Livre, chapitre
[3, 5]	ἀγαθὸν αἱρήσεται, καὶ ἔστιν εὐφυὴς	ᾧ	τοῦτο καλῶς πέφυκεν· τὸ γὰρ
[3, 8]	εἶναι· ὅθεν καὶ ὁ Σωκράτης	ᾠήθη	ἐπιστήμην εἶναι τὴν ἀνδρείαν. τοιοῦτοι
[3, 8]	Τρώεσς´ ἀγορεύων Τυδείδης ὑπ´ ἐμεῖο.	ὡμοίωται	δ´ αὕτη μάλιστα τῇ πρότερον
[3, 4]	ὥσπερ κανὼν καὶ μέτρον αὐτῶν	ὤν.	ἐν τοῖς πολλοῖς δὲ ἡ
[3, 1]	προστάττοι αἰσχρόν τι πρᾶξαι κύριος	ὢν	γονέων καὶ τέκνων, καὶ πράξαντος
[3, 5]	μὴν ἐάν γε βούληται, ἄδικος	ὢν	παύσεται καὶ ἔσται δίκαιος. οὐδὲ
[3, 10]	διὸ καὶ ηὔξατό τις ὀψοφάγος	ὢν	τὸν φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον γεράνου
[3, 1]	μοχθηρὸς ἃ δεῖ πράττειν καὶ	ὧν	ἀφεκτέον, καὶ διὰ τὴν τοιαύτην
[3, 1]	τοιαύταις πράξεσιν ἐν αὐτῷ ἐστίν·	ὧν	δ´ ἐν αὐτῷ ἡ ἀρχή,
[3, 12]	καλόν, καὶ ἐπιθυμεῖ ὁ σώφρων	ὧν	δεῖ καὶ ὡς δεῖ καὶ
[3, 1]	ἄτοπον δὲ ἴσως ἀκούσια φάναι	ὧν	δεῖ ὀρέγεσθαι· δεῖ δὲ καὶ
[3, 5]	μὴ ἀγνοῶν τις πράττει ἐξ	ὧν	ἔσται ἄδικος, ἑκὼν ἄδικος ἂν
[3, 5]	ἀναγαγεῖν παρὰ τὰς ἐν ἡμῖν,	ὧν	καὶ αἱ ἀρχαὶ ἐν ἡμῖν,
[3, 10]	σωφροσύνη καὶ ἡ ἀκολασία ἐστὶν	ὧν	καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα κοινωνεῖ,
[3, 3]	ἠλίθιος ἢ μαινόμενος, ἀλλ´ ὑπὲρ	ὧν	ὁ νοῦν ἔχων. περὶ δὴ
[3, 5]	εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεις, ὑφ´	ὧν	τε γίνονται, ὅτι τούτων πρακτικαὶ
[3, 12]	ἡδονήν, ἣ δὲ διὰ λύπην,	ὧν	τὸ μὲν αἱρετόν, τὸ δὲ
[3, 2]	ὑγιαίνειν βουλόμεθα, προαιρούμεθα δὲ δι´	ὧν	ὑγιανοῦμεν, καὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα μὲν
[3, 8]	παθεῖν κράτιστα· ὥσπερ οὖν ἀνόπλοις	ὡπλισμένοι	μάχονται καὶ ἀθληταὶ ἰδιώταις· καὶ
[3, 4]	φαίνεται. αἱροῦνται οὖν τὸ ἡδὺ	ὡς	ἀγαθόν, τὴν δὲ λύπην ὡς
[3, 2]	ὀρθῶς, ἡ δὲ δόξα τῷ	ὡς	ἀληθῶς. καὶ προαιρούμεθα μὲν ἃ
[3, 7]	ἀνδρεῖος· κατ´ ἀξίαν γάρ, καὶ	ὡς	ἂν ὁ λόγος, πάσχει καὶ
[3, 5]	ἡμῖν καὶ ἑκούσιοι, καὶ οὕτως	ὡς	ἂν ὁ ὀρθὸς λόγος προστάξῃ.
