Discours, Par.
[10, 12]	τι αὐτὸς ὑφέλῃ, οὐδὲ ὅταν	καθεύδῃς,	μὴ ἐγρηγορὼς ὁ παῖς κακόν
[10, 7]	καὶ μὴ σχολάζων τε καὶ	καθεύδων	καὶ ἐσθίων χείρων ἀεὶ γίγνηται.
[10, 29]	ὅτι τῶν αὐτῶν πατήρ ἐστι	καὶ	ἀδελφὸς καὶ τῆς αὐτῆς γυναικὸς
[10, 5]	δέ τινες καὶ ὑπὸ υἱέων	καὶ	ἀδελφῶν καὶ γυναικῶν. ~ἆρα οὖν
[10, 26]	ἀνθρώπων ἄρχοντος καὶ Σόλωνι συγγενομένου	καὶ	ἄλλοις παμπόλλοις σοφισταῖς; ~τὸν δὲ
[10, 8]	πολλοὶ χωρὶς οἰκετῶν ῥᾷον ζῶσι	καὶ	ἀλυπότερον τῶν πολλοὺς οἰκέτας ἐχόντων.
[10, 7]	οὐδὲν ἠδίκεις αὐτὸν ἀργὸν ὄντα	καὶ	ἀμαθῆ τρέφων καὶ ποιῶν ὅτι
[10, 28]	ὅρα, ἐάν σε κελεύσῃ γράφειν	καὶ	ἀναγιγνώσκειν ὀρθῶς μὴ γραμματικὸν ὄντα,
[10, 28]	θεοῦ κελεύοντος κατὰ τρόπον γράψεις	καὶ	ἀναγνώσῃ. ὁμοίως δὲ ἄλλο ὁτιοῦν
[10, 20]	ἢ ἀσπίδος συμφέρει τοῖς δειλοῖς	καὶ	ἀνεπιστήμοσιν, ἀλλ´ οὐκ ἂν ἀποβάλοιεν
[10, 14]	ἢ ὑπὸ πενίας, ἄλλως τε	καὶ	ἀνόητοι ὄντες. ~οὐκ ἐκεῖνο πρότερον
[10, 7]	ὀρθῶς συνῆκεν ὑπὸ σοῦ διαφθειρόμενος,	καὶ	ἀπέδρα δικαίως, ἵν´ ἐργάζηται δῆλον
[10, 19]	ἀπὸ συῶν καὶ ἀπὸ χηνῶν	καὶ	ἀπὸ ἄλλου ζῴου παντός; Ἔοικε.
[10, 19]	ζημιοῦσθαι, τοὺς δὲ εἰδότας ὀνίνασθαι	καὶ	ἀπὸ ὄνων καὶ ἀπὸ συῶν
[10, 19]	εἰδότας ὀνίνασθαι καὶ ἀπὸ ὄνων	καὶ	ἀπὸ συῶν καὶ ἀπὸ χηνῶν
[10, 19]	ἀπὸ ὄνων καὶ ἀπὸ συῶν	καὶ	ἀπὸ χηνῶν καὶ ἀπὸ ἄλλου
[10, 19]	ἐργάζεσθαι καὶ τὴν κιθάραν διαφθείρων	καὶ	ἀπορρηγνὺς τοὺς φθόγγους; ~τί δέ;
[10, 13]	εὐθὺς διαφθείρονται οἱ γιγνόμενοι παῖδες	καὶ	ἀργότεροί τε γίγνονται καὶ ὑπερηφανώτεροι,
[10, 11]	ἀλλὰ τοῦτο μέτρον ἑκάστῳ ἱκανώτατον	καὶ	ἄριστον καὶ ὑγιέστατον. ὥσπερ οὖν
[10, 23]	σῆμα Μυρίνης ὀνομάζειν. ὅθεν δὴ	καὶ	ἀσαφῆ τὰ τῶν χρησμῶν ἐστιν
[10, 4]	ἔχουσι καὶ τοῖς ξένοις ἐπιστέλλοντες	καὶ	αὐτοὶ ἀποδημοῦντες καὶ χρήματα ἀναλίσκοντες,
[10, 27]	παμπόλλοις σοφισταῖς; ~τὸν δὲ Ὀρέστην	καὶ	αὐτὸν δήπου ὁρᾷς ἐν ταῖς
[10, 25]	γὰρ ἐγέννησε καὶ ἔθρεψεν. ἔπειτα	καὶ	αὐτὸς ἀπώλετο καὶ πᾶς ὁ
[10, 26]	τὸν Ἅλυν, τὴν ἀρχὴν ἀπέβαλε,	καὶ	αὐτὸς ἐν πέδαις ἐδέθη καὶ
[10, 20]	οὐ τὰ ὅπλα μόνον, ἀλλὰ	καὶ	αὑτούς; Συγχωρῶ, ἔφη, ὦ Διόγενες·
[10, 14]	σκεῦος ἢ κτῆνος νοσοῦν τε	καὶ	ἄχρηστον, ἀνάγκη αὐτὸ ἀπολαμβάνειν, ὥστε
