HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ς = 54 formes différentes pour 72 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[3, 9]   τὸ δὲ τύπτεσθαι ἀλγεινόν, εἴπερ σάρκινοι, καὶ λυπηρόν, καὶ πᾶς ὁ

[3, 7]   ἀνάλγητος, εἰ μηδὲν φοβοῖτο, μήτε σεισμὸν μήτε κύματα, καθάπερ φασὶ τοὺς

[3, 8]   πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα ἔοικε σημαίνειν τὴν τοῦ θυμοῦ ἔγερσιν καὶ

[3, 8]   τοὺς κινδύνους, ὅθεν καὶ Ὅμηρος σθένος ἔμβαλε θυμῷ" καὶ μένος καὶ

[3, 8]   ἔπαθον περιπεσόντες τοῖς Λάκωσιν ὡς Σικυωνίοις. ~οἵ τε δὴ ἀνδρεῖοι εἴρηνται

[3, 10]   πᾶσα δι´ ἁφῆς καὶ ἐν σιτίοις καὶ ἐν ποτοῖς καὶ τοῖς

[3, 12]   τὸ ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ· σκοπὸς γὰρ ἀμφοῖν τὸ καλόν, καὶ

[3, 2]   οὐδὲν διαφέρει· οὐ τοῦτο γὰρ σκοποῦμεν, ἀλλ´ εἰ ταὐτόν ἐστι δόξῃ

[3, 3]   πῶς καὶ διὰ τίνων ἔσται σκοποῦσι· καὶ διὰ πλειόνων μὲν φαινομένου

[3, 3]   ἀνθρωπίνων ἁπάντων, οἷον πῶς ἂν Σκύθαι ἄριστα πολιτεύοιντο οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται.

[3, 5]   τὰ λοιπὰ πράττειν ἑκουσίως τὸν σπουδαῖον ἡ ἀρετὴ ἑκούσιόν ἐστιν, οὐθὲν

[3, 4]   καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα· ὁ σπουδαῖος γὰρ ἕκαστα κρίνει ὀρθῶς, καὶ

[3, 4]   καὶ διαφέρει πλεῖστον ἴσως ὁ σπουδαῖος τῷ τἀληθὲς ἐν ἑκάστοις ὁρᾶν,

[3, 4]   τὸ φαινόμενον; τῷ μὲν οὖν σπουδαίῳ τὸ κατ´ ἀλήθειαν εἶναι, τῷ

[3, 9]   τέλος ἡδύ, οὗ ἕνεκα, ὁ στέφανος καὶ αἱ τιμαί, τὸ δὲ

[3, 8]   τὰ σώματα ἄριστα ἔχοντες. οἱ στρατιῶται δὲ δειλοὶ γίνονται, ὅταν ὑπερτείνῃ

[3, 8]   ἐν τοῖς πολεμικοῖς δ´ οἱ στρατιῶται· δοκεῖ γὰρ εἶναι πολλὰ κενὰ

[3, 9]   ἐφ´ ὅσον τοῦ τέλους ἐφάπτεται. στρατιώτας δ´ οὐδὲν ἴσως κωλύει μὴ

[3, 12]   τῆς ἐπιθυμίας ἐνέργεια αὔξει τὸ συγγενές, κἂν μεγάλαι καὶ σφοδραὶ ὦσι,

[3, 1]   δ´ ἔπαινος μὲν οὐ γίνεται, συγγνώμη δ´, ὅταν διὰ τοιαῦτα πράξῃ

[3, 1]   τούτοις γὰρ καὶ ἔλεος καὶ συγγνώμη· ὁ γὰρ τούτων τι ἀγνοῶν

[3, 1]   γινομένων, ἐπὶ δὲ τοῖς ἀκουσίοις συγγνώμης, ἐνίοτε δὲ καὶ ἐλέου, τὸ

[3, 4]   τοῖς δὲ τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ. συμβαίνει δὲ τοῖς μὲν {τὸ} βουλητὸν

