Chapitre
[78]	ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς	ἅ	ἐστι πάντα εἰς φθορὰν τῇ
[64]	πρὸς γέλωτα δὲ μηδέποτε. ~Ὅτι	ἃ	διὰ τὸν Χριστὸν πασχόμενα, κἂν
[49]	ὁ Παῦλος τούτοις μᾶλλον ἐνδιατρίβει,	ἃ	μάλιστα αὐτῶν καθικέσθαι τῆς παχύτητος
[71]	ὁρμάς, συκοφαντῶν καὶ βασκάνων ἐπιβουλάς,	ἃ	μάλιστα τοὺς πλουτοῦντας περιστοιχίζεται, ἐν
[8]	τὸ ἐν τούτοις εἶναι λαμπρούς,	ἃ	μήτε τοὺς μὴ ἑλομένους ἀφίησι
[5]	συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων	ἃ	ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν.
[53]	ὀνείδη, τὰς ὕβρεις, τὰς ἀηδίας,	ἃ	πάντων ἐστὶν ἀφορητότερα. ~Ὅτι κἂν
[20]	ἴσασιν ἃ ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες	ἃ	πάσχουσιν ὑπομένουσι. Διὸ καὶ τοὺς
[84]	μείζονα ἀπαιτοῦμεν τὰ κατορθώματα καὶ	ἃ	ποιοῦντας πρότερον ἐπῃνοῦμεν κατὰ τὴν
[20]	Οἱ μὲν γὰρ οὐκ ἴσασιν	ἃ	ποιοῦσιν οὐδὲ ἑκόντες ἃ πάσχουσιν
[8]	οὐ τὸ ταῦτα μὴ πράττειν	ἃ	πράξαντες παρὰ πᾶσιν εἶναι δόξομεν
[24]	ἔσχον τὸν ἐλέγχοντα οὐδὲ ἤκουσαν	ἃ	Σίμων ἤκουσε παρὰ τοῦ Πέτρου
[57]	ἀλλ´ εἰ δοκεῖ ἐκεῖνα ἀφέντες,	ἃ	συγκεκλήρωται φύσει τῷ γάμῳ καὶ
[24]	ἐπὶ τοῦ Χαρμί, ἐπὶ τοῦ	Ἀαρών,	καὶ ἐφ´ ἑτέρων δὲ πολλῶν,
[29]	Παύλου. Ἀλλὰ μὴ δείσητε μηδὲ	ἀβέλτερόν	τι πάθητε. Δοκεῖ μὲν γὰρ
[37]	ἀπελθούσης διελθὼν καὶ τὸν βίον	ἀβίωτον	εἶναι φήσας αὐτῷ, καὶ πρὸς
[56]	εἴτε ἕτερόν τι συμβαίη τῶν	ἀβουλήτων,	ἀνάγκη κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν τῶν
[57]	μεριμνῶσι μή τι τἀνδρὶ τῶν	ἀβουλήτων	γένηται. Τοῦ δὲ παιδίου πεσόντος
[15]	Τί γάρ, εἰπέ μοι, τὸν	Ἀβραὰμ	εἰς παιδοποιΐαν τὸ πρᾶγμα ὤνησεν;
[82]	Εἰ γὰρ ὁ μὲν γεγαμηκὼς	Ἀβραὰμ	ἐν ἀνέσει καὶ τρυφῇ, οἱ
[82]	ἀλλ´ ὅτι ὧν μὲν ὁ	Ἀβραὰμ	ἔτυχε πολλοὶ τεύξονται. Πολλοὶ« γὰρ
[82]	ὅτι οἱ παρθενεύσαντες εἰς κόλπους	Ἀβραὰμ	εὔχονται ἐλθεῖν. Ἀλλὰ τίς ὁ
[82]	πολλῶν λόγος; Ὁ πατριάρχης, φησίν,	Ἀβραὰμ	καὶ γυναῖκα εἶχε καὶ παῖδας
[82]	δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ	Ἀβραὰμ	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. Καὶ
[82]	καὶ δυσμῶν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ	Ἀβραὰμ	καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ« τῶν
[82]	μὲν ὅτι οὐδεὶς κατὰ τὸν	Ἀβραὰμ	νῦν, ἀλλ´ οὐδὲ κατὰ μικρὸν
[82]	γάμου. Πῶς; Ὅτι οὔτε τὸν	Ἀβραὰμ	ὁ γάμος τοιοῦτον ἐποίησεν οὔτε
[84]	πῦρ· κἂν αὐτὸν παρακαλῇ τὸν	Ἀβραάμ,	οὐδὲν αὐτῷ πλέον ἔσται λοιπόν.
[82]	Ἰσραήλ. Καὶ οὐδαμοῦ ἐνταῦθα ὁ	Ἀβραὰμ	οὔτε ὁ τούτου παῖς οὐδὲ
[16]	καὶ πρὸς τὴν τελείαν αὐτὴν	ἀγαγεῖν	ἀρετήν. Εἰ τοίνυν τοῦτο ἐσπουδάκει,
[13]	ταύτην κορυφὴν οὐκ ἐτόλμων ὑμᾶς	ἀγαγεῖν	διὰ τὸ τοῦ πράγματος δυσκατόρθωτον·
[55]	κἂν παροινεῖν ἐκεῖνος ἐθέλῃ κἂν	ἀγαγεῖν	ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἐκείνης εὐνὴν
[75]	γυναῖκα ἔχοντι εἰς ταύτην ἑαυτὸν	ἀγαγεῖν	τὴν φιλοσοφίαν. Τὸ γὰρ ἀνωτέρω
[55]	διέφυγον γάμοι, τούτους εἰς μέσον	ἀγάγῃς·	οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν σπανιζόντων
[53]	δὲ πάντες εὔχονται ἐπιτυχεῖν, τοῦτο	ἀγαγόντες	εἰς μέσον ἐξετάσωμεν νῦν. Τί
[57]	Μᾶλλον δὲ ἀνωτέρω τὸν λόγον	ἀγάγωμεν	καὶ τὰ πρὸ τοῦ γάμου
[52]	ἁπάντων αὐτῷ φιλτάτην εἰς δικαστήριον	ἀγαγὼν	κατέσφαξεν. Ὁ δὲ ἀνὴρ τὴν
[49]	καὶ τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς	ἀγαθὰ	ἐν τῇ τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ
[49]	οὐρανῶν τὰ τῆς γῆς ἐχαρίζετο	ἀγαθά.	Καὶ ἀντὶ τῶν πονηρῶν δὲ
[11]	ἀπαντήσεται τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα	ἀγαθά,	καὶ ὀφθαλμὸν καὶ ἀκοὴν καὶ
[1]	ἐπαινεῖσθαι καὶ θαυμάζεσθαι τῶν τὰ	ἀγαθὰ	κατορθούντων οὐ τῶν τὰ κακὰ
[49]	ἀφεὶς εἰπεῖν, διὰ τὰ μέλλοντα	ἀγαθά,	λέγει· Διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην.
[30]	τιμὴν μετὰ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα	ἀγαθὰ	μηδὲ εἰς τὴν αὐτὴν ἀφικέσθαι
[57]	προσδοκίαι λυποῦσι. Τὰ μὲν γὰρ	ἀγαθὰ	ὅταν ἐλπισθῇ βεβαίως, τότε μόνον
[58]	γάμον πάντα ὅμου ἔχοντα τὰ	ἀγαθά,	πολυπαιδίαν, εὐπαιδίαν, πλοῦτον, γυναικὸς σωφροσύνην,
[59]	οὐρανοὶ καὶ τὰ ἐν οὐρανοῖς	ἀγαθὰ	τὰ ἕδνα ταύτης τῆς νύμφης
[84]	οὐρανὸς καὶ τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα	ἀγαθὰ	τοῖς κατορθοῦσιν ἀπόκειται. Πῶς οὖν
[37]	μὲν αὐτῆς καρπουμένη καὶ τοῖς	ἀγαθοῖς	ἐντρυφῶσα τοῖς ἐκείνης οὐ παύεται
[75]	ἐκεῖ δὲ ἐπὶ τοῖς ἀπορρήτοις	ἀγαθοῖς,	τί μὴ ταύτην αἱρούμεθα μᾶλλον
[8]	Ὅτι γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν	ἀγαθόν,	ἄκουσον βοώντων αὐτῶν, νῦν μὲν
[9]	δὲ τὸ ἔλαττον μὲν ἔχων	ἀγαθόν,	τοῦ μείζονος δὲ οὐκ ἐφικνούμενος
[4]	ζημία μέχρι τοῦ μηδὲν λαβεῖν	ἀγαθόν,	ὑμῖν δὲ καὶ τοῦ κακὰ
[8]	Πλάτων μὲν γάρ φησιν ὅτι	ἀγαθὸς	ἦν ὁ τόδε τὸ πᾶν
[8]	τὸ πᾶν συστησάμενος« καὶ ὅτι	ἀγαθῷ	οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς ἐγγίνεται φθόνος.
[49]	τὸ πρᾶγμα ἀπὸ τῶν μελλόντων	ἀγαθῶν	ἀλλὰ πάλιν ἐπὶ τὴν αὐτὴν
[10]	καλόν· τὸ δὲ τῶν ὁμολογουμένων	ἀγαθῶν	ἄμεινον, τοῦτό ἐστι τὸ μεθ´
[1]	τὰ κείμενα τοῖς ἐργάταις τῶν	ἀγαθῶν	ἀπαιτεῖτε ἔπαθλα; Διὰ τοῦτο γὰρ
[8]	ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν τῶν	ἀγαθῶν	ἐγκρίνει τάξιν. Ὥσπερ γὰρ τοὺς
[57]	οὐχ οὕτως ἡμᾶς αἱ τῶν	ἀγαθῶν	ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς αἱ τῶν
[49]	ἐβούλετο, ὅτι τῶν μὲν ἄλλων	ἀγαθῶν	ἔνια ἐνταῦθα μὲν ἡμᾶς πόνοις
[2]	καὶ τὸ πάντων κεφάλαιον τῶν	ἀγαθῶν,	ἡ μετὰ τοῦ νυμφίου διαγωγή.
[50]	γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν δι´ ἔργων	ἀγαθῶν.	Καὶ οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον
[27]	ἡ παρθενία καὶ μεγάλων πρόξενος	ἀγαθῶν.	Οἶδα τὴν βίαν τοῦ πράγματος,
[4]	ὧν ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων ἀπολαύουσιν	ἀγαθῶν,	ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην τίνοντα
[48]	βίαν εὐκολώτερον τὸν περὶ τῆς	ἀγαμίας	δέξῃ λόγον. Ἐὰν δὲ καὶ
[36]	πάλιν φησί· Λέγω δὲ τοῖς	ἀγάμοις	καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς
[38]	αὐτός φησιν ὅτι Λέγω τοῖς	ἀγάμοις	καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς
[41]	Καὶ πάλιν· Λέγω δὲ τοῖς	ἀγάμοις	καὶ ταῖς χήραις, ὅτι καλὸν
[39]	ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω	ἄγαμος,	ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω· καὶ
[40]	κελεύει λοιπόν· Μενέτω« γάρ φησιν,	ἄγαμος	ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Ὁρᾷς
[40]	ὀργὴν γίνεται. Μενέτω« γάρ φησιν,	ἄγαμος	ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Τί
[74]	τῶν ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν λόγων· Ὁ	ἄγαμος	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου, ὁ
[73]	ὑμᾶς, φησίν, ἀμερίμνους εἶναι. Ὁ	ἄγαμος	μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου. ~Πῶς
[41]	λέγει; Ἐὰν δὲ χωρισθῇ, μενέτω	ἄγαμος.	Ὁρᾷς τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν
[13]	τοσαύτην λαβὼν ἀφορμήν, ἀλλὰ καὶ	ἄγαν	ὑφειμένως κἀν τούτῳ μιμούμενος τὸν
[1]	τούτου πολλῷ πλέον θεὶς τὸ	ἀγαπᾶν	αὐτοὺς καὶ φιλεῖν, οὐδὲ τοῦτο
[1]	Τοῦτο δέ ἐστι τοὺς ἐχθροὺς	ἀγαπᾶν.	Ἐπεὶ οὖν πάντοθεν ἡμῖν τοῦτο
[83]	τότε ἢ τὸ τοὺς φιλοῦντας	ἀγαπᾶν·	νῦν δὲ τὸ μέγα τοῦτο
[73]	νυμφίῳ οὕτως ζητοῦντι παρ´ ἡμῶν	ἀγαπᾶσθαι	ὡς μὴ τῶν ἐν τῇ
[1]	πλέον καὶ μεῖζον ἐζήτησεν εἰπών·	Ἀγαπᾶτε	τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν. Καὶ δεῖξαι
[12]	καὶ πάντα ἁπλῶς δεύτερα τῆς	ἀγάπης	αὐτοῦ τιθέμενος, πῶς ἂν ἢ
[32]	περὶ ψυχῆς ἡμῖν ὁ λόγος,	ἀγαπητοί,	ὑπὲρ τῶν ἐσχάτων ὁ κίνδυνος·
[32]	ἀκριβοῦς, λιτανείας συντεταμένης, ἱκετηρίας πολλῆς.	Ἀγαπητὸν	γὰρ καὶ μετὰ τοσαύτης προσελθόντα
[52]	Ὅταν γὰρ τὴν μάλιστα πάντων	ἀγαπωμένην	καὶ ὑπὲρ ἧς ἂν ἡδέως
[78]	οὐρανῶν ἄξιόν ἐστι καὶ τῆς	ἀγγελικῆς	πολιτείας ἐγγύς, πῶς ἂν ἠνέσχετο
[11]	οὖν; Οὐ γαμοῦσιν οὐδὲ γαμίζονται	ἄγγελοι,	ἀλλ´ οὐδὲ ἡ παρθένος. Παρεστήκασιν
[10]	οὐρανός, ὅσον τῶν ἀνθρώπων οἱ	ἄγγελοι,	εἰ δὲ χρή τι καὶ
[78]	οὔτε γαμίζονται, ἀλλ´ εἰσὶν ὡς	ἄγγελοι	ἐν οὐρανῷ. Εἶδες τὸ μέσον,
[10]	καὶ βιασάμενον εἰπεῖν, καὶ πλέον.	Ἄγγελοι	μὲν γὰρ εἰ καὶ μὴ
[4]	ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς	ἀγγέλοις	αὐτοῦ« ὅτι ἐνηστεύσατε, ὅτι ἐπαρθενεύσατε.
[24]	ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς	ἀγγέλοις	αὐτοῦ. Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν
[79]	λίμναι, τράπεζαν δὲ τῷ μὲν	ἄγγελος	κατεσκεύαζε θαυμαστήν τινα καὶ παράδοξον
[11]	παρθενία τοὺς ὄντως αὐτὴν μετιόντας	ἀγγέλους	ἐξ ἀνθρώπων ποιεῖ. Τὸ δὲ
[79]	σώματος αὐτοῦ διεκράτουν ζωήν. Εἶδες	ἀγγέλους	ἐπὶ τῆς γῆς; Εἶδες παρθενίας
[12]	καὶ βασιλείαν καὶ ζωὴν καὶ	ἀγγέλους	καὶ δυνάμεις καὶ κτίσιν ἑτέραν
[8]	δόγματος κοινωνοὺς τὸν διάβολον, τοὺς	ἀγγέλους	τοὺς ἐκείνου— μᾶλλον δὲ οὐδὲ
[11]	ὄντας εἰς τὸν αὐτὸν τῶν	ἀγγέλων	ἄγει ζῆλον. Ἀλλ´ οὐδὲν τούτων
[38]	συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων μὲν ἄνωθεν	ἀγγέλων,	ἀγωνοθετοῦντος δὲ τοῦ Χριστοῦ, μαινομένου
[79]	αὐτοὺς ἐποίησεν. Τί γὰρ τῶν	ἀγγέλων	ἀπεῖχον, εἰπέ μοι, ὁ Ἡλίας,
[2]	ἡμῖν δεῖ στομάτων καὶ τῆς	ἀγγέλων	δυνάμεως ἵνα δυνηθῶμεν τῆς εἰς
[14]	ἀνθρώπων παύσεται γένος; Μύριαι μυριάδες	ἀγγέλων	λειτουργοῦσι τῷ Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες
[2]	ἀθάνατα, ἡμῖν δὲ αἱ τῶν	ἀγγέλων	λήξεις καὶ αἱ φαιδραὶ λαμπάδες
[79]	ὄντως ᾖ παρθενία; ~Ὅτι τῶν	ἀγγέλων	οὐδὲν ἀπεῖχον οἱ περὶ τὸν
[27]	ἀνάγκην ἡμῖν ἡ μάχη, πρὸς	ἀγγέλων	πολιτείαν ὁ ζῆλος, μετὰ ἀσωμάτων
[4]	παρθενίας πόνους ἵνα ἐκεῖ μετ´	ἀγγέλων	χορεύῃ, εἶτα ἐξαίφνης καὶ παρὰ
[63]	καθάπερ μύρον βαρύτιμον κἂν εἰς	ἄγγος	ἀποκλείηται τὸν ἀέρα τῆς οἰκείας
[11]	εἰς τὸν αὐτὸν τῶν ἀγγέλων	ἄγει	ζῆλον. Ἀλλ´ οὐδὲν τούτων πρὸς
[52]	καὶ τραπέζης πολυτέλειαν καὶ οἰκετῶν	ἀγέλας,	γένους λαμπρότητα, δυναστείας μέγεθος, δόξαν
[67]	ἐν τῇ τῶν θεραπαινίδων ἐκείνων	ἀγέλῃ	εὐπρεπής τις οὖσα τύχῃ. Ἀνάγκη
[71]	καὶ ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς καὶ	ἀγεννεῖς	καὶ πλεονέκτας καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ
[1]	ἐπελθόντας ἀρετὴν τούτους εἰς τὴν	ἀγήρω	τῶν οὐρανῶν εἰσάγω κληρονομίαν. Πῶς
[37]	ἕνος ἁψαμένη διὰ παντός ἐστιν	ἁγία	καὶ ἄτρωτος; Διὰ ταῦτα καὶ
[7]	Χριστοῦ· Ἡ δὲ παρθένος ἵνα	ἁγία	τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι·
[11]	οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην ἂν ὦσιν	ἅγιαι	τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι.
[6]	καὶ σώματι καὶ πνεύματι εἶναι	ἁγίαν,	αὕτη δὲ ἐξ ἑκατέρων τῶν
[30]	ἄκουσον τί φησιν ὁ Ἰωήλ·	Ἁγιάσατε	νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν,
[19]	ἀνάγκης ἀπαλλάττων ἐκείνης καὶ ἐν	ἁγιασμῷ	καὶ σεμνότητι διατηρῶν. Ἀλλὰ γὰρ
[22]	ἐν υἱοῖς Θεοῦ καὶ ἐν	ἁγίοις	ὁ κλῆρος αὐτῶν ἐστιν; Ἄρα
[25]	γενέσθαι πόρνης, οὐ συγχωρῶν τὸν	ἅγιον	ναὸν γίνεσθαι βέβηλον καὶ ἀκάθαρτον.
[75]	τὸν ναὸν κοσμεῖν ἐκεῖνον τὸν	ἅγιον	οὐκ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ
[29]	Ποιεῖ δὲ τοῦτο μιμούμενος τὸν	ἅγιον	τοῦ Θεοῦ Σαμουήλ. Καθάπερ γὰρ
[5]	ψυχῇ, εἴ γε μέλλοι τὸν	ἅγιον	ὑποδέχεσθαι νυμφίον. Αὕτη δὲ μετὰ
[8]	μὲν Οἴδαμεν ὅστις εἶ, ὁ	ἅγιος	τοῦ Θεοῦ« νῦν δὲ Οὗτοι
[23]	μετ´ ἐκείνους τοὺς καιροὺς ἐκακηγόρησεν	ἁγίους	ἄνδρας; Πολλοὶ καὶ πολλαχοῦ γῆς.
[30]	τὸν χρώμενον, τὸ δὲ καὶ	ἁγίους	ἀποφαίνειν, οὐκέτι τῆς ἐκείνου δυνάμεως
[79]	ἐρημίας ἡ ἀκαρπία, τοῦτο τοὺς	ἁγίους	ἐκείνους ἐν ἀφθονίᾳ καθίστησιν. Οὐ
[82]	ἐπιλήψεται ἀλλὰ μόνος ὁ τῶν	ἁγίων	τούτων χορός. Ἔτ´ οὖν, εἰπέ
[75]	δυσκολίαις καὶ μοχθηρίαις, ἀλλὰ τῇ	ἁγιωσύνῃ	τῇ κατὰ σῶμα καὶ κατὰ
[21]	ἔχει τὴν κόλασιν, ὁ τὴν	ἁγιωσύνην	αὐτὴν ὁλόκληρον διασύρων, τίνα ὑφέξει
[40]	ὑπόθεσιν ἔχει· οὐ γὰρ δι´	ἁγιωσύνης	ἐπιθυμίαν ἀλλὰ διὰ τὴν πρὸς
[28]	λέγεσθαι. Τὸ δὲ ἀληθὲς ὥσπερ	ἄγκιστρον	τῇ συνήθει περιστείλας τροφῇ, οὕτως
[1]	πρῶτον μὲν ὅτι οὐκ εἰσὶν	ἁγναί.	Οὐ γάρ εἰσιν ἡρμοσμέναι ἑνὶ
[1]	ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς ἂν εἶεν	ἁγναί;	Πρῶτον μὲν οὖν κατὰ τοῦτον
[36]	ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν	ἁγνείᾳ«	οὐκ ἂν τοῦτο ποιήσας εἰ
[77]	δεῖ καὶ τῆς ψυχικῆς ἁγνείας,	ἁγνείαν	δὲ λέγω οὐ τὸ πονηρᾶς
[77]	ἀλλὰ δεῖ καὶ τῆς ψυχικῆς	ἁγνείας,	ἁγνείαν δὲ λέγω οὐ τὸ
[1]	Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον	ἁγνὴν	παραστῆσαι τῷ Χριστῷ. Εἰ γὰρ
[54]	οὖν ταῦτα λέγοι, πρῶτον μὲν	ἀγνοεῖ	ὅτι τῶν σφόδρα δυσκόλων ἐστίν.
[66]	γνωρίμων ὁρᾶσθαι καὶ ἐρυθριᾶν, σφόδρα	ἀγνοεῖν	μοι δοκεῖ καὶ τὰ ἀπαλλάττοντα
[49]	κέχρηται τῷ τρόπῳ; Οὐ δι´	ἄγνοιαν	οὐδὲ διὰ τὸ μὴ εἰδέναι
[41]	ἡμῖν. Τί δήποτε; Ὅτι οὐκ	ἀγνοοῦντες	ταύτην εἱλόμεθα τὴν ἀρχὴν ἀλλὰ
[26]	ἴσως ἂν εἶπε, τὸ πρᾶγμα	ἀγνοοῦντες	ταύτην ἔχουσι τὴν προθυμίαν, ἐμὲ
[5]	τοῦ τὰ νοήματα αὐτοῦ οὐκ	ἀγνοοῦντος.	Τί οὖν οὗτός φησιν; Τὸ
[17]	ἐκεῖ φέρουσαν ὁδὸν ἐδείκνυ οὐκ	ἀγνοῶν	μὲν ἀλλὰ καὶ σφόδρα εἰδὼς
[46]	ἅπασι καθάπερ δεσπότην, ὥσπερ οἰκέτην	ἀγνώμονα	μετὰ τὸ προσκροῦσαι τῷ δεσπότῃ
[1]	ἄδικος ἄπαγε— ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτοὶ	ἀγνώμονες	καὶ πονηροί. Πῶς; Ἀποδέδεικται τοίνυν
[57]	ἐρυθριῶσα τὸν ἄνδρα παντὸς μᾶλλον	ἀγνώμονος	ὀφειλέτου τυχοῦσα πατρός— παρίημι νῦν.
[73]	ποιεῖν, ἐπειδὴ πρὸς τὸν τέλειον	ἀγόμεθα	βίον καὶ τὸν ἀνδράσι προσήκοντα
[52]	Κἂν οἴκοι μένῃ, κἂν εἰς	ἀγορὰν	ἐμβάλῃ, κἂν ἀποδημίαν στέλληται, πανταχοῦ
[37]	τε οἰκίαις καὶ κατὰ τὴν	ἀγορὰν	κατ´ αὐτῶν γίνονται λόγοι σκωπτόντων,
[68]	τέρπει ὁ κείμενος ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	ἄργυρος ὡς ὁ κατὰ τὴν
[66]	μέσου τοῦ πλήθους ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	βαδίζουσαι οὐ μόνον οὐκ ἐπεσπάσαντο
[66]	Ἀλλὰ τὸ περιφέρεσθαι ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	ἐπὶ ἡμιόνων ἡδύ. Τῦφος τοῦτο
[68]	Ἔξεστί σοι τὸν ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	κείμενον ἄργυρον ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν
[6]	Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτως τοῦ	ἄγους	ἀπήλλακται. Ἡ γὰρ βλασφημία καὶ
[53]	καὶ εἰς τὴν αὐτῇ προσήκουσαν	ἄγουσα	τὴν τῆς ὑποταγῆς, αὐτὴ γίνεται
[30]	εἰς ἀκαθαρσίαν ἀλλ´ εἰς ἀσχολίαν	ἀγούσης.	~Ὅτι ἀναγκαίως ἀπέστησε συνουσίας τοὺς
[63]	τοὺς ἀδικοῦντας καὶ συνεχῶς λυποῦντας	ἀγριαίνειν	καὶ διανίστασθαι ἀλλὰ καὶ πρὸς
[9]	αὐτῷ χρῆσθαι καλῶς, οὐκ ἀφιεὶς	ἀγριαίνειν	τὴν φύσιν. Ἀντὶ γὰρ προβόλων
[34]	αὐτῇ, κἂν σφόδρα ὁ πολέμιος	ἀγριαίνῃ	πρὸς αὐτήν, κἂν αὐτῷ τούτῳ
[34]	ἀλλ´ ἔνδον ἔχουσα τὸ πῦρ	ἀγριαῖνον	καὶ ἠχοῦν, ἀνέχεται καὶ στέγει
[79]	ἔλαιον ἀλλ´ ἀκρίδες καὶ μέλι	ἄγριον	τὴν τοῦ σώματος αὐτοῦ διεκράτουν
[14]	καὶ πόλεις καὶ οἰκίαι καὶ	ἀγροὶ	καὶ τέχναι καὶ ζῷα καὶ
[49]	γάρ, εἰπέ μοι, πολλοὶ τῶν	ἀγροικοτέρων	ἔτι καὶ παχύτερον διακειμένων τὸν
[70]	νὺξ καταλάβῃ, ἀνάγκη διὰ παντὸς	ἀγρυπνεῖν	καὶ ἐπιστρέφεσθαι καὶ ἀλύειν ἐπὶ
[36]	ἐν κόποις, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν	ἀγρυπνίαις,	ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ«
[9]	ἀσφαλείας ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης νηστείαις,	ἀγρυπνίαις,	χαμευνίαις, τῇ λοιπῇ σκληραγωγίᾳ τιθασσεύουσι
[27]	εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας καὶ	ἀγρυπνίας	πολλὴν τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας ἀκρίβειαν,
[75]	ὑπὲρ οἰκετῶν, ὑπὲρ οἰκονόμων, ὑπὲρ	ἀγρῶν	καὶ τῶν ἄλλων; Μαγείροις ἐφέστηκε
[72]	μεταβολὴν διὰ τὸ ἀμελέτητον καὶ	ἀγύμναστον.	Διὰ ταῦτα ὁ μακάριος Παῦλος
[76]	ᾖ, πάντων ἀφορητότερον γίνεται καὶ	ἀγχόνης	χαλεπώτερον τὴν ἡμετέραν ἀποπνίγει ψυχήν.
[41]	ἀλλήλους συνδέσμου, πάσης ἀλύσεως χαλεπώτερον	ἄγχουσαν	καὶ τὴν ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην
[2]	δυναμένων πολὺν καὶ ὑπέρογκον τὸν	ἀγῶνα	ἀπέδειξε. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ
[7]	εἰς τοῦτον καθέντας ἑαυτοὺς τὸν	ἀγῶνα	δοκιμάζειν κελεύει ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[7]	μᾶλλον δὲ αὐτοῦ τοῦ τὸν	ἀγῶνα	θέντος Χριστοῦ· Ἡ δὲ παρθένος
[48]	Τίς δ´ ἀνάσχοιτο εἰς τοσοῦτον	ἀγῶνα	κατιέναι μέλλων τοσούτων ἱδρώτων γέμοντα
[9]	τοὺς εἰς τοῦτον ἀπογραψαμένους τὸν	ἀγῶνα,	οὐ κατηγορῶ δὲ τῶν ἔξω
[45]	αὐτῷ γενέσθαι τῆς ἀρετῆς τὸν	ἀγῶνα,	οὐδὲν τοῦτο πρὸς τὸν ἀγωνοθέτην.
[39]	εἰς τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν	ἀγῶνας.	Ἔστι γὰρ καὶ χήραν εἶναι
[57]	ἧττον αὐτὰς τῶν ὠδίνων ἡ	ἀγωνία	θορυβεῖ τότε· οὐδὲ γὰρ ἐν
[57]	τοῦ γάμου παραγένηται, ἐπιδίδωσιν ἡ	ἀγωνία	καὶ τῆς ἡδονῆς πλείων ὁ
[35]	ἐξέλυσεν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα τὴν	ἀγωνίαν	ἐκβάλλει μέσον ἑαυτὸν ἐμβαλών. ~Ὅτι
[13]	μεγάλης ἡ παρθενία δεῖται τῆς	ἀγωνίας.	Καὶ ἐνταῦθα δὲ τὸν κοινὸν
[57]	μακρὰς ἀποδημίας, τὰς συνεζευγμένας αὐτοῖς	ἀγωνίας,	τὰς νόσους; Καὶ τί τοῦτο
[62]	ἀποφαίνει οὐκ ἀφιέντα καθ´ ἑαυτὸν	ἀγωνίζεσθαι	τὸν τῆς ὄψεως τύπον παρὰ
[7]	καὶ τῆς ψυχῆς. Ὁ γὰρ	ἀγωνιζόμενος,	φησί, πάντα ἐγκρατεύεται« πάντα τὰ
[27]	βίαν τοῦ πράγματος, οἶδα τῶν	ἀγωνισμάτων	τούτων τὸν τόνον, οἶδα τοῦ
[45]	ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο πρὸς τὸν	ἀγωνοθέτην.	Αὐτὸς γὰρ ἓν μόνον ἐπέταξεν
[38]	καὶ συλλέγηται θέατρον καὶ ὁ	ἀγωνοθέτης	παρῇ καὶ οἱ θεαταὶ καθέζωνται
[38]	καὶ θεωρούντων μὲν ἄνωθεν ἀγγέλων,	ἀγωνοθετοῦντος	δὲ τοῦ Χριστοῦ, μαινομένου δὲ
[84]	ἐντεῦθεν; Ἀλλ´ οὐκέτι πόνων οὐδὲ	ἀγώνων	ὁ καιρὸς ἀλλὰ στεφάνων καὶ
[38]	τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν ὁ τῶν	ἀγώνων	παρῄρηται νόμος. Καὶ τῇ παρθένῳ
[14]	διὰ κρίσιν ὀρθὴν λογισμῶν τῶν	ἀγώνων	ὑστερηκέναι τούτων, φέρε τοὺς ἐχθροὺς
[52]	τὴν ἐκείνων ἀντιλαβεῖν. Πότε οὖν	ἀδακρυτὶ	διαγαγεῖν δυνήσεται; Ποίαν νύκτα; Ποίαν
[17]	εἴ γε ἔμεινεν ὑπακούων ὁ	Ἀδάμ,	οὐκ ἂν ἐδέησε τούτου. Καὶ
[14]	γάρ, εἰπέ μοι, γάμος ἀπέτεκε	Ἀδάμ;	Ποῖαι τὴν Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ
[17]	οὗτος ὁ φόβος· πῶς ὁ	Ἀδάμ,	πῶς δὲ ἡ Εὔα μὴ
[15]	αὐτοῦ πεισθέντες οἱ περὶ τὸν	Ἀδὰμ	τῆς ἡδονῆς ἐκράτησαν τοῦ ξύλου,
[46]	Καὶ ὁ μακάριος δὲ Παῦλος	Ἀδάμ«	φησίν, οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ
[27]	ἑαυτὴν ἀπολεῖ. Δεῖ τοίνυν ἡμῖν	ἀδαμαντίνης	διανοίας, μηδέποτε καθεύδοντος ὀφθαλμοῦ, καρτερίας
[8]	δὲ ἡ τῶν ταῦτα τολμώντων	ἄδεια	τοὺς τῶν τοιούτων ἀπεχομένους μίξεων
[70]	πλείους καθεύδουσιν. Ἀλλὰ διὰ τὴν	ἄδειαν;	Ἀλλ´ οὐδὲ μικρᾶς καιροῦ ῥοπῆς
[50]	Τὴν γὰρ τῆς μίξεως μόνης	ἄδειαν,	οὐχὶ δὲ καὶ τὴν τῆς
[44]	ὁδός, οὐ μόνον τῷ τὴν	ἄδειαν	τῶν εἰρημένων ἁπάντων τὴν ἄφατον
[52]	ἂν βούλοιντο, ἔξεστιν αὐτοῖς μετὰ	ἀδείας	ἁπάσης τότε, καὶ τὴν ὑποψίαν
[41]	τοῦτο ἔδοξεν, ἀσφαλὲς τὸ τῆς	ἀδείας	ἐνέχυρον. Τὴν μὲν ἐξουσίαν τοῦ
[60]	τῆς τραπέζης καὶ τῆς ἄλλης	ἀδείας	ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν καὶ ἐφελκύσασθαι·
[34]	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἁλισκόμεθα, τῆς	ἀδείας	τῇ ψυχῇ ῥαθυμεῖν συγχωρούσης. Καὶ
[49]	πρῶτον ἁπάντων τὸ μετὰ πάσης	ἀδείας	τὴν ἐπιθυμίαν ἀποπληροῦν καὶ μηδεμίαν
[73]	καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς	ἀδελφὰς	ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[1]	τιμῆς ἄξιον τὸ μὴ τοῖς	ἀδελφοῖς	ἀπεχθάνεσθαι, τὸ τούτου πολλῷ πλέον
[1]	ὀργῆς ἀπεχόμενον τῆς πρὸς τὸν	ἀδελφὸν	ἤδη διὰ τοῦτο καὶ στεφάνων
[21]	σκανδαλίζοντες; Ὅπου γὰρ ὁ τὸν	ἀδελφὸν	καλῶν μωρὸν ὀρθὴν ἐπὶ τὸ
[1]	εἰκῇ καὶ μάτην πρὸς τὸν	ἀδελφὸν	ὀργισθῇ τὸν αὑτοῦ καὶ μῶρον
[78]	Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν	ἀδελφόν	σου; Ἀλλ´ οὐχ ὅτε Κολοσσαεῦσιν
[41]	οὐχ ὁ κύριος· εἴ τις	ἀδελφὸς	γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καὶ αὐτὴ
[21]	ὁ καθήμενος καὶ κατὰ τοῦ	ἀδελφοῦ	καταλαλῶν καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ
[24]	πέλαγος. Οὐδὲ γὰρ οἱ τοὺς	ἀδελφοὺς	ἀποκαλοῦντες μωροὺς ἤδη τὴν δίκην
[73]	καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς	ἀδελφοὺς	καὶ τὰς ἀδελφὰς ἔτι δὲ
[49]	μεγάλοις καὶ ὀμνύουσι καὶ ἐπιορκοῦσιν	ἀδεῶς,	ἐπὶ δὲ τῆς τῶν παίδων
[57]	τῶν ἀνδραπόδων ἡ τῶν ἐσομένων	ἀδηλία	δεσποτῶν οὐκ ἀφίησιν ἠρεμῆσαι τὴν
[40]	ἔδει λοιπόν, ταῖς ἀλλήλων γυναιξὶν	ἀδιακρίτως	τῶν ἀνδρῶν κεχρημένων καὶ πάσαις
[47]	ὡς τὸ ἄπορον δεικνύντος καὶ	ἀδιεξόδευτον	τοῦ δεσμοῦ. Τίνος δὲ ἕνεκεν
[26]	ὑποτέμνεσθαι μέρος. ~Ὅτι τὰ μέγιστα	ἀδικεῖ	ἑαυτὸν ὁ δυνάμενος παρθενεύειν καὶ
[10]	τὸν γάμον κακίζων τὴν παρθενίαν	ἀδικεῖ.	Ὁ μὲν γὰρ τὸν γάμον
[5]	γὰρ μέχρις ἀνθρώπων ἵστησι τὴν	ἀδικίαν,	αὕτη δὲ τῷ Θεῷ μάχεται
[6]	δεσπότην ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ καὶ	ἀδικίαν	εἰς τὸ ὕψος λαλεῖ. Πύξινον
[26]	ὤνησεν ἀλλὰ καὶ τὴν ἐσχάτην	ἀδικίαν	ἠδίκησε τοῦ θαύματος ἀποστερήσας αὐτὸν
[18]	παρθενίαν ἐτίμησαν, εἰ μὴ εἶδον	ἀδίκοις	ὄμμασι τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων,
[20]	μοχθηρίας τὴν οὕτω διεστραμμένην καὶ	ἄδικον	ψῆφον. Ὥστε εἰ καὶ μηδενὸς
[1]	μισθόν. Οὐκ ἐπειδὴ ὁ κύριος	ἄδικος	ἄπαγε— ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγνώμονες
[15]	τὸ ἀμύνεσθαι τοῦ φέρειν τὸν	ἀδικοῦντα	γενναίως. ~Ὅτι συγκαταβάσεως ὁ γάμος.
[44]	μέτρον ἀλλὰ καὶ ἀμύνασθαι τὸν	ἀδικοῦντα	καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ λοιδορουμένῳ καὶ
[63]	γαληνὸς ὡς μηδὲ πρὸς τοὺς	ἀδικοῦντας	καὶ συνεχῶς λυποῦντας ἀγριαίνειν καὶ
[23]	Καὶ καθάπερ οἱ νομοθέται τῶν	ἀδικούντων	τὰς τιμωρίας ἐν γράμμασι θέντες
[24]	ἀρκεῖ καὶ ταῦτα, τοὺς δὲ	ἀδιορθώτως	ἔχοντας καὶ μαινομένους οὐδὲ πολλῷ
[58]	ἐκβαλόντες θῶμεν τῷ λόγῳ τὰ	ἀδύνατα	καὶ συγχωρήσωμεν γενέσθαι γάμον πάντα
[34]	κενῶσαι, ἀλλ´ ὅπερ ὁ παροιμιαστὴς	ἀδύνατον	εἶναί φησιν ἐπὶ τῆς τῶν
[56]	δύσκολον ταῦτα γενέσθαι, μᾶλλον δὲ	ἀδύνατον,	ἐπὶ δὲ τῶν γάμων δύσκολον
[84]	οὐκ ἔστι ταῦτα. Τὸ γὰρ	ἀδύνατον	τοῦ νόμου ἐν ᾧ ἠσθένει
[40]	βελτίω ποιεῖν ἤ, εἰ τοῦτο	ἀδύνατον,	φέρειν γενναίως τὸν ἀκήρυκτον πόλεμον
[34]	τις ἀναβῆναι πρὸς τὴν παρθενίαν	ἀδυνατῶν	κατακρίνηται ὡς προστάγματος παρακούων. Οὐκ
[49]	συγκατεσκεύασε. Ποῖον; Τὸ μὴ τῶν	ἀδυνάτων	νομισθῆναι τὸ πρᾶγμα εἶναι ἀλλὰ
[63]	ἠρέμα μειδιᾶν ἀλλ´ ἐπισκύνιον αἰδέσιμον	ἀεὶ	καὶ αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι καὶ πρὸς
[14]	τὴν ἀκολουθίαν ἀλλ´ ἀεὶ χρήσιμον,	ἀεὶ	καλὸν καὶ μακάριον καὶ πρὸ
[70]	ἀλλ´ ἐν τοῖς τῶν πενομένων	ἀεὶ	πάρεστι, παντὸς τραπεζοποιοῦ καὶ μαγείρου
[57]	ὁ γοῦν ἀπὸ τῆς μεταβολῆς	ἀεὶ	πάρεστιν αὐτοῖς φόβος κατασείων τὴν
[55]	τῶν σπανιζόντων ἀλλ´ ἀπὸ τῶν	ἀεὶ	συμβαινόντων χαρακτηρίζειν τὰ πράγματα προσῆκεν.
[56]	οὐδὲ ταῦτα, φησί, πᾶσιν οὐδὲ	ἀεὶ	συμπίπτειν εἴωθεν. Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων
[52]	παρόντας ἁπλῶς καὶ ἀνευθύνους ἀφίησιν	ἀεὶ	τὴν ὀργήν, κἂν δοῦλος ᾖ
[52]	ταύτην ἀναγκάζηται δι´ ὑποψίας ἔχειν	ἀεί,	τί τῶν ἁπάντων αὐτὸν παραμυθήσασθαι
[47]	δόντες ἀναπνεῦσαι τῷ κάμνοντι οὕτως	ἀεὶ	τὸ λειπόμενον προστιθέασι, τὸν αὐτὸν
[56]	Ὁ γὰρ ὑπὲρ τῶν ζώντων	ἀεὶ	φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν οὐκ
[14]	ταύτην ἔχει τὴν ἀκολουθίαν ἀλλ´	ἀεὶ	χρήσιμον, ἀεὶ καλὸν καὶ μακάριον
[1]	καὶ εἰκῇ πυκτεύοντες καὶ τὸν	ἀέρα	δέροντες; Καὶ εἴθε μόνον εἰκῇ.
[63]	κἂν εἰς ἄγγος ἀποκλείηται τὸν	ἀέρα	τῆς οἰκείας ἀναχρῶσαν εὐωδίας, οὐ
[14]	καὶ ἀναγκαῖόν ἐστιν οὔτε αὐτοῖς	ἀζήμιος	ἡ τοιαύτη κατηγορία, ἀλλὰ τοσοῦτον
[54]	ἐπιτάττειν αὐτῷ βαρύτερον ἔσται καὶ	ἀηδέστερον.	Τί δήποτε; Ὅτι πᾶσαν ἐκβάλλει
[57]	μήποτε ἀπ´ αὐτῆς τῆς ἑσπέρας	ἀηδής	τις εἶναι δόξῃ καὶ τῆς
[54]	πλουτοῦσαν ὑποτάξαι γυναῖκα μείζων ἡ	ἀηδία.	Εἰ δὲ λέγοι τις— καὶ
[37]	ἐν τοῖς δευτέροις γάμοις αἱ	ἀηδίαι.	Εἰ δέ τις καὶ λογισμῶν
[56]	δοκοῦσιν εἶναι χρηστοῖς τοσαῦται τίκτονται	ἀηδίαι	καὶ συμφοραί, τί ἄν τις
[40]	πῶς οἴσει τὴν καθημερινὴν ταύτην	ἀηδίαν	ἐκεῖνος ὁ δείλαιος, τὸν τῦφον.
[71]	ἑτέρωθεν δεῖξαι τῆς τρυφῆς τὴν	ἀηδίαν	καὶ τὴν ζημίαν καὶ τὴν
[37]	δι´ αὐτὴν τῶν γινομένων τὴν	ἀηδίαν.	Τί γὰρ ἀτερπέστερον, εἰπέ μοι,
[53]	τὰ ὀνείδη, τὰς ὕβρεις, τὰς	ἀηδίας,	ἃ πάντων ἐστὶν ἀφορητότερα. ~Ὅτι
[69]	τῆς ἀμελείας ἐκεῖνοι. ~Ὅτι πολλῆς	ἀηδίας	αἱ πολυτελεῖς γέμουσι τράπεζαι. Εἰ
[52]	οὐκ ἔνι γάμον πάσης εὑρεῖν	ἀηδίας	ἐλεύθερον. ~Ὅτι τὸ ἀπὸ πλουσίων
[52]	ἅπαντα γέμει καὶ πένθους καὶ	ἀηδίας.	Κἂν οἴκοι μένῃ, κἂν εἰς
[66]	κεχρημένη ἄμεινον διακείσεται. Τὰς γὰρ	ἀηδίας	ὅσας ἐκ τούτων ὑπομένειν ἀνάγκη
[57]	ἑτέρα πάλιν ἐπεισέρχεται· τὰς γὰρ	ἀηδίας	τὰς ἐν τῇ τῆς προικὸς
[49]	μὴ διηγήσατο τὰ μετὰ τὴν	ἀθανασίαν	αὐταῖς ἀποκείμενα καλά, πῶς εἰς
[79]	τὸν οὐρανὸν ἤδη λαχόντας, ὡς	ἀθανασίαν	μετειληφότας, οὕτως ἅπαντα ποιεῖν παρεσκεύαζεν.
[2]	καὶ οἰμωγαὶ καὶ τὸ κολάζεσθαι	ἀθάνατα,	ἡμῖν δὲ αἱ τῶν ἀγγέλων
[84]	ἔσται πλέον. Ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν	ἀθάνατα	κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας ὥσπερ οὖν
[4]	ὁμοίως αὐτοῖς τὸν ὄντα Θεὸν	ἀθετήσαντες	πολυθεΐαν εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ πολιτείας
[9]	κατηγορῶ δὲ τῶν ἔξω τῆς	ἀθλήσεως	μενόντων. Κατηγορία γὰρ τότε ἂν
[7]	ἀθλήσῃ. Τίνες οὖν οἱ τῆς	ἀθλήσεως	ταύτης νόμοι; Ἄκουε πάλιν αὐτοῦ
[7]	οὐκ ἀφίησιν ὁ τοὺς τῆς	ἀθλήσεως	ταύτης νόμους διαταξάμενος. Οὐ γὰρ
[7]	Οὐδεὶς στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως	ἀθλήσῃ.	Τίνες οὖν οἱ τῆς ἀθλήσεως
[38]	γαμησάτω« Ὅτι οὐδὲ πρὸς τὸν	ἀθλητὴν	εἴποι τις ἂν μετὰ τὸ
[62]	λοιπὸς κόσμος ἅπας καθάπερ τις	ἀθλητὴς	γενναῖος εὐεκτῶν καὶ σφριγῶν ψωραλέον
[52]	ἀληθὲς ὂν τύχῃ· ἡ δὲ	ἀθλία	καὶ ταλαίπωρος ἐκείνη πολλῷ χαλεπώτερα
[57]	μετὰ τούτων φροντίδες. Ἡ γὰρ	ἀθλία	καὶ ταλαίπωρος κόρη καίτοι οὕτω
[52]	οὐχ ἱκανὸν τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν	ἀθλίαν	ἐκείνην, ἀλλ´ ἀνάγκη μακρόν τινα
[52]	τῆς ὀδύνης πάλιν ἐπὶ τὴν	ἀθλίαν	ἐκείνην μετέπεσεν. Οὔτε γὰρ τοῖς
[82]	ἐποίησεν οὔτε ἡ παρθενία τὰς	ἀθλίας	ἐκείνας ἀπώλεσεν, ἀλλὰ καὶ τὸν
[78]	ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει,	ἄθλιός	ἐστι καὶ ταλαίπωρος πρᾶγμα οὕτω
[4]	αἱρετικοί. Ὦ καὶ Ἑλλήνων ὑμεῖς	ἀθλιώτεροι.	Ἕλληνας μὲν γὰρ εἰ καὶ
[4]	συγκατασπάσαντες ἑαυτοῖς. ~Ὅτι καὶ Ἑλλήνων	ἀθλιώτεροι	κατὰ τὴν παρθενίαν οἱ αἱρετικοί.
[20]	τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν μαινομένων	ἀθλιώτερον	διακείμενος. Οἱ μὲν γὰρ οὐκ
[20]	τοὺς ἐν τοῖς μεγίστοις διαλάμποντας	ἄθλοις,	κἂν μὴ δύνηται τῶν αὐτῶν
[26]	Καίτοι γε αὐτοὶ τὰ τῶν	ἄθλων	εἵλοντο καὶ τῷ τῆς παρθενίας
[78]	ποῦ τὸν θνητὸν ἡ παρθενία	ἀθρόον	αἴρει ὅταν ὄντως ᾖ παρθενία;
[78]	δὲ οὕτω διακειμένας οὐκ ἐνῆν	ἀθρόον	ἀναγαγεῖν ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς
[47]	τῶν τοιούτων προσάγειν μέλλοντες, οὐκ	ἀθρόως	τὸ πᾶν ἐργάζονται ἀλλ´ ἐν
[67]	ἀρρωστούσῃ καὶ τελευτώσῃ ταράττεσθαι καὶ	ἀθυμεῖν.	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως φορητὰ
[52]	οὐ συγχωροῦν ἠρεμεῖν. Οὐ γὰρ	ἀθυμίαν	μόνον αὕτη ἡ νόσος ἀλλὰ
[56]	μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς κειμένοις	ἀθυμίαν	ὁ χρόνος ἐμάλαξε, τὰς δὲ
[57]	τὴν αὐτὴν τῷ κειμένῳ καθίστησιν	ἀθυμίαν.	~Ὅτι οὐδὲν μέγα ὁ γάμος
[52]	μοιχόν, τὸν θυμὸν καὶ τὴν	ἀθυμίαν	οὐκ ἴσχυσαν ἀνελεῖν. Εἰσὶ δὲ
[51]	ἔστιν ἕτερα τούτων ἀντίρροπα εἰς	ἀθυμίας	καὶ ὀδύνης λόγον, μᾶλλον δὲ
[57]	θυμοῦ, τότε δὲ ὑπὸ τῆς	ἀθυμίας	πολλοὺς ἔτεκον πυρετούς. Ἐὰν δὲ
[52]	ἔφθασαν ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς	ἀθυμίας	σφοδρότητι. Ὥστε εἰ καὶ πάντες
[57]	συμβαίνει. Οὔκουν ἑτέραν ὁμολογεῖς πάλιν	ἀθυμίας	ὑπόθεσιν; Ὅταν οὖν καὶ παίδων
[58]	μεταβολῆς, ἀλλ´ ἐξαιρείσθω πᾶσα μὲν	ἀθυμίας	ὑπόθεσις, πᾶσα δὲ φροντίδος καὶ
[73]	πάντα ἀφέντας τὰ ὄντως παιδικὰ	ἀθύρματα	φαντάζεσθαι τὸν οὐρανὸν καὶ τῆς
[37]	πολλαὶ ἐν τοῖς δευτέροις γάμοις	αἱ	ἀηδίαι. Εἰ δέ τις καὶ
[23]	γὰρ τὸν μακάριον Παῦλον, Τινῶν	αἱ	ἁμαρτίαι πρόδηλοί εἰσι προάγουσαι εἰς
[18]	ἐπιλείπειν ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία καὶ	αἱ	ἄτοποι μίξεις ἔδειξεν ὁ κατὰ
[52]	παρὰ τοῦ τετρωμένου μάτην ἀνδρός,	αἱ	δὲ παρὰ τῶν μιαρῶν θεραπόντων—
[12]	γὰρ θνητῶν δειλοὶ καὶ ἐπισφαλεῖς	αἱ	ἐπίνοιαι αὐτῶν. Δείκνυσι δὲ καὶ
[69]	ζημίας ἵστατο μόνον. Νυνὶ δὲ	αἱ	μάλιστα τῶν νόσων δυσίατοι ἀπὸ
[52]	ὕβρεις καὶ λοιδορίαι διὰ παντός—	αἱ	μὲν παρὰ τοῦ τετρωμένου μάτην
[34]	πόσων ἂν εἶεν ἄξιαι στεφάνων	αἱ	μηδὲ παρὰ τὴν ἀρχὴν ταύτης
[46]	ἐξουσίας ἀκρωτηριασμὸς γέγονεν. Οὕτως οὐδὲ	αἱ	παρὰ τῶν γυναικῶν ἐπιβουλαὶ εἰς
[77]	βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων φροντίσι. Καὶ γὰρ	αἱ	πέντε ἐκεῖναι καὶ λαμπάδας εἶχον
[15]	ταῦτα καὶ τὰ ἀλλὰ ἅπαντα,	αἱ	πόλεις, αἱ τέχναι, ἡ τῶν
[69]	ἀμελείας ἐκεῖνοι. ~Ὅτι πολλῆς ἀηδίας	αἱ	πολυτελεῖς γέμουσι τράπεζαι. Εἰ δέ
[52]	τὸν ἀπὸ τῶν φαρμάκων ἅπερ	αἱ	πορνευόμεναι γυναῖκες κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ δὲ
[66]	ἀνάγκας. Οὐδὲ γὰρ αὗται μόναι	αἱ	προφάσεις αὐτὰς οἴκοι κατέχουσιν, ἀλλὰ
[61]	ἐν βαλανείοις καὶ ἐκκλησίαις παραγίνονται	αἱ	τὰ τοιαῦτα κακουργοῦσαι γυναῖκες. Κἀκείνων
[15]	τὰ ἀλλὰ ἅπαντα, αἱ πόλεις,	αἱ	τέχναι, ἡ τῶν ἱματίων περιβολή,
[78]	ἀσθενῶν καὶ χαμαὶ συρομένων ἦσαν	αἱ	τοιαῦται ψυχαί· τὰς δὲ οὕτω
[1]	ὅμως κἀκείνας περιλαμβάνει τὸ λεχθέν.	Αἱ	τοίνυν τὸν ἕνα ἄνδρα μὴ
[8]	καὶ ἀκαθαρσίας ἐπινενόηται τρόπος· καὶ	αἱ	τὸν γάμον ὡς ἐναγὲς φεύγουσαι
[17]	τούτου. Καὶ πῶς ἄν, φησίν,	αἱ	τοσαῦται μυριάδες ἐγένοντο; Ἐγὼ δὲ
[82]	γέενναν αὐτὴν ἀπελεύσονται, καὶ δηλοῦσιν	αἱ	τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι. Ἆρ´
[60]	πόνοις. Εἰ δέ τινες εἶεν	αἱ	τούτων μετέχουσαι, σφόδρα μὲν ὀλίγαι
[57]	ἴστω ὅτι οὐχ οὕτως ἡμᾶς	αἱ	τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς
[2]	τὸ κολάζεσθαι ἀθάνατα, ἡμῖν δὲ	αἱ	τῶν ἀγγέλων λήξεις καὶ αἱ
[41]	ἀναγκάζεσθαι ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω καὶ	αἱ	τῶν γεγαμηκότων ψυχαὶ ἔχουσι μὲν
[17]	οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς	αἱ	τῶν παθῶν ἀμετρίαι διαφθείρουσι τὴν
[57]	τῶν ἀγαθῶν ἐλπίδες παραμυθοῦνται, ὡς	αἱ	τῶν πονηρῶν προσδοκίαι λυποῦσι. Τὰ
[2]	αἱ τῶν ἀγγέλων λήξεις καὶ	αἱ	φαιδραὶ λαμπάδες καὶ τὸ πάντων
[61]	τοῦ πλήθους ὠθούμεναι καὶ πιεζόμεναι	αἱ	χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ αἰσθάνονται ἐκπεσόντος αὐταῖς
[57]	τοσούτῳ χρόνῳ πονηθεῖσαν νηδὺν ὠδῖνες,	αἳ	καὶ μόναι ἱκαναὶ πάντα συσκιάσαι
[63]	μηδὲ ἠρέμα μειδιᾶν ἀλλ´ ἐπισκύνιον	αἰδέσιμον	ἀεὶ καὶ αὐστηρὸν ἐπιδείκνυσθαι καὶ
[52]	ὁ Σολομὼν ἔλεγε· Σκληρὸς ὡς	Ἅιδης	ζῆλος. Καὶ πάλιν· Μεστὸς γὰρ
[50]	ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ πάσης	αἰδοῦς	καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ
[57]	σπεύδων, τὴν δὲ εἴσπραξιν μετὰ	αἰδοῦς	ποιεῖσθαι ἀναγκαζόμενος, ἥ τε γυνὴ
[66]	δὲ ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ	αἰδώς.	Διὰ ταῦτα καὶ τῶν ἀπηλλαγμένων
[27]	ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς	αἷμα	καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς ἀρχάς,
[49]	ἐστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς	αἷμα	καὶ σάρκα« πρὸς μανίαν φύσεως
[52]	ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν τῷ τὰς	αἱμασιὰς	διαβαίνειν, ὅταν ἐπιστραφῇ τις τὴν
[79]	γῆς; Εἶδες παρθενίας ἰσχύν; Τοὺς	αἵματι	καὶ σαρκὶ συμπεπλεγμένους, τοὺς χαμαὶ
[10]	οὐκ εἰσὶ συμπεπλεγμένοι σαρκὶ καὶ	αἵματι	οὐδὲ ἐπὶ τῆς γῆς ἔχουσι
[49]	ἑστάναι προτρέπων, μετὰ σαρκὸς καὶ	αἵματος	τὰ αὐτὰ ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι
[41]	τὴν σκληροκαρδίαν, ἵνα μὴ συγγενικῶν	αἱμάτων	τὰς ἑαυτῶν πληρῶσιν οἰκίας. Τί
[75]	Ἀλλὰ μιᾷ ῥήσει πάντα ταῦτα	αἰνιξάμενος	ἀφῆκε τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων
[65]	καὶ τὰ ἀφόρητα τῶν κακῶν	αἰνίττεσθαι	βούληται, ὠδῖνας πάντα τὰ τοιαῦτα
[43]	λόγος αὐτῷ ἀλλ´ ἑτέραν τινὰ	αἰνίττεται	πολύτροπον καὶ πολυειδῆ. Τίς οὖν
[30]	διάνοιαν. Τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος	αἰνιττόμενος	ἀπάγει τῆς μίξεως καὶ τῇ
[78]	τὸν θνητὸν ἡ παρθενία ἀθρόον	αἴρει	ὅταν ὄντως ᾖ παρθενία; ~Ὅτι
[78]	ἐμφαίνων ὅτι τὸ τὰ τοιαῦτα	αἱρεῖσθαι	οὐ τῶν βεβαίων οὐδὲ τῶν
[76]	τὸ μετὰ βίας καὶ ἀνάγκης	αἱρεῖσθαι	τοῦτο τὸ καλόν. Καὶ γὰρ
[41]	θεραπεύσας πρότερον τῇ τῆς ἐπιταγῆς	αἱρέσει	τὸν μαθητὴν εὐήνιόν τε καὶ
[1]	παυσάσθωσαν μάτην οἱ ἀπὸ τῶν	αἱρέσεων	κόπτοντες ἑαυτούς· οὐδένα γὰρ λήψονται
[41]	χωρείτω« κύριον τὸν ἀκροάτην τῆς	αἱρέσεως	ποιοῦντός ἐστι. Περὶ μὲν οὖν
[9]	κύριον εἶναι τῆς τῶν πραγμάτων	αἱρέσεως	ὑπὲρ ὧν ποιεῖται τὴν συμβουλήν·
[41]	οὐκ ἔχω« φησίν. Πρῶτον τὴν	αἵρεσιν	θεὶς καὶ τὸν ἀκροάτην εὐγνώμονα
[2]	κατέκλεισεν ἀλλ´ ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν	αἵρεσιν	ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς. Εἰ γὰρ
[76]	μετὰ ταῦτα ὅμως ἅπαντα τὴν	αἵρεσιν	ὑμῖν ἐπιτρέπω τοῦ πράγματος, οὐχὶ
[2]	τετάχθαι. ~Ὅτι καὶ κολάζονται οἱ	αἱρετικοὶ	διὰ τὸ παρθενεῦσαι. Ἔστιν δὲ
[6]	διασωθῆναι δυνήσεται κάλλος; ~Ὅτι οἱ	αἱρετικοὶ	παρθενεύοντες οὐχὶ τὰς ψυχὰς μόνον
[4]	ἀθλιώτεροι κατὰ τὴν παρθενίαν οἱ	αἱρετικοί.	Ὦ καὶ Ἑλλήνων ὑμεῖς ἀθλιώτεροι.
[2]	τῆς παρθενίας ἡμῖν καὶ τοῖς	αἱρετικοῖς	ἴσος, τάχα δὲ καὶ πολλῷ
[1]	ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ὅτι τῶν	αἱρετικῶν	ἡ παρθενία μισθὸν οὐκ ἔχει.
[1]	τοῦ Θεοῦ. Τὰς γὰρ τῶν	αἱρετικῶν	οὐκ ἂν εἴποιμί ποτε παρθένους
[5]	καὶ μοιχείας ἀκαθαρτοτέρα ἡ τῶν	αἱρετικῶν	παρθενία. Καὶ γὰρ ἀσελγείας ἁπάσης
[5]	ἐστὶν ἀκριβῶς εὕρημα ἡ τῶν	αἱρετικῶν	παρθενία, οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος
[5]	γὰρ ἀσελγείας ἁπάσης ἡ τῶν	αἱρετικῶν	σωφροσύνη χείρων ἐστίν. Ἐκείνη μὲν
[22]	ἀνδρῶν διασύρεσθαι, τίς τῶν ἀσθενεστέρων	αἱρήσεται	πόνους ἀναδέξασθαι γέλωτας ἔχοντας καὶ
[34]	αὐτὸ κορυφούμενον καὶ εἰς ὕψος	αἰρόμενον,	σβέσαι δὲ οὐκ ἰσχύουσα ἑνὸς
[53]	φλὸξ οὕτως εἰς ὕψος ἄφατον	αἴρονται	καὶ τὴν τάξιν ἀντιστρέφουσι καὶ
[73]	πολλάκις ἀποστησόμεθα; Τί τὸν μοχθηρὸν	αἱρούμεθα	βίον ἐπὶ τὸν ἀπράγμονα καλοῦντος
[75]	ἀπορρήτοις ἀγαθοῖς, τί μὴ ταύτην	αἱρούμεθα	μᾶλλον τὴν φροντίδα, οὐ τῷ
[52]	πορνευόμεναι γυναῖκες κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ δὲ	αἷς	οὔτε ἐπιβουλῆς ἐπὶ τὰς ἠδικημένας
[61]	καὶ πιεζόμεναι αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ	αἰσθάνονται	ἐκπεσόντος αὐταῖς τῶν χρυσίων τινός.
[63]	τῆς παρθενικῆς ψυχῆς εὐωδία ταῖς	αἰσθήσεσι	περιρρέουσα ἐνδείκνυται τὴν ἔνδον ἀποκειμένην
[51]	ἀπὸ τούτων ἡμᾶς λαμβάνειν τὴν	αἴσθησιν	ἀλλ´ ἐκποδὼν πᾶσαν γίνεσθαι τὴν
[49]	λυπηροῖς μειζόνως φοβεῖ, τῷ τὴν	αἴσθησιν	ἐγγυτέραν ὑπάρχειν αὐτοῖς. Διὰ ταῦτα
[49]	ἀπὸ τῶν ὁρωμένων, ἀπὸ τῶν	αἰσθητῶν	καὶ προτρέπει εἰς παρθενίαν αὐτοὺς
[34]	αὐτοῖς ἡ καταφυγή, κἄν τινος	αἴσθωνται	σφοδροτέρας προσβολῆς, ἔξεστιν εὐθέως ἐπὶ
[77]	λέγω οὐ τὸ πονηρᾶς καὶ	αἰσχρᾶς	ἐπιθυμίας ἀπηλλάχθαι μόνον καὶ καλλωπισμάτων
[62]	καὶ σφριγῶν ψωραλέον τινὰ καὶ	αἰσχρὸν	καὶ λιμώττοντα παρωσάμενος ἀνταγωνιστήν, οὕτω
[77]	καθαρότητος; Ὥσπερ γὰρ στρατιώτου οὐδὲν	αἰσχρότερον	γένοιτ´ ἂν τὰ ὅπλα ῥίψαντος
[29]	ἐπανῃρημένων οἶμαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ	αἰσχύνεσθαι	ἐπὶ τῇ πολλῇ συγκαταβάσει τοῦ
[63]	περίκειται ὡς καὶ τοὺς ἀκολάστους	αἰσχύνεσθαι	καὶ ἐρυθριᾶν καὶ τῆς οἰκείας
[24]	καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Αἰσχυνέσθωσαν	ἀμφότεροι νῦν καὶ οἱ τὸν
[66]	περιβάλλοντα τὴν γυναικείαν φύσιν τῇ	αἰσχύνῃ.	Οὔτε γὰρ τὸ φαίνεσθαι οὔτε
[78]	δι´ ἀνάγκην κωλύειν ὡς δι´	αἰσχύνην.	Τοῦτο μὲν γὰρ ψυχῆς ἐστιν
[78]	καὶ μετὰ τὴν τοσαύτην παραίνεσιν	αἰσχύνης	ἄξιον εἶναι νομίζειν, ὃ τῶν
[27]	δυναμένου λαγνείας ἀπέχεσθαι, ἐρυθριάσας καὶ	αἰσχυνθεὶς	σπουδάσει ταχέως ἐπιλαβέσθαι τῆς παρθενίας
[57]	ἐν τῇ τῆς ἐκτίσεως ἀναβολῇ	αἰσχυνομένη	καὶ ἐρυθριῶσα τὸν ἄνδρα παντὸς
[78]	διὰ τὴν πόλλην ἀσθένειαν τοῦ	αἰσχυνομένου	τῷ πράγματι. Οὐ γὰρ φανερῶς
[42]	νόμος καὶ μάλιστα ὅταν ἐξ	αἰτήσεως	τοῦτο γίνηται τῶν ἀκροατῶν καθάπερ
[58]	ἀφορμὴ καὶ μήτε ἄλλη τις	αἰτία	μήτε θάνατος ἄωρος διαζευγνύτω τὸν
[13]	γὰρ Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ	αἰτία	τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός,
[32]	εἶπον· Εἰ οὕτως ἐστὶν ἡ	αἰτία	τοῦ ἀνθρώπου μετὰ τῆς γυναικός,
[34]	οὐδέτερον οὐ διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν,	ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ἵνα μή
[35]	ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω καὶ τρίτην	αἰτίαν	εἰπεῖν. Ποίαν δὴ ταύτην; Δύσκολον
[78]	ὅρα πῶς αὐτὸν συνεσκίασε πάλιν	αἰτίαν	ἐπαγαγὼν οὐ σφόδρα κατηγορίας ἀξίαν.
[34]	νωθείας τὸ πλέον τὴν κυριωτέραν	αἰτίαν	ἐπήγαγε διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν«
[47]	τίθησιν αὐτὸ πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι	αἰτίαν	ἱκανὴν δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς
[49]	ἀλλὰ πάλιν ἐπὶ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν	καταφεύγει· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί«
[78]	μᾶλλον ἐπὶ ταύτην ἐλθεῖν τὴν	αἰτίαν.	Οὐ γὰρ οὕτω δεινὸν τὸ
[78]	διάνοιαν, μετὰ τούτων καὶ ἑτέραν	αἰτίαν	προσθεὶς τὸ Ὃς κέκρικεν ἐν
[42]	οὐχ ἁπλῶς ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ	αἰτίαν	προστιθείς. Νομίζω« γὰρ τοῦτο καλὸν
[27]	καὶ συμβουλεύει καὶ ἐπιτάττει καὶ	αἰτίαν	προστίθησι· Διὰ γὰρ τὰς πορνείας«
[36]	μείνωσιν ὡς κἀγώ« οὐδαμοῦ τὴν	αἰτίαν	προστίθησι, μὴ θαυμάσῃς. Οὐ γὰρ
[78]	ἔδειξε διὰ τὴν αὐτὴν πάλιν	αἰτίαν,	σὺ δὲ εἰ θέλεις μαθεῖν
[36]	ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι νομίζων	αἰτίαν	τὴν αὑτοῦ γνώμην μεθ´ ἧς
[42]	οὔτε τὸ νομίζω τέθεικεν οὔτε	αἰτίαν	τινὰ ἀλλ´ ἁπλῶς Καλόν ἐστιν
[36]	ἑαυτὸν τίθησι διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Τὸ γὰρ παράδειγμα ἐγγύθεν ἔχοντες
[57]	μόνον ἀλλὰ καὶ ὧν τῆς	αἰτίας	ἀφίενται κἀν τούτοις δεδοίκασι τοὺς
[33]	συγχώρησιν ἁπλῶς τίθησιν ἀλλὰ μετὰ	αἰτίας,	διὰ τὰς πορνείας« λέγων καὶ
[29]	ἐπιέναι βούλοιτο τῆς προκειμένης ἀποκόπτων	αἰτίας,	δόξει νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον ἢ
[57]	κἀκείνης αὐτὸν ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα τῆς	αἰτίας.	Ποίας δὴ ταύτης; Ὅτι τὸν
[57]	Μάλιστα μὲν καὶ ἀπὸ τῆς	αἰτίας	τῆς τούτου πολλαὶ πολλάκις ἠρρώστησαν.
[39]	μεμνημένος τῆς εὐπροσώπου καὶ σεμνῆς	αἰτίας	τοῦ γάμου, πυρώσεως δὲ καὶ
[18]	τις οἰέσθω τῆς ἀπωλείας αὐτῶν	αἰτιᾶσθαι	τὸν γάμον· οὐ γὰρ τοῦτό
[50]	εἰς ἐπιθυμίας ἀνοήτους καὶ βλαβεράς,	αἵτινες	βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον
[27]	πορνείας« φησί. Καὶ δοκεῖ μὲν	αἰτιολογεῖν	τοῦ γάμου τὴν συγχώρησιν. Τὸ
[79]	Καὶ πρᾶγμα ὃ τοῖς ἄλλοις	αἴτιον	εἶναι λιμοῦ δοκεῖ τῆς ἐρημίας
[34]	τοῦτο κωλύω τοῖς βουλομένοις οὐδὲ	αἰτιῶμαι	ἀλλ´ εὔχομαι μὲν καὶ ποθῶ
[65]	τὴν θείαν γραφὴν ἡνίκα ἂν	αἰχμαλωσίαν	καὶ λιμὸν καὶ λοιμὸν καὶ
[49]	καὶ νόσους καὶ πολέμους καὶ	αἰχμαλωσίαν	καὶ ὅσα τοιαῦτα ἕτερα. Τούτοις
[84]	νόμῳ τοῦ νοός μου καὶ	αἰχμαλωτίζοντά	με τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας
[14]	ἱμάτια τὰ χρυσᾶ. Ἐπειδὴ δὲ	αἰχμάλωτοι	γενόμενοι τὴν βασιλικὴν ταύτην ἀπεδύσαντο
[8]	ἧς ὑμᾶς ὁ διάβολος ὥσπερ	αἰχμαλώτους	δήσας εἰς τὸ τῆς γεέννης
[58]	μία νὺξ τοσοῦτον ὁ παρὼν	αἰὼν	πρὸς τὸν μέλλοντα, ἀλλὰ κἀν
[73]	Τί τοίνυν ὡς εἰς τοὺς	αἰῶνας	ἅπαντας ἐνθάδε μενοῦντες, οὕτως πᾶσαν
[49]	γέενναν ἀλλὰ τὰς ἐν τῷ	αἰῶνι	τούτῳ συμφορὰς ἠπείλει, λιμοὺς καὶ
[58]	ὠφελῆσαι δυνήδεται ἐκεῖνο ἐν τοῖς	αἰωνίοις	πράγμασι καὶ ἀληθινοῖς; Οὐδέν. Οὔκουν
[84]	οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν	αἰώνιον.	Διὸ χρὴ πάντα ἐνταῦθα πραγματεύεσθαι
[84]	αἰώνιον οὕτω καὶ τὴν κόλασιν	αἰώνιον	εἶναι λέγων. Ὅτε γὰρ τοὺς
[84]	Καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν	αἰώνιον,	οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν
[84]	Χριστὸς ἀπεφήνατο, ὥσπερ τὴν ζωὴν	αἰώνιον	οὕτω καὶ τὴν κόλασιν αἰώνιον
[27]	τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ	αἰῶνος	τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς
[58]	ἐν τοῖς ἐκεῖ ληψομένοις ἡμᾶς	αἰῶσι	καὶ πέρας οὐκ ἔχουσι μηδὲν
[30]	πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ εἰς	ἀκαθαρσίαν	ἀλλ´ εἰς ἀσχολίαν ἀγούσης. ~Ὅτι
[8]	καὶ τρίτος ὑμῖν μολυσμῶν καὶ	ἀκαθαρσίας	ἐπινενόηται τρόπος· καὶ αἱ τὸν
[19]	φθείρεσθαι οὐ μικρὸν ὀνίνησι τῆς	ἀκαθαρσίας	καὶ τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττων ἐκείνης
[8]	Εἰ γὰρ ἀκάθαρτον ὁ γάμος,	ἀκάθαρτα	μὲν ἅπαντα τὰ δι´ αὐτοῦ
[8]	τὰ δι´ αὐτοῦ τικτόμενα ζῷα,	ἀκάθαρτοι	δὲ καὶ ὑμεῖς, οὐ γὰρ
[25]	ἅγιον ναὸν γίνεσθαι βέβηλον καὶ	ἀκάθαρτον.	Διὰ τοῦτο καλὸν ὅτι βαστάζει
[1]	κληρονομίαν. Πῶς οὖν ὑμεῖς πρᾶγμα	ἀκάθαρτον	καὶ ἐναγὲς εἶναι τὸν γάμον
[8]	κτίσιν διέβαλες ἅπασαν. Εἰ γὰρ	ἀκάθαρτον	ὁ γάμος, ἀκάθαρτα μὲν ἅπαντα
[8]	φύσιν. Πῶς οὖν παρθένος ἡ	ἀκάθαρτος;	Οὗτος γὰρ δεύτερος, μᾶλλον δὲ
[5]	χαλεπώτερα πάσχοντα. ~Ὅτι καὶ μοιχείας	ἀκαθαρτοτέρα	ἡ τῶν αἱρετικῶν παρθενία. Καὶ
[30]	νεότης σφριγᾷ, οἷς ὁ πόθος	ἀκάθεκτος,	οὐ χρὴ συνιέναι κατὰ τὸν
[17]	αὐτοὺς ἀπολέσθαι εὐθέως· τοσοῦτον ἡ	ἀκαιρία	κακόν. Διὰ ταῦτα ἐξ ἀρχῆς
[29]	ἦν τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν τῆς	ἀκαίρου,	οὕτω καὶ ὁ Παῦλος τοῦ
[77]	τοῦ γάμου πάλιν ἐλάττων γίνεται	ἀκάνθας	ἐν τῇ ψυχῇ περιφέρουσα καὶ
[52]	δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ ἐπὶ τῶν	ἀκανθῶν	τῶν τοῖς ἱματίοις προσπηγνυμένων ἐν
[79]	λιμοῦ δοκεῖ τῆς ἐρημίας ἡ	ἀκαρπία,	τοῦτο τοὺς ἁγίους ἐκείνους ἐν
[40]	ἀσκεῖν χρὴ τὴν ἄκαρπον· τὴν	ἄκαρπον	δὲ λέγω ἐπειδὴ μὴ τὴν
[40]	τὴν ἐγκράτειαν ἀσκεῖν χρὴ τὴν	ἄκαρπον·	τὴν ἄκαρπον δὲ λέγω ἐπειδὴ
[4]	ἑκάτερον γίνεται. Καὶ Ἕλλησι μὲν	ἄκαρπος	ἡ τοιαύτη ἀρετή· ἀπέχουσι γὰρ
[36]	ἐν φυλακαῖς, ἐν κόποις, ἐν	ἀκαταστασίαις,	ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις« ἐπήγαγεν
[6]	γὰρ καὶ τὸ σῶμα αὐτῆς	ἀκέραιον	μένοι, ἀλλ´ ὅμως τὸ κρεῖττον
[8]	ὁ διάβολος, τῆς φύσεως ὑμῖν	ἀκεραίου	μενούσης, τοὺς ὀρθοὺς περικόψας λογισμοὺς
[40]	τοῦτο ἀδύνατον, φέρειν γενναίως τὸν	ἀκήρυκτον	πόλεμον καὶ τὴν ἄσπονδον μάχην.
[44]	τὸν τῶν ἰδιωτῶν βίον τὸν	ἀκίνδυνον	τοῦτον καὶ ἀπράγμονα ζῆν ὁ
[21]	οὖν, ὅπερ ἔφην, εἰ καὶ	ἀκίνδυνος	ἦν ἡ τοιαύτη κατηγορία τῶν
[38]	δέοι γαμεῖν ἢ μὴ γαμεῖν,	ἀκίνδυνος	ὁ γάμος. Ἐπειδὰν δὲ ἕληται
[35]	νόμου παραβάσεως οὐκ εἰδὼς φόβον,	ἀκινδύνως	ἅπαντα ταῦτα φιλοσοφεῖς πρὸς ἡμᾶς.
[20]	τὸ ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´ εἰ μὲν	ἀκινδύνως	ἐνῆν ταῦτα λέγειν, ἔδει νῦν
[52]	καὶ ἀνάγκη ἢ τῶν λίθων	ἀκινητοτέραν	εἶναι καὶ σιγῇ πάντα φέρειν
[75]	περιττὰς φροντίδας τὰς διὰ τὸν	ἀκκισμὸν	καὶ τὴν διάθρυψιν γινομένας τῶν
[30]	γὰρ νυμφίον καὶ νύμφην, οἷς	ἀκμάζει	τὰ τῆς ἐπιθυμίας, οἷς ἡ
[57]	γεύσασθαι καὶ ἐμπλησθῆναι τῆς φιλίας,	ἀκμαζούσης	ἔτι τῆς ἐπιθυμίας, αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς
[28]	εἰς τὰς τῶν μαθητῶν ἐνίησιν	ἀκοάς,	αὐτοῖς τοῖς περὶ τοῦ γάμου
[41]	ταύτῃ μεθόδῳ προγυμνάσας αὐτῶν τὰς	ἀκοάς,	καὶ τὴν διάνοιαν προλεάνας, εἴσοδον
[63]	καὶ ὑπόπτως ἐνιδεῖν οὔτε τὴν	ἀκοὴν	δέξασθαί τι τῶν οὐ προσηκόντων
[11]	μεγάλα ἀγαθά, καὶ ὀφθαλμὸν καὶ	ἀκοὴν	καὶ διάνοιαν ὑπερβαίνοντα τὴν ἀνθρωπίνην.
[6]	προφερόμενα, μιαίνει δὲ τὴν δεχομένην	ἀκοήν,	καὶ καθάπερ δηλητήρια φάρμακα εἰς
[52]	πᾶσιν ἀναπετάσασα ἐξ ἴσης τὴν	ἀκοὴν	οὐκ ἀνέχεται διακρίνειν τοὺς συκοφάντας
[27]	ἐγκατέμιξεν, οὐκ ἀφιεὶς πληγῆναι τὴν	ἀκοὴν	τῷ τῆς παραινέσεως αὐστηρῷ. Ὁ
[47]	ὄνομα λεγόμενον τῇ λειότητι τῆς	ἀκοῆς	πολλὴν ἐμποιεῖ τὴν τραχύτητα, οὐ
[19]	πρόφασις αὐτοῦ μόνη, ἡ τῆς	ἀκολασίας	καὶ ἡ τῆς ἀσελγείας ἀναίρεσις.
