Ennéade, livre, chap.
[4, 7, 2]	σῶμα, τὴν ψυχήν, εἰ μὲν	ἐκ	δύο σωμάτων ἢ πλειόνων εἴη,
[4, 7, 10]	οὖν καὶ εἰς ὀλίγον ἔρχεται	ἐκ	μείζονος φυτοῦ καὶ ἐξ ὀλίγου
[4, 7, 6]	κέντρον εἶναι, γραμμὰς δὲ συμβαλλούσας	ἐκ	περιφερείας κύκλου τὰς πανταχόθεν αἰσθήσεις
[4, 7, 5]	ψυχὴ οὐκ ἔσται. Ὅταν τοίνυν	ἐκ	συνόδου μιᾶς καὶ ἐνὸς σπέρματος
[4, 7, 10]	ἐκ τῆς ψυχῆς, ἀλλ´ αὐτὴν	ἐκ	τῆς αὐτομάτου τάξεως τὴν ὑπόστασιν
[4, 7, 15]	τοὺς δεομένους πίστεως αἰσθήσει κεκρατημένης,	ἐκ	τῆς ἱστορίας τῆς περὶ τὰ
[4, 7, 7]	καὶ ἐκ τοῦ ἀλγεῖν καὶ	ἐκ	τῆς τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως τὸ
[4, 7, 10]	τεταγμένα, καὶ τὴν τάξιν οὐκ	ἐκ	τῆς ψυχῆς, ἀλλ´ αὐτὴν ἐκ
[4, 7, 7]	~Ἴδοι δ´ ἄν τις καὶ	ἐκ	τοῦ ἀλγεῖν καὶ ἐκ τῆς
[4, 7, 14]	ἔχει τὴν ἀρχήν. Οὐδὲν γὰρ	ἐκ	τοῦ ὄντος ἀπολεῖται. ~Ἃ μὲν
[4, 7, 12]	Ἥ τε δὴ παρ´ αὐτῆς	ἐκ	τῶν ἐν αὐτῇ θεαμάτων κατανόησις
[4, 7, 10]	ἐντελέχεια ἑνός; Φαίνεται δὲ τοῦτο	ἐκ	τῶν μεταβαλλόντων ζῴων εἰς ἄλλα
[4, 7, 6]	οὔτε τι τῶν καλῶν ἔσται,	ἐκ	τῶνδε δῆλον. Εἴ τι μέλλει
[4, 7, 8]	ἀσωμάτοις δυνάμεσι δύναται ἃ δύναται,	ἐκ	τῶνδε δῆλον. Ὁμολογήσουσι γὰρ ἕτερον
[4, 7, 8]	ἡ ψυχὴ ὁτιοῦν εἴη, δεικτέον	ἐκ	τῶνδε. Εἰ γὰρ τὸ αἰσθάνεσθαί
[4, 7, 10]	τε. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	ἐκ	τῶνδε ἔστι δεικνύναι. Ὁμολογουμένου δὴ
[4, 7, 4]	φύσις ἑτέρα. Ἔτι δὲ καὶ	ἐκ	τῶνδε οὐχ ἧττον φαίνεται ἀδύνατον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010