Discours, Par. |
[10, 0] |
~ΔΙΟΓΕΝΗΣ
|
Η |
ΠΕΡΙ
ΟΙΚΕΤΩΝ.
~Ἀπιών
ποτε
Διογένης |
[10, 17] |
κακὸν
ἄν
τι
ἀπολαῦσαι
πρότερον
|
ἢ
|
ἀγαθόν;
Ἀληθῆ.
~Τί
δέ;
ὅστις |
[10, 27] |
νόμιζε
τὸν
Ἀπόλλωνα
χαλεπόν
τι
|
ἢ |
αἰσχρὸν
προστάξαι
τοῖς
ἐρωτῶσιν
αὐτόν. |
[10, 15] |
φρονῆσαι
ζητήσεις
ἀργύριον
ἢ
γῆν
|
ἢ |
ἀνδράποδα
ἢ
ζεῦγος
ἢ
πλοῖον |
[10, 17] |
δὲ
ἀδύνατον,
χρῆσθαι
ἢ
θεῷ
|
ἢ
|
ἀνθρώπῳ
ἢ
αὐτὸν
αὑτῷ
μὴ |
[10, 20] |
τί
δέ;
ἡ
δόρατος
χρῆσις
|
ἢ |
ἀσπίδος
συμφέρει
τοῖς
δειλοῖς
καὶ |
[10, 24] |
Περσικὰ
εἰδότες
ῥήματα
ἢ
Μηδικὰ
|
ἢ |
Ἀσσύρια
τοὺς
ἀγνοοῦντας
ἐξαπατῶσι—
σὺ |
[10, 17] |
χρῆσθαι
ἢ
θεῷ
ἢ
ἀνθρώπῳ
|
ἢ |
αὐτὸν
αὑτῷ
μὴ
ἐπιστάμενον·
τὸ |
[10, 21] |
ὧν
χρὴ
καταδῦσαι
τὸν
ἥλιον
|
ἢ
|
βαδίζοντα
μάτην;
ὁμοίως
δ´
ἐπὶ |
[10, 13] |
τὸν
ἄνθρωπον,
πονηρὸν
αὐτῷ
ἀποδιδόμενος;
|
ἢ
|
γὰρ
οὐκ
ἐρεῖς
τἀληθὲς
ἢ |
[10, 15] |
πρὸ
τοῦ
φρονῆσαι
ζητήσεις
ἀργύριον
|
ἢ |
γῆν
ἢ
ἀνδράποδα
ἢ
ζεῦγος
|
[10, 19] |
Ἔγωγε.
Πότερον
δι´
ἄλλο
τι
|
ἢ |
διότι
ἀνάγκη
τοὺς
μὲν
ἀπείρους |
[10, 11] |
δεῖται
πλείονος
τροφῆς
ὁ
ἄνθρωπος
|
ἢ |
δυνατός
ἐστιν
αὑτῷ
πορίζειν,
ἀλλὰ |
[10, 23] |
δέ;
νομίζεις
τὸν
Ἀπόλλωνα
ἀττικίζειν
|
ἢ |
δωρίζειν;
ἢ
τὴν
αὐτὴν
εἶναι |
[10, 24] |
παῖδες.
ἔχρησεν
οὖν
μὴ
γεννᾶν,
|
ἢ
|
ἐκτιθέναι
γεννήσαντα.
~οὕτω
δὲ
ἀνόητος |
[10, 6] |
ὢν
ἔνδον
ἐτρέφετο,
οὐδὲν
ποιῶν
|
ἢ |
ἐμοὶ
ἀκολουθῶν.
~Ἔπειτα,
ἔφη,
οὐδὲν |
[10, 19] |
κιθάρᾳ
χρήσαιτο
ἂν
ὁ
ἄμουσος,
|
ἢ
|
ἐπιχειρῶν
οὐκ
ἂν
εἴη
καταγέλαστος, |
[10, 15] |
ἀργύριον
ἢ
γῆν
ἢ
ἀνδράποδα
|
ἢ |
ζεῦγος
ἢ
πλοῖον
ἢ
οἰκίαν; |
[10, 17] |
ἐστι,
μᾶλλον
δὲ
ἀδύνατον,
χρῆσθαι
|
ἢ |
θεῷ
ἢ
ἀνθρώπῳ
ἢ
αὐτὸν |
[10, 14] |
ὠνήσῃ
φαυλότερον,
ἐὰν
δριμυτέρου
τύχῃς
|
ἢ
|
κατὰ
σὲ
τοῦ
ἀποδιδομένου·
τυχὸν |
[10, 14] |
ἱμάτιον
ἀποδῶται
κίβδηλον
ἢ
σκεῦος
|
ἢ |
κτῆνος
νοσοῦν
τε
καὶ
ἄχρηστον, |
[10, 16] |
ὥσπερ
εἰ
λέγοις
ὅτι
δάκνοντα
|
ἢ |
λακτίζοντα
ἵππον
οὐκ
ἂν
ζητήσαιμι· |
[10, 16] |
περιτύχω,
προσέλθοιμ´
ἄν,
ὥστε
δηχθῆναι
|
ἢ |
λακτισθῆναι.
