῷ
[39]	νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς τοὺς τῆς	ἐγκρατείας	ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας. Ἔστι γὰρ καὶ
[36]	ἑαυτοῦ ἐν τούτοις καὶ τῆς	ἐγκρατείας	ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν γάρ· Ἐν ὑπομονῇ
[47]	γάμου λόγοις καὶ τοὺς τῆς	ἐγκρατείας	ἐνέβαλε μεταξὺ διεγείρων τὸν ἀκροατήν,
[33]	αὐτοὺς εἰσήγαγεν εἰς τὸν τῆς	ἐγκρατείας	ἔρωτα. Οὕτω συνεχῶς τὰ αὐτὰ
[27]	αὐτούς, καὶ τοὺς περὶ τῆς	ἐγκρατείας	λόγους βραχεῖς ποιησάμενος ἐκείνοις πολλοῖς
[48]	τοῦ ἀνδρὸς οὐ τῶν τῆς	ἐγκρατείας	μισθῶν ἀποστερεῖται μόνον ἀλλὰ καὶ
[36]	τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ τῆς	ἐγκρατείας	τοῦτο ποιεῖ, ὅπου γε καὶ
[35]	ἀναγκαίως ἔθηκεν εἰς τὸ τῆς	ἐγκρατείας	ὑπόδειγμα. Τίνος δὲ ἕνεκεν ἐνταῦθα
[47]	κατωφερὴς ᾖ, φησίν, ἐγὼ δὲ	ἐγκρατεύεσθαι	βούλωμαι; Ἀνάγκη ἐκείνῳ ἕπεσθαι. Καὶ
[40]	δὲ χωρισθεῖσαν αὐτὴν καὶ ἄκουσαν	ἐγκρατεύεσθαι	κελεύει λοιπόν· Μενέτω« γάρ φησιν,
[38]	πρὸς αὐτήν· Εἰ δὲ οὐκ	ἐγκρατεύεται,	γαμησάτω« Ὅτι οὐδὲ πρὸς τὸν
[7]	Ὁ γὰρ ἀγωνιζόμενος, φησί, πάντα	ἐγκρατεύεται«	πάντα τὰ διενοχλοῦντα τὴν τῆς
[48]	ἐσχάτην ἐνέβαλες. ~Ὅτι ἡ ἄκοντος	ἐγκρατευομένη	τοῦ ἀνδρὸς αὐτὴ τούτου πορνεύοντος
[48]	μειζοτέραν δίκην. Ἡ γὰρ ἄκοντος	ἐγκρατευομένη	τοῦ ἀνδρὸς οὐ τῶν τῆς
[39]	Παύλου λέγοντος· Εἰ δὲ οὐκ	ἐγκρατεύονται,	γαμησατώσαν; Ἀλλ´ ἄκουε καὶ τὰ
[38]	ὡς κἀγώ· εἰ δὲ οὐκ	ἐγκρατεύονται,	γαμησάτωσαν. Καὶ πάλιν· Ἐὰν κοιμηθῇ
[39]	ἐκείναις φησίν· Εἰ δὲ οὐκ	ἐγκρατεύονται,	γαμησάτωσαν· κρεῖττον γάρ ἐστι γαμῆσαι
[19]	ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ μὴ	ἐγκρατεύονται,	γαμησάτωσαν. Παρὰ μὲν γὰρ τὴν
[39]	Ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ οὐκ	ἐγκρατεύονται«	ὃ τῶν οὐκ ἐθελόντων ἐστὶν
[8]	καὶ εἰς τὴν τῶν ἀγαθῶν	ἐγκρίνει	τάξιν. Ὥσπερ γὰρ τοὺς εὐνούχους
[78]	παρατηρήσεως ἔχεσθαι καὶ τοῦτο μὲν	ἐγκρίνειν,	ἐκεῖνο δὲ ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας
[57]	ἡμέραν τῶν γονέων τοὺς μὲν	ἐγκρινόντων,	τοὺς δὲ ἐκβαλλόντων. Τὸν γὰρ
[37]	μετὰ δακρύων πρὸς τοὺς παρακαλοῦντας	ἐγκώμια	τῆς ἀπελθούσης διελθὼν καὶ τὸν
[10]	τὸν γάμον κακίζοντες τοῖς ταύτης	ἐγκωμίοις	λυμαίνονται, οὕτως ὁ διαβολῆς ἀπαλλάττων
[33]	καὶ ἀνυπόπτως τὸ τῆς παρθενίας	ἐγκώμιον	ἐργαζόμενος ἐν τοῖς περὶ τοῦ
[34]	ἐπιταθῇ τοσούτῳ μεῖζον ἔχει τὸ	ἐγκώμιον.	Ὁ δὲ γάμος ὅταν αὐτῷ
[27]	προφάσεσιν ἐπαίρει τὸ τῆς ἐγκρατείας	ἐγκώμιον,	οὐ φανερῶς ἐκκαλύπτων τῷ λόγῳ
[79]	δοκοῦν ἐλάττωμα εἶναι μέγα εἰς	ἐγκωμίου	λόγον ἐστί. Τὸ γὰρ γῆν
[25]	καὶ τῷ τὸ πλέον τῶν	ἐγκωμίων	ὑποτέμνεσθαι μέρος. ~Ὅτι τὰ μέγιστα
[78]	τῶν ἀκουόντων τὸ ἀτελὲς ταῦτα	ἔγραφε	λέγων· Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος
[13]	τοῦ γάμου σπουδήν. ~Διὰ τί	ἔγραψαν	αὐτῷ Κορίνθιοι περὶ παρθενίας, αὐτὸς
[13]	ἤκουσάν τι τοιοῦτον, πάλιν ἂν	ἔγραψαν	ὑπὲρ τῶν τοιούτων αὖθις ἐρωτῶντες.
[12]	κυρίου φησί; Περὶ δὲ ὧν	ἐγράψατέ	μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[13]	οὖν φησι; Περὶ δὲ ὧν	ἐγράψατέ	μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[13]	δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ δὲ αὐτοὶ φθάσαντες	ἐγράψατέ	μοι, μετὰ τοῦ θαρρεῖν ποιοῦμαι
[13]	Χριστοῦ μιμητής· Περὶ δὲ ὧν	ἐγράψατέ	μοι« μόνον οὐκ ἀπολογούμενος αὐτοῖς
[24]	Παῦλον ἐπανελθόντες. Περὶ δὲ ὧν	ἐγράψατέ	μοι« φησί, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[27]	τοίχων ἔξωθεν καὶ μοχλῶν, φυλάκων	ἐγρηγορότων	καὶ γενναίων, καὶ πρὸ τούτων
[49]	ἀπὸ τῶν παρόντων εἰς ἀνεξικακίαν	ἐγύμναζεν.	Ἡ γὰρ ἀσθενὴς καὶ ἠδικημένη
[42]	ἐθνῶν, ὡς προστασίαν τὴν ὑμετέραν	ἐγχειρισθείς,	ὡς διδάσκαλος καὶ καθηγητής, ἀλλὰ
[1]	τὸν τὰ πέντε τάλαντα δὲ	ἐγχειρισθέντα	ἀποδέχεται, οὐχ ὅτι οὐκ ἐμείωσεν
[39]	Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ	ἐγὼ	ἀλλ´ ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸ
[12]	Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ	ἐγὼ	ἀλλ´ ὁ κύριος· καὶ πάλιν·
[12]	Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ	ἐγὼ	ἀλλ´ ὁ κύριος. Τῶν δὲ
[9]	μὴ πειθομένους μισεῖς. Ἀλλ´ οὐκ	ἐγώ,	ἀλλὰ θαυμάζω μὲν τοὺς εἰς
[1]	τοσοῦτον ἀπαιτῶ μόνον φιλοφροσύνης μέτρον	ἐγώ,	ἀλλὰ κἂν πρὸς τῷ μὴ
[84]	εὐχαριστῶν ὁ Παῦλος ἔλεγε· Ταλαίπωρος	ἐγὼ	ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται ἐκ
[4]	τῷ παρ´ ἐλπίδας ταῦτα παθεῖν.	Ἐγὼ	γὰρ ἐξ ἴσης τοῦ πυρὸς
[36]	Πλέον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ	ἐγὼ	δέ, ἀλλ´ ἡ χάρις τοῦ
[15]	φωνήν· Δέσποτα, τί μοι δώσεις;	Ἐγὼ	δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν
[47]	ὁ ἀνὴρ κατωφερὴς ᾖ, φησίν,	ἐγὼ	δὲ ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι; Ἀνάγκη ἐκείνῳ
[14]	μυρίων ἐμπλήσει τὴν οἰκουμένην κακῶν.	Ἐγὼ	δέ, εἰ μὲν τῶν ἐχθρῶν
[17]	φησίν, αἱ τοσαῦται μυριάδες ἐγένοντο;	Ἐγὼ	δὲ σὲ πάλιν ἐρωτῶ, ἐπειδή
[82]	πολλοὺς ἱδρῶτας εὔχωνται χωρῆσαι ἐκεῖ;	Ἐγὼ	δὲ τούτου μεῖζον ἐρῶ ὅτι
[72]	τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι·	ἐγὼ	δὲ ὑμῶν φείδομαι. Εἶτα μετὰ
[35]	εἶναι νομίζων. Εἰπὼν γὰρ ὅτι	Ἐγώ	εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων«
[12]	ποτ´ οὖν ἐστιν ὃ λέγει,	Ἐγὼ«	καὶ Οὐκ ἐγώ« Τῶν νόμων
[41]	εἰ μὲν ἐξ ἀνθρωπίνων λογισμῶν	ἐγὼ	κινούμενος ταῦτα παρῄνουν, οὐκ ἔδει
[41]	οὑτωσὶ γράφων· Τοῖς δὲ λοιποῖς	ἐγὼ	λέγω, οὐχ ὁ κύριος· εἴ
[12]	οὕτω καὶ νῦν ὅταν εἴπῃ·	Ἐγὼ	λέγω, οὐχ ὁ κύριος« μὴ
[12]	καὶ πάλιν· Τοῖς δὲ λοιποῖς	ἐγὼ	λέγω οὐχ ὁ κύριος, οὐχ
[13]	διὰ τούτων καὶ λέγων ὅτι	ἐγὼ	μὲν ἐπὶ τὴν ὑψηλὴν ταύτην
[9]	τῆς ἐξουσίας αὐτόν. Πρὸς τούτοις	ἐγὼ	μὲν παραινῶν οὐ κακίζω τὸ
[8]	ἑλομένην ταύτην ἂν εἴποιμι παρθένον	ἐγώ.	Ὅταν δὲ τῶν κεκωλυμένων τὸ
[54]	καὶ γὰρ πολλῶν ἤκουσα λεγόντων	ἐγώ,	ὅταν τοιοῦτοι γίνωνται λόγοι— πλουτείτω
[35]	φυλάττοντες, τί φησί; Γίνεσθε ὡς	ἐγώ,	ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς. Ὃ
[12]	ἔλεγεν· Οὐχ ὁ κύριος, ἀλλ´	ἐγώ«	οὐ τοῦτο δεῖξαι βουλόμενος ὅτι
[12]	οὖν τὸ Ὁ κύριος, οὐκ	ἐγώ«	οὐκ ἔστιν ἐναντιουμένου τῷ προστάγματι
[12]	προστάγματι τοῦ Χριστοῦ, οὕτως τὸ	Ἐγώ,	οὐχ ὁ κύριος« οὐκ ἴδιόν
[1]	οὐκ ἂν εἴποιμί ποτε παρθένους	ἐγώ·	πρῶτον μὲν ὅτι οὐκ εἰσὶν
[42]	ἐπέταξε παρθενίαν, διὰ τοῦτο οὐδὲ	ἐγώ.	Συμβουλεύω δὲ ὑμῖν καὶ παραινῶ
[1]	κατ´ ἐκείνην κρίνων τὴν ἡμέραν·	Ἐγὼ	τὰς τιμὰς οὐ τοῖς τῶν
[46]	γὰρ ψεύδεται ὁ Θεός. Οὐδὲ	ἐγὼ	τοῦτο ἂν εἴποιμι, ἄπαγε, ἀλλ´
[47]	ἐν τοῖς πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι; Καὶ	ἐγὼ	τοῦτο συνομολογῶ. Οὐδὲ γὰρ αὐτὴν
[52]	πᾶσι τοῖς γάμοις. Οὐδὲ γὰρ	ἐγὼ	τοῦτό φημι, ἀλλ´ ἐὰν τοῦτο
[12]	ὃ λέγει, Ἐγὼ« καὶ Οὐκ	ἐγώ«	Τῶν νόμων καὶ τῶν δογμάτων
[35]	φιλοσοφεῖς πρὸς ἡμᾶς. Καὶ γὰρ	ἐγώ,	φησίν, ὡς ὑμεῖς ἐδούλευσα ταύτην
[49]	Δι´ αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο	ἔγωγέ	φημι δεῖν αὐτὸ μετιέναι ὅτι
[70]	τὴν ἁπαλήν; Καὶ μὴν ἐπὶ	ἐδάφους	ἢ ἐπὶ στιβάδος οἱ πλείους
[44]	ὑπὲρ πολλῶν, ὧν οὐκ ἂν	ἐδεήθη	καθ´ ἑαυτὸν ὢν ὁ ἀνήρ.
[79]	γυναικῶν οὐκ ἐγήγερται, οὐδὲ ἀνθρωπίνης	ἐδεήθη	τροφῆς· οὐ γὰρ σῖτος καὶ
[17]	ὑπακούων ὁ Ἀδάμ, οὐκ ἂν	ἐδέησε	τούτου. Καὶ πῶς ἄν, φησίν,
[52]	οὔτε ἐπιβουλῆς ἐπὶ τὰς ἠδικημένας	ἐδέησεν	ἀλλ´ ἔφθασαν ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι τῇ
[14]	καὶ γάμου λόγος οὐδεὶς ἦν.	Ἐδέησεν	αὐτῷ γενέσθαι καὶ βοηθόν, καὶ
[79]	καθίστησιν. Οὐ γὰρ ἀμπέλων αὐτοῖς	ἐδέησεν	οὐδὲ ληνῶν οὐδὲ ληΐων οὐδὲ
[68]	ἦν, καὶ ἐκεῖθεν ὁμοίως τέρπεσθαι	ἔδει.	Εἰ δὲ χρήσεως ἕνεκεν λέγοις,
[41]	ἐγὼ κινούμενος ταῦτα παρῄνουν, οὐκ	ἔδει	θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ τῷ Θεῷ
[40]	πρὸς ἄλλον μεταπηδᾶν, τί γάμων	ἔδει	λοιπόν, ταῖς ἀλλήλων γυναιξὶν ἀδιακρίτως
[20]	μὲν ἀκινδύνως ἐνῆν ταῦτα λέγειν,	ἔδει	νῦν καὶ οὕτω παύεσθαι τῆς
[13]	καὶ καλῶς ὅτι μείζονος αὐτοῖς	ἔδει	τῆς ἀρετῆς, ἐπειδὴ καὶ μείζονος
[17]	ζητούμενον νῦν ὅτι γάμου οὐκ	ἔδει	τῷ Θεῷ πρὸς τὸ πολλοὺς
[17]	καὶ τὴν ἐκεῖ φέρουσαν ὁδὸν	ἐδείκνυ	οὐκ ἀγνοῶν μὲν ἀλλὰ καὶ
[78]	μὲν ὅσον τὸ κρεῖττον οὐκ	ἔδειξε	διὰ τὴν αὐτὴν πάλιν αἰτίαν,
[76]	διὰ τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον«	ἔδειξε	τῆς παρθενίας τὸ θαυμαστὸν καὶ
[83]	ὁ Χριστὸς τοῦτο τὸ τέλειον	ἔδειξεν	ἀτελές. Ἐὰν« γὰρ μὴ περισσεύσῃ«
[18]	ἁμαρτία καὶ αἱ ἄτοποι μίξεις	ἔδειξεν	ὁ κατὰ τὸν Νῶε γενόμενος
[17]	τὸ πτῶμα γίνεται. Ἐπειδὴ δὲ	ἔδειξεν,	οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ ἐν
[12]	οὐχ ὁ κύριος, οὐκ ἀνθρωπίνην	ἔδειξεν	τὴν συμβουλήν. Πόθεν οὖν ἄρξασθαι
[36]	ῥοπὴν καὶ τῆς παρ´ ἡμῶν	ἐδεῖτο	σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ· Θέλω πάντας
[16]	πολιτείαν οὐδ´ ἂν τὴν σύμμετρον	ἐδεξάμεθά	ποτε, ἀλλὰ πάντα τὰ τῆς
[14]	καὶ τὸν οὐράνιον ἀπέθεντο κόσμον,	ἐδέξαντο	δὲ τὴν ἀπὸ τοῦ θανάτου
[32]	μόνον οὐ κατώρθωσαν ὑπὲρ ὧν	ἐδέοντο	ἀλλὰ καὶ κακόν τι προσλαβόντες
[78]	δὲ πολλῆς ἔτι τῆς συγκαταβάσεως	ἐδέοντο,	καὶ περιέμεινε πρότερον τὴν πίστιν
[79]	ἐπὶ τῆς γῆς. Οὐ τοίχων	ἐδέοντο,	οὐκ ὀροφῆς, οὐ κλίνης, οὐ
[52]	δηλητηρίων γέμειν φαρμάκων μᾶλλον ἢ	ἐδεσμάτων.	Ἐπὶ δὲ τῆς εὐνῆς οὐδὲ
[75]	τοῦτό φησι, διὰ τῆς ἐπαγωγῆς	ἐδήλωσε.	Καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ
[59]	τὰ ἐν οὐρανοῖς ἀγαθὰ τὰ	ἕδνα	ταύτης τῆς νύμφης ἐστί. Πρὸς
[17]	Διὰ ταῦτα ἐξ ἀρχῆς οὐκ	ἐδόθη	ἡ παρθενία, μᾶλλον δὲ ἡ
[19]	δύο προφάσεις, νῦν δὲ μία.	Ἐδόθη	μὲν οὖν καὶ παιδοποιΐας ἕνεκεν
[14]	οὕτως ὁ γάμος ἀναγκαῖος εἶναι	ἐδόκει.	Ἀλλ´ οὐδὲ ἐφαίνετό που, ἀλλ´
[35]	ταύτην; Δύσκολον εἶναι τὸ πρᾶγμα	ἐδόκει	καὶ οὐ κατὰ τὴν τῶν
[83]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τότε φόνος	ἐδόκει	μόνον εἶναι δεινόν, νῦν δὲ
[41]	ἐπειδὴ δὲ τῷ Θεῷ τοῦτο	ἔδοξεν,	ἀσφαλὲς τὸ τῆς ἀδείας ἐνέχυρον.
[14]	ἀρχὴν ὁ γάμος; Πόθεν ἀναγκαῖος	ἔδοξεν	εἶναι; Ἀπὸ τῆς παρακοῆς, ἀπὸ
[37]	ῥᾷστα καὶ φορητὰ τοῖς ἀνθρώποις	ἔδοξεν	εἶναι, μόνον ἵνα μὴ τὴν
[23]	αὐτὴν δίκην οὐκ ἔδοσαν; φησίν.	Ἔδοσαν	μὲν καὶ τούτων ἴσμεν πολλούς.
[23]	οὖν τὴν αὐτὴν δίκην οὐκ	ἔδοσαν;	φησίν. Ἔδοσαν μὲν καὶ τούτων
[35]	γὰρ ἐγώ, φησίν, ὡς ὑμεῖς	ἐδούλευσα	ταύτην τὴν δουλείαν ποτέ· ἐγενόμην
[78]	Εἰπὼν γὰρ Ὃς δὲ ἕστηκεν	ἑδραῖος	ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« προσέθηκε
[78]	γάρ φησιν; Ὃς δὲ ἕστηκεν	ἑδραῖος	ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« Τοῦτο
[78]	ἦν εἰπεῖν· ὃς δὲ ἕστηκεν	ἑδραῖος	καὶ μὴ νομίζων τὸ πρᾶγμα
[78]	ἔγραφε λέγων· Ὃς δὲ ἕστηκεν	ἑδραῖος	μὴ ἔχων ἀνάγκην. Καὶ οὐδὲ
[41]	οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὴν παραίνεσιν	ἔδραμεν	ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον τῇ τῆς
[12]	τοῦτο ἦν, οὐκ ἂν τοσαύτην	ἔδωκα	τοῖς ἐμοῖς λογισμοῖς τὴν ἐξουσίαν.
[24]	ἀποκαλοῦντες μωροὺς ἤδη τὴν δίκην	ἔδωκαν·	ἐκεῖ γὰρ αὐτοῖς ἡ κόλασις
[12]	τοὺς δὲ διὰ τῶν ἀποστόλων	ἔδωκεν	ἡμῖν ὁ Χριστός. Ὅτι γὰρ
[1]	τι τούτου πλέον καὶ μεῖζον	ἐζήτησεν	εἰπών· Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν.
[27]	ταῦτα ἀνεδύετο, διὰ ταῦτα οὐκ	ἐθάρρει	διαλεχθῆναι ἐξ ἀρχῆς περὶ παρθενίας
[47]	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην εἰπών, οὐδὲ οὕτως	ἐθάρρησε	πάλιν παρθενίαν εἰπεῖν, ἀλλὰ τί;
[39]	τὸ ἡδύ, ἐπῄνεσας τὴν συγχώρησιν,	ἐθαύμασας	τῆς συγκαταβάσεως τὸν ἀπόστολον· ἀλλὰ
[21]	μακαρίου τότε ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ	ἐθαύμασε	σφόδρα· τοσοῦτον δὲ εἶπε μόνον
[62]	ἐπιτείνει. Εἶδεν ἕτερος, φησί, καὶ	ἐθαύμασεν.	Ἀλλὰ οὐ τὴν περικειμένην ἀλλὰ
[55]	κἂν ἀσελγαίνειν κἂν παροινεῖν ἐκεῖνος	ἐθέλῃ	κἂν ἀγαγεῖν ἐπ´ αὐτὴν τὴν
[37]	δέ τις καὶ λογισμῶν ἀκοῦσαι	ἐθέλοι,	πρῶτον μὲν τὴν παρὰ πάντων
[41]	δὲ παραιτουμένους αὐτὴν καὶ οὐκ	ἐθέλοντας	προσίεσθαι οὔτε κολάζει οὔτε ἄκοντας
[39]	οὐκ ἐγκρατεύονται« ὃ τῶν οὐκ	ἐθελόντων	ἐστὶν ἐνεργεῖν διὰ τὴν ῥαθυμίαν.
[27]	πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν τὴν ἅμιλλαν	ἔθετο.	Ἔτ´ οὖν γάμον καὶ ἡδονὴν
[84]	εἰκότως. Καὶ γὰρ μισθοὺς μείζονας	ἔθηκε	καὶ τὰ ἔπαθλα πολλῷ λαμπρότερα
[34]	φιληδόνων ψυχῆς, τὴν τῆς ἀκρασίας	ἔθηκε	λέξιν, ἐμφατικωτέραν οὖσαν καὶ πολὺν
[35]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ὅτι ἀναγκαίως	ἔθηκεν	εἰς τὸ τῆς ἐγκρατείας ὑπόδειγμα.
[1]	τιμῆς. Πῶς γὰρ ὅταν τῶν	ἐθνικῶν	μηδὲν κατὰ τοῦτο πλέον ἔχωμεν;
[35]	ἔχοιτε, φησίν, εἰπεῖν ὅτι ἐξ	ἐθνῶν	ἐπιστρέψας νῦν καὶ τὸν ἐκ
[42]	ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ τῶν	ἐθνῶν,	ὡς προστασίαν τὴν ὑμετέραν ἐγχειρισθείς,
[42]	μετὰ ταῦτα διαλεγόμενος αὐτοῖς ἔλεγεν·	Εἰ	ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά
[78]	ἢ ἐν πόσει. Καὶ πάλιν·	Εἰ	ἀπεθάνετε ἐν Χριστῷ ἀπὸ τῶν
[10]	γάμου κρείττων; Καὶ τοῦτο συνομολογῶ·	εἰ	βούλει, καὶ τὸ ὅσον κρείττων
[52]	τῷ πλήθει τῶν οἰκετῶν. Τούτων,	εἰ	βούλει, μεταξὺ τῶν δεινῶν τίθει
[53]	τοῦ ἀπὸ πενήτων χαλεπώτερον. Ἀλλά,	εἰ	βούλει, τὰ δυσχερῆ τέως ἀφέντες
[1]	τοὺς τελώνας τάττεις σαυτόν. Ἀλλ´	εἰ	βούλει τέλειος εἶναι καὶ τῶν
[39]	γὰρ ἁπλῶς χήραν ἀφίησι γαμεῖν	εἰ	βούλοιτο, τὴν δὲ ἐπαγγειλαμένην τῷ
[8]	καὶ τὴν κτίσιν διέβαλες ἅπασαν.	Εἰ	γὰρ ἀκάθαρτον ὁ γάμος, ἀκάθαρτα
[79]	παρθενία τοιούτους ἐποίησε δῆλον ἐκεῖθεν·	εἰ	γὰρ γυναῖκα εἶχον καὶ παῖδας,
[24]	καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.	Εἰ	γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν
[73]	σφόδρα μὲν οὖν πρὸς αὐτόν.	Εἰ	γὰρ ἐν τῷ παρόντι βίῳ
[40]	εἶναι, ὅταν ὁ ἀνὴρ ἀποθάνῃ.	Εἰ	γὰρ ἐξῆν καὶ ζῶντος ἀπὸ
[18]	τῶν ἐμπνεόντων ἐπὶ τῆς γῆς.	Εἰ	γὰρ ἔστησαν πρὸς τὴν ἄτοπον
[2]	τὴν αἵρεσιν ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς.	Εἰ	γὰρ ἦν ἐπίταγμα καὶ νόμος,
[1]	παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ.	Εἰ	γὰρ καὶ περὶ παντὸς τοῦτο
[16]	ἑαυτῷ ἀλλὰ καὶ σφόδρα ἀκολουθῶν.	Εἰ	γὰρ καὶ τὰ προστάγματα ταῦτα
[6]	ἀλλὰ καὶ τὰ σώματα μιαίνουσιν.	Εἰ	γὰρ καὶ τὸ σῶμα αὐτῆς
[5]	καυτήρων πῶς ἂν εἴη καθαρά;	Εἰ	γὰρ καὶ φροντίδας βιωτικὰς ἀπελαύνειν
[35]	ἀσφαλὲς ὑμᾶς εἰς κίνδυνον ἐνέβαλον.	Εἰ	γὰρ κίνδυνος τὸ πρᾶγμα ἦν,
[22]	τῶν μειρακίων, καὶ μάλα εἰκότως.	Εἰ	γὰρ μέλλοιεν οἱ τοὺς τοσούτους
[12]	ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς εἶναι τῶν λεγομένων.	Εἰ	γὰρ μὴ τοῦτο ἦν, οὐκ
[48]	τῆς κατὰ νόμον ἀποστερήσασα μίξεως.	Εἰ	γὰρ μηδὲ πρὸς ὀλίγον τοῦτο
[30]	καὶ Μωσαϊκοῦ μεῖζόν ἐστιν ἐπιτάγματος.	Εἰ	γὰρ νυμφίον καὶ νύμφην, οἷς
[22]	οὕτω καταγέλαστον αὐτὴν οὖσαν ὁρῶν;	Εἰ	γὰρ νῦν πάντων αὐτὴν πανταχοῦ
[82]	σὸν καὶ χείρονα αὐτὴν ποιεῖ.	Εἰ	γὰρ ὁ μὲν γεγαμηκὼς Ἀβραὰμ
[73]	λοιπὸν οὔσης καὶ παρὰ καιρόν;	Εἰ	γὰρ οἱ μέλλοντες δικαστηρίῳ παραστήσεσθαι
[32]	ἀλλὰ καὶ παροξύνομεν τὸν Θεόν.	Εἰ	γὰρ οἱ τοῖς βασιλεῦσι προσιόντες—
[71]	τῶν ἀποστολικῶν πάλιν ἁψώμεθα ῥημάτων.	Εἰ	γὰρ τὰ δοκοῦντα εἶναι ζηλωτὰ
[52]	ἡδονήν. ~Ὅσον ἡ ζηλοτυπία κακόν.	Εἰ	γάρ τις, εἰπέ μοι, φύσει
[14]	ἀντὶ τῶν πιπτόντων ἑτέρους ἀνίστασθαι;	Εἰ	γὰρ τὸ καλὸν τοῦτο ζηλώσαιμεν
[34]	πολλῶν ἄξιον στεφάνων ἡ παρθενία.	Εἰ	γὰρ τοὺς ἐν τῷ γάμῳ
[36]	βουληθείσας δὲ ἐπιμεῖναι τῇ προθέσει.	Εἰ	γὰρ χάρισμά ἐστι, τίνος ἕνεκεν
[64]	ὁ γέλως τοῦ κόσμου τούτου.	Εἰ	δὲ ἀπιστεῖς, ἄκουσον τοῦ Λουκᾶ
[78]	Διὰ τί γὰρ οὐκ εἶπες,	εἰ	δὲ ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον
[39]	ἀκροατὴν παρελθεῖν. Οὐ γὰρ εἶπεν·	εἰ	δὲ βίαν τινὰ πάσχουσιν ὑπὸ
[41]	τοῦ τὰ τοιαῦτα ἐπιτάττειν παρῄρημαι,	εἰ	δὲ βούλεσθε ἀκούειν ὡς ὁμοδούλου,
[23]	μὲν καὶ τούτων ἴσμεν πολλούς.	Εἰ	δὲ ἔνιοι καὶ διέφυγον ἀλλ´
[56]	τῶν γάμων δύσκολον μὴ γενέσθαι.	Εἰ	δὲ ἐπὶ τοῖς δοκοῦσιν εἶναι
[19]	Καὶ προελθὼν δὲ οὐκ εἶπεν·	εἰ	δὲ ἐπιθυμοῦσι παίδων, ἀλλὰ τί;
[30]	ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν.	Εἰ	δὲ ἐπιμένοι τις πάλιν ζητῶν,
[82]	οὗτος ὁ λόγος καὶ μάταιος.	Εἰ	δὲ θέλεις ὅλως ἀκοῦσαι τὰ
[36]	τῶν τῆς παρθενίας κατετόλμησαν πόνων.	Εἰ	δὲ καὶ ἀνωτέρω λέγων· Θέλω
[55]	πράττειν καὶ πάσχειν ἅπαντα ἀναγκάζεται.	Εἰ	δὲ καὶ ἐξ ὁμοίων τις
[51]	μάλιστα μὲν οὐκ ἐφεῖτο τρυφᾶν,	εἰ	δὲ καὶ μηδὲν τούτων κεκώλυτο,
[75]	ἔστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν.	Εἰ	δὲ καὶ σαφέστερόν τις θέλοι
[45]	εὐπρόσωπος οὗτος ὁ λόγος ἦν.	Εἰ	δὲ κύριος ὢν τοῦ μὴ
[54]	ὑποτάξαι γυναῖκα μείζων ἡ ἀηδία.	Εἰ	δὲ λέγοι τις— καὶ γὰρ
[57]	ἐστιν ὅπερ οὐ λογίζεται τούτων.	Εἰ	δὲ λέγοι τις ὅτι καὶ
[66]	καλούσης ἀναγκαίας ἐξιέναι τῆς οἰκίας.	Εἰ	δὲ λέγοι τις ὅτι τοῦ
[64]	φύσεως αὐτῆς τῶν πραγμάτων κρατεῖν.	Εἰ	δὲ μάστιγες ἡδονὴν ἔτεκον διὰ
[84]	καὶ λαμπρότερα ἱστᾶν τὰ τρόπαια.	Εἰ	δὲ μέλλοιμεν περὶ χρήματα καὶ
[11]	διὰ τὸ εὐπρόσεδρον καὶ ἀπερίσπαστον.	Εἰ	δὲ μὴ δύνανται εἰς τὸν
[39]	τῆς ἐπιθυμίας, εἰ δὲ περιτρέπονται,	εἰ	δὲ μὴ δύνανται. Οὐδὲν τοιοῦτον
[19]	δὲ ἐπιθυμοῦσι παίδων, ἀλλὰ τί;	Εἰ	δὲ μὴ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Παρὰ
[17]	φησιν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.	Εἰ	δὲ μὴ παρὰ τὴν ἀρχὴν
[47]	ἐχειραγώγησε τῆς ἀληθείας τὴν ὁδόν.	Εἰ	δὲ νῦν τοῦτο οὐκ ἐφεῖται,
[38]	οὐκ εἶπε καὶ πρὸς αὐτήν·	Εἰ	δὲ οὐκ ἐγκρατεύεται, γαμησάτω« Ὅτι
[39]	ἔξεστι τρυφᾶν τοῦ Παύλου λέγοντος·	Εἰ	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν; Ἀλλ´
[38]	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ·	εἰ	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Καὶ
[39]	ταύταις οὖν ἀλλ´ ἐκείναις φησίν·	Εἰ	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖττον
[39]	καὶ συγγνώμης ἀξίων. Ἀλλὰ τί;	Εἰ	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται« ὃ τῶν
[50]	Ἡ δὲ σπαταλῶσα ζῶσα τέθνηκεν.	Εἰ	δὲ περὶ χηρῶν ταῦτα εἴρηται,
[39]	τινὰ πάσχουσιν ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας,	εἰ	δὲ περιτρέπονται, εἰ δὲ μὴ
[68]	ταύτης ὡς τὰ πολλὰ κατασκευάζοντες.	Εἰ	δέ που διὰ τὸν τῦφον
[55]	ὅταν ἡ γυνὴ εὔπορος ᾖ.	Εἰ	δὲ συμβαίη ταύτην μὲν μηδὲν
[40]	κολάζειν βούλωνται τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας.	Εἰ	δὲ ταῦτα μὴ φέροι, τὴν
[60]	συζῇ καὶ ταλαιπωρίαις καὶ πόνοις.	Εἰ	δέ τινες εἶεν αἱ τούτων
[28]	γνώμῃ δὲ εἴρηται τῇ αὐτῇ.	Εἰ	δέ τις ἀκριβέστερον καταμάθοι τὸ
[29]	ταῦτα εἶναι χαριζομένου τοῖς γεγαμηκόσιν,	εἰ	δέ τις αὐτὰ ἀκριβῶς διασκέψαιτο
[20]	ἐλεοῦνται παρὰ τῶν ὑβρισθέντων αὐτῶν.	Εἰ	δέ τις ἑκὼν ταῦτα τολμήσειεν
[37]	τοῖς δευτέροις γάμοις αἱ ἀηδίαι.	Εἰ	δέ τις καὶ λογισμῶν ἀκοῦσαι
[69]	ἀηδίας αἱ πολυτελεῖς γέμουσι τράπεζαι.	Εἰ	δέ τις τὴν πολλὴν θαυμάζοι
[78]	ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν αὑτοῦ παρθένον.	Εἰ	δέ τις« φησίν, ἀσχημονεῖν ἐπὶ
[56]	παντὸς ἢ θανάτῳ παύσασθαι μόνῳ.	Εἰ	δὲ τοῖς οἰκείοις οὐκ ἀρκοῦμεν
[29]	μᾶλλον ἢ ἀποστόλου τὰ ῥήματα.	Εἰ	δὲ τὸν σκόπον ἅπαντα ἀναπτύξειε
[21]	ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους οἶνον.	Εἰ	δὲ τοὺς Ναζιραίους οἶνον ποτίζων
[10]	ὅσον τῶν ἀνθρώπων οἱ ἄγγελοι,	εἰ	δὲ χρή τι καὶ βιασάμενον
[68]	καὶ ἐκεῖθεν ὁμοίως τέρπεσθαι ἔδει.	Εἰ	δὲ χρήσεως ἕνεκεν λέγοις, πολλῷ
[56]	τοῖς τετελευτηκόσι γίνεται λύπης ἀλλ´	εἰ	δεῖ τι καὶ θαυμαστὸν εἰπεῖν,
[57]	γάμῳ προσόντων λυπηρῶν. Πλὴν ἀλλ´	εἰ	δοκεῖ ἐκεῖνα ἀφέντες, ἃ συγκεκλήρωται
[28]	πολλάκις καὶ παντελοῦς ἐλευθερίας τυχεῖν,	εἰ	δυνηθείη ποτὲ εὐπορήσας ἀργυρίου καταθεῖναι
[41]	Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« ὡς ἂν	εἰ	ἔλεγεν, εἰ μὲν ἐξ ἀνθρωπίνων
[46]	ἐμπόδιον γυνὴ καὶ γυναικὸς φροντίδες.	~Εἰ	ἐμποδίζει πρὸς τὸν τέλειον βίον
[78]	ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ τί θαυμαστὸν	εἰ	ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο ὁ
[36]	τῷ δεσπότῃ. Καὶ τί θαυμαστὸν	εἰ	ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας τοῦτο ποιεῖ,
[78]	αὐτὴν πάλιν αἰτίαν, σὺ δὲ	εἰ	θέλεις μαθεῖν ἄκουσον τοῦ Χριστοῦ
[21]	Ἐχρῆν μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,	εἰ	καὶ ἀκίνδυνος ἦν ἡ τοιαύτη
[51]	καὶ οὐχ ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι	εἰ	καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν ἱκανὰ τὰ
[10]	καὶ πλέον. Ἄγγελοι μὲν γὰρ	εἰ	καὶ μὴ γαμοῦσιν μηδὲ γαμίζονται,
[67]	ἴσα γίνεται τῇ δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ	εἰ	καὶ μὴ τῷ πόθῳ ἀλλὰ
[13]	ἀλλὰ προλαβὼν αὐτὸς ἂν εἰσηγήσατο,	εἰ	καὶ μὴ ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ
[20]	εἰσὶ καὶ ἀκρασίας προκαλύμματα. ~Ὅτι	εἰ	καὶ μηδεὶς κίνδυνος τοῖς ἐξουθενοῦσι
[20]	διεστραμμένην καὶ ἄδικον ψῆφον. Ὥστε	εἰ	καὶ μηδενὸς ἕνεκεν ἄλλου, τοῦ
[52]	τῇ τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι. Ὥστε	εἰ	καὶ πάντες ἄνδρες ἐπέτρεχον τῷ
[64]	διὰ τὸν Χριστόν, τί θαυμάζεις	εἰ	καὶ τὰ δάκρυα τὸ αὐτὸ
[4]	ὑμεῖς ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας μὲν γὰρ	εἰ	καὶ τὰ τῆς γεέννης ἐκδέχεται
[30]	ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο ἂν εἴποιμι ὅτι	εἰ	καὶ τίμιος ὁ γάμος ἀλλὰ
[14]	ἴσως εἴποι τις ἄν· καὶ	εἰ	καλὸν γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι, τίνος
[84]	μείζονα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ τὴν ἀρετὴν	εἰ	μέλλοιμεν τῶν αὐτῶν ἐκείνοις τυγχάνειν;
[20]	οὕτως ἀσφαλὲς τὸ ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´	εἰ	μὲν ἀκινδύνως ἐνῆν ταῦτα λέγειν,
[45]	αὐτὸν φορτίον τοσοῦτον ἀναδέξασθαι ἠνάγκαζεν;	Εἰ	μὲν γὰρ ἐντολὴν ἐπλήρου γαμῶν
[29]	ὄντα τοῖς προτέροις εὑρήσει γνώμης.	Εἰ	μὲν γάρ τις αὐτὰ ἁπλῶς
[41]	ἔχω« ὡς ἂν εἰ ἔλεγεν,	εἰ	μὲν ἐξ ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἐγὼ
[14]	τὴν οἰκουμένην κακῶν. Ἐγὼ δέ,	εἰ	μὲν τῶν ἐχθρῶν καὶ ἀπίστων
[21]	τίνος οὐκ ἔσται κολάσεως ἄξιος;	Εἰ	μέρος μικρὸν τῆς κατὰ νόμον
[16]	ἂν τῆς ἀμετρίας διέφθαρτο. Οὕτως	εἰ	μετὰ τὸν πολὺν χρόνον ἐκεῖνον
[34]	τὸ μὴ δύνασθαι πορνείας ἀπέχεσθαι,	εἰ	μὴ διὰ παντός τις ἔχοιτο
[18]	Θεοῦ καὶ τὴν παρθενίαν ἐτίμησαν,	εἰ	μὴ εἶδον ἀδίκοις ὄμμασι τὰς
[36]	πάλιν παραινῶν ὑπὲρ τῶν αὐτῶν	εἰ	μὴ ἡμῖν τὸ πρᾶγμα ἦν
[42]	οὐ τοῦ κατ´ ἀξίαν. Ὥστε	εἰ	μὴ ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος ὁ
[49]	ἐν οἷς ἔκρινε μηδὲν εἰδέναι	εἰ	μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον
[12]	αὐτὸν φυλάττουσα, οὐκ ἂν φυλάξασα,	εἰ	μὴ πέπειστο ἀκριβῶς εἶναι Χριστοῦ
[34]	καὶ καταγινώσκοντος. Οὐδὲ γὰρ ἂν	εἰ	μὴ σφόδρα ἠθέλησε καθάψασθαι τῆς
[46]	τὸν δίκαιον Ἰὼβ ἔμελλεν ἀπολλύναι,	εἰ	μὴ σφόδρα ἦν ἐκεῖνος ἀνήρ;
[29]	ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους	εἰ	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου,
[29]	ἀλλὰ τί; Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους	εἰ	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου.
[29]	ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους,	εἰ	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου
[29]	ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους	εἰ	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου
[29]	προσέθηκεν εἰπών· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους	εἰ	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου.
[40]	μὲν ἔλεγε· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους	εἰ	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου.
[12]	ἐν ἀποφάσει δόγμα θεῖναι τοσοῦτον,	εἰ	μὴ τὸν νόμον ἡμῖν ἐκεῖθεν
[47]	λέγων, μὴ ζήτει λύσιν. Ἐπεὶ	εἰ	μὴ τοῦτό ἐστι, μηδὲ ταύτην
[13]	ὄγκον πολύν. Οὐδὲ γὰρ ἄν,	εἰ	μὴ τοῦτο ἦν, τὴν ἐκείνων
[35]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν; Καίτοι	εἰ	μὴ τοῦτο προσέκειτο· Ἀλλ´ ἕκαστος
[41]	αὐτοῖς ἐκβάλλειν. Διὰ τοῦτό φησιν·	Εἰ	μισεῖς, ἐξαπόστειλον. Ὅταν δὲ τοῖς
[32]	καὶ κακόν τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν.	Εἰ	οἱ θυμὸν ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι,
[13]	οἱ μαθηταὶ ἤροντο. Εἰπόντων γὰρ	Εἰ	οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ
[32]	μαθηταὶ πρὸς τὸν κύριον εἶπον·	Εἰ	οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ
[34]	καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν	εἰ	πάντας θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι,
[16]	σφόδρα ἦν ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ	εἰ	παρὰ τὴν ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον
[57]	ἀφορητοτέραν ἔχει τὴν λύπην ἢ	εἰ	παρὰ τὴν ἀρχὴν ταῦτα συνέπεσεν.
[49]	ἀποφαίνων πλείονας ἔχοντα δυσκολίας, ὡς	εἰ	πρός τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν καὶ
[49]	Παῦλος δὲ τοῦτο ἂν ἐποίησεν,	εἰ	πρός τινας τοιούτους ὁ λόγος
[22]	ἂν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι ταχέως ἠθέλησεν	εἰ	πρὸς τῷ μὴ θαυμάζεσθαι καὶ
[9]	ἐκκλησίας, τοὺς δὲ τοῦτο ποιοῦντας,	εἰ	σωφρονοῦσι, καὶ ἐπαινῶν διατελῶ. Οὕτω
[43]	φύσεως; Οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν γὰρ	εἰ	ταύτην ἔλεγε, τοὐναντίον ἂν ὅπερ
[30]	τούτοις ἐνδιατρῖψαι μᾶλλον. ~Διὰ τί	εἰ	τίμιος ὁ γάμος τοῖς νηστεύουσι
[34]	ῥαθυμοτέρων τοῦτο ἐνομοθέτησεν ἀκρασία. Ἐπεὶ	εἰ	τὸ Παύλου βούλημα θέλεις μαθεῖν,
[6]	τὸ λοιπὸν ἅπαν ἀπόλλυσι σῶμα.	Εἰ	τοίνυν παρθενίας ὅρος τὸ καὶ
[16]	τὴν τελείαν αὐτὴν ἀγαγεῖν ἀρετήν.	Εἰ	τοίνυν τοῦτο ἐσπουδάκει, οὐ τὸ
[15]	οὕτω καὶ παρὰ τὴν ἀρχὴν	εἰ	τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ πεισθέντες οἱ
[47]	λέγοντι· Τί γὰρ οἶδας, γύναι,	εἰ	τὸν ἄνδρα σώσεις; Ἀλλὰ καὶ
[47]	φησι· Τί γὰρ οἶδας, γύναι,	εἰ	τὸν ἄνδρα σώσεις; Τούτῳ δὲ
[7]	σώματι. Πῶς γὰρ οὐκ ἄτοπον	εἰ	τὸν μὲν φιλόσοφον οὐκ ἀπὸ
[40]	σπουδῆς καὶ βελτίω ποιεῖν ἤ,	εἰ	τοῦτο ἀδύνατον, φέρειν γενναίως τὸν
[68]	ἡ τοῦ ἀργύρου φύσις· ἐπεὶ	εἰ	τοῦτο ἦν, καὶ ἐκεῖθεν ὁμοίως
[36]	ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν τοῦτο ποιήσας	εἰ	χάρισμα τὸ πρᾶγμα ἦν. Τί
[17]	πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἐνομίζετο εἶναι, ὡς	εἴ	γε ἔμεινεν ὑπακούων ὁ Ἀδάμ,
[47]	ἐχόντων γυναῖκα πιστὴν ἄπιστον μένειν,	εἴ	γε ἡ συνουσία καὶ τὸ
[13]	τὴν συμβουλήν. Οὐ γὰρ ἄν,	εἴ	γε ἤκουσάν τι τοιοῦτον, πάλιν
[5]	δεῖ ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ,	εἴ	γε μέλλοι τὸν ἅγιον ὑποδέχεσθαι
[1]	ταύτης πολλῷ μείζονος προσθήκης δεῖ	εἴ	γε μέλλοιμεν μισθὸν ἀπαιτεῖν. Μὴ
[41]	ἔνδον; Τοῦτο γὰρ ἂν ἐποίησαν,	εἴ	γε μὴ ἐξῆν αὐτοῖς ἐκβάλλειν.
[6]	μηδὲ πρὸς ἄνδρα ἀντιβλέψαι ἀνεχομένη—	εἴ	γέ τινές εἰσιν ἐν αὐταῖς
[55]	πανταχοῦ οὔσης; Μὴ γάρ μοι,	εἴ	που σφόδρα ὀλίγοι καὶ εὐαρίθμητοι
[41]	ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ κύριος·	εἴ	τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον
[79]	προσεδέδεντο φύσει. Τὰ δὲ ἄλλα	εἴ	τις ἀκριβῶς ἐξετάσειεν, οὐδὲν χεῖρον
[73]	φοβερὰν μόνον ἐκείνην ἡμέραν μεριμνᾶν.	Εἴ	τις« γάρ φησιν, ἔρχεται πρός
[17]	γάλακτος μόνου δεομένους παῖδας ἂν	εἴ	τις ἐκείνης ἀπαγαγὼν τῆς τροφῆς
[58]	τὸν μετασχόντα θετέον. Οὐδὲ γὰρ	εἴ	τις ἐν χιλίοις ἔτεσι μίαν
[44]	τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν δὲ	εἴ	τις ἐξετάσειε, τῆς αὐτῆς καὶ
[12]	τοῦτο κινήσας ψυχὴν ἐνομοθέτει λέγων·	Εἴ	τις ἔχει γυναῖκα ἄπιστον καὶ
[54]	αὐτῆς καὶ ταπεινῶσαι τὸ φρόνημα.	Εἴ	τις οὖν ταῦτα λέγοι, πρῶτον
[8]	αὐτῶν, νῦν μὲν Οἴδαμεν ὅστις	εἶ,	ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ« νῦν
[16]	τὴν οὐράνιον ταύτην καλοῦντος φιλοσοφίαν,	εἴασε	μένειν ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδὲν
[26]	τῶν λαμπρῶν στεφάνων. Οὐ γὰρ	εἴασεν	αὐτοῦ ἅπασαν φανῆναι τὴν ἰσχὺν
[62]	λυμαίνεται καὶ τὴν ἀμορφίαν ἐπιτείνει.	Εἶδεν	ἕτερος, φησί, καὶ ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ
[58]	χιλίοις ἔτεσι μίαν νύκτα μόνην	εἶδεν	ὄναρ χρηστόν, πλέον ἔχειν τι
[47]	Νομίζω τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ	εἶδεν	ὅτι συνεχῶς αὐτῆς τὸ ὄνομα
[49]	Κορινθίοις, ἐν οἷς ἔκρινε μηδὲν	εἰδέναι	εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ
[49]	ἄγνοιαν οὐδὲ διὰ τὸ μὴ	εἰδέναι	πῶς ἄν τις ἐπαγάγοιτο καὶ
[79]	τοῦ σώματος αὐτοῦ διεκράτουν ζωήν.	Εἶδες	ἀγγέλους ἐπὶ τῆς γῆς; Εἶδες
[42]	πιστὸς ἠδυνήθην ἂν γενέσθαι ποτέ.	Εἶδες	εὐγνωμοσύνην οἰκέτου καὶ συντετριμμένην καρδίαν;
[79]	Εἶδες ἀγγέλους ἐπὶ τῆς γῆς;	Εἶδες	παρθενίας ἰσχύν; Τοὺς αἵματι καὶ
[11]	τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι.	Εἶδες	τῆς παρθενίας τὸ ἀξίωμα; Πῶς
[78]	εἰσὶν ὡς ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ.	Εἶδες	τὸ μέσον, ποῦ τὸν θνητὸν
[18]	τὴν παρθενίαν ἐτίμησαν, εἰ μὴ	εἶδον	ἀδίκοις ὄμμασι τὰς θυγατέρας τῶν
[13]	οὖν ἦλθον ἐπὶ τὴν ἐρώτησιν;	Εἶδον	τοῦτο ὀξέως ἐκεῖνοι καὶ καλῶς
[14]	ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ πᾶν	εἶδος	φθορᾶς ἐξώριστο τῆς ἐκείνων ψυχῆς.
[34]	γὰρ οὔτε ἐνοχλεῖν αὐτὸν οἶμαι	εἰδότα	ὅτι πλησίον αὐτοῖς ἡ καταφυγή,
[78]	περιφερομένου καὶ οὐδέποτε βέβαια βαδίζειν	εἰδότος	οὐδὲ ἑστάναι μετὰ πολλῆς τῆς
[17]	ἀγνοῶν μὲν ἀλλὰ καὶ σφόδρα	εἰδὼς	ὅτι οὐκ ἀρκέσομεν πρὸς τὴν
[2]	δὲ ἡμῶν ὁ σωτὴρ καὶ	εἰδὼς	ὅτι Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον,
[35]	τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως οὐκ	εἰδὼς	φόβον, ἀκινδύνως ἅπαντα ταῦτα φιλοσοφεῖς
[1]	ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς ἂν	εἶεν	ἁγναί; Πρῶτον μὲν οὖν κατὰ
[60]	καὶ πόνοις. Εἰ δέ τινες	εἶεν	αἱ τούτων μετέχουσαι, σφόδρα μὲν
[34]	ὁ διάβολος εὕρῃ, πόσων ἂν	εἶεν	ἄξιαι στεφάνων αἱ μηδὲ παρὰ
[1]	τοῦτον τὸν λόγον οὐκ ἂν	εἶεν	παρθένοι. Δεύτερον δὲ ὅτι τὸν
[9]	ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ ἂν	εἴη	δίκαιος. Πῶς οὖν κωλύω γαμεῖν
[5]	μετὰ τοσούτων καυτήρων πῶς ἂν	εἴη	καθαρά; Εἰ γὰρ καὶ φροντίδας
[1]	ἀλλὰ μὴ κολάζεσθαι δίκαιον ἂν	εἴη	μόνον. Καὶ ταῦτα ἴδοι τις
[77]	τὰ βιωτικὰ μεριμνῶσα οὐκ ἂν	εἴη	παρθένος. Τί οὖν φησιν ὅταν
[10]	παραθέσει φαινόμενον καλὸν οὐκ ἂν	εἴη	σφόδρα καλόν· τὸ δὲ τῶν
[32]	καὶ προσευχῇ. Τί οὖν ἂν	εἴη	τῆς δουλείας ταύτης πικρότερον; Βούλει,
[69]	δεινά, ποίαν ἡδονὴν καρπωσόμεθα; Καὶ	εἴθε	μέχρι τῶν παρ´ ἡμέραν λυπηρῶν
[1]	καὶ τὸν ἀέρα δέροντες; Καὶ	εἴθε	μόνον εἰκῇ. Καίτοι οὐδὲ τοῦτο
[75]	μέριμνα ᾖ, καὶ ἐνταῦθα μὲν	εἰκῇ	καὶ μάτην, μᾶλλον δὲ καὶ
[1]	κύριος ἡμῶν, ἂν μέν τις	εἰκῇ	καὶ μάτην πρὸς τὸν ἀδελφὸν
[14]	ἔχοις εἰπεῖν. Τί οὖν δέδοικας	εἰκῇ	καὶ τρέμεις μὴ παυσαμένου τοῦ
[1]	ἀέρα δέροντες; Καὶ εἴθε μόνον	εἰκῇ.	Καίτοι οὐδὲ τοῦτο μικρὸν εἰς
[6]	καὶ θρήνων πολλῶν, ὅτι οὐκ	εἰκῇ	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ
[13]	κατανοῆσαι. Οὐ γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ	εἰκῇ	παρῆκε πράγματος τοσούτου παραίνεσιν, ἀλλ´
[1]	κενὸν καὶ κοπιῶντες μάτην καὶ	εἰκῇ	πυκτεύοντες καὶ τὸν ἀέρα δέροντες;
[46]	κρατήσας ἡδονῆς— τό τε κατ´	εἰκόνα	καὶ ἄκοντος ἀφῃρέθη λοιπόν. Οὐ
[46]	Ποιήσωμεν« γάρ φησιν, ἄνθρωπον κατ´	εἰκόνα	καὶ καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ
[46]	ἐκεῖνον ὁ Θεὸς ἐποίησε κατ´	εἰκόνα	καὶ ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν« γάρ φησιν,
[46]	ἀπώλεσεν. Οὔτε γὰρ τὸ κατ´	εἰκόνα	οὔτε τὸ καθ´ ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν—
[46]	γὰρ ἐν αὐτῷ λάμπουσαν τὴν	εἰκόνα	τὴν βασιλικήν. Ἐπειδὴ δὲ τοὺς
[52]	οἰκίᾳ ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα τῆς	εἰκόνος;	Πάντα ὀδύνης μεστά, πάντα ὑποψίας
[64]	αὐτῶν, οἷον καὶ τοὺς ἄλλους	εἰκός.	Ἔχει μὲν γὰρ θλίψεις καὶ
[52]	πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν ἐμπεσόντα σβεσθῆναι	εἰκός.	Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν ὁ
[75]	τοσαύτην λάβωμεν προσθήκην φροντίδος ὅσην	εἰκὸς	μιᾶς ψυχῆς προστεθείσης ἡμῖν καὶ
[74]	πολλάκις δὲ οὐδὲ εἰς βραχύν,	εἰκότως	ἂν λέγοιτο μεριμνᾶν. Ὁ δὲ
[22]	προέστη τῶν μειρακίων, καὶ μάλα	εἰκότως.	Εἰ γὰρ μέλλοιεν οἱ τοὺς
[75]	καὶ κενοδοξεῖν καὶ περιττὰ μεριμνᾶν,	εἰκότως.	Ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ ἐπιθυμία
[32]	ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν τὴν ἡμέραν καταλλάξοντες,	εἰκότως	ἡμᾶς ἀπάγει τῆς ἡδονῆς ἐκείνης
[84]	αὐτῇ τῶν κατορθωμάτων τὸ μέγεθος—	εἰκότως.	Καὶ γὰρ μισθοὺς μείζονας ἔθηκε
[84]	Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα	εἰκότως	ὅτι τῶν συμπεποδισμένων ἴσα τρέχειν
[76]	οὗ καὶ διαπορήσειεν ἄν τις	εἰκότως,	πῶς ἀνωτέρω λύσιν δεσμῶν τὸ
[1]	οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν τιμῆς. Καὶ μάλα	εἰκότως.	Τὸ γὰρ ἐπαινεῖσθαι καὶ θαυμάζεσθαι
[8]	πρᾶγμα πᾶσιν ἐφεῖται παρ´ ἡμῖν,	εἰκότως	τοὺς μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν. Ὑμεῖς
[9]	τὴν τοῦ συμβουλεύοντος τάξιν ἁρπάζων,	εἰκότως	τοὺς μὴ πειθομένους μισεῖς. Ἀλλ´
[84]	ἡμᾶς ἔχειν τῶν τελωνῶν. ~Ὅτι	εἰκότως	τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ
[46]	τὸν δεδωκότα ἀλλὰ παρὰ τὸν	εἰληφότα	ὁ τῆς ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν.
[17]	κύριος ἡμῶν ἐξ ἀρχῆς μὲν	εἷλκεν	ἐπὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[8]	δήσας εἰς τὸ τῆς γεέννης	εἵλκυσε	πῦρ; Οὐχ ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´
[41]	δήποτε; Ὅτι οὐκ ἀγνοοῦντες ταύτην	εἱλόμεθα	τὴν ἀρχὴν ἀλλὰ καὶ σφόδρα
[2]	ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ τὴν παρθενίαν	εἵλοντο,	ἡμεῖς δὲ ἵνα ἀνύσωμεν αὐτοῦ
[26]	γε αὐτοὶ τὰ τῶν ἄθλων	εἵλοντο	καὶ τῷ τῆς παρθενίας ἐπεπήδησαν
[42]	εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν	εἰμι.	Ἀλλ´ ἐνταῦθα οὐδὲν τούτων φθέγγεται
[42]	αὐτοῖς ἔλεγεν· Εἰ ἄλλοις οὐκ	εἰμὶ	ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι.
[35]	ταχέως ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς οὐκ	εἰμὶ	ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος οὖν
[42]	ζηλοῦν, καὶ γὰρ ἀπόστολος ὑμῶν	εἰμι.	Καθάπερ καὶ μετὰ ταῦτα διαλεγόμενος
[35]	νομίζων. Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐγώ	εἰμι	ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ
[6]	τὸ καὶ σώματι καὶ πνεύματι	εἶναι	ἁγίαν, αὕτη δὲ ἐξ ἑκατέρων
[49]	τῶν ἀδυνάτων νομισθῆναι τὸ πρᾶγμα	εἶναι	ἀλλὰ καὶ τῶν σφόδρα δυνατῶν.
[42]	τῆς πίστεως οὐκ αὐτοῦ φησιν	εἶναι	ἀλλὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς
[41]	τοῦ πράγματος οὐκ αὐτοῦ φάναι	εἶναι	ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ. Οὐ γὰρ
[78]	μὴ νομίζων τὸ πρᾶγμα ἀσχημοσύνην	εἶναι·	ἀλλὰ τοῦτο πληκτικώτερον ἦν. Διὸ
[80]	ὁρμαθός, ἀλλὰ καὶ τὰ δοκοῦντα	εἶναι	ἀναγκαῖα, οἰκίαι καὶ πόλεις καὶ
[41]	ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς	εἶναι«	Ἄξιον δὲ ἐνταῦθα θαυμάσαι τοῦ
[14]	ὁ γάμος; Πόθεν ἀναγκαῖος ἔδοξεν	εἶναι;	Ἀπὸ τῆς παρακοῆς, ἀπὸ τῆς
[35]	τίθησιν, ἵνα μὴ σφόδρα ἐπίπονον	εἶναι	αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς τὸν
[74]	μεριμνᾶν. Πῶς οὖν ἡμᾶς ἀμερίμνους	εἶναι	βούλει εἰς ἑτέραν πάλιν ἐμβαλὼν
[35]	τὸ γὰρ ἐξαίρετον τοῦτο κοινὸν	εἶναι	βούλεται τῶν μαθητῶν, οὐδὲν αὐτῶν
[39]	καὶ ὃν ἐν κυρίῳ φησὶν	εἶναι	γάμον τοῦτον ὡς παρανόμως γινόμενον
[5]	οὐ τῷ σώματι μόνον καθαρὰν	εἶναι	δεῖ ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ,
[83]	οὐρανῶν. Τότε φόνος ἐδόκει μόνον	εἶναι	δεινόν, νῦν δὲ καὶ ὀργὴ
[44]	ἁμαρτάνειν καὶ πλημμελεῖν. ~Ὅτι εὐκολώτερον	εἶναι	διὰ παρθενίας ἢ διὰ γάμον
[8]	ἅπασιν ἐφεξῆς τὸ πρᾶγμα βδελυρὸν	εἶναι	δοκεῖ, ἐκεῖ δὲ ἡ τῶν
[58]	ἢ ὃ τούτων πολλῷ μακαριώτερον	εἶναι	δοκεῖ, μενέτωσαν μὲν οἱ παῖδες
[37]	τὴν οὕτως ἀφόρητον τοῖς πολλοῖς	εἶναι	δοκοῦσαν ἀλλ´ ἔστη γενναίως καὶ
[57]	αὐτῆς τῆς ἑσπέρας ἀηδής τις	εἶναι	δόξῃ καὶ τῆς προσδοκίας πολλῷ
[8]	πράττειν ἃ πράξαντες παρὰ πᾶσιν	εἶναι	δόξομεν κακοί, ἀλλὰ τὸ ἐν
[14]	οὐδὲ οὕτως ὁ γάμος ἀναγκαῖος	εἶναι	ἐδόκει. Ἀλλ´ οὐδὲ ἐφαίνετό που,
[53]	δυσχερῆ τέως ἀφέντες τὸ δοκοῦν	εἶναι	ἐν αὐτῷ μακαριστὸν καὶ οὗ
[34]	ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα θέλεις	εἶναι	ἐν γάμῳ. Οὐδὲ γὰρ οὐ
[75]	καὶ οὐδένα ἀφίησιν ἑαυτοῦ κύριον	εἶναι·	ἔνθα δὲ ἂν δέῃ τὴν
[49]	πνευματικοῖς καὶ διὰ τὸ σαρκίνους	εἶναι	ἔτι γάλα ἐπότιζεν, οἷς καὶ
[71]	ῥημάτων. Εἰ γὰρ τὰ δοκοῦντα	εἶναι	ζηλωτὰ τοσούτων γέμει κακῶν καὶ
[70]	τὸν ὕπνον τοῦ δούλου φησὶν	εἶναι	ἡδὺν οὑτωσὶ λέγων· Ἡδὺς ὕπνος
[77]	καὶ περιεργίας, ἀλλὰ καὶ φροντίδος	εἶναι	καθαρὰν βιωτικῆς. Ἂν δὲ μὴ
[28]	Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνοι πρότερον φορτικὸν	εἶναι	καὶ ἐπαχθὲς τὸν γάμον ἐνόμισαν,
[39]	ἀγῶνας. Ἔστι γὰρ καὶ χήραν	εἶναι	καὶ μὴ καταλέγεσθαι εἰς τὸ
[64]	διὰ τὸ τῶν θλίψεων ἀνωτέρους	εἶναι	καὶ μηδὲν πάσχειν ὑπ´ αὐτῶν,
[73]	ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς	εἶναι.	Καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν
[12]	πνεύματος φθεγγόμενος ἑαυτοῦ λέγει γνώμην	εἶναι	καὶ οὐ διὰ τοῦτο φήσομεν
[47]	τί; Καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως	εἶναι.	Καὶ οὐδὲ ἐπεξέρχεται τῷ λόγῳ
[52]	ἀνάγκη ἢ τῶν λίθων ἀκινητοτέραν	εἶναι	καὶ σιγῇ πάντα φέρειν καὶ
[42]	ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ κυρίου πιστὸς	εἶναι«	καὶ τὸ ἔλαττον θείς. Ἔλαττον
[84]	ἔχοντα γυναῖκα ὡς μὴ ἔχοντα	εἶναι	καὶ τὸν ὄντως οὐκ ἔχοντα
[1]	σαυτόν. Ἀλλ´ εἰ βούλει τέλειος	εἶναι	καὶ τῶν οὐρανῶν ἄξιος, μὴ
[42]	Ὡς ἡλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς	εἶναι.	Καὶ ὥσπερ οὐδὲ τούτων ἀρκούντων
[41]	ὡς ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς	εἶναι.	Καίτοι γε καὶ ἐπὶ τῶν
[21]	πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα	εἶναι	καλά. Ἄκουσον γοῦν τί φησιν
[42]	ἐνταῦθα δὲ Νομίζω οὖν τοῦτο	εἶναι	καλὸν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην.
[10]	ἐστὶν ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά φαμεν	εἶναι.	Καλὸν ὁ γάμος; Οὐκοῦν διὰ
[74]	κυρίου. ~Πῶς θέλων ἡμᾶς ἀμερίμνους	εἶναι	κελεύει μεριμνᾶν. Πῶς οὖν ἡμᾶς
[42]	πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον, ὡς ἀξιωθεὶς	εἶναι	κῆρυξ τῶν ἐθνῶν, ὡς προστασίαν
[68]	πλεονεκτοῦσι δὲ οἱ δοκοῦντες αὐτῶν	εἶναι	κύριοι τῶν οὐκ ὄντων τὴν
[8]	κακοί, ἀλλὰ τὸ ἐν τούτοις	εἶναι	λαμπρούς, ἃ μήτε τοὺς μὴ
[47]	τοῦ σωματικοῦ θανάτου καταγελῶσα μηδὲν	εἶναι	λέγῃ τὴν παροῦσαν ζωήν, ὅταν
[9]	δὲ διαβάλλων αὐτὸ καὶ φαῦλον	εἶναι	λέγων καὶ τὴν τοῦ νομοθετοῦντος
[84]	οὕτω καὶ τὴν κόλασιν αἰώνιον	εἶναι	λέγων. Ὅτε γὰρ τοὺς μὲν
[79]	πρᾶγμα ὃ τοῖς ἄλλοις αἴτιον	εἶναι	λιμοῦ δοκεῖ τῆς ἐρημίας ἡ
[15]	οὐδὲ ἡ παρθενία, βουλομένου πολλοὺς	εἶναι,	λυμανεῖται τὸ πλῆθος. Ἀλλ´ οὕτως
[73]	ὀπίσω μου οὐ δύναταί μου	εἶναι	μαθητής. Σὺ δὲ παρακάθῃ σχολάζων
[29]	προκειμένης ἀποκόπτων αἰτίας, δόξει νυμφευτρίας	εἶναι	μᾶλλον ἢ ἀποστόλου τὰ ῥήματα.
[79]	δὲ αὐτὸ τὸ δοκοῦν ἐλάττωμα	εἶναι	μέγα εἰς ἐγκωμίου λόγον ἐστί.
[14]	γὰρ αὐτῷ ἐστι« τοὺς προσποιουμένους	εἶναι	μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν ἀμφότερα, ὡς
[12]	τις πρὸς αὐτόν· οὐκ ἀνέχομαι	εἶναι	μετὰ τῆς ἀπίστου πιστὸς ὢν
[83]	μὲν γὰρ οὐκ ἔστι τέλειον	εἶναι	μὴ πάντα πωλήσαντα, μὴ πᾶσιν
[37]	καὶ φορητὰ τοῖς ἀνθρώποις ἔδοξεν	εἶναι,	μόνον ἵνα μὴ τὴν ἀπὸ
[78]	τὴν τοσαύτην παραίνεσιν αἰσχύνης ἄξιον	εἶναι	νομίζειν, ὃ τῶν οὐρανῶν ἄξιόν
[24]	τὰς ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ ῥήματα	εἶναι	νομίζετε μόνον. Διὰ τοῦτο γὰρ
[17]	ταύτην ἀνάγκην εἰς τὸ ἑξῆς	εἶναι	νομίζωμεν κωλύουσαν ἀναχωρεῖν τοῦ γάμου.
[36]	ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν	εἶναι	νομίζων αἰτίαν τὴν αὑτοῦ γνώμην
[78]	ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν ἐπονείδιστον	εἶναι	νομίζων; Διὰ τί μὴ συνεβούλευσας
[35]	καὶ τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν	εἶναι	νομίζων. Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐγώ
[75]	μή τις τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα	εἶναι	νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς
[12]	τὴν ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας ἀνθρώπινον	εἶναι	νομίσῃς τὸν λογισμόν, τῇ προσθήκῃ
[34]	γυναικί· ἀκρασίας γὰρ οὐ βούλομαι	εἶναι	νομοθέτης. Εἶπον, συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι
[73]	Θέλω, γὰρ ὑμᾶς, φησίν, ἀμερίμνους	εἶναι.	Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ
[40]	οὐδέποτε ἔξεστι, οὕτως οὐδὲ ταύταις	εἶναι,	ὅταν ὁ ἀνὴρ ἀποθάνῃ. Εἰ
[78]	Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ ἐλεύθερον	εἶναι	οὐδὲ ἀπὸ τούτου μόνον ὑπεύθυνός
[34]	εἰ πάντας θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ	εἶναι,	οὐδένα θέλεις εἶναι ἐν γάμῳ.
