Pages
[244]	τοῖς μὲν βαρβάροις συγγιγνώσκουσα, ὅτι	παθόντες	ὑπ' αὐτῆς κακῶς (ἱκανῶς) οὐκ
[244]	Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη ὡς εὖ	παθόντες	ὑπ' αὐτῆς οἵαν (χάριν ἀπέδοσαν,
[247]	γεγόνασιν. Οὐ γὰρ ἀθανάτους σφίσι	παῖδας	ηὔχοντο γενέσθαι ἀλλ' ἀγαθοὺς καὶ
[249]	τε καὶ μητέρες· τοὺς δὲ	παῖδας	συνεκτρέφει αὐτή, προθυμουμένη ὅτι μάλιστ'
[248]	τῶν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτησάντων	παῖδάς	τε καὶ γεννήτορας ἐπιμελεῖται, ~καὶ
[237]	δεύτερον δὲ τροφήν (τε καὶ	παιδείαν·	ἐπὶ δὲ τούτοις τὴν τῶν
[246]	μὲν οὖν καὶ αὐτός, ὦ	παῖδες	ἀνδρῶν ἀγαθῶν, νῦν τε παρακελεύομαι
[248]	ἱκανῶς ἐπιμελήσεται. Ταῦτα οὖν, ὦ	παῖδες	καὶ γονῆς τῶν τελευτησάντων, ἐκεῖνοί
[246]	ἀπαγγέλλω· ἔλεγον δὲ τάδε (ὦ	παῖδες,	ὅτι μέν ἐστε πατέρων ἀγαθῶν,
[236]	ἐπαιδεύθη, μουσικὴν μὲν ὑπὸ Λάμπρου	παιδευθείς,	ῥητορικὴν δὲ ὑπ' Ἀντιφῶντος τοῦ
[238]	χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ καὶ	παιδευθέντες	οὕτως οἱ τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν
[241]	καὶ τῶν ἐν (Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων,	παιδευθῆναι	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ὑπὸ μὲν
[248]	καὶ ὑέων ἐπιμελήσονται, τοὺς μὲν	παιδεύοντες	κοσμίως, τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες ἀξίως·
[238]	καθ' ἡμέραν δίαιταν, τέχνας πρώτους	παιδευσάμενοι,	καὶ πρὸς τὴν ὑπὲρ τῆς
[234]	βουλευτήριον; Ἢ δῆλα δὴ ὅτι	παιδεύσεως	καὶ φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει ἡγῇ
[248]	γυναικῶν δὲ τῶν ἡμετέρων καὶ	παίδων	ἐπιμελούμενοι καὶ τρέφοντες καὶ ἐνταῦθα
[248]	φρόνιμος· οὗτος γιγνομένων χρημάτων καὶ	παίδων	καὶ διαφθειρομένων μάλιστα πείσεται τῇ
[247]	συμφορὰς δόξουσι τῷ ὄντι ἀνδρείων	παίδων	πατέρες εἶναι (καὶ αὐτοὶ τοιοῦτοι,
[236]	σοι δόξω πρεσβύτης ὢν ἔτι	παίζειν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[247]	εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς μὲν οὖν	παισὶ	ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας δὲ ἡμῶν,
[249]	καταστᾶσα αὐτοῖς αὐτὴ ἔτι τε	παισὶν	οὖσιν, καὶ ἐπειδὰν εἰς ἀνδρὸς
[247]	ὄντι πατέρας ὄντας ἄνδρας ἀνδρῶν.	Πάλαι	γὰρ δὴ τὸ μηδὲν ἄγαν
[244]	μὲν τί δεῖ; Οὐ γὰρ	πάλαι	οὐδὲ παλαιῶν ἀνθρώπων γεγονότα λέγοιμ'
[244]	δεῖ; Οὐ γὰρ πάλαι οὐδὲ	παλαιῶν	ἀνθρώπων γεγονότα λέγοιμ' ἂν τὰ
[245]	ὥστ' ἐλευθέρους εἶναι μέχρι οὗ	πάλιν	αὐτοὶ αὑτοὺς κατεδουλώσαντο, βασιλεῖ δὲ
[245]	φύσεως. Ὅμως δ' οὖν ἐμονώθημεν	πάλιν	(διὰ τὸ μὴ ἐθέλειν αἰσχρὸν
[243]	ἐξέβαλον μεθ' ἡμῶν, ἰδίᾳ τοῦτον	πάλιν	ἐπάγεσθαι, βάρβαρον ἐφ' Ἕλληνας, καὶ
[241]	ἠγγέλλετο βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς ἐπιχειρήσων	πάλιν	ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον δὴ
[237]	τῶνδέ τε καὶ ἡμετέρους προγόνους.	Πᾶν	γὰρ τὸ τεκὸν τροφὴν ἔχει
[240]	εἴη ἡ Περσῶν δύναμις, ἀλλὰ	πᾶν	πλῆθος καὶ πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ
[241]	σωτηρίας ἐπέθεσαν ἀνακαθηράμενοι καὶ ἐξελάσαντες	πᾶν	τὸ βάρβαρον ἐκ τῆς θαλάττης.
[246]	πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας καὶ	πᾶν	τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι, ἡγούμενοι
[249]	ἀποπέμπει ἐπὶ τὰ σφέτερ' αὐτῶν	πανοπλίᾳ	κοσμήσασα, ἐνδεικνυμένη καὶ ἀναμιμνῄσκουσα τὰ
[247]	(δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς	πανουργία,	οὐ σοφία φαίνεται. Ὧν ἕνεκα
[246]	χρὴ μεμνημένους τοῖς τούτων ἐκγόνοις	πάντ'	ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ὥσπερ ἐν πολέμῳ,
[247]	ὧν ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων·	πάντα	δὲ οὐ ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ
[246]	ἀρετῆς, εἰδότας ὅτι τούτου λειπόμενα	πάντα	καὶ κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ
[246]	οὐχ ἱκαναὶ γένοιντο τῷ τὰ	πάντα	μέλλοντι περαίνειν. Τούτων οὖν χρὴ
[248]	γὰρ ἀνδρὶ εἰς ἑαυτὸν ἀνήρτηται	πάντα	τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν (φέροντα ἢ
[249]	ἐν ἐπιτρόπου, πᾶσαν πάντων παρὰ	πάντα	τὸν χρόνον ἐπιμέλειαν ποιουμένη. Ὧν
[235]	πάνυ εὐπορήσειν· ἐξ ὑπογύου γὰρ	παντάπασιν	ἡ αἵρεσις γέγονεν, ὥστε ἴσως
[239]	καὶ καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο εἰς	πάντας	ἀνθρώπους (καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,
[243]	καὶ συναθροῖσαι ἐπὶ τὴν πόλιν	πάντας	Ἕλληνάς τε καὶ βαρβάρους. Οὗ
[239]	ἀρετὴν ἐν μουσικῇ ὑμνήσαντες εἰς	πάντας	μεμηνύκασιν· ἐὰν οὖν ἡμεῖς (ἐπιχειρῶμεν
[235]	καὶ τὴν πόλιν ἐγκωμιάζοντες κατὰ	πάντας	τρόπους καὶ τοὺς τετελευτηκότας ἐν
[244]	τ' ἐπάθομεν. Μετὰ δὲ τοῦτο	παντελῶς	εἰρήνης ἡμῖν γενομένης, ἡσυχίαν ἦγεν
[239]	καὶ οἱ ἡμέτεροι, (μιᾶς μητρὸς	πάντες	ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι
[240]	μάχης ἀφίκοντο οἱ δ' ἄλλοι	πάντες	ἐκπεπληγμένοι, ἀγαπῶντες τὴν (ἐν τῷ
[241]	οὖν μέγιστον καὶ χαλεπώτατον οὗτοι	πάντες	ἠμύναντο, καὶ διὰ ταύτην τὴν
[249]	ὑμεῖς τε καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	κοινῇ κατὰ τὸν νόμον τοὺς
[236]	Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπὲ	παντὶ	τρόπῳ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μέντοι σοί
[237]	γῆ ἀνεδίδου καὶ ἔφυε ζῷα	παντοδαπά,	θηρία τε καὶ βοτά, ἐν
