Ennéade, livre, chap. |
[4, 7, 11] |
αὐτὸ
ἐκεῖνο
ἀναγκασθήσονται
ὁμολογεῖν
ἀθάνατον
|
εἶναι, |
ἄδεκτον
ὂν
τοῦ
ἐναντίου
ᾧ |
[4, 7, 7] |
πρὸς
τῷ
ἄνωθεν,
καὶ
πολλὰς
|
εἶναι |
ἀλγηδόνας,
τό
τε
ἡγεμονοῦν
μὴ |
[4, 7, 8] |
ὕλῃ
εἰδῶν
τὰς
νοήσεις
φήσουσιν
|
εἶναι, |
ἀλλὰ
χωριζομένων
γε
τῶν
σωμάτων |
[4, 7, 8] |
Δεῖ
ἄρα
μηδὲ
αὐτὴν
σῶμα
|
εἶναι. |
Ἀμέγεθες
δέ,
οἶμαι,
καὶ
τὸ |
[4, 7, 12] |
τούτων
οἷόν
τε
φθείρεσθαι,
ἄφθαρτον
|
εἶναι |
ἀνάγκη.
~Πῶς
οὖν
τοῦ
νοητοῦ |
[4, 7, 8] |
ταύτας
τὰς
δυνάμεις
περὶ
ψυχὴν
|
εἶναι |
ἀξιοῦμεν,
ἀλλὰ
τὸ
νοεῖν,
τὸ |
[4, 7, 10] |
ἀλλ´
ἀνάγκη
θεῖον
τὸ
τοιοῦτον
|
εἶναι, |
ἅτε
θείων
μετὸν
αὐτῷ
διὰ |
[4, 7, 3] |
ὕλης,
ἀλλ´
οὐκ
οὐσίαν
φήσουσιν
|
εἶναι, |
ἀφ´
οὗ
τὸ
πάθημα
καὶ |
[4, 7, 6] |
Δεῖ
τοίνυν
τοῦτο
ὥσπερ
κέντρον
|
εἶναι, |
γραμμὰς
δὲ
συμβαλλούσας
ἐκ
περιφερείας |
[4, 7, 10] |
μὲν
εἶναι,
ποτὲ
δὲ
οὐκ
|
εἶναι |
δεήσει.
Ὡς
καὶ
τὸ
λευκόν, |
[4, 7, 8] |
καὶ
ἐν
ᾧ
ἔσται
τοιοῦτον
|
εἶναι· |
δεῖ
ἄρα
μὴ
σῶμα
εἶναι. |
[4, 7, 10] |
εἶναι,
ἣν
ἀνώλεθρον
καὶ
ἀθάνατον
|
εἶναι |
δεῖ
ἐξ
ἀνάγκης,
ἅτε
ἀρχὴν |
[4, 7, 5] |
εἶναι
ὑπερβέβηκεν,
ἄποσον
δὲ
αὐτὸ
|
εἶναι |
δεῖ
ἐξ
ἀνάγκης;
Οὕτω
γὰρ |
[4, 7, 10] |
λίθον
ἢ
ξύλον,
ἀλλὰ
ζῶν
|
εἶναι |
δεῖ,
καὶ
ζωῇ
καθαρᾷ
κεχρῆσθαι, |
[4, 7, 14] |
σωμάτων,
ἀνάγκη
καὶ
ταύτας
ἀθανάτους
|
εἶναι. |
Εἰ
δὲ
ἔστιν
ἄλλο
τι |
[4, 7, 8] |
ὀλίγον
δρᾶν
δυναμένας
ὄγκους
μικροὺς
|
εἶναι. |
Εἰ
δὲ
μεγάλων
μὲν
ὄγκων |
[4, 7, 10] |
ἢ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ἀνάγκη
|
εἶναι, |
εἰ
δεῖ
τῷ
ὀνόματι
τούτῳ |
[4, 7, 7] |
ἄλλην
τὴν
αἴσθησιν
τοῦ
δευτέρου
|
εἶναι, |
εἰ
κατὰ
διάδοσιν
ἡ
αἴσθησις, |
[4, 7, 10] |
ψυχὴν
μηδὲ
νοῦν
μηδὲ
θεὸν
|
εἶναι. |
Εἰ
τὸ
δυνάμει,
μὴ
ὄντος |
[4, 7, 12] |
τὸ
λυόμενον
σύνθεσιν
εἰς
τὸ
|
εἶναι |
εἰληφὸς
ταύτῃ
διαλύεσθαι
πέφυκεν,
ᾗ |
[4, 7, 6] |
δι´
ἀκοῆς,
ἕν
τι
δεῖ
|
εἶναι, |
εἰς
ὃ
ἄμφω.