[10, 5]	ἔστιν ὅσοι ἀπολώλασι καὶ ἰδιῶται	καὶ	βασιλεῖς καὶ πόλεις ὅλαι, οἱ
[10, 19]	μέν τινας ὠφελημένους, τοὺς δὲ	καὶ	βεβλαμμένους ἀπό τε προβατείας καὶ
[10, 2]	δυναμένοις χρήσασθαι ὀρθῶς; τί δὲ	καὶ	βουλόμενος, εἶπε, ζητεῖς τὸν παῖδα;
[10, 18]	καὶ ἵππων ἔχει οὕτως, ἀλλὰ	καὶ	βοῶν καὶ ὀρέων, καὶ ὃ
[10, 28]	μηδὲν δεήσεσθαι μαντείας νοῦν ἔχοντα.	καὶ	γὰρ δὴ ὅρα, ἐάν σε
[10, 8]	τε καὶ σφίγγεις τὸν πόδα;	καὶ	γὰρ δὴ ὥσπερ οἱ ἀνυπόδητοι
[10, 25]	ὥστε ἀμφότερα παρακοῦσαι τοῦ θεοῦ·	καὶ	γὰρ ἐγέννησε καὶ ἔθρεψεν. ἔπειτα
[10, 10]	ἰούλοις· οἶμαι γάρ σε εἰδέναι·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι μυρίους πόδας ἔχοντες
[10, 9]	δὲ δεσμεύοντες, ἄλλοι διώκοντες φεύγοντας.	καὶ	γάρ τοι οὔτε ἀποδημῆσαι δύνανται
[10, 9]	καὶ τῶν ἄλλων {τῶν} παραμενούντων;	καὶ	γὰρ ὡς τὸ πολὺ πέφυκεν
[10, 3]	ὑπ´ ἐμοῦ ἀδικούμενος, πρὸς δὲ	καὶ	γενόμενος ἡγεῖτο πονηρόν· εἰ γὰρ
[10, 5]	καὶ ὑπὸ υἱέων καὶ ἀδελφῶν	καὶ	γυναικῶν. ~ἆρα οὖν οὐ μέγα
[10, 9]	θεραπεύοντες τοὺς νοσοῦντας τῶν οἰκετῶν	καὶ	δεόμενοι ἰατρῶν καὶ τῶν ἄλλων
[10, 26]	πείθεσθαι τῷ θεῷ παντὸς μᾶλλον	καὶ	διαβὰς τὸν ποταμὸν τὸν Ἅλυν,
[10, 8]	ἔχῃς, τὰ δὲ ὄντα ἐνοχλῇ	καὶ	διακόπτῃ τοὺς πόδας; ἆρα οὐχ
[10, 31]	Οἰδίποδα, σοφώτατον ἡγησάμενον αὑτὸν εἶναι	καὶ	διαπεφευγέναι τὴν Σφίγγα καὶ πείσαντα
[10, 15]	αὐτὰ καὶ πολλὰ πονήσεις μάτην	καὶ	διατελέσεις ἅπαντα τὸν βίον φροντίζων
[10, 5]	οἰκετῶν, οἱ δὲ ὑπὸ στρατιωτῶν	καὶ	δορυφόρων, οἱ δὲ ὑπὸ φίλων
[10, 14]	ἔσται σοι πλέον. εἰ δὲ	καὶ	δυνήσῃ ἐξαπατῆσαί τινα κἀκεῖνος οὐκ
[10, 11]	τυγχάνειν αὐτόν, ἀλλὰ πολὺ ἔλαττον	καὶ	δυσχερέστερον. ~σὺ δέ, ἔφη, νῦν
[10, 29]	πᾶσιν ἐποίησε φανερόν, ἔπειτα ἠγανάκτει	καὶ	ἐβόα μεγάλα, ὅτι τῶν αὐτῶν
[10, 6]	εἴ τις ἀπαλλαγὲν νόσημα ἐζήτει	καὶ	ἐβούλετο ἀναλαβεῖν εἰς τὸ σῶμα;
[10, 25]	τοῦ θεοῦ· καὶ γὰρ ἐγέννησε	καὶ	ἔθρεψεν. ἔπειτα καὶ αὐτὸς ἀπώλετο
[10, 13]	ὦ Διόγενες, πένης {τέ} εἰμι	καὶ	εἰ μὴ συμφέροι κεκτῆσθαι τὸν
[10, 4]	ἡγούμενος ζητεῖ ἀποδράντα, οἱ δὲ	καὶ	ἐκβάλλουσιν, ἐὰν ἐπανέλθῃ· ἀνθρώπου δὲ
[10, 2]	σοι τοῦτο ἐκείνου ἧττον χαλεπὸν	καὶ	ἐλάττονα ἔχειν κίνδυνον τοῖς οὐ