[238]	μὲν γὰρ ἄλλαι πόλεις ἐκ	παντοδαπῶν	κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων εἰσὶ καὶ ἀνωμάλων,
[247]	πρῶτον καὶ ὕστατον καὶ διὰ	παντὸς	πᾶσαν πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν
[237]	ἀξία ἡ χώρα καὶ ὑπὸ	πάντων	ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι, οὐ μόνον ὑφ'
[243]	ποτ' ἂν καταπολεμηθῆναι μηδ' ὑπὸ	πάντων	ἀνθρώπων καὶ ἀληθῆ ἔδοξεν τῇ
[249]	τῶν τούτων ἐν ἐπιτρόπου, πᾶσαν	πάντων	παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἐπιμέλειαν
[244]	Κορίνθιοι, καὶ τό γε θειότατον	πάντων,	τὸ καὶ βασιλέα εἰς τοῦτο
[242]	ταῦτα πολλοῦ πολέμου γενομένου, καὶ	πάντων	τῶν Ἑλλήνων ἐπιστρατευσάντων καὶ τεμόντων
[247]	ὕστατον καὶ διὰ παντὸς πᾶσαν	πάντως	προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν ὅπως μάλιστα
[234]	οἶσθ' ὅτι μέλλουσι ποιεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Πάνυ	γε· ἀλλὰ τίνα εἵλοντο; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[235]	ὥστ' ἔγωγε, ὦ Μενέξενε, γενναίως	πάνυ	διατίθεμαι ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν, καὶ
[235]	οἶμαι ἐγὼ τὸν αἱρεθέντα οὐ	πάνυ	εὐπορήσειν· ἐξ ὑπογύου γὰρ παντάπασιν
[236]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπέ, καὶ	πάνυ	μοι χαριῇ, εἴτε Ἀσπασίας βούλει
[235]	ᾧ τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα οὐ	πάνυ	φαύλη περὶ ῥητορικῆς, ἀλλ' ἥπερ
[236]	ἀδικῶ γε· ἐμάνθανόν γέ τοι	παρ'	αὐτῆς, καὶ (ὀλίγου πληγὰς ἔλαβον
[249]	σοι πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους	παρ'	αὐτῆς πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Θάρρει,
[243]	ἀλλήλοις συνέμειξαν οἱ πολῖται καὶ	παρ'	ἐλπίδα τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, ~τόν
[236]	σε λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς μὲν	παρ'	ἐμαυτοῦ ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας δὲ
[248]	Ταῦτα δὴ ἱκανὰ τοῖς ἡμετέροις	παρ'	ἡμῶν ἀγγέλλειν· τῇ δὲ πόλει
[249]	τούτων ἐν ἐπιτρόπου, πᾶσαν πάντων	παρὰ	πάντα τὸν χρόνον ἐπιμέλειαν ποιουμένη.
[235]	λόγος τε καὶ ὁ φθόγγος	παρὰ	τοῦ λέγοντος ἐνδύεται εἰς τὰ
[236]	καὶ κόσμος τοῖς πράξασι γίγνεται	παρὰ	τῶν ἀκουσάντων· δεῖ δὴ τοιούτου
[247]	ἐὰν μὲν ταῦτα ἐπιτηδεύσητε, φίλοι	παρὰ	φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε, ὅταν ὑμᾶς
[247]	θησαυρῷ, καὶ μὴ τοῖς ἐκγόνοις	παραδιδόναι,	αἰσχρὸν καὶ ἄνανδρον, ἀπορίᾳ ἰδίων
[236]	ἐπαινέσεται, τοῖς δὲ ζῶσιν εὐμενῶς	παραινέσεται,	ἐκγόνοις μὲν καὶ ἀδελφοῖς μιμεῖσθαι
[246]	τοῖς τούτων ἐκγόνοις πάντ' ἄνδρα	παρακελεύεσθαι,	ὥσπερ ἐν πολέμῳ, μὴ λείπειν
[248]	ἡμῶν ἀγγέλλειν· τῇ δὲ πόλει	παρακελευοίμεθ'	ἂν ὅπως ἡμῖν καὶ πατέρων
[246]	παῖδες ἀνδρῶν ἀγαθῶν, νῦν τε	παρακελεύομαι	καὶ ἐν τῷ λοιπῷ χρόνῳ,
[236]	ἀδελφοῖς μιμεῖσθαι τὴν τῶνδε ἀρετὴν	παρακελευόμενος,	~πατέρας δὲ καὶ μητέρας καὶ
[248]	ὅτι καὶ ἐὰν μὴ ἡμεῖς	παρακελευώμεθα,	ἱκανῶς ἐπιμελήσεται. Ταῦτα οὖν, ὦ
[235]	Καί μοι αὕτη ἡ σεμνότης	παραμένει	ἡμέρας πλείω (ἢ τρεῖς· οὕτως
[247]	εἰσί, καὶ μητέρας ἀεὶ χρὴ	παραμυθεῖσθαι	ὡς ῥᾷστα φέρειν τὴν συμφοράν,
[237]	ἔτι προγόνων λείπονται, τούτους δὲ	(παραμυθούμενος.	Τίς οὖν ἂν ἡμῖν τοιοῦτος
[247]	νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς νικῴητε, εἰ	παρασκευάσαισθε	τῇ τῶν (προγόνων δόξῃ μὴ
[235]	οὓς ἐγὼ σεμνότερος ἐν τῷ	παραχρῆμα	γίγνομαι· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ταὐτὰ
[235]	καὶ κηλούμενος, ἡγούμενος ἐν τῷ	παραχρῆμα	μείζων καὶ γενναιότερος καὶ καλλίων
[236]	ἔπειτα τὰ μὲν ἐκ τοῦ	παραχρῆμά	μοι διῄει, οἷα δέοι λέγειν,
[245]	ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ μέλλοι χρήματα	παρέξειν,	ἐκδώσειν τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ
[247]	αὐτοὶ τοιοῦτοι, ὑπείκοντες δὲ ὑποψίαν	παρέξουσιν	ἢ μὴ ἡμέτεροι εἶναι ἢ
[235]	ὠγαθέ; Εἰσὶν ἑκάστοις τούτων λόγοι	παρεσκευασμένοι,	καὶ ἅμα οὐδὲ αὐτοσχεδιάζειν τά
[234]	ἀλλὰ ἐκ πολλοῦ χρόνου λόγους	παρεσκευασμένων,	οἳ οὕτως καλῶς ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε
[248]	καὶ τὰ ἐκείνου, τούτῳ ἄριστα	παρεσκεύασται	ζῆν, οὗτός ἐστιν ὁ σώφρων
[247]	οὐκ ἔστιν αἴσχιον οὐδὲν ἢ	παρέχειν	ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ δι' ἑαυτὸν
[237]	τε καὶ μήτηρ ἱκανὸν τεκμήριον	παρέχεται	ὡς ἀνθρώπους γεννησαμένη· ~μόνη γὰρ
[248]	φαμέν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν	παρέχομεν	τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους
[234]	οἰκία ἀεί τινα ἡμῶν ἐπιμελητὴν	παρεχομένη;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν σύ γε, ὦ
[244]	ὁμόφυλον οὐ λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ	παρεχομένη.	Χρὴ δὲ καὶ τῶν ἐν
[247]	μάλιστα ἡμῶν ἐπαινέτας εἶναι ἔργῳ,	παρέχοντας	αὑτοὺς φαινομένους τῷ ὄντι πατέρας
[245]	πόλεμον, ἐπειδὴ ἠναγκάσθη πολεμεῖν, ὑπὲρ	Παρίων	ἐπολέμει Λακεδαιμονίοις. Φοβηθεὶς δὲ βασιλεὺς
[248]	καὶ διαφθειρομένων μάλιστα πείσεται τῇ	παροιμίᾳ·	οὔτε γὰρ χαίρων οὔτε λυπούμενος
[246]	ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ νῦν	παρόν·	ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ
[248]	εἰ δεῖ τελευτᾶν ἐν τῷ	παρόντι.	Δεόμεθα δὴ καὶ πατέρων καὶ
