Livre, chapitre
[3, 5]	ἀλλ´ ὅμως ἐπ´ αὐτῷ τὸ	βαλεῖν	{καὶ ῥῖψαι} ἡ γὰρ ἀρχὴ
[3, 4]	καὶ γλυκέα καὶ θερμὰ καὶ	βαρέα	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα· ὁ
[3, 3]	ἃς Ὅμηρος ἐμιμεῖτο· οἱ γὰρ	βασιλεῖς	ἃ προείλοντο ἀνήγγελλον τῷ δήμῳ.
[3, 1]	οὐχ ἑκών· ἐπεὶ γὰρ διαφέρει,	βέλτιον	ὄνομα ἔχειν ἴδιον. ἕτερον δ´
[3, 1]	δοκεῖ δὴ ἀκούσια εἶναι τὰ	βίᾳ	ἢ δι´ ἄγνοιαν γινόμενα· βίαιον
[3, 5]	τοὺς δρῶντας μοχθηρά, ὅσοι μὴ	βίᾳ	ἢ δι´ ἄγνοιαν ἧς μὴ
[3, 1]	πάντα πράττουσιν. καὶ οἱ μὲν	βίᾳ	καὶ ἄκοντες λυπηρῶς, οἱ δὲ
[3, 1]	μεταμελείᾳ. Ὄντος δ´ ἀκουσίου τοῦ	βίᾳ	καὶ δι´ ἄγνοιαν, τὸ ἑκούσιον
[3, 1]	ἡδέα καὶ τὰ καλὰ φαίη	βίαια	εἶναι (ἀναγκάζειν γὰρ ἔξω ὄντα)
[3, 12]	τἆλλα ἀσχημονεῖν· διὸ καὶ δοκεῖ	βίαια	εἶναι. τῷ δ´ ἀκολάστῳ ἀνάπαλιν
[3, 1]	μή. τὰ δὴ ποῖα φατέον	βίαια;	ἢ ἁπλῶς μέν, ὁπότ´ ἂν
[3, 1]	ὄντα) πάντα ἂν εἴη αὐτῷ	βίαια·	τούτων γὰρ χάριν πάντες πάντα
[3, 1]	βίᾳ ἢ δι´ ἄγνοιαν γινόμενα·	βίαιον	δὲ οὗ ἡ ἀρχὴ ἔξωθεν,
[3, 1]	τὰ ἡδέα. ἔοικε δὴ τὸ	βίαιον	εἶναι οὗ ἔξωθεν ἡ ἀρχή,
[3, 1]	ἡ ἀρχή, μηδὲν συμβαλλομένου τοῦ	βιασθέντος.	Τὸ δὲ δι´ ἄγνοιαν οὐχ
[3, 9]	πρὸς τοὺς κινδύνους, καὶ τὸν	βίον	πρὸς μικρὰ κέρδη καταλλάττονται. ~περὶ
[3, 5]	οὕτως ἔτυχεν, ἑκὼν νοσεῖ, ἀκρατῶς	βιοτεύων	καὶ ἀπειθῶν τοῖς ἰατροῖς. τότε
[3, 12]	αὐτά· πολλὰ γὰρ ἐν τῷ	βίῳ	τὰ τοιαῦτα, καὶ οἱ ἐθισμοὶ
[3, 10]	ὁ λέων τῇ φωνῇ τοῦ	βοὸς	ἀλλὰ τῇ ἐδωδῇ· ὅτι δ´
[3, 10]	ἢ ἄγριον αἶγα, ἀλλ´ ὅτι	βορὰν	ἕξει. περὶ τὰς τοιαύτας δ´
[3, 5]	δ´ ἄλογον τὸν ἀδικοῦντα μὴ	βούλεσθαι	ἄδικον εἶναι ἢ τὂν ἀκολασταίνοντα
[3, 1]	κακοὶ γίνονται· τὸ δ´ ἀκούσιον	βούλεται	λέγεσθαι οὐκ εἴ τις ἀγνοεῖ
[3, 4]	λέγουσι μὴ εἶναι βουλητὸν ὃ	βούλεται	ὁ μὴ ὀρθῶς αἱρούμενος (εἰ
[3, 7]	περὶ τὰ φοβερὰ ἔχει, οὗτος	βούλεται	φαίνεσθαι· ἐν οἷς οὖν δύναται,
[3, 3]	γὰρ περὶ ταύτας διστάζομεν. τὸ	βουλεύεσθαι	δὲ ἐν τοῖς ὡς ἐπὶ
[3, 3]	τὰ τέλη. οὔτε γὰρ ἰατρὸς	βουλεύεται	εἰ ὑγιάσει, οὔτε ῥήτωρ εἰ
