Livre, chapitre
[3, 8]	ὥσπερ ὁ Ἕκτωρ ὃν δέ	κ´	ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης πτώσσοντα νοήσω,
[3, 1]	πράττων μηδὲν συμβάλληται; ἃ δὲ	καθ´	αὑτὰ μὲν ἀκούσιά ἐστι, νῦν
[3, 1]	ἡ ἀρχὴ ἐν τῷ πράττοντι,	καθ´	αὑτὰ μὲν ἀκούσιά ἐστι, νῦν
[3, 5]	γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ καὶ	καθ´	αὑτάς, καὶ ὅτι ἐφ´ ἡμῖν
[3, 1]	ἀκούσια· οὐδεὶς γὰρ ἂν ἕλοιτο	καθ´	αὑτὸ τῶν τοιούτων οὐδέν. ἐπὶ
[3, 5]	τῶν ἕξεων δὲ τῆς ἀρχῆς,	καθ´	ἕκαστα δὲ ἡ πρόσθεσις οὐ
[3, 1]	γὰρ διαφοραί εἰσιν ἐν τοῖς	καθ´	ἕκαστα. εἰ δέ τις τὰ
[3, 12]	δ´ ἀκολάστῳ ἀνάπαλιν τὰ μὲν	καθ´	ἕκαστα ἑκούσια (ἐπιθυμοῦντι γὰρ καὶ
[3, 1]	ἀρχὴ ἐν αὐτῷ εἰδότι τὰ	καθ´	ἕκαστα ἐν οἷς ἡ πρᾶξις.
[3, 1]	διά γε ταύτην) ἀλλ´ ἡ	καθ´	ἕκαστα, ἐν οἷς καὶ περὶ
[3, 3]	τὰ τέλη· οὐδὲ δὴ τὰ	καθ´	ἕκαστα, οἷον εἰ ἄρτος τοῦτο
[3, 1]	αἱ γὰρ πράξεις ἐν τοῖς	καθ´	ἕκαστα, ταῦτα δ´ ἑκούσια. ποῖα
[3, 5]	τέλους κύριοί ἐσμεν, εἰδότες τὰ	καθ´	ἕκαστα, τῶν ἕξεων δὲ τῆς
[3, 4]	ἐν ἑκάστοις τἀληθὲς αὐτῷ φαίνεται.	καθ´	ἑκάστην γὰρ ἕξιν ἴδιά ἐστι
[3, 12]	ἑκούσιον ἡ δειλία εἶναι τοῖς	καθ´	ἕκαστον· αὐτὴ μὲν γὰρ ἄλυπος,
[3, 10]	(ἁφῇ. κοινοτάτη δὴ τῶν αἰσθήσεων	καθ´	ἣν ἡ ἀκολασία· καὶ δόξειεν
[3, 6]	ἀνδρεῖος. λέγομεν δὲ καὶ τοῦτον	καθ´	ὁμοιότητα· ἔνιοι γὰρ ἐν τοῖς
[3, 10]	δεῖ χαίρειν καὶ τούτοις, καὶ	καθ´	ὑπερβολὴν καὶ ἔλλειψιν. ὁμοίως δὲ
[3, 3]	ἢ διὰ τίνος. ἔοικε δή,	καθάπερ	εἴρηται, ἄνθρωπος εἶναι ἀρχὴ τῶν
[3, 7]	ἔργοις ὀξεῖς, πρότερον δ´ ἡσύχιοι.	Καθάπερ	οὖν εἴρηται, ἡ ἀνδρεία μεσότης
[3, 7]	φοβοῖτο, μήτε σεισμὸν μήτε κύματα,	καθάπερ	φασὶ τοὺς Κελτούς· ὁ δὲ
[3, 1]	ἀλλὰ τῆς μοχθηρίας, οὐδ´ ἡ	καθόλου	(ψέγονται γὰρ διά γε ταύτην)
[3, 4]	αἱρούμενος (εἰ γὰρ ἔσται βουλητόν,	καὶ	ἀγαθόν· ἦν δ´, εἰ οὕτως
[3, 2]	ἀληθεῖ διαιρεῖται, οὐ τῷ κακῷ	καὶ	ἀγαθῷ, ἡ προαίρεσις δὲ τούτοις
[3, 11]	ἡδέων πάντων ἢ τῶν μάλιστα,	καὶ	ἄγεται ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ὥστε
[3, 8]	ὥσπερ οὖν ἀνόπλοις ὡπλισμένοι μάχονται	καὶ	ἀθληταὶ ἰδιώταις· καὶ γὰρ ἐν
[3, 5]	παρὰ τὰς ἐν ἡμῖν, ὧν	καὶ	αἱ ἀρχαὶ ἐν ἡμῖν, καὶ
[3, 5]	δὲ αἱ πράξεις ἑκούσιοί εἰσι	καὶ	αἱ ἕξεις· τῶν μὲν γὰρ
[3, 5]	εἶναι τὸ τέλος τοιόνδε τιθέμεθα)	καὶ	αἱ κακίαι ἑκούσιοι ἂν εἶεν·
[3, 1]	εἶναι τὰ ἄλογα πάθη, ὥστε	καὶ	αἱ πράξεις τοῦ ἀνθρώπου αἱ
[3, 10]	ἀφορίσωμεν. διῃρήσθωσαν δὴ αἱ ψυχικαὶ	καὶ	αἱ σωματικαί, οἷον φιλοτιμία φιλομάθεια·
[3, 6]	κινδύνῳ. ὁμόλογοι δὲ τούτοις εἰσὶ	καὶ	αἱ τιμαὶ αἱ ἐν ταῖς
[3, 9]	ἡδύ, οὗ ἕνεκα, ὁ στέφανος	καὶ	αἱ τιμαί, τὸ δὲ τύπτεσθαι
[3, 5]	κακίαι ἑκούσιοί εἰσιν, ἀλλ´ ἐνίοις	καὶ	αἱ τοῦ σώματος, οἷς καὶ
[3, 6]	ὁ μὲν γὰρ φοβούμενος ἐπιεικὴς	καὶ	αἰδήμων, ὁ δὲ μὴ φοβούμενος
[3, 8]	καὶ φαινόμενα ὑπομένειν, ὅτι καλὸν	καὶ	αἰσχρὸν τὸ μή. διὸ καὶ
[3, 11]	εὐνῆς, φησὶν Ὅμηρος, ὁ νέος	καὶ	ἀκμάζων· τὸ δὲ τοιᾶσδε ἢ
[3, 1]	πράττουσιν. καὶ οἱ μὲν βίᾳ	καὶ	ἄκοντες λυπηρῶς, οἱ δὲ διὰ
[3, 9]	τὰ τραύματα λυπηρὰ τῷ ἀνδρείῳ	καὶ	ἄκοντι ἔσται, ὑπομενεῖ δὲ αὐτὰ
[3, 7]	τὰ φοβερὰ θρασύς. δοκεῖ δὲ	καὶ	ἀλαζὼν εἶναι ὁ θρασὺς καὶ
[3, 2]	ἐφ´ ἡμῖν· καὶ τῷ ψευδεῖ	καὶ	ἀληθεῖ διαιρεῖται, οὐ τῷ κακῷ
[3, 5]	καλῶς τοῦτο πεφυκέναι ἡ τελεία	καὶ	ἀληθινὴ ἂν εἴη εὐφυΐα. εἰ
[3, 5]	ἐπιτιμᾷ, τοῖς δὲ δι´ ἀγυμνασίαν	καὶ	ἀμέλειαν. ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[3, 3]	αἰτίαι γὰρ δοκοῦσιν εἶναι φύσις	καὶ	ἀνάγκη καὶ τύχη, ἔτι δὲ
[3, 3]	ὁ γὰρ βουλευόμενος ἔοικε ζητεῖν	καὶ	ἀναλύειν τὸν εἰρημένον τρόπον ὥσπερ
[3, 3]	τινα αἰτίαν ἄλλην, οἷον τροπῶν	καὶ	ἀνατολῶν. οὐδὲ περὶ τῶν ἄλλοτε
[3, 8]	καὶ αἰσχρὸν τὸ μή. διὸ	καὶ	ἀνδρειοτέρου δοκεῖ εἶναι τὸ ἐν
[3, 6]	παρὰ τὴν ἐμπειρίαν. ἅμα δὲ	καὶ	ἀνδρίζονται ἐν οἷς ἐστὶν ἀλκὴ
[3, 1]	μὲν ἀκούσιά ἐστι, νῦν δὲ	καὶ	ἀντὶ τῶνδε αἱρετά, καὶ ἡ
[3, 1]	μὲν ἀκούσιά ἐστι, νῦν δὲ	καὶ	ἀντὶ τῶνδε ἑκούσια. μᾶλλον δ´
[3, 5]	ἔτυχεν, ἑκὼν νοσεῖ, ἀκρατῶς βιοτεύων	καὶ	ἀπειθῶν τοῖς ἰατροῖς. τότε μὲν
[3, 11]	ταῦθ´ αἱρεῖσθαι· διὸ καὶ λυπεῖται	καὶ	ἀποτυγχάνων καὶ ἐπιθυμῶν· μετὰ λύπης
[3, 8]	ἐν τοῖς αἰφνιδίοις φόβοις ἄφοβον	καὶ	ἀτάραχον εἶναι ἢ ἐν τοῖς
[3, 5]	καὶ αἱ ἀρχαὶ ἐν ἡμῖν,	καὶ	αὐτὰ ἐφ´ ἡμῖν καὶ ἑκούσια.
[3, 3]	καὶ περὶ μὲν τὰς (ἀκριβεῖς	καὶ	αὐτάρκεις τῶν ἐπιστημῶν οὐκ ἔστι
[3, 3]	εἰς αὑτὸν ἀναγάγῃ τὴν ἀρχήν,	καὶ	αὑτοῦ εἰς τὸ ἡγούμενον· τοῦτο
[3, 4]	πικρὰ καὶ γλυκέα καὶ θερμὰ	καὶ	βαρέα καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα·
[3, 7]	καὶ οἱ μὲν θρασεῖς προπετεῖς,	καὶ	βουλόμενοι πρὸ τῶν κινδύνων ἐν
[3, 7]	δὲ τῷ φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων δειλός·	καὶ	γὰρ ἃ μὴ δεῖ καὶ
[3, 10]	χαίρειν καὶ μάλιστα ἀγαπᾶν θηριῶδες.	καὶ	γὰρ αἱ ἐλευθεριώταται τῶν διὰ
[3, 12]	δὴ ἑκούσιον. διὸ καὶ ἐπονειδιστότερον·	καὶ	γὰρ ἐθισθῆναι ῥᾷον πρὸς αὐτά·
[3, 8]	ὡπλισμένοι μάχονται καὶ ἀθληταὶ ἰδιώταις·	καὶ	γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις ἀγῶσιν
[3, 5]	οὐθὲν γὰρ ἧττον πεισόμεθα αὐτά.	καὶ	γὰρ ἐπ´ αὐτῷ τῷ ἀγνοεῖν
[3, 1]	πράττει, λεκτέον. πράττει δὲ ἑκών·	καὶ	γὰρ ἡ ἀρχὴ τοῦ κινεῖν
[3, 11]	ἀνθρωπική ἐστιν ἡ τοιαύτη ἀναισθησία·	καὶ	γὰρ τὰ λοιπὰ ζῷα διακρίνει
[3, 1]	μᾶλλον ἀποθανετέον παθόντι τὰ δεινότατα·	καὶ	γὰρ τὸν Εὐριπίδου Ἀλκμαίωνα γελοῖα
[3, 5]	λέγεται, ἑκούσιοί εἰσιν αἱ ἀρεταί	(καὶ	γὰρ τῶν ἕξεων συναίτιοί πως
[3, 11]	πάντα δ´ οἱ ἀκόλαστοι ὑπερβάλλουσιν·	καὶ	γὰρ χαίρουσιν ἐνίοις οἷς οὐ
[3, 10]	φαίνονται· αὗται δ´ εἰσὶν ἁφὴ	καὶ	γεῦσις. φαίνονται δὲ καὶ τῇ
[3, 4]	ἕτερα, ὁμοίως δὲ καὶ πικρὰ	καὶ	γλυκέα καὶ θερμὰ καὶ βαρέα
[3, 10]	ὄψεως, οἷον χρώμασι καὶ σχήμασι	καὶ	γραφῇ, οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι
[3, 6]	εἴ τις ὕβριν περὶ παῖδας	καὶ	γυναῖκα φοβεῖται ἢ φθόνον ἤ
[3, 6]	ὁ ἀνδρεῖος εἶναι· ἔνια γὰρ	καὶ	δεῖ φοβεῖσθαι καὶ καλόν, τὸ
[3, 1]	Ὄντος δ´ ἀκουσίου τοῦ βίᾳ	καὶ	δι´ ἄγνοιαν, τὸ ἑκούσιον δόξειεν
[3, 8]	ἀρετὴν γίνεται· δι´ αἰδῶ γὰρ	καὶ	διὰ καλοῦ ὄρεξιν (τιμῆς γάρ)
[3, 3]	καὶ διὰ τίνων ἔσται σκοποῦσι·	καὶ	διὰ πλειόνων μὲν φαινομένου γίνεσθαι
[3, 8]	νόμων ἐπιτίμια καὶ τὰ ὀνείδη	καὶ	διὰ τὰς τιμάς· καὶ διὰ
[3, 1]	δεῖ πράττειν καὶ ὧν ἀφεκτέον,	καὶ	διὰ τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν ἄδικοι
[3, 3]	θέμενοι τὸ τέλος τὸ πῶς	καὶ	διὰ τίνων ἔσται σκοποῦσι· καὶ
[3, 8]	ὀνείδη καὶ διὰ τὰς τιμάς·	καὶ	διὰ τοῦτο ἀνδρειότατοι δοκοῦσιν εἶναι
[3, 2]	ἡ γὰρ προαίρεσις μετὰ λόγου	καὶ	διανοίας. ὑποσημαίνειν δ´ ἔοικε καὶ
[3, 4]	ἴδιά ἐστι καλὰ καὶ ἡδέα,	καὶ	διαφέρει πλεῖστον ἴσως ὁ σπουδαῖος
[3, 10]	σωματικαί εἰσιν· τοὺς γὰρ φιλομύθους	καὶ	διηγητικοὺς καὶ περὶ τῶν τυχόντων
[3, 9]	διὸ καὶ ἐπίλυπον ἡ ἀνδρεία,	καὶ	δικαίως ἐπαινεῖται· χαλεπώτερον γὰρ τὰ
[3, 8]	Πουλυδάμας μοι πρῶτος ἐλεγχείην ἀναθήσει·	καὶ	{Διομήδης} Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει
[3, 12]	ῥιπτεῖν καὶ τἆλλα ἀσχημονεῖν· διὸ	καὶ	δοκεῖ βίαια εἶναι. τῷ δ´
[3, 2]	οἱ αὐτοὶ προαιρεῖσθαί τε ἄριστα	καὶ	δοξάζειν, ἀλλ´ ἔνιοι δοξάζειν μὲν
[3, 10]	αἰσθήσεων καθ´ ἣν ἡ ἀκολασία·	καὶ	δόξειεν ἂν δικαίως ἐπονείδιστος εἶναι,
[3, 8]	καὶ μένος καὶ θυμὸν ἔγειρε"	καὶ	δριμὺ δ´ ἀνὰ ῥῖνας μένος"
[3, 8]	δριμὺ δ´ ἀνὰ ῥῖνας μένος"	καὶ	ἔζεσεν αἷμα· πάντα γὰρ τὰ
[3, 5]	δι´ αὐτὸν ἐν ταῖς πράξεσι	καὶ	εἰ μὴ ἐν τῷ τέλει.
