Partie, vers
[1, 750]	τί σφιν χρήσηται μοῦνος ἐπιστάμενος;	Φοῖβε	ἄναξ, αὐτὸς μὲν ἐπύργωσας πόλιν
[1, 0]	μοι κλῦθι καὶ ἐσθλὰ δίδου.	Φοῖβε	ἄναξ, ὅτε μέν σε θεὰ
[1, 750]	στάσιν Ἑλλήνων λαοφθόρον. ἀλλὰ σύ,	Φοῖβε,	ἵλαος ἡμετέρην τήνδε φύλασσε πόλιν.
[1, 250]	ἀπὸ στόματος. Γνωτή τοι πενίη	γε	καὶ ἀλλοτρίη περ ἐοῦσα· οὔτε
[1, 1200]	δουλοσύνη, οὔθ´ ἡμᾶς περνᾶσι· πόλις	γε	μέν ἐστι καὶ ἡμῖν καλή,
[1, 1150]	νέοι, οἳ νῦν ἄνδρες, ἐμοί	γε	μὲν οὔ τις ἀνάγκη ταῦθ´
[1, 1050]	Σκέπτεο δὴ νῦν ἄλλον· ἐμοί	γε	μὲν οὔ τις ἀνάγκη τοῦθ´
[1, 800]	τε κόμαις πορφυρέους στεφάνους. ἀλλ´	ἄγε	δή, Σκύθα, κεῖρε κόμην, ἀπόπαυε
[1, 50]	ἄγει. Μή μ´ ἔπεσιν μὲν	στέργε,	νόον δ´ ἔχε καὶ φρένας
[1, 1050]	πεσεῖν. μή μ´ ἔπεσιν μὲν	στέργε,	νόον δ´ ἔχε καὶ φρένας
[1, 1150]	ἄμμιν ἔνεστι λόγος. Τοῖς´ ἀγαθοῖς	σύμμισγε,	κακοῖσι δὲ μήποθ´ ὁμάρτει, εὖτ´
[1, 750]	σὸν περὶ βωμόν· ἦ γὰρ	ἔγωγε	δέδοικ´ ἀφραδίην ἐσορῶν καὶ στάσιν
[1, 750]	φύλασσε πόλιν. Ἦλθον μὲν γὰρ	ἔγωγε	καὶ εἰς Σικελήν ποτε γαῖαν,
[1, 0]	ἐγέλασσε δὲ Γαῖα πελώρη, γήθησεν	δὲ	βαθὺς πόντος ἁλὸς πολιῆς. Ἄρτεμι
[1, 1150]	λευγαλέου τε κόρου· ἔστι κακὸν	δὲ	βροτοῖσι κόρος, τῶν οὔ τι
[1, 0]	Δῆλος ἀπειρεσίη ὀδμῆς ἀμβροσίης, ἐγέλασσε	δὲ	Γαῖα πελώρη, γήθησεν δὲ βαθὺς
[1, 550]	ὄρνιθος κοῦφον ἔχουσα νόον. Ἐχθαίρω	δὲ	γυναῖκα περίδρομον ἄνδρα τε μάργον,
[1, 750]	ἀλλὰ τὰ μὲν μῶσθαι, τὰ	δὲ	δεικνύεν, ἄλλα δὲ ποιεῖν· τί
[1, 450]	ἄκατος, οὐδ´ ἄγκυραι ἔχουσιν· ἀπορρήξασα	δὲ	δεσμά πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον
[1, 50]	μὲν ἔθ´ ἥδε πόλις, λαοὶ	δὲ	δὴ ἄλλοι, οἳ πρόσθ´ οὔτε
[1, 750]	ἀλευόμενος, ὑβρίζηι πλούτωι κεκορημένος, οἱ	δὲ	δίκαιοι τρύχονται χαλεπῆι τειρόμενοι πενίηι;
[1, 300]	μὲν μαινομένοις μάλα μαίνομαι, ἐν	δὲ	δικαίοις πάντων ἀνθρώπων εἰμὶ δικαιότατος.
[1, 100]	πλουτεῖν ἀδίκως χρήματα πασάμενος. ἐν	δὲ	δικαιοσύνηι συλλήβδην πᾶς´ ἀρετή ´στι,
[1, 500]	Μηδένα πω κακότητι βιάζεο· τῶι	δὲ	δικαίωι τῆς εὐεργεσίης οὐδὲν ἀρειότερον.
[1, 850]	ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἔργματα, τῶι	δὲ	δικαίωι ~τῶι τ´ ἀδίκωι μέγα
[1, 200]	οὐκ ἐθέλει κακοκερδείηισιν ἕπεσθαι, τῶι	δὲ	δολοπλοκίαι μᾶλλον ἄπιστοι ἅδον. Πλούτου
[1, 500]	οὐκέτ´ ἐγὼ ταμίης ἡμετέρης, τὸ	δὲ	δῶμα περιτρέχει. ἀλλ´ ἄγ´ ἀναστάς
[1, 1150]	ἀγαθῶν ἐσθλὴ μὲν ἀπόκρισις, ἐσθλὰ	δὲ	ἔργα· τῶν δὲ κακῶν ἄνεμοι
[1, 650]	ἀντλεῖν δ´ οὐκ ἐθέλουσιν· ὑπερβάλλει	δὲ	θάλασσα ἀμφοτέρων τοίχων. ἦ μάλα
[1, 1050]	τινες ἄλλοι ἔσονται ἄνδρες, ἐγὼ	δὲ	θανὼν γαῖα μέλαιν´ ἔσομαι. Κύρνε,
[1, 850]	τινες ἄλλοι ἔσονται ἄνδρες, ἐγὼ	δὲ	θανὼν γαῖα μέλαιν´ ἔσομαι. πῖν´
[1, 800]	κακῶς θέμεν εὐμαρές ἐστιν, εὖ	δὲ	θέμεν τὸ κακῶς κείμενον ἀργαλέον.
[1, 150]	ἀνθρώπων ὁπόσους ἠέλιος καθορᾶι. Ὃν	δὲ	θεοὶ τιμῶσιν, ὁ καὶ μωμεύμενος
[1, 450]	φιλοτήσιος’ ἡ δὲ πρόκειται, τὴν	δὲ	θεοῖς σπένδεις’ τὴν δ´ ἐπὶ
[1, 1100]	περὶ θεοὺς Ἐλπίδα προσμενέτω· εὐχέσθω	δὲ	θεοῖσι, καὶ ἀγλαὰ μηρία καίων
[1, 300]	κείμενος ἔν τ´ ἀγαθοῖς. εἰ	δὲ	θεὸς κακῶι ἀνδρὶ βίον καὶ
[1, 1150]	ἐν ἄλγεσιν ἦτορ ἔχοντα, πρὸς	δὲ	θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν ἀθανάτων. Κύρνε,
[1, 350]	ἐξ ἀγαθῶν ἔλαβες κακόν, ὣς	δὲ	καὶ αὖθις ἐκδῦναι πειρῶ θεοῖσιν
[1, 1150]	Ἐκ καχεταιρίης κακὰ γίνεται· εὖ	δὲ	καὶ αὐτός γνώσηι, ἐπεὶ μεγάλους
[1, 200]	γῆν πᾶσαν ἀειρόμενος ῥηϊδίως· θοίνηις	δὲ	καὶ εἰλαπίνηισι παρέσσηι ἐν πάσαις
[1, 250]	αἰδὼς μὲν γὰρ ὄλωλεν, ἀναιδείη	δὲ	καὶ ὕβρις νικήσασα δίκην γῆν
[1, 750]	μεριμνάων εὐφροσύνως διάγειν τερπομένους, τηλοῦ	δὲ	κακὰς ἀπὸ κῆρας ἀμῦναι γῆράς
[1, 150]	βούλεται ἐξ ἀγαθῶν βήσεσθαι· γῆμαι	δὲ	κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει ἐσθλὸς
[1, 250]	καὶ νεότητ´ ἔδοσαν. τῶν πάντων	δὲ	κάκιστον ἐν ἀνθρώποις θανάτου τε
[1, 850]	οἱ δ´ ἀγαθοὶ φεύγουσι, πόλιν	δὲ	κακοὶ διέπουσιν. ὡς δὴ Κυψελιδῶν
[1, 1100]	ἀγαθοὶ νῦν αὖ κακοί, οἱ	δὲ	κακοὶ πρίν νῦν ἀγαθοί. τίς
[1, 0]	γὰρ ἄπ´ ἐσθλὰ μαθήσεαι· ἢν	δὲ	κακοῖσιν συμμίσγηις, ἀπολεῖς καὶ τὸν
[1, 300]	ἀγαθὸν βίον, ἀλλ´ ἀτρεμίζειν, τὸν	δὲ	κακὸν κινεῖν, ἔστ´ ἂν ἐς
[1, 500]	ἔχειν ἀγαθοῖσιν ἔοικεν, ἡ πενίη	δὲ	κακῶι σύμφορος ἀνδρὶ φέρειν. Ὤ
[1, 1150]	ἀπόκρισις, ἐσθλὰ δὲ ἔργα· τῶν	δὲ	κακῶν ἄνεμοι δειλὰ φέρουσιν ἔπη.
[1, 750]	μάλα μέμφεται, ἄλλος ἐπαινεῖ, τῶν	δὲ	κακῶν μνήμη γίνεται οὐδεμία. Ἀνθρώπων
[1, 650]	παρασχεῖν ἄρμενα πάντα· τέτλαθι· τῶν	δὲ	καλῶν οὔ τι σὺ μοῦνος
[1, 550]	ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν· τῶι	δὲ	καλῶς ποιεῦντι θεὸς περὶ πάντα
[1, 0]	ἐστιν ἔπη τοῦ Μεγαρέως· πάντας	δὲ	κατ´ ἀνθρώπους ὀνομαστός. ἀστοῖσιν δ´
[1, 100]	μάταια νομίζομεν εἰδότες οὐδέν· θεοὶ	δὲ	κατὰ σφέτερον πάντα τελοῦσι νόον.
[1, 700]	παιδός τ´ ἠδὲ γυναικός· ὅταν	δέ	κε τῶν ἀφίκηται ὥρη, σὺν
[1, 800]	Λὰξ ἐπίβα δήμωι κενεόφρονι, τύπτε	δὲ	κέντρωι ὀξέι καὶ ζεύγλην δύσλοφον
[1, 350]	νόον καὶ θυμὸν ἑκάστου· σὸν	δὲ	κράτος πάντων ἔσθ´ ὕπατον, βασιλεῦ.
[1, 300]	χρήματ´ ἔχουσι βίηι συλήσαντες· ἐγὼ	δὲ	κύων ἐπέρησα χαράδρην χειμάρρωι ποταμῶι
[1, 1050]	ἔργων ἐξ ἔρον ἱέμενον· ἔστι	δὲ	κωμάζοντα μετ´ αὐλητῆρος ἀείδειν· τούτων
[1, 800]	δή, Σκύθα, κεῖρε κόμην, ἀπόπαυε	δὲ	κῶμον, πένθει δ´ εὐώδη χῶρον
[1, 1100]	τοὺς ἀγαθοὺς μὲν ἀτιμοτέρους, κακίους	δὲ	λαχόντας τιμῆς; μνηστεύει δ´ ἐκ
[1, 950]	παραγγέλλοι μέσσατον ἦμαρ ἔχων, δείπνου	δὲ	λήγοιμεν, ὅπου τινὰ θυμὸς ἀνώγοι,
[1, 650]	καταισχύνεις καὶ νόον ἡμέτερον; αἰσχρὰ	δέ	μ´ οὐκ ἐθέλοντα βίηι καὶ
[1, 500]	εὖ μὲν χαλεπῶς, ὡς χαλεπῶς	δὲ	μάλ´ εὖ, ὥσθ´ ἕνα μὲν
[1, 100]	γὰρ χαλεπῆς πείρατ´ ἀμηχανίης. ἄνθρωποι	δὲ	μάταια νομίζομεν εἰδότες οὐδέν· θεοὶ
[1, 650]	ἀνιώιμην τοῖς´ ἀγαθοῖσι συνών. νῦν	δέ	με γινώσκοντα παρέρχεται, εἰμὶ δ´
[1, 400]	λευκὸν ὕδωρ ῥεύσεται ἡμετέρης, εὑρήσεις	δέ	με πᾶσιν ἐπ´ ἔργμασιν ὥσπερ
[1, 350]	ἕρδων ἁνδάνω οὔτε κακῶς· μωμεῦνται	δέ	με πολλοί, ὁμῶς κακοὶ ἠδὲ
[1, 1100]	ἀνήρ. ἥβης μέτρον ἔχοιμι, φιλοῖ	δέ	με Φοῖβος Ἀπόλλων Λητοΐδης καὶ
[1, 850]	οὐδὲν ἐών, οὔτε φίλοις´. ἀρετῆς	δὲ	μέγα κλέος οὔποτ´ ὀλεῖται· αἰχμητὴς
[1, 0]	μὲν τοῦτο, θεά, σμικρόν, ἐμοὶ	δὲ	μέγα. Μοῦσαι καὶ Χάριτες, κοῦραι
[1, 850]	τὰ μέν ς´ αἰνῶ, τὰ	δὲ	μέμφομαι· οὐδέ σε πάμπαν οὔτε
[1, 0]	ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι· κακοῖσι	δὲ	μὴ προσομίλει ἀνδράσιν, ἀλλ´ αἰεὶ
[1, 0]	Κύρνε, κύει πόλις ἥδε, δέδοικα	δὲ	μὴ τέκηι ἄνδρα εὐθυντῆρα κακῆς
[1, 1050]	Κύρνε, κύει πόλις ἥδε, δέδοικα	δὲ	μὴ τέκηι ἄνδρα ὑβριστήν, χαλεπῆς
[1, 500]	καὶ νόον ἐν στήθεσσι· δέδοικα	δὲ	μή τι μάταιον ἕρξω θωρηχθεὶς
[1, 1150]	λόγος. Τοῖς´ ἀγαθοῖς σύμμισγε, κακοῖσι	δὲ	μήποθ´ ὁμάρτει, εὖτ´ ἂν ὁδοῦ
[1, 50]	ἔχθαιρ´ ἀμφαδίην νεῖκος ἀειράμενος. ὃς	δὲ	μιῆι γλώσσηι δίχ´ ἔχει νόον,
[1, 300]	συσσίτοισιν ἀνὴρ πεπνυμένος εἶναι. πάντα	δέ	μιν λήθειν ὡς ἀπεόντα δοκεῖ.