[49]	ἔχεται λέγων· Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους	εἶναι.	Οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον τοῦτο
[67]	θαύματι. Ὅταν οὖν τὰ δοκοῦντα	εἶναι	παρ´ αὐτοῖς λαμπρὰ καὶ ζηλωτὰ
[52]	τἀνδρός. Ὅταν γὰρ τὸν ὀφείλοντα	εἶναι	παραμυθίαν τῶν λυπηρῶν ἁπάντων καὶ
[6]	καὶ ἐναγής, πῶς ἂν δύναιτο	εἶναι	παρθένος; Ἀλλὰ πρόσωπόν μοι δείκνυσιν
[12]	τούτου παραίνεσιν τοῦ κυρίου παραίνεσιν	εἶναι	πιστεύειν χρή. Καὶ γὰρ ὅταν
[42]	εἶναι τῶν πιστῶν τὸ μόνον	εἶναι	πιστόν. Καὶ ἑτέραν ἐπινοεῖ πάλιν
[42]	γενόμενος πιστός, ἀλλ´ Ὡς ἠλεημένος	εἶναι	πιστός. Μὴ γὰρ τὴν ἀποστολὴν
[80]	ἡ εὐκολία, ἀκτημοσύνη δὲ ἐγγὺς	εἶναι	ποιεῖ τῶν οὐρανῶν, οὐ φόβων
[34]	ἐν ἐξουσίᾳ, φησίν, ἕτοιμον οὐκ	εἶναι	πρὸς ἐπιθυμίαν σφοδρόν. Ἂν δέ
[8]	ὅτι μηδὲν οἴῃ σοι κοινὸν	εἶναι	πρὸς τοῦτο τὸ δόγμα. Διὰ
[5]	οὐκ ἐνὸν μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα	εἶναι,	πῶς φρονήματος ἀσεβοῦς ἔνδον στρεφομένου
[27]	ἑστάναι τοὺς λογισμοὺς καὶ φοβεροὺς	εἶναι	ταῖς ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις. Ὡς ἂν
[12]	οὐ διὰ τοῦτο φήσομεν ἀνθρωπίνην	εἶναι	τὴν ἀπόφασιν, οὕτω καὶ νῦν
[76]	φροντίσι καὶ πανταχοῦ περιελκομένην εὐπρόσεδρον	εἶναι,	τῆς σπουδῆς καὶ σχολῆς ἁπάσης
[9]	συμβουλεύων ἀφίησι τὸν ἀκούοντα κύριον	εἶναι	τῆς τῶν πραγμάτων αἱρέσεως ὑπὲρ
[34]	ἐνταῦθα οἱ τὴν παρθενίαν περιττὸν	εἶναι	τιθέμενοι; Αὕτη μὲν γὰρ ὅσῳ
[29]	δοκεῖ μὲν διδασκαλίας τὸ πρᾶγμα	εἶναι,	τὸ δὲ ἀληθὲς ἀποτροπή τις
[78]	διὰ τὴν πολλὴν συγκατάβασιν μηδὲν	εἶναι	τὸ μέσον, τίθησι πάλιν τὴν
[35]	εἰπεῖν. Ποίαν δὴ ταύτην; Δύσκολον	εἶναι	τὸ πρᾶγμα ἐδόκει καὶ οὐ
[1]	γάμου. Τῷ γὰρ νομοθετῆσαι πονηρὸν	εἶναι	τὸ πρᾶγμα προλαβοῦσαι τὰ τῆς
[49]	ἔλεγε, μοχθηρὸν καὶ ἐπίπονόν σοι	εἶναι	τὸ πρᾶγμα τοῦτο δοκεῖ; Δι´
[63]	τὴν διακονουμένην θεράπαιναν καὶ αὐτὴν	εἶναι	τοιαύτην ἀνάγκη κἂν μὴ βούληται,
[47]	οὐδὲ ἐκείνη διὰ τὸ γυνὴ	εἶναι	τὸν ἄνδρα ἐφέλκεται, ἐπεὶ οὐδὲν
[1]	ὑμεῖς πρᾶγμα ἀκάθαρτον καὶ ἐναγὲς	εἶναι	τὸν γάμον νομίσαντες τῆς τῶν
[12]	μὴ διὰ τοῦτο Παύλου νομίσῃς	εἶναι	τὸν λόγον. Τὸν γὰρ Χριστὸν
[9]	γαμεῖν; Ὅτι πείθομαι πολλῷ τιμιωτέραν	εἶναι	τοῦ γάμου τὴν παρθενίαν· οὐ
[42]	διδασκαλίαν μόνον νομίσῃς τῆς δωρεᾶς	εἶναι	τοῦ Θεοῦ· καὶ γὰρ αὐτὸ
[6]	κέρδος τοῦ θρόνου μολυνθέντος καθαρὸν	εἶναι	τοῦ θρόνου τὸν τόπον; Μᾶλλον
[80]	ἐστιν τὸ Εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον«	εἶναι,	τοῦτο παρθενίας ἀρετή. Θαυμαστὸν μὲν
[50]	λόγον ὑπὲρ τοῦ μηδ´ ὅλως	εἶναι	τούτων ἡμῖν περισπούδαστον. Ἔχοντες« γάρ
[41]	ἐστι τὸ μηδένα ἑαυτοῦ κύριον	εἶναι	τῶν γεγαμηκότων. Καὶ οὐκέτι τοῦτο
[12]	Θεοῦ« ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς	εἶναι	τῶν λεγομένων. Εἰ γὰρ μὴ
[42]	θείς. Ἔλαττον γὰρ τοῦ διδάσκαλον	εἶναι	τῶν πιστῶν τὸ μόνον εἶναι
[49]	κατηφείας καὶ αὐχμοῦ, καὶ μεστὴν	εἶναι	φαιδρότητος καὶ γέλωτος καὶ χαρᾶς.
[16]	καιρῷ χρήσιμα. Μικρὰ δὲ αὐτὰ	εἶναί	φημι, καὶ παίδων κατορθώματα μᾶλλον
[8]	δὲ τῶν κεκωλυμένων τὸ πρᾶγμα	εἶναι	φῇς, οὐκέτι τῆς σῆς προαιρέσεως
[37]	διελθὼν καὶ τὸν βίον ἀβίωτον	εἶναι	φήσας αὐτῷ, καὶ πρὸς τοὺς
[15]	τοῦ μιᾷ ἀρκεῖσθαι μόνον ἄμεινον	εἶναι	φήσεις, ἐπειδὴ καὶ τοῦτο συγκεχώρητο
[45]	τρόπαιον φέρουσαν ὁδὸν οὗτος ἐκείνην	εἶναί	φησι τὴν πάντων ἀπηλλαγμένην τῶν
[34]	ἀλλ´ ὅπερ ὁ παροιμιαστὴς ἀδύνατον	εἶναί	φησιν ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων
[29]	Δοκεῖ μὲν γὰρ καὶ ταῦτα	εἶναι	χαριζομένου τοῖς γεγαμηκόσιν, εἰ δέ
[47]	δόξαν κατὰ τὸν προφήτην ἄνθος	εἶναι	χόρτου νομίζῃ. Οὐ γὰρ παρὰ
[56]	Εἰ δὲ ἐπὶ τοῖς δοκοῦσιν	εἶναι	χρηστοῖς τοσαῦται τίκτονται ἀηδίαι καὶ
[12]	φυλάξασα, εἰ μὴ πέπειστο ἀκριβῶς	εἶναι	Χριστοῦ πρόσταγμα τὸ λεχθέν. Τί
[17]	γάμος καὶ πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἐνομίζετο	εἶναι,	ὡς εἴ γε ἔμεινεν ὑπακούων
[34]	ἐστι· Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ.
[36]	Εἰπὼν γάρ· Θέλω πάντας ἀνθρώπους	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ,
[41]	διαλεγόμενος, Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ.
[2]	Βούλομαι γάρ, φησίν, πάντας ἀνθρώπους	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ
[36]	καὶ ἀνωτέρω λέγων· Θέλω πάντας	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα·
[35]	λέγων· Θέλω δὲ πάντας ἀνθρώπους	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτόν; Καίτοι εἰ
[34]	εὔχομαι μὲν καὶ ποθῶ πάντας	εἶναι	ὡς καὶ ἐμαυτόν, συγχωρῶ δὲ
[14]	μετὰ τὸν γάμον. Ποῖος γάρ,	εἰπέ	μοι, γάμος ἀπέτεκε Ἀδάμ; Ποῖαι
[37]	τὴν ἀηδίαν. Τί γὰρ ἀτερπέστερον,	εἰπέ	μοι, ἢ ὅταν μετὰ τὸν
[70]	τῆς ἡδονῆς. Διὰ τί γάρ,	εἰπέ	μοι, καὶ ὁ Σολομὼν τὸν
[27]	τοσούτῳ πράγματι παραβαλεῖν τολμήσει τις,	εἰπέ	μοι; Καὶ πῶς οὐκ εὔηθες
[48]	πρᾶγμα τὴν θλῖψιν. Τοῦτο οὖν,	εἰπέ	μοι, κερδανοῦμεν ἀπὸ τῆς παρθενίας
[79]	Τί γὰρ τῶν ἀγγέλων ἀπεῖχον,	εἰπέ	μοι, ὁ Ἡλίας, ὁ Ἑλισσαῖος,
[65]	οὐκ ἔστιν ἀντίρροπα. Τί γάρ,	εἰπέ	μοι, παρὰ πάντα τὸν βίον
[82]	ἁγίων τούτων χορός. Ἔτ´ οὖν,	εἰπέ	μοι, ποιμνίων μέμνησθε καὶ βουκολίων
[49]	καὶ προτρέψειε. Διὰ τί γάρ,	εἰπέ	μοι, πολλοὶ τῶν ἀγροικοτέρων ἔτι
[34]	φλόγα. Ἔτ´ οὖν τολμήσει τις,	εἰπέ	μοι, τῇ παρθενίᾳ τὸν γάμον
[41]	οἰκίας. Τί γὰρ ἦν ἄμεινον,	εἰπέ	μοι, τὴν μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι ἔξω
[15]	πληρώσατε τὴν γῆν. Τί γάρ,	εἰπέ	μοι, τὸν Ἀβραὰμ εἰς παιδοποιΐαν
[52]	ζηλοτυπία κακόν. Εἰ γάρ τις,	εἰπέ	μοι, φύσει ζηλότυπος ὢν τύχοι,
[12]	τὸν νόμον ἡμῖν ἐκεῖθεν ἔφερεν.	Εἶπε	γὰρ ἄν τις πρὸς αὐτόν·
[12]	ἕνεκεν αὐτὸς μὲν ἡμῖν οὐδὲν	εἶπε	δι´ ἑαυτοῦ, τὴν δὲ τοῦ
[34]	ψόγον. Διὰ τί γὰρ οὐκ	εἶπε	διὰ τὴν ἀσθένειαν ὑμῶν; Ὅτι
[42]	τοῦ Παύλου ταπεινοφροσύνης. Οὐ γὰρ	εἶπε·	δίδωμι γνώμην ὡς πιστευθεὶς τὸ
[38]	ἀνακωχῆς. Διὰ τί γὰρ οὐκ	εἶπε	καὶ πρὸς αὐτήν· Εἰ δὲ
[21]	καὶ ἐθαύμασε σφόδρα· τοσοῦτον δὲ	εἶπε	μόνον ὅτι καὶ αὐτὴ τῶν
[41]	ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ. Οὐ γὰρ	εἶπε·	περὶ δὲ τῶν παρθένων οὐκ
[46]	καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν	εἶπε	Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν. Γενόμενος δὲ
[26]	Ὅτι οὗτοι μέν, ἴσως ἂν	εἶπε,	τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες ταύτην ἔχουσι
[47]	οὐδὲ οὕτως ἐθάρρησε πάλιν παρθενίαν	εἰπεῖν,	ἀλλὰ τί; Καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ
[34]	ἦν, τὸ δὲ τῆς ἀκρασίας	εἰπεῖν	δεικνύντος τῆς ῥαθυμίας τὴν ὑπερβολήν.
[49]	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ ἀφεὶς	εἰπεῖν,	διὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθά, λέγει·
[65]	τοιοῦτον οἷον καθ´ ἕκαστον ὡς	εἰπεῖν	ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ
[42]	ἐξουσίας; Καίτοι γε ἐνῆν οὕτως	εἰπεῖν·	ἐπειδὴ ὁ κύριος οὐκ ἐπέταξε
[47]	καὶ πρίν τι περὶ αὐτῆς	εἰπεῖν	εὐθέως ἐπὶ τὸν ὑπὲρ τοῦ
[41]	τίθησι, διὸ καὶ οἱ μαθηταὶ	εἰπεῖν	ἠναγκάσθησαν· Οὐ συμφέρει γαμῆσαι. Τοῦτο
[49]	ἐστί« λέγων. Καὶ ἀντὶ τοῦ	εἰπεῖν·	θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν τοῖς
[10]	δὲ χρή τι καὶ βιασάμενον	εἰπεῖν,	καὶ πλέον. Ἄγγελοι μὲν γὰρ
[78]	δὲ ἔχων. Καίτοι ἀκόλουθον ἦν	εἰπεῖν·	ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ
[44]	δὲ ἐμπεσόντα λοιπὸν οὐδὲ ἔστιν	εἰπεῖν	ὅσα ἀνάγκη ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα,
[4]	ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι καλῶν, οὐδὲ ἔστιν	εἰπεῖν	ὅσην ὑφίσταται τὴν ἀλγηδόνα τῷ
[35]	ἐστιν· οὐκ ἂν ἔχοιτε, φησίν,	εἰπεῖν	ὅτι ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν
[46]	Χωρὶς δὲ τούτου κἀκεῖνο ἔστιν	εἰπεῖν	ὅτι καὶ πρὸς τὴν τοῦ
[13]	γαμεῖν ἀκούσαντας αὐτοὺς ἀφ´ ἑαυτῶν	εἰπεῖν	ὅτι Συμφέρει μὴ γαμεῖν. Διὰ
[76]	τῆς συγχωρήσεως συμβουλήν. Τὸ γὰρ	εἰπεῖν	Οὐκ ἀναγκάζω ἀλλὰ παραινῶ« καὶ
[37]	τοὺς τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς	εἰπεῖν,	οὔτε φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε
[33]	τὴν φωνήν. ~Ὅτι τὸ δεύτερον	εἰπεῖν	περὶ τῶν αὐτῶν τὸν Χριστόν
[69]	τούτων ἀντίρροπον τῶν κακῶν ἡδονὴν	εἰπεῖν;	Ποίαν δὲ οὐκ ἄν τις
[35]	θέλων. Ἔχω καὶ τρίτην αἰτίαν	εἰπεῖν.	Ποίαν δὴ ταύτην; Δύσκολον εἶναι
[22]	τὸ πλῆθος οὔτε τὸ γελῶντας	εἰπεῖν	προέστη τῶν μειρακίων, καὶ μάλα
[50]	καὶ πολυτέλεια καὶ πάντα ὡς	εἰπεῖν	τὰ περιττά, ἄκουσον πῶς σφόδρα
[14]	Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ ἂν ἔχοις	εἰπεῖν.	Τί οὖν δέδοικας εἰκῇ καὶ
[68]	δύναμαι συνιδεῖν πόθεν ἅπαν ὡς	εἰπεῖν	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, ὅταν
[81]	παρούσης ζωῆς καὶ πάντων ἁπλῶς	εἰπεῖν	τῶν βιωτικῶν. Διὰ τοῦτο ῥίζαν
[71]	καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ πρὸς ἅπαν	εἰπεῖν	τῶν χρησίμων καὶ ἀναγκαίων ἀχρήστους
[38]	μέσου κατεχομένου παρελθὼν εἰς μέσον	εἰπεῖν·	φύγε τὸν ἐχθρόν, ἔνδος τοῖς
[56]	εἰ δεῖ τι καὶ θαυμαστὸν	εἰπεῖν,	χαλεπώτερος. Τὴν μὲν γὰρ ἐπὶ
[41]	βραχεῖ κατεσκεύασεν. Τῷ μὲν γὰρ	εἰπεῖν	Ὡς ἠλεημένος« συνίστησί πως ἑαυτόν,
[52]	διώκειν. Οὔτε γὰρ ἂν ἔχοιεν	εἰπεῖν	ὡς τοσαύτη παρ´ αὐταῖς τῆς
[12]	ἀσφαλὲς καὶ τὸ βέβαιον; Ἀλλ´	εἶπεν	ἂν πρὸς αὐτὸν ὁ Παῦλος·
[29]	ἐν ἐπιτάγματος σχήματι; Οὐ γὰρ	εἶπεν·	ἀποστερεῖτε μὲν ἀλλήλους, συμφώνως δέ,
[17]	πῶς οὐκ ἐσχάτης ταῦτα παραπληξίας;	Εἶπεν·	Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε. Τοῦτο γὰρ
[46]	κακίαν γυναικός« Πῶς οὖν, φησίν,	εἶπεν	αὐτῷ ὁ Θεός· Ποιήσωμεν αὐτῷ
[49]	Διὰ τί γὰρ οὐχ οὕτως	εἶπεν·	Ἐὰν γὰρ καὶ γήμῃ ἡ
[39]	τὸν ἀκροατὴν παρελθεῖν. Οὐ γὰρ	εἶπεν·	εἰ δὲ βίαν τινὰ πάσχουσιν
[19]	φησί. Καὶ προελθὼν δὲ οὐκ	εἶπεν·	εἰ δὲ ἐπιθυμοῦσι παίδων, ἀλλὰ
[47]	δεσμοῦ. Τίνος δὲ ἕνεκεν οὐκ	εἶπεν·	ἔχεις γυναῖκα; μὴ καταλίπῃς αὐτήν·
[30]	σφόδρα καιρίως κέχρηται. Οὐ γὰρ	εἶπεν·	ἵνα μὴ μολυνθῆτε, ἀλλ´ Ἵνα
[75]	τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἐξέτασιν οὐδὲ	εἶπεν	ὅσα πάσχουσι γυναῖκες ὑπὲρ τῆς
[76]	ἡμετέραν ἀποπνίγει ψυχήν. Διὰ τοῦτο	εἶπεν·	Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω«
[82]	εὔχονται ἀπελθεῖν. Τίς σοι τοῦτο	εἶπεν,	ὦ βέλτιστε; Ποῖος προφήτης; Τίς
[42]	ταπείνωσιν. Ποίαν δὲ ταύτην; Οὐκ	εἶπεν·	ὡς γενόμενος πιστός, ἀλλ´ Ὡς
[30]	δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο, τί δήποτε,	εἴπερ	τίμιος ὁ γάμος καὶ ἡ
[78]	γαμεῖν; Διὰ τί γὰρ οὐκ	εἶπες,	εἰ δὲ ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν
[12]	ἐναγοῦς ὁ καθαρός. Αὐτὸς προλαβὼν	εἶπες	ὅτι σὺ ταῦτα λέγεις, οὐχ
[12]	ἀπόφασιν, οὕτω καὶ νῦν ὅταν	εἴπῃ·	Ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ κύριος«
[36]	χάρισμα ἔχει« μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ	εἴπῃς	πρὸς ἑαυτόν· οὐ δεῖται τὸ
[57]	λοιπόν; Καὶ μή μοι τοῦτο	εἴπῃς·	τί δαὶ ἂν εὔμορφος οὖσα
[56]	ἄν τις ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις	εἴποι	λυπηροῖς; Οὐ γὰρ ὑπὲρ ἑνὸς
[67]	τὰς θλίψεις, τί ἄν τις	εἴποι	περὶ τῶν λυπηρῶν; ~Περὶ τῆς
[14]	ἐκβαλλόντων καὶ λύσις. Ἀλλ´ ἴσως	εἴποι	τις ἄν· καὶ εἰ καλὸν
[49]	γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν; ἴσως	εἴποι	τις ἄν. Τοὐναντίον μὲν οὖν
[38]	Ὅτι οὐδὲ πρὸς τὸν ἀθλητὴν	εἴποι	τις ἂν μετὰ τὸ ῥῖψαι
[73]	πρὸς τὸν γάμον; ἴσως ἂν	εἴποι	τις. Καὶ σφόδρα μὲν οὖν
[52]	χαλεπώτερον; Ἄν τε γὰρ πενίαν	εἴποι	τις τὴν ἐσχάτην, ἄν τε
[57]	δὲ ἀπ´ αὐτῆς, ὡς ἂν	εἴποι	τις, τῆς γραμμῆς φαίνηται προσκορής,
[68]	καὶ ταῦτα αὐτοὶ οἱ πλουτοῦντες	εἴποιεν	ἂν οἱ τὰ ἐκπώματα ἀπὸ
[34]	μίξεως ἀπολαύοι. Τί οὖν ἂν	εἴποιεν	ἐνταῦθα οἱ τὴν παρθενίαν περιττὸν
[46]	Θεός. Οὐδὲ ἐγὼ τοῦτο ἂν	εἴποιμι,	ἄπαγε, ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἐπὶ
[30]	ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο ἂν	εἴποιμι	ὅτι εἰ καὶ τίμιος ὁ
[8]	εἶτα οὐχ ἑλομένην ταύτην ἂν	εἴποιμι	παρθένον ἐγώ. Ὅταν δὲ τῶν
[1]	γὰρ τῶν αἱρετικῶν οὐκ ἂν	εἴποιμί	ποτε παρθένους ἐγώ· πρῶτον μὲν
[8]	καὶ ὑμεῖς, οὐ γὰρ ἂν	εἴποιμι	τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν. Πῶς
[32]	οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸν κύριον	εἶπον·	Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία
[36]	που δῆλόν ἐστιν. Ταῦτα δὲ	εἶπον	ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος
[74]	ἀπάγοντα; Διὰ γὰρ τοῦτο, φησίν,	εἶπον·	ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας
[76]	ἅπαντα τὰ καλὰ τῆς παρθενίας	εἶπον	καὶ ἀπέδειξα, καὶ μετὰ ταῦτα
[34]	πορνείας. Διὰ τοῦτο καὶ ἀρχόμενος	εἶπον·	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.
[13]	ἕτερον ἢ διὰ τοῦτο ὅπερ	εἶπον	νῦν· ἵνα γὰρ μή τις
[12]	μὴ δείσῃς· διὰ γὰρ τοῦτο	εἶπον	ὅτι τὸν Χριστὸν ἔχω λαλοῦντα
[58]	Καίτοι γε οὐδὲ ὅσον ἐβουλόμην	εἶπον.	Οὐδὲ γὰρ ὅσον τὰ ὀνείρατα
[34]	γὰρ οὐ βούλομαι εἶναι νομοθέτης.	Εἶπον,	συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι κωλύων, οὐ
[13]	ὅτε αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἤροντο.	Εἰπόντων	γὰρ Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ
[72]	ὑγρῷ καὶ διακεχυμένῳ βίῳ δαπανηθείς,	εἴποτε	συμβαίη κατὰ περίστασίν τινα καὶ
[8]	τοῦτο, φησί, τὴν πολλὰ χαίρειν	εἰποῦσαν	τῷ γάμῳ; Τοῦτο γὰρ σέ,
[68]	ἔρωτα. Ἀλλ´ οὐκ ἔχω τί	εἴπω.	Πολλὴ γάρ με ἐνταῦθα κατέσχεν
[45]	τῦφον ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν ἂν	εἴπωμεν	ὅτι οὐ δυνατόν σε πρὸς
[1]	τούτου πλέον καὶ μεῖζον ἐζήτησεν	εἰπών·	Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν. Καὶ
[15]	λόγος ὁ παρὰ τὴν ἀρχὴν	εἰπών·	Αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι καὶ πληρώσατε
[48]	τότε περὶ τῆς λύσεως διαλέγεται.	Εἰπὼν	γὰρ Δέδεσαι γυναικί; Μὴ ζήτει
[36]	τούτοις καὶ τῆς ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν.	Εἰπὼν	γάρ· Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν
[36]	κυρίου. Τοῦτο καὶ ἑτέρωθι ποιεῖ.	Εἰπὼν	γὰρ Ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν
[29]	τοῖς ῥήμασιν ἐκεῖθεν ἐξελκύσαι βουλόμενος.	Εἰπὼν	γάρ· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου
[36]	τῆς παρ´ ἡμῶν ἐδεῖτο σπουδῆς;	Εἰπὼν	γάρ· Θέλω πάντας ἀνθρώπους εἶναι
[27]	καὶ ὁ μακάριος Παῦλος ἐποίησεν.	Εἰπὼν	γάρ· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[78]	ἐπαγαγὼν οὐ σφόδρα κατηγορίας ἀξίαν.	Εἰπὼν	γὰρ Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος
[49]	αὐτὴν τῆς συμβουλῆς ἦλθεν ὁδόν.	Εἰπὼν	γὰρ ὅτι Ἐὰν πεινᾷ ὁ
[35]	προσηγορίας ἀποστολικῆς ἑαυτὸν εἶναι νομίζων.	Εἰπὼν	γὰρ ὅτι Ἐγώ εἰμι ὁ
[12]	τῇ προσθήκῃ τὴν ὑποψίαν ἐξέκοψεν	εἰπών·	Δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ
[49]	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Εἶτα πάλιν	εἰπών·	Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃ ἡ
[75]	ἠρκέσθη ταῖς προτέραις παραινέσεσιν ἀλλ´	εἰπών·	Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω« καὶ
[29]	ἀρχὴν ἁπλῶς τὸ πρᾶγμα ἐπῄνεσεν	εἰπών·	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.
[29]	Ἐνταῦθα δὲ καὶ παραίνεσιν προσέθηκεν	εἰπών·	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή
[2]	ἂν ὑπέστησαν δίκην. Νῦν δὲ	εἰπών·	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« τοὺς
[47]	ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἐλθὼν καὶ	εἰπὼν	ὅτι Νομίζω τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν«
[36]	οὕτως μείνῃ; Ὅπερ γὰρ ἔφθην	εἰπών,	οὐ θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων οἱ
[47]	καρπώσασθαι. Καὶ γάρ, ὅπερ ἔφθην	εἰπών,	οὐδὲ ἐκείνη διὰ τὸ γυνὴ
[47]	αὐτῆς πόνους, τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην	εἰπών,	οὐδὲ οὕτως ἐθάρρησε πάλιν παρθενίαν
[49]	ὑπὲρ τῆς τῶν λελυπηκότων βλάβης	εἰπών,	οὐδὲ τῶν ἀνθράκων μνημονεύσας τοῦ
[34]	ἐπήγαγε διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν«	εἰπών.	Τίς οὖν οὐκ ἂν ἐρυθριάσειε
[29]	ἀλλήλους εἰς παρθενίαν ἐστὶν ἐνάγοντος.	Εἰπὼν	τοίνυν· Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου
[12]	ἐκκλησίας διαλεξώμεθα λοιπόν. ~Ὅτι Παῦλος	εἰπὼν	Τοῖς δὲ λοιποῖς λέγω οὐχ
[22]	πρὸς τὸν Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον	εἴπωσιν·	Ἀνάβαινε, φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν τὸν
[41]	δὲ μόνον ἀνεπαχθῆ τὸν λόγον	εἰργάσατο	καὶ ἡδὺν ἀλλὰ καὶ τῷ
[17]	τοῦτο μεῖζον ἂν τὸ πτῶμα	εἰργάσατο	καὶ τὴν φλόγα σφοδροτέραν ἐποίησε.
[63]	τε ὡραία καὶ φαιδρά, λαμπροτέραν	εἰργάσατο.	Οὐ γὰρ λίθοι καὶ χρυσὸς
[24]	ὑποστήσονται διὰ τὸ πάντων χαλεπώτερα	εἰργάσθαι	μὴ ἀξιωθέντες μετὰ ἀνθρώπων μαστιγωθῆναι.
[29]	δὲ ἐν βραχεῖ καὶ ἀμυδρῶς	εἰρημένον	ἐκεῖ διὰ πλειόνων ἐνταῦθα σαφέστερον
[73]	ἀπολεῖται. Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ	εἰρημένον·	Παράγει τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου
[11]	καὶ γὰρ τῶν πρὸς αὐτοὺς	εἰρημένων	ἅλις— τοῖς τέκνοις τῆς ἐκκλησίας
[44]	μόνον τῷ τὴν ἄδειαν τῶν	εἰρημένων	ἁπάντων τὴν ἄφατον ταύτην καὶ
[49]	Τοῦτο πόθεν δῆλον; Ἀπὸ τῶν	εἰρημένων	αὐτῷ. Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ;
[21]	ἡ τοιαύτη κατηγορία τῶν γοῦν	εἰρημένων	ἕνεκεν αὐτῆς ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ
[84]	κολάσεως. Τοὺς γὰρ βαθείας ἀπολαύοντας	εἰρήνης	τῶν σφόδρα βαρυνομένων πολέμῳ πολλῷ
[36]	οἱ τῇ καρδίᾳ καθαροί, οἱ	εἰρηνοποιοί,	οἱ ταῦτα πάντα καὶ τὰ
[50]	Εἰ δὲ περὶ χηρῶν ταῦτα	εἴρηται,	ἄκουσον καὶ περὶ τῶν γεγαμηκότων
[75]	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους« περὶ μίξεως	εἴρηται	μόνης. Ἐν τούτῳ γὰρ ἕπεσθαι
[19]	ὑπεροχὴν καὶ πάντα ἅπερ ὑμῖν	εἴρηται	σκήψεις καὶ προφάσεις εἰσὶ καὶ
[28]	ῥήμασι μὲν ἑτέροις, γνώμῃ δὲ	εἴρηται	τῇ αὐτῇ. Εἰ δέ τις
[1]	περὶ παντὸς τοῦτο τοῦ πληρώματος	εἴρηται	τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ´ ὅμως κἀκείνας
[78]	αὐτοῦ« Τοῦτο δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν	εἴρηται	τοῦ εὐκόλως καὶ εὐχερῶς περιφερομένου
[66]	ταῦτα καὶ τῶν ἀπηλλαγμένων τῆς	εἰρκτῆς	ἐκείνης πολλαὶ καὶ διὰ μέσου
[22]	γὰρ κἀκεῖνοι μετὰ πολλῆς τῆς	εἰρωνείας	προσελθόντες ἐκάλουν τὸν δίκαιον καὶ
[63]	καὶ καθάπερ μύρον βαρύτιμον κἂν	εἰς	ἄγγος ἀποκλείηται τὸν ἀέρα τῆς
[52]	ἀηδίας. Κἂν οἴκοι μένῃ, κἂν	εἰς	ἀγορὰν ἐμβάλῃ, κἂν ἀποδημίαν στέλληται,
[51]	συγκεχώρητο, ἔστιν ἕτερα τούτων ἀντίρροπα	εἰς	ἀθυμίας καὶ ὀδύνης λόγον, μᾶλλον
[30]	τῆς πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ	εἰς	ἀκαθαρσίαν ἀλλ´ εἰς ἀσχολίαν ἀγούσης.
[76]	σχολῆς ἁπάσης εἰς πολλὰ μεριζομένης,	εἰς	ἄνδρα λέγω καὶ οἰκίας ἐπιμέλειαν
[49]	καὶ Ῥωμαίους ἀπὸ τῶν παρόντων	εἰς	ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν. Ἡ γὰρ ἀσθενὴς
[49]	ἀθανασίαν αὐταῖς ἀποκείμενα καλά, πῶς	εἰς	ἀπάντησιν τὰς λαμπάδας λαβοῦσαι μετὰ
[30]	ὁμιλίας οὐκ εἰς ἀκαθαρσίαν ἀλλ´	εἰς	ἀσχολίαν ἀγούσης. ~Ὅτι ἀναγκαίως ἀπέστησε
[6]	ἀκοήν, καὶ καθάπερ δηλητήρια φάρμακα	εἰς	αὐτὴν ἐμπίπτοντα τὴν ψυχὴν παντὸς
[73]	φροντίδος τῆς εὐτελοῦς. Οὐδὲ γὰρ	εἰς	βασιλείαν μεθίστασθαι μέλλοντες ἀπὸ πενιχρᾶς
[74]	ἀπολαύσεται χρόνον, πολλάκις δὲ οὐδὲ	εἰς	βραχύν, εἰκότως ἂν λέγοιτο μεριμνᾶν.
[14]	λοιπὸν χρησόμεθα τῇ γυναικὶ μήτε	εἰς	γάμον μήτε εἰς παιδοποιΐαν ἡμῖν
[22]	Οὗτοι ἦσαν οὓς εἴχομέν ποτε	εἰς	γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ·
[37]	καὶ κατηγορίαι πρὸς τὴν διαλυθεῖσαν	εἰς	γῆν· ἔχθρα ἄσπονδος πρὸς τὴν
[58]	ἁπάντων ὧν ἄρτι διῆλθον καὶ	εἰς	γῆρας ἐλάσαι μακρόν, τί πρὸς
[46]	διαγωγῆς τῆς ἐν τῷ παραδείσῳ,	εἰς	δὲ τὴν τοῦ παρόντος βίου
[52]	νόμους τὴν ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην	εἰς	δικαστήριον ἀγαγὼν κατέσφαξεν. Ὁ δὲ
[62]	ἑτέρας τινὸς ὕλης κάλλος, ἐπιτείνεται	εἰς	δυσείδειαν μειζόνως. Τό τε γὰρ
[79]	τὸ δοκοῦν ἐλάττωμα εἶναι μέγα	εἰς	ἐγκωμίου λόγον ἐστί. Τὸ γὰρ
[41]	ἑνὶ παραδοῦναι τὴν ἀρχὴν ἀλλ´	εἰς	ἑκατέρους αὐτῆς διανεῖμαι τὴν ἐξουσίαν.
[13]	κατορθούμενον καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ	εἰς	ἐντολῆς ἀνάγκην κατακλείηται, τότε τῶν
[2]	ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής« οὐκ	εἰς	ἐντολῆς ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα κατέκλεισεν
[13]	παραίνεσιν, ἀλλ´ ἀνέμενε πρώτους αὐτοὺς	εἰς	ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν καὶ ἔννοιάν τινα
[50]	Οἱ γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν	εἰς	ἐπιθυμίας ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες
[41]	φανερῶς ὁ Χριστὸς διετάξατο, κωλύων	εἰς	ἐπιτάγματος ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα ἐλθεῖν.
[57]	προσδοκίας τὸ δεινὸν ἀλλὰ καὶ	εἰς	ἔργον αὐτὸ προελθεῖν πάντως ἀνάγκη.
[10]	παρθενίας τὴν δόξαν προύδωκας καὶ	εἰς	ἔσχατον ἤγαγες κακόν. Καλὸν ἡ
[74]	οὖν ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι βούλει	εἰς	ἑτέραν πάλιν ἐμβαλὼν φροντίδα; Ὅτι
[17]	μὴ δυναμένης ἐνεγκεῖν οὐδὲ ἐχούσης	εἰς	ἕτερόν τινα λιμένα καταφυγεῖν ἐν
[21]	Ἄκουσον δὲ καὶ περὶ τῶν	εἰς	ἑτέρους ἐκφερόντων τὰ λοιμικὰ ταῦτα
[52]	δύναιτ´ ἄν; Ἄν τε γὰρ	εἰς	εὐνὴν τρέπεσθαι, ἄν τε σῖτον
[84]	κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι	εἰς	ζωὴν αἰώνιον. Διὸ χρὴ πάντα
[2]	ἀγγέλων δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν τῆς	εἰς	ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ
[50]	προσκειμένων λέγων· Οὐαὶ οἱ ἐρχόμενοι	εἰς	ἡμέραν κακήν, οἱ ἐγγίζοντες καὶ
[28]	ταύτην αὐτοὺς κατακλείοντος τὴν ἀνάγκην	εἰς	ἣν καὶ τοὺς Κορινθίους ὁ
[1]	τίνος οὖν οὐ στήσεσθε τρέχοντες	εἰς	κενὸν καὶ κοπιῶντες μάτην καὶ
[35]	τὸ ἐμαυτοῦ σκοπήσας ἀσφαλὲς ὑμᾶς	εἰς	κίνδυνον ἐνέβαλον. Εἰ γὰρ κίνδυνος
[1]	εἰκῇ. Καίτοι οὐδὲ τοῦτο μικρὸν	εἰς	κολάσεως λόγον, τὸ πολλὰ καμόντας
[84]	ἐπήγαγε λέγων· Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι	εἰς	κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι
[82]	τοὺς λέγοντας ὅτι οἱ παρθενεύσαντες	εἰς	κόλπους Ἀβραὰμ εὔχονται ἐλθεῖν. Ἀλλὰ
[23]	αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι προάγουσαι	εἰς	κρίσιν, τισὶ δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσι.
[49]	ὅταν περὶ βασιλείας ἀκούσῃ καὶ	εἰς	μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ ὡς ὅταν
[74]	ὑπὲρ τούτων φροντίζων ὧν οὐκ	εἰς	μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον, πολλάκις δὲ
[27]	Ἐὰν μὴ κύριος οἶκον οἰκοδομήσῃ,	εἰς	μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτόν.
[27]	γὰρ μὴ κύριος φυλάξῃ πόλιν,	εἰς	μάτην ἠγρύπνησαν οἱ φυλάσσοντες αὐτήν.
[55]	εὐαρίθμητοι ταῦτα διέφυγον γάμοι, τούτους	εἰς	μέσον ἀγάγῃς· οὐ γὰρ ἀπὸ
[38]	πάλην καὶ μέσου κατεχομένου παρελθὼν	εἰς	μέσον εἰπεῖν· φύγε τὸν ἐχθρόν,
[53]	πάντες εὔχονται ἐπιτυχεῖν, τοῦτο ἀγαγόντες	εἰς	μέσον ἐξετάσωμεν νῦν. Τί δὴ
[42]	τὰ παραστάντα ἑκάστῳ συμφέροντα φέρειν	εἰς	μέσον καὶ προτιθέναι οὐδεὶς κωλύσειεν
[35]	αὐτὸ δεῖξαι ῥᾷστον, τὸν ἠνυκότα	εἰς	μέσον τίθησιν, ἵνα μὴ σφόδρα
[5]	βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν	εἰς	μετάληψιν. Πῶς οὖν παρθένος ἡ
[75]	λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε. Οὐδὲν τούτων	εἰς	νοῦν βάλλεται ἀλλ´ ἓν φροντίζει
[50]	βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους	εἰς	ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. Καὶ τί
[14]	γυναικὶ μήτε εἰς γάμον μήτε	εἰς	παιδοποιΐαν ἡμῖν χρησιμευούσῃ; Τί δὲ
[15]	γάρ, εἰπέ μοι, τὸν Ἀβραὰμ	εἰς	παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ
[22]	εἴχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ	εἰς	παραβολὴν ὀνειδισμοῦ· ἡμεῖς οἱ ἄφρονες
[49]	ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν καὶ προτρέπει	εἰς	παρθενίαν αὐτοὺς καὶ ἀπάγει τοῦ
[29]	~Ὅτι τὸ μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους	εἰς	παρθενίαν ἐστὶν ἐνάγοντος. Εἰπὼν τοίνυν·
[8]	τοὺς εὐνούχους οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν	εἰς	παρθενίας λόγον ὅτι μὴ γαμοῦσιν,
[56]	καὶ παίδων, καὶ ὅσῳπερ ἂν	εἰς	πλειόνας ἐκτείνηται κλάδους ἡ ῥίζα,
[66]	αὐτὸ γίνεται. Καὶ ὅταν μὲν	εἰς	πόαν ἀπενεχθῆναι συμβῇ— συμβαίνει δὲ
[76]	τῆς σπουδῆς καὶ σχολῆς ἁπάσης	εἰς	πολλὰ μεριζομένης, εἰς ἄνδρα λέγω
[25]	ἄνδρα διατηρεῖ καὶ οὐκ ἀφίησιν	εἰς	πορνείαν κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν. Μὴ τοίνυν
[49]	φύσεως ὑπομένειν βίαν, οὐ μικρὸν	εἰς	ῥᾳστώνης λόγον ἐστίν. Ἔπειτα τῷ
[21]	ὁ τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων	εἰς	τὰς τῶν ἀφελεστέρων ψυχὰς τίνος
[28]	τῇ συνήθει περιστείλας τροφῇ, οὕτως	εἰς	τὰς τῶν μαθητῶν ἐνίησιν ἀκοάς,
[57]	διὰ παντός, ὑπὸ τῆς ἀποδημίας	εἰς	ταῦτα πάλιν περιίστανται τὰ κακά.
[28]	ἀλλ´ ὅτε ἤκουσαν τοῦ κυρίου	εἰς	ταύτην αὐτοὺς κατακλείοντος τὴν ἀνάγκην
[75]	Ἔξεστι καὶ τῷ γυναῖκα ἔχοντι	εἰς	ταύτην ἑαυτὸν ἀγαγεῖν τὴν φιλοσοφίαν.
[34]	τοῦ κόσμου μεριμνᾷ. Συναγαγὼν τοίνυν	εἰς	ταὐτὸν τοὺς γεγαμηκότας καὶ ταύτῃ
[23]	ἔνιοι καὶ διέφυγον ἀλλ´ οὐκ	εἰς	τέλος διαφεύξονται. Κατὰ γὰρ τὸν
[1]	τοὺς ἅπασαν ἐπελθόντας ἀρετὴν τούτους	εἰς	τὴν ἀγήρω τῶν οὐρανῶν εἰσάγω
[8]	ὀρθοὺς περικόψας λογισμοὺς καὶ οὕτως	εἰς	τὴν ἀνάγκην τοῦ μὴ γαμεῖν
[37]	μείνωσιν ὡς κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας	εἰς	τὴν ἀνωτάτω κορυφὴν ἀναβῆναι; Τῆς
[53]	τῆς τάξεως αὐτὸν ἐκείνης καὶ	εἰς	τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ἄγουσα τὴν
[30]	τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα ἀγαθὰ μηδὲ	εἰς	τὴν αὐτὴν ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις
[57]	ἄμεινον τοῦ κάμνοντος διακεῖσθαι ἀλλ´	εἰς	τὴν αὐτὴν τῷ κειμένῳ καθίστησιν
[1]	ὁ Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ καὶ	εἰς	τὴν βασιλείαν εἰσάγει, οὐχ ὅτι
[83]	καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε	εἰς	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τότε
[82]	κόλπων οὐδὲ τῶν ἐλαττόνων ἀλλ´	εἰς	τὴν γέενναν αὐτὴν ἀπελεύσονται, καὶ
[57]	γένηται. Τοῦ δὲ παιδίου πεσόντος	εἰς	τὴν γῆν καὶ πρώτην ἀφέντος
[14]	λόγον. Ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν	εἰς	τὴν ἐκκλησίαν δοκούντων συντελεῖν πολλοὶ
[21]	τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ	εἰς	τὴν θάλασσαν. Τί οὖν λέξουσιν
[49]	τῶν ἐν τῷ παρόντι ἡδέων	εἰς	τὴν παρθενίαν προτρέπει. Τί λέγεις;
[29]	τοὺς ἐν τῷ γάμῳ μένοντας	εἰς	τὴν τῆς ἐγκρατείας γυμνασίαν ἐνήγαγε;
[13]	ἀπὸ τῶν περὶ παρθενίας λόγων	εἰς	τὴν τῆς παρθενίας αὐτοὺς ἐπιθυμίαν
[49]	αὐτὸν ἐμβιβάσαι σπεύδων οἱῳδήποτε τρόπῳ	εἰς	τὴν τῆς φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ
[8]	ἀμέτρῳ κατὰ τοῦ πράγματος χρησαμένη	εἰς	τὴν τοῦ Θεοῦ σοφίαν ἐξύβρισας
[7]	ἱμάτιον ἁπλῶς οὕτως καὶ παρέργως	εἰς	τὴν τοῦ πράγματος καταλέξομεν ἀρετήν,
[8]	φαύλων ἀπαλλάττει δόξης ἀλλὰ καὶ	εἰς	τὴν τῶν ἀγαθῶν ἐγκρίνει τάξιν.
[36]	Παῦλος ἐκάλεσε. Μετριάζων γάρ, οὐκ	εἰς	τὴν τῶν χαρισμάτων τάξιν καταλέξαι
[8]	μὴ γαμοῦντας θαυμάζομεν. Ὑμεῖς δὲ	εἰς	τὴν τῶν χειρόνων αὐτὸ τάξιν
[47]	σαυτὴν τῶν δεσμῶν ἀλλὰ καὶ	εἰς	τιμωρίαν ἐσχάτην ἐνέβαλες. ~Ὅτι ἡ
[17]	ἐπιτροπὴν τοῦ γάμου, ταύτην ἀνάγκην	εἰς	τὸ ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν κωλύουσαν
[3]	ἀφορήτοις βαρύνοντες πόνοις, ἐκεῖ δὲ	εἰς	τὸ ἡτοιμασμένον ἐκείνοις πῦρ συγκατασπάσαντες
[48]	εἰς τὸ μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ	εἰς	τὸ θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ τῆς
[61]	τυχών. Οὐ γὰρ μόνον ὅταν	εἰς	τὸ κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται οὐδὲ
[48]	τοῦ γάμου κατόρθωμα ποῦ τελευτᾷ·	εἰς	τὸ μὴ ἐγκληθῆναι, οὐκ εἰς
[22]	ἂν παιδαγωγηθέντες πάντοθεν κατὰ μικρὸν	εἰς	τὸ μηκέτι δεῖσθαι ταύτης τῆς
[4]	ἄλλων ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε ἀπ´ ἐμοῦ	εἰς	τὸ πῦρ τὸ ἡτοιμασμένον τῷ
[24]	Πορεύεσθε« γάρ φησιν, ἀπ´ ἐμοῦ	εἰς	τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον τὸ
[38]	τὸ ἱμάτιον καὶ ἀλείψασθαι καὶ	εἰς	τὸ στάδιον εἰσελθεῖν καὶ καταπάσασθαι
[38]	ἕληται καὶ ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν ἑαυτὴν	εἰς	τὸ στάδιον. Τίς οὖν τολμήσει,
[84]	ἐξελθὼν ἀμεῖψαι τὴν στολήν, ἀλλ´	εἰς	τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ·
[8]	ὁ διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας	εἰς	τὸ τῆς γεέννης εἵλκυσε πῦρ;
[35]	μὴ ἅπτεσθαι. ~Ὅτι ἀναγκαίως ἔθηκεν	εἰς	τὸ τῆς ἐγκρατείας ὑπόδειγμα. Τίνος
[26]	γυναῖκα ἐχέτω. Φοβοῦμαί σε, φησίν,	εἰς	τὸ τῆς παρθενίας ὕψος ἀναγαγεῖν
[26]	παρθενίας ὕψος ἀναγαγεῖν μὴ καταπέσῃς	εἰς	τὸ τῆς πορνείας βάραθρον. Οὔπω
[43]	γὰρ νῦν πρῶτον ἀλλ´ ἄνωθεν	εἰς	τὸ τῶν ἀνθρώπων κατεφυτεύθη γένος
[39]	χήραν εἶναι καὶ μὴ καταλέγεσθαι	εἰς	τὸ τῶν χηρῶν ἀξίωμα, ὅταν
[6]	ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ καὶ ἀδικίαν	εἰς	τὸ ὕψος λαλεῖ. Πύξινον αὐταῖς
[11]	ἀφίησι λείπεσθαι δυνάμεων, ἀνθρώπους ὄντας	εἰς	τὸν αὐτὸν τῶν ἀγγέλων ἄγει
[34]	πνευματικὰ τῆς πονηρίας, ἕως ἂν	εἰς	τὸν εὔδιον ἀληθῶς καταπλεύσῃ λιμένα.
[32]	ἑκατὸν ἐκάλει δηνάρια, τὰ δὲ	εἰς	τὸν Θεὸν μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ
[49]	δόξης πολλῆς καὶ παρρησίας συνεισέρχονται	εἰς	τὸν νυμφῶνα τῷ βασιλεῖ; Πῶς
[11]	ἀπερίσπαστον. Εἰ δὲ μὴ δύνανται	εἰς	τὸν οὐρανὸν ἀναβῆναι τέως καθάπερ
[68]	τοῖς ὀφθαλμοῖς. Καὶ πόσῳ βέλτιον	εἰς	τὸν οὐρανὸν ἐνορᾶν καὶ πολλῷ
[32]	ἐμφαίνων ὁ Χριστὸς τὰ μὲν	εἰς	τὸν πλησίον ἁμαρτήματα ἑκατὸν ἐκάλει
[21]	τῶν βιωτικῶν καθαροῖς δὲ ὀφθαλμοῖς	εἰς	τὸν τῆς δικαιοσύνης ἥλιον ἀτενὲς
[33]	πολλὰ πάλιν· οὕτως αὐτοὺς εἰσήγαγεν	εἰς	τὸν τῆς ἐγκρατείας ἔρωτα. Οὕτω
[82]	Αὗται δὲ καὶ παρθενίαν ἑλόμεναι	εἰς	τὸν τοῦ βίου κλύδωνα καὶ
[35]	ᾔδει τοὺς μαθητὰς τότε μάλιστα	εἰς	τὸν τῶν καλῶν ἐναγομένους ζῆλον,
[44]	δαπάνης δεομένην πολλῆς, καὶ ἄκων	εἰς	τὸν τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ἔρριψεν
[64]	φύσις οὐ τοιαύτη, ἡ δὲ	εἰς	τὸν Χριστὸν πίστις τοιαύτη ὡς
[30]	Χριστῷ, τοὺς υἱοθεσίας ἀξιωθέντας, τοὺς	εἰς	τοσαύτην ἀναχθέντας τιμὴν μετὰ τοσαῦτα
[48]	τοιούτοις μισθοῖς; Τίς δ´ ἀνάσχοιτο	εἰς	τοσοῦτον ἀγῶνα κατιέναι μέλλων τοσούτων
[73]	κόσμου τούτου. Τί τοίνυν ὡς	εἰς	τοὺς αἰῶνας ἅπαντας ἐνθάδε μενοῦντες,
[75]	ὅσα πάσχουσι γυναῖκες ὑπὲρ τῆς	εἰς	τοὺς ἄνδρας ἀρεσκείας καὶ τῷ
[46]	αἱ παρὰ τῶν γυναικῶν ἐπιβουλαὶ	εἰς	τοὺς ἄνδρας γινόμεναι, ἐκείνῳ τῷ
[37]	δεδακρυμένοις ὀφθαλμοῖς, τούτοις μετὰ γέλωτος	εἰς	τοὺς αὐτοὺς ἐνορᾷ καὶ τῷ
[82]	Πέτρος ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας διαλάμψαντες,	εἰς	τοὺς ἐκείνου κόλπους εὔχονται ἀπελθεῖν.
[52]	καὶ δυσχεραίνει πρὸς ἅπαντας καὶ	εἰς	τοὺς παρόντας ἁπλῶς καὶ ἀνευθύνους
[39]	ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´	εἰς	τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας.
[78]	ἐγγύς, πῶς ἂν ἠνέσχετο συμβουλῆς	εἰς	τοῦτο ἐναγούσης αὐτόν; Καὶ τί
[46]	κατ´ αὐτόν. Ἐγένετο μὲν γὰρ	εἰς	τοῦτο, οὐκ ἔμεινε δὲ ἐν
[9]	ἐγώ, ἀλλὰ θαυμάζω μὲν τοὺς	εἰς	τοῦτον ἀπογραψαμένους τὸν ἀγῶνα, οὐ
[7]	γὰρ ἀπὸ τῶν ἱματίων τοὺς	εἰς	τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς τὸν ἀγῶνα
[33]	Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ στρέφει ἵνα	εἰς	τοῦτον τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ τοὺς
[34]	ὁρᾷ μὲν αὐτὸ κορυφούμενον καὶ	εἰς	ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι δὲ οὐκ
[34]	γαλήνη· δεύτερον δὲ ὅτι κἂν	εἰς	ὕψος ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ ποτὲ ἡ
[53]	ὕλης τινὸς λαβομένη φλὸξ οὕτως	εἰς	ὕψος ἄφατον αἴρονται καὶ τὴν
[78]	μηδὲ θίγῃς ἅ ἐστι πάντα	εἰς	φθορὰν τῇ ἀποχρήσει. Τί δήποτε
[70]	Οἱ πόνοι, καὶ τὸ πρότερον	εἰς	χρείαν καταστάντας οὕτως αὐτοῦ μεταλαμβάνειν.
[79]	κατ´ ἀνθρωπίνην συνήθειαν. Ὁ γὰρ	εἷς	ἄρτος« φησί, πρὸς τεσσαράκοντα ἡμερῶν
[1]	εὐλογεῖ καὶ εἰς τὴν βασιλείαν	εἰσάγει,	οὐχ ὅτι οὐχ ἥρπασαν τὰ
[38]	καὶ οἱ θεαταὶ καθέζωνται καὶ	εἰσάγηται	ὁ ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιπαρατάττηται, τὴν
[47]	τὸν γάμον συγχωροῦντός ἐστι καὶ	εἰσάγοντος.	Εἶτα ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἐλθὼν
[1]	εἰς τὴν ἀγήρω τῶν οὐρανῶν	εἰσάγω	κληρονομίαν. Πῶς οὖν ὑμεῖς πρᾶγμα
[38]	ἀλείψασθαι καὶ εἰς τὸ στάδιον	εἰσελθεῖν	καὶ καταπάσασθαι τὴν κόνιν· ἀπόστηθι
[83]	γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ	εἰσέλθητε	εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
[28]	ἀρχὴν τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ	εἰσελθόντα	ἅπαξ δουλεύειν ἀνάγκη λοιπὸν ἕως
[27]	Ὅταν τὰ παρ´ ἑαυτῶν ἅπαντα	εἰσενέγκωμεν,	λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας καὶ ἀγρυπνίας
[45]	περιγενέσθαι. Ἀλλά, ὅπερ ἔφην, τότε	εἴσῃ	καλῶς ὅσον πρὸς ἀρετὴν ἐμπόδιον
[29]	ἐν παραινέσει ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο	εἰσήγαγεν	ἀλλ´ οὐκ ἐν ἐπιτάγματος σχήματι;
[38]	Ἐπειδὰν δὲ ἕληται καὶ ἀπογράψηται,	εἰσήγαγεν	ἑαυτὴν εἰς τὸ στάδιον. Τίς
[33]	ἕτερα πολλὰ πάλιν· οὕτως αὐτοὺς	εἰσήγαγεν	εἰς τὸν τῆς ἐγκρατείας ἔρωτα.
[4]	τὸν ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν	εἰσηγάγετε.	Τῆς δὲ πολιτείας ἕνεκεν ἄμεινον
[41]	ἐν παραινέσεως τάξει καὶ συμβουλῆς	εἰσηγεῖται	ἀλλ´ ἐν ἐπιτάγματος καὶ ἐντολῆς
[13]	προθυμίαν, ἀλλὰ προλαβὼν αὐτὸς ἂν	εἰσηγήσατο,	εἰ καὶ μὴ ὡς ἐπίταγμα,
[13]	διὰ τί μηδέποτε αὐτοῖς ταύτην	εἰσηγήσατο	τὴν συμβουλήν. Οὐ γὰρ ἄν,
[41]	τὴν ψυχήν, οὕτω ποιεῖται τὴν	εἰσήγησιν.	Ἤκουσας παρθενίαν, ὄνομα πολλῶν πόνων
[15]	ὄχλος. Ταῦτα γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος	εἰσήλασεν	ὁ θάνατος μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ
[22]	τῶν κατὰ τὸν Ἡλίαν γενομένων	εἰσῆλθε	μνήμη. Ὅπερ γὰρ οἱ παῖδες
[49]	τὴν βασιλείαν τίθησι τῶν οὐρανῶν·	Εἰσὶ«	γὰρ εὐνοῦχοι« φησίν, οἵτινες εὐνούχισαν
[52]	ἅπερ αἱ πορνευόμεναι γυναῖκες κατασκευάζουσιν.	Εἰσὶ	δὲ αἷς οὔτε ἐπιβουλῆς ἐπὶ
[24]	τὸν ἔμετον ἐπιστρέψαντα κύνα μιμούμενοι.	Εἰσὶ	δὲ οἱ διὰ τὴν ὑπερβολὴν
[52]	τὴν ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν.	Εἰσὶ	δὲ οἳ καὶ μετὰ τὸ
[19]	ὑμῖν εἴρηται σκήψεις καὶ προφάσεις	εἰσὶ	καὶ ἀκρασίας προκαλύμματα. ~Ὅτι εἰ
[70]	Ἀλλ´ οὐδὲ μικρᾶς καιροῦ ῥοπῆς	εἰσι	κύριοι. Ἀλλὰ διὰ τὴν ῥᾳστώνην;
[24]	μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν.	Εἰσὶ	μὲν γὰρ οἱ τῆς ἐνταῦθα
[23]	Παῦλον, Τινῶν αἱ ἁμαρτίαι πρόδηλοί	εἰσι	προάγουσαι εἰς κρίσιν, τισὶ δὲ
[10]	γαμοῦσιν μηδὲ γαμίζονται, ἀλλ´ οὐκ	εἰσὶ	συμπεπλεγμένοι σαρκὶ καὶ αἵματι οὐδὲ
[9]	καθίστησιν ἡμᾶς καὶ διατηρεῖ. Ἀλλ´	εἰσί	τινες οἱ μὴ δεόμενοι ταύτης
[1]	ἐγώ· πρῶτον μὲν ὅτι οὐκ	εἰσὶν	ἁγναί. Οὐ γάρ εἰσιν ἡρμοσμέναι
[6]	ἀντιβλέψαι ἀνεχομένη— εἴ γέ τινές	εἰσιν	ἐν αὐταῖς τοιαῦται— πρὸς τὸν
[13]	συμφέρει μὴ γαμῆσαι« τότε ἔφησεν·	Εἰσὶν	εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ
[36]	Χριστῷ, τῷ μὲν Χριστῷ λέγοντι·	Εἰσὶν	εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ
[1]	οὐκ εἰσὶν ἁγναί. Οὐ γάρ	εἰσιν	ἡρμοσμέναι ἑνὶ ἀνδρὶ καθὼς ὁ
[41]	διανεῖμαι τὴν ἐξουσίαν. Ποῦ τοίνυν	εἰσὶν	οἱ διὰ τὴν ἐκ τῆς
[36]	γὰρ μακαριζόμενοι πανταχοῦ οἱ ἐλεήμονές	εἰσιν,	οἱ ταπεινοί, οἱ ἐπιεικεῖς, οἱ
[8]	δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου	εἰσίν,	οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας.
[57]	τότε· οὐδὲ γὰρ ἐν οἷς	εἰσιν	ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ καὶ ὧν
[78]	Οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ´	εἰσὶν	ὡς ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ. Εἶδες
[52]	καὶ τρόμου μεστά. Οὐ γὰρ	εἴσοδοι	καὶ ἔξοδοι πολυπραγμονοῦνται μόνον ἀλλὰ
[41]	ἀκοάς, καὶ τὴν διάνοιαν προλεάνας,	εἴσοδον	ἀρίστην τῷ λόγῳ παρασκευάζει. Μετὰ
[49]	τοῦ κατορθώματος, μετὰ γὰρ τὴν	εἴσοδον	οὐκέτι τοσοῦτος ὁ πόνος ἐστίν.
[57]	μὲν ἀπολαβεῖν σπεύδων, τὴν δὲ	εἴσπραξιν	μετὰ αἰδοῦς ποιεῖσθαι ἀναγκαζόμενος, ἥ
[32]	ἀποσμῆξαι τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς;	Εἶτα	ἂν μὴ βούληται ἐκείνη ταύτῃ
[39]	τῷ Θεῷ χηρεύειν διὰ παντός,	εἶτα	γαμηθεῖσαν, καταδικάζει σφοδρῶς ὅτι τὰς
[4]	ἵνα ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ,	εἶτα	ἐξαίφνης καὶ παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν
[56]	τινι τῶν μεγάλα δυναμένων ἀνδρῶν,	εἶτα	ἐξαίφνης πρὶν ἐπὶ τούτοις μακαρισθῆναι,
[78]	ἑστάναι μετὰ πολλῆς τῆς ἀνδρείας.	Εἶτα	ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα τὸν
[47]	γάμον συγχωροῦντός ἐστι καὶ εἰσάγοντος.	Εἶτα	ἐπὶ τὴν παρθενίαν ἐλθὼν καὶ
[28]	καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί.	Εἶτα	ἑρμηνεύων αὐτὸ καὶ σαφέστερον ποιῶν
[78]	καὶ κρίνῃ τότε καλῶς ποιεῖ.	Εἶτα	ἵνα μὴ νομίσῃς διὰ τὴν
[12]	μείνῃ, κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην.	Εἶτα	ἵνα μὴ τὴν ἐμὴν γνώμην«
[72]	τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι.	Εἶτα	μετὰ τοῦτό φησιν· Ὁ καιρὸς
[8]	γὰρ κυρίαν τοῦ γαμηθῆναι γενομένην,	εἶτα	οὐχ ἑλομένην ταύτην ἂν εἴποιμι
[49]	λέγει· Διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην.	Εἶτα	πάλιν εἰπών· Ἐὰν δὲ καὶ
[47]	παρθενίας συμβουλεύοντα περὶ γάμου φιλοσοφεῖν.	Εἶτα	πάλιν ἐπὶ τὴν παρθενίαν μεθίσταται,
[45]	πολλὰ μεριμνῶν τις ἀνύοι τοῦτο	εἴτε	ἀσκούμενος καὶ ταλαιπωρῶν καὶ μετὰ
[45]	τὴν κατὰ τῆς κακίας νίκην.	Εἴτε	γαμῶν καὶ τρυφῶν καὶ πολλὰ
[56]	ζημία χρημάτων εἴτε σώματος ἀρρωστία	εἴτε	ἕτερόν τι συμβαίη τῶν ἀβουλήτων,
[40]	πλύνοι, εἴτε οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι	εἴτε	ἕτερόν τι τοιοῦτον. Πολλαὶ γὰρ
[17]	ἅπαντες ἄνθρωποι γίνεσθαι; Εἴτε οὕτως	εἴτε	ἑτέρως οὐκ ἔχω λέγειν. Τὸ
[56]	αὐτῇ, καὶ καθ´ ἕκαστον τούτων	εἴτε	ζημία χρημάτων εἴτε σώματος ἀρρωστία
[40]	ἂν βούληται, εἴτε πληγὰς ἐντείνοι	εἴτε	λοιδορίαις πλύνοι, εἴτε οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ
[40]	πληγὰς ἐντείνοι εἴτε λοιδορίαις πλύνοι,	εἴτε	οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι εἴτε ἕτερόν
[17]	φησίν, ἔμελλον ἅπαντες ἄνθρωποι γίνεσθαι;	Εἴτε	οὕτως εἴτε ἑτέρως οὐκ ἔχω
[40]	ἐκείνῳ πρὸς ὅπερ ἂν βούληται,	εἴτε	πληγὰς ἐντείνοι εἴτε λοιδορίαις πλύνοι,
[56]	ἕκαστον τούτων εἴτε ζημία χρημάτων	εἴτε	σώματος ἀρρωστία εἴτε ἕτερόν τι
[82]	πατριάρχης, φησίν, Ἀβραὰμ καὶ γυναῖκα	εἶχε	καὶ παῖδας καὶ χρήματα καὶ
[19]	ἀρχήν, ὅπερ ἔφην, δύο ταύτας	εἶχε	τὰς ὑποθέσεις· ὕστερον δὲ πληρωθείσης
[12]	τὸν λόγον. Τὸν γὰρ Χριστὸν	εἶχεν	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα καὶ οὐκ
[22]	λάμποντας ὁρῶντες· Οὗτοι ἦσαν οὓς	εἴχομέν	ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς
[3]	ἠνέσχοντο τῆς συμμετρίας. Οὐ γὰρ	εἶχον	ἐν ἑαυτοῖς λαλοῦντα τὸν Χριστὸν
[79]	δῆλον ἐκεῖθεν· εἰ γὰρ γυναῖκα	εἶχον	καὶ παῖδας, οὐκ ἂν εὐκόλως
[77]	αἱ πέντε ἐκεῖναι καὶ λαμπάδας	εἶχον	καὶ παρθενίαν ἤσκησαν ἀλλ´ οὐδενὸς
[79]	τινός, ἀλλ´ ἀντὶ μὲν στέγης	εἶχον	τὸν οὐρανόν, ἀντὶ δὲ κλίνης
[47]	κεχρῆσθαι ἐπὶ τῶν παραδόξως συμβαινόντων	εἰώθαμεν.	Τί δὲ μετὰ ταῦτά φησι;
[52]	πάθος— οὐκ ὀλιγάκις δὲ τοῦτο	εἴωθε	γίνεσθαι— ἐκεῖνος μὲν ῥᾷον διακείσεται
[50]	τὴν τῆς τρυφῆς παρέχειν ἡμῖν	εἴωθε.	Καὶ μάρτυς ὁ μακάριος Παῦλος
[17]	πρὸς τὴν γῆν ἡμᾶς καθέλκειν	εἴωθε.	Μὴ τοίνυν τὴν ἐξ ἀρχῆς
[52]	ἀλλὰ καὶ θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν	εἴωθε.	Τούτων δὲ ἕκαστον καὶ καθ´
[64]	ἀλλ´ ὀδύνην καὶ κόπον ἐργάζεσθαι	εἴωθεν.	Ἀλλ´ ἡ μὲν τῶν μαστίγων
[56]	φησί, πᾶσιν οὐδὲ ἀεὶ συμπίπτειν	εἴωθεν.	Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων κεχώρισται— καὶ
[67]	πλήθει τῆς τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν	εἴωθεν,	ὅταν ἐν τῇ τῶν θεραπαινίδων
[76]	ἁπάντων ἅπερ ὁ γάμος ἐπισύρεσθαι	εἴωθεν.	~Ὅτι ἡ τὰ βιωτικὰ μεριμνῶσα
[70]	πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι καὶ ἀνατρέψαι	ἐκ	βάθρων ἡδονήν. Δεύτερον δὲ καὶ
[84]	λέγων. Ὅτε γὰρ τοὺς μὲν	ἐκ	δεξιῶν ἀπεδέξατο, τοὺς δὲ ἐξ
[1]	τοῦτο γὰρ καὶ τὰ πρόβατα	ἐκ	δεξιῶν ἵστησιν ὁ Χριστὸς καὶ
[33]	ἔπαθον τῆς φωνῆς, ἀλλ´ ὅτε	ἐκ	δευτέρου ταῦτα ἤκουσαν, τότε συνεῖδον
[14]	αὐτῷ, καὶ οὐδεὶς τούτων γέγονεν	ἐκ	διαδοχῆς, οὐδεὶς ἐκ τόκων καὶ
[14]	ψυχῆς. Ὥσπερ δὲ ῥεῖθρον διειδὲς	ἐκ	καθαρᾶς πηγῆς προϊόν, οὕτως ἦσαν
[49]	περὶ τὰς τοιαύτας ἐπικουρίας, ὅταν	ἐκ	μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου, ὅταν κίνδυνον
[50]	ἐρίφους ἐκ ποιμνίων καὶ μοσχάρια	ἐκ	μέσου βουκολίων γαλαθηνά· οἱ ἐπικροτοῦντες
[1]	ὅπου γε καὶ αὐτὸν τὸν	ἐκ	παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ
[49]	σφόδρα δυνατῶν. Ποιεῖ δὲ αὐτὸ	ἐκ	περιουσίας πολλῆς τὸν γάμον ἀποφαίνων
[50]	στρωμναῖς αὐτῶν· οἱ ἐσθίοντες ἐρίφους	ἐκ	ποιμνίων καὶ μοσχάρια ἐκ μέσου
[68]	τρυφῆς καὶ πῶς ἅπασαν σύγκρισιν	ἐκ	πολλοῦ τοῦ περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´
[57]	πρὸς κακίαν τινά. Οὐδὲ γὰρ	ἐκ	πονηρῶν χρηστοὶ γίνονται μόνον, ἀλλὰ
[33]	γὰρ οἱ μακάριοι τότε ἐκεῖνοι	ἐκ	πρώτης εὐθέως τοῦτο ἔπαθον τῆς
[38]	ἀποστερεῖν αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε τὴν	ἐκ	συμφωνίας γινομένην στέρησιν ἐπὶ πολὺ
[29]	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν	ἐκ	συμφώνου. Διὰ τί δὲ καὶ
[40]	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν	ἐκ	συμφώνου. Ἐνταῦθα δὲ χωρισθεῖσαν αὐτὴν
[29]	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν	ἐκ	συμφώνου, ἵνα σχολάσητε τῇ νηστείᾳ
[29]	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν	ἐκ	συμφώνου. Ὅτι οὗτος προσηνέστερος ὁ
[29]	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν	ἐκ	συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα σχολάσητε
[29]	ἀλλήλους, εἰ μή τι ἂν	ἐκ	συμφώνου πρὸς καιρόν« πλέον μὲν
[60]	τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ οὔτε τὸ	ἐκ	ταπεινῶν γεγονέναι οὔτε τὸ μὴ
[58]	τὸ πέρας; Ποῖον τὸ κέρδος	ἐκ	ταύτης τῆς πολλῆς ἡδονῆς ἔχοντες
[41]	τοίνυν εἰσὶν οἱ διὰ τὴν	ἐκ	τῆς ἡδονῆς παραμυθίαν πᾶσαν ἕτοιμοι
[28]	κύριος οὐκ ἀφίησι τὸν ἄνδρα	ἐκ	τῆς οἰκείας ἐκβαλεῖν τὴν γυναῖκα.
[16]	τῆς γῆς, οὐδὲν ἂν μέγα	ἐκ	τῆς συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα, ἐκείνης τῆς
[35]	ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν καὶ τὸν	ἐκ	τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως οὐκ
[60]	ὡς ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ τὴν	ἐκ	τῆς τῶν ἡττόνων ὑπεροχῆς ἡδονὴν
[14]	τούτων γέγονεν ἐκ διαδοχῆς, οὐδεὶς	ἐκ	τόκων καὶ ὠδίνων καὶ συλλήψεως.