[3, 3]	περὶ δὴ τῶν ἀιδίων οὐδεὶς	βουλεύεται,	οἷον περὶ τοῦ κόσμου ἢ
[3, 3]	Σκύθαι ἄριστα πολιτεύοιντο οὐδεὶς Λακεδαιμονίων	βουλεύεται.	οὐ γὰρ γένοιτ´ ἂν τούτων
[3, 3]	αὐτοῖς ὡς οὐχ ἱκανοῖς διαγνῶναι.	βουλευόμεθα	δ´ οὐ περὶ τῶν τελῶν
[3, 3]	ἂν τούτων οὐθὲν δι´ ἡμῶν.	βουλευόμεθα	δὲ περὶ τῶν ἐφ´ ἡμῖν
[3, 3]	ὡσαύτως δ´ ἀεί, περὶ τούτων	βουλευόμεθα,	οἷον περὶ τῶν κατ´ ἰατρικὴν
[3, 3]	εὑρέσει ἔσχατόν ἐστιν. ὁ γὰρ	βουλευόμενος	ἔοικε ζητεῖν καὶ ἀναλύειν τὸν
[3, 3]	ὡς ὂν πρὸ ἑτέρων αἱρετόν.	~Βουλεύονται	δὲ πότερον περὶ πάντων, καὶ
[3, 3]	ἀνθρώπου. τῶν δ´ ἀνθρώπων ἕκαστοι	βουλεύονται	περὶ τῶν δι´ αὑτῶν πρακτῶν.
[3, 3]	ἴσως βουλευτὸν οὐχ ὑπὲρ οὗ	βουλεύσαιτ´	ἄν τις ἠλίθιος ἢ μαινόμενος,
[3, 3]	τῶν ἐφ´ ἡμῖν· ἐκ τοῦ	βουλεύσασθαι	γὰρ κρίναντες ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν
[3, 3]	γὰρ ταῦτα. εἰ δὲ ἀεὶ	βουλεύσεται,	εἰς ἄπειρον ἥξει. βουλευτὸν δὲ
[3, 3]	γὰρ κρίναντες ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν	βούλευσιν.	ἡ μὲν οὖν προαίρεσις τύπῳ
[3, 3]	μὲν ζήτησις οὐ πᾶσα εἶναι	βούλευσις,	οἷον αἱ μαθηματικαί, ἡ δὲ
[3, 3]	οἷον αἱ μαθηματικαί, ἡ δὲ	βούλευσις	πᾶσα ζήτησις) καὶ τὸ ἔσχατον
[3, 3]	καὶ ἡ προαίρεσις ἂν εἴη	βουλευτικὴ	ὄρεξις τῶν ἐφ´ ἡμῖν· ἐκ
[3, 3]	ἀεὶ βουλεύσεται, εἰς ἄπειρον ἥξει.	βουλευτὸν	δὲ καὶ προαιρετὸν τὸ αὐτό,
[3, 3]	πότερον περὶ πάντων, καὶ πᾶν	βουλευτόν	ἐστιν, ἢ περὶ ἐνίων οὐκ
[3, 3]	ἔστι βουλή; λεκτέον δ´ ἴσως	βουλευτὸν	οὐχ ὑπὲρ οὗ βουλεύσαιτ´ ἄν
[3, 3]	ἕνεκα. οὐ γὰρ ἂν εἴη	βουλευτὸν	τὸ τέλος ἀλλὰ τὰ πρὸς
[3, 3]	δήμῳ. ὄντος δὲ τοῦ προαιρετοῦ	βουλευτοῦ	ὀρεκτοῦ τῶν ἐφ´ ἡμῖν, καὶ
[3, 5]	δὴ βουλητοῦ μὲν τοῦ τέλους,	βουλευτῶν	δὲ καὶ προαιρετῶν τῶν πρὸς
[3, 3]	ἢ περὶ ἐνίων οὐκ ἔστι	βουλή;	λεκτέον δ´ ἴσως βουλευτὸν οὐχ
[3, 3]	αὐτάρκεις τῶν ἐπιστημῶν οὐκ ἔστι	βουλή,	οἷον περὶ γραμμάτων (οὐ γὰρ
[3, 3]	ἀρχὴ τῶν πράξεων· ἡ δὲ	βουλὴ	περὶ τῶν αὑτῷ πρακτῶν, αἱ
