HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Ménexène, dialogue complet

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 106 formes différentes pour 293 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[240]   ὑστεραίᾳ τῆς μάχης ἀφίκοντο οἱ δ' ἄλλοι πάντες ἐκπεπληγμένοι, ἀγαπῶντες τὴν

[247]   ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα δ' ἂν νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς νικῴητε,

[240]   οὐδεὶς σφᾶς ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ δ' αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας

[243]   δὲ καὶ ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ' εἶπον δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον τοῦ

[243]   τῶν ἄλλων οἱ φίλοι· πολλοὶ δ' ἐν ταῖς ναυμαχίαις ταῖς καθ'

[240]   δὲ τῶν μὲν πραχθέντων, τῶν δ' ἐπιχειρουμένων οὔτ' Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν Ἑλλήνων

[246]   τὰ εἰρημένα καὶ καλά, πολὺ δ' ἔτι πλείω καὶ καλλίω τὰ

[237]   καὶ ἀξίαν τούτων ἀπεφήναντο. Τῆς δ' εὐγενείας πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ

[242]   καταλιπόντες (Βοιωτοὺς) οἷς ἐβοήθουν, οἱ δ' ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν Οἰνοφύτοις

[245]   πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως. Ὅμως δ' οὖν ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ τὸ

[245]   Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν

[240]   ἡ Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος ἡμᾶς τε καὶ Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν

[239]   τ' ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ μὲν μέχρι Σκυθῶν τὴν

[240]   καὶ ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα, εἶπεν ἥκειν ἄγοντα

[238]   τοτὲ μὲν ἐκ γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς δὲ τῆς πόλεως

[238]   ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ, ἔστι

[237]   ἡ τῶνδε εὐγένεια κοσμουμένη. Ἔστι δὲ ἀξία ἡ χώρα καὶ ὑπὸ

[238]   τὰ πολλὰ τὸ πλῆθος, τὰς δὲ ἀρχὰς δίδωσι καὶ κράτος τοῖς

[240]   ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα, εἶπεν ἥκειν ἄγοντα Ἐρετριᾶς

[245]   πάλιν αὐτοὶ αὑτοὺς κατεδουλώσαντο, βασιλεῖ δὲ αὐτὴ μὲν οὐκ ἐτόλμησεν βοηθῆσαι,

[243]   ὑπό γε ἐκείνων ἐσμέν, ἡμεῖς δὲ αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαμεν

[240]   μὲν ἐν τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο δὲ αὐτῶν πᾶσαν τὴν χώραν, ἵνα

[245]   ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει Λακεδαιμονίοις. Φοβηθεὶς δὲ βασιλεὺς τὴν πόλιν, ἐπειδὴ ἑώρα

[242]   ὁμοφώνων πρὸς τοὺς βαρβάρους· εἰρήνης δὲ γενομένης καὶ τῆς πόλεως τιμωμένης

[248]   τοὺς μὲν παιδεύοντες κοσμίως, τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες ἀξίως· νῦν δὲ ἴσμεν

[240]   ἀντίπαλον αὐτῷ μηδένα εἶναι· αἱ δὲ γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν·

[240]   ἦν ἡ Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος ἡμᾶς τε καὶ Ἐρετριᾶς,

[239]   οἷόν τ' ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ μὲν μέχρι Σκυθῶν

[238]   οὖν ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ

[241]   τῷ λόγῳ ἐκείνοις ἀναθετέον, (τὰ δὲ δευτερεῖα τοῖς περὶ Σαλαμῖνα καὶ

[236]   δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων· λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ

[237]   οὕτω καὶ ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ ἐγένοντο διὰ τὸ φῦναι ἐξ

[245]   φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ

[244]   (ἱκανῶς) οὐκ ἐνδεῶς ἠμύναντο, τοῖς δὲ Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη ὡς εὖ

[238]   ἐστίν, καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἡ δὲ ἐναντία κακῶν. Ὡς οὖν ἐν

[246]   μηνύει τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς

[237]   γε συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς εἴη,

[241]   τοὺς βαρβάρους ὀλίγοις πολλούς, ναυσὶ δὲ ἔτι ἦν ἄδηλον καὶ δόξαν

[236]   μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς ἐπαινέσεται, τοῖς δὲ ζῶσιν εὐμενῶς παραινέσεται, ἐκγόνοις μὲν

[244]   ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη δὲ ἡ πόλις μὴ ἂν ἔτι

[241]   ἦσαν μετὰ τοῦ βαρβάρου, αὐτὸς δὲ ἠγγέλλετο βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς ἐπιχειρήσων

[244]   ἐλευθερίας ἐπικούρους πεπτωκέναι ἡμᾶς, σφέτερον δὲ ἤδη (ἔργον εἶναι καταδουλοῦσθαι τοὺς

[249]   θεραπεύειν τε καὶ θεραπεύεσθαι. Νῦν δὲ ἤδη ὑμεῖς τε καὶ οἱ

[244]   οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες δὲ ἡμεῖς αὐτοί ἐσμεν τούτων οἱ

[248]   διὰ τὸ αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους (δὲ ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς

[245]   ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας· μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι

[243]   ἀνθρώπων καὶ ἀληθῆ ἔδοξεν τῇ δὲ ἡμετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ ἐκρατήθημεν, οὐχ

[239]   τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι, γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον καὶ

[238]   εἶναι κρατεῖ καὶ ἄρχει. (Αἰτία δὲ ἡμῖν τῆς πολιτείας ταύτης ἡ

[247]   οὖν παισὶ ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας δὲ ἡμῶν, οἷς εἰσί, καὶ μητέρας

[237]   ὅτι τυγχάνει οὖσα θεοφιλής. Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῶν τῷ λόγῳ ἡ τῶν

[247]   ἡ νίκη αἰσχύνην φέρει, ἡ δὲ ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα

[248]   μὲν μιμεῖσθαι τοὺς αὑτῶν, τῶν δὲ θαρρεῖν ὑπὲρ αὑτῶν, ὡς ἡμῶν

[248]   τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες ἀξίως· νῦν δὲ ἴσμεν ὅτι καὶ ἐὰν μὴ

[243]   τῶν πολεμίων (ἑλόντες ναῦς, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ'

[238]   ἀρωγήν, ἀνῆκεν τοῖς (ἐκγόνοις· θρεψαμένη δὲ καὶ αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἄρχοντας

[235]   καὶ ἀγαθοὺς πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα δὲ καὶ διαφέροντα τῶν Ἑλλήνων, Περικλέα

[245]   καὶ Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ καὶ ἐθελοντὰς ἐάσασα μόνον βοηθῆσαι

[237]   πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, πρῶτον δὲ καὶ μέγιστον ὅτι τυγχάνει οὖσα

[248]   βαρέως φέροντες τὰς συμφοράς· κούφως δὲ καὶ μετρίως μάλιστ' ἂν χαρίζοιντο.

[237]   τὴν τῶνδε ἀρετὴν παρακελευόμενος, ~πατέρας δὲ καὶ μητέρας καὶ εἴ τινες

[245]   μόνον βοηθῆσαι ὁμολογουμένως ἔσωσεν. Τειχισαμένη δὲ καὶ ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον,

[246]   καὶ ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ καὶ οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ

[239]   δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι, (μιᾶς μητρὸς

[238]   τε καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε

[244]   λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη. Χρὴ δὲ καὶ τῶν ἐν τούτῳ τῷ

[236]   παρ' ἐμαυτοῦ ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας δὲ (καὶ χθὲς ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον

[247]   καλὸς θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι δὲ καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ,

[241]   μὴ φοβεῖσθαι τοὺς βαρβάρους. Τρίτον δὲ λέγω τὸ ἐν Πλαταιαῖς ἔργον

[247]   καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ δὲ μή, ἴστε ὡς ἡμῖν, ἂν

[234]   καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ δὲ μή, οὔ. Νῦν μέντοι ἀφικόμην

[243]   εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ δὲ μῆκος τοῦ πλοῦ εἰς ἀπορίαν

[241]   καὶ ὡς ἠμύναντο ταῦτα· ὃ δέ μοι δοκεῖ καὶ ἐκείνων κάλλιστον

[238]   ἐκείνου ὡς τὰ πολλά. Καλεῖ δὲ ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ

[235]   αἰσθάνομαι οὗ γῆς εἰμι, τέως δὲ οἶμαι μόνον οὐκ ἐν μακάρων

[247]   ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων· πάντα δὲ οὐ ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ κατὰ

[247]   ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι· χρὴ δὲ οὐδέτερα τούτων, ἀλλ' ἐκείνους μάλιστα

[239]   καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν· ὧν δὲ οὔτε ποιητής πω δόξαν ἀξίαν

[241]   βάρβαρον ἐκ τῆς θαλάττης. Ἦσαν δὲ οὗτοι οἵ τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι

[249]   πατέρες τε καὶ μητέρες· τοὺς δὲ παῖδας συνεκτρέφει αὐτή, προθυμουμένη ὅτι

[237]   ἄνωθεν ἔτι προγόνων λείπονται, τούτους δὲ (παραμυθούμενος. Τίς οὖν ἂν ἡμῖν

[240]   τὴν (ἑαυτοῦ κεφαλὴν ἔχειν· ὁ δὲ πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν ἐπ' ἄνδρας

