Pages
[238]	εὐδοξίας πλήθους ἀριστοκρατία. Βασιλῆς μὲν	γὰρ	ἀεὶ ἡμῖν εἰσιν· οὗτοι δὲ
[247]	οἱ θεοὶ ἐπήκοοι γεγόνασιν. Οὐ	γὰρ	ἀθανάτους σφίσι παῖδας ηὔχοντο γενέσθαι
[238]	ἐξ ἴσου γένεσις. Αἱ μὲν	γὰρ	ἄλλαι πόλεις ἐκ παντοδαπῶν κατεσκευασμέναι
[246]	καὶ καλλίω τὰ (ὑπολειπόμενα· πολλαὶ	γὰρ	ἂν ἡμέραι καὶ νύκτες οὐχ
[248]	γὰρ ὄντι εὖ λέγεται. ~Ὅτῳ	γὰρ	ἀνδρὶ εἰς ἑαυτὸν ἀνήρτηται πάντα
[236]	λόγον περὶ αὐτῶν τούτων. Ἢκουσε	γὰρ	ἅπερ σὺ λέγεις, ὅτι μέλλοιεν
[238]	τυγχάνουσιν ὄντες οἱ τετελευτηκότες. Ἡ	γὰρ	αὐτὴ πολιτεία καὶ τότε ἦν
[245]	μὲν ἄλλων συμμάχων ἐψεύσθη· ἠθέλησαν	γὰρ	αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο καὶ
[238]	προσήκει δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ	γὰρ	γῆ γυναῖκα μεμίμηται κυήσει καὶ
[235]	γε τοιαῦτα χαλεπόν. εἰ μὲν	γὰρ	δέοι Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις εὖ
[247]	πατέρας ὄντας ἄνδρας ἀνδρῶν. Πάλαι	γὰρ	δὴ τὸ μηδὲν ἄγαν λεγόμενον
[243]	καὶ τὸν ἄλλον πόλεμον· δόξαν	γὰρ	δι' αὐτοὺς ἡ πόλις ἔσχεν
[235]	ἐν τῷ παραχρῆμα γίγνομαι· καὶ	γὰρ	ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί μοι
[243]	τε καὶ (ἐπαινεῖν· τῇ μὲν	γὰρ	ἐκείνων ἀρετῇ ἐνικήσαμεν οὐ μόνον
[238]	παρέχεται ὡς ἀνθρώπους γεννησαμένη· ~μόνη	γὰρ	ἐν τῷ τότε καὶ πρώτη
[242]	ὅτι οὐκ ἀληθῆ ἀμφισβητοῖεν· οὗτοι	(γὰρ	ἐνταῦθα ἔδειξαν, στασιασάσης τῆς Ἑλλάδος
[247]	γὰρ τοῦ λυπήσοντος (προσδεήσονται· ἱκανὴ	γὰρ	ἔσται καὶ ἡ γενομένη τύχη
[243]	οὐχ ὑπὸ τῶν ἄλλων· ἀήττητοι	γὰρ	ἔτι καὶ νῦν ὑπό γε
[236]	τοῖς ἀνδράσιν καὶ χρή. Ἔργων	γὰρ	εὖ πραχθέντων λόγῳ καλῶς ῥηθέντι
[243]	ῥώμη τε καὶ ἀρετή. Οἰομένων	γὰρ	ἤδη αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι καὶ ἀπειλημμένων
[248]	μάλιστ' ἂν χαρίζοιντο. Τὰ μὲν	γὰρ	ἡμέτερα τελευτὴν ἤδη ἕξει ἥπερ
[244]	ἂν τὰ μετὰ ταῦτα· αὐτοὶ	γὰρ	ἴσμεν ὡς ἐκπεπληγμένοι ἀφίκοντο εἰς
[236]	ὅτι Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω	γάρ,	καὶ Κόννον γε τὸν Μητροβίου·
[244]	ἐπειδὴ καὶ ἡμεῖς διηλλάγμεθα. Οὐ	γὰρ	κακίᾳ ἀλλήλων ἥψαντο οὐδ' ἔχθρᾳ
[241]	τοῖς Μαραθῶνι διεπράξαντο. Οἱ μὲν	γὰρ	Μαραθῶνι τοσοῦτον μόνον ἐπέδειξαν τοῖς
[236]	Κόννον γε τὸν Μητροβίου· οὗτοι	γάρ	(μοι δύο εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ
[245]	τότε ἐθέμεθα τὸν πόλεμον· καὶ	γὰρ	ναῦς καὶ τείχη ἔχοντες καὶ
[246]	τῷ κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας ἄλλῳ	γὰρ	ὁ τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ οὐχ
[238]	ἐν τῷ τοιῷδε ἐᾶν ἴσμεν	γάρ	οἳ τὸν βίον ἡμῶν κατεσκεύασαν
