Livre, chapitre
[3, 6]	ἔχουσιν. οὐδὲ δὴ εἴ τις	ὕβριν	περὶ παῖδας καὶ γυναῖκα φοβεῖται
[3, 2]	τῶν πρὸς τὸ τέλος, οἷον	ὑγιαίνειν	βουλόμεθα, προαιρούμεθα δὲ δι´ ὧν
[3, 2]	βουλόμεθα, προαιρούμεθα δὲ δι´ ὧν	ὑγιανοῦμεν,	καὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα μὲν καὶ
[3, 3]	οὔτε γὰρ ἰατρὸς βουλεύεται εἰ	ὑγιάσει,	οὔτε ῥήτωρ εἰ πείσει, οὔτε
[3, 11]	τοιούτων οὐδέν· ὅσα δὲ πρὸς	ὑγίειάν	ἐστιν ἢ πρὸς εὐεξίαν ἡδέα
[3, 1]	τισι καὶ ἐπιθυμεῖν τινῶν, οἷον	ὑγιείας	καὶ μαθήσεως. δοκεῖ δὲ καὶ
[3, 4]	σωμάτων τοῖς μὲν εὖ διακειμένοις	ὑγιεινά	ἐστι τὰ κατ´ ἀλήθειαν τοιαῦτα
[3, 5]	δίκαιος. οὐδὲ γὰρ ὁ νοσῶν	ὑγιής.	καὶ εἰ οὕτως ἔτυχεν, ἑκὼν
[3, 11]	ἐπιθυμεῖ ὁ ἐνδεὴς ξηρᾶς ἢ	ὑγρᾶς	τροφῆς, ὁτὲ δὲ ἀμφοῖν, καὶ
[3, 1]	δ´ ἄν τις καὶ τὸν	υἱὸν	πολέμιον εἶναι ὥσπερ ἡ Μερόπη,
[3, 8]	φοβεῖσθαι, ἐπεὶ ἐάν γε ἐν	ὕλῃ	{ἢ ἐν ἕλει} ᾖ, οὐ
[3, 8]	δή ἐστιν ἀνδρεῖα διὰ τὸ	ὑπ´	ἀλγηδόνος καὶ θυμοῦ ἐξελαυνόμενα πρὸς
[3, 5]	καὶ ἰδίᾳ ὑφ´ ἑκάστων καὶ	ὑπ´	αὐτῶν τῶν νομοθετῶν· κολάζουσι γὰρ
[3, 8]	φήσει ἐνὶ Τρώεσς´ ἀγορεύων Τυδείδης	ὑπ´	ἐμεῖο. ὡμοίωται δ´ αὕτη μάλιστα
[3, 10]	ὅτι οὐχ ᾗ ἄνθρωποί ἐσμεν	ὑπάρχει,	ἀλλ´ ᾗ ζῷα. τὸ δὴ
[3, 9]	ταῖς ἀρεταῖς τὸ ἡδέως ἐνεργεῖν	ὑπάρχει,	πλὴν ἐφ´ ὅσον τοῦ τέλους
[3, 6]	ταῖς τοιαύταις δὲ φθοραῖς οὐδέτερον	ὑπάρχει.	~Τὸ δὲ φοβερὸν οὐ πᾶσι
[3, 5]	ὁμοίως γὰρ καὶ τῷ κακῷ	ὑπάρχει	τὸ δι´ αὐτὸν ἐν ταῖς
[3, 7]	αὐτό, λέγομεν δέ τι καὶ	ὑπὲρ	ἄνθρωπον. τοῦτο μὲν οὖν παντὶ
[3, 3]	λεκτέον δ´ ἴσως βουλευτὸν οὐχ	ὑπὲρ	οὗ βουλεύσαιτ´ ἄν τις ἠλίθιος
[3, 11]	ἢ παρὰ τὸ καλὸν ἢ	ὑπὲρ	τὴν οὐσίαν. ὁ γὰρ οὕτως
[3, 3]	τις ἠλίθιος ἢ μαινόμενος, ἀλλ´	ὑπὲρ	ὧν ὁ νοῦν ἔχων. περὶ
[3, 11]	ἢ πίνειν ἕως ἂν ὑπερπλησθῇ,	ὑπερβάλλειν	ἐστὶ τὸ κατὰ φύσιν τῷ
[3, 7]	κατὰ τὴν ἀνδρείαν. τῶν δ´	ὑπερβαλλόντων	ὁ μὲν τῇ ἀφοβίᾳ ἀνώνυμος
[3, 7]	πρὸς αὐτά· οἳ μὲν γὰρ	ὑπερβάλλουσι	καὶ ἐλλείπουσιν, ὃ δὲ μέσως
[3, 11]	κατὰ πάντα δ´ οἱ ἀκόλαστοι	ὑπερβάλλουσιν·	καὶ γὰρ χαίρουσιν ἐνίοις οἷς
