Partie, vers
[1, 0]	~ΕΛΕΓΕΙΩΝ	Α>	Ὦ ἄνα, Λητοῦς υἱέ, Διὸς
[1, 600]	ὄλωλεν, αὐτὰρ ἀναιδείη γαῖαν ἐπιστρέφεται.	Ἆ	δειλὴ πενίη, τί ἐμοῖς´ ἐπικειμένη
[1, 350]	κατ´ ἐμὸν νοῦν τελέσειε τάδε.	Ἆ	δειλὴ πενίη, τί μένεις προλιποῦσα
[1, 1000]	οὐλόμενον, κεφαλῆς δ´ ἅπτεται ἀκροτάτης.	Ἆ	μάκαρ εὐδαίμων τε καὶ ὄλβιος,
[1, 400]	κακά, ταῦτ´ ἀγάθ´ εἶναι εὐμαρέως,	ἃ	δ´ ἂν ἦι χρήσιμα, ταῦτα
[1, 400]	παράγει, καί οἱ ἔθηκε δοκεῖν,	ἃ	μὲν ἦι κακά, ταῦτ´ ἀγάθ´
[1, 850]	δέ τί μοί ποθεν ἐσθλόν,	ἃ	παυράκι γίνεται ἀνδρί, πολλοὺς ἀσπασμοὺς
[1, 1100]	προσμενέτω· εὐχέσθω δὲ θεοῖσι, καὶ	ἀγλαὰ	μηρία καίων Ἐλπίδι τε πρώτηι
[1, 250]	νώτοισιν ἐφήμενος· ἀλλά σε πέμψει	~ἀγλαὰ	Μουσάων δῶρα ἰοστεφάνων. πᾶσι δ´,
[1, 850]	ἂν ἐπαινήσηι μέτρον ἔχων σοφίης;	Ἥβα	μοι, φίλε θυμέ· τάχ´ αὖ
[1, 1000]	ἀνώγοι, ~παντοίων ἀγαθῶν γαστρὶ χαριζόμενοι,	χέρνιβα	δ´ αἶψα θύραζε φέροι, στεφανώματα
[1, 800]	τὸ κακῶς κείμενον ἀργαλέον. Λὰξ	ἐπίβα	δήμωι κενεόφρονι, τύπτε δὲ κέντρωι
[1, 1100]	οἷά τ´ Ὀδυσσεύς, ὅστ´ Ἀίδεω	μέγα	δῶμ´ ἤλυθεν ἐξαναδύς, ὃς δὴ
[1, 900]	δὲ δικαίωι ~τῶι τ´ ἀδίκωι	μέγα	κεμ πῆμα βροτοῖσιν ἐπῆν. Ἔστιν
[1, 850]	ἐών, οὔτε φίλοις´. ἀρετῆς δὲ	μέγα	κλέος οὔποτ´ ὀλεῖται· αἰχμητὴς γὰρ
[1, 950]	τι παθὼν ἀπ´ ἐμεῦ ἀγαθὸν	μέγα	μὴ χάριν οἶδας, χρήιζων ἡμετέρους
[1, 0]	τοῦτο, θεά, σμικρόν, ἐμοὶ δὲ	μέγα.	Μοῦσαι καὶ Χάριτες, κοῦραι Διός,
[1, 150]	ἔχειν. Μήποτε, Κύρν´, ἀγορᾶσθαι ἔπος	μέγα·	οἶδε γὰρ οὐδείς ἀνθρώπων ὅ
[1, 550]	ἔτι. Δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν	μέγα,	πεῖρα δ´ ἄριστον· πολλοὶ ἀπείρητοι
[1, 1100]	ἀπολεῖ. Δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν	μέγα,	πεῖρα δ´ ἄριστον. πολλοὶ ἀπείρητοι
[1, 900]	ἔστιν. ὃ δὴ καὶ ἐμοὶ	μέγα	πένθος ὄρωρεν καὶ δάκνομαι ψυχὴν
[1, 850]	τοῖς δ´ ἐχθροῖς´ ἀνίη καὶ	μέγα	πῆμ´ ἔσομαι. Οἶνε, τὰ μέν
[1, 350]	ἔχεις. Ἀνδρός τοι κραδίη μινύθει	μέγα	πῆμα παθόντος, Κύρν´· ἀποτεινυμένου δ´
[1, 900]	ἢ ζώω τερπνῶς ἔργα τελῶν	ὀλίγα.	εἶδον μὲν γὰρ ἔγωγ´, ὃς
[1, 700]	τοῦτο γένοιτο φίλον θυμῶι, σχέτλια	ἔργα	διατά φρεσὶ δ´ ὅστις ἀθήνης
[1, 600]	ὄφιν. Τοιάδε καὶ Μάγνητας ἀπώλεσεν	ἔργα	καὶ ὕβρις, οἷα τὰ νῦν
[1, 300]	ἀλλ´ ἄνδρεσσι κακοῖς συνθέμενοι φιλίην	ἔργα	τε δείλ´ ἔμαθον καὶ ἔπη
[1, 900]	ἐν κακότητι, ἢ ζώω τερπνῶς	ἔργα	τελῶν ὀλίγα. εἶδον μὲν γὰρ
[1, 1150]	ἐσθλὴ μὲν ἀπόκρισις, ἐσθλὰ δὲ	ἔργα·	τῶν δὲ κακῶν ἄνεμοι δειλὰ
[1, 550]	μὲν προβέβηκεν, ἀμήχανόν ἐστι γενέσθαι	ἀεργά·	τὰ δ´ ἐξοπίσω, τῶν φυλακὴ
[1, 500]	ἔχων. νηός τοι πλευρῆισιν ὑπὸ	ζυγὰ	θήσομεν ἡμεῖς, Κλεάρισθ´, οἷ´ ἔχομεν
[1, 200]	αἰὲν ἔχων ὄνομα, Κύρνε, καθ´	Ἑλλάδα	γῆν στρωφώμενος, ἠδ´ ἀνὰ νήσους
[1, 250]	γοῶσα φέρει, ἔνθα μέσην περὶ	παῖδα	λαβὼν ἀγκῶν´ ἐφίλησα δειρήν, ἡ
[1, 250]	τυγχάνω αἰδοῦς, ἀλλ´ ὥσπερ μικρὸν	παῖδα	λόγοις μ´ ἀπατᾶις. Κάλλιστον τὸ
[1, 600]	Πολλάκι πὰρ δόξαν τε καὶ	ἐλπίδα	γίνεται εὖ ῥεῖν ἔργ´ ἀνδρῶν,
[1, 1100]	φῶς ἠελίοιο, εὐσεβέων περὶ θεοὺς	Ἐλπίδα	προσμενέτω· εὐχέσθω δὲ θεοῖσι, καὶ
[1, 900]	γάρ μ´ ἄρτια πάντα νοεῖν.	πατρίδα	κοσμήσω, λιπαρὴν πόλιν, οὔτ´ ἐπὶ
[1, 250]	τιθεῖ. Ἀστῶν μηδενὶ πιστὸς ἐὼν	πόδα	τῶνδε πρόβαινε μήθ´ ὅρκωι πίσυνος
[1, 500]	ἔχει. οὔτε γὰρ ἐκ σκίλλης	ῥόδα	φύεται οὔθ´ ὑάκινθος, οὐδέ ποτ´
[1, 200]	εὐκόσμως ἐρατοὶ καλά τε καὶ	λιγέα	ἄισονται. καὶ ὅταν δνοφερῆς ὑπὸ
[1, 1150]	ἂν δυσφροσύνας, ὅτε δὴ θεὸς	ἄλγεα	πέμπηι, θνητὸς ἀνὴρ δώροις βουλόμενος
[1, 850]	ἑταῖρον μαλθακὰ κωτίλλων ἐξαπατᾶν ἐθέλει·	Ἡδέα	μὲν καὶ πρόσθεν, ἀτὰρ πολὺ
[1, 1000]	ἐμοὶ γνώμη, Κύρνε, πάλαι κέκριται.	ἤιδεα	μὲν καὶ πρόσθεν, ἀτὰρ πολὺ
[1, 800]	ἀλλ´ ἀνδρῶν τε βίη καὶ	κέρδεα	δειλὰ καὶ ὕβρις πολλῶν ἐξ
[1, 50]	κακοῖσι φίλ´ ἀνδράσι ταῦτα γένηται,	~κέρδεα	δημοσίωι σὺν κακῶι ἐρχόμενα. ἐκ
[1, 700]	ἠελίου σφῆισι πολυφροσύναις οὐδ´ εἰ	ψεύδεα	μὲν ποιοῖς ἐτύμοισιν ὁμοῖα, γλῶσσαν
[1, 350]	ἣ δὴ κακὰ πολλὰ διδάσκει,	ψεύδεά	τ´ ἐξαπάτας τ´ οὐλομένας τ´
[1, 0]	κῆρας ἄλαλκε· σοὶ μὲν τοῦτο,	θεά,	σμικρόν, ἐμοὶ δὲ μέγα. Μοῦσαι
[1, 0]	Φοῖβε ἄναξ, ὅτε μέν σε	θεὰ	τέκε πότνια Λητώ φοίνικος ῥαδινῆις
[1, 950]	πρὶν σοῦ κατὰ πάντα δαῆναι	ἤθεα·	νῦν δ´ ἤδη νηῦς ἅθ´
[1, 450]	Οὔ τοι σύμφορόν ἐστι γυνὴ	νέα	ἀνδρὶ γέροντι· οὐ γὰρ πηδαλίωι
[1, 250]	πᾶσαν ἔχει. Οὐδὲ λέων αἰεὶ	κρέα	δαίνυται, ἀλλά μιν ἔμπης καὶ
[1, 150]	ὁμῶς ἐπὶ γῆν τε καὶ	εὐρέα	νῶτα θαλάσσης δίζησθαι χαλεπῆς, Κύρνε,
[1, 150]	δὴ χρὴ φεύγοντα καὶ ἐς	βαθυκήτεα	πόντον ῥιπτεῖν καὶ πετρέων, Κύρνε,
[1, 1200]	μὲν γένος εἰμί, πόλιν δ´	εὐτείχεα	Θήβην οἰκῶ πατρώιας γῆς ἀπερυκόμενος.
