Livre, chapitre
[3, 5]	μὴ οἷόν τε λαβεῖν μηδὲ	μαθεῖν,	ἀλλ´ οἷον ἔφυ τοιοῦτον ἕξει,
[3, 3]	πᾶσα εἶναι βούλευσις, οἷον αἱ	μαθηματικαί,	ἡ δὲ βούλευσις πᾶσα ζήτησις)
[3, 1]	ἐπιθυμεῖν τινῶν, οἷον ὑγιείας καὶ	μαθήσεως.	δοκεῖ δὲ καὶ τὰ μὲν
[3, 3]	βουλεύσαιτ´ ἄν τις ἠλίθιος ἢ	μαινόμενος,	ἀλλ´ ὑπὲρ ὧν ὁ νοῦν
[3, 1]	ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀγνοήσειε μὴ	μαινόμενος,	δῆλον δ´ ὡς οὐδὲ τὸν
[3, 7]	ἀνώνυμα) εἴη δ´ ἄν τις	μαινόμενος	ἢ ἀνάλγητος, εἰ μηδὲν φοβοῖτο,
[3, 5]	οὐδεὶς ἑκὼν πονηρὸς οὐδ´ ἄκων	μακάριος	ἔοικε τὸ μὲν ψευδεῖ τὸ
[3, 5]	μὲν ψευδεῖ τὸ δ´ ἀληθεῖ·	μακάριος	μὲν γὰρ οὐδεὶς ἄκων, ἡ
[3, 10]	ὀψοφάγος ὢν τὸν φάρυγγα αὑτῷ	μακρότερον	γεράνου γενέσθαι, ὡς ἡδόμενος τῇ
[3, 7]	οὐκ ἀνδρείου, ἀλλὰ μᾶλλον δειλοῦ·	μαλακία	γὰρ τὸ φεύγειν τὰ ἐπίπονα,
[3, 10]	τὸ δὴ τοιούτοις χαίρειν καὶ	μάλιστα	ἀγαπᾶν θηριῶδες. καὶ γὰρ αἱ
[3, 8]	τρόπους· πρῶτον μὲν ἡ πολιτική·	μάλιστα	γὰρ ἔοικεν. δοκοῦσι γὰρ ὑπομένειν
[3, 8]	εἶτα ποιῆσαι καὶ μὴ παθεῖν	μάλιστα	δύνανται ἐκ τῆς ἐμπειρίας, δυνάμενοι
[3, 1]	ἀγνοήσας ἄκων δοκεῖ πεπραχέναι, καὶ	μάλιστα	ἐν τοῖς κυριωτάτοις· κυριώτατα δ´
[3, 12]	ζῶσι καὶ τὰ παιδία, καὶ	μάλιστα	ἐν τούτοις ἡ τοῦ ἡδέος
[3, 9]	θανάτῳ λυπήσεται· τῷ τοιούτῳ γὰρ	μάλιστα	ζῆν ἄξιον, καὶ οὗτος μεγίστων
[3, 12]	πολλὴν αὔξησιν ἔχον, τοιοῦτον δὲ	μάλιστα	ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ παῖς·
[3, 2]	ἀληθῶς. καὶ προαιρούμεθα μὲν ἃ	μάλιστα	ἴσμεν ἀγαθὰ ὄντα, δοξάζομεν δὲ
[3, 8]	ἀνδρειότατοι μαχιμώτατοί εἰσιν, ἀλλ´ οἱ	μάλιστα	ἰσχύοντες καὶ τὰ σώματα ἄριστα
[3, 11]	τῶν ἡδέων πάντων ἢ τῶν	μάλιστα,	καὶ ἄγεται ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας
[3, 11]	ἔχει· οὔτε γὰρ ἥδεται οἷς	μάλιστα	ὁ ἀκόλαστος, ἀλλὰ μᾶλλον δυσχεραίνει,
[3, 8]	πολλὰ κενὰ τοῦ πολέμου, ἃ	μάλιστα	συνεωράκασιν οὗτοι· φαίνονται δὴ ἀνδρεῖοι,
[3, 6]	ἐπιφέρει ὑπόγυια ὄντα· τοιαῦτα δὲ	μάλιστα	τὰ κατὰ πόλεμον. οὐ μὴν
[3, 8]	ὑπ´ ἐμεῖο. ὡμοίωται δ´ αὕτη	μάλιστα	τῇ πρότερον εἰρημένῃ, ὅτι δι´
[3, 11]	οὐσίαν. ὁ γὰρ οὕτως ἔχων	μᾶλλον	ἀγαπᾷ τὰς τοιαύτας ἡδονὰς τῆς
[3, 1]	ἴσως οὐκ ἔστιν ἀναγκασθῆναι, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἀποθανετέον παθόντι τὰ δεινότατα· καὶ
[3, 3]	τὰς τέχνας ἢ τὰς ἐπιστήμας·	μᾶλλον	γὰρ περὶ ταύτας διστάζομεν. τὸ
[3, 1]	δὲ καὶ ἀντὶ τῶνδε ἑκούσια.	μᾶλλον	δ´ ἔοικεν ἑκουσίοις· αἱ γὰρ
[3, 3]	ἔτι περὶ τῶν λοιπῶν ὁμοίως,	μᾶλλον	δὲ καὶ περὶ τὰς τέχνας
[3, 7]	τι λυπηρὸν οὐκ ἀνδρείου, ἀλλὰ	μᾶλλον	δειλοῦ· μαλακία γὰρ τὸ φεύγειν
[3, 12]	δὲ ἡδονὴ οὐδὲν τοιοῦτο ποιεῖ.	μᾶλλον	δὴ ἑκούσιον. διὸ καὶ ἐπονειδιστότερον·
[3, 11]	οἷς μάλιστα ὁ ἀκόλαστος, ἀλλὰ	μᾶλλον	δυσχεραίνει, οὐδ´ ὅλως οἷς μὴ
[3, 1]	αἱ τοιαῦται πράξεις, ἐοίκασι δὲ	μᾶλλον	ἑκουσίοις· αἱρεταὶ γάρ εἰσι τότε
[3, 5]	νόσου ἢ ἐκ πληγῆς, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἐλεήσαι· τῷ δ´ ἐξ οἰνοφλυγίας
[3, 12]	ὁ ὀρθὸς λόγος. ~Ἑκουσίῳ δὲ	μᾶλλον	ἔοικεν ἡ ἀκολασία τῆς δειλίας.
[3, 9]	ἔχῃ πᾶσαν καὶ εὐδαιμονέστερος ᾖ,	μᾶλλον	ἐπὶ τῷ θανάτῳ λυπήσεται· τῷ
[3, 3]	καὶ χρηματιστικήν, καὶ περὶ κυβερνητικὴν	μᾶλλον	ἢ γυμναστικήν, ὅσῳ ἧττον διηκρίβωται,
[3, 11]	τισι δεῖ χαίρειν τῶν τοιούτων,	μᾶλλον	ἢ δεῖ καὶ ἢ ὡς
[3, 11]	ὁ μὲν ἀκόλαστος τῷ λυπεῖσθαι	μᾶλλον	ἢ δεῖ ὅτι τῶν ἡδέων
[3, 11]	οὐδ´ ἐπιθυμεῖ, ἢ μετρίως, οὐδὲ	μᾶλλον	ἢ δεῖ, οὐδ´ ὅτε μὴ
[3, 9]	ταῦθ´ ὡς δεῖ ἔχων ἀνδρεῖος	μᾶλλον	ἢ ὁ περὶ τὰ θαρραλέα.