~Ταῦτα
μὲν
ἔασον·
ἀλλὰ |
[10, 24] |
ἢ
τρία
Περσικὰ
εἰδότες
ῥήματα
|
ἢ |
Μηδικὰ
ἢ
Ἀσσύρια
τοὺς
ἀγνοοῦντας |
[10, 15] |
ἀνδράποδα
ἢ
ζεῦγος
ἢ
πλοῖον
|
ἢ |
οἰκίαν;
οἷς
σὺ
δουλεύσεις
καὶ |
[10, 17] |
ἄνευ
τοῦ
ἐπίστασθαι
πάντων
βλαβερώτατον·
|
ἢ |
ὅστις
οὐκ
ἔστιν
ἔμπειρος
ἵππων |
[10, 2] |
χρῆσθαι,
οὐ
δυνάμενος
ἀνδραπόδῳ
χρήσασθαι;
|
ἢ |
οὐ
δοκεῖ
σοι
τοῦτο
ἐκείνου |
[10, 13] |
ἢ
γὰρ
οὐκ
ἐρεῖς
τἀληθὲς
|
ἢ |
οὐ
δυνήσῃ
ἀποδόσθαι
αὐτόν.
~πρὸς |
[10, 18] |
κυνῶν,
δυνατὸς
ἂν
εἴη
χρῆσθαι;
|
ἢ |
οὐ
τό
τινι
χρῆσθαι
ὠφελεῖσθαί |
[10, 2] |
βουλόμενος,
εἶπε,
ζητεῖς
τὸν
παῖδα;
|
ἢ |
οὐκ
ἦν
πονηρός;
~Πάντων
γε, |
[10, 19] |
προβάτῳ
χρῆσθαι
πάρεστι
τοῖς
ἀπείροις.
|
~ἢ |
οὐκ
οἶσθα
τοὺς
μέν
τινας |
[10, 4] |
ὅτι
βλάπτεσθαι
ὑπ´
αὐτοῦ
βουλόμενος;
|
ἢ |
οὐχ
οἱ
κακοὶ
ἄνθρωποι
βλαβεροί |
[10, 15] |
γῆν
ἢ
ἀνδράποδα
ἢ
ζεῦγος
|
ἢ |
πλοῖον
ἢ
οἰκίαν;
οἷς
σὺ |
[10, 29] |
ταῦτα,
δέον
ἴσως
κρύπτειν
τοῦτο
|
ἢ |
ποιῆσαι
νόμιμον
τοῖς
Θηβαίοις,
πρῶτον |
[10, 18] |
μᾶλλον
θαυμάσαις
ἄν,
οὐδὲ
ὄνῳ
|
ἢ |
προβάτῳ
χρῆσθαι
πάρεστι
τοῖς
ἀπείροις. |
[10, 14] |
ἐάν
τις
ἱμάτιον
ἀποδῶται
κίβδηλον
|
ἢ |
σκεῦος
ἢ
κτῆνος
νοσοῦν
τε |
[10, 26] |
ἐδέθη
καὶ
ὀλίγου
κατεκαύθη
ζῶν.
|
ἢ |
σὺ
οἴει
φρονιμώτερος
εἶναι
Κροίσου, |
[10, 23] |
τὸν
Ἀπόλλωνα
ἀττικίζειν
ἢ
δωρίζειν;
|
ἢ |
τὴν
αὐτὴν
εἶναι
διάλεκτον
ἀνθρώπων |
[10, 24] |
ὀλίγ´
ἄττα·
ὥσπερ
οἱ
δύο
|
ἢ |
τρία
Περσικὰ
εἰδότες
ῥήματα
ἢ |
[10, 5] |
πλείους
ὑπὸ
κυνῶν
βλαβῆναι
πονηρῶν
|
ἢ |
ὑπ´
ἀνθρώπων;
ὑπὸ
μέν
γε |
[10, 14] |
κακὰ
πεπόνθασιν
ἄνθρωποι
ὑπὸ
ἀργυρίου
|
ἢ |
ὑπὸ
πενίας,
ἄλλως
τε
καὶ |
[10, 21] |
γενέσθαι
εἰκὸς
ἀπὸ
τῶν
μειζόνων.
|
ἦ |
οὖν
δοκεῖ
σοι
ὁμοία
εἶναι |
[10, 31] |
του
λέγοντος
ὅτι
ἡ
Σφὶγξ
|
ἡ |
ἀμαθία
ἐστίν.
