Ennéade, livre, chap. |
[4, 7, 10] |
εἰς
ἐνέργειαν.
Τί
γὰρ
ἔσται
|
τὸ |
ἄγον
μὴ
ὄντος
ἑτέρου
παρ´ |
[4, 7, 10] |
δυνάμει,
ἐνεργείᾳ
δὲ
ἔσται.
{Καίτοι
|
τὸ |
ἀεὶ
μένειν
τὸ
αὐτὸ
εἴπερ |
[4, 7, 10] |
τῶν
θνητῶν
τούτων,
ἀλλὰ
ἀιδίῳ
|
τὸ |
ἀίδιον
κατανοοῦντα,
πάντα
τὰ
ἐν |
[4, 7, 8] |
δεικτέον
ἐκ
τῶνδε.
Εἰ
γὰρ
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαί
ἐστι
τὸ
σώματι
προσχρωμένην |
[4, 7, 6] |
οὐκ
ἂν
ἄλλον
τρόπον
γένοιτο
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι
ἢ
οἷον
ἐν
κηρῷ |
[4, 7, 8] |
εἶναι
ἀξιοῦμεν,
ἀλλὰ
τὸ
νοεῖν,
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι,
λογίζεσθαι,
ἐπιθυμεῖν,
ἐπιμελεῖσθαι
ἐμφρόνως |
[4, 7, 6] |
σῶμα
εἴη
ἡ
ψυχή,
οὔτε
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι
οὔτε
τὸ
νοεῖν
οὔτε |
[4, 7, 7] |
ἄλλο
ἐστί
δεῖ
τοιοῦτον
τίθεσθαι
|
τὸ |
αἰσθανόμενον,
οἷον
πανταχοῦ
αὐτὸ
ἑαυτῷ |
[4, 7, 6] |
αἴσθοιο.
Καὶ
εἰ
ἓν
εἴη
|
τὸ |
αἴσθημα,
οἷον
πρόσωπον,
ἢ
εἰς |
[4, 7, 13] |
Καὶ
τῇ
σπουδῇ
ταύτῃ
περὶ
|
τὸ |
αἰσθητὸν
τεταμένη,
μετὰ
μὲν
πάσης |
[4, 7, 8] |
Εἰ
οὖν
τὸ
νοεῖν
ἐστι
|
τὸ |
ἄνευ
σώματος
ἀντιλαμβάνεσθαι,
πολὺ
πρότερον |
[4, 7, 6] |
πρὸς
τοῦτο
περαίνειν,
καὶ
τοιοῦτον
|
τὸ |
ἀντιλαμβανόμενον
εἶναι,
ἓν
ὂν
ὄντως. |
[4, 7, 7] |
αἰσθανόμενον,
οἷον
πανταχοῦ
αὐτὸ
ἑαυτῷ
|
τὸ |
αὐτὸ
εἶναι.
Τοῦτο
δὲ
ἄλλῳ |
[4, 7, 5] |
μεριζόμενον
εἰς
πλείω
ἕκαστον
μὴ
|
τὸ |
αὐτὸ
εἶναι
τῶν
μερῶν
τῷ |
[4, 7, 10] |
ἔσται.
{Καίτοι
τὸ
ἀεὶ
μένειν
|
τὸ |
αὐτὸ
εἴπερ
τὸ
δυνάμει
ἕξει, |
[4, 7, 5] |
μανθάνειν,
ὡς,
ὅπου
τὸ
μέρος
|
τὸ |
αὐτό
ἐστι
τῷ
ὅλῳ,
τοῦτο |
[4, 7, 5] |
σώματι
παρεῖναι
ἀδύνατον
ἐν
πλείοσι
|
τὸ |
αὐτὸ
ὅλον
εἶναι
καὶ
τὸ |
[4, 7, 6] |
ὅτι
ἕτερα
ταῦτα,
μὴ
εἰς
|
τὸ |
αὐτὸ
ὁμοῦ
τῶν
αἰσθημάτων
ἐλθόντων; |
[4, 7, 6] |
ἢ
συνδραμεῖται
εἰς
ἓν
καὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
πάλιν,
οἷον
τὸ
μέσον, |
[4, 7, 7] |
αἰσθάνεται,
καὶ
ὅλη
ἡ
ψυχὴ
|
τὸ |
αὐτὸ
πάσχει.
