Chapitre
[82]	δήλη ἀλλ´ ὅτι ὧν μὲν	ὁ	Ἀβραὰμ ἔτυχε πολλοὶ τεύξονται. Πολλοὶ«
[82]	τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα	ὁ	Ἀβραὰμ οὔτε ὁ τούτου παῖς
[73]	γὰρ ὑμᾶς, φησίν, ἀμερίμνους εἶναι.	Ὁ	ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου.
[74]	διὰ τῶν ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν λόγων·	Ὁ	ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου,
[8]	νῦν μὲν Οἴδαμεν ὅστις εἶ,	ὁ	ἅγιος τοῦ Θεοῦ« νῦν δὲ
[38]	ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται θέατρον καὶ	ὁ	ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ οἱ θεαταὶ
[17]	ὡς εἴ γε ἔμεινεν ὑπακούων	ὁ	Ἀδάμ, οὐκ ἂν ἐδέησε τούτου.
[17]	κατασείων οὗτος ὁ φόβος· πῶς	ὁ	Ἀδάμ, πῶς δὲ ἡ Εὔα
[44]	ἀκίνδυνον τοῦτον καὶ ἀπράγμονα ζῆν	ὁ	ἀνήρ, ἀλλ´ ὅταν ἴδῃ παῖδας
[40]	οὕτως οὐδὲ ταύταις εἶναι, ὅταν	ὁ	ἀνὴρ ἀποθάνῃ. Εἰ γὰρ ἐξῆν
[38]	γαμησάτωσαν. Καὶ πάλιν· Ἐὰν κοιμηθῇ	ὁ	ἀνὴρ αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ
[52]	ἴσως χαλεπαίνουσαν οἴσει καὶ δὶς	ὁ	ἀνήρ. Ἐὰν δὲ ἐπιμείνῃ συνεχῶς
[40]	ἀπαραίτητος. Τί οὖν ἐὰν μὲν	ὁ	ἀνὴρ ἐπιεικὴς ᾖ, ἡ δὲ
[52]	εἰκός. Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν	ὁ	ἀνὴρ ζηλοτυπῇ· ἂν δὲ ἐπὶ
[44]	ἂν ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν ὢν	ὁ	ἀνήρ. Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν
[47]	συναπολέσθαι ἐκείνῳ. Τί οὖν, ἐὰν	ὁ	ἀνὴρ κατωφερὴς ᾖ, φησίν, ἐγὼ
[28]	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´	ὁ	ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ
[29]	ἔχει πλεῖον τοῦ Τῇ γυναικὶ	ὁ	ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω«
[28]	μετὰ ταῦτά φησιν; Τῇ γυναικὶ	ὁ	ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω·
[33]	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, τῇ γυναικὶ	ὁ	ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω,
[41]	τοὺς γεγαμηκότας καταναγκάζει. Κρατείτω« φησίν,	ὁ	ἀνὴρ τῆς γυναικός. Καὶ τί
[29]	τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω« καὶ	Ὁ	ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[28]	ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι« καὶ τὸ	Ὁ	ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[28]	ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ	ὁ	ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ
[66]	ἔχοντες ὅτῳ φέροιντο. Κἂν μὲν	ὁ	ἀνὴρ τύχῃ τὰς ἡμιόνους ἀπασχολήσας
[38]	οἱ θεαταὶ καθέζωνται καὶ εἰσάγηται	ὁ	ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιπαρατάττηται, τὴν ἐξουσίαν
[30]	ὁ γάμος τοῖς νηστεύουσι παραινεῖ	ὁ	ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι. Ἄξιον δὲ
[36]	μέσον ἑαυτὸν ἐμβαλών. ~Ὅτι μετριάζων	ὁ	ἀπόστολος τὴν παρθενίαν χάρισμα καλεῖ.
[2]	πῦρ τὸ ἄσβεστον, ὁ σκώληξ	ὁ	ἀτελεύτητος, τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον,
[84]	εἰκότως τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ	ὁ	αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ
[84]	οὖν τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ	ὁ	αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ
[16]	μείζω, ἀλλὰ τοῦ νομοθέτου σκοπὸς	ὁ	αὐτός. Τίς οὖν ἐστιν οὗτος;
[64]	μὲν γὰρ θλίψεις καὶ οὗτος	ὁ	βίος ἀλλ´ ὅταν αὐτὰς πρὸς
[8]	διέβαλες ἅπασαν. Εἰ γὰρ ἀκάθαρτον	ὁ	γάμος, ἀκάθαρτα μὲν ἅπαντα τὰ
[27]	ἐπειδὴ τὸ κράτιστον τῆς ἀρετῆς	ὁ	γάμος ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσαύτην αὐτοῦ
[30]	εἴποιμι ὅτι εἰ καὶ τίμιος	ὁ	γάμος ἀλλὰ μέχρι τοσούτου φθάσαι
[12]	τῆς παλαιᾶς διαθήκης οὐκ ἦν	ὁ	γάμος ἀμφίβολος· οὐ γὰρ μόνον
[14]	καὶ ἐγένετο, καὶ οὐδὲ οὕτως	ὁ	γάμος ἀναγκαῖος εἶναι ἐδόκει. Ἀλλ´
[15]	ὅθεν ἅπαντες ἄνθρωποι. ~Ὅτι οὐχ	ὁ	γάμος αὔξει τὸ ἡμέτερον γένος.
[8]	λέγοντος διὰ τοῦ Παύλου· Τίμιος	ὁ	γάμος ἐν πᾶσι καὶ ἡ
[38]	γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν, ἀκίνδυνος	ὁ	γάμος. Ἐπειδὰν δὲ ἕληται καὶ
[14]	τὸν ἐπίπονον βίον, τότε καὶ	ὁ	γάμος ἐπεισέρχεται μετὰ τούτων τὸ
[76]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἅπερ	ὁ	γάμος ἐπισύρεσθαι εἴωθεν. ~Ὅτι ἡ
[15]	γὰρ μὴ πρὸ τῆς ἀπάτης	ὁ	γάμος ἐφάνη; Διὰ τί μὴ
[82]	παρὰ τοῦτο τῆς παρθενίας ἴσος	ὁ	γάμος ἢ καὶ χείρων; Τὸ
[30]	κἀκεῖνο, τί δήποτε, εἴπερ τίμιος	ὁ	γάμος καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος,
[7]	τῷ πνεύματι· καὶ πάλιν· Τίμιος	ὁ	γάμος καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος.
[17]	Διὰ ταῦτα δὲ ἐπεισῆλθεν ὕστερον	ὁ	γάμος καὶ πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἐνομίζετο
[25]	κειμένων. ~Ὅτι τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον	ὁ	γάμος. Καλὸν ὁ γάμος ὅτι
[58]	καθίστησιν ἀθυμίαν. ~Ὅτι οὐδὲν μέγα	ὁ	γάμος κἂν πάντα διαφύγῃ τὰ
[15]	ἀνθρώπων γένος αὐξήσει. Οὔτε γὰρ	ὁ	γάμος μὴ βουλομένου Θεοῦ δυνήσεται
[25]	ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον ὁ γάμος. Καλὸν	ὁ	γάμος ὅτι ἐν σωφροσύνῃ τὸν
[41]	περιβάλλοντα δεσμόν; Δεσμὸς γὰρ ὄντως	ὁ	γάμος, οὐ διὰ τὸν τῶν
[10]	ταῦτα ὡραῖά φαμεν εἶναι. Καλὸν	ὁ	γάμος; Οὐκοῦν διὰ τοῦτο ἡ
[14]	Ὁρᾷς πόθεν ἔσχε τὴν ἀρχὴν	ὁ	γάμος; Πόθεν ἀναγκαῖος ἔδοξεν εἶναι;
[19]	μὲν οὖν καὶ παιδοποιΐας ἕνεκεν	ὁ	γάμος· πολλῷ δὲ πλέον ὑπὲρ
[16]	τὸν ἀδικοῦντα γενναίως. ~Ὅτι συγκαταβάσεως	ὁ	γάμος. Σὺ δὲ αὐτὰ κακίζεις,
[82]	Πῶς; Ὅτι οὔτε τὸν Ἀβραὰμ	ὁ	γάμος τοιοῦτον ἐποίησεν οὔτε ἡ
[30]	μᾶλλον. ~Διὰ τί εἰ τίμιος	ὁ	γάμος τοῖς νηστεύουσι παραινεῖ ὁ
[7]	τῶν δογμάτων καὶ τῆς ψυχῆς.	Ὁ	γὰρ ἀγωνιζόμενος, φησί, πάντα ἐγκρατεύεται«
[28]	ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς τοῦ γάμου βουλόμενος.	Ὁ	γὰρ ἀκούσας ὅτι μετὰ τὸν
[50]	τοῦ πνεύματος χάρις, ἔλεγε ταῦτα;	Ὁ	γὰρ Ἀμὼς ὁ προφήτης τοῖς
[14]	θνητὸν τοῦτο καὶ δουλικὸν ἱμάτιον.	Ὁ	γὰρ γαμήσας, φησί, μεριμνᾷ τὰ
[62]	ὅθεν μείζων ἡ ἧττα γίνεται.	Ὁ	γὰρ διεσπαρμένος ἐν τοῖς ἱματίοις
[79]	μείζονα ἢ κατ´ ἀνθρωπίνην συνήθειαν.	Ὁ	γὰρ εἷς ἄρτος« φησί, πρὸς
[73]	τὰ ἐν τῇ γῇ μεριμνῶμεν·	ὁ	γὰρ καιρὸς ἡμᾶς ἤδη καλεῖ
[27]	συνειδότι τῶν ἀκουόντων καταλιμπάνων αὐτό.	Ὁ	γὰρ μαθὼν ὅτι παραινεῖται γαμεῖν,
[81]	ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον ἡ ἀκτημοσύνη καλόν.	Ὁ	γὰρ μηδὲν ἔχων ὡς πάντα
[27]	ἀκοὴν τῷ τῆς παραινέσεως αὐστηρῷ.	Ὁ	γὰρ ὅλον δι´ ὅλου διὰ
[78]	τοὺς ὑπὲρ τῆς παρθενίας λόγους.	Ὁ	γὰρ οὕτω πρὸς τὰ τοῦ
[47]	δείσῃς. Οὐκ ἀπεφήνατο οὐδὲ ἐνομοθέτησεν.	Ὁ	γὰρ περὶ τοῦ γάμου λόγος
[20]	καὶ οὕτω παύεσθαι τῆς διαβολῆς.	Ὁ	γὰρ πρὸς τὰ καλὰ τῶν
[65]	τῆς ὠδῖνος καὶ τῆς ἀρᾶς.	Ὁ	γὰρ τὴν ἀπὸ τοῦ νόμου
[12]	τῶν τοῦ κυρίου ταῦτά φησιν.	Ὁ	γὰρ τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν
[56]	καθαρὰν εὕροι τις ἂν παραμυθίαν.	Ὁ	γὰρ ὑπὲρ τῶν ζώντων ἀεὶ
[81]	αὐτὸν τὸν τὸ διάδημα περικείμενον.	Ὁ	γὰρ χρημάτων καταφρονῶν ὁδῷ προβαίνων
[64]	ἐκεῖνα τὴν ἡδονὴν ὅσην οὐδὲ	ὁ	γέλως τοῦ κόσμου τούτου. Εἰ
[57]	ἅπαντα μένῃ τὰ χρηστὰ βέβαια,	ὁ	γοῦν ἀπὸ τῆς μεταβολῆς ἀεὶ
[28]	καταθεῖναι τὴν τιμὴν τῷ δεσπότῃ.	Ὁ	δὲ ἀνὴρ κἂν τὴν ἁπάντων
[52]	φιλτάτην εἰς δικαστήριον ἀγαγὼν κατέσφαξεν.	Ὁ	δὲ ἀνὴρ τὴν μὲν ἀπὸ
[74]	ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου,	ὁ	δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ
[75]	τῷ κόσμῳ καὶ μὴ κατακεχρῆσθαι.	Ὁ	δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ
[34]	τοσούτῳ μεῖζον ἔχει τὸ ἐγκώμιον.	Ὁ	δὲ γάμος ὅταν αὐτῷ τις
[48]	τοῦτο γὰρ τῆς παρθενίας ἐστίν,	ὁ	δὲ γεγαμηκὼς ἀρκεῖται ἀκούων ὅτι
[42]	πίστεως ἀλλ´ ἐπειδὴ ἠλεήθην μόνον·	ὁ	δὲ ἔλεος χάριτός ἐστιν, οὐ
[72]	αὐταρκείᾳ ζῶν οὐδεμίαν μετάπτωσιν δέδοικεν.	Ὁ	δὲ ἐν ἐκείνῳ τῷ ὑγρῷ
[2]	δὲ καὶ πολλῷ πλείων ἐκείνοις.	Ὁ	δὲ καρπὸς τῶν πόνων οὐκ
[9]	ὑπὲρ ὧν ποιεῖται τὴν συμβουλήν·	ὁ	δὲ κωλύων παραιρεῖται ταύτης τῆς
[74]	βραχύν, εἰκότως ἂν λέγοιτο μεριμνᾶν.	Ὁ	δὲ μείζονας τῶν φροντίδων ἀποληψόμενος
[74]	κόσμου« ἀλλ´ ὁ μὲν παράγει,	ὁ	δὲ μένει. Τοῦτο οὖν μόνον
[78]	καὶ ὁ ἐκγαμίζων καλῶς ποιεῖ,	ὁ	δὲ μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιεῖ.
[1]	ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι δὲ πρόσκειται,	ὁ	δὲ μὴ φονεύων τιμάσθω. Ὁ
[13]	ἀλλ´ ὡς παραίνεσιν καὶ συμβουλήν.	Ὁ	δὲ μηδὲ τοῦτο ἀνασχόμενος ποιῆσαι
[36]	ἔχει« φησίν, ὁ μὲν οὕτως,	ὁ	δὲ οὕτως. Θέα τῆς ἀποστολικῆς
[73]	μέλλοντι οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται,	ὁ	δὲ παρὼν καιρὸς πρὸς τὸ
[28]	τῆς οἰκείας ἐκβαλεῖν τὴν γυναῖκα.	Ὁ	δὲ Παῦλος καὶ τὴν τοῦ
[4]	κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα ἀπέλαυσαν.	Ὁ	δὲ πενίαν μὲν ἑκούσιον ὑποστὰς
[81]	διαλέξεται οὐδένα δεδοικὼς οὐδὲ τρέμων.	Ὁ	δὲ περὶ χρήματα ἠσχολημένος οὐ
[27]	φέρουσαν τῶν λεγομένων τὸ βάρος.	Ὁ	δὲ ποικίλλων αὐτὸν καὶ πλείονα
[57]	συνηθείας ἀφόρητον ποιούσης τὸν χωρισμόν.	Ὁ	δὲ πρὶν ἢ γεύσασθαι καὶ
[20]	γοῦν δυνήσεται παρὰ πάντων τυχεῖν·	ὁ	δὲ πρὸς τῷ μὴ μετιέναι
[79]	ἀλλὰ καὶ δι´ ἐκείνου ἑτέρους.	Ὁ	δὲ προφήτου πλέον Ἰωάννης, οὗ
[9]	πρὸς τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ κακόν.	Ὁ	δὲ τὸ ἔλαττον μὲν ἔχων
[10]	τὴν τῆς παρθενίας ὑποτέμνεται δόξαν·	ὁ	δὲ τοῦτον ἐπαινῶν μᾶλλον ἐκείνης
[57]	ἐν τῷ γάμῳ φόβου χωρίς.	Ὁ	δὲ φόβος, μήποτε γενομένης ἀμβλώσεως
[40]	τὴν καθημερινὴν ταύτην ἀηδίαν ἐκεῖνος	ὁ	δείλαιος, τὸν τῦφον. τὴν ἀναισχυντίαν;
[34]	τοῦτο πάθωσιν αὐτοί. Οὕτω καὶ	ὁ	δεινὸς οὗτος πειρατὴς τῇ παρθένῳ
[32]	ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι ὠμὸς	ὁ	δεσπότης ἡμῶν— καὶ γὰρ σφόδρα
[44]	ἀνεκτὸν ἦθος ἔχῃ ἡ συνοικοῦσα,	ὁ	δι´ αὐτὴν καὶ τὰ ἔκγονα
[10]	τοῖς ταύτης ἐγκωμίοις λυμαίνονται, οὕτως	ὁ	διαβολῆς ἀπαλλάττων αὐτὸν οὐ τοῦτον
[31]	κατὰ τὸν τῆς προσευχῆς καιρὸν	ὁ	διάβολος, ἂν διακεχυμένην λάβῃ ψυχὴν
[34]	μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχειν ἀνακωχῆς. Οὐχ	ὁ	διάβολος δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ
[34]	ἀποστῆσαι ἐπιπολὺ μή τινα παρείσδυσιν	ὁ	διάβολος εὕρῃ, πόσων ἂν εἶεν
[5]	σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν θεραπεύουσιν	ὁ	διάβολος ἵστησι τὰς πάγας. Ὅτι
[27]	Ὡς ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν	ὁ	διάβολος πῦρ ἔχων μετὰ χεῖρας
[8]	πράγματι φιλοτιμίας ἐξέβαλεν, οὕτως ὑμᾶς	ὁ	διάβολος, τῆς φύσεως ὑμῖν ἀκεραίου
[8]	τῆς ἀνοίας δι´ ἧς ὑμᾶς	ὁ	διάβολος ὥσπερ αἰχμαλώτους δήσας εἰς
[47]	τοῦτο ὁ λόγος αὐτοῦ βούλεται,	ὁ	διδάσκων πολλὴν τῇ σαρκὶ θλῖψιν
[27]	ὁ ζῆλος, μετὰ ἀσωμάτων δυνάμεων	ὁ	δρόμος. Ἡ γῆ καὶ ὁ
[26]	~Ὅτι τὰ μέγιστα ἀδικεῖ ἑαυτὸν	ὁ	δυνάμενος παρθενεύειν καὶ γαμῶν. Τὸν
[36]	βασιλείαν τῶν οὐρανῶν« καὶ ἐπαγαγόντι·	Ὁ	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« ἑαυτῷ δὲ
[17]	ἀφεῖναι βούλεται, ἄκουσον τί φησιν·	Ὁ	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Εἰ δὲ
[41]	τὸ πρᾶγμα ἐλθεῖν. Τὸ γὰρ	Ὁ	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« κύριον τὸν
[13]	τὸν περὶ παρθενίας λόγον προσέθηκεν·	Ὁ	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Τί οὖν
[2]	ὑπέστησαν δίκην. Νῦν δὲ εἰπών·	Ὁ	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« τοὺς μὲν
[78]	δ´ ὅμως λέγων· Ὥστε καὶ	ὁ	ἐκγαμίζων καλῶς ποιεῖ, ὁ δὲ
[82]	οὔτε ὁ τούτου παῖς οὐδὲ	ὁ	ἐκείνου οὐδὲ ὁ λαχὼν αὐτοὺς
[35]	Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐγώ εἰμι	ὁ	ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ τι
[79]	ἀπεῖχον, εἰπέ μοι, ὁ Ἡλίας,	ὁ	Ἑλισσαῖος, ὁ Ἰωάννης, οὗτοι οἱ
[80]	καὶ ῥίζα καὶ καρπὸς παρθενίας	ὁ	ἐσταυρωμένος βίος ἐστίν. Αὕτη τοὺς
[75]	συγγνώμης καὶ οὐκ ἔστι κύριος	ὁ	ἕτερος ἀποστερεῖν τὸν ἕτερον μὴ
[75]	ἄλλοις ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν	ὁ	ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται ἀλλ´ ἔξεστι
[49]	Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐὰν πεινᾷ	ὁ	ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν
[27]	ἡ μάχη, πρὸς ἀγγέλων πολιτείαν	ὁ	ζῆλος, μετὰ ἀσωμάτων δυνάμεων ὁ
[79]	τῶν ἀγγέλων ἀπεῖχον, εἰπέ μοι,	ὁ	Ἡλίας, ὁ Ἑλισσαῖος, ὁ Ἰωάννης,
[21]	παρασκευάζουσα ἐνορᾷν. Καὶ ταῦτα μὲν	ὁ	Ἠσαΐας περὶ τῶν ἐν αὑτοῖς
[15]	Ταῦτα γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν	ὁ	θάνατος μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ τοίνυν
[42]	δέξασθαι παρ´ ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ	ὁ	Θεὸς ἀπηξίωσέ με τοῦ ἐλέους
[2]	θέλημα τοῦτο πράττομεν. Ὅτι γὰρ	ὁ	Θεὸς βούλεται πάντας ἀνθρώπους ἀπέχεσθαι
[65]	πάντα τὰ τοιαῦτα καλεῖν. Καὶ	ὁ	Θεὸς δὲ ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ
[14]	τὴν ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον	ὁ	Θεὸς δι´ ὃν καὶ τὸν
[5]	κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ	ὁ	Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν. Πῶς
[84]	οὕτω καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν	ὁ	Θεὸς ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις
[46]	ταύτης ἀνήρ. Καὶ γὰρ ἐκεῖνον	ὁ	Θεὸς ἐποίησε κατ´ εἰκόνα καὶ
[49]	τῆς ἀρετῆς. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν
[46]	Πάντα γὰρ πρὸς αὐτὸν ἤγαγεν	ὁ	Θεὸς καὶ οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι
[66]	γὰρ τοῦτο ἡμῖν αὐτοὺς ἐποίησεν	ὁ	Θεός— μηδὲν τούτων ὑπομένειν τῶν
[42]	εἰ μὴ ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος	ὁ	Θεός, οὐ μόνον ἀπόστολος ἀλλ´
[46]	ὅμοιον αὐτῷ« Οὐδὲ γὰρ ψεύδεται	ὁ	Θεός. Οὐδὲ ἐγὼ τοῦτο ἂν
[15]	μυριάσι δέδωκεν ὑπόθεσιν καὶ ῥίζαν	ὁ	Θεός, οὕτω καὶ παρὰ τὴν
[46]	Πῶς οὖν, φησίν, εἶπεν αὐτῷ	ὁ	Θεός· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον
[41]	τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε ἀπόστασιν διδόναι	ὁ	Θεός. Πῶς οὖν Ἰουδαίοις τοῦτο
[84]	ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός,	ὁ	Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας
[46]	γὰρ μικρὸν αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς	ὁ	Θεὸς ὑπετέμετο μέρος, τὸν φοβερὸν
[79]	μοι, ὁ Ἡλίας, ὁ Ἑλισσαῖος,	ὁ	Ἰωάννης, οὗτοι οἱ γνήσιοι τῆς
[30]	ταῦτα παρήγγελον, ἄκουσον τί φησιν	ὁ	Ἰωήλ· Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν,
[12]	ὢν αὐτός, μετὰ τῆς ἐναγοῦς	ὁ	καθαρός. Αὐτὸς προλαβὼν εἶπες ὅτι
[21]	πράγματι κεῖται μέγας· οὐ γὰρ	ὁ	καθήμενος καὶ κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[12]	τὸν Χριστὸν ἐν ἑαυτῷ ζῆν,	ὁ	καὶ βασιλείαν καὶ ζωὴν καὶ
[84]	Ἀλλ´ οὐκέτι πόνων οὐδὲ ἀγώνων	ὁ	καιρὸς ἀλλὰ στεφάνων καὶ κολάσεων.
[17]	Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε. Τοῦτο γὰρ	ὁ	καιρὸς ἀπῄτει τῆς φύσεως μαινομένης
[78]	τούτων οὔπω τῶν λόγων ἦν	ὁ	καιρός, ἐπεὶ ὅτι γε οὐδὲ
[50]	ὅτε τῆς ἄκρας φιλοσοφίας ἦν	ὁ	καιρὸς καὶ πολλὴ ἡ τοῦ
[57]	ἴσασι μόνοι. Ἐπέστη τῆς μνηστείας	ὁ	καιρός, καὶ φροντίδες εὐθέως ἐπάλληλοι
[73]	λοιπόν ἐστιν. ~Ὅτι οὐ γάμου	ὁ	καιρὸς ὁ παρών. Καὶ τί
[32]	μεγάλων ἐγκαλεῖν. Οὐ περιπλοκῶν οὗτος	ὁ	καιρὸς οὔτε ἡδονῶν ἀλλὰ δακρύων
[49]	ἐπὶ τὴν αὐτὴν αἰτίαν καταφεύγει·	Ὁ	καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί« λέγων. Καὶ
[73]	ἡμέρα ἤγγικε. Καὶ πάλιν· Ἐνταῦθα	ὁ	καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν,
[72]	φείδομαι. Εἶτα μετὰ τοῦτό φησιν·	Ὁ	καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν.
[1]	ἐκεῖνοι. Ἐρεῖ γὰρ πρὸς αὐτοὺς	ὁ	κατ´ ἐκείνην κρίνων τὴν ἡμέραν·
[68]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος ὡς	ὁ	κατὰ τὴν οἰκίαν; Καίτοι γε
[18]	καὶ αἱ ἄτοποι μίξεις ἔδειξεν	ὁ	κατὰ τὸν Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς
[37]	τῆς αὐτῆς πάλιν φέρει κεφαλῆς,	ὁ	κατηφὴς καὶ στυγνὸς καὶ πολλὰ
[68]	γὰρ αὐτοὺς οὐχ οὕτω τέρπει	ὁ	κείμενος ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἄργυρος
[21]	φύσεως τῆς ἡμετέρας ἐχθρός. ~Ὅτι	ὁ	κίνδυνος μέγας τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν
[32]	λόγος, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων	ὁ	κίνδυνος· τρέμειν δεῖ καὶ δεδοικέναι
[1]	ὁ δὲ μὴ φονεύων τιμάσθω.	Ὁ	κλέπτης κολαζέσθω· οὐκέτι δὲ καὶ
[22]	υἱοῖς Θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις	ὁ	κλῆρος αὐτῶν ἐστιν; Ἄρα ἐπλανήθημεν
[70]	ποιητικὸν ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν δὲ οὐχ	ὁ	κόρος οὐδὲ ἡ πλησμονὴ ἀλλ´
[63]	μεθ´ ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι παρασκευάζων. ~Τίς	ὁ	κόσμος τῆς παρθενίας καὶ τί
[10]	τοσούτῳ κρείττων ὅσῳ τῶν ναυτῶν	ὁ	κυβερνήτης καὶ τῶν στρατιωτῶν ὁ
[1]	γὰρ λήψονται μισθόν. Οὐκ ἐπειδὴ	ὁ	κύριος ἄδικος ἄπαγε— ἀλλ´ ἐπειδὴ
[12]	Διὰ τοῦτο οὖν ἔλεγεν· Οὐχ	ὁ	κύριος, ἀλλ´ ἐγώ« οὐ τοῦτο
[40]	αὐτῇ συζώντων γυναικί; Δικαίως οὖν	ὁ	κύριος αὐτὸ μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ
[39]	γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ ἀλλ´	ὁ	κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ
[73]	γέλωτι καὶ διαχύσει καὶ τρυφῇ;	Ὁ	κύριος ἐγγύς. Σὺ δὲ ὑπὲρ
[41]	δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω, οὐχ	ὁ	κύριος· εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα
[1]	πάσχειν δεινόν. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	κύριος ἡμῶν, ἂν μέν τις
[17]	τῆς πτήσεως ἔχωνται. Οὕτω καὶ	ὁ	κύριος ἡμῶν ἐξ ἀρχῆς μὲν
[23]	γράμμασι θέντες ἀφῆκαν, οὕτω καὶ	ὁ	κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἕνα
[49]	ὁ πόνος ἐστίν. Ἀλλ´ οὐχ	ὁ	κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο
[12]	γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλ´	ὁ	κύριος· καὶ πάλιν· Τοῖς δὲ
[12]	ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω, οὐχ	ὁ	κύριος« μὴ διὰ τοῦτο Παύλου
[12]	Τοῖς δὲ λοιποῖς λέγω οὐχ	ὁ	κύριος, οὐκ ἀνθρωπίνην ἔδειξεν τὴν
[12]	δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν τὸ	Ὁ	κύριος, οὐκ ἐγώ« οὐκ ἔστιν
[42]	γε ἐνῆν οὕτως εἰπεῖν· ἐπειδὴ	ὁ	κύριος οὐκ ἐπέταξε παρθενίαν, διὰ
[12]	Χριστοῦ, οὕτως τὸ Ἐγώ, οὐχ	ὁ	κύριος« οὐκ ἴδιόν τι παρὰ
[12]	δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω οὐχ	ὁ	κύριος, οὐχ ὡς ἑτέρων μὲν
[12]	ὅτι σὺ ταῦτα λέγεις, οὐχ	ὁ	κύριος. Πόθεν οὖν μοι τὸ
[12]	γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ ἀλλ´	ὁ	κύριος. Τῶν δὲ ἀπίστων ἕνεκεν
[78]	τῶν τῷ Θεῷ δοκούντων, ἅπας	ὁ	κωλύων ἐχθρὸς ἔστω καὶ πολέμιος,
[82]	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ	ὁ	Λάζαρος δὲ μετ´ αὐτοῦ τότε
[82]	παῖς οὐδὲ ὁ ἐκείνου οὐδὲ	ὁ	λαχὼν αὐτοὺς κόλπος, ἀλλ´ ἀξία
[21]	περὶ αὐτοῦ τούτου διαλεγόμενος· Οὐαὶ	ὁ	λέγων τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ
[32]	μονονουχὶ λέγων· περὶ ψυχῆς ἡμῖν	ὁ	λόγος, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων
[5]	τῶν αἱρετικῶν παρθενία, οὐκ ἐμὸς	ὁ	λόγος ἀλλὰ τοῦ τὰ νοήματα
[52]	καρποῦνται μέρος, ὥσπερ οὖν καὶ	ὁ	λόγος ἀπέδειξε. Τί οὖν; φησίν,
[47]	τὴν παρθενίαν ἕλκει καὶ τοῦτο	ὁ	λόγος αὐτοῦ βούλεται, ὁ διδάσκων
[43]	γέγονεν, ὥστε οὐ περὶ ταύτης	ὁ	λόγος αὐτῷ ἀλλ´ ἑτέραν τινὰ
[29]	ἐκ συμφώνου. Ὅτι οὗτος προσηνέστερος	ὁ	λόγος ἐγένετο, τοῦ διδασκάλου τὴν
[71]	Ἀλλὰ νῦν πρὸς ἕτερον ἡμῖν	ὁ	λόγος ἐπείγεται· διὸ μόνον ἐκεῖνο
[49]	ἐποίησεν, εἰ πρός τινας τοιούτους	ὁ	λόγος ἦν αὐτῷ. Ἐπειδὴ δὲ
[45]	τὸ μὴ γαμεῖν, εὐπρόσωπος οὗτος	ὁ	λόγος ἦν. Εἰ δὲ κύριος
[82]	χορός. Ὥστε περιττὸς ὑμῖν οὗτος	ὁ	λόγος καὶ μάταιος. Εἰ δὲ
[62]	τὰ τοιαῦτα ἐργαζομένων ποικιλία καὶ	ὁ	λοιπὸς κόσμος ἅπας καθάπερ τις
[49]	καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ	ὁ	λοιπὸς τῶν ἀποστόλων χορός· διὰ
[80]	καὶ δυναστεία καὶ δόξα καὶ	ὁ	λοιπὸς τῶν ὀνείρων τούτων ὁρμαθός,
[15]	τέχναι, ἡ τῶν ἱματίων περιβολή,	ὁ	λοιπὸς τῶν χρειῶν ὄχλος. Ταῦτα
[33]	Κἀνταῦθα οὖν τὸν διδάσκαλον μιμούμενος	ὁ	μαθητὴς συνεχῶς περὶ τῶν αὐτῶν
[46]	δι´ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντες. Καὶ	ὁ	μακάριος δὲ Παῦλος Ἀδάμ« φησίν,
[41]	ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν. Διὰ τοῦτο	ὁ	μακάριος ἐκεῖνος πρῶτον μὲν δι´
[24]	ἀξίαν αὐτὸν ἐπαίροντες. Ἀμφοτέρους γὰρ	ὁ	μακάριος ἐπιστομίζει Παῦλος καὶ διὰ
[72]	ἀμελέτητον καὶ ἀγύμναστον. Διὰ ταῦτα	ὁ	μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Θλῖψιν τῇ
[73]	οὐρανόν, καθάπερ καὶ Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων	ὁ	μακάριος Παῦλος ἔλεγε· Νῦν γὰρ
[27]	προσάγεται μᾶλλον, ὅπερ οὖν καὶ	ὁ	μακάριος Παῦλος ἐποίησεν. Εἰπὼν γάρ·
[47]	προστιθέασι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	ὁ	μακάριος Παῦλος οὐκ ἀνενδότως οὐδὲ
[50]	παρέχειν ἡμῖν εἴωθε. Καὶ μάρτυς	ὁ	μακάριος Παῦλος οὑτωσὶ λέγων· Ἡ
[34]	δὲ ὅλως; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν	ὁ	μακάριος Παῦλος πολὺ τὸ μέσον
[34]	καταφυγεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἀφίησιν αὐτοὺς	ὁ	μακάριος Παῦλος πορρωτέρω πλεῖν ἀλλ´
[1]	εἰσιν ἡρμοσμέναι ἑνὶ ἀνδρὶ καθὼς	ὁ	μακάριος τοῦ Χριστοῦ βούλεται νυμφαγωγὸς
[12]	ται καὶ ἀρχιερεῖς καὶ αὐτὸς	ὁ	μέγας ἀρχιερεὺς πολλὴν ἐποιεῖτο τοῦ
[52]	μειζόνως τηκόμενοι τῇ πυρᾷ. Καὶ	ὁ	μὲν ἀνὴρ τοσούτοις συζῇ κακοῖς
[72]	ταλαιπώρως ὑπὸ τῶν τοιούτων ἁλίσκονται.	Ὁ	μὲν γὰρ ἐν αὐταρκείᾳ ζῶν
[28]	καὶ φορτικωτέραν ἐργάζεται τὴν δουλείαν.	Ὁ	μὲν γὰρ κύριος οὐκ ἀφίησι
[2]	οὐδὲ οὕτω δυνατόν. Πῶς γάρ;	Ὁ	μὲν γὰρ πόνος ὑπὲρ τῆς
[9]	ἀνάγκης καὶ προαιρέσεως τὸ διάφορον.	Ὁ	μὲν γὰρ συμβουλεύων ἀφίησι τὸν
[10]	γάμον κακίζων τὴν παρθενίαν ἀδικεῖ.	Ὁ	μὲν γὰρ τὸν γάμον κακίζων
[74]	τῆς τῶν πραγμάτων φύσεως κρατεῖν.	Ὁ	μὲν γὰρ ὑπὲρ τούτων φροντίζων
[45]	τῇ τῶν οἰκείων ματαιότητι λογισμῶν.	Ὁ	μὲν γὰρ Χριστὸς οὐδὲ τὸ
[82]	χείρονα αὐτὴν ποιεῖ. Εἰ γὰρ	ὁ	μὲν γεγαμηκὼς Ἀβραὰμ ἐν ἀνέσει
[20]	τὴν γλῶτταν ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους ὅτι	ὁ	μὲν θαυμάζων τοὺς ἐν τοῖς
[36]	ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει« φησίν,	ὁ	μὲν οὕτως, ὁ δὲ οὕτως.
[74]	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου« ἀλλ´	ὁ	μὲν παράγει, ὁ δὲ μένει.
[57]	αὐταῖς τοῦ γάμου ταῖς θύραις	ὁ	μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς ἀπήλλακται
[45]	πλείονος ἄξιος ἔσται τιμῆς, φησίν,	ὁ	μετὰ τοσαύτης ἀνάγκης κατορθῶν; Τίνος
[36]	καλῶν. Διὰ τί δὲ καὶ	ὁ	μὴ ἐκγαμίζων τὴν ἑαυτοῦ παρθένον
[12]	Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα,	ὁ	μηδὲ ζῆν σπουδάζων ὥστε τὸν
[4]	ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν τὰς ἀμοιβάς;	Ὁ	μοιχὸς καὶ πλεονέκτης καὶ ὁ
[30]	τις πάλιν ζητῶν, αὐτὸς δὲ	ὁ	Μωϋσῆς διὰ τί τοὺς Ἰουδαίους
[44]	κατὰ ταὐτὸν ὁμοῦ γυναῖκας ἔχειν	ὁ	νόμος ἐπέτρεπε, καὶ πολλὴ καὶ
[37]	καθημερινὴ στάσις καὶ μάχη, ἐντεῦθεν	ὁ	ξένος ἐκεῖνος καὶ καινότερος ζῆλος
[10]	ὅσον κρείττων προτίθημι ὅσον γῆς	ὁ	οὐρανός, ὅσον τῶν ἀνθρώπων οἱ
[68]	χρυσὸς κασσιτέρου καὶ μολύβδου τοσοῦτον	ὁ	οὐρανὸς χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ
[35]	ὀνίνησι μέγα τὸν ἀκροατήν, οὕτως	ὁ	παρ´ ἑαυτοῦ πρώτου κατορθωθεῖσαν ἔχων
[15]	ἀλλ´ ὁ τοῦ κυρίου λόγος	ὁ	παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰπών· Αὐξάνεσθαι
[22]	ἀρκεῖ πρὸς πᾶσαν παραμυθίαν αὐτοῖς	ὁ	παρὰ τοῦ Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ
[34]	τούτους ἔξω κενῶσαι, ἀλλ´ ὅπερ	ὁ	παροιμιαστὴς ἀδύνατον εἶναί φησιν ἐπὶ
[58]	ἔτεσι χιλίοις μία νὺξ τοσοῦτον	ὁ	παρὼν αἰὼν πρὸς τὸν μέλλοντα,
[73]	~Ὅτι οὐ γάμου ὁ καιρὸς	ὁ	παρών. Καὶ τί τοῦτο πρὸς
[82]	ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος;	Ὁ	πατριάρχης, φησίν, Ἀβραὰμ καὶ γυναῖκα
[30]	ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν. Τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλος αἰνιττόμενος ἀπάγει τῆς μίξεως
[49]	πνευματικῶν αὐτοὺς ἐνῆγεν ἐπάθλων. Καὶ	ὁ	Παῦλος δὲ τοῦτο ἂν ἐποίησεν,
[84]	πόλεμος ἄσπονδος ἦν. Καὶ τοῦτον	ὁ	Παῦλος διηγούμενος οὑτωσί πώς φησιν·
[36]	τῆς ἐμῆς σπουδῆς· χάρισμα αὐτὸ	ὁ	Παῦλος ἐκάλεσε. Μετριάζων γάρ, οὐκ
[81]	ῥίζαν αὐτὴν τῶν κακῶν πάντων	ὁ	Παῦλος ἐκάλεσεν. Ἀλλὰ ταύτην ἱκανὴ
[84]	σαρκί. Καὶ περὶ τούτων εὐχαριστῶν	ὁ	Παῦλος ἔλεγε· Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος,
[13]	μὴ γαμεῖν. Διὰ τοῦτο γὰρ	ὁ	Παῦλος ἔλεγεν ὁ τοῦ Χριστοῦ
[43]	ἀφίησι κεῖσθαι τῶν ἀκροατῶν. ~Ποίαν	ὁ	Παῦλος ἐνεστῶσαν λέγει ἀνάγκην. Ποίαν
[12]	πρόσταγμα τὸ λεχθέν. Τί οὖν	ὁ	Παῦλος ἐνηχούμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου
[78]	εἰ ἐπὶ πράγματος συγκεχωρημένου τοῦτο	ὁ	Παῦλος ἐποίησεν, ὅπου γε ἐπὶ
[78]	μήτηρ κἂν ὁστισοῦν ἕτερος. Ἀλλ´	ὁ	Παῦλος ἔτι διαβαστάζων τῶν ἀκουόντων
[2]	ἀγῶνα ἀπέδειξε. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλος κατ´ ἴχνος βαίνων τοῦ
[19]	τῆς φύσεως πύρωσιν. Καὶ μάρτυς	ὁ	Παῦλος λέγων· Διὰ δὲ τὰς
[12]	Ἀλλ´ εἶπεν ἂν πρὸς αὐτὸν	ὁ	Παῦλος· μὴ δείσῃς· διὰ γὰρ
[34]	ἔξω τειχῶν ἀποκλείσας τὴν παρθένον	ὁ	Παῦλος, οὐκ ἀφίησιν ἀνοιγῆναι τὰς
[39]	καὶ ποίᾳ παρθένῳ ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι	ὁ	Παῦλος. Πῶς οὖν ἣν ἀφίησιν
[27]	οὐκ εὔηθες λίαν; Ταῦτα ἅπαντα	ὁ	Παῦλος συνειδὼς ἔλεγεν· Ἕκαστος τὴν
[33]	ἐστι μιμουμένων. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλος συνεχῶς αὐτὸ στρέφει ἵνα
[36]	ὅμοια πράττοντες. Καὶ αὐτὸς δὲ	ὁ	Παῦλος τὰ κατορθώματα ἀριθμῶν τὰ
[28]	εἰς ἣν καὶ τοὺς Κορινθίους	ὁ	Παῦλος τότε. Τὸ γὰρ Ὃς
[29]	αὐτῶν τῆς ἀκαίρου, οὕτω καὶ	ὁ	Παῦλος τοῦ γάμου τὴν τυραννίδα
[49]	ποιοῦνται λόγον. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλος τούτοις μᾶλλον ἐνδιατρίβει, ἃ
[48]	λαβεῖν ἐχρῆν. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλος ὑστέραν τὴν ἀπὸ τοῦ
[27]	ἐπειδὴ τοσαύτην αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν	ὁ	Παῦλος ὡς ἄνευ γάμου μὴ
[26]	δυνάμενον γυμνὸν μάχεσθαι καὶ νικᾶν	ὁ	περιφράττων ὅπλοις οὐ μόνον οὐκ
[35]	ἐπαίρων ἑαυτόν· οὗτος γάρ ἐστιν	ὁ	πλεονεκτήσας μὲν τῶν ἀποστόλων ἐν
[30]	οἷς ἡ νεότης σφριγᾷ, οἷς	ὁ	πόθος ἀκάθεκτος, οὐ χρὴ συνιέναι
[83]	τὸ κατὰ τὸν νόμον βιοῦν.	Ὁ	ποιήσας γὰρ αὐτά« φησί, ζήσεται
[34]	τὰς πύλας αὐτῇ, κἂν σφόδρα	ὁ	πολέμιος ἀγριαίνῃ πρὸς αὐτήν, κἂν
[68]	πολλοῦ τοῦ περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´	ὁ	πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος πανταχοῦ πολλὴν
[62]	λυμαίνεται τῷ κάλλει τῆς φύσεως.	Ὁ	πολὺς γὰρ κόσμος ἐκεῖνος οὐκ
[49]	γὰρ τὴν εἴσοδον οὐκέτι τοσοῦτος	ὁ	πόνος ἐστίν. Ἀλλ´ οὐχ ὁ
[21]	ἐπιφθέγματος ποιούμενος τὴν ἀρχήν· Οὐαὶ	ὁ	ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ ἀνατροπὴν
[21]	σκάνδαλον κολασθήσεται μόνος ἀλλὰ καὶ	ὁ	πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα
[50]	ἔλεγε ταῦτα; Ὁ γὰρ Ἀμὼς	ὁ	προφήτης τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις διαλεγόμενος,
[37]	ποτὲ δὲ πάντων πενέστερον. Κἀνταῦθα	ὁ	πρώην περὶ τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος
[34]	συνέρχεσθε ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς	ὁ	Σατανᾶς. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος ὅτι
[19]	τί; Ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς	ὁ	σατανᾶς« φησί. Καὶ προελθὼν δὲ
[2]	χαλεπώτερα· τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον,	ὁ	σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος, τὸ σκότος
[52]	ψυχὴν ὁ χειμών. Ταῦτα διασκεψάμενος	ὁ	Σολομὼν ἔλεγε· Σκληρὸς ὡς Ἅιδης
[70]	τί γάρ, εἰπέ μοι, καὶ	ὁ	Σολομὼν τὸν ὕπνον τοῦ δούλου
[46]	Θεῷ; Οὐ διὰ τοῦτό φησιν	ὁ	σοφὸς ἐκεῖνος ἀνήρ· Μικρὰ πᾶσα
[82]	Ἀβραὰμ εὔχονται ἐλθεῖν. Ἀλλὰ τίς	ὁ	σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος; Ὁ
[45]	τούτου κεῖται μισθός. Ἀλλὰ τίς	ὁ	σοφὸς τῶν πολλῶν λόγος πρὸς
[27]	ὁ δρόμος. Ἡ γῆ καὶ	ὁ	σποδὸς τοῖς ἐν οὐρανῷ διατρίβουσιν
[10]	ὁ κυβερνήτης καὶ τῶν στρατιωτῶν	ὁ	στρατηγός. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τοῦ
[42]	πᾶν ἐπιτρέψαι βουλόμενος. Τοιοῦτον γὰρ	ὁ	σύμβουλος οὐκ αὐτὸς τοῖς λεγομένοις
[14]	καὶ τὸν ἔπαινον. Ἐπειδὴ γὰρ	ὁ	σύμπας οὗτος κόσμος ἀπήρτιστο καὶ
[2]	ἐγκρατείᾳ δηλονότι. Φειδόμενος δὲ ἡμῶν	ὁ	σωτὴρ καὶ εἰδὼς ὅτι Τὸ
[13]	μιμούμενος τὸν Χριστόν. Καὶ γὰρ	ὁ	σωτὴρ μετὰ τὸ πληρῶσαι τὸν
[37]	τὸν τάφον ἐγκαλινδούμενος νυμφίος ἐξαίφνης·	ὁ	τὰς τρίχας τίλλων, στέφανον ἐπὶ
[49]	τὸ ἔπαθλον. Πέτρος γὰρ ἦν	ὁ	ταῦτα ἀκούων καὶ Ἰάκωβος καὶ
[52]	κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν ἄμεινον διάκειται	ὁ	ταύτῃ τῇ μανίᾳ πληγείς. Οὕτω
[46]	οἰκείας ἀξίας, καθάπερ οὖν οὐδὲ	ὁ	ταύτης ἀνήρ. Καὶ γὰρ ἐκεῖνον
[21]	τις ἀπαραίτητον ἔχει τὴν κόλασιν,	ὁ	τὴν ἁγιωσύνην αὐτὴν ὁλόκληρον διασύρων,
[21]	οἶνον ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν,	ὁ	τὴν θολερὰν ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς
[21]	τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ,	ὁ	τὴν ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων πολιτείαν
[57]	γὰρ ἐκείνης τῆς φροντίδος λυθείσης	ὁ	τῆς ἀπαιδίας εὐθέως ἐπεισέρχεται φόβος
[46]	δεδωκότα ἀλλὰ παρὰ τὸν εἰληφότα	ὁ	τῆς ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν. Οὕτως
[34]	δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ αὐτὸς	ὁ	τῆς ἐπιθυμίας οἶστρος μειζόνως τοῖς
[63]	τί τὸ κάλλος. Ἀλλ´ οὐχ	ὁ	τῆς παρθενίας κόσμος τοιοῦτος. Οὐ
[21]	σκότος καὶ τὸ σκότος φῶς,	ὁ	τιθεὶς τὸ γλυκὺ πικρὸν καὶ
[21]	καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν,	ὁ	τιθεὶς τὸ φῶς σκότος καὶ
[8]	γάρ φησιν ὅτι ἀγαθὸς ἦν	ὁ	τόδε τὸ πᾶν συστησάμενος« καὶ
[54]	τούτων φόβου καὶ ἀνάγκης τίνος	ὁ	τοιοῦτος ἄξιος ἔσται γάμος λοιπόν;
[80]	τότε ὄντως γίνεται θαυμαστὸν ὅταν	ὁ	τοιοῦτος βίος προσῇ, αὐτὸ δὲ
[4]	Ὁ μοιχὸς καὶ πλεονέκτης καὶ	ὁ	τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν καὶ τὰ
[37]	ἐξώμνυτο. Τὸ δὲ πάντων ἐλεεινότερον	ὁ	τοῖς παισὶν ἐπεισαγόμενος πόλεμος, ἡ
[21]	ἀλλὰ πολλοὺς σκανδαλίζοντες; Ὅπου γὰρ	ὁ	τὸν ἀδελφὸν καλῶν μωρὸν ὀρθὴν
[10]	πολλῷ σεμνοτέραν ἀποφαίνειν αὐτήν. ~Ὅτι	ὁ	τὸν γάμον κακίζων τὴν παρθενίαν
[37]	τοῖς οὐρανοῖς τῇ χηρείᾳ μισθοὺς	ὁ	τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ
[2]	πάντας ἀνθρώπους ἀπέχεσθαι γάμου, μάρτυς	ὁ	τὸν Χριστὸν ἔχων ἐν ἑαυτῷ
[18]	τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἂν αὐτοὺς	ὁ	τοσοῦτος κατέλαβεν ὄλεθρος. Καὶ μή
[73]	Ἐπειδὰν δὲ μνηστεύεσθαι δέῃ καὶ	ὁ	τοῦ γάμου καιρὸς ἀναγκάζῃ τὴν
[57]	τῆς μνηστείας καιρόν, ὅταν δὲ	ὁ	τοῦ γάμου παραγένηται, ἐπιδίδωσιν ἡ
[15]	γένος συγκροτεῖ τὸ ἡμέτερον ἀλλ´	ὁ	τοῦ κυρίου λόγος ὁ παρὰ
[57]	οὖσα τοῦ τεκεῖν. Ὅταν δὲ	ὁ	τοῦ τόκου καιρὸς ἐπιστῇ διακόπτουσι
[13]	τοῦτο γὰρ ὁ Παῦλος ἔλεγεν	ὁ	τοῦ Χριστοῦ μιμητής· Περὶ δὲ
[7]	καταμαθόντες ἀκριβῶς; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν	ὁ	τοὺς τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμους
[52]	ἐπὶ τῶν τοῦ γάμου πραγμάτων	ὁ	τοῦτο διαδρὰς ἐκείνῳ περιπείρεται πάλιν,
[52]	διαδρὰς ἐκείνῳ περιπείρεται πάλιν, καὶ	ὁ	τοῦτο διαδὺς ἄλλῳ προσέπταισε, καὶ
[82]	οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ οὔτε	ὁ	τούτου παῖς οὐδὲ ὁ ἐκείνου
[61]	καὶ φροντὶς καὶ φόβος οὐχ	ὁ	τυχών. Οὐ γὰρ μόνον ὅταν
[82]	οὐδεὶς ἕτερος ἐπιλήψεται ἀλλὰ μόνος	ὁ	τῶν ἁγίων τούτων χορός. Ἔτ´
[38]	καὶ ἀντιπαρατάττηται, τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν	ὁ	τῶν ἀγώνων παρῄρηται νόμος. Καὶ
[82]	οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν	ὁ	τῶν ἀποστόλων ἦσαν χορός. Ὥστε
[43]	τῶν φροντίδων ἡ τυραννίς, τοσοῦτος	ὁ	τῶν περιστάσεων ὄχλος ὡς καὶ
[45]	κορυφήν. Τὸ δὲ τέλος καὶ	ὁ	τῶν στεφάνων καιρὸς τότε σε
[82]	οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ὅταν καθίσῃ	ὁ	υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου
[78]	ἄκουσον τί φησιν ὁ Χριστός·	Ὁ	φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ
[61]	Πλὴν ἀλλὰ μηδὲ οὗτος ἔστω	ὁ	φόβος ἀλλὰ καὶ αὕτη ἐξῃρήσθω
[57]	ἀγωνία καὶ τῆς ἡδονῆς πλείων	ὁ	φόβος, μήποτε ἀπ´ αὐτῆς τῆς
[17]	σε σφόδρα παρέμεινε κατασείων οὗτος	ὁ	φόβος· πῶς ὁ Ἀδάμ, πῶς
[58]	τοῦτο τῆς φύσεως ὀχλείτω πάθος	ὁ	φόβος τῆς τούτων μεταβολῆς, ἀλλ´
[1]	τοῖς ἔξωθεν οὕτω διατεταγμένα νόμοις.	Ὁ	φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν· οὐκέτι δὲ
[34]	καὶ πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον, κἂν	ὁ	χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ οὕτω
[52]	οὗτος αὐτοῦ κατακρατεῖ τὴν ψυχὴν	ὁ	χειμών. Ταῦτα διασκεψάμενος ὁ Σολομὼν
[84]	τούτων οὔτε ἐκείνων τέλος ἔσται	ὁ	Χριστὸς ἀπεφήνατο, ὥσπερ τὴν ζωὴν
[16]	Καὶ διὰ τοῦτο ἡμᾶς τελείους	ὁ	Χριστὸς δημιουργῆσαι βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν
[33]	ὅτε ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ ὄρους	ὁ	Χριστός, διελέχθη περὶ τούτου καὶ
[41]	ἀποφαινόμενος; Ὅτι περὶ τούτου φανερῶς	ὁ	Χριστὸς διετάξατο, κωλύων εἰς ἐπιτάγματος
[36]	γὰρ τοὺς οὐκ ἔχοντας χαρίσματα	ὁ	Χριστὸς ἐκόλασεν ἀλλὰ πανταχοῦ τοὺς
[36]	οὐδαμοῦ τοὺς τὰ θαύματα ἐργαζομένους	ὁ	Χριστὸς ἐπαινεῖ ἀλλὰ καὶ τοὺς
[13]	ἐν αὐτοῖς· ὥσπερ οὖν καὶ	ὁ	Χριστὸς ἐποίησεν. Οὐ γὰρ ἀπὸ
[1]	τὰ πρόβατα ἐκ δεξιῶν ἵστησιν	ὁ	Χριστὸς καὶ εὐλογεῖ καὶ εἰς
[78]	ταύτην ὁρμήν, ἄκουσον τί φησιν	ὁ	Χριστός· Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ
[12]	διὰ τῶν ἀποστόλων ἔδωκεν ἡμῖν	ὁ	Χριστός. Ὅτι γὰρ οὐ πάντας
[32]	ἡμέραν ἡμεῖς. Καὶ τοῦτο ἐμφαίνων	ὁ	Χριστὸς τὰ μὲν εἰς τὸν
[82]	προφήτης; Τίς εὐαγγελιστής; Αὐτός, φησίν,	ὁ	Χριστός. Τὸν γὰρ ἑκατοντάρχην ἰδὼν
[83]	ζήσεται ἐν αὐτοῖς« ἀλλ´ ἐλθὼν	ὁ	Χριστὸς τοῦτο τὸ τέλειον ἔδειξεν
[56]	γὰρ ἐπὶ τοῖς κειμένοις ἀθυμίαν	ὁ	χρόνος ἐμάλαξε, τὰς δὲ ὑπὲρ
[68]	καρποῦσθαι τὴν ἡδονήν. Ὅσον γὰρ	ὁ	χρυσὸς κασσιτέρου καὶ μολύβδου τοσοῦτον
[35]	ἔχωσι τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ οὖν	ὁ	χωρὶς ἔργων ἐν τοῖς λόγοις
[82]	καὶ μετὰ πάντα ἐκεῖνα Ἰωάννης	ὅ	τε βαπτιστὴς ὅ τε εὐαγγελιστής,
[82]	ἐκεῖνα Ἰωάννης ὅ τε βαπτιστὴς	ὅ	τε εὐαγγελιστής, ἀμφότεροι παρθένοι τυγχάνοντες,
[57]	ἐν τῇ τῆς προικὸς καταβολῇ	ὅ	τε κηδεστὴς οὐ μετὰ προθυμίας
[57]	προθυμίας ἀποδιδούς, ἅτε προῖκα κατατιθείς,	ὅ	τε νυμφίος πάντα μὲν ἀπολαβεῖν
[8]	μὴ γαμοῦσιν, οὕτως οὐδὲ ὑμᾶς.	Ὃ	γὰρ ἐκείνοις ἡ τῆς φύσεως
[35]	ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς.	Ὃ	δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· οὐκ
[15]	θάνατος μεθ´ ἑαυτοῦ. Μὴ τοίνυν	ὃ	διὰ τὴν ἀσθένειαν συνεχωρήθη τὴν
[78]	οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί λέγεις,	ὃ	θέλει ποιείτω; Καὶ οὐ διορθοῖς
[78]	ὑπέρακμος καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι,	ὃ	θέλει ποιείτω, οὐχ ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν.