[1, 300]	μοι, Ὀλύμπιε, καίριον εὐχήν· δὸς	δέ	μοι ἀντὶ κακῶν καί τι
[1, 0]	ἔν τε μέσοισιν ἀείσω· σὺ	δέ	μοι κλῦθι καὶ ἐσθλὰ δίδου.
[1, 50]	ὄντα φέρει ἀντὶ κασιγνήτου. σὺ	δέ	μοι, φίλε, ταῦτ´ ἐνὶ θυμῶι
[1, 1150]	ὄντα φέρει ἀντὶ κασιγνήτου. σὺ	δέ	μοι, φίλε, ταῦτ´ ἐνὶ θυμῶι
[1, 800]	παθεῖν, οὐκ ἔσθ´ ὑπαλύξαι· ὅττι	δὲ	μοῖρα παθεῖν, οὔτι δέδοικα παθεῖν.
[1, 650]	γὰρ τοὺς μὲν χρήματα, τοὺς	δὲ	νόος. Οὐκ ἔστι θνητοῖσι πρὸς
[1, 150]	εἰπεῖν οὔθ´ ἕρξαι δύναται, γλῶσσα	δέ	οἱ δέδεται. χρὴ γὰρ ὁμῶς
[1, 350]	ἄνδρα καὶ οὐκ ἐθέλοντα· κακὸν	δέ	οἱ οὐδὲν ἔοικεν· ἡ γὰρ
[1, 250]	ἀδαὴς οἷσι παρῆι μελετᾶι, ἐχθαίρουσι	δὲ	πάντες· ἀναγκαίη δ´ ἐπίμειξις ἀνδρὸς
[1, 550]	Κεκλῆσθαι δ´ ἐς δαῖτα, παρέζεσθαι	δὲ	παρ´ ἐσθλόν ἄνδρα χρεὼν σοφίην
[1, 550]	μαθεῖν. Ἐχθαίρω κακὸν ἄνδρα, καλυψαμένη	δὲ	πάρειμι σμικρῆς ὄρνιθος κοῦφον ἔχουσα
[1, 0]	ἀλλάξει κάκιον τοὐσθλοῦ παρεόντος· ὧδε	δὲ	πᾶς τις ἐρεῖ· Θεύγνιδός ἐστιν
[1, 900]	γὰρ πλουτῆις, πολλοὶ φίλοι, ἢν	δὲ	πένηαι, παῦροι, κοὐκέθ´ ὁμῶς αὐτὸς
[1, 600]	τις πλούσιον ἄνδρα τίει, ἀτίει	δὲ	πενιχρόν πᾶσιν δ´ ἀνθρώποις´ αὐτὸς
[1, 300]	Πολλοί τοι πλουτοῦσι κακοί, ἀγαθοὶ	δὲ	πένονται, ἀλλ´ ἡμεῖς τούτοις´ οὐ
[1, 350]	τούτων μοῖρ´ ἐπέβαλλεν ἔχειν. ὡς	δέ	περ ἐξ ἀγαθῶν ἔλαβες κακόν,
[1, 500]	ξεῖνον πατρώιον οὐκ ἀπολείπειν, ξείνια	δὲ	πλέον´ ἔστ´ οὐ δυνατὸς παρέχειν.
[1, 750]	μῶσθαι, τὰ δὲ δεικνύεν, ἄλλα	δὲ	ποιεῖν· τί σφιν χρήσηται μοῦνος
[1, 50]	καὶ ἔμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν· μούναρχοι	δὲ	πόλει μήποτε τῆιδε ἅδοι. Κύρνε,
[1, 1000]	κείνου κήδεσι τερπόμενοι. Εὕδωμεν· φυλακὴ	δὲ	πόλεως φυλάκεσσι μελήσει ἀστυφέλης ἐρατῆς
[1, 750]	τὴν σαυτοῦ φρένα τέρπε· δυσηλεγέων	δὲ	πολιτῶν ἄλλος τοί σε κακῶς,
[1, 550]	τὰ μὲν αὐτὸν ἔχειν, τὰ	δὲ	πόλλ´ ἐπιδοῦναι χρήματα τῶν ἐχθρῶν
[1, 50]	νῦν εἰς´ ἀγαθοί, Πολυπαΐδη· οἱ	δὲ	πρὶν ἐσθλοί νῦν δειλοί. τίς
[1, 450]	μὲν γὰρ φέρεται φιλοτήσιος’ ἡ	δὲ	πρόκειται, τὴν δὲ θεοῖς σπένδεις’
[1, 400]	κακά. Φίλτατος ὢν ἥμαρτες· ἐγὼ	δέ	σοι αἴτιος οὐδέν, ἀλλ´ αὐτὸς
[1, 750]	μέλος ἠδὲ καὶ αὐλός· ἡμεῖς	δὲ	σπονδὰς θεοῖσιν ἀρεσσάμενοι πίνωμεν, χαρίεντα
[1, 600]	κρητῆρι φίλοι γίνονται ἑταῖροι, ἐν	δὲ	σπουδαίωι πράγματι παυρότεροι. Παύρους κηδεμόνας
[1, 100]	καὶ βρώσιός εἰσιν ἑταῖροι, ἐν	δὲ	σπουδαίωι πρήγματι παυρότεροι. Κιβδήλου δ´
[1, 150]	ὁ καὶ μωμεύμενος αἰνεῖ· ἀνδρὸς	δὲ	σπουδὴ γίνεται οὐδεμία. Θεοῖς´ εὔχου,
[1, 750]	Ἀλκαθόωι Πέλοπος παιδὶ χαριζόμενος· αὐτὸς	δὲ	στρατὸν ὑβριστὴν Μήδων ἀπέρυκε τῆσδε
[1, 1000]	τοι κραδίη γίνεται ὀξυτέρη. μὴ	δὲ	σύ τ´ ἀπρήκτοισιν ἐπ´ ἔργμασιν
[1, 50]	ἀπὸ γλώσσης φίλος εἶναι, χρῆμα	δὲ	συμμείξηις μηδενὶ μηδ´ ὁτιοῦν σπουδαῖον·
[1, 100]	συλλήβδην πᾶς´ ἀρετή ´στι, πᾶς	δέ	τ´ ἀνὴρ ἀγαθός, Κύρνε, δίκαιος
[1, 650]	Πολλοὶ πλοῦτον ἔχουσιν ἀίδριες· οἱ	δὲ	τὰ καλά ζητοῦσιν χαλεπῆι τειρόμενοι
[1, 250]	οὐδέν· {ωσδετοσωσαιεὶ} πολλοὶ ἀνολβότεροι. Νῦν	δὲ	τὰ τῶν ἀγαθῶν κακὰ γίνεται
[1, 1150]	μοι ζῶντι γένοιτ´ ἀγαθόν. ἀσπάλαθοι	δὲ	τάπησιν ὁμοῖον στρῶμα θανόντι· {τοξύλον·
[1, 350]	ἐπευχόμενος. μηδὲ λίην ἐπίφαινε· κακὸν	δέ	τε, Κύρν´, ἐπιφαίνειν. παύρους κηδεμόνας
[1, 750]	ἀεὶ τῶνδ´ ἐπέων μεμνημένος· εἰς	δὲ	τελευτήν αἰνήσεις μύθωι σώφρονι πειθόμενος.
[1, 600]	ἔπι ψεύδους μικρὰ χάρις· εἰς	δὲ	τελευτήν αἰσχρὸν δὴ κέρδος καὶ
[1, 200]	τι φέρειν κέρδος δοκεῖ, ἐς	δὲ	τελευτήν αὖθις ἔγεντο κακόν, θεῶν
[1, 250]	λαβὼν ἀγκῶν´ ἐφίλησα δειρήν, ἡ	δὲ	τέρεν φθέγγετ´ ἀπὸ στόματος. Γνωτή
[1, 250]	δικαιότατον· λῶιστον δ´ ὑγιαίνειν· πρᾶγμα	δὲ	τερπνότατον, τοῦ τις ἐρᾶι, τὸ
[1, 0]	γὰρ ἔθ´ οἵδε σαόφρονες, ἡγεμόνες	δέ	τετράφαται πολλὴν εἰς κακότητα πεσεῖν.
[1, 1050]	γὰρ ἔθ´ οἵδε σαόφρονες, ἡγεμόνες	δέ	τετράφαται πολλὴν εἰς κακότητα πεσεῖν.
[1, 650]	ἔχοντος ἐμοῦ πολλοὶ φίλοι· ἢν	δέ	τι δεινόν συγκύρσηι, παῦροι πιστὸν
[1, 950]	πεδίωι. Πῖν´ ὁπόταν πίνωσιν· ὅταν	δέ	τι θυμὸν ἀσηθῆις, μηδεὶς ἀνθρώπων
[1, 1050]	φίλωι κακόν, αὐτὸς ἔχοιμι· εἰ	δέ	τι κεῖνος ἐμοί, δὶς τόσον
[1, 850]	ἀποστρέψας οὐδ´ ἐσορᾶν ἐθέλει· ἢν	δέ	τί μοί ποθεν ἐσθλόν, ἃ
[1, 500]	ἕνεκα ξενίης ἄλλοθεν οἰσόμεθα· ἢν	δέ	τί ς´ εἰρωτᾶι τὸν ἐμὸν
[1, 200]	τοι πίνειν πουλὺν κακόν· ἢν	δέ	τις αὐτόν πίνηι ἐπισταμένως, οὐ
[1, 500]	οἶνος πινόμενος πουλὺς κακόν· ἢν	δέ	τις αὐτόν πίνηι ἐπισταμένως, οὐ
[1, 500]	δ´ ὄντων τἄριστα παρέξομεν· ἢν	δέ	τις ἔλθηι σεῦ φίλος ὤν,
[1, 350]	μηδεμίαν θέμενος. Ἴσχε νόωι, γλώσσης	δὲ	τὸ μείλιχον αἰὲν ἐπέστω· δειλῶν
[1, 450]	αἰνεῖσθαι δ´ οὐκ οἶδας. ἀνίκητος	δέ	τοι οὗτος, ὃς πολλὰς πίνων
[1, 900]	τὰ χρήματα πάντ´ ἀποδραίη. ἐν	δὲ	τοιῶιδε γένει χρήματ´ ἄριστον ἔχειν.
[1, 1050]	τελέσαι· ὄρφνη γὰρ τέταται· πρὸ	δὲ	τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι οὐ ξυνετὰ
[1, 1150]	ἕρδειν μήτε λέγειν ἀσεβῆ. δημοφάγον	δὲ	τύραννον ὅπως ἐθέλεις κατακλῖναι οὐ
[1, 550]	διδοῦσι θεοὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν, ῥηϊδίως	δὲ	φέρειν ἀμφοτέρων τὸ λάχος, μήτε
[1, 300]	λήθειν ὡς ἀπεόντα δοκεῖ. εἰς	δὲ	φέροι τὰ γελοῖα θύρηφιν καρτερὸς
[1, 1100]	δὴ κατάχαρμα μὲν ἐχθροῖς, τοῖς	δὲ	φίλοισι πόνος δειλὰ παθὼν γενόμην.
[1, 100]	ἐξευρεῖν ῥάιδιον ἀνδρὶ σοφῶι. εἰ	δὲ	φίλου νόος ἀνδρὸς ἐνὶ στήθεσσι
[1, 900]	δ´· ὑπάγω φρένα τέρψας· πτωχεύει	δὲ	φίλους πάντας, ὅπου τιν´ ἴδηι.
[1, 350]	τε καὶ τὰ φέρειν, αἰδεῖσθαι	δὲ	φίλους φεύγειν τ´ ὀλεσήνορας ὅρκους,
[1, 1200]	καὶ δυσμενεῖ ἐξαπατῆσαι, Κύρνε· φίλον	δὲ	φίλωι ῥάιδιον ἐξαπατᾶν. Πολλὰ φέρειν
[1, 850]	ναῦς παρὰ γῆν ἔδραμεν. Τῶν	δὲ	φίλων εἰ μέν τις ὁρᾶι
[1, 300]	φίλος καὶ πιστὸς ἑταῖρος· τῆς	δὲ	φυγῆς ἐστιν τοῦτ´ ἀνιηρότατον. μήποτε
[1, 200]	φίλος καὶ πιστὸς ἑταῖρος· τῆς	δὲ	φυγῆς ἐστιν τοῦτ´ ἀνιηρότερον. Οἶνόν
[1, 600]	ἐν κόλπωι ποικίλον εἶχες ὄφιν.	Τοιάδε	καὶ Μάγνητας ἀπώλεσεν ἔργα καὶ
[1, 300]	ἐλπίδι, Κύρνε, φιλήσηις· οὐδὲ γὰρ	οἴκαδε	βὰς γίνεται αὐτὸς ἔτι. Μηδὲν
[1, 1200]	Ἤδη γάρ με κέκληκε θαλάσσιος	οἴκαδε	νεκρός, τεθνηκὼς ζωιῶι φθεγγόμενος στόματι.