Πῶς
οὖν
τοῦτο |
[4, 7, 10] |
δὲ
καὶ
φύσιν
μὲν
προτέραν
|
τὸ |
αὐτὸ
πνεῦμα
λέγειν,
ἐν
δὲ |
[4, 7, 5] |
τι
προσελεύσεται,
οὐδὲν
δὲ
ἔσται
|
τὸ |
αὐτό,
πῶς
οὖν
ἡμῖν
αἱ |
[4, 7, 5] |
ἀνάγκης;
Οὕτω
γὰρ
ἂν
μένοι
|
τὸ |
αὐτὸ
τοῦ
ποσοῦ
κλεπτομένου,
ἅτε |
[4, 7, 7] |
ἐκ
τῆς
τοῦ
ἀλγεῖν
αἰσθήσεως
|
τὸ |
αὐτὸ
τοῦτο.
Ὅταν
δάκτυλον
λέγηται |
[4, 7, 1] |
ἑκάστου
τε
τῶν
ἐνόντων
πρὸς
|
τὸ |
αὐτοῦ
φερομένου,
φθείροντός
τε
ἄλλου |
[4, 7, 4] |
προσγενόμενον
καὶ
παρόν,
καὶ
βαρυνεῖ
|
τὸ |
βαρύ·
καὶ
μελανεῖ
τὸ
μέλαν, |
[4, 7, 9] |
εἰ
γλυκὺ
καὶ
πικρὸν
κραθείη,
|
τὸ |
γλυκὺ
οὐκ
ἔστιν·
οὐκ
ἄρα |
[4, 7, 10] |
τὴν
ἐντελέχειαν
οὗ
ἐστιν
εἶναι,
|
τὸ |
δ´
ἀληθές,
μηδὲ
ὕπνον
γίνεσθαι· |
[4, 7, 6] |
οἷον
τὸ
μέσον,
ἢ
ἄλλο,
|
τὸ |
δὲ
ἄλλο,
ἑκάτερον
ἑκατέρου
αἴσθησιν |
[4, 7, 7] |
γὰρ
μεγέθους
τὸ
μὲν
ἄλλο,
|
τὸ |
δὲ
ἄλλο
ἐστί
δεῖ
τοιοῦτον |
[4, 7, 6] |
εἰ
τὸ
μὲν
δι´
ὀμμάτων,
|
τὸ |
δὲ
δι´
ἀκοῆς,
ἕν
τι |
[4, 7, 8] |
καὶ
ἡ
σωφροσύνη
ἡ
εὐκρασία,
|
τὸ |
δὲ
κάλλος
εὐμορφία
τις
ἐν |
[4, 7, 3] |
οὐ
φήσουσιν
ὕλη
γὰρ
ἄποιον
|
τὸ |
δὲ
κατὰ
τὸ
εἶδος
τεταγμένον |
[4, 7, 2] |
ἔχειν,
ἢ
τὸ
μὲν
ἔχειν,
|
τὸ |
δὲ
μή,
ἢ
μηδέτερον
ἢ |
[4, 7, 4] |
μηδέν,
πνεῦμα
ἂν
εἴη
μόνον,
|
τὸ |
δέ
πως
ἔχον
ὄνομα.
Καὶ |
[4, 7, 4] |
ψυχή,
ὅτι
μυρία
πνεύματα
ἄψυχα,
|
τὸ |
δέ
πως
ἔχον
πνεῦμα
φήσουσι, |
[4, 7, 5] |
τὸ
μέν
τι
ἀπορρεύσεται
αὐτοῦ,
|
τὸ |
δέ
τι
προσελεύσεται,
οὐδὲν
δὲ |
[4, 7, 10] |
ἑτέρα,
ὥστε
πολλὰς
εἶναι,
καὶ
|
τὸ |
δὴ
μέγιστον,
ὡς
ἀνάγκη
πρὸ |
[4, 7, 8] |
ἂν
εἴη
καὶ
τὸ
νοεῖν
|
τὸ |
διὰ
σώματος
καταλαμβάνειν,
ἢ
ταὐτὸν |
[4, 7, 8] |
οἶμαι,
καὶ
τὸ
καλὸν
καὶ
|
τὸ |
δίκαιον·
καὶ
ἡ
τούτων
ἄρα |
[4, 7, 10] |
ἀεὶ
μένειν
τὸ
αὐτὸ
εἴπερ
|
τὸ |
δυνάμει
ἕξει,
καθ´
ἑαυτό,
εἰς |
[4, 7, 10] |
νοῦν
μηδὲ
θεὸν
εἶναι.
Εἰ
|
τὸ |
δυνάμει,
μὴ
ὄντος
πρότερον
τοῦ |
[4, 7, 8] |
εἰ
μὴ
ἄρα
ἡ
ἀνδρία
|
τὸ |
δυσπαθὲς
τοῦ
πνεύματος
εἴη,
καὶ |
[4, 7, 12] |
φθοράν.