[42]	τῶν λοιπῶν ἀλλὰ καὶ τοῦτο	ὃ	κοινὸν αὐτῷ καὶ τοῖς μαθηταῖς
[12]	νομοθετῶν; Τί ποτ´ οὖν ἐστιν	ὃ	λέγει, Ἐγὼ« καὶ Οὐκ ἐγώ«
[68]	δὲ μετὰ πολλῆς τῆς μερίμνης,	ὃ	μάλιστα πανταχοῦ ταῖς ἐπιθυμίαις λυμαίνεται.
[70]	καθιστάμενοι πρότερον οὕτως αὐτῶν μετέχουσιν,	ὃ	μάλιστα πάντων αὔξει τὰ τῆς
[49]	καὶ τέως κενῶσαι τὴν ὀργήν,	ὃ	μᾶλλον ἐπαγωγὸν ἦν πρὸς τὸ
[68]	ἐπιμέλειαν τὸ αὐτὸ τοῦτο καρποῦνται	ὃ	μετὰ τῆς ἀμελείας ἐκεῖνοι. ~Ὅτι
[14]	γῆ ἔρημος ἦν ἀνθρώπων, τοῦτο	ὃ	νῦν δεδοίκασιν οὗτοι οἱ τῆς
[79]	τραπέζης τὴν ἐρημίαν. Καὶ πρᾶγμα	ὃ	τοῖς ἄλλοις αἴτιον εἶναι λιμοῦ
[58]	μιᾷ πάντες δεχέσθωσαν ἡμέρᾳ ἢ	ὃ	τούτων πολλῷ μακαριώτερον εἶναι δοκεῖ,
[39]	τί; Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται«	ὃ	τῶν οὐκ ἐθελόντων ἐστὶν ἐνεργεῖν
[78]	παραίνεσιν αἰσχύνης ἄξιον εἶναι νομίζειν,	ὃ	τῶν οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι καὶ
[39]	δὲ μὴ δύνανται. Οὐδὲν τοιοῦτον	ὃ	τῶν πασχόντων ἐστὶ καὶ συγγνώμης
[2]	τιμῆς ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν·	Ὃ	ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε οἱ
[40]	πολὺν δὲ ἀπὸ τῆς δυναστείας	ὄγκον	περιβεβλημένος, καὶ τὴν ἐλευθέραν ὡς
[13]	πράγματος δείκνυσι μέγεθος καὶ τὸν	ὄγκον	πολύν. Οὐδὲ γὰρ ἄν, εἰ
[44]	εὐσταλοῦς τοσοῦτον ἔχων ἐπικείμενον πραγμάτων	ὄγκον,	τοσαύταις συνδεδεμένος πέδαις, διὰ τοιαύτης
[64]	πλείονος ἄν τις ἴδοι προθυμίας	ὁδεύοντας	τοὺς ἑλομένους αὐτήν, οὐ διὰ
[40]	ἕτερόν τι τοιοῦτον. Πολλαὶ γὰρ	ὁδοὶ	τοῖς ἀνδράσιν ἐπινενόηνται ὅταν κολάζειν
[17]	οὐρανὸν καὶ τὴν ἐκεῖ φέρουσαν	ὁδὸν	ἐδείκνυ οὐκ ἀγνοῶν μὲν ἀλλὰ
[47]	πᾶσαν ἐχειραγώγησε τῆς ἀληθείας τὴν	ὁδόν.	Εἰ δὲ νῦν τοῦτο οὐκ
[49]	τὴν αὐτὴν τῆς συμβουλῆς ἦλθεν	ὁδόν.	Εἰπὼν γὰρ ὅτι Ἐὰν πεινᾷ
[49]	τρόπῳ εἰς τὴν τῆς φιλοσοφίας	ὁδὸν	καὶ τὰς θύρας ἀνοῖξαι τῆς
[45]	τὴν ἐπὶ τὸ τρόπαιον φέρουσαν	ὁδὸν	οὗτος ἐκείνην εἶναί φησι τὴν
[8]	ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν	ὁδὸν	σωτηρίας. Ἔτ´ οὖν παρθενίας μνησθήσεσθε
[64]	ἣν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ἐκάλεσεν	ὁδὸν	ταύτην πάλιν καλεῖ καὶ ζυγὸν
[44]	τὴν ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βαδίζειν	ὁδόν,	τὴν εὐλύτων καὶ κούφων δεομένην
[44]	παρουσίαν πολλῷ στενωτέρα γέγονεν ἡ	ὁδός,	οὐ μόνον τῷ τὴν ἄδειαν
[22]	αὐτῶν ἐστιν; Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ	ὁδοῦ	ἀληθείας καὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης
[15]	τοῦ ξύλου, οὐκ ἂν ἠπόρησεν	ὁδοῦ	δι´ ἧς τὸ τῶν ἀνθρώπων
[35]	καὶ αὐτοὶ τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν	ὁδοῦ.	Τοῦτο καὶ ἀλλαχοῦ ποιεῖ. Τοῖς
[64]	γὰρ ἡδονὴν καὶ χαρὰν ἀλλ´	ὀδύνην	καὶ κόπον ἐργάζεσθαι εἴωθεν. Ἀλλ´
[14]	καὶ τὴν ἀρὰν καὶ τὴν	ὀδύνην	καὶ τὸν ἐπίπονον βίον, τότε
[57]	ἔλαβε, τοσούτῳ μείζονα ἔχει τὴν	ὁδύνην	τῆς πολλῆς συνηθείας ἀφόρητον ποιούσης
[67]	τοῦ θαυμασθῆναι ἰσχύσῃ, τὰ τῆς	ὀδύνης	ἴσα γίνεται τῇ δεσποίνῃ παρευδοκιμουμένῃ
[51]	τούτων ἀντίρροπα εἰς ἀθυμίας καὶ	ὀδύνης	λόγον, μᾶλλον δὲ οὕτω πλείονα
[52]	ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα τῆς εἰκόνος; Πάντα	ὀδύνης	μεστά, πάντα ὑποψίας καὶ στάσεως
[52]	γυναικός, τὸ δὲ πλέον τῆς	ὀδύνης	πάλιν ἐπὶ τὴν ἀθλίαν ἐκείνην
[52]	τοῦ λελυπηκότος τιμωρίαν ἀφεῖσθαι τῆς	ὀδύνης.	Πολλοὶ γοῦν πολλάκις ἀνελόντες τὸν
[52]	στεναγμῶν χωρὶς καὶ θρήνων καὶ	ὀδυρμῶν;	Ἀπειλαὶ καὶ ὕβρεις καὶ λοιδορίαι
[81]	περικείμενον. Ὁ γὰρ χρημάτων καταφρονῶν	ὁδῷ	προβαίνων καὶ θανάτου καταφρονήσει ῥᾳδίως.
[14]	οὖν καὶ ἐποίησε τοὺς πρώτους	ὅθεν	ἅπαντες ἄνθρωποι. ~Ὅτι οὐχ ὁ
[62]	χειροποίητον ἐκεῖνο καὶ ἀμήχανον κάλλος	ὅθεν	μείζων ἡ ἧττα γίνεται. Ὁ
[52]	παραμυθίαν τῶν λυπηρῶν ἁπάντων καὶ	ὅθεν	προστασίαν ἐχρῆν προσδοκᾶν, τοῦτον ἐκτεθηριωμένον
[10]	ὁ οὐρανός, ὅσον τῶν ἀνθρώπων	οἱ	ἄγγελοι, εἰ δὲ χρή τι
[2]	ἀτίμοις τετάχθαι. ~Ὅτι καὶ κολάζονται	οἱ	αἱρετικοὶ διὰ τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν
[6]	παρθενίας διασωθῆναι δυνήσεται κάλλος; ~Ὅτι	οἱ	αἱρετικοὶ παρθενεύοντες οὐχὶ τὰς ψυχὰς
[4]	Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι κατὰ τὴν παρθενίαν	οἱ	αἱρετικοί. Ὦ καὶ Ἑλλήνων ὑμεῖς
[82]	μέλλοντος αὐτὰ διδόναι λέγοντος· Ὑμεῖς	οἱ	ἀκολουθήσαντές μοι, ὅταν καθίσῃ ὁ
[72]	λέγω γυναῖκας; Καὶ γὰρ αὐτοὶ	οἱ	ἄνδρες ταλαιπώρως ὑπὸ τῶν τοιούτων
[8]	τοῦ Θεοῦ« νῦν δὲ Οὗτοι	οἱ	ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ
[82]	καὶ Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ πολλοὶ	οἱ	ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ὁ
[1]	ἡμῖν τοῦτο συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν μάτην	οἱ	ἀπὸ τῶν αἱρέσεων κόπτοντες ἑαυτούς·
[64]	τοῦ Λουκᾶ λέγοντος ὅτι Μαστιχθέντες	οἱ	ἀπόστολοι ἀνεχώρουν ἀπὸ προσώπου τοῦ
[22]	καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ· ἡμεῖς	οἱ	ἄφρονες τὸν βίον αὐτῶν ἐλογισάμεθα
[43]	ὅπερ ἐβούλετο κατεσκεύασε μεμνημένος αὐτῆς.	Οἱ	γὰρ βουλόμενοι γαμεῖν ταύτην ἄνω
[50]	διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.	Οἱ	γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς
[36]	ὅτι τὰ δαιμόνια ὑμῖν ὑπακούει.	Οἱ	γὰρ μακαριζόμενοι πανταχοῦ οἱ ἐλεήμονές
[75]	ἐν κτήσεσιν ὡς μὴ χαίροντες.	Οἱ	γὰρ μὴ χαίροντες οὐδὲ τῆς
[22]	ἀπώλοντο. Καὶ τί λέγω Μαριάμ;	Οἱ	γὰρ παῖδες ἐκεῖνοι οἱ περὶ
[47]	δείκνυσιν ὅτι τῶν δεδεμένων οὐδὲν	οἱ	γεγαμηκότες διαφέρουσι. Κἀνταῦθα γὰρ ὅπουπερ
[79]	ὁ Ἑλισσαῖος, ὁ Ἰωάννης, οὗτοι	οἱ	γνήσιοι τῆς παρθενίας ἐρασταί; Οὐδὲν
[57]	μὴ ἐλπισθέντι τὴν κόρην παρέδωκαν	οἱ	γονεῖς. Οὐ γυναῖκες δὲ μόνον
[22]	ὁ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἔπαινος.	Οἱ	δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι καὶ ἄρτι
[56]	ἂν δὲ οἱ μὲν μένωσιν,	οἱ	δὲ ἀώροις ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ
[84]	ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον,	οἱ	δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.
[68]	μὲν γὰρ ἀπολαύουσι μόνον αὐτῶν,	οἱ	δὲ μετὰ τοῦ ποιεῖσθαι πολλὴν
[17]	τοῖς τοῦ κόσμου προσηλωμένοι πράγμασιν.	Οἱ	δὲ ὄντως γενναῖοι καὶ τοῦ
[82]	Ἀβραὰμ ἐν ἀνέσει καὶ τρυφῇ,	οἱ	δὲ παρθενεύσαντες ἐν γεέννῃ, τοῦτο
[32]	τῇ σπουδῇ, τί πεισόμεθα ἡμεῖς	οἱ	δείλαιοι, μετὰ τοσαύτης ῥαθυμίας τῷ
[41]	τὴν ἐξουσίαν. Ποῦ τοίνυν εἰσὶν	οἱ	διὰ τὴν ἐκ τῆς ἡδονῆς
[24]	ἐπιστρέψαντα κύνα μιμούμενοι. Εἰσὶ δὲ	οἱ	διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς κακίας
[21]	τὴν θάλασσαν. Τί οὖν λέξουσιν	οἱ	διὰ τῶν ῥημάτων τούτων οὐχ
[2]	Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε	οἱ	διαμαρτάνοντες συγγνώμης ἔτυχον ἀλλὰ τὴν
[68]	κοινὴ πάντων ἐστίν, πλεονεκτοῦσι δὲ	οἱ	δοκοῦντες αὐτῶν εἶναι κύριοι τῶν
[50]	οἱ ἐρχόμενοι εἰς ἡμέραν κακήν,	οἱ	ἐγγίζοντες καὶ ἐφαπτόμενοι σαββάτων ψευδῶν,
[36]	ἐπιεικεῖς, οἱ τῇ καρδίᾳ καθαροί,	οἱ	εἰρηνοποιοί, οἱ ταῦτα πάντα καὶ
[36]	ὑπακούει. Οἱ γὰρ μακαριζόμενοι πανταχοῦ	οἱ	ἐλεήμονές εἰσιν, οἱ ταπεινοί, οἱ
[22]	τὴν τιμωρίαν αὐτῇ. ~Ὅτι χρησίμως	οἱ	ἐπὶ Ἐλισσαίου παῖδες ἀπώλοντο. Καὶ
[36]	οἱ ἐλεήμονές εἰσιν, οἱ ταπεινοί,	οἱ	ἐπιεικεῖς, οἱ τῇ καρδίᾳ καθαροί,
[50]	μοσχάρια ἐκ μέσου βουκολίων γαλαθηνά·	οἱ	ἐπικροτοῦντες πρὸς τὴν φωνὴν τῶν
[50]	τῇ τρυφῇ προσκειμένων λέγων· Οὐαὶ	οἱ	ἐρχόμενοι εἰς ἡμέραν κακήν, οἱ
[50]	κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς αὐτῶν·	οἱ	ἐσθίοντες ἐρίφους ἐκ ποιμνίων καὶ
[74]	τοῦτο, φησίν, εἶπον· ἵνα καὶ	οἱ	ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες
[73]	τὸ λοιπόν ἐστιν, ἵνα καὶ	οἱ	ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες
[38]	καὶ ὁ ἀγωνοθέτης παρῇ καὶ	οἱ	θεαταὶ καθέζωνται καὶ εἰσάγηται ὁ
[32]	κακόν τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ	οἱ	θυμὸν ἀνθρώπων παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ
[50]	ἐγγίζοντες καὶ ἐφαπτόμενοι σαββάτων ψευδῶν,	οἱ	καθεύδοντες ἐπὶ κλινῶν ἐλεφαντίνων καὶ
[34]	αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν	οἱ	κατὰ τὴν θάλατταν κακοῦργοι, ἔνθα
[2]	ἐπίταγμα καὶ νόμος, οὐκ ἂν	οἱ	κατορθώσαντες τιμῆς ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν
[75]	διὰ τῆς ἐπαγωγῆς ἐδήλωσε. Καὶ	οἱ	κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες καὶ
[84]	συμπεποδισμένων ἴσα τρέχειν οὐ βουλόμεθα	οἱ	λελυμένοι, μᾶλλον δὲ κἂν ἴσα
[12]	γάμος ἀμφίβολος· οὐ γὰρ μόνον	οἱ	λοιποὶ πάντες ἀλλὰ καὶ Λευῗ
[41]	πρὸς ἀποτροπὴν τίθησι, διὸ καὶ	οἱ	μαθηταὶ εἰπεῖν ἠναγκάσθησαν· Οὐ συμφέρει
[13]	περὶ τῆς παρθενίας ὅτε αὐτὸν	οἱ	μαθηταὶ ἤροντο. Εἰπόντων γὰρ Εἰ
[32]	μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ τοῦτο καὶ	οἱ	μαθηταὶ πρὸς τὸν κύριον εἶπον·
[33]	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Οὐδὲ γὰρ	οἱ	μακάριοι τότε ἐκεῖνοι ἐκ πρώτης
[36]	εἰπών, οὐ θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων	οἱ	μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν καὶ κολάσεις.
[73]	καὶ παρὰ καιρόν; Εἰ γὰρ	οἱ	μέλλοντες δικαστηρίῳ παραστήσεσθαι τῷ παρ´
[37]	αὐτὴν κατ´ ἀξίαν θαυμάσειεν ὅταν	οἱ	μὲν ἄλλοι καὶ δευτέρων δέωνται
[68]	ὄντων τὴν ὑπὲρ αὐτῶν φροντίδα.	Οἱ	μὲν γὰρ ἀπολαύουσι μόνον αὐτῶν,
[37]	πρὸς τὴν οὐκ ἐνοχλοῦσαν γινόμενος.	Οἱ	μὲν γὰρ ζῶντες καὶ βάλλουσι
[22]	διαβαλλομένην ἑώρα παρὰ πάντων ἀνθρώπων;	Οἱ	μὲν γὰρ ἰσχυροὶ λίαν καὶ
[20]	καὶ τῶν μαινομένων ἀθλιώτερον διακείμενος.	Οἱ	μὲν γὰρ οὐκ ἴσασιν ἃ
[70]	πολὺ τοῖς προκειμένοις τὸ μέλι.	Οἱ	μὲν γὰρ πλουτοῦντες οὔτε πεινῶντες
[56]	ἀφόρητον τὸ πένθος, ἂν δὲ	οἱ	μὲν μένωσιν, οἱ δὲ ἀώροις
[17]	ἐνταῦθα μονῆς διδάσκων ὑψηλότερα πέτασθαι.	Οἱ	μὲν οὖν ἔτι νωθρότερον διακείμενοι
[9]	καὶ διατηρεῖ. Ἀλλ´ εἰσί τινες	οἱ	μὴ δεόμενοι ταύτης τῆς ἀσφαλείας
[75]	οὐδὲ τῆς κτήσεως ἐπιμελήσονται καὶ	οἱ	μὴ κλαίοντες οὔτε τὴν πενίαν
[23]	δὲ καὶ ἐπακολουθοῦσι. Καὶ καθάπερ	οἱ	νομοθέται τῶν ἀδικούντων τὰς τιμωρίας
[17]	φάρμακα, τοῦτο ἐπὶ τῶν ἁμαρτημάτων	οἱ	νόμοι. Σὺ δὲ ἰατρὸν νῦν
[27]	οἶκον οἰκοδομήσῃ, εἰς μάτην ἐκοπίασαν	οἱ	οἰκοδομοῦντες αὐτόν. Οὐ« γάρ ἐστιν
[57]	ὡς δυνατόν. Μετὰ ἀκριβείας γὰρ	οἱ	παθόντες ἴσασι μόνοι. Ἐπέστη τῆς
[58]	μακαριώτερον εἶναι δοκεῖ, μενέτωσαν μὲν	οἱ	παῖδες κληρονόμοι, τοὺς δὲ γονεῖς
[22]	γενομένων εἰσῆλθε μνήμη. Ὅπερ γὰρ	οἱ	παῖδες παρὰ τῶν ἄρκων ἔπασχον
[24]	οἱ τὸν γάμον κακίζοντες καὶ	οἱ	παρὰ τὴν ἀξίαν αὐτὸν ἐπαίροντες.
[82]	γίνεται. ~Πρὸς τοὺς λέγοντας ὅτι	οἱ	παρθενεύσαντες εἰς κόλπους Ἀβραὰμ εὔχονται
[52]	οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ καὶ τοῦτο	οἱ	πεῖραν λαβόντες ἴσασι μόνοι καλῶς·
[22]	Μαριάμ; Οἱ γὰρ παῖδες ἐκεῖνοι	οἱ	περὶ τὴν Βηθλεὲμ παίζοντες ἵνα
[15]	εἰ τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ πεισθέντες	οἱ	περὶ τὸν Ἀδὰμ τῆς ἡδονῆς
[79]	~Ὅτι τῶν ἀγγέλων οὐδὲν ἀπεῖχον	οἱ	περὶ τὸν Ἡλίαν καὶ ὅτι
[50]	πρὸς τὴν φωνὴν τῶν ὀργάνων·	οἱ	πίνοντες τὸν διϋλισμένον οἶνον καὶ
[70]	ἐπὶ ἐδάφους ἢ ἐπὶ στιβάδος	οἱ	πλείους καθεύδουσιν. Ἀλλὰ διὰ τὴν
[69]	οὐδὲν ἄμεινον ἐν τοῖς τοιούτοις	οἱ	πλουτοῦντες διάκεινται. Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι
[68]	ἡ ὕελος, καὶ ταῦτα αὐτοὶ	οἱ	πλουτοῦντες εἴποιεν ἂν οἱ τὰ
[67]	ὥστε καὶ εὐειδεῖς ἐξ ἴσης	οἱ	πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν οὖν συμβῇ
[37]	πρὸς δὲ τοὺς τετελευτηκότας καὶ	οἱ	πολέμιοι σπένδονται. Ἀλλ´ οὐκ ἐνταῦθα
[82]	Λάζαρος Παῦλος καὶ Ἰωάννης, οὐδὲ	οἱ	πολλοὶ οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ
[70]	τὸ ποιοῦν τὸν ὕπνον ἡδύν;	Οἱ	πόνοι, καὶ τὸ πρότερον εἰς
[49]	τοιαῦτα ἕτερα. Τούτοις γὰρ μᾶλλον	οἱ	σαρκικώτεροι τῶν ἀνθρώπων κατέχονται καὶ
[57]	ζωήν; Πάλιν ἂν μὲν ὁμονοοῦντες	οἱ	συνοικοῦντες διατελῶσι, φόβος μὴ θάνατος
[23]	τοῦ καιροῦ τότε; ~Διὰ τί	οἱ	τὰ αὐτὰ ἁμαρτάνοντες οὐ τὰ
[23]	τιμωρίαν μὴ δῶσι τὴν αὐτὴν	οἱ	τὰ αὐτὰ τολμῶντες τοῖς δεδωκόσι
[68]	αὐτοὶ οἱ πλουτοῦντες εἴποιεν ἂν	οἱ	τὰ ἐκπώματα ἀπὸ τῆς ὕλης
[14]	οὗτοι οἱ τῆς οἰκουμένης μεριμνηταί,	οἱ	τὰ μὲν ἑτέρων σπουδαίως μεριμνῶντες,
[36]	μακαριζόμενοι πανταχοῦ οἱ ἐλεήμονές εἰσιν,	οἱ	ταπεινοί, οἱ ἐπιεικεῖς, οἱ τῇ
[73]	φαύλων φυλακῆς ἀναδέχεται μέριμναν ὅσην	οἱ	τὰς μεγάλας ἐπιτροπεύοντες οἰκίας. Ἐπειδὰν
[19]	παύσομαι σκιαμαχῶν; Καὶ γὰρ ὑμεῖς	οἱ	ταῦτα λέγοντες ἡμῶν οὐχ ἧττον
[36]	τῇ καρδίᾳ καθαροί, οἱ εἰρηνοποιοί,	οἱ	ταῦτα πάντα καὶ τὰ τούτοις
[78]	Ἀλλ´ ὅμως ἦσαν παρὰ Ῥωμαίοις	οἱ	ταύτην ἔχοντες τὴν ἀσθένειαν, καὶ
[57]	ἀρετὴν ἐπιτήδειον, πάλιν ἐν φόβοις	οἱ	τεκόντες μή τι πάθῃ δεινὸν
[36]	εἰσιν, οἱ ταπεινοί, οἱ ἐπιεικεῖς,	οἱ	τῇ καρδίᾳ καθαροί, οἱ εἰρηνοποιοί,
[46]	τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον δὲ πάντες	οἱ	τὴν γῆν οἰκοῦντες τότε ἅμα
[34]	Τί οὖν ἂν εἴποιεν ἐνταῦθα	οἱ	τὴν παρθενίαν περιττὸν εἶναι τιθέμενοι;
[7]	μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τίνες οὖν	οἱ	τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμοι; Ἄκουε
[49]	δὲ πένησιν οὐχ οὕτως αὐτοὺς	οἱ	τῆς βασιλείας διεγείρουσι λόγοι, καίτοι
[24]	κόσμῳ κατακριθῶμεν. Εἰσὶ μὲν γὰρ	οἱ	τῆς ἐνταῦθα μόνον ἐπιτιμήσεως δεόμενοι,
[14]	τοῦτο ὃ νῦν δεδοίκασιν οὗτοι	οἱ	τῆς οἰκουμένης μεριμνηταί, οἱ τὰ
[22]	Ταῦτ´ οὖν ἐννοήσαντες, ἅπαντες ὑμεῖς	οἱ	τῆς παρθενίας ἐχθροί, ἐπίθεσθέ ποτε
[24]	δεικνύντας ὅσον ἑαυτοῖς συνάγουσι πῦρ	οἱ	τὸ τῆς παρθενίας ἐξευτελίζοντες καλόν.
[72]	ἔλεγε· Θλῖψιν τῇ σαρκὶ ἕξουσιν	οἱ	τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι.
[75]	γὰρ τῇ σαρκί« φησίν, ἕξουσιν	οἱ	τοιοῦτοι« ἐκεῖ δὲ ἐπὶ τοῖς
[49]	Θλῖψιν« φησί, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν	οἱ	τοιοῦτοι. Καὶ οὐ μέχρι τούτου
[32]	παροξύνομεν τὸν Θεόν. Εἰ γὰρ	οἱ	τοῖς βασιλεῦσι προσιόντες— τί λέγω
[24]	ἐφ´ ἑτέρων δὲ πολλῶν, ἵνα	οἱ	τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ τὴν
[24]	ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι νῦν καὶ	οἱ	τὸν γάμον κακίζοντες καὶ οἱ
[10]	ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ οὖν	οἱ	τὸν γάμον κακίζοντες τοῖς ταύτης
[83]	πονηροῦ ἐστιν. Οὐδὲν πλέον ἀπῃτοῦντο	οἱ	τότε ἢ τὸ τοὺς φιλοῦντας
[68]	ψυχῆς; Οὐκ ἔστιν οὐδείς. Ἀλλ´	οἱ	τοῦ κυρίου κατατρυφῶντες αὐτοὶ μόνοι
[24]	γεέννης αὐτοὺς πέλαγος. Οὐδὲ γὰρ	οἱ	τοὺς ἀδελφοὺς ἀποκαλοῦντες μωροὺς ἤδη
[66]	μένειν ἀναγκάζεται, καθάπερ τῶν ἐπαιτῶν	οἱ	τοὺς πόδας ἀποτετμημένοι καὶ οὐκ
[22]	μάλα εἰκότως. Εἰ γὰρ μέλλοιεν	οἱ	τοὺς τοσούτους ἀναδεχόμενοι πόνους καὶ
[47]	τῷ γάμῳ προσέχοντας. Καθάπερ γὰρ	οἱ	τῶν ἰατρῶν ἄριστοι καὶ προσηνεῖς
[18]	τὴν ἄτοπον τότε ἐπιθυμίαν ἐκείνην	οἱ	υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν
[46]	ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς δι´ ἧς	οἱ	υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, μᾶλλον δὲ
[74]	ὡς μὴ ἔχοντες ὦσιν, ἵνα	οἱ	φθάσαντες ἤδη δεθῆναι ἢ καὶ
[27]	φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησαν	οἱ	φυλάσσοντες αὐτήν. Πῶς οὖν τὴν
[75]	κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες καὶ	οἱ	χαίροντες ἐν κτήσεσιν ὡς μὴ
[52]	οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ δὲ	οἳ	καὶ μετὰ τὸ κατασφάξαι τὰς
[27]	παρθενία καὶ μεγάλων πρόξενος ἀγαθῶν.	Οἶδα	τὴν βίαν τοῦ πράγματος, οἶδα
[27]	τῶν ἀγωνισμάτων τούτων τὸν τόνον,	οἶδα	τοῦ πολέμου τὸ βαρύ. Φιλονείκου
[27]	Οἶδα τὴν βίαν τοῦ πράγματος,	οἶδα	τῶν ἀγωνισμάτων τούτων τὸν τόνον,
[8]	ἄκουσον βοώντων αὐτῶν, νῦν μὲν	Οἴδαμεν	ὅστις εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ
[47]	Παύλῳ, φησί, λέγοντι· Τί γὰρ	οἶδας,	γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις;
[47]	ἄκουσον τί φησι· Τί γὰρ	οἶδας,	γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις;
[80]	γῆ λιπαρὰ καὶ γόνιμος, οὕτως	οἶδεν	ἀρίστη πολιτεία τρέφειν τοὺς τῆς
[18]	ὄλεθρος. Καὶ μή μέ τις	οἰέσθω	τῆς ἀπωλείας αὐτῶν αἰτιᾶσθαι τὸν
[8]	ταλαίπωρε, τοῦτο ἀπολώλεκεν ὅτι μηδὲν	οἴῃ	σοι κοινὸν εἶναι πρὸς τοῦτο
[52]	πότον δέῃ, τὴν μὲν τράπεζαν	οἰήσεται	δηλητηρίων γέμειν φαρμάκων μᾶλλον ἢ
[11]	τῇ φύσει λειπόμενον βιάζεται τὴν	οἰκείαν	ἰσχὺν καὶ φιλονεικεῖ διὰ τῆς
[63]	τὰ ἐκείνης κινήματα καὶ τὰς	οἰκείας	ἀνάγκη ῥυθμίζειν ὁρμάς. Καὶ γὰρ
[63]	ἄγγος ἀποκλείηται τὸν ἀέρα τῆς	οἰκείας	ἀναχρῶσαν εὐωδίας, οὐ τοὺς ἔνδον
[46]	ἠθέλησε δὲ μεῖναι ἐπὶ τῆς	οἰκείας	ἀξίας, καθάπερ οὖν οὐδὲ ὁ
[28]	ἀφίησι τὸν ἄνδρα ἐκ τῆς	οἰκείας	ἐκβαλεῖν τὴν γυναῖκα. Ὁ δὲ
[20]	οὐ μικρὸν παρὰ πᾶσι τῆς	οἰκείας	ἐκφέρει μοχθηρίας τὴν οὕτω διεστραμμένην
[63]	αἰσχύνεσθαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ τῆς	οἰκείας	ἐνδιδόναι μανίας ὅταν πρὸς αὐτὴν
[35]	ἐμαυτὸν προὔδωκα οὐδ´ ἂν τῆς	οἰκείας	ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ οὖν ἐκεῖ
[52]	αὐτῶν οὐ μικρὰν ἀφορμὴν τῆς	οἰκείας	λοιδορίας τὸν ἐκείνων λαμβάνουσι πόλεμον.
[17]	διαμαρτάνοντα, πάντα δὲ ἀξίως τῆς	οἰκείας	οἰκονομοῦντα σοφίας περιεργάσῃ καὶ τῶν
[39]	οὔπω δὲ καὶ τῇ τῆς	οἰκείας	προαιρέσεως ψήφῳ προσδεδεμένην ἀλλ´ ἐλευθέραν
[12]	ἄνδρα ἄπιστον καὶ οὗτος συνευδοκεῖ	οἰκεῖν	μετ´ αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω αὐτόν.
[41]	ἔχει ἄπιστον καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ	οἰκεῖν	μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν.
[12]	γυναῖκα ἄπιστον καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ	οἰκεῖν	μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν,
[41]	μετὰ προαιρέσεως δεχομένους αὐτὴν τοῖς	οἰκείοις	ἀμείβεται καλοῖς, τὸν φαιδρὸν καὶ
[45]	γὰρ Χριστὸς οὐδὲ τὸ τοῖς	οἰκείοις	ἀποτάξασθαι πᾶσι πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν
[56]	παύσασθαι μόνῳ. Εἰ δὲ τοῖς	οἰκείοις	οὐκ ἀρκοῦμεν πάθεσι, ποῖον βιωσόμεθα
[66]	μηδενός, οὕτως οὐδὲ αὐτὴ τοῖς	οἰκείοις	ποσὶ μὴ κεχρημένη ἄμεινον διακείσεται.
[36]	γὰρ παράδειγμα ἐγγύθεν ἔχοντες καὶ	οἰκεῖον	μειζόνως ἂν τῶν τῆς παρθενίας
[28]	δὲ Παῦλος καὶ τὴν τοῦ	οἰκείου	σώματος ἐξουσίαν παραιρεῖται, πᾶσαν αὐτοῦ
[38]	καὶ παλαίστρᾳ ὅπου πρὸς τοὺς	οἰκείους	ἡ γυμνασία καὶ τοῖς φίλοις
[45]	Χριστῷ πείθεσθαι ἢ τῇ τῶν	οἰκείων	ματαιότητι λογισμῶν. Ὁ μὲν γὰρ
[41]	καὶ καθάπερ ὑπὸ δεσποτῶν φυγάδες	οἰκέται	καθ´ ἑαυτοὺς δεδεμένοι καὶ πάλιν
[52]	μυρίων γέμοντος προβόλων; Τότε καὶ	οἰκέται	καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον αὐτῇ
[69]	Καὶ τούτῳ μὲν ἐξισοῦνται τοῖς	οἰκέταις,	καθ´ ἕτερον δὲ καὶ πλεονεκτοῦσιν
[55]	ὅτι τἀνδρὸς οὕτω διακειμένου οὔτε	οἰκέταις	οὔτε θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν
[41]	Μετὰ γοῦν τὴν πρὸς τοὺς	οἰκέτας	παραίνεσιν Τιμῆς« γάρ φησιν, ἠγοράσθητε,
[46]	φοβερὸν ἅπασι καθάπερ δεσπότην, ὥσπερ	οἰκέτην	ἀγνώμονα μετὰ τὸ προσκροῦσαι τῷ
[32]	ὀργῆς ὄντες ὑπεύθυνοι; Οὔτε γὰρ	οἰκέτης	δεσπότην οὔτε ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν
[42]	ἂν γενέσθαι ποτέ. Εἶδες εὐγνωμοσύνην	οἰκέτου	καὶ συντετριμμένην καρδίαν; Πῶς οὐδὲν
[36]	ὅλον τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος	οἰκέτου	μηδὲν ἴδιον νομίζειν ἀλλὰ πάντα
[28]	παραδιδοὺς καὶ ἀργυρωνήτου μᾶλλον ὑποτάξας	οἰκέτου.	Τούτῳ μὲν γὰρ ἔξεστι πολλάκις
[41]	τὰς καθημερινὰς ἀλλ´ ὅτι παντὸς	οἰκέτου	χαλεπώτερον ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι τοὺς γεγαμηκότας
[52]	ἄφατον καὶ τραπέζης πολυτέλειαν καὶ	οἰκετῶν	ἀγέλας, γένους λαμπρότητα, δυναστείας μέγεθος,
[52]	τὸν δεσπότην τολμήσει παρατηρεῖσθαι τῶν	οἰκετῶν	καὶ οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὸ
[41]	ὑπεξελθὼν καὶ τὸν περὶ τῶν	οἰκετῶν	λόγον παρεμβαλὼν καὶ παραμυθησάμενος αὐτοὺς
[52]	λέγω καὶ τῷ πλήθει τῶν	οἰκετῶν.	Τούτων, εἰ βούλει, μεταξὺ τῶν
[75]	μεριμνᾷ; Ἆρα ὑπὲρ χρημάτων, ὑπὲρ	οἰκετῶν,	ὑπὲρ οἰκονόμων, ὑπὲρ ἀγρῶν καὶ
[40]	ἐντείνοι εἴτε λοιδορίαις πλύνοι, εἴτε	οἰκετῶν	ὑπεροψίᾳ παραδοῦναι εἴτε ἕτερόν τι
[52]	τίνα χειμῶνα τῇ τοιαύτῃ παραβάλλοντες	οἰκίᾳ	ἀκριβῶς ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα τῆς εἰκόνος;
[83]	οὐ χρήμασι λέγω μόνον καὶ	οἰκίᾳ,	ἀλλὰ καὶ τῇ ψυχῇ τῇ
[73]	οὔτε οἰκοδομαί, οὐ πόλεις οὐδὲ	οἰκίαι	ἀλλ´ ἑτέρα τις κατάστασις καὶ
[14]	πάντα οἰχήσεται καὶ πόλεις καὶ	οἰκίαι	καὶ ἀγροὶ καὶ τέχναι καὶ
[14]	τότε πόλεις οὐδὲ τέχναι οὐδὲ	οἰκίαι·	καὶ γὰρ καὶ τούτων ὑμῖν
[80]	καὶ τὰ δοκοῦντα εἶναι ἀναγκαῖα,	οἰκίαι	καὶ πόλεις καὶ τέχναι. Τοῦτό
[37]	καὶ παρὰ πολλῶν ἔν τε	οἰκίαις	καὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν κατ´
[68]	τῶν παραδείσων καὶ ἐν ταῖς	οἰκίαις	τὸ ἐμὸν καὶ οὐκ ἐμὸν
[73]	γάμου καιρὸς ἀναγκάζῃ τὴν πατρῴαν	οἰκίαν	ἀφεῖναι, τότε τῆς εὐτελείας ἐκείνης
[44]	ῥύπον; Καὶ τὰ κατὰ τὴν	οἰκίαν	δὲ εἴ τις ἐξετάσειε, τῆς
[73]	τῆς ἄλλης τῆς κατὰ τὴν	οἰκίαν	ἐφροντίσαμεν ἂν πενίας. Μὴ τοίνυν
[68]	ἄργυρος ὡς ὁ κατὰ τὴν	οἰκίαν;	Καίτοι γε λαμπρότερος ἐκεῖνός ἐστι
[66]	χρείας καλούσης ἀναγκαίας ἐξιέναι τῆς	οἰκίας.	Εἰ δὲ λέγοι τις ὅτι
[55]	ἀνάγκη καὶ ἀσμενίζειν ἢ τῆς	οἰκίας	ἐκπεσεῖν. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον
[73]	ὅσην οἱ τὰς μεγάλας ἐπιτροπεύοντες	οἰκίας.	Ἐπειδὰν δὲ μνηστεύεσθαι δέῃ καὶ
[76]	μεριζομένης, εἰς ἄνδρα λέγω καὶ	οἰκίας	ἐπιμέλειαν καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[73]	οὐρανῶν ἐφέστηκε. Σὺ δὲ περὶ	οἰκίας	καὶ τρυφῆς καὶ τῆς ἄλλης
[79]	εὐκόλως τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ	οἰκίας	κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν τῆς ἄλλης
[73]	βασιλείαν μεθίστασθαι μέλλοντες ἀπὸ πενιχρᾶς	οἰκίας,	κεραμίδων καὶ ξύλων καὶ ἐπίπλων
[75]	οὐ χρυσία καὶ περιδέραια, οὐκ	οἰκίας	λαμπρὰς καὶ μεγάλας, οὐ πλέθρα
[66]	ὅτε βούλεται ἔξεστιν αὐτῇ τῆς	οἰκίας	προελθεῖν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις χρησίμου
[73]	ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα καὶ τῆς ταπεινότητος,	οἰκίας	προστασίαν καὶ κτημάτων καὶ ἀνδραπόδων
[41]	συγγενικῶν αἱμάτων τὰς ἑαυτῶν πληρῶσιν	οἰκίας.	Τί γὰρ ἦν ἄμεινον, εἰπέ
[82]	ἀλλὰ καὶ ἐκβαλεῖν αὐτὴν τῆς	οἰκίας	ὑπὲρ τοῦ μάχης καὶ στάσεως
[73]	καὶ ναυτιλίαι, οὐ τέχναι οὔτε	οἰκοδομαί,	οὐ πόλεις οὐδὲ οἰκίαι ἀλλ´
[75]	ἓν φροντίζει μόνον τὴν αὑτῆς	οἰκοδομεῖν	ψυχήν, τὸν ναὸν κοσμεῖν ἐκεῖνον
[27]	παντός· Ἐὰν μὴ κύριος οἶκον	οἰκοδομήσῃ,	εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες
[27]	οἰκοδομήσῃ, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ	οἰκοδομοῦντες	αὐτόν. Οὐ« γάρ ἐστιν ἡμῖν
[66]	αὗται μόναι αἱ προφάσεις αὐτὰς	οἴκοι	κατέχουσιν, ἀλλὰ κἂν ἀλγῆσαι τοὺς
[66]	πολλάκις χρησίμου τινὸς κατεπειγούσης ἐξόδου	οἴκοι	μένειν ἀναγκάζεται, καθάπερ τῶν ἐπαιτῶν
[52]	Τίς γὰρ ἀνέξεται γυναικὸς κελευούσης	οἴκοι	μένειν διὰ παντός; Τίς δὲ
[66]	ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις— ἀνάγκη πάλιν	οἴκοι	μένειν ὥσπερ δεδεμένην καὶ μηδὲ
[52]	καὶ πένθους καὶ ἀηδίας. Κἂν	οἴκοι	μένῃ, κἂν εἰς ἀγορὰν ἐμβάλῃ,
[73]	ἡ παρθένος ἕως μὲν ἂν	οἴκοι	μένῃ μετὰ τῆς μητρὸς πολλὴν
[27]	διὰ παντός· Ἐὰν μὴ κύριος	οἶκον	οἰκοδομήσῃ, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ
[17]	πάντα δὲ ἀξίως τῆς οἰκείας	οἰκονομοῦντα	σοφίας περιεργάσῃ καὶ τῶν προσταγμάτων
[75]	ὑπὲρ χρημάτων, ὑπὲρ οἰκετῶν, ὑπὲρ	οἰκονόμων,	ὑπὲρ ἀγρῶν καὶ τῶν ἄλλων;
[14]	τοῦτο παράγγελμα μυρίων ἐμπλήσει τὴν	οἰκουμένην	κακῶν. Ἐγὼ δέ, εἰ μὲν
[12]	δὲ καὶ ἡ πανταχοῦ τῆς	οἰκουμένης	ἐκκλησία τοῦ νόμου τὴν ἰσχὺν
[14]	νῦν δεδοίκασιν οὗτοι οἱ τῆς	οἰκουμένης	μεριμνηταί, οἱ τὰ μὲν ἑτέρων
[19]	καὶ τῆς θαλάττης καὶ τῆς	οἰκουμένης	πάσης μία λείπεται πρόφασις αὐτοῦ
[79]	λόγον ἐστί. Τὸ γὰρ γῆν	οἰκοῦντας	καὶ τῇ τῆς θνητῆς φύσεως
[46]	δὲ πάντες οἱ τὴν γῆν	οἰκοῦντες	τότε ἅμα θηρίοις καὶ πετεινοῖς
[34]	μὲν γὰρ οὔτε ἐνοχλεῖν αὐτὸν	οἶμαι	εἰδότα ὅτι πλησίον αὐτοῖς ἡ
[29]	ἐνταῦθα τῶν τὴν παρθενίαν ἐπανῃρημένων	οἶμαι	καὶ ἐρυθριᾶν καὶ αἰσχύνεσθαι ἐπὶ
[4]	τοῦ πυρὸς ὑπὸ τοῦ συνείδοτος	οἶμαι	μαστίζεσθαι αὐτόν, ὅταν ἐννοήσῃ τοὺς
[2]	μὲν δεσμὰ καὶ δάκρυα καὶ	οἰμωγαὶ	καὶ τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα, ἡμῖν
[65]	ἐνιαυτὸν ἡ γεγαμημένη, ὠδῖσι καὶ	οἰμωγαῖς	διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ τῆς ἀλγηδόνος
[37]	τὸν πολὺν κωκυτὸν καὶ τὰς	οἰμωγὰς	καὶ τὰ δάκρυα καὶ τὴν
[21]	Ἰουδαίοις ἔλεγεν· Ἐποτίσατε τοὺς ἡγιασμένους	οἶνον.	Εἰ δὲ τοὺς Ναζιραίους οἶνον
[50]	ὀργάνων· οἱ πίνοντες τὸν διϋλισμένον	οἶνον	καὶ τὰ πρῶτα μύρα χριόμενοι·
[21]	οἶνον. Εἰ δὲ τοὺς Ναζιραίους	οἶνον	ποτίζων τοσαύτην ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ
[79]	τροφῆς· οὐ γὰρ σῖτος καὶ	οἶνος	καὶ ἔλαιον ἀλλ´ ἀκρίδες καὶ
[69]	πλῆθος κρεῶν, τὴν περιττὴν τοῦ	οἴνου	δαπάνην, τῶν καρυκευμάτων τὴν περιεργίαν,
[49]	λουτροῖς διηνεκέσι, καὶ μύροις καὶ	οἴνῳ	μύρου οὐδὲν χεῖρον διακειμένῳ καὶ
[71]	νοσημάτων, ποῦ τὰ λυπηρὰ θήσομεν;	Οἷον	ἀρχόντων φόβους, δήμων ὁρμάς, συκοφαντῶν
[24]	αὐτῶν ἐπὶ τὸ ἔργον προήγαγεν,	οἷον	ἐπὶ τῆς Σαπφείρας, ἐπὶ τοῦ
[17]	Θεοῦ. Νῦν δὲ παρόμοιον γέγονεν	οἷον	ἐπὶ τῶν νεοττῶν. Καὶ γὰρ
[65]	βίον ἡ παρθένος ὑπομένει τοιοῦτον	οἷον	καθ´ ἕκαστον ὡς εἰπεῖν ἐνιαυτὸν
[64]	καὶ μηδὲν πάσχειν ὑπ´ αὐτῶν,	οἷον	καὶ τοὺς ἄλλους εἰκός. Ἔχει
[83]	τότε τέλειον ἀτελὲς ὕστερον γίνεται.	Οἷόν	τι λέγω· τέλειον ἦν ποτε
[78]	παρανόμου τὸ αὐτὸ πάλιν ποιεῖ;	Οἷόν	τι λέγω· τὸ τῆς τῶν
[67]	καὶ τὰ τούτων ἔτι χαλεπώτερα,	οἷον	τὸ καθ´ ἑκάστην διατείνεσθαι τὴν
[69]	τις τὴν πολλὴν θαυμάζοι τρυφήν,	οἷον	τὸ τῶν κατακοπτομένων πλῆθος κρεῶν,
[42]	ἐμφαίνων διὰ τῶν ῥημάτων τούτων,	οἱόνως	ἔλεγε· μὴ ἀπαξιώσητε συμβουλὴν δέξασθαι
[30]	Εἰ γὰρ νυμφίον καὶ νύμφην,	οἷς	ἀκμάζει τὰ τῆς ἐπιθυμίας, οἷς
[30]	σφόδρα ἀτόπων ἦν Ἰουδαίους μέν—	οἷς	ἅπαντα τὰ σωματικὰ διατετύπωτο, οἷς
[68]	αὐτῶν δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν κατασχεῖν.	Οἷς	δὲ μέχρι τέλους παρέμεινεν, ἐν
[57]	θορυβεῖ τότε· οὐδὲ γὰρ ἐν	οἷς	εἰσιν ὑπεύθυνοι μόνον ἀλλὰ καὶ
[49]	αὐτῷ διειλεγμένων ἐροῦμεν— Κορινθίοις, ἐν	οἷς	ἔκρινε μηδὲν εἰδέναι εἰ μὴ
[30]	οἷς ἀκμάζει τὰ τῆς ἐπιθυμίας,	οἷς	ἡ νεότης σφριγᾷ, οἷς ὁ
[30]	οἷς ἅπαντα τὰ σωματικὰ διατετύπωτο,	οἷς	καὶ δύο γυναῖκας ἔχειν ἠφεῖτο
[49]	σαρκίνους εἶναι ἔτι γάλα ἐπότιζεν,	οἷς	καὶ ὅτε ταῦτα ἐπέστελλεν ἐνεκάλει
[71]	μάλιστα τοὺς πλουτοῦντας περιστοιχίζεται, ἐν	οἷς	καὶ τὰς γυναῖκας μειζόνως τῶν
[41]	δὲ τοῖς ἐπιεικέσι διαλέγηται καὶ	οἷς	μηδὲ ὁργίζεσθαι συγχωρεῖ, τί λέγει;
[30]	ἐπιθυμίας, οἷς ἡ νεότης σφριγᾷ,	οἷς	ὁ πόθος ἀκάθεκτος, οὐ χρὴ
[49]	Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον,	οἷς	οὐκ ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς
[52]	ἅπαξ μὲν αὐτὴν ἴσως χαλεπαίνουσαν	οἴσει	καὶ δὶς ὁ ἀνήρ. Ἐὰν
[40]	ἑτέρων πλειόνων γέμουσα κακῶν, πῶς	οἴσει	τὴν καθημερινὴν ταύτην ἀηδίαν ἐκεῖνος
[72]	πενίᾳ, τεθνήξεται πρότερον ἢ ταύτην	οἴσει	τὴν μεταβολὴν διὰ τὸ ἀμελέτητον
[40]	ἄμεινον πρὸς αὐτὴν διάκειται, πῶς	οἴσει	τὴν τοσαύτην ἀνάγκην καὶ βίαν;
[14]	τοιαύτη κατηγορία, ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτοῖς	οἴσει	τὸν κίνδυνον ὅσον τοῖς κατορθοῦσι
[39]	κατάγνωσιν καὶ πάντα ὀνείδη εὐκόλως	οἴσομεν·	μόνον ἐξέστω τρυφᾶν καὶ συνεχῶς
[17]	μαινομένης καὶ τὸν τῶν παθῶν	οἶστρον	μὴ δυναμένης ἐνεγκεῖν οὐδὲ ἐχούσης
[34]	καὶ αὐτὸς ὁ τῆς ἐπιθυμίας	οἶστρος	μειζόνως τοῖς μὴ γεγαμηκόσιν ἐνοχλεῖ.
[36]	μὲν Χριστῷ λέγοντι· Εἰσὶν εὐνοῦχοι	οἵτινες	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν
[49]	οὐρανῶν· Εἰσὶ« γὰρ εὐνοῦχοι« φησίν,	οἵτινες	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν
[13]	γαμῆσαι« τότε ἔφησεν· Εἰσὶν εὐνοῦχοι	οἵτινες	εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν
[8]	τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν,	οἵτινες	καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. Ἔτ´
[14]	καὶ μὴ ἁψαίμεθα γυναικός, πάντα	οἰχήσεται	καὶ πόλεις καὶ οἰκίαι καὶ
[49]	ἀλλὰ τέως αὐτὸν ἐμβιβάσαι σπεύδων	οἱῳδήποτε	τρόπῳ εἰς τὴν τῆς φιλοσοφίας
[26]	καὶ πρὸς τὸ συμβουλεύειν ἑτέροις	ὀκνηρότερον	ποιεῖ. ~Ὅτι μέγα ἡ παρθενία
[22]	καὶ τῶν ἐκπεπτωκότων αὐτῆς ὅμως	ὀκνοῦσι	καὶ ἀναδύονται πρὸς τοὺς ἱδρῶτας
[50]	αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς	ὄλεθρον	καὶ ἀπώλειαν. Καὶ τί λέγω
[18]	ἂν αὐτοὺς ὁ τοσοῦτος κατέλαβεν	ὄλεθρος.	Καὶ μή μέ τις οἰέσθω
[6]	εἰκῇ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπ´	ὀλέθρῳ	καὶ κατὰ τῆς ἑαυτῶν κεφαλῆς
[30]	περιρρέουσαν τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν ἀναστέλλουσα	ὅλην	πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέφει τὴν διάνοιαν.
[66]	ἀφιεῖσαι τὴν ἀκτῖνα λαμπράν· οὐκ	ὀλίγαι	δὲ τῶν ἔνδον καθημένων πονηρᾷ
[60]	αἱ τούτων μετέχουσαι, σφόδρα μὲν	ὀλίγαι	καὶ εὐαρίθμητοι καὶ αὗται δὲ
[52]	ποτε μεταβαίη τὸ πάθος— οὐκ	ὀλιγάκις	δὲ τοῦτο εἴωθε γίνεσθαι— ἐκεῖνος
[55]	γάρ μοι, εἴ που σφόδρα	ὀλίγοι	καὶ εὐαρίθμητοι ταῦτα διέφυγον γάμοι,
[57]	τύχῃ συνῳκηκὼς χρόνον ἄν τε	ὀλίγον.	Ἐκεῖνος μὲν γὰρ ὅσῳ πλείονα
[48]	μίξεως. Εἰ γὰρ μηδὲ πρὸς	ὀλίγον	τοῦτο ποιεῖν ἐπιτέτραπται ἄκοντος ἐκείνου,
[70]	ἄν τε πολὺ ἄν τε	ὀλίγον	φάγῃ; Ἆρα διὰ τὴν στρωμνὴν
[14]	ὑπὲρ δὲ τῆς τῶν ἀνθρώπων	ὀλιγότητος	οὐδὲ τὸν τυχόντα λόγον ὑφέξειν.