[3, 2]	ἐπαινεῖται τῷ εἶναι οὗ δεῖ	μᾶλλον	ἢ τῷ ὀρθῶς, ἡ δὲ
[3, 11]	οἷς μὴ δεῖ, ἢ τῷ	μᾶλλον	ἢ ὡς οἱ πολλοί, ἢ
[3, 5]	δὴ ταῦτ´ ἐστὶν ἀληθῆ, τί	μᾶλλον	ἡ ἀρετὴ τῆς κακίας ἔσται
[3, 2]	μὲν βούλησις τοῦ τέλους ἐστὶ	μᾶλλον,	ἡ δὲ προαίρεσις τῶν πρὸς
[3, 8]	τοῖς προδήλοις· ἀπὸ ἕξεως γὰρ	μᾶλλον	ἦν, ὅτι ἧττον ἐκ παρασκευῆς·
[3, 7]	ἄνθρωπον διαφέρει μεγέθει καὶ τῷ	μᾶλλον	καὶ ἧττον· ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 7]	τέλος τῆς ἀρετῆς. ἔστι δὲ	μᾶλλον	καὶ ἧττον ταῦτα φοβεῖσθαι, καὶ
[3, 7]	ἀλλ´ ἐν ταῖς λύπαις ὑπερβάλλων	μᾶλλον	καταφανής ἐστιν. δύσελπις δή τις
[3, 2]	ἀγαθῷ, ἡ προαίρεσις δὲ τούτοις	μᾶλλον.	ὅλως μὲν οὖν δόξῃ ταὐτὸν
[3, 9]	ἧττον ἀνδρεῖος, ἴσως δὲ καὶ	μᾶλλον,	ὅτι τὸ ἐν τῷ πολέμῳ
[3, 9]	ὁμοίως περὶ ἄμφω ἐστίν, ἀλλὰ	μᾶλλον	περὶ τὰ φοβερά· ὁ γὰρ
[3, 2]	εἶναι δοκεῖ τῇ ἀρετῇ καὶ	μᾶλλον	τὰ ἤθη κρίνειν τῶν πράξεων.
[3, 9]	τὸ μή. καὶ ὅσῳ ἂν	μᾶλλον	τὴν ἀρετὴν ἔχῃ πᾶσαν καὶ
[3, 10]	οὐδὲν πάσχοντος τοῦ σώματος, ἀλλὰ	μᾶλλον	τῆς διανοίας· οἱ δὲ περὶ
[3, 8]	γνόντες δὲ φεύγουσι, τὸν θάνατον	μᾶλλον	τοῦ αἰσχροῦ φοβούμενοι· ὁ δ´
[3, 10]	ὀσμαῖς οὐ λέγομεν ἀκολάστους, ἀλλὰ	μᾶλλον	τοὺς μύρων ἢ ὄψων· χαίρουσι
[3, 5]	καὶ ἑκούσια. τούτοις δ´ ἔοικε	μαρτυρεῖσθαι	καὶ ἰδίᾳ ὑφ´ ἑκάστων καὶ
[3, 6]	ἐστιν· οὐδ´ εἰ θαρρεῖ μέλλων	μαστιγοῦσθαι,	ἀνδρεῖος. περὶ ποῖα οὖν τῶν
[3, 8]	ὃν δέ κ´ ἐγὼν ἀπάνευθε	μάχης	πτώσσοντα νοήσω, οὔ οἱ ἄρκιον
[3, 8]	οἱ δὲ διὰ ταῦτα μαχόμενοι	μάχιμοι	μέν, οὐκ ἀνδρεῖοι δέ· οὐ
[3, 8]	τοιούτοις ἀγῶσιν οὐχ οἱ ἀνδρειότατοι	μαχιμώτατοί	εἰσιν, ἀλλ´ οἱ μάλιστα ἰσχύοντες
[3, 8]	ἥδονται· οἱ δὲ διὰ ταῦτα	μαχόμενοι	μάχιμοι μέν, οὐκ ἀνδρεῖοι δέ·
[3, 8]	κράτιστα· ὥσπερ οὖν ἀνόπλοις ὡπλισμένοι	μάχονται	καὶ ἀθληταὶ ἰδιώταις· καὶ γὰρ
[3, 3]	συμβούλους δὲ παραλαμβάνομεν εἰς τὰ	μεγάλα,	ἀπιστοῦντες ἡμῖν αὐτοῖς ὡς οὐχ
[3, 12]	ἐνέργεια αὔξει τὸ συγγενές, κἂν	μεγάλαι	καὶ σφοδραὶ ὦσι, καὶ τὸν
[3, 1]	τι ἢ λυπηρὸν ὑπομένωσιν ἀντὶ	μεγάλων	καὶ καλῶν· ἂν δ´ ἀνάπαλιν,
[3, 7]	τὰ δὲ κατ´ ἄνθρωπον διαφέρει	μεγέθει	καὶ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον·
[3, 6]	ὁ ἀνδρεῖος; ἢ περὶ τὰ	μέγιστα;	οὐθεὶς γὰρ ὑπομενετικώτερος τῶν δεινῶν.
[3, 5]	τοῦτο καλῶς πέφυκεν· τὸ γὰρ	μέγιστον	καὶ κάλλιστον, καὶ ὃ παρ´
[3, 6]	δὲ οἱ ἐν πολέμῳ· ἐν	μεγίστῳ	γὰρ καὶ καλλίστῳ κινδύνῳ. ὁμόλογοι
[3, 9]	μάλιστα ζῆν ἄξιον, καὶ οὗτος	μεγίστων	ἀγαθῶν ἀποστερεῖται εἰδώς, λυπηρὸν δὲ
[3, 1]	διὰ τὸ ἡδὺ καὶ καλὸν	μεθ´	ἡδονῆς· γελοῖον δὲ τὸ αἰτιᾶσθαι
[3, 5]	δοκῇ τῆς ἀγνοίας, οἷον τοῖς	μεθύουσι	διπλᾶ τὰ ἐπιτίμια· ἡ γὰρ
[3, 5]	αὐτῷ· κύριος γὰρ τοῦ μὴ	μεθυσθῆναι,	τοῦτο δ´ αἴτιον τῆς ἀγνοίας.
