Discours, Par.
[10, 19]	λόγος; ἀλλὰ κιθάρᾳ χρήσαιτο ἂν	ὁ	ἄμουσος, ἢ ἐπιχειρῶν οὐκ ἂν
[10, 6]	ἀναλαβεῖν εἰς τὸ σῶμα; καὶ	ὁ	ἄνθρωπος εἶπεν, Ταῦτα μὲν ὀρθῶς
[10, 11]	καὶ οὐ δεῖται πλείονος τροφῆς	ὁ	ἄνθρωπος ἢ δυνατός ἐστιν αὑτῷ
[10, 19]	δέ; οὐκ ἐπὶ τοῖς σκεύεσιν	ὁ	αὐτὸς λόγος; ἀλλὰ κιθάρᾳ χρήσαιτο
[10, 21]	γιγνώσκων αὑτόν; Καὶ πῶς; εἶπεν.	Ὁ	γὰρ ἄνθρωπον ἀγνοῶν ἀδύνατος ἀνθρώπῳ
[10, 2]	μέλλων δὲ διὰ Βοιωτῶν ἰέναι,	ὁ	γὰρ παῖς με ὁ μετ´
[10, 31]	αὐτὸν ἐκέλευσε γνῶναι ἡ Σφίγξ;	ὁ	δὲ ἄνθρωπον μὲν ὅ ἐστιν
[10, 31]	τις ἐρωτηθεὶς τί ἐστι Σωκράτης,	ὁ	δὲ μηδὲν εἴποι πλέον τοῦ
[10, 25]	τὸν Οἰδίποδα οὐκ ἂν ἐξέθηκεν.	ὁ	δὲ οἴκοι τραφεὶς οὐκ ἂν
[10, 22]	ἀδύνατος ἀνθρώπῳ χρῆσθαι. Ἀδύνατος γάρ.	~Ὁ	δὴ αὑτὸν ἀγνοῶν οὐκ ἂν
[10, 31]	τὸ αἴνιγμα τῆς Σφιγγός. καὶ	ὁ	Διογένης γελάσας, Μὴ γάρ, ἔφη,
[10, 2]	εὕροιμι καὶ τὸν παῖδα. καὶ	ὁ	Διογένης εἶπεν, ὥσπερ εἰώθει, σπουδάσας,
[10, 1]	τὰ δὲ ἀπαγορεύουσιν, οὕτως ἀνέκρινεν	ὁ	Διογένης τὸν ἄνθρωπον ὅ, τι
[10, 16]	μοι. Ναὶ μὰ Δία, εἶπεν	ὁ	Διογένης, ὥσπερ εἰ λέγοις ὅτι
[10, 22]	σαυτόν; Ἔγωγε. Οὔκουν δῆλον ὅτι	ὁ	θεὸς κελεύει πᾶσιν ὡς οὐκ
[10, 18]	βλάπτεται; Οὐ γάρ. Οὔκουν καὶ	ὁ	κυσὶ πειρώμενος χρῆσθαι ἄνευ τοῦ
[10, 25]	γεννήσαντα. ~οὕτω δὲ ἀνόητος ἦν	ὁ	Λάϊος ὥστε ἀμφότερα παρακοῦσαι τοῦ
[10, 2]	ἰέναι, ὁ γὰρ παῖς με	ὁ	μετ´ ἐμοῦ πορευόμενος ἀπέδρα, νῦν
[10, 25]	καὶ αὐτὸς ἀπώλετο καὶ πᾶς	ὁ	οἶκος αὐτοῦ, διότι ἀδύνατος ὢν
[10, 12]	οὐδὲ ὅταν καθεύδῃς, μὴ ἐγρηγορὼς	ὁ	παῖς κακόν τι ἐργάσηται. πάντα
[10, 11]	ἔχουσα τῶν φύσει γιγνομένων, καὶ	ὁ	τοιοῦτος ἄνθρωπος ἀνάπηρος καλεῖται τρόπον
[10, 31]	Σφίγξ; ὁ δὲ ἄνθρωπον μὲν	ὅ	ἐστιν οὔτε εἶπεν οὔτε ἔγνω·
[10, 1]	οἱ ἰατροὶ ἀνακρίνουσι τοὺς ἀσθενοῦντας	ὅ	τι μέλλουσι ποιεῖν ἕνεκα τοῦ
[10, 1]	ἀνέκρινεν ὁ Διογένης τὸν ἄνθρωπον	ὅ,	τι πράττοι; ~καὶ ὃς ἔφη,
[10, 28]	δὲ ἔχων γνώσῃ ἀπὸ σεαυτοῦ	ὅ,	τι σοι πρακτέον ἐστὶ καὶ
[10, 29]	σοι πρακτέον ἐστὶ καὶ ὅπως.	~ὃ	δὲ ἔλαθέ με περὶ τοῦ
[10, 18]	καὶ βοῶν καὶ ὀρέων, καὶ	ὃ	μᾶλλον θαυμάσαις ἄν, οὐδὲ ὄνῳ
[10, 22]	χρῆσθαι ἀδύνατος ὢν θεῷ ἐπιχειρεῖς,	ὃ	τῷ παντὶ μεῖζον καὶ χαλεπώτερον
[10, 1]	Κορίνθου Ἀθήναζε συνέβαλε κατὰ τὴν	ὁδὸν	ἑνὶ τῶν γνωρίμων, καὶ ἤρετο
[10, 23]	τοὺς θεοὺς σῆμα Μυρίνης ὀνομάζειν.	ὅθεν	δὴ καὶ ἀσαφῆ τὰ τῶν
[10, 8]	πόδα; καὶ γὰρ δὴ ὥσπερ	οἱ	ἀνυπόδητοι ἐνίοτε ῥᾷον βαδίζουσι τῶν
[10, 13]	ὅπου οἰκέτης ἐστίν, εὐθὺς διαφθείρονται	οἱ	γιγνόμενοι παῖδες καὶ ἀργότεροί τε
[10, 30]	αὐτῆς γυναικὸς ἀνὴρ καὶ υἱός.	~οἱ	δὲ ἀλεκτρυόνες οὐκ ἀγανακτοῦσιν ἐπὶ
[10, 30]	ἁπάντων ἀνθρώπων ἀποφαίνεις τὸν Οἰδίπουν·	οἱ	δὲ Ἕλληνες οἴονται οὐκ εὐτυχῆ
[10, 4]	οὐδεὶς κακὸν ἡγούμενος ζητεῖ ἀποδράντα,	οἱ	δὲ καὶ ἐκβάλλουσιν, ἐὰν ἐπανέλθῃ·
[10, 9]	τοὺς δεσπότας ζημιώσεσθαι, οὐχ αὑτούς·	οἱ	δὲ μαστιγοῦντες ὁσημέραι, ἕτεροι δὲ
[10, 5]	δὲ ὑπὸ φίλων τινῶν καλουμένων,	οἱ	δέ τινες καὶ ὑπὸ υἱέων
[10, 5]	ὅλαι, οἱ μὲν ὑπὸ οἰκετῶν,	οἱ	δὲ ὑπὸ στρατιωτῶν καὶ δορυφόρων,
[10, 5]	δὲ ὑπὸ στρατιωτῶν καὶ δορυφόρων,	οἱ	δὲ ὑπὸ φίλων τινῶν καλουμένων,
[10, 24]	ἀλλὰ μὴ ὀλίγ´ ἄττα· ὥσπερ	οἱ	δύο ἢ τρία Περσικὰ εἰδότες
[10, 1]	ἀκούσαντες μόνον ἀπηλλάγησαν· ἀλλ´ ὥσπερ	οἱ	ἰατροὶ ἀνακρίνουσι τοὺς ἀσθενοῦντας ὅ
[10, 4]	ὑπ´ αὐτοῦ βουλόμενος; ἢ οὐχ	οἱ	κακοὶ ἄνθρωποι βλαβεροί εἰσι τοῖς