[248]   ἡμετέροις παρ' ἡμῶν ἀγγέλλειν· τῇ δὲ πόλει παρακελευοίμεθ' ἂν ὅπως ἡμῖν

[242]   κοινῇ, τούτους νικῶντες ἰδίᾳ. Τρίτος δὲ πόλεμος μετὰ ταύτην τὴν εἰρήνην

[248]   ἐντυγχάνῃ ὁτῳοῦν τῶν ἐκείνων. Τῆς δὲ πόλεως ἴστε που καὶ αὐτοὶ

[246]   ἐγὼ μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς δὲ πρέπει συνεπαινεῖν τε καὶ κοσμεῖν

[236]   διῄει, οἷα δέοι λέγειν, τὰ δὲ πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε μοι δοκεῖ

[236]   διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς, ἡ δὲ ῥητορικῆς. Οὕτω μὲν οὖν τρεφόμενον

[246]   ἐκείνων ἃ ἂν ἀπαγγέλλω· ἔλεγον δὲ τάδε (ὦ παῖδες, ὅτι μέν

[243]   καὶ ἐνικήσαμεν καὶ ἡττήθημεν. Μετὰ δὲ ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης καὶ εἰρήνης

[242]   τῆς πόλεως πρῶτοι ἐτέθησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα πολλοῦ πολέμου γενομένου, καὶ

[237]   καὶ θεοὺς μόνον (νομίζει. Μέγα δὲ τεκμήριον τούτῳ τῷ λόγῳ, ὅτι

[238]   ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ, ἔστι δὲ τῇ ἀληθείᾳ μετ' εὐδοξίας πλήθους

[240]   οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν Λακεδαιμονίων οὗτοι δὲ τῇ ὑστεραίᾳ τῆς μάχης ἀφίκοντο

[242]   Βοιωτῶν ἐλευθερίας Λακεδαιμονίοις (μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μάχης γενομένης, διέκρινε τὸ

[238]   γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς δὲ τῆς πόλεως τὰ πολλὰ τὸ

[240]   Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο, ~ναυσὶ δὲ τῆς τε (θαλάττης ἐκράτει καὶ

[235]   τοῦ πείσοντος καὶ εὐδοκιμήσοντος· ὅταν δέ τις ἐν τούτοις ἀγωνίζηται οὕσπερ

[238]   γὰρ ἀεὶ ἡμῖν εἰσιν· οὗτοι δὲ τοτὲ μὲν ἐκ γένους, τοτὲ

[238]   γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ γῆν. Τούτου δὲ τοῦ καρποῦ οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ'

[242]   κοινὸν τῶν Ἑλλήνων διολλύναι, πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους μέχρι διαφθορᾶς. Τούτους

[249]   μετ' ἰσχύος ὅπλοις κεκοσμημένον. Αὐτοὺς δὲ τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει,

[243]   νικήσαντες μὲν τοὺς πολεμίους, λυσάμενοι δὲ τοὺς φιλίους, ἀναξίου τύχης τυχόντες,

[242]   πολέμῳ τοῖς Ἕλλησι κατέστησεν. Μετὰ δὲ τοῦτο γενομένου πολέμου, συνέβαλον μὲν

[238]   ἔνειμεν καὶ τοῖς ἄλλοις. Μετὰ δὲ τοῦτο ἐλαίου γένεσιν, πόνων ἀρωγήν,

[244]   ἐποιήσαμεν ὧν τ' ἐπάθομεν. Μετὰ δὲ τοῦτο παντελῶς εἰρήνης ἡμῖν γενομένης,

[241]   (χρόνον ὑπὸ τῶν ὕστερον· μετὰ δὲ τοῦτο πολλαὶ μὲν πόλεις τῶν

[249]   ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ γίγνεται, πρὸς δὲ τούτοις ἀγῶνας γυμνικοὺς καὶ ἱππικοὺς

[237]   τροφήν (τε καὶ παιδείαν· ἐπὶ δὲ τούτοις τὴν τῶν ἔργων πρᾶξιν

[239]   θεῖναι πρεπόντως τῶν πραξάντων. Ἔστιν δὲ τούτων ὧν λέγω (πρῶτα· Πέρσας

[240]   τε πλοίοις καὶ ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα, εἶπεν

[237]   οὖν πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον δὲ τροφήν (τε καὶ παιδείαν· ἐπὶ

[246]   προθυμεῖσθαι εἶναι ὡς ἀρίστους· ἐν δὲ τῷ παρόντι δίκαιός εἰμι εἰπεῖν

[237]   ἄγονος καὶ καθαρὰ ἐφάνη, ἐξελέξατο δὲ τῶν ζῴων καὶ ἐγέννησεν ἄνθρωπον,

[248]   μᾶλλον κοσμεῖν ἢ θρηνεῖν· γυναικῶν δὲ τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι

[241]   μὲν τῶν κατὰ γῆν, ὑπὸ δὲ τῶν κατὰ θάλατταν μαθόντας καὶ

[240]   ἀνάγκῃ ζεύξαντας Ἐρετριεῦσιν ἄγειν. Τούτων δὲ τῶν μὲν πραχθέντων, τῶν δ'

[249]   δὲ ὑέων ἐν πατρός, γονέων δὲ τῶν τούτων ἐν ἐπιτρόπου, πᾶσαν

[249]   καὶ ὑέος (μοίρᾳ καθεστηκυῖα, τῶν δὲ ὑέων ἐν πατρός, γονέων δὲ

[247]   ἡ προσήκουσα μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς καὶ κακισθέντας οὐδεὶς εὐμενῶς

[246]   πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν ἔμελλον. Φράσω δὲ ὑμῖν ἅ τε αὐτῶν ἤκουσα

[239]   Ἀσίας μέχρι Αἰγύπτου ἦρξεν, ὁ δὲ ὑὸς Αἰγύπτου τε καὶ Λιβύης

[236]   μὲν ὑπὸ Λάμπρου παιδευθείς, ῥητορικὴν δὲ ὑπ' Ἀντιφῶντος τοῦ Ῥαμνουσίου, ὅμως

[238]   τὸ ζῷον αὐτὴ γεννησαμένη. Μᾶλλον δὲ ὑπὲρ γῆς ἢ γυναικὸς προσήκει

[236]   μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως, ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων· λόγῳ δὲ

[247]   εἶναι (καὶ αὐτοὶ τοιοῦτοι, ὑπείκοντες δὲ ὑποψίαν παρέξουσιν ἢ μὴ ἡμέτεροι

[242]   πρῶτον μὲν ζῆλος, ἀπὸ ζήλου δὲ φθόνος· ὃ καὶ τήνδε τὴν

[240]   μηδένα εἶναι· αἱ δὲ γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω πολλὰ

[239]   μεμνημένους ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν. Δεῖ δὴ αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ μέλλει

[236]   πράξασι γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων· δεῖ δὴ τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις

[244]   ἔπραττον. Καὶ μηκύνειν μὲν τί δεῖ; Οὐ γὰρ πάλαι οὐδὲ παλαιῶν

[248]   ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους ἄγαν εἰ δεῖ τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα

[236]   (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μέντοι σοί γε δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν ὀλίγου, (εἴ

[246]   τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει τὴν δειλίαν· ~πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη (δικαιοσύνης

[246]   οὔτε σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται

[242]   μὲν τὸ ὁμόφυλον μέχρι νίκης δεῖν πολεμεῖν, καὶ μὴ δι' ὀργὴν

[239]   (καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ Ἕλλησιν

[236]   οὖν τρεφόμενον ἄνδρα οὐδὲν θαυμαστὸν δεινὸν εἶναι λέγειν· ἀλλὰ καὶ ὅστις

[243]   ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ' εἶπον δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον τοῦ πολέμου γενέσθαι,

[242]   τὴν εἰρήνην ἀνέλπιστός τε καὶ δεινὸς ἐγένετο, ἐν ᾧ πολλοὶ καὶ

[241]   αὐτοῖς εἰδέναι, ὅτι βασιλέα ἐποίησαν δείσαντα τῇ ἑαυτοῦ σωτηρίᾳ τὸν νοῦν

[240]   ὄντες τὴν ἀρετὴν οἱ Μαραθῶνι δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν καὶ

[235]   οἰκεῖν· οὕτως ἡμῖν οἱ ῥήτορες δεξιοί εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ σὺ προσπαίζεις,

[235]   τοιαῦτα χαλεπόν. εἰ μὲν γὰρ δέοι Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις εὖ λέγειν

[235]   ἂν εἶναι αὐτὸς εἰπεῖν, εἰ δέοι καὶ ἕλοιτό σε ἡ βουλή;

[236]   τοῦ παραχρῆμά μοι διῄει, οἷα δέοι λέγειν, τὰ δὲ πρότερον ἐσκεμμένη,

[236]   τί ἂν ἔχοις εἰπεῖν, εἰ δέοι σε λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς μὲν

[235]   ἐν Ἀθηναίοις, ἀγαθοῦ ἂν ῥήτορος δέοι τοῦ πείσοντος καὶ εὐδοκιμήσοντος· ὅταν

[248]   δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς δέομαι ὑπὲρ ἐκείνων, τῶν μὲν μιμεῖσθαι

[248]   δεῖ τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα δὴ καὶ πατέρων καὶ μητέρων

[239]   φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ' ἡ ἰσογονία

[238]   ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ καὶ

[239]   αὑτοῦ φρονήματι (ἅμα καὶ τοὺς δεσπότας Μήδους ἐδουλώσατο καὶ τῆς ἄλλης

[241]   λόγῳ ἐκείνοις ἀναθετέον, (τὰ δὲ δευτερεῖα τοῖς περὶ Σαλαμῖνα καὶ ἐπ'

