Partie, vers |
[1, 500] |
σοφόν.
Οἰνοβαρέω
κεφαλήν,
Ὀνομάκριτε,
καί
|
με |
βιᾶται
οἶνος,
ἀτὰρ
γνώμης
οὐκέτ´ |
[1, 650] |
τοῖς´
ἀγαθοῖσι
συνών.
νῦν
δέ
|
με |
γινώσκοντα
παρέρχεται,
εἰμὶ
δ´
ἄφωνος
|
[1, 250] |
ὥσθ´
ἅμα
θ´
ὑδρεύει
καί
|
με |
γοῶσα
φέρει,
ἔνθα
μέσην
περὶ |
[1, 550] |
ἢ
´κ
κακοῦ
ἐσθλόν.
μή
|
με |
δίδασκ´·
οὔ
τοι
τηλίκος
εἰμὶ |
[1, 400] |
δ´
ἄμμιν
ἔνεστι
λόγος.
Πολλά
|
με |
καὶ
συνιέντα
παρέρχεται·
ἀλλ´
ὑπ´ |
[1, 1100] |
καὶ
πλούτωι
θυμὸν
ἰαινόμενος.
Μή
|
με |
κακῶν
μίμνησκε·
πέπονθά
τοι
οἷά |
[1, 1200] |
ἐμοὶ
γίνου
ἀληθοσύνης.
Ἤδη
γάρ
|
με |
κέκληκε
θαλάσσιος
οἴκαδε
νεκρός,
τεθνηκὼς |
[1, 1100] |
μελεδαίνων
οὐδ´
ἀνδρῶν
ἐχθρῶν,
οἵ
|
με |
λέγουσι
κακῶς.
ἀλλ´
ἥβην
ἐρατὴν |
[1, 500] |
περ
Κενταύρους
ὠμοφάγους
ὄλεσεν.
Χρή
|
με |
παρὰ
στάθμην
καὶ
γνώμονα
τήνδε |
[1, 400] |
ὕδωρ
ῥεύσεται
ἡμετέρης,
εὑρήσεις
δέ
|
με |
πᾶσιν
ἐπ´
ἔργμασιν
ὥσπερ
ἄπεφθον
|
[1, 800] |
ἂν
τὸ
μέσον
στρωφήσομαι,
οὐδέ
|
με |
πείσεις
οὔτε
τι
μὴ
πίνειν |
[1, 350] |
ἁνδάνω
οὔτε
κακῶς·
μωμεῦνται
δέ
|
με |
πολλοί,
ὁμῶς
κακοὶ
ἠδὲ
καὶ |
[1, 50] |
σοι
πιστὸς
ἔνεστι
νόος.
ἤ
|
με |
φίλει
καθαρὸν
θέμενος
νόον,
ἤ |
[1, 1050] |
ἔχε
καὶ
φρένας
ἄλλας,
εἴ
|
με |
φιλεῖς
καί
σοι
πιστὸς
ἔνεστι |
[1, 50] |
ἔχε
καὶ
φρένας
ἄλληι,
εἴ
|
με |
φιλεῖς
καί
σοι
πιστὸς
ἔνεστι |
[1, 850] |
ἐγὼ
τοῖσιν
μὲν
ἐπαρκέσω
οἵ
|
με |
φιλεῦσιν,
τοῖς
δ´
ἐχθροῖς´
ἀνίη |
[1, 300] |
τε
φίλων
δοίη
τίσιν,
οἵ
|
με |
φιλεῦσιν,
τῶν
τ´
ἐχθρῶν
μεῖζον, |
[1, 850] |
ἀσπασμοὺς
καὶ
φιλότητας
ἔχω.
Οἵ
|
με |
φίλοι
προδιδοῦσι
καὶ
οὐκ
ἐθέλουσί |
[1, 550] |
τῆς
εὐεργεσίης
ῥηιδίη
ἀγγελίη.
Οἵ
|
με |
φίλοι
προδιδοῦσιν,
ἐπεὶ
τόν
γ´ |
[1, 800] |
ἄλλων
πάντων,
Κύρν´,
ἀνιηρότατον·
οἵ
|
με |
φίλοι
προὔδωκαν·
ἐγὼ
δ´
ἐχθροῖσι |
[1, 1100] |
ἥβης
μέτρον
ἔχοιμι,
φιλοῖ
δέ
|
με |
Φοῖβος
Ἀπόλλων
Λητοΐδης
καὶ
Ζεύς, |