Pages
[239]	καὶ ὡς ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς	Καδμείους	καὶ Ἡρακλείδαις πρὸς Ἀργείους, ὅ
[245]	βαρβάρων. Οὐ γὰρ Πέλοπες οὐδὲ	Κάδμοι	οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ
[249]	τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει,	καθ'	ἕκαστον ἐνιαυτὸν αὐτὴ τὰ νομιζόμενα
[243]	δ' ἐν ταῖς ναυμαχίαις ταῖς	καθ'	Ἑλλήσποντον, μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ πάσας
[238]	ἡμῶν κατεσκεύασαν πρός τε τὴν	καθ'	ἡμέραν δίαιταν, τέχνας πρώτους παιδευσάμενοι,
[237]	θηρίων μὲν ἀγρίων ἄγονος καὶ	καθαρὰ	ἐφάνη, ἐξελέξατο δὲ τῶν ζῴων
[245]	Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν	καθαρὸν	τὸ μῖσος ἐντέτηκε τῇ πόλει
[244]	ποτ' ἐκείνους ἔσωσαν, καὶ τείχη	καθελόντες	ἀνθ' ὧν ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν
[249]	ἐν κληρονόμου καὶ ὑέος (μοίρᾳ	καθεστηκυῖα,	τῶν δὲ ὑέων ἐν πατρός,
[242]	δεινὸς ἐγένετο, ἐν ᾧ πολλοὶ	καὶ	ἀγαθοὶ τελευτήσαντες ἐνθάδε κεῖνται, ~πολλοὶ
[235]	ἀλλ' ἥπερ καὶ ἄλλους πολλοὺς	καὶ	ἀγαθοὺς πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα δὲ
[236]	ζῶσιν εὐμενῶς παραινέσεται, ἐκγόνοις μὲν	καὶ	ἀδελφοῖς μιμεῖσθαι τὴν τῶνδε ἀρετὴν
[240]	ἄρχοντα, εἶπεν ἥκειν ἄγοντα Ἐρετριᾶς	καὶ	Ἀθηναίους, εἰ βούλοιτο τὴν (ἑαυτοῦ
[240]	Μαραθῶνα, ὡς ἕτοιμόν σφισιν ὂν	καὶ	Ἀθηναίους ἐν τῇ αὐτῇ ταύτῃ
[241]	κοινὸν ἤδη τοῦτο Λακεδαιμονίων τε	καὶ	Ἀθηναίων. Τὸ μὲν οὖν μέγιστον
[238]	καὶ ἀνωμάλων, ὥστε αὐτῶν ἀνώμαλοι	καὶ	αἱ πολιτεῖαι, τυραννίδες τε καὶ
[235]	ἢ πέμπτῃ ἡμέρᾳ ἀναμιμνῄσκομαι ἐμαυτοῦ	καὶ	αἰσθάνομαι οὗ γῆς εἰμι, τέως
[249]	μὴ πιστεύεις, ἀκολούθει μετ' ἐμοῦ,	καὶ	ἀκούσῃ αὐτῆς λεγούσης. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Πολλάκις,
[243]	καταπολεμηθῆναι μηδ' ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων	καὶ	ἀληθῆ ἔδοξεν τῇ δὲ ἡμετέρᾳ
[243]	πολεμίων (ἑλόντες ναῦς, πολλὰς δὲ	καὶ	ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ' εἶπον
[237]	μόνον ὑφ' ἡμῶν, πολλαχῇ μὲν	καὶ	ἄλλῃ, πρῶτον δὲ καὶ μέγιστον
[246]	τῶν ἡμετέρων λόγων, ἐάν τι	καὶ	ἄλλο (ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ' ἀρετῆς,
[241]	καὶ οἱ εἰς Αἴγυπτον πλεύσαντες	καὶ	ἄλλοσε πολλαχόσε, ὧν χρὴ μεμνῆσθαι
[235]	φαύλη περὶ ῥητορικῆς, ἀλλ' ἥπερ	καὶ	ἄλλους πολλοὺς καὶ ἀγαθοὺς πεποίηκε
[249]	ὄργανα τῆς πατρῴας (ἀρετῆς διδοῦσα,	καὶ	ἅμα οἰωνοῦ χάριν ἄρχεσθαι ἰέναι
[235]	Εἰσὶν ἑκάστοις τούτων λόγοι παρεσκευασμένοι,	καὶ	ἅμα οὐδὲ αὐτοσχεδιάζειν τά γε
[239]	τῶν Ἑλλήνων. Εὐμόλπου μὲν οὖν	καὶ	Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ τὴν χώραν
[245]	(διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας	καὶ	ἀμιγεῖς βαρβάρων. Οὐ γὰρ Πέλοπες
[249]	σφέτερ' αὐτῶν πανοπλίᾳ κοσμήσασα, ἐνδεικνυμένη	καὶ	ἀναμιμνῄσκουσα τὰ τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύματα
[246]	ὅπου ἄν τῳ ἐντυγχάνω (ὑμῶν,	καὶ	ἀναμνήσω καὶ διακελεύσομαι προθυμεῖσθαι εἶναι
[247]	μὴ τοῖς ἐκγόνοις παραδιδόναι, αἰσχρὸν	καὶ	ἄνανδρον, ἀπορίᾳ ἰδίων αὑτοῦ κτημάτων
[242]	ἐπιστρατευσάντων καὶ τεμόντων τὴν χώραν	καὶ	ἀναξίαν χάριν ἐκτινόντων τῇ πόλει,
[243]	αὐτοὶ ἐμβάντες εἰς τὰς ναῦς,	καὶ	ἄνδρες γενόμενοι ὁμολογουμένως ἄριστοι, νικήσαντες
[241]	ἔπαυσαν φοβουμένους πλῆθος νεῶν τε	καὶ	ἀνδρῶν. Ὑπ' ἀμφοτέρων δὴ συμβαίνει,
[243]	νικήσαντες· ὃ δ' εἶπον δεινὸν	καὶ	ἀνέλπιστον τοῦ πολέμου γενέσθαι, τόδε
[245]	(διὰ τὸ μὴ ἐθέλειν αἰσχρὸν	καὶ	ἀνόσιον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας βαρβάροις
[238]	ἐκ παντοδαπῶν κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων εἰσὶ	καὶ	ἀνωμάλων, ὥστε αὐτῶν ἀνώμαλοι καὶ
[237]	ἔργων πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν, ὡς καλὴν	καὶ	ἀξίαν τούτων ἀπεφήναντο. Τῆς δ'
[242]	Σφαγίᾳ, ἐξὸν αὐτοῖς διαφθεῖραι ἐφείσαντο	(καὶ	ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι
[243]	Οἰομένων γὰρ ἤδη αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι	καὶ	ἀπειλημμένων ἐν Μυτιλήνῃ τῶν νεῶν,
[234]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐξ ἀγορᾶς, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[245]	καὶ συνέθεντο καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι	καὶ	Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ οἱ
[241]	ἐν Πλαταιαῖς ἔργον καὶ ἀριθμῷ	καὶ	ἀρετῇ γενέσθαι τῆς Ἑλληνικῆς σωτηρίας,
[243]	ἡ τῆς πόλεως ῥώμη τε	καὶ	ἀρετή. Οἰομένων γὰρ ἤδη αὐτὴν
[243]	προσπολεμήσαντες πλείω ἔπαινον ἔχουσι σωφροσύνης	καὶ	ἀρετῆς ἢ τῶν ἄλλων οἱ
[241]	λέγω τὸ ἐν Πλαταιαῖς ἔργον	καὶ	ἀριθμῷ καὶ ἀρετῇ γενέσθαι τῆς
[238]	καὶ κριθῶν καρπόν, ᾧ κάλλιστα	καὶ	ἄριστα τρέφεται τὸ ἀνθρώπειον γένος,
[238]	σοφὸς ἢ ἀγαθὸς εἶναι κρατεῖ	καὶ	ἄρχει. (Αἰτία δὲ ἡμῖν τῆς
[234]	ἐπὶ τὰ μείζω ἐπινοεῖς τρέπεσθαι,	καὶ	ἄρχειν ἡμῶν, ὦ θαυμάσιε, ἐπιχειρεῖς
[249]	ἱππικοὺς τιθεῖσα καὶ μουσικῆς πάσης,	καὶ	ἀτεχνῶς τῶν μὲν τελευτησάντων ἐν
[249]	ὅπως μου μὴ κατερεῖς, ἵνα	καὶ	αὖθίς σοι πολλοὺς καὶ καλοὺς
[238]	ἀνῆκεν τοῖς (ἐκγόνοις· θρεψαμένη δὲ	καὶ	αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἄρχοντας καὶ
[239]	γε πατέρες καὶ οἱ ἡμέτεροι	καὶ	αὐτοὶ οὗτοι, καὶ καλῶς φύντες,
[248]	Τῆς δὲ πόλεως ἴστε που	καὶ	αὐτοὶ τὴν ἐπιμέλειαν, ὅτι νόμους
[247]	ὄντι ἀνδρείων παίδων πατέρες εἶναι	(καὶ	αὐτοὶ τοιοῦτοι, ὑπείκοντες δὲ ὑποψίαν
[248]	ἐγὼ ὡς δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω·	καὶ	αὐτὸς δέομαι ὑπὲρ ἐκείνων, τῶν
[246]	εἴκοντας κάκῃ. Ἐγὼ μὲν οὖν	καὶ	αὐτός, ὦ παῖδες ἀνδρῶν ἀγαθῶν,
[235]	προγόνους ἡμῶν ἅπαντας τοὺς ἔμπροσθεν	καὶ	αὐτοὺς ἡμᾶς τοὺς ἔτι ζῶντας
[239]	καὶ Ἕλλησιν ὑπὲρ Ἑλλήνων μάχεσθαι	καὶ	βαρβάροις ὑπὲρ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων.
