Ennéade, livre, chap.
[4, 7, 10]	Τοῦτο τοίνυν τὸ ὂν πρώτως	καὶ	ἀεὶ ὂν οὐχὶ νεκρόν, ὥσπερ
[4, 7, 2]	παρ´ αὐτοῦ ἔχον; Πῦρ γὰρ	καὶ	ἀὴρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆ
[4, 7, 10]	πρώτως ζῶσαν εἶναι, ἣν ἀνώλεθρον	καὶ	ἀθάνατον εἶναι δεῖ ἐξ ἀνάγκης,
[4, 7, 8]	εἴη σῶμα ἡ γλυκύτης. Ὁμοίως	καὶ	αἱ ἄλλαι. Ἔπειτα, εἰ σώματα
[4, 7, 8]	σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη ἀνδρία τε	καὶ	αἱ ἄλλαι; Πνεῦμά τι γὰρ
[4, 7, 10]	ἐν γνώσει τῶν ἀρίστων εἶναι,	καὶ	αἱ ἐπιστῆμαι ἔνδον οὖσαι ἀναφαίνονται,
[4, 7, 12]	τε αὐτῇ δίδωσι τὸ εἶναι	καὶ	ἀιδίοις ἐπιστήμαις κεχρημένην ἀίδιον καὶ
[4, 7, 10]	οἵαν φαμὲν τὴν τοῦ θείου	καὶ	ἀιδίου παντὸς εἶναι; Φρόνησις γὰρ
[4, 7, 10]	ἔδει ψυχὴν ποιεῖν, εἶτα φύσιν,	καὶ	αἰεὶ τὸ ὕστερον χεῖρον, ᾗπερ
[4, 7, 6]	διαιρεῖσθαι τοῦ μεγέθους πεφυκότος ἀπείρους	καὶ	αἰσθήσεις καθ´ ἕκαστον αἰσθητὸν συμβήσεται
[4, 7, 4]	δὲ τῶν ὄντων ἡ σχέσις	καὶ	ἄλλο παρὰ τὸ ὑποκείμενον καὶ
[4, 7, 10]	προσθῆκαι τὰ κακὰ τῇ ψυχῇ	καὶ	ἄλλοθεν, καθηραμένῃ δὲ αὐτῇ ἐνυπάρχει
[4, 7, 10]	σῶμα λέγοιτ´ ἂν, καὶ εἴρηται	καὶ	ἄλλοις ἕτερα, ἱκανὰ δὲ καὶ
[4, 7, 6]	Εἰ δὲ ἔστι τὸ μνημονεύειν	καὶ	ἄλλων αἰσθάνεσθαι ἐπ´ ἄλλοις οὐκ
[4, 7, 8]	γε καὶ νοητῶν τινων νοήσεις	καὶ	ἀμεγέθων ἀντιλήψεις πῶς οὖν μέγεθος
[4, 7, 14]	οἰκείαν ἀσώματοί τε καὶ αὗται	καὶ	ἀμερεῖς καὶ οὐσίαι. Εἰ δὲ
[4, 7, 10]	ὅλως χωρίζεσθαι; Πῶς δ´ ἂν	καὶ	ἀμερὴς οὖσα μεριστοῦ τοῦ σώματος
[4, 7, 8]	σῶμα ποσόν; Καὶ μήν, ὅπερ	καὶ	ἄνω που ἐλέγετο, εἰ πᾶν
[4, 7, 8]	συμμέτρως ψύχεος ἱμείροιἢ μαλακοῖς τισι	καὶ	ἁπαλοῖς καὶ λείοις πελάσει; Τὸ
[4, 7, 7]	τρίτου ἄλλην καὶ πολλὰς αἰσθήσεις	καὶ	ἀπείρους περὶ ἑνὸς ἀλγήματος γίγνεσθαι,
[4, 7, 12]	ᾗ συνετέθη. Ψυχὴ δὲ μία	καὶ	ἁπλῆ ἐνεργείᾳ οὖσα ἐν τῷ
[4, 7, 5]	διάφοροί γε ὄντες, ἑνὸς ὄντος	καὶ	ἁπλοῦ τοῦ σώματος, καὶ οὐ
[4, 7, 10]	τοῦ σώματος συμμερίζεσθαι τὴν ψυχήν,	καὶ	ἀποκοπτομένου τινὸς μέρους μετὰ τοῦ
[4, 7, 10]	σωματικὸν εἶναι λέγοιτ´ ἄν, γινόμενον	καὶ	ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν,
[4, 7, 1]	ἕτερον καὶ μεταβάλλοντος εἰς ἄλλο	καὶ	ἀπολλύντος, καὶ μάλιστα ὅταν ψυχὴ
[4, 7, 3]	ἐν φορᾷ αὐτοῦ ἡ φύσις,	καὶ	ἀπόλοιτο ἂν ὡς τάχιστα, εἰ
[4, 7, 10]	ἀιδίου παντὸς εἶναι; Φρόνησις γὰρ	καὶ	ἀρετὴ ἀληθὴς θεῖα ὄντα οὐκ
[4, 7, 8]	ποιεῖ τὰ προσγενόμενα λόγους ἀύλους	καὶ	ἀσωμάτους εἶναι; Μή, διότι πνεύματος
[4, 7, 10]	παντὸς φυτοῦ περὶ τὴν ῥίζαν	καὶ	αὐαινομένου τοῦ ἄλλου σώματος περὶ
[4, 7, 8]	αὐτήν, πρῶτον μὲν ἀγνοοῦσιν, ὡς	καὶ	αὐτὰ τὰ σώματα δυνάμεσι ταῖς
[4, 7, 14]	ζωὴν ἔχουσαι οἰκείαν ἀσώματοί τε	καὶ	αὗται καὶ ἀμερεῖς καὶ οὐσίαι.