[234]	ἐρεῖ ἐπὶ τοῖς ἀποθανοῦσιν· ταφὰς	γὰρ	οἶσθ' ὅτι μέλλουσι ποιεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[244]	τούτων οἱ ζῶντες· οἱ αὐτοὶ	γὰρ	ὄντες ἐκείνοις γένει συγγνώμην ἀλλήλοις
[247]	λεγόμενον καλῶς δοκεῖ λέγεσθαι· τῷ	γὰρ	ὄντι εὖ λέγεται. ~Ὅτῳ γὰρ
[244]	μηκύνειν μὲν τί δεῖ; Οὐ	γὰρ	πάλαι οὐδὲ παλαιῶν ἀνθρώπων γεγονότα
[235]	οὐ πάνυ εὐπορήσειν· ἐξ ὑπογύου	γὰρ	παντάπασιν ἡ αἵρεσις γέγονεν, ὥστε
[245]	Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. Οὐ	γὰρ	Πέλοπες οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί
[246]	ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε	γὰρ	πλοῦτος κάλλος φέρει τῷ κεκτημένῳ
[237]	πρῶτον τὴν μητέρα αὐτήν· οὕτω	γὰρ	συμβαίνει ἅμα καὶ ἡ τῶνδε
[234]	τὸ ἐν πολέμῳ ἀποθνῄσκειν. Καὶ	γὰρ	ταφῆς καλῆς τε καὶ μεγαλοπρεποῦς
[249]	φέρειν τὴν συμφοράν· τοῖς τε	γὰρ	τελευτήσασι καὶ τοῖς ζῶσιν οὕτως
[247]	διὰ δόξαν προγόνων. Εἶναι μὲν	γὰρ	τιμὰς γονέων ἐκγόνοις καλὸς θησαυρὸς
[240]	τῇδε τῇ ἠπείρῳ· εἰς ἐκεῖνο	γὰρ	τὸ ἔργον ἀποβλέψαντες καὶ τὰς
[237]	τε καὶ ἡμετέρους προγόνους. Πᾶν	γὰρ	τὸ τεκὸν τροφὴν ἔχει ἐπιτηδείαν
[247]	γενέσθαι, καὶ μὴ συνοδύρεσθαι οὐ	γὰρ	τοῦ λυπήσοντος (προσδεήσονται· ἱκανὴ γὰρ
[243]	πόλιν ἑαυτοῦ νοσῆσαι. Ἔκ τε	γὰρ	τοῦ Πειραιῶς καὶ τοῦ ἄστεως
[241]	Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι καὶ νικήσασι. Καὶ	γὰρ	τούτων τῶν ἀνδρῶν πολλὰ μὲν
[238]	ἔχει διὰ βραχέων (ἐπιμνησθῆναι. Πολιτεία	γὰρ	τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ μὲν
[248]	μάλιστα πείσεται τῇ παροιμίᾳ· οὔτε	γὰρ	χαίρων οὔτε λυπούμενος ἄγαν φανήσεται
[236]	μόνω ἐσμέν. Ἀλλ' ἄκουε. Ἔλεγε	γάρ,	ὡς ἐγᾦμαι, ἀρξαμένη λέγειν ἀπ'
[242]	τὸ ὕστερον ἔργον· οἱ μὲν	γὰρ	ᾤχοντο ἀπιόντες, καταλιπόντες (Βοιωτοὺς) οἷς
[234]	ὅτι μέλλουσι ποιεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ	γε·	ἀλλὰ τίνα εἵλοντο; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδένα,
[249]	εἰπών ἐστιν αὐτόν· καὶ πρός	γε	ἄλλων πολλῶν χάριν ἔχω τῷ
[248]	αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους (δὲ ἡμεῖς	γε	ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετέρους εἶναι
[236]	τρόπῳ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μέντοι σοί	γε	δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν ὀλίγου,
[243]	γὰρ ἔτι καὶ νῦν ὑπό	γε	ἐκείνων ἐσμέν, ἡμεῖς δὲ αὐτοὶ
[236]	Ἀσπασία; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ μὴ ἀδικῶ	γε·	ἐμάνθανόν γέ τοι παρ' αὐτῆς,