[30]	ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω« φησί, νυμφίος	ἐκ	τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη
[24]	τῆς ἐνθάδε ὀφειλομένης ὅτι μηδὲ	ἐκ	τοῦ παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ τὰ
[30]	τοῦ κοιτῶνος αὐτοῦ καὶ νύμφη	ἐκ	τοῦ παστοῦ αὐτῆς. Τοῦτο γὰρ
[83]	Τὸ« γὰρ περισσόν« φησί, τούτων	ἐκ	τοῦ πονηροῦ ἐστιν. Οὐδὲν πλέον
[83]	Τότε ἡ ἐπιορκία μόνη ἦν	ἐκ	τοῦ πονηροῦ, νῦν δὲ καὶ
[41]	δὲ καὶ ἑτέραν ἀνάγκην τὴν	ἐκ	τοῦ πρὸς ἀλλήλους συνδέσμου, πάσης
[84]	ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται	ἐκ	τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;
[66]	διακείσεται. Τὰς γὰρ ἀηδίας ὅσας	ἐκ	τούτων ὑπομένειν ἀνάγκη παρίημι. Καὶ
[52]	ζηλότυπος ὢν τύχοι, ἢ καὶ	ἔκ	τινος προφάσεως οὐκ ἀληθοῦς τούτῳ
[33]	τὴν ἀνάγκην. Καὶ γὰρ ὅτε	ἐκάθητο	ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁ Χριστός,
[23]	οὖν μετ´ ἐκείνους τοὺς καιροὺς	ἐκακηγόρησεν	ἁγίους ἄνδρας; Πολλοὶ καὶ πολλαχοῦ
[62]	ἐκείνην δὲ διὰ ταῦτα καὶ	ἐκάκισε	πολλάκις ὥσπερ παρὰ τὴν ἀξίαν
[32]	εἰς τὸν πλησίον ἁμαρτήματα ἑκατὸν	ἐκάλει	δηνάρια, τὰ δὲ εἰς τὸν
[36]	σπουδῆς· χάρισμα αὐτὸ ὁ Παῦλος	ἐκάλεσε.	Μετριάζων γάρ, οὐκ εἰς τὴν
[46]	Πῶς οὖν, φησί, βοηθὸν αὐτὴν	ἐκάλεσε	τὴν ἐμποδίζουσαν; Ποιήσωμεν« γὰρ αὐτῷ«
[47]	διαστῇς, ἀλλὰ δεσμὸν τὴν συζυγίαν	ἐκάλεσε;	Τὸ φορτικὸν ἐνταῦθα τοῦ πράγματος
[81]	τῶν κακῶν πάντων ὁ Παῦλος	ἐκάλεσεν.	Ἀλλὰ ταύτην ἱκανὴ ξηρᾶναι τὴν
[76]	ἐστιν; Οὐ τὴν παρθενίαν βρόχον	ἐκάλεσεν—	ἄπαγε— ἀλλὰ τὸ μετὰ βίας
[40]	οὖν ὁ κύριος αὐτὸ μοιχείαν	ἐκάλεσεν.	~Διὰ τί τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε
[64]	τοῦτο ἣν στενὴν καὶ τεθλιμμένην	ἐκάλεσεν	ὁδὸν ταύτην πάλιν καλεῖ καὶ
[43]	δὲ οὐκ ἂν αὐτὴν ἐνεστῶσαν	ἐκάλεσεν.	Οὐ γὰρ νῦν πρῶτον ἀλλ´
[22]	μετὰ πολλῆς τῆς εἰρωνείας προσελθόντες	ἐκάλουν	τὸν δίκαιον καὶ καταβαίνειν ἐκέλευον
[16]	ἂν μέγα ἐκ τῆς συγκαταβάσεως	ἐκαρπωσάμεθα,	ἐκείνης τῆς τελειότητος δι´ ἣν
[67]	πλῆθός ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ ἐφ´	ἑκάστῃ	καὶ ἀρρωστούσῃ καὶ τελευτώσῃ ταράττεσθαι
[14]	γένος, τοῦ μὲν θανάτου καθ´	ἑκάστην	αὐτὸ τὴν ἡμέραν ἐπινεμομένου καὶ
[67]	ἔτι χαλεπώτερα, οἷον τὸ καθ´	ἑκάστην	διατείνεσθαι τὴν ἡμέραν ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν,
[32]	ὀργὴν καὶ ὃν οὕτω καθ´	ἑκάστην	ἐκπολεμοῦμεν τὴν ἡμέραν καταλλάξοντες, εἰκότως
[37]	ὀφθεῖσαν αὐτῇ ποτε, μυρίοις καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν βάλλει σκώμμασι καὶ διὰ
[32]	οὕτως ὡς τὸν Θεὸν καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ τοῦτο ἐμφαίνων
[57]	προσέοικεν αὐτῶν ἡ ψυχή, καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν τῶν γονέων τοὺς μὲν
[82]	ἐκράτει. Οὗτοι μὲν γὰρ καθ´	ἑκάστην	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας φλέγονται τὴν
[66]	συμβῇ— συμβαίνει δὲ τοῦτο καθ´	ἕκαστον	ἐνιαυτὸν καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις—
[63]	ἡνίας ἐν πολλῇ τῶν ἵππων	ἕκαστον	εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ, καὶ οὔτε τὴν
[52]	ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε. Τούτων δὲ	ἕκαστον	καὶ καθ´ ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν
[70]	τῶν κακῶν ἐνοχλεῖσθαι ἐκείνων ὧν	ἕκαστον	καὶ καθ´ ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν
[56]	τῶν φροντίδων αὐτῇ, καὶ καθ´	ἕκαστον	τούτων εἴτε ζημία χρημάτων εἴτε
[66]	τῶν ἐντυγχανόντων οὐκ ἀναγκαζομένη καθ´	ἕκαστον	τῶν γνωρίμων ὁρᾶσθαι καὶ ἐρυθριᾶν,
[65]	παρθένος ὑπομένει τοιοῦτον οἷον καθ´	ἕκαστον	ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη,
[35]	εἰ μὴ τοῦτο προσέκειτο· Ἀλλ´	ἕκαστος	ἴδιον ἔχει χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν
[36]	ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος	Ἕκαστος	ἴδιον χάρισμα ἔχει« μὴ ἀναπέσῃς
[36]	τὴν παρθενίαν χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´	ἕκαστος	ἴδιον χάρισμα ἔχει« φησίν, ὁ
[27]	ἅπαντα ὁ Παῦλος συνειδὼς ἔλεγεν·	Ἕκαστος	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Διὰ
[27]	ἀπεπήδησεν ἐπὶ τὸν γάμον εὐθέως,	Ἕκαστος	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« λέγων·
[19]	λέγων· Διὰ δὲ τὰς πορνείας	ἕκαστος	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω« οὐ
[33]	τὸν λογισμὸν ἐμβαλῇ τοὺς Κορινθίους·	Ἕκαστος	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, τῇ
[26]	συγχωρεῖς; Διὰ δὲ τὰς πορνείας	ἕκαστος	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Φοβοῦμαί
[14]	ποτε ἐπιλείπῃ, τῆς δὲ ἰδίας	ἕκαστος	ὡς ἀλλοτρίας οὕτως ἀμελοῦντες ψυχῆς
[42]	νομοθετῶ. Τὸ δὲ τὰ παραστάντα	ἑκάστῳ	συμφέροντα φέρειν εἰς μέσον καὶ
[41]	διά τινος ἀλύσεως μικρᾶς ἐξ	ἑκατέρας	ἀρχῆς ταῖς πέδαις προσηλωμένοι, οὐκ
[47]	καὶ δι´ ὀλίγου τῆς παραινέσεως	ἑκατέρας	τὴν μίξιν; Ὥσπερ γὰρ ἐν
[74]	δὲ χωρὶς τοσοῦτον τῆς μερίμνης	ἑκατέρας	τὸ μέσον ὡς μηδὲ μέριμναν
[4]	ἀπὸ τῆς τῶν μετιόντων προαιρέσεως	ἑκάτερον	γίνεται. Καὶ Ἕλλησι μὲν ἄκαρπος
[34]	μακάριος Παῦλος πολὺ τὸ μέσον	ἑκατέρου	τοῦ πράγματος θείς. Ἡ μὲν
[41]	παραδοῦναι τὴν ἀρχὴν ἀλλ´ εἰς	ἑκατέρους	αὐτῆς διανεῖμαι τὴν ἐξουσίαν. Ποῦ
[41]	καὶ τὴν ἀπαραίτητον δουλείαν, τὸν	ἑκατέρους	περιβάλλοντα δεσμόν; Δεσμὸς γὰρ ὄντως
[4]	δὲ τὸ βασανίζεσθαι καὶ ταλαιπωρεῖσθαι	ἑκατέρωθεν,	ἐνταῦθα μὲν ἑκοῦσιν, ἐκεῖ δὲ
[39]	ψηφισαμένης ἀλλ´ ἐν μεταιχμίῳ τούτων	ἑκατέρων	μενούσης τῶν λογισμῶν. Οὕτω καὶ
[6]	εἶναι ἁγίαν, αὕτη δὲ ἐξ	ἑκατέρων	τῶν μερῶν ἐστι βέβηλος καὶ
[32]	μὲν εἰς τὸν πλησίον ἁμαρτήματα	ἑκατὸν	ἐκάλει δηνάρια, τὰ δὲ εἰς
[82]	φησίν, ὁ Χριστός. Τὸν γὰρ	ἑκατοντάρχην	ἰδὼν πολλὴν ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν·
[82]	ἀποσχέσθαι τῆς παλλακίδος ἀλλὰ καὶ	ἐκβαλεῖν	αὐτὴν τῆς οἰκίας ὑπὲρ τοῦ
[28]	τὸν ἄνδρα ἐκ τῆς οἰκείας	ἐκβαλεῖν	τὴν γυναῖκα. Ὁ δὲ Παῦλος
[10]	ἐνταῦθα ἂν τῆς ἀρίστης τάξεως	ἐκβάλῃς	τὸν γάμον, τῆς παρθενίας τὴν
[35]	οὕτω καὶ ἐνταῦθα τὴν ἀγωνίαν	ἐκβάλλει	μέσον ἑαυτὸν ἐμβαλών. ~Ὅτι μετριάζων
[54]	ἀηδέστερον. Τί δήποτε; Ὅτι πᾶσαν	ἐκβάλλει	φιλίαν καὶ ἡδονὴν αὕτη ἡ
[41]	εἴ γε μὴ ἐξῆν αὐτοῖς	ἐκβάλλειν.	Διὰ τοῦτό φησιν· Εἰ μισεῖς,
[78]	τοῦτο μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο δὲ	ἐκβάλλειν,	Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´ ὅμως
[44]	παντὸς ἢ μοιχείας ἁλίσκεσθαι βουλόμενον	ἐκβάλλειν.	Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον ἡμῖν
[30]	ἔχειν ἠφεῖτο καὶ τὰς μὲν	ἐκβάλλειν,	τὰς δὲ ἀντεισάγειν— τοσαύτην ποιεῖσθαι
[44]	ὀργίζεσθαι οὔτε γυναῖκα τὴν μὲν	ἐκβάλλειν,	τὴν δὲ ἀντεισάγειν κεκώλυτο. Καὶ
[37]	εὐκόλως ἀπὸ τῆς αὐτῶν ψυχῆς	ἐκβάλλοντας,	νάρκη τις αὐτοῖς ἀπὸ τούτων
[14]	ἅπτεσθαι. ~Ἀντίθεσις τῶν τὴν παρθενίαν	ἐκβαλλόντων	καὶ λύσις. Ἀλλ´ ἴσως εἴποι
[57]	τοὺς μὲν ἐγκρινόντων, τοὺς δὲ	ἐκβαλλόντων.	Τὸν γὰρ νικήσαντα χθὲς τῶν
[58]	λυπηρά. Βούλει καὶ ταῦτα πάντα	ἐκβαλόντες	θῶμεν τῷ λόγῳ τὰ ἀδύνατα
[46]	καὶ τῆς θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης	ἐκβαλοῦσα	διαγωγῆς τῆς ἐν τῷ παραδείσῳ,
[41]	ἄμεινον, εἰπέ μοι, τὴν μισηθεῖσαν	ἐκβληθῆναι	ἔξω ἢ σφαγῆναι ἔνδον; Τοῦτο
[78]	ὅμως λέγων· Ὥστε καὶ ὁ	ἐκγαμίζων	καλῶς ποιεῖ, ὁ δὲ μὴ
[78]	καλῶς ποιεῖ, ὁ δὲ μὴ	ἐκγαμίζων	κρεῖσσον ποιεῖ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν
[36]	τί δὲ καὶ ὁ μὴ	ἐκγαμίζων	τὴν ἑαυτοῦ παρθένον κρεῖττον ποιεῖ;
[44]	ὁ δι´ αὐτὴν καὶ τὰ	ἔκγονα	ἐκείνης περιρρέων ἡμᾶς φροντίδων ὄχλος
[11]	τοῦ πονηροῦ δούλου κόλασις ὑμᾶς	ἐκδέξεται·	ταῖς δὲ τῆς ἐκκλησίας παρθένοις
[2]	αὐτοῖς ἀλλ´ ἕτερα πολλῷ τούτων	ἐκδέξεται	χαλεπώτερα· τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον,
[4]	εἰ καὶ τὰ τῆς γεέννης	ἐκδέχεται	δεινά, ἀλλ´ ὅμως τὸ γοῦν
[58]	τοσοῦτον τὰ ἐνταῦθα ἀφέστηκε τῶν	ἐκεῖ	ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον. Οὐδὲ ὅπερ
[14]	τοῦ θανάτου. Ὅπου γὰρ θάνατος,	ἐκεῖ	γάμος· τούτου δὲ οὐκ ὄντος
[24]	μωροὺς ἤδη τὴν δίκην ἔδωκαν·	ἐκεῖ	γὰρ αὐτοῖς ἡ κόλασις τεταμίευται.
[3]	ἀνονήτοις καὶ ἀφορήτοις βαρύνοντες πόνοις,	ἐκεῖ	δὲ εἰς τὸ ἡτοιμασμένον ἐκείνοις
[44]	πολιτικῶν πραγμάτων ἔρριψεν ἑαυτὸν κλύδωνα.	Ἐκεῖ	δὲ ἐμπεσόντα λοιπὸν οὐδὲ ἔστιν
[75]	σαρκί« φησίν, ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι«	ἐκεῖ	δὲ ἐπὶ τοῖς ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς,
[8]	τὸ πρᾶγμα βδελυρὸν εἶναι δοκεῖ,	ἐκεῖ	δὲ ἡ τῶν ταῦτα τολμώντων
[34]	κωλύηται ὡς ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ δεδεμένος·	ἐκεῖ	δὲ ἵνα μή τις ἀναβῆναι
[4]	ταλαιπωρεῖσθαι ἑκατέρωθεν, ἐνταῦθα μὲν ἑκοῦσιν,	ἐκεῖ	δὲ μὴ βουλομένοις. Καὶ Ἕλλησι
[39]	οὖσαν καὶ τοῦτο ἑλέσθαι κἀκεῖνο·	ἐκεῖ	δὲ τὴν οὐκέτι κυρίαν οὖσαν
[29]	ἐν βραχεῖ καὶ ἀμυδρῶς εἰρημένον	ἐκεῖ	διὰ πλειόνων ἐνταῦθα σαφέστερον ἐξειργάσατο.
[73]	φαντάζεσθαι τὸν οὐρανὸν καὶ τῆς	ἐκεῖ	διατριβῆς τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν
[82]	τοὺς πολλοὺς ἱδρῶτας εὔχωνται χωρῆσαι	ἐκεῖ;	Ἐγὼ δὲ τούτου μεῖζον ἐρῶ
[73]	τῷ ταμιείῳ καταθεμένη τῶν ἀποκειμένων	ἐκεῖ	καὶ τὴν κλεῖν αὐτὴ κέκτηται
[22]	κρίσεως τοὺς ἀπὸ τῆς παρθενίας	ἐκεῖ	λάμποντας ὁρῶντες· Οὗτοι ἦσαν οὓς
[58]	ὄναρ; Ὅταν γὰρ ἐν τοῖς	ἐκεῖ	ληψομένοις ἡμᾶς αἰῶσι καὶ πέρας
[73]	αὐτὸν ὅταν δέῃ. Ἐπεὶ οὖν	ἐκεῖ	λοιπὸν ἀπιέναι χρὴ ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς
[49]	οὔτε περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος. Ἀλλ´	ἐκεῖ	μὲν τὴν βασιλείαν τίθησι τῶν
[4]	τοὺς τῆς παρθενίας πόνους ἵνα	ἐκεῖ	μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ, εἶτα ἐξαίφνης
[4]	πενίαν μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς ἵνα	ἐκεῖ	πλουτῇ, καὶ τοὺς τῆς παρθενίας
[24]	μὴ κριθῶμεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ,	ἐκεῖ	σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα. Καὶ
[24]	τιννύντες δίκην· ἕτεροι δὲ μόνον	ἐκεῖ	τὴν τιμωρίαν ὑποστήσονται διὰ τὸ
[24]	τῆς κακίας καὶ ἐνταῦθα καὶ	ἐκεῖ	τιννύντες δίκην· ἕτεροι δὲ μόνον
[58]	τῆς πολλῆς ἡδονῆς ἔχοντες ἀπελεύσονται	ἐκεῖ;	Τὸ γὰρ πολλοὺς παῖδας καταλιπεῖν
[35]	οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν	ἐκεῖ	τὸ παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς
[37]	δὲ ἐκεῖνο γινομένων; Καὶ γὰρ	ἐκεῖ	τὸν αὐτὸν ἴδοις ἂν ποτὲ
[17]	ἐπὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν	ἐκεῖ	φέρουσαν ὁδὸν ἐδείκνυ οὐκ ἀγνοῶν
[60]	τῶν πρωτείων τυχεῖν. Οὐκ ἔστιν	ἐκεῖ	φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν, οὐκ ἔστιν ἀλγῆσαι
[35]	παλαίαν κατεφέροντο συνήθειαν πολλὰ τῶν	ἐκεῖ	φυλάττοντες, τί φησί; Γίνεσθε ὡς
[73]	τῆς ἄλλης φιλοσοφίας ἁπάσης τῆς	ἐκεῖ	χρησιμευούσης ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ ἡ
[79]	ἡ παρθενία τοιούτους ἐποίησε δῆλον	ἐκεῖθεν·	εἰ γὰρ γυναῖκα εἶχον καὶ
[29]	σαφέστερον, τούτους αὐτοὺς τοῖς ῥήμασιν	ἐκεῖθεν	ἐξελκύσαι βουλόμενος. Εἰπὼν γάρ· Ἡ
[12]	εἰ μὴ τὸν νόμον ἡμῖν	ἐκεῖθεν	ἔφερεν. Εἶπε γὰρ ἄν τις
[68]	οὐρανὸν ἐνορᾶν καὶ πολλῷ μείζονα	ἐκεῖθεν	καρποῦσθαι τὴν ἡδονήν. Ὅσον γὰρ
[68]	ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν, καὶ	ἐκεῖθεν	ὁμοίως τέρπεσθαι ἔδει. Εἰ δὲ
[49]	μνημονεύσας τοῦ πυρὸς ἀλλὰ πάντα	ἐκεῖνα	ἀφεὶς πρὸς τοὺς μικροψύχους λέγεσθαι
[57]	λυπηρῶν. Πλὴν ἀλλ´ εἰ δοκεῖ	ἐκεῖνα	ἀφέντες, ἃ συγκεκλήρωται φύσει τῷ
[82]	καὶ βουκόλια, καὶ μετὰ πάντα	ἐκεῖνα	Ἰωάννης ὅ τε βαπτιστὴς ὅ
[16]	τελείους ὁ Χριστὸς δημιουργῆσαι βουλόμενος	ἐκεῖνα	μὲν ἀποθέσθαι ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια
[64]	Τοσαύτην γὰρ ἔχει τὰ δάκρυα	ἐκεῖνα	τὴν ἡδονὴν ὅσην οὐδὲ ὁ
[52]	προσῇ, πολλὰ ἕτερα πρόσεστι, κἂν	ἐκεῖνά	τις διαφύγῃ, πάντα ἁπλῶς διαφυγεῖν
[9]	δὲ οὐδέποτε. Καὶ τοὺς μὲν	ἐκεῖνα	τολμῶντας κολάζω καὶ τοῦ πληρώματος
[77]	φροντίσι. Καὶ γὰρ αἱ πέντε	ἐκεῖναι	καὶ λαμπάδας εἶχον καὶ παρθενίαν
[52]	τὰς ἠδικημένας ἐδέησεν ἀλλ´ ἔφθασαν	ἐκεῖναι	προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς ἀθυμίας σφοδρότητι.
[39]	ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις οὖν ἀλλ´	ἐκείναις	φησίν· Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται,
[82]	οὔτε ἡ παρθενία τὰς ἀθλίας	ἐκείνας	ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ τὸν πατριάρχην
[49]	ἡ κόλασις πολλῷ μείζων ταυτῆς	ἐκείνη,	ἀλλ´ ὅμως τούτῳ μᾶλλον ἢ
[37]	μὲν μετὰ τὴν ἧτταν ἐνίκησας,	ἐκείνη	δὲ καθαρὰν ἥττης ἁπάσης ἔχει
[68]	μὲν χωρὶς φροντίδος ἡ θεωρία,	ἐκείνη	δὲ μετὰ πολλῆς τῆς μερίμνης,
[47]	γάρ, ὅπερ ἔφθην εἰπών, οὐδὲ	ἐκείνη	διὰ τὸ γυνὴ εἶναι τὸν
[75]	κενοδοξεῖν καὶ περιττὰ μεριμνᾶν, εἰκότως.	Ἐκείνη	μὲν γὰρ ἡ ἐπιθυμία φυσική
[5]	τῶν αἱρετικῶν σωφροσύνη χείρων ἐστίν.	Ἐκείνη	μὲν γὰρ μέχρις ἀνθρώπων ἵστησι
[74]	μέσον ὡς μηδὲ μέριμναν ταύτην	ἐκείνῃ	παραβαλλομένην νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά τέ
[52]	ἡ δὲ ἀθλία καὶ ταλαίπωρος	ἐκείνη	πολλῷ χαλεπώτερα ὑπομένει τἀνδρός. Ὅταν
[32]	ψυχῆς; Εἶτα ἂν μὴ βούληται	ἐκείνη	ταύτῃ ἐπινεῦσαι τῇ γνώμῃ, ἀνάγκη
[17]	ἕτερόν τινα λιμένα καταφυγεῖν ἐν	ἐκείνῃ	τῇ ζάλῃ. Ἀλλὰ τί κελεύειν
[52]	ἱκανὸν τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν	ἐκείνην,	ἀλλ´ ἀνάγκη μακρόν τινα καὶ
[62]	τὴν περικειμένην ἀλλὰ τὰ περικείμενα,	ἐκείνην	δὲ διὰ ταῦτα καὶ ἐκάκισε
[17]	οὐκ ἀρκέσομεν πρὸς τὴν πτῆσιν	ἐκείνην,	δεῖξαι δὲ ἡμῖν βουλόμενος ὅτι
[45]	τὸ τρόπαιον φέρουσαν ὁδὸν οὗτος	ἐκείνην	εἶναί φησι τὴν πάντων ἀπηλλαγμένην
[26]	γέγονε τὸ πτερὸν ἵνα πρὸς	ἐκείνην	ἐπάρω σε τὴν κορυφήν. Καίτοι
[14]	ταῦτα καὶ ὅμως τὴν μακαρίαν	ἐκείνην	ζωὴν καὶ πολλῷ ταύτης ἀμείνω
[73]	πράγμασι καὶ τὴν φοβερὰν μόνον	ἐκείνην	ἡμέραν μεριμνᾶν. Εἴ τις« γάρ
[1]	γὰρ πρὸς αὐτοὺς ὁ κατ´	ἐκείνην	κρίνων τὴν ἡμέραν· Ἐγὼ τὰς
[62]	πρὸς ἑαυτὸν ἐπισπᾶται τοὺς θεατάς,	ἐκείνην	μὲν καταγελᾶσθαι μειζόνως, αὐτὸν δὲ
[52]	ὀδύνης πάλιν ἐπὶ τὴν ἀθλίαν	ἐκείνην	μετέπεσεν. Οὔτε γὰρ τοῖς αὐτοῖς
[37]	κορυφὴν ἀναβῆναι; Τῆς γοῦν μετ´	ἐκείνην	μὴ ἀποπέσῃς· τοσοῦτον ἡ παρθένος
[18]	πρὸς τὴν ἄτοπον τότε ἐπιθυμίαν	ἐκείνην	οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ
[32]	σπουδῆς δυνηθῆναι μειλίξασθαι τὴν ὀργὴν	ἐκείνην,	οὐχ ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι
[46]	τὸν Σολομῶντα μετὰ τὴν πολλὴν	ἐκείνην	σοφίαν καὶ εὐδοκίμησιν; Οὐ μέχρι
[79]	ὑποκειμένους ἀνάγκῃ δυνηθῆναι φθάσαι πρὸς	ἐκείνην	τὴν ἀρετήν, ὅρα πόσης ἀνδρείας,
[38]	τὴν φωνὴν ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης	ἐκείνην	τὴν φοβερὰν ὅτι Ἐὰν καταστρηνιάσωσι
[27]	ψυχὴ μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς τὰς	ἐκείνης	ἀλγηδόνας, ταχέως ἑαυτὴν ἀπολεῖ. Δεῖ
[17]	δεομένους παῖδας ἂν εἴ τις	ἐκείνης	ἀπαγαγὼν τῆς τροφῆς τῆς ἀνδράσι
[73]	οἰκίαν ἀφεῖναι, τότε τῆς εὐτελείας	ἐκείνης	ἀπαλλαγεῖσα καὶ τῆς ταπεινότητος, οἰκίας
[14]	σποδός, ἀπώλεσαν μετὰ τῆς μακαρίας	ἐκείνης	διαγωγῆς καὶ τὸ τῆς παρθενίας
[37]	βάλλει σκώμμασι καὶ διὰ τῶν	ἐκείνης	ἐγγόνων τὴν οὐκέτ´ οὖσαν ἀμύνεται
[46]	ἀσφαλείας καὶ τῆς θαυμαστῆς μὲν	ἐκείνης	ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς τῆς ἐν τῷ
[10]	ὁ δὲ τοῦτον ἐπαινῶν μᾶλλον	ἐκείνης	ἐπαίρει τὸ θαῦμα καὶ λαμπρότερον
[55]	κἂν ἀγαγεῖν ἐπ´ αὐτὴν τὴν	ἐκείνης	εὐνὴν ἑταιριζομένων πλῆθος γυναικῶν, πάντα
[74]	τὸ διάφορον, τοσοῦτον αὕτη βελτίων	ἐκείνης	ἡ φροντίς. Πῶς οὖν συγχωρεῖς
[53]	ἀπονοίας ἀπωσαμένη τῆς τάξεως αὐτὸν	ἐκείνης	καὶ εἰς τὴν αὐτῇ προσήκουσαν
[19]	ἀκαθαρσίας καὶ τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττων	ἐκείνης	καὶ ἐν ἁγιασμῷ καὶ σεμνότητι
[74]	νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά τέ ἐστιν	ἐκείνης	καὶ σφόδρα εὐκολωτέρα. Καὶ ταῦτα
[69]	λυπηρῶν καὶ τὰ τῆς ἀσχημοσύνης	ἐκείνης	καὶ τὰ τῆς ζημίας ἵστατο
[6]	διατρώγει τὴν ῥίζαν καὶ μετ´	ἐκείνης	καὶ τὸ λοιπὸν ἅπαν ἀπόλλυσι
[46]	καὶ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς αὐτὸν	ἐκείνης	κατήγαγεν. Ὥσπερ οὖν τὸ μὴ
[63]	οὕτω φιλοσοφούσης ψυχῆς πρὸς τὰ	ἐκείνης	κινήματα καὶ τὰς οἰκείας ἀνάγκη
[32]	εἰκότως ἡμᾶς ἀπάγει τῆς ἡδονῆς	ἐκείνης	μονονουχὶ λέγων· περὶ ψυχῆς ἡμῖν
[59]	πρόσωπον καὶ τῆς δόξης ἀπολαῦσαι	ἐκείνης.	~Ὅτι ἡ παρθενία οὐδενὸς δεῖται
[65]	λύσας καὶ ταύτην ἔλυσε μετ´	ἐκείνης.	~Ὅτι τὸ βαδίζειν τοῦ περιφέρεσθαι
[37]	καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα τοῖς	ἐκείνης	οὐ παύεται σκιαμαχοῦσα πρὸς αὐτήν·
[44]	δι´ αὐτὴν καὶ τὰ ἔκγονα	ἐκείνης	περιρρέων ἡμᾶς φροντίδων ὄχλος οὐδὲ
[66]	καὶ τῶν ἀπηλλαγμένων τῆς εἰρκτῆς	ἐκείνης	πολλαὶ καὶ διὰ μέσου τοῦ
[16]	μέγα ἐκ τῆς συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα,	ἐκείνης	τῆς τελειότητος δι´ ἣν ἡ
[57]	πατρός— παρίημι νῦν. Ἀλλὰ γὰρ	ἐκείνης	τῆς φροντίδος λυθείσης ὁ τῆς
[75]	καὶ τῇ φύσει κουφοτέραν οὖσαν	ἐκείνης;	Τί γὰρ ἡ μὴ γαμηθεῖσα
[82]	κόλπος, ἀλλ´ ἀξία πολλῷ μείζων	ἐκείνης·	τοὺς γὰρ ἐκείνων οὗτοι καθεδοῦνται
[16]	καὶ μηδέποτε τῆς εὐτελείας ἀπαλλάξαι	ἐκείνης,	τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα ἦν ἑαυτῷ.
[30]	Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν,	ἐκεῖνο	ἂν εἴποιμι ὅτι εἰ καὶ
[37]	νῦν μὲν τοῦτο, νῦν δὲ	ἐκεῖνο	γινομένων; Καὶ γὰρ ἐκεῖ τὸν
[78]	ἔχεσθαι καὶ τοῦτο μὲν ἐγκρίνειν,	ἐκεῖνο	δὲ ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν.
[78]	ψυχῆς ἐστιν ἀνάνδρου καὶ ταλαιπώρου,	ἐκεῖνο	δὲ καὶ διεστραμμένης καὶ οὐδὲ
[58]	τὸ δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται	ἐκεῖνο	ἐν τοῖς αἰωνίοις πράγμασι καὶ
[30]	συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´	ἐκεῖνο	ἴσως ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς ἀπέχεσθαι
[62]	θεαταῖς, ἀλλὰ πρὸς τὸ χειροποίητον	ἐκεῖνο	καὶ ἀμήχανον κάλλος ὅθεν μείζων
[27]	Κἂν γὰρ μεγάλα κατωρθωκότες τύχωμεν,	ἐκεῖνο	λέγειν ἀναγκαῖον πρὸς ἑαυτοὺς διὰ
[34]	διὰ τὴν ἀσθένειαν ὑμῶν; Ὅτι	ἐκεῖνο	μᾶλλον συγγινώσκοντος ἦν, τὸ δὲ
[71]	ὁ λόγος ἐπείγεται· διὸ μόνον	ἐκεῖνο	προσθέντες τῶν ἀποστολικῶν πάλιν ἁψώμεθα
[17]	ἀπείργει τροφῆς, ὅταν δὲ ἀποθῶνται	ἐκεῖνο	τὸ πῦρ καὶ τὴν ἀπ´
[39]	οὔπω δὲ οὐδὲ τοῦτο οὐδὲ	ἐκεῖνο	ψηφισαμένης ἀλλ´ ἐν μεταιχμίῳ τούτων
[75]	ἐσταυρωμένους πῶς διάκεινται. Πῶς οὖν	ἐκεῖνοι	διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος
[33]	Οὐδὲ γὰρ οἱ μακάριοι τότε	ἐκεῖνοι	ἐκ πρώτης εὐθέως τοῦτο ἔπαθον
[1]	οὐδὲ ὑπὲρ τοῦ μὴ γαμεῖν	ἐκεῖνοι.	Ἐρεῖ γὰρ πρὸς αὐτοὺς ὁ
[8]	τῶν Ἰουδαίων; Ἀλλ´ οὐκ ἀνέχονται	ἐκεῖνοι·	καὶ γὰρ τὸν γάμον τιμῶσι
[13]	τὴν ἐρώτησιν; Εἶδον τοῦτο ὀξέως	ἐκεῖνοι	καὶ καλῶς ὅτι μείζονος αὐτοῖς
[78]	δήποτε οὖν τοῦτο ποιεῖ; Ὅτι	ἐκεῖνοι	μὲν ἦσαν ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι δὲ
[2]	αὐτῶν πόνων τὰ ἐπίχειρα; Ὅτι	ἐκεῖνοι	μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ Θεῷ
[22]	λέγω Μαριάμ; Οἱ γὰρ παῖδες	ἐκεῖνοι	οἱ περὶ τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες
[68]	καρποῦνται ὃ μετὰ τῆς ἀμελείας	ἐκεῖνοι.	~Ὅτι πολλῆς ἀηδίας αἱ πολυτελεῖς
[69]	ἕτερον δὲ καὶ πλεονεκτοῦσιν αὐτῶν	ἐκεῖνοι.	Οὐ γὰρ μόνον κατηγόρους ἀλλὰ
[20]	ἑκὼν ταῦτα τολμήσειεν ἅπερ ἄκοντες	ἐκεῖνοι	ποιοῦσι, δικαίως ἂν ταῖς ἁπάντων
[4]	δὲ πολιτείας ἕνεκεν ἄμεινον ὑμῶν	ἐκεῖνοι	πράξουσιν. Τοῖς μὲν γὰρ ἡ
[28]	ῥᾴδιον τοῦτο καταμαθεῖν. Οὐδὲ γὰρ	ἐκεῖνοι	πρότερον φορτικὸν εἶναι καὶ ἐπαχθὲς
[57]	τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ ἀφέντες αὐτὰς	ἐκεῖνοι	ταῖς σφόδρα λειπομέναις αὐτῶν ἐξέδωκαν
[11]	τὸν οὐρανὸν ἀναβῆναι τέως καθάπερ	ἐκεῖνοι,	τῆς σαρκὸς καθελκούσης αὐτάς, ἀλλὰ
[69]	οἱ πλουτοῦντες διάκεινται. Καθάπερ γὰρ	ἐκεῖνοι	τοὺς δεσπότας οὕτω τοὺς κεκλημένους
[14]	οὐδὲ ἐφαίνετό που, ἀλλ´ ἔμενον	ἐκεῖνοι	τούτου χωρὶς καθάπερ ἐν οὐρανῷ
[4]	συνόντας, αὐτὸν δὲ ὑπὲρ ὧν	ἐκεῖνοι	τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν, ὑπὲρ
[52]	καὶ λόγον ἐν τοῖς διεφθαρμένοις	ἐκείνοις	δικασταῖς, ταῖς θεραπαινίσι λέγω καὶ
[8]	οὕτως οὐδὲ ὑμᾶς. Ὃ γὰρ	ἐκείνοις	ἡ τῆς φύσεως ἀνάγκη, τοῦτο
[80]	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον. Πάντα γὰρ	ἐκείνοις	ἦν περιττά, οὐ ταῦτα μόνον
[57]	ἄνδρας οὐκ ἔλαττον ἢ ἐν	ἐκείνοις,	καὶ τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι
[2]	τῶν πόνων οὐκ ἴσος, ἀλλ´	ἐκείνοις	μὲν δεσμὰ καὶ δάκρυα καὶ
[2]	τάχα δὲ καὶ πολλῷ πλείων	ἐκείνοις.	Ὁ δὲ καρπὸς τῶν πόνων
[27]	τῆς ἐγκρατείας λόγους βραχεῖς ποιησάμενος	ἐκείνοις	πολλοῖς οὖσιν αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν, οὐκ
[56]	παίδων, τρέμει δὲ ὑπὲρ τῶν	ἐκείνοις	προσηκόντων γυναικῶν πάλιν καὶ παίδων,
[3]	ἐκεῖ δὲ εἰς τὸ ἡτοιμασμένον	ἐκείνοις	πῦρ συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς. ~Ὅτι καὶ
[11]	τῆς σπουδῆς κατὰ δύναμιν ἐξισωθῆναι	ἐκείνοις.	Πῶς οὖν; Οὐ γαμοῦσιν οὐδὲ
[30]	τὴν αὐτὴν ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις	ἐκείνοις	σπουδήν. Εἰ δὲ ἐπιμένοι τις
[23]	ἐκείνων καταθέμενος τιμωρίας διὰ τῶν	ἐκείνοις	συμβάντων ἅπασι διαλέγεται λέγων ὅτι
[1]	κακὰ φευγόντων ἐστίν· ἀποχρῶσα γὰρ	ἐκείνοις	τιμὴ τὸ μηδὲν πάσχειν δεινόν.
[45]	πολεμεῖν ὡς τὰ αὐτὰ ἀνύσων	ἐκείνοις	τοῖς οὐδενὶ τούτων ἐμπεπλεγμένοις καὶ
[70]	ποιεῖ. Αὕτη δὲ οὐκ ἐν	ἐκείνοις	τοῖς συμποσίοις τοῖς τῶν πλουτούντων
[75]	ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις καθάπερ καὶ ἐν	ἐκείνοις.	Τοῦτο τοίνυν ἐστὶν ἔχοντα γυναῖκα
[84]	ἀρετὴν εἰ μέλλοιμεν τῶν αὐτῶν	ἐκείνοις	τυγχάνειν; Ὅτι πολλὴ ἡ τοῦ
[45]	δυνατόν σε πρὸς τὴν αὐτὴν	ἐκείνοις	φθάσαι κορυφήν. Τὸ δὲ τέλος
[16]	εἰ μετὰ τὸν πολὺν χρόνον	ἐκεῖνον	καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου
[46]	ὁ ταύτης ἀνήρ. Καὶ γὰρ	ἐκεῖνον	ὁ Θεὸς ἐποίησε κατ´ εἰκόνα
[75]	οἰκοδομεῖν ψυχήν, τὸν ναὸν κοσμεῖν	ἐκεῖνον	τὸν ἅγιον οὐκ ἐν πλέγμασιν
[21]	αὐτὴ τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ	ἐκεῖνος.	Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ
[24]	ζηλώσαντες ἀσέβειαν οὐ κατεποντίσθησαν ὥσπερ	ἐκεῖνος,	ἀλλὰ μένει τὸ τῆς γεέννης
[46]	διὰ τοῦτό φησιν ὁ σοφὸς	ἐκεῖνος	ἀνήρ· Μικρὰ πᾶσα κακία πρὸς
[46]	ἀπολλύναι, εἰ μὴ σφόδρα ἦν	ἐκεῖνος	ἀνήρ; Οὐκ αὐτὴ τὸν Σαμψὼν
[40]	μὲν ᾖ κοσμία καὶ ἥσυχος,	ἐκεῖνος	δὲ θρασύς, ὑπεροπτικός, ὀργίλος, πολὺν
[82]	τῆς ἐπιθυμίας φλέγονται τὴν ἡμέραν·	ἐκεῖνος	δὲ οὕτω ταύτην κατεσβέκει τὴν
[68]	πρὸς πόμα ἡδίων καὶ ἐπιτηδεία,	ἐκεῖνος	δὲ πρὸς τὸν τῦφον μόνον
[55]	ἀλλὰ κἂν ἀσελγαίνειν κἂν παροινεῖν	ἐκεῖνος	ἐθέλῃ κἂν ἀγαγεῖν ἐπ´ αὐτὴν
[14]	τὸν κόσμον ἐποίησε. Πλασθεὶς δὲ	ἐκεῖνος	ἔμεινεν ἐν παραδείσῳ καὶ γάμου
[68]	τὴν οἰκίαν; Καίτοι γε λαμπρότερος	ἐκεῖνός	ἐστι καὶ μερίμνης ἁπάσης ἐλευθέραν
[37]	καὶ μάχη, ἐντεῦθεν ὁ ξένος	ἐκεῖνος	καὶ καινότερος ζῆλος πρὸς τὴν
[82]	τοῦ βίου τῷ πυρὶ παρέδωκεν.	Ἐκεῖνος	μὲν γὰρ καὶ ἐν γάμῳ
[57]	συνῳκηκὼς χρόνον ἄν τε ὀλίγον.	Ἐκεῖνος	μὲν γὰρ ὅσῳ πλείονα τὴν
[68]	ἀφίησι τὴν ψυχήν. Ὅτι, φησίν,	ἐκεῖνος	μὲν οὐκ ἐμός, οὗτος δὲ
[52]	ὀλιγάκις δὲ τοῦτο εἴωθε γίνεσθαι—	ἐκεῖνος	μὲν ῥᾷον διακείσεται τῆς γυναικός,
[29]	τοῦ Θεοῦ Σαμουήλ. Καθάπερ γὰρ	ἐκεῖνος	μετὰ πάσης ἀκριβείας τοὺς περὶ
[40]	οἴσει τὴν καθημερινὴν ταύτην ἀηδίαν	ἐκεῖνος	ὁ δείλαιος, τὸν τῦφον. τὴν
[62]	φύσεως. Ὁ πολὺς γὰρ κόσμος	ἐκεῖνος	οὐκ ἀφίησιν αὐτὸ φαίνεσθαι γυμνόν,
[41]	τρυφήν. Διὰ τοῦτο ὁ μακάριος	ἐκεῖνος	πρῶτον μὲν δι´ ἐντρεπτικῶν ῥημάτων
[13]	μιμούμενος οὕτως ἐποίησεν. Καὶ γὰρ	ἐκεῖνος	τότε διελέχθη περὶ τῆς παρθενίας
[34]	ἐπὶ τῆς ψυχῆς. Τί δὲ	ἐκεῖνός	φησι; Περιπατήσει τις ἐπ´ ἀνθράκων
[82]	γὰρ τῶν ἀκτημοσύνην ἀσκούντων μᾶλλον	ἐκεῖνος	χρημάτων κατεφρόνησε πλουτῶν καὶ γυναῖκα
[21]	ἀρετὴν τὴν τοῦ μακαρίου τότε	ἐκείνου,	ἀλλὰ καὶ ἐθαύμασε σφόδρα· τοσοῦτον
[21]	πλέον ἀλλὰ καὶ περαιτέρω τῆς	ἐκείνου	γνώμης ἐπιταθῆναι τὴν τιμωρίαν αὐτῇ.
[30]	καὶ ἁγίους ἀποφαίνειν, οὐκέτι τῆς	ἐκείνου	δυνάμεως ἀλλὰ τῆς παρθενίας ἐστίν.
[79]	αὐτὸν μόνον ἀλλὰ καὶ δι´	ἐκείνου	ἑτέρους. Ὁ δὲ προφήτου πλέον
[40]	ἀπαλλαγήν. Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε τὸν	ἐκείνου	θάνατον. Ὥσπερ γὰρ τῇ παρθένῳ
[9]	ἐφικνούμενος τοῦ μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´	ἐκείνου	καὶ θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ
[40]	τήμερον μὲν τούτου, αὔριον δὲ	ἐκείνου,	καὶ πάλιν ἄλλων τῇ αὐτῇ
[82]	τῆς ἐγκρατείας διαλάμψαντες, εἰς τοὺς	ἐκείνου	κόλπους εὔχονται ἀπελθεῖν. Τίς σοι
[8]	τὸν διάβολον, τοὺς ἀγγέλους τοὺς	ἐκείνου—	μᾶλλον δὲ οὐδὲ ἐκείνους· μὴ
[48]	ἀποστερεῖται μόνον ἀλλὰ καὶ τῆς	ἐκείνου	μοιχείας αὐτὴ τὸν λόγον ὑπέχει
[42]	ἀπὸ τοῦ ἐλέους μοι γέγονεν	ἐκείνου.	Οὐ γὰρ ἐπειδὴ ἄξιος ἤμην,
[82]	ὁ τούτου παῖς οὐδὲ ὁ	ἐκείνου	οὐδὲ ὁ λαχὼν αὐτοὺς κόλπος,
[34]	δεῖξαι βουλόμενος ὅτι οὐ τῆς	ἐκείνου	πείρας τὸ πᾶν ἐστιν ἀλλὰ
[57]	αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ τοῦτο μᾶλλον	ἐκείνου	πενθεῖ, καὶ ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων
[5]	τὰς πάγας. Ὅτι γὰρ τῆς	ἐκείνου	πονηρίας ἐστὶν ἀκριβῶς εὕρημα ἡ
[40]	πρὸς ἕτερον καὶ πάλιν, ἀπ´	ἐκείνου	πρὸς ἄλλον μεταπηδᾶν, τί γάμων
[35]	χάριτος ἐπιφανείσης ὅλον ἐμαυτὸν ἀπ´	ἐκείνου	πρὸς ταύτην μετέθηκα. Οὐκέτι γὰρ
[22]	καταβαίνειν ἐκέλευον πρὸς αὐτούς, ἀντ´	ἐκείνου	πῦρ κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε
[29]	ἀνωτέρω τοῦτο σεμνότερον ἐνδειξάμενον μέχρις	ἐκείνου	στῆσαι τὴν παραίνεσιν; Τί γὰρ
[48]	ὑπέχει καὶ τὰς εὐθύνας μᾶλλον	ἐκείνου.	Τί δήποτε; Ὅτι αὐτὴ πρὸς
[48]	ὀλίγον τοῦτο ποιεῖν ἐπιτέτραπται ἄκοντος	ἐκείνου,	τίνα ἂν ἔχοι συγγνώμην ἡ
[53]	λαβεῖν. Ἀλλὰ τοῦτο τὸ ζηλωτὸν	ἐκείνου	τοῦ ἀπευκτοῦ οὐκ ἐλάττους εὑρήσομεν
[21]	τὴν ὀργὴν ὡς οὐδὲ αὐτοῦ	ἐκείνου	τοῦ δοκοῦντος ὑβρίσθαι πολλὰ παρακαλοῦντος
[49]	βασιλεῖ; Πῶς μάλιστα πάντων πλησίον	ἐκείνου	τοῦ θρόνου καὶ τῶν παστάδων
[6]	ἂν γένοιτο τοῦ βλέμματος ἰταμώτερον	ἐκείνου	τοῦ καὶ τοὺς ἔξωθεν πείθοντος
[78]	ὄντα τὸν λόγον δακεῖν τὴν	ἐκείνου	ψυχήν, ὅρα πῶς αὐτὸν συνεσκίασε
[11]	διάνοιαν ὑπερβαίνοντα τὴν ἀνθρωπίνην. Διόπερ	ἐκείνους	ἀφέντες— καὶ γὰρ τῶν πρὸς
[79]	ἡ ἀκαρπία, τοῦτο τοὺς ἁγίους	ἐκείνους	ἐν ἀφθονίᾳ καθίστησιν. Οὐ γὰρ
[46]	βασιλικήν. Ἐπειδὴ δὲ τοὺς χαρακτῆρας	ἐκείνους	ἠμαύρωσε διὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ
[52]	συνοικοῦντας οὐχ ἧττον τοὺς δραπέτας	ἐκείνους	καὶ τὰς ἐκείνων γυναῖκας καὶ
[8]	τοὺς ἐκείνου— μᾶλλον δὲ οὐδὲ	ἐκείνους·	μὴ γὰρ ἐπειδὴ σὲ τοιαῦτα
[17]	ἐπὶ τῶν νεοττῶν. Καὶ γὰρ	ἐκείνους	ὅταν ἐκθρέψῃ ἡ μήτηρ, προάγει
[32]	τὴν διάνοιαν ἅπασαν ἐπιστρέψαντες πρὸς	ἐκείνους,	οὕτω ποιοῦνται τὴν ἐντυχίαν, κἂν
[22]	καὶ ἀναδύονται πρὸς τοὺς ἱδρῶτας	ἐκείνους	πολλοί, τίς ἂν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι
[80]	βίος ἐστίν. Αὕτη τοὺς γενναίους	ἐκείνους	πρὸς τὸν θαυμαστὸν ἤλειψε δρόμον,
[23]	τις ὑμῶν· οὐδεὶς οὖν μετ´	ἐκείνους	τοὺς καιροὺς ἐκακηγόρησεν ἁγίους ἄνδρας;
[47]	ἐγὼ δὲ ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι; Ἀνάγκη	ἐκείνῳ	ἕπεσθαι. Καὶ γὰρ μὴ βουλομένην
[84]	θαυμάζομεν, ἀλλ´ ἕτερα πόλλῳ μείζονα	ἐκείνῳ	κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω καὶ τὴν
[52]	γάμου πραγμάτων ὁ τοῦτο διαδρὰς	ἐκείνῳ	περιπείρεται πάλιν, καὶ ὁ τοῦτο
[40]	τὸν ὑβριστὴν καὶ παρέχειν ἑαυτὴν	ἐκείνῳ	πρὸς ὅπερ ἂν βούληται, εἴτε
[47]	διαστασιάζοντα καὶ τὸν ἕτερον συναπολέσθαι	ἐκείνῳ.	Τί οὖν, ἐὰν ὁ ἀνὴρ
[78]	δοκεῖ μὲν ἐπιστομίζειν τὸν ἐπιπλήττοντα	ἐκείνῳ,	τὸ δὲ ἀληθὲς τὴν τούτου
[46]	ἐπιβουλαὶ εἰς τοὺς ἄνδρας γινόμεναι,	ἐκείνῳ	τῷ λόγῳ λυμαίνονται τῷ λέγοντι·
[49]	ἀλλ´ ὅμως τούτῳ μᾶλλον ἢ	ἐκείνῳ	τῷ ὅρκῳ κατέχονται. Καὶ πρὸς
[72]	μετάπτωσιν δέδοικεν. Ὁ δὲ ἐν	ἐκείνῳ	τῷ ὑγρῷ καὶ διακεχυμένῳ βίῳ
[14]	πηγῆς προϊόν, οὕτως ἦσαν ἐν	ἐκείνῳ	τῷ χωρίῳ τῇ παρθενίᾳ κοσμούμενοι.
[67]	ὅταν ἐν τῇ τῶν θεραπαινίδων	ἐκείνων	ἀγέλῃ εὐπρεπής τις οὖσα τύχῃ.
[13]	εἰ μὴ τοῦτο ἦν, τὴν	ἐκείνων	ἂν περιέμενε προθυμίαν, ἀλλὰ προλαβὼν
[52]	πρέπουσαν τάξιν προεμένην αὐτοῖς τὴν	ἐκείνων	ἀντιλαβεῖν. Πότε οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν
[52]	τοὺς δραπέτας ἐκείνους καὶ τὰς	ἐκείνων	γυναῖκας καὶ τὴν αὐτῇ πρέπουσαν
[22]	τῆς χειραγωγίας καταστήσωσιν ἑαυτούς. Οὐκ	ἐκείνων	δὲ μόνων ἕνεκεν ἀλλὰ καὶ
[82]	ὅτι πολλοὶ τῶν παρθενευσάντων οὐδὲ	ἐκείνων	ἐπιτεύξονται τῶν κόλπων οὐδὲ τῶν
[16]	πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, τὰ δὲ	ἐκείνων	εὐπρεπέστερα καὶ τελειότερα περιθέσθαι ἐκέλευσεν,
[79]	τις ἀκριβῶς ἐξετάσειεν, οὐδὲν χεῖρον	ἐκείνων	εὑρήσει διακειμένους. Καὶ τοῦτο δὲ
[5]	νυμφῶνος ὡς οὐκ ἐνὸν μετ´	ἐκείνων	εὐσχήμονα εἶναι, πῶς φρονήματος ἀσεβοῦς
[52]	οὐδὲ φαινομένην ὄψει τὴν ἐξ	ἐκείνων	ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ
[22]	ὑπὸ τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο τότε	ἐκείνων.	Καὶ οὔτε ἡλικία οὔτε τὸ
[73]	τοσαύτην ὑπὲρ τῆς τῶν μικρῶν	ἐκείνων	καὶ φαύλων φυλακῆς ἀναδέχεται μέριμναν
[23]	στήλῃ χαλκῇ καὶ γράμμασι τὰς	ἐκείνων	καταθέμενος τιμωρίας διὰ τῶν ἐκείνοις
[57]	οὕτω σφοδρῶς ὑπὸ τῶν ἀλγηδόνων	ἐκείνων	κατατεινομένη, δέδοικε τούτων οὐχ ἧττον,
[63]	ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν τῶν φθαρτῶν	ἐκείνων	κοσμεῖ τὰς ψυχὰς ἀλλ´ ἀντὶ
[52]	ἀφορμὴν τῆς οἰκείας λοιδορίας τὸν	ἐκείνων	λαμβάνουσι πόλεμον. Καὶ γὰρ συντιθέναι
[16]	γὰρ καὶ τὰ προστάγματα ταῦτα	ἐκείνων	μείζω, ἀλλὰ τοῦ νομοθέτου σκοπὸς
[13]	τί γὰρ ὑπὲρ πολλῶν γραψάντων	ἐκείνων	οὐδαμοῦ τοῦτο προσέθηκε; Δι´ οὐδὲν
[82]	καὶ Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων	ἐκείνων	οὐδεὶς ἕτερος ἐπιλήψεται ἀλλὰ μόνος
[82]	πολλῷ μείζων ἐκείνης· τοὺς γὰρ	ἐκείνων	οὗτοι καθεδοῦνται κρινοῦντες ἐγγόνους. Οὐ
[78]	πρότερον τὴν πίστιν ἐν ταῖς	ἐκείνων	παγῆναι ψυχαῖς, δεδοικὼς μὴ πρὸ
[22]	κατέφαγε τῶν θηρίων οὐχ ἧττον	ἐκείνων.	Ταῦτ´ οὖν ἐννοήσαντες, ἅπαντες ὑμεῖς
[84]	Ὅτι γὰρ οὔτε τούτων οὔτε	ἐκείνων	τέλος ἔσται ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο,
[4]	Καὶ δογμάτων μὲν ἕνεκεν μετ´	ἐκείνων	τετάξεσθε ὅτι ὁμοίως αὐτοῖς τὸν
[11]	τῶν ἀνθρώπων γένος τῶν μακαρίων	ἐκείνων	τῇ φύσει λειπόμενον βιάζεται τὴν
[10]	ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω καὶ τὰς	ἐκείνων	φύσεις οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας μένειν
[57]	δεσποτῶν οὐκ ἀφίησιν ἠρεμῆσαι τὴν	ἐκείνων	ψυχήν, οὕτως καὶ ἐπὶ τῶν
[14]	πᾶν εἶδος φθορᾶς ἐξώριστο τῆς	ἐκείνων	ψυχῆς. Ὥσπερ δὲ ῥεῖθρον διειδὲς
[70]	καὶ μηδενὶ τῶν κακῶν ἐνοχλεῖσθαι	ἐκείνων	ὧν ἕκαστον καὶ καθ´ ἑαυτὸ
[22]	ἐκάλουν τὸν δίκαιον καὶ καταβαίνειν	ἐκέλευον	πρὸς αὐτούς, ἀντ´ ἐκείνου πῦρ
[1]	λυμαινόμενον τοῖς ἀλλοτρίοις δωρεὰν λαμβάνειν	ἐκέλευσαν.	Καὶ τὸν μοιχὸν ἀποκτιννύντες τὸν
[30]	ἴσως ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς ἀπέχεσθαι	ἐκέλευσεν;	Ἐξελθέτω« φησί, νυμφίος ἐκ τοῦ
[16]	ἐκείνων εὐπρεπέστερα καὶ τελειότερα περιθέσθαι	ἐκέλευσεν,	οὐκ ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ ἀλλὰ καὶ
[16]	δημιουργῆσαι βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν ἀποθέσθαι	ἐκέλευσεν,	ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ καὶ οὐ
[17]	νεοττῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνους ὅταν	ἐκθρέψῃ	ἡ μήτηρ, προάγει μὲν τῆς
[27]	τῆς ἐγκρατείας ἐγκώμιον, οὐ φανερῶς	ἐκκαλύπτων	τῷ λόγῳ ἀλλὰ τῷ συνειδότι
[34]	οὕτω χαῦνος ὡς διὰ παντὸς	ἐκκεχύσθαι	πρὸς τὴν μίξιν καὶ κεχηνέναι,
[84]	πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος χάρις	ἐκκέχυται	νῦν καὶ μεγάλη τῆς τοῦ
[1]	καταπλήττονται, ζηλοῖ δὲ μόνη ἡ	ἐκκλησία	τοῦ Θεοῦ. Τὰς γὰρ τῶν
[12]	καὶ ἡ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης	ἐκκλησία	τοῦ νόμου τὴν ἰσχὺν μετὰ
[61]	Καὶ γὰρ ἐν βαλανείοις καὶ	ἐκκλησίαις	παραγίνονται αἱ τὰ τοιαῦτα κακουργοῦσαι
[14]	δὲ καὶ τῶν εἰς τὴν	ἐκκλησίαν	δοκούντων συντελεῖν πολλοὶ ταῦτα φθέγγονται,
[30]	Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε	ἐκκλησίαν,	συναγάγετε πρεσβυτέρους. Ἀλλ´ ἐκεῖνο ἴσως
[1]	τοῦτο τοῦ πληρώματος εἴρηται τῆς	Ἐκκλησίας	ἀλλ´ ὅμως κἀκείνας περιλαμβάνει τὸ
[11]	εἰρημένων ἅλις— τοῖς τέκνοις τῆς	ἐκκλησίας	διαλεξώμεθα λοιπόν. ~Ὅτι Παῦλος εἰπὼν
[11]	ὑμᾶς ἐκδέξεται· ταῖς δὲ τῆς	ἐκκλησίας	παρθένοις ἀπαντήσεται τὰ πολλὰ καὶ
[9]	καὶ τοῦ πληρώματος ἀπελαύνω τῆς	ἐκκλησίας,	τοὺς δὲ τοῦτο ποιοῦντας, εἰ
[76]	εὐσχήμονα προσεδρίαν ὑπὸ τῶν βιωτικῶν	ἐκκοπῆναι	πραγμάτων. Σὺ δέ μοι θέα
[77]	διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι πᾶσαν	ἐκκόπτει	φροντίδος ὑπόθεσιν περιττῆς καὶ πᾶσαν
[67]	τὴν ἡμέραν ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν	ἐκκόπτουσαν,	ἀχαριστίας παύουσαν, τὴν ἄλλην πᾶσαν
[47]	συνομολογῶ. Οὐδὲ γὰρ αὐτὴν παντελῶς	ἐκκόπτω	τῆς ἐν τοῖς πνευματικοῖς συμμαχίας
[35]	τὸν ἀπὸ τοῦ νόμου φόβον	ἐκλῦσαι	σπεύδων, δι´ ὃν ἐπὶ τὴν
[22]	τῶν ῥημάτων τούτων τῆς μετανοίας	ἐκνενευρισμένης	ὑπὸ τοῦ καιροῦ τότε; ~Διὰ
[83]	παραπέμψαι δύναιτ´ ἄν. Τότε μοιχεία	ἐκολάζετο	μόνον, νῦν δὲ καὶ τὸ
[36]	οὐκ ἔχοντας χαρίσματα ὁ Χριστὸς	ἐκόλασεν	ἀλλὰ πανταχοῦ τοὺς βίον οὐκ
[41]	ἐφ´ ἡμῖν· τὸ δὲ μὴ	ἑκόντας	ἀλλ´ ἄκοντας φέρειν τὴν δουλείαν,
[41]	ἀνάγκην ἐπάγεται ἀλλὰ τοὺς μὲν	ἑκόντας	καὶ μετὰ προαιρέσεως δεχομένους αὐτὴν
[20]	οὐκ ἴσασιν ἃ ποιοῦσιν οὐδὲ	ἑκόντες	ἃ πάσχουσιν ὑπομένουσι. Διὸ καὶ
[41]	τὰ δικαιώματα καὶ τοὺς νόμους,	ἑκόντες	ἑαυτοὺς ὑποβάλλομεν τῷ ζυγῷ. Μετὰ
[68]	τῷ καιρῷ τῆς τελευτῆς καὶ	ἑκόντες	καὶ ἄκοντες αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας
[84]	ὀφειλομένην ἀπὸ τούτων δίκην καὶ	ἑκόντες	καὶ ἄκοντες ἑλκόμεθα, οὐ μόνον
[36]	τούτου φησί; Πλέον αὐτῶν πάντων	ἐκοπίασα,	οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ´ ἡ
[27]	κύριος οἶκον οἰκοδομήσῃ, εἰς μάτην	ἐκοπίασαν	οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτόν. Οὐ« γάρ
[60]	μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ νυμφίῳ τὴν	ἑκοῦσαν	τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ οὔτε τὸ
[4]	καὶ ταλαιπωρεῖσθαι ἑκατέρωθεν, ἐνταῦθα μὲν	ἑκοῦσιν,	ἐκεῖ δὲ μὴ βουλομένοις. Καὶ
[4]	ἀπέλαυσαν. Ὁ δὲ πενίαν μὲν	ἑκούσιον	ὑποστὰς ἵνα ἐκεῖ πλουτῇ, καὶ
[15]	τὸν πλοῦτον δὲ οὕτως τῆς	ἑκουσίου	προτιμήσεις πενίας καὶ τὴν τρυφὴν
[22]	μετιόντων μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν	ἐκπεπτωκότων	αὐτῆς ὅμως ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται
[55]	καὶ ἀσμενίζειν ἢ τῆς οἰκίας	ἐκπεσεῖν.	Καὶ οὐ τοῦτο μόνον ἐστὶ
[61]	τιμίων συγκείμενα λίθων διασπασθέντα καὶ	ἐκπεσόντα	ἀπώλεσαν. Πλὴν ἀλλὰ μηδὲ οὗτος
[61]	πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ αἰσθάνονται	ἐκπεσόντος	αὐταῖς τῶν χρυσίων τινός. Οὕτω
[68]	τὸ δωμάτιον καὶ κραυγὴ πᾶσα	ἐκποδὼν	ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ ἐν εὐδίῳ
[51]	ἡμᾶς λαμβάνειν τὴν αἴσθησιν ἀλλ´	ἐκποδὼν	πᾶσαν γίνεσθαι τὴν ἐξ αὐτῶν
[32]	καὶ ὃν οὕτω καθ´ ἑκάστην	ἐκπολεμοῦμεν	τὴν ἡμέραν καταλλάξοντες, εἰκότως ἡμᾶς
[68]	πλουτοῦντες εἴποιεν ἂν οἱ τὰ	ἐκπώματα	ἀπὸ τῆς ὕλης ταύτης ὡς
[82]	καὶ ἡδονῆς μᾶλλον τῶν παρθενευόντων	ἐκράτει.	Οὗτοι μὲν γὰρ καθ´ ἑκάστην
[15]	περὶ τὸν Ἀδὰμ τῆς ἡδονῆς	ἐκράτησαν	τοῦ ξύλου, οὐκ ἂν ἠπόρησεν
[49]	διειλεγμένων ἐροῦμεν— Κορινθίοις, ἐν οἷς	ἔκρινε	μηδὲν εἰδέναι εἰ μὴ Ἰησοῦν
[24]	γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν	ἐκρινόμεθα·	νῦν δὲ κρινόμενοι ὑπὸ κυρίου
[52]	ὅθεν προστασίαν ἐχρῆν προσδοκᾶν, τοῦτον	ἐκτεθηριωμένον	καὶ πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον
[56]	καὶ ὅσῳπερ ἂν εἰς πλειόνας	ἐκτείνηται	κλάδους ἡ ῥίζα, τοσούτῳ πλεονάζει
[5]	ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς	ἔκτισεν	εἰς μετάληψιν. Πῶς οὖν παρθένος
[57]	τε γυνὴ ἐν τῇ τῆς	ἐκτίσεως	ἀναβολῇ αἰσχυνομένη καὶ ἐρυθριῶσα τὸν
[29]	μετὰ πολλῆς τῆς εὐγνωμοσύνης ἡ	ἔκτισις	γίνεται. Οὐ τούτῳ δὲ μόνον
[41]	τὸ τῆς ἀρετῆς ταύτης γεγονέναι	ἐκτὸς	ἀμφότερα ἐν βραχεῖ κατεσκεύασεν. Τῷ
[1]	μὴ μάτην ὀργιζομένοις καὶ λοιδορίας	ἐκτρεπομένοις	ὑπέσχετο, ἀλλ´ ἕτερόν τι τούτου
[37]	οὐχ ἧττον τοὺς τοιούτους ἅπαντες	ἐκτρέπονται,	ὡς εἰπεῖν, οὔτε φίλους ποιήσασθαι
[20]	μικρὸν παρὰ πᾶσι τῆς οἰκείας	ἐκφέρει	μοχθηρίας τὴν οὕτω διεστραμμένην καὶ
[21]	καὶ περὶ τῶν εἰς ἑτέρους	ἐκφερόντων	τὰ λοιμικὰ ταῦτα ῥήματα τί
[34]	ἀκούων; Τίς οὐκ ἂν σπουδάσειεν	ἐκφυγεῖν	τῆς ἀκρασίας τὸν ψόγον; Οὐδὲ
[34]	ταῦτα ὅταν τὸ κῦρος ἡμῶν	ἐκφύγῃ	σφοδρότερον ἡμῶν τὴν ἐπιθυμίαν διήγειρε.
[21]	τιμωρίαν, ὁ τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν	ἐκχέων	εἰς τὰς τῶν ἀφελεστέρων ψυχὰς
[47]	ἄνδρα ἐφέλκεται, ἐπεὶ οὐδὲν ἂν	ἐκώλυσε	μηδένα τῶν ἐχόντων γυναῖκα πιστὴν
[45]	τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν τοῦ γάμου	ἑκὼν	ἀναγκάζοντος οὐδενὸς δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι
[57]	καὶ ἅπερ οὐδεὶς ἂν οὔτε	ἑκὼν	οὔτε ἄκων διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα
[20]	ὑβρισθέντων αὐτῶν. Εἰ δέ τις	ἑκὼν	ταῦτα τολμήσειεν ἅπερ ἄκοντες ἐκεῖνοι
[57]	γὰρ ὅσῳ πλείονα τὴν πεῖραν	ἔλαβε,	τοσούτῳ μείζονα ἔχει τὴν ὁδύνην
[79]	γὰρ σῖτος καὶ οἶνος καὶ	ἔλαιον	ἀλλ´ ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον
[84]	παρθένος ᾖ τις οὐκ ἔχουσα	ἔλαιον	ἐν ταῖς λαμπάσιν, οὐ δυνήσεται
[58]	ἄρτι διῆλθον καὶ εἰς γῆρας	ἐλάσαι	μακρόν, τί πρὸς τὸ δικαστήριον
[18]	ἡ παρθενία τὸ γένος ἡμῶν	ἐλαττοῖ	ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία. Ὅτι δὲ
[60]	ἔχουσαν. Οὐχ ὡς ἔτυχε δὲ	ἐλαττοῖ	τὴν ἐκ τῆς τῶν ἡττόνων
[42]	εἶναι« καὶ τὸ ἔλαττον θείς.	Ἔλαττον	γὰρ τοῦ διδάσκαλον εἶναι τῶν
[39]	αὐτός φησι· Χήρα καταλεγέσθω μὴ	ἔλαττον	ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸς ἀνδρὸς
[57]	τούτοις δεδοίκασι τοὺς ἄνδρας οὐκ	ἔλαττον	ἢ ἐν ἐκείνοις, καὶ τὴν
[42]	κυρίου πιστὸς εἶναι« καὶ τὸ	ἔλαττον	θείς. Ἔλαττον γὰρ τοῦ διδάσκαλον
[21]	παρθενίας νῦν ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ	ἔλαττον	καὶ ἐπιεικέστερον. Οὐ γὰρ διέσυρε
[9]	ῥέψῃ κακόν. Ὁ δὲ τὸ	ἔλαττον	μὲν ἔχων ἀγαθόν, τοῦ μείζονος
[17]	στασιάζοντα κατὰ τὸ πλέον ἢ	ἔλαττον	τὴν νόσον ἐργάζεται, οὕτω καὶ
[49]	δὲ οὐχ ὁρωμένων οὐδὲ παρόντων	ἐλάττονα	ποιοῦνται λόγον. Διὰ τοῦτο καὶ
[82]	ἐπιτεύξονται τῶν κόλπων οὐδὲ τῶν	ἐλαττόνων	ἀλλ´ εἰς τὴν γέενναν αὐτὴν
[53]	ζηλωτὸν ἐκείνου τοῦ ἀπευκτοῦ οὐκ	ἐλάττους	εὑρήσομεν ἔχον συμφοράς. Ἔστι μὲν
[41]	καὶ παραμυθησάμενος αὐτοὺς ἱκανῶς μὴ	ἐλαττοῦσθαι	τῇ δουλείᾳ ταύτῃ τὴν εὐγένειαν
[49]	τοῦ γάμου πράγματα ἡμῖν παρέχειν	ἐλάττω.	Ἐπειδὴ γὰρ φείδομαι, φησίν, ὑμῶν
[79]	τοῦτο δὲ αὐτὸ τὸ δοκοῦν	ἐλάττωμα	εἶναι μέγα εἰς ἐγκωμίου λόγον
[82]	ἔστι· οὐ γὰρ μόνον οὐκ	ἐλάττων	ἀλλὰ καὶ πολλῷ βελτίων ἡ
[77]	ἔχοι, πολὺ τοῦ γάμου πάλιν	ἐλάττων	γίνεται ἀκάνθας ἐν τῇ ψυχῇ
[56]	φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν οὐκ	ἐλάττων	τῆς ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι γίνεται
[64]	καὶ ζυγὸν χρηστὸν καὶ φορτίον	ἐλαφρόν.	Τῇ μὲν γὰρ φύσει τὸ
[46]	βοηθοῦ; Τὴν γὰρ ἐν τοῖς	ἐλαχίστοις	συμβαλέσθαι δυναμένην μόνον ταύτην ἄν
[35]	γὰρ ὅτι Ἐγώ εἰμι ὁ	ἐλάχιστος	τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ τι τῆς
[72]	Διὰ ταῦτα ὁ μακάριος Παῦλος	ἔλεγε·	Θλῖψιν τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ
[32]	λαγνείᾳ. Διὰ τοῦτο γὰρ ἀρχόμενος	ἔλεγε·	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.
[37]	Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα	ἔλεγε·	Καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν
[42]	διὰ τῶν ῥημάτων τούτων, οἱόνως	ἔλεγε·	μὴ ἀπαξιώσητε συμβουλὴν δέξασθαι παρ´
[40]	ἄσπονδον μάχην. Καὶ ἀνωτέρω μὲν	ἔλεγε·	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή
[49]	δυσκολίας, ὡς εἰ πρός τινα	ἔλεγε,	μοχθηρὸν καὶ ἐπίπονόν σοι εἶναι
[73]	Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων ὁ μακάριος Παῦλος	ἔλεγε·	Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ
[52]	χειμών. Ταῦτα διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν	ἔλεγε·	Σκληρὸς ὡς Ἅιδης ζῆλος. Καὶ
[84]	περὶ τούτων εὐχαριστῶν ὁ Παῦλος	ἔλεγε·	Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς με
[50]	πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος χάρις,	ἔλεγε	ταῦτα; Ὁ γὰρ Ἀμὼς ὁ
[43]	Πρῶτον μὲν γὰρ εἰ ταύτην	ἔλεγε,	τοὐναντίον ἂν ὅπερ ἐβούλετο κατεσκεύασε
[42]	καὶ μετὰ ταῦτα διαλεγόμενος αὐτοῖς	ἔλεγεν·	Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος,
[41]	οὐκ ἔχω« ὡς ἂν εἰ	ἔλεγεν,	εἰ μὲν ἐξ ἀνθρωπίνων λογισμῶν
[27]	Ταῦτα ἅπαντα ὁ Παῦλος συνειδὼς	ἔλεγεν·	Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω.
[21]	ἕτερος προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις	ἔλεγεν·	Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ
[13]	Διὰ τοῦτο γὰρ ὁ Παῦλος	ἔλεγεν	ὁ τοῦ Χριστοῦ μιμητής· Περὶ
[82]	ἑκατοντάρχην ἰδὼν πολλὴν ἔχοντα πίστιν	ἔλεγεν·	Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ
[12]	ἀφιέτω αὐτόν. Διὰ τοῦτο οὖν	ἔλεγεν·	Οὐχ ὁ κύριος, ἀλλ´ ἐγώ«
[83]	τούτων δέ, ὅπερ καὶ ἀρχόμενος	ἔλεγον,	τοῦτο καὶ νῦν ἐρῶ ὅτι
[24]	χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ ἔσχον τὸν	ἐλέγχοντα	οὐδὲ ἤκουσαν ἃ Σίμων ἤκουσε
[52]	ἀλλ´ ἀνάγκη μακρόν τινα καὶ	ἐλεεινὸν	ὑπομένειν θάνατον, τὸν ἀπὸ τῶν
[52]	κακῷ τί τῆς τοιαύτης ψυχῆς	ἐλεεινότερον	γένοιτ´ ἄν; Ποῖον πόλεμον, τίνα
[37]	πάντα ἐξώμνυτο. Τὸ δὲ πάντων	ἐλεεινότερον	ὁ τοῖς παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος,
[36]	Οἱ γὰρ μακαριζόμενοι πανταχοῦ οἱ	ἐλεήμονές	εἰσιν, οἱ ταπεινοί, οἱ ἐπιεικεῖς,
[36]	ἡμῖν διάφορα« προϊὼν προστασίας καὶ	ἐλεημοσύνας	καὶ μεταδόσεις ἐν τούτοις ἠρίθμησεν.
