Pages
[241]	(τὰ δὲ δευτερεῖα τοῖς περὶ	Σαλαμῖνα	καὶ ἐπ' Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι καὶ
[245]	τρόπαια τά τε Μαραθῶνι καὶ	Σαλαμῖνι	καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ καὶ
[241]	Μαραθῶνι μαχεσαμένων καὶ τῶν ἐν	(Σαλαμῖνι	ναυμαχησάντων, παιδευθῆναι τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,
[240]	Δαρεῖος ἡμᾶς τε καὶ Ἐρετριᾶς,	Σάρδεσιν	ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος, πέμψας μυριάδας μὲν
[235]	εἰπεῖν, εἰ δέοι καὶ ἕλοιτό	σε	ἡ βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἐμοὶ
[236]	ἂν ἔχοις εἰπεῖν, εἰ δέοι	σε	λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς μὲν παρ'
[235]	καὶ συνακροῶνται πρὸς οὓς ἐγὼ	σεμνότερος	ἐν τῷ παραχρῆμα γίγνομαι· καὶ
[235]	ἀναπειθόμενοι. Καί μοι αὕτη ἡ	σεμνότης	παραμένει ἡμέρας πλείω (ἢ τρεῖς·
[243]	ἐνθάδε κεῖνται, ~πολλοὶ μὲν ἀμφὶ	Σικελίαν	(πλεῖστα τρόπαια στήσαντες ὑπὲρ τῆς
[239]	δὲ Δαρεῖος πεζῇ μὲν μέχρι	Σκυθῶν	τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο, ~ναυσὶ δὲ
[236]	παντὶ τρόπῳ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μέντοι	σοί	γε δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν
[236]	Ἀλλ' ἴσως μου καταγελάσῃ, ἄν	σοι	δόξω πρεσβύτης ὢν ἔτι παίζειν.
[249]	λόγου ἐκείνῃ ἢ ἐκείνῳ ὅστις	σοι	ὁ εἰπών ἐστιν αὐτόν· καὶ
[249]	τοὺς τετελευτηκότας ἀπολοφυράμενοι ἄπιτε. (Οὗτός	σοι	ὁ λόγος, ὦ Μενέξενε, Ἀσπασίας
[249]	μὴ κατερεῖς, ἵνα καὶ αὖθίς	σοι	πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους παρ'
[234]	τοῦ βουλευτηρίου. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί μάλιστα	σοὶ	πρὸς βουλευτήριον; Ἢ δῆλα δὴ
[247]	τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ	σοφία	φαίνεται. Ὧν ἕνεκα καὶ πρῶτον
[238]	ἀλλὰ εἷς ὅρος, ὁ δόξας	σοφὸς	ἢ ἀγαθὸς εἶναι κρατεῖ καὶ
[234]	ἐὰν φαῦλος ᾖ, ὑπ' ἀνδρῶν	σοφῶν	τε καὶ οὐκ εἰκῇ ἐπαινούντων,
[243]	ὥστε εἴπερ εἱμαρμένον εἴη ἀνθρώποις	στασιάσαι,	μὴ ἂν ἄλλως εὔξασθαι μηδένα
[242]	ἀμφισβητοῖεν· οὗτοι (γὰρ ἐνταῦθα ἔδειξαν,	στασιασάσης	τῆς Ἑλλάδος περιγενόμενοι τῷ πολέμῳ,
[240]	ὅλης τῆς Ἀσίας καὶ πρῶτοι	στήσαντες	τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡγεμόνες καὶ
[243]	μὲν ἀμφὶ Σικελίαν (πλεῖστα τρόπαια	στήσαντες	ὑπὲρ τῆς Λεοντίνων ἐλευθερίας, οἷς
[241]	ναυμαχήσαντες (καὶ οἱ εἰς Κύπρον	στρατεύσαντες	καὶ οἱ εἰς Αἴγυπτον πλεύσαντες
[240]	ὅρια ἐλθόντες τῆς Ἐρετρικῆς οἱ	στρατιῶται	αὐτοῦ, ἐκ θαλάττης εἰς θάλατταν
[234]	ἡμῶν ἐπιμελητὴν παρεχομένη; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν	σύ	γε, ὦ Σώκρατες, ἐᾷς καὶ
[236]	αὐτῶν τούτων. Ἢκουσε γὰρ ἅπερ	σὺ	λέγεις, ὅτι μέλλοιεν Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι
[235]	ῥήτορες δεξιοί εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ	σὺ	προσπαίζεις, ὦ Σώκρατες, τοὺς ῥήτορας.