[1, 350]	ἀνάγκης· τολμᾶι δ´ οὐκ ἐθέλων	αἴσχεα	πολλὰ φέρειν χρημοσύνηι εἴκων, ἣ
[1, 250]	μηδ´ εἰ Ζῆν´ ἐθέληι παρέχειν	βασιλῆα	μέγιστον ἔγγυον ἀθανάτων πιστὰ τιθεῖν
[1, 850]	οὐ γὰρ πατρώιας γῆς πέρι	μαρνάμεθα.	ἀλλ´ αἰσχρὸν παρεόντα καὶ ὠκυπόδων
[1, 200]	ἐσθλοῦ· ἴσως γὰρ πάντες ποικίλ´	ἐπιστάμεθα·	ἀλλ´ ὁ μὲν οὐκ ἐθέλει
[1, 150]	πενίηι. Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους	διζήμεθα,	Κύρνε, καὶ ἵππους εὐγενέας, καί
[1, 500]	μείζω σῆς ἕνεκα ξενίης ἄλλοθεν	οἰσόμεθα·	ἢν δέ τί ς´ εἰρωτᾶι
[1, 300]	πένονται, ἀλλ´ ἡμεῖς τούτοις´ οὐ	διαμειψόμεθα	τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον, ἐπεὶ
[1, 950]	Ἡμεῖς δ´ ἐν θαλίηισι φίλον	καταθώμεθα	θυμόν, ὄφρ´ ἔτι τερπωλῆς ἔργ´
[1, 650]	Σὺν τοί, Κύρνε, παθόντι κακῶς	ἀνιώμεθα	πάντες· ἀλλὰ τοὶ ἀλλότριον κῆδος
[1, 1000]	δέξεται ἁρπαλέως. Νῦν μὲν πίνοντες	τερπώμεθα,	καλὰ λέγοντες· ἅσσα δ´ ἔπειτ´
[1, 800]	παθεῖν. Ἐς πολυάρητον κακὸν ἥκομεν,	ἔνθα	μάλιστα, Κύρνε, συναμφοτέρους μοῖρα λάβοι
[1, 250]	ὑδρεύει καί με γοῶσα φέρει,	ἔνθα	μέσην περὶ παῖδα λαβὼν ἀγκῶν´
[1, 250]	πάντηι δ´ ἐχθρὴ ὁμῶς γίνεται,	ἔνθα	περ ἦι. Ἴσως τοι τὰ
[1, 1100]	ἰαινόμενος. Μή με κακῶν μίμνησκε·	πέπονθά	τοι οἷά τ´ Ὀδυσσεύς, ὅστ´
[1, 300]	κακὸν κινεῖν, ἔστ´ ἂν ἐς	ὀρθὰ	λάβηις. Τοὶ κακοὶ οὐ πάντες
[1, 650]	{γνοῦσαν} ἄμεινον ἔτι οὕνεκα νῦν	φερόμεσθα	καθ´ ἱστία λευκὰ βαλόντες Μηλίου
[1, 700]	ἀγαθὴν Νέστορος ἀντιθέου, ὠκύτερος δ´	εἴησθα	πόδας ταχεῶν Ἁρπυιῶν καὶ παίδων
[1, 350]	μεγάλην δύναμιν· ἀνθρώπων δ´ εὖ	οἶσθα	νόον καὶ θυμὸν ἑκάστου· σὸν
[1, 800]	πορφυρέους στεφάνους. ἀλλ´ ἄγε δή,	Σκύθα,	κεῖρε κόμην, ἀπόπαυε δὲ κῶμον,
[1, 950]	Οὐδεὶς ἀνθρώπων, ὃν πρῶτ´ ἐπὶ	γαῖα	καλύψηι εἴς τ´ Ἔρεβος καταβῆι,
[1, 1050]	ἔσονται ἄνδρες, ἐγὼ δὲ θανὼν	γαῖα	μέλαιν´ ἔσομαι. Κύρνε, φίλους πρὸς
[1, 850]	ἔσονται ἄνδρες, ἐγὼ δὲ θανὼν	γαῖα	μέλαιν´ ἔσομαι. πῖν´ οἶνον, τὸν
[1, 0]	ἀπειρεσίη ὀδμῆς ἀμβροσίης, ἐγέλασσε δὲ	Γαῖα	πελώρη, γήθησεν δὲ βαθὺς πόντος
[1, 700]	χόλον ἁζόμενοι, ἐξ ἀρχῆς τὰ	δίκαια	μετ´ ἀστοῖσιν φιλέοντες, μή τιν´
[1, 700]	δ´ οἵτ´ ἀδίκου πατρὸς τὰ	δίκαια	νοεῦντες ποιῶσιν, Κρονίδη, σὸν χόλον
[1, 250]	τὸν κακὸν ἄνδρα κακῶς τὰ	δίκαια	νομίζειν, μηδεμίαν κατόπισθ´ ἁζόμενον νέμεσιν·
[1, 700]	ἀλλὰ δίκαιος ἐών, μὴ τὰ	δίκαια	πάθηι; τίς δή κεν βροτὸς
[1, 450]	ἀρετῆι τρίβου καί τοι τὰ	δίκαια	φίλ´ ἔστω, μηδέ σε νικάτω
[1, 350]	πενίην μητέρ´ ἀμηχανίης ἔλαβον τὰ	δίκαια	φιλεῦντες, ἥτ´ ἀνδρῶν παράγει θυμὸν
[1, 350]	κατέχηι· τοῦ μὲν γὰρ τὰ	δίκαια	φρονεῖ νόος, οὗτέ περ αἰεί
[1, 100]	χαλεπῆς πείρατ´ ἀμηχανίης. ἄνθρωποι δὲ	μάταια	νομίζομεν εἰδότες οὐδέν· θεοὶ δὲ
[1, 650]	βαλόντες Μηλίου ἐκ πόντου νύκτα	διὰ	δνοφερήν· ἀντλεῖν δ´ οὐκ ἐθέλουσιν·
[1, 500]	ἀγαθόν. Ἦλθες δή, Κλεάριστε, βαθὺν	διὰ	πόντον ἀνύσσας ἐνθάδ´ ἐπ´ οὐδὲν
[1, 650]	Χαίρων εὖ τελέσειας ὁδὸς μεγάλου	διὰ	πόντου, καί σε Ποσειδάων χάρμα
[1, 0]	ἐστί, τοῦτ´ ἔπος ἀθανάτων ἦλθε	διὰ	στομάτων. Κύρνε, σοφιζομένωι μὲν ἐμοὶ
[1, 700]	καὶ χρυσὸς καὶ γῆς πυροφόρου	πεδία	ἵπποι θ´ ἡμίονοί τε, καὶ
[1, 700]	ὥρη, σὺν δ´ ἥβη γίνεται	ἁρμοδία,	ταῦτ´ ἄφενος θνητοῖσι· τὰ γὰρ
[1, 350]	φρονεῖ νόος, οὗτέ περ αἰεί	ἰθεῖα	γνώμη στήθεσιν ἐμπεφύηι· τοῦ δ´
[1, 500]	λύρην ὀχέων. Οὔποτε δουλείη κεφαλὴ	ἰθεῖα	πέφυκεν, ἀλλ´ αἰεὶ σκολιὴ καὐχένα
[1, 800]	ὧιτινί κεν Πυθῶνι θεοῦ χρήσας´	ἱέρεια	ὀμφὴν σημήνηι πίονος ἐξ ἀδύτου·
[1, 800]	κέρδεσιν εἴκων, μήτε κτεῖνε θεῶν	ὅρκια	συνθέμενος. Πῶς ὑμῖν τέτληκεν ὑπ´
[1, 700]	σφιν τοῦτο γένοιτο φίλον θυμῶι,	σχέτλια	ἔργα διατά φρεσὶ δ´ ὅστις
[1, 650]	νόον. Πλήθει δ´ ἀνθρώπων ἀρετὴ	μία	γίνεται ἥδε, ~πλουτεῖν· τῶν δ´
[1, 50]	πάντας ἀνθρώπους, οὓς ναῦς μὴ	μία	πάντας ἄγοι, οἷσιν ἐπὶ γλώσσηι
[1, 50]	σφιν ἐπ´ ἔργοισιν πίστις ἔπ´	οὐδεμία,	ἀλλὰ δόλους ἀπάτας τε πολυπλοκίας
[1, 750]	τῶν δὲ κακῶν μνήμη γίνεται	οὐδεμία.	Ἀνθρώπων δ´ ἄψεκτος ἐπὶ χθονὶ
[1, 950]	αὐτοῦ χηρώσει πολλῶν καὶ χάρις	οὐδεμία.	Εἴ τι παθὼν ἀπ´ ἐμεῦ
[1, 450]	μενοίνα χρήμασι, τῶν ἄνυσις γίνεται	οὐδεμία.	Εὐμαρέ´ οἷς τοι χρῆμα θεοὶ
[1, 150]	αἰνεῖ· ἀνδρὸς δὲ σπουδὴ γίνεται	οὐδεμία.	Θεοῖς´ εὔχου, θεοῖς´ οἷσιν ἔπι
[1, 1150]	οὐ νέμεσις πρὸς θεῶν γίνεται	οὐδεμία.	Οὐδένα, Κύρν´, αὐγαὶ φαεσιμβρότου ἠελίοιο
[1, 600]	καθορᾶι. Οὔ τι μάλ´ ἀνθρώποις	καταθύμια	πάντα τελεῖται· πολλὸν γὰρ θνητῶν
[1, 1000]	{εχθει μηδ´ εχθει} μηδὲ φίλους	ἀνία,	μηδ´ ἐχθροὺς εὔφραινε. θεῶν δ´
[1, 500]	μὲν ξεῖνον πατρώιον οὐκ ἀπολείπειν,	ξείνια	δὲ πλέον´ ἔστ´ οὐ δυνατὸς
[1, 0]	ὅτε μέν σε θεὰ τέκε	πότνια	Λητώ φοίνικος ῥαδινῆις χερσὶν ἐφαψαμένη
[1, 400]	ἀλλ´ ἐπιτολμᾶν χρὴ δῶρ´ ἀθανάτων,	οἷα	διδοῦσιν, ἔχειν. Εἴ μ´ ἐθέλεις
[1, 1150]	ἀλλ´ ἐπιτολμᾶν χρὴ δῶρ´ ἀθανάτων,	οἷα	διδοῦσιν, ἔχειν. Ὀφθαλμοὶ καὶ γλῶσσα
[1, 0]	δ´ ἐγὼ εὖ φρονέων ὑποθήσομαι,	οἷά	περ αὐτός, Κύρν´, ἀπὸ τῶν
[1, 650]	Εἰ μὲν χρήματ´ ἔχοιμι, Σιμωνίδη,	οἷά	περ ἤδη οὐκ ἂν ἀνιώιμην
[1, 1100]	με κακῶν μίμνησκε· πέπονθά τοι	οἷά	τ´ Ὀδυσσεύς, ὅστ´ Ἀίδεω μέγα
[1, 600]	Μάγνητας ἀπώλεσεν ἔργα καὶ ὕβρις,	οἷα	τὰ νῦν ἱερὴν τήνδε πόλιν
[1, 1000]	θεοῖσι μέλει. Σοὶ δ´ ἐγὼ	οἷά	τε παιδὶ πατὴρ ὑποθήσομαι αὐτός
[1, 300]	δοκεῖ. εἰς δὲ φέροι τὰ	γελοῖα	θύρηφιν καρτερὸς εἴη γινώσκων ὀργὴν
[1, 700]	εἰ ψεύδεα μὲν ποιοῖς ἐτύμοισιν	ὁμοῖα,	γλῶσσαν ἔχων ἀγαθὴν Νέστορος ἀντιθέου,
[1, 500]	θήσομεν ἡμεῖς, Κλεάρισθ´, οἷ´ ἔχομεν	χοἶα	διδοῦσι θεοί. τῶν δ´ ὄντων
[1, 1100]	εὐχέσθω δὲ θεοῖσι, καὶ ἀγλαὰ	μηρία	καίων Ἐλπίδι τε πρώτηι καὶ
[1, 700]	ταῦτ´ ἄφενος θνητοῖσι· τὰ γὰρ	περιώσια	πάντα χρήματ´ ἔχων οὐδεὶς ἔρχεται
[1, 900]	οὐδετέρωσε κλινόμενος· χρὴ γάρ μ´	ἄρτια	πάντα νοεῖν. πατρίδα κοσμήσω, λιπαρὴν
[1, 650]	ἔτι οὕνεκα νῦν φερόμεσθα καθ´	ἱστία	λευκὰ βαλόντες Μηλίου ἐκ πόντου
[1, 850]	μὲν καὶ πρόσθεν, ἀτὰρ πολὺ	λώια	δὴ νῦν. τοὔνεκα τοῖς δειλοῖς´
[1, 50]	ἐσθλός, ὅς κ´ εἴπηι γλώσσηι	λῶια,	φρονῆι δ´ ἕτερα. ἀλλ´ εἴη
[1, 850]	ἐξολέσειεν Ὀλύμπιος, ὃς τὸν ἑταῖρον	μαλθακὰ	κωτίλλων ἐξαπατᾶν ἐθέλει· Ἡδέα μὲν
[1, 150]	γίνεται ἀνθρώποις´ οὔτ´ ἀγάθ´ οὔτε	κακά.	Ἄνδρ´ ἀγαθὸν πενίη πάντων δάμνησι
[1, 250]	Νῦν δὲ τὰ τῶν ἀγαθῶν	κακὰ	γίνεται ἐσθλὰ κακοῖσιν ἀνδρῶν· ἡγέονται
[1, 1150]	δειλὰ φέρουσιν ἔπη. Ἐκ καχεταιρίης	κακὰ	γίνεται· εὖ δὲ καὶ αὐτός
[1, 600]	σιγᾶν δ´ οὐκ ἐθέλουσι κακοὶ	κακὰ	λεσχάζοντες, οἱ δ´ ἀγαθοὶ πάντων
[1, 700]	ὀπιζόμενος, αὐτὸν ἔπειτα πάλιν τεῖσαι	κακά,	μηδ´ ἔτ´ ὀπίσσω πατρὸς ἀτασθαλίαι
[1, 1200]	δ´ ἄλλα μέν ἐστι, γύναι,	κακὰ	πόλλ´, ἐπεὶ ἐκ γῆς φεύγομεν,
[1, 350]	φέρειν χρημοσύνηι εἴκων, ἣ δὴ	κακὰ	πολλὰ διδάσκει, ψεύδεά τ´ ἐξαπάτας
[1, 400]	ἔθηκε δοκεῖν, ἃ μὲν ἦι	κακά,	ταῦτ´ ἀγάθ´ εἶναι εὐμαρέως, ἃ
[1, 950]	ἀνύσας. Δειλοὺς εὖ ἕρδοντι δύω	κακά·	τῶν τε γὰρ αὐτοῦ χηρώσει
[1, 400]	δ´ ἂν ἦι χρήσιμα, ταῦτα	κακά.	Φίλτατος ὢν ἥμαρτες· ἐγὼ δέ
[1, 1100]	καταπαύσομεν ἀρχήν, ζητῶμεν δ´ ἕλκει	φάρμακα	φυομένωι. Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποισι μόνη
[1, 500]	ἀποθήσομαι, οὔτε τι μείζω σῆς	ἕνεκα	ξενίης ἄλλοθεν οἰσόμεθα· ἢν δέ
[1, 700]	πτερὰ ποικίλ´ ἔχουσαι, μυρόμεναι ψυχῆς	εἵνεκα	καὶ βιότου. Ζεῦ πάτερ, εἴθε
[1, 0]	τ´ ἀδίκοισι διδοῦσιν οἰκείων κερδέων	εἵνεκα	καὶ κράτεος· ἔλπεο μὴ δηρὸν
[1, 1200]	ἕλκουσιν ἄροτρον τῆς ἄλλης {μνηστῆς}	εἵνεκα	ναυτιλίης. Οὐκ εἶμ´, οὐδ´ ὑπ´
[1, 50]	Πολυπαΐδη, ἀστῶν ἐκ θυμοῦ χρείης	οὕνεκα	μηδεμιῆς· ἀλλὰ δόκει μὲν πᾶσιν
[1, 650]	χρημοσύνηι, πολλῶν {γνοῦσαν} ἄμεινον ἔτι	οὕνεκα	νῦν φερόμεσθα καθ´ ἱστία λευκὰ
[1, 1000]	πρόσθεν, ἀτὰρ πολὺ λώιον ἤδη,	οὕνεκα	τοῖς δειλοῖς´ οὐδεμί´ ἐστὶ χάρις.
[1, 450]	ἔγχεε’ τοῦτο μάταιον κωτίλλεις αἰεί·	τοὔνεκά	τοι μεθύεις· ἡ μὲν γὰρ
[1, 850]	ἀτὰρ πολὺ λώια δὴ νῦν.	τοὔνεκα	τοῖς δειλοῖς´ οὐδεμί´ ἐστὶ χάρις.