[3, 1]   ἢ ἑκούσια. τοιοῦτον δέ τι συμβαίνει καὶ περὶ τὰς ἐν τοῖς

[3, 1]   τοιαύτη οὖσα ἐν ᾗ μηδὲν συμβάλλεται ὁ πράττων ἢ ὁ πάσχων,

[3, 1]   ᾖ καὶ ὁ πράττων μηδὲν συμβάλληται; ἃ δὲ καθ´ αὑτὰ μὲν

[3, 1]   οὗ ἔξωθεν ἡ ἀρχή, μηδὲν συμβαλλομένου τοῦ βιασθέντος. Τὸ δὲ δι´

[3, 10]   τὰς αἰσθήσεις ἡδονὴ πλὴν κατὰ συμβεβηκός. οὐδὲ γὰρ ταῖς ὀσμαῖς τῶν

[3, 10]   περὶ τὴν ὀσμήν, πλὴν κατὰ συμβεβηκός· τοὺς γὰρ χαίροντας μήλων ἢ

[3, 8]   γίνονται. ὅταν δὲ αὐτοῖς μὴ συμβῇ τὰ τοιαῦτα, φεύγουσιν· ἀνδρείου δ´

[3, 3]   ἀποβήσεται, καὶ ἐν οἷς ἀδιόριστον. συμβούλους δὲ παραλαμβάνομεν εἰς τὰ μεγάλα,

[3, 2]   δὲ τί ἐστιν ἢ τίνι συμφέρει ἢ πῶς· λαβεῖν δ´ ἢ

[3, 1]   οὐκ εἴ τις ἀγνοεῖ τὰ συμφέροντα· οὐ γὰρ ἡ ἐν τῇ

[3, 12]   δεῖ τοῦ σώφρονος τὸ ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ· σκοπὸς γὰρ ἀμφοῖν

[3, 5]   ἀρεταί (καὶ γὰρ τῶν ἕξεων συναίτιοί πως αὐτοί ἐσμεν, καὶ τῷ

[3, 8]   ἀποθνήσκει, ὅπερ κἀπὶ τῷ Ἑρμαίῳ συνέβη. τοῖς μὲν γὰρ αἰσχρὸν τὸ

[3, 2]   μὴν οὐδὲ βούλησίς γε, καίπερ σύνεγγυς φαινόμενον· προαίρεσις μὲν γὰρ οὐκ

[3, 8]   καλὸν πράττουσιν, ὁ δὲ θυμὸς συνεργεῖ αὐτοῖς· τὰ θηρία δὲ διὰ

[3, 8]   κενὰ τοῦ πολέμου, ἃ μάλιστα συνεωράκασιν οὗτοι· φαίνονται δὴ ἀνδρεῖοι, ὅτι

[3, 1]   καὶ πῶς, οἷον ἠρέμα ἢ σφόδρα. ἅπαντα μὲν οὖν ταῦτα οὐδεὶς

[3, 11]   ὅλως οἷς μὴ δεῖ οὐδὲ σφόδρα τοιούτῳ οὐδενί, οὔτ´ ἀπόντων λυπεῖται

[3, 12]   τὸ συγγενές, κἂν μεγάλαι καὶ σφοδραὶ ὦσι, καὶ τὸν λογισμὸν ἐκκρούουσιν.

[3, 10]   τῆς ὄψεως, οἷον χρώμασι καὶ σχήμασι καὶ γραφῇ, οὔτε σώφρονες οὔτε

[3, 1]   καὶ τέκνων, καὶ πράξαντος μὲν σῴζοιντο μὴ πράξαντος δ´ ἀποθνήσκοιεν, ἀμφισβήτησιν

[3, 8]   ἀνδρεία εἶναι· ὅθεν καὶ ὁ Σωκράτης ᾠήθη ἐπιστήμην εἶναι τὴν ἀνδρείαν.