ταύτην
οὖν
καὶ |
[10, 21] |
τῇ
ἵππου;
Πόθεν;
Τί
δέ;
|
ἡ |
ἀνθρώπου
τῇ
θεοῦ;
Ἀλλ´
οὐδὲ |
[10, 7] |
τρέφων
καὶ
ποιῶν
ὅτι
κάκιστον;
|
ἡ |
γὰρ
ἀργία
καὶ
τὸ
σχολὴν |
[10, 20] |
καὶ
τοὺς
ἐμπλέοντας;
τί
δέ;
|
ἡ |
δόρατος
χρῆσις
ἢ
ἀσπίδος
συμφέρει |
[10, 21] |
οὖν
δοκεῖ
σοι
ὁμοία
εἶναι
|
ἡ |
ὄνου
χρῆσις
τῇ
ἵππου;
Πόθεν; |
[10, 11] |
οὖν
ἡ
χεὶρ
ἀσθενεστέρα
ἐστὶν
|
ἡ |
πλείονας
δακτύλους
ἔχουσα
τῶν
φύσει |
[10, 31] |
δὲ
ἤκουσά
του
λέγοντος
ὅτι
|
ἡ |
Σφὶγξ
ἡ
ἀμαθία
ἐστίν.
ταύτην |
[10, 31] |
ὅτι
ἄνθρωπον
αὐτὸν
ἐκέλευσε
γνῶναι
|
ἡ
|
Σφίγξ;
ὁ
δὲ
ἄνθρωπον
μὲν |
[10, 10] |
οὐκ
οἶσθα
ὅτι
τὸ
σῶμα
|
ἡ |
φύσις
ἑκάστῳ
ἐποίησεν
ἱκανὸν
εἶναι |
[10, 11] |
ἄριστον
καὶ
ὑγιέστατον.
ὥσπερ
οὖν
|
ἡ |
χεὶρ
ἀσθενεστέρα
ἐστὶν
ἡ
πλείονας |
[10, 29] |
μὲν
πᾶσιν
ἐποίησε
φανερόν,
ἔπειτα
|
ἠγανάκτει |
καὶ
ἐβόα
μεγάλα,
ὅτι
τῶν |
[10, 3] |
ἡγεῖτο
πονηρόν·
εἰ
γὰρ
ἀγαθὸν
|
ἡγεῖτο, |
οὐκ
ἄν
ποτε
ἀπέλιπεν.
Ἴσως, |
[10, 3] |
ἀδικούμενος,
πρὸς
δὲ
καὶ
γενόμενος
|
ἡγεῖτο |
πονηρόν·
εἰ
γὰρ
ἀγαθὸν
ἡγεῖτο, |
[10, 31] |
ἀνοίας,
τὸν
δὲ
Οἰδίποδα,
σοφώτατον
|
ἡγησάμενον |
αὑτὸν
εἶναι
καὶ
διαπεφευγέναι
τὴν |
[10, 9] |
τι
ὑπὸ
ἀκρατείας,
τὸ
δὲ
|
ἡγούμενα, |
εἴ
τι
πάθοι,
τοὺς
δεσπότας |
[10, 4] |
ἐκεῖνος
μέν,
ἔφη,
σὲ
πονηρὸν
|
ἡγούμενος |
ἔφυγεν,
ἵνα
μὴ
βλάπτηται
ὑπὸ |
[10, 4] |
καίτοι
κύνα
μὲν
οὐδεὶς
κακὸν
|
ἡγούμενος
|
ζητεῖ
ἀποδράντα,
οἱ
δὲ
καὶ |
[10, 26] |
Κροῖσον
ἀκήκοας
τὸν
Λυδόν,
ὃς
|
ἡγούμενος |
πείθεσθαι
τῷ
θεῷ
παντὸς
μᾶλλον |
[10, 23] |
τῶν
χρησμῶν
ἐστιν
καὶ
πολλοὺς
|
ἤδη |
ἐξηπάτηκεν.
