HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 38 formes différentes pour 221 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[3, 7]   τῷ φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων δειλός· καὶ γὰρ ἃ μὴ δεῖ καὶ ὡς

[3, 10]   καὶ μάλιστα ἀγαπᾶν θηριῶδες. καὶ γὰρ αἱ ἐλευθεριώταται τῶν διὰ τῆς

[3, 1]   ἂν δ´ ἀνάπαλιν, ψέγονται· τὰ γὰρ αἴσχισθ´ ὑπομεῖναι ἐπὶ μηδενὶ καλῷ

[3, 8]   τῷ Ἑρμαίῳ συνέβη. τοῖς μὲν γὰρ αἰσχρὸν τὸ φεύγειν καὶ ὁ

[3, 12]   τοῖς καθ´ ἕκαστον· αὐτὴ μὲν γὰρ ἄλυπος, ταῦτα δὲ διὰ λύπην

[3, 12]   ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ· σκοπὸς γὰρ ἀμφοῖν τὸ καλόν, καὶ ἐπιθυμεῖ

[3, 1]   ἢ θυμὸν ἁμαρτηθέντα; φευκτὰ μὲν γὰρ ἄμφω, (δοκεῖ δὲ οὐχ ἧττον

[3, 3]   δὲ πράξεις ἄλλων ἕνεκα. οὐ γὰρ ἂν εἴη βουλευτὸν τὸ τέλος

[3, 1]   ἁπλῶς δ´ ἴσως ἀκούσια· οὐδεὶς γὰρ ἂν ἕλοιτο καθ´ αὑτὸ τῶν

[3, 5]   περὶ ἀσθένειαν καὶ πήρωσιν· οὐθεὶς γὰρ ἂν ὀνειδίσειε τυφλῷ φύσει ἢ

[3, 8]   καὶ τῶν τοιούτων παρατάττοντες· πάντες γὰρ ἀναγκάζουσιν. δεῖ δ´ οὐ δι´

[3, 11]   χαίροντες οὐ πάνυ γίνονται· οὐ γὰρ ἀνθρωπική ἐστιν ἡ τοιαύτη ἀναισθησία·

[3, 6]   ὡς οἱ θαλάττιοι· οἳ μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν καὶ τὸν

[3, 5]   μεθύουσι διπλᾶ τὰ ἐπιτίμια· ἡ γὰρ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ· κύριος γὰρ

[3, 5]   τὸ βαλεῖν {καὶ ῥῖψαι} ἡ γὰρ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ. οὕτω δὲ

[3, 3]   δι´ ἡμῶν πως ἐστίν· ἡ γὰρ ἀρχὴ ἐν ἡμῖν. ζητεῖται δ´

[3, 3]   πολιτειῶν, ἃς Ὅμηρος ἐμιμεῖτο· οἱ γὰρ βασιλεῖς ἃ προείλοντο ἀνήγγελλον τῷ

[3, 3]   τῇ εὑρέσει ἔσχατόν ἐστιν. ὁ γὰρ βουλευόμενος ἔοικε ζητεῖν καὶ ἀναλύειν

[3, 3]   πολιτεύοιντο οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται. οὐ γὰρ γένοιτ´ ἂν τούτων οὐθὲν δι´

[3, 10]   μικρὸν ἢ οὐθὲν χρῆσθαι· τῆς γὰρ γεύσεώς ἐστιν ἡ κρίσις τῶν

[3, 8]   ποιοῦσι καὶ οἱ μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες γὰρ γίνονται. ὅταν δὲ αὐτοῖς μὴ

[3, 12]   κακῶς δ´ ἔοικε μετενηνέχθαι· κεκολάσθαι γὰρ δεῖ τὸ τῶν αἰσχρῶν ὀρεγόμενον

[3, 1]   ἐπίλυπον καὶ ἐν μεταμελείᾳ· ὁ γὰρ δι´ ἄγνοιαν πράξας ὁτιοῦν, μηδέν

[3, 12]   ἀκολασία τῆς δειλίας. ἣ μὲν γὰρ δι´ ἡδονήν, ἣ δὲ διὰ

[3, 1]   μοχθηρίας, οὐδ´ ἡ καθόλου (ψέγονται γὰρ διά γε ταύτην) ἀλλ´ ἡ

[3, 8]   μέν, οὐκ ἀνδρεῖοι δέ· οὐ γὰρ διὰ τὸ καλὸν οὐδ´ ὡς

[3, 3]   δι´ ἡμῶν γένοιτ´ ἄν· τὰ γὰρ διὰ τῶν φίλων δι´ ἡμῶν

[3, 5]   οἷς καὶ ἐπιτιμῶμεν· τοῖς μὲν γὰρ διὰ φύσιν αἰσχροῖς οὐδεὶς ἐπιτιμᾷ,

[3, 1]   ἕτερος, ἔστω οὐχ ἑκών· ἐπεὶ γὰρ διαφέρει, βέλτιον ὄνομα ἔχειν ἴδιον.

[3, 1]   αἱρετέον, οὐ ῥᾴδιον ἀποδοῦναι· πολλαὶ γὰρ διαφοραί εἰσιν ἐν τοῖς καθ´

[3, 3]   βουλή, οἷον περὶ γραμμάτων (οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´ ὅσα

[3, 3]   δὲ καὶ ἔστι λοιπά. αἰτίαι γὰρ δοκοῦσιν εἶναι φύσις καὶ ἀνάγκη

[3, 2]   δόξα ἂν εἴη· ἡ μὲν γὰρ δόξα δοκεῖ περὶ πάντα εἶναι,

[3, 1]   ὡς οὐδὲ τὸν πράττοντα· πῶς γὰρ ἑαυτόν γε; ὃ δὲ πράττει

[3, 12]   ἑκούσιον. διὸ καὶ ἐπονειδιστότερον· καὶ γὰρ ἐθισθῆναι ῥᾷον πρὸς αὐτά· πολλὰ

[3, 2]   περὶ προαιρέσεως ἕπεται διελθεῖν· οἰκειότατον γὰρ εἶναι δοκεῖ τῇ ἀρετῇ καὶ

[3, 8]   ἐπὶ τὴν ἀνδρείαν φέρουσιν· ἀνδρεῖοι γὰρ εἶναι δοκοῦσι καὶ οἱ διὰ

[3, 8]   πολεμικοῖς δ´ οἱ στρατιῶται· δοκεῖ γὰρ εἶναι πολλὰ κενὰ τοῦ πολέμου,

[3, 1]   ἐοίκασι δὲ μᾶλλον ἑκουσίοις· αἱρεταὶ γάρ εἰσι τότε ὅτε πράττονται, τὸ

[3, 3]   ἀφωρισμένον ἤδη τὸ προαιρετόν· τὸ γὰρ ἐκ τῆς βουλῆς κριθὲν προαιρετόν

[3, 4]   τῶν ἄλλων ἕκαστα· ὁ σπουδαῖος γὰρ ἕκαστα κρίνει ὀρθῶς, καὶ ἐν

[3, 7]   δὴ καὶ τὸ τέλος· ὁρίζεται γὰρ ἕκαστον τῷ τέλει. καλοῦ δὴ

[3, 3]   βουλῆς κριθὲν προαιρετόν ἐστιν. παύεται γὰρ ἕκαστος ζητῶν πῶς πράξει, ὅταν

[3, 2]   πλέον τὸ ἑκούσιον· τοῦ μὲν γὰρ ἑκουσίου καὶ παῖδες καὶ τἆλλα

[3, 6]   καὶ τοῦτον καθ´ ὁμοιότητα· ἔνιοι γὰρ ἐν τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις δειλοὶ

[3, 8]   μάχονται καὶ ἀθληταὶ ἰδιώταις· καὶ γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις ἀγῶσιν οὐχ

[3, 9]   μᾶλλον περὶ τὰ φοβερά· ὁ γὰρ ἐν τούτοις ἀτάραχος καὶ περὶ

[3, 12]   ἐθισθῆναι ῥᾷον πρὸς αὐτά· πολλὰ γὰρ ἐν τῷ βίῳ τὰ τοιαῦτα,

[3, 5]   ἡντινοῦν ἀγωνίαν ἢ πρᾶξιν· διατελοῦσι γὰρ ἐνεργοῦντες. τὸ μὲν οὖν ἀγνοεῖν

[3, 4]   τἀληθὲς αὐτῷ φαίνεται. καθ´ ἑκάστην γὰρ ἕξιν ἴδιά ἐστι καλὰ καὶ

[3, 1]   καλὰ φαίη βίαια εἶναι (ἀναγκάζειν γὰρ ἔξω ὄντα) πάντα ἂν εἴη

[3, 8]   πρῶτον μὲν ἡ πολιτική· μάλιστα γὰρ ἔοικεν. δοκοῦσι γὰρ ὑπομένειν τοὺς

[3, 2]   δὲ λέγειν οὐχ ἁρμόζει· ὅλως γὰρ ἔοικεν ἡ προαίρεσις περὶ τὰ

[3, 5]   γὰρ ἧττον πεισόμεθα αὐτά. καὶ γὰρ ἐπ´ αὐτῷ τῷ ἀγνοεῖν κολάζουσιν,

[3, 1]   χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖς γνωσθεῖσιν· ὡς γὰρ ἐπὶ τὸ πολύ ἐστι τὰ