[3, 10]   οὐ γὰρ περὶ πᾶν τὸ σῶμα ἡ τοῦ ἀκολάστου ἁφή, ἀλλὰ

[3, 5]   ἐπιτιμήσαι. τῶν δὴ περὶ τὸ σῶμα κακιῶν αἱ ἐφ´ ἡμῖν ἐπιτιμῶνται,

[3, 8]   οἱ μάλιστα ἰσχύοντες καὶ τὰ σώματα ἄριστα ἔχοντες. οἱ στρατιῶται δὲ

[3, 10]   περὶ τὰς ἄλλας ὅσαι μὴ σωματικαί εἰσιν· τοὺς γὰρ φιλομύθους καὶ

[3, 10]   δὴ αἱ ψυχικαὶ καὶ αἱ σωματικαί, οἷον φιλοτιμία φιλομάθεια· ἑκάτερος γὰρ

[3, 10]   ἢ φίλοις. περὶ δὲ τὰς σωματικὰς εἴη ἂν ἡ σωφροσύνη, οὐ

[3, 10]   φιλητικός ἐστιν, οὐδὲν πάσχοντος τοῦ σώματος, ἀλλὰ μᾶλλον τῆς διανοίας· οἱ

[3, 5]   ἀλλ´ ἐνίοις καὶ αἱ τοῦ σώματος, οἷς καὶ ἐπιτιμῶμεν· τοῖς μὲν

[3, 4]   τυχόν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν σωμάτων τοῖς μὲν εὖ διακειμένοις ὑγιεινά

[3, 1]   γὰρ οὐδεὶς ἀποβάλλεται ἑκών, ἐπὶ σωτηρίᾳ δ´ αὑτοῦ καὶ τῶν λοιπῶν

[3, 1]   λίθον κίσηριν εἶναι· καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ πίσας ἀποκτείναι ἄν· καὶ θῖξαι

[3, 6]   οἳ μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν σωτηρίαν καὶ τὸν θάνατον τὸν τοιοῦτον

[3, 8]   καὶ ὁ θάνατος τῆς τοιαύτης σωτηρίας αἱρετώτερος· οἳ δὲ καὶ ἐξ

[3, 1]   ὀργάνῳ, καὶ ἕνεκα τίνος, οἷον σωτηρίας, καὶ πῶς, οἷον ἠρέμα ἢ

[3, 10]   λέγει, οὐδὲ τοὺς ὡς δεῖ σώφρονας. οὐδὲ τοὺς περὶ τὴν ὀσμήν,

[3, 10]   καὶ σχήμασι καὶ γραφῇ, οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται· καίτοι δόξειεν

[3, 10]   περὶ τὰς τοιαύτας ἡδονὰς οὔτε σώφρονες οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται. ὁμοίως δ´

[3, 12]   τὸν λόγον. διὸ δεῖ τοῦ σώφρονος τὸ ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ·

[3, 10]   μεσότης ἐστὶ περὶ ἡδονὰς ἡ σωφροσύνη, εἴρηται ἡμῖν· ἧττον γὰρ καὶ

[3, 10]   τὰς τοιαύτας δ´ ἡδονὰς ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ ἀκολασία ἐστὶν ὧν

[3, 10]   τὰς σωματικὰς εἴη ἂν ἡ σωφροσύνη, οὐ πάσας δὲ οὐδὲ ταύτας·

[3, 10]   εἰρημένων. Μετὰ δὲ ταύτην περὶ σωφροσύνης λέγωμεν· δοκοῦσι γὰρ τῶν ἀλόγων