[10, 7]	πάντων μάλιστα φεύγειν ὡς ἔχθιστον	καὶ	ἐπιβουλότατον; καὶ ὅς, Τί οὖν,
[10, 6]	ἀλλὰ δεῖ τοῦτον ζητεῖν τε	καὶ	ἐπιδιώκειν; ὥσπερ εἴ τις ἀπαλλαγὲν
[10, 7]	μὴ σχολάζων τε καὶ καθεύδων	καὶ	ἐσθίων χείρων ἀεὶ γίγνηται. σὺ
[10, 10]	καὶ οὐκ ἐχόντων οὐδένα οἰκέτην.	καὶ	ἔστι τὸ πρᾶγμα ὅμοιον τοῖς
[10, 31]	εἰσιν ἀθλιώτεροι τῶν ἄλλων ἁπάντων·	καὶ	ἔστι τοιοῦτον τὸ τῶν σοφιστῶν
[10, 16]	μᾶλλον ὑγιαίνει καὶ πλέον ἰσχύει	καὶ	ζῇ χρόνον ἕκαστον αὐτῶν ὅσον
[10, 28]	ἐπισταμένῳ, οὐχ οἷός τε ἔσει.	καὶ	ζῆν ὀρθῶς οὐ δυνήσῃ μὴ
[10, 16]	τῶν ἀνθρώπων ἀλυπότερον, πρὸς δὲ	καὶ	ἥδιον, καὶ μᾶλλον ὑγιαίνει καὶ
[10, 1]	τὴν ὁδὸν ἑνὶ τῶν γνωρίμων,	καὶ	ἤρετο ποῖ ἄπεισιν, οὐχ ὥσπερ
[10, 23]	τὴν αὐτὴν εἶναι διάλεκτον ἀνθρώπων	καὶ	θεῶν; ἀλλὰ τοσοῦτον διαφέρει ὥστε
[10, 5]	οὐδὲ εἰπεῖν ἔστιν ὅσοι ἀπολώλασι	καὶ	ἰδιῶται καὶ βασιλεῖς καὶ πόλεις
[10, 18]	καὶ οὐ μόνον περὶ κυνῶν	καὶ	ἵππων ἔχει οὕτως, ἀλλὰ καὶ
[10, 13]	αὐτοὶ {μὴ} ὦσι, πολὺ ἀνδρειότεροι	καὶ	ἰσχυρότεροι {καὶ} τῶν πατέρων εὐθὺς
[10, 7]	ὅτι καὶ μὴ σχολάζων τε	καὶ	καθεύδων καὶ ἐσθίων χείρων ἀεὶ
[10, 15]	ἢ οἰκίαν; οἷς σὺ δουλεύσεις	καὶ	λυπήσῃ δι´ αὐτὰ καὶ πολλὰ
[10, 16]	ἀλυπότερον, πρὸς δὲ καὶ ἥδιον,	καὶ	μᾶλλον ὑγιαίνει καὶ πλέον ἰσχύει
[10, 27]	ταῖς τραγῳδίαις ἐγκαλοῦντα τῷ θεῷ	καὶ	μεμφόμενον, ὁπότε μαίνοιτο, ὡς συμβουλεύσαντος
[10, 29]	παῖδές εἰσιν αὐτῷ ἐξ ἐκείνης·	καὶ	μετὰ ταῦτα, δέον ἴσως κρύπτειν
[10, 7]	δικαίως, ἵν´ ἐργάζηται δῆλον ὅτι	καὶ	μὴ σχολάζων τε καὶ καθεύδων
[10, 28]	οὐ δυνήσῃ. γράμματα δὲ εἰδώς,	καὶ	μὴ τοῦ θεοῦ κελεύοντος κατὰ
[10, 11]	ἂν ἔξωθεν προσφυῇ δάκτυλος περιττός,	καὶ	μηδὲ τοῖς ἄλλοις χρῆσθαι δύναται
[10, 13]	ἀργήσει, μᾶλλον δὲ σοῦ ἐπιμελήσεται.	~καὶ	μὴν ὅπου οἰκέτης ἐστίν, εὐθὺς
[10, 12]	δὲ ἀνάγκη θεραπεύειν κἀκεῖνον νοσοῦντα·	καὶ	νῦν μὲν ὅταν αὐτὸς ᾖς
[10, 12]	ζητεῖς τροφήν, τότε δὲ δυσί·	καὶ	νῦν μὲν σαυτὸν νοσηλεύσεις, ἐὰν
[10, 31]	καὶ πρότερον διαφθεῖραι τοὺς Βοιωτοὺς	καὶ	νῦν, οὐδὲν αὐτοὺς ἐῶσαν εἰδέναι,
[10, 6]	ἐβούλετο ἀναλαβεῖν εἰς τὸ σῶμα;	καὶ	ὁ ἄνθρωπος εἶπεν, Ταῦτα μὲν
