Discours, Par. |
[10, 17] |
οὐ
τοῦτο
ἔφην,
ἀλλ´
ὅτι
|
χαλεπόν |
ἐστι,
μᾶλλον
δὲ
ἀδύνατον,
χρῆσθαι |
[10, 6] |
ὀρθῶς
εἶπας,
ὦ
Διόγενες·
ἀλλὰ
|
χαλεπόν |
ἐστιν
ἀδικηθέντα
μὴ
τιμωρήσασθαι.
ἐκεῖνος |
[10, 2] |
δοκεῖ
σοι
τοῦτο
ἐκείνου
ἧττον
|
χαλεπὸν |
καὶ
ἐλάττονα
ἔχειν
κίνδυνον
τοῖς |
[10, 27] |
τοι
μὴ
νόμιζε
τὸν
Ἀπόλλωνα
|
χαλεπόν |
τι
ἢ
αἰσχρὸν
προστάξαι
τοῖς |
[10, 21] |
ὅσων
ἄπεστιν
ἐμπειρία
τοῦ
χρῆσθαι
|
χαλεπὸν |
τὸ
προθυμεῖσθαι,
μείζω
δὲ
τὴν
|
[10, 22] |
ὃ
τῷ
παντὶ
μεῖζον
καὶ
|
χαλεπώτερον |
ἐκείνου
ὁμολογοῦμεν
εἶναι.
~τί
δέ; |
[10, 23] |
καὶ
τὴν
κύμινδιν
τὸ
ὄρνεον
|
χαλκίδα, |
καὶ
τόπον
τινὰ
πρὸ
τῆς |
[10, 11] |
καὶ
ὑγιέστατον.
ὥσπερ
οὖν
ἡ
|
χεὶρ
|
ἀσθενεστέρα
ἐστὶν
ἡ
πλείονας
δακτύλους |
[10, 10] |
θεραπείαν;
πόδας
μέν,
ὥστε
ἀπιέναι,
|
χεῖρας |
δέ,
ὥστε
ἐργάζεσθαι
καὶ
τοῦ |
[10, 16] |
ὅσον
πλεῖστον
δύναται,
καίτοι
οὔτε
|
χεῖρας |
ἔχοντα
οὔτε
ἀνθρώπου
διάνοιαν;
ἀλλ´ |
[10, 11] |
ὅταν
πολλοὶ
πόδες
καὶ
πολλαὶ
|
χεῖρες |
καὶ
πολλαὶ
γαστέρες
ἀνθρώπῳ
τινὶ |
[10, 7] |
τε
καὶ
καθεύδων
καὶ
ἐσθίων
|
χείρων |
ἀεὶ
γίγνηται.
σὺ
δὲ
ἴσως |
[10, 19] |
καὶ
ἀπὸ
συῶν
καὶ
ἀπὸ
|
χηνῶν |
καὶ
ἀπὸ
ἄλλου
ζῴου
παντός; |
[10, 21] |
πότερον
ἄμεινον,
εἶπεν,
ἀκούοντα
ὧν
|
χρὴ |
καταδῦσαι
τὸν
ἥλιον
ἢ
βαδίζοντα |
[10, 4] |
ἐπιστέλλοντες
καὶ
αὐτοὶ
ἀποδημοῦντες
καὶ
|
χρήματα |
ἀναλίσκοντες,
ὅπως
λάβωσιν
αὐτόν.
~καὶ |
[10, 19] |
ὁ
αὐτὸς
λόγος;
ἀλλὰ
κιθάρᾳ
|
χρήσαιτο |
ἂν
ὁ
ἄμουσος,
ἢ
ἐπιχειρῶν |
[10, 2] |
θεῷ
χρῆσθαι,
οὐ
δυνάμενος
ἀνδραπόδῳ
|
χρήσασθαι; |
ἢ
οὐ
δοκεῖ
σοι
τοῦτο |
[10, 2] |
ἔχειν
κίνδυνον
τοῖς
οὐ
δυναμένοις
|
χρήσασθαι |
ὀρθῶς;
τί
δὲ
καὶ
βουλόμενος, |
[10, 18] |
Εἰκός
γε.