[244]	αἴτιον ἢ ἡ τῷ ὄντι	συγγένεια,	φιλίαν βέβαιον καὶ ὁμόφυλον οὐ
[244]	ἡ πόλις, τοῖς μὲν βαρβάροις	συγγιγνώσκουσα,	ὅτι παθόντες ὑπ' αὐτῆς κακῶς
[244]	αὐτοὶ γὰρ ὄντες ἐκείνοις γένει	συγγνώμην	ἀλλήλοις ἔχομεν ὧν τ' ἐποιήσαμεν
[236]	εἶπεν, περιλείμματ' ἄττα ἐξ ἐκείνου	συγκολλῶσα.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ καὶ μνημονεύσαις ἂν
[237]	τὴν μητέρα αὐτήν· οὕτω γὰρ	συμβαίνει	ἅμα καὶ ἡ τῶνδε εὐγένεια
[241]	καὶ ἀνδρῶν. Ὑπ' ἀμφοτέρων δὴ	συμβαίνει,	τῶν τε Μαραθῶνι μαχεσαμένων καὶ
[247]	φέρειν τὴν συμφοράν, ἐὰν ἄρα	συμβῇ	γενέσθαι, καὶ μὴ συνοδύρεσθαι οὐ
[234]	γε, ὦ Σώκρατες, ἐᾷς καὶ	συμβουλεύῃς	ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ δὲ μή,
[245]	Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ ἐξέδοσαν, εἰ μέλλοι	συμμαχήσειν	ἡμῖν τε καὶ τοῖς ἄλλοις
[245]	καὶ Βοιωτοὶ καὶ οἱ ἄλλοι	σύμμαχοι,	εἰ μέλλοι χρήματα παρέξειν, ἐκδώσειν
[245]	ἡμῖν τε καὶ τοῖς ἄλλοις	συμμάχοις,	ἡγούμενος οὐκ ἐθελήσειν, ἵν' αὐτῷ
[245]	ἀποστάσεως. Καὶ τῶν μὲν ἄλλων	συμμάχων	ἐψεύσθη· ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι
[237]	πῶς οὐχ ὑπ' ἀνθρώπων γε	συμπάντων	δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ ἔπαινος
[240]	ἐλευθερίας τῆς τε ἡμετέρας καὶ	συμπάντων	τῶν ἐν τῇδε τῇ ἠπείρῳ·
[247]	παραμυθεῖσθαι ὡς ῥᾷστα φέρειν τὴν	συμφοράν,	ἐὰν ἄρα συμβῇ γενέσθαι, καὶ
[249]	χρὴ ἐνθυμουμένους πρᾳότερον φέρειν τὴν	συμφοράν·	τοῖς τε γὰρ τελευτήσασι καὶ
[247]	Καὶ φέροντες μὲν ἀνδρείως τὰς	συμφορὰς	δόξουσι τῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων
[248]	κακοῦντες καὶ βαρέως φέροντες τὰς	συμφοράς·	κούφως δὲ καὶ μετρίως μάλιστ'
[245]	ὧν καὶ τὸ πρότερον κατεπολεμήθημεν,	σὺν	θεῷ ἄμεινον ἢ τότε ἐθέμεθα
[243]	ἐπάγεσθαι, βάρβαρον ἐφ' Ἕλληνας, καὶ	συναθροῖσαι	ἐπὶ τὴν πόλιν πάντας Ἕλληνάς
[235]	ἐμοῦ ξένοι τινὲς ἕπονται καὶ	συνακροῶνται	πρὸς οὓς ἐγὼ σεμνότερος ἐν
[240]	ἐκ θαλάττης εἰς θάλατταν διαστάντες,	συνάψαντες	τὰς χεῖρας διῆλθον ἅπασαν τὴν
[242]	Μετὰ δὲ τοῦτο γενομένου πολέμου,	συνέβαλον	μὲν ἐν Τανάγρᾳ ὑπὲρ τῆς
[245]	ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ	συνέθεντο	καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι
[249]	καὶ μητέρες· τοὺς δὲ παῖδας	συνεκτρέφει	αὐτή, προθυμουμένη ὅτι μάλιστ' ἄδηλον
[243]	ὡς ἁσμένως καὶ οἰκείως ἀλλήλοις	συνέμειξαν	οἱ πολῖται καὶ παρ' ἐλπίδα
[246]	ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς δὲ πρέπει	συνεπαινεῖν	τε καὶ κοσμεῖν τοιούτους ἄνδρας.
