Partie, vers |
[1, 1100] |
κακοί,
οἱ
δὲ
κακοὶ
πρίν
|
νῦν |
ἀγαθοί.
τίς
κεν
ταῦτ´
ἀνέχοιτ´ |
[1, 600] |
μεγάληι
θυμὸν
ἀμηχανίηι.
Ἦ
δὴ
|
νῦν |
αἰδὼς
μὲν
ἐν
ἀνθρώποισιν
ὄλωλεν, |
[1, 1050] |
οὐκ
ἐθέλοντα
φιλεῖν.
Σκέπτεο
δὴ
|
νῦν |
ἄλλον·
ἐμοί
γε
μὲν
οὔ |
[1, 1150] |
δύναται
τελέσαι.
Ὦ
νέοι,
οἳ
|
νῦν |
ἄνδρες,
ἐμοί
γε
μὲν
οὔ |
[1, 600] |
ἀγαθὸν
καὶ
μέτριον
ἄνδρα
τῶν
|
νῦν |
ἀνθρώπων
ἠέλιος
καθορᾶι.
Οὔ
τι |
[1, 1100] |
γενόμην.
Κύρν´,
οἱ
πρόσθ´
ἀγαθοὶ
|
νῦν |
αὖ
κακοί,
οἱ
δὲ
κακοὶ |
[1, 950] |
σοῦ
κατὰ
πάντα
δαῆναι
ἤθεα·
|
νῦν |
δ´
ἤδη
νηῦς
ἅθ´
ἑκὰς |
[1, 950] |
ἐδόκει
καὶ
καλὸν
ἦμεν
ὕδωρ.
|
νῦν |
δ´
ἤδη
τεθόλωται,
ὕδωρ
δ´ |
[1, 700] |
ταῦτ´
εἴη
μακάρεσσι
θεοῖς
φίλα·
|
νῦν |
δ´
ὁ
μὲν
ἕρδων
ἐκφεύγει, |
[1, 900] |
μᾶλλον
τοῦτον
ἵν´
εἶχε
βίον.
|
νῦν |
δ´
οὐκ
ἔστιν.
ὃ
δὴ |
[1, 650] |
ἂν
ἀνιώιμην
τοῖς´
ἀγαθοῖσι
συνών.
|
νῦν |
δέ
με
γινώσκοντα
παρέρχεται,
εἰμὶ |
[1, 50] |
Πολυπαΐδη·
οἱ
δὲ
πρὶν
ἐσθλοί
|
νῦν |
δειλοί.
τίς
κεν
ταῦτ´
ἀνέχοιτ´ |
[1, 50] |
ἔλαφοι
τῆσδ´
ἐνέμοντο
πόλεος.
καὶ
|
νῦν |
εἰς´
ἀγαθοί,
Πολυπαΐδη·
οἱ
δὲ |
[1, 600] |
γνώμη
τε
καὶ
αἰδώς·
οἳ
|
νῦν |
ἐν
πολλοῖς´
ἀτρεκέως
ὀλίγοι.
Ἐλπὶς |
[1, 200] |
τέρμα
πεφασμένον
ἀνθρώποισιν·
οἳ
γὰρ
|
νῦν |
ἡμῶν
πλεῖστον
ἔχουσι
βίον,
διπλάσιον |
[1, 600] |
ἔργα
καὶ
ὕβρις,
οἷα
τὰ
|
νῦν |
ἱερὴν
τήνδε
πόλιν
κατέχει.
Πολλῶι |
[1, 0] |
πόλιν
ἀτρεμέ´
ἧσθαι,
μηδ´
εἰ
|
νῦν |
κεῖται
πολλῆι
ἐν
ἡσυχίηι,
εὖτ´ |
[1, 200] |
τῆι
προσομιλήσηι,
τοῖος
ἰδεῖν
ἐφάνη.
|
νῦν |
μὲν
τῆιδ´
ἐφέπου,
τοτὲ
δ´ |
[1, 1050] |
συμμίσγων
ὀργὴν
οἷος
ἕκαστος
ἔφυ.
|
νῦν |
μὲν
τῶιδ´
ἐφέπου,
τοτὲ
δ´ |
[1, 450] |
ἐφαίνεο
τῶνδε
πολιτῶν
οὕτως
ὥσπερ
|
νῦν |
οὐδενὸς
ἄξιος
εἶ.
Οὔ
τοι |
[1, 850] |
πρόσθεν,
ἀτὰρ
πολὺ
λώια
δὴ
|
νῦν. |
τοὔνεκα
τοῖς
δειλοῖς´
οὐδεμί´
ἐστὶ |
[1, 650] |
πολλῶν
{γνοῦσαν}
ἄμεινον
ἔτι
οὕνεκα
|
νῦν |
φερόμεσθα
καθ´
ἱστία
λευκὰ
βαλόντες
|