[239]   λόγῳ ψιλῷ κοσμεῖν, τάχ' ἂν δεύτεροι φαινοίμεθα. Ταῦτα μὲν οὖν διὰ

[237]   εὐγένειαν οὖν πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον δὲ τροφήν (τε καὶ παιδείαν·

[237]   ἀνθρώπων γε συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς

[238]   ὑπὲρ γῆς ἢ γυναικὸς προσήκει δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ γὰρ γῆ

[240]   σωτηρίαν, ἡσυχίαν ἦγον. Ἐν τούτῳ δὴ ἄν τις γενόμενος γνοίη οἷοι

[241]   καὶ τέχνῃ καὶ ῥώμῃ· τοῦτο δὴ ἄξιον ἐπαινεῖν τῶν ἀνδρῶν τῶν

[242]   τοὺς βαρβάρους μέχρι διαφθορᾶς. Τούτους δὴ ἄξιον ἐπαινέσαι τοὺς ἄνδρας, οἳ

[239]   ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν. Δεῖ δὴ αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ μέλλει τις

[239]   ἀρετῆς δόξῃ καὶ φρονήσεως. Ὅθεν δὴ ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ

[246]   τοιούτους ἄνδρας. Καὶ τὰ μὲν δὴ ἔργα ταῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν

[237]   (ἔρις τε καὶ κρίσις· ἣν δὴ θεοὶ ἐπῄνεσαν, πῶς οὐχ ὑπ'

[248]   ὀρθότερον καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα δὴ ἱκανὰ τοῖς ἡμετέροις παρ' ἡμῶν

[244]   πόλεως, ἣν προθύμως (ἀπώλλυ. Καὶ δὴ καὶ εἴ τις βούλοιτο τῆς

[243]   Ἕλληνάς τε καὶ βαρβάρους. Οὗ δὴ καὶ (ἐκφανὴς ἐγένετο ἡ τῆς

[244]   καὶ τοῦ ἥττονος θεραπίς. Καὶ δὴ καὶ ἐν τῷ τότε χρόνῳ

[237]   πηγὰς τροφῆς τῷ γεννωμένῳ. Ὃ δὴ καὶ ἡ ἡμετέρα γῆ τε

[239]   οὗτοι, καὶ καλῶς φύντες, πολλὰ δὴ καὶ καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο εἰς

[248]   τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα δὴ καὶ πατέρων καὶ μητέρων τῇ

[241]   πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι, οἳ

[238]   ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν

[237]   καὶ θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον δὴ κοσμῆσαι πρῶτον τὴν μητέρα αὐτήν·

[234]   σοὶ πρὸς βουλευτήριον; Ἢ δῆλα δὴ ὅτι παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας ἐπὶ

[242]   ἐπιβουλεύειν φθορᾷ. ~Καὶ οὗτος μὲν δὴ πάσῃ τῇ πόλει διηντλήθη ὁ

[242]   ἀδίκως φεύγοντας δικαίως κατήγαγον. Οὗτοι δὴ πρῶτοι μετὰ τὸν Περσικὸν πόλεμον,

[241]   τε καὶ ἀνδρῶν. Ὑπ' ἀμφοτέρων δὴ συμβαίνει, τῶν τε Μαραθῶνι μαχεσαμένων

[235]   καὶ καλλίων γεγονέναι. Καὶ οἷα δὴ τὰ πολλὰ ἀεὶ μετ' ἐμοῦ

[247]   ὄντας ἄνδρας ἀνδρῶν. Πάλαι γὰρ δὴ τὸ μηδὲν ἄγαν λεγόμενον καλῶς

[245]   οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι. Οὕτω δή τοι τό γε τῆς πόλεως

[236]   γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων· δεῖ δὴ τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις τοὺς

[236]   ὑπὸ τῶν οἰκείων· λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ τε

[242]   τιμωμένης ἦλθεν ἐπ' αὐτήν, ὃ δὴ φιλεῖ ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῖς

[234]   μάλιστα σοὶ πρὸς βουλευτήριον; Ἢ δῆλα δὴ ὅτι παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας

[237]   ἂν τέκῃ, ᾧ καὶ γυνὴ δήλη τεκοῦσά τε ἀληθῶς καὶ μή,

[235]   Ξανθίππου. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τίς αὕτη; Ἢ δῆλον ὅτι Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω

[238]   ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ

[238]   Καλεῖ δὲ ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν

[248]   ὡς ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ γηροτροφησόντων ὑμᾶς καὶ ἐπιμελησομένων, ὅπου

[239]   πάντας ἀνθρώπους (καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας

[237]   ζῶντές τε τοὺς ἑαυτῶν ηὔφραινον δι' ἀρετήν, καὶ τὴν τελευτὴν ἀντὶ

[243]   τὸν ἄλλον πόλεμον· δόξαν γὰρ δι' αὐτοὺς ἡ πόλις ἔσχεν μή

[247]   ἢ παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων.

[238]   οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ

[242]   νίκης δεῖν πολεμεῖν, καὶ μὴ δι' ὀργὴν ἰδίαν πόλεως τὸ κοινὸν

[238]   πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς ἔχει διὰ βραχέων (ἐπιμνησθῆναι. Πολιτεία γὰρ τροφὴ

[243]   ἔπλευσαν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ δὲ μῆκος τοῦ πλοῦ εἰς

[247]   τιμώμενον μὴ δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων. Εἶναι μὲν γὰρ

[235]   Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ οἴει οἷός τ'

[247]   καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον καὶ διὰ παντὸς πᾶσαν πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε

[239]   δεύτεροι φαινοίμεθα. Ταῦτα μὲν οὖν διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ

[241]   χαλεπώτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο, καὶ διὰ ταύτην τὴν ἀρετὴν νῦν τε

[248]   χαίρων οὔτε λυπούμενος ἄγαν φανήσεται διὰ τὸ αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους (δὲ

[245]   ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας καὶ

[245]   Ὅμως δ' οὖν ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ τὸ μὴ ἐθέλειν αἰσχρὸν καὶ

[237]   ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ ἐγένοντο διὰ τὸ φῦναι ἐξ ἀγαθῶν. Τὴν

[243]   τῆς Λεοντίνων ἐλευθερίας, οἷς βοηθοῦντες διὰ τοὺς ὅρκους ἔπλευσαν εἰς ἐκείνους

[249]   τῆς Μιλησίας ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, μακαρίαν γε λέγεις

[248]   διανοίᾳ χρωμένους τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν, καὶ εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες

[238]   πρός τε τὴν καθ' ἡμέραν δίαιταν, τέχνας πρώτους παιδευσάμενοι, καὶ πρὸς

[246]   ἐντυγχάνω (ὑμῶν, καὶ ἀναμνήσω καὶ διακελεύσομαι προθυμεῖσθαι εἶναι ὡς ἀρίστους· ἐν

[240]   καὶ τὰς ὑστέρας μάχας ἐτόλμησαν διακινδυνεύειν οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς σωτηρίας,

[244]   ὑπ' ἀλλήλων μνείαν ἔχειν καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα, εὐχαῖς καὶ

[241]   βαρβάρου, αὐτὸς δὲ ἠγγέλλετο βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς

[240]   ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ δ' αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα,

[244]   ᾤκει. Ἡμῶν οὖν ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ ὄντων ἡγησάμενοι Λακεδαιμόνιοι τοὺς μὲν

[248]   καὶ μητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ χρωμένους τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν,

[244]   ὧν ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη δὲ ἡ πόλις μὴ ἂν

[240]   αὐτοῦ, ἐκ θαλάττης εἰς θάλατταν διαστάντες, συνάψαντες τὰς χεῖρας διῆλθον ἅπασαν

[235]   ἔγωγε, ὦ Μενέξενε, γενναίως πάνυ διατίθεμαι ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν, καὶ ἑκάστοτε

[235]   πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα δὲ καὶ διαφέροντα τῶν Ἑλλήνων, Περικλέα τὸν Ξανθίππου.

[249]   τε καὶ γεννήτορας ἐπιμελεῖται, ~καὶ διαφερόντως (τῶν ἄλλων πολιτῶν προστέτακται φυλάττειν

[242]   ἐν τῇ Σφαγίᾳ, ἐξὸν αὐτοῖς διαφθεῖραι ἐφείσαντο (καὶ ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην

[248]   γιγνομένων χρημάτων καὶ παίδων καὶ διαφθειρομένων μάλιστα πείσεται τῇ παροιμίᾳ· οὔτε

[242]   πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους μέχρι διαφθορᾶς. Τούτους δὴ ἄξιον ἐπαινέσαι τοὺς

[243]   ἔδοξεν τῇ δὲ ἡμετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ ἐκρατήθημεν, οὐχ ὑπὸ τῶν ἄλλων·

[244]   οἵα τε ἐγένετο καρτερῆσαι οὐδὲ διαφυλάξαι ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ, ~τὸ μηδενὶ

[238]   ὅπλων κτῆσίν τε καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως

[236]   οὗτοι γάρ (μοι δύο εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς, ἡ δὲ

[240]   τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡγεμόνες καὶ διδάσκαλοι τοῖς ἄλλοις γενόμενοι ὅτι οὐκ

[236]   ὅπως μή μοι χαλεπανεῖ ἡ διδάσκαλος, ἂν ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν λόγον.

