Pages
[248]	ἐστιν ὁ σώφρων καὶ οὗτος	ὁ	ἀνδρεῖος καὶ φρόνιμος· οὗτος γιγνομένων
[238]	δὲ ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν,	ὁ	δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ,
[240]	βούλοιτο τὴν (ἑαυτοῦ κεφαλὴν ἔχειν·	ὁ	δὲ πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν ἐπ'
[239]	ἄλλης Ἀσίας μέχρι Αἰγύπτου ἦρξεν,	ὁ	δὲ ὑὸς Αἰγύπτου τε καὶ
[238]	ἄλλαις πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς ὅρος,	ὁ	δόξας σοφὸς ἢ ἀγαθὸς εἶναι
[249]	ἐκείνῃ ἢ ἐκείνῳ ὅστις σοι	ὁ	εἰπών ἐστιν αὐτόν· καὶ πρός
[235]	αἵρεσις γέγονεν, ὥστε ἴσως ἀναγκασθήσεται	ὁ	λέγων ὥσπερ αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόθεν,
[235]	πλείω (ἢ τρεῖς· οὕτως ἔναυλος	ὁ	λόγος τε καὶ ὁ φθόγγος
[249]	τετελευτηκότας ἀπολοφυράμενοι ἄπιτε. (Οὗτός σοι	ὁ	λόγος, ὦ Μενέξενε, Ἀσπασίας τῆς
[238]	ὡς τὰ πολλά. Καλεῖ δὲ	ὁ	μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ δὲ
[236]	γάρ (μοι δύο εἰσὶν διδάσκαλοι,	ὁ	μὲν μουσικῆς, ἡ δὲ ῥητορικῆς.
[239]	ἐδούλευε τρίτῳ ἤδη βασιλεῖ, ὧν	ὁ	μὲν πρῶτος Κῦρος ἐλευθερώσας Πέρσας
[243]	καὶ εἰρήνης πρὸς τοὺς ἄλλους,	ὁ	οἰκεῖος ἡμῖν πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη,
[242]	δὴ πάσῃ τῇ πόλει διηντλήθη	ὁ	πόλεμος ὑπὲρ (ἑαυτῶν τε καὶ
[248]	ἄριστα παρεσκεύασται ζῆν, οὗτός ἐστιν	ὁ	σώφρων καὶ οὗτος ὁ ἀνδρεῖος
[246]	κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας ἄλλῳ γὰρ	ὁ	τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ οὐχ ἑαυτῷ
[235]	ἔναυλος ὁ λόγος τε καὶ	ὁ	φθόγγος παρὰ τοῦ λέγοντος ἐνδύεται
[236]	δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον	ὅ	τε νόμος προστάττει (ἀποδοῦναι τοῖς
[239]	Καδμείους καὶ Ἡρακλείδαις πρὸς Ἀργείους,	ὅ	τε χρόνος βραχὺς ἀξίως διηγήσασθαι,
[243]	πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας νικήσαντες·	ὃ	δ' εἶπον δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον
[241]	θάλατταν, καὶ ὡς ἠμύναντο ταῦτα·	ὃ	δέ μοι δοκεῖ καὶ ἐκείνων
[237]	ἔχῃ πηγὰς τροφῆς τῷ γεννωμένῳ.	Ὃ	δὴ καὶ ἡ ἡμετέρα γῆ
[242]	πόλεως τιμωμένης ἦλθεν ἐπ' αὐτήν,	ὃ	δὴ φιλεῖ ἐκ τῶν ἀνθρώπων
[242]	ζῆλος, ἀπὸ ζήλου δὲ φθόνος·	ὃ	καὶ τήνδε τὴν πόλιν ἄκουσαν
[237]	τῶν ζῴων καὶ ἐγέννησεν ἄνθρωπον,	ὃ	συνέσει τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων
[239]	ἢ ἀρετῆς δόξῃ καὶ φρονήσεως.	Ὅθεν	δὴ ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι
[245]	αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν,	ὅθεν	καθαρὸν τὸ μῖσος ἐντέτηκε τῇ
[237]	τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς ὡς	οἱ	ἄλλοι, ἀλλ' ὑπὸ (μητρὸς τῆς
[249]	δὲ ἤδη ὑμεῖς τε καὶ	οἱ	ἄλλοι πάντες κοινῇ κατὰ τὸν
[245]	καὶ Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ	οἱ	ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ μέλλοι χρήματα
[244]	αὐτοί ἐσμεν τούτων οἱ ζῶντες·	οἱ	αὐτοὶ γὰρ ὄντες ἐκείνοις γένει
[246]	Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ καὶ	οἱ	βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ ἐκβαλόντες ἐκ
[240]	τῇ ὑστεραίᾳ τῆς μάχης ἀφίκοντο	οἱ	δ' ἄλλοι πάντες ἐκπεπληγμένοι, ἀγαπῶντες
[242]	ἀπιόντες, καταλιπόντες (Βοιωτοὺς) οἷς ἐβοήθουν,	οἱ	δ' ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν
[238]	οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι μὲν δούλους,	οἱ	δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς
[241]	οἱ εἰς Κύπρον στρατεύσαντες καὶ	οἱ	εἰς Αἴγυπτον πλεύσαντες καὶ ἄλλοσε
[241]	τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες (καὶ	οἱ	εἰς Κύπρον στρατεύσαντες καὶ οἱ
[240]	τὰς ὑστέρας μάχας ἐτόλμησαν διακινδυνεύειν	οἱ	Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς σωτηρίας, μαθηταὶ
[243]	ὑπηρετεῖν, τούτῳ ἀπειπόντες ἐδυστύχησαν· ὧν	οἱ	ἐχθροὶ καὶ προσπολεμήσαντες πλείω ἔπαινον
[244]	δὲ ἡμεῖς αὐτοί ἐσμεν τούτων	οἱ	ζῶντες· οἱ αὐτοὶ γὰρ ὄντες
[239]	οἱ τῶνδέ γε πατέρες καὶ	οἱ	ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ οὗτοι, καὶ
[242]	τῇ πόλει, νικήσαντες αὐτοὺς ναυμαχίᾳ	οἱ	ἡμέτεροι καὶ λαβόντες αὐτῶν τοὺς
[239]	ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ καὶ	οἱ	ἡμέτεροι, (μιᾶς μητρὸς πάντες ἀδελφοὶ
[247]	ὧν ηὔχοντο τὰ μέγιστα αὐτοῖς	οἱ	θεοὶ ἐπήκοοι γεγόνασιν. Οὐ γὰρ
[240]	ἄρα ἐτύγχανον ὄντες τὴν ἀρετὴν	οἱ	Μαραθῶνι δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων
[241]	ἑξῆς ἔργον τοῖς Μαραθῶνι διεπράξαντο.	Οἱ	μὲν γὰρ Μαραθῶνι τοσοῦτον μόνον
[242]	γενομένης, διέκρινε τὸ ὕστερον ἔργον·	οἱ	μὲν γὰρ ᾤχοντο ἀπιόντες, καταλιπόντες
[238]	ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ	οἱ	νῦν εἰσιν, ὧν οἵδε τυγχάνουσιν