[47]	μεταβάσεις καὶ πολλὴν καὶ δι´	ὀλίγου	τῆς παραινέσεως ἑκατέρας τὴν μίξιν;
[14]	ῥαθυμίαν, ἵνα μὴ δοκῶσι δι´	ὀλιγωρίαν,	ἀλλὰ διὰ κρίσιν ὀρθὴν λογισμῶν
[30]	καὶ τὴν περιρρέουσαν τὸν νοῦν	ὀλιγωρίαν	ἀναστέλλουσα ὅλην πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέφει
[21]	κόλασιν, ὁ τὴν ἁγιωσύνην αὐτὴν	ὁλόκληρον	διασύρων, τίνα ὑφέξει δίκην; Ἐάν
[36]	ἔνθα πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο	ὅλον	ἀνατίθησι τῷ δεσπότῃ. Καὶ τί
[27]	τῆς παραινέσεως αὐστηρῷ. Ὁ γὰρ	ὅλον	δι´ ὅλου διὰ τῶν βαρυτέρων
[35]	παρατηρήσεις· ἀλλὰ τῆς χάριτος ἐπιφανείσης	ὅλον	ἐμαυτὸν ἀπ´ ἐκείνου πρὸς ταύτην
[36]	δὲ τοῦ Θεοῦ φησιν ἀλλ´	ὅλον	τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος οἰκέτου
[63]	ἐστὶ σωματικὸς ἀλλὰ τῆς ψυχῆς	ὅλος.	Καὶ διὰ τοῦτο ἄν τε
[27]	αὐστηρῷ. Ὁ γὰρ ὅλον δι´	ὅλου	διὰ τῶν βαρυτέρων πλέκων τὸν
[34]	συνέρχεσθαι. Ἡ δὲ παρθένος δι´	ὅλου	θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος πλεῖν
[34]	δι´ ὅλου παλαίειν αὐτήν, δι´	ὅλου	μάχεσθαι πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς
[38]	οὐδὲ μικρὸν ἀναπνέουσαν ἀλλὰ δι´	ὅλου	μαχομένην ἀφίησιν ἑστάναι διηνεκῶς καὶ
[47]	Παῦλος οὐκ ἀνενδότως οὐδὲ δι´	ὅλου	οὐδὲ ἐφεξῆς τὴν περὶ τῆς
[34]	οὐκ ἔχει, ἀλλ´ ἀνάγκη δι´	ὅλου	παλαίειν αὐτήν, δι´ ὅλου μάχεσθαι
[82]	καὶ μάταιος. Εἰ δὲ θέλεις	ὅλως	ἀκοῦσαι τὰ τῶν ἀποστόλων ἔπαθλα,
[34]	τὸν γάμον παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι δὲ	ὅλως;	Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ μακάριος
[52]	δόξαν πολλήν, προγόνων περιφάνειαν. Μηδὲν	ὅλως	ἀφῇς τῶν δοκούντων ζηλωτὸν τὸν
[50]	τὸν λόγον ὑπὲρ τοῦ μηδ´	ὅλως	εἶναι τούτων ἡμῖν περισπούδαστον. Ἔχοντες«
[68]	τὴν ἀλαζονείαν. Τί δέ ἐστιν	ὅλως	ἐμὸς καὶ οὐκ ἐμός; Ταύτα
[24]	ἁμαρτάνουσιν, οὐκ ἐν τῷ μηδ´	ὅλως	κολάζειν τοὺς ἐπιμένοντας τοῖς ἁμαρτήμασίν
[52]	τοῦτο διαδὺς ἄλλῳ προσέπταισε, καὶ	ὅλως	οὐκ ἔνι γάμον πάσης εὑρεῖν
[49]	τινὸς ἐπιτύχωσι καὶ ἀρχῆς· καὶ	ὅλως	τοὺς πλείονας τῶν ἀνθρώπων τοῖς
[52]	γὰρ ἔστι τὴν ἀνδρὶ μέλλουσαν	ὁμιλεῖν	μὴ μετὰ τῆς ὁμιλίας πάντα
[39]	οὐκέτι κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν	ὁμιλῆσαι	νυμφίῳ, ἀλλ´ εἰς τοὺς τῆς
[14]	καὶ ἐντρυφῶντες τῇ πρὸς Θεὸν	ὁμιλίᾳ.	Μίξεως δὲ ἐπιθυμία καὶ σύλληψις
[37]	συνηθείας τοσαύτης καὶ φιλίας καὶ	ὁμιλίας	καὶ κοινωνίας τὴν μνήμην οὕτως
[30]	προσευχῇ« ὡς τῆς πρὸς γυναῖκα	ὁμιλίας	οὐκ εἰς ἀκαθαρσίαν ἀλλ´ εἰς
[52]	μέλλουσαν ὁμιλεῖν μὴ μετὰ τῆς	ὁμιλίας	πάντα ἀναλογίζεσθαι καὶ δεδοικέναι τὰ
[30]	διὰ τί τοὺς Ἰουδαίους τῆς	ὁμιλίας	ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο ἂν εἴποιμι
[4]	γοῦν ἐνταῦθα καρποῦνται ἡδὺ γάμοις	ὁμιλοῦντες	καὶ χρημάτων ἀπολαύοντες καὶ τῆς
[6]	τὸ ὄφελος ὅταν τὸ ἔνδον	ὄμμα	ἰταμὸν ᾖ; Τί γὰρ ἂν
[18]	ἐτίμησαν, εἰ μὴ εἶδον ἀδίκοις	ὄμμασι	τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, οὐκ
[44]	χρημάτων ἐπιμελήσασθαι ἐξῆν καὶ εὐορκοῦντα	ὀμνύναι	καὶ ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι ἀντὶ ὀφθαλμοῦ
[44]	ὅσα ἀνάγκη ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα,	ὀμνύοντα,	λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον, πολλὰ πρὸς χάριν
[49]	μικροῖς καὶ ἐπὶ μεγάλοις καὶ	ὀμνύουσι	καὶ ἐπιορκοῦσιν ἀδεῶς, ἐπὶ δὲ
[46]	τὸ προσκροῦσαι τῷ δεσπότῃ τοῖς	ὁμοδούλοις	ποιήσας εὐκαταφρόνητον. Παρὰ μὲν γὰρ
[59]	ἐστιν οὐκ ἄνθρωπος, δεσπότης οὐχ	ὁμόδουλος.	Καὶ τῶν μὲν νυμφίων τὸ
[41]	εἰ δὲ βούλεσθε ἀκούειν ὡς	ὁμοδούλου,	Γνώμην δίδωμι« φησίν, ὡς ἠλεημένος
[36]	ταῦτα πάντα καὶ τὰ τούτοις	ὅμοια	πράττοντες. Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ
[49]	δὴ τούτων; Ὅπως γένησθε« φησίν,	ὅμοιοι	τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν
[46]	ὁ Θεός· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν	ὅμοιον	αὐτῷ« Οὐδὲ γὰρ ψεύδεται ὁ
[60]	συνεζευγμένῃ ἀνδρί. Οὐ γάρ ἐστιν	ὅμοιος	αὐτῷ οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς ἀλλ´
[84]	τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν	ὁμοιώματι	σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας
[55]	ἀναγκάζεται. Εἰ δὲ καὶ ἐξ	ὁμοίων	τις θέλοι γαμεῖν, πάλιν τῷ
[4]	ἕνεκεν μετ´ ἐκείνων τετάξεσθε ὅτι	ὁμοίως	αὐτοῖς τὸν ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες
[28]	ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω·	ὁμοίως	δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ
[28]	οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ ἀνήρ·	ὁμοίως	δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ
[52]	κατασφάξαι τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ἔμειναν	ὁμοίως	ἢ καὶ μειζόνως τηκόμενοι τῇ
[84]	γενομένους ἄνδρας καὶ κατορθοῦντας οὐκέτι	ὁμοίως	θαυμάζομεν, ἀλλ´ ἕτερα πόλλῳ μείζονα
[75]	φροντίδων ὄχλον. Καὶ γυναικὶ πάλιν	ὁμοίως	οὐδεμία ἀνάγκη μὴ βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι
[11]	διατρίβοντας τοῖς ἐν οὐρανοῖς διαιτωμένοις	ὁμοίως	πολιτεύεσθαι ποιεῖ; Τοὺς σῶμα περικειμένους
[68]	εἰ τοῦτο ἦν, καὶ ἐκεῖθεν	ὁμοίως	τέρπεσθαι ἔδει. Εἰ δὲ χρήσεως
[46]	κατ´ εἰκόνα οὔτε τὸ καθ´	ὁμοίωσιν	ἐφύλαξεν— πῶς γάρ; ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ
[46]	ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´	ὁμοίωσιν	ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν εἶπε Ποιήσωμεν
[46]	Θεὸς ἐποίησε κατ´ εἰκόνα καὶ	ὁμοίωσιν·	Ποιήσωμεν« γάρ φησιν, ἄνθρωπον κατ´
[57]	παῖδας ἔχειν συμβαίνει. Οὔκουν ἑτέραν	ὁμολογεῖς	πάλιν ἀθυμίας ὑπόθεσιν; Ὅταν οὖν
[10]	σφόδρα καλόν· τὸ δὲ τῶν	ὁμολογουμένων	ἀγαθῶν ἄμεινον, τοῦτό ἐστι τὸ
[58]	πλοῦτον, γυναικὸς σωφροσύνην, κάλλος, σύνεσιν,	ὁμόνοιαν,	γῆρας μακρόν; Προσέστω καὶ γένους
[57]	γάμῳ ζωήν; Πάλιν ἂν μὲν	ὁμονοοῦντες	οἱ συνοικοῦντες διατελῶσι, φόβος μὴ
[49]	τῶν παίδων κεφαλῆς οὐδ´ ἂν	ὀμόσαι	ἕλοιντο τὴν ἀρχήν; Καίτοι γε
[83]	πονηροῦ, νῦν δὲ καὶ τὸ	ὀμόσαι.	Τὸ« γὰρ περισσόν« φησί, τούτων
[55]	τῆς ὑποταγῆς νόμῳ τὰ τῆς	ὁμοτιμίας	λυμαίνεται, τοῦ τῆς οὐσίας μέτρου
[44]	ἀλλὰ καὶ δύο κατὰ ταὐτὸν	ὁμοῦ	γυναῖκας ἔχειν ὁ νόμος ἐπέτρεπε,
[58]	κληρονόμοι, τοὺς δὲ γονεῖς ἀμφοτέρους	ὁμοῦ	προπεμπέτωσαν μετὰ γῆρας μακρόν. Καὶ
[52]	τὸν ἁλόντα· ὅταν δὲ καὶ	ὁμοῦ	συνελθόντα πολιορκῇ, συνεχῶς αὐτὸν πιέζοντα
[58]	καὶ συγχωρήσωμεν γενέσθαι γάμον πάντα	ὅμου	ἔχοντα τὰ ἀγαθά, πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν,
[37]	ὅταν αὐτὴ μηδὲν ἀνύῃ. Ἀλλ´	ὅμως	ἅπαντα ταῦτα ῥᾷστα καὶ φορητὰ
[76]	καὶ ἀπέδειξα, καὶ μετὰ ταῦτα	ὅμως	ἅπαντα τὴν αἵρεσιν ὑμῖν ἐπιτρέπω
[60]	δυναμένων ἔχῃ τις ἄνδρα, ἀλλ´	ὅμως	δύναιτ´ ἂν ἑτέραν εὑρεῖν πολλῷ
[78]	ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν. Ἀλλ´	ὅμως	ἦσαν παρὰ Ῥωμαίοις οἱ ταύτην
[1]	πληρώματος εἴρηται τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ´	ὅμως	κἀκείνας περιλαμβάνει τὸ λεχθέν. Αἱ
[41]	καὶ διεσπαρμένως, ἐνύφηνε δὲ αὐτὸν	ὅμως	κἀκείνῃ τῇ παραινέσει· καὶ τῇ
[78]	μεθ´ ὑποστολῆς μέν, τίθησι δ´	ὅμως	λέγων· Ὥστε καὶ ὁ ἐκγαμίζων
[22]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπεπτωκότων αὐτῆς	ὅμως	ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται πρὸς τοὺς
[39]	βούλεσθαι πονεῖν οὐκ ἀνύουσιν. Ἀλλ´	ὅμως	οὐδὲ οὕτως αὐτοὺς κολάζει οὐδὲ
[21]	αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´	ὅμως	οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ τὴν
[14]	οὐκ ἦν τότε ταῦτα καὶ	ὅμως	τὴν μακαρίαν ἐκείνην ζωὴν καὶ
[4]	τῆς γεέννης ἐκδέχεται δεινά, ἀλλ´	ὅμως	τὸ γοῦν ἐνταῦθα καρποῦνται ἡδὺ
[6]	σῶμα αὐτῆς ἀκέραιον μένοι, ἀλλ´	ὅμως	τὸ κρεῖττον διέφθαρται τῆς ψυχῆς
[4]	παραμυθίαν, βραχεῖαν μέν, ἔχουσι δὲ	ὅμως	τὸ ὑπὲρ τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ
[49]	πολλῷ μείζων ταυτῆς ἐκείνη, ἀλλ´	ὅμως	τούτῳ μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ τῷ
[52]	κακοῖς καὶ ὅταν μηδὲν ἀληθὲς	ὂν	τύχῃ· ἡ δὲ ἀθλία καὶ
[57]	τῆς ἀνατροφῆς. Κἂν μὲν εὐφυὲς	ὂν	τύχῃ καὶ πρὸς ἀρετὴν ἐπιτήδειον,
[52]	ταῖς ὑποψίαις· ὅταν δὲ ἀληθὲς	ὂν	τύχῃ τὸ δεινόν, τὴν μὲν
[39]	ἀφίησιν ἐλευθέραν πάλιν κολάζει καὶ	ὃν	ἐν κυρίῳ φησὶν εἶναι γάμον
[35]	νόμου φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων, δι´	ὃν	ἐπὶ τὴν παλαίαν κατεφέροντο συνήθειαν
[14]	τὸν ἄνθρωπον ὁ Θεὸς δι´	ὃν	καὶ τὸν κόσμον ἐποίησε. Πλασθεὶς
[32]	εὐχαῖς πρόσιμεν σβέσοντες ὀργὴν καὶ	ὃν	οὕτω καθ´ ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν τὴν
[41]	ἐπὶ τὸν τῆς παρθενίας λόγον	ὃν	πάλαι μὲν ὤδινε καὶ κατασπεῖραι
[58]	Οὐδέν. Οὔκουν σκιὰ ταῦτα καὶ	ὄναρ;	Ὅταν γὰρ ἐν τοῖς ἐκεῖ
[58]	ἔτεσι μίαν νύκτα μόνην εἶδεν	ὄναρ	χρηστόν, πλέον ἔχειν τι τοῦτον
[39]	ἐπειδὴ σφόδρα αὐτῶν καθήψατο τοῖς	ὀνείδεσι,	ῥήμασιν εὐφημοτέροις πάλιν τὸ αὐτὸ
[39]	ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν κατάγνωσιν καὶ πάντα	ὀνείδη	εὐκόλως οἴσομεν· μόνον ἐξέστω τρυφᾶν
[53]	γένοιτ´ ἄν; Καὶ σιωπῶ τὰ	ὀνείδη,	τὰς ὕβρεις, τὰς ἀηδίας, ἃ
[34]	ταύτῃ χαρισάμενος, ἄκουσον πῶς αὐτοῖς	ὀνειδίζει	πάλιν· Ἐπὶ τὸ αὐτό« γάρ
[39]	βέλτιστε, ἂν μηδὲ τρυφᾶν ἐξῇ,	ὀνειδισμὸν	καρπωσόμεθα μόνον; Καὶ πῶς, φησίν,
[22]	εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν	ὀνειδισμοῦ·	ἡμεῖς οἱ ἄφρονες τὸν βίον
[58]	εἶπον. Οὐδὲ γὰρ ὅσον τὰ	ὀνείρατα	ἀπολείπεται τῆς ἀληθείας, τοσοῦτον τὰ
[80]	δόξα καὶ ὁ λοιπὸς τῶν	ὀνείρων	τούτων ὁρμαθός, ἀλλὰ καὶ τὰ
[21]	τούτων, συμφέρει αὐτῷ ἵνα μύλος	ὀνικὸς	κρεμασθῇ περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ
[35]	τοῖς λόγοις μόνοις φιλοσοφῶν οὐδὲν	ὀνίνησι	μέγα τὸν ἀκροατήν, οὕτως ὁ
[19]	ἐν χαμαιτυπείοις φθείρεσθαι οὐ μικρὸν	ὀνίνησι	τῆς ἀκαθαρσίας καὶ τῆς ἀνάγκης
[47]	εἶδεν ὅτι συνεχῶς αὐτῆς τὸ	ὄνομα	λεγόμενον τῇ λειότητι τῆς ἀκοῆς
[41]	ποιεῖται τὴν εἰσήγησιν. Ἤκουσας παρθενίαν,	ὄνομα	πολλῶν πόνων καὶ ἱδρώτων. Μὴ
[41]	Ἐπειδὴ γὰρ τὸ τῆς παρθενίας	ὄνομα	πολὺν εὐθέως ἐμφαίνει τὸν πόνον
[39]	καλεῖ, ἐμπρησμὸν αὐτὸ καὶ πύρωσιν	ὀνομάζων.	Καὶ οὐδὲ ἐνταῦθα ἠνέσχετο μὴ
[1]	ἀλλ´ ἕτερον αὐτῷ τὸν οὐκ	ὄντα	ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς ἂν εἶεν
[4]	τετάξεσθε ὅτι ὁμοίως αὐτοῖς τὸν	ὄντα	Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς
[53]	δὴ τοῦτό ἐστιν; Τὸ πένητα	ὄντα	καὶ εὐτελῆ καὶ ταπεινὸν ἀπὸ
[80]	οὐ ταῦτα μόνον τὰ ὄντως	ὄντα	περιττά, τρυφὴ καὶ πλοῦτος καὶ
[41]	πυρώσεις. Ἐπειδὴ δὲ συνεῖδε βραχὺν	ὄντα	τοῖς πολλοῖς τὸν τῆς καταγνώσεως
[29]	αὐτὰ ἀκριβῶς διασκέψαιτο τῆς αὐτῆς	ὄντα	τοῖς προτέροις εὑρήσει γνώμης. Εἰ
[78]	ἀνδρείας. Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν	ὄντα	τὸν λόγον δακεῖν τὴν ἐκείνου
[15]	Θεοῦ δυνήσεται ποιῆσαι πολλοὺς τοὺς	ὄντας	ἀνθρώπους οὐδὲ ἡ παρθενία, βουλομένου
[11]	οὐκ ἀφίησι λείπεσθαι δυνάμεων, ἀνθρώπους	ὄντας	εἰς τὸν αὐτὸν τῶν ἀγγέλων
[20]	Διὸ καὶ τοὺς ἐν δυναστείαις	ὄντας	ὑβρίζοντες οὐ μόνον οὐ κολάζονται
[79]	τῶν δεσμῶν ὡς ἐν οὐρανοῖς	ὄντες	οὕτως διέτριβον ἐπὶ τῆς γῆς.
[39]	ῥαθυμίαν. Δείκνυσι γὰρ ὅτι κύριοι	ὄντες	τοῦ πράγματος παρὰ τὸ μὴ
[32]	καὶ ταῦτα πολλῷ μείζονος ὀργῆς	ὄντες	ὑπεύθυνοι; Οὔτε γὰρ οἰκέτης δεσπότην
[84]	τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ	ὄντι	ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ἀλλὰ
[57]	ἀμφοτέρους τελευτήσαντας· τούτου δὲ οὐκ	ὄντος	δυνάτου τὸ λειπόμενον ἀνάγκη πολὺ
[14]	ἐκεῖ γάμος· τούτου δὲ οὐκ	ὄντος	οὐδὲ αὐτὸς ἕπεται. Ἀλλ´ οὐχ
[57]	καὶ φροντίζειν ἅπαντα. Οὔπω γὰρ	ὄντος	τοῦ κληρωθησομένου δήλου ἀλλ´ ἔτι
[57]	τῆς πολυπαιδίας φροντὶς καὶ οὐδενὸς	ὄντος	τούτων οὐδέπω φανεροῦ ταῖς ἀμφοτέρων
[57]	ὑπόθεσιν; Ὅταν οὖν καὶ παίδων	ὄντων	καὶ οὐκ ὄντων καὶ χρηστῶν
[57]	καὶ παίδων ὄντων καὶ οὐκ	ὄντων	καὶ χρηστῶν γενομένων καὶ πονηρῶν
[68]	αὐτῶν εἶναι κύριοι τῶν οὐκ	ὄντων	τὴν ὑπὲρ αὐτῶν φροντίδα. Οἱ
[12]	κύριος, οὐχ ὡς ἑτέρων μὲν	ὄντων	τῶν αὐτοῦ, ἑτέρων δὲ τῶν
[11]	λαμπράς. ~Ὅτι ἡ παρθενία τοὺς	ὄντως	αὐτὴν μετιόντας ἀγγέλους ἐξ ἀνθρώπων
[17]	κόσμου προσηλωμένοι πράγμασιν. Οἱ δὲ	ὄντως	γενναῖοι καὶ τοῦ φωτὸς ἐρασταὶ
[80]	κατέχειν τὴν φύσιν, ἀλλὰ τότε	ὄντως	γίνεται θαυμαστὸν ὅταν ὁ τοιοῦτος
[78]	ἡ παρθενία ἀθρόον αἴρει ὅταν	ὄντως	ᾖ παρθενία; ~Ὅτι τῶν ἀγγέλων
[41]	ἑκατέρους περιβάλλοντα δεσμόν; Δεσμὸς γὰρ	ὄντως	ὁ γάμος, οὐ διὰ τὸν
[80]	περιττά, οὐ ταῦτα μόνον τὰ	ὄντως	ὄντα περιττά, τρυφὴ καὶ πλοῦτος
[84]	μὴ ἔχοντα εἶναι καὶ τὸν	ὄντως	οὐκ ἔχοντα μετὰ τῆς παρθενίας
[73]	τῆς γῆς πάντα ἀφέντας τὰ	ὄντως	παιδικὰ ἀθύρματα φαντάζεσθαι τὸν οὐρανὸν
[13]	ἐπὶ τὴν ἐρώτησιν; Εἶδον τοῦτο	ὀξέως	ἐκεῖνοι καὶ καλῶς ὅτι μείζονος
[76]	Καὶ γὰρ οὕτως ἔχει. Πᾶν	ὅπερ	ἂν βιαζόμενος καὶ μετὰ τοῦ
[40]	καὶ παρέχειν ἑαυτὴν ἐκείνῳ πρὸς	ὅπερ	ἂν βούληται, εἴτε πληγὰς ἐντείνοι
[17]	δύναιτ´ ἂν ἕλκος ἀφανίσαι ποτέ,	ὅπερ	γὰρ ἐπὶ τῶν τραυμάτων τὰ
[36]	ἡ χήρα ἐὰν οὕτως μείνῃ;	Ὅπερ	γὰρ ἔφθην εἰπών, οὐ θαυμάτων
[22]	τὸν Ἡλίαν γενομένων εἰσῆλθε μνήμη.	Ὅπερ	γὰρ οἱ παῖδες παρὰ τῶν
[43]	εἰ ταύτην ἔλεγε, τοὐναντίον ἂν	ὅπερ	ἐβούλετο κατεσκεύασε μεμνημένος αὐτῆς. Οἱ
[13]	οὐδὲν ἕτερον ἢ διὰ τοῦτο	ὅπερ	εἶπον νῦν· ἵνα γὰρ μή
[58]	ἐκεῖ ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον. Οὐδὲ	ὅπερ	ἐστὶν ἐν ἔτεσι χιλίοις μία
[19]	Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχήν,	ὅπερ	ἔφην, δύο ταύτας εἶχε τὰς
[21]	τὴν παρθενίαν. Ἐχρῆν μὲν οὖν,	ὅπερ	ἔφην, εἰ καὶ ἀκίνδυνος ἦν
[45]	φυρόμενος ἔφης δύνασθαι περιγενέσθαι. Ἀλλά,	ὅπερ	ἔφην, τότε εἴσῃ καλῶς ὅσον
[47]	αὐτὸ κέρδος καρπώσασθαι. Καὶ γάρ,	ὅπερ	ἔφθην εἰπών, οὐδὲ ἐκείνη διὰ
[29]	τί δὲ καὶ ἐν παραινέσει	ὅπερ	θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´ οὐκ
[31]	τοὺς τῆς διανοίας ἀναρριπίζων ὀφθαλμούς;	Ὅπερ	ἵνα μὴ πάθωμεν μηδὲ ὅτε
[83]	πρόκειται. Καὶ χωρὶς τούτων δέ,	ὅπερ	καὶ ἀρχόμενος ἔλεγον, τοῦτο καὶ
[67]	παιδαγωγοῦσαν. Τὸ δὲ πάντων χαλεπώτερον,	ὅπερ	μάλιστα ἐν τῷ πλήθει τῆς
[34]	ἄνθρακας τούτους ἔξω κενῶσαι, ἀλλ´	ὅπερ	ὁ παροιμιαστὴς ἀδύνατον εἶναί φησιν
[57]	καὶ τρέμει καὶ οὐδέν ἐστιν	ὅπερ	οὐ λογίζεται τούτων. Εἰ δὲ
[51]	λυπηρὰ ταύτην ἀφανίσαι τὴν ἡδονήν.	Ὅπερ	οὖν ἔφην, μάλιστα μὲν οὐκ
[27]	οὕτω πείθει καὶ προσάγεται μᾶλλον,	ὅπερ	οὖν καὶ ὁ μακάριος Παῦλος
[10]	ἐστι τὸ μεθ´ ὑπερβολῆς καλόν,	ὅπερ	τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς.
[73]	τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἔρχεται	ὀπίσω	μου οὐ δύναταί μου εἶναι
[77]	οὐδὲν αἰσχρότερον γένοιτ´ ἂν τὰ	ὅπλα	ῥίψαντος καὶ καπηλείοις σχολάζοντος, οὕτως
[37]	ἀμύνεται καὶ τὸν ἄνδρα πολλάκις	ὁπλίζει	κατ´ αὐτῶν, ὅταν αὐτὴ μηδὲν
[26]	μάχεσθαι καὶ νικᾶν ὁ περιφράττων	ὅπλοις	οὐ μόνον οὐκ ὤνησεν ἀλλὰ
[52]	μετέπεσεν. Οὔτε γὰρ τοῖς αὐτοῖς	ὅπλοις	χρήσασθαι ἐπὶ τὸν ὑποπτευθέντα δυνήσεται.
[14]	τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ τοῦ θανάτου.	Ὅπου	γὰρ θάνατος, ἐκεῖ γάμος· τούτου
[31]	συνουσίας τοὺς μέλλοντας σχολάζειν εὐχῇ.	Ὅπου	γὰρ νῦν μετὰ τὴν τοσαύτην
[21]	ἕνα μικρὸν ἀλλὰ πολλοὺς σκανδαλίζοντες;	Ὅπου	γὰρ ὁ τὸν ἀδελφὸν καλῶν
[80]	ἀφεῖσα πέτεσθαι πρὸς τὸν οὐρανόν.	Ὅπου	γὰρ οὔτε γυναικὸς θεραπεία οὔτε
[78]	συγκεχωρημένου τοῦτο ὁ Παῦλος ἐποίησεν,	ὅπου	γε ἐπὶ κεκωλυμένου καὶ παρανόμου
[1]	μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ θαυμαστὸν οὐδέν,	ὅπου	γε καὶ αὐτὸν τὸν ἐκ
[36]	ἐπὶ τῆς ἐγκρατείας τοῦτο ποιεῖ,	ὅπου	γε καὶ περὶ τοῦ κηρύγματος
[38]	παιδοτρίβῳ μὲν γὰρ καὶ παλαίστρᾳ	ὅπου	πρὸς τοὺς οἰκείους ἡ γυμνασία
[47]	οἱ γεγαμηκότες διαφέρουσι. Κἀνταῦθα γὰρ	ὅπουπερ	ἂν ἑλκύσῃ θάτερος, ἀνάγκη καὶ
[49]	αὐτοὺς προτρέπει. Ποίων δὴ τούτων;	Ὅπως	γένησθε« φησίν, ὅμοιοι τοῦ πατρὸς
[6]	τῶν ἀνθρώπων δεσπότην ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς	ὁρᾷ	καὶ ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος
[34]	ἔχουσα ὅτῳ σβέσει τὸ πῦρ,	ὁρᾷ	μὲν αὐτὸ κορυφούμενον καὶ εἰς
[79]	φθάσαι πρὸς ἐκείνην τὴν ἀρετήν,	ὅρα	πόσης ἀνδρείας, πόσης φιλοσοφίας ἦν.
[78]	λόγον δακεῖν τὴν ἐκείνου ψυχήν,	ὅρα	πῶς αὐτὸν συνεσκίασε πάλιν αἰτίαν
[40]	ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω.	Ὁρᾷς	αὐτὴν ἐν μέσῳ δυοῖν ἀπειλημμένην
[39]	γάρ ἐστι γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι.	Ὁρᾷς	οὐδαμοῦ τὸν γάμον καθ´ ἑαυτὸν
[42]	οὖν φησι, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν.	Ὁρᾷς	πάλιν ὑφειμένον τὸν λόγον καὶ
[14]	φησί, μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου.	Ὁρᾷς	πόθεν ἔσχε τὴν ἀρχὴν ὁ
[29]	τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ.	Ὁρᾷς	πῶς ἀνυπόπτως καὶ ἀνεπαχθῶς τοὺς
[47]	ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα.	Ὁρᾷς	πῶς συνεχῶς ποιεῖται τὰς μεταβάσεις
[41]	Ἐὰν δὲ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος.	Ὁρᾷς	τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν ἀπαραίτητον
[66]	ἀναγκαζομένη καθ´ ἕκαστον τῶν γνωρίμων	ὁρᾶσθαι	καὶ ἐρυθριᾶν, σφόδρα ἀγνοεῖν μοι
[82]	Λάζαρος δὲ μετ´ αὐτοῦ τότε	ὁρᾶται	ὑπὸ τοῦ πλουσίου τρυφῶν. Καὶ
[41]	μέρος ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους	ὀργαῖς	καὶ ἀπεχθείαις πολλάκις ἀναλισκομένου χρόνου
[50]	ἐπικροτοῦντες πρὸς τὴν φωνὴν τῶν	ὀργάνων·	οἱ πίνοντες τὸν διϋλισμένον οἶνον
[83]	εἶναι δεινόν, νῦν δὲ καὶ	ὀργὴ	καὶ λοιδορία μόνη τῇ γεέννῃ
[40]	διὰ τὴν πρὸς τὸν ἄνδρα	ὀργὴν	γίνεται. Μενέτω« γάρ φησιν, ἄγαμος
[52]	τοῖς μηχανήμασιν οὔτε γοῦν τὴν	ὀργὴν	διὰ τῶν ῥημάτων ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´
[32]	προσελθόντα σπουδῆς δυνηθῆναι μειλίξασθαι τὴν	ὀργὴν	ἐκείνην, οὐχ ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´
[21]	ἰσάγγελον ταύτην διαβάλλων πολιτείαν πόσην	ὀργὴν	ἐπισπάσεται κατὰ τῆς ἑαυτοῦ κεφαλῆς;
[32]	ἐν ταῖς εὐχαῖς πρόσιμεν σβέσοντες	ὀργὴν	καὶ ὃν οὕτω καθ´ ἑκάστην
[52]	καὶ ἀνευθύνους ἀφίησιν ἀεὶ τὴν	ὀργήν,	κἂν δοῦλος ᾖ κἂν υἱὸς
[49]	ῥίζαν καὶ τέως κενῶσαι τὴν	ὀργήν,	ὃ μᾶλλον ἐπαγωγὸν ἦν πρὸς
[32]	δεόμενοι παθεῖν εὖ ἄν τε	ὀργήν	τινα καθ´ ἑαυτῶν ἐγηγερμένην κοιμίσαι
[21]	οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ τὴν	ὀργὴν	ὡς οὐδὲ αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ
[1]	κατακρίνω τῇ γεέννῃ λοιδορίας καὶ	ὀργῆς	ἀπεχόμενον τῆς πρὸς τὸν ἀδελφὸν
[32]	Θεῷ καὶ ταῦτα πολλῷ μείζονος	ὀργῆς	ὄντες ὑπεύθυνοι; Οὔτε γὰρ οἰκέτης
[49]	οὐχ οὕτως εὐκόλως ἀφίησι τῆς	ὀργῆς	τὸν ἰόν, ὅταν περὶ βασιλείας
[44]	ἐχθρὸν καὶ οὔτε τρυφᾶν οὔτε	ὀργίζεσθαι	οὔτε γυναῖκα τὴν μὲν ἐκβάλλειν,
[41]	ἐπιεικέσι διαλέγηται καὶ οἷς μηδὲ	ὁργίζεσθαι	συγχωρεῖ, τί λέγει; Ἐὰν δὲ
[1]	οὐρανῶν βασιλείαν τοῖς μὴ μάτην	ὀργιζομένοις	καὶ λοιδορίας ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο, ἀλλ´
[44]	ἔστιν εἰπεῖν ὅσα ἀνάγκη ἁμαρτάνειν	ὀργιζόμενον,	ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα, λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον, πολλὰ
[40]	ἥσυχος, ἐκεῖνος δὲ θρασύς, ὑπεροπτικός,	ὀργίλος,	πολὺν μὲν ἀπὸ τῶν χρημάτων,
[57]	ἠρρώστησαν. Καὶ γὰρ ὑβρισθεῖσαι καὶ	ὀργισθεῖσαι	τότε μὲν ὑπὸ τοῦ θυμοῦ,
[1]	καὶ μάτην πρὸς τὸν ἀδελφὸν	ὀργισθῇ	τὸν αὑτοῦ καὶ μῶρον ἀποκαλέσῃ,
[21]	ὁ τὸν ἀδελφὸν καλῶν μωρὸν	ὀρθὴν	ἐπὶ τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται
[14]	δι´ ὀλιγωρίαν, ἀλλὰ διὰ κρίσιν	ὀρθὴν	λογισμῶν τῶν ἀγώνων ὑστερηκέναι τούτων,
[36]	πανταχοῦ τοὺς βίον οὐκ ἐπιδεικνυμένους	ὀρθόν·	καὶ τοῦτό ἐστι τὸ μάλιστα
[8]	φύσεως ὑμῖν ἀκεραίου μενούσης, τοὺς	ὀρθοὺς	περικόψας λογισμοὺς καὶ οὕτως εἰς
[78]	τῶν πραγμάτων φύσιν ἐπισταμένης κρίνειν	ὀρθῶς.	Ἀλλὰ τούτων οὔπω τῶν λόγων
[37]	μεμφομένων, ἀποστρεφομένων. Τῶν γὰρ τοὺς	ὅρκους	παραβαινόντων οὐχ ἧττον τοὺς τοιούτους
[49]	τούτῳ μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ τῷ	ὅρκῳ	κατέχονται. Καὶ πρὸς τὸ βοηθῆσαι
[80]	ὁ λοιπὸς τῶν ὀνείρων τούτων	ὁρμαθός,	ἀλλὰ καὶ τὰ δοκοῦντα εἶναι
[63]	καὶ τὰς οἰκείας ἀνάγκη ῥυθμίζειν	ὁρμάς.	Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς καὶ γλῶττα
[71]	θήσομεν; Οἷον ἀρχόντων φόβους, δήμων	ὁρμάς,	συκοφαντῶν καὶ βασκάνων ἐπιβουλάς, ἃ
[75]	ἀνονήτου οὐκ ἀπὸ τῆς φύσεως	ὁρμᾶται	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς ῥαθυμίας καὶ
[78]	τὰ διακόπτοντα τὴν καλὴν ταύτην	ὁρμήν,	ἄκουσον τί φησιν ὁ Χριστός·
[34]	διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ οὕτω θέμις	ὁρμίσαι	τὸ σκάφος αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι.
[6]	ἀπόλλυσι σῶμα. Εἰ τοίνυν παρθενίας	ὅρος	τὸ καὶ σώματι καὶ πνεύματι
[33]	γὰρ ὅτε ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ	ὄρους	ὁ Χριστός, διελέχθη περὶ τούτου
[79]	γῆς. Οὐ τοίχων ἐδέοντο, οὐκ	ὀροφῆς,	οὐ κλίνης, οὐ τραπέζης, οὐκ
[68]	μετὰ ἀκριβείας ἐξετάσω, ῥήματα μόνον	ὁρῶ	ψιλά. Πολλοὶ μὲν γὰρ καὶ
[68]	νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ πολὺς ἄργυρος	ὁρώμενος	πανταχοῦ πολλὴν παρέχει τὴν τέρψιν
[49]	τῇ γῇ πραγμάτων, ἀπὸ τῶν	ὁρωμένων,	ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν καὶ προτρέπει
[49]	μᾶλλον δεδοίκασι. Τῶν δὲ οὐχ	ὁρωμένων	οὐδὲ παρόντων ἐλάττονα ποιοῦνται λόγον.
[22]	ἀρετὴν οὕτω καταγέλαστον αὐτὴν οὖσαν	ὁρῶν;	Εἰ γὰρ νῦν πάντων αὐτὴν
[22]	ἀπὸ τῆς παρθενίας ἐκεῖ λάμποντας	ὁρῶντες·	Οὗτοι ἦσαν οὓς εἴχομέν ποτε
[68]	διαλεγομένην καὶ πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον	ὁρῶσαν.	Τίς ἂν οὖν ταύτην ἀναμετρήσειε
[50]	ἀπώλειαν. Καὶ τί λέγω Παῦλον,	ὅς,	ὅτε τῆς ἄκρας φιλοσοφίας ἦν
[28]	ὁ Παῦλος τότε. Τὸ γὰρ	Ὃς	ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ
[78]	σφόδρα κατηγορίας ἀξίαν. Εἰπὼν γὰρ	Ὃς	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ
[78]	τὴν πληγήν. Τί γάρ φησιν;	Ὃς	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ
[78]	ἔχων. Καίτοι ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν·	ὃς	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ μὴ
[78]	τὸ ἀτελὲς ταῦτα ἔγραφε λέγων·	Ὃς	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος μὴ ἔχων
[78]	καὶ ἑτέραν αἰτίαν προσθεὶς τὸ	Ὃς	κέκρικεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.
[35]	φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται ταχέως ἑαυτοῦ λέγων·	Ὃς	οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος.
[44]	ἐμπεσόντα λοιπὸν οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν	ὅσα	ἀνάγκη ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα,
[75]	πραγμάτων αὐτῶν ἐξέτασιν οὐδὲ εἶπεν	ὅσα	πάσχουσι γυναῖκες ὑπὲρ τῆς εἰς
[17]	τὰς φροντίδας, τὰ ἄλλα πάντα	ὅσα	πρὸς τὴν γῆν ἡμᾶς καθέλκειν
[49]	καὶ πολέμους καὶ αἰχμαλωσίαν καὶ	ὅσα	τοιαῦτα ἕτερα. Τούτοις γὰρ μᾶλλον
[10]	οὐχ ὅσα τῶν πεπηρωμένων ἀλλ´	ὅσα	τῶν ἀρτίων καὶ μηδεμίαν λώβην
[10]	γὰρ ἐπὶ τῶν σωμάτων οὐχ	ὅσα	τῶν πεπηρωμένων ἀλλ´ ὅσα τῶν
[80]	ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν ἂν ἡμῖν	ὅσαι	παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι καὶ νῦν,
[67]	ἡδονῆς· τοσαύτας ἔχει τὰς φροντίδας,	ὅσαι	τὸ πλῆθός ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ
[52]	Καὶ γὰρ συντιθέναι καὶ πλάττειν	ὅσαπερ	ἂν βούλοιντο, ἔξεστιν αὐτοῖς μετὰ
[66]	ἄμεινον διακείσεται. Τὰς γὰρ ἀηδίας	ὅσας	ἐκ τούτων ὑπομένειν ἀνάγκη παρίημι.
[71]	τὴν ἀσχημοσύνην, τὰς νόσους καταλέγοντα	ὅσας	ἐναπομόργνυται τῇ ψυχῇ πολλῷ πλείους
[27]	γὰρ τῆς ἐπιθυμίας ἡ ἰσχὺς	ὅση	καὶ πυρὸς καὶ σιδήρου. Κἂν
[75]	ἀλλὰ τοσαύτην λάβωμεν προσθήκην φροντίδος	ὅσην	εἰκὸς μιᾶς ψυχῆς προστεθείσης ἡμῖν
[73]	καὶ φαύλων φυλακῆς ἀναδέχεται μέριμναν	ὅσην	οἱ τὰς μεγάλας ἐπιτροπεύοντες οἰκίας.
[64]	τὰ δάκρυα ἐκεῖνα τὴν ἡδονὴν	ὅσην	οὐδὲ ὁ γέλως τοῦ κόσμου
[4]	ἀπολαύσεσθαι καλῶν, οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν	ὅσην	ὑφίσταται τὴν ἀλγηδόνα τῷ παρ´
[56]	καὶ διὰ τῆς πείρας ἐπῆλθεν,	ὅσοι	δὲ τὴν πεῖραν διέφυγον, τούτους
[52]	δοκοῦσιν, ὅσοι τὴν ὑποψίαν ἐπαίρουσιν,	ὅσοι	σπουδάζουσιν αὐτῆς καθελεῖν. Ἐντεῦθεν λοιπὸν
[52]	αὐτοὶ μάλιστα πιστὰ λέγειν δοκοῦσιν,	ὅσοι	τὴν ὑποψίαν ἐπαίρουσιν, ὅσοι σπουδάζουσιν
[9]	κἀκείνου τὸ μέσον, καὶ τοσοῦτον	ὅσον	ἀνάγκης καὶ προαιρέσεως τὸ διάφορον.
[68]	μείζονα ἐκεῖθεν καρποῦσθαι τὴν ἡδονήν.	Ὅσον	γὰρ ὁ χρυσὸς κασσιτέρου καὶ
[74]	δεῖξαι τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα;	Ὅσον	γὰρ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν
[10]	καὶ τὸ ὅσον κρείττων προτίθημι	ὅσον	γῆς ὁ οὐρανός, ὅσον τῶν
[24]	οὖν καὶ πλείονα λέγειν δεικνύντας	ὅσον	ἑαυτοῖς συνάγουσι πῦρ οἱ τὸ
[58]	τῆς ὄψεως. Καίτοι γε οὐδὲ	ὅσον	ἐβουλόμην εἶπον. Οὐδὲ γὰρ ὅσον
[62]	πανταχοῦ καθ´ ἑαυτὴν μὲν φαινομένη	ὅσον	ἐστὶ φαίνεται μόνον· ὅταν δὲ
[80]	Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου καὶ Ἰωάννου	ὅσον	ἡ γῆ τοῦ οὐρανοῦ. Ὥσπερ
[52]	γίνεσθαι τὴν ἐξ αὐτῶν ἡδονήν.	~Ὅσον	ἡ ζηλοτυπία κακόν. Εἰ γάρ
[76]	τὸ θαυμαστὸν καὶ τὸ κέρδος	ὅσον	ἡμῖν ἐν τῇ κατὰ Θεὸν
[79]	παρθενίας ἐρασταί; Οὐδὲν ἄλλ´ ἢ	ὅσον	θνητῇ προσεδέδεντο φύσει. Τὰ δὲ
[10]	συνομολογῶ· εἰ βούλει, καὶ τὸ	ὅσον	κρείττων προτίθημι ὅσον γῆς ὁ
[45]	ὅπερ ἔφην, τότε εἴσῃ καλῶς	ὅσον	πρὸς ἀρετὴν ἐμπόδιον γυνὴ καὶ
[58]	ὅσον ἐβουλόμην εἶπον. Οὐδὲ γὰρ	ὅσον	τὰ ὀνείρατα ἀπολείπεται τῆς ἀληθείας,
[37]	ἡ παρθένος σου ἐχέτω πλέον	ὅσον	τὴν μὲν οὐδὲ ἅπαξ ἐπιθυμία
[78]	κρεῖσσον ποιεῖ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν	ὅσον	τὸ κρεῖττον οὐκ ἔδειξε διὰ
[14]	τοσοῦτον αὐτοῖς οἴσει τὸν κίνδυνον	ὅσον	τοῖς κατορθοῦσι τὸν μισθὸν καὶ
[10]	προτίθημι ὅσον γῆς ὁ οὐρανός,	ὅσον	τῶν ἀνθρώπων οἱ ἄγγελοι, εἰ
[8]	βοώντων αὐτῶν, νῦν μὲν Οἴδαμεν	ὅστις	εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ«
[73]	δύναταί μου μαθητὴς εἶναι. Καὶ	ὅστις	οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ
[78]	πατὴρ ᾖ κἂν μήτηρ κἂν	ὁστισοῦν	ἕτερος. Ἀλλ´ ὁ Παῦλος ἔτι
[52]	δοῦλος ᾖ κἂν υἱὸς κἂν	ὁστισοῦν	ἕτερος. Καὶ ἡδονὴ μὲν ἀπελήλαται
[34]	εἶναι τιθέμενοι; Αὕτη μὲν γὰρ	ὅσῳ	ἂν ἐπιταθῇ τοσούτῳ μεῖζον ἔχει
[57]	τε ὀλίγον. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ	ὅσῳ	πλείονα τὴν πεῖραν ἔλαβε, τοσούτῳ
[10]	κρείττων ἐστὶ καὶ τοσούτῳ κρείττων	ὅσῳ	τῶν ναυτῶν ὁ κυβερνήτης καὶ
[56]	γυναικῶν πάλιν καὶ παίδων, καὶ	ὅσῳπερ	ἂν εἰς πλειόνας ἐκτείνηται κλάδους
[36]	ἐστιν. Ταῦτα δὲ εἶπον ἵν´	ὅταν	ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος ἴδιον
[24]	διὰ τοῦτο μᾶλλον χρή. Ὥστε	ὅταν	ἄμετρα ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν κακόν,
[47]	οὕτως αὐτὸν δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´	ὅταν	ἀνωτέρω γενομένη πάντων τῶν παρόντων
[84]	πότε τὰ τοῦ κυρίου μεριμνήσομεν;	Ὅταν	ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν; Ἀλλ´ οὐκέτι πόνων
[61]	ταράττονται ταῖς φροντίσιν, ἀλλὰ καὶ	ὅταν	αὐτὰ περικέωνται, καὶ ὅταν ἡμέρα
[64]	καὶ οὗτος ὁ βίος ἀλλ´	ὅταν	αὐτὰς πρὸς τὰς τοῦ γάμου
[37]	ἄνδρα πολλάκις ὁπλίζει κατ´ αὐτῶν,	ὅταν	αὐτὴ μηδὲν ἀνύῃ. Ἀλλ´ ὅμως
[80]	νεῦρα τῆς παρθενίας ἐξέκοψας, οὕτως	ὅταν	αὐτὴν μετὰ πολιτείας ἔχῃς ἀρίστης,
[34]	τὸ ἐγκώμιον. Ὁ δὲ γάμος	ὅταν	αὐτῷ τις κατακόρως κεχρημένος ᾖ,
[24]	τῆς ἐνταῦθα μόνον ἐπιτιμήσεως δεόμενοι,	ὅταν	αὐτῶν σύμμετρα ᾖ τὰ ἁμαρτήματα
[40]	φησίν, πᾶσαν ταύτην τὴν δουλείαν·	ὅταν	γὰρ ἀποθάνῃ, τότε ἐλευθέρα ἔσῃ
[58]	Οὔκουν σκιὰ ταῦτα καὶ ὄναρ;	Ὅταν	γὰρ ἐν τοῖς ἐκεῖ ληψομένοις
[37]	αὐτοὺς οὔτε ἄλλο πιστεῦσαι οὐδέν.	Ὅταν	γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς συνηθείας τοσαύτης
[13]	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.	Ὅταν	γὰρ μέγα ᾖ τὸ κατορθούμενον
[52]	παραστήσειε τοῦ δεινοῦ τὴν ὑπερβολήν.	Ὅταν	γὰρ τὴν μάλιστα πάντων ἀγαπωμένην
[78]	ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος.	Ὅταν	γάρ τι μετίωμεν τῶν τῷ
[52]	ἐκείνη πολλῷ χαλεπώτερα ὑπομένει τἀνδρός.	Ὅταν	γὰρ τὸν ὀφείλοντα εἶναι παραμυθίαν
[52]	ταῦτα μὲν ἐν ταῖς ὑποψίαις·	ὅταν	δὲ ἀληθὲς ὂν τύχῃ τὸ
[57]	ἀρχὴν εὐδοκιμήσασαν ὕστερον καταφρονηθῆναι φορητόν·	ὅταν	δὲ ἀπ´ αὐτῆς, ὡς ἂν
[38]	μὴ πονεῖν αὐτός ἐστι κύριος.	Ὅταν	δὲ ἀπογράψηται καὶ συλλέγηται θέατρον
[17]	τῆς στερεᾶς αὐτοὺς ἀπείργει τροφῆς,	ὅταν	δὲ ἀποθῶνται ἐκεῖνο τὸ πῦρ
[62]	φαινομένη ὅσον ἐστὶ φαίνεται μόνον·	ὅταν	δὲ αὐτῇ παραβάλληται λίθων λαμπρότης
[64]	κἂν ἀνιαρὰ ᾖ, ἡδονὴν ἔχει.	Ὅταν	δὲ δακρύων ἀκούσῃς μηδὲν ὑποπτεύσῃς
[53]	μᾶλλον ὑπὸ τοῦ πάθους ἁλίσκεται.	Ὅταν	δὲ καὶ ἀφορμὰς ἔχῃ τῆς
[52]	μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι τὸν ἁλόντα·	ὅταν	δὲ καὶ ὁμοῦ συνελθόντα πολιορκῇ,
[52]	καὶ ἀχάριστον τοῦτο τὸ γένος,	ὅταν	δὲ καὶ παρρησίας μείζονος ἐπιλάβηται
[46]	τὴν βοήθειαν ἐπιδείκνυται τὴν αὑτῆς·	ὅταν	δὲ μηκέτι καιρὸς ᾖ τοῦ
[57]	κατὰ τὸν τῆς μνηστείας καιρόν,	ὅταν	δὲ ὁ τοῦ γάμου παραγένηται,
[57]	αὐτὴ κυρία οὖσα τοῦ τεκεῖν.	Ὅταν	δὲ ὁ τοῦ τόκου καιρὸς
[41]	τοῦτό φησιν· Εἰ μισεῖς, ἐξαπόστειλον.	Ὅταν	δὲ τοῖς ἐπιεικέσι διαλέγηται καὶ
[8]	ταύτην ἂν εἴποιμι παρθένον ἐγώ.	Ὅταν	δὲ τῶν κεκωλυμένων τὸ πρᾶγμα
[73]	ψυχῆς αὐτῆς ἀφίστασθαι δι´ αὐτὸν	ὅταν	δέῃ. Ἐπεὶ οὖν ἐκεῖ λοιπὸν
[47]	τροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα«	ὅταν	διὰ τῶν ἔργων ταῦτα φιλοσοφῇ
[49]	ἀνενέγκωσι νόσου, ὅταν κίνδυνον διαφύγωσιν,	ὅταν	δυναστείας τινὸς ἐπιτύχωσι καὶ ἀρχῆς·
[12]	τὴν ἀπόφασιν, οὕτω καὶ νῦν	ὅταν	εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω, οὐχ ὁ
[61]	ὁ τυχών. Οὐ γὰρ μόνον	ὅταν	εἰς τὸ κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται
[49]	γίνονται περὶ τὰς τοιαύτας ἐπικουρίας,	ὅταν	ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου, ὅταν
[17]	τῶν νεοττῶν. Καὶ γὰρ ἐκείνους	ὅταν	ἐκθρέψῃ ἡ μήτηρ, προάγει μὲν
[78]	τούτου μόνον ὑπεύθυνός ἐστιν ἀλλ´	ὅταν	ἕληται καὶ κρίνῃ τότε καλῶς
[57]	λυποῦσι. Τὰ μὲν γὰρ ἀγαθὰ	ὅταν	ἐλπισθῇ βεβαίως, τότε μόνον τίκτει
[67]	τῆς τοιαύτης θεραπείας συμβαίνειν εἴωθεν,	ὅταν	ἐν τῇ τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων
[4]	τοῦ συνείδοτος οἶμαι μαστίζεσθαι αὐτόν,	ὅταν	ἐννοήσῃ τοὺς μὲν τὰ αὐτὰ
[42]	κωλύσειεν ἂν νόμος καὶ μάλιστα	ὅταν	ἐξ αἰτήσεως τοῦτο γίνηται τῶν
[52]	ἐν τῷ τὰς αἱμασιὰς διαβαίνειν,	ὅταν	ἐπιστραφῇ τις τὴν μίαν ἐξελεῖν,
[55]	ἄνδρα λαβεῖν. Καὶ ταῦτα μὲν	ὅταν	ἡ γυνὴ εὔπορος ᾖ. Εἰ
[84]	ἡμεῖς τοὺς παῖδας τοὺς ἡμετέρους	ὅταν	ἡβήσωσι, πολλῷ μείζονα ἀπαιτοῦμεν τὰ
[61]	καὶ ὅταν αὐτὰ περικέωνται, καὶ	ὅταν	ἡμέρα ᾖ τὴν αὐτὴν ὑπομένουσι
[44]	ἀπράγμονα ζῆν ὁ ἀνήρ, ἀλλ´	ὅταν	ἴδῃ παῖδας περιεστῶτας καὶ γυναῖκα
[82]	λέγοντος· Ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι,	ὅταν	καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
[77]	εἴη παρθένος. Τί οὖν φησιν	ὅταν	καὶ ἡ παρθένος πολλὰ πραγματεύηται
[69]	πολλάκις ἡδύ. Ἄπαγε. Καὶ γὰρ	ὅταν	καρηβαρίαι καὶ γαστρὸς διατάσεις καὶ
[49]	ὅταν ἐκ μακρᾶς ἀνενέγκωσι νόσου,	ὅταν	κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν δυναστείας τινὸς
[40]	γὰρ ὁδοὶ τοῖς ἀνδράσιν ἐπινενόηνται	ὅταν	κολάζειν βούλωνται τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας.