[3, 8]	τοιοῦτον δὲ ποιοῦσι καὶ οἱ	μεθυσκόμενοι·	εὐέλπιδες γὰρ γίνονται. ὅταν δὲ
[3, 1]	πράττειν τοῦ ἀγνοοῦντα· ὁ γὰρ	μεθύων	ἢ ὀργιζόμενος οὐ δοκεῖ δι´
[3, 1]	ὄντες. ὅσα δὲ διὰ φόβον	μειζόνων	κακῶν πράττεται ἢ διὰ καλόν
[3, 10]	ἀκοήν· τοὺς γὰρ ὑπερβεβλημένως χαίροντας	μέλεσιν	ἢ ὑποκρίσει οὐθεὶς ἀκολάστους λέγει,
[3, 5]	τοῦτο δὲ δῆλον ἐκ τῶν	μελετώντων	πρὸς ἡντινοῦν ἀγωνίαν ἢ πρᾶξιν·
[3, 6]	δειλός ἐστιν· οὐδ´ εἰ θαρρεῖ	μέλλων	μαστιγοῦσθαι, ἀνδρεῖος. περὶ ποῖα οὖν
[3, 2]	τῷ ὡς ἀληθῶς. καὶ προαιρούμεθα	μὲν	ἃ μάλιστα ἴσμεν ἀγαθὰ ὄντα,
[3, 3]	εἶναι ἐν τῇ γενέσει. κἂν	μὲν	ἀδυνάτῳ ἐντύχωσιν, ἀφίστανται, οἷον εἰ
[3, 12]	δὲ διὰ λύπην, ὧν τὸ	μὲν	αἱρετόν, τὸ δὲ φευκτόν· καὶ
[3, 11]	ἀκόλαστος τῷ μή, ἀλλ´ ὁ	μὲν	ἀκόλαστος τῷ λυπεῖσθαι μᾶλλον ἢ
[3, 1]	συμβάλληται; ἃ δὲ καθ´ αὑτὰ	μὲν	ἀκούσιά ἐστι, νῦν δὲ καὶ
[3, 1]	ἐν τῷ πράττοντι, καθ´ αὑτὰ	μὲν	ἀκούσιά ἐστι, νῦν δὲ καὶ
[3, 1]	μαθήσεως. δοκεῖ δὲ καὶ τὰ	μὲν	ἀκούσια λυπηρὰ εἶναι, τὰ δὲ
[3, 8]	καὶ οἱ ἄνθρωποι δὴ ὀργιζόμενοι	μὲν	ἀλγοῦσι, τιμωρούμενοι δ´ ἥδονται· οἱ
[3, 2]	καὶ δοξάζειν, ἀλλ´ ἔνιοι δοξάζειν	μὲν	ἄμεινον, διὰ κακίαν δ´ αἱρεῖσθαι
[3, 8]	ὅτι ἄμφω θαρραλέοι· ἀλλ´ οἱ	μὲν	ἀνδρεῖοι διὰ τὰ πρότερον εἰρημένα
[3, 9]	κρατίστους εἶναι, ἀλλὰ τοὺς ἧττον	μὲν	ἀνδρείους, ἄλλο δ´ ἀγαθὸν μηδὲν
[3, 1]	δὲ δι´ ἄγνοιαν οὐχ ἑκούσιον	μὲν	ἅπαν ἐστίν, ἀκούσιον δὲ τὸ
[3, 1]	πάντες πάντα πράττουσιν. καὶ οἱ	μὲν	βίᾳ καὶ ἄκοντες λυπηρῶς, οἱ
[3, 2]	ἀδυνάτων, οἷον ἀθανασίας. καὶ ἡ	μὲν	βούλησίς ἐστι καὶ περὶ τὰ
[3, 2]	δι´ αὑτοῦ. ἔτι δ´ ἡ	μὲν	βούλησις τοῦ τέλους ἐστὶ μᾶλλον,
[3, 8]	κἀπὶ τῷ Ἑρμαίῳ συνέβη. τοῖς	μὲν	γὰρ αἰσχρὸν τὸ φεύγειν καὶ
[3, 12]	εἶναι τοῖς καθ´ ἕκαστον· αὐτὴ	μὲν	γὰρ ἄλυπος, ταῦτα δὲ διὰ
[3, 1]	λογισμὸν ἢ θυμὸν ἁμαρτηθέντα; φευκτὰ	μὲν	γὰρ ἄμφω, (δοκεῖ δὲ οὐχ
[3, 6]	δὲ ὡς οἱ θαλάττιοι· οἳ	μὲν	γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν καὶ
[3, 12]	ἡ ἀκολασία τῆς δειλίας. ἣ	μὲν	γὰρ δι´ ἡδονήν, ἣ δὲ
[3, 5]	σώματος, οἷς καὶ ἐπιτιμῶμεν· τοῖς	μὲν	γὰρ διὰ φύσιν αἰσχροῖς οὐδεὶς
[3, 2]	δὴ δόξα ἂν εἴη· ἡ	μὲν	γὰρ δόξα δοκεῖ περὶ πάντα
[3, 2]	ἐπὶ πλέον τὸ ἑκούσιον· τοῦ	μὲν	γὰρ ἑκουσίου καὶ παῖδες καὶ
[3, 8]	ἧττον ἐκ παρασκευῆς· τὰ προφανῆ	μὲν	γὰρ κἂν ἐκ λογισμοῦ καὶ
[3, 5]	ψευδεῖ τὸ δ´ ἀληθεῖ· μακάριος	μὲν	γὰρ οὐδεὶς ἄκων, ἡ δὲ
[3, 1]	ἐν τοῖς χειμῶσιν ἐκβολάς· ἁπλῶς	μὲν	γὰρ οὐδεὶς ἀποβάλλεται ἑκών, ἐπὶ
[3, 1]	διὰ θυμὸν ἢ ἐπιθυμίαν. πρῶτον	μὲν	γὰρ οὐδὲν ἔτι τῶν ἄλλων
[3, 2]	γε, καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις	μὲν	γὰρ οὐκ ἔστι τῶν ἀδυνάτων,
[3, 5]	εἰσι καὶ αἱ ἕξεις· τῶν	μὲν	γὰρ πράξεων ἀπ´ ἀρχῆς μέχρι
[3, 7]	δ´ ἔχουσι πρὸς αὐτά· οἳ	μὲν	γὰρ ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν, ὃ
[3, 6]	μὴ αἰσχρόν, οἷον ἀδοξίαν· ὁ	μὲν	γὰρ φοβούμενος ἐπιεικὴς καὶ αἰδήμων,
[3, 2]	ἐπειδὴ τῶν εἰρημένων οὐθέν; ἑκούσιον	μὲν	δὴ φαίνεται, τὸ δ´ ἑκούσιον
[3, 3]	καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ὁτὲ	μὲν	δι´ οὗ ὁτὲ δὲ πῶς
[3, 1]	καὶ θυμόν, ἢ τὰ καλὰ	μὲν	ἑκουσίως τὰ δ´ αἰσχρὰ ἀκουσίως;
[3, 8]	τὴν ἀνδρείαν. τοιοῦτοι δὲ ἄλλοι	μὲν	ἐν ἄλλοις, ἐν τοῖς πολεμικοῖς
[3, 1]	τοῦ δὴ δι´ ἄγνοιαν ὁ	μὲν	ἐν μεταμελείᾳ ἄκων δοκεῖ, ὁ
[3, 5]	καὶ τῷ ἀκολάστῳ ἐξ ἀρχῆς	μὲν	ἐξῆν τοιούτοις μὴ γενέσθαι, διὸ
[3, 2]	ἐπιθυμῶν δ´ οὔ. καὶ προαιρέσει	μὲν	ἐπιθυμία ἐναντιοῦται, ἐπιθυμία δ´ ἐπιθυμίᾳ
[3, 2]	δ´ ἐπιθυμίᾳ οὔ. καὶ ἡ	μὲν	ἐπιθυμία ἡδέος καὶ ἐπιλύπου, ἡ
[3, 2]	ὁ ἐγκρατὴς δ´ ἀνάπαλιν προαιρούμενος	μέν,	ἐπιθυμῶν δ´ οὔ. καὶ προαιρέσει
[3, 4]	καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων τοῖς	μὲν	εὖ διακειμένοις ὑγιεινά ἐστι τὰ
[3, 3]	ὥσπερ διάγραμμα (φαίνεται δ´ ἡ	μὲν	ζήτησις οὐ πᾶσα εἶναι βούλευσις,
[3, 8]	ἕτεραι κατὰ πέντε τρόπους· πρῶτον	μὲν	ἡ πολιτική· μάλιστα γὰρ ἔοικεν.
