Discours, Par. |
[10, 20] |
ἀλλὰ
καὶ
αὑτούς;
Συγχωρῶ,
ἔφη,
|
ὦ
|
Διόγενες·
ἀλλὰ
καταδύεις
τὸν
ἥλιον |
[10, 6] |
εἶπεν,
Ταῦτα
μὲν
ὀρθῶς
εἶπας,
|
ὦ |
Διόγενες·
ἀλλὰ
χαλεπόν
ἐστιν
ἀδικηθέντα |
[10, 30] |
ὃς
ἀκούσας
ἔφη,
Σὺ
μέν,
|
ὦ |
Διόγενες,
ἀναισθητότατον
ἁπάντων
ἀνθρώπων
ἀποφαίνεις |
[10, 21] |
Ἀλλ´
οὐδὲ
λέγειν
ἄξιον,
ἔφη,
|
ὦ |
Διόγενες.
Ἔστιν
οὖν
ὃς
αὑτῷ |
[10, 3] |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἀπέλιπεν.
Ἴσως,
|
ὦ
|
Διόγενες,
κακὸς
αὐτὸς
ὤν.
~Ἔπειτα |
[10, 13] |
ἐξ
ἀρχῆς
κήδεσθαι
μανθάνοντες.
Ἀλλ´,
|
ὦ |
Διόγενες,
πένης
{τέ}
εἰμι
καὶ |
[10, 2] |
τι
πράττοι;
~καὶ
ὃς
ἔφη,
|
Ὦ |
Διόγενες,
πορεύομαι
εἰς
Δελφοὺς
τῷ |
[10, 16] |
ἐστιν.
Ἀλλὰ
δοκῶ
μοι
ἐάσειν,
|
ὦ |
Διόγενες,
τὸν
οἰκέτην,
ἐάνπερ
μὴ
|
[10, 11] |
ἄνθρωπος
ἀνάπηρος
καλεῖται
τρόπον
τινὰ
|
ᾧ |
ἂν
ἔξωθεν
προσφυῇ
δάκτυλος
περιττός, |
[10, 15] |
~οὐκ
ἐκεῖνο
πρότερον
κτήσασθαι
σπουδάσεις
|
ᾧ |
δυνήσῃ
ὑπὸ
παντὸς
ὠφελεῖσθαι
καὶ |
[10, 31] |
ὄνομα
τὸ
τοῦ
ἀνθρώπου
λέγων
|
ᾤετο |
λέγειν
τὸ
ἐρωτώμενον·
ὥσπερ
εἴ |
[10, 3] |
Ἴσως,
ὦ
Διόγενες,
κακὸς
αὐτὸς
|
ὤν. |
~Ἔπειτα
ἐκεῖνος
μέν,
ἔφη,
σὲ |
[10, 20] |
δέ;
εἴ
τις
αὐλοῖς
οὐκ
|
ὢν |
αὐλητικὸς
ἐθέλοι
χρῆσθαι
καὶ
παριὼν
|
[10, 6] |
ὅσα
δοῦλοι
ἐργάζονται,
ἀργὸς
δὲ
|
ὢν |
ἔνδον
ἐτρέφετο,
οὐδὲν
ποιῶν
ἢ |
[10, 25] |
ὁ
οἶκος
αὐτοῦ,
διότι
ἀδύνατος
|
ὢν |
ἐπεχείρησε
τῷ
Ἀπόλλωνι
χρῆσθαι.
μὴ |
[10, 22] |
εἶ,
ἀνθρώπῳ
δὲ
χρῆσθαι
ἀδύνατος
|
ὢν |
θεῷ
ἐπιχειρεῖς,
ὃ
τῷ
παντὶ |
[10, 11] |
πρὸς
οὐδὲν
οὐδὲ
μᾶλλον
τυγχάνει
|
ὧν |
δεῖ
τυγχάνειν
αὐτόν,
ἀλλὰ
πολὺ |
[10, 21] |
~Καὶ
πότερον
ἄμεινον,
εἶπεν,
ἀκούοντα
|
ὧν |
χρὴ
καταδῦσαι
τὸν
ἥλιον
ἢ
|
[10, 14] |
δέδοικας;
ἴσως
μὲν
γὰρ
ἄλλον
|
ὠνήσῃ |
φαυλότερον,
ἐὰν
δριμυτέρου
τύχῃς
ἢ
|
[10, 7] |
τοῦτον
δεῖν
πάντων
μάλιστα
φεύγειν
|
ὡς |
ἔχθιστον
καὶ
ἐπιβουλότατον;
καὶ
ὅς, |
[10, 6] |
γὰρ
οὐδὲν
ὑπ´
ἐμοῦ
παθών,
|
ὡς |
ὁρᾷς,
ἐτόλμησεν
ἀπολιπεῖν
με·
ὃς
|
[10, 22] |
ὅτι
ὁ
θεὸς
κελεύει
πᾶσιν
|
ὡς |
οὐκ
εἰδόσιν
αὑτούς;
Ἔοικεν.
