Livre, chapitre
[3, 11]	οὔτε γὰρ ἥδεται οἷς μάλιστα	ὁ	ἀκόλαστος, ἀλλὰ μᾶλλον δυσχεραίνει, οὐδ´
[3, 2]	ἐπιθυμία δὲ καὶ θυμός. καὶ	ὁ	ἀκρατὴς ἐπιθυμῶν μὲν πράττει, προαιρούμενος
[3, 7]	δειλὸς καὶ ὁ θρασὺς καὶ	ὁ	ἀνδρεῖος, διαφόρως δ´ ἔχουσι πρὸς
[3, 6]	ἀλλ´ οὐ περὶ πάντα δοκεῖ	ὁ	ἀνδρεῖος εἶναι· ἔνια γὰρ καὶ
[3, 6]	περὶ θάνατον τὸν ἐν παντὶ	ὁ	ἀνδρεῖος εἶναι, οἷον ἐν θαλάττῃ
[3, 6]	περὶ ποῖα οὖν τῶν φοβερῶν	ὁ	ἀνδρεῖος; ἢ περὶ τὰ μέγιστα;
[3, 6]	θαλάττῃ (καὶ ἐν νόσοις ἀδεὴς	ὁ	ἀνδρεῖος, οὐχ οὕτω δὲ ὡς
[3, 6]	ἀνδρείῳ· ἄφοβος γάρ τις καὶ	ὁ	ἀνδρεῖος. πενίαν δ´ ἴσως οὐ
[3, 7]	ὁ λόγος, πάσχει καὶ πράττει	ὁ	ἀνδρεῖος. τέλος δὲ πάσης ἐνεργείας
[3, 7]	τῷ τέλει. καλοῦ δὴ ἕνεκα	ὁ	ἀνδρεῖος ὑπομένει καὶ πράττει τὰ
[3, 3]	ἐν τῇ εὑρέσει ἔσχατόν ἐστιν.	ὁ	γὰρ βουλευόμενος ἔοικε ζητεῖν καὶ
[3, 1]	τὸ ἐπίλυπον καὶ ἐν μεταμελείᾳ·	ὁ	γὰρ δι´ ἄγνοιαν πράξας ὁτιοῦν,
[3, 9]	ἀλλὰ μᾶλλον περὶ τὰ φοβερά·	ὁ	γὰρ ἐν τούτοις ἀτάραχος καὶ
[3, 1]	δι´ ἄγνοιαν πράττειν τοῦ ἀγνοοῦντα·	ὁ	γὰρ μεθύων ἢ ὀργιζόμενος οὐ
[3, 11]	καλὸν ἢ ὑπὲρ τὴν οὐσίαν.	ὁ	γὰρ οὕτως ἔχων μᾶλλον ἀγαπᾷ
[3, 1]	γὰρ καὶ ἔλεος καὶ συγγνώμη·	ὁ	γὰρ τούτων τι ἀγνοῶν ἀκουσίως
[3, 7]	ὁ δειλός· πάντα γὰρ φοβεῖται.	ὁ	δ´ ἀνδρεῖος ἐναντίως· τὸ γὰρ
[3, 8]	θάνατον μᾶλλον τοῦ αἰσχροῦ φοβούμενοι·	ὁ	δ´ ἀνδρεῖος οὐ τοιοῦτος. καὶ
[3, 7]	ὁμοίως δὲ καὶ τὰ θαρραλέα.	ὁ	δὲ ἀνδρεῖος ἀνέκπληκτος ὡς ἄνθρωπος.
[3, 8]	ἀνδρεῖοι διὰ τὸ καλὸν πράττουσιν,	ὁ	δὲ θυμὸς συνεργεῖ αὐτοῖς· τὰ
[3, 1]	μὲν ἐν μεταμελείᾳ ἄκων δοκεῖ,	ὁ	δὲ μὴ μεταμελόμενος, ἐπεὶ ἕτερος,
[3, 6]	γὰρ φοβούμενος ἐπιεικὴς καὶ αἰδήμων,	ὁ	δὲ μὴ φοβούμενος ἀναίσχυντος. λέγεται
[3, 11]	διὰ τὸ μὴ πάνυ γίνεσθαι.	ὁ	δὲ σώφρων μέσως μὲν περὶ
[3, 11]	τὰς τοιαύτας ἡδονὰς τῆς ἀξίας·	ὁ	δὲ σώφρων οὐ τοιοῦτος, ἀλλ´
[3, 11]	δὲ ποιεῖ αὐτῷ ἡ ἡδονή)	ὁ	δὲ σώφρων τῷ μὴ λυπεῖσθαι
[3, 7]	κύματα, καθάπερ φασὶ τοὺς Κελτούς·	ὁ	δὲ τῷ θαρρεῖν ὑπερβάλλων περὶ
[3, 7]	θρασυνόμενοι τὰ φοβερὰ οὐχ ὑπομένουσιν.	ὁ	δὲ τῷ φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων δειλός·
[3, 7]	καταφανής ἐστιν. δύσελπις δή τις	ὁ	δειλός· πάντα γὰρ φοβεῖται. ὁ
[3, 2]	μὲν πράττει, προαιρούμενος δ´ οὔ·	ὁ	ἐγκρατὴς δ´ ἀνάπαλιν προαιρούμενος μέν,
[3, 8]	ἀναγκάζουσι γὰρ οἱ κύριοι, ὥσπερ	ὁ	Ἕκτωρ ὃν δέ κ´ ἐγὼν
[3, 11]	τροφῆς φυσική· πᾶς γὰρ ἐπιθυμεῖ	ὁ	ἐνδεὴς ξηρᾶς ἢ ὑγρᾶς τροφῆς,
[3, 6]	ὑπομενετικώτερος τῶν δεινῶν. φοβερώτατον δ´	ὁ	θάνατος· πέρας γάρ, καὶ οὐδὲν
[3, 8]	γὰρ αἰσχρὸν τὸ φεύγειν καὶ	ὁ	θάνατος τῆς τοιαύτης σωτηρίας αἱρετώτερος·
[3, 7]	ἐστὶν ὅ τε δειλὸς καὶ	ὁ	θρασὺς καὶ ὁ ἀνδρεῖος, διαφόρως
[3, 7]	δοκεῖ δὲ καὶ ἀλαζὼν εἶναι	ὁ	θρασὺς καὶ προσποιητικὸς ἀνδρείας· ὡς
[3, 8]	οἱ ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον γὰρ	ὁ	θυμὸς πρὸς τοὺς κινδύνους, ὅθεν
[3, 8]	δὲ δειλοὶ γίνονται, ὅταν ὑπερτείνῃ	ὁ	κίνδυνος καὶ λείπωνται τοῖς πλήθεσι
[3, 10]	αἴσθησιν ἡ ὀσμὴ ἐποίησεν· οὐδ´	ὁ	λέων τῇ φωνῇ τοῦ βοὸς
[3, 12]	ὅτε· οὕτω δὲ τάττει καὶ	ὁ	λόγος.
[3, 8]	διὰ τὸ καλὸν οὐδ´ ὡς	ὁ	λόγος, ἀλλὰ διὰ πάθος· παραπλήσιον
[3, 7]	ἀξίαν γάρ, καὶ ὡς ἂν	ὁ	λόγος, πάσχει καὶ πράττει ὁ
[3, 7]	ὡς δεῖ δὲ καὶ ὡς	ὁ	λόγος ὑπομενεῖ τοῦ καλοῦ ἕνεκα·
[3, 11]	οὐδ´ ἀκόλαστος τῷ μή, ἀλλ´	ὁ	μὲν ἀκόλαστος τῷ λυπεῖσθαι μᾶλλον
[3, 6]	δὲ μὴ αἰσχρόν, οἷον ἀδοξίαν·	ὁ	μὲν γὰρ φοβούμενος ἐπιεικὴς καὶ
[3, 1]	γε. τοῦ δὴ δι´ ἄγνοιαν	ὁ	μὲν ἐν μεταμελείᾳ ἄκων δοκεῖ,
[3, 9]	καὶ τὸ περὶ τὴν ἀνδρείαν,	ὁ	μὲν θάνατος καὶ τὰ τραύματα
[3, 7]	δὲ καὶ περὶ τὰ θαρραλέα.	ὁ	μὲν οὖν ἃ δεῖ καὶ
[3, 11]	καὶ τῷ ἀπέχεσθαι τοῦ ἡδέος.	Ὁ	μὲν οὖν ἀκόλαστος ἐπιθυμεῖ τῶν
[3, 7]	τὴν ἀνδρείαν. τῶν δ´ ὑπερβαλλόντων	ὁ	μὲν τῇ ἀφοβίᾳ ἀνώνυμος (εἴρηται
[3, 4]	μὴ εἶναι βουλητὸν ὃ βούλεται	ὁ	μὴ ὀρθῶς αἱρούμενος (εἰ γὰρ
[3, 1]	ἀγνοῶν. ἀγνοεῖ μὲν οὖν πᾶς	ὁ	μοχθηρὸς ἃ δεῖ πράττειν καὶ
[3, 11]	ἀμφοῖν, καὶ εὐνῆς, φησὶν Ὅμηρος,	ὁ	νέος καὶ ἀκμάζων· τὸ δὲ
[3, 5]	καὶ ἔσται δίκαιος. οὐδὲ γὰρ	ὁ	νοσῶν ὑγιής. καὶ εἰ οὕτως
[3, 3]	ἢ μαινόμενος, ἀλλ´ ὑπὲρ ὧν	ὁ	νοῦν ἔχων. περὶ δὴ τῶν
[3, 11]	σώφρων οὐ τοιοῦτος, ἀλλ´ ὡς	ὁ	ὀρθὸς λόγος. ~Ἑκουσίῳ δὲ μᾶλλον
[3, 5]	ἑκούσιοι, καὶ οὕτως ὡς ἂν	ὁ	ὀρθὸς λόγος προστάξῃ. οὐχ ὁμοίως
[3, 12]	δὲ μάλιστα ἡ ἐπιθυμία καὶ	ὁ	παῖς· κατ´ ἐπιθυμίαν γὰρ ζῶσι
[3, 1]	μηδὲν συμβάλλεται ὁ πράττων ἢ	ὁ	πάσχων, οἷον εἰ πνεῦμα κομίσαι
[3, 9]	δεῖ ἔχων ἀνδρεῖος μᾶλλον ἢ	ὁ	περὶ τὰ θαρραλέα. τῷ δὴ
[3, 6]	μηδὲ δι´ αὑτόν. ἀλλ´ οὐδ´	ὁ	περὶ ταῦτα ἄφοβος ἀνδρεῖος. λέγομεν
[3, 6]	κυρίως δὴ λέγοιτ´ ἂν ἀνδρεῖος	ὁ	περὶ τὸν καλὸν θάνατον ἀδεής,
[3, 9]	σάρκινοι, καὶ λυπηρόν, καὶ πᾶς	ὁ	πόνος· διὰ δὲ τὸ πολλὰ
[3, 1]	οὖσα ἐν ᾗ μηδὲν συμβάλλεται	ὁ	πράττων ἢ ὁ πάσχων, οἷον
[3, 1]	ἐν τοῖς ἐκτὸς ᾖ καὶ	ὁ	πράττων μηδὲν συμβάλληται; ἃ δὲ
[3, 4]	βαρέα καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα·	ὁ	σπουδαῖος γὰρ ἕκαστα κρίνει ὀρθῶς,
[3, 4]	ἡδέα, καὶ διαφέρει πλεῖστον ἴσως	ὁ	σπουδαῖος τῷ τἀληθὲς ἐν ἑκάστοις
[3, 9]	μὲν τέλος ἡδύ, οὗ ἕνεκα,	ὁ	στέφανος καὶ αἱ τιμαί, τὸ
[3, 8]	ἕκαστα ἀνδρεία εἶναι· ὅθεν καὶ	ὁ	Σωκράτης ᾠήθη ἐπιστήμην εἶναι τὴν
[3, 12]	ἀμφοῖν τὸ καλόν, καὶ ἐπιθυμεῖ	ὁ	σώφρων ὧν δεῖ καὶ ὡς
[3, 11]	ἄνθρωπος εἶναι· οὐ τέτευχε δ´	ὁ	τοιοῦτος ὀνόματος διὰ τὸ μὴ
[3, 1]	ἢ δεῖξαι βουλόμενος ἀφεῖναι, ὡς	ὁ	τὸν καταπέλτην. οἰηθείη δ´ ἄν
[3, 1]	οὔσης, ἐν οἷς ἡ πρᾶξις,	ὁ	τούτων τι ἀγνοήσας ἄκων δοκεῖ
[3, 1]	πράξει, ἑκὼν μὲν οὐ πέπραχεν,	ὅ	γε μὴ ᾔδει, οὐδ´ αὖ
[3, 7]	περὶ ταὐτὰ μὲν οὖν ἐστὶν	ὅ	τε δειλὸς καὶ ὁ θρασὺς
[3, 4]	τἀγαθὸν λέγουσι μὴ εἶναι βουλητὸν	ὃ	βούλεται ὁ μὴ ὀρθῶς αἱρούμενος
[3, 7]	μὲν γὰρ ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν,	ὃ	δὲ μέσως ἔχει καὶ ὡς
[3, 1]	πράττοντα· πῶς γὰρ ἑαυτόν γε;	ὃ	δὲ πράττει ἀγνοήσειεν ἄν τις,
[3, 3]	ἔλθωσιν ἐπὶ τὸ πρῶτον αἴτιον,	ὃ	ἐν τῇ εὑρέσει ἔσχατόν ἐστιν.