[10, 31]	λῦσαι τὸ αἴνιγμα τῆς Σφιγγός.	καὶ	ὁ Διογένης γελάσας, Μὴ γάρ,
[10, 2]	ἂν εὕροιμι καὶ τὸν παῖδα.	καὶ	ὁ Διογένης εἶπεν, ὥσπερ εἰώθει,
[10, 18]	οὗ βλάπτεται; Οὐ γάρ. Οὔκουν	καὶ	ὁ κυσὶ πειρώμενος χρῆσθαι ἄνευ
[10, 11]	δακτύλους ἔχουσα τῶν φύσει γιγνομένων,	καὶ	ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἀνάπηρος καλεῖται
[10, 18]	ἀλλὰ καὶ βοῶν καὶ ὀρέων,	καὶ	ὃ μᾶλλον θαυμάσαις ἄν, οὐδὲ
[10, 26]	καὶ αὐτὸς ἐν πέδαις ἐδέθη	καὶ	ὀλίγου κατεκαύθη ζῶν. ἢ σὺ
[10, 19]	καὶ βεβλαμμένους ἀπό τε προβατείας	καὶ	ὀνηλασίας; Ἔγωγε. Πότερον δι´ ἄλλο
[10, 28]	ὅ, τι σοι πρακτέον ἐστὶ	καὶ	ὅπως. ~ὃ δὲ ἔλαθέ με
[10, 18]	ἔχει οὕτως, ἀλλὰ καὶ βοῶν	καὶ	ὀρέων, καὶ ὃ μᾶλλον θαυμάσαις
[10, 7]	φεύγειν ὡς ἔχθιστον καὶ ἐπιβουλότατον;	καὶ	ὅς, Τί οὖν, ἔφη, ποιήσω;
[10, 30]	ὥσπερ οὐ δυνάμενος βλέπων πλανᾶσθαι.	καὶ	ὃς ἀκούσας ἔφη, Σὺ μέν,
[10, 2]	τὸν ἄνθρωπον ὅ, τι πράττοι;	~καὶ	ὃς ἔφη, Ὦ Διόγενες, πορεύομαι
[10, 11]	τούτοις σύμμετρον ἐποίησε τὴν γαστέρα,	καὶ	οὐ δεῖται πλείονος τροφῆς ὁ
[10, 18]	ἔστι χρῆσις ὅπου ζημία πρόσεστι.	καὶ	οὐ μόνον περὶ κυνῶν καὶ
[10, 9]	πέφυκεν ἀμελεῖν αὑτῶν τὰ ἀνδράποδα	καὶ	οὐ προσέχειν ἐν ταῖς νόσοις,
[10, 10]	διακόνων μᾶλλον τῶν πενήτων τε	καὶ	οὐκ ἐχόντων οὐδένα οἰκέτην. καὶ
[10, 29]	γὰρ ὅτι τῇ μητρὶ συνεγένετο	καὶ	παῖδές εἰσιν αὐτῷ ἐξ ἐκείνης·
[10, 20]	οὐκ ὢν αὐλητικὸς ἐθέλοι χρῆσθαι	καὶ	παριὼν εἰς τὰ θέατρα αὐλεῖν,
[10, 25]	ἔθρεψεν. ἔπειτα καὶ αὐτὸς ἀπώλετο	καὶ	πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ, διότι
[10, 15]	ᾧ δυνήσῃ ὑπὸ παντὸς ὠφελεῖσθαι	καὶ	πᾶσι τοῖς αὑτοῦ πράγμασι χρῆσθαι
[10, 31]	εἶναι καὶ διαπεφευγέναι τὴν Σφίγγα	καὶ	πείσαντα τοὺς ἄλλους Θηβαίους τοῦτο,
[10, 14]	κτησαμένους, ἀλλὰ πολλῷ πλείονας βλάβας	καὶ	πλείω κακὰ πεπόνθασιν ἄνθρωποι ὑπὸ
[10, 16]	καὶ ἥδιον, καὶ μᾶλλον ὑγιαίνει	καὶ	πλέον ἰσχύει καὶ ζῇ χρόνον
[10, 7]	ἀργὸν ὄντα καὶ ἀμαθῆ τρέφων	καὶ	ποιῶν ὅτι κάκιστον; ἡ γὰρ
[10, 5]	ἀπολώλασι καὶ ἰδιῶται καὶ βασιλεῖς	καὶ	πόλεις ὅλαι, οἱ μὲν ὑπὸ
[10, 15]	δουλεύσεις καὶ λυπήσῃ δι´ αὐτὰ	καὶ	πολλὰ πονήσεις μάτην καὶ διατελέσεις