[1, 900]	θυμὸν ἔχω. ἐν τριόδωι δ´	ἕστηκα.	δύ´ εἰσὶ τὸ πρόσθεν ὁδοί
[1, 550]	κοῦφον ἔχουσα νόον. Ἐχθαίρω δὲ	γυναῖκα	περίδρομον ἄνδρα τε μάργον, ὃς
[1, 0]	ἐμέ. Κύρνε, κύει πόλις ἥδε,	δέδοικα	δὲ μὴ τέκηι ἄνδρα εὐθυντῆρα
[1, 1050]	φίλον. Κύρνε, κύει πόλις ἥδε,	δέδοικα	δὲ μὴ τέκηι ἄνδρα ὑβριστήν,
[1, 500]	ἔχει καὶ νόον ἐν στήθεσσι·	δέδοικα	δὲ μή τι μάταιον ἕρξω
[1, 800]	ὅττι δὲ μοῖρα παθεῖν, οὔτι	δέδοικα	παθεῖν. Ἐς πολυάρητον κακὸν ἥκομεν,
[1, 200]	ὅρκωι πὰρ τὸ δίκαιον ἑλών,	αὐτίκα	μέν τι φέρειν κέρδος δοκεῖ,
[1, 1000]	τε φίλους, ὅντιν´ ἔχουσι νόον.	Αὐτίκα	μοι κατὰ μὲν χροιὴν ῥέει
[1, 650]	οὕνεκα νῦν φερόμεσθα καθ´ ἱστία	λευκὰ	βαλόντες Μηλίου ἐκ πόντου νύκτα
[1, 200]	ἁλωσομένηι. Σοὶ μὲν ἐγὼ πτέρ´	ἔδωκα,	σὺν οἷς´ ἐπ´ ἀπείρονα πόντον
[1, 500]	τῆς δ´ ἀπονισομένης. Οὐδὲ ἕνα	προὔδωκα	φίλον καὶ πιστὸν ἑταῖρον, οὐδ´
[1, 650]	ἔχουσιν ἀίδριες· οἱ δὲ τὰ	καλά	ζητοῦσιν χαλεπῆι τειρόμενοι πενίηι. ἕρδειν
[1, 1000]	ἁρπαλέως. Νῦν μὲν πίνοντες τερπώμεθα,	καλὰ	λέγοντες· ἅσσα δ´ ἔπειτ´ ἔσται,
[1, 250]	πὰρ ποδός, ἡγεῖσθαί θ´ ὡς	καλὰ	πάντα τιθεῖ. Ἀστῶν μηδενὶ πιστὸς
[1, 200]	λιγυφθόγγοις νέοι ἄνδρες εὐκόσμως ἐρατοὶ	καλά	τε καὶ λιγέα ἄισονται. καὶ
[1, 300]	ἕκαστος ἔχει. ἐν μὲν μαινομένοις	μάλα	μαίνομαι, ἐν δὲ δικαίοις πάντων
[1, 750]	ἄμεινον ἐρεῖ. Τοὺς ἀγαθοὺς ἄλλος	μάλα	μέμφεται, ἄλλος ἐπαινεῖ, τῶν δὲ
[1, 500]	δ´ οἶνος ἔδειξε νόον καὶ	μάλα	περ πινυτοῦ, τὸν ὑπὲρ μέτρον
[1, 650]	αἶψα μάλ´ ἐπλούτησε καὶ ὃς	μάλα	πολλὰ πέπαται ἐξαπίνης ἀπό (τ(
[1, 650]	δὲ θάλασσα ἀμφοτέρων τοίχων. ἦ	μάλα	τις χαλεπῶς σώιζεται. οἱ δ´
[1, 1150]	Τῶν ἀγαθῶν ἐσθλὴ μὲν ἀπόκρισις,	ἐσθλὰ	δὲ ἔργα· τῶν δὲ κακῶν
[1, 0]	σὺ δέ μοι κλῦθι καὶ	ἐσθλὰ	δίδου. Φοῖβε ἄναξ, ὅτε μέν
[1, 150]	ἀστῶν μαυροῦσθαι· σὺν γὰρ μίσγεται	ἐσθλὰ	κακοῖς. Αὐτός τοι ταύτην εἰδὼς
[1, 250]	τὰ τῶν ἀγαθῶν κακὰ γίνεται	ἐσθλὰ	κακοῖσιν ἀνδρῶν· ἡγέονται δ´ ἐκτραπέλοισι
[1, 0]	δύναμις. ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ´	ἐσθλὰ	μαθήσεαι· ἢν δὲ κακοῖσιν συμμίσγηις,
[1, 650]	ἐθέλοντα βίηι καὶ πολλὰ διδάσκεις	ἐσθλὰ	μετ´ ἀνθρώπων καὶ κάλ´ ἐπιστάμενον.
[1, 1000]	ἀγλαὸν ἄνθος ἔχων καὶ φρεσὶν	ἐσθλὰ	νοῆι, τῶν αὐτοῦ κτεάνων εὖ
[1, 650]	γνῶναι γὰρ χαλεπὸν μέτρον, ὅτ´	ἐσθλὰ	παρῆι. Οὐ δύναμαί σοι, θυμέ,
[1, 1050]	τε παιδὶ πατὴρ ὑποθήσομαι αὐτός	~ἐσθλά·	σὺ δ´ ἐν θυμῶι καὶ
[1, 800]	ἀνδρῶν τε βίη καὶ κέρδεα	δειλὰ	καὶ ὕβρις πολλῶν ἐξ ἀγαθῶν
[1, 1100]	ἐχθροῖς, τοῖς δὲ φίλοισι πόνος	δειλὰ	παθὼν γενόμην. Κύρν´, οἱ πρόσθ´
[1, 1150]	ἔργα· τῶν δὲ κακῶν ἄνεμοι	δειλὰ	φέρουσιν ἔπη. Ἐκ καχεταιρίης κακὰ
[1, 1200]	ἣ τὸν ἔχοντα πημαίνει θυμῶι	δειλὰ	χαριζομένη. Οὐδέν, Κύρν´, ἀγαθῆς γλυκερώτερόν
[1, 200]	ἴδμεναι οὐδέν, ἀλλ´ αὐτὸς μοῦνος	ποικίλα	δήνε´ ἔχειν, κεῖνός γ´ ἄφρων
[1, 700]	πατέρων. ταῦτ´ εἴη μακάρεσσι θεοῖς	φίλα·	νῦν δ´ ὁ μὲν ἕρδων
[1, 700]	Ζεῦ πάτερ, εἴθε γένοιτο θεοῖς	φίλα	τοῖς μὲν ἀλιτροῖς ὕβριν ἁδεῖν,
[1, 1050]	βάλευ· μήποτ´ ἐπειγόμενος πράξηις κακόν,	ἀλλὰ	βαθείηι σῆι φρενὶ βούλευσαι σῶι
[1, 400]	ἔγεντο κακός, πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν·	ἀλλὰ	διδάσκων οὔποτε ποιήσει τὸν κακὸν
[1, 700]	ὑπερβασίην κατέχων μήθ´ ὅρκον ἀλιτρόν,	ἀλλὰ	δίκαιος ἐών, μὴ τὰ δίκαια
[1, 750]	ἔργμασι λυγροῖς μήτε τιν´ ἐνδήμων,	ἀλλὰ	δίκαιος ἐών, τὴν σαυτοῦ φρένα
[1, 50]	ἐκ θυμοῦ χρείης οὕνεκα μηδεμιῆς·	ἀλλὰ	δόκει μὲν πᾶσιν ἀπὸ γλώσσης
[1, 50]	ἐπ´ ἔργοισιν πίστις ἔπ´ οὐδεμία,	ἀλλὰ	δόλους ἀπάτας τε πολυπλοκίας τ´
[1, 300]	μ´ ἀποτεισάμενον μοῖρα κίχηι θανάτου.	Ἀλλά,	Ζεῦ, τέλεσόν μοι, Ὀλύμπιε, καίριον
[1, 100]	ἄτης καὶ κέρδεος αἴτιος αὐτός,	ἀλλὰ	θεοὶ τούτων δώτορες ἀμφοτέρων· οὐδέ
[1, 950]	μοι ἀνὴρ εἴη γλώσσηι φίλος,	ἀλλὰ	καὶ ἔργωι. χερσίν τε σπεύδου
[1, 250]	Ἵππος ἐγὼ καλὴ καὶ ἀεθλίη,	ἀλλὰ	κάκιστον ἄνδρα φέρω, καί μοι
[1, 1050]	ἀγαθὸν καὶ νόον ἐσθλὸν ἄγει.	Ἀλλὰ	λόγον μὲν τοῦτον ἐάσομεν, αὐτὰρ
[1, 900]	ἔβην. οὐδὲ τὸν αὐλητὴν προφασίζομαι·	ἀλλά	μ´ ἑταῖρος ἐκλείπει σοφίης οὐκ
[1, 200]	οὐδέποτ´ οὐδὲ θανὼν ἀπολεῖς κλέος,	ἀλλὰ	μελήσεις ἄφθιτον ἀνθρώποις´ αἰὲν ἔχων
[1, 50]	ἂν σπουδαῖον πρῆγμ´ ἐθέληις τελέσαι,	ἀλλὰ	μετ´ ἐσθλὸν ἰὼν βούλευ καὶ
[1, 250]	Οὐδὲ λέων αἰεὶ κρέα δαίνυται,	ἀλλά	μιν ἔμπης καὶ κρατερόν περ
[1, 1150]	Οὐκ ἔραμαι πλουτεῖν οὐδ´ εὔχομαι,	ἀλλά	μοι εἴη ζῆν ἀπὸ τῶν
[1, 900]	σῖτον ἐλευθέριον πλούσιος ὢν ἐδίδου·	ἀλλὰ	πρὶν ἐκτελέσαι κατέβη δόμον Ἄιδος
[1, 200]	ἀτρύγετον, οὐχ ἵππων νώτοισιν ἐφήμενος·	ἀλλά	σε πέμψει ~ἀγλαὰ Μουσάων δῶρα
[1, 450]	πρὶν ἐὼν σώφρων, τότε νήπιος.	ἀλλὰ	σὺ ταῦτα γινώσκων μὴ πῖν´
[1, 750]	ἐσορῶν καὶ στάσιν Ἑλλήνων λαοφθόρον.	ἀλλὰ	σύ, Φοῖβε, ἵλαος ἡμετέρην τήνδε
[1, 1100]	Χρήματ´ ἔχων πενίην μ´ ὠνείδισας·	ἀλλὰ	τὰ μέν μοι ἔστι, τὰ
[1, 750]	εἰδείη, σοφίης μὴ φθονερὸν τελέθειν,	ἀλλὰ	τὰ μὲν μῶσθαι, τὰ δὲ
[1, 550]	τὴν ἀλλοτρίαν βούλετ´ ἄρουραν ἀροῦν.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν προβέβηκεν, ἀμήχανόν ἐστι
[1, 200]	κακόν, θεῶν δ´ ὑπερέσχε νόος.	ἀλλὰ	τάδ´ ἀνθρώπων ἀπατᾶι νόον· οὐ
[1, 1150]	ἔραμαι κλισμῶι βασιληίωι ἐγκατακεῖσθαι τεθνεώς,	ἀλλά	τί μοι ζῶντι γένοιτ´ ἀγαθόν.