[4, 7, 10]	χρῆσθαι. Οὐδ´ ἡ αἰσθητική, εἴπερ	καὶ	αὕτη τῶν αἰσθητῶν ἀπόντων τοὺς
[4, 7, 5]	ψυχὴ σῶμα οὖσα αὔξοι, ἀνάγκη	καὶ	αὐτὴν αὔξεσθαι, προσθήκῃ δηλονότι ὁμοίου
[4, 7, 12]	καὶ ἀιδίοις ἐπιστήμαις κεχρημένην ἀίδιον	καὶ	αὐτὴν εἶναι. Πᾶν τε τὸ
[4, 7, 14]	φύσεως δεῖ καὶ ταύτην εἶναι	καὶ	αὐτὴν οὖσαν ζωῆς τοῖς ζῴοις
[4, 7, 10]	ἐν ψυχρῷ γιγνομένην ὃ δὴ	καὶ	αὐτὸ ἄτοπον· πολλὰ γὰρ ζῷα
[4, 7, 1]	καταθεατέον. Τὸ μὲν δὴ σῶμα	καὶ	αὐτὸ συγκείμενον οὔτε παρὰ τοῦ
[4, 7, 10]	τὰς δὲ νοήσεις ἀδύνατον. Διὸ	καὶ	αὐτοὶ ἄλλην ψυχὴν ἢ νοῦν
[4, 7, 4]	ὅτι ἐν τάξει. ~Μαρτυροῦσι δὲ	καὶ	αὐτοὶ ὑπὸ τῆς ἀληθείας ἀγόμενοι,
[4, 7, 10]	τὰ ἐν τῷ νοητῷ, κόσμον	καὶ	αὐτὸν νοητὸν καὶ φωτεινὸν γεγενημένον,
[4, 7, 1]	φύσιν εἶναι. Τὸ δὲ κυριώτατον	καὶ	αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ τοῦτο,
[4, 7, 13]	ἀθανάτου δι´ ἀθανάτου, εἴπερ ἀεὶ	καὶ	αὐτὸς ὢν ἔσται δι´ ἐνεργείας
[4, 7, 8]	Ἀλλ´ οὐ τοὐναντίον ἐν περιπτύξεσι	καὶ	ἁφαῖς εὐπαθεῖν, ὅπου ἢ θερμανθήσεται
[4, 7, 4]	τὸ κοῦφον προσγενόμενον καὶ παρόν,	καὶ	βαρυνεῖ τὸ βαρύ· καὶ μελανεῖ
[4, 7, 8]	θερμαινούσας καὶ ψυχούσας καὶ ὠθούσας	καὶ	βαρυνούσας ἐνταῦθα τάττουσι τὴν ψυχὴν
[4, 7, 10]	πρὸς ταύτην τὴν δόξαν εἴρηται·	καὶ	γάρ, ὅτι τὸ μὲν πρότερον
[4, 7, 10]	αὐτοῖς κατὰ τὸν νοῦν ὕστερος	καὶ	γεννητὸς καὶ ἐπακτὸν τὸ νοεῖν
[4, 7, 10]	οὔτε ἀπολλύμενον. Πόθεν γὰρ ἂν	καὶ	γένοιτο, ἢ εἰς τί ἀπόλοιτο;
[4, 7, 2]	γὰρ καὶ ἀὴρ καὶ ὕδωρ	καὶ	γῆ ἄψυχα παρ´ αὐτῶν· καὶ
[4, 7, 8]	ὁ χωρισμὸς κύκλου καὶ τριγώνου	καὶ	γραμμῆς καὶ σημείου. Δεῖ ἄρα
[4, 7, 15]	τε τὰ ἄλλα χρῶσαι ὠφελοῦσι	καὶ	δεικνύουσι δι´ αὐτῶν καὶ περὶ
[4, 7, 14]	οὖσαν ζωῆς τοῖς ζῴοις αἰτίαν,	καὶ	δὴ καὶ τὴν ἐν τοῖς
[4, 7, 4]	σώματος ποιότητά τε τὴν ἄλλην	καὶ	δὴ καὶ χρόαν· νῦν δὲ
[4, 7, 10]	μὴ κοινωνοῦσαν τῷ σώματι. Ἥτις	καὶ	δῆλον ποιεῖ, ὡς προσθῆκαι τὰ
[4, 7, 13]	καὶ ὠδῖνον γεννῆσαι, ποιεῖν σπεύδει	καὶ	δημιουργεῖ. Καὶ τῇ σπουδῇ ταύτῃ
[4, 7, 13]	νοῦ μένοντος ἐν τῷ αὐτῷ	καὶ	διὰ ψυχῆς πάντα καλῶν πληροῦντος
[4, 7, 6]	τὸ πᾶν· πῶς γὰρ ἂν	καὶ	διαιροῖτο; Οὐ γὰρ δὴ τὸ
[4, 7, 10]	ὡς μορφὴ ἀνδριάντος πρὸς χαλκόν,	καὶ	διαιρουμένου τοῦ σώματος συμμερίζεσθαι τὴν
[4, 7, 13]	διὰ ψυχῆς πάντα καλῶν πληροῦντος	καὶ	διακοσμοῦντος, ἀθανάτου δι´ ἀθανάτου, εἴπερ
[4, 7, 11]	τῷ πυρὶ ὕλῃ. Ταύτῃ γὰρ	καὶ	διαλύεται τὸ πῦρ. Ἡ δὲ
[4, 7, 8]	τῆς ψυχῆς ἀρεταὶ αὐτῆς, σωφροσύνη	καὶ	δικαιοσύνη ἀνδρία τε καὶ αἱ
[4, 7, 10]	δραμοῦσα ἡ ψυχὴ σωφροσύνην καθορᾷ	καὶ	δικαιοσύνην, ἀλλ´ αὐτὴ παρ´ αὐτῇ
[4, 7, 6]	καὶ τῷ αὐτῷ παντὸς ἀντιλαμβάνεσθαι,	καὶ	εἰ διὰ πολλῶν αἰσθητηρίων πλείω
[4, 7, 10]	μὴ οὕτως, ἐνέσονται ὡς μορφαὶ	καὶ	εἰκόνες· ἀλλ´ ἀδύνατον ἄλλους δέχεσθαι,
[4, 7, 10]	μὲν μὴ σῶμα λέγοιτ´ ἂν,	καὶ	εἴρηται καὶ ἄλλοις ἕτερα, ἱκανὰ
[4, 7, 1]	ἅτε σώματα ὄντα, τεμνόμενά τε	καὶ	εἰς μικρὰ θραυόμενα καὶ ταύτῃ
[4, 7, 10]	τῷ ὀλίγῳ ὄγκῳ. Εἰ οὖν	καὶ	εἰς ὀλίγον ἔρχεται ἐκ μείζονος
[4, 7, 7]	τις καὶ ἐκ τοῦ ἀλγεῖν	καὶ	ἐκ τῆς τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως
[4, 7, 7]	εἶναι. ~Ἴδοι δ´ ἄν τις	καὶ	ἐκ τοῦ ἀλγεῖν καὶ ἐκ
[4, 7, 10]	ἀναφής τε. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	ἐκ τῶνδε ἔστι δεικνύναι. Ὁμολογουμένου
[4, 7, 4]	καὶ φύσις ἑτέρα. Ἔτι δὲ	καὶ	ἐκ τῶνδε οὐχ ἧττον φαίνεται
[4, 7, 1]	Ἀλλ´ οὖν διῃρήσθω τε ταύτῃ	καὶ	ἑκατέρου τὴν φύσιν τε καὶ
[4, 7, 10]	ὄντως ὄντος ζωῇ ἀγαθῇ κεχρῆσθαι	καὶ	ἔμφρονι, σκοπεῖν δεῖ τὸ μετὰ
[4, 7, 4]	ποιεῖν. Ἀλλ´ ἥ γε ψυχὴ	καὶ	ἐν ἄλλοις μὲν ζῴοις ἄλλα,
[4, 7, 6]	ὅπερ καὶ φαίνεται· συναιρεῖται γὰρ	καὶ	ἐν αὐταῖς ταῖς κόραις· ἢ
[4, 7, 8]	καὶ προσιόντα ἀμερεῖ αὐτῆς ὑποδέξεται	καὶ	ἐν αὐτῇ ἐν ἀμερεῖ κείσεται.