[237]	ζῴων καὶ ἐγέννησεν ἄνθρωπον, ὃ	συνέσει	τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων καὶ
[236]	πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε μοι δοκεῖ	συνετίθει	τὸν ἐπιτάφιον λόγον ὃν Περικλῆς
[247]	ἄρα συμβῇ γενέσθαι, καὶ μὴ	συνοδύρεσθαι	οὐ γὰρ τοῦ λυπήσοντος (προσδεήσονται·
[246]	καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ κακῷ	συνοικοῦντα	πρέποντα φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ
[245]	βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες,	συνοικοῦσιν	ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ
[249]	τοιούτους λόγους οἵα τ' ἐστὶ	συντιθέναι.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' εἰ μὴ πιστεύεις,
[242]	τοὺς ἡγεμόνας Λακεδαιμονίους ἐν τῇ	Σφαγίᾳ,	ἐξὸν αὐτοῖς διαφθεῖραι ἐφείσαντο (καὶ
[245]	~τὸ μηδενὶ δουλουμένῳ βοηθεῖν (τῶν	σφᾶς	ἀδικησάντων, ἀλλὰ ἐκάμφθη καὶ ἐβοήθησεν,
[240]	τῷ βασιλεῖ εἰπεῖν ὅτι οὐδεὶς	σφᾶς	ἀποπεφευγὼς εἴη. Τῇ δ' αὐτῇ
[249]	τέλος ἴωσιν, ἀποπέμπει ἐπὶ τὰ	σφέτερ'	αὐτῶν πανοπλίᾳ κοσμήσασα, ἐνδεικνυμένη καὶ
[244]	τῆς ἐλευθερίας ἐπικούρους πεπτωκέναι ἡμᾶς,	σφέτερον	δὲ ἤδη (ἔργον εἶναι καταδουλοῦσθαι
[247]	ἐπήκοοι γεγόνασιν. Οὐ γὰρ ἀθανάτους	σφίσι	παῖδας ηὔχοντο γενέσθαι ἀλλ' ἀγαθοὺς
[236]	ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ προσήκοντα	σφίσιν	αὐτοῖς, ὧν τυχόντες πορεύονται τὴν
[240]	Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα, ὡς ἕτοιμόν	σφισιν	ὂν καὶ Ἀθηναίους ἐν τῇ
[237]	μετοικοῦντας ἐν τῇ χώρᾳ ἄλλοθεν	σφῶν	ἡκόντων, ἀλλ' αὐτόχθονας καὶ τῷ
[249]	τὴν ὀρφανίαν γενέσθαι, ἐν πατρὸς	σχήματι	καταστᾶσα αὐτοῖς αὐτὴ ἔτι τε
[236]	τὸν λόγον. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Μηδαμῶς, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' εἰπέ, καὶ πάνυ μοι
[236]	ἔτι παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς, ὦ	Σώκρατες,	ἀλλ' εἰπὲ παντὶ τρόπῳ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[234]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν σύ γε, ὦ	Σώκρατες,	ἐᾷς καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι·
[249]	αὐτῆς λεγούσης. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Πολλάκις, ὦ	Σώκρατες,	ἐγὼ ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ, καὶ οἶδα
[249]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ πολλήν γε, ὦ	Σώκρατες,	ἐγὼ χάριν ἔχω τούτου (τοῦ
[234]	Μενέξενος; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐξ ἀγορᾶς, ὦ	Σώκρατες,	καὶ ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[249]	ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ Δία, ὦ	Σώκρατες,	μακαρίαν γε λέγεις τὴν Ἀσπασίαν,
[235]	λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει, ὦ	Σώκρατες;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι μὰ Δία.