[246]	παρόντι δίκαιός εἰμι εἰπεῖν ἃ	οἱ	πατέρες ἡμῖν ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν τοῖς
[245]	πολέμου οὕτως, ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο καὶ	οἱ	πολέμιοι. Ἀνδρῶν μέντοι ἀγαθῶν καὶ
[243]	ἁσμένως καὶ οἰκείως ἀλλήλοις συνέμειξαν	οἱ	πολῖται καὶ παρ' ἐλπίδα τοῖς
[238]	οὖν ἐν καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν	οἱ	πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι'
[244]	τῆς πόλεως τῶν τε Ἑλλήνων	οἱ	πρῶτοι, Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ
[235]	μακάρων νήσοις οἰκεῖν· οὕτως ἡμῖν	οἱ	ῥήτορες δεξιοί εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ
[240]	τὰ ὅρια ἐλθόντες τῆς Ἐρετρικῆς	οἱ	στρατιῶται αὐτοῦ, ἐκ θαλάττης εἰς
[238]	εἰσιν, ὧν οἵδε τυγχάνουσιν ὄντες	οἱ	τετελευτηκότες. Ἡ γὰρ αὐτὴ πολιτεία
[239]	καὶ δουλουμένους τὴν Εὐρώπην ἔσχον	οἱ	τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι, γονῆς
[249]	ἥπερ μεγίστη ἐστίν, ὅπως ἂν	οἱ	τούτων μὴ ἀδικῶνται πατέρες τε
[239]	δὴ ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι	οἱ	τῶνδέ γε πατέρες καὶ οἱ
[238]	Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως	οἱ	τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν πολιτείαν κατασκευασάμενοι,
[243]	καὶ ἀρετῆς ἢ τῶν ἄλλων	οἱ	φίλοι· πολλοὶ δ' ἐν ταῖς
[241]	τῆς θαλάττης. Ἦσαν δὲ οὗτοι	οἵ	τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες (καὶ
[237]	ὀρθῶς ἀρξαίμεθα ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦντες,	οἳ	ζῶντές τε τοὺς ἑαυτῶν ηὔφραινον
[234]	ἐκ πολλοῦ χρόνου λόγους παρεσκευασμένων,	οἳ	οὕτως καλῶς ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε καὶ
[241]	δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι,	οἳ	τοῖς τῶν προτέρων ἔργοις τέλος
[238]	τῷ τοιῷδε ἐᾶν ἴσμεν γάρ	οἳ	τὸν βίον ἡμῶν κατεσκεύασαν πρός
[242]	δὴ ἄξιον ἐπαινέσαι τοὺς ἄνδρας,	οἳ	τοῦτον τὸν πόλεμον πολεμήσαντες ἐνθάδε
[240]	πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν ἐπ' ἄνδρας	οἳ	τῶν τότε Ἑλλήνων ἐν τοῖς
[249]	ἐγὼ ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ, καὶ οἶδα	οἵα	ἐστίν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν; Οὐκ
[249]	εἰ γυνὴ οὖσα τοιούτους λόγους	οἵα	τ' ἐστὶ συντιθέναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ'
[244]	ἐν τῷ τότε χρόνῳ οὐχ	οἵα	τε ἐγένετο καρτερῆσαι οὐδὲ διαφυλάξαι
[236]	ἐκ τοῦ παραχρῆμά μοι διῄει,	οἷα	δέοι λέγειν, τὰ δὲ πρότερον
[235]	γενναιότερος καὶ καλλίων γεγονέναι. Καὶ	οἷα	δὴ τὰ πολλὰ ἀεὶ μετ'
[241]	ἄν τις ἔχοι διελθεῖν, καὶ	οἷα	ἐπιόντα ὑπέμειναν κατά τε γῆν
[246]	τε αὐτῶν ἤκουσα ἐκείνων καὶ	οἷα	νῦν ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν
[244]	ὡς εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῆς	οἵαν	(χάριν ἀπέδοσαν, κοινωσάμενοι τοῖς βαρβάροις,
[249]	Σώκρατες, ἐγὼ ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ, καὶ	οἶδα	οἵα ἐστίν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν;
[236]	τεθνεώτων οὑτωσί. Ἔργῳ μὲν ἡμῖν	οἵδε	ἔχουσιν τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖς,
[238]	καὶ οἱ νῦν εἰσιν, ὧν	οἵδε	τυγχάνουσιν ὄντες οἱ τετελευτηκότες. Ἡ
[235]	μέντοι μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ	οἴει	οἷός τ' ἂν εἶναι αὐτὸς
[235]	δοκεῖν εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ	οἴει,	ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι
[235]	μόνον οὐκ ἐν μακάρων νήσοις	οἰκεῖν·	οὕτως ἡμῖν οἱ ῥήτορες δεξιοί
[237]	καὶ νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν	οἰκείοις	τόποις τῆς τεκούσης καὶ θρεψάσης
[243]	εἰρήνης πρὸς τοὺς ἄλλους, ὁ	οἰκεῖος	ἡμῖν πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη, ὥστε
[236]	πόλεως, ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν	οἰκείων·	λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον
[243]	τοῦ ἄστεως ὡς ἁσμένως καὶ	οἰκείως	ἀλλήλοις συνέμειξαν οἱ πολῖται καὶ
[234]	ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ὑμῶν ἡ	οἰκία	ἀεί τινα ἡμῶν ἐπιμελητὴν παρεχομένη;
[245]	ἀλλ' αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι	οἰκοῦμεν,	ὅθεν καθαρὸν τὸ μῖσος ἐντέτηκε
[237]	καὶ τῷ ὄντι ἐν πατρίδι	οἰκοῦντας	καὶ ζῶντας, καὶ τρεφομένους οὐχ
[238]	πολιτεῖαι, τυραννίδες τε καὶ ὀλιγαρχίαι·	οἰκοῦσιν	οὖν ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ
[235]	Σώκρατες, τοὺς ῥήτορας. Νῦν μέντοι	οἶμαι	ἐγὼ τὸν αἱρεθέντα οὐ πάνυ
[234]	ἀλλὰ ἀνεβάλοντο εἰς τὴν αὔριον.	Οἶμαι	μέντοι Ἀρχῖνον ἢ Δίωνα αἱρεθήσεσθαι.
