Ennéade, livre, chap.
[4, 7, 11]	ὃ ζητοῦμεν, ἡ ψυχή καὶ	τοῦτο	ἀθάνατον ὁμολογοῦσιν, ἢ ἀναλύσουσιν ὡς
[4, 7, 5]	δὲ λόγους αἰτιάσονται, ὀρθῶς μὲν	τοῦτο·	ἀλλ´ οὐ σώματος ἡ προαίρεσις
[4, 7, 2]	αὐτῶν προσείη τὸ ζῆν, αὐτὸ	τοῦτο	ἂν εἴη ψυχή. Τί ἂν
[4, 7, 10]	ἔμφρονι, σκοπεῖν δεῖ τὸ μετὰ	τοῦτο	ἀπὸ τῆς ἡμετέρας ψυχῆς, οἷόν
[4, 7, 6]	ὂν ὄντως. Εἰ δὲ διεστὼς	τοῦτο	γένοιτο, καὶ οἷον γραμμῆς ἐπ´
[4, 7, 7]	ἀλλὰ τοῦ πρὸς αὐτῷ, καὶ	τοῦτο	γινώσκειν μόνον, τὰ δ´ ἄλλα
[4, 7, 12]	ἀφαιρεῖ, τὴν δὲ ὕλην ἐᾷ·	τοῦτο	δὲ συνθέτου πάθος. Εἰ οὖν
[4, 7, 10]	ἀλήθειαν· ὡς πολλάκις αὐτῷ δόξαι	τοῦτο	δὴ καλῶς εἰρῆσθαι· χαίρετ´, ἐγὼ
[4, 7, 3]	μὲν οὐσίαν φήσουσι τὸ εἶδος	τοῦτο	εἶναι, οὐ τὸ συναμφότερον, θάτερον
[4, 7, 10]	ἦν ἐντελέχεια ἑνός; Φαίνεται δὲ	τοῦτο	ἐκ τῶν μεταβαλλόντων ζῴων εἰς
[4, 7, 5]	τὸ αὐτό ἐστι τῷ ὅλῳ,	τοῦτο	ἐν τῇ αὐτοῦ οὐσίᾳ τὸ
[4, 7, 2]	καὶ ὅτῳ πάρεστι τούτων ψυχή,	τοῦτο	ἐπακτῷ κέχρηται τῇ ζωῇ, ἄλλα
[4, 7, 6]	νοήματα γίγνεσθαι καὶ ἔσται ἀμερὲς	τοῦτο·	ἢ μεγέθει ὄντι τούτῳ συμμερίζοιτο
[4, 7, 3]	οὐ γὰρ ἐξ ὕλης καὶ	τοῦτο,	ἢ πάλιν τὸν αὐτὸν τρόπον
[4, 7, 4]	πνεῦμα φήσουσι, τό πως ἔχον	τοῦτο	καὶ ταύτην τὴν σχέσιν ἢ
[4, 7, 1]	καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ	τοῦτο,	κατὰ τὸ εἶδος ὡς πρὸς
[4, 7, 10]	ἑαυτό, εἰς ἐνέργειαν ἄξει, καὶ	τοῦτο	κρεῖττον ἔσται τοῦ δυναμένου οἷον
[4, 7, 10]	ἄνω τῇ ψυχῇ αὐτῇ μόνον	τοῦτο,	ὅσον ἐστὶν ἐν σώματι, ἐλαττούμενος.
[4, 7, 7]	τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως τὸ αὐτὸ	τοῦτο.	Ὅταν δάκτυλον λέγηται ἀλγεῖν ἄνθρωπος,
[4, 7, 8]	τινὶ ἀμερεῖ αὐτοῦ. Εἰ δὲ	τοῦτο,	οὐ σῶμα ἔσται τὸ νοῆσον·
[4, 7, 1]	Ὥστ´ εἰ μὲν μέρος ἡμῶν	τοῦτο,	οὐ τὸ πᾶν ἀθάνατοι, εἰ
[4, 7, 11]	ἢ ἀναλύσουσιν ὡς σύνθετον καὶ	τοῦτο	πάλιν, ἕως ἂν εἰς ἀθάνατον
[4, 7, 6]	κύκλου τὰς πανταχόθεν αἰσθήσεις πρὸς	τοῦτο	περαίνειν, καὶ τοιοῦτον τὸ ἀντιλαμβανόμενον
[4, 7, 7]	τὸ αὐτὸ πάσχει. Πῶς οὖν	τοῦτο	συμβαίνει; Διαδόσει, φήσουσι, παθόντος μὲν
[4, 7, 2]	τὸ τῆς κράσεως αἴτιον· ὥστε	τοῦτο	τάξιν ἂν ἔχοι ψυχῆς. Οὐ
[4, 7, 11]	λέγοντες τὴν ζωήν, παρ´ ὅτου	τοῦτο	τὸ πάθος ἐλήλυθεν εἰς τὴν
[4, 7, 2]	σκετέον, εἰς ὅ τι δεῖ	τοῦτο	τὸ σῶμα, ὃ λέγουσι ψυχήν,
[4, 7, 2]	ζωὴ ψυχῇ πάρεστιν ἐξανάγκης, ἀνάγκη	τοῦτο	τὸ σῶμα, τὴν ψυχήν, εἰ
[4, 7, 5]	ὅλον ἐστί, πῶς οὐ διδάσκει	τοῦτο	τοὺς βουλομένους μανθάνειν, ὡς, ὅπου
[4, 7, 10]	ἐντελέχεια ἀχώριστος ᾖ. Ἀλλ´ οὐδὲ	τοῦτο	φαίνεται οὕτως ἔχον. Εἰ γὰρ
[4, 7, 5]	δὲ ἄψυχον τὸ προστιθέμενον, πῶς	τοῦτο	ψυχώσεται καὶ τῷ πρόσθεν ὁμογνωμονήσει
[4, 7, 6]	τῶν αἰσθημάτων ἐλθόντων; Δεῖ τοίνυν	τοῦτο	ὥσπερ κέντρον εἶναι, γραμμὰς δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/06/2010