[3, 7]	θαρραλέα. ὁ δὲ ἀνδρεῖος ἀνέκπληκτος	ὡς	ἄνθρωπος. φοβήσεται μὲν οὖν καὶ
[3, 6]	τὰ φοβερά, ταῦτα δ´ ἐστὶν	ὡς	ἁπλῶς εἰπεῖν κακά· διὸ καὶ
[3, 1]	δὲ χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖς γνωσθεῖσιν·	ὡς	γὰρ ἐπὶ τὸ πολύ ἐστι
[3, 7]	ὁ θρασὺς καὶ προσποιητικὸς ἀνδρείας·	ὡς	γοῦν ἐκεῖνος περὶ τὰ φοβερὰ
[3, 3]	εἰ ἄρτος τοῦτο ἢ πέπεπται	ὡς	δεῖ· αἰσθήσεως γὰρ ταῦτα. εἰ
[3, 7]	μὲν οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα,	ὡς	δεῖ δὲ καὶ ὡς ὁ
[3, 9]	τούτοις ἀτάραχος καὶ περὶ ταῦθ´	ὡς	δεῖ ἔχων ἀνδρεῖος μᾶλλον ἢ
[3, 7]	δεῖ, ἣ δὲ ὅτι οὐχ	ὡς	δεῖ, ἣ δὲ ὅτι οὐχ
[3, 7]	ὃ δὲ μέσως ἔχει καὶ	ὡς	δεῖ· καὶ οἱ μὲν θρασεῖς
[3, 7]	ἕνεκα ὑπομένων καὶ φοβούμενος, καὶ	ὡς	δεῖ καὶ ὅτε, ὁμοίως δὲ
[3, 12]	ὁ σώφρων ὧν δεῖ καὶ	ὡς	δεῖ καὶ ὅτε· οὕτω δὲ
[3, 11]	ὄντα, τούτων ὀρέξεται μετρίως καὶ	ὡς	δεῖ, καὶ τῶν ἄλλων ἡδέων
[3, 11]	ὡς οἱ πολλοί, ἢ μὴ	ὡς	δεῖ, κατὰ πάντα δ´ οἱ
[3, 10]	οὐθεὶς ἀκολάστους λέγει, οὐδὲ τοὺς	ὡς	δεῖ σώφρονας. οὐδὲ τοὺς περὶ
[3, 10]	καίτοι δόξειεν ἂν εἶναι καὶ	ὡς	δεῖ χαίρειν καὶ τούτοις, καὶ
[3, 9]	τῷ δὴ τὰ λυπηρὰ ὑπομένειν,	ὡς	εἴρηται, ἀνδρεῖοι λέγονται. διὸ καὶ
[3, 5]	ὅσα δι´ ἀμέλειαν ἀγνοεῖν δοκοῦσιν,	ὡς	ἐπ´ αὐτοῖς ὂν τὸ μὴ
[3, 3]	τὸ βουλεύεσθαι δὲ ἐν τοῖς	ὡς	ἐπὶ τὸ πολύ, ἀδήλοις δὲ
[3, 10]	φάρυγγα αὑτῷ μακρότερον γεράνου γενέσθαι,	ὡς	ἡδόμενος τῇ (ἁφῇ. κοινοτάτη δὴ
[3, 4]	ὡς ἀγαθόν, τὴν δὲ λύπην	ὡς	κακὸν φεύγουσιν. ~Ὄντος δὴ βουλητοῦ
[3, 8]	δὲ καὶ ἐξ ἀρχῆς ἐκινδύνευον	ὡς	κρείττους ὄντες, γνόντες δὲ φεύγουσι,
[3, 8]	γὰρ διὰ τὸ καλὸν οὐδ´	ὡς	ὁ λόγος, ἀλλὰ διὰ πάθος·
[3, 7]	τοιαῦτα, ὡς δεῖ δὲ καὶ	ὡς	ὁ λόγος ὑπομενεῖ τοῦ καλοῦ
[3, 11]	δὲ σώφρων οὐ τοιοῦτος, ἀλλ´	ὡς	ὁ ὀρθὸς λόγος. ~Ἑκουσίῳ δὲ
[3, 1]	μυστικά, ἢ δεῖξαι βουλόμενος ἀφεῖναι,	ὡς	ὁ τὸν καταπέλτην. οἰηθείη δ´
[3, 6]	ὁ ἀνδρεῖος, οὐχ οὕτω δὲ	ὡς	οἱ θαλάττιοι· οἳ μὲν γὰρ
[3, 11]	δεῖ, ἢ τῷ μᾶλλον ἢ	ὡς	οἱ πολλοί, ἢ μὴ ὡς
[3, 11]	μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ἢ	ὡς	οἱ πολλοὶ χαίρουσιν. ἡ μὲν
[3, 2]	ὑποσημαίνειν δ´ ἔοικε καὶ τοὔνομα	ὡς	ὂν πρὸ ἑτέρων αἱρετόν. ~Βουλεύονται
[3, 7]	γὰρ ἃ μὴ δεῖ καὶ	ὡς	οὐ δεῖ, καὶ πάντα τὰ
[3, 1]	ἀγνοήσειε μὴ μαινόμενος, δῆλον δ´	ὡς	οὐδὲ τὸν πράττοντα· πῶς γὰρ
[3, 5]	φαύλοις εἶναι. τὸ δὲ λέγειν	ὡς	οὐδεὶς ἑκὼν πονηρὸς οὐδ´ ἄκων
[3, 5]	μήθ´ ἑκούσια, οὐδεὶς προτρέπεται πράττειν,	ὡς	οὐδὲν πρὸ ἔργου ὂν τὸ
[3, 3]	τὰ μεγάλα, ἀπιστοῦντες ἡμῖν αὐτοῖς	ὡς	οὐχ ἱκανοῖς διαγνῶναι. βουλευόμεθα δ´
[3, 11]	ἐπιθυμία. διὸ λέγονται οὗτοι γαστρίμαργοι,	ὡς	παρὰ τὸ δέον πληροῦντες αὐτήν.