[3, 12]   τὸ δ´ ὅλον ἧττον· οὐθεὶς γὰρ ἐπιθυμεῖ ἀκόλαστος εἶναι. τὸ δ´

[3, 11]   μὲν τῆς τροφῆς φυσική· πᾶς γὰρ ἐπιθυμεῖ ὁ ἐνδεὴς ξηρᾶς ἢ

[3, 10]   δὲ τοιούτοις χαίρειν ἀκολάστου· τούτῳ γὰρ ἐπιθυμήματα ταῦτα. οὐκ ἔστι δὲ

[3, 5]   ὂν τὸ μὴ ἀγνοεῖν· τοῦ γὰρ ἐπιμεληθῆναι κύριοι. ἀλλ´ ἴσως τοιοῦτός

[3, 11]   ἕν, ἐπὶ τὸ πλεῖον· τὸ γὰρ ἐσθίειν τὰ τυχόντα ἢ πίνειν

[3, 4]   ὁ μὴ ὀρθῶς αἱρούμενος (εἰ γὰρ ἔσται βουλητόν, καὶ ἀγαθόν· ἦν

[3, 11]   γέ τι καὶ φυσικόν· ἕτερα γὰρ ἑτέροις ἐστὶν ἡδέα, καὶ ἔνια

[3, 5]   καὶ ἡ κακία. ἐν οἷς γὰρ ἐφ´ ἡμῖν τὸ πράττειν, καὶ

[3, 12]   καὶ ὁ παῖς· κατ´ ἐπιθυμίαν γὰρ ζῶσι καὶ τὰ παιδία, καὶ

[3, 1]   λεκτέον. πράττει δὲ ἑκών· καὶ γὰρ ἡ ἀρχὴ τοῦ κινεῖν τὰ

[3, 1]   τις ἀγνοεῖ τὰ συμφέροντα· οὐ γὰρ ἡ ἐν τῇ προαιρέσει ἄγνοια

[3, 11]   ἀποτυγχάνων καὶ ἐπιθυμῶν· μετὰ λύπης γὰρ ἡ ἐπιθυμία· ἀτόπῳ δ´ ἔοικε

[3, 12]   ἄρχον, ἐπὶ πολὺ ἥξει· ἄπληστος γὰρ ἡ τοῦ ἡδέος ὄρεξις καὶ

[3, 11]   μὲν περὶ ταῦτ´ ἔχει· οὔτε γὰρ ἥδεται οἷς μάλιστα ὁ ἀκόλαστος,

[3, 5]   ἄλλ´ ὁτιοῦν τῶν τοιούτων· οὐθὲν γὰρ ἧττον πεισόμεθα αὐτά. καὶ γὰρ

[3, 7]   ὁ δ´ ἀνδρεῖος ἐναντίως· τὸ γὰρ θαρρεῖν εὐέλπιδος. περὶ ταὐτὰ μὲν

[3, 7]   πολλοὶ αὐτῶν θρασύδειλοι· ἐν τούτοις γὰρ θρασυνόμενοι τὰ φοβερὰ οὐχ ὑπομένουσιν.

[3, 3]   τῶν πρὸς τὰ τέλη. οὔτε γὰρ ἰατρὸς βουλεύεται εἰ ὑγιάσει, οὔτε

[3, 6]   δοκεῖ ὁ ἀνδρεῖος εἶναι· ἔνια γὰρ καὶ δεῖ φοβεῖσθαι καὶ καλόν,

[3, 8]   δι´ ἀρετὴν γίνεται· δι´ αἰδῶ γὰρ καὶ διὰ καλοῦ ὄρεξιν (τιμῆς

[3, 11]   ἐνίοις οἷς οὐ δεῖ (μισητὰ γάρ) καὶ εἴ τισι δεῖ χαίρειν

[3, 1]   ἃ ἡ πρᾶξις· ἐν τούτοις γὰρ καὶ ἔλεος καὶ συγγνώμη· ὁ

[3, 6]   οἱ ἐν πολέμῳ· ἐν μεγίστῳ γὰρ καὶ καλλίστῳ κινδύνῳ. ὁμόλογοι δὲ

[3, 12]   μὲν καθ´ ἕκαστα ἑκούσια (ἐπιθυμοῦντι γὰρ καὶ ὀρεγομένῳ) τὸ δ´ ὅλον

[3, 6]   φοβερώτατον δ´ ὁ θάνατος· πέρας γάρ, καὶ οὐδὲν ἔτι τῷ τεθνεῶτι

[3, 10]   ἡ σωφροσύνη, εἴρηται ἡμῖν· ἧττον γὰρ καὶ οὐχ ὁμοίως ἐστὶ περὶ

[3, 5]   ὑπ´ αὐτῶν τῶν νομοθετῶν· κολάζουσι γὰρ καὶ τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας μοχθηρά,

[3, 5]   κακία ἑκούσιον ἂν εἴη· ὁμοίως γὰρ καὶ τῷ κακῷ ὑπάρχει τὸ

[3, 8]   καὶ διὰ καλοῦ ὄρεξιν (τιμῆς γάρ) καὶ φυγὴν ὀνείδους, αἰσχροῦ ὄντος.

[3, 7]   καὶ θαρρῶν, ἀνδρεῖος· κατ´ ἀξίαν γάρ, καὶ ὡς ἂν ὁ λόγος,

[3, 8]   ἐκ παρασκευῆς· τὰ προφανῆ μὲν γὰρ κἂν ἐκ λογισμοῦ καὶ λόγου

[3, 5]   κακίαι ἑκούσιοι ἂν εἶεν· ὁμοίως γάρ. Κοινῇ μὲν οὖν περὶ τῶν

[3, 2]   οὐκ ἐοίκασιν ὀρθῶς λέγειν. οὐ γὰρ κοινὸν ἡ προαίρεσις καὶ τῶν

[3, 3]   ἐφ´ ἡμῖν· ἐκ τοῦ βουλεύσασθαι γὰρ κρίναντες ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν βούλευσιν.

[3, 9]   τῷ θανάτῳ λυπήσεται· τῷ τοιούτῳ γὰρ μάλιστα ζῆν ἄξιον, καὶ οὗτος

[3, 8]   ἐν τοῖς προδήλοις· ἀπὸ ἕξεως γὰρ μᾶλλον ἦν, ὅτι ἧττον ἐκ

[3, 5]   ᾧ τοῦτο καλῶς πέφυκεν· τὸ γὰρ μέγιστον καὶ κάλλιστον, καὶ ὃ

[3, 1]   ἄγνοιαν πράττειν τοῦ ἀγνοοῦντα· ὁ γὰρ μεθύων ἢ ὀργιζόμενος οὐ δοκεῖ

[3, 8]   καὶ οἱ ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον γὰρ ὁ θυμὸς πρὸς τοὺς κινδύνους,

[3, 5]   παύσεται καὶ ἔσται δίκαιος. οὐδὲ γὰρ ὁ νοσῶν ὑγιής. καὶ εἰ

[3, 8]   αἰσχρὸν ἀλλὰ τὸ λυπηρόν· ἀναγκάζουσι γὰρ οἱ κύριοι, ὥσπερ ὁ Ἕκτωρ

[3, 5]   τῆς κακίας ἔσται ἑκούσιον; ἀμφοῖν γὰρ ὁμοίως, τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ

[3, 1]   ἐν οἷς ἡ πρᾶξις. ἴσως γὰρ οὐ καλῶς λέγεται ἀκούσια εἶναι

[3, 5]   τὸ δ´ ἀληθεῖ· μακάριος μὲν γὰρ οὐδεὶς ἄκων, ἡ δὲ μοχθηρία

[3, 1]   τοῖς χειμῶσιν ἐκβολάς· ἁπλῶς μὲν γὰρ οὐδεὶς ἀποβάλλεται ἑκών, ἐπὶ σωτηρίᾳ

[3, 1]   θυμὸν ἢ ἐπιθυμίαν. πρῶτον μὲν γὰρ οὐδὲν ἔτι τῶν ἄλλων ζῴων

[3, 8]   ὄνοι ἀνδρεῖοι εἶεν πεινῶντες· τυπτόμενοι γὰρ οὐκ ἀφίστανται τῆς νομῆς· καὶ

[3, 2]   καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν γὰρ οὐκ ἔστι τῶν ἀδυνάτων, καὶ

[3, 4]   τὴν ἡδονὴν ἔοικε γίνεσθαι· οὐ γὰρ οὖσα (ἀγαθὸν φαίνεται. αἱροῦνται οὖν

[3, 9]   δ´ ἀγαθὸν μηδὲν ἔχοντας· ἕτοιμοι γὰρ οὗτοι πρὸς τοὺς κινδύνους, καὶ

[3, 11]   ἢ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν. ὁ γὰρ οὕτως ἔχων μᾶλλον ἀγαπᾷ τὰς

[3, 5]   καὶ τοῖς τοιούτοις διάγοντες· αἱ γὰρ περὶ ἕκαστα ἐνέργειαι τοιούτους ποιοῦσιν.

[3, 10]   καὶ τῆς θερμασίας γινόμεναι· οὐ γὰρ περὶ πᾶν τὸ σῶμα ἡ

[3, 3]   τέχνας ἢ τὰς ἐπιστήμας· μᾶλλον γὰρ περὶ ταύτας διστάζομεν. τὸ βουλεύεσθαι

[3, 8]   ἐλεγχείην ἀναθήσει· καὶ {Διομήδης} Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει ἐνὶ Τρώεσς´ ἀγορεύων

[3, 1]   μᾶλλον δ´ ἔοικεν ἑκουσίοις· αἱ γὰρ πράξεις ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα,

[3, 5]   καὶ αἱ ἕξεις· τῶν μὲν γὰρ πράξεων ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι τοῦ

[3, 2]   οὐδείς. ἀλλ´ οὐδὲ τινί· τῷ γὰρ προαιρεῖσθαι τἀγαθὰ ἢ τὰ κακὰ

[3, 2]   ἆρά γε τὸ προβεβουλευμένον; ἡ γὰρ προαίρεσις μετὰ λόγου καὶ διανοίας.