[246]	ὡς ἀρίστους· ἐν δὲ τῷ	παρόντι	δίκαιός εἰμι εἰπεῖν ἃ οἱ
[240]	ἐκπεπληγμένοι, ἀγαπῶντες τὴν (ἐν τῷ	παρόντι	σωτηρίαν, ἡσυχίαν ἦγον. Ἐν τούτῳ
[240]	δύναμις, ἀλλὰ πᾶν πλῆθος καὶ	πᾶς	πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει. Ἐγὼ μὲν
[237]	τῷ χρόνῳ, ἐν ᾧ ἡ	πᾶσα	γῆ ἀνεδίδου καὶ ἔφυε ζῷα
[239]	τῷ χρόνῳ γενόμενον λόγῳ, ὅτε	πᾶσα	μὲν ἡ Ἀσία ἐδούλευε τρίτῳ
[247]	ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει τὴν δειλίαν·	~πᾶσά	τε ἐπιστήμη χωριζομένη (δικαιοσύνης καὶ
[249]	δὲ τῶν τούτων ἐν ἐπιτρόπου,	πᾶσαν	πάντων παρὰ πάντα τὸν χρόνον
[247]	καὶ ὕστατον καὶ διὰ παντὸς	πᾶσαν	πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν ὅπως
[240]	τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο δὲ αὐτῶν	πᾶσαν	τὴν χώραν, ἵνα μηδεὶς ἀποφύγοι,
[243]	καθ' Ἑλλήσποντον, μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ	πάσας	τὰς τῶν πολεμίων (ἑλόντες ναῦς,
[239]	καὶ φρονήσεως. Ὅθεν δὴ ἐν	πάσῃ	ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ γε
[242]	φθορᾷ. ~Καὶ οὗτος μὲν δὴ	πάσῃ	τῇ πόλει διηντλήθη ὁ πόλεμος
[249]	καὶ ἱππικοὺς τιθεῖσα καὶ μουσικῆς	πάσης,	καὶ ἀτεχνῶς τῶν μὲν τελευτησάντων
[249]	αὐτὴ τὰ νομιζόμενα ποιοῦσα κοινῇ	πᾶσιν	ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ γίγνεται, πρὸς
[235]	ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί μοι	πάσχειν	καὶ πρὸς ἐμὲ καὶ πρὸς
[246]	τοῖς ἀεὶ λειπομένοις, εἴ τι	πάσχοιεν,	ἡνίκα κινδυνεύσειν ἔμελλον. Φράσω δὲ
[247]	μὲν οὖν παισὶ ταῦτ' εἰρήσθω.	Πατέρας	δὲ ἡμῶν, οἷς εἰσί, καὶ
[237]	μιμεῖσθαι τὴν τῶνδε ἀρετὴν παρακελευόμενος,	~πατέρας	δὲ καὶ μητέρας καὶ εἴ
[240]	μόνον τῶν σωμάτων τῶν ἡμετέρων	πατέρας	εἶναι, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐλευθερίας
[246]	καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους	πατέρας	καὶ πᾶν τὸ πρόσθεν γένος
[247]	παρέχοντας αὑτοὺς φαινομένους τῷ ὄντι	πατέρας	ὄντας ἄνδρας ἀνδρῶν. Πάλαι γὰρ
[247]	δόξουσι τῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων	πατέρες	εἶναι (καὶ αὐτοὶ τοιοῦτοι, ὑπείκοντες
[246]	δίκαιός εἰμι εἰπεῖν ἃ οἱ	πατέρες	ἡμῖν ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν τοῖς ἀεὶ
[239]	ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ γε	πατέρες	καὶ οἱ ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ
[249]	ἂν οἱ τούτων μὴ ἀδικῶνται	πατέρες	τε καὶ μητέρες· τοὺς δὲ
[246]	(ὦ παῖδες, ὅτι μέν ἐστε	πατέρων	ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ νῦν
[238]	ἀσθενείᾳ οὔτε πενίᾳ οὔτ' ἀγνωσίᾳ	πατέρων	ἀπελήλαται οὐδεὶς οὐδὲ τοῖς ἐναντίοις
[248]	τῷ παρόντι. Δεόμεθα δὴ καὶ	πατέρων	καὶ μητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ
[248]	παρακελευοίμεθ' ἂν ὅπως ἡμῖν καὶ	πατέρων	καὶ ὑέων ἐπιμελήσονται, τοὺς μὲν
[237]	αὐτόχθονας καὶ τῷ ὄντι ἐν	πατρίδι	οἰκοῦντας καὶ ζῶντας, καὶ τρεφομένους
[249]	καθεστηκυῖα, τῶν δὲ ὑέων ἐν	πατρός,	γονέων δὲ τῶν τούτων ἐν
[249]	ἐνδεικνυμένη καὶ ἀναμιμνῄσκουσα τὰ τοῦ	πατρὸς	ἐπιτηδεύματα ὄργανα τῆς πατρῴας (ἀρετῆς
[249]	αὐτοῖς τὴν ὀρφανίαν γενέσθαι, ἐν	πατρὸς	σχήματι καταστᾶσα αὐτοῖς αὐτὴ ἔτι
[249]	χάριν ἄρχεσθαι ἰέναι ἐπὶ τὴν	πατρῴαν	ἑστίαν ἄρξοντα μετ' ἰσχύος ὅπλοις
[249]	τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύματα ὄργανα τῆς	πατρῴας	(ἀρετῆς διδοῦσα, καὶ ἅμα οἰωνοῦ
[239]	ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ Δαρεῖος	πεζῇ	μὲν μέχρι Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν
[243]	νοσῆσαι. Ἔκ τε γὰρ τοῦ	Πειραιῶς	καὶ τοῦ ἄστεως ὡς ἁσμένως
[247]	διὰ παντὸς πᾶσαν πάντως προθυμίαν	πειρᾶσθε	ἔχειν ὅπως μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε
[248]	καὶ παίδων καὶ διαφθειρομένων μάλιστα	πείσεται	τῇ παροιμίᾳ· οὔτε γὰρ χαίρων
[235]	ἀγαθοῦ ἂν ῥήτορος δέοι τοῦ	πείσοντος	καὶ εὐδοκιμήσοντος· ὅταν δέ τις
[245]	καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. Οὐ γὰρ	Πέλοπες	οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε
[235]	μὲν γὰρ δέοι Ἀθηναίους ἐν	Πελοποννησίοις	εὖ λέγειν ἢ Πελοποννησίους ἐν
[235]	ἐν Πελοποννησίοις εὖ λέγειν ἢ	Πελοποννησίους	ἐν Ἀθηναίοις, ἀγαθοῦ ἂν ῥήτορος
[235]	ὦτα, ὥστε μόγις τετάρτῃ ἢ	πέμπτῃ	ἡμέρᾳ ἀναμιμνῄσκομαι ἐμαυτοῦ καὶ αἰσθάνομαι
[240]	καὶ Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος,	πέμψας	μυριάδας μὲν πεντήκοντα ἔν τε
[234]	καὶ μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει, καὶ ἐὰν	πένης	τις ὢν τελευτήσῃ, καὶ ἐπαίνου
[238]	εἶναι, καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ οὔτε	πενίᾳ	οὔτ' ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται οὐδεὶς
[240]	ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος, πέμψας μυριάδας μὲν	πεντήκοντα	ἔν τε πλοίοις καὶ ναυσίν,
[235]	καὶ ἄλλους πολλοὺς καὶ ἀγαθοὺς	πεποίηκε	ῥήτορας, ἕνα δὲ καὶ διαφέροντα
[248]	ἄγαν φανήσεται διὰ τὸ αὑτῷ	πεποιθέναι.	Τοιούτους (δὲ ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν
[244]	τοὺς μὲν τῆς ἐλευθερίας ἐπικούρους	πεπτωκέναι	ἡμᾶς, σφέτερον δὲ ἤδη (ἔργον
[246]	γένοιντο τῷ τὰ πάντα μέλλοντι	περαίνειν.	Τούτων οὖν χρὴ μεμνημένους τοῖς
[236]	Ἀσπασίας δὲ (καὶ χθὲς ἠκροώμην	περαινούσης	ἐπιτάφιον λόγον περὶ αὐτῶν τούτων.