[4, 7, 10]	δὲ καὶ ποίησις, καὶ πολλὰ	καὶ	ἐν αὐτῇ καὶ ἐξ αὐτῆς,
[4, 7, 13]	μέρος δὲ διοικεῖν βουληθεῖσα μονουμένη	καὶ	ἐν ἐκείνῳ γιγνομένη, ἐν ᾧ
[4, 7, 5]	γένηται γεννήματα, ἢ καί, ὥσπερ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις, πλεῖστα
[4, 7, 4]	ἄλλα, τὰ δ´ ἄλλα ποιεῖ,	καὶ	ἐν τῷ δὲ αὐτῷ τὰ
[4, 7, 10]	ἑαυτὸν θεάσηται ἐν τῷ νοητῷ	καὶ	ἐν τῷ καθαρῷ γεγενημένον. Ὄψεται
[4, 7, 3]	δυνάμεως οὐκ οὔσης. Ῥεῖ γάρ,	καὶ	ἐν φορᾷ αὐτοῦ ἡ φύσις,
[4, 7, 5]	ἢ ψυχρὸν εἶναι. Τὸ δὲ	καὶ	ἐν χρόνοις αὔξειν, καὶ μέχρι
[4, 7, 8]	μενόντων, οὐ σωμάτων. Δεῖ ἄρα	καὶ	ἐν ᾧ ἔσται τοιοῦτον εἶναι·
[4, 7, 2]	εἰ δὲ ἕκαστον ζωὴν ἔχοι,	καὶ	ἓν ἀρκεῖ· μᾶλλον δὲ ἀδύνατον
[4, 7, 5]	ψυχώσεται καὶ τῷ πρόσθεν ὁμογνωμονήσει	καὶ	ἓν ἔσται καὶ τῶν αὐτῶν
[4, 7, 10]	καὶ ἑτέραν φύσιν ἔχον σώματος	καὶ	ἐνεργείᾳ ὂν ἀεί· πρότερον ἄρα
[4, 7, 5]	Ὅταν τοίνυν ἐκ συνόδου μιᾶς	καὶ	ἐνὸς σπέρματος δίδυμα γένηται γεννήματα,
[4, 7, 12]	ἐν αὐτῇ θεαμάτων κατανόησις αὐτοεκάστου	καὶ	ἐξ ἀναμνήσεως γιγνομένη πρὸ σώματός
[4, 7, 10]	καὶ πολλὰ καὶ ἐν αὐτῇ	καὶ	ἐξ αὐτῆς, οὐσία παρὰ τὰ
[4, 7, 10]	ὀλίγον ἔρχεται ἐκ μείζονος φυτοῦ	καὶ	ἐξ ὀλίγου ἐπὶ πᾶν, τί
[4, 7, 13]	τοῦ σώματος γενομένη, ἀλλά τι	καὶ	ἔξω σώματος ἔχουσα. Οὔκουν οὐδὲ
[4, 7, 10]	τὸν νοῦν ὕστερος καὶ γεννητὸς	καὶ	ἐπακτὸν τὸ νοεῖν ἔχων, ἐνδέχοιτο
[4, 7, 3]	ὁτῳοῦν τῶν σωμάτων, ἔξω ὂν	καὶ	ἐπέκεινα σωματικῆς φύσεως ἁπάσης. Ἐπεὶ
[4, 7, 10]	ὡς τὸ μὲν ἄρχει τε	καὶ	ἐπιστατεῖ τῷ σώματι καὶ μάχεται
[4, 7, 6]	ἰόντα οἷον ἀμερῆ νοήματα γίγνεσθαι	καὶ	ἔσται ἀμερὲς τοῦτο· ἢ μεγέθει
[4, 7, 11]	γὰρ οὐσία ἐστὶν ἡ ζωή,	καὶ	ἔστιν οὐσία ἡ τοιαύτη παρ´
[4, 7, 10]	ἐκείνου. Πρότερον ἄρα τὸ κρεῖττον	καὶ	ἑτέραν φύσιν ἔχον σώματος καὶ
[4, 7, 8]	καὶ πᾶν σῶμα ποσὸν εἶναι,	καὶ	ἔτι οὐ πᾶν σῶμα ποιὸν
[4, 7, 6]	ὡς ἐν σώμασιν ὑγροῖς, ὅπερ	καὶ	εὔλογον, ὥσπερ εἰς ὕδωρ συγχυθήσεται,
[4, 7, 12]	Ἀρχή τε γὰρ κινήσεως ἑκατέρα,	καὶ	ζῇ παρ´ αὑτῆς ἑκατέρα, καὶ
[4, 7, 10]	ξύλον, ἀλλὰ ζῶν εἶναι δεῖ,	καὶ	ζωῇ καθαρᾷ κεχρῆσθαι, ὅσον ἂν
[4, 7, 10]	αὐτὴ δὲ ἐξ ἑαυτῆς κινουμένη,	καὶ	ζωὴν τῷ ἐμψύχῳ σώματι διδοῦσα,
[4, 7, 10]	ὂν παρ´ αὐτοῦ, πρώτως ὂν	καὶ	ζῶν πρώτως, μεταβολῆς κατ´ οὐσίαν
[4, 7, 3]	πάντα αὐτῇ εἰς σύστασιν κόσμου	καὶ	ζῴου ἑκάστου, ἄλλης παρ´ ἄλλου
[4, 7, 10]	αὐτῇ ἐνυπάρχει τὰ ἄριστα, φρόνησις	καὶ	ἡ ἄλλη ἀρετή, οἰκεῖα ὄντα.
