Pages
[234]	ἐπινοεῖς τρέπεσθαι, καὶ ἄρχειν ἡμῶν,	ὦ	θαυμάσιε, ἐπιχειρεῖς τῶν πρεσβυτέρων (τηλικοῦτος
[249]	ἄπιτε. (Οὗτός σοι ὁ λόγος,	ὦ	Μενέξενε, Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας ἐστίν.
[235]	ἔτι ζῶντας ἐπαινοῦντες, ὥστ' ἔγωγε,	ὦ	Μενέξενε, γενναίως πάνυ διατίθεμαι ἐπαινούμενος
[235]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἐμοὶ μέν γε,	ὦ	Μενέξενε, οὐδὲν θαυμαστὸν οἵῳ τ'
[234]	Δίωνα αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μήν,	ὦ	Μενέξενε, πολλαχῇ κινδυνεύει καλὸν εἶναι
[246]	Ἐγὼ μὲν οὖν καὶ αὐτός,	ὦ	παῖδες ἀνδρῶν ἀγαθῶν, νῦν τε
[248]	παρακελευώμεθα, ἱκανῶς ἐπιμελήσεται. Ταῦτα οὖν,	ὦ	παῖδες καὶ γονῆς τῶν τελευτησάντων,
[246]	ἂν ἀπαγγέλλω· ἔλεγον δὲ τάδε	(ὦ	παῖδες, ὅτι μέν ἐστε πατέρων
[236]	αὐτῆς τὸν λόγον. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Μηδαμῶς,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' εἰπέ, καὶ πάνυ
[236]	ὢν ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' εἰπὲ παντὶ τρόπῳ.
[234]	παρεχομένη; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν σύ γε,	ὦ	Σώκρατες, ἐᾷς καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν,
[249]	ἀκούσῃ αὐτῆς λεγούσης. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Πολλάκις,	ὦ	Σώκρατες, ἐγὼ ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ, καὶ
[249]	αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ πολλήν γε,	ὦ	Σώκρατες, ἐγὼ χάριν ἔχω τούτου
[234]	πόθεν Μενέξενος; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐξ ἀγορᾶς,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου.
[249]	Μιλησίας ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ Δία,	ὦ	Σώκρατες, μακαρίαν γε λέγεις τὴν
[235]	εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει,	ὦ	Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι μὰ
[235]	εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ σὺ προσπαίζεις,	ὦ	Σώκρατες, τοὺς ῥήτορας. Νῦν μέντοι
[237]	τὸ τεκὸν τροφὴν ἔχει ἐπιτηδείαν	ᾧ	ἂν τέκῃ, ᾧ καὶ γυνὴ
[238]	αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ δὲ ἄλλο,	ᾧ	ἂν χαίρῃ, ἔστι δὲ τῇ
[244]	μνείαν ἔχειν καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς	ᾧ	δυνάμεθα, εὐχαῖς καὶ θυσίαις, ἐν
[237]	ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, ἐν	ᾧ	ἡ πᾶσα γῆ ἀνεδίδου καὶ
[237]	ἔχει ἐπιτηδείαν ᾧ ἂν τέκῃ,	ᾧ	καὶ γυνὴ δήλη τεκοῦσά τε
[238]	τῶν πυρῶν καὶ κριθῶν καρπόν,	ᾧ	κάλλιστα καὶ ἄριστα τρέφεται τὸ
[242]	τε καὶ δεινὸς ἐγένετο, ἐν	ᾧ	πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ τελευτήσαντες ἐνθάδε