[1, 350]	ὃς κατ´ ἐμὸν νοῦν τελέσειε	τάδε.	Ἆ δειλὴ πενίη, τί μένεις
[1, 700]	ποσὶν ἁβρὰ παθεῖν, παιδός τ´	ἠδὲ	γυναικός· ὅταν δέ κε τῶν
[1, 1050]	οὐδὲν ἔην ἄλλ´ ἐπιτερπνότερον ἀνδράσιν	ἠδὲ	γυναιξί. τί μοι πλοῦτός τε
[1, 750]	δ´ αὖ φθέγγοιθ´ ἱερὸν μέλος	ἠδὲ	καὶ αὐλός· ἡμεῖς δὲ σπονδὰς
[1, 350]	δέ με πολλοί, ὁμῶς κακοὶ	ἠδὲ	καὶ ἐσθλοί· μιμεῖσθαι δ´ οὐδεὶς
[1, 0]	φίλοισιν ἐμέ. Κύρνε, κύει πόλις	ἥδε,	δέδοικα δὲ μὴ τέκηι ἄνδρα
[1, 1050]	ἐόντα φίλον. Κύρνε, κύει πόλις	ἥδε,	δέδοικα δὲ μὴ τέκηι ἄνδρα
[1, 850]	ἐστὶ χάρις. Πολλάκις ἡ πόλις	ἥδε	δι´ ἡγεμόνων κακότητα ὥσπερ κεκλιμένη
[1, 650]	δ´ ἀνθρώπων ἀρετὴ μία γίνεται	ἥδε,	~πλουτεῖν· τῶν δ´ ἄλλων οὐδὲν
[1, 50]	ἅδοι. Κύρνε, πόλις μὲν ἔθ´	ἥδε	πόλις, λαοὶ δὲ δὴ ἄλλοι,
[1, 450]	ἀέκοντα μένειν κατέρυκε παρ´ ἡμῖν,	μηδὲ	θύραζε κέλευ´ οὐκ ἐθέλοντ´ ἰέναι,
[1, 350]	αὖθις ἐκδῦναι πειρῶ θεοῖσιν ἐπευχόμενος.	μηδὲ	λίην ἐπίφαινε· κακὸν δέ τε,
[1, 850]	κακοῦ δ´ οὐκ ἔραμαι πολέμου.	Μηδὲ	λίην κήρυκος ἀν´ οὖς ἔχε
[1, 350]	ἴθι καὶ δόμον ἄλλον ἐποίχεο,	μηδὲ	μεθ´ ἡμέων αἰεὶ δυστήνου τοῦδε
[1, 450]	Μήποτ´ ἐπ´ ἀπρήκτοισι νόον ἔχε	μηδὲ	μενοίνα χρήμασι, τῶν ἄνυσις γίνεται
[1, 950]	τε σπεύδου χρήμασί τ´, ἀμφότερα·	μηδὲ	παρὰ κλητῆρι λόγοισιν ἐμὴν φρένα
[1, 450]	τοι τὰ δίκαια φίλ´ ἔστω,	μηδέ	σε νικάτω κέρδος, ὅ τ´
[1, 450]	θωρηχθέντ´ οἴνωι μαλθακὸς ὕπνος ἕληι,	μηδὲ	τὸν ἀγρυπνέοντα κέλευ´ ἀέκοντα καθεύδειν.
[1, 50]	ποσσίν, Κύρν´, ὁδὸν ἐκτελέσαι. Πρῆξιν	μηδὲ	φίλοισιν ὅλως ἀνακοινέο πᾶσιν· παῦροί
[1, 1000]	ἄλγος ἀέξων {εχθει μηδ´ εχθει}	μηδὲ	φίλους ἀνία, μηδ´ ἐχθροὺς εὔφραινε.
[1, 50]	ἀνδρῶν· μούναρχοι δὲ πόλει μήποτε	τῆιδε	ἅδοι. Κύρνε, πόλις μὲν ἔθ´
[1, 250]	ἐμοῦ κακίων. ψυχρόν μοι παρὰ	τῆιδε	φίλοι πίνουσι τοκῆες, ὥσθ´ ἅμα
[1, 150]	Μήποτε, Κύρν´, ἀγορᾶσθαι ἔπος μέγα·	οἶδε	γὰρ οὐδείς ἀνθρώπων ὅ τι
[1, 0]	ἡμετέρης. ἀστοὶ μὲν γὰρ ἔθ´	οἵδε	σαόφρονες, ἡγεμόνες δέ τετράφαται πολλὴν
[1, 1050]	στάσιος· ἀστοὶ μὲν γὰρ ἔθ´	οἵδε	σαόφρονες, ἡγεμόνες δέ τετράφαται πολλὴν
[1, 900]	χρήματα πάντ´ ἀποδραίη. ἐν δὲ	τοιῶιδε	γένει χρήματ´ ἄριστον ἔχειν. ἢν
[1, 500]	με παρὰ στάθμην καὶ γνώμονα	τήνδε	δικάσσαι, Κύρνε, δίκην, ἶσόν τ´
[1, 600]	ὕβρις, οἷα τὰ νῦν ἱερὴν	τήνδε	πόλιν κατέχει. Πολλῶι τοι πλέονας
[1, 500]	γνώμην ἐξαπατῶσι θεοί. Δειμαίνω, μὴ	τήνδε	πόλιν, Πολυπαΐδη, ὕβρις ἥ περ
[1, 750]	ἀλλὰ σύ, Φοῖβε, ἵλαος ἡμετέρην	τήνδε	φύλασσε πόλιν. Ἦλθον μὲν γὰρ
[1, 1000]	Ναὶ μὰ Δί´, εἴ τις	τῶνδε	καὶ ἐγκεκαλυμμένος εὕδει, ἡμέτερον κῶμον
[1, 450]	ἐγένου, πολλοῖς´ ἂν ζηλωτὸς ἐφαίνεο	τῶνδε	πολιτῶν οὕτως ὥσπερ νῦν οὐδενὸς
[1, 250]	Ἀστῶν μηδενὶ πιστὸς ἐὼν πόδα	τῶνδε	πρόβαινε μήθ´ ὅρκωι πίσυνος μήτε
[1, 50]	γνώμας εἰδότες οὔτ´ ἀγαθῶν. μηδένα	τῶνδε	φίλον ποιεῦ, Πολυπαΐδη, ἀστῶν ἐκ
[1, 750]	δὲ στρατὸν ὑβριστὴν Μήδων ἀπέρυκε	τῆσδε	πόλευς, ἵνα σοι λαοὶ ἐν
[1, 750]	μύθωι σώφρονι πειθόμενος. Ζεὺς μὲν	τῆσδε	πόληος ὑπειρέχοι αἰθέρι ναίων αἰεὶ
[1, 1150]	Οὔτις ἄποινα διδοὺς θάνατον φύγοι	οὐδὲ	βαρεῖαν δυστυχίην, εἰ μὴ μοῖρ´
[1, 700]	ἂν ἄποινα διδοὺς θάνατον φύγοι	οὐδὲ	βαρείας νούσους οὐδὲ κακὸν γῆρας
[1, 100]	καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ´ ἀνιηρότατον.	οὐδὲ	γὰρ εἰδείης ἀνδρὸς νόον οὐδὲ
[1, 0]	ἁδεῖν δύναμαι· οὐδὲν θαυμαστόν, Πολυπαΐδη·	οὐδὲ	γὰρ ὁ Ζεύς οὔθ´ ὕων
[1, 300]	ἄνδρα ἐπ´ ἐλπίδι, Κύρνε, φιλήσηις·	οὐδὲ	γὰρ οἴκαδε βὰς γίνεται αὐτὸς
[1, 800]	πᾶσιν ἁδὼν δύσεται εἰς Ἀίδεω·	οὐδὲ	γὰρ ὃς θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισιν
[1, 100]	οὐδὲ γὰρ εἰδείης ἀνδρὸς νόον	οὐδὲ	γυναικός, πρὶν πειρηθείης ὥσπερ ὑποζυγίου,
[1, 150]	ἤν οἱ χρήματα πολλὰ διδῶι,	οὐδὲ	γυνὴ κακοῦ ἀνδρὸς ἀναίνεται εἶναι
[1, 650]	ἔστι θνητοῖσι πρὸς ἀθανάτους μαχέσασθαι	οὐδὲ	δίκην εἰπεῖν· οὐδενὶ τοῦτο θέμις.
[1, 500]	μὲν ἐπερχομένου, τῆς δ´ ἀπονισομένης.	Οὐδὲ	ἕνα προὔδωκα φίλον καὶ πιστὸν
[1, 900]	ἀγαθός. φείδεσθαι μὲν ἄμεινον, ἐπεὶ	οὐδὲ	θανόντ´ ἀποκλαίει οὐδείς, ἢν μὴ
[1, 200]	πολυκωκύτους εἰς Ἀίδαο δόμους, οὐδέποτ´	οὐδὲ	θανὼν ἀπολεῖς κλέος, ἀλλὰ μελήσεις
[1, 1100]	εὐσεβέων δ´ ἀνδρῶν γένος ἔφθιτο,	οὐδὲ	θέμιστας οὐκέτι γινώσκους´ οὐδὲ μὲν
[1, 1100]	οὐκέτι πιστοὶ ἐν ἀνθρώποισι δίκαιοι,	οὐδὲ	θεοὺς οὐδεὶς ἅζεται ἀθανάτους. εὐσεβέων
[1, 700]	θάνατον φύγοι οὐδὲ βαρείας νούσους	οὐδὲ	κακὸν γῆρας ἐπερχόμενον. Φροντίδες ἀνθρώπων
[1, 100]	γυναικός, πρὶν πειρηθείης ὥσπερ ὑποζυγίου,	οὐδέ	κεν εἰκάσσαις ὥσπερ ποτ´ ἐς
[1, 250]	δίκην γῆν κατὰ πᾶσαν ἔχει.	Οὐδὲ	λέων αἰεὶ κρέα δαίνυται, ἀλλά
[1, 1000]	ἀνηβᾶν δὶς πέλεται πρὸς θεῶν	οὐδὲ	λύσις θανάτου θνητοῖς´ ἀνθρώποισι. κακὸν
[1, 800]	δ´ ἂν τὸ μέσον στρωφήσομαι,	οὐδέ	με πείσεις οὔτε τι μὴ
[1, 1050]	τῶν ἐχθρῶν μωμήσομαι ἐσθλὸν ἐόντα,	οὐδὲ	μὲν αἰνήσω δειλὸν ἐόντα φίλον.
[1, 600]	Οὐ χαλεπὸν ψέξαι τὸν πλησίον,	οὐδὲ	μὲν αὐτόν αἰνῆσαι· δειλοῖς´ ἀνδράσι
[1, 1100]	ἔφθιτο, οὐδὲ θέμιστας οὐκέτι γινώσκους´	οὐδὲ	μὲν εὐσεβίας. ἀλλ´ ὄφρα τις
[1, 1200]	μοι εὐανθεῖς ἄλλοι ἔχουσιν ἀγρούς,	οὐδέ	μοι ἡμίονοι κυφὸν ἕλκουσιν ἄροτρον
[1, 450]	κεῖνος τῆς αὐτοῦ γλώσσης καρτερὸς	οὐδὲ	νόου· μυθεῖται δ´ ἀπάλαμνα, τὰ
[1, 500]	σκίλλης ῥόδα φύεται οὔθ´ ὑάκινθος,	οὐδέ	ποτ´ ἐκ δούλης τέκνον ἐλευθέριον.
[1, 850]	ς´ αἰνῶ, τὰ δὲ μέμφομαι·	οὐδέ	σε πάμπαν οὔτε ποτ´ ἐχθαίρειν
[1, 600]	κέρδος καὶ κακόν, ἀμφότερον, γίνεται.	οὐδέ	τι καλόν, ὅτωι ψεῦδος προσαμαρτῆι
[1, 350]	ὕβριν ἀνθρώπων ἀδίκοις´ ἔργμασι πειθομένων;	οὐδέ	τι κεκριμένον πρὸς δαίμονός ἐστι
[1, 0]	ἔπεσιν, λήσει δ´ οὔποτε κλεπτόμενα,	οὐδέ	τις ἀλλάξει κάκιον τοὐσθλοῦ παρεόντος·
[1, 100]	ἀλλὰ θεοὶ τούτων δώτορες ἀμφοτέρων·	οὐδέ	τις ἀνθρώπων ἐργάζεται ἐν φρεσὶν
[1, 900]	τε παλαιότεροι. γηράσκων ἀστοῖσι μεταπρέπει,	οὐδέ	τις αὐτόν βλάπτειν οὔτ´ αἰδοῦς
[1, 800]	ἐν κοράκεσσι καὶ ἐν φθόρωι·	οὐδέ	τις ἡμῖν αἴτιος ἀθανάτων, Κύρνε,
[1, 550]	πᾶσίν τοι κίνδυνος ἐπ´ ἔργμασιν,	οὐδέ	τις οἶδεν πῆι σχήσειν μέλλει
[1, 900]	προτέρην νύκτ´ ἐπὶ κῶμον ἔβην.	οὐδὲ	τὸν αὐλητὴν προφασίζομαι· ἀλλά μ´
[1, 100]	δοκῶν θήσειν ἐσθλὸν ἔθηκε κακόν.	οὐδέ	τωι ἀνθρώπων παραγίνεται, ὅσσα θέληισιν·
[1, 300]	χολῶιτο, οὔποτ´ ἂν ἀλλήλοις´ ἄρθμιοι	οὐδὲ	φίλοι εἶεν· ἁμαρτωλαὶ γὰρ ἐν
[1, 200]	μὲν αὐτὸς ἔτεισε κακὸν χρέος	οὐδὲ	φίλοισιν ἄτην ἐξοπίσω παισὶν ἐπεκρέμασεν·
[1, 350]	μηδὲ μεθ´ ἡμέων αἰεὶ δυστήνου	τοῦδε	βίου μέτεχε. Τόλμα, Κύρνε, κακοῖσιν,
[1, 800]	γὰρ ἔθ´ εὑρήσεις δῆμον φιλοδέσποτον	ὧδε	~ἀνθρώπων, ὁπόσους ἠέλιος καθορᾶι. Ζεὺς
[1, 0]	τις ἀλλάξει κάκιον τοὐσθλοῦ παρεόντος·	ὧδε	δὲ πᾶς τις ἐρεῖ· Θεύγνιδός
[1, 250]	ἐθέλων. ἐν γάρ τοι πόλει	ὧδε	κακοψόγωι ἁνδάνει οὐδέν· {ωσδετοσωσαιεὶ} πολλοὶ
[1, 900]	οὐκ ἐπιδευόμενος. ἐγγύθεν αὐλητῆρος ἀείσομαι	ὧδε	καταστάς δεξιὸς ἀθανάτοις θεοῖσιν ἐπευχόμενος.