[3, 9]   τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι γίνεται· τοῖς γὰρ πύκταις τὸ μὲν τέλος ἡδύ,

[3, 2]   παρακολουθεῖ, οὐδὲν διαφέρει· οὐ τοῦτο γὰρ σκοποῦμεν, ἀλλ´ εἰ ταὐτόν ἐστι

[3, 2]   θυμὸς δ´ ἔτι ἧττον· ἥκιστα γὰρ τὰ διὰ θυμὸν κατὰ προαίρεσιν

[3, 11]   ἐστιν ἡ τοιαύτη ἀναισθησία· καὶ γὰρ τὰ λοιπὰ ζῷα διακρίνει τὰ

[3, 9]   ἀνδρεία, καὶ δικαίως ἐπαινεῖται· χαλεπώτερον γὰρ τὰ λυπηρὰ ὑπομένειν ἢ τῶν

[3, 8]   μένος" καὶ ἔζεσεν αἷμα· πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα ἔοικε σημαίνειν τὴν

[3, 10]   ἡδονὴ πλὴν κατὰ συμβεβηκός. οὐδὲ γὰρ ταῖς ὀσμαῖς τῶν λαγωῶν αἱ

[3, 3]   ἢ πέπεπται ὡς δεῖ· αἰσθήσεως γὰρ ταῦτα. εἰ δὲ ἀεὶ βουλεύσεται,

[3, 7]   ὑπομενεῖ τοῦ καλοῦ ἕνεκα· τοῦτο γὰρ τέλος τῆς ἀρετῆς. ἔστι δὲ

[3, 11]   κατὰ φύσιν τῷ πλήθει· ἀναπλήρωσις γὰρ τῆς ἐνδείας ἡ φυσικὴ ἐπιθυμία.

[3, 6]   τινων ἀνδρεῖος κατὰ μεταφοράν· ἔχει γάρ τι ὅμοιον τῷ ἀνδρείῳ· ἄφοβος

[3, 12]   τὰς παιδικὰς ἁμαρτίας φέρομεν· ἔχουσι (γάρ τινα ὁμοιότητα. πότερον δ´ ἀπὸ

[3, 6]   τι ὅμοιον τῷ ἀνδρείῳ· ἄφοβος γάρ τις καὶ ὁ ἀνδρεῖος. πενίαν

[3, 8]   θηρία δὲ διὰ λύπην· διὰ γὰρ τὸ πληγῆναι ἢ διὰ τὸ

[3, 8]   οἱ εὐέλπιδες ὄντες ἀνδρεῖοι· διὰ γὰρ τὸ πολλάκις καὶ πολλοὺς νενικηκέναι

[3, 3]   αὑτοῦ εἰς τὸ ἡγούμενον· τοῦτο γὰρ τὸ προαιρούμενον. δῆλον δὲ τοῦτο

[3, 7]   ἀνδρείου, ἀλλὰ μᾶλλον δειλοῦ· μαλακία γὰρ τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα, καὶ

[3, 1]   ἀποθανετέον παθόντι τὰ δεινότατα· καὶ γὰρ τὸν Εὐριπίδου Ἀλκμαίωνα γελοῖα φαίνεται

[3, 5]   γὰρ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ· κύριος γὰρ τοῦ μὴ μεθυσθῆναι, τοῦτο δ´

[3, 10]   τοὺς μύρων ἢ ὄψων· χαίρουσι γὰρ τούτοις οἱ ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ

[3, 1]   καὶ ἔλεος καὶ συγγνώμη· ὁ γὰρ τούτων τι ἀγνοῶν ἀκουσίως πράττει.

[3, 10]   σωματικαί, οἷον φιλοτιμία φιλομάθεια· ἑκάτερος γὰρ τούτων χαίρει, οὗ φιλητικός ἐστιν,

[3, 10]   ταύτην περὶ σωφροσύνης λέγωμεν· δοκοῦσι γὰρ τῶν ἀλόγων μερῶν αὗται εἶναι

[3, 5]   ἑκούσιοί εἰσιν αἱ ἀρεταί (καὶ γὰρ τῶν ἕξεων συναίτιοί πως αὐτοί

[3, 7]   ἔχουσι πρὸς αὐτά· οἳ μὲν γὰρ ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν, ὃ δὲ

[3, 10]   τοῖς περὶ τὴν ἀκοήν· τοὺς γὰρ ὑπερβεβλημένως χαίροντας μέλεσιν ἢ ὑποκρίσει

[3, 8]   πολιτική· μάλιστα γὰρ ἔοικεν. δοκοῦσι γὰρ ὑπομένειν τοὺς κινδύνους οἱ πολῖται

[3, 6]   ἢ περὶ τὰ μέγιστα; οὐθεὶς γὰρ ὑπομενετικώτερος τῶν δεινῶν. φοβερώτατον δ´

[3, 8]   πλήθεσι καὶ ταῖς παρασκευαῖς· πρῶτοι γὰρ φεύγουσι, τὰ δὲ πολιτικὰ μένοντα

[3, 10]   ὅσαι μὴ σωματικαί εἰσιν· τοὺς γὰρ φιλομύθους καὶ διηγητικοὺς καὶ περὶ

[3, 11]   πολλοὶ καὶ πολλαχῶς ἁμαρτάνουσιν. τῶν γὰρ φιλοτοιούτων λεγομένων ἢ τῷ χαίρειν

[3, 7]   δή τις ὁ δειλός· πάντα γὰρ φοβεῖται. ὁ δ´ ἀνδρεῖος ἐναντίως·

[3, 6]   αἰσχρόν, οἷον ἀδοξίαν· ὁ μὲν γὰρ φοβούμενος ἐπιεικὴς καὶ αἰδήμων, ὁ

[3, 10]   ὀσμήν, πλὴν κατὰ συμβεβηκός· τοὺς γὰρ χαίροντας μήλων ἢ ῥόδων ἢ

[3, 10]   πάσας δὲ οὐδὲ ταύτας· οἱ γὰρ χαίροντες τοῖς διὰ τῆς ὄψεως,

[3, 11]   δ´ οἱ ἀκόλαστοι ὑπερβάλλουσιν· καὶ γὰρ χαίρουσιν ἐνίοις οἷς οὐ δεῖ

[3, 1]   ἂν εἴη αὐτῷ βίαια· τούτων γὰρ χάριν πάντες πάντα πράττουσιν. καὶ

[3, 11]   φυσικὴ ἐπιθυμία. διὸ λέγονται οὗτοι γαστρίμαργοι, ὡς παρὰ τὸ δέον πληροῦντες

[3, 1]   αἰσχρὰ ἀκουσίως; ἢ γελοῖον ἑνός γε αἰτίου ὄντος; ἄτοπον δὲ ἴσως

[3, 10]   χαίρουσι τούτοις, ἢ οὐχ οἵ γε ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ ἀπολαύσει, ἣ

[3, 5]   ἂν εἴη, οὐ μὴν ἐάν γε βούληται, ἄδικος ὢν παύσεται καὶ

[3, 8]   διὰ τὸ φοβεῖσθαι, ἐπεὶ ἐάν γε ἐν ὕλῃ {ἢ ἐν ἕλει}

[3, 2]   δοκεῖ. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βούλησίς γε, καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν

[3, 8]   τῶν δεινῶν προορῶντα, ἐπεὶ οὕτω γε κἂν οἱ ὄνοι ἀνδρεῖοι εἶεν

[3, 1]   ἑκὼν μὲν οὐ πέπραχεν, ὅ γε μὴ ᾔδει, οὐδ´ αὖ ἄκων,

[3, 7]   μὲν οὖν παντὶ φοβερὸν τῷ γε νοῦν ἔχοντι· τὰ δὲ κατ´

[3, 5]   δὲ μοχθηρία ἑκούσιον. ἢ τοῖς γε νῦν εἰρημένοις ἀμφισβητητέον, καὶ τὸν

[3, 1]   τὸν πράττοντα· πῶς γὰρ ἑαυτόν γε; ὃ δὲ πράττει ἀγνοήσειεν ἄν

[3, 10]   δ´ ἐστίν, οὐ χαλεπὸν τύπῳ γε περιλαβεῖν ἐκ τῶν εἰρημένων. Μετὰ

[3, 1]   ἡ καθόλου (ψέγονται γὰρ διά γε ταύτην) ἀλλ´ ἡ καθ´ ἕκαστα,

[3, 11]   εἶναι. οὐ μὴν ἀλλ´ ἔχει γέ τι καὶ φυσικόν· ἕτερα γὰρ

[3, 2]   οὐ πᾶν προαιρετόν. ἀλλ´ ἆρά γε τὸ προβεβουλευμένον; ἡ γὰρ προαίρεσις

[3, 1]   οὐδ´ αὖ ἄκων, μὴ λυπούμενός γε. τοῦ δὴ δι´ ἄγνοιαν ὁ

[3, 6]   φόβους καὶ θάρρη, ἤδη φανερὸν γεγένηται· φοβούμεθα δὲ δῆλον ὅτι τὰ

[3, 1]   καὶ γὰρ τὸν Εὐριπίδου Ἀλκμαίωνα γελοῖα φαίνεται τὰ ἀναγκάσαντα μητροκτονῆσαι. ἔστι