[47]	ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται, τότε αὐτὸν δυνήσεται	ἑλεῖν,	ὅταν λέγῃ· Ἔχοντες δὲ τροφὰς
[57]	σώματος ὥραν οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας	ἑλεῖν	τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ ἀφέντες αὐτὰς
[42]	ἐπειδὴ ἠλεήθην μόνον· ὁ δὲ	ἔλεος	χάριτός ἐστιν, οὐ τοῦ κατ´
[20]	μόνον οὐ κολάζονται ἀλλὰ καὶ	ἐλεοῦνται	παρὰ τῶν ὑβρισθέντων αὐτῶν. Εἰ
[42]	αὐτοῦ φησιν εἶναι ἀλλὰ τοῦ	ἐλέους	καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ,
[42]	αὐτὸ τὸ πιστεῦσαι ἀπὸ τοῦ	ἐλέους	μοι γέγονεν ἐκείνου. Οὐ γὰρ
[42]	ὁ Θεὸς ἀπηξίωσέ με τοῦ	ἐλέους	τοῦ παρ´ αὐτοῦ. Ἄλλως τε
[52]	εὐνὴν τρέπεσθαι, ἄν τε σῖτον	ἑλέσθαι	καὶ πότον δέῃ, τὴν μὲν
[39]	ἀλλ´ ἐλευθέραν οὖσαν καὶ τοῦτο	ἑλέσθαι	κἀκεῖνο· ἐκεῖ δὲ τὴν οὐκέτι
[40]	δουλείαν· ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ, τότε	ἐλευθέρα	ἔσῃ μόνον, ζῶντος δὲ δυοῖν
[38]	Ἐὰν κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς	ἐλευθέρα	ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον
[60]	λέγω ταῦτα; Κἂν γὰρ μηδὲ	ἐλευθέρα	οὖσα τύχῃ, οὐδὲ τοῦτο αὐτῆς
[68]	ἐκεῖνός ἐστι καὶ μερίμνης ἁπάσης	ἐλευθέραν	ἀφίησι τὴν ψυχήν. Ὅτι, φησίν,
[39]	οἰκείας προαιρέσεως ψήφῳ προσδεδεμένην ἀλλ´	ἐλευθέραν	οὖσαν καὶ τοῦτο ἑλέσθαι κἀκεῖνο·
[39]	Παῦλος. Πῶς οὖν ἣν ἀφίησιν	ἐλευθέραν	πάλιν κολάζει καὶ ὃν ἐν
[40]	δυναστείας ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ τὴν	ἐλευθέραν	ὡς δούλην ἔχει καὶ τῶν
[55]	μὲν ἀντὶ γαμετῆς καὶ ἀντ´	ἐλευθέρας	γίνεται δούλη, καὶ τὴν αὐτῇ
[41]	χαλεπώτερον ἄγχουσαν καὶ τὴν ἀμφοτέρων	ἐλευθερίαν	ἀφαιρουμένην τῷ μὴ καθάπαξ ἑνὶ
[81]	τὴν ἅπαντα βλαστάνουσαν τὰ καλά,	ἐλευθερίαν,	παρρησίαν, ἀνδρείαν, ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα
[55]	οὔτε οἰκέταις οὔτε θεραπαινίσι μετ´	ἐλευθερίας	ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν
[28]	γὰρ ἔξεστι πολλάκις καὶ παντελοῦς	ἐλευθερίας	τυχεῖν, εἰ δυνηθείη ποτὲ εὐπορήσας
[78]	αὐτοῦ. Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ	ἐλεύθερον	εἶναι οὐδὲ ἀπὸ τούτου μόνον
[52]	ἔνι γάμον πάσης εὑρεῖν ἀηδίας	ἐλεύθερον.	~Ὅτι τὸ ἀπὸ πλουσίων γαμεῖν
[82]	ἔτυχε πολλοὶ τεύξονται. Πολλοὶ« γὰρ	ἐλεύσονται«	φησίν, ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν
[50]	ψευδῶν, οἱ καθεύδοντες ἐπὶ κλινῶν	ἐλεφαντίνων	καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς
[67]	διαλάμπειν ἐν αὐταῖς, ἄν τε	ἕλῃ	τὸν δεσπότην τῷ φίλτρῳ ἄν
[38]	ἀκίνδυνος ὁ γάμος. Ἐπειδὰν δὲ	ἕληται	καὶ ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν ἑαυτὴν εἰς
[78]	μόνον ὑπεύθυνός ἐστιν ἀλλ´ ὅταν	ἕληται	καὶ κρίνῃ τότε καλῶς ποιεῖ.
[82]	παρθενεύσαντες εἰς κόλπους Ἀβραὰμ εὔχονται	ἐλθεῖν.	Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς τῶν
[13]	ἀνέμενε πρώτους αὐτοὺς εἰς ἐπιθυμίαν	ἐλθεῖν	καὶ ἔννοιάν τινα περὶ τοῦ
[78]	καὶ διδοὺς μᾶλλον ἐπὶ ταύτην	ἐλθεῖν	τὴν αἰτίαν. Οὐ γὰρ οὕτω
[41]	εἰς ἐπιτάγματος ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα	ἐλθεῖν.	Τὸ γὰρ Ὁ δυνάμενος χωρεῖν
[17]	τότε ἠρέμα καὶ κατὰ μικρὸν	ἐλθὼν	ἐξήγαγε τῆς ἐνταῦθα μονῆς διδάσκων
[47]	εἰσάγοντος. Εἶτα ἐπὶ τὴν παρθενίαν	ἐλθὼν	καὶ εἰπὼν ὅτι Νομίζω τοῦτο
[83]	φησί, ζήσεται ἐν αὐτοῖς« ἀλλ´	ἐλθὼν	ὁ Χριστὸς τοῦτο τὸ τέλειον
[78]	ἐπὶ τὸ τὰ ζιζάνια ἀνασπάσαι	ἐλθὼν	πρόρριζα μετ´ αὐτῶν συνανασπάσῃ καὶ
[49]	ἵνα προθυμότερον ἐπὶ τὴν ἐργασίαν	ἔλθωσι	τῆς ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο καὶ
[22]	τῶν ἄρκων ἔπασχον διὰ τὸν	Ἐλισσαῖον,	τοῦτο διὰ τὸν τούτου διδάσκαλον
[22]	Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα πρὸς τὸν	Ἐλισσαῖον	τοῦτο μόνον εἴπωσιν· Ἀνάβαινε, φαλακρέ«
[79]	εἰπέ μοι, ὁ Ἡλίας, ὁ	Ἑλισσαῖος,	ὁ Ἰωάννης, οὗτοι οἱ γνήσιοι
[22]	αὐτῇ. ~Ὅτι χρησίμως οἱ ἐπὶ	Ἐλισσαίου	παῖδες ἀπώλοντο. Καὶ τί λέγω
[80]	τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν Ἡλίου καὶ	Ἑλισσαίου	καὶ Ἰωάννου ὅσον ἡ γῆ
[47]	γάρ σε ἐπὶ τὴν παρθενίαν	ἕλκει	καὶ τοῦτο ὁ λόγος αὐτοῦ
[84]	δίκην καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες	ἑλκόμεθα,	οὐ μόνον οὐδενὸς ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι
[44]	συνδεδεμένος πέδαις, διὰ τοιαύτης ἀλύσεως	ἑλκόμενος	κάτω συνεχῶς, τῆς πονηρίας λέγω
[17]	αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν δύναιτ´ ἂν	ἕλκος	ἀφανίσαι ποτέ, ὅπερ γὰρ ἐπὶ
[77]	ἔχῃ βιωτικάς— ἄπαγε— ἔξω ταύτην	ἑλκύσας	τοῦ τῶν παρθένων χοροῦ; Οὐ
[47]	διαφέρουσι. Κἀνταῦθα γὰρ ὅπουπερ ἂν	ἑλκύσῃ	θάτερος, ἀνάγκη καὶ τὸν ἕτερον
[76]	τοῦ πράγματος, οὐχὶ μὴ βουλομένους	ἕλκω	πρὸς τὴν ἀρετήν. Οὐδὲ γὰρ
[4]	Ὦ καὶ Ἑλλήνων ὑμεῖς ἀθλιώτεροι.	Ἕλληνας	μὲν γὰρ εἰ καὶ τὰ
[1]	παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν. Θαυμάζουσι δὲ	Ἕλληνες	καὶ καταπλήττονται, ζηλοῖ δὲ μόνη
[4]	πῦρ συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς. ~Ὅτι καὶ	Ἑλλήνων	ἀθλιώτεροι κατὰ τὴν παρθενίαν οἱ
[8]	ἀμίαντος. Λείπεται δὴ μετὰ τῶν	Ἑλλήνων	ὑμᾶς στῆναι λοιπόν. Ἀλλὰ κἀκεῖνοι
[4]	παρθενίαν οἱ αἱρετικοί. Ὦ καὶ	Ἑλλήνων	ὑμεῖς ἀθλιώτεροι. Ἕλληνας μὲν γὰρ
[4]	μετιόντων προαιρέσεως ἑκάτερον γίνεται. Καὶ	Ἕλλησι	μὲν ἄκαρπος ἡ τοιαύτη ἀρετή·
[4]	ἐκεῖ δὲ μὴ βουλομένοις. Καὶ	Ἕλλησι	μὲν ὑπὲρ νηστείας καὶ παρθενίας
[22]	οἱ ἄφρονες τὸν βίον αὐτῶν	ἐλογισάμεθα	μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν αὐτῶν
[50]	πρῶτα μύρα χριόμενοι· ὡς ἑστῶτα	ἐλογίσαντο	καὶ οὐχ ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι
[49]	παίδων κεφαλῆς οὐδ´ ἂν ὀμόσαι	ἕλοιντο	τὴν ἀρχήν; Καίτοι γε καὶ
[69]	Ποίαν δὲ οὐκ ἄν τις	ἕλοιτο	σκληραγωγίαν ὑπὲρ τῆς τούτων ἀπαλλαγῆς;
[82]	εὐπρόσεδρον. Αὗται δὲ καὶ παρθενίαν	ἑλόμεναι	εἰς τὸν τοῦ βίου κλύδωνα
[36]	δὲ καταδικάζοντι τὰς χηρείαν μὲν	ἑλομένας	οὐ βουληθείσας δὲ ἐπιμεῖναι τῇ
[8]	τοῦ γαμηθῆναι γενομένην, εἶτα οὐχ	ἑλομένην	ταύτην ἂν εἴποιμι παρθένον ἐγώ.
[64]	τις ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς	ἑλομένους	αὐτήν, οὐ διὰ τὸ μὴ
[8]	λαμπρούς, ἃ μήτε τοὺς μὴ	ἑλομένους	ἀφίησι διὰ τοῦτο κακίζεσθαι, τούς
[8]	διὰ τοῦτο κακίζεσθαι, τούς τε	ἑλομένους	καὶ κατορθώσαντας οὐ μόνον τῆς
[49]	βασιλείας ἀκούσῃ καὶ εἰς μακρὰς	ἐλπίδας	ἐμπέσῃ ὡς ὅταν παρὰ τοῦ
[4]	ὑφίσταται τὴν ἀλγηδόνα τῷ παρ´	ἐλπίδας	ταῦτα παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ ἐξ
[57]	οὕτως ἡμᾶς αἱ τῶν ἀγαθῶν	ἐλπίδες	παραμυθοῦνται, ὡς αἱ τῶν πονηρῶν
[57]	κληρωθησομένου δήλου ἀλλ´ ἔτι τῆς	ἐλπίδος	μετεώρου μενούσης πάντα ἡ ψυχὴ
[49]	συνεχῶς ἐνηχούμενοι, ὡς τὸ χρηστὸν	ἐλπίσαι	τι κατὰ τὸν παρόντα βίον
[57]	ἀπήλλακται χερσί, τῷ δὲ μὴ	ἐλπισθέντι	τὴν κόρην παρέδωκαν οἱ γονεῖς.
[57]	Τὰ μὲν γὰρ ἀγαθὰ ὅταν	ἐλπισθῇ	βεβαίως, τότε μόνον τίκτει τὴν
[64]	τῶν κατορθούντων προαιρέσει καὶ ταῖς	ἐλπίσι	ταῖς χρησταῖς σφόδρα γίνεται κοῦφον.
[65]	νόμου κατάραν λύσας καὶ ταύτην	ἔλυσε	μετ´ ἐκείνης. ~Ὅτι τὸ βαδίζειν
[39]	ἄκουε καὶ τὰ προσκείμενα τούτῳ.	Ἔμαθες	ὅτι κρεῖττον τὸ γαμῆσαι ἢ
[56]	τοῖς κειμένοις ἀθυμίαν ὁ χρόνος	ἐμάλαξε,	τὰς δὲ ὑπὲρ τῶν ζώντων
[35]	ἀλλὰ τῆς χάριτος ἐπιφανείσης ὅλον	ἐμαυτὸν	ἀπ´ ἐκείνου πρὸς ταύτην μετέθηκα.
[2]	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτὸν«	ἐν ἐγκρατείᾳ δηλονότι. Φειδόμενος δὲ
[41]	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτὸν«	ἐν ἐγκρατείᾳ. Καὶ πάλιν· Λέγω
[34]	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτὸν«	ἐν ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ πάντας
[36]	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτὸν«	ἐν ἐγκρατείᾳ, πάλιν φησί· Λέγω
[36]	Θέλω πάντας εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτόν«	καὶ ἐνταῦθα· Καλὸν αὐτοῖς ἐὰν
[35]	πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτόν;	Καίτοι εἰ μὴ τοῦτο προσέκειτο·
[35]	οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς καὶ	ἐμαυτόν;	Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν· οὗτος γάρ
[35]	τὸ πρᾶγμα ἦν, οὐκ ἂν	ἐμαυτὸν	προὔδωκα οὐδ´ ἂν τῆς οἰκείας
[34]	ποθῶ πάντας εἶναι ὡς καὶ	ἐμαυτόν,	συγχωρῶ δὲ κἀκεῖνο διὰ τὰς
[35]	ἕτερα παραινῶ οὐδὲ ὅτι τὸ	ἐμαυτοῦ	σκοπήσας ἀσφαλὲς ὑμᾶς εἰς κίνδυνον
[12]	τὸν Χριστὸν ἔχω λαλοῦντα ἐν	ἐμαυτῷ	καὶ ὅτι Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν
[52]	οἴκοι μένῃ, κἂν εἰς ἀγορὰν	ἐμβάλῃ,	κἂν ἀποδημίαν στέλληται, πανταχοῦ τὸ
[33]	ἵνα εἰς τοῦτον τὸν λογισμὸν	ἐμβαλῇ	τοὺς Κορινθίους· Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ
[41]	οὕτω τοὺς περὶ τῆς παρθενίας	ἐμβάλλει	λόγους, ταῦτα λέγων τὰ ῥήματα·
[46]	τὴν τοῦ παρόντος βίου ταραχὴν	ἐμβαλοῦσα;	Ταῦτα γὰρ οὐ μόνον οὐ
[35]	τὴν ἀγωνίαν ἐκβάλλει μέσον ἑαυτὸν	ἐμβαλών.	~Ὅτι μετριάζων ὁ ἀπόστολος τὴν
[74]	εἶναι βούλει εἰς ἑτέραν πάλιν	ἐμβαλὼν	φροντίδα; Ὅτι οὔτε φροντίζειν τοῦτό
[39]	ἀλλ´ εἰς τοὺς τῆς ἐγκρατείας	ἐμβεβηκυῖαν	ἀγῶνας. Ἔστι γὰρ καὶ χήραν
[49]	κειμένης τιμῆς, ἀλλὰ τέως αὐτὸν	ἐμβιβάσαι	σπεύδων οἱῳδήποτε τρόπῳ εἰς τὴν
[26]	ἀγνοοῦντες ταύτην ἔχουσι τὴν προθυμίαν,	ἐμὲ	δὲ ἡ πεῖρα καὶ τὸ
[78]	φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ	ἐμὲ	οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Ὅταν
[8]	τῶν γαμουμένων. Τί οὖν πρὸς	ἐμὲ	τοῦτο, φησί, τὴν πολλὰ χαίρειν
[52]	τὸ κατασφάξαι τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας	ἔμειναν	ὁμοίως ἢ καὶ μειζόνως τηκόμενοι
[46]	μὲν γὰρ εἰς τοῦτο, οὐκ	ἔμεινε	δὲ ἐν τούτῳ. Χωρὶς δὲ
[14]	κόσμον ἐποίησε. Πλασθεὶς δὲ ἐκεῖνος	ἔμεινεν	ἐν παραδείσῳ καὶ γάμου λόγος
[17]	ἐνομίζετο εἶναι, ὡς εἴ γε	ἔμεινεν	ὑπακούων ὁ Ἀδάμ, οὐκ ἂν
[1]	ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται, οὐχ ὅτι οὐκ	ἐμείωσεν	ἀλλ´ ὅτι ἐπλεόνασε τὸ δοθέν,
[46]	Οὐχ αὕτη τὸν δίκαιον Ἰὼβ	ἔμελλεν	ἀπολλύναι, εἰ μὴ σφόδρα ἦν
[17]	γάμου; Τί οὖν; Οὕτως, φησίν,	ἔμελλον	ἅπαντες ἄνθρωποι γίνεσθαι; Εἴτε οὕτως
[14]	Ἀλλ´ οὐδὲ ἐφαίνετό που, ἀλλ´	ἔμενον	ἐκεῖνοι τούτου χωρὶς καθάπερ ἐν
[77]	ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν	ἔμενον	ἔξω καὶ ἀπώλλυντο. Καὶ γὰρ
[24]	πρότερα ἀνατρέχωσι τὸν ἐπὶ τὸν	ἔμετον	ἐπιστρέψαντα κύνα μιμούμενοι. Εἰσὶ δὲ
[24]	κατακριθησόμεθα. Καὶ αὕτη πάλιν οὐκ	ἐμὴ	ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ τοῦ λαλοῦντος
[12]	γνώμην. Εἶτα ἵνα μὴ τὴν	ἐμὴν	γνώμην« ἀκούσας ἀνθρώπινον εἶναι νομίσῃς
[12]	ἐὰν οὕτω μείνῃ, κατὰ τὴν	ἐμὴν	γνώμην. Εἶτα ἵνα μὴ τὴν
[36]	οὐ δεῖται τὸ πρᾶγμα τῆς	ἐμῆς	σπουδῆς· χάρισμα αὐτὸ ὁ Παῦλος
[36]	ἐν τούτοις καὶ τῆς ἐγκρατείας	ἐμνημόνευσεν.	Εἰπὼν γάρ· Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ,
[36]	χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν	ἐμοί.	Οὐ τὸ μὲν αὐτοῦ, τὸ
[1]	τέθεικα μόνον— μικρὸν γὰρ παρ´	ἐμοὶ	τοῦτο τὸ μέρος— ἀλλὰ τοὺς
[12]	οὐκ ἂν τοσαύτην ἔδωκα τοῖς	ἐμοῖς	λογισμοῖς τὴν ἐξουσίαν. Λογισμοὶ γὰρ
[68]	καὶ ἐν ταῖς οἰκίαις τὸ	ἐμὸν	καὶ οὐκ ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα
[68]	οἰκίαις τὸ ἐμὸν καὶ οὐκ	ἐμὸν	τοῦτο ῥῆμα ἄν τις ἴδοι
[68]	μὲν οὐκ ἐμός, οὗτος δὲ	ἐμός.	Ἡ πλεονεξία ἄρα ἐστὶν ἡ
[68]	ἀλαζονείαν. Τί δέ ἐστιν ὅλως	ἐμὸς	καὶ οὐκ ἐμός; Ταύτα γὰρ
[5]	ἡ τῶν αἱρετικῶν παρθενία, οὐκ	ἐμὸς	ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ τὰ
[68]	Ὅτι, φησίν, ἐκεῖνος μὲν οὐκ	ἐμός,	οὗτος δὲ ἐμός. Ἡ πλεονεξία
[68]	ἐστιν ὅλως ἐμὸς καὶ οὐκ	ἐμός;	Ταύτα γὰρ ὅταν μετὰ ἀκριβείας
[4]	τῶν ἄλλων ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε ἀπ´	ἐμοῦ	εἰς τὸ πῦρ τὸ ἡτοιμασμένον
[24]	κολάζεσθαι. Πορεύεσθε« γάρ φησιν, ἀπ´	ἐμοῦ	εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον
[42]	μὴ ἀπαξιώσητε συμβουλὴν δέξασθαι παρ´	ἐμοῦ·	οὐδὲ γὰρ ὁ Θεὸς ἀπηξίωσέ
[76]	Οὐ γὰρ ἔνι τὴν βιωτικαῖς	ἐμπεπλεγμένην	φροντίσι καὶ πανταχοῦ περιελκομένην εὐπρόσεδρον
[45]	ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς οὐδενὶ τούτων	ἐμπεπλεγμένοις	καὶ πλείονος ἀπολαύσων διὰ τοῦτο
[49]	ἀκούσῃ καὶ εἰς μακρὰς ἐλπίδας	ἐμπέσῃ	ὡς ὅταν παρὰ τοῦ λελυπηκότος
[44]	ἔρριψεν ἑαυτὸν κλύδωνα. Ἐκεῖ δὲ	ἐμπεσόντα	λοιπὸν οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσα
[52]	ἐν πελάγει πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν	ἐμπεσόντα	σβεσθῆναι εἰκός. Καὶ ταῦτα μὲν
[57]	συνοικοῦντες διατελῶσι, φόβος μὴ θάνατος	ἐμπεσὼν	διακόψῃ τὴν ἡδονήν, μᾶλλον δὲ
[63]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔξω πάντας	ἐμπίπλησι	τῆς ἡδονῆς, οὕτω καὶ ἡ
[6]	καθάπερ δηλητήρια φάρμακα εἰς αὐτὴν	ἐμπίπτοντα	τὴν ψυχὴν παντὸς σητὸς χαλεπώτερον
[50]	ἀρκεσθησόμεθα. Οἱ γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν	ἐμπίπτουσιν	εἰς ἐπιθυμίας ἀνοήτους καὶ βλαβεράς,
[34]	ἕως ἂν ἢ καταδύσωσι τοὺς	ἐμπλέοντας	ἢ τοῦτο πάθωσιν αὐτοί. Οὕτω
[14]	τὸ καλὸν τοῦτο παράγγελμα μυρίων	ἐμπλήσει	τὴν οἰκουμένην κακῶν. Ἐγὼ δέ,
[57]	δὲ πρὶν ἢ γεύσασθαι καὶ	ἐμπλησθῆναι	τῆς φιλίας, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς
[18]	κτηνῶν καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν	ἐμπνεόντων	ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ γὰρ
[46]	γυνὴ καὶ γυναικὸς φροντίδες. ~Εἰ	ἐμποδίζει	πρὸς τὸν τέλειον βίον γυνή,
[31]	μετὰ τὴν τοσαύτην ἀσφάλειαν πειρᾶται	ἐμποδίζειν	ἡμῖν κατὰ τὸν τῆς προσευχῆς
[46]	φησί, βοηθὸν αὐτὴν ἐκάλεσε τὴν	ἐμποδίζουσαν;	Ποιήσωμεν« γὰρ αὐτῷ« φησί, βοηθὸν
[34]	κωλύων, οὐ τὴν προσωτέρω προθυμίαν	ἐμποδίζων.	Οὐκ ἄρα αὐτοῦ βούλημα προηγούμενόν
[25]	οὐδὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀλλὰ καὶ	ἐμπόδιον	ἀρετῆς οὐ μόνον τῷ πολλὰ
[45]	εἴσῃ καλῶς ὅσον πρὸς ἀρετὴν	ἐμπόδιον	γυνὴ καὶ γυναικὸς φροντίδες. ~Εἰ
[47]	τῇ λειότητι τῆς ἀκοῆς πολλὴν	ἐμποιεῖ	τὴν τραχύτητα, οὐ τίθησιν αὐτὸ
[58]	πολλὴν ἄπεισιν ἐντεῦθεν ἔχουσα τὴν	ἐμπορίαν·	μᾶλλον δὲ τὸν λόγον ἄνωθεν
[39]	πάλιν τὸ αὐτὸ πρᾶγμα καλεῖ,	ἐμπρησμὸν	αὐτὸ καὶ πύρωσιν ὀνομάζων. Καὶ
[74]	Καὶ ταῦτα ἅπαντα διὰ τῶν	ἔμπροσθεν	ἀπεδείξαμεν λόγων· Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ
[41]	τῆς παρθενίας ὄνομα πολὺν εὐθέως	ἐμφαίνει	τὸν πόνον λεχθέν, διὰ τοῦτο
[42]	τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ταὐτὸν	ἐμφαίνων	διὰ τῶν ῥημάτων τούτων, οἱόνως
[32]	ἑκάστην ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ τοῦτο	ἐμφαίνων	ὁ Χριστὸς τὰ μὲν εἰς
[78]	ἀληθὲς τὴν τούτου δάκνει ψυχὴν	ἐμφαίνων	ὅτι τὸ τὰ τοιαῦτα αἱρεῖσθαι
[34]	τὴν τῆς ἀκρασίας ἔθηκε λέξιν,	ἐμφατικωτέραν	οὖσαν καὶ πολὺν ἔχουσαν τὸν
[17]	καὶ τὸν βαθὺν ὕπνον καθεύδοντες	ἐμφιλοχωροῦσιν	ἔτι τῇ καλιᾷ τοῖς τοῦ
[69]	καὶ γαστρὸς διατάσεις καὶ πνεύματος	ἐμφράξεις	καὶ σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι καὶ
[19]	τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττων ἐκείνης καὶ	ἐν	ἁγιασμῷ καὶ σεμνότητι διατηρῶν. Ἀλλὰ
[22]	κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς Θεοῦ καὶ	ἐν	ἁγίοις ὁ κλῆρος αὐτῶν ἐστιν;
[36]	ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν	ἐν	ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν τοῦτο ποιήσας
[36]	φυλακαῖς, ἐν κόποις, ἐν ἀκαταστασίαις,	ἐν	ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν
[36]	πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν κόποις,	ἐν	ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις«
[55]	ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´ ὥσπερ	ἐν	ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ τῶν οὐ
[36]	Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν,	ἐν	ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις,
[82]	γὰρ ὁ μὲν γεγαμηκὼς Ἀβραὰμ	ἐν	ἀνέσει καὶ τρυφῇ, οἱ δὲ
[7]	θαυμαστὸν καὶ πάντα ὑπερβαῖνον τὰ	ἐν	ἀνθρώποις διὰ τὸν τῶν τριχῶν
[35]	αὐτῶν πλέον ἔχειν ζητῶν ἀλλ´	ἐν	ἅπασιν αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων.
[12]	λαλοῦντα καὶ οὐκ ἂν ἐτόλμησεν	ἐν	ἀποφάσει δόγμα θεῖναι τοσοῦτον, εἰ
[67]	Ὅταν οὖν συμβῇ τινα διαλάμπειν	ἐν	αὐταῖς, ἄν τε ἕλῃ τὸν
[6]	ἀνεχομένη— εἴ γέ τινές εἰσιν	ἐν	αὐταῖς τοιαῦται— πρὸς τὸν τῶν
[72]	τοιούτων ἁλίσκονται. Ὁ μὲν γὰρ	ἐν	αὐταρκείᾳ ζῶν οὐδεμίαν μετάπτωσιν δέδοικεν.
[44]	ζάλῃ τοσαύτῃ καὶ βουλόμενον εὐδοκιμεῖν	ἐν	αὐτῇ μὴ πολὺν τὸν ἀπὸ
[83]	ποιήσας γὰρ αὐτά« φησί, ζήσεται	ἐν	αὐτοῖς« ἀλλ´ ἐλθὼν ὁ Χριστὸς
[13]	τὸ θελῆσαι καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας	ἐν	αὐτοῖς· ὥσπερ οὖν καὶ ὁ
[21]	μὲν ὁ Ἠσαΐας περὶ τῶν	ἐν	αὑτοῖς τὰς διεστραμμένας κρίσεις ἐχόντων
[46]	οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν· ἑώρα γὰρ	ἐν	αὐτῷ λάμπουσαν τὴν εἰκόνα τὴν
[53]	τέως ἀφέντες τὸ δοκοῦν εἶναι	ἐν	αὐτῷ μακαριστὸν καὶ οὗ πολλοὶ
[49]	ταμιεύεται χρόνῳ. Ἡ δὲ παρθενία	ἐν	αὐτῷ τῷ κατορθοῦσθαι οὐ μικρὰς
[79]	ἀκαρπία, τοῦτο τοὺς ἁγίους ἐκείνους	ἐν	ἀφθονίᾳ καθίστησιν. Οὐ γὰρ ἀμπέλων
[61]	δὲ καὶ χαλεπωτέραν. Καὶ γὰρ	ἐν	βαλανείοις καὶ ἐκκλησίαις παραγίνονται αἱ
[49]	καὶ κάτω τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν	ἐν	βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν. Νομίζω« φησί,
[29]	πλέον μὲν οὐδέν. Τὸ δὲ	ἐν	βραχεῖ καὶ ἀμυδρῶς εἰρημένον ἐκεῖ
[41]	ἀρετῆς ταύτης γεγονέναι ἐκτὸς ἀμφότερα	ἐν	βραχεῖ κατεσκεύασεν. Τῷ μὲν γὰρ
[41]	γάμου λόγοις ἀποσιωπῆσαι καρτερήσας αὐτόν.	Ἐν	βραχεῖ μὲν γὰρ καὶ διεσπαρμένως,
[78]	Μὴ οὖν τις ὑμᾶς κρινέτω	ἐν	βρώσει ἢ ἐν πόσει. Καὶ
[9]	τὰ τῆς ἐπιθυμίας δεχόμενος κύματα	ἐν	γαλήνῃ πολλῇ καθίστησιν ἡμᾶς καὶ
[82]	παρέδωκεν. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ καὶ	ἐν	γάμῳ ζῶν ἐσπούδασε τὰ τῆς
[34]	ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα θέλεις εἶναι	ἐν	γάμῳ. Οὐδὲ γὰρ οὐ μὴν
[82]	καὶ τρυφῇ, οἱ δὲ παρθενεύσαντες	ἐν	γεέννῃ, τοῦτο ὑπολείπεται κατὰ τὸν
[79]	προφήτου πλέον Ἰωάννης, οὗ μείζων	ἐν	γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ ἐγήγερται, οὐδὲ
[23]	νομοθέται τῶν ἀδικούντων τὰς τιμωρίας	ἐν	γράμμασι θέντες ἀφῆκαν, οὕτω καὶ
[41]	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.	Ἐν	δὲ τοῖς περὶ τῆς παρθενίας
[60]	ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς·	ἐν	δὲ τῷ γάμῳ κἂν τῶν
[73]	ἐν τῷ παρόντι βίῳ συγκέκλεισται,	ἐν	δὲ τῷ μέλλοντι οὔτε γαμοῦσιν
[68]	οὐδὲ ἡδονὴν τὸ πρᾶγμα τίθενται,	ἐν	δὲ τῷ φροντίζειν καὶ περισπᾶσθαι
[36]	πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις,	ἐν	διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς,
[20]	πάσχουσιν ὑπομένουσι. Διὸ καὶ τοὺς	ἐν	δυναστείαις ὄντας ὑβρίζοντες οὐ μόνον
[47]	παρόντων πραγμάτων καὶ τὸν ἀποστολικὸν	ἐν	ἑαυτῇ χαρακτηρίσασα βίον, πολλὴν μὲν
[3]	τῆς συμμετρίας. Οὐ γὰρ εἶχον	ἐν	ἑαυτοῖς λαλοῦντα τὸν Χριστὸν τὸν
[12]	ζῆν σπουδάζων ὥστε τὸν Χριστὸν	ἐν	ἑαυτῷ ζῆν, ὁ καὶ βασιλείαν
[2]	μάρτυς ὁ τὸν Χριστὸν ἔχων	ἐν	ἑαυτῷ λαλοῦντα· Βούλομαι γάρ, φησίν,
[37]	μισθοὺς ὁ τὸν Χριστὸν ἔχων	ἐν	ἑαυτῷ λαλοῦντα ἔλεγε· Καλὸν αὐτοῖς
[12]	λόγον. Τὸν γὰρ Χριστὸν εἶχεν	ἐν	ἑαυτῷ λαλοῦντα καὶ οὐκ ἂν
[12]	Ὁ γὰρ τὸν Χριστὸν ἔχων	ἐν	ἑαυτῷ λαλοῦντα, ὁ μηδὲ ζῆν
[2]	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«	ἐν	ἐγκρατείᾳ δηλονότι. Φειδόμενος δὲ ἡμῶν
[34]	ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ πάντας θέλεις	ἐν	ἐγκρατείᾳ εἶναι, οὐδένα θέλεις εἶναι
[41]	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«	ἐν	ἐγκρατείᾳ. Καὶ πάλιν· Λέγω δὲ
[17]	ζάλῃ. Ἀλλὰ τί κελεύειν ἐχρῆν;	Ἐν	ἐγκρατείᾳ καὶ παρθενίᾳ διάγειν; Ἀλλὰ
[34]	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«	ἐν	ἐγκρατείᾳ. Οὐκοῦν εἰ πάντας θέλεις
[36]	ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν«	ἐν	ἐγκρατείᾳ, πάλιν φησί· Λέγω δὲ
[17]	εἰς ἕτερόν τινα λιμένα καταφυγεῖν	ἐν	ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ. Ἀλλὰ τί
[57]	τοὺς ἄνδρας οὐκ ἔλαττον ἢ	ἐν	ἐκείνοις, καὶ τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν
[70]	σπάνις ποιεῖ. Αὕτη δὲ οὐκ	ἐν	ἐκείνοις τοῖς συμποσίοις τοῖς τῶν
[75]	γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις καθάπερ καὶ	ἐν	ἐκείνοις. Τοῦτο τοίνυν ἐστὶν ἔχοντα
[72]	οὐδεμίαν μετάπτωσιν δέδοικεν. Ὁ δὲ	ἐν	ἐκείνῳ τῷ ὑγρῷ καὶ διακεχυμένῳ
[14]	καθαρᾶς πηγῆς προϊόν, οὕτως ἦσαν	ἐν	ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ τῇ παρθενίᾳ
[12]	ὅτι τὸν Χριστὸν ἔχω λαλοῦντα	ἐν	ἐμαυτῷ καὶ ὅτι Δοκῶ πνεῦμα
[34]	σφόδρα δὲ ἀληθής. Τὸ γὰρ	ἐν	ἐξουσίᾳ, φησίν, ἕτοιμον οὐκ εἶναι
[41]	τάξει καὶ συμβουλῆς εἰσηγεῖται ἀλλ´	ἐν	ἐπιτάγματος καὶ ἐντολῆς ἀνάγκῃ. Τὸ
[29]	θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ	ἐν	ἐπιτάγματος σχήματι; Οὐ γὰρ εἶπεν·
[58]	ἔτι μᾶλλον. Οὐδὲ ὅπερ ἐστὶν	ἐν	ἔτεσι χιλίοις μία νὺξ τοσοῦτον
[68]	πᾶσα ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ	ἐν	εὐδίῳ λιμένι σιγὴ πάντα κατέχει
[44]	ποιοῦντα. Πῶς γὰρ ἔνι στρεφόμενον	ἐν	ζάλῃ τοσαύτῃ καὶ βουλόμενον εὐδοκιμεῖν
[52]	θυμὸς ἀνδρὸς αὐτῆς, οὐ φείσεται	ἐν	ἡμέρᾳ κρίσεως καὶ οὐκ ἀνταλλάξεται
[57]	Οὐδεὶς γὰρ ἔσχεν ἐπιδεῖξαί ποτε	ἐν	ἡμέρᾳ μιᾷ ἀμφοτέρους τελευτήσαντας· τούτου
[36]	Εἰπὼν γάρ· Ἐν ὑπομονῇ πολλῇ,	ἐν	θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς,
[34]	οὐ κατακαύσει; Αὕτη δὲ οὐκ	ἐν	ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα τὸ
[15]	παρθενίας προτίμα, μᾶλλον δὲ μηδὲ	ἐν	ἴσῳ τίθεσο, ἐπεὶ κατὰ τοῦτον
[58]	κερδᾶναι μήτε παραμυθίας ἀπολαῦσαί τινος,	ἐν	ἴσῳ τοῖς οὐ μετασχοῦσι τὸν
[73]	οὐ μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι γάμου ἀλλ´	ἐν	ἴσῳ τοῖς οὐκ ἔχουσι διακείσεσθαι;
[16]	γὰρ αὐτὰ συνεχώρησε καὶ γέγονεν	ἐν	καιρῷ χρήσιμα. Μικρὰ δὲ αὐτὰ
[17]	ἔδειξεν, οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ	ἐν	καλιᾷ τῷ κόσμῳ τούτῳ καὶ
[50]	γεγαμηκότων τί φησι· Γυναῖκας ὡσαύτως	ἐν	καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ πάσης αἰδοῦς
[34]	τὴν βάσανον. Ἀποδήσει τις πῦρ	ἐν	κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ
[36]	στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς,	ἐν	κόποις, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις,
[78]	τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες	ἐν	κόσμῳ δογματίζετε, μὴ ἅψῃ μηδὲ
[75]	μὴ κλαίοντες καὶ οἱ χαίροντες	ἐν	κτήσεσιν ὡς μὴ χαίροντες. Οἱ
[38]	ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον	ἐν	κυρίῳ. ~Ποίᾳ χήρᾳ καὶ ποίᾳ
[39]	ἐλευθέραν πάλιν κολάζει καὶ ὃν	ἐν	κυρίῳ φησὶν εἶναι γάμον τοῦτον
[65]	τίκτειν μετὰ πόνων καὶ ὠδίνων·	Ἐν	λύπαις γάρ« φησί, τέξῃ τέκνα.
[10]	οὐδέν· ἀλλὰ καθάπερ τὸν οὐρανὸν	ἐν	μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους
[40]	τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Ὁρᾷς αὐτὴν	ἐν	μέσῳ δυοῖν ἀπειλημμένην πολέμων; Ἢ
[34]	μάτην κινδυνεύειν ἐστίν. Ἂν δὲ	ἐν	μέσῳ τῷ πελάγει τὸ σκάφος
[39]	τοῦτο οὐδὲ ἐκεῖνο ψηφισαμένης ἀλλ´	ἐν	μεταιχμίῳ τούτων ἑκατέρων μενούσης τῶν
[58]	τὸν γάμον, ἀλλὰ καὶ τοῦτον	ἐν	μιᾷ πάντες δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ ἢ
[36]	κόποις, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις,	ἐν	νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ
[57]	ἀγωνία θορυβεῖ τότε· οὐδὲ γὰρ	ἐν	οἷς εἰσιν ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ
[49]	παρθενίας αὐτῷ διειλεγμένων ἐροῦμεν— Κορινθίοις,	ἐν	οἷς ἔκρινε μηδὲν εἰδέναι εἰ
[71]	ἃ μάλιστα τοὺς πλουτοῦντας περιστοιχίζεται,	ἐν	οἷς καὶ τὰς γυναῖκας μειζόνως
[84]	Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας	ἐν	ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ
[59]	τάλαντα, ἀλλ´ οὐρανοὶ καὶ τὰ	ἐν	οὐρανοῖς ἀγαθὰ τὰ ἕδνα ταύτης
[11]	ἐπὶ τῆς γῆς διατρίβοντας τοῖς	ἐν	οὐρανοῖς διαιτωμένοις ὁμοίως πολιτεύεσθαι ποιεῖ;
[79]	τούτων ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν ὡς	ἐν	οὐρανοῖς ὄντες οὕτως διέτριβον ἐπὶ
[27]	γῆ καὶ ὁ σποδὸς τοῖς	ἐν	οὐρανῷ διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ καὶ
[78]	γαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι	ἐν	οὐρανῷ. Εἶδες τὸ μέσον, ποῦ
[14]	ἔμενον ἐκεῖνοι τούτου χωρὶς καθάπερ	ἐν	οὐρανῷ τῷ παραδείσῳ διαιτώμενοι καὶ
[38]	ἢ πεσόντα καὶ καταισχυνθέντα ἀπελθεῖν.	Ἐν	παιδοτρίβῳ μὲν γὰρ καὶ παλαίστρᾳ
[46]	ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα	ἐν	παραβάσει γέγονε. Πῶς οὖν βοηθὸς
[15]	γάμος ἐφάνη; Διὰ τί μὴ	ἐν	παραδείσῳ ἡ μίξις; Διὰ τί
[14]	ἐποίησε. Πλασθεὶς δὲ ἐκεῖνος ἔμεινεν	ἐν	παραδείσῳ καὶ γάμου λόγος οὐδεὶς
[29]	συμφώνου. Διὰ τί δὲ καὶ	ἐν	παραινέσει ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν
[41]	τῶν γεγαμηκότων. Καὶ οὐκέτι τοῦτο	ἐν	παραινέσεως τάξει καὶ συμβουλῆς εἰσηγεῖται
[8]	τοῦ Παύλου· Τίμιος ὁ γάμος	ἐν	πᾶσι καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος.
[52]	ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ	ἐν	πελάγει πολλῷ σπινθῆρα μικρὸν ἐμπεσόντα
[50]	καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ	ἐν	πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις
[75]	κοσμεῖν ἐκεῖνον τὸν ἅγιον οὐκ	ἐν	πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις,
[36]	ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις,	ἐν	πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν κόποις,
[63]	τῆς εὐκοσμίας ἐπιβάλλουσα πᾶσιν ἡνίας	ἐν	πολλῇ τῶν ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ
[78]	ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει ἢ	ἐν	πόσει. Καὶ πάλιν· Εἰ ἀπεθάνετε
[12]	χωρίζεσθαι, προλαβὼν αὐτὸς ἐνομοθέτησεν ἡνίκα	ἐν	σαρκὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἦν.
[4]	τῶν ἀκολάστων καὶ λάγνων τὸν	ἐν	σεμνότητι διάγοντα χαλεπώτερα πάσχοντα. ~Ὅτι
[37]	ἐναντίας τῷ προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν	ἐν	σκηνῇ παιζόντων καὶ νῦν μὲν
[62]	μαργαρίτου τὸ φῶς καὶ ὥσπερ	ἐν	σκότῳ στίλβον, τό τε τοῦ
[36]	θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν διωγμοῖς,	ἐν	στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς,
[23]	τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας καὶ ὥσπερ	ἐν	στήλῃ χαλκῇ καὶ γράμμασι τὰς
[25]	γάμος. Καλὸν ὁ γάμος ὅτι	ἐν	σωφροσύνῃ τὸν ἄνδρα διατηρεῖ καὶ
[21]	κόλασιν τοῦτο τὸ ἐπίρρημα κεῖται	ἐν	ταῖς γραφαῖς. Καὶ πάλιν ἕτερος
[78]	καὶ περιέμεινε πρότερον τὴν πίστιν	ἐν	ταῖς ἐκείνων παγῆναι ψυχαῖς, δεδοικὼς
[32]	μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ οὖν τοσαύτην	ἐν	ταῖς εὐχαῖς πρόσιμεν σβέσοντες ὀργὴν
[84]	ᾖ τις οὐκ ἔχουσα ἔλαιον	ἐν	ταῖς λαμπάσιν, οὐ δυνήσεται παρ´
[68]	καὶ ἐπὶ τῶν παραδείσων καὶ	ἐν	ταῖς οἰκίαις τὸ ἐμὸν καὶ
[27]	συγχώρησιν. Τὸ δὲ ἀληθὲς λανθανόντως	ἐν	ταῖς περὶ τοῦ γάμου προφάσεσιν
[41]	μικρὸν ὑποτέμνεται τῆς ἡδονῆς μέρος	ἐν	ταῖς πρὸς ἀλλήλους ὀργαῖς καὶ
[52]	καὶ τήκεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν	ἐν	ταῖς ὑποψίαις· ὅταν δὲ ἀληθὲς
[83]	γάρ φησι, δίκαιος, τέλειος ὢν	ἐν	τῇ γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ Θεῷ
[49]	γῆν ἔτι κύπτοντας ἀπὸ τῶν	ἐν	τῇ γῇ μᾶλλον ἐφελκύσαιτο ἄν
[49]	ἀσωμάτοις δυνάμεσι κατορθῶσαι παρακαλῶν, τῶν	ἐν	τῇ γῇ μεμνῆσαι καλῶν καὶ
[73]	Μὴ τοίνυν μηδὲ νῦν τὰ	ἐν	τῇ γῇ μεριμνῶμεν· ὁ γὰρ
[73]	ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι ὡς μὴ τῶν	ἐν	τῇ γῇ μόνον μηδὲ τῶν
[49]	περιπατεῖτε. Διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν	ἐν	τῇ γῇ πραγμάτων, ἀπὸ τῶν
[75]	τὴν ἐν τοῖς ἱματίοις, τὴν	ἐν	τῇ διαίτῃ, τὴν ἐν τοῖς
[50]	καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ καὶ	ἐν	τῇ καινῇ παράνομον ἡ τρυφή.
[78]	αἰτίαν προσθεὶς τὸ Ὃς κέκρικεν	ἐν	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Οὐ γὰρ
[78]	γὰρ Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος	ἐν	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« προσέθηκε Μὴ
[78]	φησιν; Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος	ἐν	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« Τοῦτο δὲ
[76]	καὶ τὸ κέρδος ὅσον ἡμῖν	ἐν	τῇ κατὰ Θεὸν ἀπ´ αὐτῆς
[84]	κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς	ἐν	τῇ παλαιᾷ, ἀλλὰ μείζονα ἐπιδείκνυσθαι
[50]	αὐτῇ τὴν τρυφήν. ~Ὅτι καὶ	ἐν	τῇ παλαιᾷ καὶ ἐν τῇ
[83]	ἀρετῆς μέτρον ἡμῖν καὶ τοῖς	ἐν	τῇ παλαιᾷ πρόκειται. Καὶ χωρὶς
[84]	κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς	ἐν	τῇ παλαιᾷ. Τί δήποτε οὖν
[84]	περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν	ἐν	τῇ σαρκί. Καὶ περὶ τούτων
[28]	οὐκ ἔσται κύριος ἑαυτοῦ ἀλλ´	ἐν	τῇ τῆς γυναικὸς κείσεται γνώμῃ
[57]	ποιεῖσθαι ἀναγκαζόμενος, ἥ τε γυνὴ	ἐν	τῇ τῆς ἐκτίσεως ἀναβολῇ αἰσχυνομένη
[53]	κάτω ποιοῦσιν. Οὐ γὰρ ἀφίησιν	ἐν	τῇ τῆς κεφαλῆς χώρᾳ μένειν
[57]	ἐπεισέρχεται· τὰς γὰρ ἀηδίας τὰς	ἐν	τῇ τῆς προικὸς καταβολῇ ὅ
[36]	δὲ χαρισμάτων ἡ διανομὴ οὐκ	ἐν	τῇ τοῦ λαμβάνοντος κεῖται προαιρέσει
[49]	τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ	ἐν	τῇ τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ τὴν
[36]	τοῦ λαμβάνοντος κεῖται προαιρέσει ἀλλ´	ἐν	τῇ τοῦ παρέχοντος κρίσει. Διὰ
[78]	ἀνυπόπτως δὲ καὶ λανθανόντως καὶ	ἐν	τῇ τῶν ἑτέρων ἐπιτιμήσει. Τὸ
[67]	τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν, ὅταν	ἐν	τῇ τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ
[6]	ἔνδον, οὐ μένει δὲ ἔνδον	ἐν	τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ μιαίνει μὲν
[17]	νόμος καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι τὴν	ἐν	τῇ ψυχῇ γενομένην διαστροφήν. Ὥσπερ
[7]	τοῖς χρώμασιν ἡ παρθενία, ἀλλ´	ἐν	τῇ ψυχῇ καὶ τῷ σώματι.
[77]	γάμου πάλιν ἐλάττων γίνεται ἀκάνθας	ἐν	τῇ ψυχῇ περιφέρουσα καὶ τὸν
[58]	δικαστήριον ἡμᾶς ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο	ἐν	τοῖς αἰωνίοις πράγμασι καὶ ἀληθινοῖς;
[44]	πολλὴ καὶ ἐν τούτοις καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἡ συγκατάβασις
[75]	τὴν ἐν τῇ διαίτῃ, τὴν	ἐν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ
[74]	τῶν φροντίδων ἀποληψόμενος τοὺς καρποὺς	ἐν	τοῖς ἀμερίμνοις παντί που δικαίως
[1]	κατὰ τὸν καιρὸν τῆς τιμῆς	ἐν	τοῖς ἀτίμοις τετάχθαι. ~Ὅτι καὶ
[16]	ἐπιτάξαι τῶν προτέρων ἀλλὰ τὸ	ἐν	τοῖς αὐτοῖς ἀφεῖναι διὰ παντὸς
[37]	τὸ πρᾶγμα κατώρθωσεν. ~Ὅτι πολλαὶ	ἐν	τοῖς δευτέροις γάμοις αἱ ἀηδίαι.
[52]	πάντων εὐθύνας ὑπέχειν καὶ λόγον	ἐν	τοῖς διεφθαρμένοις ἐκείνοις δικασταῖς, ταῖς
[58]	ταῦτα καὶ ὄναρ; Ὅταν γὰρ	ἐν	τοῖς ἐκεῖ ληψομένοις ἡμᾶς αἰῶσι
[46]	ἐνταῦθα μνημονεύεις βοηθοῦ; Τὴν γὰρ	ἐν	τοῖς ἐλαχίστοις συμβαλέσθαι δυναμένην μόνον
[1]	τοῖς ἡμετέροις μόνον ἀλλὰ καὶ	ἐν	τοῖς ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα νόμοις.
[78]	φανερῶς πρὸς αὐτὸν ἀποτείνεται ἀλλ´	ἐν	τοῖς ἐπαίνοις τοῦ τὴν ἑαυτοῦ
[27]	πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας	ἐν	τοῖς ἐπουρανίοις. Καὶ δεῖ νύκτωρ
[1]	ταῦτα ἴδοι τις ἂν οὐκ	ἐν	τοῖς ἡμετέροις μόνον ἀλλὰ καὶ
[7]	Εὐτελὴς ἡ στολή. Ἀλλ´ οὐκ	ἐν	τοῖς ἱματίοις οὐδὲ ἐν τοῖς
[75]	τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν	ἐν	τοῖς ἱματίοις, τὴν ἐν τῇ
[62]	ἧττα γίνεται. Ὁ γὰρ διεσπαρμένος	ἐν	τοῖς ἱματίοις χρυσὸς καὶ ἡ
[35]	Ὥσπερ οὖν ὁ χωρὶς ἔργων	ἐν	τοῖς λόγοις μόνοις φιλοσοφῶν οὐδὲν
[46]	δυναμένην μόνον ταύτην ἄν τις	ἐν	τοῖς μεγάλοις ἐπάγηται συνεργὸν οὐ
[20]	ὅτι ὁ μὲν θαυμάζων τοὺς	ἐν	τοῖς μεγίστοις διαλάμποντας ἄθλοις, κἂν
[84]	νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι	ἐν	τοῖς μέλεσί μου. Ἀλλὰ νῦν
[84]	φησιν· Βλέπω δὲ ἕτερον νόμον	ἐν	τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ
[49]	σιωπήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὰ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ ἐν τῇ
[49]	ὅμοιοι τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς. Βλέπε πόσον τὸ
[49]	οὐχ ἥμαρτε« καὶ σιωπήσας τὰς	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν
[49]	τοῦ εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς καὶ πολλῷ λαμπροτέρους
[37]	πρὸ τούτων διὰ τοὺς ἀποκειμένους	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς τῇ χηρείᾳ μισθοὺς
[47]	ἑκατέρας τὴν μίξιν; Ὥσπερ γὰρ	ἐν	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις
[33]	τὸ τῆς παρθενίας ἐγκώμιον ἐργαζόμενος	ἐν	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις.
[41]	ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ νῦν, οὐδὲ	ἐν	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις
[49]	πρὸς οὕτως ἀφόρητον παρατάξασθαι πυράν,	ἐν	τοῖς περὶ τῶν μισθῶν λόγοις
[47]	τὴν βοήθειαν αὐτῆς ἀναγκαίαν καὶ	ἐν	τοῖς πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι; Καὶ ἐγὼ
[47]	συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς φροντίσι. ~Πῶς	ἐν	τοῖς πνευματικοῖς ἡ γυνὴ βοηθός.
[47]	γὰρ αὐτὴν παντελῶς ἐκκόπτω τῆς	ἐν	τοῖς πνευματικοῖς συμμαχίας (μὴ γένοιτο)
[9]	παρθενίαν· οὐ μὴν διὰ τοῦτο	ἐν	τοῖς πονηροῖς τὸν γάμον τίθεμαι,
[60]	τούτοις τρυφᾶν ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν	ἐν	τοῖς πρόσθεν λόγοις. ~Ὅτι τὸ
[84]	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ Θεὸς	ἐν	τοῖς πρώτοις χρόνοις οὐ μεγάλα
[17]	συνήθη φέρει δίαιταν. Ὥσπερ δὲ	ἐν	τοῖς σώμασι τὰ στοιχεῖα πρὸς
[34]	καὶ μὴ καίεσθαι; Συστρέφειν μὲν	ἐν	τοῖς τῆς ψυχῆς ταμιείοις τὴν
[69]	τῶν μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν ἄμεινον	ἐν	τοῖς τοιούτοις οἱ πλουτοῦντες διάκεινται.
[73]	τούτου. Τί οὖν κόπτεις σαυτὸν	ἐν	τοῖς τοῦ κόσμου πράγμασι τοῖς
[70]	συμποσίοις τοῖς τῶν πλουτούντων ἀλλ´	ἐν	τοῖς τῶν πενομένων ἀεὶ πάρεστι,
[35]	ὁ πλεονεκτήσας μὲν τῶν ἀποστόλων	ἐν	τοῖς ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος πόνοις,
[7]	οὐκ ἐν τοῖς ἱματίοις οὐδὲ	ἐν	τοῖς χρώμασιν ἡ παρθενία, ἀλλ´
[57]	τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν ἀφεῖσαι σκοπεῖν	ἐν	τοσούτῳ κινδύνῳ, μεριμνῶσι μή τι
[8]	εἶναι δόξομεν κακοί, ἀλλὰ τὸ	ἐν	τούτοις εἶναι λαμπρούς, ἃ μήτε
[36]	προστασίας καὶ ἐλεημοσύνας καὶ μεταδόσεις	ἐν	τούτοις ἠρίθμησεν. Ὅτι δὲ κατορθώματα
[44]	νόμος ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ καὶ	ἐν	τούτοις καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις
[36]	τὰ κατορθώματα ἀριθμῶν τὰ ἑαυτοῦ	ἐν	τούτοις καὶ τῆς ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν.
[19]	Τοὺς γὰρ ἔτι καὶ νῦν	ἐν	τούτοις κυλινδουμένους τοῖς πάθεσι καὶ
[75]	Διὰ τοῦτο οὐκ ἀναγκάζει καὶ	ἐν	τούτοις τοὺς γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι ἀλλήλοις
[60]	θεῷ δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ ἐφίεται	ἐν	τούτοις τρυφᾶν ὡς καὶ ἀπεδείξαμεν
[75]	ἀλλήλους« περὶ μίξεως εἴρηται μόνης.	Ἐν	τούτῳ γὰρ ἕπεσθαι ἀλλήλοις κελεύει
[11]	σαρκὸς καθελκούσης αὐτάς, ἀλλὰ καὶ	ἐν	τούτῳ πολλὴν ἔχουσι τὴν παραμυθίαν
[46]	εἰς τοῦτο, οὐκ ἔμεινε δὲ	ἐν	τούτῳ. Χωρὶς δὲ τούτου κἀκεῖνο
[49]	πράξεων οὐ γέενναν ἀλλὰ τὰς	ἐν	τῷ αἰῶνι τούτῳ συμφορὰς ἠπείλει,
[43]	οὖν ἐστιν αὕτη; Ἡ τῶν	ἐν	τῷ βίῳ πραγμάτων διαστροφή. Τοσαύτη
[34]	ἡ παρθενία. Εἰ γὰρ τοὺς	ἐν	τῷ γάμῳ διατρίβοντας δέδοικεν ἀποστῆσαι
[57]	πόθεν λοιπὸν ἡδίστην καλέσομεν τὴν	ἐν	τῷ γάμῳ ζωήν; Πάλιν ἂν
[29]	πῶς ἀνυπόπτως καὶ ἀνεπαχθῶς τοὺς	ἐν	τῷ γάμῳ μένοντας εἰς τὴν
[82]	τοῦ βίου κλύδωνα καὶ τὰς	ἐν	τῷ γάμῳ πραγματείας κατέπεσον. Τί
[57]	ἡ χαρά· οὐδὲν γὰρ τῶν	ἐν	τῷ γάμῳ φόβου χωρίς. Ὁ
[24]	ὅτι τοῦ Θεοῦ τὸ χρηστὸν	ἐν	τῷ διδόναι προθεσμίαν τοῖς ἁμαρτάνουσιν,
[68]	Οἷς δὲ μέχρι τέλους παρέμεινεν,	ἐν	τῷ καιρῷ τῆς τελευτῆς καὶ
[49]	τίθησιν, οὐκ ἀποστερῶν αὐτὸν τῆς	ἐν	τῷ μέλλοντι καιρῷ κειμένης τιμῆς,
[49]	πολλοῖς, τὸν δὲ καρπὸν ἅπαντα	ἐν	τῷ μέλλοντι ταμιεύεται χρόνῳ. Ἡ
[57]	Τί δὲ χρὴ λέγειν τοὺς	ἐν	τῷ μεταξὺ γινομένους χωρισμούς, τὰς
[47]	ἀθρόως τὸ πᾶν ἐργάζονται ἀλλ´	ἐν	τῷ μεταξὺ δόντες ἀναπνεῦσαι τῷ
[24]	διδόναι προθεσμίαν τοῖς ἁμαρτάνουσιν, οὐκ	ἐν	τῷ μηδ´ ὅλως κολάζειν τοὺς
[15]	φήσεις, ἐπειδὴ καὶ τοῦτο συγκεχώρητο	ἐν	τῷ νόμῳ Μωϋσέως, καὶ τὸν
[46]	μὲν ἐκείνης ἐκβαλοῦσα διαγωγῆς τῆς	ἐν	τῷ παραδείσῳ, εἰς δὲ τὴν
[63]	ταπεινοφροσύνη, καρτερία— πάντων ἁπλῶς τῶν	ἐν	τῷ παρόντι βίῳ πραγμάτων ὑπεροψία.
[73]	οὖν πρὸς αὐτόν. Εἰ γὰρ	ἐν	τῷ παρόντι βίῳ συγκέκλεισται, ἐν
[49]	ἀμοιβήν; ~Διὰ τί ἀπὸ τῶν	ἐν	τῷ παρόντι ἡδέων εἰς τὴν
[23]	ἅπασι διαλέγεται λέγων ὅτι κἂν	ἐν	τῷ παρόντι καιρῷ τιμωρίαν μὴ
[24]	ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ τοῦ λαλοῦντος	ἐν	τῷ Παύλῳ Χριστοῦ. Τοῖς γὰρ
[67]	τύχῃ. Ἀνάγκη γὰρ τοῦτο πάντως	ἐν	τῷ πλήθει συμπεσεῖν· οὐδὲ γὰρ
[67]	δὲ πάντων χαλεπώτερον, ὅπερ μάλιστα	ἐν	τῷ πλήθει τῆς τοιαύτης θεραπείας
[17]	χρόνον πολύν. Ὡς δὲ ἡμῖν	ἐν	τῷ πολλῷ χρόνῳ τὰ τῆς
[73]	ἁπάντων ποιεῖται φροντίδα καὶ κιβώτιον	ἐν	τῷ ταμιείῳ καταθεμένη τῶν ἀποκειμένων
[52]	ἀκανθῶν τῶν τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων	ἐν	τῷ τὰς αἱμασιὰς διαβαίνειν, ὅταν
[30]	οὐκ ἀφίησιν αὐτὸν χώραν ἔχειν	ἐν	τῷ τῆς νηστείας καὶ τῆς
[83]	εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´	ἐν	τῷ τότε καιρῷ· πολλοὶ γὰρ
[22]	τελευτὴν αὐτῶν ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν	ἐν	υἱοῖς Θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις
[24]	μεταλαμβάνουσι διαλεγόμενός φησι· Διὰ τοῦτο	ἐν	ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι
[5]	πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων	ἐν	ὑποκρίσει ψευδολόγων κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν
[36]	τῆς ἐγκρατείας ἐμνημόνευσεν. Εἰπὼν γάρ·	Ἐν	ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν
[5]	Τὸ πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι	ἐν	ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς
[57]	καὶ πρὸς ἀρετὴν ἐπιτήδειον, πάλιν	ἐν	φόβοις οἱ τεκόντες μή τι
[36]	διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς,	ἐν	φυλακαῖς, ἐν κόποις, ἐν ἀκαταστασίαις,
[19]	χοίρων βίον ἐπιθυμοῦντας ζῆν καὶ	ἐν	χαμαιτυπείοις φθείρεσθαι οὐ μικρὸν ὀνίνησι
[12]	ἐντολήν. Καὶ γὰρ περὶ τῆς	ἐν	χηρείᾳ διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα δέ ἐστι,
[58]	θετέον. Οὐδὲ γὰρ εἴ τις	ἐν	χιλίοις ἔτεσι μίαν νύκτα μόνην
[70]	τοῦ ὕπνου καθεύδουσιν. Οὗτοι δὲ	ἐν	χρείᾳ τούτων ἁπάντων καθιστάμενοι πρότερον
[78]	πόσει. Καὶ πάλιν· Εἰ ἀπεθάνετε	ἐν	Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ
[84]	Τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου	ἐν	ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός,
[49]	εὕροι τις ἂν μᾶλλον νουθετουμένους.	Ἔν	τε γὰρ τοῖς χρηστοῖς ταῦτα
[37]	συγχωρούντων, πολλοὶ καὶ παρὰ πολλῶν	ἔν	τε οἰκίαις καὶ κατὰ τὴν
[49]	τοῖς χρηστοῖς ταῦτα μᾶλλον προτρέπει,	ἔν	τε τοῖς λυπηροῖς μειζόνως φοβεῖ,
[9]	γὰρ δύο γίνεται τὰ κέρδη·	ἓν	μὲν τὸ μὴ διαβάλλειν τὴν
[45]	πρὸς τὸν ἀγωνοθέτην. Αὐτὸς γὰρ	ἓν	μόνον ἐπέταξεν ἀνύσαι τὸν κατὰ
[17]	Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς πάντα ὑφ´	ἓν	τοῖς κάμνουσι καὶ κατὰ τὸν
[75]	τούτων εἰς νοῦν βάλλεται ἀλλ´	ἓν	φροντίζει μόνον τὴν αὑτῆς οἰκοδομεῖν
[1]	τὸ λεχθέν. Αἱ τοίνυν τὸν	ἕνα	ἄνδρα μὴ στέργουσαι ἀλλ´ ἕτερον
[23]	ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς	ἕνα	καὶ δεύτερον τῶν ἡμαρτηκότων κολάσας
[21]	διὰ τῶν ῥημάτων τούτων οὐχ	ἕνα	μικρὸν ἀλλὰ πολλοὺς σκανδαλίζοντες; Ὅπου
[21]	δίκην; Ἐάν τις σκανδαλίσῃ, φησίν,	ἕνα	τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει αὐτῷ
[1]	οὖν ὑμεῖς πρᾶγμα ἀκάθαρτον καὶ	ἐναγὲς	εἶναι τὸν γάμον νομίσαντες τῆς
[8]	καὶ αἱ τὸν γάμον ὡς	ἐναγὲς	φεύγουσαι αὐτῷ τούτῳ τῷ φεύγειν
[8]	τούτῳ τῷ φεύγειν πάντων γεγόνατε	ἐναγέστεραι,	παρθενίαν εὑροῦσαι πορνείας μιαρωτέραν. Ποῦ
[6]	τῶν μερῶν ἐστι βέβηλος καὶ	ἐναγής,	πῶς ἂν δύναιτο εἶναι παρθένος;
[35]	μάλιστα εἰς τὸν τῶν καλῶν	ἐναγομένους	ζῆλον, ὅταν παρὰ τῶν διδασκάλων
[29]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰς παρθενίαν ἐστὶν	ἐνάγοντος.	Εἰπὼν τοίνυν· Ἡ γυνὴ τοῦ
[12]	πιστὸς ὢν αὐτός, μετὰ τῆς	ἐναγοῦς	ὁ καθαρός. Αὐτὸς προλαβὼν εἶπες
[78]	ἂν ἠνέσχετο συμβουλῆς εἰς τοῦτο	ἐναγούσης	αὐτόν; Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ
[1]	τὸν γάμον νομίσαντες τῆς τῶν	ἐναγῶν	ἀπαλλαγῆς τὰ κείμενα τοῖς ἐργάταις
[57]	λέγοι τις ὅτι καὶ τὰ	ἐναντία	προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν, εὖ
[2]	νυμφίου διαγωγή. Τί δήποτ´ οὖν	ἐναντία	τῶν αὐτῶν πόνων τὰ ἐπίχειρα;
[20]	τὰ καλὰ τῶν πραγμάτων ἀπ´	ἐναντίας	διακείμενος τῆς γνώμης μετὰ τῆς
[37]	παστάδες γαμήλιοι καὶ θόρυβος ἀπ´	ἐναντίας	τῷ προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν ἐν
[38]	γυμνασία καὶ τοῖς φίλοις ὡς	ἐναντίοις	συμπλέκεται καὶ τοῦ πονεῖν καὶ
[16]	τῆς εὐτελείας ἀπαλλάξαι ἐκείνης, τοῦτο	ἐναντιουμένου	σφόδρα ἦν ἑαυτῷ. Ὥσπερ γὰρ
[12]	κύριος, οὐκ ἐγώ« οὐκ ἔστιν	ἐναντιουμένου	τῷ προστάγματι τοῦ Χριστοῦ, οὕτως
[41]	καὶ πῶς δύο ἀναγκαίων καὶ	ἐναντίων	ἀπειλημμένος, τοῦ τε συστῆσαι τὸ
[57]	ἐκείνου πενθεῖ, καὶ ἐξ ὑποθέσεων	ἐναντίων	ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται τοῖς λυπηροῖς.
[71]	ἀσχημοσύνην, τὰς νόσους καταλέγοντα ὅσας	ἐναπομόργνυται	τῇ ψυχῇ πολλῷ πλείους καὶ
[27]	πῦρ ἔχων μετὰ χεῖρας ὥστε	ἐναφεῖναι	καὶ καταφλέξαι τοῦ Θεοῦ τὸν
[77]	οὕτως οὐδὲ παρθένων ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς	ἐνδεδεμένων	φροντίσι. Καὶ γὰρ αἱ πέντε
[84]	μενεῖ· κἂν ῥυπαρά τις ἱμάτια	ἐνδεδυμένος	παραγένηται, οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν ἀμεῖψαι
[70]	οὐδὲ ἡ πλησμονὴ ἀλλ´ ἡ	ἔνδεια	καὶ ἡ σπάνις ποιεῖ. Αὕτη
[73]	γάμων καιρὸς οὐδὲ κτημάτων ἀλλ´	ἐνδείας	καὶ τῆς ἄλλης φιλοσοφίας ἁπάσης
[47]	Τὸ φορτικὸν ἐνταῦθα τοῦ πράγματος	ἐνδεικνύμενος.	Ἐπειδὴ γὰρ ὡς πρὸς ἐπέραστον
[6]	ὅτι πρὸς μὲν ἀνθρώπους ἐπιείκειαν	ἐνδείκνυται	πολλήν, πρὸς δὲ τὸν κτίσαντα
[63]	ψυχῆς εὐωδία ταῖς αἰσθήσεσι περιρρέουσα	ἐνδείκνυται	τὴν ἔνδον ἀποκειμένην ἀρετήν, καὶ
[29]	διὰ τῶν ἀνωτέρω τοῦτο σεμνότερον	ἐνδειξάμενον	μέχρις ἐκείνου στῆσαι τὴν παραίνεσιν;
[49]	καὶ ὁ Παῦλος τούτοις μᾶλλον	ἐνδιατρίβει,	ἃ μάλιστα αὐτῶν καθικέσθαι τῆς
[27]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις	ἐνδιατρίβει	κατὰ μικρὸν ἀποστῆσαι τοῦ γάμου
[29]	τὰ ἡδύτερα μεταπηδῆσαι καὶ τούτοις	ἐνδιατρῖψαι	μᾶλλον. ~Διὰ τί εἰ τίμιος
[63]	καὶ ἐρυθριᾶν καὶ τῆς οἰκείας	ἐνδιδόναι	μανίας ὅταν πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν
[68]	ἐξ ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον	ἔνδοθεν	θέντες τὴν ὕελον οὕτως ἔξωθεν
[63]	ταῖς αἰσθήσεσι περιρρέουσα ἐνδείκνυται τὴν	ἔνδον	ἀποκειμένην ἀρετήν, καὶ τὰς χρυσᾶς
[34]	ἔστι τι τούτου παραδοξότερον, πᾶσαν	ἔνδον	βαστάζειν τὴν πυρὰν καὶ μὴ
[6]	μὲν ἔνδον, οὐ μένει δὲ	ἔνδον	ἐν τῇ ψυχῇ, ἀλλὰ μιαίνει
[63]	καὶ πάντα ἁπλῶς πρὸς τὴν	ἔνδον	εὐταξίαν χαρακτηρίζεται· καὶ καθάπερ μύρον
[44]	καὶ ἄκοντας ἁμαρτάνειν γυναῖκα, ταύτην	ἔνδον	ἔχειν διὰ παντὸς ἢ μοιχείας
[34]	δὲ οὐκ ἐν ἰματίοις ἀλλ´	ἔνδον	ἔχουσα τὸ πῦρ ἀγριαῖνον καὶ
[6]	περικειμένη, τὴν δὲ ἀτιμίαν ἅπασαν	ἔνδον	ἔχουσα. Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ
[66]	λαμπράν· οὐκ ὀλίγαι δὲ τῶν	ἔνδον	καθημένων πονηρᾷ δόξῃ περιέβαλον ἑαυτάς.