[3, 4]	δοκοῦν· ἄλλο δ´ ἄλλῳ φαίνεται,	καὶ	εἰ οὕτως ἔτυχε, τἀναντία. εἰ
[3, 5]	οὐδὲ γὰρ ὁ νοσῶν ὑγιής.	καὶ	εἰ οὕτως ἔτυχεν, ἑκὼν νοσεῖ,
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν ἔσται αἰσχρὸν ὄν,	καὶ	εἰ τὸ μὴ πράττειν καλὸν
[3, 2]	γὰρ οὐκ ἔστι τῶν ἀδυνάτων,	καὶ	εἴ τις φαίη προαιρεῖσθαι, δοκοίη
[3, 11]	οἷς οὐ δεῖ (μισητὰ γάρ)	καὶ	εἴ τισι δεῖ χαίρειν τῶν
[3, 7]	οἷς οὖν δύναται, μιμεῖται. διὸ	καὶ	εἰσὶν οἱ πολλοὶ αὐτῶν θρασύδειλοι·
[3, 8]	δὲ φαίνονται καὶ οἱ ἀγνοοῦντες,	καὶ	εἰσὶν οὐ πόρρω τῶν εὐελπίδων,
[3, 3]	τὸ προαιρούμενον. δῆλον δὲ τοῦτο	καὶ	ἐκ τῶν ἀρχαίων πολιτειῶν, ἃς
[3, 5]	ἡμῖν, καὶ αὐτὰ ἐφ´ ἡμῖν	καὶ	ἑκούσια. τούτοις δ´ ἔοικε μαρτυρεῖσθαι
[3, 5]	πράξεις κατὰ προαίρεσιν ἂν εἶεν	καὶ	ἑκούσιοι. αἱ δὲ τῶν ἀρετῶν
[3, 5]	αὑτάς, καὶ ὅτι ἐφ´ ἡμῖν	καὶ	ἑκούσιοι, καὶ οὕτως ὡς ἂν
[3, 1]	ἡ πρᾶξις· ἐν τούτοις γὰρ	καὶ	ἔλεος καὶ συγγνώμη· ὁ γὰρ
[3, 1]	τοῖς ἀκουσίοις συγγνώμης, ἐνίοτε δὲ	καὶ	ἐλέου, τὸ ἑκούσιον καὶ τὸ
[3, 7]	αὐτά· οἳ μὲν γὰρ ὑπερβάλλουσι	καὶ	ἐλλείπουσιν, ὃ δὲ μέσως ἔχει
[3, 10]	καὶ τούτοις, καὶ καθ´ ὑπερβολὴν	καὶ	ἔλλειψιν. ὁμοίως δὲ καὶ ἐν
[3, 4]	σπουδαῖος γὰρ ἕκαστα κρίνει ὀρθῶς,	καὶ	ἐν ἑκάστοις τἀληθὲς αὐτῷ φαίνεται.
[3, 6]	κατὰ πόλεμον. οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	ἐν θαλάττῃ (καὶ ἐν νόσοις
[3, 1]	ἐστίν, ἀκούσιον δὲ τὸ ἐπίλυπον	καὶ	ἐν μεταμελείᾳ· ὁ γὰρ δι´
[3, 1]	δεῖ τὴν πρᾶξιν λυπηρὰν εἶναι	καὶ	ἐν μεταμελείᾳ. Ὄντος δ´ ἀκουσίου
[3, 6]	μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν θαλάττῃ	(καὶ	ἐν νόσοις ἀδεὴς ὁ ἀνδρεῖος,
[3, 3]	πολύ, ἀδήλοις δὲ πῶς ἀποβήσεται,	καὶ	ἐν οἷς ἀδιόριστον. συμβούλους δὲ
[3, 5]	πράττειν, καὶ τὸ μὴ πράττειν,	καὶ	ἐν οἷς τὸ μή, καὶ
[3, 10]	δι´ ἁφῆς καὶ ἐν σιτίοις	καὶ	ἐν ποτοῖς καὶ τοῖς ἀφροδισίοις
[3, 10]	ἣ γίνεται πᾶσα δι´ ἁφῆς	καὶ	ἐν σιτίοις καὶ ἐν ποτοῖς
[3, 5]	χαλεπά ἐστι, κολάζουσιν, ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις, ὅσα δι´
[3, 3]	ἡ χρεία αὐτῶν· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς λοιποῖς ὁτὲ μὲν
[3, 10]	ὑπερβολὴν καὶ ἔλλειψιν. ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς περὶ τὴν ἀκοήν·
[3, 1]	δὲ καὶ τίνι, οἷον ὀργάνῳ,	καὶ	ἕνεκα τίνος, οἷον σωτηρίας, καὶ
[3, 11]	ἕτερα γὰρ ἑτέροις ἐστὶν ἡδέα,	καὶ	ἔνια πᾶσιν ἡδίω τῶν τυχόντων.
[3, 8]	τοιαύτης σωτηρίας αἱρετώτερος· οἳ δὲ	καὶ	ἐξ ἀρχῆς ἐκινδύνευον ὡς κρείττους
[3, 1]	πράξεσι δὲ ταῖς τοιαύταις ἐνίοτε	καὶ	ἐπαινοῦνται, ὅταν αἰσχρόν τι ἢ
[3, 1]	πάθη τε καὶ πράξεις οὔσης,	καὶ	ἐπὶ μὲν τοῖς ἑκουσίοις ἐπαίνων
[3, 1]	ἢ τὸν λίθον κίσηριν εἶναι·	καὶ	ἐπὶ σωτηρίᾳ πίσας ἀποκτείναι ἄν·
[3, 12]	τὸ δ´ ὄνομα τῆς ἀκολασίας	καὶ	ἐπὶ τὰς παιδικὰς ἁμαρτίας φέρομεν·
[3, 5]	ἡμῖν οὔ. εἰ δ´ οὕτω,	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων αἱ ἐπιτιμώμεναι
[3, 4]	δὲ φαύλῳ τὸ τυχόν, ὥσπερ	καὶ	ἐπὶ τῶν σωμάτων τοῖς μὲν
[3, 11]	δοκοῦσιν εἶναι, αἳ δ´ ἴδιοι	καὶ	ἐπίθετοι· οἷον ἡ μὲν τῆς
[3, 12]	σκοπὸς γὰρ ἀμφοῖν τὸ καλόν,	καὶ	ἐπιθυμεῖ ὁ σώφρων ὧν δεῖ
[3, 1]	δὲ καὶ ὀργίζεσθαι ἐπί τισι	καὶ	ἐπιθυμεῖν τινῶν, οἷον ὑγιείας καὶ
[3, 1]	τοῦ ἀνθρώπου αἱ ἀπὸ θυμοῦ	καὶ	ἐπιθυμίας. ἄτοπον δὴ τὸ τιθέναι
[3, 11]	διὸ καὶ λυπεῖται καὶ ἀποτυγχάνων	καὶ	ἐπιθυμῶν· μετὰ λύπης γὰρ ἡ
[3, 9]	ὡς εἴρηται, ἀνδρεῖοι λέγονται. διὸ	καὶ	ἐπίλυπον ἡ ἀνδρεία, καὶ δικαίως
[3, 2]	καὶ ἡ μὲν ἐπιθυμία ἡδέος	καὶ	ἐπιλύπου, ἡ προαίρεσις δ´ οὔτε
[3, 5]	καὶ αἱ τοῦ σώματος, οἷς	καὶ	ἐπιτιμῶμεν· τοῖς μὲν γὰρ διὰ
[3, 12]	ποιεῖ. μᾶλλον δὴ ἑκούσιον. διὸ	καὶ	ἐπονειδιστότερον· καὶ γὰρ ἐθισθῆναι ῥᾷον
[3, 5]	γε βούληται, ἄδικος ὢν παύσεται	καὶ	ἔσται δίκαιος. οὐδὲ γὰρ ὁ
[3, 3]	ἡμῖν καὶ πρακτῶν· ταῦτα δὲ	καὶ	ἔστι λοιπά. αἰτίαι γὰρ δοκοῦσιν
[3, 5]	τὸ κατ´ ἀλήθειαν ἀγαθὸν αἱρήσεται,	καὶ	ἔστιν εὐφυὴς ᾧ τοῦτο καλῶς
[3, 1]	πολέμιον εἶναι ὥσπερ ἡ Μερόπη,	καὶ	ἐσφαιρῶσθαι τὸ λελογχωμένον δόρυ, ἢ
[3, 8]	ἀνδρεία τοιοῦτόν τι, λέγονται δὲ	καὶ	ἕτεραι κατὰ πέντε τρόπους· πρῶτον
[3, 3]	ἢ γυμναστικήν, ὅσῳ ἧττον διηκρίβωται,	καὶ	ἔτι περὶ τῶν λοιπῶν ὁμοίως,
[3, 7]	μᾶλλον καὶ ἧττον ταῦτα φοβεῖσθαι,	καὶ	ἔτι τὰ μὴ φοβερὰ ὡς
[3, 2]	προαιρούμεθα δὲ δι´ ὧν ὑγιανοῦμεν,	καὶ	εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα μὲν καὶ φαμέν,
[3, 9]	μᾶλλον τὴν ἀρετὴν ἔχῃ πᾶσαν	καὶ	εὐδαιμονέστερος ᾖ, μᾶλλον ἐπὶ τῷ
[3, 11]	ὑγρᾶς τροφῆς, ὁτὲ δὲ ἀμφοῖν,	καὶ	εὐνῆς, φησὶν Ὅμηρος, ὁ νέος
[3, 11]	ταῖς φυσικαῖς ἐπιθυμίαις ὀλίγοι ἁμαρτάνουσι	καὶ	ἐφ´ ἕν, ἐπὶ τὸ πλεῖον·
[3, 11]	τῶν τοιούτων, μᾶλλον ἢ δεῖ	καὶ	ἢ ὡς οἱ πολλοὶ χαίρουσιν.