[235]	θαυμαστὸν οἵῳ τ' εἶναι εἰπεῖν,	ᾧ	τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα οὐ πάνυ
[235]	λέγων ὥσπερ αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόθεν,	ὠγαθέ;	Εἰσὶν ἑκάστοις τούτων λόγοι παρεσκευασμένοι,
[239]	τε καὶ προμνώμενον ἄλλοις ἐς	ᾠδάς	τε καὶ τὴν ἄλλην ποίησιν
[244]	δουλουμένοις μήτε ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως	ᾤκει.	Ἡμῶν οὖν ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ
[237]	(μητρὸς τῆς χώρας ἐν ᾗ	ᾤκουν,	καὶ νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν
[238]	παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε πρόγονοι	ᾤκουν	πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς ἔχει
[245]	αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο καὶ	ὤμοσαν	Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ
[234]	θαυμάσιε, ἐπιχειρεῖς τῶν πρεσβυτέρων (τηλικοῦτος	ὤν,	ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ὑμῶν ἡ
[236]	καταγελάσῃ, ἄν σοι δόξω πρεσβύτης	ὢν	ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς, ὦ
[234]	τυγχάνει, καὶ ἐὰν πένης τις	ὢν	τελευτήσῃ, καὶ ἐπαίνου αὖ ἔτυχεν,
[243]	ἐκ τῆς θαλάττης κεῖνται ἐνθάδε.	Ὦν	χρὴ ἀεὶ μεμνῆσθαί τε καὶ
[239]	ἐπειδὴ καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν·	ὧν	δὲ οὔτε ποιητής πω δόξαν
[246]	ἐκβαλόντες ἐκ τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους·	ὧν	ἐγὼ μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς
[247]	ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται.	Ὧν	ἕνεκα καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον
[247]	γενέσθαι ἀλλ' ἀγαθοὺς καὶ εὐκλεεῖς,	ὧν	ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων· πάντα
[248]	ἐν ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται ἐξ	ὧν	ἢ εὖ ἢ κακῶς πραξάντων
[244]	ἔσωσαν, καὶ τείχη καθελόντες ἀνθ'	ὧν	ἡμεῖς τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη
[247]	πραύ̈ νοντας ἀναμιμνῄσκειν αὐτοὺς ὅτι	ὧν	ηὔχοντο τὰ μέγιστα αὐτοῖς οἱ
[239]	χώρας ἔκγονοι, γονῆς δὲ ἡμέτεροι,	ὧν	καὶ δίκαιον καὶ χρὴ πρῶτον
[245]	Ἐλθόντες οὖν εἰς ταὐτὰ ἐξ	ὧν	καὶ τὸ πρότερον κατεπολεμήθημεν, σὺν
[239]	τῶν πραξάντων. Ἔστιν δὲ τούτων	ὧν	λέγω (πρῶτα· Πέρσας ἡγουμένους τῆς
[239]	Ἀσία ἐδούλευε τρίτῳ ἤδη βασιλεῖ,	ὧν	ὁ μὲν πρῶτος Κῦρος ἐλευθερώσας
[243]	αὐτοῖς ὑπηρετεῖν, τούτῳ ἀπειπόντες ἐδυστύχησαν·	ὧν	οἱ ἐχθροὶ καὶ προσπολεμήσαντες πλείω
[238]	ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν εἰσιν,	ὧν	οἵδε τυγχάνουσιν ὄντες οἱ τετελευτηκότες.
[244]	ἀλλήλοις ἔχομεν ὧν τ' ἐποιήσαμεν	ὧν	τ' ἐπάθομεν. Μετὰ δὲ τοῦτο
[244]	ἐκείνοις γένει συγγνώμην ἀλλήλοις ἔχομεν	ὧν	τ' ἐποιήσαμεν ὧν τ' ἐπάθομεν.