[1, 500]	ς´ εἰρωτᾶι τὸν ἐμὸν βίον,	ὧδέ	οἱ εἰπεῖν· ὡς εὖ μὲν
[1, 0]	ἐόντα νόον. ταῦτα μαθὼν ἀγαθοῖσιν	ὁμίλεε,	καί ποτε φήσεις εὖ συμβουλεύειν
[1, 0]	Ἀγαμέμνων εἵσαθ´, ὅτ´ ἐς Τροίην	ἔπλεε	νηυσὶ θοῆις, εὐχομένωι μοι κλῦθι,
[1, 450]	παρεὼν μὴ πῖνε. σὺ δ´	ἔγχεε’	τοῦτο μάταιον κωτίλλεις αἰεί· τοὔνεκά
[1, 150]	πλοῦτος ἔμειξε γένος. οὕτω μὴ	θαύμαζε	γένος, Πολυπαΐδη, ἀστῶν μαυροῦσθαι· σὺν
[1, 1200]	μή μ´ ἀφελῶς παίζουσα φίλους	δένναζε	τοκῆας, Ἄργυρι· σοὶ μὲν γὰρ
[1, 450]	μένειν κατέρυκε παρ´ ἡμῖν, μηδὲ	θύραζε	κέλευ´ οὐκ ἐθέλοντ´ ἰέναι, μηδ´
[1, 1000]	γαστρὶ χαριζόμενοι, χέρνιβα δ´ αἶψα	θύραζε	φέροι, στεφανώματα δ´ εἴσω εὐειδὴς
[1, 0]	καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν	ἵζε,	καὶ ἅνδανε τοῖς´, ὧν μεγάλη
[1, 700]	εἵνεκα καὶ βιότου. Ζεῦ πάτερ,	εἴθε	γένοιτο θεοῖς φίλα τοῖς μὲν
[1, 0]	φίλον ἐστί, τοῦτ´ ἔπος ἀθανάτων	ἦλθε	διὰ στομάτων. Κύρνε, σοφιζομένωι μὲν
[1, 800]	ἄγηι. ἀλλ´ ὁπόταν καθύπερθεν ἐὼν	ὑπένερθε	γένηται, τουτάκις οἴκαδ´ ἴμεν παυσάμενοι
[1, 450]	ἰδεῖν τριβόμενον βασάνωι, τοῦ χροιῆς	καθύπερθε	μέλας οὐχ ἅπτεται ἰός οὐδ´
[1, 1150]	πειθόμενος. Εἴη μοι πλουτοῦντι κακῶν	ἀπάτερθε	μεριμνέων ζώειν ἀβλαβέως μηδὲν ἔχοντι
[1, 450]	μάταιον ἐρεῖ· ὑμεῖς δ´ εὖ	μυθεῖσθε	παρὰ κρητῆρι μένοντες, ἀλλήλων ἔριδος
[1, 1050]	ἀνάγκη τοῦθ´ ἕρδειν· τῶν μοι	πρόσθε	χάριν τίθεσο. Ἤδη καὶ πτερύγεσσιν
[1, 1150]	ἀνάγκη ταῦθ´ ἕρδειν· τῶν μοι	πρόσθε	χάριν τίθεσο’ Οὐδένα θησαυρὸν παισὶν
[1, 700]	ἀναινομένας· ἀλλ´ ἄρα κἀκεῖθεν πάλιν	ἤλυθε	Σίσυφος ἥρως ἐς φάος ἠελίου
[1, 1200]	φίλωι ῥάιδιον ἐξαπατᾶν. Πολλὰ φέρειν	εἴωθε	λόγος θνητοῖσι βροτοῖσιν πταίσματα τῆς
[1, 350]	~δαίμων, ὃς κατ´ ἐμὸν νοῦν	τελέσειε	τάδε. Ἆ δειλὴ πενίη, τί
[1, 850]	διέπουσιν. ὡς δὴ Κυψελιδῶν Ζεὺς	ὀλέσειε	γένος. Γνώμης δ´ οὐδὲν ἄμεινον
[1, 0]	καὶ μετὰ τοῖσιν πῖνε καὶ	ἔσθιε,	καὶ μετὰ τοῖσιν ἵζε, καὶ
[1, 300]	θανάτου. Ἀλλά, Ζεῦ, τέλεσόν μοι,	Ὀλύμπιε,	καίριον εὐχήν· δὸς δέ μοι
[1, 0]	~ΕΛΕΓΕΙΩΝ Α> Ὦ ἄνα, Λητοῦς	υἱέ,	Διὸς τέκος, οὔποτε σεῖο λήσομαι
[1, 900]	πονεῖν καὶ μὴ δόμεν ὧι	κε	θέληι τις. εἶδον δ´ ἄλλον,
[1, 700]	τ´ ἠδὲ γυναικός· ὅταν δέ	κε	τῶν ἀφίκηται ὥρη, σὺν δ´
[1, 0]	ἄναξ, ὅτε μέν σε θεὰ	τέκε	πότνια Λητώ φοίνικος ῥαδινῆις χερσὶν
[1, 150]	ἀνάγκη ἐντύνει, ἥτ´ ἀνδρὸς τλήμονα	θῆκε	νόον. Χρῆμα δ´ ὃ μὲν
[1, 400]	μεγάλην ἀμπλακίην παράγει, καί οἱ	ἔθηκε	δοκεῖν, ἃ μὲν ἦι κακά,
[1, 100]	καί τε δοκῶν θήσειν ἐσθλὸν	ἔθηκε	κακόν. οὐδέ τωι ἀνθρώπων παραγίνεται,
[1, 450]	δή πίνηι ὑπὲρ μέτρον, κοῦφον	ἔθηκε	νόον. ~Ἐμ πυρὶ μὲν χρυσόν
[1, 400]	γ´ ἐπεφράσατο, ὧι τις σώφρον´	ἔθηκε	τὸν ἄφρονα κἀκ κακοῦ ἐσθλόν.
[1, 1200]	γίνου ἀληθοσύνης. Ἤδη γάρ με	κέκληκε	θαλάσσιος οἴκαδε νεκρός, τεθνηκὼς ζωιῶι
[1, 0]	κλῦθι, κακὰς δ´ ἀπὸ κῆρας	ἄλαλκε·	σοὶ μὲν τοῦτο, θεά, σμικρόν,
[1, 1100]	θυμὸν ἰαινόμενος. Μή με κακῶν	μίμνησκε·	πέπονθά τοι οἷά τ´ Ὀδυσσεύς,
[1, 750]	αὐτὸς δὲ στρατὸν ὑβριστὴν Μήδων	ἀπέρυκε	τῆσδε πόλευς, ἵνα σοι λαοὶ
[1, 450]	ἔηι. Μηδένα τῶνδ´ ἀέκοντα μένειν	κατέρυκε	παρ´ ἡμῖν, μηδὲ θύραζε κέλευ´
[1, 400]	εἰ δ´ Ἀσκληπιάδαις τοῦτό γ´	ἔδωκε	θεός, ἰᾶσθαι κακότητα καὶ ἀτηρὰς
[1, 100]	ἄμεινον ἔπλετο, οἷς´ ὁσίη, Κύρνε,	μέμηλε	δίκη. Οὐδείς, Κύρν´, ἄτης καὶ
[1, 250]	δῶρα ἰοστεφάνων. πᾶσι δ´, ὅσοισι	μέμηλε,	καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδή ἔσσηι ὁμῶς,
[1, 1100]	ἀνδρῶν Σωφροσύνη, Χάριτές τ´, ὦ	φίλε,	γῆν ἔλιπον· ὅρκοι δ´ οὐκέτι
[1, 350]	φιλότητα λίην, Κύρνε, προσελκόμενος. Ζεῦ	φίλε,	θαυμάζω σε· σὺ γὰρ πάντεσσιν
[1, 1050]	ἥβης ἄνθος ἀπολλύμενον. τέρπεό μοι,	φίλε	θυμέ· τάχ´ αὖ τινες ἄλλοι
[1, 850]	μέτρον ἔχων σοφίης; Ἥβα μοι,	φίλε	θυμέ· τάχ´ αὖ τινες ἄλλοι
[1, 500]	δούλης τέκνον ἐλευθέριον. Οὗτος ἀνήρ,	φίλε	Κύρνε, πέδας χαλκεύεται αὑτῶι, εἰ
[1, 150]	χαλεπῆς, Κύρνε, λύσιν πενίης. τεθνάμεναι,	φίλε	Κύρνε, πενιχρῶι βέλτερον ἀνδρί ἢ
[1, 50]	ἀντὶ κασιγνήτου. σὺ δέ μοι,	φίλε,	ταῦτ´ ἐνὶ θυμῶι ~φράζεο, καί
[1, 1150]	ἀντὶ κασιγνήτου. σὺ δέ μοι,	φίλε,	ταῦτ´ ἐνὶ θυμῶι φράζεο καί
[1, 550]	τηλαυγέος φαινόμενος σκοπιῆς. ἀλλ´ ἵπποις´	ἔμβαλλε	ταχυπτέρνοισι χαλινούς· δήιων γάρ σφ´
[1, 200]	σοφίη γίνεται ἀτροπίης. Μηδὲν ἄγαν	ἄσχαλλε	ταρασσομένων πολιητέων, Κύρνε, μέσην δ´
[1, 350]	ἀποτεινυμένου δ´ αὔξεται ἐξοπίσω. Εὖ	κώτιλλε	τὸν ἐχθρόν· ὅταν δ´ ὑποχείριος
[1, 500]	σοφόν. Οἰνοβαρέω κεφαλήν, Ὀνομάκριτε, καί	με	βιᾶται οἶνος, ἀτὰρ γνώμης οὐκέτ´
[1, 650]	τοῖς´ ἀγαθοῖσι συνών. νῦν δέ	με	γινώσκοντα παρέρχεται, εἰμὶ δ´ ἄφωνος
[1, 250]	ὥσθ´ ἅμα θ´ ὑδρεύει καί	με	γοῶσα φέρει, ἔνθα μέσην περὶ
[1, 550]	ἢ ´κ κακοῦ ἐσθλόν. μή	με	δίδασκ´· οὔ τοι τηλίκος εἰμὶ
[1, 400]	δ´ ἄμμιν ἔνεστι λόγος. Πολλά	με	καὶ συνιέντα παρέρχεται· ἀλλ´ ὑπ´
[1, 1100]	καὶ πλούτωι θυμὸν ἰαινόμενος. Μή	με	κακῶν μίμνησκε· πέπονθά τοι οἷά
[1, 1200]	ἐμοὶ γίνου ἀληθοσύνης. Ἤδη γάρ	με	κέκληκε θαλάσσιος οἴκαδε νεκρός, τεθνηκὼς
[1, 1100]	μελεδαίνων οὐδ´ ἀνδρῶν ἐχθρῶν, οἵ	με	λέγουσι κακῶς. ἀλλ´ ἥβην ἐρατὴν
[1, 500]	περ Κενταύρους ὠμοφάγους ὄλεσεν. Χρή	με	παρὰ στάθμην καὶ γνώμονα τήνδε
[1, 400]	ὕδωρ ῥεύσεται ἡμετέρης, εὑρήσεις δέ	με	πᾶσιν ἐπ´ ἔργμασιν ὥσπερ ἄπεφθον
[1, 800]	ἂν τὸ μέσον στρωφήσομαι, οὐδέ	με	πείσεις οὔτε τι μὴ πίνειν
[1, 350]	ἁνδάνω οὔτε κακῶς· μωμεῦνται δέ	με	πολλοί, ὁμῶς κακοὶ ἠδὲ καὶ
[1, 850]	φίλων εἰ μέν τις ὁρᾶι	μέ	τι δειλὸν ἔχοντα, αὐχέν´ ἀποστρέψας
[1, 50]	σοι πιστὸς ἔνεστι νόος. ἤ	με	φίλει καθαρὸν θέμενος νόον, ἤ
[1, 50]	ἔχε καὶ φρένας ἄλληι, εἴ	με	φιλεῖς καί σοι πιστὸς ἔνεστι
[1, 1050]	ἔχε καὶ φρένας ἄλλας, εἴ	με	φιλεῖς καί σοι πιστὸς ἔνεστι
[1, 850]	ἐγὼ τοῖσιν μὲν ἐπαρκέσω οἵ	με	φιλεῦσιν, τοῖς δ´ ἐχθροῖς´ ἀνίη
[1, 300]	τε φίλων δοίη τίσιν, οἵ	με	φιλεῦσιν, τῶν τ´ ἐχθρῶν μεῖζον,
[1, 850]	ἀσπασμοὺς καὶ φιλότητας ἔχω. Οἵ	με	φίλοι προδιδοῦσι καὶ οὐκ ἐθέλουσί
[1, 550]	τῆς εὐεργεσίης ῥηιδίη ἀγγελίη. Οἵ	με	φίλοι προδιδοῦσιν, ἐπεὶ τόν γ´
[1, 800]	ἄλλων πάντων, Κύρν´, ἀνιηρότατον· οἵ	με	φίλοι προὔδωκαν· ἐγὼ δ´ ἐχθροῖσι
[1, 1100]	ἥβης μέτρον ἔχοιμι, φιλοῖ δέ	με	Φοῖβος Ἀπόλλων Λητοΐδης καὶ Ζεύς,
[1, 0]	φήσεις εὖ συμβουλεύειν τοῖσι φίλοισιν	ἐμέ.	Κύρνε, κύει πόλις ἥδε, δέδοικα
[1, 400]	δ´ οὐχ οὕτως θωρήξομαι, οὐδ´	ἐμέ	τ´ οἶνος ἐξάγει, ὥστ´ εἰπεῖν
[1, 150]	τιμῶσι· καὶ ἐκ κακοῦ ἐσθλὸς	ἔγημε	καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθοῦ· πλοῦτος
[1, 950]	ἄλλοτε ἄλλος ἀνήρ. Εἰ θείης,	Ἀκάδημε,	ἐφήμερον ὕμνον ἀείδειν, ἆθλον δ´
[1, 1000]	χαλεπή, Κύρνε, πέλει παλάμη. Τόλμα,	θυμέ,	κακοῖσιν ὅμως ἄτλητα πεπονθώς· δειλῶν
[1, 650]	ἐσθλὰ παρῆι. Οὐ δύναμαί σοι,	θυμέ,	παρασχεῖν ἄρμενα πάντα· τέτλαθι· τῶν
[1, 850]	ἔχων σοφίης; Ἥβα μοι, φίλε	θυμέ·	τάχ´ αὖ τινες ἄλλοι ἔσονται
[1, 1050]	ἄνθος ἀπολλύμενον. τέρπεό μοι, φίλε	θυμέ·	τάχ´ αὖ τινες ἄλλοι ἔσονται
[1, 200]	ἐπισταμένως, οὐ κακός, ἀλλ´ ἀγαθός.	Θυμέ,	φίλους κατὰ πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον
[1, 0]	καὶ μετὰ τοῖσιν ἵζε, καὶ	ἅνδανε	τοῖς´, ὧν μεγάλη δύναμις. ἐσθλῶν
[1, 250]	μηδενὶ πιστὸς ἐὼν πόδα τῶνδε	πρόβαινε	μήθ´ ὅρκωι πίσυνος μήτε φιλημοσύνηι,
[1, 1000]	μηδὲ φίλους ἀνία, μηδ´ ἐχθροὺς	εὔφραινε.	θεῶν δ´ εἱμαρμένα δῶρα οὐκ
[1, 350]	πειρῶ θεοῖσιν ἐπευχόμενος. μηδὲ λίην	ἐπίφαινε·	κακὸν δέ τε, Κύρν´, ἐπιφαίνειν.