[83]	μόνον, νῦν δὲ καὶ τὸ	ἀκολάστοις	ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ ἀπήλλακται
[63]	τοσαύτη περίκειται ὡς καὶ τοὺς	ἀκολάστους	αἰσχύνεσθαι καὶ ἐρυθριᾶν καὶ τῆς
[71]	καὶ ἀσελγεῖς καὶ ὑβριστὰς καὶ	ἀκολάστους	καὶ ἀκροχόλους καὶ ὠμοὺς καὶ
[4]	ἐσχάτην τίνοντα δίκην καὶ τῶν	ἀκολάστων	καὶ λάγνων τὸν ἐν σεμνότητι
[82]	αὐτὰ διδόναι λέγοντος· Ὑμεῖς οἱ	ἀκολουθήσαντές	μοι, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς
[14]	ἡ παρθενία ταύτην ἔχει τὴν	ἀκολουθίαν	ἀλλ´ ἀεὶ χρήσιμον, ἀεὶ καλὸν
[6]	Αὕτη δὲ τοῦ λόγου τὴν	ἀκολουθίαν	ἀνέστρεψε, τὴν μὲν δόξαν ἔξωθεν
[78]	ἀνάγκην, ἐξουσίαν δὲ ἔχων. Καίτοι	ἀκόλουθον	ἦν εἰπεῖν· ὃς δὲ ἕστηκεν
[16]	ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ ἀλλὰ καὶ σφόδρα	ἀκολουθῶν.	Εἰ γὰρ καὶ τὰ προστάγματα
[41]	τὴν ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι καὶ	ἄκοντα	θάτερον φέρειν ἅπασαν ἱκανὴ συσκιάσαι
[43]	τῶν περιστάσεων ὄχλος ὡς καὶ	ἄκοντα	πολλάκις ἀναγκάζεσθαι τὸν γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν
[44]	ἀναπείθουσαν καὶ ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς καὶ	ἄκοντας	ἁμαρτάνειν γυναῖκα, ταύτην ἔνδον ἔχειν
[41]	ἐθέλοντας προσίεσθαι οὔτε κολάζει οὔτε	ἄκοντας	ἀναγκάζει τοῦτο ποιεῖν. Οὐ ταύτῃ
[41]	τὸ δὲ μὴ ἑκόντας ἀλλ´	ἄκοντας	φέρειν τὴν δουλείαν, οὐκ ἐφ´
[68]	τῆς τελευτῆς καὶ ἑκόντες καὶ	ἄκοντες	αὐτοῦ τῆς ἐξουσίας ἐξέπεσον. Οὐκ
[20]	τις ἑκὼν ταῦτα τολμήσειεν ἅπερ	ἄκοντες	ἐκεῖνοι ποιοῦσι, δικαίως ἂν ταῖς
[84]	τούτων δίκην καὶ ἑκόντες καὶ	ἄκοντες	ἑλκόμεθα, οὐ μόνον οὐδενὸς ἡμᾶς
[46]	τό τε κατ´ εἰκόνα καὶ	ἄκοντος	ἀφῃρέθη λοιπόν. Οὐ γὰρ μικρὸν
[48]	τιμωρίαν ἐσχάτην ἐνέβαλες. ~Ὅτι ἡ	ἄκοντος	ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς αὐτὴ τούτου
[48]	δώσει μειζοτέραν δίκην. Ἡ γὰρ	ἄκοντος	ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς οὐ τῶν
[48]	πρὸς ὀλίγον τοῦτο ποιεῖν ἐπιτέτραπται	ἄκοντος	ἐκείνου, τίνα ἂν ἔχοι συγγνώμην
[38]	δίδωσι τὴν παραμυθίαν ὡς μηδὲ	ἄκοντος	θατέρου ἀποστερεῖν αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε
[39]	δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν; Ἀλλ´	ἄκουε	καὶ τὰ προσκείμενα τούτῳ. Ἔμαθες
[7]	οἱ τῆς ἀθλήσεως ταύτης νόμοι;	Ἄκουε	πάλιν αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον δὲ
[30]	πράγματος πρόνοιαν ὡς μέλλοντας θείων	ἀκούειν	λόγων ἀποστῆναι καὶ τῆς κατὰ
[41]	ἐπιτάττειν παρῄρημαι, εἰ δὲ βούλεσθε	ἀκούειν	ὡς ὁμοδούλου, Γνώμην δίδωμι« φησίν,
[29]	πρὶν ἢ δὲ ἀλγῆσαι τὸν	ἀκούοντα	ἐπὶ τὰ ἡδύτερα μεταπηδῆσαι καὶ
[9]	μὲν γὰρ συμβουλεύων ἀφίησι τὸν	ἀκούοντα	κύριον εἶναι τῆς τῶν πραγμάτων
[35]	ταύτῃ μάλιστα πάντων ἐπάγεται τὸν	ἀκούοντα.	Πρὸς δὲ τούτοις καὶ φθόνου
[27]	λόγον ἐπαχθής τέ ἐστι τῷ	ἀκούοντι	καὶ πολλάκις ἀναγκάζει μετασκιρτῆσαι τὴν
[75]	αἰνιξάμενος ἀφῆκε τῷ συνειδότι τῶν	ἀκουόντων	αὐτὰ ἀναλογίσασθαι, καὶ δείξας οὕτω
[27]	λόγῳ ἀλλὰ τῷ συνειδότι τῶν	ἀκουόντων	καταλιμπάνων αὐτό. Ὁ γὰρ μαθὼν
[42]	πράγματος ἄπαγε— ἀλλὰ τῇ τῶν	ἀκουόντων	κρίσει τὸ πᾶν ἐπιτρέψαι βουλόμενος.
[13]	τούτων κατασπείρῃ λόγους, τῆς τῶν	ἀκουόντων	περὶ τὸ πρᾶγμα σχέσεως πολλὴν
[78]	ὁ Παῦλος ἔτι διαβαστάζων τῶν	ἀκουόντων	τὸ ἀτελὲς ταῦτα ἔγραφε λέγων·
[37]	Εἰ δέ τις καὶ λογισμῶν	ἀκοῦσαι	ἐθέλοι, πρῶτον μὲν τὴν παρὰ
[82]	μάταιος. Εἰ δὲ θέλεις ὅλως	ἀκοῦσαι	τὰ τῶν ἀποστόλων ἔπαθλα, ἄκουσον
[8]	μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ θέλετε	ἀκοῦσαι	τοῦ Χριστοῦ λέγοντος διὰ τοῦ
[40]	Ἐνταῦθα δὲ χωρισθεῖσαν αὐτὴν καὶ	ἄκουσαν	ἐγκρατεύεσθαι κελεύει λοιπόν· Μενέτω« γάρ
[13]	μηδὲν περὶ τοῦ μὴ γαμεῖν	ἀκούσαντας	αὐτοὺς ἀφ´ ἑαυτῶν εἰπεῖν ὅτι
[12]	ἵνα μὴ τὴν ἐμὴν γνώμην«	ἀκούσας	ἀνθρώπινον εἶναι νομίσῃς τὸν λογισμόν,
[28]	τοῦ γάμου βουλόμενος. Ὁ γὰρ	ἀκούσας	ὅτι μετὰ τὸν γάμον οὐκ
[4]	δικήν, καὶ μετὰ τῶν ἄλλων	ἀκούσεσθε·	Ἀπέλθετε ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ
[49]	τὸν ἰόν, ὅταν περὶ βασιλείας	ἀκούσῃ	καὶ εἰς μακρὰς ἐλπίδας ἐμπέσῃ
[36]	Ταῦτα δὲ εἶπον ἵν´ ὅταν	ἀκούσῃς	αὐτοῦ λέγοντος Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα
[64]	ἡδονὴν ἔχει. Ὅταν δὲ δακρύων	ἀκούσῃς	μηδὲν ὑποπτεύσῃς σκυθρωπόν. Τοσαύτην γὰρ
[8]	γὰρ ἴσασι τὸν Θεὸν ἀγαθόν,	ἄκουσον	βοώντων αὐτῶν, νῦν μὲν Οἴδαμεν
[21]	ἐπιχειρῶν Θεῷ δοκοῦντα εἶναι καλά.	Ἄκουσον	γοῦν τί φησιν ἕτερος προφήτης
[21]	τὰς διεστραμμένας κρίσεις ἐχόντων ἐβόα.	Ἄκουσον	δὲ καὶ περὶ τῶν εἰς
[50]	δὲ περὶ χηρῶν ταῦτα εἴρηται,	ἄκουσον	καὶ περὶ τῶν γεγαμηκότων τί
[34]	τὸ Παύλου βούλημα θέλεις μαθεῖν,	ἄκουσον	ποῖόν ἐστι· Θέλω« φησί, πάντας
[34]	τοὺς γεγαμηκότας καὶ ταύτῃ χαρισάμενος,	ἄκουσον	πῶς αὐτοῖς ὀνειδίζει πάλιν· Ἐπὶ
[50]	πάντα ὡς εἰπεῖν τὰ περιττά,	ἄκουσον	πῶς σφόδρα καθάπτεται τῶν τῇ
[12]	πάντας αὐτὸς δι´ ἑαυτοῦ τέθεικεν,	ἄκουσον	τί φησι· Πολλὰ ἔχω λέγειν
[47]	σφόδρα δυσκόλων τὸ πρᾶγμά ἐστιν,	ἄκουσον	τί φησι· Τί γὰρ οἶδας,
[17]	γὰρ ἡμᾶς αὐτὸν ἀφεῖναι βούλεται,	ἄκουσον	τί φησιν· Ὁ δυνάμενος χωρεῖν
[30]	μόνον οὐδὲ Παῦλος ταῦτα παρήγγελον,	ἄκουσον	τί φησιν ὁ Ἰωήλ· Ἁγιάσατε
[78]	διακόπτοντα τὴν καλὴν ταύτην ὁρμήν,	ἄκουσον	τί φησιν ὁ Χριστός· Ὁ
[64]	κόσμου τούτου. Εἰ δὲ ἀπιστεῖς,	ἄκουσον	τοῦ Λουκᾶ λέγοντος ὅτι Μαστιχθέντες
[82]	ἀκοῦσαι τὰ τῶν ἀποστόλων ἔπαθλα,	ἄκουσον	τοῦ μέλλοντος αὐτὰ διδόναι λέγοντος·
[78]	σὺ δὲ εἰ θέλεις μαθεῖν	ἄκουσον	τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· Οὔτε γαμοῦσιν
[49]	Πέτρος γὰρ ἦν ὁ ταῦτα	ἀκούων	καὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης καὶ
[48]	ἐστίν, ὁ δὲ γεγαμηκὼς ἀρκεῖται	ἀκούων	ὅτι οὐχ ἥμαρτε. Τίνος οὖν
[34]	οὖν οὐκ ἂν ἐρυθριάσειε ταῦτα	ἀκούων;	Τίς οὐκ ἂν σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν
[50]	λέγω Παῦλον, ὅς, ὅτε τῆς	ἄκρας	φιλοσοφίας ἦν ὁ καιρὸς καὶ
[34]	ἡ τῶν ῥαθυμοτέρων τοῦτο ἐνομοθέτησεν	ἀκρασία.	Ἐπεὶ εἰ τὸ Παύλου βούλημα
[39]	διὰ τοὺς πειρασμούς, διὰ τὴν	ἀκρασίαν;	Ἄνω μὲν γὰρ ταῦτα ἅπαντα
[33]	τοὺς πειρασμοὺς σατανικοὺς καὶ τὴν	ἀκρασίαν«	καὶ ἀνυπόπτως τὸ τῆς παρθενίας
[34]	κυριωτέραν αἰτίαν ἐπήγαγε διὰ τὴν	ἀκρασίαν	ὑμῶν« εἰπών. Τίς οὖν οὐκ
[34]	μή τις ἀναβῆναι ἀπὸ τῆς	ἀκρασίας	βουλόμενος κωλύηται ὡς ἐπιτάγματος ἀνάγκῃ
[34]	ἐπιτάττω συνεχῶς συνέρχεσθαι τῇ γυναικί·	ἀκρασίας	γὰρ οὐ βούλομαι εἶναι νομοθέτης.
[34]	τῶν φιληδόνων ψυχῆς, τὴν τῆς	ἀκρασίας	ἔθηκε λέξιν, ἐμφατικωτέραν οὖσαν καὶ
[34]	συγγινώσκοντος ἦν, τὸ δὲ τῆς	ἀκρασίας	εἰπεῖν δεικνύντος τῆς ῥαθυμίας τὴν
[39]	τοῦ γάμου, πυρώσεως δὲ καὶ	ἀκρασίας	καὶ πορνείας καὶ πείρας σατανικῆς
[41]	διὰ τὰς πορνείας λέγων καὶ	ἀκρασίας	καὶ πυρώσεις. Ἐπειδὴ δὲ συνεῖδε
[19]	σκήψεις καὶ προφάσεις εἰσὶ καὶ	ἀκρασίας	προκαλύμματα. ~Ὅτι εἰ καὶ μηδεὶς
[34]	τῆς ῥαθυμίας τὴν ὑπερβολήν. Οὐκοῦν	ἀκρασίας	τὸ μὴ δύνασθαι πορνείας ἀπέχεσθαι,
[34]	οὐκ ἂν σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν τῆς	ἀκρασίας	τὸν ψόγον; Οὐδὲ γὰρ πρὸς
[36]	σκώπτει τοὺς οὐκ ἔχοντας αὐτὴν	ἀκρατεῖς	αὐτοὺς καλῶν. Διὰ τί δὲ
[27]	ἀγρυπνίας πολλὴν τὴν ἐπίτασιν, νομοθεσίας	ἀκρίβειαν,	ἐντολῶν φυλακὴν καὶ τὸ πάντων
[12]	νόμου τὴν ἰσχὺν μετὰ τῆς	ἀκριβείας	αὐτὸν φυλάττουσα, οὐκ ἂν φυλάξασα,
[57]	γάμου καταμάθωμεν ὡς δυνατόν. Μετὰ	ἀκριβείας	γὰρ οἱ παθόντες ἴσασι μόνοι.
[68]	ἐμός; Ταύτα γὰρ ὅταν μετὰ	ἀκριβείας	ἐξετάσω, ῥήματα μόνον ὁρῶ ψιλά.
[83]	ἑαυτοῦ. Τότε δὲ οὔπω τοσαύτης	ἀκριβείας	ἐπίδειξις ἦν. Τί οὖν; Ἀκριβέστερον
[52]	στεναγμὸς μετὰ πολλῆς βασανίζεται τῆς	ἀκριβείας	καὶ ἀνάγκη ἢ τῶν λίθων
[29]	Καθάπερ γὰρ ἐκεῖνος μετὰ πάσης	ἀκριβείας	τοὺς περὶ τῆς βασιλείας ἐξηγεῖται
[14]	ταύτης καὶ τῶν μικροτάτων ἕνεκεν	ἀκριβεῖς	ἀπαιτεῖσθαι τὰς εὐθύνας, ὑπὲρ δὲ
[83]	ἀκριβείας ἐπίδειξις ἦν. Τί οὖν;	Ἀκριβέστερον	ἡμεῖς, φησί, τοῦ πατριάρχου βιοῦμεν
[28]	τῇ αὐτῇ. Εἰ δέ τις	ἀκριβέστερον	καταμάθοι τὸ τοῦ Παύλου, μᾶλλον
[32]	καὶ στεναγμῶν πικρῶν, προσπτώσεως, ἐξομολογήσεως	ἀκριβοῦς,	λιτανείας συντεταμένης, ἱκετηρίας πολλῆς. Ἀγαπητὸν
[7]	τὴν ἕξιν αὐτῆς ἐντεῦθεν καταμαθόντες	ἀκριβῶς;	Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν ὁ τοὺς
[29]	γεγαμηκόσιν, εἰ δέ τις αὐτὰ	ἀκριβῶς	διασκέψαιτο τῆς αὐτῆς ὄντα τοῖς
[12]	ἂν φυλάξασα, εἰ μὴ πέπειστο	ἀκριβῶς	εἶναι Χριστοῦ πρόσταγμα τὸ λεχθέν.
[79]	Τὰ δὲ ἄλλα εἴ τις	ἀκριβῶς	ἐξετάσειεν, οὐδὲν χεῖρον ἐκείνων εὑρήσει
[48]	δὲ τοῦτο ἵνα σὺ πρότερον	ἀκριβῶς	ἐπισκεψάμενος καὶ καταμαθὼν τὴν ἀπὸ
[52]	χειμῶνα τῇ τοιαύτῃ παραβάλλοντες οἰκίᾳ	ἀκριβῶς	ἐπιτυχεῖν δυνησόμεθα τῆς εἰκόνος; Πάντα
[5]	γὰρ τῆς ἐκείνου πονηρίας ἐστὶν	ἀκριβῶς	εὕρημα ἡ τῶν αἱρετικῶν παρθενία,
[36]	οὐδαμοῦ τὸν χαρακτῆρα παραπολλύμενον ἀλλ´	ἀκριβῶς	πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ καλεῖ
[52]	παρόντα βίον ποιεῖν ἀλλὰ πάντα	ἀκριβῶς	συναγαγὼν ἀντίθες ταύτῃ τῇ λύπῃ
[41]	ἀπίστοις συνοικούντων διαλεχθεὶς καὶ πᾶσιν	ἀκριβῶς	τοῖς περὶ τοῦ γάμου νόμοις
[63]	μανίας ὅταν πρὸς αὐτὴν ἴδωσιν	ἀκριβῶς.	Ὥσπερ δὲ γυναικὶ κοσμίᾳ τὴν
[79]	καὶ οἶνος καὶ ἔλαιον ἀλλ´	ἀκρίδες	καὶ μέλι ἄγριον τὴν τοῦ
[49]	τις ἐπαγάγοιτο καὶ πείσειε τὸν	ἀκροατὴν	ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ μάλιστα
[29]	τούτῳ δὲ μόνον παραμυθεῖται τὸν	ἀκροατὴν	ἀλλὰ καὶ τῷ τὸ μὲν
[41]	τὴν αἵρεσιν θεὶς καὶ τὸν	ἀκροάτην	εὐγνώμονα καταστήσας, οὕτως ἐπάγει τὴν
[47]	ἐγκρατείας ἐνέβαλε μεταξὺ διεγείρων τὸν	ἀκροατήν,	οὕτω καὶ ἐνταῦθα τοὺς περὶ
[27]	κλέπτει βαρὺ καὶ διαναπαύσας τὸν	ἀκροατὴν	οὕτω πείθει καὶ προσάγεται μᾶλλον,
[35]	φιλοσοφῶν οὐδὲν ὀνίνησι μέγα τὸν	ἀκροατήν,	οὕτως ὁ παρ´ ἑαυτοῦ πρώτου
[39]	ἐνταῦθα ἠνέσχετο μὴ πλήξας τὸν	ἀκροατὴν	παρελθεῖν. Οὐ γὰρ εἶπεν· εἰ
[41]	δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω« κύριον τὸν	ἀκροάτην	τῆς αἱρέσεως ποιοῦντός ἐστι. Περὶ
[42]	ἐξ αἰτήσεως τοῦτο γίνηται τῶν	ἀκροατῶν	καθάπερ καὶ ἐφ´ ὑμῶν. Νομίζω«
[42]	τὴν κρίσιν ἀφίησι κεῖσθαι τῶν	ἀκροατῶν.	~Ποίαν ὁ Παῦλος ἐνεστῶσαν λέγει
[71]	καὶ ὑβριστὰς καὶ ἀκολάστους καὶ	ἀκροχόλους	καὶ ὠμοὺς καὶ ἀγεννεῖς καὶ
[46]	τὸν εἰληφότα ὁ τῆς ἐξουσίας	ἀκρωτηριασμὸς	γέγονεν. Οὕτως οὐδὲ αἱ παρὰ
[80]	πολλὴ τῆς ἀκτημοσύνης ἡ εὐκολία,	ἀκτημοσύνη	δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ τῶν
[81]	δυσκολίας ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον ἡ	ἀκτημοσύνη	καλόν. Ὁ γὰρ μηδὲν ἔχων
[82]	μικρὸν ἐγγύς. Καὶ γὰρ τῶν	ἀκτημοσύνην	ἀσκούντων μᾶλλον ἐκεῖνος χρημάτων κατεφρόνησε
[80]	οὔτε παίδων ἐπιμέλεια, πολλὴ τῆς	ἀκτημοσύνης	ἡ εὐκολία, ἀκτημοσύνη δὲ ἐγγὺς
[66]	τῆς ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι τὴν	ἀκτῖνα	λαμπράν· οὐκ ὀλίγαι δὲ τῶν
[21]	Καὶ γὰρ αὐτῶν τῶν ἡλιακῶν	ἀκτίνων	φαιδροτέρας ἀφίησι τὰς μαρμαρυγάς, πάντων
[57]	οὐδεὶς ἂν οὔτε ἑκὼν οὔτε	ἄκων	διαφύγοι, ταῦτα ἐπισκεψώμεθα νῦν. Τίνα
[44]	γυναῖκα δαπάνης δεομένην πολλῆς, καὶ	ἄκων	εἰς τὸν τῶν πολιτικῶν πραγμάτων
[57]	μὴ αὐθάδη, μὴ ἀπατεῶνα, μὴ	ἀλαζόνα,	μὴ θρασύν, μὴ ζηλότυπον, μὴ
[71]	καὶ ἀνάνδρους καὶ θρασεῖς καὶ	ἀλαζόνας	καὶ ἀσελγεῖς καὶ ὑβριστὰς καὶ
[68]	τὸν τῦφον μόνον καὶ τὴν	ἀλαζονείαν.	Τί δέ ἐστιν ὅλως ἐμὸς
[4]	ἔστιν εἰπεῖν ὅσην ὑφίσταται τὴν	ἀλγηδόνα	τῷ παρ´ ἐλπίδας ταῦτα παθεῖν.
[27]	μηδὲ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς τὰς ἐκείνης	ἀλγηδόνας,	ταχέως ἑαυτὴν ἀπολεῖ. Δεῖ τοίνυν
[65]	οἰμωγαῖς διακοπτομένη; Τοσαύτη γὰρ τῆς	ἀλγηδόνος	ταύτης ἡ τυραννὶς ὡς καὶ
[57]	καίτοι οὕτω σφοδρῶς ὑπὸ τῶν	ἀλγηδόνων	ἐκείνων κατατεινομένη, δέδοικε τούτων οὐχ
[60]	ἐκεῖ φοβηθῆναι ζηλοτυπίαν, οὐκ ἔστιν	ἀλγῆσαι	διαφθονουμένην ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ
[29]	συστεῖλαι ῥήμασι, πρὶν ἢ δὲ	ἀλγῆσαι	τὸν ἀκούοντα ἐπὶ τὰ ἡδύτερα
[66]	αὐτὰς οἴκοι κατέχουσιν, ἀλλὰ κἂν	ἀλγῆσαι	τοὺς πόδας τύχῃ ἄν τε
[38]	τὸ ῥῖψαι τὸ ἱμάτιον καὶ	ἀλείψασθαι	καὶ εἰς τὸ στάδιον εἰσελθεῖν
[22]	ἐστιν; Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ	ἀληθείας	καὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης φῶς
[47]	φησί, πρὸς πᾶσαν ἐχειραγώγησε τῆς	ἀληθείας	τὴν ὁδόν. Εἰ δὲ νῦν
[58]	ὅσον τὰ ὀνείρατα ἀπολείπεται τῆς	ἀληθείας,	τοσοῦτον τὰ ἐνταῦθα ἀφέστηκε τῶν
[29]	τὸ πρᾶγμα εἶναι, τὸ δὲ	ἀληθὲς	ἀποτροπή τις ἦν τῆς ἐπιθυμίας
[27]	γάμου τὴν συγχώρησιν. Τὸ δὲ	ἀληθὲς	λανθανόντως ἐν ταῖς περὶ τοῦ
[52]	συζῇ κακοῖς καὶ ὅταν μηδὲν	ἀληθὲς	ὂν τύχῃ· ἡ δὲ ἀθλία
[52]	ἐν ταῖς ὑποψίαις· ὅταν δὲ	ἀληθὲς	ὂν τύχῃ τὸ δεινόν, τὴν
[78]	τὸν ἐπιπλήττοντα ἐκείνῳ, τὸ δὲ	ἀληθὲς	τὴν τούτου δάκνει ψυχὴν ἐμφαίνων
[28]	τοῦ γάμου λέγεσθαι. Τὸ δὲ	ἀληθὲς	ὥσπερ ἄγκιστρον τῇ συνήθει περιστείλας
[34]	μαρτυρεῖ, δημώδης μέν, σφόδρα δὲ	ἀληθής.	Τὸ γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ, φησίν,
[58]	ἐν τοῖς αἰωνίοις πράγμασι καὶ	ἀληθινοῖς;	Οὐδέν. Οὔκουν σκιὰ ταῦτα καὶ
[52]	καὶ ἔκ τινος προφάσεως οὐκ	ἀληθοῦς	τούτῳ ληφθείη τῷ κακῷ τί
[34]	ἕως ἂν εἰς τὸν εὔδιον	ἀληθῶς	καταπλεύσῃ λιμένα. Καθάπερ γὰρ στρατιώτην
[36]	αὐτῷ πολιτεία ἀρίστη καὶ ἔργα	ἄληπτα.	Τῶν δὲ χαρισμάτων ἡ διανομὴ
[34]	θαλαττεύειν ἀναγκάζεται καὶ πέλαγος πλεῖν	ἀλίμενον,	κἂν ὁ χαλεπώτατος διεγερθῇ χειμών,
[11]	γὰρ τῶν πρὸς αὐτοὺς εἰρημένων	ἅλις—	τοῖς τέκνοις τῆς ἐκκλησίας διαλεξώμεθα
[44]	ἔχειν διὰ παντὸς ἢ μοιχείας	ἁλίσκεσθαι	βουλόμενον ἐκβάλλειν. Οὐ ταύτῃ δὲ
[53]	καὶ μᾶλλον ὑπὸ τοῦ πάθους	ἁλίσκεται.	Ὅταν δὲ καὶ ἀφορμὰς ἔχῃ
[34]	οὐ ταχέως ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας	ἁλισκόμεθα,	τῆς ἀδείας τῇ ψυχῇ ῥαθυμεῖν
[72]	ἄνδρες ταλαιπώρως ὑπὸ τῶν τοιούτων	ἁλίσκονται.	Ὁ μὲν γὰρ ἐν αὐταρκείᾳ
[14]	παρθενία ταύτην ἔχει τὴν ἀκολουθίαν	ἀλλ´	ἀεὶ χρήσιμον, ἀεὶ καλὸν καὶ
[41]	ἡμῖν· τὸ δὲ μὴ ἑκόντας	ἀλλ´	ἄκοντας φέρειν τὴν δουλείαν, οὐκ
[39]	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησατώσαν;	Ἀλλ´	ἄκουε καὶ τὰ προσκείμενα τούτῳ.
[36]	ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν χαρακτῆρα παραπολλύμενον	ἀλλ´	ἀκριβῶς πανταχοῦ διαλάμποντα. Χάρισμα Θεοῦ
[79]	σῖτος καὶ οἶνος καὶ ἔλαιον	ἀλλ´	ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον τὴν
[1]	μὴ στῇς μεχρὶ τούτου μόνον	ἀλλ´	ἀνάβηθι προσωτέρω καὶ τῆς φύσεως
[34]	συνέρχεσθαι ἡ παρθένος οὐκ ἔχει,	ἀλλ´	ἀνάγκη δι´ ὅλου παλαίειν αὐτήν,
[84]	καὶ θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται πλέον.	Ἀλλ´	ἀνάγκη λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς
[38]	ἀπόστηθι καὶ φύγε τὸν ἀνταγωνιστήν·	ἀλλ´	ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν θάτερον ἢ
[52]	τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν ἐκείνην,	ἀλλ´	ἀνάγκη μακρόν τινα καὶ ἐλεεινὸν
[13]	εἰκῇ παρῆκε πράγματος τοσούτου παραίνεσιν,	ἀλλ´	ἀνέμενε πρώτους αὐτοὺς εἰς ἐπιθυμίαν
[79]	οὐκ ἄλλου τῶν τοιούτων τινός,	ἀλλ´	ἀντὶ μὲν στέγης εἶχον τὸν
[38]	τολμήσειε ταύτην ῥῆξαι τὴν φωνὴν	ἀλλ´	ἀντὶ ταύτης ἐκείνην τὴν φοβερὰν
[9]	μὴ δεόμενοι ταύτης τῆς ἀσφαλείας	ἀλλ´	ἀντὶ ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις,
[63]	φθαρτῶν ἐκείνων κοσμεῖ τὰς ψυχὰς	ἀλλ´	ἀντὶ τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί,
[54]	δὲ οὐκ οὔσης οὐδὲ πόθου,	ἀλλ´	ἀντὶ τούτων φόβου καὶ ἀνάγκης
[43]	ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ νῦν πρῶτον	ἀλλ´	ἄνωθεν εἰς τὸ τῶν ἀνθρώπων
[82]	οὐδὲ ὁ λαχὼν αὐτοὺς κόλπος,	ἀλλ´	ἀξία πολλῷ μείζων ἐκείνης· τοὺς
[52]	ὀργὴν διὰ τῶν ῥημάτων ἐξενεγκεῖν,	ἀλλ´	ἅπαξ μὲν αὐτὴν ἴσως χαλεπαίνουσαν
[21]	οὐαί« οὐ ῥῆμα ψιλόν ἐστιν	ἀλλ´	ἀπειλή τις ἄφατον ἡμῖν καὶ
[68]	ἡ παρθένος ὑπομένει τούτων οὐδέν,	ἀλλ´	ἀπήλλακται ταραχῆς τὸ δωμάτιον καὶ
[63]	μὴ ἄτακτα βαδίζειν καὶ διατεθρυμμένα	ἀλλ´	ἄπλαστόν τινα καὶ ἀνεπιτήδευτον ἔχειν
[42]	νομίζω τέθεικεν οὔτε αἰτίαν τινὰ	ἀλλ´	ἁπλῶς Καλόν ἐστιν αὐτοῖς ἐὰν
[75]	οὐκ ἀπὸ τῆς φύσεως ὁρμᾶται	ἀλλ´	ἀπὸ τῆς ῥαθυμίας καὶ τῆς
[7]	χλανίδος οὐδὲ ἀπὸ τῆς ζώνης	ἀλλ´	ἀπὸ τῆς ῥώμης καὶ τῆς
[4]	καλὸν καθ´ ἑαυτὸ οὔτε κακόν,	ἀλλ´	ἀπὸ τῆς τῶν μετιόντων προαιρέσεως
[55]	οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν σπανιζόντων	ἀλλ´	ἀπὸ τῶν ἀεὶ συμβαινόντων χαρακτηρίζειν
[7]	ἑαυτοὺς τὸν ἀγῶνα δοκιμάζειν κελεύει	ἀλλ´	ἀπὸ τῶν δογμάτων καὶ τῆς
[7]	οὐδὲ ἀπὸ τῆς ἐξωμίδος δοκιμάσομεν	ἀλλ´	ἀπὸ τῶν τρόπων καὶ τῆς
[7]	τὴν παρθενίαν οὐκ ἀπὸ ἱματίων	ἀλλ´	ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν χρή. Εὐτελὴς
[22]	τῆς ἀπὸ τῶν πολλῶν παραμυθίας	ἀλλ´	ἀρκεῖ πρὸς πᾶσαν παραμυθίαν αὐτοῖς
[52]	Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τοῦτό φημι,	ἀλλ´	ἐὰν τοῦτο μὴ προσῇ, πολλὰ
[46]	ἐγὼ τοῦτο ἂν εἴποιμι, ἄπαγε,	ἀλλ´	ἐγένετο μὲν ἐπὶ τούτῳ καὶ
[12]	οὖν ἔλεγεν· Οὐχ ὁ κύριος,	ἀλλ´	ἐγώ« οὐ τοῦτο δεῖξαι βουλόμενος
[1]	παρὰ τοὺς τελώνας τάττεις σαυτόν.	Ἀλλ´	εἰ βούλει τέλειος εἶναι καὶ
[56]	ἐπὶ τοῖς τετελευτηκόσι γίνεται λύπης	ἀλλ´	εἰ δεῖ τι καὶ θαυμαστὸν
[57]	παντὶ γάμῳ προσόντων λυπηρῶν. Πλὴν	ἀλλ´	εἰ δοκεῖ ἐκεῖνα ἀφέντες, ἃ
[20]	οὐδὲ οὕτως ἀσφαλὲς τὸ ἐξουθενεῖν.	Ἀλλ´	εἰ μὲν ἀκινδύνως ἐνῆν ταῦτα
[12]	τὸ ἀσφαλὲς καὶ τὸ βέβαιον;	Ἀλλ´	εἶπεν ἂν πρὸς αὐτὸν ὁ
[75]	οὐδὲ ἠρκέσθη ταῖς προτέραις παραινέσεσιν	ἀλλ´	εἰπών· Ἐπιταγὴν κυρίου οὐκ ἔχω«
[30]	γυναῖκα ὁμιλίας οὐκ εἰς ἀκαθαρσίαν	ἀλλ´	εἰς ἀσχολίαν ἀγούσης. ~Ὅτι ἀναγκαίως
[41]	καθάπαξ ἑνὶ παραδοῦναι τὴν ἀρχὴν	ἀλλ´	εἰς ἑκατέρους αὐτῆς διανεῖμαι τὴν
[57]	ἀφίησιν ἄμεινον τοῦ κάμνοντος διακεῖσθαι	ἀλλ´	εἰς τὴν αὐτὴν τῷ κειμένῳ
[82]	τῶν κόλπων οὐδὲ τῶν ἐλαττόνων	ἀλλ´	εἰς τὴν γέενναν αὐτὴν ἀπελεύσονται,
[84]	δυνήσεται ἐξελθὼν ἀμεῖψαι τὴν στολήν,	ἀλλ´	εἰς τὸ τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται
[39]	οὖσαν ἑτέρῳ πάλιν ὁμιλῆσαι νυμφίῳ,	ἀλλ´	εἰς τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐμβεβηκυῖαν
[9]	πολλῇ καθίστησιν ἡμᾶς καὶ διατηρεῖ.	Ἀλλ´	εἰσί τινες οἱ μὴ δεόμενοι
[78]	λέγοντος· Οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται,	ἀλλ´	εἰσὶν ὡς ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ.
[35]	Καίτοι εἰ μὴ τοῦτο προσέκειτο·	Ἀλλ´	ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα« τὴν
[36]	ἀπόστολος τὴν παρθενίαν χάρισμα καλεῖ.	Ἀλλ´	ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει« φησίν,
[49]	παρθενίας οὔτε περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος.	Ἀλλ´	ἐκεῖ μὲν τὴν βασιλείαν τίθησι
[39]	συνθήκας ἐπάτησεν. Οὐ ταύταις οὖν	ἀλλ´	ἐκείναις φησίν· Εἰ δὲ οὐκ
[30]	θεραπείαν, συναγάγετε ἐκκλησίαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους.	Ἀλλ´	ἐκεῖνο ἴσως ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς
[2]	καρπὸς τῶν πόνων οὐκ ἴσος,	ἀλλ´	ἐκείνοις μὲν δεσμὰ καὶ δάκρυα
[51]	τούτων ἡμᾶς λαμβάνειν τὴν αἴσθησιν	ἀλλ´	ἐκποδὼν πᾶσαν γίνεσθαι τὴν ἐξ
[39]	τῆς οἰκείας προαιρέσεως ψήφῳ προσδεδεμένην	ἀλλ´	ἐλευθέραν οὖσαν καὶ τοῦτο ἑλέσθαι
[83]	αὐτά« φησί, ζήσεται ἐν αὐτοῖς«	ἀλλ´	ἐλθὼν ὁ Χριστὸς τοῦτο τὸ
[14]	ἐδόκει. Ἀλλ´ οὐδὲ ἐφαίνετό που,	ἀλλ´	ἔμενον ἐκεῖνοι τούτου χωρὶς καθάπερ
[35]	οὐδὲν αὐτῶν πλέον ἔχειν ζητῶν	ἀλλ´	ἐν ἅπασιν αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ
[41]	παραινέσεως τάξει καὶ συμβουλῆς εἰσηγεῖται	ἀλλ´	ἐν ἐπιτάγματος καὶ ἐντολῆς ἀνάγκῃ.
[73]	τοῖς οὐ μέλλουσιν ἀπολαύεσθαι γάμου	ἀλλ´	ἐν ἴσῳ τοῖς οὐκ ἔχουσι
[39]	οὐδὲ τοῦτο οὐδὲ ἐκεῖνο ψηφισαμένης	ἀλλ´	ἐν μεταιχμίῳ τούτων ἑκατέρων μενούσης
[28]	γάμον οὐκ ἔσται κύριος ἑαυτοῦ	ἀλλ´	ἐν τῇ τῆς γυναικὸς κείσεται
[36]	τῇ τοῦ λαμβάνοντος κεῖται προαιρέσει	ἀλλ´	ἐν τῇ τοῦ παρέχοντος κρίσει.
[7]	ἐν τοῖς χρώμασιν ἡ παρθενία,	ἀλλ´	ἐν τῇ ψυχῇ καὶ τῷ
[78]	γὰρ φανερῶς πρὸς αὐτὸν ἀποτείνεται	ἀλλ´	ἐν τοῖς ἐπαίνοις τοῦ τὴν
[70]	τοῖς συμποσίοις τοῖς τῶν πλουτούντων	ἀλλ´	ἐν τοῖς τῶν πενομένων ἀεὶ
[47]	οὐκ ἀθρόως τὸ πᾶν ἐργάζονται	ἀλλ´	ἐν τῷ μεταξὺ δόντες ἀναπνεῦσαι
[83]	Θεῷ εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς τέλειος	ἀλλ´	ἐν τῷ τότε καιρῷ· πολλοὶ
[75]	Οὐδὲν τούτων εἰς νοῦν βάλλεται	ἀλλ´	ἓν φροντίζει μόνον τὴν αὑτῆς
[73]	οὐ γάμων καιρὸς οὐδὲ κτημάτων	ἀλλ´	ἐνδείας καὶ τῆς ἄλλης φιλοσοφίας
[34]	Αὕτη δὲ οὐκ ἐν ἰματίοις	ἀλλ´	ἔνδον ἔχουσα τὸ πῦρ ἀγριαῖνον
[46]	ἄρχειν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς	ἀλλ´	ἔνια καὶ τρέμειν καὶ δεδοικέναι
[34]	οὐ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν,	ἀλλ´	ἐνταῦθα μὲν ἵνα μή τις
[78]	δὲ μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιεῖ.	Ἀλλ´	ἐνταῦθα μὲν ὅσον τὸ κρεῖττον
[42]	ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι.	Ἀλλ´	ἐνταῦθα οὐδὲν τούτων φθέγγεται ἀλλὰ
[58]	ὁ φόβος τῆς τούτων μεταβολῆς,	ἀλλ´	ἐξαιρείσθω πᾶσα μὲν ἀθυμίας ὑπόθεσις,
[75]	λοιπὸν ὁ ἕτερος ὑπεύθυνος γίνεται	ἀλλ´	ἔξεστι τοῖς ἀνδράσι, κἂν ἡ
[84]	οὐ δυνήσεται παρ´ ἑτέρων λαβεῖν,	ἀλλ´	ἔξω μενεῖ· κἂν ῥυπαρά τις
[39]	κολάζει οὐδὲ τιμωρίας ὑπευθύνους ποιεῖ,	ἀλλ´	ἐπαίνων ἀποστερήσας μόνον μέχρι τοῦ
[1]	ἐπειδὴ ὁ κύριος ἄδικος ἄπαγε—	ἀλλ´	ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγνώμονες καὶ πονηροί.
[42]	ἤμην, φησί, κατηξιώθην τῆς πίστεως	ἀλλ´	ἐπειδὴ ἠλεήθην μόνον· ὁ δὲ
[27]	κράτιστον τῆς ἀρετῆς ὁ γάμος	ἀλλ´	ἐπειδὴ τοσαύτην αὐτοῦ κατέγνω λαγνείαν
[2]	ἐντολῆς ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα κατέκλεισεν	ἀλλ´	ἐπέτρεψεν αὐτοῦ τὴν αἵρεσιν ταῖς
[84]	λοιπὸν ἀποδύσασθαι τὰ πλημμελήματα συγχωρούμεθα,	ἀλλ´	ἐπὶ τὴν ὀφειλομένην ἀπὸ τούτων
[63]	γέλωτι ἀλλὰ μηδὲ ἠρέμα μειδιᾶν	ἀλλ´	ἐπισκύνιον αἰδέσιμον ἀεὶ καὶ αὐστηρὸν
[41]	δὲ τῶν παρθένων οὐκ ἐπιτάσσω,	ἀλλ´	Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« ὡς ἂν
[78]	οὐ διορθοῖς τὴν ἐσφαλμένην γνώμην	ἀλλ´	ἐπιτρέπεις γαμεῖν; Διὰ τί γὰρ
[37]	τοὺς τοιούτους οὐ κολαζόντων γάμους	ἀλλ´	ἐπιτρεπόντων καὶ συγχωρούντων, πολλοὶ καὶ
[37]	ἀφόρητον τοῖς πολλοῖς εἶναι δοκοῦσαν	ἀλλ´	ἔστη γενναίως καὶ τὴν ἀπὸ
[73]	οἰκοδομαί, οὐ πόλεις οὐδὲ οἰκίαι	ἀλλ´	ἑτέρα τις κατάστασις καὶ διαγωγή.
[84]	καὶ κατορθοῦντας οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν,	ἀλλ´	ἕτερα πόλλῳ μείζονα ἐκείνῳ κελεύομεν
[2]	κερδᾶναι τὰ τῆς ζημίας αὐτοῖς	ἀλλ´	ἕτερα πολλῷ τούτων ἐκδέξεται χαλεπώτερα·
[43]	περὶ ταύτης ὁ λόγος αὐτῷ	ἀλλ´	ἑτέραν τινὰ αἰνίττεται πολύτροπον καὶ
[1]	τὸν ἕνα ἄνδρα μὴ στέργουσαι	ἀλλ´	ἕτερον αὐτῷ τὸν οὐκ ὄντα
[1]	ὀργιζομένοις καὶ λοιδορίας ἐκτρεπομένοις ὑπέσχετο,	ἀλλ´	ἕτερόν τι τούτου πλέον καὶ
[39]	Μὴ δείσῃς· οὐ τὸν αὐτὸν	ἀλλ´	ἕτερον. Ὥσπερ γὰρ λέγων· Ἐὰν
[58]	τὰ ἐνταῦθα ἀφέστηκε τῶν ἐκεῖ	ἀλλ´	ἔτι μᾶλλον. Οὐδὲ ὅπερ ἐστὶν
[57]	γὰρ ὄντος τοῦ κληρωθησομένου δήλου	ἀλλ´	ἔτι τῆς ἐλπίδος μετεώρου μενούσης
[34]	κωλύω τοῖς βουλομένοις οὐδὲ αἰτιῶμαι	ἀλλ´	εὔχομαι μὲν καὶ ποθῶ πάντας
[52]	ἐπιβουλῆς ἐπὶ τὰς ἠδικημένας ἐδέησεν	ἀλλ´	ἔφθασαν ἐκεῖναι προαναρπασθεῖσαι τῇ τῆς
[52]	ἐξαιρήσεται τῶν τοῦ ἠδικημένου χειρῶν,	ἀλλ´	ἔχων αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς νόμους
[18]	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ἐπιλείπειν	ἀλλ´	ἡ ἁμαρτία καὶ αἱ ἄτοποι
[18]	παρθενία τὸ γένος ἡμῶν ἐλαττοῖ	ἀλλ´	ἡ ἁμαρτία. Ὅτι δὲ οὐχ
[28]	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει,	ἀλλ´	ἡ γυνή. Καὶ ταῦτα δοκεῖ
[70]	ὁ κόρος οὐδὲ ἡ πλησμονὴ	ἀλλ´	ἡ ἔνδεια καὶ ἡ σπάνις
[64]	ὀδύνην καὶ κόπον ἐργάζεσθαι εἴωθεν.	Ἀλλ´	ἡ μὲν τῶν μαστίγων φύσις
[60]	ἡδονὴν ἡ τῶν μειζόνων ὑπερβολή,	ἀλλ´	ἡ πολλὴ τρυφὴ τῶν χρυσίων
[32]	σφόδρα ἐστὶν ἥμερος καὶ φιλάνθρωπος—	ἀλλ´	ἡ τῶν ἁμαρτημάτων τῶν ἡμετέρων
[34]	τὸ χρῆσθαι διὰ παντὸς γυναικί,	ἀλλ´	ἡ τῶν ῥαθυμοτέρων τοῦτο ἐνομοθέτησεν
[36]	πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ,	ἀλλ´	ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ
[35]	Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν,	ἀλλ´	ᾔδει τοὺς μαθητὰς τότε μάλιστα
[2]	ἂν οἱ κατορθώσαντες τιμῆς ἀπήλαυσαν,	ἀλλ´	ἤκουσαν ἄν· Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι
[34]	τοὺς δὲ πόδας οὐ κατακαύσει;	Ἀλλ´	ἰδοὺ αὕτη περιπατεῖ καὶ φέρει
[36]	Οὐ γὰρ ἀπαυθαδιζόμενος τοῦτο ποιεῖ	ἀλλ´	ἱκανὴν εἶναι νομίζων αἰτίαν τὴν
[29]	τοῖς ἰδιώταις, οὐχ ἵνα δέξωνται	ἀλλ´	ἵνα μὴ δέξωνται, καὶ δοκεῖ
[17]	ἵνα διὰ παντὸς ἔνδον μένωσιν	ἀλλ´	ἵνα παγέντων αὐτοῖς καλῶς τῶν
[30]	γὰρ εἶπεν· ἵνα μὴ μολυνθῆτε,	ἀλλ´	Ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ
[14]	τὴν παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ λύσις.	Ἀλλ´	ἴσως εἴποι τις ἄν· καὶ
[23]	ἁμαρτάνοντες οὐ τὰ αὐτὰ κολάζονται.	Ἀλλ´	ἴσως ἐρεῖ τις ὑμῶν· οὐδεὶς
[67]	τὸ πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας ἀνιαρόν.	Ἀλλ´	ἴσως τὸ τῶν θεραπαινίδων πλῆθος
[28]	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει,	ἀλλ´	ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ
[39]	δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ	ἀλλ´	ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς
[12]	δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ	ἀλλ´	ὁ κύριος· καὶ πάλιν· Τοῖς
[12]	δὲ γεγαμηκόσι παραγγέλλω οὐκ ἐγὼ	ἀλλ´	ὁ κύριος. Τῶν δὲ ἀπίστων
[74]	γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου«	ἀλλ´	ὁ μὲν παράγει, ὁ δὲ
[78]	κἂν μήτηρ κἂν ὁστισοῦν ἕτερος.	Ἀλλ´	ὁ Παῦλος ἔτι διαβαστάζων τῶν
[68]	ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος νικᾷ.	Ἀλλ´	ὁ πολὺς ἄργυρος ὁρώμενος πανταχοῦ
[15]	τὸ γένος συγκροτεῖ τὸ ἡμέτερον	ἀλλ´	ὁ τοῦ κυρίου λόγος ὁ
[64]	οὐ γὰρ ἡδονὴν καὶ χαρὰν	ἀλλ´	ὀδύνην καὶ κόπον ἐργάζεσθαι εἴωθεν.
[68]	παραστήσειε ψυχῆς; Οὐκ ἔστιν οὐδείς.	Ἀλλ´	οἱ τοῦ κυρίου κατατρυφῶντες αὐτοὶ
[36]	τὸ δὲ τοῦ Θεοῦ φησιν	ἀλλ´	ὅλον τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εὐγνώμονος
[37]	αὐτῶν, ὅταν αὐτὴ μηδὲν ἀνύῃ.	Ἀλλ´	ὅμως ἅπαντα ταῦτα ῥᾷστα καὶ
[60]	μεγάλα δυναμένων ἔχῃ τις ἄνδρα,	ἀλλ´	ὅμως δύναιτ´ ἂν ἑτέραν εὑρεῖν
[78]	δὲ ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς ἀσθενείας ἦν.	Ἀλλ´	ὅμως ἦσαν παρὰ Ῥωμαίοις οἱ
[1]	τοῦ πληρώματος εἴρηται τῆς Ἐκκλησίας	ἀλλ´	ὅμως κἀκείνας περιλαμβάνει τὸ λεχθέν.
[39]	μὴ βούλεσθαι πονεῖν οὐκ ἀνύουσιν.	Ἀλλ´	ὅμως οὐδὲ οὕτως αὐτοὺς κολάζει
[21]	τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος.	Ἀλλ´	ὅμως οὕτως ἐξεκαλέσατο τοῦ Θεοῦ
[4]	τὰ τῆς γεέννης ἐκδέχεται δεινά,	ἀλλ´	ὅμως τὸ γοῦν ἐνταῦθα καρποῦνται
[6]	τὸ σῶμα αὐτῆς ἀκέραιον μένοι,	ἀλλ´	ὅμως τὸ κρεῖττον διέφθαρται τῆς
[49]	κόλασις πολλῷ μείζων ταυτῆς ἐκείνη,	ἀλλ´	ὅμως τούτῳ μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ
[34]	τοὺς ἄνθρακας τούτους ἔξω κενῶσαι,	ἀλλ´	ὅπερ ὁ παροιμιαστὴς ἀδύνατον εἶναί
[10]	σωμάτων οὐχ ὅσα τῶν πεπηρωμένων	ἀλλ´	ὅσα τῶν ἀρτίων καὶ μηδεμίαν
[47]	δαπανηρά, οὕτως αὐτὸν δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι·	ἀλλ´	ὅταν ἀνωτέρω γενομένη πάντων τῶν
[64]	θλίψεις καὶ οὗτος ὁ βίος	ἀλλ´	ὅταν αὐτὰς πρὸς τὰς τοῦ
[78]	ἀπὸ τούτου μόνον ὑπεύθυνός ἐστιν	ἀλλ´	ὅταν ἕληται καὶ κρίνῃ τότε
[44]	καὶ ἀπράγμονα ζῆν ὁ ἀνήρ,	ἀλλ´	ὅταν ἴδῃ παῖδας περιεστῶτας καὶ
[17]	κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν προστάττει,	ἀλλ´	ὅταν μὲν ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ
[33]	εὐθέως τοῦτο ἔπαθον τῆς φωνῆς,	ἀλλ´	ὅτε ἐκ δευτέρου ταῦτα ἤκουσαν,
[28]	καὶ ἐπαχθὲς τὸν γάμον ἐνόμισαν,	ἀλλ´	ὅτε ἤκουσαν τοῦ κυρίου εἰς
[1]	ἀποδέχεται, οὐχ ὅτι οὐκ ἐμείωσεν	ἀλλ´	ὅτι ἐπλεόνασε τὸ δοθέν, καὶ
[1]	ὅτι οὐχ ἥρπασαν τὰ ἀλλότρια	ἀλλ´	ὅτι καὶ τὰ αὑτῶν ἑτέροις
[44]	μόνον ἡμῖν ἡ ἀρετὴ δυσκατόρθωτος	ἀλλ´	ὅτι κἂν ἀνεκτὸν ἦθος ἔχῃ
[41]	διὰ τὰς λύπας τὰς καθημερινὰς	ἀλλ´	ὅτι παντὸς οἰκέτου χαλεπώτερον ἀλλήλοις
[55]	τοῦτο μόνον ἐστὶ τὸ δεινὸν	ἀλλ´	ὅτι τἀνδρὸς οὕτω διακειμένου οὔτε
[12]	ἦν τὸ λεγόμενον— πῶς γάρ;	ἀλλ´	ὅτι τὴν ἐντολὴν ταύτην οὐχ
[18]	οὐ γὰρ τοῦτό φημι νῦν,	ἀλλ´	ὅτι τὸ ἀπολλῦναι καὶ διαφθείρειν
[82]	δὲ μόνον ἡ διαφορὰ δήλη	ἀλλ´	ὅτι ὧν μὲν ὁ Ἀβραὰμ
[68]	μάλιστα πανταχοῦ ταῖς ἐπιθυμίαις λυμαίνεται.	Ἀλλ´	οὐ βούλει τὸν οὐρανὸν ἰδεῖν;
[24]	ἤκουσε παρὰ τοῦ Πέτρου τότε.	Ἀλλ´	οὐ διὰ τοῦτο διέφυγον ἀλλὰ
[70]	κύριοι. Ἀλλὰ διὰ τὴν ῥᾳστώνην;	Ἀλλ´	οὐ διαλιμπάνουσι μόχθοις κοπτόμενοι καὶ
[12]	φησι· Πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν,	ἀλλ´	οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. Περὶ
[8]	δημιουργίαν θαυμάζουσιν. Ἀλλὰ μεθ´ ἡμῶν;	Ἀλλ´	οὐ θέλετε ἀκοῦσαι τοῦ Χριστοῦ
[57]	πολὺ τῆς ἡδονῆς ὑποτεμνόμενος μέρος.	Ἀλλ´	οὐ πᾶσι τοῖς γεγαμηκόσι παῖδας
[58]	πολλῷ πλέον πάλιν τὸ μέσον.	Ἀλλ´	οὐ τὰ τῆς παρθένου τοιαῦτα,
[9]	λέγων καὶ τὴν τοῦ νομοθετοῦντος	ἀλλ´	οὐ τὴν τοῦ συμβουλεύοντος τάξιν
[49]	οὐ βρῶμα. Οὔπω γὰρ ἠδύνασθε·	ἀλλ´	οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι
[14]	ὁ γάμος ἀναγκαῖος εἶναι ἐδόκει.	Ἀλλ´	οὐδὲ ἐφαίνετό που, ἀλλ´ ἔμενον
[11]	Οὐ γαμοῦσιν οὐδὲ γαμίζονται ἄγγελοι,	ἀλλ´	οὐδὲ ἡ παρθένος. Παρεστήκασιν διὰ
[60]	ὅμοιος αὐτῷ οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς	ἀλλ´	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς· ἐν
[82]	οὐδεὶς κατὰ τὸν Ἀβραὰμ νῦν,	ἀλλ´	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐγγύς. Καὶ
[3]	σατανικῆς ἀπανθρωπίας τὸ βδελύττεσθαι γάμον.	Ἀλλ´	οὐδὲ Μαρκίων οὐδὲ Οὐαλεντῖνος οὐδὲ
[70]	καθεύδουσιν. Ἀλλὰ διὰ τὴν ἄδειαν;	Ἀλλ´	οὐδὲ μικρᾶς καιροῦ ῥοπῆς εἰσι
[52]	ἅπασι τοῦτο πρόσεστι τοῖς γάμοις;	Ἀλλ´	οὐδὲ πάντων ἄπεστι, παρθενίας δὲ
[56]	πᾶσιν οὐδὲ ἀεὶ συμπίπτειν εἴωθεν.	Ἀλλ´	οὐδὲ πάντων κεχώρισται— καὶ γὰρ
[56]	ἀπὸ τοῦ γάμου κατέπεσον συμφοράν.	Ἀλλ´	οὐδὲ ταῦτα, φησί, πᾶσιν οὐδὲ
[11]	αὐτὸν τῶν ἀγγέλων ἄγει ζῆλον.	Ἀλλ´	οὐδὲν τούτων πρὸς ὑμᾶς τοὺς
[77]	λαμπάδας εἶχον καὶ παρθενίαν ἤσκησαν	ἀλλ´	οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν
[8]	εἵλκυσε πῦρ; Οὐχ ὡμιλήσας γάμοις;	Ἀλλ´	οὐδέπω τούτῳ παρθένος. Τὴν γὰρ
[8]	ὑμᾶς τάξομεν; Μετὰ τῶν Ἰουδαίων;	Ἀλλ´	οὐκ ἀνέχονται ἐκεῖνοι· καὶ γὰρ
[8]	καὶ ἐπὶ τῷ πράγματι φιλοτιμήσεσθε	ἀλλ´	οὐκ ἀπελθόντες κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ
[34]	γάμον παραβαλεῖν; Ἀντιβλέψαι δὲ ὅλως;	Ἀλλ´	οὐκ ἀφίησιν ὁ μακάριος Παῦλος
[7]	ἕξιν αὐτῆς ἐντεῦθεν καταμαθόντες ἀκριβῶς;	Ἀλλ´	οὐκ ἀφίησιν ὁ τοὺς τῆς
[9]	εἰκότως τοὺς μὴ πειθομένους μισεῖς.	Ἀλλ´	οὐκ ἐγώ, ἀλλὰ θαυμάζω μὲν
[23]	Εἰ δὲ ἔνιοι καὶ διέφυγον	ἀλλ´	οὐκ εἰς τέλος διαφεύξονται. Κατὰ
[10]	καὶ μὴ γαμοῦσιν μηδὲ γαμίζονται,	ἀλλ´	οὐκ εἰσὶ συμπεπλεγμένοι σαρκὶ καὶ
[29]	παραινέσει ὅπερ θεῖναι ἠβούλετο εἰσήγαγεν	ἀλλ´	οὐκ ἐν ἐπιτάγματος σχήματι; Οὐ
[7]	δοκιμάζειν χρή. Εὐτελὴς ἡ στολή.	Ἀλλ´	οὐκ ἐν τοῖς ἱματίοις οὐδὲ
[37]	τετελευτηκότας καὶ οἱ πολέμιοι σπένδονται.	Ἀλλ´	οὐκ ἐνταῦθα ἀλλὰ ζηλοτυπεῖται ἡ
[24]	Πολλοὶ τὰ τοῦ Κορὲ ἐτόλμησαν	ἀλλ´	οὐκ ἔπαθον τὰ τοῦ Κορέ,
[82]	κατὰ τὸν ὑμέτερον ὑποπτεῦσαι λόγον.	Ἀλλ´	οὐκ ἔστι ταῦτα, οὐκ ἔστι·
[47]	τὸ συνοικεῖν τὸ πρᾶγμα κατώρθου.	Ἀλλ´	οὐκ ἔστι τοῦτο, οὐκ ἔστιν,
[24]	Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν	ἀλλ´	οὐκ ἔσχον τὸν ἐλέγχοντα οὐδὲ
[68]	πρὸς τὸν τῶν χρημάτων ἔρωτα.	Ἀλλ´	οὐκ ἔχω τί εἴπω. Πολλὴ
[14]	ὑμῖν οὐχ ὡς ἔτυχε μέλει,	ἀλλ´	οὐκ ἦν τότε ταῦτα καὶ
[84]	κυρίου μεριμνήσομεν; Ὅταν ἀποδημήσωμεν ἐντεῦθεν;	Ἀλλ´	οὐκέτι πόνων οὐδὲ ἀγώνων ὁ
[73]	τοὺς οὐκ ἐπιγείῳ τινὶ δικαστηρίῳ	ἀλλ´	οὐρανίῳ βήματι παραστήσεσθαι μέλλοντας καὶ
[59]	τόσα καὶ τόσα χρυσίου τάλαντα,	ἀλλ´	οὐρανοὶ καὶ τὰ ἐν οὐρανοῖς
[84]	καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς	ἀλλ´	οὐρανὸς καὶ τὰ νοῦν ὑπερβαίνοντα
[42]	ὁ Θεός, οὐ μόνον ἀπόστολος	ἀλλ´	οὔτε πιστὸς ἠδυνήθην ἂν γενέσθαι
[15]	πολλοὺς εἶναι, λυμανεῖται τὸ πλῆθος.	Ἀλλ´	οὕτως ἐβουλήθη, φησί, δι´ ἡμᾶς
[52]	ὄψει τὴν ἐξ ἐκείνων ἡδονήν,	ἀλλ´	οὕτως ἠφανισμένην ὥσπερ ἐν πελάγει
[70]	τὸ μὴ τρυφᾶν τοῦ τρυφᾶν.	Ἀλλ´	οὐχ ἡ εὐτέλεια τοιαύτη, ἀλλὰ
[14]	οὐκ ὄντος οὐδὲ αὐτὸς ἕπεται.	Ἀλλ´	οὐχ ἡ παρθενία ταύτην ἔχει
[37]	τῆς ἐπιθυμίας φέρειν ἀναγκάζωνται τυραννίδα.	Ἀλλ´	οὐχ ἡ παρθένος πρὸς ταύτην
[68]	ἀταραξίας τῆς τῇ παρθενίᾳ προσούσης.	Ἀλλ´	οὐχ ἡ παρθένος ὑπομένει τούτων
[52]	τῇ τοῦ Θεοῦ τετήρηται ψήφῳ.	Ἀλλ´	οὐχ ἱκανὸν τοῦτο παραμυθήσασθαι τὴν
[49]	οὐκέτι τοσοῦτος ὁ πόνος ἐστίν.	Ἀλλ´	οὐχ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
[63]	παρθενίας καὶ τί τὸ κάλλος.	Ἀλλ´	οὐχ ὁ τῆς παρθενίας κόσμος
[78]	τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου;	Ἀλλ´	οὐχ ὅτε Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε τοῦτο
[57]	καὶ μηδὲν ἐγκαλῶμεν τῷ γάμῳ,	ἀλλ´	οὐχὶ μετὰ τούτων κἀκείνης αὐτὸν
[53]	μένειν τὸν ἄνδρα ἡ γυνή,	ἀλλ´	ὑπὸ φρονήματος καὶ ἀπονοίας ἀπωσαμένη
[34]	ὁ μακάριος Παῦλος πορρωτέρω πλεῖν	ἀλλ´	ὑποστρέφειν ἡνίκα ἂν κάμωσι καὶ
[42]	Οὐκ εἶπεν· ὡς γενόμενος πιστός,	ἀλλ´	Ὡς ἠλεημένος εἶναι πιστός. Μὴ
[13]	ὡς ἐπίταγμα, μηδὲ ὡς ἐντολὴν	ἀλλ´	ὡς παραίνεσιν καὶ συμβουλήν. Ὁ
[50]	ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ,	ἀλλ´	ὡς πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν
[52]	οὐδὲ μικρὸν ἀτρεμεῖν ἀνέξεται χρόνον,	ἀλλ´	ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται
[55]	θεραπαινίσι μετ´ ἐλευθερίας ἐπιτάττειν δυνήσεται,	ἀλλ´	ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίοις ζῶσα καὶ
[10]	καὶ τῶν στρατιωτῶν ὁ στρατηγός.	Ἀλλ´	ὥσπερ ἐπὶ τοῦ πλοίου τοὺς
[52]	πάντα ἁπλῶς διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται.	Ἀλλ´	ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀκανθῶν τῶν
[53]	οὐδέν ἐστι τὸ κατέχον αὐτάς.	Ἀλλ´	ὥσπερ ὕλης τινὸς λαβομένη φλὸξ
[67]	γὰρ ὥστε πολλὰς κτήσασθαι μόνον,	ἀλλ´	ὥστε καὶ εὐειδεῖς ἐξ ἴσης
[76]	ὑμᾶς θλῖψαι βουλόμενος ταῦτα συνεβούλευσα	ἀλλ´	ὥστε μὴ τὴν εὐσχήμονα προσεδρίαν
[79]	γνήσιοι τῆς παρθενίας ἐρασταί; Οὐδὲν	ἄλλ´	ἢ ὅσον θνητῇ προσεδέδεντο φύσει.
[15]	ἀσθένειαν καὶ ταῦτα καὶ τὰ	ἀλλὰ	ἅπαντα, αἱ πόλεις, αἱ τέχναι,
[60]	τοῦτο αὐτῆς λυμαίνεται τὴν μνηστείαν,	ἀλλὰ	ἀρκεῖ ψυχὴν ἐπιδείξασθαι καλὴν καὶ
[57]	ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν,	ἀλλὰ	ἀφέντες αὐτὰς ἐκεῖνοι ταῖς σφόδρα
[57]	ὀφειλέτου τυχοῦσα πατρός— παρίημι νῦν.	Ἀλλὰ	γὰρ ἐκείνης τῆς φροντίδος λυθείσης
[19]	ἐν ἁγιασμῷ καὶ σεμνότητι διατηρῶν.	Ἀλλὰ	γὰρ μέχρι τίνος οὐ παύσομαι
[42]	Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος,	ἀλλά	γε ὑμῖν εἰμι. Ἀλλ´ ἐνταῦθα
[32]	οὗτος ὁ καιρὸς οὔτε ἡδονῶν	ἀλλὰ	δακρύων καὶ στεναγμῶν πικρῶν, προσπτώσεως,
[73]	κόσμου πράγμασι τοῖς οὐ μένουσιν	ἀλλὰ	δαπανωμένοις, τῶν μενόντων καὶ βεβαίων
[24]	καὶ μὴ κολαζομένους οὐχὶ θαρρεῖν	ἀλλὰ	δεδοικέναι διὰ τοῦτο μᾶλλον χρή.
[77]	τὸ μὴ γαμηθῆναι ποιῆσαι παρθένον	ἀλλὰ	δεῖ καὶ τῆς ψυχικῆς ἁγνείας,
[47]	καταλίπῃς αὐτήν· συνοίκει, μὴ διαστῇς,	ἀλλὰ	δεσμὸν τὴν συζυγίαν ἐκάλεσε; Τὸ
[38]	τὴν δὲ οὐδὲ μικρὸν ἀναπνέουσαν	ἀλλὰ	δι´ ὅλου μαχομένην ἀφίησιν ἑστάναι
[14]	ἵνα μὴ δοκῶσι δι´ ὀλιγωρίαν,	ἀλλὰ	διὰ κρίσιν ὀρθὴν λογισμῶν τῶν
[39]	τὸν γάμον καθ´ ἑαυτὸν θαυμαζόμενον	ἀλλὰ	διὰ τὰς πορνείας, διὰ τοὺς
[70]	ἐπὶ στιβάδος οἱ πλείους καθεύδουσιν.	Ἀλλὰ	διὰ τὴν ἄδειαν; Ἀλλ´ οὐδὲ
[40]	οὐ γὰρ δι´ ἁγιωσύνης ἐπιθυμίαν	ἀλλὰ	διὰ τὴν πρὸς τὸν ἄνδρα
[70]	μικρᾶς καιροῦ ῥοπῆς εἰσι κύριοι.	Ἀλλὰ	διὰ τὴν ῥᾳστώνην; Ἀλλ´ οὐ
[74]	μεταβάλλεσθαι τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν	ἀλλὰ	διὰ τὸ τὴν προαίρεσιν τῶν
[64]	οὐ διὰ τὸ μὴ θλίβεσθαι	ἀλλὰ	διὰ τὸ τῶν θλίψεων ἀνωτέρους
[24]	μηδὲν πάσχωμεν κακόν, μὴ θαρρῶμεν	ἀλλὰ	διὰ τοῦτο μᾶλλον φοβώμεθα. Κἂν
[47]	περὶ τῆς παρθενίας ὕφηνε συμβουλὴν	ἀλλὰ	διακόπτων αὐτὴν συνεχῶς τοῖς περὶ
[47]	Καὶ οὐδὲ ἐπεξέρχεται τῷ λόγῳ	ἀλλὰ	διατεμὼν αὐτὸν καὶ διακόψας πρὶν
[53]	ἀλλὰ τοῦ ἀπὸ πενήτων χαλεπώτερον.	Ἀλλά,	εἰ βούλει, τὰ δυσχερῆ τέως
[36]	γὰρ ἔφθην εἰπών, οὐ θαυμάτων	ἀλλὰ	ἔργων οἱ μακαρισμοὶ ὥσπερ οὖν
[37]	πολέμιοι σπένδονται. Ἀλλ´ οὐκ ἐνταῦθα	ἀλλὰ	ζηλοτυπεῖται ἡ κόνις καὶ ἡ
[9]	πειθομένους μισεῖς. Ἀλλ´ οὐκ ἐγώ,	ἀλλὰ	θαυμάζω μὲν τοὺς εἰς τοῦτον
[41]	εὐθέως ἐπὶ τὴν παραίνεσιν ἔδραμεν	ἀλλὰ	θεραπεύσας πρότερον τῇ τῆς ἐπιταγῆς
[61]	ἡδονῆς ἔχει τὸν φόβον. Πλὴν	ἀλλὰ	θῶμεν πάλιν τῷ λόγῳ καὶ
[10]	οὐδὲ ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδέν·	ἀλλὰ	καθάπερ τὸν οὐρανὸν ἐν μεσημβρίᾳ
[78]	αὐτῶν σφοδρῶς οὔτε ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν	ἀλλὰ	καθάπτεται μέν, ἀνυπόπτως δὲ καὶ
[13]	καὶ ταῦτα τοσαύτην λαβὼν ἀφορμήν,	ἀλλὰ	καὶ ἄγαν ὑφειμένως κἀν τούτῳ
[42]	τὴν ἐξουσίαν οὐχ ἁπλῶς ἀποφαινόμενος	ἀλλὰ	καὶ αἰτίαν προστιθείς. Νομίζω« γὰρ
[44]	οὐ τοσοῦτον ἀρετῆς προύκειτο μέτρον	ἀλλὰ	καὶ ἀμύνασθαι τὸν ἀδικοῦντα καὶ
[57]	γονεῖς. Οὐ γυναῖκες δὲ μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἄνδρες χαλεπὰς ἔχουσι τὰς
[57]	ἐκ πονηρῶν χρηστοὶ γίνονται μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἀπὸ σπουδαίων φαῦλοι καὶ
[61]	μηδὲ οὗτος ἔστω ὁ φόβος	ἀλλὰ	καὶ αὕτη ἐξῃρήσθω ἡ φροντίς.
[52]	τοὺς συκοφάντας τῶν μὴ τοιούτων,	ἀλλὰ	καὶ αὐτοὶ μάλιστα πιστὰ λέγειν
[34]	Οὐχ ὁ διάβολος δὲ μόνον	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸς ὁ τῆς ἐπιθυμίας
[69]	ἐκεῖνοι. Οὐ γὰρ μόνον κατηγόρους	ἀλλὰ	καὶ βασκάνους δεδοίκασι. Πολλοῖς γὰρ
[37]	ταῦτα δὲ μόνον αὐτοὺς ἀποστρέφονται	ἀλλὰ	καὶ δι´ αὐτὴν τῶν γινομένων
[79]	θαυματουργοῦντα, καὶ οὐκ αὐτὸν μόνον	ἀλλὰ	καὶ δι´ ἐκείνου ἑτέρους. Ὁ
[49]	ἐπαγάγοιτο καὶ πείσειε τὸν ἀκροατὴν	ἀλλὰ	καὶ διὰ τὸ μάλιστα πάντων
[81]	οὐ χρημάτων ἐστὶ μόνον δοῦλος	ἀλλὰ	καὶ δόξης καὶ τιμῆς καὶ
[44]	κεκώλυτο. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον	ἀλλὰ	καὶ δύο κατὰ ταὐτὸν ὁμοῦ
[21]	τὴν τοῦ μακαρίου τότε ἐκείνου,	ἀλλὰ	καὶ ἐθαύμασε σφόδρα· τοσοῦτον δὲ
[57]	οὐδὲ μέχρι προσδοκίας τὸ δεινὸν	ἀλλὰ	καὶ εἰς ἔργον αὐτὸ προελθεῖν
[8]	τῆς τῶν φαύλων ἀπαλλάττει δόξης	ἀλλὰ	καὶ εἰς τὴν τῶν ἀγαθῶν
[47]	οὐκ ἀπήλλαξας σαυτὴν τῶν δεσμῶν	ἀλλὰ	καὶ εἰς τιμωρίαν ἐσχάτην ἐνέβαλες.
[82]	μὴ μόνον ἀποσχέσθαι τῆς παλλακίδος	ἀλλὰ	καὶ ἐκβαλεῖν αὐτὴν τῆς οἰκίας
[20]	ὑβρίζοντες οὐ μόνον οὐ κολάζονται	ἀλλὰ	καὶ ἐλεοῦνται παρὰ τῶν ὑβρισθέντων
[25]	τὸ πρᾶγμα οὐδὲ ἀναγκαῖόν ἐστιν	ἀλλὰ	καὶ ἐμπόδιον ἀρετῆς οὐ μόνον
[1]	οὐκ ἐν τοῖς ἡμετέροις μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς ἔξωθεν οὕτω
[11]	ἐκεῖνοι, τῆς σαρκὸς καθελκούσης αὐτάς,	ἀλλὰ	καὶ ἐν τούτῳ πολλὴν ἔχουσι
[6]	πολλῶν, ὅτι οὐκ εἰκῇ μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ κατὰ
[68]	ἀργύρου δὲ μόνον καὶ χρυσοῦ	ἀλλὰ	καὶ ἐπὶ τῶν λουτρῶν καὶ
[46]	γὰρ οὐ μόνον οὐ βοηθοῦ	ἀλλὰ	καὶ ἐπιβούλου. Ἀπὸ« γὰρ γυναικός«
[78]	αὐτῶν οὐ κατηγόρησε μετὰ σφοδρότητος	ἀλλὰ	καὶ ἕτερόν τι τούτου πλέον
[50]	Καὶ οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἑτέρωθι ἴδοι τις ἂν
[49]	Καὶ οὐ μέχρι τούτου μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἕως τέλους τὸ αὐτὸ
[52]	ἀθυμίαν μόνον αὕτη ἡ νόσος	ἀλλὰ	καὶ θυμὸν ἀφόρητον τίκτειν εἴωθε.
[32]	οὐ κατώρθωσαν ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο	ἀλλὰ	καὶ κακόν τι προσλαβόντες ἀπώσθησαν.
[47]	μόνον οὐδὲν ἂν αὐτὸν ὤνησεν	ἀλλὰ	καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι δὲ καὶ
[4]	οὐκ ἀπέχετε τὸν μισθὸν ὑμῶν	ἀλλὰ	καὶ κολασθήσεσθε. Καὶ δογμάτων μὲν
[12]	γὰρ μόνον οἱ λοιποὶ πάντες	ἀλλὰ	καὶ Λευῗ ται καὶ ἀρχιερεῖς
[9]	τοῖς πονηροῖς τὸν γάμον τίθεμαι,	ἀλλὰ	καὶ λίαν αὐτὸν ἐπαινῶ. Λιμὴν
[60]	γάμου παραβλάψαι δύναιτ´ ἂν αὐτὴν	ἀλλὰ	καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ νυμφίῳ
[26]	μόνον τῆς παρὰ τῶν πολλῶν	ἀλλὰ	καὶ μισθῶν ἀποστερεῖ τῶν τῇ
[21]	μητρὸς τιθεὶς σκάνδαλον κολασθήσεται μόνος	ἀλλὰ	καὶ ὁ πράγματα διαβάλλειν ἐπιχειρῶν
[61]	καταλαβούσης μόνον ταράττονται ταῖς φροντίσιν,	ἀλλὰ	καὶ ὅταν αὐτὰ περικέωνται, καὶ
[32]	εὐχόμενοι οὐ μόνον οὐκ ἐξιλεούμεθα	ἀλλὰ	καὶ παροξύνομεν τὸν Θεόν. Εἰ
[21]	πολλὰ παρακαλοῦντος γενέσθαι τι πλέον	ἀλλὰ	καὶ περαιτέρω τῆς ἐκείνου γνώμης
[49]	ἐνταῦθα δὲ μόνον τοῦτο ποιεῖ	ἀλλὰ	καὶ περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος ἐπὶ
[34]	χώραν ἔπαινος οὐκ ἂν ἔχοι.	Ἀλλὰ	καὶ περὶ τῶν παρθένων διαλεγόμενός
[30]	μίαν οὐδὲ δύο μόνον ἡμέρας	ἀλλὰ	καὶ πλείους, ἡμᾶς δὲ τοὺς
[66]	ἔξεστιν αὐτῇ τῆς οἰκίας προελθεῖν,	ἀλλὰ	καὶ πολλάκις χρησίμου τινὸς κατεπειγούσης
[66]	οὐ μόνον οὐκ ἐπεσπάσαντο κατηγόρους	ἀλλὰ	καὶ πολλοὺς ἔσχον τῆς σωφροσύνης
[82]	οὐ γὰρ μόνον οὐκ ἐλάττων	ἀλλὰ	καὶ πολλῷ βελτίων ἡ παρθενία
[63]	συνεχῶς λυποῦντας ἀγριαίνειν καὶ διανίστασθαι	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τούτους ἡδὺ καὶ
[52]	εἴσοδοι καὶ ἔξοδοι πολυπραγμονοῦνται μόνον	ἀλλὰ	καὶ ῥήματα καὶ βλέμματα καὶ
[73]	γενομένης ἐγγύς, οὐ γυναικὸς μόνον	ἀλλὰ	καὶ σίτων καὶ ποτῶν καὶ
[46]	συνεργὸν οὐ μόνον οὐδὲν ὤνησεν	ἀλλὰ	καὶ συνεπόδισεν αὐτὸν ταῖς φροντίσι.
[16]	περιθέσθαι ἐκέλευσεν, οὐκ ἀντινομοθετῶν ἑαυτῷ	ἀλλὰ	καὶ σφόδρα ἀκολουθῶν. Εἰ γὰρ
[41]	ἀγνοοῦντες ταύτην εἱλόμεθα τὴν ἀρχὴν	ἀλλὰ	καὶ σφόδρα αὐτῆς ἐπιστάμενοι τὰ
[17]	ὁδὸν ἐδείκνυ οὐκ ἀγνοῶν μὲν	ἀλλὰ	καὶ σφόδρα εἰδὼς ὅτι οὐκ
[14]	ὡς οὔτε τὸ πρᾶγμα περιττόν,	ἀλλὰ	καὶ σφόδρα χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖόν
[80]	λοιπὸς τῶν ὀνείρων τούτων ὁρμαθός,	ἀλλὰ	καὶ τὰ δοκοῦντα εἶναι ἀναγκαῖα,
[6]	παρθενεύοντες οὐχὶ τὰς ψυχὰς μόνον	ἀλλὰ	καὶ τὰ σώματα μιαίνουσιν. Εἰ
[75]	καὶ τοσαύτας ἔχειν τὰς ἀντιδόσεις	ἀλλὰ	καὶ τῇ φύσει κουφοτέραν οὖσαν
[5]	σώματι μόνον καθαρὰν εἶναι δεῖ	ἀλλὰ	καὶ τῇ ψυχῇ, εἴ γε
[83]	χρήμασι λέγω μόνον καὶ οἰκίᾳ,	ἀλλὰ	καὶ τῇ ψυχῇ τῇ ἑαυτοῦ.