[236]	οὗτος οἷός τ' εἴη Ἀθηναίους	γε	ἐν Ἀθηναίοις ἐπαινῶν εὐδοκιμεῖν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[244]	Βοιωτοὶ καὶ Κορίνθιοι, καὶ τό	γε	θειότατον πάντων, τὸ καὶ βασιλέα
[249]	Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, μακαρίαν	γε	λέγεις τὴν Ἀσπασίαν, εἰ γυνὴ
[236]	ἀποδύντα ὀρχήσασθαι, χαρισαίμην ἄν, ἐπειδή	γε	μόνω ἐσμέν. Ἀλλ' ἄκουε. Ἔλεγε
[239]	πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ	γε	πατέρες καὶ οἱ ἡμέτεροι καὶ
[237]	ἐπῄνεσαν, πῶς οὐχ ὑπ' ἀνθρώπων	γε	συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ
[245]	ὀμόσαι. Οὕτω δή τοι τό	γε	τῆς πόλεως γενναῖον καὶ ἐλεύθερον
[236]	Εἰ μὴ ἀδικῶ γε· ἐμάνθανόν	γέ	τοι παρ' αὐτῆς, καὶ (ὀλίγου
[235]	καὶ ἅμα οὐδὲ αὐτοσχεδιάζειν τά	γε	τοιαῦτα χαλεπόν. εἰ μὲν γὰρ
[236]	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω γάρ, καὶ Κόννον	γε	τὸν Μητροβίου· οὗτοι γάρ (μοι
[235]	βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἐμοὶ μέν	γε,	ὦ Μενέξενε, οὐδὲν θαυμαστὸν οἵῳ
[234]	ἐπιμελητὴν παρεχομένη; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν σύ	γε,	ὦ Σώκρατες, ἐᾷς καὶ συμβουλεύῃς
[249]	λόγου αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ πολλήν	γε,	ὦ Σώκρατες, ἐγὼ χάριν ἔχω
[247]	μέγιστα αὐτοῖς οἱ θεοὶ ἐπήκοοι	γεγόνασιν.	Οὐ γὰρ ἀθανάτους σφίσι παῖδας
[235]	ὑπογύου γὰρ παντάπασιν ἡ αἵρεσις	γέγονεν,	ὥστε ἴσως ἀναγκασθήσεται ὁ λέγων
[235]	μείζων καὶ γενναιότερος καὶ καλλίων	γεγονέναι.	Καὶ οἷα δὴ τὰ πολλὰ
[244]	γὰρ πάλαι οὐδὲ παλαιῶν ἀνθρώπων	γεγονότα	λέγοιμ' ἂν τὰ μετὰ ταῦτα·
[244]	οἱ αὐτοὶ γὰρ ὄντες ἐκείνοις	γένει	συγγνώμην ἀλλήλοις ἔχομεν ὧν τ'
[247]	γὰρ ἀθανάτους σφίσι παῖδας ηὔχοντο	γενέσθαι	ἀλλ' ἀγαθοὺς καὶ εὐκλεεῖς, ὧν
[244]	αὐτῷ μηδαμόθεν ἄλλοθεν τὴν σωτηρίαν	γενέσθαι	ἀλλ' ἢ ἐκ ταύτης τῆς
[249]	μάλιστ' ἄδηλον αὐτοῖς τὴν ὀρφανίαν	γενέσθαι,	ἐν πατρὸς σχήματι καταστᾶσα αὐτοῖς
[247]	τὴν συμφοράν, ἐὰν ἄρα συμβῇ	γενέσθαι,	καὶ μὴ συνοδύρεσθαι οὐ γὰρ
[241]	ἔργον καὶ ἀριθμῷ καὶ ἀρετῇ	γενέσθαι	τῆς Ἑλληνικῆς σωτηρίας, κοινὸν ἤδη
[243]	δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον τοῦ πολέμου	γενέσθαι,	τόδε λέγω τὸ εἰς τοσοῦτον
[238]	ἄλλοις. Μετὰ δὲ τοῦτο ἐλαίου	γένεσιν,	πόνων ἀρωγήν, ἀνῆκεν τοῖς (ἐκγόνοις·
[238]	πολιτείας ταύτης ἡ ἐξ ἴσου	γένεσις.	Αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι πόλεις
[237]	ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν προγόνων	γένεσις	οὐκ ἔπηλυς οὖσα, οὐδὲ τοὺς
[240]	πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ μάχιμα	γένη	καταδεδουλωμένη ἦν ἡ Περσῶν ἀρχή.
