Ennéade, livre, chap. |
[4, 7, 11] |
ἂν
ἀμφισβητοίη
νοῦν
ἔχων,
ὡς
|
οὐκ |
ἀθάνατον;
Ὧι
πάρεστι
μὲν
ἐξ |
[4, 7, 10] |
γεγενημένον.
Ὄψεται
γὰρ
νοῦν
ὁρῶντα
|
οὐκ |
αἰσθητόν
τι
οὐδὲ
τῶν
θνητῶν |
[4, 7, 14] |
ἔστιν
ἄλλο
τι
εἶδος
ψυχῆς,
|
οὐκ |
ἄλλοθεν
ἢ
ἀπὸ
τῆς
ζώσης |
[4, 7, 6] |
μὴν
σώματος
ὄντος
τοῦ
αἰσθανομένου
|
οὐκ |
ἂν
ἄλλον
τρόπον
γένοιτο
τὸ |
[4, 7, 10] |
καὶ
ἀρετὴ
ἀληθὴς
θεῖα
ὄντα
|
οὐκ |
ἂν
ἐγγένοιτο
φαύλῳ
τινὶ
καὶ |
[4, 7, 1] |
ἐπισκοπούμενος.
Ἁπλοῦν
μὲν
δή
τι
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
ἄνθρωπος,
ἀλλ´
ἔστιν |
[4, 7, 8] |
τὴν
ψυχὴν
ἀντιλαμβάνεσθαι
τῶν
αἰσθητῶν,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
καὶ
τὸ
νοεῖν |
[4, 7, 8] |
γλυκύτης
ἐστὶν
ἡ
ἐφ´
ἑκάστῳ,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
σῶμα
ἡ
γλυκύτης. |
[4, 7, 10] |
καὶ
μάχεται
πολλαχῇ,
ἁρμονία
δὲ
|
οὐκ |
ἂν
οὖσα
ταῦτα
ποιοῖ,
καὶ |
[4, 7, 10] |
τὰ
ἄλλα
πάντα
οἰχήσεται,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ὕστερον
γένοιτο
τούτου
ἀπολωλότος, |
[4, 7, 3] |
τις
ἀναθεὶς
τόδε
τὸ
πᾶν
|
οὐκ |
ἀνόητόν
τε
καὶ
φερόμενον
εἰκῆ |
[4, 7, 15] |
ἀνθρώποις
οὖσαι
σωμάτων
ἔξω
γενόμεναι
|
οὐκ |
ἀπέστησαν
τοῦ
εὐεργετεῖν
ἀνθρώπους·
αἳ |
[4, 7, 9] |
κραθείη,
τὸ
γλυκὺ
οὐκ
ἔστιν·
|
οὐκ |
ἄρα
ἔχομεν
ψυχήν.
Τὸ
δὲ |
[4, 7, 10] |
μέρη
εἰς
ἕν
τι
συνεστάλη·
|
οὐκ |
ἄρα
ἦν
ἐν
τῷ
ὅλῳ |
[4, 7, 10] |
ποτὲ
μὲν
εἶναι,
ποτὲ
δὲ
|
οὐκ |
εἶναι
δεήσει.
Ὡς
καὶ
τὸ |
[4, 7, 10] |
συντυχίαν
τεταγμένα,
καὶ
τὴν
τάξιν
|
οὐκ |
ἐκ
τῆς
ψυχῆς,
ἀλλ´
αὐτὴν |
[4, 7, 6] |
καὶ
ἄλλων
αἰσθάνεσθαι
ἐπ´
ἄλλοις
|
οὐκ |
ἐμποδιζόντων
τῶν
πρόσθεν,
ἀδύνατον
τὴν |
[4, 7, 11] |
οἷόν
τε
ἀπολέσθαι·
πῶς
γὰρ
|
οὐκ |
ἐπίκτητόν
γε
οὖσαν
οὐδ´
αὖ |
[4, 7, 6] |
ἐκείνων
κατεχόντων,
ὥστε
ἄλλαι
αἰσθήσεις
|
οὐκ |
ἔσονται,
ἢ
γινομένων
ἄλλων
ἐκεῖνοι |
[4, 7, 6] |
ὥσπερ
εἰς
ὕδωρ
συγχυθήσεται,
καὶ
|
οὐκ |
ἔσται
μνήμη·
εἰ
δὲ
μένουσιν |
[4, 7, 5] |
ἢ
ἐπὶ
τὸ
μεῖζον
ψυχὴ
|
οὐκ |
ἔσται.
Ὅταν
τοίνυν
ἐκ
συνόδου |
[4, 7, 5] |
ὃ
ἐὰν
ἔλαττον
ᾖ
ψυχὴ
|
οὐκ |
ἔσται,
ὥσπερ
πᾶν
ποσὸν
ἀφαιρέσει |
[4, 7, 2] |
ἄλλα
δὲ
παρὰ
ταῦτα
σώματα
|
οὐκ |
ἔστι.
Καὶ
οἷς
γε
δοκεῖ |
[4, 7, 1] |
μονωθῇ
δὲ
ἕκαστον
γενόμενον
ἓν
|
οὐκ |
ἔστι,
λύσιν
δεχόμενον
εἴς
τε |
[4, 7, 6] |
δὲ
μένουσιν
οἱ
τύποι,
ἢ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἄλλους
ἐνσημαίνεσθαι
ἐκείνων
κατεχόντων, |
[4, 7, 9] |
καὶ
πικρὸν
κραθείη,
τὸ
γλυκὺ
|
οὐκ |
ἔστιν·
οὐκ
ἄρα
ἔχομεν
ψυχήν. |
[4, 7, 6] |
ἴσον
τῷ
ἴσῳ
ἐφαρμόσει,
ὅτι
|
οὐκ |
ἴσον
τὸ
ἡγεμονοῦν
παντὶ
αἰσθητῷ. |
[4, 7, 12] |
μερισθεῖσα
κερματιζομένη
ἀπόλοιτο
ἄν.
Ἀλλ´
|
οὐκ |
ὄγκος
τις
οὐδὲ
ποσόν,
ὡς |
[4, 7, 3] |
εἴη
σῶμα
οὐδὲν
ψυχικῆς
δυνάμεως
|
οὐκ |
οὔσης.
Ῥεῖ
γάρ,
καὶ
ἐν |
[4, 7, 10] |
μὲν
οὐσία,
ἡ
δ´
ἁρμονία
|
οὐκ |
οὐσία,
καὶ
ὅτι
ἡ
κρᾶσις |
[4, 7, 10] |
Τὸ
μὲν
γὰρ
γένεσις,
ἀλλ´
|
οὐκ |
οὐσία,
πᾶν
τὸ
σωματικὸν
εἶναι |
[4, 7, 3] |
δὲ
πάθημα
τῆς
ὕλης,
ἀλλ´
|
οὐκ |
οὐσίαν
φήσουσιν
εἶναι,
ἀφ´
οὗ |