[237]	τῷ λόγῳ ἡ τῶν ἀμφισβητησάντων	περὶ	αὐτῆς θεῶν (ἔρις τε καὶ
[236]	χθὲς ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον λόγον	περὶ	αὐτῶν τούτων. Ἢκουσε γὰρ ἅπερ
[235]	τὰ (προσόντα καὶ τὰ μὴ	περὶ	ἑκάστου λέγοντες, κάλλιστά πως τοῖς
[239]	τέ ἐστιν ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων	πέρι	μοι δοκεῖ χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά
[235]	διδάσκαλος οὖσα οὐ πάνυ φαύλη	περὶ	ῥητορικῆς, ἀλλ' ἥπερ καὶ ἄλλους
[241]	ἀναθετέον, (τὰ δὲ δευτερεῖα τοῖς	περὶ	Σαλαμῖνα καὶ ἐπ' Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι
[248]	τὴν ἐπιμέλειαν, ὅτι νόμους θεμένη	περὶ	τοὺς τῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[242]	ἐνταῦθα ἔδειξαν, στασιασάσης τῆς Ἑλλάδος	περιγενόμενοι	τῷ πολέμῳ, τοὺς προεστῶτας τῶν
[244]	τοῖς βαρβάροις, τάς τε ναῦς	περιελόμενοι	αἵ ποτ' ἐκείνους ἔσωσαν, καὶ
[235]	δὲ καὶ διαφέροντα τῶν Ἑλλήνων,	Περικλέα	τὸν Ξανθίππου. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τίς αὕτη;
[236]	συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον λόγον ὃν	Περικλῆς	εἶπεν, περιλείμματ' ἄττα ἐξ ἐκείνου
[236]	ἐπιτάφιον λόγον ὃν Περικλῆς εἶπεν,	περιλείμματ'	ἄττα ἐξ ἐκείνου συγκολλῶσα. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[244]	εἰς τοῦτο ἀπορίας ἀφικέσθαι, ὥστε	περιστῆναι	αὐτῷ μηδαμόθεν ἄλλοθεν τὴν σωτηρίαν
[241]	ἦν ἄδηλον καὶ δόξαν εἶχον	Πέρσαι	ἄμαχοι εἶναι κατὰ θάλατταν καὶ
[239]	δὲ τούτων ὧν λέγω (πρῶτα·	Πέρσας	ἡγουμένους τῆς Ἀσίας καὶ δουλουμένους
[239]	ὁ μὲν πρῶτος Κῦρος ἐλευθερώσας	Πέρσας	τοὺς αὑτοῦ πολίτας τῷ αὑτοῦ
[242]	Οὗτοι δὴ πρῶτοι μετὰ τὸν	Περσικὸν	πόλεμον, Ἕλλησιν ἤδη ὑπὲρ τῆς
[240]	μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη ἦν ἡ	Περσῶν	ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος ἡμᾶς
[240]	ὅτι οὐκ ἄμαχος εἴη ἡ	Περσῶν	δύναμις, ἀλλὰ πᾶν πλῆθος καὶ
[244]	ἀνθ' ὧν ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν	πεσεῖν·	διανοουμένη δὲ ἡ πόλις μὴ
[237]	ἀλλ' ὑποβαλλομένη, ἐὰν μὴ ἔχῃ	πηγὰς	τροφῆς τῷ γεννωμένῳ. Ὃ δὴ
[249]	συντιθέναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' εἰ μὴ	πιστεύεις,	ἀκολούθει μετ' ἐμοῦ, καὶ ἀκούσῃ
[248]	ἢ εὖ ἢ κακῶς πραξάντων	πλανᾶσθαι	ἠνάγκασται καὶ τὰ ἐκείνου, τούτῳ
[241]	Τρίτον δὲ λέγω τὸ ἐν	Πλαταιαῖς	ἔργον καὶ ἀριθμῷ καὶ ἀρετῇ
[245]	τε Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι καὶ	Πλαταιαῖς,	φυγάδας δὲ καὶ ἐθελοντὰς ἐάσασα
[243]	κεῖνται, ~πολλοὶ μὲν ἀμφὶ Σικελίαν	(πλεῖστα	τρόπαια στήσαντες ὑπὲρ τῆς Λεοντίνων
[243]	ὧν οἱ ἐχθροὶ καὶ προσπολεμήσαντες	πλείω	ἔπαινον ἔχουσι σωφροσύνης καὶ ἀρετῆς
[235]	αὕτη ἡ σεμνότης παραμένει ἡμέρας	πλείω	(ἢ τρεῖς· οὕτως ἔναυλος ὁ
[246]	καὶ καλά, πολὺ δ' ἔτι	πλείω	καὶ καλλίω τὰ (ὑπολειπόμενα· πολλαὶ
[241]	στρατεύσαντες καὶ οἱ εἰς Αἴγυπτον	πλεύσαντες	καὶ ἄλλοσε πολλαχόσε, ὧν χρὴ
[240]	(ἑαυτοῦ κεφαλὴν ἔχειν· ὁ δὲ	πλεύσας	εἰς Ἐρέτριαν ἐπ' ἄνδρας οἳ
[236]	τοι παρ' αὐτῆς, καὶ (ὀλίγου	πληγὰς	ἔλαβον ὅτ' ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί
[241]	ἄμαχοι εἶναι κατὰ θάλατταν καὶ	πλήθει	καὶ πλούτῳ καὶ τέχνῃ καὶ
[240]	ἡ Περσῶν δύναμις, ἀλλὰ πᾶν	πλῆθος	καὶ πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει.
[241]	τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔπαυσαν φοβουμένους	πλῆθος	νεῶν τε καὶ ἀνδρῶν. Ὑπ'
[238]	τῆς πόλεως τὰ πολλὰ τὸ	πλῆθος,	τὰς δὲ ἀρχὰς δίδωσι καὶ
[238]	δὲ τῇ ἀληθείᾳ μετ' εὐδοξίας	πλήθους	ἀριστοκρατία. Βασιλῆς μὲν γὰρ ἀεὶ
[240]	ἐβοήθησεν Ἑλλήνων οὐδεὶς οὔτε Ἀθηναίοις	πλὴν	Λακεδαιμονίων οὗτοι δὲ τῇ ὑστεραίᾳ
[240]	μυριάδας μὲν πεντήκοντα ἔν τε	πλοίοις	καὶ ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας,
[243]	τόπους, διὰ δὲ μῆκος τοῦ	πλοῦ	εἰς ἀπορίαν τῆς πόλεως καταστάσης
[246]	ἀνανδρίας ἄλλῳ γὰρ ὁ τοιοῦτος	πλουτεῖ	καὶ οὐχ ἑαυτῷ οὔτε σώματος
[240]	ἀλλὰ πᾶν πλῆθος καὶ πᾶς	πλοῦτος	ἀρετῇ ὑπείκει. Ἐγὼ μὲν οὖν
[246]	αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε γὰρ	πλοῦτος	κάλλος φέρει τῷ κεκτημένῳ μετ'
[241]	κατὰ θάλατταν καὶ πλήθει καὶ	πλούτῳ	καὶ τέχνῃ καὶ ῥώμῃ· τοῦτο
[237]	ἡμῖν τοιοῦτος λόγος φανείη; Ἢ	πόθεν	ἂν ὀρθῶς ἀρξαίμεθα ἄνδρας ἀγαθοὺς
[234]	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐξ ἀγορᾶς ἢ	πόθεν	Μενέξενος; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐξ ἀγορᾶς, ὦ
[235]	ὁ λέγων ὥσπερ αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Πόθεν,	ὠγαθέ; Εἰσὶν ἑκάστοις τούτων λόγοι
[246]	φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον	ποιεῖ	τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει τὴν
[234]	ταφὰς γὰρ οἶσθ' ὅτι μέλλουσι	ποιεῖν.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ γε· ἀλλὰ τίνα
[239]	ᾠδάς τε καὶ τὴν ἄλλην	ποίησιν	αὐτὰ θεῖναι πρεπόντως τῶν πραξάντων.