[47]	γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις;	Ἀλλὰ	καὶ τὴν βοήθειαν αὐτῆς ἀναγκαίαν
[26]	ὅπλοις οὐ μόνον οὐκ ὤνησεν	ἀλλὰ	καὶ τὴν ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε
[80]	μόνον οὐδὲ φροντίδων οὐδὲ κινδύνων	ἀλλὰ	καὶ τῆς ἄλλης δυσκολίας ἡμᾶς
[48]	τῆς ἐγκρατείας μισθῶν ἀποστερεῖται μόνον	ἀλλὰ	καὶ τῆς ἐκείνου μοιχείας αὐτὴ
[22]	Οὐκ ἐκείνων δὲ μόνων ἕνεκεν	ἀλλὰ	καὶ τῆς τῶν χλευαζόντων αὐτῶν
[52]	οὐ μόνον τῶν δυσχερῶν πραγμάτων	ἀλλὰ	καὶ τῆς ὑποψίας ἀπήλλακται. Οὐ
[73]	τῶν μικρῶν τούτων καὶ εὐτελῶν	ἀλλὰ	καὶ τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἀφίστασθαι
[8]	γαμεῖν οὐ κείσεταί σοι μισθὸς	ἀλλὰ	καὶ τιμωρία καὶ κόλασις. ~Ὅτι
[44]	μόνον ἀνάγκην τὸ πρᾶγμα καλέσομεν	ἀλλὰ	καὶ τιμωρίαν καὶ κόλασιν. Πῶς
[82]	παρθενία τὰς ἀθλίας ἐκείνας ἀπώλεσεν,	ἀλλὰ	καὶ τὸν πατριάρχην ἡ λοιπὴ
[63]	ἔνδον καὶ πλησίον ἑστῶτας μόνον	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἔξω πάντας ἐμπίπλησι
[36]	θαύματα ἐργαζομένους ὁ Χριστὸς ἐπαινεῖ	ἀλλὰ	καὶ τοὺς μαθητὰς ἐπὶ τούτῳ
[42]	πλέον ἑαυτῷ δίδωσι τῶν λοιπῶν	ἀλλὰ	καὶ τοῦτο ὃ κοινὸν αὐτῷ
[58]	θάνατος ἄωρος διαζευγνύτω τὸν γάμον,	ἀλλὰ	καὶ τοῦτον ἐν μιᾷ πάντες
[44]	περικοπῆναι τῆς ἐξουσίας τῆς ἡμετέρας	ἀλλὰ	καὶ τῷ τὴν πολλὰ πολλάκις
[41]	τὸν λόγον εἰργάσατο καὶ ἡδὺν	ἀλλὰ	καὶ τῷ τὴν χάριν τοῦ
[29]	δὲ μόνον παραμυθεῖται τὸν ἀκροατὴν	ἀλλὰ	καὶ τῷ τὸ μὲν τραχὺ
[25]	μόνον τῷ πολλὰ τιθέναι κωλύματα	ἀλλὰ	καὶ τῷ τὸ πλέον τῶν
[22]	θαυμαζόντων οὐ τῶν μετιόντων μόνον	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐκπεπτωκότων αὐτῆς ὅμως
[49]	ἀδυνάτων νομισθῆναι τὸ πρᾶγμα εἶναι	ἀλλὰ	καὶ τῶν σφόδρα δυνατῶν. Ποιεῖ
[77]	μόνον καὶ καλλωπισμάτων καὶ περιεργίας,	ἀλλὰ	καὶ φροντίδος εἶναι καθαρὰν βιωτικῆς.
[57]	ἐν οἷς εἰσιν ὑπεύθυνοι μόνον	ἀλλὰ	καὶ ὧν τῆς αἰτίας ἀφίενται
[47]	τραχύτητα, οὐ τίθησιν αὐτὸ πυκνῶς	ἀλλὰ	καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν δι´ αὐτὸ
[8]	τῶν Ἑλλήνων ὑμᾶς στῆναι λοιπόν.	Ἀλλὰ	κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν ὑμᾶς ὡς
[58]	παρὼν αἰὼν πρὸς τὸν μέλλοντα,	ἀλλὰ	κἀν τούτῳ πολλῷ πλέον πάλιν
[66]	αἱ προφάσεις αὐτὰς οἴκοι κατέχουσιν,	ἀλλὰ	κἂν ἀλγῆσαι τοὺς πόδας τύχῃ
[55]	τῶν ἀργυρωνήτων οὐδὲν ἄμεινον διακείσεται,	ἀλλὰ	κἂν ἀσελγαίνειν κἂν παροινεῖν ἐκεῖνος
[1]	ἀπαιτῶ μόνον φιλοφροσύνης μέτρον ἐγώ,	ἀλλὰ	κἂν πρὸς τῷ μὴ λοιδορεῖσθαι
[84]	οὐδενὸς ἡμᾶς ἐξιλάσασθαι δυναμένου τότε,	ἀλλὰ	κἂν τύχῃ τὴν αὐτὴν τοῖς
[8]	τοῦ Θεοῦ τὴν δημιουργίαν θαυμάζουσιν.	Ἀλλὰ	μεθ´ ἡμῶν; Ἀλλ´ οὐ θέλετε
[84]	καὶ τοῖς ἐν τῇ παλαιᾷ,	ἀλλὰ	μείζονα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ τὴν ἀρετὴν
[24]	ἀσέβειαν οὐ κατεποντίσθησαν ὥσπερ ἐκεῖνος,	ἀλλὰ	μένει τὸ τῆς γεέννης αὐτοὺς
[47]	μὴ τὰ τοῦ γάμου πράττῃ	ἀλλὰ	μένουσα τῇ φύσει γυνὴ πρὸς
[33]	οὐδαμοῦ τὴν συγχώρησιν ἁπλῶς τίθησιν	ἀλλὰ	μετὰ αἰτίας, διὰ τὰς πορνείας«
[78]	ὅτε Κολοσσαεῦσιν ἐπέστειλε τοῦτο ἐποίησεν	ἀλλὰ	μετὰ πολλῆς ἐξουσίας καὶ καθάπτεται
[42]	Ἀλλ´ ἐνταῦθα οὐδὲν τούτων φθέγγεται	ἀλλὰ	μετὰ πολλῆς φειδοῦς τοῖς ῥήμασι
[83]	γραφὴ οὐχ ἁπλῶς τοῦτο ποιεῖ	ἀλλὰ	μετὰ προσθήκης τινός. Νῶε« γάρ
[22]	ὑπὲρ τῶν προτέρων δοῦναι δίκην.	Ἀλλὰ	μεταξύ με ταῦτα λέγοντα καὶ
[30]	εἰ καὶ τίμιος ὁ γάμος	ἀλλὰ	μέχρι τοσούτου φθάσαι δύναιτ´ ἂν
[8]	καλεῖς καὶ πονηρῶν ἔργων δημιουργόν.	Ἀλλὰ	μὴ δείσῃς· ἔχεις τοῦ δόγματος
[47]	ἀπὸ γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα.	Ἀλλὰ	μὴ δείσῃς. Οὐκ ἀπεφήνατο οὐδὲ
[29]	τῇ πολλῇ συγκαταβάσει τοῦ Παύλου.	Ἀλλὰ	μὴ δείσητε μηδὲ ἀβέλτερόν τι
[1]	τῶν φαύλων ἀπεχομένους οὐ στεφανοῦσθαι	ἀλλὰ	μὴ κολάζεσθαι δίκαιον ἂν εἴη
[39]	ἐθαύμασας τῆς συγκαταβάσεως τὸν ἀπόστολον·	ἀλλὰ	μὴ στῇς μέχρι τούτου, δέχου
[63]	συνεχῶς μὴ διαχεῖσθαι τῷ γέλωτι	ἀλλὰ	μηδὲ ἠρέμα μειδιᾶν ἀλλ´ ἐπισκύνιον
[47]	δὲ καὶ γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες.	Ἀλλὰ	μηδὲ νῦν ἀναπέσῃς· πάλιν γάρ
[61]	διασπασθέντα καὶ ἐκπεσόντα ἀπώλεσαν. Πλὴν	ἀλλὰ	μηδὲ οὗτος ἔστω ὁ φόβος
[75]	φροντίδων περιττῶν καὶ ἀνονήτων πληροῦσαι.	Ἀλλὰ	μιᾷ ῥήσει πάντα ταῦτα αἰνιξάμενος
[6]	δὲ ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ,	ἀλλὰ	μιαίνει μὲν γλῶτταν διὰ στόματος
[82]	θρόνων ἐκείνων οὐδεὶς ἕτερος ἐπιλήψεται	ἀλλὰ	μόνος ὁ τῶν ἁγίων τούτων
[12]	παρῆν τοῖς μαθηταῖς αὐτὴν δέδωκεν,	ἀλλὰ	νῦν δι´ αὐτοῦ. Ὥσπερ οὖν
[84]	ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου.	Ἀλλὰ	νῦν οὐκ ἔστι ταῦτα. Τὸ
[71]	τἀναντία πάντα ἡ αὐτάρκεια ποιεῖ.	Ἀλλὰ	νῦν πρὸς ἕτερον ἡμῖν ὁ
[45]	πᾶσι φυρόμενος ἔφης δύνασθαι περιγενέσθαι.	Ἀλλά,	ὅπερ ἔφην, τότε εἴσῃ καλῶς
[62]	Εἶδεν ἕτερος, φησί, καὶ ἐθαύμασεν.	Ἀλλὰ	οὐ τὴν περικειμένην ἀλλὰ τὰ
[49]	πρᾶγμα ἀπὸ τῶν μελλόντων ἀγαθῶν	ἀλλὰ	πάλιν ἐπὶ τὴν αὐτὴν αἰτίαν
[52]	ζηλωτὸν τὸν παρόντα βίον ποιεῖν	ἀλλὰ	πάντα ἀκριβῶς συναγαγὼν ἀντίθες ταύτῃ
[36]	εὐγνώμονος οἰκέτου μηδὲν ἴδιον νομίζειν	ἀλλὰ	πάντα δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι
[49]	τῶν ἀνθράκων μνημονεύσας τοῦ πυρὸς	ἀλλὰ	πάντα ἐκεῖνα ἀφεὶς πρὸς τοὺς
[51]	δὲ καὶ μηδὲν τούτων κεκώλυτο,	ἀλλὰ	πάντα συγκεχώρητο, ἔστιν ἕτερα τούτων
[16]	ἂν τὴν σύμμετρον ἐδεξάμεθά ποτε,	ἀλλὰ	πάντα τὰ τῆς σωτηρίας ἡμῖν
[36]	δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι αὐτοῦ	ἀλλὰ	πάντα τοῦ κυρίου. Τοῦτο καὶ
[36]	ἔχοντας χαρίσματα ὁ Χριστὸς ἐκόλασεν	ἀλλὰ	πανταχοῦ τοὺς βίον οὐκ ἐπιδεικνυμένους
[52]	τοιαύτης αὐτὸν ζάλης ἀπαγαγεῖν δυνήσεται·	ἀλλὰ	παντὸς μὲν χρηστοῦ, παντὸς δὲ
[17]	οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ βούλησιν	ἀλλὰ	παρὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν τὸ
[46]	οὐ γὰρ παρὰ τὸν δεδωκότα	ἀλλὰ	παρὰ τὸν εἰληφότα ὁ τῆς
[76]	Τὸ γὰρ εἰπεῖν Οὐκ ἀναγκάζω	ἀλλὰ	παραινῶ« καὶ προσθεῖναι διὰ τὸ
[38]	καταβάλῃς, μηδὲ ὑποσκελίσῃς τὸν ἀνταγωνιστὴν	ἀλλὰ	παραχώρει τῆς νίκης αὐτῷ; Καὶ
[24]	οὐκ ἔπαθον τὰ τοῦ Κορέ,	ἀλλὰ	πείσονται ὕστερον ἐπὶ μείζονι τῇ
[39]	αὐτὴ ἥμαρτε καὶ ἁμαρτίαν ἀφόρητον.	Ἀλλὰ	περὶ τῆς ἀπειρογάμου μὲν ἔτι,
[13]	τῆς παρθενίας αὐτοὺς ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν,	ἀλλὰ	περὶ τοῦ γάμου μόνον διαλεχθεὶς
[58]	οὐ τὰ τῆς παρθένου τοιαῦτα,	ἀλλὰ	πολλὴν ἄπεισιν ἐντεῦθεν ἔχουσα τὴν
[21]	ῥημάτων τούτων οὐχ ἕνα μικρὸν	ἀλλὰ	πολλοὺς σκανδαλίζοντες; Ὅπου γὰρ ὁ
[21]	ὡς τῆς παρθενίας νῦν ὑμεῖς	ἀλλὰ	πολλῷ ἔλαττον καὶ ἐπιεικέστερον. Οὐ
[9]	καθαιρεῖν τὸ τῆς παρθενίας ἀξίωμα	ἀλλὰ	πολλῷ σεμνοτέραν ἀποφαίνειν αὐτήν. ~Ὅτι
[61]	γοῦν πολλαὶ οὐ ταῦτα μόνον	ἀλλὰ	πολλῷ τούτων ἔτι τιμιώτερα περιδέραια
[24]	Ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο διέφυγον	ἀλλὰ	πολλῷ χαλεπωτέραν ὑποστήσονται δίκην τῆς
[70]	Ἀλλ´ οὐχ ἡ εὐτέλεια τοιαύτη,	ἀλλὰ	πόρρω τούτων ἀφέστηκε τῶν δυσχερῶν
[48]	λογισμὸν οὐ μετὰ τὸν γάμον	ἀλλὰ	πρὸ τοῦ γάμου λαβεῖν ἐχρῆν.
[13]	τὴν ἐκείνων ἂν περιέμενε προθυμίαν,	ἀλλὰ	προλαβὼν αὐτὸς ἂν εἰσηγήσατο, εἰ
[27]	πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα,	ἀλλὰ	πρὸς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας,
[78]	θέμις τὴν προῃρημένην παρθενεύειν κωλύεσθαι,	ἀλλὰ	πρὸς πάντα ἵστασθαι χρὴ γενναίως
[62]	ὄψεως τύπον παρὰ τοῖς θεαταῖς,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο καὶ
[35]	σφόδρα ἐπίπονον εἶναι αὐτὸ νομίζωσιν	ἀλλὰ	πρὸς τὸν ἡγησάμενον ἰδόντες μετὰ
[34]	πρὸς πάντας ἡ παραίνεσις αὕτη	ἀλλὰ	πρὸς τοὺς σφόδρα κατωφερεῖς. Ἂν
[57]	καὶ παρόντος μηδὲν πάθωσι τοιοῦτον	ἀλλὰ	προσηνοῦς ἀπολαύσωσι διὰ παντός, ὑπὸ
[6]	πῶς ἂν δύναιτο εἶναι παρθένος;	Ἀλλὰ	πρόσωπόν μοι δείκνυσιν ὠχρὸν καὶ
[34]	ἀποδεχομένου οὐδὲ ἐπαινοῦντος ἡ συγχώρησις	ἀλλὰ	σκώπτοντος καὶ καταγινώσκοντος. Οὐδὲ γὰρ
[84]	πόνων οὐδὲ ἀγώνων ὁ καιρὸς	ἀλλὰ	στεφάνων καὶ κολάσεων. Τότε κἂν
[62]	ἐθαύμασεν. Ἀλλὰ οὐ τὴν περικειμένην	ἀλλὰ	τὰ περικείμενα, ἐκείνην δὲ διὰ
[49]	πονηρῶν δὲ πράξεων οὐ γέενναν	ἀλλὰ	τὰς ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ
[67]	καὶ τελευτώσῃ ταράττεσθαι καὶ ἀθυμεῖν.	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ἴσως φορητὰ καὶ
[75]	πλέθρα γῆς τόσα καὶ τόσα.	Ἀλλὰ	ταῦτα πάντα ἀφέντες ὑπὲρ ἱματίου
[57]	πάλιν περιίστανται τὰ κακά. Πλὴν	ἀλλὰ	ταῦτα πάντα παρείσθω καὶ μηδὲν
[81]	κακῶν πάντων ὁ Παῦλος ἐκάλεσεν.	Ἀλλὰ	ταύτην ἱκανὴ ξηρᾶναι τὴν ῥίζαν
[49]	τῷ μέλλοντι καιρῷ κειμένης τιμῆς,	ἀλλὰ	τέως αὐτὸν ἐμβιβάσαι σπεύδων οἱῳδήποτε
[75]	ταῖς ἄλλαις δυσκολίαις καὶ μοχθηρίαις,	ἀλλὰ	τῇ ἁγιωσύνῃ τῇ κατὰ σῶμα
[52]	κἂν μὴ τῷ δεινῷ περιπέσῃ	ἀλλὰ	τῇ τοῦ δεινοῦ προσδοκίᾳ περιπεσεῖται.
[67]	εἰ καὶ μὴ τῷ πόθῳ	ἀλλὰ	τῇ τοῦ σώματος ὥρᾳ καὶ
[42]	ἀμφιβάλλων περὶ τοῦ πράγματος ἄπαγε—	ἀλλὰ	τῇ τῶν ἀκουόντων κρίσει τὸ
[2]	οὔτε οἱ διαμαρτάνοντες συγγνώμης ἔτυχον	ἀλλὰ	τὴν τῶν παρανομούντων ἂν ὑπέστησαν
[18]	τὸ ἡμέτερον οὐ τῆς παρθενίας	ἀλλὰ	τῆς ἁμαρτίας ἐστίν. ~Ὅτι πάλαι
[8]	σῆς προαιρέσεως τὸ κατόρθωμα γίνεται	ἀλλὰ	τῆς ἀνάγκης τοῦ νόμου. Διὰ
[34]	ἐκείνου πείρας τὸ πᾶν ἐστιν	ἀλλὰ	τῆς ἡμετέρας νωθείας τὸ πλέον
[30]	ἀποφαίνειν, οὐκέτι τῆς ἐκείνου δυνάμεως	ἀλλὰ	τῆς παρθενίας ἐστίν. Ὅτι δὲ
[35]	ἐφύλαξα τῶν ἐντολῶν τὰς παρατηρήσεις·	ἀλλὰ	τῆς χάριτος ἐπιφανείσης ὅλον ἐμαυτὸν
[63]	περικειμένῃ ἐπειδὴ μηδ´ ἐστὶ σωματικὸς	ἀλλὰ	τῆς ψυχῆς ὅλος. Καὶ διὰ
[19]	εἶπεν· εἰ δὲ ἐπιθυμοῦσι παίδων,	ἀλλὰ	τί; Εἰ δὲ μὴ ἐγκρατεύονται,
[39]	πασχόντων ἐστὶ καὶ συγγνώμης ἀξίων.	Ἀλλὰ	τί; Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται«
[19]	ἵνα πατέρες γένωνται παίδων πολλῶν,	ἀλλὰ	τί; Ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς
[47]	οὕτως ἐθάρρησε πάλιν παρθενίαν εἰπεῖν,	ἀλλὰ	τί; Καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως
[17]	καταφυγεῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ζάλῃ.	Ἀλλὰ	τί κελεύειν ἐχρῆν; Ἐν ἐγκρατείᾳ
[22]	δικαιοσύνης φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν.	Ἀλλὰ	τί κέρδος τῶν ῥημάτων τούτων
[47]	αὐτὴν τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ,	ἀλλὰ	τί; Λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; Μὴ
[29]	δέ, ἵνα σχολάσητε τῇ προσευχῇ,	ἀλλὰ	τί; Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ
[25]	καὶ ἀνορθοῖ τὸν καταπίπτειν μέλλοντα.	Ἀλλὰ	τί τοῦτο πρὸς τὸν ἑστῶτα,
[42]	ἐγχειρισθείς, ὡς διδάσκαλος καὶ καθηγητής,	ἀλλὰ	τί; Ὡς ἠλεημένος« φησίν, ὑπὸ
[82]	εἰς κόλπους Ἀβραὰμ εὔχονται ἐλθεῖν.	Ἀλλὰ	τίς ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν
[45]	οὐδεὶς ὑπὲρ τούτου κεῖται μισθός.	Ἀλλὰ	τίς ὁ σοφὸς τῶν πολλῶν
[16]	τὸ μείζονα ἐπιτάξαι τῶν προτέρων	ἀλλὰ	τὸ ἐν τοῖς αὐτοῖς ἀφεῖναι
[8]	παρὰ πᾶσιν εἶναι δόξομεν κακοί,	ἀλλὰ	τὸ ἐν τούτοις εἶναι λαμπρούς,
[76]	~Ὅτι οὐχ ἡ παρθενία βρόχος	ἀλλὰ	τὸ ἡμῖν ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ οὗ
[66]	οὔτε τὸ κρύπτεσθαι τοῦτο ποιεῖ	ἀλλὰ	τὸ μὲν ἡ μὴ κατέχουσα
[79]	ληνῶν οὐδὲ ληΐων οὐδὲ ἀμητοῦ.	Ἀλλὰ	τὸ μὲν ποτὸν αὐτοῖς ἄφθονον
[76]	τὴν παρθενίαν βρόχον ἐκάλεσεν— ἄπαγε—	ἀλλὰ	τὸ μετὰ βίας καὶ ἀνάγκης
[65]	γυναικί, οὐ τὸ τίκτειν λέγω	ἀλλὰ	τὸ οὕτω τίκτειν μετὰ πόνων
[42]	οὐκ αὐτὸς τοῖς λεγομένοις ψηφίζεται	ἀλλὰ	τὸ πᾶν ὑπὸ τὴν κρίσιν
[66]	τοῦ περιφέρεσθαι ἐπὶ ἡμιόνοις ἥδιον.	Ἀλλὰ	τὸ περιφέρεσθαι ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[47]	οὐκ ἔστι τοῦτο, οὐκ ἔστιν,	ἀλλὰ	τὸ πολλὴν ἐπιδείκνυσθαι τὴν φιλοσοφίαν
[69]	ἕως κινδύνους ἐπήγαγον τοὺς ἐσχάτους.	Ἀλλὰ	τὸ σιτεῖσθαι πολλὰ πολλάκις ἡδύ.
[24]	τὸ τῆς παρθενίας ἐξευτελίζοντες καλόν.	Ἀλλὰ	τοῖς μὲν σωφρονοῦσιν ἀρκεῖ καὶ
[27]	ἐξ ἀρχῆς περὶ παρθενίας αὐτοῖς,	ἀλλὰ	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις
[3]	ψυχὴν αὐτοῦ τιθέντα ὑπὲρ αὐτῶν	ἀλλὰ	τὸν ἀνθρωποκτόνον τὸν τοῦ ψεύδους
[75]	γινομένας τῶν γυναικῶν μὴ δεχώμεθα,	ἀλλὰ	τοσαύτην λάβωμεν προσθήκην φροντίδος ὅσην
[14]	αὐτοῖς ἀζήμιος ἡ τοιαύτη κατηγορία,	ἀλλὰ	τοσοῦτον αὐτοῖς οἴσει τὸν κίνδυνον
[80]	καὶ μαινομένην κατέχειν τὴν φύσιν,	ἀλλὰ	τότε ὄντως γίνεται θαυμαστὸν ὅταν
[47]	τοῖς πνευματικοῖς συμμαχίας (μὴ γένοιτο)	ἀλλὰ	τότε φημὶ ταῦτα αὐτὴν κατορθοῦν,
[53]	ἀπὸ πλουσίων γαμεῖν οὐ ζηλωτὸν	ἀλλὰ	τοῦ ἀπὸ πενήτων χαλεπώτερον. Ἀλλά,
[10]	Καλὸν ἡ παρθενία; Σύμφημι κἀγώ.	Ἀλλὰ	τοῦ γάμου κρείττων; Καὶ τοῦτο
[42]	πίστεως οὐκ αὐτοῦ φησιν εἶναι	ἀλλὰ	τοῦ ἐλέους καὶ τῆς χάριτος
[24]	πάλιν οὐκ ἐμὴ ἡ ἀπόφασις	ἀλλὰ	τοῦ λαλοῦντος ἐν τῷ Παύλῳ
[16]	τὰ προστάγματα ταῦτα ἐκείνων μείζω,	ἀλλὰ	τοῦ νομοθέτου σκοπὸς ὁ αὐτός.
[5]	παρθενία, οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος	ἀλλὰ	τοῦ τὰ νοήματα αὐτοῦ οὐκ
[41]	πράγματος οὐκ αὐτοῦ φάναι εἶναι	ἀλλὰ	τοῦ Χριστοῦ. Οὐ γὰρ εἶπε·
[1]	παρ´ ἐμοὶ τοῦτο τὸ μέρος—	ἀλλὰ	τοὺς ἅπασαν ἐπελθόντας ἀρετὴν τούτους
[41]	ἐπίταγμα, οὐδὲ ἐντολῆς ἀνάγκην ἐπάγεται	ἀλλὰ	τοὺς μὲν ἑκόντας καὶ μετὰ
[38]	παρθενεύουσιν οὐδεμίαν τοιαύτην δέδωκε παραμυθίαν,	ἀλλὰ	τοὺς μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἀναπαύσας
[17]	Ἐν ἐγκρατείᾳ καὶ παρθενίᾳ διάγειν;	Ἀλλὰ	τοῦτο μεῖζον ἂν τὸ πτῶμα
[12]	τὸ τῷ Θεῷ δοκοῦν λέγοντος	ἀλλὰ	τοῦτο μόνον δεικνύντος δι´ αὐτοῦ
[78]	νομίζων τὸ πρᾶγμα ἀσχημοσύνην εἶναι·	ἀλλὰ	τοῦτο πληκτικώτερον ἦν. Διὸ ἕτερον
[53]	πολλὰ χρήματα κεκτημένων γυναῖκα λαβεῖν.	Ἀλλὰ	τοῦτο τὸ ζηλωτὸν ἐκείνου τοῦ
[49]	τῶν παστάδων λάμπουσι τῶν βασιλικῶν;	Ἀλλὰ	τούτων μὲν οὐδὲ βραχεῖαν μνήμην
[78]	πραγμάτων φύσιν ἐπισταμένης κρίνειν ὀρθῶς.	Ἀλλὰ	τούτων οὔπω τῶν λόγων ἦν
[56]	φροντίζει ψυχῆς μίαν ἔχουσα μόνην,	ἀλλὰ	τρέμει μὲν ὑπὲρ ἀνδρός, τρέμει
[78]	καὶ Ἐξουσίαν ἔχων« ταὐτόν ἐστιν.	Ἀλλὰ	τῷ μήκει τοῦ λόγου καὶ
[27]	οὐ φανερῶς ἐκκαλύπτων τῷ λόγῳ	ἀλλὰ	τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων καταλιμπάνων
[47]	τούτῳ σῶσαι τὸν ἄνδρα δυνήσεται	ἀλλὰ	τῷ τὸν εὐαγγελικὸν ἐπιδείκνυσθαι βίον·
[78]	οὐδὲ τῶν παγίως ἑστώτων ἐστίν,	ἀλλὰ	τῶν ἔτι σαλευομένων, τῶν μὴ
[77]	ἤσκησαν ἀλλ´ οὐδενὸς τούτων ἀπώναντο,	ἀλλὰ	τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω
[79]	θνητῇ προσεδέδεντο φύσει. Τὰ δὲ	ἄλλα	εἴ τις ἀκριβῶς ἐξετάσειεν, οὐδὲν
[17]	τὰ χρήματα, τὰς φροντίδας, τὰ	ἄλλα	πάντα ὅσα πρὸς τὴν γῆν
[73]	καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ τὰ	ἄλλα	τὰ τούτων πολλῶν μείζονα μεριμνᾶν
[57]	χρηστά. Θορυβοῦσι δὲ αὐτὴν καὶ	ἄλλαι	μετὰ τούτων φροντίδες. Ἡ γὰρ
[75]	ἐπιτρίμμασιν οὐδὲ ὑπογραφαῖς, οὐ ταῖς	ἄλλαις	δυσκολίαις καὶ μοχθηρίαις, ἀλλὰ τῇ
[35]	αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ. Τοῦτο καὶ	ἀλλαχοῦ	ποιεῖ. Τοῖς Γαλάταις γὰρ διαλεγόμενος
[58]	καὶ μερίμνης ἀφορμὴ καὶ μήτε	ἄλλη	τις αἰτία μήτε θάνατος ἄωρος
[17]	τοῖς σώμασι τὰ στοιχεῖα πρὸς	ἄλληλα	στασιάζοντα κατὰ τὸ πλέον ἢ
[75]	ἐν τούτοις τοὺς γεγαμηκότας ὑποκεῖσθαι	ἀλλήλοις	καθάπερ καὶ ἐν ἐκείνοις. Τοῦτο
[75]	μόνης. Ἐν τούτῳ γὰρ ἕπεσθαι	ἀλλήλοις	κελεύει καὶ οὐδένα ἀφίησιν ἑαυτοῦ
[41]	καθ´ ἑαυτοὺς δεδεμένοι καὶ πάλιν	ἀλλήλοις	συνδεδεμένοι, διά τινος ἀλύσεως μικρᾶς
[41]	ἀλλ´ ὅτι παντὸς οἰκέτου χαλεπώτερον	ἀλλήλοις	ὑποκεῖσθαι τοὺς γεγαμηκότας καταναγκάζει. Κρατείτω«
[29]	οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους	εἰ μή τι ἂν ἐκ
[29]	οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους	εἰ μή τι ἂν ἐκ
[29]	οὐκ ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους,	εἰ μή τι ἂν ἐκ
[29]	προσευχῇ, ἀλλὰ τί; Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους	εἰ μή τι ἂν ἐκ
[29]	παραίνεσιν προσέθηκεν εἰπών· Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους	εἰ μή τι ἂν ἐκ
[40]	ἀνωτέρω μὲν ἔλεγε· Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους	εἰ μή τι ἂν ἐκ
[29]	εὑρεῖν. ~Ὅτι τὸ μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους	εἰς παρθενίαν ἐστὶν ἐνάγοντος. Εἰπὼν
[33]	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους,	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε. Οὐδὲ
[52]	μείζονος ἐπιλάβηται καὶ διαστασιάζοντας πρὸς	ἀλλήλους	ἴδῃ τοὺς κρατοῦντας αὐτῶν οὐ
[41]	ἡδονῆς μέρος ἐν ταῖς πρὸς	ἀλλήλους	ὀργαῖς καὶ ἀπεχθείαις πολλάκις ἀναλισκομένου
[75]	γὰρ ἀνωτέρω λεχθέν· Μὴ ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους«	περὶ μίξεως εἴρηται μόνης. Ἐν
[29]	Οὐ γὰρ εἶπεν· ἀποστερεῖτε μὲν	ἀλλήλους,	συμφώνως δέ, ἵνα σχολάσητε τῇ
[41]	ἀνάγκην τὴν ἐκ τοῦ πρὸς	ἀλλήλους	συνδέσμου, πάσης ἀλύσεως χαλεπώτερον ἄγχουσαν
[40]	τί γάμων ἔδει λοιπόν, ταῖς	ἀλλήλων	γυναιξὶν ἀδιακρίτως τῶν ἀνδρῶν κεχρημένων
[38]	μηδὲ ἄκοντος θατέρου ἀποστερεῖν αὐτοὺς	ἀλλήλων	μήτε τὴν ἐκ συμφωνίας γινομένην
[84]	μετὰ τῆς παρθενίας καὶ τὴν	ἄλλην	ἅπασαν ἀσκεῖν ἀρετήν, ἵνα μὴ
[49]	ἐστίν. Ἔπειτα τῷ καὶ τὴν	ἄλλην	διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι κατηφείας καὶ αὐχμοῦ,
[67]	κακουργίαν ἐκκόπτουσαν, ἀχαριστίας παύουσαν, τὴν	ἄλλην	πᾶσαν αὐτῶν κακίαν παιδαγωγοῦσαν. Τὸ
[75]	ἔνθα δὲ ἂν δέῃ τὴν	ἄλλην	φιλοσοφίαν ἀσκεῖν, τὴν ἐν τοῖς
[60]	καὶ τῆς τραπέζης καὶ τῆς	ἄλλης	ἀδείας ἱκανὴ δελείσαι ψυχὴν καὶ
[4]	καὶ χρημάτων ἀπολαύοντες καὶ τῆς	ἄλλης	ἀνέσεως τῆς βιωτικῆς. Ὑμῖν δὲ
[20]	διακείμενος τῆς γνώμης μετὰ τῆς	ἄλλης	βλάβης καὶ μαρτύριον οὐ μικρὸν
[80]	οὐδὲ κινδύνων ἀλλὰ καὶ τῆς	ἄλλης	δυσκολίας ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα. ~Πόσον ἡ
[73]	οἰκίας καὶ τρυφῆς καὶ τῆς	ἄλλης	σκοπεῖς ἡδονῆς; Παράγει τὸ σχῆμα
[73]	ξύλων καὶ ἐπίπλων καὶ τῆς	ἄλλης	τῆς κατὰ τὴν οἰκίαν ἐφροντίσαμεν
[79]	οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ ἂν τῆς	ἄλλης	τοῦ βίου κατασκευῆς. Νῦν δὲ
[73]	κτημάτων ἀλλ´ ἐνδείας καὶ τῆς	ἄλλης	φιλοσοφίας ἁπάσης τῆς ἐκεῖ χρησιμευούσης
[52]	φόβος οὔτε ἡδονῆς ὑπερβολὴ οὔτε	ἄλλο	οὐδὲν τῆς τοιαύτης αὐτὸν ζάλης
[37]	συνθήκας θέσθαι πρὸς αὐτοὺς οὔτε	ἄλλο	πιστεῦσαι οὐδέν. Ὅταν γὰρ ἴδωσιν
[63]	χρωμάτων πολυτελῆ ἄνθη διάφορα οὐδὲ	ἄλλο	τοιοῦτον οὐδὲν τῶν φθαρτῶν ἐκείνων
[10]	οὐδὲ ὄψις ἐπικάμψαι λαμπρὰ οὐδὲ	ἄλλο	τῶν τοιούτων οὐδέν· ἀλλὰ καθάπερ
[60]	τὴν τοῦ σώματος ὥραν οὔτε	ἄλλο	τῶν τοιούτων οὐδέν. Καὶ τί
[37]	ἀξίαν θαυμάσειεν ὅταν οἱ μὲν	ἄλλοι	καὶ δευτέρων δέωνται γάμων ἵνα
[79]	ἐρημίαν. Καὶ πρᾶγμα ὃ τοῖς	ἄλλοις	αἴτιον εἶναι λιμοῦ δοκεῖ τῆς
[46]	θηρίοις καὶ πετεινοῖς καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἅπασι ζῴοις κατακλυσθέντες ἀπώλοντο; Οὐχ
[44]	ἐν τούτοις καὶ ἐν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν ἡ συγκατάβασις ἦν. Μετὰ
[75]	τῇ διαίτῃ, τὴν ἐν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν, οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν ὁ
[42]	ταῦτα διαλεγόμενος αὐτοῖς ἔλεγεν· Εἰ	ἄλλοις	οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε
[40]	καὶ πάλιν, ἀπ´ ἐκείνου πρὸς	ἄλλον	μεταπηδᾶν, τί γάμων ἔδει λοιπόν,
[37]	προσίοιντο γνησιότητος ὡς εὐκόλους καὶ	ἀλλοπροσάλλους.	Οὐ διὰ ταῦτα δὲ μόνον
[57]	ἕτερος καὶ τοῦτον πάλιν ἐξέβαλεν	ἄλλος.	Ἔστι δὲ ὅτε καὶ πρὸς
[21]	λοιμικὰ ταῦτα ῥήματα τί φησιν	ἄλλος	προφήτης ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πάλιν
[1]	οὐχ ὅτι οὐχ ἥρπασαν τὰ	ἀλλότρια	ἀλλ´ ὅτι καὶ τὰ αὑτῶν
[14]	τῆς δὲ ἰδίας ἕκαστος ὡς	ἀλλοτρίας	οὕτως ἀμελοῦντες ψυχῆς καὶ ταῦτα
[1]	καὶ τὸν μὴ λυμαινόμενον τοῖς	ἀλλοτρίοις	δωρεὰν λαμβάνειν ἐκέλευσαν. Καὶ τὸν
[4]	καὶ πλεονέκτης καὶ ὁ τοῖς	ἀλλοτρίοις	ἐντρυφῶν καὶ τὰ τοῦ πλησίον
[55]	ἐπιτάττειν δυνήσεται, ἀλλ´ ὥσπερ ἐν	ἀλλοτρίοις	ζῶσα καὶ τῶν οὐ προσηκόντων
[20]	Ὥστε εἰ καὶ μηδενὸς ἕνεκεν	ἄλλου,	τοῦ γοῦν μὴ προστρίψασθαι δόξαν
[79]	οὐ κλίνης, οὐ τραπέζης, οὐκ	ἄλλου	τῶν τοιούτων τινός, ἀλλ´ ἀντὶ
[64]	ὑπ´ αὐτῶν, οἷον καὶ τοὺς	ἄλλους	εἰκός. Ἔχει μὲν γὰρ θλίψεις
[52]	πάλιν, καὶ ὁ τοῦτο διαδὺς	ἄλλῳ	προσέπταισε, καὶ ὅλως οὐκ ἔνι
[49]	δεῖξαι ἐβούλετο, ὅτι τῶν μὲν	ἄλλων	ἀγαθῶν ἔνια ἐνταῦθα μὲν ἡμᾶς
[4]	δώσετε δικήν, καὶ μετὰ τῶν	ἄλλων	ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε ἀπ´ ἐμοῦ εἰς
[76]	καὶ οἰκίας ἐπιμέλειαν καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ἅπερ ὁ γάμος ἐπισύρεσθαι
[82]	καὶ τῶν χρημάτων καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων τὸ εὐπρόσεδρον διασῶσαι; Πρῶτον
[58]	γυναικὸς μετὰ τρυφῆς καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ὧν ἄρτι διῆλθον καὶ
[59]	φρίττει τὸν θάνατον τῶν τε	ἄλλων	ἕνεκεν καὶ ὅτι τοῦ συνοικοῦντος
[72]	φέρειν μεταβολάς. ~Ὅτι μετὰ τῶν	ἄλλων	κακῶν καὶ τὰς μεταβολὰς ἀφορήτους
[75]	οἰκονόμων, ὑπὲρ ἀγρῶν καὶ τῶν	ἄλλων;	Μαγείροις ἐφέστηκε καὶ ὑφάνταις καὶ
[40]	αὔριον δὲ ἐκείνου, καὶ πάλιν	ἄλλων	τῇ αὐτῇ συζώντων γυναικί; Δικαίως
[13]	τῆς παραινέσεως ὑποδοχὴν παρεχούσης· καὶ	ἄλλως	δὲ τὸ τοῦ πράγματος δείκνυσι
[52]	κέχρηνται. Ὕποπτον μὲν γὰρ καὶ	ἄλλως	καὶ ἀχάριστον τοῦτο τὸ γένος,
[42]	τοῦ ἐλέους τοῦ παρ´ αὐτοῦ.	Ἄλλως	τε ὅτι καὶ γνώμη τὸ
[53]	συμφοράς. Ἔστι μὲν γὰρ καὶ	ἄλλως	τὸ τῶν γυναικῶν γένος ὑπεροπτικὸν
[37]	Τί ταύτης γένοιτ´ ἂν τῆς	ἀλογίας	χεῖρον, τί τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν
[52]	ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν ἀπολέσαι τὸν	ἁλόντα·	ὅταν δὲ καὶ ὁμοῦ συνελθόντα
[46]	ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ καὶ ἀπάτῃ	ἁλοὺς	καὶ μὴ κρατήσας ἡδονῆς— τό
[70]	παντὸς ἀγρυπνεῖν καὶ ἐπιστρέφεσθαι καὶ	ἀλύειν	ἐπὶ τῶν μαλακῶν κειμένους στρωμάτων.
[44]	τοσαύταις συνδεδεμένος πέδαις, διὰ τοιαύτης	ἀλύσεως	ἑλκόμενος κάτω συνεχῶς, τῆς πονηρίας
[41]	πάλιν ἀλλήλοις συνδεδεμένοι, διά τινος	ἀλύσεως	μικρᾶς ἐξ ἑκατέρας ἀρχῆς ταῖς
[41]	τοῦ πρὸς ἀλλήλους συνδέσμου, πάσης	ἀλύσεως	χαλεπώτερον ἄγχουσαν καὶ τὴν ἀμφοτέρων
[47]	ἡ διὰ τὸν γάμον περιτεθεῖσα	ἅλυσις	καθέλκει καὶ ἐπισπᾶται πρὸς τὸν
[46]	οἱ τὴν γῆν οἰκοῦντες τότε	ἅμα	θηρίοις καὶ πετεινοῖς καὶ τοῖς
[22]	ἄνωθεν ἁφθέντος δὶς πεντήκοντα ἄνδρες	ἅμα	τοῖς προεστῶσιν αὐτῶν ὑπέμενον. Ἐπειδὴ
[22]	οὕτω παρώξυναν τὸν Θεὸν ὡς	ἅμα	τῷ λόγῳ τούτῳ ἄρκους αὐτῶν
[78]	γίνεσθαι, ὃ θέλει ποιείτω, οὐχ	ἁμαρτάνει,	γαμείτωσαν. Τί λέγεις, ὃ θέλει
[44]	καὶ ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς καὶ ἄκοντας	ἁμαρτάνειν	γυναῖκα, ταύτην ἔνδον ἔχειν διὰ
[43]	ἄκοντα πολλάκις ἀναγκάζεσθαι τὸν γεγαμηκότα	ἁμαρτάνειν	καὶ πλημμελεῖν. ~Ὅτι εὐκολώτερον εἶναι
[44]	οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσα ἀνάγκη	ἁμαρτάνειν	ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα, λοιδορούμενον, ὑποκρινόμενον,
[78]	τούτου πλέον ποιεῖ. Τοὺς γὰρ	ἁμαρτάνοντας	ἀφεὶς τοῖς ἐπιχειροῦσι κωλύειν αὐτοὺς
[24]	χαλεπωτέραν ὑποστήσονται κόλασιν. ~Ὅτι τοὺς	ἁμαρτάνοντας	καὶ μὴ κολαζομένους οὐχὶ θαρρεῖν
[24]	μᾶλλον χρή. Ὥστε ὅταν ἄμετρα	ἁμαρτάνοντες	μηδὲν πάσχωμεν κακόν, μὴ θαρρῶμεν
[23]	~Διὰ τί οἱ τὰ αὐτὰ	ἁμαρτάνοντες	οὐ τὰ αὐτὰ κολάζονται. Ἀλλ´
[24]	ἐν τῷ διδόναι προθεσμίαν τοῖς	ἁμαρτάνουσιν,	οὐκ ἐν τῷ μηδ´ ὅλως
[24]	ὅλως κολάζειν τοὺς ἐπιμένοντας τοῖς	ἁμαρτήμασίν	ἐστιν. Ἐνῆν μὲν οὖν καὶ
[32]	τὰ μὲν εἰς τὸν πλησίον	ἁμαρτήματα	ἑκατὸν ἐκάλει δηνάρια, τὰ δὲ
[24]	ὅταν αὐτῶν σύμμετρα ᾖ τὰ	ἁμαρτήματα	καὶ κολασθέντες μηκέτι πάλιν πρὸς
[17]	τὰ φάρμακα, τοῦτο ἐπὶ τῶν	ἁμαρτημάτων	οἱ νόμοι. Σὺ δὲ ἰατρὸν
[44]	μὴ πολὺν τὸν ἀπὸ τῶν	ἁμαρτημάτων	προστρίβεσθαι ῥύπον; Καὶ τὰ κατὰ
[32]	καὶ φιλάνθρωπος— ἀλλ´ ἡ τῶν	ἁμαρτημάτων	τῶν ἡμετέρων ὑπερβολὴ οὐδὲ τὸν
[18]	ἀνθρώπων γένος ἐπιλείπειν ἀλλ´ ἡ	ἁμαρτία	καὶ αἱ ἄτοποι μίξεις ἔδειξεν
[18]	γένος ἡμῶν ἐλαττοῖ ἀλλ´ ἡ	ἁμαρτία.	Ὅτι δὲ οὐχ ἡ παρθενία
[23]	τὸν μακάριον Παῦλον, Τινῶν αἱ	ἁμαρτίαι	πρόδηλοί εἰσι προάγουσαι εἰς κρίσιν,
[39]	ἅπασιν ὅτι αὐτὴ ἥμαρτε καὶ	ἁμαρτίαν	ἀφόρητον. Ἀλλὰ περὶ τῆς ἀπειρογάμου
[84]	καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν	ἁμαρτίαν	ἐν τῇ σαρκί. Καὶ περὶ
[18]	οὐ τῆς παρθενίας ἀλλὰ τῆς	ἁμαρτίας	ἐστίν. ~Ὅτι πάλαι μὲν τῷ
[46]	χαρακτῆρας ἐκείνους ἠμαύρωσε διὰ τῆς	ἁμαρτίας	καὶ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς αὐτὸν
[46]	Ἀπὸ« γὰρ γυναικός« φησίν, ἀρχὴ	ἁμαρτίας	καὶ δι´ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντες.
[84]	υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς	ἁμαρτίας	καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινε τὴν
[84]	ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ	ἁμαρτίας	κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ
[84]	αἰχμαλωτίζοντά με τῷ νόμῳ τῆς	ἁμαρτίας	τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί
[57]	Ὁ δὲ φόβος, μήποτε γενομένης	ἀμβλώσεως	διαφθαρῇ μὲν τὸ συλληφθέν, κινδυνεύσει
[41]	προαιρέσεως δεχομένους αὐτὴν τοῖς οἰκείοις	ἀμείβεται	καλοῖς, τὸν φαιδρὸν καὶ εὐανθῆ
[55]	παρρησίαν ἀπολέσασα, τῶν ἀργυρωνήτων οὐδὲν	ἄμεινον	διακείσεται, ἀλλὰ κἂν ἀσελγαίνειν κἂν
[66]	τοῖς οἰκείοις ποσὶ μὴ κεχρημένη	ἄμεινον	διακείσεται. Τὰς γὰρ ἀηδίας ὅσας
[52]	ἢ φρενίτιδι κατεχομένων νόσῳ οὐδὲν	ἄμεινον	διάκειται ὁ ταύτῃ τῇ μανίᾳ
[15]	ἔχειν τοῦ μιᾷ ἀρκεῖσθαι μόνον	ἄμεινον	εἶναι φήσεις, ἐπειδὴ καὶ τοῦτο
[41]	πληρῶσιν οἰκίας. Τί γὰρ ἦν	ἄμεινον,	εἰπέ μοι, τὴν μισηθεῖσαν ἐκβληθῆναι
[69]	ὅτι τῶν μαγείρων αὐτῶν οὐδὲν	ἄμεινον	ἐν τοῖς τοιούτοις οἱ πλουτοῦντες
[66]	ὥσπερ οὔτε σκότος τοῦ φωτὸς	ἄμεινον	οὔτε τὸ συγκεκλεῖσθαι τοῦ λελύσθαι
[40]	ἔχει καὶ τῶν θεραπαινίδων μηδὲν	ἄμεινον	πρὸς αὐτὴν διάκειται, πῶς οἴσει
[57]	Ὅτι τὸν ὑγιαίνοντα οὐδὲν ἀφίησιν	ἄμεινον	τοῦ κάμνοντος διακεῖσθαι ἀλλ´ εἰς
[10]	τὸ δὲ τῶν ὁμολογουμένων ἀγαθῶν	ἄμεινον,	τοῦτό ἐστι τὸ μεθ´ ὑπερβολῆς
[4]	εἰσηγάγετε. Τῆς δὲ πολιτείας ἕνεκεν	ἄμεινον	ὑμῶν ἐκεῖνοι πράξουσιν. Τοῖς μὲν
[14]	ἐκείνην ζωὴν καὶ πολλῷ ταύτης	ἀμείνω	οὐδὲν οὔτε ἐνεπόδιζεν οὔτε ἐνέκοπτεν.
[10]	καὶ μηδεμίαν λώβην ἐχόντων ἐστὶν	ἀμείνω,	ταῦτα ὡραῖά φαμεν εἶναι. Καλὸν
[84]	ἐνδεδυμένος παραγένηται, οὐ δυνήσεται ἐξελθὼν	ἀμεῖψαι	τὴν στολήν, ἀλλ´ εἰς τὸ
[68]	τοῦτο καρποῦνται ὃ μετὰ τῆς	ἀμελείας	ἐκεῖνοι. ~Ὅτι πολλῆς ἀηδίας αἱ
[72]	οἴσει τὴν μεταβολὴν διὰ τὸ	ἀμελέτητον	καὶ ἀγύμναστον. Διὰ ταῦτα ὁ
[14]	ἰδίας ἕκαστος ὡς ἀλλοτρίας οὕτως	ἀμελοῦντες	ψυχῆς καὶ ταῦτα μέλλοντες ὑπὲρ
[73]	δαπανωμένοις, τῶν μενόντων καὶ βεβαίων	ἀμελῶν;	Οὐκέτι γάμος, οὐδὲ ὠδῖνες, οὐχ
[76]	θλῖψιν μὴ ἔχωμεν καὶ ἵνα	ἀμέριμνοι	ὦμεν καὶ ἐπειδὴ φείδεται ἡμῶν
[74]	ἀποληψόμενος τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς	ἀμερίμνοις	παντί που δικαίως ἂν τάττοιτο
[74]	κελεύει μεριμνᾶν. Πῶς οὖν ἡμᾶς	ἀμερίμνους	εἶναι βούλει εἰς ἑτέραν πάλιν
[74]	τοῦ κυρίου. ~Πῶς θέλων ἡμᾶς	ἀμερίμνους	εἶναι κελεύει μεριμνᾶν. Πῶς οὖν
[73]	Χριστοῦ; Θέλω, γὰρ ὑμᾶς, φησίν,	ἀμερίμνους	εἶναι. Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ
[49]	ἐνταῦθα ἔχεται λέγων· Θέλω ὑμᾶς	ἀμερίμνους	εἶναι. Οὐκ ἐνταῦθα δὲ μόνον
[24]	τοῦτο μᾶλλον χρή. Ὥστε ὅταν	ἄμετρα	ἁμαρτάνοντες μηδὲν πάσχωμεν κακόν, μὴ
[17]	τῆς ψυχῆς αἱ τῶν παθῶν	ἀμετρίαι	διαφθείρουσι τὴν ὑγίειαν αὐτῆς. Καὶ
[16]	ἡμῖν ὑπὸ ταύτης ἂν τῆς	ἀμετρίας	διέφθαρτο. Οὕτως εἰ μετὰ τὸν
[8]	τὸ δόγμα. Διὰ τοῦτο ὑπεροψίᾳ	ἀμέτρῳ	κατὰ τοῦ πράγματος χρησαμένη εἰς
[79]	οὐδὲ ληνῶν οὐδὲ ληΐων οὐδὲ	ἀμητοῦ.	Ἀλλὰ τὸ μὲν ποτὸν αὐτοῖς
[63]	τὴν δυσείδειαν εὐθέως κάλλος περιθεῖσα	ἀμήχανον,	ἄν τε ὡραία καὶ φαιδρά,
[62]	πρὸς τὸ χειροποίητον ἐκεῖνο καὶ	ἀμήχανον	κάλλος ὅθεν μείζων ἡ ἧττα
[8]	ἐν πᾶσι καὶ ἡ κοίτη	ἀμίαντος.	Λείπεται δὴ μετὰ τῶν Ἑλλήνων
[7]	ὁ γάμος καὶ ἡ κοίτη	ἀμίαντος.	~Ὅτι βλάβη τῇ παρθένῳ τὸ
[30]	ὁ γάμος καὶ ἡ κοίτη	ἀμίαντος,	οὐκ ἀφίησιν αὐτὸν χώραν ἔχειν
[27]	φθορὰ πρὸς τὴν ἀφθαρσίαν τὴν	ἅμιλλαν	ἔθετο. Ἔτ´ οὖν γάμον καὶ
[4]	καὶ ἱδρώτων τιμωρίας ἀπολαμβάνειν τὰς	ἀμοιβάς;	Ὁ μοιχὸς καὶ πλεονέκτης καὶ
[49]	οὐ μικρὰς ἡμῖν ἀποδίδωσι τὰς	ἀμοιβὰς	τοσούτων ἀπαλλάττουσα πόνων καὶ φροντίδων.
[48]	γέμοντα ταύτην μόνην ἀπολαμβάνειν τὴν	ἀμοιβήν;	~Διὰ τί ἀπὸ τῶν ἐν
[62]	οὕτω μᾶλλον αὐτήν. Ἡ γὰρ	ἀμορφία	πανταχοῦ καθ´ ἑαυτὴν μὲν φαινομένη
[62]	τῷ κάλλει λυμαίνεται καὶ τὴν	ἀμορφίαν	ἐπιτείνει. Εἶδεν ἕτερος, φησί, καὶ
[62]	αὐτοῦ μέρος ἀποφερόμενος· ἐὰν δὲ	ἄμορφος	ᾖ καὶ δυσειδής, ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν
[79]	ἐν ἀφθονίᾳ καθίστησιν. Οὐ γὰρ	ἀμπέλων	αὐτοῖς ἐδέησεν οὐδὲ ληνῶν οὐδὲ
[29]	Τὸ δὲ ἐν βραχεῖ καὶ	ἀμυδρῶς	εἰρημένον ἐκεῖ διὰ πλειόνων ἐνταῦθα
[44]	ἀρετῆς προύκειτο μέτρον ἀλλὰ καὶ	ἀμύνασθαι	τὸν ἀδικοῦντα καὶ ἀντιλοιδορήσασθαι τῷ
[15]	τῆς σώφρονος διαίτης καὶ τὸ	ἀμύνεσθαι	τοῦ φέρειν τὸν ἀδικοῦντα γενναίως.
[37]	ἐκείνης ἐγγόνων τὴν οὐκέτ´ οὖσαν	ἀμύνεται	καὶ τὸν ἄνδρα πολλάκις ὁπλίζει
[42]	ἀνάγκην. Τοῦτο δὲ ποιεῖ οὐκ	ἀμφιβάλλων	περὶ τοῦ πράγματος ἄπαγε— ἀλλὰ
[12]	διαθήκης οὐκ ἦν ὁ γάμος	ἀμφίβολος·	οὐ γὰρ μόνον οἱ λοιποὶ
[41]	τῆς ἀρετῆς ταύτης γεγονέναι ἐκτὸς	ἀμφότερα	ἐν βραχεῖ κατεσκεύασεν. Τῷ μὲν
[46]	Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν. Γενόμενος δὲ	ἀμφότερα	εὐθέως ἀπώλεσεν. Οὔτε γὰρ τὸ
[39]	μετὰ ταῦτα· τοῦ γὰρ αὐτοῦ	ἀμφότερα	τὰ παραγγέλματα. Τί οὖν μετὰ
[14]	προσποιουμένους εἶναι μεθ´ ἡμῶν, διδάξωμεν	ἀμφότερα,	ὡς οὔτε τὸ πρᾶγμα περιττόν,
[66]	τοὺς πόδας τύχῃ ἄν τε	ἀμφοτέρας	τὰς ἡμιόνους ἄν τε θατέραν,
[24]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν	ἀμφότεροι	νῦν καὶ οἱ τὸν γάμον
[82]	τε βαπτιστὴς ὅ τε εὐαγγελιστής,	ἀμφότεροι	παρθένοι τυγχάνοντες, καὶ Παῦλος καὶ
[57]	καὶ ἐξ ὑποθέσεων ἐναντίων ἴσοις	ἀμφότεροι	συνέχονται τοῖς λυπηροῖς. Τί δὲ
[34]	τοῦ διαβόλου μηχανήματα ἐξ ἴσης	ἀμφοτέροις	προσάγεται. Τοῖς μὲν γὰρ οὔτε
[24]	παρὰ τὴν ἀξίαν αὐτὸν ἐπαίροντες.	Ἀμφοτέρους	γὰρ ὁ μακάριος ἐπιστομίζει Παῦλος
[58]	παῖδες κληρονόμοι, τοὺς δὲ γονεῖς	ἀμφοτέρους	ὁμοῦ προπεμπέτωσαν μετὰ γῆρας μακρόν.
[57]	ἐπιδεῖξαί ποτε ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ	ἀμφοτέρους	τελευτήσαντας· τούτου δὲ οὐκ ὄντος
[41]	ἀλύσεως χαλεπώτερον ἄγχουσαν καὶ τὴν	ἀμφοτέρων	ἐλευθερίαν ἀφαιρουμένην τῷ μὴ καθάπαξ
[57]	ὄντος τούτων οὐδέπω φανεροῦ ταῖς	ἀμφοτέρων	ἐξ ἀρχῆς ταράττονται φροντίσι. Κἂν
[17]	τὸ πρόσταγμα, ὡς τούτων ἄνευ	ἀμφοτέρων	οὐκ ἂν ἀρκέσειε νόμος καθ´
[4]	ἀπολαῦσαι πάντων ὑπῆρξεν, ὑμεῖς δὲ	ἀμφοτέρων	στερήσεσθε. Ἆρά τίς ἐστι ταύτης
[50]	χάρις, ἔλεγε ταῦτα; Ὁ γὰρ	Ἀμὼς	ὁ προφήτης τοῖς νηπίοις Ἰουδαίοις
[52]	τῶν ἁπάντων αὐτὸν παραμυθήσασθαι δύναιτ´	ἄν;	Ἄν τε γὰρ εἰς εὐνὴν
[13]	τὸν ὄγκον πολύν. Οὐδὲ γὰρ	ἄν,	εἰ μὴ τοῦτο ἦν, τὴν
[13]	εἰσηγήσατο τὴν συμβουλήν. Οὐ γὰρ	ἄν,	εἴ γε ἤκουσάν τι τοιοῦτον,
[57]	τὰ ἐναντία προσδοκῶσα εὐφραίνεσθαι δύναιτ´	ἄν,	εὖ ἴστω ὅτι οὐχ οὕτως
[48]	καὶ τῆς ἐπηρείας βαρύτερον γένοιτ´	ἄν;	Κἀγὼ τοῦτό φημι. Τίνος οὖν
[14]	λύσις. Ἀλλ´ ἴσως εἴποι τις	ἄν·	καὶ εἰ καλὸν γυναικὸς μὴ
[53]	ταύτης τῆς ἀνωμαλίας χεῖρον γένοιτ´	ἄν;	Καὶ σιωπῶ τὰ ὀνείδη, τὰς
[2]	κατορθώσαντες τιμῆς ἀπήλαυσαν, ἀλλ´ ἤκουσαν	ἄν·	Ὃ ὠφείλατε ποιῆσαι πεποιήκατε« οὔτε
[52]	τῆς τοιαύτης ψυχῆς ἐλεεινότερον γένοιτ´	ἄν;	Ποῖον πόλεμον, τίνα χειμῶνα τῇ
[66]	κἂν ἀλγῆσαι τοὺς πόδας τύχῃ	ἄν	τε ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους ἄν
[32]	ὑφ´ ἑτέρων ἠδικημένοι τοῦτο ποιῶσιν	ἄν	τε αὐτοὶ δεόμενοι παθεῖν εὖ
[52]	ἁπάντων αὐτὸν παραμυθήσασθαι δύναιτ´ ἄν;	Ἄν	τε γὰρ εἰς εὐνὴν τρέπεσθαι,
[52]	πόσων τοῦτο θανάτων οὐ χαλεπώτερον;	Ἄν	τε γὰρ πενίαν εἴποι τις
[63]	ψυχῆς ὅλος. Καὶ διὰ τοῦτο	ἄν	τε δυσειδὴς ᾖ, μετέβαλε τὴν
[67]	συμβῇ τινα διαλάμπειν ἐν αὐταῖς,	ἄν	τε ἕλῃ τὸν δεσπότην τῷ
[66]	ἄν τε ἀμφοτέρας τὰς ἡμιόνους	ἄν	τε θατέραν, τὸ αὐτὸ γίνεται.
[67]	ἕλῃ τὸν δεσπότην τῷ φίλτρῳ	ἄν	τε μηδὲν περαιτέρω τοῦ θαυμασθῆναι
[52]	πενίαν εἴποι τις τὴν ἐσχάτην,	ἄν	τε νόσον ἀνίατον ἄν τε
[57]	τε πολὺν τύχῃ συνῳκηκὼς χρόνον	ἄν	τε ὀλίγον. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ
[70]	τῷ δούλῳ ἄν τε πολὺ	ἄν	τε ὀλίγον φάγῃ; Ἆρα διὰ
[32]	τε αὐτοὶ δεόμενοι παθεῖν εὖ	ἄν	τε ὀργήν τινα καθ´ ἑαυτῶν
[70]	λέγων· Ἡδὺς ὕπνος τῷ δούλῳ	ἄν	τε πολὺ ἄν τε ὀλίγον
[57]	τοῦ θανάτου χαλεπωτέραν ὑπομένειν ζωήν,	ἄν	τε πολὺν τύχῃ συνῳκηκὼς χρόνον
[52]	ἐσχάτην, ἄν τε νόσον ἀνίατον	ἄν	τε πῦρ ἄν τε σίδηρον,
[52]	νόσον ἀνίατον ἄν τε πῦρ	ἄν	τε σίδηρον, οὐδὲν ἴσον ἐρεῖ
[52]	τε γὰρ εἰς εὐνὴν τρέπεσθαι,	ἄν	τε σῖτον ἑλέσθαι καὶ πότον
[32]	ἄρχουσι καὶ δεσπόταις δοῦλοι ἐντυγχάνοντες,	ἄν	τε ὑφ´ ἑτέρων ἠδικημένοι τοῦτο
[63]	δυσείδειαν εὐθέως κάλλος περιθεῖσα ἀμήχανον,	ἄν	τε ὡραία καὶ φαιδρά, λαμπροτέραν
[35]	ἔχει χάρισμα« τὴν περιαυτολογίαν ἐξέφυγεν	ἄν.	Τίνος οὖν ἕνεκεν προσέθηκεν· Ὡς
[37]	φύσεως ἀνεδέξατο μάχην. Πῶς οὖν	ἄν	τις αὐτὴν κατ´ ἀξίαν θαυμάσειεν
[76]	ἀπρόθυμον. Ὑπὲρ οὗ καὶ διαπορήσειεν	ἄν	τις εἰκότως, πῶς ἀνωτέρω λύσιν
[67]	τοσαύτας ἔχῃ τὰς θλίψεις, τί	ἄν	τις εἴποι περὶ τῶν λυπηρῶν;
[69]	ἡδονὴν εἰπεῖν; Ποίαν δὲ οὐκ	ἄν	τις ἕλοιτο σκληραγωγίαν ὑπὲρ τῆς
[46]	ἐλαχίστοις συμβαλέσθαι δυναμένην μόνον ταύτην	ἄν	τις ἐν τοῖς μεγάλοις ἐπάγηται
[12]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἀποδέξαιτο	ἄν	τις ἐνταῦθα τοὺς Κορινθίους ὅτι
[49]	διὰ τὸ μὴ εἰδέναι πῶς	ἄν	τις ἐπαγάγοιτο καὶ πείσειε τὸν
[56]	τίκτονται ἀηδίαι καὶ συμφοραί, τί	ἄν	τις ἐπὶ τοῖς ὡμολογημένοις εἴποι
[69]	ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς. Τίνα οὖν	ἄν	τις ἔχοι τούτων ἀντίρροπον τῶν
[68]	καὶ οὐκ ἐμὸν τοῦτο ῥῆμα	ἄν	τις ἴδοι μόνον ψιλόν. Ἡ
[64]	στενὴν καὶ τεθλιμμένην μετὰ πλείονος	ἄν	τις ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς
[49]	ἐν τῇ γῇ μᾶλλον ἐφελκύσαιτο	ἄν	τις καὶ προτρέψειε. Διὰ τί
[57]	ἔνδον συγκεκλεισμένην διὰ παντὸς πῶς	ἄν	τις περιεργάσαιτο ἢ τρόπων ἕνεκεν
[55]	ἐξισοῦσθαι τῷ ἀνδρί. Τί οὖν	ἄν	τις ποιήσειε τοσαύτης δυσκολίας πανταχοῦ
[12]	ἡμῖν ἐκεῖθεν ἔφερεν. Εἶπε γὰρ	ἄν	τις πρὸς αὐτόν· οὐκ ἀνέχομαι
[38]	παρθένους; Πρὸς τὰς χήρας οὐκ	ἄν	τις τολμήσειε ταύτην ῥῆξαι τὴν
[83]	μόνη τῇ γεέννῃ παραπέμψαι δύναιτ´	ἄν.	Τότε μοιχεία ἐκολάζετο μόνον, νῦν
[49]	ποίαν θλῖψιν; ἴσως εἴποι τις	ἄν.	Τοὐναντίον μὲν οὖν καὶ ἄνεσιν
[17]	ἂν ἐδέησε τούτου. Καὶ πῶς	ἄν,	φησίν, αἱ τοσαῦται μυριάδες ἐγένοντο;
[65]	καὶ τὴν θείαν γραφὴν ἡνίκα	ἂν	αἰχμαλωσίαν καὶ λιμὸν καὶ λοιμὸν
[28]	Παῦλος τότε. Τὸ γὰρ Ὃς	ἂν	ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς
[10]	ἐπὶ τοῦ πολέμου τοὺς στρατιώτας	ἂν	ἀποστήσῃς παρέδωκας δεδεμένον τοῖς πολεμίοις
[17]	ὡς τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ	ἂν	ἀρκέσειε νόμος καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι
[60]	ἐπὶ τοῦ γάμου παραβλάψαι δύναιτ´	ἂν	αὐτὴν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν
[43]	κάτω στρέφουσι. Δεύτερον δὲ οὐκ	ἂν	αὐτὴν ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ
[22]	τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί, τίς	ἂν	αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι ταχέως ἠθέλησεν εἰ
[39]	τί τοῦτο; φησίν· ἕως γὰρ	ἂν	αὐτὸ τιμωρίας ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν κατάγνωσιν
[47]	γυναικῶν ἐπιζητοῦσα, οὐ μόνον οὐδὲν	ἂν	αὐτὸν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν.
[37]	καταχεῖται τῶν λογισμῶν καὶ οὐκ	ἂν	αὐτοὺς μετὰ πάσης προσίοιντο γνησιότητος
[18]	τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, οὐκ	ἂν	αὐτοὺς ὁ τοσοῦτος κατέλαβεν ὄλεθρος.
[14]	ταῦτα μόνον τὰ ῥήματα, βραχὺν	ἂν	αὐτῶν ἐποιησάμην λόγον. Ἐπειδὴ δὲ
[10]	ἐπὶ τοῦ πλοίου τοὺς ἐρέττοντας	ἂν	ἀφέλῃς τὸ σκάφος κατέδυσας, καὶ
[76]	γὰρ οὕτως ἔχει. Πᾶν ὅπερ	ἂν	βιαζόμενος καὶ μετὰ τοῦ μὴ
[40]	παρέχειν ἑαυτὴν ἐκείνῳ πρὸς ὅπερ	ἂν	βούληται, εἴτε πληγὰς ἐντείνοι εἴτε
[52]	γὰρ συντιθέναι καὶ πλάττειν ὅσαπερ	ἂν	βούλοιντο, ἔξεστιν αὐτοῖς μετὰ ἀδείας
[74]	ἀνεκτότερον αὐτὸν ποίησον. Ἔξεστι γάρ,	ἂν	βουλώμεθα, πάντα περικόπτειν τὰ περιττὰ
[14]	Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον ἀνθρώπους ἐποίησεν	ἂν	γάμου χωρίς; Ὥσπερ οὖν καὶ
[36]	ἐγκράτειαν βουλόμενος τοῦτό φησιν. Οὐκ	ἂν	γὰρ οὕτως ἠναντιώθη καὶ ἑαυτῷ
[42]	ἀπόστολος ἀλλ´ οὔτε πιστὸς ἠδυνήθην	ἂν	γενέσθαι ποτέ. Εἶδες εὐγνωμοσύνην οἰκέτου
[9]	ἀθλήσεως μενόντων. Κατηγορία γὰρ τότε	ἂν	γένοιτο δικαίως ὅταν τις πρὸς
[6]	ὄμμα ἰταμὸν ᾖ; Τί γὰρ	ἂν	γένοιτο τοῦ βλέμματος ἰταμώτερον ἐκείνου
[17]	μήτηρ, προάγει μὲν τῆς καλιᾶς.	Ἂν	δὲ ἀσθενοῦντας ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας
[66]	καὶ μάχη καὶ πολλὴ παρασιώπησις·	ἂν	δὲ αὐτὴ μηδὲν τῶν μελλόντων
[34]	τοῦτο γὰρ μάτην κινδυνεύειν ἐστίν.	Ἂν	δὲ ἐν μέσῳ τῷ πελάγει
[52]	μὲν ὅταν ὁ ἀνὴρ ζηλοτυπῇ·	ἂν	δὲ ἐπὶ τὴν γυναῖκά ποτε
[77]	καὶ φροντίδος εἶναι καθαρὰν βιωτικῆς.	Ἂν	δὲ μὴ τοῦτο ᾖ, τί
[44]	ἐστιν ἡ γυνὴ καὶ ἐπιεικής.	Ἂν	δὲ μοχθηρὰ καὶ ἐπαχθὴς καὶ
[56]	προαπέλθωσιν ἅπαντες ἀφόρητον τὸ πένθος,	ἂν	δὲ οἱ μὲν μένωσιν, οἱ
[57]	περὶ τῶν ἐσχάτων ἡ κύουσα.	Ἂν	δὲ πολὺς μεταξὺ γένηται χρόνος,
[34]	οὐκ εἶναι πρὸς ἐπιθυμίαν σφοδρόν.	Ἂν	δέ ποτε κωλυθῶμεν ὧν πάλαι
[75]	ἑαυτοῦ κύριον εἶναι· ἔνθα δὲ	ἂν	δέῃ τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν ἀσκεῖν,
[31]	τῆς προσευχῆς καιρὸν ὁ διάβολος,	ἂν	διακεχυμένην λάβῃ ψυχὴν καὶ ὑπὸ
[41]	ἀρχῆς ταῖς πέδαις προσηλωμένοι, οὐκ	ἂν	δύναιντο μετ´ ἐξουσίας βαδίζειν τῷ
[8]	χειρόνων αὐτὸ τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´	ἂν	δύναισθε τῶν ἀπὸ τοῦ πράγματος
[6]	ἐστι βέβηλος καὶ ἐναγής, πῶς	ἂν	δύναιτο εἶναι παρθένος; Ἀλλὰ πρόσωπόν
[13]	γε ἤκουσάν τι τοιοῦτον, πάλιν	ἂν	ἔγραψαν ὑπὲρ τῶν τοιούτων αὖθις
[44]	καὶ ὑπὲρ πολλῶν, ὧν οὐκ	ἂν	ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν ὢν ὁ
[17]	ἔμεινεν ὑπακούων ὁ Ἀδάμ, οὐκ	ἂν	ἐδέησε τούτου. Καὶ πῶς ἄν,
[41]	ἀλλ´ Ἐπιταγὴν οὐκ ἔχω« ὡς	ἂν	εἰ ἔλεγεν, εἰ μὲν ἐξ
[34]	σκώπτοντος καὶ καταγινώσκοντος. Οὐδὲ γὰρ	ἂν	εἰ μὴ σφόδρα ἠθέλησε καθάψασθαι
[17]	τοὺς γάλακτος μόνου δεομένους παῖδας	ἂν	εἴ τις ἐκείνης ἀπαγαγὼν τῆς
[1]	οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν, πῶς	ἂν	εἶεν ἁγναί; Πρῶτον μὲν οὖν
[34]	παρείσδυσιν ὁ διάβολος εὕρῃ, πόσων	ἂν	εἶεν ἄξιαι στεφάνων αἱ μηδὲ
[1]	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον οὐκ	ἂν	εἶεν παρθένοι. Δεύτερον δὲ ὅτι
[9]	θαυμάζεσθαι ἀπεστέρηται, κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ	ἂν	εἴη δίκαιος. Πῶς οὖν κωλύω
[5]	δὲ μετὰ τοσούτων καυτήρων πῶς	ἂν	εἴη καθαρά; Εἰ γὰρ καὶ
[1]	στεφανοῦσθαι ἀλλὰ μὴ κολάζεσθαι δίκαιον	ἂν	εἴη μόνον. Καὶ ταῦτα ἴδοι
[77]	ἡ τὰ βιωτικὰ μεριμνῶσα οὐκ	ἂν	εἴη παρθένος. Τί οὖν φησιν
[10]	χεῖρον παραθέσει φαινόμενον καλὸν οὐκ	ἂν	εἴη σφόδρα καλόν· τὸ δὲ
[32]	νηστείᾳ καὶ προσευχῇ. Τί οὖν	ἂν	εἴη τῆς δουλείας ταύτης πικρότερον;
[26]	Παῦλε; Ὅτι οὗτοι μέν, ἴσως	ἂν	εἶπε, τὸ πρᾶγμα ἀγνοοῦντες ταύτην
[73]	τοῦτο πρὸς τὸν γάμον; ἴσως	ἂν	εἴποι τις. Καὶ σφόδρα μὲν
[57]	ὅταν δὲ ἀπ´ αὐτῆς, ὡς	ἂν	εἴποι τις, τῆς γραμμῆς φαίνηται
[34]	τῆς μίξεως ἀπολαύοι. Τί οὖν	ἂν	εἴποιεν ἐνταῦθα οἱ τὴν παρθενίαν
[46]	ὁ Θεός. Οὐδὲ ἐγὼ τοῦτο	ἂν	εἴποιμι, ἄπαγε, ἀλλ´ ἐγένετο μὲν
[30]	τῆς ὁμιλίας ταύτης ἀπήγαγεν, ἐκεῖνο	ἂν	εἴποιμι ὅτι εἰ καὶ τίμιος
[8]	γενομένην, εἶτα οὐχ ἑλομένην ταύτην	ἂν	εἴποιμι παρθένον ἐγώ. Ὅταν δὲ
[1]	Τὰς γὰρ τῶν αἱρετικῶν οὐκ	ἂν	εἴποιμί ποτε παρθένους ἐγώ· πρῶτον
[8]	δὲ καὶ ὑμεῖς, οὐ γὰρ	ἂν	εἴποιμι τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν.
[45]	καὶ τῦφον ἡμῖν ἐγκαλέσεις πολὺν	ἂν	εἴπωμεν ὅτι οὐ δυνατόν σε
[56]	πάλιν καὶ παίδων, καὶ ὅσῳπερ	ἂν	εἰς πλειόνας ἐκτείνηται κλάδους ἡ
[34]	τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας, ἕως	ἂν	εἰς τὸν εὔδιον ἀληθῶς καταπλεύσῃ
[13]	περιέμενε προθυμίαν, ἀλλὰ προλαβὼν αὐτὸς	ἂν	εἰσηγήσατο, εἰ καὶ μὴ ὡς
[29]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή τι	ἂν	ἐκ συμφώνου. Διὰ τί δὲ
[40]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή τι	ἂν	ἐκ συμφώνου. Ἐνταῦθα δὲ χωρισθεῖσαν
[29]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή τι	ἂν	ἐκ συμφώνου, ἵνα σχολάσητε τῇ
[29]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή τι	ἂν	ἐκ συμφώνου. Ὅτι οὗτος προσηνέστερος
[29]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους εἰ μή τι	ἂν	ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν ἵνα
[29]	ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή τι	ἂν	ἐκ συμφώνου πρὸς καιρόν« πλέον
[24]	Εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ	ἂν	ἐκρινόμεθα· νῦν δὲ κρινόμενοι ὑπὸ
[47]	τὸν ἄνδρα ἐφέλκεται, ἐπεὶ οὐδὲν	ἂν	ἐκώλυσε μηδένα τῶν ἐχόντων γυναῖκα
[17]	φύσις αὐτὴ καθ´ ἑαυτὴν δύναιτ´	ἂν	ἕλκος ἀφανίσαι ποτέ, ὅπερ γὰρ
[47]	γεγαμηκότες διαφέρουσι. Κἀνταῦθα γὰρ ὅπουπερ	ἂν	ἑλκύσῃ θάτερος, ἀνάγκη καὶ τὸν
[35]	κίνδυνος τὸ πρᾶγμα ἦν, οὐκ	ἂν	ἐμαυτὸν προὔδωκα οὐδ´ ἂν τῆς
[8]	Ὥσπερ γὰρ τοὺς εὐνούχους οὐδεὶς	ἂν	ἐπαινέσειεν εἰς παρθενίας λόγον ὅτι
[34]	τιθέμενοι; Αὕτη μὲν γὰρ ὅσῳ	ἂν	ἐπιταθῇ τοσούτῳ μεῖζον ἔχει τὸ
[41]	ἢ σφαγῆναι ἔνδον; Τοῦτο γὰρ	ἂν	ἐποίησαν, εἴ γε μὴ ἐξῆν
[49]	Καὶ ὁ Παῦλος δὲ τοῦτο	ἂν	ἐποίησεν, εἰ πρός τινας τοιούτους
[34]	ὑμῶν« εἰπών. Τίς οὖν οὐκ	ἂν	ἐρυθριάσειε ταῦτα ἀκούων; Τίς οὐκ
[60]	τις ἄνδρα, ἀλλ´ ὅμως δύναιτ´	ἂν	ἑτέραν εὑρεῖν πολλῷ μείζονα ἔχουσαν.