[245]	τοι τό γε τῆς πόλεως	γενναῖον	καὶ ἐλεύθερον βέβαιόν τε καὶ
[235]	ἐν τῷ παραχρῆμα μείζων καὶ	γενναιότερος	καὶ καλλίων γεγονέναι. Καὶ οἷα
[235]	ἐπαινοῦντες, ὥστ' ἔγωγε, ὦ Μενέξενε,	γενναίως	πάνυ διατίθεμαι ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν,
[238]	κτῆσίν τε καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι.	Γεννηθέντες	δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ
[238]	ὄντι τοῦτο τὸ ζῷον αὐτὴ	γεννησαμένη.	Μᾶλλον δὲ ὑπὲρ γῆς ἢ
[237]	ἱκανὸν τεκμήριον παρέχεται ὡς ἀνθρώπους	γεννησαμένη·	~μόνη γὰρ ἐν τῷ τότε
[238]	γῆ γυναῖκα μεμίμηται κυήσει καὶ	γεννήσει,	ἀλλὰ γυνὴ γῆν. Τούτου δὲ
[248]	πολέμῳ τελευτησάντων παῖδάς τε καὶ	γεννήτορας	ἐπιμελεῖται, ~καὶ διαφερόντως (τῶν ἄλλων
[237]	μὴ ἔχῃ πηγὰς τροφῆς τῷ	γεννωμένῳ.	Ὃ δὴ καὶ ἡ ἡμετέρα
[246]	ἡμέραι καὶ νύκτες οὐχ ἱκαναὶ	γένοιντο	τῷ τὰ πάντα μέλλοντι περαίνειν.
[247]	ἱκανὴ γὰρ ἔσται καὶ ἡ	γενομένη	τύχη τοῦτο πορίζειν ἀλλ' ἰωμένους
[242]	(μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μάχης	γενομένης,	διέκρινε τὸ ὕστερον ἔργον· οἱ
[244]	δὲ τοῦτο παντελῶς εἰρήνης ἡμῖν	γενομένης,	ἡσυχίαν ἦγεν ἡ πόλις, τοῖς
[243]	ἡττήθημεν. Μετὰ δὲ ταῦτα (ἡσυχίας	γενομένης	καὶ εἰρήνης πρὸς τοὺς ἄλλους,
[242]	πρὸς τοὺς βαρβάρους· εἰρήνης δὲ	γενομένης	καὶ τῆς πόλεως τιμωμένης ἦλθεν
[242]	βοηθοῦντες πρὸς Ἕλληνας, ἄνδρες ἀγαθοὶ	(γενόμενοι	καὶ ἐλευθερώσαντες οἷς ἐβοήθουν, ἐν
[243]	εἰς τὰς ναῦς, καὶ ἄνδρες	γενόμενοι	ὁμολογουμένως ἄριστοι, νικήσαντες μὲν τοὺς
[240]	ἡγεμόνες καὶ διδάσκαλοι τοῖς ἄλλοις	γενόμενοι	ὅτι οὐκ ἄμαχος εἴη ἡ
[240]	τῆς σωτηρίας, μαθηταὶ τῶν Μαραθῶνι	γενόμενοι.	~Τὰ μὲν οὖν ἀριστεῖα τῷ
[239]	ἐπαινεῖν, ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ	γενόμενον	λόγῳ, ὅτε πᾶσα μὲν ἡ
[240]	Ἐν τούτῳ δὴ ἄν τις	γενόμενος	γνοίη οἷοι ἄρα ἐτύγχανον ὄντες
[242]	Μετὰ δὲ ταῦτα πολλοῦ πολέμου	γενομένου,	καὶ πάντων τῶν Ἑλλήνων ἐπιστρατευσάντων
[242]	Ἕλλησι κατέστησεν. Μετὰ δὲ τοῦτο	γενομένου	πολέμου, συνέβαλον μὲν ἐν Τανάγρᾳ
[246]	πατέρας καὶ πᾶν τὸ πρόσθεν	γένος	αἰσχῦναι, ἡγούμενοι τῷ τοὺς αὑτοῦ
[238]	καὶ ἄριστα τρέφεται τὸ ἀνθρώπειον	γένος,	ὡς τῷ ὄντι τοῦτο τὸ
[238]	οὗτοι δὲ τοτὲ μὲν ἐκ	γένους,	τοτὲ δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς δὲ
[237]	χρόνῳ, ἐν ᾧ ἡ πᾶσα	γῆ	ἀνεδίδου καὶ ἔφυε ζῷα παντοδαπά,
[238]	δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ γὰρ	γῆ	γυναῖκα μεμίμηται κυήσει καὶ γεννήσει,
[237]	Ὃ δὴ καὶ ἡ ἡμετέρα	γῆ	τε καὶ μήτηρ ἱκανὸν τεκμήριον
[237]	λόγῳ, ὅτι ἥδε ἔτεκεν ἡ	γῆ	τοὺς τῶνδέ τε καὶ ἡμετέρους
[241]	οἷα ἐπιόντα ὑπέμειναν κατά τε	γῆν	καὶ κατὰ θάλατταν, καὶ ὡς
[241]	ἐπέδειξαν τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι (κατὰ	γῆν	οἷόν τε ἀμύνασθαι τοὺς βαρβάρους