Ἀλλ´
ἡ
ἀλλοίωσις
φθείρουσα
|
τὸ |
εἶδος
ἀφαιρεῖ,
τὴν
δὲ
ὕλην |
[4, 7, 3] |
γὰρ
ἄποιον
τὸ
δὲ
κατὰ
|
τὸ |
εἶδος
τεταγμένον
ἐπιφέρειν
τὴν
ζωήν, |
[4, 7, 3] |
ζωήν,
εἰ
μὲν
οὐσίαν
φήσουσι
|
τὸ |
εἶδος
τοῦτο
εἶναι,
οὐ
τὸ |
[4, 7, 1] |
ὁ
ἄνθρωπος,
εἴπερ
τοῦτο,
κατὰ
|
τὸ |
εἶδος
ὡς
πρὸς
ὕλην
τὸ |
[4, 7, 12] |
τε
τὸ
λυόμενον
σύνθεσιν
εἰς
|
τὸ |
εἶναι
εἰληφὸς
ταύτῃ
διαλύεσθαι
πέφυκεν, |
[4, 7, 10] |
ἄρα
τῷ
εἶδος
εἶναί
τινος
|
τὸ |
εἶναι
ἔχει,
ἀλλ´
ἔστιν
οὐσία |
[4, 7, 12] |
πρὸ
σώματός
τε
αὐτῇ
δίδωσι
|
τὸ |
εἶναι
καὶ
ἀιδίοις
ἐπιστήμαις
κεχρημένην |
[4, 7, 10] |
παρὰ
τὸ
ἐν
σώματι
ἱδρῦσθαι
|
τὸ |
εἶναι
λαμβάνουσα,
ἀλλ´
οὖσα
πρὶν |
[4, 7, 10] |
φύσις,
ἡ
παρ´
αὐτῆς
ἔχουσα
|
τὸ |
εἶναι,
πᾶν
τὸ
ὄντως
ὄν, |
[4, 7, 5] |
ἔσται,
ὥσπερ
πᾶν
ποσὸν
ἀφαιρέσει
|
τὸ |
εἶναι
τὸ
πρόσθεν
ἠλλάξατο
εἰ |
[4, 7, 9] |
σώμασιν,
ἀλλὰ
δυνάμει
μόνον
ἀπολέσασα
|
τὸ |
εἶναι
ψυχή·
ὥσπερ,
εἰ
γλυκὺ |
[4, 7, 6] |
ἂν
ἀριθμοῦ
ἔχοι
εἰς
ποικιλίαν
|
τὸ |
εἰσιὸν
αἴσθημα;
Καὶ
ἕκαστον
δὴ |
[4, 7, 5] |
οὐδὲ
ἐφ´
ἑκάτερα
ἢ
ἐπὶ
|
τὸ |
ἔλαττόν
γε
ἢ
ἐπὶ
τὸ |
[4, 7, 9] |
ἔτι
εἰ
σμικρότερον
ὅπερ
ἀδύνατον,
|
τὸ |
ἔλαττον
ἴσον
γενέσθαι
τῷ
μείζονι |
[4, 7, 10] |
ἀλλ´
ἔστιν
οὐσία
οὐ
παρὰ
|
τὸ |
ἐν
σώματι
ἱδρῦσθαι
τὸ
εἶναι |
[4, 7, 3] |
ἀέρι
καὶ
πνεύματι
σκεδαστοτάτῳ
καὶ
|
τὸ |
ἑνὶ
εἶναι
ἔχοντι
οὐ
παρ´ |
[4, 7, 13] |
ψυχῆς
ὑπερέχουσα
τοῦ
διοικουμένου
εἰς
|
τὸ |
ἔξω
καὶ
τοῦ
παντὸς
συνεπιμελουμένη, |
[4, 7, 9] |
παράθεσινἔσεσθαι
διεληλυθὸς
δὲ
διὰ
παντὸς
|
τὸ |
ἐπεμβληθὲν,
ἔτι
εἰ
σμικρότερον
ὅπερ |
[4, 7, 10] |
τε
ἐργάζεσθαι
καὶ
ψυχὴν
οὖσαν
|
τὸ |
ἐπὶ
τῇ
κράσει
πάθημα.
Ὅτι |
[4, 7, 10] |
ἀχώριστος
ἐντελέχεια.