[243]	τὴν πόλιν πάντας Ἕλληνάς τε	καὶ	βαρβάρους. Οὗ δὴ καὶ (ἐκφανὴς
[248]	ἂν μάλιστα, ἑαυτούς τε κακοῦντες	καὶ	βαρέως φέροντες τὰς συμφοράς· κούφως
[244]	τό γε θειότατον πάντων, τὸ	καὶ	βασιλέα εἰς τοῦτο ἀπορίας ἀφικέσθαι,
[244]	τε Ἑλλήνων οἱ πρῶτοι, Ἀργεῖοι	καὶ	Βοιωτοὶ καὶ Κορίνθιοι, καὶ τό
[245]	καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι	καὶ	Βοιωτοὶ καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι,
[237]	ἔφυε ζῷα παντοδαπά, θηρία τε	καὶ	βοτά, ἐν τούτῳ ἡ ἡμετέρα
[248]	ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετέρους εἶναι	καὶ	βουλόμεθα καὶ φαμέν, καὶ ἡμᾶς
[235]	σεμνότερος ἐν τῷ παραχρῆμα γίγνομαι·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί
[245]	ἢ τότε ἐθέμεθα τὸν πόλεμον·	καὶ	γὰρ ναῦς καὶ τείχη ἔχοντες
[234]	εἶναι τὸ ἐν πολέμῳ ἀποθνῄσκειν.	Καὶ	γὰρ ταφῆς καλῆς τε καὶ
[241]	ἐπ' Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι καὶ νικήσασι.	Καὶ	γὰρ τούτων τῶν ἀνδρῶν πολλὰ
[235]	ἡγούμενος ἐν τῷ παραχρῆμα μείζων	καὶ	γενναιότερος καὶ καλλίων γεγονέναι. Καὶ
[238]	γὰρ γῆ γυναῖκα μεμίμηται κυήσει	καὶ	γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ γῆν. Τούτου
[248]	τῷ πολέμῳ τελευτησάντων παῖδάς τε	καὶ	γεννήτορας ἐπιμελεῖται, ~καὶ διαφερόντως (τῶν
[248]	ἐπιμελήσεται. Ταῦτα οὖν, ὦ παῖδες	καὶ	γονῆς τῶν τελευτησάντων, ἐκεῖνοί (τε
[237]	ἐπιτηδείαν ᾧ ἂν τέκῃ, ᾧ	καὶ	γυνὴ δήλη τεκοῦσά τε ἀληθῶς
[245]	οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε	καὶ	Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει
[242]	ταύτην τὴν εἰρήνην ἀνέλπιστός τε	καὶ	δεινὸς ἐγένετο, ἐν ᾧ πολλοὶ
[244]	τῆς πόλεως, ἣν προθύμως (ἀπώλλυ.	Καὶ	δὴ καὶ εἴ τις βούλοιτο
[244]	ἐστὶ καὶ τοῦ ἥττονος θεραπίς.	Καὶ	δὴ καὶ ἐν τῷ τότε
[248]	αὑτῶν, ὡς ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ γηροτροφησόντων ὑμᾶς καὶ ἐπιμελησομένων,
[239]	εἰς πάντας ἀνθρώπους (καὶ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ, οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς
[247]	ἕνεκα καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον	καὶ	διὰ παντὸς πᾶσαν πάντως προθυμίαν
[241]	καὶ χαλεπώτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο,	καὶ	διὰ ταύτην τὴν ἀρετὴν νῦν
[246]	τῳ ἐντυγχάνω (ὑμῶν, καὶ ἀναμνήσω	καὶ	διακελεύσομαι προθυμεῖσθαι εἶναι ὡς ἀρίστους·
[244]	τελευτησάντων ὑπ' ἀλλήλων μνείαν ἔχειν	καὶ	διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα, εὐχαῖς
[235]	ἀγαθοὺς πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα δὲ	καὶ	διαφέροντα τῶν Ἑλλήνων, Περικλέα τὸν
[249]	παῖδάς τε καὶ γεννήτορας ἐπιμελεῖται,	~καὶ	διαφερόντως (τῶν ἄλλων πολιτῶν προστέτακται
[248]	οὗτος γιγνομένων χρημάτων καὶ παίδων	καὶ	διαφθειρομένων μάλιστα πείσεται τῇ παροιμίᾳ·
[240]	στήσαντες τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡγεμόνες	καὶ	διδάσκαλοι τοῖς ἄλλοις γενόμενοι ὅτι
[238]	καὶ αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἄρχοντας	καὶ	διδασκάλους αὐτῶν θεοὺς ἐπηγάγετο· ὧν
[239]	ἔκγονοι, γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν	καὶ	δίκαιον καὶ χρὴ πρῶτον μεμνημένους
[237]	συνέσει τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων	καὶ	δίκην καὶ θεοὺς μόνον (νομίζει.
[241]	ναυσὶ δὲ ἔτι ἦν ἄδηλον	καὶ	δόξαν εἶχον Πέρσαι ἄμαχοι εἶναι
[239]	(πρῶτα· Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας	καὶ	δουλουμένους τὴν Εὐρώπην ἔσχον οἱ
[247]	αὑτοῦ κτημάτων τε καὶ εὐδοξιῶν.	(Καὶ	ἐὰν μὲν ταῦτα ἐπιτηδεύσητε, φίλοι
[248]	ἀξίως· νῦν δὲ ἴσμεν ὅτι	καὶ	ἐὰν μὴ ἡμεῖς παρακελευώμεθα, ἱκανῶς
[234]	καλῆς τε καὶ μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει,	καὶ	ἐὰν πένης τις ὢν τελευτήσῃ,
[234]	τελευτήσῃ, καὶ ἐπαίνου αὖ ἔτυχεν,	καὶ	ἐὰν φαῦλος ᾖ, ὑπ' ἀνδρῶν
[245]	(τῶν σφᾶς ἀδικησάντων, ἀλλὰ ἐκάμφθη	καὶ	ἐβοήθησεν, καὶ τοὺς μὲν Ἕλληνας
[237]	ἐφάνη, ἐξελέξατο δὲ τῶν ζῴων	καὶ	ἐγέννησεν ἄνθρωπον, ὃ συνέσει τε
[248]	ἐκεῖνοί (τε ἐπέσκηπτον ἡμῖν ἀπαγγέλλειν,	καὶ	ἐγὼ ὡς δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω·
[245]	Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ	καὶ	ἐθελοντὰς ἐάσασα μόνον βοηθῆσαι ὁμολογουμένως
[241]	δὲ τῶν κατὰ θάλατταν μαθόντας	καὶ	ἐθισθέντας μὴ φοβεῖσθαι τοὺς βαρβάρους.