[235]	οὗ γῆς εἰμι, τέως δὲ	οἶμαι	μόνον οὐκ ἐν μακάρων νήσοις
[242]	δ' ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν	Οἰνοφύτοις	νικήσαντες τοὺς ἀδίκως φεύγοντας δικαίως
[240]	δὴ ἄν τις γενόμενος γνοίη	οἷοι	ἄρα ἐτύγχανον ὄντες τὴν ἀρετὴν
[239]	ἀνθρώπους (καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ,	οἰόμενοι	δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ
[247]	ἀναλώσοντες αὐτήν, γνόντες ὅτι ἀνδρὶ	οἰομένῳ	τὶ εἶναι οὐκ ἔστιν αἴσχιον
[243]	πόλεως ῥώμη τε καὶ ἀρετή.	Οἰομένων	γὰρ ἤδη αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι καὶ
[239]	Αἰγύπτου τε καὶ Λιβύης ὅσον	οἷόν	τ' ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ
[241]	τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι (κατὰ γῆν	οἷόν	τε ἀμύνασθαι τοὺς βαρβάρους ὀλίγοις
[235]	μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ οἴει	οἷός	τ' ἂν εἶναι αὐτὸς εἰπεῖν,
[236]	τοῦ Ῥαμνουσίου, ὅμως κἂν οὗτος	οἷός	τ' εἴη Ἀθηναίους γε ἐν
[243]	στήσαντες ὑπὲρ τῆς Λεοντίνων ἐλευθερίας,	οἷς	βοηθοῦντες διὰ τοὺς ὅρκους ἔπλευσαν
[242]	ἄνδρες ἀγαθοὶ (γενόμενοι καὶ ἐλευθερώσαντες	οἷς	ἐβοήθουν, ἐν τῷδε τῷ μνήματι
[242]	γὰρ ᾤχοντο ἀπιόντες, καταλιπόντες (Βοιωτοὺς)	οἷς	ἐβοήθουν, οἱ δ' ἡμέτεροι τρίτῃ
[247]	ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας δὲ ἡμῶν,	οἷς	εἰσί, καὶ μητέρας ἀεὶ χρὴ
[234]	ἐπὶ τοῖς ἀποθανοῦσιν· ταφὰς γὰρ	οἶσθ'	ὅτι μέλλουσι ποιεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ
[235]	γε, ὦ Μενέξενε, οὐδὲν θαυμαστὸν	οἵῳ	τ' εἶναι εἰπεῖν, ᾧ τυγχάνει
[249]	πατρῴας (ἀρετῆς διδοῦσα, καὶ ἅμα	οἰωνοῦ	χάριν ἄρχεσθαι ἰέναι ἐπὶ τὴν
[240]	δύναμιν καὶ κολασάμενοι τὴν ὑπερηφανίαν	ὅλης	τῆς Ἀσίας καὶ πρῶτοι στήσαντες
[238]	αἱ πολιτεῖαι, τυραννίδες τε καὶ	ὀλιγαρχίαι·	οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι μὲν δούλους,
[240]	πρὸς τὸν πόλεμον καὶ οὐκ	ὀλίγοι,	τούτους ἐχειρώσατο μὲν ἐν τρισὶν
[241]	οἷόν τε ἀμύνασθαι τοὺς βαρβάρους	ὀλίγοις	πολλούς, ναυσὶ δὲ ἔτι ἦν
[236]	γε δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν	ὀλίγου,	(εἴ με κελεύοις ἀποδύντα ὀρχήσασθαι,
[236]	γέ τοι παρ' αὐτῆς, καὶ	(ὀλίγου	πληγὰς ἔλαβον ὅτ' ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[248]	εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ	ὀλοφυρόμενοι	ἡμᾶς ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνται, ἀλλ'
[243]	τὰς ναῦς, καὶ ἄνδρες γενόμενοι	ὁμολογουμένως	ἄριστοι, νικήσαντες μὲν τοὺς πολεμίους,
[245]	καὶ ἐθελοντὰς ἐάσασα μόνον βοηθῆσαι	ὁμολογουμένως	ἔσωσεν. Τειχισαμένη δὲ καὶ ναυπηγησαμένη,
[245]	οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε	ὀμόσαι.	Οὕτω δή τοι τό γε
[242]	ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι πρὸς μὲν τὸ	ὁμόφυλον	μέχρι νίκης δεῖν πολεμεῖν, καὶ
[244]	ὄντι συγγένεια, φιλίαν βέβαιον καὶ	ὁμόφυλον	οὐ λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη.
[242]	(ἑαυτῶν τε καὶ τῶν ἄλλων	ὁμοφώνων	πρὸς τοὺς βαρβάρους· εἰρήνης δὲ
[245]	τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως.	Ὅμως	δ' οὖν ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ
[236]	δὲ ὑπ' Ἀντιφῶντος τοῦ Ῥαμνουσίου,	ὅμως	κἂν οὗτος οἷός τ' εἴη
[240]	εἰς Μαραθῶνα, ὡς ἕτοιμόν σφισιν	ὂν	καὶ Ἀθηναίους ἐν τῇ αὐτῇ
[243]	τολμῆσαι τῷ ἐχθίστῳ ἐπικηρυκεύσασθαι βασιλεῖ,	ὃν	κοινῇ ἐξέβαλον μεθ' ἡμῶν, ἰδίᾳ
[236]	δοκεῖ συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον λόγον	ὃν	Περικλῆς εἶπεν, περιλείμματ' ἄττα ἐξ
[246]	τε καὶ τοὺς ἔπειτα εἰς	ὀνείδη	καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους
[235]	ἑκάστου λέγοντες, κάλλιστά πως τοῖς	ὀνόμασι	ποικίλλοντες, γοητεύουσιν ἡμῶν τὰς ψυχάς,
[238]	θεοὺς ἐπηγάγετο· ὧν τὰ μὲν	ὀνόματα	πρέπει ἐν τῷ τοιῷδε ἐᾶν
[247]	αὑτοὺς φαινομένους τῷ ὄντι πατέρας	ὄντας	ἄνδρας ἀνδρῶν. Πάλαι γὰρ δὴ
[244]	οἱ ζῶντες· οἱ αὐτοὶ γὰρ	ὄντες	ἐκείνοις γένει συγγνώμην ἀλλήλοις ἔχομεν
[245]	ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν βάρβαροι	ὄντες,	νόμῳ δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν,
[238]	νῦν εἰσιν, ὧν οἵδε τυγχάνουσιν	ὄντες	οἱ τετελευτηκότες. Ἡ γὰρ αὐτὴ
[240]	γενόμενος γνοίη οἷοι ἄρα ἐτύγχανον	ὄντες	τὴν ἀρετὴν οἱ Μαραθῶνι δεξάμενοι
[247]	ἀνδρείως τὰς συμφορὰς δόξουσι τῷ	ὄντι	ἀνδρείων παίδων πατέρες εἶναι (καὶ
[237]	ἡκόντων, ἀλλ' αὐτόχθονας καὶ τῷ	ὄντι	ἐν πατρίδι οἰκοῦντας καὶ ζῶντας,
[247]	καλῶς δοκεῖ λέγεσθαι· τῷ γὰρ	ὄντι	εὖ λέγεται. ~Ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ
[247]	ἔργῳ, παρέχοντας αὑτοὺς φαινομένους τῷ	ὄντι	πατέρας ὄντας ἄνδρας ἀνδρῶν. Πάλαι
[244]	ἄλλ' αἴτιον ἢ ἡ τῷ	ὄντι	συγγένεια, φιλίαν βέβαιον καὶ ὁμόφυλον
[238]	τὸ ἀνθρώπειον γένος, ὡς τῷ	ὄντι	τοῦτο τὸ ζῷον αὐτὴ γεννησαμένη.
