HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Diogène (discours 10; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ς  =  53 formes différentes pour 80 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Discours, Par.
[10, 22]   ἐν Δελφοῖς γράμμα τὸ Γνῶθι  σαυτόν;   Ἔγωγε. Οὔκουν δῆλον ὅτι
[10, 12]   δὲ δυσί· καὶ νῦν μὲν  σαυτὸν   νοσηλεύσεις, ἐὰν ἄρα συμβῇ τις
[10, 10]   ὅμοιον τοῖς ἰούλοις· οἶμαι γάρ  σε   εἰδέναι· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι μυρίους
[10, 12]   τὰ δὲ αὐτὴ τρυφῶσα, ἐνοχλεῖν  σε   ἔμελλεν· νῦν δὲ ἧττον μὲν
[10, 12]   τότε μὲν οὐκ ἂν ἠξίου  σε   θεραπεύειν, ὁρῶσα οἰκέτην ἔνδον τρεφόμενον,
[10, 28]   καὶ γὰρ δὴ ὅρα, ἐάν  σε   κελεύσῃ γράφειν καὶ ἀναγιγνώσκειν ὀρθῶς
[10, 28]   μαντεύσῃ. ~ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαί  σε   μηδὲν δεήσεσθαι μαντείας νοῦν ἔχοντα.
[10, 4]   ὤν. ~Ἔπειτα ἐκεῖνος μέν, ἔφη,  σὲ   πονηρὸν ἡγούμενος ἔφυγεν, ἵνα μὴ
[10, 12]   ἐργάσηται. πάντα δὴ ταῦτα δεῖ  σε   σκοπεῖν. γυναῖκα τοίνυν εἰ ἔχεις,
[10, 14]   ἐὰν δριμυτέρου τύχῃς κατὰ  σὲ   τοῦ ἀποδιδομένου· τυχὸν δὲ εἰς
[10, 22]   γιγνώσκεις αὑτόν; Οὔ μοι δοκῶ.  Σεαυτὸν   δὲ ἀγνοῶν ἄνθρωπον ἀγνοεῖς, ἄνθρωπον
[10, 27]   φυλάξῃ, καὶ πρότερον προθυμήσῃ γνῶναι  σεαυτόν,   ἔπειτα φρονήσας, ἐὰν δοκῇ σοι,
[10, 28]   νοῦν δὲ ἔχων γνώσῃ ἀπὸ  σεαυτοῦ   ὅ, τι σοι πρακτέον ἐστὶ
[10, 23]   Τρῶες ἐκάλουν Βατίειαν, τοὺς θεοὺς  σῆμα   Μυρίνης ὀνομάζειν. ὅθεν δὴ καὶ
[10, 23]   τὸν ποταμὸν τὸν ἐν Τροίᾳ  Σκάμανδρον   παρ´ ἐκείνοις Ξάνθον καλεῖσθαι, καὶ
[10, 19]   Τί δέ; οὐκ ἐπὶ τοῖς  σκεύεσιν   αὐτὸς λόγος; ἀλλὰ κιθάρᾳ
[10, 14]   τις ἱμάτιον ἀποδῶται κίβδηλον  σκεῦος   κτῆνος νοσοῦν τε καὶ
[10, 12]   πάντα δὴ ταῦτα δεῖ σε  σκοπεῖν.   γυναῖκα τοίνυν εἰ ἔχεις, τότε
[10, 17]   οὐκ ἐᾷς; Ἐγὼ γὰρ ἀπαγορεύω  σοι   θεῷ χρῆσθαι, εἰ δύνασαι; οὐ
[10, 28]   ἄλλο ὁτιοῦν πράττειν, ἐὰν συμβουλεύσῃ  σοι   μὴ ἐπισταμένῳ, οὐχ οἷός τε
[10, 28]   ἑκάστην τὸν Ἀπόλλω ἐνοχλῇς καὶ  σοὶ   μόνῳ σχολάζῃ. νοῦν δὲ ἔχων
[10, 21]   τῶν μειζόνων. οὖν δοκεῖ  σοι   ὁμοία εἶναι ὄνου χρῆσις
[10, 17]   ἔστιν ἔμπειρος ἵππων χρήσεως, δοκεῖ  σοι   οὗτος χρῆσθαι ἂν ἵπποις; Οὐκ
[10, 14]   αὐτὸ ἀπολαμβάνειν, ὥστε οὐδὲν ἔσται  σοι   πλέον. εἰ δὲ καὶ δυνήσῃ
[10, 28]   γνώσῃ ἀπὸ σεαυτοῦ ὅ, τι  σοι   πρακτέον ἐστὶ καὶ ὅπως. ~ὃ
[10, 27]   σεαυτόν, ἔπειτα φρονήσας, ἐὰν δοκῇ  σοι,   τότε ἤδη μαντεύσῃ. ~ἐγὼ μὲν
[10, 2]   ἀνδραπόδῳ χρήσασθαι; οὐ δοκεῖ  σοι   τοῦτο ἐκείνου ἧττον χαλεπὸν καὶ
[10, 26]   καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχοντος καὶ  Σόλωνι   συγγενομένου καὶ ἄλλοις παμπόλλοις σοφισταῖς;
[10, 7]   ἀνθρώπους. οὐκοῦν ὀρθῶς συνῆκεν ὑπὸ  σοῦ   διαφθειρόμενος, καὶ ἀπέδρα δικαίως, ἵν´
[10, 12]   μὲν αὐτὴ ἀργήσει, μᾶλλον δὲ  σοῦ   ἐπιμελήσεται. ~καὶ μὴν ὅπου οἰκέτης
[10, 4]   ἔφυγεν, ἵνα μὴ βλάπτηται ὑπὸ  σοῦ,   σὺ δὲ ἐκεῖνον πονηρὸν εἶναι
[10, 26]   Σόλωνι συγγενομένου καὶ ἄλλοις παμπόλλοις  σοφισταῖς;   ~τὸν δὲ Ὀρέστην καὶ αὐτὸν
[10, 31]   καὶ ἔστι τοιοῦτον τὸ τῶν  σοφιστῶν   γένος.
