Livre, chapitre |
[3, 1] |
τοιαῦτα
πράξῃ
τις
ἃ
μὴ
|
δεῖ, |
ἃ
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
ὑπερτείνει |
[3, 3] |
ἄρτος
τοῦτο
ἢ
πέπεπται
ὡς
|
δεῖ· |
αἰσθήσεως
γὰρ
ταῦτα.
εἰ
δὲ |
[3, 8] |
τοιούτων
παρατάττοντες·
πάντες
γὰρ
ἀναγκάζουσιν.
|
δεῖ |
δ´
οὐ
δι´
ἀνάγκην
ἀνδρεῖον |
[3, 1] |
ἀκούσια
φάναι
ὧν
δεῖ
ὀρέγεσθαι·
|
δεῖ |
δὲ
καὶ
ὀργίζεσθαι
ἐπί
τισι |
[3, 7] |
οὖν
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ὡς
|
δεῖ |
δὲ
καὶ
ὡς
ὁ
λόγος |
[3, 2] |
κακίαν
δ´
αἱρεῖσθαι
οὐχ
ἃ
|
δεῖ. |
εἰ
δὲ
προγίνεται
δόξα
τῆς |
[3, 5] |
τῶν
ἐν
τοῖς
νόμοις,
ἃ
|
δεῖ |
ἐπίστασθαι
καὶ
μὴ
χαλεπά
ἐστι, |
[3, 9] |
ἀτάραχος
καὶ
περὶ
ταῦθ´
ὡς
|
δεῖ |
ἔχων
ἀνδρεῖος
μᾶλλον
ἢ
ὁ |
[3, 11] |
ἢ
τῷ
χαίρειν
οἷς
μὴ
|
δεῖ, |
ἢ
τῷ
μᾶλλον
ἢ
ὡς |
[3, 7] |
ἣ
δὲ
ὅτι
οὐχ
ὡς
|
δεῖ, |
ἣ
δὲ
ὅτι
οὐχ
ὅτε, |
[3, 7] |
ἣ
μὲν
ὅτι
ὃ〉
οὐ
|
δεῖ, |
ἣ
δὲ
ὅτι
οὐχ
ὡς |
[3, 11] |
χαίρειν
τῶν
τοιούτων,
μᾶλλον
ἢ
|
δεῖ
|
καὶ
ἢ
ὡς
οἱ
πολλοὶ |
[3, 7] |
δὲ
μέσως
ἔχει
καὶ
ὡς
|
δεῖ· |
καὶ
οἱ
μὲν
θρασεῖς
προπετεῖς, |
[3, 7] |
ὑπομένων
καὶ
φοβούμενος,
καὶ
ὡς
|
δεῖ |
καὶ
ὅτε,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[3, 12] |
σώφρων
ὧν
δεῖ
καὶ
ὡς
|
δεῖ |
καὶ
ὅτε·
οὕτω
δὲ
τάττει |
[3, 7] |
θαρραλέα.
ὁ
μὲν
οὖν
ἃ
|
δεῖ |
καὶ
οὗ
ἕνεκα
ὑπομένων
καὶ |
[3, 7] |
μὴ
δεῖ
καὶ
ὡς
οὐ
|
δεῖ, |
καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἀκολουθεῖ |
[3, 11] |
τούτων
ὀρέξεται
μετρίως
καὶ
ὡς
|
δεῖ, |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἡδέων
μὴ |
[3, 12] |
καὶ
ἐπιθυμεῖ
ὁ
σώφρων
ὧν
|
δεῖ |
καὶ
ὡς
δεῖ
καὶ
ὅτε· |
[3, 7] |
δειλός·
καὶ
γὰρ
ἃ
μὴ
|
δεῖ
|
καὶ
ὡς
οὐ
δεῖ,
καὶ |
[3, 11] |
οἱ
πολλοί,
ἢ
μὴ
ὡς
|
δεῖ, |
κατὰ
πάντα
δ´
οἱ
ἀκόλαστοι |
[3, 12] |
κεκολασμένον—
ὥσπερ
δὲ
τὸν
παῖδα
|
δεῖ |
κατὰ
τὸ
πρόσταγμα
τοῦ
παιδαγωγοῦ |
[3, 2] |
προαίρεσις
ἐπαινεῖται
τῷ
εἶναι
οὗ
|
δεῖ |
μᾶλλον
ἢ
τῷ
ὀρθῶς,
ἡ |
[3, 12] |
καὶ
τὸν
λογισμὸν
ἐκκρούουσιν.