Οὐκ
ἄρα
οὐδὲ
|
χρήσεται |
αὐτοῖς,
ἐπεὶ
οὐκ
ἔστι
χρῆσις |
[10, 17] |
ὅστις
οὐκ
ἔστιν
ἔμπειρος
ἵππων
|
χρήσεως, |
δοκεῖ
σοι
οὗτος
χρῆσθαι
ἂν |
[10, 20] |
ἀποβάλοιεν
τῇ
τοιαύτῃ
πείρᾳ
τῆς
|
χρήσεως |
οὐ
τὰ
ὅπλα
μόνον,
ἀλλὰ |
[10, 14] |
τυχὸν
δὲ
εἰς
ἄλλο
τι
|
χρήσῃ |
λαβὼν
ἀφ´
οὗ
βλαβήσῃ.
οὐ |
[10, 21] |
γὰρ
ἄνθρωπον
ἀγνοῶν
ἀδύνατος
ἀνθρώπῳ
|
χρῆσθαι. |
Ἀδύνατος
γάρ.
~Ὁ
δὴ
αὑτὸν |
[10, 22] |
οὐ
δυνατὸς
εἶ,
ἀνθρώπῳ
δὲ
|
χρῆσθαι |
ἀδύνατος
ὢν
θεῷ
ἐπιχειρεῖς,
ὃ
|
[10, 17] |
ἵππων
χρήσεως,
δοκεῖ
σοι
οὗτος
|
χρῆσθαι |
ἂν
ἵπποις;
Οὐκ
ἔμοιγε.
Εἰ |
[10, 18] |
Οὔκουν
καὶ
ὁ
κυσὶ
πειρώμενος
|
χρῆσθαι
|
ἄνευ
τοῦ
ἐπίστασθαι
ζημιώσεται
ἀπ´ |
[10, 22] |
ἀγνοεῖς,
ἄνθρωπον
δὲ
οὐκ
εἰδὼς
|
χρῆσθαι |
ἀνθρώπῳ
οὐ
δυνατὸς
εἶ,
ἀνθρώπῳ |
[10, 22] |
ἀγνοῶν
οὐκ
ἂν
ἔχοι
αὑτῷ
|
χρῆσθαι; |
Δοκεῖ
μοι.
Ἤδη
οὖν
ἀκήκοας |
[10, 11] |
περιττός,
καὶ
μηδὲ
τοῖς
ἄλλοις
|
χρῆσθαι |
δύναται
κατὰ
τρόπον,
οὕτως
ὅταν |
[10, 21] |
Διόγενες.
Ἔστιν
οὖν
ὃς
αὑτῷ
|
χρῆσθαι |
δύναται,
οὐ
γιγνώσκων
αὑτόν;
Καὶ |
[10, 17] |
Ἐγὼ
γὰρ
ἀπαγορεύω
σοι
θεῷ
|
χρῆσθαι, |
εἰ
δύνασαι;
οὐ
τοῦτο
ἔφην, |
[10, 17] |
χαλεπόν
ἐστι,
μᾶλλον
δὲ
ἀδύνατον,
|
χρῆσθαι |
ἢ
θεῷ
ἢ
ἀνθρώπῳ
ἢ |
[10, 18] |
χρῆσιν
κυνῶν,
δυνατὸς
ἂν
εἴη
|
χρῆσθαι; |
ἢ
οὐ
τό
τινι
χρῆσθαι |
[10, 20] |
αὐλοῖς
οὐκ
ὢν
αὐλητικὸς
ἐθέλοι
|
χρῆσθαι |
καὶ
παριὼν
εἰς
τὰ
θέατρα |
[10, 15] |
καὶ
πᾶσι
τοῖς
αὑτοῦ
πράγμασι
|
χρῆσθαι |
καλῶς,
ἀλλὰ
πρὸ
τοῦ
φρονῆσαι |
[10, 25] |
ἀδύνατος
ὢν
ἐπεχείρησε
τῷ
Ἀπόλλωνι
|
χρῆσθαι. |
μὴ
γὰρ
ταῦτα
ἀκούσας
τὸν |
[10, 2] |
σπουδάσας,
Ἔπειτα,
καταγέλαστε,
ἐπιχειρεῖς
θεῷ
|
χρῆσθαι, |
οὐ
δυνάμενος
ἀνδραπόδῳ
χρήσασθαι;
ἢ |
[10, 17] |
τῷ
θεῷ
διὰ
τί
με
|
χρῆσθαι |
οὐκ
ἐᾷς;
Ἐγὼ
γὰρ
ἀπαγορεύω |
[10, 20] |
ὃς
δ´
ἂν
ἐπιχειρῇ
πηδαλίῳ
|
χρῆσθαι |
οὐκ
ἐπιστάμενος
κυβερνᾶν,
ἔστιν
ὅπως |
[10, 18] |
ἄν,
οὐδὲ
ὄνῳ
ἢ
προβάτῳ
|
χρῆσθαι |
πάρεστι
τοῖς
ἀπείροις.