[235]   τ' εἶναι εἰπεῖν, ᾧ τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα οὐ πάνυ φαύλη περὶ

[238]   αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἄρχοντας καὶ διδασκάλους αὐτῶν θεοὺς ἐπηγάγετο· ὧν τὰ

[249]   ἐπιτηδεύματα ὄργανα τῆς πατρῴας (ἀρετῆς διδοῦσα, καὶ ἅμα οἰωνοῦ χάριν ἄρχεσθαι

[238]   τὸ πλῆθος, τὰς δὲ ἀρχὰς δίδωσι καὶ κράτος τοῖς ἀεὶ δόξασιν

[242]   ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μάχης γενομένης, διέκρινε τὸ ὕστερον ἔργον· οἱ μὲν

[241]   πολλὰ μὲν ἄν τις ἔχοι διελθεῖν, καὶ οἷα ἐπιόντα ὑπέμειναν κατά

[241]   ναυμαχησάντων, ὅτι τὸν ἐχόμενον φόβον διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔπαυσαν φοβουμένους

[241]   τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς Μαραθῶνι διεπράξαντο. Οἱ μὲν γὰρ Μαραθῶνι τοσοῦτον

[239]   ὅ τε χρόνος βραχὺς ἀξίως διηγήσασθαι, ποιηταί τε αὐτῶν ἤδη καλῶς

[236]   μὲν ἐκ τοῦ παραχρῆμά μοι διῄει, οἷα δέοι λέγειν, τὰ δὲ

[236]   ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν οὐ διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως μή μοι

[240]   θάλατταν διαστάντες, συνάψαντες τὰς χεῖρας διῆλθον ἅπασαν τὴν (χώραν, ἵν' ἔχοιεν

[244]   αὐτῶν εὐχομένους, ἐπειδὴ καὶ ἡμεῖς διηλλάγμεθα. Οὐ γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων ἥψαντο

[242]   μὲν δὴ πάσῃ τῇ πόλει διηντλήθη ὁ πόλεμος ὑπὲρ (ἑαυτῶν τε

[240]   ἐχειρώσατο μὲν ἐν τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο δὲ αὐτῶν πᾶσαν τὴν χώραν,

[237]   οὐχ ὑπ' ἀνθρώπων γε συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος δικαίως

[241]   ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι,

[239]   γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον καὶ χρὴ πρῶτον μεμνημένους ἐπαινέσαι

[246]   ἀρίστους· ἐν δὲ τῷ παρόντι δίκαιός εἰμι εἰπεῖν ἃ οἱ πατέρες

[247]   δειλίαν· ~πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη (δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία,

[237]   τεκούσης καὶ θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον δὴ κοσμῆσαι πρῶτον τὴν μητέρα

[237]   δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς εἴη, ὅτι ἐν

[242]   Οἰνοφύτοις νικήσαντες τοὺς ἀδίκως φεύγοντας δικαίως κατήγαγον. Οὗτοι δὴ πρῶτοι μετὰ

[244]   τις βούλοιτο τῆς πόλεως κατηγορῆσαι δικαίως, τοῦτ' ἂν μόνον λέγων ὀρθῶς

[237]   τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων καὶ δίκην καὶ θεοὺς μόνον (νομίζει. Μέγα

[242]   πόλεως τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων διολλύναι, πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους μέχρι

[234]   αὔριον. Οἶμαι μέντοι Ἀρχῖνον ἢ Δίωνα αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μήν, ὦ

[241]   ἠμύναντο ταῦτα· ὃ δέ μοι δοκεῖ καὶ ἐκείνων κάλλιστον εἶναι, τούτου

[247]   τὸ μηδὲν ἄγαν λεγόμενον καλῶς δοκεῖ λέγεσθαι· τῷ γὰρ ὄντι εὖ

[239]   Ταῦτα μὲν οὖν διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ καὶ ἔχει

[237]   τῆς τῶν ζώντων σωτηρίας ἠλλάξαντο; Δοκεῖ μοι χρῆναι κατὰ φύσιν, ὥσπερ

[236]   δὲ πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε μοι δοκεῖ συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον λόγον ὃν

[239]   ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι μοι δοκεῖ χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε καὶ

[235]   οὕσπερ καὶ ἐπαινεῖ, οὐδὲν μέγα δοκεῖν εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει,

[235]   καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί μοι πάσχειν καὶ πρὸς ἐμὲ

[239]   ὧν δὲ οὔτε ποιητής πω δόξαν ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις λαβὼν ἔχει

[243]   ἀλλὰ καὶ τὸν ἄλλον πόλεμον· δόξαν γὰρ δι' αὐτοὺς ἡ πόλις

[241]   δὲ ἔτι ἦν ἄδηλον καὶ δόξαν εἶχον Πέρσαι ἄμαχοι εἶναι κατὰ

[247]   μὴ δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων. Εἶναι μὲν γὰρ τιμὰς

[238]   πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς ὅρος, ὁ δόξας σοφὸς ἢ ἀγαθὸς εἶναι κρατεῖ

[238]   δίδωσι καὶ κράτος τοῖς ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις εἶναι, καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ

[239]   ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις ἢ ἀρετῆς δόξῃ καὶ φρονήσεως. Ὅθεν δὴ ἐν

[247]   εἰ παρασκευάσαισθε τῇ τῶν (προγόνων δόξῃ μὴ καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν,

[247]   φέροντες μὲν ἀνδρείως τὰς συμφορὰς δόξουσι τῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων πατέρες

[236]   ἴσως μου καταγελάσῃ, ἄν σοι δόξω πρεσβύτης ὢν ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)

[245]   μὲν Ἕλληνας αὐτὴ βοηθήσασα ἀπελύσατο δουλείας, ὥστ' ἐλευθέρους εἶναι μέχρι οὗ

[239]   πάντες ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ'

[244]   ἀμῦναι μήτε Ἕλλησι πρὸς ἀλλήλων δουλουμένοις μήτε ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως ᾤκει.

[239]   Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας καὶ δουλουμένους τὴν Εὐρώπην ἔσχον οἱ τῆσδε

[245]   ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ, ~τὸ μηδενὶ δουλουμένῳ βοηθεῖν (τῶν σφᾶς ἀδικησάντων, ἀλλὰ

[238]   ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες·

[248]   ἡμῖν ἀπαγγέλλειν, καὶ ἐγὼ ὡς δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς δέομαι

[244]   ἔχειν καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα, εὐχαῖς καὶ θυσίαις, ἐν τοῖς

[243]   τῆς πόλεως καταστάσης καὶ οὐ δυναμένης αὐτοῖς ὑπηρετεῖν, τούτῳ ἀπειπόντες ἐδυστύχησαν·

[240]   Μαραθῶνι δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν καὶ κολασάμενοι τὴν ὑπερηφανίαν ὅλης

[246]   ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν λαβόντες δύναμιν, τεκμαιρόμενος ἐξ ὧν τότε ἔλεγον.

[240]   οὐκ ἄμαχος εἴη ἡ Περσῶν δύναμις, ἀλλὰ πᾶν πλῆθος καὶ πᾶς

[236]   τὸν Μητροβίου· οὗτοι γάρ (μοι δύο εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς,

[244]   ἀλλήλων ἥψαντο οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες δὲ ἡμεῖς αὐτοί ἐσμεν

[246]   ~τῶν τε ἐν Κορίνθῳ χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ

Pages
[240]	ὑστεραίᾳ τῆς μάχης ἀφίκοντο οἱ	δ'	ἄλλοι πάντες ἐκπεπληγμένοι, ἀγαπῶντες τὴν
[247]	ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα	δ'	ἂν νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς νικῴητε,
[240]	οὐδεὶς σφᾶς ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ	δ'	αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας
[243]	δὲ καὶ ἄλλας νικήσαντες· ὃ	δ'	εἶπον δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον τοῦ
[243]	τῶν ἄλλων οἱ φίλοι· πολλοὶ	δ'	ἐν ταῖς ναυμαχίαις ταῖς καθ'
[240]	δὲ τῶν μὲν πραχθέντων, τῶν	δ'	ἐπιχειρουμένων οὔτ' Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν Ἑλλήνων
[246]	τὰ εἰρημένα καὶ καλά, πολὺ	δ'	ἔτι πλείω καὶ καλλίω τὰ
[237]	καὶ ἀξίαν τούτων ἀπεφήναντο. Τῆς	δ'	εὐγενείας πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ
[242]	καταλιπόντες (Βοιωτοὺς) οἷς ἐβοήθουν, οἱ	δ'	ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν Οἰνοφύτοις
[245]	πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως. Ὅμως	δ'	οὖν ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ τὸ
[245]	Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ	Δαναοὶ	οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν
[240]	ἡ Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ	Δαρεῖος	ἡμᾶς τε καὶ Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν
[239]	τ' ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ	Δαρεῖος	πεζῇ μὲν μέχρι Σκυθῶν τὴν
[240]	καὶ ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας,	Δᾶτιν	δὲ ἄρχοντα, εἶπεν ἥκειν ἄγοντα
[238]	τοτὲ μὲν ἐκ γένους, τοτὲ	δὲ	αἱρετοί· ἐγκρατὲς δὲ τῆς πόλεως
[238]	ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ	δὲ	ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ, ἔστι
[237]	ἡ τῶνδε εὐγένεια κοσμουμένη. Ἔστι	δὲ	ἀξία ἡ χώρα καὶ ὑπὸ
[238]	τὰ πολλὰ τὸ πλῆθος, τὰς	δὲ	ἀρχὰς δίδωσι καὶ κράτος τοῖς
[240]	ναυσίν, ναῦς δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν	δὲ	ἄρχοντα, εἶπεν ἥκειν ἄγοντα Ἐρετριᾶς
[245]	πάλιν αὐτοὶ αὑτοὺς κατεδουλώσαντο, βασιλεῖ	δὲ	αὐτὴ μὲν οὐκ ἐτόλμησεν βοηθῆσαι,
[243]	ὑπό γε ἐκείνων ἐσμέν, ἡμεῖς	δὲ	αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαμεν
[240]	μὲν ἐν τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο	δὲ	αὐτῶν πᾶσαν τὴν χώραν, ἵνα
[245]	ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει Λακεδαιμονίοις. Φοβηθεὶς	δὲ	βασιλεὺς τὴν πόλιν, ἐπειδὴ ἑώρα
[242]	ὁμοφώνων πρὸς τοὺς βαρβάρους· εἰρήνης	δὲ	γενομένης καὶ τῆς πόλεως τιμωμένης
[248]	τοὺς μὲν παιδεύοντες κοσμίως, τοὺς	δὲ	γηροτροφοῦντες ἀξίως· νῦν δὲ ἴσμεν
[240]	ἀντίπαλον αὐτῷ μηδένα εἶναι· αἱ	δὲ	γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν·
[240]	ἦν ἡ Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος	δὲ	Δαρεῖος ἡμᾶς τε καὶ Ἐρετριᾶς,
[239]	οἷόν τ' ἦν ἐπιβαίνειν, τρίτος	δὲ	Δαρεῖος πεζῇ μὲν μέχρι Σκυθῶν
[238]	οὖν ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ	δὲ	δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ
[241]	τῷ λόγῳ ἐκείνοις ἀναθετέον, (τὰ	δὲ	δευτερεῖα τοῖς περὶ Σαλαμῖνα καὶ
[236]	δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων· λόγῳ	δὲ	δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ
[237]	οὕτω καὶ ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ	δὲ	ἐγένοντο διὰ τὸ φῦναι ἐξ
[245]	φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ	δὲ	Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ
[244]	(ἱκανῶς) οὐκ ἐνδεῶς ἠμύναντο, τοῖς	δὲ	Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη ὡς εὖ
[238]	ἐστίν, καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἡ	δὲ	ἐναντία κακῶν. Ὡς οὖν ἐν
[246]	μηνύει τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν	δὲ	ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς
[237]	γε συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος	δὲ	ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς εἴη,
[241]	τοὺς βαρβάρους ὀλίγοις πολλούς, ναυσὶ	δὲ	ἔτι ἦν ἄδηλον καὶ δόξαν
[236]	μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς ἐπαινέσεται, τοῖς	δὲ	ζῶσιν εὐμενῶς παραινέσεται, ἐκγόνοις μὲν
[244]	ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη	δὲ	ἡ πόλις μὴ ἂν ἔτι
[241]	ἦσαν μετὰ τοῦ βαρβάρου, αὐτὸς	δὲ	ἠγγέλλετο βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς ἐπιχειρήσων
[244]	ἐλευθερίας ἐπικούρους πεπτωκέναι ἡμᾶς, σφέτερον	δὲ	ἤδη (ἔργον εἶναι καταδουλοῦσθαι τοὺς
[249]	θεραπεύειν τε καὶ θεραπεύεσθαι. Νῦν	δὲ	ἤδη ὑμεῖς τε καὶ οἱ
[244]	οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες	δὲ	ἡμεῖς αὐτοί ἐσμεν τούτων οἱ
[248]	διὰ τὸ αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους	(δὲ	ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς
[245]	ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας· μόνοι	δὲ	ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι
[243]	ἀνθρώπων καὶ ἀληθῆ ἔδοξεν τῇ	δὲ	ἡμετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ ἐκρατήθημεν, οὐχ
[239]	τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι, γονῆς	δὲ	ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον καὶ
[238]	εἶναι κρατεῖ καὶ ἄρχει. (Αἰτία	δὲ	ἡμῖν τῆς πολιτείας ταύτης ἡ
[247]	οὖν παισὶ ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας	δὲ	ἡμῶν, οἷς εἰσί, καὶ μητέρας
[237]	ὅτι τυγχάνει οὖσα θεοφιλής. Μαρτυρεῖ	δὲ	ἡμῶν τῷ λόγῳ ἡ τῶν
[247]	ἡ νίκη αἰσχύνην φέρει, ἡ	δὲ	ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα
[248]	μὲν μιμεῖσθαι τοὺς αὑτῶν, τῶν	δὲ	θαρρεῖν ὑπὲρ αὑτῶν, ὡς ἡμῶν
[248]	τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες ἀξίως· νῦν	δὲ	ἴσμεν ὅτι καὶ ἐὰν μὴ
[243]	τῶν πολεμίων (ἑλόντες ναῦς, πολλὰς	δὲ	καὶ ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ'
[238]	ἀρωγήν, ἀνῆκεν τοῖς (ἐκγόνοις· θρεψαμένη	δὲ	καὶ αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἄρχοντας
[235]	καὶ ἀγαθοὺς πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα	δὲ	καὶ διαφέροντα τῶν Ἑλλήνων, Περικλέα
[245]	καὶ Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας	δὲ	καὶ ἐθελοντὰς ἐάσασα μόνον βοηθῆσαι
[237]	πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, πρῶτον	δὲ	καὶ μέγιστον ὅτι τυγχάνει οὖσα
[248]	βαρέως φέροντες τὰς συμφοράς· κούφως	δὲ	καὶ μετρίως μάλιστ' ἂν χαρίζοιντο.
[237]	τὴν τῶνδε ἀρετὴν παρακελευόμενος, ~πατέρας	δὲ	καὶ μητέρας καὶ εἴ τινες
[245]	μόνον βοηθῆσαι ὁμολογουμένως ἔσωσεν. Τειχισαμένη	δὲ	καὶ ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον,
[246]	καὶ ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ	δὲ	καὶ οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ
[239]	δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς	δὲ	καὶ οἱ ἡμέτεροι, (μιᾶς μητρὸς
[238]	τε καὶ χρῆσιν διδαξάμενοι. Γεννηθέντες	δὲ	καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε
[244]	λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη. Χρὴ	δὲ	καὶ τῶν ἐν τούτῳ τῷ
[236]	παρ' ἐμαυτοῦ ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας	δὲ	(καὶ χθὲς ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον
[247]	καλὸς θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι	δὲ	καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ,
[241]	μὴ φοβεῖσθαι τοὺς βαρβάρους. Τρίτον	δὲ	λέγω τὸ ἐν Πλαταιαῖς ἔργον
[247]	καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ	δὲ	μή, ἴστε ὡς ἡμῖν, ἂν
[234]	καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ	δὲ	μή, οὔ. Νῦν μέντοι ἀφικόμην