[44]	ὁ ἀνήρ. Καὶ ταῦτα μὲν	ὅταν	κοσμία τίς ἐστιν ἡ γυνὴ
[47]	ἐπιδεικνύηται, τότε αὐτὸν δυνήσεται ἑλεῖν,	ὅταν	λέγῃ· Ἔχοντες δὲ τροφὰς καὶ
[12]	εἶναι πιστεύειν χρή. Καὶ γὰρ	ὅταν	λέγῃ· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω
[66]	θατέραν, τὸ αὐτὸ γίνεται. Καὶ	ὅταν	μὲν εἰς πόαν ἀπενεχθῆναι συμβῇ—
[68]	εἰπεῖν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος,	ὅταν	μὲν ἐξῇ μετ´ εὐκολίας καὶ
[17]	τὸν αὐτὸν καιρὸν προστάττει, ἀλλ´	ὅταν	μὲν ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ κατέχωνται,
[68]	καὶ οὐκ ἐμός; Ταύτα γὰρ	ὅταν	μετὰ ἀκριβείας ἐξετάσω, ῥήματα μόνον
[37]	γὰρ ἀτερπέστερον, εἰπέ μοι, ἢ	ὅταν	μετὰ τὸν πολὺν κωκυτὸν καὶ
[47]	τότε φημὶ ταῦτα αὐτὴν κατορθοῦν,	ὅταν	μὴ τὰ τοῦ γάμου πράττῃ
[52]	ἀνὴρ τοσούτοις συζῇ κακοῖς καὶ	ὅταν	μηδὲν ἀληθὲς ὂν τύχῃ· ἡ
[39]	εἰς τὸ τῶν χηρῶν ἀξίωμα,	ὅταν	μηδέπω ᾖ τοῦτο καταδεξαμένη. Διὸ
[40]	ἔξεστι, οὕτως οὐδὲ ταύταις εἶναι,	ὅταν	ὁ ἀνὴρ ἀποθάνῃ. Εἰ γὰρ
[52]	σβεσθῆναι εἰκός. Καὶ ταῦτα μὲν	ὅταν	ὁ ἀνὴρ ζηλοτυπῇ· ἂν δὲ
[80]	ἀλλὰ τότε ὄντως γίνεται θαυμαστὸν	ὅταν	ὁ τοιοῦτος βίος προσῇ, αὐτὸ
[37]	τις αὐτὴν κατ´ ἀξίαν θαυμάσειεν	ὅταν	οἱ μὲν ἄλλοι καὶ δευτέρων
[78]	θνητὸν ἡ παρθενία ἀθρόον αἴρει	ὅταν	ὄντως ᾖ παρθενία; ~Ὅτι τῶν
[75]	γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου.	Ὅταν	οὖν καὶ ἐνταῦθα κἀκεῖ μέριμνα
[57]	ἑτέραν ὁμολογεῖς πάλιν ἀθυμίας ὑπόθεσιν;	Ὅταν	οὖν καὶ παίδων ὄντων καὶ
[67]	ἐξ ἴσης οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν.	Ὅταν	οὖν συμβῇ τινα διαλάμπειν ἐν
[67]	σώματος ὥρᾳ καὶ τῷ θαύματι.	Ὅταν	οὖν τὰ δοκοῦντα εἶναι παρ´
[49]	εἰς μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ ὡς	ὅταν	παρὰ τοῦ λελυπηκότος προσδοκήσῃ λήψεσθαι
[35]	τὸν τῶν καλῶν ἐναγομένους ζῆλον,	ὅταν	παρὰ τῶν διδασκάλων ἔχωσι τὰ
[47]	εἶναι λέγῃ τὴν παροῦσαν ζωήν,	ὅταν	πᾶσαν τοῦ βίου τούτου τὴν
[49]	ἀφίησι τῆς ὀργῆς τὸν ἰόν,	ὅταν	περὶ βασιλείας ἀκούσῃ καὶ εἰς
[63]	καὶ τῆς οἰκείας ἐνδιδόναι μανίας	ὅταν	πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ
[27]	οὖν τὴν ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα ταύτην;	Ὅταν	τὰ παρ´ ἑαυτῶν ἅπαντα εἰσενέγκωμεν,
[75]	ἐστὶν ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν	ὅταν	τὰς περιττὰς φροντίδας τὰς διὰ
[9]	γὰρ τότε ἂν γένοιτο δικαίως	ὅταν	τις πρὸς τὸ ὡμολογημένον ῥέψῃ
[6]	ἥμερον. Καὶ τί τὸ ὄφελος	ὅταν	τὸ ἔνδον ὄμμα ἰταμὸν ᾖ;
[34]	ἐξουσίαν παρ´ ἡμῶν καταφρονούμενα ταῦτα	ὅταν	τὸ κῦρος ἡμῶν ἐκφύγῃ σφοδρότερον
[54]	γὰρ πολλῶν ἤκουσα λεγόντων ἐγώ,	ὅταν	τοιοῦτοι γίνωνται λόγοι— πλουτείτω μόνον
[1]	τινος ἀξιωθῆναι τιμῆς. Πῶς γὰρ	ὅταν	τῶν ἐθνικῶν μηδὲν κατὰ τοῦτο
[82]	καὶ παίδων; Τί οὖν, φησίν,	ὅταν	τῶν παρθενευσάντων πολλοὶ μετὰ τοὺς
[13]	τότε διελέχθη περὶ τῆς παρθενίας	ὅτε	αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἤροντο. Εἰπόντων
[66]	ἀνάγκη παρίημι. Καὶ γὰρ οὐχ	ὅτε	βούλεται ἔξεστιν αὐτῇ τῆς οἰκίας
[84]	τὴν κόλασιν αἰώνιον εἶναι λέγων.	Ὅτε	γὰρ τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν
[49]	διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.	Ὅτε	δὲ εὔχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν
[33]	τοῦτο ἔπαθον τῆς φωνῆς, ἀλλ´	ὅτε	ἐκ δευτέρου ταῦτα ἤκουσαν, τότε
[33]	ἐντολῆς τὴν ἀνάγκην. Καὶ γὰρ	ὅτε	ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁ
[73]	ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ	ὅτε	ἐπιστεύσαμεν· ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ
[28]	ἐπαχθὲς τὸν γάμον ἐνόμισαν, ἀλλ´	ὅτε	ἤκουσαν τοῦ κυρίου εἰς ταύτην
[57]	πάλιν ἐξέβαλεν ἄλλος. Ἔστι δὲ	ὅτε	καὶ πρὸς αὐταῖς τοῦ γάμου
[78]	τὸν ἀδελφόν σου; Ἀλλ´ οὐχ	ὅτε	Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε τοῦτο ἐποίησεν ἀλλὰ
[31]	Ὅπερ ἵνα μὴ πάθωμεν μηδὲ	ὅτε	μάλιστα ἵλεω σπουδάζομεν ἡμῖν καταστῆσαι
[29]	οὐ μετὰ σφοδρότητος τοῦτο ἀπαιτοῦσαν,	ὅτε	μάλιστα καὶ μετὰ πολλῆς τῆς
[16]	γὰρ εἰ παρὰ τὴν ἀρχήν,	ὅτε	νηπιωδέστερον τὸ τῶν ἀνθρώπων διέκειτο
[42]	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Καίτοι γε	ὅτε	περὶ ἐγκρατείας διελέγετο οὔτε τὸ
[49]	ἔτι γάλα ἐπότιζεν, οἷς καὶ	ὅτε	ταῦτα ἐπέστελλεν ἐνεκάλει λέγων· Γάλα
[50]	Καὶ τί λέγω Παῦλον, ὅς,	ὅτε	τῆς ἄκρας φιλοσοφίας ἦν ὁ
[64]	παντός, πρὸς γέλωτα δὲ μηδέποτε.	~Ὅτι	ἃ διὰ τὸν Χριστὸν πασχόμενα,
[8]	ἀσεβεστέρους. Πλάτων μὲν γάρ φησιν	ὅτι	ἀγαθὸς ἦν ὁ τόδε τὸ
[8]	τόδε τὸ πᾶν συστησάμενος« καὶ	ὅτι	ἀγαθῷ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς ἐγγίνεται
[31]	ἀκαθαρσίαν ἀλλ´ εἰς ἀσχολίαν ἀγούσης.	~Ὅτι	ἀναγκαίως ἀπέστησε συνουσίας τοὺς μέλλοντας
[35]	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	~Ὅτι	ἀναγκαίως ἔθηκεν εἰς τὸ τῆς
[12]	ἐγώ« οὐ τοῦτο δεῖξαι βουλόμενος	ὅτι	ἀνθρώπινον ἦν τὸ λεγόμενον— πῶς
[32]	μειλίξασθαι τὴν ὀργὴν ἐκείνην, οὐχ	ὅτι	ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι ὠμὸς ὁ
[39]	γάμῳ φησί· δῆλον γὰρ ἅπασιν	ὅτι	αὐτὴ ἥμαρτε καὶ ἁμαρτίαν ἀφόρητον.
[48]	εὐθύνας μᾶλλον ἐκείνου. Τί δήποτε;	Ὅτι	αὐτὴ πρὸς τὸ βάραθρον αὐτὸν
[68]	ἔξωθεν τὸν ἄργυρον περιβάλλουσι, δεικνύντες	ὅτι	αὕτη μὲν πρὸς πόμα ἡδίων
[55]	τοιοῦτος ἄξιος ἔσται γάμος λοιπόν;	~Ὅτι	ἀφόρητον κακὸν πλουσιώτερον ἄνδρα λαβεῖν.
[25]	καὶ ἀκάθαρτον. Διὰ τοῦτο καλὸν	ὅτι	βαστάζει καὶ ἀνορθοῖ τὸν καταπίπτειν
[52]	συνεχῶς ἐγκαλοῦσα, διδάξει ταχέως αὐτὴν	ὅτι	βέλτιον σιγῇ τὰ τοιαῦτα φέρειν
[8]	γάμος καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος.	~Ὅτι	βλάβη τῇ παρθένῳ τὸ τετυφῶσθαι
[17]	λέγειν. Τὸ γὰρ ζητούμενον νῦν	ὅτι	γάμου οὐκ ἔδει τῷ Θεῷ
[17]	νομίζωμεν κωλύουσαν ἀναχωρεῖν τοῦ γάμου.	Ὅτι	γὰρ ἡμᾶς αὐτὸν ἀφεῖναι βούλεται,
[8]	καὶ αὐτοὺς οὕτως διακεῖσθαι νόμιζε.	Ὅτι	γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν ἀγαθόν,
[2]	αὐτοῦ τὸ θέλημα τοῦτο πράττομεν.	Ὅτι	γὰρ ὁ Θεὸς βούλεται πάντας
[12]	ἀποστόλων ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Χριστός.	Ὅτι	γὰρ οὐ πάντας αὐτὸς δι´
[84]	οὖν καὶ τιμᾶσθαι τοὺς κατωρθωκότας.	Ὅτι	γὰρ οὔτε τούτων οὔτε ἐκείνων
[5]	ὁ διάβολος ἵστησι τὰς πάγας.	Ὅτι	γὰρ τῆς ἐκείνου πονηρίας ἐστὶν
[75]	φιλοσόφως καὶ εὐτελῶς ζῆν προαιρουμένης.	Ὅτι	γὰρ τοῦτό φησι, διὰ τῆς
[83]	πολὺ τοῦ δικαίου ἀπολειπόμεθα. Ἐπεὶ	ὅτι	γε μείζονα ἡμῖν τὰ σκάμματα
[78]	λόγων ἦν ὁ καιρός, ἐπεὶ	ὅτι	γε οὐδὲ ἀνάγκης ἐπικειμένης θέμις
[79]	πόσης ἀνδρείας, πόσης φιλοσοφίας ἦν.	Ὅτι	δὲ αὐτοὺς ἡ παρθενία τοιούτους
[47]	αὐτὸν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν.	Ὅτι	δὲ καὶ οὕτως τῶν σφόδρα
[36]	καὶ μεταδόσεις ἐν τούτοις ἠρίθμησεν.	Ὅτι	δὲ κατορθώματα ταῦτα καὶ οὐ
[30]	δυνάμεως ἀλλὰ τῆς παρθενίας ἐστίν.	Ὅτι	δὲ οὐ Μωϋσῆς μόνον οὐδὲ
[18]	ἡμῶν ἐλαττοῖ ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία.	Ὅτι	δὲ οὐχ ἡ παρθενία ποιεῖ
[48]	φησί, μὴ ζητεῖν γυναῖκα; Καὶ	ὅτι	δεθέντα καθάπαξ λυθῆναι οὐκ ἔνι,
[12]	ἔχω λαλοῦντα ἐν ἐμαυτῷ καὶ	ὅτι	Δοκῶ πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ« ἵνα
[38]	ἀντὶ ταύτης ἐκείνην τὴν φοβερὰν	ὅτι	Ἐὰν καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ καὶ
[49]	συμβουλῆς ἦλθεν ὁδόν. Εἰπὼν γὰρ	ὅτι	Ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου,
[35]	ἑαυτὸν εἶναι νομίζων. Εἰπὼν γὰρ	ὅτι	Ἐγώ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν
[13]	αὐτοῖς διὰ τούτων καὶ λέγων	ὅτι	ἐγὼ μὲν ἐπὶ τὴν ὑψηλὴν
[51]	ἐλογίσαντο καὶ οὐχ ὡς φεύγοντα.	~Ὅτι	εἰ καὶ ἐφεῖτο τρυφᾶν ἱκανὰ
[20]	προφάσεις εἰσὶ καὶ ἀκρασίας προκαλύμματα.	~Ὅτι	εἰ καὶ μηδεὶς κίνδυνος τοῖς
[30]	ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο ἂν εἴποιμι	ὅτι	εἰ καὶ τίμιος ὁ γάμος
[84]	πλέον ἡμᾶς ἔχειν τῶν τελωνῶν.	~Ὅτι	εἰκότως τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ
[34]	εἶπε διὰ τὴν ἀσθένειαν ὑμῶν;	Ὅτι	ἐκεῖνο μᾶλλον συγγινώσκοντος ἦν, τὸ
[78]	Τί δήποτε οὖν τοῦτο ποιεῖ;	Ὅτι	ἐκεῖνοι μὲν ἦσαν ἰσχυροί, Ῥωμαῖοι
[2]	τῶν αὐτῶν πόνων τὰ ἐπίχειρα;	Ὅτι	ἐκεῖνοι μὲν ἵνα ἀντινομοθετήσωσι τῷ
[25]	ὁ γάμος. Καλὸν ὁ γάμος	ὅτι	ἐν σωφροσύνῃ τὸν ἄνδρα διατηρεῖ
[5]	φησιν; Τὸ πνεῦμα ῥητῶς λέγει	ὅτι	ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες
[4]	διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ«	ὅτι	ἐνηστεύσατε, ὅτι ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ
[35]	οὐκ ἂν ἔχοιτε, φησίν, εἰπεῖν	ὅτι	ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέψας νῦν καὶ
[4]	τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ« ὅτι ἐνηστεύσατε,	ὅτι	ἐπαρθενεύσατε. Ἡ γὰρ νηστεία καὶ
[1]	οὐχ ὅτι οὐκ ἐμείωσεν ἀλλ´	ὅτι	ἐπλεόνασε τὸ δοθέν, καὶ διπλῆν
[35]	οὐδεὶς ἂν ἔχοι τοῦτο λέγειν	ὅτι	ἕτερα πράττων ἕτερα παραινῶ οὐδὲ
[59]	δὲ τὸν λόγον ἄνωθεν ἐξετάσωμεν.	~Ὅτι	εὔκολον ἡ παρθενία. Οὐκ ἀναγκάζεται
[44]	τὸν γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν καὶ πλημμελεῖν.	~Ὅτι	εὐκολώτερον εἶναι διὰ παρθενίας ἢ
[36]	τίνος ἕνεκεν αὐταῖς ἀπειλεῖς λέγων	ὅτι	Ἔχουσι κρίμα ὅτι τὴν πρώτην
[48]	καὶ εἰς τιμωρίαν ἐσχάτην ἐνέβαλες.	~Ὅτι	ἡ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς
[60]	καὶ τῆς δόξης ἀπολαῦσαι ἐκείνης.	~Ὅτι	ἡ παρθενία οὐδενὸς δεῖται τῶν
[79]	οἱ περὶ τὸν Ἡλίαν καὶ	ὅτι	ἡ παρθενία τοιούτους αὐτοὺς ἐποίησεν.
[11]	μένειν ἀνάγκη διαυγεῖς καὶ λαμπράς.	~Ὅτι	ἡ παρθενία τοὺς ὄντως αὐτὴν
[77]	ἅπερ ὁ γάμος ἐπισύρεσθαι εἴωθεν.	~Ὅτι	ἡ τὰ βιωτικὰ μεριμνῶσα οὐκ
[70]	ἀπὸ τῶν σιτίων αὐτῶν. Πῶς;	Ὅτι	ἡδονῆς ποιητικὸν ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν δὲ
[34]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις.	~Ὅτι	θαυμαστὸν καὶ πολλῶν ἄξιον στεφάνων
[49]	τῇ γῇ μεμνῆσαι καλῶν καὶ	ὅτι	θλῖψιν οὐχ ἕξομεν τὴν ἀπὸ
[35]	τί φησί; Γίνεσθε ὡς ἐγώ,	ὅτι	κἀγὼ ὡς ὑμεῖς. Ὃ δὲ
[21]	σφόδρα· τοσοῦτον δὲ εἶπε μόνον	ὅτι	καὶ αὐτὴ τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν
[42]	τοῦ παρ´ αὐτοῦ. Ἄλλως τε	ὅτι	καὶ γνώμη τὸ πρᾶγμά ἐστιν,
[4]	ἡτοιμασμένον ἐκείνοις πῦρ συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς.	~Ὅτι	καὶ Ἑλλήνων ἀθλιώτεροι κατὰ τὴν
[50]	ταύτης παρέχουσιν αὐτῇ τὴν τρυφήν.	~Ὅτι	καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ καὶ
[2]	τιμῆς ἐν τοῖς ἀτίμοις τετάχθαι.	~Ὅτι	καὶ κολάζονται οἱ αἱρετικοὶ διὰ
[5]	ἐν σεμνότητι διάγοντα χαλεπώτερα πάσχοντα.	~Ὅτι	καὶ μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα ἡ τῶν
[46]	δὲ τούτου κἀκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν	ὅτι	καὶ πρὸς τὴν τοῦ παρόντος
[1]	οὐχ ἥρπασαν τὰ ἀλλότρια ἀλλ´	ὅτι	καὶ τὰ αὑτῶν ἑτέροις διένειμαν.
[57]	τούτων. Εἰ δὲ λέγοι τις	ὅτι	καὶ τὰ ἐναντία προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι
[71]	ἐπὶ τῶν μαλακῶν κειμένους στρωμάτων.	~Ὅτι	καὶ ψυχὴν λυμαίνεται ἡ τρυφή.
[13]	τοῦ θαρρεῖν ποιοῦμαι τὴν συμβουλὴν	ὅτι	καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.
[41]	τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις,	ὅτι	καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς
[10]	διὰ τοῦτο ἡ παρθενία θαυμαστὸν	ὅτι	καλοῦ κρείττων ἐστὶ καὶ τοσούτῳ
[44]	ἡμῖν ἡ ἀρετὴ δυσκατόρθωτος ἀλλ´	ὅτι	κἂν ἀνεκτὸν ἦθος ἔχῃ ἡ
[54]	τῶν σφόδρα δυσκόλων ἐστίν. Ἔπειτα	ὅτι	κἂν γένοιτο, οὐ μικρὰν ἔχει
[54]	ἀηδίας, ἃ πάντων ἐστὶν ἀφορητότερα.	~Ὅτι	κἂν δυνηθῇ τις τὴν πλουτοῦσαν
[34]	γεγαμηκόσιν ἡ γαλήνη· δεύτερον δὲ	ὅτι	κἂν εἰς ὕψος ἀρθῆναι φιλονεικήσῃ
[23]	ἐκείνοις συμβάντων ἅπασι διαλέγεται λέγων	ὅτι	κἂν ἐν τῷ παρόντι καιρῷ
[39]	καὶ τὰ προσκείμενα τούτῳ. Ἔμαθες	ὅτι	κρεῖττον τὸ γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι·
[39]	διὰ τὴν ῥαθυμίαν. Δείκνυσι γὰρ	ὅτι	κύριοι ὄντες τοῦ πράγματος παρὰ
[38]	ἠθέτησαν. Καὶ μὴν αὐτός φησιν	ὅτι	Λέγω τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς
[64]	ἀπιστεῖς, ἄκουσον τοῦ Λουκᾶ λέγοντος	ὅτι	Μαστιχθέντες οἱ ἀπόστολοι ἀνεχώρουν ἀπὸ
[27]	τὸ συμβουλεύειν ἑτέροις ὀκνηρότερον ποιεῖ.	~Ὅτι	μέγα ἡ παρθενία καὶ μεγάλων
[13]	τοῦτο ὀξέως ἐκεῖνοι καὶ καλῶς	ὅτι	μείζονος αὐτοῖς ἔδει τῆς ἀρετῆς,
[28]	γάμου βουλόμενος. Ὁ γὰρ ἀκούσας	ὅτι	μετὰ τὸν γάμον οὐκ ἔσται
[72]	γενναίως τὰς τοιαύτας φέρειν μεταβολάς.	~Ὅτι	μετὰ τῶν ἄλλων κακῶν καὶ
[36]	ἀγωνίαν ἐκβάλλει μέσον ἑαυτὸν ἐμβαλών.	~Ὅτι	μετριάζων ὁ ἀπόστολος τὴν παρθενίαν
[8]	ἂν ἐπαινέσειεν εἰς παρθενίας λόγον	ὅτι	μὴ γαμοῦσιν, οὕτως οὐδὲ ὑμᾶς.
[4]	ἀπέχουσι γὰρ αὑτῶν τὸν μισθὸν	ὅτι	μὴ διὰ τὸν τοῦ Θεοῦ
[24]	ὑποστήσονται δίκην τῆς ἐνθάδε ὀφειλομένης	ὅτι	μηδὲ ἐκ τοῦ παραδείγματος ἐσωφρονίσθησαν.
[12]	ἄν τις ἐνταῦθα τοὺς Κορινθίους	ὅτι	μηδεμίαν ποτὲ παρὰ τοῦ διδασκάλου
[8]	σέ, ὦ ταλαίπωρε, τοῦτο ἀπολώλεκεν	ὅτι	μηδὲν οἴῃ σοι κοινὸν εἶναι
[47]	τὴν παρθενίαν ἐλθὼν καὶ εἰπὼν	ὅτι	Νομίζω τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ
[21]	τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας ἐχθρός.	~Ὅτι	ὁ κίνδυνος μέγας τοῖς ἐξουθενοῦσι
[20]	ἐπέχειν τὴν γλῶτταν ἐχρῆν, ἐνθυμουμένους	ὅτι	ὁ μὲν θαυμάζων τοὺς ἐν
[10]	ἀλλὰ πολλῷ σεμνοτέραν ἀποφαίνειν αὐτήν.	~Ὅτι	ὁ τὸν γάμον κακίζων τὴν
[6]	τῆς παρθενίας διασωθῆναι δυνήσεται κάλλος;	~Ὅτι	οἱ αἱρετικοὶ παρθενεύοντες οὐχὶ τὰς
[82]	εὐπρόσεδρον« γίνεται. ~Πρὸς τοὺς λέγοντας	ὅτι	οἱ παρθενεύσαντες εἰς κόλπους Ἀβραὰμ
[4]	μὲν ἕνεκεν μετ´ ἐκείνων τετάξεσθε	ὅτι	ὁμοίως αὐτοῖς τὸν ὄντα Θεὸν
[73]	καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν.	~Ὅτι	οὐ γάμου ὁ καιρὸς ὁ
[45]	ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν ἂν εἴπωμεν	ὅτι	οὐ δυνατόν σε πρὸς τὴν
[17]	ἐκείνην, δεῖξαι δὲ ἡμῖν βουλόμενος	ὅτι	οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν
[34]	ὁ Σατανᾶς. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος	ὅτι	οὐ τῆς ἐκείνου πείρας τὸ
[83]	ἔλεγον, τοῦτο καὶ νῦν ἐρῶ	ὅτι	οὐ τὸ αὐτὸ τῆς ἀρετῆς
[83]	οὐ σφόδρα εὔκολον τοῦτο εὑρεῖν.	~Ὅτι	οὐ τὸ αὐτὸ τῆς ἀρετῆς
[38]	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύεται, γαμησάτω«	Ὅτι	οὐδὲ πρὸς τὸν ἀθλητὴν εἴποι
[82]	τὸ εὐπρόσεδρον διασῶσαι; Πρῶτον μὲν	ὅτι	οὐδεὶς κατὰ τὸν Ἀβραὰμ νῦν,
[58]	αὐτὴν τῷ κειμένῳ καθίστησιν ἀθυμίαν.	~Ὅτι	οὐδὲν μέγα ὁ γάμος κἂν
[41]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τί δήποτε;	Ὅτι	οὐκ ἀγνοοῦντες ταύτην εἱλόμεθα τὴν
[17]	μὲν ἀλλὰ καὶ σφόδρα εἰδὼς	ὅτι	οὐκ ἀρκέσομεν πρὸς τὴν πτῆσιν
[6]	δακρύων ἄξιαι καὶ θρήνων πολλῶν,	ὅτι	οὐκ εἰκῇ μόνον ἀλλὰ καὶ
[1]	ποτε παρθένους ἐγώ· πρῶτον μὲν	ὅτι	οὐκ εἰσὶν ἁγναί. Οὐ γάρ
[1]	τάλαντα δὲ ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται, οὐχ	ὅτι	οὐκ ἐμείωσεν ἀλλ´ ὅτι ἐπλεόνασε
[82]	ἡ παρθενία τοῦ γάμου. Πῶς;	Ὅτι	οὔτε τὸν Ἀβραὰμ ὁ γάμος
[74]	εἰς ἑτέραν πάλιν ἐμβαλὼν φροντίδα;	Ὅτι	οὔτε φροντίζειν τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ
[26]	καὶ τρέμεις, ὦ μακάριε Παῦλε;	Ὅτι	οὗτοι μέν, ἴσως ἂν εἶπε,
[29]	μή τι ἂν ἐκ συμφώνου.	Ὅτι	οὗτος προσηνέστερος ὁ λόγος ἐγένετο,
[49]	ἔγωγέ φημι δεῖν αὐτὸ μετιέναι	ὅτι	οὕτω ῥᾷστόν ἐστιν ὡς πολὺ
[28]	τῇ γυναικὶ τοῦτο δοκῇ. Καὶ	ὅτι	οὐχ ἁπλῶς καταστοχαζόμενος λέγω τῆς
[76]	Οὐχ ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω.	~Ὅτι	οὐχ ἡ παρθενία βρόχος ἀλλὰ
[18]	τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς ἀνθρώπους.	~Ὅτι	οὐχ ἡ παρθενία τὸ γένος
[48]	ὁ δὲ γεγαμηκὼς ἀρκεῖται ἀκούων	ὅτι	οὐχ ἥμαρτε. Τίνος οὖν ἕνεκεν
[1]	εἰς τὴν βασιλείαν εἰσάγει, οὐχ	ὅτι	οὐχ ἥρπασαν τὰ ἀλλότρια ἀλλ´
[15]	τοὺς πρώτους ὅθεν ἅπαντες ἄνθρωποι.	~Ὅτι	οὐχ ὁ γάμος αὔξει τὸ
[57]	εὐφραίνεσθαι δύναιτ´ ἄν, εὖ ἴστω	ὅτι	οὐχ οὕτως ἡμᾶς αἱ τῶν
[19]	παρθενίας ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας ἐστίν.	~Ὅτι	πάλαι μὲν τῷ γάμῳ δύο
[65]	παραβάλωμεν οὐδὲ θλίψεις χρὴ καλεῖν.	~Ὅτι	πάντα τὰ ἐπίπονα τῆς παρθενίας
[41]	τὰς λύπας τὰς καθημερινὰς ἀλλ´	ὅτι	παντὸς οἰκέτου χαλεπώτερον ἀλλήλοις ὑποκεῖσθαι
[9]	ἀλλὰ καὶ τιμωρία καὶ κόλασις.	~Ὅτι	παραινεῖν παρθενεύειν οὐχὶ κωλύοντός ἐστι
[27]	καταλιμπάνων αὐτό. Ὁ γὰρ μαθὼν	ὅτι	παραινεῖται γαμεῖν, οὐκ ἐπειδὴ τὸ
[54]	ἔσται καὶ ἀηδέστερον. Τί δήποτε;	Ὅτι	πᾶσαν ἐκβάλλει φιλίαν καὶ ἡδονὴν
[77]	ἡ παρθενία διὰ τοῦτο καλὸν	ὅτι	πᾶσαν ἐκκόπτει φροντίδος ὑπόθεσιν περιττῆς
[12]	τέκνοις τῆς ἐκκλησίας διαλεξώμεθα λοιπόν.	~Ὅτι	Παῦλος εἰπὼν Τοῖς δὲ λοιποῖς
[9]	οὖν, φησί, παρακαλεῖς μὴ γαμεῖν;	Ὅτι	πείθομαι πολλῷ τιμιωτέραν εἶναι τοῦ
[41]	παρθένων τὸ αὐτὸ ποιεῖς ἀποφαινόμενος;	Ὅτι	περὶ τούτου φανερῶς ὁ Χριστὸς
[30]	τοῦτο καὶ ἡ νηστεία καλὸν	ὅτι	περικόπτει τὰς τῆς ψυχῆς φροντίδας
[45]	ὦ βέλτιστε, καὶ διὰ τί;	Ὅτι	πλείονα μόχθον ὑφίσταται, φησίν, ἀπὸ
[34]	οὔτε ἐνοχλεῖν αὐτὸν οἶμαι εἰδότα	ὅτι	πλησίον αὐτοῖς ἡ καταφυγή, κἄν
[37]	μεθ´ ἧς τὸ πρᾶγμα κατώρθωσεν.	~Ὅτι	πολλαὶ ἐν τοῖς δευτέροις γάμοις
[56]	συμβαινόντων χαρακτηρίζειν τὰ πράγματα προσῆκεν.	~Ὅτι	πολλὰς ἔχει λύπης ἀνάγκας ἡ
[32]	οὐ συμφέρει γαμῆσαι. Λογισάμενοι γὰρ	ὅτι	πολλὴ ἀνάγκη θατέρῳ τῷ μέρει
[40]	καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι.	~Ὅτι	πολλὴ ἡ τοῦ γάμου δουλεία
[84]	μέλλοιμεν τῶν αὐτῶν ἐκείνοις τυγχάνειν;	Ὅτι	πολλὴ ἡ τοῦ πνεύματος χάρις
[48]	δεθέντα καθάπαξ λυθῆναι οὐκ ἔνι,	ὅτι	πολλὴν ἔχει τὸ πρᾶγμα τὴν
[69]	ὃ μετὰ τῆς ἀμελείας ἐκεῖνοι.	~Ὅτι	πολλῆς ἀηδίας αἱ πολυτελεῖς γέμουσι
[82]	ἰδὼν πολλὴν ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν·	Ὅτι	πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν
[82]	Ἐγὼ δὲ τούτου μεῖζον ἐρῶ	ὅτι	πολλοὶ τῶν παρθενευσάντων οὐδὲ ἐκείνων
[45]	καιρὸς τότε σε πείσει καλῶς	ὅτι	πολλῷ βελτίων ἀσφάλεια φιλοτιμίας κενῆς
[13]	ποιῆσαι πρῶτος φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν	ὅτι	πολλῶν ἱδρώτων καὶ μεγάλης ἡ
[6]	Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ δεινὸν	ὅτι	πρὸς μὲν ἀνθρώπους ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται
[32]	κελεύει τῆς κοίτης ἀπηλλάχθαι τότε.	~Ὅτι	ῥαθύμως εὐχόμενοι οὐ μόνον οὐκ
[3]	οὐκ ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι.	~Ὅτι	σατανικῆς ἀπανθρωπίας τὸ βδελύττεσθαι γάμον.
[12]	ὁ καθαρός. Αὐτὸς προλαβὼν εἶπες	ὅτι	σὺ ταῦτα λέγεις, οὐχ ὁ
[16]	τοῦ φέρειν τὸν ἀδικοῦντα γενναίως.	~Ὅτι	συγκαταβάσεως ὁ γάμος. Σὺ δὲ
[13]	ἀκούσαντας αὐτοὺς ἀφ´ ἑαυτῶν εἰπεῖν	ὅτι	Συμφέρει μὴ γαμεῖν. Διὰ τοῦτο
[47]	τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν	ὅτι	συνεχῶς αὐτῆς τὸ ὄνομα λεγόμενον
[36]	τοιαύτης ἡδονῆς λέγων· Μὴ χαίρετε	ὅτι	τὰ δαιμόνια ὑμῖν ὑπακούει. Οἱ
[26]	πλέον τῶν ἐγκωμίων ὑποτέμνεσθαι μέρος.	~Ὅτι	τὰ μέγιστα ἀδικεῖ ἑαυτὸν ὁ
[28]	καὶ τὴν τοσαύτην ἀποκρούσασθαι δόξαν.	~Ὅτι	τὰ περὶ γάμου λεγόμενα παρθενίας
[55]	μόνον ἐστὶ τὸ δεινὸν ἀλλ´	ὅτι	τἀνδρὸς οὕτω διακειμένου οὔτε οἰκέταις
[39]	παντός, εἶτα γαμηθεῖσαν, καταδικάζει σφοδρῶς	ὅτι	τὰς πρὸς τὸν Θεὸν συνθήκας
[12]	τὸ λεγόμενον— πῶς γάρ; ἀλλ´	ὅτι	τὴν ἐντολὴν ταύτην οὐχ ἡνίκα
[7]	ἑαυτῶν κεφαλῆς τοσαύτην ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν.	~Ὅτι	τὴν παρθενίαν οὐκ ἀπὸ ἱματίων
[38]	καὶ γαμῆσαι θελήσωσι, κρίμα ἕξουσιν	ὅτι	τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν. Καὶ
[36]	ἀπειλεῖς λέγων ὅτι Ἔχουσι κρίμα	ὅτι	τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ
[53]	γάμον πάσης εὑρεῖν ἀηδίας ἐλεύθερον.	~Ὅτι	τὸ ἀπὸ πλουσίων γαμεῖν οὐ
[18]	γὰρ τοῦτό φημι νῦν, ἀλλ´	ὅτι	τὸ ἀπολλῦναι καὶ διαφθείρειν τὸ
[66]	καὶ ταύτην ἔλυσε μετ´ ἐκείνης.	~Ὅτι	τὸ βαδίζειν τοῦ περιφέρεσθαι ἐπὶ
[33]	λογισμῶν ταύτην ἀφῆκαν τὴν φωνήν.	~Ὅτι	τὸ δεύτερον εἰπεῖν περὶ τῶν
[35]	ἕτερα πράττων ἕτερα παραινῶ οὐδὲ	ὅτι	τὸ ἐμαυτοῦ σκοπήσας ἀσφαλὲς ὑμᾶς
[34]	περιτρέψαι τὸ σκάφος. Ἤκουσε γὰρ	ὅτι	τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι
[2]	ἡμῶν ὁ σωτὴρ καὶ εἰδὼς	ὅτι	Τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ
[29]	ταύτης δύναται τῆς δεσποτείας εὑρεῖν.	~Ὅτι	τὸ μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰς
[67]	τῆς προπετείας καὶ τῆς ἰταμότητος.	~Ὅτι	τὸ πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν.
[78]	τὴν τούτου δάκνει ψυχὴν ἐμφαίνων	ὅτι	τὸ τὰ τοιαῦτα αἱρεῖσθαι οὐ
[62]	καὶ αὕτη ἐξῃρήσθω ἡ φροντίς.	~Ὅτι	τὸ χρυσοφορεῖν καὶ τῷ κάλλει
[61]	ἀπεδείξαμεν ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις.	~Ὅτι	τὸ χρυσοφορεῖν μείζονα τῆς ἡδονῆς
[25]	καὶ διὰ τῶν ἐφεξῆς κειμένων.	~Ὅτι	τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀναγκαῖον ὁ γάμος.
[45]	τῆς πονηρίας λέγω τῆς γυναικός;	~Ὅτι	τοῖς δυσκολίας ἐπινοοῦσι περιττὰς οὐδεὶς
[56]	κἀγὼ τὸ αὐτὸ πάλιν ἐρῶ—	ὅτι	τοῖς μὲν τοιαῦτα καὶ διὰ
[1]	ἂν εἶεν παρθένοι. Δεύτερον δὲ	ὅτι	τὸν γάμον ἀτιμάσασαι οὕτως ἦλθον
[57]	τῆς αἰτίας. Ποίας δὴ ταύτης;	Ὅτι	τὸν ὑγιαίνοντα οὐδὲν ἀφίησιν ἄμεινον
[12]	δείσῃς· διὰ γὰρ τοῦτο εἶπον	ὅτι	τὸν Χριστὸν ἔχω λαλοῦντα ἐν
[15]	μὴ πρὸ τῆς ἀρᾶς ὠδῖνες;	Ὅτι	τότε μὲν ταῦτα περιττά, ὕστερον
[24]	οὐ δώσοντες δίκην καὶ μαθῶσιν	ὅτι	τοῦ Θεοῦ τὸ χρηστὸν ἐν
[66]	οἰκίας. Εἰ δὲ λέγοι τις	ὅτι	τοῦ πλήθους ἀπήλλακται τῶν ἐντυγχανόντων
[59]	τῶν τε ἄλλων ἕνεκεν καὶ	ὅτι	τοῦ συνοικοῦντος αὐτὴν διαζεύγνυσιν. Ἡ
[24]	μέλλοντα καιρὸν χαλεπωτέραν ὑποστήσονται κόλασιν.	~Ὅτι	τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ κολαζομένους
[49]	γάμου. Συνεῖδε γὰρ τοῦτο καλῶς	ὅτι	τοὺς ταπεινοὺς καὶ χαμαιπετεῖς καὶ
[4]	φόβον μετῆλθον αὐτήν. Ὑμεῖς δὲ	ὅτι	τῷ Θεῷ μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες
[79]	αἴρει ὅταν ὄντως ᾖ παρθενία;	~Ὅτι	τῶν ἀγγέλων οὐδὲν ἀπεῖχον οἱ
[1]	~ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ.	~Ὅτι	τῶν αἱρετικῶν ἡ παρθενία μισθὸν
[47]	τὸν γάμον ἅπαντες τρέχουσι, δείκνυσιν	ὅτι	τῶν δεδεμένων οὐδὲν οἱ γεγαμηκότες
[69]	καὶ δαιτυμόνων ὄχλον, εὖ ἴστω	ὅτι	τῶν μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν ἄμεινον
[49]	τούτοις δὲ κἀκεῖνο δεῖξαι ἐβούλετο,	ὅτι	τῶν μὲν ἄλλων ἀγαθῶν ἔνια
[84]	Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο κολαζόμεθα εἰκότως	ὅτι	τῶν συμπεποδισμένων ἴσα τρέχειν οὐ
[30]	νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς καιρῷ.	Ὅτι	τῶν σφόδρα ἀτόπων ἦν Ἰουδαίους
[54]	ταῦτα λέγοι, πρῶτον μὲν ἀγνοεῖ	ὅτι	τῶν σφόδρα δυσκόλων ἐστίν. Ἔπειτα
[78]	τοῦ γάμου τὴν αὑτοῦ θυγατέρα;	Ὅτι,	φησί, τῶν σφόδρα ἀσθενῶν καὶ
[68]	ἁπάσης ἐλευθέραν ἀφίησι τὴν ψυχήν.	Ὅτι,	φησίν, ἐκεῖνος μὲν οὐκ ἐμός,
[22]	γνώμης ἐπιταθῆναι τὴν τιμωρίαν αὐτῇ.	~Ὅτι	χρησίμως οἱ ἐπὶ Ἐλισσαίου παῖδες
[70]	σκληραγωγίαν ὑπὲρ τῆς τούτων ἀπαλλαγῆς;	~Ὅτι	χρησιμώτερον καὶ ἥδιον τὸ μὴ
[32]	ἐκείνην, οὐχ ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´	ὅτι	ὠμὸς ὁ δεσπότης ἡμῶν— καὶ
[82]	μόνον ἡ διαφορὰ δήλη ἀλλ´	ὅτι	ὧν μὲν ὁ Ἀβραὰμ ἔτυχε
[34]	Ἡ δὲ παρθένος οὐκ ἔχουσα	ὅτῳ	σβέσει τὸ πῦρ, ὁρᾷ μὲν
[66]	πόδας ἀποτετμημένοι καὶ οὐκ ἔχοντες	ὅτῳ	φέροιντο. Κἂν μὲν ὁ ἀνὴρ
[73]	μου μαθητὴς εἶναι. Καὶ ὅστις	οὐ	βαστάζει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ
[83]	Ὠφείλομεν μὲν καὶ τοῦτο ἐπιτετάγμεθα,	οὐ	βιοῦμεν δέ, καὶ διὰ τοῦτο
[46]	ἐμβαλοῦσα; Ταῦτα γὰρ οὐ μόνον	οὐ	βοηθοῦ ἀλλὰ καὶ ἐπιβούλου. Ἀπὸ«
[68]	πανταχοῦ ταῖς ἐπιθυμίαις λυμαίνεται. Ἀλλ´	οὐ	βούλει τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν; Ἔξεστί
[36]	καταδικάζοντι τὰς χηρείαν μὲν ἑλομένας	οὐ	βουληθείσας δὲ ἐπιμεῖναι τῇ προθέσει.
[34]	συνέρχεσθαι τῇ γυναικί· ἀκρασίας γὰρ	οὐ	βούλομαι εἶναι νομοθέτης. Εἶπον, συνέρχεσθε,
[49]	γὰρ φείδομαι, φησίν, ὑμῶν καὶ	οὐ	βούλομαι θλῖψιν ὑμᾶς ἔχειν, διὰ
[84]	ὅτι τῶν συμπεποδισμένων ἴσα τρέχειν	οὐ	βουλόμεθα οἱ λελυμένοι, μᾶλλον δὲ
[49]	ἐνεκάλει λέγων· Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα,	οὐ	βρῶμα. Οὔπω γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ´
[73]	συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν. ~Ὅτι	οὐ	γάμου ὁ καιρὸς ὁ παρών.
[11]	δύναμιν ἐξισωθῆναι ἐκείνοις. Πῶς οὖν;	Οὐ	γαμοῦσιν οὐδὲ γαμίζονται ἄγγελοι, ἀλλ´
[73]	θύραις τὰ τῆς ἀναστάσεως ἕστηκεν,	οὐ	γάμων καιρὸς οὐδὲ κτημάτων ἀλλ´
[52]	ψυχὴν καὶ οὐ συγχωροῦν ἠρεμεῖν.	Οὐ	γὰρ ἀθυμίαν μόνον αὕτη ἡ
[79]	ἁγίους ἐκείνους ἐν ἀφθονίᾳ καθίστησιν.	Οὐ	γὰρ ἀμπέλων αὐτοῖς ἐδέησεν οὐδὲ
[13]	αὐτοῖς ταύτην εἰσηγήσατο τὴν συμβουλήν.	Οὐ	γὰρ ἄν, εἴ γε ἤκουσάν
[8]	ζῷα, ἀκάθαρτοι δὲ καὶ ὑμεῖς,	οὐ	γὰρ ἂν εἴποιμι τὴν τῶν
[59]	δὲ καὶ ἐπὶ τίσιν ἁρμόζονται.	Οὐ	γὰρ ἀνδράποδα οὐδὲ γῆς πλέθρα
[36]	τὴν αἰτίαν προστίθησι, μὴ θαυμάσῃς.	Οὐ	γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´
[13]	σοφίας ἔστι τοῦ Παύλου κατανοῆσαι.	Οὐ	γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ εἰκῇ παρῆκε
[7]	τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμους διαταξάμενος.	Οὐ	γὰρ ἀπὸ τῶν ἱματίων τοὺς
[13]	οὖν καὶ ὁ Χριστὸς ἐποίησεν.	Οὐ	γὰρ ἀπὸ τῶν περὶ παρθενίας
[55]	γάμοι, τούτους εἰς μέσον ἀγάγῃς·	οὐ	γὰρ ἀπὸ τῶν σπανιζόντων ἀλλ´
[78]	κέκρικεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.	Οὐ	γὰρ ἀρκεῖ τὸ ἐλεύθερον εἶναι
[77]	ἑλκύσας τοῦ τῶν παρθένων χοροῦ;	Οὐ	γὰρ ἀρκεῖ τὸ μὴ γαμηθῆναι
[41]	καὶ μετὰ πολλῆς ὑποστολῆς διαλέγεται·	οὐ	γὰρ αὐτῷ τὸ πρᾶγμα κατώρθωτο·
[53]	πάντα ἄνω καὶ κάτω ποιοῦσιν.	Οὐ	γὰρ ἀφίησιν ἐν τῇ τῆς
[40]	τὴν αὐτῇ προσήκουσαν ὑπόθεσιν ἔχει·	οὐ	γὰρ δι´ ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν ἀλλὰ
[21]	ἀλλὰ πολλῷ ἔλαττον καὶ ἐπιεικέστερον.	Οὐ	γὰρ διέσυρε τὸν ἄνδρα οὐδὲ
[26]	γάμου καὶ μείζων ἡ ζημία·	οὐ	γὰρ δόξης μόνον τῆς παρὰ
[26]	αὐτὸν καὶ τῶν λαμπρῶν στεφάνων.	Οὐ	γὰρ εἴασεν αὐτοῦ ἅπασαν φανῆναι
[42]	~Περὶ τῆς τοῦ Παύλου ταπεινοφροσύνης.	Οὐ	γὰρ εἶπε· δίδωμι γνώμην ὡς
[41]	φάναι εἶναι ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ.	Οὐ	γὰρ εἶπε· περὶ δὲ τῶν
[29]	ἀλλ´ οὐκ ἐν ἐπιτάγματος σχήματι;	Οὐ	γὰρ εἶπεν· ἀποστερεῖτε μὲν ἀλλήλους,
[39]	μὴ πλήξας τὸν ἀκροατὴν παρελθεῖν.	Οὐ	γὰρ εἶπεν· εἰ δὲ βίαν
[30]	τῇ λέξει σφόδρα καιρίως κέχρηται.	Οὐ	γὰρ εἶπεν· ἵνα μὴ μολυνθῆτε,
[1]	μὲν ὅτι οὐκ εἰσὶν ἁγναί.	Οὐ	γάρ εἰσιν ἡρμοσμέναι ἑνὶ ἀνδρὶ
[52]	ἅπαντα δέους καὶ τρόμου μεστά.	Οὐ	γὰρ εἴσοδοι καὶ ἔξοδοι πολυπραγμονοῦνται
[3]	Μάνης ταύτης ἠνέσχοντο τῆς συμμετρίας.	Οὐ	γὰρ εἶχον ἐν ἑαυτοῖς λαλοῦντα
[76]	Θεὸν ἀπ´ αὐτῆς γίνεται πολιτείᾳ.	Οὐ	γὰρ ἔνι τὴν βιωτικαῖς ἐμπεπλεγμένην
[42]	τοῦ ἐλέους μοι γέγονεν ἐκείνου.	Οὐ	γὰρ ἐπειδὴ ἄξιος ἤμην, φησί,
[52]	τῇ τοῦ δεινοῦ προσδοκίᾳ περιπεσεῖται.	Οὐ	γὰρ ἔστι τὴν ἀνδρὶ μέλλουσαν
[49]	Πρὸς δαίμονάς με μάχεσθαι καλῶν—	Οὐ	γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη
[27]	μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες αὐτόν.	Οὐ«	γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη
[60]	γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ ἀνδρί.	Οὐ	γάρ ἐστιν ὅμοιος αὐτῷ οὐδὲ
[64]	τοιαύτη τῶν μαστίγων ἡ φύσις·	οὐ	γὰρ ἡδονὴν καὶ χαρὰν ἀλλ´
[29]	μακρότερον ἐπέξεισι τούτῳ τῷ λόγῳ;	Οὐ	γὰρ ἤρκει διὰ τῶν ἀνωτέρω
[47]	τῶν μακαρίων ἀνδρῶν ἀρετὴν διαβαίνῃ.	Οὐ	γὰρ καλλωπιζομένη οὐδὲ τρυφῶσα οὐδὲ
[82]	Πέτρον, τί δαὶ πρὸς Ἰωάννην;	Οὐ	γὰρ Λάζαρος Παῦλος καὶ Ἰωάννης,
[63]	ὡραία καὶ φαιδρά, λαμπροτέραν εἰργάσατο.	Οὐ	γὰρ λίθοι καὶ χρυσὸς οὐδὲ
[63]	ὁ τῆς παρθενίας κόσμος τοιοῦτος.	Οὐ	γὰρ λυμαίνεται τῇ περικειμένῃ ἐπειδὴ
[46]	εἰκόνα καὶ ἄκοντος ἀφῃρέθη λοιπόν.	Οὐ	γὰρ μικρὸν αὐτοῦ τῆς ἀρχῆς
[69]	δὲ καὶ πλεονεκτοῦσιν αὐτῶν ἐκεῖνοι.	Οὐ	γὰρ μόνον κατηγόρους ἀλλὰ καὶ
[12]	οὐκ ἦν ὁ γάμος ἀμφίβολος·	οὐ	γὰρ μόνον οἱ λοιποὶ πάντες
[61]	καὶ φόβος οὐχ ὁ τυχών.	Οὐ	γὰρ μόνον ὅταν εἰς τὸ
[82]	οὐκ ἔστι ταῦτα, οὐκ ἔστι·	οὐ	γὰρ μόνον οὐκ ἐλάττων ἀλλὰ
[43]	οὐκ ἂν αὐτὴν ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν.	Οὐ	γὰρ νῦν πρῶτον ἀλλ´ ἄνωθεν
[21]	κίνδυνος τῷ πράγματι κεῖται μέγας·	οὐ	γὰρ ὁ καθήμενος καὶ κατὰ
[78]	ἐπὶ ταύτην ἐλθεῖν τὴν αἰτίαν.	Οὐ	γὰρ οὕτω δεινὸν τὸ πρᾶγμα
[47]	προφήτην ἄνθος εἶναι χόρτου νομίζῃ.	Οὐ	γὰρ παρὰ τὸ συνεῖναι καθάπερ
[46]	ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων τῆς γῆς«	οὐ	γὰρ παρὰ τὸν δεδωκότα ἀλλὰ
[79]	ἐγήγερται, οὐδὲ ἀνθρωπίνης ἐδεήθη τροφῆς·	οὐ	γὰρ σῖτος καὶ οἶνος καὶ
[1]	τοῦτο καὶ στεφάνων ἀξίου σαυτόν.	Οὐ	γὰρ τοσοῦτον ἀπαιτῶ μόνον φιλοφροσύνης
[18]	ἀπωλείας αὐτῶν αἰτιᾶσθαι τὸν γάμον·	οὐ	γὰρ τοῦτό φημι νῦν, ἀλλ´
[56]	ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις εἴποι λυπηροῖς;	Οὐ	γὰρ ὑπὲρ ἑνὸς δέδοικε θανάτου
[78]	ἀσθένειαν τοῦ αἰσχυνομένου τῷ πράγματι.	Οὐ	γὰρ φανερῶς πρὸς αὐτὸν ἀποτείνεται
[49]	ἀντὶ τῶν πονηρῶν δὲ πράξεων	οὐ	γέενναν ἀλλὰ τὰς ἐν τῷ
[73]	ἐπιμέλεια, οὐ τροφὴ οὐδὲ ἐνδύματα,	οὐ	γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι, οὐ τέχναι
[57]	τὴν κόρην παρέδωκαν οἱ γονεῖς.	Οὐ	γυναῖκες δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ
[73]	πεπλημμελημένων, τῆς κυρίας γενομένης ἐγγύς,	οὐ	γυναικὸς μόνον ἀλλὰ καὶ σίτων
[36]	ἀναπέσῃς μηδὲ εἴπῃς πρὸς ἑαυτόν·	οὐ	δεῖται τὸ πρᾶγμα τῆς ἐμῆς
[25]	πρὸς τὸν ἑστῶτα, πρὸς τὸν	οὐ	δεόμενον τῆς ἀπ´ αὐτοῦ βοηθείας;
[14]	ἐχθροὺς ἀφέντες— Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος	οὐ	δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος· μωρία
[49]	τῆς παρακλήσεως κέχρηται τῷ τρόπῳ;	Οὐ	δι´ ἄγνοιαν οὐδὲ διὰ τὸ
[19]	ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω«	οὐ	διὰ τὰς παιδοποιΐας. Καὶ πάλιν
[37]	γνησιότητος ὡς εὐκόλους καὶ ἀλλοπροσάλλους.	Οὐ	διὰ ταῦτα δὲ μόνον αὐτοὺς
[34]	δὲ συγγνώμην. Ἐπιτάττει δὲ οὐδέτερον	οὐ	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, ἀλλ´
[74]	τὸ διὰ τὸν Χριστὸν θλίβεσθαι,	οὐ	διὰ τὸ μεταβάλλεσθαι τὴν τῶν
[64]	προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους αὐτήν,	οὐ	διὰ τὸ μὴ θλίβεσθαι ἀλλὰ
[41]	Δεσμὸς γὰρ ὄντως ὁ γάμος,	οὐ	διὰ τὸν τῶν φροντίδων ὄχλον
[24]	παρὰ τοῦ Πέτρου τότε. Ἀλλ´	οὐ	διὰ τοῦτο διέφυγον ἀλλὰ πολλῷ
[46]	ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ Θεῷ;	Οὐ	διὰ τοῦτό φησιν ὁ σοφὸς
[12]	ἑαυτοῦ λέγει γνώμην εἶναι καὶ	οὐ	διὰ τοῦτο φήσομεν ἀνθρωπίνην εἶναι
[70]	Ἀλλὰ διὰ τὴν ῥᾳστώνην; Ἀλλ´	οὐ	διαλιμπάνουσι μόχθοις κοπτόμενοι καὶ ταλαιπωρίαις.