[3, 9]	τὸ περὶ τὴν ἀνδρείαν, ὁ	μὲν	θάνατος καὶ τὰ τραύματα λυπηρὰ
[3, 7]	καὶ ὡς δεῖ· καὶ οἱ	μὲν	θρασεῖς προπετεῖς, καὶ βουλόμενοι πρὸ
[3, 12]	τῷ δ´ ἀκολάστῳ ἀνάπαλιν τὰ	μὲν	καθ´ ἕκαστα ἑκούσια (ἐπιθυμοῦντι γὰρ
[3, 4]	μὴ ἀρέσκει, ἆρα φατέον ἁπλῶς	μὲν	καὶ κατ´ ἀλήθειαν βουλητὸν εἶναι
[3, 2]	ὧν ὑγιανοῦμεν, καὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα	μὲν	καὶ φαμέν, προαιρούμεθα δὲ λέγειν
[3, 5]	ἀδίκους ἢ ἀκολάστους εἶναι, οἳ	μὲν	κακουργοῦντες, οἳ δὲ ἐν πότοις
[3, 1]	ὑπὸ τῶν τοιούτων, καὶ τῶν	μὲν	καλῶν ἑαυτόν, τῶν δ´ αἰσχρῶν
[3, 11]	μέρη. ~Τῶν δ´ ἐπιθυμιῶν αἳ	μὲν	κοιναὶ δοκοῦσιν εἶναι, αἳ δ´
[3, 2]	δὲ δοξάζειν οὔ. καὶ προαιρούμεθα	μὲν	λαβεῖν ἢ φυγεῖν {ἤ} τι
[3, 2]	οὔ, καὶ τὰ ἐξαίφνης ἑκούσια	μὲν	λέγομεν, κατὰ προαίρεσιν δ´ οὔ.
[3, 12]	τὸ δὲ φευκτόν· καὶ ἡ	μὲν	λύπη ἐξίστησι καὶ φθείρει τὴν
[3, 1]	ποῖα φατέον βίαια; ἢ ἁπλῶς	μέν,	ὁπότ´ ἂν ἡ αἰτία ἐν
[3, 7]	γίνεται δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἣ	μὲν	ὅτι ὃ〉 οὐ δεῖ, ἣ
[3, 1]	φαύλου. ἐπ´ ἐνίοις δ´ ἔπαινος	μὲν	οὐ γίνεται, συγγνώμη δ´, ὅταν
[3, 1]	δυσχεραίνων ἐπὶ τῇ πράξει, ἑκὼν	μὲν	οὐ πέπραχεν, ὅ γε μὴ
[3, 8]	δὲ διὰ ταῦτα μαχόμενοι μάχιμοι	μέν,	οὐκ ἀνδρεῖοι δέ· οὐ γὰρ
[3, 7]	καὶ περὶ τὰ θαρραλέα. ὁ	μὲν	οὖν ἃ δεῖ καὶ οὗ
[3, 5]	πρᾶξιν· διατελοῦσι γὰρ ἐνεργοῦντες. τὸ	μὲν	οὖν ἀγνοεῖν ὅτι ἐκ τοῦ
[3, 11]	τῷ ἀπέχεσθαι τοῦ ἡδέος. Ὁ	μὲν	οὖν ἀκόλαστος ἐπιθυμεῖ τῶν ἡδέων
[3, 10]	πρὸς μικρὰ κέρδη καταλλάττονται. ~περὶ	μὲν	οὖν ἀνδρείας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω·
[3, 8]	θυμοῦ ἔγερσιν καὶ ὁρμήν. οἱ	μὲν	οὖν ἀνδρεῖοι διὰ τὸ καλὸν
[3, 2]	προαίρεσις δὲ τούτοις μᾶλλον. ὅλως	μὲν	οὖν δόξῃ ταὐτὸν ἴσως οὐδὲ
[3, 1]	ἅπαντες οἱ νοῦν ἔχοντες. μικταὶ	μὲν	οὖν εἰσιν αἱ τοιαῦται πράξεις,
[3, 5]	τὸ τέλος φαίνεται αὐτῷ· εἰ	μὲν	οὖν ἕκαστος ἑαυτῷ τῆς ἕξεώς
[3, 5]	καὶ ἀπειθῶν τοῖς ἰατροῖς. τότε	μὲν	οὖν ἐξῆν αὐτῷ μὴ νοσεῖν,
[3, 7]	γὰρ θαρρεῖν εὐέλπιδος. περὶ ταὐτὰ	μὲν	οὖν ἐστὶν ὅ τε δειλὸς
[3, 8]	ὑπομένει, ἀλλὰ φεύγων κακόν. ~Ἔστι	μὲν	οὖν ἡ ἀνδρεία τοιοῦτόν τι,
[3, 7]	ἀνδρεῖος ἀνέκπληκτος ὡς ἄνθρωπος. φοβήσεται	μὲν	οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα, ὡς
[3, 10]	αὗται εἶναι αἱ ἀρεταί. ὅτι	μὲν	οὖν μεσότης ἐστὶ περὶ ἡδονὰς
[3, 6]	καὶ πρῶτον περὶ ἀνδρείας. ~Ὅτι	μὲν	οὖν μεσότης ἐστὶ περὶ φόβους
[3, 6]	φόβον ὁρίζονται προσδοκίαν κακοῦ. φοβούμεθα	μὲν	οὖν πάντα τὰ κακά, οἷον
[3, 7]	τι καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον. τοῦτο	μὲν	οὖν παντὶ φοβερὸν τῷ γε
[3, 1]	εἰδὼς δὲ ἀλλ´ ἀγνοῶν. ἀγνοεῖ	μὲν	οὖν πᾶς ὁ μοχθηρὸς ἃ
[3, 11]	ὡς οἱ πολλοὶ χαίρουσιν. ἡ	μὲν	οὖν περὶ τὰς ἡδονὰς ὑπερβολὴ
[3, 5]	ἂν εἶεν· ὁμοίως γάρ. Κοινῇ	μὲν	οὖν περὶ τῶν ἀρετῶν εἴρηται
[3, 3]	ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν βούλευσιν. ἡ	μὲν	οὖν προαίρεσις τύπῳ εἰρήσθω, καὶ
[3, 4]	ἑκάστῳ δὲ τὸ φαινόμενον; τῷ	μὲν	οὖν σπουδαίῳ τὸ κατ´ ἀλήθειαν
[3, 11]	πᾶσιν ἡδίω τῶν τυχόντων. ἐν	μὲν	οὖν ταῖς φυσικαῖς ἐπιθυμίαις ὀλίγοι