[243]	εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ	δὲ	μῆκος τοῦ πλοῦ εἰς ἀπορίαν
[241]	καὶ ὡς ἠμύναντο ταῦτα· ὃ	δέ	μοι δοκεῖ καὶ ἐκείνων κάλλιστον
[238]	ἐκείνου ὡς τὰ πολλά. Καλεῖ	δὲ	ὁ μὲν αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ
[235]	αἰσθάνομαι οὗ γῆς εἰμι, τέως	δὲ	οἶμαι μόνον οὐκ ἐν μακάρων
[247]	ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων· πάντα	δὲ	οὐ ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ κατὰ
[247]	ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι· χρὴ	δὲ	οὐδέτερα τούτων, ἀλλ' ἐκείνους μάλιστα
[239]	καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν· ὧν	δὲ	οὔτε ποιητής πω δόξαν ἀξίαν
[241]	βάρβαρον ἐκ τῆς θαλάττης. Ἦσαν	δὲ	οὗτοι οἵ τε ἐπ' Εὐρυμέδοντι
[249]	πατέρες τε καὶ μητέρες· τοὺς	δὲ	παῖδας συνεκτρέφει αὐτή, προθυμουμένη ὅτι
[237]	ἄνωθεν ἔτι προγόνων λείπονται, τούτους	δὲ	(παραμυθούμενος. Τίς οὖν ἂν ἡμῖν
[240]	τὴν (ἑαυτοῦ κεφαλὴν ἔχειν· ὁ	δὲ	πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν ἐπ' ἄνδρας
[248]	ἡμετέροις παρ' ἡμῶν ἀγγέλλειν· τῇ	δὲ	πόλει παρακελευοίμεθ' ἂν ὅπως ἡμῖν
[242]	κοινῇ, τούτους νικῶντες ἰδίᾳ. Τρίτος	δὲ	πόλεμος μετὰ ταύτην τὴν εἰρήνην
[248]	ἐντυγχάνῃ ὁτῳοῦν τῶν ἐκείνων. Τῆς	δὲ	πόλεως ἴστε που καὶ αὐτοὶ
[246]	ἐγὼ μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς	δὲ	πρέπει συνεπαινεῖν τε καὶ κοσμεῖν
[236]	διῄει, οἷα δέοι λέγειν, τὰ	δὲ	πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε μοι δοκεῖ
[236]	διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς, ἡ	δὲ	ῥητορικῆς. Οὕτω μὲν οὖν τρεφόμενον
[246]	ἐκείνων ἃ ἂν ἀπαγγέλλω· ἔλεγον	δὲ	τάδε (ὦ παῖδες, ὅτι μέν
[243]	καὶ ἐνικήσαμεν καὶ ἡττήθημεν. Μετὰ	δὲ	ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης καὶ εἰρήνης
[242]	τῆς πόλεως πρῶτοι ἐτέθησαν. Μετὰ	δὲ	ταῦτα πολλοῦ πολέμου γενομένου, καὶ
[237]	καὶ θεοὺς μόνον (νομίζει. Μέγα	δὲ	τεκμήριον τούτῳ τῷ λόγῳ, ὅτι
[238]	ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ, ἔστι	δὲ	τῇ ἀληθείᾳ μετ' εὐδοξίας πλήθους
[240]	οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν Λακεδαιμονίων οὗτοι	δὲ	τῇ ὑστεραίᾳ τῆς μάχης ἀφίκοντο
[242]	Βοιωτῶν ἐλευθερίας Λακεδαιμονίοις (μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου	δὲ	τῆς μάχης γενομένης, διέκρινε τὸ
[238]	γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς	δὲ	τῆς πόλεως τὰ πολλὰ τὸ
[240]	Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο, ~ναυσὶ	δὲ	τῆς τε (θαλάττης ἐκράτει καὶ
[235]	τοῦ πείσοντος καὶ εὐδοκιμήσοντος· ὅταν	δέ	τις ἐν τούτοις ἀγωνίζηται οὕσπερ
[238]	γὰρ ἀεὶ ἡμῖν εἰσιν· οὗτοι	δὲ	τοτὲ μὲν ἐκ γένους, τοτὲ
[238]	γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ γῆν. Τούτου	δὲ	τοῦ καρποῦ οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ'
[242]	κοινὸν τῶν Ἑλλήνων διολλύναι, πρὸς	δὲ	τοὺς βαρβάρους μέχρι διαφθορᾶς. Τούτους
[249]	μετ' ἰσχύος ὅπλοις κεκοσμημένον. Αὐτοὺς	δὲ	τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει,
[243]	νικήσαντες μὲν τοὺς πολεμίους, λυσάμενοι	δὲ	τοὺς φιλίους, ἀναξίου τύχης τυχόντες,
[242]	πολέμῳ τοῖς Ἕλλησι κατέστησεν. Μετὰ	δὲ	τοῦτο γενομένου πολέμου, συνέβαλον μὲν
[238]	ἔνειμεν καὶ τοῖς ἄλλοις. Μετὰ	δὲ	τοῦτο ἐλαίου γένεσιν, πόνων ἀρωγήν,
[244]	ἐποιήσαμεν ὧν τ' ἐπάθομεν. Μετὰ	δὲ	τοῦτο παντελῶς εἰρήνης ἡμῖν γενομένης,
[241]	(χρόνον ὑπὸ τῶν ὕστερον· μετὰ	δὲ	τοῦτο πολλαὶ μὲν πόλεις τῶν
[249]	ἅπερ ἑκάστῳ ἰδίᾳ γίγνεται, πρὸς	δὲ	τούτοις ἀγῶνας γυμνικοὺς καὶ ἱππικοὺς
[237]	τροφήν (τε καὶ παιδείαν· ἐπὶ	δὲ	τούτοις τὴν τῶν ἔργων πρᾶξιν
[239]	θεῖναι πρεπόντως τῶν πραξάντων. Ἔστιν	δὲ	τούτων ὧν λέγω (πρῶτα· Πέρσας
[240]	τε πλοίοις καὶ ναυσίν, ναῦς	δὲ	τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα, εἶπεν
[237]	οὖν πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον	δὲ	τροφήν (τε καὶ παιδείαν· ἐπὶ
[246]	προθυμεῖσθαι εἶναι ὡς ἀρίστους· ἐν	δὲ	τῷ παρόντι δίκαιός εἰμι εἰπεῖν
[237]	ἄγονος καὶ καθαρὰ ἐφάνη, ἐξελέξατο	δὲ	τῶν ζῴων καὶ ἐγέννησεν ἄνθρωπον,
[248]	μᾶλλον κοσμεῖν ἢ θρηνεῖν· γυναικῶν	δὲ	τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι
[241]	μὲν τῶν κατὰ γῆν, ὑπὸ	δὲ	τῶν κατὰ θάλατταν μαθόντας καὶ
[240]	ἀνάγκῃ ζεύξαντας Ἐρετριεῦσιν ἄγειν. Τούτων	δὲ	τῶν μὲν πραχθέντων, τῶν δ'
[249]	δὲ ὑέων ἐν πατρός, γονέων	δὲ	τῶν τούτων ἐν ἐπιτρόπου, πᾶσαν
[249]	καὶ ὑέος (μοίρᾳ καθεστηκυῖα, τῶν	δὲ	ὑέων ἐν πατρός, γονέων δὲ
[247]	ἡ προσήκουσα μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας	δὲ	ὑμᾶς καὶ κακισθέντας οὐδεὶς εὐμενῶς
[246]	πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν ἔμελλον. Φράσω	δὲ	ὑμῖν ἅ τε αὐτῶν ἤκουσα
[239]	Ἀσίας μέχρι Αἰγύπτου ἦρξεν, ὁ	δὲ	ὑὸς Αἰγύπτου τε καὶ Λιβύης
[236]	μὲν ὑπὸ Λάμπρου παιδευθείς, ῥητορικὴν	δὲ	ὑπ' Ἀντιφῶντος τοῦ Ῥαμνουσίου, ὅμως
[238]	τὸ ζῷον αὐτὴ γεννησαμένη. Μᾶλλον	δὲ	ὑπὲρ γῆς ἢ γυναικὸς προσήκει
[236]	μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως, ἰδίᾳ	δὲ	ὑπὸ τῶν οἰκείων· λόγῳ δὲ
[247]	εἶναι (καὶ αὐτοὶ τοιοῦτοι, ὑπείκοντες	δὲ	ὑποψίαν παρέξουσιν ἢ μὴ ἡμέτεροι
[242]	πρῶτον μὲν ζῆλος, ἀπὸ ζήλου	δὲ	φθόνος· ὃ καὶ τήνδε τὴν
[240]	μηδένα εἶναι· αἱ δὲ γνῶμαι	δεδουλωμέναι	ἁπάντων ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω πολλὰ
[239]	μεμνημένους ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν.	Δεῖ	δὴ αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ μέλλει
[236]	πράξασι γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων·	δεῖ	δὴ τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις
[244]	ἔπραττον. Καὶ μηκύνειν μὲν τί	δεῖ;	Οὐ γὰρ πάλαι οὐδὲ παλαιῶν
[248]	ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους ἄγαν εἰ	δεῖ	τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα
[236]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μέντοι σοί γε	δεῖ	χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν ὀλίγου, (εἴ
[246]	τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει τὴν	δειλίαν·	~πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη (δικαιοσύνης
[246]	οὔτε σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς	δειλῷ	καὶ κακῷ συνοικοῦντα πρέποντα φαίνεται
[242]	μὲν τὸ ὁμόφυλον μέχρι νίκης	δεῖν	πολεμεῖν, καὶ μὴ δι' ὀργὴν
[239]	(καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, οἰόμενοι	δεῖν	ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ Ἕλλησιν
[236]	οὖν τρεφόμενον ἄνδρα οὐδὲν θαυμαστὸν	δεινὸν	εἶναι λέγειν· ἀλλὰ καὶ ὅστις
[243]	ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ' εἶπον	δεινὸν	καὶ ἀνέλπιστον τοῦ πολέμου γενέσθαι,
[242]	τὴν εἰρήνην ἀνέλπιστός τε καὶ	δεινὸς	ἐγένετο, ἐν ᾧ πολλοὶ καὶ
[241]	αὐτοῖς εἰδέναι, ὅτι βασιλέα ἐποίησαν	δείσαντα	τῇ ἑαυτοῦ σωτηρίᾳ τὸν νοῦν
[240]	ὄντες τὴν ἀρετὴν οἱ Μαραθῶνι	δεξάμενοι	τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν καὶ
[235]	οἰκεῖν· οὕτως ἡμῖν οἱ ῥήτορες	δεξιοί	εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ σὺ προσπαίζεις,
[235]	τοιαῦτα χαλεπόν. εἰ μὲν γὰρ	δέοι	Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις εὖ λέγειν
[235]	ἂν εἶναι αὐτὸς εἰπεῖν, εἰ	δέοι	καὶ ἕλοιτό σε ἡ βουλή;
[236]	τοῦ παραχρῆμά μοι διῄει, οἷα	δέοι	λέγειν, τὰ δὲ πρότερον ἐσκεμμένη,
[236]	τί ἂν ἔχοις εἰπεῖν, εἰ	δέοι	σε λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς μὲν
[235]	ἐν Ἀθηναίοις, ἀγαθοῦ ἂν ῥήτορος	δέοι	τοῦ πείσοντος καὶ εὐδοκιμήσοντος· ὅταν
[248]	δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς	δέομαι	ὑπὲρ ἐκείνων, τῶν μὲν μιμεῖσθαι