Εἷς |
[10, 27] |
θεῷ
καὶ
μεμφόμενον,
ὁπότε
μαίνοιτο,
|
ὡς
|
συμβουλεύσαντος
ἐκείνου
τὴν
μητέρα
ἀποκτεῖναι. |
[10, 9] |
ἄλλων
{τῶν}
παραμενούντων;
καὶ
γὰρ
|
ὡς |
τὸ
πολὺ
πέφυκεν
ἀμελεῖν
αὑτῶν |
[10, 13] |
ὅπου
δ´
ἂν
αὐτοὶ
{μὴ}
|
ὦσι, |
πολὺ
ἀνδρειότεροι
καὶ
ἰσχυρότεροι
{καὶ} |
[10, 4] |
τοῖς
χρωμένοις,
ἐάν
τε
Φρύγες
|
ὦσιν |
ἐάν
τε
Ἀθηναῖοι,
ἐάν
τε
|
[10, 16] |
μὰ
Δία,
εἶπεν
ὁ
Διογένης,
|
ὥσπερ
|
εἰ
λέγοις
ὅτι
δάκνοντα
ἢ |
[10, 6] |
τοῦτον
ζητεῖν
τε
καὶ
ἐπιδιώκειν;
|
ὥσπερ
|
εἴ
τις
ἀπαλλαγὲν
νόσημα
ἐζήτει |
[10, 31] |
λέγων
ᾤετο
λέγειν
τὸ
ἐρωτώμενον·
|
ὥσπερ
|
εἴ
τις
ἐρωτηθεὶς
τί
ἐστι |
[10, 2] |
παῖδα.
καὶ
ὁ
Διογένης
εἶπεν,
|
ὥσπερ |
εἰώθει,
σπουδάσας,
Ἔπειτα,
καταγέλαστε,
ἐπιχειρεῖς |
[10, 8] |
τὸν
πόδα;
καὶ
γὰρ
δὴ
|
ὥσπερ |
οἱ
ἀνυπόδητοι
ἐνίοτε
ῥᾷον
βαδίζουσι |
[10, 24] |
ἠπίστατο,
ἀλλὰ
μὴ
ὀλίγ´
ἄττα·
|
ὥσπερ
|
οἱ
δύο
ἢ
τρία
Περσικὰ |
[10, 1] |
ἔπειτα
ἀκούσαντες
μόνον
ἀπηλλάγησαν·
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
οἱ
ἰατροὶ
ἀνακρίνουσι
τοὺς
ἀσθενοῦντας
|
[10, 1] |
καὶ
ἤρετο
ποῖ
ἄπεισιν,
οὐχ
|
ὥσπερ
|
οἱ
πολλοὶ
τὰ
τοιαῦτα
ἐπερωτῶσιν, |
[10, 30] |
ἐτύφλωσεν
αὑτόν·
ἔπειτα
ἠλᾶτο
τετυφλωμένος,
|
ὥσπερ |
οὐ
δυνάμενος
βλέπων
πλανᾶσθαι.
καὶ |
[10, 11] |
ἱκανώτατον
καὶ
ἄριστον
καὶ
ὑγιέστατον.
|
ὥσπερ |
οὖν
ἡ
χεὶρ
ἀσθενεστέρα
ἐστὶν |
[10, 24] |
τοῦ
θεοῦ
λέγοντος
ἄλλα
διανοηθῇς;
|
ὥσπερ |
οὖν
φασι
Λάϊον
ἐκεῖνον,
τὸν
|
[10, 10] |
δέ,
ὥστε
ὁρᾶν,
ὦτα
δέ,
|
ὥστε |
ἀκούειν.
~πρὸς
δὲ
τούτοις
σύμμετρον |
[10, 25] |
δὲ
ἀνόητος
ἦν
ὁ
Λάϊος
|
ὥστε |
ἀμφότερα
παρακοῦσαι
τοῦ
θεοῦ·
καὶ |
[10, 10] |
τὴν
ἑαυτοῦ
θεραπείαν;
πόδας
μέν,
|
ὥστε |
ἀπιέναι,
χεῖρας
δέ,
ὥστε
ἐργάζεσθαι |
[10, 16] |
ἐὰν
μέντοι
περιτύχω,
προσέλθοιμ´
ἄν,
|
ὥστε |
δηχθῆναι
ἢ
λακτισθῆναι.
~Ταῦτα
μὲν |
[10, 10] |
μέν,
ὥστε
ἀπιέναι,
χεῖρας
δέ,
|
ὥστε |
ἐργάζεσθαι
καὶ
τοῦ
ἄλλου
σώματος |
[10, 10] |
ἄλλου
σώματος
ἐπιμελεῖσθαι,
ὀφθαλμοὺς
δέ,
|
ὥστε |
ὁρᾶν,
ὦτα
δέ,
ὥστε
ἀκούειν. |
[10, 14] |
καὶ
ἄχρηστον,
ἀνάγκη
αὐτὸ
ἀπολαμβάνειν,
|
ὥστε |
οὐδὲν
ἔσται
σοι
πλέον.
εἰ |
[10, 23] |
καὶ
θεῶν;
ἀλλὰ
τοσοῦτον
διαφέρει
|
ὥστε |
τὸν
ποταμὸν
τὸν
ἐν
Τροίᾳ |
[10, 10] |
ἐπιμελεῖσθαι,
ὀφθαλμοὺς
δέ,
ὥστε
ὁρᾶν,
|
ὦτα |
δέ,
ὥστε
ἀκούειν.
~πρὸς
δὲ |
[10, 14] |
δὴ
ἀεί
ποτε
τὸ
ἀργύριον
|
ὠφελεῖ |
τοὺς
κτησαμένους,
ἀλλὰ
πολλῷ
πλείονας |
[10, 18] |
ἢ
οὐ
τό
τινι
χρῆσθαι
|
ὠφελεῖσθαί |
ἐστιν
ἀπ´
ἐκείνου;
Δοκεῖ
μοι. |
[10, 15] |
σπουδάσεις
ᾧ
δυνήσῃ
ὑπὸ
παντὸς
|
ὠφελεῖσθαι |
καὶ
πᾶσι
τοῖς
αὑτοῦ
πράγμασι |
[10, 19] |
οὐκ
οἶσθα
τοὺς
μέν
τινας
|
ὠφελημένους, |
τοὺς
δὲ
καὶ
βεβλαμμένους
ἀπό |