[3, 11]   μὴ πάνυ γίνεσθαι. ὁ δὲ σώφρων μέσως μὲν περὶ ταῦτ´ ἔχει·

[3, 11]   ἡδονὰς τῆς ἀξίας· ὁ δὲ σώφρων οὐ τοιοῦτος, ἀλλ´ ὡς ὁ

[3, 11]   τῆς ἀνδρείας τῷ ὑπομένειν λέγεται σώφρων οὐδ´ ἀκόλαστος τῷ μή, ἀλλ´

[3, 11]   αὐτῷ ἡ ἡδονή) ὁ δὲ σώφρων τῷ μὴ λυπεῖσθαι τῇ ἀπουσίᾳ

[3, 12]   τὸ καλόν, καὶ ἐπιθυμεῖ ὁ σώφρων ὧν δεῖ καὶ ὡς δεῖ

Livre, chapitre
[3, 9]	τὸ δὲ τύπτεσθαι ἀλγεινόν, εἴπερ	σάρκινοι,	καὶ λυπηρόν, καὶ πᾶς ὁ
[3, 7]	ἀνάλγητος, εἰ μηδὲν φοβοῖτο, μήτε	σεισμὸν	μήτε κύματα, καθάπερ φασὶ τοὺς
[3, 8]	πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα ἔοικε	σημαίνειν	τὴν τοῦ θυμοῦ ἔγερσιν καὶ
[3, 8]	τοὺς κινδύνους, ὅθεν καὶ Ὅμηρος	σθένος	ἔμβαλε θυμῷ" καὶ μένος καὶ
[3, 8]	ἔπαθον περιπεσόντες τοῖς Λάκωσιν ὡς	Σικυωνίοις.	~οἵ τε δὴ ἀνδρεῖοι εἴρηνται
[3, 10]	πᾶσα δι´ ἁφῆς καὶ ἐν	σιτίοις	καὶ ἐν ποτοῖς καὶ τοῖς
[3, 12]	τὸ ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ·	σκοπὸς	γὰρ ἀμφοῖν τὸ καλόν, καὶ
[3, 2]	οὐδὲν διαφέρει· οὐ τοῦτο γὰρ	σκοποῦμεν,	ἀλλ´ εἰ ταὐτόν ἐστι δόξῃ
[3, 3]	πῶς καὶ διὰ τίνων ἔσται	σκοποῦσι·	καὶ διὰ πλειόνων μὲν φαινομένου
[3, 3]	ἀνθρωπίνων ἁπάντων, οἷον πῶς ἂν	Σκύθαι	ἄριστα πολιτεύοιντο οὐδεὶς Λακεδαιμονίων βουλεύεται.
[3, 5]	τὰ λοιπὰ πράττειν ἑκουσίως τὸν	σπουδαῖον	ἡ ἀρετὴ ἑκούσιόν ἐστιν, οὐθὲν
[3, 4]	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστα· ὁ	σπουδαῖος	γὰρ ἕκαστα κρίνει ὀρθῶς, καὶ
[3, 4]	καὶ διαφέρει πλεῖστον ἴσως ὁ	σπουδαῖος	τῷ τἀληθὲς ἐν ἑκάστοις ὁρᾶν,
[3, 4]	τὸ φαινόμενον; τῷ μὲν οὖν	σπουδαίῳ	τὸ κατ´ ἀλήθειαν εἶναι, τῷ
[3, 9]	τέλος ἡδύ, οὗ ἕνεκα, ὁ	στέφανος	καὶ αἱ τιμαί, τὸ δὲ
[3, 8]	τὰ σώματα ἄριστα ἔχοντες. οἱ	στρατιῶται	δὲ δειλοὶ γίνονται, ὅταν ὑπερτείνῃ
[3, 8]	ἐν τοῖς πολεμικοῖς δ´ οἱ	στρατιῶται·	δοκεῖ γὰρ εἶναι πολλὰ κενὰ
[3, 9]	ἐφ´ ὅσον τοῦ τέλους ἐφάπτεται.	στρατιώτας	δ´ οὐδὲν ἴσως κωλύει μὴ
[3, 12]	τῆς ἐπιθυμίας ἐνέργεια αὔξει τὸ	συγγενές,	κἂν μεγάλαι καὶ σφοδραὶ ὦσι,
[3, 1]	δ´ ἔπαινος μὲν οὐ γίνεται,	συγγνώμη	δ´, ὅταν διὰ τοιαῦτα πράξῃ