[10, 30]	οὐκ ἀγανακτοῦσιν ἐπὶ τούτοις οὐδὲ	οἱ	κύνες οὐδὲ τῶν ὄνων οὐδείς,
[10, 9]	τοὺς πλουσίους, ὁπόσα πράγματα ἔχουσιν,	οἱ	μὲν θεραπεύοντες τοὺς νοσοῦντας τῶν
[10, 5]	καὶ βασιλεῖς καὶ πόλεις ὅλαι,	οἱ	μὲν ὑπὸ οἰκετῶν, οἱ δὲ
[10, 30]	οὐδὲ τῶν ὄνων οὐδείς, οὐδὲ	οἱ	Πέρσαι· καίτοι δοκοῦσι τῶν κατὰ
[10, 1]	ἤρετο ποῖ ἄπεισιν, οὐχ ὥσπερ	οἱ	πολλοὶ τὰ τοιαῦτα ἐπερωτῶσιν, ἐπιδεικνύμενοι
[10, 23]	τινὰ πρὸ τῆς πόλεως, ὃν	οἱ	Τρῶες ἐκάλουν Βατίειαν, τοὺς θεοὺς
[10, 25]	μὴ γὰρ ταῦτα ἀκούσας τὸν	Οἰδίποδα	οὐκ ἂν ἐξέθηκεν. ὁ δὲ
[10, 31]	τῆς αὑτῶν ἀνοίας, τὸν δὲ	Οἰδίποδα,	σοφώτατον ἡγησάμενον αὑτὸν εἶναι καὶ
[10, 29]	δὲ ἔλαθέ με περὶ τοῦ	Οἰδίποδος	εἰπεῖν, ὅτι εἰς Δελφοὺς μὲν
[10, 30]	ἀναισθητότατον ἁπάντων ἀνθρώπων ἀποφαίνεις τὸν	Οἰδίπουν·	οἱ δὲ Ἕλληνες οἴονται οὐκ
[10, 7]	ἀεὶ γίγνηται. σὺ δὲ ἴσως	οἴει	μικρὸν ἀδίκημα εἶναι, ὃς ἄνθρωπον
[10, 5]	ὅπως λάβωσιν αὐτόν. ~καὶ πότερον	οἴει	πλείους ὑπὸ κυνῶν βλαβῆναι πονηρῶν
[10, 26]	ὀλίγου κατεκαύθη ζῶν. ἢ σὺ	οἴει	φρονιμώτερος εἶναι Κροίσου, ἀνδρὸς οὕτω
[10, 8]	ζῶσι καὶ ἀλυπότερον τῶν πολλοὺς	οἰκέτας	ἐχόντων. ~οὐχ ὁρᾷς τοὺς πλουσίους,
[10, 13]	εἰ μὴ συμφέροι κεκτῆσθαι τὸν	οἰκέτην,	ἀποδώσομαι αὐτόν. Ἔπειτα, ἔφη, οὐκ
[10, 16]	μοι ἐάσειν, ὦ Διόγενες, τὸν	οἰκέτην,	ἐάνπερ μὴ ἀπὸ τύχης ἐμπέσῃ
[10, 12]	ἂν ἠξίου σε θεραπεύειν, ὁρῶσα	οἰκέτην	ἔνδον τρεφόμενον, καὶ τὰ μὲν
[10, 10]	τε καὶ οὐκ ἐχόντων οὐδένα	οἰκέτην.	καὶ ἔστι τὸ πρᾶγμα ὅμοιον
[10, 13]	σοῦ ἐπιμελήσεται. ~καὶ μὴν ὅπου	οἰκέτης	ἐστίν, εὐθὺς διαφθείρονται οἱ γιγνόμενοι
[10, 7]	οὐ γὰρ ἔστι μοι ἄλλος	οἰκέτης.	~Τί δέ, ἔφη, ποιήσεις, ὅταν
[10, 0]	~ΔΙΟΓΕΝΗΣ Η ΠΕΡΙ	ΟΙΚΕΤΩΝ.	~Ἀπιών ποτε Διογένης ἐκ Κορίνθου
[10, 9]	μὲν θεραπεύοντες τοὺς νοσοῦντας τῶν	οἰκετῶν	καὶ δεόμενοι ἰατρῶν καὶ τῶν
[10, 5]	πόλεις ὅλαι, οἱ μὲν ὑπὸ	οἰκετῶν,	οἱ δὲ ὑπὸ στρατιωτῶν καὶ
[10, 8]	φαύλως ὑποδεδεμένων, οὕτως πολλοὶ χωρὶς	οἰκετῶν	ῥᾷον ζῶσι καὶ ἀλυπότερον τῶν
[10, 12]	ὅταν αὐτὸς ᾖς ἐν τῇ	οἰκίᾳ,	οὐ φροντίζεις μή τι αὐτὸς
[10, 15]	ἢ ζεῦγος ἢ πλοῖον ἢ	οἰκίαν;	οἷς σὺ δουλεύσεις καὶ λυπήσῃ
[10, 25]	οὐκ ἂν ἐξέθηκεν. ὁ δὲ	οἴκοι	τραφεὶς οὐκ ἂν ἀπέκτεινε τὸν
[10, 25]	αὐτὸς ἀπώλετο καὶ πᾶς ὁ	οἶκος	αὐτοῦ, διότι ἀδύνατος ὢν ἐπεχείρησε
[10, 10]	τὸ πρᾶγμα ὅμοιον τοῖς ἰούλοις·	οἶμαι	γάρ σε εἰδέναι· καὶ γὰρ
[10, 28]	ἤδη μαντεύσῃ. ~ἐγὼ μὲν γὰρ	οἶμαί	σε μηδὲν δεήσεσθαι μαντείας νοῦν
[10, 30]	τὸν Οἰδίπουν· οἱ δὲ Ἕλληνες	οἴονται	οὐκ εὐτυχῆ μὲν γενέσθαι ἄνθρωπον,
[10, 28]	συμβουλεύσῃ σοι μὴ ἐπισταμένῳ, οὐχ	οἷός	τε ἔσει. καὶ ζῆν ὀρθῶς
[10, 15]	ζεῦγος ἢ πλοῖον ἢ οἰκίαν;	οἷς	σὺ δουλεύσεις καὶ λυπήσῃ δι´
[10, 10]	βραδύτατοί εἰσι τῶν ἑρπετῶν. οὐκ	οἶσθα	ὅτι τὸ σῶμα ἡ φύσις
[10, 19]	πάρεστι τοῖς ἀπείροις. ~ἢ οὐκ	οἶσθα	τοὺς μέν τινας ὠφελημένους, τοὺς
[10, 5]	ἰδιῶται καὶ βασιλεῖς καὶ πόλεις	ὅλαι,	οἱ μὲν ὑπὸ οἰκετῶν, οἱ
[10, 24]	εἴπερ ἁπάσας ἠπίστατο, ἀλλὰ μὴ	ὀλίγ´	ἄττα· ὥσπερ οἱ δύο ἢ
[10, 26]	αὐτὸς ἐν πέδαις ἐδέθη καὶ	ὀλίγου	κατεκαύθη ζῶν. ἢ σὺ οἴει
[10, 24]	ἐστιν καὶ πολλοὺς ἤδη ἐξηπάτηκεν.	~Ὁμήρῳ	μὲν οὖν ἀσφαλὲς ἦν ἴσως
[10, 21]	μειζόνων. ἦ οὖν δοκεῖ σοι	ὁμοία	εἶναι ἡ ὄνου χρῆσις τῇ
[10, 10]	οἰκέτην. καὶ ἔστι τὸ πρᾶγμα	ὅμοιον	τοῖς ἰούλοις· οἶμαι γάρ σε