[3, 1]   ἡδὺ καὶ καλὸν μεθ´ ἡδονῆς· γελοῖον δὲ τὸ αἰτιᾶσθαι τὰ ἐκτός,

[3, 1]   τὰ δ´ αἰσχρὰ ἀκουσίως; ἢ γελοῖον ἑνός γε αἰτίου ὄντος; ἄτοπον

[3, 3]   ἀναλύσει πρῶτον εἶναι ἐν τῇ γενέσει. κἂν μὲν ἀδυνάτῳ ἐντύχωσιν, ἀφίστανται,

[3, 2]   τοιαῦτα οὐδείς, ἀλλ´ ὅσα οἴεται γενέσθαι ἂν δι´ αὑτοῦ. ἔτι δ´

[3, 5]   μὴ ἐπιμεληθῆναι. ἀλλὰ τοῦ τοιούτους γενέσθαι αὐτοὶ αἴτιοι ζῶντες ἀνειμένως, καὶ

[3, 5]   ἀρχῆς μὲν ἐξῆν τοιούτοις μὴ γενέσθαι, διὸ ἑκόντες εἰσίν· γενομένοις δ´

[3, 10]   τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον γεράνου γενέσθαι, ὡς ἡδόμενος τῇ (ἁφῇ. κοινοτάτη

[3, 5]   οὐ φατέον ἀρχὴν εἶναι οὐδὲ γεννητὴν τῶν πράξεων ὥσπερ καὶ τέκνων.

[3, 3]   δυνατὰ δὲ ἃ δι´ ἡμῶν γένοιτ´ ἄν· τὰ γὰρ διὰ τῶν

[3, 3]   οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται. οὐ γὰρ γένοιτ´ ἂν τούτων οὐθὲν δι´ ἡμῶν.

[3, 5]   μὴ γενέσθαι, διὸ ἑκόντες εἰσίν· γενομένοις δ´ οὐκέτι ἔστι μὴ εἶναι.

[3, 5]   ἀρετῶν εἴρηται ἡμῖν τό τε γένος τύπῳ, ὅτι μεσότητές εἰσιν καὶ

[3, 10]   ὢν τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον γεράνου γενέσθαι, ὡς ἡδόμενος τῇ (ἁφῇ.

[3, 10]   γεῦσις. φαίνονται δὲ καὶ τῇ γεύσει ἐπὶ μικρὸν ἢ οὐθὲν χρῆσθαι·

[3, 10]   ἢ οὐθὲν χρῆσθαι· τῆς γὰρ γεύσεώς ἐστιν ἡ κρίσις τῶν χυμῶν,

[3, 10]   αὗται δ´ εἰσὶν ἁφὴ καὶ γεῦσις. φαίνονται δὲ καὶ τῇ γεύσει

[3, 3]   καὶ διὰ πλειόνων μὲν φαινομένου γίνεσθαι διὰ τίνος ῥᾷστα καὶ κάλλιστα

[3, 11]   ὀνόματος διὰ τὸ μὴ πάνυ γίνεσθαι. ὁ δὲ σώφρων μέσως μὲν

[3, 4]   ἀπάτη διὰ τὴν ἡδονὴν ἔοικε γίνεσθαι· οὐ γὰρ οὖσα (ἀγαθὸν φαίνεται.

[3, 10]   ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ τούτων ἀνάμνησις γίνεται αὐτοῖς τῶν ἐπιθυμημάτων. ἴδοι δ´

[3, 7]   μὴ φοβερὰ ὡς τοιαῦτα φοβεῖσθαι. γίνεται δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἣ μὲν

[3, 8]   πρότερον εἰρημένῃ, ὅτι δι´ ἀρετὴν γίνεται· δι´ αἰδῶ γὰρ καὶ διὰ

[3, 3]   διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´ ὅσα γίνεται δι´ ἡμῶν, μὴ ὡσαύτως δ´

[3, 10]   ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ ἀπολαύσει, ἣ γίνεται πᾶσα δι´ ἁφῆς καὶ ἐν

[3, 1]   ἐνίοις δ´ ἔπαινος μὲν οὐ γίνεται, συγγνώμη δ´, ὅταν διὰ τοιαῦτα

[3, 9]   οἷον κἀν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι γίνεται· τοῖς γὰρ πύκταις τὸ μὲν

[3, 1]   τὰ βίᾳ ἢ δι´ ἄγνοιαν γινόμενα· βίαιον δὲ οὗ ἡ ἀρχὴ

[3, 10]   διὰ τρίψεως καὶ τῆς θερμασίας γινόμεναι· οὐ γὰρ περὶ πᾶν τὸ

[3, 3]   κινήσει, ἀεὶ δὲ κατὰ ταὐτὰ γινομένων, εἴτ´ ἐξ ἀνάγκης εἴτε καὶ

[3, 1]   τοῖς ἑκουσίοις ἐπαίνων καὶ ψόγων γινομένων, ἐπὶ δὲ τοῖς ἀκουσίοις συγγνώμης,

[3, 5]   ἐνεργεῖν περὶ ἕκαστα αἱ ἕξεις γίνονται, κομιδῇ ἀναισθήτου. ἔτι δ´ ἄλογον

[3, 11]   δέον πληροῦντες αὐτήν. τοιοῦτοι δὲ γίνονται οἱ λίαν ἀνδραποδώδεις. περὶ δὲ

[3, 8]   καὶ οἱ μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες γὰρ γίνονται. ὅταν δὲ αὐτοῖς μὴ συμβῇ

[3, 8]   ἔχοντες. οἱ στρατιῶται δὲ δειλοὶ γίνονται, ὅταν ὑπερτείνῃ ὁ κίνδυνος καὶ

[3, 5]   ὅτι ἕξεις, ὑφ´ ὧν τε γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ καὶ καθ´

[3, 11]   ἢ δεῖ χαίροντες οὐ πάνυ γίνονται· οὐ γὰρ ἀνθρωπική ἐστιν ἡ

[3, 1]   αἰσχρά, ὅθεν ἔπαινοι καὶ ψόγοι γίνονται περὶ τοὺς (ἀναγκασθέντας ἢ μή.

[3, 1]   ἁμαρτίαν ἄδικοι καὶ ὅλως κακοὶ γίνονται· τὸ δ´ ἀκούσιον βούλεται λέγεσθαι

[3, 4]   ὁμοίως δὲ καὶ πικρὰ καὶ γλυκέα καὶ θερμὰ καὶ βαρέα καὶ

[3, 8]   ἀρχῆς ἐκινδύνευον ὡς κρείττους ὄντες, γνόντες δὲ φεύγουσι, τὸν θάνατον μᾶλλον

[3, 5]   ἕκαστα δὲ ἡ πρόσθεσις οὐ γνώριμος, ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀρρωστιῶν· ἀλλ´

[3, 1]   ἔτι δὲ χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖς γνωσθεῖσιν· ὡς γὰρ ἐπὶ τὸ πολύ

[3, 8]   χρόνον· οἱ δ´ ἠπατημένοι, ἐὰν γνῶσιν ὅτι ἕτερον ἢ ὑποπτεύσωσι, φεύγουσιν·

[3, 1]   αἰσχρόν τι πρᾶξαι κύριος ὢν γονέων καὶ τέκνων, καὶ πράξαντος μὲν

[3, 7]   θρασὺς καὶ προσποιητικὸς ἀνδρείας· ὡς γοῦν ἐκεῖνος περὶ τὰ φοβερὰ ἔχει,

[3, 3]   οὐκ ἔστι βουλή, οἷον περὶ γραμμάτων (οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον)

[3, 3]   γραμμάτων (οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´ ὅσα γίνεται δι´ ἡμῶν,

[3, 10]   οἷον χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ γραφῇ, οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται·

[3, 10]   ἀφῄρηνται, οἷον αἱ ἐν τοῖς γυμνασίοις διὰ τρίψεως καὶ τῆς θερμασίας

[3, 3]   καὶ περὶ κυβερνητικὴν μᾶλλον ἢ γυμναστικήν, ὅσῳ ἧττον διηκρίβωται, καὶ ἔτι

[3, 9]   δ´ ἀφανίζεσθαι, οἷον κἀν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι γίνεται· τοῖς γὰρ πύκταις