[3, 10]	τοιαύτας δ´ ἡδονὰς ἡ σωφροσύνη	καὶ	ἡ ἀκολασία ἐστὶν ὧν καὶ
[3, 10]	λύπας· ἐν τοῖς αὐτοῖς δὲ	καὶ	ἡ ἀκολασία φαίνεται. περὶ ποίας
[3, 5]	περὶ ταῦτα. ἐφ´ ἡμῖν δὴ	καὶ	ἡ ἀρετή, ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 1]	δὲ καὶ ἀντὶ τῶνδε αἱρετά,	καὶ	ἡ ἀρχὴ ἐν τῷ πράττοντι,
[3, 8]	ἀλλ´ ὅτι καλόν. δοκεῖ δὲ	καὶ	ἡ ἐμπειρία ἡ περὶ ἕκαστα
[3, 5]	ἀρετὴ ἑκούσιόν ἐστιν, οὐθὲν ἧττον	καὶ	ἡ κακία ἑκούσιον ἂν εἴη·
[3, 5]	καὶ ἡ ἀρετή, ὁμοίως δὲ	καὶ	ἡ κακία. ἐν οἷς γὰρ
[3, 2]	καὶ τῶν ἀδυνάτων, οἷον ἀθανασίας.	καὶ	ἡ μὲν βούλησίς ἐστι καὶ
[3, 2]	ἐναντιοῦται, ἐπιθυμία δ´ ἐπιθυμίᾳ οὔ.	καὶ	ἡ μὲν ἐπιθυμία ἡδέος καὶ
[3, 12]	μὲν αἱρετόν, τὸ δὲ φευκτόν·	καὶ	ἡ μὲν λύπη ἐξίστησι καὶ
[3, 2]	ἢ φυγεῖν οὐ πάνυ δοξάζομεν.	καὶ	ἡ μὲν προαίρεσις ἐπαινεῖται τῷ
[3, 3]	βουλευτοῦ ὀρεκτοῦ τῶν ἐφ´ ἡμῖν,	καὶ	ἡ προαίρεσις ἂν εἴη βουλευτικὴ
[3, 12]	ὄρεξις καὶ πανταχόθεν τῷ ἀνοήτῳ,	καὶ	ἡ τῆς ἐπιθυμίας ἐνέργεια αὔξει
[3, 4]	γὰρ ἕξιν ἴδιά ἐστι καλὰ	καὶ	ἡδέα, καὶ διαφέρει πλεῖστον ἴσως
[3, 11]	δὲ τὰ περὶ τὰς ἡδονὰς	καὶ	ἧττον ἢ δεῖ χαίροντες οὐ
[3, 7]	διαφέρει μεγέθει καὶ τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον· ὁμοίως δὲ καὶ τὰ
[3, 7]	τῆς ἀρετῆς. ἔστι δὲ μᾶλλον	καὶ	ἧττον ταῦτα φοβεῖσθαι, καὶ ἔτι
[3, 10]	καὶ τοῖς ἀφροδισίοις λεγομένοις. διὸ	καὶ	ηὔξατό τις ὀψοφάγος ὢν τὸν
[3, 6]	οὖν μεσότης ἐστὶ περὶ φόβους	καὶ	θάρρη, ἤδη φανερὸν γεγένηται· φοβούμεθα
[3, 7]	δεῖ καὶ ὅτε, ὁμοίως δὲ	καὶ	θαρρῶν, ἀνδρεῖος· κατ´ ἀξίαν γάρ,
[3, 4]	δὲ καὶ πικρὰ καὶ γλυκέα	καὶ	θερμὰ καὶ βαρέα καὶ τῶν
[3, 10]	λοιπὰ ζῷα κοινωνεῖ, ὅθεν ἀνδραποδώδεις	καὶ	θηριώδεις φαίνονται· αὗται δ´ εἰσὶν
[3, 1]	ἐπὶ σωτηρίᾳ πίσας ἀποκτείναι ἄν·	καὶ	θῖξαι βουλόμενος, ὥσπερ οἱ ἀκροχειριζόμενοι,
[3, 8]	σθένος ἔμβαλε θυμῷ" καὶ μένος	καὶ	θυμὸν ἔγειρε" καὶ δριμὺ δ´
[3, 1]	ἑκουσίως πράττομεν τῶν δι´ ἐπιθυμίαν	καὶ	θυμόν, ἢ τὰ καλὰ μὲν
[3, 2]	καὶ τῶν ἀλόγων, ἐπιθυμία δὲ	καὶ	θυμός. καὶ ὁ ἀκρατὴς ἐπιθυμῶν
[3, 8]	ἀνδρεῖα διὰ τὸ ὑπ´ ἀλγηδόνος	καὶ	θυμοῦ ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν κίνδυνον
[3, 5]	ἑκούσια. τούτοις δ´ ἔοικε μαρτυρεῖσθαι	καὶ	ἰδίᾳ ὑφ´ ἑκάστων καὶ ὑπ´
[3, 5]	τε γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ	καὶ	καθ´ αὑτάς, καὶ ὅτι ἐφ´
[3, 10]	ὡς δεῖ χαίρειν καὶ τούτοις,	καὶ	καθ´ ὑπερβολὴν καὶ ἔλλειψιν. ὁμοίως
[3, 5]	τοῦτο δ´ ἦν τὸ ἀγαθοῖς	καὶ	κακοῖς εἶναι, ἐφ´ ἡμῖν ἄρα
[3, 3]	φαινομένου γίνεσθαι διὰ τίνος ῥᾷστα	καὶ	κάλλιστα ἐπισκοποῦσι, δι´ ἑνὸς δ´
[3, 5]	καλῶς πέφυκεν· τὸ γὰρ μέγιστον	καὶ	κάλλιστον, καὶ ὃ παρ´ ἑτέρου
[3, 6]	ἐν πολέμῳ· ἐν μεγίστῳ γὰρ	καὶ	καλλίστῳ κινδύνῳ. ὁμόλογοι δὲ τούτοις
[3, 1]	οἱ δὲ διὰ τὸ ἡδὺ	καὶ	καλὸν μεθ´ ἡδονῆς· γελοῖον δὲ
[3, 6]	ἔνια γὰρ καὶ δεῖ φοβεῖσθαι	καὶ	καλόν, τὸ δὲ μὴ αἰσχρόν,
[3, 1]	ἢ λυπηρὸν ὑπομένωσιν ἀντὶ μεγάλων	καὶ	καλῶν· ἂν δ´ ἀνάπαλιν, ψέγονται·
[3, 4]	ἀρέσκει, ἆρα φατέον ἁπλῶς μὲν	καὶ	κατ´ ἀλήθειαν βουλητὸν εἶναι τἀγαθόν,
[3, 5]	τέλος φύσει ἢ ὁπωσδήποτε φαίνεται	καὶ	κεῖται, τὰ δὲ λοιπὰ πρὸς
[3, 12]	τὸ δὲ τοιοῦτον εὐπειθὲς λέγομεν	καὶ	κεκολασμένον— ὥσπερ δὲ τὸν παῖδα
[3, 8]	γίνονται, ὅταν ὑπερτείνῃ ὁ κίνδυνος	καὶ	λείπωνται τοῖς πλήθεσι καὶ ταῖς
[3, 8]	μὲν γὰρ κἂν ἐκ λογισμοῦ	καὶ	λόγου τις προέλοιτο, τὰ δ´
[3, 11]	τῶν ἄλλων ταῦθ´ αἱρεῖσθαι· διὸ	καὶ	λυπεῖται καὶ ἀποτυγχάνων καὶ ἐπιθυμῶν·
[3, 9]	δὲ τύπτεσθαι ἀλγεινόν, εἴπερ σάρκινοι,	καὶ	λυπηρόν, καὶ πᾶς ὁ πόνος·
[3, 1]	καὶ ἐπιθυμεῖν τινῶν, οἷον ὑγιείας	καὶ	μαθήσεως. δοκεῖ δὲ καὶ τὰ
[3, 10]	ζῷα. τὸ δὴ τοιούτοις χαίρειν	καὶ	μάλιστα ἀγαπᾶν θηριῶδες. καὶ γὰρ
[3, 1]	τι ἀγνοήσας ἄκων δοκεῖ πεπραχέναι,	καὶ	μάλιστα ἐν τοῖς κυριωτάτοις· κυριώτατα
[3, 12]	γὰρ ζῶσι καὶ τὰ παιδία,	καὶ	μάλιστα ἐν τούτοις ἡ τοῦ
[3, 9]	οὐδὲν ἧττον ἀνδρεῖος, ἴσως δὲ	καὶ	μᾶλλον, ὅτι τὸ ἐν τῷ
[3, 2]	γὰρ εἶναι δοκεῖ τῇ ἀρετῇ	καὶ	μᾶλλον τὰ ἤθη κρίνειν τῶν
[3, 8]	καὶ Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε θυμῷ"	καὶ	μένος καὶ θυμὸν ἔγειρε" καὶ
[3, 8]	οὐδὲν ἔχουσιν, ἐκεῖνοι δέ. διὸ	καὶ	μένουσί τινα χρόνον· οἱ δ´
[3, 4]	ἐν ἑκάστοις ὁρᾶν, ὥσπερ κανὼν	καὶ	μέτρον αὐτῶν ὤν. ἐν τοῖς
[3, 1]	ἐπ´ αὐτῷ καὶ τὸ πράττειν	καὶ	μή. ἑκούσια δὴ τὰ τοιαῦτα,
[3, 5]	τέκνων. εἰ δὲ ταῦτα φαίνεται	καὶ	μὴ ἔχομεν εἰς ἄλλας ἀρχὰς
[3, 8]	ἄλλοι οἷά ἐστιν. εἶτα ποιῆσαι	καὶ	μὴ παθεῖν μάλιστα δύνανται ἐκ
[3, 5]	τοῖς νόμοις, ἃ δεῖ ἐπίστασθαι	καὶ	μὴ χαλεπά ἐστι, κολάζουσιν, ὁμοίως
[3, 1]	ἃ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὑπερτείνει	καὶ	μηδεὶς ἂν ὑπομείναι. ἔνια δ´
[3, 8]	διὰ τὸ οἴεσθαι κράτιστοι εἶναι	καὶ	μηθὲν ἂν παθεῖν. τοιοῦτον δὲ
[3, 2]	ἀλόγων, ἐπιθυμία δὲ καὶ θυμός.	καὶ	ὁ ἀκρατὴς ἐπιθυμῶν μὲν πράττει,
[3, 7]	τε δειλὸς καὶ ὁ θρασὺς	καὶ	ὁ ἀνδρεῖος, διαφόρως δ´ ἔχουσι
[3, 6]	τῷ ἀνδρείῳ· ἄφοβος γάρ τις	καὶ	ὁ ἀνδρεῖος. πενίαν δ´ ἴσως
[3, 8]	μὲν γὰρ αἰσχρὸν τὸ φεύγειν	καὶ	ὁ θάνατος τῆς τοιαύτης σωτηρίας
[3, 7]	οὖν ἐστὶν ὅ τε δειλὸς	καὶ	ὁ θρασὺς καὶ ὁ ἀνδρεῖος,
[3, 12]	καὶ ὅτε· οὕτω δὲ τάττει	καὶ	ὁ λόγος.
[3, 12]	τοιοῦτον δὲ μάλιστα ἡ ἐπιθυμία	καὶ	ὁ παῖς· κατ´ ἐπιθυμίαν γὰρ
[3, 1]	αἰτία ἐν τοῖς ἐκτὸς ᾖ	καὶ	ὁ πράττων μηδὲν συμβάλληται; ἃ
[3, 8]	περὶ ἕκαστα ἀνδρεία εἶναι· ὅθεν	καὶ	ὁ Σωκράτης ᾠήθη ἐπιστήμην εἶναι
[3, 5]	τὸ γὰρ μέγιστον καὶ κάλλιστον,	καὶ	ὃ παρ´ ἑτέρου μὴ οἷόν
[3, 8]	τὴν ἕξιν. ἀνδρεῖοι δὲ φαίνονται	καὶ	οἱ ἀγνοοῦντες, καὶ εἰσὶν οὐ
[3, 8]	παρ´ οἷς οἱ δειλοὶ ἄτιμοι	καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι ἔντιμοι. τοιούτους δὲ
[3, 8]	ἐπὶ τοὺς τρώσαντας φερόμενα, ὅτι	καὶ	οἱ ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον γὰρ
[3, 8]	τὸ οὗ ἕνεκα ἀνδρεία εἶναι.	καὶ	οἱ ἄνθρωποι δὴ ὀργιζόμενοι μὲν
[3, 8]	φέρουσιν· ἀνδρεῖοι γὰρ εἶναι δοκοῦσι	καὶ	οἱ διὰ θυμὸν ὥσπερ τὰ
[3, 9]	δὴ ἀνδρεῖοι εἴρηνται ποῖοί τινες,	καὶ	οἱ δοκοῦντες ἀνδρεῖοι. Περὶ θάρρη
[3, 12]	ἐν τῷ βίῳ τὰ τοιαῦτα,	καὶ	οἱ ἐθισμοὶ ἀκίνδυνοι, ἐπὶ δὲ
[3, 8]	ἂν παθεῖν. τοιοῦτον δὲ ποιοῦσι	καὶ	οἱ μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες γὰρ γίνονται.