[1, 1100]	κουριδίης ἀλόχου, ἥ μιν δήθ´	ὑπέμεινε	φίλωι παρὰ παιδὶ μένουσα, ὄφρα
[1, 800]	ἐπ´ ἐλπίσι, κέρδεσιν εἴκων, μήτε	κτεῖνε	θεῶν ὅρκια συνθέμενος. Πῶς ὑμῖν
[1, 850]	ἀνίη καὶ μέγα πῆμ´ ἔσομαι.	Οἶνε,	τὰ μέν ς´ αἰνῶ, τὰ
[1, 0]	ἀγαθῶν ἔχεο· καὶ μετὰ τοῖσιν	πῖνε	καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν
[1, 450]	λάτριν ἐφημέριον ἢ παρεὼν μὴ	πῖνε.	σὺ δ´ ἔγχεε’ τοῦτο μάταιον
[1, 200]	σωιζομένοισιν, ἀλλ´ ὡς πάγχυ πόλει,	Κύρνε,	ἁλωσομένηι. Σοὶ μὲν ἐγὼ πτέρ´
[1, 300]	φίλον ἄνδρ´ ἀπολέσσαι πειθόμενος χαλεπῆι,	Κύρνε,	διαβολίηι. εἴ τις ἁμαρτωλῆισι φίλων
[1, 1150]	ἄμεινον· αἰτοῦσιν δ´ ἀγαθοῖς´ ἀνδράσι,	Κύρνε,	δίδου. οὐδεὶς γὰρ πάντ´ ἐστὶ
[1, 100]	πᾶς δέ τ´ ἀνὴρ ἀγαθός,	Κύρνε,	δίκαιος ἐών. Χρήματα μὲν δαίμων
[1, 500]	στάθμην καὶ γνώμονα τήνδε δικάσσαι,	Κύρνε,	δίκην, ἶσόν τ´ ἀμφοτέροισι δόμεν,
[1, 50]	ἀργύρου ἀντερύσασθαι ἄξιος ἐν χαλεπῆι,	Κύρνε,	διχοστασίηι. Παύρους εὑρήσεις, Πολυπαΐδη, ἄνδρας
[1, 300]	φιλεῦσιν, τῶν τ´ ἐχθρῶν μεῖζον,	Κύρνε,	δυνησόμενον. χοὔτως ἂν δοκέοιμι μετ´
[1, 300]	γὰρ ἐν ἀνθρώποισιν ἕπονται θνητοῖς,	Κύρνε·	θεοὶ δ´ οὐκ ἐθέλουσι φέρειν.
[1, 1150]	ἐπεὶ μεγάλους ἤλιτες ἀθανάτους. Γνώμην,	Κύρνε,	θεοὶ θνητοῖσι διδοῦσιν ἀρίστην· ἄνθρωπος
[1, 150]	ὀλίγοις´ ἀνδράσι μοῖρ´ ἕπεται. Ὕβριν,	Κύρνε,	θεὸς πρῶτον κακῶι ὤπασεν ἀνδρί,
[1, 1150]	δὲ θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν ἀθανάτων.	Κύρνε,	θεοὺς αἰδοῦ καὶ δείδιθι· τοῦτο
[1, 800]	οὐδέ τις ἡμῖν αἴτιος ἀθανάτων,	Κύρνε,	θεῶν μακάρων, ἀλλ´ ἀνδρῶν τε
[1, 200]	ἄφθιτον ἀνθρώποις´ αἰὲν ἔχων ὄνομα,	Κύρνε,	καθ´ Ἑλλάδα γῆν στρωφώμενος, ἠδ´
[1, 100]	κιβδήλοιο καὶ ἀργύρου ἀνσχετὸς ἄτη,	Κύρνε,	καὶ ἐξευρεῖν ῥάιδιον ἀνδρὶ σοφῶι.
[1, 150]	δάμνησι μάλιστα, καὶ γήρως πολιοῦ,	Κύρνε,	καὶ ἠπιάλου. ἣν δὴ χρὴ
[1, 150]	Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους διζήμεθα,	Κύρνε,	καὶ ἵππους εὐγενέας, καί τις
[1, 1100]	καὶ Κολοφῶνα καὶ Σμύρνην. πάντως,	Κύρνε,	καὶ ὔμμ´ ἀπολεῖ. Δόξα μὲν
[1, 400]	ἑταῖρος, ὧι γνώμη θ´ ἕπεται,	Κύρνε,	καὶ ὧι δύναμις. Πίνων δ´
[1, 350]	δυστήνου τοῦδε βίου μέτεχε. Τόλμα,	Κύρνε,	κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν ἔχαιρες, εὖτέ
[1, 50]	ὡς ἄνδρες μηκέτι σωιζόμενοι. Μήποτε,	Κύρνε,	κακῶι πίσυνος βούλευε σὺν ἀνδρί,
[1, 150]	βαθυκήτεα πόντον ῥιπτεῖν καὶ πετρέων,	Κύρνε,	κατ´ ἠλιβάτων. καὶ γὰρ ἀνὴρ
[1, 0]	εὖ συμβουλεύειν τοῖσι φίλοισιν ἐμέ.	Κύρνε,	κύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ
[1, 1050]	μὲν αἰνήσω δειλὸν ἐόντα φίλον.	Κύρνε,	κύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ
[1, 50]	ἔργ´ ἐπιχείρει, μή ποτ´ ἀνήκεστον,	Κύρνε,	λάβηις ἀνίην. Πιστὸς ἀνὴρ χρυσοῦ
[1, 150]	εὐρέα νῶτα θαλάσσης δίζησθαι χαλεπῆς,	Κύρνε,	λύσιν πενίης. τεθνάμεναι, φίλε Κύρνε,
[1, 1150]	ἔργων αἰσχρῶν ἀπαθὴς καὶ ἀεργός,	Κύρνε,	μεγίστην κεν πεῖραν ἔχοις ἀρετῆς.
[1, 100]	μητρὸς ἄμεινον ἔπλετο, οἷς´ ὁσίη,	Κύρνε,	μέμηλε δίκη. Οὐδείς, Κύρν´, ἄτης
[1, 200]	Μηδὲν ἄγαν ἄσχαλλε ταρασσομένων πολιητέων,	Κύρνε,	μέσην δ´ ἔρχευ τὴν ὁδὸν
[1, 300]	~οὐδ´ ὧι κ´ ἐκ γαστρός,	Κύρνε,	μιᾶς γεγόνηι. Πικρὸς καὶ γλυκὺς
[1, 650]	ἄλλης οὐδεμιῆς ἔραμαι. Σὺν τοί,	Κύρνε,	παθόντι κακῶς ἀνιώμεθα πάντες· ἀλλὰ
[1, 1000]	ἐξαπατῆσαι, ὡς ἐν ἐμοὶ γνώμη,	Κύρνε,	πάλαι κέκριται. ἤιδεα μὲν καὶ
[1, 1100]	κλαίω δ´ ἀργαλέον γῆρας ἐπερχόμενον.	Κύρνε,	παροῦσι φίλοισι κακοῦ καταπαύσομεν ἀρχήν,
[1, 500]	τέκνον ἐλευθέριον. Οὗτος ἀνήρ, φίλε	Κύρνε,	πέδας χαλκεύεται αὑτῶι, εἰ μὴ
[1, 1150]	κάκιον· πᾶσα γὰρ ἐκ τούτων,	Κύρνε,	πέλει κακότης. Εἴ κ´ εἴης
[1, 1000]	κακότητος, τοῦ δ´ ἀγαθοῦ χαλεπή,	Κύρνε,	πέλει παλάμη. Τόλμα, θυμέ, κακοῖσιν
[1, 150]	Κύρνε, λύσιν πενίης. τεθνάμεναι, φίλε	Κύρνε,	πενιχρῶι βέλτερον ἀνδρί ἢ ζώειν
[1, 50]	δὲ πόλει μήποτε τῆιδε ἅδοι.	Κύρνε,	πόλις μὲν ἔθ´ ἥδε πόλις,
[1, 350]	ἄμαξαν ἔλαυνε εἰς φιλότητα λίην,	Κύρνε,	προσελκόμενος. Ζεῦ φίλε, θαυμάζω σε·
[1, 0]	ἔπος ἀθανάτων ἦλθε διὰ στομάτων.	Κύρνε,	σοφιζομένωι μὲν ἐμοὶ σφρηγὶς ἐπικείσθω
[1, 300]	εὔβουλος εἷλεν ταχὺν ἄνδρα διώκων,	Κύρνε,	σὺν εὐθείηι θεῶν δίκηι ἀθανάτων.
[1, 800]	πολυάρητον κακὸν ἥκομεν, ἔνθα μάλιστα,	Κύρνε,	συναμφοτέρους μοῖρα λάβοι θανάτου. Οἵ
[1, 300]	ἔρχεο ποσσίν, μηδ´ ἑτέροισι διδούς,	Κύρνε,	τὰ τῶν ἑτέρων. Οὐκ ἔστιν
[1, 1200]	θνητοῖσι βροτοῖσιν πταίσματα τῆς γνώμης,	Κύρνε,	ταρασσομένης. Οὐδέν, Κύρν´, ὀργῆς ἀδικώτερον,
[1, 100]	ἀνθρώπων πείσηι κακὸν ἄνδρα φιλῆσαι,	Κύρνε·	τί δ´ ἔστ´ ὄφελος δειλὸς
[1, 300]	μήποτε φεύγοντ´ ἄνδρα ἐπ´ ἐλπίδι,	Κύρνε,	φιλήσηις· οὐδὲ γὰρ οἴκαδε βὰς
[1, 1200]	μὲν χαλεπὸν καὶ δυσμενεῖ ἐξαπατῆσαι,	Κύρνε·	φίλον δὲ φίλωι ῥάιδιον ἐξαπατᾶν.
[1, 1050]	δὲ θανὼν γαῖα μέλαιν´ ἔσομαι.	Κύρνε,	φίλους πρὸς πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον
[1, 800]	ἄνδρα θεωρόν εὐθύτερον χρὴ ἔμεν,	Κύρνε,	φυλασσόμενον, ὧιτινί κεν Πυθῶνι θεοῦ
[1, 350]	ἀέκοντα βίηι κεντῶν ὑπ´ ἄμαξαν	ἔλαυνε	εἰς φιλότητα λίην, Κύρνε, προσελκόμενος.
[1, 1150]	ἀρότου ὡραίου· καί μοι κραδίην	ἐπάταξε	μέλαιναν, ~ὅττι μοι εὐανθεῖς ἄλλοι
[1, 500]	ἄνδρες γινώσκους´, ἀνδρὸς δ´ οἶνος	ἔδειξε	νόον καὶ μάλα περ πινυτοῦ,
[1, 150]	καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθοῦ· πλοῦτος	ἔμειξε	γένος. οὕτω μὴ θαύμαζε γένος,
[1, 800]	Κύρν´, ὀλίγη τελέθει. Μήτε τιν´	αὖξε	τύραννον ἐπ´ ἐλπίσι, κέρδεσιν εἴκων,
[1, 750]	δίκαιος ἐών, τὴν σαυτοῦ φρένα	τέρπε·	δυσηλεγέων δὲ πολιτῶν ἄλλος τοί
[1, 150]	ἀνδρὶ χολωθείς μηδ´ ἀχρημοσύνην οὐλομένην	πρόφερε·	Ζεὺς γάρ τοι τὸ τάλαντον
[1, 600]	ἡμετέρην φιλίην. ἔρρε, θεοῖσίν τ´	ἐχθρὲ	καὶ ἀνθρώποισιν ἄπιστε, ψυχρὸν ὃς
[1, 750]	τειρόμενοι πενίηι; Ταῦτα μαθών, φίλ´	ἑταῖρε,	δικαίως χρήματα ποιοῦ, σώφρονα θυμὸν
[1, 450]	οὐκ ἐθέλοντ´ ἰέναι, μηδ´ εὕδοντ´	ἐπέγειρε,	Σιμωνίδη, ὅντιν´ ἂν ἡμῶν θωρηχθέντ´
[1, 800]	στεφάνους. ἀλλ´ ἄγε δή, Σκύθα,	κεῖρε	κόμην, ἀπόπαυε δὲ κῶμον, πένθει
[1, 600]	πρίν ~ἠλάστρεις κλέπτων ἡμετέρην φιλίην.	ἔρρε,	θεοῖσίν τ´ ἐχθρὲ καὶ ἀνθρώποισιν
[1, 950]	θυμὸν ἀσηθῆις, μηδεὶς ἀνθρώπων γνῶι	σε	βαρυνόμενον. Ἄλλοτέ τοι πάσχων ἀνιήσεαι,
[1, 450]	ἢ πρὶν μεθύειν ὑπανίστασο μή	σε	βιάσθω γαστὴρ ὥστε κακὸν λάτριν
[1, 550]	λίην ἀφνεὸν κτεάτεσσι γενέσθαι, μήτε	σέ	γ´ ἐς πολλὴν χρημοσύνην ἐλάσαι.