[10, 11]	πολλοὶ πόδες καὶ πολλαὶ χεῖρες	καὶ	πολλαὶ γαστέρες ἀνθρώπῳ τινὶ προσγένωνται,
[10, 11]	τρόπον, οὕτως ὅταν πολλοὶ πόδες	καὶ	πολλαὶ χεῖρες καὶ πολλαὶ γαστέρες
[10, 23]	ἀσαφῆ τὰ τῶν χρησμῶν ἐστιν	καὶ	πολλοὺς ἤδη ἐξηπάτηκεν. ~Ὁμήρῳ μὲν
[10, 21]	τὸν ἥλιον περὶ πάντων ἐπερωτῶν.	~Καὶ	πότερον ἄμεινον, εἶπεν, ἀκούοντα ὧν
[10, 5]	χρήματα ἀναλίσκοντες, ὅπως λάβωσιν αὐτόν.	~καὶ	πότερον οἴει πλείους ὑπὸ κυνῶν
[10, 31]	ἡ ἀμαθία ἐστίν. ταύτην οὖν	καὶ	πρότερον διαφθεῖραι τοὺς Βοιωτοὺς καὶ
[10, 27]	οὖν, ἐάν μοι πεισθῇς, φυλάξῃ,	καὶ	πρότερον προθυμήσῃ γνῶναι σεαυτόν, ἔπειτα
[10, 21]	χρῆσθαι δύναται, οὐ γιγνώσκων αὑτόν;	Καὶ	πῶς; εἶπεν. Ὁ γὰρ ἄνθρωπον
[10, 28]	ἡμέραν ἑκάστην τὸν Ἀπόλλω ἐνοχλῇς	καὶ	σοὶ μόνῳ σχολάζῃ. νοῦν δὲ
[10, 26]	πλουσίου καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχοντος	καὶ	Σόλωνι συγγενομένου καὶ ἄλλοις παμπόλλοις
[10, 22]	Ἔοικεν. Εἷς ἄρα τῶν πάντων	καὶ	σὺ εἴης ἄν; Πῶς γὰρ
[10, 8]	αὐτόματον λυθῇ, πάλιν ἐπιδεῖς τε	καὶ	σφίγγεις τὸν πόδα; καὶ γὰρ
[10, 12]	θεραπεύειν, ὁρῶσα οἰκέτην ἔνδον τρεφόμενον,	καὶ	τὰ μὲν ἐκείνῳ μαχομένη, τὰ
[10, 1]	μέλλουσι ποιεῖν ἕνεκα τοῦ συμβουλεῦσαι,	καὶ	τὰ μὲν κελεύουσι, τὰ δὲ
[10, 16]	~οὐχ ὁρᾷς τὰ θηρία ταῦτα	καὶ	τὰ ὄρνεα, ὅσῳ ζῇ τῶν
[10, 19]	καταγέλαστος, πρὸς τῷ μηδὲν ἐργάζεσθαι	καὶ	τὴν κιθάραν διαφθείρων καὶ ἀπορρηγνὺς
[10, 23]	Σκάμανδρον παρ´ ἐκείνοις Ξάνθον καλεῖσθαι,	καὶ	τὴν κύμινδιν τὸ ὄρνεον χαλκίδα,
[10, 29]	αὐτῶν πατήρ ἐστι καὶ ἀδελφὸς	καὶ	τῆς αὐτῆς γυναικὸς ἀνὴρ καὶ
[10, 7]	ὅτι κάκιστον; ἡ γὰρ ἀργία	καὶ	τὸ σχολὴν ἄγειν ἀπόλλυσι πάντων
[10, 27]	συμβουλεύσαντος ἐκείνου τὴν μητέρα ἀποκτεῖναι.	καί	τοι μὴ νόμιζε τὸν Ἀπόλλωνα
[10, 26]	~ἐπιστάμενος ὅτι αὐτοῦ παῖς εἴη.	καὶ	τοίνυν τὰ περὶ Κροῖσον ἀκήκοας
[10, 4]	ἀγαπῶσιν, ἀλλὰ πολλὰ πράγματα ἔχουσι	καὶ	τοῖς ξένοις ἐπιστέλλοντες καὶ αὐτοὶ
[10, 4]	ἄνθρωποι βλαβεροί εἰσι τοῖς ἔχουσι	καὶ	τοῖς χρωμένοις, ἐάν τε Φρύγες
[10, 2]	ἄπειμι· ἴσως γὰρ ἂν εὕροιμι	καὶ	τὸν παῖδα. καὶ ὁ Διογένης
[10, 23]	τὴν κύμινδιν τὸ ὄρνεον χαλκίδα,	καὶ	τόπον τινὰ πρὸ τῆς πόλεως,