[10, 21]	τὸν ἥλιον ἢ βαδίζοντα μάτην;	ὁμοίως	δ´ ἐπὶ πάντων σχεδὸν ὅσων
[10, 28]	κατὰ τρόπον γράψεις καὶ ἀναγνώσῃ.	ὁμοίως	δὲ ἄλλο ὁτιοῦν πράττειν, ἐὰν
[10, 22]	παντὶ μεῖζον καὶ χαλεπώτερον ἐκείνου	ὁμολογοῦμεν	εἶναι. ~τί δέ; νομίζεις τὸν
[10, 16]	ἔχοντα οὔτε ἀνθρώπου διάνοιαν; ἀλλ´	ὅμως	ἀντὶ πάντων αὐτοῖς τῶν ἄλλων
[10, 23]	τόπον τινὰ πρὸ τῆς πόλεως,	ὃν	οἱ Τρῶες ἐκάλουν Βατίειαν, τοὺς
[10, 19]	βεβλαμμένους ἀπό τε προβατείας καὶ	ὀνηλασίας;	Ἔγωγε. Πότερον δι´ ἄλλο τι
[10, 15]	ἅπαντα τὸν βίον φροντίζων ἐκείνων,	ὀνήσῃ	δὲ οὐδ´ ὁτιοῦν ἀπ´ αὐτῶν.
[10, 19]	ἀπείρους ζημιοῦσθαι, τοὺς δὲ εἰδότας	ὀνίνασθαι	καὶ ἀπὸ ὄνων καὶ ἀπὸ
[10, 31]	εἶπεν οὔτε ἔγνω· τὸ δὲ	ὄνομα	τὸ τοῦ ἀνθρώπου λέγων ᾤετο
[10, 23]	Βατίειαν, τοὺς θεοὺς σῆμα Μυρίνης	ὀνομάζειν.	ὅθεν δὴ καὶ ἀσαφῆ τὰ
[10, 31]	δὲ μηδὲν εἴποι πλέον τοῦ	ὀνόματος,	ὅτι Σωκράτης. ἐγὼ δὲ ἤκουσά
[10, 21]	δοκεῖ σοι ὁμοία εἶναι ἡ	ὄνου	χρῆσις τῇ ἵππου; Πόθεν; Τί
[10, 8]	ὑποδήματα μὴ ἔχῃς, τὰ δὲ	ὄντα	ἐνοχλῇ καὶ διακόπτῃ τοὺς πόδας;
[10, 7]	ἔφη, οὐδὲν ἠδίκεις αὐτὸν ἀργὸν	ὄντα	καὶ ἀμαθῆ τρέφων καὶ ποιῶν
[10, 28]	καὶ ἀναγιγνώσκειν ὀρθῶς μὴ γραμματικὸν	ὄντα,	οὐ δυνήσῃ. γράμματα δὲ εἰδώς,
[10, 27]	εἶπον, χρῆσθαι τῷ θεῷ ἀδύνατοι	ὄντες,	ἔπειτα ἐπιχειροῦντες, οὐχ αὑτούς, ἀλλ´
[10, 14]	πενίας, ἄλλως τε καὶ ἀνόητοι	ὄντες.	~οὐκ ἐκεῖνο πρότερον κτήσασθαι σπουδάσεις
[10, 31]	ἀπολέσθαι. ὅσοι γὰρ ἂν ἀμαθεῖς	ὄντες	πεισθῶσι σοφοὶ εἶναι, οὗτοι πολύ
[10, 13]	ἀργότεροί τε γίγνονται καὶ ὑπερηφανώτεροι,	ὄντος	μὲν τοῦ διακονοῦντος, ἔχοντες δὲ
[10, 18]	ὃ μᾶλλον θαυμάσαις ἄν, οὐδὲ	ὄνῳ	ἢ προβάτῳ χρῆσθαι πάρεστι τοῖς
[10, 19]	δὲ εἰδότας ὀνίνασθαι καὶ ἀπὸ	ὄνων	καὶ ἀπὸ συῶν καὶ ἀπὸ
[10, 30]	οὐδὲ οἱ κύνες οὐδὲ τῶν	ὄνων	οὐδείς, οὐδὲ οἱ Πέρσαι· καίτοι
[10, 27]	προστάξαι τοῖς ἐρωτῶσιν αὐτόν. ἀλλ´	ὅπερ	εἶπον, χρῆσθαι τῷ θεῷ ἀδύνατοι
[10, 20]	πείρᾳ τῆς χρήσεως οὐ τὰ	ὅπλα	μόνον, ἀλλὰ καὶ αὑτούς; Συγχωρῶ,
[10, 9]	ἐχόντων. ~οὐχ ὁρᾷς τοὺς πλουσίους,	ὁπόσα	πράγματα ἔχουσιν, οἱ μὲν θεραπεύοντες
[10, 9]	τοι οὔτε ἀποδημῆσαι δύνανται ῥᾳδίως,	ὁπόταν	δοκῇ αὐτοῖς, οὔτε μένοντες σχολὴν
[10, 27]	ἐγκαλοῦντα τῷ θεῷ καὶ μεμφόμενον,	ὁπότε	μαίνοιτο, ὡς συμβουλεύσαντος ἐκείνου τὴν
[10, 13]	διακονοῦντος, ἔχοντες δὲ οὗ καταφρονοῦσιν·	ὅπου	δ´ ἂν αὐτοὶ {μὴ} ὦσι,
[10, 18]	αὐτοῖς, ἐπεὶ οὐκ ἔστι χρῆσις	ὅπου	ζημία πρόσεστι. καὶ οὐ μόνον
[10, 13]	δὲ σοῦ ἐπιμελήσεται. ~καὶ μὴν	ὅπου	οἰκέτης ἐστίν, εὐθὺς διαφθείρονται οἱ
[10, 24]	εἰς Δελφοὺς ἐπηρώτα τὸν θεὸν	ὅπως	αὐτῷ ἔσοιντο παῖδες. ἔχρησεν οὖν
[10, 4]	αὐτοὶ ἀποδημοῦντες καὶ χρήματα ἀναλίσκοντες,	ὅπως	λάβωσιν αὐτόν. ~καὶ πότερον οἴει
[10, 28]	τι σοι πρακτέον ἐστὶ καὶ	ὅπως.	~ὃ δὲ ἔλαθέ με περὶ
[10, 20]	χρῆσθαι οὐκ ἐπιστάμενος κυβερνᾶν, ἔστιν	ὅπως	οὐκ ἂν τάχιστα ἀνατρέψας τὴν
[10, 28]	νοῦν ἔχοντα. καὶ γὰρ δὴ	ὅρα,	ἐάν σε κελεύσῃ γράφειν καὶ
[10, 10]	σώματος ἐπιμελεῖσθαι, ὀφθαλμοὺς δέ, ὥστε	ὁρᾶν,	ὦτα δέ, ὥστε ἀκούειν. ~πρὸς
[10, 27]	δὲ Ὀρέστην καὶ αὐτὸν δήπου	ὁρᾷς	ἐν ταῖς τραγῳδίαις ἐγκαλοῦντα τῷ
[10, 6]	οὐδὲν ὑπ´ ἐμοῦ παθών, ὡς	ὁρᾷς,	ἐτόλμησεν ἀπολιπεῖν με· ὃς ἔργον
[10, 16]	οὐδ´ ὁτιοῦν ἀπ´ αὐτῶν. ~οὐχ	ὁρᾷς	τὰ θηρία ταῦτα καὶ τὰ