[4, 7, 3]	εἶναι, ἀφ´ οὗ τὸ πάθημα	καὶ	ἡ ζωὴ εἰς τὴν ὕλην
[4, 7, 5]	πότερον ἕκαστον ψυχήν, οἵα ἐστὶ	καὶ	ἡ ὅλη; Καὶ πάλιν τοῦ
[4, 7, 10]	αὐτὸ τοιοῦτόν τι εἶναι οἷον	καὶ	ἡ περὶ χορδὰς ἁρμονία. Ὡς
[4, 7, 8]	τὸ δυσπαθὲς τοῦ πνεύματος εἴη,	καὶ	ἡ σωφροσύνη ἡ εὐκρασία, τὸ
[4, 7, 8]	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον·	καὶ	ἡ τούτων ἄρα νόησις. Ὥστε
[4, 7, 5]	ᾗ μὲν σῶμα ἕτερόν ἐστι,	καὶ	ᾗ ποσόν, τῇ δὲ ποιότητι
[4, 7, 14]	οὖσαν τῷ συνθέτῳ λυθήσεσθαι λέγεται〉	καὶ	ἡμεῖς φήσομεν τὰς μὲν καθαρὰς
[4, 7, 9]	ὡς ὅπου ἂν ᾖ θάτερον,	καὶ	θάτερον εἶναι, ἴσον ὄγκων ἀμφοτέρων
[4, 7, 4]	ἢ τὴν ὕλην καὶ ψυχὴν	καὶ	θεόν, καὶ ὀνόματα πάντα, ἐκεῖνο
[4, 7, 10]	οὐκ ἂν ἐγγένοιτο φαύλῳ τινὶ	καὶ	θνητῷ πράγματι, ἀλλ´ ἀνάγκη θεῖον
[4, 7, 10]	τὴν ἐν σώματι ἐπιθυμίας ἀλόγους	καὶ	θυμοὺς προσλαβοῦσαν καὶ πάθη ἄλλα
[4, 7, 10]	ἀναδεξαμένην, ἀλλὰ τὴν ταῦτα ἀποτριψαμένην	καὶ	καθόσον οἷόν τε μὴ κοινωνοῦσαν
[4, 7, 8]	καθ´ ἣν λέγομεν ἰδόντες ὡραίους	καὶ	καλοὺς τὰ σώματα. Ἰσχυρῷ μὲν
[4, 7, 8]	τὰ σώματα. Ἰσχυρῷ μὲν οὖν	καὶ	καλῷ ἐν τύποις πνεύματι εἶναι
[4, 7, 10]	τῷ παντὶ διὰ ψυχῆς σῳζομένῳ	καὶ	κεκοσμημένῳ. Ἀρχὴγὰρ κινήσεωςἥδε χορηγοῦσα τοῖς
[4, 7, 13]	ὀρέξεως οἷον πρόεισιν ἤδη ἐπιπλέον	καὶ	κοσμεῖν ὀρεγόμενον καθὰ ἐν νῷ
[4, 7, 4]	θερμαίνει, ψυχρὸν δὲ μόνον, ψύξει·	καὶ	κοῦφα ποιήσει τὸ κοῦφον προσγενόμενον
[4, 7, 8]	ἱμείροιἢ μαλακοῖς τισι καὶ ἁπαλοῖς	καὶ	λείοις πελάσει; Τὸ δὲ κατ´
[4, 7, 1]	μεταβάλλοντος εἰς ἄλλο καὶ ἀπολλύντος,	καὶ	μάλιστα ὅταν ψυχὴ ἡ φίλα
[4, 7, 15]	τοῦ εὐεργετεῖν ἀνθρώπους· αἳ δὴ	καὶ	μαντεῖα ἀποδειξάμεναι εἴς τε τὰ
[4, 7, 10]	τε καὶ ἐπιστατεῖ τῷ σώματι	καὶ	μάχεται πολλαχῇ, ἁρμονία δὲ οὐκ
[4, 7, 1]	τὰς συστάσεις ἔχειν. Καὶ μὴν	καὶ	μέγεθος ἔχοντα, ἅτε σώματα ὄντα,
[4, 7, 4]	παρόν, καὶ βαρυνεῖ τὸ βαρύ·	καὶ	μελανεῖ τὸ μέλαν, καὶ τὸ
[4, 7, 8]	μένοι. Δεῖ ἄρα ἀιδίων εἶναι	καὶ	μενόντων, οἷα καὶ τὰ ἐν
[4, 7, 8]	ἐν γεωμετρίᾳ. Εἰ δὲ ἀιδίων	καὶ	μενόντων, οὐ σωμάτων. Δεῖ ἄρα
[4, 7, 1]	φερομένου, φθείροντός τε ἄλλου ἕτερον	καὶ	μεταβάλλοντος εἰς ἄλλο καὶ ἀπολλύντος,
[4, 7, 14]	ψυχῆς, ὅσαι μὲν αὐτῶν σφαλεῖσαι	καὶ	μέχρι θηρίων ἧκον σωμάτων, ἀνάγκη
[4, 7, 12]	ὅ ἐστι κατ´ οὐσίαν ζητοῦσα	καὶ	μέχρι τῆς πρώτης ἀρχῆς ἀναβαίνουσα.