[3, 6]   τις ὕβριν περὶ παῖδας καὶ γυναῖκα φοβεῖται ἢ φθόνον ἤ τι

Livre, chapitre
[3, 7]	τῷ φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων δειλός· καὶ	γὰρ	ἃ μὴ δεῖ καὶ ὡς
[3, 10]	καὶ μάλιστα ἀγαπᾶν θηριῶδες. καὶ	γὰρ	αἱ ἐλευθεριώταται τῶν διὰ τῆς
[3, 1]	ἂν δ´ ἀνάπαλιν, ψέγονται· τὰ	γὰρ	αἴσχισθ´ ὑπομεῖναι ἐπὶ μηδενὶ καλῷ
[3, 8]	τῷ Ἑρμαίῳ συνέβη. τοῖς μὲν	γὰρ	αἰσχρὸν τὸ φεύγειν καὶ ὁ
[3, 12]	τοῖς καθ´ ἕκαστον· αὐτὴ μὲν	γὰρ	ἄλυπος, ταῦτα δὲ διὰ λύπην
[3, 12]	ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ· σκοπὸς	γὰρ	ἀμφοῖν τὸ καλόν, καὶ ἐπιθυμεῖ
[3, 1]	ἢ θυμὸν ἁμαρτηθέντα; φευκτὰ μὲν	γὰρ	ἄμφω, (δοκεῖ δὲ οὐχ ἧττον
[3, 3]	δὲ πράξεις ἄλλων ἕνεκα. οὐ	γὰρ	ἂν εἴη βουλευτὸν τὸ τέλος
[3, 1]	ἁπλῶς δ´ ἴσως ἀκούσια· οὐδεὶς	γὰρ	ἂν ἕλοιτο καθ´ αὑτὸ τῶν
[3, 5]	περὶ ἀσθένειαν καὶ πήρωσιν· οὐθεὶς	γὰρ	ἂν ὀνειδίσειε τυφλῷ φύσει ἢ
[3, 8]	καὶ τῶν τοιούτων παρατάττοντες· πάντες	γὰρ	ἀναγκάζουσιν. δεῖ δ´ οὐ δι´
[3, 11]	χαίροντες οὐ πάνυ γίνονται· οὐ	γὰρ	ἀνθρωπική ἐστιν ἡ τοιαύτη ἀναισθησία·
[3, 6]	ὡς οἱ θαλάττιοι· οἳ μὲν	γὰρ	ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν καὶ τὸν
[3, 5]	μεθύουσι διπλᾶ τὰ ἐπιτίμια· ἡ	γὰρ	ἀρχὴ ἐν αὐτῷ· κύριος γὰρ
[3, 5]	τὸ βαλεῖν {καὶ ῥῖψαι} ἡ	γὰρ	ἀρχὴ ἐν αὐτῷ. οὕτω δὲ
[3, 3]	δι´ ἡμῶν πως ἐστίν· ἡ	γὰρ	ἀρχὴ ἐν ἡμῖν. ζητεῖται δ´
[3, 3]	πολιτειῶν, ἃς Ὅμηρος ἐμιμεῖτο· οἱ	γὰρ	βασιλεῖς ἃ προείλοντο ἀνήγγελλον τῷ
[3, 3]	τῇ εὑρέσει ἔσχατόν ἐστιν. ὁ	γὰρ	βουλευόμενος ἔοικε ζητεῖν καὶ ἀναλύειν
[3, 3]	πολιτεύοιντο οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται. οὐ	γὰρ	γένοιτ´ ἂν τούτων οὐθὲν δι´
[3, 10]	μικρὸν ἢ οὐθὲν χρῆσθαι· τῆς	γὰρ	γεύσεώς ἐστιν ἡ κρίσις τῶν
[3, 8]	ποιοῦσι καὶ οἱ μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες	γὰρ	γίνονται. ὅταν δὲ αὐτοῖς μὴ
[3, 12]	κακῶς δ´ ἔοικε μετενηνέχθαι· κεκολάσθαι	γὰρ	δεῖ τὸ τῶν αἰσχρῶν ὀρεγόμενον
[3, 1]	ἐπίλυπον καὶ ἐν μεταμελείᾳ· ὁ	γὰρ	δι´ ἄγνοιαν πράξας ὁτιοῦν, μηδέν
[3, 12]	ἀκολασία τῆς δειλίας. ἣ μὲν	γὰρ	δι´ ἡδονήν, ἣ δὲ διὰ
[3, 1]	μοχθηρίας, οὐδ´ ἡ καθόλου (ψέγονται	γὰρ	διά γε ταύτην) ἀλλ´ ἡ
[3, 8]	μέν, οὐκ ἀνδρεῖοι δέ· οὐ	γὰρ	διὰ τὸ καλὸν οὐδ´ ὡς
[3, 3]	δι´ ἡμῶν γένοιτ´ ἄν· τὰ	γὰρ	διὰ τῶν φίλων δι´ ἡμῶν
[3, 5]	οἷς καὶ ἐπιτιμῶμεν· τοῖς μὲν	γὰρ	διὰ φύσιν αἰσχροῖς οὐδεὶς ἐπιτιμᾷ,
[3, 1]	ἕτερος, ἔστω οὐχ ἑκών· ἐπεὶ	γὰρ	διαφέρει, βέλτιον ὄνομα ἔχειν ἴδιον.
[3, 1]	αἱρετέον, οὐ ῥᾴδιον ἀποδοῦναι· πολλαὶ	γὰρ	διαφοραί εἰσιν ἐν τοῖς καθ´
[3, 3]	βουλή, οἷον περὶ γραμμάτων (οὐ	γὰρ	διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´ ὅσα
[3, 3]	δὲ καὶ ἔστι λοιπά. αἰτίαι	γὰρ	δοκοῦσιν εἶναι φύσις καὶ ἀνάγκη
[3, 2]	δόξα ἂν εἴη· ἡ μὲν	γὰρ	δόξα δοκεῖ περὶ πάντα εἶναι,
[3, 1]	ὡς οὐδὲ τὸν πράττοντα· πῶς	γὰρ	ἑαυτόν γε; ὃ δὲ πράττει
[3, 12]	ἑκούσιον. διὸ καὶ ἐπονειδιστότερον· καὶ	γὰρ	ἐθισθῆναι ῥᾷον πρὸς αὐτά· πολλὰ
[3, 2]	περὶ προαιρέσεως ἕπεται διελθεῖν· οἰκειότατον	γὰρ	εἶναι δοκεῖ τῇ ἀρετῇ καὶ
[3, 8]	ἐπὶ τὴν ἀνδρείαν φέρουσιν· ἀνδρεῖοι	γὰρ	εἶναι δοκοῦσι καὶ οἱ διὰ
[3, 8]	πολεμικοῖς δ´ οἱ στρατιῶται· δοκεῖ	γὰρ	εἶναι πολλὰ κενὰ τοῦ πολέμου,
[3, 1]	ἐοίκασι δὲ μᾶλλον ἑκουσίοις· αἱρεταὶ	γάρ	εἰσι τότε ὅτε πράττονται, τὸ
[3, 3]	ἀφωρισμένον ἤδη τὸ προαιρετόν· τὸ	γὰρ	ἐκ τῆς βουλῆς κριθὲν προαιρετόν
[3, 4]	τῶν ἄλλων ἕκαστα· ὁ σπουδαῖος	γὰρ	ἕκαστα κρίνει ὀρθῶς, καὶ ἐν
[3, 7]	δὴ καὶ τὸ τέλος· ὁρίζεται	γὰρ	ἕκαστον τῷ τέλει. καλοῦ δὴ
[3, 3]	βουλῆς κριθὲν προαιρετόν ἐστιν. παύεται	γὰρ	ἕκαστος ζητῶν πῶς πράξει, ὅταν
[3, 2]	πλέον τὸ ἑκούσιον· τοῦ μὲν	γὰρ	ἑκουσίου καὶ παῖδες καὶ τἆλλα
[3, 6]	καὶ τοῦτον καθ´ ὁμοιότητα· ἔνιοι	γὰρ	ἐν τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις δειλοὶ
[3, 8]	μάχονται καὶ ἀθληταὶ ἰδιώταις· καὶ	γὰρ	ἐν τοῖς τοιούτοις ἀγῶσιν οὐχ
[3, 9]	μᾶλλον περὶ τὰ φοβερά· ὁ	γὰρ	ἐν τούτοις ἀτάραχος καὶ περὶ
[3, 12]	ἐθισθῆναι ῥᾷον πρὸς αὐτά· πολλὰ	γὰρ	ἐν τῷ βίῳ τὰ τοιαῦτα,
[3, 5]	ἡντινοῦν ἀγωνίαν ἢ πρᾶξιν· διατελοῦσι	γὰρ	ἐνεργοῦντες. τὸ μὲν οὖν ἀγνοεῖν
[3, 4]	τἀληθὲς αὐτῷ φαίνεται. καθ´ ἑκάστην	γὰρ	ἕξιν ἴδιά ἐστι καλὰ καὶ
[3, 1]	καλὰ φαίη βίαια εἶναι (ἀναγκάζειν	γὰρ	ἔξω ὄντα) πάντα ἂν εἴη
[3, 8]	πρῶτον μὲν ἡ πολιτική· μάλιστα	γὰρ	ἔοικεν. δοκοῦσι γὰρ ὑπομένειν τοὺς
[3, 2]	δὲ λέγειν οὐχ ἁρμόζει· ὅλως	γὰρ	ἔοικεν ἡ προαίρεσις περὶ τὰ
[3, 5]	γὰρ ἧττον πεισόμεθα αὐτά. καὶ	γὰρ	ἐπ´ αὐτῷ τῷ ἀγνοεῖν κολάζουσιν,
[3, 1]	χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖς γνωσθεῖσιν· ὡς	γὰρ	ἐπὶ τὸ πολύ ἐστι τὰ
[3, 12]	τὸ δ´ ὅλον ἧττον· οὐθεὶς	γὰρ	ἐπιθυμεῖ ἀκόλαστος εἶναι. τὸ δ´