[3, 7]	τῶν ἁμαρτιῶν ἣ μὲν ὅτι	ὃ〉	οὐ δεῖ, ἣ δὲ ὅτι
[3, 5]	γὰρ μέγιστον καὶ κάλλιστον, καὶ	ὃ	παρ´ ἑτέρου μὴ οἷόν τε
[3, 10]	καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα κοινωνεῖ,	ὅθεν	ἀνδραποδώδεις καὶ θηριώδεις φαίνονται· αὗται
[3, 1]	λυπηρά, ἃ δ´ ἀναγκάζονται αἰσχρά,	ὅθεν	ἔπαινοι καὶ ψόγοι γίνονται περὶ
[3, 8]	ἡ περὶ ἕκαστα ἀνδρεία εἶναι·	ὅθεν	καὶ ὁ Σωκράτης ᾠήθη ἐπιστήμην
[3, 8]	ὁ θυμὸς πρὸς τοὺς κινδύνους,	ὅθεν	καὶ Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε θυμῷ"
[3, 8]	ἕξιν. ἀνδρεῖοι δὲ φαίνονται καὶ	οἱ	ἀγνοοῦντες, καὶ εἰσὶν οὐ πόρρω
[3, 10]	ἢ ὄψων· χαίρουσι γὰρ τούτοις	οἱ	ἀκόλαστοι, ὅτι διὰ τούτων ἀνάμνησις
[3, 11]	ὡς δεῖ, κατὰ πάντα δ´	οἱ	ἀκόλαστοι ὑπερβάλλουσιν· καὶ γὰρ χαίρουσιν
[3, 1]	ἄν· καὶ θῖξαι βουλόμενος, ὥσπερ	οἱ	ἀκροχειριζόμενοι, πατάξειεν ἄν. περὶ πάντα
[3, 8]	δὴ ἀνδρεῖοι, ὅτι οὐκ ἴσασιν	οἱ	ἄλλοι οἷά ἐστιν. εἶτα ποιῆσαι
[3, 8]	οἷς οἱ δειλοὶ ἄτιμοι καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι ἔντιμοι. τοιούτους δὲ καὶ
[3, 8]	τοὺς τρώσαντας φερόμενα, ὅτι καὶ	οἱ	ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον γὰρ ὁ
[3, 8]	ἐν τοῖς τοιούτοις ἀγῶσιν οὐχ	οἱ	ἀνδρειότατοι μαχιμώτατοί εἰσιν, ἀλλ´ οἱ
[3, 8]	οὗ ἕνεκα ἀνδρεία εἶναι. καὶ	οἱ	ἄνθρωποι δὴ ὀργιζόμενοι μὲν ἀλγοῦσι,
[3, 8]	ἕτερον ἢ ὑποπτεύσωσι, φεύγουσιν· ὅπερ	οἱ	Ἀργεῖοι ἔπαθον περιπεσόντες τοῖς Λάκωσιν
[3, 8]	ἀπάνευθε μάχης πτώσσοντα νοήσω, οὔ	οἱ	ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας. καὶ
[3, 2]	πάνυ ἴσμεν· δοκοῦσι δὲ οὐχ	οἱ	αὐτοὶ προαιρεῖσθαί τε ἄριστα καὶ
[3, 3]	ἀρχαίων πολιτειῶν, ἃς Ὅμηρος ἐμιμεῖτο·	οἱ	γὰρ βασιλεῖς ἃ προείλοντο ἀνήγγελλον
[3, 10]	οὐ πάσας δὲ οὐδὲ ταύτας·	οἱ	γὰρ χαίροντες τοῖς διὰ τῆς
[3, 7]	κινδύνων ἐν αὐτοῖς δ´ ἀφίστανται,	οἱ	δ´ ἀνδρεῖοι ἐν τοῖς ἔργοις
[3, 8]	διὸ καὶ μένουσί τινα χρόνον·	οἱ	δ´ ἠπατημένοι, ἐὰν γνῶσιν ὅτι
[3, 8]	μὲν ἀλγοῦσι, τιμωρούμενοι δ´ ἥδονται·	οἱ	δὲ διὰ ταῦτα μαχόμενοι μάχιμοι
[3, 1]	μὲν βίᾳ καὶ ἄκοντες λυπηρῶς,	οἱ	δὲ διὰ τὸ ἡδὺ καὶ
[3, 2]	λέγομεν, κατὰ προαίρεσιν δ´ οὔ.	οἱ	δὲ λέγοντες αὐτὴν ἐπιθυμίαν ἢ
[3, 10]	σώματος, ἀλλὰ μᾶλλον τῆς διανοίας·	οἱ	δὲ περὶ τὰς τοιαύτας ἡδονὰς
[3, 8]	ἀνδρειότατοι δοκοῦσιν εἶναι παρ´ οἷς	οἱ	δειλοὶ ἄτιμοι καὶ οἱ ἀνδρεῖοι
[3, 8]	ἀνδρεῖοι γὰρ εἶναι δοκοῦσι καὶ	οἱ	διὰ θυμὸν ὥσπερ τὰ θηρία
[3, 9]	ἀνδρεῖοι εἴρηνται ποῖοί τινες, καὶ	οἱ	δοκοῦντες ἀνδρεῖοι. Περὶ θάρρη δὲ
[3, 12]	τῷ βίῳ τὰ τοιαῦτα, καὶ	οἱ	ἐθισμοὶ ἀκίνδυνοι, ἐπὶ δὲ τῶν
[3, 6]	ἐν τοῖς καλλίστοις; τοιοῦτοι δὲ	οἱ	ἐν πολέμῳ· ἐν μεγίστῳ γὰρ
[3, 8]	δ´ ἔχουσί τι. οὐδὲ δὴ	οἱ	εὐέλπιδες ὄντες ἀνδρεῖοι· διὰ γὰρ
[3, 6]	ἀνδρεῖος, οὐχ οὕτω δὲ ὡς	οἱ	θαλάττιοι· οἳ μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι
[3, 8]	ἀλλὰ τὸ λυπηρόν· ἀναγκάζουσι γὰρ	οἱ	κύριοι, ὥσπερ ὁ Ἕκτωρ ὃν
[3, 11]	πληροῦντες αὐτήν. τοιοῦτοι δὲ γίνονται	οἱ	λίαν ἀνδραποδώδεις. περὶ δὲ τὰς
[3, 8]	οἱ ἀνδρειότατοι μαχιμώτατοί εἰσιν, ἀλλ´	οἱ	μάλιστα ἰσχύοντες καὶ τὰ σώματα
[3, 8]	παθεῖν. τοιοῦτον δὲ ποιοῦσι καὶ	οἱ	μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες γὰρ γίνονται. ὅταν
[3, 8]	δέ, ὅτι ἄμφω θαρραλέοι· ἀλλ´	οἱ	μὲν ἀνδρεῖοι διὰ τὰ πρότερον
[3, 1]	χάριν πάντες πάντα πράττουσιν. καὶ	οἱ	μὲν βίᾳ καὶ ἄκοντες λυπηρῶς,
[3, 7]	ἔχει καὶ ὡς δεῖ· καὶ	οἱ	μὲν θρασεῖς προπετεῖς, καὶ βουλόμενοι
[3, 8]	τοῦ θυμοῦ ἔγερσιν καὶ ὁρμήν.	οἱ	μὲν οὖν ἀνδρεῖοι διὰ τὸ
[3, 8]	οὐκ ἀφίστανται τῆς νομῆς· καὶ	οἱ	μοιχοὶ δὲ διὰ τὴν ἐπιθυμίαν
[3, 1]	αὑτοῦ καὶ τῶν λοιπῶν ἅπαντες	οἱ	νοῦν ἔχοντες. μικταὶ μὲν οὖν
[3, 8]	προορῶντα, ἐπεὶ οὕτω γε κἂν	οἱ	ὄνοι ἀνδρεῖοι εἶεν πεινῶντες· τυπτόμενοι
[3, 1]	ἄλλων ζῴων ἑκουσίως πράξει, οὐδ´	οἱ	παῖδες· εἶτα πότερον οὐδὲν ἑκουσίως
[3, 10]	ἀκόλαστοι λέγονται. ὁμοίως δ´ οὐδ´	οἱ	περὶ τὰς ἄλλας ὅσαι μὴ
[3, 8]	δοκοῦσι γὰρ ὑπομένειν τοὺς κινδύνους	οἱ	πολῖται διὰ τὰ ἐκ τῶν
[3, 7]	δύναται, μιμεῖται. διὸ καὶ εἰσὶν	οἱ	πολλοὶ αὐτῶν θρασύδειλοι· ἐν τούτοις
[3, 11]	ἢ τῷ μᾶλλον ἢ ὡς	οἱ	πολλοί, ἢ μὴ ὡς δεῖ,
[3, 11]	ἢ δεῖ καὶ ἢ ὡς	οἱ	πολλοὶ χαίρουσιν. ἡ μὲν οὖν
[3, 8]	τύπτοντες, τὸ αὐτὸ δρῶσι, καὶ	οἱ	πρὸ τῶν τάφρων καὶ τῶν
[3, 8]	ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας. καὶ	οἱ	προστάττοντες, κἂν ἀναχωρῶσι τύπτοντες, τὸ
[3, 8]	καὶ τὰ σώματα ἄριστα ἔχοντες.	οἱ	στρατιῶται δὲ δειλοὶ γίνονται, ὅταν
[3, 8]	ἄλλοις, ἐν τοῖς πολεμικοῖς δ´	οἱ	στρατιῶται· δοκεῖ γὰρ εἶναι πολλὰ
[3, 10]	κρίσις τῶν χυμῶν, ὅπερ ποιοῦσιν	οἱ	τοὺς οἴνους δοκιμάζοντες καὶ τὰ
[3, 10]	δὲ χαίρουσι τούτοις, ἢ οὐχ	οἵ	γε ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ ἀπολαύσει,
[3, 9]	περιπεσόντες τοῖς Λάκωσιν ὡς Σικυωνίοις.	~οἵ	τε δὴ ἀνδρεῖοι εἴρηνται ποῖοί
[3, 8]	διὰ τὰ πρότερον εἰρημένα θαρραλέοι,	οἳ	δὲ διὰ τὸ οἴεσθαι κράτιστοι
[3, 5]	ἀκολάστους εἶναι, οἳ μὲν κακουργοῦντες,	οἳ	δὲ ἐν πότοις καὶ τοῖς
[3, 6]	τὸν θάνατον τὸν τοιοῦτον δυσχεραίνουσιν,	οἳ	δὲ εὐέλπιδές εἰσι παρὰ τὴν
[3, 8]	θάνατος τῆς τοιαύτης σωτηρίας αἱρετώτερος·	οἳ	δὲ καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐκινδύνευον
[3, 6]	οὕτω δὲ ὡς οἱ θαλάττιοι·	οἳ	μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν
[3, 7]	διαφόρως δ´ ἔχουσι πρὸς αὐτά·	οἳ	μὲν γὰρ ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν,
[3, 5]	τοῦ ἀδίκους ἢ ἀκολάστους εἶναι,	οἳ	μὲν κακουργοῦντες, οἳ δὲ ἐν
[3, 8]	ὅτι οὐκ ἴσασιν οἱ ἄλλοι	οἷά	ἐστιν. εἶτα ποιῆσαι καὶ μὴ
[3, 8]	θαρραλέοι, οἳ δὲ διὰ τὸ	οἴεσθαι	κράτιστοι εἶναι καὶ μηθὲν ἂν
[3, 2]	τὰ τοιαῦτα οὐδείς, ἀλλ´ ὅσα	οἴεται	γενέσθαι ἂν δι´ αὑτοῦ. ἔτι
[3, 1]	ἀφεῖναι, ὡς ὁ τὸν καταπέλτην.	οἰηθείη	δ´ ἄν τις καὶ τὸν
[3, 2]	ἀκουσίου, περὶ προαιρέσεως ἕπεται διελθεῖν·	οἰκειότατον	γὰρ εἶναι δοκεῖ τῇ ἀρετῇ
[3, 10]	χυμῶν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τοὺς	οἴνους	δοκιμάζοντες καὶ τὰ ὄψα ἀρτύοντες·
[3, 5]	μᾶλλον ἐλεήσαι· τῷ δ´ ἐξ	οἰνοφλυγίας	ἢ ἄλλης ἀκολασίας πᾶς ἂν
[3, 5]	τέλους ταῦτα πράττει, διὰ τούτων	οἰόμενος	αὑτῷ τὸ ἄριστον ἔσεσθαι, ἡ
[3, 6]	καλόν, τὸ δὲ μὴ αἰσχρόν,	οἷον	ἀδοξίαν· ὁ μὲν γὰρ φοβούμενος
[3, 6]	μὲν οὖν πάντα τὰ κακά,	οἷον	ἀδοξίαν πενίαν νόσον ἀφιλίαν θάνατον,
[3, 2]	δ´ ἐστὶ καὶ τῶν ἀδυνάτων,	οἷον	ἀθανασίας. καὶ ἡ μὲν βούλησίς
[3, 10]	διὰ τῆς ἁφῆς ἡδονῶν ἀφῄρηνται,	οἷον	αἱ ἐν τοῖς γυμνασίοις διὰ
[3, 3]	ζήτησις οὐ πᾶσα εἶναι βούλευσις,	οἷον	αἱ μαθηματικαί, ἡ δὲ βούλευσις
[3, 3]	οὐδὲ περὶ τῶν ἄλλοτε ἄλλως,	οἷον	αὐχμῶν καὶ ὄμβρων. οὐδὲ περὶ
[3, 3]	οὐδὲ δὴ τὰ καθ´ ἕκαστα,	οἷον	εἰ ἄρτος τοῦτο ἢ πέπεπται
[3, 1]	ὁ πράττων ἢ ὁ πάσχων,	οἷον	εἰ πνεῦμα κομίσαι ποι ἢ
[3, 1]	πράττεται ἢ διὰ καλόν τι,	οἷον	εἰ τύραννος προστάττοι αἰσχρόν τι
[3, 3]	κἂν μὲν ἀδυνάτῳ ἐντύχωσιν, ἀφίστανται,	οἷον	εἰ χρημάτων δεῖ, ταῦτα δὲ
[3, 6]	ἐν παντὶ ὁ ἀνδρεῖος εἶναι,	οἷον	ἐν θαλάττῃ ἢ νόσοις. ἐν
[3, 5]	τε λαβεῖν μηδὲ μαθεῖν, ἀλλ´	οἷον	ἔφυ τοιοῦτον ἕξει, καὶ τὸ
[3, 11]	αἳ δ´ ἴδιοι καὶ ἐπίθετοι·	οἷον	ἡ μὲν τῆς τροφῆς φυσική·
[3, 1]	τίνος, οἷον σωτηρίας, καὶ πῶς,	οἷον	ἠρέμα ἢ σφόδρα. ἅπαντα μὲν
[3, 3]	οὐδὲ περὶ τῶν ἀπὸ τύχης,	οἷον	θησαυροῦ εὑρέσεως. ἀλλ´ οὐδὲ περὶ
[3, 9]	ὑπὸ τῶν κύκλῳ δ´ ἀφανίζεσθαι,	οἷον	κἀν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσι γίνεται·
[3, 1]	δὲ πράττει ἀγνοήσειεν ἄν τις,	οἷον	λέγοντές φασιν ἐκπεσεῖν αὐτούς, ἢ
[3, 1]	πράττει, ἐνίοτε δὲ καὶ τίνι,	οἷον	ὀργάνῳ, καὶ ἕνεκα τίνος, οἷον
[3, 3]	τῶν ἐπιστημῶν οὐκ ἔστι βουλή,	οἷον	περὶ γραμμάτων (οὐ γὰρ διστάζομεν
[3, 3]	δὴ τῶν ἀιδίων οὐδεὶς βουλεύεται,	οἷον	περὶ τοῦ κόσμου ἢ τῆς
[3, 3]	δ´ ἀεί, περὶ τούτων βουλευόμεθα,	οἷον	περὶ τῶν κατ´ ἰατρικὴν καὶ
[3, 3]	οὐδὲ περὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἁπάντων,	οἷον	πῶς ἂν Σκύθαι ἄριστα πολιτεύοιντο
[3, 1]	οἷον ὀργάνῳ, καὶ ἕνεκα τίνος,	οἷον	σωτηρίας, καὶ πῶς, οἷον ἠρέμα
[3, 5]	καὶ ὃ παρ´ ἑτέρου μὴ	οἷόν	τε λαβεῖν μηδὲ μαθεῖν, ἀλλ´
[3, 3]	χρημάτων δεῖ, ταῦτα δὲ μὴ	οἷόν	τε πορισθῆναι· ἐὰν δὲ δυνατὸν
[3, 5]	αἴτιος εἶναι δοκῇ τῆς ἀγνοίας,	οἷον	τοῖς μεθύουσι διπλᾶ τὰ ἐπιτίμια·
[3, 8]	τοιούτους δὲ καὶ Ὅμηρος ποιεῖ,	οἷον	τὸν Διομήδην καὶ τὸν Ἕκτορα·
[3, 3]	ἢ διά τινα αἰτίαν ἄλλην,	οἷον	τροπῶν καὶ ἀνατολῶν. οὐδὲ περὶ
[3, 2]	προαίρεσις τῶν πρὸς τὸ τέλος,	οἷον	ὑγιαίνειν βουλόμεθα, προαιρούμεθα δὲ δι´
[3, 1]	ἐπί τισι καὶ ἐπιθυμεῖν τινῶν,	οἷον	ὑγιείας καὶ μαθήσεως. δοκεῖ δὲ
[3, 2]	μηδαμῶς δι´ αὑτοῦ πραχθέντα ἄν,	οἷον	ὑποκριτήν τινα νικᾶν ἢ ἀθλητήν·
[3, 10]	αἱ ψυχικαὶ καὶ αἱ σωματικαί,	οἷον	φιλοτιμία φιλομάθεια· ἑκάτερος γὰρ τούτων
[3, 10]	χαίροντες τοῖς διὰ τῆς ὄψεως,	οἷον	χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ γραφῇ,
[3, 5]	τέλος μὴ φύσει ἑκάστῳ φαίνεται	οἱονδήποτε,	ἀλλά τι καὶ παρ´ αὐτόν
[3, 3]	δὲ πῶς ἀποβήσεται, καὶ ἐν	οἷς	ἀδιόριστον. συμβούλους δὲ παραλαμβάνομεν εἰς
[3, 5]	δὲ καὶ ἡ κακία. ἐν	οἷς	γὰρ ἐφ´ ἡμῖν τὸ πράττειν,
[3, 7]	περὶ θαρραλέα καὶ φοβερά, ἐν	οἷς	εἴρηται, καὶ ὅτι καλὸν αἱρεῖται
[3, 6]	ἅμα δὲ καὶ ἀνδρίζονται ἐν	οἷς	ἐστὶν ἀλκὴ ἢ καλὸν τὸ
[3, 1]	εἰδότι τὰ καθ´ ἕκαστα ἐν	οἷς	ἡ πρᾶξις. ἴσως γὰρ οὐ
[3, 1]	κυριώτατα δ´ εἶναι δοκεῖ ἐν	οἷς	ἡ πρᾶξις καὶ οὗ ἕνεκα.