[12]	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα καὶ οὐκ	ἂν	ἐτόλμησεν ἐν ἀποφάσει δόγμα θεῖναι
[79]	γυναῖκα εἶχον καὶ παῖδας, οὐκ	ἂν	εὐκόλως τὴν ἐρημίαν ᾤκησαν, οὐκ
[57]	μοι τοῦτο εἴπῃς· τί δαὶ	ἂν	εὔμορφος οὖσα τύχῃ; Οὐδὲ γὰρ
[34]	ᾖ συγγνώμη, χώραν ἔπαινος οὐκ	ἂν	ἔχοι. Ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν
[48]	ποιεῖν ἐπιτέτραπται ἄκοντος ἐκείνου, τίνα	ἂν	ἔχοι συγγνώμην ἡ διὰ παντὸς
[35]	γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ« ὥστε οὐδεὶς	ἂν	ἔχοι τοῦτο λέγειν ὅτι ἕτερα
[52]	ἐχρῆν αὐτὸν διώκειν. Οὔτε γὰρ	ἂν	ἔχοιεν εἰπεῖν ὡς τοσαύτη παρ´
[14]	Ποῖαι τὴν Εὔαν ὠδῖνες; Οὐκ	ἂν	ἔχοις εἰπεῖν. Τί οὖν δέδοικας
[35]	δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· οὐκ	ἂν	ἔχοιτε, φησίν, εἰπεῖν ὅτι ἐξ
[34]	καὶ οὐ πρότερον ἀφίστανται ἕως	ἂν	ἢ καταδύσωσι τοὺς ἐμπλέοντας ἢ
[12]	τῆς ἀγάπης αὐτοῦ τιθέμενος, πῶς	ἂν	ἢ φθέγξασθαι ἢ καὶ ἐννοῆσαί
[34]	τὴν θάλατταν κακοῦργοι, ἔνθα μὲν	ἂν	ᾖ πόλις ἢ ἐπίνειον ἢ
[34]	οὐ κατ´ ἐπιτάγην. Ἔνθα δὲ	ἂν	ᾖ συγγνώμη, χώραν ἔπαινος οὐκ
[52]	πάντων ἀγαπωμένην καὶ ὑπὲρ ἧς	ἂν	ἡδέως καὶ τὴν ψυχὴν προοῖτο,
[80]	σῶσαι τοὺς ἔχοντας. Καὶ μαρτυρήσειαν	ἂν	ἡμῖν ὅσαι παρθενίαν μὲν ἀσκοῦσι
[78]	τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας ἐγγύς, πῶς	ἂν	ἠνέσχετο συμβουλῆς εἰς τοῦτο ἐναγούσης
[15]	ἡδονῆς ἐκράτησαν τοῦ ξύλου, οὐκ	ἂν	ἠπόρησεν ὁδοῦ δι´ ἧς τὸ
[40]	ἀναμεμιγμένων ἁπάντων; Πῶς δὲ οὐκ	ἂν	καὶ πρὸς τοὺς συνοικοῦντας διεφθάρη
[34]	πορρωτέρω πλεῖν ἀλλ´ ὑποστρέφειν ἡνίκα	ἂν	κάμωσι καὶ παραινεῖ πάλιν ἐπιτρέπων
[74]	δὲ οὐδὲ εἰς βραχύν, εἰκότως	ἂν	λέγοιτο μεριμνᾶν. Ὁ δὲ μείζονας
[49]	τοῖς παρὰ πόδας εὕροι τις	ἂν	μᾶλλον νουθετουμένους. Ἔν τε γὰρ
[16]	μένειν ἐπὶ τῆς γῆς, οὐδὲν	ἂν	μέγα ἐκ τῆς συγκαταβάσεως ἐκαρπωσάμεθα,
[38]	Καὶ τῇ παρθένῳ τοίνυν, ἕως	ἂν	μὲν βουλεύοιτο πρότερον δέοι γαμεῖν
[62]	παρὰ τὴν ἀξίαν κοσμουμένην αὐτοῖς.	Ἂν	μὲν γὰρ εὔμορφος ᾖ, λυμαίνεται
[57]	ἐν τῷ γάμῳ ζωήν; Πάλιν	ἂν	μὲν ὁμονοοῦντες οἱ συνοικοῦντες διατελῶσι,
[1]	τοῦτο καὶ ὁ κύριος ἡμῶν,	ἂν	μέν τις εἰκῇ καὶ μάτην
[38]	πρὸς τὸν ἀθλητὴν εἴποι τις	ἂν	μετὰ τὸ ῥῖψαι τὸ ἱμάτιον
[32]	τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς; Εἶτα	ἂν	μὴ βούληται ἐκείνη ταύτῃ ἐπινεῦσαι
[45]	πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν ἀρκεῖν φησιν,	ἂν	μὴ καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς μισήσωμεν.
[70]	αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. Τοὺς δὲ πλουτοῦντας	ἂν	μὴ μέθῃ βαπτισθέντας ἡ νὺξ
[77]	κατὰ Θεὸν ἀνατίθησιν ἔργοις, ὡς	ἂν	μὴ τοῦτο ἔχοι, πολὺ τοῦ
[39]	ἐπιθυμίας. Τί οὖν, ὦ βέλτιστε,	ἂν	μηδὲ τρυφᾶν ἐξῇ, ὀνειδισμὸν καρπωσόμεθα
[40]	τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Τί οὖν,	ἂν	μηδέποτε βούληται καταλλαγῆναι; φησίν. Ἔχεις
[27]	εἶναι ταῖς ἀναισχύντοις ἐπιθυμίαις. Ὡς	ἂν	μικρὸν ἐνδῶσιν, ἕστηκεν ὁ διάβολος
[42]	μέσον καὶ προτιθέναι οὐδεὶς κωλύσειεν	ἂν	νόμος καὶ μάλιστα ὅταν ἐξ
[2]	ἦν ἐπίταγμα καὶ νόμος, οὐκ	ἂν	οἱ κατορθώσαντες τιμῆς ἀπήλαυσαν, ἀλλ´
[68]	ταῦτα αὐτοὶ οἱ πλουτοῦντες εἴποιεν	ἂν	οἱ τὰ ἐκπώματα ἀπὸ τῆς
[73]	γὰρ ἡ παρθένος ἕως μὲν	ἂν	οἴκοι μένῃ μετὰ τῆς μητρὸς
[49]	τῆς τῶν παίδων κεφαλῆς οὐδ´	ἂν	ὀμόσαι ἕλοιντο τὴν ἀρχήν; Καίτοι
[43]	γὰρ εἰ ταύτην ἔλεγε, τοὐναντίον	ἂν	ὅπερ ἐβούλετο κατεσκεύασε μεμνημένος αὐτῆς.
[1]	μόνον. Καὶ ταῦτα ἴδοι τις	ἂν	οὐκ ἐν τοῖς ἡμετέροις μόνον
[68]	πρὸς αὐτὸν ἀτενέστερον ὁρῶσαν. Τίς	ἂν	οὖν ταύτην ἀναμετρήσειε τὴν ἡδονήν;
[57]	τῷ γάμῳ καὶ ἅπερ οὐδεὶς	ἂν	οὔτε ἑκὼν οὔτε ἄκων διαφύγοι,
[34]	ᾖς δοῦλος τῶν ἡδονῶν, φησίν,	ἂν	οὕτω χαῦνος ὡς διὰ παντὸς
[34]	ἀλλὰ πρὸς τοὺς σφόδρα κατωφερεῖς.	Ἂν	οὕτως ᾖς δοῦλος τῶν ἡδονῶν,
[32]	δεσπότην οὔτε ἀρχόμενος βασιλέα παροξύνειεν	ἂν	οὕτως ὡς τὸν Θεὸν καθ´
[22]	δόξης δυνάμεως προσθήκην λαμβάνουσιν, ἕως	ἂν	παιδαγωγηθέντες πάντοθεν κατὰ μικρὸν εἰς
[20]	τὰ πολλῶν ἄξια στεφάνων δικαίως	ἂν	παρὰ πάντων μισοῖτο ὡς ἐχθρὸς
[56]	οὐδὲ οὕτως καθαρὰν εὕροι τις	ἂν	παραμυθίαν. Ὁ γὰρ ὑπὲρ τῶν
[52]	μόνοι καλῶς· λόγος γὰρ οὐδεὶς	ἂν	παραστήσειε τοῦ δεινοῦ τὴν ὑπερβολήν.
[73]	τῆς κατὰ τὴν οἰκίαν ἐφροντίσαμεν	ἂν	πενίας. Μὴ τοίνυν μηδὲ νῦν
[80]	γὰρ τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον	ἂν	περιέλῃς, αὐτὰ τὰ νεῦρα τῆς
[13]	μὴ τοῦτο ἦν, τὴν ἐκείνων	ἂν	περιέμενε προθυμίαν, ἀλλὰ προλαβὼν αὐτὸς
[50]	ἀλλὰ καὶ ἑτέρωθι ἴδοι τις	ἂν	πολὺν αὐτὸν ποιούμενον τὸν λόγον
[37]	γὰρ ἐκεῖ τὸν αὐτὸν ἴδοις	ἂν	ποτὲ μὲν βασιλέα, ποτὲ δὲ
[12]	καὶ τὸ βέβαιον; Ἀλλ´ εἶπεν	ἂν	πρὸς αὐτὸν ὁ Παῦλος· μὴ
[34]	ἐρυθριάσειε ταῦτα ἀκούων; Τίς οὐκ	ἂν	σπουδάσειεν ἐκφυγεῖν τῆς ἀκρασίας τὸν
[40]	ἀνάγκην καὶ βίαν; Τί δαί,	ἂν	συνεχῶς αὐτὴν ἀποστρέφηται καὶ διὰ
[77]	γὰρ στρατιώτου οὐδὲν αἰσχρότερον γένοιτ´	ἂν	τὰ ὅπλα ῥίψαντος καὶ καπηλείοις
[20]	ἅπερ ἄκοντες ἐκεῖνοι ποιοῦσι, δικαίως	ἂν	ταῖς ἁπάντων καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς
[74]	τοῖς ἀμερίμνοις παντί που δικαίως	ἂν	τάττοιτο λόγῳ. Καὶ τούτων δὲ
[28]	ἅπαξ δουλεύειν ἀνάγκη λοιπὸν ἕως	ἂν	τῇ γυναικὶ τοῦτο δοκῇ. Καὶ
[16]	ἐπιτεταμένην ταύτην ἐνομοθέτησε πολιτείαν οὐδ´	ἂν	τὴν σύμμετρον ἐδεξάμεθά ποτε, ἀλλὰ
[79]	ᾤκησαν, οὐκ οἰκίας κατεφρόνησαν, οὐκ	ἂν	τῆς ἄλλης τοῦ βίου κατασκευῆς.
[37]	λελυπηκυῖαν οὐδέν. Τί ταύτης γένοιτ´	ἂν	τῆς ἀλογίας χεῖρον, τί τῆς
[16]	τῆς σωτηρίας ἡμῖν ὑπὸ ταύτης	ἂν	τῆς ἀμετρίας διέφθαρτο. Οὕτως εἰ
[10]	τὸν στρατηγόν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα	ἂν	τῆς ἀρίστης τάξεως ἐκβάλῃς τὸν
[35]	οὐκ ἂν ἐμαυτὸν προὔδωκα οὐδ´	ἂν	τῆς οἰκείας ἠμέλησα σωτηρίας. Ὥσπερ
[17]	παρθενίᾳ διάγειν; Ἀλλὰ τοῦτο μεῖζον	ἂν	τὸ πτῶμα εἰργάσατο καὶ τὴν
[12]	γὰρ μὴ τοῦτο ἦν, οὐκ	ἂν	τοσαύτην ἔδωκα τοῖς ἐμοῖς λογισμοῖς
[40]	τῦφον. τὴν ἀναισχυντίαν; Τί δαί,	ἂν	τοὐναντίον αὐτὴ μὲν ᾖ κοσμία
[36]	νηστείαις« ἐπήγαγεν ἐν ἁγνείᾳ« οὐκ	ἂν	τοῦτο ποιήσας εἰ χάρισμα τὸ
[36]	ἐγγύθεν ἔχοντες καὶ οἰκεῖον μειζόνως	ἂν	τῶν τῆς παρθενίας κατετόλμησαν πόνων.
[2]	ἔτυχον ἀλλὰ τὴν τῶν παρανομούντων	ἂν	ὑπέστησαν δίκην. Νῦν δὲ εἰπών·
[12]	τῆς ἀκριβείας αὐτὸν φυλάττουσα, οὐκ	ἂν	φυλάξασα, εἰ μὴ πέπειστο ἀκριβῶς
[11]	τὸν τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην	ἂν	ὦσιν ἅγιαι τῷ σώματι καὶ
[30]	ἀλλὰ μέχρι τοσούτου φθάσαι δύναιτ´	ἂν	ὥστε μὴ μολῦναι τὸν χρώμενον,
[22]	τὸν Ἐλισσαῖον τοῦτο μόνον εἴπωσιν·	Ἀνάβαινε,	φαλακρέ« οὕτω παρώξυναν τὸν Θεὸν
[1]	στῇς μεχρὶ τούτου μόνον ἀλλ´	ἀνάβηθι	προσωτέρω καὶ τῆς φύσεως αὐτῆς
[34]	ἐνταῦθα μὲν ἵνα μή τις	ἀναβῆναι	ἀπὸ τῆς ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται
[34]	ἐκεῖ δὲ ἵνα μή τις	ἀναβῆναι	πρὸς τὴν παρθενίαν ἀδυνατῶν κατακρίνηται
[11]	μὴ δύνανται εἰς τὸν οὐρανὸν	ἀναβῆναι	τέως καθάπερ ἐκεῖνοι, τῆς σαρκὸς
[37]	ἴσχυσας εἰς τὴν ἀνωτάτω κορυφὴν	ἀναβῆναι;	Τῆς γοῦν μετ´ ἐκείνην μὴ
[69]	ἀτοπώτερα ἀπὸ τῆς τρυφῆς ταύτης	ἀναβλαστάνῃ	δεινά, ποίαν ἡδονὴν καρπωσόμεθα; Καὶ
[44]	ἡμᾶς φροντίδων ὄχλος οὐδὲ μικρὸν	ἀναβλέψαι	πρὸς τὸν οὐρανὸν συγχωρεῖ, πάντοθεν
[57]	γυνὴ ἐν τῇ τῆς ἐκτίσεως	ἀναβολῇ	αἰσχυνομένη καὶ ἐρυθριῶσα τὸν ἄνδρα
[78]	οὕτω διακειμένας οὐκ ἐνῆν ἀθρόον	ἀναγαγεῖν	ἐπὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς παρθενίας
[26]	εἰς τὸ τῆς παρθενίας ὕψος	ἀναγαγεῖν	μὴ καταπέσῃς εἰς τὸ τῆς
[75]	ὕβρεως τίκτεται. Διὰ τοῦτο οὐκ	ἀναγκάζει	καὶ ἐν τούτοις τοὺς γεγαμηκότας
[27]	ἐστι τῷ ἀκούοντι καὶ πολλάκις	ἀναγκάζει	μετασκιρτῆσαι τὴν ψυχὴν μὴ φέρουσαν
[41]	προσίεσθαι οὔτε κολάζει οὔτε ἄκοντας	ἀναγκάζει	τοῦτο ποιεῖν. Οὐ ταύτῃ δὲ
[41]	ἐξουσίας βαδίζειν τῷ τὸν ἕτερον	ἀναγκάζεσθαι	ἕπεσθαι θατέρῳ. Οὕτω καὶ αἱ
[41]	αὕτη τῷ τὴν ἑτέρου μοχθηρίαν	ἀναγκάζεσθαι	καὶ ἄκοντα θάτερον φέρειν ἅπασαν
[43]	ὄχλος ὡς καὶ ἄκοντα πολλάκις	ἀναγκάζεσθαι	τὸν γεγαμηκότα ἁμαρτάνειν καὶ πλημμελεῖν.
[55]	καὶ πράττειν καὶ πάσχειν ἅπαντα	ἀναγκάζεται.	Εἰ δὲ καὶ ἐξ ὁμοίων
[66]	τινὸς κατεπειγούσης ἐξόδου οἴκοι μένειν	ἀναγκάζεται,	καθάπερ τῶν ἐπαιτῶν οἱ τοὺς
[34]	δὲ παρθένος δι´ ὅλου θαλαττεύειν	ἀναγκάζεται	καὶ πέλαγος πλεῖν ἀλίμενον, κἂν
[73]	τὰ τούτων πολλῶν μείζονα μεριμνᾶν	ἀναγκάζεται.	Οὕτω καὶ ἡμᾶς χρὴ ποιεῖν,
[59]	~Ὅτι εὔκολον ἡ παρθενία. Οὐκ	ἀναγκάζεται	πολυπραγμονεῖν τὸν νυμφίον οὐδὲ μή
[28]	ἁπάντων ἀργαλεωτέραν ἔχῃ γυναῖκα, στέργειν	ἀναγκάζεται	τὴν δουλείαν καὶ λύσιν οὐδεμίαν
[17]	τῆς τροφῆς τῆς ἀνδράσι προσηκούσης	ἀναγκάζῃ	μεταλαμβάνειν, οὐδὲν τὸ κωλύον αὐτοὺς
[73]	καὶ ὁ τοῦ γάμου καιρὸς	ἀναγκάζῃ	τὴν πατρῴαν οἰκίαν ἀφεῖναι, τότε
[52]	καὶ τὴν ψυχὴν προοῖτο, ταύτην	ἀναγκάζηται	δι´ ὑποψίας ἔχειν ἀεί, τί
[66]	πλήθους ἀπήλλακται τῶν ἐντυγχανόντων οὐκ	ἀναγκαζομένη	καθ´ ἕκαστον τῶν γνωρίμων ὁρᾶσθαι
[56]	βιωσόμεθα βίον τὰς ἑτέρων πενθεῖν	ἀναγκαζόμενοι	συμφοράς; Πολλαὶ πολλάκις ἐγένοντο γονέων
[57]	δὲ εἴσπραξιν μετὰ αἰδοῦς ποιεῖσθαι	ἀναγκαζόμενος,	ἥ τε γυνὴ ἐν τῇ
[75]	οὖν ἐκεῖνοι διάκεινται; Οὐ θεραπαινίδων	ἀναγκάζονται	πλῆθος ὠνεῖσθαι, οὐ χρυσία καὶ
[45]	ζυγὸν ὑπελθεῖν τοῦ γάμου ἑκὼν	ἀναγκάζοντος	οὐδενὸς δυσκολίας ἑαυτῷ περιθεῖναι τοσαύτας
[44]	τὴν πολλὰ πολλάκις ἀναπείθουσαν καὶ	ἀναγκάζουσαν	ἡμᾶς καὶ ἄκοντας ἁμαρτάνειν γυναῖκα,
[76]	συμβουλήν. Τὸ γὰρ εἰπεῖν Οὐκ	ἀναγκάζω	ἀλλὰ παραινῶ« καὶ προσθεῖναι διὰ
[37]	τὴν ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας φέρειν	ἀναγκάζωνται	τυραννίδα. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθένος
[15]	ταῦτα περιττά, ὕστερον δὲ γέγονεν	ἀναγκαῖα	διὰ τὴν ἡμετέραν ἀσθένειαν καὶ
[80]	ἀλλὰ καὶ τὰ δοκοῦντα εἶναι	ἀναγκαῖα,	οἰκίαι καὶ πόλεις καὶ τέχναι.
[47]	Ἀλλὰ καὶ τὴν βοήθειαν αὐτῆς	ἀναγκαίαν	καὶ ἐν τοῖς πνευματικοῖς ἀποφαίνοντι;
[66]	δεδεμένην καὶ μηδὲ χρείας καλούσης	ἀναγκαίας	ἐξιέναι τῆς οἰκίας. Εἰ δὲ
[17]	ὕστερον ὁ γάμος καὶ πρᾶγμα	ἀναγκαῖον	ἐνομίζετο εἶναι, ὡς εἴ γε
[25]	οὐκέτι χρήσιμον τὸ πρᾶγμα οὐδὲ	ἀναγκαῖόν	ἐστιν ἀλλὰ καὶ ἐμπόδιον ἀρετῆς
[14]	ἀλλὰ καὶ σφόδρα χρήσιμον καὶ	ἀναγκαῖόν	ἐστιν οὔτε αὐτοῖς ἀζήμιος ἡ
[25]	ἐφεξῆς κειμένων. ~Ὅτι τοῖς ἀσθενοῦσιν	ἀναγκαῖον	ὁ γάμος. Καλὸν ὁ γάμος
[27]	μεγάλα κατωρθωκότες τύχωμεν, ἐκεῖνο λέγειν	ἀναγκαῖον	πρὸς ἑαυτοὺς διὰ παντός· Ἐὰν
[14]	τὴν ἀρχὴν ὁ γάμος; Πόθεν	ἀναγκαῖος	ἔδοξεν εἶναι; Ἀπὸ τῆς παρακοῆς,
[14]	καὶ οὐδὲ οὕτως ὁ γάμος	ἀναγκαῖος	εἶναι ἐδόκει. Ἀλλ´ οὐδὲ ἐφαίνετό
[36]	ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν	ἀνάγκαις,	ἐν διωγμοῖς, ἐν στενοχωρίαις, ἐν
[71]	ἅπαν εἰπεῖν τῶν χρησίμων καὶ	ἀναγκαίων	ἀχρήστους καθίστησιν, ὧν τἀναντία πάντα
[41]	τὴν σύνεσιν καὶ πῶς δύο	ἀναγκαίων	καὶ ἐναντίων ἀπειλημμένος, τοῦ τε
[31]	ἀλλ´ εἰς ἀσχολίαν ἀγούσης. ~Ὅτι	ἀναγκαίως	ἀπέστησε συνουσίας τοὺς μέλλοντας σχολάζειν
[35]	ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ὅτι	ἀναγκαίως	ἔθηκεν εἰς τὸ τῆς ἐγκρατείας
[56]	προσῆκεν. ~Ὅτι πολλὰς ἔχει λύπης	ἀνάγκας	ἡ γαμηθεῖσα. Ἐπὶ μὲν γὰρ
[66]	τοσαύτας ἔχειν λύπης καὶ μικροψυχίας	ἀνάγκας.	Οὐδὲ γὰρ αὗται μόναι αἱ
[68]	δέ που διὰ τὸν τῦφον	ἀναγκασθεῖεν	καὶ ἐξ ἀργύρου τοῦτο ποιῆσαι,
[44]	λοιπὸν οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσα	ἀνάγκη	ἁμαρτάνειν ὀργιζόμενον, ὑβρίζοντα, ὀμνύοντα, λοιδορούμενον,
[67]	φροντίδας, ὅσαι τὸ πλῆθός ἐστιν·	ἀνάγκη	γὰρ ἐφ´ ἑκάστῃ καὶ ἀρρωστούσῃ
[67]	ἀγέλῃ εὐπρεπής τις οὖσα τύχῃ.	Ἀνάγκη	γὰρ τοῦτο πάντως ἐν τῷ
[34]	ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται ὡς ἐπιτάγματος	ἀνάγκῃ	δεδεμένος· ἐκεῖ δὲ ἵνα μή
[52]	σπουδάζουσιν αὐτῆς καθελεῖν. Ἐντεῦθεν λοιπὸν	ἀνάγκη	δεδοικέναι καὶ τρέμειν τοὺς συνοικοῦντας
[34]	ἡ παρθένος οὐκ ἔχει, ἀλλ´	ἀνάγκη	δι´ ὅλου παλαίειν αὐτήν, δι´
[70]	μέθῃ βαπτισθέντας ἡ νὺξ καταλάβῃ,	ἀνάγκη	διὰ παντὸς ἀγρυπνεῖν καὶ ἐπιστρέφεσθαι
[56]	τῶν ζώντων φροντίδας ἢ μένειν	ἀνάγκη	διὰ παντὸς ἢ θανάτῳ παύσασθαι
[10]	φύσεις οὐδεμιᾶς ἐνοχλούσης ἐπιθυμίας μένειν	ἀνάγκη	διαυγεῖς καὶ λαμπράς. ~Ὅτι ἡ
[32]	ἐκείνη ταύτῃ ἐπινεῦσαι τῇ γνώμῃ,	ἀνάγκη	δουλεύειν αὐτῆς τῇ λαγνείᾳ. Διὰ
[79]	τῇ τῆς θνητῆς φύσεως ὑποκειμένους	ἀνάγκῃ	δυνηθῆναι φθάσαι πρὸς ἐκείνην τὴν
[47]	φησίν, ἐγὼ δὲ ἐγκρατεύεσθαι βούλωμαι;	Ἀνάγκη	ἐκείνῳ ἕπεσθαι. Καὶ γὰρ μὴ
[40]	μόνον, ζῶντος δὲ δυοῖν θάτερον	ἀνάγκη,	ἢ παιδαγωγεῖν αὐτὸν μετὰ πολλῆς
[52]	πολλῆς βασανίζεται τῆς ἀκριβείας καὶ	ἀνάγκη	ἢ τῶν λίθων ἀκινητοτέραν εἶναι
[32]	γαμῆσαι. Λογισάμενοι γὰρ ὅτι πολλὴ	ἀνάγκη	θατέρῳ τῷ μέρει γενέσθαι τὴν
[55]	ἑταιριζομένων πλῆθος γυναικῶν, πάντα φέρειν	ἀνάγκη	καὶ ἀσμενίζειν ἢ τῆς οἰκίας
[54]	ἔχει τὴν ζημίαν. Τὸ γὰρ	ἀνάγκῃ	καὶ δεδοικυῖαν καὶ μετὰ βίας
[47]	γὰρ ὅπουπερ ἂν ἑλκύσῃ θάτερος,	ἀνάγκη	καὶ τὸν ἕτερον ἕπεσθαι ἢ
[57]	ταῖς γαμουμέναις ἁπάσαις, μεριμνᾶν δὲ	ἀνάγκη	καὶ φροντίζειν ἅπαντα. Οὔπω γὰρ
[63]	θεράπαιναν καὶ αὐτὴν εἶναι τοιαύτην	ἀνάγκη	κἂν μὴ βούληται, οὕτω καὶ
[71]	τὰς γυναῖκας μειζόνως τῶν κακῶν	ἀνάγκη	κοινωνεῖν διὰ τὸ μὴ γενναίως
[56]	ἕτερόν τι συμβαίη τῶν ἀβουλήτων,	ἀνάγκη	κόπτεσθαι καὶ θρηνεῖν τῶν πασχόντων
[84]	θυγατέρων, οὐδὲν ἔσται πλέον. Ἀλλ´	ἀνάγκη	λοιπὸν ἀθάνατα κολάζεσθαι τοὺς ἡμαρτηκότας
[38]	καὶ φύγε τὸν ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´	ἀνάγκη	λοιπὸν δυοῖν θάτερον ἢ στεφανωθέντα
[28]	ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ εἰσελθόντα ἅπαξ δουλεύειν	ἀνάγκη	λοιπὸν ἕως ἂν τῇ γυναικὶ
[52]	παραμυθήσασθαι τὴν ἀθλίαν ἐκείνην, ἀλλ´	ἀνάγκη	μακρόν τινα καὶ ἐλεεινὸν ὑπομένειν
[44]	διὰ τὴν γυναῖκα. Πολλὰ γὰρ	ἀνάγκη	μεριμνᾶν καὶ ὑπὲρ πολλῶν, ὧν
[75]	Καὶ γυναικὶ πάλιν ὁμοίως οὐδεμία	ἀνάγκη	μὴ βουλομένῃ καλλωπίζεσθαι καὶ κενοδοξεῖν
[57]	εἰς ἔργον αὐτὸ προελθεῖν πάντως	ἀνάγκη.	Οὐδεὶς γὰρ ἔσχεν ἐπιδεῖξαί ποτε
[66]	ἐνιαυτὸν καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις—	ἀνάγκη	πάλιν οἴκοι μένειν ὥσπερ δεδεμένην
[66]	ἀηδίας ὅσας ἐκ τούτων ὑπομένειν	ἀνάγκη	παρίημι. Καὶ γὰρ οὐχ ὅτε
[57]	οὐκ ὄντος δυνάτου τὸ λειπόμενον	ἀνάγκη	πολὺ τοῦ θανάτου χαλεπωτέραν ὑπομένειν
[63]	ἐκείνης κινήματα καὶ τὰς οἰκείας	ἀνάγκη	ῥυθμίζειν ὁρμάς. Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς
[57]	γὰρ ἅπαντα συμβαίνειν μὲν οὐκ	ἀνάγκη	ταῖς γαμουμέναις ἁπάσαις, μεριμνᾶν δὲ
[41]	ἀλλ´ ἐν ἐπιτάγματος καὶ ἐντολῆς	ἀνάγκῃ.	Τὸ μὲν γαμεῖν ἢ μὴ
[48]	οὖν ἔνεκεν ὑποβάλλεις σαυτὴν τῇ	ἀνάγκῃ	τοσαύτῃ; Τοῦτον γὰρ τὸν λογισμὸν
[14]	γὰρ τοῦ στρατηγοῦ πεσόντος πᾶσα	ἀνάγκη	τοῦ στρατεύματος διασπασθῆναι τὴν εὐταξίαν,
[8]	γὰρ ἐκείνοις ἡ τῆς φύσεως	ἀνάγκη,	τοῦτο ὑμῖν ἡ τῆς πονηρᾶς
[79]	συμπεπλεγμένους, τοὺς χαμαὶ ἐρχομένους, τοὺς	ἀνάγκῃ	φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς ἀσωμάτους,
[47]	ὑπὲρ αὐτῆς πόνους, τὴν ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην	εἰπών, οὐδὲ οὕτως ἐθάρρησε πάλιν
[28]	εἰς ταύτην αὐτοὺς κατακλείοντος τὴν	ἀνάγκην	εἰς ἣν καὶ τοὺς Κορινθίους
[17]	γενομένην ἐπιτροπὴν τοῦ γάμου, ταύτην	ἀνάγκην	εἰς τὸ ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν
[49]	ἀγαθά, λέγει· Διὰ τὴν ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην.	Εἶτα πάλιν εἰπών· Ἐὰν δὲ
[43]	λέγει ἀνάγκην. Ποίαν δὲ καὶ	ἀνάγκην	ἐνταῦθά φησιν; Ἆρα τὴν ἀπὸ
[78]	καρδίᾳ αὐτοῦ« προσέθηκε Μὴ ἔχων	ἀνάγκην,	ἐξουσίαν δὲ ἔχων. Καίτοι ἀκόλουθον
[41]	τὸ πρᾶγμα ἐπίταγμα, οὐδὲ ἐντολῆς	ἀνάγκην	ἐπάγεται ἀλλὰ τοὺς μὲν ἑκόντας
[27]	ὠχυρῶσθαι χρή. Πρὸς γὰρ φύσεως	ἀνάγκην	ἡμῖν ἡ μάχη, πρὸς ἀγγέλων
[40]	διάκειται, πῶς οἴσει τὴν τοσαύτην	ἀνάγκην	καὶ βίαν; Τί δαί, ἂν
[33]	τότε συνεῖδον τῆς ἐντολῆς τὴν	ἀνάγκην.	Καὶ γὰρ ὅτε ἐκάθητο ἐπὶ
[78]	καίτοι γε τὸ Μὴ ἔχων	ἀνάγκην«	καὶ Ἐξουσίαν ἔχων« ταὐτόν ἐστιν.
[78]	δὲ ἕστηκεν ἑδραῖος μὴ ἔχων	ἀνάγκην.	Καὶ οὐδὲ μέχρι τούτου τὸν
[41]	χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος. Ὁρᾷς τὴν	ἀνάγκην	καὶ τὴν ἀπαραίτητον δουλείαν, τὸν
[42]	ὑπάρχειν« φησί, διὰ τὴν ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην.	Καίτοι γε ὅτε περὶ ἐγκρατείας
[13]	διὰ τοῦτο μηδὲ εἰς ἐντολῆς	ἀνάγκην	κατακλείηται, τότε τῶν μελλόντων κατορθοῦν
[49]	καὶ τῆς φύσεως βιάσασθαι τὴν	ἀνάγκην	κελεύσας καὶ πρὸς οὕτως ἀφόρητον
[78]	οὕτω δεινὸν τὸ πρᾶγμα δι´	ἀνάγκην	κωλύειν ὡς δι´ αἰσχύνην. Τοῦτο
[72]	συμβαίη κατὰ περίστασίν τινα καὶ	ἀνάγκην	παραδοθῆναι πενίᾳ, τεθνήξεται πρότερον ἢ
[43]	~Ποίαν ὁ Παῦλος ἐνεστῶσαν λέγει	ἀνάγκην.	Ποίαν δὲ καὶ ἀνάγκην ἐνταῦθά
[41]	φροντίδας, ἔχουσι δὲ καὶ ἑτέραν	ἀνάγκην	τὴν ἐκ τοῦ πρὸς ἀλλήλους
[41]	Χριστὸς διετάξατο, κωλύων εἰς ἐπιτάγματος	ἀνάγκην	τὸ πρᾶγμα ἐλθεῖν. Τὸ γὰρ
[44]	ἐπαχθὴς καὶ δυσκάθεκτος, οὐκέτι μόνον	ἀνάγκην	τὸ πρᾶγμα καλέσομεν ἀλλὰ καὶ
[2]	σὰρξ ἀσθενής« οὐκ εἰς ἐντολῆς	ἀνάγκην	τὸ πρᾶγμα κατέκλεισεν ἀλλ´ ἐπέτρεψεν
[30]	τοὺς οὐκ ἔχοντας τοσαύτην μίξεως	ἀνάγκην;	Τὸν γὰρ εὐχόμενον ὡς χρὴ
[48]	τὴν ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ θεὶς	ἀνάγκην,	τότε περὶ τῆς λύσεως διαλέγεται.
[8]	λογισμοὺς καὶ οὕτως εἰς τὴν	ἀνάγκην	τοῦ μὴ γαμεῖν καταστήσας, κατατείνει
[70]	πρὶν αὐτοῖς σφοδρῶς ἐπελθεῖν τὴν	ἀνάγκην	τοῦ ὕπνου καθεύδουσιν. Οὗτοι δὲ
[42]	εἶναι καλὸν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν	ἀνάγκην.	Τοῦτο δὲ ποιεῖ οὐκ ἀμφιβάλλων
[76]	ἀλλὰ τὸ μετὰ βίας καὶ	ἀνάγκης	αἱρεῖσθαι τοῦτο τὸ καλόν. Καὶ
[19]	ὀνίνησι τῆς ἀκαθαρσίας καὶ τῆς	ἀνάγκης	ἀπαλλάττων ἐκείνης καὶ ἐν ἁγιασμῷ
[78]	καιρός, ἐπεὶ ὅτι γε οὐδὲ	ἀνάγκης	ἐπικειμένης θέμις τὴν προῃρημένην παρθενεύειν
[9]	τὸ μέσον, καὶ τοσοῦτον ὅσον	ἀνάγκης	καὶ προαιρέσεως τὸ διάφορον. Ὁ
[48]	Καὶ τί ταύτης, φησί, τῆς	ἀνάγκης	καὶ τῆς ἐπηρείας βαρύτερον γένοιτ´
[45]	τιμῆς, φησίν, ὁ μετὰ τοσαύτης	ἀνάγκης	κατορθῶν; Τίνος ἕνεκεν, ὦ βέλτιστε,
[54]	ἀλλ´ ἀντὶ τούτων φόβου καὶ	ἀνάγκης	τίνος ὁ τοιοῦτος ἄξιος ἔσται
[8]	τὸ κατόρθωμα γίνεται ἀλλὰ τῆς	ἀνάγκης	τοῦ νόμου. Διὰ τοῦτο Πέρσας
[22]	τίς τῶν ἀσθενεστέρων αἱρήσεται πόνους	ἀναδέξασθαι	γέλωτας ἔχοντας καὶ χλευασίαν; Τίς
[45]	Καὶ τίς αὐτὸν φορτίον τοσοῦτον	ἀναδέξασθαι	ἠνάγκαζεν; Εἰ μὲν γὰρ ἐντολὴν
[73]	μικρῶν ἐκείνων καὶ φαύλων φυλακῆς	ἀναδέχεται	μέριμναν ὅσην οἱ τὰς μεγάλας
[22]	γὰρ μέλλοιεν οἱ τοὺς τοσούτους	ἀναδεχόμενοι	πόνους καὶ παρὰ παίδων καὶ
[22]	ἐκπεπτωκότων αὐτῆς ὅμως ὀκνοῦσι καὶ	ἀναδύονται	πρὸς τοὺς ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί,
[1]	οὕτω διατεταγμένα νόμοις. Ὁ φονεύων	ἀναιρείσθω,	φησίν· οὐκέτι δὲ πρόσκειται, ὁ
[19]	ἀκολασίας καὶ ἡ τῆς ἀσελγείας	ἀναίρεσις.	Τοὺς γὰρ ἔτι καὶ νῦν
[40]	ὁ δείλαιος, τὸν τῦφον. τὴν	ἀναισχυντίαν;	Τί δαί, ἂν τοὐναντίον αὐτὴ
[27]	λογισμοὺς καὶ φοβεροὺς εἶναι ταῖς	ἀναισχύντοις	ἐπιθυμίαις. Ὡς ἂν μικρὸν ἐνδῶσιν,
[6]	πρὸς τὸν τῶν ἀνθρώπων δεσπότην	ἀναισχύντοις	ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ καὶ ἀδικίαν εἰς
[63]	φθέγξασθαι οὔτε τὸν ὀφθαλμὸν μόνον	ἀναισχύντως	καὶ ὑπόπτως ἐνιδεῖν οὔτε τὴν
[82]	ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ	ἀνακλιθήσονται	μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ
[82]	ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ	ἀνακλιθήσονται	μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ
[38]	οὐδὲ μικρᾶς αὐτὴν λαβέσθαι δίδωσιν	ἀνακωχῆς.	Διὰ τί γὰρ οὐκ εἶπε
[34]	τὸν ἀντίπαλον μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχειν	ἀνακωχῆς.	Οὐχ ὁ διάβολος δὲ μόνον
[41]	ἀλλήλους ὀργαῖς καὶ ἀπεχθείαις πολλάκις	ἀναλισκομένου	χρόνου μακροῦ. Καὶ ἡ δουλεία
[52]	μὴ μετὰ τῆς ὁμιλίας πάντα	ἀναλογίζεσθαι	καὶ δεδοικέναι τὰ δεινά. Ἡ
[75]	τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων αὐτὰ	ἀναλογίσασθαι,	καὶ δείξας οὕτω τῆς παρθενίας
[14]	ἀνεχώρησεν. Ἕως μὲν γὰρ ἦσαν	ἀνάλωτοι	τῷ διαβόλῳ καὶ δεσπότην ᾐδοῦντο
[40]	ἀνδρῶν κεχρημένων καὶ πάσαις ἁπλῶς	ἀναμεμιγμένων	ἁπάντων; Πῶς δὲ οὐκ ἂν
[40]	λύσιν καὶ ἀπαλλαγήν. Τίνα ταύτην;	Ἀνάμενε	τὸν ἐκείνου θάνατον. Ὥσπερ γὰρ
[13]	τῶν μελλόντων κατορθοῦν τὴν προθυμίαν	ἀναμένειν	χρὴ ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ καὶ
[68]	ὁρῶσαν. Τίς ἂν οὖν ταύτην	ἀναμετρήσειε	τὴν ἡδονήν; Ποῖος λόγος τὴν
[41]	δοῦλοι ἀνθρώπων« τῆς δεσποτικῆς ἡμᾶς	ἀναμνήσας	εὐεργεσίας καὶ τούτῳ πάντων τὰς
[57]	μὴ πονηρόν, μὴ σκληρόν, μὴ	ἄνανδρον.	Ταῦτα γὰρ ἅπαντα συμβαίνειν μὲν
[78]	Τοῦτο μὲν γὰρ ψυχῆς ἐστιν	ἀνάνδρου	καὶ ταλαιπώρου, ἐκεῖνο δὲ καὶ
[71]	σωματικῶν. Καὶ γὰρ μαλακοὺς καὶ	ἀνάνδρους	καὶ θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ
[35]	τοῖς ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος πόνοις,	ἀνάξιον	δὲ καὶ τῆς προσηγορίας ἀποστολικῆς
[24]	Χριστοῦ. Τοῖς γὰρ τῶν μυστηρίων	ἀναξίως	μεταλαμβάνουσι διαλεγόμενός φησι· Διὰ τοῦτο
[38]	παραμυθίαν, τὴν δὲ παρθένον οὐκ	ἀναπαύει	τῶν πόνων. Πῶς οὖν; Τοῖς
[38]	ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐπὶ τοσοῦτον	ἀναπαύσας	πάλιν ἀνίησι, τὴν δὲ οὐδὲ
[34]	ὁρμίσαι τὸ σκάφος αὐτῇ καὶ	ἀναπαύσασθαι.	Ὥσπερ οὖν οἱ κατὰ τὴν
[14]	καὶ πάντα ηὐτρέπιστο τὰ πρὸς	ἀνάπαυσιν	καὶ χρῆσιν τὴν ἡμετέραν, ἔπλασε
[44]	καὶ τῷ τὴν πολλὰ πολλάκις	ἀναπείθουσαν	καὶ ἀναγκάζουσαν ἡμᾶς καὶ ἄκοντας
[46]	πολλὰ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἑαυτῶν	ἀναπείθουσι	προσκρούειν τῷ Θεῷ; Οὐ διὰ
[36]	Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει« μὴ	ἀναπέσῃς	μηδὲ εἴπῃς πρὸς ἑαυτόν· οὐ
[47]	οὐχ ἥμαρτες. Ἀλλὰ μηδὲ νῦν	ἀναπέσῃς·	πάλιν γάρ σε ἐπὶ τὴν
[52]	πάντα ἐυκόλως τίθεται καὶ πᾶσιν	ἀναπετάσασα	ἐξ ἴσης τὴν ἀκοὴν οὐκ
[57]	οὐχ ἧττον, μήποτε λελωβημένον καὶ	ἀνάπηρον	ἀντὶ ἀρτίου καὶ ὑγιοῦς προέλθῃ,
[52]	αὐτὸν πιέζοντα καὶ οὐδὲ βραχὺν	ἀναπνεῖν	συγχωροῦντα καιρόν, πόσων τοῦτο θανάτων
[38]	ἀνίησι, τὴν δὲ οὐδὲ μικρὸν	ἀναπνέουσαν	ἀλλὰ δι´ ὅλου μαχομένην ἀφίησιν
[47]	ἀλλ´ ἐν τῷ μεταξὺ δόντες	ἀναπνεῦσαι	τῷ κάμνοντι οὕτως ἀεὶ τὸ
[69]	τὸ σῶμα πολιορκεῖ ἕως ἐσχάτης	ἀναπνοῆς.	Τίνα οὖν ἄν τις ἔχοι
[32]	Βούλει, φησίν, ἐπιδοῦναι πρὸς ἀρετήν,	ἀναπτῆναι	πρὸς οὐρανόν, νηστείαις καὶ εὐχαῖς
[29]	Εἰ δὲ τὸν σκόπον ἅπαντα	ἀναπτύξειε	καὶ ταύτην καιρίαν εὑρήσει τῆς
[63]	γλῶτταν ἀφίησιν ἀπηχές τι καὶ	ἀνάρμοστον	φθέγξασθαι οὔτε τὸν ὀφθαλμὸν μόνον
[31]	τῇδε κἀκεῖσε τοὺς τῆς διανοίας	ἀναρριπίζων	ὀφθαλμούς; Ὅπερ ἵνα μὴ πάθωμεν
[78]	θᾶττον ἐπὶ τὸ τὰ ζιζάνια	ἀνασπάσαι	ἐλθὼν πρόρριζα μετ´ αὐτῶν συνανασπάσῃ
[73]	καὶ ἐπὶ θύραις τὰ τῆς	ἀναστάσεως	ἕστηκεν, οὐ γάμων καιρὸς οὐδὲ
[30]	τὴν περιρρέουσαν τὸν νοῦν ὀλιγωρίαν	ἀναστέλλουσα	ὅλην πρὸς ἑαυτὴν ἐπιστρέφει τὴν
[41]	καὶ τούτῳ πάντων τὰς διανοίας	ἀναστήσας	καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν ἄρας,
[48]	ἐπὶ τοιούτοις μισθοῖς; Τίς δ´	ἀνάσχοιτο	εἰς τοσοῦτον ἀγῶνα κατιέναι μέλλων
[13]	συμβουλήν. Ὁ δὲ μηδὲ τοῦτο	ἀνασχόμενος	ποιῆσαι πρῶτος φανερὸν ἡμῖν κατέστησεν
[36]	πολὺν ἵδρωσεν ἱδρῶτα, τοῦτο ὅλον	ἀνατίθησι	τῷ δεσπότῃ. Καὶ τί θαυμαστὸν
[77]	πᾶσαν σχολὴν τοῖς κατὰ Θεὸν	ἀνατίθησιν	ἔργοις, ὡς ἂν μὴ τοῦτο
[82]	πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι πολλοὶ ἀπὸ	ἀνατολῶν	καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται
[82]	Πολλοὶ« γὰρ ἐλεύσονται« φησίν, ἀπὸ	ἀνατολῶν	καὶ δυσμῶν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ
[82]	οὐδὲ οἱ πολλοὶ οἱ ἀπὸ	ἀνατολῶν	καὶ δυσμῶν ὁ τῶν ἀποστόλων
[24]	μηκέτι πάλιν πρὸς τὰ πρότερα	ἀνατρέχωσι	τὸν ἐπὶ τὸν ἔμετον ἐπιστρέψαντα
[70]	ἑαυτὸ πᾶσαν ἱκανὸν σβέσαι καὶ	ἀνατρέψαι	ἐκ βάθρων ἡδονήν. Δεύτερον δὲ
[21]	ὑποστήσεται τιμωρίαν, ὁ τὴν θολερὰν	ἀνατροπὴν	ἐκχέων εἰς τὰς τῶν ἀφελεστέρων
[21]	ὁ ποτίζων τὸν πλησίον αὐτοῦ	ἀνατροπὴν	θολεράν. Τὸ δὲ οὐαί« οὐ
[57]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας καὶ τῆς	ἀνατροφῆς.	Κἂν μὲν εὐφυὲς ὂν τύχῃ
[30]	υἱοθεσίας ἀξιωθέντας, τοὺς εἰς τοσαύτην	ἀναχθέντας	τιμὴν μετὰ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα
[63]	ἀποκλείηται τὸν ἀέρα τῆς οἰκείας	ἀναχρῶσαν	εὐωδίας, οὐ τοὺς ἔνδον καὶ
[17]	τὸ ἑξῆς εἶναι νομίζωμεν κωλύουσαν	ἀναχωρεῖν	τοῦ γάμου. Ὅτι γὰρ ἡμᾶς
[1]	οὖν ὑπὲρ τῆς τῶν φαύλων	ἀναχωρήσεως	δυνήσονται μισθὸν ἀπαιτεῖν; Ὥσπερ γὰρ
[60]	καὶ μεγάλα δυναμένων ἔχῃ τις	ἄνδρα,	ἀλλ´ ὅμως δύναιτ´ ἂν ἑτέραν
[6]	μανίᾳ, καὶ ἡ μηδὲ πρὸς	ἄνδρα	ἀντιβλέψαι ἀνεχομένη— εἴ γέ τινές
[12]	αὐτήν, καὶ γυνὴ ἥτις ἔχει	ἄνδρα	ἄπιστον καὶ οὗτος συνευδοκεῖ οἰκεῖν
[46]	βοηθὸς ἡ τοσαύτης ἀποστερήσασα τὸν	ἄνδρα	ἀσφαλείας καὶ τῆς θαυμαστῆς μὲν
[66]	τὸ αὐτὸ τοῦτο ἐργάσηται, τὸν	ἄνδρα	ἀφεῖσα καθ´ ἑαυτῆς τρέπει τὸν
[39]	ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω· καὶ	ἄνδρα	γυναῖκα μὴ ἀφιέναι. ~Ὅτι πολλὴ
[25]	γάμος ὅτι ἐν σωφροσύνῃ τὸν	ἄνδρα	διατηρεῖ καὶ οὐκ ἀφίησιν εἰς
[47]	καθάπερ γυνὴ τούτῳ σῶσαι τὸν	ἄνδρα	δυνήσεται ἀλλὰ τῷ τὸν εὐαγγελικὸν
[28]	γὰρ κύριος οὐκ ἀφίησι τὸν	ἄνδρα	ἐκ τῆς οἰκείας ἐκβαλεῖν τὴν
[47]	διὰ τὸ γυνὴ εἶναι τὸν	ἄνδρα	ἐφέλκεται, ἐπεὶ οὐδὲν ἂν ἐκώλυσε
[53]	τῆς κεφαλῆς χώρᾳ μένειν τὸν	ἄνδρα	ἡ γυνή, ἀλλ´ ὑπὸ φρονήματος
[55]	λοιπόν; ~Ὅτι ἀφόρητον κακὸν πλουσιώτερον	ἄνδρα	λαβεῖν. Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν
[76]	ἁπάσης εἰς πολλὰ μεριζομένης, εἰς	ἄνδρα	λέγω καὶ οἰκίας ἐπιμέλειαν καὶ
[57]	καὶ ποικίλαι, τίνα ἄρα λήψεται	ἄνδρα	μὴ δυσγενῆ, μὴ τῶν ἀτίμων
[1]	λεχθέν. Αἱ τοίνυν τὸν ἕνα	ἄνδρα	μὴ στέργουσαι ἀλλ´ ἕτερον αὐτῷ
[40]	ἀλλὰ διὰ τὴν πρὸς τὸν	ἄνδρα	ὀργὴν γίνεται. Μενέτω« γάρ φησιν,
[21]	ἐπιεικέστερον. Οὐ γὰρ διέσυρε τὸν	ἄνδρα	οὐδὲ ἐχλεύασε τὴν ἀρετὴν τὴν
[57]	ἀναβολῇ αἰσχυνομένη καὶ ἐρυθριῶσα τὸν	ἄνδρα	παντὸς μᾶλλον ἀγνώμονος ὀφειλέτου τυχοῦσα
[55]	μὲν μηδὲν ἔχειν, τὸν δὲ	ἄνδρα	πλουτεῖν, θεράπαινα μὲν ἀντὶ γαμετῆς
[37]	οὐκέτ´ οὖσαν ἀμύνεται καὶ τὸν	ἄνδρα	πολλάκις ὁπλίζει κατ´ αὐτῶν, ὅταν
[47]	γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν	ἄνδρα	σώσεις; Ἀλλὰ καὶ τὴν βοήθειαν
[47]	γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν	ἄνδρα	σώσεις; Τούτῳ δὲ τῷ τρόπῳ
[16]	καὶ οὐ δυνάμενα περιβάλλειν τὸν	ἄνδρα	τὸν τέλειον οὐδὲ τὸ μέτρον
[46]	βοηθὸς ἡ τῷ θανάτῳ τὸν	ἄνδρα	ὑποτάξασα; Πῶς βοηθὸς δι´ ἧς
[39]	μὲν τὴν ἁπλῶς οὐκ ἔχουσαν	ἄνδρα	φησίν, οὔπω δὲ καὶ τῇ
[47]	τρυφῶσα οὐδὲ προσόδους ἀπαιτοῦσα τὸν	ἄνδρα	χρημάτων οὐδὲ πολυτελὴς γινομένη καὶ
[59]	ἐπὶ τίσιν ἁρμόζονται. Οὐ γὰρ	ἀνδράποδα	οὐδὲ γῆς πλέθρα οὐδὲ τόσα
[57]	ψυχήν. Ὥσπερ δὲ ἐπὶ τῶν	ἀνδραπόδων	ἡ τῶν ἐσομένων ἀδηλία δεσποτῶν
[73]	οἰκίας προστασίαν καὶ κτημάτων καὶ	ἀνδραπόδων	πλῆθος καὶ ἀνδρὸς θεραπείαν καὶ
[75]	γυναῖκες ὑπὲρ τῆς εἰς τοὺς	ἄνδρας	ἀρεσκείας καὶ τῷ σώματι καὶ
[84]	τοῦ Χριστοῦ παρουσίας ἡ δωρεά·	ἄνδρας	γὰρ αὕτη τελείους ἀντὶ νηπίων
[46]	τῶν γυναικῶν ἐπιβουλαὶ εἰς τοὺς	ἄνδρας	γινόμεναι, ἐκείνῳ τῷ λόγῳ λυμαίνονται
[57]	τοῦ σώματος ὥραν οὐκ ἴσχυσαν	ἄνδρας	ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ ἀφέντες
[84]	τὴν πρώτην ἡλικίαν, ταῦτα γενομένους	ἄνδρας	καὶ κατορθοῦντας οὐκέτι ὁμοίως θαυμάζομεν,
[57]	ἀφίενται κἀν τούτοις δεδοίκασι τοὺς	ἄνδρας	οὐκ ἔλαττον ἢ ἐν ἐκείνοις,
[23]	ἐκείνους τοὺς καιροὺς ἐκακηγόρησεν ἁγίους	ἄνδρας;	Πολλοὶ καὶ πολλαχοῦ γῆς. Πῶς
[46]	μέχρι καὶ νῦν πολλὰ τοὺς	ἄνδρας	τοὺς ἑαυτῶν ἀναπείθουσι προσκρούειν τῷ
[75]	ὑπεύθυνος γίνεται ἀλλ´ ἔξεστι τοῖς	ἀνδράσι,	κἂν ἡ γυνὴ μὴ βούληται,
[84]	αὐτὴν τοῖς μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς	ἀνδράσι	παρρησίαν ἔχων τις, κἂν Νῶε
[73]	τέλειον ἀγόμεθα βίον καὶ τὸν	ἀνδράσι	προσήκοντα τὰ ἐπὶ τῆς γῆς
[17]	ἐκείνης ἀπαγαγὼν τῆς τροφῆς τῆς	ἀνδράσι	προσηκούσης ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν, οὐδὲν τὸ
[40]	τοιοῦτον. Πολλαὶ γὰρ ὁδοὶ τοῖς	ἀνδράσιν	ἐπινενόηνται ὅταν κολάζειν βούλωνται τὰς
[63]	παννυχίδες ἱεραί, πραότης, ἐπιείκεια, πενία,	ἀνδρεία,	ταπεινοφροσύνη, καρτερία— πάντων ἁπλῶς τῶν
[81]	βλαστάνουσαν τὰ καλά, ἐλευθερίαν, παρρησίαν,	ἀνδρείαν,	ζῆλον πεπυρωμένον, ἔρωτα τῶν οὐρανίων
[78]	οὐδὲ ἑστάναι μετὰ πολλῆς τῆς	ἀνδρείας.	Εἶτα ἐπειδὴ συνεῖδεν ἱκανὸν ὄντα
[79]	ἐκείνην τὴν ἀρετήν, ὅρα πόσης	ἀνδρείας,	πόσης φιλοσοφίας ἦν. Ὅτι δὲ
[7]	ἀπὸ τῆς ῥώμης καὶ τῆς	ἀνδρείας,	τὴν δὲ παρθένον πρᾶγμα οὕτω
[22]	πυρὸς ἄνωθεν ἁφθέντος δὶς πεντήκοντα	ἄνδρες	ἅμα τοῖς προεστῶσιν αὐτῶν ὑπέμενον.
[52]	σφοδρότητι. Ὥστε εἰ καὶ πάντες	ἄνδρες	ἐπέτρεχον τῷ γάμῳ, τὰς γυναῖκας
[84]	καὶ πραγμάτων ἐπιμέλειαν στρέφεσθαι, πότε	ἄνδρες	ἐσόμεθα, πότε πνεύματι ζήσομεν, πότε
[72]	γυναῖκας; Καὶ γὰρ αὐτοὶ οἱ	ἄνδρες	ταλαιπώρως ὑπὸ τῶν τοιούτων ἁλίσκονται.
[57]	γυναῖκες δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ	ἄνδρες	χαλεπὰς ἔχουσι τὰς φροντίδας. Τούτους
[35]	γὰρ τὸ πρᾶγμα παράβασίς ἐστιν	ἀνδρὶ	γενομένων ἡμῶν ἑτέρῳ« ὥστε οὐδεὶς
[28]	δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ	ἀνδρί.	Εἶτα ἑρμηνεύων αὐτὸ καὶ σαφέστερον
[1]	Οὐ γάρ εἰσιν ἡρμοσμέναι ἑνὶ	ἀνδρὶ	καθὼς ὁ μακάριος τοῦ Χριστοῦ
[39]	χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος, ἢ τῷ	ἀνδρὶ	καταλλαγήτω· καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ
[40]	γάρ φησιν, ἄγαμος ἢ τῷ	ἀνδρὶ	καταλλαγήτω. Ὁρᾷς αὐτὴν ἐν μέσῳ
[40]	γάρ φησιν, ἄγαμος ἢ τῷ	ἀνδρὶ	καταλλαγήτω. Τί οὖν, ἂν μηδέποτε
[52]	περιπεσεῖται. Οὐ γὰρ ἔστι τὴν	ἀνδρὶ	μέλλουσαν ὁμιλεῖν μὴ μετὰ τῆς
[60]	ἑτέρᾳ γυναικὶ ὡς λαμπροτέρῳ συνεζευγμένῃ	ἀνδρί.	Οὐ γάρ ἐστιν ὅμοιος αὐτῷ
[1]	νυμφαγωγὸς λέγων· Ἡρμοσάμην ὑμᾶς ἑνὶ	ἀνδρὶ	παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ Χριστῷ.
[55]	ἀπολαύουσα καὶ δεσπότῃ μᾶλλον ἢ	ἀνδρὶ	συνοικοῦσα οὕτω καὶ πράττειν καὶ
[75]	φησί, μεριμνᾷ πῶς ἀρέσει τῷ	ἀνδρί.	Σφόδρα συνετῶς οὐκ ἦλθεν ἐπὶ
[55]	μέτρου πείθοντος αὐτὴν ἐξισοῦσθαι τῷ	ἀνδρί.	Τί οὖν ἄν τις ποιήσειε
[54]	καὶ μετὰ βίας ὑποτετάχθαι τῷ	ἀνδρὶ	τοῦ μετὰ πάσης ἐξουσίας ἐπιτάττειν
[52]	μὲν παρὰ τοῦ τετρωμένου μάτην	ἀνδρός,	αἱ δὲ παρὰ τῶν μιαρῶν
[48]	~Ὅτι ἡ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ	ἀνδρὸς	αὐτὴ τούτου πορνεύοντος δώσει μειζοτέραν
[52]	πάλιν· Μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς	ἀνδρὸς	αὐτῆς, οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ
[39]	ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα γεγονυῖα, ἑνὸς	ἀνδρὸς	γυνή. Τὴν μὲν γὰρ ἁπλῶς
[24]	τῆς Σαπφείρας, ἐπὶ τοῦ ταύτης	ἀνδρός,	ἐπὶ τοῦ Χαρμί, ἐπὶ τοῦ
[73]	κτημάτων καὶ ἀνδραπόδων πλῆθος καὶ	ἀνδρὸς	θεραπείαν καὶ τὰ ἄλλα τὰ
[12]	μὲν οὖν τοῦ γυναῖκα ἀπὸ	ἀνδρὸς	μὴ χωρίζεσθαι, προλαβὼν αὐτὸς ἐνομοθέτησεν
[39]	ἀλλ´ ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸ	ἀνδρὸς	μὴ χωρισθῆναι· ἐὰν δὲ καὶ
[48]	Ἡ γὰρ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ	ἀνδρὸς	οὐ τῶν τῆς ἐγκρατείας μισθῶν
[46]	αὐτὴν καλεῖ ἡ γραφὴ τοῦ	ἀνδρός.	Πῶς οὖν, φησί, βοηθὸν αὐτὴν
[56]	μόνην, ἀλλὰ τρέμει μὲν ὑπὲρ	ἀνδρός,	τρέμει δὲ ὑπὲρ παίδων, τρέμει
[84]	τῆς αὐτῆς ἔτι μένειν σμικρότητος	ἀνδρωθέντας;	Τότε μὲν γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη
[47]	γυνὴ πρὸς τὴν τῶν μακαρίων	ἀνδρῶν	ἀρετὴν διαβαίνῃ. Οὐ γὰρ καλλωπιζομένη
[22]	καὶ παρὰ παίδων καὶ παρὰ	ἀνδρῶν	διασύρεσθαι, τίς τῶν ἀσθενεστέρων αἱρήσεται
[56]	ἐξεδόθησάν τινι τῶν μεγάλα δυναμένων	ἀνδρῶν,	εἶτα ἐξαίφνης πρὶν ἐπὶ τούτοις
[16]	καὶ παίδων κατορθώματα μᾶλλον ἢ	ἀνδρῶν.	Καὶ διὰ τοῦτο ἡμᾶς τελείους
[40]	ταῖς ἀλλήλων γυναιξὶν ἀδιακρίτως τῶν	ἀνδρῶν	κεχρημένων καὶ πάσαις ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων
[6]	κατὰ τῆς ἑαυτῶν κεφαλῆς τοσαύτην	ἀνεδέξαντο	ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι τὴν παρθενίαν οὐκ
[37]	καὶ τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως	ἀνεδέξατο	μάχην. Πῶς οὖν ἄν τις
[27]	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω. Διὰ ταῦτα	ἀνεδύετο,	διὰ ταῦτα οὐκ ἐθάρρει διαλεχθῆναι
[44]	ἀρετὴ δυσκατόρθωτος ἀλλ´ ὅτι κἂν	ἀνεκτὸν	ἦθος ἔχῃ ἡ συνοικοῦσα, ὁ
[74]	αὐτὸν οὐκ ἔνι περιβληθέντα ἅπαξ,	ἀνεκτότερον	αὐτὸν ποίησον. Ἔξεστι γάρ, ἂν
[52]	καὶ τὴν ἀθυμίαν οὐκ ἴσχυσαν	ἀνελεῖν.	Εἰσὶ δὲ οἳ καὶ μετὰ
[82]	μάχης καὶ στάσεως πᾶσαν ὑπόθεσιν	ἀνελεῖν.	Νῦν δὲ οὐ σφόδρα εὔκολον
[75]	ἑτέραις κολάσεσι κατατείνουσαι, τὴν δὲ	ἀνελευθερίας,	κολακείας, ὑποκρίσεως, μικροψυχίας, φροντίδων περιττῶν
[52]	τῆς ὀδύνης. Πολλοὶ γοῦν πολλάκις	ἀνελόντες	τὸν μοιχόν, τὸν θυμὸν καὶ
[13]	παρῆκε πράγματος τοσούτου παραίνεσιν, ἀλλ´	ἀνέμενε	πρώτους αὐτοὺς εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν
[47]	καὶ ὁ μακάριος Παῦλος οὐκ	ἀνενδότως	οὐδὲ δι´ ὅλου οὐδὲ ἐφεξῆς
[49]	τοιαύτας ἐπικουρίας, ὅταν ἐκ μακρᾶς	ἀνενέγκωσι	νόσου, ὅταν κίνδυνον διαφύγωσιν, ὅταν
[52]	τὸν ὑποπτευθέντα δυνήσεται. Τίς γὰρ	ἀνέξεται	γυναικὸς κελευούσης οἴκοι μένειν διὰ
[48]	ἐνθάδε θλῖψιν διαφυγεῖν; Καὶ τίς	ἀνέξεται	παρθενεύειν ἐπὶ τοιούτοις μισθοῖς; Τίς
[52]	τῆς εὐνῆς οὐδὲ μικρὸν ἀτρεμεῖν	ἀνέξεται	χρόνον, ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων ὑποκειμένων
[49]	Ῥωμαίους ἀπὸ τῶν παρόντων εἰς	ἀνεξικακίαν	ἐγύμναζεν. Ἡ γὰρ ἀσθενὴς καὶ
[47]	τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν καὶ τὴν	ἀνεξικακίαν	ἐπιδεικνύηται, τότε αὐτὸν δυνήσεται ἑλεῖν,
[49]	οὔτε περὶ παρθενίας οὔτε περὶ	ἀνεξικακίας	διαλεγόμενος. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν τὴν
[49]	τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ καὶ περὶ	ἀνεξικακίας	διαλεγόμενος ἐπὶ τὴν αὐτὴν τῆς
[34]	τῆς ψυχῆς ταμιείοις τὴν φλόγα,	ἀνέπαφον	δὲ τὴν διάνοιαν διατηρεῖν; Οὐδεὶς
[41]	ποιεῖν. Οὐ ταύτῃ δὲ μόνον	ἀνεπαχθῆ	τὸν λόγον εἰργάσατο καὶ ἡδὺν
[29]	προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς ἀνυπόπτως καὶ	ἀνεπαχθῶς	τοὺς ἐν τῷ γάμῳ μένοντας
[8]	μὴ γὰρ ἐπειδὴ σὲ τοιαῦτα	ἀνέπεισαν	μαίνεσθαι καὶ αὐτοὺς οὕτως διακεῖσθαι
[63]	διατεθρυμμένα ἀλλ´ ἄπλαστόν τινα καὶ	ἀνεπιτήδευτον	ἔχειν τὴν βάδισιν. Καὶ τὸν
[66]	καὶ διὰ τοῦ τῶν ἱματίων	ἀνεπιτηδεύτου	τῆς ἔνδον κοσμιότητος ἀφιεῖσαι τὴν
[78]	οὔτε καθικνεῖται αὐτῶν σφοδρῶς οὔτε	ἀνεπιτιμήτους	ἀφίησιν ἀλλὰ καθάπτεται μέν, ἀνυπόπτως
[82]	ὁ μὲν γεγαμηκὼς Ἀβραὰμ ἐν	ἀνέσει	καὶ τρυφῇ, οἱ δὲ παρθενεύσαντες
[68]	μὲν ἐξῇ μετ´ εὐκολίας καὶ	ἀνέσεως	τέρπεσθαι, οὐδὲ ἡδονὴν τὸ πρᾶγμα
[4]	χρημάτων ἀπολαύοντες καὶ τῆς ἄλλης	ἀνέσεως	τῆς βιωτικῆς. Ὑμῖν δὲ τὸ
[49]	ἄν. Τοὐναντίον μὲν οὖν καὶ	ἄνεσιν	ἔχοντα πολλὴν καὶ τρυφὴν τὸν
[41]	πρῶτον μὲν δι´ ἐντρεπτικῶν ῥημάτων	ἀνέστελλε	τὴν πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν φοράν,
[6]	δὲ τοῦ λόγου τὴν ἀκολουθίαν	ἀνέστρεψε,	τὴν μὲν δόξαν ἔξωθεν περικειμένη,
[56]	Πολλαὶ πολλάκις ἐγένοντο γονέων λαμπρῶν,	ἀνετράφησαν	μετὰ πολλῆς τῆς τρυφῆς, ἐξεδόθησάν
[17]	ἔχειν τὸ πρόσταγμα, ὡς τούτων	ἄνευ	ἀμφοτέρων οὐκ ἂν ἀρκέσειε νόμος
[27]	κατέγνω λαγνείαν ὁ Παῦλος ὡς	ἄνευ	γάμου μὴ δυναμένου λαγνείας ἀπέχεσθαι,
[52]	εἰς τοὺς παρόντας ἁπλῶς καὶ	ἀνευθύνους	ἀφίησιν ἀεὶ τὴν ὀργήν, κἂν
[52]	ἐξ ἴσης τὴν ἀκοὴν οὐκ	ἀνέχεται	διακρίνειν τοὺς συκοφάντας τῶν μὴ
[34]	τὸ πῦρ ἀγριαῖνον καὶ ἠχοῦν,	ἀνέχεται	καὶ στέγει τὴν φλόγα. Ἔτ´
[12]	ἄν τις πρὸς αὐτόν· οὐκ	ἀνέχομαι	εἶναι μετὰ τῆς ἀπίστου πιστὸς
[6]	ἡ μηδὲ πρὸς ἄνδρα ἀντιβλέψαι	ἀνεχομένη—	εἴ γέ τινές εἰσιν ἐν
[14]	τὰ δὲ ἑαυτῶν οὐδὲ ἐννοεῖν	ἀνεχόμενοι	καὶ ὑπὲρ μὲν τοῦ κοινοῦ
[8]	Μετὰ τῶν Ἰουδαίων; Ἀλλ´ οὐκ	ἀνέχονται	ἐκεῖνοι· καὶ γὰρ τὸν γάμον
[10]	τὰς διατριβὰς οὐδὲ ὄχλον ἐπιθυμιῶν	ἀνέχονται,	οὐδὲ σίτου δέονται καὶ ποτοῦ
[14]	Θεοῦ καὶ αὐτὴ καταλιποῦσα αὐτοὺς	ἀνεχώρησεν.	Ἕως μὲν γὰρ ἦσαν ἀνάλωτοι
[64]	λέγοντος ὅτι Μαστιχθέντες οἱ ἀπόστολοι	ἀνεχώρουν	ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου χαίροντες«
[44]	τοῦτον καὶ ἀπράγμονα ζῆν ὁ	ἀνήρ,	ἀλλ´ ὅταν ἴδῃ παῖδας περιεστῶτας
[40]	οὐδὲ ταύταις εἶναι, ὅταν ὁ	ἀνὴρ	ἀποθάνῃ. Εἰ γὰρ ἐξῆν καὶ
[38]	Καὶ πάλιν· Ἐὰν κοιμηθῇ ὁ	ἀνὴρ	αὐτῆς ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει
[52]	χαλεπαίνουσαν οἴσει καὶ δὶς ὁ	ἀνήρ.	Ἐὰν δὲ ἐπιμείνῃ συνεχῶς ἐγκαλοῦσα,
[40]	Τί οὖν ἐὰν μὲν ὁ	ἀνὴρ	ἐπιεικὴς ᾖ, ἡ δὲ γυνὴ
[52]	Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν ὁ	ἀνὴρ	ζηλοτυπῇ· ἂν δὲ ἐπὶ τὴν
[46]	καθάπερ οὖν οὐδὲ ὁ ταύτης	ἀνήρ.	Καὶ γὰρ ἐκεῖνον ὁ Θεὸς
[44]	ἐδεήθη καθ´ ἑαυτὸν ὢν ὁ	ἀνήρ.	Καὶ ταῦτα μὲν ὅταν κοσμία
[28]	τιμὴν τῷ δεσπότῃ. Ὁ δὲ	ἀνὴρ	κἂν τὴν ἁπάντων ἀργαλεωτέραν ἔχῃ
[47]	ἐκείνῳ. Τί οὖν, ἐὰν ὁ	ἀνὴρ	κατωφερὴς ᾖ, φησίν, ἐγὼ δὲ
[46]	τοῦτό φησιν ὁ σοφὸς ἐκεῖνος	ἀνήρ·	Μικρὰ πᾶσα κακία πρὸς κακίαν
[28]	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ´ ὁ	ἀνήρ·	ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ
[46]	εἰ μὴ σφόδρα ἦν ἐκεῖνος	ἀνήρ;	Οὐκ αὐτὴ τὸν Σαμψὼν ἀπώλεσεν;
[52]	δικαστήριον ἀγαγὼν κατέσφαξεν. Ὁ δὲ	ἀνὴρ	τὴν μὲν ἀπὸ τῶν νόμων
[33]	γυναῖκα ἐχέτω, τῇ γυναικὶ ὁ	ἀνὴρ	τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω, ἡ
[29]	πλεῖον τοῦ Τῇ γυναικὶ ὁ	ἀνὴρ	τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω« καὶ
[28]	ταῦτά φησιν; Τῇ γυναικὶ ὁ	ἀνὴρ	τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω· ὁμοίως
[41]	γεγαμηκότας καταναγκάζει. Κρατείτω« φησίν, ὁ	ἀνὴρ	τῆς γυναικός. Καὶ τί τῆς
[52]	τῇ πυρᾷ. Καὶ ὁ μὲν	ἀνὴρ	τοσούτοις συζῇ κακοῖς καὶ ὅταν
[29]	ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω« καὶ Ὁ	ἀνὴρ	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει«
[28]	αὐτὴν μοιχᾶσθαι« καὶ τὸ Ὁ	ἀνὴρ	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει«
[28]	ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ	ἀνὴρ	τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει,
[66]	ὅτῳ φέροιντο. Κἂν μὲν ὁ	ἀνὴρ	τύχῃ τὰς ἡμιόνους ἀπασχολήσας μικροψυχία
[63]	ἱματίων πολυτέλεια οὐδὲ χρωμάτων πολυτελῆ	ἄνθη	διάφορα οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν
[62]	προσώπου δυσδιάπλαστον τὰ τῶν ἱματίων	ἄνθη	πολὺ κάκιον ἀποφαίνει οὐκ ἀφιέντα
[47]	τὴν δόξαν κατὰ τὸν προφήτην	ἄνθος	εἶναι χόρτου νομίζῃ. Οὐ γὰρ
[49]	ἵστησι. Τοῦτο γάρ« φησί, ποιῶν	ἄνθρακας	πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
[34]	Οὐδεὶς γὰρ αὐτῇ συγχωρεῖ τοὺς	ἄνθρακας	τούτους ἔξω κενῶσαι, ἀλλ´ ὅπερ
[27]	ἐπιθυμιῶν δεῖ ψυχῆς. Ἐπὶ γὰρ	ἀνθράκων	δεῖ περιπατεῖν καὶ μὴ κατακαίεσθαι,
[49]	λελυπηκότων βλάβης εἰπών, οὐδὲ τῶν	ἀνθράκων	μνημονεύσας τοῦ πυρὸς ἀλλὰ πάντα
[34]	ἐκεῖνός φησι; Περιπατήσει τις ἐπ´	ἀνθράκων	πυρός, τοὺς δὲ πόδας οὐ
[52]	ἀτρεμεῖν ἀνέξεται χρόνον, ἀλλ´ ὥσπερ	ἀνθράκων	ὑποκειμένων οὕτως θορυβεῖται καὶ μεταστρέφεται·
[84]	ἀνδρωθέντας; Τότε μὲν γὰρ ἡ	ἀνθρωπίνη	καθ´ ἑαυτῆς ἔσχιστο φύσις καὶ
[11]	ἀκοὴν καὶ διάνοιαν ὑπερβαίνοντα τὴν	ἀνθρωπίνην.	Διόπερ ἐκείνους ἀφέντες— καὶ γὰρ
[12]	λέγω οὐχ ὁ κύριος, οὐκ	ἀνθρωπίνην	ἔδειξεν τὴν συμβουλήν. Πόθεν οὖν
[12]	καὶ οὐ διὰ τοῦτο φήσομεν	ἀνθρωπίνην	εἶναι τὴν ἀπόφασιν, οὕτω καὶ
[79]	παράδοξον καὶ μείζονα ἢ κατ´	ἀνθρωπίνην	συνήθειαν. Ὁ γὰρ εἷς ἄρτος«
[84]	κελεύομεν ἐπιδείκνυσθαι, οὕτω καὶ τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν ὁ Θεὸς ἐν τοῖς
[79]	γεννητοῖς γυναικῶν οὐκ ἐγήγερται, οὐδὲ	ἀνθρωπίνης	ἐδεήθη τροφῆς· οὐ γὰρ σῖτος
[12]	μὴ τὴν ἐμὴν γνώμην« ἀκούσας	ἀνθρώπινον	εἶναι νομίσῃς τὸν λογισμόν, τῇ
[12]	οὐ τοῦτο δεῖξαι βουλόμενος ὅτι	ἀνθρώπινον	ἦν τὸ λεγόμενον— πῶς γάρ;
[68]	ἑτέρα ἀταραξία τὴν ψυχήν, ἅτε	ἀνθρώπινον	μὲν οὐδὲν μεταχειρίζουσαν, διὰ παντὸς
[12]	πνεῦμα ἔχειν Θεοῦ« ἵνα μηδὲν	ἀνθρώπινον	ὑποπτεύσῃς εἶναι τῶν λεγομένων. Εἰ
[41]	εἰ ἔλεγεν, εἰ μὲν ἐξ	ἀνθρωπίνων	λογισμῶν ἐγὼ κινούμενος ταῦτα παρῄνουν,
[17]	οὖν; Οὕτως, φησίν, ἔμελλον ἅπαντες	ἄνθρωποι	γίνεσθαι; Εἴτε οὕτως εἴτε ἑτέρως
[8]	Θεοῦ« νῦν δὲ Οὗτοι οἱ	ἄνθρωποι	δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου
[14]	ἐποίησε τοὺς πρώτους ὅθεν ἅπαντες	ἄνθρωποι.	~Ὅτι οὐχ ὁ γάμος αὔξει
[7]	καὶ πάντα ὑπερβαῖνον τὰ ἐν	ἀνθρώποις	διὰ τὸν τῶν τριχῶν αὐχμὸν
[37]	ταῦτα ῥᾷστα καὶ φορητὰ τοῖς	ἀνθρώποις	ἔδοξεν εἶναι, μόνον ἵνα μὴ
[3]	τιθέντα ὑπὲρ αὐτῶν ἀλλὰ τὸν	ἀνθρωποκτόνον	τὸν τοῦ ψεύδους πατέρα. Διά
[46]	καὶ ὁμοίωσιν· Ποιήσωμεν« γάρ φησιν,	ἄνθρωπον	κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν
[14]	χρῆσιν τὴν ἡμετέραν, ἔπλασε τὸν	ἄνθρωπον	ὁ Θεὸς δι´ ὃν καὶ
[49]	γὰρ σαρκικοί ἐστε, καὶ κατὰ	ἄνθρωπον	περιπατεῖτε. Διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν
[59]	δέδοικεν. Θεὸς γάρ ἐστιν οὐκ	ἄνθρωπος,	δεσπότης οὐχ ὁμόδουλος. Καὶ τῶν
[14]	τοὺς ἐχθροὺς ἀφέντες— Ψυχικὸς γὰρ	ἄνθρωπος	οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος·
[84]	ὁ Παῦλος ἔλεγε· Ταλαίπωρος ἐγὼ	ἄνθρωπος,	τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ
[17]	τοῦ τέλους, τὸν δὲ Θεὸν	ἄνθρωπος	ὢν τὸν οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα,
[14]	πάντων τῶν ἐπὶ γῆς βασιλεύοντος	ἀνθρώπου	διὰ τοῦ μὴ γαμεῖν ἀφανισθέντος
[82]	ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ	ἀνθρώπου	ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε
[32]	οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ	ἀνθρώπου	μετὰ τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει
[13]	οὕτως ἐστὶν ἡ αἰτία τοῦ	ἀνθρώπου	μετὰ τῆς γυναικός, συμφέρει μὴ
[2]	γὰρ ὁ Θεὸς βούλεται πάντας	ἀνθρώπους	ἀπέχεσθαι γάμου, μάρτυς ὁ τὸν
[34]	ποῖόν ἐστι· Θέλω« φησί, πάντας	ἀνθρώπους	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν
[36]	σπουδῆς; Εἰπὼν γάρ· Θέλω πάντας	ἀνθρώπους	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν
[41]	ἐγκρατείας διαλεγόμενος, Θέλω« φησί, πάντας	ἀνθρώπους	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν
[2]	λαλοῦντα· Βούλομαι γάρ, φησίν, πάντας	ἀνθρώπους	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτὸν« ἐν
[35]	μέμνηται λέγων· Θέλω δὲ πάντας	ἀνθρώπους	εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν; Καίτοι
[50]	καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς	ἀνθρώπους	εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. Καὶ
[6]	τὸ δεινὸν ὅτι πρὸς μὲν	ἀνθρώπους	ἐπιείκειαν ἐνδείκνυται πολλήν, πρὸς δὲ
[14]	καὶ συλλήψεως. Οὔκουν πολλῷ μᾶλλον	ἀνθρώπους	ἐποίησεν ἂν γάμου χωρίς; Ὥσπερ
[11]	ἀσωμάτων οὐκ ἀφίησι λείπεσθαι δυνάμεων,	ἀνθρώπους	ὄντας εἰς τὸν αὐτὸν τῶν
[17]	ποιῆσαι τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς	ἀνθρώπους.	~Ὅτι οὐχ ἡ παρθενία τὸ
[15]	δυνήσεται ποιῆσαι πολλοὺς τοὺς ὄντας	ἀνθρώπους	οὐδὲ ἡ παρθενία, βουλομένου πολλοὺς
[24]	ὧν ἐγράψατέ μοι« φησί, καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι
[13]	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ἀντίθεσις τῶν
[27]	Παῦλος ἐποίησεν. Εἰπὼν γάρ· Καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι« ἀπεπήδησεν ἐπὶ
[12]	δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἀποδέξαιτο ἄν
[13]	ποιοῦμαι τὴν συμβουλὴν ὅτι καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ τί
[32]	τοῦτο γὰρ ἀρχόμενος ἔλεγε· Καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Διὰ τοῦτο
[29]	τὸ πρᾶγμα ἐπῄνεσεν εἰπών· Καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Ἐνταῦθα δὲ
[34]	τοῦτο καὶ ἀρχόμενος εἶπον· Καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. ~Ὅτι ἀναγκαίως
[27]	μόνον ἀφῆκε· Καλόν« γάρ φησιν,	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Περὶ δὲ
[26]	παρθένῳ κειμένων. Διὰ ταῦτα Καλὸν	ἀνθρώπῳ	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Τί οὖν
[47]	παρθενίαν εἰπεῖν, ἀλλὰ τί; Καλὸν	ἀνθρώπῳ	τὸ οὕτως εἶναι. Καὶ οὐδὲ
[14]	Τί δὲ κωλύσει τὸ τῶν	ἀνθρώπων	ἅπαν ἀφανισθῆναι γένος, τοῦ μὲν
[24]	μετὰ ἀνθρώπων μαστιγωθῆναι. Καὶ μετὰ	ἀνθρώπων«	γάρ φησιν, οὐ μαστιγωθήσονται« ὡς
[15]	ὁδοῦ δι´ ἧς τὸ τῶν	ἀνθρώπων	γένος αὐξήσει. Οὔτε γὰρ ὁ
[18]	ἡ παρθενία ποιεῖ τὸ τῶν	ἀνθρώπων	γένος ἐπιλείπειν ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία
[68]	ἅπαν ὡς εἰπεῖν τὸ τῶν	ἀνθρώπων	γένος, ὅταν μὲν ἐξῇ μετ´
[11]	ἀνθρώπων ποιεῖ. Τὸ δὲ τῶν	ἀνθρώπων	γένος τῶν μακαρίων ἐκείνων τῇ
[14]	ὑπὲρ μὲν τοῦ κοινοῦ τῶν	ἀνθρώπων	δεδοικότες γένους μή ποτε ἐπιλείπῃ,
[6]	αὐταῖς τοιαῦται— πρὸς τὸν τῶν	ἀνθρώπων	δεσπότην ἀναισχύντοις ὀφθαλμοῖς ὁρᾷ καὶ
[16]	ἀρχήν, ὅτε νηπιωδέστερον τὸ τῶν	ἀνθρώπων	διέκειτο γένος, τὴν ἐπιτεταμένην ταύτην
[37]	μὲν τὴν παρὰ πάντων τῶν	ἀνθρώπων	ἐξεταζέτω δόξαν, ἔπειτα καὶ τὰ
[5]	ἐστίν. Ἐκείνη μὲν γὰρ μέχρις	ἀνθρώπων	ἵστησι τὴν ἀδικίαν, αὕτη δὲ
[18]	τὸν Νῶε γενόμενος ἀφανισμὸς καὶ	ἀνθρώπων	καὶ κτηνῶν καὶ πάντων ἁπλῶς
[43]	ἀλλ´ ἄνωθεν εἰς τὸ τῶν	ἀνθρώπων	κατεφυτεύθη γένος καὶ πάλαι μὲν
[49]	γὰρ μᾶλλον οἱ σαρκικώτεροι τῶν	ἀνθρώπων	κατέχονται καὶ ταῦτα μᾶλλον δεδοίκασι.