[248]	δεῖ τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι.	Δεόμεθα	δὴ καὶ πατέρων καὶ μητέρων
[239]	φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ	δεσπόται	ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ' ἡ ἰσογονία
[238]	ἔνιοι μὲν δούλους, οἱ δὲ	δεσπότας	ἀλλήλους νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ καὶ
[239]	αὑτοῦ φρονήματι (ἅμα καὶ τοὺς	δεσπότας	Μήδους ἐδουλώσατο καὶ τῆς ἄλλης
[241]	λόγῳ ἐκείνοις ἀναθετέον, (τὰ δὲ	δευτερεῖα	τοῖς περὶ Σαλαμῖνα καὶ ἐπ'
[239]	λόγῳ ψιλῷ κοσμεῖν, τάχ' ἂν	δεύτεροι	φαινοίμεθα. Ταῦτα μὲν οὖν διὰ
[237]	εὐγένειαν οὖν πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν,	δεύτερον	δὲ τροφήν (τε καὶ παιδείαν·
[237]	ἀνθρώπων γε συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι;	Δεύτερος	δὲ ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς
[238]	ὑπὲρ γῆς ἢ γυναικὸς προσήκει	δέχεσθαι	τοιαῦτα τεκμήρια· οὐ γὰρ γῆ
[240]	σωτηρίαν, ἡσυχίαν ἦγον. Ἐν τούτῳ	δὴ	ἄν τις γενόμενος γνοίη οἷοι
[241]	καὶ τέχνῃ καὶ ῥώμῃ· τοῦτο	δὴ	ἄξιον ἐπαινεῖν τῶν ἀνδρῶν τῶν
[242]	τοὺς βαρβάρους μέχρι διαφθορᾶς. Τούτους	δὴ	ἄξιον ἐπαινέσαι τοὺς ἄνδρας, οἳ
[239]	ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν. Δεῖ	δὴ	αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ μέλλει τις
[239]	ἀρετῆς δόξῃ καὶ φρονήσεως. Ὅθεν	δὴ	ἐν πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ
[246]	τοιούτους ἄνδρας. Καὶ τὰ μὲν	δὴ	ἔργα ταῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν
[237]	(ἔρις τε καὶ κρίσις· ἣν	δὴ	θεοὶ ἐπῄνεσαν, πῶς οὐχ ὑπ'
[248]	ὀρθότερον καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα	δὴ	ἱκανὰ τοῖς ἡμετέροις παρ' ἡμῶν
[244]	πόλεως, ἣν προθύμως (ἀπώλλυ. Καὶ	δὴ	καὶ εἴ τις βούλοιτο τῆς
[243]	Ἕλληνάς τε καὶ βαρβάρους. Οὗ	δὴ	καὶ (ἐκφανὴς ἐγένετο ἡ τῆς
[244]	καὶ τοῦ ἥττονος θεραπίς. Καὶ	δὴ	καὶ ἐν τῷ τότε χρόνῳ
[237]	πηγὰς τροφῆς τῷ γεννωμένῳ. Ὃ	δὴ	καὶ ἡ ἡμετέρα γῆ τε
[239]	οὗτοι, καὶ καλῶς φύντες, πολλὰ	δὴ	καὶ καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο εἰς
[248]	τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα	δὴ	καὶ πατέρων καὶ μητέρων τῇ
[241]	πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον	δὴ	καὶ τούτων ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι, οἳ
[238]	ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν	δὴ	κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν
[237]	καὶ θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης. Δικαιότατον	δὴ	κοσμῆσαι πρῶτον τὴν μητέρα αὐτήν·
[234]	σοὶ πρὸς βουλευτήριον; Ἢ δῆλα	δὴ	ὅτι παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας ἐπὶ
[242]	ἐπιβουλεύειν φθορᾷ. ~Καὶ οὗτος μὲν	δὴ	πάσῃ τῇ πόλει διηντλήθη ὁ
[242]	ἀδίκως φεύγοντας δικαίως κατήγαγον. Οὗτοι	δὴ	πρῶτοι μετὰ τὸν Περσικὸν πόλεμον,
[241]	τε καὶ ἀνδρῶν. Ὑπ' ἀμφοτέρων	δὴ	συμβαίνει, τῶν τε Μαραθῶνι μαχεσαμένων
[235]	καὶ καλλίων γεγονέναι. Καὶ οἷα	δὴ	τὰ πολλὰ ἀεὶ μετ' ἐμοῦ
[247]	ὄντας ἄνδρας ἀνδρῶν. Πάλαι γὰρ	δὴ	τὸ μηδὲν ἄγαν λεγόμενον καλῶς
[245]	οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι. Οὕτω	δή	τοι τό γε τῆς πόλεως
[236]	γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων· δεῖ	δὴ	τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις τοὺς
[236]	ὑπὸ τῶν οἰκείων· λόγῳ δὲ	δὴ	τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ τε
[242]	τιμωμένης ἦλθεν ἐπ' αὐτήν, ὃ	δὴ	φιλεῖ ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῖς
[234]	μάλιστα σοὶ πρὸς βουλευτήριον; Ἢ	δῆλα	δὴ ὅτι παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας
[237]	ἂν τέκῃ, ᾧ καὶ γυνὴ	δήλη	τεκοῦσά τε ἀληθῶς καὶ μή,
[235]	Ξανθίππου. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τίς αὕτη; Ἢ	δῆλον	ὅτι Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Λέγω
[238]	ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον	δηλῶσαι,	δι' ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ
[238]	Καλεῖ δὲ ὁ μὲν αὐτὴν	(δημοκρατίαν,	ὁ δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν
[248]	ὡς ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ	γηροτροφησόντων ὑμᾶς καὶ ἐπιμελησομένων, ὅπου
[239]	πάντας ἀνθρώπους (καὶ ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ,	οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας
[237]	ζῶντές τε τοὺς ἑαυτῶν ηὔφραινον	δι'	ἀρετήν, καὶ τὴν τελευτὴν ἀντὶ
[243]	τὸν ἄλλον πόλεμον· δόξαν γὰρ	δι'	αὐτοὺς ἡ πόλις ἔσχεν μή
[247]	ἢ παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ	δι'	ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων.
[238]	οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι,	δι'	ἣν δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ
[242]	νίκης δεῖν πολεμεῖν, καὶ μὴ	δι'	ὀργὴν ἰδίαν πόλεως τὸ κοινὸν
[238]	πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς ἔχει	διὰ	βραχέων (ἐπιμνησθῆναι. Πολιτεία γὰρ τροφὴ
[243]	ἔπλευσαν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους,	διὰ	δὲ μῆκος τοῦ πλοῦ εἰς
[247]	τιμώμενον μὴ δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ	διὰ	δόξαν προγόνων. Εἶναι μὲν γὰρ
[235]	Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι μὰ	Δία.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ οἴει οἷός τ'
[247]	καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον καὶ	διὰ	παντὸς πᾶσαν πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε
[239]	δεύτεροι φαινοίμεθα. Ταῦτα μὲν οὖν	διὰ	ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ
[241]	χαλεπώτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο, καὶ	διὰ	ταύτην τὴν ἀρετὴν νῦν τε
[248]	χαίρων οὔτε λυπούμενος ἄγαν φανήσεται	διὰ	τὸ αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους (δὲ
[245]	ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει μισοβάρβαρον,	(διὰ	τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας καὶ
[245]	Ὅμως δ' οὖν ἐμονώθημεν πάλιν	(διὰ	τὸ μὴ ἐθέλειν αἰσχρὸν καὶ
[237]	ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ ἐγένοντο	διὰ	τὸ φῦναι ἐξ ἀγαθῶν. Τὴν
[243]	τῆς Λεοντίνων ἐλευθερίας, οἷς βοηθοῦντες	διὰ	τοὺς ὅρκους ἔπλευσαν εἰς ἐκείνους
[249]	τῆς Μιλησίας ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ	Δία,	ὦ Σώκρατες, μακαρίαν γε λέγεις
[248]	διανοίᾳ χρωμένους τὸν ἐπίλοιπον βίον	διάγειν,	καὶ εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες
[238]	πρός τε τὴν καθ' ἡμέραν	δίαιταν,	τέχνας πρώτους παιδευσάμενοι, καὶ πρὸς
[246]	ἐντυγχάνω (ὑμῶν, καὶ ἀναμνήσω καὶ	διακελεύσομαι	προθυμεῖσθαι εἶναι ὡς ἀρίστους· ἐν
[240]	καὶ τὰς ὑστέρας μάχας ἐτόλμησαν	διακινδυνεύειν	οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς σωτηρίας,
[244]	ὑπ' ἀλλήλων μνείαν ἔχειν καὶ	διαλλάττειν	αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα, εὐχαῖς καὶ
[241]	βαρβάρου, αὐτὸς δὲ ἠγγέλλετο βασιλεὺς	διανοεῖσθαι	ὡς ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς
[240]	ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ δ' αὐτῇ	διανοίᾳ	κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα,
[244]	ᾤκει. Ἡμῶν οὖν ἐν τοιαύτῃ	διανοίᾳ	ὄντων ἡγησάμενοι Λακεδαιμόνιοι τοὺς μὲν
[248]	καὶ μητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ	διανοίᾳ	χρωμένους τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν,
[244]	ὧν ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν·	διανοουμένη	δὲ ἡ πόλις μὴ ἂν
[240]	αὐτοῦ, ἐκ θαλάττης εἰς θάλατταν	διαστάντες,	συνάψαντες τὰς χεῖρας διῆλθον ἅπασαν