[4, 7, 5]	δὲ καὶ ἐν χρόνοις αὔξειν,	καὶ	μέχρι τοσούτου μέτρου, πόθεν ἂν
[4, 7, 3]	ἑνὸς οὐδὲ συμπαθοῦς ἐξ ἀπαθῶν	καὶ	μὴ ἑνοῦσθαι δυναμένων σωμάτων· ψυχὴ
[4, 7, 9]	τοίνυν, εἰ καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον	καὶ	μὴ μεταξὺ σῶμα ἔσται ὃ
[4, 7, 11]	τῷ πυρί, ἀλλ´ ὅτι, εἰ	καὶ	μὴ τῷ πυρί, ἀλλὰ τῇ
[4, 7, 9]	ὄγκων ἀμφοτέρων καὶ τόπον κατεχόντων,	καὶ	μηδεμίαν αὔξην γεγονέναι ἐπεμβληθέντος τοῦ
[4, 7, 6]	ἄν, ὥστε ἄλλο ἄλλου μέρος	καὶ	μηδένα ἡμῶν ὅλου τοῦ αἰσθητοῦ
[4, 7, 10]	δ´ ἀληθές, μηδὲ ὕπνον γίνεσθαι·	καὶ	μὴν ἐντελεχείας οὔσης οὐδὲ ἐναντίωσιν
[4, 7, 8]	μὲν ὄγκων μικραί, ὀλίγοι δὲ	καὶ	μικρότατοι τῶν ὄγκων μεγίστας ἔχουσι
[4, 7, 8]	βούλονται, ἀλλ´ οὖν ἔσονταί γε	καὶ	νοητῶν τινων νοήσεις καὶ ἀμεγέθων
[4, 7, 10]	μὴ ὄντος πρότερον τοῦ ἐνεργείᾳ	καὶ	νοῦ, γένοιτο, οὐδὲ ἥξει εἰς
[4, 7, 2]	ἀδύνατον συμφόρησιν σωμάτων ζωὴν ἐργάζεσθαι	καὶ	νοῦν γεννᾶν τὰ ἀνόητα. Καὶ
[4, 7, 10]	ἐνεργείᾳ ὂν ἀεί· πρότερον ἄρα	καὶ	νοῦς καὶ ψυχὴ φύσεως. Οὐκ
[4, 7, 10]	χεῖρον, ᾗπερ πέφυκεν. Εἰ οὖν	καὶ	ὁ θεὸς αὐτοῖς κατὰ τὸν
[4, 7, 8]	ἐλέγετο, εἰ πᾶν σῶμα μεριζόμενον	καὶ	ὄγκος πᾶς ἀφαιρεῖται ὅπερ ἦν,
[4, 7, 5]	ἅτε μὴ μέλον αὐτῷ ποσότητος	καὶ	ὄγκου, ὡς ἂν τῆς οὐσίας
[4, 7, 5]	οὔσης. Ἄποσον ἄρα ἡ ψυχὴ	καὶ	οἱ λόγοι. ~Ὅτι δέ, εἰ
[4, 7, 6]	Εἰ δὲ διεστὼς τοῦτο γένοιτο,	καὶ	οἷον γραμμῆς ἐπ´ ἄμφω τὰ
[4, 7, 7]	τοῦ πνεύματος τὸ ἡγεμονοῦν αἰσθάνεται,	καὶ	ὅλη ἡ ψυχὴ τὸ αὐτὸ
[4, 7, 5]	ἔδει γε ποσοῦ τινος ὄντος·	καὶ	ὅλον πολλαχῇ, ὅπερ σώματι παρεῖναι
[4, 7, 10]	ὀλίγου ἐπὶ πᾶν, τί κωλύει	καὶ	ὅλως χωρίζεσθαι; Πῶς δ´ ἂν
[4, 7, 3]	ψυχὴν ποιεῖν τῇ ἑνώσει λέγοι	καὶ	ὁμοπαθείᾳ, ἐλέγχοιτ´ ἂν καὶ τῇ
[4, 7, 10]	δὲ οὐ λευκόν· εἰ δὲ	καὶ	ὂν ἦν τὸ λευκὸν μετὰ
[4, 7, 10]	ἱδρῦσθαι δεῖ ζῶν παρ´ αὐτοῦ	καὶ	ὂν παρ´ αὐτοῦ, πρώτως ὂν
[4, 7, 4]	ὕλην καὶ ψυχὴν καὶ θεόν,	καὶ	ὀνόματα πάντα, ἐκεῖνο δὲ μόνον.
[4, 7, 10]	ἔνδον οὖσαι ἀναφαίνονται, αἳ δὴ	καὶ	ὄντως ἐπιστῆμαί εἰσιν. Οὐ γὰρ
[4, 7, 10]	συγγένειαν καὶ τὸ ὁμοούσιον. Διὸ	καὶ	ὅστις τοιοῦτος ἡμῶν ὀλίγον ἂν
[4, 7, 10]	ἡ δ´ ἁρμονία οὐκ οὐσία,	καὶ	ὅτι ἡ κρᾶσις τῶν σωμάτων,
[4, 7, 10]	λόγῳ οὖσα ὑγεία ἂν εἴη,	καὶ	ὅτι καθ´ ἕκαστον μέρος ἄλλως
[4, 7, 2]	καὶ γῆ ἄψυχα παρ´ αὐτῶν·	καὶ	ὅτῳ πάρεστι τούτων ψυχή, τοῦτο
[4, 7, 5]	ὄντος καὶ ἁπλοῦ τοῦ σώματος,	καὶ	οὐ μετὸν αὐτῷ τοιούτου γε
[4, 7, 4]	ὕλης, λόγος ἂν εἴη τις	καὶ	οὐ σῶμα καὶ φύσις ἑτέρα.
[4, 7, 10]	ἢ τὰ ἄλλα πάντα οἰχήσεται,	καὶ	οὐκ ἂν ὕστερον γένοιτο τούτου
[4, 7, 6]	εὔλογον, ὥσπερ εἰς ὕδωρ συγχυθήσεται,	καὶ	οὐκ ἔσται μνήμη· εἰ δὲ
[4, 7, 14]	τε καὶ αὗται καὶ ἀμερεῖς	καὶ	οὐσίαι. Εἰ δὲ τὴν ἀνθρώπου
[4, 7, 1]	καὶ ἑκατέρου τὴν φύσιν τε	καὶ	οὐσίαν καταθεατέον. Τὸ μὲν δὴ
[4, 7, 10]	ἁρμονίαν ἄγειν δυνήσεται. Ὅλως δὲ	καὶ	οὗτοι ἐξ ἀψύχου ἔμψυχα ποιοῦσι
[4, 7, 2]	γεννᾶν τὰ ἀνόητα. Καὶ δὴ	καὶ	οὐχ ὁπωσοῦν κραθέντα ταῦτα φήσουσι
[4, 7, 10]	ἐπιθυμίας ἀλόγους καὶ θυμοὺς προσλαβοῦσαν	καὶ	πάθη ἄλλα ἀναδεξαμένην, ἀλλὰ τὴν
[4, 7, 8]	γίνεταί τῳ ἡ ἀρετή, ὠφελεῖ	καὶ	πάλιν φθείρεται; Ἀλλὰ τίς ὁ
[4, 7, 12]	οὐρανῷ τά τε οὐρανοῦ ἐπέκεινα	καὶ	πᾶν ὅ ἐστι κατ´ οὐσίαν
[4, 7, 8]	ἕτερον ποιότητα καὶ ποσότητα εἶναι,	καὶ	πᾶν σῶμα ποσὸν εἶναι, καὶ
[4, 7, 4]	πεπηγός, μέλαν τε ἢ λευκόν,	καὶ	πάντα ὅσα ποιότητες σωμάτων ἄλλαι
[4, 7, 15]	ὡς ἐν αἰσθήσει οὖσι, καθὰ	καὶ	πάντες ἄνθρωποι ποιοῦσιν εἰς τοὺς
