Pages
[241]	οὗτοι οἵ τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι	ναυμαχήσαντες	(καὶ οἱ εἰς Κύπρον στρατεύσαντες
[241]	ἐπαινεῖν τῶν ἀνδρῶν τῶν τότε	ναυμαχησάντων,	ὅτι τὸν ἐχόμενον φόβον διέλυσαν
[241]	μαχεσαμένων καὶ τῶν ἐν (Σαλαμῖνι	ναυμαχησάντων,	παιδευθῆναι τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ὑπὸ
[241]	περὶ Σαλαμῖνα καὶ ἐπ' Ἀρτεμισίῳ	ναυμαχήσασι	καὶ νικήσασι. Καὶ γὰρ τούτων
[242]	ἐκτινόντων τῇ πόλει, νικήσαντες αὐτοὺς	ναυμαχίᾳ	οἱ ἡμέτεροι καὶ λαβόντες αὐτῶν
[243]	φίλοι· πολλοὶ δ' ἐν ταῖς	ναυμαχίαις	ταῖς καθ' Ἑλλήσποντον, μιᾷ μὲν
[243]	ἐνικήσαμεν οὐ μόνον τὴν τότε	ναυμαχίαν,	ἀλλὰ καὶ τὸν ἄλλον πόλεμον·
[245]	ὁμολογουμένως ἔσωσεν. Τειχισαμένη δὲ καὶ	ναυπηγησαμένη,	(ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον, ἐπειδὴ ἠναγκάσθη
[240]	ἔν τε πλοίοις καὶ ναυσίν,	ναῦς	δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα,
[243]	ναυσίν, αὐτοὶ ἐμβάντες εἰς τὰς	ναῦς,	καὶ ἄνδρες γενόμενοι ὁμολογουμένως ἄριστοι,
[245]	ἐθέμεθα τὸν πόλεμον· καὶ γὰρ	ναῦς	καὶ τείχη ἔχοντες καὶ τὰς
[244]	κοινωσάμενοι τοῖς βαρβάροις, τάς τε	ναῦς	περιελόμενοι αἵ ποτ' ἐκείνους ἔσωσαν,
[243]	πάσας τὰς τῶν πολεμίων (ἑλόντες	ναῦς,	πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας νικήσαντες·
[241]	ἀμύνασθαι τοὺς βαρβάρους ὀλίγοις πολλούς,	ναυσὶ	δὲ ἔτι ἦν ἄδηλον καὶ
[240]	μέχρι Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο,	~ναυσὶ	δὲ τῆς τε (θαλάττης ἐκράτει
[243]	Μυτιλήνῃ τῶν νεῶν, βοηθήσαντες ἑξήκοντα	ναυσίν,	αὐτοὶ ἐμβάντες εἰς τὰς ναῦς,
[240]	πεντήκοντα ἔν τε πλοίοις καὶ	ναυσίν,	ναῦς δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ
[243]	καὶ ἀπειλημμένων ἐν Μυτιλήνῃ τῶν	νεῶν,	βοηθήσαντες ἑξήκοντα ναυσίν, αὐτοὶ ἐμβάντες
[241]	Ἑλλήνων καὶ ἔπαυσαν φοβουμένους πλῆθος	νεῶν	τε καὶ ἀνδρῶν. Ὑπ' ἀμφοτέρων
[249]	Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Νὴ	Δία, ὦ Σώκρατες, μακαρίαν γε
[235]	οἶμαι μόνον οὐκ ἐν μακάρων	νήσοις	οἰκεῖν· οὕτως ἡμῖν οἱ ῥήτορες
[240]	τε (θαλάττης ἐκράτει καὶ τῶν	νήσων,	ὥστε μηδὲ ἀξιοῦν ἀντίπαλον αὐτῷ
[247]	μὲν νικῶμεν ὑμᾶς ἀρετῇ, ἡ	νίκη	αἰσχύνην φέρει, ἡ δὲ ἧττα,
[242]	πρὸς μὲν τὸ ὁμόφυλον μέχρι	νίκης	δεῖν πολεμεῖν, καὶ μὴ δι'
[242]	ἀναξίαν χάριν ἐκτινόντων τῇ πόλει,	νικήσαντες	αὐτοὺς ναυμαχίᾳ οἱ ἡμέτεροι καὶ
[243]	καὶ ἄνδρες γενόμενοι ὁμολογουμένως ἄριστοι,	νικήσαντες	μὲν τοὺς πολεμίους, λυσάμενοι δὲ
[243]	ναῦς, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας	νικήσαντες·	ὃ δ' εἶπον δεινὸν καὶ
[242]	ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν Οἰνοφύτοις	νικήσαντες	τοὺς ἀδίκως φεύγοντας δικαίως κατήγαγον.
