Ennéade, livre, chap.
[4, 7, 4]	~Μαρτυροῦσι δὲ καὶ αὐτοὶ ὑπὸ	τῆς	ἀληθείας ἀγόμενοι, ὡς δεῖ τι
[4, 7, 8]	Πότερον δὲ ἀιδίων ὄντων τῶν	τῆς	ἀρετῆς θεωρημάτων καὶ τῶν ἄλλων
[4, 7, 14]	φυτοῖς· ἅπασαι γὰρ ὡρμήθησαν ἀπὸ	τῆς	αὐτῆς ἀρχῆς ζωὴν ἔχουσαι οἰκείαν
[4, 7, 10]	τῆς ψυχῆς, ἀλλ´ αὐτὴν ἐκ	τῆς	αὐτομάτου τάξεως τὴν ὑπόστασιν εἰληφέναι.
[4, 7, 7]	ὕστερον τὸ ἡγεμονοῦν αἴσθεσθαι καὶ	τῆς	ἑαυτοῦ παρὰ ταύτας. Τὸ δὲ
[4, 7, 5]	περὶ ἑκάστου μέρους τῆς ψυχῆς	τῆς	ἐν τῷ αὐτῷ σώματι πότερον
[4, 7, 10]	ἡ ψυχὴ ἁρμονία. {Τὸ δὲ	τῆς	ἐντελεχείας ὧδ´ ἄν τις ἐπισκέψαιτο,
[4, 7, 3]	ἄρα τι εἶναι τὸ χορηγὸν	τῆς	ζωῆς, εἴτε τῇ ὕλῃ ἡ
[4, 7, 14]	ψυχῆς, οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἀπὸ	τῆς	ζώσης φύσεως δεῖ καὶ ταύτην
[4, 7, 10]	δεῖ τὸ μετὰ τοῦτο ἀπὸ	τῆς	ἡμετέρας ψυχῆς, οἷόν ἐστι τὴν
[4, 7, 15]	δεομένους πίστεως αἰσθήσει κεκρατημένης, ἐκ	τῆς	ἱστορίας τῆς περὶ τὰ τοιαῦτα
[4, 7, 2]	εἶναι τὸ τάξον καὶ τὸ	τῆς	κράσεως αἴτιον· ὥστε τοῦτο τάξιν
[4, 7, 4]	πυρὸς καὶ πνεύματος οὐ δυναμένης	τῆς	κρείττονος μοίρας ἐν τοῖς οὖσιν
[4, 7, 13]	τῷ νῷ ὄν, τῇ προσθήκῃ	τῆς	ὀρέξεως οἷον πρόεισιν ἤδη ἐπιπλέον
[4, 7, 5]	ποσότητος καὶ ὄγκου, ὡς ἂν	τῆς	οὐσίας αὐτοῦ ἕτερόν τι οὔσης.
[4, 7, 15]	αἰσθήσει κεκρατημένης, ἐκ τῆς ἱστορίας	τῆς	περὶ τὰ τοιαῦτα πολλῆς οὔσης
[4, 7, 5]	ποσόν, τῇ δὲ ποιότητι ἑτέρᾳ	τῆς	ποσότητος οὔσῃ τὸ ταὐτὸν ἀποσῴζειν
[4, 7, 12]	κατ´ οὐσίαν ζητοῦσα καὶ μέχρι	τῆς	πρώτης ἀρχῆς ἀναβαίνουσα. Ἥ τε
[4, 7, 9]	ὅπερ ἀδύνατον. Εἰ δέ, ἀπείρου	τῆς	τομῆς οὔσης ὃ γὰρ ἂν
[4, 7, 7]	ἐκ τοῦ ἀλγεῖν καὶ ἐκ	τῆς	τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως τὸ αὐτὸ
[4, 7, 14]	δι´ ἐνεργείας ἀπαύστου. ~Περὶ δὲ	τῆς	τῶν ἄλλων ζῴων ψυχῆς, ὅσαι
[4, 7, 13]	αἰσθητὸν τεταμένη, μετὰ μὲν πάσης	τῆς	τῶν ὅλων ψυχῆς ὑπερέχουσα τοῦ
[4, 7, 3]	τρόπον ἀναλύσομεν. Εἰ δὲ πάθημα	τῆς	ὕλης, ἀλλ´ οὐκ οὐσίαν φήσουσιν
[4, 7, 10]	ἐφ´ ἑαυτὴν ἀνέλθῃ, πῶς οὐ	τῆς	φύσεως ἐκείνης, οἵαν φαμὲν τὴν
[4, 7, 10]	καὶ τὴν τάξιν οὐκ ἐκ	τῆς	ψυχῆς, ἀλλ´ αὐτὴν ἐκ τῆς
[4, 7, 6]	ἕκαστον δὴ ἐκείνων τῶν μερῶν	τῆς	ψυχῆς ἄρα καὶ τοῖς μορίοις
[4, 7, 8]	δ´ ἂν καὶ σώματος ὄντος	τῆς	ψυχῆς ἀρεταὶ αὐτῆς, σωφροσύνη καὶ
[4, 7, 10]	ἄπιστος, ὡς μὴ πιστεύειν τὸ	τῆς	ψυχῆς αὐτοῖς πάντη ἀθάνατον εἶναι.
[4, 7, 10]	ὁ δὲ νοῦς ὕστατος ἀπὸ	τῆς	ψυχῆς δηλονότι γενόμενος. Ἢ εἰ
[4, 7, 10]	δὴ μέγιστον, ὡς ἀνάγκη πρὸ	τῆς	ψυχῆς ταύτης ἄλλην ψυχὴν εἶναι
[4, 7, 5]	Πρῶτον μὲν περὶ ἑκάστου μέρους	τῆς	ψυχῆς τῆς ἐν τῷ αὐτῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010