[3, 1]	ταῦτα τῆς ἀγνοίας οὔσης, ἐν	οἷς	ἡ πρᾶξις, ὁ τούτων τι
[3, 5]	ἐνίοις καὶ αἱ τοῦ σώματος,	οἷς	καὶ ἐπιτιμῶμεν· τοῖς μὲν γὰρ
[3, 1]	ἀλλ´ ἡ καθ´ ἕκαστα, ἐν	οἷς	καὶ περὶ ἃ ἡ πρᾶξις·
[3, 11]	ταῦτ´ ἔχει· οὔτε γὰρ ἥδεται	οἷς	μάλιστα ὁ ἀκόλαστος, ἀλλὰ μᾶλλον
[3, 11]	φιλοτοιούτων λεγομένων ἢ τῷ χαίρειν	οἷς	μὴ δεῖ, ἢ τῷ μᾶλλον
[3, 11]	ἀλλὰ μᾶλλον δυσχεραίνει, οὐδ´ ὅλως	οἷς	μὴ δεῖ οὐδὲ σφόδρα τοιούτῳ
[3, 8]	τοῦτο ἀνδρειότατοι δοκοῦσιν εἶναι παρ´	οἷς	οἱ δειλοὶ ἄτιμοι καὶ οἱ
[3, 11]	ὑπερβάλλουσιν· καὶ γὰρ χαίρουσιν ἐνίοις	οἷς	οὐ δεῖ (μισητὰ γάρ) καὶ
[3, 7]	ἔχει, οὗτος βούλεται φαίνεσθαι· ἐν	οἷς	οὖν δύναται, μιμεῖται. διὸ καὶ
[3, 5]	τὸ μὴ πράττειν, καὶ ἐν	οἷς	τὸ μή, καὶ τὸ ναί·
[3, 12]	δεῖ μετρίας εἶναι αὐτὰς καὶ	ὀλίγας,	καὶ τῷ λόγῳ μηθὲν ἐναντιοῦσθαι—
[3, 11]	μὲν οὖν ταῖς φυσικαῖς ἐπιθυμίαις	ὀλίγοι	ἁμαρτάνουσι καὶ ἐφ´ ἕν, ἐπὶ
[3, 12]	γὰρ καὶ ὀρεγομένῳ) τὸ δ´	ὅλον	ἧττον· οὐθεὶς γὰρ ἐπιθυμεῖ ἀκόλαστος
[3, 2]	προαιρούμεθα δὲ λέγειν οὐχ ἁρμόζει·	ὅλως	γὰρ ἔοικεν ἡ προαίρεσις περὶ
[3, 1]	τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν ἄδικοι καὶ	ὅλως	κακοὶ γίνονται· τὸ δ´ ἀκούσιον
[3, 2]	ἡ προαίρεσις δὲ τούτοις μᾶλλον.	ὅλως	μὲν οὖν δόξῃ ταὐτὸν ἴσως
[3, 11]	ἀκόλαστος, ἀλλὰ μᾶλλον δυσχεραίνει, οὐδ´	ὅλως	οἷς μὴ δεῖ οὐδὲ σφόδρα
[3, 6]	δεῖ φοβεῖσθαι οὐδὲ νόσον, οὐδ´	ὅλως	ὅσα μὴ ἀπὸ κακίας μηδὲ
[3, 11]	οὐδ´ ὅτε μὴ δεῖ, οὐδ´	ὅλως	τῶν τοιούτων οὐδέν· ὅσα δὲ
[3, 3]	ἄλλοτε ἄλλως, οἷον αὐχμῶν καὶ	ὄμβρων.	οὐδὲ περὶ τῶν ἀπὸ τύχης,
[3, 3]	ἐκ τῶν ἀρχαίων πολιτειῶν, ἃς	Ὅμηρος	ἐμιμεῖτο· οἱ γὰρ βασιλεῖς ἃ
[3, 11]	δὲ ἀμφοῖν, καὶ εὐνῆς, φησὶν	Ὅμηρος,	ὁ νέος καὶ ἀκμάζων· τὸ
[3, 8]	ἀνδρεῖοι ἔντιμοι. τοιούτους δὲ καὶ	Ὅμηρος	ποιεῖ, οἷον τὸν Διομήδην καὶ
[3, 8]	πρὸς τοὺς κινδύνους, ὅθεν καὶ	Ὅμηρος	σθένος ἔμβαλε θυμῷ" καὶ μένος
[3, 6]	κατὰ μεταφοράν· ἔχει γάρ τι	ὅμοιον	τῷ ἀνδρείῳ· ἄφοβος γάρ τις
[3, 6]	λέγομεν δὲ καὶ τοῦτον καθ´	ὁμοιότητα·	ἔνιοι γὰρ ἐν τοῖς πολεμικοῖς
[3, 12]	ἁμαρτίας φέρομεν· ἔχουσι (γάρ τινα	ὁμοιότητα.	πότερον δ´ ἀπὸ ποτέρου καλεῖται,
[3, 5]	ἡ κακία ἑκούσιον ἂν εἴη·	ὁμοίως	γὰρ καὶ τῷ κακῷ ὑπάρχει
[3, 5]	αἱ κακίαι ἑκούσιοι ἂν εἶεν·	ὁμοίως	γάρ. Κοινῇ μὲν οὖν περὶ
[3, 10]	καὶ χαίρειν δὴ ταύτῃ φαίνεται·	ὁμοίως	δ´ οὐδ´ ἰδὼν ἢ {εὑρὼν}
[3, 10]	οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται.	ὁμοίως	δ´ οὐδ´ οἱ περὶ τὰς
[3, 5]	ὁ ὀρθὸς λόγος προστάξῃ. οὐχ	ὁμοίως	δὲ αἱ πράξεις ἑκούσιοί εἰσι
[3, 5]	καὶ μὴ χαλεπά ἐστι, κολάζουσιν,	ὁμοίως	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις,
[3, 3]	ὁτὲ δ´ ἡ χρεία αὐτῶν·	ὁμοίως	δὲ καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς
[3, 10]	καὶ καθ´ ὑπερβολὴν καὶ ἔλλειψιν.	ὁμοίως	δὲ καὶ ἐν τοῖς περὶ
[3, 5]	ἡμῖν δὴ καὶ ἡ ἀρετή,	ὁμοίως	δὲ καὶ ἡ κακία. ἐν
[3, 7]	καὶ ὡς δεῖ καὶ ὅτε,	ὁμοίως	δὲ καὶ θαρρῶν, ἀνδρεῖος· κατ´
[3, 5]	δὲ δι´ ἀγυμνασίαν καὶ ἀμέλειαν.	ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ ἀσθένειαν καὶ
[3, 7]	ὅτε, ἤ τι τῶν τοιούτων·	ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ τὰ θαρραλέα.
[3, 4]	ὄντα, τοῖς δ´ ἐπινόσοις ἕτερα,	ὁμοίως	δὲ καὶ πικρὰ καὶ γλυκέα
[3, 7]	καὶ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον·	ὁμοίως	δὲ καὶ τὰ θαρραλέα. ὁ
[3, 5]	καλὰ πράττειν καὶ τὰ αἰσχρά,	ὁμοίως	δὲ καὶ τὸ μὴ πράττειν,
[3, 12]	ἀνάπαλιν. δόξειε δ´ ἂν οὐχ	ὁμοίως	ἑκούσιον ἡ δειλία εἶναι τοῖς
[3, 10]	ἡμῖν· ἧττον γὰρ καὶ οὐχ	ὁμοίως	ἐστὶ περὶ τὰς λύπας· ἐν
[3, 3]	καὶ ἔτι περὶ τῶν λοιπῶν	ὁμοίως,	μᾶλλον δὲ καὶ περὶ τὰς
[3, 9]	φόβους ἡ ἀνδρεία οὖσα οὐχ	ὁμοίως	περὶ ἄμφω ἐστίν, ἀλλὰ μᾶλλον
[3, 5]	κακίας ἔσται ἑκούσιον; ἀμφοῖν γὰρ	ὁμοίως,	τῷ ἀγαθῷ καὶ τῷ κακῷ,
[3, 6]	μεγίστῳ γὰρ καὶ καλλίστῳ κινδύνῳ.	ὁμόλογοι	δὲ τούτοις εἰσὶ καὶ αἱ
[3, 5]	ἔτ´ αὐτὸν δυνατὸν ἀναλαβεῖν· ἀλλ´	ὅμως	ἐπ´ αὐτῷ τὸ βαλεῖν {καὶ
[3, 5]	πράττειν ἐφ´ ἡμῖν ἔσται αἰσχρὸν	ὄν,	καὶ εἰ τὸ μὴ πράττειν
[3, 5]	ἡμῖν, καὶ τὸ πράττειν αἰσχρὸν	ὂν	ἐφ´ ἡμῖν. εἰ δ´ ἐφ´
[3, 5]	ὥστ´ εἰ τὸ πράττειν καλὸν	ὂν	ἐφ´ ἡμῖν ἐστί, καὶ τὸ
[3, 5]	εἰ τὸ μὴ πράττειν καλὸν	ὂν	ἐφ´ ἡμῖν, καὶ τὸ πράττειν
[3, 2]	δ´ ἔοικε καὶ τοὔνομα ὡς	ὂν	πρὸ ἑτέρων αἱρετόν. ~Βουλεύονται δὲ
[3, 5]	ἀγνοεῖν δοκοῦσιν, ὡς ἐπ´ αὐτοῖς	ὂν	τὸ μὴ ἀγνοεῖν· τοῦ γὰρ
[3, 9]	τὸ πολλὰ ταῦτ´ εἶναι, μικρὸν	ὂν	τὸ οὗ ἕνεκα οὐδὲν ἡδὺ
[3, 5]	πράττειν, ὡς οὐδὲν πρὸ ἔργου	ὂν	τὸ πεισθῆναι μὴ θερμαίνεσθαι ἢ
[3, 8]	οἱ κύριοι, ὥσπερ ὁ Ἕκτωρ	ὃν	δέ κ´ ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης
[3, 8]	τῶν νόμων ἐπιτίμια καὶ τὰ	ὀνείδη	καὶ διὰ τὰς τιμάς· καὶ
[3, 5]	καὶ πήρωσιν· οὐθεὶς γὰρ ἂν	ὀνειδίσειε	τυφλῷ φύσει ἢ ἐκ νόσου
[3, 8]	ὄρεξιν (τιμῆς γάρ) καὶ φυγὴν	ὀνείδους,	αἰσχροῦ ὄντος. τάξαι δ´ ἄν
[3, 8]	ἐπεὶ οὕτω γε κἂν οἱ	ὄνοι	ἀνδρεῖοι εἶεν πεινῶντες· τυπτόμενοι γὰρ
[3, 1]	ἑκών· ἐπεὶ γὰρ διαφέρει, βέλτιον	ὄνομα	ἔχειν ἴδιον. ἕτερον δ´ ἔοικε
[3, 12]	ἐπιθυμεῖ ἀκόλαστος εἶναι. τὸ δ´	ὄνομα	τῆς ἀκολασίας καὶ ἐπὶ τὰς
[3, 11]	οὐ τέτευχε δ´ ὁ τοιοῦτος	ὀνόματος	διὰ τὸ μὴ πάνυ γίνεσθαι.