[3, 1]	οἷον ἠρέμα ἢ σφόδρα. ἅπαντα	μὲν	οὖν ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀγνοήσειε
[3, 11]	γίνεσθαι. ὁ δὲ σώφρων μέσως	μὲν	περὶ ταῦτ´ ἔχει· οὔτε γὰρ
[3, 2]	θυμός. καὶ ὁ ἀκρατὴς ἐπιθυμῶν	μὲν	πράττει, προαιρούμενος δ´ οὔ· ὁ
[3, 2]	οὐ πάνυ δοξάζομεν. καὶ ἡ	μὲν	προαίρεσις ἐπαινεῖται τῷ εἶναι οὗ
[3, 1]	ἐπὶ τὸ πολύ ἐστι τὰ	μὲν	προσδοκώμενα λυπηρά, ἃ δ´ ἀναγκάζονται
[3, 5]	καλὰ πράττοντας τιμῶσιν, ὡς τοὺς	μὲν	προτρέψοντες τοὺς δὲ κωλύσοντες. καίτοι
[3, 1]	γονέων καὶ τέκνων, καὶ πράξαντος	μὲν	σῴζοιντο μὴ πράξαντος δ´ ἀποθνήσκοιεν,
[3, 3]	ἐν ἡμῖν. ζητεῖται δ´ ὁτὲ	μὲν	τὰ ὄργανα ὁτὲ δ´ ἡ
[3, 4]	ἐστὶν εἴρηται, δοκεῖ δὲ τοῖς	μὲν	τἀγαθοῦ εἶναι, τοῖς δὲ τοῦ
[3, 3]	δι´ αὑτῶν πρακτῶν. καὶ περὶ	μὲν	τὰς (ἀκριβεῖς καὶ αὐτάρκεις τῶν
[3, 9]	γίνεται· τοῖς γὰρ πύκταις τὸ	μὲν	τέλος ἡδύ, οὗ ἕνεκα, ὁ
[3, 5]	παρ´ αὐτόν ἐστιν, εἴτε τὸ	μὲν	τέλος φυσικόν, τῷ δὲ τὰ
[3, 7]	ἀνδρείαν. τῶν δ´ ὑπερβαλλόντων ὁ	μὲν	τῇ ἀφοβίᾳ ἀνώνυμος (εἴρηται δ´
[3, 11]	ἴδιοι καὶ ἐπίθετοι· οἷον ἡ	μὲν	τῆς τροφῆς φυσική· πᾶς γὰρ
[3, 7]	~Τὸ δὲ φοβερὸν οὐ πᾶσι	μὲν	τὸ αὐτό, λέγομεν δέ τι
[3, 4]	φαινομένου ἀγαθοῦ. συμβαίνει δὲ τοῖς	μὲν	{τὸ} βουλητὸν τἀγαθὸν λέγουσι μὴ
[3, 1]	καὶ πράξεις οὔσης, καὶ ἐπὶ	μὲν	τοῖς ἑκουσίοις ἐπαίνων καὶ ψόγων
[3, 5]	κακὸν φεύγουσιν. ~Ὄντος δὴ βουλητοῦ	μὲν	τοῦ τέλους, βουλευτῶν δὲ καὶ
[3, 4]	τέλη. ~Ἡ δὲ βούλησις ὅτι	μὲν	τοῦ τέλους ἐστὶν εἴρηται, δοκεῖ
[3, 2]	πράξεων. ἡ προαίρεσις δὴ ἑκούσιον	μὲν	φαίνεται, οὐ ταὐτὸν δέ, ἀλλ´
[3, 3]	ἔσται σκοποῦσι· καὶ διὰ πλειόνων	μὲν	φαινομένου γίνεσθαι διὰ τίνος ῥᾷστα
[3, 11]	διακρίνει τὰ βρώματα, καὶ τοῖς	μὲν	χαίρει τοῖς δ´ οὔ· εἰ
[3, 5]	οὐδ´ ἄκων μακάριος ἔοικε τὸ	μὲν	ψευδεῖ τὸ δ´ ἀληθεῖ· μακάριος
[3, 8]	γὰρ φεύγουσι, τὰ δὲ πολιτικὰ	μένοντα	ἀποθνήσκει, ὅπερ κἀπὶ τῷ Ἑρμαίῳ
[3, 8]	καὶ δριμὺ δ´ ἀνὰ ῥῖνας	μένος"	καὶ ἔζεσεν αἷμα· πάντα γὰρ
[3, 8]	Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε θυμῷ" καὶ	μένος	καὶ θυμὸν ἔγειρε" καὶ δριμὺ
[3, 8]	ἔχουσιν, ἐκεῖνοι δέ. διὸ καὶ	μένουσί	τινα χρόνον· οἱ δ´ ἠπατημένοι,
[3, 1]	ἀρχὴ τοῦ κινεῖν τὰ ὀργανικὰ	μέρη	ἐν ταῖς τοιαύταις πράξεσιν ἐν
[3, 10]	ἀκολάστου ἁφή, ἀλλὰ περί τινα	μέρη.	~Τῶν δ´ ἐπιθυμιῶν αἳ μὲν
[3, 1]	υἱὸν πολέμιον εἶναι ὥσπερ ἡ	Μερόπη,	καὶ ἐσφαιρῶσθαι τὸ λελογχωμένον δόρυ,
[3, 10]	λέγωμεν· δοκοῦσι γὰρ τῶν ἀλόγων	μερῶν	αὗται εἶναι αἱ ἀρεταί. ὅτι
[3, 10]	αἱ ἀρεταί. ὅτι μὲν οὖν	μεσότης	ἐστὶ περὶ ἡδονὰς ἡ σωφροσύνη,
[3, 7]	Καθάπερ οὖν εἴρηται, ἡ ἀνδρεία	μεσότης	ἐστὶ περὶ θαρραλέα καὶ φοβερά,
[3, 6]	περὶ ἀνδρείας. ~Ὅτι μὲν οὖν	μεσότης	ἐστὶ περὶ φόβους καὶ θάρρη,
[3, 5]	τό τε γένος τύπῳ, ὅτι	μεσότητές	εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεις, ὑφ´
[3, 7]	ὑπερβάλλουσι καὶ ἐλλείπουσιν, ὃ δὲ	μέσως	ἔχει καὶ ὡς δεῖ· καὶ
[3, 11]	πάνυ γίνεσθαι. ὁ δὲ σώφρων	μέσως	μὲν περὶ ταῦτ´ ἔχει· οὔτε
[3, 10]	γε περιλαβεῖν ἐκ τῶν εἰρημένων.	Μετὰ	δὲ ταύτην περὶ σωφροσύνης λέγωμεν·