[3, 1]	γὰρ χάριν πάντες πάντα πράττουσιν.	καὶ	οἱ μὲν βίᾳ καὶ ἄκοντες
[3, 7]	μέσως ἔχει καὶ ὡς δεῖ·	καὶ	οἱ μὲν θρασεῖς προπετεῖς, καὶ
[3, 8]	γὰρ οὐκ ἀφίστανται τῆς νομῆς·	καὶ	οἱ μοιχοὶ δὲ διὰ τὴν
[3, 8]	ἀναχωρῶσι τύπτοντες, τὸ αὐτὸ δρῶσι,	καὶ	οἱ πρὸ τῶν τάφρων καὶ
[3, 8]	οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας.	καὶ	οἱ προστάττοντες, κἂν ἀναχωρῶσι τύπτοντες,
[3, 12]	διὸ δεῖ μετρίας εἶναι αὐτὰς	καὶ	ὀλίγας, καὶ τῷ λόγῳ μηθὲν
[3, 1]	διὰ τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν ἄδικοι	καὶ	ὅλως κακοὶ γίνονται· τὸ δ´
[3, 3]	τῶν ἄλλοτε ἄλλως, οἷον αὐχμῶν	καὶ	ὄμβρων. οὐδὲ περὶ τῶν ἀπὸ
[3, 8]	οἱ ἀνδρεῖοι ἔντιμοι. τοιούτους δὲ	καὶ	Ὅμηρος ποιεῖ, οἷον τὸν Διομήδην
[3, 8]	θυμὸς πρὸς τοὺς κινδύνους, ὅθεν	καὶ	Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε θυμῷ" καὶ
[3, 1]	ὧν δεῖ ὀρέγεσθαι· δεῖ δὲ	καὶ	ὀργίζεσθαι ἐπί τισι καὶ ἐπιθυμεῖν
[3, 12]	καθ´ ἕκαστα ἑκούσια (ἐπιθυμοῦντι γὰρ	καὶ	ὀρεγομένῳ) τὸ δ´ ὅλον ἧττον·
[3, 8]	σημαίνειν τὴν τοῦ θυμοῦ ἔγερσιν	καὶ	ὁρμήν. οἱ μὲν οὖν ἀνδρεῖοι
[3, 6]	περὶ τὸν καλὸν θάνατον ἀδεής,	καὶ	ὅσα θάνατον ἐπιφέρει ὑπόγυια ὄντα·
[3, 9]	ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ μή.	καὶ	ὅσῳ ἂν μᾶλλον τὴν ἀρετὴν
[3, 7]	καὶ φοβούμενος, καὶ ὡς δεῖ	καὶ	ὅτε, ὁμοίως δὲ καὶ θαρρῶν,
[3, 12]	ὧν δεῖ καὶ ὡς δεῖ	καὶ	ὅτε· οὕτω δὲ τάττει καὶ
[3, 5]	γένος τύπῳ, ὅτι μεσότητές εἰσιν	καὶ	ὅτι ἕξεις, ὑφ´ ὧν τε
[3, 5]	τούτων πρακτικαὶ καὶ καθ´ αὑτάς,	καὶ	ὅτι ἐφ´ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι,
[3, 7]	καὶ φοβερά, ἐν οἷς εἴρηται,	καὶ	ὅτι καλὸν αἱρεῖται καὶ ὑπομένει,
[3, 3]	εἰρήσθω, καὶ περὶ ποῖά ἐστι	καὶ	ὅτι τῶν πρὸς τὰ τέλη.
[3, 1]	δοκεῖ ἐν οἷς ἡ πρᾶξις	καὶ	οὗ ἕνεκα. τοῦ δὴ κατὰ
[3, 7]	ὁ μὲν οὖν ἃ δεῖ	καὶ	οὗ ἕνεκα ὑπομένων καὶ φοβούμενος,
[3, 6]	δ´ ὁ θάνατος· πέρας γάρ,	καὶ	οὐδὲν ἔτι τῷ τεθνεῶτι δοκεῖ
[3, 2]	δόξα δοκεῖ περὶ πάντα εἶναι,	καὶ	οὐδὲν ἧττον περὶ τὰ ἀίδια
[3, 9]	τοιούτῳ γὰρ μάλιστα ζῆν ἄξιον,	καὶ	οὗτος μεγίστων ἀγαθῶν ἀποστερεῖται εἰδώς,
[3, 5]	ὅτι ἐφ´ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι,	καὶ	οὕτως ὡς ἂν ὁ ὀρθὸς
[3, 10]	σωφροσύνη, εἴρηται ἡμῖν· ἧττον γὰρ	καὶ	οὐχ ὁμοίως ἐστὶ περὶ τὰς
[3, 7]	γὰρ τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα,	καὶ	οὐχ ὅτι καλὸν ὑπομένει, ἀλλὰ
[3, 2]	ἑκούσιον· τοῦ μὲν γὰρ ἑκουσίου	καὶ	παῖδες καὶ τἆλλα ζῷα κοινωνεῖ,
[3, 3]	~Βουλεύονται δὲ πότερον περὶ πάντων,	καὶ	πᾶν βουλευτόν ἐστιν, ἢ περὶ
[3, 3]	καὶ τύχη, ἔτι δὲ νοῦς	καὶ	πᾶν τὸ δι´ ἀνθρώπου. τῶν
[3, 7]	δεῖ καὶ ὡς οὐ δεῖ,	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα ἀκολουθεῖ αὐτῷ.
[3, 12]	γὰρ ἡ τοῦ ἡδέος ὄρεξις	καὶ	πανταχόθεν τῷ ἀνοήτῳ, καὶ ἡ
[3, 5]	ἑκάστῳ φαίνεται οἱονδήποτε, ἀλλά τι	καὶ	παρ´ αὐτόν ἐστιν, εἴτε τὸ
[3, 6]	τιμαὶ αἱ ἐν ταῖς πόλεσι	καὶ	παρὰ τοῖς μονάρχοις. κυρίως δὴ
[3, 9]	ἀλγεινόν, εἴπερ σάρκινοι, καὶ λυπηρόν,	καὶ	πᾶς ὁ πόνος· διὰ δὲ
[3, 1]	ἡ καθ´ ἕκαστα, ἐν οἷς	καὶ	περὶ ἃ ἡ πρᾶξις· ἐν
[3, 5]	ἀγυμνασίαν καὶ ἀμέλειαν. ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ ἀσθένειαν καὶ πήρωσιν· οὐθεὶς
[3, 3]	τῶν κατ´ ἰατρικὴν καὶ χρηματιστικήν,	καὶ	περὶ κυβερνητικὴν μᾶλλον ἢ γυμναστικήν,
[3, 3]	περὶ τῶν δι´ αὑτῶν πρακτῶν.	καὶ	περὶ μὲν τὰς (ἀκριβεῖς καὶ
[3, 3]	μὲν οὖν προαίρεσις τύπῳ εἰρήσθω,	καὶ	περὶ ποῖά ἐστι καὶ ὅτι
[3, 5]	περὶ ἑκάστης εἴπωμεν τίνες εἰσὶ	καὶ	περὶ ποῖα καὶ πῶς· ἅμα
[3, 7]	τι τῶν τοιούτων· ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τὰ θαρραλέα. ὁ μὲν
[3, 2]	καὶ ἡ μὲν βούλησίς ἐστι	καὶ	περὶ τὰ μηδαμῶς δι´ αὑτοῦ
[3, 1]	ἑκούσια. τοιοῦτον δέ τι συμβαίνει	καὶ	περὶ τὰς ἐν τοῖς χειμῶσιν
[3, 3]	τῶν λοιπῶν ὁμοίως, μᾶλλον δὲ	καὶ	περὶ τὰς τέχνας ἢ τὰς
[3, 9]	ὁ γὰρ ἐν τούτοις ἀτάραχος	καὶ	περὶ ταῦθ´ ὡς δεῖ ἔχων
[3, 1]	τίς τε δὴ καὶ τί	καὶ	περὶ τί ἢ ἐν τίνι
[3, 10]	τοὺς γὰρ φιλομύθους καὶ διηγητικοὺς	καὶ	περὶ τῶν τυχόντων κατατρίβοντας τὰς
[3, 5]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ ἀσθένειαν	καὶ	πήρωσιν· οὐθεὶς γὰρ ἂν ὀνειδίσειε
[3, 4]	δ´ ἐπινόσοις ἕτερα, ὁμοίως δὲ	καὶ	πικρὰ καὶ γλυκέα καὶ θερμὰ
[3, 11]	τὰς ἰδίας τῶν ἡδονῶν πολλοὶ	καὶ	πολλαχῶς ἁμαρτάνουσιν. τῶν γὰρ φιλοτοιούτων
[3, 12]	δεῖ τὸ τῶν αἰσχρῶν ὀρεγόμενον	καὶ	πολλὴν αὔξησιν ἔχον, τοιοῦτον δὲ
[3, 8]	ἀνδρεῖοι· διὰ γὰρ τὸ πολλάκις	καὶ	πολλοὺς νενικηκέναι θαρροῦσιν ἐν τοῖς
[3, 1]	οὐ χεῖρον διορίσαι αὐτά, τίνα	καὶ	πόσα ἐστί, τίς τε δὴ
[3, 5]	πῶς· ἅμα δ´ ἔσται δῆλον	καὶ	πόσαι εἰσίν. καὶ πρῶτον περὶ
[3, 3]	δὲ περὶ τῶν ἐφ´ ἡμῖν	καὶ	πρακτῶν· ταῦτα δὲ καὶ ἔστι
[3, 1]	κύριος ὢν γονέων καὶ τέκνων,	καὶ	πράξαντος μὲν σῴζοιντο μὴ πράξαντος
[3, 1]	ἀρετῆς δὴ περὶ πάθη τε	καὶ	πράξεις οὔσης, καὶ ἐπὶ μὲν
[3, 7]	ὡς ἂν ὁ λόγος, πάσχει	καὶ	πράττει ὁ ἀνδρεῖος. τέλος δὲ
[3, 7]	δὴ ἕνεκα ὁ ἀνδρεῖος ὑπομένει	καὶ	πράττει τὰ κατὰ τὴν ἀνδρείαν.
[3, 2]	προαιρούμενος μέν, ἐπιθυμῶν δ´ οὔ.	καὶ	προαιρέσει μὲν ἐπιθυμία ἐναντιοῦται, ἐπιθυμία
[3, 3]	εἰς ἄπειρον ἥξει. βουλευτὸν δὲ	καὶ	προαιρετὸν τὸ αὐτό, πλὴν ἀφωρισμένον
[3, 5]	μὲν τοῦ τέλους, βουλευτῶν δὲ	καὶ	προαιρετῶν τῶν πρὸς τὸ τέλος,
[3, 2]	δὲ δόξα τῷ ὡς ἀληθῶς.	καὶ	προαιρούμεθα μὲν ἃ μάλιστα ἴσμεν
[3, 2]	ἐσμεν, τῷ δὲ δοξάζειν οὔ.	καὶ	προαιρούμεθα μὲν λαβεῖν ἢ φυγεῖν
[3, 8]	εἴη καὶ πρὸς τὸ ποιῆσαι	καὶ	πρὸς τὸ μὴ παθεῖν κράτιστα·
[3, 8]	τοιαῦτα ἔχοντες ὁποῖα ἂν εἴη	καὶ	πρὸς τὸ ποιῆσαι καὶ πρὸς
[3, 6]	κινδύνοις δειλοὶ ὄντες ἐλευθέριοί εἰσι	καὶ	πρὸς χρημάτων ἀποβολὴν εὐθαρσῶς ἔχουσιν.