[237]	παρακελευόμενος, ~πατέρας δὲ καὶ μητέρας	καὶ	εἴ τινες τῶν ἄνωθεν ἔτι
[244]	ἣν προθύμως (ἀπώλλυ. Καὶ δὴ	καὶ	εἴ τις βούλοιτο τῆς πόλεως
[248]	χρωμένους τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν,	καὶ	εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ
[242]	αὐτοῖς διαφθεῖραι ἐφείσαντο (καὶ ἀπέδοσαν	καὶ	εἰρήνην ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι πρὸς μὲν
[243]	Μετὰ δὲ ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης	καὶ	εἰρήνης πρὸς τοὺς ἄλλους, ὁ
[241]	νῦν τε ὑφ' ἡμῶν ἐγκωμιάζονται	καὶ	εἰς τὸν ἔπειτα (χρόνον ὑπὸ
[235]	πάνυ διατίθεμαι ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν,	καὶ	ἑκάστοτε ἐξέστηκα (ἀκροώμενος καὶ κηλούμενος,
[246]	δὲ καὶ οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες	καὶ	ἐκβαλόντες ἐκ τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους·
[241]	ταῦτα· ὃ δέ μοι δοκεῖ	καὶ	ἐκείνων κάλλιστον εἶναι, τούτου μνησθήσομαι,
[246]	καὶ ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν ἔχοντα	καὶ	ἐκφαίνει τὴν δειλίαν· ~πᾶσά τε
[243]	τε καὶ βαρβάρους. Οὗ δὴ	καὶ	(ἐκφανὴς ἐγένετο ἡ τῆς πόλεως
[245]	τό γε τῆς πόλεως γενναῖον	καὶ	ἐλεύθερον βέβαιόν τε καὶ ὑγιές
[242]	πρὸς Ἕλληνας, ἄνδρες ἀγαθοὶ (γενόμενοι	καὶ	ἐλευθερώσαντες οἷς ἐβοήθουν, ἐν τῷδε
[239]	οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας	καὶ	Ἕλλησιν ὑπὲρ Ἑλλήνων μάχεσθαι καὶ
[235]	εἶναι αὐτὸς εἰπεῖν, εἰ δέοι	καὶ	ἕλοιτό σε ἡ βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[235]	ἕλοιτό σε ἡ βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Καὶ	ἐμοὶ μέν γε, ὦ Μενέξενε,
[246]	τε ἐν Κορίνθῳ χρησαμένων δυσχωρίᾳ	καὶ	ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ
[245]	οἱ πολέμιοι. Ἀνδρῶν μέντοι ἀγαθῶν	καὶ	ἐν τούτῳ τῷ πολέμῳ ἐστερήθημεν,
[246]	ἀνδρῶν ἀγαθῶν, νῦν τε παρακελεύομαι	καὶ	ἐν τῷ λοιπῷ χρόνῳ, ὅπου
[244]	τοῦ ἥττονος θεραπίς. Καὶ δὴ	καὶ	ἐν τῷ τότε χρόνῳ οὐχ
[243]	ἡμεῖς δὲ αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς	καὶ	ἐνικήσαμεν καὶ ἡττήθημεν. Μετὰ δὲ
[248]	καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι καὶ τρέφοντες	καὶ	ἐνταῦθα τὸν νοῦν τρέποντες τῆς
[241]	τέλος τῆς σωτηρίας ἐπέθεσαν ἀνακαθηράμενοι	καὶ	ἐξελάσαντες πᾶν τὸ βάρβαρον ἐκ
[241]	δὲ δευτερεῖα τοῖς περὶ Σαλαμῖνα	καὶ	ἐπ' Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι καὶ νικήσασι.
[235]	τις ἐν τούτοις ἀγωνίζηται οὕσπερ	καὶ	ἐπαινεῖ, οὐδὲν μέγα δοκεῖν εὖ
[237]	φύσιν, ὥσπερ ἀγαθοὶ ἐγένοντο, οὕτω	καὶ	ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ ἐγένοντο
[243]	Ὦν χρὴ ἀεὶ μεμνῆσθαί τε	καὶ	(ἐπαινεῖν· τῇ μὲν γὰρ ἐκείνων
[234]	ἐὰν πένης τις ὢν τελευτήσῃ,	καὶ	ἐπαίνου αὖ ἔτυχεν, καὶ ἐὰν
[241]	ἐχόμενον φόβον διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων	καὶ	ἔπαυσαν φοβουμένους πλῆθος νεῶν τε
[249]	αὐτὴ ἔτι τε παισὶν οὖσιν,	καὶ	ἐπειδὰν εἰς ἀνδρὸς τέλος ἴωσιν,
[248]	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ γηροτροφησόντων ὑμᾶς	καὶ	ἐπιμελησομένων, ὅπου ἂν ἕκαστος ἑκάστῳ
[246]	τούτου λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα	καὶ	ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε
[246]	συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ,	καὶ	ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν ἔχοντα καὶ
[240]	Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος ἡμᾶς τε	καὶ	Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος, πέμψας
[235]	ἂν ῥήτορος δέοι τοῦ πείσοντος	καὶ	εὐδοκιμήσοντος· ὅταν δέ τις ἐν
[247]	ἀπορίᾳ ἰδίων αὑτοῦ κτημάτων τε	καὶ	εὐδοξιῶν. (Καὶ ἐὰν μὲν ταῦτα
[247]	παῖδας ηὔχοντο γενέσθαι ἀλλ' ἀγαθοὺς	καὶ	εὐκλεεῖς, ὧν ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν
[237]	ᾧ ἡ πᾶσα γῆ ἀνεδίδου	καὶ	ἔφυε ζῷα παντοδαπά, θηρία τε
[239]	ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ	καὶ	ἔχει τὴν ἀξίαν· ὧν δὲ
[248]	μάλιστ' ἂν εἶεν ἐν λήθῃ	καὶ	(ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον καὶ
[237]	τῷ ὄντι ἐν πατρίδι οἰκοῦντας	καὶ	ζῶντας, καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ
[247]	λυπήσοντος (προσδεήσονται· ἱκανὴ γὰρ ἔσται	καὶ	ἡ γενομένη τύχη τοῦτο πορίζειν
[237]	τροφῆς τῷ γεννωμένῳ. Ὃ δὴ	καὶ	ἡ ἡμετέρα γῆ τε καὶ
[237]	αὐτήν· οὕτω γὰρ συμβαίνει ἅμα	καὶ	ἡ τῶνδε εὐγένεια κοσμουμένη. Ἔστι
[248]	εἶναι καὶ βουλόμεθα καὶ φαμέν,	καὶ	ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν παρέχομεν τοιούτους,
[247]	ἔχειν ὅπως μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε	καὶ	ἡμᾶς καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ·
[244]	τοῖς κρατοῦσιν αὐτῶν εὐχομένους, ἐπειδὴ	καὶ	ἡμεῖς διηλλάγμεθα. Οὐ γὰρ κακίᾳ
[237]	ἡ γῆ τοὺς τῶνδέ τε	καὶ	ἡμετέρους προγόνους. Πᾶν γὰρ τὸ
[248]	καὶ (ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον	καὶ	ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα δὴ ἱκανὰ
[239]	ὡς ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς Καδμείους	καὶ	Ἡρακλείδαις πρὸς Ἀργείους, ὅ τε
[243]	αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαμεν	καὶ	ἡττήθημεν. Μετὰ δὲ ταῦτα (ἡσυχίας
[237]	ὑπερέχει τῶν ἄλλων καὶ δίκην	καὶ	θεοὺς μόνον (νομίζει. Μέγα δὲ
[249]	εἶτε καὶ ῥᾷστοι θεραπεύειν τε	καὶ	θεραπεύεσθαι. Νῦν δὲ ἤδη ὑμεῖς
[237]	ἐν οἰκείοις τόποις τῆς τεκούσης	καὶ	θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον δὴ
[244]	διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα, εὐχαῖς	καὶ	θυσίαις, ἐν τοῖς τοιοῖσδε, τοῖς
[248]	θαρρεῖν ὑπὲρ αὑτῶν, ὡς ἡμῶν	καὶ	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ γηροτροφησόντων ὑμᾶς
[239]	ἔργα ἀπεφήναντο εἰς πάντας ἀνθρώπους	(καὶ	ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, οἰόμενοι δεῖν
[249]	πρὸς δὲ τούτοις ἀγῶνας γυμνικοὺς	καὶ	ἱππικοὺς τιθεῖσα καὶ μουσικῆς πάσης,
[246]	οὐχ ἑαυτῷ οὔτε σώματος κάλλος	καὶ	ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ συνοικοῦντα
[237]	ἡμετέρα θηρίων μὲν ἀγρίων ἄγονος	καὶ	καθαρὰ ἐφάνη, ἐξελέξατο δὲ τῶν
[246]	καὶ κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ	καὶ	κακά. Οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος
[247]	μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς	καὶ	κακισθέντας οὐδεὶς εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς
[246]	σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ	καὶ	κακῷ συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται ἀλλ'
[239]	καὶ καλῶς φύντες, πολλὰ δὴ	καὶ	καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο εἰς πάντας
[246]	τετελευτήκασι, πολλὰ μὲν τὰ εἰρημένα	καὶ	καλά, πολὺ δ' ἔτι πλείω
[246]	καλά, πολὺ δ' ἔτι πλείω	καὶ	καλλίω τὰ (ὑπολειπόμενα· πολλαὶ γὰρ
[235]	τῷ παραχρῆμα μείζων καὶ γενναιότερος	καὶ	καλλίων γεγονέναι. Καὶ οἷα δὴ
[249]	ἵνα καὶ αὖθίς σοι πολλοὺς	καὶ	καλοὺς λόγους παρ' αὐτῆς πολιτικοὺς
[239]	οἱ ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ οὗτοι,	καὶ	καλῶς φύντες, πολλὰ δὴ καὶ
[241]	ἐπιόντα ὑπέμειναν κατά τε γῆν	καὶ	κατὰ θάλατταν, καὶ ὡς ἠμύναντο
[235]	αὐτῶν, καὶ ἑκάστοτε ἐξέστηκα (ἀκροώμενος	καὶ	κηλούμενος, ἡγούμενος ἐν τῷ παραχρῆμα
[240]	δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν	καὶ	κολασάμενοι τὴν ὑπερηφανίαν ὅλης τῆς
[236]	Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω γάρ,	καὶ	Κόννον γε τὸν Μητροβίου· οὗτοι
[244]	οἱ πρῶτοι, Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ	καὶ	Κορίνθιοι, καὶ τό γε θειότατον
[246]	ὑμᾶς δὲ πρέπει συνεπαινεῖν τε	καὶ	κοσμεῖν τοιούτους ἄνδρας. Καὶ τὰ
[236]	πραχθέντων λόγῳ καλῶς ῥηθέντι μνήμη	καὶ	κόσμος τοῖς πράξασι γίγνεται παρὰ
[238]	πλῆθος, τὰς δὲ ἀρχὰς δίδωσι	καὶ	κράτος τοῖς ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις
[238]	ἀνθρωπείαν (ἤνεγκεν τὸν τῶν πυρῶν	καὶ	κριθῶν καρπόν, ᾧ κάλλιστα καὶ
[237]	περὶ αὐτῆς θεῶν (ἔρις τε	καὶ	κρίσις· ἣν δὴ θεοὶ ἐπῄνεσαν,
[246]	εἰδότας ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα	καὶ	κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ
[242]	νικήσαντες αὐτοὺς ναυμαχίᾳ οἱ ἡμέτεροι	καὶ	λαβόντες αὐτῶν τοὺς ἡγεμόνας Λακεδαιμονίους
[239]	ὁ δὲ ὑὸς Αἰγύπτου τε	καὶ	Λιβύης ὅσον οἷόν τ' ἦν
[240]	ἦσαν· οὕτω πολλὰ καὶ μεγάλα	καὶ	μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη ἦν ἡ
[240]	ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω πολλὰ	καὶ	μεγάλα καὶ μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη
[247]	τιμὰς γονέων ἐκγόνοις καλὸς θησαυρὸς	καὶ	μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι δὲ καὶ χρημάτων
[234]	Καὶ γὰρ ταφῆς καλῆς τε	καὶ	μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει, καὶ ἐὰν πένης
[237]	μὲν καὶ ἄλλῃ, πρῶτον δὲ	καὶ	μέγιστον ὅτι τυγχάνει οὖσα θεοφιλής.