Καὶ
μὴν
οὐδὲ
|
τὸ |
ἐπιθυμοῦν,
μὴ
σιτίων
μηδὲ
ποτῶν |
[4, 7, 6] |
αἰσθάνεσθαι
οὔτε
τὸ
νοεῖν
οὔτε
|
τὸ |
ἐπίστασθαι
οὔτε
ἀρετὴ
οὔτε
τι |
[4, 7, 2] |
μὲν
δὴ
ἑνὶ
αὐτῶν
προσείη
|
τὸ |
ζῆν,
αὐτὸ
τοῦτο
ἂν
εἴη |
[4, 7, 7] |
τοῦ
πονοῦντος
μέρους
τοῦ
πνεύματος
|
τὸ |
ἡγεμονοῦν
αἰσθάνεται,
καὶ
ὅλη
ἡ |
[4, 7, 7] |
γίγνεσθαι,
καὶ
τούτων
ἁπασῶν
ὕστερον
|
τὸ |
ἡγεμονοῦν
αἴσθεσθαι
καὶ
τῆς
ἑαυτοῦ |
[4, 7, 7] |
καὶ
τούτου
ἄλλῳ,
ἕως
πρὸς
|
τὸ |
ἡγεμονοῦν
ἀφίκοιτο.
Ἀνάγκη
τοίνυν,
εἰ |
[4, 7, 7] |
δῆλον
ὅτι
ὁμολογήσουσιν,
ὡς
περὶ
|
τὸ |
ἡγεμονοῦν
γίγνεται.
Ἄλλου
δὴ
ὄντος |
[4, 7, 6] |
ὁρῷτο;
ὥστε
ἔτι
μᾶλλον
εἰς
|
τὸ |
ἡγεμονοῦν
ἰόντα
οἷον
ἀμερῆ
νοήματα |
[4, 7, 6] |
ἴσῳ
ἐφαρμόσει,
ὅτι
οὐκ
ἴσον
|
τὸ |
ἡγεμονοῦν
παντὶ
αἰσθητῷ.
Κατὰ
πηλίκα |
[4, 7, 10] |
δ´
ὑμῖν
θεὸς
ἄμβροτος
πρὸς
|
τὸ |
θεῖον
ἀναβὰς
καὶ
τὴν
πρὸς |
[4, 7, 10] |
ἄλλοις
οὖσαν.
Ἔνθα
δὴ
καὶ
|
τὸ |
θεῖον
ἅπαν
καὶ
τὸ
μακάριον |
[4, 7, 8] |
δὴ
τοῦ
ὅλου
χρεία
πρὸς
|
τὸ |
θίγειν·
ἀρκεῖ
γὰρ
καθ´
ἕν |
[4, 7, 4] |
εἶναι,
τόπον
δὲ
ζητούσης
εἰς
|
τὸ |
ἱδρυθῆναι,
δέον
ζητεῖν,
ὅπου
τὰ |
[4, 7, 6] |
καὶ
διαιροῖτο;
Οὐ
γὰρ
δὴ
|
τὸ |
ἴσον
τῷ
ἴσῳ
ἐφαρμόσει,
ὅτι |
[4, 7, 10] |
τὴν
φύσιν
ἑκάστου
σκοπεῖσθαι
εἰς
|
τὸ |
καθαρὸν
αὐτοῦ
ἀφορῶντα,
ἐπείπερ
τὸ |
[4, 7, 8] |
εἶναι.
Ἀμέγεθες
δέ,
οἶμαι,
καὶ
|
τὸ |
καλὸν
καὶ
τὸ
δίκαιον·
καὶ |
[4, 7, 4] |
μόνον,
ψύξει·
καὶ
κοῦφα
ποιήσει
|
τὸ |
κοῦφον
προσγενόμενον
καὶ
παρόν,
καὶ |
[4, 7, 10] |
ὀρεκτὸν
ὂν
ἐκείνου.
Πρότερον
ἄρα
|
τὸ |
κρεῖττον
καὶ
ἑτέραν
φύσιν
ἔχον |
[4, 7, 10] |
οὐκ
εἶναι
δεήσει.
Ὡς
καὶ
|
τὸ |
λευκόν,
αὐτὸ
τὸ
χρῶμα,
οὐ |
[4, 7, 4] |
καὶ
μελανεῖ
τὸ
μέλαν,
καὶ
|
τὸ |
λευκὸν
λευκὸν
ποιήσει.
Οὐ
γὰρ |
[4, 7, 10] |
εἰ
δὲ
καὶ
ὂν
ἦν
|
τὸ |
λευκὸν
μετὰ
τοῦ
λευκὸν
εἶναι, |
[4, 7, 10] |
ἂν
ἀεί·
ἀλλὰ
μόνον
ἔχει
|
τὸ |
λευκόν.