[78]	λέγεις, ὃ θέλει ποιείτω; Καὶ	οὐ	διορθοῖς τὴν ἐσφαλμένην γνώμην ἀλλ´
[12]	ἢ καὶ ἐννοῆσαί τι τῶν	οὐ	δοκούντων ἠνέσχετο τῷ Χριστῷ καὶ
[68]	με ἐνταῦθα κατέσχεν ἀπορία καὶ	οὐ	δύναμαι συνιδεῖν πόθεν ἅπαν ὡς
[16]	ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ καὶ	οὐ	δυνάμενα περιβάλλειν τὸν ἄνδρα τὸν
[12]	Πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ´	οὐ	δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. Περὶ μὲν
[73]	αὐτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου	οὐ	δύναταί μου εἶναι μαθητής. Σὺ
[73]	δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν,	οὐ	δύναταί μου μαθητὴς εἶναι. Καὶ
[45]	ἐγκαλέσεις πολὺν ἂν εἴπωμεν ὅτι	οὐ	δυνατόν σε πρὸς τὴν αὐτὴν
[52]	τις διαφύγῃ, πάντα ἁπλῶς διαφυγεῖν	οὐ	δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[84]	ῥυπαρά τις ἱμάτια ἐνδεδυμένος παραγένηται,	οὐ	δυνήσεται ἐξελθὼν ἀμεῖψαι τὴν στολήν,
[84]	ἔχουσα ἔλαιον ἐν ταῖς λαμπάσιν,	οὐ	δυνήσεται παρ´ ἑτέρων λαβεῖν, ἀλλ´
[24]	παύσωνται λοιπὸν ἀπατῶντες ἑαυτοὺς ὡς	οὐ	δώσοντες δίκην καὶ μαθῶσιν ὅτι
[53]	~Ὅτι τὸ ἀπὸ πλουσίων γαμεῖν	οὐ	ζηλωτὸν ἀλλὰ τοῦ ἀπὸ πενήτων
[36]	μείνῃ; Ὅπερ γὰρ ἔφθην εἰπών,	οὐ	θαυμάτων ἀλλὰ ἔργων οἱ μακαρισμοὶ
[8]	θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´	οὐ	θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ λέγοντος
[49]	ὑμᾶς ἔχειν, διὰ τοῦτο ὑμᾶς	οὐ	θέλω γαμεῖν. Καὶ ποίαν θλῖψιν;
[75]	διάκεινται. Πῶς οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται;	Οὐ	θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ
[9]	Πρὸς τούτοις ἐγὼ μὲν παραινῶν	οὐ	κακίζω τὸ πρᾶγμα οὐδὲ τοῦ
[34]	γάρ φησι, λέγω κατὰ συγγνώμην	οὐ	κατ´ ἐπιτάγην. Ἔνθα δὲ ἂν
[35]	εἶναι τὸ πρᾶγμα ἐδόκει καὶ	οὐ	κατὰ τὴν τῶν πολλῶν εὐκολίαν.
[34]	ἀνθράκων πυρός, τοὺς δὲ πόδας	οὐ	κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ
[34]	ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια	οὐ	κατακαύσει; Αὕτη δὲ οὐκ ἐν
[1]	Μὴ γὰρ ἐπειδὴ σέ, φησίν,	οὐ	κατακρίνω τῇ γεέννῃ λοιδορίας καὶ
[2]	χωρείτω« τοὺς μὲν μὴ δυναμένους	οὐ	κατέκρινε, τῶν δὲ δυναμένων πολὺν
[24]	τὴν τοῦ Φαραὼ ζηλώσαντες ἀσέβειαν	οὐ	κατεποντίσθησαν ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλὰ μένει
[78]	ἀσθένειαν, καὶ οὐ μόνον αὐτῶν	οὐ	κατηγόρησε μετὰ σφοδρότητος ἀλλὰ καὶ
[9]	εἰς τοῦτον ἀπογραψαμένους τὸν ἀγῶνα,	οὐ	κατηγορῶ δὲ τῶν ἔξω τῆς
[32]	κἂν μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν, οὐ μόνον	οὐ	κατώρθωσαν ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο ἀλλὰ
[8]	Διὰ τοῦτο τοῦ μὴ γαμεῖν	οὐ	κείσεταί σοι μισθὸς ἀλλὰ καὶ
[79]	Οὐ τοίχων ἐδέοντο, οὐκ ὀροφῆς,	οὐ	κλίνης, οὐ τραπέζης, οὐκ ἄλλου
[20]	δυναστείαις ὄντας ὑβρίζοντες οὐ μόνον	οὐ	κολάζονται ἀλλὰ καὶ ἐλεοῦνται παρὰ
[37]	Τῶν γὰρ νομοθετῶν τοὺς τοιούτους	οὐ	κολαζόντων γάμους ἀλλ´ ἐπιτρεπόντων καὶ
[9]	ἐστι γαμεῖν. Σὺ δέ, φησίν,	οὐ	κωλύεις; Ἄπαγε· μή ποτε τὰ
[9]	μανίαν. Τούτοις παραινῶ μὴ γαμεῖν,	οὐ	κωλύων γαμεῖν. Πολὺ δὲ τούτου
[57]	τρέμει καὶ οὐδέν ἐστιν ὅπερ	οὐ	λογίζεται τούτων. Εἰ δὲ λέγοι
[24]	Καὶ μετὰ ἀνθρώπων« γάρ φησιν,	οὐ	μαστιγωθήσονται« ὡς τηρούμενοι μετὰ δαιμόνων
[84]	Θεὸς ἐν τοῖς πρώτοις χρόνοις	οὐ	μεγάλα ἀπῄτει τὰ κατορθώματα, ἅτε
[73]	Τί οὖν δεῖ γάμου τοῖς	οὐ	μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι γάμου ἀλλ´ ἐν
[6]	φαῦλα ῥήματα τίκτεται μὲν ἔνδον,	οὐ	μένει δὲ ἔνδον ἐν τῇ
[73]	τοῖς τοῦ κόσμου πράγμασι τοῖς	οὐ	μένουσιν ἀλλὰ δαπανωμένοις, τῶν μενόντων
[57]	προικὸς καταβολῇ ὅ τε κηδεστὴς	οὐ	μετὰ προθυμίας ἀποδιδούς, ἅτε προῖκα
[29]	τοῦ διδασκάλου τὴν γνώμην δεικνὺς	οὐ	μετὰ σφοδρότητος τοῦτο ἀπαιτοῦσαν, ὅτε
[48]	τοσαύτῃ; Τοῦτον γὰρ τὸν λογισμὸν	οὐ	μετὰ τὸν γάμον ἀλλὰ πρὸ
[58]	ἀπολαῦσαί τινος, ἐν ἴσῳ τοῖς	οὐ	μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα θετέον. Οὐδὲ
[46]	πολλὴν ἐκείνην σοφίαν καὶ εὐδοκίμησιν;	Οὐ	μέχρι καὶ νῦν πολλὰ τοὺς
[49]	σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι. Καὶ	οὐ	μέχρι τούτου μόνον ἀλλὰ καὶ
[83]	πλέον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων,	οὐ	μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν
[9]	εἶναι τοῦ γάμου τὴν παρθενίαν·	οὐ	μὴν διὰ τοῦτο ἐν τοῖς
[34]	εἶναι ἐν γάμῳ. Οὐδὲ γὰρ	οὐ	μὴν διὰ τοῦτο κωλύω τοῖς
[30]	κατὰ νόμον μίξεως καὶ ταῦτα	οὐ	μίαν οὐδὲ δύο μόνον ἡμέρας
[52]	ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς κρατοῦντας αὐτῶν	οὐ	μικρὰν ἀφορμὴν τῆς οἰκείας λοιδορίας
[54]	ἐστίν. Ἔπειτα ὅτι κἂν γένοιτο,	οὐ	μικρὰν ἔχει τὴν ζημίαν. Τὸ
[22]	ἄρτι πρὸς τὸ πρᾶγμα χειραγωγούμενοι	οὐ	μικρὰν καὶ ἀπὸ τῆς τῶν
[49]	παρθενία ἐν αὐτῷ τῷ κατορθοῦσθαι	οὐ	μικρὰς ἡμῖν ἀποδίδωσι τὰς ἀμοιβὰς
[49]	ἀπὸ τῆς φύσεως ὑπομένειν βίαν,	οὐ	μικρὸν εἰς ῥᾳστώνης λόγον ἐστίν.
[19]	ζῆν καὶ ἐν χαμαιτυπείοις φθείρεσθαι	οὐ	μικρὸν ὀνίνησι τῆς ἀκαθαρσίας καὶ
[20]	τῆς ἄλλης βλάβης καὶ μαρτύριον	οὐ	μικρὸν παρὰ πᾶσι τῆς οἰκείας
[73]	φησιν, ἔρχεται πρός με καὶ	οὐ	μισεῖ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ
[42]	ἦν σφόδρα εὔσπλαγχνος ὁ Θεός,	οὐ	μόνον ἀπόστολος ἀλλ´ οὔτε πιστὸς
[78]	ταύτην ἔχοντες τὴν ἀσθένειαν, καὶ	οὐ	μόνον αὐτῶν οὐ κατηγόρησε μετὰ
[46]	βίου ταραχὴν ἐμβαλοῦσα; Ταῦτα γὰρ	οὐ	μόνον οὐ βοηθοῦ ἀλλὰ καὶ
[32]	τὴν ἐντυχίαν, κἂν μικρὸν ἀπορραθυμήσωσιν,	οὐ	μόνον οὐ κατώρθωσαν ὑπὲρ ὧν
[20]	τοὺς ἐν δυναστείαις ὄντας ὑβρίζοντες	οὐ	μόνον οὐ κολάζονται ἀλλὰ καὶ
[47]	ἐπιμένῃ τὰ τῶν γυναικῶν ἐπιζητοῦσα,	οὐ	μόνον οὐδὲν ἂν αὐτὸν ὤνησεν
[46]	ἐν τοῖς μεγάλοις ἐπάγηται συνεργὸν	οὐ	μόνον οὐδὲν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ
[84]	καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες ἑλκόμεθα,	οὐ	μόνον οὐδενὸς ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι δυναμένου
[4]	καὶ διαβάλλοντες αὐτοῦ τὰ κτίσματα	οὐ	μόνον οὐκ ἀπέχετε τὸν μισθὸν
[47]	ἀρχήν· κἂν ἀντιπέσῃς καὶ διακόψῃς,	οὐ	μόνον οὐκ ἀπήλλαξας σαυτὴν τῶν
[32]	ἀπηλλάχθαι τότε. ~Ὅτι ῥαθύμως εὐχόμενοι	οὐ	μόνον οὐκ ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ καὶ
[66]	πλήθους ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς βαδίζουσαι	οὐ	μόνον οὐκ ἐπεσπάσαντο κατηγόρους ἀλλὰ
[26]	καὶ νικᾶν ὁ περιφράττων ὅπλοις	οὐ	μόνον οὐκ ὤνησεν ἀλλὰ καὶ
[8]	τούς τε ἑλομένους καὶ κατορθώσαντας	οὐ	μόνον τῆς τῶν φαύλων ἀπαλλάττει
[25]	ἐστιν ἀλλὰ καὶ ἐμπόδιον ἀρετῆς	οὐ	μόνον τῷ πολλὰ τιθέναι κωλύματα
[44]	πολλῷ στενωτέρα γέγονεν ἡ ὁδός,	οὐ	μόνον τῷ τὴν ἄδειαν τῶν
[52]	τὰ δεινά. Ἡ δὲ παρθένος	οὐ	μόνον τῶν δυσχερῶν πραγμάτων ἀλλὰ
[30]	τῆς παρθενίας ἐστίν. Ὅτι δὲ	οὐ	Μωϋσῆς μόνον οὐδὲ Παῦλος ταῦτα
[42]	ἐστιν, οὐκ ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ,	οὐ	νομοθετῶ. Τὸ δὲ τὰ παραστάντα
[12]	ἡμῖν ὁ Χριστός. Ὅτι γὰρ	οὐ	πάντας αὐτὸς δι´ ἑαυτοῦ τέθεικεν,
[17]	δεῖξαι δὲ ἡμῖν βουλόμενος ὅτι	οὐ	παρὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν ἀλλὰ
[17]	τῶν προσταγμάτων εὐθύνας ἀπαιτήσεις καὶ	οὐ	παραχωρήσεις τῷ τῆς σοφίας ἀπείρῳ;
[49]	τέλους τὸ αὐτὸ ποιεῖ. Καὶ	οὐ	παρεισάγει τὸ πρᾶγμα ἀπὸ τῶν
[13]	αὐτὸς δὲ αὐτοῖς πρὸ τούτου	οὐ	παρῄνεσεν. Πόθεν οὖν ἦλθον ἐπὶ
[57]	τῆς ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος μέρος. Ἀλλ´	οὐ	πᾶσι τοῖς γεγαμηκόσι παῖδας ἔχειν
[37]	τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα τοῖς ἐκείνης	οὐ	παύεται σκιαμαχοῦσα πρὸς αὐτήν· καὶ
[19]	διατηρῶν. Ἀλλὰ γὰρ μέχρι τίνος	οὐ	παύσομαι σκιαμαχῶν; Καὶ γὰρ ὑμεῖς
[43]	ἀρετῆς ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε	οὐ	περὶ ταύτης ὁ λόγος αὐτῷ
[39]	γάμῃ ἡ παρθένος οὐχ ἥμαρτεν«	οὐ	περὶ τῆς ἀποτεταγμένης τῷ γάμῳ
[32]	ἔχοντι καὶ ὑπὲρ μεγάλων ἐγκαλεῖν.	Οὐ	περιπλοκῶν οὗτος ὁ καιρὸς οὔτε
[75]	οὐκ οἰκίας λαμπρὰς καὶ μεγάλας,	οὐ	πλέθρα γῆς τόσα καὶ τόσα.
[73]	ναυτιλίαι, οὐ τέχναι οὔτε οἰκοδομαί,	οὐ	πόλεις οὐδὲ οἰκίαι ἀλλ´ ἑτέρα
[17]	ἐπὶ τῶν αὐτῶν πολλάκις τραυμάτων	οὐ	πολυπραγμονεῖς, καὶ ταῦτα πολλάκις ἀποσφαλέντα
[52]	ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποψίας ἀπήλλακται.	Οὐ	πρόσεστι τοῦτο πᾶσι τοῖς γάμοις.
[55]	ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ τῶν	οὐ	προσηκόντων ἀπολαύουσα καὶ δεσπότῃ μᾶλλον
[63]	τὴν ἀκοὴν δέξασθαί τι τῶν	οὐ	προσηκόντων μελῶν. Καὶ ποδῶν δὲ
[34]	πάντα κινοῦσι καὶ στρέφουσι καὶ	οὐ	πρότερον ἀφίστανται ἕως ἂν ἢ
[69]	τοιούτων συμποσίων ἐτέχθησαν φθόνοι, καὶ	οὐ	πρότερον ἔστησαν ἕως κινδύνους ἐπήγαγον
[21]	ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ δὲ οὐαί«	οὐ	ῥῆμα ψιλόν ἐστιν ἀλλ´ ἀπειλή
[1]	Τοὺς γὰρ τῶν φαύλων ἀπεχομένους	οὐ	στεφανοῦσθαι ἀλλὰ μὴ κολάζεσθαι δίκαιον
[1]	παρακαταθήκην ἀπέδωκεν. Μέχρι τίνος οὖν	οὐ	στήσεσθε τρέχοντες εἰς κενὸν καὶ
[52]	ἐρεθίζον αὐτοῦ τὴν ψυχὴν καὶ	οὐ	συγχωροῦν ἠρεμεῖν. Οὐ γὰρ ἀθυμίαν
[25]	τοῦ Χριστοῦ μέλη γενέσθαι πόρνης,	οὐ	συγχωρῶν τὸν ἅγιον ναὸν γίνεσθαι
[32]	τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός,	οὐ	συμφέρει γαμῆσαι. Λογισάμενοι γὰρ ὅτι
[41]	καὶ οἱ μαθηταὶ εἰπεῖν ἠναγκάσθησαν·	Οὐ	συμφέρει γαμῆσαι. Τοῦτο δέ ἐστι
[82]	πᾶσαν ὑπόθεσιν ἀνελεῖν. Νῦν δὲ	οὐ	σφόδρα εὔκολον τοῦτο εὑρεῖν. ~Ὅτι
[78]	αὐτὸν συνεσκίασε πάλιν αἰτίαν ἐπαγαγὼν	οὐ	σφόδρα κατηγορίας ἀξίαν. Εἰπὼν γὰρ
[23]	τί οἱ τὰ αὐτὰ ἁμαρτάνοντες	οὐ	τὰ αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως
[58]	πλέον πάλιν τὸ μέσον. Ἀλλ´	οὐ	τὰ τῆς παρθένου τοιαῦτα, ἀλλὰ
[75]	μαργαρίταις, οὐκ ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ ὑπογραφαῖς,	οὐ	ταῖς ἄλλαις δυσκολίαις καὶ μοχθηρίαις,
[61]	χρυσίων τινός. Οὕτω γοῦν πολλαὶ	οὐ	ταῦτα μόνον ἀλλὰ πολλῷ τούτων
[80]	Πάντα γὰρ ἐκείνοις ἦν περιττά,	οὐ	ταῦτα μόνον τὰ ὄντως ὄντα
[39]	πρὸς τὸν Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν.	Οὐ	ταύταις οὖν ἀλλ´ ἐκείναις φησίν·
[41]	οὔτε ἄκοντας ἀναγκάζει τοῦτο ποιεῖν.	Οὐ	ταύτῃ δὲ μόνον ἀνεπαχθῆ τὸν
[82]	ἐκείνων οὗτοι καθεδοῦνται κρινοῦντες ἐγγόνους.	Οὐ	ταύτῃ δὲ μόνον ἡ διαφορὰ
[44]	ἢ μοιχείας ἁλίσκεσθαι βουλόμενον ἐκβάλλειν.	Οὐ	ταύτῃ δὲ μόνον ἡμῖν ἡ
[34]	μὲν γὰρ τὴν ἀπόλαυσιν ἔχομεν,	οὐ	ταχέως ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα,
[73]	ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι,	οὐ	τέχναι οὔτε οἰκοδομαί, οὐ πόλεις
[76]	ὑμῖν ἐπιβάλω; Τί οὖν ἐστιν;	Οὐ	τὴν παρθενίαν βρόχον ἐκάλεσεν— ἄπαγε—
[62]	ἕτερος, φησί, καὶ ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ	οὐ	τὴν περικειμένην ἀλλὰ τὰ περικείμενα,
[34]	Εἶπον, συνέρχεσθε, κάτω καταβῆναι κωλύων,	οὐ	τὴν προσωτέρω προθυμίαν ἐμποδίζων. Οὐκ
[9]	καὶ τὴν τοῦ νομοθετοῦντος ἀλλ´	οὐ	τὴν τοῦ συμβουλεύοντος τάξιν ἁρπάζων,
[34]	Σατανᾶς. Καὶ δεῖξαι βουλόμενος ὅτι	οὐ	τῆς ἐκείνου πείρας τὸ πᾶν
[18]	διαφθείρειν τὸ γένος τὸ ἡμέτερον	οὐ	τῆς παρθενίας ἀλλὰ τῆς ἁμαρτίας
[47]	ἀκοῆς πολλὴν ἐμποιεῖ τὴν τραχύτητα,	οὐ	τίθησιν αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι
[83]	τοῦτο καὶ νῦν ἐρῶ ὅτι	οὐ	τὸ αὐτὸ τῆς ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα
[83]	σφόδρα εὔκολον τοῦτο εὑρεῖν. ~Ὅτι	οὐ	τὸ αὐτὸ τῆς ἀρετῆς μέτρον
[16]	ἀρετήν. Εἰ τοίνυν τοῦτο ἐσπουδάκει,	οὐ	τὸ μείζονα ἐπιτάξαι τῶν προτέρων
[36]	τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί.	Οὐ	τὸ μὲν αὐτοῦ, τὸ δὲ
[46]	Οὐκ αὐτὴ τὸν Σαμψὼν ἀπώλεσεν;	Οὐ	τὸ πᾶν Ἑβραίων γένος τελεσθῆναι
[77]	ψυχικῆς ἁγνείας, ἁγνείαν δὲ λέγω	οὐ	τὸ πονηρᾶς καὶ αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας
[8]	νεανικῆς ψυχῆς. Τελείας γὰρ ἀρετῆς	οὐ	τὸ ταῦτα μὴ πράττειν ἃ
[65]	καὶ ἀρᾶς ἐπέθηκε τῇ γυναικί,	οὐ	τὸ τίκτειν λέγω ἀλλὰ τὸ
[64]	ἡ μὲν τῶν μαστίγων φύσις	οὐ	τοιαύτη, ἡ δὲ εἰς τὸν
[64]	τοῦ συνεδρίου χαίροντες« καίτοι γε	οὐ	τοιαύτη τῶν μαστίγων ἡ φύσις·
[1]	τὴν ἡμέραν· Ἐγὼ τὰς τιμὰς	οὐ	τοῖς τῶν πονηρῶν ἀπεσχημένοις τέθεικα
[79]	οὕτως διέτριβον ἐπὶ τῆς γῆς.	Οὐ	τοίχων ἐδέοντο, οὐκ ὀροφῆς, οὐ
[39]	παρανόμως γινόμενον κατακρίνει; Μὴ δείσῃς·	οὐ	τὸν αὐτὸν ἀλλ´ ἕτερον. Ὥσπερ
[44]	Τὸ μὲν γὰρ παλαιὸν ἡμῖν	οὐ	τοσοῦτον ἀρετῆς προύκειτο μέτρον ἀλλὰ
[42]	ὁ δὲ ἔλεος χάριτός ἐστιν,	οὐ	τοῦ κατ´ ἀξίαν. Ὥστε εἰ
[63]	ἀέρα τῆς οἰκείας ἀναχρῶσαν εὐωδίας,	οὐ	τοὺς ἔνδον καὶ πλησίον ἑστῶτας
[12]	Οὐχ ὁ κύριος, ἀλλ´ ἐγώ«	οὐ	τοῦτο δεῖξαι βουλόμενος ὅτι ἀνθρώπινον
[44]	τὴν δὲ ἀντεισάγειν κεκώλυτο. Καὶ	οὐ	τοῦτο μόνον ἀλλὰ καὶ δύο
[55]	ἢ τῆς οἰκίας ἐκπεσεῖν. Καὶ	οὐ	τοῦτο μόνον ἐστὶ τὸ δεινὸν
[2]	τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ νῦν	οὐ	τοῦτο μόνον τὸ δεινὸν οὐδὲ
[10]	οὕτως ὁ διαβολῆς ἀπαλλάττων αὐτὸν	οὐ	τοῦτον μᾶλλον ἢ τὴν παρθενίαν
[29]	τῆς εὐγνωμοσύνης ἡ ἔκτισις γίνεται.	Οὐ	τούτῳ δὲ μόνον παραμυθεῖται τὸν
[79]	ἐδέοντο, οὐκ ὀροφῆς, οὐ κλίνης,	οὐ	τραπέζης, οὐκ ἄλλου τῶν τοιούτων
[73]	χρημάτων εὐπορία οὐδὲ κτημάτων ἐπιμέλεια,	οὐ	τροφὴ οὐδὲ ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι
[5]	τὴν συνείδησιν; Τὴν γὰρ παρθένον	οὐ	τῷ σώματι μόνον καθαρὰν εἶναι
[75]	ταύτην αἱρούμεθα μᾶλλον τὴν φροντίδα,	οὐ	τῷ τοιαύτας καὶ τοσαύτας ἔχειν
[78]	ὅτι τὸ τὰ τοιαῦτα αἱρεῖσθαι	οὐ	τῶν βεβαίων οὐδὲ τῶν παγίως
[22]	νῦν πάντων αὐτὴν πανταχοῦ θαυμαζόντων	οὐ	τῶν μετιόντων μόνον ἀλλὰ καὶ
[1]	θαυμάζεσθαι τῶν τὰ ἀγαθὰ κατορθούντων	οὐ	τῶν τὰ κακὰ φευγόντων ἐστίν·
[48]	γὰρ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς	οὐ	τῶν τῆς ἐγκρατείας μισθῶν ἀποστερεῖται
[27]	ἐπαίρει τὸ τῆς ἐγκρατείας ἐγκώμιον,	οὐ	φανερῶς ἐκκαλύπτων τῷ λόγῳ ἀλλὰ
[52]	γὰρ ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς αὐτῆς,	οὐ	φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως καὶ
[80]	ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ τῶν οὐρανῶν,	οὐ	φόβων μόνον οὐδὲ φροντίδων οὐδὲ
[52]	συγχωροῦντα καιρόν, πόσων τοῦτο θανάτων	οὐ	χαλεπώτερον; Ἄν τε γὰρ πενίαν
[36]	Ὅτι δὲ κατορθώματα ταῦτα καὶ	οὐ	χαρίσματα παντί που δῆλόν ἐστιν.
[30]	σφριγᾷ, οἷς ὁ πόθος ἀκάθεκτος,	οὐ	χρὴ συνιέναι κατὰ τὸν τῆς
[83]	πάντα πωλήσαντα, μὴ πᾶσιν ἀποταξάμενον,	οὐ	χρήμασι λέγω μόνον καὶ οἰκίᾳ,
[81]	Ὁ δὲ περὶ χρήματα ἠσχολημένος	οὐ	χρημάτων ἐστὶ μόνον δοῦλος ἀλλὰ
[73]	ὠδῖνες, οὐχ ἡδονὴ καὶ μίξις,	οὐ	χρημάτων εὐπορία οὐδὲ κτημάτων ἐπιμέλεια,
[75]	Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται πλῆθος ὠνεῖσθαι,	οὐ	χρυσία καὶ περιδέραια, οὐκ οἰκίας
[46]	ἔνια καὶ τρέμειν καὶ δεδοικέναι	οὐ	ψευδῆ τοῦ Θεοῦ ποιεῖ τὴν
[76]	ἀλλὰ τὸ ἡμῖν ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ	οὗ	καὶ διαπορήσειεν ἄν τις εἰκότως,
[79]	Ὁ δὲ προφήτου πλέον Ἰωάννης,	οὗ	μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ
[36]	τρόπῳ, περὶ τοῦ κηρύγματος ὑπὲρ	οὗ	μυρίους ἤνεγκε πόνους, θλίψεις συνεχεῖς,
[53]	εἶναι ἐν αὐτῷ μακαριστὸν καὶ	οὗ	πολλοὶ πολλάκις, μᾶλλον δὲ πάντες
[37]	φιλοφρονεῖται καὶ ἀσπάζεται πάντας δι´	οὗ	πρώην ταῦτα πάντα ἐξώμνυτο. Τὸ
[21]	προφήτης περὶ αὐτοῦ τούτου διαλεγόμενος·	Οὐαὶ	ὁ λέγων τὸ πονηρὸν καλὸν
[21]	πάλιν ἐπιφθέγματος ποιούμενος τὴν ἀρχήν·	Οὐαὶ	ὁ ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ
[50]	τῶν τῇ τρυφῇ προσκειμένων λέγων·	Οὐαὶ	οἱ ἐρχόμενοι εἰς ἡμέραν κακήν,
[21]	αὐτοῦ ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ δὲ	οὐαί«	οὐ ῥῆμα ψιλόν ἐστιν ἀλλ´
[3]	γάμον. Ἀλλ´ οὐδὲ Μαρκίων οὐδὲ	Οὐαλεντῖνος	οὐδὲ Μάνης ταύτης ἠνέσχοντο τῆς
[49]	δὲ τῆς τῶν παίδων κεφαλῆς	οὐδ´	ἂν ὀμόσαι ἕλοιντο τὴν ἀρχήν;
[16]	τὴν ἐπιτεταμένην ταύτην ἐνομοθέτησε πολιτείαν	οὐδ´	ἂν τὴν σύμμετρον ἐδεξάμεθά ποτε,
[35]	ἦν, οὐκ ἂν ἐμαυτὸν προὔδωκα	οὐδ´	ἂν τῆς οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας.
[32]	ὀργὴν ἐκείνην, οὐχ ὅτι ἀπηνὴς	οὐδ´	ὅτι ὠμὸς ὁ δεσπότης ἡμῶν—
[36]	ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν;	Οὐδαμοῦ	γὰρ τοὺς οὐκ ἔχοντας χαρίσματα
[82]	δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ	οὐδαμοῦ	ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ οὔτε ὁ
[39]	τὴν σφοδρότητα ἐπιδείκνυται, παιδοποιΐας μὲν	οὐδαμοῦ	μεμνημένος τῆς εὐπροσώπου καὶ σεμνῆς
[17]	δὲ Θεὸν ἄνθρωπος ὢν τὸν	οὐδαμοῦ	μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα δὲ ἀξίως
[41]	τοῖς περὶ τῆς παρθενίας λόγοις	οὐδαμοῦ	παρήγαγεν ἑαυτόν. Διὰ τοῦτο καὶ
[36]	αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ«	οὐδαμοῦ	τὴν αἰτίαν προστίθησι, μὴ θαυμάσῃς.
[33]	περὶ τῶν αὐτῶν διαλέγεται· καὶ	οὐδαμοῦ	τὴν συγχώρησιν ἁπλῶς τίθησιν ἀλλὰ
[39]	ἐστι γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι. Ὁρᾷς	οὐδαμοῦ	τὸν γάμον καθ´ ἑαυτὸν θαυμαζόμενον
[36]	οὕτως. Θέα τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης	οὐδαμοῦ	τὸν χαρακτῆρα παραπολλύμενον ἀλλ´ ἀκριβῶς
[36]	τοῦ παρέχοντος κρίσει. Διὰ τοῦτο	οὐδαμοῦ	τοὺς τὰ θαύματα ἐργαζομένους ὁ
[13]	γὰρ ὑπὲρ πολλῶν γραψάντων ἐκείνων	οὐδαμοῦ	τοῦτο προσέθηκε; Δι´ οὐδὲν ἕτερον
[16]	αὐτὰ κακίζεις, φησί. Κακίζω μὲν	οὐδαμῶς·	Θεὸς γὰρ αὐτὰ συνεχώρησε καὶ
[43]	Ἆρα τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως;	Οὐδαμῶς.	Πρῶτον μὲν γὰρ εἰ ταύτην
[84]	ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν; Ἀλλ´ οὐκέτι πόνων	οὐδὲ	ἀγώνων ὁ καιρὸς ἀλλὰ στεφάνων
[56]	Ἀλλ´ οὐδὲ ταῦτα, φησί, πᾶσιν	οὐδὲ	ἀεὶ συμπίπτειν εἴωθεν. Ἀλλ´ οὐδὲ
[46]	τῆς ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν. Οὕτως	οὐδὲ	αἱ παρὰ τῶν γυναικῶν ἐπιβουλαὶ
[61]	ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι	οὐδὲ	αἰσθάνονται ἐκπεσόντος αὐταῖς τῶν χρυσίων
[34]	διὰ τοῦτο κωλύω τοῖς βουλομένοις	οὐδὲ	αἰτιῶμαι ἀλλ´ εὔχομαι μὲν καὶ
[63]	οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη διάφορα	οὐδὲ	ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν τῶν φθαρτῶν
[10]	δύναται οὐδὲ ὄψις ἐπικάμψαι λαμπρὰ	οὐδὲ	ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν· ἀλλὰ
[79]	ἐδέησεν οὐδὲ ληνῶν οὐδὲ ληΐων	οὐδὲ	ἀμητοῦ. Ἀλλὰ τὸ μὲν ποτὸν
[25]	γὰρ οὐκέτι χρήσιμον τὸ πρᾶγμα	οὐδὲ	ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀλλὰ καὶ ἐμπόδιον
[78]	ὁ καιρός, ἐπεὶ ὅτι γε	οὐδὲ	ἀνάγκης ἐπικειμένης θέμις τὴν προῃρημένην
[79]	ἐν γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ ἐγήγερται,	οὐδὲ	ἀνθρωπίνης ἐδεήθη τροφῆς· οὐ γὰρ
[37]	ἐχέτω πλέον ὅσον τὴν μὲν	οὐδὲ	ἅπαξ ἐπιθυμία κατεπάλαισε, σὲ δὲ
[7]	φιλόσοφον οὐκ ἀπὸ τῆς κόμης	οὐδὲ	ἀπὸ τῆς βακτηρίας οὐδὲ ἀπὸ
[7]	κόμης οὐδὲ ἀπὸ τῆς βακτηρίας	οὐδὲ	ἀπὸ τῆς ἐξωμίδος δοκιμάσομεν ἀλλ´
[7]	στρατιώτην οὐκ ἀπὸ τῆς χλανίδος	οὐδὲ	ἀπὸ τῆς ζώνης ἀλλ´ ἀπὸ
[78]	γὰρ ἀρκεῖ τὸ ἐλεύθερον εἶναι	οὐδὲ	ἀπὸ τούτου μόνον ὑπεύθυνός ἐστιν
[66]	πολλῶν χρῄζειν τοῦ μηδενός, οὕτως	οὐδὲ	αὐτὴ τοῖς οἰκείοις ποσὶ μὴ
[14]	γάμος· τούτου δὲ οὐκ ὄντος	οὐδὲ	αὐτὸς ἕπεται. Ἀλλ´ οὐχ ἡ
[21]	τοῦ Θεοῦ τὴν ὀργὴν ὡς	οὐδὲ	αὐτοῦ ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος ὑβρίσθαι
[49]	τῶν βασιλικῶν; Ἀλλὰ τούτων μὲν	οὐδὲ	βραχεῖαν μνήμην πεποίηται ἄνω δὲ
[52]	πολιορκῇ, συνεχῶς αὐτὸν πιέζοντα καὶ	οὐδὲ	βραχὺν ἀναπνεῖν συγχωροῦντα καιρόν, πόσων
[11]	ἐκείνοις. Πῶς οὖν; Οὐ γαμοῦσιν	οὐδὲ	γαμίζονται ἄγγελοι, ἀλλ´ οὐδὲ ἡ
[13]	μέγεθος καὶ τὸν ὄγκον πολύν.	Οὐδὲ	γὰρ ἄν, εἰ μὴ τοῦτο
[34]	συγχώρησις ἀλλὰ σκώπτοντος καὶ καταγινώσκοντος.	Οὐδὲ	γὰρ ἂν εἰ μὴ σφόδρα
[66]	ἔχειν λύπης καὶ μικροψυχίας ἀνάγκας.	Οὐδὲ	γὰρ αὗται μόναι αἱ προφάσεις
[47]	ἀποφαίνοντι; Καὶ ἐγὼ τοῦτο συνομολογῶ.	Οὐδὲ	γὰρ αὐτὴν παντελῶς ἐκκόπτω τῆς
[34]	εὐθέως ἐπὶ τὸν λιμένα καταφυγεῖν.	Οὐδὲ	γὰρ ἀφίησιν αὐτοὺς ὁ μακάριος
[52]	πρόσεστι τοῦτο πᾶσι τοῖς γάμοις.	Οὐδὲ	γὰρ ἐγὼ τοῦτό φημι, ἀλλ´
[58]	οὐ μετασχοῦσι τὸν μετασχόντα θετέον.	Οὐδὲ	γὰρ εἴ τις ἐν χιλίοις
[73]	ἑαυτοὺς τῆς φροντίδος τῆς εὐτελοῦς.	Οὐδὲ	γὰρ εἰς βασιλείαν μεθίστασθαι μέλλοντες
[57]	μὴ μεταβάλῃ πρὸς κακίαν τινά.	Οὐδὲ	γὰρ ἐκ πονηρῶν χρηστοὶ γίνονται
[28]	τῶν μαθητῶν ῥᾴδιον τοῦτο καταμαθεῖν.	Οὐδὲ	γὰρ ἐκεῖνοι πρότερον φορτικὸν εἶναι
[57]	ὠδίνων ἡ ἀγωνία θορυβεῖ τότε·	οὐδὲ	γὰρ ἐν οἷς εἰσιν ὑπεύθυνοι
[17]	ἀρχὴν τοῦτο ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς.	Οὐδὲ	γὰρ ἰατρὸς πάντα ὑφ´ ἓν
[41]	παραμυθίαν πᾶσαν ἕτοιμοι κατάγνωσιν ἐνεγκεῖν;	Οὐδὲ	γὰρ μικρὸν ὑποτέμνεται τῆς ἡδονῆς
[42]	ἀπαξιώσητε συμβουλὴν δέξασθαι παρ´ ἐμοῦ·	οὐδὲ	γὰρ ὁ Θεὸς ἀπηξίωσέ με
[33]	ἀλλήλους, ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε.	Οὐδὲ	γὰρ οἱ μακάριοι τότε ἐκεῖνοι
[24]	τὸ τῆς γεέννης αὐτοὺς πέλαγος.	Οὐδὲ	γὰρ οἱ τοὺς ἀδελφοὺς ἀποκαλοῦντες
[58]	γε οὐδὲ ὅσον ἐβουλόμην εἶπον.	Οὐδὲ	γὰρ ὅσον τὰ ὀνείρατα ἀπολείπεται
[34]	οὐδένα θέλεις εἶναι ἐν γάμῳ.	Οὐδὲ	γὰρ οὐ μὴν διὰ τοῦτο
[57]	δαὶ ἂν εὔμορφος οὖσα τύχῃ;	Οὐδὲ	γὰρ οὕτω ταύτης ἀπήλλακται τῆς
[34]	ἐκφυγεῖν τῆς ἀκρασίας τὸν ψόγον;	Οὐδὲ	γὰρ πρὸς πάντας ἡ παραίνεσις
[76]	βουλομένους ἕλκω πρὸς τὴν ἀρετήν.	Οὐδὲ	γὰρ ὑμᾶς θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα
[46]	Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ«	Οὐδὲ	γὰρ ψεύδεται ὁ Θεός. Οὐδὲ
[67]	πάντως ἐν τῷ πλήθει συμπεσεῖν·	οὐδὲ	γὰρ ὥστε πολλὰς κτήσασθαι μόνον,
[59]	τίσιν ἁρμόζονται. Οὐ γὰρ ἀνδράποδα	οὐδὲ	γῆς πλέθρα οὐδὲ τόσα καὶ
[47]	ὁ μακάριος Παῦλος οὐκ ἀνενδότως	οὐδὲ	δι´ ὅλου οὐδὲ ἐφεξῆς τὴν
[41]	τὸν τῶν φροντίδων ὄχλον μόνον	οὐδὲ	διὰ τὰς λύπας τὰς καθημερινὰς
[49]	τῷ τρόπῳ; Οὐ δι´ ἄγνοιαν	οὐδὲ	διὰ τὸ μὴ εἰδέναι πῶς
[28]	τὴν δουλείαν καὶ λύσιν οὐδεμίαν	οὐδὲ	διέξοδον ταύτης δύναται τῆς δεσποτείας
[30]	μίξεως καὶ ταῦτα οὐ μίαν	οὐδὲ	δύο μόνον ἡμέρας ἀλλὰ καὶ
[42]	οὐκ ἐπέταξε παρθενίαν, διὰ τοῦτο	οὐδὲ	ἐγώ. Συμβουλεύω δὲ ὑμῖν καὶ
[46]	Οὐδὲ γὰρ ψεύδεται ὁ Θεός.	Οὐδὲ	ἐγὼ τοῦτο ἂν εἴποιμι, ἄπαγε,
[13]	Παύλου κατανοῆσαι. Οὐ γὰρ ἁπλῶς	οὐδὲ	εἰκῇ παρῆκε πράγματος τοσούτου παραίνεσιν,
[75]	τὴν τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἐξέτασιν	οὐδὲ	εἶπεν ὅσα πάσχουσι γυναῖκες ὑπὲρ
[74]	μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον, πολλάκις δὲ	οὐδὲ	εἰς βραχύν, εἰκότως ἂν λέγοιτο
[47]	Καὶ γάρ, ὅπερ ἔφθην εἰπών,	οὐδὲ	ἐκείνη διὰ τὸ γυνὴ εἶναι
[39]	ἔτι, οὔπω δὲ οὐδὲ τοῦτο	οὐδὲ	ἐκεῖνο ψηφισαμένης ἀλλ´ ἐν μεταιχμίῳ
[8]	ἀγγέλους τοὺς ἐκείνου— μᾶλλον δὲ	οὐδὲ	ἐκείνους· μὴ γὰρ ἐπειδὴ σὲ
[82]	ἐρῶ ὅτι πολλοὶ τῶν παρθενευσάντων	οὐδὲ	ἐκείνων ἐπιτεύξονται τῶν κόλπων οὐδὲ
[20]	γὰρ οὐκ ἴσασιν ἃ ποιοῦσιν	οὐδὲ	ἑκόντες ἃ πάσχουσιν ὑπομένουσι. Διὸ
[41]	κατασπεῖραι ἔσπευδεν, ἀπέτεκε δὲ νῦν,	οὐδὲ	ἐν τοῖς περὶ τοῦ γάμου
[7]	Ἀλλ´ οὐκ ἐν τοῖς ἱματίοις	οὐδὲ	ἐν τοῖς χρώμασιν ἡ παρθενία,
[73]	οὐδὲ κτημάτων ἐπιμέλεια, οὐ τροφὴ	οὐδὲ	ἐνδύματα, οὐ γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι,
[14]	σπουδαίως μεριμνῶντες, τὰ δὲ ἑαυτῶν	οὐδὲ	ἐννοεῖν ἀνεχόμενοι καὶ ὑπὲρ μὲν
[47]	Ἀλλὰ μὴ δείσῃς. Οὐκ ἀπεφήνατο	οὐδὲ	ἐνομοθέτησεν. Ὁ γὰρ περὶ τοῦ
[39]	αὐτὸ καὶ πύρωσιν ὀνομάζων. Καὶ	οὐδὲ	ἐνταῦθα ἠνέσχετο μὴ πλήξας τὸν
[41]	οὐκ ἔστι τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα,	οὐδὲ	ἐντολῆς ἀνάγκην ἐπάγεται ἀλλὰ τοὺς
[34]	τῇ γυναικί. Οὐκ ἄρα ἀποδεχομένου	οὐδὲ	ἐπαινοῦντος ἡ συγχώρησις ἀλλὰ σκώπτοντος
[47]	ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι. Καὶ	οὐδὲ	ἐπεξέρχεται τῷ λόγῳ ἀλλὰ διατεμὼν
[10]	εἰσὶ συμπεπλεγμένοι σαρκὶ καὶ αἵματι	οὐδὲ	ἐπὶ τῆς γῆς ἔχουσι τὰς
[46]	Θεὸς καὶ οὐδὲν αὐτῷ λυμήνασθαι	οὐδὲ	ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν· ἑώρα γὰρ ἐν
[78]	καὶ οὐδέποτε βέβαια βαδίζειν εἰδότος	οὐδὲ	ἑστάναι μετὰ πολλῆς τῆς ἀνδρείας.
[44]	κλύδωνα. Ἐκεῖ δὲ ἐμπεσόντα λοιπὸν	οὐδὲ	ἔστιν εἰπεῖν ὅσα ἀνάγκη ἁμαρτάνειν
[4]	ὧν μυρίων ἤλπισεν ἀπολαύσεσθαι καλῶν,	οὐδὲ	ἔστιν εἰπεῖν ὅσην ὑφίσταται τὴν
[49]	βρῶμα. Οὔπω γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ´	οὐδὲ	ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ
[14]	γάμος ἀναγκαῖος εἶναι ἐδόκει. Ἀλλ´	οὐδὲ	ἐφαίνετό που, ἀλλ´ ἔμενον ἐκεῖνοι
[47]	οὐκ ἀνενδότως οὐδὲ δι´ ὅλου	οὐδὲ	ἐφεξῆς τὴν περὶ τῆς παρθενίας
[37]	πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε τὴν παράταξιν	οὐδὲ	ἔφυγε τὴν συμβολὴν τὴν οὕτως
[21]	Οὐ γὰρ διέσυρε τὸν ἄνδρα	οὐδὲ	ἐχλεύασε τὴν ἀρετὴν τὴν τοῦ
[17]	παθῶν οἶστρον μὴ δυναμένης ἐνεγκεῖν	οὐδὲ	ἐχούσης εἰς ἕτερόν τινα λιμένα
[15]	ποιῆσαι πολλοὺς τοὺς ὄντας ἀνθρώπους	οὐδὲ	ἡ παρθενία, βουλομένου πολλοὺς εἶναι,
[11]	γαμοῦσιν οὐδὲ γαμίζονται ἄγγελοι, ἀλλ´	οὐδὲ	ἡ παρθένος. Παρεστήκασιν διὰ παντὸς
[70]	ἐπιθυμίαν δὲ οὐχ ὁ κόρος	οὐδὲ	ἡ πλησμονὴ ἀλλ´ ἡ ἔνδεια
[17]	ψυχῇ γενομένην διαστροφήν. Ὥσπερ οὖν	οὐδὲ	ἡ τῶν φαρμάκων φύσις αὐτὴ
[68]	μετ´ εὐκολίας καὶ ἀνέσεως τέρπεσθαι,	οὐδὲ	ἡδονὴν τὸ πρᾶγμα τίθενται, ἐν
[24]	ἀλλ´ οὐκ ἔσχον τὸν ἐλέγχοντα	οὐδὲ	ἤκουσαν ἃ Σίμων ἤκουσε παρὰ
[75]	πρᾶγμα ἐπίταγμα εἶναι νομίσῃ. Διόπερ	οὐδὲ	ἠρκέσθη ταῖς προτέραις παραινέσεσιν ἀλλ´
[74]	φροντίζειν τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ οὖν	οὐδὲ	θλίβεσθαι τὸ διὰ τὸν Χριστὸν
[64]	πρὸς τὰς τοῦ γάμου παραβάλωμεν	οὐδὲ	θλίψεις χρὴ καλεῖν. ~Ὅτι πάντα
[63]	Οὐ γὰρ λίθοι καὶ χρυσὸς	οὐδὲ	ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ
[60]	Οὐ γάρ ἐστιν ὅμοιος αὐτῷ	οὐδὲ	ἴσος οὐδεὶς ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ
[60]	αὐτῷ οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς ἀλλ´	οὐδὲ	κατὰ μικρὸν ἐγγύς· ἐν δὲ
[82]	κατὰ τὸν Ἀβραὰμ νῦν, ἀλλ´	οὐδὲ	κατὰ μικρὸν ἐγγύς. Καὶ γὰρ
[80]	οὐ φόβων μόνον οὐδὲ φροντίδων	οὐδὲ	κινδύνων ἀλλὰ καὶ τῆς ἄλλης
[73]	ἀναστάσεως ἕστηκεν, οὐ γάμων καιρὸς	οὐδὲ	κτημάτων ἀλλ´ ἐνδείας καὶ τῆς
[73]	καὶ μίξις, οὐ χρημάτων εὐπορία	οὐδὲ	κτημάτων ἐπιμέλεια, οὐ τροφὴ οὐδὲ
[79]	ἀμπέλων αὐτοῖς ἐδέησεν οὐδὲ ληνῶν	οὐδὲ	ληΐων οὐδὲ ἀμητοῦ. Ἀλλὰ τὸ
[79]	Οὐ γὰρ ἀμπέλων αὐτοῖς ἐδέησεν	οὐδὲ	ληνῶν οὐδὲ ληΐων οὐδὲ ἀμητοῦ.
[3]	Ἀλλ´ οὐδὲ Μαρκίων οὐδὲ Οὐαλεντῖνος	οὐδὲ	Μάνης ταύτης ἠνέσχοντο τῆς συμμετρίας.
[3]	ἀπανθρωπίας τὸ βδελύττεσθαι γάμον. Ἀλλ´	οὐδὲ	Μαρκίων οὐδὲ Οὐαλεντῖνος οὐδὲ Μάνης
[10]	οὐδὲ σίτου δέονται καὶ ποτοῦ	οὐδὲ	μέλος αὐτοὺς ἡδὺ μαλάξαι δύναται
[57]	δὲ οὐκέτι φόβος τοῦτο μόνον,	οὐδὲ	μέχρι προσδοκίας τὸ δεινὸν ἀλλὰ
[2]	οὐ τοῦτο μόνον τὸ δεινὸν	οὐδὲ	μέχρι τοῦ μὴ κερδᾶναι τὰ
[78]	ἑδραῖος μὴ ἔχων ἀνάγκην. Καὶ	οὐδὲ	μέχρι τούτου τὸν λόγον ἔστησε·
[52]	ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου τὴν ἔχθραν	οὐδὲ	μὴ διαλυθῇ πολλῶν δώρων. Τοσαύτη
[59]	Οὐκ ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν τὸν νυμφίον	οὐδὲ	μή τινα ἀπάτην ὑπομείνῃ δέδοικεν.
[38]	βάλλεσθαι ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ	οὐδὲ	μικρᾶς αὐτὴν λαβέσθαι δίδωσιν ἀνακωχῆς.
[70]	Ἀλλὰ διὰ τὴν ἄδειαν; Ἀλλ´	οὐδὲ	μικρᾶς καιροῦ ῥοπῆς εἰσι κύριοι.
[44]	ἐκείνης περιρρέων ἡμᾶς φροντίδων ὄχλος	οὐδὲ	μικρὸν ἀναβλέψαι πρὸς τὸν οὐρανὸν
[38]	ἀναπαύσας πάλιν ἀνίησι, τὴν δὲ	οὐδὲ	μικρὸν ἀναπνέουσαν ἀλλὰ δι´ ὅλου
[52]	ἐδεσμάτων. Ἐπὶ δὲ τῆς εὐνῆς	οὐδὲ	μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται χρόνον, ἀλλ´
[61]	εἰς τὸ κιβώτιον αὐτὰ ἀποθῶνται	οὐδὲ	νυκτὸς καταλαβούσης μόνον ταράττονται ταῖς
[47]	ἐπὶ τὴν παρθενίαν μεθίσταται, καὶ	οὐδὲ	νῦν αὐτὴν τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ
[64]	δάκρυα ἐκεῖνα τὴν ἡδονὴν ὅσην	οὐδὲ	ὁ γέλως τοῦ κόσμου τούτου.
[82]	Ἀβραὰμ οὔτε ὁ τούτου παῖς	οὐδὲ	ὁ ἐκείνου οὐδὲ ὁ λαχὼν
[82]	τούτου παῖς οὐδὲ ὁ ἐκείνου	οὐδὲ	ὁ λαχὼν αὐτοὺς κόλπος, ἀλλ´
[46]	τῆς οἰκείας ἀξίας, καθάπερ οὖν	οὐδὲ	ὁ ταύτης ἀνήρ. Καὶ γὰρ
[82]	γὰρ Λάζαρος Παῦλος καὶ Ἰωάννης,	οὐδὲ	οἱ πολλοὶ οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν
[73]	τέχναι οὔτε οἰκοδομαί, οὐ πόλεις	οὐδὲ	οἰκίαι ἀλλ´ ἑτέρα τις κατάστασις
[14]	ἦσαν τότε πόλεις οὐδὲ τέχναι	οὐδὲ	οἰκίαι· καὶ γὰρ καὶ τούτων
[58]	τῶν ἐκεῖ ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον.	Οὐδὲ	ὅπερ ἐστὶν ἐν ἔτεσι χιλίοις
[58]	ἀπολελαυκότος τῆς ὄψεως. Καίτοι γε	οὐδὲ	ὅσον ἐβουλόμην εἶπον. Οὐδὲ γὰρ
[35]	ὅτι ἕτερα πράττων ἕτερα παραινῶ	οὐδὲ	ὅτι τὸ ἐμαυτοῦ σκοπήσας ἀσφαλὲς
[3]	βδελύττεσθαι γάμον. Ἀλλ´ οὐδὲ Μαρκίων	οὐδὲ	Οὐαλεντῖνος οὐδὲ Μάνης ταύτης ἠνέσχοντο
[2]	Θεῷ τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ	οὐδὲ	οὕτω δυνατόν. Πῶς γάρ; Ὁ
[34]	κἂν ὁ χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών,	οὐδὲ	οὕτω θέμις ὁρμίσαι τὸ σκάφος
[84]	μᾶλλον δὲ κἂν ἴσα δυνηθῶμεν	οὐδὲ	οὕτως ἀπηλλάγμεθα τῆς κολάσεως. Τοὺς
[20]	κίνδυνος τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν	οὐδὲ	οὕτως ἀσφαλὲς τὸ ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´
[39]	πονεῖν οὐκ ἀνύουσιν. Ἀλλ´ ὅμως	οὐδὲ	οὕτως αὐτοὺς κολάζει οὐδὲ τιμωρίας
[47]	πόνους, τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην εἰπών,	οὐδὲ	οὕτως ἐθάρρησε πάλιν παρθενίαν εἰπεῖν,
[56]	οἱ δὲ ἀώροις ἀπενεχθῶσι θανάτοις,	οὐδὲ	οὕτως καθαρὰν εὕροι τις ἂν
[13]	αὐτοὺς ὧν ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει. Καὶ	οὐδὲ	οὕτως μετὰ σφοδρότητος κέχρηται τῇ
[14]	καὶ βοηθόν, καὶ ἐγένετο, καὶ	οὐδὲ	οὕτως ὁ γάμος ἀναγκαῖος εἶναι
[6]	θρόνου τὸν τόπον; Μᾶλλον δὲ	οὐδὲ	οὕτως τοῦ ἄγους ἀπήλλακται. Ἡ
[37]	τὴν οὐδὲν λελυπηκυῖαν, πολλάκις δὲ	οὐδὲ	ὀφθεῖσαν αὐτῇ ποτε, μυρίοις καθ´
[10]	τῆς γῆς ἔχουσι τὰς διατριβὰς	οὐδὲ	ὄχλον ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται, οὐδὲ σίτου
[10]	μέλος αὐτοὺς ἡδὺ μαλάξαι δύναται	οὐδὲ	ὄψις ἐπικάμψαι λαμπρὰ οὐδὲ ἄλλο
[52]	τοῦτο πρόσεστι τοῖς γάμοις; Ἀλλ´	οὐδὲ	πάντων ἄπεστι, παρθενίας δὲ πόρρω
[56]	οὐδὲ ἀεὶ συμπίπτειν εἴωθεν. Ἀλλ´	οὐδὲ	πάντων κεχώρισται— καὶ γὰρ κἀγὼ
[77]	ῥίψαντος καὶ καπηλείοις σχολάζοντος, οὕτως	οὐδὲ	παρθένων ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων φροντίσι.