[244]	Ἡμῶν οὖν ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ	ὄντων	ἡγησάμενοι Λακεδαιμόνιοι τοὺς μὲν τῆς
[247]	εὐκλεεῖς, ὧν ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν	ὄντων·	πάντα δὲ οὐ ῥᾴδιον θνητῷ
[249]	πατρῴαν ἑστίαν ἄρξοντα μετ' ἰσχύος	ὅπλοις	κεκοσμημένον. Αὐτοὺς δὲ τοὺς τελευτήσαντας
[238]	τὴν ὑπὲρ τῆς χώρας φυλακὴν	ὅπλων	κτῆσίν τε καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι.
[246]	καὶ ἐν τῷ λοιπῷ χρόνῳ,	ὅπου	ἄν τῳ ἐντυγχάνω (ὑμῶν, καὶ
[248]	δημοσίᾳ γηροτροφησόντων ὑμᾶς καὶ ἐπιμελησομένων,	ὅπου	ἂν ἕκαστος ἑκάστῳ ἐντυγχάνῃ ὁτῳοῦν
[249]	φυλάττειν ἀρχῇ ἥπερ μεγίστη ἐστίν,	ὅπως	ἂν οἱ τούτων μὴ ἀδικῶνται
[248]	τῇ δὲ πόλει παρακελευοίμεθ' ἂν	ὅπως	ἡμῖν καὶ πατέρων καὶ ὑέων
[247]	πᾶσαν πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν	ὅπως	μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς
[236]	οὖν οὐ διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ'	ὅπως	μή μοι χαλεπανεῖ ἡ διδάσκαλος,
[249]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὖ ἂν ἔχοι· ἀλλ'	ὅπως	μου μὴ κατερεῖς, ἵνα καὶ
[249]	ἀναμιμνῄσκουσα τὰ τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύματα	ὄργανα	τῆς πατρῴας (ἀρετῆς διδοῦσα, καὶ
[242]	δεῖν πολεμεῖν, καὶ μὴ δι'	ὀργὴν	ἰδίαν πόλεως τὸ κοινὸν τῶν
[248]	λήθῃ καὶ (ζῷεν κάλλιον καὶ	ὀρθότερον	καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα δὴ
[244]	δικαίως, τοῦτ' ἂν μόνον λέγων	ὀρθῶς	ἂν κατηγοροῖ, ὡς ἀεὶ λίαν
[237]	λόγος φανείη; Ἢ πόθεν ἂν	ὀρθῶς	ἀρξαίμεθα ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐπαινοῦντες, οἳ
[238]	πρόγονοι ᾤκουν πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς	ὀρθῶς	ἔχει διὰ βραχέων (ἐπιμνησθῆναι. Πολιτεία
[240]	ἀποφύγοι, τοιούτῳ τρόπῳ· ἐπὶ τὰ	ὅρια	ἐλθόντες τῆς Ἐρετρικῆς οἱ στρατιῶται
[243]	ἐλευθερίας, οἷς βοηθοῦντες διὰ τοὺς	ὅρκους	ἔπλευσαν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους,
[238]	ἐν ἄλλαις πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς	ὅρος,	ὁ δόξας σοφὸς ἢ ἀγαθὸς
[249]	ὅτι μάλιστ' ἄδηλον αὐτοῖς τὴν	ὀρφανίαν	γενέσθαι, ἐν πατρὸς σχήματι καταστᾶσα
[236]	ὀλίγου, (εἴ με κελεύοις ἀποδύντα	ὀρχήσασθαι,	χαρισαίμην ἄν, ἐπειδή γε μόνω
[246]	ἐνθάδε κειμένων καὶ τῶν ἄλλων	ὅσοι	ὑπὲρ τῆς πόλεως τετελευτήκασι, πολλὰ
[239]	ὑὸς Αἰγύπτου τε καὶ Λιβύης	ὅσον	οἷόν τ' ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος
[236]	δεινὸν εἶναι λέγειν· ἀλλὰ καὶ	ὅστις	ἐμοῦ κάκιον ἐπαιδεύθη, μουσικὴν μὲν
[234]	ὅτι ἡ βουλὴ μέλλει αἱρεῖσθαι	ὅστις	ἐρεῖ ἐπὶ τοῖς ἀποθανοῦσιν· ταφὰς
[249]	(τοῦ λόγου ἐκείνῃ ἢ ἐκείνῳ	ὅστις	σοι ὁ εἰπών ἐστιν αὐτόν·
[236]	δεῖ δὴ τοιούτου τινὸς λόγου	ὅστις	τοὺς μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς ἐπαινέσεται,
[236]	αὐτῆς, καὶ (ὀλίγου πληγὰς ἔλαβον	ὅτ'	ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν οὐ
[235]	δέοι τοῦ πείσοντος καὶ εὐδοκιμήσοντος·	ὅταν	δέ τις ἐν τούτοις ἀγωνίζηται
[247]	φίλοι παρὰ φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε,	ὅταν	ὑμᾶς ἡ προσήκουσα μοῖρα κομίσῃ·
[236]	λέγειν, τὰ δὲ πρότερον ἐσκεμμένη,	ὅτε	μοι δοκεῖ συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον
[239]	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ γενόμενον λόγῳ,	ὅτε	πᾶσα μὲν ἡ Ἀσία ἐδούλευε
[247]	καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν, γνόντες	ὅτι	ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι οὐκ
[235]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τίς αὕτη; Ἢ δῆλον	ὅτι	Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω γάρ,
[241]	μεμνῆσθαι καὶ χάριν αὐτοῖς εἰδέναι,	ὅτι	βασιλέα ἐποίησαν δείσαντα τῇ ἑαυτοῦ
[237]	ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς εἴη,	ὅτι	ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, ἐν
[242]	τὸν πόλεμον πολεμήσαντες ἐνθάδε κεῖνται,	ὅτι	ἐπέδειξαν, εἴ τις ἄρα ἠμφεσβήτει
[234]	ἀφικόμην πρὸς τὸ βουλευτήριον πυθόμενος	ὅτι	ἡ βουλὴ μέλλει αἱρεῖσθαι ὅστις
[237]	δὲ τεκμήριον τούτῳ τῷ λόγῳ,	ὅτι	ἥδε ἔτεκεν ἡ γῆ τοὺς
[248]	γηροτροφοῦντες ἀξίως· νῦν δὲ ἴσμεν	ὅτι	καὶ ἐὰν μὴ ἡμεῖς παρακελευώμεθα,
[241]	τοσοῦτον μόνον ἐπέδειξαν τοῖς Ἕλλησιν,	ὅτι	(κατὰ γῆν οἷόν τε ἀμύνασθαι
[249]	δὲ παῖδας συνεκτρέφει αὐτή, προθυμουμένη	ὅτι	μάλιστ' ἄδηλον αὐτοῖς τὴν ὀρφανίαν
[236]	Ἢκουσε γὰρ ἅπερ σὺ λέγεις,	ὅτι	μέλλοιεν Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι τὸν ἐροῦντα·
[234]	τοῖς ἀποθανοῦσιν· ταφὰς γὰρ οἶσθ'	ὅτι	μέλλουσι ποιεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ γε·
[246]	ἔλεγον δὲ τάδε (ὦ παῖδες,	ὅτι	μέν ἐστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ
[248]	που καὶ αὐτοὶ τὴν ἐπιμέλειαν,	ὅτι	νόμους θεμένη περὶ τοὺς τῶν
[248]	ἐπίλοιπον βίον διάγειν, καὶ εἰδέναι	ὅτι	οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς
[240]	ἵν' ἔχοιεν τῷ βασιλεῖ εἰπεῖν	ὅτι	οὐδεὶς σφᾶς ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ
[242]	ἄλλοι τινὲς εἶεν ἀμείνους Ἀθηναίων,	ὅτι	οὐκ ἀληθῆ ἀμφισβητοῖεν· οὗτοι (γὰρ
[240]	καὶ διδάσκαλοι τοῖς ἄλλοις γενόμενοι	ὅτι	οὐκ ἄμαχος εἴη ἡ Περσῶν
[244]	πόλις, τοῖς μὲν βαρβάροις συγγιγνώσκουσα,	ὅτι	παθόντες ὑπ' αὐτῆς κακῶς (ἱκανῶς)
[234]	πρὸς βουλευτήριον; Ἢ δῆλα δὴ	ὅτι	παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει
[241]	ἐκείνων κάλλιστον εἶναι, τούτου μνησθήσομαι,	ὅτι	τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς Μαραθῶνι
[241]	τῶν ἀνδρῶν τῶν τότε ναυμαχησάντων,	ὅτι	τὸν ἐχόμενον φόβον διέλυσαν τῶν
[246]	(ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ' ἀρετῆς, εἰδότας	ὅτι	τούτου λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα
[237]	ἄλλῃ, πρῶτον δὲ καὶ μέγιστον	ὅτι	τυγχάνει οὖσα θεοφιλής. Μαρτυρεῖ δὲ
[247]	καὶ πραύ̈ νοντας ἀναμιμνῄσκειν αὐτοὺς	ὅτι	ὧν ηὔχοντο τὰ μέγιστα αὐτοῖς
[236]	εἴτε Ἀσπασίας βούλει λέγειν εἴτε	ὁτουοῦν·	ἀλλὰ μόνον εἰπέ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ'
[248]	τῷ γὰρ ὄντι εὖ λέγεται.	~Ὅτῳ	γὰρ ἀνδρὶ εἰς ἑαυτὸν ἀνήρτηται
[248]	ὅπου ἂν ἕκαστος ἑκάστῳ ἐντυγχάνῃ	ὁτῳοῦν	τῶν ἐκείνων. Τῆς δὲ πόλεως
[247]	αὐτοῖς οἱ θεοὶ ἐπήκοοι γεγόνασιν.	Οὐ	γὰρ ἀθανάτους σφίσι παῖδας ηὔχοντο
[238]	γυναικὸς προσήκει δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια·	οὐ	γὰρ γῆ γυναῖκα μεμίμηται κυήσει
[244]	εὐχομένους, ἐπειδὴ καὶ ἡμεῖς διηλλάγμεθα.	Οὐ	γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων ἥψαντο οὐδ'
[244]	Καὶ μηκύνειν μὲν τί δεῖ;	Οὐ	γὰρ πάλαι οὐδὲ παλαιῶν ἀνθρώπων
[245]	εἶναι Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων.	Οὐ	γὰρ Πέλοπες οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ
[247]	συμβῇ γενέσθαι, καὶ μὴ συνοδύρεσθαι	οὐ	γὰρ τοῦ λυπήσοντος (προσδεήσονται· ἱκανὴ
[236]	ὅτ' ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν	οὐ	διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως μή
[243]	ἀπορίαν τῆς πόλεως καταστάσης καὶ	οὐ	δυναμένης αὐτοῖς ὑπηρετεῖν, τούτῳ ἀπειπόντες
[248]	βίον διάγειν, καὶ εἰδέναι ὅτι	οὐ	θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς ἡμῖν
[249]	αὐτῆς πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Θάρρει,	οὐ	κατερῶ· μόνον ἀπάγγελλε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ
[244]	συγγένεια, φιλίαν βέβαιον καὶ ὁμόφυλον	οὐ	λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη. Χρὴ
[245]	συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ Ἕλληνες,	οὐ	μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ
[235]	Οὐκ οἴει, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐ	μέντοι μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ
[243]	μὲν γὰρ ἐκείνων ἀρετῇ ἐνικήσαμεν	οὐ	μόνον τὴν τότε ναυμαχίαν, ἀλλὰ
[240]	οὖν ἐκείνους (τοὺς ἄνδρας φημὶ	οὐ	μόνον τῶν σωμάτων τῶν ἡμετέρων
[237]	καὶ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι,	οὐ	μόνον ὑφ' ἡμῶν, πολλαχῇ μὲν
[235]	μέντοι οἶμαι ἐγὼ τὸν αἱρεθέντα	οὐ	πάνυ εὐπορήσειν· ἐξ ὑπογύου γὰρ
[235]	εἰπεῖν, ᾧ τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα	οὐ	πάνυ φαύλη περὶ ῥητορικῆς, ἀλλ'
[247]	μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων· πάντα δὲ	οὐ	ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ κατὰ νοῦν
[247]	καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία,	οὐ	σοφία φαίνεται. Ὧν ἕνεκα καὶ
[234]	ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ δὲ μή,	οὔ.	Νῦν μέντοι ἀφικόμην πρὸς τὸ
[235]	ἡμέρᾳ ἀναμιμνῄσκομαι ἐμαυτοῦ καὶ αἰσθάνομαι	οὗ	γῆς εἰμι, τέως δὲ οἶμαι
[243]	πάντας Ἕλληνάς τε καὶ βαρβάρους.	Οὗ	δὴ καὶ (ἐκφανὴς ἐγένετο ἡ
[245]	δουλείας, ὥστ' ἐλευθέρους εἶναι μέχρι	οὗ	πάλιν αὐτοὶ αὑτοὺς κατεδουλώσαντο, βασιλεῖ
[244]	Οὐ γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων ἥψαντο	οὐδ'	ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες δὲ
[236]	πρεσβύτης ὢν ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Οὐδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπὲ παντὶ
[245]	Οὐ γὰρ Πέλοπες οὐδὲ Κάδμοι	οὐδὲ	Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ οὐδὲ
[245]	οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ	οὐδὲ	ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν βάρβαροι
[235]	τούτων λόγοι παρεσκευασμένοι, καὶ ἅμα	οὐδὲ	αὐτοσχεδιάζειν τά γε τοιαῦτα χαλεπόν.