[248]	φέροντες τὰς συμφοράς· κούφως δὲ	καὶ	μετρίως μάλιστ' ἂν χαρίζοιντο. Τὰ
[237]	γυνὴ δήλη τεκοῦσά τε ἀληθῶς	καὶ	μή, ἀλλ' ὑποβαλλομένη, ἐὰν μὴ
[242]	ὁμόφυλον μέχρι νίκης δεῖν πολεμεῖν,	καὶ	μὴ δι' ὀργὴν ἰδίαν πόλεως
[248]	εὐδαιμονίαν (φέροντα ἢ ἐγγὺς τούτου,	καὶ	μὴ ἐν ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται
[247]	συμφοράν, ἐὰν ἄρα συμβῇ γενέσθαι,	καὶ	μὴ συνοδύρεσθαι οὐ γὰρ τοῦ
[247]	καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ,	καὶ	μὴ τοῖς ἐκγόνοις παραδιδόναι, αἰσχρὸν
[239]	ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν κατὰ νόμον,	καὶ	μηδενὶ ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις ἢ
[244]	καταδουλοῦσθαι τοὺς ἄλλους, ταῦτ' ἔπραττον.	Καὶ	μηκύνειν μὲν τί δεῖ; Οὐ
[234]	Ἀρχῖνον ἢ Δίωνα αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Καὶ	μήν, ὦ Μενέξενε, πολλαχῇ κινδυνεύει
[247]	Πατέρας δὲ ἡμῶν, οἷς εἰσί,	καὶ	μητέρας ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι ὡς
[237]	τῶνδε ἀρετὴν παρακελευόμενος, ~πατέρας δὲ	καὶ	μητέρας καὶ εἴ τινες τῶν
[249]	τούτων μὴ ἀδικῶνται πατέρες τε	καὶ	μητέρες· τοὺς δὲ παῖδας συνεκτρέφει
[248]	παρόντι. Δεόμεθα δὴ καὶ πατέρων	καὶ	μητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ
[237]	καὶ ἡ ἡμετέρα γῆ τε	καὶ	μήτηρ ἱκανὸν τεκμήριον παρέχεται ὡς
[236]	ἐξ ἐκείνου συγκολλῶσα. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ	καὶ	μνημονεύσαις ἂν ἃ ἔλεγεν ἡ
[235]	πρότερον, ὑπὸ τοῦ λέγοντος ἀναπειθόμενοι.	Καί	μοι αὕτη ἡ σεμνότης παραμένει
[249]	ἀγῶνας γυμνικοὺς καὶ ἱππικοὺς τιθεῖσα	καὶ	μουσικῆς πάσης, καὶ ἀτεχνῶς τῶν
[245]	βοηθῆσαι ὁμολογουμένως ἔσωσεν. Τειχισαμένη δὲ	καὶ	ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον, ἐπειδὴ
[240]	μὲν πεντήκοντα ἔν τε πλοίοις	καὶ	ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν
[241]	Σαλαμῖνα καὶ ἐπ' Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι	καὶ	νικήσασι. Καὶ γὰρ τούτων τῶν
[246]	(ὑπολειπόμενα· πολλαὶ γὰρ ἂν ἡμέραι	καὶ	νύκτες οὐχ ἱκαναὶ γένοιντο τῷ
[238]	αὐτὴ πολιτεία καὶ τότε ἦν	καὶ	νῦν, ἀριστοκρατία, ἐν ᾗ νῦν
[237]	τῆς χώρας ἐν ᾗ ᾤκουν,	καὶ	νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν οἰκείοις
[243]	τῶν ἄλλων· ἀήττητοι γὰρ ἔτι	καὶ	νῦν ὑπό γε ἐκείνων ἐσμέν,
[249]	Τί οὖν; Οὐκ ἄγασαι αὐτὴν	καὶ	νῦν χάριν ἔχεις τοῦ λόγου
[235]	οὕτως ἔναυλος ὁ λόγος τε	καὶ	ὁ φθόγγος παρὰ τοῦ λέγοντος
[249]	Νῦν δὲ ἤδη ὑμεῖς τε	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες κοινῇ κατὰ
[245]	Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ	καὶ	οἱ ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ μέλλοι
[246]	ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ	καὶ	οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ ἐκβαλόντες
[241]	(καὶ οἱ εἰς Κύπρον στρατεύσαντες	καὶ	οἱ εἰς Αἴγυπτον πλεύσαντες καὶ
[241]	οἵ τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες	(καὶ	οἱ εἰς Κύπρον στρατεύσαντες καὶ
[239]	τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ γε πατέρες	καὶ	οἱ ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ οὗτοι,
[239]	δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ	καὶ	οἱ ἡμέτεροι, (μιᾶς μητρὸς πάντες
[238]	δι' ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ	καὶ	οἱ νῦν εἰσιν, ὧν οἵδε
[245]	τοῦ πολέμου οὕτως, ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο	καὶ	οἱ πολέμιοι. Ἀνδρῶν μέντοι ἀγαθῶν
[235]	καὶ γενναιότερος καὶ καλλίων γεγονέναι.	Καὶ	οἷα δὴ τὰ πολλὰ ἀεὶ
[241]	μὲν ἄν τις ἔχοι διελθεῖν,	καὶ	οἷα ἐπιόντα ὑπέμειναν κατά τε
[246]	ἅ τε αὐτῶν ἤκουσα ἐκείνων	καὶ	οἷα νῦν ἡδέως ἂν εἴποιεν
[249]	ὦ Σώκρατες, ἐγὼ ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ,	καὶ	οἶδα οἵα ἐστίν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[243]	καὶ τοῦ ἄστεως ὡς ἁσμένως	καὶ	οἰκείως ἀλλήλοις συνέμειξαν οἱ πολῖται
[238]	καὶ αἱ πολιτεῖαι, τυραννίδες τε	καὶ	ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι μὲν
[236]	ἐμάνθανόν γέ τοι παρ' αὐτῆς,	καὶ	(ὀλίγου πληγὰς ἔλαβον ὅτ' ἐπελανθανόμην.