[3, 2]	τὸ προβεβουλευμένον; ἡ γὰρ προαίρεσις	μετὰ	λόγου καὶ διανοίας. ὑποσημαίνειν δ´
[3, 11]	λυπεῖται καὶ ἀποτυγχάνων καὶ ἐπιθυμῶν·	μετὰ	λύπης γὰρ ἡ ἐπιθυμία· ἀτόπῳ
[3, 1]	δι´ ἄγνοιαν ὁ μὲν ἐν	μεταμελείᾳ	ἄκων δοκεῖ, ὁ δὲ μὴ
[3, 1]	δὲ τὸ ἐπίλυπον καὶ ἐν	μεταμελείᾳ·	ὁ γὰρ δι´ ἄγνοιαν πράξας
[3, 1]	πρᾶξιν λυπηρὰν εἶναι καὶ ἐν	μεταμελείᾳ.	Ὄντος δ´ ἀκουσίου τοῦ βίᾳ
[3, 1]	ἄκων δοκεῖ, ὁ δὲ μὴ	μεταμελόμενος,	ἐπεὶ ἕτερος, ἔστω οὐχ ἑκών·
[3, 6]	δ´ ὑπό τινων ἀνδρεῖος κατὰ	μεταφοράν·	ἔχει γάρ τι ὅμοιον τῷ
[3, 12]	προτέρου. οὐ κακῶς δ´ ἔοικε	μετενηνέχθαι·	κεκολάσθαι γὰρ δεῖ τὸ τῶν
[3, 12]	τὸν λογισμὸν ἐκκρούουσιν. διὸ δεῖ	μετρίας	εἶναι αὐτὰς καὶ ὀλίγας, καὶ
[3, 1]	ὑπομεῖναι ἐπὶ μηδενὶ καλῷ ἢ	μετρίῳ	φαύλου. ἐπ´ ἐνίοις δ´ ἔπαινος
[3, 11]	εὐεξίαν ἡδέα ὄντα, τούτων ὀρέξεται	μετρίως	καὶ ὡς δεῖ, καὶ τῶν
[3, 11]	ἀπόντων λυπεῖται οὐδ´ ἐπιθυμεῖ, ἢ	μετρίως,	οὐδὲ μᾶλλον ἢ δεῖ, οὐδ´
[3, 4]	ἑκάστοις ὁρᾶν, ὥσπερ κανὼν καὶ	μέτρον	αὐτῶν ὤν. ἐν τοῖς πολλοῖς
[3, 5]	μὲν γὰρ πράξεων ἀπ´ ἀρχῆς	μέχρι	τοῦ τέλους κύριοί ἐσμεν, εἰδότες
[3, 5]	ὡς ἐπ´ αὐτοῖς ὂν τὸ	μὴ	ἀγνοεῖν· τοῦ γὰρ ἐπιμεληθῆναι κύριοι.
[3, 5]	τὂν ἀκολασταίνοντα ἀκόλαστον. εἰ δὲ	μὴ	ἀγνοῶν τις πράττει ἐξ ὧν
[3, 6]	φοβεῖσθαι καὶ καλόν, τὸ δὲ	μὴ	αἰσχρόν, οἷον ἀδοξίαν· ὁ μὲν
[3, 11]	λέγεται σώφρων οὐδ´ ἀκόλαστος τῷ	μή,	ἀλλ´ ὁ μὲν ἀκόλαστος τῷ
[3, 6]	οὐδὲ νόσον, οὐδ´ ὅλως ὅσα	μὴ	ἀπὸ κακίας μηδὲ δι´ αὑτόν.
[3, 4]	τἀναντία. εἰ δὲ δὴ ταῦτα	μὴ	ἀρέσκει, ἆρα φατέον ἁπλῶς μὲν
[3, 5]	βίᾳ ἢ δι´ ἄγνοιαν ἧς	μὴ	αὐτοὶ αἴτιοι, τοὺς δὲ τὰ
[3, 1]	τὸ αἰτιᾶσθαι τὰ ἐκτός, ἀλλὰ	μὴ	αὑτὸν εὐθήρατον ὄντα ὑπὸ τῶν
[3, 5]	τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας μοχθηρά, ὅσοι	μὴ	βίᾳ ἢ δι´ ἄγνοιαν ἧς
[3, 5]	ἔτι δ´ ἄλογον τὸν ἀδικοῦντα	μὴ	βούλεσθαι ἄδικον εἶναι ἢ τὂν
[3, 5]	ἐξ ἀρχῆς μὲν ἐξῆν τοιούτοις	μὴ	γενέσθαι, διὸ ἑκόντες εἰσίν· γενομένοις
[3, 1]	διὰ τοιαῦτα πράξῃ τις ἃ	μὴ	δεῖ, ἃ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν
[3, 11]	λεγομένων ἢ τῷ χαίρειν οἷς	μὴ	δεῖ, ἢ τῷ μᾶλλον ἢ
[3, 7]	ὑπερβάλλων δειλός· καὶ γὰρ ἃ	μὴ	δεῖ καὶ ὡς οὐ δεῖ,
[3, 11]	μᾶλλον ἢ δεῖ, οὐδ´ ὅτε	μὴ	δεῖ, οὐδ´ ὅλως τῶν τοιούτων
[3, 11]	μᾶλλον δυσχεραίνει, οὐδ´ ὅλως οἷς	μὴ	δεῖ οὐδὲ σφόδρα τοιούτῳ οὐδενί,
[3, 8]	ὅτι καλὸν καὶ αἰσχρὸν τὸ	μή.	διὸ καὶ ἀνδρειοτέρου δοκεῖ εἶναι
[3, 4]	μὲν {τὸ} βουλητὸν τἀγαθὸν λέγουσι	μὴ	εἶναι βουλητὸν ὃ βούλεται ὁ
[3, 5]	εἰσίν· γενομένοις δ´ οὐκέτι ἔστι	μὴ	εἶναι. οὐ μόνον δ´ αἱ
[3, 4]	τὸ φαινόμενον ἀγαθὸν βουλητὸν λέγουσι	μὴ	εἶναι φύσει βουλητόν, ἀλλ´ ἑκάστῳ
[3, 1]	αὐτῷ καὶ τὸ πράττειν καὶ	μή.	ἑκούσια δὴ τὰ τοιαῦτα, ἁπλῶς
[3, 11]	δεῖ, καὶ τῶν ἄλλων ἡδέων	μὴ	ἐμποδίων τούτοις ὄντων ἢ παρὰ
[3, 5]	ἐν ταῖς πράξεσι καὶ εἰ	μὴ	ἐν τῷ τέλει. εἰ οὖν,
[3, 5]	ἀλλ´ ἴσως τοιοῦτός ἐστιν ὥστε	μὴ	ἐπιμεληθῆναι. ἀλλὰ τοῦ τοιούτους γενέσθαι
[3, 12]	τοῦ ἡδέος ὄρεξις. εἰ οὖν	μὴ	ἔσται εὐπειθὲς καὶ ὑπὸ τὸ
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν ἐπιτιμῶνται, αἱ δὲ	μὴ	ἐφ´ ἡμῖν οὔ. εἰ δ´