[239]	τε χρόνος βραχὺς ἀξίως διηγήσασθαι,	ποιηταί	τε αὐτῶν ἤδη καλῶς τὴν
[239]	τὴν ἀξίαν· ὧν δὲ οὔτε	ποιητής	πω δόξαν ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις
[235]	λέγοντες, κάλλιστά πως τοῖς ὀνόμασι	ποικίλλοντες,	γοητεύουσιν ἡμῶν τὰς ψυχάς, καὶ
[249]	παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἐπιμέλειαν	ποιουμένη.	Ὧν χρὴ ἐνθυμουμένους πρᾳότερον φέρειν
[249]	ἕκαστον ἐνιαυτὸν αὐτὴ τὰ νομιζόμενα	ποιοῦσα	κοινῇ πᾶσιν ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ
[242]	οὗτος μὲν δὴ πάσῃ τῇ	πόλει	διηντλήθη ὁ πόλεμος ὑπὲρ (ἑαυτῶν
[242]	καὶ ἀναξίαν χάριν ἐκτινόντων τῇ	πόλει,	νικήσαντες αὐτοὺς ναυμαχίᾳ οἱ ἡμέτεροι
[248]	παρ' ἡμῶν ἀγγέλλειν· τῇ δὲ	πόλει	παρακελευοίμεθ' ἂν ὅπως ἡμῖν καὶ
[245]	καθαρὸν τὸ μῖσος ἐντέτηκε τῇ	πόλει	τῆς ἀλλοτρίας φύσεως. Ὅμως δ'
[238]	γένεσις. Αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι	πόλεις	ἐκ παντοδαπῶν κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων εἰσὶ
[241]	μετὰ δὲ τοῦτο πολλαὶ μὲν	πόλεις	τῶν Ἑλλήνων ἔτι ἦσαν μετὰ
[242]	τὸ ὁμόφυλον μέχρι νίκης δεῖν	πολεμεῖν,	καὶ μὴ δι' ὀργὴν ἰδίαν
[245]	(ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον, ἐπειδὴ ἠναγκάσθη	πολεμεῖν,	ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει Λακεδαιμονίοις. Φοβηθεὶς
[242]	ἄνδρας, οἳ τοῦτον τὸν πόλεμον	πολεμήσαντες	ἐνθάδε κεῖνται, ὅτι ἐπέδειξαν, εἴ
[245]	οὕτως, ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο καὶ οἱ	πολέμιοι.	Ἀνδρῶν μέντοι ἀγαθῶν καὶ ἐν
[243]	ὁμολογουμένως ἄριστοι, νικήσαντες μὲν τοὺς	πολεμίους,	λυσάμενοι δὲ τοὺς φιλίους, ἀναξίου
[243]	μὲν ἡμέρᾳ πάσας τὰς τῶν	πολεμίων	(ἑλόντες ναῦς, πολλὰς δὲ καὶ
[243]	ναυμαχίαν, ἀλλὰ καὶ τὸν ἄλλον	πόλεμον·	δόξαν γὰρ δι' αὐτοὺς ἡ
[242]	δὴ πρῶτοι μετὰ τὸν Περσικὸν	πόλεμον,	Ἕλλησιν ἤδη ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας
[245]	δὲ καὶ ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη τὸν	πόλεμον,	ἐπειδὴ ἠναγκάσθη πολεμεῖν, ὑπὲρ Παρίων
[245]	ἄμεινον ἢ τότε ἐθέμεθα τὸν	πόλεμον·	καὶ γὰρ ναῦς καὶ τείχη
[240]	εὐδοκιμώτατοι ἦσαν τὰ πρὸς τὸν	πόλεμον	καὶ οὐκ ὀλίγοι, τούτους ἐχειρώσατο
[242]	τοὺς ἄνδρας, οἳ τοῦτον τὸν	πόλεμον	πολεμήσαντες ἐνθάδε κεῖνται, ὅτι ἐπέδειξαν,
[244]	~τόν τε πρὸς τοὺς Ἐλευσῖνι	(πόλεμον	ὡς μετρίως ἔθεντο· καὶ τούτων
[242]	τούτους νικῶντες ἰδίᾳ. Τρίτος δὲ	πόλεμος	μετὰ ταύτην τὴν εἰρήνην ἀνέλπιστός
[243]	τοὺς ἄλλους, ὁ οἰκεῖος ἡμῖν	πόλεμος	οὕτως ἐπολεμήθη, ὥστε εἴπερ εἱμαρμένον
[242]	πάσῃ τῇ πόλει διηντλήθη ὁ	πόλεμος	ὑπὲρ (ἑαυτῶν τε καὶ τῶν
[243]	εἶπον δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον τοῦ	πολέμου	γενέσθαι, τόδε λέγω τὸ εἰς
[242]	ἐτέθησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα πολλοῦ	πολέμου	γενομένου, καὶ πάντων τῶν Ἑλλήνων
[245]	ἡμετέρας αὐτῶν ἀποικίας ἀπηλλάγημεν τοῦ	πολέμου	οὕτως, ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο καὶ οἱ
[242]	κατέστησεν. Μετὰ δὲ τοῦτο γενομένου	πολέμου,	συνέβαλον μὲν ἐν Τανάγρᾳ ὑπὲρ
[245]	ἑώρα Λακεδαιμονίους τῷ κατὰ θάλατταν	πολέμῳ	ἀπαγορεύοντας, ἀποστῆναι βουλόμενος ἐξῄτει τοὺς
[234]	κινδυνεύει καλὸν εἶναι τὸ ἐν	πολέμῳ	ἀποθνῄσκειν. Καὶ γὰρ ταφῆς καλῆς
[245]	ἀγαθῶν καὶ ἐν τούτῳ τῷ	πολέμῳ	ἐστερήθημεν, ~τῶν τε ἐν Κορίνθῳ
[235]	καὶ τοὺς τετελευτηκότας ἐν τῷ	πολέμῳ	καὶ τοὺς προγόνους ἡμῶν ἅπαντας
[246]	πάντ' ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ὥσπερ ἐν	πολέμῳ,	μὴ λείπειν τὴν τάξιν τὴν
[248]	περὶ τοὺς τῶν ἐν τῷ	πολέμῳ	τελευτησάντων παῖδάς τε καὶ γεννήτορας
[244]	καὶ τῶν ἐν τούτῳ τῷ	πολέμῳ	τελευτησάντων ὑπ' ἀλλήλων μνείαν ἔχειν
[242]	τήνδε τὴν πόλιν ἄκουσαν ἐν	πολέμῳ	τοῖς Ἕλλησι κατέστησεν. Μετὰ δὲ
[242]	στασιασάσης τῆς Ἑλλάδος περιγενόμενοι τῷ	πολέμῳ,	τοὺς προεστῶτας τῶν ἄλλων Ἑλλήνων
[242]	ἠμφεσβήτει ὡς ἐν τῷ προτέρῳ	πολέμῳ	τῷ πρὸς τοὺς βαρβάρους ἄλλοι
[238]	ἐναντίοις τετίμηται, ὥσπερ ἐν ἄλλαις	πόλεσιν,	ἀλλὰ εἷς ὅρος, ὁ δόξας
[245]	δή τοι τό γε τῆς	πόλεως	γενναῖον καὶ ἐλεύθερον βέβαιόν τε
[244]	ἀλλ' ἢ ἐκ ταύτης τῆς	πόλεως,	ἣν προθύμως (ἀπώλλυ. Καὶ δὴ
[236]	προπεμφθέντες κοινῇ μὲν ὑπὸ τῆς	πόλεως,	ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων·
[248]	ὁτῳοῦν τῶν ἐκείνων. Τῆς δὲ	πόλεως	ἴστε που καὶ αὐτοὶ τὴν
[243]	τοῦ πλοῦ εἰς ἀπορίαν τῆς	πόλεως	καταστάσης καὶ οὐ δυναμένης αὐτοῖς
[244]	καὶ εἴ τις βούλοιτο τῆς	πόλεως	κατηγορῆσαι δικαίως, τοῦτ' ἂν μόνον
[242]	τῷ μνήματι τιμηθέντες ὑπὸ τῆς	πόλεως	πρῶτοι ἐτέθησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα
[243]	καὶ (ἐκφανὴς ἐγένετο ἡ τῆς	πόλεως	ῥώμη τε καὶ ἀρετή. Οἰομένων
[238]	δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς δὲ τῆς	πόλεως	τὰ πολλὰ τὸ πλῆθος, τὰς
[246]	τῶν ἄλλων ὅσοι ὑπὲρ τῆς	πόλεως	τετελευτήκασι, πολλὰ μὲν τὰ εἰρημένα
[242]	εἰρήνης δὲ γενομένης καὶ τῆς	πόλεως	τιμωμένης ἦλθεν ἐπ' αὐτήν, ὃ
[242]	καὶ μὴ δι' ὀργὴν ἰδίαν	πόλεως	τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων διολλύναι,
[244]	ἐκπεπληγμένοι ἀφίκοντο εἰς χρείαν τῆς	πόλεως	τῶν τε Ἑλλήνων οἱ πρῶτοι,
[242]	φθόνος· ὃ καὶ τήνδε τὴν	πόλιν	ἄκουσαν ἐν πολέμῳ τοῖς Ἕλλησι
[243]	μὴ ἂν ἄλλως εὔξασθαι μηδένα	πόλιν	ἑαυτοῦ νοσῆσαι. Ἔκ τε γὰρ
[235]	ἡμῶν τὰς ψυχάς, καὶ τὴν	πόλιν	ἐγκωμιάζοντες κατὰ πάντας τρόπους καὶ
[245]	Λακεδαιμονίοις. Φοβηθεὶς δὲ βασιλεὺς τὴν	πόλιν,	ἐπειδὴ ἑώρα Λακεδαιμονίους τῷ κατὰ
[235]	ἐμὲ καὶ πρὸς τὴν ἄλλην	πόλιν,	θαυμασιωτέραν αὐτὴν ἡγεῖσθαι εἶναι ἢ
[243]	Ἕλληνας, καὶ συναθροῖσαι ἐπὶ τὴν	πόλιν	πάντας Ἕλληνάς τε καὶ βαρβάρους.