[239]	ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι	οὐδὲ	δεσπόται ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ' ἡ
[244]	οὐχ οἵα τε ἐγένετο καρτερῆσαι	οὐδὲ	διαφυλάξαι ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ, ~τὸ
[245]	ἀμιγεῖς βαρβάρων. Οὐ γὰρ Πέλοπες	οὐδὲ	Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ
[248]	καὶ εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες	οὐδὲ	ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνται,
[244]	τί δεῖ; Οὐ γὰρ πάλαι	οὐδὲ	παλαιῶν ἀνθρώπων γεγονότα λέγοιμ' ἂν
[238]	οὔτ' ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται οὐδεὶς	οὐδὲ	τοῖς ἐναντίοις τετίμηται, ὥσπερ ἐν
[237]	προγόνων γένεσις οὐκ ἔπηλυς οὖσα,	οὐδὲ	τοὺς ἐκγόνους τούτους ἀποφηναμένη μετοικοῦντας
[248]	νῦν παρέχομεν τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας	οὐδὲ	φοβουμένους ἄγαν εἰ δεῖ τελευτᾶν
[247]	ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς καὶ κακισθέντας	οὐδεὶς	εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς μὲν οὖν
[238]	πενίᾳ οὔτ' ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται	οὐδεὶς	οὐδὲ τοῖς ἐναντίοις τετίμηται, ὥσπερ
[240]	ἐπιχειρουμένων οὔτ' Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν Ἑλλήνων	οὐδεὶς	οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν Λακεδαιμονίων οὗτοι
[240]	ἔχοιεν τῷ βασιλεῖ εἰπεῖν ὅτι	οὐδεὶς	σφᾶς ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ δ'
[244]	μετρίως ἔθεντο· καὶ τούτων ἁπάντων	οὐδὲν	ἄλλ' αἴτιον ἢ ἡ τῷ
[236]	Αὐτὸς μὲν παρ' ἐμαυτοῦ ἴσως	οὐδέν,	Ἀσπασίας δὲ (καὶ χθὲς ἠκροώμην
[247]	τὶ εἶναι οὐκ ἔστιν αἴσχιον	οὐδὲν	ἢ παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ
[236]	Οὕτω μὲν οὖν τρεφόμενον ἄνδρα	οὐδὲν	θαυμαστὸν δεινὸν εἶναι λέγειν· ἀλλὰ
[235]	ἐμοὶ μέν γε, ὦ Μενέξενε,	οὐδὲν	θαυμαστὸν οἵῳ τ' εἶναι εἰπεῖν,
[235]	τούτοις ἀγωνίζηται οὕσπερ καὶ ἐπαινεῖ,	οὐδὲν	μέγα δοκεῖν εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[234]	γε· ἀλλὰ τίνα εἵλοντο; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Οὐδένα,	ἀλλὰ ἀνεβάλοντο εἰς τὴν αὔριον.
[249]	Αὐτοὺς δὲ τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα	οὐδέποτε	ἐκλείπει, καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν αὐτὴ
[247]	τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι· χρὴ δὲ	οὐδέτερα	τούτων, ἀλλ' ἐκείνους μάλιστα ἡμῶν
[246]	φίλον εἶναι οὔτ' ἐπὶ γῆς	οὔθ'	ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι. Χρὴ οὖν
[248]	ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν παρέχομεν τοιούτους,	οὐκ	ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους ἄγαν εἰ
[249]	οἵα ἐστίν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν;	Οὐκ	ἄγασαι αὐτὴν καὶ νῦν χάριν
[242]	τινὲς εἶεν ἀμείνους Ἀθηναίων, ὅτι	οὐκ	ἀληθῆ ἀμφισβητοῖεν· οὗτοι (γὰρ ἐνταῦθα
[240]	διδάσκαλοι τοῖς ἄλλοις γενόμενοι ὅτι	οὐκ	ἄμαχος εἴη ἡ Περσῶν δύναμις,
[243]	τοὺς φιλίους, ἀναξίου τύχης τυχόντες,	οὐκ	ἀναιρεθέντες ἐκ τῆς θαλάττης κεῖνται
[239]	(μιᾶς μητρὸς πάντες ἀδελφοὶ φύντες,	οὐκ	ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων
[245]	καὶ τοῖς ἄλλοις συμμάχοις, ἡγούμενος	οὐκ	ἐθελήσειν, ἵν' αὐτῷ πρόφασις εἴη
[234]	ὑπ' ἀνδρῶν σοφῶν τε καὶ	οὐκ	εἰκῇ ἐπαινούντων, ἀλλὰ ἐκ πολλοῦ
[235]	εἰμι, τέως δὲ οἶμαι μόνον	οὐκ	ἐν μακάρων νήσοις οἰκεῖν· οὕτως
[244]	παθόντες ὑπ' αὐτῆς κακῶς (ἱκανῶς)	οὐκ	ἐνδεῶς ἠμύναντο, τοῖς δὲ Ἕλλησιν
[237]	τοῖσδε ἡ τῶν προγόνων γένεσις	οὐκ	ἔπηλυς οὖσα, οὐδὲ τοὺς ἐκγόνους
[247]	ὅτι ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι	οὐκ	ἔστιν αἴσχιον οὐδὲν ἢ παρέχειν
[245]	ἠπείρῳ Ἕλληνας· μόνοι δὲ ἡμεῖς	οὐκ	ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι.