[63]	οἰκείας ἀναχρῶσαν εὐωδίας, οὐ τοὺς	ἔνδον	καὶ πλησίον ἑστῶτας μόνον ἀλλὰ
[68]	λιμένι σιγὴ πάντα κατέχει τὰ	ἔνδον	καὶ τῆς σιγῆς πλείων ἑτέρα
[66]	τοῦ τῶν ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς	ἔνδον	κοσμιότητος ἀφιεῖσαι τὴν ἀκτῖνα λαμπράν·
[17]	ἡμέρας οὐχ ἵνα διὰ παντὸς	ἔνδον	μένωσιν ἀλλ´ ἵνα παγέντων αὐτοῖς
[17]	καταπίπτοντας καὶ δεομένους ἔτι τῆς	ἔνδον	μονῆς, ἀφίησιν ἔτι πλείους ἡμέρας
[6]	τί τὸ ὄφελος ὅταν τὸ	ἔνδον	ὄμμα ἰταμὸν ᾖ; Τί γὰρ
[6]	τὰ φαῦλα ῥήματα τίκτεται μὲν	ἔνδον,	οὐ μένει δὲ ἔνδον ἐν
[66]	ἡ μὴ κατέχουσα τὴν ψυχὴν	ἔνδον	προπέτεια, τὸ δὲ ἡ σωφροσύνη
[5]	εὐσχήμονα εἶναι, πῶς φρονήματος ἀσεβοῦς	ἔνδον	στρεφομένου τὸ τῆς παρθενίας διασωθῆναι
[57]	καὶ πολυπραγμονεῖν ἔνεστι, τὴν δὲ	ἔνδον	συγκεκλεισμένην διὰ παντὸς πῶς ἄν
[41]	μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι ἔξω ἢ σφαγῆναι	ἔνδον;	Τοῦτο γὰρ ἂν ἐποίησαν, εἴ
[38]	μέσον εἰπεῖν· φύγε τὸν ἐχθρόν,	ἔνδος	τοῖς πόνοις, ἀπόστηθι τῆς λαβῆς,
[46]	καθ´ ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν— πῶς γάρ;	ἐνδοὺς	ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ καὶ ἀπάτῃ ἁλοὺς
[73]	κτημάτων ἐπιμέλεια, οὐ τροφὴ οὐδὲ	ἐνδύματα,	οὐ γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι, οὐ
[27]	ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις. Ὡς ἂν μικρὸν	ἐνδῶσιν,	ἕστηκεν ὁ διάβολος πῦρ ἔχων
[47]	τοὺς περὶ τοῦ γάμου πάλιν	ἐνέβαλε	λόγους Δέδεσαι γυναικί; λέγων, μὴ
[47]	λόγοις καὶ τοὺς τῆς ἐγκρατείας	ἐνέβαλε	μεταξὺ διεγείρων τὸν ἀκροατήν, οὕτω
[13]	τὴν τῆς παρθενίας αὐτοὺς ἐπιθυμίαν	ἐνέβαλεν,	ἀλλὰ περὶ τοῦ γάμου μόνον
[47]	ἀλλὰ καὶ εἰς τιμωρίαν ἐσχάτην	ἐνέβαλες.	~Ὅτι ἡ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ
[35]	σκοπήσας ἀσφαλὲς ὑμᾶς εἰς κίνδυνον	ἐνέβαλον.	Εἰ γὰρ κίνδυνος τὸ πρᾶγμα
[41]	ἡδονῆς παραμυθίαν πᾶσαν ἕτοιμοι κατάγνωσιν	ἐνεγκεῖν;	Οὐδὲ γὰρ μικρὸν ὑποτέμνεται τῆς
[17]	τῶν παθῶν οἶστρον μὴ δυναμένης	ἐνεγκεῖν	οὐδὲ ἐχούσης εἰς ἕτερόν τινα
[49]	οἷς καὶ ὅτε ταῦτα ἐπέστελλεν	ἐνεκάλει	λέγων· Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ
[35]	ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος οὖν	ἔνεκεν	ἐνταῦθα τῇ παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ
[48]	Κἀγὼ τοῦτό φημι. Τίνος οὖν	ἔνεκεν	ὑποβάλλεις σαυτὴν τῇ ἀνάγκῃ τοσαύτῃ;
[14]	μὲν ταύτης καὶ τῶν μικροτάτων	ἕνεκεν	ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι τὰς εὐθύνας, ὑπὲρ
[22]	ἑαυτούς. Οὐκ ἐκείνων δὲ μόνων	ἕνεκεν	ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν χλευαζόντων
[20]	ψῆφον. Ὥστε εἰ καὶ μηδενὸς	ἕνεκεν	ἄλλου, τοῦ γοῦν μὴ προστρίψασθαι
[4]	πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ πολιτείας	ἕνεκεν	ἄμεινον ὑμῶν ἐκεῖνοι πράξουσιν. Τοῖς
[36]	Εἰ γὰρ χάρισμά ἐστι, τίνος	ἕνεκεν	αὐταῖς ἀπειλεῖς λέγων ὅτι Ἔχουσι
[21]	τοιαύτη κατηγορία τῶν γοῦν εἰρημένων	ἕνεκεν	αὐτῆς ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ καὶ
[12]	ὁ κύριος. Τῶν δὲ ἀπίστων	ἕνεκεν	αὐτὸς μὲν ἡμῖν οὐδὲν εἶπε
[14]	καλὸν γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι, τίνος	ἕνεκεν	γάμος ἐπεισῆλθε τῷ βίῳ; Ποῦ
[35]	τῆς ἐγκρατείας ὑπόδειγμα. Τίνος δὲ	ἕνεκεν	ἐνταῦθα ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων· Θέλω
[57]	ἄν τις περιεργάσαιτο ἢ τρόπων	ἕνεκεν	ἢ μορφῆς; Καὶ ταῦτα μὲν
[59]	τὸν θάνατον τῶν τε ἄλλων	ἕνεκεν	καὶ ὅτι τοῦ συνοικοῦντος αὐτὴν
[68]	τέρπεσθαι ἔδει. Εἰ δὲ χρήσεως	ἕνεκεν	λέγοις, πολλῷ βελτίων ἡ ὕελος,
[36]	παρθένον κρεῖττον ποιεῖ; Τίνος δὲ	ἕνεκεν	μακαριωτέρα ἡ χήρα ἐὰν οὕτως
[4]	καὶ κολασθήσεσθε. Καὶ δογμάτων μὲν	ἕνεκεν	μετ´ ἐκείνων τετάξεσθε ὅτι ὁμοίως
[19]	Ἐδόθη μὲν οὖν καὶ παιδοποιΐας	ἕνεκεν	ὁ γάμος· πολλῷ δὲ πλέον
[47]	ἀδιεξόδευτον τοῦ δεσμοῦ. Τίνος δὲ	ἕνεκεν	οὐκ εἶπεν· ἔχεις γυναῖκα; μὴ
[48]	ὅτι οὐχ ἥμαρτε. Τίνος οὖν	ἕνεκεν	παραινεῖς, φησί, μὴ ζητεῖν γυναῖκα;
[35]	περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν ἄν. Τίνος οὖν	ἕνεκεν	προσέθηκεν· Ὡς καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ
[49]	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Τίνος οὖν	ἕνεκεν	τούτῳ τῆς παρακλήσεως κέχρηται τῷ
[45]	μετὰ τοσαύτης ἀνάγκης κατορθῶν; Τίνος	ἕνεκεν,	ὦ βέλτιστε, καὶ διὰ τί;
[14]	ἀμείνω οὐδὲν οὔτε ἐνεπόδιζεν οὔτε	ἐνέκοπτεν.	Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν τοῦ Θεοῦ
[14]	πολλῷ ταύτης ἀμείνω οὐδὲν οὔτε	ἐνεπόδιζεν	οὔτε ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν
[33]	αὐτὰ λεγόμενα πλείονα ἔχει τὴν	ἐνεργείαν.	Κἀνταῦθα οὖν τὸν διδάσκαλον μιμούμενος
[39]	ὃ τῶν οὐκ ἐθελόντων ἐστὶν	ἐνεργεῖν	διὰ τὴν ῥαθυμίαν. Δείκνυσι γὰρ
[66]	καθημένων πονηρᾷ δόξῃ περιέβαλον ἑαυτάς.	Ἔνεστι	γὰρ καὶ συγκεκλεισμένην μᾶλλον τῶν
[57]	Τούτους μὲν γὰρ καὶ πολυπραγμονεῖν	ἔνεστι,	τὴν δὲ ἔνδον συγκεκλεισμένην διὰ
[47]	ἐπὶ τῶν γυναικῶν τὴν αὐτὴν	ἔνεστιν	ἐπιδείξασθαι σπουδὴν καὶ τὸ αὐτὸ
[47]	τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς πόνους, τὴν	ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην εἰπών, οὐδὲ οὕτως ἐθάρρησε
[49]	μέλλοντα ἀγαθά, λέγει· Διὰ τὴν	ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην. Εἶτα πάλιν εἰπών· Ἐὰν
[42]	καλὸν ὑπάρχειν« φησί, διὰ τὴν	ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην. Καίτοι γε ὅτε περὶ
[42]	τοῦτο εἶναι καλὸν διὰ τὴν	ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην. Τοῦτο δὲ ποιεῖ οὐκ
[43]	Δεύτερον δὲ οὐκ ἂν αὐτὴν	ἐνεστῶσαν	ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ νῦν πρῶτον
[43]	τῶν ἀκροατῶν. ~Ποίαν ὁ Παῦλος	ἐνεστῶσαν	λέγει ἀνάγκην. Ποίαν δὲ καὶ
[41]	ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ τῆς ἀδείας	ἐνέχυρον.	Τὴν μὲν ἐξουσίαν τοῦ τὰ
[29]	εἰς τὴν τῆς ἐγκρατείας γυμνασίαν	ἐνήγαγε;	Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν
[49]	τοῦτο ἀπὸ τῶν πνευματικῶν αὐτοὺς	ἐνῆγεν	ἐπάθλων. Καὶ ὁ Παῦλος δὲ
[78]	τὰς δὲ οὕτω διακειμένας οὐκ	ἐνῆν	ἀθρόον ἀναγαγεῖν ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ
[71]	καὶ ψυχὴν λυμαίνεται ἡ τρυφή.	Ἐνῆν	καὶ ἑτέρωθεν δεῖξαι τῆς τρυφῆς
[24]	τοὺς ἐπιμένοντας τοῖς ἁμαρτήμασίν ἐστιν.	Ἐνῆν	μὲν οὖν καὶ πλείονα λέγειν
[42]	πάσης ἔρημον ἐξουσίας; Καίτοι γε	ἐνῆν	οὕτως εἰπεῖν· ἐπειδὴ ὁ κύριος
[20]	ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´ εἰ μὲν ἀκινδύνως	ἐνῆν	ταῦτα λέγειν, ἔδει νῦν καὶ
[4]	καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ« ὅτι	ἐνηστεύσατε,	ὅτι ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ νηστεία
[49]	διεγείρουσι λόγοι, καίτοι γε συνεχῶς	ἐνηχούμενοι,	ὡς τὸ χρηστὸν ἐλπίσαι τι
[12]	λεχθέν. Τί οὖν ὁ Παῦλος	ἐνηχούμενος	ὑπὸ τοῦ κυρίου φησί; Περὶ
[75]	οὐδένα ἀφίησιν ἑαυτοῦ κύριον εἶναι·	ἔνθα	δὲ ἂν δέῃ τὴν ἄλλην
[34]	κατὰ συγγνώμην οὐ κατ´ ἐπιτάγην.	Ἔνθα	δὲ ἂν ᾖ συγγνώμη, χώραν
[34]	οἱ κατὰ τὴν θάλατταν κακοῦργοι,	ἔνθα	μὲν ἂν ᾖ πόλις ἢ
[36]	καλεῖ τὸ ἑαυτοῦ κατόρθωμα, καὶ	ἔνθα	πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον
[48]	τῆς παρθενίας μόνον τὸ τὴν	ἐνθάδε	θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ τίς ἀνέξεται
[73]	ὡς εἰς τοὺς αἰῶνας ἅπαντας	ἐνθάδε	μενοῦντες, οὕτως πᾶσαν σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα,
[24]	πολλῷ χαλεπωτέραν ὑποστήσονται δίκην τῆς	ἐνθάδε	ὀφειλομένης ὅτι μηδὲ ἐκ τοῦ
[81]	ἡ παρθενία καὶ ἑτέραν ἡμῖν	ἐνθεῖναι	τὴν ἀρίστην τὴν ἅπαντα βλαστάνουσαν
[84]	ἀρετήν, ἵνα μὴ μετὰ τὴν	ἐνθένδε	ἀποδημίαν ἀνόνητα ἀποδυρώμεθα.
[20]	πονηρὰν ἐπέχειν τὴν γλῶτταν ἐχρῆν,	ἐνθυμουμένους	ὅτι ὁ μὲν θαυμάζων τοὺς
[52]	ἄλλῳ προσέπταισε, καὶ ὅλως οὐκ	ἔνι	γάμον πάσης εὑρεῖν ἀηδίας ἐλεύθερον.
[48]	ὅτι δεθέντα καθάπαξ λυθῆναι οὐκ	ἔνι,	ὅτι πολλὴν ἔχει τὸ πρᾶγμα
[74]	Ἐπειδὴ γὰρ διαρρῆξαι αὐτὸν οὐκ	ἔνι	περιβληθέντα ἅπαξ, ἀνεκτότερον αὐτὸν ποίησον.
[44]	πρὸς ἀπέχθειαν ποιοῦντα. Πῶς γὰρ	ἔνι	στρεφόμενον ἐν ζάλῃ τοσαύτῃ καὶ
[76]	αὐτῆς γίνεται πολιτείᾳ. Οὐ γὰρ	ἔνι	τὴν βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην φροντίσι καὶ
[1]	ἁγναί. Οὐ γάρ εἰσιν ἡρμοσμέναι	ἑνὶ	ἀνδρὶ καθὼς ὁ μακάριος τοῦ
[1]	βούλεται νυμφαγωγὸς λέγων· Ἡρμοσάμην ὑμᾶς	ἑνὶ	ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ
[41]	ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην τῷ μὴ καθάπαξ	ἑνὶ	παραδοῦναι τὴν ἀρχὴν ἀλλ´ εἰς
[49]	ὅτι τῶν μὲν ἄλλων ἀγαθῶν	ἔνια	ἐνταῦθα μὲν ἡμᾶς πόνοις περιβάλλει
[46]	τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´	ἔνια	καὶ τρέμειν καὶ δεδοικέναι οὐ
[24]	μόνον. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ	ἐνίας	αὐτῶν ἐπὶ τὸ ἔργον προήγαγεν,
[65]	οἷον καθ´ ἕκαστον ὡς εἰπεῖν	ἐνιαυτὸν	ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ οἰμωγαῖς
[66]	συμβαίνει δὲ τοῦτο καθ´ ἕκαστον	ἐνιαυτὸν	καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις— ἀνάγκη
[63]	ὀφθαλμὸν μόνον ἀναισχύντως καὶ ὑπόπτως	ἐνιδεῖν	οὔτε τὴν ἀκοὴν δέξασθαί τι
[28]	οὕτως εἰς τὰς τῶν μαθητῶν	ἐνίησιν	ἀκοάς, αὐτοῖς τοῖς περὶ τοῦ
[37]	σὺ μὲν μετὰ τὴν ἧτταν	ἐνίκησας,	ἐκείνη δὲ καθαρὰν ἥττης ἁπάσης
[23]	τούτων ἴσμεν πολλούς. Εἰ δὲ	ἔνιοι	καὶ διέφυγον ἀλλ´ οὐκ εἰς
[14]	μεριμνῶντες, τὰ δὲ ἑαυτῶν οὐδὲ	ἐννοεῖν	ἀνεχόμενοι καὶ ὑπὲρ μὲν τοῦ
[75]	μὴ ἔχειν, τοὺς οὐκ ἔχοντας	ἐννοείτω	τοὺς ἐσταυρωμένους πῶς διάκεινται. Πῶς
[12]	ἂν ἢ φθέγξασθαι ἢ καὶ	ἐννοῆσαί	τι τῶν οὐ δοκούντων ἠνέσχετο
[22]	οὐχ ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν	ἐννοήσαντες,	ἅπαντες ὑμεῖς οἱ τῆς παρθενίας
[4]	συνείδοτος οἶμαι μαστίζεσθαι αὐτόν, ὅταν	ἐννοήσῃ	τοὺς μὲν τὰ αὐτὰ αὐτῷ
[13]	αὐτοὺς εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν καὶ	ἔννοιάν	τινα περὶ τοῦ πράγματος τούτου
[73]	καὶ ῥημάτων καὶ πραγμάτων καὶ	ἐννοιῶν	εὐθύνας ὑφέξειν, πάντων ἀφίστασθαι χρὴ
[9]	Ἀντὶ γὰρ προβόλων προστήσας τὴν	ἔννομον	μίξιν καὶ ταύτῃ τὰ τῆς
[17]	ὁ γάμος καὶ πρᾶγμα ἀναγκαῖον	ἐνομίζετο	εἶναι, ὡς εἴ γε ἔμεινεν
[28]	εἶναι καὶ ἐπαχθὲς τὸν γάμον	ἐνόμισαν,	ἀλλ´ ὅτε ἤκουσαν τοῦ κυρίου
[12]	Παύλου πρὸς τοῦτο κινήσας ψυχὴν	ἐνομοθέτει	λέγων· Εἴ τις ἔχει γυναῖκα
[41]	ἐπιταγήν, μετὰ πολλῆς τῆς ἐξουσίας	ἐνομοθέτεις,	οὑτωσὶ γράφων· Τοῖς δὲ λοιποῖς
[16]	διέκειτο γένος, τὴν ἐπιτεταμένην ταύτην	ἐνομοθέτησε	πολιτείαν οὐδ´ ἂν τὴν σύμμετρον
[34]	ἀλλ´ ἡ τῶν ῥαθυμοτέρων τοῦτο	ἐνομοθέτησεν	ἀκρασία. Ἐπεὶ εἰ τὸ Παύλου
[12]	ἀνδρὸς μὴ χωρίζεσθαι, προλαβὼν αὐτὸς	ἐνομοθέτησεν	ἡνίκα ἐν σαρκὶ ἐπὶ τῆς
[47]	μὴ δείσῃς. Οὐκ ἀπεφήνατο οὐδὲ	ἐνομοθέτησεν.	Ὁ γὰρ περὶ τοῦ γάμου
[5]	χρὴ τοῦ νυμφῶνος ὡς οὐκ	ἐνὸν	μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα εἶναι, πῶς
[37]	μετὰ γέλωτος εἰς τοὺς αὐτοὺς	ἐνορᾷ	καὶ τῷ στόματι τούτῳ φιλοφρονεῖται
[68]	πόσῳ βέλτιον εἰς τὸν οὐρανὸν	ἐνορᾶν	καὶ πολλῷ μείζονα ἐκεῖθεν καρποῦσθαι
[21]	τῆς δικαιοσύνης ἥλιον ἀτενὲς παρασκευάζουσα	ἐνορᾷν.	Καὶ ταῦτα μὲν ὁ Ἠσαΐας
[63]	πρὸς τούτους ἡδὺ καὶ μειλίχιον	ἐνορᾶν.	Κοσμιότης δὲ αὐτῇ τοσαύτη περίκειται
[39]	μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα,	ἑνὸς	ἀνδρὸς γυνή. Τὴν μὲν γὰρ
[34]	αἰρόμενον, σβέσαι δὲ οὐκ ἰσχύουσα	ἑνὸς	γίνεται μόνου τοῦ μὴ φλεχθῆναι
[56]	εἴποι λυπηροῖς; Οὐ γὰρ ὑπὲρ	ἑνὸς	δέδοικε θανάτου μόνον, καίτοι γε
[75]	πάντα ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν	ἑνὸς	καὶ τροφῆς τῆς αὐτῶν. Ἔξεστι
[37]	μὴ κατακαίωνται, αὕτη δὲ μηδὲ	ἕνος	ἁψαμένη διὰ παντός ἐστιν ἁγία
[34]	οἶστρος μειζόνως τοῖς μὴ γεγαμηκόσιν	ἐνοχλεῖ.	Καὶ τοῦτο παντί που δῆλόν
[34]	προσάγεται. Τοῖς μὲν γὰρ οὔτε	ἐνοχλεῖν	αὐτὸν οἶμαι εἰδότα ὅτι πλησίον
[70]	ἐρρῶσθαι καὶ μηδενὶ τῶν κακῶν	ἐνοχλεῖσθαι	ἐκείνων ὧν ἕκαστον καὶ καθ´
[10]	οὐρανὸν ἐν μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς	ἐνοχλοῦντος	νέφους ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω
[37]	καινότερος ζῆλος πρὸς τὴν οὐκ	ἐνοχλοῦσαν	γινόμενος. Οἱ μὲν γὰρ ζῶντες
[10]	καὶ τὰς ἐκείνων φύσεις οὐδεμιᾶς	ἐνοχλούσης	ἐπιθυμίας μένειν ἀνάγκη διαυγεῖς καὶ
[37]	οἱ πολέμιοι σπένδονται. Ἀλλ´ οὐκ	ἐνταῦθα	ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται ἡ κόνις καὶ
[10]	πολεμίοις τὸν στρατηγόν, οὕτω καὶ	ἐνταῦθα	ἂν τῆς ἀρίστης τάξεως ἐκβάλῃς
[4]	ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν	ἐνταῦθα	ἀπέλαυσαν. Ὁ δὲ πενίαν μὲν
[58]	ἀπολείπεται τῆς ἀληθείας, τοσοῦτον τὰ	ἐνταῦθα	ἀφέστηκε τῶν ἐκεῖ ἀλλ´ ἔτι
[25]	δεόμενον τῆς ἀπ´ αὐτοῦ βοηθείας;	Ἐνταῦθα	γὰρ οὐκέτι χρήσιμον τὸ πρᾶγμα
[39]	μὲν γὰρ ταῦτα ἅπαντα τίθησιν,	ἐνταῦθα	δὲ ἐπειδὴ σφόδρα αὐτῶν καθήψατο
[29]	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Ἐνταῦθα	δὲ καὶ παραίνεσιν προσέθηκεν εἰπών·
[50]	δι´ ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ οὐκ	ἐνταῦθα	δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθι
[49]	Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι. Οὐκ	ἐνταῦθα	δὲ μόνον τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ
[42]	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ·	ἐνταῦθα	δὲ Νομίζω οὖν τοῦτο εἶναι
[34]	γὰρ τῆς παρθένου γνώμην δίδωσιν,	ἐνταῦθα	δὲ συγγνώμην. Ἐπιτάττει δὲ οὐδέτερον
[13]	παρθενία δεῖται τῆς ἀγωνίας. Καὶ	ἐνταῦθα	δὲ τὸν κοινὸν ἡμῶν δεσπότην
[40]	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου.	Ἐνταῦθα	δὲ χωρισθεῖσαν αὐτὴν καὶ ἄκουσαν
[35]	ἐγκρατείας ὑπόδειγμα. Τίνος δὲ ἕνεκεν	ἐνταῦθα	ἑαυτοῦ μέμνηται λέγων· Θέλω δὲ
[49]	δειχθῆναι τῶν γεγαμηκότων, πάλιν τῶν	ἐνταῦθα	ἔχεται λέγων· Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους
[39]	καὶ πύρωσιν ὀνομάζων. Καὶ οὐδὲ	ἐνταῦθα	ἠνέσχετο μὴ πλήξας τὸν ἀκροατὴν
[41]	κυρίου πιστὸς εἶναι« Ἄξιον δὲ	ἐνταῦθα	θαυμάσαι τοῦ μακαρίου τὴν πολλὴν
[24]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς κακίας καὶ	ἐνταῦθα	καὶ ἐκεῖ τιννύντες δίκην· ἕτεροι
[75]	τοῦ κόσμου. Ὅταν οὖν καὶ	ἐνταῦθα	κἀκεῖ μέριμνα ᾖ, καὶ ἐνταῦθα
[36]	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν« καὶ	ἐνταῦθα·	Καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς
[4]	δεινά, ἀλλ´ ὅμως τὸ γοῦν	ἐνταῦθα	καρποῦνται ἡδὺ γάμοις ὁμιλοῦντες καὶ
[47]	μὴ τοῦτό ἐστι, μηδὲ ταύτην	ἐνταῦθα	κατασκευάσαι τὴν παραμυθίαν ἐβούλετο, περιττὸν
[68]	τί εἴπω. Πολλὴ γάρ με	ἐνταῦθα	κατέσχεν ἀπορία καὶ οὐ δύναμαι
[3]	τοὺς πειθομένους αὐτοῖς πάντας ἀπώλεσαν	ἐνταῦθα	μὲν αὐτοὺς ἀνονήτοις καὶ ἀφορήτοις
[8]	μητρογαμοῦντας θαυμάζομεν, Ῥωμαίους δὲ οὐκέτι.	Ἐνταῦθα	μὲν γὰρ ἅπασιν ἐφεξῆς τὸ
[75]	ἐνταῦθα κἀκεῖ μέριμνα ᾖ, καὶ	ἐνταῦθα	μὲν εἰκῇ καὶ μάτην, μᾶλλον
[4]	τὸ βασανίζεσθαι καὶ ταλαιπωρεῖσθαι ἑκατέρωθεν,	ἐνταῦθα	μὲν ἑκοῦσιν, ἐκεῖ δὲ μὴ
[49]	τῶν μὲν ἄλλων ἀγαθῶν ἔνια	ἐνταῦθα	μὲν ἡμᾶς πόνοις περιβάλλει πολλοῖς,
[34]	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ἀλλ´	ἐνταῦθα	μὲν ἵνα μή τις ἀναβῆναι
[78]	μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιεῖ. Ἀλλ´	ἐνταῦθα	μὲν ὅσον τὸ κρεῖττον οὐκ
[39]	τῶν λογισμῶν. Οὕτω καὶ χήραν	ἐνταῦθα	μὲν τὴν ἁπλῶς οὐκ ἔχουσαν
[24]	τοῦτο μᾶλλον φοβώμεθα. Κἂν γὰρ	ἐνταῦθα	μὴ κριθῶμεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ,
[46]	παιδοποιΐας, μηδὲ ἐπιθυμίας, τί μάτην	ἐνταῦθα	μνημονεύεις βοηθοῦ; Τὴν γὰρ ἐν
[17]	κατὰ μικρὸν ἐλθὼν ἐξήγαγε τῆς	ἐνταῦθα	μονῆς διδάσκων ὑψηλότερα πέτασθαι. Οἱ
[24]	Εἰσὶ μὲν γὰρ οἱ τῆς	ἐνταῦθα	μόνον ἐπιτιμήσεως δεόμενοι, ὅταν αὐτῶν
[82]	φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ	ἐνταῦθα	ὁ Ἀβραὰμ οὔτε ὁ τούτου
[73]	δὲ ἡμέρα ἤγγικε. Καὶ πάλιν·	Ἐνταῦθα	ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν
[34]	ἀπολαύοι. Τί οὖν ἂν εἴποιεν	ἐνταῦθα	οἱ τὴν παρθενίαν περιττὸν εἶναι
[42]	ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι. Ἀλλ´	ἐνταῦθα	οὐδὲν τούτων φθέγγεται ἀλλὰ μετὰ
[84]	ζωὴν αἰώνιον. Διὸ χρὴ πάντα	ἐνταῦθα	πραγματεύεσθαι καὶ τὸν ἔχοντα γυναῖκα
[29]	ἀμυδρῶς εἰρημένον ἐκεῖ διὰ πλειόνων	ἐνταῦθα	σαφέστερον ἐξειργάσατο. Ποιεῖ δὲ τοῦτο
[35]	καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος οὖν ἔνεκεν	ἐνταῦθα	τῇ παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς
[35]	τὸν φόβον ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ	ἐνταῦθα	τὴν ἀγωνίαν ἐκβάλλει μέσον ἑαυτὸν
[13]	αὖθις ἐρωτῶντες. Καὶ γὰρ καὶ	ἐνταῦθα	τὸ βάθος τῆς σοφίας ἔστι
[47]	τὴν συζυγίαν ἐκάλεσε; Τὸ φορτικὸν	ἐνταῦθα	τοῦ πράγματος ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ
[12]	μὴ ἅπτεσθαι. Ἀποδέξαιτο ἄν τις	ἐνταῦθα	τοὺς Κορινθίους ὅτι μηδεμίαν ποτὲ
[47]	διεγείρων τὸν ἀκροατήν, οὕτω καὶ	ἐνταῦθα	τοὺς περὶ τοῦ γάμου λόγους
[29]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Πολλοὺς	ἐνταῦθα	τῶν τὴν παρθενίαν ἐπανῃρημένων οἶμαι
[43]	ἀνάγκην. Ποίαν δὲ καὶ ἀνάγκην	ἐνταῦθά	φησιν; Ἆρα τὴν ἀπὸ τῆς
[75]	ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε« πάλιν	ἐνταῦθά	φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν
[76]	τὸ κοῦφον αὐτοῦ καὶ φορητὸν	ἐνταῦθά	φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν
[40]	ὅπερ ἂν βούληται, εἴτε πληγὰς	ἐντείνοι	εἴτε λοιδορίαις πλύνοι, εἴτε οἰκετῶν
[84]	τοῦ κυρίου μεριμνήσομεν; Ὅταν ἀποδημήσωμεν	ἐντεῦθεν;	Ἀλλ´ οὐκέτι πόνων οὐδὲ ἀγώνων
[58]	παρθένου τοιαῦτα, ἀλλὰ πολλὴν ἄπεισιν	ἐντεῦθεν	ἔχουσα τὴν ἐμπορίαν· μᾶλλον δὲ
[37]	τοῦτο γὰρ ἡ μητρυιὰ πανταχοῦ.	Ἐντεῦθεν	ἡ καθημερινὴ στάσις καὶ μάχη,
[12]	παρθενίας, αὐτοὶ φθάσαντες ἐρωτῶσιν αὐτόν,	ἐντεῦθεν	ἤδη δεικνύντες τὴν ἀπὸ τῆς
[7]	ψυχὴν καὶ τὴν ἕξιν αὐτῆς	ἐντεῦθεν	καταμαθόντες ἀκριβῶς; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν
[52]	ἐπαίρουσιν, ὅσοι σπουδάζουσιν αὐτῆς καθελεῖν.	Ἐντεῦθεν	λοιπὸν ἀνάγκη δεδοικέναι καὶ τρέμειν
[37]	ἡ καθημερινὴ στάσις καὶ μάχη,	ἐντεῦθεν	ὁ ξένος ἐκεῖνος καὶ καινότερος
[47]	περὶ τοῦ γάμου λόγους πάλιν	ἐντίθησι	διαναπαύων αὐτόν. Ἤρξατο ἀπὸ τῆς
[13]	μὴ ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς	ἐντολὴν	ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν καὶ συμβουλήν.
[45]	ἀναδέξασθαι ἠνάγκαζεν; Εἰ μὲν γὰρ	ἐντολὴν	ἐπλήρου γαμῶν καὶ νόμου παράβασις
[12]	δι´ αὐτοῦ νῦν διδομένην τὴν	ἐντολήν.	Καὶ γὰρ περὶ τῆς ἐν
[12]	πῶς γάρ; ἀλλ´ ὅτι τὴν	ἐντολὴν	ταύτην οὐχ ἡνίκα παρῆν τοῖς
[41]	εἰσηγεῖται ἀλλ´ ἐν ἐπιτάγματος καὶ	ἐντολῆς	ἀνάγκῃ. Τὸ μὲν γαμεῖν ἢ
[41]	ἔστι τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα, οὐδὲ	ἐντολῆς	ἀνάγκην ἐπάγεται ἀλλὰ τοὺς μὲν
[13]	καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ εἰς	ἐντολῆς	ἀνάγκην κατακλείηται, τότε τῶν μελλόντων
[2]	δὲ σὰρξ ἀσθενής« οὐκ εἰς	ἐντολῆς	ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα κατέκλεισεν ἀλλ´
[33]	ταῦτα ἤκουσαν, τότε συνεῖδον τῆς	ἐντολῆς	τὴν ἀνάγκην. Καὶ γὰρ ὅτε
[35]	ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου· ἐφύλαξα τῶν	ἐντολῶν	τὰς παρατηρήσεις· ἀλλὰ τῆς χάριτος
[27]	πολλὴν τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν,	ἐντολῶν	φυλακὴν καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον
[41]	μακάριος ἐκεῖνος πρῶτον μὲν δι´	ἐντρεπτικῶν	ῥημάτων ἀνέστελλε τὴν πρὸς τὴν
[68]	ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς	ἐντροπὴν	ὑμῖν λέγω« κατὰ τὸν μακάριον
[4]	πλεονέκτης καὶ ὁ τοῖς ἀλλοτρίοις	ἐντρυφῶν	καὶ τὰ τοῦ πλησίον ἁρπάζων
[14]	οὐρανῷ τῷ παραδείσῳ διαιτώμενοι καὶ	ἐντρυφῶντες	τῇ πρὸς Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως
[37]	αὐτῆς καρπουμένη καὶ τοῖς ἀγαθοῖς	ἐντρυφῶσα	τοῖς ἐκείνης οὐ παύεται σκιαμαχοῦσα
[32]	οὖν ἄρχουσι καὶ δεσπόταις δοῦλοι	ἐντυγχάνοντες,	ἄν τε ὑφ´ ἑτέρων ἠδικημένοι
[66]	ὅτι τοῦ πλήθους ἀπήλλακται τῶν	ἐντυγχανόντων	οὐκ ἀναγκαζομένη καθ´ ἕκαστον τῶν
[32]	πρὸς ἐκείνους, οὕτω ποιοῦνται τὴν	ἐντυχίαν,	κἂν μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν, οὐ μόνον
[41]	βραχεῖ μὲν γὰρ καὶ διεσπαρμένως,	ἐνύφηνε	δὲ αὐτὸν ὅμως κἀκείνῃ τῇ
[42]	ἂν νόμος καὶ μάλιστα ὅταν	ἐξ	αἰτήσεως τοῦτο γίνηται τῶν ἀκροατῶν
[41]	ἂν εἰ ἔλεγεν, εἰ μὲν	ἐξ	ἀνθρωπίνων λογισμῶν ἐγὼ κινούμενος ταῦτα
[11]	τοὺς ὄντως αὐτὴν μετιόντας ἀγγέλους	ἐξ	ἀνθρώπων ποιεῖ. Τὸ δὲ τῶν
[68]	διὰ τὸν τῦφον ἀναγκασθεῖεν καὶ	ἐξ	ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν
[17]	καθέλκειν εἴωθε. Μὴ τοίνυν τὴν	ἐξ	ἀρχῆς γενομένην ἐπιτροπὴν τοῦ γάμου,
[17]	μᾶλλον δὲ ἡ παρθενία μὲν	ἐξ	ἀρχῆς καὶ τοῦ γάμου προτέρα
[17]	Οὕτω καὶ ὁ κύριος ἡμῶν	ἐξ	ἀρχῆς μὲν εἷλκεν ἐπὶ τὸν
[17]	ἡ ἀκαιρία κακόν. Διὰ ταῦτα	ἐξ	ἀρχῆς οὐκ ἐδόθη ἡ παρθενία,
[27]	διὰ ταῦτα οὐκ ἐθάρρει διαλεχθῆναι	ἐξ	ἀρχῆς περὶ παρθενίας αὐτοῖς, ἀλλὰ
[57]	τούτων οὐδέπω φανεροῦ ταῖς ἀμφοτέρων	ἐξ	ἀρχῆς ταράττονται φροντίσι. Κἂν μὲν
[51]	ἀλλ´ ἐκποδὼν πᾶσαν γίνεσθαι τὴν	ἐξ	αὐτῶν ἡδονήν. ~Ὅσον ἡ ζηλοτυπία
[35]	ἂν ἔχοιτε, φησίν, εἰπεῖν ὅτι	ἐξ	ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν καὶ τὸν
[41]	συνδεδεμένοι, διά τινος ἀλύσεως μικρᾶς	ἐξ	ἑκατέρας ἀρχῆς ταῖς πέδαις προσηλωμένοι,
[6]	πνεύματι εἶναι ἁγίαν, αὕτη δὲ	ἐξ	ἑκατέρων τῶν μερῶν ἐστι βέβηλος
[52]	καὶ οὐδὲ φαινομένην ὄψει τὴν	ἐξ	ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´ οὕτως ἠφανισμένην
[84]	ἐκ δεξιῶν ἀπεδέξατο, τοὺς δὲ	ἐξ	εὐωνύμων κατεδίκασεν, ἐπήγαγε λέγων· Καὶ
[34]	τὰ παρὰ τοῦ διαβόλου μηχανήματα	ἐξ	ἴσης ἀμφοτέροις προσάγεται. Τοῖς μὲν
[67]	μόνον, ἀλλ´ ὥστε καὶ εὐειδεῖς	ἐξ	ἴσης οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν
[52]	ἐυκόλως τίθεται καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα	ἐξ	ἴσης τὴν ἀκοὴν οὐκ ἀνέχεται
[4]	ἐλπίδας ταῦτα παθεῖν. Ἐγὼ γὰρ	ἐξ	ἴσης τοῦ πυρὸς ὑπὸ τοῦ
[55]	ἅπαντα ἀναγκάζεται. Εἰ δὲ καὶ	ἐξ	ὁμοίων τις θέλοι γαμεῖν, πάλιν
[57]	τοῦτο μᾶλλον ἐκείνου πενθεῖ, καὶ	ἐξ	ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις ἀμφότεροι συνέχονται
[28]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις	ἐξαγαγεῖν	αὐτοὺς τοῦ γάμου βουλόμενος. Ὁ
[58]	φόβος τῆς τούτων μεταβολῆς, ἀλλ´	ἐξαιρείσθω	πᾶσα μὲν ἀθυμίας ὑπόθεσις, πᾶσα
[35]	καθαρεύοντα δείκνυσιν ἑαυτόν· τὸ γὰρ	ἐξαίρετον	τοῦτο κοινὸν εἶναι βούλεται τῶν
[52]	δεινόν, τὴν μὲν γυναῖκα οὐδεὶς	ἐξαιρήσεται	τῶν τοῦ ἠδικημένου χειρῶν, ἀλλ´
[4]	ἐκεῖ μετ´ ἀγγέλων χορεύῃ, εἶτα	ἐξαίφνης	καὶ παρὰ πᾶσαν προσδοκίαν ὑπὲρ
[37]	κόμην καὶ τὴν μέλαιναν στολὴν	ἐξαίφνης	κρότοι καὶ παστάδες γαμήλιοι καὶ
[37]	περὶ τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος	ἐξαίφνης·	ὁ τὰς τρίχας τίλλων, στέφανον
[56]	τῶν μεγάλα δυναμένων ἀνδρῶν, εἶτα	ἐξαίφνης	πρὶν ἐπὶ τούτοις μακαρισθῆναι, κινδύνου
[52]	τῇ μανίᾳ πληγείς. Οὕτω συνεχῶς	ἐξάλλεται	καὶ ἀποπηδᾷ καὶ δυσχεραίνει πρὸς
[46]	οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ	ἐξαπατηθεῖσα	ἐν παραβάσει γέγονε. Πῶς οὖν
[41]	Διὰ τοῦτό φησιν· Εἰ μισεῖς,	ἐξαπόστειλον.	Ὅταν δὲ τοῖς ἐπιεικέσι διαλέγηται
[57]	παρευδοκίμησεν ἕτερος καὶ τοῦτον πάλιν	ἐξέβαλεν	ἄλλος. Ἔστι δὲ ὅτε καὶ
[8]	τῆς ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμίας	ἐξέβαλεν,	οὕτως ὑμᾶς ὁ διάβολος, τῆς
[56]	ἀνετράφησαν μετὰ πολλῆς τῆς τρυφῆς,	ἐξεδόθησάν	τινι τῶν μεγάλα δυναμένων ἀνδρῶν,
[57]	ἐκεῖνοι ταῖς σφόδρα λειπομέναις αὐτῶν	ἐξέδωκαν	ἑαυτούς. Καὶ ταύτης δὲ τῆς
[29]	ἐκεῖ διὰ πλειόνων ἐνταῦθα σαφέστερον	ἐξειργάσατο.	Ποιεῖ δὲ τοῦτο μιμούμενος τὸν
[21]	ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως οὕτως	ἐξεκαλέσατο	τοῦ Θεοῦ τὴν ὀργὴν ὡς
[80]	αὐτὰ τὰ νεῦρα τῆς παρθενίας	ἐξέκοψας,	οὕτως ὅταν αὐτὴν μετὰ πολιτείας
[12]	λογισμόν, τῇ προσθήκῃ τὴν ὑποψίαν	ἐξέκοψεν	εἰπών· Δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμα
[52]	ὅταν ἐπιστραφῇ τις τὴν μίαν	ἐξελεῖν,	ἑτέραις κατέχεται πλείοσιν, οὕτω καὶ
[30]	ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς ἀπέχεσθαι ἐκέλευσεν;	Ἐξελθέτω«	φησί, νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος
[84]	ἱμάτια ἐνδεδυμένος παραγένηται, οὐ δυνήσεται	ἐξελθὼν	ἀμεῖψαι τὴν στολήν, ἀλλ´ εἰς
[29]	τούτους αὐτοὺς τοῖς ῥήμασιν ἐκεῖθεν	ἐξελκύσαι	βουλόμενος. Εἰπὼν γάρ· Ἡ γυνὴ
[35]	παρ´ ἑαυτοῦ θεὶς τὸν φόβον	ἐξέλυσεν,	οὕτω καὶ ἐνταῦθα τὴν ἀγωνίαν
[52]	τὴν ὀργὴν διὰ τῶν ῥημάτων	ἐξενεγκεῖν,	ἀλλ´ ἅπαξ μὲν αὐτὴν ἴσως
[68]	καὶ ἄκοντες αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας	ἐξέπεσον.	Οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀργύρου δὲ
[74]	περιβληθέντα ἅπαξ, ἀνεκτότερον αὐτὸν ποίησον.	Ἔξεστι	γάρ, ἂν βουλώμεθα, πάντα περικόπτειν
[75]	ἑνὸς καὶ τροφῆς τῆς αὐτῶν.	Ἔξεστι	καὶ τῷ γυναῖκα ἔχοντι εἰς
[40]	γὰρ τῇ παρθένῳ γαμεῖν οὐδέποτε	ἔξεστι,	οὕτως οὐδὲ ταύταις εἶναι, ὅταν
[28]	ὑποτάξας οἰκέτου. Τούτῳ μὲν γὰρ	ἔξεστι	πολλάκις καὶ παντελοῦς ἐλευθερίας τυχεῖν,
[68]	οὐ βούλει τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν;	Ἔξεστί	σοι τὸν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[75]	ὁ ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται ἀλλ´	ἔξεστι	τοῖς ἀνδράσι, κἂν ἡ γυνὴ
[39]	μόνον; Καὶ πῶς, φησίν, οὐκ	ἔξεστι	τρυφᾶν τοῦ Παύλου λέγοντος· Εἰ
[66]	Καὶ γὰρ οὐχ ὅτε βούλεται	ἔξεστιν	αὐτῇ τῆς οἰκίας προελθεῖν, ἀλλὰ
[52]	καὶ πλάττειν ὅσαπερ ἂν βούλοιντο,	ἔξεστιν	αὐτοῖς μετὰ ἀδείας ἁπάσης τότε,
[34]	κἄν τινος αἴσθωνται σφοδροτέρας προσβολῆς,	ἔξεστιν	εὐθέως ἐπὶ τὸν λιμένα καταφυγεῖν.
[39]	πάντα ὀνείδη εὐκόλως οἴσομεν· μόνον	ἐξέστω	τρυφᾶν καὶ συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας.
[37]	τὴν παρὰ πάντων τῶν ἀνθρώπων	ἐξεταζέτω	δόξαν, ἔπειτα καὶ τὰ περὶ
[13]	ἠξιώθησαν τῆς δωρεᾶς. Ἄξιον δὲ	ἐξετάσαι	κἀκεῖνο διὰ τί μηδέποτε αὐτοῖς
[30]	ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι. Ἄξιον δὲ	ἐξετάσαι	κἀκεῖνο, τί δήποτε, εἴπερ τίμιος
[47]	Ἄξιον δὲ καὶ αὐτὰ λοιπὸν	ἐξετάσαι	τὰ ῥήματα. Δέδεσαι« φησί, γυναικί;
[44]	τὴν οἰκίαν δὲ εἴ τις	ἐξετάσειε,	τῆς αὐτῆς καὶ πλείονος δυσκολίας
[79]	δὲ ἄλλα εἴ τις ἀκριβῶς	ἐξετάσειεν,	οὐδὲν χεῖρον ἐκείνων εὑρήσει διακειμένους.
[84]	συρομένου τῆς φλογὸς καὶ τῆς	ἐξετάσεως	γινομένης τῶν πεπραγμένων ἡμῖν, οὐκέτι
[75]	ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων αὐτῶν	ἐξέτασιν	οὐδὲ εἶπεν ὅσα πάσχουσι γυναῖκες
[8]	καὶ ἐπὶ τοῦ γάμου τὴν	ἐξέτασιν	ποιήσασθαι χρή. Ἡμεῖς μὲν γὰρ
[68]	Ταύτα γὰρ ὅταν μετὰ ἀκριβείας	ἐξετάσω,	ῥήματα μόνον ὁρῶ ψιλά. Πολλοὶ
[53]	ἐπιτυχεῖν, τοῦτο ἀγαγόντες εἰς μέσον	ἐξετάσωμεν	νῦν. Τί δὴ τοῦτό ἐστιν;
[58]	μᾶλλον δὲ τὸν λόγον ἄνωθεν	ἐξετάσωμεν.	~Ὅτι εὔκολον ἡ παρθενία. Οὐκ
[24]	πῦρ οἱ τὸ τῆς παρθενίας	ἐξευτελίζοντες	καλόν. Ἀλλὰ τοῖς μὲν σωφρονοῦσιν
[35]	ἴδιον ἔχει χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν	ἐξέφυγεν	ἄν. Τίνος οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν·
[34]	Μήποτε οὖν ἆρα τὸ πρᾶγμα	ἐξέωσεν;	Ἄπαγε. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς
[68]	τῶν ἀνθρώπων γένος, ὅταν μὲν	ἐξῇ	μετ´ εὐκολίας καὶ ἀνέσεως τέρπεσθαι,
[39]	ὦ βέλτιστε, ἂν μηδὲ τρυφᾶν	ἐξῇ,	ὀνειδισμὸν καρπωσόμεθα μόνον; Καὶ πῶς,
[17]	ἠρέμα καὶ κατὰ μικρὸν ἐλθὼν	ἐξήγαγε	τῆς ἐνταῦθα μονῆς διδάσκων ὑψηλότερα
[29]	ἀκριβείας τοὺς περὶ τῆς βασιλείας	ἐξηγεῖται	νόμους τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα
[39]	Χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον ἐτῶν	ἑξήκοντα	γεγονυῖα, ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή. Τὴν
[41]	ἂν ἐποίησαν, εἴ γε μὴ	ἐξῆν	αὐτοῖς ἐκβάλλειν. Διὰ τοῦτό φησιν·
[44]	τῷ λοιδορουμένῳ καὶ χρημάτων ἐπιμελήσασθαι	ἐξῆν	καὶ εὐορκοῦντα ὀμνύναι καὶ ὀφθαλμὸν
[40]	ὁ ἀνὴρ ἀποθάνῃ. Εἰ γὰρ	ἐξῆν	καὶ ζῶντος ἀπὸ τούτου πρὸς
[61]	ὁ φόβος ἀλλὰ καὶ αὕτη	ἐξῃρήσθω	ἡ φροντίς. ~Ὅτι τὸ χρυσοφορεῖν
[17]	γάμου, ταύτην ἀνάγκην εἰς τὸ	ἑξῆς	εἶναι νομίζωμεν κωλύουσαν ἀναχωρεῖν τοῦ
[52]	βουλομένην φθέγγεσθαι καὶ στένειν καὶ	ἐξιέναι	πάντων εὐθύνας ὑπέχειν καὶ λόγον
[66]	καὶ μηδὲ χρείας καλούσης ἀναγκαίας	ἐξιέναι	τῆς οἰκίας. Εἰ δὲ λέγοι
[84]	ἑλκόμεθα, οὐ μόνον οὐδενὸς ἡμᾶς	ἐξιλάσασθαι	δυναμένου τότε, ἀλλὰ κἂν τύχῃ
[32]	ῥαθύμως εὐχόμενοι οὐ μόνον οὐκ	ἐξιλεούμεθα	ἀλλὰ καὶ παροξύνομεν τὸν Θεόν.
[7]	αὐτῆς τὴν ψυχὴν καὶ τὴν	ἕξιν	αὐτῆς ἐντεῦθεν καταμαθόντες ἀκριβῶς; Ἀλλ´
[35]	ζητῶν ἀλλ´ ἐν ἅπασιν αὐτοὺς	ἐξισοῦν	ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω καὶ τρίτην
[69]	παρασκευασθέντων αὐτοῖς. Καὶ τούτῳ μὲν	ἐξισοῦνται	τοῖς οἰκέταις, καθ´ ἕτερον δὲ
[55]	τῆς οὐσίας μέτρου πείθοντος αὐτὴν	ἐξισοῦσθαι	τῷ ἀνδρί. Τί οὖν ἄν
[27]	σποδὸς τοῖς ἐν οὐρανῷ διατρίβουσιν	ἐξισοῦσθαι	φιλονεικεῖ καὶ ἡ φθορὰ πρὸς
[11]	διὰ τῆς σπουδῆς κατὰ δύναμιν	ἐξισωθῆναι	ἐκείνοις. Πῶς οὖν; Οὐ γαμοῦσιν
[52]	μεστά. Οὐ γὰρ εἴσοδοι καὶ	ἔξοδοι	πολυπραγμονοῦνται μόνον ἀλλὰ καὶ ῥήματα
[66]	καὶ πολλάκις χρησίμου τινὸς κατεπειγούσης	ἐξόδου	οἴκοι μένειν ἀναγκάζεται, καθάπερ τῶν
[49]	καλῶν καὶ ὅτι θλῖψιν οὐχ	ἕξομεν	τὴν ἀπὸ τῶν γάμων; Διὰ
[32]	δακρύων καὶ στεναγμῶν πικρῶν, προσπτώσεως,	ἐξομολογήσεως	ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης, ἱκετηρίας πολλῆς.
[44]	καὶ εὐορκοῦντα ὀμνύναι καὶ ὀφθαλμὸν	ἐξορύξαι	ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ μισῆσαι τὸν
[20]	παρθενίαν οὐδὲ οὕτως ἀσφαλὲς τὸ	ἐξουθενεῖν.	Ἀλλ´ εἰ μὲν ἀκινδύνως ἐνῆν
[21]	~Ὅτι ὁ κίνδυνος μέγας τοῖς	ἐξουθενοῦσι	τὴν παρθενίαν. Ἐχρῆν μὲν οὖν,
[20]	εἰ καὶ μηδεὶς κίνδυνος τοῖς	ἐξουθενοῦσι	τὴν παρθενίαν οὐδὲ οὕτως ἀσφαλὲς
[34]	δὲ ἀληθής. Τὸ γὰρ ἐν	ἐξουσίᾳ,	φησίν, ἕτοιμον οὐκ εἶναι πρὸς
[28]	ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει,	ἀλλ´ ἡ γυνή. Καὶ ταῦτα
[28]	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει,	ἀλλ´ ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ
[29]	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει«	ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ
[29]	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει«	ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ
[33]	γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει,	μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, ἐπὶ τὸ
[28]	ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει«	ῥήμασι μὲν ἑτέροις, γνώμῃ δὲ
[29]	ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ	ἐξουσιάζει«	τὸ Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ
[73]	κλεῖν αὐτὴ κέκτηται καὶ τὴν	ἐξουσίαν	ἅπασαν ἔχει, καὶ τοσαύτην ὑπὲρ
[38]	ὁ ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιπαρατάττηται, τὴν	ἐξουσίαν	αὐτῶν ὁ τῶν ἀγώνων παρῄρηται
[78]	αὐτοῦ« προσέθηκε Μὴ ἔχων ἀνάγκην,	ἐξουσίαν	δὲ ἔχων. Καίτοι ἀκόλουθον ἦν
[34]	γίνηται, τῷ τὸν ἀντίπαλον μηδεμίαν	ἐξουσίαν	ἔχειν ἀνακωχῆς. Οὐχ ὁ διάβολος
[78]	τὸ Μὴ ἔχων ἀνάγκην« καὶ	Ἐξουσίαν	ἔχων« ταὐτόν ἐστιν. Ἀλλὰ τῷ
[12]	ἔδωκα τοῖς ἐμοῖς λογισμοῖς τὴν	ἐξουσίαν.	Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν δειλοὶ καὶ
[42]	τῆς συμβουλῆς ὑποτέμνεται πάλιν τὴν	ἐξουσίαν	οὐχ ἁπλῶς ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ
[34]	τοὐναντίον γίνεται καὶ τὰ δι´	ἐξουσίαν	παρ´ ἡμῶν καταφρονούμενα ταῦτα ὅταν
[28]	καὶ τὴν τοῦ οἰκείου σώματος	ἐξουσίαν	παραιρεῖται, πᾶσαν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν
[41]	εἰς ἑκατέρους αὐτῆς διανεῖμαι τὴν	ἐξουσίαν.	Ποῦ τοίνυν εἰσὶν οἱ διὰ
[41]	τῆς ἀδείας ἐνέχυρον. Τὴν μὲν	ἐξουσίαν	τοῦ τὰ τοιαῦτα ἐπιτάττειν παρῄρημαι,
[46]	παρὰ τὸν εἰληφότα ὁ τῆς	ἐξουσίας	ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν. Οὕτως οὐδὲ αἱ
[9]	δὲ κωλύων παραιρεῖται ταύτης τῆς	ἐξουσίας	αὐτόν. Πρὸς τούτοις ἐγὼ μὲν
[41]	προσηλωμένοι, οὐκ ἂν δύναιντο μετ´	ἐξουσίας	βαδίζειν τῷ τὸν ἕτερον ἀναγκάζεσθαι
[41]	ἔχων ἐπιταγήν, μετὰ πολλῆς τῆς	ἐξουσίας	ἐνομοθέτεις, οὑτωσὶ γράφων· Τοῖς δὲ
[68]	ἑκόντες καὶ ἄκοντες αὐτοῦ τῆς	ἐξουσίας	ἐξέπεσον. Οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀργύρου
[54]	τῷ ἀνδρὶ τοῦ μετὰ πάσης	ἐξουσίας	ἐπιτάττειν αὐτῷ βαρύτερον ἔσται καὶ
[78]	τοῦτο ἐποίησεν ἀλλὰ μετὰ πολλῆς	ἐξουσίας	καὶ καθάπτεται αὐτῶν καὶ φιλοσοφεῖ
[42]	τὸν λόγον καὶ πάσης ἔρημον	ἐξουσίας;	Καίτοι γε ἐνῆν οὕτως εἰπεῖν·
[27]	ἀλλὰ πρὸς ἀρχάς, πρὸς τὰς	ἐξουσίας,	πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους
[44]	ταύτην καὶ πολλὴν περικοπῆναι τῆς	ἐξουσίας	τῆς ἡμετέρας ἀλλὰ καὶ τῷ
[72]	Παῦλος ἔλεγε· Θλῖψιν τῇ σαρκὶ	ἕξουσιν	οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ ὑμῶν
[75]	Θλῖψιν γὰρ τῇ σαρκί« φησίν,	ἕξουσιν	οἱ τοιοῦτοι« ἐκεῖ δὲ ἐπὶ
[49]	ἀπεστέρησε, Θλῖψιν« φησί, τῇ σαρκὶ	ἕξουσιν	οἱ τοιοῦτοι. Καὶ οὐ μέχρι
[38]	Χριστοῦ καὶ γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα	ἕξουσιν	ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν.
[8]	εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ σοφίαν	ἐξύβρισας	καὶ τὴν κτίσιν διέβαλες ἅπασαν.
[41]	εἰπέ μοι, τὴν μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι	ἔξω	ἢ σφαγῆναι ἔνδον; Τοῦτο γὰρ
[77]	ἀλλὰ τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον	ἔξω	καὶ ἀπώλλυντο. Καὶ γὰρ ἡ
[34]	αὐτῇ συγχωρεῖ τοὺς ἄνθρακας τούτους	ἔξω	κενῶσαι, ἀλλ´ ὅπερ ὁ παροιμιαστὴς
[84]	δυνήσεται παρ´ ἑτέρων λαβεῖν, ἀλλ´	ἔξω	μενεῖ· κἂν ῥυπαρά τις ἱμάτια
[63]	ἑστῶτας μόνον ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἔξω	πάντας ἐμπίπλησι τῆς ἡδονῆς, οὕτω
[77]	καὶ μερίμνας ἔχῃ βιωτικάς— ἄπαγε—	ἔξω	ταύτην ἑλκύσας τοῦ τῶν παρθένων
[34]	λιμένα. Καθάπερ γὰρ στρατιώτην γενναῖον	ἔξω	τειχῶν ἀποκλείσας τὴν παρθένον ὁ
[9]	ἀγῶνα, οὐ κατηγορῶ δὲ τῶν	ἔξω	τῆς ἀθλήσεως μενόντων. Κατηγορία γὰρ
[27]	καρτερίας πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν, τοίχων	ἔξωθεν	καὶ μοχλῶν, φυλάκων ἐγρηγορότων καὶ
[1]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς	ἔξωθεν	οὕτω διατεταγμένα νόμοις. Ὁ φονεύων
[6]	ἰταμώτερον ἐκείνου τοῦ καὶ τοὺς	ἔξωθεν	πείθοντος ὀφθαλμοὺς ὡς πονηροῖς προσέχειν
[6]	ἀκολουθίαν ἀνέστρεψε, τὴν μὲν δόξαν	ἔξωθεν	περικειμένη, τὴν δὲ ἀτιμίαν ἅπασαν
[68]	ἔνδοθεν θέντες τὴν ὕελον οὕτως	ἔξωθεν	τὸν ἄργυρον περιβάλλουσι, δεικνύντες ὅτι
[7]	τῆς βακτηρίας οὐδὲ ἀπὸ τῆς	ἐξωμίδος	δοκιμάσομεν ἀλλ´ ἀπὸ τῶν τρόπων
[37]	δι´ οὗ πρώην ταῦτα πάντα	ἐξώμνυτο.	Τὸ δὲ πάντων ἐλεεινότερον ὁ
[14]	τόκοι καὶ πᾶν εἶδος φθορᾶς	ἐξώριστο	τῆς ἐκείνων ψυχῆς. Ὥσπερ δὲ
[2]	ὁ ἀτελεύτητος, τὸ σκότος τὸ	ἐξώτερον,	ἡ θλῖψις, ἡ στενοχωρία. Ὥστε
[24]	ἐμοῦ εἰς τὸ σκότος τὸ	ἐξώτερον	τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ
[52]	Ποίαν νύκτα; Ποίαν ἡμέραν; Ποίαν	ἑόρτην;	πότε στεναγμῶν χωρὶς καὶ θρήνων
[34]	δὲ ἐκεῖνός φησι; Περιπατήσει τις	ἐπ´	ἀνθράκων πυρός, τοὺς δὲ πόδας
[55]	παροινεῖν ἐκεῖνος ἐθέλῃ κἂν ἀγαγεῖν	ἐπ´	αὐτὴν τὴν ἐκείνης εὐνὴν ἑταιριζομένων
[6]	οὐκ εἰκῇ μόνον ἀλλὰ καὶ	ἐπ´	ὀλέθρῳ καὶ κατὰ τῆς ἑαυτῶν
[47]	καὶ δαπανηρά, οὕτως αὐτὸν δυνήσεται	ἐπαγαγέσθαι·	ἀλλ´ ὅταν ἀνωτέρω γενομένη πάντων
[49]	μὴ εἰδέναι πῶς ἄν τις	ἐπαγάγοιτο	καὶ πείσειε τὸν ἀκροατὴν ἀλλὰ
[36]	τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν« καὶ	ἐπαγαγόντι·	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« ἑαυτῷ
[78]	πῶς αὐτὸν συνεσκίασε πάλιν αἰτίαν	ἐπαγαγὼν	οὐ σφόδρα κατηγορίας ἀξίαν. Εἰπὼν
[39]	γαμεῖν εἰ βούλοιτο, τὴν δὲ	ἐπαγγειλαμένην	τῷ Θεῷ χηρεύειν διὰ παντός,
[49]	καὶ ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς	ἐπαγγείλασθαι	βασιλείαν οὐρανῶν τὰ τῆς γῆς
[50]	πολυτελεῖ, ἀλλ´ ὡς πρέπει γυναιξὶν	ἐπαγγελλομέναις	θεοσέβειαν δι´ ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ
[28]	ἑρμηνεύων αὐτὸ καὶ σαφέστερον ποιῶν	ἐπάγει·	Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος
[29]	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει«	ἐπάγει·	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή
[29]	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει«	ἐπάγει·	Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή
[41]	τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας, οὕτως	ἐπάγει	τὴν συμβουλήν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ
[34]	οὗτος πειρατὴς τῇ παρθένῳ πολὺν	ἐπάγει	τὸν χειμῶνα καὶ χαλεπὴν τὴν
[71]	καὶ τῷ σώματι τὸν νιφετὸν	ἐπάγει	τῶν νοσημάτων, ποῦ τὰ λυπηρὰ
[41]	πρᾶγμα ἐπίταγμα, οὐδὲ ἐντολῆς ἀνάγκην	ἐπάγεται	ἀλλὰ τοὺς μὲν ἑκόντας καὶ
[35]	τὴν συμβουλήν, ταύτῃ μάλιστα πάντων	ἐπάγεται	τὸν ἀκούοντα. Πρὸς δὲ τούτοις
[46]	ἄν τις ἐν τοῖς μεγάλοις	ἐπάγηται	συνεργὸν οὐ μόνον οὐδὲν ὤνησεν
[75]	γὰρ τοῦτό φησι, διὰ τῆς	ἐπαγωγῆς	ἐδήλωσε. Καὶ οἱ κλαίοντες ὡς
[49]	κενῶσαι τὴν ὀργήν, ὃ μᾶλλον	ἐπαγωγὸν	ἦν πρὸς τὸ παραμυθήσασθαι τὸν
[82]	ὅλως ἀκοῦσαι τὰ τῶν ἀποστόλων	ἔπαθλα,	ἄκουσον τοῦ μέλλοντος αὐτὰ διδόναι
[1]	τοῖς ἐργάταις τῶν ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε	ἔπαθλα;	Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τὰ
[1]	καὶ μείζονα τῶν πόνων προσδοκήσαντας	ἔπαθλα	κατὰ τὸν καιρὸν τῆς τιμῆς
[84]	μισθοὺς μείζονας ἔθηκε καὶ τὰ	ἔπαθλα	πολλῷ λαμπρότερα νῦν. Οὐκέτι γὰρ
[1]	τὰ τῆς παρθενίας ἑαυτῶν ἀφείλοντο	ἔπαθλα.	Τοὺς γὰρ τῶν φαύλων ἀπεχομένους
[49]	τοῖς οὐρανοῖς. Βλέπε πόσον τὸ	ἔπαθλον.	Πέτρος γὰρ ἦν ὁ ταῦτα
[49]	ἀπὸ τῶν πνευματικῶν αὐτοὺς ἐνῆγεν	ἐπάθλων.	Καὶ ὁ Παῦλος δὲ τοῦτο
[24]	τοῦ Κορὲ ἐτόλμησαν ἀλλ´ οὐκ	ἔπαθον	τὰ τοῦ Κορέ, ἀλλὰ πείσονται
[33]	ἐκεῖνοι ἐκ πρώτης εὐθέως τοῦτο	ἔπαθον	τῆς φωνῆς, ἀλλ´ ὅτε ἐκ
[36]	τὰ θαύματα ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς	ἐπαινεῖ	ἀλλὰ καὶ τοὺς μαθητὰς ἐπὶ
[1]	Καὶ μάλα εἰκότως. Τὸ γὰρ	ἐπαινεῖσθαι	καὶ θαυμάζεσθαι τῶν τὰ ἀγαθὰ
[9]	δὲ οὐκ ἐφικνούμενος τοῦ μὲν	ἐπαινεῖσθαι	μετ´ ἐκείνου καὶ θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται,
[8]	τοὺς τῶν τοιούτων ἀπεχομένους μίξεων	ἐπαινεῖσθαι	πεποίηκεν. Κατὰ τὸν αὐτὸν δὴ
[8]	γὰρ τοὺς εὐνούχους οὐδεὶς ἂν	ἐπαινέσειεν	εἰς παρθενίας λόγον ὅτι μὴ
[78]	αὐτὸν ἀποτείνεται ἀλλ´ ἐν τοῖς	ἐπαίνοις	τοῦ τὴν ἑαυτοῦ διατηροῦντος παρθένον
[14]	κατορθοῦσι τὸν μισθὸν καὶ τὸν	ἔπαινον.	Ἐπειδὴ γὰρ ὁ σύμπας οὗτος
[22]	αὐτοῖς ὁ παρὰ τοῦ Θεοῦ	ἔπαινος.	Οἱ δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι καὶ
[34]	δὲ ἂν ᾖ συγγνώμη, χώραν	ἔπαινος	οὐκ ἂν ἔχοι. Ἀλλὰ καὶ
[34]	κατακόρως κεχρημένος ᾖ, τότε μάλιστα	ἐπαίνου	παντὸς ἀπεστέρηται. Τοῦτο« γάρ φησι,
[34]	γυναικί. Οὐκ ἄρα ἀποδεχομένου οὐδὲ	ἐπαινοῦντος	ἡ συγχώρησις ἀλλὰ σκώπτοντος καὶ
[4]	δὲ ὑπὲρ ὧν μυρίους προσεδοκήσατε	ἐπαίνους,	ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην δώσετε
[9]	τίθεμαι, ἀλλὰ καὶ λίαν αὐτὸν	ἐπαινῶ.	Λιμὴν γάρ ἐστι σωφροσύνης τοῖς
[39]	οὐδὲ τιμωρίας ὑπευθύνους ποιεῖ, ἀλλ´	ἐπαίνων	ἀποστερήσας μόνον μέχρι τοῦ διὰ
[9]	τοῦτο ποιοῦντας, εἰ σωφρονοῦσι, καὶ	ἐπαινῶν	διατελῶ. Οὕτω γὰρ δύο γίνεται
[10]	ὑποτέμνεται δόξαν· ὁ δὲ τοῦτον	ἐπαινῶν	μᾶλλον ἐκείνης ἐπαίρει τὸ θαῦμα
[8]	τῶν ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀντιποιεῖσθαι	ἐπαίνων.	Τὸ γὰρ τῶν ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι
[10]	δὲ τοῦτον ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης	ἐπαίρει	τὸ θαῦμα καὶ λαμπρότερον ποιεῖ.
[27]	ταῖς περὶ τοῦ γάμου προφάσεσιν	ἐπαίρει	τὸ τῆς ἐγκρατείας ἐγκώμιον, οὐ
[24]	οἱ παρὰ τὴν ἀξίαν αὐτὸν	ἐπαίροντες.	Ἀμφοτέρους γὰρ ὁ μακάριος ἐπιστομίζει
[52]	λέγειν δοκοῦσιν, ὅσοι τὴν ὑποψίαν	ἐπαίρουσιν,	ὅσοι σπουδάζουσιν αὐτῆς καθελεῖν. Ἐντεῦθεν
[35]	προσέθηκεν· Ὡς καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ	ἐπαίρων	ἑαυτόν· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ
[66]	οἴκοι μένειν ἀναγκάζεται, καθάπερ τῶν	ἐπαιτῶν	οἱ τοὺς πόδας ἀποτετμημένοι καὶ
[23]	εἰς κρίσιν, τισὶ δὲ καὶ	ἐπακολουθοῦσι.	Καὶ καθάπερ οἱ νομοθέται τῶν
[57]	ὁ καιρός, καὶ φροντίδες εὐθέως	ἐπάλληλοι	καὶ ποικίλαι, τίνα ἄρα λήψεται
[24]	πάλιν ἐπὶ τὸν μακάριον Παῦλον	ἐπανελθόντες.	Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι«
[29]	Πολλοὺς ἐνταῦθα τῶν τὴν παρθενίαν	ἐπανῃρημένων	οἶμαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ αἰσχύνεσθαι
[4]	ἀγγέλοις αὐτοῦ« ὅτι ἐνηστεύσατε, ὅτι	ἐπαρθενεύσατε.	Ἡ γὰρ νηστεία καὶ ἡ
[26]	τὸ πτερὸν ἵνα πρὸς ἐκείνην	ἐπάρω	σε τὴν κορυφήν. Καίτοι γε
[22]	οἱ παῖδες παρὰ τῶν ἄρκων	ἔπασχον	διὰ τὸν Ἐλισσαῖον, τοῦτο διὰ
[39]	τὰς πρὸς τὸν Θεὸν συνθήκας	ἐπάτησεν.	Οὐ ταύταις οὖν ἀλλ´ ἐκείναις
[22]	τῷ λόγῳ τούτῳ ἄρκους αὐτῶν	ἐπαφεῖναι	τῷ πλήθει· καὶ γὰρ τεσσαράκοντα
[28]	ἐκεῖνοι πρότερον φορτικὸν εἶναι καὶ	ἐπαχθὲς	τὸν γάμον ἐνόμισαν, ἀλλ´ ὅτε
[45]	ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν ὥστε	ἐπαχθέστερον	αὐτῷ γενέσθαι τῆς ἀρετῆς τὸν
[44]	ἐπιεικής. Ἂν δὲ μοχθηρὰ καὶ	ἐπαχθὴς	καὶ δυσκάθεκτος, οὐκέτι μόνον ἀνάγκην
[27]	τῶν βαρυτέρων πλέκων τὸν λόγον	ἐπαχθής	τέ ἐστι τῷ ἀκούοντι καὶ
[65]	ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ καὶ ἀρᾶς	ἐπέθηκε	τῇ γυναικί, οὐ τὸ τίκτειν
[47]	γυναικί; λέγων, μὴ ζήτει λύσιν.	Ἐπεὶ	εἰ μὴ τοῦτό ἐστι, μηδὲ
[34]	τῶν ῥαθυμοτέρων τοῦτο ἐνομοθέτησεν ἀκρασία.	Ἐπεὶ	εἰ τὸ Παύλου βούλημα θέλεις
[68]	οὐχ ἡ τοῦ ἀργύρου φύσις·	ἐπεὶ	εἰ τοῦτο ἦν, καὶ ἐκεῖθεν
[47]	τῷ τὸν εὐαγγελικὸν ἐπιδείκνυσθαι βίον·	ἐπεὶ	καὶ γάμου χωρὶς ἐποίησαν τοῦτο
[15]	δὲ μηδὲ ἐν ἴσῳ τίθεσο,	ἐπεὶ	κατὰ τοῦτον προϊὼν τὸν λόγον
[83]	τοῦτο πολὺ τοῦ δικαίου ἀπολειπόμεθα.	Ἐπεὶ	ὅτι γε μείζονα ἡμῖν τὰ
[78]	τῶν λόγων ἦν ὁ καιρός,	ἐπεὶ	ὅτι γε οὐδὲ ἀνάγκης ἐπικειμένης
[47]	γυνὴ εἶναι τὸν ἄνδρα ἐφέλκεται,	ἐπεὶ	οὐδὲν ἂν ἐκώλυσε μηδένα τῶν
[73]	ἀφίστασθαι δι´ αὐτὸν ὅταν δέῃ.	Ἐπεὶ	οὖν ἐκεῖ λοιπὸν ἀπιέναι χρὴ
[1]	δέ ἐστι τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν.	Ἐπεὶ	οὖν πάντοθεν ἡμῖν τοῦτο συνωμολόγηται,
[32]	εἰς τὸν Θεὸν μύρια τάλαντα.	Ἐπεὶ	οὖν τοσαύτην ἐν ταῖς εὐχαῖς
[71]	πρὸς ἕτερον ἡμῖν ὁ λόγος	ἐπείγεται·	διὸ μόνον ἐκεῖνο προσθέντες τῶν
[73]	παρὼν καιρὸς πρὸς τὸ τέλος	ἐπείγεται	καὶ ἐπὶ θύραις τὰ τῆς
[38]	μὴ γαμεῖν, ἀκίνδυνος ὁ γάμος.	Ἐπειδὰν	δὲ ἕληται καὶ ἀπογράψηται, εἰσήγαγεν
[73]	οἱ τὰς μεγάλας ἐπιτροπεύοντες οἰκίας.	Ἐπειδὰν	δὲ μνηστεύεσθαι δέῃ καὶ ὁ
[42]	μοι γέγονεν ἐκείνου. Οὐ γὰρ	ἐπειδὴ	ἄξιος ἤμην, φησί, κατηξιώθην τῆς
[1]	ὁ κύριος ἄδικος ἄπαγε— ἀλλ´	ἐπειδὴ	αὐτοὶ ἀγνώμονες καὶ πονηροί. Πῶς;
[74]	τρόπῳ χαυνότερον ἐργάσωνται τὸν δεσμόν.	Ἐπειδὴ	γὰρ διαρρῆξαι αὐτὸν οὐκ ἔνι
[22]	ἅμα τοῖς προεστῶσιν αὐτῶν ὑπέμενον.	Ἐπειδὴ	γὰρ κἀκεῖνοι μετὰ πολλῆς τῆς
[14]	τὸν μισθὸν καὶ τὸν ἔπαινον.	Ἐπειδὴ	γὰρ ὁ σύμπας οὗτος κόσμος
[41]	καταστήσας, οὕτως ἐπάγει τὴν συμβουλήν.	Ἐπειδὴ	γὰρ τὸ τῆς παρθενίας ὄνομα
[49]	γάμου πράγματα ἡμῖν παρέχειν ἐλάττω.	Ἐπειδὴ	γὰρ φείδομαι, φησίν, ὑμῶν καὶ
[47]	φορτικὸν ἐνταῦθα τοῦ πράγματος ἐνδεικνύμενος.	Ἐπειδὴ	γὰρ ὡς πρὸς ἐπέραστον πρᾶγμα
[14]	καὶ τὰ ἱμάτια τὰ χρυσᾶ.	Ἐπειδὴ	δὲ αἰχμάλωτοι γενόμενοι τὴν βασιλικὴν
[13]	διὰ τὸ τοῦ πράγματος δυσκατόρθωτον·	ἐπειδὴ	δὲ αὐτοὶ φθάσαντες ἐγράψατέ μοι,
[17]	ἡμετέραν ἀσθένειαν τὸ πτῶμα γίνεται.	Ἐπειδὴ	δὲ ἔδειξεν, οὕτω λοιπὸν ἀφίησιν
[14]	βραχὺν ἂν αὐτῶν ἐποιησάμην λόγον.	Ἐπειδὴ	δὲ καὶ τῶν εἰς τὴν
[14]	οὐδὲν οὔτε ἐνεπόδιζεν οὔτε ἐνέκοπτεν.	Ἐπειδὴ	δὲ παρήκουσαν τοῦ Θεοῦ καὶ
[49]	τοιούτους ὁ λόγος ἦν αὐτῷ.	Ἐπειδὴ	δὲ πρὸς Κορινθίους τοὺς ἀτελέστερον
[84]	τὰ κατορθώματα, ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην.	Ἐπειδὴ	δὲ προφητῶν ἤκουσεν, ἀποστόλων, καὶ
[45]	τὴν πάντων ἀπηλλαγμένην τῶν βιωτικῶν.	Ἐπειδὴ	δὲ σὺ μετὰ γυναικὸς καὶ
[41]	λέγων καὶ ἀκρασίας καὶ πυρώσεις.	Ἐπειδὴ	δὲ συνεῖδε βραχὺν ὄντα τοῖς
[46]	λάμπουσαν τὴν εἰκόνα τὴν βασιλικήν.	Ἐπειδὴ	δὲ τοὺς χαρακτῆρας ἐκείνους ἠμαύρωσε
[41]	ταῦτα παρῄνουν, οὐκ ἔδει θαρρεῖν·	ἐπειδὴ	δὲ τῷ Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν,
[47]	ὅτι Νομίζω τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν«	ἐπειδὴ	εἶδεν ὅτι συνεχῶς αὐτῆς τὸ
[28]	τὴν ἀρχὴν τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν,	ἐπειδὴ	εἰσελθόντα ἅπαξ δουλεύειν ἀνάγκη λοιπὸν
[42]	φησί, κατηξιώθην τῆς πίστεως ἀλλ´	ἐπειδὴ	ἠλεήθην μόνον· ὁ δὲ ἔλεος
[13]	μείζονος αὐτοῖς ἔδει τῆς ἀρετῆς,	ἐπειδὴ	καὶ μείζονος ἠξιώθησαν τῆς δωρεᾶς.