Ὧι
δ´
ἂν
τὸ |
[4, 7, 12] |
καὶ
αὐτὴν
εἶναι.
Πᾶν
τε
|
τὸ |
λυόμενον
σύνθεσιν
εἰς
τὸ
εἶναι |
[4, 7, 10] |
καὶ
τὸ
θεῖον
ἅπαν
καὶ
|
τὸ |
μακάριον
ἱδρῦσθαι
δεῖ
ζῶν
παρ´ |
[4, 7, 5] |
μέρους
τὸ
μέρος;
Οὐδὲν
ἄρα
|
τὸ |
μέγεθος
συνεβάλλετο
τῇ
οὐσίᾳ
αὐτῆς· |
[4, 7, 5] |
ὑπάρξει.
Καὶ
προσέτι
ψυχῆς
ἑκάστης
|
τὸ |
μέγεθος
ὡρισμένον
ἔσται,
οὐδὲ
ἐφ´ |
[4, 7, 5] |
τὸ
ἔλαττόν
γε
ἢ
ἐπὶ
|
τὸ |
μεῖζον
ψυχὴ
οὐκ
ἔσται.
Ὅταν |
[4, 7, 4] |
βαρυνεῖ
τὸ
βαρύ·
καὶ
μελανεῖ
|
τὸ |
μέλαν,
καὶ
τὸ
λευκὸν
λευκὸν |
[4, 7, 7] |
γνῶσιν
εἶναι
παντὸς
γὰρ
μεγέθους
|
τὸ |
μὲν
ἄλλο,
τὸ
δὲ
ἄλλο |
[4, 7, 10] |
δ´
ἁρμονία
ὕστερον,
καὶ
ὡς
|
τὸ |
μὲν
ἄρχει
τε
καὶ
ἐπιστατεῖ |
[4, 7, 6] |
ταὐτὸν
ὁμοῦ
πάντων.
Καὶ
εἰ
|
τὸ |
μὲν
δι´
ὀμμάτων,
τὸ
δὲ |
[4, 7, 2] |
ἕκαστον
ζωὴν
σύμφυτον
ἔχειν,
ἢ
|
τὸ |
μὲν
ἔχειν,
τὸ
δὲ
μή, |
[4, 7, 3] |
εἰ
ἁπλοῦ
ὄντος
τοῦ
σώματος
|
τὸ |
μὲν
ὅσον
ὑλικὸν
παρ´
αὐτοῦ |
[4, 7, 10] |
οὖσα
ταῦτα
ποιοῖ,
καὶ
ὡς
|
τὸ |
μὲν
οὐσία,
ἡ
δ´
ἁρμονία |
[4, 7, 10] |
δόξαν
εἴρηται·
καὶ
γάρ,
ὅτι
|
τὸ |
μὲν
πρότερον
ἡ
ψυχή,
ἡ |
[4, 7, 5] |
ὥσπερ
ὁ
ἄλλος
ὄγκος
ἡμῶν,
|
τὸ |
μέν
τι
ἀπορρεύσεται
αὐτοῦ,
τὸ |
[4, 7, 5] |
τὸ
αὐτὸ
ὅλον
εἶναι
καὶ
|
τὸ |
μέρος
ὅπερ
τὸ
ὅλον
ὑπάρχειν. |
[4, 7, 5] |
ὅλη;
Καὶ
πάλιν
τοῦ
μέρους
|
τὸ |
μέρος;
Οὐδὲν
ἄρα
τὸ
μέγεθος |
[4, 7, 5] |
τοὺς
βουλομένους
μανθάνειν,
ὡς,
ὅπου
|
τὸ |
μέρος
τὸ
αὐτό
ἐστι
τῷ |
[4, 7, 6] |
καὶ
τὸ
αὐτὸ
πάλιν,
οἷον
|
τὸ |
μέσον,
ἢ
ἄλλο,
τὸ
δὲ |
[4, 7, 10] |
κεχρῆσθαι
καὶ
ἔμφρονι,
σκοπεῖν
δεῖ
|
τὸ |
μετὰ
τοῦτο
ἀπὸ
τῆς
ἡμετέρας |
[4, 7, 8] |
ἀντιλήψεις
πῶς
οὖν
μέγεθος
ὂν
|
τὸ |
μὴ
μέγεθος
νοήσει
καὶ
τῷ |
[4, 7, 8] |
μέγεθος
νοήσει
καὶ
τῷ
μεριστῷ
|
τὸ |
μὴ
μεριστὸν
νοήσει;
Ἢ
μέρει |
[4, 7, 10] |
ἀιδίῳ,
δῆλον
μὲν
ποιεῖ
καὶ
|
τὸ |
μὴ
σῶμα
αὐτὴν
δεδεῖχθαι.