[238]	κυήσει καὶ γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ	γῆν.	Τούτου δὲ τοῦ καρποῦ οὐκ
[241]	Ἕλληνας, ὑπὸ μὲν τῶν κατὰ	γῆν,	ὑπὸ δὲ τῶν κατὰ θάλατταν
[248]	ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ	γηροτροφησόντων	ὑμᾶς καὶ ἐπιμελησομένων, ὅπου ἂν
[248]	μὲν παιδεύοντες κοσμίως, τοὺς δὲ	γηροτροφοῦντες	ἀξίως· νῦν δὲ ἴσμεν ὅτι
[235]	ἀναμιμνῄσκομαι ἐμαυτοῦ καὶ αἰσθάνομαι οὗ	γῆς	εἰμι, τέως δὲ οἶμαι μόνον
[238]	αὐτὴ γεννησαμένη. Μᾶλλον δὲ ὑπὲρ	γῆς	ἢ γυναικὸς προσήκει δέχεσθαι τοιαῦτα
[246]	θεῶν φίλον εἶναι οὔτ' ἐπὶ	γῆς	οὔθ' ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι. Χρὴ
[246]	οὔτ' ἐπὶ γῆς οὔθ' ὑπὸ	γῆς	τελευτήσαντι. Χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν
[248]	τελευτὴν ἤδη ἕξει ἥπερ καλλίστη	γίγνεται	ἀνθρώποις, ὥστε πρέπει αὐτὰ μᾶλλον
[236]	μνήμη καὶ κόσμος τοῖς πράξασι	γίγνεται	παρὰ τῶν ἀκουσάντων· δεῖ δὴ
[249]	κοινῇ πᾶσιν ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ	γίγνεται,	πρὸς δὲ τούτοις ἀγῶνας γυμνικοὺς
[235]	ἐγὼ σεμνότερος ἐν τῷ παραχρῆμα	γίγνομαι·	καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα
[248]	ὁ ἀνδρεῖος καὶ φρόνιμος· οὗτος	γιγνομένων	χρημάτων καὶ παίδων καὶ διαφθειρομένων
[240]	τούτῳ δὴ ἄν τις γενόμενος	γνοίη	οἷοι ἄρα ἐτύγχανον ὄντες τὴν
[247]	μὴ καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν,	γνόντες	ὅτι ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι
[240]	αὐτῷ μηδένα εἶναι· αἱ δὲ	γνῶμαι	δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω
[235]	κάλλιστά πως τοῖς ὀνόμασι ποικίλλοντες,	γοητεύουσιν	ἡμῶν τὰς ψυχάς, καὶ τὴν
[249]	τῶν δὲ ὑέων ἐν πατρός,	γονέων	δὲ τῶν τούτων ἐν ἐπιτρόπου,
[247]	προγόνων. Εἶναι μὲν γὰρ τιμὰς	γονέων	ἐκγόνοις καλὸς θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής·
[239]	οἱ τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι,	γονῆς	δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον
[248]	Ταῦτα οὖν, ὦ παῖδες καὶ	γονῆς	τῶν τελευτησάντων, ἐκεῖνοί (τε ἐπέσκηπτον
[249]	γίγνεται, πρὸς δὲ τούτοις ἀγῶνας	γυμνικοὺς	καὶ ἱππικοὺς τιθεῖσα καὶ μουσικῆς
[238]	τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ γὰρ γῆ	γυναῖκα	μεμίμηται κυήσει καὶ γεννήσει, ἀλλὰ
[238]	Μᾶλλον δὲ ὑπὲρ γῆς ἢ	γυναικὸς	προσήκει δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ
[248]	αὐτὰ μᾶλλον κοσμεῖν ἢ θρηνεῖν·	γυναικῶν	δὲ τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων
[238]	μεμίμηται κυήσει καὶ γεννήσει, ἀλλὰ	γυνὴ	γῆν. Τούτου δὲ τοῦ καρποῦ
[237]	ᾧ ἂν τέκῃ, ᾧ καὶ	γυνὴ	δήλη τεκοῦσά τε ἀληθῶς καὶ
[249]	γε λέγεις τὴν Ἀσπασίαν, εἰ	γυνὴ	οὖσα τοιούτους λόγους οἵα τ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007