[3, 3]	προαιρετόν· τὸ γὰρ ἐκ τῆς	βουλῆς	κριθὲν προαιρετόν ἐστιν. παύεται γὰρ
[3, 2]	αὐτὴν ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν ἢ	βούλησιν	ἤ τινα δόξαν οὐκ ἐοίκασιν
[3, 2]	εἶναι δοκεῖ. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	βούλησίς	γε, καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις
[3, 2]	προαιρεῖσθαι, δοκοίη ἂν ἠλίθιος εἶναι·	βούλησις	δ´ ἐστὶ καὶ τῶν ἀδυνάτων,
[3, 2]	οἷον ἀθανασίας. καὶ ἡ μὲν	βούλησίς	ἐστι καὶ περὶ τὰ μηδαμῶς
[3, 4]	πρὸς τὰ τέλη. ~Ἡ δὲ	βούλησις	ὅτι μὲν τοῦ τέλους ἐστὶν
[3, 2]	αὑτοῦ. ἔτι δ´ ἡ μὲν	βούλησις	τοῦ τέλους ἐστὶ μᾶλλον, ἡ
[3, 5]	εἴη, οὐ μὴν ἐάν γε	βούληται,	ἄδικος ὢν παύσεται καὶ ἔσται
[3, 4]	βουλητὸν λέγουσι μὴ εἶναι φύσει	βουλητόν,	ἀλλ´ ἑκάστῳ τὸ δοκοῦν· ἄλλο
[3, 4]	ἁπλῶς μὲν καὶ κατ´ ἀλήθειαν	βουλητὸν	εἶναι τἀγαθόν, ἑκάστῳ δὲ τὸ
[3, 4]	ὀρθῶς αἱρούμενος (εἰ γὰρ ἔσται	βουλητόν,	καὶ ἀγαθόν· ἦν δ´, εἰ
[3, 4]	δ´ αὖ τὸ φαινόμενον ἀγαθὸν	βουλητὸν	λέγουσι μὴ εἶναι φύσει βουλητόν,
[3, 4]	βουλητὸν τἀγαθὸν λέγουσι μὴ εἶναι	βουλητὸν	ὃ βούλεται ὁ μὴ ὀρθῶς
[3, 4]	συμβαίνει δὲ τοῖς μὲν {τὸ}	βουλητὸν	τἀγαθὸν λέγουσι μὴ εἶναι βουλητὸν
[3, 5]	ὡς κακὸν φεύγουσιν. ~Ὄντος δὴ	βουλητοῦ	μὲν τοῦ τέλους, βουλευτῶν δὲ
[3, 2]	δι´ ὧν ὑγιανοῦμεν, καὶ εὐδαιμονεῖν	βουλόμεθα	μὲν καὶ φαμέν, προαιρούμεθα δὲ
[3, 2]	πρὸς τὸ τέλος, οἷον ὑγιαίνειν	βουλόμεθα,	προαιρούμεθα δὲ δι´ ὧν ὑγιανοῦμεν,
[3, 7]	οἱ μὲν θρασεῖς προπετεῖς, καὶ	βουλόμενοι	πρὸ τῶν κινδύνων ἐν αὐτοῖς
[3, 1]	Αἰσχύλος τὰ μυστικά, ἢ δεῖξαι	βουλόμενος	ἀφεῖναι, ὡς ὁ τὸν καταπέλτην.
[3, 1]	πίσας ἀποκτείναι ἄν· καὶ θῖξαι	βουλόμενος,	ὥσπερ οἱ ἀκροχειριζόμενοι, πατάξειεν ἄν.
[3, 11]	τὰ λοιπὰ ζῷα διακρίνει τὰ	βρώματα,	καὶ τοῖς μὲν χαίρει τοῖς
[3, 10]	ὅταν πεινῶσι, χαίροντας ταῖς τῶν	βρωμάτων	ὀσμαῖς· τὸ δὲ τοιούτοις χαίρειν
[3, 10]	αἱ κύνες χαίρουσιν ἀλλὰ τῇ	βρώσει,	τὴν δ´ αἴσθησιν ἡ ὀσμὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008