[1, 750]	φανείη ἀντ´ ἀρετῆς σοφίης τ´,	ἀλλὰ	τόδ´ αἰὲν ἔχων τερποίμην φόρμιγγι
[1, 650]	Κύρνε, παθόντι κακῶς ἀνιώμεθα πάντες·	ἀλλὰ	τοὶ ἀλλότριον κῆδος ἐφημέριον. Μηδὲν
[1, 1050]	καί σοι πιστὸς ἔνεστι νόος,	ἀλλὰ	φίλει καθαρὸν θέμενος νόον, ἤ
[1, 700]	Βορέω, τῶν ἄφαρ εἰσὶ πόδες.	ἀλλὰ	χρὴ πάντας γνώμην ταύτην καταθέσθαι,
[1, 750]	μὲν μῶσθαι, τὰ δὲ δεικνύεν,	ἄλλα	δὲ ποιεῖν· τί σφιν χρήσηται
[1, 250]	ἦι. Ἴσως τοι τὰ μὲν	ἄλλα	θεοὶ θνητοῖς´ ἀνθρώποις γῆράς τ´
[1, 1200]	δούλιον ἦμαρ ἔπι, ἡμῖν δ´	ἄλλα	μέν ἐστι, γύναι, κακὰ πόλλ´,
[1, 800]	μεθύειν. Οἶνος ἐμοὶ τὰ μὲν	ἄλλα	χαρίζεται, ἓν δ´ ἀχάριστον, εὖτ´
[1, 1100]	ἀγαθῶν μνήμην εἰδότες οὔτε κακῶν.	Πολλὰ	δ´ ἀμηχανίηισι κυλίνδομαι ἀχνύμενος κῆρ·
[1, 350]	χρημοσύνηι εἴκων, ἣ δὴ κακὰ	πολλὰ	διδάσκει, ψεύδεά τ´ ἐξαπάτας τ´
[1, 650]	μ´ οὐκ ἐθέλοντα βίηι καὶ	πολλὰ	διδάσκεις ἐσθλὰ μετ´ ἀνθρώπων καὶ
[1, 150]	ἐσθλὸς ἀνήρ, ἤν οἱ χρήματα	πολλὰ	διδῶι, οὐδὲ γυνὴ κακοῦ ἀνδρὸς
[1, 400]	ὑπερτερίης δ´ ἄμμιν ἔνεστι λόγος.	Πολλά	με καὶ συνιέντα παρέρχεται· ἀλλ´
[1, 50]	μετ´ ἐσθλὸν ἰὼν βούλευ καὶ	πολλὰ	μογῆσαι καὶ μακρὴν ποσσίν, Κύρν´,
[1, 650]	μάλ´ ἐπλούτησε καὶ ὃς μάλα	πολλὰ	πέπαται ἐξαπίνης ἀπό (τ( οι)
[1, 1050]	τέλος ἀνδρὶ φίλωι. Δημῶναξ, σοὶ	πολλὰ	φέρειν βαρύ· οὐ γὰρ ἐπίστηι
[1, 1200]	φίλον δὲ φίλωι ῥάιδιον ἐξαπατᾶν.	Πολλὰ	φέρειν εἴωθε λόγος θνητοῖσι βροτοῖσιν
[1, 350]	τολμᾶι δ´ οὐκ ἐθέλων αἴσχεα	πολλὰ	φέρειν χρημοσύνηι εἴκων, ἣ δὴ
[1, 1150]	ἐπέχουσι νόημα, ~αἰσχρὰ κακοῖς´ ἔργοις	σύμβολα	θηκάμενοι. Μήποτε τὸν παρεόντα μεθεὶς
[1, 1000]	ἀστυφέλης ἐρατῆς πατρίδος ἡμετέρης. Ναὶ	μὰ	Δί´, εἴ τις τῶνδε καὶ
[1, 250]	τῆιδε φίλοι πίνουσι τοκῆες, ὥσθ´	ἅμα	θ´ ὑδρεύει καί με γοῶσα
[1, 300]	οὐ φαίνεται ἡμῖν ἀνδρῶν, οἳ	τἀμὰ	χρήματ´ ἔχουσι βίηι συλήσαντες· ἐγὼ
[1, 250]	τὸ δικαιότατον· λῶιστον δ´ ὑγιαίνειν·	πρᾶγμα	δὲ τερπνότατον, τοῦ τις ἐρᾶι,
[1, 650]	ὀμόσαι χρὴ τοῦτο. τί Μήποτε	πρᾶγμα	τόδ´ ἔσται’ θεοὶ γάρ τοι
[1, 750]	φίλτερον ἄλλο πάτρης. Μήποτέ μοι	μελέδημα	νεώτερον ἄλλο φανείη ἀντ´ ἀρετῆς
[1, 100]	ἀγαθοὶ τὸ μέγιστον ἐπαυρίσκουσι παθόντες,	μνῆμα	δ´ ἔχους´ ἀγαθῶν καὶ χάριν
[1, 1100]	αἰὲν ἐπ´ ἀλλοτρίοις κτεάνοις´ ἐπέχουσι	νόημα,	~αἰσχρὰ κακοῖς´ ἔργοις σύμβολα θηκάμενοι.
[1, 1050]	χρὴ τόν γ´ ἐσθλὸν ἐπιστρέψαντα	νόημα	ἔμπεδον αἰὲν ἔχειν ἐς τέλος
[1, 400]	ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ	νόημα,	οὔποτ´ ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς
[1, 950]	ἐρατεινὰ φέρηι. αἶψα γὰρ ὥστε	νόημα	παρέρχεται ἀγλαὸς ἥβη· οὐδ´ ἵππων
[1, 900]	~τῶι τ´ ἀδίκωι μέγα κεμ	πῆμα	βροτοῖσιν ἐπῆν. Ἔστιν ὁ μὲν
[1, 350]	Ἀνδρός τοι κραδίη μινύθει μέγα	πῆμα	παθόντος, Κύρν´· ἀποτεινυμένου δ´ αὔξεται
[1, 150]	ἥτ´ ἀνδρὸς τλήμονα θῆκε νόον.	Χρῆμα	δ´ ὃ μὲν Διόθεν καὶ
[1, 50]	πᾶσιν ἀπὸ γλώσσης φίλος εἶναι,	χρῆμα	δὲ συμμείξηις μηδενὶ μηδ´ ὁτιοῦν
[1, 450]	γίνεται οὐδεμία. Εὐμαρέ´ οἷς τοι	χρῆμα	θεοὶ δόσαν οὔτε τι δειλόν
[1, 300]	τε δείλ´ ἔμαθον καὶ ἔπη	δύσφημα	καὶ ὕβριν ἐλπόμενοι κείνους πάντα
[1, 300]	πάντ´ ἀποσεισάμενος· τῶν εἴη μέλαν	αἷμα	πιεῖν· ἐπί τ´ ἐσθλὸς ὄροιτο
[1, 850]	οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθεν χάλκεος, ἀνθρώπων	δεῖμα	χαμαιγενέων, εἰ μὴ ἐγὼ τοῖσιν
[1, 400]	εὐμαρέως, ἃ δ´ ἂν ἦι	χρήσιμα,	ταῦτα κακά. Φίλτατος ὢν ἥμαρτες·
[1, 1000]	ἀγαθοῦ χαλεπή, Κύρνε, πέλει παλάμη.	Τόλμα,	θυμέ, κακοῖσιν ὅμως ἄτλητα πεπονθώς·
[1, 350]	αἰεὶ δυστήνου τοῦδε βίου μέτεχε.	Τόλμα,	Κύρνε, κακοῖσιν, ἐπεὶ κἀσθλοῖσιν ἔχαιρες,
[1, 200]	μελήσεις ἄφθιτον ἀνθρώποις´ αἰὲν ἔχων	ὄνομα,	Κύρνε, καθ´ Ἑλλάδα γῆν στρωφώμενος,
[1, 650]	διὰ πόντου, καί σε Ποσειδάων	χάρμα	φίλοις´ ἀγάγοι. Πολλούς τοι κόρος
[1, 1100]	μοι ἐγὼ δειλός· καὶ δὴ	κατάχαρμα	μὲν ἐχθροῖς, τοῖς δὲ φίλοισι
[1, 1200]	οὔτ´ ἀνιῶιτο οὔτε κατὰ βλεφάρων	θερμὰ	βάλοι δάκρυα. Οὔτε σε κωμάζειν
[1, 1150]	δυστυχίην, εἰ μὴ μοῖρ´ ἐπὶ	τέρμα	βάλοι. οὐδ´ ἂν δυσφροσύνας, ὅτε
[1, 200]	ἄπιστοι ἅδον. Πλούτου δ´ οὐδὲν	τέρμα	πεφασμένον ἀνθρώποισιν· οἳ γὰρ νῦν
[1, 450]	οὐδ´ ἄγκυραι ἔχουσιν· ἀπορρήξασα δὲ	δεσμά	πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει
[1, 300]	δ´, εἰ μή τι κακῶν	ἄμπαυμα	μεριμνέων εὑροίμην, δοίην δ´ ἀντ´
[1, 650]	δειμαίνω, μή πως ναῦν κατὰ	κῦμα	πίηι. ταῦτά μοι ἠινίχθω κεκρυμμένα
[1, 300]	ὕβριν ἐλπόμενοι κείνους πάντα λέγειν	ἔτυμα.	Ἐν μὲν συσσίτοισιν ἀνὴρ πεπνυμένος
[1, 1000]	ὅστις ἄπειρος ἄθλων εἰς Ἀίδου	δῶμα	μέλαν κατέβη, πρίν τ´ ἐχθροὺς
[1, 500]	ἐγὼ ταμίης ἡμετέρης, τὸ δὲ	δῶμα	περιτρέχει. ἀλλ´ ἄγ´ ἀναστάς πειρηθῶ,
[1, 1150]	ἀγαθόν. ἀσπάλαθοι δὲ τάπησιν ὁμοῖον	στρῶμα	θανόντι· {τοξύλον· ἠ σκληρον γινεται.
[1, 650]	πενίη, τί ἐμοῖς´ ἐπικειμένη ὤμοις	~σῶμα	καταισχύνεις καὶ νόον ἡμέτερον; αἰσχρὰ
[1, 200]	καθ´ Ἑλλάδα γῆν στρωφώμενος, ἠδ´	ἀνὰ	νήσους ἰχθυόεντα περῶν πόντον ἐπ´
[1, 0]	~ΕΛΕΓΕΙΩΝ Α> Ὦ	ἄνα,	Λητοῦς υἱέ, Διὸς τέκος, οὔποτε
[1, 500]	χαλεπῶς δὲ μάλ´ εὖ, ὥσθ´	ἕνα	μὲν ξεῖνον πατρώιον οὐκ ἀπολείπειν,
[1, 500]	ἐπερχομένου, τῆς δ´ ἀπονισομένης. Οὐδὲ	ἕνα	προὔδωκα φίλον καὶ πιστὸν ἑταῖρον,
[1, 500]	μὴ ἀμπλακίης αἰσχρὸν ὄνειδος ἔχω.	Μηδένα	πω κακότητι βιάζεο· τῶι δὲ
[1, 450]	κέρδος, ὅ τ´ αἰσχρὸν ἔηι.	Μηδένα	τῶνδ´ ἀέκοντα μένειν κατέρυκε παρ´
[1, 50]	κακῶν γνώμας εἰδότες οὔτ´ ἀγαθῶν.	μηδένα	τῶνδε φίλον ποιεῦ, Πολυπαΐδη, ἀστῶν
[1, 1150]	τῶν μοι πρόσθε χάριν τίθεσο’	Οὐδένα	θησαυρὸν παισὶν καταθήσει ἄμεινον· αἰτοῦσιν
[1, 400]	αὐτὸς γνώμης οὐκ ἀγαθῆς ἔτυχες.	Οὐδένα	θησαυρὸν παισὶν καταθήσει ἀμείνω αἰδοῦς,
[1, 1150]	νέμεσις πρὸς θεῶν γίνεται οὐδεμία.	Οὐδένα,	Κύρν´, αὐγαὶ φαεσιμβρότου ἠελίοιο ἄνδρ´
[1, 600]	ἀγαθοὶ πάντων μέτρον ἴσασιν ἔχειν.	Οὐδένα	παμπήδην ἀγαθὸν καὶ μέτριον ἄνδρα
[1, 1050]	οὐ ξυνετὰ θνητοῖς πείρατ´ ἀμηχανίης.	Οὐδένα	τῶν ἐχθρῶν μωμήσομαι ἐσθλὸν ἐόντα,
[1, 1000]	οὔτ´ ἂν πορφυρέης καταδὺς ἐς	πυθμένα	λίμνης, οὔθ´ ὅταν αὐτὸν ἔχηι
[1, 450]	πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει	λιμένα.	Μήποτ´ ἐπ´ ἀπρήκτοισι νόον ἔχε
[1, 100]	ἀλλ´ αἰεὶ φεύγειν ὥστε κακὸν	λιμένα.	Πολλοί τοι πόσιος καὶ βρώσιός
[1, 650]	κῦμα πίηι. ταῦτά μοι ἠινίχθω	κεκρυμμένα	τοῖς´ ἀγαθοῖσιν· γινώσκοι δ´ ἄν
[1, 900]	οὐδείς, ἢν μὴ ὁρᾶι χρήματα	λειπόμενα.	Παύροις´ ἀνθρώπων ἀρετὴ καὶ κάλλος
[1, 0]	τοῖσδ´ ἔπεσιν, λήσει δ´ οὔποτε	κλεπτόμενα,	οὐδέ τις ἀλλάξει κάκιον τοὐσθλοῦ
[1, 50]	γένηται, ~κέρδεα δημοσίωι σὺν κακῶι	ἐρχόμενα.	ἐκ τῶν γὰρ στάσιές τε
[1, 250]	πονηρότατον παῖδας ἐπεὶ θρέψαιο καὶ	ἄρμενα	πάντα παράσχοις, χρήματα δ´ ἐγκαταθῆις
[1, 650]	Οὐ δύναμαί σοι, θυμέ, παρασχεῖν	ἄρμενα	πάντα· τέτλαθι· τῶν δὲ καλῶν
[1, 1000]	μηδ´ ἐχθροὺς εὔφραινε. θεῶν δ´	εἱμαρμένα	δῶρα οὐκ ἂν ῥηϊδίως θνητὸς
[1, 1050]	αὗται γὰρ τάδ´ ἔδωκαν ἔχειν	κεχαρισμένα	δῶρα σοὶ καὶ ἐμοί, μελέμεν
[1, 950]	μηδὲ παρὰ κλητῆρι λόγοισιν ἐμὴν	φρένα	θέλγοις. ἀλλ´ ἕρδων φαίνοιτ´, εἴ
[1, 650]	ἐφημέριον. Μηδὲν ἄγαν χαλεποῖσιν ἀσῶ	φρένα	μηδ´ ἀγαθοῖσιν χαῖρ´, ἐπεὶ ἔστ´
[1, 550]	λάχος, μήτε κακοῖσιν ἀσῶντα λίην	φρένα,	μήτ´ ἀγαθοῖσιν τερφθῆις ἐξαπίνης, πρὶν
[1, 750]	ἀλλὰ δίκαιος ἐών, τὴν σαυτοῦ	φρένα	τέρπε· δυσηλεγέων δὲ πολιτῶν ἄλλος
[1, 900]	μὲν διέτριψεν, ἔφη δ´· ὑπάγω	φρένα	τέρψας· πτωχεύει δὲ φίλους πάντας,
[1, 1000]	Οὔποτε τοῖς´ ἐχθροῖσιν ὑπὸ ζυγὸν	αὐχένα	θήσω δύσλοφον, οὐδ´ εἴ μοι
[1, 500]	ἰθεῖα πέφυκεν, ἀλλ´ αἰεὶ σκολιὴ	καὐχένα	λοξὸν ἔχει. οὔτε γὰρ ἐκ
[1, 750]	ὑβριστὴν Μήδων ἀπέρυκε τῆσδε πόλευς,	ἵνα	σοι λαοὶ ἐν εὐφροσύνηι ἦρος
[1, 1000]	δ´ εἴσω εὐειδὴς ῥαδιναῖς χερσὶ	Λάκαινα	κόρη. Ἥδ´ ἀρετή, τόδ´ ἄεθλον
[1, 950]	θυμόν, ὄφρ´ ἔτι τερπωλῆς ἔργ´	ἐρατεινὰ	φέρηι. αἶψα γὰρ ὥστε νόημα
[1, 450]	ἐπ´ ἀπρήκτοισι νόον ἔχε μηδὲ	μενοίνα	χρήμασι, τῶν ἄνυσις γίνεται οὐδεμία.