[24]	χαλεπώτερα εἰργάσθαι μὴ ἀξιωθέντες μετὰ	ἀνθρώπων	μαστιγωθῆναι. Καὶ μετὰ ἀνθρώπων« γάρ
[60]	γυναῖκες; Τὸ γὰρ πλεῖστον τῶν	ἀνθρώπων	μέρος πενίαις συζῇ καὶ ταλαιπωρίαις
[10]	γῆς ὁ οὐρανός, ὅσον τῶν	ἀνθρώπων	οἱ ἄγγελοι, εἰ δὲ χρή
[22]	καὶ διαβαλλομένην ἑώρα παρὰ πάντων	ἀνθρώπων;	Οἱ μὲν γὰρ ἰσχυροὶ λίαν
[14]	εὐθύνας, ὑπὲρ δὲ τῆς τῶν	ἀνθρώπων	ὀλιγότητος οὐδὲ τὸν τυχόντα λόγον
[18]	ἀδίκοις ὄμμασι τὰς θυγατέρας τῶν	ἀνθρώπων,	οὐκ ἂν αὐτοὺς ὁ τοσοῦτος
[32]	προσλαβόντες ἀπώσθησαν. Εἰ οἱ θυμὸν	ἀνθρώπων	παῦσαι βουλόμενοι, τοσαύτῃ κέχρηνται τῇ
[14]	τοῦ γάμου καὶ τὸ τῶν	ἀνθρώπων	παύσεται γένος; Μύριαι μυριάδες ἀγγέλων
[11]	ὄντως αὐτὴν μετιόντας ἀγγέλους ἐξ	ἀνθρώπων	ποιεῖ. Τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων
[63]	καλὸς καὶ εὐπρεπὴς ὡς ἀντὶ	ἀνθρώπων	τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις καὶ τὸν
[49]	καὶ διὰ τὸ μάλιστα πάντων	ἀνθρώπων	ταύτην κατωρθωκέναι τὴν ἀρετήν, τὴν
[41]	φησιν, ἠγοράσθητε, μὴ γίνεσθε δοῦλοι	ἀνθρώπων«	τῆς δεσποτικῆς ἡμᾶς ἀναμνήσας εὐεργεσίας
[49]	καὶ ὅλως τοὺς πλείονας τῶν	ἀνθρώπων	τοῖς παρὰ πόδας εὕροι τις
[14]	τότε ἡ γῆ ἔρημος ἦν	ἀνθρώπων,	τοῦτο ὃ νῦν δεδοίκασιν οὗτοι
[8]	γὰρ ἂν εἴποιμι τὴν τῶν	ἀνθρώπων	φύσιν. Πῶς οὖν παρθένος ἡ
[64]	διὰ τὸν Χριστὸν πασχόμενα, κἂν	ἀνιαρὰ	ᾖ, ἡδονὴν ἔχει. Ὅταν δὲ
[67]	~Ὅτι τὸ πολλὰς ἔχειν θεραπαινίδας	ἀνιαρόν.	Ἀλλ´ ἴσως τὸ τῶν θεραπαινίδων
[52]	τὴν ἐσχάτην, ἄν τε νόσον	ἀνίατον	ἄν τε πῦρ ἄν τε
[47]	ἐγγὺς ἕστηκε, τοῦτον τὸν φόβον	ἀνιεὶς	καὶ λέγων· Ἐὰν δὲ καὶ
[38]	μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἀναπαύσας πάλιν	ἀνίησι,	τὴν δὲ οὐδὲ μικρὸν ἀναπνέουσαν
[14]	ἐῶντος ἀντὶ τῶν πιπτόντων ἑτέρους	ἀνίστασθαι;	Εἰ γὰρ τὸ καλὸν τοῦτο
[50]	βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς ἐπιθυμίας	ἀνοήτους	καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς
[8]	κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε τῆς	ἀνοίας	δι´ ἧς ὑμᾶς ὁ διάβολος
[34]	παρθένον ὁ Παῦλος, οὐκ ἀφίησιν	ἀνοιγῆναι	τὰς πύλας αὐτῇ, κἂν σφόδρα
[49]	φιλοσοφίας ὁδὸν καὶ τὰς θύρας	ἀνοῖξαι	τῆς καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ δυσκολώτατον
[84]	μὴ μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀποδημίαν	ἀνόνητα	ἀποδυρώμεθα.
[3]	πάντας ἀπώλεσαν ἐνταῦθα μὲν αὐτοὺς	ἀνονήτοις	καὶ ἀφορήτοις βαρύνοντες πόνοις, ἐκεῖ
[75]	περιττῆς καὶ τῆς φροντίδος τῆς	ἀνονήτου	οὐκ ἀπὸ τῆς φύσεως ὁρμᾶται
[75]	ὑποκρίσεως, μικροψυχίας, φροντίδων περιττῶν καὶ	ἀνονήτων	πληροῦσαι. Ἀλλὰ μιᾷ ῥήσει πάντα
[25]	τοῦτο καλὸν ὅτι βαστάζει καὶ	ἀνορθοῖ	τὸν καταπίπτειν μέλλοντα. Ἀλλὰ τί
[22]	καὶ καταβαίνειν ἐκέλευον πρὸς αὐτούς,	ἀντ´	ἐκείνου πῦρ κατελθὸν ἅπαντας αὐτοὺς
[55]	θεράπαινα μὲν ἀντὶ γαμετῆς καὶ	ἀντ´	ἐλευθέρας γίνεται δούλη, καὶ τὴν
[38]	κόνιν· ἀπόστηθι καὶ φύγε τὸν	ἀνταγωνιστήν·	ἀλλ´ ἀνάγκη λοιπὸν δυοῖν θάτερον
[38]	μὴ καταβάλῃς, μηδὲ ὑποσκελίσῃς τὸν	ἀνταγωνιστὴν	ἀλλὰ παραχώρει τῆς νίκης αὐτῷ;
[62]	καὶ αἰσχρὸν καὶ λιμώττοντα παρωσάμενος	ἀνταγωνιστήν,	οὕτω τὴν τοῦ προσώπου δόξαν
[38]	θεαταὶ καθέζωνται καὶ εἰσάγηται ὁ	ἀνταγωνιστὴς	καὶ ἀντιπαρατάττηται, τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν
[52]	ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως καὶ οὐκ	ἀνταλλάξεται	οὐδενὸς λύτρου τὴν ἔχθραν οὐδὲ
[44]	τὴν μὲν ἐκβάλλειν, τὴν δὲ	ἀντεισάγειν	κεκώλυτο. Καὶ οὐ τοῦτο μόνον
[30]	τὰς μὲν ἐκβάλλειν, τὰς δὲ	ἀντεισάγειν—	τοσαύτην ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος πρόνοιαν
[47]	ἡ γυνὴ βοηθός. Τί οὖν	ἀντεροῦμεν	τῷ Παύλῳ, φησί, λέγοντι· Τί
[63]	μὲν καλὸς καὶ εὐπρεπὴς ὡς	ἀντὶ	ἀνθρώπων τὰς ἀσωμάτους δυνάμεις καὶ
[57]	ἀρτίου καὶ ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε	ἀντὶ	ἄρρενος θῆλυ. Καὶ γὰρ καὶ
[57]	ἧττον, μήποτε λελωβημένον καὶ ἀνάπηρον	ἀντὶ	ἀρτίου καὶ ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε
[55]	δὲ ἄνδρα πλουτεῖν, θεράπαινα μὲν	ἀντὶ	γαμετῆς καὶ ἀντ´ ἐλευθέρας γίνεται
[9]	οὐκ ἀφιεὶς ἀγριαίνειν τὴν φύσιν.	Ἀντὶ	γὰρ προβόλων προστήσας τὴν ἔννομον
[79]	μὲν στέγης εἶχον τὸν οὐρανόν,	ἀντὶ	δὲ κλίνης τὴν γῆν, ἀντὶ
[42]	τοῦ συμβουλεύω Γνώμην δίδωμι« λέγων,	ἀντὶ	δὲ τοῦ ὡς διδάσκαλος Ὡς
[79]	ἀντὶ δὲ κλίνης τὴν γῆν,	ἀντὶ	δὲ τραπέζης τὴν ἐρημίαν. Καὶ
[79]	ἄλλου τῶν τοιούτων τινός, ἀλλ´	ἀντὶ	μὲν στέγης εἶχον τὸν οὐρανόν,
[42]	πολλῆς φειδοῦς τοῖς ῥήμασι κέχρηται,	ἀντὶ	μὲν τοῦ συμβουλεύω Γνώμην δίδωμι«
[84]	δωρεά· ἄνδρας γὰρ αὕτη τελείους	ἀντὶ	νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ οὖν ἡμεῖς
[44]	εὐορκοῦντα ὀμνύναι καὶ ὀφθαλμὸν ἐξορύξαι	ἀντὶ	ὀφθαλμοῦ καὶ μισῆσαι τὸν ἐχθρὸν
[38]	ταύτην ῥῆξαι τὴν φωνὴν ἀλλ´	ἀντὶ	ταύτης ἐκείνην τὴν φοβερὰν ὅτι
[9]	δεόμενοι ταύτης τῆς ἀσφαλείας ἀλλ´	ἀντὶ	ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις, χαμευνίαις, τῇ
[64]	χρησταῖς σφόδρα γίνεται κοῦφον. Διὸ	ἀντὶ	τῆς εὐρυχώρου καὶ πλατείας τὴν
[65]	καλεῖν. Καὶ ὁ Θεὸς δὲ	ἀντὶ	τιμωρίας αὐτὸ καὶ ἀρᾶς ἐπέθηκε
[49]	καιρὸς συνεσταλμένος ἐστί« λέγων. Καὶ	ἀντὶ	τοῦ εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς ἀστράψαι
[78]	τοῦτο πληκτικώτερον ἦν. Διὸ ἕτερον	ἀντὶ	τούτου προσέθηκε παραμυθούμενος αὐτὸν καὶ
[63]	ἐκείνων κοσμεῖ τὰς ψυχὰς ἀλλ´	ἀντὶ	τούτων νηστεῖαι, παννυχίδες ἱεραί, πραότης,
[54]	οὐκ οὔσης οὐδὲ πόθου, ἀλλ´	ἀντὶ	τούτων φόβου καὶ ἀνάγκης τίνος
[14]	δὲ λόγου τούτου οὐκ ἐῶντος	ἀντὶ	τῶν πιπτόντων ἑτέρους ἀνίστασθαι; Εἰ
[49]	τῆς γῆς ἐχαρίζετο ἀγαθά. Καὶ	ἀντὶ	τῶν πονηρῶν δὲ πράξεων οὐ
[63]	δὲ καθαρὸς καὶ διειδὴς ὡς	ἀντὶ	τῶν σωματικῶν τὰ ἀσώματα κάλλη
[6]	καὶ ἡ μηδὲ πρὸς ἄνδρα	ἀντιβλέψαι	ἀνεχομένη— εἴ γέ τινές εἰσιν
[34]	τῇ παρθενίᾳ τὸν γάμον παραβαλεῖν;	Ἀντιβλέψαι	δὲ ὅλως; Ἀλλ´ οὐκ ἀφίησιν
[78]	καρδίᾳ αὐτοῦ« Τοῦτο δὲ πρὸς	ἀντιδιαστολὴν	εἴρηται τοῦ εὐκόλως καὶ εὐχερῶς
[75]	τοιαύτας καὶ τοσαύτας ἔχειν τὰς	ἀντιδόσεις	ἀλλὰ καὶ τῇ φύσει κουφοτέραν
[49]	τῇ τοῦ λελυπηκότος βλάβῃ τὴν	ἀντίδοσιν	ἵστησι. Τοῦτο γάρ« φησί, ποιῶν
[41]	τινα καὶ παράδοξον δουλείας ἐπινοήσας	ἀντίδοσιν·	καὶ καθάπερ ὑπὸ δεσποτῶν φυγάδες
[52]	ποιεῖν ἀλλὰ πάντα ἀκριβῶς συναγαγὼν	ἀντίθες	ταύτῃ τῇ λύπῃ καὶ οὐδὲ
[14]	καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	~Ἀντίθεσις	τῶν τὴν παρθενίαν ἐκβαλλόντων καὶ
[52]	τάξιν προεμένην αὐτοῖς τὴν ἐκείνων	ἀντιλαβεῖν.	Πότε οὖν ἀδακρυτὶ διαγαγεῖν δυνήσεται;
[44]	καὶ ἀμύνασθαι τὸν ἀδικοῦντα καὶ	ἀντιλοιδορήσασθαι	τῷ λοιδορουμένῳ καὶ χρημάτων ἐπιμελήσασθαι
[2]	ἐπίχειρα; Ὅτι ἐκεῖνοι μὲν ἵνα	ἀντινομοθετήσωσι	τῷ Θεῷ τὴν παρθενίαν εἵλοντο,
[16]	καὶ τελειότερα περιθέσθαι ἐκέλευσεν, οὐκ	ἀντινομοθετῶν	ἑαυτῷ ἀλλὰ καὶ σφόδρα ἀκολουθῶν.
[34]	τούτῳ σφοδρότερος γίνηται, τῷ τὸν	ἀντίπαλον	μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχειν ἀνακωχῆς. Οὐχ
[38]	καὶ εἰσάγηται ὁ ἀνταγωνιστὴς καὶ	ἀντιπαρατάττηται,	τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν ὁ τῶν
[47]	συνδεθέντα σοι τὴν ἀρχήν· κἂν	ἀντιπέσῃς	καὶ διακόψῃς, οὐ μόνον οὐκ
[8]	δύναισθε τῶν ἀπὸ τοῦ πράγματος	ἀντιποιεῖσθαι	ἐπαίνων. Τὸ γὰρ τῶν ἀπηγορευμένων
[51]	πάντα συγκεχώρητο, ἔστιν ἕτερα τούτων	ἀντίρροπα	εἰς ἀθυμίας καὶ ὀδύνης λόγον,
[65]	μόνων τοῦ γάμου οὐκ ἔστιν	ἀντίρροπα.	Τί γάρ, εἰπέ μοι, παρὰ
[69]	οὖν ἄν τις ἔχοι τούτων	ἀντίρροπον	τῶν κακῶν ἡδονὴν εἰπεῖν; Ποίαν
[84]	νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου	ἀντιστρατευόμενον	τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου
[53]	ἄφατον αἴρονται καὶ τὴν τάξιν	ἀντιστρέφουσι	καὶ πάντα ἄνω καὶ κάτω
[37]	κατ´ αὐτῶν, ὅταν αὐτὴ μηδὲν	ἀνύῃ.	Ἀλλ´ ὅμως ἅπαντα ταῦτα ῥᾷστα
[45]	τρυφῶν καὶ πολλὰ μεριμνῶν τις	ἀνύοι	τοῦτο εἴτε ἀσκούμενος καὶ ταλαιπωρῶν
[39]	τὸ μὴ βούλεσθαι πονεῖν οὐκ	ἀνύουσιν.	Ἀλλ´ ὅμως οὐδὲ οὕτως αὐτοὺς
[78]	ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν ἀλλὰ καθάπτεται μέν,	ἀνυπόπτως	δὲ καὶ λανθανόντως καὶ ἐν
[29]	καὶ τῇ προσευχῇ. Ὁρᾷς πῶς	ἀνυπόπτως	καὶ ἀνεπαχθῶς τοὺς ἐν τῷ
[13]	χρὴ ἑτέρῳ τινὶ τρόπῳ καὶ	ἀνυπόπτως	τὸ θελῆσαι καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας
[33]	σατανικοὺς καὶ τὴν ἀκρασίαν« καὶ	ἀνυπόπτως	τὸ τῆς παρθενίας ἐγκώμιον ἐργαζόμενος
[45]	Αὐτὸς γὰρ ἓν μόνον ἐπέταξεν	ἀνύσαι	τὸν κατὰ τοῦ διαβόλου πόλεμον
[2]	παρθενίαν εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ ἵνα	ἀνύσωμεν	αὐτοῦ τὸ θέλημα τοῦτο πράττομεν.
[45]	καὶ πολεμεῖν ὡς τὰ αὐτὰ	ἀνύσων	ἐκείνοις τοῖς οὐδενὶ τούτων ἐμπεπλεγμένοις
[49]	μὲν οὐδὲ βραχεῖαν μνήμην πεποίηται	ἄνω	δὲ καὶ κάτω τῆς ἀπαλλαγῆς
[34]	καὶ ἀφορήτους τὰς τρικυμίας, πάντα	ἄνω	καὶ κάτω κυκῶν, ὥστε τῇ
[53]	τὴν τάξιν ἀντιστρέφουσι καὶ πάντα	ἄνω	καὶ κάτω ποιοῦσιν. Οὐ γὰρ
[43]	Οἱ γὰρ βουλόμενοι γαμεῖν ταύτην	ἄνω	καὶ κάτω στρέφουσι. Δεύτερον δὲ
[39]	τοὺς πειρασμούς, διὰ τὴν ἀκρασίαν;	Ἄνω	μὲν γὰρ ταῦτα ἅπαντα τίθησιν,
[38]	θεάτρου συγκροτουμένου καὶ θεωρούντων μὲν	ἄνωθεν	ἀγγέλων, ἀγωνοθετοῦντος δὲ τοῦ Χριστοῦ,
[22]	τὸν τούτου διδάσκαλον ὑπὸ πυρὸς	ἄνωθεν	ἁφθέντος δὶς πεντήκοντα ἄνδρες ἅμα
[43]	Οὐ γὰρ νῦν πρῶτον ἀλλ´	ἄνωθεν	εἰς τὸ τῶν ἀνθρώπων κατεφυτεύθη
[58]	ἐμπορίαν· μᾶλλον δὲ τὸν λόγον	ἄνωθεν	ἐξετάσωμεν. ~Ὅτι εὔκολον ἡ παρθενία.
[52]	νόμων διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν δὲ	ἄνωθεν	καὶ τῇ τοῦ Θεοῦ τετήρηται
[27]	καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων τῆς	ἄνωθεν	ῥοπῆς. Ἐὰν« γὰρ μὴ κύριος
[53]	ἀρχή. Τί οὖν ταύτης τῆς	ἀνωμαλίας	χεῖρον γένοιτ´ ἄν; Καὶ σιωπῶ
[37]	κἀγώ. Οὐκ ἴσχυσας εἰς τὴν	ἀνωτάτω	κορυφὴν ἀναβῆναι; Τῆς γοῦν μετ´
[64]	ἀλλὰ διὰ τὸ τῶν θλίψεων	ἀνωτέρους	εἶναι καὶ μηδὲν πάσχειν ὑπ´
[47]	αὐτὸν δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´ ὅταν	ἀνωτέρω	γενομένη πάντων τῶν παρόντων πραγμάτων
[36]	κατετόλμησαν πόνων. Εἰ δὲ καὶ	ἀνωτέρω	λέγων· Θέλω πάντας εἶναι ὡς
[75]	ἀγαγεῖν τὴν φιλοσοφίαν. Τὸ γὰρ	ἀνωτέρω	λεχθέν· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους« περὶ
[76]	διαπορήσειεν ἄν τις εἰκότως, πῶς	ἀνωτέρω	λύσιν δεσμῶν τὸ πρᾶγμα καλῶν
[40]	καὶ τὴν ἄσπονδον μάχην. Καὶ	ἀνωτέρω	μὲν ἔλεγε· Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους
[81]	καταφρονήσει ῥᾳδίως. Τούτων δὲ γενόμενος	ἀνωτέρω	πᾶσι μετὰ παρρησίας διαλέξεται οὐδένα
[56]	πείρας καὶ τῆς προσδοκίας ἕστηκεν	ἀνωτέρω.	~Περὶ τῶν παντὶ γάμῳ προσόντων
[65]	τέξῃ τέκνα. Ἡ δὲ παρθένος	ἀνωτέρω	ταύτης ἕστηκε τῆς ὠδῖνος καὶ
[57]	τόκοι καὶ παιδία. Μᾶλλον δὲ	ἀνωτέρω	τὸν λόγον ἀγάγωμεν καὶ τὰ
[29]	Οὐ γὰρ ἤρκει διὰ τῶν	ἀνωτέρω	τοῦτο σεμνότερον ἐνδειξάμενον μέχρις ἐκείνου
[82]	ὁ λαχὼν αὐτοὺς κόλπος, ἀλλ´	ἀξία	πολλῷ μείζων ἐκείνης· τοὺς γὰρ
[20]	μετιέναι καὶ κακίζων τὰ πολλῶν	ἄξια	στεφάνων δικαίως ἂν παρὰ πάντων
[6]	προσεοικός. Διὰ γὰρ τοῦτο δακρύων	ἄξιαι	καὶ θρήνων πολλῶν, ὅτι οὐκ
[34]	διάβολος εὕρῃ, πόσων ἂν εἶεν	ἄξιαι	στεφάνων αἱ μηδὲ παρὰ τὴν
[24]	κακίζοντες καὶ οἱ παρὰ τὴν	ἀξίαν	αὐτὸν ἐπαίροντες. Ἀμφοτέρους γὰρ ὁ
[78]	αἰτίαν ἐπαγαγὼν οὐ σφόδρα κατηγορίας	ἀξίαν.	Εἰπὼν γὰρ Ὃς δὲ ἕστηκεν
[37]	οὖν ἄν τις αὐτὴν κατ´	ἀξίαν	θαυμάσειεν ὅταν οἱ μὲν ἄλλοι
[62]	ἐκάκισε πολλάκις ὥσπερ παρὰ τὴν	ἀξίαν	κοσμουμένην αὐτοῖς. Ἂν μὲν γὰρ
[2]	εὐχαριστίαν ἀποδοῦναι τῷ Θεῷ τὴν	ἀξίαν.	Μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὕτω δυνατόν.
[42]	χάριτός ἐστιν, οὐ τοῦ κατ´	ἀξίαν.	Ὥστε εἰ μὴ ἦν σφόδρα
[35]	τῶν ἀποστόλων« ὥσπερ τι τῆς	ἀξίας	αὐτοῦ μεῖζον φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται ταχέως
[46]	δὲ μεῖναι ἐπὶ τῆς οἰκείας	ἀξίας,	καθάπερ οὖν οὐδὲ ὁ ταύτης
[29]	ταύτην καιρίαν εὑρήσει τῆς ἀποστολικῆς	ἀξίας	τὴν παραίνεσιν. Διὰ τί γὰρ
[41]	ἠλεημένος ὑπὸ κυρίου πιστὸς εἶναι«	Ἄξιον	δὲ ἐνταῦθα θαυμάσαι τοῦ μακαρίου
[13]	καὶ μείζονος ἠξιώθησαν τῆς δωρεᾶς.	Ἄξιον	δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο διὰ τί
[30]	παραινεῖ ὁ ἀπόστολος συνουσίας ἀπέχεσθαι.	Ἄξιον	δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο, τί δήποτε,
[47]	τῶν λόγων διὰ τοῦτο γεγένηται.	Ἄξιον	δὲ καὶ αὐτὰ λοιπὸν ἐξετάσαι
[78]	μετὰ τὴν τοσαύτην παραίνεσιν αἰσχύνης	ἄξιον	εἶναι νομίζειν, ὃ τῶν οὐρανῶν
[78]	εἶναι νομίζειν, ὃ τῶν οὐρανῶν	ἄξιόν	ἐστι καὶ τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας
[80]	μὲν γὰρ καὶ πολλῶν στεφάνων	ἄξιον	καὶ τὸ τῆς τῶν ἐπιθυμιῶν
[34]	λόγοις. ~Ὅτι θαυμαστὸν καὶ πολλῶν	ἄξιον	στεφάνων ἡ παρθενία. Εἰ γὰρ
[1]	καὶ εὐτελὲς καὶ οὐδεμιᾶς τιμῆς	ἄξιον	τὸ μὴ τοῖς ἀδελφοῖς ἀπεχθάνεσθαι,
[21]	ψυχὰς τίνος οὐκ ἔσται κολάσεως	ἄξιος;	Εἰ μέρος μικρὸν τῆς κατὰ
[54]	καὶ ἀνάγκης τίνος ὁ τοιοῦτος	ἄξιος	ἔσται γάμος λοιπόν; ~Ὅτι ἀφόρητον
[45]	ἅπερ αὐτοῖς διεξήλθομεν; Οὔκουν πλείονος	ἄξιος	ἔσται τιμῆς, φησίν, ὁ μετὰ
[42]	γέγονεν ἐκείνου. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ	ἄξιος	ἤμην, φησί, κατηξιώθην τῆς πίστεως
[1]	τέλειος εἶναι καὶ τῶν οὐρανῶν	ἄξιος,	μὴ στῇς μεχρὶ τούτου μόνον
[78]	ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου	ἄξιος.	Ὅταν γάρ τι μετίωμεν τῶν
[1]	ἤδη διὰ τοῦτο καὶ στεφάνων	ἀξίου	σαυτόν. Οὐ γὰρ τοσοῦτον ἀπαιτῶ
[42]	ὡς πιστευθεὶς τὸ εὐαγγέλιον, ὡς	ἀξιωθεὶς	εἶναι κῆρυξ τῶν ἐθνῶν, ὡς
[30]	συνταφέντας τῷ Χριστῷ, τοὺς υἱοθεσίας	ἀξιωθέντας,	τοὺς εἰς τοσαύτην ἀναχθέντας τιμὴν
[24]	τὸ πάντων χαλεπώτερα εἰργάσθαι μὴ	ἀξιωθέντες	μετὰ ἀνθρώπων μαστιγωθῆναι. Καὶ μετὰ
[1]	ἡμῖν ἀρκεῖν πρὸς τό τινος	ἀξιωθῆναι	τιμῆς. Πῶς γὰρ ὅταν τῶν
[9]	μὴ καθαιρεῖν τὸ τῆς παρθενίας	ἀξίωμα	ἀλλὰ πολλῷ σεμνοτέραν ἀποφαίνειν αὐτήν.
[74]	ἱκανὸν δεῖξαι τὸ τῆς παρθενίας	ἀξίωμα;	Ὅσον γὰρ τοῦ Θεοῦ πρὸς
[39]	καταλέγεσθαι εἰς τὸ τῶν χηρῶν	ἀξίωμα,	ὅταν μηδέπω ᾖ τοῦτο καταδεξαμένη.
[11]	πνεύματι. Εἶδες τῆς παρθενίας τὸ	ἀξίωμα;	Πῶς τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς
[39]	τῶν πασχόντων ἐστὶ καὶ συγγνώμης	ἀξίων.	Ἀλλὰ τί; Εἰ δὲ οὐκ
[17]	οὐδαμοῦ μὲν διαμαρτάνοντα, πάντα δὲ	ἀξίως	τῆς οἰκείας οἰκονομοῦντα σοφίας περιεργάσῃ
[1]	τοῦ μὴ μοιχεύειν στεφανοῦσθαι οὐκ	ἀξιώσομεν,	οὕτως οὐδὲ ὑπὲρ τοῦ μὴ
[76]	ἡμῖν ἐν τῇ κατὰ Θεὸν	ἀπ´	αὐτῆς γίνεται πολιτείᾳ. Οὐ γὰρ
[57]	ἡδονῆς πλείων ὁ φόβος, μήποτε	ἀπ´	αὐτῆς τῆς ἑσπέρας ἀηδής τις
[57]	ὕστερον καταφρονηθῆναι φορητόν· ὅταν δὲ	ἀπ´	αὐτῆς, ὡς ἂν εἴποι τις,
[25]	πρὸς τὸν οὐ δεόμενον τῆς	ἀπ´	αὐτοῦ βοηθείας; Ἐνταῦθα γὰρ οὐκέτι
[17]	ἐκεῖνο τὸ πῦρ καὶ τὴν	ἀπ´	αὐτοῦ τῷ σώματι προσγενομένην ἀσθένειαν,
[12]	οὖν ἄρξασθαι τοῦ λόγου καλόν;	ἀπ´	αὐτῶν τοῦ κυρίου ῥημάτων, ὧν
[40]	τούτου πρὸς ἕτερον καὶ πάλιν,	ἀπ´	ἐκείνου πρὸς ἄλλον μεταπηδᾶν, τί
[35]	τῆς χάριτος ἐπιφανείσης ὅλον ἐμαυτὸν	ἀπ´	ἐκείνου πρὸς ταύτην μετέθηκα. Οὐκέτι
[4]	μετὰ τῶν ἄλλων ἀκούσεσθε· Ἀπέλθετε	ἀπ´	ἐμοῦ εἰς τὸ πῦρ τὸ
[24]	δαιμόνων κολάζεσθαι. Πορεύεσθε« γάρ φησιν,	ἀπ´	ἐμοῦ εἰς τὸ σκότος τὸ
[20]	πρὸς τὰ καλὰ τῶν πραγμάτων	ἀπ´	ἐναντίας διακείμενος τῆς γνώμης μετὰ
[37]	καὶ παστάδες γαμήλιοι καὶ θόρυβος	ἀπ´	ἐναντίας τῷ προτέρῳ, ὥσπερ ὑποκριτῶν
[52]	οὐδὲν τῆς τοιαύτης αὐτὸν ζάλης	ἀπαγαγεῖν	δυνήσεται· ἀλλὰ παντὸς μὲν χρηστοῦ,
[78]	συνεβούλευσας ταύτης ἀπαλλαγέντα τῆς ὑποψίας,	ἀπαγαγεῖν	τοῦ γάμου τὴν αὑτοῦ θυγατέρα;
[17]	παῖδας ἂν εἴ τις ἐκείνης	ἀπαγαγὼν	τῆς τροφῆς τῆς ἀνδράσι προσηκούσης
[46]	Οὐδὲ ἐγὼ τοῦτο ἂν εἴποιμι,	ἄπαγε,	ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἐπὶ τούτῳ
[1]	Οὐκ ἐπειδὴ ὁ κύριος ἄδικος	ἄπαγε—	ἀλλ´ ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγνώμονες καὶ
[42]	οὐκ ἀμφιβάλλων περὶ τοῦ πράγματος	ἄπαγε—	ἀλλὰ τῇ τῶν ἀκουόντων κρίσει
[76]	Οὐ τὴν παρθενίαν βρόχον ἐκάλεσεν—	ἄπαγε—	ἀλλὰ τὸ μετὰ βίας καὶ
[77]	πραγματεύηται καὶ μερίμνας ἔχῃ βιωτικάς—	ἄπαγε—	ἔξω ταύτην ἑλκύσας τοῦ τῶν
[34]	οὖν ἆρα τὸ πρᾶγμα ἐξέωσεν;	Ἄπαγε.	Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς παρθένου
[69]	τὸ σιτεῖσθαι πολλὰ πολλάκις ἡδύ.	Ἄπαγε.	Καὶ γὰρ ὅταν καρηβαρίαι καὶ
[9]	Σὺ δέ, φησίν, οὐ κωλύεις;	Ἄπαγε·	μή ποτε τὰ αὐτά σοι
[75]	ὑφάνταις καὶ τῇ λοιπῇ θεραπείᾳ;	Ἄπαγε.	Οὐδὲν τούτων εἰς νοῦν βάλλεται
[32]	τὴν ἡμέραν καταλλάξοντες, εἰκότως ἡμᾶς	ἀπάγει	τῆς ἡδονῆς ἐκείνης μονονουχὶ λέγων·
[30]	Τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος αἰνιττόμενος	ἀπάγει	τῆς μίξεως καὶ τῇ λέξει
[36]	μαθητὰς ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονοῦντας	ἀπάγει	τῆς τοιαύτης ἡδονῆς λέγων· Μὴ
[49]	προτρέπει εἰς παρθενίαν αὐτοὺς καὶ	ἀπάγει	τοῦ γάμου. Συνεῖδε γὰρ τοῦτο
[74]	ταῖς φροντίσι καὶ τῶν πνευματικῶν	ἀπάγοντα;	Διὰ γὰρ τοῦτο, φησίν, εἶπον·
[37]	φήσας αὐτῷ, καὶ πρὸς τοὺς	ἀπάγοντας	αὐτὸν τοῦ θρηνοῦ δυσχεράνας, πολλάκις
[57]	τῆς φροντίδος λυθείσης ὁ τῆς	ἀπαιδίας	εὐθέως ἐπεισέρχεται φόβος καὶ πρὸς
[1]	δεῖ εἴ γε μέλλοιμεν μισθὸν	ἀπαιτεῖν.	Μὴ γὰρ ἐπειδὴ σέ, φησίν,
[1]	τῶν φαύλων ἀναχωρήσεως δυνήσονται μισθὸν	ἀπαιτεῖν;	Ὥσπερ γὰρ ἡμεῖς ὑπὲρ τοῦ
[14]	καὶ τῶν μικροτάτων ἕνεκεν ἀκριβεῖς	ἀπαιτεῖσθαι	τὰς εὐθύνας, ὑπὲρ δὲ τῆς
[1]	κείμενα τοῖς ἐργάταις τῶν ἀγαθῶν	ἀπαιτεῖτε	ἔπαθλα; Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[17]	περιεργάσῃ καὶ τῶν προσταγμάτων εὐθύνας	ἀπαιτήσεις	καὶ οὐ παραχωρήσεις τῷ τῆς
[83]	οὐ τὸ αὐτὸ τῆς ἀρετῆς	ἀπαιτούμεθα	μέτρον ἡμεῖς τε κἀκεῖνοι. Νῦν
[84]	ἡμετέρους ὅταν ἡβήσωσι, πολλῷ μείζονα	ἀπαιτοῦμεν	τὰ κατορθώματα καὶ ἃ ποιοῦντας
[47]	καλλωπιζομένη οὐδὲ τρυφῶσα οὐδὲ προσόδους	ἀπαιτοῦσα	τὸν ἄνδρα χρημάτων οὐδὲ πολυτελὴς
[29]	δεικνὺς οὐ μετὰ σφοδρότητος τοῦτο	ἀπαιτοῦσαν,	ὅτε μάλιστα καὶ μετὰ πολλῆς
[1]	ἀξίου σαυτόν. Οὐ γὰρ τοσοῦτον	ἀπαιτῶ	μόνον φιλοφροσύνης μέτρον ἐγώ, ἀλλὰ
[70]	Ἆρα διὰ τὴν στρωμνὴν τὴν	ἁπαλήν;	Καὶ μὴν ἐπὶ ἐδάφους ἢ
[73]	ἀφεῖναι, τότε τῆς εὐτελείας ἐκείνης	ἀπαλλαγεῖσα	καὶ τῆς ταπεινότητος, οἰκίας προστασίαν
[78]	Διὰ τί μὴ συνεβούλευσας ταύτης	ἀπαλλαγέντα	τῆς ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου
[40]	φησίν. Ἔχεις δευτέραν λύσιν καὶ	ἀπαλλαγήν.	Τίνα ταύτην; Ἀνάμενε τὸν ἐκείνου
[52]	Πόθεν τῶν κακῶν εὕρῃ τὴν	ἀπαλλαγήν,	τοῦ λιμένος αὐτῇ προσκεχωσμένου καὶ
[28]	τῆς γυναικὸς κείσεται γνώμῃ ταχέως	ἀπαλλαγῆναι	σπουδάσει τῆς πικροτάτης δουλείας, μᾶλλον
[69]	ἕλοιτο σκληραγωγίαν ὑπὲρ τῆς τούτων	ἀπαλλαγῆς;	~Ὅτι χρησιμώτερον καὶ ἥδιον τὸ
[1]	γάμον νομίσαντες τῆς τῶν ἐναγῶν	ἀπαλλαγῆς	τὰ κείμενα τοῖς ἐργάταις τῶν
[49]	ἄνω δὲ καὶ κάτω τῆς	ἀπαλλαγῆς	τῶν ἐν βίῳ μνημονεύει δυσχερῶν.
[57]	οὐχὶ μετὰ τούτων κἀκείνης αὐτὸν	ἀπαλλάξαι	δυνησόμεθα τῆς αἰτίας. Ποίας δὴ
[16]	παντὸς καὶ μηδέποτε τῆς εὐτελείας	ἀπαλλάξαι	ἐκείνης, τοῦτο ἐναντιουμένου σφόδρα ἦν
[17]	σώματι προσγενομένην ἀσθένειαν, τότε λοιπὸν	ἀπαλλάξας	αὐτοὺς τῶν δυσαρέστων σιτίων ἐπὶ
[73]	οὖν ἐκεῖ λοιπὸν ἀπιέναι χρὴ	ἀπαλλάξωμεν	ἑαυτοὺς τῆς φροντίδος τῆς εὐτελοῦς.
[8]	οὐ μόνον τῆς τῶν φαύλων	ἀπαλλάττει	δόξης ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν
[39]	ἕως γὰρ ἂν αὐτὸ τιμωρίας	ἀπαλλάττῃ,	πᾶσαν κατάγνωσιν καὶ πάντα ὀνείδη
[66]	ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ καὶ τὰ	ἀπαλλάττοντα	καὶ τὰ περιβάλλοντα τὴν γυναικείαν
[49]	ἡμῖν ἀποδίδωσι τὰς ἀμοιβὰς τοσούτων	ἀπαλλάττουσα	πόνων καὶ φροντίδων. Μετὰ δὲ
[80]	καὶ τῆς ἄλλης δυσκολίας ἡμᾶς	ἀπαλλάττουσα.	~Πόσον ἡ ἀκτημοσύνη καλόν. Ὁ
[10]	ἐγκωμίοις λυμαίνονται, οὕτως ὁ διαβολῆς	ἀπαλλάττων	αὐτὸν οὐ τοῦτον μᾶλλον ἢ
[19]	τῆς ἀκαθαρσίας καὶ τῆς ἀνάγκης	ἀπαλλάττων	ἐκείνης καὶ ἐν ἁγιασμῷ καὶ
[6]	μετ´ ἐκείνης καὶ τὸ λοιπὸν	ἅπαν	ἀπόλλυσι σῶμα. Εἰ τοίνυν παρθενίας
[14]	δὲ κωλύσει τὸ τῶν ἀνθρώπων	ἅπαν	ἀφανισθῆναι γένος, τοῦ μὲν θανάτου
[71]	πλεονέκτας καὶ δουλοπρεπεῖς καὶ πρὸς	ἅπαν	εἰπεῖν τῶν χρησίμων καὶ ἀναγκαίων
[68]	καὶ οὐ δύναμαι συνιδεῖν πόθεν	ἅπαν	ὡς εἰπεῖν τὸ τῶν ἀνθρώπων
[3]	γνώμην δὲ δίδωμι. ~Ὅτι σατανικῆς	ἀπανθρωπίας	τὸ βδελύττεσθαι γάμον. Ἀλλ´ οὐδὲ
[15]	καὶ ταῦτα καὶ τὰ ἀλλὰ	ἅπαντα,	αἱ πόλεις, αἱ τέχναι, ἡ
[55]	οὕτω καὶ πράττειν καὶ πάσχειν	ἅπαντα	ἀναγκάζεται. Εἰ δὲ καὶ ἐξ
[29]	ῥήματα. Εἰ δὲ τὸν σκόπον	ἅπαντα	ἀναπτύξειε καὶ ταύτην καιρίαν εὑρήσει
[45]	τῶν πολλῶν λόγος πρὸς τοιαῦτα	ἅπαντα	ἅπερ αὐτοῖς διεξήλθομεν; Οὔκουν πλείονος
[81]	ἡμῖν ἐνθεῖναι τὴν ἀρίστην τὴν	ἅπαντα	βλαστάνουσαν τὰ καλά, ἐλευθερίαν, παρρησίαν,
[52]	μὲν ἀπελήλαται πᾶσα, κατηφείας δὲ	ἅπαντα	γέμει καὶ πένθους καὶ ἀηδίας.
[52]	μιαρῶν θεραπόντων— φυλακαί, προφυλακαί, καὶ	ἅπαντα	δέους καὶ τρόμου μεστά. Οὐ
[74]	καὶ σφόδρα εὐκολωτέρα. Καὶ ταῦτα	ἅπαντα	διὰ τῶν ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν λόγων·
[27]	ταύτην; Ὅταν τὰ παρ´ ἑαυτῶν	ἅπαντα	εἰσενέγκωμεν, λογισμὸν ὑγιῆ, νηστείας καὶ
[49]	περιβάλλει πολλοῖς, τὸν δὲ καρπὸν	ἅπαντα	ἐν τῷ μέλλοντι ταμιεύεται χρόνῳ.
[15]	τῶν χρειῶν ὄχλος. Ταῦτα γὰρ	ἅπαντα	ἐπισυρόμενος εἰσήλασεν ὁ θάνατος μεθ´
[57]	ἀρχὴν ταῦτα συνέπεσεν. Ἐὰν δὲ	ἅπαντα	μένῃ τὰ χρηστὰ βέβαια, ὁ
[27]	πῶς οὐκ εὔηθες λίαν; Ταῦτα	ἅπαντα	ὁ Παῦλος συνειδὼς ἔλεγεν· Ἕκαστος
[57]	μεριμνᾶν δὲ ἀνάγκη καὶ φροντίζειν	ἅπαντα.	Οὔπω γὰρ ὄντος τοῦ κληρωθησομένου
[79]	λαχόντας, ὡς ἀθανασίαν μετειληφότας, οὕτως	ἅπαντα	ποιεῖν παρεσκεύαζεν. ~Τί τὸ εὔσχημον
[57]	σκληρόν, μὴ ἄνανδρον. Ταῦτα γὰρ	ἅπαντα	συμβαίνειν μὲν οὐκ ἀνάγκη ταῖς
[8]	ἀκάθαρτον ὁ γάμος, ἀκάθαρτα μὲν	ἅπαντα	τὰ δι´ αὐτοῦ τικτόμενα ζῷα,
[76]	βρόχον ὑμῖν ἐπιβάλω« τοῦτό ἐστιν·	ἅπαντα	τὰ καλὰ τῆς παρθενίας εἶπον
[30]	ἀτόπων ἦν Ἰουδαίους μέν— οἷς	ἅπαντα	τὰ σωματικὰ διατετύπωτο, οἷς καὶ
[37]	αὐτὴ μηδὲν ἀνύῃ. Ἀλλ´ ὅμως	ἅπαντα	ταῦτα ῥᾷστα καὶ φορητὰ τοῖς
[35]	παραβάσεως οὐκ εἰδὼς φόβον, ἀκινδύνως	ἅπαντα	ταῦτα φιλοσοφεῖς πρὸς ἡμᾶς. Καὶ
[76]	ἀπέδειξα, καὶ μετὰ ταῦτα ὅμως	ἅπαντα	τὴν αἵρεσιν ὑμῖν ἐπιτρέπω τοῦ
[39]	ἀκρασίαν; Ἄνω μὲν γὰρ ταῦτα	ἅπαντα	τίθησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπειδὴ σφόδρα
[24]	λόγου πρὸς τοὺς σωφρονοῦντας αὐτὸν	ἅπαντα	τρέψωμεν, πάλιν ἐπὶ τὸν μακάριον
[22]	αὐτούς, ἀντ´ ἐκείνου πῦρ κατελθὸν	ἅπαντας	αὐτοὺς κατέφαγε τῶν θηρίων οὐχ
[73]	τοίνυν ὡς εἰς τοὺς αἰῶνας	ἅπαντας	ἐνθάδε μενοῦντες, οὕτως πᾶσαν σπουδὴν
[52]	καὶ ἀποπηδᾷ καὶ δυσχεραίνει πρὸς	ἅπαντας	καὶ εἰς τοὺς παρόντας ἁπλῶς
[17]	Τί οὖν; Οὕτως, φησίν, ἔμελλον	ἅπαντες	ἄνθρωποι γίνεσθαι; Εἴτε οὕτως εἴτε
[14]	καὶ ἐποίησε τοὺς πρώτους ὅθεν	ἅπαντες	ἄνθρωποι. ~Ὅτι οὐχ ὁ γάμος
[56]	ἧττον αὐτῶν. Κἂν μὲν προαπέλθωσιν	ἅπαντες	ἀφόρητον τὸ πένθος, ἂν δὲ
[37]	παραβαινόντων οὐχ ἧττον τοὺς τοιούτους	ἅπαντες	ἐκτρέπονται, ὡς εἰπεῖν, οὔτε φίλους
[14]	γὰρ τὸ καλὸν τοῦτο ζηλώσαιμεν	ἅπαντες	καὶ μὴ ἁψαίμεθα γυναικός, πάντα
[47]	πρὸς ἐπέραστον πρᾶγμα τὸν γάμον	ἅπαντες	τρέχουσι, δείκνυσιν ὅτι τῶν δεδεμένων
[22]	ἧττον ἐκείνων. Ταῦτ´ οὖν ἐννοήσαντες,	ἅπαντες	ὑμεῖς οἱ τῆς παρθενίας ἐχθροί,
[11]	ταῖς δὲ τῆς ἐκκλησίας παρθένοις	ἀπαντήσεται	τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα ἀγαθά,
[49]	αὐταῖς ἀποκείμενα καλά, πῶς εἰς	ἀπάντησιν	τὰς λαμπάδας λαβοῦσαι μετὰ δόξης
[76]	οἰκίας ἐπιμέλειαν καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ἅπερ ὁ γάμος ἐπισύρεσθαι εἴωθεν.
[28]	Ὁ δὲ ἀνὴρ κἂν τὴν	ἁπάντων	ἀργαλεωτέραν ἔχῃ γυναῖκα, στέργειν ἀναγκάζεται
[52]	ὑποψίας ἔχειν ἀεί, τί τῶν	ἁπάντων	αὐτὸν παραμυθήσασθαι δύναιτ´ ἄν; Ἄν
[52]	αὐτῷ βοηθοῦντας τοὺς νόμους τὴν	ἁπάντων	αὐτῷ φιλτάτην εἰς δικαστήριον ἀγαγὼν
[76]	φείδεται ἡμῶν καὶ διὰ τούτων	ἁπάντων	δεικνὺς τὸ κοῦφον αὐτοῦ καὶ
[70]	Οὗτοι δὲ ἐν χρείᾳ τούτων	ἁπάντων	καθιστάμενοι πρότερον οὕτως αὐτῶν μετέχουσιν,
[52]	ὀφείλοντα εἶναι παραμυθίαν τῶν λυπηρῶν	ἁπάντων	καὶ ὅθεν προστασίαν ἐχρῆν προσδοκᾶν,
[20]	ἐκεῖνοι ποιοῦσι, δικαίως ἂν ταῖς	ἁπάντων	καταδικάζοιτο ψήφοις ὡς τῆς φύσεως
[81]	ἔχων ὡς πάντα κατέχων, οὗτος	ἁπάντων	καταφρονεῖ καὶ παρρησίᾳ κέχρηται πολλῇ
[73]	τῆς μητρὸς πολλὴν τῶν παιδικῶν	ἁπάντων	ποιεῖται φροντίδα καὶ κιβώτιον ἐν
[40]	κεχρημένων καὶ πάσαις ἁπλῶς ἀναμεμιγμένων	ἁπάντων;	Πῶς δὲ οὐκ ἂν καὶ
[44]	τῷ τὴν ἄδειαν τῶν εἰρημένων	ἁπάντων	τὴν ἄφατον ταύτην καὶ πολλὴν
[27]	καὶ γενναίων, καὶ πρὸ τούτων	ἁπάντων	τῆς ἄνωθεν ῥοπῆς. Ἐὰν« γὰρ
[82]	τῶν χρημάτων καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	τὸ εὐπρόσεδρον διασῶσαι; Πρῶτον μὲν
[49]	τὸν γάμον εὑρήσομεν. Καὶ πρῶτον	ἁπάντων	τὸ μετὰ πάσης ἀδείας τὴν
[58]	μετὰ τρυφῆς καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ὧν ἄρτι διῆλθον καὶ εἰς
[74]	διαρρῆξαι αὐτὸν οὐκ ἔνι περιβληθέντα	ἅπαξ,	ἀνεκτότερον αὐτὸν ποίησον. Ἔξεστι γάρ,
[28]	τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ εἰσελθόντα	ἅπαξ	δουλεύειν ἀνάγκη λοιπὸν ἕως ἂν
[37]	πλέον ὅσον τὴν μὲν οὐδὲ	ἅπαξ	ἐπιθυμία κατεπάλαισε, σὲ δὲ κρατήσασα
[56]	δέδοικε θανάτου μόνον, καίτοι γε	ἅπαξ	μέλλουσα ἀποθανεῖσθαι, οὐδὲ ὑπὲρ μιᾶς
[52]	διὰ τῶν ῥημάτων ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´	ἅπαξ	μὲν αὐτὴν ἴσως χαλεπαίνουσαν οἴσει
[52]	διαβολαῖς δυνατωτέραν ποιοῦσιν. Ἡ γὰρ	ἅπαξ	τῇ μοχθηρᾷ ταύτῃ νόσῳ κατασχεθεῖσα
[42]	ῥημάτων τούτων, οἱόνως ἔλεγε· μὴ	ἀπαξιώσητε	συμβουλὴν δέξασθαι παρ´ ἐμοῦ· οὐδὲ
[41]	Ὁρᾷς τὴν ἀνάγκην καὶ τὴν	ἀπαραίτητον	δουλείαν, τὸν ἑκατέρους περιβάλλοντα δεσμόν;
[21]	κατὰ νόμον ἀσκήσεως ὑποτεμνόμενός τις	ἀπαραίτητον	ἔχει τὴν κόλασιν, ὁ τὴν
[40]	ἡ τοῦ γάμου δουλεία καὶ	ἀπαραίτητος.	Τί οὖν ἐὰν μὲν ὁ
[57]	δὲ πολὺς μεταξὺ γένηται χρόνος,	ἀπαρρησίαστος	ἡ γυνὴ ὥσπερ αὐτὴ κυρία
[62]	ποικιλία καὶ ὁ λοιπὸς κόσμος	ἅπας	καθάπερ τις ἀθλητὴς γενναῖος εὐεκτῶν
[78]	μετίωμεν τῶν τῷ Θεῷ δοκούντων,	ἅπας	ὁ κωλύων ἐχθρὸς ἔστω καὶ
[57]	μὲν οὐκ ἀνάγκη ταῖς γαμουμέναις	ἁπάσαις,	μεριμνᾶν δὲ ἀνάγκη καὶ φροντίζειν
[84]	τῆς παρθενίας καὶ τὴν ἄλλην	ἅπασαν	ἀσκεῖν ἀρετήν, ἵνα μὴ μετὰ
[8]	ἐξύβρισας καὶ τὴν κτίσιν διέβαλες	ἅπασαν.	Εἰ γὰρ ἀκάθαρτον ὁ γάμος,
[6]	ἔξωθεν περικειμένη, τὴν δὲ ἀτιμίαν	ἅπασαν	ἔνδον ἔχουσα. Τοῦτο γάρ ἐστι
[1]	τοῦτο τὸ μέρος— ἀλλὰ τοὺς	ἅπασαν	ἐπελθόντας ἀρετὴν τούτους εἰς τὴν
[32]	τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὴν διάνοιαν	ἅπασαν	ἐπιστρέψαντες πρὸς ἐκείνους, οὕτω ποιοῦνται
[73]	αὐτὴ κέκτηται καὶ τὴν ἐξουσίαν	ἅπασαν	ἔχει, καὶ τοσαύτην ὑπὲρ τῆς
[73]	τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν δόξαν	ἅπασαν.	Ἡρμόσθημεν γὰρ καὶ ἡμεῖς νυμφίῳ
[41]	ἀναγκάζεσθαι καὶ ἄκοντα θάτερον φέρειν	ἅπασαν	ἱκανὴ συσκιάσαι τρυφήν. Διὰ τοῦτο
[75]	γυνὴ μὴ βούληται, περικόψαι τρυφὴν	ἅπασαν	καὶ τὸν περιρρέοντα τῶν φροντίδων
[68]	ταύτης τῆς τρυφῆς καὶ πῶς	ἅπασαν	σύγκρισιν ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος
[26]	στεφάνων. Οὐ γὰρ εἴασεν αὐτοῦ	ἅπασαν	φανῆναι τὴν ἰσχὺν οὐδὲ σφόδρα
[76]	εἶναι, τῆς σπουδῆς καὶ σχολῆς	ἁπάσης	εἰς πολλὰ μεριζομένης, εἰς ἄνδρα
[68]	λαμπρότερος ἐκεῖνός ἐστι καὶ μερίμνης	ἁπάσης	ἐλευθέραν ἀφίησι τὴν ψυχήν. Ὅτι,
[37]	ἐνίκησας, ἐκείνη δὲ καθαρὰν ἥττης	ἁπάσης	ἔχει τὴν νίκην καὶ τῷ
[5]	αἱρετικῶν παρθενία. Καὶ γὰρ ἀσελγείας	ἁπάσης	ἡ τῶν αἱρετικῶν σωφροσύνη χείρων
[17]	πτερῶν καὶ τῆς ἰσχύος προσγενομένης	ἁπάσης	μετὰ ἀσφαλείας λοιπὸν τῆς πτήσεως
[73]	ἐνδείας καὶ τῆς ἄλλης φιλοσοφίας	ἁπάσης	τῆς ἐκεῖ χρησιμευούσης ἡμῖν. Ὥσπερ
[52]	βούλοιντο, ἔξεστιν αὐτοῖς μετὰ ἀδείας	ἁπάσης	τότε, καὶ τὴν ὑποψίαν ταῖς
[23]	τιμωρίας διὰ τῶν ἐκείνοις συμβάντων	ἅπασι	διαλέγεται λέγων ὅτι κἂν ἐν
[46]	καὶ πετεινοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις	ἅπασι	ζῴοις κατακλυσθέντες ἀπώλοντο; Οὐχ αὕτη
[46]	Θεὸς ὑπετέμετο μέρος, τὸν φοβερὸν	ἅπασι	καθάπερ δεσπότην, ὥσπερ οἰκέτην ἀγνώμονα
[52]	λόγος ἀπέδειξε. Τί οὖν; φησίν,	ἅπασι	τοῦτο πρόσεστι τοῖς γάμοις; Ἀλλ´
[35]	πλέον ἔχειν ζητῶν ἀλλ´ ἐν	ἅπασιν	αὐτοὺς ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω
[46]	τὴν ἀρχὴν καὶ τοῖς θηρίοις	ἅπασιν	ἐπίφοβος ἦν. Πάντα γὰρ πρὸς
[8]	δὲ οὐκέτι. Ἐνταῦθα μὲν γὰρ	ἅπασιν	ἐφεξῆς τὸ πρᾶγμα βδελυρὸν εἶναι
[44]	τούτοις καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἡ συγκατάβασις ἦν. Μετὰ δὲ
[39]	τῷ γάμῳ φησί· δῆλον γὰρ	ἅπασιν	ὅτι αὐτὴ ἥμαρτε καὶ ἁμαρτίαν
[75]	διαίτῃ, τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν,	οὐκέτι θατέρῳ λοιπὸν ὁ ἕτερος
[66]	ὁ ἀνὴρ τύχῃ τὰς ἡμιόνους	ἀπασχολήσας	μικροψυχία καὶ μάχη καὶ πολλὴ
[57]	ἀτίμων τινά, μὴ αὐθάδη, μὴ	ἀπατεῶνα,	μὴ ἀλαζόνα, μὴ θρασύν, μὴ
[46]	γάρ; ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ ἀτόπῳ καὶ	ἀπάτῃ	ἁλοὺς καὶ μὴ κρατήσας ἡδονῆς—
[59]	τὸν νυμφίον οὐδὲ μή τινα	ἀπάτην	ὑπομείνῃ δέδοικεν. Θεὸς γάρ ἐστιν
[15]	τί γὰρ μὴ πρὸ τῆς	ἀπάτης	ὁ γάμος ἐφάνη; Διὰ τί
[24]	πραγμάτων πίστιν δυσωπηθέντες παύσωνται λοιπὸν	ἀπατῶντες	ἑαυτοὺς ὡς οὐ δώσοντες δίκην
[36]	προστίθησι, μὴ θαυμάσῃς. Οὐ γὰρ	ἀπαυθαδιζόμενος	τοῦτο ποιεῖ ἀλλ´ ἱκανὴν εἶναι
[52]	οὐκ εὐθέως ἐπὶ τὸ βάραθρον	ἀπαχθήσεται;	Οὔτε οὖν τούτοις δυνήσεται ἑαυτὴν
[84]	ἀλλ´ εἰς τὸ τῆς γεέννης	ἀπαχθήσεται	πῦρ· κἂν αὐτὸν παρακαλῇ τὸν
[21]	ὀρθὴν ἐπὶ τὸ τῆς γεέννης	ἀπαχθήσεται	πῦρ, ὁ τὴν ἰσάγγελον ταύτην
[76]	καλὰ τῆς παρθενίας εἶπον καὶ	ἀπέδειξα,	καὶ μετὰ ταῦτα ὅμως ἅπαντα
[60]	ἐν τούτοις τρυφᾶν ὡς καὶ	ἀπεδείξαμεν	ἐν τοῖς πρόσθεν λόγοις. ~Ὅτι
[74]	ταῦτα ἅπαντα διὰ τῶν ἔμπροσθεν	ἀπεδείξαμεν	λόγων· Ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ
[2]	πολὺν καὶ ὑπέρογκον τὸν ἀγῶνα	ἀπέδειξε.	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος
[82]	λοιπὴ τῆς ψυχῆς ἀρετὴ λαμπρὸν	ἀπέδειξε	καὶ ταύτας ἡ λοιπὴ κακία
[52]	ὥσπερ οὖν καὶ ὁ λόγος	ἀπέδειξε.	Τί οὖν; φησίν, ἅπασι τοῦτο
[62]	ἄμορφος ᾖ καὶ δυσειδής, ἀτερπεστέραν	ἀπέδειξεν	οὕτω μᾶλλον αὐτήν. Ἡ γὰρ
[84]	γὰρ τοὺς μὲν ἐκ δεξιῶν	ἀπεδέξατο,	τοὺς δὲ ἐξ εὐωνύμων κατεδίκασεν,
[39]	κρεῖττον τὸ γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι·	ἀπεδέξω	τὸ ἡδύ, ἐπῄνεσας τὴν συγχώρησιν,
[14]	αἰχμάλωτοι γενόμενοι τὴν βασιλικὴν ταύτην	ἀπεδύσαντο	στολὴν καὶ τὸν οὐράνιον ἀπέθεντο
[1]	δοθέν, καὶ διπλῆν τὴν παρακαταθήκην	ἀπέδωκεν.	Μέχρι τίνος οὖν οὐ στήσεσθε
[78]	ἐν πόσει. Καὶ πάλιν· Εἰ	ἀπεθάνετε	ἐν Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων
[14]	ἀπεδύσαντο στολὴν καὶ τὸν οὐράνιον	ἀπέθεντο	κόσμον, ἐδέξαντο δὲ τὴν ἀπὸ
[15]	δι´ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν	ἀπείθειαν	τὴν ἡμετέραν. Διὰ τί γὰρ
[52]	χωρὶς καὶ θρήνων καὶ ὀδυρμῶν;	Ἀπειλαὶ	καὶ ὕβρεις καὶ λοιδορίαι διὰ
[36]	χάρισμά ἐστι, τίνος ἕνεκεν αὐταῖς	ἀπειλεῖς	λέγων ὅτι Ἔχουσι κρίμα ὅτι
[21]	οὐ ῥῆμα ψιλόν ἐστιν ἀλλ´	ἀπειλή	τις ἄφατον ἡμῖν καὶ ἀσύγγνωστον
[40]	Ὁρᾷς αὐτὴν ἐν μέσῳ δυοῖν	ἀπειλημμένην	πολέμων; Ἢ γὰρ τὴν ἀπὸ
[41]	πῶς δύο ἀναγκαίων καὶ ἐναντίων	ἀπειλημμένος,	τοῦ τε συστῆσαι τὸ ἑαυτοῦ
[17]	πυρετοῦ κατέχωνται, τῆς στερεᾶς αὐτοὺς	ἀπείργει	τροφῆς, ὅταν δὲ ἀποθῶνται ἐκεῖνο
[39]	ἁμαρτίαν ἀφόρητον. Ἀλλὰ περὶ τῆς	ἀπειρογάμου	μὲν ἔτι, οὔπω δὲ οὐδὲ
[5]	τῷ Θεῷ μάχεται καὶ τὴν	ἄπειρον	ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς αὐτὸν
[17]	οὐ παραχωρήσεις τῷ τῆς σοφίας	ἀπείρῳ;	Καὶ πῶς οὐκ ἐσχάτης ταῦτα
[58]	τῆς παρθένου τοιαῦτα, ἀλλὰ πολλὴν	ἄπεισιν	ἐντεῦθεν ἔχουσα τὴν ἐμπορίαν· μᾶλλον
[79]	ἐποίησεν. Τί γὰρ τῶν ἀγγέλων	ἀπεῖχον,	εἰπέ μοι, ὁ Ἡλίας, ὁ
[79]	παρθενία; ~Ὅτι τῶν ἀγγέλων οὐδὲν	ἀπεῖχον	οἱ περὶ τὸν Ἡλίαν καὶ
[5]	Εἰ γὰρ καὶ φροντίδας βιωτικὰς	ἀπελαύνειν	τούτου χρὴ τοῦ νυμφῶνος ὡς
[9]	τολμῶντας κολάζω καὶ τοῦ πληρώματος	ἀπελαύνω	τῆς ἐκκλησίας, τοὺς δὲ τοῦτο
[4]	τούτων κολάζεσθαι ὑπὲρ ὧν ἐνταῦθα	ἀπέλαυσαν.	Ὁ δὲ πενίαν μὲν ἑκούσιον
[21]	ὅτι καὶ αὐτὴ τῶν αὐτῶν	ἀπέλαυσεν	ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως οὕτως
[58]	ταύτης τῆς πολλῆς ἡδονῆς ἔχοντες	ἀπελεύσονται	ἐκεῖ; Τὸ γὰρ πολλοὺς παῖδας
[82]	ἀλλ´ εἰς τὴν γέενναν αὐτὴν	ἀπελεύσονται,	καὶ δηλοῦσιν αἱ τοῦ νυμφῶνος
[84]	εὐωνύμων κατεδίκασεν, ἐπήγαγε λέγων· Καὶ	ἀπελεύσονται	οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ
[52]	ὁστισοῦν ἕτερος. Καὶ ἡδονὴ μὲν	ἀπελήλαται	πᾶσα, κατηφείας δὲ ἅπαντα γέμει
[68]	δωμάτιον καὶ κραυγὴ πᾶσα ἐκποδὼν	ἀπελήλαται,	ὥσπερ δὲ ἐν εὐδίῳ λιμένι
[38]	στεφανωθέντα ἢ πεσόντα καὶ καταισχυνθέντα	ἀπελθεῖν.	Ἐν παιδοτρίβῳ μὲν γὰρ καὶ
[82]	εἰς τοὺς ἐκείνου κόλπους εὔχονται	ἀπελθεῖν.	Τίς σοι τοῦτο εἶπεν, ὦ
[4]	καὶ μετὰ τῶν ἄλλων ἀκούσεσθε·	Ἀπέλθετε	ἀπ´ ἐμοῦ εἰς τὸ πῦρ
[8]	τῷ πράγματι φιλοτιμήσεσθε ἀλλ´ οὐκ	ἀπελθόντες	κλαύσετε ἑαυτοὺς καὶ θρηνήσετε τῆς
[37]	πρὸς τοὺς παρακαλοῦντας ἐγκώμια τῆς	ἀπελθούσης	διελθὼν καὶ τὸν βίον ἀβίωτον
[37]	τῆς ὠμότητος; Οὐδὲν παρὰ τῆς	ἀπελθούσης	ἠδικημένη— τί λέγω ἠδικημένη; Τοὺς
[66]	Καὶ ὅταν μὲν εἰς πόαν	ἀπενεχθῆναι	συμβῇ— συμβαίνει δὲ τοῦτο καθ´
[56]	μὲν μένωσιν, οἱ δὲ ἀώροις	ἀπενεχθῶσι	θανάτοις, οὐδὲ οὕτως καθαρὰν εὕροι
[27]	Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι«	ἀπεπήδησεν	ἐπὶ τὸν γάμον εὐθέως, Ἕκαστος
[52]	μαγγάνων, τὸν ἀπὸ τῶν φαρμάκων	ἅπερ	αἱ πορνευόμεναι γυναῖκες κατασκευάζουσιν. Εἰσὶ
[20]	δέ τις ἑκὼν ταῦτα τολμήσειεν	ἅπερ	ἄκοντες ἐκεῖνοι ποιοῦσι, δικαίως ἂν
[45]	πολλῶν λόγος πρὸς τοιαῦτα ἅπαντα	ἅπερ	αὐτοῖς διεξήλθομεν; Οὔκουν πλείονος ἄξιος
[76]	ἐπιμέλειαν καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	ἅπερ	ὁ γάμος ἐπισύρεσθαι εἴωθεν. ~Ὅτι
[57]	συγκεκλήρωται φύσει τῷ γάμῳ καὶ	ἅπερ	οὐδεὶς ἂν οὔτε ἑκὼν οὔτε
[19]	τῆς παρθενίας ὑπεροχὴν καὶ πάντα	ἅπερ	ὑμῖν εἴρηται σκήψεις καὶ προφάσεις
[11]	φροντίδων διὰ τὸ εὐπρόσεδρον καὶ	ἀπερίσπαστον.	Εἰ δὲ μὴ δύνανται εἰς
[49]	τοῖς οὐρανοῖς δωρεάς, ὧν ἑαυτὴν	ἀπεστέρησε,	Θλῖψιν« φησί, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν
[49]	δὲ ἀπὸ τῆς παρθενίας ἑαυτὴν	ἀπεστέρησε	στεφάνων, τῶν μεγάλων καὶ ἀπορρήτων
[9]	ἐπαινεῖσθαι μετ´ ἐκείνου καὶ θαυμάζεσθαι	ἀπεστέρηται,	κατηγορεῖσθαι δὲ οὐκ ἂν εἴη
[66]	τοῦτο περιττὸς μόνον, ἡδονῆς δὲ	ἀπεστέρηται	πάσης. Καὶ ὥσπερ οὔτε σκότος
[34]	ᾖ, τότε μάλιστα ἐπαίνου παντὸς	ἀπεστέρηται.	Τοῦτο« γάρ φησι, λέγω κατὰ
[31]	εἰς ἀσχολίαν ἀγούσης. ~Ὅτι ἀναγκαίως	ἀπέστησε	συνουσίας τοὺς μέλλοντας σχολάζειν εὐχῇ.
[11]	Διὸ καὶ Παῦλος αὐτὰς πάντων	ἀπέστησε	τῶν φροντίδων διὰ τὸ εὐπρόσεδρον
[52]	τοῖς γάμοις; Ἀλλ´ οὐδὲ πάντων	ἄπεστι,	παρθενίας δὲ πόρρω καὶ μακρὰν
[1]	τιμὰς οὐ τοῖς τῶν πονηρῶν	ἀπεσχημένοις	τέθεικα μόνον— μικρὸν γὰρ παρ´
[14]	Ποῖος γάρ, εἰπέ μοι, γάμος	ἀπέτεκε	Ἀδάμ; Ποῖαι τὴν Εὔαν ὠδῖνες;
[41]	μὲν ὤδινε καὶ κατασπεῖραι ἔσπευδεν,	ἀπέτεκε	δὲ νῦν, οὐδὲ ἐν τοῖς
[52]	ἀποδημίαν στέλληται, πανταχοῦ τὸ δεινὸν	ἀπέτεκεν	θανάτου παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ
[53]	τοῦτο τὸ ζηλωτὸν ἐκείνου τοῦ	ἀπευκτοῦ	οὐκ ἐλάττους εὑρήσομεν ἔχον συμφοράς.
[57]	μὲν τούτων τι γένηται τῶν	ἀπευκτῶν,	ἀφορητοτέραν ἔχει τὴν λύπην ἢ
[47]	γυναῖκα. Ἀλλὰ μὴ δείσῃς. Οὐκ	ἀπεφήνατο	οὐδὲ ἐνομοθέτησεν. Ὁ γὰρ περὶ
[84]	ἐκείνων τέλος ἔσται ὁ Χριστὸς	ἀπεφήνατο,	ὥσπερ τὴν ζωὴν αἰώνιον οὕτω
[30]	νηστεύουσι παραινεῖ ὁ ἀπόστολος συνουσίας	ἀπέχεσθαι.	Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι κἀκεῖνο, τί
[5]	τὴν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν,	ἀπέχεσθαι	βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν
[2]	ὁ Θεὸς βούλεται πάντας ἀνθρώπους	ἀπέχεσθαι	γάμου, μάρτυς ὁ τὸν Χριστὸν
[34]	ἀκρασίας τὸ μὴ δύνασθαι πορνείας	ἀπέχεσθαι,	εἰ μὴ διὰ παντός τις
[30]	ἐκεῖνο ἴσως ζητεῖς, ποῦ γυναικὸς	ἀπέχεσθαι	ἐκέλευσεν; Ἐξελθέτω« φησί, νυμφίος ἐκ
[27]	ἄνευ γάμου μὴ δυναμένου λαγνείας	ἀπέχεσθαι,	ἐρυθριάσας καὶ αἰσχυνθεὶς σπουδάσει ταχέως
[21]	τῶν γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν αὐτῆς	ἀπέχεσθαι.	Νῦν δὲ καὶ κίνδυνος τῷ
[8]	ἐπαίνων. Τὸ γὰρ τῶν ἀπηγορευμένων	ἀπέχεσθαι	οὔπω γενναίας καὶ νεανικῆς ψυχῆς.
[4]	τὰ κτίσματα οὐ μόνον οὐκ	ἀπέχετε	τὸν μισθὸν ὑμῶν ἀλλὰ καὶ
[1]	ἄξιον τὸ μὴ τοῖς ἀδελφοῖς	ἀπεχθάνεσθαι,	τὸ τούτου πολλῷ πλέον θεὶς
[41]	ταῖς πρὸς ἀλλήλους ὀργαῖς καὶ	ἀπεχθείαις	πολλάκις ἀναλισκομένου χρόνου μακροῦ. Καὶ
[44]	πολλὰ πρὸς χάριν πολλὰ πρὸς	ἀπέχθειαν	ποιοῦντα. Πῶς γὰρ ἔνι στρεφόμενον
[1]	τῇ γεέννῃ λοιδορίας καὶ ὀργῆς	ἀπεχόμενον	τῆς πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἤδη
[8]	τολμώντων ἄδεια τοὺς τῶν τοιούτων	ἀπεχομένους	μίξεων ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν. Κατὰ τὸν
[1]	ἔπαθλα. Τοὺς γὰρ τῶν φαύλων	ἀπεχομένους	οὐ στεφανοῦσθαι ἀλλὰ μὴ κολάζεσθαι
[4]	μὲν ἄκαρπος ἡ τοιαύτη ἀρετή·	ἀπέχουσι	γὰρ αὑτῶν τὸν μισθὸν ὅτι
[30]	τοὺς Ἰουδαίους τῆς ὁμιλίας ταύτης	ἀπήγαγεν,	ἐκεῖνο ἂν εἴποιμι ὅτι εἰ
[8]	ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων. Τὸ γὰρ τῶν	ἀπηγορευμένων	ἀπέχεσθαι οὔπω γενναίας καὶ νεανικῆς
[2]	οὐκ ἂν οἱ κατορθώσαντες τιμῆς	ἀπήλαυσαν,	ἀλλ´ ἤκουσαν ἄν· Ὃ ὠφείλατε
[84]	κἂν ἴσα δυνηθῶμεν οὐδὲ οὕτως	ἀπηλλάγμεθα	τῆς κολάσεως. Τοὺς γὰρ βαθείας
[45]	ἐκείνην εἶναί φησι τὴν πάντων	ἀπηλλαγμένην	τῶν βιωτικῶν. Ἐπειδὴ δὲ σὺ
[66]	αἰδώς. Διὰ ταῦτα καὶ τῶν	ἀπηλλαγμένων	τῆς εἰρκτῆς ἐκείνης πολλαὶ καὶ
[6]	δὲ οὐδὲ οὕτως τοῦ ἄγους	ἀπήλλακται.	Ἡ γὰρ βλασφημία καὶ τὰ
[52]	πραγμάτων ἀλλὰ καὶ τῆς ὑποψίας	ἀπήλλακται.	Οὐ πρόσεστι τοῦτο πᾶσι τοῖς
[68]	παρθένος ὑπομένει τούτων οὐδέν, ἀλλ´	ἀπήλλακται	ταραχῆς τὸ δωμάτιον καὶ κραυγὴ
[57]	τύχῃ; Οὐδὲ γὰρ οὕτω ταύτης	ἀπήλλακται	τῆς φροντίδος. Πολλαὶ γοῦν διαλάμψασαι
[83]	ἀκολάστοις ὀφθαλμοῖς γυναῖκα ἰδεῖν οὐκ	ἀπήλλακται	τιμωρίας. Τότε ἡ ἐπιορκία μόνη
[66]	λέγοι τις ὅτι τοῦ πλήθους	ἀπήλλακται	τῶν ἐντυγχανόντων οὐκ ἀναγκαζομένη καθ´
[57]	ὁ μὲν προσδοκηθεὶς νυμφίος κεναῖς	ἀπήλλακται	χερσί, τῷ δὲ μὴ ἐλπισθέντι
[47]	καὶ διακόψῃς, οὐ μόνον οὐκ	ἀπήλλαξας	σαυτὴν τῶν δεσμῶν ἀλλὰ καὶ
[49]	τῷ καὶ τὴν ἄλλην διαγωγὴν	ἀπηλλάχθαι	κατηφείας καὶ αὐχμοῦ, καὶ μεστὴν
[77]	τὸ πονηρᾶς καὶ αἰσχρᾶς ἐπιθυμίας	ἀπηλλάχθαι	μόνον καὶ καλλωπισμάτων καὶ περιεργίας,
[31]	ματαίας εὐχῆς, κελεύει τῆς κοίτης	ἀπηλλάχθαι	τότε. ~Ὅτι ῥαθύμως εὐχόμενοι οὐ
[32]	τὴν ὀργὴν ἐκείνην, οὐχ ὅτι	ἀπηνὴς	οὐδ´ ὅτι ὠμὸς ὁ δεσπότης
[42]	ἐμοῦ· οὐδὲ γὰρ ὁ Θεὸς	ἀπηξίωσέ	με τοῦ ἐλέους τοῦ παρ´
[14]	γὰρ ὁ σύμπας οὗτος κόσμος	ἀπήρτιστο	καὶ πάντα ηὐτρέπιστο τὰ πρὸς
[84]	τοῖς πρώτοις χρόνοις οὐ μεγάλα	ἀπῄτει	τὰ κατορθώματα, ἅτε νηπιωδέστερον διακειμένην.
[17]	πληθύνεσθε. Τοῦτο γὰρ ὁ καιρὸς	ἀπῄτει	τῆς φύσεως μαινομένης καὶ τὸν
[83]	τοῦ πονηροῦ ἐστιν. Οὐδὲν πλέον	ἀπῃτοῦντο	οἱ τότε ἢ τὸ τοὺς
[63]	καὶ οὔτε τὴν γλῶτταν ἀφίησιν	ἀπηχές	τι καὶ ἀνάρμοστον φθέγξασθαι οὔτε
[73]	δέῃ. Ἐπεὶ οὖν ἐκεῖ λοιπὸν	ἀπιέναι	χρὴ ἀπαλλάξωμεν ἑαυτοὺς τῆς φροντίδος
[64]	τοῦ κόσμου τούτου. Εἰ δὲ	ἀπιστεῖς,	ἄκουσον τοῦ Λουκᾶ λέγοντος ὅτι
[41]	ἐπὶ τῶν πιστῶν τῶν ταῖς	ἀπίστοις	συνεζευγμένων οὐκ ἔχων ἐπιταγήν, μετὰ
[41]	δὲ ταῦτα περὶ τῶν ταῖς	ἀπίστοις	συνοικούντων διαλεχθεὶς καὶ πᾶσιν ἀκριβῶς
[12]	λέγων· Εἴ τις ἔχει γυναῖκα	ἄπιστον	καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´
[41]	εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει	ἄπιστον	καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´
[12]	καὶ γυνὴ ἥτις ἔχει ἄνδρα	ἄπιστον	καὶ οὗτος συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´
[47]	μηδένα τῶν ἐχόντων γυναῖκα πιστὴν	ἄπιστον	μένειν, εἴ γε ἡ συνουσία
[12]	οὐκ ἀνέχομαι εἶναι μετὰ τῆς	ἀπίστου	πιστὸς ὢν αὐτός, μετὰ τῆς
[24]	πολλῶν, ἵνα οἱ τοῖς λόγοις	ἀπιστοῦντες	αὐτοῦ τὴν ἀπὸ τῶν πραγμάτων
[12]	ἀλλ´ ὁ κύριος. Τῶν δὲ	ἀπίστων	ἕνεκεν αὐτὸς μὲν ἡμῖν οὐδὲν
[14]	εἰ μὲν τῶν ἐχθρῶν καὶ	ἀπίστων	ἦν ταῦτα μόνον τὰ ῥήματα,
[63]	ἄτακτα βαδίζειν καὶ διατεθρυμμένα ἀλλ´	ἄπλαστόν	τινα καὶ ἀνεπιτήδευτον ἔχειν τὴν
[40]	τῶν ἀνδρῶν κεχρημένων καὶ πάσαις	ἁπλῶς	ἀναμεμιγμένων ἁπάντων; Πῶς δὲ οὐκ
[42]	ὑποτέμνεται πάλιν τὴν ἐξουσίαν οὐχ	ἁπλῶς	ἀποφαινόμενος ἀλλὰ καὶ αἰτίαν προστιθείς.
