Pages
[238]	ὁ δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν	χαίρῃ,	ἔστι δὲ τῇ ἀληθείᾳ μετ'
[248]	πείσεται τῇ παροιμίᾳ· οὔτε γὰρ	χαίρων	οὔτε λυπούμενος ἄγαν φανήσεται διὰ
[236]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως μή μοι	χαλεπανεῖ	ἡ διδάσκαλος, ἂν ἐξενέγκω αὐτῆς
[235]	οὐδὲ αὐτοσχεδιάζειν τά γε τοιαῦτα	χαλεπόν.	εἰ μὲν γὰρ δέοι Ἀθηναίους
[241]	Τὸ μὲν οὖν μέγιστον καὶ	χαλεπώτατον	οὗτοι πάντες ἠμύναντο, καὶ διὰ
[236]	Ἀλλὰ μέντοι σοί γε δεῖ	χαρίζεσθαι,	ὥστε κἂν ὀλίγου, (εἴ με
[248]	δὲ καὶ μετρίως μάλιστ' ἂν	χαρίζοιντο.	Τὰ μὲν γὰρ ἡμέτερα τελευτὴν
[236]	ἀλλ' εἰπέ, καὶ πάνυ μοι	χαριῇ,	εἴτε Ἀσπασίας βούλει λέγειν εἴτε
[244]	εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῆς οἵαν	(χάριν	ἀπέδοσαν, κοινωσάμενοι τοῖς βαρβάροις, τάς
[249]	(ἀρετῆς διδοῦσα, καὶ ἅμα οἰωνοῦ	χάριν	ἄρχεσθαι ἰέναι ἐπὶ τὴν πατρῴαν
[241]	πολλαχόσε, ὧν χρὴ μεμνῆσθαι καὶ	χάριν	αὐτοῖς εἰδέναι, ὅτι βασιλέα ἐποίησαν
[242]	τεμόντων τὴν χώραν καὶ ἀναξίαν	χάριν	ἐκτινόντων τῇ πόλει, νικήσαντες αὐτοὺς
[249]	Οὐκ ἄγασαι αὐτὴν καὶ νῦν	χάριν	ἔχεις τοῦ λόγου αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[249]	πολλήν γε, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ	χάριν	ἔχω τούτου (τοῦ λόγου ἐκείνῃ
[249]	καὶ πρός γε ἄλλων πολλῶν	χάριν	ἔχω τῷ εἰπόντι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὖ
[248]	οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς ἡμῖν μάλιστα	χαριοῦνται,	ἀλλ' εἴ τις ἔστι τοῖς
[236]	(εἴ με κελεύοις ἀποδύντα ὀρχήσασθαι,	χαρισαίμην	ἄν, ἐπειδή γε μόνω ἐσμέν.
[240]	εἰς θάλατταν διαστάντες, συνάψαντες τὰς	χεῖρας	διῆλθον ἅπασαν τὴν (χώραν, ἵν'
[242]	τοὺς προεστῶτας τῶν ἄλλων Ἑλλήνων	χειρωσάμενοι,	μεθ' ὧν τότε τοὺς βαρβάρους
[236]	ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας δὲ (καὶ	χθὲς	ἠκροώμην περαινούσης ἐπιτάφιον λόγον περὶ
[244]	ἴσμεν ὡς ἐκπεπληγμένοι ἀφίκοντο εἰς	χρείαν	τῆς πόλεως τῶν τε Ἑλλήνων
[243]	τῆς θαλάττης κεῖνται ἐνθάδε. Ὦν	χρὴ	ἀεὶ μεμνῆσθαί τε καὶ (ἐπαινεῖν·
[246]	ὧν τότε ἔλεγον. Ἀλλὰ νομίζειν	χρὴ	αὐτῶν ἀκούειν ἐκείνων ἃ ἂν
[244]	οὐ λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ παρεχομένη.	Χρὴ	δὲ καὶ τῶν ἐν τούτῳ
[247]	ἢ ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι·	χρὴ	δὲ οὐδέτερα τούτων, ἀλλ' ἐκείνους
[249]	τὸν χρόνον ἐπιμέλειαν ποιουμένη. Ὧν	χρὴ	ἐνθυμουμένους πρᾳότερον φέρειν τὴν συμφοράν·
[236]	προστάττει (ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν καὶ	χρή.	Ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων λόγῳ
[246]	πάντα μέλλοντι περαίνειν. Τούτων οὖν	χρὴ	μεμνημένους τοῖς τούτων ἐκγόνοις πάντ'
[241]	πλεύσαντες καὶ ἄλλοσε πολλαχόσε, ὧν	χρὴ	μεμνῆσθαι καὶ χάριν αὐτοῖς εἰδέναι,
[246]	γῆς οὔθ' ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι.	Χρὴ	οὖν μεμνημένους τῶν ἡμετέρων λόγων,
[247]	οἷς εἰσί, καὶ μητέρας ἀεὶ	χρὴ	παραμυθεῖσθαι ὡς ῥᾷστα φέρειν τὴν
