Pages
[242]	αὐτοὺς ναυμαχίᾳ οἱ ἡμέτεροι καὶ	λαβόντες	αὐτῶν τοὺς ἡγεμόνας Λακεδαιμονίους ἐν
[246]	νῦν ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν	λαβόντες	δύναμιν, τεκμαιρόμενος ἐξ ὧν τότε
[239]	πω δόξαν ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις	λαβὼν	ἔχει ἔτι τέ ἐστιν ἐν
[245]	ἐν τῇ ἠπείρῳ, οὕσπερ πρότερον	Λακεδαιμόνιοι	αὐτῷ ἐξέδοσαν, εἰ μέλλοι συμμαχήσειν
[244]	ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ ὄντων ἡγησάμενοι	Λακεδαιμόνιοι	τοὺς μὲν τῆς ἐλευθερίας ἐπικούρους
[242]	Τανάγρᾳ ὑπὲρ τῆς Βοιωτῶν ἐλευθερίας	Λακεδαιμονίοις	(μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μάχης
[245]	ἠναγκάσθη πολεμεῖν, ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει	Λακεδαιμονίοις.	Φοβηθεὶς δὲ βασιλεὺς τὴν πόλιν,
[242]	καὶ λαβόντες αὐτῶν τοὺς ἡγεμόνας	Λακεδαιμονίους	ἐν τῇ Σφαγίᾳ, ἐξὸν αὐτοῖς
[245]	βασιλεὺς τὴν πόλιν, ἐπειδὴ ἑώρα	Λακεδαιμονίους	τῷ κατὰ θάλατταν πολέμῳ ἀπαγορεύοντας,
[246]	καὶ ἐκβαλόντες ἐκ τῆς θαλάττης	Λακεδαιμονίους·	ὧν ἐγὼ μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω,
[240]	Ἑλλήνων οὐδεὶς οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν	Λακεδαιμονίων	οὗτοι δὲ τῇ ὑστεραίᾳ τῆς
[241]	Ἑλληνικῆς σωτηρίας, κοινὸν ἤδη τοῦτο	Λακεδαιμονίων	τε καὶ Ἀθηναίων. Τὸ μὲν
[236]	κάκιον ἐπαιδεύθη, μουσικὴν μὲν ὑπὸ	Λάμπρου	παιδευθείς, ῥητορικὴν δὲ ὑπ' Ἀντιφῶντος
[236]	ἄνδρα οὐδὲν θαυμαστὸν δεινὸν εἶναι	λέγειν·	ἀλλὰ καὶ ὅστις ἐμοῦ κάκιον
[236]	Ἔλεγε γάρ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀρξαμένη	λέγειν	ἀπ' αὐτῶν τῶν τεθνεώτων οὑτωσί.
[236]	μοι χαριῇ, εἴτε Ἀσπασίας βούλει	λέγειν	εἴτε ὁτουοῦν· ἀλλὰ μόνον εἰπέ.
[235]	δέοι Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις εὖ	λέγειν	ἢ Πελοποννησίους ἐν Ἀθηναίοις, ἀγαθοῦ
[235]	ἐπαινεῖ, οὐδὲν μέγα δοκεῖν εὖ	λέγειν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει, ὦ Σώκρατες;
[236]	ἔχοις εἰπεῖν, εἰ δέοι σε	λέγειν;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς μὲν παρ' ἐμαυτοῦ
[236]	παραχρῆμά μοι διῄει, οἷα δέοι	λέγειν,	τὰ δὲ πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε
[236]	τούτων. Ἢκουσε γὰρ ἅπερ σὺ	λέγεις,	ὅτι μέλλοιεν Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι τὸν
[235]	αὕτη; Ἢ δῆλον ὅτι Ἀσπασίαν	λέγεις;	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω γάρ, καὶ Κόννον
[249]	Δία, ὦ Σώκρατες, μακαρίαν γε	λέγεις	τὴν Ἀσπασίαν, εἰ γυνὴ οὖσα
[247]	μηδὲν ἄγαν λεγόμενον καλῶς δοκεῖ	λέγεσθαι·	τῷ γὰρ ὄντι εὖ λέγεται.