[3, 1]	τούτοις γὰρ καὶ ἔλεος καὶ	συγγνώμη·	ὁ γὰρ τούτων τι ἀγνοῶν
[3, 1]	γινομένων, ἐπὶ δὲ τοῖς ἀκουσίοις	συγγνώμης,	ἐνίοτε δὲ καὶ ἐλέου, τὸ
[3, 4]	τοῖς δὲ τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ.	συμβαίνει	δὲ τοῖς μὲν {τὸ} βουλητὸν
[3, 1]	ἢ ἑκούσια. τοιοῦτον δέ τι	συμβαίνει	καὶ περὶ τὰς ἐν τοῖς
[3, 1]	τοιαύτη οὖσα ἐν ᾗ μηδὲν	συμβάλλεται	ὁ πράττων ἢ ὁ πάσχων,
[3, 1]	ᾖ καὶ ὁ πράττων μηδὲν	συμβάλληται;	ἃ δὲ καθ´ αὑτὰ μὲν
[3, 1]	οὗ ἔξωθεν ἡ ἀρχή, μηδὲν	συμβαλλομένου	τοῦ βιασθέντος. Τὸ δὲ δι´
[3, 10]	τὰς αἰσθήσεις ἡδονὴ πλὴν κατὰ	συμβεβηκός.	οὐδὲ γὰρ ταῖς ὀσμαῖς τῶν
[3, 10]	περὶ τὴν ὀσμήν, πλὴν κατὰ	συμβεβηκός·	τοὺς γὰρ χαίροντας μήλων ἢ
[3, 8]	γίνονται. ὅταν δὲ αὐτοῖς μὴ	συμβῇ	τὰ τοιαῦτα, φεύγουσιν· ἀνδρείου δ´
[3, 3]	ἀποβήσεται, καὶ ἐν οἷς ἀδιόριστον.	συμβούλους	δὲ παραλαμβάνομεν εἰς τὰ μεγάλα,
[3, 2]	δὲ τί ἐστιν ἢ τίνι	συμφέρει	ἢ πῶς· λαβεῖν δ´ ἢ
[3, 1]	οὐκ εἴ τις ἀγνοεῖ τὰ	συμφέροντα·	οὐ γὰρ ἡ ἐν τῇ
[3, 12]	δεῖ τοῦ σώφρονος τὸ ἐπιθυμητικὸν	συμφωνεῖν	τῷ λόγῳ· σκοπὸς γὰρ ἀμφοῖν
[3, 5]	ἀρεταί (καὶ γὰρ τῶν ἕξεων	συναίτιοί	πως αὐτοί ἐσμεν, καὶ τῷ
[3, 8]	ἀποθνήσκει, ὅπερ κἀπὶ τῷ Ἑρμαίῳ	συνέβη.	τοῖς μὲν γὰρ αἰσχρὸν τὸ
[3, 2]	μὴν οὐδὲ βούλησίς γε, καίπερ	σύνεγγυς	φαινόμενον· προαίρεσις μὲν γὰρ οὐκ
[3, 8]	καλὸν πράττουσιν, ὁ δὲ θυμὸς	συνεργεῖ	αὐτοῖς· τὰ θηρία δὲ διὰ
[3, 8]	κενὰ τοῦ πολέμου, ἃ μάλιστα	συνεωράκασιν	οὗτοι· φαίνονται δὴ ἀνδρεῖοι, ὅτι
[3, 1]	καὶ πῶς, οἷον ἠρέμα ἢ	σφόδρα.	ἅπαντα μὲν οὖν ταῦτα οὐδεὶς
[3, 11]	ὅλως οἷς μὴ δεῖ οὐδὲ	σφόδρα	τοιούτῳ οὐδενί, οὔτ´ ἀπόντων λυπεῖται
[3, 12]	τὸ συγγενές, κἂν μεγάλαι καὶ	σφοδραὶ	ὦσι, καὶ τὸν λογισμὸν ἐκκρούουσιν.
[3, 10]	τῆς ὄψεως, οἷον χρώμασι καὶ	σχήμασι	καὶ γραφῇ, οὔτε σώφρονες οὔτε
[3, 1]	καὶ τέκνων, καὶ πράξαντος μὲν	σῴζοιντο	μὴ πράξαντος δ´ ἀποθνήσκοιεν, ἀμφισβήτησιν
[3, 8]	ἀνδρεία εἶναι· ὅθεν καὶ ὁ	Σωκράτης	ᾠήθη ἐπιστήμην εἶναι τὴν ἀνδρείαν.
[3, 10]	οὐ γὰρ περὶ πᾶν τὸ	σῶμα	ἡ τοῦ ἀκολάστου ἁφή, ἀλλὰ
[3, 5]	ἐπιτιμήσαι. τῶν δὴ περὶ τὸ	σῶμα	κακιῶν αἱ ἐφ´ ἡμῖν ἐπιτιμῶνται,
