Livre, chapitre
[3, 6]	ὁ ἀνδρεῖος εἶναι, οἷον ἐν	θαλάττῃ	ἢ νόσοις. ἐν τίσιν οὖν;
[3, 6]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν	θαλάττῃ	(καὶ ἐν νόσοις ἀδεὴς ὁ
[3, 6]	οὐχ οὕτω δὲ ὡς οἱ	θαλάττιοι·	οἳ μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν
[3, 6]	ἀνδρεῖος ὁ περὶ τὸν καλὸν	θάνατον	ἀδεής, καὶ ὅσα θάνατον ἐπιφέρει
[3, 6]	οἷον ἀδοξίαν πενίαν νόσον ἀφιλίαν	θάνατον,	ἀλλ´ οὐ περὶ πάντα δοκεῖ
[3, 6]	καλὸν θάνατον ἀδεής, καὶ ὅσα	θάνατον	ἐπιφέρει ὑπόγυια ὄντα· τοιαῦτα δὲ
[3, 8]	ὄντες, γνόντες δὲ φεύγουσι, τὸν	θάνατον	μᾶλλον τοῦ αἰσχροῦ φοβούμενοι· ὁ
[3, 6]	δόξειε δ´ ἂν οὐδὲ περὶ	θάνατον	τὸν ἐν παντὶ ὁ ἀνδρεῖος
[3, 6]	ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν καὶ τὸν	θάνατον	τὸν τοιοῦτον δυσχεραίνουσιν, οἳ δὲ
[3, 9]	περὶ τὴν ἀνδρείαν, ὁ μὲν	θάνατος	καὶ τὰ τραύματα λυπηρὰ τῷ
[3, 6]	τῶν δεινῶν. φοβερώτατον δ´ ὁ	θάνατος·	πέρας γάρ, καὶ οὐδὲν ἔτι
[3, 8]	αἰσχρὸν τὸ φεύγειν καὶ ὁ	θάνατος	τῆς τοιαύτης σωτηρίας αἱρετώτερος· οἳ
[3, 9]	εὐδαιμονέστερος ᾖ, μᾶλλον ἐπὶ τῷ	θανάτῳ	λυπήσεται· τῷ τοιούτῳ γὰρ μάλιστα
[3, 7]	ἡ ἀνδρεία μεσότης ἐστὶ περὶ	θαρραλέα	καὶ φοβερά, ἐν οἷς εἴρηται,
[3, 7]	ἧττον· ὁμοίως δὲ καὶ τὰ	θαρραλέα.	ὁ δὲ ἀνδρεῖος ἀνέκπληκτος ὡς
[3, 7]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τὰ	θαρραλέα.	ὁ μὲν οὖν ἃ δεῖ
[3, 9]	μᾶλλον ἢ ὁ περὶ τὰ	θαρραλέα.	τῷ δὴ τὰ λυπηρὰ ὑπομένειν,
[3, 8]	κινδύνοις· παρόμοιοι δέ, ὅτι ἄμφω	θαρραλέοι·	ἀλλ´ οἱ μὲν ἀνδρεῖοι διὰ
[3, 8]	ἀνδρεῖοι διὰ τὰ πρότερον εἰρημένα	θαρραλέοι,	οἳ δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι
[3, 6]	τοιούτων, δειλός ἐστιν· οὐδ´ εἰ	θαρρεῖ	μέλλων μαστιγοῦσθαι, ἀνδρεῖος. περὶ ποῖα
[3, 7]	αὐτῷ. ἐλλείπει δὲ καὶ τῷ	θαρρεῖν·	ἀλλ´ ἐν ταῖς λύπαις ὑπερβάλλων
[3, 7]	δ´ ἀνδρεῖος ἐναντίως· τὸ γὰρ	θαρρεῖν	εὐέλπιδος. περὶ ταὐτὰ μὲν οὖν
[3, 7]	τοὺς Κελτούς· ὁ δὲ τῷ	θαρρεῖν	ὑπερβάλλων περὶ τὰ φοβερὰ θρασύς.