[244]	τῷ ὄντι συγγένεια, φιλίαν βέβαιον	καὶ	ὁμόφυλον οὐ λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ
[248]	ἐν λήθῃ καὶ (ζῷεν κάλλιον	καὶ	ὀρθότερον καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα
[236]	θαυμαστὸν δεινὸν εἶναι λέγειν· ἀλλὰ	καὶ	ὅστις ἐμοῦ κάκιον ἐπαιδεύθη, μουσικὴν
[243]	εἰς ἀπορίαν τῆς πόλεως καταστάσης	καὶ	οὐ δυναμένης αὐτοῖς ὑπηρετεῖν, τούτῳ
[234]	ᾖ, ὑπ' ἀνδρῶν σοφῶν τε	καὶ	οὐκ εἰκῇ ἐπαινούντων, ἀλλὰ ἐκ
[240]	ἦσαν τὰ πρὸς τὸν πόλεμον	καὶ	οὐκ ὀλίγοι, τούτους ἐχειρώσατο μὲν
[238]	τοῖς ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις εἶναι,	καὶ	οὔτε ἀσθενείᾳ οὔτε πενίᾳ οὔτ'
[242]	τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐπιβουλεύειν φθορᾷ.	~Καὶ	οὗτος μὲν δὴ πάσῃ τῇ
[248]	ζῆν, οὗτός ἐστιν ὁ σώφρων	καὶ	οὗτος ὁ ἀνδρεῖος καὶ φρόνιμος·
[246]	ἄλλῳ γὰρ ὁ τοιοῦτος πλουτεῖ	καὶ	οὐχ ἑαυτῷ οὔτε σώματος κάλλος
[237]	ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον δὲ τροφήν (τε	καὶ	παιδείαν· ἐπὶ δὲ τούτοις τὴν
[238]	καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ	καὶ	παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε πρόγονοι
[248]	θρηνεῖν· γυναικῶν δὲ τῶν ἡμετέρων	καὶ	παίδων ἐπιμελούμενοι καὶ τρέφοντες καὶ
[248]	καὶ φρόνιμος· οὗτος γιγνομένων χρημάτων	καὶ	παίδων καὶ διαφθειρομένων μάλιστα πείσεται
[246]	καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας	καὶ	πᾶν τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι,
[242]	δὲ ταῦτα πολλοῦ πολέμου γενομένου,	καὶ	πάντων τῶν Ἑλλήνων ἐπιστρατευσάντων καὶ
[236]	Μηδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπέ,	καὶ	πάνυ μοι χαριῇ, εἴτε Ἀσπασίας
[243]	οἰκείως ἀλλήλοις συνέμειξαν οἱ πολῖται	καὶ	παρ' ἐλπίδα τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι,
[240]	Περσῶν δύναμις, ἀλλὰ πᾶν πλῆθος	καὶ	πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει. Ἐγὼ
[248]	ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα δὴ	καὶ	πατέρων καὶ μητέρων τῇ αὐτῇ
[248]	πόλει παρακελευοίμεθ' ἂν ὅπως ἡμῖν	καὶ	πατέρων καὶ ὑέων ἐπιμελήσονται, τοὺς
[245]	τά τε Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι	καὶ	Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ καὶ ἐθελοντὰς
[241]	Πέρσαι ἄμαχοι εἶναι κατὰ θάλατταν	καὶ	πλήθει καὶ πλούτῳ καὶ τέχνῃ
[241]	εἶναι κατὰ θάλατταν καὶ πλήθει	καὶ	πλούτῳ καὶ τέχνῃ καὶ ῥώμῃ·
[249]	ἔχεις τοῦ λόγου αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Καὶ	πολλήν γε, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ
[247]	τύχη τοῦτο πορίζειν ἀλλ' ἰωμένους	καὶ	πραύ̈ νοντας ἀναμιμνῄσκειν αὐτοὺς ὅτι
[246]	τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι	καὶ	πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας καὶ
[239]	δοκεῖ χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε	καὶ	προμνώμενον ἄλλοις ἐς ᾠδάς τε
[249]	σοι ὁ εἰπών ἐστιν αὐτόν·	καὶ	πρός γε ἄλλων πολλῶν χάριν
[235]	ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί μοι πάσχειν	καὶ	πρὸς ἐμὲ καὶ πρὸς τὴν
[235]	μοι πάσχειν καὶ πρὸς ἐμὲ	καὶ	πρὸς τὴν ἄλλην πόλιν, θαυμασιωτέραν
[238]	ἡμέραν δίαιταν, τέχνας πρώτους παιδευσάμενοι,	καὶ	πρὸς τὴν ὑπὲρ τῆς χώρας
[243]	ἀπειπόντες ἐδυστύχησαν· ὧν οἱ ἐχθροὶ	καὶ	προσπολεμήσαντες πλείω ἔπαινον ἔχουσι σωφροσύνης
[238]	~μόνη γὰρ ἐν τῷ τότε	καὶ	πρώτη τροφὴν ἀνθρωπείαν (ἤνεγκεν τὸν
[240]	τὴν ὑπερηφανίαν ὅλης τῆς Ἀσίας	καὶ	πρῶτοι στήσαντες τρόπαια τῶν βαρβάρων,
[247]	οὐ σοφία φαίνεται. Ὧν ἕνεκα	καὶ	πρῶτον καὶ ὕστατον καὶ διὰ
[249]	ζῶσιν οὕτως ἂν προσφιλέστατοι εἶτε	καὶ	ῥᾷστοι θεραπεύειν τε καὶ θεραπεύεσθαι.
[241]	πλήθει καὶ πλούτῳ καὶ τέχνῃ	καὶ	ῥώμῃ· τοῦτο δὴ ἄξιον ἐπαινεῖν
[245]	τὰ τρόπαια τά τε Μαραθῶνι	καὶ	Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ
[234]	σύ γε, ὦ Σώκρατες, ἐᾷς	καὶ	συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ δὲ
[240]	τῆς ἐλευθερίας τῆς τε ἡμετέρας	καὶ	συμπάντων τῶν ἐν τῇδε τῇ
[243]	πάλιν ἐπάγεσθαι, βάρβαρον ἐφ' Ἕλληνας,	καὶ	συναθροῖσαι ἐπὶ τὴν πόλιν πάντας
[235]	μετ' ἐμοῦ ξένοι τινὲς ἕπονται	καὶ	συνακροῶνται πρὸς οὓς ἐγὼ σεμνότερος
[245]	ἐψεύσθη· ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι	καὶ	συνέθεντο καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ
[248]	ἢ κακῶς πραξάντων πλανᾶσθαι ἠνάγκασται	καὶ	τὰ ἐκείνου, τούτῳ ἄριστα παρεσκεύασται
[246]	τε καὶ κοσμεῖν τοιούτους ἄνδρας.	Καὶ	τὰ μὲν δὴ ἔργα ταῦτα
[235]	ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε καὶ τὰ (προσόντα	καὶ	τὰ μὴ περὶ ἑκάστου λέγοντες,
[235]	οἳ οὕτως καλῶς ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε	καὶ	τὰ (προσόντα καὶ τὰ μὴ
[245]	γὰρ ναῦς καὶ τείχη ἔχοντες	καὶ	τὰς ἡμετέρας αὐτῶν ἀποικίας ἀπηλλάγημεν
[240]	ἐκεῖνο γὰρ τὸ ἔργον ἀποβλέψαντες	καὶ	τὰς ὑστέρας μάχας ἐτόλμησαν διακινδυνεύειν
[245]	τὸν πόλεμον· καὶ γὰρ ναῦς	καὶ	τείχη ἔχοντες καὶ τὰς ἡμετέρας
[244]	περιελόμενοι αἵ ποτ' ἐκείνους ἔσωσαν,	καὶ	τείχη καθελόντες ἀνθ' ὧν ἡμεῖς
[242]	καὶ πάντων τῶν Ἑλλήνων ἐπιστρατευσάντων	καὶ	τεμόντων τὴν χώραν καὶ ἀναξίαν
[241]	θάλατταν καὶ πλήθει καὶ πλούτῳ	καὶ	τέχνῃ καὶ ῥώμῃ· τοῦτο δὴ
[239]	προμνώμενον ἄλλοις ἐς ᾠδάς τε	καὶ	τὴν ἄλλην ποίησιν αὐτὰ θεῖναι
[235]	ποικίλλοντες, γοητεύουσιν ἡμῶν τὰς ψυχάς,	καὶ	τὴν πόλιν ἐγκωμιάζοντες κατὰ πάντας
[237]	τοὺς ἑαυτῶν ηὔφραινον δι' ἀρετήν,	καὶ	τὴν τελευτὴν ἀντὶ τῆς τῶν
[242]	ἀπὸ ζήλου δὲ φθόνος· ὃ	καὶ	τήνδε τὴν πόλιν ἄκουσαν ἐν
[247]	~πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη (δικαιοσύνης	καὶ	τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ
[239]	καὶ τοὺς δεσπότας Μήδους ἐδουλώσατο	καὶ	τῆς ἄλλης Ἀσίας μέχρι Αἰγύπτου
[240]	τῶν ἡμετέρων πατέρας εἶναι, ἀλλὰ	καὶ	τῆς ἐλευθερίας τῆς τε ἡμετέρας
[242]	τοὺς βαρβάρους· εἰρήνης δὲ γενομένης	καὶ	τῆς πόλεως τιμωμένης ἦλθεν ἐπ'
[236]	ἐν Ἀθηναίοις ἐπαινῶν εὐδοκιμεῖν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Καὶ	τί ἂν ἔχοις εἰπεῖν, εἰ
[247]	μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι δὲ καὶ χρημάτων	καὶ	τιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ τοῖς
[244]	Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ Κορίνθιοι,	καὶ	τό γε θειότατον πάντων, τὸ
[245]	οὖν εἰς ταὐτὰ ἐξ ὧν	καὶ	τὸ πρότερον κατεπολεμήθημεν, σὺν θεῷ
[238]	καρποῦ οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ' ἔνειμεν	καὶ	τοῖς ἄλλοις. Μετὰ δὲ τοῦτο
[245]	εἰ μέλλοι συμμαχήσειν ἡμῖν τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις συμμάχοις, ἡγούμενος οὐκ
[249]	συμφοράν· τοῖς τε γὰρ τελευτήσασι	καὶ	τοῖς ζῶσιν οὕτως ἂν προσφιλέστατοι
[238]	ἐν ᾗ νῦν τε πολιτευόμεθα	καὶ	τὸν ἀεὶ χρόνον ἐξ ἐκείνου
[243]	μόνον τὴν τότε ναυμαχίαν, ἀλλὰ	καὶ	τὸν ἄλλον πόλεμον· δόξαν γὰρ