[3, 11]	μὲν τῆς τροφῆς φυσική· πᾶς	γὰρ	ἐπιθυμεῖ ὁ ἐνδεὴς ξηρᾶς ἢ
[3, 10]	δὲ τοιούτοις χαίρειν ἀκολάστου· τούτῳ	γὰρ	ἐπιθυμήματα ταῦτα. οὐκ ἔστι δὲ
[3, 5]	ὂν τὸ μὴ ἀγνοεῖν· τοῦ	γὰρ	ἐπιμεληθῆναι κύριοι. ἀλλ´ ἴσως τοιοῦτός
[3, 11]	ἕν, ἐπὶ τὸ πλεῖον· τὸ	γὰρ	ἐσθίειν τὰ τυχόντα ἢ πίνειν
[3, 4]	ὁ μὴ ὀρθῶς αἱρούμενος (εἰ	γὰρ	ἔσται βουλητόν, καὶ ἀγαθόν· ἦν
[3, 11]	γέ τι καὶ φυσικόν· ἕτερα	γὰρ	ἑτέροις ἐστὶν ἡδέα, καὶ ἔνια
[3, 5]	καὶ ἡ κακία. ἐν οἷς	γὰρ	ἐφ´ ἡμῖν τὸ πράττειν, καὶ
[3, 12]	καὶ ὁ παῖς· κατ´ ἐπιθυμίαν	γὰρ	ζῶσι καὶ τὰ παιδία, καὶ
[3, 1]	λεκτέον. πράττει δὲ ἑκών· καὶ	γὰρ	ἡ ἀρχὴ τοῦ κινεῖν τὰ
[3, 1]	τις ἀγνοεῖ τὰ συμφέροντα· οὐ	γὰρ	ἡ ἐν τῇ προαιρέσει ἄγνοια
[3, 11]	ἀποτυγχάνων καὶ ἐπιθυμῶν· μετὰ λύπης	γὰρ	ἡ ἐπιθυμία· ἀτόπῳ δ´ ἔοικε
[3, 12]	ἄρχον, ἐπὶ πολὺ ἥξει· ἄπληστος	γὰρ	ἡ τοῦ ἡδέος ὄρεξις καὶ
[3, 11]	μὲν περὶ ταῦτ´ ἔχει· οὔτε	γὰρ	ἥδεται οἷς μάλιστα ὁ ἀκόλαστος,
[3, 5]	ἄλλ´ ὁτιοῦν τῶν τοιούτων· οὐθὲν	γὰρ	ἧττον πεισόμεθα αὐτά. καὶ γὰρ
[3, 7]	ὁ δ´ ἀνδρεῖος ἐναντίως· τὸ	γὰρ	θαρρεῖν εὐέλπιδος. περὶ ταὐτὰ μὲν
[3, 7]	πολλοὶ αὐτῶν θρασύδειλοι· ἐν τούτοις	γὰρ	θρασυνόμενοι τὰ φοβερὰ οὐχ ὑπομένουσιν.
[3, 3]	τῶν πρὸς τὰ τέλη. οὔτε	γὰρ	ἰατρὸς βουλεύεται εἰ ὑγιάσει, οὔτε
[3, 6]	δοκεῖ ὁ ἀνδρεῖος εἶναι· ἔνια	γὰρ	καὶ δεῖ φοβεῖσθαι καὶ καλόν,
[3, 8]	δι´ ἀρετὴν γίνεται· δι´ αἰδῶ	γὰρ	καὶ διὰ καλοῦ ὄρεξιν (τιμῆς
[3, 11]	ἐνίοις οἷς οὐ δεῖ (μισητὰ	γάρ)	καὶ εἴ τισι δεῖ χαίρειν
[3, 1]	ἃ ἡ πρᾶξις· ἐν τούτοις	γὰρ	καὶ ἔλεος καὶ συγγνώμη· ὁ
[3, 6]	οἱ ἐν πολέμῳ· ἐν μεγίστῳ	γὰρ	καὶ καλλίστῳ κινδύνῳ. ὁμόλογοι δὲ
[3, 12]	μὲν καθ´ ἕκαστα ἑκούσια (ἐπιθυμοῦντι	γὰρ	καὶ ὀρεγομένῳ) τὸ δ´ ὅλον
[3, 6]	φοβερώτατον δ´ ὁ θάνατος· πέρας	γάρ,	καὶ οὐδὲν ἔτι τῷ τεθνεῶτι
[3, 10]	ἡ σωφροσύνη, εἴρηται ἡμῖν· ἧττον	γὰρ	καὶ οὐχ ὁμοίως ἐστὶ περὶ
[3, 5]	ὑπ´ αὐτῶν τῶν νομοθετῶν· κολάζουσι	γὰρ	καὶ τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας μοχθηρά,
[3, 5]	κακία ἑκούσιον ἂν εἴη· ὁμοίως	γὰρ	καὶ τῷ κακῷ ὑπάρχει τὸ
[3, 8]	καὶ διὰ καλοῦ ὄρεξιν (τιμῆς	γάρ)	καὶ φυγὴν ὀνείδους, αἰσχροῦ ὄντος.
[3, 7]	καὶ θαρρῶν, ἀνδρεῖος· κατ´ ἀξίαν	γάρ,	καὶ ὡς ἂν ὁ λόγος,
[3, 8]	ἐκ παρασκευῆς· τὰ προφανῆ μὲν	γὰρ	κἂν ἐκ λογισμοῦ καὶ λόγου
[3, 5]	κακίαι ἑκούσιοι ἂν εἶεν· ὁμοίως	γάρ.	Κοινῇ μὲν οὖν περὶ τῶν
[3, 2]	οὐκ ἐοίκασιν ὀρθῶς λέγειν. οὐ	γὰρ	κοινὸν ἡ προαίρεσις καὶ τῶν
[3, 3]	ἐφ´ ἡμῖν· ἐκ τοῦ βουλεύσασθαι	γὰρ	κρίναντες ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν βούλευσιν.
[3, 9]	τῷ θανάτῳ λυπήσεται· τῷ τοιούτῳ	γὰρ	μάλιστα ζῆν ἄξιον, καὶ οὗτος
[3, 8]	ἐν τοῖς προδήλοις· ἀπὸ ἕξεως	γὰρ	μᾶλλον ἦν, ὅτι ἧττον ἐκ
[3, 5]	ᾧ τοῦτο καλῶς πέφυκεν· τὸ	γὰρ	μέγιστον καὶ κάλλιστον, καὶ ὃ
[3, 1]	ἄγνοιαν πράττειν τοῦ ἀγνοοῦντα· ὁ	γὰρ	μεθύων ἢ ὀργιζόμενος οὐ δοκεῖ
[3, 8]	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον	γὰρ	ὁ θυμὸς πρὸς τοὺς κινδύνους,
[3, 5]	παύσεται καὶ ἔσται δίκαιος. οὐδὲ	γὰρ	ὁ νοσῶν ὑγιής. καὶ εἰ
[3, 8]	αἰσχρὸν ἀλλὰ τὸ λυπηρόν· ἀναγκάζουσι	γὰρ	οἱ κύριοι, ὥσπερ ὁ Ἕκτωρ
[3, 5]	τῆς κακίας ἔσται ἑκούσιον; ἀμφοῖν	γὰρ	ὁμοίως, τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ
[3, 1]	ἐν οἷς ἡ πρᾶξις. ἴσως	γὰρ	οὐ καλῶς λέγεται ἀκούσια εἶναι
[3, 5]	τὸ δ´ ἀληθεῖ· μακάριος μὲν	γὰρ	οὐδεὶς ἄκων, ἡ δὲ μοχθηρία
[3, 1]	τοῖς χειμῶσιν ἐκβολάς· ἁπλῶς μὲν	γὰρ	οὐδεὶς ἀποβάλλεται ἑκών, ἐπὶ σωτηρίᾳ
[3, 1]	θυμὸν ἢ ἐπιθυμίαν. πρῶτον μὲν	γὰρ	οὐδὲν ἔτι τῶν ἄλλων ζῴων
[3, 8]	ὄνοι ἀνδρεῖοι εἶεν πεινῶντες· τυπτόμενοι	γὰρ	οὐκ ἀφίστανται τῆς νομῆς· καὶ
[3, 2]	καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν	γὰρ	οὐκ ἔστι τῶν ἀδυνάτων, καὶ
[3, 4]	τὴν ἡδονὴν ἔοικε γίνεσθαι· οὐ	γὰρ	οὖσα (ἀγαθὸν φαίνεται. αἱροῦνται οὖν
[3, 9]	δ´ ἀγαθὸν μηδὲν ἔχοντας· ἕτοιμοι	γὰρ	οὗτοι πρὸς τοὺς κινδύνους, καὶ
[3, 11]	ἢ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν. ὁ	γὰρ	οὕτως ἔχων μᾶλλον ἀγαπᾷ τὰς
[3, 5]	καὶ τοῖς τοιούτοις διάγοντες· αἱ	γὰρ	περὶ ἕκαστα ἐνέργειαι τοιούτους ποιοῦσιν.
[3, 10]	καὶ τῆς θερμασίας γινόμεναι· οὐ	γὰρ	περὶ πᾶν τὸ σῶμα ἡ
[3, 3]	τέχνας ἢ τὰς ἐπιστήμας· μᾶλλον	γὰρ	περὶ ταύτας διστάζομεν. τὸ βουλεύεσθαι
[3, 8]	ἐλεγχείην ἀναθήσει· καὶ {Διομήδης} Ἕκτωρ	γάρ	ποτε φήσει ἐνὶ Τρώεσς´ ἀγορεύων
[3, 1]	μᾶλλον δ´ ἔοικεν ἑκουσίοις· αἱ	γὰρ	πράξεις ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα,
[3, 5]	καὶ αἱ ἕξεις· τῶν μὲν	γὰρ	πράξεων ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι τοῦ
[3, 2]	οὐδείς. ἀλλ´ οὐδὲ τινί· τῷ	γὰρ	προαιρεῖσθαι τἀγαθὰ ἢ τὰ κακὰ
[3, 2]	ἆρά γε τὸ προβεβουλευμένον; ἡ	γὰρ	προαίρεσις μετὰ λόγου καὶ διανοίας.