Καὶ |
[4, 7, 6] |
ἔσται
μνημονεύειν.
Εἰ
δὲ
ἔστι
|
τὸ |
μνημονεύειν
καὶ
ἄλλων
αἰσθάνεσθαι
ἐπ´ |
[4, 7, 8] |
ἔσται
τῷ
αἰσθάνεσθαι.
Εἰ
οὖν
|
τὸ |
νοεῖν
ἐστι
τὸ
ἄνευ
σώματος |
[4, 7, 10] |
ὕστερος
καὶ
γεννητὸς
καὶ
ἐπακτὸν
|
τὸ |
νοεῖν
ἔχων,
ἐνδέχοιτο
ἂν
μηδὲ |
[4, 7, 6] |
ψυχή,
οὔτε
τὸ
αἰσθάνεσθαι
οὔτε
|
τὸ |
νοεῖν
οὔτε
τὸ
ἐπίστασθαι
οὔτε |
[4, 7, 8] |
περὶ
ψυχὴν
εἶναι
ἀξιοῦμεν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
νοεῖν,
τὸ
αἰσθάνεσθαι,
λογίζεσθαι,
ἐπιθυμεῖν, |
[4, 7, 8] |
αἰσθητῶν,
οὐκ
ἂν
εἴη
καὶ
|
τὸ |
νοεῖν
τὸ
διὰ
σώματος
καταλαμβάνειν, |
[4, 7, 8] |
πρότερον
δεῖ
μὴ
σῶμα
αὐτὸ
|
τὸ |
νοῆσον
εἶναι.
Ἔτι
εἰ
αἰσθητῶν |
[4, 7, 8] |
δὲ
τοῦτο,
οὐ
σῶμα
ἔσται
|
τὸ |
νοῆσον·
οὐ
γὰρ
δὴ
τοῦ |
[4, 7, 8] |
σώματος
καθαρωτάτων
αὐτοεκάστου,
ἀνάγκη
καὶ
|
τὸ |
νοοῦν
σώματος
καθαρὸν
ὂν
ἢ |
[4, 7, 3] |
εἴη.
Λυθήσεταί
τε
καὶ
τόδε
|
τὸ |
ξύμπαν,
εἴ
τις
αὐτὸ
πιστεύσειε |
[4, 7, 3] |
ἄλλης
παρ´
ἄλλου
δυνάμεως
εἰς
|
τὸ |
ὅλον
συντελούσης·
ταύτης
δὲ
μὴ |
[4, 7, 5] |
εἶναι
καὶ
τὸ
μέρος
ὅπερ
|
τὸ |
ὅλον
ὑπάρχειν.
Εἰ
δὲ
ἕκαστον |
[4, 7, 10] |
μετὸν
αὐτῷ
διὰ
συγγένειαν
καὶ
|
τὸ |
ὁμοούσιον.
Διὸ
καὶ
ὅστις
τοιοῦτος |
[4, 7, 10] |
τὸ
λευκόν.
Ὧι
δ´
ἂν
|
τὸ |
ὂν
ᾖ
παρὸν
παρ´
αὐτοῦ |
[4, 7, 10] |
ὂν
ἀεὶ
ἔσται.
Τοῦτο
τοίνυν
|
τὸ |
ὂν
πρώτως
καὶ
ἀεὶ
ὂν |
[4, 7, 10] |
αὐτῆς
ἔχουσα
τὸ
εἶναι,
πᾶν
|
τὸ |
ὄντως
ὄν,
ὃ
οὔτε
γίνεται |
[4, 7, 3] |
οὐσίαν
φήσουσιν
εἶναι,
ἀφ´
οὗ
|
τὸ |
πάθημα
καὶ
ἡ
ζωὴ
εἰς |
[4, 7, 11] |
τὴν
ζωήν,
παρ´
ὅτου
τοῦτο
|
τὸ |
πάθος
ἐλήλυθεν
εἰς
τὴν
ὕλην, |
[4, 7, 1] |
μὲν
μέρος
ἡμῶν
τοῦτο,
οὐ
|
τὸ |
πᾶν
ἀθάνατοι,
εἰ
δὲ
ὄργανον, |
[4, 7, 10] |
καὶ
ταὐτὸν
δι´
ὅλου
πεπονθέναι
|
τὸ |
πᾶν
οὐ
διαφωνοῦν
ἑαυτῷ.