[4, 7, 1]	ὁρᾷ λυόμενόν τε καὶ τηκόμενον	καὶ	παντοίους ὀλέθρους δεχόμενον, ἑκάστου τε
[4, 7, 4]	κοῦφα ποιήσει τὸ κοῦφον προσγενόμενον	καὶ	παρόν, καὶ βαρυνεῖ τὸ βαρύ·
[4, 7, 15]	ὠφελοῦσι καὶ δεικνύουσι δι´ αὐτῶν	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων ψυχῶν, ὅτι
[4, 7, 9]	εἶναι ψυχή· ὥσπερ, εἰ γλυκὺ	καὶ	πικρὸν κραθείη, τὸ γλυκὺ οὐκ
[4, 7, 10]	δὲ ὁ ἀφελὼν ἑαυτὸν ἰδέτω	καὶ	πιστεύσει ἀθάνατος εἶναι, ὅταν ἑαυτὸν
[4, 7, 3]	τάξιν μέχρι τῶν ὀνομάτων, ἀέρι	καὶ	πνεύματι σκεδαστοτάτῳ καὶ τὸ ἑνὶ
[4, 7, 4]	νοερὸν τιθέμενοι, ὥσπερ ἄνευ πυρὸς	καὶ	πνεύματος οὐ δυναμένης τῆς κρείττονος
[4, 7, 8]	φθείρεται; Ἀλλὰ τίς ὁ ποιῶν	καὶ	πόθεν; Οὕτω γὰρ ἂν ἐκεῖνο
[4, 7, 10]	μήτε πάθος σώματος, πρᾶξις δὲ	καὶ	ποίησις, καὶ πολλὰ καὶ ἐν
[4, 7, 10]	σώματος, πρᾶξις δὲ καὶ ποίησις,	καὶ	πολλὰ καὶ ἐν αὐτῇ καὶ
[4, 7, 7]	αἴσθησις, καὶ τοῦ τρίτου ἄλλην	καὶ	πολλὰς αἰσθήσεις καὶ ἀπείρους περὶ
[4, 7, 7]	ἄλλο τὸ πρὸς τῷ ἄνωθεν,	καὶ	πολλὰς εἶναι ἀλγηδόνας, τό τε
[4, 7, 8]	δῆλον. Ὁμολογήσουσι γὰρ ἕτερον ποιότητα	καὶ	ποσότητα εἶναι, καὶ πᾶν σῶμα
[4, 7, 10]	αὐτοῖς τὸ χεῖρον πρῶτον ποιεῖν	καὶ	πρὸ τούτου ἄλλο ἔλαττον, ἣν
[4, 7, 15]	ἐχρῆν λέγεσθαι, εἴρηται. Ἃ δὲ	καὶ	πρὸς τοὺς δεομένους πίστεως αἰσθήσει
[4, 7, 8]	ἡ τούτων ἄρα νόησις. Ὥστε	καὶ	προσιόντα ἀμερεῖ αὐτῆς ὑποδέξεται καὶ
[4, 7, 10]	ὂν ᾖ παρὸν παρ´ αὐτοῦ	καὶ	πρώτως, ὂν ἀεὶ ἔσται. Τοῦτο
[4, 7, 4]	ψυχῆς εἶδος, ἔννουν τὸ πνεῦμα	καὶ	πῦρ νοερὸν τιθέμενοι, ὥσπερ ἄνευ
[4, 7, 5]	Καὶ εἰ μὲν ψυχή, πόθεν	καὶ	πῶς εἰσιούσης, καὶ πῶς προστιθεμένης;
[4, 7, 5]	ψυχή, πόθεν καὶ πῶς εἰσιούσης,	καὶ	πῶς προστιθεμένης; Εἰ δὲ ἄψυχον
[4, 7, 8]	κύκλου καὶ τριγώνου καὶ γραμμῆς	καὶ	σημείου. Δεῖ ἄρα καὶ τὴν
[4, 7, 2]	Καὶ οἷς γε δοκεῖ εἶναι	καὶ	στοιχεῖα τούτων ἕτερα, σώματα, οὐ
[4, 7, 10]	λέγειν, ἐν δὲ ψυχρῷ γενομένην	καὶ	στομωθεῖσαν ψυχὴν γίνεσθαι λεπτοτέραν ἐν
[4, 7, 1]	ἐν αὐτῷ ψυχή, ἔχει δὲ	καὶ	σῶμα εἴτ´ οὖν ὄργανον ὂν
[4, 7, 8]	ἀμερεῖ κείσεται. Πῶς δ´ ἂν	καὶ	σώματος ὄντος τῆς ψυχῆς ἀρεταὶ
[4, 7, 1]	καὶ ὕλην, ἐξ ὧν ἀνάγκη	καὶ	τὰ ἁπλᾶ τῶν σωμάτων τὰς
[4, 7, 8]	ἀιδίων εἶναι καὶ μενόντων, οἷα	καὶ	τὰ ἐν γεωμετρίᾳ. Εἰ δὲ
[4, 7, 10]	οὗτοι ἐξ ἀψύχου ἔμψυχα ποιοῦσι	καὶ	{τὰ} ἐξ ἀτάκτων κατὰ συντυχίαν
[4, 7, 10]	ἄλλου σώματος περὶ τὴν ῥίζαν	καὶ	τὰ κάτω ἐν πολλοῖς τῶν
[4, 7, 4]	μὲν πηγνῦσα, τὰ δὲ χέουσα,	καὶ	τὰ μὲν πυκνά, τὰ δὲ
[4, 7, 8]	οὐδεμίαν ἐκείνοις καταλείπουσιν. Ὅτι δὲ	καὶ	τὰ σώματα ἀσωμάτοις δυνάμεσι δύναται
[4, 7, 10]	καὶ ἄλλοις ἕτερα, ἱκανὰ δὲ	καὶ	ταῦτα. {Ἐπεὶ δὲ ἄλλης φύσεως,
[4, 7, 14]	μέχρι θηρίων ἧκον σωμάτων, ἀνάγκη	καὶ	ταύτας ἀθανάτους εἶναι. Εἰ δὲ
[4, 7, 1]	τε καὶ εἰς μικρὰ θραυόμενα	καὶ	ταύτῃ φθορὰν ἂν ὑπομένοι. Ὥστ´
[4, 7, 14]	ἀπὸ τῆς ζώσης φύσεως δεῖ	καὶ	ταύτην εἶναι καὶ αὐτὴν οὖσαν
[4, 7, 4]	φήσουσι, τό πως ἔχον τοῦτο	καὶ	ταύτην τὴν σχέσιν ἢ τῶν
[4, 7, 10]	λόγου πρὸς ἐπιθυμίας, ἓν δὲ	καὶ	ταὐτὸν δι´ ὅλου πεπονθέναι τὸ
[4, 7, 10]	θειοτέρᾳ φύσει συγγενὴς ἡ ψυχὴ	καὶ	τῇ ἀιδίῳ, δῆλον μὲν ποιεῖ
[4, 7, 3]	λέγοι καὶ ὁμοπαθείᾳ, ἐλέγχοιτ´ ἂν	καὶ	τῇ παραθέσει μὴ δι´ ὅλου
[4, 7, 1]	τε αἴσθησις ὁρᾷ λυόμενόν τε	καὶ	τηκόμενον καὶ παντοίους ὀλέθρους δεχόμενον,
[4, 7, 14]	τοῖς ζῴοις αἰτίαν, καὶ δὴ	καὶ	τὴν ἐν τοῖς φυτοῖς· ἅπασαι
[4, 7, 10]	ἄμβροτος πρὸς τὸ θεῖον ἀναβὰς	καὶ	τὴν πρὸς αὐτὸ ὁμοιότητα ἀτενίσας.