[3, 9]	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι γίνεται· τοῖς	γὰρ	πύκταις τὸ μὲν τέλος ἡδύ,
[3, 2]	παρακολουθεῖ, οὐδὲν διαφέρει· οὐ τοῦτο	γὰρ	σκοποῦμεν, ἀλλ´ εἰ ταὐτόν ἐστι
[3, 2]	θυμὸς δ´ ἔτι ἧττον· ἥκιστα	γὰρ	τὰ διὰ θυμὸν κατὰ προαίρεσιν
[3, 11]	ἐστιν ἡ τοιαύτη ἀναισθησία· καὶ	γὰρ	τὰ λοιπὰ ζῷα διακρίνει τὰ
[3, 9]	ἀνδρεία, καὶ δικαίως ἐπαινεῖται· χαλεπώτερον	γὰρ	τὰ λυπηρὰ ὑπομένειν ἢ τῶν
[3, 8]	μένος" καὶ ἔζεσεν αἷμα· πάντα	γὰρ	τὰ τοιαῦτα ἔοικε σημαίνειν τὴν
[3, 10]	ἡδονὴ πλὴν κατὰ συμβεβηκός. οὐδὲ	γὰρ	ταῖς ὀσμαῖς τῶν λαγωῶν αἱ
[3, 3]	ἢ πέπεπται ὡς δεῖ· αἰσθήσεως	γὰρ	ταῦτα. εἰ δὲ ἀεὶ βουλεύσεται,
[3, 7]	ὑπομενεῖ τοῦ καλοῦ ἕνεκα· τοῦτο	γὰρ	τέλος τῆς ἀρετῆς. ἔστι δὲ
[3, 11]	κατὰ φύσιν τῷ πλήθει· ἀναπλήρωσις	γὰρ	τῆς ἐνδείας ἡ φυσικὴ ἐπιθυμία.
[3, 6]	τινων ἀνδρεῖος κατὰ μεταφοράν· ἔχει	γάρ	τι ὅμοιον τῷ ἀνδρείῳ· ἄφοβος
[3, 12]	τὰς παιδικὰς ἁμαρτίας φέρομεν· ἔχουσι	(γάρ	τινα ὁμοιότητα. πότερον δ´ ἀπὸ
[3, 6]	τι ὅμοιον τῷ ἀνδρείῳ· ἄφοβος	γάρ	τις καὶ ὁ ἀνδρεῖος. πενίαν
[3, 8]	θηρία δὲ διὰ λύπην· διὰ	γὰρ	τὸ πληγῆναι ἢ διὰ τὸ
[3, 8]	οἱ εὐέλπιδες ὄντες ἀνδρεῖοι· διὰ	γὰρ	τὸ πολλάκις καὶ πολλοὺς νενικηκέναι
[3, 3]	αὑτοῦ εἰς τὸ ἡγούμενον· τοῦτο	γὰρ	τὸ προαιρούμενον. δῆλον δὲ τοῦτο
[3, 7]	ἀνδρείου, ἀλλὰ μᾶλλον δειλοῦ· μαλακία	γὰρ	τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα, καὶ
[3, 1]	ἀποθανετέον παθόντι τὰ δεινότατα· καὶ	γὰρ	τὸν Εὐριπίδου Ἀλκμαίωνα γελοῖα φαίνεται
[3, 5]	γὰρ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ· κύριος	γὰρ	τοῦ μὴ μεθυσθῆναι, τοῦτο δ´
[3, 10]	τοὺς μύρων ἢ ὄψων· χαίρουσι	γὰρ	τούτοις οἱ ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ
[3, 1]	καὶ ἔλεος καὶ συγγνώμη· ὁ	γὰρ	τούτων τι ἀγνοῶν ἀκουσίως πράττει.
[3, 10]	σωματικαί, οἷον φιλοτιμία φιλομάθεια· ἑκάτερος	γὰρ	τούτων χαίρει, οὗ φιλητικός ἐστιν,
[3, 10]	ταύτην περὶ σωφροσύνης λέγωμεν· δοκοῦσι	γὰρ	τῶν ἀλόγων μερῶν αὗται εἶναι
[3, 5]	ἑκούσιοί εἰσιν αἱ ἀρεταί (καὶ	γὰρ	τῶν ἕξεων συναίτιοί πως αὐτοί
[3, 7]	ἔχουσι πρὸς αὐτά· οἳ μὲν	γὰρ	ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν, ὃ δὲ
[3, 10]	τοῖς περὶ τὴν ἀκοήν· τοὺς	γὰρ	ὑπερβεβλημένως χαίροντας μέλεσιν ἢ ὑποκρίσει
[3, 8]	πολιτική· μάλιστα γὰρ ἔοικεν. δοκοῦσι	γὰρ	ὑπομένειν τοὺς κινδύνους οἱ πολῖται
[3, 6]	ἢ περὶ τὰ μέγιστα; οὐθεὶς	γὰρ	ὑπομενετικώτερος τῶν δεινῶν. φοβερώτατον δ´
[3, 8]	πλήθεσι καὶ ταῖς παρασκευαῖς· πρῶτοι	γὰρ	φεύγουσι, τὰ δὲ πολιτικὰ μένοντα
[3, 10]	ὅσαι μὴ σωματικαί εἰσιν· τοὺς	γὰρ	φιλομύθους καὶ διηγητικοὺς καὶ περὶ
[3, 11]	πολλοὶ καὶ πολλαχῶς ἁμαρτάνουσιν. τῶν	γὰρ	φιλοτοιούτων λεγομένων ἢ τῷ χαίρειν
[3, 7]	δή τις ὁ δειλός· πάντα	γὰρ	φοβεῖται. ὁ δ´ ἀνδρεῖος ἐναντίως·
[3, 6]	αἰσχρόν, οἷον ἀδοξίαν· ὁ μὲν	γὰρ	φοβούμενος ἐπιεικὴς καὶ αἰδήμων, ὁ
[3, 10]	ὀσμήν, πλὴν κατὰ συμβεβηκός· τοὺς	γὰρ	χαίροντας μήλων ἢ ῥόδων ἢ
[3, 10]	πάσας δὲ οὐδὲ ταύτας· οἱ	γὰρ	χαίροντες τοῖς διὰ τῆς ὄψεως,
[3, 11]	δ´ οἱ ἀκόλαστοι ὑπερβάλλουσιν· καὶ	γὰρ	χαίρουσιν ἐνίοις οἷς οὐ δεῖ
[3, 1]	ἂν εἴη αὐτῷ βίαια· τούτων	γὰρ	χάριν πάντες πάντα πράττουσιν. καὶ
[3, 11]	φυσικὴ ἐπιθυμία. διὸ λέγονται οὗτοι	γαστρίμαργοι,	ὡς παρὰ τὸ δέον πληροῦντες
[3, 1]	αἰσχρὰ ἀκουσίως; ἢ γελοῖον ἑνός	γε	αἰτίου ὄντος; ἄτοπον δὲ ἴσως
[3, 10]	χαίρουσι τούτοις, ἢ οὐχ οἵ	γε	ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ ἀπολαύσει, ἣ
[3, 5]	ἂν εἴη, οὐ μὴν ἐάν	γε	βούληται, ἄδικος ὢν παύσεται καὶ
[3, 8]	διὰ τὸ φοβεῖσθαι, ἐπεὶ ἐάν	γε	ἐν ὕλῃ {ἢ ἐν ἕλει}
[3, 2]	δοκεῖ. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ βούλησίς	γε,	καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν
[3, 8]	τῶν δεινῶν προορῶντα, ἐπεὶ οὕτω	γε	κἂν οἱ ὄνοι ἀνδρεῖοι εἶεν
[3, 1]	ἑκὼν μὲν οὐ πέπραχεν, ὅ	γε	μὴ ᾔδει, οὐδ´ αὖ ἄκων,
[3, 7]	μὲν οὖν παντὶ φοβερὸν τῷ	γε	νοῦν ἔχοντι· τὰ δὲ κατ´
[3, 5]	δὲ μοχθηρία ἑκούσιον. ἢ τοῖς	γε	νῦν εἰρημένοις ἀμφισβητητέον, καὶ τὸν
[3, 1]	τὸν πράττοντα· πῶς γὰρ ἑαυτόν	γε;	ὃ δὲ πράττει ἀγνοήσειεν ἄν
[3, 10]	δ´ ἐστίν, οὐ χαλεπὸν τύπῳ	γε	περιλαβεῖν ἐκ τῶν εἰρημένων. Μετὰ
[3, 1]	ἡ καθόλου (ψέγονται γὰρ διά	γε	ταύτην) ἀλλ´ ἡ καθ´ ἕκαστα,
[3, 11]	εἶναι. οὐ μὴν ἀλλ´ ἔχει	γέ	τι καὶ φυσικόν· ἕτερα γὰρ
[3, 2]	οὐ πᾶν προαιρετόν. ἀλλ´ ἆρά	γε	τὸ προβεβουλευμένον; ἡ γὰρ προαίρεσις
[3, 1]	οὐδ´ αὖ ἄκων, μὴ λυπούμενός	γε.	τοῦ δὴ δι´ ἄγνοιαν ὁ
[3, 6]	φόβους καὶ θάρρη, ἤδη φανερὸν	γεγένηται·	φοβούμεθα δὲ δῆλον ὅτι τὰ
[3, 1]	καὶ γὰρ τὸν Εὐριπίδου Ἀλκμαίωνα	γελοῖα	φαίνεται τὰ ἀναγκάσαντα μητροκτονῆσαι. ἔστι