[10, 26]	εἶναι Κροίσου, ἀνδρὸς οὕτω πλουσίου	καὶ	τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχοντος καὶ Σόλωνι
[10, 10]	ἀπιέναι, χεῖρας δέ, ὥστε ἐργάζεσθαι	καὶ	τοῦ ἄλλου σώματος ἐπιμελεῖσθαι, ὀφθαλμοὺς
[10, 20]	αὐτός τε δώσει δίκην βαλλόμενος	καὶ	τοὺς αὐλοὺς ἂν προσέτι συντρίψειεν;
[10, 20]	τὴν ναῦν αὑτόν τε ἀπολέσειεν	καὶ	τοὺς ἐμπλέοντας; τί δέ; ἡ
[10, 5]	ἕνα τὸν Ἀκταίωνά φασιν ἀπολέσθαι,	καὶ	τούτων μανέντων· ὑπὸ δὲ ἀνθρώπων
[10, 9]	τῶν οἰκετῶν καὶ δεόμενοι ἰατρῶν	καὶ	τῶν ἄλλων {τῶν} παραμενούντων; καὶ
[10, 13]	ὦσι, πολὺ ἀνδρειότεροι καὶ ἰσχυρότεροι	{καὶ}	τῶν πατέρων εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς
[10, 11]	μέτρον ἑκάστῳ ἱκανώτατον καὶ ἄριστον	καὶ	ὑγιέστατον. ὥσπερ οὖν ἡ χεὶρ
[10, 29]	καὶ τῆς αὐτῆς γυναικὸς ἀνὴρ	καὶ	υἱός. ~οἱ δὲ ἀλεκτρυόνες οὐκ
[10, 13]	παῖδες καὶ ἀργότεροί τε γίγνονται	καὶ	ὑπερηφανώτεροι, ὄντος μὲν τοῦ διακονοῦντος,
[10, 5]	τινῶν καλουμένων, οἱ δέ τινες	καὶ	ὑπὸ υἱέων καὶ ἀδελφῶν καὶ
[10, 22]	ἐπιχειρεῖς, ὃ τῷ παντὶ μεῖζον	καὶ	χαλεπώτερον ἐκείνου ὁμολογοῦμεν εἶναι. ~τί
[10, 4]	ξένοις ἐπιστέλλοντες καὶ αὐτοὶ ἀποδημοῦντες	καὶ	χρήματα ἀναλίσκοντες, ὅπως λάβωσιν αὐτόν.
[10, 30]	ὄνων οὐδείς, οὐδὲ οἱ Πέρσαι·	καίτοι	δοκοῦσι τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν
[10, 4]	τε ἐλεύθεροι ἐάν τε δοῦλοι;	καίτοι	κύνα μὲν οὐδεὶς κακὸν ἡγούμενος
[10, 16]	ἕκαστον αὐτῶν ὅσον πλεῖστον δύναται,	καίτοι	οὔτε χεῖρας ἔχοντα οὔτε ἀνθρώπου
[10, 29]	τῷ δὲ Τειρεσίᾳ συμβαλὼν μεγάλα	κακὰ	ἀπέλαυσε τῆς ἐκείνου μαντικῆς διὰ
[10, 14]	πολλῷ πλείονας βλάβας καὶ πλείω	κακὰ	πεπόνθασιν ἄνθρωποι ὑπὸ ἀργυρίου ἢ
[10, 12]	ἀσθένεια, τότε δὲ ἀνάγκη θεραπεύειν	κἀκεῖνον	νοσοῦντα· καὶ νῦν μὲν ὅταν
[10, 14]	δὲ καὶ δυνήσῃ ἐξαπατῆσαί τινα	κἀκεῖνος	οὐκ αἰσθήσεται τοῦ ἀνθρώπου τῆς
[10, 31]	πείσαντα τοὺς ἄλλους Θηβαίους τοῦτο,	κάκιστα	ἀπολέσθαι. ὅσοι γὰρ ἂν ἀμαθεῖς
[10, 7]	ἀμαθῆ τρέφων καὶ ποιῶν ὅτι	κάκιστον;	ἡ γὰρ ἀργία καὶ τὸ
[10, 4]	αὐτοῦ βουλόμενος; ἢ οὐχ οἱ	κακοὶ	ἄνθρωποι βλαβεροί εἰσι τοῖς ἔχουσι
[10, 17]	ἔμοιγε. Εἰ δ´ αὖ βιάζοιτο,	κακὸν	ἄν τι ἀπολαῦσαι πρότερον ἢ
