Partie, vers |
[1, 150] |
ἀγαθόν.
εἰσὶν
δ´
οἳ
βουλῆι
|
τ´ |
ἀγαθῆι
καὶ
δαίμονι
δειλῶι
μοχθίζουσι, |
[1, 300] |
ἔν
τε
κακοῖς
κείμενος
ἔν
|
τ´ |
ἀγαθοῖς.
εἰ
δὲ
θεὸς
κακῶι |
[1, 1050] |
βαθείηι
σῆι
φρενὶ
βούλευσαι
σῶι
|
τ´ |
ἀγαθῶι
τε
νόωι.
τῶν
γὰρ |
[1, 300] |
ἀπηνής
λάτρισι
καὶ
δμωσὶν
γείτοσί
|
τ´ |
ἀγχιθύροις.
Οὐ
χρὴ
κιγκλίζειν
ἀγαθὸν |
[1, 0] |
ἅδηι
δῆμόν
τε
φθείρουσι
δίκας
|
τ´ |
ἀδίκοισι
διδοῦσιν
οἰκείων
κερδέων
εἵνεκα |
[1, 900] |
ἔργματα,
τῶι
δὲ
δικαίωι
~τῶι
|
τ´ |
ἀδίκωι
μέγα
κεμ
πῆμα
βροτοῖσιν |
[1, 750] |
δεξιτερὴν
χεῖρ´
ἐπ´
ἀπημοσύνηι,
ἄλλοι
|
τ´ |
ἀθάνατοι
μάκαρες
θεοί·
αὐτὰρ
Ἀπόλλων
|
[1, 450] |
μηδέ
σε
νικάτω
κέρδος,
ὅ
|
τ´ |
αἰσχρὸν
ἔηι.
Μηδένα
τῶνδ´
ἀέκοντα |
[1, 750] |
ἄλλο
φανείη
ἀντ´
ἀρετῆς
σοφίης
|
τ´, |
ἀλλὰ
τόδ´
αἰὲν
ἔχων
τερποίμην |
[1, 550] |
δὴ
καὶ
φίλοι
ὦμεν’
ἀτάρ
|
τ´ |
ἄλλοισιν
ὁμίλει
ἀνδράσιν,
οἳ
τὸν |
[1, 950] |
ἔργωι.
χερσίν
τε
σπεύδου
χρήμασί
|
τ´, |
ἀμφότερα·
μηδὲ
παρὰ
κλητῆρι
λόγοισιν |
[1, 500] |
τήνδε
δικάσσαι,
Κύρνε,
δίκην,
ἶσόν
|
τ´ |
ἀμφοτέροισι
δόμεν,
μάντεσί
(τ(
οι) |
[1, 100] |
πᾶς´
ἀρετή
´στι,
πᾶς
δέ
|
τ´ |
ἀνὴρ
ἀγαθός,
Κύρνε,
δίκαιος
ἐών. |
[1, 250] |
κατόπισθ´
ἁζόμενον
νέμεσιν·
δειλῶι
γάρ
|
τ´ |
ἀπάλαμνα
βροτῶι
πάρα
πόλλ´
ἀνελέσθαι
|
[1, 1000] |
γίνεται
ὀξυτέρη.