[3, 5]	εἰ δὲ ταῦτα φαίνεται καὶ	μὴ	ἔχομεν εἰς ἄλλας ἀρχὰς ἀναγαγεῖν
[3, 1]	μὲν οὐ πέπραχεν, ὅ γε	μὴ	ᾔδει, οὐδ´ αὖ ἄκων, μὴ
[3, 5]	πρὸ ἔργου ὂν τὸ πεισθῆναι	μὴ	θερμαίνεσθαι ἢ ἀλγεῖν ἢ πεινῆν
[3, 9]	καλὸν ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ	μή.	καὶ ὅσῳ ἂν μᾶλλον τὴν
[3, 5]	πράττειν, καὶ ἐν οἷς τὸ	μή,	καὶ τὸ ναί· ὥστ´ εἰ
[3, 11]	ἡδονή) ὁ δὲ σώφρων τῷ	μὴ	λυπεῖσθαι τῇ ἀπουσίᾳ καὶ τῷ
[3, 1]	μὴ ᾔδει, οὐδ´ αὖ ἄκων,	μὴ	λυπούμενός γε. τοῦ δὴ δι´
[3, 1]	οὖν ταῦτα οὐδεὶς ἂν ἀγνοήσειε	μὴ	μαινόμενος, δῆλον δ´ ὡς οὐδὲ
[3, 5]	ἐν αὐτῷ· κύριος γὰρ τοῦ	μὴ	μεθυσθῆναι, τοῦτο δ´ αἴτιον τῆς
[3, 1]	μεταμελείᾳ ἄκων δοκεῖ, ὁ δὲ	μὴ	μεταμελόμενος, ἐπεὶ ἕτερος, ἔστω οὐχ
[3, 5]	τότε μὲν οὖν ἐξῆν αὐτῷ	μὴ	νοσεῖν, προεμένῳ δ´ οὐκέτι, ὥσπερ
[3, 5]	κάλλιστον, καὶ ὃ παρ´ ἑτέρου	μὴ	οἷόν τε λαβεῖν μηδὲ μαθεῖν,
[3, 3]	εἰ χρημάτων δεῖ, ταῦτα δὲ	μὴ	οἷόν τε πορισθῆναι· ἐὰν δὲ
[3, 4]	εἶναι βουλητὸν ὃ βούλεται ὁ	μὴ	ὀρθῶς αἱρούμενος (εἰ γὰρ ἔσται
[3, 5]	πως αὐτὸς αἴτιος· εἰ δὲ	μή,	οὐθεὶς αὑτῷ αἴτιος τοῦ κακοποιεῖν,
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν ἦν οὕτως ἢ	μὴ	οὕτω χρήσασθαι, διὰ τοῦτο ἑκούσιοι.
[3, 8]	τὸ ποιῆσαι καὶ πρὸς τὸ	μὴ	παθεῖν κράτιστα· ὥσπερ οὖν ἀνόπλοις
[3, 8]	οἷά ἐστιν. εἶτα ποιῆσαι καὶ	μὴ	παθεῖν μάλιστα δύνανται ἐκ τῆς
[3, 11]	ὁ τοιοῦτος ὀνόματος διὰ τὸ	μὴ	πάνυ γίνεσθαι. ὁ δὲ σώφρων
[3, 1]	τέκνων, καὶ πράξαντος μὲν σῴζοιντο	μὴ	πράξαντος δ´ ἀποθνήσκοιεν, ἀμφισβήτησιν ἔχει
[3, 5]	ἐφ´ ἡμῖν ἐστί, καὶ τὸ	μὴ	πράττειν ἐφ´ ἡμῖν ἔσται αἰσχρὸν
[3, 5]	ἡμῖν τὸ πράττειν, καὶ τὸ	μὴ	πράττειν, καὶ ἐν οἷς τὸ
[3, 5]	αἰσχρὸν ὄν, καὶ εἰ τὸ	μὴ	πράττειν καλὸν ὂν ἐφ´ ἡμῖν,
[3, 5]	αἰσχρά, ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	μὴ	πράττειν, τοῦτο δ´ ἦν τὸ
[3, 8]	γὰρ γίνονται. ὅταν δὲ αὐτοῖς	μὴ	συμβῇ τὰ τοιαῦτα, φεύγουσιν· ἀνδρείου
[3, 10]	οἱ περὶ τὰς ἄλλας ὅσαι	μὴ	σωματικαί εἰσιν· τοὺς γὰρ φιλομύθους
[3, 1]	γίνονται περὶ τοὺς (ἀναγκασθέντας ἢ	μή.	τὰ δὴ ποῖα φατέον βίαια;
[3, 7]	ὑπομένει, ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ	μή.	τὸ δ´ ἀποθνήσκειν φεύγοντα πενίαν
[3, 9]	στρατιώτας δ´ οὐδὲν ἴσως κωλύει	μὴ	τοὺς τοιούτους κρατίστους εἶναι, ἀλλὰ
[3, 7]	ταῦτα φοβεῖσθαι, καὶ ἔτι τὰ	μὴ	φοβερὰ ὡς τοιαῦτα φοβεῖσθαι. γίνεται
[3, 6]	ἐπιεικὴς καὶ αἰδήμων, ὁ δὲ	μὴ	φοβούμενος ἀναίσχυντος. λέγεται δ´ ὑπό
[3, 5]	ὁπωσδήποτε. εἴτε δὴ τὸ τέλος	μὴ	φύσει ἑκάστῳ φαίνεται οἱονδήποτε, ἀλλά
[3, 5]	νόμοις, ἃ δεῖ ἐπίστασθαι καὶ	μὴ	χαλεπά ἐστι, κολάζουσιν, ὁμοίως δὲ
[3, 11]	ἢ ὡς οἱ πολλοί, ἢ	μὴ	ὡς δεῖ, κατὰ πάντα δ´
[3, 3]	ἀλλ´ ὅσα γίνεται δι´ ἡμῶν,	μὴ	ὡσαύτως δ´ ἀεί, περὶ τούτων
[3, 2]	βούλησίς ἐστι καὶ περὶ τὰ	μηδαμῶς	δι´ αὑτοῦ πραχθέντα ἄν, οἷον
[3, 6]	ὅλως ὅσα μὴ ἀπὸ κακίας	μηδὲ	δι´ αὑτόν. ἀλλ´ οὐδ´ ὁ
[3, 11]	δέ τῳ μηδέν ἐστιν ἡδὺ	μηδὲ	διαφέρει ἕτερον ἑτέρου, πόρρω ἂν
[3, 5]	ἑτέρου μὴ οἷόν τε λαβεῖν	μηδὲ	μαθεῖν, ἀλλ´ οἷον ἔφυ τοιοῦτον
[3, 1]	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὑπερτείνει καὶ	μηδεὶς	ἂν ὑπομείναι. ἔνια δ´ ἴσως