[10, 9]	τῶν πολλοὺς οἰκέτας ἐχόντων. ~οὐχ	ὁρᾷς	τοὺς πλουσίους, ὁπόσα πράγματα ἔχουσιν,
[10, 27]	ἄλλοις παμπόλλοις σοφισταῖς; ~τὸν δὲ	Ὀρέστην	καὶ αὐτὸν δήπου ὁρᾷς ἐν
[10, 18]	οὕτως, ἀλλὰ καὶ βοῶν καὶ	ὀρέων,	καὶ ὃ μᾶλλον θαυμάσαις ἄν,
[10, 6]	ὁ ἄνθρωπος εἶπεν, Ταῦτα μὲν	ὀρθῶς	εἶπας, ὦ Διόγενες· ἀλλὰ χαλεπόν
[10, 28]	σε κελεύσῃ γράφειν καὶ ἀναγιγνώσκειν	ὀρθῶς	μὴ γραμματικὸν ὄντα, οὐ δυνήσῃ.
[10, 28]	οἷός τε ἔσει. καὶ ζῆν	ὀρθῶς	οὐ δυνήσῃ μὴ ἐπιστάμενος, οὐδ´
[10, 7]	μάλιστα τοὺς ἀνοήτους ἀνθρώπους. οὐκοῦν	ὀρθῶς	συνῆκεν ὑπὸ σοῦ διαφθειρόμενος, καὶ
[10, 2]	κίνδυνον τοῖς οὐ δυναμένοις χρήσασθαι	ὀρθῶς;	τί δὲ καὶ βουλόμενος, εἶπε,
[10, 16]	τὰ θηρία ταῦτα καὶ τὰ	ὄρνεα,	ὅσῳ ζῇ τῶν ἀνθρώπων ἀλυπότερον,
[10, 23]	καλεῖσθαι, καὶ τὴν κύμινδιν τὸ	ὄρνεον	χαλκίδα, καὶ τόπον τινὰ πρὸ
[10, 12]	οὐκ ἂν ἠξίου σε θεραπεύειν,	ὁρῶσα	οἰκέτην ἔνδον τρεφόμενον, καὶ τὰ
[10, 7]	ὡς ἔχθιστον καὶ ἐπιβουλότατον; καὶ	ὅς,	Τί οὖν, ἔφη, ποιήσω; οὐ
[10, 30]	οὐ δυνάμενος βλέπων πλανᾶσθαι. καὶ	ὃς	ἀκούσας ἔφη, Σὺ μέν, ὦ
[10, 7]	ἴσως οἴει μικρὸν ἀδίκημα εἶναι,	ὃς	ἄνθρωπον ποιεῖ πονηρότερον, ἀλλ´ οὐχὶ
[10, 21]	ἔφη, ὦ Διόγενες. Ἔστιν οὖν	ὃς	αὑτῷ χρῆσθαι δύναται, οὐ γιγνώσκων
[10, 24]	ἐκεῖνον, τὸν γενόμενον Χρυσίππου ἐραστήν,	ὃς	ἀφικόμενος εἰς Δελφοὺς ἐπηρώτα τὸν
[10, 20]	τοὺς αὐλοὺς ἂν προσέτι συντρίψειεν;	ὃς	δ´ ἂν ἐπιχειρῇ πηδαλίῳ χρῆσθαι
[10, 6]	ὡς ὁρᾷς, ἐτόλμησεν ἀπολιπεῖν με·	ὃς	ἔργον μὲν παρ´ ἐμοὶ οὐδὲν
[10, 2]	ἄνθρωπον ὅ, τι πράττοι; ~καὶ	ὃς	ἔφη, Ὦ Διόγενες, πορεύομαι εἰς
[10, 26]	περὶ Κροῖσον ἀκήκοας τὸν Λυδόν,	ὃς	ἡγούμενος πείθεσθαι τῷ θεῷ παντὸς
[10, 6]	μὲν παρ´ ἐμοὶ οὐδὲν ἔπραττεν	ὅσα	δοῦλοι ἐργάζονται, ἀργὸς δὲ ὢν
[10, 9]	οὐχ αὑτούς· οἱ δὲ μαστιγοῦντες	ὁσημέραι,	ἕτεροι δὲ δεσμεύοντες, ἄλλοι διώκοντες
[10, 5]	ἀνθρώπων φαύλων οὐδὲ εἰπεῖν ἔστιν	ὅσοι	ἀπολώλασι καὶ ἰδιῶται καὶ βασιλεῖς
[10, 31]	ἄλλους Θηβαίους τοῦτο, κάκιστα ἀπολέσθαι.	ὅσοι	γὰρ ἂν ἀμαθεῖς ὄντες πεισθῶσι
[10, 16]	καὶ ζῇ χρόνον ἕκαστον αὐτῶν	ὅσον	πλεῖστον δύναται, καίτοι οὔτε χεῖρας
[10, 18]	ἢ ἀγαθόν; Ἀληθῆ. ~Τί δέ;	ὅστις	ἀγνοεῖ χρῆσιν κυνῶν, δυνατὸς ἂν
[10, 17]	τοῦ ἐπίστασθαι πάντων βλαβερώτατον· ἢ	ὅστις	οὐκ ἔστιν ἔμπειρος ἵππων χρήσεως,
[10, 16]	θηρία ταῦτα καὶ τὰ ὄρνεα,	ὅσῳ	ζῇ τῶν ἀνθρώπων ἀλυπότερον, πρὸς
[10, 21]	ὁμοίως δ´ ἐπὶ πάντων σχεδὸν	ὅσων	ἄπεστιν ἐμπειρία τοῦ χρῆσθαι χαλεπὸν
[10, 8]	οἰκέτης. ~Τί δέ, ἔφη, ποιήσεις,	ὅταν	ἄλλα ὑποδήματα μὴ ἔχῃς, τὰ
[10, 12]	κἀκεῖνον νοσοῦντα· καὶ νῦν μὲν	ὅταν	αὐτὸς ᾖς ἐν τῇ οἰκίᾳ,
[10, 12]	μή τι αὐτὸς ὑφέλῃ, οὐδὲ	ὅταν	καθεύδῃς, μὴ ἐγρηγορὼς ὁ παῖς
[10, 11]	χρῆσθαι δύναται κατὰ τρόπον, οὕτως	ὅταν	πολλοὶ πόδες καὶ πολλαὶ χεῖρες
[10, 16]	ἄλλων {κακῶν} ὑπάρχει μέγιστον ἀγαθόν,	ὅτι	ἀκτήμονά ἐστιν. Ἀλλὰ δοκῶ μοι
[10, 31]	ἔλυσε τὸ αἴνιγμα; οὐκ ἀκήκοας	ὅτι	ἄνθρωπον αὐτὸν ἐκέλευσε γνῶναι ἡ
[10, 26]	ἂν ἀπέκτεινε τὸν Λάϊον, ~ἐπιστάμενος	ὅτι	αὐτοῦ παῖς εἴη. καὶ τοίνυν
[10, 4]	πονηρὸν εἶναι λέγων ζητεῖς, δῆλον	ὅτι	βλάπτεσθαι ὑπ´ αὐτοῦ βουλόμενος; ἢ
[10, 16]	ὁ Διογένης, ὥσπερ εἰ λέγοις	ὅτι	δάκνοντα ἢ λακτίζοντα ἵππον οὐκ
[10, 29]	με περὶ τοῦ Οἰδίποδος εἰπεῖν,	ὅτι	εἰς Δελφοὺς μὲν οὐκ ἦλθε
[10, 31]	ἐγὼ δὲ ἤκουσά του λέγοντος	ὅτι	ἡ Σφὶγξ ἡ ἀμαθία ἐστίν.