[243]	τοσοῦτον φιλονικίας ἐλθεῖν πρὸς τὴν	πόλιν	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ὥστε τολμῆσαι
[243]	δόξαν γὰρ δι' αὐτοὺς ἡ	πόλις	ἔσχεν μή ποτ' ἂν καταπολεμηθῆναι
[244]	ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη δὲ ἡ	πόλις	μὴ ἂν ἔτι ἀμῦναι μήτε
[244]	ἡμῖν γενομένης, ἡσυχίαν ἦγεν ἡ	πόλις,	τοῖς μὲν βαρβάροις συγγιγνώσκουσα, ὅτι
[243]	καὶ οἰκείως ἀλλήλοις συνέμειξαν οἱ	πολῖται	καὶ παρ' ἐλπίδα τοῖς ἄλλοις
[239]	Κῦρος ἐλευθερώσας Πέρσας τοὺς αὑτοῦ	πολίτας	τῷ αὑτοῦ φρονήματι (ἅμα καὶ
[238]	ὀρθῶς ἔχει διὰ βραχέων (ἐπιμνησθῆναι.	Πολιτεία	γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ
[238]	κακῶν. Ὡς οὖν ἐν καλῇ	πολιτείᾳ	ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον
[238]	οἱ τετελευτηκότες. Ἡ γὰρ αὐτὴ	πολιτεία	καὶ τότε ἦν καὶ νῦν,
[238]	ὥστε αὐτῶν ἀνώμαλοι καὶ αἱ	πολιτεῖαι,	τυραννίδες τε καὶ ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν
[238]	οὕτως οἱ τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν	πολιτείαν	κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς ἔχει διὰ
[238]	ἄρχει. (Αἰτία δὲ ἡμῖν τῆς	πολιτείας	ταύτης ἡ ἐξ ἴσου γένεσις.
[238]	ἀριστοκρατία, ἐν ᾗ νῦν τε	πολιτευόμεθα	καὶ τὸν ἀεὶ χρόνον ἐξ
[249]	καὶ καλοὺς λόγους παρ' αὐτῆς	πολιτικοὺς	ἀπαγγέλλω. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Θάρρει, οὐ κατερῶ·
[249]	ἐπιμελεῖται, ~καὶ διαφερόντως (τῶν ἄλλων	πολιτῶν	προστέτακται φυλάττειν ἀρχῇ ἥπερ μεγίστη
[235]	γεγονέναι. Καὶ οἷα δὴ τὰ	πολλὰ	ἀεὶ μετ' ἐμοῦ ξένοι τινὲς
[239]	αὐτοὶ οὗτοι, καὶ καλῶς φύντες,	πολλὰ	δὴ καὶ καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο
[240]	δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω	πολλὰ	καὶ μεγάλα καὶ μάχιμα γένη
[238]	χρόνον ἐξ ἐκείνου ὡς τὰ	πολλά.	Καλεῖ δὲ ὁ μὲν αὐτὴν
[241]	Καὶ γὰρ τούτων τῶν ἀνδρῶν	πολλὰ	μὲν ἄν τις ἔχοι διελθεῖν,
[246]	ὅσοι ὑπὲρ τῆς πόλεως τετελευτήκασι,	πολλὰ	μὲν τὰ εἰρημένα καὶ καλά,
[238]	ἐγκρατὲς δὲ τῆς πόλεως τὰ	πολλὰ	τὸ πλῆθος, τὰς δὲ ἀρχὰς
[246]	πλείω καὶ καλλίω τὰ (ὑπολειπόμενα·	πολλαὶ	γὰρ ἂν ἡμέραι καὶ νύκτες
[241]	τῶν ὕστερον· μετὰ δὲ τοῦτο	πολλαὶ	μὲν πόλεις τῶν Ἑλλήνων ἔτι
[249]	καὶ ἀκούσῃ αὐτῆς λεγούσης. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Πολλάκις,	ὦ Σώκρατες, ἐγὼ ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ,
[243]	τὰς τῶν πολεμίων (ἑλόντες ναῦς,	πολλὰς	δὲ καὶ ἄλλας νικήσαντες· ὃ
[234]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μήν, ὦ Μενέξενε,	πολλαχῇ	κινδυνεύει καλὸν εἶναι τὸ ἐν
[237]	ἐπαινεῖσθαι, οὐ μόνον ὑφ' ἡμῶν,	πολλαχῇ	μὲν καὶ ἄλλῃ, πρῶτον δὲ
[241]	εἰς Αἴγυπτον πλεύσαντες καὶ ἄλλοσε	πολλαχόσε,	ὧν χρὴ μεμνῆσθαι καὶ χάριν
[249]	τοῦ λόγου αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ	πολλήν	γε, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ χάριν
[243]	ἢ τῶν ἄλλων οἱ φίλοι·	πολλοὶ	δ' ἐν ταῖς ναυμαχίαις ταῖς
[242]	καὶ δεινὸς ἐγένετο, ἐν ᾧ	πολλοὶ	καὶ ἀγαθοὶ τελευτήσαντες ἐνθάδε κεῖνται,
[243]	καὶ ἀγαθοὶ τελευτήσαντες ἐνθάδε κεῖνται,	~πολλοὶ	μὲν ἀμφὶ Σικελίαν (πλεῖστα τρόπαια
[245]	τε καὶ Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι	πολλοὶ	φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ
[242]	πρῶτοι ἐτέθησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα	πολλοῦ	πολέμου γενομένου, καὶ πάντων τῶν
[234]	οὐκ εἰκῇ ἐπαινούντων, ἀλλὰ ἐκ	πολλοῦ	χρόνου λόγους παρεσκευασμένων, οἳ οὕτως
[235]	ῥητορικῆς, ἀλλ' ἥπερ καὶ ἄλλους	πολλοὺς	καὶ ἀγαθοὺς πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα
[249]	κατερεῖς, ἵνα καὶ αὖθίς σοι	πολλοὺς	καὶ καλοὺς λόγους παρ' αὐτῆς
[241]	τε ἀμύνασθαι τοὺς βαρβάρους ὀλίγοις	πολλούς,	ναυσὶ δὲ ἔτι ἦν ἄδηλον
[249]	αὐτόν· καὶ πρός γε ἄλλων	πολλῶν	χάριν ἔχω τῷ εἰπόντι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[246]	μὲν τὰ εἰρημένα καὶ καλά,	πολὺ	δ' ἔτι πλείω καὶ καλλίω
[238]	Μετὰ δὲ τοῦτο ἐλαίου γένεσιν,	πόνων	ἀρωγήν, ἀνῆκεν τοῖς (ἐκγόνοις· θρεψαμένη
[236]	ὧν τυχόντες πορεύονται τὴν εἱμαρμένην	πορείαν,	προπεμφθέντες κοινῇ μὲν ὑπὸ τῆς
[236]	προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖς, ὧν τυχόντες	πορεύονται	τὴν εἱμαρμένην πορείαν, προπεμφθέντες κοινῇ
[247]	καὶ ἡ γενομένη τύχη τοῦτο	πορίζειν	ἀλλ' ἰωμένους καὶ πραύ̈ νοντας