~ἢ
οὐκ |
[10, 27] |
ἐρωτῶσιν
αὐτόν.
ἀλλ´
ὅπερ
εἶπον,
|
χρῆσθαι |
τῷ
θεῷ
ἀδύνατοι
ὄντες,
ἔπειτα
|
[10, 21] |
σχεδὸν
ὅσων
ἄπεστιν
ἐμπειρία
τοῦ
|
χρῆσθαι |
χαλεπὸν
τὸ
προθυμεῖσθαι,
μείζω
δὲ |
[10, 18] |
χρῆσθαι;
ἢ
οὐ
τό
τινι
|
χρῆσθαι |
ὠφελεῖσθαί
ἐστιν
ἀπ´
ἐκείνου;
Δοκεῖ |
[10, 18] |
Ἀληθῆ.
~Τί
δέ;
ὅστις
ἀγνοεῖ
|
χρῆσιν |
κυνῶν,
δυνατὸς
ἂν
εἴη
χρῆσθαι; |
[10, 20] |
ἐμπλέοντας;
τί
δέ;
ἡ
δόρατος
|
χρῆσις |
ἢ
ἀσπίδος
συμφέρει
τοῖς
δειλοῖς |
[10, 18] |
χρήσεται
αὐτοῖς,
ἐπεὶ
οὐκ
ἔστι
|
χρῆσις |
ὅπου
ζημία
πρόσεστι.
καὶ
οὐ
|
[10, 21] |
σοι
ὁμοία
εἶναι
ἡ
ὄνου
|
χρῆσις |
τῇ
ἵππου;
Πόθεν;
Τί
δέ; |
[10, 23] |
δὴ
καὶ
ἀσαφῆ
τὰ
τῶν
|
χρησμῶν |
ἐστιν
καὶ
πολλοὺς
ἤδη
ἐξηπάτηκεν. |
[10, 2] |
πορεύομαι
εἰς
Δελφοὺς
τῷ
θεῷ
|
χρησόμενος. |
μέλλων
δὲ
διὰ
Βοιωτῶν
ἰέναι, |
[10, 18] |
ἄρα
τῶν
βλαπτομένων
ἀπό
τινος
|
χρῆται |
ἐκείνῳ
ὑφ´
οὗ
βλάπτεται;
Οὐ |
[10, 16] |
καὶ
πλέον
ἰσχύει
καὶ
ζῇ
|
χρόνον |
ἕκαστον
αὐτῶν
ὅσον
πλεῖστον
δύναται, |
[10, 24] |
φασι
Λάϊον
ἐκεῖνον,
τὸν
γενόμενον
|
Χρυσίππου |
ἐραστήν,
ὃς
ἀφικόμενος
εἰς
Δελφοὺς |
[10, 4] |
εἰσι
τοῖς
ἔχουσι
καὶ
τοῖς
|
χρωμένοις, |
ἐάν
τε
Φρύγες
ὦσιν
ἐάν |
[10, 8] |
τῶν
φαύλως
ὑποδεδεμένων,
οὕτως
πολλοὶ
|
χωρὶς |
οἰκετῶν
ῥᾷον
ζῶσι
καὶ
ἀλυπότερον |