[1, 0]	δίδου. Φοῖβε ἄναξ, ὅτε μέν	σε	θεὰ τέκε πότνια Λητώ φοίνικος
[1, 350]	κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν ἔχαιρες, εὖτέ	σε	καὶ τούτων μοῖρ´ ἐπέβαλλεν ἔχειν.
[1, 750]	δυσηλεγέων δὲ πολιτῶν ἄλλος τοί	σε	κακῶς, ἄλλος ἄμεινον ἐρεῖ. Τοὺς
[1, 1200]	βλεφάρων θερμὰ βάλοι δάκρυα. Οὔτε	σε	κωμάζειν ἀπερύκομεν οὔτε καλοῦμεν· ἀργαλέος
[1, 500]	ἔστ´ οὐ δυνατὸς παρέχειν. Οὔ	σε	μάτην, ὦ Πλοῦτε, βροτοὶ τιμῶσι
[1, 550]	πόλλ´ ἕξεις, ἄλλοτε παυρότερα, ὥστε	σε	μήτε λίην ἀφνεὸν κτεάτεσσι γενέσθαι,
[1, 450]	τὰ δίκαια φίλ´ ἔστω, μηδέ	σε	νικάτω κέρδος, ὅ τ´ αἰσχρὸν
[1, 850]	αἰνῶ, τὰ δὲ μέμφομαι· οὐδέ	σε	πάμπαν οὔτε ποτ´ ἐχθαίρειν οὔτε
[1, 200]	οὐχ ἵππων νώτοισιν ἐφήμενος· ἀλλά	σε	πέμψει ~ἀγλαὰ Μουσάων δῶρα ἰοστεφάνων.
[1, 650]	ὁδὸς μεγάλου διὰ πόντου, καί	σε	Ποσειδάων χάρμα φίλοις´ ἀγάγοι. Πολλούς
[1, 350]	Κύρνε, προσελκόμενος. Ζεῦ φίλε, θαυμάζω	σε·	σὺ γὰρ πάντεσσιν ἀνάσσεις τιμὴν
[1, 200]	πολλῶν κείμενος ἐν στόμασιν, καί	σε	σὺν αὐλίσκοισι λιγυφθόγγοις νέοι ἄνδρες
[1, 850]	καὶ κακόν ἐσσι. τίς ἄν	σέ	τε μωμήσαιτο, τίς δ´ ἂν
[1, 50]	φίλος ὤν. Ἄν τις ἐπαινήσηι	σε	τόσον χρόνον ὅσσον ὁρώιης, νοσφισθεὶς
[1, 650]	ἐξαπίνης ἀπό (τ( οι) οὖν	ὤλεσε	νυκτὶ μιῆι. καὶ σώφρων ἥμαρτε,
[1, 1100]	ἡμετέρην φιλίην ὕβρις καὶ Μάγνητας	ἀπώλεσε	καὶ Κολοφῶνα καὶ Σμύρνην. πάντως,
[1, 100]	ἦτορ ἔχηι, τοῦτο θεὸς κιβδηλότατον	ποίησε	βροτοῖσιν, καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ´
[1, 650]	τε πενιχρὸς ἀνήρ αἶψα μάλ´	ἐπλούτησε	καὶ ὃς μάλα πολλὰ πέπαται
[1, 200]	ἀμπλακίας· ἀλλ´ ὁ μὲν αὐτὸς	ἔτεισε	κακὸν χρέος οὐδὲ φίλοισιν ἄτην
[1, 0]	ἐπλήσθη Δῆλος ἀπειρεσίη ὀδμῆς ἀμβροσίης,	ἐγέλασσε	δὲ Γαῖα πελώρη, γήθησεν δὲ
[1, 750]	σύ, Φοῖβε, ἵλαος ἡμετέρην τήνδε	φύλασσε	πόλιν. Ἦλθον μὲν γὰρ ἔγωγε
[1, 900]	Εἶμι παρὰ στάθμην ὀρθὴν ὁδόν,	οὐδετέρωσε	κλινόμενος· χρὴ γάρ μ´ ἄρτια
[1, 800]	Κύρνε, θεῶν μακάρων, ἀλλ´ ἀνδρῶν	τε	βίη καὶ κέρδεα δειλὰ καὶ
[1, 1050]	μαινομένων πέτεται θυμός τε νόος	τε,	βουλὴ δ´ εἰς ἀγαθὸν καὶ
[1, 950]	εὖ ἕρδοντι δύω κακά· τῶν	τε	γὰρ αὐτοῦ χηρώσει πολλῶν καὶ
[1, 1100]	φίλωι παρὰ παιδὶ μένουσα, ὄφρα	τε	γῆς ἐπέβη δείλ´ ἁλίους τε
[1, 300]	ἄνδρεσσι κακοῖς συνθέμενοι φιλίην ἔργα	τε	δείλ´ ἔμαθον καὶ ἔπη δύσφημα
[1, 350]	ἀμηχανίην. Ἐν πενίηι δ´ ὅ	τε	δειλὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὸν
[1, 1000]	ἐσθλὸν τοῦτο πόληί τε παντί	τε	δήμωι, ὅστις ἀνὴρ διαβὰς ἐν
[1, 350]	ἀλιτρούς ἐν ταὐτῆι μοίρηι τόν	τε	δίκαιον ἔχειν, ἤν τ´ ἐπὶ
[1, 100]	θήσειν κακὸν ἐσθλὸν ἔθηκεν, καί	τε	δοκῶν θήσειν ἐσθλὸν ἔθηκε κακόν.
[1, 400]	κακοῖσιν θυμὸν ἔχων μίμνειν. ἀθανάτων	τε	δόσεις παντοῖαι θνητοῖσιν ἐπέρχοντ´. ἀλλ´
[1, 1150]	κακοῖσιν θυμὸν ὁμῶς μίσγειν. ἀθανάτων	τε	δόσεις παντοῖαι θνητοῖσιν ἐπέρχοντ´· ἀλλ´
[1, 550]	ἐν ἄλγεσι κείμενον ἄνδρα πρός	τε	θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν ἀθανάτων. Φράζεο·
[1, 600]	Ἀνδράσι τοῖς´ ἀγαθοῖς´ ἕπεται γνώμη	τε	καὶ αἰδώς· οἳ νῦν ἐν
[1, 1050]	ἠδὲ γυναιξί. τί μοι πλοῦτός	τε	καὶ αἰδώς; τερπωλὴ νικᾶι πάντα
[1, 500]	δόμεν, μάντεσί (τ( οι) οἰωνοῖς	τε	καὶ αἰθομένοις´ ἱεροῖσιν, ὄφρα μὴ
[1, 500]	νόον. ~Ἐμ πυρὶ μὲν χρυσόν	τε	καὶ ἄργυρον ἴδριες ἄνδρες γινώσκους´,
[1, 50]	λάβηις ἀνίην. Πιστὸς ἀνὴρ χρυσοῦ	τε	καὶ ἀργύρου ἀντερύσασθαι ἄξιος ἐν
[1, 850]	ὀλεῖται· αἰχμητὴς γὰρ ἀνὴρ γῆν	τε	καὶ ἄστυ σαοῖ. Ἔν μοι
[1, 600]	δαίμονες ἀμφότεροι. Πολλάκι πὰρ δόξαν	τε	καὶ ἐλπίδα γίνεται εὖ ῥεῖν
[1, 50]	ἐρχόμενα. ἐκ τῶν γὰρ στάσιές	τε	καὶ ἔμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν· μούναρχοι
[1, 400]	ἔφερον. εἰ δ´ ἦν ποιητόν	τε	καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, οὔποτ´
[1, 150]	χρὴ γὰρ ὁμῶς ἐπὶ γῆν	τε	καὶ εὐρέα νῶτα θαλάσσης δίζησθαι
[1, 250]	ἔσσηι ὁμῶς, ὄφρ´ ἂν γῆ	τε	καὶ ἠέλιος. αὐτὰρ ἐγὼν ὀλίγης
[1, 200]	νέοι ἄνδρες εὐκόσμως ἐρατοὶ καλά	τε	καὶ λιγέα ἄισονται. καὶ ὅταν
[1, 1000]	ἅπτεται ἀκροτάτης. Ἆ μάκαρ εὐδαίμων	τε	καὶ ὄλβιος, ὅστις ἄπειρος ἄθλων
[1, 50]	πάντας ἄγοι, οἷσιν ἐπὶ γλώσσηι	τε	καὶ ὀφθαλμοῖσιν ἔπεστιν αἰδώς, οὐδ´
[1, 250]	δὲ κάκιστον ἐν ἀνθρώποις θανάτου	τε	καὶ πασέων νούσων ἐστὶ πονηρότατον
[1, 700]	ὧι’ τὰ δέοντα πάρεστι γαστρί	τε	καὶ πλευραῖς καὶ ποσὶν ἁβρὰ
[1, 350]	δ´ ἀγαθὸν τολμᾶν χρὴ τά	τε	καὶ τὰ φέρειν, αἰδεῖσθαι δὲ
[1, 0]	οὐδ´ ἀποπαυόμενος, ἀλλ´ αἰεὶ πρῶτόν	τε	καὶ ὕστατον ἔν τε μέσοισιν
[1, 700]	πυροφόρου πεδία ἵπποι θ´ ἡμίονοί	τε,	καὶ ὧι’ τὰ δέοντα πάρεστι
[1, 300]	ἔμπεδον αἰεί, τολμᾶι δ´ ἔν	τε	κακοῖς κείμενος ἔν τ´ ἀγαθοῖς.