[238]	καὶ διδασκάλους αὐτῶν θεοὺς ἐπηγάγετο·	ὧν	τὰ μὲν ὀνόματα πρέπει ἐν
[246]	ὑμῖν λαβόντες δύναμιν, τεκμαιρόμενος ἐξ	ὧν	τότε ἔλεγον. Ἀλλὰ νομίζειν χρὴ
[242]	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων χειρωσάμενοι, μεθ'	ὧν	τότε τοὺς βαρβάρους ἐνίκων κοινῇ,
[236]	ἔχουσιν τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖς,	ὧν	τυχόντες πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν,
[249]	πάντα τὸν χρόνον ἐπιμέλειαν ποιουμένη.	Ὧν	χρὴ ἐνθυμουμένους πρᾳότερον φέρειν τὴν
[241]	Αἴγυπτον πλεύσαντες καὶ ἄλλοσε πολλαχόσε,	ὧν	χρὴ μεμνῆσθαι καὶ χάριν αὐτοῖς
[239]	μὲν μέχρι Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν	ὡρίσατο,	~ναυσὶ δὲ τῆς τε (θαλάττης
[244]	μόνον λέγων ὀρθῶς ἂν κατηγοροῖ,	ὡς	ἀεὶ λίαν φιλοικτίρμων ἐστὶ καὶ
[237]	καὶ μήτηρ ἱκανὸν τεκμήριον παρέχεται	ὡς	ἀνθρώπους γεννησαμένη· ~μόνη γὰρ ἐν
[246]	ἀναμνήσω καὶ διακελεύσομαι προθυμεῖσθαι εἶναι	ὡς	ἀρίστους· ἐν δὲ τῷ παρόντι
[243]	τοῦ Πειραιῶς καὶ τοῦ ἄστεως	ὡς	ἁσμένως καὶ οἰκείως ἀλλήλοις συνέμειξαν
[248]	ἐπέσκηπτον ἡμῖν ἀπαγγέλλειν, καὶ ἐγὼ	ὡς	δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς
[236]	ἐσμέν. Ἀλλ' ἄκουε. Ἔλεγε γάρ,	ὡς	ἐγᾦμαι, ἀρξαμένη λέγειν ἀπ' αὐτῶν
[244]	μετὰ ταῦτα· αὐτοὶ γὰρ ἴσμεν	ὡς	ἐκπεπληγμένοι ἀφίκοντο εἰς χρείαν τῆς
[242]	ἐπέδειξαν, εἴ τις ἄρα ἠμφεσβήτει	ὡς	ἐν τῷ προτέρῳ πολέμῳ τῷ
[241]	αὐτὸς δὲ ἠγγέλλετο βασιλεὺς διανοεῖσθαι	ὡς	ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας.
[240]	κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα,	ὡς	ἕτοιμόν σφισιν ὂν καὶ Ἀθηναίους
[244]	τοῖς δὲ Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη	ὡς	εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῆς οἵαν
[247]	εὐκλείᾳ· εἰ δὲ μή, ἴστε	ὡς	ἡμῖν, ἂν μὲν νικῶμεν ὑμᾶς
[239]	ἔτι προτέρων ὡς ἠμύναντο, καὶ	ὡς	ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς Καδμείους καὶ
[239]	χώραν καὶ τῶν ἔτι προτέρων	ὡς	ἠμύναντο, καὶ ὡς ἤμυναν Ἀργείοις
[241]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν, καὶ	ὡς	ἠμύναντο ταῦτα· ὃ δέ μοι
[248]	τῶν δὲ θαρρεῖν ὑπὲρ αὑτῶν,	ὡς	ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ
[234]	ἐπὶ τέλει ἡγῇ εἶναι, καὶ	ὡς	ἱκανῶς ἤδη ἔχων ἐπὶ τὰ
[237]	τὴν τῶν ἔργων πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν,	ὡς	καλὴν καὶ ἀξίαν τούτων ἀπεφήναντο.