Ἢ
πῶς |
[4, 7, 6] |
περαίνειν,
καὶ
τοιοῦτον
τὸ
ἀντιλαμβανόμενον
|
εἶναι, |
ἓν
ὂν
ὄντως.
Εἰ
δὲ |
[4, 7, 8] |
μὴ
σῶμα
αὐτὸ
τὸ
νοῆσον
|
εἶναι. |
Ἔτι
εἰ
αἰσθητῶν
μὲν
ἡ |
[4, 7, 10] |
τῷ
εἶδος
εἶναί
τινος
τὸ
|
εἶναι |
ἔχει,
ἀλλ´
ἔστιν
οὐσία
οὐ |
[4, 7, 3] |
πνεύματι
σκεδαστοτάτῳ
καὶ
τὸ
ἑνὶ
|
εἶναι |
ἔχοντι
οὐ
παρ´
αὐτοῦ.
Πῶς |
[4, 7, 5] |
αὐτῷ
δὲ
ἀμοίρῳ
τοῦ
αὔξειν
|
εἶναι, |
ἢ
ὅσον
παραληφθείη
ἂν
ἐν |
[4, 7, 10] |
τὸ
λευκὸν
μετὰ
τοῦ
λευκὸν
|
εἶναι, |
ἦν
ἂν
ἀεί·
ἀλλὰ
μόνον |
[4, 7, 10] |
δεῖ
τινα
φύσιν
πρώτως
ζῶσαν
|
εἶναι, |
ἣν
ἀνώλεθρον
καὶ
ἀθάνατον
εἶναι |
[4, 7, 6] |
πρόσθεν,
ἀδύνατον
τὴν
ψυχὴν
σῶμα
|
εἶναι. |
~Ἴδοι
δ´
ἄν
τις
καὶ |
[4, 7, 9] |
ἂν
ᾖ
θάτερον,
καὶ
θάτερον
|
εἶναι, |
ἴσον
ὄγκων
ἀμφοτέρων
καὶ
τόπον |
[4, 7, 10] |
ποιεῖ
ἐν
γνώσει
τῶν
ἀρίστων
|
εἶναι, |
καὶ
αἱ
ἐπιστῆμαι
ἔνδον
οὖσαι |
[4, 7, 12] |
σώματός
τε
αὐτῇ
δίδωσι
τὸ
|
εἶναι |
καὶ
ἀιδίοις
ἐπιστήμαις
κεχρημένην
ἀίδιον |
[4, 7, 14] |
ζώσης
φύσεως
δεῖ
καὶ
ταύτην
|
εἶναι |
καὶ
αὐτὴν
οὖσαν
ζωῆς
τοῖς |
[4, 7, 8] |
εἶναι,
καὶ
πᾶν
σῶμα
ποσὸν
|
εἶναι, |
καὶ
ἔτι
οὐ
πᾶν
σῶμα |
[4, 7, 8] |
πάλιν
μένοι.
Δεῖ
ἄρα
ἀιδίων
|
εἶναι |
καὶ
μενόντων,
οἷα
καὶ
τὰ |
[4, 7, 8] |
γὰρ
ἕτερον
ποιότητα
καὶ
ποσότητα
|
εἶναι, |
καὶ
πᾶν
σῶμα
ποσὸν
εἶναι, |
[4, 7, 2] |
ἔστι.