[1, 50]	ἔχοντες ἶσον τῶν ἀγαθῶν τῶν	τε	κακῶν μετέχειν. Τούτους οὔ χ´
[1, 900]	μιν τιμῶσιν· ὁμῶς νέοι οἵ	τε	κατ´ αὐτόν χώρης εἴκουσιν τοί
[1, 800]	καρποῖσιν ἐν εἰλαπίναις φορέοντας ξανθῆισίν	τε	κόμαις πορφυρέους στεφάνους. ἀλλ´ ἄγε
[1, 1150]	πολὺ κρείσσων ὕβριος οὐλομένης λευγαλέου	τε	κόρου· ἔστι κακὸν δὲ βροτοῖσι
[1, 350]	μηδὲ λίην ἐπίφαινε· κακὸν δέ	τε,	Κύρν´, ἐπιφαίνειν. παύρους κηδεμόνας σῆς
[1, 800]	πόσιος κῆρες δειλοῖσι βροτοῖσιν, δίψα	τε	λυσιμελὴς καὶ μέθυσις χαλεπή· τούτων
[1, 550]	Ἐχθαίρω δὲ γυναῖκα περίδρομον ἄνδρα	τε	μάργον, ὃς τὴν ἀλλοτρίαν βούλετ´
[1, 0]	πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἔν	τε	μέσοισιν ἀείσω· σὺ δέ μοι
[1, 650]	θέμις. Οὐ χρὴ πημαίνειν ὅ	τε	μὴ πημαντέον εἴη, οὐδ´ ἕρδειν
[1, 1100]	εἰς βάσανον δ´ ἐλθὼν παρατριβόμενός	τε	μολύβδωι χρυσὸς ἄπεφθος ἐὼν καλὸς
[1, 1150]	ἐς βάσανόν τ´ ἐλθὼν παρατριβόμενός	τε	μολύβδωι χρυσός ὑπερτερίης ἄμμιν ἔνεστι
[1, 1100]	τε γῆς ἐπέβη δείλ´ ἁλίους	τε	μυχούς. Ἐμπίομαι, πενίης θυμοφθόρου οὐ
[1, 850]	κακόν ἐσσι. τίς ἄν σέ	τε	μωμήσαιτο, τίς δ´ ἂν ἐπαινήσηι
[1, 1050]	τῶν γὰρ μαινομένων πέτεται θυμός	τε	νόος τε, βουλὴ δ´ εἰς
[1, 1050]	φρενὶ βούλευσαι σῶι τ´ ἀγαθῶι	τε	νόωι. τῶν γὰρ μαινομένων πέτεται
[1, 1000]	μέλει. Σοὶ δ´ ἐγὼ οἷά	τε	παιδὶ πατὴρ ὑποθήσομαι αὐτός ~ἐσθλά·
[1, 900]	κατ´ αὐτόν χώρης εἴκουσιν τοί	τε	παλαιότεροι. γηράσκων ἀστοῖσι μεταπρέπει, οὐδέ
[1, 1000]	ξυνὸν δ´ ἐσθλὸν τοῦτο πόληί	τε	παντί τε δήμωι, ὅστις ἀνὴρ
[1, 650]	καὶ κακὸν ἐξ ἀγαθοῦ. καί	τε	πενιχρὸς ἀνήρ αἶψα μάλ´ ἐπλούτησε
[1, 350]	ὅ τε δειλὸς ἀνὴρ ὅ	τε	πολλὸν ἀμείνων φαίνεται, εὖτ´ ἂν
[1, 50]	ἔπ´ οὐδεμία, ἀλλὰ δόλους ἀπάτας	τε	πολυπλοκίας τ´ ἐφίλησαν οὕτως ὡς
[1, 350]	ἐπὶ σωφροσύνην τρεφθῆι νόος ἤν	τε	πρὸς ὕβριν ἀνθρώπων ἀδίκοις´ ἔργμασι
[1, 1100]	καὶ ἀγλαὰ μηρία καίων Ἐλπίδι	τε	πρώτηι καὶ πυμάτηι θυέτω. φραζέσθω
[1, 700]	ἐς σκιερὸν χῶρον ἀποφθιμένων, κυανέας	τε	πύλας παραμείψεται, αἵτε θανόντων ψυχὰς
[1, 750]	θαλίηι παιάνων τε χοροῖς´ ἰαχῆισί	τε	σὸν περὶ βωμόν· ἦ γὰρ
[1, 950]	φίλος, ἀλλὰ καὶ ἔργωι. χερσίν	τε	σπεύδου χρήμασί τ´, ἀμφότερα· μηδὲ
[1, 1000]	ἄεθλον ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστον κάλλιστόν	τε	φέρειν γίνεται ἀνδρὶ’ σοφῶι. ξυνὸν
[1, 0]	ὑβρίζειν τοῖσι κακοῖσιν ἅδηι δῆμόν	τε	φθείρουσι δίκας τ´ ἀδίκοισι διδοῦσιν
[1, 1000]	καὶ ὑπερβῆναί περ ἀνάγκηι, ἐξετάσαι	τε	φίλους, ὅντιν´ ἔχουσι νόον. Αὐτίκα
[1, 300]	λαβεῖν χαλεπόν. Ζεύς μοι τῶν	τε	φίλων δοίη τίσιν, οἵ με
[1, 750]	κιθάρηι καὶ ἐρατῆι θαλίηι παιάνων	τε	χοροῖς´ ἰαχῆισί τε σὸν περὶ
[1, 1100]	ἐπευξάμενος: Πλοῦτε, θεῶν κάλλιστε καὶ	ἱμεροέστατε	πάντων, σὺν σοὶ καὶ κακὸς
[1, 700]	ἀνῆλθεν πείσας Περσεφόνην αἱμυλίοισι λόγοις,	ἥτε	βροτοῖς παρέχει λήθην βλάπτουσα νόοιο
[1, 1150]	φωνήν, Πολυπαΐδη, ὀξὺ βοώσης ἤκους´,	ἥτε	βροτοῖς´ ἄγγελος ἦλθ´ ἀρότου ὡραίου·
[1, 800]	δ´ οὖρος φαίνεται ἐξ ἀγορῆς,	ἥτε	τρέφει καρποῖσιν ἐν εἰλαπίναις φορέοντας
[1, 550]	δὲ φέρειν ἀμφοτέρων τὸ λάχος,	μήτε	κακοῖσιν ἀσῶντα λίην φρένα, μήτ´
[1, 800]	τύραννον ἐπ´ ἐλπίσι, κέρδεσιν εἴκων,	μήτε	κτεῖνε θεῶν ὅρκια συνθέμενος. Πῶς
[1, 1150]	γὰρ ἄνδρα εἴργει μήθ´ ἕρδειν	μήτε	λέγειν ἀσεβῆ. δημοφάγον δὲ τύραννον
[1, 550]	ἕξεις, ἄλλοτε παυρότερα, ὥστε σε	μήτε	λίην ἀφνεὸν κτεάτεσσι γενέσθαι, μήτε
[1, 550]	μήτε λίην ἀφνεὸν κτεάτεσσι γενέσθαι,	μήτε	σέ γ´ ἐς πολλὴν χρημοσύνην
[1, 800]	τοι χώρη, Κύρν´, ὀλίγη τελέθει.	Μήτε	τιν´ αὖξε τύραννον ἐπ´ ἐλπίσι,
[1, 750]	τινὰ ξείνων δηλεύμενος ἔργμασι λυγροῖς	μήτε	τιν´ ἐνδήμων, ἀλλὰ δίκαιος ἐών,
[1, 750]	τῶν ἀγαθῶν ἐσθλὸν ἔχοιμι νόον.	Μήτε	τινὰ ξείνων δηλεύμενος ἔργμασι λυγροῖς
[1, 250]	τῶνδε πρόβαινε μήθ´ ὅρκωι πίσυνος	μήτε	φιλημοσύνηι, μηδ´ εἰ Ζῆν´ ἐθέληι
[1, 950]	οὐδ´ ἵππων ὁρμὴ γίνεται ὠκυτέρη,	αἵτε	ἄνακτα φέρουσι δορυσσόον ἐς πόνον
[1, 700]	ἀποφθιμένων, κυανέας τε πύλας παραμείψεται,	αἵτε	θανόντων ψυχὰς εἴργουσιν καίπερ ἀναινομένας·
[1, 100]	ἐς τέλος εἴτ´ ἀγαθὸν γίνεται	εἴτε	κακόν. πολλάκι γὰρ δοκέων θήσειν
[1, 1050]	εὐφροσύνηι. Ἄφρονες ἄνθρωποι καὶ νήπιοι,	οἵτε	θανόντας κλαίους´, οὐ δ´ ἥβης
[1, 500]	πρὶν ἐόντα σοφόν. Οἰνοβαρέω κεφαλήν,	Ὀνομάκριτε,	καί με βιᾶται οἶνος, ἀτὰρ
[1, 300]	καὶ οὕτως, Κύρν´, ἕξεις ἀρετήν,	ἥντε	λαβεῖν χαλεπόν. Ζεύς μοι τῶν
[1, 1150]	τέρμα βάλοι. οὐδ´ ἂν δυσφροσύνας,	ὅτε	δὴ θεὸς ἄλγεα πέμπηι, θνητὸς
[1, 0]	καὶ ἐσθλὰ δίδου. Φοῖβε ἄναξ,	ὅτε	μέν σε θεὰ τέκε πότνια
[1, 950]	δ´ ἕρδων χαιρήσεις· δύναται δ´	ἄλλοτε	ἄλλος ἀνήρ. Εἰ θείης, Ἀκάδημε,
[1, 200]	ἣν ὁπότε Ζεύς πέμψηι τειρομένοις´,	ἄλλοτε	ἄλλος ἔχει. Ἀκρόπολις καὶ πύργος
[1, 300]	ἔμπεδον αἰεί, χρήματα δ´ ἀνθρώπων	ἄλλοτε	ἄλλος ἔχει. Κύρν´, ἀγαθὸς μὲν
[1, 150]	γάρ τοι τὸ τάλαντον ἐπιρρέπει	ἄλλοτε	ἄλλωι, ἄλλοτε μὲν πλουτεῖν, ἄλλοτε
[1, 950]	βαρυνόμενον. Ἄλλοτέ τοι πάσχων ἀνιήσεαι,	ἄλλοτε	δ´ ἕρδων χαιρήσεις· δύναται δ´
[1, 150]	τὸ τάλαντον ἐπιρρέπει ἄλλοτε ἄλλωι,	ἄλλοτε	μὲν πλουτεῖν, ἄλλοτε μηδὲν ἔχειν.
[1, 150]	ἄλλοτε ἄλλωι, ἄλλοτε μὲν πλουτεῖν,	ἄλλοτε	μηδὲν ἔχειν. Μήποτε, Κύρν´, ἀγορᾶσθαι
[1, 550]	ἵσταται ἀκμῆς· ἄλλοτε πόλλ´ ἕξεις,	ἄλλοτε	παυρότερα, ὥστε σε μήτε λίην
[1, 550]	τοι ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς·	ἄλλοτε	πόλλ´ ἕξεις, ἄλλοτε παυρότερα, ὥστε
[1, 950]	μηδεὶς ἀνθρώπων γνῶι σε βαρυνόμενον.	Ἄλλοτέ	τοι πάσχων ἀνιήσεαι, ἄλλοτε δ´
[1, 1050]	ἐπ´ Εὐρώτα καλλιρόωι ποταμῶι, εἴ	ποτε	βουλεύσαιμι φίλωι κακόν, αὐτὸς ἔχοιμι·
[1, 750]	γὰρ ἔγωγε καὶ εἰς Σικελήν	ποτε	γαῖαν, ἦλθον δ´ Εὐβοίης ἀμπελόεν
[1, 0]	καὶ Χάριτες, κοῦραι Διός, αἵ	ποτε	Κάδμου ἐς γάμον ἐλθοῦσαι καλὸν
[1, 100]	ταῦτ´ ἐνὶ θυμῶι ~φράζεο, καί	ποτέ	μου μνήσεαι ἐξοπίσω. Μηδείς ς´
[1, 1150]	ταῦτ´ ἐνὶ θυμῶι φράζεο καί	ποτέ	μου μνήσεαι ἐξοπίσω. οὔτιν´ ὁμοῖον
[1, 0]	ταῦτα μαθὼν ἀγαθοῖσιν ὁμίλεε, καί	ποτε	φήσεις εὖ συμβουλεύειν τοῖσι φίλοισιν
[1, 150]	μὲν πλουτεῖν, ἄλλοτε μηδὲν ἔχειν.	Μήποτε,	Κύρν´, ἀγορᾶσθαι ἔπος μέγα· οἶδε
[1, 50]	οὕτως ὡς ἄνδρες μηκέτι σωιζόμενοι.	Μήποτε,	Κύρνε, κακῶι πίσυνος βούλευε σὺν
[1, 750]	ἄρ´ ἦν φίλτερον ἄλλο πάτρης.	Μήποτέ	μοι μελέδημα νεώτερον ἄλλο φανείη
[1, 1200]	ἡμῖν καλή, Ληθαίωι κεκλιμένη πεδίωι.	Μήποτε	πὰρ κλαίοντα καθεζόμενοι γελάσωμεν τοῖς´
[1, 650]	Οὐδ´ ὀμόσαι χρὴ τοῦτο. τί	Μήποτε	πρᾶγμα τόδ´ ἔσται’ θεοὶ γάρ
[1, 50]	φόνοι ἀνδρῶν· μούναρχοι δὲ πόλει	μήποτε	τῆιδε ἅδοι. Κύρνε, πόλις μὲν
[1, 150]	ὅτωι μὴ νόος ἄρτιος ἦι.	Μήποτέ	τοι πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ χολωθείς
[1, 100]	ἔχους´ ἀγαθῶν καὶ χάριν ἐξοπίσω.	Μήποτε	τὸν κακὸν ἄνδρα φίλον ποιεῖσθαι
[1, 1150]	~αἰσχρὰ κακοῖς´ ἔργοις σύμβολα θηκάμενοι.	Μήποτε	τὸν παρεόντα μεθεὶς φίλον ἄλλον
[1, 300]	δὲ φυγῆς ἐστιν τοῦτ´ ἀνιηρότατον.	μήποτε	φεύγοντ´ ἄνδρα ἐπ´ ἐλπίδι, Κύρνε,
[1, 200]	δ´ ἐξ αὐτῆς ἀναφαίνεται, ἣν	ὁπότε	Ζεύς πέμψηι τειρομένοις´, ἄλλοτε ἄλλος
[1, 500]	δ´ εὔφθογγον χερσὶ λύρην ὀχέων.	Οὔποτε	δουλείη κεφαλὴ ἰθεῖα πέφυκεν, ἀλλ´
[1, 0]	ἐπικείσθω τοῖσδ´ ἔπεσιν, λήσει δ´	οὔποτε	κλεπτόμενα, οὐδέ τις ἀλλάξει κάκιον
[1, 400]	πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν· ἀλλὰ διδάσκων	οὔποτε	ποιήσει τὸν κακὸν ἄνδρ´ ἀγαθόν.
[1, 0]	ἄνα, Λητοῦς υἱέ, Διὸς τέκος,	οὔποτε	σεῖο λήσομαι ἀρχόμενος οὐδ´ ἀποπαυόμενος,
[1, 1000]	αὐτίχ´ ὑπὲρ κεφαλῆς γῆρας ὑπερκρέμαται.	Οὔποτε	τοῖς´ ἐχθροῖσιν ὑπὸ ζυγὸν αὐχένα
[1, 900]	μὲν γὰρ ἔγωγ´, ὃς ἐφείδετο	κοὔποτε	γαστρί σῖτον ἐλευθέριον πλούσιος ὢν
[1, 1050]	ἔφυ. νῦν μὲν τῶιδ´ ἐφέπου,	τοτὲ	δ´ ἀλλοῖος πέλευ ὀργήν. κρεῖσσόν
[1, 200]	ἐφάνη. νῦν μὲν τῆιδ´ ἐφέπου,	τοτὲ	δ´ ἀλλοῖος χρόα γίνου. κρέσσων
[1, 450]	μεθύηι, τὸ πρὶν ἐὼν σώφρων,	τότε	νήπιος. ἀλλὰ σὺ ταῦτα γινώσκων
[1, 800]	ἀργαλέον. Λὰξ ἐπίβα δήμωι κενεόφρονι,	τύπτε	δὲ κέντρωι ὀξέι καὶ ζεύγλην
[1, 650]	ὤλεσε νυκτὶ μιῆι. καὶ σώφρων	ἥμαρτε,	καὶ ἄφρονι πολλάκι δόξα ἕσπετο,
[1, 950]	χρήιζων ἡμετέρους αὖθις ἵκοιο δόμους.	Ἔστε	μὲν αὐτὸς ἔπινον ἀπὸ κρήνης
[1, 1100]	ἐργάσομαι θεοῖσιν ἐπευξάμενος: Πλοῦτε, θεῶν	κάλλιστε	καὶ ἱμεροέστατε πάντων, σὺν σοὶ
[1, 600]	θεοῖσίν τ´ ἐχθρὲ καὶ ἀνθρώποισιν	ἄπιστε,	ψυχρὸν ὃς ἐν κόλπωι ποικίλον
[1, 500]	κακόν, ἀλλ´ ἀγαθόν. Ἦλθες δή,	Κλεάριστε,	βαθὺν διὰ πόντον ἀνύσσας ἐνθάδ´
[1, 700]	πλείονα δ´ εἰδείης Σισύφου Αἰολίδεω,	ὅστε	καὶ ἐξ Ἀίδεω πολυϊδρίηισιν ἀνῆλθεν
[1, 450]	ὑπανίστασο μή σε βιάσθω γαστὴρ	ὥστε	κακὸν λάτριν ἐφημέριον ἢ παρεὼν
[1, 100]	ποιεῖσθαι ἑταῖρον, ἀλλ´ αἰεὶ φεύγειν	ὥστε	κακὸν λιμένα. Πολλοί τοι πόσιος
[1, 500]	τὸν ὑπὲρ μέτρον ἤρατο πίνων,	ὥστε	καταισχῦναι καὶ πρὶν ἐόντα σοφόν.