[3, 8]	ἡ διὰ τὸν θυμὸν εἶναι,	καὶ	προσλαβοῦσα προαίρεσιν καὶ τὸ οὗ
[3, 7]	καὶ ἀλαζὼν εἶναι ὁ θρασὺς	καὶ	προσποιητικὸς ἀνδρείας· ὡς γοῦν ἐκεῖνος
[3, 5]	ἔσται δῆλον καὶ πόσαι εἰσίν.	καὶ	πρῶτον περὶ ἀνδρείας. ~Ὅτι μὲν
[3, 5]	τίνες εἰσὶ καὶ περὶ ποῖα	καὶ	πῶς· ἅμα δ´ ἔσται δῆλον
[3, 1]	καὶ ἕνεκα τίνος, οἷον σωτηρίας,	καὶ	πῶς, οἷον ἠρέμα ἢ σφόδρα.
[3, 5]	ὅμως ἐπ´ αὐτῷ τὸ βαλεῖν	{καὶ	ῥῖψαι} ἡ γὰρ ἀρχὴ ἐν
[3, 1]	ἐν τούτοις γὰρ καὶ ἔλεος	καὶ	συγγνώμη· ὁ γὰρ τούτων τι
[3, 12]	αὔξει τὸ συγγενές, κἂν μεγάλαι	καὶ	σφοδραὶ ὦσι, καὶ τὸν λογισμὸν
[3, 10]	διὰ τῆς ὄψεως, οἷον χρώμασι	καὶ	σχήμασι καὶ γραφῇ, οὔτε σώφρονες
[3, 2]	οὐδὲν ἧττον περὶ τὰ ἀίδια	καὶ	τὰ ἀδύνατα ἢ τὰ ἐφ´
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν τὰ καλὰ πράττειν	καὶ	τὰ αἰσχρά, ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 2]	ζῷα κοινωνεῖ, προαιρέσεως δ´ οὔ,	καὶ	τὰ ἐξαίφνης ἑκούσια μὲν λέγομεν,
[3, 7]	μᾶλλον καὶ ἧττον· ὁμοίως δὲ	καὶ	τὰ θαρραλέα. ὁ δὲ ἀνδρεῖος
[3, 1]	εἰ δέ τις τὰ ἡδέα	καὶ	τὰ καλὰ φαίη βίαια εἶναι
[3, 10]	καὶ ἡ ἀκολασία ἐστὶν ὧν	καὶ	τὰ λοιπὰ ζῷα κοινωνεῖ, ὅθεν
[3, 1]	ὑγιείας καὶ μαθήσεως. δοκεῖ δὲ	καὶ	τὰ μὲν ἀκούσια λυπηρὰ εἶναι,
[3, 8]	τὰ ἐκ τῶν νόμων ἐπιτίμια	καὶ	τὰ ὀνείδη καὶ διὰ τὰς
[3, 12]	δὲ διὰ λύπην ἐξίστησιν, ὥστε	καὶ	τὰ ὅπλα ῥιπτεῖν καὶ τἆλλα
[3, 10]	ποιοῦσιν οἱ τοὺς οἴνους δοκιμάζοντες	καὶ	τὰ ὄψα ἀρτύοντες· οὐ πάνυ
[3, 12]	παῖς· κατ´ ἐπιθυμίαν γὰρ ζῶσι	καὶ	τὰ παιδία, καὶ μάλιστα ἐν
[3, 8]	εἰσιν, ἀλλ´ οἱ μάλιστα ἰσχύοντες	καὶ	τὰ σώματα ἄριστα ἔχοντες. οἱ
[3, 7]	ὡς ἄνθρωπος. φοβήσεται μὲν οὖν	καὶ	τὰ τοιαῦτα, ὡς δεῖ δὲ
[3, 9]	τὴν ἀνδρείαν, ὁ μὲν θάνατος	καὶ	τὰ τραύματα λυπηρὰ τῷ ἀνδρείῳ
[3, 8]	κίνδυνος καὶ λείπωνται τοῖς πλήθεσι	καὶ	ταῖς παρασκευαῖς· πρῶτοι γὰρ φεύγουσι,
[3, 12]	ὥστε καὶ τὰ ὅπλα ῥιπτεῖν	καὶ	τἆλλα ἀσχημονεῖν· διὸ καὶ δοκεῖ
[3, 2]	μὲν γὰρ ἑκουσίου καὶ παῖδες	καὶ	τἆλλα ζῷα κοινωνεῖ, προαιρέσεως δ´
[3, 1]	νομοθετοῦσι πρός τε τὰς τιμὰς	καὶ	τὰς κολάσεις. δοκεῖ δὴ ἀκούσια
[3, 5]	οὐδὲ γεννητὴν τῶν πράξεων ὥσπερ	καὶ	τέκνων. εἰ δὲ ταῦτα φαίνεται
[3, 1]	τι πρᾶξαι κύριος ὢν γονέων	καὶ	τέκνων, καὶ πράξαντος μὲν σῴζοιντο
[3, 10]	ἁφὴ καὶ γεῦσις. φαίνονται δὲ	καὶ	τῇ γεύσει ἐπὶ μικρὸν ἢ
[3, 11]	ὅτι τῶν ἡδέων οὐ τυγχάνει	(καὶ	τὴν λύπην δὲ ποιεῖ αὐτῷ
[3, 10]	ἐν τοῖς γυμνασίοις διὰ τρίψεως	καὶ	τῆς θερμασίας γινόμεναι· οὐ γὰρ
[3, 3]	τοῦ κόσμου ἢ τῆς διαμέτρου	καὶ	τῆς πλευρᾶς, ὅτι ἀσύμμετροι. ἀλλ´
[3, 5]	τῆς ἕξεώς ἐστί πως αἴτιος,	καὶ	τῆς φαντασίας ἔσται πως αὐτὸς
[3, 1]	διακρῖναι ποῖον ἀντὶ ποίου αἱρετέον	καὶ	τί ἀντὶ τίνος ὑπομενετέον, ἔτι
[3, 1]	πόσα ἐστί, τίς τε δὴ	καὶ	τί καὶ περὶ τί ἢ
[3, 5]	αὐτῶν τῶν νομοθετῶν· κολάζουσι γὰρ	καὶ	τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας μοχθηρά, ὅσοι
[3, 1]	ἐν τίνι πράττει, ἐνίοτε δὲ	καὶ	τίνι, οἷον ὀργάνῳ, καὶ ἕνεκα
[3, 1]	δὲ καὶ ἐλέου, τὸ ἑκούσιον	καὶ	τὸ ἀκούσιον ἀναγκαῖον ἴσως διορίσαι
[3, 1]	ἐστιν. καὶ τὸ ἑκούσιον δὴ	καὶ	τὸ ἀκούσιον, ὅτε πράττει, λεκτέον.
[3, 1]	ἔχειν ἴδιον. ἕτερον δ´ ἔοικε	καὶ	τὸ δι´ ἄγνοιαν πράττειν τοῦ
[3, 1]	πράξεως κατὰ τὸν καιρόν ἐστιν.	καὶ	τὸ ἑκούσιον δὴ καὶ τὸ
[3, 12]	πρόσταγμα τοῦ παιδαγωγοῦ ζῆν, οὕτω	καὶ	τὸ ἐπιθυμητικὸν κατὰ τὸν λόγον.
[3, 3]	ἡ δὲ βούλευσις πᾶσα ζήτησις)	καὶ	τὸ ἔσχατον ἐν τῇ ἀναλύσει
[3, 5]	ἀλλ´ οἷον ἔφυ τοιοῦτον ἕξει,	καὶ	τὸ εὖ καὶ τὸ καλῶς
[3, 5]	τοιοῦτον ἕξει, καὶ τὸ εὖ	καὶ	τὸ καλῶς τοῦτο πεφυκέναι ἡ
[3, 5]	ὄψιν ἔχοντα, ᾗ κρινεῖ καλῶς	καὶ	τὸ κατ´ ἀλήθειαν ἀγαθὸν αἱρήσεται,
[3, 5]	καλὸν ὂν ἐφ´ ἡμῖν ἐστί,	καὶ	τὸ μὴ πράττειν ἐφ´ ἡμῖν
[3, 5]	γὰρ ἐφ´ ἡμῖν τὸ πράττειν,	καὶ	τὸ μὴ πράττειν, καὶ ἐν
[3, 5]	καὶ τὰ αἰσχρά, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ μὴ πράττειν, τοῦτο δ´
[3, 5]	καὶ ἐν οἷς τὸ μή,	καὶ	τὸ ναί· ὥστ´ εἰ τὸ
[3, 8]	θυμὸν εἶναι, καὶ προσλαβοῦσα προαίρεσιν	καὶ	τὸ οὗ ἕνεκα ἀνδρεία εἶναι.
[3, 9]	ἔχειν. εἰ δὴ τοιοῦτόν ἐστι	καὶ	τὸ περὶ τὴν ἀνδρείαν, ὁ
[3, 5]	πράττειν καλὸν ὂν ἐφ´ ἡμῖν,	καὶ	τὸ πράττειν αἰσχρὸν ὂν ἐφ´
[3, 1]	αὐτῷ ἡ ἀρχή, ἐπ´ αὐτῷ	καὶ	τὸ πράττειν καὶ μή. ἑκούσια
[3, 7]	ἡ ἀνδρεία καλόν. τοιοῦτον δὴ	καὶ	τὸ τέλος· ὁρίζεται γὰρ ἕκαστον
[3, 5]	ὁποῖός (ποθ´ ἕκαστός ἐστι, τοιοῦτο	καὶ	τὸ τέλος φαίνεται αὐτῷ· εἰ
[3, 8]	ἐμπειρίας, δυνάμενοι χρῆσθαι τοῖς ὅπλοις	καὶ	τοιαῦτα ἔχοντες ὁποῖα ἂν εἴη
[3, 10]	ἐν σιτίοις καὶ ἐν ποτοῖς	καὶ	τοῖς ἀφροδισίοις λεγομένοις. διὸ καὶ
[3, 11]	λοιπὰ ζῷα διακρίνει τὰ βρώματα,	καὶ	τοῖς μὲν χαίρει τοῖς δ´
[3, 1]	περὶ ἀρετῆς ἐπισκοποῦσι, χρήσιμον δὲ	καὶ	τοῖς νομοθετοῦσι πρός τε τὰς
[3, 5]	κακουργοῦντες, οἳ δὲ ἐν πότοις	καὶ	τοῖς τοιούτοις διάγοντες· αἱ γὰρ
[3, 5]	τοῖς γε νῦν εἰρημένοις ἀμφισβητητέον,	καὶ	τὸν ἄνθρωπον οὐ φατέον ἀρχὴν
[3, 9]	γὰρ οὗτοι πρὸς τοὺς κινδύνους,	καὶ	τὸν βίον πρὸς μικρὰ κέρδη
[3, 8]	Ὅμηρος ποιεῖ, οἷον τὸν Διομήδην	καὶ	τὸν Ἕκτορα· Πουλυδάμας μοι πρῶτος
[3, 6]	μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν	καὶ	τὸν θάνατον τὸν τοιοῦτον δυσχεραίνουσιν,
[3, 8]	ὁ δ´ ἀνδρεῖος οὐ τοιοῦτος.	καὶ	τὸν θυμὸν δ´ ἐπὶ τὴν
[3, 12]	κἂν μεγάλαι καὶ σφοδραὶ ὦσι,	καὶ	τὸν λογισμὸν ἐκκρούουσιν. διὸ δεῖ
[3, 1]	καταπέλτην. οἰηθείη δ´ ἄν τις	καὶ	τὸν υἱὸν πολέμιον εἶναι ὥσπερ
[3, 6]	ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν κακά· διὸ	καὶ	τὸν φόβον ὁρίζονται προσδοκίαν κακοῦ.