Αἰσθήσεις |
[4, 7, 3] |
σωμάτων
ᾡτινιοῦν
τις
ἀναθεὶς
τόδε
|
τὸ |
πᾶν
οὐκ
ἀνόητόν
τε
καὶ |
[4, 7, 6] |
ἴσχειν.
Ἀλλὰ
γὰρ
ἕν
ἐστι
|
τὸ |
πᾶν·
πῶς
γὰρ
ἂν
καὶ |
[4, 7, 3] |
ἂν
οὐδ´
ἂν
ἡ
ὕλη
|
τὸ |
παράπαν
εἴη.
Λυθήσεταί
τε
καὶ |
[4, 7, 4] |
κρεῖττον
αὐτῶν
ψυχῆς
εἶδος,
ἔννουν
|
τὸ |
πνεῦμα
καὶ
πῦρ
νοερὸν
τιθέμενοι, |
[4, 7, 4] |
ἱδρῦσθαι.
Εἰ
δὲ
μηδὲν
παρὰ
|
τὸ |
πνεῦμα
τὴν
ζωὴν
καὶ
τὴν |
[4, 7, 8] |
δυνάμεις,
ἄλλῳ
τινὶ
ἢ
μεγέθει
|
τὸ |
ποιεῖν
ἀναθετέον·
ἀμεγέθει
ἄρα.
Τὸ |
[4, 7, 4] |
καὶ
τὴν
ψυχὴν
τίθενται,
τί
|
τὸ |
πολυθρύλλητον
αὐτοῖς
πως
ἔχον,
εἰς |
[4, 7, 5] |
τοῦτο
ἐν
τῇ
αὐτοῦ
οὐσίᾳ
|
τὸ |
ποσὸν
εἶναι
ὑπερβέβηκεν,
ἄποσον
δὲ |
[4, 7, 7] |
τὴν
δὲ
τρίτην,
ὅτι
ἄλλο
|
τὸ |
πρὸς
τῷ
ἄνωθεν,
καὶ
πολλὰς |
[4, 7, 5] |
πᾶν
ποσὸν
ἀφαιρέσει
τὸ
εἶναι
|
τὸ |
πρόσθεν
ἠλλάξατο
εἰ
δέ
τι |
[4, 7, 14] |
φήσομεν
τὰς
μὲν
καθαρὰς
ἀπαλλαττομένας
|
τὸ |
προσπλασθὲν
ἐν
τῇ
γενέσει
ἀφήσειν, |
[4, 7, 10] |
τὸ
καθαρὸν
αὐτοῦ
ἀφορῶντα,
ἐπείπερ
|
τὸ |
προστεθὲν
ἐμπόδιον
ἀεὶ
πρὸς
γνῶσιν |
[4, 7, 5] |
αὐτῆς.
Καὶ
ἢ
ψυχὴ
ἔσται
|
τὸ |
προστιθέμενον
ἢ
ἄψυχον
σῶμα.
Καὶ |
[4, 7, 5] |
πῶς
προστιθεμένης;
Εἰ
δὲ
ἄψυχον
|
τὸ |
προστιθέμενον,
πῶς
τοῦτο
ψυχώσεται
καὶ |
[4, 7, 7] |
ἡγεμονοῦν
ἀφίκοιτο.
Ἀνάγκη
τοίνυν,
εἰ
|
τὸ |
πρῶτον
πονοῦν
ᾔσθετο,
ἄλλην
τὴν |
[4, 7, 11] |
ὕλῃ.
Ταύτῃ
γὰρ
καὶ
διαλύεται
|
τὸ |
πῦρ.
Ἡ
δὲ
ψυχὴ
οὐχ |
[4, 7, 3] |
τὸ
εἶδος
τοῦτο
εἶναι,
οὐ
|
τὸ |
συναμφότερον,
θάτερον
δὲ
τούτων
ἔσται |
[4, 7, 10] |
εἴδους
τάξιν
ὡς
πρὸς
ὕλην
|
τὸ |
σῶμα
ἔμψυχον
ὂν〉
ἔχειν,
σώματος |
[4, 7, 1] |
τὸ
εἶδος
ὡς
πρὸς
ὕλην
|
τὸ |
σῶμα
ἢ
κατὰ
τὸ
χρώμενον |
[4, 7, 9] |
ὅλον
δι´
ὅλου
χωρεῖν
δυνατὸν
|
τὸ |
σῶμα·
ἡ
δὲ
ψυχὴ
δι´ |
[4, 7, 2] |
εἰς
ὅ
τι
δεῖ
τοῦτο
|
τὸ |
σῶμα,
ὃ
λέγουσι
ψυχήν,
ἀναλύειν. |
[4, 7, 10] |
τοῦδε
γενέσθαι,
οἷον
ζῴου
οὐ
|
τὸ |
σῶμα
τὴν
ψυχὴν
γεννήσει.