[3, 9]	καὶ οἱ δοκοῦντες ἀνδρεῖοι. Περὶ	θάρρη	δὲ καὶ φόβους ἡ ἀνδρεία
[3, 6]	μεσότης ἐστὶ περὶ φόβους καὶ	θάρρη,	ἤδη φανερὸν γεγένηται· φοβούμεθα δὲ
[3, 8]	τὸ πολλάκις καὶ πολλοὺς νενικηκέναι	θαρροῦσιν	ἐν τοῖς κινδύνοις· παρόμοιοι δέ,
[3, 7]	καὶ ὅτε, ὁμοίως δὲ καὶ	θαρρῶν,	ἀνδρεῖος· κατ´ ἀξίαν γάρ, καὶ
[3, 3]	οὐδεὶς περὶ τοῦ τέλους· ἀλλὰ	θέμενοι	τὸ τέλος τὸ πῶς καὶ
[3, 4]	καὶ πικρὰ καὶ γλυκέα καὶ	θερμὰ	καὶ βαρέα καὶ τῶν ἄλλων
[3, 5]	ἔργου ὂν τὸ πεισθῆναι μὴ	θερμαίνεσθαι	ἢ ἀλγεῖν ἢ πεινῆν ἢ
[3, 10]	γυμνασίοις διὰ τρίψεως καὶ τῆς	θερμασίας	γινόμεναι· οὐ γὰρ περὶ πᾶν
[3, 8]	δὲ θυμὸς συνεργεῖ αὐτοῖς· τὰ	θηρία	δὲ διὰ λύπην· διὰ γὰρ
[3, 8]	οἱ διὰ θυμὸν ὥσπερ τὰ	θηρία	ἐπὶ τοὺς τρώσαντας φερόμενα, ὅτι
[3, 10]	ζῷα κοινωνεῖ, ὅθεν ἀνδραποδώδεις καὶ	θηριώδεις	φαίνονται· αὗται δ´ εἰσὶν ἁφὴ
[3, 10]	τοιούτοις χαίρειν καὶ μάλιστα ἀγαπᾶν	θηριῶδες.	καὶ γὰρ αἱ ἐλευθεριώταται τῶν
[3, 3]	περὶ τῶν ἀπὸ τύχης, οἷον	θησαυροῦ	εὑρέσεως. ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν
[3, 1]	σωτηρίᾳ πίσας ἀποκτείναι ἄν· καὶ	θῖξαι	βουλόμενος, ὥσπερ οἱ ἀκροχειριζόμενοι, πατάξειεν
[3, 7]	ὡς δεῖ· καὶ οἱ μὲν	θρασεῖς	προπετεῖς, καὶ βουλόμενοι πρὸ τῶν
[3, 7]	καὶ εἰσὶν οἱ πολλοὶ αὐτῶν	θρασύδειλοι·	ἐν τούτοις γὰρ θρασυνόμενοι τὰ
[3, 7]	αὐτῶν θρασύδειλοι· ἐν τούτοις γὰρ	θρασυνόμενοι	τὰ φοβερὰ οὐχ ὑπομένουσιν. ὁ
[3, 7]	θαρρεῖν ὑπερβάλλων περὶ τὰ φοβερὰ	θρασύς.	δοκεῖ δὲ καὶ ἀλαζὼν εἶναι
[3, 7]	ὅ τε δειλὸς καὶ ὁ	θρασὺς	καὶ ὁ ἀνδρεῖος, διαφόρως δ´
[3, 7]	δὲ καὶ ἀλαζὼν εἶναι ὁ	θρασὺς	καὶ προσποιητικὸς ἀνδρείας· ὡς γοῦν
[3, 10]	χαίροντας μήλων ἢ ῥόδων ἢ	θυμιαμάτων	ὀσμαῖς οὐ λέγομεν ἀκολάστους, ἀλλὰ
[3, 8]	φερόμενα, ὅτι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι	θυμοειδεῖς·	ἰτητικώτατον γὰρ ὁ θυμὸς πρὸς
[3, 1]	εἶναι τὰ κατὰ λογισμὸν ἢ	θυμὸν	ἁμαρτηθέντα; φευκτὰ μὲν γὰρ ἄμφω,
[3, 8]	ἀνδρεῖος οὐ τοιοῦτος. καὶ τὸν	θυμὸν	δ´ ἐπὶ τὴν ἀνδρείαν φέρουσιν·
[3, 8]	ἔμβαλε θυμῷ" καὶ μένος καὶ	θυμὸν	ἔγειρε" καὶ δριμὺ δ´ ἀνὰ
[3, 8]	δ´ ἔοικεν ἡ διὰ τὸν	θυμὸν	εἶναι, καὶ προσλαβοῦσα προαίρεσιν καὶ
[3, 2]	δὲ λέγοντες αὐτὴν ἐπιθυμίαν ἢ	θυμὸν	ἢ βούλησιν ἤ τινα δόξαν
[3, 1]	λέγεται ἀκούσια εἶναι τὰ διὰ	θυμὸν	ἢ ἐπιθυμίαν. πρῶτον μὲν γὰρ
[3, 1]	πράττομεν τῶν δι´ ἐπιθυμίαν καὶ	θυμόν,	ἢ τὰ καλὰ μὲν ἑκουσίως
[3, 2]	ἧττον· ἥκιστα γὰρ τὰ διὰ	θυμὸν	κατὰ προαίρεσιν εἶναι δοκεῖ. ἀλλὰ
[3, 8]	εἶναι δοκοῦσι καὶ οἱ διὰ	θυμὸν	ὥσπερ τὰ θηρία ἐπὶ τοὺς
[3, 2]	δ´ οὔτε λυπηροῦ οὔθ´ ἡδέος.	θυμὸς	δ´ ἔτι ἧττον· ἥκιστα γὰρ
[3, 2]	τῶν ἀλόγων, ἐπιθυμία δὲ καὶ	θυμός.	καὶ ὁ ἀκρατὴς ἐπιθυμῶν μὲν
[3, 8]	ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον γὰρ ὁ	θυμὸς	πρὸς τοὺς κινδύνους, ὅθεν καὶ
[3, 8]	τὸ καλὸν πράττουσιν, ὁ δὲ	θυμὸς	συνεργεῖ αὐτοῖς· τὰ θηρία δὲ
[3, 8]	τοιαῦτα ἔοικε σημαίνειν τὴν τοῦ	θυμοῦ	ἔγερσιν καὶ ὁρμήν. οἱ μὲν
[3, 8]	διὰ τὸ ὑπ´ ἀλγηδόνος καὶ	θυμοῦ	ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν κίνδυνον ὁρμᾶν,
[3, 8]	ἀνδρεῖα τὰ δι´ ἀλγηδόνος ἢ	θυμοῦ	ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν κίνδυνον. φυσικωτάτη
[3, 1]	πράξεις τοῦ ἀνθρώπου αἱ ἀπὸ	θυμοῦ	καὶ ἐπιθυμίας. ἄτοπον δὴ τὸ
[3, 8]	ὅθεν καὶ Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε	θυμῷ"	καὶ μένος καὶ θυμὸν ἔγειρε"

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008