Discours, Par. |
[10, 1] |
μόνον
ἀπηλλάγησαν·
ἀλλ´
ὥσπερ
οἱ
|
ἰατροὶ |
ἀνακρίνουσι
τοὺς
ἀσθενοῦντας
ὅ
τι |
[10, 9] |
νοσοῦντας
τῶν
οἰκετῶν
καὶ
δεόμενοι
|
ἰατρῶν |
καὶ
τῶν
ἄλλων
{τῶν}
παραμενούντων; |
[10, 5] |
εἰπεῖν
ἔστιν
ὅσοι
ἀπολώλασι
καὶ
|
ἰδιῶται |
καὶ
βασιλεῖς
καὶ
πόλεις
ὅλαι, |
[10, 2] |
χρησόμενος.
μέλλων
δὲ
διὰ
Βοιωτῶν
|
ἰέναι, |
ὁ
γὰρ
παῖς
με
ὁ |
[10, 10] |
σῶμα
ἡ
φύσις
ἑκάστῳ
ἐποίησεν
|
ἱκανὸν |
εἶναι
πρὸς
τὴν
ἑαυτοῦ
θεραπείαν; |
[10, 11] |
πορίζειν,
ἀλλὰ
τοῦτο
μέτρον
ἑκάστῳ
|
ἱκανώτατον |
καὶ
ἄριστον
καὶ
ὑγιέστατον.
ὥσπερ |
[10, 14] |
~πρὸς
δὲ
τούτοις,
ἐάν
τις
|
ἱμάτιον |
ἀποδῶται
κίβδηλον
ἢ
σκεῦος
ἢ |
[10, 7] |
σοῦ
διαφθειρόμενος,
καὶ
ἀπέδρα
δικαίως,
|
ἵν´ |
ἐργάζηται
δῆλον
ὅτι
καὶ
μὴ |
[10, 4] |
ἔφη,
σὲ
πονηρὸν
ἡγούμενος
ἔφυγεν,
|
ἵνα |
μὴ
βλάπτηται
ὑπὸ
σοῦ,
σὺ |
[10, 10] |
ἔστι
τὸ
πρᾶγμα
ὅμοιον
τοῖς
|
ἰούλοις· |
οἶμαι
γάρ
σε
εἰδέναι·
καὶ |
[10, 17] |
δοκεῖ
σοι
οὗτος
χρῆσθαι
ἂν
|
ἵπποις; |
Οὐκ
ἔμοιγε.
Εἰ
δ´
αὖ |
[10, 16] |
λέγοις
ὅτι
δάκνοντα
ἢ
λακτίζοντα
|
ἵππον |
οὐκ
ἂν
ζητήσαιμι·
ἐὰν
μέντοι |
[10, 21] |
εἶναι
ἡ
ὄνου
χρῆσις
τῇ
|
ἵππου; |
Πόθεν;
Τί
δέ;
ἡ
ἀνθρώπου |
[10, 18] |
οὐ
μόνον
περὶ
κυνῶν
καὶ
|
ἵππων |
ἔχει
οὕτως,
ἀλλὰ
καὶ
βοῶν |
[10, 17] |
ἢ
ὅστις
οὐκ
ἔστιν
ἔμπειρος
|
ἵππων |
χρήσεως,
δοκεῖ
σοι
οὗτος
χρῆσθαι |
[10, 16] |
καὶ
μᾶλλον
ὑγιαίνει
καὶ
πλέον
|
ἰσχύει |
καὶ
ζῇ
χρόνον
ἕκαστον
αὐτῶν |
[10, 13] |
{μὴ}
ὦσι,
πολὺ
ἀνδρειότεροι
καὶ
|
ἰσχυρότεροι |
{καὶ}
τῶν
πατέρων
εὐθὺς
ἐξ |
[10, 11] |
τινὶ
προσγένωνται,
μὰ
Δί´
οὐκ
|
ἰσχυρότερος |
οὗτος
γίγνεται
πρὸς
οὐδὲν
οὐδὲ |
[10, 2] |
ἀπέδρα,
νῦν
ἐπὶ
Κορίνθου
ἄπειμι·
|
ἴσως |
γὰρ
ἂν
εὕροιμι
καὶ
τὸν |
[10, 29] |
ἐκείνης·
καὶ
μετὰ
ταῦτα,
δέον
|
ἴσως |
κρύπτειν
τοῦτο
ἢ
ποιῆσαι
νόμιμον |
[10, 14] |
πονηρίας,
τὸ
ἀργύριον
οὐ
δέδοικας;
|
ἴσως |
μὲν
γὰρ
ἄλλον
ὠνήσῃ
φαυλότερον, |
[10, 7] |
χείρων
ἀεὶ
γίγνηται.
σὺ
δὲ
|
ἴσως |
οἴει
μικρὸν
ἀδίκημα
εἶναι,
ὃς |
[10, 24] |
~Ὁμήρῳ
μὲν
οὖν
ἀσφαλὲς
ἦν
|
ἴσως |
πορεύεσθαι
παρὰ
τὸν
Ἀπόλλω
εἰς |
[10, 3] |
ἡγεῖτο,
οὐκ
ἄν
ποτε
ἀπέλιπεν.
|
Ἴσως, |
ὦ
Διόγενες,
κακὸς
αὐτὸς
ὤν. |