[235]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ σὺ προσπαίζεις, ὦ	Σώκρατες,	τοὺς ῥήτορας. Νῦν μέντοι οἶμαι
[249]	λόγους οἵα τ' ἐστὶ συντιθέναι.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλ' εἰ μὴ πιστεύεις, ἀκολούθει
[236]	εἴτε ὁτουοῦν· ἀλλὰ μόνον εἰπέ.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλ' ἴσως μου καταγελάσῃ, ἄν
[236]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν οὐ διῆλθες;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλ' ὅπως μή μοι χαλεπανεῖ
[236]	Σώκρατες, ἀλλ' εἰπὲ παντὶ τρόπῳ.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ μέντοι σοί γε δεῖ
[249]	Θάρρει, οὐ κατερῶ· μόνον ἀπάγγελλε.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ ταῦτ' ἔσται.
[236]	εἰπεῖν, εἰ δέοι σε λέγειν;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Αὐτὸς μὲν παρ' ἐμαυτοῦ ἴσως
[236]	ἂν ἃ ἔλεγεν ἡ Ἀσπασία;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εἰ μὴ ἀδικῶ γε· ἐμάνθανόν
[234]		~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἐξ ἀγορᾶς ἢ πόθεν Μενέξενος;
[249]	πολλῶν χάριν ἔχω τῷ εἰπόντι.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εὖ ἂν ἔχοι· ἀλλ' ὅπως
[235]	καὶ ἕλοιτό σε ἡ βουλή;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Καὶ ἐμοὶ μέν γε, ὦ
[234]	μέντοι Ἀρχῖνον ἢ Δίωνα αἱρεθήσεσθαι.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Καὶ μήν, ὦ Μενέξενε, πολλαχῇ
[236]	Ἢ δῆλον ὅτι Ἀσπασίαν λέγεις;	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Λέγω γάρ, καὶ Κόννον γε
[235]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει, ὦ Σώκρατες;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐ μέντοι μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[234]	γὰρ οἶσθ' ὅτι μέλλουσι ποιεῖν.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Πάνυ γε· ἀλλὰ τίνα εἵλοντο;
[235]	ἀναγκασθήσεται ὁ λέγων ὥσπερ αὐτοσχεδιάζειν.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Πόθεν, ὠγαθέ; Εἰσὶν ἑκάστοις τούτων
[234]	Σώκρατες, καὶ ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τί μάλιστα σοὶ πρὸς βουλευτήριον;
[249]	Ἀσπασίᾳ, καὶ οἶδα οἵα ἐστίν.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τί οὖν; Οὐκ ἄγασαι αὐτὴν
[246]	πλουτεῖ καὶ οὐχ ἑαυτῷ οὔτε	σώματος	κάλλος καὶ ἰσχὺς δειλῷ καὶ
[240]	ἄνδρας φημὶ οὐ μόνον τῶν	σωμάτων	τῶν ἡμετέρων πατέρας εἶναι, ἀλλὰ
[241]	βασιλέα ἐποίησαν δείσαντα τῇ ἑαυτοῦ	σωτηρίᾳ	τὸν νοῦν προσέχειν, ἀλλὰ μὴ
[244]	περιστῆναι αὐτῷ μηδαμόθεν ἄλλοθεν τὴν	σωτηρίαν	γενέσθαι ἀλλ' ἢ ἐκ ταύτης
[240]	ἀγαπῶντες τὴν (ἐν τῷ παρόντι	σωτηρίαν,	ἡσυχίαν ἦγον. Ἐν τούτῳ δὴ
[241]	τῶν προτέρων ἔργοις τέλος τῆς	σωτηρίας	ἐπέθεσαν ἀνακαθηράμενοι καὶ ἐξελάσαντες πᾶν
[237]	τελευτὴν ἀντὶ τῆς τῶν ζώντων	σωτηρίας	ἠλλάξαντο; Δοκεῖ μοι χρῆναι κατὰ
[241]	καὶ ἀρετῇ γενέσθαι τῆς Ἑλληνικῆς	σωτηρίας,	κοινὸν ἤδη τοῦτο Λακεδαιμονίων τε
[240]	διακινδυνεύειν οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς	σωτηρίας,	μαθηταὶ τῶν Μαραθῶνι γενόμενοι. ~Τὰ
[243]	καὶ προσπολεμήσαντες πλείω ἔπαινον ἔχουσι	σωφροσύνης	καὶ ἀρετῆς ἢ τῶν ἄλλων
[248]	παρεσκεύασται ζῆν, οὗτός ἐστιν ὁ	σώφρων	καὶ οὗτος ὁ ἀνδρεῖος καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007