μὴ
δὲ
σύ
|
τ´ |
ἀπρήκτοισιν
ἐπ´
ἔργμασιν
ἄλγος
ἀέξων
|
[1, 950] |
παῖς
καλὸν
ἄνθος
ἔχων
σοί
|
τ´ |
εἴη
καὶ
ἐμοὶ
σοφίης
πέρι |
[1, 950] |
ἐσορῶν
κραδίην
εὖ
πείσομαι,
ὄφρα
|
τ´ |
ἐλαφρά
γούνατα
καὶ
κεφαλὴν
ἀτρεμέως |
[1, 1150] |
τις
ἔνεστι
δόλος·
ἐς
βάσανόν
|
τ´ |
ἐλθὼν
παρατριβόμενός
τε
μολύβδωι
χρυσός |
[1, 350] |
δὴ
κακὰ
πολλὰ
διδάσκει,
ψεύδεά
|
τ´ |
ἐξαπάτας
τ´
οὐλομένας
τ´
ἔριδας, |
[1, 850] |
φαινομένων·
ἀλλ´
ἐγὼ
αὐτομάτη
ἑσπερίη
|
τ´ |
ἔξειμι
καὶ
ὀρθρίη
αὖθις
ἔσειμι, |
[1, 350] |
τόν
τε
δίκαιον
ἔχειν,
ἤν
|
τ´ |
ἐπὶ
σωφροσύνην
τρεφθῆι
νόος
ἤν |
[1, 950] |
πρῶτ´
ἐπὶ
γαῖα
καλύψηι
εἴς
|
τ´ |
Ἔρεβος
καταβῆι,
δώματα
Περσεφόνης,
τέρπεται |
[1, 350] |
ψεύδεά
τ´
ἐξαπάτας
τ´
οὐλομένας
|
τ´ |
ἔριδας,
ἄνδρα
καὶ
οὐκ
ἐθέλοντα· |
[1, 300] |
εἴη
μέλαν
αἷμα
πιεῖν·
ἐπί
|
τ´ |
ἐσθλὸς
ὄροιτο
~δαίμων,
ὃς
κατ´ |
[1, 50] |
ἀλλὰ
δόλους
ἀπάτας
τε
πολυπλοκίας
|
τ´ |
ἐφίλησαν
οὕτως
ὡς
ἄνδρες
μηκέτι |
[1, 600] |
κλέπτων
ἡμετέρην
φιλίην.
ἔρρε,
θεοῖσίν
|
τ´ |
ἐχθρὲ
καὶ
ἀνθρώποισιν
ἄπιστε,
ψυχρὸν |
[1, 1000] |
Ἀίδου
δῶμα
μέλαν
κατέβη,
πρίν
|
τ´ |
ἐχθροὺς
πτῆξαι
καὶ
ὑπερβῆναί
περ |
[1, 300] |
τίσιν,
οἵ
με
φιλεῦσιν,
τῶν
|
τ´ |
ἐχθρῶν
μεῖζον,
Κύρνε,
δυνησόμενον.
χοὔτως |
[1, 700] |
καὶ
ποσὶν
ἁβρὰ
παθεῖν,
παιδός
|
τ´ |
ἠδὲ
γυναικός·
ὅταν
δέ
κε |
[1, 1100] |
κακῶν
μίμνησκε·
πέπονθά
τοι
οἷά
|
τ´ |
Ὀδυσσεύς,
ὅστ´
Ἀίδεω
μέγα
δῶμ´ |
[1, 400] |
οὐχ
οὕτως
θωρήξομαι,
οὐδ´
ἐμέ
|
τ´ |
οἶνος
ἐξάγει,
ὥστ´
εἰπεῖν
δεινὸν |
[1, 350] |
φέρειν,
αἰδεῖσθαι
δὲ
φίλους
φεύγειν
|
τ´ |
ὀλεσήνορας
ὅρκους,
~ἐντράπελ´
ἀθανάτων
μῆνιν |
[1, 350] |
πολλὰ
διδάσκει,
ψεύδεά
τ´
ἐξαπάτας
|
τ´ |
οὐλομένας
τ´
ἔριδας,
ἄνδρα
καὶ |
[1, 750] |
κακὰς
ἀπὸ
κῆρας
ἀμῦναι
γῆράς
|
τ´ |
οὐλόμενον
καὶ
θανάτοιο
τέλος.
Χρὴ |
[1, 250] |
ἄλλα
θεοὶ
θνητοῖς´
ἀνθρώποις
γῆράς
|
τ´ |
οὐλόμενον
καὶ
νεότητ´
ἔδοσαν.
τῶν |
[1, 1100] |
ὤιχετο
δ´
ἀνδρῶν
Σωφροσύνη,
Χάριτές
|
τ´, |
ὦ
φίλε,
γῆν
ἔλιπον·
ὅρκοι |