[12]	καὶ κτίσιν ἑτέραν καὶ πάντα	ἁπλῶς	δεύτερα τῆς ἀγάπης αὐτοῦ τιθέμενος,
[52]	κἂν ἐκεῖνά τις διαφύγῃ, πάντα	ἁπλῶς	διαφυγεῖν οὐ δυνήσεται. Ἀλλ´ ὥσπερ
[81]	τῆς παρούσης ζωῆς καὶ πάντων	ἁπλῶς	εἰπεῖν τῶν βιωτικῶν. Διὰ τοῦτο
[29]	Εἰ μὲν γάρ τις αὐτὰ	ἁπλῶς	ἐπιέναι βούλοιτο τῆς προκειμένης ἀποκόπτων
[52]	ἅπαντας καὶ εἰς τοὺς παρόντας	ἁπλῶς	καὶ ἀνευθύνους ἀφίησιν ἀεὶ τὴν
[42]	τέθεικεν οὔτε αἰτίαν τινὰ ἀλλ´	ἁπλῶς	Καλόν ἐστιν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν
[28]	τοῦτο δοκῇ. Καὶ ὅτι οὐχ	ἁπλῶς	καταστοχαζόμενος λέγω τῆς τοῦ Παύλου
[13]	τοῦ Παύλου κατανοῆσαι. Οὐ γὰρ	ἁπλῶς	οὐδὲ εἰκῇ παρῆκε πράγματος τοσούτου
[35]	ἐνταῦθα τῇ παραινέσει πρόσκειται; Οὐχ	ἁπλῶς	οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ᾔδει
[39]	καὶ χήραν ἐνταῦθα μὲν τὴν	ἁπλῶς	οὐκ ἔχουσαν ἄνδρα φησίν, οὔπω
[7]	κατήφειαν καὶ τὸ φαιὸν ἱμάτιον	ἁπλῶς	οὕτως καὶ παρέργως εἰς τὴν
[63]	σχῆμα καὶ βάδισις καὶ πάντα	ἁπλῶς	πρὸς τὴν ἔνδον εὐταξίαν χαρακτηρίζεται·
[83]	αὐτοῦ, τῷ Θεῷ εὐηρέστησεν. Οὐχ	ἁπλῶς	τέλειος ἀλλ´ ἐν τῷ τότε
[33]	διαλέγεται· καὶ οὐδαμοῦ τὴν συγχώρησιν	ἁπλῶς	τίθησιν ἀλλὰ μετὰ αἰτίας, διὰ
[29]	Παρὰ μὲν γὰρ τὴν ἀρχὴν	ἁπλῶς	τὸ πρᾶγμα ἐπῄνεσεν εἰπών· Καλὸν
[83]	Νῶε θαυμάζουσα ἡ γραφὴ οὐχ	ἁπλῶς	τοῦτο ποιεῖ ἀλλὰ μετὰ προσθήκης
[18]	ἀνθρώπων καὶ κτηνῶν καὶ πάντων	ἁπλῶς	τῶν ἐμπνεόντων ἐπὶ τῆς γῆς.
[63]	πενία, ἀνδρεία, ταπεινοφροσύνη, καρτερία— πάντων	ἁπλῶς	τῶν ἐν τῷ παρόντι βίῳ
[39]	ἀνδρὸς γυνή. Τὴν μὲν γὰρ	ἁπλῶς	χήραν ἀφίησι γαμεῖν εἰ βούλοιτο,
[82]	ἔχοντα πίστιν ἔλεγεν· Ὅτι πολλοὶ	ἀπὸ	ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ
[82]	τεύξονται. Πολλοὶ« γὰρ ἐλεύσονται« φησίν,	ἀπὸ	ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀνακλιθήσονται
[82]	Ἰωάννης, οὐδὲ οἱ πολλοὶ οἱ	ἀπὸ	ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ὁ τῶν
[12]	Περὶ μὲν οὖν τοῦ γυναῖκα	ἀπὸ	ἀνδρὸς μὴ χωρίζεσθαι, προλαβὼν αὐτὸς
[39]	ἐγὼ ἀλλ´ ὁ κύριος, γυναῖκα	ἀπὸ	ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι· ἐὰν δὲ
[46]	οὐ βοηθοῦ ἀλλὰ καὶ ἐπιβούλου.	Ἀπὸ«	γὰρ γυναικός« φησίν, ἀρχὴ ἁμαρτίας
[12]	τῆς χάριτος ἐπίδοσιν γενομένην αὐτοῖς.	Ἀπὸ	γὰρ τῆς παλαιᾶς διαθήκης οὐκ
[47]	προσηγορίᾳ καλεῖ, ἀλλὰ τί; Λέλυσαι	ἀπὸ	γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ἀλλὰ
[47]	γυναικί; Μὴ ζήτει λύσιν· λέλυσαι	ἀπὸ	γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ὁρᾷς
[48]	λύσιν« τὸ τηνικαῦτα ἐπήγαγε Λέλυσαι	ἀπὸ	γυναικός; Μὴ ζήτει γυναῖκα. Ποιεῖ
[7]	ταλαιπωρίαν. ~Ὅτι τὴν παρθενίαν οὐκ	ἀπὸ	ἱματίων ἀλλ´ ἀπὸ ψυχῆς δοκιμάζειν
[53]	ὄντα καὶ εὐτελῆ καὶ ταπεινὸν	ἀπὸ	μεγάλων καὶ δυνατῶν καὶ πολλὰ
[15]	ἀπολύομαι ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν τότε	ἀπὸ	νεκρῶν σωμάτων τοσαύταις μυριάσι δέδωκεν
[22]	κλῆρος αὐτῶν ἐστιν; Ἄρα ἐπλανήθημεν	ἀπὸ	ὁδοῦ ἀληθείας καὶ τὸ τῆς
[53]	γαμεῖν οὐ ζηλωτὸν ἀλλὰ τοῦ	ἀπὸ	πενήτων χαλεπώτερον. Ἀλλά, εἰ βούλει,
[73]	γὰρ εἰς βασιλείαν μεθίστασθαι μέλλοντες	ἀπὸ	πενιχρᾶς οἰκίας, κεραμίδων καὶ ξύλων
[53]	εὑρεῖν ἀηδίας ἐλεύθερον. ~Ὅτι τὸ	ἀπὸ	πλουσίων γαμεῖν οὐ ζηλωτὸν ἀλλὰ
[64]	ὅτι Μαστιχθέντες οἱ ἀπόστολοι ἀνεχώρουν	ἀπὸ	προσώπου τοῦ συνεδρίου χαίροντες« καίτοι
[57]	χρηστοὶ γίνονται μόνον, ἀλλὰ καὶ	ἀπὸ	σπουδαίων φαῦλοι καὶ πονηροί. Κἂν
[49]	δαπάνῃ λειτουργοῦντες τῇ σαρκὶ πολλὴν	ἀπὸ	ταύτης παρέχουσιν αὐτῇ τὴν τρυφήν.
[57]	γάμον; φησί. Μάλιστα μὲν καὶ	ἀπὸ	τῆς αἰτίας τῆς τούτου πολλαὶ
[34]	μὲν ἵνα μή τις ἀναβῆναι	ἀπὸ	τῆς ἀκρασίας βουλόμενος κωλύηται ὡς
[14]	ἔδοξεν εἶναι; Ἀπὸ τῆς παρακοῆς,	ἀπὸ	τῆς ἀρᾶς, ἀπὸ τοῦ θανάτου.
[46]	ἠμαύρωσε διὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ	ἀπὸ	τῆς ἀρχῆς αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν.
[37]	κοινωνίας τὴν μνήμην οὕτως εὐκόλως	ἀπὸ	τῆς αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη
[7]	οὐκ ἀπὸ τῆς κόμης οὐδὲ	ἀπὸ	τῆς βακτηρίας οὐδὲ ἀπὸ τῆς
[40]	ἀπὸ τῶν χρημάτων, πολὺν δὲ	ἀπὸ	τῆς δυναστείας ὄγκον περιβεβλημένος, καὶ
[7]	οὐδὲ ἀπὸ τῆς βακτηρίας οὐδὲ	ἀπὸ	τῆς ἐξωμίδος δοκιμάσομεν ἀλλ´ ἀπὸ
[40]	ἀπειλημμένην πολέμων; Ἢ γὰρ τὴν	ἀπὸ	τῆς ἐπιθυμίας βίαν χρὴ καρτερεῖν
[37]	εἶναι, μόνον ἵνα μὴ τὴν	ἀπὸ	τῆς ἐπιθυμίας φέρειν ἀναγκάζωνται τυραννίδα.
[7]	οὐκ ἀπὸ τῆς χλανίδος οὐδὲ	ἀπὸ	τῆς ζώνης ἀλλ´ ἀπὸ τῆς
[7]	εἰ τὸν μὲν φιλόσοφον οὐκ	ἀπὸ	τῆς κόμης οὐδὲ ἀπὸ τῆς
[57]	τὰ χρηστὰ βέβαια, ὁ γοῦν	ἀπὸ	τῆς μεταβολῆς ἀεὶ πάρεστιν αὐτοῖς
[57]	ἐπὶ τῶν παρθένων πάντα τὸν	ἀπὸ	τῆς μνηστείας καιρὸν χειμαζομένῳ πλοίῳ
[14]	γάμος; Πόθεν ἀναγκαῖος ἔδοξεν εἶναι;	Ἀπὸ	τῆς παρακοῆς, ἀπὸ τῆς ἀρᾶς,
[49]	παρθένος, οὐχ ἥμαρτε, τῶν δὲ	ἀπὸ	τῆς παρθενίας ἑαυτὴν ἀπεστέρησε στεφάνων,
[22]	τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως τοὺς	ἀπὸ	τῆς παρθενίας ἐκεῖ λάμποντας ὁρῶντες·
[47]	πάλιν ἐντίθησι διαναπαύων αὐτόν. Ἤρξατο	ἀπὸ	τῆς παρθενίας καὶ πρίν τι
[48]	Τοῦτο οὖν, εἰπέ μοι, κερδανοῦμεν	ἀπὸ	τῆς παρθενίας μόνον τὸ τὴν
[75]	ἀπὸ τῆς φύσεως ὁρμᾶται ἀλλ´	ἀπὸ	τῆς ῥαθυμίας καὶ τῆς πολλῆς
[7]	οὐδὲ ἀπὸ τῆς ζώνης ἀλλ´	ἀπὸ	τῆς ῥώμης καὶ τῆς ἀνδρείας,
[48]	ἀκριβῶς ἐπισκεψάμενος καὶ καταμαθὼν τὴν	ἀπὸ	τῆς συζυγίας βίαν εὐκολώτερον τὸν
[74]	περιττὰ καὶ μὴ μειζόνως τῶν	ἀπὸ	τῆς τοῦ πράγματος φύσεως τικτομένων
[69]	καὶ τὰ ἔτι τούτων ἀτοπώτερα	ἀπὸ	τῆς τρυφῆς ταύτης ἀναβλαστάνῃ δεινά,
[4]	καθ´ ἑαυτὸ οὔτε κακόν, ἀλλ´	ἀπὸ	τῆς τῶν μετιόντων προαιρέσεως ἑκάτερον
[22]	πρᾶγμα χειραγωγούμενοι οὐ μικρὰν καὶ	ἀπὸ	τῆς τῶν πολλῶν δόξης δυνάμεως
[68]	εἴποιεν ἂν οἱ τὰ ἐκπώματα	ἀπὸ	τῆς ὕλης ταύτης ὡς τὰ
[37]	ἀλλ´ ἔστη γενναίως καὶ τὴν	ἀπὸ	τῆς φύσεως ἀνεδέξατο μάχην. Πῶς
[75]	τῆς φροντίδος τῆς ἀνονήτου οὐκ	ἀπὸ	τῆς φύσεως ὁρμᾶται ἀλλ´ ἀπὸ
[43]	ἀνάγκην ἐνταῦθά φησιν; Ἆρα τὴν	ἀπὸ	τῆς φύσεως; Οὐδαμῶς. Πρῶτον μὲν
[49]	τὴν ἐπιθυμίαν ἀποπληροῦν καὶ μηδεμίαν	ἀπὸ	τῆς φύσεως ὑπομένειν βίαν, οὐ
[12]	αὐτόν, ἐντεῦθεν ἤδη δεικνύντες τὴν	ἀπὸ	τῆς χάριτος ἐπίδοσιν γενομένην αὐτοῖς.
[7]	ψυχῆς, καὶ τὸν στρατιώτην οὐκ	ἀπὸ	τῆς χλανίδος οὐδὲ ἀπὸ τῆς
[61]	πολλῷ τούτων ἔτι τιμιώτερα περιδέραια	ἀπὸ	τιμίων συγκείμενα λίθων διασπασθέντα καὶ
[21]	ῥήματα τί φησιν ἄλλος προφήτης	ἀπὸ	τοῦ αὐτοῦ πάλιν ἐπιφθέγματος ποιούμενος
[45]	Ὅτι πλείονα μόχθον ὑφίσταται, φησίν,	ἀπὸ	τοῦ γάμου. Καὶ τίς αὐτὸν
[56]	καλῶν ἀπολαύουσαι πρὸς τὴν ἐσχάτην	ἀπὸ	τοῦ γάμου κατέπεσον συμφοράν. Ἀλλ´
[48]	καὶ ὁ Παῦλος ὑστέραν τὴν	ἀπὸ	τοῦ δεσμοῦ θεὶς ἀνάγκην, τότε
[42]	καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ πιστεῦσαι	ἀπὸ	τοῦ ἐλέους μοι γέγονεν ἐκείνου.
[70]	τῆς τρυφῆς. Καὶ πρῶτον μὲν	ἀπὸ	τοῦ ἐρρῶσθαι καὶ μηδενὶ τῶν
[14]	τῆς παρακοῆς, ἀπὸ τῆς ἀρᾶς,	ἀπὸ	τοῦ θανάτου. Ὅπου γὰρ θάνατος,
[14]	ἀπέθεντο κόσμον, ἐδέξαντο δὲ τὴν	ἀπὸ	τοῦ θανάτου φθορὰν καὶ τὴν
[41]	πως ἑαυτόν, τῷ δὲ μὴ	ἀπὸ	τοῦ λαμπροτέρου τοῦτο ποιῆσαι μέρους
[65]	τῆς ἀρᾶς. Ὁ γὰρ τὴν	ἀπὸ	τοῦ νόμου κατάραν λύσας καὶ
[16]	πολὺν χρόνον ἐκεῖνον καὶ τὴν	ἀπὸ	τοῦ νόμου παιδαγωγίαν, τοῦ καιροῦ
[35]	Γαλάταις γὰρ διαλεγόμενος καὶ τὸν	ἀπὸ	τοῦ νόμου φόβον ἐκλῦσαι σπεύδων,
[8]	ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν δύναισθε τῶν	ἀπὸ	τοῦ πράγματος ἀντιποιεῖσθαι ἐπαίνων. Τὸ
[78]	ἀρκεῖ τὸ ἐλεύθερον εἶναι οὐδὲ	ἀπὸ	τούτου μόνον ὑπεύθυνός ἐστιν ἀλλ´
[40]	Εἰ γὰρ ἐξῆν καὶ ζῶντος	ἀπὸ	τούτου πρὸς ἕτερον καὶ πάλιν,
[84]	συγχωρούμεθα, ἀλλ´ ἐπὶ τὴν ὀφειλομένην	ἀπὸ	τούτων δίκην καὶ ἑκόντες καὶ
[58]	καὶ πέρας οὐκ ἔχουσι μηδὲν	ἀπὸ	τούτων δυνηθῶμεν κερδᾶναι μήτε παραμυθίας
[51]	καὶ μείζω ὡς μηδὲ μικρὰν	ἀπὸ	τούτων ἡμᾶς λαμβάνειν τὴν αἴσθησιν
[37]	ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη τις αὐτοῖς	ἀπὸ	τούτων καταχεῖται τῶν λογισμῶν καὶ
[55]	γὰρ ἀπὸ τῶν σπανιζόντων ἀλλ´	ἀπὸ	τῶν ἀεὶ συμβαινόντων χαρακτηρίζειν τὰ
[1]	τοῦτο συνωμολόγηται, παυσάσθωσαν μάτην οἱ	ἀπὸ	τῶν αἱρέσεων κόπτοντες ἑαυτούς· οὐδένα
[49]	γῇ πραγμάτων, ἀπὸ τῶν ὁρωμένων,	ἀπὸ	τῶν αἰσθητῶν καὶ προτρέπει εἰς
[44]	ἐν αὐτῇ μὴ πολὺν τὸν	ἀπὸ	τῶν ἁμαρτημάτων προστρίβεσθαι ῥύπον; Καὶ
[49]	ὅτι θλῖψιν οὐχ ἕξομεν τὴν	ἀπὸ	τῶν γάμων; Διὰ τί γὰρ
[7]	τὸν ἀγῶνα δοκιμάζειν κελεύει ἀλλ´	ἀπὸ	τῶν δογμάτων καὶ τῆς ψυχῆς.
[49]	πείθειν λέγω. Τοῦτο πόθεν δῆλον;	Ἀπὸ	τῶν εἰρημένων αὐτῷ. Πῶς καὶ
[49]	πρὸς τὴν γῆν ἔτι κύπτοντας	ἀπὸ	τῶν ἐν τῇ γῇ μᾶλλον
[49]	κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε. Διὰ τοῦτο	ἀπὸ	τῶν ἐν τῇ γῇ πραγμάτων,
[49]	ἀπολαμβάνειν τὴν ἀμοιβήν; ~Διὰ τί	ἀπὸ	τῶν ἐν τῷ παρόντι ἡδέων
[63]	ἔχειν τὴν βάδισιν. Καὶ τὸν	ἀπὸ	τῶν ἱματίων δὲ καλλωπισμὸν περικόψασα
[7]	ταύτης νόμους διαταξάμενος. Οὐ γὰρ	ἀπὸ	τῶν ἱματίων τοὺς εἰς τοῦτον
[52]	καὶ ἐλεεινὸν ὑπομένειν θάνατον, τὸν	ἀπὸ	τῶν μαγγάνων, τὸν ἀπὸ τῶν
[28]	λέγω τῆς τοῦ Παύλου γνώμης	ἀπὸ	τῶν μαθητῶν ῥᾴδιον τοῦτο καταμαθεῖν.
[49]	μικροψύχους λέγεσθαι καὶ ταλαιπώρους, αὐτὸς	ἀπὸ	τῶν μειζόνων αὐτοὺς προτρέπει. Ποίων
[49]	Καὶ οὐ παρεισάγει τὸ πρᾶγμα	ἀπὸ	τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ἀλλὰ πάλιν
[52]	Ὁ δὲ ἀνὴρ τὴν μὲν	ἀπὸ	τῶν νόμων διαφεύγει τιμωρίαν, τὴν
[49]	τῶν ἐν τῇ γῇ πραγμάτων,	ἀπὸ	τῶν ὁρωμένων, ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν
[49]	Κορινθίοις οὕτω διελέγετο καὶ Ῥωμαίους	ἀπὸ	τῶν παρόντων εἰς ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν.
[13]	ὁ Χριστὸς ἐποίησεν. Οὐ γὰρ	ἀπὸ	τῶν περὶ παρθενίας λόγων εἰς
[49]	τῶν ἀποστόλων χορός· διὰ τοῦτο	ἀπὸ	τῶν πνευματικῶν αὐτοὺς ἐνῆγεν ἐπάθλων.
[22]	ἤδη μεταστάντες οὐδὲν δέονται τῆς	ἀπὸ	τῶν πολλῶν παραμυθίας ἀλλ´ ἀρκεῖ
[24]	τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες αὐτοῦ τὴν	ἀπὸ	τῶν πραγμάτων πίστιν δυσωπηθέντες παύσωνται
[27]	δὲ ποικίλλων αὐτὸν καὶ πλείονα	ἀπὸ	τῶν ῥᾴστων ἢ τῶν δυσκόλων
[70]	βάθρων ἡδονήν. Δεύτερον δὲ καὶ	ἀπὸ	τῶν σιτίων αὐτῶν. Πῶς; Ὅτι
[55]	εἰς μέσον ἀγάγῃς· οὐ γὰρ	ἀπὸ	τῶν σπανιζόντων ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[78]	πάλιν· Εἰ ἀπεθάνετε ἐν Χριστῷ	ἀπὸ	τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί
[69]	βασκάνους δεδοίκασι. Πολλοῖς γὰρ πολλάκις	ἀπὸ	τῶν τοιούτων συμποσίων ἐτέχθησαν φθόνοι,
[69]	αἱ μάλιστα τῶν νόσων δυσίατοι	ἀπὸ	τῶν τοιούτων τραπεζῶν ἔχουσι τὴν
[7]	ἀπὸ τῆς ἐξωμίδος δοκιμάσομεν ἀλλ´	ἀπὸ	τῶν τρόπων καὶ τῆς ψυχῆς,
[52]	τὸν ἀπὸ τῶν μαγγάνων, τὸν	ἀπὸ	τῶν φαρμάκων ἅπερ αἱ πορνευόμεναι
[40]	θρασύς, ὑπεροπτικός, ὀργίλος, πολὺν μὲν	ἀπὸ	τῶν χρημάτων, πολὺν δὲ ἀπὸ
[7]	παρθενίαν οὐκ ἀπὸ ἱματίων ἀλλ´	ἀπὸ	ψυχῆς δοκιμάζειν χρή. Εὐτελὴς ἡ
[9]	θαυμάζω μὲν τοὺς εἰς τοῦτον	ἀπογραψαμένους	τὸν ἀγῶνα, οὐ κατηγορῶ δὲ
[38]	γάμος. Ἐπειδὰν δὲ ἕληται καὶ	ἀπογράψηται,	εἰσήγαγεν ἑαυτὴν εἰς τὸ στάδιον.
[38]	αὐτός ἐστι κύριος. Ὅταν δὲ	ἀπογράψηται	καὶ συλλέγηται θέατρον καὶ ὁ
[1]	αὐτοὶ ἀγνώμονες καὶ πονηροί. Πῶς;	Ἀποδέδεικται	τοίνυν μηδεμίαν κεῖσθαι δωρεὰν μόνῃ
[10]	ὑπερβολῆς καλόν, ὅπερ τὴν παρθενίαν	ἀποδείκνυμεν	οὖσαν ἡμεῖς. Ὥσπερ οὖν οἱ
[12]	καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι.	Ἀποδέξαιτο	ἄν τις ἐνταῦθα τοὺς Κορινθίους
[80]	ἀσκοῦσι καὶ νῦν, τοσοῦτον δὲ	ἀποδέουσιν	Ἡλίου καὶ Ἑλισσαίου καὶ Ἰωάννου
[1]	τὰ πέντε τάλαντα δὲ ἐγχειρισθέντα	ἀποδέχεται,	οὐχ ὅτι οὐκ ἐμείωσεν ἀλλ´
[34]	συνέρχου τῇ γυναικί. Οὐκ ἄρα	ἀποδεχομένου	οὐδὲ ἐπαινοῦντος ἡ συγχώρησις ἀλλὰ
[84]	τὰ τοῦ κυρίου μεριμνήσομεν; Ὅταν	ἀποδημήσωμεν	ἐντεῦθεν; Ἀλλ´ οὐκέτι πόνων οὐδὲ
[84]	ἵνα μὴ μετὰ τὴν ἐνθένδε	ἀποδημίαν	ἀνόνητα ἀποδυρώμεθα.
[52]	κἂν εἰς ἀγορὰν ἐμβάλῃ, κἂν	ἀποδημίαν	στέλληται, πανταχοῦ τὸ δεινὸν ἀπέτεκεν
[57]	ἀπολαύσωσι διὰ παντός, ὑπὸ τῆς	ἀποδημίας	εἰς ταῦτα πάλιν περιίστανται τὰ
[57]	μεταξὺ γινομένους χωρισμούς, τὰς μακρὰς	ἀποδημίας,	τὰς συνεζευγμένας αὐτοῖς ἀγωνίας, τὰς
[34]	περιπατεῖ καὶ φέρει τὴν βάσανον.	Ἀποδήσει	τις πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ
[33]	ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν	ἀποδιδότω,	ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος
[29]	ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν	ἀποδιδότω«	καὶ Ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου
[28]	ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν	ἀποδιδότω·	ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ
[57]	τε κηδεστὴς οὐ μετὰ προθυμίας	ἀποδιδούς,	ἅτε προῖκα κατατιθείς, ὅ τε
[49]	τῷ κατορθοῦσθαι οὐ μικρὰς ἡμῖν	ἀποδίδωσι	τὰς ἀμοιβὰς τοσούτων ἀπαλλάττουσα πόνων
[2]	τῆς εἰς ἡμᾶς κηδεμονίας εὐχαριστίαν	ἀποδοῦναι	τῷ Θεῷ τὴν ἀξίαν. Μᾶλλον
[84]	μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀποδημίαν ἀνόνητα	ἀποδυρώμεθα.
[7]	τοῦ πράγματος καταλέξομεν ἀρετήν, οὐκ	ἀποδύσαντες	αὐτῆς τὴν ψυχὴν καὶ τὴν
[84]	τῶν πεπραγμένων ἡμῖν, οὐκέτι λοιπὸν	ἀποδύσασθαι	τὰ πλημμελήματα συγχωρούμεθα, ἀλλ´ ἐπὶ
[25]	οὐκ ἀφίησιν εἰς πορνείαν κατακυλισθέντα	ἀποθανεῖν.	Μὴ τοίνυν αὐτὸν διαβάλῃς. Πολὺ
[56]	μόνον, καίτοι γε ἅπαξ μέλλουσα	ἀποθανεῖσθαι,	οὐδὲ ὑπὲρ μιᾶς φροντίζει ψυχῆς
[40]	ταύταις εἶναι, ὅταν ὁ ἀνὴρ	ἀποθάνῃ.	Εἰ γὰρ ἐξῆν καὶ ζῶντος
[40]	ταύτην τὴν δουλείαν· ὅταν γὰρ	ἀποθάνῃ,	τότε ἐλευθέρα ἔσῃ μόνον, ζῶντος
[16]	Χριστὸς δημιουργῆσαι βουλόμενος ἐκεῖνα μὲν	ἀποθέσθαι	ἐκέλευσεν, ὥσπερ ἱμάτια παιδικὰ καὶ
[46]	ἀρχὴ ἁμαρτίας καὶ δι´ αὐτὴν	ἀποθνήσκομεν	πάντες. Καὶ ὁ μακάριος δὲ
[17]	αὐτοὺς ἀπείργει τροφῆς, ὅταν δὲ	ἀποθῶνται	ἐκεῖνο τὸ πῦρ καὶ τὴν
[61]	ὅταν εἰς τὸ κιβώτιον αὐτὰ	ἀποθῶνται	οὐδὲ νυκτὸς καταλαβούσης μόνον ταράττονται
[1]	ὀργισθῇ τὸν αὑτοῦ καὶ μῶρον	ἀποκαλέσῃ,	τὴν γέενναν ἠπείλησεν. Οὐκέτι δὲ
[11]	τὸν δεσπότην διαβάλλοντας καὶ πονηρὸν	ἀποκαλοῦντας.	Ἡ γὰρ τοῦ πονηροῦ δούλου
[24]	Οὐδὲ γὰρ οἱ τοὺς ἀδελφοὺς	ἀποκαλοῦντες	μωροὺς ἤδη τὴν δίκην ἔδωκαν·
[49]	τὰ μετὰ τὴν ἀθανασίαν αὐταῖς	ἀποκείμενα	καλά, πῶς εἰς ἀπάντησιν τὰς
[63]	αἰσθήσεσι περιρρέουσα ἐνδείκνυται τὴν ἔνδον	ἀποκειμένην	ἀρετήν, καὶ τὰς χρυσᾶς τῆς
[37]	καὶ πρὸ τούτων διὰ τοὺς	ἀποκειμένους	ἐν τοῖς οὐρανοῖς τῇ χηρείᾳ
[73]	ἐν τῷ ταμιείῳ καταθεμένη τῶν	ἀποκειμένων	ἐκεῖ καὶ τὴν κλεῖν αὐτὴ
[4]	μισθὸν δώσει τις οὔτε κόλασις	ἀποκείσεται·	ὑμεῖς δὲ ὑπὲρ ὧν μυρίους
[84]	νοῦν ὑπερβαίνοντα ἀγαθὰ τοῖς κατορθοῦσιν	ἀπόκειται.	Πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον ἐπὶ
[63]	μύρον βαρύτιμον κἂν εἰς ἄγγος	ἀποκλείηται	τὸν ἀέρα τῆς οἰκείας ἀναχρῶσαν
[34]	γὰρ στρατιώτην γενναῖον ἔξω τειχῶν	ἀποκλείσας	τὴν παρθένον ὁ Παῦλος, οὐκ
[82]	καὶ δηλοῦσιν αἱ τοῦ νυμφῶνος	ἀποκλεισθεῖσαι	παρθένοι. Ἆρ´ οὖν παρὰ τοῦτο
[77]	τούτων ἀπώναντο, ἀλλὰ τῶν θυρῶν	ἀποκλεισθεισῶν	ἔμενον ἔξω καὶ ἀπώλλυντο. Καὶ
[29]	ἁπλῶς ἐπιέναι βούλοιτο τῆς προκειμένης	ἀποκόπτων	αἰτίας, δόξει νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον
[27]	τῆς παρθενίας καὶ τὴν τοσαύτην	ἀποκρούσασθαι	δόξαν. ~Ὅτι τὰ περὶ γάμου
[1]	λαμβάνειν ἐκέλευσαν. Καὶ τὸν μοιχὸν	ἀποκτιννύντες	τὸν μὴ διορύττοντα τοὺς ἑτέρων
[57]	ὅ τε νυμφίος πάντα μὲν	ἀπολαβεῖν	σπεύδων, τὴν δὲ εἴσπραξιν μετὰ
[34]	μέσῳ τῷ πελάγει τὸ σκάφος	ἀπολάβωσι,	τὴν ἐρημίαν τῶν βοηθησόντων τῆς
[4]	χαλεπωτέρα πόνων καὶ ἱδρώτων τιμωρίας	ἀπολαμβάνειν	τὰς ἀμοιβάς; Ὁ μοιχὸς καὶ
[48]	τοσούτων ἱδρώτων γέμοντα ταύτην μόνην	ἀπολαμβάνειν	τὴν ἀμοιβήν; ~Διὰ τί ἀπὸ
[39]	μόνον ἐξέστω τρυφᾶν καὶ συνεχῶς	ἀπολαύειν	ἐπιθυμίας. Τί οὖν, ὦ βέλτιστε,
[73]	δεῖ γάμου τοῖς οὐ μέλλουσιν	ἀπολαύεσθαι	γάμου ἀλλ´ ἐν ἴσῳ τοῖς
[34]	τῆς γυναικὸς καὶ τῆς μίξεως	ἀπολαύοι.	Τί οὖν ἂν εἴποιεν ἐνταῦθα
[84]	τῆς κολάσεως. Τοὺς γὰρ βαθείας	ἀπολαύοντας	εἰρήνης τῶν σφόδρα βαρυνομένων πολέμῳ
[30]	πλείους, ἡμᾶς δὲ τοὺς τοσαύτης	ἀπολαύοντας	χάριτος, τοὺς πνεῦμα λαβόντας, τοὺς
[4]	ἡδὺ γάμοις ὁμιλοῦντες καὶ χρημάτων	ἀπολαύοντες	καὶ τῆς ἄλλης ἀνέσεως τῆς
[55]	ζῶσα καὶ τῶν οὐ προσηκόντων	ἀπολαύουσα	καὶ δεσπότῃ μᾶλλον ἢ ἀνδρὶ
[56]	μυρίων πρὸ τοῦ γάμου καλῶν	ἀπολαύουσαι	πρὸς τὴν ἐσχάτην ἀπὸ τοῦ
[60]	καὶ ἐφελκύσασθαι· καὶ πόσαι τούτων	ἀπολαύουσι	γυναῖκες; Τὸ γὰρ πλεῖστον τῶν
[68]	αὐτῶν φροντίδα. Οἱ μὲν γὰρ	ἀπολαύουσι	μόνον αὐτῶν, οἱ δὲ μετὰ
[4]	ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι τῶν ἀπορρήτων	ἀπολαύουσιν	ἀγαθῶν, ὑπὲρ τούτων τὴν ἐσχάτην
[58]	πολλοὺς παῖδας καταλιπεῖν καὶ καλῆς	ἀπολαῦσαι	γυναικὸς μετὰ τρυφῆς καὶ τῶν
[59]	πρὸς πρόσωπον καὶ τῆς δόξης	ἀπολαῦσαι	ἐκείνης. ~Ὅτι ἡ παρθενία οὐδενὸς
[4]	μὲν κατὰ τὸν παρόντα βίον	ἀπολαῦσαι	πάντων ὑπῆρξεν, ὑμεῖς δὲ ἀμφοτέρων
[58]	τούτων δυνηθῶμεν κερδᾶναι μήτε παραμυθίας	ἀπολαῦσαί	τινος, ἐν ἴσῳ τοῖς οὐ
[4]	κολαζόμενος ὑπὲρ ὧν μυρίων ἤλπισεν	ἀπολαύσεσθαι	καλῶν, οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσην
[74]	φροντίζων ὧν οὐκ εἰς μακρὸν	ἀπολαύσεται	χρόνον, πολλάκις δὲ οὐδὲ εἰς
[34]	ἐστιν. Ὧν μὲν γὰρ τὴν	ἀπόλαυσιν	ἔχομεν, οὐ ταχέως ὑπὸ τῆς
[45]	οὐδενὶ τούτων ἐμπεπλεγμένοις καὶ πλείονος	ἀπολαύσων	διὰ τοῦτο θαύματος, νῦν μὲν
[57]	μηδὲν πάθωσι τοιοῦτον ἀλλὰ προσηνοῦς	ἀπολαύσωσι	διὰ παντός, ὑπὸ τῆς ἀποδημίας
[27]	τὰς ἐκείνης ἀλγηδόνας, ταχέως ἑαυτὴν	ἀπολεῖ.	Δεῖ τοίνυν ἡμῖν ἀδαμαντίνης διανοίας,
[58]	Οὐδὲ γὰρ ὅσον τὰ ὀνείρατα	ἀπολείπεται	τῆς ἀληθείας, τοσοῦτον τὰ ἐνταῦθα
[83]	διὰ τοῦτο πολὺ τοῦ δικαίου	ἀπολειπόμεθα.	Ἐπεὶ ὅτι γε μείζονα ἡμῖν
[73]	Ταῦτα δὲ πάντα μικρὸν ὕστερον	ἀπολεῖται.	Τοῦτο γάρ ἐστι τὸ εἰρημένον·
[14]	φθέγγονται, δι´ ἀσθένειαν μὲν προαιρέσεως	ἀπολειφθέντες	τῶν ὑπὲρ τῆς παρθενίας ἱδρώτων,
[58]	τοῦτον φήσομεν τοῦ μὴ ταύτης	ἀπολελαυκότος	τῆς ὄψεως. Καίτοι γε οὐδὲ
[52]	καὶ καθ´ ἑαυτὸ μὲν ἱκανὸν	ἀπολέσαι	τὸν ἁλόντα· ὅταν δὲ καὶ
[55]	καὶ τὴν αὐτῇ προσήκουσαν παρρησίαν	ἀπολέσασα,	τῶν ἀργυρωνήτων οὐδὲν ἄμεινον διακείσεται,
[17]	μεταλαμβάνειν, οὐδὲν τὸ κωλύον αὐτοὺς	ἀπολέσθαι	εὐθέως· τοσοῦτον ἡ ἀκαιρία κακόν.
[74]	Ὁ δὲ μείζονας τῶν φροντίδων	ἀποληψόμενος	τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς ἀμερίμνοις
[46]	αὕτη τὸν δίκαιον Ἰὼβ ἔμελλεν	ἀπολλύναι,	εἰ μὴ σφόδρα ἦν ἐκεῖνος
[18]	φημι νῦν, ἀλλ´ ὅτι τὸ	ἀπολλῦναι	καὶ διαφθείρειν τὸ γένος τὸ
[6]	ἐκείνης καὶ τὸ λοιπὸν ἅπαν	ἀπόλλυσι	σῶμα. Εἰ τοίνυν παρθενίας ὅρος
[47]	γυναῖκες. Ἡ γὰρ Πρίσκιλλα τὸν	Ἀπολλὼ	προσλαβομένη, φησί, πρὸς πᾶσαν ἐχειραγώγησε
[73]	πάσης ἑαυτοὺς ἀποστήσαντες φροντίδος τῆς	ἀπολογίας	γίνονται μόνης πολλῷ μᾶλλον ἡμᾶς
[13]	ὧν ἐγράψατέ μοι« μόνον οὐκ	ἀπολογούμενος	αὐτοῖς διὰ τούτων καὶ λέγων
[79]	κατασκευῆς. Νῦν δὲ πάντων τούτων	ἀπολυθέντες	τῶν δεσμῶν ὡς ἐν οὐρανοῖς
[15]	τί μοι δώσεις; Ἐγὼ δὲ	ἀπολύομαι	ἄτεκνος; Ὥσπερ οὖν τότε ἀπὸ
[28]	τότε. Τὸ γὰρ Ὃς ἂν	ἀπολύσῃ	τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου
[8]	γὰρ σέ, ὦ ταλαίπωρε, τοῦτο	ἀπολώλεκεν	ὅτι μηδὲν οἴῃ σοι κοινὸν
[27]	Φιλονείκου τινὸς καὶ βιαίας καὶ	ἀπονενοημένης	κατὰ τῶν ἐπιθυμιῶν δεῖ ψυχῆς.
[53]	γυνή, ἀλλ´ ὑπὸ φρονήματος καὶ	ἀπονοίας	ἀπωσαμένη τῆς τάξεως αὐτὸν ἐκείνης
[37]	Τῆς γοῦν μετ´ ἐκείνην μὴ	ἀποπέσῃς·	τοσοῦτον ἡ παρθένος σου ἐχέτω
[52]	πληγείς. Οὕτω συνεχῶς ἐξάλλεται καὶ	ἀποπηδᾷ	καὶ δυσχεραίνει πρὸς ἅπαντας καὶ
[68]	Πολλοὶ μὲν γὰρ καὶ ζῶντες	ἀποπηδῶντα	αὐτὸν τῆς αὐτῶν δεσποτείας οὐκ
[49]	μετὰ πάσης ἀδείας τὴν ἐπιθυμίαν	ἀποπληροῦν	καὶ μηδεμίαν ἀπὸ τῆς φύσεως
[76]	καὶ ἀγχόνης χαλεπώτερον τὴν ἡμετέραν	ἀποπνίγει	ψυχήν. Διὰ τοῦτο εἶπεν· Οὐχ
[68]	Πολλὴ γάρ με ἐνταῦθα κατέσχεν	ἀπορία	καὶ οὐ δύναμαι συνιδεῖν πόθεν
[47]	οὕτως συμβουλεύοντός ἐστιν ὡς τὸ	ἄπορον	δεικνύντος καὶ ἀδιεξόδευτον τοῦ δεσμοῦ.
[32]	ποιοῦνται τὴν ἐντυχίαν, κἂν μικρὸν	ἀπορραθυμήσωσιν,	οὐ μόνον οὐ κατώρθωσαν ὑπὲρ
[75]	τοιοῦτοι« ἐκεῖ δὲ ἐπὶ τοῖς	ἀπορρήτοις	ἀγαθοῖς, τί μὴ ταύτην αἱρούμεθα
[4]	δὲ ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι τῶν	ἀπορρήτων	ἀπολαύουσιν ἀγαθῶν, ὑπὲρ τούτων τὴν
[49]	ἀπεστέρησε στεφάνων, τῶν μεγάλων καὶ	ἀπορρήτων	δωρεῶν; Διὰ τί μὴ διηγήσατο
[30]	ὡς χρὴ καὶ νηστεύοντα πάντα	ἀπορρῖψαι	δεῖ πόθον βιωτικόν, πᾶσαν φροντίδα
[41]	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις	ἀποσιωπῆσαι	καρτερήσας αὐτόν. Ἐν βραχεῖ μὲν
[32]	νηστείαις καὶ εὐχαῖς συνεχῶς προσκαρτερῶν	ἀποσμῆξαι	τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς; Εἶτα
[5]	οὖν παρθένος ἡ τῆς πίστεως	ἀποστᾶσα,	ἡ τοῖς πλάνοις προσέχουσα καὶ
[41]	~Διὰ τί τοῖς Ἰουδαίοις συνεχώρησε	ἀπόστασιν	διδόναι ὁ Θεός. Πῶς οὖν
[26]	τῶν πολλῶν ἀλλὰ καὶ μισθῶν	ἀποστερεῖ	τῶν τῇ παρθένῳ κειμένων. Διὰ
[38]	παραμυθίαν ὡς μηδὲ ἄκοντος θατέρου	ἀποστερεῖν	αὐτοὺς ἀλλήλων μήτε τὴν ἐκ
[75]	οὐκ ἔστι κύριος ὁ ἕτερος	ἀποστερεῖν	τὸν ἕτερον μὴ βουλόμενον· ἡ
[48]	οὐ τῶν τῆς ἐγκρατείας μισθῶν	ἀποστερεῖται	μόνον ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκείνου
[29]	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« τὸ Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους, εἰ μή τι ἂν
[29]	καὶ παραίνεσιν προσέθηκεν εἰπών· Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν
[29]	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν
[29]	τῇ προσευχῇ, ἀλλὰ τί; Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν
[29]	σώματος οὐκ ἐξουσιάζει« ἐπάγει· Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν
[40]	Καὶ ἀνωτέρω μὲν ἔλεγε· Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους εἰ μή τι ἂν
[29]	δεσποτείας εὑρεῖν. ~Ὅτι τὸ μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους εἰς παρθενίαν ἐστὶν ἐνάγοντος.
[33]	ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους, ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχεσθε.
[75]	Τὸ γὰρ ἀνωτέρω λεχθέν· Μὴ	ἀποστερεῖτε	ἀλλήλους« περὶ μίξεως εἴρηται μόνης.
[29]	ἐπιτάγματος σχήματι; Οὐ γὰρ εἶπεν·	ἀποστερεῖτε	μὲν ἀλλήλους, συμφώνως δέ, ἵνα
[26]	ἐσχάτην ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ θαύματος	ἀποστερήσας	αὐτὸν καὶ τῶν λαμπρῶν στεφάνων.
[39]	τιμωρίας ὑπευθύνους ποιεῖ, ἀλλ´ ἐπαίνων	ἀποστερήσας	μόνον μέχρι τοῦ διὰ τῶν
[48]	ἀσελγείας ὤθησε τῆς κατὰ νόμον	ἀποστερήσασα	μίξεως. Εἰ γὰρ μηδὲ πρὸς
[46]	ἐρήσομαι, πῶς βοηθὸς ἡ τοσαύτης	ἀποστερήσασα	τὸν ἄνδρα ἀσφαλείας καὶ τῆς
[49]	τὸν ἠδικημένον τοῦτο τίθησιν, οὐκ	ἀποστερῶν	αὐτὸν τῆς ἐν τῷ μέλλοντι
[38]	εἰσελθεῖν καὶ καταπάσασθαι τὴν κόνιν·	ἀπόστηθι	καὶ φύγε τὸν ἀνταγωνιστήν· ἀλλ´
[38]	τὸν ἐχθρόν, ἔνδος τοῖς πόνοις,	ἀπόστηθι	τῆς λαβῆς, μὴ καταβάλῃς, μηδὲ
[30]	ὡς μέλλοντας θείων ἀκούειν λόγων	ἀποστῆναι	καὶ τῆς κατὰ νόμον μίξεως
[24]	τούτων πλείονα τῆς μανίας αὐτοὺς	ἀποστῆσαι	δυνήσεται. Διὸ τοῦτο τὸ μέρος
[34]	ἐν τῷ γάμῳ διατρίβοντας δέδοικεν	ἀποστῆσαι	ἐπιπολὺ μή τινα παρείσδυσιν ὁ
[27]	γάμου λόγοις ἐνδιατρίβει κατὰ μικρὸν	ἀποστῆσαι	τοῦ γάμου βουλόμενος αὐτούς, καὶ
[73]	καὶ ποτῶν καὶ πάσης ἑαυτοὺς	ἀποστήσαντες	φροντίδος τῆς ἀπολογίας γίνονται μόνης
[10]	τοῦ πολέμου τοὺς στρατιώτας ἂν	ἀποστήσῃς	παρέδωκας δεδεμένον τοῖς πολεμίοις τὸν
[73]	ὧν πρὸ τῆς ἑσπέρας πολλάκις	ἀποστησόμεθα;	Τί τὸν μοχθηρὸν αἱρούμεθα βίον
[5]	λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς	ἀποστήσονταί	τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι
[42]	εἶναι πιστός. Μὴ γὰρ τὴν	ἀποστολὴν	καὶ τὸ κήρυγμα καὶ τὴν
[29]	καὶ ταύτην καιρίαν εὑρήσει τῆς	ἀποστολικῆς	ἀξίας τὴν παραίνεσιν. Διὰ τί
[35]	ἀνάξιον δὲ καὶ τῆς προσηγορίας	ἀποστολικῆς	ἑαυτὸν εἶναι νομίζων. Εἰπὼν γὰρ
[36]	ὁ δὲ οὕτως. Θέα τῆς	ἀποστολικῆς	ταπεινοφροσύνης οὐδαμοῦ τὸν χαρακτῆρα παραπολλύμενον
[47]	τῶν παρόντων πραγμάτων καὶ τὸν	ἀποστολικὸν	ἐν ἑαυτῇ χαρακτηρίσασα βίον, πολλὴν
[71]	διὸ μόνον ἐκεῖνο προσθέντες τῶν	ἀποστολικῶν	πάλιν ἁψώμεθα ῥημάτων. Εἰ γὰρ
[64]	Λουκᾶ λέγοντος ὅτι Μαστιχθέντες οἱ	ἀπόστολοι	ἀνεχώρουν ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου
[39]	συγχώρησιν, ἐθαύμασας τῆς συγκαταβάσεως τὸν	ἀπόστολον·	ἀλλὰ μὴ στῇς μέχρι τούτου,
[42]	εὔσπλαγχνος ὁ Θεός, οὐ μόνον	ἀπόστολος	ἀλλ´ οὔτε πιστὸς ἠδυνήθην ἂν
[42]	ἔλεγεν· Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ	ἀπόστολος,	ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι. Ἀλλ´
[30]	γάμος τοῖς νηστεύουσι παραινεῖ ὁ	ἀπόστολος	συνουσίας ἀπέχεσθαι. Ἄξιον δὲ ἐξετάσαι
[36]	ἑαυτὸν ἐμβαλών. ~Ὅτι μετριάζων ὁ	ἀπόστολος	τὴν παρθενίαν χάρισμα καλεῖ. Ἀλλ´
[35]	Ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι	ἀπόστολος.	Τίνος οὖν ἔνεκεν ἐνταῦθα τῇ
[42]	παραινῶ τοῦτο ζηλοῦν, καὶ γὰρ	ἀπόστολος	ὑμῶν εἰμι. Καθάπερ καὶ μετὰ
[29]	δόξει νυμφευτρίας εἶναι μᾶλλον ἢ	ἀποστόλου	τὰ ῥήματα. Εἰ δὲ τὸν
[12]	ἑαυτοῦ, τοὺς δὲ διὰ τῶν	ἀποστόλων	ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Χριστός. Ὅτι
[35]	ἐστιν ὁ πλεονεκτήσας μὲν τῶν	ἀποστόλων	ἐν τοῖς ὑπὲρ τοῦ κηρύγματος
[82]	θέλεις ὅλως ἀκοῦσαι τὰ τῶν	ἀποστόλων	ἔπαθλα, ἄκουσον τοῦ μέλλοντος αὐτὰ
[82]	ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ὁ τῶν	ἀποστόλων	ἦσαν χορός. Ὥστε περιττὸς ὑμῖν
[84]	διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν ἤκουσεν,	ἀποστόλων,	καὶ τῆς τοῦ πνεύματος ἐπέτυχε
[49]	Ἰωάννης καὶ ὁ λοιπὸς τῶν	ἀποστόλων	χορός· διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν
[35]	Ἐγώ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν	ἀποστόλων«	ὥσπερ τι τῆς ἀξίας αὐτοῦ
[75]	δυνήσονται φέρειν οὔτε τὴν αὐτάρκειαν	ἀποστρέφεσθαι.	Τοῦτό ἐστιν ἔχειν γυναῖκα καὶ
[40]	Τί δαί, ἂν συνεχῶς αὐτὴν	ἀποστρέφηται	καὶ διὰ παντὸς μένῃ τοῦτο
[37]	αὐτῶν γίνονται λόγοι σκωπτόντων, μεμφομένων,	ἀποστρεφομένων.	Τῶν γὰρ τοὺς ὅρκους παραβαινόντων
[37]	διὰ ταῦτα δὲ μόνον αὐτοὺς	ἀποστρέφονται	ἀλλὰ καὶ δι´ αὐτὴν τῶν
[1]	ἔχει. Τὸ τῆς παρθενίας καλὸν	ἀποστρέφονται	μὲν Ἰουδαῖοι, καὶ θαυμαστὸν οὐδέν,
[17]	οὐ πολυπραγμονεῖς, καὶ ταῦτα πολλάκις	ἀποσφαλέντα	τοῦ τέλους, τὸν δὲ Θεὸν
[82]	συνεδέδετο προσπαθείᾳ, ὡς μὴ μόνον	ἀποσχέσθαι	τῆς παλλακίδος ἀλλὰ καὶ ἐκβαλεῖν
[1]	ἀτιμάσασαι οὕτως ἦλθον ἐπὶ τὸ	ἀποσχέσθαι	τοῦ γάμου. Τῷ γὰρ νομοθετῆσαι
[83]	μὴ πάντα πωλήσαντα, μὴ πᾶσιν	ἀποταξάμενον,	οὐ χρήμασι λέγω μόνον καὶ
[45]	Χριστὸς οὐδὲ τὸ τοῖς οἰκείοις	ἀποτάξασθαι	πᾶσι πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν ἀρκεῖν
[78]	Οὐ γὰρ φανερῶς πρὸς αὐτὸν	ἀποτείνεται	ἀλλ´ ἐν τοῖς ἐπαίνοις τοῦ
[39]	οὐχ ἥμαρτεν« οὐ περὶ τῆς	ἀποτεταγμένης	τῷ γάμῳ φησί· δῆλον γὰρ
[66]	τῶν ἐπαιτῶν οἱ τοὺς πόδας	ἀποτετμημένοι	καὶ οὐκ ἔχοντες ὅτῳ φέροιντο.
[29]	πρᾶγμα εἶναι, τὸ δὲ ἀληθὲς	ἀποτροπή	τις ἦν τῆς ἐπιθυμίας αὐτῶν
[41]	τὸ τούτου πάλιν ἰσχυρότερον πρὸς	ἀποτροπὴν	τίθησι, διὸ καὶ οἱ μαθηταὶ
[62]	τῶν ἱματίων ἄνθη πολὺ κάκιον	ἀποφαίνει	οὐκ ἀφιέντα καθ´ ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι
[9]	παρθενίας ἀξίωμα ἀλλὰ πολλῷ σεμνοτέραν	ἀποφαίνειν	αὐτήν. ~Ὅτι ὁ τὸν γάμον
[14]	τὸ πρᾶγμα κακίζειν καὶ περιττὸν	ἀποφαίνειν	βουλόμενοι συσκιάζειν τὴν ἑαυτῶν ῥαθυμίαν,
[30]	χρώμενον, τὸ δὲ καὶ ἁγίους	ἀποφαίνειν,	οὐκέτι τῆς ἐκείνου δυνάμεως ἀλλὰ
[42]	πάλιν τὴν ἐξουσίαν οὐχ ἁπλῶς	ἀποφαινόμενος	ἀλλὰ καὶ αἰτίαν προστιθείς. Νομίζω«
[41]	τῶν παρθένων τὸ αὐτὸ ποιεῖς	ἀποφαινόμενος;	Ὅτι περὶ τούτου φανερῶς ὁ
[47]	ἀναγκαίαν καὶ ἐν τοῖς πνευματικοῖς	ἀποφαίνοντι;	Καὶ ἐγὼ τοῦτο συνομολογῶ. Οὐδὲ
[49]	ἐκ περιουσίας πολλῆς τὸν γάμον	ἀποφαίνων	πλείονας ἔχοντα δυσκολίας, ὡς εἰ
[12]	καὶ οὐκ ἂν ἐτόλμησεν ἐν	ἀποφάσει	δόγμα θεῖναι τοσοῦτον, εἰ μὴ
[24]	κόλασις τεταμίευται. Μὴ τοίνυν τὰς	ἀποφάσεις	τοῦ Θεοῦ ῥήματα εἶναι νομίζετε
[12]	τοῦτο φήσομεν ἀνθρωπίνην εἶναι τὴν	ἀπόφασιν,	οὕτω καὶ νῦν ὅταν εἴπῃ·
[46]	ψευδῆ τοῦ Θεοῦ ποιεῖ τὴν	ἀπόφασιν	τὴν λέγουσαν· Καὶ ἀρχέτωσαν τῶν
[24]	αὕτη πάλιν οὐκ ἐμὴ ἡ	ἀπόφασις	ἀλλὰ τοῦ λαλοῦντος ἐν τῷ
[62]	γυμνόν, τὸ πλεῖστον αὐτοῦ μέρος	ἀποφερόμενος·	ἐὰν δὲ ἄμορφος ᾖ καὶ
[61]	μήτε τὸν προφήτην μήτε Παῦλον	ἀποφήνασθαι	πρὸς τὰς χλιδώσας τῶν γυναικῶν.
[78]	ἐστι πάντα εἰς φθορὰν τῇ	ἀποχρήσει.	Τί δήποτε οὖν τοῦτο ποιεῖ;
[1]	τῶν τὰ κακὰ φευγόντων ἐστίν·	ἀποχρῶσα	γὰρ ἐκείνοις τιμὴ τὸ μηδὲν
[44]	βίον τὸν ἀκίνδυνον τοῦτον καὶ	ἀπράγμονα	ζῆν ὁ ἀνήρ, ἀλλ´ ὅταν
[73]	μοχθηρὸν αἱρούμεθα βίον ἐπὶ τὸν	ἀπράγμονα	καλοῦντος ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ; Θέλω,
[76]	παρθενία βρόχος ἀλλὰ τὸ ἡμῖν	ἀπρόθυμον.	Ὑπὲρ οὗ καὶ διαπορήσειεν ἄν
[24]	φησί, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Αἰσχυνέσθωσαν ἀμφότεροι νῦν καὶ οἱ
[13]	μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	~Ἀντίθεσις τῶν τὴν παρθενίαν ἐκβαλλόντων
[27]	γάρ· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι«	ἀπεπήδησεν ἐπὶ τὸν γάμον εὐθέως,
[12]	μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Ἀποδέξαιτο ἄν τις ἐνταῦθα τοὺς
[13]	ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Διὰ τί γὰρ ὑπὲρ πολλῶν
[32]	ἔλεγε· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Διὰ τοῦτο καὶ οἱ μαθηταὶ
[29]	εἰπών· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Ἐνταῦθα δὲ καὶ παραίνεσιν προσέθηκεν
[34]	εἶπον· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	~Ὅτι ἀναγκαίως ἔθηκεν εἰς τὸ
[27]	γάρ φησιν, ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Περὶ δὲ τοῦ γάμου καὶ
[26]	γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι. Τί οὖν	ἅπτεσθαι	συγχωρεῖς; Διὰ δὲ τὰς πορνείας
[26]	ταῦτα Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι.	Τί οὖν ἅπτεσθαι συγχωρεῖς; Διὰ
[14]	καὶ εἰ καλὸν γυναικὸς μὴ	ἅπτεσθαι,	τίνος ἕνεκεν γάμος ἐπεισῆλθε τῷ
[50]	τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ	ἀπώλειαν.	Καὶ τί λέγω Παῦλον, ὅς,
[18]	μή μέ τις οἰέσθω τῆς	ἀπωλείας	αὐτῶν αἰτιᾶσθαι τὸν γάμον· οὐ
[3]	καὶ τοὺς πειθομένους αὐτοῖς πάντας	ἀπώλεσαν	ἐνταῦθα μὲν αὐτοὺς ἀνονήτοις καὶ
[14]	καὶ ἐγένοντο γῆ καὶ σποδός,	ἀπώλεσαν	μετὰ τῆς μακαρίας ἐκείνης διαγωγῆς
[61]	συγκείμενα λίθων διασπασθέντα καὶ ἐκπεσόντα	ἀπώλεσαν.	Πλὴν ἀλλὰ μηδὲ οὗτος ἔστω
[82]	ἡ παρθενία τὰς ἀθλίας ἐκείνας	ἀπώλεσεν,	ἀλλὰ καὶ τὸν πατριάρχην ἡ
[46]	ἀνήρ; Οὐκ αὐτὴ τὸν Σαμψὼν	ἀπώλεσεν;	Οὐ τὸ πᾶν Ἑβραίων γένος
[46]	βοηθόν. Γενόμενος δὲ ἀμφότερα εὐθέως	ἀπώλεσεν.	Οὔτε γὰρ τὸ κατ´ εἰκόνα
[77]	θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον ἔξω καὶ	ἀπώλλυντο.	Καὶ γὰρ ἡ παρθενία διὰ
[22]	χρησίμως οἱ ἐπὶ Ἐλισσαίου παῖδες	ἀπώλοντο.	Καὶ τί λέγω Μαριάμ; Οἱ
[46]	τοῖς ἄλλοις ἅπασι ζῴοις κατακλυσθέντες	ἀπώλοντο;	Οὐχ αὕτη τὸν δίκαιον Ἰὼβ
[77]	παρθενίαν ἤσκησαν ἀλλ´ οὐδενὸς τούτων	ἀπώναντο,	ἀλλὰ τῶν θυρῶν ἀποκλεισθεισῶν ἔμενον
[53]	ἀλλ´ ὑπὸ φρονήματος καὶ ἀπονοίας	ἀπωσαμένη	τῆς τάξεως αὐτὸν ἐκείνης καὶ
[32]	ἀλλὰ καὶ κακόν τι προσλαβόντες	ἀπώσθησαν.	Εἰ οἱ θυμὸν ἀνθρώπων παῦσαι
[82]	αἱ τοῦ νυμφῶνος ἀποκλεισθεῖσαι παρθένοι.	Ἆρ´	οὖν παρὰ τοῦτο τῆς παρθενίας
[34]	κεχηνέναι, συνέρχου τῇ γυναικί. Οὐκ	ἄρα	ἀποδεχομένου οὐδὲ ἐπαινοῦντος ἡ συγχώρησις
[34]	τὴν προσωτέρω προθυμίαν ἐμποδίζων. Οὐκ	ἄρα	αὐτοῦ βούλημα προηγούμενόν ἐστι τὸ
[22]	ἁγίοις ὁ κλῆρος αὐτῶν ἐστιν;	Ἄρα	ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας καὶ
[68]	οὗτος δὲ ἐμός. Ἡ πλεονεξία	ἄρα	ἐστὶν ἡ τὴν ἡδονὴν ἔχουσα,
[57]	εὐθέως ἐπάλληλοι καὶ ποικίλαι, τίνα	ἄρα	λήψεται ἄνδρα μὴ δυσγενῆ, μὴ
[70]	πολὺ ἄν τε ὀλίγον φάγῃ;	Ἆρα	διὰ τὴν στρωμνὴν τὴν ἁπαλήν;
[34]	τοῦ μὴ φλεχθῆναι μαχομένη πυρί.	Ἆρα	ἔστι τι τούτου παραδοξότερον, πᾶσαν
[43]	δὲ καὶ ἀνάγκην ἐνταῦθά φησιν;	Ἆρα	τὴν ἀπὸ τῆς φύσεως; Οὐδαμῶς.
[4]	ὑπῆρξεν, ὑμεῖς δὲ ἀμφοτέρων στερήσεσθε.	Ἆρά	τίς ἐστι ταύτης κόλασις χαλεπωτέρα
[34]	γνώμην δὲ δίδωμι. Μήποτε οὖν	ἆρα	τὸ πρᾶγμα ἐξέωσεν; Ἄπαγε. Ἐπὶ
[75]	γὰρ ἡ μὴ γαμηθεῖσα μεριμνᾷ;	Ἆρα	ὑπὲρ χρημάτων, ὑπὲρ οἰκετῶν, ὑπὲρ
[14]	τοῦ θανάτου φθορὰν καὶ τὴν	ἀρὰν	καὶ τὴν ὀδύνην καὶ τὸν
[14]	Ἀπὸ τῆς παρακοῆς, ἀπὸ τῆς	ἀρᾶς,	ἀπὸ τοῦ θανάτου. Ὅπου γὰρ
[65]	δὲ ἀντὶ τιμωρίας αὐτὸ καὶ	ἀρᾶς	ἐπέθηκε τῇ γυναικί, οὐ τὸ
[65]	ἕστηκε τῆς ὠδῖνος καὶ τῆς	ἀρᾶς.	Ὁ γὰρ τὴν ἀπὸ τοῦ
[15]	Διὰ τί μὴ πρὸ τῆς	ἀρᾶς	ὠδῖνες; Ὅτι τότε μὲν ταῦτα
[75]	τὴν ὑπεροχὴν καὶ πρὸς αὐτὸν	ἄρας	αὐτὴν τὸν οὐρανόν, πάλιν μετατίθησιν
[41]	ἀναστήσας καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν	ἄρας,	οὕτω τοὺς περὶ τῆς παρθενίας
[28]	δὲ ἀνὴρ κἂν τὴν ἁπάντων	ἀργαλεωτέραν	ἔχῃ γυναῖκα, στέργειν ἀναγκάζεται τὴν
[28]	τυχεῖν, εἰ δυνηθείη ποτὲ εὐπορήσας	ἀργυρίου	καταθεῖναι τὴν τιμὴν τῷ δεσπότῃ.
[68]	τὸν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς κείμενον	ἄργυρον	ἰδεῖν. Πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω«
[68]	τὴν ὕελον οὕτως ἔξωθεν τὸν	ἄργυρον	περιβάλλουσι, δεικνύντες ὅτι αὕτη μὲν
[68]	περιόντος νικᾷ. Ἀλλ´ ὁ πολὺς	ἄργυρος	ὁρώμενος πανταχοῦ πολλὴν παρέχει τὴν
[68]	ὁ κείμενος ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	ἄργυρος	ὡς ὁ κατὰ τὴν οἰκίαν;
[68]	ἐξουσίας ἐξέπεσον. Οὐκ ἐπὶ τοῦ	ἀργύρου	δὲ μόνον καὶ χρυσοῦ ἀλλὰ
[68]	τοσοῦτον ὁ οὐρανὸς χρυσοῦ καὶ	ἀργύρου	καὶ πάσης ὕλης λαμπρότερός τέ
[68]	τὸν τῦφον ἀναγκασθεῖεν καὶ ἐξ	ἀργύρου	τοῦτο ποιῆσαι, πρότερον ἔνδοθεν θέντες
[68]	ἡδονὴν ἔχουσα, οὐχ ἡ τοῦ	ἀργύρου	φύσις· ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν,
[28]	ἀρχὴν τῇ γυναικὶ παραδιδοὺς καὶ	ἀργυρωνήτου	μᾶλλον ὑποτάξας οἰκέτου. Τούτῳ μὲν
[55]	αὐτῇ προσήκουσαν παρρησίαν ἀπολέσασα, τῶν	ἀργυρωνήτων	οὐδὲν ἄμεινον διακείσεται, ἀλλὰ κἂν
[22]	τεσσαράκοντα δύο ἦσαν, καὶ πάντες	ἄρδην	ὑπὸ τῶν θηρίων ἐσπαράττοντο τότε
[75]	δὲ γαμηθεῖσα« φησί, μεριμνᾷ πῶς	ἀρέσει	τῷ ἀνδρί. Σφόδρα συνετῶς οὐκ
[75]	ὑπὲρ τῆς εἰς τοὺς ἄνδρας	ἀρεσκείας	καὶ τῷ σώματι καὶ τῇ
[4]	Ἕλλησι μὲν ἄκαρπος ἡ τοιαύτη	ἀρετή·	ἀπέχουσι γὰρ αὑτῶν τὸν μισθὸν
[44]	ταύτῃ δὲ μόνον ἡμῖν ἡ	ἀρετὴ	δυσκατόρθωτος ἀλλ´ ὅτι κἂν ἀνεκτὸν
[80]	καὶ εὐπρόσεδρον« εἶναι, τοῦτο παρθενίας	ἀρετή.	Θαυμαστὸν μὲν γὰρ καὶ πολλῶν
[82]	πατριάρχην ἡ λοιπὴ τῆς ψυχῆς	ἀρετὴ	λαμπρὸν ἀπέδειξε καὶ ταύτας ἡ
[32]	πικρότερον; Βούλει, φησίν, ἐπιδοῦναι πρὸς	ἀρετήν,	ἀναπτῆναι πρὸς οὐρανόν, νηστείαις καὶ
[47]	πρὸς τὴν τῶν μακαρίων ἀνδρῶν	ἀρετὴν	διαβαίνῃ. Οὐ γὰρ καλλωπιζομένη οὐδὲ
[84]	ἀλλὰ μείζονα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ τὴν	ἀρετὴν	εἰ μέλλοιμεν τῶν αὐτῶν ἐκείνοις
[16]	πρὸς τὴν τελείαν αὐτὴν ἀγαγεῖν	ἀρετήν.	Εἰ τοίνυν τοῦτο ἐσπουδάκει, οὐ
[45]	τότε εἴσῃ καλῶς ὅσον πρὸς	ἀρετὴν	ἐμπόδιον γυνὴ καὶ γυναικὸς φροντίδες.
[57]	εὐφυὲς ὂν τύχῃ καὶ πρὸς	ἀρετὴν	ἐπιτήδειον, πάλιν ἐν φόβοις οἱ
[45]	τοῖς οἰκείοις ἀποτάξασθαι πᾶσι πρὸς	ἀρετὴν	ἡμῖν ἀρκεῖν φησιν, ἂν μὴ
[84]	καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν ἀσκεῖν	ἀρετήν,	ἵνα μὴ μετὰ τὴν ἐνθένδε
[63]	περιρρέουσα ἐνδείκνυται τὴν ἔνδον ἀποκειμένην	ἀρετήν,	καὶ τὰς χρυσᾶς τῆς εὐκοσμίας
[79]	δυνηθῆναι φθάσαι πρὸς ἐκείνην τὴν	ἀρετήν,	ὅρα πόσης ἀνδρείας, πόσης φιλοσοφίας
[76]	μὴ βουλομένους ἕλκω πρὸς τὴν	ἀρετήν.	Οὐδὲ γὰρ ὑμᾶς θλῖψαι βουλόμενος
[7]	εἰς τὴν τοῦ πράγματος καταλέξομεν	ἀρετήν,	οὐκ ἀποδύσαντες αὐτῆς τὴν ψυχὴν
[22]	δὲ τῶν πολλῶν ζηλώσει τὴν	ἀρετὴν	οὕτω καταγέλαστον αὐτὴν οὖσαν ὁρῶν;
[21]	τὸν ἄνδρα οὐδὲ ἐχλεύασε τὴν	ἀρετὴν	τὴν τοῦ μακαρίου τότε ἐκείνου,
[49]	πάντων ἀνθρώπων ταύτην κατωρθωκέναι τὴν	ἀρετήν,	τὴν τοῦ πείθειν λέγω. Τοῦτο
[1]	μέρος— ἀλλὰ τοὺς ἅπασαν ἐπελθόντας	ἀρετὴν	τούτους εἰς τὴν ἀγήρω τῶν
[83]	ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ τῆς	ἀρετῆς	ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς τε κἀκεῖνοι.
[49]	ἐπὶ τὴν ἐργασίαν ἔλθωσι τῆς	ἀρετῆς.	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς
[13]	ὅτι μείζονος αὐτοῖς ἔδει τῆς	ἀρετῆς,	ἐπειδὴ καὶ μείζονος ἠξιώθησαν τῆς
[43]	δὲ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς	ἀρετῆς	ἐπιδοθείσης εὐκαταγώνιστος γέγονεν, ὥστε οὐ
[17]	τῷ πολλῷ χρόνῳ τὰ τῆς	ἀρετῆς	ἔφυ πτερά, τότε ἠρέμα καὶ
[20]	ὡς ἐχθρὸς καὶ πολέμιος τῆς	ἀρετῆς	καὶ τῶν μαινομένων ἀθλιώτερον διακείμενος.
[83]	~Ὅτι οὐ τὸ αὐτὸ τῆς	ἀρετῆς	μέτρον ἡμῖν καὶ τοῖς ἐν
[27]	οὐκ ἐπειδὴ τὸ κράτιστον τῆς	ἀρετῆς	ὁ γάμος ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσαύτην
[25]	ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀλλὰ καὶ ἐμπόδιον	ἀρετῆς	οὐ μόνον τῷ πολλὰ τιθέναι
[8]	καὶ νεανικῆς ψυχῆς. Τελείας γὰρ	ἀρετῆς	οὐ τὸ ταῦτα μὴ πράττειν
[44]	γὰρ παλαιὸν ἡμῖν οὐ τοσοῦτον	ἀρετῆς	προύκειτο μέτρον ἀλλὰ καὶ ἀμύνασθαι
[41]	περὶ ἑαυτοῦ διὰ τὸ τῆς	ἀρετῆς	ταύτης γεγονέναι ἐκτὸς ἀμφότερα ἐν
[45]	ὥστε ἐπαχθέστερον αὐτῷ γενέσθαι τῆς	ἀρετῆς	τὸν ἀγῶνα, οὐδὲν τοῦτο πρὸς
[34]	δὲ ὅτι κἂν εἰς ὕψος	ἀρθῆναι	φιλονεικήσῃ ποτὲ ἡ φλόξ, καταστέλλει
[36]	δὲ ὁ Παῦλος τὰ κατορθώματα	ἀριθμῶν	τὰ ἑαυτοῦ ἐν τούτοις καὶ
[36]	μάλιστα ἐπιζητούμενον παρ´ αὐτῷ πολιτεία	ἀρίστη	καὶ ἔργα ἄληπτα. Τῶν δὲ
[80]	λιπαρὰ καὶ γόνιμος, οὕτως οἶδεν	ἀρίστη	πολιτεία τρέφειν τοὺς τῆς παρθενίας
[81]	καὶ ἑτέραν ἡμῖν ἐνθεῖναι τὴν	ἀρίστην	τὴν ἅπαντα βλαστάνουσαν τὰ καλά,
[41]	καὶ τὴν διάνοιαν προλεάνας, εἴσοδον	ἀρίστην	τῷ λόγῳ παρασκευάζει. Μετὰ γοῦν
[10]	οὕτω καὶ ἐνταῦθα ἂν τῆς	ἀρίστης	τάξεως ἐκβάλῃς τὸν γάμον, τῆς
[80]	ὅταν αὐτὴν μετὰ πολιτείας ἔχῃς	ἀρίστης,	τὴν ῥίζαν καὶ τὴν ὑπόθεσιν
[47]	Καθάπερ γὰρ οἱ τῶν ἰατρῶν	ἄριστοι	καὶ προσηνεῖς φάρμακον πικρὸν ἢ
[24]	καλόν. Ἀλλὰ τοῖς μὲν σωφρονοῦσιν	ἀρκεῖ	καὶ ταῦτα, τοὺς δὲ ἀδιορθώτως
[22]	ἀπὸ τῶν πολλῶν παραμυθίας ἀλλ´	ἀρκεῖ	πρὸς πᾶσαν παραμυθίαν αὐτοῖς ὁ
[78]	τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. Οὐ γὰρ	ἀρκεῖ	τὸ ἐλεύθερον εἶναι οὐδὲ ἀπὸ
[77]	τῶν παρθένων χοροῦ; Οὐ γὰρ	ἀρκεῖ	τὸ μὴ γαμηθῆναι ποιῆσαι παρθένον
[60]	αὐτῆς λυμαίνεται τὴν μνηστείαν, ἀλλὰ	ἀρκεῖ	ψυχὴν ἐπιδείξασθαι καλὴν καὶ τῶν
[1]	φιλεῖν, οὐδὲ τοῦτο ἔφησεν ἡμῖν	ἀρκεῖν	πρὸς τό τινος ἀξιωθῆναι τιμῆς.
[45]	ἀποτάξασθαι πᾶσι πρὸς ἀρετὴν ἡμῖν	ἀρκεῖν	φησιν, ἂν μὴ καὶ ἡμᾶς
[15]	δύο γυναῖκας ἔχειν τοῦ μιᾷ	ἀρκεῖσθαι	μόνον ἄμεινον εἶναι φήσεις, ἐπειδὴ
[48]	παρθενίας ἐστίν, ὁ δὲ γεγαμηκὼς	ἀρκεῖται	ἀκούων ὅτι οὐχ ἥμαρτε. Τίνος
[17]	τούτων ἄνευ ἀμφοτέρων οὐκ ἂν	ἀρκέσειε	νόμος καθ´ ἑαυτὸν διορθῶσαι τὴν
[50]	φησι, διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις	ἀρκεσθησόμεθα.	Οἱ γὰρ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν
[47]	δὲ τροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις	ἀρκεσθησόμεθα«	ὅταν διὰ τῶν ἔργων ταῦτα
[17]	καὶ σφόδρα εἰδὼς ὅτι οὐκ	ἀρκέσομεν	πρὸς τὴν πτῆσιν ἐκείνην, δεῖξαι
[56]	Εἰ δὲ τοῖς οἰκείοις οὐκ	ἀρκοῦμεν	πάθεσι, ποῖον βιωσόμεθα βίον τὰς
[42]	εἶναι. Καὶ ὥσπερ οὐδὲ τούτων	ἀρκούντων	πρὸς τὸ συνεσταλμένον ποιῆσαι τὸν
[22]	ὡς ἅμα τῷ λόγῳ τούτῳ	ἄρκους	αὐτῶν ἐπαφεῖναι τῷ πλήθει· καὶ
[22]	γὰρ οἱ παῖδες παρὰ τῶν	ἄρκων	ἔπασχον διὰ τὸν Ἐλισσαῖον, τοῦτο
[59]	σκόπει δὲ καὶ ἐπὶ τίσιν	ἁρμόζονται.	Οὐ γὰρ ἀνδράποδα οὐδὲ γῆς
[12]	ἔδειξεν τὴν συμβουλήν. Πόθεν οὖν	ἄρξασθαι	τοῦ λόγου καλόν; ἀπ´ αὐτῶν
[22]	μοχλὸν ἵνα μὴ καὶ ὑμεῖς	ἄρξησθε	λέγειν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς
[9]	οὐ τὴν τοῦ συμβουλεύοντος τάξιν	ἁρπάζων,	εἰκότως τοὺς μὴ πειθομένους μισεῖς.
[4]	ἐντρυφῶν καὶ τὰ τοῦ πλησίον	ἁρπάζων	ἔχουσί τινα παραμυθίαν, βραχεῖαν μέν,
[57]	καὶ ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ	ἄρρενος	θῆλυ. Καὶ γὰρ καὶ αὕτη
[56]	εἴτε ζημία χρημάτων εἴτε σώματος	ἀρρωστία	εἴτε ἕτερόν τι συμβαίη τῶν
[24]	ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ	ἄρρωστοι	καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. Εἰ γὰρ
[67]	ἀνάγκη γὰρ ἐφ´ ἑκάστῃ καὶ	ἀρρωστούσῃ	καὶ τελευτώσῃ ταράττεσθαι καὶ ἀθυμεῖν.