[10, 31]   γὰρ ἂν ἀμαθεῖς ὄντες πεισθῶσι  σοφοὶ   εἶναι, οὗτοι πολύ εἰσιν ἀθλιώτεροι
[10, 31]   αὑτῶν ἀνοίας, τὸν δὲ Οἰδίποδα,  σοφώτατον   ἡγησάμενον αὑτὸν εἶναι καὶ διαπεφευγέναι
[10, 2]   Διογένης εἶπεν, ὥσπερ εἰώθει,  σπουδάσας,   Ἔπειτα, καταγέλαστε, ἐπιχειρεῖς θεῷ χρῆσθαι,
[10, 15]   ὄντες. ~οὐκ ἐκεῖνο πρότερον κτήσασθαι  σπουδάσεις   δυνήσῃ ὑπὸ παντὸς ὠφελεῖσθαι
[10, 5]   ὑπὸ οἰκετῶν, οἱ δὲ ὑπὸ  στρατιωτῶν   καὶ δορυφόρων, οἱ δὲ ὑπὸ
[10, 22]   γὰρ οὔ; Οὐκ ἄρα οὐδὲ  σὺ   γιγνώσκεις αὑτόν; Οὔ μοι δοκῶ.
[10, 4]   ἵνα μὴ βλάπτηται ὑπὸ σοῦ,  σὺ   δὲ ἐκεῖνον πονηρὸν εἶναι λέγων
[10, 12]   ἀλλὰ πολὺ ἔλαττον καὶ δυσχερέστερον.  ~σὺ   δέ, ἔφη, νῦν μὲν ἑνὶ
[10, 7]   καὶ ἐσθίων χείρων ἀεὶ γίγνηται.  σὺ   δὲ ἴσως οἴει μικρὸν ἀδίκημα
[10, 24]   Ἀσσύρια τοὺς ἀγνοοῦντας ἐξαπατῶσι—  σὺ   δὲ οὐ δέδοικας μὴ ἄλλα
[10, 15]   πλοῖον οἰκίαν; οἷς  σὺ   δουλεύσεις καὶ λυπήσῃ δι´ αὐτὰ
[10, 22]   Εἷς ἄρα τῶν πάντων καὶ  σὺ   εἴης ἄν; Πῶς γὰρ οὔ;
[10, 30]   πλανᾶσθαι. καὶ ὃς ἀκούσας ἔφη,  Σὺ   μέν, Διόγενες, ἀναισθητότατον ἁπάντων
[10, 26]   καὶ ὀλίγου κατεκαύθη ζῶν.  σὺ   οἴει φρονιμώτερος εἶναι Κροίσου, ἀνδρὸς
[10, 27]   οὐχ αὑτούς, ἀλλ´ ἐκεῖνον αἰτιῶνται.  σὺ   οὖν, ἐάν μοι πεισθῇς, φυλάξῃ,
[10, 26]   τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχοντος καὶ Σόλωνι  συγγενομένου   καὶ ἄλλοις παμπόλλοις σοφισταῖς; ~τὸν
[10, 20]   ὅπλα μόνον, ἀλλὰ καὶ αὑτούς;  Συγχωρῶ,   ἔφη, Διόγενες· ἀλλὰ καταδύεις
[10, 29]   ἦλθε μαντευσόμενος, τῷ δὲ Τειρεσίᾳ  συμβαλὼν   μεγάλα κακὰ ἀπέλαυσε τῆς ἐκείνου
[10, 6]   οὐ μέγα κέρδος, ὅτῳ ἂν  συμβῇ   ἀπαλλαγῆναι κακοῦ ἀνδρός, ἀλλὰ δεῖ
[10, 12]   μὲν σαυτὸν νοσηλεύσεις, ἐὰν ἄρα  συμβῇ   τις ἀσθένεια, τότε δὲ ἀνάγκη
[10, 1]   τι μέλλουσι ποιεῖν ἕνεκα τοῦ  συμβουλεῦσαι,   καὶ τὰ μὲν κελεύουσι, τὰ
[10, 27]   καὶ μεμφόμενον, ὁπότε μαίνοιτο, ὡς  συμβουλεύσαντος   ἐκείνου τὴν μητέρα ἀποκτεῖναι. καί
[10, 28]   δὲ ἄλλο ὁτιοῦν πράττειν, ἐὰν  συμβουλεύσῃ   σοι μὴ ἐπισταμένῳ, οὐχ οἷός
[10, 11]   ὥστε ἀκούειν. ~πρὸς δὲ τούτοις  σύμμετρον   ἐποίησε τὴν γαστέρα, καὶ οὐ
[10, 20]   δόρατος χρῆσις ἀσπίδος  συμφέρει   τοῖς δειλοῖς καὶ ἀνεπιστήμοσιν, ἀλλ´
[10, 13]   {τέ} εἰμι καὶ εἰ μὴ  συμφέροι   κεκτῆσθαι τὸν οἰκέτην, ἀποδώσομαι αὐτόν.