[3, 5]	γενέσθαι αὐτοὶ αἴτιοι ζῶντες ἀνειμένως,	καὶ	τοῦ ἀδίκους ἢ ἀκολάστους εἶναι,
[3, 2]	~Διωρισμένων δὲ τοῦ τε ἑκουσίου	καὶ	τοῦ ἀκουσίου, περὶ προαιρέσεως ἕπεται
[3, 2]	καὶ διανοίας. ὑποσημαίνειν δ´ ἔοικε	καὶ	τοὔνομα ὡς ὂν πρὸ ἑτέρων
[3, 5]	τοῦτο δ´ αἴτιον τῆς ἀγνοίας.	καὶ	τοὺς ἀγνοοῦντάς τι τῶν ἐν
[3, 10]	ἐπιθυμημάτων. ἴδοι δ´ ἄν τις	καὶ	τοὺς ἄλλους, ὅταν πεινῶσι, χαίροντας
[3, 8]	ὄντος. τάξαι δ´ ἄν τις	καὶ	τοὺς ὑπὸ τῶν ἀρχόντων ἀναγκαζομένους
[3, 10]	εἶναι καὶ ὡς δεῖ χαίρειν	καὶ	τούτοις, καὶ καθ´ ὑπερβολὴν καὶ
[3, 6]	ταῦτα ἄφοβος ἀνδρεῖος. λέγομεν δὲ	καὶ	τοῦτον καθ´ ὁμοιότητα· ἔνιοι γὰρ
[3, 3]	δοκοῦσιν εἶναι φύσις καὶ ἀνάγκη	καὶ	τύχη, ἔτι δὲ νοῦς καὶ
[3, 5]	ἀρχὴ ἐν αὐτῷ. οὕτω δὲ	καὶ	τῷ ἀδίκῳ καὶ τῷ ἀκολάστῳ
[3, 5]	οὕτω δὲ καὶ τῷ ἀδίκῳ	καὶ	τῷ ἀκολάστῳ ἐξ ἀρχῆς μὲν
[3, 7]	ἐστὶ τὸ κατὰ τὴν ἕξιν.	καὶ	τῷ ἀνδρείῳ δὲ ἡ ἀνδρεία
[3, 11]	τῷ μὴ λυπεῖσθαι τῇ ἀπουσίᾳ	καὶ	τῷ ἀπέχεσθαι τοῦ ἡδέος. Ὁ
[3, 7]	τοιαῦτα ἀκολουθεῖ αὐτῷ. ἐλλείπει δὲ	καὶ	τῷ θαρρεῖν· ἀλλ´ ἐν ταῖς
[3, 5]	ἀμφοῖν γὰρ ὁμοίως, τῷ ἀγαθῷ	καὶ	τῷ κακῷ, τὸ τέλος φύσει
[3, 5]	ἑκούσιον ἂν εἴη· ὁμοίως γὰρ	καὶ	τῷ κακῷ ὑπάρχει τὸ δι´
[3, 12]	μετρίας εἶναι αὐτὰς καὶ ὀλίγας,	καὶ	τῷ λόγῳ μηθὲν ἐναντιοῦσθαι— τὸ
[3, 7]	δὲ κατ´ ἄνθρωπον διαφέρει μεγέθει	καὶ	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον· ὁμοίως
[3, 5]	ἕξεων συναίτιοί πως αὐτοί ἐσμεν,	καὶ	τῷ ποιοί τινες εἶναι τὸ
[3, 2]	ἀδύνατα ἢ τὰ ἐφ´ ἡμῖν·	καὶ	τῷ ψευδεῖ καὶ ἀληθεῖ διαιρεῖται,
[3, 2]	ἠλίθιος εἶναι· βούλησις δ´ ἐστὶ	καὶ	τῶν ἀδυνάτων, οἷον ἀθανασίας. καὶ
[3, 4]	γλυκέα καὶ θερμὰ καὶ βαρέα	καὶ	τῶν ἄλλων ἕκαστα· ὁ σπουδαῖος
[3, 11]	ὀρέξεται μετρίως καὶ ὡς δεῖ,	καὶ	τῶν ἄλλων ἡδέων μὴ ἐμποδίων
[3, 2]	οὐ γὰρ κοινὸν ἡ προαίρεσις	καὶ	τῶν ἀλόγων, ἐπιθυμία δὲ καὶ
[3, 1]	ἑκών, ἐπὶ σωτηρίᾳ δ´ αὑτοῦ	καὶ	τῶν λοιπῶν ἅπαντες οἱ νοῦν
[3, 1]	εὐθήρατον ὄντα ὑπὸ τῶν τοιούτων,	καὶ	τῶν μὲν καλῶν ἑαυτόν, τῶν
[3, 8]	καὶ οἱ πρὸ τῶν τάφρων	καὶ	τῶν τοιούτων παρατάττοντες· πάντες γὰρ
[3, 5]	μαρτυρεῖσθαι καὶ ἰδίᾳ ὑφ´ ἑκάστων	καὶ	ὑπ´ αὐτῶν τῶν νομοθετῶν· κολάζουσι
[3, 7]	τὸ αὐτό, λέγομεν δέ τι	καὶ	ὑπὲρ ἄνθρωπον. τοῦτο μὲν οὖν
[3, 12]	εἰ οὖν μὴ ἔσται εὐπειθὲς	καὶ	ὑπὸ τὸ ἄρχον, ἐπὶ πολὺ
[3, 7]	εἴρηται, καὶ ὅτι καλὸν αἱρεῖται	καὶ	ὑπομένει, ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ
[3, 8]	ἦν τὰ φοβερὰ ἀνθρώπῳ ὄντα	καὶ	φαινόμενα ὑπομένειν, ὅτι καλὸν καὶ
[3, 2]	ὑγιανοῦμεν, καὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα μὲν	καὶ	φαμέν, προαιρούμεθα δὲ λέγειν οὐχ
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν ἄρα τὸ ἐπιεικέσι	καὶ	φαύλοις εἶναι. τὸ δὲ λέγειν
[3, 8]	ἀλλὰ διὰ φόβον αὐτὸ δρῶσι,	καὶ	φεύγοντες οὐ τὸ αἰσχρὸν ἀλλὰ
[3, 12]	καὶ ἡ μὲν λύπη ἐξίστησι	καὶ	φθείρει τὴν τοῦ ἔχοντος φύσιν,
[3, 7]	ἀνδρεία μεσότης ἐστὶ περὶ θαρραλέα	καὶ	φοβερά, ἐν οἷς εἴρηται, καὶ
[3, 7]	δεῖ καὶ οὗ ἕνεκα ὑπομένων	καὶ	φοβούμενος, καὶ ὡς δεῖ καὶ
[3, 9]	δοκοῦντες ἀνδρεῖοι. Περὶ θάρρη δὲ	καὶ	φόβους ἡ ἀνδρεία οὖσα οὐχ
[3, 8]	διὰ καλοῦ ὄρεξιν (τιμῆς γάρ)	καὶ	φυγὴν ὀνείδους, αἰσχροῦ ὄντος. τάξαι
[3, 3]	γινομένων, εἴτ´ ἐξ ἀνάγκης εἴτε	καὶ	φύσει ἢ διά τινα αἰτίαν
[3, 11]	μὴν ἀλλ´ ἔχει γέ τι	καὶ	φυσικόν· ἕτερα γὰρ ἑτέροις ἐστὶν
[3, 10]	ἐστι, διὰ τῆς φωνῆς ᾔσθετο,	καὶ	χαίρειν δὴ ταύτῃ φαίνεται· ὁμοίως
[3, 3]	οἷον περὶ τῶν κατ´ ἰατρικὴν	καὶ	χρηματιστικήν, καὶ περὶ κυβερνητικὴν μᾶλλον
[3, 11]	τὰς ἡδονὰς ὑπερβολὴ ὅτι ἀκολασία	καὶ	ψεκτόν, δῆλον· περὶ δὲ τὰς
[3, 1]	δ´ ἀναγκάζονται αἰσχρά, ὅθεν ἔπαινοι	καὶ	ψόγοι γίνονται περὶ τοὺς (ἀναγκασθέντας
[3, 1]	ἐπὶ μὲν τοῖς ἑκουσίοις ἐπαίνων	καὶ	ψόγων γινομένων, ἐπὶ δὲ τοῖς
[3, 1]	ὁ μοχθηρὸς ἃ δεῖ πράττειν	καὶ	ὧν ἀφεκτέον, καὶ διὰ τὴν
[3, 7]	θαρρῶν, ἀνδρεῖος· κατ´ ἀξίαν γάρ,	καὶ	ὡς ἂν ὁ λόγος, πάσχει
[3, 7]	ἐλλείπουσιν, ὃ δὲ μέσως ἔχει	καὶ	ὡς δεῖ· καὶ οἱ μὲν
[3, 7]	οὗ ἕνεκα ὑπομένων καὶ φοβούμενος,	καὶ	ὡς δεῖ καὶ ὅτε, ὁμοίως
[3, 12]	ἐπιθυμεῖ ὁ σώφρων ὧν δεῖ	καὶ	ὡς δεῖ καὶ ὅτε· οὕτω
[3, 11]	ἡδέα ὄντα, τούτων ὀρέξεται μετρίως	καὶ	ὡς δεῖ, καὶ τῶν ἄλλων
[3, 10]	λέγονται· καίτοι δόξειεν ἂν εἶναι	καὶ	ὡς δεῖ χαίρειν καὶ τούτοις,
[3, 7]	τὰ τοιαῦτα, ὡς δεῖ δὲ	καὶ	ὡς ὁ λόγος ὑπομενεῖ τοῦ
[3, 7]	καὶ γὰρ ἃ μὴ δεῖ	καὶ	ὡς οὐ δεῖ, καὶ πάντα
[3, 2]	ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βούλησίς γε,	καίπερ	σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν γὰρ
[3, 1]	τέλος τῆς πράξεως κατὰ τὸν	καιρόν	ἐστιν. καὶ τὸ ἑκούσιον δὴ
[3, 10]	οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται·	καίτοι	δόξειεν ἂν εἶναι καὶ ὡς
[3, 5]	μὲν προτρέψοντες τοὺς δὲ κωλύσοντες.	καίτοι	ὅσα μήτ´ ἐφ´ ἡμῖν ἐστὶ
[3, 6]	δ´ ἐστὶν ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν	κακά·	διὸ καὶ τὸν φόβον ὁρίζονται
[3, 6]	φοβούμεθα μὲν οὖν πάντα τὰ	κακά,	οἷον ἀδοξίαν πενίαν νόσον ἀφιλίαν
[3, 2]	γὰρ προαιρεῖσθαι τἀγαθὰ ἢ τὰ	κακὰ	ποιοί τινές ἐσμεν, τῷ δὲ
[3, 3]	ἐπιτελουμένου πῶς διὰ τούτου ἔσται	κἀκεῖνο	διὰ τίνος, ἕως ἂν ἔλθωσιν
[3, 5]	ἐστιν, οὐθὲν ἧττον καὶ ἡ	κακία	ἑκούσιον ἂν εἴη· ὁμοίως γὰρ
[3, 5]	ἀρετή, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ	κακία.	ἐν οἷς γὰρ ἐφ´ ἡμῖν
[3, 5]	τέλος τοιόνδε τιθέμεθα) καὶ αἱ	κακίαι	ἑκούσιοι ἂν εἶεν· ὁμοίως γάρ.
[3, 5]	μόνον δ´ αἱ τῆς ψυχῆς	κακίαι	ἑκούσιοί εἰσιν, ἀλλ´ ἐνίοις καὶ
[3, 2]	ἔνιοι δοξάζειν μὲν ἄμεινον, διὰ	κακίαν	δ´ αἱρεῖσθαι οὐχ ἃ δεῖ.