[245]	κατεδουλώσαντο, βασιλεῖ δὲ αὐτὴ μὲν	οὐκ	ἐτόλμησεν βοηθῆσαι, αἰσχυνομένη τὰ τρόπαια
[238]	γῆν. Τούτου δὲ τοῦ καρποῦ	οὐκ	ἐφθόνησεν, ἀλλ' ἔνειμεν καὶ τοῖς
[235]	μέγα δοκεῖν εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Οὐκ	οἴει, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ
[240]	τὰ πρὸς τὸν πόλεμον καὶ	οὐκ	ὀλίγοι, τούτους ἐχειρώσατο μὲν ἐν
[237]	λείπονται, τούτους δὲ (παραμυθούμενος. Τίς	οὖν	ἂν ἡμῖν τοιοῦτος λόγος φανείη;
[241]	τῶν Μαραθῶνι γενόμενοι. ~Τὰ μὲν	οὖν	ἀριστεῖα τῷ λόγῳ ἐκείνοις ἀναθετέον,
[239]	ἂν δεύτεροι φαινοίμεθα. Ταῦτα μὲν	οὖν	διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν,
[245]	ἐργάσασθαι Ἕλληνας βαρβάροις ἐκδόντες. Ἐλθόντες	οὖν	εἰς ταὐτὰ ἐξ ὧν καὶ
[240]	πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει. Ἐγὼ μὲν	οὖν	ἐκείνους (τοὺς ἄνδρας φημὶ οὐ
[245]	τῆς ἀλλοτρίας φύσεως. Ὅμως δ'	οὖν	ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ τὸ μὴ
[238]	ἡ δὲ ἐναντία κακῶν. Ὡς	οὖν	ἐν καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν οἱ
[244]	ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως ᾤκει. Ἡμῶν	οὖν	ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ ὄντων ἡγησάμενοι
[238]	τυραννίδες τε καὶ ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν	οὖν	ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ δὲ
[239]	ὑμνήσαντες εἰς πάντας μεμηνύκασιν· ἐὰν	οὖν	ἡμεῖς (ἐπιχειρῶμεν τὰ αὐτὰ λόγῳ
[239]	ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων. Εὐμόλπου μὲν	οὖν	καὶ Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ τὴν
[246]	ἀναχωρεῖν εἴκοντας κάκῃ. Ἐγὼ μὲν	οὖν	καὶ αὐτός, ὦ παῖδες ἀνδρῶν
[241]	τε καὶ Ἀθηναίων. Τὸ μὲν	οὖν	μέγιστον καὶ χαλεπώτατον οὗτοι πάντες
[246]	οὔθ' ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι. Χρὴ	οὖν	μεμνημένους τῶν ἡμετέρων λόγων, ἐάν
[236]	ἔλαβον ὅτ' ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί	οὖν	οὐ διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως
[249]	οἶδα οἵα ἐστίν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί	οὖν;	Οὐκ ἄγασαι αὐτὴν καὶ νῦν
[247]	οὐδεὶς εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς μὲν	οὖν	παισὶ ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας δὲ
[237]	φῦναι ἐξ ἀγαθῶν. Τὴν εὐγένειαν	οὖν	πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον δὲ
[236]	ἡ δὲ ῥητορικῆς. Οὕτω μὲν	οὖν	τρεφόμενον ἄνδρα οὐδὲν θαυμαστὸν δεινὸν
[246]	τὰ πάντα μέλλοντι περαίνειν. Τούτων	οὖν	χρὴ μεμνημένους τοῖς τούτων ἐκγόνοις
[248]	ἡμεῖς παρακελευώμεθα, ἱκανῶς ἐπιμελήσεται. Ταῦτα	οὖν,	ὦ παῖδες καὶ γονῆς τῶν
[235]	τινὲς ἕπονται καὶ συνακροῶνται πρὸς	οὓς	ἐγὼ σεμνότερος ἐν τῷ παραχρῆμα
[237]	δὲ καὶ μέγιστον ὅτι τυγχάνει	οὖσα	θεοφιλής. Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῶν τῷ
[235]	εἶναι εἰπεῖν, ᾧ τυγχάνει διδάσκαλος	οὖσα	οὐ πάνυ φαύλη περὶ ῥητορικῆς,
[237]	τῶν προγόνων γένεσις οὐκ ἔπηλυς	οὖσα,	οὐδὲ τοὺς ἐκγόνους τούτους ἀποφηναμένη
[249]	λέγεις τὴν Ἀσπασίαν, εἰ γυνὴ	οὖσα	τοιούτους λόγους οἵα τ' ἐστὶ
[249]	αὐτοῖς αὐτὴ ἔτι τε παισὶν	οὖσιν,	καὶ ἐπειδὰν εἰς ἀνδρὸς τέλος
[235]	δέ τις ἐν τούτοις ἀγωνίζηται	οὕσπερ	καὶ ἐπαινεῖ, οὐδὲν μέγα δοκεῖν
[245]	Ἕλληνας τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ,	οὕσπερ	πρότερον Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ ἐξέδοσαν, εἰ
[238]	καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ οὔτε πενίᾳ	οὔτ'	ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται οὐδεὶς οὐδὲ
[246]	ἀνθρώπων οὔτε θεῶν φίλον εἶναι	οὔτ'	ἐπὶ γῆς οὔθ' ὑπὸ γῆς
[240]	μὲν πραχθέντων, τῶν δ' ἐπιχειρουμένων	οὔτ'	Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν Ἑλλήνων οὐδεὶς οὔτε
[240]	οὔτ' Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν Ἑλλήνων οὐδεὶς	οὔτε	Ἀθηναίοις πλὴν Λακεδαιμονίων οὗτοι δὲ
[238]	ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις εἶναι, καὶ	οὔτε	ἀσθενείᾳ οὔτε πενίᾳ οὔτ' ἀγνωσίᾳ
[246]	καὶ ἐπιτηδεύματα αἰσχρὰ καὶ κακά.	Οὔτε	γὰρ πλοῦτος κάλλος φέρει τῷ