[15]	ἀρκεῖσθαι μόνον ἄμεινον εἶναι φήσεις,	ἐπειδὴ	καὶ τοῦτο συγκεχώρητο ἐν τῷ
[40]	ἄκαρπον· τὴν ἄκαρπον δὲ λέγω	ἐπειδὴ	μὴ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ὑπόθεσιν
[63]	Οὐ γὰρ λυμαίνεται τῇ περικειμένῃ	ἐπειδὴ	μηδ´ ἐστὶ σωματικὸς ἀλλὰ τῆς
[1]	οὐδένα γὰρ λήψονται μισθόν. Οὐκ	ἐπειδὴ	ὁ κύριος ἄδικος ἄπαγε— ἀλλ´
[42]	Καίτοι γε ἐνῆν οὕτως εἰπεῖν·	ἐπειδὴ	ὁ κύριος οὐκ ἐπέταξε παρθενίαν,
[68]	λέγω« κατὰ τὸν μακάριον Παῦλον,	ἐπειδὴ	οὕτως ἐπτόησθε πρὸς τὸν τῶν
[73]	Οὕτω καὶ ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν,	ἐπειδὴ	πρὸς τὸν τέλειον ἀγόμεθα βίον
[17]	Ἐγὼ δὲ σὲ πάλιν ἐρωτῶ,	ἐπειδή	σε σφόδρα παρέμεινε κατασείων οὗτος
[8]	δὲ οὐδὲ ἐκείνους· μὴ γὰρ	ἐπειδὴ	σὲ τοιαῦτα ἀνέπεισαν μαίνεσθαι καὶ
[1]	μέλλοιμεν μισθὸν ἀπαιτεῖν. Μὴ γὰρ	ἐπειδὴ	σέ, φησίν, οὐ κατακρίνω τῇ
[78]	μετὰ πολλῆς τῆς ἀνδρείας. Εἶτα	ἐπειδὴ	συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα τὸν λόγον
[39]	ταῦτα ἅπαντα τίθησιν, ἐνταῦθα δὲ	ἐπειδὴ	σφόδρα αὐτῶν καθήψατο τοῖς ὀνείδεσι,
[27]	μαθὼν ὅτι παραινεῖται γαμεῖν, οὐκ	ἐπειδὴ	τὸ κράτιστον τῆς ἀρετῆς ὁ
[8]	ποιήσασθαι χρή. Ἡμεῖς μὲν γὰρ	ἐπειδὴ	τὸ πρᾶγμα πᾶσιν ἐφεῖται παρ´
[27]	τῆς ἀρετῆς ὁ γάμος ἀλλ´	ἐπειδὴ	τοσαύτην αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν ὁ
[76]	καὶ ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ	ἐπειδὴ	φείδεται ἡμῶν καὶ διὰ τούτων
[37]	πάντων ἐλεεινότερον ὁ τοῖς παισὶν	ἐπεισαγόμενος	πόλεμος, ἡ ταῖς θυγατράσιν συνοικιζομένη
[1]	ἕτερον αὐτῷ τὸν οὐκ ὄντα	ἐπεισάγουσαι	Θεόν, πῶς ἂν εἶεν ἁγναί;
[14]	βίον, τότε καὶ ὁ γάμος	ἐπεισέρχεται	μετὰ τούτων τὸ θνητὸν τοῦτο
[57]	τῆς φροντίδος λυθείσης ἑτέρα πάλιν	ἐπεισέρχεται·	τὰς γὰρ ἀηδίας τὰς ἐν
[57]	λυθείσης ὁ τῆς ἀπαιδίας εὐθέως	ἐπεισέρχεται	φόβος καὶ πρὸς τούτῳ πάλιν
[76]	πῶς ταῖς παραιτήσεσι πάλιν παραίνεσιν	ἐπεισήγαγε	καὶ διὰ τῆς συγχωρήσεως συμβουλήν.
[14]	μὴ ἅπτεσθαι, τίνος ἕνεκεν γάμος	ἐπεισῆλθε	τῷ βίῳ; Ποῦ δὲ λοιπὸν
[17]	ἡμῖν ἐφάνη. Διὰ ταῦτα δὲ	ἐπεισῆλθεν	ὕστερον ὁ γάμος καὶ πρᾶγμα
[37]	πάντων τῶν ἀνθρώπων ἐξεταζέτω δόξαν,	ἔπειτα	καὶ τὰ περὶ τὸ πρᾶγμα
[54]	ὅτι τῶν σφόδρα δυσκόλων ἐστίν.	Ἔπειτα	ὅτι κἂν γένοιτο, οὐ μικρὰν
[49]	μικρὸν εἰς ῥᾳστώνης λόγον ἐστίν.	Ἔπειτα	τῷ καὶ τὴν ἄλλην διαγωγὴν
[22]	τὸ τῆς δικαιοσύνης φῶς οὐκ	ἐπέλαμψεν	ἡμῖν. Ἀλλὰ τί κέρδος τῶν
[70]	πίνουσι, καὶ πρὶν αὐτοῖς σφοδρῶς	ἐπελθεῖν	τὴν ἀνάγκην τοῦ ὕπνου καθεύδουσιν.
[1]	τὸ μέρος— ἀλλὰ τοὺς ἅπασαν	ἐπελθόντας	ἀρετὴν τούτους εἰς τὴν ἀγήρω
[34]	ἡ φλόξ, καταστέλλει ταχέως αὐτὴν	ἐπελθοῦσα	ἡ μίξις. Ἡ δὲ παρθένος
[13]	παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων αὐτοὺς ὧν	ἔπεμψαν	ὑπομιμνήσκει. Καὶ οὐδὲ οὕτως μετὰ
[29]	παραίνεσιν. Διὰ τί γὰρ μακρότερον	ἐπέξεισι	τούτῳ τῷ λόγῳ; Οὐ γὰρ
[47]	τὸ οὕτως εἶναι. Καὶ οὐδὲ	ἐπεξέρχεται	τῷ λόγῳ ἀλλὰ διατεμὼν αὐτὸν
[26]	εἵλοντο καὶ τῷ τῆς παρθενίας	ἐπεπήδησαν	καλῷ. Τί τοίνυν φοβῇ καὶ
[47]	ἐνδεικνύμενος. Ἐπειδὴ γὰρ ὡς πρὸς	ἐπέραστον	πρᾶγμα τὸν γάμον ἅπαντες τρέχουσι,
[75]	εἴρηται μόνης. Ἐν τούτῳ γὰρ	ἕπεσθαι	ἀλλήλοις κελεύει καὶ οὐδένα ἀφίησιν
[47]	θάτερος, ἀνάγκη καὶ τὸν ἕτερον	ἕπεσθαι	ἢ διαστασιάζοντα καὶ τὸν ἕτερον
[41]	βαδίζειν τῷ τὸν ἕτερον ἀναγκάζεσθαι	ἕπεσθαι	θατέρῳ. Οὕτω καὶ αἱ τῶν
[47]	δὲ ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι; Ἀνάγκη ἐκείνῳ	ἕπεσθαι.	Καὶ γὰρ μὴ βουλομένην σε
[66]	ἀγορᾶς βαδίζουσαι οὐ μόνον οὐκ	ἐπεσπάσαντο	κατηγόρους ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἔσχον
[78]	σου; Ἀλλ´ οὐχ ὅτε Κολοσσαεῦσιν	ἐπέστειλε	τοῦτο ἐποίησεν ἀλλὰ μετὰ πολλῆς
[49]	ἐπότιζεν, οἷς καὶ ὅτε ταῦτα	ἐπέστελλεν	ἐνεκάλει λέγων· Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα,
[57]	γὰρ οἱ παθόντες ἴσασι μόνοι.	Ἐπέστη	τῆς μνηστείας ὁ καιρός, καὶ
[14]	δὲ οὐκ ὄντος οὐδὲ αὐτὸς	ἕπεται.	Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθενία ταύτην
[17]	μὴ παρὰ τὴν ἀρχὴν τοῦτο	ἐπέταξε,	μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ γὰρ ἰατρὸς
[42]	εἰπεῖν· ἐπειδὴ ὁ κύριος οὐκ	ἐπέταξε	παρθενίαν, διὰ τοῦτο οὐδὲ ἐγώ.
[45]	ἀγωνοθέτην. Αὐτὸς γὰρ ἓν μόνον	ἐπέταξεν	ἀνύσαι τὸν κατὰ τοῦ διαβόλου
[84]	τῆς τοῦ πνεύματος ἐπέτυχε χάριτος,	ἐπέτεινεν	αὐτῇ τῶν κατορθωμάτων τὸ μέγεθος—
[44]	ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν ὁ νόμος	ἐπέτρεπε,	καὶ πολλὴ καὶ ἐν τούτοις
[52]	Ὥστε εἰ καὶ πάντες ἄνδρες	ἐπέτρεχον	τῷ γάμῳ, τὰς γυναῖκας οὐκ
[38]	πολὺ προάγειν. Καὶ δεύτερον πάλιν	ἐπέτρεψε	γάμον, ἐὰν βούλωνται, ὑπὲρ τοῦ
[2]	ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα κατέκλεισεν ἀλλ´	ἐπέτρεψεν	αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν ταῖς ἡμετέραις
[84]	ἀποστόλων, καὶ τῆς τοῦ πνεύματος	ἐπέτυχε	χάριτος, ἐπέτεινεν αὐτῇ τῶν κατορθωμάτων
[20]	μὴ προστρίψασθαι δόξαν οὕτω πονηρὰν	ἐπέχειν	τὴν γλῶτταν ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους ὅτι
[34]	τὸ πλέον τὴν κυριωτέραν αἰτίαν	ἐπήγαγε	διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν« εἰπών.
[84]	τοὺς δὲ ἐξ εὐωνύμων κατεδίκασεν,	ἐπήγαγε	λέγων· Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς
[48]	Μὴ ζήτει λύσιν« τὸ τηνικαῦτα	ἐπήγαγε	Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει
[36]	ἀκαταστασίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις«	ἐπήγαγεν	ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ ἂν τοῦτο
[69]	οὐ πρότερον ἔστησαν ἕως κινδύνους	ἐπήγαγον	τοὺς ἐσχάτους. Ἀλλὰ τὸ σιτεῖσθαι
[56]	τοιαῦτα καὶ διὰ τῆς πείρας	ἐπῆλθεν,	ὅσοι δὲ τὴν πεῖραν διέφυγον,
[39]	ἢ πυροῦσθαι· ἀπεδέξω τὸ ἡδύ,	ἐπῄνεσας	τὴν συγχώρησιν, ἐθαύμασας τῆς συγκαταβάσεως
[10]	τοῦτον μᾶλλον ἢ τὴν παρθενίαν	ἐπῄνεσε.	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωμάτων
[29]	τὴν ἀρχὴν ἁπλῶς τὸ πρᾶγμα	ἐπῄνεσεν	εἰπών· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[84]	κατορθώματα καὶ ἃ ποιοῦντας πρότερον	ἐπῃνοῦμεν	κατὰ τὴν πρώτην ἡλικίαν, ταῦτα
[32]	θατέρῳ τῷ μέρει γενέσθαι τὴν	ἐπήρειαν	καὶ στενοχωρηθέντες ὑπὸ τῶν λογισμῶν
[48]	φησί, τῆς ἀνάγκης καὶ τῆς	ἐπηρείας	βαρύτερον γένοιτ´ ἄν; Κἀγὼ τοῦτό
[66]	θυμόν, διατρώγουσα συνεχῶς ὑπὸ τῆς	ἐπηρείας	ἑαυτήν. Καὶ πόσῳ βέλτιον ἦν
[27]	κατὰ τῶν ἐπιθυμιῶν δεῖ ψυχῆς.	Ἐπὶ	γὰρ ἀνθράκων δεῖ περιπατεῖν καὶ
[21]	καὶ ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα τὴν τιμωρίαν·	ἐπὶ	γὰρ τῶν οὐκέτι δυναμένων διαφυγεῖν
[14]	εὐταξίαν, οὕτω τοῦ πάντων τῶν	ἐπὶ	γῆς βασιλεύοντος ἀνθρώπου διὰ τοῦ
[81]	οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν πάντων τῶν	ἐπὶ	γῆς. Οὕτω τὸ εὔσχημον καὶ
[52]	γέμειν φαρμάκων μᾶλλον ἢ ἐδεσμάτων.	Ἐπὶ	δὲ τῆς εὐνῆς οὐδὲ μικρὸν
[49]	καὶ ὀμνύουσι καὶ ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς,	ἐπὶ	δὲ τῆς τῶν παίδων κεφαλῆς
[26]	περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι τὸ τρόπαιον.	Ἐπὶ	δὲ τοῦ γάμου καὶ μείζων
[56]	ταῦτα γενέσθαι, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον,	ἐπὶ	δὲ τῶν γάμων δύσκολον μὴ
[82]	δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς	ἐπὶ	δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα
[70]	στρωμνὴν τὴν ἁπαλήν; Καὶ μὴν	ἐπὶ	ἐδάφους ἢ ἐπὶ στιβάδος οἱ
[22]	τιμωρίαν αὐτῇ. ~Ὅτι χρησίμως οἱ	ἐπὶ	Ἐλισσαίου παῖδες ἀπώλοντο. Καὶ τί
[66]	~Ὅτι τὸ βαδίζειν τοῦ περιφέρεσθαι	ἐπὶ	ἡμιόνοις ἥδιον. Ἀλλὰ τὸ περιφέρεσθαι
[66]	τὸ περιφέρεσθαι ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	ἐπὶ	ἡμιόνων ἡδύ. Τῦφος τοῦτο περιττὸς
[82]	καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου	ἐπὶ	θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ
[73]	πρὸς τὸ τέλος ἐπείγεται καὶ	ἐπὶ	θύραις τὰ τῆς ἀναστάσεως ἕστηκεν,
[17]	ὑγίειαν αὐτῆς. Καὶ δεῖ μάλιστα	ἐπὶ	καιροῦ τοῦ καταλλήλως τοῖς ὑποκειμένοις
[78]	ὁ Παῦλος ἐποίησεν, ὅπου γε	ἐπὶ	κεκωλυμένου καὶ παρανόμου τὸ αὐτὸ
[50]	ἐφαπτόμενοι σαββάτων ψευδῶν, οἱ καθεύδοντες	ἐπὶ	κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ
[75]	καὶ μάτην, μᾶλλον δὲ καὶ	ἐπὶ	λύπῃ— Θλῖψιν γὰρ τῇ σαρκί«
[49]	Θεὸν καὶ ἐπὶ μικροῖς καὶ	ἐπὶ	μεγάλοις καὶ ὀμνύουσι καὶ ἐπιορκοῦσιν
[24]	τοῦ Κορέ, ἀλλὰ πείσονται ὕστερον	ἐπὶ	μείζονι τῇ ζημίᾳ. Πολλοὶ τὴν
[56]	ἔχει λύπης ἀνάγκας ἡ γαμηθεῖσα.	Ἐπὶ	μὲν γὰρ τῆς παρθενίας δύσκολον
[34]	ἆρα τὸ πρᾶγμα ἐξέωσεν; Ἄπαγε.	Ἐπὶ	μὲν γὰρ τῆς παρθένου γνώμην
[49]	διακειμένων τὸν μὲν Θεὸν καὶ	ἐπὶ	μικροῖς καὶ ἐπὶ μεγάλοις καὶ
[27]	δεῖ περιπατεῖν καὶ μὴ κατακαίεσθαι,	ἐπὶ	ξίφους βαδίζειν καὶ μὴ πλήττεσθαι.
[66]	τοῦτο καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν καὶ	ἐπὶ	πολλαῖς ἡμέραις— ἀνάγκη πάλιν οἴκοι
[38]	τὴν ἐκ συμφωνίας γινομένην στέρησιν	ἐπὶ	πολὺ προάγειν. Καὶ δεύτερον πάλιν
[78]	αὐτόν; Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ	ἐπὶ	πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο ὁ Παῦλος
[70]	Καὶ μὴν ἐπὶ ἐδάφους ἢ	ἐπὶ	στιβάδος οἱ πλείους καθεύδουσιν. Ἀλλὰ
[29]	ἢ δὲ ἀλγῆσαι τὸν ἀκούοντα	ἐπὶ	τὰ ἡδύτερα μεταπηδῆσαι καὶ τούτοις
[50]	ἐπὶ κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ κατασπαταλῶντες	ἐπὶ	ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν· οἱ ἐσθίοντες
[52]	Εἰσὶ δὲ αἷς οὔτε ἐπιβουλῆς	ἐπὶ	τὰς ἠδικημένας ἐδέησεν ἀλλ´ ἔφθασαν
[78]	παραμυθούμενος αὐτὸν καὶ διδοὺς μᾶλλον	ἐπὶ	ταύτην ἐλθεῖν τὴν αἰτίαν. Οὐ
[29]	οἶμαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ αἰσχύνεσθαι	ἐπὶ	τῇ πολλῇ συγκαταβάσει τοῦ Παύλου.
[52]	δὲ πλέον τῆς ὀδύνης πάλιν	ἐπὶ	τὴν ἀθλίαν ἐκείνην μετέπεσεν. Οὔτε
[49]	τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ἀλλὰ πάλιν	ἐπὶ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν καταφεύγει· Ὁ
[49]	ἀλλὰ καὶ περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος	ἐπὶ	τὴν αὐτὴν τῆς συμβουλῆς ἦλθεν
[78]	σφόδρα καθάπτεται τοῦ νομίζοντος ἀσχημονεῖν	ἐπὶ	τὴν αὑτοῦ παρθένον. Εἰ δέ
[52]	ὁ ἀνὴρ ζηλοτυπῇ· ἂν δὲ	ἐπὶ	τὴν γυναῖκά ποτε μεταβαίη τὸ
[49]	δίδωσι τοὺς καρποὺς ἵνα προθυμότερον	ἐπὶ	τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι τῆς ἀρετῆς.
[13]	οὐ παρῄνεσεν. Πόθεν οὖν ἦλθον	ἐπὶ	τὴν ἐρώτησιν; Εἶδον τοῦτο ὀξέως
[49]	φησί, ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις	ἐπὶ	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Τίνος οὖν
[16]	τοῦ νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ	ἐπὶ	τὴν οὐράνιον ταύτην καλοῦντος φιλοσοφίαν,
[84]	ἀποδύσασθαι τὰ πλημμελήματα συγχωρούμεθα, ἀλλ´	ἐπὶ	τὴν ὀφειλομένην ἀπὸ τούτων δίκην
[35]	φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´ ὃν	ἐπὶ	τὴν παλαίαν κατεφέροντο συνήθειαν πολλὰ
[41]	λεχθέν, διὰ τοῦτο οὐκ εὐθέως	ἐπὶ	τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ θεραπεύσας
[47]	συγχωροῦντός ἐστι καὶ εἰσάγοντος. Εἶτα	ἐπὶ	τὴν παρθενίαν ἐλθὼν καὶ εἰπὼν
[47]	νῦν ἀναπέσῃς· πάλιν γάρ σε	ἐπὶ	τὴν παρθενίαν ἕλκει καὶ τοῦτο
[47]	περὶ γάμου φιλοσοφεῖν. Εἶτα πάλιν	ἐπὶ	τὴν παρθενίαν μεθίσταται, καὶ οὐδὲ
[78]	οὐκ εἶπες, εἰ δὲ ἀσχημονεῖν	ἐπὶ	τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός
[78]	Εἰ δέ τις« φησίν, ἀσχημονεῖν	ἐπὶ	τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἐὰν
[17]	ἀπαλλάξας αὐτοὺς τῶν δυσαρέστων σιτίων	ἐπὶ	τὴν συνήθη φέρει δίαιταν. Ὥσπερ
[75]	αὐτὴν τὸν οὐρανόν, πάλιν μετατίθησιν	ἐπὶ	τὴν τοῦ γάμου συγχώρησιν τὸν
[75]	ἀνδρί. Σφόδρα συνετῶς οὐκ ἦλθεν	ἐπὶ	τὴν τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἐξέτασιν
[13]	καὶ λέγων ὅτι ἐγὼ μὲν	ἐπὶ	τὴν ὑψηλὴν ταύτην κορυφὴν οὐκ
[68]	οὐχ οὕτω τέρπει ὁ κείμενος	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς ὁ
[66]	καὶ διὰ μέσου τοῦ πλήθους	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς βαδίζουσαι οὐ μόνον
[66]	ἡμιόνοις ἥδιον. Ἀλλὰ τὸ περιφέρεσθαι	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ ἡμιόνων ἡδύ.
[68]	οὐρανὸν ἰδεῖν; Ἔξεστί σοι τὸν	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν.
[14]	γαμεῖν ἀφανισθέντος οὐδὲν τῶν λοιπῶν	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς ἀσφαλείας καὶ εὐταξίας
[84]	ἀπόκειται. Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς ἔτι μένειν σμικρότητος
[37]	ὁ τὰς τρίχας τίλλων, στέφανον	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς πάλιν φέρει κεφαλῆς,
[46]	μὴ πάντων αὐτὸν ἄρχειν τῶν	ἐπὶ	τῆς γῆς ἀλλ´ ἔνια καὶ
[84]	Οὐκέτι γὰρ γῆ καὶ τὰ	ἐπὶ	τῆς γῆς ἀλλ´ οὐρανὸς καὶ
[17]	πρὸς τὸ πολλοὺς ποιῆσαι τοὺς	ἐπὶ	τῆς γῆς ἀνθρώπους. ~Ὅτι οὐχ
[11]	παρθενίας τὸ ἀξίωμα; Πῶς τοὺς	ἐπὶ	τῆς γῆς διατρίβοντας τοῖς ἐν
[18]	καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν ἐμπνεόντων	ἐπὶ	τῆς γῆς. Εἰ γὰρ ἔστησαν
[79]	αὐτοῦ διεκράτουν ζωήν. Εἶδες ἀγγέλους	ἐπὶ	τῆς γῆς; Εἶδες παρθενίας ἰσχύν;
[10]	συμπεπλεγμένοι σαρκὶ καὶ αἵματι οὐδὲ	ἐπὶ	τῆς γῆς ἔχουσι τὰς διατριβὰς
[12]	αὐτὸς ἐνομοθέτησεν ἡνίκα ἐν σαρκὶ	ἐπὶ	τῆς γῆς ἦν. Καὶ διὰ
[17]	τῶν οὐρανῶν ἔχονται, πάντα τὰ	ἐπὶ	τῆς γῆς καταλείψαντες, τὸν γάμον,
[79]	ἐν οὐρανοῖς ὄντες οὕτως διέτριβον	ἐπὶ	τῆς γῆς. Οὐ τοίχων ἐδέοντο,
[16]	ταύτην καλοῦντος φιλοσοφίαν, εἴασε μένειν	ἐπὶ	τῆς γῆς, οὐδὲν ἂν μέγα
[73]	καὶ τὸν ἀνδράσι προσήκοντα τὰ	ἐπὶ	τῆς γῆς πάντα ἀφέντας τὰ
[82]	τυγχάνοντες, καὶ Παῦλος καὶ Πέτρος	ἐπὶ	τῆς ἐγκρατείας διαλάμψαντες, εἰς τοὺς
[36]	δεσπότῃ. Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ	ἐπὶ	τῆς ἐγκρατείας τοῦτο ποιεῖ, ὅπου
[46]	τοῦτο οὐκ ἠθέλησε δὲ μεῖναι	ἐπὶ	τῆς οἰκείας ἀξίας, καθάπερ οὖν
[24]	ἐπὶ τὸ ἔργον προήγαγεν, οἷον	ἐπὶ	τῆς Σαπφείρας, ἐπὶ τοῦ ταύτης
[34]	ὁ παροιμιαστὴς ἀδύνατον εἶναί φησιν	ἐπὶ	τῆς τῶν σωμάτων φύσεως, τοῦτο
[17]	τὴν νόσον ἐργάζεται, οὕτω καὶ	ἐπὶ	τῆς ψυχῆς αἱ τῶν παθῶν
[34]	φύσεως, τοῦτο ὑπομένειν αὐτὴ καταναγκάζεται	ἐπὶ	τῆς ψυχῆς. Τί δὲ ἐκεῖνός
[59]	μέσον τοσοῦτον· σκόπει δὲ καὶ	ἐπὶ	τίσιν ἁρμόζονται. Οὐ γὰρ ἀνδράποδα
[1]	τὸν γάμον ἀτιμάσασαι οὕτως ἦλθον	ἐπὶ	τὸ ἀποσχέσθαι τοῦ γάμου. Τῷ
[34]	ἄκουσον πῶς αὐτοῖς ὀνειδίζει πάλιν·	Ἐπὶ	τὸ αὐτό« γάρ φησι, συνέρχεσθε
[34]	κάμωσι καὶ παραινεῖ πάλιν ἐπιτρέπων	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι. Ἡ δὲ
[34]	σκάφος. Ἤκουσε γὰρ ὅτι τὸ	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι ἡ παρθένος
[19]	διὰ τὰς παιδοποιΐας. Καὶ πάλιν	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει οὐχ
[33]	οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους,	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Οὐδὲ γὰρ
[29]	καὶ τῇ νηστείᾳ, καὶ πάλιν	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Πολλοὺς ἐνταῦθα
[52]	τῶν οἰκετῶν καὶ οὐκ εὐθέως	ἐπὶ	τὸ βάραθρον ἀπαχθήσεται; Οὔτε οὖν
[24]	τοῦτο γὰρ καὶ ἐνίας αὐτῶν	ἐπὶ	τὸ ἔργον προήγαγεν, οἷον ἐπὶ
[78]	καιροῦ καὶ τοῦ δέοντος θᾶττον	ἐπὶ	τὸ τὰ ζιζάνια ἀνασπάσαι ἐλθὼν
[21]	τὸν ἀδελφὸν καλῶν μωρὸν ὀρθὴν	ἐπὶ	τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ,
[45]	τρόπον τῆς νίκης καὶ τὴν	ἐπὶ	τὸ τρόπαιον φέρουσαν ὁδὸν οὗτος
[48]	διαφυγεῖν; Καὶ τίς ἀνέξεται παρθενεύειν	ἐπὶ	τοιούτοις μισθοῖς; Τίς δ´ ἀνάσχοιτο
[75]	ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι« ἐκεῖ δὲ	ἐπὶ	τοῖς ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς, τί μὴ
[56]	δύσκολον μὴ γενέσθαι. Εἰ δὲ	ἐπὶ	τοῖς δοκοῦσιν εἶναι χρηστοῖς τοσαῦται
[56]	εἰπεῖν, χαλεπώτερος. Τὴν μὲν γὰρ	ἐπὶ	τοῖς κειμένοις ἀθυμίαν ὁ χρόνος
[73]	καὶ χαρᾶς καὶ λύπης τῆς	ἐπὶ	τοῖς παροῦσι πράγμασι καὶ τὴν
[56]	τὴν ψυχὴν οὐκ ἐλάττων τῆς	ἐπὶ	τοῖς τετελευτηκόσι γίνεται λύπης ἀλλ´
[56]	καὶ συμφοραί, τί ἄν τις	ἐπὶ	τοῖς ὡμολογημένοις εἴποι λυπηροῖς; Οὐ
[73]	Τί τὸν μοχθηρὸν αἱρούμεθα βίον	ἐπὶ	τὸν ἀπράγμονα καλοῦντος ἡμᾶς τοῦ
[27]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι« ἀπεπήδησεν	ἐπὶ	τὸν γάμον εὐθέως, Ἕκαστος τὴν
[24]	πρὸς τὰ πρότερα ἀνατρέχωσι τὸν	ἐπὶ	τὸν ἔμετον ἐπιστρέψαντα κύνα μιμούμενοι.
[34]	αἴσθωνται σφοδροτέρας προσβολῆς, ἔξεστιν εὐθέως	ἐπὶ	τὸν λιμένα καταφυγεῖν. Οὐδὲ γὰρ
[24]	σωφρονοῦντας αὐτὸν ἅπαντα τρέψωμεν, πάλιν	ἐπὶ	τὸν μακάριον Παῦλον ἐπανελθόντες. Περὶ
[44]	κόλασιν. Πῶς οὖν δυνήσεται τὴν	ἐπὶ	τὸν οὐρανὸν βαδίζειν ὁδόν, τὴν
[17]	ἡμῶν ἐξ ἀρχῆς μὲν εἷλκεν	ἐπὶ	τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν ἐκεῖ
[41]	αὐτοῖς τὴν πνευματικήν, μέτεισι λοιπὸν	ἐπὶ	τὸν τῆς παρθενίας λόγον ὃν
[47]	τι περὶ αὐτῆς εἰπεῖν εὐθέως	ἐπὶ	τὸν ὑπὲρ τοῦ γάμου λόγον
[52]	γὰρ τοῖς αὐτοῖς ὅπλοις χρήσασθαι	ἐπὶ	τὸν ὑποπτευθέντα δυνήσεται. Τίς γὰρ
[15]	παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ	ἐπὶ	τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος ἔτεσι ταύτην
[38]	δέδωκε παραμυθίαν, ἀλλὰ τοὺς μὲν	ἐπὶ	τοσοῦτον ἀναπαύσας πάλιν ἀνίησι, τὴν
[57]	διακόπτουσι μὲν καὶ διασπῶσι τὴν	ἐπὶ	τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες,
[24]	ταύτης ἀνδρός, ἐπὶ τοῦ Χαρμί,	ἐπὶ	τοῦ Ἀαρών, καὶ ἐφ´ ἑτέρων
[68]	αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας ἐξέπεσον. Οὐκ	ἐπὶ	τοῦ ἀργύρου δὲ μόνον καὶ
[60]	δὲ τὸ πενίᾳ συζῆν καθάπερ	ἐπὶ	τοῦ γάμου παραβλάψαι δύναιτ´ ἂν
[8]	τὸν αὐτὸν δὴ λόγον καὶ	ἐπὶ	τοῦ γάμου τὴν ἐξέτασιν ποιήσασθαι
[33]	ἀνάγκην. Καὶ γὰρ ὅτε ἐκάθητο	ἐπὶ	τοῦ ὄρους ὁ Χριστός, διελέχθη
[10]	στρατιωτῶν ὁ στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ	ἐπὶ	τοῦ πλοίου τοὺς ἐρέττοντας ἂν
[10]	ἀφέλῃς τὸ σκάφος κατέδυσας, καὶ	ἐπὶ	τοῦ πολέμου τοὺς στρατιώτας ἂν
[24]	προήγαγεν, οἷον ἐπὶ τῆς Σαπφείρας,	ἐπὶ	τοῦ ταύτης ἀνδρός, ἐπὶ τοῦ
[24]	Σαπφείρας, ἐπὶ τοῦ ταύτης ἀνδρός,	ἐπὶ	τοῦ Χαρμί, ἐπὶ τοῦ Ἀαρών,
[78]	διακειμένας οὐκ ἐνῆν ἀθρόον ἀναγαγεῖν	ἐπὶ	τοὺς ὑπὲρ τῆς παρθενίας λόγους.
[56]	δυναμένων ἀνδρῶν, εἶτα ἐξαίφνης πρὶν	ἐπὶ	τούτοις μακαρισθῆναι, κινδύνου τινὸς καθάπερ
[46]	εἴποιμι, ἄπαγε, ἀλλ´ ἐγένετο μὲν	ἐπὶ	τούτῳ καὶ διὰ τοῦτο οὐκ
[36]	ἐπαινεῖ ἀλλὰ καὶ τοὺς μαθητὰς	ἐπὶ	τούτῳ μέγα φρονοῦντας ἀπάγει τῆς
[8]	Ἔτ´ οὖν παρθενίας μνησθήσεσθε καὶ	ἐπὶ	τῷ πράγματι φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´ οὐκ
[8]	ἡ τοῦ σώματος πήρωσις τῆς	ἐπὶ	τῷ πράγματι φιλοτιμίας ἐξέβαλεν, οὕτως
[52]	διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ	ἐπὶ	τῶν ἀκανθῶν τῶν τοῖς ἱματίοις
[17]	τῶν τραυμάτων τὰ φάρμακα, τοῦτο	ἐπὶ	τῶν ἁμαρτημάτων οἱ νόμοι. Σὺ
[57]	συνετάραξε τὴν ψυχήν. Ὥσπερ δὲ	ἐπὶ	τῶν ἀνδραπόδων ἡ τῶν ἐσομένων
[17]	νῦν δὲ οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα	ἐπὶ	τῶν αὐτῶν πολλάκις τραυμάτων οὐ
[47]	δὲ νῦν τοῦτο οὐκ ἐφεῖται,	ἐπὶ	τῶν γυναικῶν τὴν αὐτὴν ἔνεστιν
[68]	μόνον καὶ χρυσοῦ ἀλλὰ καὶ	ἐπὶ	τῶν λουτρῶν καὶ ἐπὶ τῶν
[70]	ἀγρυπνεῖν καὶ ἐπιστρέφεσθαι καὶ ἀλύειν	ἐπὶ	τῶν μαλακῶν κειμένους στρωμάτων. ~Ὅτι
[17]	Νῦν δὲ παρόμοιον γέγονεν οἷον	ἐπὶ	τῶν νεοττῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνους
[68]	καὶ ἐπὶ τῶν λουτρῶν καὶ	ἐπὶ	τῶν παραδείσων καὶ ἐν ταῖς
[47]	τῷ τρόπῳ τῆς ἐρωτήσεως κεχρῆσθαι	ἐπὶ	τῶν παραδόξως συμβαινόντων εἰώθαμεν. Τί
[57]	τὴν ἐκείνων ψυχήν, οὕτως καὶ	ἐπὶ	τῶν παρθένων πάντα τὸν ἀπὸ
[41]	αὐτήν. Τί οὖν οὐχὶ καὶ	ἐπὶ	τῶν παρθένων τὸ αὐτὸ ποιεῖς
[41]	πιστὸς εἶναι. Καίτοι γε καὶ	ἐπὶ	τῶν πιστῶν τῶν ταῖς ἀπίστοις
[10]	τὴν παρθενίαν ἐπῄνεσε. Καὶ γὰρ	ἐπὶ	τῶν σωμάτων οὐχ ὅσα τῶν
[52]	ἑτέραις κατέχεται πλείοσιν, οὕτω καὶ	ἐπὶ	τῶν τοῦ γάμου πραγμάτων ὁ
[17]	ἕλκος ἀφανίσαι ποτέ, ὅπερ γὰρ	ἐπὶ	τῶν τραυμάτων τὰ φάρμακα, τοῦτο
[35]	θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ τῆς αὐτῆς	ἐπιβαίνωσιν	ὁδοῦ. Τοῦτο καὶ ἀλλαχοῦ ποιεῖ.
[63]	καὶ τὰς χρυσᾶς τῆς εὐκοσμίας	ἐπιβάλλουσα	πᾶσιν ἡνίας ἐν πολλῇ τῶν
[75]	φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν	ἐπιβάλω.	~Ὅτι οὐχ ἡ παρθενία βρόχος
[76]	φησιν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν	ἐπιβάλω;	Τί οὖν ἐστιν; Οὐ τὴν
[76]	εἶπεν· Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν	ἐπιβάλω«	τοῦτό ἐστιν· ἅπαντα τὰ καλὰ
[46]	οὐδὲ αἱ παρὰ τῶν γυναικῶν	ἐπιβουλαὶ	εἰς τοὺς ἄνδρας γινόμεναι, ἐκείνῳ
[71]	δήμων ὁρμάς, συκοφαντῶν καὶ βασκάνων	ἐπιβουλάς,	ἃ μάλιστα τοὺς πλουτοῦντας περιστοιχίζεται,
[46]	καὶ οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ	ἐπιβουλεῦσαι	ἐτόλμησεν· ἑώρα γὰρ ἐν αὐτῷ
[52]	κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ δὲ αἷς οὔτε	ἐπιβουλῆς	ἐπὶ τὰς ἠδικημένας ἐδέησεν ἀλλ´
[46]	μόνον οὐ βοηθοῦ ἀλλὰ καὶ	ἐπιβούλου.	Ἀπὸ« γὰρ γυναικός« φησίν, ἀρχὴ
[73]	πολλῷ μᾶλλον ἡμᾶς τοὺς οὐκ	ἐπιγείῳ	τινὶ δικαστηρίῳ ἀλλ´ οὐρανίῳ βήματι
[47]	χρημάτων ὑπεροψίαν καὶ τὴν ἀνεξικακίαν	ἐπιδεικνύηται,	τότε αὐτὸν δυνήσεται ἑλεῖν, ὅταν
[73]	ἐνθάδε μενοῦντες, οὕτως πᾶσαν σπουδὴν	ἐπιδεικνύμεθα,	ὑπὲρ πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν πρὸ
[36]	ἀλλὰ πανταχοῦ τοὺς βίον οὐκ	ἐπιδεικνυμένους	ὀρθόν· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ
[47]	δυνήσεται ἀλλὰ τῷ τὸν εὐαγγελικὸν	ἐπιδείκνυσθαι	βίον· ἐπεὶ καὶ γάμου χωρὶς
[84]	ἐν τῇ παλαιᾷ, ἀλλὰ μείζονα	ἐπιδείκνυσθαι	δεῖ τὴν ἀρετὴν εἰ μέλλοιμεν
[63]	ἐπισκύνιον αἰδέσιμον ἀεὶ καὶ αὐστηρὸν	ἐπιδείκνυσθαι	καὶ πρὸς δάκρυα παρεσκευάσθαι διὰ
[66]	μᾶλλον τῶν φαινομένων τοῖς βουλομένοις	ἐπιδείκνυσθαι	μετὰ πολλῆς τῆς προπετείας καὶ
[84]	ἕτερα πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ κελεύομεν	ἐπιδείκνυσθαι,	οὕτω καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[47]	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τὸ πολλὴν	ἐπιδείκνυσθαι	τὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν ὑπομονὴν
[39]	τῶν ῥημάτων ψόγου τὴν σφοδρότητα	ἐπιδείκνυται,	παιδοποιΐας μὲν οὐδαμοῦ μεμνημένος τῆς
[46]	πρὸς φυσικὴν ἐπιθυμίαν τὴν βοήθειαν	ἐπιδείκνυται	τὴν αὑτῆς· ὅταν δὲ μηκέτι
[57]	πάντως ἀνάγκη. Οὐδεὶς γὰρ ἔσχεν	ἐπιδεῖξαί	ποτε ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ ἀμφοτέρους
[60]	τὴν μνηστείαν, ἀλλὰ ἀρκεῖ ψυχὴν	ἐπιδείξασθαι	καλὴν καὶ τῶν πρωτείων τυχεῖν.
[47]	τῶν γυναικῶν τὴν αὐτὴν ἔνεστιν	ἐπιδείξασθαι	σπουδὴν καὶ τὸ αὐτὸ κέρδος
[83]	Τότε δὲ οὔπω τοσαύτης ἀκριβείας	ἐπίδειξις	ἦν. Τί οὖν; Ἀκριβέστερον ἡμεῖς,
[57]	δὲ ὁ τοῦ γάμου παραγένηται,	ἐπιδίδωσιν	ἡ ἀγωνία καὶ τῆς ἡδονῆς
[43]	τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀρετῆς	ἐπιδοθείσης	εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε οὐ περὶ
[12]	δεικνύντες τὴν ἀπὸ τῆς χάριτος	ἐπίδοσιν	γενομένην αὐτοῖς. Ἀπὸ γὰρ τῆς
[32]	δουλείας ταύτης πικρότερον; Βούλει, φησίν,	ἐπιδοῦναι	πρὸς ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν,
[63]	τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί, πραότης,	ἐπιείκεια,	πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη, καρτερία— πάντων
[6]	δεινὸν ὅτι πρὸς μὲν ἀνθρώπους	ἐπιείκειαν	ἐνδείκνυται πολλήν, πρὸς δὲ τὸν
[47]	χαρακτηρίσασα βίον, πολλὴν μὲν τὴν	ἐπιείκειαν,	πολλὴν δὲ τὴν κοσμιότητα, πολλὴν
[36]	ἐλεήμονές εἰσιν, οἱ ταπεινοί, οἱ	ἐπιεικεῖς,	οἱ τῇ καρδίᾳ καθαροί, οἱ
[41]	μισεῖς, ἐξαπόστειλον. Ὅταν δὲ τοῖς	ἐπιεικέσι	διαλέγηται καὶ οἷς μηδὲ ὁργίζεσθαι
[21]	ὑμεῖς ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον καὶ	ἐπιεικέστερον.	Οὐ γὰρ διέσυρε τὸν ἄνδρα
[32]	ὑπερβολὴ οὐδὲ τὸν χρηστὸν καὶ	ἐπιεικῆ	καὶ πολυέλεον ἀφίησιν ἡμῖν συγγνῶναι
[44]	τίς ἐστιν ἡ γυνὴ καὶ	ἐπιεικής.	Ἂν δὲ μοχθηρὰ καὶ ἐπαχθὴς
[40]	οὖν ἐὰν μὲν ὁ ἀνὴρ	ἐπιεικὴς	ᾖ, ἡ δὲ γυνὴ μοχθηρά,
[29]	μὲν γάρ τις αὐτὰ ἁπλῶς	ἐπιέναι	βούλοιτο τῆς προκειμένης ἀποκόπτων αἰτίας,
[36]	καὶ τοῦτό ἐστι τὸ μάλιστα	ἐπιζητούμενον	παρ´ αὐτῷ πολιτεία ἀρίστη καὶ
[47]	ἐὰν ἐπιμένῃ τὰ τῶν γυναικῶν	ἐπιζητοῦσα,	οὐ μόνον οὐδὲν ἂν αὐτὸν
[22]	ὑμεῖς οἱ τῆς παρθενίας ἐχθροί,	ἐπίθεσθέ	ποτε τῷ στόματι ὑμῶν θύραν
[46]	ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν— πῶς γάρ; ἐνδοὺς	ἐπιθυμίᾳ	ἀτόπῳ καὶ ἀπάτῃ ἁλοὺς καὶ
[70]	αὐτῶν. Πῶς; Ὅτι ἡδονῆς ποιητικὸν	ἐπιθυμία,	ἐπιθυμίαν δὲ οὐχ ὁ κόρος
[14]	πρὸς Θεὸν ὁμιλίᾳ. Μίξεως δὲ	ἐπιθυμία	καὶ σύλληψις καὶ ὠδῖνες καὶ
[37]	ὅσον τὴν μὲν οὐδὲ ἅπαξ	ἐπιθυμία	κατεπάλαισε, σὲ δὲ κρατήσασα πρότερον
[75]	εἰκότως. Ἐκείνη μὲν γὰρ ἡ	ἐπιθυμία	φυσική τίς ἐστι καὶ διὰ
[73]	μαθητής. Σὺ δὲ παρακάθῃ σχολάζων	ἐπιθυμίαις	γυναικὸς καὶ γέλωτι καὶ διαχύσει
[68]	μερίμνης, ὃ μάλιστα πανταχοῦ ταῖς	ἐπιθυμίαις	λυμαίνεται. Ἀλλ´ οὐ βούλει τὸν
[27]	καὶ φοβεροὺς εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις	ἐπιθυμίαις.	Ὡς ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν
[40]	ἔχει· οὐ γὰρ δι´ ἁγιωσύνης	ἐπιθυμίαν	ἀλλὰ διὰ τὴν πρὸς τὸν
[49]	τὸ μετὰ πάσης ἀδείας τὴν	ἐπιθυμίαν	ἀποπληροῦν καὶ μηδεμίαν ἀπὸ τῆς
[70]	Πῶς; Ὅτι ἡδονῆς ποιητικὸν ἐπιθυμία,	ἐπιθυμίαν	δὲ οὐχ ὁ κόρος οὐδὲ
[34]	ἡμῶν ἐκφύγῃ σφοδρότερον ἡμῶν τὴν	ἐπιθυμίαν	διήγειρε. Πρῶτον μὲν οὖν ταύτῃ
[18]	ἔστησαν πρὸς τὴν ἄτοπον τότε	ἐπιθυμίαν	ἐκείνην οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ
[13]	ἀλλ´ ἀνέμενε πρώτους αὐτοὺς εἰς	ἐπιθυμίαν	ἐλθεῖν καὶ ἔννοιάν τινα περὶ
[13]	εἰς τὴν τῆς παρθενίας αὐτοὺς	ἐπιθυμίαν	ἐνέβαλεν, ἀλλὰ περὶ τοῦ γάμου
[34]	φησίν, ἕτοιμον οὐκ εἶναι πρὸς	ἐπιθυμίαν	σφοδρόν. Ἂν δέ ποτε κωλυθῶμεν
[46]	παίδων γονὴν καὶ πρὸς φυσικὴν	ἐπιθυμίαν	τὴν βοήθειαν ἐπιδείκνυται τὴν αὑτῆς·
[41]	ῥημάτων ἀνέστελλε τὴν πρὸς τὴν	ἐπιθυμίαν	φοράν, διὰ τὰς πορνείας λέγων
[34]	ἔχομεν, οὐ ταχέως ὑπὸ τῆς	ἐπιθυμίας	ἁλισκόμεθα, τῆς ἀδείας τῇ ψυχῇ
[50]	γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς	ἐπιθυμίας	ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι
[77]	οὐ τὸ πονηρᾶς καὶ αἰσχρᾶς	ἐπιθυμίας	ἀπηλλάχθαι μόνον καὶ καλλωπισμάτων καὶ
[57]	τῆς φιλίας, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς	ἐπιθυμίας,	αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ τοῦτο μᾶλλον
[29]	ἀληθὲς ἀποτροπή τις ἦν τῆς	ἐπιθυμίας	αὐτῶν τῆς ἀκαίρου, οὕτω καὶ
[40]	Ἢ γὰρ τὴν ἀπὸ τῆς	ἐπιθυμίας	βίαν χρὴ καρτερεῖν ἢ τοῦτο
[9]	μίξιν καὶ ταύτῃ τὰ τῆς	ἐπιθυμίας	δεχόμενος κύματα ἐν γαλήνῃ πολλῇ
[39]	βίαν τινὰ πάσχουσιν ὑπὸ τῆς	ἐπιθυμίας,	εἰ δὲ περιτρέπονται, εἰ δὲ
[27]	μὴ πλήττεσθαι. Τοσαύτη γὰρ τῆς	ἐπιθυμίας	ἡ ἰσχὺς ὅση καὶ πυρὸς
[52]	ὡς τοσαύτη παρ´ αὐταῖς τῆς	ἐπιθυμίας	ἡ τυραννὶς καὶ τῶν τοῦ
[10]	τὰς ἐκείνων φύσεις οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης	ἐπιθυμίας	μένειν ἀνάγκη διαυγεῖς καὶ λαμπράς.
[30]	νύμφην, οἷς ἀκμάζει τὰ τῆς	ἐπιθυμίας,	οἷς ἡ νεότης σφριγᾷ, οἷς
[34]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ τῆς	ἐπιθυμίας	οἶστρος μειζόνως τοῖς μὴ γεγαμηκόσιν
[46]	παρόντος βίου μηδὲ παιδοποιΐας, μηδὲ	ἐπιθυμίας,	τί μάτην ἐνταῦθα μνημονεύεις βοηθοῦ;
[39]	ἐξέστω τρυφᾶν καὶ συνεχῶς ἀπολαύειν	ἐπιθυμίας.	Τί οὖν, ὦ βέλτιστε, ἂν
[37]	ἵνα μὴ τὴν ἀπὸ τῆς	ἐπιθυμίας	φέρειν ἀναγκάζωνται τυραννίδα. Ἀλλ´ οὐχ
[82]	γὰρ καθ´ ἑκάστην ὑπὸ τῆς	ἐπιθυμίας	φλέγονται τὴν ἡμέραν· ἐκεῖνος δὲ
[10]	ἔχουσι τὰς διατριβὰς οὐδὲ ὄχλον	ἐπιθυμιῶν	ἀνέχονται, οὐδὲ σίτου δέονται καὶ
[27]	βιαίας καὶ ἀπονενοημένης κατὰ τῶν	ἐπιθυμιῶν	δεῖ ψυχῆς. Ἐπὶ γὰρ ἀνθράκων
[38]	διηνεκῶς καὶ βάλλεσθαι ὑπὸ τῶν	ἐπιθυμιῶν	καὶ οὐδὲ μικρᾶς αὐτὴν λαβέσθαι
[80]	ἄξιον καὶ τὸ τῆς τῶν	ἐπιθυμιῶν	περιγενέσθαι λύττης καὶ μαινομένην κατέχειν
[19]	τοῖς πάθεσι καὶ χοίρων βίον	ἐπιθυμοῦντας	ζῆν καὶ ἐν χαμαιτυπείοις φθείρεσθαι
[19]	δὲ οὐκ εἶπεν· εἰ δὲ	ἐπιθυμοῦσι	παίδων, ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ
[10]	ἡδὺ μαλάξαι δύναται οὐδὲ ὄψις	ἐπικάμψαι	λαμπρὰ οὐδὲ ἄλλο τῶν τοιούτων
[78]	ἐπεὶ ὅτι γε οὐδὲ ἀνάγκης	ἐπικειμένης	θέμις τὴν προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι,
[44]	εὐζώνου καὶ εὐσταλοῦς τοσοῦτον ἔχων	ἐπικείμενον	πραγμάτων ὄγκον, τοσαύταις συνδεδεμένος πέδαις,
[62]	σώματος μέλαν πολλῷ μελάντερον δείκνυσιν	ἐπικείμενον	τοῦ μαργαρίτου τὸ φῶς καὶ
[49]	φιλότιμοι γίνονται περὶ τὰς τοιαύτας	ἐπικουρίας,	ὅταν ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου,
[50]	ἐκ μέσου βουκολίων γαλαθηνά· οἱ	ἐπικροτοῦντες	πρὸς τὴν φωνὴν τῶν ὀργάνων·
[22]	ἐκείνους πολλοί, τίς ἂν αὐτῆς	ἐπιλαβέσθαι	ταχέως ἠθέλησεν εἰ πρὸς τῷ
[27]	ἐρυθριάσας καὶ αἰσχυνθεὶς σπουδάσει ταχέως	ἐπιλαβέσθαι	τῆς παρθενίας καὶ τὴν τοσαύτην
[49]	Τὸ γὰρ δυσκολώτατον τῆς ἀρχῆς	ἐπιλαβέσθαι	τοῦ κατορθώματος, μετὰ γὰρ τὴν
[52]	ὅταν δὲ καὶ παρρησίας μείζονος	ἐπιλάβηται	καὶ διαστασιάζοντας πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ
[69]	κεκλημένους αὐτοὶ δεδοίκασι μή τινος	ἐπιλάβωνται	τῶν μετὰ πολλοῦ πόνου καὶ
[35]	τῆς ἀξίας αὐτοῦ μεῖζον φθεγξάμενος	ἐπιλαμβάνεται	ταχέως ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς οὐκ
[18]	ποιεῖ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος	ἐπιλείπειν	ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία καὶ αἱ
[14]	ἀνθρώπων δεδοικότες γένους μή ποτε	ἐπιλείπῃ,	τῆς δὲ ἰδίας ἕκαστος ὡς
[82]	δὲ θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς ἕτερος	ἐπιλήψεται	ἀλλὰ μόνος ὁ τῶν ἁγίων
[36]	μὲν ἑλομένας οὐ βουληθείσας δὲ	ἐπιμεῖναι	τῇ προθέσει. Εἰ γὰρ χάρισμά
[52]	δὶς ὁ ἀνήρ. Ἐὰν δὲ	ἐπιμείνῃ	συνεχῶς ἐγκαλοῦσα, διδάξει ταχέως αὐτὴν
[73]	οὐ χρημάτων εὐπορία οὐδὲ κτημάτων	ἐπιμέλεια,	οὐ τροφὴ οὐδὲ ἐνδύματα, οὐ
[80]	οὔτε γυναικὸς θεραπεία οὔτε παίδων	ἐπιμέλεια,	πολλὴ τῆς ἀκτημοσύνης ἡ εὐκολία,
[76]	εἰς ἄνδρα λέγω καὶ οἰκίας	ἐπιμέλειαν	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἅπερ
[84]	τρυφὴν καὶ γυναῖκας καὶ πραγμάτων	ἐπιμέλειαν	στρέφεσθαι, πότε ἄνδρες ἐσόμεθα, πότε
[68]	μετὰ τοῦ ποιεῖσθαι πολλὴν τὴν	ἐπιμέλειαν	τὸ αὐτὸ τοῦτο καρποῦνται ὃ
[44]	ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ λοιδορουμένῳ καὶ χρημάτων	ἐπιμελήσασθαι	ἐξῆν καὶ εὐορκοῦντα ὀμνύναι καὶ
[75]	μὴ χαίροντες οὐδὲ τῆς κτήσεως	ἐπιμελήσονται	καὶ οἱ μὴ κλαίοντες οὔτε
[36]	καὶ κολάσεις. Πῶς δὲ καὶ	ἐπιμένει	πάλιν παραινῶν ὑπὲρ τῶν αὐτῶν
[47]	συνοικοῦντος σωθῆναι ψυχήν· ὡς ἐὰν	ἐπιμένῃ	τὰ τῶν γυναικῶν ἐπιζητοῦσα, οὐ
[30]	νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ δὲ	ἐπιμένοι	τις πάλιν ζητῶν, αὐτὸς δὲ
[24]	τῷ μηδ´ ὅλως κολάζειν τοὺς	ἐπιμένοντας	τοῖς ἁμαρτήμασίν ἐστιν. Ἐνῆν μὲν
[34]	μὲν ἂν ᾖ πόλις ἢ	ἐπίνειον	ἢ λιμήν, οὐκ ἐπιτίθενται τοῖς
[14]	καθ´ ἑκάστην αὐτὸ τὴν ἡμέραν	ἐπινεμομένου	καὶ κόπτοντος, τοῦ δὲ λόγου
[40]	Πολλαὶ γὰρ ὁδοὶ τοῖς ἀνδράσιν	ἐπινενόηνται	ὅταν κολάζειν βούλωνται τὰς ἑαυτῶν
[8]	τρίτος ὑμῖν μολυσμῶν καὶ ἀκαθαρσίας	ἐπινενόηται	τρόπος· καὶ αἱ τὸν γάμον
[32]	ἂν μὴ βούληται ἐκείνη ταύτῃ	ἐπινεῦσαι	τῇ γνώμῃ, ἀνάγκη δουλεύειν αὐτῆς
[42]	μόνον εἶναι πιστόν. Καὶ ἑτέραν	ἐπινοεῖ	πάλιν ταπείνωσιν. Ποίαν δὲ ταύτην;
[41]	καινήν τινα καὶ παράδοξον δουλείας	ἐπινοήσας	ἀντίδοσιν· καὶ καθάπερ ὑπὸ δεσποτῶν
[12]	θνητῶν δειλοὶ καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ	ἐπίνοιαι	αὐτῶν. Δείκνυσι δὲ καὶ ἡ
[45]	τῆς γυναικός; ~Ὅτι τοῖς δυσκολίας	ἐπινοοῦσι	περιττὰς οὐδεὶς ὑπὲρ τούτου κεῖται
[49]	ἀρχήν; Καίτοι γε καὶ ἡ	ἐπιορκία	καὶ ἡ κόλασις πολλῷ μείζων
[83]	οὐκ ἀπήλλακται τιμωρίας. Τότε ἡ	ἐπιορκία	μόνη ἦν ἐκ τοῦ πονηροῦ,
[49]	ἐπὶ μεγάλοις καὶ ὀμνύουσι καὶ	ἐπιορκοῦσιν	ἀδεῶς, ἐπὶ δὲ τῆς τῶν
[78]	πίπτει« δοκεῖ μὲν ἐπιστομίζειν τὸν	ἐπιπλήττοντα	ἐκείνῳ, τὸ δὲ ἀληθὲς τὴν
[73]	οἰκίας, κεραμίδων καὶ ξύλων καὶ	ἐπίπλων	καὶ τῆς ἄλλης τῆς κατὰ
[34]	τῷ γάμῳ διατρίβοντας δέδοικεν ἀποστῆσαι	ἐπιπολὺ	μή τινα παρείσδυσιν ὁ διάβολος
[65]	χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι πάντα τὰ	ἐπίπονα	τῆς παρθενίας τῶν ὠδίνων μόνων
[14]	καὶ τὴν ὀδύνην καὶ τὸν	ἐπίπονον	βίον, τότε καὶ ὁ γάμος
[35]	μέσον τίθησιν, ἵνα μὴ σφόδρα	ἐπίπονον	εἶναι αὐτὸ νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς
[49]	πρός τινα ἔλεγε, μοχθηρὸν καὶ	ἐπίπονόν	σοι εἶναι τὸ πρᾶγμα τοῦτο
[21]	τὴν μέλλουσαν κόλασιν τοῦτο τὸ	ἐπίρρημα	κεῖται ἐν ταῖς γραφαῖς. Καὶ
[48]	τοῦτο ἵνα σὺ πρότερον ἀκριβῶς	ἐπισκεψάμενος	καὶ καταμαθὼν τὴν ἀπὸ τῆς
[57]	ἑκὼν οὔτε ἄκων διαφύγοι, ταῦτα	ἐπισκεψώμεθα	νῦν. Τίνα οὖν ἐστι ταῦτα;
[63]	ἀλλὰ μηδὲ ἠρέμα μειδιᾶν ἀλλ´	ἐπισκύνιον	αἰδέσιμον ἀεὶ καὶ αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι
[21]	ταύτην διαβάλλων πολιτείαν πόσην ὀργὴν	ἐπισπάσεται	κατὰ τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς; Κατελέλασέ
[27]	αὐτήν. Πῶς οὖν τὴν ῥοπὴν	ἐπισπασόμεθα	ταύτην; Ὅταν τὰ παρ´ ἑαυτῶν
[47]	γάμον περιτεθεῖσα ἅλυσις καθέλκει καὶ	ἐπισπᾶται	πρὸς τὸν συνδεθέντα σοι τὴν
[62]	τῆς περικειμένης καταβαλὼν πρὸς ἑαυτὸν	ἐπισπᾶται	τοὺς θεατάς, ἐκείνην μὲν καταγελᾶσθαι
[70]	παντὸς τραπεζοποιοῦ καὶ μαγείρου μᾶλλον	ἐπιστάζουσα	πολὺ τοῖς προκειμένοις τὸ μέλι.
[78]	οὐδὲ τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν	ἐπισταμένης	κρίνειν ὀρθῶς. Ἀλλὰ τούτων οὔπω
[41]	ἀρχὴν ἀλλὰ καὶ σφόδρα αὐτῆς	ἐπιστάμενοι	τὰ δικαιώματα καὶ τοὺς νόμους,
[73]	τὸν οὐρανόν, καθάπερ καὶ Ῥωμαίοις	ἐπιστέλλων	ὁ μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Νῦν
[73]	ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε	ἐπιστεύσαμεν·	ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ
[57]	δὲ ὁ τοῦ τόκου καιρὸς	ἐπιστῇ	διακόπτουσι μὲν καὶ διασπῶσι τὴν
[24]	ἐπαίροντες. Ἀμφοτέρους γὰρ ὁ μακάριος	ἐπιστομίζει	Παῦλος καὶ διὰ τούτων καὶ
[78]	στήκει ἢ πίπτει« δοκεῖ μὲν	ἐπιστομίζειν	τὸν ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ, τὸ δὲ
[52]	τῷ τὰς αἱμασιὰς διαβαίνειν, ὅταν	ἐπιστραφῇ	τις τὴν μίαν ἐξελεῖν, ἑτέραις
[30]	ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς ἑαυτὴν	ἐπιστρέφει	τὴν διάνοιαν. Τοῦτο καὶ ὁ
[70]	ἀνάγκη διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν καὶ	ἐπιστρέφεσθαι	καὶ ἀλύειν ἐπὶ τῶν μαλακῶν
[27]	οὕτω τύχῃ παρεσκευασμένη ψυχὴ μηδὲ	ἐπιστρέφεσθαι	πρὸς τὰς ἐκείνης ἀλγηδόνας, ταχέως
[67]	ἑκάστην διατείνεσθαι τὴν ἡμέραν ῥαθυμίαν	ἐπιστρέφουσαν,	κακουργίαν ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας παύουσαν, τὴν
[24]	ἀνατρέχωσι τὸν ἐπὶ τὸν ἔμετον	ἐπιστρέψαντα	κύνα μιμούμενοι. Εἰσὶ δὲ οἱ
[32]	ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν διάνοιαν ἅπασαν	ἐπιστρέψαντες	πρὸς ἐκείνους, οὕτω ποιοῦνται τὴν
[35]	φησίν, εἰπεῖν ὅτι ἐξ ἐθνῶν	ἐπιστρέψας	νῦν καὶ τὸν ἐκ τῆς
[76]	ἄλλων ἁπάντων ἅπερ ὁ γάμος	ἐπισύρεσθαι	εἴωθεν. ~Ὅτι ἡ τὰ βιωτικὰ
[15]	χρειῶν ὄχλος. Ταῦτα γὰρ ἅπαντα	ἐπισυρόμενος	εἰσήλασεν ὁ θάνατος μεθ´ ἑαυτοῦ.
[45]	καὶ παίδων καὶ τῶν τούτοις	ἐπισυρομένων	πραγμάτων στρατεύεσθαι βούλει καὶ πολεμεῖν
[12]	Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν δειλοὶ καὶ	ἐπισφαλεῖς	αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν. Δείκνυσι δὲ
[34]	λέγω κατὰ συγγνώμην οὐ κατ´	ἐπιτάγην.	Ἔνθα δὲ ἂν ᾖ συγγνώμη,
[34]	περὶ τῶν παρθένων διαλεγόμενός φησιν·	Ἐπιταγὴν	κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ
[41]	ῥήματα· Περὶ δὲ τῶν παρθένων	ἐπιταγὴν	κυρίου οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ
[75]	ταῖς προτέραις παραινέσεσιν ἀλλ´ εἰπών·	Ἐπιταγὴν	κυρίου οὐκ ἔχω« καὶ Ἐὰν
[2]	κατ´ ἴχνος βαίνων τοῦ διδασκάλου,	Ἐπιταγὴν	κυρίου« φησίν, οὐκ ἔχω, γνώμην
[41]	ταῖς ἀπίστοις συνεζευγμένων οὐκ ἔχων	ἐπιταγήν,	μετὰ πολλῆς τῆς ἐξουσίας ἐνομοθέτεις,
[47]	γάμου λόγον κατέφυγε. Τὸ γὰρ	Ἐπιταγὴν	οὐκ ἔχω« τὸν γάμον συγχωροῦντός
[41]	γὰρ αὐτῷ τὸ πρᾶγμα κατώρθωτο·	Ἐπιταγὴν	οὐκ ἔχω« φησίν. Πρῶτον τὴν
[41]	τῶν παρθένων οὐκ ἐπιτάσσω, ἀλλ´	Ἐπιταγὴν	οὐκ ἔχω« ὡς ἂν εἰ
[41]	ἀλλὰ θεραπεύσας πρότερον τῇ τῆς	ἐπιταγῆς	αἱρέσει τὸν μαθητὴν εὐήνιόν τε
[75]	δεδοικὼς μή τις τὸ πρᾶγμα	ἐπίταγμα	εἶναι νομίσῃ. Διόπερ οὐδὲ ἠρκέσθη
[2]	ἡμετέραις ψυχαῖς. Εἰ γὰρ ἦν	ἐπίταγμα	καὶ νόμος, οὐκ ἂν οἱ
[13]	εἰσηγήσατο, εἰ καὶ μὴ ὡς	ἐπίταγμα,	μηδὲ ὡς ἐντολὴν ἀλλ´ ὡς
[41]	δείσῃς· οὐκ ἔστι τὸ πρᾶγμα	ἐπίταγμα,	οὐδὲ ἐντολῆς ἀνάγκην ἐπάγεται ἀλλὰ
[42]	γνώμη τὸ πρᾶγμά ἐστιν, οὐκ	ἐπίταγμα·	συμβουλεύω γὰρ, οὐ νομοθετῶ. Τὸ
[35]	δουλείαν ποτέ· ἐγενόμην ὑπὸ τοῖς	ἐπιτάγμασι	τοῦ νόμου· ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν
[34]	τῆς ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται ὡς	ἐπιτάγματος	ἀνάγκῃ δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ ἵνα
[41]	ὁ Χριστὸς διετάξατο, κωλύων εἰς	ἐπιτάγματος	ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα ἐλθεῖν. Τὸ
[30]	γὰρ καὶ Μωσαϊκοῦ μεῖζόν ἐστιν	ἐπιτάγματος.	Εἰ γὰρ νυμφίον καὶ νύμφην,
[41]	καὶ συμβουλῆς εἰσηγεῖται ἀλλ´ ἐν	ἐπιτάγματος	καὶ ἐντολῆς ἀνάγκῃ. Τὸ μὲν
[29]	ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ ἐν	ἐπιτάγματος	σχήματι; Οὐ γὰρ εἶπεν· ἀποστερεῖτε
[34]	Αὕτη μὲν γὰρ ὅσῳ ἂν	ἐπιταθῇ	τοσούτῳ μεῖζον ἔχει τὸ ἐγκώμιον.
[21]	καὶ περαιτέρω τῆς ἐκείνου γνώμης	ἐπιταθῆναι	τὴν τιμωρίαν αὐτῇ. ~Ὅτι χρησίμως
[16]	τοῦτο ἐσπουδάκει, οὐ τὸ μείζονα	ἐπιτάξαι	τῶν προτέρων ἀλλὰ τὸ ἐν
[49]	πότιζε αὐτόν« καὶ πρᾶγμα τοσοῦτον	ἐπιτάξας	καὶ τῆς φύσεως βιάσασθαι τὴν
[27]	νηστείας καὶ ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν	ἐπίτασιν,	νομοθεσίας ἀκρίβειαν, ἐντολῶν φυλακὴν καὶ
[41]	περὶ δὲ τῶν παρθένων οὐκ	ἐπιτάσσω,	ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« ὡς
[34]	γνώμην δίδωσιν, ἐνταῦθα δὲ συγγνώμην.	Ἐπιτάττει	δὲ οὐδέτερον οὐ διὰ τὴν
[27]	τοῦ γάμου καὶ συμβουλεύει καὶ	ἐπιτάττει	καὶ αἰτίαν προστίθησι· Διὰ γὰρ
[54]	ἀνδρὶ τοῦ μετὰ πάσης ἐξουσίας	ἐπιτάττειν	αὐτῷ βαρύτερον ἔσται καὶ ἀηδέστερον.
[55]	οἰκέταις οὔτε θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας	ἐπιτάττειν	δυνήσεται, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίοις
[41]	μὲν ἐξουσίαν τοῦ τὰ τοιαῦτα	ἐπιτάττειν	παρῄρημαι, εἰ δὲ βούλεσθε ἀκούειν
[34]	κατακρίνηται ὡς προστάγματος παρακούων. Οὐκ	ἐπιτάττω	παρθενεύειν, φησί· δέδοικα γὰρ τοῦ
[34]	τοῦ πράγματος τὸ δυσκατόρθωτον. Οὐκ	ἐπιτάττω	συνεχῶς συνέρχεσθαι τῇ γυναικί· ἀκρασίας
[62]	κάλλει λυμαίνεται καὶ τὴν ἀμορφίαν	ἐπιτείνει.	Εἶδεν ἕτερος, φησί, καὶ ἐθαύμασεν.