Καὶ
οἷς
γε
δοκεῖ
|
εἶναι |
καὶ
στοιχεῖα
τούτων
ἕτερα,
σώματα, |
[4, 7, 10] |
ἂν
ψυχὴ
ἑτέρα,
ὥστε
πολλὰς
|
εἶναι, |
καὶ
τὸ
δὴ
μέγιστον,
ὡς |
[4, 7, 5] |
ἐν
πλείοσι
τὸ
αὐτὸ
ὅλον
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
μέρος
ὅπερ
τὸ |
[4, 7, 6] |
αἰσθάνεσθαί
τινος,
ἓν
αὐτὸ
δεῖ
|
εἶναι |
καὶ
τῷ
αὐτῷ
παντὸς
ἀντιλαμβάνεσθαι, |
[4, 7, 10] |
φασί
γε
προτέραν
φύσιν
ψυχῆς
|
εἶναι |
κατὰ
συντυχίας
τὰς
ἔξω
γιγνομένης. |
[4, 7, 4] |
δεῖ
τι
πρὸ
τῶν
σωμάτων
|
εἶναι |
κρεῖττον
αὐτῶν
ψυχῆς
εἶδος,
ἔννουν |
[4, 7, 10] |
τὸ
ἐν
σώματι
ἱδρῦσθαι
τὸ
|
εἶναι |
λαμβάνουσα,
ἀλλ´
οὖσα
πρὶν
καὶ |
[4, 7, 4] |
συμβήσεται
αὐτοῖς
οὐδὲ
ἄλλο
οὐδὲν
|
εἶναι |
λέγειν
ἢ
τὴν
ὕλην
καὶ |
[4, 7, 10] |
οὐκ
οὐσία,
πᾶν
τὸ
σωματικὸν
|
εἶναι |
λέγοιτ´
ἄν,
γινόμενον
καὶ
ἀπολλύμενον, |
[4, 7, 5] |
φήσουσιν
οἱ
τὴν
ψυχὴν
σῶμα
|
εἶναι |
λέγοντες;
Πρῶτον
μὲν
περὶ
ἑκάστου |
[4, 7, 8] |
προσγενόμενα
λόγους
ἀύλους
καὶ
ἀσωμάτους
|
εἶναι; |
Μή,
διότι
πνεύματος
ἢ
αἵματος |
[4, 7, 10] |
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῖς
πάντη
ἀθάνατον
|
εἶναι. |
Νῦν
δὲ
πολλαχοῦ
λελωβημένην
τὴν |
[4, 7, 10] |
τρόπον
ᾠήθησαν
αὐτὸ
τοιοῦτόν
τι
|
εἶναι |
οἷον
καὶ
ἡ
περὶ
χορδὰς |
[4, 7, 10] |
ἑαυτὸν
ἰδέτω
καὶ
πιστεύσει
ἀθάνατος
|
εἶναι, |
ὅταν
ἑαυτὸν
θεάσηται
ἐν
τῷ |
[4, 7, 8] |
εἶναι·
δεῖ
ἄρα
μὴ
σῶμα
|
εἶναι. |
Οὐ
γὰρ
μένει,
ἀλλὰ
ῥεῖ |
[4, 7, 3] |
οὐσίαν
φήσουσι
τὸ
εἶδος
τοῦτο
|
εἶναι, |
οὐ
τὸ
συναμφότερον,
θάτερον
δὲ |
[4, 7, 8] |
Οὐ
γὰρ
ἔστιν
ἄνευ
τούτων
|
εἶναι, |
οὐδ´
ἄνευ
πολλῶν
ἄλλων,
ὧν |
[4, 7, 2] |
ἕτερα,
σώματα,
οὐ
ψυχαί,
ἐλέχθησαν
|
εἶναι |
οὐδὲ
ζωὴν
ἔχοντα.
Εἰ
δὲ |
[4, 7, 12] |
ἐπιστήμαις
κεχρημένην
ἀίδιον
καὶ
αὐτὴν
|
εἶναι. |
Πᾶν
τε
τὸ
λυόμενον
σύνθεσιν |
[4, 7, 10] |
ἡ
παρ´
αὐτῆς
ἔχουσα
τὸ
|
εἶναι, |
πᾶν
τὸ
ὄντως
ὄν,
ὃ |
[4, 7, 7] |
ὄντος,
ἄλλου
παθόντος
ἄλλου
γνῶσιν
|
εἶναι |
παντὸς
γὰρ
μεγέθους
τὸ
μὲν |
[4, 7, 10] |
τις
αὐτὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ
ἐῴη
|
εἶναι. |
~Περὶ
τοιούτου
χρήματος
τίς
ἂν |
[4, 7, 10] |
προσηγορίαν,
αὐτὸ
οὐ
ποτὲ
μὲν
|
εἶναι, |
ποτὲ
δὲ
οὐκ
εἶναι
δεήσει. |
[4, 7, 8] |
καὶ
καλῷ
ἐν
τύποις
πνεύματι
|
εἶναι |
προσήκοι
ἄν·
σωφρονεῖν
δὲ
τί |
[4, 7, 8] |
ἕτερον
οὖσαν
ποσοῦ
ἕτερον
σώματος
|
εἶναι. |
Πῶς
γὰρ
μὴ
ποσὸν
οὖσα |
[4, 7, 4] |
φαίνεται
ἀδύνατον
ὂν
τὴν
ψυχὴν
|
εἶναι |
σῶμα
ὁτιοῦν.