[10, 7]	ἀπέδρα δικαίως, ἵν´ ἐργάζηται δῆλον	ὅτι	καὶ μὴ σχολάζων τε καὶ
[10, 7]	καὶ ἀμαθῆ τρέφων καὶ ποιῶν	ὅτι	κάκιστον; ἡ γὰρ ἀργία καὶ
[10, 22]	Γνῶθι σαυτόν; Ἔγωγε. Οὔκουν δῆλον	ὅτι	ὁ θεὸς κελεύει πᾶσιν ὡς
[10, 1]	πολλοὶ τὰ τοιαῦτα ἐπερωτῶσιν, ἐπιδεικνύμενοι	ὅτι	οὐκ ἀμελὲς εἰδέναι αὐτοῖς τὰ
[10, 31]	μηδὲν εἴποι πλέον τοῦ ὀνόματος,	ὅτι	Σωκράτης. ἐγὼ δὲ ἤκουσά του
[10, 8]	τοὺς πόδας; ἆρα οὐχ ὑπολυσάμενος	ὅτι	τάχιστα ἀνυπόδητος βαδίσεις; ἀλλὰ κἂν
[10, 29]	τὴν αὑτοῦ ἄγνοιαν. ἔγνω γὰρ	ὅτι	τῇ μητρὶ συνεγένετο καὶ παῖδές
[10, 10]	εἰσι τῶν ἑρπετῶν. οὐκ οἶσθα	ὅτι	τὸ σῶμα ἡ φύσις ἑκάστῳ
[10, 29]	ἔπειτα ἠγανάκτει καὶ ἐβόα μεγάλα,	ὅτι	τῶν αὐτῶν πατήρ ἐστι καὶ
[10, 17]	δύνασαι; οὐ τοῦτο ἔφην, ἀλλ´	ὅτι	χαλεπόν ἐστι, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον,
[10, 15]	φροντίζων ἐκείνων, ὀνήσῃ δὲ οὐδ´	ὁτιοῦν	ἀπ´ αὐτῶν. ~οὐχ ὁρᾷς τὰ
[10, 28]	καὶ ἀναγνώσῃ. ὁμοίως δὲ ἄλλο	ὁτιοῦν	πράττειν, ἐὰν συμβουλεύσῃ σοι μὴ
[10, 6]	~ἆρα οὖν οὐ μέγα κέρδος,	ὅτῳ	ἂν συμβῇ ἀπαλλαγῆναι κακοῦ ἀνδρός,
[10, 14]	χρήσῃ λαβὼν ἀφ´ οὗ βλαβήσῃ.	οὐ	γὰρ δὴ ἀεί ποτε τὸ
[10, 7]	ὅς, Τί οὖν, ἔφη, ποιήσω;	οὐ	γὰρ ἔστι μοι ἄλλος οἰκέτης.
[10, 18]	χρῆται ἐκείνῳ ὑφ´ οὗ βλάπτεται;	Οὐ	γάρ. Οὔκουν καὶ ὁ κυσὶ
[10, 21]	οὖν ὃς αὑτῷ χρῆσθαι δύναται,	οὐ	γιγνώσκων αὑτόν; Καὶ πῶς; εἶπεν.
