Pages
[246]	δειλῷ καὶ κακῷ συνοικοῦντα πρέποντα	φαίνεται	ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον ποιεῖ
[247]	ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία	φαίνεται.	Ὧν ἕνεκα καὶ πρῶτον καὶ
[239]	ψιλῷ κοσμεῖν, τάχ' ἂν δεύτεροι	φαινοίμεθα.	Ταῦτα μὲν οὖν διὰ ταῦτα
[247]	ἐπαινέτας εἶναι ἔργῳ, παρέχοντας αὑτοὺς	φαινομένους	τῷ ὄντι πατέρας ὄντας ἄνδρας
[248]	ἡμετέρους εἶναι καὶ βουλόμεθα καὶ	φαμέν,	καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν παρέχομεν
[237]	οὖν ἂν ἡμῖν τοιοῦτος λόγος	φανείη;	Ἢ πόθεν ἂν ὀρθῶς ἀρξαίμεθα
[248]	γὰρ χαίρων οὔτε λυπούμενος ἄγαν	φανήσεται	διὰ τὸ αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους
[235]	τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα οὐ πάνυ	φαύλη	περὶ ῥητορικῆς, ἀλλ' ἥπερ καὶ
[234]	ἐπαίνου αὖ ἔτυχεν, καὶ ἐὰν	φαῦλος	ᾖ, ὑπ' ἀνδρῶν σοφῶν τε
[247]	ὑμᾶς ἀρετῇ, ἡ νίκη αἰσχύνην	φέρει,	ἡ δὲ ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα,
[246]	κακά. Οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος	φέρει	τῷ κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας ἄλλῳ
[247]	ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι ὡς ῥᾷστα	φέρειν	τὴν συμφοράν, ἐὰν ἄρα συμβῇ
[249]	ποιουμένη. Ὧν χρὴ ἐνθυμουμένους πρᾳότερον	φέρειν	τὴν συμφοράν· τοῖς τε γὰρ
[248]	ἀνήρτηται πάντα τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν	(φέροντα	ἢ ἐγγὺς τούτου, καὶ μὴ
[247]	τῷ ἑαυτοῦ βίῳ ἐκβαίνειν. Καὶ	φέροντες	μὲν ἀνδρείως τὰς συμφορὰς δόξουσι
[248]	ἑαυτούς τε κακοῦντες καὶ βαρέως	φέροντες	τὰς συμφοράς· κούφως δὲ καὶ
[242]	ἐν Οἰνοφύτοις νικήσαντες τοὺς ἀδίκως	φεύγοντας	δικαίως κατήγαγον. Οὗτοι δὴ πρῶτοι
[240]	μὲν οὖν ἐκείνους (τοὺς ἄνδρας	φημὶ	οὐ μόνον τῶν σωμάτων τῶν
[235]	ὁ λόγος τε καὶ ὁ	φθόγγος	παρὰ τοῦ λέγοντος ἐνδύεται εἰς
[242]	μὲν ζῆλος, ἀπὸ ζήλου δὲ	φθόνος·	ὃ καὶ τήνδε τὴν πόλιν
[241]	μὴ τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐπιβουλεύειν	φθορᾷ.	~Καὶ οὗτος μὲν δὴ πάσῃ
[242]	ἦλθεν ἐπ' αὐτήν, ὃ δὴ	φιλεῖ	ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῖς εὖ
[244]	ἢ ἡ τῷ ὄντι συγγένεια,	φιλίαν	βέβαιον καὶ ὁμόφυλον οὐ λόγῳ
[243]	τοὺς πολεμίους, λυσάμενοι δὲ τοὺς	φιλίους,	ἀναξίου τύχης τυχόντες, οὐκ ἀναιρεθέντες
[247]	(Καὶ ἐὰν μὲν ταῦτα ἐπιτηδεύσητε,	φίλοι	παρὰ φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε, ὅταν
[243]	ἀρετῆς ἢ τῶν ἄλλων οἱ	φίλοι·	πολλοὶ δ' ἐν ταῖς ναυμαχίαις
[244]	ἂν κατηγοροῖ, ὡς ἀεὶ λίαν	φιλοικτίρμων	ἐστὶ καὶ τοῦ ἥττονος θεραπίς.