[28]	καταμάθοι τὸ τοῦ Παύλου, μᾶλλον	ἐπιτείνει	τὴν τυραννίδα καὶ φορτικωτέραν ἐργάζεται
[62]	καὶ ἑτέρας τινὸς ὕλης κάλλος,	ἐπιτείνεται	εἰς δυσείδειαν μειζόνως. Τό τε
[83]	νῦν; Ὠφείλομεν μὲν καὶ τοῦτο	ἐπιτετάγμεθα,	οὐ βιοῦμεν δέ, καὶ διὰ
[16]	τῶν ἀνθρώπων διέκειτο γένος, τὴν	ἐπιτεταμένην	ταύτην ἐνομοθέτησε πολιτείαν οὐδ´ ἂν
[48]	μηδὲ πρὸς ὀλίγον τοῦτο ποιεῖν	ἐπιτέτραπται	ἄκοντος ἐκείνου, τίνα ἂν ἔχοι
[82]	πολλοὶ τῶν παρθενευσάντων οὐδὲ ἐκείνων	ἐπιτεύξονται	τῶν κόλπων οὐδὲ τῶν ἐλαττόνων
[68]	μὲν πρὸς πόμα ἡδίων καὶ	ἐπιτηδεία,	ἐκεῖνος δὲ πρὸς τὸν τῦφον
[57]	ὂν τύχῃ καὶ πρὸς ἀρετὴν	ἐπιτήδειον,	πάλιν ἐν φόβοις οἱ τεκόντες
[34]	ἢ ἐπίνειον ἢ λιμήν, οὐκ	ἐπιτίθενται	τοῖς πλέουσι· τοῦτο γὰρ μάτην
[78]	ἀφεὶς τοῖς ἐπιχειροῦσι κωλύειν αὐτοὺς	ἐπιτιμᾷ	λέγων· Σὺ δὲ τί κρίνεις
[78]	καὶ ἐν τῇ τῶν ἑτέρων	ἐπιτιμήσει.	Τὸ γὰρ λέγειν Τῷ ἰδίῳ
[24]	γὰρ οἱ τῆς ἐνταῦθα μόνον	ἐπιτιμήσεως	δεόμενοι, ὅταν αὐτῶν σύμμετρα ᾖ
[39]	~Ποίᾳ χήρᾳ καὶ ποίᾳ παρθένῳ	ἐπιτρέπει	γαμεῖσθαι ὁ Παῦλος. Πῶς οὖν
[78]	διορθοῖς τὴν ἐσφαλμένην γνώμην ἀλλ´	ἐπιτρέπεις	γαμεῖν; Διὰ τί γὰρ οὐκ
[37]	τοιούτους οὐ κολαζόντων γάμους ἀλλ´	ἐπιτρεπόντων	καὶ συγχωρούντων, πολλοὶ καὶ παρὰ
[76]	ὅμως ἅπαντα τὴν αἵρεσιν ὑμῖν	ἐπιτρέπω	τοῦ πράγματος, οὐχὶ μὴ βουλομένους
[34]	ἂν κάμωσι καὶ παραινεῖ πάλιν	ἐπιτρέπων	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι. Ἡ
[42]	τῶν ἀκουόντων κρίσει τὸ πᾶν	ἐπιτρέψαι	βουλόμενος. Τοιοῦτον γὰρ ὁ σύμβουλος
[75]	ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις, οὐκ	ἐπιτρίμμασιν	οὐδὲ ὑπογραφαῖς, οὐ ταῖς ἄλλαις
[73]	μέριμναν ὅσην οἱ τὰς μεγάλας	ἐπιτροπεύοντες	οἰκίας. Ἐπειδὰν δὲ μνηστεύεσθαι δέῃ
[17]	τοίνυν τὴν ἐξ ἀρχῆς γενομένην	ἐπιτροπὴν	τοῦ γάμου, ταύτην ἀνάγκην εἰς
[52]	τῇ τοιαύτῃ παραβάλλοντες οἰκίᾳ ἀκριβῶς	ἐπιτυχεῖν	δυνησόμεθα τῆς εἰκόνος; Πάντα ὀδύνης
[53]	πολλάκις, μᾶλλον δὲ πάντες εὔχονται	ἐπιτυχεῖν,	τοῦτο ἀγαγόντες εἰς μέσον ἐξετάσωμεν
[49]	κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας τινὸς	ἐπιτύχωσι	καὶ ἀρχῆς· καὶ ὅλως τοὺς
[35]	τὰς παρατηρήσεις· ἀλλὰ τῆς χάριτος	ἐπιφανείσης	ὅλον ἐμαυτὸν ἀπ´ ἐκείνου πρὸς
[21]	προφήτης ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πάλιν	ἐπιφθέγματος	ποιούμενος τὴν ἀρχήν· Οὐαὶ ὁ
[46]	ἀρχὴν καὶ τοῖς θηρίοις ἅπασιν	ἐπίφοβος	ἦν. Πάντα γὰρ πρὸς αὐτὸν
[2]	ἐναντία τῶν αὐτῶν πόνων τὰ	ἐπίχειρα;	Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι
[78]	Τοὺς γὰρ ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς τοῖς	ἐπιχειροῦσι	κωλύειν αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ λέγων· Σὺ
[21]	ἀλλὰ καὶ ὁ πράγματα διαβάλλειν	ἐπιχειρῶν	Θεῷ δοκοῦντα εἶναι καλά. Ἄκουσον
[22]	ὁ κλῆρος αὐτῶν ἐστιν; Ἄρα	ἐπλανήθημεν	ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας καὶ τὸ
[14]	ἀνάπαυσιν καὶ χρῆσιν τὴν ἡμετέραν,	ἔπλασε	τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεὸς δι´
[1]	ὅτι οὐκ ἐμείωσεν ἀλλ´ ὅτι	ἐπλεόνασε	τὸ δοθέν, καὶ διπλῆν τὴν
[45]	ἠνάγκαζεν; Εἰ μὲν γὰρ ἐντολὴν	ἐπλήρου	γαμῶν καὶ νόμου παράβασις ἦν
[12]	αὐτὸς ὁ μέγας ἀρχιερεὺς πολλὴν	ἐποιεῖτο	τοῦ γάμου σπουδήν. ~Διὰ τί
[14]	τὰ ῥήματα, βραχὺν ἂν αὐτῶν	ἐποιησάμην	λόγον. Ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν
[41]	σφαγῆναι ἔνδον; Τοῦτο γὰρ ἂν	ἐποίησαν,	εἴ γε μὴ ἐξῆν αὐτοῖς
[47]	βίον· ἐπεὶ καὶ γάμου χωρὶς	ἐποίησαν	τοῦτο πολλαὶ γυναῖκες. Ἡ γὰρ
[79]	δὲ αὐτοὺς ἡ παρθενία τοιούτους	ἐποίησε	δῆλον ἐκεῖθεν· εἰ γὰρ γυναῖκα
[17]	εἰργάσατο καὶ τὴν φλόγα σφοδροτέραν	ἐποίησε.	Καὶ γὰρ τοὺς γάλακτος μόνου
[46]	Καὶ γὰρ ἐκεῖνον ὁ Θεὸς	ἐποίησε	κατ´ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν«
[14]	δι´ ὃν καὶ τὸν κόσμον	ἐποίησε.	Πλασθεὶς δὲ ἐκεῖνος ἔμεινεν ἐν
[14]	γάμου χωρίς; Ὥσπερ οὖν καὶ	ἐποίησε	τοὺς πρώτους ὅθεν ἅπαντες ἄνθρωποι.
[78]	οὐχ ὅτε Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε τοῦτο	ἐποίησεν	ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ἐξουσίας καὶ
[14]	συλλήψεως. Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον ἀνθρώπους	ἐποίησεν	ἂν γάμου χωρίς; Ὥσπερ οὖν
[49]	ὁ Παῦλος δὲ τοῦτο ἂν	ἐποίησεν,	εἰ πρός τινας τοιούτους ὁ
[27]	οὖν καὶ ὁ μακάριος Παῦλος	ἐποίησεν.	Εἰπὼν γάρ· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[47]	τε καὶ εὐπαράδεκτον τὸν λόγον	ἐποίησεν.	Ἡ μὲν οὖν ποικίλη μίξις
[13]	κοινὸν ἡμῶν δεσπότην μιμούμενος οὕτως	ἐποίησεν.	Καὶ γὰρ ἐκεῖνος τότε διελέχθη
[66]	διὰ γὰρ τοῦτο ἡμῖν αὐτοὺς	ἐποίησεν	ὁ Θεός— μηδὲν τούτων ὑπομένειν
[78]	πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο ὁ Παῦλος	ἐποίησεν,	ὅπου γε ἐπὶ κεκωλυμένου καὶ
[13]	ὥσπερ οὖν καὶ ὁ Χριστὸς	ἐποίησεν.	Οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν περὶ
[82]	τὸν Ἀβραὰμ ὁ γάμος τοιοῦτον	ἐποίησεν	οὔτε ἡ παρθενία τὰς ἀθλίας
[79]	ὅτι ἡ παρθενία τοιούτους αὐτοὺς	ἐποίησεν.	Τί γὰρ τῶν ἀγγέλων ἀπεῖχον,
[84]	γὰρ αὕτη τελείους ἀντὶ νηπίων	ἐποίησεν.	Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς τοὺς παῖδας
[78]	καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν	ἐπονείδιστον	εἶναι νομίζων; Διὰ τί μὴ
[49]	τὸ σαρκίνους εἶναι ἔτι γάλα	ἐπότιζεν,	οἷς καὶ ὅτε ταῦτα ἐπέστελλεν
[49]	ἐπέστελλεν ἐνεκάλει λέγων· Γάλα ὑμᾶς	ἐπότισα,	οὐ βρῶμα. Οὔπω γὰρ ἠδύνασθε·
[21]	προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν·	Ἐποτίσατε	τοὺς ἡγιασμένους οἶνον. Εἰ δὲ
[27]	πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς	ἐπουρανίοις.	Καὶ δεῖ νύκτωρ καὶ μεθ´
[78]	πρὸς τὰ τοῦ κόσμου πράγματα	ἐπτοημένος	καὶ τὸν παρόντα βίον θαυμάζων
[68]	τὸν μακάριον Παῦλον, ἐπειδὴ οὕτως	ἐπτόησθε	πρὸς τὸν τῶν χρημάτων ἔρωτα.
[17]	ὄντως γενναῖοι καὶ τοῦ φωτὸς	ἐρασταὶ	μετὰ πολλῆς εὐκολίας ἀφέντες αὐτὴν
[79]	οὗτοι οἱ γνήσιοι τῆς παρθενίας	ἐρασταί;	Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ ὅσον θνητῇ
[63]	καὶ τὸν τούτων δεσπότην ἔχειν	ἐραστήν.	Οὕτω δὲ καθαρὸς καὶ διειδὴς
[36]	παρ´ αὐτῷ πολιτεία ἀρίστη καὶ	ἔργα	ἄληπτα. Τῶν δὲ χαρισμάτων ἡ
[64]	χαρὰν ἀλλ´ ὀδύνην καὶ κόπον	ἐργάζεσθαι	εἴωθεν. Ἀλλ´ ἡ μὲν τῶν
[64]	καὶ τὰ δάκρυα τὸ αὐτὸ	ἐργάζεται	διὰ τὸν αὐτόν; Διὰ τοῦτο
[17]	πλέον ἢ ἔλαττον τὴν νόσον	ἐργάζεται,	οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς
[28]	ἐπιτείνει τὴν τυραννίδα καὶ φορτικωτέραν	ἐργάζεται	τὴν δουλείαν. Ὁ μὲν γὰρ
[33]	ἀνυπόπτως τὸ τῆς παρθενίας ἐγκώμιον	ἐργαζόμενος	ἐν τοῖς περὶ τοῦ γάμου
[36]	τοῦτο οὐδαμοῦ τοὺς τὰ θαύματα	ἐργαζομένους	ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ ἀλλὰ καὶ
[62]	ἡ πολλὴ τῶν τὰ τοιαῦτα	ἐργαζομένων	ποικιλία καὶ ὁ λοιπὸς κόσμος
[47]	μέλλοντες, οὐκ ἀθρόως τὸ πᾶν	ἐργάζονται	ἀλλ´ ἐν τῷ μεταξὺ δόντες
[31]	γυναῖκα συμπαθείας μεμαλαγμένην, τί οὖν	ἐργάσεται	τῇδε κἀκεῖσε τοὺς τῆς διανοίας
[66]	μελλόντων προορωμένη τὸ αὐτὸ τοῦτο	ἐργάσηται,	τὸν ἄνδρα ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς
[49]	καρποὺς ἵνα προθυμότερον ἐπὶ τὴν	ἐργασίαν	ἔλθωσι τῆς ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο
[74]	μέλλοντες ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ χαυνότερον	ἐργάσωνται	τὸν δεσμόν. Ἐπειδὴ γὰρ διαρρῆξαι
[1]	ἐναγῶν ἀπαλλαγῆς τὰ κείμενα τοῖς	ἐργάταις	τῶν ἀγαθῶν ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα; Διὰ
[77]	σχολὴν τοῖς κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν	ἔργοις,	ὡς ἂν μὴ τοῦτο ἔχοι,
[57]	τὸ δεινὸν ἀλλὰ καὶ εἰς	ἔργον	αὐτὸ προελθεῖν πάντως ἀνάγκη. Οὐδεὶς
[54]	καὶ εὔπορος ἔστω, καὶ οὐδὲν	ἔργον	ἐστὶ κατενεγκεῖν αὐτῆς καὶ ταπεινῶσαι
[24]	καὶ ἐνίας αὐτῶν ἐπὶ τὸ	ἔργον	προήγαγεν, οἷον ἐπὶ τῆς Σαπφείρας,
[47]	γάμου περιστάσεων καταγελᾶν καὶ τοῦτο	ἔργον	τίθεσθαι διηνεκῶς, τοῦτό ἐστι τὸ
[50]	πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´	ἔργων	ἀγαθῶν. Καὶ οὐκ ἐνταῦθα δὲ
[8]	αὐτὸν πονηρὸν καλεῖς καὶ πονηρῶν	ἔργων	δημιουργόν. Ἀλλὰ μὴ δείσῃς· ἔχεις
[35]	παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν ὁ χωρὶς	ἔργων	ἐν τοῖς λόγοις μόνοις φιλοσοφῶν
[36]	ἔφθην εἰπών, οὐ θαυμάτων ἀλλὰ	ἔργων	οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν καὶ
[47]	τούτοις ἀρκεσθησόμεθα« ὅταν διὰ τῶν	ἔργων	ταῦτα φιλοσοφῇ καὶ τοῦ σωματικοῦ
[52]	θανάτου παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ	ἐρεθίζον	αὐτοῦ τὴν ψυχὴν καὶ οὐ
[1]	ὑπὲρ τοῦ μὴ γαμεῖν ἐκεῖνοι.	Ἐρεῖ	γὰρ πρὸς αὐτοὺς ὁ κατ´
[52]	ἄν τε σίδηρον, οὐδὲν ἴσον	ἐρεῖ	καὶ τοῦτο οἱ πεῖραν λαβόντες
[23]	τὰ αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως	ἐρεῖ	τις ὑμῶν· οὐδεὶς οὖν μετ´
[10]	ὥσπερ ἐπὶ τοῦ πλοίου τοὺς	ἐρέττοντας	ἂν ἀφέλῃς τὸ σκάφος κατέδυσας,
[79]	γῆν, ἀντὶ δὲ τραπέζης τὴν	ἐρημίαν.	Καὶ πρᾶγμα ὃ τοῖς ἄλλοις
[34]	πελάγει τὸ σκάφος ἀπολάβωσι, τὴν	ἐρημίαν	τῶν βοηθησόντων τῆς τόλμης ἐφόδιον
[79]	παῖδας, οὐκ ἂν εὐκόλως τὴν	ἐρημίαν	ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ
[79]	αἴτιον εἶναι λιμοῦ δοκεῖ τῆς	ἐρημίας	ἡ ἀκαρπία, τοῦτο τοὺς ἁγίους
[42]	ὑφειμένον τὸν λόγον καὶ πάσης	ἔρημον	ἐξουσίας; Καίτοι γε ἐνῆν οὕτως
[14]	Καὶ πᾶσα τότε ἡ γῆ	ἔρημος	ἦν ἀνθρώπων, τοῦτο ὃ νῦν
[46]	κατ´ αὐτόν. Κἀγὼ δέ σε	ἐρήσομαι,	πῶς βοηθὸς ἡ τοσαύτης ἀποστερήσασα
[50]	ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν· οἱ ἐσθίοντες	ἐρίφους	ἐκ ποιμνίων καὶ μοσχάρια ἐκ
[28]	ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί. Εἶτα	ἑρμηνεύων	αὐτὸ καὶ σαφέστερον ποιῶν ἐπάγει·
[49]	τῶν περὶ παρθενίας αὐτῷ διειλεγμένων	ἐροῦμεν—	Κορινθίοις, ἐν οἷς ἔκρινε μηδὲν
[44]	εἰς τὸν τῶν πολιτικῶν πραγμάτων	ἔρριψεν	ἑαυτὸν κλύδωνα. Ἐκεῖ δὲ ἐμπεσόντα
[70]	Καὶ πρῶτον μὲν ἀπὸ τοῦ	ἐρρῶσθαι	καὶ μηδενὶ τῶν κακῶν ἐνοχλεῖσθαι
[29]	τὴν παρθενίαν ἐπανῃρημένων οἶμαι καὶ	ἐρυθριᾶν	καὶ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ τῇ πολλῇ
[63]	καὶ τοὺς ἀκολάστους αἰσχύνεσθαι καὶ	ἐρυθριᾶν	καὶ τῆς οἰκείας ἐνδιδόναι μανίας
[66]	ἕκαστον τῶν γνωρίμων ὁρᾶσθαι καὶ	ἐρυθριᾶν,	σφόδρα ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ καὶ
[27]	γάμου μὴ δυναμένου λαγνείας ἀπέχεσθαι,	ἐρυθριάσας	καὶ αἰσχυνθεὶς σπουδάσει ταχέως ἐπιλαβέσθαι
[34]	εἰπών. Τίς οὖν οὐκ ἂν	ἐρυθριάσειε	ταῦτα ἀκούων; Τίς οὐκ ἂν
[57]	τῆς ἐκτίσεως ἀναβολῇ αἰσχυνομένη καὶ	ἐρυθριῶσα	τὸν ἄνδρα παντὸς μᾶλλον ἀγνώμονος
[73]	βαστάζει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ	ἔρχεται	ὀπίσω μου οὐ δύναταί μου
[73]	μεριμνᾶν. Εἴ τις« γάρ φησιν,	ἔρχεται	πρός με καὶ οὐ μισεῖ
[50]	τρυφῇ προσκειμένων λέγων· Οὐαὶ οἱ	ἐρχόμενοι	εἰς ἡμέραν κακήν, οἱ ἐγγίζοντες
[79]	καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους, τοὺς χαμαὶ	ἐρχομένους,	τοὺς ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς
[83]	ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο καὶ νῦν	ἐρῶ	ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ τῆς
[82]	ἐκεῖ; Ἐγὼ δὲ τούτου μεῖζον	ἐρῶ	ὅτι πολλοὶ τῶν παρθενευσάντων οὐδὲ
[56]	γὰρ κἀγὼ τὸ αὐτὸ πάλιν	ἐρῶ—	ὅτι τοῖς μὲν τοιαῦτα καὶ
[68]	ἐπτόησθε πρὸς τὸν τῶν χρημάτων	ἔρωτα.	Ἀλλ´ οὐκ ἔχω τί εἴπω.
[33]	εἰσήγαγεν εἰς τὸν τῆς ἐγκρατείας	ἔρωτα.	Οὕτω συνεχῶς τὰ αὐτὰ λεγόμενα
[81]	ἐλευθερίαν, παρρησίαν, ἀνδρείαν, ζῆλον πεπυρωμένον,	ἔρωτα	τῶν οὐρανίων θερμόν, ὑπεροψίαν πάντων
[47]	Τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ τῆς	ἐρωτήσεως	κεχρῆσθαι ἐπὶ τῶν παραδόξως συμβαινόντων
[13]	Πόθεν οὖν ἦλθον ἐπὶ τὴν	ἐρώτησιν;	Εἶδον τοῦτο ὀξέως ἐκεῖνοι καὶ
[17]	ἐγένοντο; Ἐγὼ δὲ σὲ πάλιν	ἐρωτῶ,	ἐπειδή σε σφόδρα παρέμεινε κατασείων
[13]	ἔγραψαν ὑπὲρ τῶν τοιούτων αὖθις	ἐρωτῶντες.	Καὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα τὸ
[12]	συμβουλὴν περὶ παρθενίας, αὐτοὶ φθάσαντες	ἐρωτῶσιν	αὐτόν, ἐντεῦθεν ἤδη δεικνύντες τὴν
[40]	ὅταν γὰρ ἀποθάνῃ, τότε ἐλευθέρα	ἔσῃ	μόνον, ζῶντος δὲ δυοῖν θάτερον
[50]	ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν· οἱ	ἐσθίοντες	ἐρίφους ἐκ ποιμνίων καὶ μοσχάρια
[70]	μὲν γὰρ πλουτοῦντες οὔτε πεινῶντες	ἐσθίουσι	καὶ χωρὶς τοῦ διψεῖν πίνουσι,
[84]	πραγμάτων ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι, πότε ἄνδρες	ἐσόμεθα,	πότε πνεύματι ζήσομεν, πότε τὰ
[57]	ἐπὶ τῶν ἀνδραπόδων ἡ τῶν	ἐσομένων	ἀδηλία δεσποτῶν οὐκ ἀφίησιν ἠρεμῆσαι
[22]	πάντες ἄρδην ὑπὸ τῶν θηρίων	ἐσπαράττοντο	τότε ἐκείνων. Καὶ οὔτε ἡλικία
[57]	φόβος, μήποτε ἀπ´ αὐτῆς τῆς	ἑσπέρας	ἀηδής τις εἶναι δόξῃ καὶ
[73]	πραγμάτων μεριμνῶντες ὧν πρὸ τῆς	ἑσπέρας	πολλάκις ἀποστησόμεθα; Τί τὸν μοχθηρὸν
[41]	πάλαι μὲν ὤδινε καὶ κατασπεῖραι	ἔσπευδεν,	ἀπέτεκε δὲ νῦν, οὐδὲ ἐν
[16]	ἀγαγεῖν ἀρετήν. Εἰ τοίνυν τοῦτο	ἐσπουδάκει,	οὐ τὸ μείζονα ἐπιτάξαι τῶν
[82]	γὰρ καὶ ἐν γάμῳ ζῶν	ἐσπούδασε	τὰ τῆς παρθενίας κατορθῶσαι καλά,
[54]	ἀνάγκης τίνος ὁ τοιοῦτος ἄξιος	ἔσται	γάμος λοιπόν; ~Ὅτι ἀφόρητον κακὸν
[54]	πάσης ἐξουσίας ἐπιτάττειν αὐτῷ βαρύτερον	ἔσται	καὶ ἀηδέστερον. Τί δήποτε; Ὅτι
[21]	τῶν ἀφελεστέρων ψυχὰς τίνος οὐκ	ἔσται	κολάσεως ἄξιος; Εἰ μέρος μικρὸν
[28]	ὅτι μετὰ τὸν γάμον οὐκ	ἔσται	κύριος ἑαυτοῦ ἀλλ´ ἐν τῇ
[84]	τὸν Ἀβραάμ, οὐδὲν αὐτῷ πλέον	ἔσται	λοιπόν. Τῆς γὰρ κυρίας παραγενομένης
[84]	οὔτε τούτων οὔτε ἐκείνων τέλος	ἔσται	ὁ Χριστὸς ἀπεφήνατο, ὥσπερ τὴν
[84]	παίδων δέηται καὶ θυγατέρων, οὐδὲν	ἔσται	πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν ἀθάνατα
[45]	αὐτοῖς διεξήλθομεν; Οὔκουν πλείονος ἄξιος	ἔσται	τιμῆς, φησίν, ὁ μετὰ τοσαύτης
[38]	ἀλλὰ δι´ ὅλου μαχομένην ἀφίησιν	ἑστάναι	διηνεκῶς καὶ βάλλεσθαι ὑπὸ τῶν
[6]	ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ τοὺς περιβόλους	ἑστάναι;	ἢ ποῖον τὸ κέρδος τοῦ
[78]	οὐδέποτε βέβαια βαδίζειν εἰδότος οὐδὲ	ἑστάναι	μετὰ πολλῆς τῆς ἀνδρείας. Εἶτα
[49]	καὶ σάρκα« πρὸς μανίαν φύσεως	ἑστάναι	προτρέπων, μετὰ σαρκὸς καὶ αἵματος
[27]	καὶ μεθ´ ἡμέραν ὡπλισμένους ἡμᾶς	ἑστάναι	τοὺς λογισμοὺς καὶ φοβεροὺς εἶναι
[49]	μὴ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον	ἐσταυρωμένον,	οἷς οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς
[80]	ῥίζα καὶ καρπὸς παρθενίας ὁ	ἐσταυρωμένος	βίος ἐστίν. Αὕτη τοὺς γενναίους
[75]	τοὺς οὐκ ἔχοντας ἐννοείτω τοὺς	ἐσταυρωμένους	πῶς διάκεινται. Πῶς οὖν ἐκεῖνοι
[49]	νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί	ἐστε,	καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε. Διὰ
[37]	τοῖς πολλοῖς εἶναι δοκοῦσαν ἀλλ´	ἔστη	γενναίως καὶ τὴν ἀπὸ τῆς
[65]	Ἡ δὲ παρθένος ἀνωτέρω ταύτης	ἕστηκε	τῆς ὠδῖνος καὶ τῆς ἀρᾶς.
[47]	τοῦ γάμου λόγος πάλιν ἐγγὺς	ἕστηκε,	τοῦτον τὸν φόβον ἀνιεὶς καὶ
[56]	τῆς πείρας καὶ τῆς προσδοκίας	ἕστηκεν	ἀνωτέρω. ~Περὶ τῶν παντὶ γάμῳ
[78]	ἀξίαν. Εἰπὼν γὰρ Ὃς δὲ	ἕστηκεν	ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ«
[78]	Τί γάρ φησιν; Ὃς δὲ	ἕστηκεν	ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ«
[78]	ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν· ὃς δὲ	ἕστηκεν	ἑδραῖος καὶ μὴ νομίζων τὸ
[78]	ταῦτα ἔγραφε λέγων· Ὃς δὲ	ἕστηκεν	ἑδραῖος μὴ ἔχων ἀνάγκην. Καὶ
[27]	ἐπιθυμίαις. Ὡς ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν,	ἕστηκεν	ὁ διάβολος πῦρ ἔχων μετὰ
[73]	ἐπὶ θύραις τὰ τῆς ἀναστάσεως	ἕστηκεν,	οὐ γάμων καιρὸς οὐδὲ κτημάτων
[69]	ἐτέχθησαν φθόνοι, καὶ οὐ πρότερον	ἔστησαν	ἕως κινδύνους ἐπήγαγον τοὺς ἐσχάτους.
[18]	ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ γὰρ	ἔστησαν	πρὸς τὴν ἄτοπον τότε ἐπιθυμίαν
[78]	οὐδὲ μέχρι τούτου τὸν λόγον	ἔστησε·	καίτοι γε τὸ Μὴ ἔχων
[6]	δὲ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν	ἐστι	βέβηλος καὶ ἐναγής, πῶς ἂν
[9]	~Ὅτι παραινεῖν παρθενεύειν οὐχὶ κωλύοντός	ἐστι	γαμεῖν. Σὺ δέ, φησίν, οὐ
[39]	οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖττον γάρ	ἐστι	γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι. Ὁρᾷς οὐδαμοῦ
[83]	σκάμματα πρόκειται, παντί που δῆλόν	ἐστι.	Διὰ τοῦτο καὶ τὸν Νῶε
[34]	βούλημα θέλεις μαθεῖν, ἄκουσον ποῖόν	ἐστι·	Θέλω« φησί, πάντας ἀνθρώπους εἶναι
[75]	γὰρ ἡ ἐπιθυμία φυσική τίς	ἐστι	καὶ διὰ τοῦτο πολλῆς ἔτυχε
[47]	οὐκ ἔχω« τὸν γάμον συγχωροῦντός	ἐστι	καὶ εἰσάγοντος. Εἶτα ἐπὶ τὴν
[52]	δὲ πόρρω καὶ μακρὰν πάσης	ἐστί.	Καὶ ἡ μὲν γαμηθεῖσα κἂν
[68]	οἰκίαν; Καίτοι γε λαμπρότερος ἐκεῖνός	ἐστι	καὶ μερίμνης ἁπάσης ἐλευθέραν ἀφίησι
[6]	λαλεῖ. Πύξινον αὐταῖς τὸ πρόσωπόν	ἐστι	καὶ νεκρῷ προσεοικός. Διὰ γὰρ
[39]	Οὐδὲν τοιοῦτον ὃ τῶν πασχόντων	ἐστὶ	καὶ συγγνώμης ἀξίων. Ἀλλὰ τί;
[78]	τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει, ἄθλιός	ἐστι	καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω θαυμαστὸν
[78]	νομίζειν, ὃ τῶν οὐρανῶν ἄξιόν	ἐστι	καὶ τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας ἐγγύς,
[10]	παρθενία θαυμαστὸν ὅτι καλοῦ κρείττων	ἐστὶ	καὶ τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ τῶν
[68]	καὶ πάσης ὕλης λαμπρότερός τέ	ἐστι	καὶ φαιδρότερος. Καὶ αὕτη μὲν
[54]	εὔπορος ἔστω, καὶ οὐδὲν ἔργον	ἐστὶ	κατενεγκεῖν αὐτῆς καὶ ταπεινῶσαι τὸ
[75]	γυναῖκα καὶ μὴ ἔχειν, τοῦτό	ἐστι	κεχρῆσθαι τῷ κόσμῳ καὶ μὴ
[38]	καὶ τοῦ μὴ πονεῖν αὐτός	ἐστι	κύριος. Ὅταν δὲ ἀπογράψηται καὶ
[49]	αἰτίαν καταφεύγει· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος	ἐστί«	λέγων. Καὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν·
[47]	λύσιν. Ἐπεὶ εἰ μὴ τοῦτό	ἐστι,	μηδὲ ταύτην ἐνταῦθα κατασκευάσαι τὴν
[33]	περὶ τῶν αὐτῶν τὸν Χριστόν	ἐστι	μιμουμένων. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[81]	περὶ χρήματα ἠσχολημένος οὐ χρημάτων	ἐστὶ	μόνον δοῦλος ἀλλὰ καὶ δόξης
[78]	μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἅ	ἐστι	πάντα εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει.
[41]	τὸν ἀκροάτην τῆς αἱρέσεως ποιοῦντός	ἐστι.	Περὶ μὲν οὖν τῆς ἐγκρατείας
[59]	τὰ ἕδνα ταύτης τῆς νύμφης	ἐστί.	Πρὸς τούτοις ἡ μὲν γεγαμηκυῖα
[28]	τὰ περὶ γάμου λεγόμενα παρθενίας	ἐστὶ	προτρεπτικά. Τί δὴ μετὰ ταῦτά
[63]	λυμαίνεται τῇ περικειμένῃ ἐπειδὴ μηδ´	ἐστὶ	σωματικὸς ἀλλὰ τῆς ψυχῆς ὅλος.
[9]	λίαν αὐτὸν ἐπαινῶ. Λιμὴν γάρ	ἐστι	σωφροσύνης τοῖς βουλομένοις αὐτῷ χρῆσθαι
[57]	ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα οὖν	ἐστι	ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ τόκοι καὶ
[4]	δὲ ἀμφοτέρων στερήσεσθε. Ἆρά τίς	ἐστι	ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα πόνων καὶ
[64]	γὰρ φύσει τὸ πρᾶγμα τοιοῦτόν	ἐστι,	τῇ δὲ τῶν κατορθούντων προαιρέσει
[36]	τῇ προθέσει. Εἰ γὰρ χάρισμά	ἐστι,	τίνος ἕνεκεν αὐταῖς ἀπειλεῖς λέγων
[79]	εἶναι μέγα εἰς ἐγκωμίου λόγον	ἐστί.	Τὸ γὰρ γῆν οἰκοῦντας καὶ
[55]	ἐκπεσεῖν. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον	ἐστὶ	τὸ δεινὸν ἀλλ´ ὅτι τἀνδρὸς
[6]	ἅπασαν ἔνδον ἔχουσα. Τοῦτο γάρ	ἐστι	τὸ δεινὸν ὅτι πρὸς μὲν
[73]	μικρὸν ὕστερον ἀπολεῖται. Τοῦτο γάρ	ἐστι	τὸ εἰρημένον· Παράγει τὸ σχῆμα
[53]	ἔχῃ τῆς ὑπεροψίας πολλάς, οὐδέν	ἐστι	τὸ κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´ ὥσπερ
[36]	οὐκ ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν· καὶ τοῦτό	ἐστι	τὸ μάλιστα ἐπιζητούμενον παρ´ αὐτῷ
[10]	τῶν ὁμολογουμένων ἀγαθῶν ἄμεινον, τοῦτό	ἐστι	τὸ μεθ´ ὑπερβολῆς καλόν, ὅπερ
[41]	Οὐ συμφέρει γαμῆσαι. Τοῦτο δέ	ἐστι	τὸ μηδένα ἑαυτοῦ κύριον εἶναι
[47]	τοῦτο ἔργον τίθεσθαι διηνεκῶς, τοῦτό	ἐστι	τὸ ποιοῦν τὴν τοῦ συνοικοῦντος
[70]	καὶ ταλαιπωρίαις. Τί ποτ´ οὖν	ἐστι	τὸ ποιοῦν τὸν ὕπνον ἡδύν;
[34]	Οὐκ ἄρα αὐτοῦ βούλημα προηγούμενόν	ἐστι	τὸ χρῆσθαι διὰ παντὸς γυναικί,
[1]	μείζονα λαβὲ λογισμόν. Τοῦτο δέ	ἐστι	τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ οὖν
[14]	τοῦ πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ	ἐστι«	τοὺς προσποιουμένους εἶναι μεθ´ ἡμῶν,
[27]	πλέκων τὸν λόγον ἐπαχθής τέ	ἐστι	τῷ ἀκούοντι καὶ πολλάκις ἀναγκάζει
[62]	καθ´ ἑαυτὴν μὲν φαινομένη ὅσον	ἐστὶ	φαίνεται μόνον· ὅταν δὲ αὐτῇ
[12]	ἐν χηρείᾳ διαλεγόμενος, Μακαριωτέρα δέ	ἐστι,	φησίν, ἐὰν οὕτω μείνῃ, κατὰ
[39]	τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν ἀγῶνας.	Ἔστι	γὰρ καὶ χήραν εἶναι καὶ
[57]	καὶ τοῦτον πάλιν ἐξέβαλεν ἄλλος.	Ἔστι	δὲ ὅτε καὶ πρὸς αὐταῖς
[75]	ἔτυχε τῆς συγγνώμης καὶ οὐκ	ἔστι	κύριος ὁ ἕτερος ἀποστερεῖν τὸν
[53]	οὐκ ἐλάττους εὑρήσομεν ἔχον συμφοράς.	Ἔστι	μὲν γὰρ καὶ ἄλλως τὸ
[78]	ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ	ἔστι	μου ἄξιος. Ὅταν γάρ τι
[82]	Ἀλλ´ οὐκ ἔστι ταῦτα, οὐκ	ἔστι·	οὐ γὰρ μόνον οὐκ ἐλάττων
[82]	ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι λόγον. Ἀλλ´ οὐκ	ἔστι	ταῦτα, οὐκ ἔστι· οὐ γὰρ
[84]	μέλεσί μου. Ἀλλὰ νῦν οὐκ	ἔστι	ταῦτα. Τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ
[83]	κἀκεῖνοι. Νῦν μὲν γὰρ οὐκ	ἔστι	τέλειον εἶναι μὴ πάντα πωλήσαντα,
[52]	δεινοῦ προσδοκίᾳ περιπεσεῖται. Οὐ γὰρ	ἔστι	τὴν ἀνδρὶ μέλλουσαν ὁμιλεῖν μὴ
[34]	μὴ φλεχθῆναι μαχομένη πυρί. Ἆρα	ἔστι	τι τούτου παραδοξότερον, πᾶσαν ἔνδον
[41]	καὶ ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς· οὐκ	ἔστι	τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα, οὐδὲ ἐντολῆς
[13]	ἐνταῦθα τὸ βάθος τῆς σοφίας	ἔστι	τοῦ Παύλου κατανοῆσαι. Οὐ γὰρ
[47]	τὸ πρᾶγμα κατώρθου. Ἀλλ´ οὐκ	ἔστι	τοῦτο, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ τὸ
[37]	μηδὲ ἕνος ἁψαμένη διὰ παντός	ἐστιν	ἁγία καὶ ἄτρωτος; Διὰ ταῦτα
[47]	τῶν σφόδρα δυσκόλων τὸ πρᾶγμά	ἐστιν,	ἄκουσον τί φησι· Τί γὰρ
[5]	Ὅτι γὰρ τῆς ἐκείνου πονηρίας	ἐστὶν	ἀκριβῶς εὕρημα ἡ τῶν αἱρετικῶν
[21]	δὲ οὐαί« οὐ ῥῆμα ψιλόν	ἐστιν	ἀλλ´ ἀπειλή τις ἄφατον ἡμῖν
[78]	οὐδὲ ἀπὸ τούτου μόνον ὑπεύθυνός	ἐστιν	ἀλλ´ ὅταν ἕληται καὶ κρίνῃ
[49]	εἴσοδον οὐκέτι τοσοῦτος ὁ πόνος	ἐστίν.	Ἀλλ´ οὐχ ὁ κύριος ἡμῶν
[25]	χρήσιμον τὸ πρᾶγμα οὐδὲ ἀναγκαῖόν	ἐστιν	ἀλλὰ καὶ ἐμπόδιον ἀρετῆς οὐ
[34]	τῆς ἐκείνου πείρας τὸ πᾶν	ἐστιν	ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας νωθείας τὸ
[78]	ἀνάγκην« καὶ Ἐξουσίαν ἔχων« ταὐτόν	ἐστιν.	Ἀλλὰ τῷ μήκει τοῦ λόγου
[78]	βεβαίων οὐδὲ τῶν παγίως ἑστώτων	ἐστίν,	ἀλλὰ τῶν ἔτι σαλευομένων, τῶν
[10]	ἀρτίων καὶ μηδεμίαν λώβην ἐχόντων	ἐστὶν	ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά φαμεν εἶναι.
[34]	πλέουσι· τοῦτο γὰρ μάτην κινδυνεύειν	ἐστίν.	Ἂν δὲ ἐν μέσῳ τῷ
[67]	τὰς φροντίδας, ὅσαι τὸ πλῆθός	ἐστιν·	ἀνάγκη γὰρ ἐφ´ ἑκάστῃ καὶ
[78]	αἰσχύνην. Τοῦτο μὲν γὰρ ψυχῆς	ἐστιν	ἀνάνδρου καὶ ταλαιπώρου, ἐκεῖνο δὲ
[35]	Οὐκέτι γὰρ τὸ πρᾶγμα παράβασίς	ἐστιν	ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ« ὥστε
[76]	ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω« τοῦτό	ἐστιν·	ἅπαντα τὰ καλὰ τῆς παρθενίας
[1]	οὐ τῶν τὰ κακὰ φευγόντων	ἐστίν·	ἀποχρῶσα γὰρ ἐκείνοις τιμὴ τὸ
[22]	ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος αὐτῶν	ἐστιν;	Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας
[83]	μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν οὕτως	ἐστὶν	ἀτελές, ὡς καὶ μετὰ τὴν
[43]	πολύτροπον καὶ πολυειδῆ. Τίς οὖν	ἐστιν	αὕτη; Ἡ τῶν ἐν τῷ
[80]	καρπὸς παρθενίας ὁ ἐσταυρωμένος βίος	ἐστίν.	Αὕτη τοὺς γενναίους ἐκείνους πρὸς
[42]	αἰτίαν τινὰ ἀλλ´ ἁπλῶς Καλόν	ἐστιν	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ·
[53]	ὕβρεις, τὰς ἀηδίας, ἃ πάντων	ἐστὶν	ἀφορητότερα. ~Ὅτι κἂν δυνηθῇ τις
[37]	ἑαυτῷ λαλοῦντα ἔλεγε· Καλὸν αὐτοῖς	ἐστιν	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Οὐκ
[36]	καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς	ἐστιν	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Πάλιν
[5]	ἡ τῶν αἱρετικῶν σωφροσύνη χείρων	ἐστίν.	Ἐκείνη μὲν γὰρ μέχρις ἀνθρώπων
[74]	παραβαλλομένην νομίζεσθαι· οὕτως κουφότερά τέ	ἐστιν	ἐκείνης καὶ σφόδρα εὐκολωτέρα. Καὶ
[58]	ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον. Οὐδὲ ὅπερ	ἐστὶν	ἐν ἔτεσι χιλίοις μία νὺξ
[29]	μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰς παρθενίαν	ἐστὶν	ἐνάγοντος. Εἰπὼν τοίνυν· Ἡ γυνὴ
[39]	ἐγκρατεύονται« ὃ τῶν οὐκ ἐθελόντων	ἐστὶν	ἐνεργεῖν διὰ τὴν ῥαθυμίαν. Δείκνυσι
[24]	κολάζειν τοὺς ἐπιμένοντας τοῖς ἁμαρτήμασίν	ἐστιν.	Ἐνῆν μὲν οὖν καὶ πλείονα
[54]	ἀγνοεῖ ὅτι τῶν σφόδρα δυσκόλων	ἐστίν.	Ἔπειτα ὅτι κἂν γένοιτο, οὐ
[49]	οὐ μικρὸν εἰς ῥᾳστώνης λόγον	ἐστίν.	Ἔπειτα τῷ καὶ τὴν ἄλλην
[30]	Τοῦτο γὰρ καὶ Μωσαϊκοῦ μεῖζόν	ἐστιν	ἐπιτάγματος. Εἰ γὰρ νυμφίον καὶ
[75]	οὔτε τὴν αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό	ἐστιν	ἔχειν γυναῖκα καὶ μὴ ἔχειν,
[75]	καὶ ἐν ἐκείνοις. Τοῦτο τοίνυν	ἐστὶν	ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν ὅταν
[75]	τις θέλοι μαθεῖν τί ποτέ	ἐστιν	ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν, τοὺς
[13]	ἤροντο. Εἰπόντων γὰρ Εἰ οὕτως	ἐστὶν	ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ
[32]	τὸν κύριον εἶπον· Εἰ οὕτως	ἐστὶν	ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου μετὰ
[44]	ταῦτα μὲν ὅταν κοσμία τίς	ἐστιν	ἡ γυνὴ καὶ ἐπιεικής. Ἂν
[43]	βίῳ πραγμάτων διαστροφή. Τοσαύτη γάρ	ἐστιν	ἡ σύγχυσις, τοσαύτη τῶν φροντίδων
[68]	δὲ ἐμός. Ἡ πλεονεξία ἄρα	ἐστὶν	ἡ τὴν ἡδονὴν ἔχουσα, οὐχ
[32]	δεσπότης ἡμῶν— καὶ γὰρ σφόδρα	ἐστὶν	ἥμερος καὶ φιλάνθρωπος— ἀλλ´ ἡ
[49]	με μάχεσθαι καλῶν— Οὐ γάρ	ἐστιν	ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα
[27]	οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτόν. Οὐ« γάρ	ἐστιν	ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα
[73]	ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν	ἐστιν,	ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας
[48]	θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ τῆς παρθενίας	ἐστίν,	ὁ δὲ γεγαμηκὼς ἀρκεῖται ἀκούων
[35]	Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν· οὗτος γάρ	ἐστιν	ὁ πλεονεκτήσας μὲν τῶν ἀποστόλων
[12]	ταῦτα νομοθετῶν; Τί ποτ´ οὖν	ἐστιν	ὃ λέγει, Ἐγὼ« καὶ Οὐκ
[68]	καὶ τὴν ἀλαζονείαν. Τί δέ	ἐστιν	ὅλως ἐμὸς καὶ οὐκ ἐμός;
[60]	λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ ἀνδρί. Οὐ γάρ	ἐστιν	ὅμοιος αὐτῷ οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς
[57]	δέδοικε καὶ τρέμει καὶ οὐδέν	ἐστιν	ὅπερ οὐ λογίζεται τούτων. Εἰ
[30]	ἐκείνου δυνάμεως ἀλλὰ τῆς παρθενίας	ἐστίν.	Ὅτι δὲ οὐ Μωϋσῆς μόνον
[72]	Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν	ἐστιν.	~Ὅτι οὐ γάμου ὁ καιρὸς
[18]	τῆς παρθενίας ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας	ἐστίν.	~Ὅτι πάλαι μὲν τῷ γάμῳ
[76]	βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω; Τί οὖν	ἐστιν;	Οὐ τὴν παρθενίαν βρόχον ἐκάλεσεν—
[42]	μόνον· ὁ δὲ ἔλεος χάριτός	ἐστιν,	οὐ τοῦ κατ´ ἀξίαν. Ὥστε
[83]	φησί, τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ	ἐστιν.	Οὐδὲν πλέον ἀπῃτοῦντο οἱ τότε
[35]	ὑμεῖς. Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν	ἐστιν·	οὐκ ἂν ἔχοιτε, φησίν, εἰπεῖν
[59]	ἀπάτην ὑπομείνῃ δέδοικεν. Θεὸς γάρ	ἐστιν	οὐκ ἄνθρωπος, δεσπότης οὐχ ὁμόδουλος.
[42]	ὅτι καὶ γνώμη τὸ πρᾶγμά	ἐστιν,	οὐκ ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ, οὐ
[14]	καὶ σφόδρα χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖόν	ἐστιν	οὔτε αὐτοῖς ἀζήμιος ἡ τοιαύτη
[16]	σκοπὸς ὁ αὐτός. Τίς οὖν	ἐστιν	οὗτος; Περικόψαι τὴν κακίαν τῆς
[68]	μὲν γὰρ χρῆσις κοινὴ πάντων	ἐστίν,	πλεονεκτοῦσι δὲ οἱ δοκοῦντες αὐτῶν
[36]	οὐ χαρίσματα παντί που δῆλόν	ἐστιν.	Ταῦτα δὲ εἶπον ἵν´ ὅταν
[80]	καὶ πόλεις καὶ τέχναι. Τοῦτό	ἐστιν	τὸ Εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« εἶναι,
[53]	ἐξετάσωμεν νῦν. Τί δὴ τοῦτό	ἐστιν;	Τὸ πένητα ὄντα καὶ εὐτελῆ
[38]	κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα	ἐστὶν	ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν
[34]	Καὶ τοῦτο παντί που δῆλόν	ἐστιν.	Ὧν μὲν γὰρ τὴν ἀπόλαυσιν
[49]	αὐτὸ μετιέναι ὅτι οὕτω ῥᾷστόν	ἐστιν	ὡς πολὺ τοῦ γάμου πράγματα
[47]	λύσιν. Τοῦτο οὐχ οὕτως συμβουλεύοντός	ἐστιν	ὡς τὸ ἄπορον δεικνύντος καὶ
[74]	φροντίδα; Ὅτι οὔτε φροντίζειν τοῦτό	ἐστιν,	ὥσπερ οὖν οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ
[60]	ἔστιν ἐκεῖ φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν, οὐκ	ἔστιν	ἀλγῆσαι διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς
[47]	Ἀλλ´ οὐκ ἔστι τοῦτο, οὐκ	ἔστιν,	ἀλλὰ τὸ πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι τὴν
[65]	ὠδίνων μόνων τοῦ γάμου οὐκ	ἔστιν	ἀντίρροπα. Τί γάρ, εἰπέ μοι,
[2]	οἱ αἱρετικοὶ διὰ τὸ παρθενεῦσαι.	Ἔστιν	δὲ νῦν οὐ τοῦτο μόνον
[44]	Ἐκεῖ δὲ ἐμπεσόντα λοιπὸν οὐδὲ	ἔστιν	εἰπεῖν ὅσα ἀνάγκη ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον,
[4]	μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι καλῶν, οὐδὲ	ἔστιν	εἰπεῖν ὅσην ὑφίσταται τὴν ἀλγηδόνα
[46]	τούτῳ. Χωρὶς δὲ τούτου κἀκεῖνο	ἔστιν	εἰπεῖν ὅτι καὶ πρὸς τὴν
[60]	καὶ τῶν πρωτείων τυχεῖν. Οὐκ	ἔστιν	ἐκεῖ φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν, οὐκ ἔστιν
[12]	Ὁ κύριος, οὐκ ἐγώ« οὐκ	ἔστιν	ἐναντιουμένου τῷ προστάγματι τοῦ Χριστοῦ,
[51]	τούτων κεκώλυτο, ἀλλὰ πάντα συγκεχώρητο,	ἔστιν	ἕτερα τούτων ἀντίρροπα εἰς ἀθυμίας
[75]	τῆς ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας. ~Πῶς	ἔστιν	ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν. Εἰ
[10]	μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος νέφους	ἔστιν	ἰδεῖν καθαρόν, οὕτω καὶ τὰς
[68]	οὕτω διακειμένης παραστήσειε ψυχῆς; Οὐκ	ἔστιν	οὐδείς. Ἀλλ´ οἱ τοῦ κυρίου
[54]	λόγοι— πλουτείτω μόνον καὶ εὔπορος	ἔστω,	καὶ οὐδὲν ἔργον ἐστὶ κατενεγκεῖν
[78]	δοκούντων, ἅπας ὁ κωλύων ἐχθρὸς	ἔστω	καὶ πολέμιος, κἂν πατὴρ ᾖ
[61]	ἀπώλεσαν. Πλὴν ἀλλὰ μηδὲ οὗτος	ἔστω	ὁ φόβος ἀλλὰ καὶ αὕτη
[50]	τὰ πρῶτα μύρα χριόμενοι· ὡς	ἑστῶτα	ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς φεύγοντα.
[25]	Ἀλλὰ τί τοῦτο πρὸς τὸν	ἑστῶτα,	πρὸς τὸν οὐ δεόμενον τῆς
[63]	οὐ τοὺς ἔνδον καὶ πλησίον	ἑστῶτας	μόνον ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔξω
[78]	τῶν βεβαίων οὐδὲ τῶν παγίως	ἑστώτων	ἐστίν, ἀλλὰ τῶν ἔτι σαλευομένων,
[78]	ποιείτω; Καὶ οὐ διορθοῖς τὴν	ἐσφαλμένην	γνώμην ἀλλ´ ἐπιτρέπεις γαμεῖν; Διὰ
[26]	οὐκ ὤνησεν ἀλλὰ καὶ τὴν	ἐσχάτην	ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ θαύματος ἀποστερήσας
[52]	γὰρ πενίαν εἴποι τις τὴν	ἐσχάτην,	ἄν τε νόσον ἀνίατον ἄν
[56]	γάμου καλῶν ἀπολαύουσαι πρὸς τὴν	ἐσχάτην	ἀπὸ τοῦ γάμου κατέπεσον συμφοράν.
[4]	προσεδοκήσατε ἐπαίνους, ὑπὲρ τούτων τὴν	ἐσχάτην	δώσετε δικήν, καὶ μετὰ τῶν
[47]	δεσμῶν ἀλλὰ καὶ εἰς τιμωρίαν	ἐσχάτην	ἐνέβαλες. ~Ὅτι ἡ ἄκοντος ἐγκρατευομένη
[4]	ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν, ὑπὲρ τούτων τὴν	ἐσχάτην	τίνοντα δίκην καὶ τῶν ἀκολάστων
[69]	σπασμὸς τὸ σῶμα πολιορκεῖ ἕως	ἐσχάτης	ἀναπνοῆς. Τίνα οὖν ἄν τις
[17]	σοφίας ἀπείρῳ; Καὶ πῶς οὐκ	ἐσχάτης	ταῦτα παραπληξίας; Εἶπεν· Αὐξάνεσθε καὶ
[32]	βασιλεῦσι προσιόντες— τί λέγω βασιλεῦσιν;	ἐσχάτοις	μὲν οὖν ἄρχουσι καὶ δεσπόταις
[10]	τὴν δόξαν προύδωκας καὶ εἰς	ἔσχατον	ἤγαγες κακόν. Καλὸν ἡ παρθενία;
[69]	ἔστησαν ἕως κινδύνους ἐπήγαγον τοὺς	ἐσχάτους.	Ἀλλὰ τὸ σιτεῖσθαι πολλὰ πολλάκις
[57]	συλληφθέν, κινδυνεύσει δὲ περὶ τῶν	ἐσχάτων	ἡ κύουσα. Ἂν δὲ πολὺς
[32]	ὁ λόγος, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῶν	ἐσχάτων	ὁ κίνδυνος· τρέμειν δεῖ καὶ
[14]	τὰ τοῦ κόσμου. Ὁρᾷς πόθεν	ἔσχε	τὴν ἀρχὴν ὁ γάμος; Πόθεν
[57]	προελθεῖν πάντως ἀνάγκη. Οὐδεὶς γὰρ	ἔσχεν	ἐπιδεῖξαί ποτε ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ
[84]	γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη καθ´ ἑαυτῆς	ἔσχιστο	φύσις καὶ πόλεμος ἄσπονδος ἦν.
[66]	ἐπεσπάσαντο κατηγόρους ἀλλὰ καὶ πολλοὺς	ἔσχον	τῆς σωφροσύνης τοὺς θαυμαστὰς καὶ
[24]	ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´ οὐκ	ἔσχον	τὸν ἐλέγχοντα οὐδὲ ἤκουσαν ἃ
[6]	δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως	ἔσωθεν.	Αὕτη δὲ τοῦ λόγου τὴν
[24]	ὅτι μηδὲ ἐκ τοῦ παραδείγματος	ἐσωφρονίσθησαν.	Πολλοὶ τὰ τοῦ Κορὲ ἐτόλμησαν
[27]	τὴν ἀφθαρσίαν τὴν ἅμιλλαν ἔθετο.	Ἔτ´	οὖν γάμον καὶ ἡδονὴν τοσούτῳ
[82]	ὁ τῶν ἁγίων τούτων χορός.	Ἔτ´	οὖν, εἰπέ μοι, ποιμνίων μέμνησθε
[8]	οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας.	Ἔτ´	οὖν παρθενίας μνησθήσεσθε καὶ ἐπὶ
[34]	ἀνέχεται καὶ στέγει τὴν φλόγα.	Ἔτ´	οὖν τολμήσει τις, εἰπέ μοι,
[55]	ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἐκείνης εὐνὴν	ἑταιριζομένων	πλῆθος γυναικῶν, πάντα φέρειν ἀνάγκη
[64]	κρατεῖν. Εἰ δὲ μάστιγες ἡδονὴν	ἔτεκον	διὰ τὸν Χριστόν, τί θαυμάζεις
[57]	δὲ ὑπὸ τῆς ἀθυμίας πολλοὺς	ἔτεκον	πυρετούς. Ἐὰν δὲ καὶ παρόντος
[68]	ἔνδον καὶ τῆς σιγῆς πλείων	ἑτέρα	ἀταραξία τὴν ψυχήν, ἅτε ἀνθρώπινον
[60]	ζηλοτυπίαν, οὐκ ἔστιν ἀλγῆσαι διαφθονουμένην	ἑτέρᾳ	γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ ἀνδρί.
[57]	ταύτης δὲ τῆς φροντίδος λυθείσης	ἑτέρα	πάλιν ἐπεισέρχεται· τὰς γὰρ ἀηδίας
[49]	μύρου οὐδὲν χεῖρον διακειμένῳ καὶ	ἑτέρᾳ	πολλῇ καὶ διαφόρῳ δαπάνῃ λειτουργοῦντες
[73]	οὐ πόλεις οὐδὲ οἰκίαι ἀλλ´	ἑτέρα	τις κατάστασις καὶ διαγωγή. Ταῦτα
[35]	τοῦτο λέγειν ὅτι ἕτερα πράττων	ἕτερα	παραινῶ οὐδὲ ὅτι τὸ ἐμαυτοῦ
[33]	διελέχθη περὶ τούτου καὶ μεθ´	ἕτερα	πολλὰ πάλιν· οὕτως αὐτοὺς εἰσήγαγεν
[84]	κατορθοῦντας οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν, ἀλλ´	ἕτερα	πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι,
[2]	τὰ τῆς ζημίας αὐτοῖς ἀλλ´	ἕτερα	πολλῷ τούτων ἐκδέξεται χαλεπώτερα· τὸ
[35]	ἂν ἔχοι τοῦτο λέγειν ὅτι	ἕτερα	πράττων ἕτερα παραινῶ οὐδὲ ὅτι
[52]	ἐὰν τοῦτο μὴ προσῇ, πολλὰ	ἕτερα	πρόσεστι, κἂν ἐκεῖνά τις διαφύγῃ,
[49]	καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ ὅσα τοιαῦτα	ἕτερα.	Τούτοις γὰρ μᾶλλον οἱ σαρκικώτεροι
[51]	κεκώλυτο, ἀλλὰ πάντα συγκεχώρητο, ἔστιν	ἕτερα	τούτων ἀντίρροπα εἰς ἀθυμίας καὶ
[57]	γῆν καὶ πρώτην ἀφέντος φωνὴν	ἕτεραι	πάλιν διαδέχονται φροντίδες, ὑπὲρ τῆς
[52]	ἐπιστραφῇ τις τὴν μίαν ἐξελεῖν,	ἑτέραις	κατέχεται πλείοσιν, οὕτω καὶ ἐπὶ
[75]	μὲν βασανίζουσαι καὶ κονιῶσαι καὶ	ἑτέραις	κολάσεσι κατατείνουσαι, τὴν δὲ ἀνελευθερίας,
[78]	παραμυθεῖται διάνοιαν, μετὰ τούτων καὶ	ἑτέραν	αἰτίαν προσθεὶς τὸ Ὃς κέκρικεν
[41]	ἰδίας φροντίδας, ἔχουσι δὲ καὶ	ἑτέραν	ἀνάγκην τὴν ἐκ τοῦ πρὸς
[42]	τὸ μόνον εἶναι πιστόν. Καὶ	ἑτέραν	ἐπινοεῖ πάλιν ταπείνωσιν. Ποίαν δὲ
[60]	ἄνδρα, ἀλλ´ ὅμως δύναιτ´ ἂν	ἑτέραν	εὑρεῖν πολλῷ μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ
[81]	τὴν ῥίζαν ἡ παρθενία καὶ	ἑτέραν	ἡμῖν ἐνθεῖναι τὴν ἀρίστην τὴν
[12]	ἀγγέλους καὶ δυνάμεις καὶ κτίσιν	ἑτέραν	καὶ πάντα ἁπλῶς δεύτερα τῆς
[57]	γεγαμηκόσι παῖδας ἔχειν συμβαίνει. Οὔκουν	ἑτέραν	ὁμολογεῖς πάλιν ἀθυμίας ὑπόθεσιν; Ὅταν
[74]	ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι βούλει εἰς	ἑτέραν	πάλιν ἐμβαλὼν φροντίδα; Ὅτι οὔτε
[43]	ταύτης ὁ λόγος αὐτῷ ἀλλ´	ἑτέραν	τινὰ αἰνίττεται πολύτροπον καὶ πολυειδῆ.
[1]	κατὰ τοῦτο πλέον ἔχωμεν; Ὥστε	ἑτέρας	ἡμῖν ταύτης πολλῷ μείζονος προσθήκης
[62]	αὐτῇ παραβάλληται λίθων λαμπρότης καὶ	ἑτέρας	τινὸς ὕλης κάλλος, ἐπιτείνεται εἰς
[24]	ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖ τιννύντες δίκην·	ἕτεροι	δὲ μόνον ἐκεῖ τὴν τιμωρίαν
[28]	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ῥήμασι μὲν	ἑτέροις,	γνώμῃ δὲ εἴρηται τῇ αὐτῇ.
[1]	ἀλλ´ ὅτι καὶ τὰ αὑτῶν	ἑτέροις	διένειμαν. Καὶ τὸν τὰ πέντε
[26]	μάχης καὶ πρὸς τὸ συμβουλεύειν	ἑτέροις	ὀκνηρότερον ποιεῖ. ~Ὅτι μέγα ἡ
[41]	μετ´ ἐξουσίας βαδίζειν τῷ τὸν	ἕτερον	ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω καὶ
[78]	ἀλλὰ τοῦτο πληκτικώτερον ἦν. Διὸ	ἕτερον	ἀντὶ τούτου προσέθηκε παραμυθούμενος αὐτὸν
[1]	ἕνα ἄνδρα μὴ στέργουσαι ἀλλ´	ἕτερον	αὐτῷ τὸν οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι
[69]	μὲν ἐξισοῦνται τοῖς οἰκέταις, καθ´	ἕτερον	δὲ καὶ πλεονεκτοῦσιν αὐτῶν ἐκεῖνοι.
[47]	ἑλκύσῃ θάτερος, ἀνάγκη καὶ τὸν	ἕτερον	ἕπεσθαι ἢ διαστασιάζοντα καὶ τὸν
[13]	οὐδαμοῦ τοῦτο προσέθηκε; Δι´ οὐδὲν	ἕτερον	ἢ διὰ τοῦτο ὅπερ εἶπον
[71]	αὐτάρκεια ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν πρὸς	ἕτερον	ἡμῖν ὁ λόγος ἐπείγεται· διὸ
[40]	καὶ ζῶντος ἀπὸ τούτου πρὸς	ἕτερον	καὶ πάλιν, ἀπ´ ἐκείνου πρὸς
[61]	τὸ ὄφελος τῶν πολλῶν χρυσίων;	Ἕτερον	μὲν οὐδέν, βασκανία δὲ καὶ
[45]	ταλαιπωρῶν καὶ μετὰ τοῦ μηδὲν	ἕτερον	μεριμνᾶν οὐδὲν αὐτῷ τούτου μέλει
[75]	κύριος ὁ ἕτερος ἀποστερεῖν τὸν	ἕτερον	μὴ βουλόμενον· ἡ δὲ τῆς
[84]	οὑτωσί πώς φησιν· Βλέπω δὲ	ἕτερον	νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου
[47]	ἕπεσθαι ἢ διαστασιάζοντα καὶ τὸν	ἕτερον	συναπολέσθαι ἐκείνῳ. Τί οὖν, ἐὰν
[56]	χρημάτων εἴτε σώματος ἀρρωστία εἴτε	ἕτερόν	τι συμβαίη τῶν ἀβουλήτων, ἀνάγκη
[40]	εἴτε οἰκετῶν ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι εἴτε	ἕτερόν	τι τοιοῦτον. Πολλαὶ γὰρ ὁδοὶ
[1]	καὶ λοιδορίας ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο, ἀλλ´	ἕτερόν	τι τούτου πλέον καὶ μεῖζον
[78]	κατηγόρησε μετὰ σφοδρότητος ἀλλὰ καὶ	ἕτερόν	τι τούτου πλέον ποιεῖ. Τοὺς
[17]	δυναμένης ἐνεγκεῖν οὐδὲ ἐχούσης εἰς	ἕτερόν	τινα λιμένα καταφυγεῖν ἐν ἐκείνῃ
[39]	δείσῃς· οὐ τὸν αὐτὸν ἀλλ´	ἕτερον.	Ὥσπερ γὰρ λέγων· Ἐὰν γάμῃ
[78]	ᾖ κἂν μήτηρ κἂν ὁστισοῦν	ἕτερος.	Ἀλλ´ ὁ Παῦλος ἔτι διαβαστάζων
[75]	καὶ οὐκ ἔστι κύριος ὁ	ἕτερος	ἀποστερεῖν τὸν ἕτερον μὴ βουλόμενον·
[82]	τῶν δὲ θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς	ἕτερος	ἐπιλήψεται ἀλλὰ μόνος ὁ τῶν
[52]	ᾖ κἂν υἱὸς κἂν ὁστισοῦν	ἕτερος.	Καὶ ἡδονὴ μὲν ἀπελήλαται πᾶσα,
[57]	χθὲς τῶν μνηστήρων σήμερον παρευδοκίμησεν	ἕτερος	καὶ τοῦτον πάλιν ἐξέβαλεν ἄλλος.
[21]	ἐν ταῖς γραφαῖς. Καὶ πάλιν	ἕτερος	προφήτης ἐγκαλῶν τοῖς Ἰουδαίοις ἔλεγεν·
[21]	καλά. Ἄκουσον γοῦν τί φησιν	ἕτερος	προφήτης περὶ αὐτοῦ τούτου διαλεγόμενος·
[75]	ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν ὁ	ἕτερος	ὑπεύθυνος γίνεται ἀλλ´ ἔξεστι τοῖς
[62]	καὶ τὴν ἀμορφίαν ἐπιτείνει. Εἶδεν	ἕτερος,	φησί, καὶ ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ οὐ
[41]	δουλεία δὲ αὕτη τῷ τὴν	ἑτέρου	μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ ἄκοντα θάτερον
[14]	οὐκ ἐῶντος ἀντὶ τῶν πιπτόντων	ἑτέρους	ἀνίστασθαι; Εἰ γὰρ τὸ καλὸν
[21]	δὲ καὶ περὶ τῶν εἰς	ἑτέρους	ἐκφερόντων τὰ λοιμικὰ ταῦτα ῥήματα
[79]	μόνον ἀλλὰ καὶ δι´ ἐκείνου	ἑτέρους.	Ὁ δὲ προφήτου πλέον Ἰωάννης,
[39]	δὲ τὴν οὐκέτι κυρίαν οὖσαν	ἑτέρῳ	πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς
[13]	κατορθοῦν τὴν προθυμίαν ἀναμένειν χρὴ	ἑτέρῳ	τινὶ τρόπῳ καὶ ἀνυπόπτως τὸ
[74]	ἤδη δεθῆναι ἢ καὶ μέλλοντες	ἑτέρῳ	τινὶ τρόπῳ χαυνότερον ἐργάσωνται τὸν
[35]	παράβασίς ἐστιν ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν	ἑτέρῳ«	ὥστε οὐδεὶς ἂν ἔχοι τοῦτο
[71]	λυμαίνεται ἡ τρυφή. Ἐνῆν καὶ	ἑτέρωθεν	δεῖξαι τῆς τρυφῆς τὴν ἀηδίαν
[50]	ἐνταῦθα δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ	ἑτέρωθι	ἴδοι τις ἂν πολὺν αὐτὸν
[36]	πάντα τοῦ κυρίου. Τοῦτο καὶ	ἑτέρωθι	ποιεῖ. Εἰπὼν γὰρ Ἔχοντες χαρίσματα
[1]	ἀποκτιννύντες τὸν μὴ διορύττοντα τοὺς	ἑτέρων	γάμους οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν τιμῆς. Καὶ
[24]	ἐπὶ τοῦ Ἀαρών, καὶ ἐφ´	ἑτέρων	δὲ πολλῶν, ἵνα οἱ τοῖς
[12]	ἑτέρων μὲν ὄντων τῶν αὐτοῦ,	ἑτέρων	δὲ τῶν τοῦ κυρίου ταῦτά
[78]	λανθανόντως καὶ ἐν τῇ τῶν	ἑτέρων	ἐπιτιμήσει. Τὸ γὰρ λέγειν Τῷ
[32]	δοῦλοι ἐντυγχάνοντες, ἄν τε ὑφ´	ἑτέρων	ἠδικημένοι τοῦτο ποιῶσιν ἄν τε
[84]	ταῖς λαμπάσιν, οὐ δυνήσεται παρ´	ἑτέρων	λαβεῖν, ἀλλ´ ἔξω μενεῖ· κἂν
[12]	οὐχ ὁ κύριος, οὐχ ὡς	ἑτέρων	μὲν ὄντων τῶν αὐτοῦ, ἑτέρων
[56]	πάθεσι, ποῖον βιωσόμεθα βίον τὰς	ἑτέρων	πενθεῖν ἀναγκαζόμενοι συμφοράς; Πολλαὶ πολλάκις
[40]	κοινὸν τοῦτο πασῶν αὐτῶν νόσημα,	ἑτέρων	πλειόνων γέμουσα κακῶν, πῶς οἴσει
[14]	οἰκουμένης μεριμνηταί, οἱ τὰ μὲν	ἑτέρων	σπουδαίως μεριμνῶντες, τὰ δὲ ἑαυτῶν
[17]	ἄνθρωποι γίνεσθαι; Εἴτε οὕτως εἴτε	ἑτέρως	οὐκ ἔχω λέγειν. Τὸ γὰρ
[58]	γὰρ εἴ τις ἐν χιλίοις	ἔτεσι	μίαν νύκτα μόνην εἶδεν ὄναρ
[15]	Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος	ἔτεσι	ταύτην ὕστερον ἀφῆκε τὴν φωνήν·
[58]	μᾶλλον. Οὐδὲ ὅπερ ἐστὶν ἐν	ἔτεσι	χιλίοις μία νὺξ τοσοῦτον ὁ
[69]	πολλάκις ἀπὸ τῶν τοιούτων συμποσίων	ἐτέχθησαν	φθόνοι, καὶ οὐ πρότερον ἔστησαν
[49]	καὶ διὰ τὸ σαρκίνους εἶναι	ἔτι	γάλα ἐπότιζεν, οἷς καὶ ὅτε
[49]	ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε·	ἔτι	γὰρ σαρκικοί ἐστε, καὶ κατὰ
[73]	τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφὰς	ἔτι	δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν,
[78]	ὁστισοῦν ἕτερος. Ἀλλ´ ὁ Παῦλος	ἔτι	διαβαστάζων τῶν ἀκουόντων τὸ ἀτελὲς
[19]	τῆς ἀσελγείας ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ	ἔτι	καὶ νῦν ἐν τούτοις κυλινδουμένους
[49]	εἰπέ μοι, πολλοὶ τῶν ἀγροικοτέρων	ἔτι	καὶ παχύτερον διακειμένων τὸν μὲν
[1]	λοιδορεῖσθαι καὶ φιλεῖν αὐτὸν λέγῃς,	ἔτι	κάτω που στρέφῃ καὶ παρὰ
[49]	χαμαιπετεῖς καὶ πρὸς τὴν γῆν	ἔτι	κύπτοντας ἀπὸ τῶν ἐν τῇ
[58]	ἐνταῦθα ἀφέστηκε τῶν ἐκεῖ ἀλλ´	ἔτι	μᾶλλον. Οὐδὲ ὅπερ ἐστὶν ἐν
[84]	οὐκ ἄτοπον ἐπὶ τῆς αὐτῆς	ἔτι	μένειν σμικρότητος ἀνδρωθέντας; Τότε μὲν
[49]	Οὔπω γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ	ἔτι	νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί
[17]	ὑψηλότερα πέτασθαι. Οἱ μὲν οὖν	ἔτι	νωθρότερον διακείμενοι καὶ τὸν βαθὺν
[39]	Ἀλλὰ περὶ τῆς ἀπειρογάμου μὲν	ἔτι,	οὔπω δὲ οὐδὲ τοῦτο οὐδὲ
[17]	ἔτι τῆς ἔνδον μονῆς, ἀφίησιν	ἔτι	πλείους ἡμέρας οὐχ ἵνα διὰ
[78]	παγίως ἑστώτων ἐστίν, ἀλλὰ τῶν	ἔτι	σαλευομένων, τῶν μὴ ἱσταμένων καὶ
[17]	τὸν βαθὺν ὕπνον καθεύδοντες ἐμφιλοχωροῦσιν	ἔτι	τῇ καλιᾷ τοῖς τοῦ κόσμου
[57]	ὄντος τοῦ κληρωθησομένου δήλου ἀλλ´	ἔτι	τῆς ἐλπίδος μετεώρου μενούσης πάντα
[17]	ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας καὶ δεομένους	ἔτι	τῆς ἔνδον μονῆς, ἀφίησιν ἔτι
[57]	καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς φιλίας, ἀκμαζούσης	ἔτι	τῆς ἐπιθυμίας, αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ
[78]	ἦσαν ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι δὲ πολλῆς	ἔτι	τῆς συγκαταβάσεως ἐδέοντο, καὶ περιέμεινε
[61]	ταῦτα μόνον ἀλλὰ πολλῷ τούτων	ἔτι	τιμιώτερα περιδέραια ἀπὸ τιμίων συγκείμενα
[69]	ἴλιγγοι καὶ ἀχλύες καὶ τὰ	ἔτι	τούτων ἀτοπώτερα ἀπὸ τῆς τρυφῆς
[67]	ἴσως φορητὰ καὶ τὰ τούτων	ἔτι	χαλεπώτερα, οἷον τὸ καθ´ ἑκάστην
[18]	τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παρθενίαν	ἐτίμησαν,	εἰ μὴ εἶδον ἀδίκοις ὄμμασι
[41]	ἐκ τῆς ἡδονῆς παραμυθίαν πᾶσαν	ἕτοιμοι	κατάγνωσιν ἐνεγκεῖν; Οὐδὲ γὰρ μικρὸν
[34]	Τὸ γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ, φησίν,	ἕτοιμον	οὐκ εἶναι πρὸς ἐπιθυμίαν σφοδρόν.