[3, 2]	μὲν ἃ μάλιστα ἴσμεν ἀγαθὰ	ὄντα,	δοξάζομεν δὲ ἃ οὐ πάνυ
[3, 8]	δ´ ἦν τὰ φοβερὰ ἀνθρώπῳ	ὄντα	καὶ φαινόμενα ὑπομένειν, ὅτι καλὸν
[3, 1]	βίαια εἶναι (ἀναγκάζειν γὰρ ἔξω	ὄντα)	πάντα ἂν εἴη αὐτῷ βίαια·
[3, 6]	καὶ ὅσα θάνατον ἐπιφέρει ὑπόγυια	ὄντα·	τοιαῦτα δὲ μάλιστα τὰ κατὰ
[3, 4]	ἐστι τὰ κατ´ ἀλήθειαν τοιαῦτα	ὄντα,	τοῖς δ´ ἐπινόσοις ἕτερα, ὁμοίως
[3, 11]	ἐστιν ἢ πρὸς εὐεξίαν ἡδέα	ὄντα,	τούτων ὀρέξεται μετρίως καὶ ὡς
[3, 1]	ἐκτός, ἀλλὰ μὴ αὑτὸν εὐθήρατον	ὄντα	ὑπὸ τῶν τοιούτων, καὶ τῶν
[3, 8]	τι. οὐδὲ δὴ οἱ εὐέλπιδες	ὄντες	ἀνδρεῖοι· διὰ γὰρ τὸ πολλάκις
[3, 8]	ἐξ ἀρχῆς ἐκινδύνευον ὡς κρείττους	ὄντες,	γνόντες δὲ φεύγουσι, τὸν θάνατον
[3, 6]	ἐν τοῖς πολεμικοῖς κινδύνοις δειλοὶ	ὄντες	ἐλευθέριοί εἰσι καὶ πρὸς χρημάτων
[3, 1]	κομίσαι ποι ἢ ἄνθρωποι κύριοι	ὄντες.	ὅσα δὲ διὰ φόβον μειζόνων
[3, 1]	ἢ γελοῖον ἑνός γε αἰτίου	ὄντος;	ἄτοπον δὲ ἴσως ἀκούσια φάναι
[3, 1]	λυπηρὰν εἶναι καὶ ἐν μεταμελείᾳ.	Ὄντος	δ´ ἀκουσίου τοῦ βίᾳ καὶ
[3, 3]	ἃ προείλοντο ἀνήγγελλον τῷ δήμῳ.	ὄντος	δὲ τοῦ προαιρετοῦ βουλευτοῦ ὀρεκτοῦ
[3, 5]	δὲ λύπην ὡς κακὸν φεύγουσιν.	~Ὄντος	δὴ βουλητοῦ μὲν τοῦ τέλους,
[3, 8]	γάρ) καὶ φυγὴν ὀνείδους, αἰσχροῦ	ὄντος.	τάξαι δ´ ἄν τις καὶ
[3, 11]	ἄλλων ἡδέων μὴ ἐμποδίων τούτοις	ὄντων	ἢ παρὰ τὸ καλὸν ἢ
[3, 7]	δ´ ἀνδρεῖοι ἐν τοῖς ἔργοις	ὀξεῖς,	πρότερον δ´ ἡσύχιοι. Καθάπερ οὖν
[3, 8]	τὰ δὲ πολιτικὰ μένοντα ἀποθνήσκει,	ὅπερ	κἀπὶ τῷ Ἑρμαίῳ συνέβη. τοῖς
[3, 8]	ὅτι ἕτερον ἢ ὑποπτεύσωσι, φεύγουσιν·	ὅπερ	οἱ Ἀργεῖοι ἔπαθον περιπεσόντες τοῖς
[3, 10]	ἐστιν ἡ κρίσις τῶν χυμῶν,	ὅπερ	ποιοῦσιν οἱ τοὺς οἴνους δοκιμάζοντες
[3, 12]	λύπην ἐξίστησιν, ὥστε καὶ τὰ	ὅπλα	ῥιπτεῖν καὶ τἆλλα ἀσχημονεῖν· διὸ
[3, 8]	τῆς ἐμπειρίας, δυνάμενοι χρῆσθαι τοῖς	ὅπλοις	καὶ τοιαῦτα ἔχοντες ὁποῖα ἂν
[3, 8]	τοῖς ὅπλοις καὶ τοιαῦτα ἔχοντες	ὁποῖα	ἂν εἴη καὶ πρὸς τὸ
[3, 5]	δὲ φαντασίας οὐ κύριοι, ἀλλ´	ὁποῖός	(ποθ´ ἕκαστός ἐστι, τοιοῦτο καὶ
[3, 1]	φατέον βίαια; ἢ ἁπλῶς μέν,	ὁπότ´	ἂν ἡ αἰτία ἐν τοῖς
[3, 5]	λοιπὰ πρὸς τοῦτο ἀναφέροντες πράττουσιν	ὁπωσδήποτε.	εἴτε δὴ τὸ τέλος μὴ
[3, 5]	κακῷ, τὸ τέλος φύσει ἢ	ὁπωσδήποτε	φαίνεται καὶ κεῖται, τὰ δὲ
[3, 4]	σπουδαῖος τῷ τἀληθὲς ἐν ἑκάστοις	ὁρᾶν,	ὥσπερ κανὼν καὶ μέτρον αὐτῶν
[3, 3]	ζητεῖται δ´ ὁτὲ μὲν τὰ	ὄργανα	ὁτὲ δ´ ἡ χρεία αὐτῶν·
[3, 1]	ἡ ἀρχὴ τοῦ κινεῖν τὰ	ὀργανικὰ	μέρη ἐν ταῖς τοιαύταις πράξεσιν
[3, 1]	ἐνίοτε δὲ καὶ τίνι, οἷον	ὀργάνῳ,	καὶ ἕνεκα τίνος, οἷον σωτηρίας,
[3, 1]	δεῖ ὀρέγεσθαι· δεῖ δὲ καὶ	ὀργίζεσθαι	ἐπί τισι καὶ ἐπιθυμεῖν τινῶν,
[3, 8]	εἶναι. καὶ οἱ ἄνθρωποι δὴ	ὀργιζόμενοι	μὲν ἀλγοῦσι, τιμωρούμενοι δ´ ἥδονται·
[3, 1]	ἀγνοοῦντα· ὁ γὰρ μεθύων ἢ	ὀργιζόμενος	οὐ δοκεῖ δι´ ἄγνοιαν πράττειν
[3, 1]	ἴσως ἀκούσια φάναι ὧν δεῖ	ὀρέγεσθαι·	δεῖ δὲ καὶ ὀργίζεσθαι ἐπί
[3, 3]	ἐκ τοῦ βουλεύσασθαι γὰρ κρίναντες	ὀρεγόμεθα	κατὰ τὴν βούλευσιν. ἡ μὲν
[3, 12]	γὰρ δεῖ τὸ τῶν αἰσχρῶν	ὀρεγόμενον	καὶ πολλὴν αὔξησιν ἔχον, τοιοῦτον
[3, 12]	ἕκαστα ἑκούσια (ἐπιθυμοῦντι γὰρ καὶ	ὀρεγομένῳ)	τὸ δ´ ὅλον ἧττον· οὐθεὶς
[3, 3]	ὄντος δὲ τοῦ προαιρετοῦ βουλευτοῦ	ὀρεκτοῦ	τῶν ἐφ´ ἡμῖν, καὶ ἡ
[3, 11]	πρὸς εὐεξίαν ἡδέα ὄντα, τούτων	ὀρέξεται	μετρίως καὶ ὡς δεῖ, καὶ
[3, 8]	αἰδῶ γὰρ καὶ διὰ καλοῦ	ὄρεξιν	(τιμῆς γάρ) καὶ φυγὴν ὀνείδους,
[3, 12]	ἐν τούτοις ἡ τοῦ ἡδέος	ὄρεξις.	εἰ οὖν μὴ ἔσται εὐπειθὲς
[3, 12]	ἄπληστος γὰρ ἡ τοῦ ἡδέος	ὄρεξις	καὶ πανταχόθεν τῷ ἀνοήτῳ, καὶ
[3, 3]	ἡ προαίρεσις ἂν εἴη βουλευτικὴ	ὄρεξις	τῶν ἐφ´ ἡμῖν· ἐκ τοῦ
[3, 11]	οὐ τοιοῦτος, ἀλλ´ ὡς ὁ	ὀρθὸς	λόγος. ~Ἑκουσίῳ δὲ μᾶλλον ἔοικεν
[3, 5]	καὶ οὕτως ὡς ἂν ὁ	ὀρθὸς	λόγος προστάξῃ. οὐχ ὁμοίως δὲ
[3, 4]	βουλητὸν ὃ βούλεται ὁ μὴ	ὀρθῶς	αἱρούμενος (εἰ γὰρ ἔσται βουλητόν,
[3, 2]	οὗ δεῖ μᾶλλον ἢ τῷ	ὀρθῶς,	ἡ δὲ δόξα τῷ ὡς
[3, 4]	ὁ σπουδαῖος γὰρ ἕκαστα κρίνει	ὀρθῶς,	καὶ ἐν ἑκάστοις τἀληθὲς αὐτῷ
[3, 2]	ἤ τινα δόξαν οὐκ ἐοίκασιν	ὀρθῶς	λέγειν. οὐ γὰρ κοινὸν ἡ
[3, 7]	τοιοῦτον δὴ καὶ τὸ τέλος·	ὁρίζεται	γὰρ ἕκαστον τῷ τέλει. καλοῦ
[3, 6]	κακά· διὸ καὶ τὸν φόβον	ὁρίζονται	προσδοκίαν κακοῦ. φοβούμεθα μὲν οὖν
[3, 8]	θυμοῦ ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν κίνδυνον	ὁρμᾶν,	οὐθὲν τῶν δεινῶν προορῶντα, ἐπεὶ
[3, 8]	τὴν τοῦ θυμοῦ ἔγερσιν καὶ	ὁρμήν.	οἱ μὲν οὖν ἀνδρεῖοι διὰ
[3, 3]	γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´	ὅσα	γίνεται δι´ ἡμῶν, μὴ ὡσαύτως
[3, 1]	ποι ἢ ἄνθρωποι κύριοι ὄντες.	ὅσα	δὲ διὰ φόβον μειζόνων κακῶν
[3, 11]	οὐδ´ ὅλως τῶν τοιούτων οὐδέν·	ὅσα	δὲ πρὸς ὑγίειάν ἐστιν ἢ
[3, 5]	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις,	ὅσα	δι´ ἀμέλειαν ἀγνοεῖν δοκοῦσιν, ὡς
[3, 6]	τὸν καλὸν θάνατον ἀδεής, καὶ	ὅσα	θάνατον ἐπιφέρει ὑπόγυια ὄντα· τοιαῦτα
[3, 6]	φοβεῖσθαι οὐδὲ νόσον, οὐδ´ ὅλως	ὅσα	μὴ ἀπὸ κακίας μηδὲ δι´
[3, 5]	προτρέψοντες τοὺς δὲ κωλύσοντες. καίτοι	ὅσα	μήτ´ ἐφ´ ἡμῖν ἐστὶ μήθ´
[3, 2]	δὲ τὰ τοιαῦτα οὐδείς, ἀλλ´	ὅσα	οἴεται γενέσθαι ἂν δι´ αὑτοῦ.
[3, 10]	οὐδ´ οἱ περὶ τὰς ἄλλας	ὅσαι	μὴ σωματικαί εἰσιν· τοὺς γὰρ
[3, 10]	μήλων ἢ ῥόδων ἢ θυμιαμάτων	ὀσμαῖς	οὐ λέγομεν ἀκολάστους, ἀλλὰ μᾶλλον
[3, 10]	πεινῶσι, χαίροντας ταῖς τῶν βρωμάτων	ὀσμαῖς·	τὸ δὲ τοιούτοις χαίρειν ἀκολάστου·
[3, 10]	κατὰ συμβεβηκός. οὐδὲ γὰρ ταῖς	ὀσμαῖς	τῶν λαγωῶν αἱ κύνες χαίρουσιν
[3, 10]	βρώσει, τὴν δ´ αἴσθησιν ἡ	ὀσμὴ	ἐποίησεν· οὐδ´ ὁ λέων τῇ
[3, 10]	σώφρονας. οὐδὲ τοὺς περὶ τὴν	ὀσμήν,	πλὴν κατὰ συμβεβηκός· τοὺς γὰρ
[3, 5]	καὶ τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας μοχθηρά,	ὅσοι	μὴ βίᾳ ἢ δι´ ἄγνοιαν
[3, 9]	ἡδέως ἐνεργεῖν ὑπάρχει, πλὴν ἐφ´	ὅσον	τοῦ τέλους ἐφάπτεται. στρατιώτας δ´
[3, 9]	ὅτι αἰσχρὸν τὸ μή. καὶ	ὅσῳ	ἂν μᾶλλον τὴν ἀρετὴν ἔχῃ
[3, 8]	πόρρω τῶν εὐελπίδων, χείρους δ´	ὅσῳ	ἀξίωμα οὐδὲν ἔχουσιν, ἐκεῖνοι δέ.