Τίς |
[4, 7, 2] |
ψυχῇ
πάρεστιν
ἐξανάγκης,
ἀνάγκη
τοῦτο
|
τὸ |
σῶμα,
τὴν
ψυχήν,
εἰ
μὲν |
[4, 7, 8] |
Εἰ
γὰρ
τὸ
αἰσθάνεσθαί
ἐστι
|
τὸ |
σώματι
προσχρωμένην
τὴν
ψυχὴν
ἀντιλαμβάνεσθαι |
[4, 7, 10] |
γένεσις,
ἀλλ´
οὐκ
οὐσία,
πᾶν
|
τὸ |
σωματικὸν
εἶναι
λέγοιτ´
ἄν,
γινόμενον |
[4, 7, 8] |
γὰρ
ἢ
αἷμά
τι
ἂν
|
τὸ |
σωφρονεῖν
εἴη
ἢ
δικαιότης
ἢ |
[4, 7, 2] |
φήσουσι
γίγνεσθαι.
Δεῖ
ἄρα
εἶναι
|
τὸ |
τάξον
καὶ
τὸ
τῆς
κράσεως |
[4, 7, 5] |
ποιότητι
ἑτέρᾳ
τῆς
ποσότητος
οὔσῃ
|
τὸ |
ταὐτὸν
ἀποσῴζειν
δύναται
τί
τοίνυν |
[4, 7, 2] |
ἄρα
εἶναι
τὸ
τάξον
καὶ
|
τὸ |
τῆς
κράσεως
αἴτιον·
ὥστε
τοῦτο |
[4, 7, 10] |
ἦν
ἄπιστος,
ὡς
μὴ
πιστεύειν
|
τὸ |
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῖς
πάντη
ἀθάνατον |
[4, 7, 10] |
θνητῷ
πράγματι,
ἀλλ´
ἀνάγκη
θεῖον
|
τὸ |
τοιοῦτον
εἶναι,
ἅτε
θείων
μετὸν |
[4, 7, 5] |
τῶν
μερῶν
τῷ
ὅλῳ,
εἰ
|
τὸ |
τοσόνδε
μέγεθος
ψυχή,
ὃ
ἐὰν |
[4, 7, 4] |
ἡ
σχέσις
καὶ
ἄλλο
παρὰ
|
τὸ |
ὑποκείμενον
καὶ
τὴν
ὕλην,
ἐν |
[4, 7, 10] |
ποιεῖν,
εἶτα
φύσιν,
καὶ
αἰεὶ
|
τὸ |
ὕστερον
χεῖρον,
ᾗπερ
πέφυκεν.
Εἰ |
[4, 7, 10] |
αὐτὸ
ἀχώριστος
ἐντελέχεια.
Λοιπὸν
δὲ
|
τὸ |
φυτικὸν
ἂν
εἴη,
ὃ
ἀμφισβήτησιν |
[4, 7, 10] |
γὰρ
αὖ
ἐστι
πρὶν
αὐξηθῆναι
|
τὸ |
φυτὸν
ἐν
τῷ
ὀλίγῳ
ὄγκῳ. |
[4, 7, 14] |
συνέσεσθαι
ἐπὶ
πλεῖστον·
ἀφειμένον
δὲ
|
τὸ |
χεῖρον
οὐδὲ
αὐτὸ
ἀπολεῖσθαι,
ἕως |
[4, 7, 10] |
ἔξω
γιγνομένης.
Συμβαίνει
οὖν
αὐτοῖς
|
τὸ |
χεῖρον
πρῶτον
ποιεῖν
καὶ
πρὸ |
[4, 7, 3] |
ἐντίθησι.
Δεῖ
ἄρα
τι
εἶναι
|
τὸ |
χορηγὸν
τῆς
ζωῆς,
εἴτε
τῇ |
[4, 7, 10] |
Ὡς
καὶ
τὸ
λευκόν,
αὐτὸ
|
τὸ |
χρῶμα,
οὐ
ποτὲ
μὲν
λευκόν, |
[4, 7, 1] |
ὕλην
τὸ
σῶμα
ἢ
κατὰ
|
τὸ |
χρώμενον
ὡς
πρὸς
ὄργανον·
ἑκατέρως |
[4, 7, 4] |
λευκὸν
ποιήσει.
Οὐ
γὰρ
πυρὸς
|
τὸ |
ψύχειν,
οὐδὲ
τοῦ
ψυχροῦ
θερμὰ |