Ennéade, livre, chap.
[4, 7, 8]	τὸ νοεῖν ἐστι τὸ ἄνευ	σώματος	ἀντιλαμβάνεσθαι, πολὺ πρότερον δεῖ μὴ
[4, 7, 10]	ἔχει, αὐτοὺς οὐ μετὰ τοῦ	σώματος	ἄρα ἕξει· εἰ δὲ μὴ
[4, 7, 8]	Δεῖ ἄρα καὶ τὴν ψυχὴν	σώματος	αὐτὴν ἐν τῷ τοιούτῳ χωρίσαι.
[4, 7, 9]	εἰς σημεῖα τὴν διαίρεσιν τοῦ	σώματος	γεγονέναι, ὅπερ ἀδύνατον. Εἰ δέ,
[4, 7, 13]	οὐχ ὅλη οὐδὲ πᾶσα τοῦ	σώματος	γενομένη, ἀλλά τι καὶ ἔξω
[4, 7, 10]	τὸ σῶμα ἔμψυχον ὂν〉 ἔχειν,	σώματος	δὲ οὐ παντὸς εἶδος οὐδὲ
[4, 7, 10]	Ἆρ´ οὖν ἕτερον μὲν σώματος,	σώματος	δέ τι, οἷον ἁρμονία; Τοῦτο
[4, 7, 5]	αὐτὴν αὔξεσθαι, προσθήκῃ δηλονότι ὁμοίου	σώματος,	εἰ μέλλει εἰς ἴσον ἰέναι
[4, 7, 8]	ὁμολογήσουσιν ἕτερον οὖσαν ποσοῦ ἕτερον	σώματος	εἶναι. Πῶς γὰρ μὴ ποσὸν
[4, 7, 10]	αὐτὸν τρόπον καὶ τοῦ ἡμετέρου	σώματος	ἐν κράσει ἀνομοίων γινομένου τὴν
[4, 7, 10]	καὶ ἀμερὴς οὖσα μεριστοῦ τοῦ	σώματος	ἐντελέχεια γένοιτο; Ἥ τε αὐτὴ
[4, 7, 13]	μὲν ἐν σώματι, ὁτὲ δὲ	σώματος	ἔξω, ὁρμηθεῖσα μὲν ἀπὸ τῶν
[4, 7, 8]	ὅπερ ἦν, κερματιζομένου δὲ τοῦ	σώματος	ἐφ´ ἑκάστῳ μέρει ἡ αὐτὴ
[4, 7, 13]	γενομένη, ἀλλά τι καὶ ἔξω	σώματος	ἔχουσα. Οὔκουν οὐδὲ ὁ ταύτης
[4, 7, 5]	ὀρθῶς μὲν τοῦτο· ἀλλ´ οὐ	σώματος	ἡ προαίρεσις οὐδὲ οἱ λόγοι
[4, 7, 8]	αὐτοεκάστου, ἀνάγκη καὶ τὸ νοοῦν	σώματος	καθαρὸν ὂν ἢ γιγνόμενον γινώσκειν.
[4, 7, 8]	ἀληθές ἐστιν, εἶναι τῶν πάντη	σώματος	καθαρωτάτων αὐτοεκάστου, ἀνάγκη καὶ τὸ
[4, 7, 10]	κρεῖττον καὶ ἑτέραν φύσιν ἔχον	σώματος	καὶ ἐνεργείᾳ ὂν ἀεί· πρότερον
[4, 7, 5]	ἑνὸς ὄντος καὶ ἁπλοῦ τοῦ	σώματος,	καὶ οὐ μετὸν αὐτῷ τοιούτου
[4, 7, 8]	καὶ τὸ νοεῖν τὸ διὰ	σώματος	καταλαμβάνειν, ἢ ταὐτὸν ἔσται τῷ
[4, 7, 5]	οὐ μίαν, μιᾶς οὔσης παντὸς	σώματος	κινήσεως; Εἰ δὲ τῶν μὲν
[4, 7, 5]	εἰ σῶμά ἐστι, φύσις δὲ	σώματος	μεριζόμενον εἰς πλείω ἕκαστον μὴ
[4, 7, 7]	αἴσθησιν τοῦ τοιούτου γίγνεσθαι μηδὲ	σώματος,	ὄγκου ὄντος, ἄλλου παθόντος ἄλλου
[4, 7, 8]	κείσεται. Πῶς δ´ ἂν καὶ	σώματος	ὄντος τῆς ψυχῆς ἀρεταὶ αὐτῆς,
[4, 7, 6]	ἡγεμονοῦντι ἡμῶν εἰκόνας. Καὶ μὴν	σώματος	ὄντος τοῦ αἰσθανομένου οὐκ ἂν
[4, 7, 10]	ἀλλ´ ἄλλων παρὰ τὰ τοῦ	σώματος,	οὐδ´ αὐτὸ ἀχώριστος ἐντελέχεια. Λοιπὸν
[4, 7, 10]	ῥίζαν καὶ αὐαινομένου τοῦ ἄλλου	σώματος	περὶ τὴν ῥίζαν καὶ τὰ
[4, 7, 4]	δεῖ ποιεῖν κατὰ τὴν τοῦ	σώματος	ποιότητά τε τὴν ἄλλην καὶ
[4, 7, 10]	δὲ μήτε σῶμα, μήτε πάθος	σώματος,	πρᾶξις δὲ καὶ ποίησις, καὶ
[4, 7, 10]	πρὸς χαλκόν, καὶ διαιρουμένου τοῦ	σώματος	συμμερίζεσθαι τὴν ψυχήν, καὶ ἀποκοπτομένου
[4, 7, 3]	ξύμπαν, εἴ τις αὐτὸ πιστεύσειε	σώματος	συνέρξει, διδοὺς αὐτῷ ψυχῆς τάξιν
[4, 7, 10]	αὕτη. Ἆρ´ οὖν ἕτερον μὲν	σώματος,	σώματος δέ τι, οἷον ἁρμονία;
[4, 7, 3]	μὴν εἰ ἁπλοῦ ὄντος τοῦ	σώματος	τὸ μὲν ὅσον ὑλικὸν παρ´
[4, 7, 8]	γὰρ μένει, ἀλλὰ ῥεῖ ἡ	σώματος	φύσις πᾶσα. {Εἰ δὲ τὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010