[1, 1150]	οἳ τούτων ἀμφοτέρων ταμίαι. Οὔτις	ἄποινα	διδοὺς θάνατον φύγοι οὐδὲ βαρεῖαν
[1, 700]	ἔρχεται εἰς Ἀίδεω, οὐδ´ ἂν	ἄποινα	διδοὺς θάνατον φύγοι οὐδὲ βαρείας
[1, 700]	τοῦτον ἔπειτα ἅζοιτ´ ἀθανάτους, καὶ	τίνα	θυμὸν ἔχων, ὁππότ´ ἀνὴρ ἄδικος
[1, 950]	ἔχων, δείπνου δὲ λήγοιμεν, ὅπου	τινὰ	θυμὸς ἀνώγοι, ~παντοίων ἀγαθῶν γαστρὶ
[1, 750]	ἀγαθῶν ἐσθλὸν ἔχοιμι νόον. Μήτε	τινὰ	ξείνων δηλεύμενος ἔργμασι λυγροῖς μήτε
[1, 400]	ἀρετήν σπεύδει ἀνὴρ κέρδος διζήμενος,	ὅντινα	δαίμων πρόφρων εἰς μεγάλην ἀμπλακίην
[1, 700]	οὔπω τις τοῦτο γ´ ἐπεφράσατο,	ὅντινα	δὴ θανάτοιο μέλαν νέφος ἀμφικαλύψηι,
[1, 250]	ἁζόμενον νέμεσιν· δειλῶι γάρ τ´	ἀπάλαμνα	βροτῶι πάρα πόλλ´ ἀνελέσθαι πὰρ
[1, 450]	καρτερὸς οὐδὲ νόου· μυθεῖται δ´	ἀπάλαμνα,	τὰ νήφοσι γίνεται αἰσχρά, αἰδεῖται
[1, 700]	σωφροσύνην μὲν ἔχοις Ῥαδαμάνθυος αὐτοῦ,	πλείονα	δ´ εἰδείης Σισύφου Αἰολίδεω, ὅστε
[1, 1050]	μὴ τέκηι ἄνδρα ὑβριστήν, χαλεπῆς	ἡγεμόνα	στάσιος· ἀστοὶ μὲν γὰρ ἔθ´
[1, 150]	μιν ἀνάγκη ἐντύνει, ἥτ´ ἀνδρὸς	τλήμονα	θῆκε νόον. Χρῆμα δ´ ὃ
[1, 350]	ἅδοι. ἔμπης δ´ ὄλβον ἔχουσιν	ἀπήμονα·	τοὶ δ´ ἀπὸ δειλῶν ἔργων
[1, 500]	Χρή με παρὰ στάθμην καὶ	γνώμονα	τήνδε δικάσσαι, Κύρνε, δίκην, ἶσόν
[1, 200]	πτέρ´ ἔδωκα, σὺν οἷς´ ἐπ´	ἀπείρονα	πόντον πωτήσηι, κατὰ γῆν πᾶσαν
[1, 400]	ὧι τις σώφρον´ ἔθηκε τὸν	ἄφρονα	κἀκ κακοῦ ἐσθλόν. εἰ δ´
[1, 50]	πρήγμασι γινομένους, οἵτινες ἂν τολμῶιεν	ὁμόφρονα	θυμὸν ἔχοντες ἶσον τῶν ἀγαθῶν
[1, 750]	πόλεμον. ὧδ´ εἶναι. καὶ ἄμεινον	ἐύφρονα	θυμὸν ἔχοντας νόσφι μεριμνάων εὐφροσύνως
[1, 750]	φίλ´ ἑταῖρε, δικαίως χρήματα ποιοῦ,	σώφρονα	θυμὸν ἔχων ἐκτὸς ἀτασθαλίης, ἀεὶ
[1, 1150]	τὸν παρεόντα μεθεὶς φίλον ἄλλον	ἐρεύνα	δειλῶν ἀνθρώπων ῥήμασι πειθόμενος. Εἴη
[1, 1100]	ὕβρις καὶ Μάγνητας ἀπώλεσε καὶ	Κολοφῶνα	καὶ Σμύρνην. πάντως, Κύρνε, καὶ
[1, 950]	δ´ ὑψηλῶν ἐπιβὰς πόλιν οὐκ	ἀλάπαξα·	ζευξάμενος δ´ ἵππους ἅρματος οὐκ
[1, 950]	οὐκ ἐπέβην· πρήξας δ´ οὐκ	ἔπρηξα,	καὶ οὐκ ἐτέλεσσα τελέσσας· δρήσας
[1, 650]	σώφρων ἥμαρτε, καὶ ἄφρονι πολλάκι	δόξα	ἕσπετο, καὶ τιμῆς καὶ κακὸς
[1, 550]	ἐσθλὸς ἐὼν ὄψομαι οὐδὲν ἔτι.	Δόξα	μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα, πεῖρα
[1, 1100]	πάντως, Κύρνε, καὶ ὔμμ´ ἀπολεῖ.	Δόξα	μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα, πεῖρα
[1, 200]	τῆιδ´ ἐφέπου, τοτὲ δ´ ἀλλοῖος	χρόα	γίνου. κρέσσων τοι σοφίη γίνεται
[1, 500]	ὁππότ´ ἀκούσω αὐλῶν φθεγγομένων ἱμερόεσσαν	ὄπα.	χαίρω δ´ εὖ πίνων καὶ
[1, 550]	ἔλαθες φοιτῶν κατ´ ἀμαξιτόν, ἣν	ἄρα	καὶ πρίν ~ἠλάστρεις κλέπτων ἡμετέρην
[1, 700]	ψυχὰς εἴργουσιν καίπερ ἀναινομένας· ἀλλ´	ἄρα	κἀκεῖθεν πάλιν ἤλυθε Σίσυφος ἥρως
[1, 850]	ἡγεμόνων κακότητα ὥσπερ κεκλιμένη ναῦς	παρὰ	γῆν ἔδραμεν. Τῶν δὲ φίλων
[1, 150]	παρμόνιμον τελέθει. εἰ δ´ ἀδίκως	παρὰ	καιρὸν ἀνὴρ φιλοκερδέι θυμῶι ~κτήσεται,
[1, 1000]	κυνὸς ἀρχομένου. Δεῦρο σὺν αὐλητῆρι·	παρὰ	κλαίοντι γελῶντες πίνωμεν, κείνου κήδεσι
[1, 950]	σπεύδου χρήμασί τ´, ἀμφότερα· μηδὲ	παρὰ	κλητῆρι λόγοισιν ἐμὴν φρένα θέλγοις.
[1, 450]	ἐρεῖ· ὑμεῖς δ´ εὖ μυθεῖσθε	παρὰ	κρητῆρι μένοντες, ἀλλήλων ἔριδος δὴν
[1, 1050]	οὐλομένηι πενίηι. Ἐν δ´ ἥβηι	πάρα	μὲν ξὺν ὁμήλικι πάννυχον εὕδειν,
[1, 1100]	ἥ μιν δήθ´ ὑπέμεινε φίλωι	παρὰ	παιδὶ μένουσα, ὄφρα τε γῆς
[1, 250]	Οὔ μοι πίνεται οἶνος, ἐπεὶ	παρὰ	παιδὶ τερείνηι ἄλλος ἀνὴρ κατέχει
[1, 250]	δειλῶι γάρ τ´ ἀπάλαμνα βροτῶι	πάρα	πόλλ´ ἀνελέσθαι πὰρ ποδός, ἡγεῖσθαί
[1, 250]	καὶ ἠέλιος. αὐτὰρ ἐγὼν ὀλίγης	παρὰ	σεῦ οὐ τυγχάνω αἰδοῦς, ἀλλ´
[1, 500]	Κενταύρους ὠμοφάγους ὄλεσεν. Χρή με	παρὰ	στάθμην καὶ γνώμονα τήνδε δικάσσαι,
[1, 900]	δεξιὸς ἀθανάτοις θεοῖσιν ἐπευχόμενος. Εἶμι	παρὰ	στάθμην ὀρθὴν ὁδόν, οὐδετέρωσε κλινόμενος·
[1, 250]	πολλὸν ἐμοῦ κακίων. ψυχρόν μοι	παρὰ	τῆιδε φίλοι πίνουσι τοκῆες, ὥσθ´
[1, 450]	οἰνοχοείτω· οὐ πάσας νύκτας γίνεται	ἁβρὰ	παθεῖν. αὐτὰρ ἐγώ μέτρον γὰρ
[1, 700]	τε καὶ πλευραῖς καὶ ποσὶν	ἁβρὰ	παθεῖν, παιδός τ´ ἠδὲ γυναικός·
[1, 300]	Καὶ βραδὺς εὔβουλος εἷλεν ταχὺν	ἄνδρα	διώκων, Κύρνε, σὺν εὐθείηι θεῶν
[1, 1150]	αἰδοῦ καὶ δείδιθι· τοῦτο γὰρ	ἄνδρα	εἴργει μήθ´ ἕρδειν μήτε λέγειν
[1, 300]	ἐστιν τοῦτ´ ἀνιηρότατον. μήποτε φεύγοντ´	ἄνδρα	ἐπ´ ἐλπίδι, Κύρνε, φιλήσηις· οὐδὲ
[1, 0]	ἥδε, δέδοικα δὲ μὴ τέκηι	ἄνδρα	εὐθυντῆρα κακῆς ὕβριος ἡμετέρης. ἀστοὶ
[1, 800]	Τόρνου καὶ στάθμης καὶ γνώμονος	ἄνδρα	θεωρόν εὐθύτερον χρὴ ἔμεν, Κύρνε,
[1, 350]	ἐξαπάτας τ´ οὐλομένας τ´ ἔριδας,	ἄνδρα	καὶ οὐκ ἐθέλοντα· κακὸν δέ
[1, 1050]	ὥστε πετεινόν ἐκ λίμνης μεγάλης,	ἄνδρα	κακὸν προφυγών, βρόχον ἀπορρήξας· σὺ
[1, 800]	παυσάμενοι πόσιος. Εὖ μὲν κείμενον	ἄνδρα	κακῶς θέμεν εὐμαρές ἐστιν, εὖ
[1, 250]	πτωχὸν ἐσερχόμενον. Εἰκὸς τὸν κακὸν	ἄνδρα	κακῶς τὰ δίκαια νομίζειν, μηδεμίαν
[1, 550]	τηλίκος εἰμὶ μαθεῖν. Ἐχθαίρω κακὸν	ἄνδρα,	καλυψαμένη δὲ πάρειμι σμικρῆς ὄρνιθος
[1, 800]	ἀχάριστον, εὖτ´ ἂν θωρήξας μ´	ἄνδρα	πρὸς ἐχθρὸν ἄγηι. ἀλλ´ ὁπόταν
[1, 550]	τολμᾶν χαλεποῖσιν ἐν ἄλγεσι κείμενον	ἄνδρα	πρός τε θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν
[1, 950]	Μήποτ´ ἐπαινήσηις, πρὶν ἂν εἰδῆις	ἄνδρα	σαφηνῶς, ὀργὴν καὶ ῥυθμὸν καὶ
[1, 550]	νόον. Ἐχθαίρω δὲ γυναῖκα περίδρομον	ἄνδρα	τε μάργον, ὃς τὴν ἀλλοτρίαν
[1, 600]	οὐχ ὑπερεδράμομεν. Πᾶς τις πλούσιον	ἄνδρα	τίει, ἀτίει δὲ πενιχρόν πᾶσιν
[1, 1000]	ὅταν αὐτὸν ἔχηι Τάρταρος ἠερόεις.	Ἄνδρα	τοί ἐστ´ ἀγαθὸν χαλεπώτατον ἐξαπατῆσαι,
[1, 600]	Οὐδένα παμπήδην ἀγαθὸν καὶ μέτριον	ἄνδρα	τῶν νῦν ἀνθρώπων ἠέλιος καθορᾶι.
[1, 1050]	ἥδε, δέδοικα δὲ μὴ τέκηι	ἄνδρα	ὑβριστήν, χαλεπῆς ἡγεμόνα στάσιος· ἀστοὶ
[1, 250]	καλὴ καὶ ἀεθλίη, ἀλλὰ κάκιστον	ἄνδρα	φέρω, καί μοι τοῦτ´ ἀνιηρότατον.