[238]	τετελευτηκότες. Ἡ γὰρ αὐτὴ πολιτεία	καὶ	τότε ἦν καὶ νῦν, ἀριστοκρατία,
[243]	Ἔκ τε γὰρ τοῦ Πειραιῶς	καὶ	τοῦ ἄστεως ὡς ἁσμένως καὶ
[244]	ὡς ἀεὶ λίαν φιλοικτίρμων ἐστὶ	καὶ	τοῦ ἥττονος θεραπίς. Καὶ δὴ
[239]	πολίτας τῷ αὑτοῦ φρονήματι (ἅμα	καὶ	τοὺς δεσπότας Μήδους ἐδουλώσατο καὶ
[246]	μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς τε	καὶ	τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι
[248]	Τοιούτους (δὲ ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν	καὶ	τοὺς ἡμετέρους εἶναι καὶ βουλόμεθα
[245]	ἀδικησάντων, ἀλλὰ ἐκάμφθη καὶ ἐβοήθησεν,	καὶ	τοὺς μὲν Ἕλληνας αὐτὴ βοηθήσασα
[235]	τοὺς τετελευτηκότας ἐν τῷ πολέμῳ	καὶ	τοὺς προγόνους ἡμῶν ἅπαντας τοὺς
[247]	μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς	καὶ	τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ δὲ
[235]	πόλιν ἐγκωμιάζοντες κατὰ πάντας τρόπους	καὶ	τοὺς τετελευτηκότας ἐν τῷ πολέμῳ
[244]	Ἐλευσῖνι (πόλεμον ὡς μετρίως ἔθεντο·	καὶ	τούτων ἁπάντων οὐδὲν ἄλλ' αἴτιον
[241]	ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον δὴ	καὶ	τούτων ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι, οἳ τοῖς
[237]	ἐν πατρίδι οἰκοῦντας καὶ ζῶντας,	καὶ	τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς ὡς
[248]	τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι	καὶ	τρέφοντες καὶ ἐνταῦθα τὸν νοῦν
[237]	ἄλλοθεν σφῶν ἡκόντων, ἀλλ' αὐτόχθονας	καὶ	τῷ ὄντι ἐν πατρίδι οἰκοῦντας
[246]	τοὺς αὑτοῦ αἰσχύναντι ἀβίωτον εἶναι,	καὶ	τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀνθρώπων
[242]	ὁ πόλεμος ὑπὲρ (ἑαυτῶν τε	καὶ	τῶν ἄλλων ὁμοφώνων πρὸς τοὺς
[246]	τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐνθάδε κειμένων	καὶ	τῶν ἄλλων ὅσοι ὑπὲρ τῆς
[241]	συμβαίνει, τῶν τε Μαραθῶνι μαχεσαμένων	καὶ	τῶν ἐν (Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων, παιδευθῆναι
[244]	ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη. Χρὴ δὲ	καὶ	τῶν ἐν τούτῳ τῷ πολέμῳ
[239]	Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ τὴν χώραν	καὶ	τῶν ἔτι προτέρων ὡς ἠμύναντο,
[245]	αὐτῷ πρόφασις εἴη (τῆς ἀποστάσεως.	Καὶ	τῶν μὲν ἄλλων συμμάχων ἐψεύσθη·
[240]	δὲ τῆς τε (θαλάττης ἐκράτει	καὶ	τῶν νήσων, ὥστε μηδὲ ἀξιοῦν
[245]	γενναῖον καὶ ἐλεύθερον βέβαιόν τε	καὶ	ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει μισοβάρβαρον,
[249]	τῶν μὲν τελευτησάντων ἐν κληρονόμου	καὶ	ὑέος (μοίρᾳ καθεστηκυῖα, τῶν δὲ
[248]	ἂν ὅπως ἡμῖν καὶ πατέρων	καὶ	ὑέων ἐπιμελήσονται, τοὺς μὲν παιδεύοντες
[247]	εὐδαιμονίαν. Μάλιστα δ' ἂν νικῴμεθα	καὶ	ὑμεῖς νικῴητε, εἰ παρασκευάσαισθε τῇ
[237]	Ἔστι δὲ ἀξία ἡ χώρα	καὶ	ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι, οὐ
[237]	τόποις τῆς τεκούσης καὶ θρεψάσης	καὶ	ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον δὴ κοσμῆσαι πρῶτον
[247]	φαίνεται. Ὧν ἕνεκα καὶ πρῶτον	καὶ	ὕστατον καὶ διὰ παντὸς πᾶσαν
[248]	τοὺς ἡμετέρους εἶναι καὶ βουλόμεθα	καὶ	φαμέν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν
[247]	ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ ἐκβαίνειν.	Καὶ	φέροντες μὲν ἀνδρείως τὰς συμφορὰς
[234]	Ἢ δῆλα δὴ ὅτι παιδεύσεως	καὶ	φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει ἡγῇ εἶναι,
[239]	ὑπείκειν ἀλλήλοις ἢ ἀρετῆς δόξῃ	καὶ	φρονήσεως. Ὅθεν δὴ ἐν πάσῃ
[248]	σώφρων καὶ οὗτος ὁ ἀνδρεῖος	καὶ	φρόνιμος· οὗτος γιγνομένων χρημάτων καὶ
[245]	βέβαιόν τε καὶ ὑγιές ἐστιν	καὶ	φύσει μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ εἰλικρινῶς
[241]	Ἀθηναίων. Τὸ μὲν οὖν μέγιστον	καὶ	χαλεπώτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο, καὶ
[241]	ἄλλοσε πολλαχόσε, ὧν χρὴ μεμνῆσθαι	καὶ	χάριν αὐτοῖς εἰδέναι, ὅτι βασιλέα
[236]	ἐμαυτοῦ ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας δὲ	(καὶ	χθὲς ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον λόγον
[236]	νόμος προστάττει (ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν	καὶ	χρή. Ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων
[239]	δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον	καὶ	χρὴ πρῶτον μεμνημένους ἐπαινέσαι αὐτῶν
[247]	θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι δὲ	καὶ	χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ, καὶ
[238]	χώρας φυλακὴν ὅπλων κτῆσίν τε	καὶ	χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ καὶ
[245]	γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο	καὶ	ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι καὶ
[239]	τῶν ἔτι προτέρων ὡς ἠμύναντο,	καὶ	ὡς ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς Καδμείους
[241]	τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,	καὶ	ὡς ἠμύναντο ταῦτα· ὃ δέ
[234]	φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει ἡγῇ εἶναι,	καὶ	ὡς ἱκανῶς ἤδη ἔχων ἐπὶ
[246]	κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ	κακά.	Οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος φέρει
[238]	ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν δὴ	κἀκεῖνοι	ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν εἰσιν,
[246]	μηδ' εἰς τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντας	κάκῃ.	Ἐγὼ μὲν οὖν καὶ αὐτός,
[244]	καὶ ἡμεῖς διηλλάγμεθα. Οὐ γὰρ	κακίᾳ	ἀλλήλων ἥψαντο οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ
[236]	λέγειν· ἀλλὰ καὶ ὅστις ἐμοῦ	κάκιον	ἐπαιδεύθη, μουσικὴν μὲν ὑπὸ Λάμπρου
[247]	κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς καὶ	κακισθέντας	οὐδεὶς εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς μὲν
[248]	εἶεν ἂν μάλιστα, ἑαυτούς τε	κακοῦντες	καὶ βαρέως φέροντες τὰς συμφοράς·
[246]	κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ	κακῷ	συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ,
[238]	μὲν ἀγαθῶν, ἡ δὲ ἐναντία	κακῶν.	Ὡς οὖν ἐν καλῇ πολιτείᾳ
[244]	συγγιγνώσκουσα, ὅτι παθόντες ὑπ' αὐτῆς	κακῶς	(ἱκανῶς) οὐκ ἐνδεῶς ἠμύναντο, τοῖς
[248]	ἐξ ὧν ἢ εὖ ἢ	κακῶς	πραξάντων πλανᾶσθαι ἠνάγκασται καὶ τὰ
[239]	καλῶς φύντες, πολλὰ δὴ καὶ	καλὰ	ἔργα ἀπεφήναντο εἰς πάντας ἀνθρώπους
[246]	πολλὰ μὲν τὰ εἰρημένα καὶ	καλά,	πολὺ δ' ἔτι πλείω καὶ
[238]	ἐξ ἐκείνου ὡς τὰ πολλά.	Καλεῖ	δὲ ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν,
[238]	Πολιτεία γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν,	καλὴ	μὲν ἀγαθῶν, ἡ δὲ ἐναντία
[238]	ἐναντία κακῶν. Ὡς οὖν ἐν	καλῇ	πολιτείᾳ ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν ἡμῶν,
[237]	τῶν ἔργων πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν, ὡς	καλὴν	καὶ ἀξίαν τούτων ἀπεφήναντο. Τῆς
[234]	πολέμῳ ἀποθνῄσκειν. Καὶ γὰρ ταφῆς	καλῆς	τε καὶ μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει, καὶ
[248]	εἶεν ἐν λήθῃ καὶ (ζῷεν	κάλλιον	καὶ ὀρθότερον καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον.