[4, 7, 10]	ἐξ ἀτάκτων κατὰ συντυχίαν τεταγμένα,	καὶ	τὴν τάξιν οὐκ ἐκ τῆς
[4, 7, 4]	καὶ ἄλλο παρὰ τὸ ὑποκείμενον	καὶ	τὴν ὕλην, ἐν ὕλῃ μέν,
[4, 7, 8]	γραμμῆς καὶ σημείου. Δεῖ ἄρα	καὶ	τὴν ψυχὴν σώματος αὐτὴν ἐν
[4, 7, 4]	παρὰ τὸ πνεῦμα τὴν ζωὴν	καὶ	τὴν ψυχὴν τίθενται, τί τὸ
[4, 7, 7]	ἁπασῶν ὕστερον τὸ ἡγεμονοῦν αἴσθεσθαι	καὶ	τῆς ἑαυτοῦ παρὰ ταύτας. Τὸ
[4, 7, 6]	προσβάλλοιεν, ἢ συνδραμεῖται εἰς ἓν	καὶ	τὸ αὐτὸ πάλιν, οἷον τὸ
[4, 7, 10]	ψυχὴ ἑτέρα, ὥστε πολλὰς εἶναι,	καὶ	τὸ δὴ μέγιστον, ὡς ἀνάγκη
[4, 7, 8]	δέ, οἶμαι, καὶ τὸ καλὸν	καὶ	τὸ δίκαιον· καὶ ἡ τούτων
[4, 7, 3]	ὀνομάτων, ἀέρι καὶ πνεύματι σκεδαστοτάτῳ	καὶ	τὸ ἑνὶ εἶναι ἔχοντι οὐ
[4, 7, 10]	τοῖς ἄλλοις οὖσαν. Ἔνθα δὴ	καὶ	τὸ θεῖον ἅπαν καὶ τὸ
[4, 7, 8]	σῶμα εἶναι. Ἀμέγεθες δέ, οἶμαι,	καὶ	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον·
[4, 7, 10]	δὲ οὐκ εἶναι δεήσει. Ὡς	καὶ	τὸ λευκόν, αὐτὸ τὸ χρῶμα,
[4, 7, 4]	βαρύ· καὶ μελανεῖ τὸ μέλαν,	καὶ	τὸ λευκὸν λευκὸν ποιήσει. Οὐ
[4, 7, 10]	δὴ καὶ τὸ θεῖον ἅπαν	καὶ	τὸ μακάριον ἱδρῦσθαι δεῖ ζῶν
[4, 7, 5]	πλείοσι τὸ αὐτὸ ὅλον εἶναι	καὶ	τὸ μέρος ὅπερ τὸ ὅλον
[4, 7, 10]	τῇ ἀιδίῳ, δῆλον μὲν ποιεῖ	καὶ	τὸ μὴ σῶμα αὐτὴν δεδεῖχθαι.
[4, 7, 8]	τῶν αἰσθητῶν, οὐκ ἂν εἴη	καὶ	τὸ νοεῖν τὸ διὰ σώματος
[4, 7, 8]	πάντη σώματος καθαρωτάτων αὐτοεκάστου, ἀνάγκη	καὶ	τὸ νοοῦν σώματος καθαρὸν ὂν
[4, 7, 10]	θείων μετὸν αὐτῷ διὰ συγγένειαν	καὶ	τὸ ὁμοούσιον. Διὸ καὶ ὅστις
[4, 7, 2]	Δεῖ ἄρα εἶναι τὸ τάξον	καὶ	τὸ τῆς κράσεως αἴτιον· ὥστε
[4, 7, 3]	τὸ παράπαν εἴη. Λυθήσεταί τε	καὶ	τόδε τὸ ξύμπαν, εἴ τις
[4, 7, 6]	πανταχόθεν αἰσθήσεις πρὸς τοῦτο περαίνειν,	καὶ	τοιοῦτον τὸ ἀντιλαμβανόμενον εἶναι, ἓν
[4, 7, 10]	ἐξ ἀνάγκης, ἅτε ἀρχὴν ζωῆς	καὶ	τοῖς ἄλλοις οὖσαν. Ἔνθα δὴ
[4, 7, 6]	τῶν μερῶν τῆς ψυχῆς ἄρα	καὶ	τοῖς μορίοις αὐτοῦ αἰσθήσεται. Ἢ
[4, 7, 9]	θάτερον εἶναι, ἴσον ὄγκων ἀμφοτέρων	καὶ	τόπον κατεχόντων, καὶ μηδεμίαν αὔξην
[4, 7, 10]	λέγεται ἁρμονία, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τοῦ ἡμετέρου σώματος ἐν κράσει
[4, 7, 10]	αὐτῇ ἐν τῇ κατανοήσει ἑαυτῆς	καὶ	τοῦ ὃ πρότερον ἦν ὥσπερ
[4, 7, 10]	δὴ ἡμῖν παντὸς τοῦ θείου	καὶ	τοῦ ὄντως ὄντος ζωῇ ἀγαθῇ
[4, 7, 13]	τοῦ διοικουμένου εἰς τὸ ἔξω	καὶ	τοῦ παντὸς συνεπιμελουμένη, μέρος δὲ
[4, 7, 7]	εἰ κατὰ διάδοσιν ἡ αἴσθησις,	καὶ	τοῦ τρίτου ἄλλην καὶ πολλὰς
[4, 7, 10]	εἶναι λαμβάνουσα, ἀλλ´ οὖσα πρὶν	καὶ	τοῦδε γενέσθαι, οἷον ζῴου οὐ
[4, 7, 11]	ἐστίν, ὃ ζητοῦμεν, ἡ ψυχή	καὶ	τοῦτο ἀθάνατον ὁμολογοῦσιν, ἢ ἀναλύσουσιν
[4, 7, 7]	αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ τοῦ πρὸς αὐτῷ,	καὶ	τοῦτο γινώσκειν μόνον, τὰ δ´
[4, 7, 3]	σῶμα· οὐ γὰρ ἐξ ὕλης	καὶ	τοῦτο, ἢ πάλιν τὸν αὐτὸν
[4, 7, 10]	καθ´ ἑαυτό, εἰς ἐνέργειαν ἄξει,	καὶ	τοῦτο κρεῖττον ἔσται τοῦ δυναμένου
[4, 7, 11]	ὁμολογοῦσιν, ἢ ἀναλύσουσιν ὡς σύνθετον	καὶ	τοῦτο πάλιν, ἕως ἂν εἰς
[4, 7, 7]	πνεύματος, μεταδόντος δὲ τῷ ἐφεξῆς	καὶ	τούτου ἄλλῳ, ἕως πρὸς τὸ
[4, 7, 7]	ἀπείρους περὶ ἑνὸς ἀλγήματος γίγνεσθαι,	καὶ	τούτων ἁπασῶν ὕστερον τὸ ἡγεμονοῦν
[4, 7, 8]	ὅλως ὕλης ὁ χωρισμὸς κύκλου	καὶ	τριγώνου καὶ γραμμῆς καὶ σημείου.