[49]	δεδοίκασι. Τῶν δὲ οὐχ ὁρωμένων	οὐδὲ	παρόντων ἐλάττονα ποιοῦνται λόγον. Διὰ
[30]	Ὅτι δὲ οὐ Μωϋσῆς μόνον	οὐδὲ	Παῦλος ταῦτα παρήγγελον, ἄκουσον τί
[54]	βία· φιλίας δὲ οὐκ οὔσης	οὐδὲ	πόθου, ἀλλ´ ἀντὶ τούτων φόβου
[24]	δὲ ἀδιορθώτως ἔχοντας καὶ μαινομένους	οὐδὲ	πολλῷ τούτων πλείονα τῆς μανίας
[47]	προσόδους ἀπαιτοῦσα τὸν ἄνδρα χρημάτων	οὐδὲ	πολυτελὴς γινομένη καὶ δαπανηρά, οὕτως
[38]	δὲ οὐκ ἐγκρατεύεται, γαμησάτω« Ὅτι	οὐδὲ	πρὸς τὸν ἀθλητὴν εἴποι τις
[47]	Οὐ γὰρ καλλωπιζομένη οὐδὲ τρυφῶσα	οὐδὲ	προσόδους ἀπαιτοῦσα τὸν ἄνδρα χρημάτων
[10]	διατριβὰς οὐδὲ ὄχλον ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται,	οὐδὲ	σίτου δέονται καὶ ποτοῦ οὐδὲ
[26]	αὐτοῦ ἅπασαν φανῆναι τὴν ἰσχὺν	οὐδὲ	σφόδρα περιβόητον αὐτοῦ γενέσθαι τὸ
[34]	μέχρι τέλους ἀχείρωτοι διαμείνασαι; Καίτοι	οὐδὲ	τὰ παρὰ τοῦ διαβόλου μηχανήματα
[50]	παράνομον ἡ τρυφή. Μάλιστα μὲν	οὐδὲ	ταῦτα ἐφίεται τῷ γάμῳ. Τὴν
[56]	τοῦ γάμου κατέπεσον συμφοράν. Ἀλλ´	οὐδὲ	ταῦτα, φησί, πᾶσιν οὐδὲ ἀεὶ
[40]	παρθένῳ γαμεῖν οὐδέποτε ἔξεστι, οὕτως	οὐδὲ	ταύταις εἶναι, ὅταν ὁ ἀνὴρ
[14]	ὑφέξειν. Οὐκ ἦσαν τότε πόλεις	οὐδὲ	τέχναι οὐδὲ οἰκίαι· καὶ γὰρ
[78]	ἐκεῖνο δὲ καὶ διεστραμμένης καὶ	οὐδὲ	τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν ἐπισταμένης
[75]	χαίροντες. Οἱ γὰρ μὴ χαίροντες	οὐδὲ	τῆς κτήσεως ἐπιμελήσονται καὶ οἱ
[39]	ὅμως οὐδὲ οὕτως αὐτοὺς κολάζει	οὐδὲ	τιμωρίας ὑπευθύνους ποιεῖ, ἀλλ´ ἐπαίνων
[16]	περιβάλλειν τὸν ἄνδρα τὸν τέλειον	οὐδὲ	τὸ μέτρον κοσμῆσαι τῆς ἡλικίας
[45]	λογισμῶν. Ὁ μὲν γὰρ Χριστὸς	οὐδὲ	τὸ τοῖς οἰκείοις ἀποτάξασθαι πᾶσι
[14]	δὲ τῆς τῶν ἀνθρώπων ὀλιγότητος	οὐδὲ	τὸν τυχόντα λόγον ὑφέξειν. Οὐκ
[32]	τῶν ἁμαρτημάτων τῶν ἡμετέρων ὑπερβολὴ	οὐδὲ	τὸν χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ καὶ
[59]	γὰρ ἀνδράποδα οὐδὲ γῆς πλέθρα	οὐδὲ	τόσα καὶ τόσα χρυσίου τάλαντα,
[9]	παραινῶν οὐ κακίζω τὸ πρᾶγμα	οὐδὲ	τοῦ μὴ πεισθέντος κατηγορῶ. Σὺ
[60]	γὰρ μηδὲ ἐλευθέρα οὖσα τύχῃ,	οὐδὲ	τοῦτο αὐτῆς λυμαίνεται τὴν μνηστείαν,
[1]	τὸ ἀγαπᾶν αὐτοὺς καὶ φιλεῖν,	οὐδὲ	τοῦτο ἔφησεν ἡμῖν ἀρκεῖν πρὸς
[1]	Καὶ εἴθε μόνον εἰκῇ. Καίτοι	οὐδὲ	τοῦτο μικρὸν εἰς κολάσεως λόγον,
[39]	ἀπειρογάμου μὲν ἔτι, οὔπω δὲ	οὐδὲ	τοῦτο οὐδὲ ἐκεῖνο ψηφισαμένης ἀλλ´
[42]	κυρίου πιστὸς εἶναι. Καὶ ὥσπερ	οὐδὲ	τούτων ἀρκούντων πρὸς τὸ συνεσταλμένον
[81]	μετὰ παρρησίας διαλέξεται οὐδένα δεδοικὼς	οὐδὲ	τρέμων. Ὁ δὲ περὶ χρήματα
[47]	ἀρετὴν διαβαίνῃ. Οὐ γὰρ καλλωπιζομένη	οὐδὲ	τρυφῶσα οὐδὲ προσόδους ἀπαιτοῦσα τὸν
[49]	τῆς τῶν λελυπηκότων βλάβης εἰπών,	οὐδὲ	τῶν ἀνθράκων μνημονεύσας τοῦ πυρὸς
[82]	οὐδὲ ἐκείνων ἐπιτεύξονται τῶν κόλπων	οὐδὲ	τῶν ἐλαττόνων ἀλλ´ εἰς τὴν
[78]	τοιαῦτα αἱρεῖσθαι οὐ τῶν βεβαίων	οὐδὲ	τῶν παγίως ἑστώτων ἐστίν, ἀλλὰ
[8]	λόγον ὅτι μὴ γαμοῦσιν, οὕτως	οὐδὲ	ὑμᾶς. Ὃ γὰρ ἐκείνοις ἡ
[56]	καίτοι γε ἅπαξ μέλλουσα ἀποθανεῖσθαι,	οὐδὲ	ὑπὲρ μιᾶς φροντίζει ψυχῆς μίαν
[1]	μοιχεύειν στεφανοῦσθαι οὐκ ἀξιώσομεν, οὕτως	οὐδὲ	ὑπὲρ τοῦ μὴ γαμεῖν ἐκεῖνοι.
[75]	χρυσῷ ἢ μαργαρίταις, οὐκ ἐπιτρίμμασιν	οὐδὲ	ὑπογραφαῖς, οὐ ταῖς ἄλλαις δυσκολίαις
[52]	ἀντίθες ταύτῃ τῇ λύπῃ καὶ	οὐδὲ	φαινομένην ὄψει τὴν ἐξ ἐκείνων
[80]	τῶν οὐρανῶν, οὐ φόβων μόνον	οὐδὲ	φροντίδων οὐδὲ κινδύνων ἀλλὰ καὶ
[63]	καὶ χρυσὸς οὐδὲ ἱματίων πολυτέλεια	οὐδὲ	χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη διάφορα οὐδὲ
[73]	καὶ βεβαίων ἀμελῶν; Οὐκέτι γάμος,	οὐδὲ	ὠδῖνες, οὐχ ἡδονὴ καὶ μίξις,
[35]	τῇ παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ ἁπλῶς	οὐδὲ	ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ᾔδει τοὺς
[68]	διακειμένης παραστήσειε ψυχῆς; Οὐκ ἔστιν	οὐδείς.	Ἀλλ´ οἱ τοῦ κυρίου κατατρυφῶντες
[60]	ἐστιν ὅμοιος αὐτῷ οὐδὲ ἴσος	οὐδεὶς	ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς·
[8]	τάξιν. Ὥσπερ γὰρ τοὺς εὐνούχους	οὐδεὶς	ἂν ἐπαινέσειεν εἰς παρθενίας λόγον
[35]	ἀνδρὶ γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ« ὥστε	οὐδεὶς	ἂν ἔχοι τοῦτο λέγειν ὅτι
[57]	φύσει τῷ γάμῳ καὶ ἅπερ	οὐδεὶς	ἂν οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων
[52]	ἴσασι μόνοι καλῶς· λόγος γὰρ	οὐδεὶς	ἂν παραστήσειε τοῦ δεινοῦ τὴν
[34]	ἀνέπαφον δὲ τὴν διάνοιαν διατηρεῖν;	Οὐδεὶς	γὰρ αὐτῇ συγχωρεῖ τοὺς ἄνθρακας
[57]	ἔργον αὐτὸ προελθεῖν πάντως ἀνάγκη.	Οὐδεὶς	γὰρ ἔσχεν ἐπιδεῖξαί ποτε ἐν
[14]	οὐδεὶς τούτων γέγονεν ἐκ διαδοχῆς,	οὐδεὶς	ἐκ τόκων καὶ ὠδίνων καὶ
[52]	τὸ δεινόν, τὴν μὲν γυναῖκα	οὐδεὶς	ἐξαιρήσεται τῶν τοῦ ἠδικημένου χειρῶν,
[82]	Ἰακώβ« τῶν δὲ θρόνων ἐκείνων	οὐδεὶς	ἕτερος ἐπιλήψεται ἀλλὰ μόνος ὁ
[14]	ἐν παραδείσῳ καὶ γάμου λόγος	οὐδεὶς	ἦν. Ἐδέησεν αὐτῷ γενέσθαι καὶ
[82]	εὐπρόσεδρον διασῶσαι; Πρῶτον μὲν ὅτι	οὐδεὶς	κατὰ τὸν Ἀβραὰμ νῦν, ἀλλ´
[42]	φέρειν εἰς μέσον καὶ προτιθέναι	οὐδεὶς	κωλύσειεν ἂν νόμος καὶ μάλιστα
[23]	Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ τις ὑμῶν·	οὐδεὶς	οὖν μετ´ ἐκείνους τοὺς καιροὺς
[8]	πᾶν συστησάμενος« καὶ ὅτι ἀγαθῷ	οὐδεὶς	περὶ οὐδενὸς ἐγγίνεται φθόνος. Σὺ
[7]	τὴν τῆς ψυχῆς ὑγίειαν, καὶ	Οὐδεὶς	στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ.
[14]	χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν αὐτῷ, καὶ	οὐδεὶς	τούτων γέγονεν ἐκ διαδοχῆς, οὐδεὶς
[45]	~Ὅτι τοῖς δυσκολίας ἐπινοοῦσι περιττὰς	οὐδεὶς	ὑπὲρ τούτου κεῖται μισθός. Ἀλλὰ
[75]	ὄχλον. Καὶ γυναικὶ πάλιν ὁμοίως	οὐδεμία	ἀνάγκη μὴ βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι καὶ
[82]	ταύτην κατεσβέκει τὴν φλόγα καὶ	οὐδεμιᾷ	συνεδέδετο προσπαθείᾳ, ὡς μὴ μόνον
[72]	μὲν γὰρ ἐν αὐταρκείᾳ ζῶν	οὐδεμίαν	μετάπτωσιν δέδοικεν. Ὁ δὲ ἐν
[28]	ἀναγκάζεται τὴν δουλείαν καὶ λύσιν	οὐδεμίαν	οὐδὲ διέξοδον ταύτης δύναται τῆς
[38]	μὴ πυροῦσθαι. Τοῖς δὲ παρθενεύουσιν	οὐδεμίαν	τοιαύτην δέδωκε παραμυθίαν, ἀλλὰ τοὺς
[10]	οὕτω καὶ τὰς ἐκείνων φύσεις	οὐδεμιᾶς	ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας μένειν ἀνάγκη διαυγεῖς
[1]	μὴ διορύττοντα τοὺς ἑτέρων γάμους	οὐδεμιᾶς	ἠξίωσαν τιμῆς. Καὶ μάλα εἰκότως.
[1]	σφόδρα μικρὸν καὶ εὐτελὲς καὶ	οὐδεμιᾶς	τιμῆς ἄξιον τὸ μὴ τοῖς
[77]	σωματικῆς καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ στρατιώτου	οὐδὲν	αἰσχρότερον γένοιτ´ ἂν τὰ ὅπλα
[68]	οὐχ ἡ παρθένος ὑπομένει τούτων	οὐδέν,	ἀλλ´ ἀπήλλακται ταραχῆς τὸ δωμάτιον
[79]	οἱ γνήσιοι τῆς παρθενίας ἐρασταί;	Οὐδὲν	ἄλλ´ ἢ ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο
[10]	λαμπρὰ οὐδὲ ἄλλο τῶν τοιούτων	οὐδέν·	ἀλλὰ καθάπερ τὸν οὐρανὸν ἐν
[55]	προσήκουσαν παρρησίαν ἀπολέσασα, τῶν ἀργυρωνήτων	οὐδὲν	ἄμεινον διακείσεται, ἀλλὰ κἂν ἀσελγαίνειν
[52]	δαιμονώντων ἢ φρενίτιδι κατεχομένων νόσῳ	οὐδὲν	ἄμεινον διάκειται ὁ ταύτῃ τῇ
[69]	ἴστω ὅτι τῶν μαγείρων αὐτῶν	οὐδὲν	ἄμεινον ἐν τοῖς τοιούτοις οἱ
[47]	τῶν γυναικῶν ἐπιζητοῦσα, οὐ μόνον	οὐδὲν	ἂν αὐτὸν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ
[47]	εἶναι τὸν ἄνδρα ἐφέλκεται, ἐπεὶ	οὐδὲν	ἂν ἐκώλυσε μηδένα τῶν ἐχόντων
[16]	εἴασε μένειν ἐπὶ τῆς γῆς,	οὐδὲν	ἂν μέγα ἐκ τῆς συγκαταβάσεως
[79]	ᾖ παρθενία; ~Ὅτι τῶν ἀγγέλων	οὐδὲν	ἀπεῖχον οἱ περὶ τὸν Ἡλίαν
[46]	αὐτὸν ἤγαγεν ὁ Θεὸς καὶ	οὐδὲν	αὐτῷ λυμήνασθαι οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν·
[84]	κἂν αὐτὸν παρακαλῇ τὸν Ἀβραάμ,	οὐδὲν	αὐτῷ πλέον ἔσται λοιπόν. Τῆς
[45]	μετὰ τοῦ μηδὲν ἕτερον μεριμνᾶν	οὐδὲν	αὐτῷ τούτου μέλει λοιπόν. Τὸν
[35]	κοινὸν εἶναι βούλεται τῶν μαθητῶν,	οὐδὲν	αὐτῶν πλέον ἔχειν ζητῶν ἀλλ´
[57]	δὴ ταύτης; Ὅτι τὸν ὑγιαίνοντα	οὐδὲν	ἀφίησιν ἄμεινον τοῦ κάμνοντος διακεῖσθαι
[61]	τῶν πολλῶν χρυσίων; Ἕτερον μὲν	οὐδέν,	βασκανία δὲ καὶ φροντὶς καὶ
[57]	μετὰ φόβου πάλιν ἡ χαρά·	οὐδὲν	γὰρ τῶν ἐν τῷ γάμῳ
[22]	πρὸς τὸν οὐρανὸν ἤδη μεταστάντες	οὐδὲν	δέονται τῆς ἀπὸ τῶν πολλῶν
[12]	ἀπίστων ἕνεκεν αὐτὸς μὲν ἡμῖν	οὐδὲν	εἶπε δι´ ἑαυτοῦ, τὴν δὲ
[54]	μόνον καὶ εὔπορος ἔστω, καὶ	οὐδὲν	ἔργον ἐστὶ κατενεγκεῖν αὐτῆς καὶ
[84]	ὑπὲρ παίδων δέηται καὶ θυγατέρων,	οὐδὲν	ἔσται πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν
[53]	ἀφορμὰς ἔχῃ τῆς ὑπεροψίας πολλάς,	οὐδέν	ἐστι τὸ κατέχον αὐτάς. Ἀλλ´
[57]	ψυχὴ δέδοικε καὶ τρέμει καὶ	οὐδέν	ἐστιν ὅπερ οὐ λογίζεται τούτων.
[13]	ἐκείνων οὐδαμοῦ τοῦτο προσέθηκε; Δι´	οὐδὲν	ἕτερον ἢ διὰ τοῦτο ὅπερ
[52]	τε πῦρ ἄν τε σίδηρον,	οὐδὲν	ἴσον ἐρεῖ καὶ τοῦτο οἱ
[60]	ὥραν οὔτε ἄλλο τῶν τοιούτων	οὐδέν.	Καὶ τί λέγω ταῦτα; Κἂν
[37]	σκιαμαχοῦσα πρὸς αὐτήν· καὶ τὴν	οὐδὲν	λελυπηκυῖαν, πολλάκις δὲ οὐδὲ ὀφθεῖσαν
[58]	τῷ κειμένῳ καθίστησιν ἀθυμίαν. ~Ὅτι	οὐδὲν	μέγα ὁ γάμος κἂν πάντα
[68]	τὴν ψυχήν, ἅτε ἀνθρώπινον μὲν	οὐδὲν	μεταχειρίζουσαν, διὰ παντὸς δὲ τῷ
[47]	τρέχουσι, δείκνυσιν ὅτι τῶν δεδεμένων	οὐδὲν	οἱ γεγαμηκότες διαφέρουσι. Κἀνταῦθα γὰρ
[35]	ἐν τοῖς λόγοις μόνοις φιλοσοφῶν	οὐδὲν	ὀνίνησι μέγα τὸν ἀκροατήν, οὕτως
[1]	ἀποστρέφονται μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ θαυμαστὸν	οὐδέν,	ὅπου γε καὶ αὐτὸν τὸν
[37]	πρὸς αὐτοὺς οὔτε ἄλλο πιστεῦσαι	οὐδέν.	Ὅταν γὰρ ἴδωσιν αὐτοὺς συνηθείας
[58]	τοῖς αἰωνίοις πράγμασι καὶ ἀληθινοῖς;	Οὐδέν.	Οὔκουν σκιὰ ταῦτα καὶ ὄναρ;
[14]	ζωὴν καὶ πολλῷ ταύτης ἀμείνω	οὐδὲν	οὔτε ἐνεπόδιζεν οὔτε ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ
[37]	ἀλογίας χεῖρον, τί τῆς ὠμότητος;	Οὐδὲν	παρὰ τῆς ἀπελθούσης ἠδικημένη— τί
[83]	τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.	Οὐδὲν	πλέον ἀπῃτοῦντο οἱ τότε ἢ
[42]	οἰκέτου καὶ συντετριμμένην καρδίαν; Πῶς	οὐδὲν	πλέον ἑαυτῷ δίδωσι τῶν λοιπῶν
[52]	οὔτε ἡδονῆς ὑπερβολὴ οὔτε ἄλλο	οὐδὲν	τῆς τοιαύτης αὐτὸν ζάλης ἀπαγαγεῖν
[37]	ἔχθρα ἄσπονδος πρὸς τὴν λελυπηκυῖαν	οὐδέν.	Τί ταύτης γένοιτ´ ἂν τῆς
[29]	συμφώνου πρὸς καιρόν« πλέον μὲν	οὐδέν.	Τὸ δὲ ἐν βραχεῖ καὶ
[17]	τῆς ἀνδράσι προσηκούσης ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν,	οὐδὲν	τὸ κωλύον αὐτοὺς ἀπολέσθαι εὐθέως·
[39]	περιτρέπονται, εἰ δὲ μὴ δύνανται.	Οὐδὲν	τοιοῦτον ὃ τῶν πασχόντων ἐστὶ
[45]	γενέσθαι τῆς ἀρετῆς τὸν ἀγῶνα,	οὐδὲν	τοῦτο πρὸς τὸν ἀγωνοθέτην. Αὐτὸς
[75]	καὶ τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ; Ἄπαγε.	Οὐδὲν	τούτων εἰς νοῦν βάλλεται ἀλλ´
[11]	τῶν ἀγγέλων ἄγει ζῆλον. Ἀλλ´	οὐδὲν	τούτων πρὸς ὑμᾶς τοὺς τοσοῦτον
[42]	γε ὑμῖν εἰμι. Ἀλλ´ ἐνταῦθα	οὐδὲν	τούτων φθέγγεται ἀλλὰ μετὰ πολλῆς
[14]	διὰ τοῦ μὴ γαμεῖν ἀφανισθέντος	οὐδὲν	τῶν λοιπῶν ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[63]	ἄνθη διάφορα οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον	οὐδὲν	τῶν φθαρτῶν ἐκείνων κοσμεῖ τὰς
[49]	εὔχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν παρεκάλει,	οὐδὲν	ὑπὲρ τῆς τῶν λελυπηκότων βλάβης
[49]	καὶ μύροις καὶ οἴνῳ μύρου	οὐδὲν	χεῖρον διακειμένῳ καὶ ἑτέρᾳ πολλῇ
[79]	ἄλλα εἴ τις ἀκριβῶς ἐξετάσειεν,	οὐδὲν	χεῖρον ἐκείνων εὑρήσει διακειμένους. Καὶ
[67]	πλῆθος ἡδύ. Ταύτης μὲν οὖν	οὐδὲν	χεῖρον τῆς ἡδονῆς· τοσαύτας ἔχει
[46]	μεγάλοις ἐπάγηται συνεργὸν οὐ μόνον	οὐδὲν	ὤνησεν ἀλλὰ καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν
[75]	γὰρ ἕπεσθαι ἀλλήλοις κελεύει καὶ	οὐδένα	ἀφίησιν ἑαυτοῦ κύριον εἶναι· ἔνθα
[1]	ἀπὸ τῶν αἱρέσεων κόπτοντες ἑαυτούς·	οὐδένα	γὰρ λήψονται μισθόν. Οὐκ ἐπειδὴ
[81]	ἀνωτέρω πᾶσι μετὰ παρρησίας διαλέξεται	οὐδένα	δεδοικὼς οὐδὲ τρέμων. Ὁ δὲ
[34]	πάντας θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ εἶναι,	οὐδένα	θέλεις εἶναι ἐν γάμῳ. Οὐδὲ
[60]	παρὰ τὸ τῷ θεῷ δοκοῦν·	οὐδενὶ	γὰρ ἐφίεται ἐν τούτοις τρυφᾶν
[45]	τὰ αὐτὰ ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς	οὐδενὶ	τούτων ἐμπεπλεγμένοις καὶ πλείονος ἀπολαύσων
[60]	ἀπολαῦσαι ἐκείνης. ~Ὅτι ἡ παρθενία	οὐδενὸς	δεῖται τῶν οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.
[45]	ὑπελθεῖν τοῦ γάμου ἑκὼν ἀναγκάζοντος	οὐδενὸς	δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν
[8]	καὶ ὅτι ἀγαθῷ οὐδεὶς περὶ	οὐδενὸς	ἐγγίνεται φθόνος. Σὺ δὲ αὐτὸν
[84]	καὶ ἄκοντες ἑλκόμεθα, οὐ μόνον	οὐδενὸς	ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι δυναμένου τότε, ἀλλὰ
[52]	ἡμέρᾳ κρίσεως καὶ οὐκ ἀνταλλάξεται	οὐδενὸς	λύτρου τὴν ἔχθραν οὐδὲ μὴ
[57]	ἡ τῆς πολυπαιδίας φροντὶς καὶ	οὐδενὸς	ὄντος τούτων οὐδέπω φανεροῦ ταῖς
[77]	εἶχον καὶ παρθενίαν ἤσκησαν ἀλλ´	οὐδενὸς	τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν θυρῶν
[78]	εὐκόλως καὶ εὐχερῶς περιφερομένου καὶ	οὐδέποτε	βέβαια βαδίζειν εἰδότος οὐδὲ ἑστάναι
[40]	Ὥσπερ γὰρ τῇ παρθένῳ γαμεῖν	οὐδέποτε	ἔξεστι, οὕτως οὐδὲ ταύταις εἶναι,
[9]	κωλύω καὶ μοιχεύειν, γαμεῖν δὲ	οὐδέποτε.	Καὶ τοὺς μὲν ἐκεῖνα τολμῶντας
[8]	πῦρ; Οὐχ ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´	οὐδέπω	τούτῳ παρθένος. Τὴν γὰρ κυρίαν
[57]	φροντὶς καὶ οὐδενὸς ὄντος τούτων	οὐδέπω	φανεροῦ ταῖς ἀμφοτέρων ἐξ ἀρχῆς
[34]	ἐνταῦθα δὲ συγγνώμην. Ἐπιτάττει δὲ	οὐδέτερον	οὐ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν,
[17]	νῦν δὲ καίοντα, νῦν δὲ	οὐδέτερον	τούτων ποιοῦντα ἐπὶ τῶν αὐτῶν
[41]	ἐφ´ ἡμῖν. Τί δήποτε; Ὅτι	οὐκ	ἀγνοοῦντες ταύτην εἱλόμεθα τὴν ἀρχὴν
[5]	ἀλλὰ τοῦ τὰ νοήματα αὐτοῦ	οὐκ	ἀγνοοῦντος. Τί οὖν οὗτός φησιν;
[17]	τὴν ἐκεῖ φέρουσαν ὁδὸν ἐδείκνυ	οὐκ	ἀγνοῶν μὲν ἀλλὰ καὶ σφόδρα
[47]	τι τῶν τοιούτων προσάγειν μέλλοντες,	οὐκ	ἀθρόως τὸ πᾶν ἐργάζονται ἀλλ´
[52]	ἢ καὶ ἔκ τινος προφάσεως	οὐκ	ἀληθοῦς τούτῳ ληφθείη τῷ κακῷ
[79]	ὀροφῆς, οὐ κλίνης, οὐ τραπέζης,	οὐκ	ἄλλου τῶν τοιούτων τινός, ἀλλ´
[42]	ἐνεστῶσαν ἀνάγκην. Τοῦτο δὲ ποιεῖ	οὐκ	ἀμφιβάλλων περὶ τοῦ πράγματος ἄπαγε—
[69]	κακῶν ἡδονὴν εἰπεῖν; Ποίαν δὲ	οὐκ	ἄν τις ἕλοιτο σκληραγωγίαν ὑπὲρ
[38]	τὰς παρθένους; Πρὸς τὰς χήρας	οὐκ	ἄν τις τολμήσειε ταύτην ῥῆξαι
[17]	πρόσταγμα, ὡς τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων	οὐκ	ἂν ἀρκέσειε νόμος καθ´ ἑαυτὸν
[43]	καὶ κάτω στρέφουσι. Δεύτερον δὲ	οὐκ	ἂν αὐτὴν ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν. Οὐ
[37]	τούτων καταχεῖται τῶν λογισμῶν καὶ	οὐκ	ἂν αὐτοὺς μετὰ πάσης προσίοιντο
[18]	ὄμμασι τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων,	οὐκ	ἂν αὐτοὺς ὁ τοσοῦτος κατέλαβεν
[36]	τὴν ἐγκράτειαν βουλόμενος τοῦτό φησιν.	Οὐκ	ἂν γὰρ οὕτως ἠναντιώθη καὶ
[41]	ἑκατέρας ἀρχῆς ταῖς πέδαις προσηλωμένοι,	οὐκ	ἂν δύναιντο μετ´ ἐξουσίας βαδίζειν
[44]	μεριμνᾶν καὶ ὑπὲρ πολλῶν, ὧν	οὐκ	ἂν ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν ὢν
[17]	γε ἔμεινεν ὑπακούων ὁ Ἀδάμ,	οὐκ	ἂν ἐδέησε τούτου. Καὶ πῶς
[1]	οὖν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον	οὐκ	ἂν εἶεν παρθένοι. Δεύτερον δὲ
[9]	καὶ θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ	οὐκ	ἂν εἴη δίκαιος. Πῶς οὖν
[77]	~Ὅτι ἡ τὰ βιωτικὰ μεριμνῶσα	οὐκ	ἂν εἴη παρθένος. Τί οὖν
[10]	τὸ χεῖρον παραθέσει φαινόμενον καλὸν	οὐκ	ἂν εἴη σφόδρα καλόν· τὸ
[1]	Θεοῦ. Τὰς γὰρ τῶν αἱρετικῶν	οὐκ	ἂν εἴποιμί ποτε παρθένους ἐγώ·
[24]	ἱκανοί. Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν,	οὐκ	ἂν ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ κρινόμενοι
[35]	γὰρ κίνδυνος τὸ πρᾶγμα ἦν,	οὐκ	ἂν ἐμαυτὸν προὔδωκα οὐδ´ ἂν
[34]	ἀκρασίαν ὑμῶν« εἰπών. Τίς οὖν	οὐκ	ἂν ἐρυθριάσειε ταῦτα ἀκούων; Τίς
[12]	εἶχεν ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα καὶ	οὐκ	ἂν ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει δόγμα
[79]	γὰρ γυναῖκα εἶχον καὶ παῖδας,	οὐκ	ἂν εὐκόλως τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν,
[34]	ἂν ᾖ συγγνώμη, χώραν ἔπαινος	οὐκ	ἂν ἔχοι. Ἀλλὰ καὶ περὶ
[14]	Ἀδάμ; Ποῖαι τὴν Εὔαν ὠδῖνες;	Οὐκ	ἂν ἔχοις εἰπεῖν. Τί οὖν
[35]	Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν·	οὐκ	ἂν ἔχοιτε, φησίν, εἰπεῖν ὅτι
[15]	τῆς ἡδονῆς ἐκράτησαν τοῦ ξύλου,	οὐκ	ἂν ἠπόρησεν ὁδοῦ δι´ ἧς
[40]	ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων ἁπάντων; Πῶς δὲ	οὐκ	ἂν καὶ πρὸς τοὺς συνοικοῦντας
[2]	γὰρ ἦν ἐπίταγμα καὶ νόμος,	οὐκ	ἂν οἱ κατορθώσαντες τιμῆς ἀπήλαυσαν,
[34]	ἂν ἐρυθριάσειε ταῦτα ἀκούων; Τίς	οὐκ	ἂν σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν τῆς ἀκρασίας
[79]	ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν,	οὐκ	ἂν τῆς ἄλλης τοῦ βίου
[12]	Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο ἦν,	οὐκ	ἂν τοσαύτην ἔδωκα τοῖς ἐμοῖς
[36]	ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ«	οὐκ	ἂν τοῦτο ποιήσας εἰ χάρισμα
[12]	μετὰ τῆς ἀκριβείας αὐτὸν φυλάττουσα,	οὐκ	ἂν φυλάξασα, εἰ μὴ πέπειστο
[75]	πολλῆς ὕβρεως τίκτεται. Διὰ τοῦτο	οὐκ	ἀναγκάζει καὶ ἐν τούτοις τοὺς
[59]	ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι εὔκολον ἡ παρθενία.	Οὐκ	ἀναγκάζεται πολυπραγμονεῖν τὸν νυμφίον οὐδὲ
[66]	τοῦ πλήθους ἀπήλλακται τῶν ἐντυγχανόντων	οὐκ	ἀναγκαζομένη καθ´ ἕκαστον τῶν γνωρίμων
[76]	συγχωρήσεως συμβουλήν. Τὸ γὰρ εἰπεῖν	Οὐκ	ἀναγκάζω ἀλλὰ παραινῶ« καὶ προσθεῖναι
[57]	Ταῦτα γὰρ ἅπαντα συμβαίνειν μὲν	οὐκ	ἀνάγκη ταῖς γαμουμέναις ἁπάσαις, μεριμνᾶν
[38]	τὴν παραμυθίαν, τὴν δὲ παρθένον	οὐκ	ἀναπαύει τῶν πόνων. Πῶς οὖν;
[47]	τρόπον καὶ ὁ μακάριος Παῦλος	οὐκ	ἀνενδότως οὐδὲ δι´ ὅλου οὐδὲ
[52]	ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης τὴν ἀκοὴν	οὐκ	ἀνέχεται διακρίνειν τοὺς συκοφάντας τῶν
[12]	γὰρ ἄν τις πρὸς αὐτόν·	οὐκ	ἀνέχομαι εἶναι μετὰ τῆς ἀπίστου
[8]	τάξομεν; Μετὰ τῶν Ἰουδαίων; Ἀλλ´	οὐκ	ἀνέχονται ἐκεῖνοι· καὶ γὰρ τὸν
[12]	λοιποῖς λέγω οὐχ ὁ κύριος,	οὐκ	ἀνθρωπίνην ἔδειξεν τὴν συμβουλήν. Πόθεν
[59]	ὑπομείνῃ δέδοικεν. Θεὸς γάρ ἐστιν	οὐκ	ἄνθρωπος, δεσπότης οὐχ ὁμόδουλος. Καὶ
[52]	φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως καὶ	οὐκ	ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου τὴν ἔχθραν
[16]	εὐπρεπέστερα καὶ τελειότερα περιθέσθαι ἐκέλευσεν,	οὐκ	ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ ἀλλὰ καὶ σφόδρα
[39]	παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι πονεῖν	οὐκ	ἀνύουσιν. Ἀλλ´ ὅμως οὐδὲ οὕτως
[1]	ὑπὲρ τοῦ μὴ μοιχεύειν στεφανοῦσθαι	οὐκ	ἀξιώσομεν, οὕτως οὐδὲ ὑπὲρ τοῦ
[8]	ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´	οὐκ	ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε
[47]	ζήτει γυναῖκα. Ἀλλὰ μὴ δείσῃς.	Οὐκ	ἀπεφήνατο οὐδὲ ἐνομοθέτησεν. Ὁ γὰρ
[4]	αὐτοῦ τὰ κτίσματα οὐ μόνον	οὐκ	ἀπέχετε τὸν μισθὸν ὑμῶν ἀλλὰ
[83]	τὸ ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν	οὐκ	ἀπήλλακται τιμωρίας. Τότε ἡ ἐπιορκία
[47]	ἀντιπέσῃς καὶ διακόψῃς, οὐ μόνον	οὐκ	ἀπήλλαξας σαυτὴν τῶν δεσμῶν ἀλλὰ
[7]	ἀνεδέξαντο ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι τὴν παρθενίαν	οὐκ	ἀπὸ ἱματίων ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς
[7]	ἄτοπον εἰ τὸν μὲν φιλόσοφον	οὐκ	ἀπὸ τῆς κόμης οὐδὲ ἀπὸ
[75]	καὶ τῆς φροντίδος τῆς ἀνονήτου	οὐκ	ἀπὸ τῆς φύσεως ὁρμᾶται ἀλλ´
[7]	τῆς ψυχῆς, καὶ τὸν στρατιώτην	οὐκ	ἀπὸ τῆς χλανίδος οὐδὲ ἀπὸ
[7]	τὴν τοῦ πράγματος καταλέξομεν ἀρετήν,	οὐκ	ἀποδύσαντες αὐτῆς τὴν ψυχὴν καὶ
[13]	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι« μόνον	οὐκ	ἀπολογούμενος αὐτοῖς διὰ τούτων καὶ
[49]	παραμυθήσασθαι τὸν ἠδικημένον τοῦτο τίθησιν,	οὐκ	ἀποστερῶν αὐτὸν τῆς ἐν τῷ
[34]	καὶ κεχηνέναι, συνέρχου τῇ γυναικί.	Οὐκ	ἄρα ἀποδεχομένου οὐδὲ ἐπαινοῦντος ἡ
[34]	οὐ τὴν προσωτέρω προθυμίαν ἐμποδίζων.	Οὐκ	ἄρα αὐτοῦ βούλημα προηγούμενόν ἐστι
[17]	ἀλλὰ καὶ σφόδρα εἰδὼς ὅτι	οὐκ	ἀρκέσομεν πρὸς τὴν πτῆσιν ἐκείνην,
[56]	μόνῳ. Εἰ δὲ τοῖς οἰκείοις	οὐκ	ἀρκοῦμεν πάθεσι, ποῖον βιωσόμεθα βίον
[7]	καὶ τῷ σώματι. Πῶς γὰρ	οὐκ	ἄτοπον εἰ τὸν μὲν φιλόσοφον
[84]	τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται. Πῶς οὖν	οὐκ	ἄτοπον ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἔτι
[46]	μὴ σφόδρα ἦν ἐκεῖνος ἀνήρ;	Οὐκ	αὐτὴ τὸν Σαμψὼν ἀπώλεσεν; Οὐ
[79]	χάρις πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα, καὶ	οὐκ	αὐτὸν μόνον ἀλλὰ καὶ δι´
[42]	βουλόμενος. Τοιοῦτον γὰρ ὁ σύμβουλος	οὐκ	αὐτὸς τοῖς λεγομένοις ψηφίζεται ἀλλὰ
[41]	τῷ τὴν χάριν τοῦ πράγματος	οὐκ	αὐτοῦ φάναι εἶναι ἀλλὰ τοῦ
[42]	μαθηταῖς ἦν, τὸ τῆς πίστεως	οὐκ	αὐτοῦ φησιν εἶναι ἀλλὰ τοῦ
[9]	τοῖς βουλομένοις αὐτῷ χρῆσθαι καλῶς,	οὐκ	ἀφιεὶς ἀγριαίνειν τὴν φύσιν. Ἀντὶ
[27]	ἐκείνοις πολλοῖς οὖσιν αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν,	οὐκ	ἀφιεὶς πληγῆναι τὴν ἀκοὴν τῷ
[62]	ἱματίων ἄνθη πολὺ κάκιον ἀποφαίνει	οὐκ	ἀφιέντα καθ´ ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι τὸν
[11]	Τοὺς σῶμα περικειμένους τῶν ἀσωμάτων	οὐκ	ἀφίησι λείπεσθαι δυνάμεων, ἀνθρώπους ὄντας
[28]	δουλείαν. Ὁ μὲν γὰρ κύριος	οὐκ	ἀφίησι τὸν ἄνδρα ἐκ τῆς
[34]	ἀποκλείσας τὴν παρθένον ὁ Παῦλος,	οὐκ	ἀφίησιν ἀνοιγῆναι τὰς πύλας αὐτῇ,
[62]	Ὁ πολὺς γὰρ κόσμος ἐκεῖνος	οὐκ	ἀφίησιν αὐτὸ φαίνεσθαι γυμνόν, τὸ
[30]	γάμος καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος,	οὐκ	ἀφίησιν αὐτὸν χώραν ἔχειν ἐν
[25]	σωφροσύνῃ τὸν ἄνδρα διατηρεῖ καὶ	οὐκ	ἀφίησιν εἰς πορνείαν κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν.
[57]	ἡ τῶν ἐσομένων ἀδηλία δεσποτῶν	οὐκ	ἀφίησιν ἠρεμῆσαι τὴν ἐκείνων ψυχήν,
[8]	μὲν τοῖς πόνοις, τιμᾶσθαι δὲ	οὐκ	ἀφίησιν. Κωλύεις γαμεῖν; Διὰ τοῦτο
[34]	παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι δὲ ὅλως; Ἀλλ´	οὐκ	ἀφίησιν ὁ μακάριος Παῦλος πολὺ
[7]	αὐτῆς ἐντεῦθεν καταμαθόντες ἀκριβῶς; Ἀλλ´	οὐκ	ἀφίησιν ὁ τοὺς τῆς ἀθλήσεως
[79]	οὗ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν	οὐκ	ἐγήγερται, οὐδὲ ἀνθρωπίνης ἐδεήθη τροφῆς·
[38]	καὶ πρὸς αὐτήν· Εἰ δὲ	οὐκ	ἐγκρατεύεται, γαμησάτω« Ὅτι οὐδὲ πρὸς
[39]	τοῦ Παύλου λέγοντος· Εἰ δὲ	οὐκ	ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν; Ἀλλ´ ἄκουε καὶ
[38]	μείνωσιν ὡς κἀγώ· εἰ δὲ	οὐκ	ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. Καὶ πάλιν· Ἐὰν
[39]	ἀλλ´ ἐκείναις φησίν· Εἰ δὲ	οὐκ	ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖττον γάρ ἐστι
[39]	ἀξίων. Ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ	οὐκ	ἐγκρατεύονται« ὃ τῶν οὐκ ἐθελόντων
[39]	φησιν; Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω,	οὐκ	ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος, γυναῖκα
[12]	λέγῃ· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω	οὐκ	ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος· καὶ
[12]	φησι· Τοῖς δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω	οὐκ	ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος. Τῶν
[9]	τοὺς μὴ πειθομένους μισεῖς. Ἀλλ´	οὐκ	ἐγώ, ἀλλὰ θαυμάζω μὲν τοὺς
[36]	φησί; Πλέον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα,	οὐκ	ἐγὼ δέ, ἀλλ´ ἡ χάρις
[12]	Ὥσπερ οὖν τὸ Ὁ κύριος,	οὐκ	ἐγώ« οὐκ ἔστιν ἐναντιουμένου τῷ
[12]	ἐστιν ὃ λέγει, Ἐγὼ« καὶ	Οὐκ	ἐγώ« Τῶν νόμων καὶ τῶν
[41]	λογισμῶν ἐγὼ κινούμενος ταῦτα παρῄνουν,	οὐκ	ἔδει θαρρεῖν· ἐπειδὴ δὲ τῷ
[17]	γὰρ ζητούμενον νῦν ὅτι γάμου	οὐκ	ἔδει τῷ Θεῷ πρὸς τὸ
[78]	ἐνταῦθα μὲν ὅσον τὸ κρεῖττον	οὐκ	ἔδειξε διὰ τὴν αὐτὴν πάλιν
[17]	κακόν. Διὰ ταῦτα ἐξ ἀρχῆς	οὐκ	ἐδόθη ἡ παρθενία, μᾶλλον δὲ
[23]	Πῶς οὖν τὴν αὐτὴν δίκην	οὐκ	ἔδοσαν; φησίν. Ἔδοσαν μὲν καὶ
[27]	Διὰ ταῦτα ἀνεδύετο, διὰ ταῦτα	οὐκ	ἐθάρρει διαλεχθῆναι ἐξ ἀρχῆς περὶ
[41]	τοὺς δὲ παραιτουμένους αὐτὴν καὶ	οὐκ	ἐθέλοντας προσίεσθαι οὔτε κολάζει οὔτε
[39]	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται« ὃ τῶν	οὐκ	ἐθελόντων ἐστὶν ἐνεργεῖν διὰ τὴν
[35]	ἐκ τῆς τοῦ νόμου παραβάσεως	οὐκ	εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως ἅπαντα ταῦτα
[6]	ἄξιαι καὶ θρήνων πολλῶν, ὅτι	οὐκ	εἰκῇ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπ´
[42]	διαλεγόμενος αὐτοῖς ἔλεγεν· Εἰ ἄλλοις	οὐκ	εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν
[35]	ἐπιλαμβάνεται ταχέως ἑαυτοῦ λέγων· Ὃς	οὐκ	εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος
[34]	γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ, φησίν, ἕτοιμον	οὐκ	εἶναι πρὸς ἐπιθυμίαν σφοδρόν. Ἂν
[34]	τὸν ψόγον. Διὰ τί γὰρ	οὐκ	εἶπε διὰ τὴν ἀσθένειαν ὑμῶν;
[38]	δίδωσιν ἀνακωχῆς. Διὰ τί γὰρ	οὐκ	εἶπε καὶ πρὸς αὐτήν· Εἰ
[19]	σατανᾶς« φησί. Καὶ προελθὼν δὲ	οὐκ	εἶπεν· εἰ δὲ ἐπιθυμοῦσι παίδων,
[47]	τοῦ δεσμοῦ. Τίνος δὲ ἕνεκεν	οὐκ	εἶπεν· ἔχεις γυναῖκα; μὴ καταλίπῃς
[42]	πάλιν ταπείνωσιν. Ποίαν δὲ ταύτην;	Οὐκ	εἶπεν· ὡς γενόμενος πιστός, ἀλλ´
[78]	ἐπιτρέπεις γαμεῖν; Διὰ τί γὰρ	οὐκ	εἶπες, εἰ δὲ ἀσχημονεῖν ἐπὶ
[30]	ὡς τῆς πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας	οὐκ	εἰς ἀκαθαρσίαν ἀλλ´ εἰς ἀσχολίαν
[2]	πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής«	οὐκ	εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα
[74]	γὰρ ὑπὲρ τούτων φροντίζων ὧν	οὐκ	εἰς μακρὸν ἀπολαύσεται χρόνον, πολλάκις
[23]	δὲ ἔνιοι καὶ διέφυγον ἀλλ´	οὐκ	εἰς τέλος διαφεύξονται. Κατὰ γὰρ
[36]	ὁ Παῦλος ἐκάλεσε. Μετριάζων γάρ,	οὐκ	εἰς τὴν τῶν χαρισμάτων τάξιν
[48]	τελευτᾷ· εἰς τὸ μὴ ἐγκληθῆναι,	οὐκ	εἰς τὸ θαυμαστωθῆναι· τοῦτο γὰρ
[10]	μὴ γαμοῦσιν μηδὲ γαμίζονται, ἀλλ´	οὐκ	εἰσὶ συμπεπλεγμένοι σαρκὶ καὶ αἵματι
[1]	παρθένους ἐγώ· πρῶτον μὲν ὅτι	οὐκ	εἰσὶν ἁγναί. Οὐ γάρ εἰσιν
[22]	ταύτης τῆς χειραγωγίας καταστήσωσιν ἑαυτούς.	Οὐκ	ἐκείνων δὲ μόνων ἕνεκεν ἀλλὰ
[57]	κἀν τούτοις δεδοίκασι τοὺς ἄνδρας	οὐκ	ἔλαττον ἢ ἐν ἐκείνοις, καὶ
[53]	τὸ ζηλωτὸν ἐκείνου τοῦ ἀπευκτοῦ	οὐκ	ἐλάττους εὑρήσομεν ἔχον συμφοράς. Ἔστι
[82]	οὐκ ἔστι· οὐ γὰρ μόνον	οὐκ	ἐλάττων ἀλλὰ καὶ πολλῷ βελτίων
[56]	ἀεὶ φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν	οὐκ	ἐλάττων τῆς ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι
[46]	Ἐγένετο μὲν γὰρ εἰς τοῦτο,	οὐκ	ἔμεινε δὲ ἐν τούτῳ. Χωρὶς
[1]	δὲ ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται, οὐχ ὅτι	οὐκ	ἐμείωσεν ἀλλ´ ὅτι ἐπλεόνασε τὸ
[24]	κόσμῳ κατακριθησόμεθα. Καὶ αὕτη πάλιν	οὐκ	ἐμὴ ἡ ἀπόφασις ἀλλὰ τοῦ
[68]	ταῖς οἰκίαις τὸ ἐμὸν καὶ	οὐκ	ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα ἄν τις
[5]	εὕρημα ἡ τῶν αἱρετικῶν παρθενία,	οὐκ	ἐμὸς ὁ λόγος ἀλλὰ τοῦ
[68]	ψυχήν. Ὅτι, φησίν, ἐκεῖνος μὲν	οὐκ	ἐμός, οὗτος δὲ ἐμός. Ἡ
[68]	δέ ἐστιν ὅλως ἐμὸς καὶ	οὐκ	ἐμός; Ταύτα γὰρ ὅταν μετὰ
[70]	ἡ σπάνις ποιεῖ. Αὕτη δὲ	οὐκ	ἐν ἐκείνοις τοῖς συμποσίοις τοῖς
[29]	ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν ἀλλ´	οὐκ	ἐν ἐπιτάγματος σχήματι; Οὐ γὰρ
[34]	ἱμάτια οὐ κατακαύσει; Αὕτη δὲ	οὐκ	ἐν ἰματίοις ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα
[75]	ναὸν κοσμεῖν ἐκεῖνον τὸν ἅγιον	οὐκ	ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ
[36]	Τῶν δὲ χαρισμάτων ἡ διανομὴ	οὐκ	ἐν τῇ τοῦ λαμβάνοντος κεῖται
[1]	Καὶ ταῦτα ἴδοι τις ἂν	οὐκ	ἐν τοῖς ἡμετέροις μόνον ἀλλὰ
[7]	χρή. Εὐτελὴς ἡ στολή. Ἀλλ´	οὐκ	ἐν τοῖς ἱματίοις οὐδὲ ἐν
[24]	τῷ διδόναι προθεσμίαν τοῖς ἁμαρτάνουσιν,	οὐκ	ἐν τῷ μηδ´ ὅλως κολάζειν
[78]	ψυχαί· τὰς δὲ οὕτω διακειμένας	οὐκ	ἐνῆν ἀθρόον ἀναγαγεῖν ἐπὶ τοὺς
[52]	διαδὺς ἄλλῳ προσέπταισε, καὶ ὅλως	οὐκ	ἔνι γάμον πάσης εὑρεῖν ἀηδίας
[48]	Καὶ ὅτι δεθέντα καθάπαξ λυθῆναι	οὐκ	ἔνι, ὅτι πολλὴν ἔχει τὸ
[74]	δεσμόν. Ἐπειδὴ γὰρ διαρρῆξαι αὐτὸν	οὐκ	ἔνι περιβληθέντα ἅπαξ, ἀνεκτότερον αὐτὸν
[5]	τούτου χρὴ τοῦ νυμφῶνος ὡς	οὐκ	ἐνὸν μετ´ ἐκείνων εὐσχήμονα εἶναι,
[37]	καὶ καινότερος ζῆλος πρὸς τὴν	οὐκ	ἐνοχλοῦσαν γινόμενος. Οἱ μὲν γὰρ
[37]	καὶ οἱ πολέμιοι σπένδονται. Ἀλλ´	οὐκ	ἐνταῦθα ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται ἡ κόνις
[50]	θεοσέβειαν δι´ ἔργων ἀγαθῶν. Καὶ	οὐκ	ἐνταῦθα δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ
[49]	λέγων· Θέλω ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι.	Οὐκ	ἐνταῦθα δὲ μόνον τοῦτο ποιεῖ
[39]	καρπωσόμεθα μόνον; Καὶ πῶς, φησίν,	οὐκ	ἔξεστι τρυφᾶν τοῦ Παύλου λέγοντος·
[32]	~Ὅτι ῥαθύμως εὐχόμενοι οὐ μόνον	οὐκ	ἐξιλεούμεθα ἀλλὰ καὶ παροξύνομεν τὸν
[28]	ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ἡ γυνή. Καὶ
[28]	Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ ἀνήρ· ὁμοίως
[29]	Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους
[29]	Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους
[33]	ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, ἐπὶ
[28]	Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει« ῥήμασι μὲν ἑτέροις, γνώμῃ
[29]	Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος	οὐκ	ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους,
[24]	τὰ τοῦ Κορὲ ἐτόλμησαν ἀλλ´	οὐκ	ἔπαθον τὰ τοῦ Κορέ, ἀλλὰ
[35]	ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς καὶ ἐμαυτόν;	Οὐκ	ἐπαίρων ἑαυτόν· οὗτος γάρ ἐστιν
[1]	ἑαυτούς· οὐδένα γὰρ λήψονται μισθόν.	Οὐκ	ἐπειδὴ ὁ κύριος ἄδικος ἄπαγε—
[27]	γὰρ μαθὼν ὅτι παραινεῖται γαμεῖν,	οὐκ	ἐπειδὴ τὸ κράτιστον τῆς ἀρετῆς
[22]	καὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης φῶς	οὐκ	ἐπέλαμψεν ἡμῖν. Ἀλλὰ τί κέρδος
[66]	τῆς ἀγορᾶς βαδίζουσαι οὐ μόνον	οὐκ	ἐπεσπάσαντο κατηγόρους ἀλλὰ καὶ πολλοὺς
[42]	οὕτως εἰπεῖν· ἐπειδὴ ὁ κύριος	οὐκ	ἐπέταξε παρθενίαν, διὰ τοῦτο οὐδὲ
[15]	εἰς παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα ὤνησεν;	Οὐκ	ἐπὶ τοσούτοις αὐτῷ χρησάμενος ἔτεσι
[68]	ἄκοντες αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας ἐξέπεσον.	Οὐκ	ἐπὶ τοῦ ἀργύρου δὲ μόνον
[73]	μόνης πολλῷ μᾶλλον ἡμᾶς τοὺς	οὐκ	ἐπιγείῳ τινὶ δικαστηρίῳ ἀλλ´ οὐρανίῳ
[36]	ἐκόλασεν ἀλλὰ πανταχοῦ τοὺς βίον	οὐκ	ἐπιδεικνυμένους ὀρθόν· καὶ τοῦτό ἐστι
[42]	καὶ γνώμη τὸ πρᾶγμά ἐστιν,	οὐκ	ἐπίταγμα· συμβουλεύω γὰρ, οὐ νομοθετῶ.
[41]	εἶπε· περὶ δὲ τῶν παρθένων	οὐκ	ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω«
[34]	ἀδυνατῶν κατακρίνηται ὡς προστάγματος παρακούων.	Οὐκ	ἐπιτάττω παρθενεύειν, φησί· δέδοικα γὰρ
[34]	γὰρ τοῦ πράγματος τὸ δυσκατόρθωτον.	Οὐκ	ἐπιτάττω συνεχῶς συνέρχεσθαι τῇ γυναικί·
[34]	πόλις ἢ ἐπίνειον ἢ λιμήν,	οὐκ	ἐπιτίθενται τοῖς πλέουσι· τοῦτο γὰρ
[75]	πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις,	οὐκ	ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ ὑπογραφαῖς, οὐ ταῖς
[21]	τὰς τῶν ἀφελεστέρων ψυχὰς τίνος	οὐκ	ἔσται κολάσεως ἄξιος; Εἰ μέρος
[28]	ἀκούσας ὅτι μετὰ τὸν γάμον	οὐκ	ἔσται κύριος ἑαυτοῦ ἀλλ´ ἐν
[75]	πολλῆς ἔτυχε τῆς συγγνώμης καὶ	οὐκ	ἔστι κύριος ὁ ἕτερος ἀποστερεῖν
[78]	πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ	οὐκ	ἔστι μου ἄξιος. Ὅταν γάρ
[82]	λόγον. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι ταῦτα,	οὐκ	ἔστι· οὐ γὰρ μόνον οὐκ
[82]	τὸν ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι λόγον. Ἀλλ´	οὐκ	ἔστι ταῦτα, οὐκ ἔστι· οὐ
[84]	τοῖς μέλεσί μου. Ἀλλὰ νῦν	οὐκ	ἔστι ταῦτα. Τὸ γὰρ ἀδύνατον
[83]	τε κἀκεῖνοι. Νῦν μὲν γὰρ	οὐκ	ἔστι τέλειον εἶναι μὴ πάντα
[41]	πόνων καὶ ἱδρώτων. Μὴ δείσῃς·	οὐκ	ἔστι τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα, οὐδὲ
[47]	συνοικεῖν τὸ πρᾶγμα κατώρθου. Ἀλλ´	οὐκ	ἔστι τοῦτο, οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ
[60]	Οὐκ ἔστιν ἐκεῖ φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν,	οὐκ	ἔστιν ἀλγῆσαι διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ
[47]	κατώρθου. Ἀλλ´ οὐκ ἔστι τοῦτο,	οὐκ	ἔστιν, ἀλλὰ τὸ πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι
[65]	τῶν ὠδίνων μόνων τοῦ γάμου	οὐκ	ἔστιν ἀντίρροπα. Τί γάρ, εἰπέ
[60]	καλὴν καὶ τῶν πρωτείων τυχεῖν.	Οὐκ	ἔστιν ἐκεῖ φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν, οὐκ
[12]	τὸ Ὁ κύριος, οὐκ ἐγώ«	οὐκ	ἔστιν ἐναντιουμένου τῷ προστάγματι τοῦ
[68]	τῆς οὕτω διακειμένης παραστήσειε ψυχῆς;	Οὐκ	ἔστιν οὐδείς. Ἀλλ´ οἱ τοῦ
[17]	τῆς σοφίας ἀπείρῳ; Καὶ πῶς	οὐκ	ἐσχάτης ταῦτα παραπληξίας; Εἶπεν· Αὐξάνεσθε
[24]	τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν ἀλλ´	οὐκ	ἔσχον τὸν ἐλέγχοντα οὐδὲ ἤκουσαν
[13]	ἐπὶ τὴν ὑψηλὴν ταύτην κορυφὴν	οὐκ	ἐτόλμων ὑμᾶς ἀγαγεῖν διὰ τὸ
[27]	τις, εἰπέ μοι; Καὶ πῶς	οὐκ	εὔηθες λίαν; Ταῦτα ἅπαντα ὁ
[41]	τὸν πόνον λεχθέν, διὰ τοῦτο	οὐκ	εὐθέως ἐπὶ τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν
[52]	τολμήσει παρατηρεῖσθαι τῶν οἰκετῶν καὶ	οὐκ	εὐθέως ἐπὶ τὸ βάραθρον ἀπαχθήσεται;
[60]	ἡ παρθενία οὐδενὸς δεῖται τῶν	οὐκ	ἐφ´ ἡμῖν. Οὔτε δὲ τὸ
[41]	ἀλλ´ ἄκοντας φέρειν τὴν δουλείαν,	οὐκ	ἐφ´ ἡμῖν. Τί δήποτε; Ὅτι
[47]	ὁδόν. Εἰ δὲ νῦν τοῦτο	οὐκ	ἐφεῖται, ἐπὶ τῶν γυναικῶν τὴν
[51]	Ὅπερ οὖν ἔφην, μάλιστα μὲν	οὐκ	ἐφεῖτο τρυφᾶν, εἰ δὲ καὶ
[9]	ἔχων ἀγαθόν, τοῦ μείζονος δὲ	οὐκ	ἐφικνούμενος τοῦ μὲν ἐπαινεῖσθαι μετ´
[34]	τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι ἡ παρθένος	οὐκ	ἔχει, ἀλλ´ ἀνάγκη δι´ ὅλου
[1]	τῶν αἱρετικῶν ἡ παρθενία μισθὸν	οὐκ	ἔχει. Τὸ τῆς παρθενίας καλὸν
[84]	ἔχοντα εἶναι καὶ τὸν ὄντως	οὐκ	ἔχοντα μετὰ τῆς παρθενίας καὶ
[36]	Τί δέ; Καὶ σκώπτει τοὺς	οὐκ	ἔχοντας αὐτὴν ἀκρατεῖς αὐτοὺς καλῶν.