[235]	ἔγωγε, ὦ Μενέξενε, γενναίως πάνυ	διατίθεμαι	ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν, καὶ ἑκάστοτε
[235]	πεποίηκε ῥήτορας, ἕνα δὲ καὶ	διαφέροντα	τῶν Ἑλλήνων, Περικλέα τὸν Ξανθίππου.
[249]	τε καὶ γεννήτορας ἐπιμελεῖται, ~καὶ	διαφερόντως	(τῶν ἄλλων πολιτῶν προστέτακται φυλάττειν
[242]	ἐν τῇ Σφαγίᾳ, ἐξὸν αὐτοῖς	διαφθεῖραι	ἐφείσαντο (καὶ ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην
[248]	γιγνομένων χρημάτων καὶ παίδων καὶ	διαφθειρομένων	μάλιστα πείσεται τῇ παροιμίᾳ· οὔτε
[242]	πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους μέχρι	διαφθορᾶς.	Τούτους δὴ ἄξιον ἐπαινέσαι τοὺς
[243]	ἔδοξεν τῇ δὲ ἡμετέρᾳ αὐτῶν	διαφορᾷ	ἐκρατήθημεν, οὐχ ὑπὸ τῶν ἄλλων·
[244]	οἵα τε ἐγένετο καρτερῆσαι οὐδὲ	διαφυλάξαι	ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ, ~τὸ μηδενὶ
[238]	ὅπλων κτῆσίν τε καὶ χρῆσιν	διδαξάμενοι.	Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως
[236]	οὗτοι γάρ (μοι δύο εἰσὶν	διδάσκαλοι,	ὁ μὲν μουσικῆς, ἡ δὲ
[240]	τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡγεμόνες καὶ	διδάσκαλοι	τοῖς ἄλλοις γενόμενοι ὅτι οὐκ
[236]	ὅπως μή μοι χαλεπανεῖ ἡ	διδάσκαλος,	ἂν ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν λόγον.
[235]	τ' εἶναι εἰπεῖν, ᾧ τυγχάνει	διδάσκαλος	οὖσα οὐ πάνυ φαύλη περὶ
[238]	αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἄρχοντας καὶ	διδασκάλους	αὐτῶν θεοὺς ἐπηγάγετο· ὧν τὰ
[249]	ἐπιτηδεύματα ὄργανα τῆς πατρῴας (ἀρετῆς	διδοῦσα,	καὶ ἅμα οἰωνοῦ χάριν ἄρχεσθαι
[238]	τὸ πλῆθος, τὰς δὲ ἀρχὰς	δίδωσι	καὶ κράτος τοῖς ἀεὶ δόξασιν
[242]	ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μάχης γενομένης,	διέκρινε	τὸ ὕστερον ἔργον· οἱ μὲν
[241]	πολλὰ μὲν ἄν τις ἔχοι	διελθεῖν,	καὶ οἷα ἐπιόντα ὑπέμειναν κατά
[241]	ναυμαχησάντων, ὅτι τὸν ἐχόμενον φόβον	διέλυσαν	τῶν Ἑλλήνων καὶ ἔπαυσαν φοβουμένους
[241]	τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς Μαραθῶνι	διεπράξαντο.	Οἱ μὲν γὰρ Μαραθῶνι τοσοῦτον
[239]	ὅ τε χρόνος βραχὺς ἀξίως	διηγήσασθαι,	ποιηταί τε αὐτῶν ἤδη καλῶς
[236]	μὲν ἐκ τοῦ παραχρῆμά μοι	διῄει,	οἷα δέοι λέγειν, τὰ δὲ
[236]	ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν οὐ	διῆλθες;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως μή μοι
[240]	θάλατταν διαστάντες, συνάψαντες τὰς χεῖρας	διῆλθον	ἅπασαν τὴν (χώραν, ἵν' ἔχοιεν
[244]	αὐτῶν εὐχομένους, ἐπειδὴ καὶ ἡμεῖς	διηλλάγμεθα.	Οὐ γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων ἥψαντο
[242]	μὲν δὴ πάσῃ τῇ πόλει	διηντλήθη	ὁ πόλεμος ὑπὲρ (ἑαυτῶν τε
[240]	ἐχειρώσατο μὲν ἐν τρισὶν ἡμέραις,	διηρευνήσατο	δὲ αὐτῶν πᾶσαν τὴν χώραν,
[237]	οὐχ ὑπ' ἀνθρώπων γε συμπάντων	δικαία	ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος δικαίως
[241]	ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας.	Δίκαιον	δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς ἐπιμνησθῆναι,
[239]	γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ	δίκαιον	καὶ χρὴ πρῶτον μεμνημένους ἐπαινέσαι
[246]	ἀρίστους· ἐν δὲ τῷ παρόντι	δίκαιός	εἰμι εἰπεῖν ἃ οἱ πατέρες
[247]	δειλίαν· ~πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη	(δικαιοσύνης	καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία,
[237]	τεκούσης καὶ θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης.	Δικαιότατον	δὴ κοσμῆσαι πρῶτον τὴν μητέρα
[237]	δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος	δικαίως	ἂν αὐτῆς εἴη, ὅτι ἐν
[242]	Οἰνοφύτοις νικήσαντες τοὺς ἀδίκως φεύγοντας	δικαίως	κατήγαγον. Οὗτοι δὴ πρῶτοι μετὰ
[244]	τις βούλοιτο τῆς πόλεως κατηγορῆσαι	δικαίως,	τοῦτ' ἂν μόνον λέγων ὀρθῶς
[237]	τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων καὶ	δίκην	καὶ θεοὺς μόνον (νομίζει. Μέγα
[242]	πόλεως τὸ κοινὸν τῶν Ἑλλήνων	διολλύναι,	πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους μέχρι
[234]	αὔριον. Οἶμαι μέντοι Ἀρχῖνον ἢ	Δίωνα	αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μήν, ὦ
[241]	ἠμύναντο ταῦτα· ὃ δέ μοι	δοκεῖ	καὶ ἐκείνων κάλλιστον εἶναι, τούτου
[247]	τὸ μηδὲν ἄγαν λεγόμενον καλῶς	δοκεῖ	λέγεσθαι· τῷ γὰρ ὄντι εὖ
[239]	Ταῦτα μὲν οὖν διὰ ταῦτα	δοκεῖ	μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ καὶ ἔχει
[237]	τῆς τῶν ζώντων σωτηρίας ἠλλάξαντο;	Δοκεῖ	μοι χρῆναι κατὰ φύσιν, ὥσπερ
[236]	δὲ πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε μοι	δοκεῖ	συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον λόγον ὃν
[239]	ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι μοι	δοκεῖ	χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε καὶ
[235]	οὕσπερ καὶ ἐπαινεῖ, οὐδὲν μέγα	δοκεῖν	εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει,
[235]	καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα	δοκοῦσί	μοι πάσχειν καὶ πρὸς ἐμὲ
[239]	ὧν δὲ οὔτε ποιητής πω	δόξαν	ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις λαβὼν ἔχει
[243]	ἀλλὰ καὶ τὸν ἄλλον πόλεμον·	δόξαν	γὰρ δι' αὐτοὺς ἡ πόλις
[241]	δὲ ἔτι ἦν ἄδηλον καὶ	δόξαν	εἶχον Πέρσαι ἄμαχοι εἶναι κατὰ
[247]	μὴ δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ	δόξαν	προγόνων. Εἶναι μὲν γὰρ τιμὰς
[238]	πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς ὅρος, ὁ	δόξας	σοφὸς ἢ ἀγαθὸς εἶναι κρατεῖ
[238]	δίδωσι καὶ κράτος τοῖς ἀεὶ	δόξασιν	ἀρίστοις εἶναι, καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ
[239]	ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις ἢ ἀρετῆς	δόξῃ	καὶ φρονήσεως. Ὅθεν δὴ ἐν
[247]	εἰ παρασκευάσαισθε τῇ τῶν (προγόνων	δόξῃ	μὴ καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν,
[247]	φέροντες μὲν ἀνδρείως τὰς συμφορὰς	δόξουσι	τῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων πατέρες
[236]	ἴσως μου καταγελάσῃ, ἄν σοι	δόξω	πρεσβύτης ὢν ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[245]	μὲν Ἕλληνας αὐτὴ βοηθήσασα ἀπελύσατο	δουλείας,	ὥστ' ἐλευθέρους εἶναι μέχρι οὗ
[239]	πάντες ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν	δοῦλοι	οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ'
[244]	ἀμῦναι μήτε Ἕλλησι πρὸς ἀλλήλων	δουλουμένοις	μήτε ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως ᾤκει.
[239]	Πέρσας ἡγουμένους τῆς Ἀσίας καὶ	δουλουμένους	τὴν Εὐρώπην ἔσχον οἱ τῆσδε
[245]	ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ, ~τὸ μηδενὶ	δουλουμένῳ	βοηθεῖν (τῶν σφᾶς ἀδικησάντων, ἀλλὰ
[238]	ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι μὲν	δούλους,	οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες·
[248]	ἡμῖν ἀπαγγέλλειν, καὶ ἐγὼ ὡς	δύναμαι	προθυμότατα ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς δέομαι
[244]	ἔχειν καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ	δυνάμεθα,	εὐχαῖς καὶ θυσίαις, ἐν τοῖς
[243]	τῆς πόλεως καταστάσης καὶ οὐ	δυναμένης	αὐτοῖς ὑπηρετεῖν, τούτῳ ἀπειπόντες ἐδυστύχησαν·
[240]	Μαραθῶνι δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων	δύναμιν	καὶ κολασάμενοι τὴν ὑπερηφανίαν ὅλης
[246]	ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν λαβόντες	δύναμιν,	τεκμαιρόμενος ἐξ ὧν τότε ἔλεγον.
[240]	οὐκ ἄμαχος εἴη ἡ Περσῶν	δύναμις,	ἀλλὰ πᾶν πλῆθος καὶ πᾶς
[236]	τὸν Μητροβίου· οὗτοι γάρ (μοι	δύο	εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς,
[244]	ἀλλήλων ἥψαντο οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ	δυστυχίᾳ.	Μάρτυρες δὲ ἡμεῖς αὐτοί ἐσμεν
[246]	~τῶν τε ἐν Κορίνθῳ χρησαμένων	δυσχωρίᾳ	καὶ ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 30/08/2007