[3, 8]	Ἀργεῖοι ἔπαθον περιπεσόντες τοῖς Λάκωσιν	ὡς	Σικυωνίοις. ~οἵ τε δὴ ἀνδρεῖοι
[3, 7]	καὶ ἔτι τὰ μὴ φοβερὰ	ὡς	τοιαῦτα φοβεῖσθαι. γίνεται δὲ τῶν
[3, 5]	δὲ τὰ καλὰ πράττοντας τιμῶσιν,	ὡς	τοὺς μὲν προτρέψοντες τοὺς δὲ
[3, 3]	ὅσα γίνεται δι´ ἡμῶν, μὴ	ὡσαύτως	δ´ ἀεί, περὶ τούτων βουλευόμεθα,
[3, 12]	συγγενές, κἂν μεγάλαι καὶ σφοδραὶ	ὦσι,	καὶ τὸν λογισμὸν ἐκκρούουσιν. διὸ
[3, 1]	οὐκ εἰδέναι ὅτι ἀπόρρητα ἦν,	ὥσπερ	Αἰσχύλος τὰ μυστικά, ἢ δεῖξαι
[3, 12]	τοιοῦτον εὐπειθὲς λέγομεν καὶ κεκολασμένον—	ὥσπερ	δὲ τὸν παῖδα δεῖ κατὰ
[3, 3]	καὶ ἀναλύειν τὸν εἰρημένον τρόπον	ὥσπερ	διάγραμμα (φαίνεται δ´ ἡ μὲν
[3, 11]	περὶ δὲ τὰς λύπας οὐχ	ὥσπερ	ἐπὶ τῆς ἀνδρείας τῷ ὑπομένειν
[3, 5]	δὲ ἡ πρόσθεσις οὐ γνώριμος,	ὥσπερ	ἐπὶ τῶν ἀρρωστιῶν· ἀλλ´ ὅτι
[3, 1]	καὶ τὸν υἱὸν πολέμιον εἶναι	ὥσπερ	ἡ Μερόπη, καὶ ἐσφαιρῶσθαι τὸ
[3, 4]	τῷ δὲ φαύλῳ τὸ τυχόν,	ὥσπερ	καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων τοῖς
[3, 5]	εἶναι οὐδὲ γεννητὴν τῶν πράξεων	ὥσπερ	καὶ τέκνων. εἰ δὲ ταῦτα
[3, 4]	τῷ τἀληθὲς ἐν ἑκάστοις ὁρᾶν,	ὥσπερ	κανὼν καὶ μέτρον αὐτῶν ὤν.
[3, 5]	ἐν τῷ τέλει. εἰ οὖν,	ὥσπερ	λέγεται, ἑκούσιοί εἰσιν αἱ ἀρεταί
[3, 8]	λυπηρόν· ἀναγκάζουσι γὰρ οἱ κύριοι,	ὥσπερ	ὁ Ἕκτωρ ὃν δέ κ´
[3, 1]	ἀποκτείναι ἄν· καὶ θῖξαι βουλόμενος,	ὥσπερ	οἱ ἀκροχειριζόμενοι, πατάξειεν ἄν. περὶ
[3, 5]	μὴ νοσεῖν, προεμένῳ δ´ οὐκέτι,	ὥσπερ	οὐδ´ ἀφέντι λίθον ἔτ´ αὐτὸν
[3, 8]	πρὸς τὸ μὴ παθεῖν κράτιστα·	ὥσπερ	οὖν ἀνόπλοις ὡπλισμένοι μάχονται καὶ
[3, 5]	οὐκ αὐθαίρετος, ἀλλὰ φῦναι δεῖ	ὥσπερ	ὄψιν ἔχοντα, ᾗ κρινεῖ καλῶς
[3, 8]	δοκοῦσι καὶ οἱ διὰ θυμὸν	ὥσπερ	τὰ θηρία ἐπὶ τοὺς τρώσαντας
[3, 5]	τὸ μή, καὶ τὸ ναί·	ὥστ´	εἰ τὸ πράττειν καλὸν ὂν
[3, 11]	καὶ ἄγεται ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας	ὥστε	ἀντὶ τῶν ἄλλων ταῦθ´ αἱρεῖσθαι·
[3, 1]	ἀνθρωπικὰ εἶναι τὰ ἄλογα πάθη,	ὥστε	καὶ αἱ πράξεις τοῦ ἀνθρώπου
[3, 12]	ταῦτα δὲ διὰ λύπην ἐξίστησιν,	ὥστε	καὶ τὰ ὅπλα ῥιπτεῖν καὶ
[3, 5]	κύριοι. ἀλλ´ ἴσως τοιοῦτός ἐστιν	ὥστε	μὴ ἐπιμεληθῆναι. ἀλλὰ τοῦ τοιούτους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008