[75]	ἔχοντα γυναῖκα μὴ ἔχειν, τοὺς	οὐκ	ἔχοντας ἐννοείτω τοὺς ἐσταυρωμένους πῶς
[30]	πόσῳ μᾶλλον τοὺς λοιποὺς τοὺς	οὐκ	ἔχοντας τοσαύτην μίξεως ἀνάγκην; Τὸν
[36]	πίστιν ἠθέτησαν; Οὐδαμοῦ γὰρ τοὺς	οὐκ	ἔχοντας χαρίσματα ὁ Χριστὸς ἐκόλασεν
[66]	οἱ τοὺς πόδας ἀποτετμημένοι καὶ	οὐκ	ἔχοντες ὅτῳ φέροιντο. Κἂν μὲν
[84]	Τότε κἂν παρθένος ᾖ τις	οὐκ	ἔχουσα ἔλαιον ἐν ταῖς λαμπάσιν,
[34]	ἡ μίξις. Ἡ δὲ παρθένος	οὐκ	ἔχουσα ὅτῳ σβέσει τὸ πῦρ,
[39]	χήραν ἐνταῦθα μὲν τὴν ἁπλῶς	οὐκ	ἔχουσαν ἄνδρα φησίν, οὔπω δὲ
[73]	γάμου ἀλλ´ ἐν ἴσῳ τοῖς	οὐκ	ἔχουσι διακείσεσθαι; Τί δαὶ χρημάτων,
[58]	ληψομένοις ἡμᾶς αἰῶσι καὶ πέρας	οὐκ	ἔχουσι μηδὲν ἀπὸ τούτων δυνηθῶμεν
[52]	ἐπέτρεχον τῷ γάμῳ, τὰς γυναῖκας	οὐκ	ἐχρῆν αὐτὸν διώκειν. Οὔτε γὰρ
[34]	παρθένων διαλεγόμενός φησιν· Ἐπιταγὴν κυρίου	οὐκ	ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι. Μήποτε
[2]	τοῦ διδασκάλου, Ἐπιταγὴν κυρίου« φησίν,	οὐκ	ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι. ~Ὅτι
[41]	δὲ τῶν παρθένων ἐπιταγὴν κυρίου	οὐκ	ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι ὡς
[75]	παραινέσεσιν ἀλλ´ εἰπών· Ἐπιταγὴν κυρίου	οὐκ	ἔχω« καὶ Ἐὰν γήμῃ ἡ
[17]	γίνεσθαι; Εἴτε οὕτως εἴτε ἑτέρως	οὐκ	ἔχω λέγειν. Τὸ γὰρ ζητούμενον
[68]	τὸν τῶν χρημάτων ἔρωτα. Ἀλλ´	οὐκ	ἔχω τί εἴπω. Πολλὴ γάρ
[47]	λόγον κατέφυγε. Τὸ γὰρ Ἐπιταγὴν	οὐκ	ἔχω« τὸν γάμον συγχωροῦντός ἐστι
[41]	αὐτῷ τὸ πρᾶγμα κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν	οὐκ	ἔχω« φησίν. Πρῶτον τὴν αἵρεσιν
[41]	παρθένων οὐκ ἐπιτάσσω, ἀλλ´ Ἐπιταγὴν	οὐκ	ἔχω« ὡς ἂν εἰ ἔλεγεν,
[41]	πιστῶν τῶν ταῖς ἀπίστοις συνεζευγμένων	οὐκ	ἔχων ἐπιταγήν, μετὰ πολλῆς τῆς
[25]	Πολὺ γὰρ ἔχει τὸ κέρδος	οὐκ	ἐῶν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ
[14]	κόπτοντος, τοῦ δὲ λόγου τούτου	οὐκ	ἐῶντος ἀντὶ τῶν πιπτόντων ἑτέρους
[49]	Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον, οἷς	οὐκ	ἠδυνήθη λαλῆσαι ὡς πνευματικοῖς καὶ
[46]	ἐπὶ τούτῳ καὶ διὰ τοῦτο	οὐκ	ἠθέλησε δὲ μεῖναι ἐπὶ τῆς
[75]	ἀρέσει τῷ ἀνδρί. Σφόδρα συνετῶς	οὐκ	ἦλθεν ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων
[12]	Ἀπὸ γὰρ τῆς παλαιᾶς διαθήκης	οὐκ	ἦν ὁ γάμος ἀμφίβολος· οὐ
[14]	οὐχ ὡς ἔτυχε μέλει, ἀλλ´	οὐκ	ἦν τότε ταῦτα καὶ ὅμως
[46]	μακάριος δὲ Παῦλος Ἀδάμ« φησίν,	οὐκ	ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα
[14]	οὐδὲ τὸν τυχόντα λόγον ὑφέξειν.	Οὐκ	ἦσαν τότε πόλεις οὐδὲ τέχναι
[12]	τὸ Ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος«	οὐκ	ἴδιόν τι παρὰ τὸ τῷ
[20]	ἀθλιώτερον διακείμενος. Οἱ μὲν γὰρ	οὐκ	ἴσασιν ἃ ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες
[2]	Ὁ δὲ καρπὸς τῶν πόνων	οὐκ	ἴσος, ἀλλ´ ἐκείνοις μὲν δεσμὰ
[34]	εἰς ὕψος αἰρόμενον, σβέσαι δὲ	οὐκ	ἰσχύουσα ἑνὸς γίνεται μόνου τοῦ
[57]	κατὰ τὴν τοῦ σώματος ὥραν	οὐκ	ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν,
[52]	τὸν θυμὸν καὶ τὴν ἀθυμίαν	οὐκ	ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ δὲ οἳ
[68]	ἀποπηδῶντα αὐτὸν τῆς αὐτῶν δεσποτείας	οὐκ	ἴσχυσαν κατασχεῖν. Οἷς δὲ μέχρι
[37]	ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.	Οὐκ	ἴσχυσας εἰς τὴν ἀνωτάτω κορυφὴν
[37]	κατεπάλαισε, σὲ δὲ κρατήσασα πρότερον	οὐκ	ἴσχυσε διὰ παντὸς κατασχεῖν. Καὶ
[79]	ἂν εὐκόλως τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν,	οὐκ	οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν τῆς
[75]	ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία καὶ περιδέραια,	οὐκ	οἰκίας λαμπρὰς καὶ μεγάλας, οὐ
[66]	κοσμιότητος ἀφιεῖσαι τὴν ἀκτῖνα λαμπράν·	οὐκ	ὀλίγαι δὲ τῶν ἔνδον καθημένων
[52]	γυναῖκά ποτε μεταβαίη τὸ πάθος—	οὐκ	ὀλιγάκις δὲ τοῦτο εἴωθε γίνεσθαι—
[1]	στέργουσαι ἀλλ´ ἕτερον αὐτῷ τὸν	οὐκ	ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς ἂν
[57]	μιᾷ ἀμφοτέρους τελευτήσαντας· τούτου δὲ	οὐκ	ὄντος δυνάτου τὸ λειπόμενον ἀνάγκη
[14]	θάνατος, ἐκεῖ γάμος· τούτου δὲ	οὐκ	ὄντος οὐδὲ αὐτὸς ἕπεται. Ἀλλ´
[57]	οὖν καὶ παίδων ὄντων καὶ	οὐκ	ὄντων καὶ χρηστῶν γενομένων καὶ
[68]	δοκοῦντες αὐτῶν εἶναι κύριοι τῶν	οὐκ	ὄντων τὴν ὑπὲρ αὐτῶν φροντίδα.
[79]	τῆς γῆς. Οὐ τοίχων ἐδέοντο,	οὐκ	ὀροφῆς, οὐ κλίνης, οὐ τραπέζης,
[54]	αὕτη ἡ βία· φιλίας δὲ	οὐκ	οὔσης οὐδὲ πόθου, ἀλλ´ ἀντὶ
[26]	ὁ περιφράττων ὅπλοις οὐ μόνον	οὐκ	ὤνησεν ἀλλὰ καὶ τὴν ἐσχάτην
[8]	τῶν χειρόνων αὐτὸ τάξιν ὤσαντες,	οὐκέτ´	ἂν δύναισθε τῶν ἀπὸ τοῦ
[37]	διὰ τῶν ἐκείνης ἐγγόνων τὴν	οὐκέτ´	οὖσαν ἀμύνεται καὶ τὸν ἄνδρα
[73]	τῶν μενόντων καὶ βεβαίων ἀμελῶν;	Οὐκέτι	γάμος, οὐδὲ ὠδῖνες, οὐχ ἡδονὴ
[84]	τὰ ἔπαθλα πολλῷ λαμπρότερα νῦν.	Οὐκέτι	γὰρ γῆ καὶ τὰ ἐπὶ
[35]	ἀπ´ ἐκείνου πρὸς ταύτην μετέθηκα.	Οὐκέτι	γὰρ τὸ πρᾶγμα παράβασίς ἐστιν
[1]	μῶρον ἀποκαλέσῃ, τὴν γέενναν ἠπείλησεν.	Οὐκέτι	δὲ καὶ τὴν τῶν οὐρανῶν
[1]	φονεύων τιμάσθω. Ὁ κλέπτης κολαζέσθω·	οὐκέτι	δὲ καὶ τὸν μὴ λυμαινόμενον
[1]	νόμοις. Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω, φησίν·	οὐκέτι	δὲ πρόσκειται, ὁ δὲ μὴ
[21]	τὴν τιμωρίαν· ἐπὶ γὰρ τῶν	οὐκέτι	δυναμένων διαφυγεῖν τὴν μέλλουσαν κόλασιν
[8]	μὴ μητρογαμοῦντας θαυμάζομεν, Ῥωμαίους δὲ	οὐκέτι.	Ἐνταῦθα μὲν γὰρ ἅπασιν ἐφεξῆς
[75]	τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν,	οὐκέτι	θατέρῳ λοιπὸν ὁ ἕτερος ὑπεύθυνος
[39]	ἑλέσθαι κἀκεῖνο· ἐκεῖ δὲ τὴν	οὐκέτι	κυρίαν οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι
[84]	ἐξετάσεως γινομένης τῶν πεπραγμένων ἡμῖν,	οὐκέτι	λοιπὸν ἀποδύσασθαι τὰ πλημμελήματα συγχωρούμεθα,
[44]	μοχθηρὰ καὶ ἐπαχθὴς καὶ δυσκάθεκτος,	οὐκέτι	μόνον ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα καλέσομεν
[84]	ταῦτα γενομένους ἄνδρας καὶ κατορθοῦντας	οὐκέτι	ὁμοίως θαυμάζομεν, ἀλλ´ ἕτερα πόλλῳ
[84]	μεριμνήσομεν; Ὅταν ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν; Ἀλλ´	οὐκέτι	πόνων οὐδὲ ἀγώνων ὁ καιρὸς
[30]	τὸ δὲ καὶ ἁγίους ἀποφαίνειν,	οὐκέτι	τῆς ἐκείνου δυνάμεως ἀλλὰ τῆς
[8]	κεκωλυμένων τὸ πρᾶγμα εἶναι φῇς,	οὐκέτι	τῆς σῆς προαιρέσεως τὸ κατόρθωμα
[49]	κατορθώματος, μετὰ γὰρ τὴν εἴσοδον	οὐκέτι	τοσοῦτος ὁ πόνος ἐστίν. Ἀλλ´
[41]	κύριον εἶναι τῶν γεγαμηκότων. Καὶ	οὐκέτι	τοῦτο ἐν παραινέσεως τάξει καὶ
[57]	διακόψῃ τὴν ἡδονήν, μᾶλλον δὲ	οὐκέτι	φόβος τοῦτο μόνον, οὐδὲ μέχρι
[25]	ἀπ´ αὐτοῦ βοηθείας; Ἐνταῦθα γὰρ	οὐκέτι	χρήσιμον τὸ πρᾶγμα οὐδὲ ἀναγκαῖόν
[34]	δεικνύντος τῆς ῥαθυμίας τὴν ὑπερβολήν.	Οὐκοῦν	ἀκρασίας τὸ μὴ δύνασθαι πορνείας
[10]	φαμεν εἶναι. Καλὸν ὁ γάμος;	Οὐκοῦν	διὰ τοῦτο ἡ παρθενία θαυμαστὸν
[34]	ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν ἐγκρατείᾳ.	Οὐκοῦν	εἰ πάντας θέλεις ἐν ἐγκρατείᾳ
[57]	τοῖς γεγαμηκόσι παῖδας ἔχειν συμβαίνει.	Οὔκουν	ἑτέραν ὁμολογεῖς πάλιν ἀθυμίας ὑπόθεσιν;
[45]	τοιαῦτα ἅπαντα ἅπερ αὐτοῖς διεξήλθομεν;	Οὔκουν	πλείονος ἄξιος ἔσται τιμῆς, φησίν,
[14]	τόκων καὶ ὠδίνων καὶ συλλήψεως.	Οὔκουν	πολλῷ μᾶλλον ἀνθρώπους ἐποίησεν ἂν
[58]	αἰωνίοις πράγμασι καὶ ἀληθινοῖς; Οὐδέν.	Οὔκουν	σκιὰ ταῦτα καὶ ὄναρ; Ὅταν
[52]	αὐτοῖς τὴν ἐκείνων ἀντιλαβεῖν. Πότε	οὖν	ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν νύκτα;
[83]	τοσαύτης ἀκριβείας ἐπίδειξις ἦν. Τί	οὖν;	Ἀκριβέστερον ἡμεῖς, φησί, τοῦ πατριάρχου
[39]	Θεὸν συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις	οὖν	ἀλλ´ ἐκείναις φησίν· Εἰ δὲ
[37]	τῆς φύσεως ἀνεδέξατο μάχην. Πῶς	οὖν	ἄν τις αὐτὴν κατ´ ἀξίαν
[69]	πολιορκεῖ ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Τίνα	οὖν	ἄν τις ἔχοι τούτων ἀντίρροπον
[55]	αὐτὴν ἐξισοῦσθαι τῷ ἀνδρί. Τί	οὖν	ἄν τις ποιήσειε τοσαύτης δυσκολίας
[32]	τῇ νηστείᾳ καὶ προσευχῇ. Τί	οὖν	ἂν εἴη τῆς δουλείας ταύτης
[34]	καὶ τῆς μίξεως ἀπολαύοι. Τί	οὖν	ἂν εἴποιεν ἐνταῦθα οἱ τὴν
[40]	ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Τί	οὖν,	ἂν μηδέποτε βούληται καταλλαγῆναι; φησίν.
[47]	πνευματικοῖς ἡ γυνὴ βοηθός. Τί	οὖν	ἀντεροῦμεν τῷ Παύλῳ, φησί, λέγοντι·
[26]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Τί	οὖν	ἅπτεσθαι συγχωρεῖς; Διὰ δὲ τὰς
[34]	ἔχω, γνώμην δὲ δίδωμι. Μήποτε	οὖν	ἆρα τὸ πρᾶγμα ἐξέωσεν; Ἄπαγε.
[12]	ἀνθρωπίνην ἔδειξεν τὴν συμβουλήν. Πόθεν	οὖν	ἄρξασθαι τοῦ λόγου καλόν; ἀπ´
[32]	τί λέγω βασιλεῦσιν; ἐσχάτοις μὲν	οὖν	ἄρχουσι καὶ δεσπόταις δοῦλοι ἐντυγχάνοντες,
[35]	τὴν τῶν πολλῶν εὐκολίαν. Βουλόμενος	οὖν	αὐτὸ δεῖξαι ῥᾷστον, τὸν ἠνυκότα
[46]	ἐξαπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε. Πῶς	οὖν	βοηθὸς ἡ τῷ θανάτῳ τὸν
[27]	ἀφθαρσίαν τὴν ἅμιλλαν ἔθετο. Ἔτ´	οὖν	γάμον καὶ ἡδονὴν τοσούτῳ πράγματι
[14]	Οὐκ ἂν ἔχοις εἰπεῖν. Τί	οὖν	δέδοικας εἰκῇ καὶ τρέμεις μὴ
[73]	ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι. Τί	οὖν	δεῖ γάμου τοῖς οὐ μέλλουσιν
[49]	λελυπηκότος προσδοκήσῃ λήψεσθαι δίκην. Βουλόμενος	οὖν	διασεῖσαι τῆς μνησικακίας τὴν ῥίζαν
[44]	καὶ τιμωρίαν καὶ κόλασιν. Πῶς	οὖν	δυνήσεται τὴν ἐπὶ τὸν οὐρανὸν
[40]	γάμου δουλεία καὶ ἀπαραίτητος. Τί	οὖν	ἐὰν μὲν ὁ ἀνὴρ ἐπιεικὴς
[47]	τὸν ἕτερον συναπολέσθαι ἐκείνῳ. Τί	οὖν,	ἐὰν ὁ ἀνὴρ κατωφερὴς ᾖ,
[36]	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Πάλιν	οὖν	ἑαυτὸν τίθησι διὰ τὴν αὐτὴν
[48]	τὸ πρᾶγμα τὴν θλῖψιν. Τοῦτο	οὖν,	εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν ἀπὸ τῆς
[82]	τῶν ἁγίων τούτων χορός. Ἔτ´	οὖν,	εἰπέ μοι, ποιμνίων μέμνησθε καὶ
[46]	καὶ καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν« ὥσπερ	οὖν	εἶπε Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν. Γενόμενος
[73]	δι´ αὐτὸν ὅταν δέῃ. Ἐπεὶ	οὖν	ἐκεῖ λοιπὸν ἀπιέναι χρὴ ἀπαλλάξωμεν
[35]	τῆς οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ	οὖν	ἐκεῖ τὸ παράδειγμα παρ´ ἑαυτοῦ
[75]	τοὺς ἐσταυρωμένους πῶς διάκεινται. Πῶς	οὖν	ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων ἀναγκάζονται
[12]	μὴ ἀφιέτω αὐτόν. Διὰ τοῦτο	οὖν	ἔλεγεν· Οὐχ ὁ κύριος, ἀλλ´
[2]	τοῦ νυμφίου διαγωγή. Τί δήποτ´	οὖν	ἐναντία τῶν αὐτῶν πόνων τὰ
[35]	εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος. Τίνος	οὖν	ἔνεκεν ἐνταῦθα τῇ παραινέσει πρόσκειται;
[48]	ἄν; Κἀγὼ τοῦτό φημι. Τίνος	οὖν	ἔνεκεν ὑποβάλλεις σαυτὴν τῇ ἀνάγκῃ
[48]	ἀκούων ὅτι οὐχ ἥμαρτε. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν παραινεῖς, φησί, μὴ ζητεῖν
[35]	τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν ἄν. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς καὶ ἐμαυτόν;
[49]	ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν τούτῳ τῆς παρακλήσεως κέχρηται
[22]	θηρίων οὐχ ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´	οὖν	ἐννοήσαντες, ἅπαντες ὑμεῖς οἱ τῆς
[31]	τὴν γυναῖκα συμπαθείας μεμαλαγμένην, τί	οὖν	ἐργάσεται τῇδε κἀκεῖσε τοὺς τῆς
[57]	διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα	οὖν	ἐστι ταῦτα; Ὠδῖνες καὶ τόκοι
[70]	κοπτόμενοι καὶ ταλαιπωρίαις. Τί ποτ´	οὖν	ἐστι τὸ ποιοῦν τὸν ὕπνον
[43]	αἰνίττεται πολύτροπον καὶ πολυειδῆ. Τίς	οὖν	ἐστιν αὕτη; Ἡ τῶν ἐν
[12]	καὶ ταῦτα νομοθετῶν; Τί ποτ´	οὖν	ἐστιν ὃ λέγει, Ἐγὼ« καὶ
[76]	ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω; Τί	οὖν	ἐστιν; Οὐ τὴν παρθενίαν βρόχον
[16]	νομοθέτου σκοπὸς ὁ αὐτός. Τίς	οὖν	ἐστιν οὗτος; Περικόψαι τὴν κακίαν
[17]	διδάσκων ὑψηλότερα πέτασθαι. Οἱ μὲν	οὖν	ἔτι νωθρότερον διακείμενοι καὶ τὸν
[51]	ταύτην ἀφανίσαι τὴν ἡδονήν. Ὅπερ	οὖν	ἔφην, μάλιστα μὲν οὐκ ἐφεῖτο
[13]	πρὸ τούτου οὐ παρῄνεσεν. Πόθεν	οὖν	ἦλθον ἐπὶ τὴν ἐρώτησιν; Εἶδον
[74]	ἀμερίμνους εἶναι κελεύει μεριμνᾶν. Πῶς	οὖν	ἡμᾶς ἀμερίμνους εἶναι βούλει εἰς
[27]	τοῦ Θεοῦ τὸν ναόν. Πάντοθεν	οὖν	ἡμᾶς ὠχυρῶσθαι χρή. Πρὸς γὰρ
[84]	τελείους ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ	οὖν	ἡμεῖς τοὺς παῖδας τοὺς ἡμετέρους
[39]	ἐπιτρέπει γαμεῖσθαι ὁ Παῦλος. Πῶς	οὖν	ἣν ἀφίησιν ἐλευθέραν πάλιν κολάζει
[41]	ἀπόστασιν διδόναι ὁ Θεός. Πῶς	οὖν	Ἰουδαίοις τοῦτο συνεχώρησεν; Δηλονότι διὰ
[49]	εἴποι τις ἄν. Τοὐναντίον μὲν	οὖν	καὶ ἄνεσιν ἔχοντα πολλὴν καὶ
[75]	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου. Ὅταν	οὖν	καὶ ἐνταῦθα κἀκεῖ μέριμνα ᾖ,
[14]	ἐποίησεν ἂν γάμου χωρίς; Ὥσπερ	οὖν	καὶ ἐποίησε τοὺς πρώτους ὅθεν
[36]	ἀλλὰ ἔργων οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ	οὖν	καὶ κολάσεις. Πῶς δὲ καὶ
[52]	πλέον αὐταὶ καρποῦνται μέρος, ὥσπερ	οὖν	καὶ ὁ λόγος ἀπέδειξε. Τί
[27]	πείθει καὶ προσάγεται μᾶλλον, ὅπερ	οὖν	καὶ ὁ μακάριος Παῦλος ἐποίησεν.
[13]	βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν αὐτοῖς· ὥσπερ	οὖν	καὶ ὁ Χριστὸς ἐποίησεν. Οὐ
[19]	νῦν δὲ μία. Ἐδόθη μὲν	οὖν	καὶ παιδοποιΐας ἕνεκεν ὁ γάμος·
[57]	ὁμολογεῖς πάλιν ἀθυμίας ὑπόθεσιν; Ὅταν	οὖν	καὶ παίδων ὄντων καὶ οὐκ
[24]	τοῖς ἁμαρτήμασίν ἐστιν. Ἐνῆν μὲν	οὖν	καὶ πλείονα λέγειν δεικνύντας ὅσον
[84]	ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ	οὖν	καὶ τιμᾶσθαι τοὺς κατωρθωκότας. Ὅτι
[1]	ἂν εἶεν ἁγναί; Πρῶτον μὲν	οὖν	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον οὐκ
[73]	σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. Τί	οὖν	κόπτεις σαυτὸν ἐν τοῖς τοῦ
[82]	τῷ γάμῳ πραγματείας κατέπεσον. Τί	οὖν	κωλύει, φησί, καὶ νῦν μετὰ
[9]	οὐκ ἂν εἴη δίκαιος. Πῶς	οὖν	κωλύω γαμεῖν τῶν γαμούντων μὴ
[21]	καταποντισθῇ εἰς τὴν θάλασσαν. Τί	οὖν	λέξουσιν οἱ διὰ τῶν ῥημάτων
[23]	ἴσως ἐρεῖ τις ὑμῶν· οὐδεὶς	οὖν	μετ´ ἐκείνους τοὺς καιροὺς ἐκακηγόρησεν
[39]	αὐτοῦ ἀμφότερα τὰ παραγγέλματα. Τί	οὖν	μετὰ ταῦτά φησιν; Τοῖς δὲ
[12]	λέγεις, οὐχ ὁ κύριος. Πόθεν	οὖν	μοι τὸ ἀσφαλὲς καὶ τὸ
[74]	παράγει, ὁ δὲ μένει. Τοῦτο	οὖν	μόνον οὐχ ἱκανὸν δεῖξαι τὸ
[40]	τῇ αὐτῇ συζώντων γυναικί; Δικαίως	οὖν	ὁ κύριος αὐτὸ μοιχείαν ἐκάλεσεν.
[12]	Χριστοῦ πρόσταγμα τὸ λεχθέν. Τί	οὖν	ὁ Παῦλος ἐνηχούμενος ὑπὸ τοῦ
[35]	διδασκάλων ἔχωσι τὰ παραδείγματα. Ὥσπερ	οὖν	ὁ χωρὶς ἔργων ἐν τοῖς
[34]	σκάφος αὐτῇ καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ	οὖν	οἱ κατὰ τὴν θάλατταν κακοῦργοι,
[7]	ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τίνες	οὖν	οἱ τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμοι;
[10]	παρθενίαν ἀποδείκνυμεν οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ	οὖν	οἱ τὸν γάμον κακίζοντες τοῖς
[21]	ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν. Ἐχρῆν μὲν	οὖν,	ὅπερ ἔφην, εἰ καὶ ἀκίνδυνος
[11]	κατὰ δύναμιν ἐξισωθῆναι ἐκείνοις. Πῶς	οὖν;	Οὐ γαμοῦσιν οὐδὲ γαμίζονται ἄγγελοι,
[1]	τὴν παρακαταθήκην ἀπέδωκεν. Μέχρι τίνος	οὖν	οὐ στήσεσθε τρέχοντες εἰς κενὸν
[17]	τῇ ψυχῇ γενομένην διαστροφήν. Ὥσπερ	οὖν	οὐδὲ ἡ τῶν φαρμάκων φύσις
[74]	οὔτε φροντίζειν τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ	οὖν	οὐδὲ θλίβεσθαι τὸ διὰ τὸν
[46]	ἐπὶ τῆς οἰκείας ἀξίας, καθάπερ	οὖν	οὐδὲ ὁ ταύτης ἀνήρ. Καὶ
[67]	θεραπαινίδων πλῆθος ἡδύ. Ταύτης μὲν	οὖν	οὐδὲν χεῖρον τῆς ἡδονῆς· τοσαύτας
[34]	τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν« εἰπών. Τίς	οὖν	οὐκ ἂν ἐρυθριάσειε ταῦτα ἀκούων;
[84]	ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται. Πῶς	οὖν	οὐκ ἄτοπον ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[5]	νοήματα αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί	οὖν	οὗτός φησιν; Τὸ πνεῦμα ῥητῶς
[17]	Εὔα μὴ μεσιτεύοντος γάμου; Τί	οὖν;	Οὕτως, φησίν, ἔμελλον ἅπαντες ἄνθρωποι
[41]	αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν. Τί	οὖν	οὐχὶ καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων
[6]	τῆς ψυχῆς τὰ νοήματα. Τί	οὖν	ὄφελος ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ τοὺς
[1]	ἐστι τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾶν. Ἐπεὶ	οὖν	πάντοθεν ἡμῖν τοῦτο συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν
[82]	τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´	οὖν	παρὰ τοῦτο τῆς παρθενίας ἴσος
[8]	καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. Ἔτ´	οὖν	παρθενίας μνησθήσεσθε καὶ ἐπὶ τῷ
[8]	τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν. Πῶς	οὖν	παρθένος ἡ ἀκάθαρτος; Οὗτος γὰρ
[5]	Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν. Πῶς	οὖν	παρθένος ἡ τῆς πίστεως ἀποστᾶσα,
[36]	ταλαιπωρίας ἀφάτους, θανάτους καθημερινούς; Τί	οὖν	περὶ τούτου φησί; Πλέον αὐτῶν
[47]	τὸν λόγον ἐποίησεν. Ἡ μὲν	οὖν	ποικίλη μίξις τῶν λόγων διὰ
[73]	εἴποι τις. Καὶ σφόδρα μὲν	οὖν	πρὸς αὐτόν. Εἰ γὰρ ἐν
[8]	τετυφῶσθαι κατὰ τῶν γαμουμένων. Τί	οὖν	πρὸς ἐμὲ τοῦτο, φησί, τὴν
[74]	βελτίων ἐκείνης ἡ φροντίς. Πῶς	οὖν	συγχωρεῖς τὸν γάμον τὸν προσηλοῦντα
[67]	ἴσης οἱ πλουτοῦντες σπουδάζουσιν. Ὅταν	οὖν	συμβῇ τινα διαλάμπειν ἐν αὐταῖς,
[67]	ὥρᾳ καὶ τῷ θαύματι. Ὅταν	οὖν	τὰ δοκοῦντα εἶναι παρ´ αὐτοῖς
[12]	κἀγὼ πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν. Ὥσπερ	οὖν	τὰ τοῦ πνεύματος φθεγγόμενος ἑαυτοῦ
[54]	ταπεινῶσαι τὸ φρόνημα. Εἴ τις	οὖν	ταῦτα λέγοι, πρῶτον μὲν ἀγνοεῖ
[34]	τὴν ἐπιθυμίαν διήγειρε. Πρῶτον μὲν	οὖν	ταύτῃ μείζων παρὰ τοῖς γεγαμηκόσιν
[68]	αὐτὸν ἀτενέστερον ὁρῶσαν. Τίς ἂν	οὖν	ταύτην ἀναμετρήσειε τὴν ἡδονήν; Ποῖος
[53]	γίνεται κεφαλὴ καὶ ἀρχή. Τί	οὖν	ταύτης τῆς ἀνωμαλίας χεῖρον γένοιτ´
[23]	Πολλοὶ καὶ πολλαχοῦ γῆς. Πῶς	οὖν	τὴν αὐτὴν δίκην οὐκ ἔδοσαν;
[27]	ἠγρύπνησαν οἱ φυλάσσοντες αὐτήν. Πῶς	οὖν	τὴν ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα ταύτην; Ὅταν
[41]	αἱρέσεως ποιοῦντός ἐστι. Περὶ μὲν	οὖν	τῆς ἐγκρατείας διαλεγόμενος, Θέλω« φησί,
[78]	αὐτῶν καὶ φιλοσοφεῖ λέγων· Μὴ	οὖν	τις ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει
[46]	ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν. Ὥσπερ	οὖν	τὸ μὴ πάντων αὐτὸν ἄρχειν
[12]	ἀλλὰ νῦν δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ	οὖν	τὸ Ὁ κύριος, οὐκ ἐγώ«
[38]	οὐκ ἀναπαύει τῶν πόνων. Πῶς	οὖν;	Τοῖς μὲν γεγαμηκόσι πολλὴν δίδωσι
[34]	καὶ στέγει τὴν φλόγα. Ἔτ´	οὖν	τολμήσει τις, εἰπέ μοι, τῇ
[38]	ἑαυτὴν εἰς τὸ στάδιον. Τίς	οὖν	τολμήσει, τοῦ θεάτρου συγκροτουμένου καὶ
[33]	πλείονα ἔχει τὴν ἐνεργείαν. Κἀνταῦθα	οὖν	τὸν διδάσκαλον μιμούμενος ὁ μαθητὴς
[32]	τὸν Θεὸν μύρια τάλαντα. Ἐπεὶ	οὖν	τοσαύτην ἐν ταῖς εὐχαῖς πρόσιμεν
[15]	Ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ	οὖν	τότε ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων τοσαύταις
[12]	δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ
[49]	τοῦτο δοκεῖ; Δι´ αὐτὸ μὲν	οὖν	τοῦτο ἔγωγέ φημι δεῖν αὐτὸ
[42]	ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα δὲ Νομίζω	οὖν	τοῦτο εἶναι καλὸν διὰ τὴν
[78]	φθορὰν τῇ ἀποχρήσει. Τί δήποτε	οὖν	τοῦτο ποιεῖ; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν
[52]	ἐπὶ τὸ βάραθρον ἀπαχθήσεται; Οὔτε	οὖν	τούτοις δυνήσεται ἑαυτὴν παραμυθήσασθαι τοῖς
[84]	ἐν τῇ παλαιᾷ. Τί δήποτε	οὖν	τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ
[1]	τῶν οὐρανῶν εἰσάγω κληρονομίαν. Πῶς	οὖν	ὑμεῖς πρᾶγμα ἀκάθαρτον καὶ ἐναγὲς
[1]	φαῦλον νομίσαντες οὕτως ἔφυγον. Πῶς	οὖν	ὑπὲρ τῆς τῶν φαύλων ἀναχωρήσεως
[46]	ἡ γραφὴ τοῦ ἀνδρός. Πῶς	οὖν,	φησί, βοηθὸν αὐτὴν ἐκάλεσε τὴν
[9]	τὰ αὐτά σοι μανείην. Πῶς	οὖν,	φησί, παρακαλεῖς μὴ γαμεῖν; Ὅτι
[13]	Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω. Τί	οὖν	φησι; Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ
[42]	καθάπερ καὶ ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω«	οὖν	φησι, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Ὁρᾷς
[52]	καὶ ὁ λόγος ἀπέδειξε. Τί	οὖν;	φησίν, ἅπασι τοῦτο πρόσεστι τοῖς
[46]	κακία πρὸς κακίαν γυναικός« Πῶς	οὖν,	φησίν, εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός·
[77]	οὐκ ἂν εἴη παρθένος. Τί	οὖν	φησιν ὅταν καὶ ἡ παρθένος
[82]	καὶ γάμων καὶ παίδων; Τί	οὖν,	φησίν, ὅταν τῶν παρθενευσάντων πολλοὶ
[39]	καὶ συνεχῶς ἀπολαύειν ἐπιθυμίας. Τί	οὖν,	ὦ βέλτιστε, ἂν μηδὲ τρυφᾶν
[49]	Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα.	Οὔπω	γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ´ οὐδὲ ἔτι
[57]	δὲ ἀνάγκη καὶ φροντίζειν ἅπαντα.	Οὔπω	γὰρ ὄντος τοῦ κληρωθησομένου δήλου
[8]	Τὸ γὰρ τῶν ἀπηγορευμένων ἀπέχεσθαι	οὔπω	γενναίας καὶ νεανικῆς ψυχῆς. Τελείας
[39]	ἁπλῶς οὐκ ἔχουσαν ἄνδρα φησίν,	οὔπω	δὲ καὶ τῇ τῆς οἰκείας
[39]	περὶ τῆς ἀπειρογάμου μὲν ἔτι,	οὔπω	δὲ οὐδὲ τοῦτο οὐδὲ ἐκεῖνο
[26]	εἰς τὸ τῆς πορνείας βάραθρον.	Οὔπω	σοι κοῦφον γέγονε τὸ πτερὸν
[83]	ψυχῇ τῇ ἑαυτοῦ. Τότε δὲ	οὔπω	τοσαύτης ἀκριβείας ἐπίδειξις ἦν. Τί
[78]	ἐπισταμένης κρίνειν ὀρθῶς. Ἀλλὰ τούτων	οὔπω	τῶν λόγων ἦν ὁ καιρός,
[14]	ταύτην ἀπεδύσαντο στολὴν καὶ τὸν	οὐράνιον	ἀπέθεντο κόσμον, ἐδέξαντο δὲ τὴν
[77]	περιφέρουσα καὶ τὸν καθαρὸν καὶ	οὐράνιον	συμπνίγουσα σπόρον. ~Διὰ τί μὴ
[16]	παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ ἐπὶ τὴν	οὐράνιον	ταύτην καλοῦντος φιλοσοφίαν, εἴασε μένειν
[73]	οὐκ ἐπιγείῳ τινὶ δικαστηρίῳ ἀλλ´	οὐρανίῳ	βήματι παραστήσεσθαι μέλλοντας καὶ ῥημάτων
[81]	ἀνδρείαν, ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα τῶν	οὐρανίων	θερμόν, ὑπεροψίαν πάντων τῶν ἐπὶ
[59]	καὶ τόσα χρυσίου τάλαντα, ἀλλ´	οὐρανοὶ	καὶ τὰ ἐν οὐρανοῖς ἀγαθὰ
[49]	οὐρανὸν καὶ τὰ ἐν τοῖς	οὐρανοῖς	ἀγαθὰ ἐν τῇ τοῦ λελυπηκότος
[59]	ἀλλ´ οὐρανοὶ καὶ τὰ ἐν	οὐρανοῖς	ἀγαθὰ τὰ ἕδνα ταύτης τῆς
[49]	πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς	οὐρανοῖς.	Βλέπε πόσον τὸ ἔπαθλον. Πέτρος
[11]	τῆς γῆς διατρίβοντας τοῖς ἐν	οὐρανοῖς	διαιτωμένοις ὁμοίως πολιτεύεσθαι ποιεῖ; Τοὺς
[49]	καὶ σιωπήσας τὰς ἐν τοῖς	οὐρανοῖς	δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν ἀπεστέρησε, Θλῖψιν«
[49]	θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι ἐν τοῖς	οὐρανοῖς	καὶ πολλῷ λαμπροτέρους δειχθῆναι τῶν
[79]	ἀπολυθέντες τῶν δεσμῶν ὡς ἐν	οὐρανοῖς	ὄντες οὕτως διέτριβον ἐπὶ τῆς
[37]	διὰ τοὺς ἀποκειμένους ἐν τοῖς	οὐρανοῖς	τῇ χηρείᾳ μισθοὺς ὁ τὸν
[11]	δὲ μὴ δύνανται εἰς τὸν	οὐρανὸν	ἀναβῆναι τέως καθάπερ ἐκεῖνοι, τῆς
[79]	ἀντὶ μὲν στέγης εἶχον τὸν	οὐρανόν,	ἀντὶ δὲ κλίνης τὴν γῆν,
[41]	διανοίας ἀναστήσας καὶ πρὸς τὸν	οὐρανὸν	ἄρας, οὕτω τοὺς περὶ τῆς
[44]	οὖν δυνήσεται τὴν ἐπὶ τὸν	οὐρανὸν	βαδίζειν ὁδόν, τὴν εὐλύτων καὶ
[10]	τοιούτων οὐδέν· ἀλλὰ καθάπερ τὸν	οὐρανὸν	ἐν μεσημβρίᾳ σταθερᾷ μηδενὸς ἐνοχλοῦντος
[68]	Καὶ πόσῳ βέλτιον εἰς τὸν	οὐρανὸν	ἐνορᾶν καὶ πολλῷ μείζονα ἐκεῖθεν
[79]	θνητῆς ὡς ἀσωμάτους, ὡς τὸν	οὐρανὸν	ἤδη λαχόντας, ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας,
[22]	ἰσχυροὶ λίαν καὶ πρὸς τὸν	οὐρανὸν	ἤδη μεταστάντες οὐδὲν δέονται τῆς
[68]	λυμαίνεται. Ἀλλ´ οὐ βούλει τὸν	οὐρανὸν	ἰδεῖν; Ἔξεστί σοι τὸν ἐπὶ
[73]	ἡμᾶς ἤδη καλεῖ πρὸς τὸν	οὐρανόν,	καθάπερ καὶ Ῥωμαίοις ἐπιστέλλων ὁ
[49]	τῶν μισθῶν λόγοις σιωπήσας τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
[17]	ἀρχῆς μὲν εἷλκεν ἐπὶ τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν ἐκεῖ φέρουσαν ὁδὸν
[73]	ὄντως παιδικὰ ἀθύρματα φαντάζεσθαι τὸν	οὐρανὸν	καὶ τῆς ἐκεῖ διατριβῆς τὴν
[32]	ἐπιδοῦναι πρὸς ἀρετήν, ἀναπτῆναι πρὸς	οὐρανόν,	νηστείαις καὶ εὐχαῖς συνεχῶς προσκαρτερῶν
[80]	πτηνοὺς ἀφεῖσα πέτεσθαι πρὸς τὸν	οὐρανόν.	Ὅπου γὰρ οὔτε γυναικὸς θεραπεία
[75]	πρὸς αὐτὸν ἄρας αὐτὴν τὸν	οὐρανόν,	πάλιν μετατίθησιν ἐπὶ τὴν τοῦ
[44]	οὐδὲ μικρὸν ἀναβλέψαι πρὸς τὸν	οὐρανὸν	συγχωρεῖ, πάντοθεν ὥσπερ τις ἴλιγγος
[84]	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´	οὐρανὸς	καὶ τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ
[10]	κρείττων προτίθημι ὅσον γῆς ὁ	οὐρανός,	ὅσον τῶν ἀνθρώπων οἱ ἄγγελοι,
[68]	κασσιτέρου καὶ μολύβδου τοσοῦτον ὁ	οὐρανὸς	χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ πάσης
[80]	Ἰωάννου ὅσον ἡ γῆ τοῦ	οὐρανοῦ.	Ὥσπερ γὰρ τὸ εὔσχημον καὶ
[27]	καὶ ὁ σποδὸς τοῖς ἐν	οὐρανῷ	διατρίβουσιν ἐξισοῦσθαι φιλονεικεῖ καὶ ἡ
[78]	ἀλλ´ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι ἐν	οὐρανῷ.	Εἶδες τὸ μέσον, ποῦ τὸν
[14]	ἐκεῖνοι τούτου χωρὶς καθάπερ ἐν	οὐρανῷ	τῷ παραδείσῳ διαιτώμενοι καὶ ἐντρυφῶντες
[78]	ἄξιον εἶναι νομίζειν, ὃ τῶν	οὐρανῶν	ἄξιόν ἐστι καὶ τῆς ἀγγελικῆς
[1]	βούλει τέλειος εἶναι καὶ τῶν	οὐρανῶν	ἄξιος, μὴ στῇς μεχρὶ τούτου
[1]	Οὐκέτι δὲ καὶ τὴν τῶν	οὐρανῶν	βασιλείαν τοῖς μὴ μάτην ὀργιζομένοις
[1]	τούτους εἰς τὴν ἀγήρω τῶν	οὐρανῶν	εἰσάγω κληρονομίαν. Πῶς οὖν ὑμεῖς
[49]	μὲν τὴν βασιλείαν τίθησι τῶν	οὐρανῶν·	Εἰσὶ« γὰρ εὐνοῦχοι« φησίν, οἵτινες
[73]	καὶ μεριμνᾷς; Ἡ βασιλεία τῶν	οὐρανῶν	ἐφέστηκε. Σὺ δὲ περὶ οἰκίας
[17]	τὰ μετέωρα πέτανται καὶ τῶν	οὐρανῶν	ἔχονται, πάντα τὰ ἐπὶ τῆς
[36]	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν«	καὶ ἐπαγαγόντι· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν
[13]	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν.	Ὅταν γὰρ μέγα ᾖ τὸ
[49]	ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν.	Ὅτε δὲ εὔχεσθαι ὑπὲρ τῶν
[80]	δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ τῶν	οὐρανῶν,	οὐ φόβων μόνον οὐδὲ φροντίδων
[49]	Θεὸς Ἰουδαίοις ἀφεὶς ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν	οὐρανῶν	τὰ τῆς γῆς ἐχαρίζετο ἀγαθά.
[83]	εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν	οὐρανῶν.	Τότε φόνος ἐδόκει μόνον εἶναι
[11]	τὴν παραμυθίαν αὐτὸν τὸν τῶν	οὐρανῶν	ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν ὦσιν ἅγιαι
[22]	ἐκεῖ λάμποντας ὁρῶντες· Οὗτοι ἦσαν	οὓς	εἴχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ
[57]	ἡ γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ κυρία	οὖσα	τοῦ τεκεῖν. Ὅταν δὲ ὁ
[67]	θεραπαινίδων ἐκείνων ἀγέλῃ εὐπρεπής τις	οὖσα	τύχῃ. Ἀνάγκη γὰρ τοῦτο πάντως
[57]	εἴπῃς· τί δαὶ ἂν εὔμορφος	οὖσα	τύχῃ; Οὐδὲ γὰρ οὕτω ταύτης
[60]	ταῦτα; Κἂν γὰρ μηδὲ ἐλευθέρα	οὖσα	τύχῃ, οὐδὲ τοῦτο αὐτῆς λυμαίνεται
[37]	τῶν ἐκείνης ἐγγόνων τὴν οὐκέτ´	οὖσαν	ἀμύνεται καὶ τὸν ἄνδρα πολλάκις
[75]	ἀλλὰ καὶ τῇ φύσει κουφοτέραν	οὖσαν	ἐκείνης; Τί γὰρ ἡ μὴ
[39]	ἐκεῖ δὲ τὴν οὐκέτι κυρίαν	οὖσαν	ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ, ἀλλ´
[70]	καὶ εὐεξίας ποιητική, ἣν μείζονα	οὖσαν	εὑρήσεις τῆς τρυφῆς. Καὶ πρῶτον
[10]	καλόν, ὅπερ τὴν παρθενίαν ἀποδείκνυμεν	οὖσαν	ἡμεῖς. Ὥσπερ οὖν οἱ τὸν
[34]	τῆς ἀκρασίας ἔθηκε λέξιν, ἐμφατικωτέραν	οὖσαν	καὶ πολὺν ἔχουσαν τὸν ψόγον.
[39]	προαιρέσεως ψήφῳ προσδεδεμένην ἀλλ´ ἐλευθέραν	οὖσαν	καὶ τοῦτο ἑλέσθαι κἀκεῖνο· ἐκεῖ
[22]	τὴν ἀρετὴν οὕτω καταγέλαστον αὐτὴν	οὖσαν	ὁρῶν; Εἰ γὰρ νῦν πάντων
[71]	ψυχῇ πολλῷ πλείους καὶ χαλεπωτέρας	οὔσας	τῶν σωματικῶν. Καὶ γὰρ μαλακοὺς
[73]	τῆς χρήσεως αὐτῶν ἀώρου λοιπὸν	οὔσης	καὶ παρὰ καιρόν; Εἰ γὰρ
[55]	τις ποιήσειε τοσαύτης δυσκολίας πανταχοῦ	οὔσης;	Μὴ γάρ μοι, εἴ που
[54]	ἡ βία· φιλίας δὲ οὐκ	οὔσης	οὐδὲ πόθου, ἀλλ´ ἀντὶ τούτων
[55]	τῆς ὁμοτιμίας λυμαίνεται, τοῦ τῆς	οὐσίας	μέτρου πείθοντος αὐτὴν ἐξισοῦσθαι τῷ
[27]	λόγους βραχεῖς ποιησάμενος ἐκείνοις πολλοῖς	οὖσιν	αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν, οὐκ ἀφιεὶς πληγῆναι
[42]	διελέγετο οὔτε τὸ νομίζω τέθεικεν	οὔτε	αἰτίαν τινὰ ἀλλ´ ἁπλῶς Καλόν
[41]	οὐκ ἐθέλοντας προσίεσθαι οὔτε κολάζει	οὔτε	ἄκοντας ἀναγκάζει τοῦτο ποιεῖν. Οὐ
[57]	ἅπερ οὐδεὶς ἂν οὔτε ἑκὼν	οὔτε	ἄκων διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν.
[52]	κινδύνων φόβος οὔτε ἡδονῆς ὑπερβολὴ	οὔτε	ἄλλο οὐδὲν τῆς τοιαύτης αὐτὸν
[37]	οὔτε συνθήκας θέσθαι πρὸς αὐτοὺς	οὔτε	ἄλλο πιστεῦσαι οὐδέν. Ὅταν γὰρ
[60]	διαλάμπειν τὴν τοῦ σώματος ὥραν	οὔτε	ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν. Καὶ
[78]	τοῦτο οὔτε καθικνεῖται αὐτῶν σφοδρῶς	οὔτε	ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν ἀλλὰ καθάπτεται μέν,
[32]	ὑπεύθυνοι; Οὔτε γὰρ οἰκέτης δεσπότην	οὔτε	ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν ἂν οὕτως
[14]	σφόδρα χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖόν ἐστιν	οὔτε	αὐτοῖς ἀζήμιος ἡ τοιαύτη κατηγορία,
[78]	τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Οὔτε γαμοῦσιν	οὔτε	γαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν ὡς ἄγγελοι
[73]	δὲ τῷ μέλλοντι οὔτε γαμοῦσιν	οὔτε	γαμίζονται, ὁ δὲ παρὼν καιρὸς
[78]	μαθεῖν ἄκουσον τοῦ Χριστοῦ λέγοντος·	Οὔτε	γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν
[73]	συγκέκλεισται, ἐν δὲ τῷ μέλλοντι	οὔτε	γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται, ὁ δὲ
[52]	γυναῖκας οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν διώκειν.	Οὔτε	γὰρ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὡς
[15]	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος αὐξήσει.	Οὔτε	γὰρ ὁ γάμος μὴ βουλομένου
[32]	πολλῷ μείζονος ὀργῆς ὄντες ὑπεύθυνοι;	Οὔτε	γὰρ οἰκέτης δεσπότην οὔτε ἀρχόμενος
[46]	Γενόμενος δὲ ἀμφότερα εὐθέως ἀπώλεσεν.	Οὔτε	γὰρ τὸ κατ´ εἰκόνα οὔτε
[66]	τὴν γυναικείαν φύσιν τῇ αἰσχύνῃ.	Οὔτε	γὰρ τὸ φαίνεσθαι οὔτε τὸ
[52]	ἐπὶ τὴν ἀθλίαν ἐκείνην μετέπεσεν.	Οὔτε	γὰρ τοῖς αὐτοῖς ὅπλοις χρήσασθαι
[52]	δυνήσεται ἑαυτὴν παραμυθήσασθαι τοῖς μηχανήμασιν	οὔτε	γοῦν τὴν ὀργὴν διὰ τῶν
[44]	καὶ οὔτε τρυφᾶν οὔτε ὀργίζεσθαι	οὔτε	γυναῖκα τὴν μὲν ἐκβάλλειν, τὴν
[80]	πρὸς τὸν οὐρανόν. Ὅπου γὰρ	οὔτε	γυναικὸς θεραπεία οὔτε παίδων ἐπιμέλεια,
[60]	δεῖται τῶν οὐκ ἐφ´ ἡμῖν.	Οὔτε	δὲ τὸ πενίᾳ συζῆν καθάπερ
[84]	κατωρθωκότας. Ὅτι γὰρ οὔτε τούτων	οὔτε	ἐκείνων τέλος ἔσται ὁ Χριστὸς
[57]	γάμῳ καὶ ἅπερ οὐδεὶς ἂν	οὔτε	ἑκὼν οὔτε ἄκων διαφύγοι, ταῦτα
[14]	ταύτης ἀμείνω οὐδὲν οὔτε ἐνεπόδιζεν	οὔτε	ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ παρήκουσαν τοῦ
[14]	καὶ πολλῷ ταύτης ἀμείνω οὐδὲν	οὔτε	ἐνεπόδιζεν οὔτε ἐνέκοπτεν. Ἐπειδὴ δὲ
[34]	ἀμφοτέροις προσάγεται. Τοῖς μὲν γὰρ	οὔτε	ἐνοχλεῖν αὐτὸν οἶμαι εἰδότα ὅτι
[52]	γυναῖκες κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ δὲ αἷς	οὔτε	ἐπιβουλῆς ἐπὶ τὰς ἠδικημένας ἐδέησεν
[82]	Ἀβραὰμ ὁ γάμος τοιοῦτον ἐποίησεν	οὔτε	ἡ παρθενία τὰς ἀθλίας ἐκείνας
[52]	πραγμάτων φροντὶς οὔτε κινδύνων φόβος	οὔτε	ἡδονῆς ὑπερβολὴ οὔτε ἄλλο οὐδὲν
[32]	Οὐ περιπλοκῶν οὗτος ὁ καιρὸς	οὔτε	ἡδονῶν ἀλλὰ δακρύων καὶ στεναγμῶν
[22]	θηρίων ἐσπαράττοντο τότε ἐκείνων. Καὶ	οὔτε	ἡλικία οὔτε τὸ πλῆθος οὔτε
[55]	τἀνδρὸς οὕτω διακειμένου οὔτε οἰκέταις	οὔτε	θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται,
[78]	ὑγιοῦς διδασκαλίας φυτά. Διὰ τοῦτο	οὔτε	καθικνεῖται αὐτῶν σφοδρῶς οὔτε ἀνεπιτιμήτους
[4]	παρθενία οὔτε καλὸν καθ´ ἑαυτὸ	οὔτε	κακόν, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς τῶν
[4]	γὰρ νηστεία καὶ ἡ παρθενία	οὔτε	καλὸν καθ´ ἑαυτὸ οὔτε κακόν,
[52]	συνουσία φίλων οὔτε πραγμάτων φροντὶς	οὔτε	κινδύνων φόβος οὔτε ἡδονῆς ὑπερβολὴ
[41]	αὐτὴν καὶ οὐκ ἐθέλοντας προσίεσθαι	οὔτε	κολάζει οὔτε ἄκοντας ἀναγκάζει τοῦτο
[4]	παρθενίας οὔτε μισθὸν δώσει τις	οὔτε	κόλασις ἀποκείσεται· ὑμεῖς δὲ ὑπὲρ
[4]	μὲν ὑπὲρ νηστείας καὶ παρθενίας	οὔτε	μισθὸν δώσει τις οὔτε κόλασις
[82]	Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ Ἀβραὰμ	οὔτε	ὁ τούτου παῖς οὐδὲ ὁ
[2]	ἄν· Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε«	οὔτε	οἱ διαμαρτάνοντες συγγνώμης ἔτυχον ἀλλὰ
[55]	ἀλλ´ ὅτι τἀνδρὸς οὕτω διακειμένου	οὔτε	οἰκέταις οὔτε θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας
[73]	γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι, οὐ τέχναι	οὔτε	οἰκοδομαί, οὐ πόλεις οὐδὲ οἰκίαι
[44]	τὸν ἐχθρὸν καὶ οὔτε τρυφᾶν	οὔτε	ὀργίζεσθαι οὔτε γυναῖκα τὴν μὲν
[52]	εὐθέως ἐπὶ τὸ βάραθρον ἀπαχθήσεται;	Οὔτε	οὖν τούτοις δυνήσεται ἑαυτὴν παραμυθήσασθαι
[80]	Ὅπου γὰρ οὔτε γυναικὸς θεραπεία	οὔτε	παίδων ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς ἀκτημοσύνης
[70]	μέλι. Οἱ μὲν γὰρ πλουτοῦντες	οὔτε	πεινῶντες ἐσθίουσι καὶ χωρὶς τοῦ
[49]	τοῦτο ποιεῖ οὔτε περὶ παρθενίας	οὔτε	περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος. Ἀλλ´ ἐκεῖ
[49]	ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοῦτο ποιεῖ	οὔτε	περὶ παρθενίας οὔτε περὶ ἀνεξικακίας
[42]	Θεός, οὐ μόνον ἀπόστολος ἀλλ´	οὔτε	πιστὸς ἠδυνήθην ἂν γενέσθαι ποτέ.