[3, 1]	ἡδὺ καὶ καλὸν μεθ´ ἡδονῆς·	γελοῖον	δὲ τὸ αἰτιᾶσθαι τὰ ἐκτός,
[3, 1]	τὰ δ´ αἰσχρὰ ἀκουσίως; ἢ	γελοῖον	ἑνός γε αἰτίου ὄντος; ἄτοπον
[3, 3]	ἀναλύσει πρῶτον εἶναι ἐν τῇ	γενέσει.	κἂν μὲν ἀδυνάτῳ ἐντύχωσιν, ἀφίστανται,
[3, 2]	τοιαῦτα οὐδείς, ἀλλ´ ὅσα οἴεται	γενέσθαι	ἂν δι´ αὑτοῦ. ἔτι δ´
[3, 5]	μὴ ἐπιμεληθῆναι. ἀλλὰ τοῦ τοιούτους	γενέσθαι	αὐτοὶ αἴτιοι ζῶντες ἀνειμένως, καὶ
[3, 5]	ἀρχῆς μὲν ἐξῆν τοιούτοις μὴ	γενέσθαι,	διὸ ἑκόντες εἰσίν· γενομένοις δ´
[3, 10]	τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον γεράνου	γενέσθαι,	ὡς ἡδόμενος τῇ (ἁφῇ. κοινοτάτη
[3, 5]	οὐ φατέον ἀρχὴν εἶναι οὐδὲ	γεννητὴν	τῶν πράξεων ὥσπερ καὶ τέκνων.
[3, 3]	δυνατὰ δὲ ἃ δι´ ἡμῶν	γένοιτ´	ἄν· τὰ γὰρ διὰ τῶν
[3, 3]	οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται. οὐ γὰρ	γένοιτ´	ἂν τούτων οὐθὲν δι´ ἡμῶν.
[3, 5]	μὴ γενέσθαι, διὸ ἑκόντες εἰσίν·	γενομένοις	δ´ οὐκέτι ἔστι μὴ εἶναι.
[3, 5]	ἀρετῶν εἴρηται ἡμῖν τό τε	γένος	τύπῳ, ὅτι μεσότητές εἰσιν καὶ
[3, 10]	ὢν τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον	γεράνου	γενέσθαι, ὡς ἡδόμενος τῇ (ἁφῇ.
[3, 10]	γεῦσις. φαίνονται δὲ καὶ τῇ	γεύσει	ἐπὶ μικρὸν ἢ οὐθὲν χρῆσθαι·
[3, 10]	ἢ οὐθὲν χρῆσθαι· τῆς γὰρ	γεύσεώς	ἐστιν ἡ κρίσις τῶν χυμῶν,
[3, 10]	αὗται δ´ εἰσὶν ἁφὴ καὶ	γεῦσις.	φαίνονται δὲ καὶ τῇ γεύσει
[3, 3]	καὶ διὰ πλειόνων μὲν φαινομένου	γίνεσθαι	διὰ τίνος ῥᾷστα καὶ κάλλιστα
[3, 11]	ὀνόματος διὰ τὸ μὴ πάνυ	γίνεσθαι.	ὁ δὲ σώφρων μέσως μὲν
[3, 4]	ἀπάτη διὰ τὴν ἡδονὴν ἔοικε	γίνεσθαι·	οὐ γὰρ οὖσα (ἀγαθὸν φαίνεται.
[3, 10]	ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ τούτων ἀνάμνησις	γίνεται	αὐτοῖς τῶν ἐπιθυμημάτων. ἴδοι δ´
[3, 7]	μὴ φοβερὰ ὡς τοιαῦτα φοβεῖσθαι.	γίνεται	δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἣ μὲν
[3, 8]	πρότερον εἰρημένῃ, ὅτι δι´ ἀρετὴν	γίνεται·	δι´ αἰδῶ γὰρ καὶ διὰ
[3, 3]	διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´ ὅσα	γίνεται	δι´ ἡμῶν, μὴ ὡσαύτως δ´
[3, 10]	ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ ἀπολαύσει, ἣ	γίνεται	πᾶσα δι´ ἁφῆς καὶ ἐν
[3, 1]	ἐνίοις δ´ ἔπαινος μὲν οὐ	γίνεται,	συγγνώμη δ´, ὅταν διὰ τοιαῦτα
[3, 9]	οἷον κἀν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι	γίνεται·	τοῖς γὰρ πύκταις τὸ μὲν
[3, 1]	τὰ βίᾳ ἢ δι´ ἄγνοιαν	γινόμενα·	βίαιον δὲ οὗ ἡ ἀρχὴ
[3, 10]	διὰ τρίψεως καὶ τῆς θερμασίας	γινόμεναι·	οὐ γὰρ περὶ πᾶν τὸ
[3, 3]	κινήσει, ἀεὶ δὲ κατὰ ταὐτὰ	γινομένων,	εἴτ´ ἐξ ἀνάγκης εἴτε καὶ
[3, 1]	τοῖς ἑκουσίοις ἐπαίνων καὶ ψόγων	γινομένων,	ἐπὶ δὲ τοῖς ἀκουσίοις συγγνώμης,
[3, 5]	ἐνεργεῖν περὶ ἕκαστα αἱ ἕξεις	γίνονται,	κομιδῇ ἀναισθήτου. ἔτι δ´ ἄλογον
[3, 11]	δέον πληροῦντες αὐτήν. τοιοῦτοι δὲ	γίνονται	οἱ λίαν ἀνδραποδώδεις. περὶ δὲ
[3, 8]	καὶ οἱ μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες γὰρ	γίνονται.	ὅταν δὲ αὐτοῖς μὴ συμβῇ
[3, 8]	ἔχοντες. οἱ στρατιῶται δὲ δειλοὶ	γίνονται,	ὅταν ὑπερτείνῃ ὁ κίνδυνος καὶ
[3, 5]	ὅτι ἕξεις, ὑφ´ ὧν τε	γίνονται,	ὅτι τούτων πρακτικαὶ καὶ καθ´
[3, 11]	ἢ δεῖ χαίροντες οὐ πάνυ	γίνονται·	οὐ γὰρ ἀνθρωπική ἐστιν ἡ
[3, 1]	αἰσχρά, ὅθεν ἔπαινοι καὶ ψόγοι	γίνονται	περὶ τοὺς (ἀναγκασθέντας ἢ μή.
[3, 1]	ἁμαρτίαν ἄδικοι καὶ ὅλως κακοὶ	γίνονται·	τὸ δ´ ἀκούσιον βούλεται λέγεσθαι
[3, 4]	ὁμοίως δὲ καὶ πικρὰ καὶ	γλυκέα	καὶ θερμὰ καὶ βαρέα καὶ
[3, 8]	ἀρχῆς ἐκινδύνευον ὡς κρείττους ὄντες,	γνόντες	δὲ φεύγουσι, τὸν θάνατον μᾶλλον
[3, 5]	ἕκαστα δὲ ἡ πρόσθεσις οὐ	γνώριμος,	ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀρρωστιῶν· ἀλλ´
[3, 1]	ἔτι δὲ χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖς	γνωσθεῖσιν·	ὡς γὰρ ἐπὶ τὸ πολύ
[3, 8]	χρόνον· οἱ δ´ ἠπατημένοι, ἐὰν	γνῶσιν	ὅτι ἕτερον ἢ ὑποπτεύσωσι, φεύγουσιν·
[3, 1]	αἰσχρόν τι πρᾶξαι κύριος ὢν	γονέων	καὶ τέκνων, καὶ πράξαντος μὲν
[3, 7]	θρασὺς καὶ προσποιητικὸς ἀνδρείας· ὡς	γοῦν	ἐκεῖνος περὶ τὰ φοβερὰ ἔχει,
[3, 3]	οὐκ ἔστι βουλή, οἷον περὶ	γραμμάτων	(οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον)
[3, 3]	γραμμάτων (οὐ γὰρ διστάζομεν πῶς	γραπτέον)	ἀλλ´ ὅσα γίνεται δι´ ἡμῶν,
[3, 10]	οἷον χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ	γραφῇ,	οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται·
[3, 10]	ἀφῄρηνται, οἷον αἱ ἐν τοῖς	γυμνασίοις	διὰ τρίψεως καὶ τῆς θερμασίας
[3, 3]	καὶ περὶ κυβερνητικὴν μᾶλλον ἢ	γυμναστικήν,	ὅσῳ ἧττον διηκρίβωται, καὶ ἔτι
[3, 9]	δ´ ἀφανίζεσθαι, οἷον κἀν τοῖς	γυμνικοῖς	ἀγῶσι γίνεται· τοῖς γὰρ πύκταις
[3, 6]	τις ὕβριν περὶ παῖδας καὶ	γυναῖκα	φοβεῖται ἢ φθόνον ἤ τι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/06/2008