[238]	πυρῶν καὶ κριθῶν καρπόν, ᾧ	κάλλιστα	καὶ ἄριστα τρέφεται τὸ ἀνθρώπειον
[235]	τὰ μὴ περὶ ἑκάστου λέγοντες,	κάλλιστά	πως τοῖς ὀνόμασι ποικίλλοντες, γοητεύουσιν
[248]	ἡμέτερα τελευτὴν ἤδη ἕξει ἥπερ	καλλίστη	γίγνεται ἀνθρώποις, ὥστε πρέπει αὐτὰ
[241]	δέ μοι δοκεῖ καὶ ἐκείνων	κάλλιστον	εἶναι, τούτου μνησθήσομαι, ὅτι τὸ
[246]	πολὺ δ' ἔτι πλείω καὶ	καλλίω	τὰ (ὑπολειπόμενα· πολλαὶ γὰρ ἂν
[235]	παραχρῆμα μείζων καὶ γενναιότερος καὶ	καλλίων	γεγονέναι. Καὶ οἷα δὴ τὰ
[246]	καὶ οὐχ ἑαυτῷ οὔτε σώματος	κάλλος	καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ
[246]	καὶ κακά. Οὔτε γὰρ πλοῦτος	κάλλος	φέρει τῷ κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας
[234]	μήν, ὦ Μενέξενε, πολλαχῇ κινδυνεύει	καλὸν	εἶναι τὸ ἐν πολέμῳ ἀποθνῄσκειν.
[247]	μὲν γὰρ τιμὰς γονέων ἐκγόνοις	καλὸς	θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι δὲ
[249]	καὶ αὖθίς σοι πολλοὺς καὶ	καλοὺς	λόγους παρ' αὐτῆς πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω.
[246]	δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς,	καλῶς	αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς
[247]	δὴ τὸ μηδὲν ἄγαν λεγόμενον	καλῶς	δοκεῖ λέγεσθαι· τῷ γὰρ ὄντι
[239]	αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ μέλλει τις	καλῶς	ἐπαινεῖν, ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ
[234]	χρόνου λόγους παρεσκευασμένων, οἳ οὕτως	καλῶς	ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε καὶ τὰ (προσόντα
[246]	ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ	καλῶς,	καλῶς αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν
[236]	Ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων λόγῳ	καλῶς	ῥηθέντι μνήμη καὶ κόσμος τοῖς
[239]	διηγήσασθαι, ποιηταί τε αὐτῶν ἤδη	καλῶς	τὴν ἀρετὴν ἐν μουσικῇ ὑμνήσαντες
[239]	ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ οὗτοι, καὶ	καλῶς	φύντες, πολλὰ δὴ καὶ καλὰ
[236]	σοί γε δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε	κἂν	ὀλίγου, (εἴ με κελεύοις ἀποδύντα
[236]	ὑπ' Ἀντιφῶντος τοῦ Ῥαμνουσίου, ὅμως	κἂν	οὗτος οἷός τ' εἴη Ἀθηναίους
[238]	τὸν τῶν πυρῶν καὶ κριθῶν	καρπόν,	ᾧ κάλλιστα καὶ ἄριστα τρέφεται
[238]	γυνὴ γῆν. Τούτου δὲ τοῦ	καρποῦ	οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ' ἔνειμεν καὶ
[244]	χρόνῳ οὐχ οἵα τε ἐγένετο	καρτερῆσαι	οὐδὲ διαφυλάξαι ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ,
[241]	μόνον ἐπέδειξαν τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι	(κατὰ	γῆν οἷόν τε ἀμύνασθαι τοὺς
[241]	ἄλλους Ἕλληνας, ὑπὸ μὲν τῶν	κατὰ	γῆν, ὑπὸ δὲ τῶν κατὰ
[241]	δόξαν εἶχον Πέρσαι ἄμαχοι εἶναι	κατὰ	θάλατταν καὶ πλήθει καὶ πλούτῳ
[241]	ὑπέμειναν κατά τε γῆν καὶ	κατὰ	θάλατταν, καὶ ὡς ἠμύναντο ταῦτα·
[241]	κατὰ γῆν, ὑπὸ δὲ τῶν	κατὰ	θάλατταν μαθόντας καὶ ἐθισθέντας μὴ
[245]	πόλιν, ἐπειδὴ ἑώρα Λακεδαιμονίους τῷ	κατὰ	θάλατταν πολέμῳ ἀπαγορεύοντας, ἀποστῆναι βουλόμενος
[239]	κατὰ φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν	κατὰ	νόμον, καὶ μηδενὶ ἄλλῳ ὑπείκειν
[247]	δὲ οὐ ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ	κατὰ	νοῦν ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ
[235]	ψυχάς, καὶ τὴν πόλιν ἐγκωμιάζοντες	κατὰ	πάντας τρόπους καὶ τοὺς τετελευτηκότας
[241]	διελθεῖν, καὶ οἷα ἐπιόντα ὑπέμειναν	κατά	τε γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,
[249]	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες κοινῇ	κατὰ	τὸν νόμον τοὺς τετελευτηκότας ἀπολοφυράμενοι
[239]	ἀλλ' ἡ ἰσογονία ἡμᾶς ἡ	κατὰ	φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν κατὰ
[237]	σωτηρίας ἠλλάξαντο; Δοκεῖ μοι χρῆναι	κατὰ	φύσιν, ὥσπερ ἀγαθοὶ ἐγένοντο, οὕτω
[236]	εἰπέ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ἴσως μου	καταγελάσῃ,	ἄν σοι δόξω πρεσβύτης ὢν
[240]	καὶ μεγάλα καὶ μάχιμα γένη	καταδεδουλωμένη	ἦν ἡ Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος
[244]	σφέτερον δὲ ἤδη (ἔργον εἶναι	καταδουλοῦσθαι	τοὺς ἄλλους, ταῦτ' ἔπραττον. Καὶ
[242]	οἱ μὲν γὰρ ᾤχοντο ἀπιόντες,	καταλιπόντες	(Βοιωτοὺς) οἷς ἐβοήθουν, οἱ δ'
[243]	ἀρετή. Οἰομένων γὰρ ἤδη αὐτὴν	καταπεπολεμῆσθαι	καὶ ἀπειλημμένων ἐν Μυτιλήνῃ τῶν
[243]	πόλις ἔσχεν μή ποτ' ἂν	καταπολεμηθῆναι	μηδ' ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων καὶ
[238]	οἱ τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν πολιτείαν	κατασκευασάμενοι,	ἧς ὀρθῶς ἔχει διὰ βραχέων
[249]	ὀρφανίαν γενέσθαι, ἐν πατρὸς σχήματι	καταστᾶσα	αὐτοῖς αὐτὴ ἔτι τε παισὶν
[243]	πλοῦ εἰς ἀπορίαν τῆς πόλεως	καταστάσης	καὶ οὐ δυναμένης αὐτοῖς ὑπηρετεῖν,
[246]	καὶ τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη	καταστῆσαι	καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας
[247]	τῇ τῶν (προγόνων δόξῃ μὴ	καταχρησόμενοι	μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν, γνόντες ὅτι
[247]	εἶναι ἢ ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας	καταψεύδεσθαι·	χρὴ δὲ οὐδέτερα τούτων, ἀλλ'
[245]	μέχρι οὗ πάλιν αὐτοὶ αὑτοὺς	κατεδουλώσαντο,	βασιλεῖ δὲ αὐτὴ μὲν οὐκ
[245]	ἐξ ὧν καὶ τὸ πρότερον	κατεπολεμήθημεν,	σὺν θεῷ ἄμεινον ἢ τότε
[249]	ἔχοι· ἀλλ' ὅπως μου μὴ	κατερεῖς,	ἵνα καὶ αὖθίς σοι πολλοὺς
[249]	πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Θάρρει, οὐ	κατερῶ·	μόνον ἀπάγγελλε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ ταῦτ'