[3, 7]	ὑπομένουσιν. ὁ δὲ τῷ φοβεῖσθαι	ὑπερβάλλων	δειλός· καὶ γὰρ ἃ μὴ
[3, 7]	θαρρεῖν· ἀλλ´ ἐν ταῖς λύπαις	ὑπερβάλλων	μᾶλλον καταφανής ἐστιν. δύσελπις δή
[3, 7]	Κελτούς· ὁ δὲ τῷ θαρρεῖν	ὑπερβάλλων	περὶ τὰ φοβερὰ θρασύς. δοκεῖ
[3, 10]	περὶ τὴν ἀκοήν· τοὺς γὰρ	ὑπερβεβλημένως	χαίροντας μέλεσιν ἢ ὑποκρίσει οὐθεὶς
[3, 11]	μὲν οὖν περὶ τὰς ἡδονὰς	ὑπερβολὴ	ὅτι ἀκολασία καὶ ψεκτόν, δῆλον·
[3, 10]	χαίρειν καὶ τούτοις, καὶ καθ´	ὑπερβολὴν	καὶ ἔλλειψιν. ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 11]	τυχόντα ἢ πίνειν ἕως ἂν	ὑπερπλησθῇ,	ὑπερβάλλειν ἐστὶ τὸ κατὰ φύσιν
[3, 1]	δεῖ, ἃ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν	ὑπερτείνει	καὶ μηδεὶς ἂν ὑπομείναι. ἔνια
[3, 8]	στρατιῶται δὲ δειλοὶ γίνονται, ὅταν	ὑπερτείνῃ	ὁ κίνδυνος καὶ λείπωνται τοῖς
[3, 11]	ἢ τῶν μάλιστα, καὶ ἄγεται	ὑπὸ	τῆς ἐπιθυμίας ὥστε ἀντὶ τῶν
[3, 6]	μὴ φοβούμενος ἀναίσχυντος. λέγεται δ´	ὑπό	τινων ἀνδρεῖος κατὰ μεταφοράν· ἔχει
[3, 12]	οὖν μὴ ἔσται εὐπειθὲς καὶ	ὑπὸ	τὸ ἄρχον, ἐπὶ πολὺ ἥξει·
[3, 8]	δ´ ἄν τις καὶ τοὺς	ὑπὸ	τῶν ἀρχόντων ἀναγκαζομένους εἰς ταὐτό·
[3, 9]	κατὰ τὴν ἀνδρείαν τέλος ἡδύ,	ὑπὸ	τῶν κύκλῳ δ´ ἀφανίζεσθαι, οἷον
[3, 1]	ἀλλὰ μὴ αὑτὸν εὐθήρατον ὄντα	ὑπὸ	τῶν τοιούτων, καὶ τῶν μὲν
[3, 6]	ἀδεής, καὶ ὅσα θάνατον ἐπιφέρει	ὑπόγυια	ὄντα· τοιαῦτα δὲ μάλιστα τὰ
[3, 10]	γὰρ ὑπερβεβλημένως χαίροντας μέλεσιν ἢ	ὑποκρίσει	οὐθεὶς ἀκολάστους λέγει, οὐδὲ τοὺς
[3, 2]	δι´ αὑτοῦ πραχθέντα ἄν, οἷον	ὑποκριτήν	τινα νικᾶν ἢ ἀθλητήν· προαιρεῖται
[3, 1]	φύσιν ὑπερτείνει καὶ μηδεὶς ἂν	ὑπομείναι.	ἔνια δ´ ἴσως οὐκ ἔστιν
[3, 1]	ἀνάπαλιν, ψέγονται· τὰ γὰρ αἴσχισθ´	ὑπομεῖναι	ἐπὶ μηδενὶ καλῷ ἢ μετρίῳ
[3, 7]	ἐπίπονα, καὶ οὐχ ὅτι καλὸν	ὑπομένει,	ἀλλὰ φεύγων κακόν. ~Ἔστι μὲν
[3, 9]	τῷ ἀνδρείῳ καὶ ἄκοντι ἔσται,	ὑπομενεῖ	δὲ αὐτὰ ὅτι καλὸν ἢ
[3, 7]	καὶ ὅτι καλὸν αἱρεῖται καὶ	ὑπομένει,	ἢ ὅτι αἰσχρὸν τὸ μή.