[248]	διαφθειρομένων μάλιστα πείσεται τῇ παροιμίᾳ·	οὔτε	γὰρ χαίρων οὔτε λυπούμενος ἄγαν
[245]	μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν	οὔτε	ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι. Οὕτω δή
[246]	τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀνθρώπων	οὔτε	θεῶν φίλον εἶναι οὔτ' ἐπὶ
[248]	τῇ παροιμίᾳ· οὔτε γὰρ χαίρων	οὔτε	λυπούμενος ἄγαν φανήσεται διὰ τὸ
[245]	ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι	οὔτε	ὀμόσαι. Οὕτω δή τοι τό
[238]	ἀρίστοις εἶναι, καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ	οὔτε	πενίᾳ οὔτ' ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται
[239]	ἔχει τὴν ἀξίαν· ὧν δὲ	οὔτε	ποιητής πω δόξαν ἀξίαν ἐπ'
[246]	τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ οὐχ ἑαυτῷ	οὔτε	σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ
[246]	ἀβίωτον εἶναι, καὶ τῷ τοιούτῳ	οὔτε	τινὰ ἀνθρώπων οὔτε θεῶν φίλον
[242]	Ἀθηναίων, ὅτι οὐκ ἀληθῆ ἀμφισβητοῖεν·	οὗτοι	(γὰρ ἐνταῦθα ἔδειξαν, στασιασάσης τῆς
[236]	καὶ Κόννον γε τὸν Μητροβίου·	οὗτοι	γάρ (μοι δύο εἰσὶν διδάσκαλοι,
[240]	οὐδεὶς οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν Λακεδαιμονίων	οὗτοι	δὲ τῇ ὑστεραίᾳ τῆς μάχης
[238]	μὲν γὰρ ἀεὶ ἡμῖν εἰσιν·	οὗτοι	δὲ τοτὲ μὲν ἐκ γένους,
[242]	τοὺς ἀδίκως φεύγοντας δικαίως κατήγαγον.	Οὗτοι	δὴ πρῶτοι μετὰ τὸν Περσικὸν
[239]	καὶ οἱ ἡμέτεροι καὶ αὐτοὶ	οὗτοι,	καὶ καλῶς φύντες, πολλὰ δὴ
[241]	ἐκ τῆς θαλάττης. Ἦσαν δὲ	οὗτοι	οἵ τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες
[241]	μὲν οὖν μέγιστον καὶ χαλεπώτατον	οὗτοι	πάντες ἠμύναντο, καὶ διὰ ταύτην
[248]	οὗτος ὁ ἀνδρεῖος καὶ φρόνιμος·	οὗτος	γιγνομένων χρημάτων καὶ παίδων καὶ
[248]	ἐκείνου, τούτῳ ἄριστα παρεσκεύασται ζῆν,	οὗτός	ἐστιν ὁ σώφρων καὶ οὗτος
[242]	τῶν Ἑλλήνων ἐπιβουλεύειν φθορᾷ. ~Καὶ	οὗτος	μὲν δὴ πάσῃ τῇ πόλει
[248]	οὗτός ἐστιν ὁ σώφρων καὶ	οὗτος	ὁ ἀνδρεῖος καὶ φρόνιμος· οὗτος
[236]	Ἀντιφῶντος τοῦ Ῥαμνουσίου, ὅμως κἂν	οὗτος	οἷός τ' εἴη Ἀθηναίους γε
[249]	νόμον τοὺς τετελευτηκότας ἀπολοφυράμενοι ἄπιτε.	(Οὗτός	σοι ὁ λόγος, ὦ Μενέξενε,
[237]	κοσμῆσαι πρῶτον τὴν μητέρα αὐτήν·	οὕτω	γὰρ συμβαίνει ἅμα καὶ ἡ
[245]	ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι.	Οὕτω	δή τοι τό γε τῆς
[237]	κατὰ φύσιν, ὥσπερ ἀγαθοὶ ἐγένοντο,	οὕτω	καὶ ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ
[236]	μὲν μουσικῆς, ἡ δὲ ῥητορικῆς.	Οὕτω	μὲν οὖν τρεφόμενον ἄνδρα οὐδὲν
[240]	γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν·	οὕτω	πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ μάχιμα
[245]	αὐτῶν ἀποικίας ἀπηλλάγημεν τοῦ πολέμου	οὕτως,	ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο καὶ οἱ πολέμιοι.
[249]	γὰρ τελευτήσασι καὶ τοῖς ζῶσιν	οὕτως	ἂν προσφιλέστατοι εἶτε καὶ ῥᾷστοι
[248]	τοῖς τετελευτηκόσιν αἴσθησις (τῶν ζώντων,	οὕτως	ἀχάριστοι εἶεν ἂν μάλιστα, ἑαυτούς
[235]	παραμένει ἡμέρας πλείω (ἢ τρεῖς·	οὕτως	ἔναυλος ὁ λόγος τε καὶ
[243]	ἄλλους, ὁ οἰκεῖος ἡμῖν πόλεμος	οὕτως	ἐπολεμήθη, ὥστε εἴπερ εἱμαρμένον εἴη
[235]	οὐκ ἐν μακάρων νήσοις οἰκεῖν·	οὕτως	ἡμῖν οἱ ῥήτορες δεξιοί εἰσιν.
[234]	πολλοῦ χρόνου λόγους παρεσκευασμένων, οἳ	οὕτως	καλῶς ἐπαινοῦσιν, ~ὥστε καὶ τὰ
[238]	διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες	οὕτως	οἱ τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν πολιτείαν
[244]	ἀλλήλων δουλουμένοις μήτε ὑπὸ βαρβάρων,	οὕτως	ᾤκει. Ἡμῶν οὖν ἐν τοιαύτῃ
[236]	λέγειν ἀπ' αὐτῶν τῶν τεθνεώτων	οὑτωσί.	Ἔργῳ μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν
[246]	γὰρ ὁ τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ	οὐχ	ἑαυτῷ οὔτε σώματος κάλλος καὶ
[246]	γὰρ ἂν ἡμέραι καὶ νύκτες	οὐχ	ἱκαναὶ γένοιντο τῷ τὰ πάντα
[244]	καὶ ἐν τῷ τότε χρόνῳ	οὐχ	οἵα τε ἐγένετο καρτερῆσαι οὐδὲ
[237]	ἣν δὴ θεοὶ ἐπῄνεσαν, πῶς	οὐχ	ὑπ' ἀνθρώπων γε συμπάντων δικαία
[237]	οἰκοῦντας καὶ ζῶντας, καὶ τρεφομένους	οὐχ	ὑπὸ μητρυιᾶς ὡς οἱ ἄλλοι,
[243]	δὲ ἡμετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ ἐκρατήθημεν,	οὐχ	ὑπὸ τῶν ἄλλων· ἀήττητοι γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007