[4, 7, 6]	τινος, ἓν αὐτὸ δεῖ εἶναι	καὶ	τῷ αὐτῷ παντὸς ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ
[4, 7, 8]	ὂν τὸ μὴ μέγεθος νοήσει	καὶ	τῷ μεριστῷ τὸ μὴ μεριστὸν
[4, 7, 5]	τὸ προστιθέμενον, πῶς τοῦτο ψυχώσεται	καὶ	τῷ πρόσθεν ὁμογνωμονήσει καὶ ἓν
[4, 7, 10]	αὐτοῖς σωτηρίαν, τοῖς τε ἄλλοις	καὶ	τῷδε τῷ παντὶ διὰ ψυχῆς
[4, 7, 8]	ὄντων τῶν τῆς ἀρετῆς θεωρημάτων	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν νοητῶν ἡ
[4, 7, 5]	πρόσθεν ὁμογνωμονήσει καὶ ἓν ἔσται	καὶ	τῶν αὐτῶν δοξῶν τῇ πρόσθεν
[4, 7, 12]	καὶ ζῇ παρ´ αὑτῆς ἑκατέρα,	καὶ	τῶν αὐτῶν τῷ αὐτῷ ἐφάπτεται
[4, 7, 2]	ἔχον; Πῦρ γὰρ καὶ ἀὴρ	καὶ	ὕδωρ καὶ γῆ ἄψυχα παρ´
[4, 7, 1]	λύσιν δεχόμενον εἴς τε μορφὴν	καὶ	ὕλην, ἐξ ὧν ἀνάγκη καὶ
[4, 7, 6]	ἢ εἰς ἓν συναιρεθήσεται ὅπερ	καὶ	φαίνεται· συναιρεῖται γὰρ καὶ ἐν
[4, 7, 3]	τὸ πᾶν οὐκ ἀνόητόν τε	καὶ	φερόμενον εἰκῆ ποιήσει; Τίς γὰρ
[4, 7, 1]	μὲν αὐτοῦ ἄπεισιν εἰς σκέδασιν	καὶ	φθοράν, τὰ δὲ μένει εἰς
[4, 7, 10]	ὅλων· ἀσώματος ἄρα. ~Τὸ δὲ	καὶ	φύσιν μὲν προτέραν τὸ αὐτὸ
[4, 7, 4]	εἴη τις καὶ οὐ σῶμα	καὶ	φύσις ἑτέρα. Ἔτι δὲ καὶ
[4, 7, 10]	νοητῷ, κόσμον καὶ αὐτὸν νοητὸν	καὶ	φωτεινὸν γεγενημένον, ἀληθείᾳ καταλαμπόμενον τῇ
[4, 7, 4]	τε τὴν ἄλλην καὶ δὴ	καὶ	χρόαν· νῦν δὲ πολλά. ~Τὰς
[4, 7, 10]	ἀεί· πρότερον ἄρα καὶ νοῦς	καὶ	ψυχὴ φύσεως. Οὐκ ἄρα οὕτως
[4, 7, 10]	γὰρ ζῷα ἐν θερμῷ γίγνεται	καὶ	ψυχὴν ἔχει οὐ ψυχθεῖσαν ἀλλ´
[4, 7, 4]	εἶναι λέγειν ἢ τὴν ὕλην	καὶ	ψυχὴν καὶ θεόν, καὶ ὀνόματα
[4, 7, 10]	ποιὰν κρᾶσιν ζωήν τε ἐργάζεσθαι	καὶ	ψυχὴν οὖσαν τὸ ἐπὶ τῇ
[4, 7, 8]	τῶν σωμάτων ποιήσεις ὁρῶντες θερμαινούσας	καὶ	ψυχούσας καὶ ὠθούσας καὶ βαρυνούσας
[4, 7, 13]	εἶδεν, ὥσπερ κυοῦν ἀπ´ αὐτῶν	καὶ	ὠδῖνον γεννῆσαι, ποιεῖν σπεύδει καὶ
[4, 7, 8]	ποιήσεις ὁρῶντες θερμαινούσας καὶ ψυχούσας	καὶ	ὠθούσας καὶ βαρυνούσας ἐνταῦθα τάττουσι
[4, 7, 10]	τοῦ χρήματος θαυμάσειεν ὁρῶν μεμονωμένον,	καὶ	ὡς οὐδὲν ἄρα ἔδει αὐτῷ
[4, 7, 10]	ψυχή, ἡ δ´ ἁρμονία ὕστερον,	καὶ	ὡς τὸ μὲν ἄρχει τε
[4, 7, 10]	οὐκ ἂν οὖσα ταῦτα ποιοῖ,	καὶ	ὡς τὸ μὲν οὐσία, ἡ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010