[3, 7]	καλοῦ δὴ ἕνεκα ὁ ἀνδρεῖος	ὑπομένει	καὶ πράττει τὰ κατὰ τὴν
[3, 7]	δὲ καὶ ὡς ὁ λόγος	ὑπομενεῖ	τοῦ καλοῦ ἕνεκα· τοῦτο γὰρ
[3, 9]	ἐπαινεῖται· χαλεπώτερον γὰρ τὰ λυπηρὰ	ὑπομένειν	ἢ τῶν ἡδέων ἀπέχεσθαι. οὐ
[3, 11]	ὥσπερ ἐπὶ τῆς ἀνδρείας τῷ	ὑπομένειν	λέγεται σώφρων οὐδ´ ἀκόλαστος τῷ
[3, 8]	φοβερὰ ἀνθρώπῳ ὄντα καὶ φαινόμενα	ὑπομένειν,	ὅτι καλὸν καὶ αἰσχρὸν τὸ
[3, 8]	μάλιστα γὰρ ἔοικεν. δοκοῦσι γὰρ	ὑπομένειν	τοὺς κινδύνους οἱ πολῖται διὰ
[3, 9]	θαρραλέα. τῷ δὴ τὰ λυπηρὰ	ὑπομένειν,	ὡς εἴρηται, ἀνδρεῖοι λέγονται. διὸ
[3, 1]	αἱρετέον καὶ τί ἀντὶ τίνος	ὑπομενετέον,	ἔτι δὲ χαλεπώτερον ἐμμεῖναι τοῖς
[3, 6]	περὶ τὰ μέγιστα; οὐθεὶς γὰρ	ὑπομενετικώτερος	τῶν δεινῶν. φοβερώτατον δ´ ὁ
[3, 7]	γὰρ θρασυνόμενοι τὰ φοβερὰ οὐχ	ὑπομένουσιν.	ὁ δὲ τῷ φοβεῖσθαι ὑπερβάλλων
[3, 7]	ἃ δεῖ καὶ οὗ ἕνεκα	ὑπομένων	καὶ φοβούμενος, καὶ ὡς δεῖ
[3, 1]	ὅταν αἰσχρόν τι ἢ λυπηρὸν	ὑπομένωσιν	ἀντὶ μεγάλων καὶ καλῶν· ἂν
[3, 8]	ἐὰν γνῶσιν ὅτι ἕτερον ἢ	ὑποπτεύσωσι,	φεύγουσιν· ὅπερ οἱ Ἀργεῖοι ἔπαθον
[3, 2]	προαίρεσις μετὰ λόγου καὶ διανοίας.	ὑποσημαίνειν	δ´ ἔοικε καὶ τοὔνομα ὡς
[3, 12]	διαφέρει, δῆλον δ´ ὅτι τὸ	ὕστερον	ἀπὸ τοῦ προτέρου. οὐ κακῶς
[3, 5]	δ´ ἔοικε μαρτυρεῖσθαι καὶ ἰδίᾳ	ὑφ´	ἑκάστων καὶ ὑπ´ αὐτῶν τῶν
[3, 5]	μεσότητές εἰσιν καὶ ὅτι ἕξεις,	ὑφ´	ὧν τε γίνονται, ὅτι τούτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008