[238]	γάρ οἳ τὸν βίον ἡμῶν	κατεσκεύασαν	πρός τε τὴν καθ' ἡμέραν
[238]	γὰρ ἄλλαι πόλεις ἐκ παντοδαπῶν	κατεσκευασμέναι	ἀνθρώπων εἰσὶ καὶ ἀνωμάλων, ὥστε
[242]	ἄκουσαν ἐν πολέμῳ τοῖς Ἕλλησι	κατέστησεν.	Μετὰ δὲ τοῦτο γενομένου πολέμου,
[242]	νικήσαντες τοὺς ἀδίκως φεύγοντας δικαίως	κατήγαγον.	Οὗτοι δὴ πρῶτοι μετὰ τὸν
[240]	εἴη. Τῇ δ' αὐτῇ διανοίᾳ	κατηγάγοντο	ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα, ὡς
[244]	εἴ τις βούλοιτο τῆς πόλεως	κατηγορῆσαι	δικαίως, τοῦτ' ἂν μόνον λέγων
[244]	ἂν μόνον λέγων ὀρθῶς ἂν	κατηγοροῖ,	ὡς ἀεὶ λίαν φιλοικτίρμων ἐστὶ
[246]	ταῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐνθάδε	κειμένων	καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι ὑπὲρ
[243]	οὐκ ἀναιρεθέντες ἐκ τῆς θαλάττης	κεῖνται	ἐνθάδε. Ὦν χρὴ ἀεὶ μεμνῆσθαί
[242]	τοῦτον τὸν πόλεμον πολεμήσαντες ἐνθάδε	κεῖνται,	ὅτι ἐπέδειξαν, εἴ τις ἄρα
[242]	πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ τελευτήσαντες ἐνθάδε	κεῖνται,	~πολλοὶ μὲν ἀμφὶ Σικελίαν (πλεῖστα
[237]	ἐν ᾗ ᾤκουν, καὶ νῦν	κεῖσθαι	τελευτήσαντας ἐν οἰκείοις τόποις τῆς
[249]	ἑστίαν ἄρξοντα μετ' ἰσχύος ὅπλοις	κεκοσμημένον.	Αὐτοὺς δὲ τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα
[246]	γὰρ πλοῦτος κάλλος φέρει τῷ	κεκτημένῳ	μετ' ἀνανδρίας ἄλλῳ γὰρ ὁ
[236]	ὥστε κἂν ὀλίγου, (εἴ με	κελεύοις	ἀποδύντα ὀρχήσασθαι, χαρισαίμην ἄν, ἐπειδή
[240]	Ἀθηναίους, εἰ βούλοιτο τὴν (ἑαυτοῦ	κεφαλὴν	ἔχειν· ὁ δὲ πλεύσας εἰς
[235]	καὶ ἑκάστοτε ἐξέστηκα (ἀκροώμενος καὶ	κηλούμενος,	ἡγούμενος ἐν τῷ παραχρῆμα μείζων
[234]	Καὶ μήν, ὦ Μενέξενε, πολλαχῇ	κινδυνεύει	καλὸν εἶναι τὸ ἐν πολέμῳ
[246]	λειπομένοις, εἴ τι πάσχοιεν, ἡνίκα	κινδυνεύσειν	ἔμελλον. Φράσω δὲ ὑμῖν ἅ
[249]	ἀτεχνῶς τῶν μὲν τελευτησάντων ἐν	κληρονόμου	καὶ ὑέος (μοίρᾳ καθεστηκυῖα, τῶν
[243]	τῷ ἐχθίστῳ ἐπικηρυκεύσασθαι βασιλεῖ, ὃν	κοινῇ	ἐξέβαλον μεθ' ἡμῶν, ἰδίᾳ τοῦτον
[249]	τε καὶ οἱ ἄλλοι πάντες	κοινῇ	κατὰ τὸν νόμον τοὺς τετελευτηκότας
[236]	πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν, προπεμφθέντες	κοινῇ	μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως, ἰδίᾳ
[249]	ἐνιαυτὸν αὐτὴ τὰ νομιζόμενα ποιοῦσα	κοινῇ	πᾶσιν ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ γίγνεται,
[242]	ὧν τότε τοὺς βαρβάρους ἐνίκων	κοινῇ,	τούτους νικῶντες ἰδίᾳ. Τρίτος δὲ
[241]	ἀρετῇ γενέσθαι τῆς Ἑλληνικῆς σωτηρίας,	κοινὸν	ἤδη τοῦτο Λακεδαιμονίων τε καὶ
[242]	δι' ὀργὴν ἰδίαν πόλεως τὸ	κοινὸν	τῶν Ἑλλήνων διολλύναι, πρὸς δὲ
[244]	ὑπ' αὐτῆς οἵαν (χάριν ἀπέδοσαν,	κοινωσάμενοι	τοῖς βαρβάροις, τάς τε ναῦς
[240]	τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν καὶ	κολασάμενοι	τὴν ὑπερηφανίαν ὅλης τῆς Ἀσίας
[247]	ὅταν ὑμᾶς ἡ προσήκουσα μοῖρα	κομίσῃ·	ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς καὶ κακισθέντας
[236]	λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω γάρ, καὶ	Κόννον	γε τὸν Μητροβίου· οὗτοι γάρ
[245]	ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο καὶ ὤμοσαν	Κορίνθιοι	καὶ Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ
[244]	πρῶτοι, Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ	Κορίνθιοι,	καὶ τό γε θειότατον πάντων,
[246]	πολέμῳ ἐστερήθημεν, ~τῶν τε ἐν	Κορίνθῳ	χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ ἐν Λεχαίῳ
[248]	ἀνθρώποις, ὥστε πρέπει αὐτὰ μᾶλλον	κοσμεῖν	ἢ θρηνεῖν· γυναικῶν δὲ τῶν
[239]	(ἐπιχειρῶμεν τὰ αὐτὰ λόγῳ ψιλῷ	κοσμεῖν,	τάχ' ἂν δεύτεροι φαινοίμεθα. Ταῦτα
[246]	δὲ πρέπει συνεπαινεῖν τε καὶ	κοσμεῖν	τοιούτους ἄνδρας. Καὶ τὰ μὲν
[237]	θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον δὴ	κοσμῆσαι	πρῶτον τὴν μητέρα αὐτήν· οὕτω
[249]	ἐπὶ τὰ σφέτερ' αὐτῶν πανοπλίᾳ	κοσμήσασα,	ἐνδεικνυμένη καὶ ἀναμιμνῄσκουσα τὰ τοῦ
[248]	ὑέων ἐπιμελήσονται, τοὺς μὲν παιδεύοντες	κοσμίως,	τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες ἀξίως· νῦν
[236]	λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον	κόσμον	ὅ τε νόμος προστάττει (ἀποδοῦναι
[236]	λόγῳ καλῶς ῥηθέντι μνήμη καὶ	κόσμος	τοῖς πράξασι γίγνεται παρὰ τῶν
[237]	ἅμα καὶ ἡ τῶνδε εὐγένεια	κοσμουμένη.	Ἔστι δὲ ἀξία ἡ χώρα
[248]	καὶ βαρέως φέροντες τὰς συμφοράς·	κούφως	δὲ καὶ μετρίως μάλιστ' ἂν
[238]	δόξας σοφὸς ἢ ἀγαθὸς εἶναι	κρατεῖ	καὶ ἄρχει. (Αἰτία δὲ ἡμῖν
[238]	τὰς δὲ ἀρχὰς δίδωσι καὶ	κράτος	τοῖς ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις εἶναι,
[244]	θυσίαις, ἐν τοῖς τοιοῖσδε, τοῖς	κρατοῦσιν	αὐτῶν εὐχομένους, ἐπειδὴ καὶ ἡμεῖς
[238]	(ἤνεγκεν τὸν τῶν πυρῶν καὶ	κριθῶν	καρπόν, ᾧ κάλλιστα καὶ ἄριστα
[237]	αὐτῆς θεῶν (ἔρις τε καὶ	κρίσις·	ἣν δὴ θεοὶ ἐπῄνεσαν, πῶς
[246]	ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα καὶ	κτήματα	καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ κακά.
[247]	καὶ ἄνανδρον, ἀπορίᾳ ἰδίων αὑτοῦ	κτημάτων	τε καὶ εὐδοξιῶν. (Καὶ ἐὰν
[238]	ὑπὲρ τῆς χώρας φυλακὴν ὅπλων	κτῆσίν	τε καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες
[238]	οὐ γὰρ γῆ γυναῖκα μεμίμηται	κυήσει	καὶ γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ γῆν.
[241]	Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες (καὶ οἱ εἰς	Κύπρον	στρατεύσαντες καὶ οἱ εἰς Αἴγυπτον
[239]	βασιλεῖ, ὧν ὁ μὲν πρῶτος	Κῦρος	ἐλευθερώσας Πέρσας τοὺς αὑτοῦ πολίτας