[3, 8]	οἱ μάλιστα ἰσχύοντες καὶ τὰ	σώματα	ἄριστα ἔχοντες. οἱ στρατιῶται δὲ
[3, 10]	περὶ τὰς ἄλλας ὅσαι μὴ	σωματικαί	εἰσιν· τοὺς γὰρ φιλομύθους καὶ
[3, 10]	δὴ αἱ ψυχικαὶ καὶ αἱ	σωματικαί,	οἷον φιλοτιμία φιλομάθεια· ἑκάτερος γὰρ
[3, 10]	ἢ φίλοις. περὶ δὲ τὰς	σωματικὰς	εἴη ἂν ἡ σωφροσύνη, οὐ
[3, 10]	φιλητικός ἐστιν, οὐδὲν πάσχοντος τοῦ	σώματος,	ἀλλὰ μᾶλλον τῆς διανοίας· οἱ
[3, 5]	ἀλλ´ ἐνίοις καὶ αἱ τοῦ	σώματος,	οἷς καὶ ἐπιτιμῶμεν· τοῖς μὲν
[3, 4]	τυχόν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τῶν	σωμάτων	τοῖς μὲν εὖ διακειμένοις ὑγιεινά
[3, 1]	γὰρ οὐδεὶς ἀποβάλλεται ἑκών, ἐπὶ	σωτηρίᾳ	δ´ αὑτοῦ καὶ τῶν λοιπῶν
[3, 1]	λίθον κίσηριν εἶναι· καὶ ἐπὶ	σωτηρίᾳ	πίσας ἀποκτείναι ἄν· καὶ θῖξαι
[3, 6]	οἳ μὲν γὰρ ἀπεγνώκασι τὴν	σωτηρίαν	καὶ τὸν θάνατον τὸν τοιοῦτον
[3, 8]	καὶ ὁ θάνατος τῆς τοιαύτης	σωτηρίας	αἱρετώτερος· οἳ δὲ καὶ ἐξ
[3, 1]	ὀργάνῳ, καὶ ἕνεκα τίνος, οἷον	σωτηρίας,	καὶ πῶς, οἷον ἠρέμα ἢ
[3, 10]	λέγει, οὐδὲ τοὺς ὡς δεῖ	σώφρονας.	οὐδὲ τοὺς περὶ τὴν ὀσμήν,
[3, 10]	καὶ σχήμασι καὶ γραφῇ, οὔτε	σώφρονες	οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται· καίτοι δόξειεν
[3, 10]	περὶ τὰς τοιαύτας ἡδονὰς οὔτε	σώφρονες	οὔτε ἀκόλαστοι λέγονται. ὁμοίως δ´
[3, 12]	τὸν λόγον. διὸ δεῖ τοῦ	σώφρονος	τὸ ἐπιθυμητικὸν συμφωνεῖν τῷ λόγῳ·
[3, 10]	μεσότης ἐστὶ περὶ ἡδονὰς ἡ	σωφροσύνη,	εἴρηται ἡμῖν· ἧττον γὰρ καὶ
[3, 10]	τὰς τοιαύτας δ´ ἡδονὰς ἡ	σωφροσύνη	καὶ ἡ ἀκολασία ἐστὶν ὧν
[3, 10]	τὰς σωματικὰς εἴη ἂν ἡ	σωφροσύνη,	οὐ πάσας δὲ οὐδὲ ταύτας·
[3, 10]	εἰρημένων. Μετὰ δὲ ταύτην περὶ	σωφροσύνης	λέγωμεν· δοκοῦσι γὰρ τῶν ἀλόγων
[3, 11]	μὴ πάνυ γίνεσθαι. ὁ δὲ	σώφρων	μέσως μὲν περὶ ταῦτ´ ἔχει·
[3, 11]	ἡδονὰς τῆς ἀξίας· ὁ δὲ	σώφρων	οὐ τοιοῦτος, ἀλλ´ ὡς ὁ
[3, 11]	τῆς ἀνδρείας τῷ ὑπομένειν λέγεται	σώφρων	οὐδ´ ἀκόλαστος τῷ μή, ἀλλ´
[3, 11]	αὐτῷ ἡ ἡδονή) ὁ δὲ	σώφρων	τῷ μὴ λυπεῖσθαι τῇ ἀπουσίᾳ
[3, 12]	τὸ καλόν, καὶ ἐπιθυμεῖ ὁ	σώφρων	ὧν δεῖ καὶ ὡς δεῖ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/06/2008