[239]	ἡμέτεροι, ὧν καὶ δίκαιον καὶ	χρὴ	πρῶτον μεμνημένους ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν
[245]	οἱ ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ μέλλοι	χρήματα	παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς ἐν τῇ
[248]	ἀνδρεῖος καὶ φρόνιμος· οὗτος γιγνομένων	χρημάτων	καὶ παίδων καὶ διαφθειρομένων μάλιστα
[247]	καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι δὲ καὶ	χρημάτων	καὶ τιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ
[239]	ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι μοι δοκεῖ	χρῆναι	ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε καὶ προμνώμενον
[237]	ζώντων σωτηρίας ἠλλάξαντο; Δοκεῖ μοι	χρῆναι	κατὰ φύσιν, ὥσπερ ἀγαθοὶ ἐγένοντο,
[246]	ἐστερήθημεν, ~τῶν τε ἐν Κορίνθῳ	χρησαμένων	δυσχωρίᾳ καὶ ἐν Λεχαίῳ (προδοσίᾳ·
[247]	ἐκγόνοις καλὸς θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής·	χρῆσθαι	δὲ καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν
[238]	φυλακὴν ὅπλων κτῆσίν τε καὶ	χρῆσιν	διδαξάμενοι. Γεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες
[238]	τε πολιτευόμεθα καὶ τὸν ἀεὶ	χρόνον	ἐξ ἐκείνου ὡς τὰ πολλά.
[249]	πᾶσαν πάντων παρὰ πάντα τὸν	χρόνον	ἐπιμέλειαν ποιουμένη. Ὧν χρὴ ἐνθυμουμένους
[241]	ἐγκωμιάζονται καὶ εἰς τὸν ἔπειτα	(χρόνον	ὑπὸ τῶν ὕστερον· μετὰ δὲ
[239]	Ἡρακλείδαις πρὸς Ἀργείους, ὅ τε	χρόνος	βραχὺς ἀξίως διηγήσασθαι, ποιηταί τε
[234]	εἰκῇ ἐπαινούντων, ἀλλὰ ἐκ πολλοῦ	χρόνου	λόγους παρεσκευασμένων, οἳ οὕτως καλῶς
[239]	καλῶς ἐπαινεῖν, ἐν ἐκείνῳ τῷ	χρόνῳ	γενόμενον λόγῳ, ὅτε πᾶσα μὲν
[237]	εἴη, ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ	χρόνῳ,	ἐν ᾧ ἡ πᾶσα γῆ
[246]	παρακελεύομαι καὶ ἐν τῷ λοιπῷ	χρόνῳ,	ὅπου ἄν τῳ ἐντυγχάνω (ὑμῶν,
[244]	δὴ καὶ ἐν τῷ τότε	χρόνῳ	οὐχ οἵα τε ἐγένετο καρτερῆσαι
[248]	μητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ	χρωμένους	τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν, καὶ
[237]	τούτους ἀποφηναμένη μετοικοῦντας ἐν τῇ	χώρᾳ	ἄλλοθεν σφῶν ἡκόντων, ἀλλ' αὐτόχθονας
[237]	κοσμουμένη. Ἔστι δὲ ἀξία ἡ	χώρα	καὶ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι,
[240]	τὰς χεῖρας διῆλθον ἅπασαν τὴν	(χώραν,	ἵν' ἔχοιεν τῷ βασιλεῖ εἰπεῖν
[240]	διηρευνήσατο δὲ αὐτῶν πᾶσαν τὴν	χώραν,	ἵνα μηδεὶς ἀποφύγοι, τοιούτῳ τρόπῳ·
[242]	Ἑλλήνων ἐπιστρατευσάντων καὶ τεμόντων τὴν	χώραν	καὶ ἀναξίαν χάριν ἐκτινόντων τῇ
[239]	καὶ Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ τὴν	χώραν	καὶ τῶν ἔτι προτέρων ὡς
[239]	Εὐρώπην ἔσχον οἱ τῆσδε τῆς	χώρας	ἔκγονοι, γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν
[237]	ἄλλοι, ἀλλ' ὑπὸ (μητρὸς τῆς	χώρας	ἐν ᾗ ᾤκουν, καὶ νῦν
[238]	καὶ πρὸς τὴν ὑπὲρ τῆς	χώρας	φυλακὴν ὅπλων κτῆσίν τε καὶ
[247]	τὴν δειλίαν· ~πᾶσά τε ἐπιστήμη	χωριζομένη	(δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007