Discours, Par. |
[10, 16] |
μὴ
ἀπὸ
τύχης
ἐμπέσῃ
μοι.
|
Ναὶ |
μὰ
Δία,
εἶπεν
ὁ
Διογένης, |
[10, 20] |
οὐκ
ἂν
τάχιστα
ἀνατρέψας
τὴν
|
ναῦν |
αὑτόν
τε
ἀπολέσειεν
καὶ
τοὺς |
[10, 27] |
μητέρα
ἀποκτεῖναι.
καί
τοι
μὴ
|
νόμιζε
|
τὸν
Ἀπόλλωνα
χαλεπόν
τι
ἢ |
[10, 23] |
ἐκείνου
ὁμολογοῦμεν
εἶναι.
~τί
δέ;
|
νομίζεις |
τὸν
Ἀπόλλωνα
ἀττικίζειν
ἢ
δωρίζειν; |
[10, 29] |
ἴσως
κρύπτειν
τοῦτο
ἢ
ποιῆσαι
|
νόμιμον |
τοῖς
Θηβαίοις,
πρῶτον
μὲν
πᾶσιν |
[10, 12] |
δυσί·
καὶ
νῦν
μὲν
σαυτὸν
|
νοσηλεύσεις, |
ἐὰν
ἄρα
συμβῇ
τις
ἀσθένεια, |
[10, 6] |
ἐπιδιώκειν;
ὥσπερ
εἴ
τις
ἀπαλλαγὲν
|
νόσημα |
ἐζήτει
καὶ
ἐβούλετο
ἀναλαβεῖν
εἰς |
[10, 9] |
καὶ
οὐ
προσέχειν
ἐν
ταῖς
|
νόσοις, |
τὸ
μέν
τι
ὑπὸ
ἀκρατείας, |
[10, 14] |
κίβδηλον
ἢ
σκεῦος
ἢ
κτῆνος
|
νοσοῦν |
τε
καὶ
ἄχρηστον,
ἀνάγκη
αὐτὸ |
[10, 12] |
τότε
δὲ
ἀνάγκη
θεραπεύειν
κἀκεῖνον
|
νοσοῦντα· |
καὶ
νῦν
μὲν
ὅταν
αὐτὸς
|
[10, 9] |
ἔχουσιν,
οἱ
μὲν
θεραπεύοντες
τοὺς
|
νοσοῦντας |
τῶν
οἰκετῶν
καὶ
δεόμενοι
ἰατρῶν |
[10, 28] |
ἐνοχλῇς
καὶ
σοὶ
μόνῳ
σχολάζῃ.
|
νοῦν |
δὲ
ἔχων
γνώσῃ
ἀπὸ
σεαυτοῦ |
[10, 28] |
οἶμαί
σε
μηδὲν
δεήσεσθαι
μαντείας
|
νοῦν |
ἔχοντα.
καὶ
γὰρ
δὴ
ὅρα, |
[10, 12] |
αὐτὴ
τρυφῶσα,
ἐνοχλεῖν
σε
ἔμελλεν·
|
νῦν |
δὲ
ἧττον
μὲν
αὐτὴ
ἀργήσει, |
[10, 2] |
ὁ
μετ´
ἐμοῦ
πορευόμενος
ἀπέδρα,
|
νῦν |
ἐπὶ
Κορίνθου
ἄπειμι·
ἴσως
γὰρ |
[10, 12] |
καὶ
δυσχερέστερον.
~σὺ
δέ,
ἔφη,
|
νῦν |
μὲν
ἑνὶ
ἀνθρώπῳ
ζητεῖς
τροφήν, |
[10, 12] |
ἀνάγκη
θεραπεύειν
κἀκεῖνον
νοσοῦντα·
καὶ
|
νῦν |
μὲν
ὅταν
αὐτὸς
ᾖς
ἐν |
[10, 12] |
τροφήν,
τότε
δὲ
δυσί·
καὶ
|
νῦν |
μὲν
σαυτὸν
νοσηλεύσεις,
ἐὰν
ἄρα |
[10, 31] |
πρότερον
διαφθεῖραι
τοὺς
Βοιωτοὺς
καὶ
|
νῦν, |
οὐδὲν
αὐτοὺς
ἐῶσαν
εἰδέναι,
ἅτε |