[243]	αὐτοὺς ἡ πόλις ἔσχεν μή	ποτ'	ἂν καταπολεμηθῆναι μηδ' ὑπὸ πάντων
[244]	τάς τε ναῦς περιελόμενοι αἵ	ποτ'	ἐκείνους ἔσωσαν, καὶ τείχη καθελόντες
[248]	ἐκείνων. Τῆς δὲ πόλεως ἴστε	που	καὶ αὐτοὶ τὴν ἐπιμέλειαν, ὅτι
[239]	ποίησιν αὐτὰ θεῖναι πρεπόντως τῶν	πραξάντων.	Ἔστιν δὲ τούτων ὧν λέγω
[248]	ὧν ἢ εὖ ἢ κακῶς	πραξάντων	πλανᾶσθαι ἠνάγκασται καὶ τὰ ἐκείνου,
[236]	ῥηθέντι μνήμη καὶ κόσμος τοῖς	πράξασι	γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων· δεῖ
[237]	δὲ τούτοις τὴν τῶν ἔργων	πρᾶξιν	ἐπιδείξωμεν, ὡς καλὴν καὶ ἀξίαν
[249]	ἐπιμέλειαν ποιουμένη. Ὧν χρὴ ἐνθυμουμένους	πρᾳότερον	φέρειν τὴν συμφοράν· τοῖς τε
[242]	ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῖς εὖ	πράττουσι	προσπίπτειν, πρῶτον μὲν ζῆλος, ἀπὸ
[247]	τοῦτο πορίζειν ἀλλ' ἰωμένους καὶ	πραύ̈	νοντας ἀναμιμνῄσκειν αὐτοὺς ὅτι ὧν
[236]	καὶ χρή. Ἔργων γὰρ εὖ	πραχθέντων	λόγῳ καλῶς ῥηθέντι μνήμη καὶ
[240]	ἄγειν. Τούτων δὲ τῶν μὲν	πραχθέντων,	τῶν δ' ἐπιχειρουμένων οὔτ' Ἐρετριεῦσιν
[248]	ἥπερ καλλίστη γίγνεται ἀνθρώποις, ὥστε	πρέπει	αὐτὰ μᾶλλον κοσμεῖν ἢ θρηνεῖν·
[238]	ἐπηγάγετο· ὧν τὰ μὲν ὀνόματα	πρέπει	ἐν τῷ τοιῷδε ἐᾶν ἴσμεν
[246]	μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς δὲ	πρέπει	συνεπαινεῖν τε καὶ κοσμεῖν τοιούτους
[246]	ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ συνοικοῦντα	πρέποντα	φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον
[239]	τὴν ἄλλην ποίησιν αὐτὰ θεῖναι	πρεπόντως	τῶν πραξάντων. Ἔστιν δὲ τούτων
[234]	ἡμῶν, ὦ θαυμάσιε, ἐπιχειρεῖς τῶν	πρεσβυτέρων	(τηλικοῦτος ὤν, ἵνα μὴ ἐκλίπῃ
[236]	μου καταγελάσῃ, ἄν σοι δόξω	πρεσβύτης	ὢν ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς,
[246]	ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι καὶ	πρὶν	τοὺς ἡμετέρους πατέρας καὶ πᾶν
[246]	καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν,	πρὶν	ὑμᾶς τε καὶ τοὺς ἔπειτα
[238]	καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε	πρόγονοι	ᾤκουν πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς
[235]	ἐν τῷ πολέμῳ καὶ τοὺς	προγόνους	ἡμῶν ἅπαντας τοὺς ἔμπροσθεν καὶ
[237]	τοὺς τῶνδέ τε καὶ ἡμετέρους	προγόνους.	Πᾶν γὰρ τὸ τεκὸν τροφὴν
[237]	πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν	προγόνων	γένεσις οὐκ ἔπηλυς οὖσα, οὐδὲ
[247]	νικῴητε, εἰ παρασκευάσαισθε τῇ τῶν	(προγόνων	δόξῃ μὴ καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες
[247]	δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν	προγόνων.	Εἶναι μὲν γὰρ τιμὰς γονέων
[237]	εἴ τινες τῶν ἄνωθεν ἔτι	προγόνων	λείπονται, τούτους δὲ (παραμυθούμενος. Τίς
[246]	λείπειν τὴν τάξιν τὴν τῶν	προγόνων	μηδ' εἰς τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντας
[246]	χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ ἐν Λεχαίῳ	(προδοσίᾳ·	ἀγαθοὶ δὲ καὶ οἱ βασιλέα
[242]	Ἑλλάδος περιγενόμενοι τῷ πολέμῳ, τοὺς	προεστῶτας	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων χειρωσάμενοι, μεθ'
[246]	(ὑμῶν, καὶ ἀναμνήσω καὶ διακελεύσομαι	προθυμεῖσθαι	εἶναι ὡς ἀρίστους· ἐν δὲ
[234]	Σώκρατες, ἐᾷς καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν,	προθυμήσομαι·	εἰ δὲ μή, οὔ. Νῦν
[247]	καὶ διὰ παντὸς πᾶσαν πάντως	προθυμίαν	πειρᾶσθε ἔχειν ὅπως μάλιστα μὲν
[248]	ἀπαγγέλλειν, καὶ ἐγὼ ὡς δύναμαι	προθυμότατα	ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς δέομαι ὑπὲρ
[249]	τοὺς δὲ παῖδας συνεκτρέφει αὐτή,	προθυμουμένη	ὅτι μάλιστ' ἄδηλον αὐτοῖς τὴν
[244]	ἐκ ταύτης τῆς πόλεως, ἣν	προθύμως	(ἀπώλλυ. Καὶ δὴ καὶ εἴ
[239]	χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε καὶ	προμνώμενον	ἄλλοις ἐς ᾠδάς τε καὶ
[236]	τυχόντες πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν,	προπεμφθέντες	κοινῇ μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως,
[244]	ἂν ἔτι ἀμῦναι μήτε Ἕλλησι	πρὸς	ἀλλήλων δουλουμένοις μήτε ὑπὸ βαρβάρων,
[239]	Ἀργείοις πρὸς Καδμείους καὶ Ἡρακλείδαις	πρὸς	Ἀργείους, ὅ τε χρόνος βραχὺς
[234]	βουλευτηρίου. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί μάλιστα σοὶ	πρὸς	βουλευτήριον; Ἢ δῆλα δὴ ὅτι
[249]	ὁ εἰπών ἐστιν αὐτόν· καὶ	πρός	γε ἄλλων πολλῶν χάριν ἔχω
[242]	τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων διολλύναι,	πρὸς	δὲ τοὺς βαρβάρους μέχρι διαφθορᾶς.