[244]	τε πρὸς τοὺς Ἐλευσῖνι (πόλεμον	ὡς	μετρίως ἔθεντο· καὶ τούτων ἁπάντων
[237]	καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς	ὡς	οἱ ἄλλοι, ἀλλ' ὑπὸ (μητρὸς
[238]	ἀγαθῶν, ἡ δὲ ἐναντία κακῶν.	Ὡς	οὖν ἐν καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν
[247]	καὶ μητέρας ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι	ὡς	ῥᾷστα φέρειν τὴν συμφοράν, ἐὰν
[238]	τὸν ἀεὶ χρόνον ἐξ ἐκείνου	ὡς	τὰ πολλά. Καλεῖ δὲ ὁ
[238]	ἄριστα τρέφεται τὸ ἀνθρώπειον γένος,	ὡς	τῷ ὄντι τοῦτο τὸ ζῷον
[237]	Δοκεῖ μοι χρῆναι κατὰ φύσιν,	ὥσπερ	ἀγαθοὶ ἐγένοντο, οὕτω καὶ ἐπαινεῖν
[235]	ὥστε ἴσως ἀναγκασθήσεται ὁ λέγων	ὥσπερ	αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόθεν, ὠγαθέ; Εἰσὶν
[238]	οὐδεὶς οὐδὲ τοῖς ἐναντίοις τετίμηται,	ὥσπερ	ἐν ἄλλαις πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς
[246]	τούτων ἐκγόνοις πάντ' ἄνδρα παρακελεύεσθαι,	ὥσπερ	ἐν πολέμῳ, μὴ λείπειν τὴν
[235]	ἡμᾶς τοὺς ἔτι ζῶντας ἐπαινοῦντες,	ὥστ'	ἔγωγε, ὦ Μενέξενε, γενναίως πάνυ
[245]	Ἕλληνας αὐτὴ βοηθήσασα ἀπελύσατο δουλείας,	ὥστ'	ἐλευθέρους εἶναι μέχρι οὗ πάλιν
[238]	κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων εἰσὶ καὶ ἀνωμάλων,	ὥστε	αὐτῶν ἀνώμαλοι καὶ αἱ πολιτεῖαι,
[243]	οἰκεῖος ἡμῖν πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη,	ὥστε	εἴπερ εἱμαρμένον εἴη ἀνθρώποις στασιάσαι,
[235]	γὰρ παντάπασιν ἡ αἵρεσις γέγονεν,	ὥστε	ἴσως ἀναγκασθήσεται ὁ λέγων ὥσπερ
[235]	παρεσκευασμένων, οἳ οὕτως καλῶς ἐπαινοῦσιν,	~ὥστε	καὶ τὰ (προσόντα καὶ τὰ
[236]	μέντοι σοί γε δεῖ χαρίζεσθαι,	ὥστε	κἂν ὀλίγου, (εἴ με κελεύοις
[240]	(θαλάττης ἐκράτει καὶ τῶν νήσων,	ὥστε	μηδὲ ἀξιοῦν ἀντίπαλον αὐτῷ μηδένα
[235]	λέγοντος ἐνδύεται εἰς τὰ ὦτα,	ὥστε	μόγις τετάρτῃ ἢ πέμπτῃ ἡμέρᾳ
[244]	βασιλέα εἰς τοῦτο ἀπορίας ἀφικέσθαι,	ὥστε	περιστῆναι αὐτῷ μηδαμόθεν ἄλλοθεν τὴν
[248]	ἕξει ἥπερ καλλίστη γίγνεται ἀνθρώποις,	ὥστε	πρέπει αὐτὰ μᾶλλον κοσμεῖν ἢ
[243]	τὴν πόλιν τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,	ὥστε	τολμῆσαι τῷ ἐχθίστῳ ἐπικηρυκεύσασθαι βασιλεῖ,
[235]	τοῦ λέγοντος ἐνδύεται εἰς τὰ	ὦτα,	ὥστε μόγις τετάρτῃ ἢ πέμπτῃ
[242]	ὕστερον ἔργον· οἱ μὲν γὰρ	ᾤχοντο	ἀπιόντες, καταλιπόντες (Βοιωτοὺς) οἷς ἐβοήθουν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007