[247]	λέγεσθαι· τῷ γὰρ ὄντι εὖ	λέγεται.	~Ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ εἰς ἑαυτὸν
[244]	πάλαι οὐδὲ παλαιῶν ἀνθρώπων γεγονότα	λέγοιμ'	ἂν τὰ μετὰ ταῦτα· αὐτοὶ
[247]	γὰρ δὴ τὸ μηδὲν ἄγαν	λεγόμενον	καλῶς δοκεῖ λέγεσθαι· τῷ γὰρ
[235]	καὶ τὰ μὴ περὶ ἑκάστου	λέγοντες,	κάλλιστά πως τοῖς ὀνόμασι ποικίλλοντες,
[235]	εἶναι ἢ πρότερον, ὑπὸ τοῦ	λέγοντος	ἀναπειθόμενοι. Καί μοι αὕτη ἡ
[235]	καὶ ὁ φθόγγος παρὰ τοῦ	λέγοντος	ἐνδύεται εἰς τὰ ὦτα, ὥστε
[249]	μετ' ἐμοῦ, καὶ ἀκούσῃ αὐτῆς	λεγούσης.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Πολλάκις, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ
[236]	δῆλον ὅτι Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Λέγω	γάρ, καὶ Κόννον γε τὸν
[239]	πραξάντων. Ἔστιν δὲ τούτων ὧν	λέγω	(πρῶτα· Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας
[243]	ἀνέλπιστον τοῦ πολέμου γενέσθαι, τόδε	λέγω	τὸ εἰς τοσοῦτον φιλονικίας ἐλθεῖν
[241]	φοβεῖσθαι τοὺς βαρβάρους. Τρίτον δὲ	λέγω	τὸ ἐν Πλαταιαῖς ἔργον καὶ
[244]	κατηγορῆσαι δικαίως, τοῦτ' ἂν μόνον	λέγων	ὀρθῶς ἂν κατηγοροῖ, ὡς ἀεὶ
[235]	γέγονεν, ὥστε ἴσως ἀναγκασθήσεται ὁ	λέγων	ὥσπερ αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόθεν, ὠγαθέ;
[246]	παρακελεύεσθαι, ὥσπερ ἐν πολέμῳ, μὴ	λείπειν	τὴν τάξιν τὴν τῶν προγόνων
[246]	μετ' ἀρετῆς, εἰδότας ὅτι τούτου	λειπόμενα	πάντα καὶ κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα
[246]	ἡμῖν ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν τοῖς ἀεὶ	λειπομένοις,	εἴ τι πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν
[236]	οἰκείων· λόγῳ δὲ δὴ τὸν	λειπόμενον	κόσμον ὅ τε νόμος προστάττει
[237]	τινες τῶν ἄνωθεν ἔτι προγόνων	λείπονται,	τούτους δὲ (παραμυθούμενος. Τίς οὖν
[243]	(πλεῖστα τρόπαια στήσαντες ὑπὲρ τῆς	Λεοντίνων	ἐλευθερίας, οἷς βοηθοῦντες διὰ τοὺς
[246]	Κορίνθῳ χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ ἐν	Λεχαίῳ	(προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ καὶ οἱ
[248]	τύχης μάλιστ' ἂν εἶεν ἐν	λήθῃ	καὶ (ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον
[244]	ὀρθῶς ἂν κατηγοροῖ, ὡς ἀεὶ	λίαν	φιλοικτίρμων ἐστὶ καὶ τοῦ ἥττονος
[239]	δὲ ὑὸς Αἰγύπτου τε καὶ	Λιβύης	ὅσον οἷόν τ' ἦν ἐπιβαίνειν,
[235]	Πόθεν, ὠγαθέ; Εἰσὶν ἑκάστοις τούτων	λόγοι	παρεσκευασμένοι, καὶ ἅμα οὐδὲ αὐτοσχεδιάζειν