~Ὁμήρῳ
μὲν
οὖν
ἀσφαλὲς |
[10, 27] |
φρονήσας,
ἐὰν
δοκῇ
σοι,
τότε
|
ἤδη |
μαντεύσῃ.
~ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οἶμαί |
[10, 22] |
ἔχοι
αὑτῷ
χρῆσθαι;
Δοκεῖ
μοι.
|
Ἤδη |
οὖν
ἀκήκοας
τὸ
ἐν
Δελφοῖς |
[10, 7] |
ἐμοὶ
ἀκολουθῶν.
~Ἔπειτα,
ἔφη,
οὐδὲν
|
ἠδίκεις |
αὐτὸν
ἀργὸν
ὄντα
καὶ
ἀμαθῆ |
[10, 16] |
ἀνθρώπων
ἀλυπότερον,
πρὸς
δὲ
καὶ
|
ἥδιον, |
καὶ
μᾶλλον
ὑγιαίνει
καὶ
πλέον |
[10, 31] |
ὀνόματος,
ὅτι
Σωκράτης.
ἐγὼ
δὲ
|
ἤκουσά |
του
λέγοντος
ὅτι
ἡ
Σφὶγξ
|
[10, 30] |
δὲ
τούτοις
ἐτύφλωσεν
αὑτόν·
ἔπειτα
|
ἠλᾶτο |
τετυφλωμένος,
ὥσπερ
οὐ
δυνάμενος
βλέπων |
[10, 29] |
ὅτι
εἰς
Δελφοὺς
μὲν
οὐκ
|
ἦλθε |
μαντευσόμενος,
τῷ
δὲ
Τειρεσίᾳ
συμβαλὼν |
[10, 21] |
ἀκούοντα
ὧν
χρὴ
καταδῦσαι
τὸν
|
ἥλιον |
ἢ
βαδίζοντα
μάτην;
ὁμοίως
δ´ |
[10, 20] |
ὦ
Διόγενες·
ἀλλὰ
καταδύεις
τὸν
|
ἥλιον |
περὶ
πάντων
ἐπερωτῶν.
~Καὶ
πότερον |
[10, 28] |
ἐπιστάμενος,
οὐδ´
ἂν
κατὰ
τὴν
|
ἡμέραν
|
ἑκάστην
τὸν
Ἀπόλλω
ἐνοχλῇς
καὶ |
[10, 24] |
ἐξηπάτηκεν.
~Ὁμήρῳ
μὲν
οὖν
ἀσφαλὲς
|
ἦν |
ἴσως
πορεύεσθαι
παρὰ
τὸν
Ἀπόλλω |
[10, 25] |
ἐκτιθέναι
γεννήσαντα.
~οὕτω
δὲ
ἀνόητος
|
ἦν |
ὁ
Λάϊος
ὥστε
ἀμφότερα
παρακοῦσαι |
[10, 2] |
ζητεῖς
τὸν
παῖδα;
ἢ
οὐκ
|
ἦν |
πονηρός;
~Πάντων
γε,
ἔφη,
μάλιστα· |
[10, 12] |
ἔχεις,
τότε
μὲν
οὐκ
ἂν
|
ἠξίου
|
σε
θεραπεύειν,
ὁρῶσα
οἰκέτην
ἔνδον |
[10, 24] |
ἐπισταμένῳ
τὰς
φωνάς,
εἴπερ
ἁπάσας
|
ἠπίστατο, |
ἀλλὰ
μὴ
ὀλίγ´
ἄττα·
ὥσπερ
|
[10, 1] |
ὁδὸν
ἑνὶ
τῶν
γνωρίμων,
καὶ
|
ἤρετο |
ποῖ
ἄπεισιν,
οὐχ
ὥσπερ
οἱ |
[10, 12] |
καὶ
νῦν
μὲν
ὅταν
αὐτὸς
|
ᾖς |
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ,
οὐ
φροντίζεις |
[10, 12] |
ἐνοχλεῖν
σε
ἔμελλεν·
νῦν
δὲ
|
ἧττον
|
μὲν
αὐτὴ
ἀργήσει,
μᾶλλον
δὲ |
[10, 2] |
οὐ
δοκεῖ
σοι
τοῦτο
ἐκείνου
|
ἧττον |
χαλεπὸν
καὶ
ἐλάττονα
ἔχειν
κίνδυνον |