[10, 4]	δοῦλοι; καίτοι κύνα μὲν οὐδεὶς	κακὸν	ἡγούμενος ζητεῖ ἀποδράντα, οἱ δὲ
[10, 12]	καθεύδῃς, μὴ ἐγρηγορὼς ὁ παῖς	κακόν	τι ἐργάσηται. πάντα δὴ ταῦτα
[10, 3]	ποτε ἀπέλιπεν. Ἴσως, ὦ Διόγενες,	κακὸς	αὐτὸς ὤν. ~Ἔπειτα ἐκεῖνος μέν,
[10, 6]	κέρδος, ὅτῳ ἂν συμβῇ ἀπαλλαγῆναι	κακοῦ	ἀνδρός, ἀλλὰ δεῖ τοῦτον ζητεῖν
[10, 16]	ἀντὶ πάντων αὐτοῖς τῶν ἄλλων	{κακῶν}	ὑπάρχει μέγιστον ἀγαθόν, ὅτι ἀκτήμονά
[10, 23]	Τροίᾳ Σκάμανδρον παρ´ ἐκείνοις Ξάνθον	καλεῖσθαι,	καὶ τὴν κύμινδιν τὸ ὄρνεον
[10, 11]	καὶ ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος ἀνάπηρος	καλεῖται	τρόπον τινὰ ᾧ ἂν ἔξωθεν
[10, 5]	οἱ δὲ ὑπὸ φίλων τινῶν	καλουμένων,	οἱ δέ τινες καὶ ὑπὸ
[10, 15]	πᾶσι τοῖς αὑτοῦ πράγμασι χρῆσθαι	καλῶς,	ἀλλὰ πρὸ τοῦ φρονῆσαι ζητήσεις
[10, 8]	ὅτι τάχιστα ἀνυπόδητος βαδίσεις; ἀλλὰ	κἂν	αὐτόματον λυθῇ, πάλιν ἐπιδεῖς τε
[10, 14]	φαυλότερον, ἐὰν δριμυτέρου τύχῃς ἢ	κατὰ	σὲ τοῦ ἀποδιδομένου· τυχὸν δὲ
[10, 30]	οἱ Πέρσαι· καίτοι δοκοῦσι τῶν	κατὰ	τὴν Ἀσίαν ἄριστοι. πρὸς δὲ
[10, 28]	δυνήσῃ μὴ ἐπιστάμενος, οὐδ´ ἂν	κατὰ	τὴν ἡμέραν ἑκάστην τὸν Ἀπόλλω
[10, 1]	Διογένης ἐκ Κορίνθου Ἀθήναζε συνέβαλε	κατὰ	τὴν ὁδὸν ἑνὶ τῶν γνωρίμων,
[10, 28]	καὶ μὴ τοῦ θεοῦ κελεύοντος	κατὰ	τρόπον γράψεις καὶ ἀναγνώσῃ. ὁμοίως
[10, 11]	μηδὲ τοῖς ἄλλοις χρῆσθαι δύναται	κατὰ	τρόπον, οὕτως ὅταν πολλοὶ πόδες
[10, 2]	εἶπεν, ὥσπερ εἰώθει, σπουδάσας, Ἔπειτα,	καταγέλαστε,	ἐπιχειρεῖς θεῷ χρῆσθαι, οὐ δυνάμενος
[10, 19]	ἢ ἐπιχειρῶν οὐκ ἂν εἴη	καταγέλαστος,	πρὸς τῷ μηδὲν ἐργάζεσθαι καὶ
[10, 20]	Συγχωρῶ, ἔφη, ὦ Διόγενες· ἀλλὰ	καταδύεις	τὸν ἥλιον περὶ πάντων ἐπερωτῶν.
[10, 21]	ἄμεινον, εἶπεν, ἀκούοντα ὧν χρὴ	καταδῦσαι	τὸν ἥλιον ἢ βαδίζοντα μάτην;
[10, 13]	τοῦ διακονοῦντος, ἔχοντες δὲ οὗ	καταφρονοῦσιν·	ὅπου δ´ ἂν αὐτοὶ {μὴ}
[10, 26]	ἐν πέδαις ἐδέθη καὶ ὀλίγου	κατεκαύθη	ζῶν. ἢ σὺ οἴει φρονιμώτερος
[10, 13]	εἰμι καὶ εἰ μὴ συμφέροι	κεκτῆσθαι	τὸν οἰκέτην, ἀποδώσομαι αὐτόν. Ἔπειτα,
[10, 22]	Οὔκουν δῆλον ὅτι ὁ θεὸς	κελεύει	πᾶσιν ὡς οὐκ εἰδόσιν αὑτούς;
[10, 28]	εἰδώς, καὶ μὴ τοῦ θεοῦ	κελεύοντος	κατὰ τρόπον γράψεις καὶ ἀναγνώσῃ.