[3, 5]	τί μᾶλλον ἡ ἀρετὴ τῆς	κακίας	ἔσται ἑκούσιον; ἀμφοῖν γὰρ ὁμοίως,
[3, 6]	οὐδ´ ὅλως ὅσα μὴ ἀπὸ	κακίας	μηδὲ δι´ αὑτόν. ἀλλ´ οὐδ´
[3, 5]	τῶν δὴ περὶ τὸ σῶμα	κακιῶν	αἱ ἐφ´ ἡμῖν ἐπιτιμῶνται, αἱ
[3, 5]	τῶν ἄλλων αἱ ἐπιτιμώμεναι τῶν	κακιῶν	ἐφ´ ἡμῖν ἂν εἶεν. εἰ
[3, 1]	τοιαύτην ἁμαρτίαν ἄδικοι καὶ ὅλως	κακοὶ	γίνονται· τὸ δ´ ἀκούσιον βούλεται
[3, 5]	δ´ ἦν τὸ ἀγαθοῖς καὶ	κακοῖς	εἶναι, ἐφ´ ἡμῖν ἄρα τὸ
[3, 6]	τεθνεῶτι δοκεῖ οὔτ´ ἀγαθὸν οὔτε	κακὸν	εἶναι. δόξειε δ´ ἂν οὐδὲ
[3, 7]	ὅτι καλὸν ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων	κακόν.	~Ἔστι μὲν οὖν ἡ ἀνδρεία
[3, 4]	ἦν δ´, εἰ οὕτως ἔτυχε,	κακόν)	τοῖς δ´ αὖ τὸ φαινόμενον
[3, 4]	ἀγαθόν, τὴν δὲ λύπην ὡς	κακὸν	φεύγουσιν. ~Ὄντος δὴ βουλητοῦ μὲν
[3, 5]	μή, οὐθεὶς αὑτῷ αἴτιος τοῦ	κακοποιεῖν,	ἀλλὰ δι´ ἄγνοιαν τοῦ τέλους
[3, 6]	καὶ τὸν φόβον ὁρίζονται προσδοκίαν	κακοῦ.	φοβούμεθα μὲν οὖν πάντα τὰ
[3, 5]	ἢ ἀκολάστους εἶναι, οἳ μὲν	κακουργοῦντες,	οἳ δὲ ἐν πότοις καὶ
[3, 2]	καὶ ἀληθεῖ διαιρεῖται, οὐ τῷ	κακῷ	καὶ ἀγαθῷ, ἡ προαίρεσις δὲ
[3, 5]	ὁμοίως, τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ	κακῷ,	τὸ τέλος φύσει ἢ ὁπωσδήποτε
[3, 5]	εἴη· ὁμοίως γὰρ καὶ τῷ	κακῷ	ὑπάρχει τὸ δι´ αὐτὸν ἐν
[3, 1]	ὅσα δὲ διὰ φόβον μειζόνων	κακῶν	πράττεται ἢ διὰ καλόν τι,
[3, 12]	ὕστερον ἀπὸ τοῦ προτέρου. οὐ	κακῶς	δ´ ἔοικε μετενηνέχθαι· κεκολάσθαι γὰρ
[3, 4]	ἑκάστην γὰρ ἕξιν ἴδιά ἐστι	καλὰ	καὶ ἡδέα, καὶ διαφέρει πλεῖστον
[3, 1]	ἐπιθυμίαν καὶ θυμόν, ἢ τὰ	καλὰ	μὲν ἑκουσίως τὰ δ´ αἰσχρὰ
[3, 5]	εἰ δ´ ἐφ´ ἡμῖν τὰ	καλὰ	πράττειν καὶ τὰ αἰσχρά, ὁμοίως
[3, 5]	αὐτοὶ αἴτιοι, τοὺς δὲ τὰ	καλὰ	πράττοντας τιμῶσιν, ὡς τοὺς μὲν
[3, 1]	τις τὰ ἡδέα καὶ τὰ	καλὰ	φαίη βίαια εἶναι (ἀναγκάζειν γὰρ
[3, 12]	ὁμοιότητα. πότερον δ´ ἀπὸ ποτέρου	καλεῖται,	οὐθὲν πρὸς τὰ νῦν διαφέρει,
[3, 3]	γίνεσθαι διὰ τίνος ῥᾷστα καὶ	κάλλιστα	ἐπισκοποῦσι, δι´ ἑνὸς δ´ ἐπιτελουμένου
[3, 6]	τίσιν οὖν; ἢ ἐν τοῖς	καλλίστοις;	τοιοῦτοι δὲ οἱ ἐν πολέμῳ·
[3, 5]	πέφυκεν· τὸ γὰρ μέγιστον καὶ	κάλλιστον,	καὶ ὃ παρ´ ἑτέρου μὴ
[3, 6]	πολέμῳ· ἐν μεγίστῳ γὰρ καὶ	καλλίστῳ	κινδύνῳ. ὁμόλογοι δὲ τούτοις εἰσὶ
[3, 7]	ἐν οἷς εἴρηται, καὶ ὅτι	καλὸν	αἱρεῖται καὶ ὑπομένει, ἢ ὅτι
[3, 9]	ὅτι τὸ ἐν τῷ πολέμῳ	καλὸν	ἀντ´ ἐκείνων αἱρεῖται. οὐ δὴ
[3, 8]	ἀνάγκην ἀνδρεῖον εἶναι, ἀλλ´ ὅτι	καλόν.	δοκεῖ δὲ καὶ ἡ ἐμπειρία
[3, 9]	ἔσται, ὑπομενεῖ δὲ αὐτὰ ὅτι	καλὸν	ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ μή.
[3, 11]	τούτοις ὄντων ἢ παρὰ τὸ	καλὸν	ἢ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν. ὁ
[3, 6]	ἂν ἀνδρεῖος ὁ περὶ τὸν	καλὸν	θάνατον ἀδεής, καὶ ὅσα θάνατον
[3, 8]	ὄντα καὶ φαινόμενα ὑπομένειν, ὅτι	καλὸν	καὶ αἰσχρὸν τὸ μή. διὸ
[3, 12]	λόγῳ· σκοπὸς γὰρ ἀμφοῖν τὸ	καλόν,	καὶ ἐπιθυμεῖ ὁ σώφρων ὧν
[3, 1]	δὲ διὰ τὸ ἡδὺ καὶ	καλὸν	μεθ´ ἡδονῆς· γελοῖον δὲ τὸ
[3, 5]	ναί· ὥστ´ εἰ τὸ πράττειν	καλὸν	ὂν ἐφ´ ἡμῖν ἐστί, καὶ
[3, 5]	καὶ εἰ τὸ μὴ πράττειν	καλὸν	ὂν ἐφ´ ἡμῖν, καὶ τὸ
[3, 8]	δέ· οὐ γὰρ διὰ τὸ	καλὸν	οὐδ´ ὡς ὁ λόγος, ἀλλὰ
[3, 8]	μὲν οὖν ἀνδρεῖοι διὰ τὸ	καλὸν	πράττουσιν, ὁ δὲ θυμὸς συνεργεῖ
[3, 1]	μειζόνων κακῶν πράττεται ἢ διὰ	καλόν	τι, οἷον εἰ τύραννος προστάττοι
[3, 6]	ἐν οἷς ἐστὶν ἀλκὴ ἢ	καλὸν	τὸ ἀποθανεῖν· ἐν ταῖς τοιαύταις
[3, 6]	γὰρ καὶ δεῖ φοβεῖσθαι καὶ	καλόν,	τὸ δὲ μὴ αἰσχρόν, οἷον
[3, 7]	τῷ ἀνδρείῳ δὲ ἡ ἀνδρεία	καλόν.	τοιοῦτον δὴ καὶ τὸ τέλος·
[3, 7]	τὰ ἐπίπονα, καὶ οὐχ ὅτι	καλὸν	ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων κακόν. ~Ἔστι
[3, 7]	ὁρίζεται γὰρ ἕκαστον τῷ τέλει.	καλοῦ	δὴ ἕνεκα ὁ ἀνδρεῖος ὑπομένει
[3, 7]	ὡς ὁ λόγος ὑπομενεῖ τοῦ	καλοῦ	ἕνεκα· τοῦτο γὰρ τέλος τῆς
[3, 8]	δι´ αἰδῶ γὰρ καὶ διὰ	καλοῦ	ὄρεξιν (τιμῆς γάρ) καὶ φυγὴν
[3, 1]	γὰρ αἴσχισθ´ ὑπομεῖναι ἐπὶ μηδενὶ	καλῷ	ἢ μετρίῳ φαύλου. ἐπ´ ἐνίοις
[3, 1]	λυπηρὸν ὑπομένωσιν ἀντὶ μεγάλων καὶ	καλῶν·	ἂν δ´ ἀνάπαλιν, ψέγονται· τὰ
[3, 1]	τῶν τοιούτων, καὶ τῶν μὲν	καλῶν	ἑαυτόν, τῶν δ´ αἰσχρῶν τὰ
[3, 5]	ὥσπερ ὄψιν ἔχοντα, ᾗ κρινεῖ	καλῶς	καὶ τὸ κατ´ ἀλήθειαν ἀγαθὸν
[3, 1]	ἡ πρᾶξις. ἴσως γὰρ οὐ	καλῶς	λέγεται ἀκούσια εἶναι τὰ διὰ
[3, 5]	καὶ ἔστιν εὐφυὴς ᾧ τοῦτο	καλῶς	πέφυκεν· τὸ γὰρ μέγιστον καὶ
[3, 5]	καὶ τὸ εὖ καὶ τὸ	καλῶς	τοῦτο πεφυκέναι ἡ τελεία καὶ
[3, 9]	τῶν κύκλῳ δ´ ἀφανίζεσθαι, οἷον	κἀν	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι γίνεται· τοῖς
[3, 8]	φυγέειν κύνας. καὶ οἱ προστάττοντες,	κἂν	ἀναχωρῶσι τύπτοντες, τὸ αὐτὸ δρῶσι,
[3, 8]	παρασκευῆς· τὰ προφανῆ μὲν γὰρ	κἂν	ἐκ λογισμοῦ καὶ λόγου τις
[3, 12]	ἐπιθυμίας ἐνέργεια αὔξει τὸ συγγενές,	κἂν	μεγάλαι καὶ σφοδραὶ ὦσι, καὶ
[3, 3]	πρῶτον εἶναι ἐν τῇ γενέσει.	κἂν	μὲν ἀδυνάτῳ ἐντύχωσιν, ἀφίστανται, οἷον
[3, 8]	δεινῶν προορῶντα, ἐπεὶ οὕτω γε	κἂν	οἱ ὄνοι ἀνδρεῖοι εἶεν πεινῶντες·
[3, 4]	τἀληθὲς ἐν ἑκάστοις ὁρᾶν, ὥσπερ	κανὼν	καὶ μέτρον αὐτῶν ὤν. ἐν
[3, 8]	δὲ πολιτικὰ μένοντα ἀποθνήσκει, ὅπερ	κἀπὶ	τῷ Ἑρμαίῳ συνέβη. τοῖς μὲν
[3, 5]	ᾗ κρινεῖ καλῶς καὶ τὸ	κατ´	ἀλήθειαν ἀγαθὸν αἱρήσεται, καὶ ἔστιν
[3, 4]	ἆρα φατέον ἁπλῶς μὲν καὶ	κατ´	ἀλήθειαν βουλητὸν εἶναι τἀγαθόν, ἑκάστῳ
[3, 4]	τῷ μὲν οὖν σπουδαίῳ τὸ	κατ´	ἀλήθειαν εἶναι, τῷ δὲ φαύλῳ
[3, 4]	εὖ διακειμένοις ὑγιεινά ἐστι τὰ	κατ´	ἀλήθειαν τοιαῦτα ὄντα, τοῖς δ´
[3, 7]	γε νοῦν ἔχοντι· τὰ δὲ	κατ´	ἄνθρωπον διαφέρει μεγέθει καὶ τῷ
[3, 7]	ὁμοίως δὲ καὶ θαρρῶν, ἀνδρεῖος·	κατ´	ἀξίαν γάρ, καὶ ὡς ἂν
[3, 12]	ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ παῖς·	κατ´	ἐπιθυμίαν γὰρ ζῶσι καὶ τὰ
[3, 1]	ἀκούσια λυπηρὰ εἶναι, τὰ δὲ	κατ´	ἐπιθυμίαν ἡδέα. ἔτι δὲ τί
[3, 3]	τούτων βουλευόμεθα, οἷον περὶ τῶν	κατ´	ἰατρικὴν καὶ χρηματιστικήν, καὶ περὶ
[3, 1]	διαφέρει τῷ ἀκούσια εἶναι τὰ	κατὰ	λογισμὸν ἢ θυμὸν ἁμαρτηθέντα; φευκτὰ
[3, 6]	λέγεται δ´ ὑπό τινων ἀνδρεῖος	κατὰ	μεταφοράν· ἔχει γάρ τι ὅμοιον
[3, 11]	πολλοί, ἢ μὴ ὡς δεῖ,	κατὰ	πάντα δ´ οἱ ἀκόλαστοι ὑπερβάλλουσιν·
[3, 8]	τι, λέγονται δὲ καὶ ἕτεραι	κατὰ	πέντε τρόπους· πρῶτον μὲν ἡ
[3, 6]	ὄντα· τοιαῦτα δὲ μάλιστα τὰ	κατὰ	πόλεμον. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[3, 5]	τέλος, αἱ περὶ ταῦτα πράξεις	κατὰ	προαίρεσιν ἂν εἶεν καὶ ἑκούσιοι.