[58]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὧν	ἄρτι	διῆλθον καὶ εἰς γῆρας ἐλάσαι
[12]	ὑμῖν, ἀλλ´ οὐ δύνασθε βαστάζειν	ἄρτι.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ γυναῖκα
[22]	Οἱ δὲ ἀσθενέστερον διακείμενοι καὶ	ἄρτι	πρὸς τὸ πρᾶγμα χειραγωγούμενοι οὐ
[57]	μήποτε λελωβημένον καὶ ἀνάπηρον ἀντὶ	ἀρτίου	καὶ ὑγιοῦς προέλθῃ, μήποτε ἀντὶ
[10]	τῶν πεπηρωμένων ἀλλ´ ὅσα τῶν	ἀρτίων	καὶ μηδεμίαν λώβην ἐχόντων ἐστὶν
[79]	ἀνθρωπίνην συνήθειαν. Ὁ γὰρ εἷς	ἄρτος«	φησί, πρὸς τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἀσιτίαν
[14]	λειτουργοῦσι τῷ Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες	ἀρχαγγέλων	παρεστᾶσιν αὐτῷ, καὶ οὐδεὶς τούτων
[27]	αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς	ἀρχάς,	πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς
[46]	οὖν τὸ μὴ πάντων αὐτὸν	ἄρχειν	τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἀλλ´
[46]	τὴν ἀπόφασιν τὴν λέγουσαν· Καὶ	ἀρχέτωσαν	τῶν θηρίων τῆς γῆς« οὐ
[46]	ἐπιβούλου. Ἀπὸ« γὰρ γυναικός« φησίν,	ἀρχὴ	ἁμαρτίας καὶ δι´ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν
[53]	ὑποταγῆς, αὐτὴ γίνεται κεφαλὴ καὶ	ἀρχή.	Τί οὖν ταύτης τῆς ἀνωμαλίας
[41]	μὴ καθάπαξ ἑνὶ παραδοῦναι τὴν	ἀρχὴν	ἀλλ´ εἰς ἑκατέρους αὐτῆς διανεῖμαι
[41]	οὐκ ἀγνοοῦντες ταύτην εἱλόμεθα τὴν	ἀρχὴν	ἀλλὰ καὶ σφόδρα αὐτῆς ἐπιστάμενοι
[29]	ἐνήγαγε; Παρὰ μὲν γὰρ τὴν	ἀρχὴν	ἁπλῶς τὸ πρᾶγμα ἐπῄνεσεν εἰπών·
[15]	Θεός, οὕτω καὶ παρὰ τὴν	ἀρχὴν	εἰ τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ πεισθέντες
[15]	κυρίου λόγος ὁ παρὰ τὴν	ἀρχὴν	εἰπών· Αὐξάνεσθαι καὶ πληθύνεσθαι καὶ
[57]	Τὸ μὲν γὰρ παρὰ τὴν	ἀρχὴν	εὐδοκιμήσασαν ὕστερον καταφρονηθῆναι φορητόν· ὅταν
[69]	τῶν τοιούτων τραπεζῶν ἔχουσι τὴν	ἀρχήν.	Καὶ γὰρ ποδαλγίαι καὶ φθόη
[46]	εὐκαταφρόνητον. Παρὰ μὲν γὰρ τὴν	ἀρχὴν	καὶ τοῖς θηρίοις ἅπασιν ἐπίφοβος
[49]	οὐδ´ ἂν ὀμόσαι ἕλοιντο τὴν	ἀρχήν;	Καίτοι γε καὶ ἡ ἐπιορκία
[47]	πρὸς τὸν συνδεθέντα σοι τὴν	ἀρχήν·	κἂν ἀντιπέσῃς καὶ διακόψῃς, οὐ
[14]	κόσμου. Ὁρᾷς πόθεν ἔσχε τὴν	ἀρχὴν	ὁ γάμος; Πόθεν ἀναγκαῖος ἔδοξεν
[19]	γαμησάτωσαν. Παρὰ μὲν γὰρ τὴν	ἀρχήν,	ὅπερ ἔφην, δύο ταύτας εἶχε
[16]	Ὥσπερ γὰρ εἰ παρὰ τὴν	ἀρχήν,	ὅτε νηπιωδέστερον τὸ τῶν ἀνθρώπων
[21]	αὐτοῦ πάλιν ἐπιφθέγματος ποιούμενος τὴν	ἀρχήν·	Οὐαὶ ὁ ποτίζων τὸν πλησίον
[57]	λύπην ἢ εἰ παρὰ τὴν	ἀρχὴν	ταῦτα συνέπεσεν. Ἐὰν δὲ ἅπαντα
[34]	στεφάνων αἱ μηδὲ παρὰ τὴν	ἀρχὴν	ταύτης δεηθεῖσαι τῆς παραμυθίας καὶ
[28]	ἐξουσίαν παραιρεῖται, πᾶσαν αὐτοῦ τὴν	ἀρχὴν	τῇ γυναικὶ παραδιδοὺς καὶ ἀργυρωνήτου
[28]	δουλείας, μᾶλλον δὲ μηδὲ τὴν	ἀρχὴν	τὸν ζυγὸν ὑπελθεῖν, ἐπειδὴ εἰσελθόντα
[17]	Εἰ δὲ μὴ παρὰ τὴν	ἀρχὴν	τοῦτο ἐπέταξε, μὴ θαυμάσῃς. Οὐδὲ
[37]	τέλει συναπτομένη σοι κατὰ τὴν	ἀρχὴν	ὑπερέχει μόνον. ~Διὰ τί τοῖς
[46]	τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τῆς	ἀρχῆς	αὐτὸν ἐκείνης κατήγαγεν. Ὥσπερ οὖν
[17]	εἴωθε. Μὴ τοίνυν τὴν ἐξ	ἀρχῆς	γενομένην ἐπιτροπὴν τοῦ γάμου, ταύτην
[49]	καταλλαγῆς. Τὸ γὰρ δυσκολώτατον τῆς	ἀρχῆς	ἐπιλαβέσθαι τοῦ κατορθώματος, μετὰ γὰρ
[49]	ὅταν δυναστείας τινὸς ἐπιτύχωσι καὶ	ἀρχῆς·	καὶ ὅλως τοὺς πλείονας τῶν
[17]	δὲ ἡ παρθενία μὲν ἐξ	ἀρχῆς	καὶ τοῦ γάμου προτέρα ἡμῖν
[17]	καὶ ὁ κύριος ἡμῶν ἐξ	ἀρχῆς	μὲν εἷλκεν ἐπὶ τὸν οὐρανὸν
[46]	Οὐ γὰρ μικρὸν αὐτοῦ τῆς	ἀρχῆς	ὁ Θεὸς ὑπετέμετο μέρος, τὸν
[17]	ἀκαιρία κακόν. Διὰ ταῦτα ἐξ	ἀρχῆς	οὐκ ἐδόθη ἡ παρθενία, μᾶλλον
[27]	ταῦτα οὐκ ἐθάρρει διαλεχθῆναι ἐξ	ἀρχῆς	περὶ παρθενίας αὐτοῖς, ἀλλὰ τοῖς
[41]	τινος ἀλύσεως μικρᾶς ἐξ ἑκατέρας	ἀρχῆς	ταῖς πέδαις προσηλωμένοι, οὐκ ἂν
[57]	οὐδέπω φανεροῦ ταῖς ἀμφοτέρων ἐξ	ἀρχῆς	ταράττονται φροντίσι. Κἂν μὲν εὐθέως
[12]	ἀλλὰ καὶ Λευῗ ται καὶ	ἀρχιερεῖς	καὶ αὐτὸς ὁ μέγας ἀρχιερεὺς
[12]	ἀρχιερεῖς καὶ αὐτὸς ὁ μέγας	ἀρχιερεὺς	πολλὴν ἐποιεῖτο τοῦ γάμου σπουδήν.
[32]	Οὔτε γὰρ οἰκέτης δεσπότην οὔτε	ἀρχόμενος	βασιλέα παροξύνειεν ἂν οὕτως ὡς
[34]	τὰς πορνείας. Διὰ τοῦτο καὶ	ἀρχόμενος	εἶπον· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[32]	τῇ λαγνείᾳ. Διὰ τοῦτο γὰρ	ἀρχόμενος	ἔλεγε· Καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ
[83]	χωρὶς τούτων δέ, ὅπερ καὶ	ἀρχόμενος	ἔλεγον, τοῦτο καὶ νῦν ἐρῶ
[42]	τὸ συνεσταλμένον ποιῆσαι τὸν λόγον	ἀρχόμενος	τῆς συμβουλῆς ὑποτέμνεται πάλιν τὴν
[81]	παρρησίᾳ κέχρηται πολλῇ καὶ πρὸς	ἄρχοντας	καὶ πρὸς δυνάστας καὶ πρὸς
[71]	ποῦ τὰ λυπηρὰ θήσομεν; Οἷον	ἀρχόντων	φόβους, δήμων ὁρμάς, συκοφαντῶν καὶ
[32]	λέγω βασιλεῦσιν; ἐσχάτοις μὲν οὖν	ἄρχουσι	καὶ δεσπόταις δοῦλοι ἐντυγχάνοντες, ἄν
[2]	ἐκδέξεται χαλεπώτερα· τὸ πῦρ τὸ	ἄσβεστον,	ὁ σκώληξ ὁ ἀτελεύτητος, τὸ
[24]	Πολλοὶ τὴν τοῦ Φαραὼ ζηλώσαντες	ἀσέβειαν	οὐ κατεποντίσθησαν ὥσπερ ἐκεῖνος, ἀλλὰ
[8]	κἀκεῖνοι παρώσονται πάλιν ὑμᾶς ὡς	ἀσεβεστέρους.	Πλάτων μὲν γάρ φησιν ὅτι
[5]	ἐκείνων εὐσχήμονα εἶναι, πῶς φρονήματος	ἀσεβοῦς	ἔνδον στρεφομένου τὸ τῆς παρθενίας
[55]	οὐδὲν ἄμεινον διακείσεται, ἀλλὰ κἂν	ἀσελγαίνειν	κἂν παροινεῖν ἐκεῖνος ἐθέλῃ κἂν
[19]	τῆς ἀκολασίας καὶ ἡ τῆς	ἀσελγείας	ἀναίρεσις. Τοὺς γὰρ ἔτι καὶ
[5]	τῶν αἱρετικῶν παρθενία. Καὶ γὰρ	ἀσελγείας	ἁπάσης ἡ τῶν αἱρετικῶν σωφροσύνη
[48]	πρὸς τὸ βάραθρον αὐτὸν τῆς	ἀσελγείας	ὤθησε τῆς κατὰ νόμον ἀποστερήσασα
[71]	καὶ θρασεῖς καὶ ἀλαζόνας καὶ	ἀσελγεῖς	καὶ ὑβριστὰς καὶ ἀκολάστους καὶ
[78]	Ῥωμαίοις οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν	ἀσθένειαν,	καὶ οὐ μόνον αὐτῶν οὐ
[15]	γέγονεν ἀναγκαῖα διὰ τὴν ἡμετέραν	ἀσθένειαν	καὶ ταῦτα καὶ τὰ ἀλλὰ
[14]	συντελεῖν πολλοὶ ταῦτα φθέγγονται, δι´	ἀσθένειαν	μὲν προαιρέσεως ἀπολειφθέντες τῶν ὑπὲρ
[15]	Μὴ τοίνυν ὃ διὰ τὴν	ἀσθένειαν	συνεχωρήθη τὴν σήν, τοῦτο τῆς
[17]	βούλησιν ἀλλὰ παρὰ τὴν ἡμετέραν	ἀσθένειαν	τὸ πτῶμα γίνεται. Ἐπειδὴ δὲ
[17]	ἀπ´ αὐτοῦ τῷ σώματι προσγενομένην	ἀσθένειαν,	τότε λοιπὸν ἀπαλλάξας αὐτοὺς τῶν
[78]	φυλάττει νόμον διὰ τὴν πόλλην	ἀσθένειαν	τοῦ αἰσχυνομένου τῷ πράγματι. Οὐ
[34]	γὰρ οὐκ εἶπε διὰ τὴν	ἀσθένειαν	ὑμῶν; Ὅτι ἐκεῖνο μᾶλλον συγγινώσκοντος
[78]	ἐγκρίνειν, ἐκεῖνο δὲ ἐκβάλλειν, Ἰουδαϊκῆς	ἀσθενείας	ἦν. Ἀλλ´ ὅμως ἦσαν παρὰ
[24]	Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ	ἀσθενεῖς	καὶ ἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.
[80]	προσῇ, αὐτὸ δὲ καθ´ ἑαυτὸ	ἀσθενὲς	καὶ οὐχ ἱκανὸν σῶσαι τοὺς
[22]	τοῦ Θεοῦ ἔπαινος. Οἱ δὲ	ἀσθενέστερον	διακείμενοι καὶ ἄρτι πρὸς τὸ
[53]	τῶν γυναικῶν γένος ὑπεροπτικὸν καὶ	ἀσθενέστερον,	διὸ καὶ μᾶλλον ὑπὸ τοῦ
[22]	παρὰ ἀνδρῶν διασύρεσθαι, τίς τῶν	ἀσθενεστέρων	αἱρήσεται πόνους ἀναδέξασθαι γέλωτας ἔχοντας
[49]	εἰς ἀνεξικακίαν ἐγύμναζεν. Ἡ γὰρ	ἀσθενὴς	καὶ ἠδικημένη ψυχὴ οὐχ οὕτως
[2]	πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ	ἀσθενής«	οὐκ εἰς ἐντολῆς ἀνάγκην τὸ
[17]	μὲν τῆς καλιᾶς. Ἂν δὲ	ἀσθενοῦντας	ἴδῃ καὶ καταπίπτοντας καὶ δεομένους
[25]	τῶν ἐφεξῆς κειμένων. ~Ὅτι τοῖς	ἀσθενοῦσιν	ἀναγκαῖον ὁ γάμος. Καλὸν ὁ
[78]	θυγατέρα; Ὅτι, φησί, τῶν σφόδρα	ἀσθενῶν	καὶ χαμαὶ συρομένων ἦσαν αἱ
[79]	ἄρτος« φησί, πρὸς τεσσαράκοντα ἡμερῶν	ἀσιτίαν	διήρκεσε. Τὸν δὲ ἡ τοῦ
[84]	παρθενίας καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν	ἀσκεῖν	ἀρετήν, ἵνα μὴ μετὰ τὴν
[75]	ἂν δέῃ τὴν ἄλλην φιλοσοφίαν	ἀσκεῖν,	τὴν ἐν τοῖς ἱματίοις, τὴν
[40]	ταῦτα μὴ φέροι, τὴν ἐγκράτειαν	ἀσκεῖν	χρὴ τὴν ἄκαρπον· τὴν ἄκαρπον
[21]	μέρος μικρὸν τῆς κατὰ νόμον	ἀσκήσεως	ὑποτεμνόμενός τις ἀπαραίτητον ἔχει τὴν
[45]	μεριμνῶν τις ἀνύοι τοῦτο εἴτε	ἀσκούμενος	καὶ ταλαιπωρῶν καὶ μετὰ τοῦ
[82]	ἐγγύς. Καὶ γὰρ τῶν ἀκτημοσύνην	ἀσκούντων	μᾶλλον ἐκεῖνος χρημάτων κατεφρόνησε πλουτῶν
[80]	ἂν ἡμῖν ὅσαι παρθενίαν μὲν	ἀσκοῦσι	καὶ νῦν, τοσοῦτον δὲ ἀποδέουσιν
[55]	γυναικῶν, πάντα φέρειν ἀνάγκη καὶ	ἀσμενίζειν	ἢ τῆς οἰκίας ἐκπεσεῖν. Καὶ
[37]	τῷ στόματι τούτῳ φιλοφρονεῖται καὶ	ἀσπάζεται	πάντας δι´ οὗ πρώην ταῦτα
[40]	τὸν ἀκήρυκτον πόλεμον καὶ τὴν	ἄσπονδον	μάχην. Καὶ ἀνωτέρω μὲν ἔλεγε·
[84]	ἑαυτῆς ἔσχιστο φύσις καὶ πόλεμος	ἄσπονδος	ἦν. Καὶ τοῦτον ὁ Παῦλος
[37]	τὴν διαλυθεῖσαν εἰς γῆν· ἔχθρα	ἄσπονδος	πρὸς τὴν λελυπηκυῖαν οὐδέν. Τί
[49]	ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· θέλω ὑμᾶς	ἀστράψαι	ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ πολλῷ
[21]	ἀπειλή τις ἄφατον ἡμῖν καὶ	ἀσύγγνωστον	προαναφωνοῦσα τὴν τιμωρίαν· ἐπὶ γὰρ
[45]	πείσει καλῶς ὅτι πολλῷ βελτίων	ἀσφάλεια	φιλοτιμίας κενῆς καὶ κρεῖττον τῷ
[57]	ἐν ἐκείνοις, καὶ τὴν ἰδίαν	ἀσφάλειαν	ἀφεῖσαι σκοπεῖν ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ,
[31]	γὰρ νῦν μετὰ τὴν τοσαύτην	ἀσφάλειαν	πειρᾶται ἐμποδίζειν ἡμῖν κατὰ τὸν
[9]	οἱ μὴ δεόμενοι ταύτης τῆς	ἀσφαλείας	ἀλλ´ ἀντὶ ταύτης νηστείαις, ἀγρυπνίαις,
[14]	τῶν λοιπῶν ἐπὶ τῆς αὐτῆς	ἀσφαλείας	καὶ εὐταξίας διαμενεῖ καὶ τὸ
[46]	ἡ τοσαύτης ἀποστερήσασα τὸν ἄνδρα	ἀσφαλείας	καὶ τῆς θαυμαστῆς μὲν ἐκείνης
[17]	τῆς ἰσχύος προσγενομένης ἁπάσης μετὰ	ἀσφαλείας	λοιπὸν τῆς πτήσεως ἔχωνται. Οὕτω
[12]	κύριος. Πόθεν οὖν μοι τὸ	ἀσφαλὲς	καὶ τὸ βέβαιον; Ἀλλ´ εἶπεν
[20]	ἐξουθενοῦσι τὴν παρθενίαν οὐδὲ οὕτως	ἀσφαλὲς	τὸ ἐξουθενεῖν. Ἀλλ´ εἰ μὲν
[41]	δὲ τῷ Θεῷ τοῦτο ἔδοξεν,	ἀσφαλὲς	τὸ τῆς ἀδείας ἐνέχυρον. Τὴν
[35]	οὐδὲ ὅτι τὸ ἐμαυτοῦ σκοπήσας	ἀσφαλὲς	ὑμᾶς εἰς κίνδυνον ἐνέβαλον. Εἰ
[78]	μὴ σφόδρα καθάπτεται τοῦ νομίζοντος	ἀσχημονεῖν	ἐπὶ τὴν αὑτοῦ παρθένον. Εἰ
[78]	παρθένον. Εἰ δέ τις« φησίν,	ἀσχημονεῖν	ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει,
[78]	γὰρ οὐκ εἶπες, εἰ δὲ	ἀσχημονεῖν	ἐπὶ τὴν παρθένον αὐτοῦ νομίζει,
[77]	καπηλείοις σχολάζοντος, οὕτως οὐδὲ παρθένων	ἀσχημονέστερον	βιωτικαῖς ἐνδεδεμένων φροντίσι. Καὶ γὰρ
[78]	καὶ μὴ νομίζων τὸ πρᾶγμα	ἀσχημοσύνην	εἶναι· ἀλλὰ τοῦτο πληκτικώτερον ἦν.
[71]	καὶ τὴν ζημίαν καὶ τὴν	ἀσχημοσύνην,	τὰς νόσους καταλέγοντα ὅσας ἐναπομόργνυται
[69]	ἡμέραν λυπηρῶν καὶ τὰ τῆς	ἀσχημοσύνης	ἐκείνης καὶ τὰ τῆς ζημίας
[30]	οὐκ εἰς ἀκαθαρσίαν ἀλλ´ εἰς	ἀσχολίαν	ἀγούσης. ~Ὅτι ἀναγκαίως ἀπέστησε συνουσίας
[63]	ὡς ἀντὶ τῶν σωματικῶν τὰ	ἀσώματα	κάλλη δύνασθαι καθορᾶν, οὕτω δὲ
[49]	καὶ αἵματος τὰ αὐτὰ ταῖς	ἀσωμάτοις	δυνάμεσι κατορθῶσαι παρακαλῶν, τῶν ἐν
[63]	εὐπρεπὴς ὡς ἀντὶ ἀνθρώπων τὰς	ἀσωμάτους	δυνάμεις καὶ τὸν τούτων δεσπότην
[79]	ἀνάγκῃ φύσεως ὑποκειμένους θνητῆς ὡς	ἀσωμάτους,	ὡς τὸν οὐρανὸν ἤδη λαχόντας,
[27]	ἀγγέλων πολιτείαν ὁ ζῆλος, μετὰ	ἀσωμάτων	δυνάμεων ὁ δρόμος. Ἡ γῆ
[11]	ποιεῖ; Τοὺς σῶμα περικειμένους τῶν	ἀσωμάτων	οὐκ ἀφίησι λείπεσθαι δυνάμεων, ἀνθρώπους
[63]	δὲ αὐτῇ μέλει ὥστε μὴ	ἄτακτα	βαδίζειν καὶ διατεθρυμμένα ἀλλ´ ἄπλαστόν
[68]	καὶ τῆς σιγῆς πλείων ἑτέρα	ἀταραξία	τὴν ψυχήν, ἅτε ἀνθρώπινον μὲν
[68]	περὶ τῶν λυπηρῶν; ~Περὶ τῆς	ἀταραξίας	τῆς τῇ παρθενίᾳ προσούσης. Ἀλλ´
[68]	πλείων ἑτέρα ἀταραξία τὴν ψυχήν,	ἅτε	ἀνθρώπινον μὲν οὐδὲν μεταχειρίζουσαν, διὰ
[84]	οὐ μεγάλα ἀπῄτει τὰ κατορθώματα,	ἅτε	νηπιωδέστερον διακειμένην. Ἐπειδὴ δὲ προφητῶν
[57]	κηδεστὴς οὐ μετὰ προθυμίας ἀποδιδούς,	ἅτε	προῖκα κατατιθείς, ὅ τε νυμφίος
[15]	μοι δώσεις; Ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι	ἄτεκνος;	Ὥσπερ οὖν τότε ἀπὸ νεκρῶν
[83]	Χριστὸς τοῦτο τὸ τέλειον ἔδειξεν	ἀτελές.	Ἐὰν« γὰρ μὴ περισσεύσῃ« φησίν,
[78]	ἔτι διαβαστάζων τῶν ἀκουόντων τὸ	ἀτελὲς	ταῦτα ἔγραφε λέγων· Ὃς δὲ
[83]	χρόνου προκόπτοντος τὸ τότε τέλειον	ἀτελὲς	ὕστερον γίνεται. Οἷόν τι λέγω·
[83]	τοῦτο καὶ θαυμαστὸν οὕτως ἐστὶν	ἀτελές,	ὡς καὶ μετὰ τὴν κατόρθωσιν
[49]	Ἐπειδὴ δὲ πρὸς Κορινθίους τοὺς	ἀτελέστερον	διακειμένους διελέγετο, ἤδη τῶν πόνων
[2]	τὸ ἄσβεστον, ὁ σκώληξ ὁ	ἀτελεύτητος,	τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, ἡ
[21]	εἰς τὸν τῆς δικαιοσύνης ἥλιον	ἀτενὲς	παρασκευάζουσα ἐνορᾷν. Καὶ ταῦτα μὲν
[68]	Θεῷ διαλεγομένην καὶ πρὸς αὐτὸν	ἀτενέστερον	ὁρῶσαν. Τίς ἂν οὖν ταύτην
[62]	δὲ ἄμορφος ᾖ καὶ δυσειδής,	ἀτερπεστέραν	ἀπέδειξεν οὕτω μᾶλλον αὐτήν. Ἡ
[37]	γινομένων τὴν ἀηδίαν. Τί γὰρ	ἀτερπέστερον,	εἰπέ μοι, ἢ ὅταν μετὰ
[43]	καὶ πάλαι μὲν χαλεπωτέρα καὶ	ἀτιθάσευτος	ἦν, παραγενομένου δὲ τοῦ Χριστοῦ
[1]	Δεύτερον δὲ ὅτι τὸν γάμον	ἀτιμάσασαι	οὕτως ἦλθον ἐπὶ τὸ ἀποσχέσθαι
[6]	δόξαν ἔξωθεν περικειμένη, τὴν δὲ	ἀτιμίαν	ἅπασαν ἔνδον ἔχουσα. Τοῦτο γάρ
[1]	καιρὸν τῆς τιμῆς ἐν τοῖς	ἀτίμοις	τετάχθαι. ~Ὅτι καὶ κολάζονται οἱ
[22]	μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν αὐτῶν	ἄτιμον.	Πῶς κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς Θεοῦ
[57]	ἄνδρα μὴ δυσγενῆ, μὴ τῶν	ἀτίμων	τινά, μὴ αὐθάδη, μὴ ἀπατεῶνα,
[18]	ἀλλ´ ἡ ἁμαρτία καὶ αἱ	ἄτοποι	μίξεις ἔδειξεν ὁ κατὰ τὸν
[7]	τῷ σώματι. Πῶς γὰρ οὐκ	ἄτοπον	εἰ τὸν μὲν φιλόσοφον οὐκ
[84]	κατορθοῦσιν ἀπόκειται. Πῶς οὖν οὐκ	ἄτοπον	ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἔτι μένειν
[18]	Εἰ γὰρ ἔστησαν πρὸς τὴν	ἄτοπον	τότε ἐπιθυμίαν ἐκείνην οἱ υἱοὶ
[46]	ἐφύλαξεν— πῶς γάρ; ἐνδοὺς ἐπιθυμίᾳ	ἀτόπῳ	καὶ ἀπάτῃ ἁλοὺς καὶ μὴ
[30]	προσευχῆς καιρῷ. Ὅτι τῶν σφόδρα	ἀτόπων	ἦν Ἰουδαίους μέν— οἷς ἅπαντα
[69]	ἀχλύες καὶ τὰ ἔτι τούτων	ἀτοπώτερα	ἀπὸ τῆς τρυφῆς ταύτης ἀναβλαστάνῃ
[52]	δὲ τῆς εὐνῆς οὐδὲ μικρὸν	ἀτρεμεῖν	ἀνέξεται χρόνον, ἀλλ´ ὥσπερ ἀνθράκων
[37]	διὰ παντός ἐστιν ἁγία καὶ	ἄτρωτος;	Διὰ ταῦτα καὶ πρὸ τούτων
[57]	μὴ τῶν ἀτίμων τινά, μὴ	αὐθάδη,	μὴ ἀπατεῶνα, μὴ ἀλαζόνα, μὴ
[13]	ἂν ἔγραψαν ὑπὲρ τῶν τοιούτων	αὖθις	ἐρωτῶντες. Καὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα
[15]	ὁ παρὰ τὴν ἀρχὴν εἰπών·	Αὐξάνεσθαι	καὶ πληθύνεσθαι καὶ πληρώσατε τὴν
[17]	οὐκ ἐσχάτης ταῦτα παραπληξίας; Εἶπεν·	Αὐξάνεσθε	καὶ πληθύνεσθε. Τοῦτο γὰρ ὁ
[70]	αὐτῶν μετέχουσιν, ὃ μάλιστα πάντων	αὔξει	τὰ τῆς ἡδονῆς. Διὰ τί
[15]	ἄνθρωποι. ~Ὅτι οὐχ ὁ γάμος	αὔξει	τὸ ἡμέτερον γένος. Καὶ νῦν
[15]	ἧς τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος	αὐξήσει.	Οὔτε γὰρ ὁ γάμος μὴ
[40]	ἡ διάθεσις, τήμερον μὲν τούτου,	αὔριον	δὲ ἐκείνου, καὶ πάλιν ἄλλων
[63]	ἀλλ´ ἐπισκύνιον αἰδέσιμον ἀεὶ καὶ	αὐστηρὸν	ἐπιδείκνυσθαι καὶ πρὸς δάκρυα παρεσκευάσθαι
[27]	τὴν ἀκοὴν τῷ τῆς παραινέσεως	αὐστηρῷ.	Ὁ γὰρ ὅλον δι´ ὅλου
[29]	τοῖς γεγαμηκόσιν, εἰ δέ τις	αὐτὰ	ἀκριβῶς διασκέψαιτο τῆς αὐτῆς ὄντα
[23]	τότε; ~Διὰ τί οἱ τὰ	αὐτὰ	ἁμαρτάνοντες οὐ τὰ αὐτὰ κολάζονται.
[75]	ἀφῆκε τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων	αὐτὰ	ἀναλογίσασθαι, καὶ δείξας οὕτω τῆς
[45]	βούλει καὶ πολεμεῖν ὡς τὰ	αὐτὰ	ἀνύσων ἐκείνοις τοῖς οὐδενὶ τούτων
[29]	γνώμης. Εἰ μὲν γάρ τις	αὐτὰ	ἁπλῶς ἐπιέναι βούλοιτο τῆς προκειμένης
[61]	μόνον ὅταν εἰς τὸ κιβώτιον	αὐτὰ	ἀποθῶνται οὐδὲ νυκτὸς καταλαβούσης μόνον
[4]	ὅταν ἐννοήσῃ τοὺς μὲν τὰ	αὐτὰ	αὐτῷ πεπονηκότας τῷ Χριστῷ συνόντας,
[82]	ἀποστόλων ἔπαθλα, ἄκουσον τοῦ μέλλοντος	αὐτὰ	διδόναι λέγοντος· Ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές
[16]	ἐν καιρῷ χρήσιμα. Μικρὰ δὲ	αὐτὰ	εἶναί φημι, καὶ παίδων κατορθώματα
[16]	συγκαταβάσεως ὁ γάμος. Σὺ δὲ	αὐτὰ	κακίζεις, φησί. Κακίζω μὲν οὐδαμῶς·
[23]	τὰ αὐτὰ ἁμαρτάνοντες οὐ τὰ	αὐτὰ	κολάζονται. Ἀλλ´ ἴσως ἐρεῖ τις
[33]	ἐγκρατείας ἔρωτα. Οὕτω συνεχῶς τὰ	αὐτὰ	λεγόμενα πλείονα ἔχει τὴν ἐνεργείαν.
[47]	τοῦτο γεγένηται. Ἄξιον δὲ καὶ	αὐτὰ	λοιπὸν ἐξετάσαι τὰ ῥήματα. Δέδεσαι«
[61]	ταῖς φροντίσιν, ἀλλὰ καὶ ὅταν	αὐτὰ	περικέωνται, καὶ ὅταν ἡμέρα ᾖ
[9]	κωλύεις; Ἄπαγε· μή ποτε τὰ	αὐτά	σοι μανείην. Πῶς οὖν, φησί,
[16]	Κακίζω μὲν οὐδαμῶς· Θεὸς γὰρ	αὐτὰ	συνεχώρησε καὶ γέγονεν ἐν καιρῷ
[80]	εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον ἂν περιέλῃς,	αὐτὰ	τὰ νεῦρα τῆς παρθενίας ἐξέκοψας,
[49]	μετὰ σαρκὸς καὶ αἵματος τὰ	αὐτὰ	ταῖς ἀσωμάτοις δυνάμεσι κατορθῶσαι παρακαλῶν,
[23]	δῶσι τὴν αὐτὴν οἱ τὰ	αὐτὰ	τολμῶντες τοῖς δεδωκόσι κατὰ τὸν
[83]	νόμον βιοῦν. Ὁ ποιήσας γὰρ	αὐτά«	φησί, ζήσεται ἐν αὐτοῖς« ἀλλ´
[52]	τοῦ πράγματος κακῶν τὸ πλέον	αὐταὶ	καρποῦνται μέρος, ὥσπερ οὖν καὶ
[82]	τὸ εὔσχημον λέγω καὶ εὐπρόσεδρον.	Αὗται	δὲ καὶ παρθενίαν ἑλόμεναι εἰς
[60]	μὲν ὀλίγαι καὶ εὐαρίθμητοι καὶ	αὗται	δὲ παρὰ τὸ τῷ θεῷ
[56]	ἢ πνεύματος προσπεσόντος, κατέδυσαν καὶ	αὗται	καὶ τῶν τοῦ ναυαγίου συμμετέσχον
[66]	καὶ μικροψυχίας ἀνάγκας. Οὐδὲ γὰρ	αὗται	μόναι αἱ προφάσεις αὐτὰς οἴκοι
[67]	οὖν συμβῇ τινα διαλάμπειν ἐν	αὐταῖς,	ἄν τε ἕλῃ τὸν δεσπότην
[36]	γὰρ χάρισμά ἐστι, τίνος ἕνεκεν	αὐταῖς	ἀπειλεῖς λέγων ὅτι Ἔχουσι κρίμα
[49]	διηγήσατο τὰ μετὰ τὴν ἀθανασίαν	αὐταῖς	ἀποκείμενα καλά, πῶς εἰς ἀπάντησιν
[52]	ἔχοιεν εἰπεῖν ὡς τοσαύτη παρ´	αὐταῖς	τῆς ἐπιθυμίας ἡ τυραννὶς καὶ
[6]	εἰς τὸ ὕψος λαλεῖ. Πύξινον	αὐταῖς	τὸ πρόσωπόν ἐστι καὶ νεκρῷ
[6]	εἴ γέ τινές εἰσιν ἐν	αὐταῖς	τοιαῦται— πρὸς τὸν τῶν ἀνθρώπων
[57]	Ἔστι δὲ ὅτε καὶ πρὸς	αὐταῖς	τοῦ γάμου ταῖς θύραις ὁ
[61]	αἱ χρυσοφοροῦσαι οὐδὲ αἰσθάνονται ἐκπεσόντος	αὐταῖς	τῶν χρυσίων τινός. Οὕτω γοῦν
[72]	ἁλίσκονται. Ὁ μὲν γὰρ ἐν	αὐταρκείᾳ	ζῶν οὐδεμίαν μετάπτωσιν δέδοικεν. Ὁ
[71]	καθίστησιν, ὧν τἀναντία πάντα ἡ	αὐτάρκεια	ποιεῖ. Ἀλλὰ νῦν πρὸς ἕτερον
[75]	πενίαν δυνήσονται φέρειν οὔτε τὴν	αὐτάρκειαν	ἀποστρέφεσθαι. Τοῦτό ἐστιν ἔχειν γυναῖκα
[53]	πολλάς, οὐδέν ἐστι τὸ κατέχον	αὐτάς.	Ἀλλ´ ὥσπερ ὕλης τινὸς λαβομένη
[11]	καθάπερ ἐκεῖνοι, τῆς σαρκὸς καθελκούσης	αὐτάς,	ἀλλὰ καὶ ἐν τούτῳ πολλὴν
[57]	ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ ἀφέντες	αὐτὰς	ἐκεῖνοι ταῖς σφόδρα λειπομέναις αὐτῶν
[66]	γὰρ αὗται μόναι αἱ προφάσεις	αὐτὰς	οἴκοι κατέχουσιν, ἀλλὰ κἂν ἀλγῆσαι
[11]	ἡ παρθένος. Διὸ καὶ Παῦλος	αὐτὰς	πάντων ἀπέστησε τῶν φροντίδων διὰ
[64]	οὗτος ὁ βίος ἀλλ´ ὅταν	αὐτὰς	πρὸς τὰς τοῦ γάμου παραβάλωμεν
[57]	γὰρ καὶ αὕτη οὐχ ἧττον	αὐτὰς	τῶν ὠδίνων ἡ ἀγωνία θορυβεῖ
[53]	προσήκουσαν ἄγουσα τὴν τῆς ὑποταγῆς,	αὐτὴ	γίνεται κεφαλὴ καὶ ἀρχή. Τί
[28]	ἑτέροις, γνώμῃ δὲ εἴρηται τῇ	αὐτῇ.	Εἰ δέ τις ἀκριβέστερον καταμάθοι
[39]	φησί· δῆλον γὰρ ἅπασιν ὅτι	αὐτὴ	ἥμαρτε καὶ ἁμαρτίαν ἀφόρητον. Ἀλλὰ
[17]	οὐδὲ ἡ τῶν φαρμάκων φύσις	αὐτὴ	καθ´ ἑαυτὴν δύναιτ´ ἂν ἕλκος
[34]	οὕτω θέμις ὁρμίσαι τὸ σκάφος	αὐτῇ	καὶ ἀναπαύσασθαι. Ὥσπερ οὖν οἱ
[56]	πλεονάζει καὶ τὰ τῶν φροντίδων	αὐτῇ,	καὶ καθ´ ἕκαστον τούτων εἴτε
[34]	οὐκ ἀφίησιν ἀνοιγῆναι τὰς πύλας	αὐτῇ,	κἂν σφόδρα ὁ πολέμιος ἀγριαίνῃ
[14]	καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ	αὐτὴ	καταλιποῦσα αὐτοὺς ἀνεχώρησεν. Ἕως μὲν
[34]	τῶν σωμάτων φύσεως, τοῦτο ὑπομένειν	αὐτὴ	καταναγκάζεται ἐπὶ τῆς ψυχῆς. Τί
[73]	ἀποκειμένων ἐκεῖ καὶ τὴν κλεῖν	αὐτὴ	κέκτηται καὶ τὴν ἐξουσίαν ἅπασαν
[52]	οἰκέται καὶ θεράπαιναι τἀνδρὸς ὑβριστικώτερον	αὐτῇ	κέχρηνται. Ὕποπτον μὲν γὰρ καὶ
[57]	χρόνος, ἀπαρρησίαστος ἡ γυνὴ ὥσπερ	αὐτὴ	κυρία οὖσα τοῦ τεκεῖν. Ὅταν
[63]	προσηκόντων μελῶν. Καὶ ποδῶν δὲ	αὐτῇ	μέλει ὥστε μὴ ἄτακτα βαδίζειν
[40]	ἀναισχυντίαν; Τί δαί, ἂν τοὐναντίον	αὐτὴ	μὲν ᾖ κοσμία καὶ ἥσυχος,
[44]	τοσαύτῃ καὶ βουλόμενον εὐδοκιμεῖν ἐν	αὐτῇ	μὴ πολὺν τὸν ἀπὸ τῶν
[37]	πολλάκις ὁπλίζει κατ´ αὐτῶν, ὅταν	αὐτὴ	μηδὲν ἀνύῃ. Ἀλλ´ ὅμως ἅπαντα
[66]	καὶ πολλὴ παρασιώπησις· ἂν δὲ	αὐτὴ	μηδὲν τῶν μελλόντων προορωμένη τὸ
[21]	ἐκείνου γνώμης ἐπιταθῆναι τὴν τιμωρίαν	αὐτῇ.	~Ὅτι χρησίμως οἱ ἐπὶ Ἐλισσαίου
[63]	πραγμάτων ὑπεροψία. Καὶ γὰρ ὀφθαλμὸς	αὐτῇ	οὕτω μὲν καλὸς καὶ εὐπρεπὴς
[62]	ἐστὶ φαίνεται μόνον· ὅταν δὲ	αὐτῇ	παραβάλληται λίθων λαμπρότης καὶ ἑτέρας
[37]	λελυπηκυῖαν, πολλάκις δὲ οὐδὲ ὀφθεῖσαν	αὐτῇ	ποτε, μυρίοις καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[52]	τὰς ἐκείνων γυναῖκας καὶ τὴν	αὐτῇ	πρέπουσαν τάξιν προεμένην αὐτοῖς τὴν
[48]	μᾶλλον ἐκείνου. Τί δήποτε; Ὅτι	αὐτὴ	πρὸς τὸ βάραθρον αὐτὸν τῆς
[53]	αὐτὸν ἐκείνης καὶ εἰς τὴν	αὐτῇ	προσήκουσαν ἄγουσα τὴν τῆς ὑποταγῆς,
[55]	ἐλευθέρας γίνεται δούλη, καὶ τὴν	αὐτῇ	προσήκουσαν παρρησίαν ἀπολέσασα, τῶν ἀργυρωνήτων
[40]	δὲ λέγω ἐπειδὴ μὴ τὴν	αὐτῇ	προσήκουσαν ὑπόθεσιν ἔχει· οὐ γὰρ
[52]	εὕρῃ τὴν ἀπαλλαγήν, τοῦ λιμένος	αὐτῇ	προσκεχωσμένου καὶ μυρίων γέμοντος προβόλων;
[34]	τὴν διάνοιαν διατηρεῖν; Οὐδεὶς γὰρ	αὐτῇ	συγχωρεῖ τοὺς ἄνθρακας τούτους ἔξω
[40]	ἐκείνου, καὶ πάλιν ἄλλων τῇ	αὐτῇ	συζώντων γυναικί; Δικαίως οὖν ὁ
[12]	τις ἔχει γυναῖκα ἄπιστον καὶ	αὐτὴ	συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ
[41]	ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον καὶ	αὐτὴ	συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ
[49]	σαρκὶ πολλὴν ἀπὸ ταύτης παρέχουσιν	αὐτῇ	τὴν τρυφήν. ~Ὅτι καὶ ἐν
[66]	γὰρ οὐχ ὅτε βούλεται ἔξεστιν	αὐτῇ	τῆς οἰκίας προελθεῖν, ἀλλὰ καὶ
[66]	χρῄζειν τοῦ μηδενός, οὕτως οὐδὲ	αὐτὴ	τοῖς οἰκείοις ποσὶ μὴ κεχρημένη
[48]	ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκείνου μοιχείας	αὐτὴ	τὸν λόγον ὑπέχει καὶ τὰς
[46]	σφόδρα ἦν ἐκεῖνος ἀνήρ; Οὐκ	αὐτὴ	τὸν Σαμψὼν ἀπώλεσεν; Οὐ τὸ
[63]	καὶ μειλίχιον ἐνορᾶν. Κοσμιότης δὲ	αὐτῇ	τοσαύτη περίκειται ὡς καὶ τοὺς
[48]	ἡ ἄκοντος ἐγκρατευομένη τοῦ ἀνδρὸς	αὐτὴ	τούτου πορνεύοντος δώσει μειζοτέραν δίκην.
[21]	δὲ εἶπε μόνον ὅτι καὶ	αὐτὴ	τῶν αὐτῶν ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος.
[84]	τοῦ πνεύματος ἐπέτυχε χάριτος, ἐπέτεινεν	αὐτῇ	τῶν κατορθωμάτων τὸ μέγεθος— εἰκότως.
[34]	γὰρ πρὸς πάντας ἡ παραίνεσις	αὕτη	ἀλλὰ πρὸς τοὺς σφόδρα κατωφερεῖς.
[74]	τὸν κόσμον τὸ διάφορον, τοσοῦτον	αὕτη	βελτίων ἐκείνης ἡ φροντίς. Πῶς
[6]	σώματι καὶ πνεύματι εἶναι ἁγίαν,	αὕτη	δὲ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν
[5]	μέλλοι τὸν ἅγιον ὑποδέχεσθαι νυμφίον.	Αὕτη	δὲ μετὰ τοσούτων καυτήρων πῶς
[37]	δέωνται γάμων ἵνα μὴ κατακαίωνται,	αὕτη	δὲ μηδὲ ἕνος ἁψαμένη διὰ
[70]	ἔνδεια καὶ ἡ σπάνις ποιεῖ.	Αὕτη	δὲ οὐκ ἐν ἐκείνοις τοῖς
[34]	τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει;	Αὕτη	δὲ οὐκ ἐν ἰματίοις ἀλλ´
[6]	τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν.	Αὕτη	δὲ τοῦ λόγου τὴν ἀκολουθίαν
[5]	μέχρις ἀνθρώπων ἵστησι τὴν ἀδικίαν,	αὕτη	δὲ τῷ Θεῷ μάχεται καὶ
[61]	ἔστω ὁ φόβος ἀλλὰ καὶ	αὕτη	ἐξῃρήσθω ἡ φροντίς. ~Ὅτι τὸ
[54]	πᾶσαν ἐκβάλλει φιλίαν καὶ ἡδονὴν	αὕτη	ἡ βία· φιλίας δὲ οὐκ
[52]	ἠρεμεῖν. Οὐ γὰρ ἀθυμίαν μόνον	αὕτη	ἡ νόσος ἀλλὰ καὶ θυμὸν
[43]	καὶ πολυειδῆ. Τίς οὖν ἐστιν	αὕτη;	Ἡ τῶν ἐν τῷ βίῳ
[34]	τὴν παρθενίαν περιττὸν εἶναι τιθέμενοι;	Αὕτη	μὲν γὰρ ὅσῳ ἂν ἐπιταθῇ
[68]	τὸν ἄργυρον περιβάλλουσι, δεικνύντες ὅτι	αὕτη	μὲν πρὸς πόμα ἡδίων καὶ
[68]	τέ ἐστι καὶ φαιδρότερος. Καὶ	αὕτη	μὲν χωρὶς φροντίδος ἡ θεωρία,
[57]	ἄρρενος θῆλυ. Καὶ γὰρ καὶ	αὕτη	οὐχ ἧττον αὐτὰς τῶν ὠδίνων
[24]	σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθησόμεθα. Καὶ	αὕτη	πάλιν οὐκ ἐμὴ ἡ ἀπόφασις
[34]	πόδας οὐ κατακαύσει; Ἀλλ´ ἰδοὺ	αὕτη	περιπατεῖ καὶ φέρει τὴν βάσανον.
[84]	παρουσίας ἡ δωρεά· ἄνδρας γὰρ	αὕτη	τελείους ἀντὶ νηπίων ἐποίησεν. Ὥσπερ
[46]	ἅπασι ζῴοις κατακλυσθέντες ἀπώλοντο; Οὐχ	αὕτη	τὸν δίκαιον Ἰὼβ ἔμελλεν ἀπολλύναι,
[80]	παρθενίας ὁ ἐσταυρωμένος βίος ἐστίν.	Αὕτη	τοὺς γενναίους ἐκείνους πρὸς τὸν
[41]	μακροῦ. Καὶ ἡ δουλεία δὲ	αὕτη	τῷ τὴν ἑτέρου μοχθηρίαν ἀναγκάζεσθαι
[16]	ψυχῆς καὶ πρὸς τὴν τελείαν	αὐτὴν	ἀγαγεῖν ἀρετήν. Εἰ τοίνυν τοῦτο
[34]	δὲ οὐδέτερον οὐ διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν, ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν ἵνα
[49]	ἀγαθῶν ἀλλὰ πάλιν ἐπὶ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν καταφεύγει· Ὁ καιρὸς συνεσταλμένος
[36]	οὖν ἑαυτὸν τίθησι διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Τὸ γὰρ παράδειγμα ἐγγύθεν
[36]	Καὶ σκώπτει τοὺς οὐκ ἔχοντας	αὐτὴν	ἀκρατεῖς αὐτοὺς καλῶν. Διὰ τί
[60]	τοῦ γάμου παραβλάψαι δύναιτ´ ἂν	αὐτὴν	ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ποθεινοτέραν τῷ
[82]	ἐλαττόνων ἀλλ´ εἰς τὴν γέενναν	αὐτὴν	ἀπελεύσονται, καὶ δηλοῦσιν αἱ τοῦ
[46]	φησίν, ἀρχὴ ἁμαρτίας καὶ δι´	αὐτὴν	ἀποθνήσκομεν πάντες. Καὶ ὁ μακάριος
[40]	βίαν; Τί δαί, ἂν συνεχῶς	αὐτὴν	ἀποστρέφηται καὶ διὰ παντὸς μένῃ
[57]	φιλίας, ἀκμαζούσης ἔτι τῆς ἐπιθυμίας,	αὐτὴν	ἀφαιρεθεὶς αὐτὸ τοῦτο μᾶλλον ἐκείνου
[30]	τηλικαῦτα ἀγαθὰ μηδὲ εἰς τὴν	αὐτὴν	ἀφικέσθαι τοῖς νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν.
[12]	οὐχ ἡνίκα παρῆν τοῖς μαθηταῖς	αὐτὴν	δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν δι´ αὐτοῦ.
[34]	ἀλλ´ ἀνάγκη δι´ ὅλου παλαίειν	αὐτήν,	δι´ ὅλου μάχεσθαι πρὸς τὰ
[59]	ἕνεκεν καὶ ὅτι τοῦ συνοικοῦντος	αὐτὴν	διαζεύγνυσιν. Ἡ δὲ παρθένος καὶ
[40]	τῶν θεραπαινίδων μηδὲν ἄμεινον πρὸς	αὐτὴν	διάκειται, πῶς οἴσει τὴν τοσαύτην
[23]	πολλαχοῦ γῆς. Πῶς οὖν τὴν	αὐτὴν	δίκην οὐκ ἔδοσαν; φησίν. Ἔδοσαν
[38]	γὰρ οὐκ εἶπε καὶ πρὸς	αὐτήν·	Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύεται, γαμησάτω«
[63]	κοσμίᾳ τὴν διακονουμένην θεράπαιναν καὶ	αὐτὴν	εἶναι τοιαύτην ἀνάγκη κἂν μὴ
[46]	ἀνδρός. Πῶς οὖν, φησί, βοηθὸν	αὐτὴν	ἐκάλεσε τὴν ἐμποδίζουσαν; Ποιήσωμεν« γὰρ
[45]	οὐ δυνατόν σε πρὸς τὴν	αὐτὴν	ἐκείνοις φθάσαι κορυφήν. Τὸ δὲ
[6]	καὶ καθάπερ δηλητήρια φάρμακα εἰς	αὐτὴν	ἐμπίπτοντα τὴν ψυχὴν παντὸς σητὸς
[40]	ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω. Ὁρᾷς	αὐτὴν	ἐν μέσῳ δυοῖν ἀπειλημμένην πολέμων;
[47]	ἐφεῖται, ἐπὶ τῶν γυναικῶν τὴν	αὐτὴν	ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι σπουδὴν καὶ τὸ
[43]	στρέφουσι. Δεύτερον δὲ οὐκ ἂν	αὐτὴν	ἐνεστῶσαν ἐκάλεσεν. Οὐ γὰρ νῦν
[55]	τοῦ τῆς οὐσίας μέτρου πείθοντος	αὐτὴν	ἐξισοῦσθαι τῷ ἀνδρί. Τί οὖν
[34]	ποτὲ ἡ φλόξ, καταστέλλει ταχέως	αὐτὴν	ἐπελθοῦσα ἡ μίξις. Ἡ δὲ
[62]	δυσειδής, ἀτερπεστέραν ἀπέδειξεν οὕτω μᾶλλον	αὐτήν.	Ἡ γὰρ ἀμορφία πανταχοῦ καθ´
[6]	πολλήν, πρὸς δὲ τὸν κτίσαντα	αὐτὴν	Θεὸν πολλῇ κέχρηται τῇ μανίᾳ,
[63]	οἰκείας ἐνδιδόναι μανίας ὅταν πρὸς	αὐτὴν	ἴδωσιν ἀκριβῶς. Ὥσπερ δὲ γυναικὶ
[52]	ῥημάτων ἐξενεγκεῖν, ἀλλ´ ἅπαξ μὲν	αὐτὴν	ἴσως χαλεπαίνουσαν οἴσει καὶ δὶς
[40]	ἐκ συμφώνου. Ἐνταῦθα δὲ χωρισθεῖσαν	αὐτὴν	καὶ ἄκουσαν ἐγκρατεύεσθαι κελεύει λοιπόν·
[57]	τοῦ γάμου χρηστά. Θορυβοῦσι δὲ	αὐτὴν	καὶ ἄλλαι μετὰ τούτων φροντίδες.
[12]	οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω	αὐτήν,	καὶ γυνὴ ἥτις ἔχει ἄνδρα
[41]	τῇ κεφαλῇ, τοὺς δὲ παραιτουμένους	αὐτὴν	καὶ οὐκ ἐθέλοντας προσίεσθαι οὔτε
[44]	ἔχῃ ἡ συνοικοῦσα, ὁ δι´	αὐτὴν	καὶ τὰ ἔκγονα ἐκείνης περιρρέων
[37]	ἐκείνης οὐ παύεται σκιαμαχοῦσα πρὸς	αὐτήν·	καὶ τὴν οὐδὲν λελυπηκυῖαν, πολλάκις
[46]	τέλειον βίον γυνή, πῶς βοηθὸν	αὐτὴν	καλεῖ ἡ γραφὴ τοῦ ἀνδρός.
[34]	σφόδρα ὁ πολέμιος ἀγριαίνῃ πρὸς	αὐτήν,	κἂν αὐτῷ τούτῳ σφοδρότερος γίνηται,
[37]	μάχην. Πῶς οὖν ἄν τις	αὐτὴν	κατ´ ἀξίαν θαυμάσειεν ὅταν οἱ
[47]	γένοιτο) ἀλλὰ τότε φημὶ ταῦτα	αὐτὴν	κατορθοῦν, ὅταν μὴ τὰ τοῦ
[38]	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ οὐδὲ μικρᾶς	αὐτὴν	λαβέσθαι δίδωσιν ἀνακωχῆς. Διὰ τί
[80]	τῆς παρθενίας ἐξέκοψας, οὕτως ὅταν	αὐτὴν	μετὰ πολιτείας ἔχῃς ἀρίστης, τὴν
[11]	~Ὅτι ἡ παρθενία τοὺς ὄντως	αὐτὴν	μετιόντας ἀγγέλους ἐξ ἀνθρώπων ποιεῖ.
[28]	αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας ποιεῖ	αὐτὴν	μοιχᾶσθαι« καὶ τὸ Ὁ ἀνὴρ
[23]	καιρῷ τιμωρίαν μὴ δῶσι τὴν	αὐτὴν	οἱ τὰ αὐτὰ τολμῶντες τοῖς
[21]	τὴν κόλασιν, ὁ τὴν ἁγιωσύνην	αὐτὴν	ὁλόκληρον διασύρων, τίνα ὑφέξει δίκην;
[52]	ἐπιμείνῃ συνεχῶς ἐγκαλοῦσα, διδάξει ταχέως	αὐτὴν	ὅτι βέλτιον σιγῇ τὰ τοιαῦτα
[9]	ἀξίωμα ἀλλὰ πολλῷ σεμνοτέραν ἀποφαίνειν	αὐτήν.	~Ὅτι ὁ τὸν γάμον κακίζων
[64]	ἴδοι προθυμίας ὁδεύοντας τοὺς ἑλομένους	αὐτήν,	οὐ διὰ τὸ μὴ θλίβεσθαι
[22]	ζηλώσει τὴν ἀρετὴν οὕτω καταγέλαστον	αὐτὴν	οὖσαν ὁρῶν; Εἰ γὰρ νῦν
[78]	κρεῖττον οὐκ ἔδειξε διὰ τὴν	αὐτὴν	πάλιν αἰτίαν, σὺ δὲ εἰ
[22]	ὁρῶν; Εἰ γὰρ νῦν πάντων	αὐτὴν	πανταχοῦ θαυμαζόντων οὐ τῶν μετιόντων
[47]	ἐγὼ τοῦτο συνομολογῶ. Οὐδὲ γὰρ	αὐτὴν	παντελῶς ἐκκόπτω τῆς ἐν τοῖς
[82]	ὑπόδειγμα τὸ σὸν καὶ χείρονα	αὐτὴν	ποιεῖ. Εἰ γὰρ ὁ μὲν
[52]	πάντων πολεμιώτερον ἴδῃ διακείμενον πρὸς	αὐτήν,	ποῦ δυνήσεται βλέψαι λοιπόν; Πρὸς
[17]	ἐρασταὶ μετὰ πολλῆς εὐκολίας ἀφέντες	αὐτὴν	πρὸς τὰ μετέωρα πέτανται καὶ
[27]	εἰς μάτην ἠγρύπνησαν οἱ φυλάσσοντες	αὐτήν.	Πῶς οὖν τὴν ῥοπὴν ἐπισπασόμεθα
[47]	παρθενίας ὕφηνε συμβουλὴν ἀλλὰ διακόπτων	αὐτὴν	συνεχῶς τοῖς περὶ τοῦ γάμου
[47]	εἶπεν· ἔχεις γυναῖκα; μὴ καταλίπῃς	αὐτήν·	συνοίκει, μὴ διαστῇς, ἀλλὰ δεσμὸν
[47]	παρθενίαν μεθίσταται, καὶ οὐδὲ νῦν	αὐτὴν	τῇ κυρίᾳ προσηγορίᾳ καλεῖ, ἀλλὰ
[55]	ἐκεῖνος ἐθέλῃ κἂν ἀγαγεῖν ἐπ´	αὐτὴν	τὴν ἐκείνης εὐνὴν ἑταιριζομένων πλῆθος
[82]	τῆς παλλακίδος ἀλλὰ καὶ ἐκβαλεῖν	αὐτὴν	τῆς οἰκίας ὑπὲρ τοῦ μάχης
[49]	περὶ ἀνεξικακίας διαλεγόμενος ἐπὶ τὴν	αὐτὴν	τῆς συμβουλῆς ἦλθεν ὁδόν. Εἰπὼν
[41]	οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω	αὐτήν.	Τί οὖν οὐχὶ καὶ ἐπὶ
[84]	τότε, ἀλλὰ κἂν τύχῃ τὴν	αὐτὴν	τοῖς μεγάλοις καὶ θαυμαστοῖς ἀνδράσι
[41]	ἑκόντας καὶ μετὰ προαιρέσεως δεχομένους	αὐτὴν	τοῖς οἰκείοις ἀμείβεται καλοῖς, τὸν
[75]	ὑπεροχὴν καὶ πρὸς αὐτὸν ἄρας	αὐτὴν	τὸν οὐρανόν, πάλιν μετατίθησιν ἐπὶ
[57]	κάμνοντος διακεῖσθαι ἀλλ´ εἰς τὴν	αὐτὴν	τῷ κειμένῳ καθίστησιν ἀθυμίαν. ~Ὅτι
[37]	αὐτοὺς ἀποστρέφονται ἀλλὰ καὶ δι´	αὐτὴν	τῶν γινομένων τὴν ἀηδίαν. Τί
[81]	τῶν βιωτικῶν. Διὰ τοῦτο ῥίζαν	αὐτὴν	τῶν κακῶν πάντων ὁ Παῦλος
[4]	τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον μετῆλθον	αὐτήν.	Ὑμεῖς δὲ ὅτι τῷ Θεῷ
[61]	καὶ ὅταν ἡμέρα ᾖ τὴν	αὐτὴν	ὑπομένουσι μέριμναν, μᾶλλον δὲ καὶ
[6]	Εἰ γὰρ καὶ τὸ σῶμα	αὐτῆς	ἀκέραιον μένοι, ἀλλ´ ὅμως τὸ
[47]	σώσεις; Ἀλλὰ καὶ τὴν βοήθειαν	αὐτῆς	ἀναγκαίαν καὶ ἐν τοῖς πνευματικοῖς
[21]	κατηγορία τῶν γοῦν εἰρημένων ἕνεκεν	αὐτῆς	ἀπέχεσθαι. Νῦν δὲ καὶ κίνδυνος
[14]	οὐδὲν τῶν λοιπῶν ἐπὶ τῆς	αὐτῆς	ἀσφαλείας καὶ εὐταξίας διαμενεῖ καὶ
[73]	εὐτελῶν ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς	αὐτῆς	ἀφίστασθαι δι´ αὐτὸν ὅταν δέῃ.
[76]	ἐν τῇ κατὰ Θεὸν ἀπ´	αὐτῆς	γίνεται πολιτείᾳ. Οὐ γὰρ ἔνι
[41]	τὴν ἀρχὴν ἀλλ´ εἰς ἑκατέρους	αὐτῆς	διανεῖμαι τὴν ἐξουσίαν. Ποῦ τοίνυν
[47]	παρθενίας καὶ πρίν τι περὶ	αὐτῆς	εἰπεῖν εὐθέως ἐπὶ τὸν ὑπὲρ
[38]	πάλιν· Ἐὰν κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ	αὐτῆς	ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι,
[7]	τὴν ψυχὴν καὶ τὴν ἕξιν	αὐτῆς	ἐντεῦθεν καταμαθόντες ἀκριβῶς; Ἀλλ´ οὐκ
[35]	τοῦ θαρρεῖν καὶ αὐτοὶ τῆς	αὐτῆς	ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ. Τοῦτο καὶ ἀλλαχοῦ
[22]	ἱδρῶτας ἐκείνους πολλοί, τίς ἂν	αὐτῆς	ἐπιλαβέσθαι ταχέως ἠθέλησεν εἰ πρὸς
[41]	τὴν ἀρχὴν ἀλλὰ καὶ σφόδρα	αὐτῆς	ἐπιστάμενοι τὰ δικαιώματα καὶ τοὺς
[84]	οὖν οὐκ ἄτοπον ἐπὶ τῆς	αὐτῆς	ἔτι μένειν σμικρότητος ἀνδρωθέντας; Τότε
[52]	τὴν ὑποψίαν ἐπαίρουσιν, ὅσοι σπουδάζουσιν	αὐτῆς	καθελεῖν. Ἐντεῦθεν λοιπὸν ἀνάγκη δεδοικέναι
[17]	παθῶν ἀμετρίαι διαφθείρουσι τὴν ὑγίειαν	αὐτῆς.	Καὶ δεῖ μάλιστα ἐπὶ καιροῦ
[44]	δὲ εἴ τις ἐξετάσειε, τῆς	αὐτῆς	καὶ πλείονος δυσκολίας εὑρήσει γέμοντα
[54]	καὶ οὐδὲν ἔργον ἐστὶ κατενεγκεῖν	αὐτῆς	καὶ ταπεινῶσαι τὸ φρόνημα. Εἴ
[37]	λέγω ἠδικημένη; Τοὺς πόνους μὲν	αὐτῆς	καρπουμένη καὶ τοῖς ἀγαθοῖς ἐντρυφῶσα
[60]	ἐλευθέρα οὖσα τύχῃ, οὐδὲ τοῦτο	αὐτῆς	λυμαίνεται τὴν μνηστείαν, ἀλλὰ ἀρκεῖ
[1]	ἀνάβηθι προσωτέρω καὶ τῆς φύσεως	αὐτῆς	μείζονα λαβὲ λογισμόν. Τοῦτο δέ
[12]	καὶ οὗτος συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´	αὐτῆς,	μὴ ἀφιέτω αὐτόν. Διὰ τοῦτο
[43]	ἂν ὅπερ ἐβούλετο κατεσκεύασε μεμνημένος	αὐτῆς.	Οἱ γὰρ βουλόμενοι γαμεῖν ταύτην
[22]	μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκπεπτωκότων	αὐτῆς	ὅμως ὀκνοῦσι καὶ ἀναδύονται πρὸς
[29]	τις αὐτὰ ἀκριβῶς διασκέψαιτο τῆς	αὐτῆς	ὄντα τοῖς προτέροις εὑρήσει γνώμης.
[52]	Μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς	αὐτῆς,	οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως
[37]	τρίχας τίλλων, στέφανον ἐπὶ τῆς	αὐτῆς	πάλιν φέρει κεφαλῆς, ὁ κατηφὴς
[47]	δι´ αὐτὸ παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ	αὐτῆς	πόνους, τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην εἰπών,
[32]	ἐπινεῦσαι τῇ γνώμῃ, ἀνάγκη δουλεύειν	αὐτῆς	τῇ λαγνείᾳ. Διὰ τοῦτο γὰρ
[7]	πράγματος καταλέξομεν ἀρετήν, οὐκ ἀποδύσαντες	αὐτῆς	τὴν ψυχὴν καὶ τὴν ἕξιν
[57]	πλείων ὁ φόβος, μήποτε ἀπ´	αὐτῆς	τῆς ἑσπέρας ἀηδής τις εἶναι
[47]	ὑπάρχειν« ἐπειδὴ εἶδεν ὅτι συνεχῶς	αὐτῆς	τὸ ὄνομα λεγόμενον τῇ λειότητι
[30]	καὶ νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ	αὐτῆς.	Τοῦτο γὰρ καὶ Μωσαϊκοῦ μεῖζόν
[64]	τοιαύτη ὡς καὶ τῆς φύσεως	αὐτῆς	τῶν πραγμάτων κρατεῖν. Εἰ δὲ
[57]	καταφρονηθῆναι φορητόν· ὅταν δὲ ἀπ´	αὐτῆς,	ὡς ἂν εἴποι τις, τῆς
[75]	ἀλλ´ ἓν φροντίζει μόνον τὴν	αὑτῆς	οἰκοδομεῖν ψυχήν, τὸν ναὸν κοσμεῖν
[46]	ἐπιθυμίαν τὴν βοήθειαν ἐπιδείκνυται τὴν	αὑτῆς·	ὅταν δὲ μηκέτι καιρὸς ᾖ
[34]	αὐτοῖς ὀνειδίζει πάλιν· Ἐπὶ τὸ	αὐτό«	γάρ φησι, συνέρχεσθε ἵνα μὴ
[66]	ἡμιόνους ἄν τε θατέραν, τὸ	αὐτὸ	γίνεται. Καὶ ὅταν μὲν εἰς
[80]	ὅταν ὁ τοιοῦτος βίος προσῇ,	αὐτὸ	δὲ καθ´ ἑαυτὸ ἀσθενὲς καὶ
[35]	τῶν πολλῶν εὐκολίαν. Βουλόμενος οὖν	αὐτὸ	δεῖξαι ῥᾷστον, τὸν ἠνυκότα εἰς
[49]	τῶν σφόδρα δυνατῶν. Ποιεῖ δὲ	αὐτὸ	ἐκ περιουσίας πολλῆς τὸν γάμον
[64]	εἰ καὶ τὰ δάκρυα τὸ	αὐτὸ	ἐργάζεται διὰ τὸν αὐτόν; Διὰ
[65]	ὁ Θεὸς δὲ ἀντὶ τιμωρίας	αὐτὸ	καὶ ἀρᾶς ἐπέθηκε τῇ γυναικί,
[39]	τὸ αὐτὸ πρᾶγμα καλεῖ, ἐμπρησμὸν	αὐτὸ	καὶ πύρωσιν ὀνομάζων. Καὶ οὐδὲ
[28]	γυνὴ τῷ ἀνδρί. Εἶτα ἑρμηνεύων	αὐτὸ	καὶ σαφέστερον ποιῶν ἐπάγει· Ἡ
[9]	πεισθέντος κατηγορῶ. Σὺ δὲ διαβάλλων	αὐτὸ	καὶ φαῦλον εἶναι λέγων καὶ
[47]	ἔνεστιν ἐπιδείξασθαι σπουδὴν καὶ τὸ	αὐτὸ	κέρδος καρπώσασθαι. Καὶ γάρ, ὅπερ
[34]	σβέσει τὸ πῦρ, ὁρᾷ μὲν	αὐτὸ	κορυφούμενον καὶ εἰς ὕψος αἰρόμενον,
[49]	τὸ πρᾶγμα τοῦτο δοκεῖ; Δι´	αὐτὸ	μὲν οὖν τοῦτο ἔγωγέ φημι
[49]	οὖν τοῦτο ἔγωγέ φημι δεῖν	αὐτὸ	μετιέναι ὅτι οὕτω ῥᾷστόν ἐστιν
[40]	γυναικί; Δικαίως οὖν ὁ κύριος	αὐτὸ	μοιχείαν ἐκάλεσεν. ~Διὰ τί τοῖς
[35]	ἵνα μὴ σφόδρα ἐπίπονον εἶναι	αὐτὸ	νομίζωσιν ἀλλὰ πρὸς τὸν ἡγησάμενον
[27]	τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων καταλιμπάνων	αὐτό.	Ὁ γὰρ μαθὼν ὅτι παραινεῖται
[36]	πρᾶγμα τῆς ἐμῆς σπουδῆς· χάρισμα	αὐτὸ	ὁ Παῦλος ἐκάλεσε. Μετριάζων γάρ,
[56]	κεχώρισται— καὶ γὰρ κἀγὼ τὸ	αὐτὸ	πάλιν ἐρῶ— ὅτι τοῖς μὲν
[78]	ἐπὶ κεκωλυμένου καὶ παρανόμου τὸ	αὐτὸ	πάλιν ποιεῖ; Οἷόν τι λέγω·
[47]	ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν δι´	αὐτὸ	παραμυθήσασθαι τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς πόνους,
[49]	ἀλλὰ καὶ ἕως τέλους τὸ	αὐτὸ	ποιεῖ. Καὶ οὐ παρεισάγει τὸ
[41]	καὶ ἐπὶ τῶν παρθένων τὸ	αὐτὸ	ποιεῖς ἀποφαινόμενος; Ὅτι περὶ τούτου
[39]	ὀνείδεσι, ῥήμασιν εὐφημοτέροις πάλιν τὸ	αὐτὸ	πρᾶγμα καλεῖ, ἐμπρησμὸν αὐτὸ καὶ
[57]	δεινὸν ἀλλὰ καὶ εἰς ἔργον	αὐτὸ	προελθεῖν πάντως ἀνάγκη. Οὐδεὶς γὰρ
[47]	ἐμποιεῖ τὴν τραχύτητα, οὐ τίθησιν	αὐτὸ	πυκνῶς ἀλλὰ καίτοι αἰτίαν ἱκανὴν
[33]	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος συνεχῶς	αὐτὸ	στρέφει ἵνα εἰς τοῦτον τὸν
[76]	καὶ πρὸς τὸ συμφέρον ἡμῖν	αὐτὸ	συμβουλεύειν λέγων, καὶ ἵνα θλῖψιν
[34]	παραινεῖ πάλιν ἐπιτρέπων ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	συνέρχεσθαι. Ἡ δὲ παρθένος δι´
[34]	γὰρ ὅτι τὸ ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	συνέρχεσθαι ἡ παρθένος οὐκ ἔχει,
[19]	παιδοποιΐας. Καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	συνέρχεσθαι κελεύει οὐχ ἵνα πατέρες
[33]	μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	συνέρχεσθε. Οὐδὲ γὰρ οἱ μακάριοι
[29]	νηστείᾳ, καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	συνέρχεσθε. Πολλοὺς ἐνταῦθα τῶν τὴν
[8]	δὲ εἰς τὴν τῶν χειρόνων	αὐτὸ	τάξιν ὤσαντες, οὐκέτ´ ἂν δύναισθε
[14]	τοῦ μὲν θανάτου καθ´ ἑκάστην	αὐτὸ	τὴν ἡμέραν ἐπινεμομένου καὶ κόπτοντος,
[83]	νῦν ἐρῶ ὅτι οὐ τὸ	αὐτὸ	τῆς ἀρετῆς ἀπαιτούμεθα μέτρον ἡμεῖς
[83]	τοῦτο εὑρεῖν. ~Ὅτι οὐ τὸ	αὐτὸ	τῆς ἀρετῆς μέτρον ἡμῖν καὶ
[39]	τοῦτο; φησίν· ἕως γὰρ ἂν	αὐτὸ	τιμωρίας ἀπαλλάττῃ, πᾶσαν κατάγνωσιν καὶ
[79]	εὑρήσει διακειμένους. Καὶ τοῦτο δὲ	αὐτὸ	τὸ δοκοῦν ἐλάττωμα εἶναι μέγα
[42]	εἶναι τοῦ Θεοῦ· καὶ γὰρ	αὐτὸ	τὸ πιστεῦσαι ἀπὸ τοῦ ἐλέους
[66]	μηδὲν τῶν μελλόντων προορωμένη τὸ	αὐτὸ	τοῦτο ἐργάσηται, τὸν ἄνδρα ἀφεῖσα
[68]	ποιεῖσθαι πολλὴν τὴν ἐπιμέλειαν τὸ	αὐτὸ	τοῦτο καρποῦνται ὃ μετὰ τῆς
[57]	ἔτι τῆς ἐπιθυμίας, αὐτὴν ἀφαιρεθεὶς	αὐτὸ	τοῦτο μᾶλλον ἐκείνου πενθεῖ, καὶ
[62]	γὰρ κόσμος ἐκεῖνος οὐκ ἀφίησιν	αὐτὸ	φαίνεσθαι γυμνόν, τὸ πλεῖστον αὐτοῦ
[1]	κύριος ἄδικος ἄπαγε— ἀλλ´ ἐπειδὴ	αὐτοὶ	ἀγνώμονες καὶ πονηροί. Πῶς; Ἀποδέδεικται
[69]	τοὺς δεσπότας οὕτω τοὺς κεκλημένους	αὐτοὶ	δεδοίκασι μή τινος ἐπιλάβωνται τῶν
[32]	ἠδικημένοι τοῦτο ποιῶσιν ἄν τε	αὐτοὶ	δεόμενοι παθεῖν εὖ ἄν τε
[52]	τῶν μὴ τοιούτων, ἀλλὰ καὶ	αὐτοὶ	μάλιστα πιστὰ λέγειν δοκοῦσιν, ὅσοι
[68]	Ἀλλ´ οἱ τοῦ κυρίου κατατρυφῶντες	αὐτοὶ	μόνοι τὸ μέγεθος ἴσασι ταύτης
[72]	τί λέγω γυναῖκας; Καὶ γὰρ	αὐτοὶ	οἱ ἄνδρες ταλαιπώρως ὑπὸ τῶν
[68]	βελτίων ἡ ὕελος, καὶ ταῦτα	αὐτοὶ	οἱ πλουτοῦντες εἴποιεν ἂν οἱ
[34]	τοὺς ἐμπλέοντας ἢ τοῦτο πάθωσιν	αὐτοί.	Οὕτω καὶ ὁ δεινὸς οὗτος
[26]	σε τὴν κορυφήν. Καίτοι γε	αὐτοὶ	τὰ τῶν ἄθλων εἵλοντο καὶ
[35]	ἰδόντες μετὰ τοῦ θαρρεῖν καὶ	αὐτοὶ	τῆς αὐτῆς ἐπιβαίνωσιν ὁδοῦ. Τοῦτο
[1]	φαύλων φυγῇ. Τὸν δὲ γάμον	αὐτοὶ	φαῦλον νομίσαντες οὕτως ἔφυγον. Πῶς
[13]	τοῦ πράγματος δυσκατόρθωτον· ἐπειδὴ δὲ	αὐτοὶ	φθάσαντες ἐγράψατέ μοι, μετὰ τοῦ
[12]	διδασκάλου δεξάμενοι συμβουλὴν περὶ παρθενίας,	αὐτοὶ	φθάσαντες ἐρωτῶσιν αὐτόν, ἐντεῦθεν ἤδη
[57]	τὰς μακρὰς ἀποδημίας, τὰς συνεζευγμένας	αὐτοῖς	ἀγωνίας, τὰς νόσους; Καὶ τί
[14]	χρήσιμον καὶ ἀναγκαῖόν ἐστιν οὔτε	αὐτοῖς	ἀζήμιος ἡ τοιαύτη κατηγορία, ἀλλὰ
[83]	γὰρ αὐτά« φησί, ζήσεται ἐν	αὐτοῖς«	ἀλλ´ ἐλθὼν ὁ Χριστὸς τοῦτο
[2]	μὴ κερδᾶναι τὰ τῆς ζημίας	αὐτοῖς	ἀλλ´ ἕτερα πολλῷ τούτων ἐκδέξεται
[27]	διαλεχθῆναι ἐξ ἀρχῆς περὶ παρθενίας	αὐτοῖς,	ἀλλὰ τοῖς περὶ τοῦ γάμου
[62]	ὥσπερ παρὰ τὴν ἀξίαν κοσμουμένην	αὐτοῖς.	Ἂν μὲν γὰρ εὔμορφος ᾖ,
[12]	ἀπὸ τῆς χάριτος ἐπίδοσιν γενομένην	αὐτοῖς.	Ἀπὸ γὰρ τῆς παλαιᾶς διαθήκης
[37]	αὐτῶν ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη τις	αὐτοῖς	ἀπὸ τούτων καταχεῖται τῶν λογισμῶν
[16]	προτέρων ἀλλὰ τὸ ἐν τοῖς	αὐτοῖς	ἀφεῖναι διὰ παντὸς καὶ μηδέποτε
[79]	ἀμητοῦ. Ἀλλὰ τὸ μὲν ποτὸν	αὐτοῖς	ἄφθονον παρεῖχον καὶ ἡδὺ πηγαὶ
[49]	τῷ τὴν αἴσθησιν ἐγγυτέραν ὑπάρχειν	αὐτοῖς.	Διὰ ταῦτα καὶ Κορινθίοις οὕτω
[13]	ἐγράψατέ μοι« μόνον οὐκ ἀπολογούμενος	αὐτοῖς	διὰ τούτων καὶ λέγων ὅτι
[49]	διακειμένους διελέγετο, ἤδη τῶν πόνων	αὐτοῖς	δίδωσι τοὺς καρποὺς ἵνα προθυμότερον
[45]	λόγος πρὸς τοιαῦτα ἅπαντα ἅπερ	αὐτοῖς	διεξήλθομεν; Οὔκουν πλείονος ἄξιος ἔσται
[38]	ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν	αὐτοῖς	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ· εἰ
[41]	καὶ ταῖς χήραις, ὅτι καλὸν	αὐτοῖς	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Ἐν
[42]	τινὰ ἀλλ´ ἁπλῶς Καλόν ἐστιν	αὐτοῖς	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ· ἐνταῦθα
[36]	καὶ ἐμαυτόν« καὶ ἐνταῦθα· Καλὸν	αὐτοῖς	ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ« οὐδαμοῦ
[79]	ἀφθονίᾳ καθίστησιν. Οὐ γὰρ ἀμπέλων	αὐτοῖς	ἐδέησεν οὐδὲ ληνῶν οὐδὲ ληΐων
[13]	ἐκεῖνοι καὶ καλῶς ὅτι μείζονος	αὐτοῖς	ἔδει τῆς ἀρετῆς, ἐπειδὴ καὶ
[41]	ἐποίησαν, εἴ γε μὴ ἐξῆν	αὐτοῖς	ἐκβάλλειν. Διὰ τοῦτό φησιν· Εἰ
[42]	Καθάπερ καὶ μετὰ ταῦτα διαλεγόμενος	αὐτοῖς	ἔλεγεν· Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ
[36]	ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν	αὐτοῖς	ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.
[37]	ἐν ἑαυτῷ λαλοῦντα ἔλεγε· Καλὸν	αὐτοῖς	ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.
[34]	αὐτὸν οἶμαι εἰδότα ὅτι πλησίον	αὐτοῖς	ἡ καταφυγή, κἄν τινος αἴσθωνται
[24]	τὴν δίκην ἔδωκαν· ἐκεῖ γὰρ	αὐτοῖς	ἡ κόλασις τεταμίευται. Μὴ τοίνυν
[69]	πολλοῦ πόνου καὶ δαπάνης παρασκευασθέντων	αὐτοῖς.	Καὶ τούτῳ μὲν ἐξισοῦνται τοῖς
[17]	ἔνδον μένωσιν ἀλλ´ ἵνα παγέντων	αὐτοῖς	καλῶς τῶν πτερῶν καὶ τῆς
[67]	οὖν τὰ δοκοῦντα εἶναι παρ´	αὐτοῖς	λαμπρὰ καὶ ζηλωτὰ τοσαύτας ἔχῃ
[52]	πλάττειν ὅσαπερ ἂν βούλοιντο, ἔξεστιν	αὐτοῖς	μετὰ ἀδείας ἁπάσης τότε, καὶ
[22]	ἀλλ´ ἀρκεῖ πρὸς πᾶσαν παραμυθίαν	αὐτοῖς	ὁ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἔπαινος.
[14]	ἡ τοιαύτη κατηγορία, ἀλλὰ τοσοῦτον	αὐτοῖς	οἴσει τὸν κίνδυνον ὅσον τοῖς
[34]	καὶ ταύτῃ χαρισάμενος, ἄκουσον πῶς	αὐτοῖς	ὀνειδίζει πάλιν· Ἐπὶ τὸ αὐτό«
[52]	ἐκείνην μετέπεσεν. Οὔτε γὰρ τοῖς	αὐτοῖς	ὅπλοις χρήσασθαι ἐπὶ τὸν ὑποπτευθέντα
[3]	τοι τοῦτο καὶ τοὺς πειθομένους	αὐτοῖς	πάντας ἀπώλεσαν ἐνταῦθα μὲν αὐτοὺς
[13]	Κορίνθιοι περὶ παρθενίας, αὐτὸς δὲ	αὐτοῖς	πρὸ τούτου οὐ παρῄνεσεν. Πόθεν
[70]	τοῦ διψεῖν πίνουσι, καὶ πρὶν	αὐτοῖς	σφοδρῶς ἐπελθεῖν τὴν ἀνάγκην τοῦ
[13]	ἐξετάσαι κἀκεῖνο διὰ τί μηδέποτε	αὐτοῖς	ταύτην εἰσηγήσατο τὴν συμβουλήν. Οὐ
[52]	τὴν αὐτῇ πρέπουσαν τάξιν προεμένην	αὐτοῖς	τὴν ἐκείνων ἀντιλαβεῖν. Πότε οὖν
[41]	τῇ δουλείᾳ ταύτῃ τὴν εὐγένειαν	αὐτοῖς	τὴν πνευματικήν, μέτεισι λοιπὸν ἐπὶ
[28]	τὰς τῶν μαθητῶν ἐνίησιν ἀκοάς,	αὐτοῖς	τοῖς περὶ τοῦ γάμου λόγοις
[4]	μετ´ ἐκείνων τετάξεσθε ὅτι ὁμοίως	αὐτοῖς	τὸν ὄντα Θεὸν ἀθετήσαντες πολυθεΐαν
[57]	ἀπὸ τῆς μεταβολῆς ἀεὶ πάρεστιν	αὐτοῖς	φόβος κατασείων τὴν ψυχὴν τῶν
[13]	θελῆσαι καὶ βουληθῆναι κατασκευάζοντας ἐν	αὐτοῖς·	ὥσπερ οὖν καὶ ὁ Χριστὸς
[21]	ὁ Ἠσαΐας περὶ τῶν ἐν	αὑτοῖς	τὰς διεστραμμένας κρίσεις ἐχόντων ἐβόα.