[3, 3]	περὶ κυβερνητικὴν μᾶλλον ἢ γυμναστικήν,	ὅσῳ	ἧττον διηκρίβωται, καὶ ἔτι περὶ
[3, 8]	ἀναγκαζομένους εἰς ταὐτό· χείρους δ´,	ὅσῳ	οὐ δι´ αἰδῶ ἀλλὰ διὰ
[3, 1]	ταῖς τοιαύταις ἐνίοτε καὶ ἐπαινοῦνται,	ὅταν	αἰσχρόν τι ἢ λυπηρὸν ὑπομένωσιν
[3, 8]	οἱ μεθυσκόμενοι· εὐέλπιδες γὰρ γίνονται.	ὅταν	δὲ αὐτοῖς μὴ συμβῇ τὰ
[3, 1]	μὲν οὐ γίνεται, συγγνώμη δ´,	ὅταν	διὰ τοιαῦτα πράξῃ τις ἃ
[3, 3]	γὰρ ἕκαστος ζητῶν πῶς πράξει,	ὅταν	εἰς αὑτὸν ἀναγάγῃ τὴν ἀρχήν,
[3, 10]	ἄν τις καὶ τοὺς ἄλλους,	ὅταν	πεινῶσι, χαίροντας ταῖς τῶν βρωμάτων
[3, 8]	οἱ στρατιῶται δὲ δειλοὶ γίνονται,	ὅταν	ὑπερτείνῃ ὁ κίνδυνος καὶ λείπωνται
[3, 3]	δ´ ὁτὲ μὲν τὰ ὄργανα	ὁτὲ	δ´ ἡ χρεία αὐτῶν· ὁμοίως
[3, 11]	ἐνδεὴς ξηρᾶς ἢ ὑγρᾶς τροφῆς,	ὁτὲ	δὲ ἀμφοῖν, καὶ εὐνῆς, φησὶν
[3, 3]	λοιποῖς ὁτὲ μὲν δι´ οὗ	ὁτὲ	δὲ πῶς ἢ διὰ τίνος.
[3, 3]	δὲ καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς	ὁτὲ	μὲν δι´ οὗ ὁτὲ δὲ
[3, 3]	ἀρχὴ ἐν ἡμῖν. ζητεῖται δ´	ὁτὲ	μὲν τὰ ὄργανα ὁτὲ δ´
[3, 7]	δεῖ, ἣ δὲ ὅτι οὐχ	ὅτε,	ἤ τι τῶν τοιούτων· ὁμοίως
[3, 11]	οὐδὲ μᾶλλον ἢ δεῖ, οὐδ´	ὅτε	μὴ δεῖ, οὐδ´ ὅλως τῶν
[3, 7]	φοβούμενος, καὶ ὡς δεῖ καὶ	ὅτε,	ὁμοίως δὲ καὶ θαρρῶν, ἀνδρεῖος·
[3, 12]	δεῖ καὶ ὡς δεῖ καὶ	ὅτε·	οὕτω δὲ τάττει καὶ ὁ
[3, 1]	ἑκούσιον δὴ καὶ τὸ ἀκούσιον,	ὅτε	πράττει, λεκτέον. πράττει δὲ ἑκών·
[3, 1]	ἑκουσίοις· αἱρεταὶ γάρ εἰσι τότε	ὅτε	πράττονται, τὸ δὲ τέλος τῆς
[3, 9]	δὲ αὐτὰ ὅτι καλὸν ἢ	ὅτι	αἰσχρὸν τὸ μή. καὶ ὅσῳ
[3, 7]	καλὸν αἱρεῖται καὶ ὑπομένει, ἢ	ὅτι	αἰσχρὸν τὸ μή. τὸ δ´
[3, 11]	οὖν περὶ τὰς ἡδονὰς ὑπερβολὴ	ὅτι	ἀκολασία καὶ ψεκτόν, δῆλον· περὶ
[3, 8]	ἐν τοῖς κινδύνοις· παρόμοιοι δέ,	ὅτι	ἄμφω θαρραλέοι· ἀλλ´ οἱ μὲν
[3, 1]	ἐκπεσεῖν αὐτούς, ἢ οὐκ εἰδέναι	ὅτι	ἀπόρρητα ἦν, ὥσπερ Αἰσχύλος τὰ
[3, 3]	τῆς διαμέτρου καὶ τῆς πλευρᾶς,	ὅτι	ἀσύμμετροι. ἀλλ´ οὐδὲ περὶ τῶν
[3, 10]	ἔλαφον ἢ ἄγριον αἶγα, ἀλλ´	ὅτι	βορὰν ἕξει. περὶ τὰς τοιαύτας
[3, 10]	τοῦ βοὸς ἀλλὰ τῇ ἐδωδῇ·	ὅτι	δ´ ἐγγύς ἐστι, διὰ τῆς
[3, 8]	αὕτη μάλιστα τῇ πρότερον εἰρημένῃ,	ὅτι	δι´ ἀρετὴν γίνεται· δι´ αἰδῶ
[3, 10]	χαίρουσι γὰρ τούτοις οἱ ἀκόλαστοι,	ὅτι	διὰ τούτων ἀνάμνησις γίνεται αὐτοῖς
[3, 5]	ἐνεργοῦντες. τὸ μὲν οὖν ἀγνοεῖν	ὅτι	ἐκ τοῦ ἐνεργεῖν περὶ ἕκαστα
[3, 5]	τύπῳ, ὅτι μεσότητές εἰσιν καὶ	ὅτι	ἕξεις, ὑφ´ ὧν τε γίνονται,
[3, 8]	οἱ δ´ ἠπατημένοι, ἐὰν γνῶσιν	ὅτι	ἕτερον ἢ ὑποπτεύσωσι, φεύγουσιν· ὅπερ
[3, 5]	ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀρρωστιῶν· ἀλλ´	ὅτι	ἐφ´ ἡμῖν ἦν οὕτως ἢ
[3, 5]	πρακτικαὶ καὶ καθ´ αὑτάς, καὶ	ὅτι	ἐφ´ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι, καὶ
[3, 8]	ἀπὸ ἕξεως γὰρ μᾶλλον ἦν,	ὅτι	ἧττον ἐκ παρασκευῆς· τὰ προφανῆ
[3, 8]	θηρία ἐπὶ τοὺς τρώσαντας φερόμενα,	ὅτι	καὶ οἱ ἀνδρεῖοι θυμοειδεῖς· ἰτητικώτατον
[3, 7]	φοβερά, ἐν οἷς εἴρηται, καὶ	ὅτι	καλὸν αἱρεῖται καὶ ὑπομένει, ἢ
[3, 8]	δι´ ἀνάγκην ἀνδρεῖον εἶναι, ἀλλ´	ὅτι	καλόν. δοκεῖ δὲ καὶ ἡ
[3, 9]	ἄκοντι ἔσται, ὑπομενεῖ δὲ αὐτὰ	ὅτι	καλὸν ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ
[3, 8]	ἀνθρώπῳ ὄντα καὶ φαινόμενα ὑπομένειν,	ὅτι	καλὸν καὶ αἰσχρὸν τὸ μή.
[3, 7]	φεύγειν τὰ ἐπίπονα, καὶ οὐχ	ὅτι	καλὸν ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων κακόν.
[3, 6]	εἰσίν. καὶ πρῶτον περὶ ἀνδρείας.	~Ὅτι	μὲν οὖν μεσότης ἐστὶ περὶ
[3, 10]	μερῶν αὗται εἶναι αἱ ἀρεταί.	ὅτι	μὲν οὖν μεσότης ἐστὶ περὶ
[3, 4]	τὰ τέλη. ~Ἡ δὲ βούλησις	ὅτι	μὲν τοῦ τέλους ἐστὶν εἴρηται,
[3, 5]	ἡμῖν τό τε γένος τύπῳ,	ὅτι	μεσότητές εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεις,
[3, 7]	δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἣ μὲν	ὅτι	ὃ〉 οὐ δεῖ, ἣ δὲ
[3, 8]	συνεωράκασιν οὗτοι· φαίνονται δὴ ἀνδρεῖοι,	ὅτι	οὐκ ἴσασιν οἱ ἄλλοι οἷά
[3, 10]	δόξειεν ἂν δικαίως ἐπονείδιστος εἶναι,	ὅτι	οὐχ ᾗ ἄνθρωποί ἐσμεν ὑπάρχει,
[3, 7]	οὐχ ὡς δεῖ, ἣ δὲ	ὅτι	οὐχ ὅτε, ἤ τι τῶν
[3, 7]	ὃ〉 οὐ δεῖ, ἣ δὲ	ὅτι	οὐχ ὡς δεῖ, ἣ δὲ
[3, 5]	εἶεν. εἰ δέ τις λέγοι	ὅτι	πάντες ἐφίενται τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ,
[3, 7]	δ´ ἡμῖν ἐν τοῖς πρότερον	ὅτι	πολλά ἐστιν ἀνώνυμα) εἴη δ´
[3, 6]	φανερὸν γεγένηται· φοβούμεθα δὲ δῆλον	ὅτι	τὰ φοβερά, ταῦτα δ´ ἐστὶν
[3, 9]	ἀνδρεῖος, ἴσως δὲ καὶ μᾶλλον,	ὅτι	τὸ ἐν τῷ πολέμῳ καλὸν
[3, 12]	τὰ νῦν διαφέρει, δῆλον δ´	ὅτι	τὸ ὕστερον ἀπὸ τοῦ προτέρου.
[3, 5]	ἕξεις, ὑφ´ ὧν τε γίνονται,	ὅτι	τούτων πρακτικαὶ καὶ καθ´ αὑτάς,
[3, 11]	τῷ λυπεῖσθαι μᾶλλον ἢ δεῖ	ὅτι	τῶν ἡδέων οὐ τυγχάνει (καὶ
[3, 3]	καὶ περὶ ποῖά ἐστι καὶ	ὅτι	τῶν πρὸς τὰ τέλη. ~Ἡ
[3, 1]	ὁ γὰρ δι´ ἄγνοιαν πράξας	ὁτιοῦν,	μηδέν τι δυσχεραίνων ἐπὶ τῇ
[3, 5]	ἀλγεῖν ἢ πεινῆν ἢ ἄλλ´	ὁτιοῦν	τῶν τοιούτων· οὐθὲν γὰρ ἧττον
[3, 3]	αἱ δὲ πράξεις ἄλλων ἕνεκα.	οὐ	γὰρ ἂν εἴη βουλευτὸν τὸ
[3, 11]	δεῖ χαίροντες οὐ πάνυ γίνονται·	οὐ	γὰρ ἀνθρωπική ἐστιν ἡ τοιαύτη
[3, 3]	ἄριστα πολιτεύοιντο οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται.	οὐ	γὰρ γένοιτ´ ἂν τούτων οὐθὲν
[3, 8]	μάχιμοι μέν, οὐκ ἀνδρεῖοι δέ·	οὐ	γὰρ διὰ τὸ καλὸν οὐδ´
[3, 3]	ἔστι βουλή, οἷον περὶ γραμμάτων	(οὐ	γὰρ διστάζομεν πῶς γραπτέον) ἀλλ´
[3, 1]	εἴ τις ἀγνοεῖ τὰ συμφέροντα·	οὐ	γὰρ ἡ ἐν τῇ προαιρέσει
[3, 2]	δόξαν οὐκ ἐοίκασιν ὀρθῶς λέγειν.	οὐ	γὰρ κοινὸν ἡ προαίρεσις καὶ
[3, 4]	διὰ τὴν ἡδονὴν ἔοικε γίνεσθαι·	οὐ	γὰρ οὖσα (ἀγαθὸν φαίνεται. αἱροῦνται
[3, 10]	τρίψεως καὶ τῆς θερμασίας γινόμεναι·	οὐ	γὰρ περὶ πᾶν τὸ σῶμα
[3, 1]	ἐπ´ ἐνίοις δ´ ἔπαινος μὲν	οὐ	γίνεται, συγγνώμη δ´, ὅταν διὰ
[3, 5]	καθ´ ἕκαστα δὲ ἡ πρόσθεσις	οὐ	γνώριμος, ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀρρωστιῶν·
[3, 7]	ἁμαρτιῶν ἣ μὲν ὅτι ὃ〉	οὐ	δεῖ, ἣ δὲ ὅτι οὐχ
[3, 7]	ἃ μὴ δεῖ καὶ ὡς	οὐ	δεῖ, καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
[3, 11]	καὶ γὰρ χαίρουσιν ἐνίοις οἷς	οὐ	δεῖ (μισητὰ γάρ) καὶ εἴ
[3, 6]	ὁ ἀνδρεῖος. πενίαν δ´ ἴσως	οὐ	δεῖ φοβεῖσθαι οὐδὲ νόσον, οὐδ´
[3, 9]	πολέμῳ καλὸν ἀντ´ ἐκείνων αἱρεῖται.	οὐ	δὴ ἐν ἁπάσαις ταῖς ἀρεταῖς
[3, 8]	ἐν ἕλει} ᾖ, οὐ προσέρχονται.	οὐ	δή ἐστιν ἀνδρεῖα διὰ τὸ
[3, 8]	τὴν ἐπιθυμίαν τολμηρὰ πολλὰ δρῶσιν.	{οὐ	δή ἐστιν ἀνδρεῖα τὰ δι´
[3, 8]	εἰς ταὐτό· χείρους δ´, ὅσῳ	οὐ	δι´ αἰδῶ ἀλλὰ διὰ φόβον
[3, 8]	πάντες γὰρ ἀναγκάζουσιν. δεῖ δ´	οὐ	δι´ ἀνάγκην ἀνδρεῖον εἶναι, ἀλλ´
[3, 1]	ὁ γὰρ μεθύων ἢ ὀργιζόμενος	οὐ	δοκεῖ δι´ ἄγνοιαν πράττειν ἀλλὰ
[3, 12]	τὸ ὕστερον ἀπὸ τοῦ προτέρου.	οὐ	κακῶς δ´ ἔοικε μετενηνέχθαι· κεκολάσθαι
[3, 1]	οἷς ἡ πρᾶξις. ἴσως γὰρ	οὐ	καλῶς λέγεται ἀκούσια εἶναι τὰ
[3, 5]	φαινομένου ἀγαθοῦ, τῆς δὲ φαντασίας	οὐ	κύριοι, ἀλλ´ ὁποῖός (ποθ´ ἕκαστός
[3, 10]	ἢ ῥόδων ἢ θυμιαμάτων ὀσμαῖς	οὐ	λέγομεν ἀκολάστους, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς
[3, 10]	τὰς ἡμέρας ἀδολέσχας, ἀκολάστους δ´	οὐ	λέγομεν, οὐδὲ τοὺς λυπουμένους ἐπὶ
[3, 11]	αὐτῶν. διὸ φαίνεται ἡμέτερον εἶναι.	οὐ	μὴν ἀλλ´ ἔχει γέ τι
[3, 9]	ὑπομένειν ἢ τῶν ἡδέων ἀπέχεσθαι.	οὐ	μὴν ἀλλὰ (δόξειεν ἂν εἶναι
[3, 6]	δὲ μάλιστα τὰ κατὰ πόλεμον.	οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ ἐν θαλάττῃ
[3, 5]	ἄδικος, ἑκὼν ἄδικος ἂν εἴη,	οὐ	μὴν ἐάν γε βούληται, ἄδικος