Ἢ
γὰρ
θερμόν |
[4, 7, 8] |
δὲ
ὕλην
μὲν
τὴν
αὐτὴν
|
εἶναι |
σῶμα,
ὥς
φασιν,
οὖσαν,
διάφορα |
[4, 7, 12] |
οἷον
τὴν
τοῦ
παντὸς
ἀθάνατον
|
εἶναι, |
τὴν
δ´
ἡμετέραν
μή,
λεκτέον |
[4, 7, 10] |
τῆς
ψυχῆς
ταύτης
ἄλλην
ψυχὴν
|
εἶναι |
τὴν
ποιοῦσαν
τὴν
ἁρμονίαν
ταύτην, |
[4, 7, 10] |
μετὰ
τοῦ
ἀποκοπέντος
ψυχῆς
μόριον
|
εἶναι, |
τήν
τε
ἐν
τοῖς
ὕπνοις |
[4, 7, 10] |
προσφυᾶ
τὴν
ἐντελέχειαν
οὗ
ἐστιν
|
εἶναι, |
τὸ
δ´
ἀληθές,
μηδὲ
ὕπνον |
[4, 7, 5] |
ποιήσαντος
θερμὸν
αὐτὸ
ἢ
ψυχρὸν
|
εἶναι. |
Τὸ
δὲ
καὶ
ἐν
χρόνοις |
[4, 7, 1] |
τινὰ
δοθὲν
τοιοῦτον
τὴν
φύσιν
|
εἶναι. |
Τὸ
δὲ
κυριώτατον
καὶ
αὐτὸς |
[4, 7, 10] |
ὅτι
ἥν
φαμεν
ὄντως
οὐσίαν
|
εἶναι. |
Τὸ
μὲν
γὰρ
γένεσις,
ἀλλ´ |
[4, 7, 5] |
ὥσπερ
πᾶν
ποσὸν
ἀφαιρέσει
τὸ
|
εἶναι |
τὸ
πρόσθεν
ἠλλάξατο
εἰ
δέ |
[4, 7, 2] |
ταῦτα
φήσουσι
γίγνεσθαι.
Δεῖ
ἄρα
|
εἶναι |
τὸ
τάξον
καὶ
τὸ
τῆς |
[4, 7, 3] |
ψυχὴν
ἐντίθησι.
Δεῖ
ἄρα
τι
|
εἶναι |
τὸ
χορηγὸν
τῆς
ζωῆς,
εἴτε |
[4, 7, 4] |
κρείττονος
μοίρας
ἐν
τοῖς
οὖσιν
|
εἶναι, |
τόπον
δὲ
ζητούσης
εἰς
τὸ |
[4, 7, 7] |
πανταχοῦ
αὐτὸ
ἑαυτῷ
τὸ
αὐτὸ
|
εἶναι. |
Τοῦτο
δὲ
ἄλλῳ
τινὶ
τῶν |
[4, 7, 9] |
σωμάτων
κρᾶσις
οὐδὲν
ἐνεργείᾳ
ἐᾷ
|
εἶναι |
τῶν
κραθέντων,
οὐδ´
ἂν
ἡ |
[4, 7, 5] |
πλείω
ἕκαστον
μὴ
τὸ
αὐτὸ
|
εἶναι |
τῶν
μερῶν
τῷ
ὅλῳ,
εἰ |
[4, 7, 8] |
πρώτας
νοήσεις,
ὅπερ
ἀληθές
ἐστιν,
|
εἶναι |
τῶν
πάντη
σώματος
καθαρωτάτων
αὐτοεκάστου, |
[4, 7, 5] |
τῇ
αὐτοῦ
οὐσίᾳ
τὸ
ποσὸν
|
εἶναι |
ὑπερβέβηκεν,
ἄποσον
δὲ
αὐτὸ
εἶναι |
[4, 7, 10] |
τοῦ
θείου
καὶ
ἀιδίου
παντὸς
|
εἶναι; |
Φρόνησις
γὰρ
καὶ
ἀρετὴ
ἀληθὴς |
[4, 7, 9] |
ἀλλὰ
δυνάμει
μόνον
ἀπολέσασα
τὸ
|
εἶναι |
ψυχή·
ὥσπερ,
εἰ
γλυκὺ
καὶ |
[4, 7, 8] |
ἔτι
οὐ
πᾶν
σῶμα
ποιὸν
|
εἶναι, |
ὥσπερ
τὴν
ὕλην.
Ταῦτα
δὲ |