[236]	διδάσκαλος, ἂν ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν	λόγον.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Μηδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[236]	μοι δοκεῖ συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον	λόγον	ὃν Περικλῆς εἶπεν, περιλείμματ' ἄττα
[236]	(καὶ χθὲς ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον	λόγον	περὶ αὐτῶν τούτων. Ἢκουσε γὰρ
[235]	(ἢ τρεῖς· οὕτως ἔναυλος ὁ	λόγος	τε καὶ ὁ φθόγγος παρὰ
[237]	Τίς οὖν ἂν ἡμῖν τοιοῦτος	λόγος	φανείη; Ἢ πόθεν ἂν ὀρθῶς
[249]	ἀπολοφυράμενοι ἄπιτε. (Οὗτός σοι ὁ	λόγος,	ὦ Μενέξενε, Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας
[249]	καὶ νῦν χάριν ἔχεις τοῦ	λόγου	αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ πολλήν γε,
[249]	ἐγὼ χάριν ἔχω τούτου (τοῦ	λόγου	ἐκείνῃ ἢ ἐκείνῳ ὅστις σοι
[236]	ἀκουσάντων· δεῖ δὴ τοιούτου τινὸς	λόγου	ὅστις τοὺς μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς
[249]	Ἀσπασίαν, εἰ γυνὴ οὖσα τοιούτους	λόγους	οἵα τ' ἐστὶ συντιθέναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[249]	αὖθίς σοι πολλοὺς καὶ καλοὺς	λόγους	παρ' αὐτῆς πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[234]	ἐπαινούντων, ἀλλὰ ἐκ πολλοῦ χρόνου	λόγους	παρεσκευασμένων, οἳ οὕτως καλῶς ἐπαινοῦσιν,
[244]	φιλίαν βέβαιον καὶ ὁμόφυλον οὐ	λόγῳ	ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη. Χρὴ δὲ
[236]	ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων·	λόγῳ	δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον
[241]	~Τὰ μὲν οὖν ἀριστεῖα τῷ	λόγῳ	ἐκείνοις ἀναθετέον, (τὰ δὲ δευτερεῖα
[237]	θεοφιλής. Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῶν τῷ	λόγῳ	ἡ τῶν ἀμφισβητησάντων περὶ αὐτῆς
[236]	χρή. Ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων	λόγῳ	καλῶς ῥηθέντι μνήμη καὶ κόσμος
[239]	ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ γενόμενον	λόγῳ,	ὅτε πᾶσα μὲν ἡ Ἀσία
[237]	Μέγα δὲ τεκμήριον τούτῳ τῷ	λόγῳ,	ὅτι ἥδε ἔτεκεν ἡ γῆ
[239]	οὖν ἡμεῖς (ἐπιχειρῶμεν τὰ αὐτὰ	λόγῳ	ψιλῷ κοσμεῖν, τάχ' ἂν δεύτεροι
[246]	Χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν ἡμετέρων	λόγων,	ἐάν τι καὶ ἄλλο (ἀσκῆτε,
[246]	τε παρακελεύομαι καὶ ἐν τῷ	λοιπῷ	χρόνῳ, ὅπου ἄν τῳ ἐντυγχάνω
[247]	μὴ συνοδύρεσθαι οὐ γὰρ τοῦ	λυπήσοντος	(προσδεήσονται· ἱκανὴ γὰρ ἔσται καὶ
[248]	παροιμίᾳ· οὔτε γὰρ χαίρων οὔτε	λυπούμενος	ἄγαν φανήσεται διὰ τὸ αὑτῷ
[243]	ἄριστοι, νικήσαντες μὲν τοὺς πολεμίους,	λυσάμενοι	δὲ τοὺς φιλίους, ἀναξίου τύχης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007