[3, 5]	δ´ οὐκέτι ἔστι μὴ εἶναι.	οὐ	μόνον δ´ αἱ τῆς ψυχῆς
[3, 2]	δὴ φαίνεται, τὸ δ´ ἑκούσιον	οὐ	πᾶν προαιρετόν. ἀλλ´ ἆρά γε
[3, 11]	καὶ ἧττον ἢ δεῖ χαίροντες	οὐ	πάνυ γίνονται· οὐ γὰρ ἀνθρωπική
[3, 10]	δοκιμάζοντες καὶ τὰ ὄψα ἀρτύοντες·	οὐ	πάνυ δὲ χαίρουσι τούτοις, ἢ
[3, 2]	πῶς· λαβεῖν δ´ ἢ φυγεῖν	οὐ	πάνυ δοξάζομεν. καὶ ἡ μὲν
[3, 2]	ἀγαθὰ ὄντα, δοξάζομεν δὲ ἃ	οὐ	πάνυ ἴσμεν· δοκοῦσι δὲ οὐχ
[3, 3]	(φαίνεται δ´ ἡ μὲν ζήτησις	οὐ	πᾶσα εἶναι βούλευσις, οἷον αἱ
[3, 10]	σωματικὰς εἴη ἂν ἡ σωφροσύνη,	οὐ	πάσας δὲ οὐδὲ ταύτας· οἱ
[3, 7]	οὐδέτερον ὑπάρχει. ~Τὸ δὲ φοβερὸν	οὐ	πᾶσι μὲν τὸ αὐτό, λέγομεν
[3, 1]	ἐπὶ τῇ πράξει, ἑκὼν μὲν	οὐ	πέπραχεν, ὅ γε μὴ ᾔδει,
[3, 6]	πενίαν νόσον ἀφιλίαν θάνατον, ἀλλ´	οὐ	περὶ πάντα δοκεῖ ὁ ἀνδρεῖος
[3, 3]	οὐχ ἱκανοῖς διαγνῶναι. βουλευόμεθα δ´	οὐ	περὶ τῶν τελῶν ἀλλὰ περὶ
[3, 8]	καὶ οἱ ἀγνοοῦντες, καὶ εἰσὶν	οὐ	πόρρω τῶν εὐελπίδων, χείρους δ´
[3, 8]	ὕλῃ {ἢ ἐν ἕλει} ᾖ,	οὐ	προσέρχονται. οὐ δή ἐστιν ἀνδρεῖα
[3, 1]	ποῖα δ´ ἀντὶ ποίων αἱρετέον,	οὐ	ῥᾴδιον ἀποδοῦναι· πολλαὶ γὰρ διαφοραί
[3, 2]	προαίρεσις δὴ ἑκούσιον μὲν φαίνεται,	οὐ	ταὐτὸν δέ, ἀλλ´ ἐπὶ πλέον
[3, 11]	ἂν εἴη τοῦ ἄνθρωπος εἶναι·	οὐ	τέτευχε δ´ ὁ τοιοῦτος ὀνόματος
[3, 8]	φόβον αὐτὸ δρῶσι, καὶ φεύγοντες	οὐ	τὸ αἰσχρὸν ἀλλὰ τὸ λυπηρόν·
[3, 11]	τῆς ἀξίας· ὁ δὲ σώφρων	οὐ	τοιοῦτος, ἀλλ´ ὡς ὁ ὀρθὸς
[3, 8]	αἰσχροῦ φοβούμενοι· ὁ δ´ ἀνδρεῖος	οὐ	τοιοῦτος. καὶ τὸν θυμὸν δ´
[3, 2]	προαιρέσεως ἢ παρακολουθεῖ, οὐδὲν διαφέρει·	οὐ	τοῦτο γὰρ σκοποῦμεν, ἀλλ´ εἰ
[3, 11]	ἢ δεῖ ὅτι τῶν ἡδέων	οὐ	τυγχάνει (καὶ τὴν λύπην δὲ
[3, 2]	τῷ ψευδεῖ καὶ ἀληθεῖ διαιρεῖται,	οὐ	τῷ κακῷ καὶ ἀγαθῷ, ἡ
[3, 5]	εἰρημένοις ἀμφισβητητέον, καὶ τὸν ἄνθρωπον	οὐ	φατέον ἀρχὴν εἶναι οὐδὲ γεννητὴν
[3, 10]	τοσοῦτον εἰρήσθω· τί δ´ ἐστίν,	οὐ	χαλεπὸν τύπῳ γε περιλαβεῖν ἐκ
[3, 1]	ἀγνοῶν ἀκουσίως πράττει. ἴσως οὖν	οὐ	χεῖρον διορίσαι αὐτά, τίνα καὶ
[3, 5]	αἱ δὲ μὴ ἐφ´ ἡμῖν	οὔ.	εἰ δ´ οὕτω, καὶ ἐπὶ
[3, 11]	τοῖς μὲν χαίρει τοῖς δ´	οὔ·	εἰ δέ τῳ μηδέν ἐστιν
[3, 2]	ἐπιθυμία ἐναντιοῦται, ἐπιθυμία δ´ ἐπιθυμίᾳ	οὔ.	καὶ ἡ μὲν ἐπιθυμία ἡδέος
[3, 2]	ἀνάπαλιν προαιρούμενος μέν, ἐπιθυμῶν δ´	οὔ.	καὶ προαιρέσει μὲν ἐπιθυμία ἐναντιοῦται,
[3, 2]	τινές ἐσμεν, τῷ δὲ δοξάζειν	οὔ.	καὶ προαιρούμεθα μὲν λαβεῖν ἢ
[3, 2]	τἆλλα ζῷα κοινωνεῖ, προαιρέσεως δ´	οὔ,	καὶ τὰ ἐξαίφνης ἑκούσια μὲν
[3, 2]	ἐπιθυμῶν μὲν πράττει, προαιρούμενος δ´	οὔ·	ὁ ἐγκρατὴς δ´ ἀνάπαλιν προαιρούμενος
[3, 8]	ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης πτώσσοντα νοήσω,	οὔ	οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας.
[3, 2]	μὲν λέγομεν, κατὰ προαίρεσιν δ´	οὔ.	οἱ δὲ λέγοντες αὐτὴν ἐπιθυμίαν
[3, 3]	δ´ ἴσως βουλευτὸν οὐχ ὑπὲρ	οὗ	βουλεύσαιτ´ ἄν τις ἠλίθιος ἢ
[3, 2]	μὲν προαίρεσις ἐπαινεῖται τῷ εἶναι	οὗ	δεῖ μᾶλλον ἢ τῷ ὀρθῶς,
[3, 8]	καὶ προσλαβοῦσα προαίρεσιν καὶ τὸ	οὗ	ἕνεκα ἀνδρεία εἶναι. καὶ οἱ
[3, 9]	πύκταις τὸ μὲν τέλος ἡδύ,	οὗ	ἕνεκα, ὁ στέφανος καὶ αἱ
[3, 9]	ταῦτ´ εἶναι, μικρὸν ὂν τὸ	οὗ	ἕνεκα οὐδὲν ἡδὺ φαίνεται ἔχειν.
[3, 1]	ἐν οἷς ἡ πρᾶξις καὶ	οὗ	ἕνεκα. τοῦ δὴ κατὰ τὴν
[3, 7]	μὲν οὖν ἃ δεῖ καὶ	οὗ	ἕνεκα ὑπομένων καὶ φοβούμενος, καὶ
[3, 1]	ἔοικε δὴ τὸ βίαιον εἶναι	οὗ	ἔξωθεν ἡ ἀρχή, μηδὲν συμβαλλομένου
[3, 1]	τὸ ἑκούσιον δόξειεν ἂν εἶναι	οὗ	ἡ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ εἰδότι
[3, 1]	δι´ ἄγνοιαν γινόμενα· βίαιον δὲ	οὗ	ἡ ἀρχὴ ἔξωθεν, τοιαύτη οὖσα
[3, 3]	τοῖς λοιποῖς ὁτὲ μὲν δι´	οὗ	ὁτὲ δὲ πῶς ἢ διὰ
[3, 10]	φιλομάθεια· ἑκάτερος γὰρ τούτων χαίρει,	οὗ	φιλητικός ἐστιν, οὐδὲν πάσχοντος τοῦ
[3, 11]	ἀνδρείας τῷ ὑπομένειν λέγεται σώφρων	οὐδ´	ἀκόλαστος τῷ μή, ἀλλ´ ὁ
[3, 5]	λέγειν ὡς οὐδεὶς ἑκὼν πονηρὸς	οὐδ´	ἄκων μακάριος ἔοικε τὸ μὲν
[3, 1]	πέπραχεν, ὅ γε μὴ ᾔδει,	οὐδ´	αὖ ἄκων, μὴ λυπούμενός γε.
[3, 5]	νοσεῖν, προεμένῳ δ´ οὐκέτι, ὥσπερ	οὐδ´	ἀφέντι λίθον ἔτ´ αὐτὸν δυνατὸν
[3, 6]	τι τῶν τοιούτων, δειλός ἐστιν·	οὐδ´	εἰ θαρρεῖ μέλλων μαστιγοῦσθαι, ἀνδρεῖος.
[3, 10]	ἐπιθυμήματα ταῦτα. οὐκ ἔστι δὲ	οὐδ´	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις κατὰ
[3, 11]	τοιούτῳ οὐδενί, οὔτ´ ἀπόντων λυπεῖται	οὐδ´	ἐπιθυμεῖ, ἢ μετρίως, οὐδὲ μᾶλλον
[3, 1]	τοῦ ἀκουσίου ἀλλὰ τῆς μοχθηρίας,	οὐδ´	ἡ καθόλου (ψέγονται γὰρ διά
[3, 10]	δὴ ταύτῃ φαίνεται· ὁμοίως δ´	οὐδ´	ἰδὼν ἢ {εὑρὼν} ἔλαφον ἢ
[3, 10]	δ´ αἴσθησιν ἡ ὀσμὴ ἐποίησεν·	οὐδ´	ὁ λέων τῇ φωνῇ τοῦ
[3, 6]	κακίας μηδὲ δι´ αὑτόν. ἀλλ´	οὐδ´	ὁ περὶ ταῦτα ἄφοβος ἀνδρεῖος.
[3, 1]	τῶν ἄλλων ζῴων ἑκουσίως πράξει,	οὐδ´	οἱ παῖδες· εἶτα πότερον οὐδὲν
[3, 10]	οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται. ὁμοίως δ´	οὐδ´	οἱ περὶ τὰς ἄλλας ὅσαι
[3, 11]	ὁ ἀκόλαστος, ἀλλὰ μᾶλλον δυσχεραίνει,	οὐδ´	ὅλως οἷς μὴ δεῖ οὐδὲ
[3, 6]	οὐ δεῖ φοβεῖσθαι οὐδὲ νόσον,	οὐδ´	ὅλως ὅσα μὴ ἀπὸ κακίας
[3, 11]	δεῖ, οὐδ´ ὅτε μὴ δεῖ,	οὐδ´	ὅλως τῶν τοιούτων οὐδέν· ὅσα
[3, 11]	μετρίως, οὐδὲ μᾶλλον ἢ δεῖ,	οὐδ´	ὅτε μὴ δεῖ, οὐδ´ ὅλως
[3, 8]	οὐ γὰρ διὰ τὸ καλὸν	οὐδ´	ὡς ὁ λόγος, ἀλλὰ διὰ
[3, 2]	προαίρεσιν εἶναι δοκεῖ. ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	βούλησίς γε, καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον·
[3, 5]	ὢν παύσεται καὶ ἔσται δίκαιος.	οὐδὲ	γὰρ ὁ νοσῶν ὑγιής. καὶ
[3, 10]	αἰσθήσεις ἡδονὴ πλὴν κατὰ συμβεβηκός.	οὐδὲ	γὰρ ταῖς ὀσμαῖς τῶν λαγωῶν
[3, 5]	ἄνθρωπον οὐ φατέον ἀρχὴν εἶναι	οὐδὲ	γεννητὴν τῶν πράξεων ὥσπερ καὶ
[3, 2]	περὶ τὰ ἐφ´ ἡμῖν εἶναι.	οὐδὲ	δὴ δόξα ἂν εἴη· ἡ
[3, 6]	πρὸς χρημάτων ἀποβολὴν εὐθαρσῶς ἔχουσιν.	οὐδὲ	δὴ εἴ τις ὕβριν περὶ
[3, 8]	πάθος· παραπλήσιον δ´ ἔχουσί τι.	οὐδὲ	δὴ οἱ εὐέλπιδες ὄντες ἀνδρεῖοι·
[3, 3]	ἀλλὰ τὰ πρὸς τὰ τέλη·	οὐδὲ	δὴ τὰ καθ´ ἕκαστα, οἷον
[3, 2]	μὲν οὖν δόξῃ ταὐτὸν ἴσως	οὐδὲ	λέγει οὐδείς. ἀλλ´ οὐδὲ τινί·
[3, 11]	λυπεῖται οὐδ´ ἐπιθυμεῖ, ἢ μετρίως,	οὐδὲ	μᾶλλον ἢ δεῖ, οὐδ´ ὅτε
[3, 6]	δ´ ἴσως οὐ δεῖ φοβεῖσθαι	οὐδὲ	νόσον, οὐδ´ ὅλως ὅσα μὴ
[3, 6]	κακὸν εἶναι. δόξειε δ´ ἂν	οὐδὲ	περὶ θάνατον τὸν ἐν παντὶ
[3, 3]	ἄλλην, οἷον τροπῶν καὶ ἀνατολῶν.	οὐδὲ	περὶ τῶν ἄλλοτε ἄλλως, οἷον
[3, 3]	τύχης, οἷον θησαυροῦ εὑρέσεως. ἀλλ´	οὐδὲ	περὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἁπάντων, οἷον
[3, 3]	ἄλλως, οἷον αὐχμῶν καὶ ὄμβρων.	οὐδὲ	περὶ τῶν ἀπὸ τύχης, οἷον
[3, 3]	τῆς πλευρᾶς, ὅτι ἀσύμμετροι. ἀλλ´	οὐδὲ	περὶ τῶν ἐν κινήσει, ἀεὶ
[3, 11]	οὐδ´ ὅλως οἷς μὴ δεῖ	οὐδὲ	σφόδρα τοιούτῳ οὐδενί, οὔτ´ ἀπόντων
[3, 10]	ἡ σωφροσύνη, οὐ πάσας δὲ	οὐδὲ	ταύτας· οἱ γὰρ χαίροντες τοῖς
[3, 2]	ἴσως οὐδὲ λέγει οὐδείς. ἀλλ´	οὐδὲ	τινί· τῷ γὰρ προαιρεῖσθαι τἀγαθὰ
[3, 1]	μὴ μαινόμενος, δῆλον δ´ ὡς	οὐδὲ	τὸν πράττοντα· πῶς γὰρ ἑαυτόν
[3, 10]	ἀδολέσχας, ἀκολάστους δ´ οὐ λέγομεν,	οὐδὲ	τοὺς λυπουμένους ἐπὶ χρήμασιν ἢ
[3, 10]	οὐδὲ τοὺς ὡς δεῖ σώφρονας.	οὐδὲ	τοὺς περὶ τὴν ὀσμήν, πλὴν
[3, 10]	ἢ ὑποκρίσει οὐθεὶς ἀκολάστους λέγει,	οὐδὲ	τοὺς ὡς δεῖ σώφρονας. οὐδὲ
[3, 11]	τοιᾶσδε ἢ τοιᾶσδε, οὐκέτι πᾶς,	οὐδὲ	τῶν αὐτῶν. διὸ φαίνεται ἡμέτερον
[3, 3]	οὔτε πολιτικὸς εἰ εὐνομίαν ποιήσει,	οὐδὲ	τῶν λοιπῶν οὐδεὶς περὶ τοῦ
[3, 5]	δ´ ἀληθεῖ· μακάριος μὲν γὰρ	οὐδεὶς	ἄκων, ἡ δὲ μοχθηρία ἑκούσιον.