[10, 14]	ἀνθρώπου τῆς πονηρίας, τὸ ἀργύριον	οὐ	δέδοικας; ἴσως μὲν γὰρ ἄλλον
[10, 24]	τοὺς ἀγνοοῦντας ἐξαπατῶσι— σὺ δὲ	οὐ	δέδοικας μὴ ἄλλα τοῦ θεοῦ
[10, 11]	σύμμετρον ἐποίησε τὴν γαστέρα, καὶ	οὐ	δεῖται πλείονος τροφῆς ὁ ἄνθρωπος
[10, 2]	οὐ δυνάμενος ἀνδραπόδῳ χρήσασθαι; ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι τοῦτο ἐκείνου ἧττον
[10, 2]	καὶ ἐλάττονα ἔχειν κίνδυνον τοῖς	οὐ	δυναμένοις χρήσασθαι ὀρθῶς; τί δὲ
[10, 2]	Ἔπειτα, καταγέλαστε, ἐπιχειρεῖς θεῷ χρῆσθαι,	οὐ	δυνάμενος ἀνδραπόδῳ χρήσασθαι; ἢ οὐ
[10, 30]	αὑτόν· ἔπειτα ἠλᾶτο τετυφλωμένος, ὥσπερ	οὐ	δυνάμενος βλέπων πλανᾶσθαι. καὶ ὃς
[10, 22]	δὲ οὐκ εἰδὼς χρῆσθαι ἀνθρώπῳ	οὐ	δυνατὸς εἶ, ἀνθρώπῳ δὲ χρῆσθαι
[10, 13]	γὰρ οὐκ ἐρεῖς τἀληθὲς ἢ	οὐ	δυνήσῃ ἀποδόσθαι αὐτόν. ~πρὸς δὲ
[10, 28]	ἀναγιγνώσκειν ὀρθῶς μὴ γραμματικὸν ὄντα,	οὐ	δυνήσῃ. γράμματα δὲ εἰδώς, καὶ
[10, 28]	τε ἔσει. καὶ ζῆν ὀρθῶς	οὐ	δυνήσῃ μὴ ἐπιστάμενος, οὐδ´ ἂν
[10, 6]	ἀδελφῶν καὶ γυναικῶν. ~ἆρα οὖν	οὐ	μέγα κέρδος, ὅτῳ ἂν συμβῇ
[10, 18]	χρῆσις ὅπου ζημία πρόσεστι. καὶ	οὐ	μόνον περὶ κυνῶν καὶ ἵππων
[10, 9]	ἀμελεῖν αὑτῶν τὰ ἀνδράποδα καὶ	οὐ	προσέχειν ἐν ταῖς νόσοις, τὸ
[10, 20]	τῇ τοιαύτῃ πείρᾳ τῆς χρήσεως	οὐ	τὰ ὅπλα μόνον, ἀλλὰ καὶ
[10, 18]	δυνατὸς ἂν εἴη χρῆσθαι; ἢ	οὐ	τό τινι χρῆσθαι ὠφελεῖσθαί ἐστιν
[10, 17]	σοι θεῷ χρῆσθαι, εἰ δύνασαι;	οὐ	τοῦτο ἔφην, ἀλλ´ ὅτι χαλεπόν
[10, 12]	αὐτὸς ᾖς ἐν τῇ οἰκίᾳ,	οὐ	φροντίζεις μή τι αὐτὸς ὑφέλῃ,
[10, 22]	ἄρα οὐδὲ σὺ γιγνώσκεις αὑτόν;	Οὔ	μοι δοκῶ. Σεαυτὸν δὲ ἀγνοῶν
[10, 22]	σὺ εἴης ἄν; Πῶς γὰρ	οὔ;	Οὐκ ἄρα οὐδὲ σὺ γιγνώσκεις
[10, 14]	ἄλλο τι χρήσῃ λαβὼν ἀφ´	οὗ	βλαβήσῃ. οὐ γὰρ δὴ ἀεί
[10, 18]	ἀπό τινος χρῆται ἐκείνῳ ὑφ´	οὗ	βλάπτεται; Οὐ γάρ. Οὔκουν καὶ
[10, 13]	μὲν τοῦ διακονοῦντος, ἔχοντες δὲ	οὗ	καταφρονοῦσιν· ὅπου δ´ ἂν αὐτοὶ
[10, 28]	ὀρθῶς οὐ δυνήσῃ μὴ ἐπιστάμενος,	οὐδ´	ἂν κατὰ τὴν ἡμέραν ἑκάστην
[10, 15]	βίον φροντίζων ἐκείνων, ὀνήσῃ δὲ	οὐδ´	ὁτιοῦν ἀπ´ αὐτῶν. ~οὐχ ὁρᾷς
[10, 5]	μανέντων· ὑπὸ δὲ ἀνθρώπων φαύλων	οὐδὲ	εἰπεῖν ἔστιν ὅσοι ἀπολώλασι καὶ
[10, 21]	ἡ ἀνθρώπου τῇ θεοῦ; Ἀλλ´	οὐδὲ	λέγειν ἄξιον, ἔφη, ὦ Διόγενες.
[10, 11]	ἰσχυρότερος οὗτος γίγνεται πρὸς οὐδὲν	οὐδὲ	μᾶλλον τυγχάνει ὧν δεῖ τυγχάνειν
[10, 30]	ἀλεκτρυόνες οὐκ ἀγανακτοῦσιν ἐπὶ τούτοις	οὐδὲ	οἱ κύνες οὐδὲ τῶν ὄνων
[10, 30]	κύνες οὐδὲ τῶν ὄνων οὐδείς,	οὐδὲ	οἱ Πέρσαι· καίτοι δοκοῦσι τῶν
[10, 18]	καὶ ὃ μᾶλλον θαυμάσαις ἄν,	οὐδὲ	ὄνῳ ἢ προβάτῳ χρῆσθαι πάρεστι
[10, 12]	φροντίζεις μή τι αὐτὸς ὑφέλῃ,	οὐδὲ	ὅταν καθεύδῃς, μὴ ἐγρηγορὼς ὁ
[10, 22]	Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκ ἄρα	οὐδὲ	σὺ γιγνώσκεις αὑτόν; Οὔ μοι
[10, 30]	ἐπὶ τούτοις οὐδὲ οἱ κύνες	οὐδὲ	τῶν ὄνων οὐδείς, οὐδὲ οἱ
[10, 18]	αὐτῶν; Εἰκός γε. Οὐκ ἄρα	οὐδὲ	χρήσεται αὐτοῖς, ἐπεὶ οὐκ ἔστι
[10, 18]	ἐστιν ἀπ´ ἐκείνου; Δοκεῖ μοι.	Οὐδεὶς	ἄρα τῶν βλαπτομένων ἀπό τινος
[10, 4]	τε δοῦλοι; καίτοι κύνα μὲν	οὐδεὶς	κακὸν ἡγούμενος ζητεῖ ἀποδράντα, οἱ
[10, 30]	οἱ κύνες οὐδὲ τῶν ὄνων	οὐδείς,	οὐδὲ οἱ Πέρσαι· καίτοι δοκοῦσι
[10, 31]	διαφθεῖραι τοὺς Βοιωτοὺς καὶ νῦν,	οὐδὲν	αὐτοὺς ἐῶσαν εἰδέναι, ἅτε ἀνθρώπων
[10, 6]	ὃς ἔργον μὲν παρ´ ἐμοὶ	οὐδὲν	ἔπραττεν ὅσα δοῦλοι ἐργάζονται, ἀργὸς
[10, 14]	ἄχρηστον, ἀνάγκη αὐτὸ ἀπολαμβάνειν, ὥστε	οὐδὲν	ἔσται σοι πλέον. εἰ δὲ
[10, 7]	ἢ ἐμοὶ ἀκολουθῶν. ~Ἔπειτα, ἔφη,	οὐδὲν	ἠδίκεις αὐτὸν ἀργὸν ὄντα καὶ
[10, 11]	οὐκ ἰσχυρότερος οὗτος γίγνεται πρὸς	οὐδὲν	οὐδὲ μᾶλλον τυγχάνει ὧν δεῖ
[10, 6]	ἀργὸς δὲ ὢν ἔνδον ἐτρέφετο,	οὐδὲν	ποιῶν ἢ ἐμοὶ ἀκολουθῶν. ~Ἔπειτα,
[10, 6]	ἀδικηθέντα μὴ τιμωρήσασθαι. ἐκεῖνος γὰρ	οὐδὲν	ὑπ´ ἐμοῦ παθών, ὡς ὁρᾷς,
[10, 10]	πενήτων τε καὶ οὐκ ἐχόντων	οὐδένα	οἰκέτην. καὶ ἔστι τὸ πρᾶγμα
[10, 30]	καὶ υἱός. ~οἱ δὲ ἀλεκτρυόνες	οὐκ	ἀγανακτοῦσιν ἐπὶ τούτοις οὐδὲ οἱ