[10, 1]   ποτε Διογένης ἐκ Κορίνθου Ἀθήναζε  συνέβαλε   κατὰ τὴν ὁδὸν ἑνὶ τῶν
[10, 29]   ἔγνω γὰρ ὅτι τῇ μητρὶ  συνεγένετο   καὶ παῖδές εἰσιν αὐτῷ ἐξ
[10, 30]   οὐκ εὐτυχῆ μὲν γενέσθαι ἄνθρωπον,  συνετὸν   δὲ πάντων μάλιστα· ~μόνον γοῦν
[10, 7]   τοὺς ἀνοήτους ἀνθρώπους. οὐκοῦν ὀρθῶς  συνῆκεν   ὑπὸ σοῦ διαφθειρόμενος, καὶ ἀπέδρα
[10, 20]   καὶ τοὺς αὐλοὺς ἂν προσέτι  συντρίψειεν;   ὃς δ´ ἂν ἐπιχειρῇ πηδαλίῳ
[10, 19]   καὶ ἀπὸ ὄνων καὶ ἀπὸ  συῶν   καὶ ἀπὸ χηνῶν καὶ ἀπὸ
[10, 31]   αὑτὸν εἶναι καὶ διαπεφευγέναι τὴν  Σφίγγα   καὶ πείσαντα τοὺς ἄλλους Θηβαίους
[10, 8]   λυθῇ, πάλιν ἐπιδεῖς τε καὶ  σφίγγεις   τὸν πόδα; καὶ γὰρ δὴ
[10, 31]   αὐτὸν λῦσαι τὸ αἴνιγμα τῆς  Σφιγγός.   καὶ Διογένης γελάσας, Μὴ
[10, 31]   ἤκουσά του λέγοντος ὅτι  Σφὶγξ   ἀμαθία ἐστίν. ταύτην οὖν
[10, 31]   ἄνθρωπον αὐτὸν ἐκέλευσε γνῶναι  Σφίγξ;   δὲ ἄνθρωπον μὲν
[10, 21]   μάτην; ὁμοίως δ´ ἐπὶ πάντων  σχεδὸν   ὅσων ἄπεστιν ἐμπειρία τοῦ χρῆσθαι
[10, 28]   Ἀπόλλω ἐνοχλῇς καὶ σοὶ μόνῳ  σχολάζῃ.   νοῦν δὲ ἔχων γνώσῃ ἀπὸ
[10, 7]   ἐργάζηται δῆλον ὅτι καὶ μὴ  σχολάζων   τε καὶ καθεύδων καὶ ἐσθίων
[10, 7]   γὰρ ἀργία καὶ τὸ  σχολὴν   ἄγειν ἀπόλλυσι πάντων μάλιστα τοὺς
[10, 9]   ὁπόταν δοκῇ αὐτοῖς, οὔτε μένοντες  σχολὴν   ἄγουσι. ~τὸ δὲ πάντων γελοιότατον·
[10, 31]   εἴποι πλέον τοῦ ὀνόματος, ὅτι  Σωκράτης.   ἐγὼ δὲ ἤκουσά του λέγοντος
[10, 31]   εἴ τις ἐρωτηθεὶς τί ἐστι  Σωκράτης,   δὲ μηδὲν εἴποι πλέον
[10, 10]   ἑρπετῶν. οὐκ οἶσθα ὅτι τὸ  σῶμα   φύσις ἑκάστῳ ἐποίησεν ἱκανὸν
[10, 6]   καὶ ἐβούλετο ἀναλαβεῖν εἰς τὸ  σῶμα;   καὶ ἄνθρωπος εἶπεν, Ταῦτα
[10, 10]   ὥστε ἐργάζεσθαι καὶ τοῦ ἄλλου  σώματος   ἐπιμελεῖσθαι, ὀφθαλμοὺς δέ, ὥστε ὁρᾶν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/11/2007