[3, 2]	ἀθλητήν· προαιρεῖται δὲ τὰ τοιαῦτα	οὐδείς,	ἀλλ´ ὅσα οἴεται γενέσθαι ἂν
[3, 2]	δόξῃ ταὐτὸν ἴσως οὐδὲ λέγει	οὐδείς.	ἀλλ´ οὐδὲ τινί· τῷ γὰρ
[3, 1]	σφόδρα. ἅπαντα μὲν οὖν ταῦτα	οὐδεὶς	ἂν ἀγνοήσειε μὴ μαινόμενος, δῆλον
[3, 1]	χειμῶσιν ἐκβολάς· ἁπλῶς μὲν γὰρ	οὐδεὶς	ἀποβάλλεται ἑκών, ἐπὶ σωτηρίᾳ δ´
[3, 3]	ἔχων. περὶ δὴ τῶν ἀιδίων	οὐδεὶς	βουλεύεται, οἷον περὶ τοῦ κόσμου
[3, 1]	τοιαῦτα, ἁπλῶς δ´ ἴσως ἀκούσια·	οὐδεὶς	γὰρ ἂν ἕλοιτο καθ´ αὑτὸ
[3, 5]	εἶναι. τὸ δὲ λέγειν ὡς	οὐδεὶς	ἑκὼν πονηρὸς οὐδ´ ἄκων μακάριος
[3, 5]	μὲν γὰρ διὰ φύσιν αἰσχροῖς	οὐδεὶς	ἐπιτιμᾷ, τοῖς δὲ δι´ ἀγυμνασίαν
[3, 3]	πῶς ἂν Σκύθαι ἄριστα πολιτεύοιντο	οὐδεὶς	Λακεδαιμονίων βουλεύεται. οὐ γὰρ γένοιτ´
[3, 3]	εὐνομίαν ποιήσει, οὐδὲ τῶν λοιπῶν	οὐδεὶς	περὶ τοῦ τέλους· ἀλλὰ θέμενοι
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν ἐστὶ μήθ´ ἑκούσια,	οὐδεὶς	προτρέπεται πράττειν, ὡς οὐδὲν πρὸ
[3, 2]	δόξα τῆς προαιρέσεως ἢ παρακολουθεῖ,	οὐδὲν	διαφέρει· οὐ τοῦτο γὰρ σκοποῦμεν,
[3, 1]	οὐδ´ οἱ παῖδες· εἶτα πότερον	οὐδὲν	ἑκουσίως πράττομεν τῶν δι´ ἐπιθυμίαν
[3, 1]	ἕλοιτο καθ´ αὑτὸ τῶν τοιούτων	οὐδέν.	ἐπὶ ταῖς πράξεσι δὲ ταῖς
[3, 6]	ὁ θάνατος· πέρας γάρ, καὶ	οὐδὲν	ἔτι τῷ τεθνεῶτι δοκεῖ οὔτ´
[3, 1]	ἢ ἐπιθυμίαν. πρῶτον μὲν γὰρ	οὐδὲν	ἔτι τῶν ἄλλων ζῴων ἑκουσίως
[3, 8]	εὐελπίδων, χείρους δ´ ὅσῳ ἀξίωμα	οὐδὲν	ἔχουσιν, ἐκεῖνοι δέ. διὸ καὶ
[3, 9]	μικρὸν ὂν τὸ οὗ ἕνεκα	οὐδὲν	ἡδὺ φαίνεται ἔχειν. εἰ δὴ
[3, 9]	εἰδώς, λυπηρὸν δὲ τοῦτο. ἀλλ´	οὐδὲν	ἧττον ἀνδρεῖος, ἴσως δὲ καὶ
[3, 2]	δοκεῖ περὶ πάντα εἶναι, καὶ	οὐδὲν	ἧττον περὶ τὰ ἀίδια καὶ
[3, 9]	τοῦ τέλους ἐφάπτεται. στρατιώτας δ´	οὐδὲν	ἴσως κωλύει μὴ τοὺς τοιούτους
[3, 11]	δεῖ, οὐδ´ ὅλως τῶν τοιούτων	οὐδέν·	ὅσα δὲ πρὸς ὑγίειάν ἐστιν
[3, 10]	τούτων χαίρει, οὗ φιλητικός ἐστιν,	οὐδὲν	πάσχοντος τοῦ σώματος, ἀλλὰ μᾶλλον
[3, 5]	ἑκούσια, οὐδεὶς προτρέπεται πράττειν, ὡς	οὐδὲν	πρὸ ἔργου ὂν τὸ πεισθῆναι
[3, 12]	ἔχοντος φύσιν, ἡ δὲ ἡδονὴ	οὐδὲν	τοιοῦτο ποιεῖ. μᾶλλον δὴ ἑκούσιον.
[3, 11]	μὴ δεῖ οὐδὲ σφόδρα τοιούτῳ	οὐδενί,	οὔτ´ ἀπόντων λυπεῖται οὐδ´ ἐπιθυμεῖ,
[3, 6]	ἐν ταῖς τοιαύταις δὲ φθοραῖς	οὐδέτερον	ὑπάρχει. ~Τὸ δὲ φοβερὸν οὐ
[3, 2]	ἡ προαίρεσις δ´ οὔτε λυπηροῦ	οὔθ´	ἡδέος. θυμὸς δ´ ἔτι ἧττον·
[3, 10]	ὑπερβεβλημένως χαίροντας μέλεσιν ἢ ὑποκρίσει	οὐθεὶς	ἀκολάστους λέγει, οὐδὲ τοὺς ὡς
[3, 5]	αὐτὸς αἴτιος· εἰ δὲ μή,	οὐθεὶς	αὑτῷ αἴτιος τοῦ κακοποιεῖν, ἀλλὰ
[3, 5]	καὶ περὶ ἀσθένειαν καὶ πήρωσιν·	οὐθεὶς	γὰρ ἂν ὀνειδίσειε τυφλῷ φύσει
[3, 12]	ὀρεγομένῳ) τὸ δ´ ὅλον ἧττον·	οὐθεὶς	γὰρ ἐπιθυμεῖ ἀκόλαστος εἶναι. τὸ
[3, 6]	ἀνδρεῖος; ἢ περὶ τὰ μέγιστα;	οὐθεὶς	γὰρ ὑπομενετικώτερος τῶν δεινῶν. φοβερώτατον
[3, 5]	ἢ ἄλλ´ ὁτιοῦν τῶν τοιούτων·	οὐθὲν	γὰρ ἧττον πεισόμεθα αὐτά. καὶ
[3, 3]	οὐ γὰρ γένοιτ´ ἂν τούτων	οὐθὲν	δι´ ἡμῶν. βουλευόμεθα δὲ περὶ
[3, 2]	τι ἐστίν, ἐπειδὴ τῶν εἰρημένων	οὐθέν;	ἑκούσιον μὲν δὴ φαίνεται, τὸ
[3, 5]	σπουδαῖον ἡ ἀρετὴ ἑκούσιόν ἐστιν,	οὐθὲν	ἧττον καὶ ἡ κακία ἑκούσιον
[3, 12]	πότερον δ´ ἀπὸ ποτέρου καλεῖται,	οὐθὲν	πρὸς τὰ νῦν διαφέρει, δῆλον
[3, 8]	ἐξελαυνόμενα πρὸς τὸν κίνδυνον ὁρμᾶν,	οὐθὲν	τῶν δεινῶν προορῶντα, ἐπεὶ οὕτω
[3, 10]	τῇ γεύσει ἐπὶ μικρὸν ἢ	οὐθὲν	χρῆσθαι· τῆς γὰρ γεύσεώς ἐστιν
[3, 8]	διὰ ταῦτα μαχόμενοι μάχιμοι μέν,	οὐκ	ἀνδρεῖοι δέ· οὐ γὰρ διὰ
[3, 7]	ἢ ἔρωτα ἤ τι λυπηρὸν	οὐκ	ἀνδρείου, ἀλλὰ μᾶλλον δειλοῦ· μαλακία
[3, 5]	ἡ δὲ τοῦ τέλους ἔφεσις	οὐκ	αὐθαίρετος, ἀλλὰ φῦναι δεῖ ὥσπερ
[3, 8]	ἀνδρεῖοι εἶεν πεινῶντες· τυπτόμενοι γὰρ	οὐκ	ἀφίστανται τῆς νομῆς· καὶ οἱ
[3, 1]	τὸ δ´ ἀκούσιον βούλεται λέγεσθαι	οὐκ	εἴ τις ἀγνοεῖ τὰ συμφέροντα·
[3, 1]	λέγοντές φασιν ἐκπεσεῖν αὐτούς, ἢ	οὐκ	εἰδέναι ὅτι ἀπόρρητα ἦν, ὥσπερ
[3, 1]	ἀλλὰ διά τι τῶν εἰρημένων,	οὐκ	εἰδὼς δὲ ἀλλ´ ἀγνοῶν. ἀγνοεῖ
[3, 2]	ἢ βούλησιν ἤ τινα δόξαν	οὐκ	ἐοίκασιν ὀρθῶς λέγειν. οὐ γὰρ
[3, 3]	βουλευτόν ἐστιν, ἢ περὶ ἐνίων	οὐκ	ἔστι βουλή; λεκτέον δ´ ἴσως
[3, 3]	(ἀκριβεῖς καὶ αὐτάρκεις τῶν ἐπιστημῶν	οὐκ	ἔστι βουλή, οἷον περὶ γραμμάτων
[3, 10]	ἀκολάστου· τούτῳ γὰρ ἐπιθυμήματα ταῦτα.	οὐκ	ἔστι δὲ οὐδ´ ἐν τοῖς
[3, 2]	σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν γὰρ	οὐκ	ἔστι τῶν ἀδυνάτων, καὶ εἴ
[3, 1]	ἂν ὑπομείναι. ἔνια δ´ ἴσως	οὐκ	ἔστιν ἀναγκασθῆναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἀποθανετέον
[3, 8]	οὗτοι· φαίνονται δὴ ἀνδρεῖοι, ὅτι	οὐκ	ἴσασιν οἱ ἄλλοι οἷά ἐστιν.