[10, 4]	ἐπανέλθῃ· ἀνθρώπου δὲ πονηροῦ ἀπαλλαγέντες	οὐκ	ἀγαπῶσιν, ἀλλὰ πολλὰ πράγματα ἔχουσι
[10, 14]	καὶ δυνήσῃ ἐξαπατῆσαί τινα κἀκεῖνος	οὐκ	αἰσθήσεται τοῦ ἀνθρώπου τῆς πονηρίας,
[10, 13]	οἰκέτην, ἀποδώσομαι αὐτόν. Ἔπειτα, ἔφη,	οὐκ	αἰσχύνῃ, πρῶτον μὲν ἐξαπατῶν τὸν
[10, 31]	ἔφη, ἐκεῖνος ἔλυσε τὸ αἴνιγμα;	οὐκ	ἀκήκοας ὅτι ἄνθρωπον αὐτὸν ἐκέλευσε
[10, 1]	τὰ τοιαῦτα ἐπερωτῶσιν, ἐπιδεικνύμενοι ὅτι	οὐκ	ἀμελὲς εἰδέναι αὐτοῖς τὰ περὶ
[10, 3]	πονηρόν· εἰ γὰρ ἀγαθὸν ἡγεῖτο,	οὐκ	ἄν ποτε ἀπέλιπεν. Ἴσως, ὦ
[10, 25]	ἐξέθηκεν. ὁ δὲ οἴκοι τραφεὶς	οὐκ	ἂν ἀπέκτεινε τὸν Λάϊον, ~ἐπιστάμενος
[10, 20]	τοῖς δειλοῖς καὶ ἀνεπιστήμοσιν, ἀλλ´	οὐκ	ἂν ἀποβάλοιεν τῇ τοιαύτῃ πείρᾳ
[10, 19]	ἂν ὁ ἄμουσος, ἢ ἐπιχειρῶν	οὐκ	ἂν εἴη καταγέλαστος, πρὸς τῷ
[10, 25]	γὰρ ταῦτα ἀκούσας τὸν Οἰδίποδα	οὐκ	ἂν ἐξέθηκεν. ὁ δὲ οἴκοι
[10, 22]	γάρ. ~Ὁ δὴ αὑτὸν ἀγνοῶν	οὐκ	ἂν ἔχοι αὑτῷ χρῆσθαι; Δοκεῖ
[10, 16]	ὅτι δάκνοντα ἢ λακτίζοντα ἵππον	οὐκ	ἂν ζητήσαιμι· ἐὰν μέντοι περιτύχω,
[10, 12]	τοίνυν εἰ ἔχεις, τότε μὲν	οὐκ	ἂν ἠξίου σε θεραπεύειν, ὁρῶσα
[10, 20]	οὐκ ἐπιστάμενος κυβερνᾶν, ἔστιν ὅπως	οὐκ	ἂν τάχιστα ἀνατρέψας τὴν ναῦν
[10, 22]	εἴης ἄν; Πῶς γὰρ οὔ;	Οὐκ	ἄρα οὐδὲ σὺ γιγνώσκεις αὑτόν;
[10, 18]	ζημιώσεται ἀπ´ αὐτῶν; Εἰκός γε.	Οὐκ	ἄρα οὐδὲ χρήσεται αὐτοῖς, ἐπεὶ
[10, 20]	παριὼν εἰς τὰ θέατρα αὐλεῖν,	οὐκ	αὐτός τε δώσει δίκην βαλλόμενος
[10, 17]	θεῷ διὰ τί με χρῆσθαι	οὐκ	ἐᾷς; Ἐγὼ γὰρ ἀπαγορεύω σοι
[10, 22]	ὁ θεὸς κελεύει πᾶσιν ὡς	οὐκ	εἰδόσιν αὑτούς; Ἔοικεν. Εἷς ἄρα
[10, 22]	ἀγνοῶν ἄνθρωπον ἀγνοεῖς, ἄνθρωπον δὲ	οὐκ	εἰδὼς χρῆσθαι ἀνθρώπῳ οὐ δυνατὸς
[10, 15]	ἄλλως τε καὶ ἀνόητοι ὄντες.	~οὐκ	ἐκεῖνο πρότερον κτήσασθαι σπουδάσεις ᾧ
[10, 17]	σοι οὗτος χρῆσθαι ἂν ἵπποις;	Οὐκ	ἔμοιγε. Εἰ δ´ αὖ βιάζοιτο,
[10, 19]	ζῴου παντός; Ἔοικε. Τί δέ;	οὐκ	ἐπὶ τοῖς σκεύεσιν ὁ αὐτὸς
[10, 20]	δ´ ἂν ἐπιχειρῇ πηδαλίῳ χρῆσθαι	οὐκ	ἐπιστάμενος κυβερνᾶν, ἔστιν ὅπως οὐκ
[10, 13]	πονηρὸν αὐτῷ ἀποδιδόμενος; ἢ γὰρ	οὐκ	ἐρεῖς τἀληθὲς ἢ οὐ δυνήσῃ
[10, 18]	ἄρα οὐδὲ χρήσεται αὐτοῖς, ἐπεὶ	οὐκ	ἔστι χρῆσις ὅπου ζημία πρόσεστι.
[10, 17]	ἐπίστασθαι πάντων βλαβερώτατον· ἢ ὅστις	οὐκ	ἔστιν ἔμπειρος ἵππων χρήσεως, δοκεῖ
[10, 30]	Οἰδίπουν· οἱ δὲ Ἕλληνες οἴονται	οὐκ	εὐτυχῆ μὲν γενέσθαι ἄνθρωπον, συνετὸν
[10, 10]	μᾶλλον τῶν πενήτων τε καὶ	οὐκ	ἐχόντων οὐδένα οἰκέτην. καὶ ἔστι
[10, 29]	εἰπεῖν, ὅτι εἰς Δελφοὺς μὲν	οὐκ	ἦλθε μαντευσόμενος, τῷ δὲ Τειρεσίᾳ
[10, 2]	εἶπε, ζητεῖς τὸν παῖδα; ἢ	οὐκ	ἦν πονηρός; ~Πάντων γε, ἔφη,
[10, 11]	ἀνθρώπῳ τινὶ προσγένωνται, μὰ Δί´	οὐκ	ἰσχυρότερος οὗτος γίγνεται πρὸς οὐδὲν
[10, 10]	ἔχοντες βραδύτατοί εἰσι τῶν ἑρπετῶν.	οὐκ	οἶσθα ὅτι τὸ σῶμα ἡ
[10, 19]	χρῆσθαι πάρεστι τοῖς ἀπείροις. ~ἢ	οὐκ	οἶσθα τοὺς μέν τινας ὠφελημένους,
[10, 20]	~τί δέ; εἴ τις αὐλοῖς	οὐκ	ὢν αὐλητικὸς ἐθέλοι χρῆσθαι καὶ
[10, 7]	πάντων μάλιστα τοὺς ἀνοήτους ἀνθρώπους.	οὐκοῦν	ὀρθῶς συνῆκεν ὑπὸ σοῦ διαφθειρόμενος,
[10, 22]	γράμμα τὸ Γνῶθι σαυτόν; Ἔγωγε.	Οὔκουν	δῆλον ὅτι ὁ θεὸς κελεύει
[10, 18]	ὑφ´ οὗ βλάπτεται; Οὐ γάρ.	Οὔκουν	καὶ ὁ κυσὶ πειρώμενος χρῆσθαι
[10, 22]	αὑτῷ χρῆσθαι; Δοκεῖ μοι. Ἤδη	οὖν	ἀκήκοας τὸ ἐν Δελφοῖς γράμμα
[10, 31]	ἅτε ἀνθρώπων ἀμαθεστάτους. τοὺς μὲν	οὖν	ἄλλους μᾶλλόν τι αἰσθάνεσθαι τῆς
[10, 24]	πολλοὺς ἤδη ἐξηπάτηκεν. ~Ὁμήρῳ μὲν	οὖν	ἀσφαλὲς ἦν ἴσως πορεύεσθαι παρὰ
[10, 21]	εἰκὸς ἀπὸ τῶν μειζόνων. ἦ	οὖν	δοκεῖ σοι ὁμοία εἶναι ἡ
[10, 27]	αὑτούς, ἀλλ´ ἐκεῖνον αἰτιῶνται. σὺ	οὖν,	ἐάν μοι πεισθῇς, φυλάξῃ, καὶ
[10, 7]	καὶ ἐπιβουλότατον; καὶ ὅς, Τί	οὖν,	ἔφη, ποιήσω; οὐ γὰρ ἔστι
[10, 11]	καὶ ἄριστον καὶ ὑγιέστατον. ὥσπερ	οὖν	ἡ χεὶρ ἀσθενεστέρα ἐστὶν ἡ
[10, 31]	Σφὶγξ ἡ ἀμαθία ἐστίν. ταύτην	οὖν	καὶ πρότερον διαφθεῖραι τοὺς Βοιωτοὺς
[10, 24]	ὅπως αὐτῷ ἔσοιντο παῖδες. ἔχρησεν	οὖν	μὴ γεννᾶν, ἢ ἐκτιθέναι γεννήσαντα.