διὸ
|
δεῖ |
μετρίας
εἶναι
αὐτὰς
καὶ
ὀλίγας, |
[3, 11] |
γὰρ
χαίρουσιν
ἐνίοις
οἷς
οὐ
|
δεῖ |
(μισητὰ
γάρ)
καὶ
εἴ
τισι |
[3, 1] |
δὲ
ἴσως
ἀκούσια
φάναι
ὧν
|
δεῖ |
ὀρέγεσθαι·
δεῖ
δὲ
καὶ
ὀργίζεσθαι
|
[3, 11] |
ἀκόλαστος
τῷ
λυπεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
|
δεῖ |
ὅτι
τῶν
ἡδέων
οὐ
τυγχάνει
|
[3, 11] |
ἢ
δεῖ,
οὐδ´
ὅτε
μὴ
|
δεῖ, |
οὐδ´
ὅλως
τῶν
τοιούτων
οὐδέν· |
[3, 11] |
ἢ
μετρίως,
οὐδὲ
μᾶλλον
ἢ
|
δεῖ, |
οὐδ´
ὅτε
μὴ
δεῖ,
οὐδ´ |
[3, 11] |
δυσχεραίνει,
οὐδ´
ὅλως
οἷς
μὴ
|
δεῖ |
οὐδὲ
σφόδρα
τοιούτῳ
οὐδενί,
οὔτ´ |
[3, 1] |
οὖν
πᾶς
ὁ
μοχθηρὸς
ἃ
|
δεῖ |
πράττειν
καὶ
ὧν
ἀφεκτέον,
καὶ |
[3, 10] |
ἀκολάστους
λέγει,
οὐδὲ
τοὺς
ὡς
|
δεῖ |
σώφρονας.
οὐδὲ
τοὺς
περὶ
τὴν |
[3, 3] |
ἐντύχωσιν,
ἀφίστανται,
οἷον
εἰ
χρημάτων
|
δεῖ, |
ταῦτα
δὲ
μὴ
οἷόν
τε |
[3, 1] |
τοιαύτην
ἄγνοιαν
ἀκουσίου
λεγομένου
ἔτι
|
δεῖ |
τὴν
πρᾶξιν
λυπηρὰν
εἶναι
καὶ |
[3, 12] |
δ´
ἔοικε
μετενηνέχθαι·
κεκολάσθαι
γὰρ
|
δεῖ
|
τὸ
τῶν
αἰσχρῶν
ὀρεγόμενον
καὶ |
[3, 12] |
ἐπιθυμητικὸν
κατὰ
τὸν
λόγον.
διὸ
|
δεῖ |
τοῦ
σώφρονος
τὸ
ἐπιθυμητικὸν
συμφωνεῖν
|
[3, 6] |
ἀνδρεῖος
εἶναι·
ἔνια
γὰρ
καὶ
|
δεῖ |
φοβεῖσθαι
καὶ
καλόν,
τὸ
δὲ |
[3, 6] |
ἀνδρεῖος.
πενίαν
δ´
ἴσως
οὐ
|
δεῖ |
φοβεῖσθαι
οὐδὲ
νόσον,
οὐδ´
ὅλως |
[3, 10] |
δόξειεν
ἂν
εἶναι
καὶ
ὡς
|
δεῖ |
χαίρειν
καὶ
τούτοις,
καὶ
καθ´ |
[3, 11] |
(μισητὰ
γάρ)
καὶ
εἴ
τισι
|
δεῖ |
χαίρειν
τῶν
τοιούτων,
μᾶλλον
ἢ |
[3, 11] |
τὰς
ἡδονὰς
καὶ
ἧττον
ἢ
|
δεῖ |
χαίροντες
οὐ
πάνυ
γίνονται·
οὐ |
[3, 5] |
ἔφεσις
οὐκ
αὐθαίρετος,
ἀλλὰ
φῦναι
|
δεῖ |
ὥσπερ
ὄψιν
ἔχοντα,
ᾗ
κρινεῖ |