[1, 100]	Μηδείς ς´ ἀνθρώπων πείσηι κακὸν	ἄνδρα	φιλῆσαι, Κύρνε· τί δ´ ἔστ´
[1, 100]	χάριν ἐξοπίσω. Μήποτε τὸν κακὸν	ἄνδρα	φίλον ποιεῖσθαι ἑταῖρον, ἀλλ´ αἰεὶ
[1, 550]	δαῖτα, παρέζεσθαι δὲ παρ´ ἐσθλόν	ἄνδρα	χρεὼν σοφίην πᾶσαν ἐπιστάμενον. τοῦ
[1, 50]	εἴπηι γλώσσηι λῶια, φρονῆι δ´	ἕτερα.	ἀλλ´ εἴη τοιοῦτος ἐμοὶ φίλος,
[1, 550]	ἀκμῆς· ἄλλοτε πόλλ´ ἕξεις, ἄλλοτε	παυρότερα,	ὥστε σε μήτε λίην ἀφνεὸν
[1, 950]	χερσίν τε σπεύδου χρήμασί τ´,	ἀμφότερα·	μηδὲ παρὰ κλητῆρι λόγοισιν ἐμὴν
[1, 700]	γῆρας ἐπερχόμενον. Φροντίδες ἀνθρώπων ἔλαχον	πτερὰ	ποικίλ´ ἔχουσαι, μυρόμεναι ψυχῆς εἵνεκα
[1, 250]	παράσχοις, χρήματα δ´ ἐγκαταθῆις πόλλ´	ἀνιηρὰ	παθών, τὸν πατέρ´ ἐχθαίρουσι, καταρῶνται
[1, 200]	ἀναιδής πρόσθεν ἐπὶ βλεφάροις´ ἕζετο	κῆρα	φέρων. Οὐδείς τοι φεύγοντι φίλος
[1, 0]	δέδοικα δὲ μὴ τέκηι ἄνδρα	εὐθυντῆρα	κακῆς ὕβριος ἡμετέρης. ἀστοὶ μὲν
[1, 900]	ἀνθρώπων οὑπιτυχὼν ἔλαβεν, ὥστ´ ἐς	ἄκαιρα	πονεῖν καὶ μὴ δόμεν ὧι
[1, 550]	Δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα,	πεῖρα	δ´ ἄριστον· πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν
[1, 1100]	Δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα,	πεῖρα	δ´ ἄριστον. πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν
[1, 300]	θεὸς εἶναι, εἴ μ´ ἀποτεισάμενον	μοῖρα	κίχηι θανάτου. Ἀλλά, Ζεῦ, τέλεσόν
[1, 800]	ἥκομεν, ἔνθα μάλιστα, Κύρνε, συναμφοτέρους	μοῖρα	λάβοι θανάτου. Οἵ κ´ ἀπογηράσκοντας
[1, 800]	Κύρν´, ἔμπης δ´ ὅ τι	μοῖρα	παθεῖν, οὐκ ἔσθ´ ὑπαλύξαι· ὅττι
[1, 800]	οὐκ ἔσθ´ ὑπαλύξαι· ὅττι δὲ	μοῖρα	παθεῖν, οὔτι δέδοικα παθεῖν. Ἐς
[1, 850]	λίην κήρυκος ἀν´ οὖς ἔχε	μακρὰ	βοῶντος· οὐ γὰρ πατρώιας γῆς
[1, 600]	ἔχειν ἔθελον. Ἀρχῆι ἔπι ψεύδους	μικρὰ	χάρις· εἰς δὲ τελευτήν αἰσχρὸν
[1, 1050]	καὶ ἐμοί, μελέμεν δ´ ἀμφιπερικτίοσιν.	Τιμαγόρα,	πολλῶν ὀργὴν ἀπάτερθεν ὁρῶντι γινώσκειν
[1, 950]	κραδίην εὖ πείσομαι, ὄφρα τ´	ἐλαφρά	γούνατα καὶ κεφαλὴν ἀτρεμέως προφέρω.
[1, 550]	συνιεῖν, ὁπόταν τι λέγηι σοφόν,	ὄφρα	διδαχθῆις καὶ τοῦτ´ εἰς οἶκον
[1, 1100]	Λητοΐδης καὶ Ζεύς, ἀθανάτων βασιλεύς,	ὄφρα	δίκηι ζώοιμι κακῶν ἔκτοσθεν ἁπάντων
[1, 850]	Εἰρήνη καὶ πλοῦτος ἔχοι πόλιν,	ὄφρα	μετ´ ἄλλων κωμάζοιμι· κακοῦ δ´
[1, 500]	οἰωνοῖς τε καὶ αἰθομένοις´ ἱεροῖσιν,	ὄφρα	μὴ ἀμπλακίης αἰσχρὸν ὄνειδος ἔχω.
[1, 950]	ταῦτ´ ἐσορῶν κραδίην εὖ πείσομαι,	ὄφρα	τ´ ἐλαφρά γούνατα καὶ κεφαλὴν
[1, 1100]	ὑπέμεινε φίλωι παρὰ παιδὶ μένουσα,	ὄφρα	τε γῆς ἐπέβη δείλ´ ἁλίους
[1, 1100]	γινώσκους´ οὐδὲ μὲν εὐσεβίας. ἀλλ´	ὄφρα	τις ζώει καὶ ὁρᾶι φῶς
[1, 1000]	μένει. ξυνὸν δ´ ἀνθρώποις´ ὑποθήσομαι,	ὄφρα	τις ἥβης ἀγλαὸν ἄνθος ἔχων
[1, 450]	δ´ ἀπάλαμνα, τὰ νήφοσι γίνεται	αἰσχρά,	αἰδεῖται δ´ ἕρδων οὐδέν, ὅταν
[1, 650]	~σῶμα καταισχύνεις καὶ νόον ἡμέτερον;	αἰσχρὰ	δέ μ´ οὐκ ἐθέλοντα βίηι
[1, 1150]	ἐπ´ ἀλλοτρίοις κτεάνοις´ ἐπέχουσι νόημα,	~αἰσχρὰ	κακοῖς´ ἔργοις σύμβολα θηκάμενοι. Μήποτε
[1, 250]	ἀλλά σε πέμψει ~ἀγλαὰ Μουσάων	δῶρα	ἰοστεφάνων. πᾶσι δ´, ὅσοισι μέμηλε,
[1, 1000]	ἐχθροὺς εὔφραινε. θεῶν δ´ εἱμαρμένα	δῶρα	οὐκ ἂν ῥηϊδίως θνητὸς ἀνὴρ
[1, 1050]	γὰρ τάδ´ ἔδωκαν ἔχειν κεχαρισμένα	δῶρα	σοὶ καὶ ἐμοί, μελέμεν δ´
[1, 250]	τοῦτ´ ἀνιηρότατον. πολλάκι δ´ ἠμέλλησα	διαρρήξασα	χαλινόν φεύγεν ἀπωσαμένη τὸν κακὸν
[1, 450]	ὡς ἄκατος, οὐδ´ ἄγκυραι ἔχουσιν·	ἀπορρήξασα	δὲ δεσμά πολλάκις ἐκ νυκτῶν
[1, 1150]	κόρος, τῶν οὔ τι κάκιον·	πᾶσα	γὰρ ἐκ τούτων, Κύρνε, πέλει
[1, 0]	ἀθανάτων κάλλιστον ἐπὶ τροχοειδέι λίμνηι,	πᾶσα	μὲν ἐπλήσθη Δῆλος ἀπειρεσίη ὀδμῆς
[1, 250]	ὄλωλεν, ἀναιδείη δὲ καὶ ὕβρις	νικήσασα	δίκην γῆν κατὰ πᾶσαν ἔχει.
[1, 250]	μέσην περὶ παῖδα λαβὼν ἀγκῶν´	ἐφίλησα	δειρήν, ἡ δὲ τέρεν φθέγγετ´
[1, 250]	μοι τοῦτ´ ἀνιηρότατον. πολλάκι δ´	ἠμέλλησα	διαρρήξασα χαλινόν φεύγεν ἀπωσαμένη τὸν
[1, 300]	βίηι συλήσαντες· ἐγὼ δὲ κύων	ἐπέρησα	χαράδρην χειμάρρωι ποταμῶι πάντ´ ἀποσεισάμενος·
[1, 300]	δοίην δ´ ἀντ´ ἀνιῶν ἀνίας.	αἶσα	γὰρ οὕτως ἐστί. τίσις δ´
[1, 1000]	μὲν πίνοντες τερπώμεθα, καλὰ λέγοντες·	ἅσσα	δ´ ἔπειτ´ ἔσται, ταῦτα θεοῖσι
[1, 650]	δ´ οὐκ ἐθέλουσιν· ὑπερβάλλει δὲ	θάλασσα	ἀμφοτέρων τοίχων. ἦ μάλα τις
[1, 1000]	ὀλιγοχρόνιον γίνεται ὥσπερ ὄναρ ἥβη	τιμήεσσα·	τὸ δ´ οὐλόμενον καὶ ἄμορφον
[1, 950]	δ´ οὐκ ἔπρηξα, καὶ οὐκ	ἐτέλεσσα	τελέσσας· δρήσας δ´ οὐκ ἔδρης´,
[1, 800]	εὐώδη χῶρον ἀπολλύμενον. Πίστει χρήματ´	ὄλεσσα,	ἀπιστίηι δ´ ἐσάωσα· γνώμη δ´
[1, 100]	κακόν. οὐδέ τωι ἀνθρώπων παραγίνεται,	ὅσσα	θέληισιν· ἴσχει γὰρ χαλεπῆς πείρατ´
[1, 150]	τι εἰπεῖν οὔθ´ ἕρξαι δύναται,	γλῶσσα	δέ οἱ δέδεται. χρὴ γὰρ
[1, 1150]	οἷα διδοῦσιν, ἔχειν. Ὀφθαλμοὶ καὶ	γλῶσσα	καὶ οὔατα καὶ νόος ἀνδρῶν
[1, 1150]	οὔτε κακῶς. Νοῦς ἀγαθὸν καὶ	γλῶσσα·	τὰ δ´ ἐν παύροισι πέφυκεν
[1, 950]	τελέσσας· δρήσας δ´ οὐκ ἔδρης´,	ἤνυσα	δ´ οὐκ ἀνύσας. Δειλοὺς εὖ
[1, 250]	πενίη γε καὶ ἀλλοτρίη περ	ἐοῦσα·	οὔτε γὰρ εἰς ἀγορὴν ἔρχεται
[1, 1200]	γῆς ἀπερυκόμενος. μή μ´ ἀφελῶς	παίζουσα	φίλους δένναζε τοκῆας, Ἄργυρι· σοὶ
[1, 1100]	δήθ´ ὑπέμεινε φίλωι παρὰ παιδὶ	μένουσα,	ὄφρα τε γῆς ἐπέβη δείλ´
[1, 350]	Ἆ δειλὴ πενίη, τί μένεις	προλιποῦσα	παρ´ ἄλλον ἄνδρ´ ἰέναι; μὴ
[1, 700]	λόγοις, ἥτε βροτοῖς παρέχει λήθην	βλάπτουσα	νόοιο ἄλλος δ´ οὔπω τις
[1, 550]	δὲ πάρειμι σμικρῆς ὄρνιθος κοῦφον	ἔχουσα	νόον. Ἐχθαίρω δὲ γυναῖκα περίδρομον
[1, 800]	Πίστει χρήματ´ ὄλεσσα, ἀπιστίηι δ´	ἐσάωσα·	γνώμη δ´ ἀργαλέη γίνεται ἀμφοτέρων.
[1, 250]	ἅμα θ´ ὑδρεύει καί με	γοῶσα	φέρει, ἔνθα μέσην περὶ παῖδα
[1, 700]	γίνεται ἁρμοδία, ταῦτ´ ἄφενος θνητοῖσι·	τὰ	γὰρ περιώσια πάντα χρήματ´ ἔχων
[1, 300]	ἀπεόντα δοκεῖ. εἰς δὲ φέροι	τὰ	γελοῖα θύρηφιν καρτερὸς εἴη γινώσκων
[1, 1150]	κακῶς. Νοῦς ἀγαθὸν καὶ γλῶσσα·	τὰ	δ´ ἐν παύροισι πέφυκεν ἀνδράσιν,
[1, 550]	προβέβηκεν, ἀμήχανόν ἐστι γενέσθαι ἀεργά·	τὰ	δ´ ἐξοπίσω, τῶν φυλακὴ μελέτω.
[1, 1100]	ἀλλὰ τὰ μέν μοι ἔστι,	τὰ	δ´ ἐργάσομαι θεοῖσιν ἐπευξάμενος: Πλοῦτε,
[1, 750]	τελέθειν, ἀλλὰ τὰ μὲν μῶσθαι,	τὰ	δὲ δεικνύεν, ἄλλα δὲ ποιεῖν·
[1, 850]	Οἶνε, τὰ μέν ς´ αἰνῶ,	τὰ	δὲ μέμφομαι· οὐδέ σε πάμπαν
[1, 550]	μοι τὰ μὲν αὐτὸν ἔχειν,	τὰ	δὲ πόλλ´ ἐπιδοῦναι χρήματα τῶν
[1, 700]	θ´ ἡμίονοί τε, καὶ ὧι’	τὰ	δέοντα πάρεστι γαστρί τε καὶ
[1, 550]	ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνης. Τολμᾶν χρή,	τὰ	διδοῦσι θεοὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν, ῥηϊδίως
[1, 700]	σὸν χόλον ἁζόμενοι, ἐξ ἀρχῆς	τὰ	δίκαια μετ´ ἀστοῖσιν φιλέοντες, μή
[1, 700]	παῖδες δ´ οἵτ´ ἀδίκου πατρὸς	τὰ	δίκαια νοεῦντες ποιῶσιν, Κρονίδη, σὸν
[1, 250]	Εἰκὸς τὸν κακὸν ἄνδρα κακῶς	τὰ	δίκαια νομίζειν, μηδεμίαν κατόπισθ´ ἁζόμενον
[1, 700]	ἀλιτρόν, ἀλλὰ δίκαιος ἐών, μὴ	τὰ	δίκαια πάθηι; τίς δή κεν
[1, 450]	Ἀμφ´ ἀρετῆι τρίβου καί τοι	τὰ	δίκαια φίλ´ ἔστω, μηδέ σε
[1, 350]	ὅμως πενίην μητέρ´ ἀμηχανίης ἔλαβον	τὰ	δίκαια φιλεῦντες, ἥτ´ ἀνδρῶν παράγει
[1, 350]	χρημοσύνη κατέχηι· τοῦ μὲν γὰρ	τὰ	δίκαια φρονεῖ νόος, οὗτέ περ
[1, 650]	πλοῦτον ἔχουσιν ἀίδριες· οἱ δὲ	τὰ	καλά ζητοῦσιν χαλεπῆι τειρόμενοι πενίηι.