[241]	καὶ ἐπ' Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι καὶ	νικήσασι.	Καὶ γὰρ τούτων τῶν ἀνδρῶν
[247]	δ' ἂν νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς	νικῴητε,	εἰ παρασκευάσαισθε τῇ τῶν (προγόνων
[247]	ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα δ' ἂν	νικῴμεθα	καὶ ὑμεῖς νικῴητε, εἰ παρασκευάσαισθε
[247]	ἴστε ὡς ἡμῖν, ἂν μὲν	νικῶμεν	ὑμᾶς ἀρετῇ, ἡ νίκη αἰσχύνην
[242]	τοὺς βαρβάρους ἐνίκων κοινῇ, τούτους	νικῶντες	ἰδίᾳ. Τρίτος δὲ πόλεμος μετὰ
[237]	καὶ δίκην καὶ θεοὺς μόνον	(νομίζει.	Μέγα δὲ τεκμήριον τούτῳ τῷ
[246]	ἐξ ὧν τότε ἔλεγον. Ἀλλὰ	νομίζειν	χρὴ αὐτῶν ἀκούειν ἐκείνων ἃ
[249]	καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν αὐτὴ τὰ	νομιζόμενα	ποιοῦσα κοινῇ πᾶσιν ἅπερ ἑκάστῳ
[238]	δούλους, οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους	νομίζοντες·	~ἡμεῖς δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι,
[239]	φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν κατὰ	νόμον,	καὶ μηδενὶ ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις
[249]	ἄλλοι πάντες κοινῇ κατὰ τὸν	νόμον	τοὺς τετελευτηκότας ἀπολοφυράμενοι ἄπιτε. (Οὗτός
[236]	τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ τε	νόμος	προστάττει (ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν καὶ
[248]	καὶ αὐτοὶ τὴν ἐπιμέλειαν, ὅτι	νόμους	θεμένη περὶ τοὺς τῶν ἐν
[245]	πολλοὶ φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες,	νόμῳ	δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ'
[247]	πορίζειν ἀλλ' ἰωμένους καὶ πραύ̈	νοντας	ἀναμιμνῄσκειν αὐτοὺς ὅτι ὧν ηὔχοντο
[243]	ἄλλως εὔξασθαι μηδένα πόλιν ἑαυτοῦ	νοσῆσαι.	Ἔκ τε γὰρ τοῦ Πειραιῶς
[247]	οὐ ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ κατὰ	νοῦν	ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ ἐκβαίνειν.
[241]	δείσαντα τῇ ἑαυτοῦ σωτηρίᾳ τὸν	νοῦν	προσέχειν, ἀλλὰ μὴ τῇ τῶν
[248]	καὶ τρέφοντες καὶ ἐνταῦθα τὸν	νοῦν	τρέποντες τῆς τε τύχης μάλιστ'
[246]	πολλαὶ γὰρ ἂν ἡμέραι καὶ	νύκτες	οὐχ ἱκαναὶ γένοιντο τῷ τὰ
[238]	πολιτεία καὶ τότε ἦν καὶ	νῦν,	ἀριστοκρατία, ἐν ᾗ νῦν τε
[249]	ῥᾷστοι θεραπεύειν τε καὶ θεραπεύεσθαι.	Νῦν	δὲ ἤδη ὑμεῖς τε καὶ
[248]	κοσμίως, τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες ἀξίως·	νῦν	δὲ ἴσμεν ὅτι καὶ ἐὰν
[238]	δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ	νῦν	εἰσιν, ὧν οἵδε τυγχάνουσιν ὄντες
[246]	αὐτῶν ἤκουσα ἐκείνων καὶ οἷα	νῦν	ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν λαβόντες
[237]	χώρας ἐν ᾗ ᾤκουν, καὶ	νῦν	κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν οἰκείοις τόποις
[234]	προθυμήσομαι· εἰ δὲ μή, οὔ.	Νῦν	μέντοι ἀφικόμην πρὸς τὸ βουλευτήριον
[235]	προσπαίζεις, ὦ Σώκρατες, τοὺς ῥήτορας.	Νῦν	μέντοι οἶμαι ἐγὼ τὸν αἱρεθέντα
[248]	καὶ φαμέν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς	νῦν	παρέχομεν τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας οὐδὲ
[246]	πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ	νῦν	παρόν· ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν
[246]	αὐτός, ὦ παῖδες ἀνδρῶν ἀγαθῶν,	νῦν	τε παρακελεύομαι καὶ ἐν τῷ
[238]	καὶ νῦν, ἀριστοκρατία, ἐν ᾗ	νῦν	τε πολιτευόμεθα καὶ τὸν ἀεὶ
[241]	καὶ διὰ ταύτην τὴν ἀρετὴν	νῦν	τε ὑφ' ἡμῶν ἐγκωμιάζονται καὶ
[243]	ἄλλων· ἀήττητοι γὰρ ἔτι καὶ	νῦν	ὑπό γε ἐκείνων ἐσμέν, ἡμεῖς
[249]	οὖν; Οὐκ ἄγασαι αὐτὴν καὶ	νῦν	χάριν ἔχεις τοῦ λόγου αὐτῇ;

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007