[3, 11]	δ´ οὔ· εἰ δέ τῳ	μηδέν	ἐστιν ἡδὺ μηδὲ διαφέρει ἕτερον
[3, 9]	μὲν ἀνδρείους, ἄλλο δ´ ἀγαθὸν	μηδὲν	ἔχοντας· ἕτοιμοι γὰρ οὗτοι πρὸς
[3, 1]	ἔξωθεν, τοιαύτη οὖσα ἐν ᾗ	μηδὲν	συμβάλλεται ὁ πράττων ἢ ὁ
[3, 1]	ἐκτὸς ᾖ καὶ ὁ πράττων	μηδὲν	συμβάλληται; ἃ δὲ καθ´ αὑτὰ
[3, 1]	εἶναι οὗ ἔξωθεν ἡ ἀρχή,	μηδὲν	συμβαλλομένου τοῦ βιασθέντος. Τὸ δὲ
[3, 1]	γὰρ δι´ ἄγνοιαν πράξας ὁτιοῦν,	μηδέν	τι δυσχεραίνων ἐπὶ τῇ πράξει,
[3, 7]	τις μαινόμενος ἢ ἀνάλγητος, εἰ	μηδὲν	φοβοῖτο, μήτε σεισμὸν μήτε κύματα,
[3, 1]	τὰ γὰρ αἴσχισθ´ ὑπομεῖναι ἐπὶ	μηδενὶ	καλῷ ἢ μετρίῳ φαύλου. ἐπ´
[3, 5]	ὅσα μήτ´ ἐφ´ ἡμῖν ἐστὶ	μήθ´	ἑκούσια, οὐδεὶς προτρέπεται πράττειν, ὡς
[3, 8]	τὸ οἴεσθαι κράτιστοι εἶναι καὶ	μηθὲν	ἂν παθεῖν. τοιοῦτον δὲ ποιοῦσι
[3, 12]	καὶ ὀλίγας, καὶ τῷ λόγῳ	μηθὲν	ἐναντιοῦσθαι— τὸ δὲ τοιοῦτον εὐπειθὲς
[3, 10]	κατὰ συμβεβηκός· τοὺς γὰρ χαίροντας	μήλων	ἢ ῥόδων ἢ θυμιαμάτων ὀσμαῖς
[3, 11]	διὸ φαίνεται ἡμέτερον εἶναι. οὐ	μὴν	ἀλλ´ ἔχει γέ τι καὶ
[3, 9]	ἢ τῶν ἡδέων ἀπέχεσθαι. οὐ	μὴν	ἀλλὰ (δόξειεν ἂν εἶναι τὸ
[3, 6]	μάλιστα τὰ κατὰ πόλεμον. οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ἐν θαλάττῃ (καὶ
[3, 5]	ἑκὼν ἄδικος ἂν εἴη, οὐ	μὴν	ἐάν γε βούληται, ἄδικος ὢν
[3, 2]	κατὰ προαίρεσιν εἶναι δοκεῖ. ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ βούλησίς γε, καίπερ σύνεγγυς
[3, 5]	τοὺς δὲ κωλύσοντες. καίτοι ὅσα	μήτ´	ἐφ´ ἡμῖν ἐστὶ μήθ´ ἑκούσια,
[3, 7]	εἰ μηδὲν φοβοῖτο, μήτε σεισμὸν	μήτε	κύματα, καθάπερ φασὶ τοὺς Κελτούς·
[3, 7]	ἢ ἀνάλγητος, εἰ μηδὲν φοβοῖτο,	μήτε	σεισμὸν μήτε κύματα, καθάπερ φασὶ
[3, 1]	Ἀλκμαίωνα γελοῖα φαίνεται τὰ ἀναγκάσαντα	μητροκτονῆσαι.	ἔστι δὲ χαλεπὸν ἐνίοτε διακρῖναι
[3, 9]	κινδύνους, καὶ τὸν βίον πρὸς	μικρὰ	κέρδη καταλλάττονται. ~περὶ μὲν οὖν
[3, 10]	δὲ καὶ τῇ γεύσει ἐπὶ	μικρὸν	ἢ οὐθὲν χρῆσθαι· τῆς γὰρ
[3, 9]	δὲ τὸ πολλὰ ταῦτ´ εἶναι,	μικρὸν	ὂν τὸ οὗ ἕνεκα οὐδὲν
[3, 1]	λοιπῶν ἅπαντες οἱ νοῦν ἔχοντες.	μικταὶ	μὲν οὖν εἰσιν αἱ τοιαῦται
[3, 7]	φαίνεσθαι· ἐν οἷς οὖν δύναται,	μιμεῖται.	διὸ καὶ εἰσὶν οἱ πολλοὶ
[3, 11]	χαίρουσιν ἐνίοις οἷς οὐ δεῖ	(μισητὰ	γάρ) καὶ εἴ τισι δεῖ
[3, 8]	Διομήδην καὶ τὸν Ἕκτορα· Πουλυδάμας	μοι	πρῶτος ἐλεγχείην ἀναθήσει· καὶ {Διομήδης}
[3, 8]	ἀφίστανται τῆς νομῆς· καὶ οἱ	μοιχοὶ	δὲ διὰ τὴν ἐπιθυμίαν τολμηρὰ
[3, 6]	ταῖς πόλεσι καὶ παρὰ τοῖς	μονάρχοις.	κυρίως δὴ λέγοιτ´ ἂν ἀνδρεῖος
[3, 5]	οὐκέτι ἔστι μὴ εἶναι. οὐ	μόνον	δ´ αἱ τῆς ψυχῆς κακίαι
[3, 5]	γὰρ καὶ τιμωροῦνται τοὺς δρῶντας	μοχθηρά,	ὅσοι μὴ βίᾳ ἢ δι´
[3, 5]	γὰρ οὐδεὶς ἄκων, ἡ δὲ	μοχθηρία	ἑκούσιον. ἢ τοῖς γε νῦν
[3, 1]	αἰτία τοῦ ἀκουσίου ἀλλὰ τῆς	μοχθηρίας,	οὐδ´ ἡ καθόλου (ψέγονται γὰρ
[3, 1]	ἀγνοεῖ μὲν οὖν πᾶς ὁ	μοχθηρὸς	ἃ δεῖ πράττειν καὶ ὧν
[3, 10]	λέγομεν ἀκολάστους, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς	μύρων	ἢ ὄψων· χαίρουσι γὰρ τούτοις
[3, 1]	ἀπόρρητα ἦν, ὥσπερ Αἰσχύλος τὰ	μυστικά,	ἢ δεῖξαι βουλόμενος ἀφεῖναι, ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008