[1, 250]	ἔνθα περ ἦι. Ἴσως τοι	τὰ	μὲν ἄλλα θεοὶ θνητοῖς´ ἀνθρώποις
[1, 800]	οὔτε λίην μεθύειν. Οἶνος ἐμοὶ	τὰ	μὲν ἄλλα χαρίζεται, ἓν δ´
[1, 550]	πολλὴν χρημοσύνην ἐλάσαι. Εἴη μοι	τὰ	μὲν αὐτὸν ἔχειν, τὰ δὲ
[1, 1100]	ἔχων πενίην μ´ ὠνείδισας· ἀλλὰ	τὰ	μέν μοι ἔστι, τὰ δ´
[1, 750]	σοφίης μὴ φθονερὸν τελέθειν, ἀλλὰ	τὰ	μὲν μῶσθαι, τὰ δὲ δεικνύεν,
[1, 550]	ἀλλοτρίαν βούλετ´ ἄρουραν ἀροῦν. Ἀλλὰ	τὰ	μὲν προβέβηκεν, ἀμήχανόν ἐστι γενέσθαι
[1, 850]	καὶ μέγα πῆμ´ ἔσομαι. Οἶνε,	τὰ	μέν ς´ αἰνῶ, τὰ δὲ
[1, 450]	οὐδὲ νόου· μυθεῖται δ´ ἀπάλαμνα,	τὰ	νήφοσι γίνεται αἰσχρά, αἰδεῖται δ´
[1, 600]	ἀπώλεσεν ἔργα καὶ ὕβρις, οἷα	τὰ	νῦν ἱερὴν τήνδε πόλιν κατέχει.
[1, 350]	τὸν δ´ ἀγαθὸν τολμᾶν χρὴ	τά	τε καὶ τὰ φέρειν, αἰδεῖσθαι
[1, 250]	{ωσδετοσωσαιεὶ} πολλοὶ ἀνολβότεροι. Νῦν δὲ	τὰ	τῶν ἀγαθῶν κακὰ γίνεται ἐσθλὰ
[1, 300]	ποσσίν, μηδ´ ἑτέροισι διδούς, Κύρνε,	τὰ	τῶν ἑτέρων. Οὐκ ἔστιν φεύγοντι
[1, 350]	τολμᾶν χρὴ τά τε καὶ	τὰ	φέρειν, αἰδεῖσθαι δὲ φίλους φεύγειν
[1, 900]	τελέοις· οὐδ´, εἰ γῆρας ἵκοιο,	τὰ	χρήματα πάντ´ ἀποδραίη. ἐν δὲ
[1, 700]	γένοιτο φίλον θυμῶι, σχέτλια ἔργα	διατά	φρεσὶ δ´ ὅστις ἀθήνης ἐργάζοιτο
[1, 1200]	ἐμοῦ τεθνηότος οὔτ´ ἀνιῶιτο οὔτε	κατὰ	βλεφάρων θερμὰ βάλοι δάκρυα. Οὔτε
[1, 200]	οἷς´ ἐπ´ ἀπείρονα πόντον πωτήσηι,	κατὰ	γῆν πᾶσαν ἀειρόμενος ῥηϊδίως· θοίνηις
[1, 650]	καθύπερθεν. δειμαίνω, μή πως ναῦν	κατὰ	κῦμα πίηι. ταῦτά μοι ἠινίχθω
[1, 1000]	ὅντιν´ ἔχουσι νόον. Αὐτίκα μοι	κατὰ	μὲν χροιὴν ῥέει ἄσπετος ἱδρώς,
[1, 950]	ἔβην· ἔφθην αἰνήσας πρὶν σοῦ	κατὰ	πάντα δαῆναι ἤθεα· νῦν δ´
[1, 200]	κακός, ἀλλ´ ἀγαθός. Θυμέ, φίλους	κατὰ	πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον ἦθος, ὀργὴν
[1, 250]	καὶ ὕβρις νικήσασα δίκην γῆν	κατὰ	πᾶσαν ἔχει. Οὐδὲ λέων αἰεὶ
[1, 100]	νομίζομεν εἰδότες οὐδέν· θεοὶ δὲ	κατὰ	σφέτερον πάντα τελοῦσι νόον. Οὐδείς
[1, 900]	ὅπου τιν´ ἴδηι. οὕτω, Δημόκλεις,	κατὰ	χρήματ´ ἄριστον ἁπάντων τὴν δαπάνην
[1, 900]	ἅπαντα σοφός. Ὅστις ἀνάλωσιν τηρεῖ	κατὰ	χρήματα θηρῶν, κυδίστην ἀρετὴν τοῖς
[1, 850]	ἔχει αὐτὸς ἐνὶ στήθεσσι καὶ	ἔργματα,	τῶι δὲ δικαίωι ~τῶι τ´
[1, 300]	ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδον αἰεί,	χρήματα	δ´ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλος ἔχει.
[1, 900]	ἐκτελέσαι κατέβη δόμον Ἄιδος εἴσω,	χρήματα	δ´ ἀνθρώπων οὑπιτυχὼν ἔλαβεν, ὥστ´
[1, 650]	ἐσθλόν, ὅτις φυλακὴν εἶχεν ἐπισταμένως·	χρήματα	δ´ ἁρπάζουσι βίηι, κόσμος δ´
[1, 250]	θρέψαιο καὶ ἄρμενα πάντα παράσχοις,	χρήματα	δ´ ἐγκαταθῆις πόλλ´ ἀνιηρὰ παθών,
[1, 900]	σοφός. Ὅστις ἀνάλωσιν τηρεῖ κατὰ	χρήματα	θηρῶν, κυδίστην ἀρετὴν τοῖς συνιεῖσιν
[1, 900]	ἀποκλαίει οὐδείς, ἢν μὴ ὁρᾶι	χρήματα	λειπόμενα. Παύροις´ ἀνθρώπων ἀρετὴ καὶ
[1, 100]	ἀνὴρ ἀγαθός, Κύρνε, δίκαιος ἐών.	Χρήματα	μὲν δαίμων καὶ παγκάκωι ἀνδρὶ
[1, 900]	ἄλλον, ὃς ἧι γαστρὶ χαριζόμενος	χρήματα	μὲν διέτριψεν, ἔφη δ´· ὑπάγω
[1, 150]	ἀλλ´ ἀφνεὸν βούλεται ἀντ´ ἀγαθοῦ.	χρήματα	μὲν τιμῶσι· καὶ ἐκ κακοῦ
[1, 900]	οὐδ´, εἰ γῆρας ἵκοιο, τὰ	χρήματα	πάντ´ ἀποδραίη. ἐν δὲ τοιῶιδε
[1, 100]	χρήμασιν οἰκεῖν ἢ πλουτεῖν ἀδίκως	χρήματα	πασάμενος. ἐν δὲ δικαιοσύνηι συλλήβδην
[1, 750]	Ταῦτα μαθών, φίλ´ ἑταῖρε, δικαίως	χρήματα	ποιοῦ, σώφρονα θυμὸν ἔχων ἐκτὸς
[1, 150]	μελεδαίνει ἐσθλὸς ἀνήρ, ἤν οἱ	χρήματα	πολλὰ διδῶι, οὐδὲ γυνὴ κακοῦ
[1, 200]	σπεύδουσι. τίς ἂν κορέσειεν ἅπαντας;	χρήματά	τοι θνητοῖς γίνεται ἀφροσύνη, ἄτη
[1, 650]	παράκειται· εἴργει γὰρ τοὺς μὲν	χρήματα,	τοὺς δὲ νόος. Οὐκ ἔστι
[1, 550]	ἔχειν, τὰ δὲ πόλλ´ ἐπιδοῦναι	χρήματα	τῶν ἐχθρῶν τοῖσι φίλοισιν ἔχειν.
[1, 1200]	φέρειν εἴωθε λόγος θνητοῖσι βροτοῖσιν	πταίσματα	τῆς γνώμης, Κύρνε, ταρασσομένης. Οὐδέν,
[1, 950]	καλύψηι εἴς τ´ Ἔρεβος καταβῆι,	δώματα	Περσεφόνης, τέρπεται οὔτε λύρης οὔτ´
[1, 1000]	χέρνιβα δ´ αἶψα θύραζε φέροι,	στεφανώματα	δ´ εἴσω εὐειδὴς ῥαδιναῖς χερσὶ
[1, 950]	εὖ πείσομαι, ὄφρα τ´ ἐλαφρά	γούνατα	καὶ κεφαλὴν ἀτρεμέως προφέρω. Μή
[1, 1150]	θνητοῖσι διδοῦσιν ἀρίστην· ἄνθρωπος γνώμηι	πείρατα	παντὸς ἔχει. ὢ μάκαρ, ὅστις
[1, 1150]	ἔχειν. Ὀφθαλμοὶ καὶ γλῶσσα καὶ	οὔατα	καὶ νόος ἀνδρῶν ἐν μέσσωι
[1, 0]	τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ	μετὰ	τοῖσιν ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς´,
[1, 0]	αἰεὶ τῶν ἀγαθῶν ἔχεο· καὶ	μετὰ	τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ
[1, 750]	καὶ ὀρχηθμῶι καὶ ἀοιδῆι, καὶ	μετὰ	τῶν ἀγαθῶν ἐσθλὸν ἔχοιμι νόον.
[1, 1050]	δὲ τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι οὐ	ξυνετὰ	θνητοῖς πείρατ´ ἀμηχανίης. Οὐδένα τῶν
[1, 400]	ἐπίκεινται ἁρμόδιαι, καί σφιν πόλλ´	ἀμέλητα	μέλει. πολλάκι γὰρ τὸ κακὸν
[1, 1000]	παλάμη. Τόλμα, θυμέ, κακοῖσιν ὅμως	ἄτλητα	πεπονθώς· δειλῶν τοι κραδίη γίνεται
[1, 400]	τοῦτό γ´ ἔδωκε θεός, ἰᾶσθαι	κακότητα	καὶ ἀτηρὰς φρένας ἀνδρῶν, πολλοὺς
[1, 1050]	ἐόντι σοφῶι. οἱ μὲν γὰρ	κακότητα	κατακρύψαντες ἔχουσιν πλούτωι, τοὶ δ´
[1, 1050]	ἡγεμόνες δέ τετράφαται πολλὴν εἰς	κακότητα	πεσεῖν. μή μ´ ἔπεσιν μὲν
[1, 0]	ἡγεμόνες δέ τετράφαται πολλὴν εἰς	κακότητα	πεσεῖν. οὐδεμίαν πω, Κύρν´, ἀγαθοὶ
[1, 500]	μάλιστα· ἦ γὰρ ῥηϊδίως τὴν	κακότητα	φέρεις. καὶ γάρ τοι πλοῦτον
[1, 850]	ἡ πόλις ἥδε δι´ ἡγεμόνων	κακότητα	ὥσπερ κεκλιμένη ναῦς παρὰ γῆν
[1, 350]	κεντῶν ὑπ´ ἄμαξαν ἔλαυνε εἰς	φιλότητα	λίην, Κύρνε, προσελκόμενος. Ζεῦ φίλε,
[1, 550]	φίλοισιν ἔχειν. Κεκλῆσθαι δ´ ἐς	δαῖτα,	παρέζεσθαι δὲ παρ´ ἐσθλόν ἄνδρα
[1, 700]	βροτὸς ἄλλος ὁρῶν πρὸς τοῦτον	ἔπειτα	ἅζοιτ´ ἀθανάτους, καὶ τίνα θυμὸν
[1, 700]	ἐργάζοιτο θεῶν μηδὲν ὀπιζόμενος, αὐτὸν	ἔπειτα	πάλιν τεῖσαι κακά, μηδ´ ἔτ´
[1, 850]	καὶ ἄστυ σαοῖ. Ἔν μοι	ἔπειτα	πέσοι μέγας οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθεν
[1, 700]	ἐκφεύγει, τὸ κακὸν δ´ ἄλλος	ἔπειτα	φέρει. καὶ τοῦτ´, ἀθανάτων βασιλεῦ,
[1, 950]	ἵππων ὁρμὴ γίνεται ὠκυτέρη, αἵτε	ἄνακτα	φέρουσι δορυσσόον ἐς πόνον ἀνδρῶν
[1, 650]	λευκὰ βαλόντες Μηλίου ἐκ πόντου	νύκτα	διὰ δνοφερήν· ἀντλεῖν δ´ οὐκ
[1, 850]	ἀλλ´ αἰσχρὸν παρεόντα καὶ ὠκυπόδων	ἐπιβάντα	ἵππων μὴ πόλεμον δακρυόεντ´ ἐσιδεῖν.