[3, 5]	διὸ ἑκόντες εἰσίν· γενομένοις δ´	οὐκέτι	ἔστι μὴ εἶναι. οὐ μόνον
[3, 11]	τὸ δὲ τοιᾶσδε ἢ τοιᾶσδε,	οὐκέτι	πᾶς, οὐδὲ τῶν αὐτῶν. διὸ
[3, 5]	αὐτῷ μὴ νοσεῖν, προεμένῳ δ´	οὐκέτι,	ὥσπερ οὐδ´ ἀφέντι λίθον ἔτ´
[3, 7]	περὶ τὰ θαρραλέα. ὁ μὲν	οὖν	ἃ δεῖ καὶ οὗ ἕνεκα
[3, 5]	διατελοῦσι γὰρ ἐνεργοῦντες. τὸ μὲν	οὖν	ἀγνοεῖν ὅτι ἐκ τοῦ ἐνεργεῖν
[3, 11]	ἀπέχεσθαι τοῦ ἡδέος. Ὁ μὲν	οὖν	ἀκόλαστος ἐπιθυμεῖ τῶν ἡδέων πάντων
[3, 10]	μικρὰ κέρδη καταλλάττονται. ~περὶ μὲν	οὖν	ἀνδρείας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω· τί
[3, 8]	ἔγερσιν καὶ ὁρμήν. οἱ μὲν	οὖν	ἀνδρεῖοι διὰ τὸ καλὸν πράττουσιν,
[3, 8]	τὸ μὴ παθεῖν κράτιστα· ὥσπερ	οὖν	ἀνόπλοις ὡπλισμένοι μάχονται καὶ ἀθληταὶ
[3, 2]	δὲ τούτοις μᾶλλον. ὅλως μὲν	οὖν	δόξῃ ταὐτὸν ἴσως οὐδὲ λέγει
[3, 7]	οὗτος βούλεται φαίνεσθαι· ἐν οἷς	οὖν	δύναται, μιμεῖται. διὸ καὶ εἰσὶν
[3, 7]	ὀξεῖς, πρότερον δ´ ἡσύχιοι. Καθάπερ	οὖν	εἴρηται, ἡ ἀνδρεία μεσότης ἐστὶ
[3, 1]	οἱ νοῦν ἔχοντες. μικταὶ μὲν	οὖν	εἰσιν αἱ τοιαῦται πράξεις, ἐοίκασι
[3, 5]	τέλος φαίνεται αὐτῷ· εἰ μὲν	οὖν	ἕκαστος ἑαυτῷ τῆς ἕξεώς ἐστί
[3, 5]	ἀπειθῶν τοῖς ἰατροῖς. τότε μὲν	οὖν	ἐξῆν αὐτῷ μὴ νοσεῖν, προεμένῳ
[3, 7]	θαρρεῖν εὐέλπιδος. περὶ ταὐτὰ μὲν	οὖν	ἐστὶν ὅ τε δειλὸς καὶ
[3, 6]	θαλάττῃ ἢ νόσοις. ἐν τίσιν	οὖν;	ἢ ἐν τοῖς καλλίστοις; τοιοῦτοι
[3, 2]	ταὐτόν ἐστι δόξῃ τινί. τί	οὖν	ἢ ποῖόν τι ἐστίν, ἐπειδὴ
[3, 8]	ἀλλὰ φεύγων κακόν. ~Ἔστι μὲν	οὖν	ἡ ἀνδρεία τοιοῦτόν τι, λέγονται
[3, 7]	ἀνέκπληκτος ὡς ἄνθρωπος. φοβήσεται μὲν	οὖν	καὶ τὰ τοιαῦτα, ὡς δεῖ
[3, 10]	εἶναι αἱ ἀρεταί. ὅτι μὲν	οὖν	μεσότης ἐστὶ περὶ ἡδονὰς ἡ
[3, 6]	πρῶτον περὶ ἀνδρείας. ~Ὅτι μὲν	οὖν	μεσότης ἐστὶ περὶ φόβους καὶ
[3, 12]	ἡ τοῦ ἡδέος ὄρεξις. εἰ	οὖν	μὴ ἔσται εὐπειθὲς καὶ ὑπὸ
[3, 1]	τι ἀγνοῶν ἀκουσίως πράττει. ἴσως	οὖν	οὐ χεῖρον διορίσαι αὐτά, τίνα
[3, 6]	ὁρίζονται προσδοκίαν κακοῦ. φοβούμεθα μὲν	οὖν	πάντα τὰ κακά, οἷον ἀδοξίαν
[3, 7]	καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον. τοῦτο μὲν	οὖν	παντὶ φοβερὸν τῷ γε νοῦν
[3, 1]	δὲ ἀλλ´ ἀγνοῶν. ἀγνοεῖ μὲν	οὖν	πᾶς ὁ μοχθηρὸς ἃ δεῖ
[3, 11]	οἱ πολλοὶ χαίρουσιν. ἡ μὲν	οὖν	περὶ τὰς ἡδονὰς ὑπερβολὴ ὅτι
[3, 5]	εἶεν· ὁμοίως γάρ. Κοινῇ μὲν	οὖν	περὶ τῶν ἀρετῶν εἴρηται ἡμῖν
[3, 3]	κατὰ τὴν βούλευσιν. ἡ μὲν	οὖν	προαίρεσις τύπῳ εἰρήσθω, καὶ περὶ
[3, 4]	δὲ τὸ φαινόμενον; τῷ μὲν	οὖν	σπουδαίῳ τὸ κατ´ ἀλήθειαν εἶναι,
[3, 11]	ἡδίω τῶν τυχόντων. ἐν μὲν	οὖν	ταῖς φυσικαῖς ἐπιθυμίαις ὀλίγοι ἁμαρτάνουσι
[3, 1]	ἠρέμα ἢ σφόδρα. ἅπαντα μὲν	οὖν	ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀγνοήσειε μὴ
[3, 4]	γὰρ οὖσα (ἀγαθὸν φαίνεται. αἱροῦνται	οὖν	τὸ ἡδὺ ὡς ἀγαθόν, τὴν
[3, 10]	ἡ ἀκολασία φαίνεται. περὶ ποίας	οὖν	τῶν ἡδονῶν, νῦν ἀφορίσωμεν. διῃρήσθωσαν
[3, 6]	μέλλων μαστιγοῦσθαι, ἀνδρεῖος. περὶ ποῖα	οὖν	τῶν φοβερῶν ὁ ἀνδρεῖος; ἢ
[3, 5]	μὴ ἐν τῷ τέλει. εἰ	οὖν,	ὥσπερ λέγεται, ἑκούσιοί εἰσιν αἱ
[3, 4]	ἡδονὴν ἔοικε γίνεσθαι· οὐ γὰρ	οὖσα	(ἀγαθὸν φαίνεται. αἱροῦνται οὖν τὸ
[3, 1]	οὗ ἡ ἀρχὴ ἔξωθεν, τοιαύτη	οὖσα	ἐν ᾗ μηδὲν συμβάλλεται ὁ
[3, 9]	δὲ καὶ φόβους ἡ ἀνδρεία	οὖσα	οὐχ ὁμοίως περὶ ἄμφω ἐστίν,
[3, 1]	πάντα δὴ ταῦτα τῆς ἀγνοίας	οὔσης,	ἐν οἷς ἡ πρᾶξις, ὁ
[3, 1]	περὶ πάθη τε καὶ πράξεις	οὔσης,	καὶ ἐπὶ μὲν τοῖς ἑκουσίοις
[3, 11]	τὸ καλὸν ἢ ὑπὲρ τὴν	οὐσίαν.	ὁ γὰρ οὕτως ἔχων μᾶλλον
[3, 6]	οὐδὲν ἔτι τῷ τεθνεῶτι δοκεῖ	οὔτ´	ἀγαθὸν οὔτε κακὸν εἶναι. δόξειε
[3, 11]	δεῖ οὐδὲ σφόδρα τοιούτῳ οὐδενί,	οὔτ´	ἀπόντων λυπεῖται οὐδ´ ἐπιθυμεῖ, ἢ
[3, 10]	σχήμασι καὶ γραφῇ, οὔτε σώφρονες	οὔτε	ἀκόλαστοι λέγονται· καίτοι δόξειεν ἂν
[3, 10]	τὰς τοιαύτας ἡδονὰς οὔτε σώφρονες	οὔτε	ἀκόλαστοι λέγονται. ὁμοίως δ´ οὐδ´
[3, 11]	μέσως μὲν περὶ ταῦτ´ ἔχει·	οὔτε	γὰρ ἥδεται οἷς μάλιστα ὁ
[3, 3]	περὶ τῶν πρὸς τὰ τέλη.	οὔτε	γὰρ ἰατρὸς βουλεύεται εἰ ὑγιάσει,
[3, 6]	τῷ τεθνεῶτι δοκεῖ οὔτ´ ἀγαθὸν	οὔτε	κακὸν εἶναι. δόξειε δ´ ἂν
[3, 2]	καὶ ἐπιλύπου, ἡ προαίρεσις δ´	οὔτε	λυπηροῦ οὔθ´ ἡδέος. θυμὸς δ´
[3, 3]	ὑγιάσει, οὔτε ῥήτωρ εἰ πείσει,	οὔτε	πολιτικὸς εἰ εὐνομίαν ποιήσει, οὐδὲ
[3, 3]	γὰρ ἰατρὸς βουλεύεται εἰ ὑγιάσει,	οὔτε	ῥήτωρ εἰ πείσει, οὔτε πολιτικὸς
[3, 10]	χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ γραφῇ,	οὔτε	σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται· καίτοι
[3, 10]	δὲ περὶ τὰς τοιαύτας ἡδονὰς	οὔτε	σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται. ὁμοίως
[3, 11]	ἡ φυσικὴ ἐπιθυμία. διὸ λέγονται	οὗτοι	γαστρίμαργοι, ὡς παρὰ τὸ δέον
[3, 9]	ἀγαθὸν μηδὲν ἔχοντας· ἕτοιμοι γὰρ	οὗτοι	πρὸς τοὺς κινδύνους, καὶ τὸν
[3, 8]	τοῦ πολέμου, ἃ μάλιστα συνεωράκασιν	οὗτοι·	φαίνονται δὴ ἀνδρεῖοι, ὅτι οὐκ
[3, 7]	ἐκεῖνος περὶ τὰ φοβερὰ ἔχει,	οὗτος	βούλεται φαίνεσθαι· ἐν οἷς οὖν
[3, 9]	γὰρ μάλιστα ζῆν ἄξιον, καὶ	οὗτος	μεγίστων ἀγαθῶν ἀποστερεῖται εἰδώς, λυπηρὸν
[3, 8]	οὐθὲν τῶν δεινῶν προορῶντα, ἐπεὶ	οὕτω	γε κἂν οἱ ὄνοι ἀνδρεῖοι
[3, 5]	ἡ γὰρ ἀρχὴ ἐν αὐτῷ.	οὕτω	δὲ καὶ τῷ ἀδίκῳ καὶ
[3, 12]	καὶ ὡς δεῖ καὶ ὅτε·	οὕτω	δὲ τάττει καὶ ὁ λόγος.
[3, 6]	νόσοις ἀδεὴς ὁ ἀνδρεῖος, οὐχ	οὕτω	δὲ ὡς οἱ θαλάττιοι· οἳ
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν οὔ. εἰ δ´	οὕτω,	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἱ
[3, 12]	τὸ πρόσταγμα τοῦ παιδαγωγοῦ ζῆν,	οὕτω	καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν κατὰ τὸν
[3, 5]	ἡμῖν ἦν οὕτως ἢ μὴ	οὕτω	χρήσασθαι, διὰ τοῦτο ἑκούσιοι. Ἀναλαβόντες
[3, 4]	καὶ ἀγαθόν· ἦν δ´, εἰ	οὕτως	ἔτυχε, κακόν) τοῖς δ´ αὖ
[3, 4]	δ´ ἄλλῳ φαίνεται, καὶ εἰ	οὕτως	ἔτυχε, τἀναντία. εἰ δὲ δὴ
[3, 5]	ὁ νοσῶν ὑγιής. καὶ εἰ	οὕτως	ἔτυχεν, ἑκὼν νοσεῖ, ἀκρατῶς βιοτεύων
[3, 11]	ὑπὲρ τὴν οὐσίαν. ὁ γὰρ	οὕτως	ἔχων μᾶλλον ἀγαπᾷ τὰς τοιαύτας
[3, 5]	ἀλλ´ ὅτι ἐφ´ ἡμῖν ἦν	οὕτως	ἢ μὴ οὕτω χρήσασθαι, διὰ
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι, καὶ	οὕτως	ὡς ἂν ὁ ὀρθὸς λόγος
[3, 2]	ἄμεινον, διὰ κακίαν δ´ αἱρεῖσθαι	οὐχ	ἃ δεῖ. εἰ δὲ προγίνεται
[3, 2]	καὶ φαμέν, προαιρούμεθα δὲ λέγειν	οὐχ	ἁρμόζει· ὅλως γὰρ ἔοικεν ἡ
[3, 1]	βιασθέντος. Τὸ δὲ δι´ ἄγνοιαν	οὐχ	ἑκούσιον μὲν ἅπαν ἐστίν, ἀκούσιον
[3, 1]	μὴ μεταμελόμενος, ἐπεὶ ἕτερος, ἔστω	οὐχ	ἑκών· ἐπεὶ γὰρ διαφέρει, βέλτιον
[3, 10]	ἂν δικαίως ἐπονείδιστος εἶναι, ὅτι	οὐχ	ᾗ ἄνθρωποί ἐσμεν ὑπάρχει, ἀλλ´
[3, 1]	μὲν γὰρ ἄμφω, (δοκεῖ δὲ	οὐχ	ἧττον ἀνθρωπικὰ εἶναι τὰ ἄλογα
[3, 3]	μεγάλα, ἀπιστοῦντες ἡμῖν αὐτοῖς ὡς	οὐχ	ἱκανοῖς διαγνῶναι. βουλευόμεθα δ´ οὐ
[3, 8]	γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις ἀγῶσιν	οὐχ	οἱ ἀνδρειότατοι μαχιμώτατοί εἰσιν, ἀλλ´
[3, 2]	οὐ πάνυ ἴσμεν· δοκοῦσι δὲ	οὐχ	οἱ αὐτοὶ προαιρεῖσθαί τε ἄριστα
[3, 10]	πάνυ δὲ χαίρουσι τούτοις, ἢ	οὐχ	οἵ γε ἀκόλαστοι, ἀλλὰ τῇ
[3, 5]	ἂν ὁ ὀρθὸς λόγος προστάξῃ.	οὐχ	ὁμοίως δὲ αἱ πράξεις ἑκούσιοί
[3, 12]	φοβερῶν ἀνάπαλιν. δόξειε δ´ ἂν	οὐχ	ὁμοίως ἑκούσιον ἡ δειλία εἶναι
[3, 10]	εἴρηται ἡμῖν· ἧττον γὰρ καὶ	οὐχ	ὁμοίως ἐστὶ περὶ τὰς λύπας·
[3, 9]	καὶ φόβους ἡ ἀνδρεία οὖσα	οὐχ	ὁμοίως περὶ ἄμφω ἐστίν, ἀλλὰ
[3, 7]	ὡς δεῖ, ἣ δὲ ὅτι	οὐχ	ὅτε, ἤ τι τῶν τοιούτων·
[3, 7]	τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα, καὶ	οὐχ	ὅτι καλὸν ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων
[3, 6]	ἐν νόσοις ἀδεὴς ὁ ἀνδρεῖος,	οὐχ	οὕτω δὲ ὡς οἱ θαλάττιοι·
[3, 3]	βουλή; λεκτέον δ´ ἴσως βουλευτὸν	οὐχ	ὑπὲρ οὗ βουλεύσαιτ´ ἄν τις
[3, 7]	τούτοις γὰρ θρασυνόμενοι τὰ φοβερὰ	οὐχ	ὑπομένουσιν. ὁ δὲ τῷ φοβεῖσθαι
[3, 7]	οὐ δεῖ, ἣ δὲ ὅτι	οὐχ	ὡς δεῖ, ἣ δὲ ὅτι
[3, 11]	δῆλον· περὶ δὲ τὰς λύπας	οὐχ	ὥσπερ ἐπὶ τῆς ἀνδρείας τῷ
[3, 10]	τοὺς οἴνους δοκιμάζοντες καὶ τὰ	ὄψα	ἀρτύοντες· οὐ πάνυ δὲ χαίρουσι
[3, 10]	γὰρ χαίροντες τοῖς διὰ τῆς	ὄψεως,	οἷον χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ
[3, 5]	αὐθαίρετος, ἀλλὰ φῦναι δεῖ ὥσπερ	ὄψιν	ἔχοντα, ᾗ κρινεῖ καλῶς καὶ
[3, 10]	λεγομένοις. διὸ καὶ ηὔξατό τις	ὀψοφάγος	ὢν τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον
[3, 10]	ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς μύρων ἢ	ὄψων·	χαίρουσι γὰρ τούτοις οἱ ἀκόλαστοι,