[10, 1]	τοῦ συμβουλεῦσαι, καὶ τὰ μὲν	κελεύουσι,	τὰ δὲ ἀπαγορεύουσιν, οὕτως ἀνέκρινεν
[10, 28]	γὰρ δὴ ὅρα, ἐάν σε	κελεύσῃ	γράφειν καὶ ἀναγιγνώσκειν ὀρθῶς μὴ
[10, 6]	γυναικῶν. ~ἆρα οὖν οὐ μέγα	κέρδος,	ὅτῳ ἂν συμβῇ ἀπαλλαγῆναι κακοῦ
[10, 13]	τῶν πατέρων εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς	κήδεσθαι	μανθάνοντες. Ἀλλ´, ὦ Διόγενες, πένης
[10, 14]	τούτοις, ἐάν τις ἱμάτιον ἀποδῶται	κίβδηλον	ἢ σκεῦος ἢ κτῆνος νοσοῦν
[10, 19]	σκεύεσιν ὁ αὐτὸς λόγος; ἀλλὰ	κιθάρᾳ	χρήσαιτο ἂν ὁ ἄμουσος, ἢ
[10, 19]	τῷ μηδὲν ἐργάζεσθαι καὶ τὴν	κιθάραν	διαφθείρων καὶ ἀπορρηγνὺς τοὺς φθόγγους;
[10, 2]	ἧττον χαλεπὸν καὶ ἐλάττονα ἔχειν	κίνδυνον	τοῖς οὐ δυναμένοις χρήσασθαι ὀρθῶς;
[10, 1]	ΟΙΚΕΤΩΝ. ~Ἀπιών ποτε Διογένης ἐκ	Κορίνθου	Ἀθήναζε συνέβαλε κατὰ τὴν ὁδὸν
[10, 2]	ἐμοῦ πορευόμενος ἀπέδρα, νῦν ἐπὶ	Κορίνθου	ἄπειμι· ἴσως γὰρ ἂν εὕροιμι
[10, 26]	εἴη. καὶ τοίνυν τὰ περὶ	Κροῖσον	ἀκήκοας τὸν Λυδόν, ὃς ἡγούμενος
[10, 26]	ἢ σὺ οἴει φρονιμώτερος εἶναι	Κροίσου,	ἀνδρὸς οὕτω πλουσίου καὶ τοσούτων
[10, 29]	καὶ μετὰ ταῦτα, δέον ἴσως	κρύπτειν	τοῦτο ἢ ποιῆσαι νόμιμον τοῖς
[10, 14]	ἀποδῶται κίβδηλον ἢ σκεῦος ἢ	κτῆνος	νοσοῦν τε καὶ ἄχρηστον, ἀνάγκη
[10, 14]	ποτε τὸ ἀργύριον ὠφελεῖ τοὺς	κτησαμένους,	ἀλλὰ πολλῷ πλείονας βλάβας καὶ
[10, 15]	ἀνόητοι ὄντες. ~οὐκ ἐκεῖνο πρότερον	κτήσασθαι	σπουδάσεις ᾧ δυνήσῃ ὑπὸ παντὸς
[10, 20]	ἐπιχειρῇ πηδαλίῳ χρῆσθαι οὐκ ἐπιστάμενος	κυβερνᾶν,	ἔστιν ὅπως οὐκ ἂν τάχιστα
[10, 23]	ἐκείνοις Ξάνθον καλεῖσθαι, καὶ τὴν	κύμινδιν	τὸ ὄρνεον χαλκίδα, καὶ τόπον
[10, 4]	ἐλεύθεροι ἐάν τε δοῦλοι; καίτοι	κύνα	μὲν οὐδεὶς κακὸν ἡγούμενος ζητεῖ
[10, 30]	ἀγανακτοῦσιν ἐπὶ τούτοις οὐδὲ οἱ	κύνες	οὐδὲ τῶν ὄνων οὐδείς, οὐδὲ
[10, 5]	~καὶ πότερον οἴει πλείους ὑπὸ	κυνῶν	βλαβῆναι πονηρῶν ἢ ὑπ´ ἀνθρώπων;
[10, 18]	~Τί δέ; ὅστις ἀγνοεῖ χρῆσιν	κυνῶν,	δυνατὸς ἂν εἴη χρῆσθαι; ἢ
[10, 18]	πρόσεστι. καὶ οὐ μόνον περὶ	κυνῶν	καὶ ἵππων ἔχει οὕτως, ἀλλὰ
[10, 5]	ὑπ´ ἀνθρώπων; ὑπὸ μέν γε	κυνῶν	φαύλων ἕνα τὸν Ἀκταίωνά φασιν
[10, 18]	Οὐ γάρ. Οὔκουν καὶ ὁ	κυσὶ	πειρώμενος χρῆσθαι ἄνευ τοῦ ἐπίστασθαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/11/2007