[1, 950]	ἔφθην αἰνήσας πρὶν σοῦ κατὰ	πάντα	δαῆναι ἤθεα· νῦν δ´ ἤδη
[1, 300]	μὲν συσσίτοισιν ἀνὴρ πεπνυμένος εἶναι.	πάντα	δέ μιν λήθειν ὡς ἀπεόντα
[1, 300]	δύσφημα καὶ ὕβριν ἐλπόμενοι κείνους	πάντα	λέγειν ἔτυμα. Ἐν μὲν συσσίτοισιν
[1, 900]	κλινόμενος· χρὴ γάρ μ´ ἄρτια	πάντα	νοεῖν. πατρίδα κοσμήσω, λιπαρὴν πόλιν,
[1, 250]	παῖδας ἐπεὶ θρέψαιο καὶ ἄρμενα	πάντα	παράσχοις, χρήματα δ´ ἐγκαταθῆις πόλλ´
[1, 1050]	τε καὶ αἰδώς; τερπωλὴ νικᾶι	πάντα	σὺν εὐφροσύνηι. Ἄφρονες ἄνθρωποι καὶ
[1, 800]	γνώμη δ´ ἀργαλέη γίνεται ἀμφοτέρων.	Πάντα	τάδ´ ἐν κοράκεσσι καὶ ἐν
[1, 600]	Οὔ τι μάλ´ ἀνθρώποις καταθύμια	πάντα	τελεῖται· πολλὸν γὰρ θνητῶν κρέσσονες
[1, 100]	οὐδέν· θεοὶ δὲ κατὰ σφέτερον	πάντα	τελοῦσι νόον. Οὐδείς πω ξεῖνον,
[1, 650]	δύναμαί σοι, θυμέ, παρασχεῖν ἄρμενα	πάντα·	τέτλαθι· τῶν δὲ καλῶν οὔ
[1, 250]	ποδός, ἡγεῖσθαί θ´ ὡς καλὰ	πάντα	τιθεῖ. Ἀστῶν μηδενὶ πιστὸς ἐὼν
[1, 550]	δὲ καλῶς ποιεῦντι θεὸς περὶ	πάντα	τίθησιν συντυχίην ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνης.
[1, 650]	ἀγαθοῖσιν χαῖρ´, ἐπεὶ ἔστ´ ἀνδρὸς	πάντα	φέρειν ἀγαθοῦ. Οὐδ´ ὀμόσαι χρὴ
[1, 700]	ἄφενος θνητοῖσι· τὰ γὰρ περιώσια	πάντα	χρήματ´ ἔχων οὐδεὶς ἔρχεται εἰς
[1, 900]	ἑκάστου· οὐδεὶς δ´ ἀνθρώπων αὐτὸς	ἅπαντα	σοφός. Ὅστις ἀνάλωσιν τηρεῖ κατὰ
[1, 1050]	οὕτω χρὴ τόν γ´ ἐσθλὸν	ἐπιστρέψαντα	νόημα ἔμπεδον αἰὲν ἔχειν ἐς
[1, 400]	ἔνεστι λόγος. Πολλά με καὶ	συνιέντα	παρέρχεται· ἀλλ´ ὑπ´ ἀνάγκης σιγῶ,
[1, 750]	δὲ σπονδὰς θεοῖσιν ἀρεσσάμενοι πίνωμεν,	χαρίεντα	μετ´ ἀλλήλοισι λέγοντες, μηδὲν τὸν
[1, 200]	γῆν στρωφώμενος, ἠδ´ ἀνὰ νήσους	ἰχθυόεντα	περῶν πόντον ἐπ´ ἀτρύγετον, οὐχ
[1, 50]	ἑταῖρον γινώσκων ὀργὴν καὶ βαρὺν	ὄντα	φέρει ἀντὶ κασιγνήτου. σὺ δέ
[1, 1150]	ἑταῖρον γινώσκων ὀργὴν καὶ βαρὺν	ὄντα	φέρει ἀντὶ κασιγνήτου. σὺ δέ
[1, 150]	καὶ ἠπιάλου. ἣν δὴ χρὴ	φεύγοντα	καὶ ἐς βαθυκήτεα πόντον ῥιπτεῖν
[1, 0]	κακοῖσιν συμμίσγηις, ἀπολεῖς καὶ τὸν	ἐόντα	νόον. ταῦτα μαθὼν ἀγαθοῖσιν ὁμίλεε,
[1, 1050]	Οὐδένα τῶν ἐχθρῶν μωμήσομαι ἐσθλὸν	ἐόντα,	οὐδὲ μὲν αἰνήσω δειλὸν ἐόντα
[1, 500]	πίνων, ὥστε καταισχῦναι καὶ πρὶν	ἐόντα	σοφόν. Οἰνοβαρέω κεφαλήν, Ὀνομάκριτε, καί
[1, 1050]	ἐόντα, οὐδὲ μὲν αἰνήσω δειλὸν	ἐόντα	φίλον. Κύρνε, κύει πόλις ἥδε,
[1, 700]	ἡμίονοί τε, καὶ ὧι’ τὰ	δέοντα	πάρεστι γαστρί τε καὶ πλευραῖς
[1, 600]	ἀρεταὶ καὶ βιότου παλάμαι. Ἀργαλέον	φρονέοντα	παρ´ ἄφροσι πόλλ´ ἀγορεύειν καὶ
[1, 450]	μαλθακὸς ὕπνος ἕληι, μηδὲ τὸν	ἀγρυπνέοντα	κέλευ´ ἀέκοντα καθεύδειν. πᾶν γὰρ
[1, 300]	πάντα δέ μιν λήθειν ὡς	ἀπεόντα	δοκεῖ. εἰς δὲ φέροι τὰ
[1, 850]	γῆς πέρι μαρνάμεθα. ἀλλ´ αἰσχρὸν	παρεόντα	καὶ ὠκυπόδων ἐπιβάντα ἵππων μὴ
[1, 1150]	ἔργοις σύμβολα θηκάμενοι. Μήποτε τὸν	παρεόντα	μεθεὶς φίλον ἄλλον ἐρεύνα δειλῶν
[1, 1050]	ἐξ ἔρον ἱέμενον· ἔστι δὲ	κωμάζοντα	μετ´ αὐλητῆρος ἀείδειν· τούτων οὐδὲν
[1, 1200]	Ληθαίωι κεκλιμένη πεδίωι. Μήποτε πὰρ	κλαίοντα	καθεζόμενοι γελάσωμεν τοῖς´ αὐτῶν ἀγαθοῖς,
[1, 350]	τῶν ἀσόφων δύναται. Μή μ´	ἀέκοντα	βίηι κεντῶν ὑπ´ ἄμαξαν ἔλαυνε
[1, 450]	ἕληι, μηδὲ τὸν ἀγρυπνέοντα κέλευ´	ἀέκοντα	καθεύδειν. πᾶν γὰρ ἀναγκαῖον χρῆμ´
[1, 450]	τ´ αἰσχρὸν ἔηι. Μηδένα τῶνδ´	ἀέκοντα	μένειν κατέρυκε παρ´ ἡμῖν, μηδὲ
[1, 650]	ἀγαθοῖσι συνών. νῦν δέ με	γινώσκοντα	παρέρχεται, εἰμὶ δ´ ἄφωνος χρημοσύνηι,
[1, 650]	ἡμέτερον; αἰσχρὰ δέ μ´ οὐκ	ἐθέλοντα	βίηι καὶ πολλὰ διδάσκεις ἐσθλὰ
[1, 350]	τ´ ἔριδας, ἄνδρα καὶ οὐκ	ἐθέλοντα·	κακὸν δέ οἱ οὐδὲν ἔοικεν·
[1, 350]	ἰέναι; μὴ ὦν δὴν οὐκ	ἐθέλοντα	φίλει· ἀλλ´ ἴθι καὶ δόμον
[1, 1050]	γένηται, ἐχθαίρειν, χαλεπὸν δ´ οὐκ	ἐθέλοντα	φιλεῖν. Σκέπτεο δὴ νῦν ἄλλον·
[1, 750]	καὶ θανάτοιο τέλος. Χρὴ Μουσῶν	θεράποντα	καὶ ἄγγελον, εἴ τι περισσόν
[1, 600]	γὰρ οὐ δυνατόν. Αἰσχρόν τοι	μεθύοντα	παρ´ ἀνδράσι νήφοσιν εἶναι, αἰσχρὸν
[1, 850]	τις ὁρᾶι μέ τι δειλὸν	ἔχοντα,	αὐχέν´ ἀποστρέψας οὐδ´ ἐσορᾶν ἐθέλει·
[1, 1200]	Κύρν´, ὀργῆς ἀδικώτερον, ἣ τὸν	ἔχοντα	πημαίνει θυμῶι δειλὰ χαριζομένη. Οὐδέν,
[1, 1150]	χρὴ χαλεποῖσιν ἐν ἄλγεσιν ἦτορ	ἔχοντα,	πρὸς δὲ θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν
[1, 400]	μηδ´ ἐσιδεῖν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου,	φύντα	δ´ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀίδαο
[1, 550]	ἀμφοτέρων τὸ λάχος, μήτε κακοῖσιν	ἀσῶντα	λίην φρένα, μήτ´ ἀγαθοῖσιν τερφθῆις
[1, 400]	ὀξέος ἠελίου, φύντα δ´ ὅπως	ὤκιστα	πύλας Ἀίδαο περῆσαι’ καὶ κεῖσθαι
[1, 500]	μάτην, ὦ Πλοῦτε, βροτοὶ τιμῶσι	μάλιστα·	ἦ γὰρ ῥηϊδίως τὴν κακότητα
[1, 150]	Ἄνδρ´ ἀγαθὸν πενίη πάντων δάμνησι	μάλιστα,	καὶ γήρως πολιοῦ, Κύρνε, καὶ
[1, 800]	Ἐς πολυάρητον κακὸν ἥκομεν, ἔνθα	μάλιστα,	Κύρνε, συναμφοτέρους μοῖρα λάβοι θανάτου.
[1, 250]	παρέχειν βασιλῆα μέγιστον ἔγγυον ἀθανάτων	πιστὰ	τιθεῖν ἐθέλων. ἐν γάρ τοι
[1, 300]	Μηδὲν ἄγαν σπεύδειν· πάντων μές´	ἄριστα·	καὶ οὕτως, Κύρν´, ἕξεις ἀρετήν,
[1, 500]	διδοῦσι θεοί. τῶν δ´ ὄντων	τἄριστα	παρέξομεν· ἢν δέ τις ἔλθηι
[1, 1050]	δ´ ἐν θυμῶι καὶ φρεσὶ	ταῦτα	βάλευ· μήποτ´ ἐπειγόμενος πράξηις κακόν,
[1, 0]	ἂν τοῖσι κακοῖσι φίλ´ ἀνδράσι	ταῦτα	γένηται, ~κέρδεα δημοσίωι σὺν κακῶι
[1, 450]	σώφρων, τότε νήπιος. ἀλλὰ σὺ	ταῦτα	γινώσκων μὴ πῖν´ οἶνον ὑπερβολάδην,
[1, 1000]	λέγοντες· ἅσσα δ´ ἔπειτ´ ἔσται,	ταῦτα	θεοῖσι μέλει. Σοὶ δ´ ἐγὼ
[1, 400]	ἃ δ´ ἂν ἦι χρήσιμα,	ταῦτα	κακά. Φίλτατος ὢν ἥμαρτες· ἐγὼ
[1, 0]	ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον.	ταῦτα	μαθὼν ἀγαθοῖσιν ὁμίλεε, καί ποτε
[1, 750]	δίκαιοι τρύχονται χαλεπῆι τειρόμενοι πενίηι;	Ταῦτα	μαθών, φίλ´ ἑταῖρε, δικαίως χρήματα
[1, 600]	μὲν αὐτόν αἰνῆσαι· δειλοῖς´ ἀνδράσι	ταῦτα	μέλει. σιγᾶν δ´ οὐκ ἐθέλουσι
[1, 0]	μηδ´ ἀρετὰς ἕλκεο μηδ´ ἄφενος.	ταῦτα	μὲν οὕτως ἴσθι· κακοῖσι δὲ
[1, 650]	πως ναῦν κατὰ κῦμα πίηι.	ταῦτά	μοι ἠινίχθω κεκρυμμένα τοῖς´ ἀγαθοῖσιν·
[1, 150]	ἐπὶ γῆν τε καὶ εὐρέα	νῶτα	θαλάσσης δίζησθαι χαλεπῆς, Κύρνε, λύσιν
[1, 750]	Εὐβοίης ἀμπελόεν πεδίον Σπάρτην δ´	Εὐρώτα	δονακοτρόφου ἀγλαὸν ἄστυ· καί μ´
[1, 1050]	ἐν Λακεδαίμονι δίηι ναίετ´ ἐπ´	Εὐρώτα	καλλιρόωι ποταμῶι, εἴ ποτε βουλεύσαιμι
[1, 1200]	οὔτε κατὰ βλεφάρων θερμὰ βάλοι	δάκρυα.	Οὔτε σε κωμάζειν ἀπερύκομεν οὔτε
[1, 900]	ὄρωρεν καὶ δάκνομαι ψυχὴν καὶ	δίχα	θυμὸν ἔχω. ἐν τριόδωι δ´
[1, 950]	ἔτι τερπωλῆς ἔργ´ ἐρατεινὰ φέρηι.	αἶψα	γὰρ ὥστε νόημα παρέρχεται ἀγλαὸς
[1, 1000]	ἀγαθῶν γαστρὶ χαριζόμενοι, χέρνιβα δ´	αἶψα	θύραζε φέροι, στεφανώματα δ´ εἴσω
[1, 650]	ἀγαθοῦ. καί τε πενιχρὸς ἀνήρ	αἶψα	μάλ´ ἐπλούτησε καὶ ὃς μάλα
[1, 800]	τοι πόσιος κῆρες δειλοῖσι βροτοῖσιν,	δίψα	τε λυσιμελὴς καὶ μέθυσις χαλεπή·