[39]	κατακρίνει; Μὴ δείσῃς· οὐ τὸν	αὐτὸν	ἀλλ´ ἕτερον. Ὥσπερ γὰρ λέγων·
[57]	ἀλλ´ οὐχὶ μετὰ τούτων κἀκείνης	αὐτὸν	ἀπαλλάξαι δυνησόμεθα τῆς αἰτίας. Ποίας
[24]	τοῦ λόγου πρὸς τοὺς σωφρονοῦντας	αὐτὸν	ἅπαντα τρέψωμεν, πάλιν ἐπὶ τὸν
[78]	πράγματι. Οὐ γὰρ φανερῶς πρὸς	αὐτὸν	ἀποτείνεται ἀλλ´ ἐν τοῖς ἐπαίνοις
[75]	παρθενίας τὴν ὑπεροχὴν καὶ πρὸς	αὐτὸν	ἄρας αὐτὴν τὸν οὐρανόν, πάλιν
[46]	Ὥσπερ οὖν τὸ μὴ πάντων	αὐτὸν	ἄρχειν τῶν ἐπὶ τῆς γῆς
[68]	τῷ Θεῷ διαλεγομένην καὶ πρὸς	αὐτὸν	ἀτενέστερον ὁρῶσαν. Τίς ἂν οὖν
[17]	τοῦ γάμου. Ὅτι γὰρ ἡμᾶς	αὐτὸν	ἀφεῖναι βούλεται, ἄκουσον τί φησιν·
[62]	θεατάς, ἐκείνην μὲν καταγελᾶσθαι μειζόνως,	αὐτὸν	δὲ μεθ´ ὑπερβολῆς θαυμάζεσθαι παρασκευάζων.
[4]	αὐτῷ πεπονηκότας τῷ Χριστῷ συνόντας,	αὐτὸν	δὲ ὑπὲρ ὧν ἐκεῖνοι τῶν
[78]	ἱσταμένων καὶ πεσεῖν κινδυνευόντων. Τὸν	αὐτὸν	δὴ κἀνταῦθα φυλάττει νόμον διὰ
[8]	μίξεων ἐπαινεῖσθαι πεποίηκεν. Κατὰ τὸν	αὐτὸν	δὴ λόγον καὶ ἐπὶ τοῦ
[64]	τὸ αὐτὸ ἐργάζεται διὰ τὸν	αὐτόν;	Διὰ τοῦτο ἣν στενὴν καὶ
[12]	οἰκεῖν μετ´ αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω	αὐτόν.	Διὰ τοῦτο οὖν ἔλεγεν· Οὐχ
[25]	πορνείαν κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν. Μὴ τοίνυν	αὐτὸν	διαβάλῃς. Πολὺ γὰρ ἔχει τὸ
[52]	γάμῳ, τὰς γυναῖκας οὐκ ἐχρῆν	αὐτὸν	διώκειν. Οὔτε γὰρ ἂν ἔχοιεν
[41]	ταύτης τὸ κέρδος; Πάλιν γὰρ	αὐτὸν	δοῦλον τῆς κρατουμένης ποιεῖ, καινήν
[47]	καὶ τὴν ἀνεξικακίαν ἐπιδεικνύηται, τότε	αὐτὸν	δυνήσεται ἑλεῖν, ὅταν λέγῃ· Ἔχοντες
[47]	πολυτελὴς γινομένη καὶ δαπανηρά, οὕτως	αὐτὸν	δυνήσεται ἐπαγαγέσθαι· ἀλλ´ ὅταν ἀνωτέρω
[49]	πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε	αὐτόν,	ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν« καὶ
[46]	λέγοντι· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ´	αὐτόν.	Ἐγένετο μὲν γὰρ εἰς τοῦτο,
[73]	Καὶ σφόδρα μὲν οὖν πρὸς	αὐτόν.	Εἰ γὰρ ἐν τῷ παρόντι
[53]	καὶ ἀπονοίας ἀπωσαμένη τῆς τάξεως	αὐτὸν	ἐκείνης καὶ εἰς τὴν αὐτῇ
[46]	ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς	αὐτὸν	ἐκείνης κατήγαγεν. Ὥσπερ οὖν τὸ
[49]	καιρῷ κειμένης τιμῆς, ἀλλὰ τέως	αὐτὸν	ἐμβιβάσαι σπεύδων οἱῳδήποτε τρόπῳ εἰς
[41]	τοῦ γάμου λόγοις ἀποσιωπῆσαι καρτερήσας	αὐτόν.	Ἐν βραχεῖ μὲν γὰρ καὶ
[12]	περὶ παρθενίας, αὐτοὶ φθάσαντες ἐρωτῶσιν	αὐτόν,	ἐντεῦθεν ἤδη δεικνύντες τὴν ἀπὸ
[9]	γάμον τίθεμαι, ἀλλὰ καὶ λίαν	αὐτὸν	ἐπαινῶ. Λιμὴν γάρ ἐστι σωφροσύνης
[24]	καὶ οἱ παρὰ τὴν ἀξίαν	αὐτὸν	ἐπαίροντες. Ἀμφοτέρους γὰρ ὁ μακάριος
[52]	οὔτε ἄλλο οὐδὲν τῆς τοιαύτης	αὐτὸν	ζάλης ἀπαγαγεῖν δυνήσεται· ἀλλὰ παντὸς
[46]	ἐπίφοβος ἦν. Πάντα γὰρ πρὸς	αὐτὸν	ἤγαγεν ὁ Θεὸς καὶ οὐδὲν
[47]	γάμου λόγους πάλιν ἐντίθησι διαναπαύων	αὐτόν.	Ἤρξατο ἀπὸ τῆς παρθενίας καὶ
[5]	ἄπειρον ὑβρίζει σοφίαν. Τοιαύτας τοῖς	αὐτὸν	θεραπεύουσιν ὁ διάβολος ἵστησι τὰς
[37]	γινομένων; Καὶ γὰρ ἐκεῖ τὸν	αὐτὸν	ἴδοις ἂν ποτὲ μὲν βασιλέα,
[46]	γὰρ αὐτῷ« φησί, βοηθὸν κατ´	αὐτόν.	Κἀγὼ δέ σε ἐρήσομαι, πῶς
[47]	ἐπεξέρχεται τῷ λόγῳ ἀλλὰ διατεμὼν	αὐτὸν	καὶ διακόψας πρὶν φανῆναι σκληρόν,
[78]	ἕτερον ἀντὶ τούτου προσέθηκε παραμυθούμενος	αὐτὸν	καὶ διδοὺς μᾶλλον ἐπὶ ταύτην
[27]	τὸ βάρος. Ὁ δὲ ποικίλλων	αὐτὸν	καὶ πλείονα ἀπὸ τῶν ῥᾴστων
[49]	ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε	αὐτόν«	καὶ πρᾶγμα τοσοῦτον ἐπιτάξας καὶ
[78]	ἠνέσχετο συμβουλῆς εἰς τοῦτο ἐναγούσης	αὐτόν;	Καὶ τί θαυμαστὸν εἰ ἐπὶ
[26]	ἀδικίαν ἠδίκησε τοῦ θαύματος ἀποστερήσας	αὐτὸν	καὶ τῶν λαμπρῶν στεφάνων. Οὐ
[17]	τοῖς κάμνουσι καὶ κατὰ τὸν	αὐτὸν	καιρὸν προστάττει, ἀλλ´ ὅταν μὲν
[1]	τῷ μὴ λοιδορεῖσθαι καὶ φιλεῖν	αὐτὸν	λέγῃς, ἔτι κάτω που στρέφῃ
[40]	δυοῖν θάτερον ἀνάγκη, ἢ παιδαγωγεῖν	αὐτὸν	μετὰ πολλῆς τῆς σπουδῆς καὶ
[79]	πολλάκις ἔτρεφε θαυματουργοῦντα, καὶ οὐκ	αὐτὸν	μόνον ἀλλὰ καὶ δι´ ἐκείνου
[12]	βέβαιον; Ἀλλ´ εἶπεν ἂν πρὸς	αὐτὸν	ὁ Παῦλος· μὴ δείσῃς· διὰ
[13]	διελέχθη περὶ τῆς παρθενίας ὅτε	αὐτὸν	οἱ μαθηταὶ ἤροντο. Εἰπόντων γὰρ
[34]	Τοῖς μὲν γὰρ οὔτε ἐνοχλεῖν	αὐτὸν	οἶμαι εἰδότα ὅτι πλησίον αὐτοῖς
[41]	γὰρ καὶ διεσπαρμένως, ἐνύφηνε δὲ	αὐτὸν	ὅμως κἀκείνῃ τῇ παραινέσει· καὶ
[73]	τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἀφίστασθαι δι´	αὐτὸν	ὅταν δέῃ. Ἐπεὶ οὖν ἐκεῖ
[4]	ὑπὸ τοῦ συνείδοτος οἶμαι μαστίζεσθαι	αὐτόν,	ὅταν ἐννοήσῃ τοὺς μὲν τὰ
[27]	εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες	αὐτόν.	Οὐ« γάρ ἐστιν ἡμῖν ἡ
[10]	λυμαίνονται, οὕτως ὁ διαβολῆς ἀπαλλάττων	αὐτὸν	οὐ τοῦτον μᾶλλον ἢ τὴν
[12]	Εἶπε γὰρ ἄν τις πρὸς	αὐτόν·	οὐκ ἀνέχομαι εἶναι μετὰ τῆς
[74]	τὸν δεσμόν. Ἐπειδὴ γὰρ διαρρῆξαι	αὐτὸν	οὐκ ἔνι περιβληθέντα ἅπαξ, ἀνεκτότερον
[84]	τῆς γεέννης ἀπαχθήσεται πῦρ· κἂν	αὐτὸν	παρακαλῇ τὸν Ἀβραάμ, οὐδὲν αὐτῷ
[52]	ἔχειν ἀεί, τί τῶν ἁπάντων	αὐτὸν	παραμυθήσασθαι δύναιτ´ ἄν; Ἄν τε
[52]	καὶ ὁμοῦ συνελθόντα πολιορκῇ, συνεχῶς	αὐτὸν	πιέζοντα καὶ οὐδὲ βραχὺν ἀναπνεῖν
[74]	οὐκ ἔνι περιβληθέντα ἅπαξ, ἀνεκτότερον	αὐτὸν	ποίησον. Ἔξεστι γάρ, ἂν βουλώμεθα,
[50]	ἑτέρωθι ἴδοι τις ἂν πολὺν	αὐτὸν	ποιούμενον τὸν λόγον ὑπὲρ τοῦ
[8]	οὐδενὸς ἐγγίνεται φθόνος. Σὺ δὲ	αὐτὸν	πονηρὸν καλεῖς καὶ πονηρῶν ἔργων
[9]	κωλύων παραιρεῖται ταύτης τῆς ἐξουσίας	αὐτόν.	Πρὸς τούτοις ἐγὼ μὲν παραινῶν
[78]	τὴν ἐκείνου ψυχήν, ὅρα πῶς	αὐτὸν	συνεσκίασε πάλιν αἰτίαν ἐπαγαγὼν οὐ
[46]	οὐδὲν ὤνησεν ἀλλὰ καὶ συνεπόδισεν	αὐτὸν	ταῖς φροντίσι. ~Πῶς ἐν τοῖς
[48]	ἔχοι συγγνώμην ἡ διὰ παντὸς	αὐτὸν	ταύτης ἀφελομένη τῆς παραμυθίας; Καὶ
[48]	Ὅτι αὐτὴ πρὸς τὸ βάραθρον	αὐτὸν	τῆς ἀσελγείας ὤθησε τῆς κατὰ
[68]	μὲν γὰρ καὶ ζῶντες ἀποπηδῶντα	αὐτὸν	τῆς αὐτῶν δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν
[49]	ἠδικημένον τοῦτο τίθησιν, οὐκ ἀποστερῶν	αὐτὸν	τῆς ἐν τῷ μέλλοντι καιρῷ
[1]	θαυμαστὸν οὐδέν, ὅπου γε καὶ	αὐτὸν	τὸν ἐκ παρθένου Χριστὸν ἠτίμασαν.
[81]	καὶ πρὸς δυνάστας καὶ πρὸς	αὐτὸν	τὸν τὸ διάδημα περικείμενον. Ὁ
[11]	τούτῳ πολλὴν ἔχουσι τὴν παραμυθίαν	αὐτὸν	τὸν τῶν οὐρανῶν ὑποδεχόμεναι δεσπότην
[37]	αὐτῷ, καὶ πρὸς τοὺς ἀπάγοντας	αὐτὸν	τοῦ θρηνοῦ δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ
[47]	ἀεὶ τὸ λειπόμενον προστιθέασι, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ὁ μακάριος Παῦλος
[11]	δυνάμεων, ἀνθρώπους ὄντας εἰς τὸν	αὐτὸν	τῶν ἀγγέλων ἄγει ζῆλον. Ἀλλ´
[45]	ἀπὸ τοῦ γάμου. Καὶ τίς	αὐτὸν	φορτίον τοσοῦτον ἀναδέξασθαι ἠνάγκαζεν; Εἰ
[12]	τὴν ἰσχὺν μετὰ τῆς ἀκριβείας	αὐτὸν	φυλάττουσα, οὐκ ἂν φυλάξασα, εἰ
[30]	ἡ κοίτη ἀμίαντος, οὐκ ἀφίησιν	αὐτὸν	χώραν ἔχειν ἐν τῷ τῆς
[47]	ἐπιζητοῦσα, οὐ μόνον οὐδὲν ἂν	αὐτὸν	ὤνησεν ἀλλὰ καὶ κατέβλαψεν. Ὅτι
[13]	ἂν περιέμενε προθυμίαν, ἀλλὰ προλαβὼν	αὐτὸς	ἂν εἰσηγήσατο, εἰ καὶ μὴ
[49]	τοὺς μικροψύχους λέγεσθαι καὶ ταλαιπώρους,	αὐτὸς	ἀπὸ τῶν μειζόνων αὐτοὺς προτρέπει.
[45]	οὐδὲν τοῦτο πρὸς τὸν ἀγωνοθέτην.	Αὐτὸς	γὰρ ἓν μόνον ἐπέταξεν ἀνύσαι
[13]	ἔγραψαν αὐτῷ Κορίνθιοι περὶ παρθενίας,	αὐτὸς	δὲ αὐτοῖς πρὸ τούτου οὐ
[30]	δὲ ἐπιμένοι τις πάλιν ζητῶν,	αὐτὸς	δὲ ὁ Μωϋσῆς διὰ τί
[36]	τὰ τούτοις ὅμοια πράττοντες. Καὶ	αὐτὸς	δὲ ὁ Παῦλος τὰ κατορθώματα
[12]	Χριστός. Ὅτι γὰρ οὐ πάντας	αὐτὸς	δι´ ἑαυτοῦ τέθεικεν, ἄκουσον τί
[12]	ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρίζεσθαι, προλαβὼν	αὐτὸς	ἐνομοθέτησεν ἡνίκα ἐν σαρκὶ ἐπὶ
[14]	τούτου δὲ οὐκ ὄντος οὐδὲ	αὐτὸς	ἕπεται. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρθενία
[38]	πονεῖν καὶ τοῦ μὴ πονεῖν	αὐτός	ἐστι κύριος. Ὅταν δὲ ἀπογράψηται
[84]	τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ	αὐτὸς	κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς
[84]	τῶν αὐτῶν κατορθωμάτων οὐχ ὁ	αὐτὸς	κεῖται μισθὸς ἡμῖν καὶ τοῖς
[12]	κύριος. Τῶν δὲ ἀπίστων ἕνεκεν	αὐτὸς	μὲν ἡμῖν οὐδὲν εἶπε δι´
[12]	μετὰ τῆς ἀπίστου πιστὸς ὢν	αὐτός,	μετὰ τῆς ἐναγοῦς ὁ καθαρός.
[12]	Λευῗ ται καὶ ἀρχιερεῖς καὶ	αὐτὸς	ὁ μέγας ἀρχιερεὺς πολλὴν ἐποιεῖτο
[34]	διάβολος δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ	αὐτὸς	ὁ τῆς ἐπιθυμίας οἶστρος μειζόνως
[12]	μετὰ τῆς ἐναγοῦς ὁ καθαρός.	Αὐτὸς	προλαβὼν εἶπες ὅτι σὺ ταῦτα
[16]	ἀλλὰ τοῦ νομοθέτου σκοπὸς ὁ	αὐτός.	Τίς οὖν ἐστιν οὗτος; Περικόψαι
[42]	Τοιοῦτον γὰρ ὁ σύμβουλος οὐκ	αὐτὸς	τοῖς λεγομένοις ψηφίζεται ἀλλὰ τὸ
[39]	ᾖ τοῦτο καταδεξαμένη. Διὸ καὶ	αὐτός	φησι· Χήρα καταλεγέσθω μὴ ἔλαττον
[82]	βέλτιστε; Ποῖος προφήτης; Τίς εὐαγγελιστής;	Αὐτός,	φησίν, ὁ Χριστός. Τὸν γὰρ
[38]	πρώτην πίστιν ἠθέτησαν. Καὶ μὴν	αὐτός	φησιν ὅτι Λέγω τοῖς ἀγάμοις
[36]	πάντα δεσποτικά, μηδὲν ἴδιον ἡγεῖσθαι	αὐτοῦ	ἀλλὰ πάντα τοῦ κυρίου. Τοῦτο
[42]	με τοῦ ἐλέους τοῦ παρ´	αὐτοῦ.	Ἄλλως τε ὅτι καὶ γνώμη
[39]	τὰ μετὰ ταῦτα· τοῦ γὰρ	αὐτοῦ	ἀμφότερα τὰ παραγγέλματα. Τί οὖν
[21]	Οὐαὶ ὁ ποτίζων τὸν πλησίον	αὐτοῦ	ἀνατροπὴν θολεράν. Τὸ δὲ οὐαί«
[26]	λαμπρῶν στεφάνων. Οὐ γὰρ εἴασεν	αὐτοῦ	ἅπασαν φανῆναι τὴν ἰσχὺν οὐδὲ
[25]	τὸν οὐ δεόμενον τῆς ἀπ´	αὐτοῦ	βοηθείας; Ἐνταῦθα γὰρ οὐκέτι χρήσιμον
[47]	ἕλκει καὶ τοῦτο ὁ λόγος	αὐτοῦ	βούλεται, ὁ διδάσκων πολλὴν τῇ
[34]	προσωτέρω προθυμίαν ἐμποδίζων. Οὐκ ἄρα	αὐτοῦ	βούλημα προηγούμενόν ἐστι τὸ χρῆσθαι
[17]	βουλόμενος ὅτι οὐ παρὰ τὴν	αὐτοῦ	βούλησιν ἀλλὰ παρὰ τὴν ἡμετέραν
[26]	τὴν ἰσχὺν οὐδὲ σφόδρα περιβόητον	αὐτοῦ	γενέσθαι τὸ τρόπαιον. Ἐπὶ δὲ
[79]	μέλι ἄγριον τὴν τοῦ σώματος	αὐτοῦ	διεκράτουν ζωήν. Εἶδες ἀγγέλους ἐπὶ
[21]	Θεοῦ τὴν ὀργὴν ὡς οὐδὲ	αὐτοῦ	ἐκείνου τοῦ δοκοῦντος ὑβρίσθαι πολλὰ
[12]	ὡς ἑτέρων μὲν ὄντων τῶν	αὐτοῦ,	ἑτέρων δὲ τῶν τοῦ κυρίου
[82]	τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης	αὐτοῦ,	καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα
[73]	ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν	αὐτοῦ	καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου οὐ
[21]	ὀνικὸς κρεμασθῇ περὶ τὸν τράχηλον	αὐτοῦ	καὶ καταποντισθῇ εἰς τὴν θάλασσαν.
[30]	φησί, νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος	αὐτοῦ	καὶ νύμφη ἐκ τοῦ παστοῦ
[73]	καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα	αὐτοῦ	καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν
[76]	τούτων ἁπάντων δεικνὺς τὸ κοῦφον	αὐτοῦ	καὶ φορητὸν ἐνταῦθά φησιν· Οὐχ
[52]	παντὸς δὲ λυπηροῦ τυραννικώτερον οὗτος	αὐτοῦ	κατακρατεῖ τὴν ψυχὴν ὁ χειμών.
[41]	μαθητὴν εὐήνιόν τε καὶ τιθασὸν	αὐτοῦ	κατασκευάσας τὴν ψυχήν, οὕτω ποιεῖται
[27]	ὁ γάμος ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσαύτην	αὐτοῦ	κατέγνω λαγνείαν ὁ Παῦλος ὡς
[36]	δὲ εἶπον ἵν´ ὅταν ἀκούσῃς	αὐτοῦ	λέγοντος Ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει«
[7]	ἀθλήσεως ταύτης νόμοι; Ἄκουε πάλιν	αὐτοῦ	λέγοντος, μᾶλλον δὲ αὐτοῦ τοῦ
[35]	ἀποστόλων« ὥσπερ τι τῆς ἀξίας	αὐτοῦ	μεῖζον φθεγξάμενος ἐπιλαμβάνεται ταχέως ἑαυτοῦ
[62]	αὐτὸ φαίνεσθαι γυμνόν, τὸ πλεῖστον	αὐτοῦ	μέρος ἀποφερόμενος· ἐὰν δὲ ἄμορφος
[70]	πρότερον εἰς χρείαν καταστάντας οὕτως	αὐτοῦ	μεταλαμβάνειν. Τοὺς δὲ πλουτοῦντας ἂν
[12]	καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´	αὐτοῦ,	μὴ ἀφιέτω αὐτήν, καὶ γυνὴ
[41]	καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´	αὐτοῦ,	μὴ ἀφιέτω αὐτήν. Τί οὖν
[83]	ὡς καὶ μετὰ τὴν κατόρθωσιν	αὐτοῦ	μηδὲν πλέον ἡμᾶς ἔχειν τῶν
[19]	οἰκουμένης πάσης μία λείπεται πρόφασις	αὐτοῦ	μόνη, ἡ τῆς ἀκολασίας καὶ
[78]	δὲ ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον	αὐτοῦ	νομίζει, ἄθλιός ἐστι καὶ ταλαίπωρος
[78]	φησίν, ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν παρθένον	αὐτοῦ	νομίζει, ἐὰν ᾖ ὑπέρακμος καὶ
[12]	ἀλλὰ τοῦτο μόνον δεικνύντος δι´	αὐτοῦ	νῦν διδομένην τὴν ἐντολήν. Καὶ
[4]	τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις	αὐτοῦ«	ὅτι ἐνηστεύσατε, ὅτι ἐπαρθενεύσατε. Ἡ
[78]	Ὃς κέκρικεν ἐν τῇ καρδίᾳ	αὐτοῦ.	Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ ἐλεύθερον
[5]	λόγος ἀλλὰ τοῦ τὰ νοήματα	αὐτοῦ	οὐκ ἀγνοοῦντος. Τί οὖν οὗτός
[21]	φησιν ἄλλος προφήτης ἀπὸ τοῦ	αὐτοῦ	πάλιν ἐπιφθέγματος ποιούμενος τὴν ἀρχήν·
[28]	Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα	αὐτοῦ	παρεκτὸς λόγου πορνείας ποιεῖ αὐτὴν
[15]	τὴν ἀρχὴν εἰ τοῖς προστάγμασιν	αὐτοῦ	πεισθέντες οἱ περὶ τὸν Ἀδὰμ
[24]	τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις	αὐτοῦ.	Πολλοὶ τὴν ἱερωσύνην ἥρπασαν χρήμασιν
[78]	ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ	αὐτοῦ«	προσέθηκε Μὴ ἔχων ἀνάγκην, ἐξουσίαν
[4]	τῷ Θεῷ μαχόμενοι καὶ διαβάλλοντες	αὐτοῦ	τὰ κτίσματα οὐ μόνον οὐκ
[2]	τὸ πρᾶγμα κατέκλεισεν ἀλλ´ ἐπέτρεψεν	αὐτοῦ	τὴν αἵρεσιν ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς.
[24]	ἵνα οἱ τοῖς λόγοις ἀπιστοῦντες	αὐτοῦ	τὴν ἀπὸ τῶν πραγμάτων πίστιν
[28]	οἰκείου σώματος ἐξουσίαν παραιρεῖται, πᾶσαν	αὐτοῦ	τὴν ἀρχὴν τῇ γυναικὶ παραδιδοὺς
[52]	παντὸς χαλεπώτερον παρακνίζον καὶ ἐρεθίζον	αὐτοῦ	τὴν ψυχὴν καὶ οὐ συγχωροῦν
[46]	ἀφῃρέθη λοιπόν. Οὐ γὰρ μικρὸν	αὐτοῦ	τῆς ἀρχῆς ὁ Θεὸς ὑπετέμετο
[68]	τελευτῆς καὶ ἑκόντες καὶ ἄκοντες	αὐτοῦ	τῆς ἐξουσίας ἐξέπεσον. Οὐκ ἐπὶ
[12]	πάντα ἁπλῶς δεύτερα τῆς ἀγάπης	αὐτοῦ	τιθέμενος, πῶς ἂν ἢ φθέγξασθαι
[3]	προβάτων φειδόμενον καὶ τὴν ψυχὴν	αὐτοῦ	τιθέντα ὑπὲρ αὐτῶν ἀλλὰ τὸν
[8]	ἀκάθαρτα μὲν ἅπαντα τὰ δι´	αὐτοῦ	τικτόμενα ζῷα, ἀκάθαρτοι δὲ καὶ
[49]	πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	αὐτοῦ.	Τίνος οὖν ἕνεκεν τούτῳ τῆς
[36]	σὺν ἐμοί. Οὐ τὸ μὲν	αὐτοῦ,	τὸ δὲ τοῦ Θεοῦ φησιν
[2]	εἵλοντο, ἡμεῖς δὲ ἵνα ἀνύσωμεν	αὐτοῦ	τὸ θέλημα τοῦτο πράττομεν. Ὅτι
[82]	Καὶ ὁ Λάζαρος δὲ μετ´	αὐτοῦ	τότε ὁρᾶται ὑπὸ τοῦ πλουσίου
[7]	πάλιν αὐτοῦ λέγοντος, μᾶλλον δὲ	αὐτοῦ	τοῦ τὸν ἀγῶνα θέντος Χριστοῦ·
[78]	ἕστηκεν ἑδραῖος ἐν τῇ καρδίᾳ	αὐτοῦ«	Τοῦτο δὲ πρὸς ἀντιδιαστολὴν εἴρηται
[21]	τί φησιν ἕτερος προφήτης περὶ	αὐτοῦ	τούτου διαλεγόμενος· Οὐαὶ ὁ λέγων
[83]	τέλειος ὢν ἐν τῇ γενεᾷ	αὐτοῦ,	τῷ Θεῷ εὐηρέστησεν. Οὐχ ἁπλῶς
[17]	τὸ πῦρ καὶ τὴν ἀπ´	αὐτοῦ	τῷ σώματι προσγενομένην ἀσθένειαν, τότε
[41]	τὴν χάριν τοῦ πράγματος οὐκ	αὐτοῦ	φάναι εἶναι ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ.
[42]	ἦν, τὸ τῆς πίστεως οὐκ	αὐτοῦ	φησιν εἶναι ἀλλὰ τοῦ ἐλέους
[12]	αὐτὴν δέδωκεν, ἀλλὰ νῦν δι´	αὐτοῦ.	Ὥσπερ οὖν τὸ Ὁ κύριος,
[36]	ἱκανὴν εἶναι νομίζων αἰτίαν τὴν	αὑτοῦ	γνώμην μεθ´ ἧς τὸ πρᾶγμα
[78]	ὑποψίας, ἀπαγαγεῖν τοῦ γάμου τὴν	αὑτοῦ	θυγατέρα; Ὅτι, φησί, τῶν σφόδρα
[1]	πρὸς τὸν ἀδελφὸν ὀργισθῇ τὸν	αὑτοῦ	καὶ μῶρον ἀποκαλέσῃ, τὴν γέενναν
[78]	τοῦ νομίζοντος ἀσχημονεῖν ἐπὶ τὴν	αὑτοῦ	παρθένον. Εἰ δέ τις« φησίν,
[38]	ὡς μηδὲ ἄκοντος θατέρου ἀποστερεῖν	αὐτοὺς	ἀλλήλων μήτε τὴν ἐκ συμφωνίας
[14]	τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὴ καταλιποῦσα	αὐτοὺς	ἀνεχώρησεν. Ἕως μὲν γὰρ ἦσαν
[3]	αὐτοῖς πάντας ἀπώλεσαν ἐνταῦθα μὲν	αὐτοὺς	ἀνονήτοις καὶ ἀφορήτοις βαρύνοντες πόνοις,
[22]	δίκαιον καὶ καταβαίνειν ἐκέλευον πρὸς	αὐτούς,	ἀντ´ ἐκείνου πῦρ κατελθὸν ἅπαντας
[17]	τοῦ πυρετοῦ κατέχωνται, τῆς στερεᾶς	αὐτοὺς	ἀπείργει τροφῆς, ὅταν δὲ ἀποθῶνται
[17]	ἀναγκάζῃ μεταλαμβάνειν, οὐδὲν τὸ κωλύον	αὐτοὺς	ἀπολέσθαι εὐθέως· τοσοῦτον ἡ ἀκαιρία
[24]	πολλῷ τούτων πλείονα τῆς μανίας	αὐτοὺς	ἀποστῆσαι δυνήσεται. Διὸ τοῦτο τὸ
[37]	Οὐ διὰ ταῦτα δὲ μόνον	αὐτοὺς	ἀποστρέφονται ἀλλὰ καὶ δι´ αὐτὴν
[13]	περὶ τοῦ μὴ γαμεῖν ἀκούσαντας	αὐτοὺς	ἀφ´ ἑαυτῶν εἰπεῖν ὅτι Συμφέρει
[27]	βραχεῖς ποιησάμενος ἐκείνοις πολλοῖς οὖσιν	αὐτοὺς	ἐγκατέμιξεν, οὐκ ἀφιεὶς πληγῆναι τὴν
[11]	ἀφέντες— καὶ γὰρ τῶν πρὸς	αὐτοὺς	εἰρημένων ἅλις— τοῖς τέκνοις τῆς
[13]	τοσούτου παραίνεσιν, ἀλλ´ ἀνέμενε πρώτους	αὐτοὺς	εἰς ἐπιθυμίαν ἐλθεῖν καὶ ἔννοιάν
[33]	μεθ´ ἕτερα πολλὰ πάλιν· οὕτως	αὐτοὺς	εἰσήγαγεν εἰς τὸν τῆς ἐγκρατείας
[49]	διὰ τοῦτο ἀπὸ τῶν πνευματικῶν	αὐτοὺς	ἐνῆγεν ἐπάθλων. Καὶ ὁ Παῦλος
[37]	τούτοις μετὰ γέλωτος εἰς τοὺς	αὐτοὺς	ἐνορᾷ καὶ τῷ στόματι τούτῳ
[35]	ἔχειν ζητῶν ἀλλ´ ἐν ἅπασιν	αὐτοὺς	ἐξισοῦν ἑαυτῷ θέλων. Ἔχω καὶ
[13]	λόγων εἰς τὴν τῆς παρθενίας	αὐτοὺς	ἐπιθυμίαν ἐνέβαλεν, ἀλλὰ περὶ τοῦ
[78]	ἁμαρτάνοντας ἀφεὶς τοῖς ἐπιχειροῦσι κωλύειν	αὐτοὺς	ἐπιτιμᾷ λέγων· Σὺ δὲ τί
[66]	κεχρημένην— διὰ γὰρ τοῦτο ἡμῖν	αὐτοὺς	ἐποίησεν ὁ Θεός— μηδὲν τούτων
[79]	καὶ ὅτι ἡ παρθενία τοιούτους	αὐτοὺς	ἐποίησεν. Τί γὰρ τῶν ἀγγέλων
[79]	πόσης φιλοσοφίας ἦν. Ὅτι δὲ	αὐτοὺς	ἡ παρθενία τοιούτους ἐποίησε δῆλον
[10]	δέονται καὶ ποτοῦ οὐδὲ μέλος	αὐτοὺς	ἡδὺ μαλάξαι δύναται οὐδὲ ὄψις
[41]	οἰκετῶν λόγον παρεμβαλὼν καὶ παραμυθησάμενος	αὐτοὺς	ἱκανῶς μὴ ἐλαττοῦσθαι τῇ δουλείᾳ
[49]	αἰσθητῶν καὶ προτρέπει εἰς παρθενίαν	αὐτοὺς	καὶ ἀπάγει τοῦ γάμου. Συνεῖδε
[27]	μικρὸν ἀποστῆσαι τοῦ γάμου βουλόμενος	αὐτούς,	καὶ τοὺς περὶ τῆς ἐγκρατείας
[1]	πολλῷ πλέον θεὶς τὸ ἀγαπᾶν	αὐτοὺς	καὶ φιλεῖν, οὐδὲ τοῦτο ἔφησεν
[36]	τοὺς οὐκ ἔχοντας αὐτὴν ἀκρατεῖς	αὐτοὺς	καλῶν. Διὰ τί δὲ καὶ
[28]	ἤκουσαν τοῦ κυρίου εἰς ταύτην	αὐτοὺς	κατακλείοντος τὴν ἀνάγκην εἰς ἣν
[22]	ἀντ´ ἐκείνου πῦρ κατελθὸν ἅπαντας	αὐτοὺς	κατέφαγε τῶν θηρίων οὐχ ἧττον
[39]	ἀνύουσιν. Ἀλλ´ ὅμως οὐδὲ οὕτως	αὐτοὺς	κολάζει οὐδὲ τιμωρίας ὑπευθύνους ποιεῖ,
[82]	ὁ ἐκείνου οὐδὲ ὁ λαχὼν	αὐτοὺς	κόλπος, ἀλλ´ ἀξία πολλῷ μείζων
[14]	παρέμενε καὶ ἡ παρθενία κοσμοῦσα	αὐτοὺς	μᾶλλον ἢ τοὺς βασιλεῖς τὸ
[37]	τῶν λογισμῶν καὶ οὐκ ἂν	αὐτοὺς	μετὰ πάσης προσίοιντο γνησιότητος ὡς
[45]	φησιν, ἂν μὴ καὶ ἡμᾶς	αὐτοὺς	μισήσωμεν. Σὺ δὲ τούτοις πᾶσι
[1]	γαμεῖν ἐκεῖνοι. Ἐρεῖ γὰρ πρὸς	αὐτοὺς	ὁ κατ´ ἐκείνην κρίνων τὴν
[34]	λιμένα καταφυγεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἀφίησιν	αὐτοὺς	ὁ μακάριος Παῦλος πορρωτέρω πλεῖν
[18]	θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἂν	αὐτοὺς	ὁ τοσοῦτος κατέλαβεν ὄλεθρος. Καὶ
[49]	βοηθῆσαι δὲ πένησιν οὐχ οὕτως	αὐτοὺς	οἱ τῆς βασιλείας διεγείρουσι λόγοι,
[37]	θαρροῦντες οὔτε συνθήκας θέσθαι πρὸς	αὐτοὺς	οὔτε ἄλλο πιστεῦσαι οὐδέν. Ὅταν
[8]	σὲ τοιαῦτα ἀνέπεισαν μαίνεσθαι καὶ	αὐτοὺς	οὕτως διακεῖσθαι νόμιζε. Ὅτι γὰρ
[68]	πάντων ἥδονται. Διὰ τί γὰρ	αὐτοὺς	οὐχ οὕτω τέρπει ὁ κείμενος
[24]	ἀλλὰ μένει τὸ τῆς γεέννης	αὐτοὺς	πέλαγος. Οὐδὲ γὰρ οἱ τοὺς
[49]	ταλαιπώρους, αὐτὸς ἀπὸ τῶν μειζόνων	αὐτοὺς	προτρέπει. Ποίων δὴ τούτων; Ὅπως
[37]	πιστεῦσαι οὐδέν. Ὅταν γὰρ ἴδωσιν	αὐτοὺς	συνηθείας τοσαύτης καὶ φιλίας καὶ
[29]	συνεχέστερον στρέφει καὶ σαφέστερον, τούτους	αὐτοὺς	τοῖς ῥήμασιν ἐκεῖθεν ἐξελκύσαι βουλόμενος.
[28]	περὶ τοῦ γάμου λόγοις ἐξαγαγεῖν	αὐτοὺς	τοῦ γάμου βουλόμενος. Ὁ γὰρ
[22]	μὴ περαιτέρω προελθεῖν τῆς κακίας	αὐτοὺς	τῷ μηδεμίαν ὑπὲρ τῶν προτέρων
[17]	προσγενομένην ἀσθένειαν, τότε λοιπὸν ἀπαλλάξας	αὐτοὺς	τῶν δυσαρέστων σιτίων ἐπὶ τὴν
[13]	δυσχεραίνῃ τὴν παραίνεσιν, τῶν γραμμάτων	αὐτοὺς	ὧν ἔπεμψαν ὑπομιμνήσκει. Καὶ οὐδὲ
[43]	οὐ περὶ ταύτης ὁ λόγος	αὐτῷ	ἀλλ´ ἑτέραν τινὰ αἰνίττεται πολύτροπον
[54]	τοῦ μετὰ πάσης ἐξουσίας ἐπιτάττειν	αὐτῷ	βαρύτερον ἔσται καὶ ἀηδέστερον. Τί
[46]	ἡμετέραν« ὥσπερ οὖν εἶπε Ποιήσωμεν	αὐτῷ	βοηθόν. Γενόμενος δὲ ἀμφότερα εὐθέως
[46]	λόγῳ λυμαίνονται τῷ λέγοντι· Ποιήσωμεν	αὐτῷ	βοηθὸν κατ´ αὐτόν. Ἐγένετο μὲν
[46]	εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· Ποιήσωμεν	αὐτῷ	βοηθὸν ὅμοιον αὐτῷ« Οὐδὲ γὰρ
[52]	τοῦ ἠδικημένου χειρῶν, ἀλλ´ ἔχων	αὐτῷ	βοηθοῦντας τοὺς νόμους τὴν ἁπάντων
[14]	γάμου λόγος οὐδεὶς ἦν. Ἐδέησεν	αὐτῷ	γενέσθαι καὶ βοηθόν, καὶ ἐγένετο,
[45]	περιθεῖναι τοσαύτας ἠθέλησεν ὥστε ἐπαχθέστερον	αὐτῷ	γενέσθαι τῆς ἀρετῆς τὸν ἀγῶνα,
[49]	γὰρ ὑπὲρ τῶν περὶ παρθενίας	αὐτῷ	διειλεγμένων ἐροῦμεν— Κορινθίοις, ἐν οἷς
[49]	τινας τοιούτους ὁ λόγος ἦν	αὐτῷ.	Ἐπειδὴ δὲ πρὸς Κορινθίους τοὺς
[14]	τὰ τοῦ πνεύματος· μωρία γὰρ	αὐτῷ	ἐστι« τοὺς προσποιουμένους εἶναι μεθ´
[21]	ἕνα τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει	αὐτῷ	ἵνα μύλος ὀνικὸς κρεμασθῇ περὶ
[14]	Θεῷ, χίλιαι χιλιάδες ἀρχαγγέλων παρεστᾶσιν	αὐτῷ,	καὶ οὐδεὶς τούτων γέγονεν ἐκ
[37]	τὸν βίον ἀβίωτον εἶναι φήσας	αὐτῷ,	καὶ πρὸς τοὺς ἀπάγοντας αὐτὸν
[38]	ἀνταγωνιστὴν ἀλλὰ παραχώρει τῆς νίκης	αὐτῷ;	Καὶ τί λέγω πρὸς τὰς
[42]	ἀλλὰ καὶ τοῦτο ὃ κοινὸν	αὐτῷ	καὶ τοῖς μαθηταῖς ἦν, τὸ
[36]	περὶ τοῦ κηρύγματος διαλεγόμενος τῷ	αὐτῷ	κέχρηται τρόπῳ, περὶ τοῦ κηρύγματος
[13]	γάμου σπουδήν. ~Διὰ τί ἔγραψαν	αὐτῷ	Κορίνθιοι περὶ παρθενίας, αὐτὸς δὲ
[46]	ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν· ἑώρα γὰρ ἐν	αὐτῷ	λάμπουσαν τὴν εἰκόνα τὴν βασιλικήν.
[46]	ἤγαγεν ὁ Θεὸς καὶ οὐδὲν	αὐτῷ	λυμήνασθαι οὐδὲ ἐπιβουλεῦσαι ἐτόλμησεν· ἑώρα
[53]	ἀφέντες τὸ δοκοῦν εἶναι ἐν	αὐτῷ	μακαριστὸν καὶ οὗ πολλοὶ πολλάκις,
[46]	γυναικός« Πῶς οὖν, φησίν, εἶπεν	αὐτῷ	ὁ Θεός· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν
[46]	Θεός· Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν ὅμοιον	αὐτῷ«	Οὐδὲ γὰρ ψεύδεται ὁ Θεός.
[60]	ἀνδρί. Οὐ γάρ ἐστιν ὅμοιος	αὐτῷ	οὐδὲ ἴσος οὐδεὶς ἀλλ´ οὐδὲ
[4]	ἐννοήσῃ τοὺς μὲν τὰ αὐτὰ	αὐτῷ	πεπονηκότας τῷ Χριστῷ συνόντας, αὐτὸν
[84]	αὐτὸν παρακαλῇ τὸν Ἀβραάμ, οὐδὲν	αὐτῷ	πλέον ἔσται λοιπόν. Τῆς γὰρ
[36]	ἐστι τὸ μάλιστα ἐπιζητούμενον παρ´	αὐτῷ	πολιτεία ἀρίστη καὶ ἔργα ἄληπτα.
[31]	ἡμῖν καταστῆσαι τὸν Θεόν, τότε	αὐτῷ	προσκρούωμεν διὰ τῆς οὕτω ματαίας
[49]	πόθεν δῆλον; Ἀπὸ τῶν εἰρημένων	αὐτῷ.	Πῶς καὶ τίνι τρόπῳ; Κορινθίοις
[78]	τὴν ἑαυτοῦ διατηροῦντος παρθένον δίδωσιν	αὐτῷ	σφοδρὰν τὴν πληγήν. Τί γάρ
[34]	ἐγκώμιον. Ὁ δὲ γάμος ὅταν	αὐτῷ	τις κατακόρως κεχρημένος ᾖ, τότε
[41]	πολλῆς ὑποστολῆς διαλέγεται· οὐ γὰρ	αὐτῷ	τὸ πρᾶγμα κατώρθωτο· Ἐπιταγὴν οὐκ
[1]	ἄνδρα μὴ στέργουσαι ἀλλ´ ἕτερον	αὐτῷ	τὸν οὐκ ὄντα ἐπεισάγουσαι Θεόν,
[45]	τοῦ μηδὲν ἕτερον μεριμνᾶν οὐδὲν	αὐτῷ	τούτου μέλει λοιπόν. Τὸν μὲν
[34]	πολέμιος ἀγριαίνῃ πρὸς αὐτήν, κἂν	αὐτῷ	τούτῳ σφοδρότερος γίνηται, τῷ τὸν
[8]	τὸν γάμον ὡς ἐναγὲς φεύγουσαι	αὐτῷ	τούτῳ τῷ φεύγειν πάντων γεγόνατε
[49]	χρόνῳ. Ἡ δὲ παρθενία ἐν	αὐτῷ	τῷ κατορθοῦσθαι οὐ μικρὰς ἡμῖν
[46]	ἐκάλεσε τὴν ἐμποδίζουσαν; Ποιήσωμεν« γὰρ	αὐτῷ«	φησί, βοηθὸν κατ´ αὐτόν. Κἀγὼ
[52]	βοηθοῦντας τοὺς νόμους τὴν ἁπάντων	αὐτῷ	φιλτάτην εἰς δικαστήριον ἀγαγὼν κατέσφαξεν.
[15]	πρᾶγμα ὤνησεν; Οὐκ ἐπὶ τοσούτοις	αὐτῷ	χρησάμενος ἔτεσι ταύτην ὕστερον ἀφῆκε
[9]	γάρ ἐστι σωφροσύνης τοῖς βουλομένοις	αὐτῷ	χρῆσθαι καλῶς, οὐκ ἀφιεὶς ἀγριαίνειν
[18]	μέ τις οἰέσθω τῆς ἀπωλείας	αὐτῶν	αἰτιᾶσθαι τὸν γάμον· οὐ γὰρ
[3]	τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τιθέντα ὑπὲρ	αὐτῶν	ἀλλὰ τὸν ἀνθρωποκτόνον τὸν τοῦ
[21]	μόνον ὅτι καὶ αὐτὴ τῶν	αὐτῶν	ἀπέλαυσεν ὥσπερ ἐκεῖνος. Ἀλλ´ ὅμως
[22]	ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν	αὐτῶν	ἄτιμον. Πῶς κατελογίσθησαν ἐν υἱοῖς
[73]	δαὶ τῶν βιωτικῶν, τῆς χρήσεως	αὐτῶν	ἀώρου λοιπὸν οὔσης καὶ παρὰ
[37]	καὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν κατ´	αὐτῶν	γίνονται λόγοι σκωπτόντων, μεμφομένων, ἀποστρεφομένων.
[12]	δειλοὶ καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι	αὐτῶν.	Δείκνυσι δὲ καὶ ἡ πανταχοῦ
[68]	καὶ ζῶντες ἀποπηδῶντα αὐτὸν τῆς	αὐτῶν	δεσποτείας οὐκ ἴσχυσαν κατασχεῖν. Οἷς
[52]	καὶ τὴν ὑποψίαν ταῖς παρ´	αὐτῶν	διαβολαῖς δυνατωτέραν ποιοῦσιν. Ἡ γὰρ
[33]	ὁ μαθητὴς συνεχῶς περὶ τῶν	αὐτῶν	διαλέγεται· καὶ οὐδαμοῦ τὴν συγχώρησιν
[20]	καὶ ἐλεοῦνται παρὰ τῶν ὑβρισθέντων	αὐτῶν.	Εἰ δέ τις ἑκὼν ταῦτα
[36]	ἐπιμένει πάλιν παραινῶν ὑπὲρ τῶν	αὐτῶν	εἰ μὴ ἡμῖν τὸ πρᾶγμα
[68]	ἐστίν, πλεονεκτοῦσι δὲ οἱ δοκοῦντες	αὐτῶν	εἶναι κύριοι τῶν οὐκ ὄντων
[69]	καθ´ ἕτερον δὲ καὶ πλεονεκτοῦσιν	αὐτῶν	ἐκεῖνοι. Οὐ γὰρ μόνον κατηγόρους
[84]	τὴν ἀρετὴν εἰ μέλλοιμεν τῶν	αὐτῶν	ἐκείνοις τυγχάνειν; Ὅτι πολλὴ ἡ
[22]	ἡμεῖς οἱ ἄφρονες τὸν βίον	αὐτῶν	ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν
[57]	αὐτὰς ἐκεῖνοι ταῖς σφόδρα λειπομέναις	αὐτῶν	ἐξέδωκαν ἑαυτούς. Καὶ ταύτης δὲ
[75]	φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ τροφῆς τῆς	αὐτῶν.	Ἔξεστι καὶ τῷ γυναῖκα ἔχοντι
[75]	ἦλθεν ἐπὶ τὴν τῶν πραγμάτων	αὐτῶν	ἐξέτασιν οὐδὲ εἶπεν ὅσα πάσχουσι
[22]	ἅμα τῷ λόγῳ τούτῳ ἄρκους	αὐτῶν	ἐπαφεῖναι τῷ πλήθει· καὶ γὰρ
[24]	Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ ἐνίας	αὐτῶν	ἐπὶ τὸ ἔργον προήγαγεν, οἷον
[14]	μόνον τὰ ῥήματα, βραχὺν ἂν	αὐτῶν	ἐποιησάμην λόγον. Ἐπειδὴ δὲ καὶ
[22]	καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος	αὐτῶν	ἐστιν; Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ
[20]	ἄθλοις, κἂν μὴ δύνηται τῶν	αὐτῶν	ἐφικέσθαι, συγγνώμης γοῦν δυνήσεται παρὰ
[57]	μνηστείας καιρὸν χειμαζομένῳ πλοίῳ προσέοικεν	αὐτῶν	ἡ ψυχή, καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[13]	πράγματος τούτου λαβεῖν, ἵν´ ᾠκειωμένας	αὐτῶν	ἤδη τῇ παρθενίᾳ λαβὼν τὰς
[51]	ἐκποδὼν πᾶσαν γίνεσθαι τὴν ἐξ	αὐτῶν	ἡδονήν. ~Ὅσον ἡ ζηλοτυπία κακόν.
[39]	τίθησιν, ἐνταῦθα δὲ ἐπειδὴ σφόδρα	αὐτῶν	καθήψατο τοῖς ὀνείδεσι, ῥήμασιν εὐφημοτέροις
[49]	τούτοις μᾶλλον ἐνδιατρίβει, ἃ μάλιστα	αὐτῶν	καθικέσθαι τῆς παχύτητος ἦν ἱκανά.
[78]	μετὰ πολλῆς ἐξουσίας καὶ καθάπτεται	αὐτῶν	καὶ φιλοσοφεῖ λέγων· Μὴ οὖν
[67]	ἀχαριστίας παύουσαν, τὴν ἄλλην πᾶσαν	αὐτῶν	κακίαν παιδαγωγοῦσαν. Τὸ δὲ πάντων
[56]	θρηνεῖν τῶν πασχόντων οὐχ ἧττον	αὐτῶν.	Κἂν μὲν προαπέλθωσιν ἅπαντες ἀφόρητον
[84]	παλαιᾷ. Τί δήποτε οὖν τῶν	αὐτῶν	κατορθωμάτων οὐχ ὁ αὐτὸς κεῖται
[84]	τῶν τελωνῶν. ~Ὅτι εἰκότως τῶν	αὐτῶν	κατορθωμάτων οὐχ ὁ αὐτὸς κεῖται
[70]	τούτων ἁπάντων καθιστάμενοι πρότερον οὕτως	αὐτῶν	μετέχουσιν, ὃ μάλιστα πάντων αὔξει
[40]	πολυτελής, τὸ κοινὸν τοῦτο πασῶν	αὐτῶν	νόσημα, ἑτέρων πλειόνων γέμουσα κακῶν,
[8]	τὸν Θεὸν ἀγαθόν, ἄκουσον βοώντων	αὐτῶν,	νῦν μὲν Οἴδαμεν ὅστις εἶ,
[38]	ἀνταγωνιστὴς καὶ ἀντιπαρατάττηται, τὴν ἐξουσίαν	αὐτῶν	ὁ τῶν ἀγώνων παρῄρηται νόμος.
[68]	Οἱ μὲν γὰρ ἀπολαύουσι μόνον	αὐτῶν,	οἱ δὲ μετὰ τοῦ ποιεῖσθαι
[50]	καὶ κατασπαταλῶντες ἐπὶ ταῖς στρωμναῖς	αὐτῶν·	οἱ ἐσθίοντες ἐρίφους ἐκ ποιμνίων
[64]	εἶναι καὶ μηδὲν πάσχειν ὑπ´	αὐτῶν,	οἷον καὶ τοὺς ἄλλους εἰκός.
[37]	τὸν ἄνδρα πολλάκις ὁπλίζει κατ´	αὐτῶν,	ὅταν αὐτὴ μηδὲν ἀνύῃ. Ἀλλ´
[78]	τὴν ἀσθένειαν, καὶ οὐ μόνον	αὐτῶν	οὐ κατηγόρησε μετὰ σφοδρότητος ἀλλὰ
[52]	πρὸς ἀλλήλους ἴδῃ τοὺς κρατοῦντας	αὐτῶν	οὐ μικρὰν ἀφορμὴν τῆς οἰκείας
[69]	εὖ ἴστω ὅτι τῶν μαγείρων	αὐτῶν	οὐδὲν ἄμεινον ἐν τοῖς τοιούτοις
[36]	οὖν περὶ τούτου φησί; Πλέον	αὐτῶν	πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ,
[35]	εἶναι βούλεται τῶν μαθητῶν, οὐδὲν	αὐτῶν	πλέον ἔχειν ζητῶν ἀλλ´ ἐν
[17]	οὐδέτερον τούτων ποιοῦντα ἐπὶ τῶν	αὐτῶν	πολλάκις τραυμάτων οὐ πολυπραγμονεῖς, καὶ
[2]	Τί δήποτ´ οὖν ἐναντία τῶν	αὐτῶν	πόνων τὰ ἐπίχειρα; Ὅτι ἐκεῖνοι
[70]	δὲ καὶ ἀπὸ τῶν σιτίων	αὐτῶν.	Πῶς; Ὅτι ἡδονῆς ποιητικὸν ἐπιθυμία,
[24]	ἐνταῦθα μόνον ἐπιτιμήσεως δεόμενοι, ὅταν	αὐτῶν	σύμμετρα ᾖ τὰ ἁμαρτήματα καὶ
[78]	ζιζάνια ἀνασπάσαι ἐλθὼν πρόρριζα μετ´	αὐτῶν	συνανασπάσῃ καὶ τὰ τῆς ὑγιοῦς
[78]	φυτά. Διὰ τοῦτο οὔτε καθικνεῖται	αὐτῶν	σφοδρῶς οὔτε ἀνεπιτιμήτους ἀφίησιν ἀλλὰ
[22]	ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν χλευαζόντων	αὐτῶν	σωτηρίας τοῦτο γίνεται ὥστε μὴ
[80]	θαυμαστὸν ἤλειψε δρόμον, πάντα μὲν	αὐτῶν	τὰ δεσμὰ περικόψασα, ποσὶ δὲ
[41]	τῇ καλλίστῃ ταύτῃ μεθόδῳ προγυμνάσας	αὐτῶν	τὰς ἀκοάς, καὶ τὴν διάνοιαν
[41]	φαιδρὸν καὶ εὐανθῆ στέφανον περιτιθεῖσα	αὐτῶν	τῇ κεφαλῇ, τοὺς δὲ παραιτουμένους
[29]	ἀποτροπή τις ἦν τῆς ἐπιθυμίας	αὐτῶν	τῆς ἀκαίρου, οὕτω καὶ ὁ
[33]	τὸ δεύτερον εἰπεῖν περὶ τῶν	αὐτῶν	τὸν Χριστόν ἐστι μιμουμένων. Διὰ
[12]	ἄρξασθαι τοῦ λόγου καλόν; ἀπ´	αὐτῶν	τοῦ κυρίου ῥημάτων, ὧν διὰ
[21]	κάλλιον, τί φωτεινότερον; Καὶ γὰρ	αὐτῶν	τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων φαιδροτέρας ἀφίησι
[22]	πεντήκοντα ἄνδρες ἅμα τοῖς προεστῶσιν	αὐτῶν	ὑπέμενον. Ἐπειδὴ γὰρ κἀκεῖνοι μετὰ
[68]	τῶν οὐκ ὄντων τὴν ὑπὲρ	αὐτῶν	φροντίδα. Οἱ μὲν γὰρ ἀπολαύουσι
[37]	μνήμην οὕτως εὐκόλως ἀπὸ τῆς	αὐτῶν	ψυχῆς ἐκβάλλοντας, νάρκη τις αὐτοῖς
[37]	θρηνοῦ δυσχεράνας, πολλάκις μεταξὺ τούτων	αὐτῶν	ὡραΐζεται καὶ καλλωπίζεται πάλιν καὶ
[57]	οὐκ ἴσχυσαν ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς	αὑτῶν,	ἀλλὰ ἀφέντες αὐτὰς ἐκεῖνοι ταῖς
[1]	ἀλλότρια ἀλλ´ ὅτι καὶ τὰ	αὑτῶν	ἑτέροις διένειμαν. Καὶ τὸν τὰ
[14]	διαβόλῳ καὶ δεσπότην ᾐδοῦντο τὸν	αὑτῶν,	παρέμενε καὶ ἡ παρθενία κοσμοῦσα
[4]	ἡ τοιαύτη ἀρετή· ἀπέχουσι γὰρ	αὑτῶν	τὸν μισθὸν ὅτι μὴ διὰ
[37]	καὶ τὰ δάκρυα καὶ τὴν	αὐχμηρὰν	κόμην καὶ τὴν μέλαιναν στολὴν
[7]	ἀνθρώποις διὰ τὸν τῶν τριχῶν	αὐχμὸν	καὶ τὴν τοῦ προσώπου κατήφειαν
[49]	ἄλλην διαγωγὴν ἀπηλλάχθαι κατηφείας καὶ	αὐχμοῦ,	καὶ μεστὴν εἶναι φαιδρότητος καὶ
[13]	τοῦ μὴ γαμεῖν ἀκούσαντας αὐτοὺς	ἀφ´	ἑαυτῶν εἰπεῖν ὅτι Συμφέρει μὴ
[57]	ἀκμαζούσης ἔτι τῆς ἐπιθυμίας, αὐτὴν	ἀφαιρεθεὶς	αὐτὸ τοῦτο μᾶλλον ἐκείνου πενθεῖ,
[41]	ἄγχουσαν καὶ τὴν ἀμφοτέρων ἐλευθερίαν	ἀφαιρουμένην	τῷ μὴ καθάπαξ ἑνὶ παραδοῦναι
[17]	καθ´ ἑαυτὴν δύναιτ´ ἂν ἕλκος	ἀφανίσαι	ποτέ, ὅπερ γὰρ ἐπὶ τῶν
[51]	τὰ τοῦ γάμου λυπηρὰ ταύτην	ἀφανίσαι	τὴν ἡδονήν. Ὅπερ οὖν ἔφην,
[14]	ἀνθρώπου διὰ τοῦ μὴ γαμεῖν	ἀφανισθέντος	οὐδὲν τῶν λοιπῶν ἐπὶ τῆς
[6]	τὰ νοήματα. Τί οὖν ὄφελος	ἀφανισθέντος	τοῦ ναοῦ τοὺς περιβόλους ἑστάναι;
[14]	κωλύσει τὸ τῶν ἀνθρώπων ἅπαν	ἀφανισθῆναι	γένος, τοῦ μὲν θανάτου καθ´
[18]	ὁ κατὰ τὸν Νῶε γενόμενος	ἀφανισμὸς	καὶ ἀνθρώπων καὶ κτηνῶν καὶ
[53]	λαβομένη φλὸξ οὕτως εἰς ὕψος	ἄφατον	αἴρονται καὶ τὴν τάξιν ἀντιστρέφουσι
[21]	ψιλόν ἐστιν ἀλλ´ ἀπειλή τις	ἄφατον	ἡμῖν καὶ ἀσύγγνωστον προαναφωνοῦσα τὴν
[37]	καὶ μῖσος πρὸς τὴν κατορωρυγμένην	ἄφατον	καὶ λοιδορίαι καὶ σκώμματα καὶ
[52]	τῶν δεινῶν τίθει καὶ πλοῦτον	ἄφατον	καὶ τραπέζης πολυτέλειαν καὶ οἰκετῶν
[44]	ἄδειαν τῶν εἰρημένων ἁπάντων τὴν	ἄφατον	ταύτην καὶ πολλὴν περικοπῆναι τῆς
[36]	ἤνεγκε πόνους, θλίψεις συνεχεῖς, ταλαιπωρίας	ἀφάτους,	θανάτους καθημερινούς; Τί οὖν περὶ
[1]	προλαβοῦσαι τὰ τῆς παρθενίας ἑαυτῶν	ἀφείλοντο	ἔπαθλα. Τοὺς γὰρ τῶν φαύλων
[17]	γάμου. Ὅτι γὰρ ἡμᾶς αὐτὸν	ἀφεῖναι	βούλεται, ἄκουσον τί φησιν· Ὁ
[16]	ἀλλὰ τὸ ἐν τοῖς αὐτοῖς	ἀφεῖναι	διὰ παντὸς καὶ μηδέποτε τῆς
[73]	καιρὸς ἀναγκάζῃ τὴν πατρῴαν οἰκίαν	ἀφεῖναι,	τότε τῆς εὐτελείας ἐκείνης ἀπαλλαγεῖσα
[49]	φησί, τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν. Καὶ	ἀφεὶς	εἰπεῖν, διὰ τὰ μέλλοντα ἀγαθά,
[49]	τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς Ἰουδαίοις	ἀφεὶς	ἐπαγγείλασθαι βασιλείαν οὐρανῶν τὰ τῆς
[49]	τοῦ πυρὸς ἀλλὰ πάντα ἐκεῖνα	ἀφεὶς	πρὸς τοὺς μικροψύχους λέγεσθαι καὶ
[78]	πλέον ποιεῖ. Τοὺς γὰρ ἁμαρτάνοντας	ἀφεὶς	τοῖς ἐπιχειροῦσι κωλύειν αὐτοὺς ἐπιτιμᾷ
[66]	αὐτὸ τοῦτο ἐργάσηται, τὸν ἄνδρα	ἀφεῖσα	καθ´ ἑαυτῆς τρέπει τὸν θυμόν,
[80]	εὐλύτοις καὶ κούφοις καθάπερ πτηνοὺς	ἀφεῖσα	πέτεσθαι πρὸς τὸν οὐρανόν. Ὅπου
[57]	ἐκείνοις, καὶ τὴν ἰδίαν ἀσφάλειαν	ἀφεῖσαι	σκοπεῖν ἐν τοσούτῳ κινδύνῳ, μεριμνῶσι
[52]	μετὰ τὴν τοῦ λελυπηκότος τιμωρίαν	ἀφεῖσθαι	τῆς ὀδύνης. Πολλοὶ γοῦν πολλάκις
[21]	ἀνατροπὴν ἐκχέων εἰς τὰς τῶν	ἀφελεστέρων	ψυχὰς τίνος οὐκ ἔσται κολάσεως
[10]	τοῦ πλοίου τοὺς ἐρέττοντας ἂν	ἀφέλῃς	τὸ σκάφος κατέδυσας, καὶ ἐπὶ
[48]	ἡ διὰ παντὸς αὐτὸν ταύτης	ἀφελομένη	τῆς παραμυθίας; Καὶ τί ταύτης,
[73]	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς πάντα	ἀφέντας	τὰ ὄντως παιδικὰ ἀθύρματα φαντάζεσθαι
[57]	Πλὴν ἀλλ´ εἰ δοκεῖ ἐκεῖνα	ἀφέντες,	ἃ συγκεκλήρωται φύσει τῷ γάμῳ
[57]	ἄνδρας ἑλεῖν τοὺς αὑτῶν, ἀλλὰ	ἀφέντες	αὐτὰς ἐκεῖνοι ταῖς σφόδρα λειπομέναις
[17]	φωτὸς ἐρασταὶ μετὰ πολλῆς εὐκολίας	ἀφέντες	αὐτὴν πρὸς τὰ μετέωρα πέτανται
[11]	ὑπερβαίνοντα τὴν ἀνθρωπίνην. Διόπερ ἐκείνους	ἀφέντες—	καὶ γὰρ τῶν πρὸς αὐτοὺς
[53]	εἰ βούλει, τὰ δυσχερῆ τέως	ἀφέντες	τὸ δοκοῦν εἶναι ἐν αὐτῷ
[24]	δυνήσεται. Διὸ τοῦτο τὸ μέρος	ἀφέντες	τοῦ λόγου πρὸς τοὺς σωφρονοῦντας
[75]	καὶ τόσα. Ἀλλὰ ταῦτα πάντα	ἀφέντες	ὑπὲρ ἱματίου φροντίζουσιν ἑνὸς καὶ
[14]	ὑστερηκέναι τούτων, φέρε τοὺς ἐχθροὺς	ἀφέντες—	Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ δέχεται
[57]	εἰς τὴν γῆν καὶ πρώτην	ἀφέντος	φωνὴν ἕτεραι πάλιν διαδέχονται φροντίδες,
[70]	εὐτέλεια τοιαύτη, ἀλλὰ πόρρω τούτων	ἀφέστηκε	τῶν δυσχερῶν ὑγιείας καὶ εὐεξίας
[58]	τῆς ἀληθείας, τοσοῦτον τὰ ἐνταῦθα	ἀφέστηκε	τῶν ἐκεῖ ἀλλ´ ἔτι μᾶλλον.
[23]	τὰς τιμωρίας ἐν γράμμασι θέντες	ἀφῆκαν,	οὕτω καὶ ὁ κύριος ἡμῶν
[32]	στενοχωρηθέντες ὑπὸ τῶν λογισμῶν ταύτην	ἀφῆκαν	τὴν φωνήν. ~Ὅτι τὸ δεύτερον
[27]	καὶ τὸ μὲν μακαρίσας μόνον	ἀφῆκε·	Καλόν« γάρ φησιν, ἀνθρώπῳ γυναικὸς
[15]	αὐτῷ χρησάμενος ἔτεσι ταύτην ὕστερον	ἀφῆκε	τὴν φωνήν· Δέσποτα, τί μοι
[75]	μιᾷ ῥήσει πάντα ταῦτα αἰνιξάμενος	ἀφῆκε	τῷ συνειδότι τῶν ἀκουόντων αὐτὰ
[46]	τε κατ´ εἰκόνα καὶ ἄκοντος	ἀφῃρέθη	λοιπόν. Οὐ γὰρ μικρὸν αὐτοῦ
[52]	πολλήν, προγόνων περιφάνειαν. Μηδὲν ὅλως	ἀφῇς	τῶν δοκούντων ζηλωτὸν τὸν παρόντα
[27]	καὶ ἡ φθορὰ πρὸς τὴν	ἀφθαρσίαν	τὴν ἅμιλλαν ἔθετο. Ἔτ´ οὖν
[22]	τούτου διδάσκαλον ὑπὸ πυρὸς ἄνωθεν	ἁφθέντος	δὶς πεντήκοντα ἄνδρες ἅμα τοῖς
[79]	τοῦτο τοὺς ἁγίους ἐκείνους ἐν	ἀφθονίᾳ	καθίστησιν. Οὐ γὰρ ἀμπέλων αὐτοῖς
[79]	Ἀλλὰ τὸ μὲν ποτὸν αὐτοῖς	ἄφθονον	παρεῖχον καὶ ἡδὺ πηγαὶ καὶ
[9]	βουλομένοις αὐτῷ χρῆσθαι καλῶς, οὐκ	ἀφιεὶς	ἀγριαίνειν τὴν φύσιν. Ἀντὶ γὰρ
[27]	πολλοῖς οὖσιν αὐτοὺς ἐγκατέμιξεν, οὐκ	ἀφιεὶς	πληγῆναι τὴν ἀκοὴν τῷ τῆς
[66]	ἱματίων ἀνεπιτηδεύτου τῆς ἔνδον κοσμιότητος	ἀφιεῖσαι	τὴν ἀκτῖνα λαμπράν· οὐκ ὀλίγαι
[39]	καταλλαγήτω· καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ	ἀφιέναι.	~Ὅτι πολλὴ ἡ τοῦ γάμου
[62]	ἄνθη πολὺ κάκιον ἀποφαίνει οὐκ	ἀφιέντα	καθ´ ἑαυτὸν ἀγωνίζεσθαι τὸν τῆς
[57]	ἀλλὰ καὶ ὧν τῆς αἰτίας	ἀφίενται	κἀν τούτοις δεδοίκασι τοὺς ἄνδρας
[12]	συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ	ἀφιέτω	αὐτήν, καὶ γυνὴ ἥτις ἔχει
[41]	συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτοῦ, μὴ	ἀφιέτω	αὐτήν. Τί οὖν οὐχὶ καὶ
[12]	συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ´ αὐτῆς, μὴ	ἀφιέτω	αὐτόν. Διὰ τοῦτο οὖν ἔλεγεν·
[39]	Τὴν μὲν γὰρ ἁπλῶς χήραν	ἀφίησι	γαμεῖν εἰ βούλοιτο, τὴν δὲ
[8]	ἃ μήτε τοὺς μὴ ἑλομένους	ἀφίησι	διὰ τοῦτο κακίζεσθαι, τούς τε
[42]	τὸ πᾶν ὑπὸ τὴν κρίσιν	ἀφίησι	κεῖσθαι τῶν ἀκροατῶν. ~Ποίαν ὁ
[11]	σῶμα περικειμένους τῶν ἀσωμάτων οὐκ	ἀφίησι	λείπεσθαι δυνάμεων, ἀνθρώπους ὄντας εἰς
[21]	αὐτῶν τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων φαιδροτέρας	ἀφίησι	τὰς μαρμαρυγάς, πάντων μὲν ἡμᾶς
[68]	ἐστι καὶ μερίμνης ἁπάσης ἐλευθέραν	ἀφίησι	τὴν ψυχήν. Ὅτι, φησίν, ἐκεῖνος
[49]	ἠδικημένη ψυχὴ οὐχ οὕτως εὐκόλως	ἀφίησι	τῆς ὀργῆς τὸν ἰόν, ὅταν
[9]	διάφορον. Ὁ μὲν γὰρ συμβουλεύων	ἀφίησι	τὸν ἀκούοντα κύριον εἶναι τῆς
[28]	Ὁ μὲν γὰρ κύριος οὐκ	ἀφίησι	τὸν ἄνδρα ἐκ τῆς οἰκείας
[52]	τοὺς παρόντας ἁπλῶς καὶ ἀνευθύνους	ἀφίησιν	ἀεὶ τὴν ὀργήν, κἂν δοῦλος
[78]	καθικνεῖται αὐτῶν σφοδρῶς οὔτε ἀνεπιτιμήτους	ἀφίησιν	ἀλλὰ καθάπτεται μέν, ἀνυπόπτως δὲ
[57]	ταύτης; Ὅτι τὸν ὑγιαίνοντα οὐδὲν	ἀφίησιν	ἄμεινον τοῦ κάμνοντος διακεῖσθαι ἀλλ´
[34]	τὴν παρθένον ὁ Παῦλος, οὐκ	ἀφίησιν	ἀνοιγῆναι τὰς πύλας αὐτῇ, κἂν
[63]	διατηρεῖ, καὶ οὔτε τὴν γλῶτταν	ἀφίησιν	ἀπηχές τι καὶ ἀνάρμοστον φθέγξασθαι
[62]	πολὺς γὰρ κόσμος ἐκεῖνος οὐκ	ἀφίησιν	αὐτὸ φαίνεσθαι γυμνόν, τὸ πλεῖστον
[30]	καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος, οὐκ	ἀφίησιν	αὐτὸν χώραν ἔχειν ἐν τῷ
[34]	τὸν λιμένα καταφυγεῖν. Οὐδὲ γὰρ	ἀφίησιν	αὐτοὺς ὁ μακάριος Παῦλος πορρωτέρω
[75]	ἕπεσθαι ἀλλήλοις κελεύει καὶ οὐδένα	ἀφίησιν	ἑαυτοῦ κύριον εἶναι· ἔνθα δὲ
[25]	τὸν ἄνδρα διατηρεῖ καὶ οὐκ	ἀφίησιν	εἰς πορνείαν κατακυλισθέντα ἀποθανεῖν. Μὴ
[39]	ὁ Παῦλος. Πῶς οὖν ἣν	ἀφίησιν	ἐλευθέραν πάλιν κολάζει καὶ ὃν
[53]	καὶ κάτω ποιοῦσιν. Οὐ γὰρ	ἀφίησιν	ἐν τῇ τῆς κεφαλῆς χώρᾳ
[38]	ἀναπνέουσαν ἀλλὰ δι´ ὅλου μαχομένην	ἀφίησιν	ἑστάναι διηνεκῶς καὶ βάλλεσθαι ὑπὸ
[17]	δεομένους ἔτι τῆς ἔνδον μονῆς,	ἀφίησιν	ἔτι πλείους ἡμέρας οὐχ ἵνα
[32]	χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ καὶ πολυέλεον	ἀφίησιν	ἡμῖν συγγνῶναι ταχέως. Διό φησιν·
[57]	τῶν ἐσομένων ἀδηλία δεσποτῶν οὐκ	ἀφίησιν	ἠρεμῆσαι τὴν ἐκείνων ψυχήν, οὕτως
[8]	τοῖς πόνοις, τιμᾶσθαι δὲ οὐκ	ἀφίησιν.	Κωλύεις γαμεῖν; Διὰ τοῦτο τοῦ
[34]	Ἀντιβλέψαι δὲ ὅλως; Ἀλλ´ οὐκ	ἀφίησιν	ὁ μακάριος Παῦλος πολὺ τὸ
[7]	ἐντεῦθεν καταμαθόντες ἀκριβῶς; Ἀλλ´ οὐκ	ἀφίησιν	ὁ τοὺς τῆς ἀθλήσεως ταύτης
[17]	Ἐπειδὴ δὲ ἔδειξεν, οὕτω λοιπὸν	ἀφίησιν	ὥσπερ ἐν καλιᾷ τῷ κόσμῳ
[30]	ἀγαθὰ μηδὲ εἰς τὴν αὐτὴν	ἀφικέσθαι	τοῖς νηπίοις ἐκείνοις σπουδήν. Εἰ
[34]	καὶ στρέφουσι καὶ οὐ πρότερον	ἀφίστανται	ἕως ἂν ἢ καταδύσωσι τοὺς
[73]	ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς αὐτῆς	ἀφίστασθαι	δι´ αὐτὸν ὅταν δέῃ. Ἐπεὶ
[73]	καὶ ἐννοιῶν εὐθύνας ὑφέξειν, πάντων	ἀφίστασθαι	χρὴ καὶ χαρᾶς καὶ λύπης
[21]	τὰς μαρμαρυγάς, πάντων μὲν ἡμᾶς	ἀφιστῶσα	τῶν βιωτικῶν καθαροῖς δὲ ὀφθαλμοῖς
[65]	λιμὸν καὶ λοιμὸν καὶ τὰ	ἀφόρητα	τῶν κακῶν αἰνίττεσθαι βούληται, ὠδῖνας
[3]	ἐνταῦθα μὲν αὐτοὺς ἀνονήτοις καὶ	ἀφορήτοις	βαρύνοντες πόνοις, ἐκεῖ δὲ εἰς
[39]	ὅτι αὐτὴ ἥμαρτε καὶ ἁμαρτίαν	ἀφόρητον.	Ἀλλὰ περὶ τῆς ἀπειρογάμου μὲν
[55]	ἄξιος ἔσται γάμος λοιπόν; ~Ὅτι	ἀφόρητον	κακὸν πλουσιώτερον ἄνδρα λαβεῖν. Καὶ
[49]	ἀνάγκην κελεύσας καὶ πρὸς οὕτως	ἀφόρητον	παρατάξασθαι πυράν, ἐν τοῖς περὶ
[57]	τὴν ὁδύνην τῆς πολλῆς συνηθείας	ἀφόρητον	ποιούσης τὸν χωρισμόν. Ὁ δὲ
[52]	ἡ νόσος ἀλλὰ καὶ θυμὸν	ἀφόρητον	τίκτειν εἴωθε. Τούτων δὲ ἕκαστον
[56]	αὐτῶν. Κἂν μὲν προαπέλθωσιν ἅπαντες	ἀφόρητον	τὸ πένθος, ἂν δὲ οἱ
[37]	ἔφυγε τὴν συμβολὴν τὴν οὕτως	ἀφόρητον	τοῖς πολλοῖς εἶναι δοκοῦσαν ἀλλ´
[53]	τὰς ἀηδίας, ἃ πάντων ἐστὶν	ἀφορητότερα.	~Ὅτι κἂν δυνηθῇ τις τὴν
[57]	τούτων τι γένηται τῶν ἀπευκτῶν,	ἀφορητοτέραν	ἔχει τὴν λύπην ἢ εἰ
[76]	κἂν σφόδρα κοῦφον ᾖ, πάντων	ἀφορητότερον	γίνεται καὶ ἀγχόνης χαλεπώτερον τὴν
[72]	ἄλλων κακῶν καὶ τὰς μεταβολὰς	ἀφορήτους	ποιεῖ τὸ τρυφᾶν. Καὶ τί
[34]	καὶ χαλεπὴν τὴν ζάλην καὶ	ἀφορήτους	τὰς τρικυμίας, πάντα ἄνω καὶ
[53]	πάθους ἁλίσκεται. Ὅταν δὲ καὶ	ἀφορμὰς	ἔχῃ τῆς ὑπεροψίας πολλάς, οὐδέν
[58]	πᾶσα δὲ φροντίδος καὶ μερίμνης	ἀφορμὴ	καὶ μήτε ἄλλη τις αἰτία
[13]	παραινέσει καὶ ταῦτα τοσαύτην λαβὼν	ἀφορμήν,	ἀλλὰ καὶ ἄγαν ὑφειμένως κἀν
[52]	τοὺς κρατοῦντας αὐτῶν οὐ μικρὰν	ἀφορμὴν	τῆς οἰκείας λοιδορίας τὸν ἐκείνων
[22]	εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ· ἡμεῖς οἱ	ἄφρονες	τὸν βίον αὐτῶν ἐλογισάμεθα μανίαν
[46]	κατακοπῆναι χερσὶ παρεσκεύασε; Τὸν δὲ	Ἀχαὰβ	τίς μάλιστα τῷ διαβόλῳ παρέδωκε
[67]	ἡμέραν ῥαθυμίαν ἐπιστρέφουσαν, κακουργίαν ἐκκόπτουσαν,	ἀχαριστίας	παύουσαν, τὴν ἄλλην πᾶσαν αὐτῶν
[52]	μὲν γὰρ καὶ ἄλλως καὶ	ἀχάριστον	τοῦτο τὸ γένος, ὅταν δὲ
[34]	τῆς παραμυθίας καὶ μέχρι τέλους	ἀχείρωτοι	διαμείνασαι; Καίτοι οὐδὲ τὰ παρὰ
[69]	καὶ σκοτοδινίαι καὶ ἴλιγγοι καὶ	ἀχλύες	καὶ τὰ ἔτι τούτων ἀτοπώτερα
[71]	εἰπεῖν τῶν χρησίμων καὶ ἀναγκαίων	ἀχρήστους	καθίστησιν, ὧν τἀναντία πάντα ἡ
[14]	τοῦτο ζηλώσαιμεν ἅπαντες καὶ μὴ	ἁψαίμεθα	γυναικός, πάντα οἰχήσεται καὶ πόλεις
[37]	κατακαίωνται, αὕτη δὲ μηδὲ ἕνος	ἁψαμένη	διὰ παντός ἐστιν ἁγία καὶ
[78]	ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζετε, μὴ	ἅψῃ	μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἅ
[71]	ἐκεῖνο προσθέντες τῶν ἀποστολικῶν πάλιν	ἁψώμεθα	ῥημάτων. Εἰ γὰρ τὰ δοκοῦντα
[56]	οἱ μὲν μένωσιν, οἱ δὲ	ἀώροις	ἀπενεχθῶσι θανάτοις, οὐδὲ οὕτως καθαρὰν
[57]	δεινὸν τὸ τεχθέν, μὴ θάνατον	ἄωρον	ὑποστῇ, μὴ μεταβάλῃ πρὸς κακίαν
[58]	ἄλλη τις αἰτία μήτε θάνατος	ἄωρος	διαζευγνύτω τὸν γάμον, ἀλλὰ καὶ
[73]	τῶν βιωτικῶν, τῆς χρήσεως αὐτῶν	ἀώρου	λοιπὸν οὔσης καὶ παρὰ καιρόν;