[24]	ἐσωφρονίσθησαν. Πολλοὶ τὰ τοῦ Κορὲ	ἐτόλμησαν	ἀλλ´ οὐκ ἔπαθον τὰ τοῦ
[12]	ἑαυτῷ λαλοῦντα καὶ οὐκ ἂν	ἐτόλμησεν	ἐν ἀποφάσει δόγμα θεῖναι τοσοῦτον,
[46]	οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι	ἐτόλμησεν·	ἑώρα γὰρ ἐν αὐτῷ λάμπουσαν
[13]	τὴν ὑψηλὴν ταύτην κορυφὴν οὐκ	ἐτόλμων	ὑμᾶς ἀγαγεῖν διὰ τὸ τοῦ
[79]	ἡ τοῦ πνεύματος χάρις πολλάκις	ἔτρεφε	θαυματουργοῦντα, καὶ οὐκ αὐτὸν μόνον
[60]	πολλῷ μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ ὡς	ἔτυχε	δὲ ἐλαττοῖ τὴν ἐκ τῆς
[14]	καὶ τούτων ὑμῖν οὐχ ὡς	ἔτυχε	μέλει, ἀλλ´ οὐκ ἦν τότε
[82]	ὅτι ὧν μὲν ὁ Ἀβραὰμ	ἔτυχε	πολλοὶ τεύξονται. Πολλοὶ« γὰρ ἐλεύσονται«
[75]	ἐστι καὶ διὰ τοῦτο πολλῆς	ἔτυχε	τῆς συγγνώμης καὶ οὐκ ἔστι
[35]	πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς	ἔτυχεν,	ἀλλ´ ᾔδει τοὺς μαθητὰς τότε
[2]	πεποιήκατε« οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες συγγνώμης	ἔτυχον	ἀλλὰ τὴν τῶν παρανομούντων ἂν
[39]	φησι· Χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον	ἐτῶν	ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸς ἀνδρὸς γυνή.
[32]	ἄν τε αὐτοὶ δεόμενοι παθεῖν	εὖ	ἄν τε ὀργήν τινα καθ´
[57]	ἐναντία προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν,	εὖ	ἴστω ὅτι οὐχ οὕτως ἡμᾶς
[69]	τέχνας, παρασίτων καὶ δαιτυμόνων ὄχλον,	εὖ	ἴστω ὅτι τῶν μαγείρων αὐτῶν
[17]	ὁ Ἀδάμ, πῶς δὲ ἡ	Εὔα	μὴ μεσιτεύοντος γάμου; Τί οὖν;
[47]	ἄνδρα δυνήσεται ἀλλὰ τῷ τὸν	εὐαγγελικὸν	ἐπιδείκνυσθαι βίον· ἐπεὶ καὶ γάμου
[42]	δίδωμι γνώμην ὡς πιστευθεὶς τὸ	εὐαγγέλιον,	ὡς ἀξιωθεὶς εἶναι κῆρυξ τῶν
[82]	ὅ τε βαπτιστὴς ὅ τε	εὐαγγελιστής,	ἀμφότεροι παρθένοι τυγχάνοντες, καὶ Παῦλος
[82]	ὦ βέλτιστε; Ποῖος προφήτης; Τίς	εὐαγγελιστής;	Αὐτός, φησίν, ὁ Χριστός. Τὸν
[14]	γάμος ἀπέτεκε Ἀδάμ; Ποῖαι τὴν	Εὔαν	ὠδῖνες; Οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν.
[41]	ἀμείβεται καλοῖς, τὸν φαιδρὸν καὶ	εὐανθῆ	στέφανον περιτιθεῖσα αὐτῶν τῇ κεφαλῇ,
[60]	μετέχουσαι, σφόδρα μὲν ὀλίγαι καὶ	εὐαρίθμητοι	καὶ αὗται δὲ παρὰ τὸ
[55]	εἴ που σφόδρα ὀλίγοι καὶ	εὐαρίθμητοι	ταῦτα διέφυγον γάμοι, τούτους εἰς
[41]	ἐλαττοῦσθαι τῇ δουλείᾳ ταύτῃ τὴν	εὐγένειαν	αὐτοῖς τὴν πνευματικήν, μέτεισι λοιπὸν
[41]	αἵρεσιν θεὶς καὶ τὸν ἀκροάτην	εὐγνώμονα	καταστήσας, οὕτως ἐπάγει τὴν συμβουλήν.
[36]	ἀλλ´ ὅλον τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο	εὐγνώμονος	οἰκέτου μηδὲν ἴδιον νομίζειν ἀλλὰ
[42]	ἠδυνήθην ἂν γενέσθαι ποτέ. Εἶδες	εὐγνωμοσύνην	οἰκέτου καὶ συντετριμμένην καρδίαν; Πῶς
[29]	μάλιστα καὶ μετὰ πολλῆς τῆς	εὐγνωμοσύνης	ἡ ἔκτισις γίνεται. Οὐ τούτῳ
[34]	πονηρίας, ἕως ἂν εἰς τὸν	εὔδιον	ἀληθῶς καταπλεύσῃ λιμένα. Καθάπερ γὰρ
[68]	ἐκποδὼν ἀπελήλαται, ὥσπερ δὲ ἐν	εὐδίῳ	λιμένι σιγὴ πάντα κατέχει τὰ
[44]	ἐν ζάλῃ τοσαύτῃ καὶ βουλόμενον	εὐδοκιμεῖν	ἐν αὐτῇ μὴ πολὺν τὸν
[57]	μὲν γὰρ παρὰ τὴν ἀρχὴν	εὐδοκιμήσασαν	ὕστερον καταφρονηθῆναι φορητόν· ὅταν δὲ
[46]	τὴν πολλὴν ἐκείνην σοφίαν καὶ	εὐδοκίμησιν;	Οὐ μέχρι καὶ νῦν πολλὰ
[67]	κτήσασθαι μόνον, ἀλλ´ ὥστε καὶ	εὐειδεῖς	ἐξ ἴσης οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν.
[62]	ἅπας καθάπερ τις ἀθλητὴς γενναῖος	εὐεκτῶν	καὶ σφριγῶν ψωραλέον τινὰ καὶ
[70]	ἀφέστηκε τῶν δυσχερῶν ὑγιείας καὶ	εὐεξίας	ποιητική, ἣν μείζονα οὖσαν εὑρήσεις
[41]	ἀνθρώπων« τῆς δεσποτικῆς ἡμᾶς ἀναμνήσας	εὐεργεσίας	καὶ τούτῳ πάντων τὰς διανοίας
[44]	κούφων δεομένην ποδῶν καὶ ψυχῆς	εὐζώνου	καὶ εὐσταλοῦς τοσοῦτον ἔχων ἐπικείμενον
[27]	εἰπέ μοι; Καὶ πῶς οὐκ	εὔηθες	λίαν; Ταῦτα ἅπαντα ὁ Παῦλος
[57]	ζηλότυπον, μὴ σμικρολόγον τινά, μὴ	εὐήθη,	μὴ πονηρόν, μὴ σκληρόν, μὴ
[41]	τῆς ἐπιταγῆς αἱρέσει τὸν μαθητὴν	εὐήνιόν	τε καὶ τιθασὸν αὐτοῦ κατασκευάσας
[83]	τῇ γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ Θεῷ	εὐηρέστησεν.	Οὐχ ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´ ἐν
[46]	αὐτῷ βοηθόν. Γενόμενος δὲ ἀμφότερα	εὐθέως	ἀπώλεσεν. Οὔτε γὰρ τὸ κατ´
[27]	ἅπτεσθαι« ἀπεπήδησεν ἐπὶ τὸν γάμον	εὐθέως,	Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω«
[41]	τὸ τῆς παρθενίας ὄνομα πολὺν	εὐθέως	ἐμφαίνει τὸν πόνον λεχθέν, διὰ
[57]	μνηστείας ὁ καιρός, καὶ φροντίδες	εὐθέως	ἐπάλληλοι καὶ ποικίλαι, τίνα ἄρα
[57]	φροντίδος λυθείσης ὁ τῆς ἀπαιδίας	εὐθέως	ἐπεισέρχεται φόβος καὶ πρὸς τούτῳ
[41]	πόνον λεχθέν, διὰ τοῦτο οὐκ	εὐθέως	ἐπὶ τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν ἀλλὰ
[52]	παρατηρεῖσθαι τῶν οἰκετῶν καὶ οὐκ	εὐθέως	ἐπὶ τὸ βάραθρον ἀπαχθήσεται; Οὔτε
[34]	τινος αἴσθωνται σφοδροτέρας προσβολῆς, ἔξεστιν	εὐθέως	ἐπὶ τὸν λιμένα καταφυγεῖν. Οὐδὲ
[47]	πρίν τι περὶ αὐτῆς εἰπεῖν	εὐθέως	ἐπὶ τὸν ὑπὲρ τοῦ γάμου
[63]	δυσειδὴς ᾖ, μετέβαλε τὴν δυσείδειαν	εὐθέως	κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον, ἄν τε
[57]	ἀρχῆς ταράττονται φροντίσι. Κἂν μὲν	εὐθέως	κυήσῃ, μετὰ φόβου πάλιν ἡ
[57]	κακὰ δὲ κἂν ὑποπτευθῇ μόνον,	εὐθέως	συνέχεε καὶ συνετάραξε τὴν ψυχήν.
[17]	οὐδὲν τὸ κωλύον αὐτοὺς ἀπολέσθαι	εὐθέως·	τοσοῦτον ἡ ἀκαιρία κακόν. Διὰ
[33]	μακάριοι τότε ἐκεῖνοι ἐκ πρώτης	εὐθέως	τοῦτο ἔπαθον τῆς φωνῆς, ἀλλ´
[17]	σοφίας περιεργάσῃ καὶ τῶν προσταγμάτων	εὐθύνας	ἀπαιτήσεις καὶ οὐ παραχωρήσεις τῷ
[48]	τὸν λόγον ὑπέχει καὶ τὰς	εὐθύνας	μᾶλλον ἐκείνου. Τί δήποτε; Ὅτι
[14]	μικροτάτων ἕνεκεν ἀκριβεῖς ἀπαιτεῖσθαι τὰς	εὐθύνας,	ὑπὲρ δὲ τῆς τῶν ἀνθρώπων
[52]	καὶ στένειν καὶ ἐξιέναι πάντων	εὐθύνας	ὑπέχειν καὶ λόγον ἐν τοῖς
[73]	ῥημάτων καὶ πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν	εὐθύνας	ὑφέξειν, πάντων ἀφίστασθαι χρὴ καὶ
[43]	Χριστοῦ καὶ τῆς ἀρετῆς ἐπιδοθείσης	εὐκαταγώνιστος	γέγονεν, ὥστε οὐ περὶ ταύτης
[46]	τῷ δεσπότῃ τοῖς ὁμοδούλοις ποιήσας	εὐκαταφρόνητον.	Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν
[80]	ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς ἀκτημοσύνης ἡ	εὐκολία,	ἀκτημοσύνη δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ
[35]	οὐ κατὰ τὴν τῶν πολλῶν	εὐκολίαν.	Βουλόμενος οὖν αὐτὸ δεῖξαι ῥᾷστον,
[13]	περὶ τὸ πρᾶγμα σχέσεως πολλὴν	εὐκολίαν	πρὸς τὴν τῆς παραινέσεως ὑποδοχὴν
[17]	τοῦ φωτὸς ἐρασταὶ μετὰ πολλῆς	εὐκολίας	ἀφέντες αὐτὴν πρὸς τὰ μετέωρα
[68]	γένος, ὅταν μὲν ἐξῇ μετ´	εὐκολίας	καὶ ἀνέσεως τέρπεσθαι, οὐδὲ ἡδονὴν
[59]	τὸν λόγον ἄνωθεν ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι	εὔκολον	ἡ παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν
[82]	ἀνελεῖν. Νῦν δὲ οὐ σφόδρα	εὔκολον	τοῦτο εὑρεῖν. ~Ὅτι οὐ τὸ
[37]	μετὰ πάσης προσίοιντο γνησιότητος ὡς	εὐκόλους	καὶ ἀλλοπροσάλλους. Οὐ διὰ ταῦτα
[37]	καὶ κοινωνίας τὴν μνήμην οὕτως	εὐκόλως	ἀπὸ τῆς αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας,
[49]	καὶ ἠδικημένη ψυχὴ οὐχ οὕτως	εὐκόλως	ἀφίησι τῆς ὀργῆς τὸν ἰόν,
[78]	δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται τοῦ	εὐκόλως	καὶ εὐχερῶς περιφερομένου καὶ οὐδέποτε
[39]	πᾶσαν κατάγνωσιν καὶ πάντα ὀνείδη	εὐκόλως	οἴσομεν· μόνον ἐξέστω τρυφᾶν καὶ
[79]	εἶχον καὶ παῖδας, οὐκ ἂν	εὐκόλως	τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας
[52]	ταύτῃ νόσῳ κατασχεθεῖσα ψυχὴ πάντα	ἐυκόλως	τίθεται καὶ πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ
[74]	τέ ἐστιν ἐκείνης καὶ σφόδρα	εὐκολωτέρα.	Καὶ ταῦτα ἅπαντα διὰ τῶν
[44]	γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν καὶ πλημμελεῖν. ~Ὅτι	εὐκολώτερον	εἶναι διὰ παρθενίας ἢ διὰ
[48]	τὴν ἀπὸ τῆς συζυγίας βίαν	εὐκολώτερον	τὸν περὶ τῆς ἀγαμίας δέξῃ
[63]	ἀρετήν, καὶ τὰς χρυσᾶς τῆς	εὐκοσμίας	ἐπιβάλλουσα πᾶσιν ἡνίας ἐν πολλῇ
[1]	δεξιῶν ἵστησιν ὁ Χριστὸς καὶ	εὐλογεῖ	καὶ εἰς τὴν βασιλείαν εἰσάγει,
[80]	τὰ δεσμὰ περικόψασα, ποσὶ δὲ	εὐλύτοις	καὶ κούφοις καθάπερ πτηνοὺς ἀφεῖσα
[44]	τὸν οὐρανὸν βαδίζειν ὁδόν, τὴν	εὐλύτων	καὶ κούφων δεομένην ποδῶν καὶ
[41]	θαυμάσαι τοῦ μακαρίου τὴν πολλὴν	εὐμηχανίαν	καὶ τὴν σύνεσιν καὶ πῶς
[62]	κοσμουμένην αὐτοῖς. Ἂν μὲν γὰρ	εὔμορφος	ᾖ, λυμαίνεται τῷ κάλλει τῆς
[57]	τοῦτο εἴπῃς· τί δαὶ ἂν	εὔμορφος	οὖσα τύχῃ; Οὐδὲ γὰρ οὕτω
[55]	ἀγαγεῖν ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἐκείνης	εὐνὴν	ἑταιριζομένων πλῆθος γυναικῶν, πάντα φέρειν
[52]	ἄν; Ἄν τε γὰρ εἰς	εὐνὴν	τρέπεσθαι, ἄν τε σῖτον ἑλέσθαι
[52]	ἢ ἐδεσμάτων. Ἐπὶ δὲ τῆς	εὐνῆς	οὐδὲ μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται χρόνον,
[33]	γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην	εὔνοιαν	ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου
[29]	γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην	εὔνοιαν	ἀποδιδότω« καὶ Ὁ ἀνὴρ τοῦ
[28]	γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην	εὔνοιαν	ἀποδιδότω· ὁμοίως δὲ καὶ ἡ
[49]	Εἰσὶ« γὰρ εὐνοῦχοι« φησίν, οἵτινες	εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν
[13]	τότε ἔφησεν· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες	εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν
[36]	Χριστῷ λέγοντι· Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες	εὐνούχισαν	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν
[13]	μὴ γαμῆσαι« τότε ἔφησεν· Εἰσὶν	εὐνοῦχοι	οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν
[36]	τῷ μὲν Χριστῷ λέγοντι· Εἰσὶν	εὐνοῦχοι	οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν
[49]	τίθησι τῶν οὐρανῶν· Εἰσὶ« γὰρ	εὐνοῦχοι«	φησίν, οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ
[8]	πρόληψις γέγονε. Καὶ καθάπερ τοὺς	εὐνούχους	ἡ τοῦ σώματος πήρωσις τῆς
[8]	ἐγκρίνει τάξιν. Ὥσπερ γὰρ τοὺς	εὐνούχους	οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν εἰς παρθενίας
[44]	καὶ χρημάτων ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν καὶ	εὐορκοῦντα	ὀμνύναι καὶ ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι ἀντὶ
[58]	ὅμου ἔχοντα τὰ ἀγαθά, πολυπαιδίαν,	εὐπαιδίαν,	πλοῦτον, γυναικὸς σωφροσύνην, κάλλος, σύνεσιν,
[41]	συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον ὥστε	εὐπαράδεκτον	γενέσθαι τὴν συμβουλὴν καὶ τοῦ
[47]	σφοδρότερον ὑποκλέπτων προσηνῆ τε καὶ	εὐπαράδεκτον	τὸν λόγον ἐποίησεν. Ἡ μὲν
[28]	ἐλευθερίας τυχεῖν, εἰ δυνηθείη ποτὲ	εὐπορήσας	ἀργυρίου καταθεῖναι τὴν τιμὴν τῷ
[73]	ἡδονὴ καὶ μίξις, οὐ χρημάτων	εὐπορία	οὐδὲ κτημάτων ἐπιμέλεια, οὐ τροφὴ
[54]	γίνωνται λόγοι— πλουτείτω μόνον καὶ	εὔπορος	ἔστω, καὶ οὐδὲν ἔργον ἐστὶ
[55]	ταῦτα μὲν ὅταν ἡ γυνὴ	εὔπορος	ᾖ. Εἰ δὲ συμβαίη ταύτην
[16]	τοῦ Χριστοῦ, τὰ δὲ ἐκείνων	εὐπρεπέστερα	καὶ τελειότερα περιθέσθαι ἐκέλευσεν, οὐκ
[67]	τῇ τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ	εὐπρεπής	τις οὖσα τύχῃ. Ἀνάγκη γὰρ
[63]	αὐτῇ οὕτω μὲν καλὸς καὶ	εὐπρεπὴς	ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους
[80]	Ὥσπερ γὰρ τὸ εὔσχημον καὶ	εὐπρόσεδρον	ἂν περιέλῃς, αὐτὰ τὰ νεῦρα
[82]	καλά, τὸ εὔσχημον λέγω καὶ	εὐπρόσεδρον.	Αὗται δὲ καὶ παρθενίαν ἑλόμεναι
[81]	γῆς. Οὕτω τὸ εὔσχημον καὶ	εὐπρόσεδρον«	γίνεται. ~Πρὸς τοὺς λέγοντας ὅτι
[82]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων τὸ	εὐπρόσεδρον	διασῶσαι; Πρῶτον μὲν ὅτι οὐδεὶς
[76]	προσθεῖναι διὰ τὸ εὔσχημον καὶ	εὐπρόσεδρον«	ἔδειξε τῆς παρθενίας τὸ θαυμαστὸν
[76]	ἐμπεπλεγμένην φροντίσι καὶ πανταχοῦ περιελκομένην	εὐπρόσεδρον	εἶναι, τῆς σπουδῆς καὶ σχολῆς
[80]	Τοῦτό ἐστιν τὸ Εὔσχημον καὶ	εὐπρόσεδρον«	εἶναι, τοῦτο παρθενίας ἀρετή. Θαυμαστὸν
[11]	ἀπέστησε τῶν φροντίδων διὰ τὸ	εὐπρόσεδρον	καὶ ἀπερίσπαστον. Εἰ δὲ μὴ
[80]	παρεσκεύαζεν. ~Τί τὸ εὔσχημον καὶ	εὐπρόσεδρον.	Πάντα γὰρ ἐκείνοις ἦν περιττά,
[45]	παράβασις ἦν τὸ μὴ γαμεῖν,	εὐπρόσωπος	οὗτος ὁ λόγος ἦν. Εἰ
[39]	παιδοποιΐας μὲν οὐδαμοῦ μεμνημένος τῆς	εὐπροσώπου	καὶ σεμνῆς αἰτίας τοῦ γάμου,
[52]	ὅλως οὐκ ἔνι γάμον πάσης	εὑρεῖν	ἀηδίας ἐλεύθερον. ~Ὅτι τὸ ἀπὸ
[82]	δὲ οὐ σφόδρα εὔκολον τοῦτο	εὑρεῖν.	~Ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ τῆς
[28]	διέξοδον ταύτης δύναται τῆς δεσποτείας	εὑρεῖν.	~Ὅτι τὸ μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους
[60]	ἀλλ´ ὅμως δύναιτ´ ἂν ἑτέραν	εὑρεῖν	πολλῷ μείζονα ἔχουσαν. Οὐχ ὡς
[34]	μή τινα παρείσδυσιν ὁ διάβολος	εὕρῃ,	πόσων ἂν εἶεν ἄξιαι στεφάνων
[52]	τίνα καταφύγῃ; Πόθεν τῶν κακῶν	εὕρῃ	τὴν ἀπαλλαγήν, τοῦ λιμένος αὐτῇ
[5]	τῆς ἐκείνου πονηρίας ἐστὶν ἀκριβῶς	εὕρημα	ἡ τῶν αἱρετικῶν παρθενία, οὐκ
[44]	τῆς αὐτῆς καὶ πλείονος δυσκολίας	εὑρήσει	γέμοντα διὰ τὴν γυναῖκα. Πολλὰ
[29]	τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς προτέροις	εὑρήσει	γνώμης. Εἰ μὲν γάρ τις
[79]	ἀκριβῶς ἐξετάσειεν, οὐδὲν χεῖρον ἐκείνων	εὑρήσει	διακειμένους. Καὶ τοῦτο δὲ αὐτὸ
[29]	ἅπαντα ἀναπτύξειε καὶ ταύτην καιρίαν	εὑρήσει	τῆς ἀποστολικῆς ἀξίας τὴν παραίνεσιν.
[70]	εὐεξίας ποιητική, ἣν μείζονα οὖσαν	εὑρήσεις	τῆς τρυφῆς. Καὶ πρῶτον μὲν
[53]	ἐκείνου τοῦ ἀπευκτοῦ οὐκ ἐλάττους	εὑρήσομεν	ἔχον συμφοράς. Ἔστι μὲν γὰρ
[49]	πολλὴν καὶ τρυφὴν τὸν γάμον	εὑρήσομεν.	Καὶ πρῶτον ἁπάντων τὸ μετὰ
[49]	τῶν ἀνθρώπων τοῖς παρὰ πόδας	εὕροι	τις ἂν μᾶλλον νουθετουμένους. Ἔν
[56]	ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ οὕτως καθαρὰν	εὕροι	τις ἂν παραμυθίαν. Ὁ γὰρ
[8]	φεύγειν πάντων γεγόνατε ἐναγέστεραι, παρθενίαν	εὑροῦσαι	πορνείας μιαρωτέραν. Ποῦ τοίνυν ὑμᾶς
[63]	ἐν πολλῇ τῶν ἵππων ἕκαστον	εὐρυθμίᾳ	διατηρεῖ, καὶ οὔτε τὴν γλῶτταν
[64]	γίνεται κοῦφον. Διὸ ἀντὶ τῆς	εὐρυχώρου	καὶ πλατείας τὴν στενὴν καὶ
[42]	Ὥστε εἰ μὴ ἦν σφόδρα	εὔσπλαγχνος	ὁ Θεός, οὐ μόνον ἀπόστολος
[44]	ποδῶν καὶ ψυχῆς εὐζώνου καὶ	εὐσταλοῦς	τοσοῦτον ἔχων ἐπικείμενον πραγμάτων ὄγκον,
[80]	τοῦ οὐρανοῦ. Ὥσπερ γὰρ τὸ	εὔσχημον	καὶ εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς, αὐτὰ
[81]	τῶν ἐπὶ γῆς. Οὕτω τὸ	εὔσχημον	καὶ εὐπρόσεδρον« γίνεται. ~Πρὸς τοὺς
[76]	παραινῶ« καὶ προσθεῖναι διὰ τὸ	εὔσχημον	καὶ εὐπρόσεδρον« ἔδειξε τῆς παρθενίας
[80]	καὶ τέχναι. Τοῦτό ἐστιν τὸ	Εὔσχημον	καὶ εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο παρθενίας
[80]	ἅπαντα ποιεῖν παρεσκεύαζεν. ~Τί τὸ	εὔσχημον	καὶ εὐπρόσεδρον. Πάντα γὰρ ἐκείνοις
[82]	τῆς παρθενίας κατορθῶσαι καλά, τὸ	εὔσχημον	λέγω καὶ εὐπρόσεδρον. Αὗται δὲ
[5]	ὡς οὐκ ἐνὸν μετ´ ἐκείνων	εὐσχήμονα	εἶναι, πῶς φρονήματος ἀσεβοῦς ἔνδον
[76]	συνεβούλευσα ἀλλ´ ὥστε μὴ τὴν	εὐσχήμονα	προσεδρίαν ὑπὸ τῶν βιωτικῶν ἐκκοπῆναι
[14]	ἀνάγκη τοῦ στρατεύματος διασπασθῆναι τὴν	εὐταξίαν,	οὕτω τοῦ πάντων τῶν ἐπὶ
[63]	πάντα ἁπλῶς πρὸς τὴν ἔνδον	εὐταξίαν	χαρακτηρίζεται· καὶ καθάπερ μύρον βαρύτιμον
[14]	ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἀσφαλείας καὶ	εὐταξίας	διαμενεῖ καὶ τὸ καλὸν τοῦτο
[70]	τοῦ τρυφᾶν. Ἀλλ´ οὐχ ἡ	εὐτέλεια	τοιαύτη, ἀλλὰ πόρρω τούτων ἀφέστηκε
[16]	διὰ παντὸς καὶ μηδέποτε τῆς	εὐτελείας	ἀπαλλάξαι ἐκείνης, τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα
[73]	πατρῴαν οἰκίαν ἀφεῖναι, τότε τῆς	εὐτελείας	ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα καὶ τῆς ταπεινότητος,
[1]	βουλόμενος πῶς σφόδρα μικρὸν καὶ	εὐτελὲς	καὶ οὐδεμιᾶς τιμῆς ἄξιον τὸ
[6]	καὶ κατισχνωμένα μέλη καὶ στολὴν	εὐτελῆ	καὶ βλέμμα ἥμερον. Καὶ τί
[78]	τῇ συνεχείᾳ τῶν συγχωρήσεων τὴν	εὐτελῆ	καὶ μικρὰν παραμυθεῖται διάνοιαν, μετὰ
[53]	ἐστιν; Τὸ πένητα ὄντα καὶ	εὐτελῆ	καὶ ταπεινὸν ἀπὸ μεγάλων καὶ
[7]	ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν χρή.	Εὐτελὴς	ἡ στολή. Ἀλλ´ οὐκ ἐν
[73]	ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς τῆς φροντίδος τῆς	εὐτελοῦς.	Οὐδὲ γὰρ εἰς βασιλείαν μεθίστασθαι
[73]	μηδὲ τῶν μικρῶν τούτων καὶ	εὐτελῶν	ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς αὐτῆς
[75]	ἡμῖν καὶ ταύτης φιλοσόφως καὶ	εὐτελῶς	ζῆν προαιρουμένης. Ὅτι γὰρ τοῦτό
[39]	αὐτῶν καθήψατο τοῖς ὀνείδεσι, ῥήμασιν	εὐφημοτέροις	πάλιν τὸ αὐτὸ πρᾶγμα καλεῖ,
[57]	ὅτι καὶ τὰ ἐναντία προσδοκῶσα	εὐφραίνεσθαι	δύναιτ´ ἄν, εὖ ἴστω ὅτι
[68]	τὴν ἡδονήν; Ποῖος λόγος τὴν	εὐφροσύνην	τῆς οὕτω διακειμένης παραστήσειε ψυχῆς;
[57]	καὶ τῆς ἀνατροφῆς. Κἂν μὲν	εὐφυὲς	ὂν τύχῃ καὶ πρὸς ἀρετὴν
[32]	Ἐπεὶ οὖν τοσαύτην ἐν ταῖς	εὐχαῖς	πρόσιμεν σβέσοντες ὀργὴν καὶ ὃν
[32]	ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν, νηστείαις καὶ	εὐχαῖς	συνεχῶς προσκαρτερῶν ἀποσμῆξαι τὸν ῥύπον
[2]	δυνηθῶμεν τῆς εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας	εὐχαριστίαν	ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ τὴν ἀξίαν.
[84]	τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;	Εὐχαριστῶ	τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
[84]	τῇ σαρκί. Καὶ περὶ τούτων	εὐχαριστῶν	ὁ Παῦλος ἔλεγε· Ταλαίπωρος ἐγὼ
[78]	ἀντιδιαστολὴν εἴρηται τοῦ εὐκόλως καὶ	εὐχερῶς	περιφερομένου καὶ οὐδέποτε βέβαια βαδίζειν
[49]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅτε δὲ	εὔχεσθαι	ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν παρεκάλει, οὐδὲν
[31]	ἀπέστησε συνουσίας τοὺς μέλλοντας σχολάζειν	εὐχῇ.	Ὅπου γὰρ νῦν μετὰ τὴν
[31]	προσκρούωμεν διὰ τῆς οὕτω ματαίας	εὐχῆς,	κελεύει τῆς κοίτης ἀπηλλάχθαι τότε.
[34]	τοῖς βουλομένοις οὐδὲ αἰτιῶμαι ἀλλ´	εὔχομαι	μὲν καὶ ποθῶ πάντας εἶναι
[32]	κοίτης ἀπηλλάχθαι τότε. ~Ὅτι ῥαθύμως	εὐχόμενοι	οὐ μόνον οὐκ ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ
[30]	τοσαύτην μίξεως ἀνάγκην; Τὸν γὰρ	εὐχόμενον	ὡς χρὴ καὶ νηστεύοντα πάντα
[82]	διαλάμψαντες, εἰς τοὺς ἐκείνου κόλπους	εὔχονται	ἀπελθεῖν. Τίς σοι τοῦτο εἶπεν,
[82]	οἱ παρθενεύσαντες εἰς κόλπους Ἀβραὰμ	εὔχονται	ἐλθεῖν. Ἀλλὰ τίς ὁ σοφὸς
[53]	πολλοὶ πολλάκις, μᾶλλον δὲ πάντες	εὔχονται	ἐπιτυχεῖν, τοῦτο ἀγαγόντες εἰς μέσον
[82]	πολλοὶ μετὰ τοὺς πολλοὺς ἱδρῶτας	εὔχωνται	χωρῆσαι ἐκεῖ; Ἐγὼ δὲ τούτου
[63]	καὶ ἡ τῆς παρθενικῆς ψυχῆς	εὐωδία	ταῖς αἰσθήσεσι περιρρέουσα ἐνδείκνυται τὴν
[63]	τὸν ἀέρα τῆς οἰκείας ἀναχρῶσαν	εὐωδίας,	οὐ τοὺς ἔνδον καὶ πλησίον
[84]	δεξιῶν ἀπεδέξατο, τοὺς δὲ ἐξ	εὐωνύμων	κατεδίκασεν, ἐπήγαγε λέγων· Καὶ ἀπελεύσονται
[67]	τὸ πλῆθός ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ	ἐφ´	ἑκάστῃ καὶ ἀρρωστούσῃ καὶ τελευτώσῃ
[24]	Χαρμί, ἐπὶ τοῦ Ἀαρών, καὶ	ἐφ´	ἑτέρων δὲ πολλῶν, ἵνα οἱ
[60]	παρθενία οὐδενὸς δεῖται τῶν οὐκ	ἐφ´	ἡμῖν. Οὔτε δὲ τὸ πενίᾳ
[41]	ἄκοντας φέρειν τὴν δουλείαν, οὐκ	ἐφ´	ἡμῖν. Τί δήποτε; Ὅτι οὐκ
[41]	μὲν γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν	ἐφ´	ἡμῖν· τὸ δὲ μὴ ἑκόντας
[42]	γίνηται τῶν ἀκροατῶν καθάπερ καὶ	ἐφ´	ὑμῶν. Νομίζω« οὖν φησι, τοῦτο
[50]	προφήτης τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος,	ἐφ´	ὧν καὶ τρυφὴ συγκεχώρητο καὶ
[14]	ἀναγκαῖος εἶναι ἐδόκει. Ἀλλ´ οὐδὲ	ἐφαίνετό	που, ἀλλ´ ἔμενον ἐκεῖνοι τούτου
[17]	καὶ τοῦ γάμου προτέρα ἡμῖν	ἐφάνη.	Διὰ ταῦτα δὲ ἐπεισῆλθεν ὕστερον
[15]	πρὸ τῆς ἀπάτης ὁ γάμος	ἐφάνη;	Διὰ τί μὴ ἐν παραδείσῳ
[50]	ἡμέραν κακήν, οἱ ἐγγίζοντες καὶ	ἐφαπτόμενοι	σαββάτων ψευδῶν, οἱ καθεύδοντες ἐπὶ
[47]	Εἰ δὲ νῦν τοῦτο οὐκ	ἐφεῖται,	ἐπὶ τῶν γυναικῶν τὴν αὐτὴν
[8]	γὰρ ἐπειδὴ τὸ πρᾶγμα πᾶσιν	ἐφεῖται	παρ´ ἡμῖν, εἰκότως τοὺς μὴ
[51]	οὖν ἔφην, μάλιστα μὲν οὐκ	ἐφεῖτο	τρυφᾶν, εἰ δὲ καὶ μηδὲν
[51]	ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ καὶ	ἐφεῖτο	τρυφᾶν ἱκανὰ τὰ τοῦ γάμου
[47]	τὸ γυνὴ εἶναι τὸν ἄνδρα	ἐφέλκεται,	ἐπεὶ οὐδὲν ἂν ἐκώλυσε μηδένα
[49]	τῶν ἐν τῇ γῇ μᾶλλον	ἐφελκύσαιτο	ἄν τις καὶ προτρέψειε. Διὰ
[60]	ἀδείας ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν καὶ	ἐφελκύσασθαι·	καὶ πόσαι τούτων ἀπολαύουσι γυναῖκες;
[24]	διὰ τούτων καὶ διὰ τῶν	ἐφεξῆς	κειμένων. ~Ὅτι τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον
[47]	ἀνενδότως οὐδὲ δι´ ὅλου οὐδὲ	ἐφεξῆς	τὴν περὶ τῆς παρθενίας ὕφηνε
[8]	οὐκέτι. Ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἅπασιν	ἐφεξῆς	τὸ πρᾶγμα βδελυρὸν εἶναι δοκεῖ,
[12]	μὴ τὸν νόμον ἡμῖν ἐκεῖθεν	ἔφερεν.	Εἶπε γὰρ ἄν τις πρὸς
[75]	ἀγρῶν καὶ τῶν ἄλλων; Μαγείροις	ἐφέστηκε	καὶ ὑφάνταις καὶ τῇ λοιπῇ
[73]	μεριμνᾷς; Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν	ἐφέστηκε.	Σὺ δὲ περὶ οἰκίας καὶ
[19]	μὲν γὰρ τὴν ἀρχήν, ὅπερ	ἔφην,	δύο ταύτας εἶχε τὰς ὑποθέσεις·
[21]	παρθενίαν. Ἐχρῆν μὲν οὖν, ὅπερ	ἔφην,	εἰ καὶ ἀκίνδυνος ἦν ἡ
[51]	ἀφανίσαι τὴν ἡδονήν. Ὅπερ οὖν	ἔφην,	μάλιστα μὲν οὐκ ἐφεῖτο τρυφᾶν,
[45]	ἔφης δύνασθαι περιγενέσθαι. Ἀλλά, ὅπερ	ἔφην,	τότε εἴσῃ καλῶς ὅσον πρὸς
[45]	Σὺ δὲ τούτοις πᾶσι φυρόμενος	ἔφης	δύνασθαι περιγενέσθαι. Ἀλλά, ὅπερ ἔφην,
[13]	γυναικός, συμφέρει μὴ γαμῆσαι« τότε	ἔφησεν·	Εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς
[1]	αὐτοὺς καὶ φιλεῖν, οὐδὲ τοῦτο	ἔφησεν	ἡμῖν ἀρκεῖν πρὸς τό τινος
[52]	ἐπὶ τὰς ἠδικημένας ἐδέησεν ἀλλ´	ἔφθασαν	ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς ἀθυμίας
[36]	ἐὰν οὕτως μείνῃ; Ὅπερ γὰρ	ἔφθην	εἰπών, οὐ θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων
[47]	κέρδος καρπώσασθαι. Καὶ γάρ, ὅπερ	ἔφθην	εἰπών, οὐδὲ ἐκείνη διὰ τὸ
[60]	τῷ θεῷ δοκοῦν· οὐδενὶ γὰρ	ἐφίεται	ἐν τούτοις τρυφᾶν ὡς καὶ
[50]	τρυφή. Μάλιστα μὲν οὐδὲ ταῦτα	ἐφίεται	τῷ γάμῳ. Τὴν γὰρ τῆς
[20]	κἂν μὴ δύνηται τῶν αὐτῶν	ἐφικέσθαι,	συγγνώμης γοῦν δυνήσεται παρὰ πάντων
[9]	ἀγαθόν, τοῦ μείζονος δὲ οὐκ	ἐφικνούμενος	τοῦ μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´ ἐκείνου
[34]	ἐρημίαν τῶν βοηθησόντων τῆς τόλμης	ἐφόδιον	ἔχοντες, πάντα κινοῦσι καὶ στρέφουσι
[73]	ἄλλης τῆς κατὰ τὴν οἰκίαν	ἐφροντίσαμεν	ἂν πενίας. Μὴ τοίνυν μηδὲ
[17]	πολλῷ χρόνῳ τὰ τῆς ἀρετῆς	ἔφυ	πτερά, τότε ἠρέμα καὶ κατὰ
[37]	ταύτην ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν οὐδὲ	ἔφυγε	τὴν συμβολὴν τὴν οὕτως ἀφόρητον
[1]	γάμον αὐτοὶ φαῦλον νομίσαντες οὕτως	ἔφυγον.	Πῶς οὖν ὑπὲρ τῆς τῶν
[35]	ὑπὸ τοῖς ἐπιτάγμασι τοῦ νόμου·	ἐφύλαξα	τῶν ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις· ἀλλὰ
[46]	εἰκόνα οὔτε τὸ καθ´ ὁμοίωσιν	ἐφύλαξεν—	πῶς γάρ; ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ
[49]	βασιλείαν οὐρανῶν τὰ τῆς γῆς	ἐχαρίζετο	ἀγαθά. Καὶ ἀντὶ τῶν πονηρῶν
[34]	αὐτὸ συνέρχεσθαι ἡ παρθένος οὐκ	ἔχει,	ἀλλ´ ἀνάγκη δι´ ὅλου παλαίειν
[12]	ἀφιέτω αὐτήν, καὶ γυνὴ ἥτις	ἔχει	ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὗτος συνευδοκεῖ
[41]	κύριος· εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα	ἔχει	ἄπιστον καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν
[12]	ψυχὴν ἐνομοθέτει λέγων· Εἴ τις	ἔχει	γυναῖκα ἄπιστον καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ
[73]	κέκτηται καὶ τὴν ἐξουσίαν ἅπασαν	ἔχει,	καὶ τοσαύτην ὑπὲρ τῆς τῶν
[40]	καὶ τὴν ἐλευθέραν ὡς δούλην	ἔχει	καὶ τῶν θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον
[56]	τὰ πράγματα προσῆκεν. ~Ὅτι πολλὰς	ἔχει	λύπης ἀνάγκας ἡ γαμηθεῖσα. Ἐπὶ
[64]	οἷον καὶ τοὺς ἄλλους εἰκός.	Ἔχει	μὲν γὰρ θλίψεις καὶ οὗτος
[36]	αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα	ἔχει«	μὴ ἀναπέσῃς μηδὲ εἴπῃς πρὸς
[64]	πασχόμενα, κἂν ἀνιαρὰ ᾖ, ἡδονὴν	ἔχει.	Ὅταν δὲ δακρύων ἀκούσῃς μηδὲν
[40]	μὴ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ὑπόθεσιν	ἔχει·	οὐ γὰρ δι´ ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν
[76]	τὸ καλόν. Καὶ γὰρ οὕτως	ἔχει.	Πᾶν ὅπερ ἂν βιαζόμενος καὶ
[29]	στῆσαι τὴν παραίνεσιν; Τί γὰρ	ἔχει	πλεῖον τοῦ Τῇ γυναικὶ ὁ
[64]	μηδὲν ὑποπτεύσῃς σκυθρωπόν. Τοσαύτην γὰρ	ἔχει	τὰ δάκρυα ἐκεῖνα τὴν ἡδονὴν
[67]	οὐδὲν χεῖρον τῆς ἡδονῆς· τοσαύτας	ἔχει	τὰς φροντίδας, ὅσαι τὸ πλῆθός
[14]	Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθενία ταύτην	ἔχει	τὴν ἀκολουθίαν ἀλλ´ ἀεὶ χρήσιμον,
[33]	συνεχῶς τὰ αὐτὰ λεγόμενα πλείονα	ἔχει	τὴν ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα οὖν τὸν
[54]	ὅτι κἂν γένοιτο, οὐ μικρὰν	ἔχει	τὴν ζημίαν. Τὸ γὰρ ἀνάγκῃ
[21]	νόμον ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον	ἔχει	τὴν κόλασιν, ὁ τὴν ἁγιωσύνην
[57]	τι γένηται τῶν ἀπευκτῶν, ἀφορητοτέραν	ἔχει	τὴν λύπην ἢ εἰ παρὰ
[37]	ἐκείνη δὲ καθαρὰν ἥττης ἁπάσης	ἔχει	τὴν νίκην καὶ τῷ τέλει
[57]	τὴν πεῖραν ἔλαβε, τοσούτῳ μείζονα	ἔχει	τὴν ὁδύνην τῆς πολλῆς συνηθείας
[34]	ὅσῳ ἂν ἐπιταθῇ τοσούτῳ μεῖζον	ἔχει	τὸ ἐγκώμιον. Ὁ δὲ γάμος
[25]	τοίνυν αὐτὸν διαβάλῃς. Πολὺ γὰρ	ἔχει	τὸ κέρδος οὐκ ἐῶν τὰ
[48]	λυθῆναι οὐκ ἔνι, ὅτι πολλὴν	ἔχει	τὸ πρᾶγμα τὴν θλῖψιν. Τοῦτο
[1]	αἱρετικῶν ἡ παρθενία μισθὸν οὐκ	ἔχει.	Τὸ τῆς παρθενίας καλὸν ἀποστρέφονται
[61]	τὸ χρυσοφορεῖν μείζονα τῆς ἡδονῆς	ἔχει	τὸν φόβον. Πλὴν ἀλλὰ θῶμεν
[36]	καλεῖ. Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον χάρισμα	ἔχει«	φησίν, ὁ μὲν οὕτως, ὁ
[35]	τοῦτο προσέκειτο· Ἀλλ´ ἕκαστος ἴδιον	ἔχει	χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν ἄν.
[52]	προοῖτο, ταύτην ἀναγκάζηται δι´ ὑποψίας	ἔχειν	ἀεί, τί τῶν ἁπάντων αὐτὸν
[34]	τῷ τὸν ἀντίπαλον μηδεμίαν ἐξουσίαν	ἔχειν	ἀνακωχῆς. Οὐχ ὁ διάβολος δὲ
[75]	τὴν αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό ἐστιν	ἔχειν	γυναῖκα καὶ μὴ ἔχειν, τοῦτό
[44]	ἄκοντας ἁμαρτάνειν γυναῖκα, ταύτην ἔνδον	ἔχειν	διὰ παντὸς ἢ μοιχείας ἁλίσκεσθαι
[49]	καὶ οὐ βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς	ἔχειν,	διὰ τοῦτο ὑμᾶς οὐ θέλω
[75]	~Πῶς ἔστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ	ἔχειν.	Εἰ δὲ καὶ σαφέστερόν τις
[30]	ἀμίαντος, οὐκ ἀφίησιν αὐτὸν χώραν	ἔχειν	ἐν τῷ τῆς νηστείας καὶ
[63]	δυνάμεις καὶ τὸν τούτων δεσπότην	ἔχειν	ἐραστήν. Οὕτω δὲ καθαρὸς καὶ
[35]	τῶν μαθητῶν, οὐδὲν αὐτῶν πλέον	ἔχειν	ζητῶν ἀλλ´ ἐν ἅπασιν αὐτοὺς
[30]	διατετύπωτο, οἷς καὶ δύο γυναῖκας	ἔχειν	ἠφεῖτο καὶ τὰς μὲν ἐκβάλλειν,
[12]	ἐμαυτῷ καὶ ὅτι Δοκῶ πνεῦμα	ἔχειν	Θεοῦ« ἵνα μηδὲν ἀνθρώπινον ὑποπτεύσῃς
[67]	τῆς ἰταμότητος. ~Ὅτι τὸ πολλὰς	ἔχειν	θεραπαινίδας ἀνιαρόν. Ἀλλ´ ἴσως τὸ
[66]	δεινῶν ἢ βουλομένην θρύπτεσθαι τοσαύτας	ἔχειν	λύπης καὶ μικροψυχίας ἀνάγκας. Οὐδὲ
[44]	δύο κατὰ ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας	ἔχειν	ὁ νόμος ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ
[75]	τοίνυν ἐστὶν ἔχοντα γυναῖκα μὴ	ἔχειν	ὅταν τὰς περιττὰς φροντίδας τὰς
[57]	οὐ πᾶσι τοῖς γεγαμηκόσι παῖδας	ἔχειν	συμβαίνει. Οὔκουν ἑτέραν ὁμολογεῖς πάλιν
[75]	οὐ τῷ τοιαύτας καὶ τοσαύτας	ἔχειν	τὰς ἀντιδόσεις ἀλλὰ καὶ τῇ
[63]	ἀλλ´ ἄπλαστόν τινα καὶ ἀνεπιτήδευτον	ἔχειν	τὴν βάδισιν. Καὶ τὸν ἀπὸ
[58]	μόνην εἶδεν ὄναρ χρηστόν, πλέον	ἔχειν	τι τοῦτον φήσομεν τοῦ μὴ
[17]	τοῦ καταλλήλως τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσιν	ἔχειν	τὸ πρόσταγμα, ὡς τούτων ἄνευ
[55]	δὲ συμβαίη ταύτην μὲν μηδὲν	ἔχειν,	τὸν δὲ ἄνδρα πλουτεῖν, θεράπαινα
[15]	λόγον καὶ τὸ δύο γυναῖκας	ἔχειν	τοῦ μιᾷ ἀρκεῖσθαι μόνον ἄμεινον
[75]	ποτέ ἐστιν ἔχοντα γυναῖκα μὴ	ἔχειν,	τοὺς οὐκ ἔχοντας ἐννοείτω τοὺς
[75]	ἐστιν ἔχειν γυναῖκα καὶ μὴ	ἔχειν,	τοῦτό ἐστι κεχρῆσθαι τῷ κόσμῳ
[83]	κατόρθωσιν αὐτοῦ μηδὲν πλέον ἡμᾶς	ἔχειν	τῶν τελωνῶν. ~Ὅτι εἰκότως τῶν
[12]	Δοκῶ δὲ κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ	ἔχειν.	Ὥσπερ οὖν τὰ τοῦ πνεύματος
[47]	Ἀπολλὼ προσλαβομένη, φησί, πρὸς πᾶσαν	ἐχειραγώγησε	τῆς ἀληθείας τὴν ὁδόν. Εἰ
[47]	Τίνος δὲ ἕνεκεν οὐκ εἶπεν·	ἔχεις	γυναῖκα; μὴ καταλίπῃς αὐτήν· συνοίκει,
[40]	ἂν μηδέποτε βούληται καταλλαγῆναι; φησίν.	Ἔχεις	δευτέραν λύσιν καὶ ἀπαλλαγήν. Τίνα
[8]	ἔργων δημιουργόν. Ἀλλὰ μὴ δείσῃς·	ἔχεις	τοῦ δόγματος κοινωνοὺς τὸν διάβολον,
[80]	τὴν ῥίζαν καὶ τὴν ὑπόθεσιν	ἔχεις	τῶν καλῶν. Καθάπερ γὰρ ῥίζαν
[78]	τὸ τῆς τῶν βρωμάτων παρατηρήσεως	ἔχεσθαι	καὶ τοῦτο μὲν ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο
[49]	τῶν γεγαμηκότων, πάλιν τῶν ἐνταῦθα	ἔχεται	λέγων· Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι.
[27]	ἔλεγεν· Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἐχέτω.	Διὰ ταῦτα ἀνεδύετο, διὰ ταῦτα
[27]	εὐθέως, Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἐχέτω«	λέγων· καὶ τὸ μὲν μακαρίσας
[19]	πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἐχέτω«	οὐ διὰ τὰς παιδοποιΐας. Καὶ
[37]	ἀποπέσῃς· τοσοῦτον ἡ παρθένος σου	ἐχέτω	πλέον ὅσον τὴν μὲν οὐδὲ
[33]	Κορινθίους· Ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἐχέτω,	τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν
[26]	πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἐχέτω.	Φοβοῦμαί σε, φησίν, εἰς τὸ
[77]	παρθένος πολλὰ πραγματεύηται καὶ μερίμνας	ἔχῃ	βιωτικάς— ἄπαγε— ἔξω ταύτην ἑλκύσας
[28]	ἀνὴρ κἂν τὴν ἁπάντων ἀργαλεωτέραν	ἔχῃ	γυναῖκα, στέργειν ἀναγκάζεται τὴν δουλείαν
[44]	ἀλλ´ ὅτι κἂν ἀνεκτὸν ἦθος	ἔχῃ	ἡ συνοικοῦσα, ὁ δι´ αὐτὴν
[67]	αὐτοῖς λαμπρὰ καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας	ἔχῃ	τὰς θλίψεις, τί ἄν τις
[53]	ἁλίσκεται. Ὅταν δὲ καὶ ἀφορμὰς	ἔχῃ	τῆς ὑπεροψίας πολλάς, οὐδέν ἐστι
[60]	σφόδρα πλουτούντων καὶ μεγάλα δυναμένων	ἔχῃ	τις ἄνδρα, ἀλλ´ ὅμως δύναιτ´
[80]	οὕτως ὅταν αὐτὴν μετὰ πολιτείας	ἔχῃς	ἀρίστης, τὴν ῥίζαν καὶ τὴν
[37]	πρὸς τὴν διαλυθεῖσαν εἰς γῆν·	ἔχθρα	ἄσπονδος πρὸς τὴν λελυπηκυῖαν οὐδέν.
[52]	οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου τὴν	ἔχθραν	οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν δώρων.
[22]	ἅπαντες ὑμεῖς οἱ τῆς παρθενίας	ἐχθροί,	ἐπίθεσθέ ποτε τῷ στόματι ὑμῶν
[38]	εἰς μέσον εἰπεῖν· φύγε τὸν	ἐχθρόν,	ἔνδος τοῖς πόνοις, ἀπόστηθι τῆς
[44]	ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ μισῆσαι τὸν	ἐχθρὸν	καὶ οὔτε τρυφᾶν οὔτε ὀργίζεσθαι
[78]	Θεῷ δοκούντων, ἅπας ὁ κωλύων	ἐχθρὸς	ἔστω καὶ πολέμιος, κἂν πατὴρ
[20]	ἂν παρὰ πάντων μισοῖτο ὡς	ἐχθρὸς	καὶ πολέμιος τῆς ἀρετῆς καὶ
[20]	ὡς τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας	ἐχθρός.	~Ὅτι ὁ κίνδυνος μέγας τοῖς
[49]	γὰρ ὅτι Ἐὰν πεινᾷ ὁ	ἐχθρός	σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ,
[1]	λογισμόν. Τοῦτο δέ ἐστι τοὺς	ἐχθροὺς	ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ οὖν πάντοθεν ἡμῖν
[14]	ἀγώνων ὑστερηκέναι τούτων, φέρε τοὺς	ἐχθροὺς	ἀφέντες— Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ
[1]	μεῖζον ἐζήτησεν εἰπών· Ἀγαπᾶτε τοὺς	ἐχθροὺς	ὑμῶν. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος πῶς
[14]	Ἐγὼ δέ, εἰ μὲν τῶν	ἐχθρῶν	καὶ ἀπίστων ἦν ταῦτα μόνον
[49]	Ὅτε δὲ εὔχεσθαι ὑπὲρ τῶν	ἐχθρῶν	παρεκάλει, οὐδὲν ὑπὲρ τῆς τῶν
[21]	γὰρ διέσυρε τὸν ἄνδρα οὐδὲ	ἐχλεύασε	τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ μακαρίου
[34]	συγγνώμη, χώραν ἔπαινος οὐκ ἂν	ἔχοι.	Ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν παρθένων
[77]	ἔργοις, ὡς ἂν μὴ τοῦτο	ἔχοι,	πολὺ τοῦ γάμου πάλιν ἐλάττων
[48]	ἐπιτέτραπται ἄκοντος ἐκείνου, τίνα ἂν	ἔχοι	συγγνώμην ἡ διὰ παντὸς αὐτὸν
[35]	ἡμῶν ἑτέρῳ« ὥστε οὐδεὶς ἂν	ἔχοι	τοῦτο λέγειν ὅτι ἕτερα πράττων
[69]	ἀναπνοῆς. Τίνα οὖν ἄν τις	ἔχοι	τούτων ἀντίρροπον τῶν κακῶν ἡδονὴν
[52]	αὐτὸν διώκειν. Οὔτε γὰρ ἂν	ἔχοιεν	εἰπεῖν ὡς τοσαύτη παρ´ αὐταῖς
[14]	τὴν Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ ἂν	ἔχοις	εἰπεῖν. Τί οὖν δέδοικας εἰκῇ
[35]	λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· οὐκ ἂν	ἔχοιτε,	φησίν, εἰπεῖν ὅτι ἐξ ἐθνῶν
[34]	εἰ μὴ διὰ παντός τις	ἔχοιτο	τῆς γυναικὸς καὶ τῆς μίξεως
[34]	Ὧν μὲν γὰρ τὴν ἀπόλαυσιν	ἔχομεν,	οὐ ταχέως ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας
[53]	τοῦ ἀπευκτοῦ οὐκ ἐλάττους εὑρήσομεν	ἔχον	συμφοράς. Ἔστι μὲν γὰρ καὶ
[75]	ἡμετέρας προστιθέναι νωθείας. ~Πῶς ἔστιν	ἔχοντα	γυναῖκα μὴ ἔχειν. Εἰ δὲ
[75]	ἐν ἐκείνοις. Τοῦτο τοίνυν ἐστὶν	ἔχοντα	γυναῖκα μὴ ἔχειν ὅταν τὰς
[75]	θέλοι μαθεῖν τί ποτέ ἐστιν	ἔχοντα	γυναῖκα μὴ ἔχειν, τοὺς οὐκ
[84]	πάντα ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι καὶ τὸν	ἔχοντα	γυναῖκα ὡς μὴ ἔχοντα εἶναι
[49]	πολλῆς τὸν γάμον ἀποφαίνων πλείονας	ἔχοντα	δυσκολίας, ὡς εἰ πρός τινα
[84]	τὸν ἔχοντα γυναῖκα ὡς μὴ	ἔχοντα	εἶναι καὶ τὸν ὄντως οὐκ
[84]	εἶναι καὶ τὸν ὄντως οὐκ	ἔχοντα	μετὰ τῆς παρθενίας καὶ τὴν
[82]	Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν πολλὴν	ἔχοντα	πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ
[49]	Τοὐναντίον μὲν οὖν καὶ ἄνεσιν	ἔχοντα	πολλὴν καὶ τρυφὴν τὸν γάμον
[58]	συγχωρήσωμεν γενέσθαι γάμον πάντα ὅμου	ἔχοντα	τὰ ἀγαθά, πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν, πλοῦτον,
[17]	μετέωρα πέτανται καὶ τῶν οὐρανῶν	ἔχονται,	πάντα τὰ ἐπὶ τῆς γῆς
[36]	δέ; Καὶ σκώπτει τοὺς οὐκ	ἔχοντας	αὐτὴν ἀκρατεῖς αὐτοὺς καλῶν. Διὰ
[75]	γυναῖκα μὴ ἔχειν, τοὺς οὐκ	ἔχοντας	ἐννοείτω τοὺς ἐσταυρωμένους πῶς διάκεινται.
[24]	καὶ ταῦτα, τοὺς δὲ ἀδιορθώτως	ἔχοντας	καὶ μαινομένους οὐδὲ πολλῷ τούτων
[80]	καὶ οὐχ ἱκανὸν σῶσαι τοὺς	ἔχοντας.	Καὶ μαρτυρήσειαν ἂν ἡμῖν ὅσαι
[22]	ἀσθενεστέρων αἱρήσεται πόνους ἀναδέξασθαι γέλωτας	ἔχοντας	καὶ χλευασίαν; Τίς δὲ τῶν
[30]	μᾶλλον τοὺς λοιποὺς τοὺς οὐκ	ἔχοντας	τοσαύτην μίξεως ἀνάγκην; Τὸν γὰρ
[36]	ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ γὰρ τοὺς οὐκ	ἔχοντας	χαρίσματα ὁ Χριστὸς ἐκόλασεν ἀλλὰ
[58]	ἐκ ταύτης τῆς πολλῆς ἡδονῆς	ἔχοντες	ἀπελεύσονται ἐκεῖ; Τὸ γὰρ πολλοὺς
[50]	ὅλως εἶναι τούτων ἡμῖν περισπούδαστον.	Ἔχοντες«	γάρ φησι, διατροφὰς καὶ σκεπάσματα,
[73]	λοιπόν ἐστιν, ἵνα καὶ οἱ	ἔχοντες	γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι.
[74]	φησίν, εἶπον· ἵνα καὶ οἱ	ἔχοντες	γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν,
[47]	αὐτὸν δυνήσεται ἑλεῖν, ὅταν λέγῃ·	Ἔχοντες	δὲ τροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις
[36]	αἰτίαν. Τὸ γὰρ παράδειγμα ἐγγύθεν	ἔχοντες	καὶ οἰκεῖον μειζόνως ἂν τῶν
[66]	τοὺς πόδας ἀποτετμημένοι καὶ οὐκ	ἔχοντες	ὅτῳ φέροιντο. Κἂν μὲν ὁ
[34]	τῶν βοηθησόντων τῆς τόλμης ἐφόδιον	ἔχοντες,	πάντα κινοῦσι καὶ στρέφουσι καὶ
[78]	ἦσαν παρὰ Ῥωμαίοις οἱ ταύτην	ἔχοντες	τὴν ἀσθένειαν, καὶ οὐ μόνον
[36]	καὶ ἑτέρωθι ποιεῖ. Εἰπὼν γὰρ	Ἔχοντες	χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν
[73]	οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ	ἔχοντες	ὦσι. Τί οὖν δεῖ γάμου
[74]	οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ	ἔχοντες	ὦσιν, ἵνα οἱ φθάσαντες ἤδη
[75]	αὐτῶν. Ἔξεστι καὶ τῷ γυναῖκα	ἔχοντι	εἰς ταύτην ἑαυτὸν ἀγαγεῖν τὴν
[32]	παρ´ ὑμῶν ὑβρισμένῳ μεγάλα ἡμῖν	ἔχοντι	καὶ ὑπὲρ μεγάλων ἐγκαλεῖν. Οὐ
[47]	οὐδὲν ἂν ἐκώλυσε μηδένα τῶν	ἐχόντων	γυναῖκα πιστὴν ἄπιστον μένειν, εἴ
[21]	ἐν αὑτοῖς τὰς διεστραμμένας κρίσεις	ἐχόντων	ἐβόα. Ἄκουσον δὲ καὶ περὶ
[10]	τῶν ἀρτίων καὶ μηδεμίαν λώβην	ἐχόντων	ἐστὶν ἀμείνω, ταῦτα ὡραῖά φαμεν
[84]	κἂν παρθένος ᾖ τις οὐκ	ἔχουσα	ἔλαιον ἐν ταῖς λαμπάσιν, οὐ
[56]	ὑπὲρ μιᾶς φροντίζει ψυχῆς μίαν	ἔχουσα	μόνην, ἀλλὰ τρέμει μὲν ὑπὲρ
[34]	μίξις. Ἡ δὲ παρθένος οὐκ	ἔχουσα	ὅτῳ σβέσει τὸ πῦρ, ὁρᾷ
[68]	ἄρα ἐστὶν ἡ τὴν ἡδονὴν	ἔχουσα,	οὐχ ἡ τοῦ ἀργύρου φύσις·
[58]	τοιαῦτα, ἀλλὰ πολλὴν ἄπεισιν ἐντεῦθεν	ἔχουσα	τὴν ἐμπορίαν· μᾶλλον δὲ τὸν
[34]	οὐκ ἐν ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον	ἔχουσα	τὸ πῦρ ἀγριαῖνον καὶ ἠχοῦν,
[6]	τὴν δὲ ἀτιμίαν ἅπασαν ἔνδον	ἔχουσα.	Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ δεινὸν
[39]	ἐνταῦθα μὲν τὴν ἁπλῶς οὐκ	ἔχουσαν	ἄνδρα φησίν, οὔπω δὲ καὶ
[60]	ἂν ἑτέραν εὑρεῖν πολλῷ μείζονα	ἔχουσαν.	Οὐχ ὡς ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ
[34]	λέξιν, ἐμφατικωτέραν οὖσαν καὶ πολὺν	ἔχουσαν	τὸν ψόγον. Διὰ τί γὰρ
[17]	οἶστρον μὴ δυναμένης ἐνεγκεῖν οὐδὲ	ἐχούσης	εἰς ἕτερόν τινα λιμένα καταφυγεῖν
[41]	ἔχουσι μὲν καὶ ἰδίας φροντίδας,	ἔχουσι	δὲ καὶ ἑτέραν ἀνάγκην τὴν
[4]	ἔχουσί τινα παραμυθίαν, βραχεῖαν μέν,	ἔχουσι	δὲ ὅμως τὸ ὑπὲρ τούτων
[73]	ἀλλ´ ἐν ἴσῳ τοῖς οὐκ	ἔχουσι	διακείσεσθαι; Τί δαὶ χρημάτων, τί
[36]	ἕνεκεν αὐταῖς ἀπειλεῖς λέγων ὅτι	Ἔχουσι	κρίμα ὅτι τὴν πρώτην πίστιν
[41]	καὶ αἱ τῶν γεγαμηκότων ψυχαὶ	ἔχουσι	μὲν καὶ ἰδίας φροντίδας, ἔχουσι
[58]	ἡμᾶς αἰῶσι καὶ πέρας οὐκ	ἔχουσι	μηδὲν ἀπὸ τούτων δυνηθῶμεν κερδᾶναι
[10]	αἵματι οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς	ἔχουσι	τὰς διατριβὰς οὐδὲ ὄχλον ἐπιθυμιῶν
[57]	μόνον ἀλλὰ καὶ ἄνδρες χαλεπὰς	ἔχουσι	τὰς φροντίδας. Τούτους μὲν γὰρ
[69]	δυσίατοι ἀπὸ τῶν τοιούτων τραπεζῶν	ἔχουσι	τὴν ἀρχήν. Καὶ γὰρ ποδαλγίαι
[11]	ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ πολλὴν	ἔχουσι	τὴν παραμυθίαν αὐτὸν τὸν τῶν
[26]	εἶπε, τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες ταύτην	ἔχουσι	τὴν προθυμίαν, ἐμὲ δὲ ἡ
[4]	καὶ τὰ τοῦ πλησίον ἁρπάζων	ἔχουσί	τινα παραμυθίαν, βραχεῖαν μέν, ἔχουσι
[52]	τῷ γάμῳ, τὰς γυναῖκας οὐκ	ἐχρῆν	αὐτὸν διώκειν. Οὔτε γὰρ ἂν
[48]	ἀλλὰ πρὸ τοῦ γάμου λαβεῖν	ἐχρῆν.	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος
[17]	τῇ ζάλῃ. Ἀλλὰ τί κελεύειν	ἐχρῆν;	Ἐν ἐγκρατείᾳ καὶ παρθενίᾳ διάγειν;
[20]	οὕτω πονηρὰν ἐπέχειν τὴν γλῶτταν	ἐχρῆν,	ἐνθυμουμένους ὅτι ὁ μὲν θαυμάζων
[21]	μέγας τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν.	Ἐχρῆν	μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, εἰ
[52]	λυπηρῶν ἁπάντων καὶ ὅθεν προστασίαν	ἐχρῆν	προσδοκᾶν, τοῦτον ἐκτεθηριωμένον καὶ πάντων
[34]	διαλεγόμενός φησιν· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ	ἔχω,	γνώμην δὲ δίδωμι. Μήποτε οὖν
[2]	διδασκάλου, Ἐπιταγὴν κυρίου« φησίν, οὐκ	ἔχω,	γνώμην δὲ δίδωμι. ~Ὅτι σατανικῆς
[41]	τῶν παρθένων ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ	ἔχω,	γνώμην δὲ δίδωμι ὡς ἠλεημένος
[75]	ἀλλ´ εἰπών· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ	ἔχω«	καὶ Ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος,
[35]	ἅπασιν αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων.	Ἔχω	καὶ τρίτην αἰτίαν εἰπεῖν. Ποίαν
[12]	τοῦτο εἶπον ὅτι τὸν Χριστὸν	ἔχω	λαλοῦντα ἐν ἐμαυτῷ καὶ ὅτι
[17]	Εἴτε οὕτως εἴτε ἑτέρως οὐκ	ἔχω	λέγειν. Τὸ γὰρ ζητούμενον νῦν
[12]	τέθεικεν, ἄκουσον τί φησι· Πολλὰ	ἔχω	λέγειν ὑμῖν, ἀλλ´ οὐ δύνασθε
[68]	τῶν χρημάτων ἔρωτα. Ἀλλ´ οὐκ	ἔχω	τί εἴπω. Πολλὴ γάρ με
[47]	κατέφυγε. Τὸ γὰρ Ἐπιταγὴν οὐκ	ἔχω«	τὸν γάμον συγχωροῦντός ἐστι καὶ
[41]	τὸ πρᾶγμα κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν οὐκ	ἔχω«	φησίν. Πρῶτον τὴν αἵρεσιν θεὶς
[41]	οὐκ ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ	ἔχω«	ὡς ἂν εἰ ἔλεγεν, εἰ
[76]	λέγων, καὶ ἵνα θλῖψιν μὴ	ἔχωμεν	καὶ ἵνα ἀμέριμνοι ὦμεν καὶ
[1]	ἐθνικῶν μηδὲν κατὰ τοῦτο πλέον	ἔχωμεν;	Ὥστε ἑτέρας ἡμῖν ταύτης πολλῷ
[9]	Ὁ δὲ τὸ ἔλαττον μὲν	ἔχων	ἀγαθόν, τοῦ μείζονος δὲ οὐκ
[78]	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ« προσέθηκε Μὴ	ἔχων	ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ ἔχων. Καίτοι
[78]	ἔστησε· καίτοι γε τὸ Μὴ	ἔχων	ἀνάγκην« καὶ Ἐξουσίαν ἔχων« ταὐτόν
[78]	Ὃς δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος μὴ	ἔχων	ἀνάγκην. Καὶ οὐδὲ μέχρι τούτου
[52]	τῶν τοῦ ἠδικημένου χειρῶν, ἀλλ´	ἔχων	αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς νόμους τὴν
[35]	ὁ παρ´ ἑαυτοῦ πρώτου κατορθωθεῖσαν	ἔχων	δεῖξαι τὴν συμβουλήν, ταύτῃ μάλιστα
[2]	γάμου, μάρτυς ὁ τὸν Χριστὸν	ἔχων	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα· Βούλομαι γάρ,
[37]	χηρείᾳ μισθοὺς ὁ τὸν Χριστὸν	ἔχων	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα ἔλεγε· Καλὸν
[12]	φησιν. Ὁ γὰρ τὸν Χριστὸν	ἔχων	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα, ὁ μηδὲ
[44]	ψυχῆς εὐζώνου καὶ εὐσταλοῦς τοσοῦτον	ἔχων	ἐπικείμενον πραγμάτων ὄγκον, τοσαύταις συνδεδεμένος
[41]	τῶν ταῖς ἀπίστοις συνεζευγμένων οὐκ	ἔχων	ἐπιταγήν, μετὰ πολλῆς τῆς ἐξουσίας
[82]	χρημάτων κατεφρόνησε πλουτῶν καὶ γυναῖκα	ἔχων	καὶ ἡδονῆς μᾶλλον τῶν παρθενευόντων
[78]	Μὴ ἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ	ἔχων.	Καίτοι ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν· ὃς
[27]	ἐνδῶσιν, ἕστηκεν ὁ διάβολος πῦρ	ἔχων	μετὰ χεῖρας ὥστε ἐναφεῖναι καὶ
[78]	Μὴ ἔχων ἀνάγκην« καὶ Ἐξουσίαν	ἔχων«	ταὐτόν ἐστιν. Ἀλλὰ τῷ μήκει
[84]	μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς ἀνδράσι παρρησίαν	ἔχων	τις, κἂν Νῶε κἂν Ἰὼβ
[81]	ἀκτημοσύνη καλόν. Ὁ γὰρ μηδὲν	ἔχων	ὡς πάντα κατέχων, οὗτος ἁπάντων
[17]	μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν τῆς πτήσεως	ἔχωνται.	Οὕτω καὶ ὁ κύριος ἡμῶν
[35]	ζῆλον, ὅταν παρὰ τῶν διδασκάλων	ἔχωσι	τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν ὁ
[25]	γὰρ ἔχει τὸ κέρδος οὐκ	ἐῶν	τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ μέλη
[14]	τοῦ δὲ λόγου τούτου οὐκ	ἐῶντος	ἀντὶ τῶν πιπτόντων ἑτέρους ἀνίστασθαι;
[46]	αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν·	ἑώρα	γὰρ ἐν αὐτῷ λάμπουσαν τὴν
[22]	τῷ μὴ θαυμάζεσθαι καὶ διαβαλλομένην	ἑώρα	παρὰ πάντων ἀνθρώπων; Οἱ μὲν
[34]	πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας,	ἕως	ἂν εἰς τὸν εὔδιον ἀληθῶς
[34]	στρέφουσι καὶ οὐ πρότερον ἀφίστανται	ἕως	ἂν ἢ καταδύσωσι τοὺς ἐμπλέοντας
[38]	νόμος. Καὶ τῇ παρθένῳ τοίνυν,	ἕως	ἂν μὲν βουλεύοιτο πρότερον δέοι
[22]	πολλῶν δόξης δυνάμεως προσθήκην λαμβάνουσιν,	ἕως	ἂν παιδαγωγηθέντες πάντοθεν κατὰ μικρὸν
[28]	εἰσελθόντα ἅπαξ δουλεύειν ἀνάγκη λοιπὸν	ἕως	ἂν τῇ γυναικὶ τοῦτο δοκῇ.
[39]	συγχωρῶν. Καὶ τί τοῦτο; φησίν·	ἕως	γὰρ ἂν αὐτὸ τιμωρίας ἀπαλλάττῃ,
[69]	καὶ σπασμὸς τὸ σῶμα πολιορκεῖ	ἕως	ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Τίνα οὖν ἄν
[69]	φθόνοι, καὶ οὐ πρότερον ἔστησαν	ἕως	κινδύνους ἐπήγαγον τοὺς ἐσχάτους. Ἀλλὰ
[73]	ἡμῖν. Ὥσπερ γὰρ ἡ παρθένος	ἕως	μὲν ἂν οἴκοι μένῃ μετὰ
[14]	καὶ αὐτὴ καταλιποῦσα αὐτοὺς ἀνεχώρησεν.	Ἕως	μὲν γὰρ ἦσαν ἀνάλωτοι τῷ
[49]	μέχρι τούτου μόνον ἀλλὰ καὶ	ἕως	τέλους τὸ αὐτὸ ποιεῖ. Καὶ