[10, 21]	ἄξιον, ἔφη, ὦ Διόγενες. Ἔστιν	οὖν	ὃς αὑτῷ χρῆσθαι δύναται, οὐ
[10, 6]	καὶ ἀδελφῶν καὶ γυναικῶν. ~ἆρα	οὖν	οὐ μέγα κέρδος, ὅτῳ ἂν
[10, 24]	θεοῦ λέγοντος ἄλλα διανοηθῇς; ὥσπερ	οὖν	φασι Λάϊον ἐκεῖνον, τὸν γενόμενον
[10, 16]	δύναται, καίτοι οὔτε χεῖρας ἔχοντα	οὔτε	ἀνθρώπου διάνοιαν; ἀλλ´ ὅμως ἀντὶ
[10, 9]	διώκοντες φεύγοντας. καὶ γάρ τοι	οὔτε	ἀποδημῆσαι δύνανται ῥᾳδίως, ὁπόταν δοκῇ
[10, 31]	μὲν ὅ ἐστιν οὔτε εἶπεν	οὔτε	ἔγνω· τὸ δὲ ὄνομα τὸ
[10, 31]	δὲ ἄνθρωπον μὲν ὅ ἐστιν	οὔτε	εἶπεν οὔτε ἔγνω· τὸ δὲ
[10, 9]	δύνανται ῥᾳδίως, ὁπόταν δοκῇ αὐτοῖς,	οὔτε	μένοντες σχολὴν ἄγουσι. ~τὸ δὲ
[10, 16]	αὐτῶν ὅσον πλεῖστον δύναται, καίτοι	οὔτε	χεῖρας ἔχοντα οὔτε ἀνθρώπου διάνοιαν;
[10, 31]	ἀμαθεῖς ὄντες πεισθῶσι σοφοὶ εἶναι,	οὗτοι	πολύ εἰσιν ἀθλιώτεροι τῶν ἄλλων
[10, 11]	προσγένωνται, μὰ Δί´ οὐκ ἰσχυρότερος	οὗτος	γίγνεται πρὸς οὐδὲν οὐδὲ μᾶλλον
[10, 17]	ἔμπειρος ἵππων χρήσεως, δοκεῖ σοι	οὗτος	χρῆσθαι ἂν ἵπποις; Οὐκ ἔμοιγε.
[10, 25]	μὴ γεννᾶν, ἢ ἐκτιθέναι γεννήσαντα.	~οὕτω	δὲ ἀνόητος ἦν ὁ Λάϊος
[10, 26]	οἴει φρονιμώτερος εἶναι Κροίσου, ἀνδρὸς	οὕτω	πλουσίου καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχοντος
[10, 18]	περὶ κυνῶν καὶ ἵππων ἔχει	οὕτως,	ἀλλὰ καὶ βοῶν καὶ ὀρέων,
[10, 1]	μὲν κελεύουσι, τὰ δὲ ἀπαγορεύουσιν,	οὕτως	ἀνέκρινεν ὁ Διογένης τὸν ἄνθρωπον
[10, 11]	ἄλλοις χρῆσθαι δύναται κατὰ τρόπον,	οὕτως	ὅταν πολλοὶ πόδες καὶ πολλαὶ
[10, 8]	ῥᾷον βαδίζουσι τῶν φαύλως ὑποδεδεμένων,	οὕτως	πολλοὶ χωρὶς οἰκετῶν ῥᾷον ζῶσι
[10, 27]	θεῷ ἀδύνατοι ὄντες, ἔπειτα ἐπιχειροῦντες,	οὐχ	αὑτούς, ἀλλ´ ἐκεῖνον αἰτιῶνται. σὺ
[10, 9]	τι πάθοι, τοὺς δεσπότας ζημιώσεσθαι,	οὐχ	αὑτούς· οἱ δὲ μαστιγοῦντες ὁσημέραι,
[10, 4]	βλάπτεσθαι ὑπ´ αὐτοῦ βουλόμενος; ἢ	οὐχ	οἱ κακοὶ ἄνθρωποι βλαβεροί εἰσι
[10, 28]	ἐὰν συμβουλεύσῃ σοι μὴ ἐπισταμένῳ,	οὐχ	οἷός τε ἔσει. καὶ ζῆν
[10, 16]	δὲ οὐδ´ ὁτιοῦν ἀπ´ αὐτῶν.	~οὐχ	ὁρᾷς τὰ θηρία ταῦτα καὶ
[10, 9]	ἀλυπότερον τῶν πολλοὺς οἰκέτας ἐχόντων.	~οὐχ	ὁρᾷς τοὺς πλουσίους, ὁπόσα πράγματα
[10, 8]	καὶ διακόπτῃ τοὺς πόδας; ἆρα	οὐχ	ὑπολυσάμενος ὅτι τάχιστα ἀνυπόδητος βαδίσεις;
[10, 1]	γνωρίμων, καὶ ἤρετο ποῖ ἄπεισιν,	οὐχ	ὥσπερ οἱ πολλοὶ τὰ τοιαῦτα
[10, 7]	ὃς ἄνθρωπον ποιεῖ πονηρότερον, ἀλλ´	οὐχὶ	τοῦτον δεῖν πάντων μάλιστα φεύγειν
[10, 10]	καὶ τοῦ ἄλλου σώματος ἐπιμελεῖσθαι,	ὀφθαλμοὺς	δέ, ὥστε ὁρᾶν, ὦτα δέ,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007