[246]	οὔτε τινὰ ἀνθρώπων οὔτε θεῶν	φίλον	εἶναι οὔτ' ἐπὶ γῆς οὔθ'
[243]	τόδε λέγω τὸ εἰς τοσοῦτον	φιλονικίας	ἐλθεῖν πρὸς τὴν πόλιν τοὺς
[234]	δῆλα δὴ ὅτι παιδεύσεως καὶ	φιλοσοφίας	ἐπὶ τέλει ἡγῇ εἶναι, καὶ
[247]	μὲν ταῦτα ἐπιτηδεύσητε, φίλοι παρὰ	φίλους	ἡμᾶς ἀφίξεσθε, ὅταν ὑμᾶς ἡ
[241]	θάλατταν μαθόντας καὶ ἐθισθέντας μὴ	φοβεῖσθαι	τοὺς βαρβάρους. Τρίτον δὲ λέγω
[245]	πολεμεῖν, ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει Λακεδαιμονίοις.	Φοβηθεὶς	δὲ βασιλεὺς τὴν πόλιν, ἐπειδὴ
[241]	τότε ναυμαχησάντων, ὅτι τὸν ἐχόμενον	φόβον	διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔπαυσαν
[248]	παρέχομεν τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας οὐδὲ	φοβουμένους	ἄγαν εἰ δεῖ τελευτᾶν ἐν
[241]	διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔπαυσαν	φοβουμένους	πλῆθος νεῶν τε καὶ ἀνδρῶν.
[246]	τι πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν ἔμελλον.	Φράσω	δὲ ὑμῖν ἅ τε αὐτῶν
[239]	τοὺς αὑτοῦ πολίτας τῷ αὑτοῦ	φρονήματι	(ἅμα καὶ τοὺς δεσπότας Μήδους
[239]	ἀλλήλοις ἢ ἀρετῆς δόξῃ καὶ	φρονήσεως.	Ὅθεν δὴ ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ
[248]	καὶ οὗτος ὁ ἀνδρεῖος καὶ	φρόνιμος·	οὗτος γιγνομένων χρημάτων καὶ παίδων
[245]	Μαραθῶνι καὶ Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς,	φυγάδας	δὲ καὶ ἐθελοντὰς ἐάσασα μόνον
[238]	πρὸς τὴν ὑπὲρ τῆς χώρας	φυλακὴν	ὅπλων κτῆσίν τε καὶ χρῆσιν
[249]	διαφερόντως (τῶν ἄλλων πολιτῶν προστέτακται	φυλάττειν	ἀρχῇ ἥπερ μεγίστη ἐστίν, ὅπως
[237]	Ἀγαθοὶ δὲ ἐγένοντο διὰ τὸ	φῦναι	ἐξ ἀγαθῶν. Τὴν εὐγένειαν οὖν
[239]	ἡμέτεροι, (μιᾶς μητρὸς πάντες ἀδελφοὶ	φύντες,	οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ δεσπόται
[239]	καὶ αὐτοὶ οὗτοι, καὶ καλῶς	φύντες,	πολλὰ δὴ καὶ καλὰ ἔργα
[245]	καὶ Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ	φύσει	μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ
[245]	τε καὶ ὑγιές ἐστιν καὶ	φύσει	μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι
[245]	ἐντέτηκε τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας	φύσεως.	Ὅμως δ' οὖν ἐμονώθημεν πάλιν
[239]	ἡ ἰσογονία ἡμᾶς ἡ κατὰ	φύσιν	ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν κατὰ νόμον,
[237]	ἠλλάξαντο; Δοκεῖ μοι χρῆναι κατὰ	φύσιν,	ὥσπερ ἀγαθοὶ ἐγένοντο, οὕτω καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007