[3, 2]	τὰ ἐξαίφνης ἑκούσια μὲν λέγομεν,	κατὰ	προαίρεσιν δ´ οὔ. οἱ δὲ
[3, 2]	ἥκιστα γὰρ τὰ διὰ θυμὸν	κατὰ	προαίρεσιν εἶναι δοκεῖ. ἀλλὰ μὴν
[3, 10]	ταύτας τὰς αἰσθήσεις ἡδονὴ πλὴν	κατὰ	συμβεβηκός. οὐδὲ γὰρ ταῖς ὀσμαῖς
[3, 10]	τοὺς περὶ τὴν ὀσμήν, πλὴν	κατὰ	συμβεβηκός· τοὺς γὰρ χαίροντας μήλων
[3, 3]	τῶν ἐν κινήσει, ἀεὶ δὲ	κατὰ	ταὐτὰ γινομένων, εἴτ´ ἐξ ἀνάγκης
[3, 10]	οὐδ´ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις	κατὰ	ταύτας τὰς αἰσθήσεις ἡδονὴ πλὴν
[3, 9]	ἀλλὰ (δόξειεν ἂν εἶναι τὸ	κατὰ	τὴν ἀνδρείαν τέλος ἡδύ, ὑπὸ
[3, 7]	ἀνδρεῖος ὑπομένει καὶ πράττει τὰ	κατὰ	τὴν ἀνδρείαν. τῶν δ´ ὑπερβαλλόντων
[3, 3]	τοῦ βουλεύσασθαι γὰρ κρίναντες ὀρεγόμεθα	κατὰ	τὴν βούλευσιν. ἡ μὲν οὖν
[3, 8]	τις προέλοιτο, τὰ δ´ ἐξαίφνης	κατὰ	τὴν ἕξιν. ἀνδρεῖοι δὲ φαίνονται
[3, 7]	δὲ πάσης ἐνεργείας ἐστὶ τὸ	κατὰ	τὴν ἕξιν. καὶ τῷ ἀνδρείῳ
[3, 1]	καὶ οὗ ἕνεκα. τοῦ δὴ	κατὰ	τὴν τοιαύτην ἄγνοιαν ἀκουσίου λεγομένου
[3, 12]	ὥσπερ δὲ τὸν παῖδα δεῖ	κατὰ	τὸ πρόσταγμα τοῦ παιδαγωγοῦ ζῆν,
[3, 1]	τὸ δὲ τέλος τῆς πράξεως	κατὰ	τὸν καιρόν ἐστιν. καὶ τὸ
[3, 12]	ζῆν, οὕτω καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν	κατὰ	τὸν λόγον. διὸ δεῖ τοῦ
[3, 11]	ἂν ὑπερπλησθῇ, ὑπερβάλλειν ἐστὶ τὸ	κατὰ	φύσιν τῷ πλήθει· ἀναπλήρωσις γὰρ
[3, 9]	τὸν βίον πρὸς μικρὰ κέρδη	καταλλάττονται.	~περὶ μὲν οὖν ἀνδρείας ἐπὶ
[3, 1]	βουλόμενος ἀφεῖναι, ὡς ὁ τὸν	καταπέλτην.	οἰηθείη δ´ ἄν τις καὶ
[3, 10]	διηγητικοὺς καὶ περὶ τῶν τυχόντων	κατατρίβοντας	τὰς ἡμέρας ἀδολέσχας, ἀκολάστους δ´
[3, 7]	ἐν ταῖς λύπαις ὑπερβάλλων μᾶλλον	καταφανής	ἐστιν. δύσελπις δή τις ὁ
[3, 5]	φύσει ἢ ὁπωσδήποτε φαίνεται καὶ	κεῖται,	τὰ δὲ λοιπὰ πρὸς τοῦτο
[3, 12]	οὐ κακῶς δ´ ἔοικε μετενηνέχθαι·	κεκολάσθαι	γὰρ δεῖ τὸ τῶν αἰσχρῶν
[3, 12]	δὲ τοιοῦτον εὐπειθὲς λέγομεν καὶ	κεκολασμένον—	ὥσπερ δὲ τὸν παῖδα δεῖ
[3, 7]	μήτε κύματα, καθάπερ φασὶ τοὺς	Κελτούς·	ὁ δὲ τῷ θαρρεῖν ὑπερβάλλων
[3, 8]	στρατιῶται· δοκεῖ γὰρ εἶναι πολλὰ	κενὰ	τοῦ πολέμου, ἃ μάλιστα συνεωράκασιν
[3, 9]	καὶ τὸν βίον πρὸς μικρὰ	κέρδη	καταλλάττονται. ~περὶ μὲν οὖν ἀνδρείας
[3, 6]	ἔνιοι γὰρ ἐν τοῖς πολεμικοῖς	κινδύνοις	δειλοὶ ὄντες ἐλευθέριοί εἰσι καὶ
[3, 8]	πολλοὺς νενικηκέναι θαρροῦσιν ἐν τοῖς	κινδύνοις·	παρόμοιοι δέ, ὅτι ἄμφω θαρραλέοι·
[3, 8]	καὶ θυμοῦ ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν	κίνδυνον	ὁρμᾶν, οὐθὲν τῶν δεινῶν προορῶντα,
[3, 8]	ἢ θυμοῦ ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν	κίνδυνον.	φυσικωτάτη δ´ ἔοικεν ἡ διὰ
[3, 8]	δειλοὶ γίνονται, ὅταν ὑπερτείνῃ ὁ	κίνδυνος	καὶ λείπωνται τοῖς πλήθεσι καὶ
[3, 9]	ἕτοιμοι γὰρ οὗτοι πρὸς τοὺς	κινδύνους,	καὶ τὸν βίον πρὸς μικρὰ
[3, 8]	γὰρ ὁ θυμὸς πρὸς τοὺς	κινδύνους,	ὅθεν καὶ Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε
[3, 8]	ἔοικεν. δοκοῦσι γὰρ ὑπομένειν τοὺς	κινδύνους	οἱ πολῖται διὰ τὰ ἐκ
[3, 6]	ἐν μεγίστῳ γὰρ καὶ καλλίστῳ	κινδύνῳ.	ὁμόλογοι δὲ τούτοις εἰσὶ καὶ
[3, 7]	προπετεῖς, καὶ βουλόμενοι πρὸ τῶν	κινδύνων	ἐν αὐτοῖς δ´ ἀφίστανται, οἱ
[3, 1]	καὶ γὰρ ἡ ἀρχὴ τοῦ	κινεῖν	τὰ ὀργανικὰ μέρη ἐν ταῖς
[3, 3]	ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν ἐν	κινήσει,	ἀεὶ δὲ κατὰ ταὐτὰ γινομένων,
[3, 1]	λελογχωμένον δόρυ, ἢ τὸν λίθον	κίσηριν	εἶναι· καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ πίσας
[3, 11]	~Τῶν δ´ ἐπιθυμιῶν αἳ μὲν	κοιναὶ	δοκοῦσιν εἶναι, αἳ δ´ ἴδιοι
[3, 5]	ἑκούσιοι ἂν εἶεν· ὁμοίως γάρ.	Κοινῇ	μὲν οὖν περὶ τῶν ἀρετῶν
[3, 2]	ἐοίκασιν ὀρθῶς λέγειν. οὐ γὰρ	κοινὸν	ἡ προαίρεσις καὶ τῶν ἀλόγων,
[3, 10]	γενέσθαι, ὡς ἡδόμενος τῇ (ἁφῇ.	κοινοτάτη	δὴ τῶν αἰσθήσεων καθ´ ἣν
[3, 10]	ὧν καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα	κοινωνεῖ,	ὅθεν ἀνδραποδώδεις καὶ θηριώδεις φαίνονται·
[3, 2]	καὶ παῖδες καὶ τἆλλα ζῷα	κοινωνεῖ,	προαιρέσεως δ´ οὔ, καὶ τὰ
[3, 5]	καὶ ὑπ´ αὐτῶν τῶν νομοθετῶν·	κολάζουσι	γὰρ καὶ τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας
[3, 5]	γὰρ ἐπ´ αὐτῷ τῷ ἀγνοεῖν	κολάζουσιν,	ἐὰν αἴτιος εἶναι δοκῇ τῆς
[3, 5]	ἐπίστασθαι καὶ μὴ χαλεπά ἐστι,	κολάζουσιν,	ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς
[3, 1]	τε τὰς τιμὰς καὶ τὰς	κολάσεις.	δοκεῖ δὴ ἀκούσια εἶναι τὰ
[3, 5]	περὶ ἕκαστα αἱ ἕξεις γίνονται,	κομιδῇ	ἀναισθήτου. ἔτι δ´ ἄλογον τὸν
[3, 1]	ὁ πάσχων, οἷον εἰ πνεῦμα	κομίσαι	ποι ἢ ἄνθρωποι κύριοι ὄντες.
[3, 3]	οὐδεὶς βουλεύεται, οἷον περὶ τοῦ	κόσμου	ἢ τῆς διαμέτρου καὶ τῆς
[3, 8]	καὶ πρὸς τὸ μὴ παθεῖν	κράτιστα·	ὥσπερ οὖν ἀνόπλοις ὡπλισμένοι μάχονται
[3, 8]	οἳ δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι	κράτιστοι	εἶναι καὶ μηθὲν ἂν παθεῖν.
[3, 9]	ἴσως κωλύει μὴ τοὺς τοιούτους	κρατίστους	εἶναι, ἀλλὰ τοὺς ἧττον μὲν
[3, 8]	καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐκινδύνευον ὡς	κρείττους	ὄντες, γνόντες δὲ φεύγουσι, τὸν
[3, 3]	τὸ γὰρ ἐκ τῆς βουλῆς	κριθὲν	προαιρετόν ἐστιν. παύεται γὰρ ἕκαστος
[3, 3]	ἡμῖν· ἐκ τοῦ βουλεύσασθαι γὰρ	κρίναντες	ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν βούλευσιν. ἡ
[3, 5]	δεῖ ὥσπερ ὄψιν ἔχοντα, ᾗ	κρινεῖ	καλῶς καὶ τὸ κατ´ ἀλήθειαν
[3, 4]	ἕκαστα· ὁ σπουδαῖος γὰρ ἕκαστα	κρίνει	ὀρθῶς, καὶ ἐν ἑκάστοις τἀληθὲς
[3, 2]	ἀρετῇ καὶ μᾶλλον τὰ ἤθη	κρίνειν	τῶν πράξεων. ἡ προαίρεσις δὴ
[3, 10]	τῆς γὰρ γεύσεώς ἐστιν ἡ	κρίσις	τῶν χυμῶν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ
[3, 3]	ἰατρικὴν καὶ χρηματιστικήν, καὶ περὶ	κυβερνητικὴν	μᾶλλον ἢ γυμναστικήν, ὅσῳ ἧττον
[3, 9]	ἀνδρείαν τέλος ἡδύ, ὑπὸ τῶν	κύκλῳ	δ´ ἀφανίζεσθαι, οἷον κἀν τοῖς
[3, 7]	μηδὲν φοβοῖτο, μήτε σεισμὸν μήτε	κύματα,	καθάπερ φασὶ τοὺς Κελτούς· ὁ
[3, 8]	οὔ οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν	κύνας.	καὶ οἱ προστάττοντες, κἂν ἀναχωρῶσι
[3, 10]	ταῖς ὀσμαῖς τῶν λαγωῶν αἱ	κύνες	χαίρουσιν ἀλλὰ τῇ βρώσει, τὴν
[3, 5]	μὴ ἀγνοεῖν· τοῦ γὰρ ἐπιμεληθῆναι	κύριοι.	ἀλλ´ ἴσως τοιοῦτός ἐστιν ὥστε
[3, 5]	ἀγαθοῦ, τῆς δὲ φαντασίας οὐ	κύριοι,	ἀλλ´ ὁποῖός (ποθ´ ἕκαστός ἐστι,
[3, 5]	ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι τοῦ τέλους	κύριοί	ἐσμεν, εἰδότες τὰ καθ´ ἕκαστα,
[3, 1]	πνεῦμα κομίσαι ποι ἢ ἄνθρωποι	κύριοι	ὄντες. ὅσα δὲ διὰ φόβον
[3, 8]	τὸ λυπηρόν· ἀναγκάζουσι γὰρ οἱ	κύριοι,	ὥσπερ ὁ Ἕκτωρ ὃν δέ
[3, 5]	ἡ γὰρ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ·	κύριος	γὰρ τοῦ μὴ μεθυσθῆναι, τοῦτο
[3, 1]	τύραννος προστάττοι αἰσχρόν τι πρᾶξαι	κύριος	ὢν γονέων καὶ τέκνων, καὶ
[3, 6]	πόλεσι καὶ παρὰ τοῖς μονάρχοις.	κυρίως	δὴ λέγοιτ´ ἂν ἀνδρεῖος ὁ
[3, 1]	καὶ μάλιστα ἐν τοῖς κυριωτάτοις·	κυριώτατα	δ´ εἶναι δοκεῖ ἐν οἷς
[3, 1]	πεπραχέναι, καὶ μάλιστα ἐν τοῖς	κυριωτάτοις·	κυριώτατα δ´ εἶναι δοκεῖ ἐν
[3, 9]	ἐφάπτεται. στρατιώτας δ´ οὐδὲν ἴσως	κωλύει	μὴ τοὺς τοιούτους κρατίστους εἶναι,
[3, 5]	τοὺς μὲν προτρέψοντες τοὺς δὲ	κωλύσοντες.	καίτοι ὅσα μήτ´ ἐφ´ ἡμῖν