[1, 550]	ἐπεὶ τόν γ´ ἐχθρὸν ἀλεῦμαι	ὥστε	κυβερνήτης χοιράδας εἰναλίας. Ῥήιον ἐξ
[1, 550]	ἔνερθεν γῆς ὀλέσας ψυχὴν κείσομαι	ὥστε	λίθος ἄφθογγος, λείψω δ´ ἐρατὸν
[1, 400]	ἐς βάσανον δ´ ἐλθὼν παρατρίβομαι	ὥστε	μολύβδωι χρυσός, ὑπερτερίης δ´ ἄμμιν
[1, 950]	ἔργ´ ἐρατεινὰ φέρηι. αἶψα γὰρ	ὥστε	νόημα παρέρχεται ἀγλαὸς ἥβη· οὐδ´
[1, 1050]	τίθεσο. Ἤδη καὶ πτερύγεσσιν ἐπαίρομαι,	ὥστε	πετεινόν ἐκ λίμνης μεγάλης, ἄνδρα
[1, 550]	ἄλλοτε πόλλ´ ἕξεις, ἄλλοτε παυρότερα,	ὥστε	σε μήτε λίην ἀφνεὸν κτεάτεσσι
[1, 350]	Κύρνε, κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν ἔχαιρες,	εὖτέ	σε καὶ τούτων μοῖρ´ ἐπέβαλλεν
[1, 1150]	καὶ σοφίη θνητοῖς´ ἀμαχώτατον αἰεί·	οὔτε	γὰρ ἂν πλούτου θυμὸν ὑπερκορέσαις·
[1, 100]	καὶ σπείρειν πόντον ἁλὸς πολιῆς.	οὔτε	γὰρ ἂν πόντον σπείρων βαθὺ
[1, 900]	δαπάνην θέσθαι καὶ μελέτην ἐχέμεν.	οὔτε	γὰρ ἂν προκαμὼν ἄλλωι κάματον
[1, 250]	γε καὶ ἀλλοτρίη περ ἐοῦσα·	οὔτε	γὰρ εἰς ἀγορὴν ἔρχεται οὔτε
[1, 500]	αἰεὶ σκολιὴ καὐχένα λοξὸν ἔχει.	οὔτε	γὰρ ἐκ σκίλλης ῥόδα φύεται
[1, 350]	γνῶναι νόον ἀστῶν ὅντιν´ ἔχουσιν·	οὔτε	γὰρ εὖ ἕρδων ἁνδάνω οὔτε
[1, 1150]	δύναμαι γνῶναι νόον ὅντιν´ ἔχουσιν·	οὔτε	γὰρ εὖ ἕρδων ἁνδάνω οὔτε
[1, 1050]	θυμὸς ἔχει περὶ σῆς φιλότητος·	οὔτε	γὰρ ἐχθαίρειν οὔτε φιλεῖν δύναμαι,
[1, 50]	δὲ δὴ ἄλλοι, οἳ πρόσθ´	οὔτε	δίκας ἤιδεσαν οὔτε νόμους, ἀλλ´
[1, 250]	οὔτε γὰρ εἰς ἀγορὴν ἔρχεται	οὔτε	δίκας· πάντηι γὰρ τοὔλασσον ἔχει,
[1, 900]	τις αὐτόν βλάπτειν οὔτ´ αἰδοῦς	οὔτε	δίκης ἐθέλει. Οὐ δύναμαι φωνῆι
[1, 950]	οὔτε λύρης οὔτ´ αὐλητῆρος ἀκούων	οὔτε	Διωνύσου δῶρ´ ἐσαειράμενος. ταῦτ´ ἐσορῶν
[1, 150]	θεῶν γίνεται ἀνθρώποις´ οὔτ´ ἀγάθ´	οὔτε	κακά. Ἄνδρ´ ἀγαθὸν πενίη πάντων
[1, 350]	στήθεσιν ἐμπεφύηι· τοῦ δ´ αὖτ´	οὔτε	κακοῖς´ ἕπεται νόος οὔτ´ ἀγαθοῖσιν.
[1, 400]	δειλὸς δ´ οὔτ´ ἀγαθοῖσιν ἐπίσταται	οὔτε	κακοῖσιν θυμὸν ἔχων μίμνειν. ἀθανάτων
[1, 1150]	δειλὸς δ´ οὔτ´ ἀγαθοῖσιν ἐπίσταται	οὔτε	κακοῖσιν θυμὸν ὁμῶς μίσγειν. ἀθανάτων
[1, 150]	ἀνθρώπων οὔτ´ ὄλβιος οὔτε πενιχρός	οὔτε	κακὸς νόσφιν δαίμονος οὔτ´ ἀγαθός.
[1, 100]	πόντον σπείρων βαθὺ λήιον ἀμῶις,	οὔτε	κακοὺς εὖ δρῶν εὖ πάλιν
[1, 50]	δ´ ἀπατῶσιν ἐπ´ ἀλλήλοισι γελῶντες,	οὔτε	κακῶν γνώμας εἰδότες οὔτ´ ἀγαθῶν.
[1, 1100]	γελῶσιν, οὔτ´ ἀγαθῶν μνήμην εἰδότες	οὔτε	κακῶν. Πολλὰ δ´ ἀμηχανίηισι κυλίνδομαι
[1, 350]	οὔτε γὰρ εὖ ἕρδων ἁνδάνω	οὔτε	κακῶς· μωμεῦνται δέ με πολλοί,
[1, 1150]	οὔτε γὰρ εὖ ἕρδων ἁνδάνω	οὔτε	κακῶς. Νοῦς ἀγαθὸν καὶ γλῶσσα·
[1, 1200]	δάκρυα. Οὔτε σε κωμάζειν ἀπερύκομεν	οὔτε	καλοῦμεν· ἀργαλέος γὰρ ἐὼν καὶ
[1, 1200]	ἐκεῖνος ἐμοῦ τεθνηότος οὔτ´ ἀνιῶιτο	οὔτε	κατὰ βλεφάρων θερμὰ βάλοι δάκρυα.
[1, 100]	χαλεποῖο πόνου ῥύσαιτο καὶ ἄτης,	οὔτε	κεν ἐσθλὸν ἔχων τοῦ μεταδοῦν
[1, 800]	πείσεις οὔτε τι μὴ πίνειν	οὔτε	λίην μεθύειν. Οἶνος ἐμοὶ τὰ
[1, 450]	πεπόσθαι· οὔτε τι γὰρ νήφω	οὔτε	λίην μεθύω. ὃς δ´ ἂν
[1, 950]	Ἔρεβος καταβῆι, δώματα Περσεφόνης, τέρπεται	οὔτε	λύρης οὔτ´ αὐλητῆρος ἀκούων οὔτε
[1, 50]	οἳ πρόσθ´ οὔτε δίκας ἤιδεσαν	οὔτε	νόμους, ἀλλ´ ἀμφὶ πλευραῖσι δορὰς
[1, 150]	ἕπεται. Οὐδεὶς ἀνθρώπων οὔτ´ ὄλβιος	οὔτε	πενιχρός οὔτε κακὸς νόσφιν δαίμονος
[1, 800]	μέλοι. Οὐδεὶς ἀνθρώπων οὔτ´ ἔσσεται	οὔτε	πέφυκεν ὅστις πᾶσιν ἁδὼν δύσεται
[1, 850]	δὲ μέμφομαι· οὐδέ σε πάμπαν	οὔτε	ποτ´ ἐχθαίρειν οὔτε φιλεῖν δύναμαι.
[1, 1200]	κατὰ βλεφάρων θερμὰ βάλοι δάκρυα.	Οὔτε	σε κωμάζειν ἀπερύκομεν οὔτε καλοῦμεν·
[1, 750]	καὶ ἀτάσθαλος, οὔτε τευ ἀνδρός	~οὔτε	τευ ἀθανάτων μῆνιν ἀλευόμενος, ὑβρίζηι
[1, 700]	ὁππότ´ ἀνὴρ ἄδικος καὶ ἀτάσθαλος,	οὔτε	τευ ἀνδρός ~οὔτε τευ ἀθανάτων
[1, 450]	ὡς οἶνος χαριέστατος ἀνδρὶ πεπόσθαι·	οὔτε	τι γὰρ νήφω οὔτε λίην
[1, 800]	ὀμφὴν σημήνηι πίονος ἐξ ἀδύτου·	οὔτε	τι γὰρ προσθεὶς οὐδέν κ´
[1, 450]	οἷς τοι χρῆμα θεοὶ δόσαν	οὔτε	τι δειλόν οὔτ´ ἀγαθόν· χαλεπῶι
[1, 150]	καὶ γὰρ ἀνὴρ πενίηι δεδμημένος	οὔτε	τι εἰπεῖν οὔθ´ ἕρξαι δύναται,
[1, 500]	οὔτε τι τῶν ὄντων ἀποθήσομαι,	οὔτε	τι μείζω σῆς ἕνεκα ξενίης
[1, 800]	μέσον στρωφήσομαι, οὐδέ με πείσεις	οὔτε	τι μὴ πίνειν οὔτε λίην
[1, 500]	ὤν, κατάκεις´, ὡς φιλότητος ἔχεις.	οὔτε	τι τῶν ὄντων ἀποθήσομαι, οὔτε
[1, 600]	τοί κ´ εἰδείης οὔτ´ εὔνουν	οὔτε	τὸν ἐχθρόν, εἰ μὴ σπουδαίου
[1, 1050]	σῆς φιλότητος· οὔτε γὰρ ἐχθαίρειν	οὔτε	φιλεῖν δύναμαι, γινώσκων χαλεπὸν μέν,
[1, 850]	σε πάμπαν οὔτε ποτ´ ἐχθαίρειν	οὔτε	φιλεῖν δύναμαι. ἐσθλὸν καὶ κακόν
[1, 850]	οὔτ´ αὐτῶι βέλτερος, οὐδὲν ἐών,	οὔτε	φίλοις´. ἀρετῆς δὲ μέγα κλέος
[1, 350]	γὰρ τὰ δίκαια φρονεῖ νόος,	οὗτέ	περ αἰεί ἰθεῖα γνώμη στήθεσιν
[1, 500]	παρέχειν. Οὔ σε μάτην, ὦ	Πλοῦτε,	βροτοὶ τιμῶσι μάλιστα· ἦ γὰρ
[1, 1100]	τὰ δ´ ἐργάσομαι θεοῖσιν ἐπευξάμενος:	Πλοῦτε,	θεῶν κάλλιστε καὶ ἱμεροέστατε πάντων,
[1, 800]	ἄγε δή, Σκύθα, κεῖρε κόμην,	ἀπόπαυε	δὲ κῶμον, πένθει δ´ εὐώδη
[1, 50]	σωιζόμενοι. Μήποτε, Κύρνε, κακῶι πίσυνος	βούλευε	σὺν ἀνδρί, εὖτ´ ἂν σπουδαῖον
[1, 200]	ἀγαθός. Θυμέ, φίλους κατὰ πάντας	ἐπίστρεφε	ποικίλον ἦθος, ὀργὴν συμμίσγων ἥντιν´
[1, 1050]	ἔσομαι. Κύρνε, φίλους πρὸς πάντας	ἐπίστρεφε	ποικίλον ἦθος, συμμίσγων ὀργὴν οἷος
[1, 1050]	ἔπεσιν μὲν στέργε, νόον δ´	ἔχε	καὶ φρένας ἄλλας, εἴ με
[1, 50]	ἔπεσιν μὲν στέργε, νόον δ´	ἔχε	καὶ φρένας ἄλληι, εἴ με
[1, 850]	Μηδὲ λίην κήρυκος ἀν´ οὖς	ἔχε	μακρὰ βοῶντος· οὐ γὰρ πατρώιας
[1, 450]	λιμένα. Μήποτ´ ἐπ´ ἀπρήκτοισι νόον	ἔχε	μηδὲ μενοίνα χρήμασι, τῶν ἄνυσις
[1, 350]	ἡμέων αἰεὶ δυστήνου τοῦδε βίου	μέτεχε.	Τόλμα, Κύρνε, κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν
[1, 900]	ἔμιμνεν, φείδεσθαι μᾶλλον τοῦτον ἵν´	εἶχε	βίον. νῦν δ´ οὐκ ἔστιν.
[1, 550]	ἔχους´ ἀγαθῶν. Εὖ ἕρδων εὖ	πάσχε·	τί κ´ ἄγγελον ἄλλον ἰάλλοις;
[1, 200]	αὖθις ἔγεντο κακόν, θεῶν δ´	ὑπερέσχε	νόος. ἀλλὰ τάδ´ ἀνθρώπων ἀπατᾶι
[1, 350]	τεῖσαί νιν πρόφασιν μηδεμίαν θέμενος.	Ἴσχε	νόωι, γλώσσης δὲ τὸ μείλιχον
[1, 200]	ἥντιν´ ἕκαστος ἔχει· πουλύπου ὀργὴν	ἴσχε	πολυπλόκου, ὃς ποτὶ πέτρηι, τῆι
[1, 200]	παισὶν ἐπεκρέμασεν· ἄλλον δ´ οὐ	κατέμαρψε	δίκη· θάνατος γὰρ ἀναιδής πρόσθεν