[249]	πᾶσιν ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ γίγνεται,	πρὸς	δὲ τούτοις ἀγῶνας γυμνικοὺς καὶ
[242]	ἤδη ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βοηθοῦντες	πρὸς	Ἕλληνας, ἄνδρες ἀγαθοὶ (γενόμενοι καὶ
[235]	ταῦτα δοκοῦσί μοι πάσχειν καὶ	πρὸς	ἐμὲ καὶ πρὸς τὴν ἄλλην
[248]	εἰς ἑαυτὸν ἀνήρτηται πάντα τὰ	πρὸς	εὐδαιμονίαν (φέροντα ἢ ἐγγὺς τούτου,
[238]	(ἐκγόνοις· θρεψαμένη δὲ καὶ αὐξήσασα	πρὸς	ἥβην ἄρχοντας καὶ διδασκάλους αὐτῶν
[239]	ἠμύναντο, καὶ ὡς ἤμυναν Ἀργείοις	πρὸς	Καδμείους καὶ Ἡρακλείδαις πρὸς Ἀργείους,
[242]	ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι	πρὸς	μὲν τὸ ὁμόφυλον μέχρι νίκης
[235]	ξένοι τινὲς ἕπονται καὶ συνακροῶνται	πρὸς	οὓς ἐγὼ σεμνότερος ἐν τῷ
[238]	οἳ τὸν βίον ἡμῶν κατεσκεύασαν	πρός	τε τὴν καθ' ἡμέραν δίαιταν,
[235]	πάσχειν καὶ πρὸς ἐμὲ καὶ	πρὸς	τὴν ἄλλην πόλιν, θαυμασιωτέραν αὐτὴν
[243]	τὸ εἰς τοσοῦτον φιλονικίας ἐλθεῖν	πρὸς	τὴν πόλιν τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,
[238]	δίαιταν, τέχνας πρώτους παιδευσάμενοι, καὶ	πρὸς	τὴν ὑπὲρ τῆς χώρας φυλακὴν
[234]	μή, οὔ. Νῦν μέντοι ἀφικόμην	πρὸς	τὸ βουλευτήριον πυθόμενος ὅτι ἡ
[240]	ἐν τοῖς εὐδοκιμώτατοι ἦσαν τὰ	πρὸς	τὸν πόλεμον καὶ οὐκ ὀλίγοι,
[243]	ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης καὶ εἰρήνης	πρὸς	τοὺς ἄλλους, ὁ οἰκεῖος ἡμῖν
[242]	ἐν τῷ προτέρῳ πολέμῳ τῷ	πρὸς	τοὺς βαρβάρους ἄλλοι τινὲς εἶεν
[242]	τε καὶ τῶν ἄλλων ὁμοφώνων	πρὸς	τοὺς βαρβάρους· εἰρήνης δὲ γενομένης
[244]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, ~τόν τε	πρὸς	τοὺς Ἐλευσῖνι (πόλεμον ὡς μετρίως
[247]	συνοδύρεσθαι οὐ γὰρ τοῦ λυπήσοντος	(προσδεήσονται·	ἱκανὴ γὰρ ἔσται καὶ ἡ
[241]	τῇ ἑαυτοῦ σωτηρίᾳ τὸν νοῦν	προσέχειν,	ἀλλὰ μὴ τῇ τῶν Ἑλλήνων
[238]	δὲ ὑπὲρ γῆς ἢ γυναικὸς	προσήκει	δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ γὰρ
[236]	μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ	προσήκοντα	σφίσιν αὐτοῖς, ὧν τυχόντες πορεύονται
[247]	ἡμᾶς ἀφίξεσθε, ὅταν ὑμᾶς ἡ	προσήκουσα	μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς
[246]	ἡμετέρους πατέρας καὶ πᾶν τὸ	πρόσθεν	γένος αἰσχῦναι, ἡγούμενοι τῷ τοὺς
[247]	ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς καὶ τοὺς	πρόσθεν	εὐκλείᾳ· εἰ δὲ μή, ἴστε
[238]	ἐν καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν οἱ	πρόσθεν	ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν
[235]	καλῶς ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε καὶ τὰ	(προσόντα	καὶ τὰ μὴ περὶ ἑκάστου
[235]	δεξιοί εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ σὺ	προσπαίζεις,	ὦ Σώκρατες, τοὺς ῥήτορας. Νῦν
[242]	τῶν ἀνθρώπων τοῖς εὖ πράττουσι	προσπίπτειν,	πρῶτον μὲν ζῆλος, ἀπὸ ζήλου
[243]	ἐδυστύχησαν· ὧν οἱ ἐχθροὶ καὶ	προσπολεμήσαντες	πλείω ἔπαινον ἔχουσι σωφροσύνης καὶ
[236]	λειπόμενον κόσμον ὅ τε νόμος	προστάττει	(ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν καὶ χρή.
[249]	~καὶ διαφερόντως (τῶν ἄλλων πολιτῶν	προστέτακται	φυλάττειν ἀρχῇ ἥπερ μεγίστη ἐστίν,
[249]	καὶ τοῖς ζῶσιν οὕτως ἂν	προσφιλέστατοι	εἶτε καὶ ῥᾷστοι θεραπεύειν τε
[248]	κάλλιον καὶ ὀρθότερον καὶ ἡμῖν	προσφιλέστερον.	Ταῦτα δὴ ἱκανὰ τοῖς ἡμετέροις
[236]	οἷα δέοι λέγειν, τὰ δὲ	πρότερον	ἐσκεμμένη, ὅτε μοι δοκεῖ συνετίθει
[245]	ταὐτὰ ἐξ ὧν καὶ τὸ	πρότερον	κατεπολεμήθημεν, σὺν θεῷ ἄμεινον ἢ
[245]	τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ, οὕσπερ	πρότερον	Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ ἐξέδοσαν, εἰ μέλλοι
[235]	θαυμασιωτέραν αὐτὴν ἡγεῖσθαι εἶναι ἢ	πρότερον,	ὑπὸ τοῦ λέγοντος ἀναπειθόμενοι. Καί
[242]	ἄρα ἠμφεσβήτει ὡς ἐν τῷ	προτέρῳ	πολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς βαρβάρους
[241]	ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι, οἳ τοῖς τῶν	προτέρων	ἔργοις τέλος τῆς σωτηρίας ἐπέθεσαν
[239]	τὴν χώραν καὶ τῶν ἔτι	προτέρων	ὡς ἠμύναντο, καὶ ὡς ἤμυναν
[240]	τε καὶ Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι	προφασιζόμενος,	πέμψας μυριάδας μὲν πεντήκοντα ἔν
[245]	ἡγούμενος οὐκ ἐθελήσειν, ἵν' αὐτῷ	πρόφασις	εἴη (τῆς ἀποστάσεως. Καὶ τῶν
[239]	Ἔστιν δὲ τούτων ὧν λέγω	(πρῶτα·	Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας καὶ
[238]	γὰρ ἐν τῷ τότε καὶ	πρώτη	τροφὴν ἀνθρωπείαν (ἤνεγκεν τὸν τῶν
[244]	πόλεως τῶν τε Ἑλλήνων οἱ	πρῶτοι,	Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ Κορίνθιοι,
[242]	μνήματι τιμηθέντες ὑπὸ τῆς πόλεως	πρῶτοι	ἐτέθησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα πολλοῦ
[242]	φεύγοντας δικαίως κατήγαγον. Οὗτοι δὴ	πρῶτοι	μετὰ τὸν Περσικὸν πόλεμον, Ἕλλησιν
[240]	ὑπερηφανίαν ὅλης τῆς Ἀσίας καὶ	πρῶτοι	στήσαντες τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡγεμόνες
[237]	ἐξ ἀγαθῶν. Τὴν εὐγένειαν οὖν	πρῶτον	αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον δὲ τροφήν
[237]	ἡμῶν, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ,	πρῶτον	δὲ καὶ μέγιστον ὅτι τυγχάνει
[247]	σοφία φαίνεται. Ὧν ἕνεκα καὶ	πρῶτον	καὶ ὕστατον καὶ διὰ παντὸς
[239]	ὧν καὶ δίκαιον καὶ χρὴ	πρῶτον	μεμνημένους ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν.
[242]	ἀνθρώπων τοῖς εὖ πράττουσι προσπίπτειν,	πρῶτον	μὲν ζῆλος, ἀπὸ ζήλου δὲ
[237]	καὶ ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον δὴ κοσμῆσαι	πρῶτον	τὴν μητέρα αὐτήν· οὕτω γὰρ
[237]	τούτων ἀπεφήναντο. Τῆς δ' εὐγενείας	πρῶτον	ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν προγόνων
[239]	ἤδη βασιλεῖ, ὧν ὁ μὲν	πρῶτος	Κῦρος ἐλευθερώσας Πέρσας τοὺς αὑτοῦ
[238]	τὴν καθ' ἡμέραν δίαιταν, τέχνας	πρώτους	παιδευσάμενοι, καὶ πρὸς τὴν ὑπὲρ
[234]	μέντοι ἀφικόμην πρὸς τὸ βουλευτήριον	πυθόμενος	ὅτι ἡ βουλὴ μέλλει αἱρεῖσθαι
[238]	τροφὴν ἀνθρωπείαν (ἤνεγκεν τὸν τῶν	πυρῶν	καὶ κριθῶν καρπόν, ᾧ κάλλιστα
[239]	ἀξίαν· ὧν δὲ οὔτε ποιητής	πω	δόξαν ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις λαβὼν
[237]	κρίσις· ἣν δὴ θεοὶ ἐπῄνεσαν,	πῶς	οὐχ ὑπ' ἀνθρώπων γε συμπάντων
[235]	μὴ περὶ ἑκάστου λέγοντες, κάλλιστά	πως	τοῖς ὀνόμασι ποικίλλοντες, γοητεύουσιν ἡμῶν