[52]	μεταστρέφεται· καὶ οὔτε συνουσία φίλων	οὔτε	πραγμάτων φροντὶς οὔτε κινδύνων φόβος
[66]	δὲ ἀπεστέρηται πάσης. Καὶ ὥσπερ	οὔτε	σκότος τοῦ φωτὸς ἄμεινον οὔτε
[37]	εἰπεῖν, οὔτε φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες	οὔτε	συνθήκας θέσθαι πρὸς αὐτοὺς οὔτε
[52]	οὕτως θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται· καὶ	οὔτε	συνουσία φίλων οὔτε πραγμάτων φροντὶς
[63]	μόνον ἀναισχύντως καὶ ὑπόπτως ἐνιδεῖν	οὔτε	τὴν ἀκοὴν δέξασθαί τι τῶν
[75]	οὔτε τὴν πενίαν δυνήσονται φέρειν	οὔτε	τὴν αὐτάρκειαν ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό ἐστιν
[63]	ἵππων ἕκαστον εὐρυθμίᾳ διατηρεῖ, καὶ	οὔτε	τὴν γλῶτταν ἀφίησιν ἀπηχές τι
[75]	ἐπιμελήσονται καὶ οἱ μὴ κλαίοντες	οὔτε	τὴν πενίαν δυνήσονται φέρειν οὔτε
[22]	οὔτε ἡλικία οὔτε τὸ πλῆθος	οὔτε	τὸ γελῶντας εἰπεῖν προέστη τῶν
[60]	τὴν ἑκοῦσαν τοῦτο ὑπομένουσαν ποιεῖ	οὔτε	τὸ ἐκ ταπεινῶν γεγονέναι οὔτε
[46]	Οὔτε γὰρ τὸ κατ´ εἰκόνα	οὔτε	τὸ καθ´ ὁμοίωσιν ἐφύλαξεν— πῶς
[66]	αἰσχύνῃ. Οὔτε γὰρ τὸ φαίνεσθαι	οὔτε	τὸ κρύπτεσθαι τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ
[60]	οὔτε τὸ ἐκ ταπεινῶν γεγονέναι	οὔτε	τὸ μὴ διαλάμπειν τὴν τοῦ
[42]	γε ὅτε περὶ ἐγκρατείας διελέγετο	οὔτε	τὸ νομίζω τέθεικεν οὔτε αἰτίαν
[22]	τότε ἐκείνων. Καὶ οὔτε ἡλικία	οὔτε	τὸ πλῆθος οὔτε τὸ γελῶντας
[66]	οὔτε τὸ συγκεκλεῖσθαι τοῦ λελύσθαι	οὔτε	τὸ πολλῶν χρῄζειν τοῦ μηδενός,
[14]	μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν ἀμφότερα, ὡς	οὔτε	τὸ πρᾶγμα περιττόν, ἀλλὰ καὶ
[66]	οὔτε σκότος τοῦ φωτὸς ἄμεινον	οὔτε	τὸ συγκεκλεῖσθαι τοῦ λελύσθαι οὔτε
[82]	παρθενία τοῦ γάμου. Πῶς; Ὅτι	οὔτε	τὸν Ἀβραὰμ ὁ γάμος τοιοῦτον
[63]	ἀπηχές τι καὶ ἀνάρμοστον φθέγξασθαι	οὔτε	τὸν ὀφθαλμὸν μόνον ἀναισχύντως καὶ
[84]	τιμᾶσθαι τοὺς κατωρθωκότας. Ὅτι γὰρ	οὔτε	τούτων οὔτε ἐκείνων τέλος ἔσται
[44]	καὶ μισῆσαι τὸν ἐχθρὸν καὶ	οὔτε	τρυφᾶν οὔτε ὀργίζεσθαι οὔτε γυναῖκα
[37]	τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν,	οὔτε	φίλους ποιήσασθαι θαρροῦντες οὔτε συνθήκας
[74]	ἑτέραν πάλιν ἐμβαλὼν φροντίδα; Ὅτι	οὔτε	φροντίζειν τοῦτό ἐστιν, ὥσπερ οὖν
[70]	τὴν ἀνάγκην τοῦ ὕπνου καθεύδουσιν.	Οὗτοι	δὲ ἐν χρείᾳ τούτων ἁπάντων
[84]	κατεδίκασεν, ἐπήγαγε λέγων· Καὶ ἀπελεύσονται	οὗτοι	εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ
[22]	τῆς παρθενίας ἐκεῖ λάμποντας ὁρῶντες·	Οὗτοι	ἦσαν οὓς εἴχομέν ποτε εἰς
[82]	μείζων ἐκείνης· τοὺς γὰρ ἐκείνων	οὗτοι	καθεδοῦνται κρινοῦντες ἐγγόνους. Οὐ ταύτῃ
[82]	ἡδονῆς μᾶλλον τῶν παρθενευόντων ἐκράτει.	Οὗτοι	μὲν γὰρ καθ´ ἑκάστην ὑπὸ
[26]	τρέμεις, ὦ μακάριε Παῦλε; Ὅτι	οὗτοι	μέν, ἴσως ἂν εἶπε, τὸ
[8]	ἅγιος τοῦ Θεοῦ« νῦν δὲ	Οὗτοι	οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ
[79]	Ἡλίας, ὁ Ἑλισσαῖος, ὁ Ἰωάννης,	οὗτοι	οἱ γνήσιοι τῆς παρθενίας ἐρασταί;
[14]	ἀνθρώπων, τοῦτο ὃ νῦν δεδοίκασιν	οὗτοι	οἱ τῆς οἰκουμένης μεριμνηταί, οἱ
[81]	μηδὲν ἔχων ὡς πάντα κατέχων,	οὗτος	ἁπάντων καταφρονεῖ καὶ παρρησίᾳ κέχρηται
[52]	χρηστοῦ, παντὸς δὲ λυπηροῦ τυραννικώτερον	οὗτος	αὐτοῦ κατακρατεῖ τὴν ψυχὴν ὁ
[8]	Πῶς οὖν παρθένος ἡ ἀκάθαρτος;	Οὗτος	γὰρ δεύτερος, μᾶλλον δὲ καὶ
[35]	καὶ ἐμαυτόν; Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν·	οὗτος	γάρ ἐστιν ὁ πλεονεκτήσας μὲν
[68]	φησίν, ἐκεῖνος μὲν οὐκ ἐμός,	οὗτος	δὲ ἐμός. Ἡ πλεονεξία ἄρα
[45]	ἐπὶ τὸ τρόπαιον φέρουσαν ὁδὸν	οὗτος	ἐκείνην εἶναί φησι τὴν πάντων
[61]	ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν. Πλὴν ἀλλὰ μηδὲ	οὗτος	ἔστω ὁ φόβος ἀλλὰ καὶ
[14]	ἔπαινον. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ σύμπας	οὗτος	κόσμος ἀπήρτιστο καὶ πάντα ηὐτρέπιστο
[64]	Ἔχει μὲν γὰρ θλίψεις καὶ	οὗτος	ὁ βίος ἀλλ´ ὅταν αὐτὰς
[32]	ὑπὲρ μεγάλων ἐγκαλεῖν. Οὐ περιπλοκῶν	οὗτος	ὁ καιρὸς οὔτε ἡδονῶν ἀλλὰ
[45]	ἦν τὸ μὴ γαμεῖν, εὐπρόσωπος	οὗτος	ὁ λόγος ἦν. Εἰ δὲ
[82]	ἦσαν χορός. Ὥστε περιττὸς ὑμῖν	οὗτος	ὁ λόγος καὶ μάταιος. Εἰ
[17]	ἐπειδή σε σφόδρα παρέμεινε κατασείων	οὗτος	ὁ φόβος· πῶς ὁ Ἀδάμ,
[34]	αὐτοί. Οὕτω καὶ ὁ δεινὸς	οὗτος	πειρατὴς τῇ παρθένῳ πολὺν ἐπάγει
[16]	ὁ αὐτός. Τίς οὖν ἐστιν	οὗτος;	Περικόψαι τὴν κακίαν τῆς ἡμετέρας
[29]	τι ἂν ἐκ συμφώνου. Ὅτι	οὗτος	προσηνέστερος ὁ λόγος ἐγένετο, τοῦ
[12]	ἥτις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον καὶ	οὗτος	συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτῆς, μὴ
[5]	αὐτοῦ οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί οὖν	οὗτός	φησιν; Τὸ πνεῦμα ῥητῶς λέγει
[9]	εἰ σωφρονοῦσι, καὶ ἐπαινῶν διατελῶ.	Οὕτω	γὰρ δύο γίνεται τὰ κέρδη·
[61]	ἐκπεσόντος αὐταῖς τῶν χρυσίων τινός.	Οὕτω	γοῦν πολλαὶ οὐ ταῦτα μόνον
[63]	τὰ ἀσώματα κάλλη δύνασθαι καθορᾶν,	οὕτω	δὲ ἥμερος καὶ γαληνὸς ὡς
[63]	τὸν τούτων δεσπότην ἔχειν ἐραστήν.	Οὕτω	δὲ καθαρὸς καὶ διειδὴς ὡς
[78]	ἐλθεῖν τὴν αἰτίαν. Οὐ γὰρ	οὕτω	δεινὸν τὸ πρᾶγμα δι´ ἀνάγκην
[78]	αἱ τοιαῦται ψυχαί· τὰς δὲ	οὕτω	διακειμένας οὐκ ἐνῆν ἀθρόον ἀναγαγεῖν
[68]	Ποῖος λόγος τὴν εὐφροσύνην τῆς	οὕτω	διακειμένης παραστήσειε ψυχῆς; Οὐκ ἔστιν
[55]	τὸ δεινὸν ἀλλ´ ὅτι τἀνδρὸς	οὕτω	διακειμένου οὔτε οἰκέταις οὔτε θεραπαινίσι
[1]	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἔξωθεν	οὕτω	διατεταγμένα νόμοις. Ὁ φονεύων ἀναιρείσθω,
[49]	αὐτοῖς. Διὰ ταῦτα καὶ Κορινθίοις	οὕτω	διελέγετο καὶ Ῥωμαίους ἀπὸ τῶν
[20]	τῆς οἰκείας ἐκφέρει μοχθηρίας τὴν	οὕτω	διεστραμμένην καὶ ἄδικον ψῆφον. Ὥστε
[2]	τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον δὲ οὐδὲ	οὕτω	δυνατόν. Πῶς γάρ; Ὁ μὲν
[78]	ἄθλιός ἐστι καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα	οὕτω	θαυμαστὸν ἐπονείδιστον εἶναι νομίζων; Διὰ
[7]	ἀνδρείας, τὴν δὲ παρθένον πρᾶγμα	οὕτω	θαυμαστὸν καὶ πάντα ὑπερβαῖνον τὰ
[34]	ὁ χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών, οὐδὲ	οὕτω	θέμις ὁρμίσαι τὸ σκάφος αὐτῇ
[32]	πρόσιμεν σβέσοντες ὀργὴν καὶ ὃν	οὕτω	καθ´ ἑκάστην ἐκπολεμοῦμεν τὴν ἡμέραν
[41]	τὸν ἕτερον ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ.	Οὕτω	καὶ αἱ τῶν γεγαμηκότων ψυχαὶ
[10]	δεδεμένον τοῖς πολεμίοις τὸν στρατηγόν,	οὕτω	καὶ ἐνταῦθα ἂν τῆς ἀρίστης
[35]	ἑαυτοῦ θεὶς τὸν φόβον ἐξέλυσεν,	οὕτω	καὶ ἐνταῦθα τὴν ἀγωνίαν ἐκβάλλει
[47]	ἐνέβαλε μεταξὺ διεγείρων τὸν ἀκροατήν,	οὕτω	καὶ ἐνταῦθα τοὺς περὶ τοῦ
[17]	ἢ ἔλαττον τὴν νόσον ἐργάζεται,	οὕτω	καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς αἱ
[52]	μίαν ἐξελεῖν, ἑτέραις κατέχεται πλείοσιν,	οὕτω	καὶ ἐπὶ τῶν τοῦ γάμου
[63]	ἔξω πάντας ἐμπίπλησι τῆς ἡδονῆς,	οὕτω	καὶ ἡ τῆς παρθενικῆς ψυχῆς
[73]	τούτων πολλῶν μείζονα μεριμνᾶν ἀναγκάζεται.	Οὕτω	καὶ ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν, ἐπειδὴ
[12]	φήσομεν ἀνθρωπίνην εἶναι τὴν ἀπόφασιν,	οὕτω	καὶ νῦν ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ
[34]	ἐμπλέοντας ἢ τοῦτο πάθωσιν αὐτοί.	Οὕτω	καὶ ὁ δεινὸς οὗτος πειρατὴς
[17]	ἀσφαλείας λοιπὸν τῆς πτήσεως ἔχωνται.	Οὕτω	καὶ ὁ κύριος ἡμῶν ἐξ
[23]	τιμωρίας ἐν γράμμασι θέντες ἀφῆκαν,	οὕτω	καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
[29]	τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν τῆς ἀκαίρου,	οὕτω	καὶ ὁ Παῦλος τοῦ γάμου
[15]	ὑπόθεσιν καὶ ῥίζαν ὁ Θεός,	οὕτω	καὶ παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰ
[55]	δεσπότῃ μᾶλλον ἢ ἀνδρὶ συνοικοῦσα	οὕτω	καὶ πράττειν καὶ πάσχειν ἅπαντα
[10]	ἐνοχλοῦντος νέφους ἔστιν ἰδεῖν καθαρόν,	οὕτω	καὶ τὰς ἐκείνων φύσεις οὐδεμιᾶς
[84]	πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι,	οὕτω	καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὁ
[84]	ἀπεφήνατο, ὥσπερ τὴν ζωὴν αἰώνιον	οὕτω	καὶ τὴν κόλασιν αἰώνιον εἶναι
[63]	τοιαύτην ἀνάγκη κἂν μὴ βούληται,	οὕτω	καὶ τὴν σάρκα τῆς οὕτω
[39]	τούτων ἑκατέρων μενούσης τῶν λογισμῶν.	Οὕτω	καὶ χήραν ἐνταῦθα μὲν τὴν
[22]	τῶν πολλῶν ζηλώσει τὴν ἀρετὴν	οὕτω	καταγέλαστον αὐτὴν οὖσαν ὁρῶν; Εἰ
[17]	πτῶμα γίνεται. Ἐπειδὴ δὲ ἔδειξεν,	οὕτω	λοιπὸν ἀφίησιν ὥσπερ ἐν καλιᾷ
[62]	ᾖ καὶ δυσειδής, ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν	οὕτω	μᾶλλον αὐτήν. Ἡ γὰρ ἀμορφία
[31]	τότε αὐτῷ προσκρούωμεν διὰ τῆς	οὕτω	ματαίας εὐχῆς, κελεύει τῆς κοίτης
[12]	Μακαριωτέρα δέ ἐστι, φησίν, ἐὰν	οὕτω	μείνῃ, κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην.
[63]	ὑπεροψία. Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς αὐτῇ	οὕτω	μὲν καλὸς καὶ εὐπρεπὴς ὡς
[22]	τοῦτο μόνον εἴπωσιν· Ἀνάβαινε, φαλακρέ«	οὕτω	παρώξυναν τὸν Θεὸν ὡς ἅμα
[20]	ταῦτα λέγειν, ἔδει νῦν καὶ	οὕτω	παύεσθαι τῆς διαβολῆς. Ὁ γὰρ
[27]	βαρὺ καὶ διαναπαύσας τὸν ἀκροατὴν	οὕτω	πείθει καὶ προσάγεται μᾶλλον, ὅπερ
[51]	καὶ ὀδύνης λόγον, μᾶλλον δὲ	οὕτω	πλείονα καὶ μείζω ὡς μηδὲ
[41]	τιθασὸν αὐτοῦ κατασκευάσας τὴν ψυχήν,	οὕτω	ποιεῖται τὴν εἰσήγησιν. Ἤκουσας παρθενίαν,
[32]	διάνοιαν ἅπασαν ἐπιστρέψαντες πρὸς ἐκείνους,	οὕτω	ποιοῦνται τὴν ἐντυχίαν, κἂν μικρὸν
[20]	τοῦ γοῦν μὴ προστρίψασθαι δόξαν	οὕτω	πονηρὰν ἐπέχειν τὴν γλῶτταν ἐχρῆν,
[78]	τῆς παρθενίας λόγους. Ὁ γὰρ	οὕτω	πρὸς τὰ τοῦ κόσμου πράγματα
[30]	καὶ πανταχόθεν ἑαυτὸν συναγαγόντα καλῶς	οὕτω	προσιέναι τῷ Θεῷ. Διὰ τοῦτο
[49]	φημι δεῖν αὐτὸ μετιέναι ὅτι	οὕτω	ῥᾷστόν ἐστιν ὡς πολὺ τοῦ
[52]	ὁ ταύτῃ τῇ μανίᾳ πληγείς.	Οὕτω	συνεχῶς ἐξάλλεται καὶ ἀποπηδᾷ καὶ
[33]	εἰς τὸν τῆς ἐγκρατείας ἔρωτα.	Οὕτω	συνεχῶς τὰ αὐτὰ λεγόμενα πλείονα
[57]	ἀθλία καὶ ταλαίπωρος κόρη καίτοι	οὕτω	σφοδρῶς ὑπὸ τῶν ἀλγηδόνων ἐκείνων
[82]	φλέγονται τὴν ἡμέραν· ἐκεῖνος δὲ	οὕτω	ταύτην κατεσβέκει τὴν φλόγα καὶ
[57]	εὔμορφος οὖσα τύχῃ; Οὐδὲ γὰρ	οὕτω	ταύτης ἀπήλλακται τῆς φροντίδος. Πολλαὶ
[68]	Διὰ τί γὰρ αὐτοὺς οὐχ	οὕτω	τέρπει ὁ κείμενος ἐπὶ τῆς
[62]	αἰσχρὸν καὶ λιμώττοντα παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν,	οὕτω	τὴν τοῦ προσώπου δόξαν τῆς
[75]	ἀκουόντων αὐτὰ ἀναλογίσασθαι, καὶ δείξας	οὕτω	τῆς παρθενίας τὴν ὑπεροχὴν καὶ
[65]	τὸ τίκτειν λέγω ἀλλὰ τὸ	οὕτω	τίκτειν μετὰ πόνων καὶ ὠδίνων·
[81]	ὑπεροψίαν πάντων τῶν ἐπὶ γῆς.	Οὕτω	τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον« γίνεται.
[14]	τοῦ στρατεύματος διασπασθῆναι τὴν εὐταξίαν,	οὕτω	τοῦ πάντων τῶν ἐπὶ γῆς
[69]	Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς δεσπότας	οὕτω	τοὺς κεκλημένους αὐτοὶ δεδοίκασι μή
[41]	καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἄρας,	οὕτω	τοὺς περὶ τῆς παρθενίας ἐμβάλλει
[27]	πυρὸς καὶ σιδήρου. Κἂν μὴ	οὕτω	τύχῃ παρεσκευασμένη ψυχὴ μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι
[63]	οὕτω καὶ τὴν σάρκα τῆς	οὕτω	φιλοσοφούσης ψυχῆς πρὸς τὰ ἐκείνης
[34]	δοῦλος τῶν ἡδονῶν, φησίν, ἂν	οὕτω	χαῦνος ὡς διὰ παντὸς ἐκκεχύσθαι
[47]	μεταξὺ δόντες ἀναπνεῦσαι τῷ κάμνοντι	οὕτως	ἀεὶ τὸ λειπόμενον προστιθέασι, τὸν
[14]	δὲ ἰδίας ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας	οὕτως	ἀμελοῦντες ψυχῆς καὶ ταῦτα μέλλοντες
[79]	ἤδη λαχόντας, ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας,	οὕτως	ἅπαντα ποιεῖν παρεσκεύαζεν. ~Τί τὸ
[84]	δὲ κἂν ἴσα δυνηθῶμεν οὐδὲ	οὕτως	ἀπηλλάγμεθα τῆς κολάσεως. Τοὺς γὰρ
[20]	τοῖς ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν οὐδὲ	οὕτως	ἀσφαλὲς τὸ ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´ εἰ
[47]	οὐδὲ πολυτελὴς γινομένη καὶ δαπανηρά,	οὕτως	αὐτὸν δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´ ὅταν
[70]	τὸ πρότερον εἰς χρείαν καταστάντας	οὕτως	αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. Τοὺς δὲ πλουτοῦντας
[33]	καὶ μεθ´ ἕτερα πολλὰ πάλιν·	οὕτως	αὐτοὺς εἰσήγαγεν εἰς τὸν τῆς
[39]	οὐκ ἀνύουσιν. Ἀλλ´ ὅμως οὐδὲ	οὕτως	αὐτοὺς κολάζει οὐδὲ τιμωρίας ὑπευθύνους
[49]	τὸ βοηθῆσαι δὲ πένησιν οὐχ	οὕτως	αὐτοὺς οἱ τῆς βασιλείας διεγείρουσι
[70]	χρείᾳ τούτων ἁπάντων καθιστάμενοι πρότερον	οὕτως	αὐτῶν μετέχουσιν, ὃ μάλιστα πάντων
[49]	τὴν ἀνάγκην κελεύσας καὶ πρὸς	οὕτως	ἀφόρητον παρατάξασθαι πυράν, ἐν τοῖς
[37]	οὐδὲ ἔφυγε τὴν συμβολὴν τὴν	οὕτως	ἀφόρητον τοῖς πολλοῖς εἶναι δοκοῦσαν
[8]	τοιαῦτα ἀνέπεισαν μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς	οὕτως	διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι γὰρ ἴσασι
[79]	δεσμῶν ὡς ἐν οὐρανοῖς ὄντες	οὕτως	διέτριβον ἐπὶ τῆς γῆς. Οὐ
[15]	εἶναι, λυμανεῖται τὸ πλῆθος. Ἀλλ´	οὕτως	ἐβουλήθη, φησί, δι´ ἡμᾶς καὶ
[47]	τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην εἰπών, οὐδὲ	οὕτως	ἐθάρρησε πάλιν παρθενίαν εἰπεῖν, ἀλλὰ
[16]	ταύτης ἂν τῆς ἀμετρίας διέφθαρτο.	Οὕτως	εἰ μετὰ τὸν πολὺν χρόνον
[47]	ἀλλὰ τί; Καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ	οὕτως	εἶναι. Καὶ οὐδὲ ἐπεξέρχεται τῷ
[42]	ἔρημον ἐξουσίας; Καίτοι γε ἐνῆν	οὕτως	εἰπεῖν· ἐπειδὴ ὁ κύριος οὐκ
[49]	γάμων; Διὰ τί γὰρ οὐχ	οὕτως	εἶπεν· Ἐὰν γὰρ καὶ γήμῃ
[28]	ἄγκιστρον τῇ συνήθει περιστείλας τροφῇ,	οὕτως	εἰς τὰς τῶν μαθητῶν ἐνίησιν
[8]	τοὺς ὀρθοὺς περικόψας λογισμοὺς καὶ	οὕτως	εἰς τὴν ἀνάγκην τοῦ μὴ
[53]	ὥσπερ ὕλης τινὸς λαβομένη φλὸξ	οὕτως	εἰς ὕψος ἄφατον αἴρονται καὶ
[17]	ἔμελλον ἅπαντες ἄνθρωποι γίνεσθαι; Εἴτε	οὕτως	εἴτε ἑτέρως οὐκ ἔχω λέγειν.
[21]	ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως	οὕτως	ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ τὴν ὀργὴν
[68]	πρότερον ἔνδοθεν θέντες τὴν ὕελον	οὕτως	ἔξωθεν τὸν ἄργυρον περιβάλλουσι, δεικνύντες
[41]	καὶ τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα καταστήσας,	οὕτως	ἐπάγει τὴν συμβουλήν. Ἐπειδὴ γὰρ
[13]	τὸν κοινὸν ἡμῶν δεσπότην μιμούμενος	οὕτως	ἐποίησεν. Καὶ γὰρ ἐκεῖνος τότε
[68]	κατὰ τὸν μακάριον Παῦλον, ἐπειδὴ	οὕτως	ἐπτόησθε πρὸς τὸν τῶν χρημάτων
[83]	τὸ μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν	οὕτως	ἐστὶν ἀτελές, ὡς καὶ μετὰ
[32]	πρὸς τὸν κύριον εἶπον· Εἰ	οὕτως	ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου
[13]	μαθηταὶ ἤροντο. Εἰπόντων γὰρ Εἰ	οὕτως	ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ ἀνθρώπου
[37]	ὁμιλίας καὶ κοινωνίας τὴν μνήμην	οὕτως	εὐκόλως ἀπὸ τῆς αὐτῶν ψυχῆς
[49]	ἀσθενὴς καὶ ἠδικημένη ψυχὴ οὐχ	οὕτως	εὐκόλως ἀφίησι τῆς ὀργῆς τὸν
[1]	δὲ γάμον αὐτοὶ φαῦλον νομίσαντες	οὕτως	ἔφυγον. Πῶς οὖν ὑπὲρ τῆς
[76]	τοῦτο τὸ καλόν. Καὶ γὰρ	οὕτως	ἔχει. Πᾶν ὅπερ ἂν βιαζόμενος
[73]	Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ ἡμεῖς νυμφίῳ	οὕτως	ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν ἀγαπᾶσθαι ὡς
[1]	δὲ ὅτι τὸν γάμον ἀτιμάσασαι	οὕτως	ἦλθον ἐπὶ τὸ ἀποσχέσθαι τοῦ
[57]	ἄν, εὖ ἴστω ὅτι οὐχ	οὕτως	ἡμᾶς αἱ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες
[36]	τοῦτό φησιν. Οὐκ ἂν γὰρ	οὕτως	ἠναντιώθη καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ
[34]	πρὸς τοὺς σφόδρα κατωφερεῖς. Ἂν	οὕτως	ᾖς δοῦλος τῶν ἡδονῶν, φησίν,
[14]	διειδὲς ἐκ καθαρᾶς πηγῆς προϊόν,	οὕτως	ἦσαν ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ
[52]	τὴν ἐξ ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´	οὕτως	ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν πελάγει πολλῷ
[36]	ὁ μὲν οὕτως, ὁ δὲ	οὕτως.	Θέα τῆς ἀποστολικῆς ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ
[52]	χρόνον, ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων	οὕτως	θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται· καὶ οὔτε
[56]	δὲ ἀώροις ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ	οὕτως	καθαρὰν εὕροι τις ἂν παραμυθίαν.
[57]	ἀφίησιν ἠρεμῆσαι τὴν ἐκείνων ψυχήν,	οὕτως	καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων πάντα
[7]	καὶ τὸ φαιὸν ἱμάτιον ἁπλῶς	οὕτως	καὶ παρέργως εἰς τὴν τοῦ
[74]	μέριμναν ταύτην ἐκείνῃ παραβαλλομένην νομίζεσθαι·	οὕτως	κουφότερά τέ ἐστιν ἐκείνης καὶ
[36]	ἕνεκεν μακαριωτέρα ἡ χήρα ἐὰν	οὕτως	μείνῃ; Ὅπερ γὰρ ἔφθην εἰπών,
[13]	ὧν ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει. Καὶ οὐδὲ	οὕτως	μετὰ σφοδρότητος κέχρηται τῇ παραινέσει
[14]	βοηθόν, καὶ ἐγένετο, καὶ οὐδὲ	οὕτως	ὁ γάμος ἀναγκαῖος εἶναι ἐδόκει.
[36]	χάρισμα ἔχει« φησίν, ὁ μὲν	οὕτως,	ὁ δὲ οὕτως. Θέα τῆς
[10]	κακίζοντες τοῖς ταύτης ἐγκωμίοις λυμαίνονται,	οὕτως	ὁ διαβολῆς ἀπαλλάττων αὐτὸν οὐ
[35]	οὐδὲν ὀνίνησι μέγα τὸν ἀκροατήν,	οὕτως	ὁ παρ´ ἑαυτοῦ πρώτου κατορθωθεῖσαν
[80]	ῥίζαν γῆ λιπαρὰ καὶ γόνιμος,	οὕτως	οἶδεν ἀρίστη πολιτεία τρέφειν τοὺς
[80]	τὰ νεῦρα τῆς παρθενίας ἐξέκοψας,	οὕτως	ὅταν αὐτὴν μετὰ πολιτείας ἔχῃς
[46]	ὁ τῆς ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν.	Οὕτως	οὐδὲ αἱ παρὰ τῶν γυναικῶν
[66]	τὸ πολλῶν χρῄζειν τοῦ μηδενός,	οὕτως	οὐδὲ αὐτὴ τοῖς οἰκείοις ποσὶ
[77]	ὅπλα ῥίψαντος καὶ καπηλείοις σχολάζοντος,	οὕτως	οὐδὲ παρθένων ἀσχημονέστερον βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων
[40]	τῇ παρθένῳ γαμεῖν οὐδέποτε ἔξεστι,	οὕτως	οὐδὲ ταύταις εἶναι, ὅταν ὁ
[8]	παρθενίας λόγον ὅτι μὴ γαμοῦσιν,	οὕτως	οὐδὲ ὑμᾶς. Ὃ γὰρ ἐκείνοις
[1]	μὴ μοιχεύειν στεφανοῦσθαι οὐκ ἀξιώσομεν,	οὕτως	οὐδὲ ὑπὲρ τοῦ μὴ γαμεῖν
[78]	νομίζει, ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος καὶ	οὕτως	ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω,
[73]	τοὺς αἰῶνας ἅπαντας ἐνθάδε μενοῦντες,	οὕτως	πᾶσαν σπουδὴν ἐπιδεικνύμεθα, ὑπὲρ πραγμάτων
[13]	μέχρι τούτου στήσας τὸν λόγον	οὕτως	σοφῶς ᾠκονόμησεν ὡς τοὺς μηδὲν
[47]	Μὴ ζήτει λύσιν. Τοῦτο οὐχ	οὕτως	συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς τὸ ἄπορον
[15]	Μωϋσέως, καὶ τὸν πλοῦτον δὲ	οὕτως	τῆς ἑκουσίου προτιμήσεις πενίας καὶ
[12]	ἐναντιουμένου τῷ προστάγματι τοῦ Χριστοῦ,	οὕτως	τὸ Ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος«
[6]	τὸν τόπον; Μᾶλλον δὲ οὐδὲ	οὕτως	τοῦ ἄγους ἀπήλλακται. Ἡ γὰρ
[47]	καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ καὶ	οὕτως	τῶν σφόδρα δυσκόλων τὸ πρᾶγμά
[8]	ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμίας ἐξέβαλεν,	οὕτως	ὑμᾶς ὁ διάβολος, τῆς φύσεως
[17]	μὴ μεσιτεύοντος γάμου; Τί οὖν;	Οὕτως,	φησίν, ἔμελλον ἅπαντες ἄνθρωποι γίνεσθαι;
[21]	τοῦ Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ οὐχ	οὕτως	ὡς τῆς παρθενίας νῦν ὑμεῖς
[32]	οὔτε ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν ἂν	οὕτως	ὡς τὸν Θεὸν καθ´ ἑκάστην
[41]	μετὰ πολλῆς τῆς ἐξουσίας ἐνομοθέτεις,	οὑτωσὶ	γράφων· Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ
[50]	Καὶ μάρτυς ὁ μακάριος Παῦλος	οὑτωσὶ	λέγων· Ἡ δὲ σπαταλῶσα ζῶσα
[70]	τοῦ δούλου φησὶν εἶναι ἡδὺν	οὑτωσὶ	λέγων· Ἡδὺς ὕπνος τῷ δούλῳ
[84]	Καὶ τοῦτον ὁ Παῦλος διηγούμενος	οὑτωσί	πώς φησιν· Βλέπω δὲ ἕτερον
[78]	ὀφείλει γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω,	οὐχ	ἁμαρτάνει, γαμείτωσαν. Τί λέγεις, ὃ
[42]	συμβουλῆς ὑποτέμνεται πάλιν τὴν ἐξουσίαν	οὐχ	ἁπλῶς ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ αἰτίαν
[28]	γυναικὶ τοῦτο δοκῇ. Καὶ ὅτι	οὐχ	ἁπλῶς καταστοχαζόμενος λέγω τῆς τοῦ
[35]	ἔνεκεν ἐνταῦθα τῇ παραινέσει πρόσκειται;	Οὐχ	ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´
[83]	γενεᾷ αὐτοῦ, τῷ Θεῷ εὐηρέστησεν.	Οὐχ	ἁπλῶς τέλειος ἀλλ´ ἐν τῷ
[83]	τὸν Νῶε θαυμάζουσα ἡ γραφὴ	οὐχ	ἁπλῶς τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ
[46]	ἄλλοις ἅπασι ζῴοις κατακλυσθέντες ἀπώλοντο;	Οὐχ	αὕτη τὸν δίκαιον Ἰὼβ ἔμελλεν
[8]	κυρίαν τοῦ γαμηθῆναι γενομένην, εἶτα	οὐχ	ἑλομένην ταύτην ἂν εἴποιμι παρθένον
[21]	οἱ διὰ τῶν ῥημάτων τούτων	οὐχ	ἕνα μικρὸν ἀλλὰ πολλοὺς σκανδαλίζοντες;
[49]	μεμνῆσαι καλῶν καὶ ὅτι θλῖψιν	οὐχ	ἕξομεν τὴν ἀπὸ τῶν γάμων;
[70]	μὴ τρυφᾶν τοῦ τρυφᾶν. Ἀλλ´	οὐχ	ἡ εὐτέλεια τοιαύτη, ἀλλὰ πόρρω
[76]	ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω. ~Ὅτι	οὐχ	ἡ παρθενία βρόχος ἀλλὰ τὸ
[18]	ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία. Ὅτι δὲ	οὐχ	ἡ παρθενία ποιεῖ τὸ τῶν
[14]	ὄντος οὐδὲ αὐτὸς ἕπεται. Ἀλλ´	οὐχ	ἡ παρθενία ταύτην ἔχει τὴν
[18]	ἐπὶ τῆς γῆς ἀνθρώπους. ~Ὅτι	οὐχ	ἡ παρθενία τὸ γένος ἡμῶν
[37]	ἐπιθυμίας φέρειν ἀναγκάζωνται τυραννίδα. Ἀλλ´	οὐχ	ἡ παρθένος πρὸς ταύτην ἰλιγγίασε
[68]	τῆς τῇ παρθενίᾳ προσούσης. Ἀλλ´	οὐχ	ἡ παρθένος ὑπομένει τούτων οὐδέν,
[68]	ἐστὶν ἡ τὴν ἡδονὴν ἔχουσα,	οὐχ	ἡ τοῦ ἀργύρου φύσις· ἐπεὶ
[15]	ἡμέτερον γένος. Καὶ νῦν δὲ	οὐχ	ἡ τοῦ γάμου δύναμις τὸ
[73]	ἀμελῶν; Οὐκέτι γάμος, οὐδὲ ὠδῖνες,	οὐχ	ἡδονὴ καὶ μίξις, οὐ χρημάτων
[49]	δὲ καὶ γήμῃ ἡ παρθένος,	οὐχ	ἥμαρτε« καὶ σιωπήσας τὰς ἐν
[75]	καὶ Ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος,	οὐχ	ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ
[48]	δὲ γεγαμηκὼς ἀρκεῖται ἀκούων ὅτι	οὐχ	ἥμαρτε. Τίνος οὖν ἕνεκεν παραινεῖς,
[49]	γὰρ καὶ γήμῃ ἡ παρθένος,	οὐχ	ἥμαρτε, τῶν δὲ ἀπὸ τῆς
[48]	καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος,	οὐχ	ἥμαρτεν. Ἰδοὺ τὸ μέγα τοῦ
[39]	λέγων· Ἐὰν γάμῃ ἡ παρθένος	οὐχ	ἥμαρτεν« οὐ περὶ τῆς ἀποτεταγμένης
[47]	λέγων· Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς,	οὐχ	ἥμαρτες. Ἀλλὰ μηδὲ νῦν ἀναπέσῃς·
[48]	Ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς« φησίν,	οὐχ	ἥμαρτες· καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ
[12]	ἀλλ´ ὅτι τὴν ἐντολὴν ταύτην	οὐχ	ἡνίκα παρῆν τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν
[1]	τὴν βασιλείαν εἰσάγει, οὐχ ὅτι	οὐχ	ἥρπασαν τὰ ἀλλότρια ἀλλ´ ὅτι
[57]	θῆλυ. Καὶ γὰρ καὶ αὕτη	οὐχ	ἧττον αὐτὰς τῶν ὠδίνων ἡ
[56]	κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν τῶν πασχόντων	οὐχ	ἧττον αὐτῶν. Κἂν μὲν προαπέλθωσιν
[22]	ἅπαντας αὐτοὺς κατέφαγε τῶν θηρίων	οὐχ	ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν ἐννοήσαντες,
[19]	ὑμεῖς οἱ ταῦτα λέγοντες ἡμῶν	οὐχ	ἧττον ἴστε τὴν τῆς παρθενίας
[57]	ἀλγηδόνων ἐκείνων κατατεινομένη, δέδοικε τούτων	οὐχ	ἧττον, μήποτε λελωβημένον καὶ ἀνάπηρον
[52]	δεδοικέναι καὶ τρέμειν τοὺς συνοικοῦντας	οὐχ	ἧττον τοὺς δραπέτας ἐκείνους καὶ
[37]	Τῶν γὰρ τοὺς ὅρκους παραβαινόντων	οὐχ	ἧττον τοὺς τοιούτους ἅπαντες ἐκτρέπονται,
[74]	δὲ μένει. Τοῦτο οὖν μόνον	οὐχ	ἱκανὸν δεῖξαι τὸ τῆς παρθενίας
[80]	δὲ καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ	οὐχ	ἱκανὸν σῶσαι τοὺς ἔχοντας. Καὶ
[52]	τοῦ Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ. Ἀλλ´	οὐχ	ἱκανὸν τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν
[75]	οὐχ ἥμαρτε« πάλιν ἐνταῦθά φησιν·	Οὐχ	ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω. ~Ὅτι
[76]	αὐτοῦ καὶ φορητὸν ἐνταῦθά φησιν·	Οὐχ	ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω; Τί
[76]	ἀποπνίγει ψυχήν. Διὰ τοῦτο εἶπεν·	Οὐχ	ἵνα βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω« τοῦτό
[29]	βασιλείας ἐξηγεῖται νόμους τοῖς ἰδιώταις,	οὐχ	ἵνα δέξωνται ἀλλ´ ἵνα μὴ
[17]	μονῆς, ἀφίησιν ἔτι πλείους ἡμέρας	οὐχ	ἵνα διὰ παντὸς ἔνδον μένωσιν
[19]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθαι κελεύει	οὐχ	ἵνα πατέρες γένωνται παίδων πολλῶν,
[84]	δήποτε οὖν τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων	οὐχ	ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν
[84]	~Ὅτι εἰκότως τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων	οὐχ	ὁ αὐτὸς κεῖται μισθὸς ἡμῖν
[15]	πρώτους ὅθεν ἅπαντες ἄνθρωποι. ~Ὅτι	οὐχ	ὁ γάμος αὔξει τὸ ἡμέτερον
[34]	ἀντίπαλον μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχειν ἀνακωχῆς.	Οὐχ	ὁ διάβολος δὲ μόνον ἀλλὰ
[70]	ἡδονῆς ποιητικὸν ἐπιθυμία, ἐπιθυμίαν δὲ	οὐχ	ὁ κόρος οὐδὲ ἡ πλησμονὴ
[12]	αὐτόν. Διὰ τοῦτο οὖν ἔλεγεν·	Οὐχ	ὁ κύριος, ἀλλ´ ἐγώ« οὐ
[41]	Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω,	οὐχ	ὁ κύριος· εἴ τις ἀδελφὸς
[49]	τοσοῦτος ὁ πόνος ἐστίν. Ἀλλ´	οὐχ	ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς
[12]	νῦν ὅταν εἴπῃ· Ἐγὼ λέγω,	οὐχ	ὁ κύριος« μὴ διὰ τοῦτο
[12]	εἰπὼν Τοῖς δὲ λοιποῖς λέγω	οὐχ	ὁ κύριος, οὐκ ἀνθρωπίνην ἔδειξεν
[12]	τοῦ Χριστοῦ, οὕτως τὸ Ἐγώ,	οὐχ	ὁ κύριος« οὐκ ἴδιόν τι
[12]	Τοῖς δὲ λοιποῖς ἐγὼ λέγω	οὐχ	ὁ κύριος, οὐχ ὡς ἑτέρων
[12]	εἶπες ὅτι σὺ ταῦτα λέγεις,	οὐχ	ὁ κύριος. Πόθεν οὖν μοι
[63]	καὶ τί τὸ κάλλος. Ἀλλ´	οὐχ	ὁ τῆς παρθενίας κόσμος τοιοῦτος.
[61]	δὲ καὶ φροντὶς καὶ φόβος	οὐχ	ὁ τυχών. Οὐ γὰρ μόνον
[59]	γάρ ἐστιν οὐκ ἄνθρωπος, δεσπότης	οὐχ	ὁμόδουλος. Καὶ τῶν μὲν νυμφίων
[49]	ταῦτα μᾶλλον δεδοίκασι. Τῶν δὲ	οὐχ	ὁρωμένων οὐδὲ παρόντων ἐλάττονα ποιοῦνται
[10]	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωμάτων	οὐχ	ὅσα τῶν πεπηρωμένων ἀλλ´ ὅσα
[66]	ὑπομένειν ἀνάγκη παρίημι. Καὶ γὰρ	οὐχ	ὅτε βούλεται ἔξεστιν αὐτῇ τῆς
[78]	κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; Ἀλλ´	οὐχ	ὅτε Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε τοῦτο ἐποίησεν
[32]	δυνηθῆναι μειλίξασθαι τὴν ὀργὴν ἐκείνην,	οὐχ	ὅτι ἀπηνὴς οὐδ´ ὅτι ὠμὸς
[1]	πέντε τάλαντα δὲ ἐγχειρισθέντα ἀποδέχεται,	οὐχ	ὅτι οὐκ ἐμείωσεν ἀλλ´ ὅτι
[1]	καὶ εἰς τὴν βασιλείαν εἰσάγει,	οὐχ	ὅτι οὐχ ἥρπασαν τὰ ἀλλότρια
[68]	ἥδονται. Διὰ τί γὰρ αὐτοὺς	οὐχ	οὕτω τέρπει ὁ κείμενος ἐπὶ
[49]	πρὸς τὸ βοηθῆσαι δὲ πένησιν	οὐχ	οὕτως αὐτοὺς οἱ τῆς βασιλείας
[49]	τῶν γάμων; Διὰ τί γὰρ	οὐχ	οὕτως εἶπεν· Ἐὰν γὰρ καὶ
[49]	γὰρ ἀσθενὴς καὶ ἠδικημένη ψυχὴ	οὐχ	οὕτως εὐκόλως ἀφίησι τῆς ὀργῆς
[57]	δύναιτ´ ἄν, εὖ ἴστω ὅτι	οὐχ	οὕτως ἡμᾶς αἱ τῶν ἀγαθῶν
[47]	γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν. Τοῦτο	οὐχ	οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς τὸ
[21]	ποτε τοῦ Μωϋσέως ἡ Μαριὰμ	οὐχ	οὕτως ὡς τῆς παρθενίας νῦν
[8]	τὸ τῆς γεέννης εἵλκυσε πῦρ;	Οὐχ	ὡμιλήσας γάμοις; Ἀλλ´ οὐδέπω τούτῳ
[12]	ἐγὼ λέγω οὐχ ὁ κύριος,	οὐχ	ὡς ἑτέρων μὲν ὄντων τῶν
[60]	ἑτέραν εὑρεῖν πολλῷ μείζονα ἔχουσαν.	Οὐχ	ὡς ἔτυχε δὲ ἐλαττοῖ τὴν
[14]	καὶ γὰρ καὶ τούτων ὑμῖν	οὐχ	ὡς ἔτυχε μέλει, ἀλλ´ οὐκ
[50]	χριόμενοι· ὡς ἑστῶτα ἐλογίσαντο καὶ	οὐχ	ὡς φεύγοντα. ~Ὅτι εἰ καὶ
[50]	γὰρ τῆς μίξεως μόνης ἄδειαν,	οὐχὶ	δὲ καὶ τὴν τῆς τρυφῆς
[24]	τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ μὴ κολαζομένους	οὐχὶ	θαρρεῖν ἀλλὰ δεδοικέναι διὰ τοῦτο
[41]	μὴ ἀφιέτω αὐτήν. Τί οὖν	οὐχὶ	καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων τὸ
[9]	καὶ κόλασις. ~Ὅτι παραινεῖν παρθενεύειν	οὐχὶ	κωλύοντός ἐστι γαμεῖν. Σὺ δέ,
[57]	μηδὲν ἐγκαλῶμεν τῷ γάμῳ, ἀλλ´	οὐχὶ	μετὰ τούτων κἀκείνης αὐτὸν ἀπαλλάξαι
[76]	αἵρεσιν ὑμῖν ἐπιτρέπω τοῦ πράγματος,	οὐχὶ	μὴ βουλομένους ἕλκω πρὸς τὴν
[6]	κάλλος; ~Ὅτι οἱ αἱρετικοὶ παρθενεύοντες	οὐχὶ	τὰς ψυχὰς μόνον ἀλλὰ καὶ
[78]	ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος καὶ οὕτως	ὀφείλει	γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω, οὐχ
[57]	τὸν ἄνδρα παντὸς μᾶλλον ἀγνώμονος	ὀφειλέτου	τυχοῦσα πατρός— παρίημι νῦν. Ἀλλὰ
[84]	πλημμελήματα συγχωρούμεθα, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν	ὀφειλομένην	ἀπὸ τούτων δίκην καὶ ἑκόντες
[33]	τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν	ὀφειλομένην	εὔνοιαν ἀποδιδότω, ἡ γυνὴ τοῦ
[29]	Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν	ὀφειλομένην	εὔνοιαν ἀποδιδότω« καὶ Ὁ ἀνὴρ
[28]	Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν	ὀφειλομένην	εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως δὲ καὶ
[24]	χαλεπωτέραν ὑποστήσονται δίκην τῆς ἐνθάδε	ὀφειλομένης	ὅτι μηδὲ ἐκ τοῦ παραδείγματος
[52]	ὑπομένει τἀνδρός. Ὅταν γὰρ τὸν	ὀφείλοντα	εἶναι παραμυθίαν τῶν λυπηρῶν ἁπάντων
[6]	ψυχῆς τὰ νοήματα. Τί οὖν	ὄφελος	ἀφανισθέντος τοῦ ναοῦ τοὺς περιβόλους
[6]	βλέμμα ἥμερον. Καὶ τί τὸ	ὄφελος	ὅταν τὸ ἔνδον ὄμμα ἰταμὸν
[77]	μὴ τοῦτο ᾖ, τί τὸ	ὄφελος	τῆς σωματικῆς καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ
[61]	χλιδώσας τῶν γυναικῶν. Τί τὸ	ὄφελος	τῶν πολλῶν χρυσίων; Ἕτερον μὲν
[83]	νῦν δὲ καὶ τὸ ἀκολάστοις	ὀφθαλμοῖς	γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ ἀπήλλακται τιμωρίας.
[21]	ἀφιστῶσα τῶν βιωτικῶν καθαροῖς δὲ	ὀφθαλμοῖς	εἰς τὸν τῆς δικαιοσύνης ἥλιον
[68]	πολλὴν παρέχει τὴν τέρψιν τοῖς	ὀφθαλμοῖς.	Καὶ πόσῳ βέλτιον εἰς τὸν
[6]	τὸν τῶν ἀνθρώπων δεσπότην ἀναισχύντοις	ὀφθαλμοῖς	ὁρᾷ καὶ ἀδικίαν εἰς τὸ
[37]	πάλιν καὶ τοῖς πρώην δεδακρυμένοις	ὀφθαλμοῖς,	τούτοις μετὰ γέλωτος εἰς τοὺς
[44]	ἐξῆν καὶ εὐορκοῦντα ὀμνύναι καὶ	ὀφθαλμὸν	ἐξορύξαι ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ μισῆσαι
[11]	πολλὰ καὶ μεγάλα ἀγαθά, καὶ	ὀφθαλμὸν	καὶ ἀκοὴν καὶ διάνοιαν ὑπερβαίνοντα
[63]	καὶ ἀνάρμοστον φθέγξασθαι οὔτε τὸν	ὀφθαλμὸν	μόνον ἀναισχύντως καὶ ὑπόπτως ἐνιδεῖν
[63]	βίῳ πραγμάτων ὑπεροψία. Καὶ γὰρ	ὀφθαλμὸς	αὐτῇ οὕτω μὲν καλὸς καὶ
[63]	ἀνάγκη ῥυθμίζειν ὁρμάς. Καὶ γὰρ	ὀφθαλμὸς	καὶ γλῶττα καὶ σχῆμα καὶ
[44]	ὀμνύναι καὶ ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι ἀντὶ	ὀφθαλμοῦ	καὶ μισῆσαι τὸν ἐχθρὸν καὶ
[27]	ἡμῖν ἀδαμαντίνης διανοίας, μηδέποτε καθεύδοντος	ὀφθαλμοῦ,	καρτερίας πολλῆς, τειχῶν ἰσχυρῶν, τοίχων
[32]	ἐγηγερμένην κοιμίσαι σπεύδοντες καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	καὶ τὴν διάνοιαν ἅπασαν ἐπιστρέψαντες
[31]	κἀκεῖσε τοὺς τῆς διανοίας ἀναρριπίζων	ὀφθαλμούς;	Ὅπερ ἵνα μὴ πάθωμεν μηδὲ
[6]	τοῦ καὶ τοὺς ἔξωθεν πείθοντος	ὀφθαλμοὺς	ὡς πονηροῖς προσέχειν τοῖς τοῦ
[37]	οὐδὲν λελυπηκυῖαν, πολλάκις δὲ οὐδὲ	ὀφθεῖσαν	αὐτῇ ποτε, μυρίοις καθ´ ἑκάστην
[58]	τὸ κοινὸν τοῦτο τῆς φύσεως	ὀχλείτω	πάθος ὁ φόβος τῆς τούτων
[10]	γῆς ἔχουσι τὰς διατριβὰς οὐδὲ	ὄχλον	ἐπιθυμιῶν ἀνέχονται, οὐδὲ σίτου δέονται
[69]	μαγείρων τέχνας, παρασίτων καὶ δαιτυμόνων	ὄχλον,	εὖ ἴστω ὅτι τῶν μαγείρων
[75]	καὶ τὸν περιρρέοντα τῶν φροντίδων	ὄχλον.	Καὶ γυναικὶ πάλιν ὁμοίως οὐδεμία
[41]	οὐ διὰ τὸν τῶν φροντίδων	ὄχλον	μόνον οὐδὲ διὰ τὰς λύπας
[44]	ἔκγονα ἐκείνης περιρρέων ἡμᾶς φροντίδων	ὄχλος	οὐδὲ μικρὸν ἀναβλέψαι πρὸς τὸν
[15]	περιβολή, ὁ λοιπὸς τῶν χρειῶν	ὄχλος.	Ταῦτα γὰρ ἅπαντα ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν
[43]	τυραννίς, τοσοῦτος ὁ τῶν περιστάσεων	ὄχλος	ὡς καὶ ἄκοντα πολλάκις ἀναγκάζεσθαι
[52]	τῇ λύπῃ καὶ οὐδὲ φαινομένην	ὄψει	τὴν ἐξ ἐκείνων ἡδονήν, ἀλλ´
[58]	τοῦ μὴ ταύτης ἀπολελαυκότος τῆς	ὄψεως.	Καίτοι γε οὐδὲ ὅσον ἐβουλόμην
[62]	καθ´ ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι τὸν τῆς	ὄψεως	τύπον παρὰ τοῖς θεαταῖς, ἀλλὰ
[10]	αὐτοὺς ἡδὺ μαλάξαι δύναται οὐδὲ	ὄψις	ἐπικάμψαι λαμπρὰ οὐδὲ ἄλλο τῶν